Roxy Sloane - The Seduction 2 - CAŁOŚĆ PL.pdf

SAVE OFFLINE

The Seduction 2 2 część sprośnej, uwodzicielskiej, nowej serii Roxi Sloane Tłumaczenie nieoficjalne: sylwiaz97

Nie zgadzam się na umieszczanie moich prac na innych chomikch, forach ani na przesyłanie ich na e-maile!!

Spis treści

1 ........................................................ str. 4 2 ........................................................ str. 5 3 ........................................................ str. 10 4 ........................................................ str. 12 5 ........................................................ str. 17 6 ........................................................ str. 21 7 ........................................................ str. 26 8 ........................................................ str. 29 9 ........................................................ str. 36 10 ......................................................str. 39 11 ........................................................ str. 43 12........................................................ str. 46 13 ....................................................... str. 50 14........................................................ str. 53 15 .................................... .................. str. 57 16 ....................................................... str. 60 17 ....................................................... str. 64 18 ......................................................str. 68

19

....................................................... str. 72

BONUS .......................................................... str.

73

1 Wskaż mi kobietę, która nie lubi być zdominowana, a ja wskażę ci pieprzoną kłamczuchę. W porządku, możesz to przyznać. Nie powiem nikomu. Chcesz tego na ostro i głęboko i sprośnie. Chcesz żebym wjeżdżał kutasem w twoją cipkę tak głęboko, że zobaczysz Boga. Większość facetów gówno wie. Myślą, że chcesz pieprzonej karty Hallmark: kwiatów i cukierków i rozmowy o uczuciach. Ale gdy zamykasz oczy w nocy to o mnie fantazjujesz: jak szarpię cię za włosy i od tyłu wbijam się w ciebie do samego końca. Popycham cię na kolana i pieprzę twoje mokre, puste usta swoim wielkim kutasem. Trzepiąc ten tyłeczek aż będziesz obolała, kapiąca i błagająca o więcej. Tak, wiem jak bardzo tego chcesz. Znam wszystkie sekrety, wstydliwe rzeczy których nie wypowiesz na głos – leżąc tam cicho podczas gdy on cię delikatnie posuwa bo boi się, że złamie cię w pół jeśli pójdzie na całość. Ale ty chcesz się złamać. Chcesz czuć mojego kutasa wepchniętego dalej niż nigdy wcześniej. Chcesz płakać, dyszeć zdesperowana by znów mnie posmakować. Bo tak naprawdę chcesz się kompletnie podporządkować. Chcesz poddać się każdemu mojemu żądaniu. Oddać mi siebie całą, ciało i duszę. Chcesz słyszeć stal w moim głosie, kiedy mówię ci dokładnie, jak masz mnie zadowolić. I chcesz wiedzieć, że nie zawaham się przed ukaraniem ciebie jeśli od deski do deski nie wykonasz moich poleceń. Tak, właśnie tak. Ukarzę cię i nie będę z tym delikatny. Pochylę cię i wytrzepię ten słodki tyłeczek, aż będzie naznaczony moim odciskiem dłoni. Aż będzie bolało tak bardzo, że zapomnisz gdzie leży granica między bólem a rozkoszą. I zaufaj mi, nie owijam kurwa w bawełnę. Sprawię, że będziesz o to błagać. Sprawię, że będziesz krzyczeć. A kiedy będziesz już leżała na podłodze w sypialni, napięta i ociekająca moją spermą, dam ci to czego chcesz. Sprawię, że dojdziesz tak mocno jak nigdy w życiu. Bo jestem Uwodzicielem. I teraz odchodzę od zmysłów. Myślałem, że Keely była dla mnie tylko robotą, kolejną laską do wypieprzenia. Ale teraz zalazła mi za skórę i nie mogę tak po prostu odejść. Moje sekrety wymykają się spod kontroli, ale teraz nie mogę zrezygnować. Ona nie zdaje sobie sprawy z niebezpieczeństwa z jakim się mierzy -- ani że największym zagrożeniem dla niej, jestem ja. Chcę ją chronić, ale mogę skończyć niszcząc nas oboje.

Keely

2

Pięćset milionów dolarów. Nawet teraz nie mogę ogarnąć tego umysłem. To jak powiedzenie „milion mil” albo „tysiąc procent”. To tylko liczby, zera na papierze. One nic nie znaczą. Z wyjątkiem tego, że to jest prawdziwe – jeśli to co mi mówią to prawda. Pięćset milionów dolarów. I to wszystko moje. – Pierwszą rzecz, jaką zrobimy po tym jak dostaniesz pieniądze są zakupy. Moja najlepsza przyjaciółka, Justine podchodzi w stukających pieprz-mnie szpilkach i nastawieniem. - Drugą rzeczą jest więcej zakupów. Rodeo Drive woła twoje imię. – Nie mów tego. - Okręcam bransoletkę wokół nadgarstka. Czuję się jakbym stała na krawędzi klifu, gotowa skoczyć. Moje życie może się zmienić na zawsze. - Bo zapeszysz. Nawet nie wiemy czy June mówiła prawdę. – Mówiłaś, że była przerażona, - Justine przypomina mi. - Nie przyszła by się z tobą zobaczyć, jeśli nie mówiłaby prawdy. To jakieś pochrzanione gówno. Serce mi wali, chociaż to powinno pójść jak z płatka. Proste przeczytanie ostatniej woli i testamentu, czemu towarzyszyłam mnóstwo razy wcześniej. Tylko, że wtedy ja pracowałam nad sprawą. Jako praktykantka. Anonimowa robocza pszczółka. A teraz... Cóż, teraz to ja dowiem się o swoim losie i przeraża mnie to na śmierć. Ledwo miałam czas, żeby przyjąć to wszystko do siebie. Trzy dni temu pod moimi drzwiami pokazała się kobieta i powiedziała że największy klient mojej firmy, milioner Charles Ashcroft umarł – i zostawił mi całą swoją fortunę. Pięćset milionów dolarów. Teraz na koncie w banku mam ledwo kilkaset dolców. Z praktykantki bez grosza przy duszy do bogatej spadkobierczyni w jedną noc? Nie mogę uwierzyć, że to prawda. – To w ogóle nie ma sensu, - mówię Justine po raz setny. - Ledwo znałam tego gościa. Pomogłam mu z kilkoma prawnymi papierami i tyle. – Tak ale powiedziałaś, że był zbyt przyjazny, - przypomina mi Justine. Zadawał różnorakie osobiste pytania i próbował dać ci tą pamiątkową bransoletkę. – Myślałam, że był po prostu ekscentrykiem! - protestuję. - Nigdy, nawet przez jedną sekundę nie pomyślałam, że zrobi coś takiego.

Nigdy się tego nie spodziewałam, ani trochę. Dlaczego Ashcroft zostawiłby wszystko mi? Ale prawdą jest, że przez ostatnie tygodnie byłam nieźle rozkojarzona. To może być najważniejszy dzień w moim życiu który zmieni wszystko co znalam. Ale nadal nie mogę wyrzucić go z głowy. Vaughn. Seksowny i niebezpieczny, z grzesznymi ustami i ciałem, które mogło doprowadzić dorosłą kobietę do płaczu z rozkoszy. I tak było ze mną. On jest najbardziej odurzającym facetem jakiego poznałam i od dnia w którym wszedł spacerkiem do biura mojego szefa, spojrzał mi w oczy i powiedział, że chciał pieprzyć mnie nieprzytomnie, uciekałam od swojego pragnienia, starając się jak najlepiej trzymać poza jego zasięgiem. Ale nie mogłam uciekać przez wieczność – nie kiedy sprawiał, że czułam się w ten sposób. Bezmyślna. Żywa. Seksowna. Nawet teraz rumienie się od wspomnień. Sposób w jaki kazał mi siebie zadowolić. Jak klęczałam, naga na rękach i kolanach. Dreszczyk jaki czułam poddając się każdemu jego słowu. I grzeszne, zakazane rzeczy jakie robił mojemu ciału. Rzeczy, o których nie mogę nawet szeptać w myślach. Czuję w piersi ukłucie, zmieszanie i ból, które raczej nie zamiaru szybko zniknąć. Byłam gotowa dać mu wszystko, błagając o jego dotyk – i wtedy wszystko się rozpadło. Od tamtego czasu ciągle do mnie dzwoni, nagrywając się na pocztę, domagając się odpowiedzi, ale nie mogę się zmusić żeby stanąć z nim twarzą w twarz. Boję się, że jak tylko spojrzę w te przeszywające niebieskie oczy, będę skończona. Przypomnę sobie dokładnie jak cudownie czułam się w jego ramionach, jak cudownie było czuć jego język na moim ciele, a potem poddam się pragnieniu i zignoruję wszystkie znaki ostrzegawcze mówiące, że powinnam uciekać. Jest niebezpieczny, mówię sobie. Lepiej ci bez niego. I masz ważniejsze rzeczy na głowie. Drzwi otwierają się z impetem i do pokoju wpada wysoki ciemnowłosy mężczyzna koło trzydziestki. – O cholera, - szepczę do Justine. – Kłopoty? – Syn Ashcrofta, Brent, - tłumaczę. - Spotkałam go w szpitalu, po zawale Ashcrofta. Ten koleś przyprawia mnie o gęsią skórkę. – No wiesz, on też nie wygląda na zbyt uradowanego twoim widokiem. Ma rację. Brent posyła mi spojrzenie, które zeskrobałoby farbę ze ściany, wrogie i wściekłe. Za nim wchodzi szczupła brunetka na wysokich szpilkach, a za nią blond facet w dżinsach. To musi być reszta jego dzieci, Isabelle i Ford. Ashcroft mówił, że podzielili oni między sobą jego fortunę i od tego czasu ledwo zaszczycali go swoją obecnością. Przysięgał, że ich wydziedziczy i jak widać spełnił swoją groźbę.

Brent gniewnym krokiem wychodzi do przodu. – Nie wiem co zrobiłaś mojemu ojcu ty mała dziwko, - oskarża. - Ale nie dostaniesz nawet grosza, rozumiesz? Justine wstaje na nogi i posyła mu zimne spojrzenie. – Wstrzymaj się od rozmowy z moją klientką. Wszystko będzie jasne, gdy przeczytany zostanie testament. – Ten testament to jakiś pierdolony żart, - przeklina. - To ona napisała tę cholerną rzecz! – Nie prawda, - protestuję. Justine posyła mi spojrzenie które mówi „zamknij się”, ale nie mogę się powstrzymać. - Wypełniłam papiery i pomogłam mu z druczkiem. To wszystko. – Przekonamy się. - Brent mruży na mnie zimne oczy. - Każdy zna twoją reputację. Nie ma mowy, by sędzia podtrzymał to w sądzie. Trójka rodzeństwa mija mnie i wpada prosto do biura, bez pukania. – Co miał na myśli mówiąc o mojej reputacji? - odwracam się zdezorientowana do Justine. – Niech mnie diabli jeśli wiem. - Justine wzrusza ramieniem. Drzwi otwierają się i wychyla się zza nich asystentka. – Jesteśmy gotowi, - mówi. Justine sięga po torebkę. – Gotowa dowiedzieć się czy jesteś milionerką? Biorę oddech. – Gotowa jak tylko mogę być.

*** W pokoju konferencyjnym, dzieci Ashcrofta siedzą i patrzą się na mnie z niesmakiem. Są tam też ludzie w garniturach, których nie rozpoznaję i kilku których owszem znam, ale wszyscy odwracają się i patrzą na mnie kiedy idę zająć wolne miejsce. Gdy przechodzę słyszę ich szepty.

– To ona... – Naciągaczka. On zostawił jej wszystko... Czuję się jak intruz, gdy odchylam się na krześle. Jasne jest, że nie powinno mnie tu być. – Ignoruj ich, - szepcze Justine, wystarczająco głośno by usłyszał cały pokój. Są po prostu zazdrośni. Posyłam jej wdzięczny uśmiech. Nie wiem co bym bez niej zrobiła – pewnie nadal beczałabym w swoim mieszkaniu nad tym co wydarzyło się z Vaughnem. To ona zadzwoniła do mnie tego wieczoru, tak szybko jak dowiedziała się o Ashcrofcie. Wyciągnęła mnie i próbowała odciągnąć od tego uwagę. Co nie jest łatwe, gdy w środku czuję się tak zagubiona. Prawnik o surowym spojrzeniu odchrząkuje, stając na środku pomieszczenia. – Jesteśmy gotowi by zacząć? Brent wstaje. – Nie wiem po co w ogóle będziesz robił ten cyrk. Ta wola zostanie wyrzucona w sekundzie, gdy złapię sędziego. – Może i tak będzie, ale jestem zobowiązany do przeczytania testamentu. - Mówi nieporuszony prawnik. - Proszę zająć swoje miejsce. Brent krzywi się, ale z impetem opada na siedzenie. Prawnik przeczyszcza gardło i przekręca pierwszą stronę. Serce mi wali jak młotem. Pochylam się do przodu nagle spanikowana. Ściskam mocno rękę Justine. Już pora. – Ja, Charles Ashcroft, będąc w pełni władz umysłowych wyznaczam swoją ostatnią wolę i testament, - zaczyna czytać prawnik. - Ta wola anuluje wszystkie poprzednie dokumenty, jest legalna i obowiązująca. Brent prycha. – Moim adoptowanym dzieciom Brentowi, Isabelle i Fordowi zapisuję w spadku po milion dolarów dla każdego i pomniejsze wpływy w Ashcroft Industries określone w ich funduszach powierniczych. Sapię zaskoczona. Adoptowane dzieci? Nie wiedziałam, że nie byli oni jego biologicznymi dziećmi. Ashcroft nigdy o tym nie wspominał i pomimo swoich komentarzy o wydziedziczeniu wszystkich, był bardziej niż hojny. Milion dolarów dla każdego!

Ale kiedy patrze w górę, Brent ma nachmurzona minę, jakby to było nic. I może dla kogoś takiego jak on, to faktycznie jest nic. – Przekazuję również pieniądze na kilka fundacji charytatywnych wymienionych tu... – Kogo kurwa obchodzi jakie schroniska dla zwierząt on wspiera? - przerywa Brent. - Mów o ważniejszych rzeczach. – Jak czarująco, - prycha Justine, ale ja nie mogę się nawet uśmiechnąć. To jest zbyt ważne, żeby sobie żartować. – Dobrze, w takim razie. - Prawnik znów przewraca stronę. - Pozostałą część nieruchomości, włączając w to wszystkie posiadłości, oszczędności, zasoby i główne prawa do Ashcroft Industry, zostawiam Keely Elizabeth Fawes, zamieszkałej na San Vicente Boulevard 3020. Opadam na krzesło zszokowana, słuchając fetoru plotek zalewającego pokój. To prawda. Zostawił mi wszystko. Jego cała fortuna, moja. Ale dlaczego?

Tłumaczenie nieoficjalne: sylwiaz97

Vaughn

3

Jestem zakopany po jaja w soczystych, mokrych ustach i nie czuje ani jednej pierdolonej rzeczy. – Tak! - dziewczyna dyszy, biorąc mnie głębiej. Jęczy, jedną ręką pocierając swoją cipkę, kiedy pompuje mnie drugą. Kwili za każdym dygnięciem tej ładnej blond główki. - Nie mogę się doczekać, aż będziesz mnie pieprzył Vaughn! Warczę, szarpiąc jej głowę do tyłu i wbijając się tak daleko, że uderzam w tył jej gardła. Próbując rozproszyć własną uwagę. Ale nie mogę. To nie jej jęki słyszę w głowie i kiedy zamykam oczy to nie jej twarz widzę. Keely. Na kolanach, dyszącą z przyjemności. Jej soczysty tyłeczek czerwony od moich klapsów, jej słodki głos krzyczący z rozkoszy. – Pieprz mnie! Uderz mnie! Ja pierdziele, ta dziewczyna była czystym cudem. Pieprzeniem stulecia – a nawet nie wszedłem w jej cipkę. Ulotniła się zanim naprawdę mogłem ją pieprzyć, zostawiając mnie stojącego jak idiota z mocno pulsującym kutasem i z jej sokami na języku. Ta dziewczyna obciąga mi jak pierdolona profesjonalistka ze słodkimi podskakującymi cyckami, mocno okrążającym językiem, ale kurwa to nie działa. – Czujesz to kochanie? Czujesz? Ani trochę. Mam dosyć tego gówna. Nie doszedłem od trzech pieprzonych dni, ani razu odkąd Keely spektakularnie uciekła. Myślałem, że może ta blondyna pomoże – z tymi pieprz-mnie oczami i małymi ustami tylko czekającymi aż wypełnienie je moim kutasem, ale dziś nie spełnia to roli. Chcę posuwać tylko jedną słodką cipkę, a pewne jak cholera teraz tu jej nie ma. Cholera jasna. Przysięgałem, że więcej nie będę przez to przechodzić. Wychodzę z ust blondi i szarpię swoje dżinsy do góry.

– Ale jeszcze nie doszedłeś, - marudzi. Wyciąga się do przodu na brzuchu, sięgając po mojego fiuta. - Mogę sprawić, że będzie ci naprawdę dobrze. – Przykro mi skarbie, - wzdycham, stanowczo ją odsuwając. - Nie dzisiaj. Łapię swoją kurtkę z wieszaka. Wychodzę z jej mieszkania i schodzę schodami, a krew nadal gotuje mi się z gniewu i frustracji. Odeszła. Keely. Ona kurwa uciekła. A nikt nigdy ode mnie nie odchodzi – szczególnie gdy pokazałem jak to jest być pieprzoną przez prawdziwego mężczyznę. Dochodziła dla mnie znowu i znowu – zaciskając się wokół moich palców, ociekając soczkami na mój język. Podarowałem tej dziewczynie rozkosz, która powinna uczynić ją moją dobrowolną niewolnicą do końca życia, więc co do kurwy nędzy się stało, że zmieniła zdanie? Kiedy idę do samochodu mój telefon zaczyna wibrować mówiąc o wiadomości. „Kiedy zamierzasz sfinalizować kontrakt? Nie jestem cierpliwym mężczyzną. Załatw to.” Zatrzymuję się. Głównym powodem, dla którego zacząłem ścigać Keely jest mój tajemniczy klient. Prześladowczy kutas, który zatrudnił mnie by ją uwieść. Teraz Keely jest dla mnie czymś o wiele więcej niż robotą, co nie znaczy że klient nie siedzi mi na dupie całymi dniami, domagając się dokończenia roboty. Tym razem oboje kompletnie się zgadzamy. Muszę zakopać się po jaja w jej ciasnej cipce, zanim stracę rozum. Jebać to. Uruchamiam silnik z warknięciem. Znajdę ją. Muszę i tym razem, nie pozwolę jej uciec.

Tłumaczenie nieoficjalne: sylwiaz97

Keely

4

Jadę do domu w osłupieniu. Justine ćwierka ciągle wesoło za kierownicą o zakupach, markowych ciuchach i luksusowych wakacjach gdzieś na wyspach tropikalnych, ale ja nie słyszę ani jednego słowa. Wszystko na czym mogę się skupić jest uczucie niepokoju w mojej piersi, jakby coś było poważnie nie w porządku. Kiedy Justine zajeżdża pod moje mieszkanie, nie wysiadam. Siedzę tam, gapiąc się na kserokopię ostatniej woli, która ciąży mi w rękach. – Nie mogę ich przyjąć, - mówię cicho. - Pieniędzy. Jego dzieci mają rację. One do mnie nie należą. – Y helloł? - Justine gapi się na mnie jak na wariatkę. - Właśnie przesiedziałyśmy godzinę na załatwianiu nudnego prawnego gówna, które dowodzi, że należą. Potrząsam głową. – Coś tu po prostu nie pasuje. To nie byłoby w porządku. Poza tym, co ja z tym wszystkim zrobię? Nie mogę prowadzić firmy, ani fundacji wartej miliony! – Właśnie dlatego zatrudniasz ludzi, którzy zrobią to za ciebie! - Justine dostrzega panikę na mojej twarzy i urywa. - Słuchaj, to jest szok, łapię to. Ale to dobra rzecz. Nie widzisz tego? Z takimi pieniędzmi możesz mieć wszystko czego chcesz. Wszystko! Ale kiedy się z nią żegnam i wysiadam z samochodu, mały głos szepcze, Nie wszystko. Nie Vaughna. Zaczęłam wspinać się mozolnie po schodach do mojego mieszkania, nadal myśląc o jego przeszywających, niebieskich oczach i tych przepysznych grzesznych ustach. Nie mogę się go pozbyć z głowy, nie ważne jak bardzo się staram. Nigdy wcześniej nie czułam do nikogo czegoś takiego. Nikt nigdy nie przebił się przez moje tarcze obronne. Odkąd moi rodzice zmarli, ginąc w wypadku samochodowym kiedy miałam osiemnaście lat, czułam się wyłączona ze świata. Pewnie, chodziłam na randki i spotykałam się z przyjaciółmi i udawałam że wszystko jest w porządku, ale część mnie mnie zawsze czuła się odizolowana. Odrętwiała. Niezdolna by nawiązać połączenia z kimś i być prawdziwą, właśnie wtedy właśnie w tym momencie z nimi. Do czasu niego.

– Szukałem cię, skarbie. Głos Vaughna przebija się przez moje myśli i przez chwilę, myślę że go sobie wyobrażam. Ale nie, oto jest, opierając się o moje drzwi ze skrzyżowanymi na piersi ramionami, wyglądając na tyle dobrze, by go zjeść w białej zapiętej koszuli, ciemnych znoszonych dżinsach i z zarostem na szczęce. I wiesz jakby smakował. Przepysznie. – Nie lubię kiedy ignorujesz moje telefony, - usta Vaughna wykręcają się w grzesznym uśmieszku. - Będę musiał ci za to przetrzepać tyłek. Czuję przepływ żądzy, ale zmagam się, by utrzymać kontrolę. – Myślałam, że załapiesz wskazówkę, - mówię mu, zaciskając zęby. - Nigdy więcej nie chcę cię widzieć. Próbuję przepchnąć się obok niego by otworzyć drzwi, ale Vaughn jest sześciostopową ścianą napiętych mięśni i nie porusza się ani o cal. – Co się do diabła stało, Keely? - śmiech ucieka z jego tonu. - W jednej chwili błagałaś mnie bym cię pieprzył, a w następnej w cholerę się za tobą kurzyło. Moje policzki płoną. Odwracam wzrok. – Uświadomiłam sobie, że nie powinnam tam być. - Kłamię. - Zmieniłam zdanie. Ale Vaughn nie zaakceptuje tego. Jego ręka wystrzela do przodu, łapiąc mnie za ramię. – Spójrz na mnie, - rozkazuje. Nakazujący ton w jego głosie sprawia, że miękną mi kolana. Spoglądam. Cholera, on jest boski. Stojąc w cieniu mojego ganku, twarz ma całą wyrzeźbioną z kamienia i intensywny wzrok. I te usta... Żołądek skręca mi się w węzły, pamiętając rozkosz jaką dał mi tymi ustami, tym gorącym językiem... – Powiedz mi prawdę, - domaga się. - Dlaczego uciekłaś? Przełykam, gdy uderza mnie upokorzenie. – Dlaczego cię to w ogóle obchodzi? - wyrywam mu się, szarpiąc się z kluczami

żeby otworzyć drzwi. - Nie próbuj udawać, że cokolwiek dla ciebie znaczyłam. – Do cholery Keely, - Vaughn przeklina. - Przestań grać w gierki. Po prostu powiedz mi co zrobiłem źle. Przechodzę przez próg i okręcam się do niego. – Słyszałam cię jak rozmawiałeś przez telefon. - Podnoszę głos, skręcając się z bólu. - Z przyjacielem. Wiem wszystko, więc nawet nie udawaj, że ci zależy. Szok przemyka po twarzy Vaughna, ale wtedy jego rysy łagodnieją. Ostrożne. – Co słyszałaś? - pyta. – Jak chwalisz się zabraniem mnie do łóżka. - Czuję w piersi ból tylko o tym myśląc. - Powiedziałeś, że to pewniak, że błagałam o ciebie. Przedstawiłeś mnie jak jakąś tanią dziwkę. Vaughn wypuszcza oddech. Wygląda prawie jakby mu ulżyło. – To wszystko? Gapię się na niego. – To wiele. A teraz zostaw mnie w spokoju. - Próbuję zatrzasnąć mu drzwi przed nosem, ale Vaughn odpycha je wchodząc do środka. – Posłuchaj mnie, źle to wszystko zrozumiałaś. – Nie... - Próbuję się kłócić, ale Vaughn mnie zagłusza. – To co słyszałaś to tylko pieprzenie. Leciałem sobie w kulki z kolegą. Chciałem tylko, żeby się już rozłączył, żebym mógł wrócić do ciebie, - wyjaśnia Vaughn, biorąc kolejny krok naprzód. - Przepraszam. Słabnę. Jego bliskość jest przytłaczająca. – Nie możesz rozmawiać z kimś o czymś takim, - protestuję, cofając się. – Wiem, - mówi spokojnie, podchodząc bliżej. - Myślałem, że nie usłyszysz. Naśmiewał się ze mnie od tygodni, z tego jak za tobą latałem. Chyba chciałem, żeby był zazdrosny. Nigdy nie plotkowałaś ze swoimi przyjaciółmi? – Nie. - Głos mi się trzęsie. Cofam się o kolejny krok, ale wtedy czuję za sobą ścianę. Nie mam gdzie uciec. – Nikomu o mnie nie powiedziałaś? - Vaughn unosi jedną brew. Zatrzymuje się tylko cale ode mnie, tak blisko że mogę poczuć ciepło jego ciała. O Boże, tak dobrze pachnie. Potrząsam głową, nie ufając sobie, by mówić.

– Właśnie tak. - Głos Vaughna zmienia się w rozbawiony. - Jestem twoim brudnym, małym sekretem. Pochyla się do przodu, opierając dłonie na ścianie po obu stronach mojej twarzy; jego ciało nie dotyka mojego, ale i tak przyszpila mnie na miejscu. – Nie chcesz żeby ktoś wiedział, prawda? - szepcze surowo. - Jak mokra jesteś tylko o mnie myśląc. Jak cały dzień siedzisz przy swoim biurku, fantazjując jak mój język przesuwa się po twojej cipce. Muska kciukiem moja wargę. Jęczę. Powinnam go odepchnąć. Przecież nadal mógł kłamać. Umysł mówi mi żebym mu nie ufała, żeby dać mu kosza. By mu odmówić. Ale to jest to co mnie rozbraja: jego grzeszne, grzeszne słowa. – A może nie chcesz dojść na moje usta, - nuci, sunąc niżej. - Nie kiedy jest tak wiele sposobów na jakie mogę pieprzyc te boskie ciało. Sposoby których nie możesz sobie jeszcze wyobrazić. Kręci mi się w głowie, gdy ujmuje moje piersi obiema rękami, ściskając pewnie i rozkosznie. Kciukami przyciska mocno moje sutki, a ja jęczę z przyjemności. – Tu byłoby fajne, - Vaughn urywa z błyszczącymi, mrocznymi oczami. Unosi i ściska moje piersi wyżej, tworząc ścieżkę między nimi. - Wepchnę kutasa dokładnie tutaj, - mówi, ściskając mnie z każdym słowem. - Żebyś mogła lizać główkę kiedy będę posuwał twoje cycki. Taa, wyglądałabyś cholernie dobrze z moją spermą ściekającą z twoich słodkich sutków. To by ci się podobało, prawda? Sapię by nabrać powietrza, gdy zalewają mnie doznania. Głębokie napięcie buduje się między moimi nogami, obolałe z potrzeby, tak jak było obolałe wczoraj w nocy, z niczym by temu pomóc oprócz wspomnień i moich własnych palców. Ale teraz, z Vaughnem będącym tak blisko, mruczącym te niegrzeczne rzeczy do mojego ucha, ból jest nie do zniesienia. Wygłodniały go. – Nie, myślę, że chcesz mnie tutaj. - Vaughn odsuwa się i nagle sięga między moje uda, przyciskając się do mnie mocno z zabójczą dokładnością, przez co krzyczę z przyjemności. - Dokładnie. Tutaj. Jego palce wybijają torturujący rytm mocno na mojej opuchniętej cipce. Nawet przez materiał sukienki i majteczek, to wystarcza by wysłać miażdżącą rozkosz przez moje ciało. Moje nogi poddają się. Opadam na ścianę.

– Chcesz mojego kutasa wjeżdżającego głęboko w ciebie, - warczy Vaughn, robiąc kółka, unosząc mnie wyżej. - Chcesz każdego pierdolonego cala, do samego końca. Pochylę cię i wypieprzę dokładnie tu przy ścianie, aż będziesz krzyczała z całych cholernych sił. Sąsiedzi zadzwonią po gliny bo będziesz krzyczała tak głośno, - kontynuuje, trzymając mój wzrok, pocierając szybciej. Ale ty będziesz miała to gdzieś, prawda? Bo to jest takie dobre. Znajdą cię na kolanach, z moim kutasem wsadzonym tak głęboko w twoje gardło, ale nie przestaniesz mnie ssać, nie złamiesz pozycji aż ci na to pozwolę bo Ja. Jeszcze. Z. Tobą. Nie. Skończyłem. Jego palce poruszają się mocniej z każdym słowem, aż nagle przestaje i odsuwa się, a ja krzyczę z frustracji. Jestem tak blisko, moje ciało drży potrzebując jego dotyku. – Vaughn, - dyszę, łapiąc ścianę by się przytrzymać. – Co? - domaga się z mroczną twarzą. – Proszę, - błagam, mając gdzieś, że chwilę temu przysięgałam nigdy mu nie wybaczyć. Wszystko o czym mogę myśleć to ból w moim ciele, wygłodniała potrzeba która mnie opętuje, posiada. – Proszę co? - mruczy miękko. – Dotknij mnie. Zrób cokolwiek! Vaughn szarpię moją spódniczkę w górę i majteczki na bok wbijając się we mnie głęboko jednym palcem. Krzyczę z rozkoszy, nadziewając się na jego rękę. Zakrzywia palec głębiej, a kciukiem mocno pociera moją łechtaczkę. O Boże. Poruszam biodrami zdesperowana, by znaleźć rytm i zostaję nagrodzona kolejnym wsuwającym się we mnie palcem pulsującym przy moich ściankach, przyciągając mnie szybko na krawędź. – Pamiętaj co ci powiedziałem, - warczy Vaughn, używając drugiej ręki by mocno ująć moją szczękę, zmuszając żebym na niego spojrzała. - Ta cipka należy teraz do mnie i nigdy o tym nie zapominaj. Jego usta lądują na moich w brutalnym pocałunku, gdy – kurwa – wsuwa we mnie trzeci palec, rozpychając mnie z brutalną rozkoszą, gdy dłonią przyciska moją łechtaczkę, a palcami wchodzi głębiej i dochodzę z krzykiem. – Jesteś moja.

Tłumaczenie nieoficjalne: sylwiaz97

Vaughn

5

Keely opada na ścianę, wyglądając jakby właśnie zobaczyła Boga. Jeszcze nie, skarbie, ale już niedługo. Zabieram palce i ssę je w ustach. – Słodka jak cukier, - przeciągam, wylizując jej soczki do czysta. Kurwa muszę być teraz w tej cipce po same jaja. Keely podnosi się. – Musisz iść. Że.Co.Kurwa. Przełyka, odwracając ode mnie wzrok. – Nie mogę... nie mogę tego teraz robić. To za dużo. Dziś... W tym tygodniu... Dzielą mnie sekundy od przechylenia jej przez tą kanapę i pokazania jej jak to jest czuć prawdziwego fiuta, ale coś mnie zatrzymuje. Po raz pierwszy widzę cienie pod jej oczami. Jest blada, trzęsąc się. I to nie dlatego, że właśnie zrobiłem jej zajebiście dobrą palcówkę. Coś jest nie tak. – Co się dzieje? - pytam, walcząc by utrzymać kontrolę nad wściekłą erekcją w spodniach. Obejmuje się ramionami. – To tylko... Sprawy z pracą, to wszystko. – Ten cały Ashcroft? - domagam się zaalarmowany. Otwiera szeroko oczy. – Skąd wiedziałeś? To on, ten drań.

– Co on ci zrobił? - domagam się. – To nie tak. - Urywa. - On nie żyje. Świat zwala mi się na głowę. – Co? - usiłuję zostać spokojny, by nie wiedziała jaki sztorm emocji szaleje mi w piersi – emocji z którymi walczyłem przez dwadzieścia lat, by utrzymać w zamknięciu pod kluczem. - Kiedy? – Trzy dni temu. - Keely przełyka. - To... skomplikowane. Teraz jestem pod wpływem wielkiego stresu. Przepraszam, - dodaje cichutkim głosem. - Nie mogę tego teraz robić. Unosi na mnie swoje oczy, płaczliwie. Cofam się. Chociaż raz, potrzeba by posiąść jej ciało jest ostatnią rzeczą o której myślę. – Rozumiem, - mówię. - Pójdę sobie. Keely marszczy brwi jakby było jej przykro, że wychodzę. Wygląda na tak zagubioną i zdezorientowaną stojąc tam, że czuję przypływ czegoś nieznajomego. Troski. – Powinnaś się trochę przespać, - mówię jej miękko. - Kiedy ostatnio jadłaś? – Nie wiem, - odpowiada powoli. - Wczoraj, może... Wyciągam komórkę i łączę z listy szybkiego wybierania z moją regularną tajską knajpą na wynos. – Tak, potrzebuję całego zestawu. Dodatkowy ryż i wontony. – Vaughn... - Keely protestuje. Ignoruję ją, mówię jak dojechać do jej domu i mówię im żeby doliczyli to do mojego rachunku. Rozłączam się. – Zjedz. Prześpij się, - każę jej. - Zadzwonię do ciebie rano. Idę do drzwi. – Dziękuję ci. - Dochodzi zza mnie jej słodki głos, ale nie odwracam się. Wychodzę stamtąd w cholerę zanim może zobaczyć co zrobiła mi jej zrzucona bomba z wiadomością o Ashcrofcie. Zanim może ujrzeć prawdę.

*** Ashcroft nie żyje. Słowa odbijają się echem w mojej głowie, gdy pędzę przez Wzgórza Hollywood do domu. Parkuję i wchodzę do środka, idąc wprost do baru nalać sobie drinka. Piję whiskey prosto z butelki, ignorując palenie w moim gardle. W dolinie pode mną rozciągają się światła miasta, widok warty miliony, ale ja nie widzę nic poza ciemnością i gorzkim kurewskim żalem. Wszystkie te lata, przysięgałem dokonać swojej zemsty. Że zmuszę drania by zapłacił za to, co zrobił mojej rodzinie. Pewnego dnia, obiecałem sobie. Pewnego dnia. Ale spóźniłem się. Ten dzień minął, a Ashcroft nie żyje. On nigdy nie cierpiał tak jak ja. Nigdy nie wyrwano mu niczego co kochał. Czekałem za długo. Zawiodłem. A teraz nie ma już odwrotu.

Tłumaczenie nieoficjalne: sylwiaz97

Keely

6

Po tym jak Vaughn wychodzi, czuję dziwne ukłucie żalu. To szaleństwo, wiem: kazałam mu wyjść, ale część mnie chciała żeby został. Żeby dalej robił te niezwykłe rzeczy mojemu ciału, odgradzając chaos jakim jest teraz moje życie, robiąc to tak, żebym mogła przestać myśleć i martwić się i po prostu pozwolić mu przejąć kontrolę. Zsuwam się na podłogę, zagubiona w myślach. Wydarzyło się zbyt wiele żebym mogła to przetworzyć i w tym momencie moje ciała mnie zdradza: mokre i błagające o niego pomimo wszystkich moich wątpliwości. Nadal mu nie ufam. Jakąkolwiek tajemnice ukrywa, wiem że jest niebezpieczny. Dewastujący wpływ jaki ma na mnie. Mroczna władza jaką posiada nad moim ciałem i jego sposób zmuszania mnie do uległości. Nigdy wcześniej nie byłam w ten sposób z innym mężczyzną, ale jedno stalowe spojrzenie niebieskich oczu Vaughna sprawia, że miękną mi kolana i wszystkie moje logiczne myśli wylatują przez okno. Jego brudne słowa. Jego rozkazujący głos. Chcę mu się poddać. Łapię oddech, nadal czując szorstki chwyt jego rąk na sobie. Silny i dominujący: precyzyjny i kontrolowany. Boże, ten facet to jakiś cud. Wie dokładnie który guzik wcisnąć, jak mnie dotykać, jakie brudne, szokujące słowa powiedzieć które tak bardzo mnie rozpalają. Może doprowadzić mnie do krawędzi intensywnej rozkoszy w kilka chwil – i trzymać mnie tam, aż myślę że stracę rozum. Ale co on ukrywa? Dzwonek do drzwi przerywa mi. To jedzenie które zamówił dla mnie Vaughn, w ilości wystarczającej by wykarmić tuzin ludzi. Zamykam drzwi za dostawcą i rozkładam jedzenie na stole. Wygląda smakowicie, zapach imbiru i czosnku uderza centralnie w mój żołądek. Rzucam się na nie nagle głodna jak wilk. Włączam stary telewizor, przeskakując kanałami szukając jakiegoś odwrócenia uwagi, ale cięgle wracam do rozmowy telefonicznej którą podsłuchałam, tej przez którą uciekłam. – Mówiłem ci, że nikt mi nie odmawia. Teraz o to błaga, dokładnie tak jak mówiłem że będzie. Nawet teraz boli myślenie o tym, ale jego wyjaśnienie ma sens. Chwalenie się kumplowi, faceci robią to cały czas i choć nie podobało mi się to, mogę już poczuć jak moja uraza wyparowuje. Powiedział, że mu przykro. Wszyscy popełniają błędy. Wszyscy mówimy

rzeczy, których później żałujemy. Wierzysz mu? Kłóci się głos. Albo może po prostu chcesz go z powrotem – nie ważne za jaką cenę? W każdym bądź razie, wiem, że to nie ma znaczenia. Vaughn wyraził się jasno, już nie będzie się trzymał z daleka. Dziś mógł podarować mi tymczasowe odroczenie, ale nie mam złudzeń że ta zabawa w kotka i myszkę skończy się tylko w jednym miejscu. Jego sypialni. Drżę, myśląc o ostatnim razie kiedy byłam tam tylko kilka dni wcześniej. Kiedy zmusił mnie bym padła na kolana i poddała się jemu: zrobiła taki rodzaj brudnych rzeczy o których nawet nie śniłam. Powinnam być zawstydzona, ale zamiast tego, serce mi przyspiesza, odliczając minuty do chwili gdy znów go zobaczę. Niedługo, obiecał że pokaże mi z czego zrobiony jest prawdziwy mężczyzna. Niedługo wydaje się nie nadchodzić dość szybko.

*** Spędzam bezsenną noc, myśląc o Vaughnie, rzucając się i przekręcając w swoim beznadziejnym łóżku z wyprzedaży. Budzę się z bolącymi plecami i ziewam. Pierwszą rzeczą, jaką zrobię po dostaniu kasy jest kupienie porządnego materaca. I jakichś poduszek. I może nawet jakąś wytworną lnianą pościel... Urywam nagle. Po raz pierwszy to do mnie dociera. Mogę być bogata. Wiem, że miałam dni na przyswojenie tego, ale z jakiegoś powodu, to nie wydawało się prawdziwe. Wtedy chodziło o wszystkie te papiery i sprawy z prawnikami, ale teraz, w tym momencie, rozumiem to. Pięćset milionów dolarów. Ja pierdziele. To pieniądze zmieniające życie. Mogę z nimi zrobić wszystko. Zapłacić za szkołę prawniczą i armię korepetytorów którzy mnie tam zaprowadzą. Przekazać je na akcje charytatywne, żeby pomóc nie uprzywilejowanym dzieciom – i nadal mieć ich więcej niż trzeba na dom, samochód, nowe ubrania... Przełykam ciężko, przytłoczona wszystkim. Przez błogosławione kilka minut, Vaughn sprawił że zapomniałam o Ashcrofcie i testamencie, ale ten czas minął. Prawdziwy świat nadal czeka, ze mną wrzuconą w sam środek gorzkiej prawniczej wojny. I sądząc po wczorajszych wściekłych wybuchach Brenta Ashcrofta, będzie ze mną walczył do samego końca. Jadę do pracy, nadal myśląc o pieniądzach. Nie jestem płytka, ale spędziłam zbyt wiele lat poszcząc, zwracając uwagę na każdy dolar, nie dopuszczając do siebie nawet myśli o byciu bogatą bardziej niż marzyłam. Już żadnego więcej modlenia się o to, żeby moja pensja nie zniknęła zanim będę musiała zapłacić czynsz. Nigdy więcej zalewania się potem w letnim upale bo

nie stać mnie na AC. Nigdy więcej kupowania produktów pod koniec dnia bo jest wtedy taniej, czy wymigiwania się z planów na obiad ze znajomymi by uniknąć upokarzającego momentu kiedy dostanę rachunek. Moi rodzice nigdy nie chcieli, żebym tak żyła. Byli takimi ludźmi, którzy planowali na przód: mieli ubezpieczenie na życie i kiedy zmarli, wydawało się że będę ustawiona. Ale korepetycje na studiach nie są tanie, a przez spłacenie ich debetów na karcie i opłacenie pogrzebu, ubezpieczenie za długo nie przetrwało. Nauczyłam się żyć z mojej płacy jako praktykantka, dając trochę korków na boku ale muszę przyznać, że oglądałam partnerów w pracy z zazdrością – ich firmowe ciuszki, drogie obiady i wakacje w egzotycznych miastach, w których nigdy nie byłam. Londyn. Paryż. Rzym. Czuję dreszcz podekscytowania. Mogłabym pojechać wszędzie, zrobić wszystko. Ale tylko jeśli wszystko jest naprawdę moje.

*** W chwili gdy wchodzę do biura, wiem że coś jest nie tak. Ludzie zatrzymują się i wpatrują się we mnie gdy ich mijam, szepcząc od razu gdy jestem poza zasięgiem słuchu. Czuję przypływ niepokoju. Justine stoi przy swoim biurze. Idę szybko odciągając ją na bok. – Co się dzieje? Dlaczego wszyscy się na mnie gapią? Rozgląda się, pochyla i obniża głos. – Oni wiedzą. – O Ashcrofcie? Kiwa głową. – Z samego rana odbyło się spotkanie partnerskie. Nie wiem co się stało, wszyscy siedzą cicho. Ale nie są zadowoleni. – O cholera. Żołądek mi opada. Wiedziałam, że w końcu by to wyszło na jaw. Jakby nie było Hudgens, Cartwright i Abrams byli prawnikami Ashcrofta w tej sprawie: oni przygotowali oryginalną wolę i nawet jeśli Ashcroft dodał moje imię bez niczyjej wiedzy, takie wieści rozeszłyby się szybko. – Co powinnam zrobić? - pytam panikując. – Nie denerwuj się. Dziś rano będę w sądzie, ale znajdę cię później, zobaczę czego mogę się dowiedzieć. Sekretarki zawsze paplają, - dodaje Justine, z

pocieszającym uśmiechem. – Dzięki, - mówię. Justine podnosi swoją teczkę i wychodzi, zostawiając mnie samą, by zmierzyć się z szeptami i plotkami. Zmuszam się żeby nie reagować, idąc wolno do swojego biurka z innymi praktykantami. Ale nie docieram nawet do swojego komputera, gdy dzwoni mój telefon. To mój szef, Carter. – Do mnie, już! Rozłącza się. O w mordę. Wstaję i idę korytarzem do jego biura, czując się jakbym szła na swoją egzekucję. Z każdym krokiem, denerwuję się coraz bardziej, a do czasu gdy dochodzę do jego drzwi przysięgam że ręce mi się trzęsą. – Panno Fawes. - Carter czeka na mnie z dziwnym uśmieszkiem na twarzy. Macha ręką żebym szła przed nim z udawaną uprzejmością. - Panie przodem. Wchodzę do pokoju. Carter nie przychodzi tu zazwyczaj przed południem, zajęty swoją grą w tenisa i wizytą u swojej osobistej masażystki. Ale mamy ledwie dziewiątą rano, a on jest tu gapiąc się na mnie jakbym była niedopowiedzeniem dnia. Niedobrze. Naprawdę niedobrze. – Wiesz dlaczego tu jesteś? - pyta Carter, odchylając się w swoim krześle i stawiając stopy na biurku. Potrząsam głową, nie ufając sobie by przemówić. Jestem pewna, że ma to coś wspólnego z Ashcroftem, ale nie mam pojęcia co. – Jeden z naszych klientów, wniósł przeciwko tobie całkiem poważny zarzut, prycha Carter. - Brent Ashcroft twierdzi, że miałaś nadmierny wpływ na jego ojca. Jego słabego, poszkodowanego ojca. – To nie jest prawda. - Mówię stanowczo. - Nie wiedziałam nawet, że umieszczał mnie w swoim testamencie. – Jasne, - prycha Carter, najwyraźniej nie wierząc mi. - Dlatego odciął swoje oddane dzieci i zostawił całą fortunę tobie, młodej, ponętnej asystentce, którą znał ledwie od kilku miesięcy. – To nie tak... - próbuję mu przeszkodzić, ale Carter nie przestaje. – Nie wiem co zrobiłaś, żeby wdać się w łaski tego staruszka. - Oczami sunie w dół mojego ciała, co sprawia że skóra mi cierpnie. - Mogę sobie tylko wyobrazić, że masz kilka asów w rękawie. To wstyd że nie przeniosłaś tej gorliwości do pracy, - dodaje z pożądliwym spojrzeniem.

Przechodzi mnie dreszcz. Boże ale z niego świnia. – To nie odbije się na mojej pracy. - Próbuję zmienić temat. - Nadal mam robotę z aktami twoich spraw i mówią mi one, że zanim się ułożą mogą minąć miesiące a nawet lata. Nigdzie się nie wybieram. – Ty tak na poważnie? - Carter gapi się na mnie, a za chwile wybucha śmiechem. - Na serio myślisz, że nadal masz pracę? Kochanie, jesteś tu skończona. Zrujnowana. Pieprzenie klienta, żeby ukraść jego kasę jet złamaniem umowy z partnerami. Nie wierzę w to. – Ale ja z nim nie spałam! Przysięgam nie zrobiłam niczego złego. – Powiedz to ochroniarzom którzy opróżniają twoje biurko, gdy my rozmawiamy. - Carter najwyraźniej się tym rozkoszuje. - Jesteś zwolniona. – Nie, - szepczę, motając się. – Dzieci Ashcrofta zabiorą testament z sądu, ale ty, ty nigdy więcej nie będziesz pracować w tym mieście. I nie myśl nawet o szkole prawniczej, - prycha Carter. - Mogę wykonać telefon do każdego dziekana w mieście i wrzucić cię na czarną listę na wieczność. – Proszę... - Łzy gromadzą się w kącikach moich oczu, ale staram się najlepiej jak mogę, żeby nie płakać. - Nie możesz tego zrobić. Nie masz dowodu, nic poza oskarżeniem Brenta. – Nie tylko Brenta, - odpowiada Carter. - Prześwietlamy wszystkich klientów, z którymi pracowałaś. I jeśli znajdziemy nawet ślad niestosownego zachowania, nie będziesz tylko na czarnej liście, ale pozwiemy cię też za pogwałcenie kontraktu z Hudens, Cartwright i Abrams. Zabierzemy ci wszystko co masz i jeszcze więcej. Nieruchomieję. Vaughn. Przyszedł do firmy jako klient – i skończył przyszpilając mnie do półek biblioteki z twarzą między moimi udami. Jeśli dowiedzieliby się co zaszło, mogłoby mnie to zrujnować. – Masz coś do powiedzenia? - domaga się Carter. W ciszy potrząsam głową. Dobrze. A teraz wypierdalaj! Potykam się wychodząc z biura, a myśli mi wirują. Utrata pracy tutaj to nagle najmniej przerażająca rzecz, która się dziś wydarzyła. Widzę jak ochrona zmierza w moją stronę żeby odeskortować mnie z budynku, więc łapię za swój telefon i łączę się. – Vaughn? Muszę się z tobą zobaczyć. Teraz.

7 Vaughn Spotykam się z nią w parku na przedmieściach. Kiedy podchodzę ona krąży w tę i z powrotem, zdenerwowana jak cholera z włosami ściągniętymi do tyłu i w kolejnym biurowym wdzianku ukrywającym jej pyszne ciało. Ale i tak, pierwsza rzecz o jakiej myślę to te soczyste usteczka owinięte wokół mojego kutasa. – Publiczne miejsca co? - drażnię ją, rozglądając się po otoczeniu. Niańki pchające wózki, jacyś studenci obijający się na schodach. Szczerzę się. - Nie wiedziałem, że jesteś tak perwersyjna, ale pewnie, możemy spróbować. Przyciągam ją do siebie, ale Keely odpycha się. – Rozmawiałeś z Carterem? - domaga się. – Kim? – Moim szefem w firmie. - Rozgląda się wokół z niepokojem. - Powiedziałeś mu... o nas? Potrząsam głową, kurewsko zdezorientowany. – Co do cholery ten dupek ma wspólnego z czymkolwiek? Keely wypuszcza powietrze, najwyraźniej z ulgą. – Zwolnili mnie. Powiedziano, że miałam niestosowne związki z klientami. Że prowadzą śledztwo, żeby zobaczyć czy się z kimś jeszcze widywałam. – Pieprzyłaś innego kolesia z pracy? - Łapię ją za ramię, nagle wkurwiony w diabły. – Nie! - Keely ma szeroko otwarte, smutne oczy. - To wszystko kłamstwo. Ale jeśli dowiedzą się o tobie, powiedzieli że mnie pozwą. Mogłabym stracić swoją przyszłość, wszystko. Nie mam pojęcia o czym ona kurde gada, ale widzę że rozpaczliwie potrzebuje uwolnienia. Ta dziewczyna jest tak spięta, że za chwilę się załamie.

– Uspokój się, - rozkazuję jej, trzymając ją mocno przy sobie aż czuję że się rozluźnia. - Nie powiedziałem ani słowa. Jestem twoim małym, brudnym sekretem pamiętasz? Zjeżdżam ręką w dół jej torsu. Szczypię jej sutki i zostaję nagrodzony jękiem przyjemności. Jej oczy zaczynają płonąć, ale Keely próbuje się odsunąć. – Co ty robisz? - sapie. - Tu są ludzie. Znów po nią sięgam, ale Keely mnie odpycha. – Myślałam o tym, - zaczyna brzmiąc na zdeterminowaną. - I jeśli to ma się dalej dziać, musimy ustalić pewne podstawowe zasady. – Nie zapominasz czegoś? - mówię, twardo. - Ty nie ustanawiasz zasad. Ja to robię. I zasadą numer jeden jest to, że pieprzę cię kiedy chcę, gdzie chcę i wszystko co masz robić to błaganie o więcej. No chyba, że znowu chcesz zostać ukarana. – Nie mogę, - mówi Keely, ale przygryza wargę, stanowczy znak że jest podniecona. – Jesteś pewna? - sunę ręką w dół jej pleców i po tym słodkim tyłeczku. Keely drży. - Pamiętasz jak dobrze było ostatnio. Jak błagałaś, żebym uderzał mocniej, jak niegrzeczna dziewczynka którą jesteś. Szybko, zanim może zareagować, daję jej jednego mocnego klapsa. Keely sapie, rozglądając się wokół w panice. – Nie martw się słodziutka, - śmieję się. - Nikt nie patrzy. A nawet jeśli, będą po prostu wiedzieć że byłaś niedobrą, niedobrą dziewczynką. – Proszę. - Keely zaciska szczękę. - Możesz przestać z tym na chwilę? – Ze skręcaniem twoich majteczek? - drażnię się. – Moje majtki mają się dobrze. - Keely nabiera głębokiego oddechu. - Słuchaj chcę się z tobą widywać. Chcę... nadal to robić. Ale nic o tobie nie wiem. – Więc co proponujesz? - marszczę brwi. - Dwadzieścia pierdolonych pytań? Uwierz mi skarbie, mamy lepsze rzeczy do robienia niż gadanie. – Nie. - Keely zamyka mi buzie. - Zdecydowałam, że zanim cokolwiek więcej się wydarzy, musimy iść na randkę. Co kurwa? – Randka? - powtarzam, marszcząc brwi. - Jak kolacja i jebany film? – Sam obiad byłby okej. Jedna godzina, kiedy siedzisz ze mną i rozmawiasz jak normalny człowiek, zamiast próbować zerwać ze mnie ciuchy. - Keely posyła mi nikły uśmiech. - To nie byłoby takie złe. Prawda?

Randki to nie moja rzecz. Na tyle na ile mnie to obchodzi, całe to gówno jest dla cipek które nie mogą zaciągnąć kobiet do łóżka w łatwy sposób. Siedzenie na dupie i gadanie całą noc. To marnowanie pieprzonego czasu kiedy zamiast tego, mogę być po jaja zanurzony w cipce, z jej piersiami podskakującymi z każdym szalonym pchnięciem. Pieprzenie jest proste. Rozmawianie jest niebezpieczne. Zwłaszcza jeśli masz sekrety takie jak ja. – Proszę, Vaughn. To jedyny sposób. Keely wygląda jakby tym razem mówiła poważnie. Już za długo pieprzyliśmy sobie w głowach. Widzę w jej oczach determinacje i nie mogę ryzykować że znowu ucieknie. – Jasna sprawa, kochanie. - Wzruszam ramionami, jakby to nie było nic wielkiego. - Kolacja. Dziś. Twoje zasady. Rozluźnia się przy mnie i uśmiecha tak promiennie, że biedny skejter który na nią patrzy spada ze swojej deski. – Dziękuję! - unosi się na palce i całuje mnie w policzek. - Będzie fajnie, obiecuję. Fajne będzie pieprzenie jej palcem po stołem, podczas gdy będzie próbować nie krzyczeć na całe gardło. Mój kutas podskakuje na tą myśl. Nagle, kolacja nie wydaje się taka beznadziejna. Keely chce mnie poznać, ale ja planuję co innego. Sprawię, że ta dziewczyna dojdzie z siłą trzęsienia ziemi – na oczach wszystkich, dokładnie tam by mogli ją widzieć. Będzie mnie błagać żebym pieprzył ją mocno i nieprzyzwoicie zanim z nią skończę. I będę się delektował każdą pierdoloną minutą tego.

Tłumaczenie nieoficjalne: sylwiaz97

Keely

8

Perspektywa randki z Vaughnem wystarcza by odwróć moją uwagę od tego, że moja kariera może być skończona zanim jeszcze ją zaczęłam. Kiedy później wieczorem podjeżdża pod moje mieszkanie, żołądek mam poskręcany w węzły. Gdy obserwuję jak wysiada ze swojego sportowego, srebrnego samochodu i pewnie wspina się po schodach, buntownicza część mnie zastanawia się dlaczego nalegałam na szaradę z kolacją. Oboje wiemy, że już nie będę mu się opierać. Wystarczyłoby tylko kilka sprośnych słów, wymruczanych nisko do mojego ucha i dla niego byłabym na kolanach, ssąc głęboko, rozkoszując się poczuciem wolności w poddaniu się. I to tylko na początek... Odpycham kuszące obrazy, gdy rozbrzmiewa dzwonek do drzwi. Biorę głęboki oddech i otwieram drzwi. Jasna cholera. – Kot zjadł ci język? - Vaughn wygląda na rozbawionego. I seksownie jak cholera. Kurwa, ma na sobie białą kozulę rozpiętą przy szyi by pokazać złotą opaleniznę. Dopasowane spodnie i półbuty robią wrażenie. – Nie, wszystko dobrze. - W końcu odzyskuję zdolność mówienia. - Wejdź, muszę tylko wziąć torebkę. Vaughn wchodzi do środka i rozgląda się wokół. Dziwnie jest patrzeć na to miejsce jego oczami. Zrobiłam co mogłam dekorując dom, ale jestem boleśnie świadoma ziejącej przepaści między prostym mieszkaniem, a niesamowitym apartamentem Vaughna na wzgórzu. Nie mówi ani słowa, więc znajduję torebkę i przeglądam się ostatni raz w lustrze. Bez pracy przez którą ciągle byłam zajęta, miałam cały dzień żeby głupieć na punkcie te randki. Poszłam nawet na zakupy do przedmieścia, ale nie mogłam się jeszcze zmusić do zmienienia wyglądu. Nie mogę uwierzyć, że pieniądze Ashcrofta są prawdziwe i dopóki stan nie da mi dostępu do jego konta, nie wydam ani jednego centa więcej niż zazwyczaj. Zwłaszcza odkąd zostałam bez pracy i mogę nigdy nie znaleźć innej. Ale zdecydowałam, że dziś nie będę o tym rozmyślać, muszę odwrócić swoją uwagę od ogromu tego co się dzieje i spróbować trochę pożyć. Więc, skupiłam się na rzeczach które mogę kontrolować: wybraniu jednej z moich ulubionych sukienek, prostego materiału z błękitnego jedwabiu i ułożeniem włosów tak, by spływały falami.

Pamiętając ostatnie instrukcje Vaughna, założyłam nawet pończochy i podwiązki, sekretny szept koronki na moich udach, która sprawiła że kołysałam się wracając do salonu. – Wszystko gotowe, - mówię mu. Vaughn posyła mi palące spojrzenie. – Jesteś pewna, że nie chcesz zmienić zdania? - pyta, a jego głos, niski i chrapliwy, sprawia że drżę. - Zamiast tego moglibyśmy zostać tutaj. Przekonać się jak długo wytrzyma twoje wezgłowie, kiedy będziesz przywiązana, a ja będę pieprzyć twoją słodką cipkę językiem. Serce mi staje. – Vaughn, - szepczę, a gorąco zalewa mnie między udami. – Albo możemy pojechać do mnie. - Podchodzi bliżej, ujmując moją szczękę. Mam dla ciebie prezent, wyjątkową niespodziankę. Zaczynam protestować, ale on wsuwa kciuk do moich ust. Jego skóra przesuwa się szorstko po moim języku. Muszę powstrzymać jęk. – Uwielbiasz kiedy cię wypełniam, prawda? - mruczy, obserwując mnie. - Twoje małe, wilgotne usta. Twoją ciasną, ociekającą cipkę... - Grzeszny uśmieszek pojawia się na jego ustach. Wsuwa kciuk głębiej, zmuszając mnie do ssania, gdy pochyla się i szepcze mi do ucha. - Czy twój tyłeczek czuł się samotnie beze mnie? O. Mój. Boże. Odsuwam się szybko, z rumieńcami. – Kolacja, - nalegam. W głowie mi się kręci. - Obiecałeś. Vaughn uśmiecha się, odchodząc na bok żeby mnie przepuścić. – Dobrze w takim razie. Ale nie myśl nawet przez chwilę, że popuszczę ci tak łatwo. Jesteś moim deserem, Keely i zamierzam pożerać cię przez dni.

*** Jedziemy przez miasto, jezdnia znika gładko pod kołami jego samochodu. Obniżam się w siedzeniu, zauważając luksusowe wnętrze i sposób w jaki samochód manewruje w korku.

– Niesamowity samochód, - mówię mu. - Nigdy nie siedziałam w niczym takim jak to. Vaughn uśmiecha się. Zachowuje się luźnie w swoim fotelu, wyglądając jakby był w jakiejś reklamie. – Dorastałem marząc o posiadaniu takiego, miałem model zabawkowy. Po dostaniu pierwszej wielkiej wypłaty, poszedłem prosto do salonu i wziąłem go w obroty. – To nie było takie trudne, prawda? - mówię z uśmiechem. - Zadałam ci pytanie, a ty podzieliłeś się ze mną czymś o sobie.

–

Uwierz mi skarbie, jestem bardzo twardy1. - Vaughn bierze moją rękę i przesuwa na swoje krocze tak, że czuję zarys jego fiuta prężącego się przez spodnie.

Jest taki duży, że nie mogę w to uwierzyć. Duży, twardy i gorący. Nabieram powietrza, pamiętając to wszystko. Twardy maszt wyskakujący przede mną. Jak dobrze było go mieć w rękach. Jak dobrze smakował. Vaughn porusza moją dłonią, pocierając siebie przez materiał. Wiem że oczekuje że się odsunę, znowu oburzę, ale czuję przypływ buntu. Zamykam dłoń wokół niego i pocieram. Vaughn wydaje zduszony dźwięk. Przygryzam usta żeby się nie uśmiechnąć i odkrywam więcej. Lekkie, proste pociągnięcia po jego długości, muskanie palcami zarysu jego penisa. – Cholera, skarbie... - Vaughn warczy. - Mocniej. Kurwa. Zwiększam nacisk, znajdując rytm i znów pociągam w dół. Przejeżdżam delikatnie paznokciami po wnętrzu jego uda i Vaughn daje po hamulcach. Z krzykiem lecę do przodu. Czerwone światło. Vaughn odwraca się by spojrzeć na mnie, z ociężałymi z pożądania powiekami. – W co ty kurwa grasz? Zabijesz nas oboje. – Ja? Nic, - poprawiam się i posyłam mu drażniący uśmiech. - Daję ci tylko zachętę. Zachowuj się dziś i może to będzie warte czekania. Vaughn mruży oczy. Jego uśmiech zmienia się w stalowy, gdy światło się zmienia i samochód rusza. 1 Gra słów :) hard znaczny głównie „twarde” :) wczesniej Keely uzyla w pytaniu słowa hard – czyli czy to było takie ciezkie, co Vaughn potraktowal w znaczeniu dosłownym czyli twardy :D

– Powinnaś uważać czego sobie życzysz skarbie. Nie chcesz, żebym się zachowywał. – Może chcę, - odpowiadam. – Nie wydaje mi się. Bo jeśli bym się zachowywał, nie powiedziałbym ci że będę pieprzył cię na masce tego samochodu. Zaciskam uda. Vaughn prycha. – Widzisz? Lubisz kiedy jestem niedobry. Bo jeśli nie mogłabyś obwiniać mnie za demoralizowanie ciebie musiałabyś stawić czoła prawdzie. – I jaka by ona była? - odpalam. Nagle zatrzymuje się na poboczu, szarpiąc moją rękę z dala od krocza i przyciąga mnie tak, że patrzę w jego oczy. – Jesteś niegrzeczna, - szepcze miękko. Rumienię się. – Chcesz tego na ostro, chcesz tego głęboko i chcesz błagać o litość. - Vaughn nie spuszcza ze mnie oczu. One widzą przeze mnie, docierają do wszystkich mrocznych fantazji, które chowam w środku. - Zapominasz, że widziałem cię na rękach i kolanach, z odciskiem mojej ręki oznaczającym cię, z moją spermą ściekającą z twoich ust. Te całe gówno z dobrą dziewczynką to tylko gra na pokaz. W środku tej niewinny osłony, czeka dzika bestia tylko czekająca na uwolnienie. Nigdy nie spotkałaś mężczyzny który sprosta wyzwaniu, kontynuuje Vaughn. - Cóż, ja nie jestem taki jak reszta. Zamierzam popchnąć cię do wszystkich granic jakie posiadasz, aż będziesz krzyczeć o łaskę. Zamierzam cię wytresować, skarbie. Złamię cię na kawałeczki. Patrzy za mnie, a intensywny wzrok zmienia się w uśmiech. – Ale najpierw, postawię ci kolację. W głowie nadal mi wiruje, kiedy drzwi od mojej strony nagle się otwierają. To kamerdyner, sięgający by pomóc mi wysiąść z samochodu. Jesteśmy na miejscu. Uważaj czego sobie życzysz. Z lekkim potknięciem staję na nogi, nabierając pełne płuca zimnego, nocnego powietrza. Vaughn wysiada jakby nigdy nic i rzuca swoje klucze chłopakowi, kierując się do budynku. Nie wiem jak on może być taki spokojny i ułożony. Moje ciało jest obolałe. Nogi mam jak z waty. I nadal jestem uwięziona w grzesznej obietnicy jego słów – i

płomiennej determinacji w jego spojrzeniu. On się nie pieprzy. Ma na myśli każde pojedyncze słowo. – Gotowa? - Vaughn wystawia ramię, z zadowolonym z siebie uśmieszkiem na twarzy, jakby wiedział jak bardzo czuję się wytrącona z równowagi. Odmawiam dania mu tej satysfakcji, więc zmuszam się do ogarnięcia i zatykam rękę pod jego łokieć, idąc za nim do środka – z całych sił próbując nie wywalić się na szpilkach. Restauracja jest piękna, klasyczne francuskie miejsce o którym wcześniej czytałam. Najwyraźniej tygodnie zajmuje zarezerwowanie tu miejsca i teraz widzę dlaczego. Znajduje się tu śliczny dziedziniec wypełniony stolikami ze świecami i wszyscy wyglądają jakby dopiero co wyszli z okładek czasopism modowych. W kącie dostrzegam nawet gwiazdę Hollywood z dziewczyną o połowę młodszą. – Stolik dla dwojga, - Vaughn informuje hostessę, która praktycznie się ślini. – Tędy proszę, - mówi z westchnięciem, sunąc ręką po jego ramieniu gdy prowadzi go przed siebie. Czuję pragnienie szarpnięcia nią. Stoję tuż obok! Prowadzi nas do stolika na krawędzi dziedzińca, nakrytego białymi obrusami i zastawą która wygląda na antyczną. – Jeśli będzie pan czegoś potrzebował, proszę dać znać, - dodaje hostessa, upewniając się że się pochyli i pokaże dekolt. - Absolutnie czegokolwiek. Vaughn ignoruje ją, odsuwając dla mnie krzesło. Siadam, świadoma spojrzeń rzucanych w naszym kierunku. Każda kobieta w tym miejscu go obczaja – i posyła mi spojrzenie zazdrości. Siadam prościej i posyłam jednej z blond suk promienny uśmiech. Właśnie tak drogie panie. On jest ze mną. – Poprosimy butelkę Cristal, - poleca Vaughn kelnerowi. Zauważam listę win i próbuję nie zemdleć na miejscu. To butelka szampana za pięćset dolarów! Kelner przynosi butelkę i otwiera ją dla nas. Vaughn odsyła go spojrzeniem i nalewa mi kieliszek pełen musującego, bursztynowego płynu. – Powinniśmy wznieść toast, - mówię, czując się nieswojo. Wszystko tu jest tak idealne i romantyczne. Vaughn podnosi kieliszek, a jego uśmiech prawie ze mnie szydzi. – Za idealną randkę. Nie tego chciałaś?

– Nie. - Marszczę brwi. - Chcę cię poznać. Zdajesz sobie sprawę, że wyciągnięcie z ciebie jakiejkolwiek osobistej informacji jest jak wyrywanie zębów. Nigdy nikogo do siebie nie dopuszczasz? Uśmiech Vaughna słabnie. – Z reguły nie. Biorę łyk szampana i naciskam bardziej. – Przyjaciele? Byłe? Rodzina? No weź, musi być ktoś kto zna twoje głębokie, mroczne sekrety. – Moi przyjaciele wiedzą lepiej, żeby nie grzebać w moim życiu. - Vaughn wzrusza ramionami. - I nie jestem w związkach. Wolę utrzymywać sprawy na prostym poziomie. – Mi to brzmi na samotność, - odpowiadam. Vaughn posyła tylko stalowe spojrzenie. – Doskonale radzę sobie sam. On jest fortecą. Seksowną, kontrolowaną fortecą. I do cholery, muszę wiedzieć więcej. – Co z twoją rodziną? - próbuję. - Są nadal w LA? Od razu wiem, że powiedziałam coś złego. Vaughn widocznie twardnieje, a coś mrocznego przemyka po jego twarzy. – Czy mogę przedstawić państwu nasze specjały? - przerywa nam kelner. Wypuszczam westchnięcie ulgi gdy Vaughn się odwraca. Ledwie spojrzałam na menu, ale to nie ma znaczenia. Vaughn składa zamówienie za nas dwoje bez pytania: na początek owoce morza, a jako główne danie stek. – Co byś zrobił gdybym była wegetarianką? - pytam kiedy kelner odchodzi. Vaughn unosi brew z insynuującym prychnięciem. – Skarbie, wiem że jesz mięso. Śmieję się. – Może jestem wybredna. – W takim razie uważam się za szczęściarza. - Vaughn odchyla się w siedzeniu znów na luzie, ale nie mogę się powstrzymać przed ciągnięciem przerwanej

rozmowy i próbą dowiedzenia się wszystkich rzeczy których nie wiem. – Gdzie dorastałeś? - pytam. Wzdycha. – Na wschodnim wybrzeżu. Jeden brat. Martwy ojciec. Mama co niedzielę modli się o moją duszę w kościele. Czy to dość informacji dla ciebie? Wychyla cały kieliszek szampana i nalewa sobie jeszcze jednego. Czuję ukłucie poczucia winy. – Przepraszam, - mówię cicho. - Masz rację. Nie powinnam się dopytywać. Moi rodzice też nie żyją. - Dodaję. - Kiedy miałam osiemnaście lat zginęli w wypadku samochodowym. Vaughn spogląda w górę. Na chwilę jego mina łagodnieje. – Ciężko. Mój tata odstrzelił sobie głowę kiedy miałem osiem lat. Sapię. – Nie rób tego. - Zatrzymuje mnie zanim mogę coś powiedzieć. - To stara historia. I zmarnowaliśmy już wystarczająco czasu na gadanie o niej. Starczy tego. Poczucie winy bierze górę. Powinnam była wiedzieć, że istniał powód przez który nie chciał o sobie mówić. Ja tylko chciałam się do niego zbliżyć, dowiedzieć się kim jest i co go w życiu napędza. Ale musiałam go popchnąć – za daleko.

Tłumaczenie nieoficjalne: sylwiaz97

Vaughn

9

Do cholery, musiała zacząć kopać. Ne mogła po prostu dać sobie spokoju. Zaciskam pięść pod stołem, walcząc by nie dopuścić do siebie natłoku wspomnień. W połowie otwarte drzwi. Nieznajoma kałuża czerwieni. Młody chłopak, który nawet nie zdawał sobie sprawy z tego co widział, nie od razu. A później nic oprócz bram piekieł. – Vaughn? Szept Keely wyrywa mnie z przeszłości. Patrzy na mnie z drugiego końca stolika, z szeroko otwartymi oczami pełnymi troski. Przez jeden bezmyślny moment, myślę żeby powiedzieć jej wszystko. Ona widzi przez mnie. Zrozumiałaby. W pewien sposób, jest dokładnie taka jak ja. – Zaraz wrócę, - mówię jej opryskliwie, odchodząc od stolika, idąc do łazienki. Nie wchodzę do środka, po prostu chodzę niespokojnie po korytarzu, nienawidząc tego jak wali mi serce. Cholerna słabość, która wciąga mnie pod wodę za każdym razem. Co ty sobie kurwa myślisz? Kontroluj się do chuja. Biorę kilka poszarpanych oddechów. Lepiej. Minęło dużo czasu odkąd pozwoliłem sobie na odwiedzenie przeszłości, ale przez gównianą sprawę Ashcrofta wydobywającą wszystko na powierzchnię, z każdym dniem demony dobijają się coraz głośniej. Ten drań rozerwał moją rodzinę na strzępy i nawet teraz, dwadzieścia lat później, nadal borykam się z wrakiem jaki po sobie pozostawił. – Panie Vaughn? Zza mnie dochodzi rozmarzony głos. Odwracam się. To hostessa, brunetka z epicką figurą wciśnięta w ciasną, przylegającą do skóry sukienkę. No, teraz to jest rozproszenie. Ma nogi, które już widzę owinięte wokół mojej szyi i usta stworzone do ssania mojego kutasa. – Czy wszystko w porządku? - grucha, oblizując usta. Płynnie podchodzi bliżej,

przyciskając piersi do mojego ramienia. - Chyba mówiłam panu, że mogę pomóc. W czymkolwiek trzeba. Nie mogłaby być bardziej oczywista nawet jeśli zerwałaby z siebie wszystkie ciuchy i przy ścianie rozsunęła dla mnie nogi. Ale jestem zaskoczony, że mój fiut nie ożywia się na zaproszenie. Jest zbyt oczywista. Żadnej tajemnicy. Żadnego wyzwania. Byłaby na kolanach w ciągu uderzenia serca i nie dlatego że lubi poddanie. Bo jest zbyt kurewsko głupia by myśleć, o opieraniu się. Nie tak jak Keely. – Potrzebuję, żebyś spieprzała z tym gównem i załatwiła nam dolewki wody. Mówię jej opryskliwie. Szok przemyka po jej twarzy, ale nie zatrzymuję się na dłużej by patrzeć. Wracam do swojego stolika z rosnącą determinacją. Jest jedna rzecz która odpędzi teraz przeszłość i jest to dziewczyna siedząca tu, czekająca na mnie. Pijąca szampana, nerwowo bawiąca się serwetką. Prosząca się o kłopoty. Już wystarczająco długo obracałem w żart jej próby poznania mnie. Nie zamierzam zmarnować wieczoru na pogaduszkach i bezużytecznym szajsie. Nie kiedy na myśli mam sprośniejsze rzeczy. – Tęskniłaś, skarbie? - dochodzę do stolika. Zamiast usiąść, chwytam jej twarz i odchylam do tyłu, łapiąc jej usta w mocnym, głębokim pocałunku. Uwalniając ją, zajmuję swoje miejsce, obserwując jej reakcję z przyjemnością. Oddycha szybko, z rozszerzonymi źrenicami. Cholerna racja, że za mną tęskniłaś. – Nie powiedziałem ci wcześniej, wyglądasz pięknie w tej sukience. - Biorę łyka szampana. - Każdy facet w tym miejscu marzy, żeby być teraz przy tym stoliku. Keely unosi brew. Cholera. Każda inna kobieta omdlałaby teraz przez ten tekst, ale nie ona. Jest na to za mądra. – Dziękuję, - mówi. Pochylam się bliżej. – Jakiego koloru są twoje majteczki? Zamiast wyglądać na zszokowaną, ona się śmieje.

– Czarnego. - Keely posyła mi flirtujący, mały uśmiech. - By pasowały do podwiązek. Mój kutas podskakuje. Ja pierdole. Sięgam pod długi obrus i sunę ręką po jej miękkim udzie aż trafiam na koronkową gumkę. – Dobra dziewczynka, - mówię jej, od razu wyobrażając sobie co z nimi zrobię. Zwiążę jej ręce za plecami i na początek wypieprzę do utraty zmysłów. Sięgam wyżej. Odpycha moją dłoń. – O nie, nie zrobisz tego. Keely upija szampana, z błyszczącymi oczami. Mamy układ. Nie zrobisz niczego takiego, dopóki kolacja się nie skończy. Jej głos jest zalotny. Drażniący się. Myśli że ma kontrolę. Duży błąd. – Masz rację. - Odchylam się na krześle, kładąc obydwie dłonie na stole. - Nie dotknę cię. Sama będziesz się dotykać.

Tłumaczenie nieoficjalne: sylwiaz97

Keely

10

Zachłysnęłam się szampanem. – Co? - sapię, nie wierząc w to, co właśnie powiedział. - Nie. Chyba oszalałeś. Vaughn tylko patrzy na mnie tym seksownym, niebieskim spojrzeniem. – Obrus wszystko zasłoni. - Prycha, z drażniącym się uśmieszkiem. - Nikt się nie dowie. Nie mogę uwierzyć, że w ogóle to sugeruje. Skusił mnie do zrobienia niegrzecznych rzeczy wcześniej, ale zawsze było tylko nas dwoje. Nawet kiedy w bibliotece mnie lizał, byliśmy ukryci przed wzrokiem innych. Poza polem widzenia i sami. Ale tu...? Rozglądam się wokół. Siedzimy na skraju zapakowanego dziedzińca, a najbliższe stoliki otaczają nas tylko kilka stóp dalej. Słyszę stały szum aktywności: nowi przybyli sadzani przy swoich stolikach, kelnerzy roznoszący jedzenie i picie. To jest miejsce do zobaczenia i do bycia widzianym i połowa ludzi tutaj nie poświęca nawet uwagi swoim towarzyszom do kolacji, wszyscy są zbyt zajęci skanowaniem pomieszczenia w poszukiwaniu jakichś plotek albo gwiazd. Czuję jak oblewam się gorącym rumieńcem. Nie chcę wycofać się z wyzwania, ale to jest dzikie, nawet jak na niego. Vaughn pochyla się bliżej. – Pomyśl o tym, - mruczy niskim głosem. - Twoje palce ślizgające się po łechtaczce, pocierające znowu i znowu aż nie możesz przestać. Zanurzające się głęboko w tej soczystej cipce. Puls mi skacze i czuję przypływ wilgoci między udami. Biały obrus opada do podłogi, zakrywając moje kolana. Moja prawa strona jest całkowicie odsłonięta dla dziedzińca, ale po mojej lewej jest ściana pokryta bluszczem, przeplatana maleńkimi światełkami. Gdybym byłam ostrożna i dyskretna... Vaughn posyła mi uśmieszek. – Chcesz tego. Już jesteś dla mnie mokra, masz to wypisane na całej, ślicznej

twarzy. Więc zrób to skarbie, nie krępuj się. Dojdź przy wszystkich. - Puszcza mi oko. - Obiecuję, że nikomu nie powiem. Rumienię się, ale nie wymiękam. On cały czas myśli, że może mnie zaszokować, że posłusznie zrobię wszystko co powie. No to może tymczasem to ja go zaszokuję. – Jesteś pewien, że dasz radę utrzymać ręce przy sobie? - pytam się, drażniąc. – Tylko, jeśli wykonasz robotę za mnie, - odpowiada. Przygryzam wargę, czując przypływ oczekiwania. Jasna cholera, nie mogę uwierzyć że to się dzieje – i że czuję się taka seksowna. Wsuwam rękę pod obrus, kładąc serwetkę na kolana tak, że jest ukryta pod stołem. Unoszę brwi na Vaughna. Twój ruch. – Unieś sukienkę, - rozkazuje miękko. Przejmuje kontrolę. Wystawiłam go na blef, teraz on wystawia mnie. To mi się podoba. Podciągam sukienkę wyżej, aż palcami dotykam gołego uda. O Boże, naprawdę to robię. – Jaka jest twoja skóra? - szepcze Vaughn, upijającym przeciąganiem. - Potrzyj ją, delikatnie tak jak lubisz. Tańczę palcami po skórze. Doznanie sprawia że drżę, robię coś złego przed wszystkimi. Jestem pewna, że żądza jest wypisana na mojej twarzy, że każdy kto by spojrzał natychmiast wiedziałby co tu robię. Ale i tak, nie mogę przestać. – Teraz pojedź wyżej, - Vaughn rozkazuje mi miękko. - Dotknij siebie przez majteczki. Pożądanie ogarnia moje ciało. Oddech przyspiesza mi z oczekiwania. Powoli zakradam się ręką wyżej, aż jest ona między udami. Vaughn obserwuje, zachwycony. Sięgając, pocieram okrężnym ruchem środkowym palcem łechtaczkę, opuchniętą i obolałą za małą koronką bielizny. O Boże. To jest takie dobre. Pocieram znowu i tym razem muszę przygryźć wargę żeby nie jęknąć. Vaughn oblizuje usta ze szklanym spojrzeniem. – Jesteś mokra? - pyta miękko.

Kiwam głową, nie ufając sobie by mówić. Teraz jestem tak pieprzenie podniecona. Jestem przemoczona przez majteczki, a sutki prężą się pod sukienką. I pięć stóp dalej para je swoją kolacje, kompletnie nieświadoma grzesznych rzeczy jakie robię tuż pod ich nosami. – Tak, Keely. - Teraz głos Vaughna jest ostrzejszy, ochrypły. - Pocieraj. Mocniej. Robię tak jak mówi, dostarczając więcej nacisku na twardy guziczek nerwów. Przyjemność zalewa mój system, gorąco pochłania całe ciało. – Teraz wsuń rękę pod majteczki, - rozkazuje Vaughn. - Poczuj jaka jesteś mokra. Jestem skołowana robieniem tego teraz – czuciem się tak cholernie dobrze, nawet jeśli to jest złe. Ale nie mogę przestać. Odpycham bieliznę na bok i wsuwam palec pod nią, zimny przy gorącym, śliskim ciele. Jestem mokra. I obolała. – Właśnie tak, - mamrocze Vaughn. - Pragniesz mnie tak bardzo, prawda? Chcesz moich rąk dotykających cię tam. Moich palców pieprzących twoją ociekającą cipkę. Drżę przy swojej dłoni. Tak, pragnę go tak bardzo. Moje pocieranie nie wystarcza, potrzebuję więcej. Opętana pożądaniem, zjeżdżam ręką niżej, przyciskając dłoń do łechtaczki gdy wsuwam palca do cipki. Boże, tak. Właśnie tu. – Jak mija państwu wieczór? Głos przebija się przez moją mgiełkę. To kelner, przyniósł nasze jedzenie. Cholera. Zastygam, czując się winna. Lewą dłoń mam uwięzioną między udami, jeden palec zakrzywiony w środku. Cholera, cholera, cholera. – Mamy się doskonale. - Vaughn uśmiecha się szeroko. - Dzięki. To wygląda świetnie. Nie sądzisz, Keely? Mruczę słabą odpowiedź, rumieniąc się gorąco. Jestem pewna, że kelner może zobaczyć co robię. To musi być wypisane na całej mojej twarzy, ale on wydaje się nieświadomy. Stawia nasze talerze i unosi się znad stolika. – Czy mogę podać coś jeszcze? – Hmm, no nie wiem. - Vaughn udaje, że się zastanawia. Oczy błyszczą mu z

grzeszną psotą. - Keely, potrzebujesz ręki do pomocy? On się tym rozkoszuje. Drań. – Nie, dziękuję. - Udaje mi się odpowiedzieć. - Dla mnie starczy. – Damy panu znać. - Vaughn odprawia kelnera. Kiedy ten odchodzi, zaczynam wyciągać rękę, ale Vaughn zatrzymuje mnie z rozkazującym spojrzeniem. – Nawet o tym nie myśl. Zatrzymuję się. – Nie przestaniesz dopóki nie dojdziesz, - kontynuuje i jasne jest, że tym razem to jest rozkaz. - Nie, dopóki ta cipka nie będzie się zaciskać wokół twoich palców, gorąca i ociekająca i będziesz musiała zagryźć język, żeby nie krzyknąć. Czuję jakbym już miała krzyczeć. To jest tak rozpieprzająco gorące. Vaughn podnosi widelec i nóż i kroi swój stek. – No i? - unosi brew, drażniąc mnie. - Na co czekasz? Lepiej się pospiesz, twoje jedzenie stygnie.

Tłumaczenie nieoficjalne: sylwiaz97

Vaughn

11

Odchylam się w swoim siedzeniu i biorę gryza steku. Jest on krwisty i delikatny, kurewsko pyszny. Tak jak, założę się, cipka Keely w tej chwili. – Pierzyć jedzenie, - mówi Keely, oddychając szybko. Twarz ma zarumienioną. Chodźmy, teraz. Do ciebie. Zatrzymuję się, rozdarty między patrzeniem jak dochodzi dla mnie właśnie tutaj i pewnym wzięciem w posiadanie tej ciasnej cipki raz na zawsze. Jaja mi się zaciskają, gdy wyobrażam sobie jej ociekającą cipkę mój kutas puchnie aż do pieprzonej podstawy. Już wiem jaka jest ciasna, jak idealna i słodka i teraz obolała z braku mnie, zdesperowana każdego twardego cala. Ale to może poczekać. Nie będę popędzał naszej przyjemności. Nie kiedy bawię się tak dobrze doprowadzając ją teraz do dzikości, tą seksowną grą którą prowadzimy. Nigdy bym nie pomyślał że posunie się tak daleko, a ja nie będę tym który wymięknie. – Nie ma mowy, - mówię jej. Kroję kolejny kawałek mięsa i przeżuwam, rozkoszując się bogatym smakiem – i epickim orgazmem którego Keely zaraz doświadczy. - Chcę zobaczyć czy dasz radę trzymać się w kupie kiedy dojdziesz. Keely oddycha poszarpanie i posyła mi spojrzenie, jakby akceptowała moje wyzwanie. – To nie o siebie się martwię, - mruczy. - To tobie będzie ciężko trzymać ręce przy sobie. Bardzo ciężko. - Jej ręka znów zaczyna się ruszać. Takie lekkie ruchy, ale wiem co to oznacza. Podnieca się, pocierając wściekle ten śliski guziczek, wyobrażając sobie moje grube palce wjeżdżające w nią głęboko. Kurwa to jest gorące. – Jestem taka mokra, - szepcze, z zamglonymi oczami. - Chcę ciebie w sobie. Mój twardy kutas rośnie do epickich proporcji pod stołem. Ja pierdole. Ale dwoje może grać w tą grę.

– Połóż palce na tej słodkiej, mokrej cipce, - rozkazuję jej niskim głosem. - Teraz masuj łechtaczkę. Czujesz to, skarbie? Teraz mocniej, wiem że lubisz to na ostro. Obserwuję ją, nasze spojrzenia skrzyżowane w prywatnej bitwie. Wypuszcza niski jęk, co sprawia że chcę zrzucić te wszystkie talerze na podłogę i wsadzić fiuta w te sapiące usta. – Jestem dla ciebie obolała, - jęczy. - Potrzebuję tu twoich palców, wypełniających mnie. Twojego kutasa w ustach... O do diabła. Zaciskam mocno palce na stole, żeby po nią nie sięgnąć. Wygląda na tak gotową do pieprzenia: policzki ma czerwone, a sutki prężą się na sukience. Jest teraz w sekretnym szale, zdesperowana uwolnienia, ale nie zdolna popchnięcia siebie za krawędź. – Jesteś blisko, skarbie. Widzę to. - Walczę by zachować kontrolę. - Masz to wypisane na twarzy. Ale to ty ustanowiłaś zasady, pamiętasz? To ty zakazałaś dotykania podczas kolacji. Jęczy. Łapię cień hostessy na dziedzińcu. Przywołuję ją do nas. Czas podkręcić atmosferę. – Tak, panie Vayghn? - hostessa przybywa. Oczy Keely płonął z szoku, szczęka opada. – Mam pytanie, - zaczynam, nie spuszczając oka z Keely i jej poruszającej się ręki. – Czego pan potrzebuje? - hostessa pyta mnie chętnie, pochylając się by pokazać dekolt. Ignoruję to. – Moja przyjaciółka zastanawiała się, gdzie kupiła pani tą sukienkę? Chciałaś wiedzieć, prawda, kochanie? Patrzę na Keely i hostessa robi to samo. Keely pachnie seksem, każdy z połową komórki w mózgu spojrzałby na nią raz i wiedziałby co robiła pod obrusem. Ma szczęście, że nasza hostessa jest tak kurewsko głupia. – Nie bądź nieśmiała, skarbie. - Dodaję, naciskając. - Wiesz, że tego chcesz. Keely ma rozszerzone źrenice, a skórę dekoltu krwisto czerwoną. Wygląda jakby miała zaraz dojść z krzykiem. A właśnie tego chcę. – To Versace, - mówi jej hostessa, nieświadoma. - Ze sklepu na Robertson.

Czuję kopnięcie pod stołem. Keely posyła mi zabójcze spojrzenie, próbując zostać na luzie. Ale za chuja nie da rady, jej pożądanie jest widoczne na twarzy. Dobra. Ustępuję, załączając swój urok. – Idealnie na pani leży, - mówię i hostessa szybko odwraca głowę, znowu skupiona na mnie. Posyłam jej zalotny uśmiech, patrząc za nią dokładnie gdy Keely łapie za krawędź stolika jedną ręką, knykcie jej bieleją gdy oczy uciekają w głąb głowy. Dochodzi z wyśmienitym drżeniem, podskakując tak mocno przy stole, że przewraca swoją szklankę z wodą na ziemię. Hostessa odskakuje. – Tak bardzo mi przykro, - mówię kojąco. - Mogłaby pani zawołać kogoś kto to uprzątnie? Hostessa odchodzi. Keely wraca do siebie, oddychając ciężko. – Wszystko tam dobrze? - pytam prychając. Zwycięstwo jest słodkie. Chichocze. – Myślisz, że wygrałeś prawda? Myślę. – W razie gdybyś nie zauważyła, właśnie doszłaś. – Wiem. - Wyciąga rękę spod stołu. Jest ona błyszcząca, śliska od jej soczków. Wsuwa jednego palca do ust i ssie. Kurwa. Moja twardość wścieka się, jebana agonia. – To ja doszłam, nie ty, - mruczy z grzesznym uśmieszkiem. - Nadal jesteś sztywny jak pieprzony kij, oblały, żeby być we mnie. Powiedziałabym, punkt dla mnie. Cholera, ta dziewczyna ma jaja. Mrużę oczy, pragnąc jej jeszcze bardziej. – Jeden punkt, skarbie. Ale ja zdobędę gem, set i pierdolony mecz. Tylko poczekaj.

Tłumaczenie nieoficjalne: sylwiaz97

Keely

12

Ledwo wypowiadam słowo w drodze do domu, moje ciało nadal dochodzi do siebie od rozkoszy intensywnego orgazmu. Sama nigdy nie dochodzę tak mocno, nawet odrobinę. Ale z oczami Vaughna na mnie, jego brudne słowa popychające mnie... Boże, to było gorące. Teraz powinnam czuć się zawstydzona, bo zrobiłam coś złego i bezczelnego. By dotykać siebie w taki sposób, tuż przed wszystkimi. I kiedy przywołał hostessę...? Doszłam centralnie przed nią. Nie zatrzymałam się nawet na sekundę. Nie mogłam – byłam daleko za granicą z której mogłam wrócić. Ale to mi się podobało. Podobały mi się jej oczy na mnie i obserwujący mnie Vaughn. Lubiłam sekret który ukrywałam pod stołem, jakie niedozwolone i zabronione to było. Spoglądam na Vaughna, rozluźnionego na miejscu kierowcy. Skąd on wie jak przyciskać moje guziki? By doprowadzić mnie do szaleństwa, dogodzić wszystkim moim najmroczniejszym pragnieniom? Vaughn podjeżdża pod moje mieszkanie i parkuje bez słowa. Wysiada. Otwiera moje drzwi i idzie do mieszkania, zostawiając mnie bym wzięła torebkę i pognała za nim. Doganiam go na ganku przed drzwiami. Vaughn wystawia rękę po klucze i daję mu je by otworzył zamek. Nadal nic nie mówi. Czuję przypływ strachu. Zastanawiam się czy jest na mnie zły. Wiem, że go drażniłam, ale tylko oddawałam mu to, co wyciągał ze mnie. Zastanawiam się czy tu chodzi o to co powiedział mi o jego rodzinie. W jego spojrzeniu wtedy w restauracji było coś groźnego, mrocznego w oczach co przeraziło mnie i zachwyciło jednocześnie. Teraz, zastanawiam się o co chodzi. Vaughn otwiera drzwi i wchodzi do środka. Idę za nim, mój niepokój rośnie. Myślałam, że dzisiejszy wieczór zbliży nas do siebie i sprawi że ten dziwny związek będzie trochę normalniejszy. Teraz, nie wiem co ja sobie do cholery myślałam. Vaughn nie jest typem mężczyzny który prowadzi pogaduszki o swoim ulubionym filmie i zwierzątkach z czasów dzieciństwa – i teraz uświadamiam sobie, że może nie chcę żeby taki był. Głęboko w nim siedzi mrok, który mnie przeraża, za każdym razem gdy widzę tego ceń, ale jest to też podniecające. Normalny mężczyzna nie kazał by mi robić takich rzeczy. Nie sprawiłby że szalałabym z pragnienia – ani nie wysłałby mojego ciała na takie wyżyny rozkoszy.

– Chcesz drinka? - pytam, w końcu przełamując ciszę. Serce podjechało mi do gardła. Obserwuję go w poszukiwaniu jakiegoś znaku, który zdradzi o czym myśli. Ale twarz Vaughna jest nieczytelna gdy ściąga marynarkę i zakłada ją na oparcie krzesła. – Myślę, że mam trochę wina i wódki, - mówię nerwowo. Vaughn odwraca się do mnie. Wygląda tak gorąco i władczo. – Na kolana. Wskazuje na podłogę przed sobą bez kolejnego słowa. Pamiętam jak czułam się w restauracji, jak bardzo go pragnęłam. Jak bardzo nadal go pragnę. Moje ciało zaciska się. On już odpina spodnie, szarpiąc w dół by wyciągnąć swojego fiuta, który pręży się masywnie w jego dłoniach i muszę powstrzymać się od jęknięcia. Ma nade mną taką władzę. To jego prezent. Nie muszę podejmować żadnej decyzji, żadnych myśli czy wątpliwości, jedynie boląca potrzeba która opętała moje ciało i pojedyncze, pochłaniające pragnienie. By się podporządkować. Padam na kolana przed nim. Wpycha swojego kutasa do moich ust jednym pchnięciem, uderzając tak głęboko w gardło, że prawie się duszę. Ale on nie przestaje, ani na jedną sekundę, tylko chwyta moje włosy w pięść i znowu pcha, dziko i szybko, wypełniając mnie, stawiając moje ciało w płomieniach z żądzy. To nie jest obciąganie, spokojne i rytmiczne. Vaughn pieprzy moje usta. Wbijając się, mocno i głęboko. Szarpiąc moją głowę do siebie, ciągnąc za włosy. I Boże, chcę tego wszystkiego. Ssę go mocniej, przejeżdżając językiem po spodzie jego fiuta, gdy go wyjmuje i znowu się wbija. Tym razem jestem gotowa wziąć go całego, czując jak ogromna główka naciska na linię gardła. Jestem oszołomiona, ucztując na nim. To za dużo, za głęboko, obejmuje każdy zmysł aż nie ma niczego oprócz mojego rozpaczliwego ssania i jego wściekłych chrząknięć – i przypływu pożądania zalewającego mnie między udami. Jestem tak nakręcona, że ledwo oddycham. Ciało Vaughna drży. Luzuje swój uchwyt na moich włosach, trochę się odsuwając. Ale ja nie chcę delikatnie; potrzebuję każdego mocnego pchnięcia. Funkcjonowałam zbyt długo bez jego rąk na mnie. Właśnie to wyobrażałam sobie w restauracji i teraz jest nawet lepiej niż mogłam marzyć. Sięgam do góry, chwytając go. Odnajduję jego ręce i przyciągam je z powrotem na swoją głowę, zmuszając go by znowu mną szarpnął. Czuję jak jego kutas podskakuje mi w ustach gdy zdaje sobie sprawę o co proszę i wtedy nagle odrywa się ode mnie, chwytając mnie i rzucając na kanapę. Sapię, niezdolna do otrząśnięcia się zanim on się zgina, ustawiając tak że jego

fiuta wpycha mi się do ust, a jego ciało mnie przykrywa. Podciąga moją sukienkę do góry, szarpiąc czarną koronkę na bok i zakopuje twarz między moimi udami. Językiem przeciąga w górę mojej łechtaczki a ja krzyczę, tłumiona przez jego kutasa. Vaughn mnie pożera, okrążając, liżąc, zasysając do ust. Jezu. Więcej. Biorę go głęboko w usta, liżąc jego długość aż do główki. Wbija się mocniej i teraz głupieję z przyjemności. Nie mogę tego znieść, to zbyt dużo do ogarnięcia, domagania się jego fiuta wpychającego się do mojego gardła i jego usta żerujące na mojej cipce. Przyjemność rozbija się we mnie. Uczepiam się jego tyłka, podskakując głową z nową intensywnością, kiedy moje ciało skręca się jeszcze bardziej i zbliżam się do krawędzi. Vaughn liże moje obolałe wargi, i wpycha język głęboko we mnie. Kurwa. Podskakuję z krzykiem. Pieprzy mnie językiem, nieugięty, palce wbijając mi w uda, unosząc mój ciało do siebie, gdy pcha we mnie. Zaczynam się trząść, mój orgazm buduje się, ale wtedy on wraca na moją łechtaczkę, skubiąc boleśnie by powstrzymać moją eksplozję. Jęczę, wyginając się do jego ust, potrzebując uwolnienia tak bardzo że myślę że umrę. Całe moje ciało jest przykute do miejsca, a on biodrami pcha do dołu by zakopać swojego fiuta w moich ustach. Nie mogę się ruszyć, nie mogę mówić, mogę ledwo oddychać, ale to nie ma znaczenia, nie gdy moje ciało kontroluje taka potrzeba. Wszystko co mogę zrobić to brykanie do jego ust. Proszę. Jakby odpowiadając na moje wyjęczane modlitwy, Vaughn wsuwa we mnie palec. Porusza nim szybko i mocno, gdy językiem okrąża moją łechtaczkę z dewastującą precyzją, zakrzywiając palec by trafić w rozkoszne miejsce, głęboko w środku. Wtedy jego ręka znika i wraca język, wbijający się we mnie, pieprząc mnie z nieugiętym naciskiem i tym razem, nie mogę się powstrzymać. Dochodzę z krzykiem, dławiąc się jego fiutem gdy moje ciało wybucha na jego języku. Spazmy wstrząsają moim ciałem, moim najintensywniejszym orgazmem, ale on jeszcze nie kończy. Jestem w stanie ważkości gdy to czuję, najście przy mojej dziurce dziewiczej. Napinam się w panice, ale jestem za daleko by przestać, mogę tylko drżeć przez kolejną falę gdy Vaughn wpycha palca w mój tyłek, śliski od moich własnych soczków. Jasna cholera. Uczucie jest niesamowite, głęboki penetrujący nacisk. Jestem rozciągnięta, to za dużo, za ciasno, ale moje ciało jest niewolnikiem doznań. Kolejny orgazm rozrywa mnie, bardziej intensywny niż kiedykolwiek i Vaughn używa drżenia bo zatopić palca aż do knykcia. Porusza nim we mnie i kurwa, świat załamuje się. Dochodzę krzycząc. Ekstaza uderza we mnie. Pchnięcia Vaughna robią się rozszalałe i wtedy odrywa się od moich ust ze wściekłym rykiem, wybuchając gorącą spermą na moją twarz, sukienkę, brzuch. Pompuję mocno, ujeżdżając swój orgazm z

rykiem uwolnienia gdy ja leżę drżąc pod nim, zużyta, sapiąca i kompletnie w posiadaniu. Jego.

Tłumaczenie nieoficjalne: sylwiaz97

13 Vaughn Jadę do domu przez ciemne miasto, nadal napięty jak cholera, pomimo epickiego ładunku, który dopiero co wystrzeliłem na cudowne ciało Keely. Cholera, ta dziewczyna wygląda świetnie z moją spermą spływającą po tych idealnych cyckach. Jadę szybko, ściskając kierownicę gdy pędzę wściekle po ulicach o północy. Wiem dlaczego jestem tak kurewsko zestresowany i to nie ma już niczego wspólnego z kolacją. Tu chodzi tylko o mnie. Zawiodłem. Powinienem był ją dziś wziąć. Powinienem zakopać się głęboko w niej kutasem, a nie językiem. Powinienem był pchnąć ją w dół i wypieprzyć, aż ulegnie tak jak cały czas planowałem. Ale zamiast tego, powstrzymałem się, znajdując swoją przyjemność w jej ustach, a nie tej ciasnej cipce. Teraz jadę do domu ze sztywnym fiutem, kiedy mogłem rozpychać ją na następną rundę: przycisnąć do ściany i poruszać się z kutasem zagłębionym po jaja. Co się kurwa dzieje? Obiecywałem jej pieprzenie stulecia odkąd się poznaliśmy i było ono na wyciągnięcie ręki. Jej cipka była przemoczona, oczy błagały żeby wziąć ją ostro. Dziewięć cali wpychających się do końca i byłoby po wszystkim. Kolejny zadowolony klient, kolejny spełniony kontrakt. Nigdy więcej nie musiałbym jej widzieć. I tu jest jebany problem. Walę w kierownicę z frustracji, opony piszczą na jezdni gdy zawracam samochód i zatrzymuję się przed jednym z moich regularnych klubów. Muszę się napić i poruchać, a to miejsce zapewnia obydwie rzeczy. W środku, bar jest zaciemniony i wypełniony po brzegi gorącymi laskami. To mi się podoba. Idę do baru, obczajając scenę, ale żadna głowa nie odwraca się w moim kierunku. Co jest kurwa? – Koleś, co ty tu robisz? - moja asystentka, Maggie, siedzi na stołku, ubrana w ciasną spódniczkę i bluzkę z dużym dekoltem. – Zaliczam, - warczę, przywołując ręką barmana. Jestem stałym klientem, więc sięga prosto po Jacka, nalewając mi przyzwoitą ilość. Wychylam całość. Jeszcze. – No to jesteś w złym miejscu. - Maggie prycha. - Dziś jest wieczór dla pań.

– No i? - rozglądam się wokół, zatrzymując na gorącym kawałku dupy blondynki w kącie. Nie jestem tu po to, żeby urządzać sobie pogaduszki z Maggie. Chcę być sam – sam w mokrej cipce, ma się rozumieć. Maggie podąża za moim wzrokiem. – Śnij dalej. Nie masz szans. Ja, z kolei... Macha do blondynki, która odmachuje. No i dociera do mnie. Wieczór dla pań. Kurwa. Blondynka patrzy między nami i posyła zalotny uśmiech. – Zawsze możemy się podzielić, - sugeruje Maggie. - Wygląda na pełną psot. Do diabła, pozwolę ci nawet wziąć jej usta. To mnie kusi. Blondynka idzie w naszą stronę, z podskakującymi cyckami. I może Maggie preferuję lizanie cipek, ale nie ma nic przeciwko kutasowi głęboko w niej podczas gdy to robi. Ta, ich dwójka mogłaby zapewnić dziś zabawę i kurwa wiadomo, że teraz potrzebuję odwrócenia uwagi. Ale coś mnie zatrzymuje. Twarz Keely. – Nie dzięki, - mówię z żalem. - Nie czuję tego. – Twoja strata. - Maggie wzrusza ramionami, zeskakując ze stołka. - A zapomniałam ci powiedzieć, jeden klient wydzwania non stop, ten od sprawy Keely Fawes. – Co? - napinam się. – Grozi, że zażąda zwrócenia pieniędzy jeśli nie zamkniesz sprawy do poniedziałku. - Maggie przewraca oczami. - Co cię powstrzymuje? Pieprz mnie jeśli wiem. – Zrób to, - decyduję nagle. - Oddaj mu kasę. Nie potrzebuje, żeby cały pierdolony czas truł mi dupsko. – Całą sumę? - Maggie wygląda na zszokowaną. - To była dziesięciotysięczna wpłata. Kurde, za tyle sama pójdę ją uwieść. – Nie waż się do niej odzywać, - warczę. Maggie wycofuje się. – Whoa, spokojnie tygrysie. Tylko sobie żartuję. Chociaż jeśli podeszłaby w moją stronę mogłoby to wyjaśnić dlaczego ma na ciebie taki wpływ. - Maggie musi widzieć furię w moich oczach, bo szybko dodaje. - Dobra, zadzwonię do niego jutro. Pełny zwrot. - Salutuje i odchodzi, żeby zabalować z blondyną. Wychylam resztę drinka, będąc na skraju. Już od dłuższego czasu z Keely nie chodziło i kasę, ale w jakiś sposób, nawet pozbycie się klienta nie poprawia nastroju.

Bez kontraktu nie mam wymówki, żeby ją ścigać. Nic oprócz tego, że potrzebuję tej cipki bardziej niż czegokolwiek od lat. Ja pierdole. Każę barmanowi napełnić szklankę, ale cała whiskey świata nie zmieni cholera niczego. Nie chodzi już tylko o podbój, teraz zalazła mi za skórę i nie mogę się jej pozbyć bez względu na to co robię. Te niewinne oczy. Mądralińskie usta. Do cholery lubię tą dziewczynę, a to przeczy każdej zasadzie w mojej książce. Przysięgałem, że nigdy więcej nie pozwolę sobie na to żeby mi zależało i przez lata, byłem jebaną maszyną. Dosłownie. Żadnych uczuć. Żadnych zobowiązań. Nic oprócz twardego kutasa i mokrej cipki – tak to lubię. Moja praca zapewnia stały przypływ chętnych ciał – z oznaczoną datą przedawnienia. Nie angażuję się na tyle długo by utworzyć jakieś połączenie i nie myślę o nich ani przez sekundę po wyjściu. To brzmi ostro, ale takie wybrałem życie. Znalezienie brata zakopanego po jaja w cipce twojej narzeczonej, potrafi zrobić to mężczyźnie. Wyjmuję z portfela kilka dwudziestek i rzucam je na bar. Znajduję Maggie wtuloną w cycki blondynki w kącie, ale odciągam ją. – Jeśli chciałbym znaleźć trochę informacji, gdzie miałbym szukać? Maggie posyła mi zabójcze spojrzenie. – U wujka Google, głuptasie. – Nie, mam na myśli niedostępne publicznie. Prawne gówna, dokumenty sądowe. – Wszystko jest online, jeśli pokopać wystarczająco głęboko. - Maggie odpycha mnie na bok. - A teraz wypierdalaj stąd, mamusia ma randkę z tą zakolczykowaną cipką. Puszczam ją, wracając do samochodu z nową misją. Ignorowałem przeszłość wystarczająco długo. Czas rzucić trochę światła na całe to pogmatwane gówno.

Tłumaczenie nieoficjalne: sylwiaz97

14 Keely Spotykam się z Justine na śniadanie w kafeterii w pobliżu biura. Mimo że teraz technicznie jestem jej klientką, nie mogę się zmusić do pójścia na prawdziwe spotkanie. Wiem jak szybko w tym miejscu rozprzestrzeniają się plotki. Do teraz, wszyscy będą wiedzieć że mnie zwolniono – i jakie okropne oskarżenie zostało skierowane w moją stronę. – Spotkałam się z wykonawcami testamentu Ashcrofta i przejrzałam całą sprawę od góry do dołu jakieś tysiąc razy. - Justine skina głową na gruby, prawny dokument leżący na stole między nami. - I przy okazji, później możesz mi podziękować. Musiałam odwołać randkę z Ricardo, tym architektem którego poznałam w zeszłym tygodniu. – Jesteś najlepsza, - mówię jej wdzięczna. Im szybciej dowiem się o co chodzi z tym bałaganem dziedziczenia, tym lepiej. - Więc jaki jest werdykt? – Ty, moja droga, w chuj się obłowiłaś. - Justine podaje mi z uśmiechem aktówkę. - Spójrz sobie. Ashcroft zostawił ci większość wpływów w firmie, tam gdzie zamknięta jest większość gotówki. Możesz sprzedać udziały, albo użyć swoich praw głosowania, cokolwiek ci się żywnie podoba. Przekładam strony, w dalszym ciągu nie wierząc. Ashcroft Industries jest ogromną korporacją, z podziałem ekspedycji, drewna, farmaceutyków... I teraz to ja jestem szefem? – Staruszek lubił podróżować, więc jesteś właścicielką posiadłości na całym świecie, - kontynuuje Justine. - Domy w Londynie i Paryżu, nieruchomość z wyjściem na plażę na Karaibach. Główna własność Ashcrofta znajduje się na Wschodnim Wybrzeżu, jakiś wypasiony dom ze stajnią i jeziorem. No i jest też kupa innych rzeczy bogatych ludzi. No wiesz, sztuka, biżuteria, jachty... Nie, nie wiem. Gapię się na strony w otumanieniu. Czuje się jakbym patrzyła na lśniący magazyn ukazujący wytworne życie kogoś kompletnie obcego. Ale to życie jest teraz moje. – Co z Brentem? - patrzę w górę, nadal nie wierząc że to może być prawdziwe. Słyszałaś go. Powiedział, że wyrzuci testament przed sąd. – Nie może. Ta sprawa jest pewna. - Justine wcina boczek. - Ashcroft pewnie wiedział, że jego dzieci wpadną w szał, więc wszystko pokrył. Miał podpisy

trzech różnych lekarzy, potwierdzających jego zdrowy stan umysłu i osądu, więc nikt nie może powiedzieć że był niespełna rozumu kiedy mianował cię dziedziczką. – Ale to dobrze, prawda? - czuję przypływ ulgi. Justine krzywi się. – Jest jedna rzecz, która mi się nie podoba. Klauzula moralności. Mrugam. – Że niby co? – Ta, to jest trochę dziwne, - zgadza się. - W zasadzie jeśli którykolwiek z dziedziców uprawia czynności które naruszają moralną klauzulę firmy, zostaną wydziedziczeni i zostawieni z niczym. - Cytuje z kartki. – Nie czaję. Justine wyjaśnia. – Ahcroft nie chciał żeby firma była zaangażowana w jakieś ciemne interesy ani złe moralne gówno. No wiesz, przyjmowanie firm dilerskich by prześladowali ludzi, czy sprzedawanie sierot do Trzeciego Świata, żeby zarobić. Rozumiem to. No bo, spójrz zbudował firmę z niczego i nie chciał patrzeć jak ktoś wykorzystuje jej do złego. – To świetnie. - Uśmiecham się na myśl, że Ashcroft dbał żeby jego dziedzictwo nie było skorumpowane. – Tak, ale język jest o wiele zbyt elastyczny. - Wytyka Justine. - Może to zakryć rzeczy, jakie robisz w życiu osobistym nie tylko w Ashcroft Industries. I kto mówi co jest moralne a co nie? Czy Brent zaciągnie cię przed sąd jeśli dostaniesz mandat, albo na przykład, zostaniesz aresztowana za coś kompletnie banalnego? Nie to, że musisz się o to martwić, - dodaje z prychnięciem. Jesteś tak czysta jak łza. Tylko że nie jestem. Patrzę na nią w przerażeniu, uświadamiając sobie po raz pierwszy co chce osiągnąć Brent przez rozpowiadanie o mnie takich plotek w biurze. – Firma prawnicza, - sapię z walącym sercem. - Wiesz, że mnie zawiesili. Justine macha ręką. – To bzdura. I tak ich nie potrzebujesz. Potrząsam głową.

– Nie rozumiesz, oni prowadzą śledztwo, w sprawie moich niewłaściwych stosunków z klientami. Moja umowa o zatrudnienie, też ma klauzulę moralności. Tego użyją do gruntownego odprawienia. – O w mordę. - Oczy Justine rozszerzają się, kiedy wszystko układa się w całość. - Taki był plan od samego początku. Jeśli firma cię zwolni za nieetyczne zachowanie, to wysyła precedens do dzieci Ashcrofta. Mogą tylko wskazać na to co się stało w pracy i decyzja zapadnie. – Dowód na to, że jetem niemoralną dziwką, nawet jeśli nie zrobiłam niczego z Ashcroftem, - szepczę, kończąc za nią. Nie mogę uwierzyć że oni są tacy pokręceni – ani że pewnie ujdzie im to na sucho. - Co mogę zrobić? – Nie wiem. Przynajmniej jeszcze nie, - Justine dodaje, widząc moją twarz. - Nie martw się, coś wymyślimy. Urywam zastanawiając się co można zrobić. Mężczyzna taki jak Brent nie zawaha się przed niczym, nic dziwnego że za każdym razem gdy go widziałam wyglądał na tak zadowolonego z siebie. Pewnie planował to od chwili gdy usłyszał o testamencie. – Wiesz, nawet tego nie chciałam. - Kiwam głową na folder z detalami majątkowymi Ashcrofta. - Czułam jakbym na to nie zasługiwała. Nie wiem dlaczego Ashcroft chciał, żebym dostała to wszystko, ale teraz... - Czuję iskrę determinacji. - Grają nieczysto. I to sprawia że chcę walczyć. – Moja dziewczynka. - Justine szczerzy się. - Mam w rękawie kilka pomysłów które mogą zatkać im dupy. – Jak na przykład? – Nic o czym mogę teraz mówić, - odpowiada tajemniczo. - Dam ci znać tak szybko jak coś się wyjaśni.

*** Justine musiała iść do pracy, więc ja po raz pierwszy od lat miałam czas wolny w środku dnia. Podjeżdżam do Beverly Hills i parkuje blisko Rodeo Drive, mijając słoneczne palmy zasiedlające chodniki w oszołomieniu. Ludzie tutaj są cali błyszczący i eleganccy, w markowych ciuchach i odpicowanych okularach przeciwsłonecznych nawet jeśli są w biegu z pracy by skoczyć po kawę. To niedługo mogę być ja. Nie to, że wydałabym kiedykolwiek dwieście dolców na spodnie do jogi, decyduję. Ale reszta: wolność, zabezpieczenie... Nigdy nie miałam takiej siatki ochrony i odkąd zmarli moi rodzice, wszystko spoczywało na moich barkach. Czynsz, wydatki, praca, rachunki. Godzenie wszystkiego, żeby tylko wiązać koniec z końcem. Tylko jednym maźnięciem długopisu, Ashcroft mógł unieść cały ciężar z moich ramion. I nadal nie znam powodu dlaczego. Tylko, że istnieje jedna rzecz która może to wszystko zrujnować. Vaughn.

Czuję jak ciało napina mi się od razu w gotowości na wspomnienie niego, pamiętając zeszłą noc i jak doprowadził mnie do szaleństwa. Moje palce ruszające się szalenie na moim własnym śliskim guziczku. Stal w jego głosie kiedy kazał mi zejść do parteru w dwóch słowach. I uczucie jego masywnego kutasa wpychającego się głęboko w moje gardło, tak dużego, że ledwo mogłam oddychać, łkanie nad nieustannym nadziewaniem gdy ustami pożerał moją cipkę. Słodki Jezu, ten mężczyzna sprawia że krzyczę. Ale coś było nie tak – po scenie w moim mieszkaniu, zwinął się, ledwie mówiąc jedno słowo. I teraz mijają dwadzieścia cztery godziny, a on nadal się nie odzywa. Zazwyczaj, nie jestem mężczyzną który się wycofuje. Nadal chce mnie kompletnie posiąść i po sposobie w jaki mnie ścigał, w połowie oczekiwałam że będzie dzwonił co pięć minut. Pisać, wysyłać kwiaty. Robić wszystko co się da, aż się podporządkuję. Sprawdzam telefon. Żadnych wiadomości. Mój kciuk rusza się by wcisnąć „zadzwoń”. Czuję ogarniający nacisk, żeby być tą która tym razem sięgnę po niego. Wmawiam sobie, że to tylko dlatego, że chcę znać sytuację z Brentem i Ashcroftem: upewnić się, że nie wyśledził Vaughna i dowiedział się prawdy. Jakby nie było, teraz nie chodzi już tylko o moją pracę w firmie. Teraz na szali jest cały spadek. Ale głęboko w środku, znam prawdę. Nie mogę się doczekać żeby znowu go zobaczyć. Cokolwiek jest w tym mężczyźnie co mną tak obraca, pragnę więcej tego. Potrzebuję kolejnej działki. Nagle lekkomyślna, łączę się z jego numerem. Łączy i łączy i wtedy, włącza się poczta głosowa. – Dodzwoniłeś się do Vaughna. - Jego głos jest seksowny, nawet po drugiej stronie linii. - Wiesz jak działa to gówno. Beep. – Hej, - zaczynam, czując dziwne zdenerwowanie. - To ja, Keely. - Składam się do kupy i uspokajam głos. - Świetnie byłoby cie znów zobaczyć. Może kolacja... - urywam, przypominając sobie co się stało ostatnim razem, kiedy zmusiłam go do siedzenia na kolacji. - Albo nie, - dodaję śmiejąc się. - Chyba że chcemy zostać aresztowani za publiczną nieprzyzwoitość. Tak czy inaczej, odezwij się. Rozłączam się, zastanawiając się dlaczego nie zadzwonił. To nie jest jak każdy inny związek który miałam z chłopakami, kiedy próbowałam wydawać się jakbym miała kontrolę, jakbym mogła wziąć to albo zostawić kiedy by mi się chciało. Oboje wiemy, że to kłamstwo. Więc, gdzie jesteś Vaughn? Dlaczego nie odbierasz telefonu?

Tłumaczenie nieoficjalne: sylwiaz97

15 Vaughn – Tak czy inaczej, odezwij się. Głos Keely jest zalotny na mojej poczcie głosowej – dokładnie coś czym teraz nie mogę zawracać sobie głowy. Rzucam telefon na stół i odwracam się do komputera. Dwadzieścia cztery godziny poszukiwań i mocnej kawy i żałuję że w ogóle zacząłem ten cholerny pościg. W ślepej uliczce, z niczym oprócz napędzających mnie wspomnień. Nowa firma z wizją na sukces... Ashcroft i Partnerzy tworzą nową ścieżkę dla przemysłu... Przejęcia przez Ashcrofta i Partnerów wypycha ich na szczyt... Wydruki z gazet zawalają pokój. Nagłówki które śledzą historię wielonarodowej firmy z powrotem do lat czterdziestych, do czasu gdy w biurze Queen było tylko dwóch gości, z marzeniami pozostawienia w świecie śladu po sobie. Wpatruję się w zdjęcie Ashcrofta zrobione grubo wcześniej, kiedy nadal był młodym mężczyzną. Dumnie pozuje przed swoim pierwszym nowym biurem z ramieniem zarzuconym na barki swojego partnera w interesach. Swojego przyjaciela. Mojego ojca. Furia płonie w mojej piersi, a może to tylko whiskey. Patrząc na zdjęcie, nigdy byś nie zgadł co im się przydarzy. Jak mój tata straci to wszystko, zdradzony przez jednego człowieka któremu ufał. Jak Ashcroft go zniszczy, zabierze nam wszystko i nigdy się nie obejrzay. Zmuszam się do dalszego czytania, wypełniając luki tym co już wiem. Zaczęli razem. Koledzy ze studiów, rozwijający coś na własną rękę. Przyjęli trzeciego partnera z gotówką i niedługo, rozwinęli się. Ładunek, wysyłka – jeśli to miałeś oni z tym ruszali. Byłem tylko dzieckiem, kiedy Ashcroft go odciął. Nie wiem co się wydarzyło, do diabła, nawet mój tata nie mógł tego rozgryźć, ale pamiętam jak w pracy gówno wpadło do wentylatora. Zaczął wracać późno do domu, zestresowany, pijąc za dużo. Obydwoje byli na progu jakiejś dużej sprawy, tak powiedział i dostał paranoi że Ashcroft działał za jego plecami. Spiskując by wyrzucić go ze spółki zanim sprawa pójdzie dalej. Moja mama myślała, że oszalał. Zapewniała go, że Ashcroft nigdy by go tak nie zdradził. Pracowali razem od lat, byli przyjaciółmi. Facet był moim chrzestnym, na litość Boską. Myliła się.

Był to jakiś manewr prawny, mój tata nigdy się tego nie spodziewał. Jednego dnia, był wicedyrektorem kwitnącej firmy. Następnego, wykopali go na zbity pysk i został z niczym. To go zniszczyło – nie tylko utrata wszystkiego, ale to że Ashcroft był tym który to zrobił. Ta, ten drań był bez serca. Czytając raporty, widzę to wszystko na czarno-biało. Kolejny partner zniknął kilka lat później – wsadzony do więzienia pod jakimś gównianym zarzutem niepłacenia podatków. I założę się, że też przez spiskowanie Ashcrofta. Stary przejął samodzielnie kontrolę nad firmą, ożenił się, adoptował jakieś dzieci. Zachowywał się jakby mój ojciec nigdy nie istniał. Ale tata nie mógł ruszyć po tym dalej. Trzy miesiące po tym jak Ashcroft go wyrzucił, włożył sobie do ust pistolet i pociągnął za spust. Łapię whiskey i biorę kolejnego porządnego łyka. Miałem tylko osiem lat, za młody żeby wchodzić w szczegóły, ale rozumiałem co się stało. Mój ojciec został zdradzony. Przysiągłem, że znajdę jakiś sposób by Ashcroft za to zapłacił. Ale drań jest teraz martwy i wszystkie nekrologi wypisują jakim to on był świetnym facetem. Humanitarnym, z tymi akcjami charytatywnymi. Nawet Keely myśli, że jej klient był słodkim, starszym człowiekiem. Ja znam prawdę. Ten facet był pierdolonym potworem. I teraz już nigdy nie dostanę swojej zemsty. Mój telefon znowu dzwoni. Szarpię go ze stolika, spodziewając się głosu Keely. – Dzień dobry, pan Vaughn? Carter Abrams z tej strony. – Kto kurwa? - warczę wkurwiony. – Z Hudgens, Cartwright i Abrams, - tłumaczy. Pamiętam go, straszny facet z biura Keely – ten który potraktował ją jak gówno. – Czego chcesz? - podchodzę zamaszyście do okna, spoglądając na światła miasta. – Dzwonię ponieważ, prowadzimy śledztwo wobec jednej z członkiń naszego zespołu. - Ma kurewsko zadowolony z siebie głos. - Niestety, dowiedzieliśmy się że była ona zaangażowana w niestosowne związki z klientem. Chciałem się upewnić, że nie robiła nic podobnego z panem. Wierzę, że spotkał się pan z nią w zeszłym tygodniu. Keely Fawes? Napinam się. Więc to tym Keely była spanikowana. Jej szef kutafon jest na jakimś polowaniu na czarownice. Cóż, niech mnie cholera, jeśli zamierzam mu pomóc. – Nie, - mówię. To ja byłem tym, który ją dopadł. - Nigdy nie zrobiła niczego złego. Zapisz mnie jako świadczącego, że była profesjonalistką.

– Och. - Carter brzmi na zaskoczonego. - To jest... interesujące. Myślałem, że wasza dwójka bardzo się zbliżyła. – Ta, no to źle myślałeś. - Żałuję że nie stoi on teraz przede mną, żebym mógł mu przyjebać pięścią w facjatę i udowodnić jak bardzo się mylił. - Nie wiem w co ty do chuja grasz, ale to jest bzdura i oboje o tym wiemy. Keely nie zrobiłaby niczego złego. Poza dojściem jak szalona na mój język na środku firmowej biblioteki. – Jeśli jest pan pewien, że nie ma niczego o czym musimy wiedzieć... - Carter naciska bardziej. – Jestem pewien. – Dziękuję za pański czas. - Carter brzmi na wkurwionego. - Mam nadzieję, że zobaczymy pana... – Spierdalaj. - Rozłączam się. Cholera. Chodzę w te i we wte niespokojny. Teraz martwię się o Keely, skurwiel ma na nią haka. A to już kompletnie inna sprawa. Ja nie martwię się o kobiety. Nie zostaję na tyle długo by się przejmować. Zapominam ich imiona w minucie, w której wyciągam zużytego kutasa z ich zaciskających się cipek i dobrze mi z tym. Z wyjątkiem tego, że nie mogę wyrzucić z myśli Keely, patrzącej na mnie tymi dużymi, brązowymi oczami. Błagającą bym ją pieprzył, sapiącą moje imię kiedy dochodzi. Przewijam kontakty w telefonie, aż znajduję jej numer. Zatrzymuję się, a następnie zmuszam do wciśnięcia przycisku „usuń”. Nie mogę wpaść jeszcze głębiej. Nie ma znaczenia jak bardzo chcę posiąść tą słodką cipkę, wbijać się w nią że nie będzie mogła w to uwierzyć. Już i tak chcę chronić ją za bardzo. Nie mogę ryzykować.

Tłumaczenie nieoficjalne: sylwiaz97

16 Keely Czekam na telefon Vaughna, ale on nie nadchodzi. Całe trzy dni i zmieniam się w typ potrzebującej dziewczyny, którego zawsze nienawidziłam: łapię telefon z każdym dzwonkiem, a serce skacze do gardła kiedy modlę się do Boga żeby to był w końcu on. Ale tak nigdy nie jest. Nie rozumiem. Był nieugięty, ścigając mnie, naciskając aż w końcu nie mogę przeżyć kolejnej minuty bez jego dłoni na mnie. Jego ust. Jego masywnego, niesamowitego fiuta. Zastanawiam się czy to wszystko jest częścią gry, ale to nie ma sensu. Vaughn wyraził się już brutalnie jasno na temat tego, czego chce. Mnie, na kolanach, błagającej o niego. I jestem gotowa. Tylko wspomnienie rozpala moją skórę i sprawia, że bolą mnie sutki. Jeśli to naprawdę jest sposób, żeby zmusić mnie do posłuszeństwa, to działa. Pragnę go jak nigdy wcześniej. Nadal nie wiem jakie sekrety ukrywa, ale już mnie to nie obchodzi. Fantazjowanie o wszystkich grzesznych, sprośnych rzeczach jakie mi robił to jedyna rzecz jaka pomaga mi przejść przez dzień. I teraz odkąd nie mam pracy która by mnie rozpraszała, mam zbyt dużo czasu na myślenie o nim. Muszę coś zrobić zanim zwariuję. Próbując otrząsnąć się ze stanu zawieszenia, idę do schroniska dla bezdomnych w centrum miasta, gdzie zgłaszam się jako wolontariuszka kilka razy w miesiącu. Dziś się mnie tam nie spodziewają, ale zawsze jest coś do zrobienia: pomaganie w przygotowaniu posiłków w kuchni, albo pracowanie w biurze na tyłach, organizowanie napędu zbierania funduszy. – Mogę się przyłączyć? - pytam Loretteę, która segreguje koperty z listami o dotacje. – Nie krępuj się. Potrzebujemy każdej pomocy jaką możemy otrzymać. - Kieruje mnie do stosu pustych kopert. - Robi się coraz cieplej, a wiesz jak bardzo ciągniemy na oparach. Zaczynam składać i porządkować. Lato w LA jest brutalne i ludziom nie udaje się uciec do przyjemnego, chłodnego AC. Rozglądam się po nędznym biurze i dociera do mnie że jeśli pieniądze Ashcrofta są naprawdę moje, to mogłabym zdziałać więcej niż układanie kopert. Mogłabym ofiarować tyle kasy, by wykupić cały budynek; wydać o setki więcej posiłków. Pomyśl ilu ludziom mogłabym pomóc

– i wszystko to bez skrobania rysy na fortunie. Może dlatego Ashcroft zostawił pieniądze mi. Wcześniej rozmawialiśmy o mojej dobrowolnej pracy. Może wiedział, że próbowałabym wykorzystać je w dobrym celu. Złożyłam już sto kopert kiedy dzwoni mi telefon. Łapię za niego z nadzieją. Justine. Wzdycham. – – – – – – – –

– –

Hej, - odbieram. Co z tobą? Nic. - Próbują brzmieć na bardziej radosną. - Co się dzieje? No... - Urywa i od razu wiem, że coś jest nie tak. Co się stało? - domagam się. - Chodzi o wolę? Brent już ją wyrzucił? Nie, ale... - Justine brzmi na niechętną. - Zrobiłam coś i teraz musisz obiecać że się na mnie nie wkurzysz. Co? - pytam z rosnącymi nerwami. Justine zazwyczaj się wygłupia, ale teraz brzmi na śmiertelnie poważną. No więc, zastanawiałam się dlaczego Ashcroft mianował cię dziedziczką, mówi szybko. - I to nie ma żadnego sensu, co nie? Spotkałaś go tylko kilka miesięcy temu i facet był ekscentryczny, ale nie szalony, nadal trzymał się w kupie. No tak... - odpowiadam, niepewna dokąd ona z tym zmierza. Ale pomyślałam o tym co mi powiedziałaś. Ta sprawa z bransoletką. Naprawdę chciał, żebyś ją miała, jakby miało to dla niego wielkie znaczenie. Tak czy inaczej, po prostu miałam to przeczucie, więc kazałam wykonać testy, porównujące twoje DNA do jego. Nieruchomieję.

– Co? Jak? – Raz jak u mnie nocowałaś zostawiłaś szczoteczkę do zębów, - tłumaczy Justine. - Tak czy inaczej, myślałam że to wątpliwa sprawa. Nie chciałam nic mówić dopóki nie otrzymam wyników. - Urywa. - Dostałam je dziś. Mam to uczucie grozy, jakby miało się zaraz stać coś strasznego. – Co mówią? - szepczę. – Pasują do siebie, - odpowiada Justine. - Próbki DNA. Pasują. To wszystko tłumaczy Keely. Dlaczego mianował cię dziedziczką swojej fortuny. Ashcroft był twoim ojcem. Siadam z hukiem. – Nie. - Mówię i powtarzam głośniej. - Nie, to musi być jakaś pomyłka. Wiem kim jest mój ojciec, on mnie wychował!

– Przykro mi, ale to prawda, mogę pokazać ci wyniki z laboratorium jeśli chcesz, - oferuje Justine. – Nie rozumiem, - mówię skołowana. - Moi rodzice byli ze sobą szczęśliwi, kochali się. – Ale pobrali się super szybko, prawda? - Justine mi przypomina. – Bo to była miłość od pierwszego wejrzenia, - szepczę. – Może tak było, - Justine próbuje mnie pocieszyć. - Ale sprawdziłam daty. Wygląda na to że kiedy się spotkali, twoja mama już była w ciąży. – Ale z Ashcroftem? - próbuję objąć to umysłem. - To niemożliwe. – Przykro mi, - mówi Justine. - Wiem, że dla ciebie to dziwne, ale znalazłam papiery zatrudnienia, które mówią że była ona sekretarką w jego firmie przez rok. Później odeszła, przeprowadziła się do Kalifornii i poślubiła twojego tatę. – Co? Nie, - protestuję. - Mama nigdy nie miałaby romansu z żonatym mężczyzną. – Nie miała. - Zapewnia mnie Justine. - To było przed tym jak poznał swoją żonę. Pewnie było to wystarczająco skandalizujące, sypianie z szefem. Zerwali ze sobą jakoś wtedy gdy zaszła w ciążę. Nie wiem co się tam stało. W głowie mi się kręci. Całe życie dorastałam myśląc, że znam swoich rodziców. Dlaczego by nie? Ale teraz, przez to co mówi mi Justine czuję jakby byli obcymi ludźmi. – Dobrze się czujesz? - sprawdza. - Wiem, że to dużo do ogarnięcia. – Nie wiem. Już nie wiem co myśleć o tym wszystkim. – No, ale jasną stroną tej sprawy jest to, że Brent nie może podważyć woli, Justine wytyka. - Badania DNA wykazują dlaczego Ashcroft zostawił ci pieniądze. Jeśli nie mogą oskarżyć cię o zmanipulowanie go do mianowania cię dziedziczką, to jesteś bezpieczna od klauzuli moralności. Na teraz. Ale pieniądze to ostatnia rzecz o jakiej myślę. – Muszę iść, - mówię jej szybko. - Dzięki za... Urywam. Za co? Rozerwanie na strzępy wspomnień o mojej rodzinie? Przyprawienie o ból głowy od setki pytań o przeszłość? – Zadzwonię później, - obiecuje Justine. - Spróbuj nie ześwirować. Łatwo jej mówić. Rozłączam się, gapiąc się pusto na kartony z ulotkami. Muszę się stąd wydostać, więc skaczę na nogi łapiąc torebkę i biegnę do samochodu nawet się nie żegnając. Uruchamiam silnik, ale nie wiem gdzie mam się udać, więc po prostu jadę bez cele okrążając puste ulice, zbyt zamyślona by mnie to obchodziło. Ashcroft był moim ojcem. Cały ten czas, nie znałam prawdy.

Zastanawiam się co myślała moja mama – co mogło zmusić ją do kłamania przez cały ten czas? Ashcroft mnie nie chciał? To dlatego nigdy nie wyznała mi prawdy? Coś musiało się stać, że zmusiło ją do ucieczki: przeprowadzki na drugi koniec stanu i rozpoczęcia nowego życia z innym facetem. I tata... Mój ojciec był dobrym człowiekiem. Miłym i cierpliwym, zabawnym i kochającym. Miałam z nim osiemnaście lat szczęśliwych wspomnień i nawet wiedząc o tej nowej rewelacji która ich nie zabierze, zastanawiam się czy on cały czas wiedział. Czy patrzył na mnie i widział dziecko jakiegoś innego faceta? Kim ja teraz jestem? Przełykam łzy. Serce mi pęka. Odkąd wypadek skradł mi rodzinę byłam taka samotna – ale cały czas kogoś miałam. Ja po prostu tego nie wiedziałam. I teraz nigdy nie będę miała szansy go poznać. Cofam się do tych krótkich spotkań z Ashcroftem. Żarty które opowiadał, historie jakie opowiadał mi o swoim życiu. Cieszyłam się naszym wspólnym czasem, ale nie myślałam o tym dwa razy. Teraz, cierpię przez przegapioną szansę. Jeśli by mi tylko powiedział, mogłabym znać prawdę. Nie mielibyśmy dużo czasu razem, ale zawsze to by było coś. Dlaczego odnalazł mnie po tych wszystkich latach? Co się zmieniło? W głowie przebieram w możliwościach, próbując nadać temu sens. Może były powody, przez które nie wyszło mu z mamą, może żałował tego jak to się skończyło. A może po prostu czuł się winny po tym czasie i próbował odpłacić mi zza grobu. Tak wiele pytań. Teraz pewnie już nie poznam odpowiedzi. I zostałam sama z całym żalem. Spoglądam w górę po raz pierwszy zwracając uwagę na drogę. Uświadamiam sobie, że zajechałam na Wzgórze Hollywood. Do domu Vaughna. Czuję nagły przypływ lekkomyślności. Wiem, że teraz mam namieszane w głowie od wiadomości zrzuconych na mnie, ale nagle pragnę go bardziej niż kiedykolwiek. Czas tak szybko się nam wymyka. Wszystko może się stać. Ludzie mogą zniknąć z twojego życia w mgnieniu oka i nigdy nie dostajesz drugiej szansy. Nie chcę, żeby Vaughn był wspomnieniem. Nie chcę żałować stracenia tej szansy. Nic z ostatnich tygodni nie ma sensu. Ale przez to jak żądza już ogarnia moje ciało, wiem że to jest coś prawdziwego. Coś czego mogę się przytrzymać. Jadę przez Kanion z rosnącą determinacją. Zajeżdżam na jego podjazd i wysiadam zanim mogę zmienić zdanie. Wejście do domu jest z dala od drogi dojazdowej, poza platformą z widokiem na kanion. Dzwonię dzwonkiem, z żołądkiem pozwijanym w węzły. Po raz pierwszy, to ja wykonuję pierwszy ruch. Dziś, potrzebuję się w nim zatracić. I tym razem nie zamierzam się wycofać.

Tłumaczenie nieoficjalne: sylwiaz97

17 Vaughn Dzwonek odciąga mnie od komputera. Kurwa. Zamykam laptopa z trzaskiem i chowam wydruki do szuflady. Już zbyt dużo czasu spędziłem na tej popierniczonej wycieczce po wspomnieniach. Muszę wyrzucić to wszystko z głowy zanim stracę pierdolony rozum. – Czego? - domagam się, szarpiąc za drzwi. To ona. Keely pierdolona Fawes. Kobieta, którą próbowałem najlepiej jak umiałem odepchnąć, stoi tu przede mną. Wyglądając jakby chciała rozszarpać swoje ciuchy i rozłożyć nogi dokładnie tu na moim ganku. Przygryzając swoją soczystą wargę w sposób jaki sprawia, że chcę wciągnąć ją do środka i pieprzyć te usta aż nie będzie mogła więcej wziąć. – Czego chcesz? - żądam, z kutasem już twardym tylko na jej widok. Przysięgałem że nie wejdę w to głębiej, ale kurwa, mężczyzna może wytrzymać tylko tyle. Mruga, zamrożona na chwilę. Wtedy te wilgotne usta formułują jedno słowo. – Ciebie. Ogarnia mnie żądza. – Nie testuj mnie, kochanie, - zmuszam się do powiedzenia przez zaciśnięte zęby. - Jeśli wiesz co jest dla ciebie dobre, spieprzaj stąd i nigdy się nie oglądaj. Potrząsa głową. – Chcę ciebie, - mówi znowu, najsłodszy kurwa dźwięk na świecie. - Nie obchodzi mnie to co ukrywasz, ani to czego chcesz. Potrzebuję jedynie ciebie. Całego. Kurwa tak. Z warknięciem, wychodzę na ganek i pcham ją na ścianę zanim może

powiedzieć coś jeszcze. Biorę jej usta w posiadanie w mocnym pocałunku, gdy szarpię jej spódniczkę do góry i wjeżdżam palcami głęboko w jej mokrą cipkę. Tak kurewsko mokrą dla mnie. – Dobrze, że już jesteś mokra, - warczę, poruszając palcami, doprowadzając ją do jęku. - Bo wiesz, że rozerwę cię na strzępy. Drży, a usta jej opadają. Po prostu błagają o wypełnienie, więc wyrywam z niej palce i wpycham je do jej ust, zmuszając by posmakowała swoich własnych soczków. Liże je chętnie, wydając kolejny zdesperowany jęk. Kurwa tak, chcesz mnie skarbie. Potrzebujesz mojego kutasa tak bardzo, że możesz ledwo stać. Łapię ją za biodra i obracam, przechylając przez barierkę. Jej ciało napina się w szoku. Jesteśmy na zewnątrz i przed wzrokiem jakiegoś szczęściarza przesłania nas jedynie cienka warstwa drzew, ale mnie to gówno obchodzi. Ona dojdzie krzycząc właśnie tutaj, właśnie teraz. Czekałem już wystarczająco długo. Łapię kondoma z tylnej kieszeni i rozpinam dżinsy, przytrzymując ją jedną ręką. Mój kutas jest twardy i wygłodniały, podskakując gdy zakładam gumkę. Podsuwam jej spódniczkę, szarpię te majteczki w dół i posyłam jednego mocnego klapsa na tyłek. Keely piszczy, szarpiąc się do przodu gdy znowu ją uderzam. Tym razem krzyk zmienia się w zdyszany jęk. Wypycha do mnie tyłek, chwytając za metal dla przytrzymania. Więcej? Kurwa, dam ci więcej. Łapię jej włosy w garść i szarpię głowę do tyłu tak, że ma wygięte i gotowe ciało. – Ty to kurwa kochasz, prawda? - domagam się, dając kolejnego klapsa temu tyłeczkowi. - Kochasz kiedy cię ranię. Chcesz być obolała i zużyta przeze mnie. Chcesz mojego kutasa tak głęboko w sobie, że będziesz obolała przez dni. – Tak, - Keely jęczy. Wypycha do mnie ciało, ocierając się tyłkiem o mojego fiuta. - Chcę tego wszystkiego. Sięgam wokół niej i łapię ją za soczystą pierś, ściskając naprężone sutki. Znowu krzyczy i pieprz mnie jeśli mój kutas nie puchnie o kolejny cal tylko słysząc desperacje w jej głosie. – Błagaj do cholery, - rozkazuję jej, zmagając się by zachować kontrolę. Nigdy nie byłem tak blisko krawędzi, tak blisko tego że gdy zatopię się w jej wilgotnym wnętrzu zatracę się na zawsze. To nie ona jest tutaj u władzy. Ja jestem. Muszę być. – Proszę, - krzyczy, jej głos odbija się echem w nocy. - Proszę, Vaughn,

potrzebuję cię. Wypełnij mnie. Błagam, pieprz mnie. Z rykiem pcham jej ciało na barierkę i wbijam się w nią jednym pchnięciem, nabijając jej cudowne ciało na dziewięć cali głodnego kutasa. Kurwa. Jest tak cholernie ciasna, że myślę że stracę rozum. Keely wydaje pisk bólu. Właśnie tak, skarbie. Właśnie tak to jest czuć prawdziwego mężczyznę, rozdzierającego cię od środka. Wbijam się głębiej, rozpychając jej cipkę bardziej niż kiedykolwiek. Ja pierdole, to jest tak kurewsko przyjemne. Ale Keely nadal mi się opiera. Nie może współpracować z moją grubą inwazją, bo jest przyzwyczajona tylko do małych miękkich fiutków a nie do kutasa z piekła rodem. – Zaczekaj, - sapie. - Vaughn. Zatykam jej usta ręką i znów pcham, zakopując się głębiej aż jestem w niej cały. Poruszam biodrami, tak że pocieram fiutem jej ścianki, znajdując kłębek nerwów o którym większość kobiet nie ma nawet pojęcia. Poznaj swój punkt G skarbie. Teraz mój kutas zabierze cię na wycieczkę VIPowską. Keely wiotczeje z szoku. Wtedy jęczy, wyginając do mnie plecy. – O mój Boże! Cholerna racja, tak dobrze. Wychodzę z niej i znowu się wbijam, czując każde zaciskanie się jej małej cipki wokół mnie jak imadło. Jej ciałem wstrząsa dreszcz. Walczy o oddech. – Nie mogę uwierzyć... - Próbuje poskładać słowa. - Jesteś tak głęboko. Nie jestem tu na pogaduszkach więc wbijam się, posyłając jej ciało do przodu z każdym pchnięciem. Głęboko. Głębiej. Kurwa. Dochodzi z krzykiem, zaciskając się niekontrolowanie na moim fiucie, a jej gorące soczki wylewają się. Podoba ci się to, skarbie? Jeszcze z tobą nie skończyłem. Keely nadal łka z rozkoszy w moich ramionach, ale ja nie czekam. Nie zwalniam. Pieprzę ją ostro, tak jak obiecałem. Wchodząc głęboko w tą soczystą cipkę, szarpiąc ją za włosy, klepiąc ją mocno po tyłku. Niedługo, znowu krzyczy, nadziewając się na mojego kutasa z mocno podskakującymi cyckami, desperacko chcąc więcej. Warczę przy niej, a jaja mi się zaciskają. Ja pierdolę. Zbliża się epicki orgazm, cholerne tornado i każde pchnięcie w jej zaciskającą się cipkę wstrząsa moim ciałem. Zaraz nie wytrzymam. Zaraz kurwa oszaleję.

– Vaughn! - Keely nabija się na mnie tyłkiem z każdym pchnięciem. W kółko powtarza moje imię, biorąc mnie głębiej, ocierając się o fiuta. Dobry Boże, nigdy nie myślałem, że może być tak dobra. Pieprzyłem tysiące kobiet, ale nigdy takiej jak ona. Jest śliska i ociekająca, tak kurewsko ciasna, tak kurewsko dobra. Odlot zaczyna brać górę, napięcie w moich jajach, wędruje w górę mojego trzonu. – Tak! - Keely krzyczy, chcąc każdego cala. - O Boże, Vaughn dochodzę, dochodzę! Rozpada się, zaciskając się w epickich spazmach na moim fiucie, zaciskając go kurwa na śmierć. Napięcie jest pieprzonym cudem. Dochodzę z rykiem, spadając poza krawędź zdrowego rozsądku, uwalniając gorący strumień spermy w niej, jej zaciskanie się suszy mnie do cna, gdy świat się zamyka. Kurwa. Kurwa! Ściskam mocno jej drżące ciało w ramionach, aż ostatnia fala rozkoszy odpływa. Wychodzę z niej, wyrzucając kondom za balkon. Serce wali mi jak szalone. Nie mogę uwierzyć jak cholernie dobre to było. Keely porusza się przy mnie wracając do życia. To ten moment kiedy zazwyczaj kończę z kobietą. Dostałem to po co przyszedłem, wystrzeliłem swój ładunek. Koniec historii. Zamiast tego, uświadamiam sobie że podnoszę ją i zanoszę do środka domu. Przechodzę do sypialni i kładę ją na środku mojego łóżka. Zrzucam dżinsy i odwracam się by ją rozebrać, odrywając bluzkę i spódniczkę od jej wilgotnego ciała, gdy spogląda na mnie w otępieniu. Jej twarz jest zarumieniona, źrenice rozszerzone. Wygląda pięknie. Na dobrze wypieprzoną, tak jak powinna być. Czuję jak coś mnie ściska w piersi. Zwalczam to, mocno. Część mnie miała nadzieję, że wypieprzenie jej uwolni mnie z jej uchwytu, jakby to że gdy mój kutas już zazna swojej satysfakcji, nie będzie ona niczym oprócz mokrej, zużytej cipki jak cała reszta: zjechana mocno i odstawiona mokra. Ale przez patrzenie w te duże, brązowe oczy mój fiut znowu twardnieje. Nadal jej pragnę, w każdej pozycji, na każdy sposób. Chcę jej przywiązanej do łóżka, chcę jej dławiącej się moim kutasem. Chcę posiąść jej dziurkę dziewiczą i pokazać tej cipce milion sposób na dojście. Teraz wpadłem głęboko i nie ma już odwrotu.

Tłumaczenie nieoficjalne: sylwiaz97

18 Keely O. Mój. Boże. Leżę, dochodząc do siebie na łóżku Vaughna, gdy kończy zdejmować ze mnie ubrania. W głowie mi się kręci, ciało jest obolałe od głębokiej, słodkiej rozkoszy jak żadna której doznałam. To był najlepszy, najbardziej rozwalający zwierzęcy, ostry seks mojego życia. – Co zmieniło twoje zdanie? Nadchodzi głos Vaughna, wyciągając mnie z mgiełki rozkoszy. Podnoszę głowę, to wszystko na co mnie stać. Stoi w nogach łóżka, patrząc na mnie wygłodniałym spojrzeniem. Ku mojemu niedowierzaniu, widzę jak znów twardnieje. Znowu? Jestem obolała, nigdy w życiu nie wzięto mnie tak ostro. Ale i tak myśl o tym jak się we mnie wbija, budzi moje ciało do życia. – Przez tygodnie mnie odpychałaś, - drażni się Vaughn. Łapie mnie za kostki, rozszerzając moje uda i prycha na widok. - Dlaczego się tu dziś pokazałaś? Nie mogłaś przeżyć bez mojego kutasa kolejnej minuty? Sunie ręką w górę mojego uda i pociera łechtaczkę. Sapię na bolesną przyjemność. – Za szybko. - Próbuję go powstrzymać, ale on odsuwa moja rękę. – Twoje ciało to zniesie, - mówi mi z mrocznym uśmieszkiem. - Nie wiesz tego jeszcze, ale możesz dojść tysiąc razy i nadal być gotową na więcej. Opadam z powrotem na łóżko. Znów pociera, tym razem miękko okrążając palcami śliski guziczek, aż zaczynam się wiercić. – Vaughn, - piszczę. - Ja nie... nie mogę myśleć kiedy to robisz. – Postaraj się bardziej. Biorę głęboki oddech, rozpaczliwie próbując się nie rozpaść, gdy pociera moją łechtaczkę w oszałamiającym rytmie. – Czegoś się dowiedziałam, - udaje mi się powiedzieć. - Czegoś, co uświadomiło

mi że nie chciałam czekać. Wsuwa we mnie dwa palce i szarpię się, wyginając do jego ręki. – Czego? Sapię. Vaughn skrada się na moje ciało, obniżając usta by possać sutek. Jęczę z ostrej przyjemności, brykając przy jego ustach. – Odpowiedz, - żąda z rozbawieniem w oczach. - Pamiętaj o zasadach. Dajesz mi wszystko czego chcę, albo cię ukarzę. Jęczę. Boże, uwielbiam kiedy mnie karze. Jakby czytając mi w myślach, bierze jeden ciasny guziczek między zęby i mocno skubie. Ałć! Piszczę. – I obiecuję ci skarbie, nie będzie tak fajnie jak ostatnio. Znowu skubie mój sutek i krzyczę z przepysznego bólu. – Okej, okej, przepraszam, powiem ci wszystko. Siada na piętach, pozwalając mi zebrać myśli. Palcami nadal pociera mnie między nogami, posyłając fale rozkoszy przez moje ciało, ale robi to powoli, czekając na moją odpowiedź. Zasysam powietrze i próbuję funkcjonować. – Znasz tego moje klienta Ashcrofta prawda? - pytam. Ręka Vaughna nieruchomieje. – Co z nim? - pyta niskim głosem. – Cóż, nie powiedziałam ci, ale kiedy zmarł, zostawił wszystko mi. - Przerywam, widząc jak zaciska szczękę. Wiem, nie chce żeby to się zrobiło zbyt osobiste. Wyraził się jasno, że nie jest zainteresowany rozmową, ale zapytał – i z jakiegoś powodu, czuję że chce mu się zwierzyć. Odkąd to się stało, dusiłam wszystko w sobie. Justine tego nie rozumie, ale pamiętam, że Vaughn też stracił ojca. Może zrozumie jak te wiadomości wywróciły mój świat do góry nogami. Biorę oddech i kontynuuję. – Nie wiedzieliśmy dlaczego umieścił mnie w swoim testamencie, ale zrobili test DNA. Okazuje się, że jest moim ojcem. Ashcroft był moim tatą.

Vaughn uwalnia mnie. Staje na nogi, odwracając się ode mnie. Czuję przypływ żalu. – Dlaczego mi to mówisz? - żąda Vaughn. Odwraca się do mnie i widzę że w jego spojrzeniu jest dziwne napięcie. - Co to ma być? – Nic. - Odpowiadam, zmieszana. Sięgam po koc, próbując się zakryć. Zapytałeś co się stało, więc ci mówię. Dowiedzenie się o Ashcrofcie zmieniło wszystko. Uświadomiłam sobie, że nie chciałam pozwolić ci wyślizgnąć się z mojego życia tak jak on. Nigdy nie znałam mojego prawdziwego ojca i przez to pomyślałam jakich jeszcze szans nie chciałam stracić. Wyraz twarzy Vaughna trochę się rozluźnia. – Nie wiedziałaś, że byłaś jego dzieckiem? - domaga się. Potrząsam głową. – Nigdy. Okazuje się, że moja mama była z nim w związku zanim poznała mojego tatę. Zerwali jakoś wtedy gdy zaszła w ciążę. Pewnie nigdy nie chciał mnie w pobliżu. Spoglądam w dół, po raz pierwszy czując ból odrzucenia. Nie miałam czasu myśleć o tej części: jak Ashcroft mógł udawać że nie istnieję przez ponad dwadzieścia lat. Jestem zaskoczona kiedy Vaughn siada przy mnie na łóżku. – Hej, już dobrze, - mówi mi, kładąc delikatnie rękę na moim ramieniu. - Lepiej będzie ci bez niego. Niektórzy ludzie idą przez życie siejąc spustoszenie i destrukcje. Nie dbają o bałagan jaki po sobie zostawią. Patrzę mu w oczy i zastanawiam się czy mówi o swoim ojcu. Takie samobójstwo musiało zniszczyć go jako młodego chłopca. – Więc Ashcroft zostawił ci wszystko? - Vaughn wypuszcza oddech. Kiwam głową, skrępowana. – Nadal tego nie rozumiem, ale tak. Firma, majątek, wszystko jest moje. – Co zamierzasz zrobić? Wzruszam beznadziejnie ramionami. – Nie wiem. Główna siedziba firmy znajduje się w Nowym Jorku. Pewnie powinnam tam pojechać, ogarnąć jak wszystko działa. I znowu powinnam

spotkać się z jego adoptowanymi dziećmi, twarzą w twarz. Może sprawię, że zobaczą, że nie próbuję im niczego zabrać. Ale... boję się. - Przyznaję. - To jest taka wielka sprawa i nie wiem jak sama się z nią uporam. Vaughn zaciska rękę na moim ramieniu. – Nie będziesz sama, - mówi nagle. Patrzę na niego i widzę ogniste spojrzenie, coś mrocznego i zdeterminowanego. - Jadę z tobą.

Tłumaczenie nieoficjalne: sylwiaz97

19 Vaughn Dwadzieścia lat temu, moje życie zostało roztrzaskane przez złowrogi plan jednego mężczyzny. Przywiódł on mojego ojca do samobójstwa, zniszczył matkę, zostawił mnie żebym spróbował sam wychować młodszego brata. Poprzysiągłem, że będę miał swoją zemstę. Ale teraz ten człowiek nie żyje, jest poza zasięgiem sprawiedliwości. Jedyny sposób w jaki mogę wyrównać rachunki to wymazanie jego dziedzictwa i cegła po cegle zniszczenie wszystkiego co zbudował. Zrujnować jedyną, ostatnią osobę którą kochał. Keely Fawes. Stała się moją obsesją, moim podbojem, moim najmroczniejszym pragnieniem. Zasmakowałem jedynie tego, co może zrobić jej przepyszna cipka i teraz kiedy wiem, że jest córką Ashcrofta, pragnę jej nawet bardziej. Tak, ta dziewczyna nie wie co nadchodzi. Będę pieprzył ją na tysiąc różnych sposobów, pokaże jej jak to jest potrzebować mojego kutasa bardziej niż może znieść. Posiądę te usta, zdominuję tą słodką cipkę, będę jedynym mężczyzną który wsunie się w jej dziewiczą dziurkę. I wtedy, kiedy się rozpadnie – kiedy jej ciało będzie obolałe z potrzeby wypełnienia i nie będzie mogła przeżyć jednego dnia bez błagania o mojego fiuta – wtedy dowie się prawdy. Chciałem ją chronić, teraz nie mam wyboru, muszę ją zniszczyć. W ten czy inny sposób, ona jest kluczem do mojej zemsty.

Tłumaczenie nieoficjalne: sylwiaz97

KONIEC CZĘŚCI 2 *** Co zrobi Vaughn?

Oto bonus – 1 rozdział The Seduction 3!!!

1 Keely Limuzyna sunie gładko przez zielony gąszcz północnego Nowego Jorku. Wyglądam przez przyciemnione okno na jasne niebo i nieznajomą scenerię i czuję jak węzeł paniki w mojej piersi zaciska się. Tylko kilka tygodni temu, byłam zwykłą dziewczyną. Zawaloną pracą praktykantką w firmie prawniczej w LA, męczącą się by przeżyć i spełnić marzenia o staniu się prawdziwą prawniczką. Wtedy wszystko się zmieniło. Mój klient Charles Ashcroft zmarł nagle, mianując mnie dziedziczką jego pięciuset miliardowej fortuny. Jego adoptowane dzieci próbowały temu zapobiec, twierdząc, że uwiodłam go i zmanipulowałam do zmiany woli, ale wtedy testy DNA ujawniły prawdę: byłam jego córką. Moje posiadanie majątku stało się prawowite. Bogactwa są moje. Teraz jadę zapoznać się z nimi po raz pierwszy odkąd usłyszałam nowiny. Posiadłość Ashcrofta znajduje się kilka godzin drogi za miastem. Jego dzieci zaoferowały, że wyślą po mnie helikopter, ale bilety pierwszej klasy na samolot były wystarczającym szokiem. Cały lot siedziałam przerażona, zastanawiając się co na mnie czeka. Teraz, zjeżdżamy z głównej drogi i zatrzymujemy się przed ogromną bramą wykutą z żelaza. O Boże.

–

Jesteśmy, - szepczę gdy brama się otwiera. Ashcroft Manor, rozwlekły majątek który mój ojciec nazywał domem.

Ściskam rękę mężczyzny siedzącego obok mnie. Vaughna. Seksownego, tajemniczego – i jedynej osoby na świecie, której mogę teraz ufać. Zaproponował, że ze mną przyjdzie i razem stawimy czoła Ashcroftom. Chwyciłam się jego oferty, bojąc się wejść samej w paszczę lwa. Brent Ashcroft, najstarszy syn już próbował zrobić wszystko żeby mnie zwolniono i wydziedziczono. Wątpię, żeby test na DNA

zatrzymał go na długo. Vaughn ściska moją dłoń.

– –

Uspokój się, - rozkazuje. - Dasz radę. Jestem tuż obok.

–

Kazałem ci się uspokoić. - Vaughn puszcza mnie, przesuwając rękę na moją nogę. Podsuwa mi spódniczkę do góry i wsuwa palca głęboko między moje uda.

Ale spójrz na to, - gapię się przez okno gdy jedziemy długim, zaokrąglonym podjazdem. Posiadłość góruje w oddali na brzegu jeziora: cztery piętra piaskowca, błyszczącego w letnim słońcu. Jest ogromny, jak coś prosto z filmu. - To nie może być moje.

Odwracam się do niego z sapnięciem. Patrzy na mnie z ciężkimi powiekami i tym stalowym, dominującym uśmiechem na twarzy.

–

Zastanawiam się, - nuci. - Czy uda ci się dojść zanim dojedziemy do frontowych drzwi. Przełykam ślinę. Od domu dzieli nas ledwie mila.

– –

Vaughn, - sapię, ale on ucisza mnie wzrokiem. To nie było pytanie, - warczy. - Chcę twojej zaciskającej się cipki na moim języku w ciągu następnych trzydziestu sekund. Nie wyjdziemy z tej limuzyny dopóki nie dojdziesz.

Szybkim ruchem, szarpie mnie za nogi i rozsuwa szeroko, przyciągając mnie do siebie tak że opadam na plecy, gdy on zakopuje twarz między moimi udami. O Boże.

–

Spójrz na siebie, ociekająco mokra. - Vaughn prycha. Liże mnie mocno przez majteczki, które są już przemoczone od żądzy. - A minęła tylko godzina odkąd pieprzyłem cię w samolocie. Szturcha moją łechtaczkę nosem.

–

Chcesz tego? - mruczy. - Chcesz mojego języka liżącego twoją pyszną cipkę? Jęczę. Jak on mi to robi?

–

Tak, - sapię. - Proszę.

Szarpie materiał na bok i wpycha język głęboko w moją spragnioną dziurkę. Wydaję z siebie stłumiony krzyk, wyginając się do jego grzesznych ust. O kurwa. Wpycham pięść do buzi by nie krzyczeć, świadoma kierowcy znajdującego się za szybą tylko kilka stóp dalej. Vaughn ma go w dupie. Nie obchodziło go nic podczas lotu tutaj: przechylił mnie przez zlew w kabinie pierwszej klasy i wypieprzył mnie tak mocno, że myślałam że umrę z rozkoszy. Teraz, moje ciało znów jest spragnione gdy pieprzy mnie językiem, wsuwając go i wysuwając w nieugiętym rytmie przez który robię się dzika, spiesząc na krawędź. Ściskam tył jego głowy, próbując wsunąć go głębiej, brykając szalenie przy jego twarzy. Wysuwa język i w kółko mocno i cudownie liże łechtaczkę, gdy wpycha głęboko dwa palce w moją wilgotność i pompuje.

–

Vaughn, - jęczę, przyjemność ogarnia moje ciało. Samochód zwalnia, dojeżdżając do głównego domu, ale ja odlatuję. Nadziewam się na jego pchające palce, tracąc głowę dla ostrej, grubej inwazji. - O Boże, Vaughn, proszę.

Warczy przy mnie, dudniąc śmiechem i zakrzywia palce. Pierzy mnie głęboko, liżąc we wściekłej orgii doznań. Samochód się zatrzymuje gdy tracę całą kontrolę, całą przyzwoitość, bo on zamyka usta wokół mojej łechtaczki i ssie, mocno. Dochodzę z krzykiem, rzucając się na siedzeniu tak bardzo, że uderzam głową w drzwi, gdy rozbijają się we mnie fale orgazmu.

–

Dobra dziewczynka.

Vaughn wyjmuje palce i wsuwa je do moich ust. Ssę, na bezdechu, czując jak orgazm pomału odchodzi.

–

A teraz pozbieraj się do kupy, - mówi mi prychając i wyciera dłoń. Wyglądasz jakbyś właśnie doszła na tyłach limuzyny.

Wkłada na siebie kurtkę, otwiera drzwi i wysiada jakby nigdy nic. Ja nabieram łapczywie powietrza, szybko obciągając w dół spódniczkę i przygładzam włosy. Jasna cholera. Chciałam przyjechać spokojna i ułożona, gotowa by stawić czoła wyzwaniom. Zamiast tego, czuję jego palce głęboko w sobie; ból ciała nadal pragnącego więcej. Ale już nie jesteś zdenerwowana, wytyka mi złośliwy głos. Jesteś zbyt podniecona, żeby cię cokolwiek obchodziło. Biorąc głęboki oddech, przesuwam się na siedzeniu i wysiadam z samochodu. Na zewnątrz, dom jest nawet większy niż wcześniej: górując nade mną jak zastraszający cień. Vaughn czeka, więc łapię go za rękę i wspinam się po schodach do domu.

–

Powinniśmy zapukać? - szepczę, rozglądając się wokół. Wiedzieli, że przyjeżdżam, ale to miejsce jest jak forteca: nieruchome i ciche. Zanim może odpowiedzieć, słyszę odsuwanie bolca. Ogromne drzwi otwierają

się.

–

Keely, - To Brent, najstarszy adoptowany syn Ashcrofta. Ma na sobie markowy garnitur, włosy ściągnięte do tyłu i zadowolony z siebie uśmieszek na twarzy. Dotarłaś. Jak minęła wycieczka?

–

Dobrze, dzięki.

Vaughn obok mnie kompletnie znieruchomiał, więc rozplatam nasze palce i wyciągam rękę by potrząsnąć dłonią Brenta.

–

Dzięki za gościnę, - mówię mu niezręcznie. - Wiem, że dla ciebie to musi być dziwne, ale mam nadzieję że się dogadamy.

– –

Oczywiście. - Brent mruży oczy, gapiąc się. Odwraca się.

–

Wiem. - Brent powstrzymuje mnie z gównianym uśmieszkiem. - Vaughn, stary, jak dobrze znów cię widzieć.

Przepraszam, - mówię szybko. - Nie przedstawiłam was sobie. To jest mój... przyjaciel...

Co? Odwracam się do Vaughna zdezorientowana. Skąd oni się znają?

Ciąg dalszy nastąpi...

Tłumaczenie nieoficjalne: sylwiaz97