Bristol Cara - 01 Stranded with the Cyborg.pdf

SAVE OFFLINE

Stranded with the Cyborg

Cy-Ops Sci-fi Romance 1

Cara Bristol

Rozdział pierwszy

"Co było tak pilnego, że nie mogłem się doczekać, aż wrócę z Dariusa 4?" Brock rzucił się na szeroki fotel sensoryczny , który dostosował się do kątów i linii jego ciała, aby zapewnić optymalne wsparcie

i

wygodę. Wolałby

androidem pracownik

przyjemność

dopasować jej realistyczną formę żeńską wokół niego raczej niż mebel, jak on był zamiar wystąpić podczas zwołuje Dyrektor Operacyjny Cyber miał przyjść wskroś. "To ty nalegałeś, bym wziął czas wytchnienia". - Pić? Carter nacisnął przycisk na konsoli, z otwartą szafką i wyjął karafkę. Po nalaniu dwóch kieliszków likieru z brązu popchnął jeden z nich przez biurko. Wewnętrzny system ostrzegawczy Brocka błysnął ostrzeżeniem. "Jakie są złe wieści?" "Dlaczego tak sobie zakładasz ?" - Za każdym razem, gdy wybijesz się z koniaku z cerinii , albo spróbujesz mnie zmasakrować , albo złagodzisz cios. - Spojrzał na człowieka, który był jego przyjacielem, odkąd trzynaście lat temu służyli razem w Terranowym Centralnym Biurze Ochrony. Puste wyrazy Cartera nic nie zdradzały, ale brandy śpiewały jak żółty ptak śpiewający. Reżyser odrzucił jego strzał, a następnie uderzył pięścią w pierś. Cerinian brandy zszedł gładka aż afterburn świeci gardło płonie. Lub zrobił to temu, który był niezmieniony. Br ock przełknął jego i poczuł tylko nieznaczne ciepło.

- Mam dla ciebie zadanie - powiedział Carter głosem ochrypłym od likieru. "Szczyt Stowarzyszenia Planet odbędzie się w Malodonusie w przyszłym tygodniu. Pojawiło się zagrożenie przeciwko ... terrańskiemu ambasadorowi. - Zawahał się, jakby spodziewał się, że Brock zwiąże chip komputerowy. Po pięciu latach bez dnia wolnego Brock otrzymał polecenie odebrania R & R lub przeniesienia na stanowisko dyrektora. Jego irytacja edyktem została nieco złagodzona, kiedy przybył do Darius 4, błagając o ucieczkę i odkrył, że androidowi pracownicy seksualni są prawie żywi. Pierwszy Carter kazał mu iść, a potem go przypomniał. Brock nie dmuchał żadnych uszczelek, ale był rozdrażniony. Przestań mnie szarpać . "Który urzędnik państwowy nie otrzymał zagrożenia? To sztuka pracy. Co jest takiego wyjątkowego w tej sprawie? - Przeniósł się w fotelu sensorycznym, by jego palce mogły masować jego dolny kręgosłup. "Według wywiadu , Lamis-Odg jest zaangażowany." Lamis-Odg nie przyczynił się nic istotnego ani pozytywnego do postępu społeczeństwa w ciągu tysięcy lat, a jednocześnie przeciwstawił się celowi AOP, aby doprowadzić ludy galaktyczne do sojuszu. Historycznie rzecz biorąc, cofająca się planeta była bardziej chropowata niż ukąszenie, ale w ostatnich latach uciekła się do terroryzmu, aby zastraszyć swoich przeciwników. Brock zgiął prawą rękę. "Jak pewne jest zagrożenie?" "Jest traktowany jako poziom drugi". Zagrożenia

pierwszego

stopnia

najczęściej

reprezentowały

oskarżenia szaleńca, który nie działałby na zagrożenie - lub któremu

brakowało środków do tego. Na poziomie drugim, konkretny t arget został nazwany przez sprawcę, który mógł dysponować środkami, aby go przeprowadzić. Poziom trzeci został uznany za prawdopodobny, a poziom czwarty był nieuchronny. Zadzwoń do mnie, gdy osiągnie poziom czwarty . Carter rozłożył ręce. "Powiedziano mi, że CPO przechwycił transmisję wskazującą, że ambasador został niedawno umieszczony na wrogach listy państwowej Lamisa-Odga ." "Więc nie zidentyfikowano żadnej konkretnej akcji?" "Nie. Ryzyko spadło z poziomu pierwszego do drugiego, ponieważ jest ambasadorem, a inne przechwycone komunikaty sugerują, że Lamis Odg stał się bardziej aktywny. " "Dlaczego więc Biuro Ochrony Środkowej nie poradzi sobie z tym?" Strzegąc rządu i personelu dyplomatycznego wpadł do ich biura. Kiedy był agentem CPO, przez cały czas zarządzał dwoma poziomami ryzyka. Podczas gdy dwóch należy traktować poważnie, nie wymagało to wyspecjalizowanych umiejętności tajnych oddziałów cybernetycznych. "Ambasador odmówił ochrony". Ryciny . "Czemu?" "Ma spotkanie z cesarzem Xenian, aby przekonać go do wysłania delegata na szczyt i dołączenia do AOP". Brock przejrzał swoje banki pamięci w poszukiwaniu informacji na temat małej planety w sektorze Omicron. Podobnie jak Lamis - Odg , Xenia nie była zainteresowana przystąpieniem do AOP. W przeciwieństwie Lamis

- ODG, że Xenians nie były wrogie lub gwałtowna-byli pacyfistami, którzy unikają konfliktów i polityce międzyplanetarnych. Carter kontynuował: "Obawia się, że pojawią się szczegóły bezpieczeństwa, wyśle wiadomość, że jest coś, na co trzeba uważać". "Nie ma?" Powiedział sucho Brock, a następnie dodał: "Jeśli ambasador odmówił ochrony, to nie rozumiem, dlaczego to nasz problem". "Poproszono mnie o przysługę." Złe przeczucie, jakie Brock otrzymał po otrzymaniu wezwania, i znowu, gdy Carter roztrzaskał brandy, urósł w siłę. "Przypuśćmy, że podciąłeś się do pościgu." „Ambasador jest Mikal córka Aarona”. Sonofabitch . " Pia ?" Carter kiwnął głową. Pia . Skrót Penelope Isabella Aarona, lub, jak Brock miał kryptonimie swojego byłego chronioną jednostkę, ból w dupie. Każdy członek Terran Pierwsza rodzina miała wyznaczonego przedstawiciela CPO przypisany do niego. Młodociany Pia zrobił jej damnedest go ograć. Nie mógł zliczyć, ile razy przyłapał ją na próbie wymknięcia się z rezydencji wykonawczej bez eskorty. Nie doceniał też jej praktycznych żartów i brudnych sztuczek. Kiedy jej próby złamania go nie powiodły się, złożyła fałszywe oskarżenia o niewłaściwe zachowanie seksualne.

Strzelony wiele razy w swojej karierze, Brock został ciężko ranny dwukrotnie i prawie raz śmiertelnie. Pia była jego waterloo - a może gdyby Mikala Aaron, świadoma machinacji córki , nie wkroczyła do środka. Brock splótł ręce na piersi. "To nie musi być ja. Zdobądź kogoś innego. " "Prezydent Aaron cię o to poprosił." " Były prezydent Aaron. Teraz jest cywilem. I tak nie zgłoszę się do prezydenta ". Car ter westchnął. "Mogę ci to zamówić." Jako dyrektor Cy-Ops, Carter był przełożonym technicznym Brocka . Ale oficjalnie organizacja nie istniała, a dowodzenie bandą łotrów, którzy działali poza prawem wymagało finezji, a nie bezceremonialnych rozkazów. " Nie zrobisz tego," powiedział Brock. Carter odetchnął, wstrzymał oddech, a potem wypuścił powietrze. "Nie. Proszę cię, abyś to zrobił - jako przysługę dla mnie. " Dobrodziejstwa, jak gówno, toczyły się w dół. "Nie

rób

mi

tego",

powiedział,

argumentując

przeciwko

nieuchronności. Zawdzięczał Carterowi życie. Gdyby nie reżyser, Brock zginąłby w szpitalu wojskowym lub zostałby pozostawiony w skorupie człowieka, pozbawiony kawałka mózgu, brakowało ręki i dwóch nóg. Tajna siła Cartera miał wymknąć go z oddziału intensywnej terapii do tajnej cybermed w przypadku braku należy. Brock nie był w stanie zgodzić się na traktowanie, na jakie był narażony, ale gdyby był tego świadomy, nie zawahałby się. Chciał żyć.

Doktorzy

cybernetyczni

wstrzyknęli

mu

nanocyty

,

maleńkie

zrobotyzowane komórki i wszczepili mu do mózgu mikrokomputer, żeby je kontrolować. Został wyposażony w protetyczne kończyny. Pod wpływem biomimetycznych cząstek zregenerował ludzkie mięśnie, ścięgno i skórę. Rozdzierająco boleśnie, ale tak się stało. Przez większość czasu trzymali go nieprzytomnego . Kiedy się obudził, jego ciało - i do pewnego stopnia jego umysł zostało odbudowane. Został przekształcony w większego, silniejszego, bardziej odpornego Brocka. A potem Carter zwerbował go jako cyberoperatywę . Cyberoperacja nie zareagowała, gdy było ciężko, a Cy-Ops zareagował, gdy stało się niemożliwe. Gdy twoim jedynym wyborem było pocałowanie twojego tyłka na pożegnanie, właśnie wtedy wkroczył CyOps. Wzywając cyberoperatywę do eskortowania ambasadora na szczyt? Śmieszne marnowanie siły roboczej. Pia jak pr otectee? Niemożliwe . Może zaangażowanie Cy- Ops miało sens w pokrętny sposób. "Minęło dziesięć lat. Penelope jest teraz inna - powiedział Carter. Brock wątpił w to. "Czy ona wie o mnie?" "Że jesteś cyborgiem ? Oczywiście nie. Nie powiedziano jej nic o programie ani o tym, że jesteś tym, który został jej przydzielony. "Tak, rzuć to na nią. To dobrze się skończy. Mógł sobie wyobrazić furię i, po tym jak się uspokoiła, plan, który wymyśliła, by ominąć tę decyzję. Kiedy ostatni raz ją widział, wynurzała się ze swojej kwatery na

wpół ubrana, z triumfalnym uśmiechem przechylającym usta. Wkrótce potem dwaj agenci przybyli, aby go aresztować. Prezydent Aaron oczyścił go, transkrypty z dochodzenia zostały zapieczętowane i zaproponowano mu przeniesienie. Zamiast tego zajął stanowisko w organizacji antyterrorystycznej śledczej. Jego jednostka została zaatakowana; jego towarzysze umarli. Carter, który przez cały czas współpracował z Cy-Opsem, wpadł do środka i uratował mu tyłek. "Nie mówię, że to zrobię, ale hipotetycznie, gdybym miał załamanie komputerowe i zgodziłam się, co by było moim opowiadaniem? Nie mogłem się nazywać jej ochroniarzem, bo to by zaniepokoiło Ksenianów . Carter nalał kolejną porcję ceru i brandy . Spojrzał na Brocka z martwym wzrokiem. "Towarzyszyłbyś ambasadorowi Aaronowi jako jej mężowi." "O cholera, nie!"

****

"Och, do diabła, nie!" Penelopa spojrzała na matkę. "Mąż? Oszalałeś?" "Nie jest prawdziwym mężem", powiedziała Mikala . "Ochroniarz". Penelopa pokręciła głową. " Kseńczycy są ostrożni, jak to jest. Jeśli pomyślą, że potrzebuję ochroniarza, to wykolei to szansę na zbudowanie sojuszu. Właśnie dlatego odrzuciłem szczegóły Centralnego Biura Ochrony. "

"Zostałeś wpisany przez Lamis - Odg ." "Kogo

nie chcą zabić?"

Penelopa odrzuciła to

zagrożenie

parsknięciem. "To mała planeta szaleńców w połowie galaktyki. Każdy, kto nie zgadza się z niczym, w co wierzą, jest celem. " "Nie można ich zignorować, Penelope. Ich wsparcie rośnie. Mogli rekrutować niezadowolonych i psychicznie niezrównoważonych z wielu różnych planet, szkolić ich i wysyłać do domu. Są jak tego nowotworu wyeliminowano w wieku.” 23.

"Nowotwór?" "Tak, jak rak. Wdzierają się do komórki gospodarza i obrócą ją przeciwko sobie. Lamis - sympatycy Odgów są wszędzie. " "Przesadzasz." "Przez dziesięć lat pełniłem funkcję prezydenta Terra United. Mam informacje niejawne, do których nie masz dostępu. " "Mam większą szansę na śmierć, jeśli popełniam błąd w działaniu PeeVee i nie będę miał więcej czasu na zabicie przez terrorystę. Nie pozwolę, aby widmo jakiejś obłąkanej organizacji z wyimaginowanymi pretensjami uniemożliwiło mi wykonywanie mojej pracy. Nie ma mowy, żebym mógł spotkać się z cesarzem Xenian, jeśli przyprowadzę ochroniarza. "Miałam tak dużo , jak byś to powiedziała." Matka uniosła podbródek. "Jeśli nie zgodzisz się na ochronę, zostaniesz usunięty z misji dyplomatycznej."

"Z całym szacunkiem, mamo, nie masz autorytetu w Departamencie Spraw Międzyparlamentarnych. Idę do Xenia i na szczyt na Malodonusie sam . " "Nie wierz, że nie mam wpływu, ponieważ nie jestem już w biurze. Wiele osób wciąż jest mi winnych przysług. Skontaktuję się z ministrem AF i masz przypisane „. Kiedy twoja matka była byłą prezydentem, rodzicielskie medowanie odbyło się na zupełnie nowym poziomie. Gdyby była trochę mniej dojrzała, Penelopa mogła tupnąć nogą i krzyknąć: "Nie jesteś moim szefem", jak wtedy, gdy była nastolatką. Zamiast tego wzięła głęboki, uspokajający oddech i puściła go cicho . "Jak sobie życzysz, mamo". Mikala chwyciła ramiona Penelopy i pocałowała ją w czoło. "Wiem, że uważasz, że bezpieczeństwo jest obciążeniem, ale jest najlepsze." Cofnęła się. "Twój przyboczny przybędzie jutro po południu, by cię eskortować."

Rozdział drugi

AS Cender dostarczane Penelope i jej bagaż do jasnego garażu i na początku następnego ranka. Oświetlenie pochodziło z podziemnego oświetlenia zasilanego energią słoneczną, nie dlatego, że wzeszło prawdziwe słońce. To się nie wydarzy jeszcze przez kilka godzin. Rozmowa z matką wymagała wcześniejszego niż zaplanowano wyjazdu. Błąd. Zanim przybędzie ochroniarz, Penelopa będzie w drodze do Xenii, poza zasięgiem rodzicielskiego wtrącania się. Doceniała troskę matki, ale negocjacje z Xenians i szczyt AOP, które miały nastąpić, były jej głównymi zadaniami, odkąd została mianowana ambasadorem sześć miesięcy temu. Nikt niczyjej mamusi nie przeszkadzał. Mimo że była najmłodszą członkinią korpusu dyplomatycznego Terry, zasłużyła sobie na positi . Wcześnie ukończyła studia z zaawansowanym stopniem stosunków międzyplanetarnych i opłacała składki jako dżokej na deskorolce. Nikt

nie

odnotował

więcej

nadgodzin

w

sprawach

międzyplanetarnych. Po wielu latach zalotów z Xenianami , sfinalizowała zaproszenie z cesarzem! Nigdy wcześniej nie chcieli rozmawiać z AOP. Jej sukces doprowadził do tego, że została mianowana ambasadorem, więc będzie miała odpowiedni status dyplomatyczny, aby móc go realizować. Mimo ciężkiej pracy krążyły plotki, że była wyznaczona nie z powodu zasług, ale poprzez nepotyzm, rodzinne związki z byłym prezydentem. Jeśli matka wepchnie się i wyznaczy jej ochroniarza, podsyci plotki i podważy misję. Zachowując ostrożność i ostrożność, Xenianie mogliby podejrzewać agenta Centrali Ochrony. Jak mogła udowodnić, że bezpiecznie przyłączyła się do AOP, gdyby przyjechała ze szczegółami bezpieczeństwa?

Ale byłaby wyjątkowo czujna i ostrożna. Mimo że zagrożenie było odległe, wciąż tam było. Na stoisku 2105, który odpowiadał jej numerowi mieszkania, znalazła białego PeeVee . Gdy się zbliżyła, zapaliły się światła i drzwi się otworzyły. Schowała bagaż w bagażniku i wślizgnęła się na fotel kontrolny Osobistego Transportu. "Proszę zweryfikować tożsamość" - powiedział komputer PeeVee . Penelopa podsunęła skaner bio zapalnika na desce rozdzielczej. "Zabierz mnie do regionalnego portu promowego." "Penelope

Isabella

Aaron.

Tożsamość

potwierdzona.

Nie

zaplanowano odjazdu do godziny 14:00. " "Nadpisanie. Zabierz mnie teraz do portu. " "Najbardziej bezpośrednia lub najszybsza trasa?" "Najszybsza." Im szybciej opuściła Dodge, tym lepiej. "Przygotuj się na wyjazd". Chociaż sterowany komputerowo i obsługiwany PeeVees rzadko się rozbijał, zatrzymał się na niej automatyczny hamulec, przywiązując go do siedzenia. Silnik mruczał , a PeeVee wycofał się z kabiny. "Czy zależy ci na muzyce?" - zapytał komputer. "Nie." "Czy potrzebujesz postojów po drodze?" "Nie. Idź bezpośrednio do portu wahadłowca. "

Podczas gdy jej PeeVee poruszała się przez ruch uliczny, Penelope dokonała przeglądu swoich dokumentów przewozowych w swoim PerComm . Złapie krótki lot z księżycowego skoku do Międzyplanetarnego Portu Shuttle, gdzie dostarczy czarter do Xenii. Jeśli wszystko pójdzie dobrze, jeden z jej przedstawicieli będzie towarzyszył jej na Szczycie AOP . Pióro w jej czapce. Nikt nie może więc kwestionować jej zalet. PeeVee

wjechał

strefy

rozładunku

na

piątym

poziomie

Regionalnego Portu Kosmicznego. "Cel osiągnięty" - stwierdził komputer. Ona wyciągnął torbę z tego PeeVee COM przechowywania partment. "Czy chcesz odbiór?" Zapytał komputer. "Nie w tej chwili," odpowiedziała. Podczas szczytu trwała skończona liczba dni, jedne z najlepszych połączeń wystąpiły poza komorą montażową. Chciała zostawić swoje opcje otwarte na dalsze negocjacje lub przyjaźnie. Po zakończeniu misji mogła zasygnalizować swojemu PeeVee ze swoim PerCommem, kiedy wróciła. Przejście odprawy celnej zawsze trwało długo. "Wracaj do domu", instruowała pojazd i patrzyła, jak połączyła się z ruchem i odwróciła wzrok. Podszedł do nich droid bagażowy. "Numer lotu?" Penelopa podsunęła kod

w

swoim PerCommie i

przesłała

informację do urządzenia droida. - Zmierzasz do Międzynarodowego Portu Transferowego w Sektorze Piątym, łącząc się z lotem dyplomatycznym. Zeta rho dziewięć pięć dziewięć siedem zero. Jego symulowany głos brzmiał bardziej skomputeryzowany niż jej PeeVee . Chociaż roboty pachniały plastikiem,

ponieważ mogły wyglądać tak realistycznie, Departament Sztucznej Inteligencji nakazał programom głosowym stilte d dodatkową pewność, że nikt nie pomyli ich z ludźmi. "Prawidłowo" - odpowiedziała. "Sprawdzasz swoje bagaże?" "Tak." Droid przyczepił do swojej torby elektroniczny znacznik śledzący i wrzucił go na przenośnik. Zniknął w ING budować, gdzie by to być skanowane w poszukiwaniu materiałów wybuchowych i kontrabandy przed

spryskane

rozprzestrzenienia

środka

odkażającego,

aby

się zarazy Terran na

zapobiec

obcej

możliwości

planecie. "Możesz

kontynuować", powiedział. "Dziękuję Ci." "Wdzięczność nie jest wymagana. Jestem droidem. Wykonuję funkcję, dla której zostałem zaprogramowany. " "No cóż, wszystko w porządku." Założyła bezpiecznie swoje noszenie na ramieniu. "Miłego dnia." Penelopa odrzuciła robota. "Nie rozumiem." Penelopa była jak idiota. Oczywiście , że ... nie . "Możesz powrócić do swoich obowiązków." Robot obrócił się na pięcie i pomaszerował do przybywającego PeeVee . Wewnątrz terminalu pasażerowie wspięli się w ogromną linię.

"Wszyscy pracownicy portu wahadłowców i pasażerowie stoją w czystości", oznajmił komputerowy głos przez system audio. "Przygotuj się na detonację za pięć sekund. Pięć cztery trzy dwa jeden." Pufft ! Gdy wysadzono czyjś bagaż, słychać było cichy bum. To wyjaśniało linie. Jeśli skaner bagażu wykryje kontrabandę lub coś podejrzanego , komputer zapieczętował komorę skanera i zniszczył bagaż. Brak pytań. W każdym razie nie przed detonacją. W przypadku drobnej kontrabandy pasażer po prostu stracił swoje mienie. Jeśli doszło do poważnego naruszenia, zostanie zatrzymany, wtrącony i oskarżony. Dyplomatyczne listy uwierzytelniające pozwoliły Penelope spływać po poprzek generalnych pasów dla pasażerów. W Dignitary Express przesłała swój numer identyfikacyjny i numer biletu. Brama otworzyła się i weszła do hali ochrony. Wepchnęła swój PerComm do swojego bagażu podręcznego i umieściła go na przenośniku prowadzącym do połączonego urządzenia do obrazowania broni i odkażania materiałów nieorganicznych. Z niepokojem przypomniała sobie puff . Czy terrorysta został złapany za pomocą urządzenia wybuchowego, czy siwowłosa babcia mogła odwiedzić jej wnuki, próbując przemycić nieautoryzowane wypieki na pokładzie? Penelopa starannie przestrzegała zasad pakowania. Podobno skanery popełniły błąd tylko 0,01% przypadków, ale w przypadku dziesiątek milionów pasażerów oznaczało to, że wiele niewinnych ludzi miało zdmuchnięte worki. Jej PerComm zawierał wszystkie niezbędne dane zawodowe i osobiste. Zadrżała, żeby kontemplować chaos, jeśli maszyna wysadziła urządzenie.

Status dyplomatyczny nie mógł jej pomóc uniknąć kontroli bezpieczeństwa. Droid poprosił ją, by kontynuowała, i weszła do jednostki materii organicznej. Postawiła stopy na znakach i uniosła ramiona na wysokość. "Proszę, nie ruszaj się" - rozkazał głos komputerowy. Szum wywiązała jako maszyna prowadzona w pełnym wymiarze ciało skanowanie w celu wykrycia KNO WN broni. Whirring zatrzymał się. Penelopa zamknęła oczy. Chociaż przygotowała się na to, wzdrygnęła się, gdy uderzyła odkażająca strużka. Jej półprzepuszczalny, jednoczęściowy uniform podróżny, który wszyscy pasażerowie, niezależnie od statusu, mieli nosić, pozwolił mgle przejść przez jej skórę. Przy stosowaniu, unitard nie miał żadnych kieszeni, a włókna kompozytowe sprawiały, że był niewidoczny dla oczu rentgenowskich detektora broni. Do maszyny była naga. Ludzie i inne żywe istoty nie mogły przejrzeć tkaniny, ale często zastanawiała się, czy elektroniczne droidy mogłyby to zrobić. Nie żeby to robił robot. "Wszystko jasne", oznajmił głos, a panel się otworzył, pozwalając jej wyjść z komnaty. Władza lotów nalegała, by aerozol nie pozostawił śladów, ale Penelopa zawsze była nieprzyjemna po tym, jak została spuszczona w dół. Jednak poczuła ulgę, że połączyła się ze swoim bagażem, przekazanym jej przez androida. "Zrób dobry lot" - powiedział. "Dziękuję Ci." "Wdzięczność nie jest wymagana-"

"Po prostu powiedz" nie ma za co ". Departament sztucznej inteligencji powinien przeprogramować banki językowe. Może powinna o tym porozmawiać z matką! Niech były prezydent wykorzystuje jej wszechmocny wpływ na coś pozytywnego. "Nie ma za co", parsknął robot. Penelopa czekała w dostojnym salonie, dopóki nie wezwali jej lotu. Człowiek, tym razem nie robot, zweryfikował swoją tożsamość i mandat lotniczy, a ona wsiadła. - Górny pokład, Ambasadorze - polecił jej agent. Najwyższej jakości pasażerskie kapsuły , które opierały się na kojach sypialnych podczas symulowanej nocy, były ciaśniejsze i bardziej ciasne niż te na dalekobieżnych wahadłowcach lub specjalnych czarterów, którymi jeździłyby, gdyby nie zmieniła swojej podróży. uzgodnienia mające na celu ominięcie bezpośredniego związku matki . Na szczęście był to zaledwie dwadzieścia cztery godziny lotu do Międzynarodowego Portu Promowego, a przynajmniej nie była zapchana do gospodarki, gdzie dwóch pasażerów dzieliło przestrzeń zarezerwowaną dla jednego w pierwszej klasie. Kiedy statek został załadowany, osiadła i aktywowała ekran, żeby zobaczyć na zewnątrz. Poranek się załamał, słońce rzuciło żółty blask na horyzoncie. Bez wątpienia matka jej wczesnej piskląt już się podniosła. Czy ona biegała po torze zdrowia? Mikala była zwolenniczką regularnych ćwiczeń i zarządzania czasem . Mogła przeglądać wiadomości PerComm . Z każdą nadzieją jej wtrącająca się jednostka rodzicielska byłaby zajęta tym pierwszym.

Penelopa

nie

była

pewna,

kiedy

Mikala

zostanie

powiadomiona o zmianie trasy, ale tylko ona. Jeśli jej matka dostała powiadomienie, zanim prom wystartuje ...

Daj spokój! Ile czasu zajmuje wejście na pokład? Przejdźmy dalej. Po uruchomieniu będzie bezpieczna. Dopóki? Wszystko może się zdarzyć. Umarłaby z powodu poniżenia, gdyby przybyli agenci i odprowadzili ją ze statku. Th e mąż udawania prawdopodobnie byłby nabrać na Xenians. A jeśli ochroniarz mógłby pozostać dyskretny, mogła tolerować swoją obecność. Kłopot polegał na tym, że mieli zwyczaj wtrącania się i przejmowania. Jako była Pierwsza Córka, została wychowana na ścianie przez cały czas, gdy jej matka pełniła urząd i mieszkali w rezydencji. A niektórzy agenci traktowali swoje prace bardziej poważnie niż inni. Podobnie jak Hardass Mann, która nazywała jednego z agentów, którzy zostali jej przydzieleni. W jego lustrzanych okularach ukrył oczy, udało mu się całkiem wyraźnie wyrazić swoją dezaprobatę. Nigdy nie dał jej szansy; spodziewał się, że źle się zachowuje od samego początku. Oczywiście, poprzedni agenci mogli go uprzedzić o swoich porachunkach , ale nadal . Mógł poczekać, by osądzić dla siebie. Wysoki, muskularny, nigdy włos nie na miejscu. Niezachwiana pewność siebie. Mogłaby uważać go za przystojnego, gdyby nie był taki, nieprzyjemny . Nie, żeby kiedykolwiek powiedział wiele. Nie, mówił tak mało , pomimo jej prób zaangażowania go w rozmowę. Agent Brock Mann uosabiał zimny profesjonalizm. Droidy miały więcej osobowości. To nie usprawiedliwiło kłamstw, które powiedziała. Pewien zbuntowany nastolatek nie powinien mieć możliwości zrujnowania kariery i środków do życia. Żałowała, że nie mogła go zapomnieć - i zła, którego popełniła. Nie znosiła mieszkania w rezydencji, odmawiając normalnych zajęć, które młodzi ludzie uważali za oczywiste. Nastolatki miały być

impulsywne i spontaniczne, ale nie mógł nawet spędzać czasu z przyjaciółmi bez wizyty przed tygodniem z wyprzedzeniem. Nie mógłbyś mieć normalności, gdy pochodzisz z politycznej rodziny. Więc ona zbuntowała się przeciwko tym ograniczeniom. Hardass Mann nie pozwolił jej nic uciec. Ochroniarze Pr evious nie był tak pracowity. Zawsze robiła wrażenie agentów, którzy uważali ją za niepożądany szczegół. Czy agent Mann wkurzył się na wyższego szczebla i dostał ją za karę? Penelopa potarła dłonią twarz, ale jej wina nigdy nie zniknie. Słyszała, jak jej matka interweniowała w imieniu Manna, ale już nigdy go nie widziała ani nie słyszała. Penelopa była uziemiona przez większą część roku, ale przy wszystkich typowych ograniczeniach jej status wykonawczy matki potępiał jej zachowanie, różnica była ledwo zauważalna. To była dziwna mieszanka ulgi i wstydu, że zabroniono im kolacji państwowych i innych funkcji. "Przygotuj się do startu" - oznajmił komputer wahadłowca, a Penelopa westchnęła. Teraz mogła skoncentrować się na swojej pracy. Podniosła ramiona, kiedy pasy bezpieczeństwa uaktywniły się i popchnęły ją na siedzenie. "Uruchom w ciągu dziesięciu sekund. Dziewięć, osiem, siedem ... Kiedy komputer odliczał, chwyciła podłokietnik, aż jej kostki zbladły. Kiedy dotarłeś w kosmos, wszystko w porządku, ale nawet w dzisiejszych czasach wiele mogło się nie udać podczas startu i lądowania. Przełamanie i ponowne wejście w sferę grawitacji planety nadal wiąże się z ryzykiem. I dyskomfort.

Wahadłowiec wystartował, a siła G spłaszczyła się na siedzeniu, jakby ktoś podwajający jej ciężar nagle rzucił się na nią. Jak kiedyś zrobił to Agent Mann. Pierwsza rodzina uczestniczyła w sesji zdjęciowej podczas publicznego festiwalu. Strzały - lub jakaś eksplozja - rozdzieliły powietrze. Agent Mann pchnął ją na ziemię i rzucił się na nią - wszystkie dwieście pięćdziesiąt funtów męskiego, napitnego testosteronem. Leżąc pod nim, uświadomiła mu, że jest mężczyzną, a nie tylko jej wszechobecnym, irytującym cieniem. Pomógł jej wstać. Jego ciemne okulary odpadły i już raz widziała jego oczy. Przez chwilę wydawało jej się, że dzielą się specjalnym kontaktem, ale jeśli już, to po tym stanie się zimniejszy, bardziej odległy, bardziej skory do zasad. Nic, co próbowała, nie było w stanie złamać jego twardej skorupy profesjonalizmu. Nie mogła być wystarczająco dobra - lub wystarczająco zła - by przekonać go, że jest kobietą. Ile miał lat? Może dwadzieścia cztery? Rok młodszy od niej. Miał dobry start w swojej karierze, tylko po to, by ją porwał przez mściwą nastolatkę. Przez monitor obserwowała, jak Terra się cofa, gdy przechodzą przez atmosferę i uciekają z przyciągania grawitacyjnego. Dopiero po wejściu do kosmosu fizycznie się odprężyła. Wymuszenie wspomnień z jej przeszłości było znacznie trudniejsze.

Rozdział trzeci

Różne, mój tyłek. W Międzyplanetarnym Porcie Transferowym Brock oparł się o filar przed bramą przylotu lotu Pia i wymazał z twarzy wszelką oznakę, że jest na parze. Pia żył aż do jej byłego kryptonim. Nie zmieniła się trochę. Miał być naprawdę wkurzona gdyby dostał się aż do Ziemi, a następnie został poinformowany jego chronioną poszedł AWOL. Na szczęście jeszcze nie wszedł na pokład wahadłowca, kiedy Cy-Ops otrzymał wiadomość przez bezpieczny kanał, który Pia skierowała do ISP. Wszystko, co musiał zrobić, było wokół niej. Wszystko, co muszę zrobić. Prychnął. Nic z udziałem Pia nigdy nie było łatwe. Skomputeryzowany głos oznajmił lądowanie, ale Brock pozostał tam, gdzie był, i przyglądał się tłumowi w poszukiwaniu groźby. Po tym, jak statek popłynął do doku i zablokowany na końcowym moście, pasażerowie zaczęli wysiadać. Przewieszony przez ramię brezentowa nagość Pia wpadła do terminalu. Nie była technicznie naga, ale wzmocniona cybernetycznie wizja Brocka mogła przejrzeć jej mundur podróżny. Tylko kaskada niebieskoczarnych włosów spływających do talii utrudniała pełny widok. Gdy się poruszyła, włosy zaczęły jej bujnie skakać, pokazując mu hojne piersi zakończone różowymi sutkami. Nic nie przesłaniało kuszącego charakteru jej seksu, a loki przystrzyżone do zgrabnego kroju . Brock spojrzał na jej twarz. Gęste rzęsy obramowane fioletowymi oczami na wysokich kościach policzkowych i uroczym podbródku, który maskował jej upór. Będę nastolatek -bE-całkiem-kiedyś był przekształcony

w przepięknej, niesamowicie piękną kobietą o nieskazitelnej cerze, kremowym. Krew popędziła na południe, a Brock natychmiast aktywował swoje nanocyty, aby ochłodzić ciepło. Nie miała lepszego wzroku, a jego mundur nie był przezroczysty, ale jego erekcja byłaby oczywista, gdyby nie kontrolował tego. Była jego obecną ochroną , byłym oskarżycielem, rozpieszczoną, uprawnioną, mściwą piekłem, która wykoleiła jego karierę w CPO, wszystkie fakty, które jego ciało nadal ignorowało. To była wina Cartera. Gdyby dyrektor nie przeszkodził mu, zanim skorzysta z usług robota przyjemności Dariusza 4, nie zareagowałby w ten sposób. Gdyby jego były przyjaciel i obecny wyższy oficer nie wymusił na nim tego zadania, nie byłoby go tu wcale. Pieprz to wszystko do piekła. Brock odepchnął od słupka. Pia zatrzymała się, blokując pasażerom wysiadającym z pokładu. Jej szczęka opadła, a jej ogromne fioletowe oczy rozszerzyły się jeszcze bardziej. - Agent Mann? Nie osiągnęła wyższego wzrostu - nawet nie sięgnęła mu do ramienia. "Ambasadorze," warknął, wściekły na nią, zły na Cartera i wściekły na siebie. Oblizała wargi. "C-co tu robisz?" Wziął ją pod ramię i wyprowadził z ruchu. "Czy jest to pytanie, które należy zadać swojemu ... mężowi?" Gdyby była jego żoną, prawdziwą żoną, miałby całkowitą pewność, że nigdy nie nosiła innej podróży . Nie miało znaczenia, że tylko skanery maszyn, roboty i cyborgi mogą je przejrzeć.

Szarpnęła i odskoczyła do tyłu. "Jesteś moim ochroniarzem? Nie, absolutnie nie. Wyrwała rękę z jego uścisku. "Pomimo tego, co wierzy moja matka, nie potrzebuję opiekunki do dzieci, a na pewno nie ty. Możesz wrócić do wszystkich innych obowiązków, jakie masz - powiedziała, jakby zwalniała androida. "Nie przyjmuję zamówień od ciebie", powiedział. "Wydaję je. Zrobisz to, co ci każę. Pochylił się. Zapach jego włosów wirował wokół niego. "Moje rozkazy, by zapewnić ci bezpieczeństwo, zastępują twoje zadanie. Jeśli to oznacza rzucanie cię przez ramię i zabranie cię na pierwszy lot na Terrę, niech tak będzie. - Ty nie chciałbyś? Rozkołysane usta rozchyliły się i Brock wyobraził sobie, że ślini się nad jej ustami. Wyobrażałam sobie, jak te usta zamykają się wokół jego penisa, gdy go ssała. "Spróbuj mnie."

Miał nadzieję, że

tak

zrobi. Potrzebował

usprawiedliwienia, by zabrać ją tak daleko od niego, jak tylko mógł ją zdobyć. Jej ramiona opadły z porażki. "Pozwól mi wykonywać swoją pracę". "Pozwól mi zrobić moje. Nie jestem z tego powodu szczęśliwsza od ciebie - powiedział, a iskierka rany błysnęła w jej oczach na chwilę. Mimo że uderzyła w pierwszy cios, poczuł się jak osioł - a potem głupiec, który prawie zakochał się w swojej zranionej małej dziewczynce . Uważaj na siebie. Jest nie mniej manipulująca, tylko bardziej sprytna. "Czy masz jakiś bagaż do zebrania?", Powiedział, jego szorstki głos rozdarł się na własnych uszach. "Nie, to jest sprawdzane."

"Będziemy musieli złapać tramwaj. Loty czarterowe znajdują się po przeciwnej stronie terminalu. W ten sposób. Wskazał na prawo. Zanim przybyła,

wylądował

na

kosmodromie,

zauważając

potencjalne

niebezpieczne miejsca, potencjalne bezpieczne miejsca, w których mogliby zatrzymać się na wypadek incydentu , a najszybsze drogi doprowadziłyby Pia do miejsca, do którego musiała jechać. Jego mózg cyborga pozwolił mu włamać się do systemu komputerowego Międzyplanetarnego Lotu i uzyskać elektroniczne kody dostępu dla wszystkich obszarów terminalu. Z listą

numerów

identyfikacyjnych

mógł

przekazać

komukolwiek:

pierwszorzędnemu pasażerowi, dostojnikowi, ziemskiemu biznesmenowi. Poświęcony, kochający mąż ambasadora. Cóż, może nie oddana, kochająca część. To byłoby zbyt duże, nawet dla cyborga . Jeśli zajdzie taka potrzeba, może on działać w roli robota bagażowego, a teraz, będąc mechanicznym dronem niezdolnym do emocji, wydawał się bardzo pociągający. Maszerowali obok terminalu, dołączając do tłumu istot. Niektóre z Terry, większość nie. Niektóre atrakcyjne, inne ohydne. Niektórzy chodzili wyprostowani, inni ślizgali się, pozostawiając ślady lepkiej, śliskiej cieczy, którą droidy mogły oczyścić. Szlamowate roboty, tak się nazywały. Brock zwrócił uwagę podróżnych mniej, niż powinien, i skupił się na jednej myśli: jak, kurwa, przeżyje to zadanie? - Czy nadal jesteś w Centralnym Biurze Ochrony? - zapytała niskim głosem. "Odniosłem wrażenie, że odszedłeś ... po tym, co się stało." "Opuściłem CPO." Zaproponowano mu przeniesienie, ale odmówił. Wyłączyła się. "Więc dlaczego tu jesteś ?"

"Jestem ... teraz wolny" - skłamał. Może być pod opieką Cy-Ops, ale nie musiała wiedzieć o organizacji ani o nim. Czy będzie jej zależało, że jest maszyną? Jego ludzki umysł wciąż podejmował decyzje - czasami głupie, na przykład dzięki prośbie Cartera - ale mikrokomputer wszczepiony pomiędzy dwie półkule jego mózgu wzmocnił jego zdolności i podniósł luki w stosunku do części, która została zniszczona podczas ataku. Czy nadal będzie go postrzegać jako człowieka? Czy robot jest o krok wyżej od robota bagażowego? I dlaczego się, kurwa, zastanawiał? Ona była pracą. Nic więcej. "Jestem ci winien przeprosiny." Zatrzymała się i szukała jego wzroku. "Nie mam usprawiedliwienia dla mojego zachowania, za to, co próbowałem ci zrobić. Bardzo mi przykro z powodu kłopotów, które spowodowałem. " Pojawił się i zabrzmiał tak skruszony, że niemal oszukała jego zmysły w cyberprzestrzeni, by uwierzyć, że jej skrucha była szczera. Bolało go w piersi, jakby część jego serca, która wciąż była organiczna, została wepchnięta w imadło. " Pia , nigdy nie przestałeś się martwić ." Unikał patrzenia na nią, ale jego peryferyjne widzenie dostrzegło błysk bólu w jej oczach. "Nie zatrzymuj się. Nie mamy czasu na pogawędki o dawnych czasach. Zatrzymają wahadłowiec, ponieważ jesteś ambasadorem, ale to nierozważne, aby powiązać bieg i opóźnić inne premiery. "W porządku!" Wyszła. Puścił ją, ponieważ kilka metrów przestrzeni między nimi wydawało się bezpieczniejsze niż chodzenie obok niej, gdzie ciepło i zapach jej ciała rozpraszałyby go.

Kolejne błędne obliczenia. Oddanie go z tyłu nie dawało mu spokoju. Teraz widział krzywiznę talii, zaskakująco długie nogi i seksowną dupę w kształcie serca. Zamknął na chwilę oczy. Kurwa, spraw, żeby było gorzej, dlaczego nie? Oderwał wzrok od kołyszących się bioder, by spojrzeć jej przez ramię, tak jak dwaj Arkanowie zmaterializowali się z tłumu. Małe i ukradkowe, z podobnymi do robactwa oczyma i literackimi i figuratywnymi

lepkimi

palcami,

Arkanowie

byli

złodziejami

i

kieszonkowcami w galaktyce - chociaż uznano to za niepotrzebne . Jeden mężczyzna uderzył Pia po lewej. Kiedy odwróciła się w jego kierunku, druga wyrwała jej komodę z ramienia i zniknęła w mgnieniu oka. "Mój worek!" Zawołała Pia . "Ukradł moją torbę!" "Zostań tutaj!" Brock rzucił się do przodu. Wyższy niż mos t, Brock widział ponad głowami. Jego spojrzenie spojrzało na złodzieja zygzakiem wśród ludzi. "Zejdź z drogi! Ruszaj! ", Krzyknął w kilku popularnych językach obcych. Niektórzy podróżnicy się spełnili, ale większość z nich przestała martwić, utrudniając raczej jego postęp. Chociaż Arcanian nie był tak szybki jak cyborg , jego mniejsza, smuklejsza budowa pozwalała mu przeplatać się przez tłum i oddalać. Brock zaczął się martwić, że go zgubi, kiedy Arcanian poślizgnął się na smugę wysięku, którego droidy nie zdążyły się oczyścić. Arcanian spadła. Torba Pia leciała. Drugi Arcanian pojawił się znikąd, aby go przechwycić, zanim spadnie na ziemię.

Ale Brock był tam. Wyciągnął torbę z lepkiej ręki i złapał go za gardło. Chude nogi kopnęły powietrze, a wszystkie jego oczy wypukły, gdy Brock potrząsnął nim. Teraz pasażerowie podeszli do niego z szerokim łukiem. Pia podbiegła i złapała go za ramię. "Przestań, zabijesz go." Nanocyty Brocka przekazywały mu do mózgu dokładnie to, na ile naciskał. "Nie, ale sprawię, że będzie bolał naprawdę źle." Spiorunował wzrokiem Arcanianina i powiedział w swoim języku: "Zastanów się dwa razy, zanim kogoś okradniesz ." Potrząsnął potworem jeszcze raz, po czym odrzucił go na bok. Uderzyło w podłogę, a potem podskoczyło i uciekło. Jego towarzysz już uciekł ze sceny. Brak honoru wśród złodziei. Pia patrzyła na niego. "Kiedy nauczyłeś się mówić po Arcanian ?" W

tym

samym

czasie

uczył

się

francuskiego,

chińskiego

mandaryńskiego, Xenian , malodońskiego i każdego innego znanego języka mówionego, w którym mikrokomputer został wszczepiony do mózgu. "Przez te lata zdobyłem kilka słów" - powiedział. " Tutaj. "Wepchnął do niej komodę i uświadomił sobie, że spieprzył. Agent nie chronił własności - chronił ludzi. Biegając za kieszonkowcem, zostawił Pia wrażliwą na porwanie lub atak. Nie udało mu się wykonać swojej pracy - dwa razy. Po pierwsze, pozwalając jej maszerować za daleko przed nim. Po drugie, porzucając ją i szarżując za Arcanianem . Gdyby nie ściągnął razem tego gówna, nie byłby dla niej przydatny. "Dziękuję Ci. Wszystko, co niezbędne, znajduje się w tej torbie. Gdybym zgubiła moją osobistą jednostkę komunikacyjną, byłbym spieprzony. Zmrużyła wzrok. "Nie nosisz PerComm ?"

"Nie." Jego mikrokomputer zawierał galaktykę informacji. To, czego nie przechowywał, mógł uzyskać dostęp, włamując się do innych systemów bezprzewodowo. "Jak kupujesz rzeczy?" Pia przechyliła głowę, marszcząc brwi ze zdumieniem. "Kontaktować się z ludźmi? Zachowaj harmonogram? Zadała zbyt wiele pytań, na które nie był w stanie odpowiedzieć, nawet jeśli był skłonny. Do tej chwili nigdy nie żałował, że został cyborgiem . Nie wtedy, gdy jedyną inną opcją była śmierć lub istnienie jako warzywo. Ale spojrzenie na tę piękną kobietę sprawiło, że żałował, że nie jest tym, kim był: zwykłym mężczyzną. Zmusiła go, by żałował, że nie jest taka, jak kiedyś: zbuntowanym, zepsutym bólem w dupie, który nigdy nie poruszał niczym w sobie, tylko irytacją. Potrzebował jej, aby tak było. "Zadajesz zbyt wiele pytań" - powiedział szorstko. " Złapmy wahadłowiec, zanim zdarzy się coś innego."

NIE ZAPOMNIAŁ, że jej młodzieńcze niedyskrecje - przekazał tak wiele - ale inne rzeczy dotyczące specjalnego agenta Brocka Manna nie dały się zliczyć. Nawet po uwzględnieniu ich historii i wzajemnej niechęci, był wyjątkowo nieoperatywny , odpowiadając na nią najkrótszą możliwą odpowiedzią, w ogóle nie odpowiadając, albo to, co podejrzewała Penelopa, było półprawdami. Zsunęła się z księżycowego skoczka i natychmiast go rozpoznała, ale nie przypominał tego, co zapamiętała. Zawsze był wysoki, przebijał ją o jedną trzecią metra, a to się nie zmieniło - ale wszystko inne w jego przypadku miało miejsce. Rozszerzył się, jego klatka piersiowa, ramiona i uda były wypchane mięśniami, jakich nigdy nie widziała. Nie nosił

munduru podróżnego wymaganego od tych, którzy przyjechali lub opuścili Terrę, ale szare, przytulne spodnie i dopasowana koszula, które pokazywały jego wyłupiaste muskulatury. Zawsze miał atletyczną budowę, ale mężczyzna stał się większy w taki sposób, że zdumiewał umysł. Bardziej niż jego ciało stwardniało - podobnie jak jego uszy. Agent specjalny Mann zawsze trzymał się z daleka, obojętny, gdy wykonywał swoje obowiązki. Teraz jego rysy były bardziej wyrzeźbione, jego spojrzenie było chłodniejsze, a usta coraz bardziej dezaprobujące. Nie żeby był skłonny do uśmiechu. Czy kiedykolwiek słyszała, jak się śmiał? Pia zmarszczyła brwi. Nie, żeby mogła sobie przypomnieć. Torba zsunęła się z jej ramienia, a ona odepchnęła ją z powrotem. Dla jej niedojrzałego, nastoletniego ja, jego kamienny podział był wyzwaniem. Sprawię, że mnie zauważy! Ale nigdy tego nie zrobił. Wciąż tego nie robił, chociaż udało mu się przekazać swoją niechęć obecnemu przydziałowi. Cóż, ona też go tu nie chciała! Poradzi sobie sama. Tak jak załatwiłeś Arcanianina ? Okay, dałaby Brockowi kredyt za ten. Gdyby nie on, zgubiłaby torbę i wszystko, co w niej zawisło . Opóźnienie w wymianie jej rzeczy mogło doprowadzić do tego, że przegapiła spotkanie z Xenianami . Patrzyła ze zdziwieniem, kiedy Brock zaatakował złodzieja. Zwinny i impish, Arcanians mógłby zig i zag się, zanim zrozumiał , że zostałeś okradziony. Rzadko zdarzało się, że wyrywali i biegali. Dziwne, że była tak celowana. Może zauważyli Brocka za sobą i uznali, że sztuczka z ręki nie zadziała w tej sytuacji.

Chwyt i kreska też nie działały dla nich. Brock wskoczył do akcji, poruszając się szybciej, niż myślała, że człowiek może. Zakrywające powieki osłaniały teraz jego twarz, ale zauważyła ostrość jego wzroku - uchwycił wszystko. Widziałem to. Nagrałem to. Zapisano go do późniejszego wykorzystania. Pod jakim nagłówkiem tematu ją postawiła? Zadania, których żałuję, nigdy bym nie miał? O cholera, nie ona znowu? Najzwyklejszy uśmieszek zaciskał usta, kiedy zwracał się do niej po swoim kodzie. Spojrzała na niego, obserwując jego twarz. "Dlaczego nazywałeś mnie Pia ?" Zapytała. "Penelope Isabell a Aaron? Twoje inicjały ", powiedział chrapliwym głosem, ale tak było! Powiedz. Jego lewe ramię wzruszyło lekceważąco, pokazując,

że

nie

wierzył

własnym

danym.

Ruch

był

prawie

niezauważalny; przegapiłaby go, gdyby nie patrzyła na to. W ramach jej treningu ambasadora Penelopa uczyła się mowy ciała. Nie wiedziała, czy być radosnym, że odkryła wiadomość - lub wkurzyła się na to kłamstwo. Jakie inne nieprawdy powiedział? Jej rytm serca wzmógł się, gdy przyszło jej do głowy okropne uczucie. Miała tylko słowo, że został przydzielony jako jej ochroniarz. To, że kiedyś był jednym z dobrych chłopaków, nie znaczyło, że wciąż jest. Miał powód, żeby jej nie lubić. Miał zakrztusił się Arcanian jakby to był marionetką. Co by było, gdyby zabrał prawdziwego ochroniarza przydzielonego jej i zastąpił go? Co jeśli zostałby zwerbowany przez terrorystów? Co, jeśli on jej nie ochrania,

ale ją porwał? Jego budowa zmieniła się tak bardzo od dziesięciu lat. Co, jeśli w ogóle nie jest Brockiem Mannem, ale oszustem, który chce być nim? Zerknęła na niego. "Mówiłeś, że jesteś wolnym strzelcem, prawda?" - Zgadza się. - Jego ramię znów drgnęło, a serce prawie się zatrzymało. Penelopa zwolniła. Gdyby skierowała się ku jej upadkowi, nie zamierzała się do niej zbliżać. "Ale to oznacza, że twoje usługi zostały zamówione przez kogoś. Więc kto cię wynajął? " "Twoja matka." Nie drgnął. To niekoniecznie go oczyściło. Wyjęła z torby perComma . "Co robisz?" Zapytał. "Żadna z twoich spraw." Przygarbiła ramiona, żeby nie mógł przeczytać, co napisała. Czy zatrudniłeś byłego agenta specjalnego Brocka Manna na mojego ochroniarza? Uderzyła wysłać. Jeśli jej matka była na spotkaniu, może nie sprawdzać jej wiadomości przez kilka godzin. Miała nadzieję, że to nie potrwa długo. Karta dyplomatyczna wkrótce opuści. Założyła swój portfel na jej ramię, ale utrzymała ją na swoim miejscu , żeby mogła zobaczyć odpowiedź tak szybko, jak to się stanie. "Daj mi to" - powiedział Brock. "Co?" Nie było mowy o przekazaniu jej PerComma .

"Twoja torba." Zwinął palce. "Wygląda na to, że masz problem z jego przenoszeniem." Chwyciła go mocniej. "Wszystko ze mną w porządku." "Daj mi torbę." Ktoś wpadł na nią, przepychając marynarkę i spadł z jej ramienia. Brock sięgnął i chwycił go. Nie mogąc się z nim zmagać , nie miała wyboru, musiał się poddać. "W porządku. Dziękuję - dodała po namyśle. "Nie ma za co." Przerzucił go przez swoje szerokie ramię. "To musi ważyć kilka kilo. Co w nim masz? Skały księżyca? " "Potrzeba. Kilka ubrań na wypadek, gdy moje bagaże znajdą się w innej części galaktyki, jakieś racje żywieniowe, woda, dekontaminacja, moja szczotka do włosów. Przerwała. "I dwie kilo terrańskiej geody." "Do diabła, czemu to nosisz?" "To prezent dla Kseńczyków " - powiedział cierpko. "Nie byłam daleko od zła z mojego przypuszczenia." Jego usta drgnęły. Ta nuta uśmiechu zagrażała jej rezerwą, niechęcią. Zesztywniała. "Co powiedziałeś, kiedy porzuciłeś CPO?" Migawka przeszyła jego rozbawienie. "Nie zrobiłem tego. " "Jeśli zamierzasz odgrywać rolę mojego męża, powinienem przynajmniej wiedzieć coś o tobie."

"Nazywam się Brock Mann. Mam trzydzieści siedem lat. Posiadam wyższe stopnie naukowe w zakresie administracji i prawa gospodarczego. Jestem wiceprezesem operacji dla Terran c orporation Transworld , Inc. lubię Isbetian golfa, jogging minimum 10K codziennie, i zbierać antyczne PeeVees „. "Czy to prawda?" "Moje imię i wiek". Penelopy PerComm zapiszczał. Postukała w ekran. Jej matka odpowiedziała. Spojrzała na Brocka i otworzyła wiadomość. Tak. Brock Mann zgodził się cię chronić. Nie jesteś na haju. Będziemy rozmawiać, kiedy wrócisz do domu. Mama. Brock był legalny. Nigdy tak naprawdę nie wątpiła w niego. Ten człowiek był zbyt chamski, by być kimkolwiek innym niż zwykłym rupem. Skrzywiła się. Po jej powrocie byłaby poddana wykładowi matki na temat właściwego zachowania. W międzyczasie mogła skoncentrować się na swojej misji. Jeśli uda jej się sprowadzić pacyfistów Xenianów z izolacji i do APO, to niezadowolenie matki będzie niewielką ceną do zapłacenia. Ponownie przeczytała wiadomość, zauważając treść jej matki. Brock Mann zgodził się cię chronić. Zgoda. Tak jakby miał wybór. Jednak jedną z pierwszych rzeczy, które jej powiedział było to, że nie był zadowolony z tego, że to zadanie. Dlaczego miałby to zrobić? "Czy dostałeś odpowiedź?" Brock szarpnął głową w stronę PerComma . "O czym mówisz?"

"Czy nie potwierdziłeś mojej historii?" Upał zalewający jej twarz podpowiedział jej, że nie będzie dobrze kłamać. "Nie widziałem cię od lat. Oczywiście mnie nie lubisz, ale tu jesteś. Nie odpowiesz na moje pytania. Czy możesz mnie obwiniać za bycie podejrzanym? Skrzywiła się. - A skąd wiedziałaś, że cię sprawdzam? Zauważyła, że PerComm jest w zasięgu wzroku, ale połowa ludzi w po- rt robiła to samo. Mogła monitorować prom ETA, pogodę na Xenię lub szukać miejsca do jedzenia. "Nie, nie winię cię. Jeśli coś wzbudzi twoje podejrzenia, sprawdzenie go jest sprytnym posunięciem. Uczysz się, Pia . " Rozgniewany, odwrócił wzrok. Wsiadali do tramwaju, aby zabrać ich do prywatnego terminalu czarterowego, gdy uświadomiła sobie, że nie odpowiedział na jej pytanie, skąd wiedział, że go sprawdzała. Z szarpnięciem tramwaj wystartował. Penelope chwyciła ramię wokół metrowegpału, by go zrównoważyć, a Brock znowu ją zirytował, owijając ramieniem jej talię. Jej ciśnienie krwi wzrosło, ale także poczucie bezpieczeństwa i nie spodobało jej się to. Będzie tolerować jego obecność, by uspokoić matkę, ale ona go nie potrzebowała, nie jego ochronę, nie jego aprobatę, nie jego twarde ciało, nie jego męski zapach, a nie jego odrobinę uśmiechu i, cholera, nie jego dotyk. Zesztywniała. "Nie ..." Przyłożył usta do jej ucha. "Zrelaksować się. Jesteśmy na zatłoczonym tramwaju. Ważne jest, aby wysłać wiadomość, że jeśli ktoś będzie po tobie, najpierw będzie musiał przejść przeze mnie. Robił swoją robotę. Nie była odrobinę rozczarowana.

Rozdział czwarty

Gdy wyszli z tramwaju, Brock wziął rękę Pia . Gdyby jego opowieść o tym, że był jej spouse, miała wyglądać na wiarygodną, musiała tolerować jego dotyk od czasu do czasu. Tak długo, jak długo trwała ta misja, dopóki nie wrócił na Terrę, zamierzał trzymać ją jak palce Arkanii w portfelu turysty. Pomimo środków bezpieczeństwa, porty wahadłowe, zwłaszcza międzyplanetarne, były miejscami niebezpiecznymi. Formy życia z wieloma zgromadzonymi porządkami. AOP nie może śledzić wszystkiego, ani szybko reagować na to, o czym wiedzieli. Służył jako doskonały przykład. Ludzie wiedzieli, że cyborgi zostały stworzone przez połączenie części organicznych i mechanicznych, sztucznej i ludzkiej inteligencji, ale nie to, co mogli zrobić. Nawet Cyber Operacje, które je stworzyły, nie były świadome wszystkiego. Brock nie widział

potrzeby

informowania

Cy-Ops,

że

uaktualnił

swoje

programowanie. Tak jak instalowanie aplikacji do dekodowania zaszyfrowanych systemów. Włamanie do PIA PerComm było dziecinnie proste. Czytał jej wiadomość, kiedy ją pisała. Nieufnie, dał jej punkty za to, że nie kupił swojej historii w wartości nominalnej. Może była trochę bezpieczniejsza niż myślał. Może trochę dojrzała, ale nie mógł odpowiedzieć na jej pytania bez ujawnienia tajnych informacji i narażenia na niebezpieczeństwo swoich kolegów cyborgów .

Podobnie jak jego smażone obwody, wprowadzająca w błąd Pia pozostawiła gorzki smak w ustach. To nie powinno mieć znaczenia. Kłamstwo było drugą naturą w tajnych operacjach. Jeden nie podzielił się całą prawdą z ochroniarzami ani z organizacją zatrudniającą. Tajemnica pozwoliła ci wykonać pracę, która nie była spięta pod względem zasad i przepisów. Dało to również korzyść klientowi: zaprzeczenie. Nie chcieli wiedzieć, co poszło w dół, ani jak misja się zakończyła. Cyberoperatywom nie udało się powiedzieć prawdy; zarabiali, aby ratować życie w jakikolwiek sposób. Jeśli dławienie Arkanian przeszkadzało Pia , byłaby zszokowana, gdyby odkryła inne rzeczy, które zrobił. Była zbyt miękka, by poradzić sobie z prawdą. Zbyt miękki pod wieloma względami. Jej delikatna dłoń z delikatnymi kośćmi została pochłonięta przez jego szorstką łapę cyborga . Ile czasu minęło, odkąd dotknął kobiety ? Przeskanował swoje banki pamięci iz wstrząsem uświadomił sobie, że minęły lata. Trzymanie w ręku nie było jedną z usług oferowanych na Darius 4, nie było jednak sensu trzymanie ręki droida seksu. Zawsze był zbyt skupiony na swojej karierze, aby zainwestować czas w prawdziwą relację, a po ataku, transformacji i rekrutacji do Cy-op, stał się strzeżony, ostrożny, skryty, zachowywał się szkodliwie na intymność. . Wszystkie jego "relacje" dotyczyły rozmaitości monetarnej, nie oferując żadnego elementu dla programu Cy-Ops ani jego emocji. - Co robisz? Pia spiorunowała go wzrokiem i uświadomił sobie, że nieświadomie ścisnął jej dłoń, przejechał kciukiem po wierzchu.

"Nic". Odsunął się i zgiął palce. "Myślę, że to jest nasza brama." Wiedział tak, ponieważ wcześniej sprawdził to. Przez masywne okna od podłogi do sufitu widział, że ich statek zacumował. Większa i bardziej elegancka karta była lepiej wyposażona i wygodniejsza niż komercyjny skoczek na księżyc, który przyjechała Pia . W zasadzie limuzyna kosmiczna. Idąc ramię w ramię, podeszli do bramy wejściowej. Numery ich biletów zostały zweryfikowane przez skanowanie tożsamości. Kapitan powitał ich, gdy weszli na pokład. Niebieskie zabarwienie jego bezwłosego ciała ujawniło, że jest on maloński . "Welcome , Madam Ambassador." Poklepał lewe ramię na powitanie. "Jestem kapitanem Urgak . Cieszę się, że jesteście na pokładzie i że odwiedzacie moją planetę. Rozumiem, że pójdziesz tam po Xenii. "To prawda," odparła Pia . "Nie mogę się doczekać spotkania z Malodonusem i wzięcia udziału w Szczycie. Czy mogę przedstawić ... mojego męża, Brocka Manna. " Brock poklepał go po ramieniu, a kapitan zrobił to samo. W Malodonian za grube ciało napięte jego srebrzystą jednolite i łączniki kołnierz przyszedł cofnąć, nadając mu nieco zaniedbany wygląd, kontrast do czystej, wykończenia wygląd większości załogi statku. "Jeśli pójdziesz za mną, pokażę ci salon pasażerski" - zaproponował kapitan Urgak . "Nie chcę odciągać cię od twoich obowiązków." Pia rozejrzała się wokół. "Jestem pewien, że steward mógłby to zrobić." "Steward został opóźniony, ale mam zaszczyt cię eskortować."

Brock zmarszczył brwi. "Czy lot nie odjeżdża za godzinę?" Drzwi musiały być zamknięte i zapieczętowane, a kontrola wstępna została przeprowadzona znacznie wcześniej. "Tak, z cours e" - powiedział kapitan. "Nie martw się. Uruchomimy zgodnie z harmonogramem. A teraz, jeśli mogę. Wyciągnął rękę, wskazując, że powinni go wyprzedzić w środkowym przejściu. Zwrócił uwagę na kwatery załogi. Po stronie portu była kambuza, a obok niej niewielka, wygodna kabina. "Główne posiłki będą tam serwowane", powiedział kapitan, "ale jeśli chcesz coś zjeść, w salonie pasażerskim znajduje się dozownik NutriSup . Jest również zaopatrzony w wybór napojów alkoholowych. " " Cerinowska brandy?" Zapytał B rock. Kapitan pokręcił głową. "Nie znam konkretnych trunków. Steward tak. Poproszę go, żeby do ciebie wrócił. "To nie ma znaczenia" - powiedział Brock. Nie pił przy aktywnej służbie, mimo że jego nanocyty metabolizowały alkohol i przeciwdziałały inebriacji. Jednym z minusów bycia cyborgiem było to, że nigdy nie można było się upić pijakiem. Niejednokrotnie mógł używać chwilowego pocieszenia znalezionego w butelce. Prawdziwym powodem, dla którego nie pozwalał sobie na pracę, było to, że picie miało charakter społeczny. Oddzielał pracę i sprawy osobiste. Nie żeby już miał dużo prywatnego życia. - Gdzie jest kapsuła ratunkowa? Brock zlustrował korytarz, szukając oznakowania. Przepisy wymagały, aby każdy statek był wyposażony w mały statek ratowniczy w mało prawdopodobnym przypadku jakiegoś nieprawidłowego

działania

na

głównym

statku.

Strąki

zostały

zaprogramowane do lądowania na najbliższej planecie zdolnej do podtrzymywania życia, a następnie emitowania sygnału ostrzegawczego. Urgak zesztywniał. "Zapewniam cię, nie będzie to wymagane. Ten craf t jest najnowszy w całej flocie, najbezpieczniejszy, jaki kiedykolwiek zbudowano, z zaawansowanymi systemami nawigacji. Prom leci sam. Penelopa popatrzyła na Brocka. "Mój mąż nie zamierzał się obrazić. Jest trochę dzieckiem, jeśli chodzi o latanie. Podróże kosmiczne powodują, że jest trochę mniej zmęczony, to wszystko. Dziecko? Dziecko? Brock zakrztusił się. Miał nerwy ze stali i obszerne szkolenie lotnicze. Przełącz ten szczeniak na ręczny, a on może pilotować go do tyłu przez pas asteroid z zawiązanymi oczami. "Bez obrazy" - powiedział kapitan. "Droga ucieczki po d znajduje się za mostem, od strony portu." Przeciągnął się i ruszył wąskim przejściem. "Tu są miejsca do spania pasażerów", powiedział otwierając drzwi. Brock i Pia zajrzeli do środka szerokimi, luksusowo urządzonymi pryczami. "Ver y nice." Pia przytaknęła. Brock wątpił, czy przyłapała się na tym, że jest w unisex - pomieściła mężczyzn i kobiety. Opiekun i agent. A może założyła, że będzie spał w salonie? To nie była szansa - i nie miało to nic wspólnego z komfortem. Nie mógł jej przekazać, gdyby byli w oddzielnych pokojach, zamknięci od siebie zamkniętymi drzwiami. Nie znaczy to, że w karcie dyplomatycznej nic się nie stanie. To było prawdopodobnie najbezpieczniejsze miejsce, w którym mogła być podczas całej podróży. Ale nie robiono wyjątków od operacji, ponieważ sytuacja wydawała się bezpieczna. " ChemShowers przechodzą przez te drzwi." Kapitan wskazał.

"Dobrze wiedzieć." Pia przytaknęła. - Lot do Xeni to trzy dni, prawda? "Dokładnie osiemdziesiąt dwie godziny," odpowiedział i podszedł dalej. Usytuowany na rufie salon pasażerski zajmował całą szerokość promu i zawstydzał komercyjne obiekty pierwszej klasy. Gruby gąbczasty materiał zasłaniał kabinę od ściany do sufitu, służąc jako bariera dźwiękowa, a także amortyzując wszelkie niespodziewane manewry podczas lotu. Duże okna widokowe umieszczone na wysokości ramion - no, wysokość ramion dla Pia -ran długości ścian z każdej strony. Duże, rozkładane wyściełane fotele są skierowane ku sobie, co ułatwia rozmowę. Każde krzesło miało własną konsolę dla entuzjastów. "Mam nadzieję, że ci się to spodoba" - powiedział Urgak . "To wyjątkowe," odparła Pia . Brock i tak mógł się z tym zgodzić. - Bardzo miło - powiedział i podszedł do drzwi oznaczonych jako prywatne w sześciu językach. Musiał założyć, że nie było to prywatne, ponieważ znajdowałem się w miejscu publicznym. Otworzył ją i zajrzał do środka. "Co to jest?" Zapytała Pia . "To głowa". "Och," powiedziała. "Poręczny." - Tam jest stacja odświeżająca. Kapitan wskazał na sterburtowy panel kontrolny. "Przycisk wzywający stewarda jest tutaj. "Dotknął zielonej tarczy oznaczonej obsługującym . "Jak już wspomniałem, jeszcze nie

przybył, ale spodziewam się go wkrótce. Jeśli naciśniesz to żółte menu z oznaczonymi przyciskami, otrzymasz listę kodów do zamówienia, co chcesz. Duży czerwony przycisk służy do nagłych przypadków. Czy mogę cokolwiek jeszcze zapewnić, zanim wrócę na most? "Nie, dziękuję. Wszystko wydaje się proste - powiedziała Pia . Brock złożył torbę na krześle i spojrzał na panel kontrolny. "Jak skontaktować się z mostem?" - Czarny guzik - odparł Urgak , raczej niechętnie, pomyślał Brock. "Myślę, że jesteśmy gotowi." Brock odprawił go. "Na urlopie." Kapitan skinął głową i wyszedł. Drzwi się zamknęły. Pia zanurzyła się w jednym z krzeseł. „Byłaś raczej niegrzeczny.” Tak mówi kobieta, która nie wypowiedział jednego Comme nt nieobciążona z postawy w wieku od czternastu i szesnastu. Ale wtedy była głupim dzieckiem, a teraz nie była ani głupia, ani dzieckiem. "Nie lubię go." Brock opadł na krzesło obok niej. "Czego nie lubić? Był profesjonalistą i kongenem . " "Nie wiem." Jego cybersenses nie wykrył nic złego, ale jego ludzka intuicja nie spocznie. "Cóż, nie musisz lubić osoby, która jest miła." "Mówił jak dyplomata". Ona westchnęła. - Jeśli nie będziemy mogli się dogadać, to będzie długi lot.

"Dobrze się dogadamy, jeśli zrobisz to, co ci każę." "Nie zamierzasz mnie odciąć, prawda?" "Żadne." Uśmiechnął się. Pia patrzyła na niego, jakby miał jeszcze cztery oczy jak Arcanian . "Powinieneś to robić częściej." "Co zrobić?" "Uśmiech. Wydajesz się bardziej dostępny . " Skrzywił się. "Nie chcę być przystępny. Moim celem jest powstrzymanie ludzi. " "Ah. To Brock, którego znam i kocham. " Na jej przekomarzanie w piersiach pojawił się dziwny ból. Posiadanie Pii jako swojej udanej żony było najbliższą relacjom. Ludzie, w szczególności kobiety, uważali cyborgi za supere i podludzi, więc zachowali dystans. Nawet jeśli kobieta nie odrzuciła go , kiedy odkryła, że był pół maszyna nie znaczy mógłby pozwolić ją do swojego życia. On nigdy, przenigdy ha RM kobieta, bezpośrednio lub pośrednio, a jego zadaniem było zbyt niebezpieczne dla niego, aby mieć żonę i dzieci. Byłby to punkt wrażliwości, którego nie mógłby ochronić. Przyznał, że spędzi całe życie samotnie. "Czy jest ktoś, kogo naprawdę kochasz, Pia ?" Zapytał. "Czy masz mężczyznę czekającego na ciebie na Terra?"

Oparła łokieć na oparciu krzesła i pochyliła się bliżej. "Słuchaj. Odpowiadasz na moje pytania, a ja odpowiem na twoje. "Wystarczająco fair". Nie miał żadnych skrupułów, by kłamać. "Nie." Usiadła z powrotem. Czy nie jest tak, jak kobieta, która ma osiemdziesiąt? Spiorunował się. "To był twój pomysł." "Nie, jest odpowiedzią na twoje pytanie. Nie, nie byłem zakochany i nie, nikt nie czeka na mnie na Terra. " "Jesteś piękną kobietą. Mężczyźni muszą podążać za tobą jak psy lapońskie. Dlaczego ja nie chcę, żeby ktoś na ciebie czekał? "To kolejne pytanie", powiedziała. Brock wzruszył ramionami. Pia westchnęła. "Byłem zaręczony raz. Myślałem, że jestem zakochany, że mnie kocha, ale dowiedziałem się, że pragnie moich związków, nie ja. Chciał, żeby to, co było ze mną związane, mogło mu zapewnić. Zazwyczaj mężczyźni w ogóle się wahają, bo moja matka jest byłym prezydentem, a ja jestem ambasadorem. "To idioci", powiedział. Zamrugała. "Myślę, że to najmilsza rzecz, jaką mi kiedykolwiek powiedziałeś." To było. Kilka godzin temu doradził każdemu mężczyźnie, który rozważałby związek z Penelope Aaron, aby biec jak diabli.

"A co z tobą?" Zapytała. "Czy jest pani Mann?" "Nie. Nikogo nie ma. Co sprawiło, że zdecydowałeś się zostać ambasadorem? "Usługa publiczna jest mi znana. Jest tak idealistyczna, ale chciałem zrobić coś, co może mieć trwały pozytywny wpływ. Spojrzała na złożone dłonie, a potem na niego. "Co zrobiłeś po opuszczeniu CPO?" "Poszedłem pracować dla innej organizacji." "To mi nic nie mówi. To może być klub ogrodowy, korporacja lub tajny wywiad. Cholera, podeszła bliżej. Zawsze była zbyt mądra dla własnego dobra. Dla jego dobra. "Nie sądzisz, że lubię kwiaty?" Zabawne, że powinna wspomnieć o ogrodnictwie. Gdyby jej czegoś nie dał , on będzie dalej kopał, żeby wykorzenić prawdę. "Moja praca jest sklasyfikowana" - powiedział. "Wiesz co to oznacza. Powiedzmy, że po moim starcie z Central Protection Office, poszedłem pracować dla organizacji. Zostałem ranny w wypadku. "Incydent o znaczeniu atakowany przez Lamisa - Odg . Pozostali czterej ludzie w jego jednostce zginęli. Carter uratował go i zmienił bieg swojego życia na zawsze. "Potem znowu zmieniłem pracę." Zostałem zatrudniony przez Cy-Ops. Rozchyliła usta. "Byłeś ranny? Jak źle?" Nie potrzebował jej mpathy. Dlaczego do diabła powiedział jej coś? Nigdy nie powinien był się rozluźnić. "Nie tak źle, że nie wyzdrowiałem." Brock zerwał się na równe nogi. "Sprawdzę, czy steward przybył. Wkrótce powinniśmy zacząć działać. "

Wyszedł z salonu, zanim Pia zdążyła wyciągnąć z niego więcej informacji.

Rozdział piąty

Penelopa

wpatrywała

się

w

wolne

krzesło.

Czy

coś

go

zdenerwowało? Czy ich dyskusja wywołała reakcję stresową na uraz, którego doznał? Pomimo tego, co mu się przydarzyło, pojawił się lepiej niż każdy człowiek miał prawo być. I ogromny. Nadal nie mogła opanować muskulatury. Być może przeszedł on fizyczną rehabilitację, która wzmocniła jego sylwetkę? Arkanianie byli mniejsi niż ludzie; dwaj, którzy ją okradli, podeszli tylko do jej ramienia. B ut one nie były , że niewiele, a Brock wstrząsnął ten, jak zabawka psa. I w następnym oddechu narzekała, jak ciężki jest jej worek. Mężczyźni! Nie poprosiła go, żeby nosił jej torbę. Z rozbawieniem wykręciła usta. Mimo wszystko nie był jednak daleki od zła . Penelopa sięgnęła do torby i wyciągnęła nieodciętą geodę. Brock mógł zrównoważyć to w jednej ręce, ale potrzebowała ich obu. Planowała zaskoczyć Xenianów , pozwalając im otworzyć drzwi . Prosta i dość brzydka na zewnątrz, sferyczna brązowawa skała była wypełniona kryształami kwarcu. Zrobiła to, żeby się upewnić. Od dawna zastanawiała się, jaki rodzaj dyplomatycznego prezentu najlepiej będzie reprezentował jej planetę. Podczas gdy kwarc był powszechny na Terrze, Xenia wcale nie miała tego minerału. Prezent od Terran ziemi wydawało symboliczny. Postawiła skałę w opróżnionym fotelu Brocka i wyjęła jedną z dwóch

zestawów

civvies,

chcących

zmienić

strój

podróży.

Międzyplanetarny port wahadłowy nie wymagał unita rds ; tylko Terra. Za jej przybycie do Xenii ocaliłaby jej drugi zestaw zapasowych ubrań.

Wsunąwszy rolkę pod pachę, wślizgnęła się do kabiny oznaczonej jako prywatna. Ku jej uciesze znalazła ciekły zestaw do mycia rąk. ChemShowers były normą na statkach i stacjach kosmicznych, ale pozostawiły jej skórę pokrytą lepką, ale sproszkowaną pozostałością. Na Terra, z powodu zasad zachowania wody, większość ludzi wzięła ChemShowers . Czytała to setki lat temu, kąpiele wodne i prysznice były normą, i to byli ludzie wypełniający ogromne baseny na zewnątrz i pływali w nich dla zabawy. Penelopa umyła twarz, szyję, dłonie i ręce aż po łokcie. Potem wyjęła swoją czapkę i włożyła tunikę i spodnie, żałując, że nie pamiętała, żeby wykopać szczotkę do włosów. Ona podwinęła garnitur podróży i wyszedł z toalety, aby odzyskać jej pędzla. Jak to zwykle bywa, przedmiot, którego szukała, zniknął w torbie. Zaczęła łowić szczotkę do włosów, odsuwając przedmioty na bok. Kiedy w końcu się na nim zamknęła i wyciągnęła , mały metalowy przedmiot został wbity w szczeciny. Mniej więcej wielkości miniaturki mężczyzny, a może i grubości pół centymetra, przypominała tłumaczkę, którą miała na sobie, gdy spotkała się z Xenianami , ale ta nie należała do niej. Podniosła go w dłoni i wydawało się, że wibruje, co byłoby denerwujące, gdyby zostało włożone do ucha. Jeśli to pasuje. Prostokątny kształt nie wydawał się odpowiadać okrężnym spiralom. Jest też cięższy od tłumacza o standardowym wydźwięku. Jak to się skończyło w jej torbie? Czy należał do Brocka?

Wsunęła przedmiot do kieszeni spodni, żeby pamiętać, żeby go spytać, a potem wepchnąć do torby swój mundur podróżny i geodetę. Po wygładzeniu włosów złapała PerComma, aby zapoznać się z większością protokołów Xenian i Cust Oms .

****

Brock poradził sobie z nagością Pia . To, że widział jej nagie ciało w mundurze podróżnym, rozpraszało uwagę, ale potrafił sobie z tym poradzić. Umysł nad materią. Siły woli nad pożądaniem. Gdy tylko rzucił ją bezpiecznie na Terrę, przywiózłby ją do Dariusa 4 i pozwoliłby robotom seksualnym przepracować go. Ale w trakcie krótkiej rozmowy pozwolił Pia wejść w jego skórę w inny sposób. Wsadziła mu pomysły w głowę. Obsługa dyplomatyczna? Gówno. Tęskniła za jej powołaniem. Powinna wziąć udział w reklamie. Zasiała ziarno potrzeby tam, gdzie wcześniej nie istniało. Zanim został cyborgiem , małżeństwo nie było na ekranie śledzenia. Cały czas był na świecie, żeby się ożenić. Teraz kazała mu się zastanawiać, jak by to było, gdybym wrócił do domu z żoną. Crazy shit. Niemożliwe marzenie dla kogoś takiego jak on. Pozbyłby się tych tęsknot i zapomniał o Pii, jak przeszedł wszystko skupiając się na misji, koncentrując się na jednym zadaniu na raz, zaczynając od inspekcji, aby zidentyfikować potencjalne słabości, twierdze i drogi ucieczki. Uziemiony przedstawił jeden zestaw okoliczności; po uruchomieniu wszystko się zmieniło.

Znalazł dwa przejścia: jeden przedni i drugi mniejszy na prawej burcie. Midship , szpiegował VT. Przez rurę próżniową odpadki mogły zostać wystrzelone w kosmos. Mimo, że drony odzyskujące energię patrolowały galaktykę zbierając szczątki, nigdy nie były w stanie ich zebrać, więc porozumienie międzyplanetarne zakazało wyrzucania śmieci w kosmos. To nie znaczyło, że wszyscy przestrzegali zasad - zwłaszcza, gdy czołg trzymał się blisko. Brock sprawdził różne kabiny, które kapitan wskazał na pięćdziesięciodołkową wycieczkę. Położył wszystkie skanery wejściowe i odkrył, że nie może zabezpieczyć żadnego z portali, w tym jednego do kabiny sypialnej. Dłoń nie mogła też otworzyć żadnego z zablokowanych obszarów,

takich

jak

kwatery

załogi,

maszynowni,

szafek

zaopatrzeniowych - lub wejścia do kapsuły ratunkowej. Gdyby aktywował swoją sieć bezprzewodową, mógł włamać się do komputera i zmienić ustawienia, więc nie był to problem nie do pokonania, ale brak dostępu dotyczył go. Było oczywiste, że załoga chciałaby zakazać pijanym i / lub awanturniczym pasażerom dostępu do kapsuły ratunkowej, ale co by było, gdyby personel wahadłowy stał się niezdolny do pracy? Jak pasażerowie uciekliby w sytuacji awaryjnej? Obowiązkiem Brocka było zapewnienie bezpieczeństwa Pia . Włączył wewnętrzną sieć bezprzewodową i wysunął płytkę skanera poza wnękę na kapsułę ratunkową. "Jak myślisz, co robisz?" Brock odwrócił się twarzą do Urgaka . "Sprawdzanie kapsuły ratunkowej." "Czemu?"

"Aby sprawdzić, czy działa." "Zapewniam cię, to jest. Zapewniam cię również, że nie będzie takiej potrzeby. Jesteś całkowicie bezpieczny. " - W nagłych wypadkach - powiedział Brock. "Nie można przewidzieć, kiedy się pojawi." "W razie nagłej potrzeby członek załogi pomoże pasażerom wsiadać i wypuszczać kapsułę ratunkową." "Ale jest tylko dwóch członków załogi, zgadza się? A co, jeśli ty lub steward stracicie przytomność? Brock zmrużył oczy. "A czy nie powinien być pierwszy oficer jodły ?" "Muszę cię poprosić, żebyś wrócił do salonu i zapukał. Niedługo wystartujemy." "Więc przybył steward?" "Niestety, zachorował." "Więc jesteś całą załogą?" Jego komputer i jego ludzki mózg zasygnalizowały go ostrzegawczymi wiadomościami . Kapitan spojrzał twardo na twarz Brocka. "Zadajesz mnóstwo pytań. Z chęcią odpowiem na nie później, ale niedługo wystartujemy i dla własnego bezpieczeństwa muszę nalegać ... "Brock?" Pia pojawiła się zza rogu. "Co się dzieje? Zbyt długo już cię nie ma. - Wychodzimy teraz. - Ruszył ku niej, obliczając najlepszy zjazd. Drzwi byłyby zapieczętowane, a przejścia schowane. Miał przeczucie, że

proste przesunięcie ręką nie otworzy ani jednego wyjścia; musiał się włamać. Rufowy zjazd był najdalej. Frontowy trap znajdował się najbliżej, ale kapitan uniemożliwiał im przejście. Brock nie miał problemu z usunięciem go, gdyby Malodonian próbował ich powstrzymać, ale zawahał się, że zabije go przed Pia . "O czym ty mówisz?" Zagapiła się. "Nie możemy wyjść! Muszę iść do Xenia. " "Nie w tym promu. Ruszaj! Pochylił ją w stronę rufy. "Oszalałeś? Nie mam nawet swojej torby. Mój PerComm . " "Pasażerowie, proszę zająć swoje miejsca", oznajmił komputer wahadłowca. "Przygotuj się do uruchomienia. Zarzućcie swoje miejsca. Przygotuj się do startu. " Cała podłoga wibrowała, gdy silniki się zapalały. Pierdolić! Brock spojrzał za siebie i zobaczył, że Urgak znika za rogiem. Po uruchomieniu nie mogli zejść na ląd. "Zmiana planów" - warknął. "Uruchomienie rozpocznie się za dziesięć sekund ... dziewięć ..." Pobiegli korytarzem. "Osiem ... siedem ..."

Wpadli do salonu i rzucili się na swoje miejsca za trzecim razem. Automatyczne ograniczniki wskoczyły na swoje miejsce. Pia złapała ją za PerComma . "Dwa jeden!" Rakiety wystrzeliły, a prom wystartował. Odkąd opuścili port stacji kosmicznej, a nie z planety o silnej grawitacji, statek nie wymagał potężnego pchnięcia, ale mimo to siła wybuchu uderzyłaby ich w osły, gdyby stały, gdy jednostka została uruchomiona. - Powiedz mi, co się dzieje! - zapytała Pia po tym, jak statek oczyścił port i zwolniono miejsca. W połowie oczekiwał, że się nie wycofają. Czy to on i Pia byli pasażerami, czy zakładnikami? Mógł oderwać repery , ale trochę go uspokoiło, że nie musi. "Steward nigdy nie znalazł się na pokładzie". "To nie jest optymalne, ale nie wydaje mi się to nadzwyczajne." "Czy kiedykolwiek byłeś w samolocie - dowolnym locie - z jednym członkiem załogi?" "Cóż, nie, ale to mały wahadłowiec. A jest nas tylko dwoje. Technicznie stosunek załogi do pasażerów jest wyższy niż norma. " "Sekcja dziewiąta szósta, dziewiąty akapit międzyplanetarnego rozporządzenia o lotach wahadłowych, wymaga minimum kapitana, pierwszego oficera i stewarda we wszystkich pasażerskich lotach komercyjnych." "To nie jest lot komercyjny. To prywatna karta. "

"To wciąż jest najlepsza praktyka. Powinien być pierwszy oficer jako pilot awaryjny. " " Kapitan jest pilotem rezerwowym. Wszystko, co robi, jest kluczowe we współrzędnych. Komputer lata na statku. " "Brzmisz jak Urgak ." "Myślałem, że ty i on zamierzacie zadać ciosy", powiedziała. Instynkt

podpowiadał

kapitanowi,

że

jest

nieszczery,

ale

niekoniecznie jest niebezpieczny. Być może korporacja ograniczyła rogi finansowe. Kapitan nie mógł kontrolować, co zrobili właściciele korporacji wahadłowca. "Może przesadziłem?" - przyznał. "Myślisz?" Pia uniosła brwi. Wymieniła swój mundur podróżny na turkusową tunikę i spodnie. Mimo że ubranie kształtowało jej krzywe, na szczęście nie mógł przejrzeć nieprzezroczystej

tkaniny.

Być

może

mógłby

się

teraz

lepiej

skoncentrować, ponieważ nie musiał patrzeć na nagą Pia . Ale kolor sprawił, że jej jasna skóra nabrała blasku, a sposób, w jaki czepiały się jej włosy, wydawał się bardziej kuszący niż pełna nagość. Stłumił klątwę i zerwał się na równe nogi. Bojlery zostały odcięte, więc podłoga przestała wibrować. Spojrzał przez okno na malejący port wahadłowy . Wkrótce światła staną się tak słabe, że nawet poprawiona wizja nie będzie w stanie ich wykryć. Gdy kapitan zostanie na mostku, on i Pia będą sami, przemykając przez ciemność, daleko poza nią. Odkąd został cyborgiem , spędził czas sam na sam z kobietą. Było kilka żeńskich cyborgów , ale podobnie jak on unikały intymnego kontaktu z innymi i oddały się misji. Mężczyźni i kobiety w Cy-Ops umrą za siebie

nawzajem, ale wymienią się zaufaniem? Pokaż swoją lukę? Spocić się i zrobić razem paskudny? Nigdy. Brock zacisnął szczękę. Żadna z tych rzeczy nie wydarzyłaby się też z Pia . Była jego obrońcą i to wymagało od niego skupienia. Jego rozkazy były dostać Pia do Xenia, następnie Malodonu s na szczyt iz powrotem na Ziemię. Nagie i pod nim nie zagrały w misji. Z

ekranu

nawigacyjnego

na

konsoli

uzyskał

dostęp

do

współrzędnych i zweryfikował, że rzeczywiście zmierzali w kierunku Xenii. Wszystko wyglądało normalnie. Nadal mogli wpaść na piratów lub kamikaze Lamis - droid odga, ale byłoby to mało prawdopodobne. Mimo to niepokój nie rozproszyłby się. Wyglądało na to, że przesadził. Później, kiedy spali, przeprowadził diagnostykę pełnego systemu, aby sprawdzić, czy jego mikrokontroler działa w ramach parametrów.

Bycie

pracownikiem

wymagało

dobrego

osądu,

zachowywania spokoju. Pia miała rację we wszystkim, co wskazała: prywatna karta nie podlegała

wymaganiom

załogi

IFA,

a

kapitan

był

w

zasadzie

superpulsacyjny, odkąd komputer pilotował statek. Nie ma powodu, aby porzucić statek. Problem polegał na tym, że jego ludzka strona nie lubiła Uragaka z powodów, których nie potrafił określić. Raz jeszcze spojrzał w przestrzeń, zanim zwrócił się do Pia . "Ma Pan ochotę coś zjeść? Ponieważ nie ma tu miejsca, będziemy musieli się bronić. Podszedł do stołówki i nacisnął przycisk menu. Pojawiła się lista przysmaków. "Tak dziękuję. Jestem trochę głodny. Czy jest coś z Xenia? Postawiła PerComma na jednym z pustych krzeseł.

"Właściwie to jest." "Co to jest? Zwierzę, warzywo czy minerał? Uśmiechnęła się, a jego serce zrobiło coś tak zabawnego. "Warzywo".

Jego

programowanie

językowe

umożliwiło

mu

przeczytanie opisu. "Lekko słodki o wysokiej zawartości składników odżywczych. " "Spróbuję tego." Uderzył w dwa kody, a maszyna zrezygnować z Xenian przekąskę dla niej i Terran batonika dla niego. Minęło dużo czasu, odkąd miał orzeszki ziemne i karmel. "Pij?" Zapytał. "Zaskocz mnie", powiedziała. Wybrał dwa lekkie napoje gazowane i powrócił na swoje miejsce. Usiedli, skubali i pili. "To jest miłe," powiedziała. "Co jest?" "Jedzenie z tobą w ten sposób. Kiedy chroniłeś mnie wcześniej, zachowywałeś się na uboczu. "To była moja praca. Chroń was, ale nie wchodź im w drogę. Nie wtrącaj się . - Wziął drinka z napoju, żeby zmyć batonik. "Teraz moim zadaniem jest chronić cię poprzez trzymanie się blisko." "Tak więc, po raz kolejny jestem po prostu pracą." Jej głos odbił się od bólu.

Byłoby dla niego lepiej, gdyby mógł zachować swoje profesjonalne przywiązanie, a jedyną emocją, którą wzbudziła, była irytacja - jak kiedyś, kiedy ściągała swoje młodzieńcze ciosy . Była sprytna, szybka jak bicz. Jej plany były dość sprytne w sposób, który do tej pory nie doceniał. Jej ostatni wyczyn przeszedł na szczyt, ale gdyby nie to, być może ich związek dojrzałby do serdecznego, profesjonalnego szacunku. Nie ta nieoczekiwana, niechciana, gorąca tęsknota, która kręciła wnętrznościami. Nie była koniecznością, by wszystko było dla niej dobre, ponieważ mu na tym zależało . Co mu się nie podobało ? Próbował postawić barierę ochronną, ale przebiła się, zanim zdążył unieść ściany. Zamrugała, jej oczy lśniły. Jej maska udawania upadła, ukazując samotną młodą kobietę odizolowaną od innych z powodu zabawnych jednostek, takich jak on, który wykonywał swoją pracę. Jej sytuacja naśladowała jego, choć z bardzo różnych powodów. Polityka przeżuwała wrażliwych, serdecznych, dobrych intencji. Dla własnego dobra powinna się wzmocnić, a przynajmniej udawać. Tak, jesteś tylko pracą . Jeden prosty komentarz od niego w bezosobowym tonie, a ona wskoczy z powrotem w jej skorupę i zablokuje jej emocje. Oboje byli lepiej. Szukał jej wzroku. "Nie jesteś tylko pracą" - powiedział i zanim zdążył się powstrzymać, nachylił się i pocałował ją. Rozchyliła usta. Z jękiem pogłębił kontakt. To, co rozpoczęło się jako powolna eksploracja, wzrosło do potrzebnej komunii. Ogień przeleciał przez jego krew, ogrzewając obwody. Zwinął dłoń w gęstą grzywę jej włosów. Przytuliwszy się do niego , oparła dłoń na jego pulsującym sercu i zwinęła drugą wokół jego szyi. Wydała cichy jęk

pożądania, a jeden pocałunek stał się dwa, dwa stały się trzy, trzy stały się szaleństwem. Przerwał. Czy straciłeś rozum? Całowanie czyjegoś protektora naruszyło protokół operacji i wszystko, w co wierzył. Gdyby tylko mógł sobie przypomnieć, co to było. Ich spojrzenia były zamknięte. Oddechy mieszały się. Wydała z siebie drżące westchnienie. "Chciałem, żebyś to zrobił, odkąd skończyłem szesnaście lat." "Myślałem, że mnie nienawidzisz." Brock odsunął się i usiadł na swoim miejscu. Krzyczała to często do niego. A kiedy nie udało się uzyskać pożądanej odpowiedzi, przygotowała go. Potrząsnęła głową. - Myślałem, że cię nienawidzę, żałuję, że nie zostawisz mnie w spokoju, ale chciałem, żebyś mnie zauważył, a kiedy nie, ja ... " Nie trzeba tego mówić. Oboje wiedzieli, co zrobiła. "Nie mogłem dać ci takiej uwagi, Pia . Byłeś zbyt młody i byłeś moim obrońcą . "Nadal jestem twoim opiekunem ". Dokładnie. Całowanie jej było złym posunięciem. Osłabiło to oderwanie od skupienia się na celu misji i skierowało jego uwagę na to, jak ogrzewała zimne miejsca swojej duszy. Osobiste zaangażowanie mogło być tylko przejściowe i doprowadzić do złamanego serca dla nich obojga, ponieważ zmieniły się tylko jego uczucia. Był s aż do cyborga . Jego super

zdolności nie zapewniły mu dodatkowej ochrony - wepchnął go w niemożliwe sytuacje, w których śmierć była prawdopodobnym wynikiem. Nie mógł dalej walczyć z szansami za każdym razem. Pewnego dnia przegrał. Jego wrogowie skakali na czacie, aby ranić ludzi znajdujących się blisko niego jako sposób na zemstę. Pierdolić. Dlaczego ją pocałowałem? Przepraszać. Zachowaj dystans. "Bardzo mi przykro" - powiedziała, a jej oczy wypełniły się wyrzutami sumienia. "Rzeczy, o które cię oskarżyłem ... Nie mogę powiedzieć ..." Pocałował ją, mocno, szybko. "Przeszłość została zakończona. Nie możemy tego zmienić. Przejdźmy do przodu. " Skinęła głową, pochylając się ku niemu, a jego najlepsze intencje roztrzaskały się. Ukradł kolejny pocałunek. Pocałunek na pożegnanie. Nigdy więcej, obiecał sobie. Z wargami wciąż spoczywającymi na jego, mruknęła: "Smakujesz jak Ter podbiegł batonika." " Smakujesz jak warzywko Xenian " - odpowiedział. Na jej chichot, mały ból przeszył mu pierś. Szarpnęła głową w kierunku panelu odświeżającego. "Nie miałem pojęcia, że potrafisz czytać Xenian ." - Tak bardzo, jak chciałbym ci zaimponować, znaczenie Terran Englis było tuż obok. "Więc nie mówisz po Xenian ?"

Zrobił to, ale nie mógł tego przyznać, nie bez rozlewania poufnych informacji. "Nie bez tłumacza" - skłamał. "Co mam w kieszeni", powiedziała. "Co?" "Znalazłem twojego tłumacza w moim samochodzie ." "Nie włożyłem tłumacza do twojej torby". - Ktoś to zrobił. Odsunęła się, sięgnęła do kieszeni i wyciągnęła metalowy przedmiot. W jej dłoni była bomba. MED-21.

Rozdział szósty

Brock wyrwał tłumacza i wyskoczył z kabiny tak szybko, że zamazał się. - Co jest, do cholery? - Penelopa podskoczyła, ale zanim zdążyła zrobić więcej niż dwa kroki, w przestrzeni kosmicznej eksplodowała zorza światła, przebijająca przez okna do kabiny. Krzyknęła i upadła na krzesło, rzucając przedramieniem, przymykając oczy i ściskając je. Czy prom został zaatakowany? Nie czuł się tak, jakby został trafiony przez cokolwiek. Ręka wylądowała na jej ramieniu. "Wszystko w porządku?" Spytał Brock. Uniosła głowę. Błyski czerwieni i błękitu zabarwiły jej wzrok, ale ona widziała. Mrugając gwałtownie, przeniosła wzrok z Brocka na okno. Oświetlenie nie oślepiało, ale wciąż było jasne, jakby znajdowały się na krawędzi korony. "Nic mi nie jest," powiedziała. "Co się tam stało?" " Detonowane urządzenie mikroekspresyjne . MED-21. Ten, który nosisz w swojej torbie. Jego usta pokrywały jego twarz. „To ja przeprowadza?” Jej serce zatrzasnął przed jej żebra. Mówił wyraźnie, ale nie mogła zrozumieć jego znaczenia. "To, co według ciebie było tłumaczem, to MED-21. Gdybyś nie wspomniał o tym i wyniósł go, kiedy to zrobiłbyś, wybuchłby w kabinie.

Jej krew była zimna. Zaniosła to w kieszeni! Jeśli rozmowa nie została przeniesiona na języki Kapitan wpadł do jadalni . "Czy wszyscy są w porządku? Co się stało?" - W moim kombinezonie była bomba - powiedziała Penelopa. "Strzeliłem w kosmos" - wyjaśnił Brock. "Przyniosłeś bombę na pokład?" Kapitan sapnął. Ostrożnie Brock wyjął zawartość swojej torby, po jednym przedmiocie naraz. Otworzył i zmiażdżył jej batoniki NutriSup , wylał i przesiewał przez butelkę podróżną ChemClean , przejechał palcami po centymetrze geody. Twarz miała ogrzaną, gdy badał bieliznę. Poddał torbę szczegółowej analizie, sprawdzając kieszenie, pasek, szwy. Odwrócił to na lewą stronę i powtórzył proces. "Wyczyść". Grimness wciąż wyrywał swoje rysy. "Będę musiał to zgłosić do IFA" - powiedział kapitan. Jego skóra przybrała głęboki niebieski odcień, a pot na jego górnej wardze. "Interplanetary Flight Authority może nakazać nam powrót do portu promowego." Penelopa nadal się trzęsła, ale mimo bliskiej katastrofy nie chciała zrezygnować z jej zadania. Gdyby powiadomiła Xenians, że nie przyjdzie, zażądają wyjaśnienia. Nigdy nie zgodziliby się na ponowne jej zobaczenie, nie mówiąc już o wyjściu z izolacji. Dlaczego to się stało teraz? "Czy musimy wracać? Groźba się skończyła. "

"Przepraszam. Przepisy wymagają, bym to zgłosił. Kapitan obrócił się na pięcie i opuścił kabinę. Drzwi zamknęły się za nim. "Wszystko w porządku?" Brock opadł na miejsce obok niej. "Tak," powiedziała, ale jej głos się załamał. "Jak pozbyłeś się tak szybko bomby?" "W korytarzu jest rura próżniowa." "Jest?" Pokiwał głową. " M idship ". Droga w dół przejścia. Nie mógł mieć więcej niż sekundy. Przypomniała sobie, jak porusza się tak szybko, że zdawał się rozmazać, ale to nie mogło być poprawne. Stres wywołany kryzysem zmienił jej wspomnienia. Sposób, w jaki ją zapamiętała, nie mógł być taki , jak to się stało. "Dzięki Bogu, że tu byłeś," powiedziała. "Nie rozumiem, jak to się stało w mojej torbie. Sam go spakowałem i nie wypuściłem z oczu. Jedyny czas, jaki opuściło moje posiadanie, to kiedy przeszedł przez skaner, kiedy go nosiłeś ... Spojrzała na Brocka. "A kiedy Arcanian go złapał," skończyli razem. - Tak jest. Brock potarł kark. "Napadli cię, żebyś nie ukradł torby, ale zasadził MED." Jego usta zacisnęły się na ponurej linii. "MEDIUSY są bronią z lodu Lamis - Odg ." Penelopa przycisnęła dłoń do gardła. "Cały wahadłowiec eksplodowałby." Brock pokręcił głową. "Nie cały wahadłowiec; tylko my. MEDs występują w kilku odmianach. MED-21 to skomputeryzowana bomba,

która wykrywa i celuje w miękkie ciało. W tej kabinie zawiodłyby szkody. Ty i ja zostalibyśmy wzniesieni, ale statek i kapitan - o ile nie był z nami w pokoju - nic by się nie stało. "A więc arkańskie kieszonkowcy ..." "Musi to być Lamis - rekrut odga ." "Po co wyrwać torbę? Dlaczego nie wsunąć bomby do środka? Co by było, gdybyś nie pobiegł za nimi? " Arkanowie są mistrzami w sztuczce , ale myślę, że nie mieli wystarczająco dużo czasu, aby posadzić MED, więc wzięli torbę i prawdopodobnie zamierzali ją upuścić, żebyś mógł ją znaleźć." "Ale najpierw ich dogoniłeś." "Gdybym wiedział, z czym mamy do czynienia, nie pozwoliłbym im odejść". Penelopa wrzuciła ubrania i rzeczy osobiste do torby. Z boku dłoni, ona musnęły NutriSup pozostaje do kosza pojemnika. Gdyby nie szybkie działanie Brocka, obaj by się skończyli jak okruchy. Przełknęła ślinę. "Gdybyś tu nie był ... Nie mogę ci wystarczająco podziękować." "Po

prostu

wykonuj

swoją

pracę,

proszę

pani."

Podał

wyimaginowaną czapkę, najwyraźniej starając się rozładować nastrój. Chciała wziąć ją w ramiona i znów pocałować. Czy żałował swojego pocałunku? Pocałunki . Kilku piekących, które sprawiały, że jej głowa wirowała, a jej żołądek trzepotał. Dlaczego to zrobił? Nigdy nie dał żadnych wskazówek, że podzielał jej uczucia. Ale potem bardzo się starała ukryć swoje prawdziwe emocje. Czy oboje udawali? Albo, jak każdy człowiek o

skłonnościach do krępowania, był skłonny, gdyby wykorzystał tylko to, co zaoferowano? Emocje zaplątały się w węzeł niepewności, a ona spuściła wzrok na swoje kolana. "Czy wiesz, że IFA odeśle nas z powrotem do portu?" "Możliwie. Może pójść w obie strony, więc ... Z hukiem potężna wibracja przebiła prom. Penelopa złapała za podłokietnik. "Co to jest?" Szorstki odgłos, jak metal skrobiący metal, wydobywał się z korytarza obok holu. Ryk. "Och, kurwa ..." Brock podbiegł do okna z widokiem na prawą burtę. "Syn pieprzonej suki!" Penelopa rzuciła się do okna. Mały statek kosmiczny odpłynął. "Czy to jest to, co myślę?" - To kapsuła ratunkowa. Obrócił się tak szybko, że ją przewrócił. Podbiegł do drzwi, prawie uderzył w nie, nie otwierając się. "Czy został uwolniony przez pomyłkę?" Zapytała. Położył skaner wyjściowy, ale nic się nie stało. "Jesteśmy zablokowani." Poklepał ekran. - Kapsuła nie opuściła załogi. Jestem prawie pewien, że kapitan jest na pokładzie. "Co masz na myśli mówiąc, że jesteśmy zamknięci?" Pia patrzyła na niego. " Przygotuj się na detonację " - głos komputera zalał salon. " Detonacja za piętnaście minut. Początek odliczania. "

"Co się dzieje?", Cri ed. "Kapitan uruchomił program autodestrukcji. Dlatego uciekł ze statku. "

Rozdział siódmy

Brock ułożył rękę na klawiaturze. Liczby płynęły przez jego pole widzenia jak szkliste pływaki, tylko szybko. Zminimalizował kody do kącika umysłu i czekał, aż pojawi się właściwy kod . Co sekundę liczyło się. Gdyby kapitan sam je zamknął, kod łatwiej by złamał, niż gdyby blokada została aktywowana przez sekwencję samozniszczenia. "Nie stój tam!" Pia unosiła się na jego łokciu. "Musimy coś zrobić!" "Jestem." "Pozwól mi spróbować." Trąciła go. T9X4558Z. Kod wyskoczył z bagna w jego świadomość, a on wpisał je na klawiaturze. Drzwi się rozsunęły. " Detonacja za czternaście minut trzydzieści sekund ." Kurwa, zajęło to zbyt dużo czasu, żeby otworzyć drzwi. Brock strzelił do mostu, świadomy, że Pia biegnie za nim. Musiała się bać na śmierć. Żałował, że nie może jej pocieszyć, zapewnić ją, że wszystko będzie dobrze. Ale nie było czasu - jego mikrokomputer oszacował szanse na przeżycie na 23,2%, w oparciu o prawdopodobieństwo, że złamał kod autodestrukcji. W zależności od siły szyfrowania może to potrwać kilka godzin, a jak wskazał komputer, mieli tylko kilka minut i niewiele z nich. Na mostku rzucił się na siedzenie kapitana i klepnął lewą rękę w skaner. "Komputer, przerwij program autodestrukcji".

" Przedstaw autoryzację ." Oczywiście byłoby to zbyt łatwe. Uruchomił radio i próbował włamać się do mózgu statku tylko po to, by uderzyć w cyber barykadę . Podczas gdy jego wewnętrzny komputer pracował nad tym problemem, obrócił się na krześle, aby uzyskać dostęp do panelu nawigacyjnego. Pia wpadła na most. "Możesz przestać?", Sapnęła. "Pracuję nad tym." " Detonacja za cztery minuty n " - powiedział komputer. Świst! Przebił się przez zaporę ogniową i skierował swój mikrokomputer, aby uzyskać kod dezaktywujący sekwencję destrukcji. "Teraz przystąpmy do pracy nad Planem B" - mruknął. "Jaki jest plan B?" "Zamierzam polecieć shuttl e." "Dokąd?" "Jeszcze nie wiem." Planeta musiała wspierać życie - i musiała być osiągalna" Detonacja w trzynaście minut trzydzieści sekund ." Za trzynaście minut, dwadzieścia dziewięć sekund lub krócej. Powiedz trzynaście minut, aby dać im czas na zejście. Wprowadził zapytanie do banków danych komputera i przełączył system na głos, by Pia mogła śledzić, co się dzieje. Jego wewnętrzna jednostka komputerowa była w stanie uzyskać dostęp do podstawowych

systemów

operacyjnych

po

jednym

kodzie

naraz,

ale

program

autodestrukcji był nadal zamknięty. "Komputer!" Brock zwrócił się do wahadłowca. "Wymień najbliższe ciała zdolne do podtrzymania ludzkiego życia z szacowanymi ETA z naszych aktualnych współrzędnych." " DeltaNu9084, szesnaście minut czterdzieści dziewięć sekund, Cassion 9 trzydzieści sześć godzin, dwie minuty, Xenia osiemdziesiąt godzin trzy minuty ." "Nie ma nic bliżej?" Człowiek w nim nie lubił odpowiedzi, którą otrzymał. " Negatywny. Detonacja za trzynaście minut ... "Zmień współrzędne na DeltaNu9084." " Wniosek odrzucony . DeltaNu9084 jest ograniczony. " Częściowo zintegrowany z siecią statku, jego MCU nabył kod dostępu. Gdyby miał swoją główną legitymację, nie wymagałby indywidualnego kodu dla każdej akcji, ale tak jak w przypadku programu autodestrukcji, nie był jeszcze w stanie uzyskać dostępu. "Zastąpienie ograniczenia, autoryzacja Tango Whiskey pięć zero trzy zero pięć." " Miejsce docelowe zmieniono na DeltaNu9084 ." "Nie zrobimy tego," powiedziała Pia . "Potrzebujemy szesnastu minut". "Zrobimy to!" Może. "Komputer, przejdź na nawigację kontrolowaną przez oficera i pilotowanie".

" Żądanie den- " "Echo India cztery cztery dziewięć cztery". " Włączono sterowanie oficerem. Detonacja za dwanaście minut . " "Przesunąć całą moc, z wyjątkiem pomocniczych, do silników. Maksymalny ciąg. " " Odmowa autoryzacji. Może wystąpić awaria systemu powodująca zniszczenie jednostki. Detonat jonu za jedenaście minut, trzydzieści sekund. " "Nie mamy upoważnienia do wysadzenia statku, ale komputer może?", Powiedziała Pia . "Powtórz prośba: przesuń całą moc z wyjątkiem pomocniczego do silników. Autoryzacja Foxtrot Charlie osiem dwa dziewięć jeden jeden siedem - warknął Brock do komputera. "Trzymaj się, Pia !" " Inicjacja maksymalnego ciągu ". Jakby została wystrzelona z katapulty, statek wpadł na hipernapęd . Pia padła na panel, ale trzymała stopę. " Przybycie na DeltaNu9084 w dziewięć minut, dwadzieścia cztery sekundy. Detonator za dziesięć minut. " " Booya !" Krzyknął Brock. "Przygotuj się do lądowania!" Pia wybiegła z mostu. " Pia !" Sonofabitch ! Potrzebował jej, żeby została, bo po nanosekundach, kiedy dotknęli ziemi, musieli wciągnąć tyłek. Teraz, kiedy pilotował wahadłowiec, nie mógł opuścić mostu, żeby ją upolować. " Pia ! Wróć tutaj!"

" Detonacja za dziewięć minut trzydzieści sekund ." " Piaaaa ! " Brock walnął pięściami w podłokietniki. Jego MCU kontynuowało prace nad powstrzymaniem destrukcji, którą wolał wylądować na ograniczonej , niezamieszkałej planecie. Informacje z jego bazy danych i promu są zsynchronizowane: mieszanka gazów atmosferycznych będzie wspierać ludzkie życie. Temperatury były umiarkowane. Nie było zapisów dotyczących wody, ale topografia została opisana jako zalesiona, więc nie ma racji bytu. Dlaczego więc zakaz? " Detonacja za dziewięć minut ." Gdyby miał wybierać między wyborem na DeltaNu9084 lub wysadzeniem w powietrze, wybrałby DeltaNu9084.

****

Penelopa pobiegła do salonu, chwyciła jej komodę, a potem pobiegła do kambuza, zmieniając głuchy słuch w odliczanie czasu. Śmierć nie wchodziła w grę. Brock nie pozwolił na to; on ich przez to przeżył. Ale biała kura wylądowali, to oni potrzebują dostaw. Chciała założyć, że ich ratunek nie potrwa dłużej niż kilka godzin, ale na wypadek, gdyby zajęło to dzień lub dwa, zamierzała się przygotować. Do torby wrzuciła tuzin NutriSupów , w tym kilka ziemskich batoników dla Brocka. W szafkach znalazła zwijany pęcherz i napełniła go wodą. Rozrusznik ognia byłby dobry, ale nie znalazła niczego takiego na pokładzie. Ogień i statek kosmiczny - niezbyt dobre połączenie.

Nie było też wahadłowca i eksplozji. Znalazła mały apteczkę , którą wrzuciła do torby, po czym przeszła przez korytarz do kabiny sypialnej, wyjęła z koi osłonę i zwinęła ją w ciasny pakunek. Jedzenie, sprawdź. Woda. Ciepło. Medkit . Sprawdź, sprawdź i sprawdź. Geoda. Czek. Brock będzie nalegać ona opuścić kryształ tył, ponieważ był to nie konieczność, ale została ona determ ined ona by spotkać się z Xenians . A kiedy to zrobi, przedstawi kryształ. Geoda byłaby jej urokiem szczęścia. Tak długo jak to będzie, wszystko będzie dobrze. Dłonie na jej biodrach, stała w kabinie sypialnej, niewygodna premia, że zapomniała o czymś ważnym dla jej umysłu. Jedzenie, woda, odzież. Czego jeszcze mogą potrzebować? " Detonacja za siedem minut ." Musiała wrócić na most. Jogging w stronę kokpitu ciężka torba uderzyła mocno w jej biodro. Co mieliby spotkać na planecie? Czy będą wrogie tubylcy? Duże mięsożerne zwierzęta? Zawsze mogłem rzucić moją geodię na drapieżnika . Czułaby się bezpieczniej, gdyby miała laserową broń ogłuszającą. Może wahadłowiec miał broń na pokładzie w nagłych wypadkach, jak ten jeden? Gdzie byłby schowany? Kwatera załogi? Most? W pobliżu kapsuły ratunkowej! Kapitan uciekł, ale może nie pomyślał, żeby złapać zapasy lub broń. Penelopa wepchnęła ciężką torbę na ramię i skręciła w prawo, przez przejście.

" Wywołanie za sześć minut trzydzieści sekund ." Pośpiech. Pośpiech. Zrobiłaby szybkie wyszukiwanie. Powinna była powiedzieć Brockowi, co robi. " Ostrzeżenie. System alarmowy silnika żółty. Zmniejsz przepustnicę. Ostrzeżenie . " Penelopa zmusiła nogi, by poruszały się szybciej. Obeszła się z resztą, potknęła o ciało na korytarzu i uderzyła o podłogę.

****

" Detonacja za sześć minut ." Gdzie ona była, kurwa? Będą lądować za pięć minut dwadzieścia dziewięć sekund. Dopóki jego MCI nie złamie kodu w ciągu następnych dwóch minut, zachowają atmosferę planety i niezależnie od tego, czy zatrzyma on detonację, będą musieli wylądować. Za późno na przerwanie. Jeśli to zrobili. Silniki przegrzania znalazły się w strefie zagrożenia. Brock przeanalizował

ich

opcje:

pewne ogniste

bitwy

h

przez

samozniszczenie wahadłowca, prawdopodobną ognistą śmierć przez przegrzane silniki lub możliwą ognistą śmierć w katastrofie lądowania. Chodźmy z możliwymi ! Ale Pia potrzebowała uderzyć ją w tyłek w fotelu nawigacyjnym, żeby mogła pracować. Gdzie ona była, kurwa? " Piaaaa ! " "Jestem tutaj!" Natknęła się na most. "Człowiek-kapitan ..." sapnęła.

"Gdzie do diabła byłeś?" Wsunęła torbę na podłogę i opadła na krzesło. "Poszedłem po zapasy. Jedzenie. Woda." Niezły pomysł. Niektóre, ale nie wszystkie, jego irytacji zniknęły. "Powinieneś mi powiedzieć, co robisz." " Detonacja za pięć minut trzydzieści sekund ." " Urgak nie był kapitanem," powiedziała Pia . "O czym mówisz?" "Człowiek, który zostawił w kapsule ratunkowej? On nie był kapitanem ". "Co? Skąd wiesz? " "Znalazłem prawdziwego kapitana. I pierwszego oficera i stewarda. Nie żyje. W prawym korytarzu na zewnątrz zatoki ucieczki. "Syn sukę! Musiał je zabić i ukryć ciała w kapsule, a potem rzucił je, zanim odszedł. "Tak to wyglądało." " Detonacja za cztery minuty, trzydzieści sekund. Przygotuj się do lądowania za cztery minuty . " W oknie podglądu DeltaNu9084 pojawił się jako wielka, zielona kula. Zielony, o ile jego oko - i instrumenty nawigacyjne - widział. Zwiększył zasięg widzenia, żeby znaleźć miejsce do lądowania. Baldachim

drzew pokrył całą planetę. Ich skrupulatne szanse na bezpieczne lądowanie w nosie. "Och, wszechświat! Jak będziemy lądować w to?” Pia dyszała. Pieprzyć, jeśli wiedział. Ognista śmierć wydawała się być ich jedyną opcją. Brock spalił kilka cennych sekund twardym, mokrym pocałunkiem w usta. "To nie był pocałunek na pożegnanie, prawda?" "Oczywiście, że nie" - skłamał. "Lądowanie to bułka z masłem".

Rozdział ósmy

Prom przeleciał przez atmosferę DeltaNu9084, a gruby dywan nadrzewny wznosił się jak ogromna, nieprzenikniona ściana. Umrzemy. Umrzemy . Penelopa przełknęła zardzewiały smak strachu i wbiła paznokcie w poduszkę siedzenia. Dłonie Brocka wyglądały dobrze i pewnie na kiju, gdy kierował zejściem statku. Gdyby ktokolwiek mógł wylądować promem, mógłby. Wierzyła w to całym sercem. Ale ich szanse na przeżycie były niewielkie. Nie była głupia. Byli już na tyle blisko, że potrafiła wyodrębnić poszczególne drzewa. Stały ogromne i potężne barykady . " Detonacja za minutę. Lądowanie za trzydzieści sekund . Żałowała, że komputer się nie zamknie. Mogłaby zrobić bez przypomnienia,

jak

blisko

byli

śmierci.

Albo

jednostka

ulegnie

autodestrukcji, albo ulegnie awarii. Th e kadłub mógł wytrzymać pewną ilość bicie od małych meteorów, asteroidy, że złamał się i kosmicznych śmieci, ale to nie znaczy, można staranować rzemieślniczą na planecie i przetrwać. "Tam!" Wskazał Brock. Pojawił się dłubanina, cienka, zakrzywiona, jałowa brązowa blizna przecinająca zieleń. Nie była pilotem, ale nie była wystarczająco szeroka ani wystarczająco długa, by cokolwiek wylądować. Może to nie było nawet solidne. Co jeśli to były ruchome piaski?

Brock zakręcił mocnym ruchem w prawo i wyrównał wahadłowiec wąskim pasem. Screma silników napełniła kokpit. Jednostka zadrżała, wibracje wbiły podłogę w jej miejsce. Zamknęła się na podłokietnikach w śmiertelnym uścisku. Bliżej, bliżej ... " Przyziemienie za dziesięć sekund, dziewięć, osiem ... " "Przygotuj się na wyjście!" Krzyknął Brock. " Siedem , sześć, pięć ... " Penelopa oparła się stopami o dziób nawigacyjny. " Cztery, trzy, dwa, jeden ... " Prom uderzył o ziemię, wyrzucając Penelopę z jej siedzenia, jakby w ogóle jej nie trzymała. Mocno uderzyła o podłogę. Wahadłowiec jęknął i piarg chedował, gdy przedzierał się przez las, wyrywając drzewa, szczelinę zbyt wąską, by pomieścić szerokość statku. " Detonacja za trzydzieści sekund ." - Przygotuj się! - krzyknął Brock i uruchomił układ hamulcowy. Penelopa uderzyła w podstawę nav -dash. " Przygotuj się do skoku", krzyknął. Penelopa wczołgała się do torby. "Komputer, otwórz prawe drzwi do przodu. Autoryzacja Foxtrot Charlie dziewięć dwa zero dziewięć. "

" Detonacja za dwadzieścia sekund ." "Zejść! Biegnij, Pia ! " Wskoczyła na korytarz. Wspomagany przez t rees chwytający boki, wahadłowiec zwalniał, ale przez szeroko otwarte drzwi krajobraz powiększał się z alarmującą prędkością. A ziemia była droga w dół. Penelopa zamarła. O wszechświecie! Brock wyleciał z kokpitu, złapał ją i wyskoczył z łodzi . Wrzasnęła, gdy weszli w powietrze. Wykręcił się. Kiedy uderzyli o ziemię, wylądował pierwszy, amortyzując jej upadek. Uderzenie wyrzuciło oddech z jej płuc, ogłuszając ją, ale Brock zerwał się na równe nogi. Rzucił ją sobie przez ramię i wskoczył do lasu, z dala od ognia, który rozpalili w gąszczu zieleni, z dala od promu sunącego w dół. BUM! Statek eksplodował. Gorąca fala uderzeniowa podniosła je i cisnęła nimi w powietrze. Penelopa wrzasnęła, kołysząc się i przekręcając, aż wylądował na łóżku wielkich liści. Leżała ciężko, wpatrując się w sufit zieleni, a wierzchołki drzew w ognisku. Bum! Kolejna eksplozja spuściła deszcz płonącego odłamka. Wstań! Jęknęła i rzuciła się na pozycję stojącą. " Brock ?" Odwróciła się. Kilka metrów dalej Brock zatoczył się na nogi, a jego plecy zapłonęły. "Brock!" Pobiegła, zaczęła bić ogień rękami. "NIE!" Upadł na kolana. " Nie dotykaj mnie !"

Penelopa zdjęła tunikę i strzepnęła płomienie. Jego koszula rozpłynęła się w jego ciele, zwęglona na biało i czarno, tak głęboko, że mogła dostrzec kość. Przerażające miejsce przyniosło jej do gardła żółć i obawiała się, że zwymiotuje. " Brock !" Obrzydliwie słodki zapach spalonego ciała wypełnił jej nozdrza. Wymagał medycznej uwagi i nie mieli nic! Apteczka leczone zadrapania i siniaki, bóle głowy, połamane palce. Nie oparzenia trzeciego stopnia. Łzy paniki nabrały tempa i zaczęła się trząść. " Pia , w porządku. To będzie w porządku. Jego próba pocieszenia sprawiła, że poczuła się gorzej. Powinna go pocieszyć, ofiarować mu nadzieję. Czuwam nad jego cierpieniem. Weź się w garść! On cię potrzebuje teraz! "L-pozwól mi zobaczyć twoje plecy." Żar uderzył w ziemię przed nimi i podpalił liście. Pomimo swojej traumy zdeptał ją . "Później. Chodźmy stąd." Penelopa skuliła się, gdy Brock zerwał koszulę i włożył ją do tyłu, ukrywając swoje makabryczne obrażenia. Sztywnie, ale szybko, chwycił jej komodę, która wylądowała kilka metrów dalej. Wsunęła się na tunikę, a dziury przepaliły się miejscami. " Medkit będzie miał środki przeciwbólowe. Pozwól, że ci coś podam. " Muzyka pop! Muzyka pop! Pobliskie drzewo zapaliło się. - Później. Zarzucił jej marynarkę na ramię. "Chodź". Skinął na niego. "Musimy się stąd wydostać." Poczekał, aż zbliży się do Eda, a następnie udał się w głąb lasu. Maszerowali ramię w ramię. Penelopa wytarła mokrą twarz dłonią, wstydząc się sposobu, w jaki się rozpadła. "Pozwól mi nosić moją torbę."

"Mam to." Spojrzał na nią kącikiem oka. "Ale zastanawiam się, do cholery, którą spakowałeś. Musi ważyć dwadzieścia kilo. Zakrztusiła się przyziemnym charakterem rozmowy, kiedy był tak zraniony. "Tylko trochę wody. Jedzenie. Koc. Odzież. W ostatniej chwili złapała mundur marynarza jako zmianę dla Brocka. "T on geode", dodała. Cóż za niezadowolony urok szczęścia. Chętnie wyrzuciłaby głupi kryształ, gdyby to uzdrowił Brocka. "Myślałeś, że kamień będzie przydatny?" Potrząsnął głową. - Jak kobieta, która pakuje wszystko poza basenem sanitarnym - żartował , ale widziała, jak napięcie zaciska mu się w ustach, ból w jego zmrużonych oczach. Penelopa odetchnęła głęboko. Ssać to. Bądź pomocą, a nie przeszkodą. "Ha. Ha. "Posłała drżący uśmiech, a on odwzajemnił się tak szerokim, autentycznym, że prawie znowu się rozpłaszczył. Wyciągnij się . Nie pogarszaj go. "Gdzie idziemy?" Gęsty baldachim wycinał dużo światła słonecznego i przyciemniał las do zmierzchu. Podejrzewała, że nigdy nie jest tak lżejsza. W nocy, pomimo dwóch księżyców, byłaby czarna. I cichy. Na Terra lasy tropikalne tętniły życiem, hałasując, śpiewając owady, pisk ptaków, wyjąc i rycząc zwierzętami. Tu usłyszała jedynie ich głosy, ich kroki, pop i snop płomieni, które zostawili. " Obijamy ogień, a potem przenosimy się na czysty obszar przed nim." "Mam nadzieję, że się nie zgubimy".

"Nie zrobimy tego. Mam dobre wyczucie kierunku. " Penelopa spojrzała na baldachim. Było prawie groźne, jak lasy zdawały się zbliżać. Nigdy wcześniej nie byłeś w dziewiczym lesie. Oczywiście wydaje się, że jest gruby. Ciemny. To nigdy nie zostało odcięte, zalogowane ani ustalone. "Zastanawiam się, dlaczego wymienili tę planetę jako niedostępną. Jest bardzo ładna w zarośnięty sposób "- powiedziała, próbując pozytywnie zareagować na swój kryzys. "Nie wiem. Tego nie ma w mojej bazie danych - powiedział. Zmarszczyła brwi. "Twoja baza danych?" "Chodzi mi o komputer wahadłowca." "Kiedy dojdziemy do polany, chcę zbadać twoje poparzenia. Daj ci lekarstwa przeciwbólowe. Zwolniła, próbowała rzucić okiem, ale złapał ją za ramię. Poprosił ją do przodu. "Kiedy dojdziemy do polany, wezwamy pomoc z twoim PerCommem ." Mój PerComm . Penelopa zatrzymała się. O nie. Brock zatrzymał się i spojrzał na nią. "Być może będziemy musieli spędzić noc, ale jestem pewna, że do jutra nas uratuje zespół ratunkowy." "Moja torba! Daj mi swoją torbę! Penelopa wyrwała ją z jego ramienia i rzuciła na ziemię, rozdarła i przebiła zawartość. Koc, odzież, jedzenie, woda, apteczka . Nie nie nie nie! Wszystko oprócz jej PerComm ! W umyśle wyobrażała sobie, jak siedzi na siedzeniu wahadłowca. Wahadłowiec, który teraz rozproszył kawałki płonącego odłamka. "Nie!" "Co jest nie tak?"

Penelopa przełknęła ślinę. "Zostawiłem mój PerComm w poczekalni pasażerskiej." "Żartujesz sobie ze mnie?" Brock gapił się na nią. "Myślałeś, że przyniesiesz kamień, ale nie twój PerComm ?" "Przepraszam. Bardzo mi przykro. Pełna implikacja uderzyła ją - nie mieli możliwości, by zasygnalizować pomoc. Kiedy nie dotrze do Xenii, jej przywódca uzna to za dziwne, ale czy zgłosi ją jako zaginioną? A jeśli tak, to ile czasu zajmie, zanim zostaną znalezione? W jaki sposób Międzyplanetarny organ lotniczy może wskazać miejsce rozpoczęcia wyszukiwania?

Rozdział dziewiąty

Brock przeczesał ręką włosy i starał się zachować spokój. "Przepraszam, że krzyknąłem" on jest id. "To nie twoja wina." W tych okolicznościach zrobiła to lepiej, niż przewidywał. Chwyciła jedzenie, wodę i koc. Byli w trybie kryzysowym i nie można było oczekiwać, że wszystko wymyśli. Plecy bolały go jak skurwysyny i martwił się, że będzie nalegać, by mu pomóc, ale to nie był powód, by się do niej przyczepić. Był zirytowany sobą, ponieważ nie był wystarczająco szybki, by powstrzymać ją przed zobaczeniem tego, co zobaczyła. Nie mógł pozwolić, by zauważyła rozmiar szkód, ponieważ do rana byłby dobry jak nowy i jak by to wyjaśnił? Nie mógł zdradzić, że jego nanocyty już oczyszczały uszkodzone ciało, przygotowując je do regeneracji mięśni, tkanek i skóry. Miał nadzieję, że do rana będzie na stacji kosmicznej, a przynajmniej na wahadłowcu ratunkowym. Z jej PerCommem mogli skontaktować się bezpośrednio

z

IFA

lub

przedstawicielstwem

dyplomatycznym.

Komunikuje się jeden na jednego. Nie wydarzy się teraz. „To jest moja wina. Masz rację. Przyniosłem tę głupią skałę kopnęła geodetę - i pozwoliłem, by PerComm , nasz najważniejszy zapas awaryjny, spłonął. "Ktoś przyjdzie po nas. Nie martw się - powiedział. Miał plan B, choć nie bez ryzyka. "W jaki sposób? Jak się dowiedzą, że tu jesteśmy?

"Kiedy prom nie dotrze do Xenii, autorytet lotu zacznie szukać we wzorcu siatki i sprawdzi wszystkie planety zdolne do podtrzymania życia" - powiedział. "To może potrwać kilka tygodni." Miesiące, jeśli polegają na IFA, aby je znaleźć. "Mam kilka rzeczy, które mogę spróbować." Łącząc się z jego siecią bezprzewodową, Brock aktywował awaryjny sygnał ostrzegawczy, wysyłając powtarzający się sygnał elektromagnetyczny. Impuls nie był wystarczająco silny, by dosięgnąć portu, ale jakikolwiek statek kosmiczny znajdujący się w pobliżu mógłby go złapać. Gdyby mieli szczęście, IFA, CyOps lub przyjazny krążownik gwiazdowy byłby tym, który by się wydarzył, a nie Lamis - Odg . "Jakie rzeczy?" Wstała. "Przykro mi, Pia , nie mogę ci powiedzieć. To jest tajne. " "Och, na litość wszechświata!" Planowała ułożyć dłonie na biodrach. "Prawie umarliśmy w dwóch osobnych eksplozjach, jesteś poważnie ranny, jesteśmy osamotnieni na bezludnej planecie i nikt nie wie, że zaginęliśmy, a ty zachowujesz tajemnice? Kogo mam powiedzieć? " Przyłożyła dłonie do ust. "Cześć! Drzewa! Czy mnie słyszysz ?! krzyknęła. "Agent specjalny Brock Mann sklasyfikował informacje! Ma tajny plan! Śmiech rozpłynął się w dławiącym szlochu. Brock otoczył ją ramionami i przytrzymał. Jej ciało zatrzęsło się, a łzy zamoczyły jego klatkę piersiową. Zacisnął uścisk i oparł podbródek na czubku głowy. "Wszystko będzie dobrze, Pia , obiecuję. Zabiorę nas z tego.

"On by to zrobił. Ponieważ musiał. Każda inna alternatywa była nie do przyjęcia. "Nie możesz tego obiecać. Jest tak wiele, że jesteś poza kontrolą. " "Ale jest tak wiele, że mam pod kontrolą", powiedział. "To jest tajne. Nie możesz mi o tym powiedzieć. " "Racja." Uśmiechnął się. "Uczysz się." Uniosła głowę. "W porządku. Zaufam Ci." "To moja dziewczyna." Łzy błyszczały na jej rzęsach. H e nie mógł się oprzeć szczotkowanie usta przed jej w delikatnym otuchy. Kiedy wyśledziła jego wargę językiem, jęknął i pogłębił pocałunek, przyciągając ją mocno do swojego ciała, pijąc w jej słodyczy, potrzebie i uldze w splątaniu. A co, jeśli coś jej się zajarzyło ? Zadrżał. Gdyby coś jej się stało, nigdy by sobie nie wybaczył. Pia nie była już pracą, odpowiedzialnością. Wbiła się w jego serce i sprawiła, że zaczął boleć o to, czego nigdy nie mógł. Ile razy był zmuszony ją okłamywać? Sierra Echo siedem sześć Romeo jeden Bravo Charlie osiem sześć jeden Bravo.

SE76R1BC861B.

Kod

główny,

by

zatrzymać

sekwencję

autodestrukcji, pojawił się w świadomości. Dzięki za nic. Jego MCU złamało kod zbyt późno, ale przypomniało mu to o twardej prawdzie: wciąż był cyborgiem , jego istnienie było tajne jak tajemnice zaszyfrowane w MCU, który łączył się z jego mózgiem. Nawet gdyby mógł powiedzieć jej prawdę, to jaka kobieta pragnęła mężczyzny, który był maszyną nie do zniesienia?

Sny musiałyby pozostać w ryzach. Brock przerwał pocałunek. "Chodźmy." Wskazał, a oni opuścili dłuto i znów wrócili do lasu. Warstwy szerokich liści wyściełały dno lasu. "To jak chodzenie po materacu" - skomentował. Pia przyjrzała się baldachimowi. "Liście są duże. Są jak fronds lub gigantyczni fani. " "Nigdy nie widziałem ich tak dużych," zgodził się. Tonalne barwy i kształty różniły się w zależności od gatunku, ale jedna stała była ogromna. Najmniejsze miały co najmniej metr średnicy. "Dlaczego nie pozwolisz mi sprawdzić twoich oparzeń ?" Zasugerowała. "Później." "Czy masz na myśli że?" "Opowiedz mi o kapitanie." "Próbujesz mnie rozproszyć." "Cóż, tak, ale chcę wiedzieć." Westchnęła, komunikując, że obdarza ją troską, a nie porzuca. Znalazłem jego ciało, a także pierwszego oficera i stewarda na korytarzu przed kapsułą ratunkową. Z mundurów mogłem powiedzieć, że są członkami załogi. "To mnie zaskoczyło na początku z Urgakiem - jego mundur nie pasował zbyt dobrze" - wspomina Brock.

- I oczywiście, że przybył steward - powiedziała. - To też - zgodził się. Gdyby wysłuchał jego brzucha, tego wszystkiego można było uniknąć. "Kiedy sprawdziłem kapsułę ratunkową przed uruchomieniem, dowiedziałem się, że dostęp został ograniczony do członków załogi. Urgak chciał, żebym był z dala od tego miejsca, ponieważ ukrył tam ciała. - Spojrzał na nią. "Czy zauważyłeś, jak je zabił?" Wiedza o tym, jak umarli, pomoże ustalić, dla kogo pracował Urgak . Malodonian nie działała sama; należał do organizacji, Brock był pewien. I założyłby się, że to Lamis - Odg . "Nie. Musiał ich zaskoczyć, bo nie widziałem oznak walki. "Jesteś pewien, że oni nie żyli?" " Nastała zazdrość ". Po siniaki spowodowane przez pulę krwi w najniższym punkcie był dobrym wskaźnikiem. "D ead", zgodził się. A jeśli nie byli wcześniej, byli teraz. - W jaki sposób Urgak mógł wejść na pokład wahadłowca i zdobyć kody dostępu, aby mógł to zrobić? A co ze środkami bezpieczeństwa? zapytała. "Aby ustawić stopę w dowolnym porcie kosmicznym, musisz mieć identyfikator , kody dostępu. Są skany. " "Środki bezpieczeństwa zapobiegają tylko znanym zagrożeniom" powiedział. "Zaraz po wdrożeniu środka pomysłowość znajduje sposób obejścia tego problemu. Jest wiele rzeczy, o których publiczność, a nawet władze, nie wiedzą. "Nikt nie był lepszym przykładem niż on. Głównym powodem klasyfikacji cyborgów było to, co mogli zrobić. Gdyby cyborg

kiedykolwiek

został

oszustem,

mógłby

zrobić

znaczące,

nawet

nieodwracalne szkody. - Kapitanem - Urgakiem - był Lamis - Odg , prawda? - Prawdopodobnie. - Zgiął swoje łopatki. Surowy ból zmniejszył ból. „Więc Lamis - ODG udało się Urgak luz kapitana na Karcie dyplomatycznej”. "Mogło tak się stać," odpowiedział. "Zgaduję, że Urgak miał pewne referencje lotu, gdy Lamis - Odg rekrutował go. Organizacja często korzysta z istniejących zasobów i personelu. Może szantażowali go lub grozili mu albo po prostu namówili go na swoją stronę. Być może byłby niezadowolony lub sympatyzował z ich planem. " "Byłem tak głupi, tak naiwny," powiedziała Pia . "Odmówiłem ochroniarza. Gdybyś tu nie był, zostałbym wzniesiony. "Jesteś ambasadorem; Twoim zadaniem jest widzieć to, co najlepsze w ludziach i luki między mostami. Skupiasz się na tym, co może pójść dobrze, przewiduję, co może pójść nie tak. "W tej chwili to było dużo. Fir st Lamis - Odg próbował zabić Pia za pomocą MED21, a kiedy to się nie udało, próbował wysadzić prom. Organizacja, która wytrwale dąży do weryfikacji jej śmierci. Musiał ją jak najszybciej usunąć z tej planety. "Po co mnie celować?" Spytała Pia . "Jestem ambasadorem, ale jestem neofitą. To moje pierwsze zadanie międzyplanetarne. " "Ale przekonałeś Xenian do spotkania z tobą. Nikt nie był w stanie tego zrobić. A ty jesteś wytrwały. Przesunął jej komodę na drugie ramię. "Nie oddałbyś nawet skały".

"Mówisz, że jestem uparta." Czym była determinacja oprócz bardziej dojrzałej formy uporu? "Nie powiedziałem tego." Próbował sterować rozmową wokół kopalni. " A twoja matka była jednym z najpopularniejszych prezydentów Terran w historii. Imię Aarona ma znaczenie. Spojrzał na nią. "Masz więcej mocy, niż zdajesz sobie sprawę." Brock skręcił w prawo. Jego komputerowy mózg miał nieomylne poczucie kierunku. "Wkrótce powinniśmy być wolni od lasów" powiedział. Przeszli około pół kilometra, a baldachim był wystarczająco przerzedzony, by przesączały się przez niego strugi światła. Wyszli z lasu na wąski, nagi pasek, na którym wylądowali. W oddali z palących się drzew wznosił się dym. Ognie wydawały się być zamknięte. Niektóre z nich były naturalnie odporne, być może również. "Zrobimy trochę więcej między nami a ogniem, na wypadek gdyby się rozprzestrzenił, chociaż nie sądzę, że tak będzie. Powinniśmy być blisko wraku, ponieważ jeśli nas szukają, właśnie tam zaczniemy. "Ekipa ratunkowa nie odejdzie bez skanowania na całe życie, prawda?" Zapytała. "To byłaby standardowa procedura operacyjna" - zgodził się. Jednak nie można było liczyć na ludzi postępujących zgodnie z procedurą. I zależy to od typu statku, który ustawił się na jego latarni. Statki wycieczkowe i rekreacyjne

nie

byłyby

wyposażone

w

analizatory

wystarczająco mocne, aby przeniknęły do nadrzewnej bariery.

powierzchni

Brock przyglądał się niebu. Fioletowe zmieszane z błękitem w niesamowitym świetle, a bliźniacze księżyce planety zwisały jak latarnie przygotowywane na noc. Potrzebowali schronienia. Pia potarła ramiona. "Zimno?" "Nie." Potrząsnęła głową. "Wyjdziemy z tego. Znajdźmy miejsce do spania. " Skały zaścielały bruzdę, ale brak drzew pozwalał na szybszy, bardziej bezpośredni spacer, a Brock przyspieszył kroku, pragnąc, by się uspokoił. "To trochę dziwne, prawda?" Pia skomentowała po chwili. "Co jest?" "Sposób, w jaki ta planeta jest tak mocno zalesiona, ale nie ma roślinności wzdłuż tej jednej sekcji. Wygląda na to, że ktoś próbował oczyścić wybieg. " Miał takie samo wrażenie. "Tak." - Nie sądzisz, że ta planeta jest ... zamieszkana, prawda? "Nie. Nie wygląda na to. Zobacz, jak drzewa wkraczają na boki? Planeta zabiera to z powrotem, lecząc bliznę. Jeśli pasek był cu t, ktokolwiek to zrobił, porzucił go. "Zastanawiam się dlaczego. Planeta jest piękna. Gdyby była zarządzana i uprawiana, mogłaby być gościnna "- powiedziała.

Przeniósł wzrok na szorstki krój. Wyglądało na to, że jest zrobione przez człowieka. Mieli szczęście, że w ogóle istniało pasmo lądowania , ale nie znosił niepewności związanej z jego tworzeniem. Mimo to nie było sensu martwić się Pia . "Przypuszczam, że tu jest woda" - powiedziała. "Przy drzewach musi być." "To logiczne założenie. Przeszukujemy poranek, kiedy jest lżejszy. "Mam wodę ze mną". Kwota, którą przyniosła, nie potrwa długo, jeśli przez jakiś czas będą musieli się zatrzymać. Mogli być tu przynajmniej przez kilka dni. Prawdopodobnie tygodnie. Zlustrował las, który otaczał drogę, zerkając wzrokiem na drzewo; mnóstwo gałęzi wystrzeliwało z jego sękatego pnia, tworząc siedmioliniowy baldachim siedem lub osiem metrów nad ziemią. Nie za wysoko, nie za nisko. Zatrzymał się i ocenił Pia . Była drobna, ale wysportowana. "Jak dobry jesteś w wspinaniu się na drzewa?" "W dzieciństwie wspinałem się na jedno lub dwa. Czemu?" On wskazał. "Tam właśnie będziemy spać tej nocy." "Tam? Przyniosłem koc. Myślałem, że rozłożymy pokrywę nad łóżkiem liści. Jest ich tak wiele, to i tak materac. " "Nie powinniśmy spać na poziomie gruntu. Nie wiemy, jakie żyją tu zwierzęta. " "Nie wydaje się, żeby były jakiekolwiek."

"Tylko dlatego, że nie natknęliśmy się na niektóre, nie oznacza, że nie istnieją. Mogli zostać przerażeni przez lądowanie promu i pożary. Wskazał głową w kierunku drzewa. "W ten sposób ." Pęknięte gałęzie wiązały się ze szczeblami przypominającymi pień. "Używaj ich dla rąk i stopek, ale sprawdź ich siłę, zanim nałożysz na nie ciężar. Będę tuż za tobą, żeby cię złapać, jeśli się ześlizgniesz. Odwróciła się. "Zanim pójdziemy w górę, chcę cię wykończyć . Nie mogę uwierzyć, że udało ci się utrzymać to tempo z twoimi obrażeniami. " Nie tylko nie mogła w to uwierzyć. Potrząsnął głową. "Później. Musimy zejść z ziemi tak szybko, jak to możliwe. " Rzuciła okiem w ciemne kąty lasu. "Czemu? Czym się martwisz?" Jej pytania, kiedy ponownie zobaczyła jego plecy. Nie miał dobrych odpowiedzi, więc zamierzał opóźnić przesłuchanie tak długo, jak mógł. "Nic. Jestem ostrożny. Wskazał na splecioną gałązkę kończyn. "Widzisz te gałęzie? Tam będziemy siedzieć. A teraz idź. Obgadała frustrację, ale złapała za krępy . Gdy zaczęła, podniósł ją, naciskając na jej zaokrąglone dno. Spojrzała na niego gniewnie. "Próbuję pomóc." Udawał niewinność. "Czy to właśnie to?" Dał jej dwumetrową przewagę, a następnie ruszył w górę, zachowując wystarczającą odległość, aby nie przypadkowo kopnąć go w głowę, ale pozostając na tyle blisko, by ją złapać, gdyby upadła. Poruszała się zwinnie, małpa i małpa, a po chwili osiadła na gałęziach kończyn. Brock podskoczył obok niej i wcisnął jej torbę w wąski widelec.

Gałęzie rozpościerały się w skręconej pajęczynie, tworząc kołyskę między gałęziami o długości kilku metrów o kilka szerokości. Th łóżko EIR na noc. "To raczej przytulne" - powiedział. "Pozwól mi sprawdzić twoje oparzenia." " Pia -" "Do not Pia me. Podaj mi moją torbę. " "Med leczenia nie pomoże." "Będę tego sędzią." Pierdolić. Nie byłoby dla niej odwrotu. Z rezygnacją minął torbę. Przekartkowała kombinezon i wyjęła apteczkę . "Mogę przynajmniej dać ci zastrzyk bólu". "Nie potrzebuję tego." "Udowodniłeś, że jesteś twardy. Rozumiem. Zdejmij koszulę. Jej nieubłagany ton sygnalizował, że nie zaakceptuje dalszych opóźnień. Noc zstąpiła, a drzewa zasłoniły większość światła z bliźniaczych księżyców. Wątpliwe, czy będzie w stanie cokolwiek zobaczyć, czyniąc tak dobry czas jak każdy inny. Wzruszył ramionami z koszuli, gdy szeleściła w swoim spodniie. Przesunął się i przedstawił swój b ack. Kliknij . Ciemność zniknęła w blasku światła. Pia złapała i włączyła oświetlenie awaryjne. "Wielki wszechświat!" Sapnęła.

Pierdolić. Pierdolić. Pierdolić.

Rozdział dziesiąty

Brock zachowywał się twardo i bezczelnie, był twardy i macho, ale widziała jego plecy po tym, jak się zapalił. Jego koszula rozpłynęła się w jego ciele. Zaskoczyło ją to, że udało mu się wędrować przez las. Mężczyzna miał więcej siły niż jakakolwiek istota, którą spotkała w całym swoim życiu. Nie wiedziała, co może dla niego zrobić, a inne pompują mu pełne bólu meds, nalegają, by chronił ranę, aby zminimalizować infekcję i nadzieję, że wszelka nadzieja, że pomoc dotrze tak szybko, jak to możliwe. Dzięki Bogu, że złapała awaryjne światło. Znalazła go na podłodze obok kapsuły, jakby kapitan fa ke rzucił ją podczas ucieczki. Wepchnęła go do rosnącej torby. Gdyby myślała, że złapie ją na PerComma , zostaną już uratowani, a Brock zostanie w szpitalu leczony przez wyszkolonych lekarzy. Pene Lope przygotowała się na to, co zobaczy i kliknie światło. "

Wspaniały

wszechświat!

"Prawie

upuściła

iluminator.

"Wszechświat Brock-oh!" Oparzenia zniknęły , miejsce urazu zastąpiła świeża, różowa, świecąca skóra. Jak to było możliwe? Kilka godzin temu jego plecy były wyciekające, zwęglone przez skórę właściwą, naskórek, podskórny tłuszcz, aż do leżących pod nim mięśni i tkanek. Pia przetarła oczy. "Twoje oparzenia się zagoiły! "Ostrożnie dotknęła jego kręgosłupa, a on zesztywniał .

"Czy zrobiłem Ci krzywdę?" "Nie." Brzmiał jakby zgrzytał zębami. Przesunęła palcami po jego ciele z niedowierzaniem. "Widzisz, powiedziałem ci, że nie było tak źle." Wygiął łopatki, jakby chciał strząsnąć jej dotyk. "Martwiłeś się o nic". "To nie było nic!" Wyobraziła sobie zniszczone ciało. Widziała płomienie! Był w ogniu. Jego koszula to udowodniła. Chociaż rękawy i przód były nietknięte, tylny panel stopił się. Nawet jeśli jego kontuzja nie byłaby trzeciorzędna, byłby trochę zraniony. "Więc dlaczego nie jestem spalony?" Powiedział. "Nie wiem." - Czy sądzisz, że pomimo stresu próbami twojego życia i lądowania awaryjnego nie pamiętasz tego poprawnie? Przerwał. "Gdybym został ciężko ranny, już bym się nie wyleczył, prawda?" "Ale ... ale ..." Zatrzasnęła usta. "Moja koszula zapłonęła, ale zgasiłeś ją, zanim mogła wyrządzić wiele szkód." Zmrużyła oczy. Nie mógł wyhodować nowej skóry w ciągu kilku godzin. Najwyraźniej nie widziała tego , co widziała. Różowość prawdopodobnie pochodziła z łagodnego oparzenia. Pewność zapadła w zamieszanie i zwątpienie. "Tracę to", powiedziała. Próby zamachu, katastrofa wahadłowca, utknięcie na

mieliźnie, utrata zdolności umysłowych - nie mogła zająć dużo więcej. Zalała się łzami. "Hej, hej." Brock wyjął światło z ręki, wyłączył, a następnie przytulił ją. Zaplótł dłoń w jej włosach, które prawdopodobnie były równie popieprzone jak ona. "Będzie dobrze." "Nie, nie jest. Ponieważ jestem jak ... martwy ... albatros na twojej szyi. Zachichotał. "Miksujesz swoje metafory. To tylko albatros albo martwa waga. "Widzieć? Nie mogę niczego naprawić. " Objęcie jej ramionami tak silnymi i pewnymi sprawiło, że przypomniała sobie jego pocałunki. Okazało się, jak bardzo była zirytowana, że rozważała udawanie cierpienia, aby nadal ją trzymać - nie, że musiała udawać wiele. Pchnęła jego pierś, by się uwolnić. "Zostań tutaj". Zacisnął uścisk i nie potrzebowała więcej zachęty, by owinąć się wokół jego talii i przycisnęła twarz do jego szyi. Być tam, gdzie chciałaby być. Nigdy go nie nienawidziła. Kochała go z głębokiej studni jej młodzieńczego serca i zrobiła wszystko, co było w jej mocy, aby zwrócić jego uwagę, zmusić go, by zobaczył ją jako coś innego niż jego opiekun . Ale nigdy tego nie zrobił. Zraniona i odrzucona, uderzyła z gniewu. Odepchnij go. Prawie zrujnowało mu życie.

Starsza i bardziej dojrzała, była nadal jego opiekunką , odpowiedzialnością, ciężarem. Dlaczego więc mnie pocałujesz? Czy zachowywał się tak, jakby ją lubił jako część swojej przykrywki jako jej męża? A może sądził, że może sprawić kłopoty, jeśli nie okazywałaby jej uwagi? Nie było to niesłychane dla ochroniarzy i ich podopiecznych, którzy stali się seksualnie zaangażowani. Charakter biznesu wymuszał bliskość, intymność. Brock był męską, seksualną istotą. Teraz, kiedy była dorosła Brock ujął jej podbródek i uniósł jej twarz. W ciemnościach nie widziała, ale wyczuła jego spojrzenie. Chwilę później jego usta zakryły jej usta.

BROCK

nienawidziłem

zobaczyć

Pia

tak

zdenerwowany.

Okoliczności zmusiły go do podważenia jej zaufania, wzbudzenia w sobie wątpliwości, zakwestionowania jej zmysłów. Pocałował ją, aby ją pocieszyć, aby uciszyć jego poczucie winy, ale kiedy jego usta dotknęły jej, rozpoznał powody kłamstw. On potrzebował jej . Wypełniła pustkę, pozwoliła mu udawać, że jest człowiekiem, a nie maszyną, sztucznie wzmocnionym chrząknięciem, o jeden poziom wyżej od robota bagażowego. Czuć ją przeciwko niemu, wiedzieć, że kobieta go pragnęła, że ta kobieta go pragnęła, aby mógł zapomnieć, kim jest i marzyć o tym, co może być. Pogłaskał jej usta językiem. Wypełniła zmysły, ogrzała krew, zaatakowała jego głowę, szpik, komórki. Temperatura wzrosła; jego komputerowy mózg zasygnalizował jego nanocyty, by ostudzić jego reakcję , ale przeciwstawił się dyrektywie,

nakazał jego mikrokomputerowi przejście w tryb uśpienia, aby człowiek mógł się obudzić. Pia jęczała, seksowny dźwięk, który padł prosto na jego kogut. Przyciągnął ją bliżej, a ona objęła go za szyję. Na twardej ścianie klatki piersiowej spoczywają miękkie, miękkie piersi . Nie śpiesz się. Nie spiesz się. Wplótł palce w jej włosy, pozwalając jedwabnym paskom przepłynąć przez jego dłoń. Miękki jak jej włosy, nie był tak gładki jak jej skóra, idealna linia szczęki, gardła i dwoistego obojczyka. Szlak prowadził do jej piersi, i było zupełnie naturalne, aby unieść jeden hojny kopiec. Jej sutek stwardniał na jego dłoni. Pia skubnęła dolną wargę, przesyłając prąd elektryczny wzdłuż kręgosłupa. Nie dotknął ludzkiej kobiety w ten sposób od czasu swojej transformacji. A to nie była żadna kobieta, ale Pia . Była nastolatka, zmora jego egzystencji, szalejąca, uparta, wytrwała, nieugięta, piękna, seksowna Pia . Ambasador. Jego obrońca . A on był cyborgiem , a nie kochankiem , a nie mężczyzną, który mógłby tam być na dłuższą metę. Nie wolno jej wprowadzać w błąd, używać jej do uspokojenia samotności, próbować złagodzić ból, który nigdy nie ustępował. To, co zabrałby jej, nie mogło zostać oddane. Brock puścił jej pierś i szarpnął h usta ust jej. Odczepił jej ręce od szyi. "Może to nie jest taki dobry pomysł." Wciągnął powietrze do płuc. "Myślę, że to świetny pomysł."

Przesunęła palcami po klatce piersiowej, by prześledzić jego szczękę, rozświetlając po drodze ognie. Jej pewność siebie odbiła się. Dobrze dla niej; złe dla niego. Szedł sztywno, przylgnął do jej dotyku. "Są rzeczy, których nie wiesz o mnie." Mógł przyznać, że wiele. "Są rzeczy, których nie wiesz o mnie ." "Jak co?" "Jakbym nie był łatwo odstraszać ". Pomimo emocjonalnego wstrząsu roześmiał się. " Pia , to pierwsza rzecz, o której się dowiedziałem." - W takim razie wiesz, że opór jest daremny. Pocałowała go, a jego siła woli się załamała. Reperkusje i wzajemne oskarżenia mogły trwać do rana. Wziął w objęcia pocałunek, grabieży, jakby oblężenie mogło uspokoić jego udrękę. Jej szyja skinęła, a on skubnął i zasznurował jej miękką skórę, a następnie odepchnął jej kołnierz, by dostać się na jej ramiona. Zdjął ją, a potem zrezygnował ze swojej tunik i po raz pierwszy zainicjował tę szaloną, nieszczęsną wyprawę, był wdzięczny za ulepszenia cyborga . Mógł zobaczyć niej, iridescence jej skóry, pełny, twardych spiekanych piersi, oczy duszny z pożądania. "Jesteś piękna", powiedział. Jej wargi drgnęły. "Skąd wiesz ? Jest ciemno." "Po prostu robię."

Plątanina kończyn i mniejsze gałęzie tworzyły naturalną kolebkę. Zerwał kilka dużych liści i położył je, a następnie rozłożył zrujnowaną koszulę na liściach. "Co robisz?" "Dokonywanie nam łóżka". "Użyj też mojej tuniki, a także koc w mojej torbie." Brock nie odwrócił wzroku od Pii, gdy kończyli się rozbierać. Pił jej niewielką talię, kręte biodra, jej kształtne uda, czubek jej kopca. Wyskoczył ze spodni, a potem położył ubranie na gałęziach, by podszewka była na zewnątrz i przykryła je kocem. Wciągnął ją w kołyskę gałęzi i wyciągnęły się od nosa do nosa, kończyny do kończyn, piersi do piersi. Brock wciągnął sutek z jagodami, buszując pączek w ustach, jego język rejestrował teksturę o słonej konsystencji, słony słodki smak. Pia zacisnęła dłoń na jego trzonku i zakręciła kciukiem nad głową. Białe ciepło przeszywało jego ciało, oświetlając ogień gorętszy niż płomienie, które wybuchły po wybuchu promu. Wciągnął drżący oddech i przesunął dłonią po jej brzuchu, by unieść jej kopiec, zwijając palce między jej nogami, aby znaleźć jej fałdy zroszone rosą. Wskoczył do jej cipki, wygryzując więcej jej wilgoci, a następnie przyłożył palce do ust. Jej zapach wypełnił jego reklamę, a jej smak odcisnął się w jego mózgu. Zwinął jej ciało. "Ostrożnie, nie upaść" - powiedziała.

Za późno. Upadł w chwili, gdy wyładowała wahadłowiec z Terry. Jego łydki i stopy stały na otwartym powietrzu. Po przyciśnięciu kolan do klatki piersiowej zaczął od drobnych lizawek, zaostrzając apetyt, drażniąc ich obu. Ale najdrobniejsza próbka eksplodowała mu w ustach jak najpiękniejsza ambrozja z Aurealu . Palcami, otworzył ją do jego ust, przetoczył język nad jej clit. Zacisnęła włosy. Zwolnił się palec do jej kanału, jęknął w snugness, jak jej mięśnie ogarnął go. Brock dodał drugą cyfrę i pieprzył ją powoli, liżąc jej łechtaczkę. Pia wygięła łuk i wbiła paznokcie w skórę głowy. Jej krzyk rozdzielił noc, gdy podeszła, a jej biodra oparły się o jego twarz. Nie zatrzymał się wtedy, nawet gdy próbowała go odepchnąć, ale nadal lizał i ssał, doprowadzając ją do krawędzi orgazmu po raz drugi. Następnie poprowadził swojego kutasa do jej wejścia. Przetarła głowę w jej wilgoci. Przetestowany. Przygotuj d. Idź powoli. Zacisnął zęby. Zamknęła piętami jego pośladki. "Pospiesz się," sapnęła. "Nie chcę cię skrzywdzić." Była taka napięta. Kiedy złapała jego erekcję, czy zarejestrowano jej rozmiar? Z androidami to nie miało znaczenia. Oni byli gotowi wziąć cokolwiek. "Nie zrobisz tego. Pieprzyć mnie już! Uderzyła piętami o jego pośladki. Na jego czole pojawił się pot. Zbierając samokontrolę w ciasny uścisk, wlazł w nią. Ścisłe, umięśnione ściany zamykały się wokół niego. Gorąca potrzeba przepaliła jego krew. Jęknął. Kołysała biodrami i ścisnęła, mocniej zaciskając się wokół jego kutasa.

Brock zadrżał. " Penelopa " - zgrzytnął. Podniosła głowę i polizała jego sutek, wciągnęła go. Strumień uczucia wystrzelił z klatki piersiowej do pachwiny, a on to zrobił . Jego biodra przejechały ciężko. Wycofali. Zanurzony głęboko. Jeszcze raz. Jeszcze raz. Ogarnął go płynny ogień. Czy nie bał się, że tak będzie z nią? Znakomity. Niszczycielski. Szyja Pii wygięła się w łuk. Zacisnął usta na jej gardle, smakując i miażdżąc, starając się nie oznaczyć jej. Jęknęła. Przesunął miednicę, aby złapać łechtaczkę w przód. Tak jak maszyna, jego ciało wbiło się w jej ciało . Usprawniona, siłą napędową. Ciśnienie i napięcie wbudowane w jego piłki, jego kogut, klatkę piersiową, serce i duszę. Pia sapnęła, usta szeroko otwarte, oczy zamknięte w kulminacji. Jej cipka falowała i zaciskała się wokół niego, wyrywając kontrolę z jego uścisku. Jego ciało odpowiedziało tylko jej. Nie w jego umyśle, nie w mózgu komputera. Nie dla jego nanocytów , ale dla niej. On przyszedł, jego cum jak lawa ogień wybucha z głębokiej studni. Opróżniając się, krawędzie pustki zamknęły się, a ból ustąpił. Pot zapiekł go w oczy. Jego ciało groziło, że upadnie, ale przesunął się i upadł obok niej, by nie zmiażdżyć jej twardymi, szorstkimi gałęziami, nieodpowiednio wyściełanymi liśćmi, odzieżą i kocem. Skrzynia falująca, rzucił przedramię na oczy i dłoń, splótł palce drugiej ręki przez jej, czepiając się pretensji, że mógł mieć to, co normalni mężczyźni uważali za oczywiste. Że może ją mieć .

"Nazwałeś mnie Penelopą" - powiedziała. Nie pamiętał niczego, co mógłby wypowiedzieć. "To twoje imię." "Jestem zaskoczony, że znasz moje imię." Jej głos rozbrzmiewał rozbawieniem. "Zawsze nazywasz mnie Pia ." Z powodu bólu w dupie straciła ból w piersi. Jego życie byłoby o wiele prostsze, gdyby pozostała pierwszą. Był głupi, żeby ją pocałować, by zacząć coś, co doprowadziło tylko do ślepego zaułka. I śpiąc z nią? Pierdolić. Wszystko, co robił, drwił z tego, czego nigdy nie mógł mieć: życia z nią. Nie może każdego dnia budzić się obok niej ani przychodzić do niej co noc. Sen zniknie, gdy tylko wyznał, że jest cyborgiem . Gdyby jej nie powiedział, sama szybko to zrozumie . Do diabła, może tak wcześnie rano, kiedy spojrzała mu w oczy. "Borsuk?" " Hm ?" "Bardzo przepraszam za oskarżenia, za zrujnowanie twojego życia." "Nie zrujnowałeś mi życia." Trochę się zmieniło i przez chwilę utrzymywało w nim niechęć , ale po zobaczeniu kobiety, którą się stała, przeszłość przestała mieć znaczenie. "Nie przejmuj się tym. To koniec." Zdjął dłoń z oczu i odwrócił głowę. "Nie przypuszczam, by w twojej skórze zbierać zapasy, takie jak skały" - wymusił żart - "zdarzyło ci się pobrać dla mnie zmianę ubrania".

"Właściwie to zrobiłem. W torbie jest koszula i spodnie. Uśmiechnęła się. "Ale zostałeś zdegradowany do stewarda." "Figury." Usiadł, wyjął mundur i włożył go, by zakryć swoje dobre, nowe plecy. Co z oczu to z serca. Ufnie. "Dlaczego się ubierasz?" "Środki ostrożności" - skłamał. "Biorąc pod uwagę wyjątkowe wydarzenia z ostatnich dwudziestu czterech godzin, pomyślałem, że najlepiej się ubrać." "Masz rację. Dobry pomysł. Usiadła, żeby wydobyć jej ubranie spod termicznego kocyka. Patrzył, nagrywając w pamięci na ostatni rzut oka jej nagość. Osiodławszy kołyskę konarów, nakazał, by jego mikrokomputer rozbudził się, zmobilizował zmysły i pobudził jego nanocyty, mając nadzieję, że połączony efekt wzniesie barierę między nim a pokusą. Pia osunęła się na niego i oparła głowę na jego ramieniu. Ciepło obezwładniło jego nanos . Powiedz jej, że musisz stać na straży poniżej. Ale on objął ją ramieniem. On gwintowane palce w jej włosy. Rozpacz i pokój splecione. - Idź spać - powiedział, przewidując dla siebie przebudzoną noc. "Przewiduję ... długi dzień jutro". Westchnęła i przytuliła się bliżej, przyciskając dłoń do jego pulsującego

serca.

Słuchał

jej

oddechu,

Niespodziewanie wkrótce poszedł za nią w sen.

gdy

zapadła

w

sen.

****

Penelopa zamrugała. Nocą czy porankiem nie potrafiła powiedzieć, bo było jeszcze ciemno, ale przebudziła się do pełnej świadomości i świadomości: prób jej życia, katastrofy lądowania, kochania się z Brockiem . Podczas snu trzymał ją, serce bębniło kojącym rytmem. Niemożliwe się wydarzyło. Pożądał jej, a on jej wybaczył za to, co mu zrobiła. Jeśli cokolwiek pozytywnego zdarzyło się, że runęło na naszą planetę i zostało unieruchomionych, to właśnie to. Czekała tak długo, że porzuciła nadzieję, że pokaże jej jakąkolwiek osobistą uwagę. Uświadomiła sobie, że jej miłość umarła. Nigdy się nie poddawaj . Jej ciało bolało od nocy śpiącej na gałęziach, ale czuła się lekka i beztroska. Jego rozgrzeszenie pozwoliło jej sobie wybaczyć. Wnioski: życie poszło zgodnie z własnym kursem. Przez lata przeżywała wiele zwrotów akcji: zauroczenie nastolatkiem, przyciąganie, gniew i zazdrość, wyrzuty sumienia i oskarżenia, nieodwzajemniona miłość. Po części wstąpiła do służby publicznej, aby naprawić błąd, który popełniła przeciwko jednemu mężczyźnie. Aby uczynić wszechświat lepszym dla wszystkich, ponieważ nie była w stanie usunąć przestępstw przeciwko jednemu. Powietrze rosło , ale ciało Brocka promieniowało wystarczająco dużo ciepła, by ogrzać je oboje, tak jakby uruchomił wewnętrzny termostat. Zdumiała się jego definicja mięśni. Zawsze był zbudowany, ale lata dodawały mu otuchy i twardości. Wygładziła dłoń nad swoim abs na

stole do prania i niżej. Zdecydowana twardość. Imponujący drzewny. Jak mogła oprzeć się pokusie? Przycisnęła do niego dłoń. Solidny. Jeden po drugim rozpięła zapięcia spodni. Jego erekcja wyskoczyła, a Penelopa narysowała linię wzdłuż swojej długości. Zacisnęła palce wokół obwodu. Imadło zaciskało się wokół jej nadgarstka. "Co robisz?" "Odkrywam teren", powiedziała. Jego twardy pulsował w jej dłoni. "Penelopa ..." Jego głos brzmiał zduszony. Zacisnął mocniej jej nadgarstek, ale jej nie pociągnął. Skoczyła w dół, krzywiąc się, gdy gałąź przebiła ją przez cienki koc termiczny, ale skupiła się na celu. Pochyliła się nad nim i opuściła głowę, aż jej oddech pieścił jego kutasa. Z czubkiem języka drażniła się z koroną męskiej męskości, po czym wirowała wokół żołędzi . "To nie jest dobry pomysł" jęknął, ale puścił jej nadgarstek, by chwycić garść włosów. Zwycięstwo. Uśmiechnęła się, a następnie zamknęła usta wokół jego erekcji. Kiedy trącił ją za gardło, odsunęła się powoli, przeciągając ustami po jego wale. Zanurkował, a następnie cofnął się, delektując się słonym smakiem jego smaku i zapachu. Wszyscy ludzie. Razem człowiek. Wibracje jego dudniących jęków odbiły się na jej łechtaczce. Drażniła go, całując go, dopóki nie dotarła do jego kul, przyciśnięta do jego ciała. Przejechała językiem po pomarszczonym worku. Szarpnął się. "Zabijasz mnie."

Ale jaką drogą. Uwielbiała mieć go przy swoim miłosierdziu. Podeszła do jego cockhead, pochłonęła go ponownie i poszła do pracy, ssanie ciężko. Wtedy przejął kontrolę, chwytając głowę między jego duże dłonie i pieprząc usta, jakby nie było jutra. Osłoniła zęby, ale tłoczył się tak szybko, że dwukrotnie go zdrapała . Skrzywiła się, ale nie zrobił tego. Z jękiem, który brzmiał rozdarty z jego brzucha, przyszedł, pompując strumień spermy do gardła. Zacisnęła mocniej usta wokół jego obwodu i czekała, aż jego dreszcze się zatrzymają. Kiedy się rozluźnił, a jego kogut przestał pulsować, wycofała się, przesuwając językiem po głowie, by złapać perłowe resztki. Wsunęła go w spodnie i zwinęła się obok niego. Wyciągnął rękę pod jej ramiona. Jego serce uderzyło w jej żebra. "Wkrótce będzie światło dzienne" - powiedział. "Myślisz?" Nie mogła powiedzieć. "Tak", powiedział. "Kiedy stanie się lekki, będę wspinał się na jedno z tych drzew i szukał polan i wody". "Wciąż mam wodę." Starannie przygotowali łyki. "Możemy potrzebować czegoś więcej." Oznacza to, że mogą zostać unieruchomieni przez jakiś czas. "Później, w ciągu dnia, zbuduję schronienie" - powiedział. "Będziemy tu tak długo?" "Moglibyśmy być. Nie chcemy być schwytani na otwartej przestrzeni, jeśli włącza się system pogodowy. "

Perspektywa mogła kiedyś ją przerazić, ale jak na razie planeta nie była taka zła i kiedy miała okazję spędzić ten czas z Brockiem? "Dobry pomysł" - powiedziała. Patrzyła w ciemność. "Wyobrażam sobie, gdyby nie drzewa, moglibyśmy zobaczyć gwiazdy." Tak jak kiedyś na Ziemi, eony temu. Jej domowa planeta oczyściła to z powietrza, ziemi i oceanów, ale zanieczyszczenie światłem pogorszyło się, wygaszając gwiazdy. Noc już nie istniała. Tylko zmierzch. Nie można też znaleźć ciemności w domu. Światła z komputerów, urządzeń, ekranów monitorujących cały czas utrzymywały budynki. N na początku wszyscy nosili maskę nasenną. "Na pewno", powiedział. "Mam nadzieję, że będę miał okazję ich zobaczyć, zanim opuścimy tę planetę." Widziała gwiazdy przez wahadłowiec i okna z portem kosmicznym, ale to nie było to samo, co obserwowanie ich z ziemi. "Możesz teraz patrzeć. Widzimy je z dłubania. " - Wspinaczka w ciemności może być ryzykowna - powiedziała. "Mogę cię poprowadzić." Przerwał. "Lepsze niż przeciętne widzenie w nocy." - A co, um, drapieżniki? "Przez całą noc nie słyszałam ani jednego ptaka, zwierzęcia ani insektów . Nie sądzę, żeby na tej planecie istniało jakieś zwierzęce życie, tylko roślinność. "Tak więc, jeśli musimy spędzić kolejną noc, to nie musi być na drzewie."

"Będziemy wiedzieć na pewno do końca dnia po tym, jak zobaczyliśmy więcej planety." "Pokaż mi wtedy gwiazdy". Najpierw zszedł na dół, a potem zstąpiła w kolebkę jego ciała, a jego forma ją chroniła. Wziął ją za rękę, kiedy dotknęli twardej ziemi. "W ten sposób", powiedział. Już straciła orientację i nie miała pojęcia, w którą stronę się zwrócić. S ufał, że wiedział, nawet jak zdumiony jej, że zrobił. "Musisz być kotem lub coś w tym rodzaju," zażartowała, gdy potasowała się na grubym liściu. "Może zobaczyć w ciemności w ten sposób." Nie odpowiedział, a potem wynurzyli się z lasu na kamienistą chatę. "Wciąż czuję zapach dymu" - zauważyła. "Bez płomieni." W tego rodzaju ciemności ogień byłby widoczny. "To się wypaliło", powiedział. "Miałem przeczucie, że te drzewa mają naturalne właściwości ognioodporne." Pia przechyliła głowę. Tysiące i tysiące świateł plamiły ciemność na planecie. Każde światło było gwiazdą, każda gwiazda dawała szansę na życie na swoich orbitujących planetach. "Wyglądają tak blisko," powiedziała. "Ale nie są." - Są miliony, a nawet miliardy lat świetlnych stąd - zgodził się. "Niektóre gwiazdy emitujące światło, które teraz widzimy, już nie istnieją. Po tym, jak spalili paliwo, mniejsze prawdopodobnie stały się białymi

karłami, a potężne zapadły się w gwiazdy neutronowe lub czarne dziury po przejściu supernowej. " "Wypluj gwiezdny materiał, który pewnego dnia może stać się nową gwiazdą" - pomyślała. "Wcielenie wszechświata. Śmierć gwiazdy prowadzi do narodzin innego. " "Bez końca" - zgodził się. "Vast." Wpatrywała się w rozproszone migoczące światła i zachwyciła się mocą przerażenia. "Odnalezienie nas będzie jak szukanie drobiny gwiezdnego pyłu w nieskończonym wszechświecie." Przytuliła się. "Znajdziemy nas", powiedział Brock. "Nie muszą przeszukiwać całego wszechświata, tylko niewielką część. Zapisujemy współrzędne dla naszej igynacji i celu. Wskazał na niebo. "Widzisz tę gwiazdę? To słońce Terry. " "Skąd to wiesz?" Zapytała. "Studiowałem astronomię" - powiedział. "Ale wzorce gwiazd zmieniają się w zależności od tego, gdzie jesteś." "Studiowałem wiele fortun". "Cóż, jestem pod wrażeniem." Zadziwiła ją głębia jego wiedzy i umiejętności. Gdy gwiazda i blask księżyca świeciły w jałowy gąszcz, dostrzegła potężne kształty potężnych drzew. "Ta planeta ma sprzyjającą atmosferę. Ma pełne życia życie. Jak myślisz, dlaczego jest na liście zastrzeżonej? Dlaczego nikt tego nie skolonizował? " "Nie mam na to odpowiedzi."

"Nareszcie - coś, czego nie wiesz" - drażniła się Penelopa. Myślała, że się uśmiechnie, ale nie zrobił tego. Jeśli cokolwiek, wyglądał poważniej. Zdenerwowany. "Co jest nie tak?" "Nie jestem tym, za kogo mnie uważasz." Odwrócił się. "Co masz na myśli?" "Nie mogę być tym, czego chcesz, czego potrzebujesz." "A co to jest?" Zapytała. "Wszystkie zwykłe rzeczy." Przeczesał dłonią włosy. "Posłuchaj, przepraszam, że zacząłem cokolwiek. Działałem samolubnie. Nigdy nie powinienem był cię dotknąć. Nie powinienem pozwolić ci mnie dotknąć. To był błąd." Jego słowa uderzyły ją jak uderzenie w twarz. Penelopa zatoczyła się. Co spowodowało takie oko? "Przykro mi", powiedział. "Wróćmy do drzewa. Zdobędę nasze rzeczy; będziemy mieli coś do jedzenia, a wtedy powinno być wystarczająco jasno, by wyruszyć. "

Rozdział jedenasty

Z torbą Pii przewieszoną przez ramię Brock wyskoczył z drzewa. Pia stała kilka metrów dalej, ignorując go. Jego głód osłabił go i zmusił go do ulegania pokusom nie raz, ale dwa razy. Na szczęście jej niewinna obserwacja jego rozległej wiedzy uderzyła go w rzeczywistość. Jego pozorne

bogactwo

informacji

pochodziło

z

jego

bazy

danych

mikrokomputera . Nie był normalnym człowiekiem; był operatorem cyborga , który reagował na najniebezpieczniejsze zadania w całej galaktyce. Nie miał prawa do jej uczuć. Pia potrzebowała mężczyzny, który mógłby ją kochać i który mógłby być przy niej. Człowiek z gwarancjami, a nie półludzie, którego pożyczony czas może stracić na następnym przydziale. Jeśli uda mu się złapać Pia na niego, może to uniemożliwić mu dalsze, nierozważne akty pożądania i tęsknoty. Nigdy nie zamierzał jej skrzywdzić. "Przepraszam." Słowa zostały od niego wyrwane . Wzruszyła ramionami. "Nie przejmuj się tym. To moja wina. Najwyraźniej, kiedy pieprzyłeś mnie, a potem, kiedy ssałam twojego fiuta , myliłam się, że zostawiliśmy przeszłość za sobą i zaczęliśmy nowy początek. Przeszłość była za nimi; to była ta trudność, która spowodowała trudności. Chęć poprawienia błędnego przekonania podskoczyła mu do ust, ale zacisnął usta mocną linią. Byłoby dla niej łatwiej, gdyby pozwolił jej go nienawidzić.

"Jeśli jesteś głodny, możemy włączyć światło awaryjne i zjeść śniadanie" - zasugerował. "Nie nazwałbym śniadania awarią" - powiedziała. "Powinniśmy oszczędzać światło, kiedy jest nam potrzebna". "Jest zasilany energią słoneczną; naładuje się. " "Nie jestem głodny." "W porządku. Chodźmy więc na polanę. Wkrótce powinno być światło . " Już świt zabarwił głęboki róż. Z napięciem gęstszym niż las, położył plecak na dużej skale i przekopał go, aż znalazł pasek NutriSup . Po rozpakowaniu podał jej połowę. "Nie jestem głodny." "Musisz jeść. Prawdopodobnie zrobimy dzisiaj dużo wędrówek. Musisz utrzymywać swoją siłę. " "Dobrze." Złapała poprzeczkę. Zjedli śniadanie w ciszy. NutriSup utknąć w gardle Brocka, ale zmusił go w dół. Jego nanocyty mogą utrzymywać go przez długi czas, ale aby działać z maksymalną wydajnością, powinien nadal odżywiać swoje ciało. Brock wytarł ręce w spodnie i wstał. - Wątpię, żeby coś zostało z promu kosmicznego, ale nie powinniśmy zakładać. To nie jest daleko, więc sprawdźmy to. "Byłoby zbyt wiele nadziei, że system komunikacyjny statku będzie nienaruszony, ale być może mogą one uratować coś użytecznego.

"W porządku." Nie wyruszyli daleko, zanim natknęli się na pierwszy element wahadłowca: roztopioną, pokręconą bryłę. Miernik dalej, inny poczerniał coś dziwnie . Wybuch miał rozproszone kawałki kompozytowego kadłuba prawdopodobnie na kilometry. Wszystko, co łatwo zapalne, zostało zredukowane

do

popiołu,

a

elementy

bardziej

odporne

na

niezidentyfikowaną masę. Miał nadzieję, że rejestrator lotu statku zrewolucjonizuje ogień, ale roztopione plamy metalu rozwiały ten pomysł. Kawałki powiększyły się, im bliżej miejsca katastrofy, ale nic nie zostało. Prom przeciął drzewa po obu stronach prowizorycznego pasa startowego, zanim eksplodował i podpalił innych, redukując je do zwęglonych, bezlistnych pniaków. On i Pia uniknęli śmierci zaledwie w kilka sekund. Brock zacisnął wargi, podszedł do wysokiego drzewa, które uciekło od pochodni i wspiął się na szczyt. Kiedy spojrzał w dół, zobaczył, że Pia się gapi. "Co widzisz?" Zawołała. Przynajmniej wciąż do niego mówiła. "Drzewa" - powiedział. Drzewa, drzewa i więcej drzew - tak daleko, jak mógł zobaczyć jego wzrok, co było znaczną odległością, biorąc pod uwagę jego cyberprzestrzeń . Liściasty baldachim tworzył nieprzerwaną, zieloną barierę między ziemią a niebem. Rekonesansowe drony ratunkowe, które ślizgają się po atmosferze planety, nigdy ich nie zobaczą. Czasza uczyniłaby ich niewidzialnymi. Zastanawiał się, czy jego awaryjny sygnał ostrzegawczy mógłby wysłać nawet niezmienny sygnał, czy też zostałby rozbity przez drzewa. "Bruzda wydaje się być jedyną znaczącą polanką" - powiedział.

Mózg komputerowy obliczył długość jałowego pasa skalistej, piaszczystej ziemi jako 5,47 km. Z tego punktu obserwacyjnego przypominała uciekiniera, choć nie była wystarczająco szeroka , by pomieścić wahadłowiec. Kiedy wylądowali, wyrwali drzewa. Oczywiście nie było czegoś takiego jak standardowy samochód kosmiczny. Czy kanał został przecięty jako mały prywatny pas startowy? Czy może jałowość była zjawiskiem naturalnym? Być może naturalny herbicyd w glebie uniemożliwił korzenie roślin. Ale dlaczego właśnie ten pasek? Obserwując po raz kolejny zielony obszar, zauważył obszar niedaleko końca wyżłobienia, gdzie roślinność wydawała się nieco cieńsza. To będzie najlepsze miejsce do szukania wody. Ustalił współrzędne w swoim umyśle i zstąpił. "Co teraz?" Spytała Pia . Rzucił stopiony kawałek z kadłuba do lasu. - Mam zamiar usunąć tyle bruzdy z bruzdy, ile tylko mogę, a potem będziemy szukać wody. "Po co zawracać sobie głowę oczyszczaniem?" "Ponieważ pas, który jest nieodpowiednim pasem startowym, jest jedynym miejscem, w którym można odłożyć wahadłowiec." Jeśli statek kosmiczny nie mógłby wylądować, nie można go było wyjąć. Pia podeszła do kawałka gruzu o połowę mniejszego od tego, z którego wyskoczył Brock. Jej oczy zaokrągliły się, gdy nie mogła się ruszyć tak daleko, jak centymetr. Spojrzała na las, w którym wylądował jego kawałek. "Jak to zrobiłeś?"

"Mam trochę więcej mięśni niż ty", odpowiedział. Nie wspominając o wzmocnieniach dających mu siłę pięciu mężczyzn. Podniósł jej kawałek i rzucił nim. Nie musiała wypełniać rezerw energetycznych, by mu pomóc. Mógł oczyścić przejście znacznie łatwiej niż ona - ale nie bez wzbudzania podejrzeń, więc pozwolił jej zmagać się z mniejszymi porcjami ważącymi od piętnastu do dwudziestu kilogramów. Setki kawałków gruzu musiały zostać usunięte. Kiedy skończyli, Pia sapała i sapała, ale Brock nie przejmował się potem. Udając zmęczenie, padł na głaz. Usiadła obok niego. "Pić?" Podał im swój pojemnik. "Dzięki." Wzięła kilka łyków, zatkała go, a potem wytarła czoło. "Widziałem obszar, w którym możemy szukać wody", powiedział. "Czy możemy ryzykować opuszczenie tego miejsca? A co, jeśli ktoś nas szuka? Brak zespołu ekstrakcyjnego byłby katastrofalny. Gdy ratownicy przekroczyli planetę z listy wyszukiwania, nie powrócą. - Przez większą część drogi będziemy się kłuć, ale wkrótce trzeba się spodziewać ratunku. Jednak najlepszy czas na poszukiwanie wody jest zanim skończy się jej czas. " "Zostaniemy uratowani, prawda?" "Tak." Pod warunkiem, Lamis - Odg nie dotarł do nich pierwszy. "Gotowy do wyjścia?"

"Zróbmy to." Pod lawendowym niebem podnieśli bruzdę, a ich kroki to jedyny dźwięk.

Żadnych

skrzeczących

ptaków,

żadnych

wycie,

żadnych

bzyczących owadów. Brock prawie życzył sobie ataku robaków. Mogło to uspokoić jego rosnący niepokój. Jeśli ta planeta nie byłaby w stanie utrzymać życia zwierząt, w jaki sposób mogłaby je utrzymać? Stowarzyszenie

Planet

i

Władze

Terran

będą

poszukiwać

zaginionego ambasadora, a Carter będzie szukał swojego cyborga z MIA . Międzyplanetarny organ odpowiedzialny za lot zbadałby nagłą utratę wahadłowca i pasażerów. Ale nie zaczęliby szukać co najmniej dwóch kolejnych dni, prawdopodobnie trzech, oraz z pół tuzinem planet pomiędzy kosmoportem i Xenią, które mogłyby wesprzeć życie, mieli dużo miejsca do przeszukania. Jeśli jego naprowadzające oświetlać mogłyby przenikać przez drzewa, to może przyciągnąć poszukiwaczy gdy dostali się w zasięgu, ale musiał zakładać Lamis - ODG będzie dążyć do potwierdzenia Pia „s śmierci. Jeśli organizacja terrorystyczna zlokalizuje je po raz pierwszy, gra się skończy. Jedyną rzeczą gorszą, niż nie ocalenie, mogą znaleźć niewłaściwi ludzie. "Przepraszam," powiedziała Pia z góry. "Nie chciałem postawić cię w niezręcznej sytuacji." To, co się między nimi wydarzyło, było dość niewygodne, nie mówiąc o tym. Jej przeprosiny pogorszyły jego poczucie winy. "Nie przepraszaj. To był mój błąd." "To ja, prawda? Nie uważasz mnie za atrakcyjnego. "

Pierdolić. Zacisnął zęby. "To niedorzeczne." "Więc nie przebaczysz mi." Nie mógł także pozwolić jej tak myśleć. "To nie to. Wybaczyłem Ci." "Więc co to jest ?" Dostałem to, czego chciałem; teraz ruszam dalej . Taki komentarz zatrzymałby to wszystko, ale nie mógł jej tak zranić. - Z powodu rzeczy, które wydarzyły się od czasu, gdy opuściłem Centralne Biuro Ochrony, nie zależy mi na kimś. Nie mogę cię kochać. Zasługujesz na coś lepszego ode mnie. Jego wnętrzności wykrzywiły się z zazdrości na myśl, że któregoś dnia spotka tego kogoś. Zerwał się na równe nogi, by powstrzymać dyskusję. "Lepiej ruszajmy dalej. Rozliczanie się skończyło w ten sposób. - Wbiegł do lasu, zostawiając Pia bez alternatywy, ale za nim. Z baldachimem liści wielkości parasoli, lasy pozostawały w ciągłym tiligh t, utrudniając wzrost mniejszych roślin. Pozwoliło to na łatwą wędrówkę, ale bez ścieżki ani dużego zróżnicowania między drzewami łatwo byłoby zgubić kogoś, kto nie ma wbudowanej nawigacji i systemu kierunkowego. Jedno drzewo jest podobne do następnego. Warstwy opadłych liści stłumione brzmią szeptem. "Nie podoba mi się las" - powiedziała Pia . On też nie. Cholernie, jeśli wie, co, ale coś było nie tak. "To trochę dziwne," zgodził się. "Wtedy też to czujesz."

Tak bardzo, że jeśli nie zaprogramował dokładnych współrzędnych, mógł cofnąć swoje kroki do dłubania , ale jego cybersense skierowały go w stronę miejsca, które umieścił w swoim mózgu. Po chwili strużki światła przesączały się przez małe szczeliny w drzewach i izolowały mniejsze rośliny, które stawały się coraz grubsze, gdy osłona się przerzedziła. - To inna roślinność - skomentowała Pia, a młode drzewka zaplątały się wokół nóg i złapały ubranie. Wepchnęła się w gałąź, która uderzyła ją w twarz. "O ile dalej myślimy, że musimy iść?" - Tylko trochę - powiedział i po minucie wyrwali się z lasu w obszar pozbawiony całej flory. Na środku polany leżała spokojna, czysta sadzawka. "Woda!" Wykrzyknęła Pia . "Woda" - powtórzył i zsunął jej z ramienia marynarkę na szarą kamienistą plażę. Pia podniosła mały płaski kamień, wygięła nadgarstek i opuściła skałę przez staw. Odskoczył cztery razy z powierzchni, po czym zanurzył się na piaszczystym dnie. Poszedł za jego przykładem, ale jego tonęło po skoku w górę. Penelopa rzuciła mu triumfalny uśmiech, po czym klęknęła i wsunęła do kieszeni spodni garść plażowych skał. "Dlaczego je bierzesz?" - Pamiątki, które zapamiętały naszą przygodę. Otworzyła komodę, zakołysała się dookoła i wyjęła na wpół pusty pojemnik z wodą. "Napełnię stołówkę."

"Nie wpadnij. Wygląda głęboko." Rzucił kolejny kamyk do stawu. To plunked , rozesłała tętnienia i zatonął. Żadna ryba nie odpłynęła. Żadne chwasty ani glony nie zmoczyły wody. Pia przykucnęła przy wejściu. Jej odbicie migotało na gładkiej powierzchni czystego, czystego basenu. Brock otarł kamyki pod nogami. Pustka przypomniała mu o dłubocie. Plaża podążała za konturami stawu, jakby ktoś narysował linię. Poza linią, gęsty wzrost. Wewnątrz - nic poza skałą i piaskiem. Ani jednego źdźbła trawy, żadnego mchu, żadnego porostu. Spojrzał na staw bezkwasowy. Bez ryb. Brak kijanek. Po prostu płynne. Pia pochyliła się, by zanurzyć pojemnik w stawie. "Nie! Przestań! "Brock rzucił się do przodu. Obuwiane stopy przesuwały się po ruchomych kamykach i upadł. Jego lewa ręka złamała jego upadek na krawędzi basenu; prawy wpadł w drinka. Ogień pochłonął jego ramię. Ryknął. Przetoczył się; reflex wyrwał mu koniec z basenu. Skóra zniknęła. Mięśnie zniknęły. Ścięgna, g one. Wszystko, co pozostało z jego ręki, to metalowe paliczki, łokieć i promień jego protezy. Płonięcie pochłonęło prawy górny kwadrant jego ciała. Nie woda. Silnie żrący kwas. Pia krzyknęła i potknęła się, upuszczając stołówkę. "Czym jesteś?"

"Penel op ..." Przytulił swoje szkieletowe przedramię, gdy fale mdłości zagroziły, że go podwoi. Jego wzrok zmienił się w szare krawędzie, ale podszedł do niej. "Tak właśnie zrobiłeś te wszystkie rzeczy. Nie jesteś człowiekiem. Nie jesteś Brockiem Mannem! Poślizgnęła się na luźnych kamieniach, odgradzając się od niego. "Jesteś robotem. Maszyna." "Wciąż jestem ... Brock ... Mann." Nanocyty zalały kontuzję, ale nie zrobiły nic, by zablokować rozdzierający ból. Nie mógł myśleć. Pokręcił głową, ale jego wzrok nadal był oszołomiony. Rzuciła się na ciężką kość . "Trzymaj się ode mnie z daleka!" zawołała i przeszył go zupełnie nowy rodzaj bólu. "Możesz być z Lamis Odg !" "Nie! Penelope ... Pia ... " - Nie nazywaj mnie tak - spojrzała na metalowy pazur wystający z rękawa. "Kim jesteś? Czym jesteś? Android?" Zatoczył się w jej stronę. Ból przeszkadzał mu w umiejętności myślenia wprost. Jego prawe ramię było bezużyteczne, a dwa palce jego dobrej ręki zostały spalone przez kwas przed dotknięciem jego odsłoniętego metalowego przedramienia. Machnęła kijem. "Sta y ode mnie! Nie podchodź bliżej. " Świadomość zaparowała, jego komputerowy mózg wprowadził jego ciało w tryb uśpienia, aby jego nanocyty mogły naprawić uszkodzenia. Zwalczył to, potrząsając głową, która zdawała się podwajać jego wagę. Ruch popchnął go do przodu. Potknął.

Pia wrzasnęła i uciekła. "Ja ... jestem ... cyborgiem ", powiedział, zanim uderzył o ziemię, a czerń zniszczyła wszystko.

Rozdział dwunasty

Biegać. Biegać. Biegać. Saplings wskoczył na twarz Penelopy i rąbnął jej nogi. Jej oddech był w wielkich westchnień, bóle piersi. Nogi jej płonęły, ale zmusiła je do poruszania się szybciej i szybciej. Pędzel przerzedził się, a las pociemniał pod ciężkim baldachimem, ale wciąż biegła. W każdej chwili spodziewała się, że zostanie pokonana. Był ranny, ale widziała , co może zrobić, co może zrobić. Skacząc z promu kosmicznego. Oparzenia. Sposób, w jaki się uleczył. Nie ludzka. Był o wiele szybszy, silniejszy od niej. Udać się. Udać się. Nie przestawaj. Nie przestawaj. Czy poszedł za nim? Czy zyskiwał? Zaryzykowała spojrzeniem za siebie. Jej golenie uderzyło w zwaloną kłódkę, a Pia poszybowała. Krzyknęła i popłynęła w powietrzu, zanim uderzyła o podłogę lasu. Leżała wijąc się w liściach, usiłując oddychać. Łzy strachu zamazały jej wzrok. Co to było, do cholery? Czy jest to model inteligencji artystycznej ? Android, może? Nie, on nie przypominał bagażu, bezpieczeństwa ani droidów służbowych. Wyglądał, działał, brzmiał, pachniał, smakował jak człowiek. Z wyjątkiem tych nadzwyczajnych wyczynów.

Wstań. Nie zatrzymuj się. Nogi, jej ciało odmówiło posłuszeństwa. Falując i krztusząc się, wymiotowała na opadłe liście. Kiedy nie miała już nic do wyrzucenia, zachwiała się na nogach. Żałowała, że nie mogła opłukać ust, ale upuściła manierkę w kwaśnym basenie. Powinien mnie już złapać. Nie, jeśli jest iniu czerwony. Gdyby? Nigdy nie widziała tak strasznego urazu - w sekundach tkanki zżerały kości. Metalowe kości. Czy jego skóra i mięśnie były prawdziwe? Czuł się prawdziwy. Nic takiego jak te AI, z którymi się zetknęła. Ich sztuczny naskórek wyglądał jak skóra, ale czuł się i pachniał jak przemysłowe polimery. Nie pocili się. Nie mieli włosów na ciele. Nie krwawili. Nie przyszli. Ona i Brock uprawiali seks; wszystko w nim było ludzkie: jego piżmowy zapach, skóra, sposób, w jaki się pocił, drapanie włosów. Jego sperma, która spłynęła jej nogami, przelała się do jej ust. Nie, nie robota. W jego umyśle ręka jego pazura zderzyła się z jego poparzeniami. W krótkim przebłysku, kiedy jej pozwolił, zobaczyła jego plecy: mięsień i ścięgno , biel żebra przywiązanego do kręgosłupa. Więc miał prawdziwą kość. Ale metalowa ręka. Przypomniała sobie jego niesamowitą siłę, dzięki której mógł rzucić Arcanianem i oderwać ciężkie odłamki od żłobu, prędkość, jak jego oparzenia zagoiły się w ciągu kilku godzin. Androidy mogą być silne i

szybkie, ale jeśli zostały uszkodzone, same się nie wyleczyły. Ludzie mogą się leczyć, ale nie tak szybko. Co jeśli był ... cyborgiem ? Słyszała o cybernetycznych organizmach, które były częścią ludzkiej maszyny. Jeśli Brock był jednym z nich, a jego słowa były dobre, dlaczego nie powiedział jej, kim on jest? Po czyjej stronie był? Zanim komputer ogłosił, że wahadłowiec dokona autodestrukcji, Brock dostarczył im napoje, które wymagały dostępu do komputera. Co by było, gdyby włamał się do centralnej jednostki i zainicjował sekwencję samozniszczenia? Co by było, gdyby kapitan nie mógł tego powstrzymać, i dlatego porzucił statek? Tchórzliwy, ale nie morderczy. Brock wypróbował tuż przed startem, żeby zepchnąć ją z wahadłowca. Co by było, gdyby jego plan cały czas powstrzymywał ją od dotarcia do Xenii? Więc dlaczego powstrzymać ją przed napełnieniem stołówki? Basen był kwaśny. Gdyby nie rzucił się do przodu, zanurzyłaby pojemnik i najprawdopodobniej wejdzie w kontakt z kwasem. A jeśli udało jej się nie dotknąć płynu, ale zamknęła pojemnik i wepchnęła go do torebki - a potem wypiła łyk, kiedy poczuła pragnienie? Krzyknął, żeby przestała. Brock uratował jej życie. Dokładnie tak, jak zrobił to, kiedy wyrzucił MED na śluzę powietrzną, a potem ponownie przez wahadłowiec promu kosmicznego, zanim wiał. Pia ukryła twarz w dłoniach. Zrobiłaby mu krzywdę. Jeszcze raz. Zmartwienie, niepokój, strach nie stanowiły wymówki, by wyciągnąć

wnioski tak, jak ona, na takie zachowanie. Złapała laskę i zaatakowałaby go. Nie był maszyną, rzeczą. Był człowiekiem - tak rzeczywistym jak zranione spojrzenie w jego oczach. Prawdziwy jak agonia, która wykrzywiła mu twarz. W panice przypuszczała, że będzie ją ścigał, ale może nie mógł. Czy jego ciało cyborga może naprawić uraz tej wielkości? H Ealing jego oparzenia wydawał się niczym cudowne, ale kwas miał skorodowane rękę do kości. Czy mógł wyhodować nowe mięśnie? Ścięgno? Naczynia krwionośne? Skoczył ku niej i, w jej strachu, dostrzegła zagrożenie. Teraz uświadomiła sobie, że był niepewny. Kołysząc się, dręczony bólem. Mógł leżeć nieprzytomny na basenie. Muszę mu pomóc.

****

Penelopa oparła dłonie na kolanach i wypiła powietrze. Zaschło jej w ustach, ale pot pociemniała jej ubranie. Pot spływał jej skroniami i między jej piersiami. Chwila odpoczynku, a ona byłaby dobra, by znowu iść. Odległości były zwodnicze. W jej szaleńczej ucieczce, by uciec, pojechała dalej, niż się spodziewała. Ale pomyślałbym, że już wrócę do stawu. Uniosła głowę, a jej wzrok padł na gładki, prosty pień.

Nie, nie mów mi. Drzewa rosły sękate - jak to, z którym ona i Brock spędziły noc. Gatunek ten stał się prosty i wysoki, jego tułów tak jednolity, że wydawało się, że został okorowany, tak jak ten , który zwrócił jej uwagę pół godziny temu. . Nie pozwól, aby to było to samo drzewo. O wszechświecie! Czy biegam w kółko? Wyprostowała się i studiowała las. Wszystko wyglądało podobnie z wyjątkiem tego, że jedno zdezelowane drzewo. Do tej pory powinna była dotrzeć do basenu lub wyjść na dno. Zgubiłem się. Wcześniej zawsze podążała za Brockiem. Bezbłędnie zorientował się, dokąd iść. Powinienem był poświęcić więcej uwagi! Łzy strachu i frustracji zagrażały, ale Penelopa odsysała je. Musiała pozostać silna dla Brocka. Miała dwie możliwości wyboru wyjścia z tego bałaganu: pozostań w domu lub idź dalej. Gdyby wykuła dalej, mogłaby się bardziej zagubić i znaleźć się głębiej w lesie. Może, gdyby została, Brock przyszedłby ją szukać. Ale czy mógł ? Jego obrażenia były tak poważne, że wątpiła nawet, by cyborg mógł wrócić do zdrowia. Kwas mógł podnieść rękę do reszty ciała. A co, jeśli ona jest bliżej stawu, niż sobie uświadomiła? A co, jeśli w jakiś sposób skręciła na drugą stronę?

"Brock ! Borsuk! Czy mnie słyszysz? Jej głos zagrzmiał tępo w lesie. Gęste pnie drzew i ciężka baza liści na ziemi pochłaniały dźwięk. Przyłożyła dłonie do ust. "Brock!" Krzyknęła, podnosząc gardło. "Brock, to ja, Pia !" Idiota! O f Oczywiście, że to ty. Kto jeszcze by to był, skoro na całej planecie jest tylko was dwoje? Gdyby nie było tak wielu drzew. Gdyby tylko mogła zobaczyć ponad Duh! Pia wybrała wysokie drzewo z mocnymi gałęziami. Kopiąc nogę, podniosła się . Ściskając pień, pchając nogami i ciągnąc rękami, wspięła się. Szorstka kora oskrobała ręce i twarz i rozdarła ubranie. Kiedy pień i gałęzie zwęziły się do punktu, w którym obawiała się, że kończyny mogą pęknąć pod jej ciężarem, zatrzymała się. Drzewo, które wybrała, nie było najwyższe, ale wystarczająco wysokie, by mogła przyjrzeć się liściom i uzyskać widok z lotu ptaka - więcej drzew. Bez stawu. Złapała za ramię gałąź, szukając bezpieczeństwa, a potem skręciła ciało, by zajrzeć za siebie. W odległości - w przeciwnym kierunku od tego, w jaki zmierzała - dostrzegła niewielką lukę. Wystarczająco duży dla małego kwaśnego basenu? Jeśli to nie było właściwe miejsce, nie miała już żadnych opcji. Penelopa spojrzała na małe jałowe miejsce, a następnie spojrzała na gwiazdę dnia, by zorientować się w jej obecności. Zacisnęła dłonie na ustach i krzyknęła imię Brocka. Wysłuchałem odpowiedzi, ale nikt się nie pojawił. Tylko cisza. Oddział oddziału Penelopa ruszyła w dół. Kiedy miała około półtora metra, skoczyła do końca, lądując przykucnięty na liściastej wyściółce. Pojawiła się para butów.

Penelopa spojrzała w górę. "Tak miło znów cię widzieć, Ambasadorze," powiedział kapitan Urgak .

Rozdział trzynasty

Urgak przemaszerował przez las z Penelopą przewieszoną przez ramię. Każde tupanie butów sprawiało, że ból wbijał się w jej czaszkę. Patrzyła na grzbiet jego nóg, widząc jeden zestaw kończyn, potem dwa, jej podwójne widzenie było niewyraźne. Nudności znów podniosły się w jej gardle. Bolał ją lewy policzek. Skurcze dręczyły jej mięśnie. Jej ramiona, ciężkie i bezużyteczne, kołysały się jak wahadła. "Ach, nie śpisz" - powiedział. Nie mogła sobie wyobrazić, by bardziej znienawidzić głos. Czy zawsze brzmiał tak slithery i evil? Otworzyła usta, żeby krzyknąć, ale wyszedł z nich szeptany szept. Łzy strachu i wściekłości ciekły jej z oczu. On śmiał się. "Kot ma twój język? Czy to nie jest powiedzenie na twojej planecie? Nie martw się. Efekty leku ulegną zużyciu. Nie przydasz mi się, jeśli nie możesz mówić. Kiedy się pojawił, rzuciła jedno spojrzenie na jego męski wyraz twarzy i spłoszyła się , ale złapał ją i zaciągnął przez las. Pogłaskała jego twarz paznokciami. Uderzenie w jej głowę powaliło jej mieszkanie. Zanim zdążyła dojść do siebie, wstrzyknął jej paraliżator mięśni . "Po tym, jak cię zabiję, poluję na twojego męża i zaopiekuję się nim". On nie jest moim mężem. To cyborg . Nie wątpiła, że umrze, ale Brock będzie trudniejszy do zabicia. Może. Czy jednoręki cyborg mógłby pokonać

terrorystę z dwoma dobrymi ramionami? Brock nie miał żadnej broni poza swym ciałem; Urgak mógł mieć mały arsenał na pokładzie ucieczki. Bez ostrzeżenia Urgak ją rzucił. Liście złagodziły upadek, ale nie kopnięcie, które zderzyło się z żebrami. Ostry, kradnący oddech ból przeszył jej bok. Krzyknęła i zwinęła się w kłębek. "Wstań! Teraz możesz iść. Nad nią nachylił się i stanęła na nogi. Nogi jej się trzęsły, jakby jej kości nie miały siły, ale udało jej się utrzymać równowagę. "Ruszaj się!" Warknął. Zatoczyła się do przodu. Drżenie dręczyło jej ciało, resztkowe efekty tego, co on w nią zastrzelił. Penelopa wsunęła rękę do kieszeni, by znaleźć kamienie, które zebrała w kwaśnym basenie. Pamiątki po DeltaNu9084. Nigdy by nie dożyła, żeby zabrać je do domu. Och, Brock. Tak mi przykro. Gdybym nie spanikował, gdybym nie ruszył ... Co wtedy? Plecy goiły się, ale działanie kwasu było znacznie, znacznie gorsze niż ogień. Jak krytycznie ranny Brock mógłby walczyć z zaskakująco potężnym Urgakiem ? Malodonian ukrył swoje siły za dotkniętego własny zatarciu. Pióro uciekać wyciska jedną gładką owalny kamień. "Co trzymasz? Pokaż mi swoje ręce!" Penelopa zdjęła pięść i rozprostowała palce. "Co to jest?" "Rr-rock". Nie mogła wymusić słowa, jej struny głosowe nadal miały wpływ.

Wyrwał ją ze swojego archiwum i wyrzucił. "Nie potrzebujesz tego." Jego pchnięcie powaliłoby ją znowu, gdyby nie uderzyła w drzewo. "Rusz to." Na ołowianych nogach trzęsła się do przodu. Spojrzała za nią na kamień. Świeciło mocno na tle zieleni i brązu . Penelopa wsunęła rękę do kieszeni i policzyła. Zostało pięć kamieni. Gdyby użyła ich rozsądnie - nie miałoby to znaczenia. Głupi pomysł. Brock musiał być zdolny do wędrówki, a potem musiałby ją szukać. Po tym, jak zadziała , może nie zdecydować. Widziała w jego oczach udrękę zdrady. Jak mogła być tak głupia? Umrze z rąk tego terrorysty. To była tylko kwestia czasu. Jej jedyną nadzieją na przetrwanie było zaangażowanie go w rozmowę, której uczyłaby się w jej szkoleniu ambasadora. Daj mu mówić. Znajdź jakiś wspólny grunt. Daj mu zobaczyć ją jako osobę. Urgak obrócił głowę, jakby czegoś szukał. Kiedy jego wzrok wylądował na wielkim drzewie, jego pień miał co najmniej połowę średnicy Penelope P eeVee , chwycił ją za ramię i popchnął w lewo. "W ten sposób." "Dokąd mnie zabierasz?" Nie było niczego na tej planecie oprócz drzew. I kwaśne stawy. O, wszechświat, czy planował wrzucić ją do stawu? Jej gardło zamknęło się z przerażenia. Wolałaby, żeby ją teraz zabił. Nie odpowiedział, a ona obawiała się, że właśnie to zamierza zrobić. Nie sądziła, że zmierzali w stronę basenu, z którym ona i Brock się

odnaleźli, ale straciła orientację. Na DeltaNu9084 mogą znajdować się setki małych ciekłych studzienek korozyjnych. Nic dziwnego, że ziemia wokół basenu była nieużytkiem wszystkiego, poza skałą i piaskiem. Kwas zapobiegał wzrostowi wegetatywnemu. Wyciągnęła kamień i przycisnęła dłoń do ust. Umrę. „Do kapsuły ratunkowej” Urgak końcowy ly odpowiedział. Upuściła kamień. "Wciąż jest nietknięty?" "Oczywiście." Oczywiście. Ponieważ to nie lądowanie spowodowało eksplozję, ale program samozniszczenia, który uaktywnił Urgak . Mała kapsuła może wylądować gdziekolwiek. Można go zamoczyć w lesie jak aero PeeVee . "Kapsuła ma wystarczająco dużo paliwa, aby opuścić planetę?" "Nie bądź głupi. Klapy ewakuacyjne działają przy awaryjnych ogniwach paliwowych. " Więc po co tam jechać? Może jakieś schronienie? "Kapsuła nie ma wystarczającej ilości paliwa, aby dostać się do placówki, ale jest wyposażona w system komunikacji. Dezaktywowałem sygnalizator niebezpieczeństwa i zmodyfikowałem programowanie, aby umożliwić emisję vid- wiadomości w całej galaktyce. "Ty, Ambasadorze, wysłałeś ostrzeżenie do Stowarzyszenia Planet" - powiedział Urgak . "Twoja duma , obserwowana przez mieszkańców każdego świata w galaktyce, będzie służyć jako przykład tego, co się stanie, jeśli AOP będzie kontynuował swój program".

****

Nadgarstki i kostki związane, Penelope klęczała w liściach. Krew spłynęła jej po szyi. Jeden z wielu ciosów, które Urgak dostarczył jej do głowy, rozerwał jej błonę bębenkową. Jej uszy nadal dzwoniły. Łzy napłynęły jej do twarzy, gdy Urgak uruchomił kamerę, którą wydobył z kapsuły ratunkowej. Po lewej stronie umieścił duży pojemnik z płynem. Kiedy zaprowadził ją do obozu, próbowała się uwolnić, ale ją złapał, uderzył, związał i znów bił. "Jesteśmy już gotowi." Odszedł od obiektywu kamery, a jej spuchnięty, zakrwawiony obraz pojawił się na ekranie komputera. O ne oko było spuchnięte. Urgak nacisnął guzik, jej obraz zniknął z ekranu i pojawiły się słowa. "Możesz mnie zabić, ale nie ujdzie ci to na sucho," powiedziała. "Moi towarzysze są w drodze, by mnie wydobyć. Ale jeśli złapię wroga, będę dumny z tego, że umrę, wiedząc, że pomogłem Lamis - Odg powstrzymać etniczne skażenie. Niech on mówi . Nie miała nadziei, że Brock ją dostanie, ale zamierzała walczyć, by żyć w ostatniej chwili. "Ale jesteś maloński ! Twoja planeta jest gospodarzem Szczytu AOP . "

"Wstydzę się być Malodonianem . Nasi

liderzy stali

się

marionetkami, oszukanymi przez AOP. Nie zasługują na zajmowane pozycje. Splunął na ziemię. "Dlaczego ja? Jestem nikim. "Choć jej tytuł nie odzwierciedlał tego, była ambasadorem niższego szczebla w korpusie dyplomatycznym. Czy nie byłoby bardziej sensowne wykonywanie kogoś ważniejszego? "Ponieważ skontaktowałeś się z Xenią." "To jedna mała planeta." Podczas rekrutacji stanowiły olbrzymi skok w jej karierze, ale tylko o krok przedłużyły cele AOP . Właśnie dlatego dostała zadanie. Oczywiście stowarzyszenie chciało, aby wszystkie planety dołączyły do sojuszu, ale Xenia była nieco graczem. "Strategicznie

zlokalizowany.

Byliśmy

bliscy

przekonania

Ksenianów, abyśmy umożliwili nam założenie nowego posterunku, kiedy skontaktowałeś się z nimi i zmusił ich do ponownego rozważenia. Urgak wsunął kaptur na twarz. Widoczne były tylko jego oczy, ożywione fanatycznym zapałem. „ Lamis - ODG będzie stworzenie bazy operacyjnej na Xenia” Urgak powiedział. "Jeśli nie przez negocjacje, to przez forc e. Twoja śmierć, nadawana w całej galaktyce, ostrzeże innych, aby nie wtrącali się. " Przeniosła wzrok na pojemnik. "Tak, jest kwaśny z basenów. Lamis - ODG zna DeltaNu9084; uważaliśmy tę planetę za bazę wojskową, dopóki nie odkryliśmy jej niegościnnego środowiska. Jego oczy rozbłysły. "Ale nadal jest przydatne." Ona i Brock wyznaczyli Urgaka jako niskiego rangą rekruta w Lamis - Odg , ale teraz zastanawiała się. Zbyt dużo wiedział o funkcjonowaniu

organizacji - a on nie wysadził go w samolocie - uciekł. Urgak nie był zamachowcem-samobójcą.

W

organizacjach

wojskowych

lub

terrorystycznych generałowie nigdy nie byli poświęcani, tylko żołnierze piechoty. Wątpiła jednak, żeby zaprojektował strój. Podczas gdy nikt nie znał tożsamości przywódcy Lamisa - Odga , szef organizacji nie zajmowałby się osobiście eliminowaniem jednej kobiety. Prawdopodobnie Urgak był kapitanem sektora. Wcisnął przycisk na komputerze, zapaliło się światło i wskazał na nią. "Rozpocznij czytanie." Zaschło jej w ustach i zamknęła gardło. Nie mogła wymusić słów z jej ust. Gdy tylko skończy, zanurzy ją w kwasie i umrze okropną śmiercią. "Przeczytaj!" Zakuł ją w głowę, a ona upadła, a jej twarz posadziła w liściach. S zaczął szlochać. Szarpnął ją za włosy. "Nie muszę cię szybko zabijać. Mogę to zrobić powoli. Twój wybór. Odsunął się, żeby mogła zobaczyć monitor. "M-moje imię to Penelope Isabella AA- aron ." Wykrztusiła słowa, które wpisał w Vidmonitor . "Jestem ambasadorem Stowarzyszenia Planet i córką byłego prezydenta Terra United. Zostałem aresztowany przez Lamis - Odg . Wkrótce będziesz świadkiem mojej-ex-egzekucji. Terror szarpnął ją, kiedy czytała od zera. "Do członków AOP nalegam, abyście posłuchali ostrzeżenia o mojej śmierci i zaprzestali dalszej profanacji kulturalnej. Usuń Stowarzyszenie Planet. Jeśli zignorujesz moje słowa ...

Rozdział czternasty

Co ty kurwa? Brock jęknął i otworzył mu powieki. H e zerknął na słońcu wiercenia na twarzy. Zwinął palce w ... żwirze? Kamyki wbiły się w jego ramiona. Piasek. Leżał na ziemi. Czemu? Zerwał nogi i zgiął kolana. Od łokcia do czubka palca jego protetyczne przedramię bolało jak skurwiel matki . Uniósł prawą rękę. Co do cholery? Podnosząc lewą, porównał te dwa. Lewa ręka opalona, pokryta matą ciemnych włosów. Normalna. Prawe ramię: bezwłosy, skóra gładka, różowa. Całkiem nowy. Tak jak wtedy, gdy obudził się w obiekcie cybernetycznym po ataku, który prawie go zabił. Szarpnął głową i zobaczył basen. Wspomnienia przesłane do świadomości. Dreptanie. Agonia. Przedramię skorodowało do metalowej kości. Strach i lot Pia . Spadanie. Czerń. Brock zerwał się na równe nogi. Jego komputerowy mózg zameldował, że był nieprzytomny przez trzy godziny, siedem minut. " Pia ! Pia ! "Gdzieś tam była sama. DeltaNu9084 może wiązać się z innymi niebezpieczeństwami oprócz basenów z kwasami. Pojemnik, który miała wypełnić, był pusty i pusty w s i. Kwas wyjaśnił brak życia zwierząt i dlaczego planeta nie została skolonizowana. Niebezpieczne kwaśne baseny. W bazie danych promu nie było wzmianki o wodzie. Zastanawiał się, czy na planecie nie ma lub czy duże liście pochłaniają wilgoć z atmosfery. Czy to nawet padało na DeltaNu9084? Nie mogli się doczekać, żeby się dowiedzieć. Jako cyborg mógł trwać dość

długo bez nawilżania, ale Pia ? Nie więcej niż trzy dni. Musiał ją zabrać z tej planety. Przypomniał sobie, że jałowy wąwóz, w którym wylądował, był suchym kwasem. W pewnym momencie historii geologicznej, żrący płyn wystrzelił z jądra planety, aby zjadł roślinność i uformował bruzdę. Niemal nawiązał połączenie zbyt późno. Brak zieleni wokół basenu uderzył go osobliwie. Zwykle obserwowano wzrost wzrostu roślin wokół źródła wody - chyba że był on słony. Kiedy Pia klęczała przy basenie, z głębi wnętrza wydobyło się złe przeczucie. Ale nie spodziewał się kwasu. Nie spodziewał się, że wpadną . Teraz wiedziała, że jest cyborgiem . Jego najgorsze obawy spełniły się. Podczas gdy nanocyty naprawiły fizyczne uszkodzenia, horror w jej oczach miał ślady po blizny, które nosiłby na zawsze. Może gdybym jej powiedział, że jestem cyborgiem , zamiast ją pokazywać . Jego ramię reprezentuje najmniejsze z jego fizycznych modyfikacji. Stracił też obie nogi, a oni też zostali zastąpieni cyberendeletonami . Choć jego biologiczna lewica nadal była silniejsza niż norma, jego nanocyty . Był w stanie zregenerować uszkodzoną kończynę. Gdyby Pia dotknęła basenu ... Brock wzdrygnął się. Musiał ją znaleźć, zanim napotkała inne niebezpieczne, naturalne zjawiska. Przyłożył dłonie do ust. " Penelopa! Penelopa ! " Cisza. Czy ona nie odpowiedziała ze strachu lub dlatego, że nie było w zasięgu słuchu? A może wpadła w jakieś niebezpieczeństwo?

"Penelopa!" Ryknął. Pierdolić. Z frustracją szarpnął głową, a potem zauważył ślady stóp na piasku. Zniknęli tam, gdzie kończyła się plaża i zaczęły lasy, ale połamane gałęzie oznaczały miejsce, przez które przebiła. Może była nadzieja na znalezienie jej. Wepchnął pustą czapkę do torby, przerzucił torbę przez ramię i wszedł do lasu. Sądząc po turbulencji, biegła. Uciekać. Przestraszony. Jego. Odsunęła się od basenu na kilka kilometrów, ale po zaokrągleniu niewielkiego wzniesienia miała podwójne t z powrotem. Następnie trzykrotnie maszerował szerokim pokotem wokół tego samego gładkiego drzewa. Czy zdawała sobie sprawę, że krąży w kółko? Wsunął przez włosy mrowienie, wciąż regenerujące się dłonie i obnażył oczy, szukając oznak, że złamała nowy teren. Pod wysokim drzewem z promieniującymi kończynami podniósł świeży ślad, kilka gałęzi miało nowe pęknięcia. Wspięła się, by złapać ją za łożysko. Czy jej panika ustąpiła na tyle, że zdała sobie sprawę, że nie ma się czego bać? Jeśli nie, to gdzie by ona poszła? On st udied ziemi. Pakiet liści był rozdarty i zmięty bardziej niż jakiekolwiek inne miejsce, które widział. Opadł na swoje biodra. Wyglądało to prawie tak, jakby doszło do szamotaniny. Brock wstał i okrążył ten obszar. Pojedyncza wąska ścieżka przerwanych liści prowadziła do drzewa; AW Ider, bardziej chaotyczne szlak zmiecione z niego.

Pia nie była sama ani chętna, kiedy opuściła okolicę. Kto lub co mogło ją zabrać? Jakiego rodzaju stworzenie mogło żyć na planecie karmionej kwasem? Czy to może być kolejna odskocznia? - Penelopa ! - ryknął Br ock. Tylko dlatego, że nie było widoku ani dźwięku zwierzęcego życia, nie powinien zakładać, że nie istnieje. Statek skanujący z nieba nie wykryłby ich obecności, chyba że byli na zewnątrz. Jak głupi, by nie zdawać sobie sprawy, że są ukryte, inni też mogą być. Jego instynkt, jak kochanek Pii, nakłonił go, by popędził szlakiem; Trening Cy-Ops zmusił go do ostrożnego działania, aby niczego nie przeoczył. Wyśledził zakłócenie w paczce liści, znajdując piętowe ślady wbite w liście, co dowodziła Pia . Znalazł miejsce, w którym się wyłamała, ale został odciągnięty. Błysk złota przyciągnął jego wzrok. Odsunął liście, by odsłonić epolet z insygniami kapitana. Objawienie objawienia i samokontrola gniewu zalały jego ciało falą upałów. Urgak . Jak mógł zapomnieć? Kapsuła ucieczki została zaprogramowana do lądowania na najbliższej planecie zdolnej do podtrzymywania życia - którą był DeltaNu9084. Oczywiście kapsuła ratunkowa wyląduje tutaj. Gdyby Urgak zranił Pia , nigdy by sobie nie wybaczył.

****

Początkowo szlak, łatwy do najechania, zniknął, gdy gatunki drzew się zmieniły, a opadłe liście zagęściły się i stwardniały. Brock zatrzymał się i zeskanował obszar. Urgak i Pia zmierzali na wschód, ale czy nadal tak postępowali? Mogli zmienić kierunek. Pia mogła już być martwa . Nie myśl tak . Musiał zachować jasną głowę i nie dopuścić, by udręka zamigotała jego osąd. Brock nie wątpił, że Malodonian zamierza ją zabić. Urgak zaprogramował wahadłowiec, by eksplodował. Ale fakt, że nie zamordował jej, gdy ją znalazł, zasugerował, że najpierw zaplanowano coś innego. Brock może być jeszcze za późno, by ją uratować. Urgak może zacząć o wiele godzin, w zależności od tego, jak długo Pia wędrowała w kółko. Rozerwę go gołymi rękami. Poświęciłby swoje życie, by go wytropić, a gdy go zabije, pójdzie za Lamisem - Odgiem, dopóki wszyscy drani nie umrą. Bez śladu, poza przypuszczeniem, że będą kontynuować na wschodzie, Brock brnął dalej, zamiatając wzrokiem po terenie. Pokrył

kolejny kilometr liściastej, twardej paczki, gdy jego wzrok objął białą plamę lśniącą wśród odcieni zieleni i brązu. Podszedł bliżej, żeby się bliżej przyjrzeć. Kamień. Niczym taki, jakiego Pia wyłowiła na kwaśnej plaży przy basenie. Trakt Ther przypadkowo lub umyślnie, zostawiła mu znacznik. Brock skręcił na południe. W kolejnym pół kilometrze zauważył kolejny kamień. Inteligentna dziewczyna . Tak jak znalazł trzecią, jego cyberhearing podniósł głosy, jedna wyższa częstotliwość, jedna niższa, choć zbyt słaba, aby ją zrozumieć. Obraz zmaltretowanej, zakrwawionej, płaczącej Pia wpadł mu do mózgu.

Szarpnął,

sztywno,

kiedy

transmisja

elektromagnetyczna

przepłynęła przez jego świadomość, odebrana przez jego bezprzewodowy odbiornik. Jego ludzkie oczy ujrzały las, jego cyberprzestrzeń zobaczyła, że Pia związała się i padła na kolana. "M-moje imię to Penelope Isabella AA- aron ." Płakała tak mocno, że ledwo mogła mówić. "Jestem ambasadorem Stowarzyszenia Planet i córką byłego prezydenta Terra United. Zostałem aresztowany przez Lamisa Odga . Wkrótce będziesz świadkiem mojej ex-wykonanie. " Krajobraz zamazał się, gdy Brock pobiegł. Jej słowa odbijały się echem w jego głowie; jej przerażony obraz zawirował w jego umyśle. "Do członków AOP nalegam, abyście posłuchali ostrzeżenia o mojej śmierci

i

zaprzestali

dalszej

profanacji

kulturalnej.

Rozwiąż

Stowarzyszenie Planet. - Jej głos odbił się echem, a Brock zdał sobie sprawę, że słyszy ją dwukrotnie, przez transmisję i na żywo. Była blisko!

"Jeśli zignorujesz moje słowa, więcej twoich obywateli" - zakrztusiła się - "więcej twoich obywateli przeżyje mój los. Jeden po drugim, dziesięć na dziesięć, setki na setki, upadną. " Zakapturzony mężczyzna stanął przed Pia . "My, prawy naród Lamis - Odg , mamy poparcie waszych obywateli od najwyższego do najniższego poziomu. Zajmujemy wasze domowe planety i infiltrowaliśmy wasze instytucje. Jesteśmy urzędnikami państwowymi, dowódcami wojskowymi, policją,

producentami

żywności,

koordynatorami

transportu,

pracownikami służby zdrowia, nauczycielami i opiekunami dzieci. "Jeśli nie podporządkujesz się, zostaniesz zniszczony". Wyszedł z zasięgu kamery, odsłaniając Pia . Jej wymuszona przemowa musiała zostać zakończona, ponieważ nie powiedziała nic więcej. Łzy napłynęły jej zakrwawioną, opuchniętą twarzą. The basta rd ją skrzywdził. Urgak wrócił do kadru, w rękawiczkach i trzymając pojemnik z klarownym płynem.

Rozdział piętnasty

Urgak podniósł niezamknięty dzban. " Brock! " Pia zanurkowała z boku. Dłonie i stopy związane, mogła tylko wić się. " Brock! " Urgak zacisnęła dłoń na jej kostce i szarpnęła za plecy, ocierając twarz o brud i liście. Kopnęła i wykręciła się, ale znów zaciągnął ją przed obiektyw kamery. "Nie rób tego! Proszę, nie rób tego. Porozmawiam z AOP. Moja matka jest poprzednią prezydentem Terry. Nienawidziła siebie za błaganie. Puścił ją, by podniosła dzbanek obiema rękami, a Pia odwróciła się. Poszarpany oddech rozdarł jej klatkę piersiową. Aby mogła być przykładem, galaktyka musiała być świadkiem tortur i śmierci. Gdyby mogła dostać się do jej opłaty , może mogłaby biec, przewrócić i rozbić nadajnik i kamerę, może ... Urgak śpiewał w obcym języku, jakość śpiewu oznaczała, że była to modlitwa. Rzuciła się na boki, ale wciągnął ją na miejsce i kopnął, dopóki nie doprowadziła do kulki. Ból dręczący jej ciało, mogła tylko patrzyć z przerażenia, gdy podnosił kwaśną zlewkę. To jest to. Oto, jak mam umrzeć. Plama, niczym tornado, wyskoczyła z lasu. Pojemnik wyleciał z uścisku Urgaka i uderzył w dziób, rozpryskując jego zawartość na pień i liście poniżej.

Urgak uderzył o ziemię chrząknięciem. Kości pękły, gdy Brock strzelił mu w szyję. Malodonian zwiotczała. Wykrzywiając twarz, Brock zerwał się na równe nogi i wytarł ręce w spodnie. Oboje . Penelopa zatrzęsła się, nie mogąc mówić. Był w porządku. Była żywa. Urgak nie żyje. Pomógł jej usiąść. "Wszystko w porządku?" Przesunął dłońmi po jej twarzy, ramionach. Złamał więzy, które związały jej nadgarstki, a następnie uwolnił jej nogi. "Tak, tak." Wstrząsnęła nią dreszcz. Brock spojrzał na kamerę. "Ambasador Penelope Isabella Aaron jest na planecie DeltaNu9084 w sektorze 1011. Wyślij jednostkę ekstrakcyjną do 51 stopni na 48 stopni." Wyłączył nadajnik, zanim pomógł jej wstać. Wypadek! Za nimi spadło zakwaszone kwasem drzewo. Wokół podstawy liście zostały zjedzone na goły brud. Po drugiej stronie leżał na wpół pełny dzbanek. Zadrżała na widok jej bliskiego przeznaczenia, a potem skierowała wzrok na Brocka. Przeprosiny, wdzięczność i pytania zaplątały się w bałagan w jej głowie. Przez sekundę wydawał się udręką, ale w mgnieniu oka wyraz jego twarzy był pusty. Rzuciła spojrzenie na prawą rękę, przebudowaną na mięśnie i ścięgno i pokryta skórą. Wyglądało na świeże i nowe w porównaniu do lewej. "Twoja ręka ... zregenerowana." "Ye s." "Jest znowu w pełni funkcjonalny?" Złapał za to kark Malodończyka .

Zgiął palce. "Tak." "Jesteś cyborgiem ." Stał nieruchomo, z twarzą twardą. "Tak." "Czy zawsze byłeś cyborgiem ? Mam na myśli, że kiedy moja matka była ziemską prezydentem, a ty zostałeś przydzielony, by mnie chronić. "Nie. Byłem wtedy mężczyzną. " "Nadal jesteś mężczyzną." Android, zadzwoniła do niego. Jeszcze gorzej - Lamis - Odg . Potrząsnęła głową. "Tak mi przykro z powodu tego, co ci powiedziałem. Wpadłem w panikę. "Co takiego było w jej związku z tym mężczyzną, który ją poranił? Jako nastolatka działała z zimnymi kalkulacjami, aby go zranić. W stawie, w szoku, wpadła w panikę. Jak mogła podejrzewać go o zranienie nawet przez ułamek sekundy? Nigdy sobie nie wybaczy. Wzruszył ramionami. "To nie ma znaczenia." Łzy paliły jej gardło. Bolała go gorzej niż jakikolwiek kwas. - Brock ... Wyciągnęła rękę, ale odwrócił się. Szarpnął się Urgak za rękawice ochronne i pociągnął je. - Moje nanocyty naprawią uszkodzenia spowodowane chemicznym oparzeniem, ale to boli jak skurwysyna. - Odebrał dzbanek kwasu i podszedł do Urgaka . "Nie chcę, aby Lamis - Odg odebrał swoje ciało i go męczenił. Możesz nie chcieć tego oglądać "- powiedział. Ale tak zrobiła. Bez chlapania wylał płyn na całe ciało terrorysty. Kwas przedostał się przez skórę, a następnie do mięśni, kości, a następnie do ziemi,

pozostawiając obszar tak pusty jak dłubaczka i plaża wokół basenu. Wszystko, co pozostało, by wskazać na istnienie Urgaka, było jałową łatą w kształcie Malodończyka . B ile wzrosła w jej gardle. Tak zrobiłby dla mnie Urgak . Tylko że żyłbym tak jak on. Brock odrzucił pusty pojemnik, po czym zdjął rękawiczki. "Bez życia owadów na tej planecie materia organiczna powoli się rozkłada. Tha t dlaczego istnieje tak wiele pozostawia na ziemi.” "Ale czy liście nie byłyby jak wysokie kilometry czy coś takiego?" - Być może istnieją bakterie lub inne drobnoustroje, które zaadaptowały się do kwasu, ale rozkład następuje znacznie wolniej. Wpatrywał się w jałowy zarys. "Bez ciała, które mogłoby się paradować, nie będą mieli dowodu jego śmierci, aby wyciągnąć sympatię do ich pokręconej sprawy." Stawka i niebezpieczeństwa były znacznie wyższe, niż kiedykolwiek przypuszczała. Była głupio naiwna, aby wymknąć się z Terry bez protekcyjnego szczegółu. Powinna zaufać osądowi matki. Powinna sama mieć więcej rozeznania. Po raz kolejny zachowywała się jak zbuntowana nastolatka. Brock uratował jej życie. Wiele razy. Przypomniała sobie, jak szybko, którą usuwane z microexp losive urządzenia. Sposób, w jaki ją niósł i uciekał od promu i eksplozji. Zapobiegał możliwym śmiertelnym obrażeniom w kwaśnym basenie. Uratował ją i powstrzymał terrorystę przed torturowaniem jej na śmierć. Żaden zwykły człowiek nie mógłby tego wszystkiego dokonać. "Hjak długo byłeś cyborgiem ?"

"Od około dwóch lat po opuszczeniu Centralnego Biura Ochrony." Zacisnął prawą rękę w pięść. "Skóra, mięsień i tkanka mojego ramienia i obie moje nogi są organiczne, ale kości są kompozytowym metalem. Nanocyty we krwi regulują funkcje organizmu i naprawiają uszkodzenia. " "Tak szybko wyleczyłeś się po pożarze. I rozłożyłeś rękę. Co jeszcze jest inne? " Stuknął w czaszkę. "Mam wbudowany mikrokomputer, który działa równolegle do mojego ludzkiego mózgu". "Co to robi?" "Pozwala mi szybko przetwarzać informacje. Pracując z nanocytami , wzmacnia moje zmysły. Widzę i słyszę lepiej niż ludzie. " Ostry ból zadźwięczał jej serce na jego frazowanie - jakby nie uważał się za człowieka. Nie pomogła. Że ona ca mu maszyna napełnia. Tak wiele zostało zrobione. Tyle zostało powiedziane. Większość z tych wszystkich złych rzeczy. "I mogę włamać się do sieci komputerowych." "W ten sposób udało ci się uzyskać kody do obsługi promu." "Tak." Zacisnął usta. "Ale nie byłem wystarczająco szybki , aby złamać szyfrowanie, aby zatrzymać sekwencję samozniszczenia". "Nadal ocaliłeś nam życie." Trzymał się z daleka, jego ciało było solidną barierą. Ale przynajmniej mówił. Dzielenie się szczegółami. Nie mogła zamknąć tego okna okazji. "Czy jest wiele cyborgów ?"

"Więcej, niż ludzie zdają sobie sprawę." Patrzył przez ramię. "Oczywiście jest to ukryty program. Nie mogłem ci nic powiedzieć, ale po tym, co zobaczyłeś dzisiaj ... Wzruszył ramionami. "Czy wszystkie cyborgi mają te same możliwości co Ty?" " Wszczep mikroprocesorowy i nanocyty przekształcają człowieka w cybernetyczny organizm. Wszystkie cyborgi mają to wspólne, ale programowanie jest inne. Protetyka jest różna. Niektóre cyborgi są nadal ciałem i kością. Większość nie była tak ciężko ranna jak ja . "Jak doznałeś kontuzji?" „I został złapany w Lamis - ODG wybuchu bomby, która zabiła resztę

zespołu.

Zginęłbym

,

gdyby

nie

pośpiech

do

ośrodka

cybernetycznego ". Oskarżyła go o współpracę z terrorystami. Jak bardzo musiał być zraniony, nadal był, sądząc po swojej drewnianej postawie i porodzie. A jednak ścigał się w jej obronie, kontynuując swój obowiązek. "Tak mi przykro z powodu tego, co powiedziałem. Nie miałem na myśli ich. Spanikowałem." "To koniec. To nie ma znaczenia. Zaczął schodzić w stronę kapsuły ratunkowej . Penelopa zasiadła przed nim. "Brock ..." Mów do mnie. Nie wyłączaj mnie. "Co się z nami stanie?" Mięśnie drgnęły mu w szczęce, ale jego oczy były mdłe, prześlizgujące się po jej twarzy, zanim skupiły się na jakimś punkcie nad jej głową. "Po tym, jak zdecydowaliśmy się tutaj, aktywowałem moją sieć

bezprzewodową, aby wysłać sygnał o niebezpieczeństwie. Oczywiście nie było sposobu, aby przewidzieć, kto dostanie wiadomość i kto odpowie. "Współrzędne, które wysłałem nad transmisją Urgaka, zostaną odebrane przez IFA, APO i organizację, dla której pracuję, między innymi. Sprawdzę systemy komunikacji w kapsule. Myślę, że możemy być w stanie skontaktować się z nimi bezpośrednio i uniknąć powielania działań ratowniczych. Możemy pozostać w kapsule, dopóki nie przyjdzie ekipa ekstrakcyjna. Powinien też być zapas wody i wody. Dotknęła jego ramienia i wzdrygnął się. "Miałem na myśli, co z tobą i ze mną - po tym, jak stąd odjedziemy?" "Jestem cyborgiem , Penelopa." Prawie zawsze nazywał ją Pia ; jego użycie jej prawdziwego imienia uderzyło ją jak zimny plusk wody. "To, że jesteś tego świadomy , nie zmienia faktu, że nie mam ci nic do zaoferowania". "Nie proszę o nic". "Potrzebujesz mężczyzny, aby wrócił do domu w nocy. Kto może być tam dla ciebie. Złamał jej rękę. "Nie przypisuję się trudnym misjom. Zostałem przydzielony do niemożliwych, gdzie szanse są, że w ogóle nie wrócę do domu. " Podszedł do kapsuły ratunkowej. "Poza tym - potrzebujesz człowieka."

Rozdział szesnasty

"Pić?" Carter nalał wystrzał z cerinskiej brandy i przerzucił ją przez biurko. Déjà kurwa vu od nowa. Brock przesunął wzrok ze szkła na twarz Cartera. "Cięcie gówna i powiedz mi, dlaczego do mnie zadzwoniłeś." "Mam inne zadanie." "Robiąc co?" "Eskortowanie terrańskiego ambasadora z Xenia-" Brock wyskoczył z fotela sensa . Gdyby nie był przymocowany do podłogi, wysłałby go w powietrze. "Do diabła, kurwa, nie. Czy straciłeś rozum? "Do Terry". Uderzył swojego znajomego ukochanego szefa lub odszedł. Otworzył drzwi gabinetu. - To nie jest Penelope Aaron - powiedział Carter. Oparzenie, gorsze od kwasu, który zjadł jego rękę, wbiło mu się w klatkę piersiową. Ponieważ on i Pia rozstali się miesiąc temu po wydobyciu z DeltaNu9084, ból ogryzał go w ciągu dnia i obudził go w nocy w nieustannym przypomnieniu tego, co się wydarzyło. Złapał za framugę drzwi i wciągnął powietrze do płuc. "Co masz na myśli, to nie Pia ? Xenia była jej zadaniem. Brock zajrzał mu przez ramię.

"Nie znam szczegółów." Carter wzruszył ramionami. "Albo zdecydowała się nie jechać, albo przestawili ją ponownie. Ale chcę, żebyś scortował ambasadora, który odszedł. "Ochrona Pia była łaską dla byłego prezydenta Aarona. Teraz chcesz abym opiekował się innym ambasadorem? Kiedy Cy-Op dostał się do niani? "Odkąd Lamis - Odg poprzysiągł pomścić śmierć Urgaka . Ponieważ wystawili kontrę na wszystkich dyplomatycznych personelach AOP, Xenian i Terran . " Problem, ale nie jego. Brook potrząsnął głową. "Wyślij komuś innemu. Mam miesiące R & R należne mi, i planuję użyć niektórych z nich na Darius 4, "kłamał. Po byciu z Pia , jego kutas skurczył się w idei seksu z androidem. Jak ironiczne, że wywołał podobną reakcję w Penelope. Jego cybermodyfikacje odepchnęły ją. Miał odpuszczone jej za chwilową panikę i myśli był Lamis - ODG , ale jej wstręt jako że patrzyła na jego cyber kończyny miał wyryty w jego pamięci. Kolejna ironia: mógłby wymazać obraz z jego mikrokomputera, gdyby wybrał, ale jego ludzki mózg nigdy by nie zapomniał. Carter zacisnął wargi, obrócił się na krześle, by otworzyć przedział. Wrzucił na biurko beżowy przedmiot wielkości starego ziemskiego grosza. "Może to zmieni twój umysł." Brock zwinął wargę. "Co to jest?" "To cybernetyczny chip komputerowy." "Jak mój implant?"

Carter kiwnął głową. "Tak, chociaż programowanie jest inne i nie jest tak zaawansowane jak mikrokomputer w twoim ciele modzelowatym ." "I pokazujesz mi to, dlaczego?" - Ponieważ członek ekipy ekstrakcyjnej zauważył to na piasku, gdzie było ciało Urgaka . Och, cholera. Zły. To było złe. " Urgak był cyborgiem ?" "Tak się wydaje. " " Lamis - Odg ma cybernetyczną technologię." Carter kiwnął głową. "Motherfucker." Nic dziwnego, że Urgak nie wysadził się w samolocie w samobójczym zamachu bombowym. Technologia zawarta w jego głowie była zbyt ważna dla Lamisa - Odg przegrał. Wyjaśniono także, w jaki sposób t- błąd mógł aktywować program autodestrukcji dzięki tak zaawansowanemu szyfrowaniu. "Słyszałem, że ambasador był bardzo przekonujący. W Xenians idą wokół i prawdopodobnie dołączy do AOP. Po wszystkim, co się wydarzyło, musimy zagrać bezpiecznie i założyć Lamisa - Odg może ... zareagować. Carter złożył dłonie na biurku. "Zrób ostatnią misję, a potem weź tyle R & R, ile chcesz." "W porządku." Zrobiłby to dla Pia, ponieważ wniesienie Xenii do AOP było dla niej ważne. Miała ryzykowali swoje życie aby spotkać się z cesarzem. Odwrócił się i odszedł.

"Borsuk?" Spojrzał przez ramię. "Możesz mi podziękować później", powiedział Carter.

****

Penelopa przechadzała się korytarzem pałacu, żałując, że nie może poczuć większej satysfakcji, więcej radości. Cesarz podpisał traktat podejmowania Xenia siedemdziesiąte piąte suwerenny planeta dołączyć do AOP. To, że terroryści prawie ustanowili bazę operacji na ich planecie, dało impuls do jej wysiłków negocjacyjnych, pokazując Xeniansom, że ich samozwańcze oderwanie od obcych spraw pozostawiło ich podatnych na manipulacje. Oni, podobnie jak większość galaktyki, obserwowali przekazanie przez Urgak jej bliskiej egzekucji. Korpus dyplomatyczny chciał wysłać kolejnego ambasadora, ale imperator miał wrażenie, że spotkają się tylko z Penelopą i będą czekać, aż będzie mogła podróżować. Jej urazy - pęknięta błona bębenkowa, wstrząs, złamane żebra, wielokrotne stłuczenia i skaleczenia - były niewielkie, zupełnie nie przypominają tego, co Brock podtrzymał. Placówka medyczna skwitowała ją tylko z dnia na dzień, ale zwlekała z przyjazdem do Xenii, dopóki wszystkie ślady obrażeń nie wyleczyły się i mogła zrobić jak najlepsze pierwsze wrażenie. Poza tym i tak opuścili szczyt. Jednak Xenia będzie nie tylko uczestniczyć w kolejnym planeta będzie go hostować.

Misja zakończona, Penelopa wróci do domu na Terrę, mimo że cesarz zaprosił ją na chwilę. Planeta była piękna, wszędzie kwitły lazurowe kwiaty, niebo, które w ciągu dnia zaróżowiło się na różowo, a potem zmętniało w nocy. Doceniała fakt, że drzewa rosły w przysiadzie i że woda płynęła w wielu rzekach Xenii. Poza roślinnością obfitowała fauna; upierzone stworzenia przypominające jelenia na polu, małe koty śpiewały jak ptaki śpiewające, a ryby z nogami poruszały się między lądem a strumieniem. Zaproszenie cesarza było hojne i być może powinna była zaakceptować to, aby jeszcze bardziej wzmocnić dyplomatyczne wysiłki, ale nie była pewna, jak długo będzie w stanie wytrzymać strzępy emocji. Jej posiniaczone ciało zostało naprawione; jej serce nie. Bolała ją Brocka z tęsknotą, która sprawiała, że każdy oddech był bolesny. Zraniłaby go zbyt głęboko, by mógł ją kiedykolwiek pokochać, ale żałowała, że nie może jeszcze raz z nim porozmawiać, by wyrazić, jak bardzo jest jej przykro, i powiedzieć mu, co naprawdę czuje. Nie mogła go zlokalizować. Nigdy nie podzielił się nazwą organizacji, dla której pracował. Rozstała się i spytała matkę, czy ma jakikolwiek sposób, żeby się z nim skontaktować, ale nie zrobiła tego chociaż Mikala poinformowała ją, że inny agent przyjedzie na Xię, aby na wszelki wypadek odprowadzić ją do domu . Po przerażeniu, które przeżyła, Penelopa nie spierała się. Poprzysiężyła, że nie sprawi kłopotów, będzie słuchać wszystkiego, co jej nowy ochroniarz kazał jej zrobić. Musiała pozostać przy życiu, aby osiągnąć swoje dyplomatyczne cele. Żałowała, że nie obchodzi ich więcej. Powinna być pełna radości z tego, co osiągnęła na Xenii; zamiast tego chwyciła rozpaczliwą ciężkość.

Penelopa

zaokrągliła

róg

z

ulgą,

widząc

łukowate

drzwi

zachodniego salonu, w którym miała spotkać się z ochroniarzem. Kilka razy, gdy odważyła się bez eskorty, zgubiła się w labiryncie pałacu, a ktoś musiał ją uratować i zaprowadzić tam, gdzie powinna. Ona i jej nowy ochroniarz mieli odejść Xenia później tego popołudnia. Karta przetransportuje ich do Międzyplanetarnego Portu Transferowego na krótki postój na tankowanie, zanim przejdzie dalej na Terra. Kiedy już była w domu, planowała schronić się w swoim mieszkaniu. Już czekała na nieokreślony urlop . Zatrzymując

się

przed

misternie

rzeźbionymi

podwójnymi

drzwiami, wzmocniła się głębokim oddechem, zmusiła się do uśmiechu i wepchnęła do środka. Mężczyzna stał w oknie z widokiem na dziedziniec, a jego szerokie ramiona wywoływały szarpnięcie w żołądku. Odwrócił się. Oczy Brocka rozszerzyły się z szoku, zanim jego twarz pociemniała w tak gwałtowny odór, zatoczyła się. Nieobecność nie sprawiła, że jego serce zaczęło się modlić.

KARTER ZOSTAŁ A dead man. Brock nie wiedział, co go bardziej wstrząsnęły: widząc P ia lub że Carter, że sukinsyn, że skłamał do niego. Płakał okłamywał go do twarzy. Celowo wysłał go na spotkanie z Pia . "Podziękujesz mi później." Podziękuj mu? Zabij go.

Pia padła na drzwi, jakby się go bała, a serce Brocka spłoszyło się . Jak miał przez to przejść, wiedząc, że ją odpycha? Wykonuj swoją pracę. Nie musiał z nią rozmawiać, dotykać jej ani patrzeć na nią. Cele jego zadania lepiej mu służą, jeśli skupi się na wszystkim poza nią. Oceniaj tłumy, obserwuj ludzi, którzy z nią rozmawiali, identyfikuj wejście i wyjście z budynków i analizuj niewinnie wyglądający materiał, który może być wybuchowy. "Spróbuję

wykonać

swoją

pracę

z

minimalną

interakcją,"

powiedział, utrzymując swój poziom dźwięku, płaski. "Nie przyjechałbym tu wcale, z wyjątkiem tego, że mnie oszukano." Twarz Pia była pomarszczona. "Nienawidzisz mnie tak bardzo?" "Nigdy nie mogłem cię znienawidzić, Pia ." Za bardzo ją kochał. Umarłby za nią. Jej oczy wypełnione łzami. "To czemu? Z powodu horribl e rzeczy, które powiedziałem? Tak mi przykro. Nie miałem tego na myśli. Wybuch, który utknął na niebezpiecznej planecie - wpadłem w panikę. Ale tylko na minutę. Nigdy nie wierzyłem, że pracowałeś dla Lamis - Odg . - Wiem o tym. Odwrócił wzrok, zanim łzy w jej pełnych łez oczach go przekonały, że może mieć szansę. Pia była uprzejma, serdeczna. Nie mogła powstrzymać się od tego, że ją odepchnął, a ona by się z tym źle poczuła . Najgorszą rzeczą, jaką mógłby zrobić, byłoby pomylenie żalu i litości z troską. "Mogliśmy zginąć na Delta Nu9084. Zaryzykowałeś swoje życie, aby mnie uratować - powiedziała.

Jego usta wykrzywiły się z gorzkim uśmiechem. "Jestem cyborgiem . Nie tak łatwo mnie zabić. " Podszedł do stołu i udawał zainteresowanie rzeźbą na nim. "Planujemy odejść o 15:00. Jeśli jesteś spakowany i gotowy, możemy być gotowi do startu. "Im szybciej zdeponuje ją na Terra, tym szybciej zdoła rozebrać Cartera gołymi rękami. "Kocham cię, Brock." Albo oszalał, albo jego cyberhearing się nie udał . Próbował rozmontować i ponownie zmontować słowa w coś logicznego, ale wyszedł na jaw. Zacisnął pięści. "Co powiedziałeś?" Pia wyprostowała się, wzięła głęboki oddech i spojrzała mu w oczy. "Kocham Cię." Przełknął ślinę. "Widziałeś moją rękę." "Jeśli nie kochasz mnie , to jest w porządku, ale nie chciałem się rozstać, nie mówiąc ci ..." "Kocham cię." Słowa zostały wyrwane z niego. Zaczynając od prostej krzywej, uśmiech Pia rozszerzył się, aż cała jej twarz się rozpromieniła. "Więc dlaczego stoisz całą drogę ..." Pojawił się w jej obecności w jednej chwili, by uciszyć jej słowa głodnymi ustami. Przylgnęła do niego, jakby nigdy nie puściła, a Brock pocałował ją, wiedząc, że nigdy tego nie zrobi. Gdziekolwiek by nie była byłby tam. Gdziekolwiek się udał, nalegał, by podążyła za nim. Nie wiedział teraz, jak poradzi sobie z niebezpiecznymi zadaniami - bo nigdy nie

naraziłby jej na niebezpieczeństwo - ale sprawiłby, że to zadziała. Złożyłby swoją komisję, gdyby musiał. Pieprzyć Cy-Ops. Ale Carter, ten podstępny drań, mógł żyć. Miękkie ciało Pia dopasowało się do jego twardszej pianki. Brock złapał jej derriere i przyciągnął ją mocniej do siebie. Zagrabił jej usta. Słodki smak i zapach jej eksplodowały w jego mózgu. Jęknęła i skubnęła dolną wargę, ssała jego język. Podszedł do powietrza. "Wyjdź za mnie" - powiedział. Wzięła oddech. Wał strachu resztkowego wstrzymał jego oddychanie. "Nie chcesz?" Uderzyła pięścią w pierś. "Oczywiście że chcę! Odpowiedź brzmi tak. Zaskoczyłeś mnie, to wszystko. " On przypieczętował zaręczyny z innym długim pocałunkiem, który pozostawił im zarówno dysząc i go tak mocno, jak tego głupiego kamienia że ona wtaszczyliśmy całym DeltaNu9084-że , którą wyciągnął wokół odkąd prowadzone torbę. "Dałeś geody cesarzowi?" Zapytał, oceniając wąską, niewygodną tapczan. Ledwie lepsze drzewo na. "Tak, uwielbiał to. Ponieważ oni byli takimi izolacjonistami, geoda była pierwszym darem, jaki otrzymali Xenianie . Opuściła powieki i spojrzała na niego przez rzęsy. "Mógłbym prosić cesarza, by za nami wyszedł . Jest głową państwa, a teraz, gdy Xenia jest oficjalnym członkiem AOP, nasze małżeństwo byłoby legalne na siedemdziesięciu pięciu planetach.

Zostanie przywiązana do niego siedemdziesiąt pięć razy. Może być więcej setek sposobów. "Zróbmy to!" Chwyciwszy jej rękę, wyciągnął ją z pokoju na korytarz. "Teraz?" Pisnęła. "Nie możemy wejść! Istnieją protokoły. Muszę poprosić o audiencję. " Brock roześmiał się, szczęście ogarnęło go od środka. Być może wyobraźnia, ale jego nanocyty wydawały się wibrować. "Nie, nie teraz." Nie postukał się nią . "Gdzie są twoje kwatery?" "W skrzydle wschodnim, obok ogrodu kwiatowego." Ruszył w dół szerokim korytarzem, ponaglając ją. "Po tym, jak mam swoją niegodziwą drogę, złożymy wniosek do cesarza". Przechyliła głowę na bok. "Zaprosili mnie na kolejny tydzień. Xenia jest piękna. Byłoby to miłe miejsce na miesiąc miodowy. " "Zróbmy to." "Gdzie teraz idziemy?" "Do twoich kwater." Zatrzymała się i wskazała drogę, którą przyszli. "Wschodnie skrzydło jest w ten sposób." "Nie masz poczucia zagrożenia, prawda?" "Byłem tu przez tydzień." Położyła ręce na biodrach, ślady starej upartej Pia . "Właśnie tu przyszedłeś. Czy myślisz, że znasz lepiej swoją drogę niż ja?

Przed swoim przybyciem wprowadził schemat pałacowy. Czas był najważniejszy. Musiał ją teraz mieć. Mogli później błądzić w czasie wolnym. "Powiem ci, co" - powiedział. "Śledź mnie, a jeśli mam rację, to możesz ..." Pochylił się i cichym głosem podał sugestywną propozycję. "A co, jeśli mam rację?" - Więc ... - wyszeptał do drugiego ucha. "To jest to samo!" Wykrzyknęła, ale jej wargi drgnęły. Ona uderzyła go w pierś. "Przygotuj się do zapłaty, kolego! Mam nadzieję, że nas nie zgubicie.

****

Brock poprowadził ich prosto do jej drzwi. "W porządku, zasłużyłeś sobie na przyjemność ," powiedziała Penelopa. "Zarobiłem więcej." Jego usta drgnęły. Nie uśmiechał się długo, ale wepchnął ją do środka i przymocował usta do jej. Pia opuściła stopy, a jej nogi zwisały, gdy Brock podniósł ją i pocałował - podszedł do ogromnego łóżka z kaczkami . Upadli na niego, kończyny w gąszczu. Zwinął dłonie w jej włosy, głaszcząc, rozpalając drobne ognie wszędzie, gdzie się dotknął. Pocałował ją w usta, oczy, szczękę, szyję i odciągnął tunikę, by prześledzić jej obojczyk.

Wsunęła dłonie pod koszulę i rozłożyła dłonie na jego klatce piersiowej. Tak szeroki. Tak ciężko. Jego ubranie było przeszkodą, więc szarpnęła za rąbek. Naciągnął koszulę na głowę i wyskoczył z jego spodni. Buty uderzają o podłogę z hukiem. Kiedy wyskoczyła z tunik, rzucił buty po pokoju, a potem ściągnął jej spodnie. Rozerwał jej cienką bieliznę, próbując ją z niej zdjąć, ale jego dłonie były łagodne, gdy wędrował po jej ciele. Wzdrygnął się biceps, brzuch podskoczył, a jego szeroka pierś, zmyta przez włosy, rozgrzała jej dłonie. Ich usta zacisnęły się w przewlekłym smaku, zanim pochylił głowę, by podać jej sutek. Słodka fala głodu szarpnęła ją za łokieć, narastając mocniej, gdy pogłaskał jej łechtaczkę. Wskoczył do jej cipki i wszedł do niej, próbując głęboko, ale delikatnie. Pragnienie kręci się, wznosząc ją coraz wyżej. Penelopa wygięła szyję i przeczesała koniuszki palców wzdłuż kręgosłupa. W zakamarkach jej wspomnienia wciąż dziwiła się, że przeżył po ogniu, ale odepchnęła go i nabrała wrażenia na przeżywanym doznaniu, czuć go tak solidnie, tak prawdziwie. Jego kutas, długi i twardy, szturchnął ją w udo. Zamknęła dłoń wokół jego obwodu, ciesząc się, jak skoczył na jej dłoń. Pogłaskała jego kij i wygładziła kciuk . Uśmiechając się, pchnęła go w ramiona. "Nigdy nie pozwól, aby powiedziano, że nie spłacam swoich długów". Pozwolił jej popchnąć go na plecy. Penelopa pocałowała go, zanim oderwała się, by zamienić jej długie włosy na piersiach w pachwinę iz powrotem. Potarła głowę o jego kutasa i sapnął. "Och, kurwa," jęknął.

JEJ WŁOSY KREWALIŁY jak płynny jedwab. Brock nie był pewien, jak długo jeszcze wytrzyma tortury. Musiał być w niej, ale zmusił się, by delektować się chwilą, bo jeśli ostatnie wydarzenia nauczyły go czegoś każda sekunda się liczyła. Czas nie miał być spieprzony ani zmarnowany. Jej włosy łaskotały jego jaja, gdy Pia spoglądała na niego z drażniącym uśmiechem na twarzy. Potem opuściła głowę i wciągnęła jego erekcję w wilgotne usta. "Jeśli mam rację, możesz wyssać mojego fiuta" - szepnął do niej na korytarzu, wiedząc doskonale, że to nie jest uczciwa rywalizacja. Poza tym, że

miała

kiepski

kierunek,

współrzędne

jej

kwatery

zostały

zaprogramowane w jego cyberbrain . Nie mógł się zgubić, jeśli ryknął. "Jeśli masz rację, nadal możesz ssać mojego fiuta" , wymamrotał w drugim uchu. Kurwa, jeśli Pia nie była dobrym sportem. Kurwa, gdyby nie była dobra . Nie dlatego, że nie wykonała świetnej roboty w DeltaNu9084, ale był powód, dla którego ludzie po odejściu od przodków małpy nie żyli już w wierzchołkach drzew. Trudno było się skoncentrować, kiedy musiałeś się martwić upadkiem. Nie żeby był w stanie skoncentrować się na ustach Pia, które podsycały ciepło. Jego nanocyty wirowały . Ona go kochała. Ręka pazura, cyberprostetyka , mózg kompana . Mu. Nigdy nie myślał, że będzie miał szansę z którąkolwiek kobietą, nie mówiąc już o Pia .

Ujęła jego kulki i, zaciskając usta wokół swojego penisa, mocno ssała. Poczuł szarpnięcie jako skwierczenie, które trzaskało i przebijało jego ciało. Cholernie, jeśli nie próbowała podsmażać obwodów. Teraz albo nigdy. Brock odszedł. "Nie skończyłem" - skarżyła się. "Prawie byłem", powiedział i przewrócił ją. Rozłożył jej nogi, zakrył jej usta ustami i przylgnął do jej łechtaczki i cipki. Jęknęła. " Jego też jest w porządku." Brock zachichotał. Nie minęło dużo czasu, zanim zaczął dyszeć i wciskać biodra w twarz. Scooting w górę, poprowadził swojego kutasa do jej kanału i wepchnął do środka. Jego biodra obróciły się, gdy zanurzył się głęboko i mocno. Obawiał się, że na początku był zbyt szorstki, ale jęki rozkoszy, sposób, w jaki zamknęła piętę na jego tyłku, dodały mu otuchy. Na jego czole pojawił się pot. Jego powieki groził, że się ścisną, ale zmusił je do otwarcia, by mógł patrzeć, jak przyszła. Jej oczy rozszerzyły się; s OND później, ściany jej cipki powiewały przed konwulsjach wokół jego kogut. Jej twarz wykrzywiła się. Brock jęknął. Gwiazdy eksplodowały za jego oczami. Jego ciało trzęsło się i drżało, gdy pompował wstążki spermy głęboko w jej kanał.

****

Pia przytuliła go do siebie, z głową opartą na jego ramieniu, z nogą wciśniętą między uda. Sen szarpnął mu powieki, ale odmówił poddania się, nie chcąc spóźnić się na nanosekundę. Westchnęła, zadowolony szmer, który rozbrzmiewał w nim. Bawił się pasmami jej włosów. Bardzo miękkie. Tak jedwabiste. Tak cholernie niesamowity ciągnąc się po jego penisa. Pamięć zagroziła, że znów go zmusi. Penelopa przytuliła go. "Nigdy nie powiedziałeś mi, co oznacza Pia ." Cóż, to zatrzymało pobudzenie w procesie. Nigdy nie dopuścić do jej t kapelusz Pia stał za wrzód na dupie. Zabiera tę tajemnicę do grobu. "Jasne, że tak," skłamał, lekko wzruszając ramionami. "Twoje inicjały. PIA "Palcem narysował je na swojej skórze. "Dlaczego ci nie wierzę?" Uniosła się na łokciu i narzuciła oczy. Ponieważ była uparta, wytrwała i zbyt mądra, by osiągnąć dobro Brocka. Jej twarz przybrała wyraz. "Nie mogłem w to uwierzyć, kiedy wszedłem do pokoju odbierającego i tam byłeś. Myślałem, że już nigdy cię nie zobaczę. A potem zachowywałeś się tak, jakbyś nie chciał tam być. " "Przepraszam. Myślałem, że cię straciłem, że zostałeś odparty przeze mnie. "Nie." Potrząsnęła głową. "Wierz mi, prawda?" Przeskanowała jego twarz.

"Tak, zrobił. Kiedy uznała, że nie ma szans, ryzykowała odrzucenie. Miała więcej odwagi niż on. "Kocham cię", powiedział. Spędzi całe życie, mówiąc jej, pokazując ją, zaczynając już teraz. "Nie sądziłem, że mam szansę, w piekle, że powrócisz do moich uczuć, ale obiecałem sobie, że jeśli kiedykolwiek cię zobaczę , nie zmarnuję tej okazji." Przerwała. "Nie miałem sposobu na skontaktowanie się z tobą. Nie wiem, dla kogo pracujesz. "Jej głos i brwi wzrosły w pytaniu. Brock złapał ją za policzek. "Nie mogę ci powiedzieć, kto mnie zatrudnia, Pia . To jest tajne. Ale obiecuję, że będziesz w stanie do mnie dotrzeć. Zawsze i na zawsze. Pocałował ją. Kiedy odszedł, przypomniał jej: "Czy nie chcemy prosić o audiencję u cesarza?" Przyciągnęła go do siebie. - Za chwilę. Objęła go za szyję i pocałowała .