Roxy Sloane - The Seduction 3 - CAŁOŚĆ.pdf

SAVE OFFLINE

The Seduction 3 3 część sprośnej, uwodzicielskiej, nowej serii Roxi Sloane Tłumaczenie nieoficjalne: sylwiaz97

Nie zgadzam się na umieszczanie moich tłumaczeń na innych chomikch, forach ani na przesyłanie ich na e-maile!!

Spis treści

1 ........................................................ str. 4 2 ........................................................ str. 7 3 ........................................................ str. 12 4 ........................................................ str. 18 5 ........................................................ str. 21 6 ........................................................ str. 26 7 ........................................................ str. 31 8 ........................................................ str. 33 9 ........................................................ str. 37 10 ......................................................str. 42 11 ........................................................ str. 46 12........................................................ str. 49 13 ....................................................... str. 54 14........................................................ str. 59 15 .................................... .................. str. 64 16 ....................................................... str. 67

1 Keely Limuzyna sunie gładko przez zielony gąszcz północnego Nowego Jorku. Wyglądam przez przyciemnione okno na jasne niebo i nieznajomą scenerię i czuję jak węzeł paniki w mojej piersi zaciska się. Tylko kilka tygodni temu, byłam zwykłą dziewczyną. Zawaloną pracą praktykantką w firmie prawniczej w LA, męczącą się by przeżyć i spełnić marzenia o staniu się prawdziwą prawniczką. Wtedy wszystko się zmieniło. Mój klient Charles Ashcroft zmarł nagle, mianując mnie dziedziczką jego pięciuset miliardowej fortuny. Jego adoptowane dzieci próbowały temu zapobiec, twierdząc, że uwiodłam go i zmanipulowałam do zmiany woli, ale wtedy testy DNA ujawniły prawdę: byłam jego córką. Moje posiadanie majątku stało się prawowite. Bogactwa są moje. Teraz jadę zapoznać się z nimi po raz pierwszy odkąd usłyszałam nowiny. Posiadłość Ashcrofta znajduje się kilka godzin drogi za miastem. Jego dzieci zaoferowały, że wyślą po mnie helikopter, ale bilety pierwszej klasy na samolot były wystarczającym szokiem. Cały lot siedziałam przerażona, zastanawiając się co na mnie czeka. Teraz, zjeżdżamy z głównej drogi i zatrzymujemy się przed ogromną bramą wykutą z żelaza. O Boże. –

Jesteśmy, - szepczę gdy brama się otwiera. Ashcroft Manor, rozwlekły majątek który mój ojciec nazywał domem.

Ściskam rękę mężczyzny siedzącego obok mnie. Vaughna. Seksownego, tajemniczego – i jedynej osoby na świecie, której mogę teraz ufać. Zaproponował, że ze mną przyjdzie i razem stawimy czoła Ashcroftom. Chwyciłam się jego oferty, bojąc się wejść samej w paszczę lwa. Brent Ashcroft, najstarszy syn już próbował zrobić wszystko żeby mnie zwolniono i wydziedziczono. Wątpię, żeby test na DNA zatrzymał go na długo. Vaughn ściska moją dłoń. – –

–

Uspokój się, - rozkazuje. - Dasz radę. Jestem tuż obok. Ale spójrz na to, - gapię się przez okno gdy jedziemy długim, zaokrąglonym podjazdem. Posiadłość góruje w oddali na brzegu jeziora: cztery piętra piaskowca, błyszczącego w letnim słońcu. Jest ogromny, jak coś prosto z filmu. - To nie może być moje. Kazałem ci się uspokoić. - Vaughn puszcza mnie, przesuwając rękę na moją nogę. Podsuwa mi spódniczkę do góry i wsuwa palca głęboko między moje uda.

Odwracam się do niego z sapnięciem. Patrzy na mnie z ciężkimi powiekami i tym stalowym, dominującym uśmiechem na twarzy.

–

Zastanawiam się, - nuci. - Czy uda ci się dojść zanim dojedziemy do frontowych drzwi. Przełykam ślinę. Od domu dzieli nas ledwie mila.

– –

Vaughn, - sapię, ale on ucisza mnie wzrokiem. To nie było pytanie, - warczy. - Chcę twojej zaciskającej się cipki na moim języku w ciągu następnych trzydziestu sekund. Nie wyjdziemy z tej limuzyny dopóki nie dojdziesz.

Szybkim ruchem, szarpie mnie za nogi i rozsuwa szeroko, przyciągając mnie do siebie tak że opadam na plecy, gdy on zakopuje twarz między moimi udami. O Boże. –

Spójrz na siebie, ociekająco mokra. - Vaughn prycha. Liże mnie mocno przez majteczki, które są już przemoczone od żądzy. - A minęła tylko godzina odkąd pieprzyłem cię w samolocie. Szturcha moją łechtaczkę nosem.

–

Chcesz tego? - mruczy. - Chcesz mojego języka liżącego twoją pyszną cipkę? Jęczę. Jak on mi to robi?

–

Tak, - sapię. - Proszę.

Szarpie materiał na bok i wpycha język głęboko w moją spragnioną dziurkę. Wydaję z siebie stłumiony krzyk, wyginając się do jego grzesznych ust. O kurwa. Wpycham pięść do buzi by nie krzyczeć, świadoma kierowcy znajdującego się za szybą tylko kilka stóp dalej. Vaughn ma go w dupie. Nie obchodziło go nic podczas lotu tutaj: przechylił mnie przez zlew w kabinie pierwszej klasy i wypieprzył mnie tak mocno, że myślałam że umrę z rozkoszy. Teraz, moje ciało znów jest spragnione gdy pieprzy mnie językiem, wsuwając go i wysuwając w nieugiętym rytmie przez który robię się dzika, spiesząc na krawędź. Ściskam tył jego głowy, próbując wsunąć go głębiej, brykając szalenie przy jego twarzy. Wysuwa język i w kółko mocno i cudownie liże łechtaczkę, gdy wpycha głęboko dwa palce w moją wilgotność i pompuje. –

Vaughn, - jęczę, przyjemność ogarnia moje ciało. Samochód zwalnia, dojeżdżając do głównego domu, ale ja odlatuję. Nadziewam się na jego pchające palce, tracąc głowę dla ostrej, grubej inwazji. - O Boże, Vaughn, proszę.

Warczy przy mnie, dudniąc śmiechem i zakrzywia palce. Pierzy mnie głęboko, liżąc we wściekłej orgii doznań. Samochód się zatrzymuje gdy tracę całą kontrolę, całą przyzwoitość, bo on zamyka usta wokół mojej łechtaczki i ssie, mocno. Dochodzę z krzykiem, rzucając się na siedzeniu tak bardzo, że uderzam głową w drzwi, gdy rozbijają się we mnie fale orgazmu. –

Dobra dziewczynka.

Vaughn wyjmuje palce i wsuwa je do moich ust. Ssę, na bezdechu, czując jak orgazm pomału odchodzi. –

A teraz pozbieraj się do kupy, - mówi mi prychając i wyciera dłoń. - Wyglądasz jakbyś właśnie doszła na tyłach limuzyny. Wkłada na siebie kurtkę, otwiera drzwi i wysiada jakby nigdy nic.

Ja nabieram łapczywie powietrza, szybko obciągając w dół spódniczkę i przygładzam włosy. Jasna cholera. Chciałam przyjechać spokojna i ułożona, gotowa by stawić czoła wyzwaniom. Zamiast tego, czuję jego palce głęboko w sobie; ból ciała nadal pragnącego więcej. Ale już nie jesteś zdenerwowana, wytyka mi złośliwy głos. Jesteś zbyt podniecona, żeby cię cokolwiek obchodziło. Biorąc głęboki oddech, przesuwam się na siedzeniu i wysiadam z samochodu. Na zewnątrz, dom jest nawet większy niż wcześniej: górując nade mną jak zastraszający cień. Vaughn czeka, więc łapię go za rękę i wspinam się po schodach do domu. –

Powinniśmy zapukać? - szepczę, rozglądając się wokół. Wiedzieli, że przyjeżdżam, ale to miejsce jest jak forteca: nieruchome i ciche. Zanim może odpowiedzieć, słyszę odsuwanie bolca. Ogromne drzwi otwierają się.

–

–

Keely, - To Brent, najstarszy adoptowany syn Ashcrofta. Ma na sobie markowy garnitur, włosy ściągnięte do tyłu i zadowolony z siebie uśmieszek na twarzy. - Dotarłaś. Jak minęła wycieczka? Dobrze, dzięki.

Vaughn obok mnie kompletnie znieruchomiał, więc rozplatam nasze palce i wyciągam rękę by potrząsnąć dłonią Brenta. – – – –

Dzięki za gościnę, - mówię mu niezręcznie. - Wiem, że dla ciebie to musi być dziwne, ale mam nadzieję że się dogadamy. Oczywiście. - Brent mruży oczy, gapiąc się. Odwraca się. Przepraszam, - mówię szybko. - Nie przedstawiłam was sobie. To jest mój... przyjaciel... Wiem. - Brent powstrzymuje mnie z gównianym uśmieszkiem. - Vaughn, stary, jak dobrze znów cię widzieć. Co? Odwracam się do Vaughna zdezorientowana. Skąd oni się znają?

Tłumaczenie nieoficjalne: sylwiaz97

2 Vaughn Co jest kurwa? To on. Zadowolony z siebie skurwiel, który zatrudnił mnie do uwiedzenia Keely. Stojąc sobie w drzwiach ze swoim gównianym uśmieszkiem na tej swojej twarzy. Brent Ashcroft. Rywal Keely w walce o miliony Ascrofta. Jej największy wróg. Moje największe zagrożenie. –

Jak tam się trzymasz? - prycha na mnie Brent. Muszę zacisnąć pięści, żeby nie wbić ich w jego pierdoloną twarz. Keely patrzy w tę i z powrotem między nami, z oczami rozszerzonymi w zdezorientowaniu.

– – – – –

Nie rozumiem... - szepcze. Poznaliśmy się na jakimś przyjęciu charytatywnym, tak? - udaję, jakbym dopiero co go zaczął rozpoznawać. - Sorry, stary, tyle twarzy na tych wydarzeniach. No tak. - Brent posyła mi spojrzenie, jakby załapał o co mi chodzi. - Minęło trochę czasu. Och. - Czuję jak Keely się przy mnie rozluźnia. - Co za dziwny dziwny zbieg okoliczności! Mały ten świat, - warczę. Nie ma kurwa mowy, że to przypadek. Brent odchodzi na bok i Keely wchodzi do środka.

–

–

– – –

–

Wow, - szepcze, spoglądając na sklepiony sufit wielkiego lobby. Korytarz to tylko czarne i białe płytki i olejne obrazy na „odpierdol się”, z ogromnymi schodami prowadzącymi na pierwsze piętro. Albert zaprowadzi was do waszego pokoju, - Brent pstryka ostro palcami i stary siwy facet w garniturze do niego spieszy. Sięga on po walizki, ale zatrzymuję go. Koleś musi mieć z osiemdziesiąt lat. Zajmę się tym. - Bez problemu zarzucam je sobie na ramię. Rozgośćcie się, - mówi nam Brent, nadal wyglądając wyluzowanie jak cholera. - Kolacja jest o osiemnastej trzydzieści. Nic specjalnego, tylko rodzina. Załóżcie cokolwiek. Do zobaczenia później. - Keely posyła mu nerwowy uśmiech. Widzę, że to ją przerasta i ten wyraz twarzy robi się jeszcze bardziej oniemiały, gdy Albert zabiera nas na pierwsze piętro, przez długi korytarz usłany perskimi dywanami. W końcu, pchnięciem otwiera podwójne drzwi na końcu holu. Apartament Crulean, - oznajmia.

Opuszczam nasze walizki na gruby dywan. Pokój jest ogromny, wypełniony zabytkowymi meblami i zajebistym łóżkiem z baldachimem. Drążone drewno, klasyczny baldachim... przebiegam dłonią po słupach i testuję ich wytrzymałość. Taa, wytrzymają jej lanie, gdy będzie związana, z zakrytymi oczami, a ja będę pieprzył ten słodki tyłeczek, aż ulegnie mi kompletnie. – –

Czy taki pokój przypada państwu do gustu? - pyta uprzejmie Albert. Tak, dziękujemy panu. - Keely się uśmiecha. Albert skina głową i wycofuje się z sypialni, zamykając za sobą drzwi.

– –

Dasz wiarę temu miejscu? - wykrzykuje Keely. Podchodzi do okna, wyglądając na trawnik i fontanny i – yhym na cholerne jezioro. - Czuję się jak w bajce. To nie może być moje. Ale jest. - Urywam. - Zostawiłam portfel w samochodzie, - kłamię. - Zaraz wrócę.

Kiwa głową i zaczyna się rozpakowywać. Wracam na dół z pędzącymi myślami. Brent pierdolony Ashcroft. Cały czas miał taki plan? Keely mówiła coś o klauzuli moralności w testamencie. Zostałaby kompletnie wydziedziczona z dowodem na to, że zrobiła coś złego. Jestem sekretną bronią Brenta? To dlatego zatrudnił mnie, żebym ją przeleciał? I dlaczego powinno mnie to obchodzić? Ty też jesteś tutaj, żeby ją zrujnować pamiętasz? Jakbym mógł zapomnieć. Ashcroft zniszczył moją rodzinę. Doprowadził mojego ojca do samobójstwa. Przysiągłem, że będę miał swoją zemstę, ale drań umarł zanim mogłem sprawić, że będzie cierpiał. Teraz, zburzę jego dziedzictwo, cegiełka po cegiełce, choćby miała być to ostatnia rzecz jaką zrobię. Keely jest jego córką. Jego jedyną spadkobierczynią. Kluczem do mojej najmroczniejszej zemsty. Ale tylko jeśli nie dowie się kim naprawdę jestem. –

Muszę przyznać, jestem zaskoczony widząc cię tutaj.

Odwracam się. Brent opiera się o ścianę w korytarzu. Zdjął z twarzy ten swój uśmieszek. Teraz patrzy na mnie z wściekłym podejrzeniem. – –

Domyśliłem się, że kiedy złamałeś naszą umowę, znaczyło to że zawiodłeś. Nigdy nie zawodzę, - odparowuję. - Po prostu nie chcę mieć do czynienia z kutasem takim jak ty. Brent mruży oczy.

–

Zastanawiam się co Keely myśli o naszej umowie. W kilku krokach, pokonuje dystans między nami.

– – –

Nie powiesz jej ani jednego, pieprzonego słowa. Albo co? - Brent prycha i tym razem się nie powstrzymuję. Łapię go za fraki garnituru i rzucam nim o ścianę. Myślę, że mnie nie dosłyszałeś, - warczę, głosem jak stal. Wykręcam jego kołnierzyk, odcinając powietrze. - Jeśli cenisz sobie życie, będziesz trzymał mordę kurwa na kłódkę, rozumiesz?

Brent nie odpowiada, oczy wyłażą mu na wierzch, więc znowu uderzam nim o ścianę. Wydaje zdławiony krzyk. – –

Tak! Rozumiem! I dobrze. Uwalniam go, a on potyka się i sapie.

–

I ostrzegam cię, - dodaję. - Nie zadzieraj z Keely. Ona jest moja. Zrań ją, zranisz mnie. A ze mną nie chcesz zadzierać.

Zostawiam go tam, zgiętego w pół i wracam z powrotem do Keely. Jestem spięty jak cholera, ale tylko widok jej stojącej przy oknie, sprawia że się zatrzymuję. Kurwa, jest piękna. Odwraca się do mnie i uśmiecha. – –

Znalazłeś? Co? A, tak, portfel. Pod siedzeniem. - Z trzaskiem zamykam za sobą drzwi. Akcja z Brentem mnie wzburzyła, przypominając dokładnie ile jest na szali. I jak wpadłeś po uszy z Keely. Uciszam szepty. Ja tu mam władzę. Zawsze mam władzę. Keely pochyla się, żeby rozpiąć walizkę.

– –

Jak myślisz co powinnam założyć na obiad? Brent mówił, że nic oficjalnego, ale... Odłóż to.

Mój głos jest normalny, ale Keely od razu nieruchomieje. Spogląda w górę, a oczy jej płoną z podniecenia. Właśnie tak, skarbie. Wiesz co nadchodzi. Podchodzę bliżej, a krew spływa do mojego kutasa. Cholera, ta dziewczyna sprawia, że staje mi jedynie na myśl o wbiciu się w nią. Te kremowe uda, te soczyste cycki. Ta morka, pyszna cipka. Mój kutas podskakuje, prężąc się, żeby zatopić się w tej słodkiej dziurce. Chcę rzucić ją na to łóżko i wbijać się w nią, aż będzie krzyczeć na cały dom. Ale najpierw, chcę usłyszeć jak błaga. –

Rozbierz się. Uklęknij. Ręce za plecy, - rozkazuję jej.

Posyła mi grzeszny uśmieszek, a następnie wykonuje polecenie bez słowa protestu. Posłusznie zdejmując dżinsy i koszulkę. Opadając na podłogę. Przyjmując pozycję, z gołymi piersiami i naprężonym sutkami błagającymi o ssanie. Jezu Chryste. Rozpinam spodnie i pocieram się, twardy jak pieprzona skała. Keely obserwuje moją rękę oblizując usta. Wie co dla niej mam, całe dziewięć pulsujących cali i niech mnie diabli jeśli nie jest dla mnie mokra i gotowa. –

–

Wiesz, cały ten czas, zaniedbywałem twoje słodziutkie usta, - nucę, zatrzymując się przed jej klęczącym ciałem. - Lizałem twoją cipkę i wbijałem się w nią, aż nie mogłaś stać prosto, ale te usta... Wyglądają jakby potrzebowały dobrego pieprzenia. Chciałabyś tego? Tak, Vaughn. - Keely kiwa głową. Nadal patrzy na mnie z tym drażniącym się uśmieszkiem,

jakby to ona wszystko kontrolowała. Nie na długo, kochanie. –

Chcesz, żeby mój kutas wsuwał się głęboko w twoje gardło, - mówię jej, warcząc. - Chcesz, żebym cię wypełnił, potrzebujesz każdego pieprzonego cala. Wypuszcza oddech, drżąc.

– –

Boże, tak. Znowu jesteś mokra. - Obserwuję jej ciało, rozszalałe unoszenie się jej piersi. - No dalej, poczuj to.

Keely wsuwa rękę między swoje nogi. Na chwilę zamyka oczy, gdy czuje siebie, i cholera, wiem dokładnie jak śliskie musi być to ciało. –

Posmakuj tego, - rozkazuję jej. - Poliż to wszystko, skarbie. Powiedz mi teraz jak smakujesz.

Rumieni się, wysuwając palce i unosi je do ust. Nadal jest nieśmiała, musi odwrócić wzrok gdy zanurza je w ustach i ssie. – – –

No i? - warczę, a mój fiut jest obolały bo chce być dokładnie tam. W jej ciasnej cipce, albo zakopany w tych gorących ustach. Smakuję... smakuję jak seks, - szepcze, z czerwonymi policzkami. Jeszcze nie, kochanie, - śmieję się. - Nawet nie w przybliżeniu. Tylko poczekaj aż będę pieprzył cię godzinę, gdy będziesz zbyt wrażliwa i obolała i nie będziesz mogła uwierzyć, że nadal jesteś mokra. Poczekaj, aż moje palce będą w tym ciasnym, małym tyłeczku i mój kutas będzie tak głęboko w twojej cipce, że pomyślisz że umrzesz od doznań. Keely sapie. Teraz jej wzrok jest zaszklony i oddycha małymi sapnięciami.

–

– – –

Kiedy moja sperma będzie się z ciebie wylewać i będziesz mokra od naszych soczków. Tak właśnie smakuje seks, skarbie i możesz się założyć, że zmuszę cię do wypicia każdej tego kropli. Chcę tego, - szepcze, z oczami zaszklonymi z żądzy. - Pozwól mi siebie spróbować. Magiczne słówko? - pytam, zbliżając się. Proszę! - domaga się, a głos jej drży. - Vaughn, proszę!

Wpycham kutasa głęboko w jej usta, aż uderzam w tył gardła. Keely jęczy, co wibruje na moim fiucie. Kurwa tak, właśnie tak skarbie. Ona wie w jaki sposób to lubię, wie dokładnie jak pracować, liżąc i okręcając językiem czubek gdy wchodzę mocno i głęboko w tę wilgoć. Przełamuje pozycje, unosząc ręce żeby chwycić mnie za tyłek, ale nie mogę narzekać, nie kiedy dzięki temu lepiej sunie ustami w górę i w dół mojego trzonu, jej małe ciasne usta ssą mnie z intensywnością tłoczenia. Niech mnie cholera, ta dziewczyna to cud. Sięga niżej, łapiąc mnie za jaja, pocierając je. Jęczę. Boże tak. Właśnie tam. Czuję jak ciśnienie rośnie, drżenie w nasadzie, gdy owijam jej włosy wokół pięści i pcham mocniej. Cholera, mógłbym się tu zatracić, w mokrym cieple jej ust i w małych jękach jakie wydaje. Ona to uwielbia, chciwie ssąc każdy cal mnie i kurwa to tylko sprawia, że twardnieję jeszcze

bardziej i wbijam się głębiej. Jestem na krawędzi pieprzonej przepaści, zanurzając się do końca, tak głęboko, że czuję tył jej gardła przy główce z każdym pchnięciem. To jest kurewsko intensywne. Widzę na czerwono, moje ciało jest napięte jak struna, a jaja zaraz eksplodują. I wtedy ona spogląda na mnie, z szeroko otwartymi oczami z żądzy, gdy głową cały czas podskakuje. Patrzę jak mój cały kutas wsuwa się w te słodkie usta, do środka i na zewnątrz, i kurwa, Keely nie odwraca wzroku. Jej oczy są na mnie, więc widzę rozpaczliwą żądzę ogarniającą jej ciało i jak bardzo tego chce. Jak bardzo potrzebuje każdego cala, połykając mnie głęboko, wygłodniale, a jej piersi podskakują od siły moich pchnięć. Łapię ją za włosy i wbijam się ostatni raz, gdy porywa mnie mój orgazm. Ryczę, uwalniając strumień gorącej spermy, która wylewa się z jej ust, skapując na jej cycki, gdy zatracam się w potężnym uwolnieniu. Keely wysysa mnie do sucha, zlizując każdą kroplę gdy ja ujeżdżam falę, a serce wali mi jak młot w uszach. Keely cofa się, uwalniając mnie. Jej włosy to bałagan, usta są śliskie od mojej spermy. Haustami zasysa powietrze, tak kurewsko piękna. Tak kurewsko moja. Czuję jak chłód przebija się przez mgiełkę mojej żądzy. Powiedziałem Brentowi, żeby trzymał się od niej z daleka, ale prawdą jest, że to nie on jest dla niej największym zagrożeniem. Ja jestem. Ale jeśli ona potrafi mnie tak rozbroić, doprowadzić kurwa do szaleństwa, że nie mogę widzieć normalnie, to jak niby mam pociągnąć za spust kiedy nadjedzie czas? Jak ja ją zniszczę, kiedy jest jedyną kobietą, której chcę?

Tłumaczenie nieoficjalne: sylwiaz97

3 Keely Patrzę w górę na Vaughna, z walącym sercem i obserwuję jak dyszy. Jego sperma jest lepka na mojej piersi i brzuchu, ale mam to gdzieś. Kocham wyraz jego twarzy, gdy dochodzi. Nie ma niczego podobnego do tego, do uczucia władzy – zapomnienia o Ashcrofcie i Brencie... O wszystkim oprócz mnie i nim, właśnie tutaj. Może i jestem na kolanach, ale to ja jestem tą, która doprowadza go do szaleństwa. – –

–

Do jasnej cholery, Keely. - Potrząsa głową, łapiąc się krawędzi biurka dla równowagi. - Jak to mi to robisz do chuja? Ja tylko wykonuję pańskie polecenia, sir, - odpowiadam z szerokim uśmieszkiem. Wstaję na nogi, z przepysznym bólem między nagimi udami i ciężkimi, wrażliwymi piersiami. Boże, obciąganie mu cholernie mnie nakręca. Nawet nie muszę pytać czy jesteś gotowa. - Vaughn prycha, a jego maska kontroli wraca na twarz. - Założę się, że dojdziesz krzycząc w sekundzie, w której wejdę w tą cisną, małą cipkę. Boże tak.

– –

Chodź tu. - Rozkazuje mi z grzesznym uśmieszkiem. Chętnie podchodzę do niego i wtedy moją uwagę przyciąga zegarek na ścianie. Szósta piętnaście. Cholera. Muszę iść pod prysznic, - mówię mu spanikowana. - I przygotować się na kolację. Vaughn oblizuje usta.

–

Kto mówi, że nie możemy zrobić i tego i tego?

Długimi krokami idzie do łazienki, szarpiąc mnie za sobą. Łazienka to kolejna ogromna przestrzeń, cała w białym marmurze i ogromniastym prysznicem - spokojnie mieszczącym więcej niż dwójkę ludzi. Vaughn puszcza wodę i rozbiera się z reszty ciuchów. Dobry Boże, znowu jest twardy, a jego kutas sięga aż do pępka. Wpycha mnie do środka i wycofuje pod ścianę. Puls mi przyspiesza. –

Ręce nad głowę, - mruczy, sięgając po żel pod prysznic. - Umyjmy cię, brudna dziewczynko. Drżę, gdy ręce Vaughna mnie masują, namydlając piersi i okrążając sutki, aż są naprężone i

obolałe. Dotyka mnie wszędzie, ujmując między nogami, by umyć śliskie wejście, zmierzając do tyłka. Jestem tak podniecona, że przysięgam iż rozpadnę się przy najlżejszym nacisku. –

Chcę pieprzyć cię przez godziny, - prycha Vaughn. - Ale to będzie musiało poczekać. Teraz, masz dziesięć sekund.

Y, co? Vaughn obejmuje mój tyłek i podnosi mnie, owijając moje nogi wokół swoich bioder. Jego kutas szturcha moją cipkę, a ja jęczę. –

Dziesięć sekund, skarbie, tylko tyle. - Drażni się, znowu naciskając, zatapiając się we mnie jedynie o cal. Kurwa, jak dobrze.

–

Więc lepiej dojdź dla mnie teraz, albo nie dojdziesz w ogóle. - Vaughn trzyma moją szczękę jedną ręką, z oczami błyszczącymi w wyzwaniu. - Myślisz, że podołasz wyzwaniu skarbie? Kiwam głową z walącym sercem.

–

–

Dziesięć, - Vaughn wbija się we mnie tak mocno, że uderzam o ściankę prysznica. O Jezu, jest taki wielki, tak kurewsko wielki, rozszerzając mnie swoją grubą, wygłodniałą pałą. Ale nie mam czasu na skupianiu się na tym, gdy cofa biodra i znowu we mnie uderza. Dziewięć, osiem, siedem... - mruczy do mojego ucha, z każdym pchnięciem.

Brzmi jakby się drażnił, ale wiem że mówił poważnie. Cholera, jeśli teraz nie dojdę, on przestanie i zostawi mnie w takim stanie. Wyginam się do niego, żeby napotkać kolejne pchnięcie. Ściskając mojego sutka, Vaughn posyła mi grzeszny uśmieszek. –

Kończy ci się czas, skarbie.

Odpowiadam jękiem. Sześć, pięć... Vaughn wbija się głębiej, przyciskając do mnie swoje biodra, przez co moja łechtaczka eksploduje od tarcia. –

Cztery, - Vaughn pochyla głowę, zamykając usta wokół mojego sutka. - Trzy. - Przygryza go, przez co moje ciało ogarnia przepyszny ból, gdy jego kutas znowu mnie penetruje. O Boże, jestem tak blisko.

–

Dwa...

Właśnie gdy myślę, że nie zdążę na czas, opadam na niego, próbując wziąć w siebie każdy cal jego wspaniałego kutasa, ujeżdżając żeby znaleźć to miejsce, kłębek nerwów głęboko we mnie, którego tylko on może sięgnąć. Moje piersi podskakują, a on ssie moje sutki mocniej. Tak. Tak. Kurwa! Jeden. Vaughn znowu się we mnie wbija, sprowadzając mnie bliżej i bliżej i wtedy ze mnie wychodzi. Nie! Zaciskam się wokół niego, więżąc go w sobie, rozpaczliwie się na niego

nadziewając, znowu i znowu aż nacisk na moją łechtaczkę to za dużo i dochodzę z krzykiem. Vaughn stawia mnie na moje drżące nogi i wycofuje się. Łapie oddech i przeklina pod nosem. Cholera, dociera do mnie. Nie było kondoma. – –

Jestem na tabletkach, - mówię mu pospiesznie. - I jestem czysta. - Urywam. - A ty... Jestem czysty, - odpowiada Vaughn zanim mogę skończyć. Ogarnia mnie ulga.

–

Więc wszystko jest okej.

Vaughn zatrzymuje się, patrząc na mnie z udręczonym wyrazem twarzy. Ujmuje moją twarz, zaskakująco czule. –

Nie jest w porządku, - mówi, opierając czoło na moim. - Boże, Keely, ty nawet nie masz pojęcia.

Zanim mogę zapytać o co mu chodzi, on się odsuwa. Czułe spojrzenie zniknęło, zastąpione znajomą kontrolą. –

Lepiej się wytrzyj, - mówi mi. - Musimy iść na dół.

*** Ubieram się dwa razy szybciej niż zwykle. Brent powiedział, że to nic nadzwyczajnego, więc zakładam prostą spódniczkę, top i związuję mokre włosy w niedbałą kitkę. Ale kiedy Vaughn i ja idziemy na dół i wchodzimy do salonu, okazuje się ze Brent czeka z kupą nieznajomych. Zatrzymuję się w drzwiach jak wryta. – –

Oto oni, - Brent posyła mi zwycięski uśmiech. - Czekaliśmy. Myślałem, że powiedziałem ci, by przyjść na szóstą. Nie, - jąkam się. - Powiedziałeś... Ale Brent wtrąca mi się w zdanie, odwracając się do gości.

–

Keely, poznaj Chada Hargrovesa , Alistaira Carsona i Dicka Whitforda. - Brent wskazuje każdego, pełen charyzmy. - Reprezentują oni fundusze hedgingowe, które utrzymują główne udziały w Ashcroft Industries. Co? O cholipka.

–

–

Miło cię poznać. - Mężczyźni potrząsają moją ręką. Są zamazaną plamą identycznych garniturów i brzuchów w średnim wieku panów, drogich fryzur, a ja usiłuję zapamiętać kto jest kim. Przykro nam z powodu pani straty, - Chad dodaje z Południowym przeciąganiem. - Ale jak możesz sobie wyobrazić, martwi nas zmiana w przywództwie. Brent wcina się do rozmowy.

–

Zasugerowałem, żebyśmy wszyscy zebrali się na kolacji, żeby mogli porozmawiać z tobą twarzą w twarz. Jestem pewien, że kiedy już opowiesz im o swoich planach dla firmy, będą pocieszeni.

Gapię się w panice. Moje plany dla firmy? Nie miałam nawet szansy przeczytać pełnej listy zależnych jednostek Ashcrofta, a co dopiero ogarnąć podstawowe fakty interesu. Jak niby mam ich pocieszyć czymkolwiek? I wtedy widzę zadowolony z siebie uśmieszek Brenta i wszystko staje się jasne. To był jego plan, zastawić na mnie pułapkę z ważnymi inwestorami i zostawić, żebym wyglądała jak idiotka. Drań. – –

Więc powiedz nam, Keely, - jeden z nich, wydaje mi się że Dick, patrzy na mnie wyczekująco. - Jak według ciebie utrzymamy udziały na rynku na kolejny kwartał? Rozważysz przeniesienie biznesu za granicę? - dodaje Alistair. - Mam nadzieję, że będziesz bardziej otwarta na tą perspektywę niż twój ojciec. Zawodzimy w konkurowaniu z powstającymi rynkami na każdym poziomie. Kręci mi się w głowie.

–

Ja... - zaczynam bezużytecznie. Wtedy czuję zaborczą rękę na ramieniu.

–

Panowie, - przemawia Vaughn, brzmiąc na rozbawionego. - Jest trochę za wcześnie na hiszpańską inkwizycję. Mój tato zawsze mówił, żeby nie omawiać biznesu bez drinku w ręce. Mężczyźni się śmieją.

– –

Twój ojciec miał rację, - zgadza się Chad. - Co ty na to, Brent? Oczywiście, - Brent zmusza się do uśmiechu. - Albert!

Odwracają się, żeby złożyć zamówienia na drinki. Vaughn pochyla głowę, żeby szepnąć mi do ucha. – – –

Rozluźnij się, - rozkazuje. Ale co ja mogę im powiedzieć? - odszeptuję, nadal spanikowana. Po prostu podtrzymuj pogaduszki i przypomnij im, że struktura zarządzania jest nadal niezmienna. Oni chcą wiedzieć, że u steru jest twarda, zdecydowana ręka, to wszystko.

Biorę głęboki oddech, usztywniając ramiona gdy kolejny członek obsługi podchodzi by szepnąć coś Brentowi. –

Kolacja gotowa, - oznajmia. - Keely, prowadź.

Napotykam jego wzrok z pewnym siebie spojrzeniem, a następnie idę spokojnie do głównych drzwi. Myśli, że może sobie ze mną pogrywać, to niech pomyśli dwa razy. –

Och, Keely? - nadchodzi jego śmiejący się głos. - To te drugie drzwi. To będzie długa noc.

*** Siadamy na kolację w wielkiej jadalni. Niebieskie, jedwabne zasłony muskają polerowaną drewnianą podłogę, a marmurowy kawał stołu spokojnie mógłby pomieścić ze dwadzieścia osób. Obsługa serwuje przystawki, zaczepistą sałatkę ułożoną na ogromnych talerzach ze wzorkami z sosów. Wygląda to wyśmienicie, ale mój żołądek jest związany w supeł. Rozglądam się wokół, próbując zapanować nad nerwami. Brent siedzi na przedzie stołu z rodzeństwem po bokach. Riley siedzi odchylony na krześle, wyglądając bardzo wyluzowanie, ale Isabelle ma znudzony i wyniosły wyraz twarzy. Popija szampana, wyglądając bosko z zaczesanymi do tyłu włosami i diamentowymi kolczykami zwisającymi nad jedwabną suknią. Wiedziałam, że powinnam była się wystroić. Zostałam posadzona na drugim końcu stołu, z Vaughnem po mojej prawej stronie i z jednym z inwestorów naprzeciwko mnie. Grzebię w swojej sałatce, nie biorąc nawet jednego kęsa zanim Brent przemawia. –

–

Więc, teraz kiedy mamy trochę trunku w naszych szklankach, czas żebyśmy coś od ciebie usłyszeli, Keely. - Zakłada ręce na piersi, wyglądając surowo. - Powinienem ci powiedzieć, że rozważamy ofertę wykupienia Ashcroft Industries. Miejmy nadzieję, że dasz radę przekonać tych oto dżentelmenów, że powinni pokładać więcej wiary i milionów dolarów w twoje przywództwo. Muszę przyznać, że jesteśmy zmartwieni, - zgadza się Chad. - Ashcroft był życiem i duszą firmy, a teraz kiedy odszedł, wszyscy wątpimy w naszą przyszłość. Co możesz powiedzieć by nas uspokoić? Sztywnieję.

–

Nic. Gapi się, zszokowany. Pozostali mężczyźni odkładają swoje widelce.

– –

Nic? Jeszcze, - dodaję stanowczo. - Będę z wami szczera. Mogłabym tu siedzieć i powiedzieć wam, że trzymam rękę na pulsie, ale to byłoby kłamstwo. Minęło kilka dni odkąd testament został zweryfikowany i wszyscy wiemy, że Ashcroft Industries to rozwlekła korporacja. Zajmie mi trochę czasu, żeby spotkać się ze wszystkimi i poznać położenie. Ale możecie spać zapewnieni, że nie podejmę żadnych pospiesznych decyzji. Chad wygląda na zamyślonego.

– –

–

Doceniam twoją szczerość, panienko. Szczerość nie zmienia faktu, że Keely nie ma żadnego pojęcia o biznesie, - wtrąca się Brent. - Trudno mi to przyznać, ale nie chcę wprowadzać was w błąd. Ona nie poszła do Harvardu, ani Whartonu jak ja, - dodaje z obślizgłym uśmieszkiem. Może i nie zrobiłam wypasionego magistra zarządzania, ale Ashcroft też go nie miał, gdy zbudował tę firmę. - Odbijam piłeczkę. - Posłuchajcie, odziedziczyłam tytuł dyrektora naczelnego i większość udziałów, ale ja nie jestem firmą – pracownicy są. Od kadry kierowniczej po woźnych, to oni są tymi, którzy przekształcili Ashcroft Industries w taką firmę, jaką jest ona dzisiaj i oni nadal w niej są. Rozglądam się wokół stołu, nawiązując kontakt wzrokowy z każdym z inwestorów.

–

Nie mogę powstrzymać was przed wycofaniem swoich inwestycji i odejściem w tej chwili, ale to byłby błąd z waszej strony. Dajcie mi szansę na pokazanie, że firma jest w dobrych rękach. Ashcroft odszedł, ale zostawił on po sobie mocne dziedzictwo – i zrobię wszystko żeby je chronić.

Kieruję ostatni komentarz do Brenta z nienawistnym spojrzeniem. Może próbować mnie zastraszyć i manipulować inwestorami, ale dopiero co tu dotarłam i nie zamierzam odejść bez walki. Inwestorzy wymieniają spojrzenia, a następnie Chad odchrząkuje i uśmiecha się. –

Właśnie to mieliśmy nadzieję usłyszeć. Nie spieszymy się by podjąć jakiekolwiek pochopne osądy, więc zagospodaruj się i później do tego wrócimy. Witamy w firmie, Keely.

Unosi swój kieliszek, a resztę idzie w jego ślady. Wzdycham z ulgi. Vaughn ściska moją dłoń pod stołem, posyłając uśmiech. Udało mi się. To jeszcze nie koniec, ale przynajmniej kupiłam sobie trochę czasu.

Tłumaczenie nieoficjalne: sylwiaz97

4 Vaughn Po kolacji, Keely jest tak wykończona, że od razu odpływa do krainy snu, ale ja nie mogę spać. Staczam się z łóżka i przemierzam pokój, wkurzony i zdezorientowany. Keely wygląda tak spokojnie leżąc w świetle księżyca. Tak niewinnie – nawet jeśli znam prawdę o jej brudnych, wyśmienitych myślach. Chcę ją chronić. Muszę ją posiąść. Wzrasta we mnie pożądanie, niezaspokojone mimo faktu, iż doszedłem dwa razy kilka godzin temu. Przysuwam się bliżej łóżka, odsuwając kołdrę. Jej ciało jest na widoku, kuszące piersi prężące się na powietrzu, skóra ledwie zakryta przez jedwabną koszulę nocną. Wyciągam rękę i głaszczę jej włosy. Keely wzdycha, uśmiechając się we śnie. Co ty kurwa robisz? Obserwujesz jak śpi, jak jakaś cipa? Ogarnij się! Odsuwam szybko rękę i wychodzę z pokoju. Dom jest mroczny i cichy gdy przechadzam się po korytarzach, przeklinając Brenta, Keely i do diabła nawet tego drania Ashcrofta za położenie mnie w takiej pozycji. Uchwyt jaki Keely ma na mnie doprowadza mnie do szaleństwa. Mówię sobie, że to wszystko to część planu, pomoc jej w uzyskaniu pewności siebie i późniejsze zniszczenie jej, ale tyko jedno błyszczące spojrzenie tych dużych, orzechowych oczu i pieprzta mnie, chcę tylko wbić się w nią głęboko i doprowadzić ją do wykrzyczenia mojego imienia. Muszę ją zdominować, udowodnić że to ja nadal mam władzę. Ale w jakiś sposób, nawet kiedy to ona jest na kolanach, ja jestem na jej łasce. Nawet kiedy wbijam się w jej mokrą cipkę, patrzę jak oczy wywracają jej się na tył głowy, słyszę jak krzyczy z rozkoszy, to nadal czuję jakby to ona rozdawała karty. Kurwa mać! Dochodzę do końca kolejnego korytarza kiedy zauważam światło dochodzące z otwartych drzwi. Podchodzę bliżej, otwierając je i widzę w pewnym rodzaju biurową bibliotekę – zapchaną książkami i ciężkim, starym biurkiem. Brent przeszukuje szuflady. Nagle nieruchomieje, patrząc w górę z winą wypisaną na twarzy, gdy wchodzę do pokoju. – – –

Ach, to ty. - Marszczy brwi, zamykają szufladę z trzaskiem. Szukamy czegoś? Porządkuję tylko biurko. - Brent wsuwa jakieś papiery do pudełka. Unoszę brew.

–

O drugiej nad ranem? Brent nie odpowiada. Wpatruje się we mnie z zamyśleniem na twarzy, a następnie się

uśmiecha. – – –

Wiesz, myślę że źle zaczęliśmy. Co ty nie powiesz. - Wbijam w niego morderczy wzrok. Ty i ja, moglibyśmy być dla siebie użyteczni. - Brent idzie do barku w rogu pomieszczenia. - Chcesz drinka?

Przez chwilę myślę, ale biorę whiskey którą proponuje. Wszystko co związane z tym facetem sprawia, że mam gęsią skórkę, ale chcę wiedzieć co ma w rękawie na Keely. –

Widzisz, nie mogłem rozgryźć dlaczego mnie spławiłeś i zerwałeś naszą umowę. Ale chodzi o dziedzictwo, prawda? - pyta z wszystko wiedzącym prychnięciem. - Dowiedziałeś się ile była warta i pomyślałeś, że pobawisz się z nią i spróbujesz naciągnąć na większy kawałek ciasta. Mądrze wykombinowane. - Kiwa głową. - Lubię facetów, którzy mierzą wysoko.

A ja lubię facetów, którzy zamykają kurwa jadaczkę i przestają pieprzyć głupoty, ale zmuszam się żeby pokazać mu nikły uśmieszek. – –

Może i jestem za pieniędzmi. Co cię to obchodzi? Mogę pomóc, - mówi Brent. - Obiecuje, że nie powiem nic o naszej małej umowie... jeżeli w zamian pomożesz mi. No i teraz dokądś zmierzamy.

– –

Czego chcesz? - pytam. Firmy. Nie całej, - dodaje szybko. - Keely może zatrzymać jakieś udziały, resztki zysku. Do diabła, pozwolę jej nawet zatrzymać resztę majątku. Ale chcę kontroli. Biorę powolny łyk whiskey.

–

Powiedzmy, że pomogę ci przejąć kontrolę, co z nią zrobisz? Twarz Brenta zmienia się w ohydny uśmiech.

–

– –

To co powinno zostać zrobione już dawno temu. Mój ojciec był sentymentalny. Pozwolił żeby jego serce zmiękło od wyobrażenia lojalności i postępowania słusznie. Nasze zyski mogłyby być podwójne niż są, jeśli zmienimy sposób prowadzenia interesów. Przenieść firmę za granicę, obciąć pensję pracowników i wynagrodzeń. Wyzysk siły roboczej. - Tłumaczę. - Wyrolowanie starego. Pozwolenie wolnemu rynkowi decydować o kosztach i standardach, - Brent mnie poprawia. - A może jesteś tak sentymentalny jak on? Twardnieję.

– –

Nie jestem jak twój ojciec, - pluję. Dobrze. Więc mamy nową umowę? Dotrzymam twojego małego sekreciku, a ty nakierujesz Keely na zgodzenie się na moje propozycje. - Brent wyciąga rękę, żebym nią potrząsnął. Ignoruję ją połykając resztę drinka. Stawiam szklankę i odwracam się by wyjść.

–

Rób cokolwiek ci się kurwa podoba, - mówię mu. - Ale sądzę, że nie doceniasz Keely.

– –

Widziałeś ją na kolacji. Trzech idiotów, którzy są ślepi jak cholera. - Brent robi kwaśną minę. - Chciałbym zobaczyć jak mówi takie gówno przed setkami wściekłych głosujących na spotkaniu udziałowców. Może. Ale nie skreślałbym jej jeszcze.

Zostawiam go w biurze i kieruję się z powrotem do naszej sypialni. Ale z każdym krokiem, prześladuje mnie wściekły głos. Dlaczego do chuja pana ty jej bronisz? Plan Brenta jest dokładnie tym czego chciałeś. Chcę zniszczyć dziedzictwo Ashcrofta, a zrównanie z ziemią jego firmy jest jednym sposobem żeby to zrobić... Nie wątpię, że z Brentem u steru, Ashcroft Industries rozpadło by się w przeciągu miesięcy – albo stało się tak nadziane, że udziałowcy ustanowiliby nowy rekord w stawkach. Ale Keely chce ją zatrzymać. I, Boże dopomóż mi, zamierzam jej pomóc tego spróbować. Przynajmniej na tę chwilę. Mówię sobie, że to mądre posunięcie. Zobaczę jak sprawy się rozegrają: zobaczę gdzie odłamek odpadnie najpierw i zdecyduję czy Brent jest takim idiotą na jakiego wygląda. Tak długo, jak jestem u boku Keely, jestem dokładnie tam gdzie muszę być, gotowy uderzyć gdy nadarzy się okazja. I jeśli to oznacza, że w międzyczasie będę mógł ucztować na jej oszałamiającym ciele – posiąść każdy jej cal aż będzie naznaczona moim dotykiem, na kolanach, błagając o mojego kutasa? Cóż, jak dla mnie zajebiście.

Tłumaczenie nieoficjalne: sylwiaz97

5 Keely Łóżko jest puste kiedy się budzę. Na poduszce obok leży notatka Vaughna. Poszedłem pobiegać. Odkładam ją powoli i biorę oddech, zadowolona z chwili samotności. Posiadanie Vaughna przy sobie przez 24/7 jest przytłaczającym doświadczeniem, zwłaszcza z tą seksualną chemią płonącą między nami. Część mnie cieszy się, że ma wsparcie i nie czuję się w tym wszystkim tak bardzo samotna, ale druga część potrzebuje chwili żeby pozbierać myśli i skupić się na ogromnym zadaniu przede mną... bez kuszących dystrakcji Vaughna. Dziś, jadę do miasta, żeby obejrzeć główne kwatery Ashcroft Industries i poznać główny sztab zarządzający. Ubieram się ostrożnie, w ołówkową spódnicę i w jasną dopasowaną bluzkę. To najbardziej odpowiedni strój jaki posiadam, ale i tak, kiedy patrzę na siebie w lustrze, czuję że przejrzą mnie na wylot. Co ty wyprawiasz? Moje wątpliwości wypływają na powierzchnię. Brent miał rację. Nigdy w życiu nie studiowałaś biznesu. Jak możesz prowadzić ogromną korporację? Zmuszam się, żeby się uspokoić i pamiętać co powiedziałam wczoraj inwestorom. Nie muszę jej prowadzić: muszę po prostu znaleźć odpowiednich ludzi i zaufać im, że będą kontynuować swoją dobrą pracę. Ashcroft przekazał mi swoje dziedzictwo i nie mogę go zawieść. Mam trochę czasu do zabicia, zanim samochód mnie zabierze, a w brzuchu mi burczy. Ledwie co ruszyłam wczoraj kolację, byłam zbyt zajęta próbowaniem trzymania się w kupie podczas swojego przesłuchania, więc idę na dół w poszukiwaniu kuchni. Wczoraj nie miałam szansy na zwiedzenie domu, więc teraz się z tym nie spieszę, przechadzając się po korytarzach i zaglądając do nigdy nie kończących się rzędów pokoi. Wystrój jest tradycjonalny, pełen starych antyków i ciężkich brokatowych zasłon. Zastanawiam się czy są one również pamiątką rodową jak bransoletka, którą próbował dać mi Ashcroft: historię od rodziny, o której nie miałam pojęcia. Uświadamiam sobie jak mało wiedziałam o Ashcrofcie i jego życiu. Aż do niedawna, był dla mnie tylko ekscentrycznym klientem. Słuchałam jego opowiadań z rozbawieniem, ale nie przyciągałam uwagi do szczegółów. Czuję ukłucie na straconą okazję, żeby go poznać. A teraz jest już za późno. Po zwiedzaniu domu przez jakiś czas, znajduję kuchnię: ogromną, przytulną przestrzeń z jasnymi żółtymi płytkami i dużym stołem zastawionym świeżym ciastem i sokiem. Kieruje się do talerza z muffinkami, kiedy widzę zwiniętą, na wpół ukrytą w zakamarku Isabelle. Owinięta jest jedwabnym szlafrokiem, popijając espresso z małego chińskiego kubeczka. –

Hej, - mówię niezręcznie. - Jak leci?

Isabella odwzajemnia mój wzrok zimno. Bez makijażu i projektanckich ciuszków, wygląda młodziej, prawie podatną na zranienia. Ale lodowate spojrzenie nadal pozostaje na jej twarzy. – –

W porządku, dziękuję, - odpowiada uprzejmie. - Dobrze spałaś? Tak, świetnie. - Waham się przez chwilę, a następnie siadam koło niej przy stole i zaczynam zapełniać talerz. - To wygląda niesamowicie. Ty to zrobiłaś? Isabelle wykrzywia usta w rozbawieniu.

– –

Nie, kucharz rozstawia je rano. Nie wiem dlaczego. Brent nigdy nie je, a Riley'a już dawno nie ma. A gdzie jest? - pytam zaciekawiona. Wzrusza ramieniem.

–

Nigdy nie wiem. Robi to co chce. Nasz ojciec był jedynym, który jadł prawdziwe śniadanie.

Isabelle spuszcza głowę i widzę smutek w jej oczach. Rodzeństwo Ashcroft może i nie jest spokrewnione krwią, ale oni też byli jego dziećmi... większość swojego życia spędzili z Ashcroftem. –

Nie miałam okazji powiedzieć, jak bardzo mi przykro z powodu twojej straty, - mówię jej cicho. - Nie znałam go za dobrze, ale widać było że był świetnym gościem. Isabelle wygląda na zaskoczoną.

–

Był, - mówi, łagodniejąc. - Na świecie nie ma nikogo takiego jak on.

Przez chwilę siedzimy w ciszy i czuję przypływ ciepła dla tej dziewczyny. Ja byłam jedynaczką i zawsze chciałam mieć rodzeństwo. Uświadamiam sobie po raz pierwszy, że Isabelle, Riley i nawet Brent są teraz ze mną w jakiś sposób połączeni. Nie jestem tak naiwna, żeby myśleć że w ciągu jednej nocy wszyscy stworzymy więź, ale może kiedyś... – – –

Co ty wyprawiasz? - głos Brenta przenika moje myśli. Nieruchomieję, z muffinkiem w połowie drogi do ust, zanim uświadamiam sobie że jego gniew skierowany jest na Isabelle. Nic, - mówi szybko, patrząc w dół. - Po prostu, ona tu weszła... Rozmawialiśmy o tym, - Brent syczy. - A jednak jesteś tutaj, działając za moimi plecami. Isabelle wydaje się kurczyć tuż przede mną.

– –

Wiem, przepraszam. - Wygląda na zdenerwowaną, wstając na nogi i szybko idąc do drzwi. Jadłyśmy tylko śniadanie, - przemawiam, zdezorientowana gniewem Brenta. Jego wzrok przeskakuje na mnie.

– –

Samochód już tu jest, - mówi zwięźle. - Jesteś gotowa? Masz zajęty grafik. Nie możesz się spóźnić. Oczywiście. - Łapię swój talerz i szklankę soku. Mogę zjeść w samochodzie. - Miło było z tobą porozmawiać, Isabelle, - dodaję, gdy przechodzę. Spuszcza głowę na podłogę, z napiętymi ramionami i posłusznie czeka, żeby Brent wyszedł

pierwszy zanim podąża za nim. Dziwne.

*** Nie mam czasu by myśleć o dziwnej scenie z Brentem i Isabell. Jak tylko wsiadam do limuzyny, wysyłam szybką wiadomość do Vaughna, żeby spotkał się ze mną później, a następnie nurkuje w jednym z tysiąca raportów Ashcroft Industries. Czytam tak szybko jak mogę po drodze do Nowego Jorku, ale do czasu gdy zatrzymujemy się przed wieżowcem w środku miasta, nadal ledwo co obejmuję umysłem firmę. – – –

Tędy, Panno Ashcroft. - Wita mnie radosna sekretarka w korytarzu, pospieszając mnie do szklanej windy. Fawes. To moje nazwisko, - dodaję niezręcznie. - Nigdy nie nazywałam się Ashcroft. Oczywiście. - Sekretarka wyjmuje peidżer i przysięgam, że robi notatkę i moim nazwisku nawet kiedy rozmawiamy. - Wszyscy są podekscytowani, możliwością poznania ciebie.

Myślę, że po prostu to wyolbrzymia, ale kiedy drzwi windy się rozsuwają na trzydziestym piątym piętrze, widzę że nie kłamała. Ludzie stoją w kolejce w korytarzu, żeby mnie przywitać, morze ludzi potrząsających moją ręką i witających mnie w firmie. – –

Dziękuję, - mruczę, a w głowie już mi się kręci. - Was też bardzo miło poznać. Jesteśmy tu jak wielka rodzina, - wyjaśnia sekretarka. - Jeśli Ashcroft zaufał ci, że przejmiesz stery, to oznacza że wszyscy cieszymy się, że cię mamy.

Nie wszyscy. Gdy ruszamy dalej, zauważam że kilku ludzi stoi z tyłu, krzywiąc się na mnie. Pamiętam, że Brent przez lata był częścią firmy i pewnie sam też zbudował sobie grono wiernych. Bez względu na to co mówi sekretarka, jestem pewna że jest tu wielu ludzi tylko czekających aż się potknę i upadnę. Jeszcze nie wiem komu mogę ufać. –

Zostawię cię z Cameronem McCullogh'em.

Zostaję odstawiona w imponującym, narożnym biurze, udekorowanym współczesnym szkłem i chromowymi meblami i z boskimi widokami na miasto. –

Miło mi cię poznać, Keely.

Odwracam się. Przystojny mężczyzna około trzydziestki wstaje zza biurka i podchodzi by uścisnąć mi dłoń. – – –

Panie... - Mój umysł już jest pusty, ale mężczyzna posyła mi tylko uśmiech. Mów mi Cam. Byłem zastępcą Ashcrofta. Poznałaś wszystkich na zewnątrz? Tak. - Kiwam głową. - Obawiam się, nie mogę obiecać że zapamiętam wszystkie imiona... Cam śmieje się.

–

O to się nie martw. To dużo do przyswojenia, ale masz cały czas świata żeby nas wszystkich

poznać. Cynthie? - Odwraca się do sekretarki. - Wstrzymaj moje telefony na resztę popołudnia. Jestem pewien, że nasza Keely ma mnóstwo pytań, byśmy mogli zacząć. Cynthie kiwa głową i odchodzi zamykając za sobą drzwi. –

–

– –

Usiądź proszę. - Cam wskazuje na kanapę przy oknie. - Mogę zaoferować ci coś do picia, może mrożoną herbatę? Dwadzieścia lat w Stanach, a nadal się do tego nie przyzwyczaiłem, - dodaję z szerokim uśmiechem. - O ile mi wiadomo, herbatę powinno się pić gorącą z mlekiem i cukrem. Nie, dzięki nie trzeba. - Siadam, odrobinę się rozluźniając. Coś w uśmiechających się, niebieskich oczach Cama i w nikłym Szkockim akcencie uspokaja mnie. - Przykro mi, że musisz mnie przez wszystko przeprowadzić. Wiem, że pewnie jesteś zajęty. Nonsens, - nalega Cam. - Jestem tu by pomóc ci z czymkolwiek potrzebujesz. W takim razie, - zaczynam, wyjmując swój notatnik i długopis. - Może mógłbyś zacząć od początku, od zależnych jednostek Ashcrofta?

*** Trzy godziny i dwa kubki „prawdziwej” herbaty później, głowa mi pęka. Mimo tego, że Cam cierpliwie przeprowadzał mnie przez ustawienia i codzienne czynności, nie zaczęliśmy nawet zbliżać się do prawdziwych podstaw biznesu firmy. –

A co z inwestorami? - pytam zamykając na chwilę notatnik i rozluźniam dłoń którą piszę. Brent mówi, że pojawiła się oferta wykupu, inna firma chce wykupić biznes. Myślisz, że powinnam to rozważyć? Cam odchyla się do tyłu.

–

–

Na pewno jest to jakaś opcja. Ceny akcji spadły odkąd Ashcroft zmarł i to byłby jeden sposób żebyś uwolniła się od obciążenia. Ale ta firma już wcześniej próbowała zaoferować przejęcie, - dodaje. - A Ashcroft za każdym razem im odmawiał. To jest fundusz hedgingowy, prawdziwa gra w kotka i myszkę. Nawet nie wiemy, kto stoi za tymi pieniędzmi. Ale co z ceną akcji? - pytam. - Mówią, że bardzo spadły. Cam posyła mi pocieszający uśmiech.

– –

Ceny akcji cały czas skaczą w tę i z powrotem. Sprawy się ustabilizują, kiedy wszyscy zobaczą że biznes tutaj ma się tak jak dawniej. Po prostu nie wiem czy bardziej nie zaszkodzę niż pomogę. - Wzdycham, rozglądając się wokół. Nie chodzi tylko o to biuro, ale o cały budynek i biura w całym kraju. Tysiące ludzi, których praca teraz zależy ode mnie. Cam nadal się uśmiecha.

–

Masz czas. Nie musimy podejmować żadnych wielkich decyzji od razu. Mam rzeczy pod kontrolą, więc po prostu się zadomów, wczuj się i zobaczymy jak wszystko się ułoży.

Wypuszczam oddech z ulgą. – –

– –

–

Okej, to brzmi jak plan. Upewniłem się, że twój grafik na ten tydzień jest lekki, - kontynuuje Cam, sprawdzając swój tablet. - Spotkamy się ze wszystkimi głowami departamentu, żebyś mogła usłyszeć jak oni prowadzą sprawy. No i skoro gala została odwołana... Jaka gala? - pytam. Och, nie wiedziałaś? - Cam urywa. - Co roku, firma gospodaruje charytatywną galę, na uzbieranie pieniędzy. Zazwyczaj zbieramy około pół miliona dolarów na dobroczynne cele. Ten projekt był konikiem Ashcrofta, - dodaje z uśmiechem. Ale mówisz, że została odwołana? Cam odchrząkuje.

–

Brent powiedział, że wydanie jej byłoby niewłaściwe, skoro Ashcroft dopiero co odszedł...

Czuję przypływ gniewu. Typowy Brent, ignorujący ludzi w potrzebie. To on był tym, który pospieszał nas z odczytaniem testamentu, mając w dupie charytatywne donacje jakie zostawił po sobie Ashcroft. –

Kiedy została ona odwołana? - pytam. - Za późno, żeby zmienić plany? Cam wygląda na zamyślonego.

– – –

To nie powinien być problem. Wydajemy ją w tym samym miejscu każdego roku i jestem pewien, że catering i obsługa nadal jest dostępna. W takim bądź razie wykonaj telefon, - decyduję. - Gala się odbędzie... ku pamięci Ashcrofta. Właśnie tego by chciał. A co z Brentem? Mrużę oczy.

–

Pieprzyć Brenta. To nie on tutaj rządzi. Tylko ja. Cam patrzy na mnie i powoli się uśmiecha.

–

Widzę, dlaczego Ashcroft cię wybrał, - mówi śmiejąc się. - Uczynisz go dumnym.

Tłumaczenie nieoficjalne: sylwiaz97

6 Vaughn Spotykam Keely w mieście w Ashcroft Industries. Chce zobaczyć co staruszek zbudował w swoim życiu pełnym zdrady i kiedy tam docieram, dokładnie tego się spodziewałem: masywnego fundamentu kłamstw i oszustw. Nie ma tu wzmianki o moim tacie, ani o wszystkim co poświęcił żeby zbudować tą firmę. Szklana broszura w poczekalni nie mówi nawet, że zbudował to miejsce z niczego z Ashcroftem, wychwala ona tylko samego drania. Usunął mojego ojca z historii do tego stopnia, jakby ten nigdy nie istniał. Chodzę wkoło, zniecierpliwiony. Spotkanie Keely przedłuża się i mimo że jakaś asystentka oferuje mi drinka co pięć minut, nie chcę siedzieć tu minuty dłużej niż muszę. Nie ma sensu myszkować i poznać to miejsce, kiedy już niedługo, zobaczę je całe zniszczone. W końcu drzwi na końcu korytarza otwierają się. Keely wychodzi śmiejąc się z jakimś kolesiem tuż przy jej boku, z wysokim facetem w garniaku. Co to ma kurwa być? Napinam mięśnie, widząc w jaki sposób on się do niej pochyla by szepnąć jej coś do ucha. Uśmiecha się do niego, a on przez chwilę kładzie rękę na jej ramieniu. Gotuje się we mnie zazdrość. Podchodzę do nich w długich krokach. Keely odwraca się widząc mnie. –

Vaughn! - uśmiecha się. - To jest Cam McCullough. Był on zastępcą Ashcrofta, więc wszystko mi wyjaśniał.

Napotykam wzrok Cama z morderczym spojrzeniem. Odpierdol się od niej, mówię mu bez słów, ale facet nawet nie mruga, tylko wyciąga do mnie rękę. –

Miło cię poznać, - mówi. - I Keely, widzimy się jutro, o samym poranku. Keely się śmieje.

– –

Będę tu, ale będę potrzebować czegoś mocniejszego niż herbatka. Cokolwiek zechcesz, jestem na twoje usługi. - Cam salutuje.

Oj założę się, że tak. Obserwuję jak jego wzrok sunie po jej ciele, krągłych kulach jej seksownego tyłka pod sukienką i mam ochotę przywalić mu, tak że się nie obudzi. – –

Gotowa do wyjścia? - pytam Keely, walcząc by zachować gówniany spokój. Jestem cała twoja. - Uśmiecha się, zatykając rękę za mój łokieć. Wpatruję się w Cama przez

ramię, gdy odchodzimy. Słyszałeś koleś? Patrz ile chcesz. Ona jest moja. –

Nie przeszkadza ci, jeśli pójdziemy na małe zakupy? - Keely pyta gdy drzwi windy zsuwają się.

Od razu ją łapię i całuję mocno przy ścianie. Wpycham język głęboko w jej usta i czuję jak jej ciało opada na mnie bezwładnie. Dokładnie skarbie, spróbuj myśleć o jakimś innym kolesiu, kiedy chcesz tylko mojego kutasa zakopanego w tobie do samego końca. Drzwi rozsuwają się. Uwalniam ją, a ona się potyka, tracąc równowagę. Biorę ją za rękę i prowadzę na dwór. –

Skończyłaś ze spotkaniami? - żądam, chcąc wydostać się stąd w cholerę. Mruga oczami, nadal zaczerwieniona.

–

– –

Na dziś tak, ale muszę kupić parę rzeczy skoro jesteśmy w mieście. Potrzebuję wszystkich rodzajów nowych ciuchów na spotkania. To nie przejdzie, - wzdycha spoglądając w dół na siebie. - Nie wspominając wystawnych sukienek i kreacji na galę, którą firma urządza w ten weekend... Galę? - pytam, na wpół słuchając. Charytatywną. Ashcroft wydawał ją co roku...

Kiedy łapiemy taksówkę na 5th Avenue, Keely gada o tym jakim świętym i męczennikiem był staruszek Ashcroft. Wyciszam to, nadal zdezorientowany moją wściekłą zazdrością tam na górze. Ja nie robię się zazdrosny. Nigdy mnie nic kurwa nie obchodzi. Ale widzenie ręki tego całego Cama na ramieniu Keely spowodowało, że widziałem czerwień. Co jest ze mną do chuja? Dlaczego niby powinno mnie obchodzić czy jakiemuś frajerowi staje gdy patrzy na dziewczynę? To nie znaczy, że ta zaraz padnie przed nim na kolana. Keely taka nie jest. Ale co jeśli jest? Czuję ciarki. Raz zaufałem kobiecie. Nawet myślałem, że ją kocham, jeszcze kiedy wierzyłem że miłość w ogóle istnieje. Ale ona tylko sobie ze mną pogrywała, rozkochując aż do dnia gdy zrobiła mnie w chuja i zdradziła. Patrzę na Keely, tak otwartą i słodką. Tak chętną by mnie zadowolić, przyjmie mojego fiuta gdzie zechcę, kiedy zechcę i będzie błagać o jeszcze. Chce wierzyć, że jest inna, że ona nigdy by mi tego nie zrobiła. Ale to samo myślałem o Julianne i zobacz gdzie mnie to kurwa zaprowadziło. Miłość to bzdura. Na końcu wszystkie cię zdradzają.

*** Idziemy do Saksa, żeby Keely mogła kupić kilka rzeczy. Ekspedientka zapędza ją do przymierzalni. Ruszam się, żeby iść za nią. –

Przykro mi sir. Mężczyznom wstęp wzbroniony. - Starsza kobieta mnie zatrzymuje. - Ale

może pan poczekać tutaj. - Wskazuje na przymierzalnie, pełną innych cipkowatych kolesi opiekujących się torbami. Posyłam jej moczący majtki uśmiech, z rodzaju tych przez które kobiety padają na podłogę i rozkładają nogi. –

Jestem pewien, że możesz nagiąć zasady. Jakby na zawołanie, kobieta się rumieni.

– –

No nie wiem... Nikomu nie powiem. - Pochylam się żeby szepnąć jej do ucha i pozwalam ustom musnąć jej skórę. - To będzie nasz mały sekrecik. Czuję jak drży.

– –

Może i tak... - Przygryza wargę, rozglądając się. - Niech pan idzie, zanim ktoś zobaczy. Dzięki laleczko. - Puszczam jej oczko, a ona robi się czerwona. Biedna kobieta, założę się, że przez lata nikt jej nie pieprzył. Do diabła, pewnie zaraz pójdzie zamknąć się na zapleczu i będzie się masturbować, mocno się pocierając gdy będzie sobie wyobrażać jak zatapiam się w jej cipkę. Nie mówcie, że nie wnoszę niczego do społeczeństwa. Przebieralnia jest pusta, oprócz zaciągniętej zasłony na końcu. Szarpię za nią. Keely piszczy.

–

Przestraszyłeś mnie, - sapie. Zapina właśnie jedwabną małą sukienkę. Ma ona wysoki stan, który wypycha jej piersi do góry: dwie brzoskwinki, tylko czekające na soczysty gryz. Mój kutas się zgadza. Zasłaniam nas kurtyną.

– –

Co o niej myślisz? - Keely obraca się wokół, wyglądając na pewną siebie. - Jest droga, ale teraz chyba te rzeczy są ważne, żebym się wpasowała. Podoba mi się, - mruczę, wchłaniając jej widok. - Spodoba mi się bardziej kiedy będzie podciągnięta do twoich bioder. Keely łapie mój wzrok. Jej policzki są czerwone.

–

Vaughn, - szepcze, jakby wiedziała co mam dla niej zaplanowanego.

Ale nie wie. Nie ma najmniejszego pojęcia. Na zewnątrz jest jakiś hałas, kolejna osoba wepchnięta do przymierzalni, ale mam to w dupie. A nawet to czyni wszystko bardziej interesującym. –

Odwróć się, - mówię jej miękko. - Oprzyj ręce na lustrze.

Oczy Keely płoną z podekscytowania. Robi to co mówię. Patrzę jak posłusznie stoi, z nogami szeroko rozstawionymi i czekającymi na mnie, jej ciało wygięte przy szkle. Widzę jej odbicie w lustrze: pożądanie na jej twarzy.

–

Właśnie tak, skarbie. - Mruczę, każąc jej czekać. - To ja mam tu władzę. Tylko ja. Mogę zmusić cię do błagania, sprawić że będziesz krzyczeć. I wiesz cholernie dobrze, że mogę sprawić że dojdziesz tak, jak nigdy wcześniej.

Keely drży, a jej oddech jest krótki i urywany. Mój kutas twardnieje jeszcze bardziej. Kurwa, chce być głęboko zakopany w tej mokrej, przepysznej cipce. Chcę zobaczyć te piersi przyciśnięte do lustra z każdym mocnym pchnięciem. Jak ona mi to robi? Wywraca cały mój świat do góry nogami i zmusza do czucia całego gówna, którego nigdy więcej nie chciałem czuć. Ale teraz... Teraz mogę zrobić to tak, żeby upewnić się że nigdy mnie nie zdradzi. Podchodzę do niej, pochylając się blisko. –

Wyglądasz teraz na taką z klasą, czyż nie? Udoskonaloną. Ludzie nigdy nie zgadliby jaką brudną dziewczynką jesteś. - Pochylam się bliżej, mrucząc jej do ucha. - Zastanawiam się co by powiedzieli, jeśli znali by prawdę. Że doszłaś krzycząc na rękach i kolanach z moim językiem w twoim tyłku i palcami wepchniętymi głęboko w tą mokrą cipkę.

Oczy Keely błyszczą pożądaniem. Wypycha swój tyłek w tył, próbując otrzeć się o mojego twardego fiuta. Cofam się. Ne dam jej tego, czego potrzebuje. Julliane istniała całą wieczność temu, kiedy jeszcze byłem zielonym dzieciakiem który gówno wiedział o dominowaniu kobiet. Keely będzie inna. Dopiero zacząłem pokazywać jej co to znaczy poddać się mi. Myśli, że wie jak to jest mnie pragnąć, oszaleć z potrzeby mojego fiuta? Ale jednak nie wie. Sprawię, że będzie tak kurewsko napalona, że nie będzie miała jak myśleć o innym mężczyźnie. –

Wiem, skarbie, - gruchoczę. - Wiem, że tego chcesz. Właśnie tu w przebieralni... Jesteś dla mnie mokra, prosząc się o to.

Widzę jak jej sutki twardnieją, sposób w jaki drżą jej nogi. Cholerna racja, ulega mi. Głodna mocnego posuwania. –

–

Zachowujesz się tak dobrze dla całej reszty, - warczę. - Taka zadbana i odpowiednia. Ale ja znam twój sekret. Chcesz tego ostro, prawda? Chcesz żebym przyparł cię do tego lustra właśnie teraz i wypieprzył cię każdym calem kutasa aż stracisz rozum. Tak, - szepcze, rumieniąc się. - O Boże, Vaughn, tak.

Dźwięk jej błagań sprawia, że wszystko znika, aż jesteśmy tylko ja i ona, moja wściekła erekcja i jej cudowne ciało, desperacko pragnące mnie. Na mojej łasce. Teraz to jest proste, tak jak powinno być. Potrzebuję tej władzy. Potrzebuję, żeby mi się poddała. –

–

Nikt inny nie sprawia, że się tak czujesz, - warczę, nadal jej nie dotykając. - Nikt. Należysz do mnie, rozumiesz? Jestem jedynym, który ma prawo do tego ciała i wezmę je jak tylko będzie mi się podobać. Powiedz to! Nikt inny, - Keely mówi na bezdechu. - Tylko ty! Cholerna racja.

–

Chce twojego kutasa w sobie. Jej głos wędruje po moim ciele. Patrzę w górę. Teraz to ona obserwuje mnie w lustrze... jej

oczy zdeterminowanie trzymające moje. Uśmiech gra na jej ustach, gdy powoli oblizuje wargi. –

Chcę, żebyś wsuwał się we mnie do samego końca, - mruczy Keely. - Chcę cię poczuć, tak głęboko, jak rozciągasz moją ciasną, mokrą cipkę.

O kurwa. Krew spływa do mojego kutasa, tak twardego że aż boli. Słyszenie tych brudnych słów z jej niewinnych usteczek... Kurwa, doprowadza mnie to do szaleństwa. Keely nadal na mnie patrzy. –

Wiesz jakie to uczucie, gdy jest taka ciasna i mokra dla ciebie, - szepcze, wyginając plecy. Ukazując te jędrne piersi i sutki prężące się przez sukienkę. Potrząsając tym ładnym tyłeczkiem, kusząc mnie swoimi krągłościami.

Jęczę. Cholera jasna! To ja powinienem mieć władzę. Chcę sprawić, żeby błagała a zamiast tego, to ja dyszę jak pieprzony nastolatek który nie może zaliczyć. –

Chcesz mnie na kolanach i błagającą o ciebie? - wyzywa mnie. - Ja też tego chcę. Chcę żebyś mnie związał i pieprzył aż nie będę mogła chodzić przez wiele dni. Chcę twojego fiuta wbijającego się we mnie, bez żadnych ograniczeń. Każdy cal, Vaughn, chcę poczuć każdy cal.

Jezu. Zasysam poszarpany oddech. Ona oddaje ciosy, rozdaje karty i niech mnie diabli, przez to chcę jej jeszcze bardziej. Potrzebuję jej na kolanach, na plecach, zgiętą w pół z moim fiutem wepchniętym w jej tyłek, krzyczącej moje imię. Pożądam jej słodkiej cipki bardziej niż czegokolwiek. I to jest kurewsko poważny problem. Odsuwam się i wychodzę stamtąd, zostawiając ją przypartą do lustra, czekającą na mojego kutasa. Idę wkurzony przez sklep, spychając ludzi z drogi. Muszę postawić między nami tyle dystansu ile możliwe, zanim stracę pieprzony rozum. Trzyma mnie w uchwycie, którego nie mogę wytłumaczyć i do cholery jasnej nie mogę zaryzykować ponownego upadku.

Tłumaczenie nieoficjalne: sylwiaz97

7 Keely Vaughn ignoruje mnie przez drogę powrotną do posiadłości. Obserwuję go, próbując rozwikłać tę gorącą i zimną rutynę. W przebieralni, coś się z nim działo, jestem tego pewna. Nowy rodzaj napięcia, kiedy mi rozkazywał. Chciałam odwrócić stolik, pokazać mu jakie to uczucie pragnąć mnie. Ale wtedy ześwirował i wyszedł, a ja nie wiem co się stało. – – – – – – –

Co się dzieje? - pytam zmartwiona. Nic, - odpowiada ostro Vaughn. Jest taki spięty, że mogę to zobaczyć: jego szerokie ramiona odznaczają się pod marynarką. Jeśli chodzi o przebieralnie... - urywam. - Coś było nie tak. Masz na myśli to, że nie dostałaś osobistej sesji zakupowej z moim kutasem? - prycha na mnie, zachowując się zwyczajnie. - Powiedziałem ci skarbie, chcę patrzeć jak czekasz. Nie, coś innego, - mówię mu. - Byłeś inny. Zostaw to. - Vaughn piorunuje mnie wzrokiem. - Nie chcę rozmawiać. No to niedobrze, - kontruję. - Bo ja chcę.

Obserwuję go przez kolejną minutę, wracając do tego co powiedział. Jak chciał żebym przyznała, że jestem jego – tylko jego. Jakbym mogła myśleć o innym facecie, kiedy to on ma nade mną władzę. I wtedy dociera do mnie jedna rzecz. –

Jak miała na imię? - pytam. Vaughn krzywi się jakby właśnie dostał kulkę.

– –

Kto? Kobieta, przez którą tak bardzo boisz się komukolwiek zaufać.

Patrzy na mnie z zaskoczeniem wypisanym na twarzy. – Musiałeś ją bardzo kochać, - dodaję miękko. - Że aż tak cię zraniła. Vaughn zaciska zęby. – –

Ostrzegam cię... Dobra, nie chcesz mi powiedzieć to nie. - Wyciągam rękę i kładę ją mu na ramieniu. - Ale

powinieneś wiedzieć, że ja taka nie jestem. Nigdy bym cię nie zdradziła. W niebieskich oczach Vaughna widać błysk agonii. – – – –

– – –

Nie mów tak. Dlaczego nie? To prawda. - Przytrzymuję jego wzrok. - I może jeszcze mi nie ufasz, ale ja ufam tobie. Kompletnie. W takim razie jesteś głupia, - cedzi przez zęby Vaughn. Widzę, że toczy w sobie jakąś wojnę, ale ja nie odpuszczę. Nie, nie jestem, - odpowiadam stanowczo. - Mogę wybrać wierzenie w najgorsze we wszystkich ludziach, albo mogę zaufać instynktom. I moje przeczucie mówi mi, że jesteś dobrym mężczyzną. Przyjechałeś tu ze mną. Wspierasz mnie. Więc zaufam ci za nas oboje. Kurwa, Keely... - Vaughn próbuje się ode mnie odsunąć, więc przysuwam się bliżej. Udowodnię ci to, - szepczę, kładąc dłoń na jego udzie. - Dziś. Kompletnie ci się poddam. Cokolwiek zechcesz, będę posłuszna. Igrasz z ogniem. - Mruczy Vaughn, ale widzę w jego oczach płomień żądzy. Uśmiecham się.

–

No to obydwoje się poparzymy.

Ale coś mi mówi, że on tego ode mnie potrzebuje. Jeśli ma mi zaufać, by otworzyć się tak jak tego chcę, musi zobaczyć że kompletnie w niego wierzę. I jeśli to oznacza wystawienie siebie na jego łaskę... Przechodzi mnie dreszcz. Już teraz Vaughn patrzy na mnie jak głodny drapieżnik. Nie mam pojęcia co ma dla mnie w zanadrzu. Ale przyjmę to. Wezmę wszystko czego będzie się domagał, aż zobaczy że też może mi zaufać.

Tłumaczenie nieoficjalne: sylwiaz97

8 Vaughn Czuję się winny jak skurwysyn. Ona nie ma pojęcia z kim ma tutaj do czynienia. Gdy dojeżdżamy do posiadłości, już myślę o sposobach w jakie nakażę jej ulegać. Granice, które dziś przekroczę. Chce udowodnić, że mi ufa. A ja zamierzam sprawdzić jak daleko się posunie. Jej wiara we mnie jest naiwna, jest kłamstwem. Nie może mówić poważnie. Nie wierzę jej. Nikt nie powinien mi tak ufać. Idziemy na górę bez słowa. Kiedy docieramy do sypialni, zamykam za sobą drzwi i idę do wieży stojącej w rogu. Włączał kanał z muzyką klasyczną i podgłaszam wystarczająco by wyciszyć jęki przyjemności które, Keely będzie wydawać za kilka minut. Zanim noc się skończy, będzie krzyczeć na cały dom. Keely stoi pośrodku pokoju, obserwując mnie. Nie wygląda na zdenerwowaną, tylko spokojną. Te orzechowe oczy skierowane na mnie, widzące zbyt głęboko pod moją powierzchnią. Nie mogę myśleć, kiedy tak na mnie patrzy. Luzuję swój krawat i owijam go wokół pięści. –

Ostatnia szansa na zmianę zdania. - Mówię jej zbliżając się. Keely po prostu się uśmiecha.

–

Nie chcę zmienić zdania. Mówiłam ci. Ufam ci. Obchodzę ją.

–

Jesteś tego pewna, skarbie? Już kiedyś ci mówiłem: mój kutas to pieprzona bestia. I dziś on cię rozerwie. Keely prycha.

–

Będziesz tak ciągle gadał, czy może faktycznie coś zrobisz?1 Łapię ją za włosy i szarpię jej głowę do tyłu, szorstko zasłaniając jej oczy krawatem.

–

Pożałujesz tej pyskówki, - warczę, zaciskając materiał. Ale nawet ze związanymi oczami i tak posyła mi zalotny uśmieszek.

1 Ktoś tu się zrobił pyskaty? No i dobra pokaż mała że masz jaja!! Tylko nie dosłownie :D

–

Obiecanki, cacanki. KLAPS. Klepię ją w tyłek, mocno przez materiał jej spódniczki. Keely skomli z bólu.

–

Myślisz, że nadal masz władzę, - mówię jej, warcząc. - Ale grubo się mylisz. To skończyło się w momencie, gdy zamknąłem drzwi. A teraz ściągaj te pierdolone ciuchy.

Keely szamocze się z rozbieraniem, szybko zdejmując ubrania aż jest naga, oprócz opaski na oczach. Chodzę wokół niej, podziwiając widok. Jej pośladki są już czerwone od mojego klapsa. Właśnie tak, skarbie. Mam plany dla tego tyłeczka. –

Złap się za kostki, - rozkazuję.

Stoi przez chwilę niepewna, ale kiedy uderzam ją w tył nagich ud, szybko się pochyla, rozsuwając nogi dla równowagi i łapie się za kostki jak kazałem. Teraz jest dla mnie szeroko otwarta, dupcia wysoko w powietrzu i cipka między udami już błyszcząca i mokra. –

Jak się teraz czujesz, skarbie? - mruczę, delikatnie głaszcząc jej tyłeczek. - Jesteś podniecona, prawda? Te małe klapsy nie wystarczyły. Chcesz ich więcej, mocniej. Keely wydaje stłumione kwilenie.

–

Tak, wiem skarbie. Ale zapominasz o jednej bardzo ważnej rzeczy.

Stoję nad nią, słuchając jak sapie, patrząc jak jej ciało napina się w przygotowaniu na uderzenie. –

Nie zawsze dostajesz to czego chcesz.

Zamiast znowu ją uderzyć, delikatnie pocieram jej skórę drocząc się. Jęczy, zawiedziona. Teraz jej krew gotuje się, więc potrzebuje siły i mocy. Ale najpierw doprowadzę ją do szaleństwa. Znowu ją pocieram, zjeżdżając palcami w dół, po jej mokrej cipce, tak kurewsko mokrej. Keely sapie, ale ja już idę dalej, drażniąc jej wejście, okrążając soczysty kłębek nerwów. Wypycha tyłek w moją stronę, potrzebując więcej, ale ja jej tego nie dam. Jeszcze nie teraz. –

Spójrz na się siebie, skarbie, jesteś ociekająco mokra, - mruczę, sunąc palcem po jej drżącej cipce. Ledwie wchodzę w jej wnętrze i od razu czuję jak się wokół mnie zaciska. Kurwa, wiem dokładnie jak to jest czuć ją wokół mojego kutasa, ciaśniej niż cokolwiek, kiedykolwiek czułem. - Minęło zbyt dużo czasu od ostatniego razu, gdy cię pieprzyłem, nie sądzisz? Założę się, że cały dzień o mnie fantazjowałaś. Jak krztusisz się moim kutasem, gdy pieprzę twoje słodkie, małe usteczka. Dojąc moją spermę, aż wyssiesz ostatnią kropelkę.

Keely jęczy, wypychając tyłek do mojej dłoni, ale ja odsuwam palca. Oblizuje jej soczki z palca do czysta. –

Słodka jak ciasto. - Warczę z aprobatą. - Chciałabyś żebym cię naprawdę spróbował? Co powiesz na mój język wdzierający się głęboko w ciebie, pożerający tą cipkę aż

eksplodujesz? Podoba ci się ta myśl? Keely przygryza wargę. Oddycha szybko, usiłując zmienić pozycję, ale jeszcze nie chce błagać. Jeszcze się przekonamy. Jednym ruchem, podnoszę ją i rzucam na łóżko. Keely sapie zaskoczona, kręcąc się na plecach gdy ja łapię parę rzeczy z torby. Wtedy zatrzymuję się, żeby wchłonąć widok jej, kompletnie nagiej, z zasłoniętymi oczami i czekającej na mnie. Pierdolona fantazja każdego faceta. Tak, można powiedzieć że lubimy kobiety które przejmują dowodzenie i może czasem od tego dochodzimy. Ale boska kobieta, kompletnie na naszej łasce? Właśnie to sprawia, że jesteśmy twardzi jak skała i wygłodniali. To doprowadza nas do szaleństwa. Chcemy cię posiąść, mieć na wyłączność, wsadzić swoje fiuty tak głęboko w twoją cipkę, że będziesz posiniaczona i naznaczona i nigdy nie będziesz już taka sama. To jest prymitywne. Zwierzęce. I dziś zamierzam delektować się każdą minutą tego. Wybieram kilka sznurów i sunę końcówką jednego z nich po soczystych piersiach Keely i brzuchu. Wierci się pode mną, z naprężonymi sutkami i ciałem drżącym z oczekiwania. –

Czy kiedykolwiek byłaś związana? - mruczę, delikatnie uderzając sznurem jej uda. Oczywiście, że nie. Jesteś na to za dobra, zbyt słodka. Założę się, że te cipki które pieprzyłaś wcześniej nawet cię nie przytrzymali. Nie wiedzą, że chcesz tego tak mocno, że dojdziesz krzycząc, jak te twoje słodkie ciało pożąda poddania się.

Jej nogi rozsuwają się, ukazując opuchniętą cipkę soczystą i drżącą. Pocieram ją lekko sznurem a ona jęczy, ruszając rękami żeby zasłonić swoje wrażliwe ciało. –

Nie, - warczę, rzucając się do przodu. Łapię jej ręce i szarpię je nad jej głowę, związując je, a następnie sznur okręcam wokół jednego słupka antycznego zagłówka. Zacieśniam więzy, tak że jej ciało jest rozciągnięte, a piersi sterczą w powietrzu. - Nie masz prawa mnie powstrzymać. Nie masz prawa powiedzieć nie. Jesteś cała moja, skarbie. I właśnie to znaczy należenie do mnie.

Lekko trącam jej łechtaczkę. Wtedy przesuwam się w dół łóżka, szarpnięciem rozsuwając jej nogi. Otaczam sznurem każdą z kostek i przywiązuję je do słupków po obu stronach łóżka. Teraz jest uwięziona, szeroko rozsunięta, z rękami związanymi nad głową. Szarpie się, a jej zakryta opaską głowa wykręca się w jedna i drugą stronę, próbując przetestować więzy. –

Więzy nie puszczą, kochanie, - mówię jej rozbawiony. - Ani na jeden pieprzony cal.

Jej ciało tężeje i oddech utyka w gardle. Teraz jest zmartwiona, nie wie co będzie następne. Klękam między jej otwartymi nogami. Cholera, mógłbym patrzeć tak na nią przez dni. Jej ciało na mojej łasce. Jej cipka wołająca o wypełnienie. Pochylam się do przodu, opierając się na rękach dotąd aż moje usta znajdują się tylko kilka cali nad jej soczystą cipką. Nie dotykam jej nigdzie, nie muszę jej przytrzymywać – więzy robią to za mnie. Zamiast tego, po prostu nabieram jej zapach w płuca: piżmowy zapach jej pożądania. Ciepło promieniujące z jej mokrego środka. Przejeżdżam językiem po jej łechtaczce. Keely szarpie się, wypychając biodra do moich ust z jękiem. Chce więcej? Dam jej więcej. Rzucam się do przodu, zamykając usta wokół jej wrażliwego guziczka i ssę, mocno. Keely krzyczy, tym razem szarpiąc się żeby uciec. Nie może wytrzymać nacisku, ale ja nie popuszczam. Ssę, okrążając ją językiem, gdy krzyczy.

–

Vaughn! Proszę! - ból w jej głosie odbija się echem, gdy dalej ssę, biorąc całą łechtaczkę do ust nieugięty. Ale już za chwilę przyjemność przejmuje kontrole, dokładnie tak jak wiedziałem że będzie. Keely drży, jej ciało zaciska się tak szybko że nie może w to uwierzyć.

–

Vaughn! O Boże! - Dochodzi z krzykiem, a jej ciało rzuca się od siły orgazmu. Znowu pocieram jej łechtaczkę i Keely jęczy.

– –

Nie mogę... Możesz, - wpycham dwa palce w jej ciasne wnętrze, w tym samym czasie pulsujące i zaciskające się. - Uwierz mi, nawet jeszcze nie zaczęłaś.

Tłumaczenie nieoficjalne: sylwiaz97

9 Keely Nie mogę uwierzyć, że doszłam tak szybko. W jednej chwili nacisk jego ust mnie przerósł, był zbyt intensywny, a w następnej mój orgazm rozrywał mnie na kawałki. Nie mogłam go powstrzymać. Nie mogłam się odsunąć. Gdy fale przyjemności kursują po moim ciele. Czuję jak Vaughn się przekręca, a następnie znika. Cisza. Serce wali mi jak młotem. Leżąc tu, moje ręce i stopy związane, oczy zakryte, jestem zamknięta w ciemności. Naga. Szeroko otwarta. Obnażona. Haustami łapię powietrze. Nigdy wżyciu nie byłam związana. Oczekiwanie doprowadza mnie do szaleństwa, mieszanka strachu i podekscytowania rozpala moją krew. Nie wiem co on planuje, jeszcze nie wiem co nadchodzi. Nie mogę się ruszyć. Nie mogę tego zwalczyć, nawet gdybym chciała. Ma całkowitą władzę. Czuję jak Vaughn siada na łóżku obok mnie i wtedy nadchodzi dotyk. Krzywię się zaskoczona. To nie jego dłoń, ale coś delikatniejszego. Jakby aksamit, przyczepiony do jego palców. Jakiegoś rodzaju rękawiczka. Pociera powoli moje ciało, miękkość sunie po mojej skórze. Boże, jak dobrze. Jęczę w aprobacie. Słyszę śmiech Vaughna. – –

Dobre to uczucie, kochanie? Tak, - wzdycham błogo. Sunie dłonią w górę mojego ramienia, po obojczyku, niżej by okrążyć piersi. Doznanie jest cudowne, miękkość i ciepło, stawiając każdy nerw w płomieniach. W jakiś sposób z zasłoniętymi oczami, odczuwam dotyk intensywniej i nic oprócz dźwięku jego oddechu i grającej muzyki nie rozproszy mnie od czucia tego błogiego doznania.

Okrąża delikatnie zewnętrze części moich piersi, znowu i znowu. Boże, wyginam się do jego dotyku. Moje sutki twardnieją, boleśnie i mocno, ale on ich nie dotyka. Jego dłoń ucieka w dół brzucha, a ja skomlę w potrzebie. – – – –

O co chodzi skarbie? Czego potrzebujesz? Dotknij mnie, - szepczę. Czy to rozkaz? - głos Vaughna zmienia się w grożący. W żołądku mi się przewraca. Nie, - sapię szybko. Mógłby przestać w każdej chwili, mógłby mnie tu tak zostawić i mimo

tego, że doszłam kilka chwil temu, moje ciało znowu jest chciwe, pożądanie wbija pazury między moimi rozsuniętymi udami. Chcę dziś poczuć wszystko. - Przepraszam, Vaughn. Po prostu jest mi tak dobrze. Wraca do moich piersi, pocierając aż łkam z potrzeby. Ale nadal, moje sutki są obolałe z potrzeby dotyku. –

Przyniosłem ci prezent, - mruczy Vaughn. - Chcesz wiedzieć co to jest? Kiwam głową. Vaughn śmieje się.

–

Myślę, że ci się spodoba.

Vaughn odsuwa się ode mnie na chwilę, ale zaraz wraca pochylając się nade mną, sunąc aksamitem po mojej skórze. Coś zimnego i twardego podąża za tym. Stalowa, smukła pałka. Panikuję. Co to jest do diabła? Pociera mnie między udami, okrążając wejście. Drżę przez obcy nacisk, zimno przy moim gorącym ciele, gdy zanurza to w moją mokrość, a następnie wsuwa we mnie. Sapię. To coś jest większe niż jego palce, ale nawet nie bliskie temu, czego pragnę. Drażni mnie, wsuwając to we mnie, głębiej i wysuwając. Potrzebuję więcej. –

Nie tutaj, kochanie. - Vaughn śmieje się, a jego głos jest przesycony triumfem. Przesuwa metal z powrotem na moją łechtaczkę, nadal wrażliwą po napaści jego ust. - Ta mała zabaweczka należy do innego miejsca.

Zanim mogę się zastanowić co ma na myśli, kulka zaczyna wibrować przy mojej łechtaczce, tak intensywnie że krzyczę. Kurwa! Wiercę się, próbując się odsunąć, ale więzy wżynają się w moje nadgarstki i kostki, trzymając mnie w miejscu. Wibracje pulsują przez moje ciało, balansując na krawędzi przyjemności i bólu. Skomlę, walcząc z tym, ale nie mogę go powstrzymać. Moje ciało zaciska się, każdy nerw budzi się do życia, doprowadzając mnie wyżej aż nagle dochodzę z milionem doznań. Jezu Chryste! Sapię, żeby złapać powietrze, ale nie mam czasu na dojście do siebie. Moje ciało nadal się zaciska, zdruzgotana falami przyjemności, kiedy Vaughn luzuje więzy na moich kostkach. Łapie mnie za ramiona i przewraca na brzuch unosząc mi biodra, tak że leże twarzą do dołu, na kolanach i z tyłkiem wypchniętym do góry. –

Nie wiem, który widok podoba mi się bardziej, - Głos Vaughna jest niski i rozbawiony. - Ty na plecach z szeroko rozsuniętymi nogami i cipką na widoku czy to.

Znowu wsuwa pałeczkę w moje obolałe wnętrze, powoli i głęboko, a za chwilę ją odsuwa. Myśli nadal mam zamglone od orgazmu, gdy Vaughn unosi wyżej moje biodra i szerzej rozsuwa mi uda. Przez chwile nic się nie dzieje, i kurwa, całe moje ciało drży z niepewności. Nie wiem co będzie następne, czy wepchnie we mnie głęboko swojego kutasa, czy jeszcze trochę mnie po torturuje. Będzie mi dawał klapsy aż będę obolała i krzyczeć, czy szorstko będzie pocierał moją cipkę.

Czuję szturchnięcie ziemnego metalu przy odbycie. O Boże. Napinam się w panice, ale Vaughn łapie mnie mocno za biodra, trzymając mnie w miejscu. –

Rozluźnij się, skarbie, - rozkazuje mi, szturchając moje wejście. - Będzie ci tak kurewsko dobrze.

Biorę głęboki oddech, ale serce wali mi jak szalone z oczekiwania i strachu. To przekracza tak daleko wszystko co kiedykolwiek zrobiłam, że nie mogę uwierzyć że to się naprawdę dzieje. Nie ponosi nas chwila, nie bierze mnie z zaskoczenia tymi wędrującymi palcami. To jest celowe. Zaplanowane. Tak kurewsko niegrzeczne. Znowu czuję metal, zimny i nieznajomy i mokry od moich soczków. Powoli, Vaughn wsuwa we mnie pałeczkę, w moje najciaśniejsze, najbardziej prywatne miejsce. O. Mój. Boże. Uderzają mnie doznania: zimna stal i gorące, ciasne ciało. Ściskam pościel, sapiąc gdy moje ciało zmaga się, żeby dostosować się do pałki. Drugą rękę Vaughn wsuwa między moje nogi i masuje moją łechtaczkę powolnymi, cudownymi pociągnięciami, i o Panie, to dla mnie za dużo. Jestem wypełniona ale nadal pragnę więcej, rozciągnięta do granicy możliwości, ale zniszczona doznaniami kłębiącymi się głęboko we mnie. –

Właśnie tak, skarbie, - warczy Vaughn. - Przyjmij to w siebie do samego końca. Dopiero cię rozgrzewam.

Jęczę z przyjemności, rozluźniając się przy jego dotyku. Vaughn wsuwa ostatnie kilka cali pałki, aż jest ona zakopana głęboko w moim tyłku. Wypełniając mnie obcymi doznaniami. Sprawiając, że każde zaciśnięcie się mojej cipki rozrywa moje ciało. Nigdy nie spodziewałam się, że mogę poczuć coś tak intensywnego. Napięcie kumuluje się głębiej niż kiedykolwiek, stawiając moje ciało w płomieniach. –

Jak ci się to podoba? - żąda Vaughn, mocniej pocierając. Łkam żeby złapać powietrze, przytłoczona.

–

Za chwilę znowu dojdę, - sapię. - O kurwa, zaraz dojdę!

Nagle, Vaughn wbija we mnie od tyłu swojego kutasa, mocno uderzając mnie w pośladek. Krzyczę. Jezu! Jego kutas głęboko we mnie, zimna stal w moim tyłku i uszczypnięcie słodkiego bólu to za dużo. Rozpadam się, krzycząc w poduszkę gdy moje ciało przechodzą konwulsje, a ogromna fala rozkoszy rozrywa mnie na kawałki. Kiedy się z tego wynurzam, on nadal jest we mnie twardy, a metalowa pałka siedzi w moim tyłku. Łapie mnie za biodra, ciągnąc do tyłu, żebym oparła się na rękach i przygotowuje mnie na więcej. Więcej? –

–

Proszę, Vaughn, nie mogę... - sapię, nadal leżąc twarzą do dołu, przywiązana do łóżka. Całe moje ciało trzęsie się i jest ekstra wrażliwe, a każdy nowy dotyk boleśnie intensywny. Doszłam już trzy razy, nie dam rady więcej! Ale dojdziesz.

Vaughn pochyla się nade mną, wchodząc nawet głębiej gdy łapie mnie za włosy i szarpie głowę do tyłu. Jego głos przy moim uchu jest rozkazującym warczeniem.

–

Ta cipka jest moja. Poczuję jak twoja głodna dziurka zaciska się wokół mojego kutasa jeszcze tysiąc razy zanim cię puszczę. Przygotuj się do krzyku, kochanie, bo nawet jeszcze nie zaczęliśmy.

Puszcza moją głowę, a ja opadam na pościel. Haustami łapię powietrze, przygotowując się na kolejne karzące pchnięcie. Ale zamiast tego, znowu czuję delikatną pieszczotę rękawiczki. O Boże. Moje ciało drży pod aksamitną miękkością. –

Podoba ci się to, nieprawdaż? - mruczy Vaughn. Sunie po moich plecach, powoli i delikatnie. Rozluźniam się na doznanie gdy mnie dotyka znowu i znowu. - Czuję jak drżysz od środka, twoja cipka jest tak cholernie ciasna. Rozciągasz się dla mnie skarbie? Zmieścisz w sobie całego mojego kutasa?

Wchodzi we mnie na kolejne pół cala, a ja odpowiadam łkaniem. Ból i przyjemność mieszają się i każde pchnięcie sprawia że mój tyłek zaciska się wokół pałki. Zimna stal, tak obca, ale teraz z kutasem Vaughna wypełniającym mnie, doznanie jest niesamowite. Nie rusza się we mnie, ale Boże, jestem rozciągnięta do granic możliwości, wypełniona kompletnie jego grubym twardym ciałem. Tak. Cholernie. Dobrze. Słyszę hałas, strzelenie paska. Wtedy nadchodzi ostry ból, nagłe pieczenie skóry na moim ciele. Krzyczę, szarpiąc się do przodu z zaskoczenia. Jego pasek? – –

Co ty... - zmagam się by zapytać. Cisza! - Vaughn znowu mnie uderza, dostarczając serię piekących uderzeń na mój nagi tyłek i plecy, przez co płaczę w agonii.

Kurwa. To jest ostrzejsze niż klapsy, skupione i mocne i każde uderzenie sprawia, że zaciskam się wokół pałki, czując jej inwazję. Vaughn porusza we mnie swoim kutasem, zwalczając ból niesamowitą rozkoszą, gdy paskiem uderza moje ciało, aż skręcam się na tą mieszankę. Ostrość i delikatność. Ból i błogość. Skóra wżyna się w moje wrażliwe ciało, wysyłając fale szoku po moim ciele. Doznania mieszają się i spotykają nacisk budujący się między moimi udami, wzrastając. Napinając się. Cholera jasna, to jest intensywne! Vaughn przestaje. Oddycham szybko, z walącym sercem, a moje ciało zaciska się wokół jego kutasa. Sunie skórzanym paskiem lekko po mojej skórze. –

Masz już dość? - gruchocze. Vaughn zaczyna się poruszać. Wchodzi troszeczkę i wychodzi. Tarcie jest piekłem, budującym się nisko we mnie. Kolejny zamach paskiem, sprawia że krzyczę. Nie mogę uwierzyć jak bardzo mi się to podoba. - Mogę przestać w każdej chwili. Powiedz tylko słowo i to wszystko się skończy.

Ale on się myli. Nie chcę, żeby przestał. Jestem zagubiona w tym chaosie doznań. Chcę więcej, a nie mniej. Odpowiadam nadzianiem się na niego, przyjmując jego kutasa do samego końca. Vaughn warczy zaskoczony, a wtedy jego głos staje się ochrypły z żądzy. –

Kurwa, Keely. Chcesz tego na ostro, prawda? Jęczę.

–

Jesteś zwierzakiem, skarbie, nie myśl że o tym nie wiem. Chcesz być pieprzona tak głęboko, aż zemdlejesz, - warczy, rzucając pasek i zdejmuje rękawiczkę. Słyszę jak obie rzeczy opadają na podłogę przy łóżku. Przygotowuję się, z walącym sercem. O Boże, co będzie teraz?

–

– – –

Chcesz mojego kutasa wbijającego się w tą mokrą, głodną cipkę, - Vaughn wychodzi ze mnie, zostawiając łkającą na tą pustkę. - Bo jest teraz moja, czyż nie? Mogę wziąć ją kiedy chcę i jak chcę, a ty nadal będziesz krzyczeć po więcej. - Przesuwa palcami po mojej łechtaczce, ściskając boleśnie, przekręcając wrażliwy guziczek. Tak, proszę Vaughn! - skomlę, nie mogąc się go doczekać. Czego chcesz? - warczy. Ciebie! - krzyczę, będąc blisko. Jestem pochłonięta. - Potrzebuję twojego kutasa, proszę Vaughn. Pieprz mnie! Pieprz mnie teraz!

Z rykiem wbija się we mnie, pieprząc mnie głębiej niż myślałam że jest możliwe. Tak! Krzyczę, wyginając do niego plecy, odpowiadając na każde pchnięcie swoim. Vaughn szarpie mnie do siebie, trzymając mnie w miejscu, gdy wbija swojego fiuta głęboko, nadziewając mnie na siebie znowu i znowu, aż tracę rozum. Moje więzy wżynają mi się w nadgarstki, nie mogę ruszyć się przy jego nieugiętych pchnięciach, ale i tak błagam o więcej. –

Mocniej, - sapię. - Vaughn, o Boże!2

Sięga ręką między naszymi ciałami, docierając do szpary gdzie smukła pałeczka nadal tkwi w moim tyłku. Nagle, zaczyna ona wibrować. Ja pierdolę! Dopadają mnie drgawki, tak intensywne, że ledwo mogę oddychać. Próbuję złapać powietrze, krzycząc bezmyślnie z ekstazy, gdy Vaughn wznawia wbijanie się w moją cipkę. Wchodzi do samego końca, ocierając się o moje ścianki, właśnie tam, kurwa, jego kutas wibruje z siłą dildo, pocierając mnie z dwóch stron, tak sprośnie i głęboko że tracę rozum. Wybucham z krzykiem, dochodząc i dochodząc w niszczącej fali spazmów aż Vaughn zaczyna ryczeć, wychodząc ze mnie, żeby trysnąć gorącym nasieniem na moje plecy i włosy. Opadam na łóżko w uchwycie najbardziej oszałamiającego orgazmu w całym moim życiu.

Tłumaczenie nieoficjalne: sylwiaz97

2 Ja pierdole, uważaj żeby cie zaraz na wylot nie przewiercił mała :D chociaż znając ciebie to pewnie to też by ci się podobało :D

10 Keely Nie mogę spać. Nigdy nie myślałam, że seks może być taki, że moje ciało może wznieść się na tak intensywne wyżyny. Vaughn odleciał do krainy snu, wyczerpany, po Bóg wie ilu rundach, ale mimo że czuję się jakby moje ciało właśnie przebiegło maraton, coś nie daje mi zasnąć. Odwracam się by na niego spojrzeć, śpiącego obok mnie. Choć raz, jego maska pewności siebie leży gdzieś zapomniana, a on leży tu z pięknymi rozchylonymi ustami, mamrocząc coś pod nosem przez sen. Wygląda spokojnie, nawet na podatnego na zranienie, tak daleki od żądającego mężczyzny który mnie związał i roztrzaskał każde maleńkie zahamowania jakie miałam, aż myślałam że umrę z przyjemności. Kim ty naprawdę jesteś, Vaughn? Przez chwilę, czuję się kompletnie samotna, tu w tym dziwnym domu wypełnionym ludźmi ukrywającymi wszystkie rodzaje sekretów. Powiedziałam Vaughnowi, że mu ufam, ale nadal nic o nim nie wiem. Czy o Brencie i moim nowym rodzeństwie, czy nawet o Ashcrofcie. Moim ojcu. Obcym. O zagadce. Potrzebuję odpowiedzi. Niespokojna, wysuwam się z łóżka i owijam się szlafrokiem. Wychodzę na zacieniony korytarz i przechodzę obok schodów, do drugiego skrzydła domu. Myślę, że kiedy tu przyjechaliśmy widziałam tam biuro i po tym jak źle skręciłam, znajduję je. Pamiętam, że były w nim pudła i jakieś teczki, może coś co mogłoby powiedzieć mi więcej o Ashcrofcie i o tym dlaczego się do mnie zgłosił po tak długim czasie. Ale kiedy włączam światło i rozglądam się wokół, widzę że pomieszczenie zostało wyczyszczone ze wszystkiego. Puste półki, puste biurko. Nawet zdjęcia ze ścian zostały zdjęte, zostawiając ciemne prostokątne ślady na starej wyblakłej tapecie. Zalewa mnie rozczarowanie. –

Czy mogę w czymś pomóc?

Obracam się wokół, przestraszona. To stary kamerdyner, Albert, mający na sobie jedwabny szlafrok. – – –

Przepraszam, obudziłam cię? - przepraszam. Posyła mi życzliwy uśmiech. - Nie, to mój artretyzm. Stawy zawsze dokuczają mi jak diabli przed burzą. Och. - Rozglądam się wokół. - Czy wiesz gdzie przeniesiono rzeczy Ashcrofta? Bardzo chciałabym zobaczyć nad czym on pracował. Listy może. Cokolwiek? Przykro mi, kochaniutka. Brent kazał wszystko spakować i wywieźć. Nie wiem gdzie. Moje nadzieje spaliły na panewce.

– – –

Ale jeśli szukasz jego osobistości to może jest kilka rzecz które mógł pominąć Brent. Albert spogląda na mnie z ukosa. - Ale to zależy. Od czego? - pytam. Od tego, co masz nadzieje znaleźć. Albert obserwuje mnie ostrożnie. Mówię mu prawdę.

–

Chcę wiedzieć o nim coś więcej. Zrozumieć dlaczego wrzucił mnie w środek tego wszystkiego. Myśli przez chwilę i kiwa głową.

–

Chodź ze mną.

Albert prowadzi mnie przez dom, w górę szerokich schodów. Tutaj jest ciemno, ale on zna drogę na pamięć. Kiedy za nim idę, serce bije mi szybciej. Rozglądam się nerwowo wokół. Teraz jesteśmy daleko od wszelkich sypialń, schowani – na odległość krzyku. –

Gdzie idziemy? - pytam, niezdolna pozbyć się nerwów z głosu.

Albert nie odpowiada. Zastanawiam się czy mnie usłyszał... czy może zdecydował się nie odpowiedzieć. Wspinamy się po kolejnych schodach, skrzypiących i starych. Cienie są wszędzie wokół mnie. Przechodzą mnie ciarki i ciaśniej owijam szlafrok wokół koszuli nocnej. Zaczynam żałować, że w ogóle wyszłam z sypialni, kiedy Albert w końcu zatrzymuje się na szczycie schodów i otwiera ciężkie, drewniane drzwi. –

To tutaj.

Wskazuję palcem ciemność. O cholera. Może to jakaś sztuczka Brenta. Plan żeby mnie tu zamknąć jak jakiś psychopatyczny bohater w mrocznej powieści. Nikt nie wie, że tu jestem. Mogliby powiedzieć wszystkim, że wyjechałam i... Albert włącza światło, oświetlając strych ciepłą poświatą. Jest on zapakowany pudłami i zakurzonymi starymi meblami, zasłoniętymi pościelą. Jasne jest, że nikogo nie było tu przez lata. – –

Jeśli jeszcze coś zostało, to powinno być to tu. - Albert skina głową na skarb rupieci. Dziękuję, - mówię mu, gdy staruszek wychodzi. Słyszę jak jego kroki oddalają się na schodach i zostaję sama na przerażającym strychu.

Gdzie by tu zacząć? Zaczynam zaglądać do pudeł, przeglądając starocie. Niesamowite jest co tu zostawiono by zbierało kurz: pierwsze wydanie książek w twardej okładce wrzucone obok stosu gazet, a meble które wyglądają jak bezcenne antyki, przykryte są starymi zniszczonymi, zjedzonymi prze mole kocami. To przytłaczające i smutne. To jest życie starszego pana, spakowane w pudła. Nie wypowiedziane wspomnienia w każdym przedmiocie, historie których mogę nigdy nie poznać. Po jakimś czasie przekopywania się przez rupiecie w końcu gdzieś docieram: do pudła z albumem starych zdjęć ukrytym pod ławeczką. Są w nich sepie ludzi, których nie rozpoznaję, pozujących na rodzinnych piknikach i szkolnych wydarzeniach. Ale za chwilę, znajduję Ashcrofta. Młodszego, ale nadal rozpoznawalnego. Oto stoi sobie dumnie obok samochodu, osiemnastoletniego lub dziewiętnastoletniego. Ma na sobie garnitur, a włosy ma czarne i gęste i śmiech w oczach.

Próbuję wyobrazić sobie życie za tymi zdjęciami, krótkie pstryknięcia zamrożone w czasie. Jest kilka zdjęć jego z innym mężczyzną, najlepszym przyjacielem może. Na każdym się uśmiechają i razem żartują i jest nawet kilka fotografii z rodziną nieznajomego: ładnej młodej żony i dwóch małych chłopców. Od razu widać, że byli ze sobą blisko: zdjęcia z wakacji z tymi samymi swetrami, wakacji nad jeziorem. Zastanawiam się kim jest mężczyzna i czy nadal byli oni przyjaciółmi kiedy Ashcroft umarł. Pod drugiej stronie kilku zdjęć jest podpis jakiejś pary – Amy i Jacka jak pisze na jednej – i zapamiętuję żeby o nich popytać. Być może ten Jack może powiedzieć mi więcej o Ashcrofcie. Może nawet wie co stało się z moją mamą. Za chwilę zdjęcia nagle się kończą. Puste strony, żadnych zdjęć. I kiedy podnoszę następny album, widzę że jest on z kilku lat do przodu: Aschcroft wygląda starzej, z nową żoną u boku. Ciuchy są droższe, dom wygląda na większy. Zagraniczne wakacje i wypasione samochody. Udało mu się – ale nigdzie nie ma znaku po jego starych przyjaciołach. Co się stało? Odkładam zdjęcia na bok i zwracam uwagę na inne pudło stojące w rogu, prawie ukryte przed wzrokiem. Na początku myślę, że jest ono tylko pełne swetrów, ale pod dywanami znajduję metalowe pudełko, pełne starych listów i folderów. Siadam po turecku i usadawiam się wygodnie gdy przeglądam papiery. To stara korespondencja Ashcrofta sprzed lat, a kiedy przeszukuję notatki o firmie i o skupie, jestem zszokowana że rozpoznaję pismo na stronie, zaznaczające literówki Ashcrofta. Pismo mojej mamy. Serce mi podskakuje. To pierwszy dowód, który widzę na własne oczy, że kiedyś go znała. Oprócz testu DNA i zapisów zatrudnionych pracowników, wszystkie moje założenia do tego co się stało między nimi były tylko tym: spekulacjami, które nie potwierdzały teorii Justine, że mieli oni romans kiedy on był jej szefem. Ale oto mam potwierdzenie. Gorliwie przeglądam papiery. Nie jest to coś wielkiego, tylko notatki o zamówieniu na lunch, wiadomości telefoniczne, ale mogę wyobrazić ją sobie przy biurku, odbierającą telefony i zapisującą notatki. Czuję ukłucie smutku. Tęsknię za mamą i tatą każdego dnia. Na początku, po wypadku, ból był nie do zniesienia. Przez miesiąc, ledwo co mogłam zwlec się rano z łóżka. Stracenie wszystkich których kochałam było nie do pomyślenia, ale wtedy z każdym dniem, robiło się trochę łatwej. Teraz, jestem w stanie myśleć o nich z miłością i czułością zamiast z bólem i stratą. Szukam jakichkolwiek wskazówek że mama i Ashcroft byli w związku kiedy znajduję zwitek listów zaadresowanych do niej w znajomym piśmie Ashcrofta. Serce mi staje, gdy przeglądam je, czytając listy miłosne Ashcrofta. Tak, miłosne. Nie mogłem oderwać dziś od ciebie wzroku, wyglądasz tak pięknie... Spotkamy się dziś w naszym miejscu? Nie mogę się doczekać, żeby cię zobaczyć. Myślę o tobie cały czas. Twój uśmiech czyni mój dzień lepszym. On za nią szalał. Czytam jego listy i widzę jak bardzo mu zależało. Mówił o zbudowaniu z nią przyszłości: o ujawnieniu ich związku, żeby nie musieli się więcej ukrywać. Byli razem, zakochani, a tu jest dowód. Wtedy widzę ostatnią notatkę. Czysto biznesową. Annette... przykro mi, ale nie możemy być razem. Będzie ci lepiej beze mnie. Daję ci dwutygodniowe wypowiedzenie, a potem chcę żebyś zniknęła z firmy. Nie mogę tak dalej żyć. Charles. To brutalne i najgorszego rodzaju zerwanie. Mogę sobie tylko wyobrazić jak zdewastowana musiała być moja mama gdy ją otrzymała... zwłaszcza jeżeli już wiedziała że jest w ciąży. Nie rozumiem. W jednej chwili mówi jej że będą na zawsze razem, a w następnej,

zatrzaskuje jej drzwi przed twarzą. Więc co poszło nie tak? To nie ma w ogóle sensu. Wtedy coś wysuwa się spomiędzy listów. Kilka luźnych fotografii. Spadają one na zakurzoną podłogę, więc podnoszę je zaciekawiona. To moja mama. Młoda, mająca na sobie śmieszne stare wdzianko. Ale w tych zdjęciach jest coś dziwnego... są zrobione z daleka, kiedy jest w sklepie i gdy otwiera drzwi do swojego mieszkania. Zdjęcia obserwacyjne. Odwracam jedno z nich i czytam napis z tyłu. Wysyłka przejdzie dalej, albo ktoś ucierpi. Zastygam w bezruchu. Co do diabła? Nie rozpoznaję pisma, ale jest ono też na drugim zdjęciu. Kończy ci się czas. Obiecuję ci, że ludzie których kochasz będę cierpieć, jeśli nie dostanę tego czego chcę. Jest też zdjęcie przyjaciela Ashcrofta, który bawi się w swoim ogródku z synami. Na przedzie narysowana jest pętla, cel otaczający twarzy mężczyzny. Przechodzi mnie dreszcz. To jest serio przerażające. W co wpakował się Ashcroft? I dlaczego mu grożono? Wtedy zauważam datę na zdjęciach mamy. Tuż przed tym jak Ashcroft z nią zerwał i wyjechała z miasta. Puls mi przyspiesza. Czy to dlatego ją odepchnął? Bo ktoś groził, że ją skrzywdzi? Jeszcze raz przeglądam pudło, ale nie mogę znaleźć niczego nowego. Wszystko co mam to jakieś liściki i mrożące krew w żyłach fotografie i setki nowych pytań szalejących mi w głowie. Zmęczenie uderza mnie jak tona cegieł. Czuję się jakbym miała się zwinąć tu w kulkę i zasnąć, więc chowam zdjęcia i listy w teczkę i wyłączam światła, znowu pogrążając strych w mroku. Zamykam za sobą drzwi i wracam na schody z teczką, skradając się przez zacieniony dom. Z korytarza dochodzi jakiś hałas. Drzwi sypialni otwierają się z trzaskiem, a światło rozświetla mrok. Cofam się pospiesznie do cienia, obserwując z ukrytej alkowy. To Isabelle, wychodząca ukradkiem z sypialni mając na sobie jedynie jedwabną koszulę nocną, a włosy ma potargane. Brent wychodzi za nią, łapiąc ją za ramię. Jest on w bokserkach i w niczym poza tym i kiedy tak obserwuję zszokowana, ten szarpię Isabelle do siebie i całuje ją. W usta. Przełykam sapnięcie. To nie jest przyjacielski pocałunek, ale okrutny i mocny. Isabelle rumieni się kiedy się odsuwa. Nie słyszę co mówi Brent, ale nie jest on zadowolony. Ona pochyla głowę i odchodzi pospiesznie z powrotem do swojego pokoju. Ja stoję tam, przyswajając to, czego właśnie byłam świadkiem. Wiem, że Isabelle i Brent nie są rodzeństwem z krwi – Ashcroft zaadoptował ich później, najpierw Brenta kiedy miał trzynaście lat a kilka lat później Isabelle. Ale, wychował ich jako rodzinę. To jest prawilnie popierdolone. Jakiego rodzaju popieprzony związek mają ci ludzie? Czekam aż Brent zamyka drzwi i światło gaśnie, wtedy biegnę do swojej gościnnej sypialni tak szybko jak potrafię, z walącym sercem w piersi.

Tłumaczenie nieoficjalne: sylwiaz97

11 Vaughn Kiedy się budzę, Keely nie ma. Cholera, popchnąłem ją za daleko, przywiązując te słodkie ciało do łóżka i ucztując na każdej jego części. Powiedziała, że przyjęłaby wszystko co jej dam i pieprzta mnie jeśli jej nie przetestowałem: doprowadzając ją na krawędź i z powrotem zanim szeroko rozsunąłem jej soczysty tyłeczek i pokazałem jakie to uczucie być wypełnioną do samego pieprzonego końca. Uczucie jej cipki zaciskającej się prawie kurwa sprawiło, że oszalałem a z dodatkiem wibracji wibratora pocierających jej ścianki? Ja pierdole. Przysiągłem że następnym razem to mój kutas będzie wchodził w ten ciasny tunel, ale kiedy rozglądam się wokół w mroku, po pustym pokoju, czuję ukłucie wyrzutów sumienia. Ona nie była gotowa. Tym razem spierdoliłeś po całości. Wtedy drzwi otwierają się i Keely wpada do pokoju. Brak jej tchu i ogląda się za siebie na korytarz jakby bała się, że ktoś ją śledził. – –

Gdzie byłaś? - domagam się, gdy uderza we mnie ulga. Więc nie jest w połowie drogi powrotnej do LA. Tylko, na górze. - Keely jeszcze raz sprawdza korytarz, zanim cicho zamyka drzwi. Siada na krawędzi łóżka i wyciąga teczkę, którą ukryła pod szlafrokiem. - Przeglądałam strych w poszukiwaniu informacji o Ashcrofcie i nie uwierzysz co znalazłam. Podaje mi teczkę. Otwieram ją i nieruchomieję. Zdjęcie mojego ojca z mamą, mojego brata i mnie.

– –

Gdzie to znalazłaś? - przeskakuję oczami do niej. Czy ona zna mój sekret? Co się dzieje? W pudłach z rzeczami Ashcrofta. Spójrz, to moja mama.

Keely wskazuje kolejne zdjęcie w teczce młodej kobiety. Wypuszczam westchnięcie ulgi. W morde, było blisko. Wtedy odwracam zdjęcie i widzę napis z tyłu. – –

Co to jest do cholery? Nie wiem, ale to jest poważne. - Keely podkula nogi. - Zawsze myślałam, że mam uciekła bo Ashcroft złamał jej serce. Że mnie nie chciał, czy coś. Ale co jeśli zerwał z nią żeby ją chronić... przed kimś kto wysyłał te listy z pogróżkami? Mocno ściskam teczkę. Nagle serce wali mi jak szalone w piersi.

– – –

Co jeszcze znalazłaś? - żądam niskim głosem, próbując trzymać się w kupie. Tylko te zdjęcia i kilka listów miłosnych Ashcrofta do mojej mamy. Jak myślisz co one oznaczają? Nie wiem, - odpowiadam powoli, przeglądając jeszcze raz zawiniątka. Tym razem, widzę inne zdjęcie mojego taty.

Wokół jego twarzy narysowane jest kółko, jakby celownik. Moja krew zamienia się w lód. Pamiętam ten dzień, w naszym ogródku. Tata dopiero co przyniósł do domu zdalnie sterowany samolot który kupił dla mnie po pracy i spędziliśmy na dworze godziny, bawiąc się nim razem. Zanim go straciłem. Zanim Ashcroft go zniszczył... albo tak przynajmniej myślałem. –

–

Nie wiem kto to jest, - mówi Keely, obserwując mnie. - Był on też w rodzinnych albumach, może stary przyjaciel? Mogłabym spróbować go znaleźć. Może wie on coś o tym co się wtedy stało. On nie żyje. Odpowiadam bezmyślnie. Keely wygląda na zdezorientowaną. Szybko się poprawiam.

– –

To znaczy, do tej pory pewnie już nie żyje, co nie? Ashcroft kopnął już w kalendarz. To co innego, rak go dopadł. Na tym zdjęciu facet wygląda na czterdzieści lat, więc teraz musi mieć z siedemdziesiąt. To nie tak staro. - Keely wzdycha. - Ale ja nawet nie wiem jak on ma na imię. I dobrze. Chowam zdjęcie, kiedy ona nie patrzy.

–

Chodź do mnie. - Przywołuję ją, odsuwając teczkę na bok jakby jej zawartość nie wywróciła właśnie mojego świata do góry nogami. - Wyglądasz na zestresowaną. I mam coś, co może w tym pomóc.

Spróbuj dziewięć cali twardego fiuta. Jeśli cokolwiek może sprawić, że zapomnę o tej bombie zrzuconej mi na głowę, to będzie to zatopienie się w jej mokrej cipce, ale Keely tuli się do mnie ziewając. –

Za bardzo zmęczona, - szepcze już odpływając. - Możemy po prostu spać? Wypuszczam oddech.

–

Jasna sprawa, skarbie.

W sekundzie zasypia, a jej ciepłe krągłości owinięte są wokół mnie. Wpatruję się w sufit, ciało mam napięte jak struna, a kutasa twardego i głodnego jej. Co tu się kurwa dzieje? Zawsze myślałem, że to takie proste. Ashcroft wyrolował mojego ojca z firmą. Tata nie mógł znieść wstydu i rozczarowania więc włożył sobie lufę spluwy do ust i pociągnął za spust.3 Przez dwadzieścia dwa lata nienawidziłem Charles'a Ashcrofta i obwiniałem go o śmierć mojego ojca. Dwadzieścia dwa lata palącego żalu. Dwadzieścia dwa pierdolone lata skupiania się na tym, żeby za to zapłacił. Ale teraz... 3 O w małpie kokosy....to musiało boleć O.O

Wyciągam zdjęcie i wpatruję się w nie w ciemności. Cel jest zakreślony grubym czarnym markerem, wyraziście. Ja obserwuję. Jeśli Ashcroft odesłał mamę Keely żeby ją chronić, to co jeśli zrobił to samo z moim tatą: wyrzucił go z firmy żeby ten tajemniczy szantażysta nie dostał swojej zemsty? Głowa mi pęka od pytań. Za głośnych kurwa pytań. Wszystko co myślałem że wiem, wymyka się teraz spod kontroli i centrum tej burzy leży teraz koło mnie. Keely. Ona przebija się przez moje mury obronne, próbując dostać się do mojego skamieniałego, zimnego serca. I teraz rozszarpuje na kawałeczki jedyną rzecz jakiej byłem pewny najbardziej na świecie. Co ja teraz kurwa zrobię?

Tłumaczenie nieoficjalne: sylwiaz97

12 Keely Reszta tygodnia jest jak rozmyta plama. To tak jakbym żyła podwójnym życiem. Moje noce wypełnione są Vaughnem, odkrywającym każde granice i naciskającym aż błagam o więcej. Później kiedy dzień przychodzi, wepchnięta zostaję w nowe życie jako Dyrektor Naczelna: spotkania każdego dnia w mieście, poznawanie Ashcroft Industries aż spotkam się z każdą głową departamentu w firmie. Mimo drwin Brenta, udaje mi się trzymać rękę na pulsie. Cam przeprowadza mnie przez każdy dzień. Był on moją deską ratunkową, ale mimo że twierdzi że żadne pytanie nie jest zbyt głupie, to i tak czuję się jak idiotka kiedy mówię żeby przetłumaczył mi biznesową gatkę na angielski. – –

Świetnie sobie radzisz, - zapewnia mnie, po spotkaniu dotyczącym transportu celów, które nie mogłoby być bardziej dezorientujące jeśli omówione by było po suahilijsku4. Ta, chciałabym, - próbuję wyrównać ogromny plik informacji na stercie wszystkich innych folderów. - Jak tam ceny akcji? Cam posyła mi uśmiech.

– –

–

Zastraszająco wzrastają. To zajmie trochę czasu, ale Wall Street obserwuje. Wiedzą, że trzymamy się bardzo dobrze, nawet bez Ashcrofta u steru. Pracowałeś dla niego przez jakiś czas, prawda? - pytam, wracając do jego biura. Staram się uśmiechać i kiwać głową do wszystkich asystentów i sekretarek, które mijam. Wiem, z pracy jako praktykantka, jak do dupy jest to że szef nie traktuje cię jak istotę ludzką. Dziesięć lat, - odpowiada Cam. Jest on ogolony i ma na sobie garnitur: zawsze profesjonalny w biurze. - Dołączyłem do firmy zaraz po skończeniu studiów w kancelarii pocztowej i wspinałem się wyżej.

Wchodzimy do jego narożnego biura i biorę swoją szansę na postawienie wszystkich folderów na biurko. Wyciągam zdjęcie z kieszeni, te Ashcrofta z tajemniczym przyjacielem... bez twarzy zakreślonej jako cel. Przeszukiwałam stare broszury firmy i fotografie kiedy tylko mogłam, ale nadal zostaję z niczym. –

Wiesz może, kto to jest? - pytam, pokazując zdjęcie Camowi. Bierze zdjęcie. Myślę, że widzę przebłysk rozpoznania w jego twarzy, ale on potrząsa

4 To taki język w ogóle istnieje? WAT??

głową. – – – –

– –

Nie, przykro mi. Był przyjacielem Ashcrofta, - dodaję, mając nadzieję że pobudzę jego pamięć. - Jakieś dwadzieścia albo trzydzieści lat temu. Przed moimi narodzinami, - śmieje się Cam. - No chyba, że twierdzisz że jestem staruszkiem? Nie, - mówię. - Myślałam tylko, że może coś widziałeś. Czy może Ashcroft w ogóle o nim wspominał. - Przestaję na chwilę. - O mnie nic nie mówił, prawda? Nie mogę uwierzyć że po prostu umieścił mnie w testamencie, nie dyskutując o tym z nikim. Ashcroft był taki tajemniczy. - Cam wzrusza ramionami. - Miał swój sposób robienia rzeczy. Ale ty byłeś jego zastępcą, - mówię. Cam posyła mi ubolewający uśmiech.

–

To tylko znaczyło, że dawał mi rozkazy a ja je wykonywałem. Wiesz, pilnowałem żeby wszystko szło tu gładko, zwłaszcza pod koniec, - dodaje. - Ale to Ashcroft był tym za kółkiem. Wzdycham. Wszędzie, gdzie się odwrócę znajduje więcej zaułków i tajemnic. Strząsam przeszłość i sprawdzam moją nigdy nie kończącą się listę rzeczy do zrobienia.

–

Odzywał się może ktoś od planowania imprez? - pytam, przypominając sobie. Przez to, że gala odbędzie się dzisiaj, martwię się że coś pójdzie nie tak w ostatniej minucie. - Miałam kilka pytań odnośnie... Cam podnosi rękę do góry, uciszając mnie.

– – –

Mówiłem ci, mają wszystko pod kontrolą. Ale to jest wielkie wydarzenie, - protestuję. - Największe! Sam powiedziałeś, że wszyscy obserwują. I właśnie dlatego potrzebujesz oddelegować, - kontruje Cam. - Zostaw szczegóły profesjonalistom. Twoim zadaniem jest dopilnować, żeby wszyscy poznali nową szefową.

Biorę oddech. On ma rację. Moją odpowiedzialnością nie jest sprawdzenie czy kelnerzy ubrani są na biało, ani czy parkingowy dostał pozwolenie od miasta. Po raz pierwszy w mojej karierze, to ja będę tą, która będzie miło spędzać czas na imprezie, gdy inni ludzie zajmą się robotą. – – –

Pozwolę ci wrócić do pracy, - mówię, przygotowując się do wyjścia. Gdzie ty idziesz? - Cam mnie zatrzymuje. - To jest teraz twoje biuro. Że co? - gapię się na niego. - Nie rozumiem. Śmieje się nisko.

–

–

Teraz jesteś Dyrektorką Naczelną, potrzebujesz przestrzeni w której możesz pracować. A ja tylko grzałem ci siedzenie. Moje prawdziwe biuro jest na końcu korytarza. Widzimy się dzisiaj? Tak do zobaczenia później, - odpowiadam słabo. Puszcza mi oczko i zamyka drzwi za sobą, zostawiając mnie samą w biurze. Moje?

Rozglądam się wokół, zachwycona. Biuro jest ogromne, rozmiaru mojego beznadziejnego mieszkania w LA. Gładkie meble, drogie dywany. I widok... Podchodzę do okien, wchłaniając widok Nowego Jorku rozpostartego pode mną. Czuję się tu jakbym była na szczycie świata i po raz pierwszy uświadamiam sobie: Nie chcę tego teraz stracić. Jakikolwiek sekret stoi za moim odziedziczeniem, to już jestem zaangażowana. W tą firmę, w tych ludzi. Ashcroft powierzył ich los w moje ręce nie bez powodu i nie chcę go zawieść. Nie z Brentem i jego intryganckimi groźbami rozerwania firmy na strzępy. Mój intercom dzwoni. – – – – – – – –

Panno Fawes? Tak! - rzucam się żeby wcisnąć guzik. Pani następne spotkanie jest tutaj. Mogę ich do pani wysłać? Tak, proszę. - Rozgaszczam się w cudownym fotelu i sięgam po tablet, ale kiedy drzwi się otwierają, to Vaughn wchodzi do pomieszczenia. Hej! - podskakuję, ciesząc się że go widzę. - Myślałam, że spotkamy się dziś na gali. Miałem parę spraw do załatwienia w mieście. - Vaughn wita mnie pocałunkiem. Jak na przykład? - pytam ciekawa. Jak na przykład kilka spraw. - Jego odpowiedź jest pusta. Jak zwykle. Nie wiem co on robi kiedy jestem w biurze cały dzień, a kiedy pytam, ten mnie zbywa.

Teraz, wyrzuca on resztę pytań z mojej głowy przez to że kładzie rękę na mojej klatce piersiowej i powoli popycha mnie do tyłu, aż uderzam w krawędź biurka. –

Niezłe biuro, panno Fawes, - mruczy z grzesznym błyskiem w oczach. Puls mi przyspiesza.

– –

Moje następne spotkanie zaraz tu będzie, - mówię mu, ale on już podnosi mnie na krawędź biurka, rozsuwając mi szeroko uda. No to, będą się cieszyć pokazem.

Szarpie moje majteczki na bok i przesuwa kciukiem po łechtaczce. Jęczę, łapiąc go za ramiona żeby się przytrzymać. Vaughn pociera znowu, szepcząc mi do ucha. – – –

– – – – –

Cały dzień myślałem o pieprzeniu cię. - Wsuwa palec głęboko w moją cipkę, a ja drżę na dotyk. - Widzisz jaka jesteś mokra, skarbie? Ty też mnie chciałaś. Tak, szepczę. Boże, cały czas go pragnę, z pożądaniem które mnie przeraża i raduje jednocześnie. Powiedz mi jak. - Vaughn wpycha we mnie kolejny palec, ruszając nim powoli gdy kciukiem pociera moją łechtaczkę. Jego oczy nie opuszczają moich i dobry Panie, już dyszę i skręcam się wzbijając się wyżej. - Powiedz mi o każdej niegrzecznej rzeczy jaką chcesz, żebym zrobił z twoim ciałem. Powiedz to na głos. Chcę ciebie tam, - szepczę, czując jego palce wchodzące głębiej, zakrzywiające się. Nadziewam się na niego, potrzebując tarcia na mojej łechtaczce. - We mnie. Już jestem w tobie, - Vaughn prycha. - Musisz się bardziej postarać. - Zaczyna wysuwać palce, a ja skomle na ten ruch. Twojego kutasa, - sapię. - Potrzebuję twojego kutasa we mnie. Już lepiej. - Mruczy Vaughn, znowu okrążając moją łechtaczkę, a palce ma śliskie. Jak mnie chcesz skarbie? Wsuwającego się powoli? Nie. - Znowu drżę, wspinając się wyżej. - Chcę żebyś robił to mocno. Wbijał się we mnie tak głęboko, że będę krzyczeć.

Vaughn warczy, szybciej pompując we mnie palcami. –

Właśnie tak skarbie. Lubisz to na ostro.

Skomlę w zgodzie. Boże, ta władza jaką ma nade mną ten mężczyzna. Jak zabiera mnie do nieba i z powrotem. –

Chcę, żebyś mnie znowu związał, - szepczę, czerwieniąc się na wspomnienie. - Chcę żebyś mnie przytrzymał i pieprzył aż nie będę mogła się ruszać, ani mówić. Oczy Vaughna są teraz dziksze, wypełnione pożądaniem.

–

– –

Nie będziesz krzyczeć, z moim kutasem wepchniętym głęboko w twoje gardło, - sapie, wpychając głębiej palce, rozszerzając mnie. - Lubisz to robić na kolanach, prawda? Krztusić się moim fiutem, ze spermą spływając w dół twojego gardła. Tak, - sapię, jeszcze bliżej. - Tak, chcę tego wszystkiego. Wszędzie... - Vaughn pociera mój punkt G i o Boże rozkosz rozbija się we mnie falami. Chcesz, żeby mój kutas wbijał się w ciebie, w twoją zaciskającą się cipkę, w te małe mokre usta. Ale najbardziej chcesz mnie z tyłu. Drżę na tę prawdę, ale on nie pozwoli mi odwrócić wzroku.

–

Chcesz, żebym pieprzył twoja ciasną, dziurkę analną, prawda skarbie? Chcesz, żebym cię szeroko rozsunął i wbił się głęboko, aż stracisz kontrolę. Ten pokaz tamtej nocy to tyko początek. Mam jeszcze więcej dla ciebie. I przyjmiesz to wszystko dzisiaj. Dzisiaj? Dochodzę zszokowana, gryząc jego ramię, żeby nie krzyknąć. Vaughn śmieje się, wysuwając ze mnie palce.

–

Tak myślałem, że ci się to spodoba, - mamrocze, ciągnąc moją spódniczkę w dół. - I mówię poważnie, skarbie. Poczujesz jak wdzieram się w tą dziurkę, poczujesz każdy cal.

Oddech utyka mi w gardle, w połowie z paniki w połowie z pożądania. Czucie tego wibratora we mnie było wystarczająco intensywne. Nie sądzę, że będę w stanie znieść więcej. – –

Vaughn, - łapię powietrze. Ten ucisza mnie rozkazującym spojrzeniem. Wybrałaś już sukienkę na dziś? Kiwam głową, zdezorientowana.

– – –

Nie zakładaj żadnych majtek, - mówi. - Chcę ciebie mokrej i gotowej dla mnie. Ale... Nie. Ma. Żadnego. Ale. - Vaughn dławi mój protest z głodnym spojrzeniem który wywraca mój żołądek do góry nogami. Boże, jest seksowny kiedy tak mi rozkazuje. - Możesz się wmieszać i robić swoją robotę łączenia z ludźmi, ale oboje będziemy wiedzieć co ukrywasz pod tą sukienką. I kiedy powiem słowo, lepiej bądź gotowa podsunąć tą swoją sukienkę do góry i pokazać mi tą słodką cipkę. Serce mi wali. Kiwam głową.

–

Dobra dziewczynka. Vaughn wychodzi bez obejrzenia się w tył. Słyszę jak rozmawia z sekretarką, a następnie

znika. Znowu opadam na biurko. Ten mężczyzna jest cudem. Cały dzień byłam tak zestresowana i zmartwiona dzisiejszym wielkim wydarzeniem, ale Vaughn potrafi sprawić że o tym wszystkim zapomnę. Wie dokładnie jak dostarczyć mi uwolnienia, jak oczyścić mój umysł i sprawić, że poczuję się niesamowicie. Cokolwiek się wydarzy, wiem że to będzie noc, której nigdy nie zapomnę.

Tłumaczenie nieoficjalne: sylwiaz97

13 Vaughn Gala jest jakby zgromadzeniem „kto jest kim” najbogatszych gnojków Nowego Jorku, wepchniętych w jeden najszykowniejszy hotel w mieście, płacących dziesięć tysięcy dolarów za talerz, żeby czuć się jak najlepsi, na cele charytatywne które powinni niby wspomagać. W chwili, w której przechodzę przez próg, żałuję że w ogóle się tu pokazałem. Ale Keely chce żebym tutaj był. Potrzebuje wsparcia. I pieprzyć to, tutaj jest otwarty bar. Przedzieram się przez tłum, łokciami odpychając typków z Wall Street i ich wypindrzone żoneczki. – – –

Co mogę panu podać? - barman najwyraźniej zna się na swojej robocie, bo po jednym spojrzeniu na mnie, od razu sięga po butelki z wyższej półki. Whiskey. Czystą. I to jest mój ziomek.

Odwracam się. To ten dupek z firmy Keely z LA. Carter Abrams, wyglądając na zajebiście zadowolonego z siebie w swoim krawacie w tureckie wzory. –

Zajebista impreza, co nie? - prycha na mnie. - Ale myślałem, że powiedziałeś iż nie łączą cię żadne relacje z Keely. No i znowu te stare gówno.

– –

– – –

Ona już dla ciebie nie pracuje, - mówię mu zimnym głosem. - Więc nie ma nic niestosownego, w naszym spotkaniu się. Oj, tylko się z tobą drażnię stary. - Carter klepie mnie po plecach, a ja muszę się powstrzymać żeby mu zajebać tak, że wyląduje w szpitalu. - Nie obchodzi mnie to, czy się pieprzycie jak króliki. Ja powiadam, żyj i daj żyć. Wiesz, masz szczęście, - warczę. Ach tak? Tak. Jeśli bylibyśmy w jakimkolwiek innym miejscu, połamałbym każdą kość w twoim ciele, - mówię jakby nigdy nic, jakbyśmy po prostu sobie pierdzielili o głupotkach. Rozbiłbym ci tą szczękę tak mocno, że spędziłbyś miesiąc na operacji konstrukcji twarzy. Carter blednie.

–

Ale to zniszczyłoby imprezę, co nie? - kontynuuję, chwytając swój drink i biorę długi łyk. -

A Keely potrzebuje, żeby wszystko poszło gładziutko. Więc dziś jest twój szczęśliwy dzień, dupku. Ale następnym razem gdy się do mnie odezwiesz, mogę zmienić zdanie. Zostawiam go trzęsącego się jak cipa którą jest. Ale kurwa, mam teraz ochotę komuś przyjebać. Nie chodzi tylko o Cartera, ale o cały ten pieprzony pokaz. Bogactwa i przepych, milion kłamstw. Na schodach stoi biało-czarne zdjęcie portretowe Ashcrofta, który spogląda na nas wszystkich. Patrzę na nie, czując te znajome ukłucie rozgoryczenia i palącej furii. Ale dziś, coś innego pływa od powierzchnią zwykłego gniewu. Wątpliwość. Odkąd Keely pokazała mi te groźby, nie wiem co myśleć. Wszystko było takie proste zanim tu przyjechałem: Ashcroft był draniem bez serca, który zniszczył mojego ojca a w zamian, ja zniszczyłbym jego dziedzictwo. Ale teraz zastanawiam się, co się do cholery wtedy wydarzyło? Kto go szantażował? I czego chciał? Czy Ashcroft wyrzucił mojego ojca, żeby go zranić... czy żeby spróbować ratować jego życie? Tak czy inaczej, teraz to wszystko gówno znaczy. Ashcroft i mój tata to tylko zimne ciała w ziemi. Wszystko co zostało to teraz: firma, jego dziedzictwo. I Keely. Widzę jak sunie po pomieszczeniu. Kurwa. Wygląda dziś pięknie. Do diabła, zawsze jest piękna, ale to jest co innego: jej włosy upięte są w górze, te oczy lśnią z podekscytowania, a ciało opięte w szykowną, powłóczystą suknię. Rozmawia z którymś z gości, uśmiechając się, wszystkich rozluźniając. Ludzie tłoczą się wokół żeby ją poznać, nieoficjalną gwiazdę wieczoru. Keely znosi tą uwagę jakby była do niej stworzona, nawet jeśli wiem, że musi się denerwować jak cholera, żeby zrobić dobre wrażenie. Czuję nieznane ściskanie w piersi. Duma. Posiadanie. Miłość. Nie. Kurwa nie. Przełykam resztę whiskey i chwytam kolejny drink z tacy. Weź się w garść. Karcę siebie. Tylko dlatego, że dziewczyna jest silna i mądra i cudowna w łóżku, nie oznacza że możesz myśleć choć przez minutę, że to kiedykolwiek będzie coś prawdziwego. Przemawia tylko przez ciebie twój kutas. Wiesz jak to się kończy. Przysięgałeś, że nigdy więcej. Znowu na nią patrzę. Ma pomalowane usta na czerwono i skupiam się na tych soczystych wargach. Wyobrażając sobie te czerwone usta sunące w górę i w dół mojego kutasa, jak skomli z rozkoszy kiedy wsuwam się do samego końca. Jak jej cipka robi się mokra, tylko od robienia mi loda. Mój kutas podskakuje. Tak, chodzi tylko o to. Żadnych emocjonalnych bzdur zalewających mi głowę, jedynie prosta, silna żądza. To jak trzyma mnie w garści, jest tylko fizyczne. Musi być. Moje serce już nie wie jak kochać. Przedzieram się do niej przez tłum. Jest otoczona biznesmenami, grupą starych typów którzy dochodzą od każdego jej słowa i wyciągają się, żeby mieć lepszy widok na tył jej sukienki. – –

… możemy wam obiecać... Vaughn! - jej twarz rozjaśnia się kiedy mnie widzi. Hej skarbie. - Obejmują jej talię ramieniem i posyłam facetom uśmiech. - Wybaczcie, ale muszą ukraść na jedną minutkę. Prowadzę Keely z dala od nich zanim ma szansę się sprzeciwić.

–

Co się dzieje? - pyta mnie, potykając się w szpilkach żeby nadążyć.

Prowadzę ją po schodach i na daleki koniec antresoli. Tutaj jest ciszej, z dala od tłumu, a antresola wychodzi na salę balową. –

To się dzieje. - Popycham ją na balkon, kradnąc smak jej soczystych ust. Jej ciało opada na mnie z jękiem. Mój fiut twardnieje jeszcze bardziej. Odsuwam się. Brak jej tchu i uśmiecha się.

– –

–

Hej, - mówi znowu, tym razem miękko. Przebiega dłońmi po mojej marynarce. - Dobrze wyglądasz. A ty wyglądasz kurwa spektakularnie. - Łapię ją w talii, opiętą w czerwony jedwab jak seksowny zapakowany prezent urodzinowy. Zsuwam ręce niżej, na krągłość jej tyłeczka. Zrobiłaś to co ci kazałem? - mruczę. Z zakazem majteczek? - Wzrok Keely zamienia się w drażniący. - Może. Może nie. Będziesz musiał po prostu dowiedzieć się później, - dodaje, puszczając oczko.

Później? Pieprzyć to. Jestem tylko kilka cali od jej gołej, mokrej cipki i nie ma mowy że puszczę ją teraz bez wsunięcia się głęboko, aż do samego pierdolonego końca. Keely nie zdaje sobie sprawy z tego jaki już jestem twardy. Odwraca się i patrzy na sale balową. – – –

Idzie świetnie, nie sądzisz? Do tej pory uzyskaliśmy już tyle pieniędzy na cele, a aukcja się jeszcze nawet nie zaczęła. Świetnie się spisałaś. - Staję za nią, obejmując ją w talii. To nie byłam ja. Ja tylko powiedziałam im, żeby to zrobili i voila! Wszystko jest idealne. Śmieję się.

– –

Cieszysz się widokiem stąd? Zdecydowanie.

Nie tylko ona. Gdy Keely tak opiera głowę o moją pierś, mam widok pierwszej klasy w przód jej sukienki. Jej piersi wypchnięte są wysoko w satynie, prosząc o uwolnienie. Te sutki uwięzione w koronce. Dziś wieczorem, będę je ssał aż będzie krzyczeć. Ale teraz, będzie musiało mi starczyć coś bardziej dyskretnego. Sięgam między nas i odpinam pasek. Keely wydaje zadowolone westchnięcie. Nadal obserwuje galę, nieświadoma moich sprośnych planów. –

– – –

Czy to okropne, że lubię przejmować dowodzenie? Nadal stresuję się firmą, ale niesamowicie jest mieć ludzi którzy naprawdę dla odmiany mnie szanują. Kiedy wchodzę na spotkanie, wszyscy zwracają na mnie uwagę... a nie rozkazują iść po kawę, - dodaje. Myślałem, że lubisz przyjmować rozkazy, - mamroczę, rozpinając rozporek. Mój kutas jest sztywny, żądny jak ja pierdole, żeby ją teraz posiąść. To co innego, - szepcze. - Te rozkazy zawsze są z rodzaju tych rozrywkowych. To co powiesz na to, żebym dał ci rozkaz teraz? - mówię jej miękko. - Złap się dobrze barierki i nie wydaj ani jednego pierdolonego dźwięku. Keely zasysa oddech. Jej ciało robi się spięte.

– –

Vaughn? - próbuje wykręcić głowę w moją stronę, ale ja odwracam ją w stronę sali balowej. Nie martw się skarbie. - Podsuwam jej sukienkę do góry, cal po calu w górę tych aksamitnych ud. - Balkon nas ukrywa. Nie mogą niczego zobaczyć. Wsuwam rękę między jej nogi i kurwa, mówiła prawdę. Goła i mokra i gotowa dla mnie.

–

Nikt nie będzie wiedział, że w teraz pieprzę cię głęboko. - Szepczę. - Nie, chyba, że zaczniesz krzyczeć. Myślisz, że dla mnie możesz być cicho skarbie? Keely drży gdy pocieram jej śliski mały guziczek.

–

Tak, - sapie. - Mogę być cicho.

Keely wypycha do mnie tyłeczek, ocierając się o mojego kutasa i cholera to, wypieprzyłbym ją teraz nawet gdyby obserwowało całe pomieszczenie. –

Spokojnie, tygrysie. - Ustawiam ją przed sobą, rozsuwając jej uda. - Po prostu oglądaj imprezę. Ani piśnij. Wchodzę w nią powoli. Keely chwyta mocniej balkon, przełykając jęk.

–

Och, podoba ci się to, prawda? - mówię, cofając biodra, a następnie wchodzę głębiej, aż cały jestem w jej mokrej cipce. Do diaska, jest taka ciasna, tak cholernie dobra.

–

Zapomniałem, że lubisz to publicznie, - szepczę, ruszając się szybciej, czując jak zaciska się wokół mnie i drży. - Lubisz kiedy ludzie patrzą, kiedy nie wiedzą jaka jesteś niegrzeczna. Myślisz, że ktokolwiek tam na dole zdaje sobie sprawę z tego co robimy? Z tego, że jestem aż po jaja zakopany w tej pysznej cipce, tuż przed wszystkimi?

Keely łapie powietrze. Jej ciało przy mnie drży. Czuję jak wypycha do mnie ciało, żeby napotkać moje pchnięcia. O kurwa, tak dobrze ją czuć. –

Nie ruszaj się, - przypominam jej. - Bo ktoś zobaczy. I tak już masz to wypisane na twarzy.

Keely nieruchomieje, skomląc. Teraz to ja kontroluję tempo, wsuwając się w nią i wysuwając. Czuję się jakby jaja miały mi zaraz eksplodować, każde zaciśnięcie się jest boskie. –

– – – – –

Proszę, - błaga mnie, a palce ma zbielałe od ściskania poręczy. Wiem, że doprowadza ją do szału to, że musi pozostać spokojna, że musi zachowywać się jakbym nie wbijaj się w nią teraz głęboko. O Boże, - szepcze, drżąc. - Vaughn, jestem tak blisko. Wiem, skarbie. Bo za każdym razem cię do tego doprowadzam. - Wbijam się szybciej. Tak, - Keely drży. - Boże, tak. Właśnie tego chcesz, - warczę, dotykając jej śliską łechtaczkę. Podskakuje, zaciskając się wokół mnie. - Chcesz każdego cala mnie. Chcesz mojego kutasa jak niczego innego. Całego ciebie, - oddech Keely przyspiesza. - Ciebie, Vaughn. Tylko ciebie.

Wysuwam się aż tylko główka mojego fiuta pociera jej mokre fałdki. Keely szlocha w proteście, a wtedy wchodzę w nią znowu, cal po gorącym, twardym calu. Do samego końca, bez pieprzenia się. Zakopuję się w jej ciasnej dziurce po same jaja i napieram na nią. Keely wiotczeje w moich ramionach. Chcę ją tam zabrać. Potrzebuję, żeby poczuła co mi robi, jak to jest najlepszą rzeczą jaką kiedykolwiek czułem. Uderzam w jej punkt G jak rakieta, nacierając głęboko, pocierając ją od środka, znowu i znowu, aż w końcu się rozpada, podskakując w pieprzonych konwulsjach wokół mojego kutasa. Rozkosz rozlewa się po moim ciele w niszczącej fali i dochodzę strzelając w niej ładunkiem, aż jej głodna cipka wysysa ze mnie ostatnią kroplę. Trzymam ją mocno przy sobie i nigdy nie chcę jej puścić. Kurwa mać.

Tłumaczenie nieoficjalne: sylwiaz97

14 Keely Przepraszam i wychodzę do łazienki żeby się ogarnąć, ale w chwili gdy zamykam za sobą zamek, opadam na ścianę, przytłoczona. O mój Boże. Serce wali mi od mojego orgazmu, a ciało stoi w ogniu. Jak on mi to robi? Vaughn ma rację, jestem taka brudna. Pieprząc go na balkonie, gdzie wszyscy mogli zobaczyć. Jasne, byliśmy kryci barierką, dyskretnie osadzeni w ciemnym kącie, z dala od tłumu. Ale każdy mógł przyjść pozwiedzać, każdy mógł zobaczyć. I może dlatego było mi tak cholernie dobrze. Szybko się ogarniam i oblewam zimną wodą nadgarstki, aż mój puls zwalania. Moje odbicie patrzy się na mnie, zarumienione i iskrzące. Dokładnie tego potrzebowałam. Tak dużo stoi na szali tego, by ta gala się udała. Każdy obserwuje, żeby przekonać się czy w zarządzaniu jest jakaś wada: czy Ashcroft Industries zmierza do końca bez samego Ashcrofta u steru. Byłam tak zdenerwowana, nawet pogaduszki z ludźmi na dole wydawały się jak ogromna bitwa, ale teraz dzięki Vaughn'owi i jego niesamowitym zdolnościom czuję się odświeżona i rozluźniona. Gotowa na wojnę. Poprawiam swój makijaż i wychodzę na zewnątrz. Vaughn powiedział że pójdzie nam po jakieś drinki, więc kieruję się z powrotem na schody. Składany jest tu też hołd dla Ashcrofta: wystawione stare fotografie, które śledzą ewolucję firmy, które uchwyciły wiele sukcesów jego życia. Ustawiłam też tu kilka zdjęć posiadłości, ale znaleziono też inne, ze starych artykułów w gazetach i z archiwum w biurze. – –

On był świetnym człowiekiem. - Starszy pan ogląda wystawę, opierając się ciężko na lasce. Znał go pan? - pytam. Mężczyzna uśmiecha się.

– – – – –

No jasne, że tak. Byłem jednym z jego pierwszych klientów, wtedy ściągałem części do samochodów. To jest niesamowite. Cieszę się, że udało się panu tu dziś być, - dodaję. Świetny facet. On i Jack. - Facet potrząsa głową. - Wydarzyła się okropna tragedia. Jack? - nieruchomieję. To był mężczyzna na tajemniczej fotografii – stary przyjaciel Ashcrofta. Świetny facet, - mężczyzna skina głową na zdjęcie na ścianie. - Razem założyli firmę. Nie

wiem co poszło nie tak, ale Jack odszedł kilka lat później. Niedługo po tym się zabił, okropna sprawa. Świetny facet, oddany swoim synom. - Posyła mi uśmiech pełen żalu. Czas i los kiedyś nas wszystkich razem zjednoczą. Mężczyzna odchodzi powoli, ale ja zostaję, przyglądając się bardziej zdjęciu. Pochodzi ono z wczesnych lat, Ashcrofta i jego kolegi, ale to zdjęcie ma oficjalny podpis. Charles Ashcroft i Jack Vaughn. Vaughn. Jasna cholera! Krew zamienia się w lód. To nie może być powiązane. Nie, to przypadek, musi być. Mnóstwo ludzi nazywa się Vaughn. Tylko, że Vaughn powiedział, że jego ojciec też się zabił. I za każdym razem gdy mówię o Ashcrofcie, widzę jak tężeje. Mówiłam sobie, że to tylko moje wyobrażenie, że on brał po prostu moją stronę a nie faceta który porzucił moją ciężarną matkę. Ale teraz... Teraz uświadamiam sobie, że przez cały czas mnie oszukiwał. Ojciec Vaughna był partnerem Ashcrofta.5 Ale czemu to ukrywał? Co on tu robi... ze mną? Szybko schodzę na dół, próbując nie panikować. Jest na pewno jakieś proste wyjaśnienie, musi być. Po prostu muszę znaleźć Vaughna i usłyszeć to na własne uszy. Bo jeśli oszukiwał mnie on dla jakiejś ukrytej agendy, używając mnie żeby przeniknąć do mojej rodziny... Niedobrze mi, ale zmuszam się żeby pozostać spokojną. Rozglądam się wokół, ale widzę tylko morze garniturów i sukni, ani śladu Vaughna. – – –

Keely. - Czuję rękę na ramieniu. To Brent. Nie teraz. - Strząsam jego dłoń. Muszę z tobą porozmawiać i to już. Wygląda na zbyt zadowolonego. Nie mogę się teraz zajmować jego gierkami, więc idę dalej.

– – – –

Później dobra? Keely! - idzie za mną. - To ważne. Muszę znaleźć Vaughna, - mówię mu, nadal rozglądając się rozpaczliwie po uśmiechających się twarzach, w poszukiwaniu jego. W takim bądź razie będziesz chciała to usłyszeć. - Brent znowu mnie łapie i tym razem zatrzymuję się. Jest zadowolony z siebie, pełen satysfakcji. - To co mam do powiedzenia, dotyczy też twojego przyjaciela. Przełykam ślinę.

– –

O co chodzi? Nie tutaj. - Brent rozgląda się. - Mam coś, co musisz zobaczyć. Chodź ze mną.

Przystaję, rozdarta. Muszę porozmawiać z Vaughn'em w tej chwili, ale Brent czeka zniecierpliwiony. Może wie coś o Jacku i Ashcrofcie. Może posiada więcej informacji. –

Dobra, - zgadzam się. - Ale lepiej się pospiesz. Brent szczerzy się.

5 O kurwa wydało się O.O

–

Oj, tak zrobię. Wyprowadza mnie z głównej sali balowej, machając na jakiegoś ochroniarza żeby poszedł z

nami. W żołądku mi się przewraca. To nie może być nic dobrego. Brent otwiera drzwi do pokoju na końcu korytarza. Mówi ochroniarzowi, żeby ten pilnował drzwi, a następnie zaprasza mnie do środka. Jest to jakiegoś rodzaju biuro, z wielką plazmą na ścianie. Brent podchodzi do odtwarzacza dvd i wkłada jakąś płytę do środka. – –

Cokolwiek masz do powiedzenia, po prostu przejdź do tego. - Próbuję brzmieć jakbym nie zmarzła na kość od niepokoju. - Ludzie na mnie czekają. To nie tyle co mogę ci powiedzieć, ale to co mogę ci pokazać. - Brent odwraca się do mnie. - Vaughn nie jest tym, kim myślisz. Serce wali mi tak głośno, że sądzę że słychać je w całym pomieszczeniu.

– – – –

O czym ty mówisz? Nie poznałem go na żadnym przyjęciu, jak ci powiedział. - Brent się uśmiecha. Zatrudniłem go, miesiąc temu. Zatrudniłeś go... - Marszczę brwi, zdezorientowana. - Do czego? Żeby cię wypieprzył.6

Jego słowa uderzają we mnie z siłą gnającego pociągu. Sapię głośno i potykam się do tyłu, opadając na krzesło. – –

Co...? Nie. Kłamiesz, - jąkam się. - Nie wierzę ci! To prawda. - Brent prycha, brzmiąc na rozbawionego. - Twój chłopak jest tak naprawdę wysoko opłacalnym żigolakiem. Uwodziciel, tak siebie nazywa. Przeleci kogokolwiek, za odpowiednią cenę. Jego cena za ciebie była dość wysoka, - Brent dodaje. - Ale wygląda na to, że było to warte każdego centa.

Wciska guzik na pilocie i włącza się ogromna plazma. Jest to czarno-biały obraz jakiejś sypialni. – –

Co to jest? - pytam, nie rozumiejąc. To wszystko, to za dużo, nie wierzę w to. Nie mogę. Uwodziciel w akcji, - śmieje się Brent. Przewija film do przodu gdy para wchodzi do pokoju i pauzuje. To ja. Vaughn i ja... w sypialni w posiadłości Ashcrofta. Nieruchomieję. Znowu przewija do przodu.

–

To jest moja ulubiona scena, - nuci okrutnie. - Opaska na oczy. I, o spójrz, więzy. Nie zdawałem sobie sprawy, że jesteś taką perwersyjną szmatą.

Wpatruję się w ekran w przerażeniu, gdy on włącza play. To noc, której Vaughn mnie związał, wszystko rozgrywa się przede mną. Bicie, seks, namiętne krzyki. Wszystko to było kłamstwem. Byłam dla niego tylko robotą, niczym więcej. –

Zatrzymaj to, - szepczę, z wirującymi myślami.

6 I kolejna rzecz wychodzi na jaw! Łooo matko O.O

–

Ale dopiero co zbliżamy się do najlepszej części, - Brent śmieje się okrutnie, ponownie przewijając, do momentu gdy Vaughn pieprzy mnie na rękach i kolanach. Podgłasza głos, aż nasze zwierzęce odgłosy wypełniają pokój. O Boże.

–

Zatrzymaj to. ZATRZYMAJ! - krzyczę, skacząc na nogi i wyrywam pilot z ręki Brenta. Wysuwam płytę z dvd i depczę ją szpilkami, łamiąc na pół. Brent się śmieje.

–

Mam kopie. Ja pierdole, ludzie ani na chwile nie przestaliście. Ty naprawdę jesteś brudną, małą dziwką.

W głowie mi się kręci. Niedobrze mi, bo obejrzałam naszą prywatną, intymną pasję odtwarzaną, żeby wszyscy mogli widzieć. Boże, Brent cały czas obserwował. Cały ten czas! – –

Dlaczego to robisz? - szepczę, dławiąc się szlochem. Czuję się tak zdradzona, jakby ściany się zbliżały. - Czego ode mnie chcesz? Chcę tego, co jest moje. - Uśmiech Brenta znika i widzę wściekłość pod jego okrutnym śmiechem. Jego oczy wwiercają się we mnie, pełne pogardy. - Ashcroft Industries powinno należeć do mnie. Mój ojciec musiał być szalony, żeby myśleć że będę stał spokojnie i patrzył jak ktoś kradnie moją firmę, moją własność!

Teraz już krzyczy, a ślina wylatuje mu z ust z każdym wściekłym słowem. Odsuwam się wystraszona. To on jest tym szalonym, nie jego ojciec. Widzę to w jego oczach: nie ma nad sobą kontroli. Brent łapie oddech, ogarniając się. –

– –

Nie martw się, jestem skory zawrzeć z tobą korzystną umowę. - Wyciąga jakieś papiery z kieszeni marynarki i kładzie je na biurku. - Ten kontrakt przeleje wszystkie twoje udziały do mnie, wyrazi zgodę na ustanowienie mnie nowym Dyrektorem Naczelnym i poprze wszystkie moje zamiary wobec firmy. Jak połamanie jej na kawałeczki i sprzedanie, - uświadamiam sobie z przerażeniem, przeglądając dokument. Dostaniesz milion dolców za fatygę, - dodaje Brent z prychnięciem. - Co stanowi więcej niż rekompensata, biorąc pod uwagę że wygląda to jakbyś w ogóle się nie fatygowała. Pochyla się do przodu, sunąc ręką po moim ramieniu.

–

Gdybym wiedział, że jesteś takim niegrzecznym zwierzakiem, moglibyśmy się trochę zabawić. Przechodzi mnie dreszcz i odpycham go.

– –

Co jeśli nie podpiszę? - myślę szybko. - Co się wtedy stanie? Wtedy ujawnię te taśmy w internecie. Wszystkie. Znowu jest mi niedobrze więc trzymam się biurka dla wsparcia.

–

Nie możesz...

Brent śmieje się okrutnie. –

Oj, zrobię to. Dziennikarze aż się rwali żeby poznać nową przywódczynię Ashcroft Industries. Założę się, że skakali by z radości wiedząc jaką dziwką jesteś. Wydaje mi się, że seks taśma uruchomiłaby klauzulę moralności w pięć sekund. Zostałabyś wydziedziczona a ja i tak dostałbym firmę... ale ty byłabyś narodowym skandalem. Przesuwa długopis w moją stronę. Kręcę głową. Wszystko dzieje się za szybko.

– –

Muszę to przemyśleć, - protestuję słabo. Co tu jest do przemyślenia? - krzywi się Brent. - Albo dasz mi firmę, albo zrujnuję ci pieprzone życie. Chcesz być narodowym pośmiewiskiem? Tylko spróbuj pokazać twarz po tym jak wszyscy zobaczą cię na kolanach, dławiącą się kutasem jak jakaś powszechna kurwa.

Łzy szczypią mnie w oczy i walczę żeby nie spadły. On ma rację. Nigdy nie uciszyłabym takiego skandalu. Prasa już prosiła mnie o wywiad, spekulując nad moim życiem. Seks taśma zrujnowałaby mnie na zawsze. Jakby moje serce nie krwawiło wystarczająco znając prawdę o Vaughnie. Nagle, na zewnątrz słyszę jakieś zamieszanie. –

Zejdź mi kurwa z drogi! Słyszę jakąś szarpaninę, a wtedy drzwi otwierają się z trzaskiem i wpada przez nie Vaughn.

–

Keely! Ochroniarz próbuje go odciągnąć, ale Vaughn go odpycha.

–

Co się dzieje? - domaga się. - Powiedzieli, że zniknęłaś z Brentem. Wszystko w porządku?

Serce mi się ściska. Prawie mogłabym uwierzyć w jego zmartwione oczy... że martwi się o moje bezpieczeństwo. Ale wtedy jego wzrok przechodzi na Brenta i widzę w nim panikę, jakby znał sekret, który wygadać może tylko Brent. To prawda. O Boże, to wszystko prawda. –

Spóźniłeś się. - Brent prycha. - Wszystko jej powiedziałem.

Tłumaczenie nieoficjalne: sylwiaz97

15 Vaughn Ona wie. Świadomość tego uderza we mnie, gdy widzę jak stoi między nami pośrodku pokoju. Kurwa. Keely wie wszystko. Drań jej powiedział. – –

Nie możesz go słuchać. - Postępuję krok w jej stronę. Keely odsuwa się. - Mogę wyjaśnić. Wyjaśnić co? - Keely mruga ze łzami w oczach. - To prawda? Jesteś całym tym uwodzicielem? Jak ja do diabła mogę się z tego wyplątać?

– –

To nie tak, - próbuję się wytłumaczyć, potrzebując żeby zrozumiała, ale Keely potrząsa głową. Odpowiedz mi! - krzyczy, a głos jej się załamuje. - Zatrudnił cię, żebyś mnie przeleciał? Prostuję się. Ona zasługuje teraz naprawdę.

–

Tak.

Keely sapie, cofając się. Widzę ból w jej oczach i niech to cholera, rozrywa mnie to na strzępy. –

Ale zerwałem kontakt zanim się ze sobą przespaliśmy, - mówię jej, podnosząc głos. Oddałem mu jego pieniądze.

Brent stoi, podnosi ręce do góry mówiąc, 'mnie do tego nie mieszaj'. Ogląda to wszystko jakbyśmy byli jakimś spektaklem, ale mnie obchodzi tylko Keely. Postępuję kolejny krok, prosząc. – –

– –

Proszę, skarbie, porozmawiajmy o tym. Nie mogę uwierzyć, że tego nie zauważyłam. - Keely nie słucha. Odwraca się. - Jasne, że nie chciałeś ze mną być, wykonywałeś tylko swoją robotę. Boże, musiałeś myśleć że jestem taka głupia. Dlaczego inaczej gość taki jak ty by mnie chciał? Chciałem cię! - warczę, zwijając ręce w pięści. - Dlatego powiedziałem mu żeby spierdalał. To nie była dla mnie tylko robota, jesteś czymś więcej niż to. Ufałam ci, - mówi mi Keely, a łzy spływają jej po twarzy. - Nie mogę uwierzyć, że ci ufałam.

–

– –

A ja mówiłem ci żebyś tego nie robiła, - przypominam jej, nienawidząc tego poczucia winy które ściska moją pierś. - Powiedziałem, że powinnaś trzymać się kurwa z dala ode mnie. Próbowałem to przerwać, ale to ty przyszłaś do mnie, pamiętasz? To ty mnie z powrotem w to wciągnęłaś! Więc to moja wina? - Keely patrzy na mnie, z oczami szeroko otwartymi z bólu. Kurwa, nie mogę znieść, że ona tak bardzo cierpi i to przeze mnie. Nie, to nie tak. - Jąkam się. Dlaczego do chuja nie mogę znaleźć właściwych słów? - Mówię tylko, że próbowałem postąpić właściwie. Keely potrząsa głową, próbując się pozbierać.

–

Czy tu chodzi o twojego ojca? - szepcze. Co do diabła? Stoję jak wryty. Keely patrzy na mnie, jej twarz zmienia się w obrzydzeniu.

– – –

Więc to też jest prawda. Jezu, Vaughn czy cokolwiek co mi powiedziałeś jest prawdą? Czy może wszystko jest kłamstwem? Nie wiesz o czym mówisz, - ostrzegam ją, posyłając spojrzenie Brentowi. Wiem, że powiedziałam ci wszystko, - Keely odbija pałeczkę. - Wiem, że wierzyłam w ciebie, mimo wszystko. Ale dla ciebie to wszystko to tylko gra, prawda? Robota, sposób żeby dostać to czego chciałeś, bez względu na to, kto ucierpi! Zwieszam głowę. Ona ma rację. Okłamywałem ją, używałem jej.

– –

Jeżeli dasz mi tylko szansę wyjaśnić, - próbuję, ale jej wyraz twarzy hardzieje. Skończyły ci się szanse. Z nami koniec. - Zwraca się do ochroniarza, który wchodzi z dwoma kolejnymi. - Proszę wyprowadzić pana Vaughna z budynku, nie jest już tu mile widziany. Podchodzą do mnie, łapiąc za ramiona.

–

Zabieraj kurwa te łapy! - przeklinam, szarpiąc się. - Keely! Odwraca się do mnie plecami.

–

–

Kurwa! Keely, nie możesz mu ufać! - krzyczę, gdy strażnicy mnie wywlekają. Próbuję się uwolnić, ale ich jest trzech na jednego i są zbudowani jak pierdolone ciężarówki. Wzrasta we mnie panika. Ona musi zrozumieć. - To wszystko było ustawione! On próbuje cię skrzywdzić! Za późno. - Keely patrzy na mnie smutno. - Ty już o to zadbałeś.

Wyraz jej twarzy jest jak nóż w serce. Wiotczeję, czując się winny jak skurwysyn i ochroniarz wykorzystuje szansę by wbić mi łokieć w brzuch. Wyciągają mnie z pokoju, szarpiąc do bocznego wyjścia i wyrzucają na chodnik. –

Ja wziął bym to sobie do serca, - jeden z nich się śmieje. - Ta panna cię nie chce.

Widzę czerwień. Z rykiem, rzucam się na niego, wbijając mu głowę w brzuch. Ten krzyczy z zaskoczenia a następnie jego koledzy są na mnie, kopiąc i uderzając brutalnie. Dostaję w szczękę. Żebra krzyczą z bólu i upadam. Ale nadal wymachuję rękami. Muszę coś

uderzyć. Zasługuję na cierpienie.. –

Kurwa, czy ty próbujesz się zabić? - strażnik w końcu mnie odpycha. Padam na kolana, plując krwią na asfalt. - Daj sobie spokój, stary. Nikt nie jest wart takiego gówna.

Wracają do środka. Drzwi zamykają się za nimi z trzaskiem. Facet się myli. Ona jest tego warta. Opadam na ziemię, pokonany. Całe ciało boli jak cholera, ale to nic w porównaniu do bólu w mojej piersi. Pamiętam spojrzenie Keely wypełnione zdradą, kiedy uświadomiła sobie prawdę: że jestem kłamiącą szumowiną, która pogrywała sobie z nią od początku. Ja jej to zrobiłem. Zawiodłem ją. Ale nie mogę jej stracić, nie kiedy teraz wiem ile ona dla mnie znaczy. Pieprzyć Ashcrofta i moją żądzę zemsty.7 Pieprzyć Brenta i jego umysłowe gierki. Tylko jedna rzecz na świecie się dla mnie liczy: Keely. Jakoś to wszystko naprawię.

Tłumaczenie nieoficjalne: sylwiaz97

7 No w końcu ale trochę za późno....ale tak czy tak DING DING DING :D Zwycięstwo dla Keely :D

16 Keely Patrzę jak wywlekają Vayghna, nadal krzyczącego żebym posłuchała, dała mu szansę na wyjaśnienie. Serce mnie boli gdy tak patrzę jak odchodzi. Jestem tak wściekła przez jego zdradę, ale nawet po tym wszystkim, nadal chcę go trzymać, pocałować i powiedzieć żeby został. Wszystko się rozpada, a Vaughn sprawiał że byłam silna. Ale okłamał mnie. Nabrał mnie ze wszystkim. Muszę sobie poradzić sama. –

Cóż, skoro dramat się kończył, wróćmy do interesów, - Brent odchrząkuje, podsuwając mi kontrakt. - Keely?

Odwracam się do niego. Boże, wygląda na tak pewnego siebie i zadowolonego, jakby zapędził mnie w róg bez wyjścia. Moja mgiełka smutku i zdezorientowania znika. Vaughn miał rację: ten gnój zaplanował to od samego początku. –

Jasne, zróbmy to, - odpowiadam. Ogarnia mnie śmiertelny spokój. Sięgam po papiery. Brent uśmiecha się szeroko, gdy podnoszę strony.

–

Wiedziałem, że przejrzysz na oczy. Patrzę mu prosto w oczy, gdy rozrywam kontrakt na kawałki.

–

Pierdol się. Szczęka opada mu na podłogę.

– – – –

Co do diabła... Och, nie usłyszałeś mnie? - pytam, a krew wali mi w uszach. - Powiedziałam, że możesz się pierdolić. Zdajesz sobie sprawę z tego co robisz? - Brent wygląda na spanikowanego. - Ujawnię taśmę światu, będziesz zrujnowana! Nie, nie ujawnisz, - mówię stanowczo. - Każdy skandal który dotyczy mnie, zaszkodzi tylko firmie. Nadal masz udziały, - mówię Brentowi. - I chyba że chcesz, żeby one były nic nie warte, to zatrzymasz ten film dla siebie.

– –

Ale klauzula moralności... - paple. Pewnie mówi też o szantażu, - wytykam. - A właśnie tego teraz próbujesz. - Jego twarz robi się czerwona. - Ta, tak myślałam, - posyłam mu wściekły uśmiech. - Więc posłuchaj mnie. Zatrzymuję swoje stanowisko w Ashcroft Industries i pozycje Dyrektora. I jeśli ważysz się jeszcze raz wejść mi w drogę, dopilnuje żebyś cierpiał.

Pochylam się bliżej, żeby widział że się z nim nie pierdolę. Popchnął mnie za daleko. Nie będę tego dłużej znosić. –

Mam dość tych gierek, - mówię mu. - Skończyłam bawić się grzecznie. Mam nieskończone środki czekające na moje skinienie i całą firmę którą mogę zmusić do tego, by zmieniła twoje życie w istne piekło. Więc sugeruję, żebyś zamknął mordę, wrócił do jakiegokolwiek chłopięcego gówna, jakie robiłeś zanim umarł Ashcroft i zapomniał o obaleniu mnie. Bo teraz to jest moja firma i nie oddam jej nikomu.

Odwracam się na pięcie i wychodzę, zostawiając Brenta, który opada na biurko w szoku. Mówiłam poważnie. Skończyłam z byciem idiotką. Ale kiedy spieszę po korytarzu, przez imprezę odczuwam jedynie płytkie zwycięstwo. Ból znowu we mnie uderza. Łzy lecą mi po policzkach. Nie mogę ich już dłużej powstrzymywać. Vaughn. O Boże. Biegnę na ślepo na schody, wspinając się wyżej, z dala od zgiełku i śmiechu i hulanki. Wszystko od nowa rozgrywa się w mojej głowie, każdy moment jaki dzieliśmy, każda namiętna noc i dzień. Otworzyłam się dla niego w sposób w jaki nigdy sobie nie wyobrażałam i wierzyłam że mieliśmy prawdziwą więź. Wszystko to kłamstwo. Wszystko. Opadam na szczycie schodów, w końcu poddając się bólowi wstrząsającemu moim ciałem. Płaczę nad wszystkim co straciłam, nad głupim zaufaniem które powierzyłam w mężczyznę którego wcale nie znałam. Chciałam mu wierzyć. Myślałam że pod tym wszystkim krył się dobry mężczyzna. Jak mogłam się tak bardzo mylić. Nie wiem jak długo tak siedzę, skulona i łkająca w ciemności. Głowa mi pęka, kiedy łzy w końcu wysychają. Nie wiem co teraz zrobić. Nie wiem jak mogę ruszyć na przód, ale zbieram w sobie całą siłę jaką mam i wstaję na nogi. Impreza nadal się kręci. Muszę tam wrócić. I udawać że wszystko gra. Dla dobra firmy. Próbuję się pozbierać, kiedy słyszę hałas za plecami. Otwierające się drzwi, ktoś wchodzący na schody. Cholera. Wycieram twarz, próbując ukryć ślady łez. Nie mogę pozwolić, żeby ktokolwiek zobaczył mnie w takim stanie. Ale nawet nie mam czasu odwrócić się zanim czuję stanowczo położoną dłoń na środku pleców. Ktoś mnie mocno popycha. Krzyczę, tracąc równowagę. Rozpaczliwie próbuję złapać się poręczy, ale jest za daleko. Tracę grunt pod nogami i spadam po schodach, głową uderzając mocno w beton. Następnie nie ma niczego oprócz czerni.

KONIEC CZĘŚCI 3

Tłumaczenie nieoficjalne: sylwiaz97