McLean Jay - More Than This 01.pdf

SAVE OFFLINE

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Poniższe tłumaczenie w całości należy do autora książki jako jego prawa autorskie, tłumaczenie to jest tylko i wyłącznie materiałem marketingowym służącym do promocji twórczości danego autora. Ponadto tłumaczenie to nie służy uzyskiwaniu korzyści materialnych, a co za tym idzie, każda osoba wykorzystująca treść tego tłumaczenia w celu innym niż marketingowym łamie prawo.

Obowiązuje całkowity zakaz rozpowszechniania tego tłumaczenia oraz umieszczania go na innych forach internetowych, stronach, facebooku itd.!!!

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Prolog Miał rację. Nie było żadnej różnicy, czy to było 6 miesięcy, czy 6 lat. Nie mogłam cofnąć tego, co się stało. Nie mogłam zmienić przyszłości. Nie mogłam jej nawet przewidzieć. To była jedna noc. Jedna noc, kiedy wszystko się zmieniło. To było coś więcej niż tylko zdrada. To była Tragedia. Zgony. Morderstwa. Ale było także to uczucie. Uczucie zakochiwania się.

Korekta: NaziPatka

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Rozdział 1 *Kayla* Kończę przygotowywać się z piętnastoma minutami w zapasie. Patrzę w lustro, by upewnić się, że wszystko jest na miejscu. Nie jestem nikim specjalnym, żeby było, na co spoglądać. Zdecydowanie nie jestem Megan, moją najlepszą przyjaciółką. Mam naturalnie oliwkową skórę, z powodu bycia w jednej czwartej Filipinką ze strony mamy oraz oczy nieco w kształcie migdałów również z tej strony. Wszystko inne pochodzi ze szkocko-irlandzkiej strony taty. Mój tata mierzy 6 stóp, zaś mama ma tylko 5 stóp. Na szczęście, ja jestem gdzieś pośrodku. Nie jestem naiwna i nie myślę, że moja popularność zależy od dobrego wyglądu, czy dodatkowych zajęć pozalekcyjnych. Posiadam wiedzę książkową, ale nie w takim stopniu, żebym była wycofana towarzysko. Dostałam się na listę popularnych przez znajomości. Moja najlepsza przyjaciółka jest główną czirliderką, a mój gorący chłopak jest kapitanem naszej drużyny koszykarskiej. Spoglądam w lustro jeszcze raz i jestem gotowa do wyjścia. Otwieram drzwi od sypialni i praktycznie wpadam na rodziców stojących na zewnątrz. Mają to spojrzenie na twarzach mówiące, że wszystko, co mają do powiedzenia jest ważne i musi być brane na poważnie. Ramię taty jest oplecione wokół barków mamy. Mojej dziewięcioletniej siostry Emily nigdzie nie widać. Biorą zgodnie krok do przodu, powodując, że się cofam. Oficjalnie się martwię. Kontynuują kroki, aż jestem zmuszona usiąść na brzegu łóżka. Patrzę na nich. Uwalniają się ze swoich objęć i siadają po obu moich stronach. Tata zasysa duży wdech i potrząsa głową. – Kochanie, twoja mama i ja mamy ci coś do powiedzenia. Spoglądam na mamę. Odwraca wzrok. Jest zdenerwowana. Cholera. Tata kontynuuje. – Zrozumieliśmy, że skoro kończysz szkołę za dwa tygodnie i będziesz miała osiemnaście lat za kilka miesięcy…, oboje zdecydowaliśmy, że najwyższa pora żebyśmy powiedzieli ci coś ważnego. Jestem adoptowana. Wiedziałam. Zawsze byłam inna, nie przypominałam Azjatki tak jak powinnam i nawet nie wiem skąd pochodzi mój nos. Nikt w mojej rodzinie nie ma takiego. O Boże. Kim są moi biologiczni rodzice? I co z Emily… czy ona też jest adoptowana? - Mikayla? – Tata przerywa moje rozbiegane myśli. Cholera. Zamykam oczy, mając nadzieję, że to zabierze ode mnie daleko ukłucie bólu, związanego z tym, co zamierza mi powiedzieć. - Słuchasz mnie? Kiwam głową z zamkniętymi oczami. - Mikayla – długa pauza. - … chłopcy mają penisa1….

1

Oplułam minitor, dosłownie :D

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Otworzyłam oczy. Mój tata hamuje śmiech, a twarz mojej mamy jest czerwona jak burak z powstrzymywania się od tego. Rzucam im gniewne spojrzenie ze zwężonymi oczami, czekając, aż moje tętno wzrośnie. Postawiłabym milion pieprzonych dolarów, że mieli zamiar powiedzieć mi coś, co zmieniłoby moje życie. Mam ochotę uderzyć własnego ojca. Wiem, że to on musi za tym stać. To jest całkowicie coś, do czego on by się posunął. Mojej mamie nawet przez myśl by coś takiego nie przeszło. Już zamierzam wstać i stawić im czoła, gdy moja siostra wpada do pokoju z wyciętą, tekturową podobizną Justina Biebera. Ukrywa się za nią, chichocząc. Następnie zaczyna śpiewać, jednocześnie machając wycinkiem. “ And I was like penis, penis, penis, ohhhhh Like penis, penis, penis, nooooo Like penis, penis, …”2 Próbuje powstrzymać się od śmiechu, w razie gdyby to była jedna z tych sytuacji, która jest zabawna dla nas, ale nie dla dziewięcioletniej dziewczynki. Patrzę na rodziców, czekając na ich reakcję. Mama chichocze, a tata zaczyna jakoś dziwnie tańczyć, co na pewno ma przypominać hip-hop3, jednocześnie głośno śpiewając. Nie mogę nic na to poradzić, że zaczynam się śmiać. Schodzę na dół po schodach, by poczekać na Megan i Jamesa, potrząsając głową na ich szaleństwo. Oczywiście oni wszyscy idą za mną, podobizna Justina Biebera też, i śpiewają najgłośniej jak mogą, włączając w to nawet moją mamę… “ And I was like penis, penis, penis, ohhhhh Like penis, penis, penis, nooooo Like penis, penis, …” Nagle drzwi wejściowe otwierają się z rozmachem… - Co do cholery… - Megan milknie, gdy widzi Emily ( i Biebomaniaków4), stojących za mną. James drapiąc się po głowie, mówi – Czy wy ludzie właśnie śpiewacie o penisach?...do Justina Biebera? Wszyscy zaczynają się śmiać i parskać. Kocham swoją szaloną rodzinkę.

*** Po dobrych dziesięciu minutach robienia zdjęć i tacie, który na nowo opowiadał o upokarzającym gównie, które właśnie na mnie ściągnęli, jesteśmy poza domem w drodze do Bistro. To włoska restauracja w centrum miasta, znana z głośnej atmosfery i dużych stolików dla większych grup ludzi. Idealna na przedbalowy obiad. Kiedy tam dotarliśmy, zauważyliśmy, że kilka stolików jest zajętych przez dzieciaki w naszym wieku, ubranych elegancko. Nie znamy ich, pewnie chodzą do innych szkół. Miejsce cuchnie nowymi ubraniami, tanią wodą kolońską, przytłaczającymi perfumami, kosmetykami do pielęgnacji włosów i seksualnym napięciem. Te wszystkie rzeczy składają się na idealny bal. 2

Nie tłumaczyłam tego, ponieważ stwierdziłam, że straciłoby to swój efekt ;) Jak pewnie się domyślacie jest to piosenka Justina Biebera – ,,Baby” ( ale tutaj jest wersja Emily) :D 3 W oryginale jest The Dougie ( coś w stylu hip-hopu, tak znalazłam) 4 Nie wiem czy to dobrze przetłumaczyłam  (w oryg. The Biebs)

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Znajdujemy nasz stolik i siadamy z dwoma przyjaciółmi Jamesa z drużyny koszykarskiej, Seanem i Andrew, oraz ich dziewczynami. Megan zdecydowała, że pójdzie na bal sama. Nie to, że nie była zaproszona przez około trzy biliony różnych chłopaków. Po prostu pozostawiła sobie możliwość wyboru. Cytując jej własne słowa, nie chciała iść z jakimś kolesiem, by się potem przekonać, że przez całą noc zachowywał się jak fiut, a potem pod koniec musieć się jeszcze z nim puścić. Prowadzimy luźną rozmowę, dopóki kelner nie przychodzi chcąc przyjąć nasze zamówienie. Wokół słychać głośne rozmowy, wszystko, czego moglibyście się spodziewać po miejscu wypełnionym grupą nastolatków. W momencie, kiedy wszyscy zamówiliśmy, James wstaje. - Gdzie tutaj jest toaleta? Muszę się odlać, ten szampan z limuzyny wprost przeleciał przeze mnie - czarujący, jak zawsze. - Pokażę ci, muszę iść do damskiej, żeby poprawić bieliznę. Uwiera mój tyłek. Megan głośno oświadcza. Odchodzą na tyły restauracji w kierunku toalet. Jestem w trakcie rozmowy z Andrew na temat nowej sali gimnastycznej, budowanej w szkole, gdy nagle czuję coś mokrego ściekającego w dół moich pleców. Zastygam w bezruchu na chwilę, następnie obracam się, by zobaczyć jakiegoś kolesia w smokingu, patrzącego na mnie rozszerzonymi oczami i trzymającego pół piwa w ręce. Jestem pewna, że druga połowa znajduje się na moich plecach. - Cholera, kochanie, przepraszam - mówi aroganckim tonem, z tymi swoimi szeroko otwartymi oczami. Kochanie? Poważnie? Ten koleś chyba żartuje. - Jezu Chryste, Logan, mógłbyś na chwilę wyłączyć tryb dupka? – mówi stojący za nim przyjaciel. Ma jakiś taki akcent niby angielski, południowo-afrykański, australijski, lub coś w tym stylu. Logan, tak przypuszczam, odwraca się, by stanąć z nim twarzą w twarz, a jego ręka trzymająca pozostałości piwa, trafia w klatkę piersiową chłopaka z akcentem. Piwo rozlewa się na świeżo wyprasowaną białą koszulę pod jego rozpiętą marynarką. Logan tłumi śmiech. Akcentowy chłopak jęczy i odpycha na bok Logana, zmierzając na tyły restauracji w kierunku toalet, tak zakładam. – No nie bądź taki, Jakey – mówi tkliwie Logan. Wstaję z zamiarem pójścia do łazienki, by zobaczyć czy da się uratować moją sukienkę. W tym momencie, arogancki Logan zastępuje mi drogę. Taksuje mnie wzrokiem i obchodzi mnie naokoło. Zatrzymuje się naprzeciwko mnie i ironiczny uśmieszek wypływa na jego usta. – Witaj młoda damo - cedzi. Spycham go ze swojej drogi i zmierzam do toalet. Mam na sobie sukienkę z odkrytymi plecami. Jest wiązana na szyi i cała czarna, wycięcie sięga tak blisko mojego tyłka, że prawie nie ma miejsca na bieliznę. Z powodu tego faktu, mam nadzieję, że piwo rozlało się na moje plecy, a nie na sukienkę. W tym wypadku będę musiała je tylko obmyć. To i tak więcej do roboty niż ma ten chłopak z akcentem. Skręcam w kierunku korytarza, prowadzącego do toalet i zatrzymuje się w miejscu. Megan jest w połowie drogi do damskiej łazienki. Poprawia nieznacznie swoją sukienkę, jej włosy są w nieładzie, a szminka rozsmarowana wokół ust. Chichocze i unosi powoli ręce do twarzy jakiegoś przypadkowego chłopaka, z którym się spiknęła. Megan jest chodzącą, nocną fantazją każdego chłopaka. Jest typową wysoką, długonogą, niebieskooką laską o blond włosach. I kocha seks, uprawia seks, tak, dużo seksu.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Nawet mnie to nie dziwi, że jesteśmy tutaj dopiero od piętnastu minut, a ona już robi Bóg wie co, z jakimś losowym kolesiem w publicznej łazience. Ale co mnie jednak zastanawia, że gdy podchodzę bliżej, jej ręce nie są na kimś przypadkowym, lecz na Jamesie, moim chłopaku. Trzyma je na jego twarzy, zmywając szminkę z jego ust. Kieruję spojrzenie ku jego rękom, znajdującym się na przedzie spodni. Wkłada je z powrotem i zapina rozporek5. Czuję odruch wymiotny, podchodzący do mojego gardła i wydaję dźwięk, próbujący go powstrzymać. Musi być na tyle głośny, żeby ich rozproszyć. Ten niemal powolny ruch sprawia, że oboje odwracają się do mnie w tym samym czasie z otwartymi ustami. Jakby byli zdziwieni, że przeszkadzam im w dzieleniu ich pieprzenie intymnego momentu.

5

Co za menda skończona o.O

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Rozdział 2 *Jake* Cholera. Logan potrafi być czasami takim dupkiem. Jestem w łazience, robiąc wszystko, by ocalić splamioną piwem koszulę, która przykleja się do mojego ciała. Niestety, nic nie mogę z tym zrobić, jest do wyrzucenia. Ściągam marynarkę i zaczynam rozpinać guziki, mając nadzieję, że koszulka bez rękawów, którą mam pod spodem nie ucierpiała. Muszę podjechać do domu i wziąć inną. Na szczęście mama jest zawsze przygotowana na takiego rodzaju wypadki i ma dodatkową w gotowości. Nie mogę uwierzyć, że Logan zrobił coś takiego i to tylko po to, by zwrócić uwagę tej dziewczyny. To znaczy, zauważyłem ją, gdy wchodziła przez drzwi z jakimś dzieciakiem, który trzymał ją za rękę. Weszła z chłopakiem, więc pomyślałbyś, że to wystarczający znak, żeby była poza grą. Ale nie dla Logana. W momencie, kiedy jej chłopak lub ktokolwiek to był, odszedł od niej, gra się znowu toczyła. Byłem w tym dla zabawy, ale nie przypuszczałem, że przez to wyląduje tutaj. Przewracam oczami na widok w lustrze. Będę wyglądał jak jakiś skończony kretyn, wychodząc w spodniach od garnituru i koszulce bez rękawów. Pieprzony Logan. Otwieram drzwi i zatrzymuję się w miejscu, kiedy ją widzę, ale to już nie jest ta sama dziewczyna, którą zobaczyłem przy wejściu. Jej oczy zalane są łzami i jest wkurzona. Uchylam drzwi na tyle, by móc ją widzieć, ale nie wyszedłem jeszcze na korytarz. Wpatruje się w coś lub w kogoś z nienawiścią. Robię niepewny krok do przodu i widzę ją, piorunującą wzrokiem parę, która stoi przed toaletami. To wygląda tak, jakby zastygli w bezruchu, włosy blondynki są w nieładzie, jej sukienka jest przekręcona, a ręce spoczywają na twarzy chłopaka. Nie widzę go dokładnie. Stoi tyłem do mnie. Mogę jedynie zauważyć, że poprawia ubranie. Oczywiste jest dla mnie, że właśnie pieprzyli się w łazience. Przynajmniej ich bal maturalny będzie godny zapamiętania. Właśnie zamierzam się odwrócić i odejść, gdy słyszę jej znużony głos. – Jak długo? – mówi niskim tonem. Co? Chłopak się odwraca, by stanąć z nią twarzą w twarz i w tym momencie uświadamiam sobie, kim jest ten dupek. To jej chłopak, tak przypuszczam. Ten fiut, z którym przyszła. - Jak długo? – pyta ponownie, tym razem głośniej, ale tym samym gładkim tonem. - Kochanie… - mówi dupek, sięgając po nią. - Dwa lata6. – W tym samym czasie odpowiada blondynka. Kurwa. Spoglądam na uroczą brunetkę, czekając na jej reakcję. Czuję, że powinienem odejść, jakby to, czego jestem świadkiem było zbyt osobiste i intymne. Ale moje stopy są przytwierdzone do podłogi. Nie mam pojęcia dlaczego, ale nie potrafię odwrócić wzroku. Chcę uderzyć tego dupka prosto w twarz. Za nic więcej, tylko za spowodowanie bólu, widocznego na twarzy tej dziewczyny. Nikt nie zasługuje na to, by być traktowany w taki sposób, a zwłaszcza ona. Czuję potrzebę, by ją chronić. A nawet jej nie znam. Dwa pierdolone lata? Co do diabła? 6

No to ładnie… Nie ma to jak dobra przyjaciółka…

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Dupek idzie do przodu, stoi teraz tyłem do blondynki, która posyła gniewne spojrzenia tyłowi jego głowy. - Kochanie… - mówi. Zwijam dłonie w pięści. – Kocham cię, Mikayla. Co? - CO?! – krzyczą obie dziewczyny. Dupek i brunetka odwracają się do blondynki. - Zamknij się, Megan – krzyczą jednogłośnie. - Megan – mówi brunetka, biorąc głęboki oddech. – Jesteś moją najlepszą przyjaciółką. Co do cholery? – Łzy zaczynają spływać w dół jej twarzy. Megan patrzy najpierw na nią, potem na dupka. - Przepraszam, Mick – wzrusza ramionami. Ale tak naprawdę nie jest jej przykro, nawet odrobinę. Odchodzi, ocierając się o mnie. Nadal nie powiedziałem słowa. Nie przesunąłem się nawet o cal. Mikayla i ten dupek ciągle gapią się na siebie. Nawet nie wiem czemu tu stoję, jak jakiś podglądacz. - Jezu, James - szepcze Mikayla, trzęsącym się głosem. – Byłam z tobą cztery pieprzone lata. I przez połowę tego czasu pieprzyłeś moją najlepszą przyjaciółkę! – jej głos staje się głośniejszy z każdym słowem. Następuje cisza, podczas gdy on wyciera łzę ze swojej twarzy. Dlaczego do cholery on płacze? - Dlaczego do cholery płaczesz? – mówi z pełną mocą. Wzdryga się. Właśnie Mikayla, myślę sobie. - Przez cztery lata, nawet nie spojrzałam na innego chłopaka. Byłam ci wierna, nawet wtedy kiedy cię nie było, kiedy nawet byś się nie dowiedział, bo tak bardzo cię kochałam. – Prowokuje go, jej słowa są oczywiste. Już nie ma tej dziewczyny co na początku, jest wyraźnie wkurwiona. - Czy są jakieś inne? - NIE! Przysięgam. Cisza. Jedynym słyszalnym dźwiękiem są ich ciężkie oddechy. - Dlaczego ona? Wzdycha, pokonany. - Pierwszy raz to się zdarzyło, gdy byliśmy na wyjeździe parę lat temu i nocowaliśmy tam, by wspierać czirliderki w turnieju, który miały następnego dnia. - Wtedy, kiedy mój tata był poza miastem, a moja mama i siostra były chore, więc nie mogłam z tobą jechać? – pyta cicho ze wzrokiem wbitym w podłogę. Potakuje. – Tak, wtedy, Micky, to było takie głupie. My tylko… był alkohol i ona mnie chciała i nie myślałem wtedy. Ok, … myślałem, ale nie głową. - A co z resztą? Boże, ile było tych razy? Wzdryga się przed pytaniem. Dupek. - Przepraszam, kochanie. - Nie nazywaj mnie tak! - Przepraszam, Micky, - wzdycha - ona tylko … nie wiem. Zawsze mnie chciała i to było takie proste. - Co? – pyta cicho. Ogień płonie w jej oczach. - CO? – mówi głośniej. – Zamierzasz to wszystko zrzucić na mnie? Na jakiej podstawie sądzisz, że cię nie chciałam? Dałam ci wszystko, czego chciałeś. Nigdy nie powiedziałam ci nie. NIGDY! Nie byłam zbyt łatwa? Bo musieliśmy się ukrywać i czekać, aż rodziców, braci i

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

sióstr nie było w pobliżu, lub jeździć do hoteli, lub robić to w samochodzie… Bo ona mieszkała tuż obok mnie i jej matki nigdy nie było w domu? Dlatego było tak łatwo? Co do cholery, James? Bierze głęboki oddech. – O mój Boże, zabezpieczałeś się? Mam na myśli, że ona była z tyloma facetami… Z TYLOMA. I to jest tylko jeden raz, o którym wiem… Nawet nie rozważyłam tych, kiedy ona nie… - milknie. – James…? - Zawsze używałem prezerwatywy, gdy byłem z nią, zawsze. Wiem, że jestem dupkiem, ale wiedziałem kiedy jej nie było w pobliżu lub była z tobą… nigdy nie było między nami tej bariery i nie chciałem tego ryzykować. Kochanie, musisz… - Masz na myśli to, że nie chciałeś zostać przyłapany? Wzdycha. – Mikayla, tak bardzo przepraszam. – Dupek ma przyzwoitość, żeby brzmieć na szczerego. – Myślisz, że byłabyś w stanie mi wybaczyć? Mam na myśli to, że mieliśmy plany, żeby iść razem do collegu. Planowaliśmy wspólną przysz… - O MÓJ BOŻE… - sapie, panika jest wypisana na jej twarzy. – Z kim miałeś swój pierwszy raz, James? Wzdryga się. Ten ruch jest mały, ale oboje go wyłapujemy. - Nasz pierwszy raz w hotelu w moje urodziny to nie był twój pierwszy, mam rację? Ten koleś właśnie przeniósł się na wyższy poziom dupka. - Boże, cały czas oszukiwałeś, te wszystkie kłamstwa… Jestem tak cholernie głupia! – płacze. Następuje cisza, która wydaje się trwać wieczność. Dupek ma świadomość, że nic, co powie, nie poprawi sytuacji. Szloch wydostaje się z piersi dziewczyny i chłopak zaczyna się zbliżać do niej, by ją pocieszyć. Robię wszystko, żeby pozostać cicho. Udaje mu się ją trzymać, gdy szlocha w jego ramionach. Po minucie, wyrywa się z jego ramion i odpycha go. – Nie byłam wystarczająco dobra w łóżku? O to chodziło? Robiłam to źle? - Brzmi na taką smutną. – Jeśli nie chciałeś ze mną być, mogłeś po prostu ze mną zerwać, James. Nie musiałeś mnie w kółko zdradzać. Z moją najlepszą przyjaciółką. Mogłeś mi powiedzieć, że nie chciałeś już dłużej ze mną być i wtedy miałbyś wszystkie dziewczyny na świecie. Nie musiało tak być. Boże, James… spogląda na niego. – Nie musiałeś łamać mi serca. – szepcze. Moja klatka piersiowa zaciska się na te słowa. Łzy spływają swobodnie po ich twarzach. Prostuje ramiona i unosi podbródek. – Musisz iść, James. Nie mogę nawet na ciebie patrzeć w tej chwili. - Mikayla, proszę. – mówi. - Proszę, James. Po prostu idź. – błaga. W końcu posłuchał i wychodzi, ocierając się o mnie, tak jakbym nawet nie istniał. Oglądam się za siebie i patrzę na nią. Opiera się o ścianę, jej ciało powoli się poddaje i osuwa, upadając na tyłek. Jej ciałem wstrząsają ciche łkania. Osłania twarz ramionami, odgradzając się od świata zewnętrznego. Ciągle stoję tutaj jak jakiś podglądacz i ona nawet nie ma o tym pojęcia. Muszę coś zrobić. Muszę ją pocieszyć, upewnić się, że wszystko z nią w porządku. Lub może powinienem wyjść i skopać dupę temu kolesiowi. Chrząkam. Spogląda w górę zaskoczona. - Jasna cholera, chłopcze z akcentem. Jak dużo z tego widziałeś?

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Rozdział 3 *Mikayla* Nie mogę uwierzyć, że chłopak z akcentem właśnie był świadkiem tego wszystkiego. Jestem tak cholernie zakłopotana całą tą sytuacją. Głównie dlatego, że byłam głupia i bawiono się mną przez tak długi czas. - Tak, więc to się właśnie stało, co? - mówi głębokim głosem, który nie pasuje w ogóle do nastolatka. Bardziej należy do surowego drwala w średnim wieku… lub kogoś. Zaczyna iść w moim kierunku, wskazując głową na miejsce obok mnie, kiwam głową nie patrząc na niego. - Wiesz… twój chłopak to dupek, a najlepsza przyjaciółka to samolubna zdzira. – Oświadcza, siadając przy mnie. Nie mogę nic na to poradzić, że zaczynam się śmiać. – Tak, te słowa świetnie pasują. – Pociągam nosem. - Tak przy okazji, jestem Jake. – trąca mnie łokciem. Patrzy przed siebie, nie na mnie. Nie ma na sobie koszuli. Pewnie została zniszczona przez piwo. Nawet nie wiem jak wygląda moja sukienka, niestety nie miałam szansy tego sprawdzić. Patrzę w dół na atłasowy materiał. - Mikayla – mówię do sukienki. - Wiem, domyśliłem się. Siedzimy w ciszy przez chwilę, następnie on odchrząkuje. Może to jakiś nerwowy zwyczaj, nie wiem. Robi to jeszcze raz, powodując, że patrzę w lewo na jego profil. Wyczuwa mój intensywny wzrok i odwraca się, by na mnie spojrzeć. Gapiłam się na niego. Cholera. - Eh… - zaczyna – ubrałaś się elegancko i nie masz gdzie pójść, co? – Skąd ma ten akcent? - Chyba tak. Hej… hmm, skąd pochodzisz? – Muszę to wiedzieć. Przez chwilę wygląda na zdezorientowanego. – Aa, chodzi ci o mój akcent, co? Hmm, jest australijski, ale tak właściwie to jestem stąd. To długa historia. - Okej. - Więc… - przeczesuje włosy z tyłu głowy, małe, ciemnobrązowe loczki prawie czarne, tworzą się u podstawy linii jego włosów. Widoczne są tam wytarcia, które powstały zapewne przez noszenie bejsbolówki za każdym razem, gdy nie śpi lub nie jest ubrany elegancko, na tyle wystarczająco, że końcówki skręcają się nad brzegiem czapki. – Tak, więc jesteś w drodze na bal seniorów? – pyta. - Tak – wzdycha. –To znaczy, byłam. Myślę, że nie dam rady tam już pójść. - Twój, czy kogo? Co? O czym on mówił? - Nie wiem. Nie ogarnęłam jeszcze tego wszystkiego, wiesz? - Okej… więc… - znowu odchrząkuje. – Tak sobie myślę, że mogłabyś przyjść na mój. Mam wolny bilet i szkoda byłoby go marnować dla tej pięknej sukienki. Tak swoją drogą, wyglądasz pięknie7. – Rzuca mi szybkie spojrzenie, a następnie patrzy w dół. James nigdy nie komentował mojego wyglądu. – Przysięgam, nie jestem jakimś psycholem. – kontynuuje Wynajęliśmy limuzynę na całą noc, więc możesz wyjść kiedy zechcesz, jeśli ci się nie spodoba 7

Słodziak z niego *.*

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

lub mnie znienawidzisz, mnie – wydobywa się z niego cichy śmiech. – Boże, pewnie myślisz, że jestem szalony, i do tego mój kumpel Logan, wylewający na ciebie piwo… - potrząsa głową. – Cholera. Tak przy okazji, przepraszam za niego. Jest fiutem. – Nie przestaje mówić bez sensu, a ja na to pozwalam. – Posłuchaj, po prostu myślę, że nie powinnaś pozwolić na to, żeby źli ludzie dyktowali ci, kiedy jest odpowiedni czas na dobrą zabawę. Chodź, spędź czas ze mną i moimi przyjaciółmi… Chciałbym na chwilę odciągnąć twoje myśli od tego wszystkiego. Pomyślałem, że może… - Okej – przerywam mu. - Co? - Okej – powtarzam. Spoglądam głęboko w jego niebieskie oczy i się uśmiecha, tym zrzucającym majtki uśmiechem, na którego widok większość dziewczyn by zemdlało. Szkoda, że nie jestem tą większością. - A więc, dobrze. – potwierdza skinieniem głowy. – Dam tylko znać ludziom, co się sta…. - Siema, Jake. Co do diabła człowieku? Siedzisz tu od wieków. Właśnie miałem zamiar… - Logan zatrzymuje się w miejscu, gdy widzi nas siedzących i na pewno zauważył stan mojej twarzy. - Dasz nam chwilę? – Jake mówi do Logana. - Jasne koleś, pewnie – Logan zaczyna odchodzić od nas. - Tak… pewnie powinienem iść i powiedzieć im, co się dzieje. Mam na myśli, że na pewno nie będą mieli nic przeciwko twojemu przyjściu, ale prawdopodobnie, będą chcieli wiedzieć, dlaczego. Mogę ich okłamać, jeśli chcesz, ale nie sądzę, żeby ich to obchodziło tak swoją drogą, więc to zależy tylko od ciebie, co chcesz, żebym im powiedział. - W porządku – uśmiecham się do niego. – Możesz im powiedzieć prawdę. Tylko się trochę odświeżę i będę z powrotem, okej? - Pewnie. – To raczej brzmi jak… jasne8. To przez ten akcent. *** Dziesięć minut w łazience na odświeżenie się i prawie wróciłam do normalności. Myślę, że to wystarczająco dużo czasu, by jego przyjaciele wypytali go o wszystko, o co musieli. Po prostu nie chcę rujnować im tej nocy, ani też bagatelizować tego, co się właśnie wydarzyło. Nie mogę uwierzyć, że to robię, z nieznajomym, ale w tej chwili to wszystko, czego potrzebuję. Sprawdzam swój telefon, który jest zapełniony połączeniami i wiadomościami od Jamesa. Żadnego od Megan, ani jednego. Dwa są od rodziców razem z SMS-em pytającym czy wszystko w porządku, James też dzwonił parę razy. Odpisuje im, że mam się dobrze oraz zobaczymy się w wieczorem w domu i wszystko im wyjaśnię. Piszę, że ich kocham, bo to prawda i nic mi bardziej tego nie uświadomiło, niż to gówno, które właśnie mi się przydarzyło. Kilka sekund później dostaje wiadomość od mamy. ‘ My też cię kochamy skarbie. Baw się dobrze tego wieczoru. Emily błaga nas o lody. Przywieziemy ci dużą porcję śmietankowych z kawałkami ciasteczek. Będą na ciebie czekały w zamrażarce, obudź mnie, jeśli bym zasnęła, żeby się podzielić.’ Prawdę mówiąc, czekam na to z niecierpliwością. 8

Tu miałam mały problem, bo w oryg. jest „shaw”. Znalazłam przy pomocy wujka Google, że to znaczy coś w stylu pewnie, jasne, ale Jake ma ten akcent i to jakoś to zniekształca to „Sure” ( mam nadzieję, że wiecie, o co mi chodzi )

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Wychodzę z tylnej części restauracji wprost do jadalni. Jake wraz z przyjaciółmi czekają na mnie przy wyjściu. Odwracają się do mnie, kiedy podchodzę. Uśmiechają się, ale nie znam ich wystarczająco dobrze, by wiedzieć czy jest to szczere. Jake kładzie rękę na moim krzyżu, by poprowadzić mnie do wyjścia. Skóra przy skórze, a to z powodu kroju mojej sukienki i nawet nie wiem czy się tego spodziewał. Spina się na chwilę obok mnie zanim pyta. - Gotowa? Kiwam głową i uśmiecham się do niego. - A więc, chodźmy. – odwzajemnia uśmiech. *** Podczas gdy usadowiliśmy się w limuzynie, czekając na Logana, który pali papierosa na zewnątrz, zostałam wszystkim przedstawiona. Po budowie ciała chłopaków, mogę śmiało powiedzieć, że są zapalonymi sportowcami. Koleś naprzeciwko mnie wygląda znajomo, może gra w kosza i widziałam go grającego przeciwko naszej szkole. Chodziłam na wszystkie mecze Jamesa. Przedstawił się jako Dylan. Kiwa szybko głową i odwraca się do dziewczyny, siedzącej na jego kolanach. Co za rozmowny człowiek. - Jestem Heidi – mówi blondynka. – Nie przejmuj się nim, jest małomówny. Lubi sprawiać, że czuję się naprawdę wyjątkowa, nie patrząc na inne dziewczyny przez dłużej niż sekundę. To słodkie, ale może też być uciążliwe, jeśli go nie znasz – wzrusza ramionami. - Ten on siedzi obok ciebie, Heidi. – mówi Dylan, zwężając oczy. - Dobrze wiedzieć, że są jeszcze tacy faceci w okolicy – mówię głosem pozbawionym emocji, wyglądając przez okno. - O cholera! – sapie Heidi. – Jestem taką pieprzoną idiotką. – Uderza się dłonią w czoło. – Przepraszam, Mikayla. Nie miałam nic złego na myśli. - W porządku. – Uśmiecham się do niej. – Naprawdę. - Jestem Cameron, lub po prostu Cam. – mówi chłopak obok nich. Myślę, że Heidi ulżyło, że zmieniono temat. – Ta młoda dama - mówi, wskazując miejsce po drugiej stronie Jake’a, gdzie razem dzielimy siedzenie - ma na imię Lucy. Lucy spogląda w górę, znad czegoś, co wygląda na e-czytnik z nieśmiałym uśmiechem na twarzy. – Cześć, Mikayla. Miło cię poznać. – mówi cicho, a następnie wznawia czytanie. Spoglądam na Camerona, ale on tylko wzrusza ramionami. – Właśnie jest przy końcowych rozdziałach jakiejś książki, którą czyta. Nie może się od niej oderwać. Przyzwyczailiśmy się już, że czyta w najdziwniejszych momentach. Prawda, kochanie? – Ostatnie zdanie wypowiada głośniej, by przykuć jej uwagę. Co? Tych dwoje się spotyka? - Yhy, taa – mówi Lucy, nawet na chwilę nie opuszczając książki. - Mam największego penisa, jakiegokolwiek w życiu widziałaś? Prawda, kochanie? – Cam krzyczy do niej, próbując ją rozproszyć. Samochód wybucha śmiechem, wliczając w to mnie. Jake potrząsa głową. - Tak, kochanie. Wiem dokładnie, co powiedziałeś i zaprzeczyłabym, gdyby to nie była prawda, ale tak nie jest, to zdecydowanie największy jakiego widziałam – mówi Lucy, z oczami ani na chwilę nie oderwanymi od książki. - Oj, kocham cię, kochanie. Najlepsza. Odpowiedź. Kiedykolwiek. – uśmiecha się tym pełnym samozadowolenia uśmiechem.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

- Ale… kochanie – mówi Lucy, ciągle czytając - twój penis jest jedynym jakiego widziałam w życiu, więc nie mam go z czym porównać, więc mógłby być nawet malutki i nawet nie miałabym o tym pojęcia. Więc, daj mi teraz w spokoju dokończyć książkę9. Wszyscy się znowu śmieją, a Heidi pochyla się do Lucy, by przybić z nią piątkę, co oczywiście ta ochoczo przyjmuje. Uśmiecham się do Lucy. Ale myślami jest już gdzieś indziej. – Co czytasz? Unosi wzrok i rumieni się trochę. - Yyy, książka nosi nazwę ,,The sea of tranquility”, autorstwa… - Josh Bennet10, prawda? - Przerywam jej. Posyła mi duży uśmiech, jakby właśnie znalazła kogoś, z kim może porozmawiać o swojej pasji. W środku czuję to samo uczucie, żaden z moich przyjaciół nie czytał tego rodzaju książek, z których ja czerpałam przyjemność. - Zdecydowanie znalazłam swojego nowego książkowego chłopaka - wzdycha, przyciskając e-czytnik do serca. Cam tylko potrząsa głową. - Założę się, że już nigdy nie spojrzysz na drewno11 w ten sam sposób? – mówię z udawanym rozmarzeniem w głosie. Samochód cichnie na kilka sekund, a potem wszyscy parskają śmiechem, w tym Lucy. Wtedy sobie uświadamiam, co właśnie powiedziałam. - NIE! – krzyczę. – Chodzi mi o to, że on lubił budować rzeczy, z drewna. – Ożywiam się teraz, próbując udowodnić swój punkt widzenia i cofnąć moje słowa. Zaczynam gestykulować rękami, by bardziej to wyjaśnić. Wszyscy patrzą na moje ręce i zaczynają się bardziej śmiać. Spoglądam w dół i prawie umieram z zażenowania. Kto by pomyślał, że poruszanie nogą od krzesła w trakcie szlifowania12, co miało całkowity sens w mojej głowie, wyglądało tak samo jak masturbowanie się. Wydaję z siebie jęk porażki i zażenowania i staram się ukryć twarz na ramieniu Jake’a. Chichocze w moje włosy i poprawia nas, tak by mógł opleść mnie ramieniem. Znam tego faceta od paru chwil, ale czuję się z nim swobodnie. Śmiech moim kosztem ciągle się nasila, kiedy drzwi się otwierają i Logan zagląda do środka. - Co jest takiego zabawnego, dupki? – rozgląda się naokoło, ale nikt nie sili się, żeby go uświadomić. – W porządku, nie mówcie mi. – Zaczyna szukać miejsca do siedzenia i mimo, że miałoby to sens, gdyby usiadł po przeciwnej stronie, wciska się obok mnie, zmuszając nas do przesunięcia się, tak, że prawie siedzę na kolanach Jake’a. Lucy, która jest nadal zafascynowana książką, orientuje się, co się dzieje, przesuwa się na drugą stronę, by usiąść na kolanach Cama. Uśmiecham się do niej, troszkę przypomina mnie. - Powiedz mi, kiedy dojdziesz do ostatnich dwóch słów – mówię jej. - Już prawie. – odpowiada, unosząc palec, by mnie uciszyć. Potem rozszerza oczy i już wiem, że skończyła. – Poważnie? – mówi. - Poważnie. – kiwam głową. – To moja ulubiona książka. - Zdecydowanie powinnyśmy być książkowymi przyjaciółkami. Śmieje się. – Jasne, że tak. - O czym one do cholery rozmawiają? – Logan krąży wzrokiem między mną, a Lucy. Nikt się nie odzywa. 9

Ale mu pojechała  Bohater tej właśnie książki  11 Tu chodzi o dwuznaczność: wood to po ang. też znaczy erekcja, pała xD Mikayla ma na myśli drewno, a reszta erekcję i dlatego zaczynają się śmiać  12 Tu jest odniesienie do Sea of tranquility  ale nie wiem o co chodzi, bo nie czytałam tej książki  10

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

- Hej, ty… - szturcha mnie nogą. - Ona ma na imię Mikayla, dupku – mówi Jake, zacieśniając uścisk na moich ramionach. - Mikayla - kiwa głową Logan - jestem ci winny przeprosiny, za tą sprawę z piwem… to było dupkowate posunięcie z mojej strony. Nie myśla… - Hej - przerywam mu machnięciem ręki - nic się nie stało. Nie przejmuj się tym. Właściwie, powinnam ci za to podziękować. Gdybyś go na mnie nie wylał, nigdy bym nie wdepnęła w tą sytuację, której byłam świadkiem. Teraz prawdopodobnie byłabym na swoim balu, tańcząc z moim tak zwanym ‘idealnym’ chłopakiem, nie mając pojęcia o fakcie, że on i moja najlepsza przyjaciółka pieprzyli się przez dwa lata za moimi plecami. – Próbuje się uśmiechnąć, ale złość mnie przytłacza. W samochodzie zapada niezręczna cisza. Jake powoli zdejmuje ze mnie swoje ramiona prawdopodobnie, dlatego, że jestem szurnięta. Już zamierzam ich przeprosić za mój chwilowy pokaz dziwactwa, kiedy Lucy zaczyna mówić. - Zdecydowanie powinnaś porysować samochód tego kretyna - mówi, na wpół ziewając. Wszyscy się odwracają w jej stronę, potem powoli w moją. Powinnam obrócić to w żart i potraktować, jako przelotną uwagę, niewinny dowcip między przyjaciółmi. - Tak właściwie, to mam jego kluczyki. Znam jego samochód i nikogo nie ma w domu. – Nie mogę powstrzymać uśmiechu, skradającego się na moje usta. Patrzę na szczerzącego się Jake’a, mierzącego mnie wzrokiem z ukosa. - Czekaj - Cam przerywa ciszę - czy ty właśnie mówisz, że masz jego kluczyki, wiesz gdzie jest jego samochód i nikogo nie ma w pobliżu? Kiwam powoli głową, zerkając na wszystkich. - Ooo! – grucha Heidi. - Operacja „Chaos” – oznajmuje Dylan głośno, ściąga Heidi ze swych kolan i umieszcza obok siebie. To więcej słów, niż kiedykolwiek słyszałam z jego ust. W ciągu dwóch sekund, chłopcom w jakiś sposób udało się przemieścić dziewczyny na jedną stronę limuzyny, podczas gdy oni dyskutują po jej drugiej stronie. - Co oni robią? – pytam Heidi, ale to Lucy za nią odpowiada. – Zaufaj nam, lepiej, żebyś nie wiedziała. Będzie śmieszniej.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Rozdział 4 *Mikayla* - Eee, ludzie - mówię, próbując dogonić chłopaków, gdy wchodzimy do całodobowego Walmartu13 – spóźnicie się na własny bal seniorów. - Nikogo to nie obchodzi, bylebyśmy dotarli tylko pod sam koniec, gdy będą ogłaszać, że nasza mała Heidi została królową balu, wszystko w porządku, mamy jeszcze parę godzin – odpowiada Logan, klepiąc Heidi w tyłek. Ta piszczy i chowa się za Dylanem. - Dotknij jej jeszcze raz, a połamie ci ręce, dupku. – Dylan piorunuje wzrokiem Logana, a ten wyrzuca do góry ręce w geście obrony. Pierwszy z nich jest typem faceta, który dużo nie mówi, ale gdy już to robi, musisz go słuchać. Teraz mogę go zobaczyć w całej krasie i jest ogromny. Większy niż inni chłopcy. Wygląda na opiekuńczego i wiernego oraz gotowego oddać całego siebie swojej dziewczynie. Właśnie pojęłam, dlaczego Heidi go kocha. Też bym pokochała kogoś takiego. To znaczy myślę, że bym to zrobiła. Wchodzimy do sklepu. - Co my tu w ogóle robimy? Po co tu przyjechaliśmy? – pytam samą siebie. - Niech cię już o to głowa nie boli – grucha Logan, podczas gdy jego ręce wędrują w dół moich pleców, aż w końcu ściska nimi mój tyłek. - Zabieraj ode mnie łapy, zanim pozwolę Dylanowi spełnić swoją obietnicę. – zabrzmiało to bardziej jak żart, ale mówiłam serio. - Obawiam się, że to nie Dylana powinienem bardziej się bać. – mamrocze pod nosem, podczas gdy Jake staje pomiędzy nami i go odpycha. – Zostaw ją w spokoju, dupku podaję mi swoją dłoń. - Idziesz ze mną? Przyjmuję ją ochoczo. - Hmm, a co z resztą? – pytam. Naprawdę chcę wiedzieć, na czym polega ich plan. Co to jest ta operacja „Chaos’’? Mam nadzieję, że to nic nielegalnego. Przecież w ogóle nie znam tych ludzi, a co jeśli kupują materiały wybuchowe, by podłożyć bombę w samochodzie Jamesa lub w jego domu? O Boże, a jeśli chcą go zab… - Wyluzuj - śmieje się Jake - przecież to tylko zabawa, zaufaj mi, okej? – pewnie musiał wyczuć moje obawy. Posyłam mu uśmiech i potakuję. - Teraz lepiej mi w tym pomóż. Nie mam o tym zielonego pojęcia – mówi wskazując na przestrzeń wokół nas. - Co? - rozglądam się dookoła, zauważając, że jesteśmy w dziale odzieżowym dla mężczyzn. – Um, okej. – Lustruję go wzrokiem. Ciągle ma na sobie spodnie od fraku oraz gładki, biały podkoszulek bez rękawów. Pod materiałem rysują się umięśniony tors i muskularne plecy. - A co jest nie tak z tym, co masz na sobie? – pytam, unosząc brwi i drocząc się z nim. - Ha, ha, ha bardzo śmieszne. – odpowiada płasko - byłoby w porządku, gdybym chciał wyglądać jak Eminem w 2001 roku - oboje się śmiejemy - Muszę kupić czarną koszulę pasującą do twojej sukienki i krawat w kolorze kwiatka, który masz na przedzie – mówi, przechadzając się pomiędzy wieszakami. Zerkam w dół na swój strój. Nawet nie pamiętam, w co byłam ubrana. Mój umysł jest ciągle trochę zamglony. Jake ściąga z wieszaka czarną, frakową koszulę, ubiera ją na siebie, wygładzając zagięcia, a następnie odrywa metkę i wkłada do kieszeni. Powoli zaczyna ją 13

Amerykańska sieć supermarketów..

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

zapinać. Odwracam wzrok, czując, że oglądanie go jak się ubiera jest zbyt intymne. Pomijając ten fakt, podejrzewam, że on może chcieć ukraść ten ciuszek, a ja nie chcę być jego wspólniczką czy coś. Kieruję się do działu z krawatami po dwa dolary i znajduje idealny, który pasuje do mojego kwiatka – małej dalii, znajdującej się tuż pod moimi piersiami. – Ten tutaj powinien się nadać. Powoli podchodzi do mnie leniwym krokiem z uśmiechem na twarzy. – Idealny. – Bierze go z moich rąk, marszcząc brwi. – Cholera, moja mama byłaby zawiedziona. – śmieje się. – Nie mam pojęcia, jak się go wiąże. - Mogę ci z tym pomóc. – biorę go z jego rąk i zabieram się za to w sposób, jaki pokazała mi mama. Powiedziała, że pewnego dnia jakiś mężczyzna doceni tę umiejętność. Kto by przypuszczał, że będzie miała rację. Zaczynam owijać krawat wokół kołnierzyka, kiedy nagle sobie uświadamiam jak blisko siebie stoimy. Serce wali mi mocno w piersi, a mój umysł się rozmywa. Czuję jego oddech na czubku głowy. Otacza mnie zapach jego wody kolońskiej, i chociaż nie jest to jakaś duża ilość, to i tak kręci mi się w głowie. Zamykam oczy, by uspokoić rozszalałe nerwy. Natomiast on intensywnie się we mnie wpatruje. Robię mały krok w tył, zanim otwieram oczy i zmuszam się do uśmiechu. – Teraz wyglądasz bardziej jak Eminem w 2005 roku – trącam go lekko w klatkę piersiową, a on się śmieje, gdy kierujemy się na przód sklepu. Wszyscy już na nas czekają. Cokolwiek kupili, jest w reklamówkach, więc nie mogę tego zobaczyć. Jake przechodzi przez jedyne otwarte przejście i gwałtownie się zatrzymuje naprzeciw kasjerki, powodując, że wpadam na niego i tracę równowagę. Odwraca się i szybko mnie łapie tuż ponad łokciami. Gdy już stoję, wyciąga dwie metki z kieszeni i podaje je kasjerce. Dziewczyna jest kilka lat od nas starsza, ale nie przeszkadza jej to w lustrowaniu go wzrokiem od dołu do góry i mruganiu do niego. - Yyyy, chciałem za to zapłacić – mówi Jake, poprawiając krawat i nie zwracając na nią uwagi. Dziewczyna nie odzywa się słowem, ciągle pożerając go wzrokiem. Jake wydaje się czuć nieswojo. Po zapłaceniu, podchodzimy do reszty i kierujemy się do limuzyny. - Koleś - mówi Logan - ta laska zdecydowanie miała ochotę cię przelecieć w składziku. - Nie każdy jest taką świnią jak ty, Logan – burczy Heidi, gdy sadowimy się w samochodzie. - Nie znoszę takich dziewczyn - potrząsa głową Jake - to znaczy, nie mówię, że my… rzuca mi szybkie spojrzenie i odwraca się do Heidi. – Ale w razie gdyby Mikayla była moją dziewczyną i bylibyśmy na randce. To oczywiste, że jesteśmy tu w jakiś sposób razem, mam na myśli to, że zbliżyliśmy się do siebie. Już sam nie wiem. – wzrusza ramionami. – Po prostu to byłoby lekceważące zachowanie w stosunku do Mikayli, jeśli byłaby moją dziewczyną14. Rumienię się i wbijam wzrok w podłogę. Czuję, że Heidi się we mnie wpatruje, ale nic nie mówi. - Ojej, Jakey jak zwykle dżentelmen. – grucha Cam. - Cokolwiek - burczy Dylan - chodźmy narozrabiać. *** 14

Ktoś tu się chyba zakochał, Jake  Chłopie, ale gadasz bez sensu xD

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Butelkę barwnika spożywczego, setek karteczek samoprzylepnych, płyt muzyki metalowej, torebkę cukru, pięciu worków na śmieci pełnych popcornu i jedną rolkę przezroczystej folii później, stoimy i podziwiamy nasze dzieło sztuki, pękając ze śmiechu. Dla zewnętrznego świata jesteśmy tylko grupą szalonych dzieciaków robiących psikusa jednemu z naszych przyjaciół. Nawet kierowcy limuzyny nie udaje się powstrzymać chichotu. - Ile wam wiszę ludzie? Mam na myśli pieniądze. To z pewnością nie była tania akcja i to przecież ja jestem przyczyną tego całego zamieszania, prawda? Logan spogląda w stronę Jake’a, a ten odchrząkuje – To nic takiego, Mikayla. Mamy przeznaczony specjalny fundusz na takie gówna, tylko, że tym razem naszą ofiarą nie jest ktoś, kogo znamy. Te dupki kochają takie rzeczy, więc się tym nie przejmuj. Zerkam w stronę Logana, ale on się tylko uśmiecha, potakując entuzjastycznie. Czuję usta Jake’a, zbliżające się do mojego ucha. – Wszystko w porządku, Mikayla? Kiwam głową, posyłając mu uśmiech. Następnie kieruję wzrok ku sąsiedniemu domowi. Ku sylwetce dziewczyny oświetlonej przez pojedyncze światło w oknie sypialni. Ku sypialni gdzie mój chłopak lub raczej były chłopak prawdopodobnie pieprzył się z moją byłą najlepszą przyjaciółką setki razy. Czuję wzbierające się łzy pod moimi powiekami i jestem pewna, że gdy zamknę oczy, one nadejdą. Jake podąża za moim spojrzeniem i dostrzega dziewczynę w oknie. Logan też musiał ją zauważyć, ponieważ nagle pyta. - Czy ona będzie jakimś problemem? Kręcę głową. – To Megan. - Kurwa. – mamrocze pod nosem Jake. Łzy przejmują nade mną kontrolę, a w następnej chwili czuję ramiona Jake’a wokół mnie. Ukrywam twarz na jego piersi, a on trzyma mnie w objęciach. - Yyy, ludzie - mówi Heidi. Nawet nie podnoszę głowy z jego klatki piersiowej. – Za dwadzieścia minut ogłaszają króla i królową balu.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Rozdział 5 *Mikayla* Megan i ja nie byłyśmy typowymi najlepszymi przyjaciółkami, jakbyście sobie mogli wyobrażać. Diametralnie się różniłyśmy niemal we wszystkich sprawach. Ona była główną czirliderką o smukłym, gorącym ciele, długich, lśniących blond włosach i błyszczących, niebieskich oczach. Bawiła się chłopakami, a oni to akceptowali. Megan znała swoje atuty i wykorzystywała je na swoją korzyść. Ludzie zdawali się nie brać jej na poważnie, do perfekcji opanowała rolę ptasiego móżdżka, ale ja należałam do niewielu szczęśliwców, którzy mogli poznać jej drugą stronę. Poznałyśmy się w piątej klasie. Właśnie się przeprowadziła, bo jej mama dostała tutaj pracę. Pamiętam, że siedziałam przed nią w ławce, podczas gdy ona gawędziła ze wszystkimi naokoło. Wszystko, co słyszałam, to jej ciągłe gadanie o sobie. Dziewczyny to kochają. Byłam odwrócona przodem do klasy, próbując się skoncentrować na zadaniu, które mieliśmy zrobić, a ona chichotała i rozmawiała z każdym, kto jej słuchał o przyborach szkolnych, których zawsze miała podwójną ilość. Nazywała je awaryjnymi rzeczami: awaryjna linijka, awaryjna gumka do mazania, awaryjna strugaczka itd. Do tamtego momentu straciłam wątek i odwróciłam się do niej, posyłając spojrzenie pełne nienawiści. Spojrzała na mnie i uśmiechnęła się tym odsłaniającym zęby uśmiechem. Sapnęłam i z powrotem usiadłam przodem do klasy, przeszukując piórnik w poszukiwaniu linijki, by zaznaczyć marginesy na następnej kartce. Zorientowałam się, że musiałam ją zostawić w książce, gdy czytałam w czasie lunchu. Podniosłam rękę - Pani Spencer? – nauczycielka spojrzała na mnie znad oprawek swoich okularów. – Yyy, ja… Nie mam linijki… Czy mogę yy… Mogłabym pójść do szafki i ją przynieść? – Zanim mogła odpowiedzieć, poczułam lekkie szturchnięcie w ramię. Odwróciłam się, by zobaczyć linijkę cale od mojej twarzy. Popatrzyłam na Megan pytającym wzrokiem, ale ona tylko się uśmiechnęła – W sytuacjach awaryjnych. – wzruszyła ramionami. Od tej pory stałyśmy się najlepszymi przyjaciółkami.

*** Tego lata przed pierwszym rokiem w liceum, spędzałyśmy czas jedząc lody na patyku na dachu jej domu. Pracowałyśmy nad naszymi opaleniznami, co zdecydowanie należy do rzeczy, które robią licealistki. - Myślisz, że ludzie będą się z nas śmiali, bo nie mamy chłopaków? - pyta Megan, ni stąd ni zowąd. Nawet nie myślałam jeszcze o chłopakach w ten sposób. Późno zaczęłam dojrzewać. Po prostu wzruszyłam ramionami. - Zamierzam mieć chłopaka w przeciągu miesiąca – powiedziała bardziej do siebie niż do mnie. Następnie skinęła głową na znak aprobaty. - Okej Meg, tylko mnie w to nie wciągaj. Jest mi dobrze, tak jak jest – odpowiedziałam, zwężając oczy. Parsknęła. – Jakbym w ogóle to rozważała. Myślisz, że cię nie znam? – droczyła się, przyciskając rękę do serca. - Po prostu nie chcę mieć stałego chłopaka w liceum. To nie w moim stylu. I nie chcę mieć do czynienia z tymi wszystkimi pytaniami, gdy szkoła się skończy: ‘Gdzie zamierzasz iść na studia?’ ‘Może powinniśmy iść razem?’ ‘Czyje marzenia są ważniejsze?’ bla bla bla.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Patrzyła na mnie przez chwilę, po czym uniosła rękę, wstała i zaczęła paradować po dachu z rozmarzeniem w oczach – Cóż Panno Zbyt Dojrzała… Chcę się zakochać… WIELE RAZY… Chcę łamać serca...WIELE RAZY… Chcę mieć dużo niezręcznych pierwszych randek i pierwszych pocałunków przy frontowych drzwiach przed domem. Chcę się uganiać za chłopakami i być zdobywana. Chcę trzymać za rękę jakiegoś boskiego chłopaka, idąc korytarzem i sprawiać, że inne dziewczyny będą zazdrosne, bo ten chłopak nie może oderwać ode mnie wzroku. Chcę szaleć, bawić się. Chcę uprawiać seks. O Boże, …tak… dużo seksu. Gapiłam się na nią zszokowana z otwartą buzią, podczas gdy ona tylko na mnie spojrzała i wybuchnęła śmiechem. To był taki rodzaj śmiechu, który doprowadzał mnie do łez, za każdym razem, gdy go słyszałam. Siedziałyśmy na dachu chichotając. Wydawałoby się, że minęły godziny, ale w rzeczywistości to było tylko kilka minut. Nasz śmiech się nasilił, gdy usłyszałyśmy dźwięk klaksonu. Odwróciłyśmy głowy w kierunku jego źródła i doprowadziło nas to do sąsiedniego domu i ciężarówki do przeprowadzek cofającej na podjazd - O Boże, - powiedziała Megan wzdychając. – ten dom w końcu został sprzedany. Mam nadzieję, że to nie będą jacyś beznadziejni ludzie, zbierający jakieś przypadkowe gówna do kolekcji, którzy musieliby wzywać straż pożarną, żeby posprzątała ich dom, a w rezultacie znaleźliby… - patrzy w niebo zamyślona - kobietę ważącą pięć miliardów funtów15, która utknęła pod stertą pustych, skonfiskowanych pojemników po puddingu czekoladowym, a potem musiałby przyjechać dźwig, żeby ją wyciągnąć z domu tak jak było w Gilbercie Grape.16 Następnie wzięliby ją do szpitala, żeby odessać jej tłuszcz, a po trzech latach z tego domu wyłoniłby się jakiś przypadkowy dzieciak i zapukał do naszych drzwi z pytaniem? ‘Widziałyście moją piłkę do baseballa?’ 17 Gorzej by być nie mogło! Patrzę na nią i wybucham niekontrolowanym śmiechem, od którego kłuje mnie w boku. Śmieje się tak głośno, że kolorowe smarki z mojego loda ściekają mi z nosa. Gorące, prawda? Megan dołącza do mnie, a potem mówi. – Jasna cholera, Mick…, co to do cholery jest? Przestaję się śmiać natychmiast i podążam za jej wzrokiem, a potem go widzę i myślę: ‘Co do cholery?’ To chłopak. Najlepszy, jakiego w życiu widziałam. Mógł być w naszym wieku, ale wydaje się być większy. Coś w stylu ‘Ćwiczę, dźwigając ciężkie gówna, naprawdę ciężkie’, a nie: ‘Ćwiczę, jestem zapalonym sportowcem.’ Chłopak z farmy? Nie mam pojęcia. Nigdy o tym nie myślałam. - Chodźmy się przywitać. – oświadcza Megan, wchodząc przez okno do swojego pokoju. Stoję w miejscu, nie mogąc zrobić kroku i gapiąc się na niego, podczas gdy on pokonuje drogę do domu skanując okolicę, tak jakby nigdy nie widział domu. Może nie widział. Ma ciemne blond włosy ukryte pod bejsbolówką, a ubrany jest w ciemne dżinsy i zwyczajną szarą koszulkę. Zastanawiam się, w jakim kolorze są jego oczy, kiedy nagle unosi wzrok i spogląda w górę, przyłapując mnie na gapieniu się na niego. Zabijcie mnie. Zabijcie. Mnie. Teraz.

15

funt=454 g Bohater filmu: ‘Co gryzie Gilberta Grape’a’ – koleś zajmuje się swoją otyłą matką, chorym umysłowo bratem i dwoma siostrami 17 WTF?! Co ona ogląda? O.O 16

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Czuję rumieniec skradający się na moją twarz i jestem pewna, że on też to widzi. Leniwy uśmiech pojawia się w kąciku jego ust. Podnosi rękę, machając w moim kierunku. Zmuszam się do uśmiechu, co bardziej wygląda jakbym miała zaparcia. Właśnie wyciągam dłoń, by mu odmachać… - Mikayla!... No chodź! – krzyczy Megan, głosem przypominającym strzygę. Szybko wstaję i rzucam się do okna, potykając się na rynnie i upadam na tyłek. – Co jest z tobą nie tak? – Megan patrzy na mnie takim wzrokiem, jakby urosła mi druga głowa. - Duży chłopak z farmy. – CO? – Proszę, Zabijcie. Mnie. Teraz. Do czasu aż uspokoiłam swoje gwałtowne bicie serca i przekonałam Megan, że nie jestem kompletnie szalona, idę potykając się po podjeździe w kierunku domu sąsiadów. Zostałyśmy powitane przez kobietę przed czterdziestką, ubraną w spodnie dresowe i rozpakowującą kartony z czerwono-wiśniowej ciężarówki. Gdy nas widzi, uśmiecha się, jednocześnie ocierając pot z czoła– Wy dziewczynki pewnie jesteście naszymi sąsiadkami? – pyta? - Tak, ja jestem Megan, – sięga, by uścisnąć jej dłoń, – a to moja najlepsza przyjaciółka, Mikayla - szturcha mnie łokciem. - Dzień dobry, mam na imię, yyy… Mikayla – mówię, witając się z nią. Spuszczam wzrok, bo nie chce za bardzo przyglądać się twarzy kobiety, która prawdopodobnie jest matką chłopaka, którego właśnie pożerałam wzrokiem. - Dziewczynki, jesteście ładne jak z obrazka. – mówi przeciągając samogłoski teksańskim akcentem. – Mam na imię Sam. – odwraca się w kierunku domu. – Henry! Chłopcy! Nie odrywam wzroku od betonu na podjeździe, gdy słyszę otwierające się i zamykające się parokrotnie frontowe drzwi. - Tak, mamo? – pyta męski głos? Unoszę głowę i wtedy go widzę, tak, naprawdę go widzę. Brązowe oczy w kolorze syropu. Rozpoznaje mnie i staje naprzeciwko z uśmiechem na ustach. - Kochanie, to jest Megan, nasza sąsiadka. – ściąga czapkę i ściska jej dłoń, nie zdejmując oczu ze mnie. – A to jest jej najlepsza przyjaciółka, Mikayla. – Wymieniamy uściski i przysięgam, że przelatują między nami iskry, a moja ręka mrowi od tego doznania. Zastygam w bezruchu, nigdy czegoś takiego nie czułam. - Dziewczynki, to mój syn James. Gdzieś tutaj jeszcze jest ten młodszy. Jestem pewna, że go poznacie. - Miło was poznać. – James w końcu puszcza moją dłoń, a ja wewnętrznie płaczę. Megan patrzy na mnie jakby z tej drugiej głowy wyrastała mi trzecia. Na szczęście ratuje sytuację, rozmawiając z Jamesem. Nadal próbuję otrząsnąć się z szoku, który właśnie pobudził moje ciało do życia. Rozmawiają o szkole, sporcie, powodach, dla których się tutaj przeprowadzili, miejscach do odwiedzenia w okolicy i na wszystkie inne błahe tematy. W ten sposób dowiaduje się, że James jest nowym uczniem i będzie chodził do naszej szkoły. Świetnie. Będę milcząca przez następne cztery lata Słyszę swoje imię, ale nie wiem, jakie było pytanie. Megan szturcha mnie łokciem, patrząc na mnie z uniesionymi brwiami i wskazując głową w kierunku Jamesa. Powoli przenoszę na niego wzrok. – Co? – Jestem tak cholernie wygadana, że nie mogę sobie nawet porazić z moją gadatliwością.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

James odchrząkuje. – Miło było cię poznać, Mikayla, ale niestety muszę wracać do rozpakowywania reszty rzeczy. Mam nadzieję, że zobaczymy się w szkole lub gdzieś. – Zabrzmiało to bardziej jak pytanie, a nie stwierdzenie. Zanim mogę odpowiedzieć, jakiś dzieciak w wieku około ośmiu lat, pędzi ku nam. Biegnie prosto do Meg i mnie tak szybko, iż obawiam się, że nie wyhamuje przed nami. Wyciągamy ręce, żeby go powstrzymać przed wpadnięciem na nas, ale w ostatniej chwili się zatrzymuje, dzięki pracy swoich nóg. Wpatruje się w nas przez kilka sekund, które wydają się być minutami, nic nie mówiąc. Następnie posyła nam uśmiech. – Hej, nie widziałyście mojej piłki do baseballa? Nie możemy się powstrzymać. Wybuchamy śmiechem. Dwa tygodnie później, ja i James zaczynamy się umawiać. *** - Wszystko w porządku, Mikayla? – pyta Heidi z drugiej strony limuzyny. Musiałam gdzieś odpłynąć myślami. - Tak… - sapię – Po prostu… Nie mogę uwierzyć, że nie przewidziałam tego… - mówię, zbierając niewidzialny kłaczek z mojej sukienki. - Nikt nie podejrzewa ludzi, których kocha o bycie dupkami. – Heidi patrzy na mnie współczującym wzrokiem. - Albo bycie sukami. – dodaje Lucy.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Rozdział 6 *Jake* Docieramy na bal parę sekund przed ogłoszeniem wyników. W następnej chwili Heidi zmienia się z dziewczyny, którą jest na co dzień, w taką, której wszyscy się po niej spodziewają. Dumnie kroczy na scenę, uśmiechając się i wygłaszając krótką mowę. Królem balu został Doug, szkolny rozgrywający. To było oczywiste. Pozują do zdjęć, ale jest to cholernie niezręczne, ponieważ Doug ma świadomość, że Dylan go nieustannie obserwuje, a z nim się nie zadziera. I nie ma to znaczenia, że w pojedynku sportowym, świetnie by ze sobą pasowali. Jest tylko jedna rzecz, którą Dylan kocha bardziej niż koszykówkę i jest nią z pewnością jego dziewczyna. A uwierzcie mi, istnieje ogromna różnica pomiędzy tym sportem, a Heidi. Dostałby niezły opierdol, jeśli nie traktowałby jej poważnie. Nie jest typem faceta, który daje dziewczynie serduszka i kwiatki, ale powierza jej całe serce i duszę, i niech mnie szlag, jeśli każda z nich wolałaby bardziej kwiaty od tego.

*** Nasz wzrok skierowany jest ku scenie, kiedy naglę widzę Casey, zmierzającą w moją stronę. Zaczynam panikować i przybliżam się do Mikayli. Wiem, że to idiotyczne zachowanie z mojej strony, ale nie pomyślałem o tym, dopóki tego nie zrobiłem. Mikayla unosi na mnie wzrok, marszcząc brwi i domyślam się, że zauważa moją panikę, bo następnej chwili jej oczy podążają za moim spojrzeniem i wtedy rozumie, co się dzieje. Oplata swoimi małymi dłońmi moją talię i przyciska się do mego boku, a jej głowa spoczywa w zgięciu mojego ramienia, gdy owijam ramię wokół jej barków. - Cześć, Jake - grucha Casey będąc cale od nas - Kim jest twoja mała przyjaciółeczka? Nie widziałam jej nigdy z tobą. Wzdrygam się, słysząc jej słowa, natomiast Mikayla spina się na chwilę, ale w następną dochodzi do siebie. - Casey, to jest Mikayla. – Mikayla się śmieje. – Kochanie, nie musisz być taki oficjalny. – wyciąga dłoń, by się przywitać. – Chodzisz tu do szkoły, Lacey? - Mam na imię Casey. - Oh. – potakuje Mikayla, posyłając jej uśmiech. Następnie spogląda na mnie tymi swoimi brązowymi oczami Bambie. Przebiega dłońmi w górę i w dół po mojej klatce piersiowej. – Jestem spragniona, kochanie. Chodźmy się czegoś napić, a potem jedźmy do hotelu. – mówi wystarczająco głośno, żeby Casey ją usłyszała. Staje na palcach i szepta mi do ucha. – Nie mam na sobie bielizny. – Nie wiem, czy Casey to słyszy, ale zdecydowanie widzi moje rozszerzające się ze zdziwienia oczy. To, czego nie może dostrzec, to mój drgający na samą myśl o tym, kutas. Cholera, co ze mnie za facet. Spoglądam w dół, ale ona tylko posyła mi złośliwy uśmieszek. - Cóż, a więc udanego wieczoru. – wtrąca Casey i już jej nie ma. W tej chwili Heidi schodzi ze sceny. – Czy to właśnie była Casey? Czego chciała tym razem? - pyta, obserwując jak tamta druga wchodzi na parkiet. Heidi odwraca się i wskazuje palcem na nas. – Co do cholery się tutaj dzieje?

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Nagle sobie uświadamiamy, że dalej stoimy zamknięci w swoich ramionach i natychmiast się z nich uwalniamy. Robię to z wahaniem i nie mogę przestać się gapić na tył jej sukienki Mikayli, a dokładnie na jej tyłek, by zobaczyć czy faktycznie nie ma na sobie bielizny. Jestem takim dupkiem. - Chodźmy stąd, nudzi mi się – mówi Cam, podczas gdy Logan podchodzi do naszej grupki z rozczochranymi włosami i marynarką w ręce. - Jestem gotowy do wyjścia. – mówi, a my wszyscy gapimy się na niego. – Co? Właśnie sprawiłem, że jakaś kujonka z zespołu nigdy nie zapomni tej nocy.

*** Jesteśmy z powrotem w limuzynie i jedziemy przez jakiś las. Myślę, że Mikayla się trochę martwi, bo jej oczy cały czas wędrują od okna do jej komórki. Szturcham ją łokciem, - Nie bój się, mówiłem ci, że nie jestem psycholem i nie zamierzam cię zabić. Możemy ich tylko podrzucić i możesz wrócić do domu, jeśli chcesz. - Jest w porządku. – uśmiecha się. – Wolę być tutaj, niż gdziekolwiek indziej.

*** *Mikayla* Limuzyna zatrzymuję się na jakiejś polanie pośrodku niczego i wychodzimy na zewnątrz. Widzę starego pikapa, który pewnie już jest niesprawny i ognisko. Logan wraz z Dylanem zaczynają je rozpalać, a Cam i Jake wskakują na pakę, by ściągnąć z niej parę krzeseł i lodówkę turystyczną pełną piwa. Cam i Lucy siadają na pace, a reszta ma do dyspozycji trzy krzesła. Dylan z Heidi na kolanach zajmują jedno, a Logan bierze następne. Jake natomiast trzyma swoje w ręce. – Usiądź Mikayla, ja postoję. - Przepraszamy, - Heidi podnosi piwo - ale nie spodziewaliśmy się dodatkowej osoby, nie żebyś nie była miłą niespodzianką tak w ogóle. Odwracam się do Jake’a. – Nie ma sprawy. Postoję. To twoje krzesło, twoje ognisko, twoje… - Mam dla ciebie przygotowane miejsce, kochanie. – mówi Logan, wskazując swoje kolana. Marszczę nos na jego słowa, a Heidi to zauważa i się śmieje. Logan jest przystojny, nie zrozumcie mnie źle. Gdybym była inną dziewczyną, pewnie bym omdlewała na jego widok. Ale fakt, że wylał na mnie piwo i prawdopodobnie pieprzył się z jakąś niewinną dziewczyną na swoim balu, a potem ją tam zostawił, sprawia, że jego boski wygląd nie jest tego warty. Zanim mogę się zorientować, czyjaś ręka owija się wokół mojej talii i ląduje na kolanach Jake’a z nogami po jednej stronie, siedząc bokiem do niego. – Myślę, że raczej nie skorzysta. – mówi tym swoim akcentem, co bardziej przypomina coś w stylu. - Ruczczej nie. Przyznaję się sama przed sobą, że akcent mnie podnieca. James przeciągał samogłoski swoim teksańskim akcentem, co było bardzo seksowne, niezbyt sprośne, ale idealne. Kochałam sposób, w jaki ściągał czapkę z głowy i mówił: ‘tak, proszę pani’, gdy poprosiłam go o coś do zrobienia. Wiedział jak to na mnie działało, więc robił to tak często jak to było tylko możliwe. Pieprzony James, tak bardzo go kochałam.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Zanim mogę jakoś zareagować, dwie dłonie ścierają łzy z mojej twarzy, o których nawet nie miałam pojęcia, że spadają. Jake umieszcza opuszki palców na moich policzkach i spogląda mi głęboko w oczy. Musiał dostrzec w nich tyle bólu, smutku, złości i żalu, natomiast wszystko, co mogę zobaczyć w jego oczach to pocieszenie i zrozumienie. Kiwa głową i przybliża moją głowę do swoich ust, by umieścić jeden słodki pocałunek na mojej skroni. Wszystko, co czuję w tym momencie to wirowanie świata wokół mnie. Naokoło toczą się rozmowy, ale ja totalnie odleciałam. - Nie mogę się doczekać, by zaliczyć te wszystkie bary w okolicy UNC18 - mówi jeden z chłopaków, ale nawet nie wiem, który. - Co? – podnoszę wzrok? – Kto idzie na UNC? Cam się śmieje. – My wszyscy. A co? Ty też tam idziesz? Cam mierzy wzrokiem Jake’a przez chwilę, następnie patrzy na mnie. – Tak, twój chłopak Jakey ma tam zapewnione całkowite stypendium sportowe. – uśmiecha się ojcowskim spojrzeniem, pełnym dumy. – Z pewnością będzie tam początkującym miotaczem, jako nowy student. Odwracam głowę do Jake’a , kiwającego nieśmiało głową. – Nie pierdol. - Pierdolę. – odpowiada z kamienna twarzą. - A co z resztą – rzucam spojrzenie Hedi, bo myślę, że pewnie będziemy studiować ten sam kierunek. - Częściowe stypendium na kierunku twórcze pisanie lub dziennikarstwo, jeszcze się nie zdecydowałam. – wzrusza ramionami. - Bez jaj! – mówię głosem pełnym niedowierzania. – Ja tak samo. Częściowe stypendium i tak dalej. - Nie pierdol. – mówi. - Pierdolę. – odpowiadam. - Jake i ja jesteśmy jedynymi szczęśliwcami mającymi stypendium. – oświadcza. – Cam wraz z Dylanem będą dzielić akademik, a Heidi i Logan spełniać się w bractwach. – śmieje się wraz z resztą. Rzuca okiem w stronę Jake’a i czuje jak przesuwa się pode mną. - A co z tobą? – pytam go. Wzrusza ramionami. – Jeszcze się nad tym nie zastanawiałem.

*** Reszta nocy przebiega na piciu piwa i gównianych rozmowach. Jestem już trochę wstawiona, no może więcej niż troszkę, ale świetnie się bawię. Ból w mojej piersi stał się odrobinę mniejszy. Lucy zaczyna grzebać w swoim plecaku w poszukiwaniu e-czytnika. - Poważnie, Luce? – pyta Hedi. - Pozwól jej czytać. – odpowiada Cam z ironicznym uśmieszkiem. Jego oczy są niewyraźne, zdecydowanie jest pijany. - Zamknij się… - mamrocze Lucy pod nosem. - Co?... O co chodzi? – Logan podnosi wzrok znad telefonu. Cam zaczyna się śmiać. – Uwielbiam, kiedy czyta. – Odwraca się do niej, a jej twarz zaczyna się wykrzywiać i przyjmować lekkim odcień czerwieni. – Czyta te wszystkie świńskie książki, pełne sprośnego gówna, seksu i bdsm. 18

University of Northern Carolina ( Uniwersytet Północnej Karoliny)

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

- O mój Boże, zamknij się w końcu Cameron. – wyciąga rękę, by zakryć mu usta, ale jest zbyt szybki i zeskakuje z ciężarówki, przechadzając się wokół ogniska. Kontynuuje, - Czasami, kiedy jesteśmy w łóżku i ona czyta, zaczyna wydawać z siebie te małe jęki… - próbuje się nie śmiać, ale my i tak chichoczemy. Lucy zeskakuje z ciężarówki, ściąga szpilki i zaczyna do niego podchodzić, jakby był jej świętością. – Przysięgam na Boga, Cameronie Alladynie Gordon! Lepiej się zamknij, albo będziesz tego żałował przez następny rok! - Alladyn! – wszyscy krzyczymy i wybuchamy śmiechem. Z jakiegoś powodu, Cam nie przestaje mówić… - Te wszystkie książki… - nie przestaje cofać się ku nam, a Lucy za nim podąża, próbując zakryć mu usta, ale odpycha jej ręce. Jest wkurzona, ale próbuje ukryć uśmiech. Nie wie czy ma się śmiać czy płakać. - Nie żartuję, chłopaki. Te książki są pełne pornografii i opowiadają o gładkich wałach, żylastych fiutach i innych gównach. – Logan leży teraz na ziemi, trzymając się za bok. - Czasami gdy czyta, nagle odkłada książkę i patrzy na mnie takim wzrokiem jakby chciała mnie pożreć, dosłownie. – wrzeszczy, śmiejąc się głośniej i próbując odeprzeć jej ręce, które chcą zakryć mu usta. – Oczywiście, nie mam nic przeciwko temu. To jest gorące jak cholera. Lucy chce wypróbować wszystko, o czym czyta w tych książkach. Mówię wam… wszystko. Uczy się różnych rzeczy z nich, więc nie obchodzi mnie co i ile czyta, tak długo jak czerpię z tego korzyści. Moja twarz jest zakopana w szyi Jake’a i nie mogę powstrzymać śmiechu w moim gardle. Logan nadal zwija się na ziemi, a Heidi ociera łzy z twarzy. Nawet Logan odrzucił głowę do tyłu, a jego ciało trzęsie się od cichego śmiechu. Głęboki chichot Jake’a jest tak blisko mojego ucha, że czuję na sobie jego oddech. Cam kontynuuje, uciekając szybciej od Lucy. – W tamtym tygodniu pozwoliła zrobić sobie… Lucy piszczy. Wybuchamy głośniejszym śmiechem. Jej twarz jest cała czerwona, ale nie udało jej się złapać Cama, więc stoi pokonana. Powoli do niej podchodzi, a ona go policzkuje. Wszyscy milkniemy, ale chichot wciąż jest w nas. Gapimy się na nich… czekając, gdy Cam mówi. – Kochanie, przecież wiesz, że lubię to robić na dziko. – A potem przerzuca ją sobie przez ramiona i kierują się w kierunku krzaków z krzyczącą i walącą go po plecach Lucy.

*** Trzydzieści minut później wracają, przebrani. To oczywiste, co właśnie robili. Gdzie oni do cholery poszli? Patrzę w kierunku miejsca skąd przyszli i widzę światło w drewnianej chacie. - Gdzie my do cholery jesteśmy? – pytam. Wszyscy tłumią śmiech. - To posiadłość mojej rodziny. – mówi Lucy siedząc tyłem na części pikapa. – Mieszkamy tak jakby na miliardzie akrów. Mój tata zbudował tę chatę, gdy chciałam uciec. Mam sześciu młodszych braci, a moja mama umarła kilka lat temu, więc jestem tylko ja. Nie słyszą żadnego gówna stąd. Praktycznie tu mieszkam, Cam też. - Twój tata nie ma nic przeciwko, że jesteś tu sama.. albo z Camem? – pytam z uniesionymi brwiami. - Mój tata gra naiwnego, myśli, że Cam wychodzi każdej nocy. Jestem jego jedyną córką i jest przekonany, że wszystko co robię to czytanie książek i uczenie się. Pewnie o tym za dużo nawet nie myśli. To nie tak, że wciągam kokę, mam pełno tatuaży lub jestem wykolczykowaną gotką. – wzrusza ramionami. - Martwiłabyś się, gdybyś była moją matką?

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

- Prawdopodobnie, nie – mówię. – Ale gdybym wiedziała, że jesteś dziwakiem w łóżku lub damą do towarzystwa, to miałabym pewne obawy. Wszyscy parskają śmiechem. Logan podchodzi do miejsca w pikapie, gdzie jest iPod i odtwarza ‘Yeah’ Ushera. Kiedy Ludacris rapuje w tym wersie, gdzie pojawia się słowo ‘ dama do towarzystwa…’, wszyscy je krzyczymy. Logan zna całą zwrotkę na pamięć. Wstajemy i zaczynamy tańczyć jak jakieś głupki, myśląc, że ruszamy się dokładnie tak jak Usher. Naśladujemy jego ruchy, ale to bardziej wygląda jakbyśmy mieli padaczkę, nawet Dylan łapie rytm. Piosenka dobiega końca, a my stoimy w kółku. Heidi podnosi piwo. – Za starych przyjaciół i za tych nowych. – mówi, mrugając do mnie. Wszyscy bierzemy łyka. - Za znalezienie idealnej dziewczyny twoich marzeń, z którą będziesz mógł dzielić całą swoją przyszłość. – mówi Dylan, obejmując ją w talii i całując w policzek. – Dziewczyny wpadają w zachwyt, a chłopaki nabijają się z jego słów. Pijemy. - Za rozwiązłe, łatwe panienki na studiach. – sapie Logan. Pijemy. - Za tego, kto napisał ’ 50 twarzy Grey’a ’, kimkolwiek on był. – Cam wznosi oczy do nieba, jakby dziękował za to Bogu. Śmiejemy się i pijemy. Lucy uderza go żartobliwie w pierś, prawdopodobnie mocniej niż przypuszczał, bo nagle zgina się z bólu. – Za Josha Benneta. – mówi, stukając piwem o moje. Jesteśmy jedynymi, które piją. Cam zwęża oczy. Wszyscy mierzą wzrokiem Jake’a, stojącego obok mnie. – Za bejsbol. – jęczą. - Jesteś takim gównianym dzieciakiem, Jacob. – mówi Logan. To pierwszy raz, kiedy ktoś nazwał go tym imieniem. Wzrusza ramionami i biorą łyk piwa. - A co z tobą, Mikayla? – Logan mi się przygląda. Myślę przed chwilę nad toastem i uśmiecham się. – Za to by źli ludzie, nie dyktowali ci, kiedy jest czas na dobrą zabawę. Przez chwilę panuje cisza. – Holaaaa… - krzyczy Cam, chcąc wydobyć z siebie swoją ciemną stronę. Śmiejemy się i pijemy. - Ooooo! – mówi Logan podniesionym głosem, potrząsając szyją, strzelając palcami i naśladując jakąś dziewczynę, ale patrzy wprost na Heidi. – Musimy zabawić się w cholerną improwizację, teraz! – kontynuuje, śmiejąc się z Heidi. Podchodzi do swojego iPoda i szuka piosenki. Wiem, co jest pierwsze na jego liście. ‘Baby’ Justina Biebera. Potrząsam głową z rozbawieniem. Dzielimy się na chłopaków i dziewczyny, a oni zaczynają nam śpiewać serenadę. Otaczają nas, a Logan znowu zaczyna rapować. Chichoczemy, a łzy spływają po naszych policzkach. Nie mogę się doczekać, żeby opowiedzieć Emily i rodzicom o tej nocy, na pewno będą zachwyceni. Oczywiście oprócz tej części o zdradzającym mnie byłym chłopaku. Okazało się, że wszyscy zaplanowali skończenie tej nocy w chatce Lucy, oprócz Jake’a. Najwyraźniej wstaje codziennie o piątej rano, by pobiegać lub poćwiczyć albo coś w tym stylu. Po wymienieniu się numerami i powiedzeniu ‘do zobaczenia’ zamiast ‘do widzenia’, Jake i ja wsiadamy do limuzyny i kierujemy się do domu.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Rozdział 7 *Jake* Zostaliśmy sami w limuzynie jadącej do jej domu. Jesteśmy oboje wstawieni. To znaczy tak myślę, bo ja na pewno jestem. Fakt, że przez cały wieczór siedziała mi na kolanach w niczym nie pomógł, ale potrzebowałem czegoś, żeby się uspokoić. To był zły pomysł, ale z pewnością lepszy niż zostawienie jej na pastwę Logana, który próbowałby z nią Bóg wie, jakich rzeczy. Siedzę na jednym siedzeniu, a ona na innym i to jest największa odległość, jaka nas dzieli od tej sytuacji w restauracji. - Jake, powiedz kierowcy, żeby odwiózł cię do domu w pierwszej kolejności. Nic mi się nie stanie. Do mojego domu jedzie się jakieś czterdzieści minut, a to nie po drodze do twojego i będziesz się musiał znowu wracać… Przecież to bez sensu. Moja głowa przechylona jest na siedzeniu, oczy pozostają zamknięte. Próbuję uspokoić wirowanie wszystkiego wokół mnie. Otwieram jedno oko, by na nią spojrzeć. Leży z ciałem rozciągniętym na siedzeniu. – Wolałbym się upewnić, że bezpiecznie dotrzesz do domu. Nic nie mówi, po prostu się uśmiecha. Nastaje kilkuminutowa cisza, podczas której oboje odtwarzamy przebieg całej nocy. Mogę się założyć, że nasze wersje kompletnie się od siebie różnią. W pewnym momencie kierowca zaczyna przeklinać i zatrzymuje się gwałtownie, powodując, że Mikayla upada na podłogę z łomotem. - Bardzo przepraszam, - kierowca macha ręką w powietrzu, - przeklęte króliki! Klękam na podłodze, żeby sprawdzić co z Mikaylą, ale ona tylko chichocze do siebie. Może nic jej teraz nie boli, ale z pewnością jutro odczuje skutki tego upadku. - Hej, Mikayla. Nic ci nie jest? Zraniłaś się? - lekko nią potrząsam. Próbuje usiąść, ale robi to z trudem, prawdopodobnie przyczyną tego jest alkohol. Owija ręce wokół mojej szyi, a ja podnoszę ją na siedzenie. - Nazywaj mnie Kayla. – mówi w moją klatkę piersiową. - Yyy… okej… ale twoi przyjaciele mówią do ciebie Micky, prawda? Patrzy na mnie tymi oczami jak u Bambie. – To prawda, Jake. – wzdycha. – Tak do mnie mówią, ale ty… - wbija palec w moją klatkę piersiową – możesz nazywać mnie Kayla, dobrze? Kiwam głową z głupkowatym uśmiechem widocznym na mojej twarzy. Zaczynam kłaść ją z powrotem na siedzeniu, ale jej uścisk zacieśnia się na mojej szyi. – Po prostu mnie trzymaj, proszę. – Nawet nie musi mnie o to prosić. Sadowię nas w wygodnej pozycji bokiem do moich kolan i mocno ją przytulam. Jej ramiona są wokół moich barków, a twarz w zgięciu szyi. – Dziękuje ci za dzisiejszy wieczór. Boże, gdyby cię nie było… nie wiem, co bym zrobiła. A twoi przyjaciele… po prostu mnie zaakceptowali i nie zadawali żadnych pytań. – Bierze wdech i pociąga nosem, tak że czuję wilgoć jej łez na mojej szyi. – Tak bardzo ci dziękuje. – A potem całuje mnie w szyję. Zamieram, ale ona kontynuuje. Rozsypuje miękkie, delikatne pocałunki w dół mojej szczęki, szukając ust. Nie powinienem jej na to pozwolić, jest bałaganem emocjonalnym i fizycznym. Odwracam dom niej głowę, by powiedzieć, żeby przestała, ale moje usta ocierają się o jej. Jej miękkie wargi pozostają na moich, podczas gdy całuje mnie raz, drugi, za trzecim razem pocałunek jest dłuższy, bardziej intymny. Zamykam oczy. Porusza ustami jeszcze parę razy, a następnie je otwiera, by wsunąć

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

język i posmakować moich ust. Jest to tak delikatny ruch, że pewnie bym go przegapił, gdybym tak bardzo nie próbował przyjąć wszystkiego, co mi daje, by zapamiętać to na zawsze. Odrywa się ode mnie i uśmiecha. – Mmmm – grucha i z powrotem zakopuje twarz w mojej szyi. Co. Jest. Kurwa. Jestem już taki twardy, a ona jeszcze na mnie siedzi. Kurwa.

*** Zasnęła na moich kolanach, przytulona do mnie. Delikatnie pochrapuje, ale to najbardziej uroczy dźwięk, jaki w życiu słyszałem. Kierowca limuzyny obniża oddzielającą nas szybę i mówi. – Jesteśmy już na miejscu, ale nie mogę dalej jechać. Jaki jest jej numer domu? - Co to znaczy, że nie możesz dalej jechać? - pytam próbując ją obudzić. – Kayla, jaki jest twój numer domu? Mikayla budzi się i rozgląda się po limuzynie, próbując ustalić gdzie się znajduje. - Wyjrzyj na zewnątrz. – mówi kierowca. - Nie wiem, co się dzieje, ale droga jest zablokowana. Naciskam guzik, by obniżyć szybę i spojrzeć. Wszędzie są wozy policyjne, straże pożarne i karetki. Tyle ludzi zgromadziło się na zewnątrz, że nie mogę nic więcej poza tym zobaczyć. Kayla też wygląda zza okna i nagle jej oczy wychodzą z orbit. - Co do cholery? – mamrocze, podczas gdy nerwowo szuka klamki i wybiega z limuzyny. Jest na zewnątrz tak szybko, że nawet nie mam czasu, by zrozumieć co się dzieje. Wyskakuję z auta i podążam za nią. Próbuje przepchać się między ludźmi wpatrzonymi w dom, ale jej drobna sylwetka jej to uniemożliwia i nagle odwraca się do mnie z oczami pełnymi łez i paniką wypisaną na twarzy. – To mój dom, Jake. Co do cholery się tutaj dzieje? Kurwa. Łapię ją za rękę i przepychamy się przez ludzi. Nie jestem w tym miły i tłum zaczyna się niecierpliwić. Robię na tyle miejsca, byśmy byli na przedzie gapiów. Dom został opieczętowany taśmą policyjną i wszędzie roi się od policji. Mikayla patrzy na mnie jakby miała cztery latka i nie potrafiła zrozumieć, co się dzieje. Zrywam taśmę i daję nura pod nią, kierując się w stronę domu. - Nie możecie wychodzić poza tę linię, dzieciaki. – krzyczy gruby policjant z notatnikiem w ręku, gdy rusza do nas. - Mieszkam tutaj. Proszę mi powiedzieć, gdzie są moi rodzice i siostra. – Mikayla zaczyna szlochać, podczas gdy trzymam ją w objęciach. Spogląda na policjanta i mówi łamiącym się głosem – Proszę, niech mi pan powie, co się dzieje, muszę ich zobaczyć. Gruby policjant patrzy na nią ze smutkiem i współczuciem. – Kochanie, daj mi chwilkę, dobrze? Musimy wykonywać swoją robotę – głaszczę ją po głowie, jakby była jakimś pieprzonym psem. – Mendoza! – krzyczy do młodego policjanta rozmawiającego z ludźmi i notującym coś. Ten natychmiast do nas podchodzi. – To jest panienka…? - Jones. – mówi Kayla. - Mendoza, to jest panienka Jones, mógłbyś ją odprowadzić do karetki zanim tu skończymy?

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Oczy Mendozy rozszerzają się w zdziwieniu, a potem zrozumieniu. – Jasne szefie. – potakuje. – Chodź ze mną. Stopy Kayli nie ruszają się nawet o milimetr, a ona sama trzyma się mojego ramienia. – Z całym szacunkiem, proszę pana, – mówi do Mendozy - ale proszę mi powiedzieć, co tu się dzieje do jasnej cholery! - MICKY! – woła jakiś głos z daleka. Obracamy się w kierunku jego źródła i widzimy biegnącego do nas Jamesa19. Kayla niczym małe dziecko chowa się za mną, a ja opiekuńczo staje przed nią. - Odpierdol się ode mnie, James. Nie mam zamiaru teraz użerać się z twoim gównem. – krzyczy. - Micky, - wzdycha. – Chciałem się tylko upewnić, że wszystko z Tobą w porządku20. – próbuje po nią sięgnąć, ale zastępuje mu drogę. - Kim ty do cholery jesteś? – wyrzuca z siebie, prostując ramiona. - James, na Boga, idź stąd, nie chcę cię tutaj! - Micky… - znowu próbuję po nią sięgnąć. - Wydaje mi się, że ona cię tutaj nie chce, dupku. – cedzę przez zęby, zaciskając pięści. - Pierdol się. – krzyczy i znowu po nią sięga. Więc go uderzam21. Prosto w twarz Powinienem to zrobić za pierwszym razem, gdy ją zranił. Przewraca się na ziemię. Gliny zaczynają do nas podchodzić, ale zostają spłoszeni przez jego przyjaciół, którzy zaczynają go podnosić z ziemi i odciągać ode mnie. - Dupek. – mamroczę pod nosem. Słyszę jej sapnięcie, a uścisk na moim ramieniu wzmacnia się. Odwracam się do niej i widzę, że cała krew odpłynęła z jej twarzy. Jej ciało słabnie, a ja rzucam się by ją złapać. Staram się upaść jak najdelikatniej z jej małym ciałem przyciśniętym do mnie. Po chwili Kayla wydaje z siebie taki krzyk, że wszystkie szepty wokół nas ustają. Spoglądam na dom i wtedy to widzę. Trzy wózki do transportu zmarłych. Trzy worki na zwłoki. Jeden tak mały, że może tylko pomieścić dziecko. Kurwa.

19

Jeszcze tego kretyna tu brakowało o.O Buahaha!! Jest zajebiście, chłopak mnie 2 lata zdradzał z moją najlepszą przyjaciółką, ale życie jest piękne  Co za kurwa pojeb. ( Sorki ale się zdenerwowałam – mam słabe nerwy  ) 21 Wreszcie :D 20

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Rozdział 8 *Mikayla* Jakimś cudem znajduję się w karetce. Wokoło słyszę głosy i czuję zapach Jake'a. Musiałam zemdleć. Wstaję trochę oszołomiona i uświadamiam sobie, że mam na sobie jego marynarkę, wdycham jej zapach. I wtedy sobie przypominam. Moja cała rodzina nie żyje. Zamykam oczy i modlę się, żeby to był sen lub koszmar. Ale kiedy je otwieram, jestem dokładnie w tym samym miejscu. Czuję szybsze bicie serca w klatce piersiowej. Ból jest tak wielki, jakby wewnątrz mnie miał wybuchnąć wulkan. Nie mogę oddychać. Mój wzrok się zamazuje, a gardło ściska. Muszę sprawić, żebym poczuła się lepiej. Potrzebuję Jamesa. Potrzebuję Megan. I wtedy sobie wszystko przypominam. Jak to jest możliwe, że w jednej chwili odebrano mi wszystko, WSZYSTKO? Zżera mnie gniew, moje ciało drży z potrzeby uwolnienia czegoś w moim wnętrzu. Sięgam po pierwszą rzecz, jaka mi się nawija pod ręką i rzucam nią. Dźwięk uderzającego metalu o metal roznosi się po tylnej części karetki. Biorę więcej rzeczy i rzucam nimi, obracając się w kółko i spychając wszystko, co jest na mojej drodze. Chcę umrzeć. Chcę być z nimi. Nie mam nic. Nikogo. Nic nie mogło mnie bardziej zranić. Nic. Moja twarz płonie, a gardło ochrypło od płaczu. Nogi nie mogą już dłużej utrzymywać mojego ciężaru i załamują się pode mną. Silne ramiona oplatają mnie, zanim moje ciało upada na ziemię, tuląc i kołysając jakbym była małym dzieckiem, jednocześnie odgarniając mi włosy z twarzy i pocieszając. – Wszystko będzie dobrze, Kayla. Obiecuję. – Jake całuje mnie w skroń. Unoszę wzrok i spoglądam w jego ciemnoniebieskie oczy, zaczerwienione od łez – Jake… – mówię łamiącym się głosem, po czym cicho szlocham w jego ramionach. Wydawałoby się, że siedzimy tak przez godziny, ale tak naprawdę minęło parę minut. Mój umysł jest pusty, pozbawiony jakichkolwiek myśli. Jestem cieniem człowieka. - Panienko Jones? – młody policjant próbuje przykuć moją uwagę. Zakopuję twarz głębiej w ciele Jake’a. - Masz gdzie przenocować dzisiejszej nocy? – pyta ostrożnie. – Twój dom będzie miejscem zbrodni przez pewien czas …yyy … musisz zatrzymać się gdzie indziej, dopóki nie zabezpieczymy wszystkich dowodów. Nadal nie mam pojęcia co się z nimi stało. - Co się stało? – szepcze, spoglądając na Jake’a. - W porządku, porozmawiamy o tym później. – zapewnia mnie. – Może zostać ze mną. - A kim ty dla niej jesteś? – policjant pyta podejrzliwie. - Jestem jej chłopakiem.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

- Nie wiem czy to jest właściwe. Nie ma jakichś przyjaciół, z którymi mogłaby zostać? Mały szloch ucieka z mojego gardła i wtulam się mocniej w Jake’a. - Poważnie, koleś? – brzmi na wkurzonego. – Jesteśmy dorośli! Myślisz, że byłbym tutaj gdyby mi na niej nie zależało?! Co do cholery? Akcent Jake’a jest teraz silniejszy i nie wiem czy dobrze go rozumiem. - Jake? – pyta nieśmiały, kobiecy głos słyszalny od drzwi karetki. - Mama? - To jest twoja matka? – pyta policjant. - Nie pierdol, Sherlocku. – warczy Jake. - Jacob! – upomina go matka. - Proszę pani, - zaczyna policjant. – pański syn mówi, że jest chłopakiem panienki Jones i że może się u niego zatrzymać. Po prostu muszę to potwierdzić. Mama Jake’a nie przejęła się jego słowami. – Panie władzo, mój syn jest człowiekiem dorosłym. Jestem tutaj dla duchowego wsparcia, a nie żeby pisać jakieś pisemne pozwolenia. To oczywiste, że mój syn dba o panienkę Jones, bo inaczej nie siedzieliby w tej pozycji w jakiej to robią. – Nadal jestem w niego wtulona na podłodze karetki. – Więc może by się pan łaskawie odsunął i jeszcze raz ocenił swój poziom współczucia, tak by był adekwatny do sytuacji. - Tak, proszę pani. – odpowiada policjant. Słyszę jego oddalające się kroki. - Jake, kochanie, jedźmy do domu. Jake odsuwa się ode mnie, chcąc zobaczyć moją twarz, ale musi podtrzymywać mi głowę, bo nie jestem w stanie prawidłowo funkcjonować. – Mikayla? – mrugam. – Zamierzam cię zanieść do samochodu i przenocujesz dzisiaj w moim domu, zgoda? Potakuję. - Zgoda. - Okej. – mówi, odgarniając mi włosy z twarzy, by złożyć pocałunek na czole. Następnie niesie mnie i wkłada do minivana. Jake siada obok mnie z tyłu i wciąga mnie w ramiona. Jego mama prowadzi samochód w kompletnej ciszy. Musiałam zasnąć, bo w następnej chwili, Jake niesie mnie po schodach i układa do snu. – Jake? – szepcze. – Dokąd idziesz? - Zamierzam przespać się na dole na kanapie. – podaje mi jakieś ciuchy do spania. Nadal jestem w sukience na bal. – Nikt ci tu nie będzie przeszkadzał, więc postaraj się trochę odpocząć. Zaczynam płakać, a Jake natychmiast jest przy mnie, przytulając i kołysząc mnie. – Proszę, Jake. Mógłbyś ze mną zostać? Nie chcę być sama. - Jasne. - …jyyysne… ten jego akcent. - Przebierz się, a ja za chwilę wrócę. – całuje mnie w skroń i opuszcza pokój. Wychodzę z łóżka i zaczynam się rozbierać. Wkładam na siebie ubrania, które dostałam od niego – gładki, biały podkoszulek i bokserki. Nie mam na sobie żadnej bielizny, żadnych majtek, żadnego stanika, nie mam żadnych ubrań. Myślę, że nawet nie mogę pojechać po nie do domu. O Boże, co się stało? Gdy zaczynam wchodzić do łóżka, słyszę przytłumioną rozmowę na zewnątrz drzwi. - Odpocznij trochę, kochanie, oboje odpocznijcie. Przynajmniej spróbujcie. - Dziękuje ci mamo za wszystko.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

- Kochanie nie musisz mi dziękować. Zrobiłeś dzisiaj wspaniałą rzecz. Jesteśmy z ciebie tacy dumni. - Nic takiego nie zrobiłem, mamo. - Spróbuj się trochę przespać, synu. – mówi głęboki, męski głos należący prawdopodobnie do jego ojca. – Masz jutro spotkanie z agentem o 9. Nie zapomnij o tym. - Nie możemy tego odwołać? – pyta Jake. - Przyjechał aż z Los Angeles. – jego tata ponownie się odzywa. – Po prostu mu powiedz, że nie jesteś niczym zainteresowany teraz i odeślij go. - Dobranoc. – mówi Jake otwierając drzwi. Zamyka je za sobą, a następnie się o nie opiera. W lewej ręce trzyma paczkę lodu i przyciska do knykci u prawej ręki, którą pewnie uderzył Jamesa. Bierze głęboki wdech, a następnie wypuszcza z siebie duży oddech, wydymając policzki. Lustruje mnie wzrokiem przez sekundy, minuty, godziny, kto to wie. - Boże, Kayla. Tak cholernie mi przykro. Gapię się na niego. Odkłada paczkę lodu na komodę i zaczyna ściągać ubrania, a ja odwracam wzrok. Wsuwa się do łóżka, ubrany w bokserki i koszulkę bez rękawów. Kiedy już w nim jest, odwracamy się twarzami do siebie. Nagle siada i pozbywa się koszulki. – Śmierdzi piwem. – wzrusza ramionami, kładąc się z powrotem i przykrywając nas kocem po same podbródki. - Co im się stało, Jake? Patrzy na mnie, a łzy wypełniają jego oczy. Przyciąga moje zarumienione ciało do swojego, oplatając mnie ramionami i opierając podbródek na czubku głowy. Następnie odchrząkuje. - Policja sądzi, że twoi rodzice natknęli się na włamywacza, a on ich wszystkich zastrzelił. Spinam się w jego ramionach. - Uciekł, ale próbował jeszcze podpalić dom, by zatrzeć wszystkie ślady. Leżę cicho, łzy spływają w dół mojej twarzy i wycieram je w jego tors. - Zebrali dużo dowodów, więc powinni wkrótce złapać tego dupka. Mają też dużo świadków. Policja nazywa to przypadkową przemocą. – przebiega palcami przez moje włosy i znów całuje mnie w czoło. – Wiem, że moje słowa nie przywrócą ich z powrotem Kayla, ale tak bardzo mi przykro z powodu tego wszystkiego, z powodu Jamesa, twojej najlepszej przyjaciółki, twojej rodziny. Cholera, nawet nie mogę zrozumieć, co czujesz. Ale wiedz o tym, że jestem tu dla ciebie… i moi przyjaciele… nasi przyjaciele… moja rodzina, wszyscy jesteśmy tuż obok. Wiem, że spotkałem cię dopiero dzisiaj, ale naprawdę mi na tobie zależy, Mikayla. I jeśli jest cokolwiek, czego potrzebujesz lub pragniesz, po prostu mi o tym powiedz. Obiecujesz, że to zrobisz? Potakuję. Nie mogę wydusić słowa z powodu guli w moim gardle. Zasypiam w ramionach Jake’a, osłonięta przed całym złem tego świata.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Rozdział 9 *Mikayla* Budzę się następnego ranka z potrzebą skorzystania z łazienki. Jake’a nie ma w łóżku. Moja głowa pęka od płaczu z poprzedniej nocy, ale staram się o niej na razie nie myśleć. Rozglądam się po pokoju i zauważam dwoje drzwi po prawej stronie. Modlę się, żeby jedne z nich prowadziły do łazienki. Wstaję i podchodzę do pierwszych, które okazują się być tym czym chciałam żeby były. Robię, co miałam zrobić i z powrotem wczołguje się do łóżka. Słyszę męskie głosy, dobiegające z dołu. Szukam swojego telefonu na stoliku nocnym i widzę stojące tam dwie aspiryny oraz szklankę wody z przyczepioną do niej karteczką. ‘ Musiałem się czymś zająć, ale wrócę jak to załatwię. Weź dwie aspiryny na ból głowy. – Jake. ‘ Robię dokładnie tak jak było napisane w notatce i spoglądam na telefon: mam 178 nieodebranych połączeń od Jamesa i jakiegoś nieznanego numeru oraz 32 wiadomości. Upewniam się, że nie przegapiłam tych, które nie są od Jamesa, ale nie ma takowych – żadnej wiadomości od Megan. Kompletnie nic. I wtedy czytam sms’a od moich rodziców. ‘ My też cię kochamy skarbie. Baw się dobrze tego wieczoru. Emily błaga nas o lody. Przywieziemy ci dużą porcję śmietankowych z kawałkami ciasteczek. Będą na ciebie czekały w zamrażarce, obudź mnie, jeśli bym zasnęła, żeby się podzielić.’ Pewnie musieli wrócić z lodów i natknęli się na włamywacza. Zamykam oczy, pragnąć, żeby to wszystko ode mnie odeszło. Leżę w łóżku przez długi czas, zanim sobie uświadamiam, że zamiast tego powinnam robić coś innego. Zaczynam panikować. Prawnicy, testament, ubezpieczenie i planowanie pogrzebu. O Boże, jestem już dorosła, więc nikt mi w tym nie pomoże. Zamierzam pochować całą moją rodzinę. Zaczynam mieć klaustrofobię, widzę zbliżające się do mnie ściany i zanim mogę pomyśleć, wybiegam z sypialni, otwierając drzwi. Zatrzymuję się gwałtownie, natykając się na pochylającą się mamę Jake’a, kładącą tacę z jedzeniem i czyste ubrania przed drzwiami. Wydaje z siebie zaskoczone sapnięcie, gdy mnie widzi. Uśmiecha się do mnie z zakłopotaniem. – Dzień dobry, Mikayla. Właśnie przyniosłam ci coś do jedzenia i ubrania na zmianę. Nie wiem, jaki jest twój rozmiar, ale moje spodnie dresowe z pewnością będą na ciebie dobre. – mówi, nawet na mnie nie patrząc. Wchodzi do pokoju Jake’a i bierze do rąk moją sukienkę z balu, która znajduje się na tylnej części jego biurka. Siadam na łóżku i czekam. - To musi być dla ciebie bardzo trudne. – mówi, próbując powstrzymać łzy. Przesuwa się tak, by stać przede mną i opiera się o komodę. Odchrząkuje, a ja zauważam, że nie ma akcentu. – Kochanie, chcę, żebyś zrozumiała, że nie pytam cię o to, dlatego, że nie chcę żebyś tutaj została. Możesz u nas zostać tak długo jak zechcesz, Jake już o tym wie. Pytam cię, bo to bardzo ważna rzecz w tej całej sytuacji. Czy masz jakichś krewnych, do których chciałabyś zadzwonić? Ciotki? Wujków? Kuzynki? Dziadków? Kogokolwiek? Moi rodzicie mieli dużo znajomych, ale tak naprawdę żadnej rodziny. Ludzie się o nich troszczyli, ale nie było nikogo, kto robiłby to w stosunku do mnie. Jedyną osobą jest moja ciocia Lisa. Tak naprawdę to nią nie jest. Rodzice byli jedynakami, a moi dziadkowie nie żyją.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

- Yyy, mam tylko ciocię, ale tak naprawdę to nie jest moją prawdziwą ciocią. Jest najlepszą przyjaciółką mojej mamy z liceum. Moi rodzice są jedynakami i nie mam żadnych żyjących dziadków. Jestem tylko ja. - Oh, kochanie. – grucha mama Jake’a, siadając koło mnie i trzymając mnie za rękę. - Umm, gdzie jest Jake? – pytam, spuszczając wzrok, bo czuje się trochę nieswojo i niezręcznie. - Jest na dole, bo ma spotkanie ze swoim agentem, ale nie potrwa to długo. - Agentem? - Tak, od baseballu. Nie powiedział ci? – patrzy na mnie z zainteresowaniem, ale nawet się nie poruszam. – Cały Jake. – potrząsa głową. - Taa, baseball to wielka sprawa. Nic nie mówię. - Jak długo umawiacie się z Jake’m? - Nie umawiamy się. – spoglądam na nią, a ona unosi brwi. – To długa historia. – odpowiadam. - W porządku, kochanie. – klepie mnie w rękę. – Zostawię cię, żebyś mogła zadzwonić. Zostawia tacę z jedzeniem w pokoju i wychodzi.

*** - Ciociu Liso? – pytam sekundę po tym jak odbiera telefon. - Oh, kochanie. Tracey wczoraj do mnie zadzwoniła. Jestem na lotnisku, próbując złapać jakiś lot do ciebie. Po prostu nie ruszaj się z miejsca, Kayla. Będę wkrótce i wszystkim się zajmę, dobrze? Obiecuję ci. - Dobrze. – odpowiadam cicho do telefonu, patrząc w sufit z szeroko otwartymi oczami, by powstrzymać łzy. Nagle słyszę pukanie do drzwi i Jake wsuwa głowę przez nie. Wskazuję ruchem ręki, żeby wszedł do środka, a on siada na brzegu łóżka i czeka aż skończę rozmowę. - Zadzwonię do ciebie jak wyląduje i znajdę jakiś hotel i coś do wynajęcia. Dam ci znać, jeśli najpierw będę musiała jechać do hotelu, ale postaram się przyjechać tak szybko jak to możliwe, dobrze? - Tak. - Mam przyjechać do domu Jamesa czy Megan? Kątem oka zauważam, że Jake sztywnieje. Pewnie słyszy całą rozmowę. - Yyy, do żadnego z nich. Podam ci adres jak zadzwonisz następnym razem, dobrze? - W porządku skarbie. - Um, ciociu Liso? - Tak kochanie? Odwracam się tyłem do Jake’a, żeby nie widział mojego upokorzenia. – Mogłabyś wpaść do sklepu po drodze? Ja yyy, nie mam bielizny. - Co? Masz na myśli żadnej? - Tak. Wczoraj mieliśmy yyyy bal maturalny. Miałam na sobie sukienkę. To znaczy, tylko sukienkę. – Jestem czerwona jak burak. – Yyy, potrzebne mi są staniki i majtki. – ostatnie słowa wymawiam w zasadzie szeptem. - Żaden problem, skarbie. Nosisz ten sam rozmiar, który miałaś w święta? - Mhmm. - Dobrze. Nie ma żadnego problemu. Kayla? - Tak?

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

- Tak bardzo mi przykro. - Mi też. Rozłączamy się. Siedzę na łóżku obok Jake’a. Nadal mam na sobie jego ubrania. Podświadomie krzyżuję ramiona, żeby zakryć piersi, tak żeby nie mógł zobaczyć moich sutków widocznych przez cienką, białą koszulkę, ale w zasadzie i tak pewnie je widzi. Odchrząkuje. – Więc twoja ciocia przyjeżdża? - Tak naprawdę nie jest moją ciocią, lecz najlepszą przyjaciółką mojej mamy. Dowiedziała się od kogoś i jest w drodze do mnie. Kiwa głową. - Więc… - mówię, próbując znaleźć głos. – Twoja mama powiedziała mi, że jesteś tak jakby wielką sprawą, jeśli chodzi o baseball. Jego twarz pokrywa się nieśmiałym rumieńcem. – Moja mama nie potrafi trzymać języka za zębami. Cisza. - Dziękuję ci, Jake. - Nie ma sprawy, Mikayla.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Rozdział 10 *Jake* Ciocia Mikayli jest już w drodze, pewnie muszą omówić te wszystkie sprawy związane z pogrzebem i w ogóle. Bardzo się cieszę, że Kayla ma kogoś, kogo zna dłużej niż dwa dni. Słyszę jej ciągle dzwoniący telefon, ale za każdym razem ignoruje połączenia i mogę się założyć, że to pewnie James. Musiałem praktycznie wykopać mojego agenta z domu tego ranka. Nie przyjął mojego ‘nie’ jako odmowy, a do tego zobaczył opuchliznę, a także siniaki na knykciach u mojej ‘rzucającej’ 22 ręki i prawie stracił kontrolę nad sobą. Mój tata jeszcze tego nie widział i na pewno nie byłby zadowolony. Kiedy im opowiedziałem, co się stało, Ryan, mój agent oznajmił mi, że nie powinienem pozwolić jakimś dziwkom rujnować swojego marzenia. Wtedy mu odpowiedziałem, żeby się odpierdolił, ale w bardziej łagodniejszy sposób i poszedłem na górę sprawdzić, co u Mikayli. Była wszystkim, o czym mogłem myśleć przez cały czas. Kiedy dotarłem na górę, nie przypuszczałem, że natknę się na jej rozmowę z ciocią o braku bielizny. W ogóle. Nie mogłem się powstrzymać od spojrzenia na nią, kiedy to powiedziała, a jej sutki sterczały przez moją koszulkę. Wiem, jestem fiutem. Ta dziewczyna jest teraz tak cholernie krucha i właśnie wszystko straciła, a ja zachowuje się jak odrażający zboczeniec gapiący się na jej cycki. Walnąłbym się w twarz, gdyby moja ręka tak cholernie nie bolała.

*** Słyszę dzwonek do drzwi i otwieram je, widząc niską kobietę w wieku mojej mamy z włosami obciętymi na chłopaka. Uśmiecha się do mnie z rezerwą. - Przypuszczam, że ty jesteś Jake? - A ty pewnie jesteś Lisa. Proszę wejdź i usiądź. – wskazuje gestem sofę w salonie. – Pójdę po Kaylę, jest na górze. - Dziękuje, skarbie. Aa i daj jej to. – wręcza mi torbę. Staniki i majtki. Wpadam na moją mamę na klatce schodowej i przekazuję jej wiadomość, że Lisa czeka na dole, a ona idzie się z nią przywitać. Pukam do drzwi sypialni, otwierając je powoli i wsuwając głowę. Leży skulona na łóżku w pozycji embrionalnej, cichutko płacząc. Moje serca pęka. Odchrząkuje, a ona na mnie spogląda. Siada i zaczyna gorączkowo ścierać łzy. Zajmuję miejsce obok niej. Jest wykąpana i ubrana w dresy mojej mamy, które są trochę za małe na nią i otulają wszystkie jej krągłości, ale nie gapię się zbyt długo. Ujmuję jej twarz w swoje dłonie i zaczynam ścierać jej łzy swoimi kciukami. Nie wiem czy jest tego świadoma, ale wtula się w moją dłoń, a ja zbieram w sobie wszystkie siły, żeby jej nie pocałować. - Twoja ciocia Lisa jest tutaj. – mówię do niej. – Chciała, żebym ci to dał. – wręczam jej torbę.

22

Ręka, którą rzuca piłkę w baseballu 

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Rumieni się. – Dziękuję ci. Pójdę tylko do łazienki się przebrać… Zaczekasz tu na mnie? Potakuję, bo bycie w pokoju obok, podczas gdy ona przymierza bieliznę, nie jest dobrym pomysłem. Nie ma jej przez kilka minut, następnie nieśmiały uśmiech wypływa na jej twarz. Siada obok mnie na łóżku. - Już to mówiłam Jake, ale nie wiem czy tamte słowa były wystarczające. Dziękuję ci za bycie tutaj ze mną, za pomoc… twoja mama… też muszę jej podziękować. A twój tata, nawet go jeszcze nie poznałam… Boże, jestem taka niegrzeczna. Po prostu… - Kayla, przestań. Wszystko w porządku. Naprawdę nic się nie stało. Wkrótce spotkasz mojego tatę, powinien niedługo wrócić z Julie. - Julie? - To moja młodsza, ośmioletnia siostra. Smutek rzuca cień na jej twarz, pewnie myśli o swojej siostrze. – Ile lat miała Emily? - Dziewięć. – przestaje na chwilę oddychać i zamyka oczy. Kiedy je otwiera, jest w nich zdecydowanie, tak jakby podjęła jakąś decyzję lub pogodziła się z losem. Bierze moje dłonie w swoje. – Mógłbyś tam ze mną pójść? Po prostu być… ze mną? Prowadzę ją w dół po schodach do salonu, gdzie czeka na nas Lisa. W pokoju jest także mama, a na stole stoi serwis do herbaty. Lisa wstaje kiedy wchodzimy i przytulają się przez długi czas. Zajmuję miejsce na podwójnym siedzeniu naprzeciwko i przypuszczam, że Kayla usiądzie obok Lisy na kanapie, ale zaskakuje mnie i siada obok mnie, trzymając moją dłoń. Przysuwa się tak blisko, jakby chciała się na mnie wspiąć. Boi się. Poprawiam naszą pozycję, tak bym mógł przerzucić ręce przez jej talię i ściskać jej rękę, a ona mocniej się do mnie przytula. Nie jestem ślepy i widzę zdezorientowane spojrzenia rzucane przez dorosłych, ale mnie to nie obchodzi. Jeśli Kayla mnie potrzebuje, będę tutaj. I wtedy sobie uświadamiam, że to może być ostatni raz, kiedy ją widzę. Nie wiem, jakie są jej plany i gdzie będzie mieszkać po tym wszystkim. Czy wybiera się na UNC? Może nie będzie chciała mnie więcej widzieć? W jej umyśle, z pewnością jestem związany z najgorszą nocą w jej życiu. Nie myślałem o tym w ten sposób. Mój brzuch zaciska się na myśl, że nigdy więcej jej nie zobaczę. Lisa odchrząkuje, zerkając na nas. – Przepraszam. – Jej brwi unoszą się w zdziwieniu. – Zdaję sobie sprawę, że jest więcej naglących rzeczy, które musimy omówić, ale co tu się dzieje? - spogląda teraz na Kaylę. – Kayla, twoja mama wysłała mi zdjęcie z wczorajszej nocy. Byłaś przytulona do Jamesa, a Megan była tuż obok. Napisała mi w wiadomości, że właśnie wyszłaś na bal? Coś pominęłam? Patrzę na mamę i jest tak samo skonsternowana. Opiera się o sofę i czeka na odpowiedź. Nie dostanie jej ode mnie. Głos Mikayli jest tak cichy, że ledwie możesz go usłyszeć. – Wpadłam na Jamesa zeszłej nocy. – Lisa sapie wiedząc, dokąd zmierzają jej słowa. – Z Megan. – twarz Lisy smutnieje, a Mikayla kontynuuje. – Spotykali się za moimi plecami dwa lata. – Teraz to moja mama wydaje z siebie sapnięcie. Obejmuję ją ciaśniej. - I wtedy spotkałam Jake’a, był tam… był tam, żeby mi pomóc. On… - Czekaj, - przerywa Lisa. – znacie się tylko jedną noc?

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Kayla milknie na parę chwil, a dopiero potem odpowiada. – Nie wydaje mi się, żeby to miało jakieś znaczenie. Znałam Jamesa przez cztery lata. Lisa kiwa głową ze zrozumieniem. - Wiem, że to dziwne i może wydawać się drobiazgowe. Tak jakby dzieliliśmy razem tamto doświadczenie i w pewien sposób to nas do siebie zbliża, ale Liso…- Kayla spogląda na nas. – Jake sprawia, że to mniej boli. On… on jest teraz moim domem. Jeśli fakt, że jest w pobliżu, zabierze ode mnie trochę tego bólu, to nie ma to najmniejszego znaczenia jak i dlaczego jest ze mną. Po prostu… nie potrafisz tego zrozumieć… - jej głos milknie. Lisa sadowi się wygodnie na kanapie, a moja mama uśmiecha się do Kayli, podczas gdy ja całuję ją w skroń i opieram nas o sofę. Właśnie wtedy frontowe drzwi otwierają się z hukiem i Julie mknie przez przedpokój. Słyszę piszczenie jej butów, gdy próbuje się zatrzymać, a następnie powoli wchodzi do pokoju. Mój tata idzie tuż za nią, trzymając dłoń na jej ramieniu. Spogląda na nas, jeden po drugim, a jej oczy spoczywają na Mikayli. Powtórnie spogląda na nią z niedowierzaniem, dostrzega pozycję, w jakiej siedzimy i zbliża się do nas. - Oooo - mówi, podchodząc bliżej i studiując twarz Mikayli z bliska. – Jesteś ładna. – Przenosi wzrok na mnie. - Ładniejsza niż ta ostania, Jacaaarb! – wymawia moje imię, tak jak wtedy, gdy była dzieckiem i chce się zachowywać jak smarkacz, bo wie, że mnie to wkurza, ale teraz nie jest dobry czas na to. Właśnie zamierzam jej powiedzieć, żeby się odczepiła, gdy ona schyla się bardziej w stronę Mikayli. - Hej! Ja cię znam. Jesteś siostrą Emily, prawda? Jest strasznie do ciebie podobna. Będzie taka ładna jak ty, gdy dorośnie. Mamy razem lekcje tańca. Ale nie było jej dzisiaj. Jest chora? - Okej, dzieciaku, czas odrobić lekcje. Pozwolę ci to zrobić w moim biurze na moim obrotowym krześle. – odzywa się mój tata, a następnie bezgłośnie mówi ‘przepraszam’ do Mikayli. - O nie - moja mama zakrywa twarz dłonią. - Emily Jones? Twoi rodzice to Kevin i Denise? – zrozumienie zakwita na jej twarzy. Kayla potakuje. Jej oczy rozszerzają się od nadchodzących łez. - Oh kochanie. - płacze moja mama. Lisa przeskakuje wzrokiem pomiędzy moją mamą, a Kaylą. Nie wystarczyło to, że Kayla straciła całą swoją rodzinę, Lisa swoją najlepszą przyjaciółkę, a teraz jeszcze moja mama straciła ludzi, których znała i nawet o tym nie wiedziała. - Cóż, może być mały problem z pokojem w hotelu. – Lisa przerywa ciszę. Wszyscy na nią spoglądamy. - Próbowałam zarezerwować dwa pokoje w tym samym hotelu, lub chociaż jeden z dwoma łóżkami albo pojedynczymi czy królewskimi, ale dostępne są tylko jednoosobowe i nawet je ciężko znaleźć. Dodatkowo jest tutaj kręcony jakiś film Nicholasa Sparksa i ten chłopak Zac Teflon z tych całych filmów o liceum też tu jest. Wszystkie hotele są zarezerwowane. Upija łyk herbaty. – Myślałam, że zatrzymasz się u Jamesa lub Megan, ale teraz widzę, że to nie wchodzi w grę. – zerka na nas, a następnie na nasz splecione dłonie. – Jakoś temu zaradzę. Pościelimy łóżko na podłodze w hotelu do czasu aż rozwiążemy problem związany z ubezpieczeniem domu i resztą. – próbuje się uśmiechnąć. - Ona może zostać tutaj. – wypalam. Głowa Kayli odwraca się do mnie.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

- Prawda mamo? – błagam ją oczami. - Oczywiście, że tak kochanie. Możesz tu zostać do czasu, aż nie zostanie ci zapewnione jakieś bardziej stałe miejsce pobytu. - uśmiecha się do mnie krzepiąco. - Nie mogę tu zostać… - Co? – odwracam się do niej. - Możesz i zostaniesz. – moja mama oświadcza tym tonem, który oznacza ‘koniec i kropka’.

*** Lisa zostaje u nas na obiad, a Julie spędza noc w domu przyjaciółki. Tata znowu przeprasza Kaylę i zapewnia ją, że wyjaśni Julie całą tą sytuację. To może być trochę trudne do zrozumienia dla ośmioletniej dziewczynki, ale postara się to zrobić najlepiej jak potrafi. Wiem, że Kayla to docenia. Lisa wraz z moją mamą planują się spotkać następnego dnia i załatwić parę rzeczy. Myślę, że Lisa jest zadowolona z faktu, iż ktoś chce pomóc jej i Kayli. Wiem także, że mama nie ma nic przeciwko temu, zwłaszcza teraz, gdy dowiedziała się, że znała jej rodziców. Po obiedzie przyjeżdżają Heidi i Lucy. Zadzwoniłem do nich wcześniej, by powiedzieć im o tym, że Kayla nie ma żadnych ubrań, poza bielizną. Kazałem im poczekać w salonie, podczas gdy biegnę do góry po Kaylę, która zaszyła się w moim pokoju od obiadu. Nic nie zjadła. Nie wiem jak zareaguje na to, że powiedziałem o tym dziewczynom i że one tu są. Pukam do drzwi i czekam na jej odpowiedź. Otwiera drzwi i wysuwa głowę. Wiem, że płakała, ponieważ jej oczy są opuchnięte. - Hej. – mówię. Próbuje się uśmiechnąć, ale jej się to nie udaje. - Yyy, nie chcę, żebyś się wściekła, ale yyy… – pocieram tył głowy, to mój nerwowy nawyk. – Lucy i Heidi są na dole… - Jake, nie chcę… - To moja wina, zadzwoniłem do nich wcześniej, Potrzebujesz ubrań i innych dziewczyńskich rzeczy, a ja nie wiedziałem, co jeszcze mogę zrobić… Jej oczy są spuszczone w dół, ale gdy słyszy moje wyjaśnienia, mały uśmiech przewija się przez jej twarz. Otwiera szerzej drzwi i wychodzi na zewnątrz, łapiąc moją dłoń gdy schodzimy na dół po schodach. Stoimy w drzwiach salonu, a wtedy Lucy i Heidi odwracają się do nas. Najpierw widzą nasze złączone ręce, ale potem spoglądają na nas i uśmiechają się. Lucy odzywa się pierwsza. – Tak bardzo nam przykro z powodu tego co się stało. Jeśli czegokolwiek potrzebujesz… po prostu daj nam znać, dobrze? Kayla potakuje. Heidi wstaje i staje obok Lucy. – Przyniosłyśmy trochę rzeczy, których możesz potrzebować, Jake wspomniał, że nie możesz wrócić do domu. Więc… kupiłyśmy niezbędne rzeczy. Wiem, że nie jest tego dużo, Mikayla… - To nawet więcej niż mi potrzeba. – przerywa im Kayla. – Moi przyjaciele nazywają mnie Micky.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Uśmiecham się do niej, puszczając jej dłoń i przybliżając jej głowę, by pocałować ją w skroń. Kocham to robić, a ona nie wydaje się mieć nic przeciwko, więc będę to robił tak długo, aż powie, abym przestał. - Przyniosę coś do picia. – mówię, gdy wychodzę z pokoju.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Rozdział 11 *Mikayla* Lucy wraz z Heidi przyjechały, by pożyczyć mi kilka rzeczy na czas mojego pobytu tutaj, wiedząc, że nie mogę pójść do mojego domu, bo jest miejscem przestępstwa. - Po prostu przywiozłyśmy ci trochę dziewczyńskich rzeczy, których mogłabyś potrzebować. Jake nie wiedział dokładnie, co może ci się przydać. To było urocze, kiedy do nas zadzwonił cały zdenerwowany i czując się niezręcznie. – przerywa Heidi. – Micky… czeka, aż na nią spojrzę. – Jake jest dobrym człowiekiem, zresztą sama już o tym wiesz. Bardzo się cieszę, że to z nim skończyłaś zeszłej nocy. Potakuję powoli. – Ja też. - W każdym razie, - kontynuuje ożywiona Heidi. – kupiłam trochę kosmetyków do higieny osobistej, płynów do kąpieli, maszynek do golenia, szczoteczkę do zębów, balsamy. Nie wiedziałam, co lubisz, więc zapakowałam wszystko co miałam. Kupiłam też trochę ubrań. To znaczy, nie miałyśmy pojęcia jak długo tutaj zostaniesz, więc nie wiedziałyśmy, co mamy spakować. Zorientowałyśmy się, że nosimy ten sam rozmiar. - Dziewczyny wszystko, co macie na pewno będzie idealne. Jestem tego pewna. – Uśmiecham się szczerze, bo one nawet dobrze mnie nie znają, a robią, co mogą, żeby mi pomóc. Nadal nie dostałam od Megan żadnej wiadomości. Kompletnie nic. Lucy zaczyna mówić. – Też spakowałam trochę rzeczy. Oczywiście nie noszę tego samego co Heidi, więc będziesz miała wybór co ubrać. – chichocze do siebie. – Umm, kupiłam też dodatkowy e-czytnik dla ciebie. Nie wiedziałam czy… - spuszcza wzrok na ziemię i mówi dalej miękkim głosem. – Nie mam pojęcia czy chciałabyś coś poczytać lub w ogóle potrafiłabyś się skupić na tym w tej całej sytuacji… po prostu… mam go ze sobą jeślibyś chciała. - Dziękuję ci moja najlepsza książkowa przyjaciółko. – posyłam jej uśmiech, gdy odwraca się cała rozpromieniona. Nawet nie mogę sobie wyobrazić, jaka to musi być dla nich niezręczna sytuacja, gdy próbują pocieszyć dziewczynę, której nawet nie znają. - Więc… - zaczynam. – Justin Bieber to twój ziomek, Heidi? Obie wybuchają śmiechem i niezręczność opuszcza na chwilę ten pokój. - To taki rodzaj prywatnego żartu. – odpowiada Heidi, ciągle chichocząc. - Niezupełnie. – Lucy posyła Heidi ironiczny uśmieszek. – Heidi miała małą obsesję na jego punkcie, gdy pierwszy raz zaistniał. Tak jakby go trochę prześladowała, gdy był raz w mieście, a jego ochrona ją zatrzymała i rodzice musieli ją odebrać. - Nie ma mowy! – mówię z oczami pełnymi niedowierzania. - Taa, to prawda. – przerywa nam Jake, gdy wchodzi do pokoju z napojami. Kładzie tacę na stoliku do kawy, znajdującym się pomiędzy nami. - Następnego dnia wszyscy w szkole już o tym wiedzieli i nazywali ją ‘napaloną na Biebera’. Jej to nie obchodziło, była z tego dumna tak jakby dostała jakąś odznakę. Nasz śmiech wypełnia pokój. Rozmawianie o tym przypomina mi Emily, więc im o tym opowiadam. O tym jak mój tata próbował ruszać się w rytmie hip-hopu do piosenki ‘Baby’. O tym jak za mną szli, śpiewając ‘Penis, penis, penis ohhh’. Kiedy nasz śmiech cichnie, ogarnia mnie smutek.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

- Nie mogę uwierzyć, że to było wczorajszego wieczoru. – mówię, nie zwracając się do nikogo szczególnego - Wydaje się, jakby to było tak dawno temu. Ten dzień odszedł na zawsze. – spoglądam w bok na Jake’a. – Czy to tak jakby najdłuższy dzień w historii? A co z dzisiejszym dniem? – pytam poważnie. Oplata ramię wokół moich barków i całuje bok mojej głowy. Uwielbiam, kiedy to robi. - Same się odprowadzimy do drzwi. – mówi Lucy będąc z Heidi już w połowie drogi do wyjścia. - Zaprowadźmy cię do łóżka. – mówi Jake, pomagając wstać mi na nogi.

*** Leżę w łóżku już od dwóch godzin i nie udało mi się jeszcze tego rozstrzygnąć. Jestem wyczerpana, niespokojna i załamana. Chcę pojechać do domu, a z drugiej strony tego nie chcę. Wydaje mi się, że nie będę w stanie podjąć decyzji, dopóki nie będę musiała stawić czoła takiej okazji. Godzinę później całkowicie się obudziłam. Muszę się wydostać z tego łóżka, z tego pokoju. Kieruję się ku schodom. Słyszę odgłos włączonego telewizora, ale zatrzymuje się w miejscu na dole schodów, kiedy słyszę swoje imię podczas rozmowy toczącej się w kuchni. - Czy nie ma innego miejsca, gdzie Mikayla mogłaby się zatrzymać? – pyta Nathan, tata Jake’a. Zamieram. Mój żołądek upada na podłogę. - Poważnie, tato? Następuje chwila ciszy. - Przepraszam, synu. Źle to zabrzmiało. – głos Nathana jest teraz łagodniejszy, bardziej współczujący. Nie posiada akcentu, jeśli mnie pamięć nie myli, Julie też go nie ma. - Zrozum, że, - kontynuuje Nathan. – to nie tak, że jej tu nie chcemy, musisz to wiedzieć, ale po prostu musisz też zrozumieć, że martwimy się o ciebie… - Tato… - Poczekaj Jake, daj mi skończyć… To co razem przeszliście jest trudne do przyjęcia, nawet jeślibyście znali się przez lata to dalej byłoby… Sam już nie wiem. Po prostu twoja mama powiedziała mi, że znacie się dopiero od zeszłej nocy, a my nie jesteśmy ślepi i widzę, w jaki sposób z nią jesteś, a ona z tobą. Wiem, że coś jest między wami. Martwimy się nie tylko o nią, ale również o ciebie. To dużo do wzięcia jak na kogoś w twoim wieku, w ogóle na kogokolwiek. Próbuję ci powiedzieć, że razem z twoją mamą po prostu się boimy, że Mikayla za bardzo będzie na tobie polegać, a ty weźmiesz to za coś, czym to nie jest. Ona nie ma nikogo innego? - Nie wiem, co chcesz, żebym ci odpowiedział, tato. - Nie chcę, żebyś mi cokolwiek odpowiadał, po prostu powiedziałem, co musiałem. – wzdycha Nathan. – A tak nawiasem mówiąc, chcemy, żebyś wiedział, że jesteśmy z ciebie bardzo dumni, Jake. Zmieniłeś się i wydoroślałeś przez ostatni rok, okazałeś się być dobrym człowiekiem i bardzo cię kochamy. Pamiętaj tylko, że ciężko na to pracowałeś, żeby znaleźć się tu gdzie jesteś, wszyscy pracowaliśmy. Wiedz także, że ja i mama wierzymy, że potrafisz podejmować właściwe decyzje, nie tylko związane z tą dziewczyną, ale ze wszystkim. - Dzięki, tato. – mówi łamiącym się głosem. Słyszę odgłosy kroków, zmierzających w moją stronę i zaczynam panikować. Nie mogę po prostu uciec na górę, bo to będzie wyglądało jakbym właśnie podsłuchiwała ich rozmowę. Idiotka.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

- Kayla? – pyta Jake. Odwracam się do nich, by stawić im czoła, ale pewnie już wiedzą, że wszystko słyszałam. - Dobranoc Mikayla. – Nathan przemyka obok mnie, klepiąc mnie lekko w ramię Staram się wydobyć z siebie głos. – Dobranoc, proszę pana. - Nie możesz zasnąć? – pyta Jake. Potrząsam głową. Ma na sobie spodnie od dresu i nic poza tym. Jego atletyczny tors i barki są wyeksponowane razem z wyraźnymi i wyrzeźbionymi mięśniami brzucha, które tworzą tam na dole V, które prowadzi do jego… Ciągle się gapię. - Chcesz pooglądać ze mną telewizję? – wyciąga do mnie dłoń. – Nic innego poza reklamami informacyjnymi, które doprowadzają mnie do szału. Przyjmuję jego dłoń, gdy prowadzi mnie do jego łóżka będącego kanapą. Gdy zajęliśmy miejsca, odwraca do mnie twarz. – Wszystko słyszałaś, co? - Taa, zorganizuję sobie jakieś inne miejsce do spania tak szybko jak to możliwe. Wykonam kilka połączeń rano. - Kayla, to wcale nie… - Nie rozmawiajmy o tym dzisiaj, dobrze? Kiwa głową, a następnie odwraca wzrok. - Dzisiaj są urodziny mojej mamy. – mówię cicho. - Chryste, Kayla. – pociera bok swojej twarzy. Cisza wypełnia przestrzeń pomiędzy nami. - Megan ani razu nie próbowała się ze mną skontaktować. – mówię mu. Oplata moje barki ramionami i poprawia nas tak, że opieram się o niego z głową na jego klatce piersiowej, tuż pod zgięciem jego ramienia. Ciepło jego nagiej skóry jest obezwładniające. – Nienawidzę oświadczać rzeczy, które są oczywiste, ale Megan jest gównianą osobą. Wypuszczam z siebie malutki chichot. Jego dłoń głaszcze moje włosy od nasady aż po końce, co sprawia, że czuję się śpiąca. - Wiesz, kto nie jest gównianą osobą? – mówię przez ziewnięcie. – Ty, Jake Andrews nie jesteś gównianą osobą. Nawet odrobinę. - Dzięki. – chichocze. Moje powieki stają się ciężkie. – Mmmm. – mruczę pod nosem. – Moja mama to zawsze robiła, kiedy byłam mała i nie mogłam zasnąć. Mam na myśli bawienie się moimi włosami, a to zawsze pomagało. - Idź spać, kochanie. – to ostatnie słowa, jakie pamiętam, zanim całuje bok mojej głowy, a ja poddaje się zmęczeniu.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Rozdział 12 *Mikayla* Budzę się słysząc odgłos damskiego chrząknięcia. Otwieram oczy i widzę mamę Jake’a – Mandy, stojącą naprzeciw mnie z rękami na biodrach. Kilka minut zajmuje mi zorientowanie się gdzie jestem i co do diabła się tu dzieje. Następnie słyszę jęk i czuję jakiś ruch pod sobą. Podnoszę się szybko, zbyt szybko i świat zaczyna wirować mi przed oczami. - Cholera. – mówi Jake obok mnie. – Musieliśmy zasnąć. Czuję coś mokrego na boku mojej twarzy i wyciągam rękę, by tego dotknąć. Ślina. Cholernie go obśliniłam. Zerkam w kierunku jego kolan, by zobaczyć czy jest tam jakiś dowód. Od razu tego żałuję. Ma poranną erekcję. Cholera. Natychmiast odwracam wzrok, ale wcześniej z moich ust ucieka mały pisk. - Cholera. – mamrocze, gdy wstaje by to ukryć lub poprawić się. Musiał się zorientować, że to zobaczyłam. Rzucam mu szybkie spojrzenie, próbując tam nie patrzeć, ale nie mogę. Znowu piszczę. Dlatego, że jestem dwunastoletnią dziewicą. Jego mama chichocze. Bierze poduszkę z kanapy i się nią zakrywa. - Oj, Jakey, nie bądź zażenowany, przecież to natur… - MAMO!! – krzyczy, przerywając jej. – Proszę przestań. Po prostu wyjdź. – Wskazuje jej drzwi ręką, w której nie trzyma poduszki. Nadal się śmieje, gdy wychodzi. Zostaliśmy tylko we dwoje, ale pokój wydaje się być nagle malutki. - To w ogóle nie jest niezręczne. – wzdycha, potrząsając głową. Potem oboje zaczynamy się śmiać. Na sekundę prawie zapominam o bólu. Prawie.

*** *Jake* Cóż, więc prawie widziała moje genitalia. W całej ich chwale. Przynajmniej były zakryte. Mogło być gorzej, nie wiem o ile gorzej, ale jestem pewien, że mogło. Lisa wkrótce tu będzie, Kayla mówiła, że jej ciotka przyjeżdża, bo chce zakończyć masę spraw, zanim jutro wszyscy wrócą do pracy. Osobiście uważam, że przychodzi, bo chce sprawdzić, co z Kaylą. Jestem pewien, że część tych spraw dotyczy łóżka nieznajomego, w którym aktualnie śpi. Po śniadaniu idę jej poszukać. Wchodzę do salonu i widzę ją siedzącą na kanapie i gapiącą się na telefon, brwi ma złączone w konsternacji. - Co tam? – siadam obok niej i szturcham jej nogę. - Co? – Jest rozproszona. Obserwuję ją, jak wpatruje się w telefon.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

- Miałaś jakieś wiadomości od Megan? - Co? Nie… Biorę telefon z jej rąk, by zdobyć całą jej uwagę. Podnosi na mnie wzrok. - Co się dzieje, Kayla? - Po prostu próbuję zdobyć się na trochę odwagi. - Co masz na myśli? Odwagi, na co? Nie odzywa się przez chwilę. – Sam, mama Jamesa… dzwoniła do mnie, nie rozmawiałam z nią jeszcze, wysłała mi też parę wiadomości. – odwraca ode mnie wzrok. – Pytała czy zatrzymam się u nich. Myślę, że nie wie o tej sprawie z Jamesem i Megan, ale wie, że coś się dzieje pomiędzy mną, a nim. Przerywa. Siadam i czekam na resztę. Odwraca się do mnie ze łzami w oczach. – Myślę, że powinnam do nich pojechać, Jake, zatrzymać się u nich. Do czasu, aż uporam się z tym wszystkim… Próbuję jej przerwać, ale powstrzymuje mnie. – Byłam z nim przez cztery lata, byłam dla nich jak córka. Po prostu myślę, że może… oni czuliby się wygodnie tam ze mną. W moim gardle formuje się gula, która powoduje, że trudno mi wypowiedzieć jakieś słowa i muszę parę razy odchrząknąć, zanim coś powiem. – Kayla, jeśli to jest to czego chcesz to nie mogę cię zatrzymać, ale to zdecydowanie nie jest coś czego chce moja rodzina ani ja. Wzdycha. – Myślę, że muszę to zrobić Jake. - A co z Jamesem? – nie mogę nic na to poradzić, że wypluwam jego imię. - Co z nim? - Zamierzacie do siebie wrócić? Nadal go kochasz? - Ja… Jej słowa zostają przerwane przez dzwonek do drzwi. Lisa już jest.

*** Lisa spędza dzień z moją mamą i Kaylą, wykonując telefony i ustalając spotkania na przyszły tydzień. Widzę, że Kayla jest zmartwiona, wydaje się potakiwać i zgadzać na cokolwiek. Myślę, że ona właściwie nie ma pojęcia, co się dzieje. Logan wpada do nas, ale Kayla nie jest w nastroju na spędzanie z nim czasu, więc wkrótce potem wychodzi. Logan przez większość czasu zachowuje się jak dupek, ale ten dzieciak ma serce i dlatego jest moim najlepszym przyjacielem. Nie wiem, co myśli Kayla… o tym gdzie zamierza się zatrzymać. Mam nadzieję, że nie pojedzie do domu Jamesa, nie tylko dlatego, że jest dupkiem, ale ponieważ, cóż… mówiąc uczciwie to nie chcę być bez niej. To samolubne z mojej strony, wiem o tym. Lisa znowu zostaje u nas na obiad. Kierownik zakładu pogrzebowego przychodzi jutrzejszego ranka, by zaplanować pogrzeb, a potem policjanci, by przekazać najświeższe wiadomości. Następnego dnia Kayla ma spotkanie z rodzinnym prawnikiem. Myślę, że Lisa ma nadzieję, że pogrzeb odbędzie się dzień potem, gdyż okazało się, że wychodzi za mąż za parę tygodni, w weekend po zakończeniu szkoły, więc musi wrócić do domu tuż po pogrzebie. - Więc… - mówi Lisa siedząc przy stole jadalnym, podczas gdy jemy deser. Talerz Kayli jest nietknięty. Julie jest nadal u przyjaciół. – Wiem, że to nie jest teraz najważniejsza sprawa, - kontynuuje Lisa, odkładając widelec, – wiesz, że twoja mama miała być moją

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

druhną, Kayla? Ufam, że może chciałabyś zająć jej miejsce. Sądzę, że to odpowiednie, bo kocham cię tak bardzo jak ją. Kayla się zgadza i robią plany odnośnie lotu i zakwaterowania. Lucy zaprasza na ślub także moich rodziców, ale w ten weekend mają występ taneczny Julie. Dodatkowo Lisa, ta cholernie urocza kobieta, nie chce, żeby Kayla podróżowała sama, więc nie mam wyboru jak tylko jechać z nią. Po tym jak Kayla nalega na umycie naczyń, kierujemy się na tylny taras. To był piękny letni dzień, ale wieczorem się ochłodziło. Siadamy na huśtawce w ciszy, otuleni lekkim kocem z Mikaylą leżącą w zgięciu mojego ramienia, ze splątanymi nogami. - Jesteś adoptowany Jake? Zaczynam się śmiać, bo to nie pierwszy raz, kiedy słyszę to pytanie, ale zgrywam przed nią głupka, by ją rozweselić. – Co? – drażnię się. - Nie śmiej się. To po prostu jedyny wniosek, do jakiego doszłam. Jako jedyny w tej rodzinie masz ten seks… to znaczy – rumieni się. – no wiesz, ten akcent. - Myślisz, że jest seksowny? – próbuję ukryć ironiczny uśmieszek. - Zamknij się. – uderza mnie w klatkę piersiową i zaczyna się podnosić. – Wiem, że nie jestem pierwszą dziewczyną, która to przyznała. Jestem pewna, że ta dziewczyna Casey ci o tym wspomniała. – patrzy na mnie, czekając na moją reakcję. Wzdrygam się, słysząc jej imię. - A tak w ogóle to, o co z nią chodzi? - O nic. - Bzdury. - Więc, wracając do mojej adopcji… - próbuję zmienić temat. – Właściwie to urodziłem się tutaj, moi rodzice tu dorastali i ja też do czasu, gdy miałem pięć lat. Dosłownie mieszkałem przy tej samej ulicy. W każdym razie mojemu tacie zaoferowano pracę w Australii i nie mógł odmówić, więc spakowaliśmy się i przenieśliśmy tam. - Czym zajmuje się twój tata? - Jest prawnikiem i jest wspaniały w tym, co robi. Specjalizuje się w prawie rodzinnym i prawach dzieci. Podejmuje się tych wszystkich spraw dla dobra publicznego i innego gówna. Zwykle pracuje z dziećmi skrzywdzonymi przez los oraz tymi, które są bite i zaniedbane. Tak jakby jest ich głosem, którego one nie mają. – patrzę na nią. – Wiem, co myślisz, że pewnie jest ogromnym i silnym mężczyzną, prawda? To nie jest coś co zwykle robi, ale kiedy wchodzi na salę sądową, wywołuje tę samą reakcję. Jest przerażający. Kiedy mówi, ludzie go słuchają. - W każdym razie nie otrzymuje zapłaty w takich sprawach, przynajmniej nie tutaj. Byłem zbyt młody, by to pojąć, ale myślę, że w Australii zajmował się podobnymi rzeczami. Odpowiadał za to wszystko, a także za młodych prawników, którzy właśnie zaczynali swoją pracę i byli zainteresowani tym samym. Firma, dla której pracował otrzymywała ogromne wsparcie finansowe z datków i nawet trochę od rządu. Początkujący prawnicy byli wolontariuszami, którzy robili to z powodu ich pasji, więc tata nieźle zarabiał, a jego zadaniem było nadzorowanie i upewnianie się, że żaden z nich nie łamał żadnych praw. - To fantastycznie, Jake. Zdaje się, że twój tata to dobry człowiek. - Jest nim. – zgadzam się. – W każdym razie mój tata był zawsze fanem baseballu, więc kiedy przyjechaliśmy do Australii, zaczął szukać dla mnie jakiegoś zespołu, żebym mógł do niego dołączyć. Jeśli nie wiedziałaś, to ten sport nie jest tam jakąś wielką sprawą. Mają

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

tam za to krykieta, rugby i coś, co się nazywa AFL23. To inna nazwa futbolu. Właściwie to trochę się w to wkręciłem, ale to jest sport całkowitego kontaktu fizycznego, zero ochraniaczy i to bardzo niebezpieczna gra. Po kilku latach, zaczynałem być całkiem dobry w baseballu, a moi trenerzy i tata to zauważyli. Nie chcieli, żebym doznał jakiejś kontuzji, więc musiałem wybrać spośród tych dwóch sportów. Wybrałem baseball. - Gdy miałem około czternastu lat, mój tata pomyślał, że byłem wystarczająco dobry, żeby dostać się tutaj do porządnego collegu, bo mój talent był ciężki do porównania ze względu na to, że tam nie było żadnego. Więc odesłał mnie tutaj na sześć miesięcy, żebym mieszkał z ciotką i wujkiem i ustalił masę spotkań z profesjonalnymi trenerami, łowcami talentów i z innymi. - Kiedy tata otrzymał informację, że pewnego dnia mogę zostać zawodowcem, spakowali wszystko i przeprowadzili się z powrotem tutaj. Przyswoiłem sobie australijski akcent i tak zostało. Julie właściwie urodziła się tam, ale miała cztery lata, kiedy tutaj wróciliśmy, więc nie ma akcentu. Uważasz mój akcent za mocny, ale jest do dupy w porównaniu do prawdziwego. Powinnaś usłyszeć kilku z moich kumpli, kiedy rozmawiam z nimi przez Skype. Czasami trudno ich zrozumieć. Słucha mnie z takim skupieniem, że mogę usłyszeć koła zębate obracające się w jej mózgu. – Więc co się stało z pracą twojego taty? - Zostawił ją. Wrócił do tego, co tam robił, ale już nie za te same pieniądze. – wzruszam ramionami. – Rzucili wszystko, tak żebym mógł to osiągnąć. Trudno by było tego nie docenić. - Ale nie stałeś się zawodowcem zaraz po liceum. Nie są zawiedzeni? - Wcale nie. Mogłem nim być, jeśli bym chciał. Mam tam sporo ofert, ale to zawsze była moja decyzja. Chcę zdobyć wyższe wykształcenie. Kto wie, co mają dla mnie kierunki studiów w zanadrzu? Mogłem zagrać w dwóch zawodowych meczach i później doznać kontuzji ręki i to byłby koniec. Musiałem być rozsądny w tym wszystkim, rozumiesz? - Cholera, Jake. – patrzy na mnie szeroko otwartymi oczyma. – Twoja mama nie żartowała, naprawdę jesteś kimś w rodzaju wielkiej sprawy. - Zamknij się. – śmieje się. Kilka minut później drzwi do patio otwierają się i wychodzi Julie. Patrzy na Kaylę i uśmiecha się do niej nieśmiało. - Co tam Ju-Ju? Dobrze się bawiłaś u Cindy? – podnoszę rękę, by przybić z nią piątkę. Przybija. – Tak, było super. - Cześć Mikayla, – zaczyna mówić. – naprawdę mi przykro z powodu Emily, twoich rodziców i z powodu tego, co powiedziałam. Nie wiedziałam… - Oh, kochanie. – Kayla wysuwa się z moich ramion i przesuwa tak, by usiąść naprzeciwko Julie. – Nie przejmuj się tym. Wszystko w porządku. – zapewnia ją. Julie powoli kiwa głową, a następnie wręcza jej małe, drewniane pudełko. - Co to jest? – pyta, gdy chwyta pudełko i otwiera. - Kiedy przyszłam do Cindy, opowiedziałam jej o Emily i państwu Jones. My yyy… obdzwoniłyśmy inne dziewczyny z lekcji tańca i postanowiłyśmy zrobić te wszystkie kartki dla ciebie. Mama Cindy podwiozła nas i zebrałyśmy je od wszystkich, a ja wybrałam pudełko. Te kartki… wiem, że to nic specjalnego… ale napisałyśmy w nich rzeczy, które lubiłyśmy w Emily 23

Australian Football League ( liga futbolu australijskiego, czyli bardzo popularnego w Australii sportu drużynowego, granego zazwyczaj na boiskach krykietowych przez dwie 18-osobowe drużyny owalną piłką przypominającą nieco piłkę do rugby)

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

i za co będziemy ją pamiętać. Ona zawsze nas rozmieszała. Pomyślałyśmy, że mogłoby ci się to spodobać, to wszystko24. Kayla trzyma je w dłoni, a łzy bez ustanku płyną z jej oczu. Ostrożnie odkłada pudełko na siedzenie obok niej i wstaje, by przykucnąć przed Julie i mocno ją przytula. Kayla zaczyna szlochać, a Julie robi to samo. Odsuwa się, by ująć twarz mojej siostry w dłonie i ściera jej łzy swoimi kciukami. Patrzy na Julie, potem na mnie i z powrotem na nią. - Właśnie podarowałaś mi najwspanialszy prezent w historii całego świata. – mówi do Julie przez łzy. – Emily była szczęściarą, że cię znała, a teraz ja jestem jeszcze większą, bo cię poznałam. - Więc możemy zostać przyjaciółkami? – Julie pyta z nadzieją w głosie. – Zostajesz z nami na pewien czas, prawda? Możemy razem spędzać czas i robić dziewczyńskie rzeczy? Zawsze chciałam mieć starszą siostrę! Kayla spogląda na mnie i wiem, że mam na twarzy duży uśmiech, ale nie mogę go powstrzymać. Odwraca się do Julie. – Oczywiście, kochanie.

24

Ryczałam jak bóbr przy tłumaczeniu tego fragmentu 

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Rozdział 13 *Mikayla* To pierwsza noc, którą spędzam sama w łóżku Jake’a. Śpię parę godzin, ale lepsze to niż nic. Słyszę głos Lisy dobiegający z dołu, co oznacza, że kierownik zakładu pogrzebowego wkrótce tu będzie. Biorę prysznic w łazience połączonej z pokojem Jake’a, wewnętrznie dziękując Lucy i Hedi za przywiezienie mi niezbędnych rzeczy. Nie jestem przyzwyczajona do brania ze sobą ubrań do łazienki, gdyż w moim domu też miałam swoją własną i kiedy wychodzę z niej w niczym poza ręcznikiem i widzę Jake’a stojącego przed swoją komodą, prawie zesrałam się ze strachu. Musiałam zacząć piszczeć lub wydać jakiś podobny temu dźwięk, ponieważ Jake się odwraca, upuszczając wszystkie rzeczy, które miał w rękach na podłogę. - Och. – robi wydech. Próbuje się nie gapić, ale ma to spojrzenie ‘jelenia w reflektorach’, a jego oczy są przyklejone do mojej klatki piersiowej. Myślę, że znowu zaczynam piszczeć, bo cokolwiek robię, zmusza go to do wyjścia z transu. Odwraca się do mnie plecami i zaczyna kierować się do drzwi, mamrocząc ‘przepraszam’, gdy wychodzi. Kiedy jestem już w pełni ubrana, wychodzę z pokoju i praktycznie wpadam na niego. Opiera się o ścianę. – Przykro mi z powodu tego, co się stało. Pukałem, ale nie odpowiadałaś, więc pomyślałem, że byłaś na dole. Po prostu musiałem wziąć rzeczy na trening. Dopiero teraz zauważyłam, że miał na sobie strój do baseballu, poczynając od czapki, a kończąc na butach. Wyglądał gorąco jak diabli. Czekajcie… - Dzisiaj jest poniedziałek, nie masz czasem szkoły? – Ja mam, ale jestem usprawiedliwiona. Jesteśmy uczniami ostatniej klasy liceum w każdym razie, więc to nie jest jakaś wielka sprawa, ale mam nadzieję, że nie opuszcza jej ze względu na mnie. - Mam pozwolenie. – przewraca oczami. – Poza tym to nasz ostatni rok i kończymy szkołę za dwa tygodnie, więc kogo to obchodzi, prawda? - Chyba tak. - Tak właściwie to spotykam się z profesjonalnym trenerem z UNC w dziedzinie grania na pozycji miotacza na boisku. Musimy przećwiczyć parę rzeczy, które przygotują mnie do sezonu. Zwykle nie przyjeżdżają do indywidualnych graczy tak jak jest to w moim wypadku. - To wspaniale, Jake. – uśmiecham się z dumą do niego. - Taa. – zdejmuje czapkę i przebiega dłonią w górę i w dół głowy, a następnie z powrotem zakłada czapkę. Zauważyłam, że to jego nerwowy nawyk. – Chodzi o to, że może mnie tutaj nie być, gdy przyjedzie kierownik zakładu pogrzebowego… - Oh. – Oh. Musiał wyczuć moją panikę, ponieważ łapie moje obie dłonie i pochyla się, by spojrzeć mi w oczy. - Mogę to odwołać. To nic takiego. Po prostu zadzwonię… - Będzie w porządku, Jake. – uśmiecham się, mając nadzieję, że wygląda to na szczere. – Idź, musisz to zrobić, przecież jesteś wielką sprawą i w ogóle… - próbuję się śmiać.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

- Zamknij się i przestań być urocza. – mówi odwracając czapkę tyłem na przód, a następnie mocno mnie przytula i całuje w skroń. Pokonuje drogę do swojego pokoju i wyciąga torbę na strój z szafy, dwa razy sprawdza czy wszystko w niej jest i potem schodzimy na dół ramię w ramię.

*** Parę godzin później, kierownik zakładu pogrzebowego siedzi naprzeciw mnie w salonie. Przywiózł ze sobą masę ulotek, które są porozrzucane po całym stoliku do kawy. Zawiesiłam się na chwilę, ale wiem, że mam dużo decyzji do podjęcia. - Czy stypa będzie organizowana u nas w firmie czy gdzieś indziej? – pyta gość od pogrzebu, nazywa się Wes, Des a może Les? Nie jestem pewna. - Stypa będzie tutaj. – mówi Mandy. Odwracam głowę w jej kierunku, ale ona tylko się uśmiecha i potakuje, pozostawiając mnie oniemiałą z wrażenia. - W porządku. – potwierdza Wes/Des/Les. – Masz na myśli jakiś konkretny budżet? – pyta mnie. Mnie. Kręcę głową. Zasysa oddech, tak jakbym była jakąś bezużyteczną wariatką. - Wiecie ile będzie mniej więcej gości? Gości? Tak jakby to była jakaś pieprzona impreza. Znowu kręcę głową ze spojrzeniem utkwionym gdzieś za nim. Wzdycha, wypuszczając z siebie głośne, słyszalne i pieprzone westchnienie. - Zerknijmy teraz na trumny, możemy? – pyta głosem jakby pozbawionym cierpliwości. – Zaczniemy, wybierając pierwszą dla dziecka. Nazywamy to asortymentem przeznaczonym dla młodszych… Podaję mi broszurę, a ja zastygam. Nie mogę oddychać. Krew odpłynęła z całego mojego ciała, a wzrok jest zamglony z powodu łez w moich oczach. Gdzieś w oddali słyszę otwierające i zamykające się drzwi. - Przepraszam. – oznajmia Mandy, gdy wychodzi z pokoju. Nadal gapię się w przestrzeń, kiedy nagle widzę twarz Jake’a w zasięgu wzroku. Kuca przede mną w czapce odwróconej tyłem na przód i z rękami na mojej twarzy, próbując przykuć moją uwagę. Skupiam się na nim, na jego twarzy i na jego zaniepokojonym spojrzeniu. - Hej. – szepcze. - Cześć. – odszeptuję. - Mógłbyś dać nam minutę? – Lisa pyta Wesa/Desa/Lesa aka Barana. - Nie ma problemu. Będę na zewnątrz. – zamyka za sobą drzwi od salonu. - Wszystko w porządku, kochanie? - pyta Lisa. Kiwam głową, nie zdejmując oczu z Jake’a. - Kochanie jeśli nie masz nic przeciwko temu to może pozwoliłabyś mnie i Mandy zająć się tą częścią? - To dobry pomysł. – zgadza się Mandy. – Może wyrwałabyś się na trochę z domu z Jake’m? Kiwam głową, a w następnej sekundzie Jake wyprowadza mnie za drzwi. Celowo i dość mocno trąca barkiem Barana, gdy go mijamy.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Drzwi od salonu zamykają się za nim i Jake prowadzi mnie do drzwi wyjściowych, ale jeszcze wcześniej słyszę wrzaskliwy głos Mandy. – Jak pan śmiał? Jake usadził mnie na miejscu pasażera w jego ciężarówce i zapina mi pasy, jakbym była dzieckiem. Zamieniliśmy ze sobą tylko dwa słowa odkąd wrócił. - Poczekaj tutaj, dobrze? Pójdę tylko się szybko przebrać. – Ciągle ma na sobie strój do baseballu. Wraca minutę później ubrany w ciemnie jeansy, szarą podwiniętą koszulę i tę samą czapkę. - Masz ochotę narozrabiać? – pyta, siadając na miejscu kierowcy. - Wiesz jak trafić do kobiecego serca. – droczę się z nim, udając omdlenie i trzepocząc rzęsami. Wycofuje z podjazdu, zmieniając biegi i trzyma moją rękę przez resztę drogi. Kończymy w kabinie miotającej25. Oczywiście, że tak. *** Jake stoi przy maszynie miotającej, regulując coś na panelu kontrolującym, podczas gdy ja stoję w kabinie z kijem w ręku. Podchodzi do mnie ustawiając moje ciało i pokazując mi jak powinnam trzymać kij oraz tłumacząc, kiedy powinnam wziąć zamach. Zapamiętuje wszystko, co mówi. Wraca do maszyny i wciska kilka przycisków. Piłki zaczynają wystrzeliwać. Wybijam pierwsze sześć poza boisko. Oczy wyskakują mu z orbit. – W porządku mądralo. – krzyczy, ale brzmi to bardziej jak ‘mąądaaloo’. Najwidoczniej Australijczycy nie używają R. Wciska więcej przycisków. Następne rzuty wychodzą szybciej, ale udaje mi się odbić wszystkie piłki. Jake chichocze i kręci głową z niedowierzaniem. Znowu podkręca tempo. Następna seria piłek dociera do mnie i prawdopodobnie mam tyle samo trafień, co chybień. Po nie więcej niż trzydziestu zamachach, krzyczę. – Mam dość! Wyłącza maszynę i idzie w moim kierunku. - Zechciałabyś mi powiedzieć, co to do cholery było? - pyta chichocząc z rozbawieniem. Ignoruję jego pytanie i oddaje mu kij razem z kaskiem. – Dzięki Jake. Naprawdę tego potrzebowałam. - Tak poważnie, to gdzie nauczyłaś się tak uderzać? Nie spodziewałbym się tego po tobie. Już mam mu odpowiedzieć, gdy ktoś wykrzykuje jego imię. Odwracamy się i widzimy pięciu chłopaków idących w naszą stronę, a kiedy do nas docierają witają się tym braterskim ‘uścisk dłoni, żółwik, uderzenie barkami, klaps, pół uścisk’ pozdrowieniem. Chłopaki rozmawiają przez parę minut, gdy nagle zauważam, że jeden z nich gapi się na mnie, błądząc oczyma po mojej sylwetce w górę i w dół. Przeraża mnie. - Kim jest twoja przyjaciółka? – pyta głośno Podglądacz, przerywając rozmowę. 25

Nie wiedziałam jak to przetłumaczyć  Chodzi tu o kabinę, w której gracze baseballu trenują uderzenia.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Jake zaborczym gestem owija ramię wokół moich barków, a ja opieram się o niego. – Chłopcy, to jest Mikayla. Mikayla, to są… - Ona jest twoją dziewczyną? – pyta Podglądacz ze wzrokiem utkwionym w moich cyckach, znowu mu przerywając. Fuj. - Na razie. – grucha jakaś dziewczyna, stojąca za nimi. Przesuwa się tak, by znaleźć się na przedzie. Casey. Skąd do cholery ona się tu wzięła? Jake sztywnieje. Na szczęście mój telefon brzęczy, oznajmiając przyjście wiadomości. Ciocia Lisa napisała mi, że policja właśnie jest w drodze do domu Jake’a. Wracamy do jego samochodu, a Jake trzyma rękę na dolnej części mojego kręgosłupa. Jedziemy w ciszy, ale w połowie drogi spoglądam na niego. Jego czapka leży nisko na czole, prawie zakrywając brwi. Wyczuwa, że się na niego gapię, bo odwraca się do mnie. Uśmiecha się tym zrzucającym majtki uśmiechem, a następnie skupia wzrok na drodze, ciągle się uśmiechając. - Więc Casey, co? Jego twarz natychmiast tężeje i nie rozmawiamy ze sobą przez resztę drogi.

*** *Jake* Kiedy zatrzymujemy się koło domu, radiowóz policyjny już jest. Idziemy do salonu, by zastać ich siedzących i czekających na nas. Tata też tu jest. Oficerowie wstają, by uścisnąć dłoń Kayli, a następnie czekają, aż usiądzie. Kayla siada na szezlongu, a ja na podłokietniku, a następnie bierze moja dłoń w swoją zanim zajmuje wygodna pozycję. - To jest tylko gościnna wizyta, panno Jones. – zaczyna oficer numer jeden. - Micky… proszę do mnie mówić Micky. - Micky. – potakuje oficer. Oficer numer dwa mówi. – Po prostu chcieliśmy przekazać najnowsze wieści w sprawie śledztwa. Nic się nie zmieniło, nadal go nie złapaliśmy, ale robimy, co możemy. - Dziękuję. – mówi cicho Kayla. - Nadal mamy wrażenie, że to był przypadek. Nic nie wskazuje na coś innego, chyba, że posiadasz jakieś informacje, które mogą to zmienić. Kayla kręci głową. Oficer numer jeden kontynuuje. – Wygląda na to, że ktokolwiek był w środku, chciał się tylko włamać. Podejrzewamy, że twoja rodzina wróciła w trakcie włamania i… cóż… możesz się domyślić, co wydarzyło się później. – jego głos się załamuje. – Mamy także wrażenie, że próbowali spalić dowody i podłożyli ogień w garażu, który strawił trzy znajdujące się w nim samochody i większość kuchni. Na szczęście straż pożarna przybyła zanim ogień mógł się rozprzestrzenić. Oczyściliśmy dom ze wszystkich dowodów, które mogłyby nam się przydać, więc możesz tam wrócić, kiedy zechcesz i zabrać swoje osobiste rzeczy. Niestety straż pożarna uznała to miejsce za ryzykowne dla zdrowia do mieszkania, cała posiadłość musi być zburzona. Bardzo nam przykro, Micky.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Oczy Kayli wypełniają się łzami, a Lisa26 przesuwa się na drugą stronę leżanki, by ją pocieszyć. Oficerowie gapią się na siebie, a następnie jeden z nich przygląda się Kayli. – Panno Jo…, yyy Micky. – poprawia się. – Jest jeszcze jedna ważna sprawa. Nie chcemy za bardzo zagłębiać się w szczegóły dotyczące przestępstwa, ale pomyśleliśmy, że powinnaś o tym wiedzieć, rany postrzałowe… - zaczerpuje tchu. Kayla ściska moją dłoń tak mocno, że odpłynęła z niej cała krew. Pochyla się do przodu na krześle i przestaje oddychać. Czeka… Każda z ofiar otrzymała jeden strzał w głowę, wszyscy zmarli od razu. Nie cierpieli, Kayla. – pojedyncza łza spada z oka oficera, zanim ściera ją ramieniem. Ciało Kayli wpada w konwulsje i upada na ziemię przed nami. Podnoszę ją i usadawiam nas z powrotem na szezlongu, kołysając i przytulając ją. Odgarniam jej włosy z twarzy, podczas gdy płacze w moją klatkę piersiową. Oficerowie wstają , a jeden z nich mówi. – Sami odprowadzimy się do drzwi, dziękujemy za poświęcony nam czas. Zostawimy cię z twoimi najbliższymi, Mikayla. Tata żegna się z nimi, gdy wychodzą. Najbliższymi. To prawda. Myślę, że ją kocham. Myślę, że zakochałem się w tej pięknej i załamanej dziewczynie. Niosę ją na górę do mojego łóżka i właśnie tak spędzamy noc, z Mikaylą cicho łkającą w moich ramionach.

26

Nie wiem dlaczego, ale jakoś nie lubię tej jej ciotki  Nie przypadła mi do gustu >.<

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Rozdział 14 *Jake* Znowu opuszczam swój poranny trening. Kayla spędziła całą noc płacząc w moich ramionach. Około piątej w końcu zasnęła. Niestety ja nie. Ostrożnie wysuwam się z jej uścisku i wychodzę z łóżka. Musi się wyspać. Ma dzisiaj spotkanie z prawnikiem, zgaduję, że na temat ostatniej woli i domu, ale nie jestem pewien. Tata z nią będzie. Ja nie. Muszę być w szkole, przynajmniej rano. Kilka trenerów i graczy z spotyka się ze mną na boisku na ‘wstępnym przeszkoleniu’ cokolwiek to znaczy. Wolałbym być z Kaylą. Kiedy wychodzę spod prysznica, siedzi na łóżku. Jej oczy i nos są opuchnięte i czerwone od całonocnego płaczu, jej włosy są całe pozlepiane i stoją na jedną stronę. Patrzy na mnie nieśmiało. To najbardziej uroczy widok, jaki kiedykolwiek widziałem. Nie zrozumcie mnie źle, widziałem mnóstwo dziewczyn rano po spędzeniu nocy z jedną z nich, ale nie w taki sposób. Ona jest kimś więcej niż ktokolwiek. Nie spaliśmy razem, nawet się nie całowaliśmy, ale on jest kimś… więcej. Tak właściwie to chciałbym. Mam na myśli… pocałować ją. Do diabła, kto by nie chciał, ale nie teraz, nie w tej sytuacji. - Dobry. – mówię, siadając obok niej na łóżku. Daję jej szybkiego całusa w skroń. Całuje mnie miękko w policzek. To pierwszy raz, kiedy mnie pocałowała od czasu tej przejażdżki limuzyną. - Dzień dobry. – próbuje się uśmiechnąć. - Naprawdę muszę być w szkole tego ranka. Jeśli mógłbym to odwołać, całkowicie bym to zrobił, wiesz przecież o tym. - W porządku, Jake. - Mój tata będzie tam z tobą. Jeśli masz jakieś pytania lub czegoś nie rozumiesz, po prostu go zapytaj, dobrze? Poważnie, wiem, że on jest przerażający i on… - Dziękuje ci, Jake. Ze mną będzie w porządku. Naprawdę doceniam, że twój tata zarywa swoją pracę dla mnie. Wy wszyscy… jesteście cudowni, wiesz o tym? - Moja rodzina jest cudowna. A ja? Ja jestem typem wielkiej sprawy. – mówię, próbując rozładować atmosferę. Uderza mnie w ramię żartobliwie, a następnie opada na poduszki z parsknięciem, jednym ramieniem zasłaniając twarz. - Lepiej wyjdź stąd Jake, zanim każę ci się wczołgać pod pościel i przytulić mnie. – jej wolna ręka wskazuje mi drzwi. Zdławiony odgłos wychodzi z mojego gardła, zanim mogę go powstrzymać, ale jestem całkowicie przekonany, że nie ma innej rzeczy na świecie, którą wolałbym teraz robić.

*** Do czasu, aż docieram do szkoły, korytarze są zatłoczone. Trener mówi, że zwolnią mnie z zajęć, kiedy tylko dotrą tu ludzie z UNC. Mam nadzieję, że nie zostaną długo, bo muszę wrócić do domu do Kayli. - Hej dupku. – krzyczy Logan, gdy idzie w moją stronę. - Panie Matthews - upomina go jakiś nauczyciel, którego nie znam. – To jest miejsce nauki, a nie boisko do baseballu.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Logan przewraca oczami. – W porę się zjawiłeś. Podnoszę brew na niego. Unosi ręce w geście obrony. – Przepraszam, koleś. To było chamskie. - Więc jak się miewa Mikayla? – pyta gdy podchodzimy do mojej szafki, która znajduje się obok Heidi. Lucy i Cam też tu są i oczywiście Dylan. Przestają rozmawiać, czekając na moją odpowiedź. - Nie radzi sobie zbyt dobrze. To znaczy czego innego możemy się spodziewać? Przeżywa teraz trudny czas związany z pogrzebem i tym wszystkim. Wziąłem ją wczoraj do kabiny miotającej. Ta dziewczyna jest w niezłej formie. Heidi przewraca oczami słysząc mój komentarz. - Dzisiaj ma spotkanie z prawnikiem. – kontynuuję. – Zamierzam wrócić do domu tak szybko jak załatwię to gówno z ludźmi z UNC. Logan unosi brwi na moją postawę w stosunku do UNC, a prawda jest taka, że to wszystko nie wydaje się teraz dla mnie ważne. - Pogrzeb jest jutro o 12, a stypa zaraz po nim, więc nie będzie mnie jutro tutaj. - Też tam będziemy, Jake. – mówi Lucy, trzymając za rękę Cama. - Wszyscy tam będziemy. – zapewnia Dylan. Logan klepie mnie w ramię parę razy zanim rozbrzmiewa dzwonek na lekcje i rozdzielamy się, zmierzając na nasze pierwsze zajęcia.

*** Spotkanie z UNC to jakiś żart. Najpierw pojawili się później niż było powiedziane, a do tego trwało ono dłużej niż się spodziewałem. Rzeczy związane z treningiem poszły dobrze, wydawali się być całkiem podekscytowani na myśl o mojej obecności u nich w następnym sezonie. Kilkoro z nich nie widziało osobiście jak rzucam, więc podobała mi się ich reakcja. Chłopaki z zespołu to już zupełnie inna historia. Rozumiem ich. Naprawdę. Dla niektórych z nich to czwarty rok w drużynie, więc kumam, że są nieco surowi dla innych graczy. Teraz jakiś pewny siebie pierwszoroczniak zamierza do nich dołączyć, a może nawet zastąpić obecnego zawodnika. Dodatkowo dochodzi do tego jeszcze ten szum, który wywołali wokół mojej osoby i wycieczka do jakiegoś przypadkowego liceum na środku jakiegoś zadupia tylko po to, żebym poczuł się bardziej swojo. Też bym siebie znienawidził, tak myślę. W sumie nie byli dla mnie jakimiś fiutami, ale daleko im było do podnoszenia mnie na duchu. W końcu pędzę do domu, wiedząc, że z pewnością przegapiłem spotkanie. Mam nadzieję, że wszystko poszło dobrze, tak dobrze jak mogło pójść. Kiedy już tam docieram, dom jest pusty. Pewnie dalej są na spotkaniu. Idę do mojego pokoju i wspinam się na łóżko z myślą zdrzemnięcia się na chwilę. Miałem zamiar napisać do Kayli, ale uświadomiłem sobie, że nawet nie mam jej numeru. Właśnie zasypiam, gdy słyszę dzwonek ‘Hej Mickey’. Dzwoni jej telefon na stoliku nocnym, pewnie musiała go zostawić w domu. Ignoruję go, nie chcę naruszać jej prywatności. Ale dzwoni znowu i znowu. Ostatecznie wstaję, by go wyciszyć i widzę, że to James. 48 nieodebranych połączeń od niego i 13 od Sam, to pewnie jego mama. 23 nieodczytanych wiadomości. Cholera.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Telefon znowu rozbrzmiewa w mojej dłoni, a na ekranie wyświetla się imię SAM. Zamierzam odrzucić połączenie, ale przypadkowo naciskam ‘akceptuj’. - Halo? Micky? Cholera. Przykładam telefon do ucha. – Yyy, witam? - Oh! – mówi zdziwiona, a następnie słyszę jak wypuszcza powietrze. – Ty pewnie jesteś Jake? Tak samo mocno przeciąga samogłoski jak jej syn dupek. - Tak, proszę pani. Słyszę jak się śmieje przez telefon. – Słyszeliśmy, że pogrzeb odbędzie się jutro. Chciałam tylko potwierdzić szczegóły z Micky. Nie wiem czy Kayla pragnie ich obecności. Jestem pewien, że nie będzie miała nic przeciwko żeby przyszli, ale co z nim? - Może być pani pewna, że przekażę jej, że pani dzwoniła - W takim razie dziękuje. – wzdycha smutno. Rozłączam się. Zdecydowanie teraz nie zasnę, więc idę na dół. Gdy jestem już na ostatnim schodzie, drzwi wejściowe otwierają się z hukiem i wpada przez nie Kayla. Nawet mnie nie zauważa, gdy przemyka obok mnie i wbiega na górę, zamykając za sobą drzwi. Odrywam od niej wzrok i spoglądam na drzwi, widząc stojących tam Lisę, mamę i tatę. - Może zostaw ją na chwilę, Jake. Myślę, że potrzebuje teraz pobyć sama. – Lisa mówi do mnie. Rzucam okiem jeszcze raz na schody, zmuszając się do tego, żeby nie pobiec na górę i nie zażądać od niej odpowiedzi na temat tego co się stało. Chcę ją trzymać i powiedzieć jej, że będę przy niej. Na zawsze. Idę do kuchni, gdzie rozmawiają dorośli. Chwytam jabłko z miski na owoce na ladzie i opieram się o nią. - Co się dzieje? – pytam wszystkich. Lisa odpowiada. – Jej rodzicie nie byli przygotowani. Nie byli zabezpieczeni na wypadek gdyby coś się stało. - Co to znaczy? – pytam, patrząc na tatę. - Nie ma pieniędzy, Jake. Nawet w przypadku dostania ubezpieczenia na życie i odszkodowania na rzecz domu. Wystarczą one na spłacenie hipoteki i innych długów. – mówi Lisa, potrząsając głową i wyglądając przez okno. – Wystarczy też na zapłacenie czesnego, którego nie pokrywa stypendium na UNC. Ale nic nie zostanie na mieszkanie, podręczniki, a przecież Mikayla musi jeszcze coś jeść27. Przestaje spoglądać przez okno i patrzy na mnie. – Nie wiem co robić. To znaczy mogłabym wziąć ją ze sobą do domu, ale musiałabym porozmawiać o tym z moim narzeczonym. Wiem, że z godnie z prawem ona jest pełnoletnia, ale nie jest gotowa na życie na własną rękę nie posiadając niczego. Mój narzeczony zgodziłby się, tylko gdybym go o to poprosiła, ale nie sądzę, że to byłoby w porządku, pytać go. To znaczy… - milknie. Zapada cisza na długi czas, wszyscy wbijamy wzrok w podłogę. Myślimy o tym co możemy zrobić, żeby pomóc, jeśli w ogóle możemy coś zrobić w tej sytuacji. Odpycham się od lady, wrzucam jabłko do kosza i idę do swojego pokoju. 27

Boże czy na tą dziewczynę może spaść jeszcze więcej nieszczęść 

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Wsuwam się pod pościel i przytulam ją, tak jak chciała. Nie mam pojęcia jak długo tak leżymy, ale wiem, że oboje zasypiamy. *** Budzę się i widzę, że Kayla próbuje wstać, ale trzymam ją mocniej i trącam nosem jej szyję. Śmieje się, krótko, ale wystarczająco. - Muszę wziąć prysznic. – mówi, przeciągając się. – Spotkamy się na dole. Do czasu gdy schodzę na dół, mama kończy gotować obiad. Lisa też tutaj jest. - Gdzie tata i Julie? - W gabinecie, budują układ słoneczny. – odpowiada, przewracając oczami. Tata kocha ‘pomaganie’ w tego rodzaju projektach. Pamiętam tamte czasy. Biorę napoje, by pomóc w przygotowaniu posiłku, gdy nagle wchodzi Kayla. Jest boso, a na sobie ma przylegające do ciała jeansy i oliwkowo zielony top. Ubrania muszą należeć do Heidi, bo spodnie przylegają do jej ciała, a koszulka otula każdą krzywiznę jej ciała. Jest chyba rozmiar mniejsza, bo odsłania skrawek skóry pomiędzy rąbkiem koszulki, a paskiem jeansów. Gapię się na nią, co przypomina bardziej pożeranie jej wzrokiem. Miałem ręce wokół jej ciała i znam jej każdą krzywiznę, ale do jasnej cholery. Mama pojawia się przede mną. – Masz tutaj trochę śliny… - mówi cicho, udając żartobliwie, że wyciera mi usta. Odsuwam jej dłonie i kontynuuję nalewanie soku do dzbanka. Kayla sięga po talerze do szafki, powodując, że koszulka podjeżdża jej do góry. Nie może ich dosięgnąć, więc pochylam się nad nią, by pomóc. Zły pomysł.

*** Julie nawija cały czas podczas obiadu. Opowiada o jakiś nowym gównianym tańcu, którego się uczyli. Kayla wciąga się w rozmowę i zadaje jej pytania. To najwięcej słów jakie wypowiedziała do kogoś, oprócz mnie. Wydaje się, że wie o czym mówi. Zastanawiam się czy czasem nie brała lekcji tańca wcześniej, gdyż zdecydowanie ma o tym pojęcie. Uśmiecha się przez cały obiad, prowadząc rozmowę na błahe tematy. To nagła zmiana w jej zachowaniu i nie jestem jedynym, który to zauważa. - Co się dzieje, Kayla? – Lisa patrzy na nią podejrzliwie. – To znaczy, wspaniale widzieć cię uśmiechniętą, ale dzień wcześniej… - Ciociu Liso - Kayla odkłada nóż i widelec i opiera się na krześle. – Po prostu miałam dużo czasu do myślenia i nie mogę iść na studia, nie teraz, to nie jest żadne wyjście. Nie mogę tu dłużej zostać, po prostu… skończyłam z tym wszystkim.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Rozdział 15 *Mikayla* Patrzą na mnie, czekając na więcej informacji. Nie mam im nic więcej do powiedzenia. - Po jutrzejszym pogrzebie, kończę z tym wszystkim. Odchodzę. Spoglądam na ciocię Lisę, która marszczy brwi. - Nic już więcej tutaj dla mnie nie zostało. – mówię cicho, zerkając na Jake’a siedzącego obok i kładę dłoń na jego nodze pod stołem, a jego ręka odnajduje moją. – Cóż, jest jedna rzecz, ale nie wiem czy to wystarczy. – kończę szeptem, wbijając wzrok w talerz. Cisza wypełnia pokój, a kiedy unoszę wzrok, wszyscy marszczą na mnie brwi, w tym Julie. Ciocia Lisa ociera łzy, a Jake wzmacnia uścisk na mojej dłoni. Nathan odchrząkuje, a wszystkie oczy kierują się w jego stronę. - Posłuchaj, Miakyla… - patrzy na mnie, naprawdę patrzy, a w jego oczach widzę współczucie. – Zostaniesz tutaj… - otwieram usta, by mu przerwać, ale podnosi rękę, by mnie uciszyć, a ja mu na to pozwalam. – Zostaniesz tutaj do czasu, aż nie wyjedziesz na studia. – To jest stwierdzenie. Kątem oka zauważam Mandy, która uśmiecha się do swojego męża z nowo odkrytym uznaniem. Nie wiedziała, że to nastąpi. - Nie mogę tu zostać … - szepczę, wbijając wzrok w talerz. – Nie mogę tu zostać za darmo, przynajmniej pozwólcie mi znaleźć pracę, tak żebym mogła, chociaż płacić za wyżywienie lub coś… - Mikayla… - mówi Nathan, kręcąc głową. Wzdycha prawie pokonany. – Myślałem o tym i od tych kilku dni, od których cię znam, wiedziałem, że nie przyjmiesz tak po prostu tej oferty. Więc będziesz pracować u mnie dwa dni w tygodniu. Potrzebuję asystentki od spraw administracyjnych, kogoś, kto potrafi segregować, porządkować dokumenty i pisać na komputerze i robić te wszystkie sprawy, których ja nienawidzę. Myślisz, że dałabyś sobie z tym radę? Potakuję. - Dobrze, więc załatwione. Będę ci płacił za pracę tak jak zwykłemu pracownikowi, ale nie będziesz przeznaczać tych pieniędzy na wyżywienie, lecz je zachowasz. – próbuję mu znowu przerwać, ale znowu mnie powstrzymuje. – Zaoszczędzisz te pieniądze na studia, Mikayla. Jednakże bardzo byśmy to docenili, gdybyś pomagała Mandy w prowadzeniu domu. Musi uporządkować parę rzeczy, zanim Jake wyjedzie na studia. Będziesz też osobistym szoferem Julie – Bóg raczy wiedzieć, że będzie go potrzebować w lecie. Weźmiesz minivana Mandy, a ona mój samochód, a ja ostatecznie będę używał samochodu służbowego, który kupiłem, a stoi w garażu i tylko zbiera kurz. – gapię się na niego zaszokowana. – Za kilka tygodni usiądziemy na spokojnie i przedyskutujemy jak to się sprawdza, zrozumiano? – przechyla głowę na jedną stronę, czekając na moją odpowiedź. - Tak proszę pana, zrozumiane. Cały stół wybucha oklaskami i wiwatami, a ja przypominam sobie, że straciłam rodzinę. Ale dzisiaj to boli mniej niż wczoraj. Ponieważ bycie tutaj, bycie z nimi jest zwyczajne, ale w tym dobrym znaczeniu. I przez sekundę myślę, że moje serce znowu może nauczyć się kochać.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Rozdział 16 *Jake* Pomijamy formalności związane z ceremonią pogrzebową. Myślę, że mama i Lisa zrozumiały, iż Kayla chciała, żeby to było ciche wydarzenie. Jedziemy moją ciężarówką na cmentarz, a pozostali jadą za nami minivanem. Kayla siedzi na środkowym siedzeniu z ciałem przyciśniętym do mojego, jakby nie mogła być wystarczająco blisko. Nie mam nic przeciwko temu, nic a nic. Kiedy się zatrzymujemy, jestem zaskoczony tym jak dużo ludzi już tam jest, ale wtedy sobie przypominam, że to jej cała rodzina. Wysiadam z samochodu, a Kayla podąża za mną, wysiadając od strony kierowcy. Wyciągam rękę, by pomóc jej wysiąść, nie puszcza jej do momentu, aż jest już na zewnątrz. Ma na sobie okulary przeciwsłoneczne i czarną, prostą sukienkę, którą kupiła Heidi tego ranka, dziewczyny myślą o wszystkim. Czekamy na rodziców, aż zaparkują za nami, Julie wybiega z auta prosto do grupki dziewczynek w jej wieku. Muszą być z lekcji tańca, z pewnością są tu dla Emily. Widzę tego dupka Jamesa i parę innych dzieciaków w naszym wieku, stojących razem. Podnoszą wzrok, gdy zauważają, że Kayla już tu jest. James zaczyna iść w naszym kierunku, ale jeden z chłopaków odciąga go do tyłu i mówi mu coś do ucha. Dobry ruch. Widzę jego zaciskające się po bokach pięści, podczas gdy piorunuje nas wzrokiem. Lisa przesuwa się, by stanąć po drugiej stronie Kayli i ściska ją za rękę, gdy podchodzimy do miejsca pochówku. Powiedziałbym, że jest tu ponad 150 ludzi, są dorośli w wieku mojej mamy i taty, kilku starszych oraz dzieciaki w wieku Emily i Julie. To tak jakby pojawiła się tutaj cała klasa z rodzicami, więcej osób w naszym wieku jest rozsianych pomiędzy ludźmi. Kayla nie podnosi wzroku z ziemi. Nie powiedziała nic przez cały dzień. Nie przywitała się z nikim. Nie puściła mojej ręki. Kiedy zajmujemy nasze miejsca naprzeciwko trzech trumien, Kayla zaczyna się trząść od szlochów, więc przyciągam ją do siebie. Wtedy widzę grupkę dzieciaków, niemających więcej niż dziesięć lat, stojących w szeregu w przednim rzędzie, wszyscy ubrani są w strój do baseballu Małej Ligii28, a kilku z nich trzyma piłki i rękawice. Spoglądam na wielkie zdjęcia jej rodziny postawione naprzeciw trumien. To pierwszy raz, gdy widzę jej rodzinę. Nawet się wcześniej nie zastanawiałem jak wyglądała. Jej mama wygląda oszałamiająco, mogłaby uchodzić za jej siostrę, ale przypomina bardziej Azjatkę. Wiem, że ma jakieś egzotyczne korzenie, ale nie pytałem jej. Julie miała rację, Emily zdecydowanie jest młodszą wersją Kayli, złamie kiedyś wiele męskich serc. Jej tata jest wyższy w porównaniu do jej mamy, w każdym razie na rodzinnym portrecie. Zastanawiam się jak wysoki on był. Nadal patrzę na kolaż zrobiony ze zdjęć. Jest nawet jedno przedstawiające całą rodzinę i tego dupka Jamesa, jedzących przy stole piknikowym i śmiejących się. Myślę, że to z okazji święta 4 lipca lub coś w tym stylu. Jest także fotografia jej taty, na przedzie i w środku, z grupką dzieciaków wokoło niego, a wszyscy są wystrojeni w stroje do baseballu. Obejmuje jednego z chłopców, który trzyma puchar, a ogromny uśmiech gości na twarzach wszystkich dzieci. To ten rodzaj uśmiechu, który mogą mieć tylko dzieci, tak jakby nic nigdy nie miało być trudne i tak jakby jeszcze nie doświadczyli bólu i złamanego serca. Jej tata trenował Małą Ligę. Huh. 28

W oryg. Little League ( Mała Liga w baseballu)

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

I właśnie wtedy to widzę, jej zdjęcie z mamą w zaawansowanej ciąży i tatą. Jej tata oplótł jedno ramię wokół jej mamy, a drugie wokół Kayli. Kayla jest ubrana w pełen strój do baseballu, począwszy od czapki do butów, z wielkim uśmiechem widocznym na jej twarzy i kijem w jednej ręce i pucharem w drugiej. Jest na nim napisane ‘MVP29’. Bez kitu. Ceremonia się rozpoczyna, Lisa wygłasza małe przemówienie, Kayla nie opuszcza mego boku. Drużyna Ligii Młodzieżowej rzuca rękawice i piłki na trumnę jej taty. Pełno jest łez i płaczu, ale Kayla od początku do końca pozostaje silna. Kilkoro ludzi podchodzi i rozmawia z nią, ale ona przeważnie kiwa głową i próbuje się uśmiechnąć. Widzę nawet kilku oficerów policji, przekazujących wyrazy szacunku. Nawet Grubas i Mendoza są tutaj. Kiedy większość ludzi już poszła, wliczając w to moich rodziców i Lisę, zakładam, że powinniśmy jechać do domu i przygotować stypę, ale wtedy zauważam jakąś parę idącą w naszym kierunku. Kayla też to zauważa i puszcza moją dłoń, by ich uściskać i znowu sięga po moją dłoń. Para uśmiecha się smutno do Kayli, następnie patrzy na mnie i na nasze splecione dłonie. Kayla odchrząkuje. – Sam, Henry… To jest… Kobieta, teraz już pojmuję, że to mama Jamesa, przerywa jej. – Ty pewnie jesteś Jake? – pyta, wyciągając do mnie dłoń. Potrząsam nią niezobowiązująco. – Kayla dużo mi o tobie opowiadała. – uśmiecha się do mnie ciepło. To w ogóle nie jest niezręczne. Henry, przypuszczam, że to tata Jamesa, podchodzi, by uścisnąć mi dłoń. – Dziękuje, że zaopiekowałeś się naszą dziewczynką. – mówi, klepiąc mnie w ramię. - Uhh, nie ma problemu, proszę pana.. ona jest wyjątkowa, wiecie o tym? - Oh, tak wiemy o tym… - potakuje Henry. – Szkoda, że nasz syn dupek nie widział tego i nie potrafił utrzymać swojego fiuta w spodniach. Hamuję śmiech i widzę, że Kayla robi to samo. - Chodźmy, Henry. - odciąga go Sam. – Będziemy w kontakcie, kochanie. – mówi, machając do Kayli. - Cóż, to było niespodziewane. – mruczę pod nosem. - Nie bardzo, pokochali cię Jake.

*** Skierowaliśmy się do domu, gdzie odbywa się stypa. Jest tutaj mniej ludzi niż było na ceremonii. Moi przyjaciele są na tylnym tarasie, więc dołączamy do nich. Myślę, że Kayla jest trochę bardziej zrelaksowana. Utrzymuję rozmowę z paroma ludźmi, którzy do niej podchodzą. Podchodzi do niej dziewczyna, której nigdy wcześniej nie widziałem. - Cześć, Mikayla. – mówi cichym głosem. – Bardzo mi przykro z powodu twojej straty. – śmieje się. – Co za gówniana rzecz do powiedzenia, tak jakbyś coś straciła, ale znajdziesz to ponownie. – potrząsa głową. Kayla śmieje się na głos. – Amanda, jak się masz? - Dobrze, ale jednak nie zapytam, co u ciebie. Kayla znowu się śmieje i to jest prawdziwe. - Po prostu przyszłam powiedzieć… nie wiem. Cholera. Hej, wybierasz się na UNC, prawda? 29

Most Valuable Player ( Najbardziej Wartościowy Zawodnik)

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Kayla spogląda na mnie i uśmiecha się. – Taki jest plan, ale muszę jeszcze załatwić kilka szczegółów. - Świetnie. – mówi Amanda, kiwając głową. – Napiszę ci na facebooku mój numer, powinnyśmy czasami się spotkać, a może nawet iść na łowy w poszukiwaniu jakichś nie beznadziejnych i nie zdradzających palantów. Kayla znów się śmieje, w zasadzie wszyscy to robimy. - Brzmi cudownie. Zadzwonię do ciebie. Dzięki, że przyszłaś. – Kayla się uśmiecha, gdy dziewczyna wchodzi do domu. - Lubię ją. – mówi Heidi. Ja też. Ale nie mogę przestać myśleć o tym co powiedziała, o wyruszeniu na łowy. Studia będą się całkowicie różnić od tego miejsca. Będzie miała więcej przyjaciół i uzyska więcej uwagi od mężczyzn. Nie mogę powstrzymać uczucia zazdrości, które zżera mnie na samą myśl o tym. Co mogę zrobić? Zamknąć ją w moim pokoju na cały przeklęty dzień? Cholera. I wtedy mnie to uderza. Gdzie do cholery jest Megan?

*** Wszyscy już wyszli, ale moi przyjaciele wciąż tutaj są i gadamy o gównach z tyłu domu na tarasie. Słońce już zaszło i jest lekki ziąb, więc rozpaliłem ogień w palenisku. Nie wydaje mi się, żeby moi przyjaciele wkrótce wyszli i sądzę, że Kayla jest szczęśliwa z tego powodu, bo wtedy nie myśli o tych wszystkich rzeczach. Tylne drzwi od tarasu otwierają się i mama wychodzi przez nie z tacą pełną resztek jedzenia. Wszyscy zabieramy się za pałaszowanie. Tata wychodzi z lodówką turystyczną i umieszcza ją na środku. – Ktoś musi być niepijący, nie mówcie o tym rodzicom. Właściwie, nawet wam tego nie dałem, jedynie położyłem w miejscu, w którym byliście w stanie to dosięgnąć i zrobiliście to. Moja wersja wydarzeń trzyma się kupy wedle prawa. Logan otwiera lodówkę, wypełnioną piwami. – Dziękujemy, panie Andrews. Jest pan moją ulubioną osobą po 35 roku życia. Mój tata chichocze do siebie. – A ty, Logan nadal jesteś dupkiem. – mówi, podczas gdy zamyka drzwi za sobą. - Spppłoooońńń! – mówi Cam, śmiejąc się. - Więc… - szturcham Kaylę, siedzącą obok mnie. Wstaje i bierze serwetkę pełną małych rzeczy z tacy z jedzeniem. Cofa się z powrotem i siada na moich kolanach, zostawiając swoje krzesło puste. Uśmiecham się do siebie. Logan przygląda mi się ciekawskim wzrokiem. Nie obchodzi mnie to. - Więc? – odpowiada. - Twój tata był trenerem Małej Ligii? – każdy przysłuchuje się naszej rozmowie. - Yep. Jednym z najlepszych. – mówi dumnie. - Więc to dlatego umiałaś uderzyć tym gównem w parę piłek w kabinie? - Yep. Przestałam to robić, kiedy urosły mi cycki. Śmieje się. Moje oczy wędrują do jej cycków, zanim zmuszam się, by odwrócić wzrok. - Właściwie, był wielkim fanem baseballu i także twoim fanem! – przeżuwa jedzenie. - Co?! Jak?! - pytam, bo to nie ma sensu. - Mhmmm. – mówi, biorąc kawałek jedzenia i wkładając go do moich ust. To jest gorące jak cholera, że karmi mnie, podczas gdy siedzi na mnie.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Zbieram w sobie wszystkie siły, by nie pożreć jej ust. - Tak właściwie to znałam cię, to znaczy zanim cię poznałam. Cóż, wiedziałam o tobie. – przerywa, podczas gdy przeżuwa jedzenie. – Tata wcześniej wspominał o tobie w czasie rozmowy, znałam twoje imię, ale nie wiedziałam jak wyglądasz. Kiedy usłyszałam twoje pełne imię brzmiało ono znajomo, ale nie połączyłam faktów, aż do czasu gdy twoja mama nie powiedziała mi, że jesteś kimś w rodzaju ‘wielkiej sprawy’. Właściwie to tata poszedł zobaczyć twoje mecze w liceum kilka razy. Powiedział, że chciał zobaczyć ‘jak tworzy się historia’. Błagał mnie parę razy, żebym poszła ale byłam zawsze zajęta z… no wiesz… milknie. James. - Nie powinnaś mu mówić takich rzeczy, Micky. Jego głowa jest już wystarczająco duża. – mówi Logan, rzucając czymś we mnie. - Taa - potakuje Heidi. – Baseball i Casey to wystarczające, aby jego głowa eksplodowała.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Rozdział 17 *Mikayla* Obserwuje jak Jake sztywnieje, a jego głowa opada na wspomnienie jej imienia. Próbuję pohamować śmiech, ale tak czy tak on nadchodzi. - Okej, ktoś musi mi powiedzieć, o co z nią chodzi…. proszę? – błagam. Jake zaczyna mówić, ale zakrywam mu usta dłonią, nie przestaje w nią mamrotać. - Jest natrętną, szaloną suką. – mówi Lucy, biorąc łyk wody. Zgaduję, że dzisiejszej nocy jest DD30. - O jakim poziomie szaleństwa tutaj mówimy? Coś w stylu pisanie pani Casey Andrews w każdej części książki? Czy pani Heidi Bieber? - pytam. Śmieją się, a szczęka Dylana napina się. Zabawne. Cam bierze duży łyk piwa. – Coś takiego jak ukrywanie się po meczu na tyłach jego ciężarówki, nago! Moje oczy się rozszerzają i wpatrują w Jake’a. Patrzy w dół i kręci z głową z rozbawieniem widocznym w jego oczach. Odsuwa moją dłoń, zakrywającą jego usta, splata nasze palce i składa na moim nadgarstku niewinny pocałunek zanim Logan dodaje. – To nie wszystko, co się wydarzyło, opowiedz jej resztę Jake. Spoglądam na niego. O mój Boże. Spał z nią. – O mój Boże, spałeś z nią? – sapię. - NIE! – krzyczy, a wszyscy parskają śmiechem. – NIE! Co? Boże… nie! – mówi ponownie, dygotając i wykrzywiając twarz w obrzydzeniu. - Więc co? – pytam. Heidi się uspokaja. – Ziomalka miała pierścionek zaręczynowy na desce rozdzielczej, męski pierścionek zaręczynowy. Oświadczyła mu się! – wysila się, by dalej mówić poprzez śmiech. – Oświadczyła mu się, naga, na tylnym siedzeniu jego ciężarówki, przed ludźmi zgromadzonymi naokoło! - NIE! – sapię, patrząc na Jake’a, oszołomienie jest słyszalne w moim głosie. Jake tylko potakuje powoli głową, a jego kciuk głaszcze mój brzuch. - Co zrobiłeś? – pytam, ale on tylko kręci głową. – Co on zrobił? – pytam pozostałych. - To jest najlepsza część… - kontynuuje Cam. – Tak ześwirował, że wyskoczył z auta i zaczął uciekać do domu. To był mecz na wyjeździe! Pięć godzin zajęło mu dotarcie do domu. Zostawił wszystko w ciężarówce. Telefon, portfel, torbę ze strojem, wszystko. Nie mógł do nikogo zadzwonić. Bał się wrócić do ciężarówki na wypadek gdyby ona dalej tam na niego czekała z pierścionkiem… Przyjechaliśmy odebrać auto dopiero tydzień później. Spędził tydzień bez samochodu, bo tak ześwirował. - To tylko jedna z opowieści. – dodaje Dylan. – Są jeszcze o sto razy bardziej szalone. Tak mocno się śmieję, że kłuje mnie w bokach. Prawie zapomniałam co my tu w ogóle robimy. I wtedy sobie przypominam i przestaje się śmiać. Bo dzisiejszy dzień nie jest dniem śmiechu. Jake podnosi dłonie do mojej twarzy i całuje mnie w czoło. – Możesz się śmiać i być szczęśliwa, Kayla. Oni by tego chcieli. – uśmiecham się i całuję go w policzek. Logan bierze duży łyk piwa i beka, wskazując palcem na mnie i na Jake’a. Hedi i Lucy jęczą z obrzydzenia. 30

DD( Designated Driver) osoba, która np. na imprezie robi za kierowcę. (Wszyscy naokoło piją, a ta biedulka musi siedzieć o suchym pysku - znam ten ból )

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

- Zamierzam zignorować epicki zalążek tego wybuchającego między wami napięcia seksualnego i zadam pytanie… - hamuję śmiech wtulając się w szyję Jake’a, podczas gdy on przewraca oczami na Logana. - Zadaj swoje pytanie, dupku. – mówi pocierając nosem o moją szczękę. Boże, ten akcent i ten głos. Zamykam oczy na sekundę. Czuję, że moje jajniki zaraz eksplodują. - Dlaczego on nazywa cię Kayla, podczas gdy inni mówią do ciebie Micky? Wzruszam ramionami. – Ponieważ moja rodzina mówiła do mnie Kayla.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Rozdział 18 *Jake* Minął tydzień od pogrzebu i stan Kayli poprawił się. Nie sądzę, że ma za sobą to, co się stało, ale radzi sobie. Przez kilka dni pracowała z tatą i szukała sobie zajęcia w domu, żeby rozproszyć uwagę. Nie wróciła do szkoły, nie musi. I tak pozwolą jej ukończyć szkołę. Moje zakończenie jest dziś, a jej jutro. Do szkoły chodziłem tylko wtedy, kiedy było to konieczne, tak, żeby mama się nie czepiała, ale nie lubiłem być z daleka od niej, zwłaszcza teraz. Najwidoczniej tata znalazł termity, albo inne gówno w garażu i sprowadził robotników, aby to naprawili. Musieli odymić garaż i składzik nad nim, więc musieliśmy trzymać się z daleka. Zauważyłem, jak niektórzy z robotników patrzyli na Kaylę, kiedy wychodziła tego ranka, aby podwieźć Julie do szkoły. Jeden z nich gapił się tak bardzo, że musiałem zmusić się, żeby nie uderzyć go w twarz. Dupek. Wbiegłem na podjazd, po tym jak skończyłem trening i zauważyłem tatę, który rozmawiał z jednym z robotników, tym który się gapił. Tata zobaczył, że nadchodzę, uścisnął mu dłoń i podszedł do mnie. Moje oczy nie opuściły Podglądacza i wiedział, co myślę, bo ten dupek posłał mi wymuszony uśmiech. Weszliśmy razem do domu, wszyscy mieli dziś wolne ze względu na moje zakończenie szkoły. Zapukałem do drzwi swojego pokoju, ale nie było żadnej odpowiedzi, więc wskoczyłem pod prysznic. Kiedy skończyłem, udałem się na dół, ale zatrzymałem się na dźwięk muzyki i śmiechu dochodzących z pokoju Julie. To było dziwne, że miała u siebie koleżanki w ciągu tygodnia. Wtedy słyszę jak pisnęła imię Kayli, śmiejąc się, uśmiecham się i podchodzę do jej drzwi. Pukam głośno, ale nie dostaję odpowiedzi. Muzyka była za głośna. Lekko uchylam drzwi i zaglądam do środka. Wszystkie meble są zepchnięte pod ściany, tworząc prowizoryczny parkiet na środku pokoju. Puszczają ‘Low’ Flo-Ridy tak głośno, że trzęsą się ściany. Julie pokazuje Kayli jakieś taneczne kroki, a ta podąża za nią, naprawdę jej słuchając. Są do mnie odwrócone plecami, więc nie wiedzą, że im się przyglądam. Julie podchodzi do stereo, puszcza piosenkę od początku i zaczynają układ ponownie. Julie jest dobrą tancerką w wieku 8 lat, ale cholera, Kayla jest dobra. Jest taki wers w piosence ‘fold her, like a pornography poster', który jest totalnie nieodpowiedni dla ośmiolatki, ale przy ruchach, które wykonuje Kayla.... To prawie za dużo, żeby patrzeć. Mój penis drży. To był prawie koniec piosenki, kiedy wykonały jakiś obrót i zauważyły mnie. Uśmiecham się i zaczynam oklaskiwać ich występ. - Jacaaaarb - Julie krzyczy, gdy podchodzi, aby wyłączyć stereo. - Nie powinieneś tego oglądać, jest jeszcze nieskończone. Patrzę na Kaylę, jej ciało błyszczy od potu i oddycha ciężko. Jest ubrana w spodnie do jogi i obcisły podkoszulek, eksponujące jej ciało. Zauważa, że ją obserwuję, przygryza wargę i zawstydzona odwraca wzrok. Jest taka gorąca. - Jake!! - Julie krzyczy ponownie, wyrywając mnie z perwersyjnego nastroju. - Co tam Ju-ju? To było na prawdę dobre. – Przybijam jej piątkę a ona uśmiecha się do mnie szeroko. Rodzice wchodzą do pokoju. - Co to za krzyki tutaj? - pyta zaciekawiona mama. - Oh, dobrze. – mówi Julie. - Jesteście tutaj wszyscy, więc obejrzycie układ nad którym pracuję z Micky.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

- O nie. – mówi Kayla. Jest zawstydzona przed moimi rodzicami. - Julie, może... poczekajmy aż będzie skończony? – pyta z nadzieją w głosie. - Nie. No dalej Micky, proszę? Kayla patrzy na nią, następnie na mnie, a na jej ustach pojawia się uśmiech. - Zrobię to, jeżeli Jacaaaaarb też to zrobi. - Dobrze. – krzyczy Julie, łapiąc mnie za rękę i wyciągając na środek parkietu, a następnie prowadzi rodziców na łóżko, aby mogli usiąść i patrzeć. Stoję obok Kayli i kładę rękę na dole jej pleców, wkładając kciuk pod krawędź koszulki i głaszcząc delikatnie. Czuje to, gęsia skórka pojawia się na jej skórze. Pochylam się do niej i szepczę jej do ucha. - Wpakowałaś się w kłopoty, panienko. - Zamyka oczy i drży delikatnie, ale zauważam to. Próbuję nadążyć za ich układem, ale jestem sportowcem, nie tancerzem, nawaliłem i skończyłem upadając w plątaninie moich własnych rąk i nóg na podłodze. Kayla stoi nade mną, śmiejąc się tak mocno, że aż łapie się za brzuch. Łapię za jej nogi, więc traci równowagę i upada na mnie. Julie wskakuje na nas, krzycząc, że nie traktujemy tego poważnie. - Weź to na poważnie! - woła Kayla i zaczyna ją łaskotać, a ja dołączam. Rodzice śmieją się z nas i wychodzą z pokoju. W tym momencie już wiem, już nie myślę. Jestem pewien. Kocham tę dziewczynę. Jestem w niej zakochany.

*** *Mikayla* Seksualne napięcie pomiędzy Jakiem i mną jest poza kontrolą. Boję się, że mogę zapłonąć w każdej chwili. Nie żartuję. Zupełnie nie pomaga to, że jesteśmy blisko siebie przez prawie 24 godziny na dobę i zawsze znajdujemy sposób, aby niewinnie się dotknąć. Jesteśmy w tym miejscu, gdzie każde z nas popycha drugie dalej i dalej, aby sprawdzić ile jeszcze możemy znieść, zanim któreś z nas pęknie. Jestem jakieś dwie pieprzone sekundy od pęknięcia i jeśli wkrótce nie doznam ulgi to kogoś potnę. Zakończenie szkoły Jake'a przebiegło gładko. Spotykam kilku jego innych przyjaciół, kolegów z drużyny i trzymam się z daleka od Casey. Zauważyłam sposób, w jaki na mnie patrzy i zażartowałam do Jake'a, że prawdopodobnie powinnam zacząć się pakować. Nie uznał tego za zabawne. Jest impreza z okazji zakończenia na boisku obok szkoły, na którą wszyscy idą. Jake odrzuca zaproszenia, ale powiedziałam mu, że powinien iść, ja chcę tam pójść. Myślę, że to dobry pomysł, żeby się wyrwać i poudzielać w szerszym gronie. Więc oto jestem tu, na imprezie. Siedzę, oczywiście na kolanach Jake'a przy ognisku. Są tu jego najlepsi przyjaciele, a także kilku innych. Mam na sobie jedną z sukienek Heidi. Wciąż nie mam odwagi na wejście do mojego domu. Właściwie, to poprosiłam Mandy o spakowanie mojego pokoju w ten weekend, kiedy my będziemy na ślubie cioci Lisy. Resztą zajmie się profesjonalna ekipa od przeprowadzek, która przeniesie wszystkie niezniszczone rzeczy do garażu, który wynajęłam, przynajmniej do czasu, aż nie wymyślę, co zrobić z UNC. Wszystko inne może zniknąć. Mandy zajmie się rzeczami osobistymi, jak albumy, biżuteria itd. Heidi nosi mniejszy rozmiar niż ja, ale kiedy do mnie przyszła, przyniosła ze sobą tylko jeden strój i kazała mi się przygotować i pogodzić z tym. To granatowa sukienka,

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

dopasowana od pasa w dół, górna część jest luźna i zwisa na ramionach. To bardziej coś, co założyłaby na siebie Megan, która przy okazji wciąż się do mnie nie odezwała. Powołując się na internet, Meg i James są oficjalnie razem. Powinno mnie to obchodzić, ale tak nie jest, a w tej chwili, siedząc tu z Jakiem, mogę jedynie myśleć... James? Kim w ogóle jest James? - Hej, popatrz Jake. Casey idzie w naszą stronę - szepczę do jego ucha. Wzdryga się, zacieśnia swój uścisk dookoła mnie i pochyla głowę, jakby próbował się ukryć. - Ja tylko żartowałam, Jake. Jezu Chryste. - dodaję, śmiejąc się. - To gówno nie jest śmieszne. Nie żartuję. Przestań to robić. - trzyma dłoń na swoim sercu. Chichoczę i rozglądam się dookoła, tu jest jak... setki dzieciaków są tutaj, zauważam nawet kilka osób z mojej szkoły. - Wszyscy ci ludzie chodzą do waszej szkoły? Czy to jest jakby.. dla wszystkich szkół z okolicy? - Wydaje mi się, że to tylko nasi. - odpowiada Logan, robiąc sobie przerwę w zabawianiu się z rudą dziewczyną siedzącą na jego kolanach. Biorąc łyk piwa, pyta. Dlaczego? Boisz się, że ten dupek, twój były, pokaże się tutaj? Wzruszam ramionami. - Niezupełnie, a nawet jeśli, to jestem pewna, że Jake znów mu przywali. Logan i Cam jednocześnie wypluwają swoje piwo, a Dylan przeklina. Co do cholery? Logan patrzy na mnie wytrzeszczając oczy. - Uderzył tego dupka? Powoli kiwam głową. - Którą ręką? - pyta Dylan z paniką wypisaną na twarzy. Że co? Za moimi plecami, Jake powoli podnosi prawą rękę, co wzbudza falę wyzwisk i pytań ze strony chłopców. - Wszystko w porządku! - woła Jake, przekrzykując ich wszystkich. Jestem cholernie zdezorientowana, co Lucy musiała wyczuć, bo odpowiada na moje niewypowiedziane pytanie. - Jego rzucająca ręka. Cholera. Biorę do rąk jego prawą dłoń i zaczynam całować kostki, jedna po drugiej. Czuję, jak sztywnieje za mną w odpowiedzi na okazane uczucie, a później czuję, że sztywnieje pode mną. To dla mnie sygnał, żeby zejść z jego kolan i... zrobić coś... cokolwiek innego.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Rozdział 19 *Jake* Zabrnąłem za daleko, zdecydowanie za daleko. Ta dziewczyna doprowadza mnie do szału. Spędziłem resztę wczorajszego wieczoru twardy i nie jestem pewien, czy całkowicie mi przeszło. Sukienka, którą założyła, a później siedzenie na kolanach i śmianie się, przytulanie, dotykanie, żartowanie, flirtowanie, a później ona zaczęła całować moją rękę, to było takie intymne. Moją pieprzoną, rzucającą rękę. Jak dotąd, to była najseksowniejsza rzecz, jaką dziewczyna kiedykolwiek zrobiła. KIEDYKOLWIEK. I nie mówię tego, żeby być fiutem, ale dziewczyny robiły dla mnie naprawdę dużo. Odrzucam nakrycie z mojego żałosnego pseudo łóżka i rozciągam się. Moje plecy są popsute i boli mnie całe ciało. Poprawiam koce i kręcę głową patrząc na 'łóżko'. Zdecydowanie nie było stworzone dla moich 188 cm wzrostu. Może dziś w nocy spróbuję spać na podłodze, wszystko będzie lepsze niż to. Wchodzę do kuchni, a w moim stanie raczej chyboczę się. Kayla już tam jest. - Twoja mama zostawiła liścik. Jest na jakimś spotkaniu PTA31… - zauważa w jakim jestem stanie. -...a tobie, co się stało? - Myślę, że sofa i ja nie jesteśmy już dłużej przyjaciółmi. - krzywię się. - Cholera, Jake. Ja wezmę sofę, ty powinieneś odzyskać swoje łóżko. Nie możesz przez całe lato spać na kanapie. - Chcesz się założyć? - pytam, podnosząc na nią brew. Patrzy na mnie przez kilka sekund, a następnie odwraca wzrok, zagryzając wargę. - Przynajmniej pozwól mi zrobić sobie masaż. - mówi cicho. Śmieję się. - Mówię serio. - nalega. Myślę o tym, jednak kręcę głową. - No dalej, proszę? Muszę coś zrobić. - Jest w porządku, Kayla. Pójdę do fizjoterapeuty kiedy wrócimy ze ślubu Lisy. - To nie jest w porządku. Chodź. - Zaczyna ciągnąć mnie za rękę żeby mnie wyprowadzić, ale nie odrywam nóg od podłogi. - Nie to, że ci nie ufam, ale po prostu... - uśmiecham się. - To ciało jest w szczytowej formie. Jestem prawie profesjonalnym sportowcem, Kayla. Po prostu nie mogę pozwolić komukolwiek się dotykać. Przewraca na mnie oczami. - Zaufaj mi. Robię świetne masaże. - Tak? - patrzę na nią. - Kto tak twierdzi? Odwraca wzrok, rumieniąc się. James. Jestem prawie pewien, że zadrżałem w obrzydzeniu ale ona tego nie zauważa. - Spójrz. - zaczyna, prostując ramiona. - Kiedy James na serio zaczął wkręcać się w koszykówkę, zawsze po wszystkim czuł się jak gówno, wszystkie te treningi i mecze zabijały go. Zawsze narzekał, że jest obolały, więc zaczęłam szukać sposobu, żeby mu pomóc, jeśli byłoby to możliwe. W któreś wakacje brałam udział w zajęciach w lokalnym collegu z fizjoterapii i medycyny sportowej. Dużo się nauczyłam. Właściwie to podobało mi się uczenie 31

Parent-Teacher Association ( To jest taki rodzaj zrzeszenia w szkole, które składa się z nauczycieli i rodziców, a jego celem jest umożliwienie rodzicom zaangażowanie się w życie szkoły)

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

tego i ćwiczenie. Po czasie spędzonym tam, zaczęłam nawet rozważać zostanie lekarzem sportowym. Nadal czasem o tym myślę. Pozwalam temu opaść. - Cholera, Kayla. - potrząsam głową. - On na serio na ciebie nie zasługiwał, wiesz o tym, prawda? - No nie? - uśmiecha się. - Jestem zajebistą dziewczyną, jakiś dupek będzie kiedyś szczęściarzem. Przysięgam na Boga, mam nadzieję, że tym dupkiem będę właśnie ja. Macham ręką w powietrzu. - No, to prowadź doktorku. Uśmiecha się i zabiera mnie do mojego pokoju.

*** Prosi żebym zdjął koszulkę i położył się na brzuchu na łóżku i robię to co powiedziała. Nie porusza się i pyta. - Masz jakiś balsam albo olejek? - Uh huh, oliwka dla dzieci w środkowej szufladzie. - wskazuję na mój stolik nocny. W chwili, kiedy słowa opuściły moje usta zaczynam ich żałować. To jest moja sexszuflada. Pudełka z prezerwatywami, środek nawilżający, oliwka, chusteczki i porno. Tak, porno. Słyszę jak otwiera szufladę i chichocze cicho. - No co? - pytam, próbują ukryć zażenowanie. - Jestem facetem. Następną rzeczą, jaką zauważam jest ona, siedząca na moim tyłku i wcierająca mi w plecy olejek, jej małe rączki ugniatające moje obolałe mięśnie. - Jake? - Mmmm. - moja twarz jest zakopana w poduszce, a czucie jej rąk jest niesamowite. - Hm, mam nadzieję, że nie... ograniczam cię przez przebywanie tutaj. Śmieję się bezgłośnie, ale moje ciało drży, więc zauważa to. Mam nadzieję, że nie poczuje, że mam dreszcze, bo ona mnie dotyka. - Nie sądzę żeby ktokolwiek mógł mnie ograniczać, chyba, że cofniemy się w czasie do roku 2002. Uderza mnie w plecy. - Wiesz, co mam na myśli. - Właściwie, to nie wiem. - Tak więc, mam na myśli, wiem, że nie brakuje dziewczyn, które ... chciałyby.... wziąć udział w pewnych czynnościach z... z tobą. - oczyszcza gardło. - Nie chcę po prostu, żebyś myślał... To znaczy, wiem jak niefajne byłoby zaproszenie dziewczyny tutaj i sprawienie żeby ta rzecz z sofą zadziałała. - Kayla, ja nie zapraszam dziewczyn do domu, jeżeli do tego zmierzasz. Tak, więc nie, nie ograniczasz mnie przez przebywanie tu. Moi rodzice nie są głupi, wiedzą, że uprawiam seks, albo powinienem powiedzieć uprawiałem seks. Ale zgaduję, że to taka niepisana zasada, wiesz? Z Julie na końcu korytarza i wszystkim. Szanuję ich wystarczająco, żeby nie robić tego pod ich dachem. Pokój przez chwilę pogrąża się w ciszy. Ona ciągle siedzi okrakiem na moim tyłku, czyniąc swoimi dłońmi magię na moich plecach. Jest w tym bardzo dobra. To prawie szept, kiedy pyta. - Co yyy, co masz na myśli mówiąc, że uprawiałeś seks, to znaczy, że już tego nie robisz? To znaczy... często? Nie wierzę, że chce o tym rozmawiać akurat teraz.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Nie mogę znieść tego, że jej tyłek jest na mnie, a jej ręce mnie dotykają.... i chce ze mną rozmawiać o seksie. Mój penis stoi w pełnej gotowości i gdybym się odwrócił ocieralibyśmy się o siebie. Szlag, jeśli będę myślał o tym chociaż przez sekundę dłużej, dojdę w swoich spodniach, jakbym miał 13 lat. - Więc? - nie poddaje się. - Pomyślisz, że jestem dupkiem. - próbuję oczyścić atmosferę. - Ja już uważam cię za dupka. - HA HA. - poważnieję. - To jak? - Dobra, dobra, więc jak wiesz, mieszkałem w Australii do 14 roku życia, Chodziłem tam do liceum przez jeden semestr na pierwszym roku. Kiedy tu przyjechałem, byłem nowym dzieciakiem z akcentem i właściwie już było wiadomo, że jestem dobry w baseballu, co najwidoczniej interesowało dziewczyny. No nie wiem. Nieważne, kiedy dołączyłem do drużyny, starsi zawodnicy wzięli mnie pod swoje skrzydła, w pewnym momencie, co weekend były imprezy i alkohol, a później dołączyły dziewczyny. Nie mogę nawet powiedzieć jaki był mój pierwszy raz. Ona była starsza, miała około 17 lat lub coś takiego. Wydaje mi się, że chciała po prostu dostąpić zaszczytu pozbawiając mnie dziewictwa. - Śmieję się i potrząsam głową na tę myśl. - Brzmię jak ostatni kutas, ale to prawda. Później były kolejne dziewczyny i kolejne imprezy. Po roku, moi rodzice mieli tego powyżej uszu. Posadzili mnie i powiedzieli, że nie przeprowadzili się tu, żebym mógł upijać się i pieprzyć co weekend. Ich słowa, nie moje. Powiedzieli, że przyjechaliśmy, żebym mógł skupić się na baseballu i to powinienem robić. Jeśli chciałem zachowywać się w ten sposób, mogliśmy zostać w Australii, a tata zarabiałby trzy razy więcej niż teraz. Zgaduję, że to do mnie dotarło i zacząłem serio myśleć o tym, co robię ze swoim życiem. - Przerywam, aby upewnić się, że mnie słucha. Jej ręce ciągle poruszają się w górę i w dół moich pleców, skupiając się na obszarach, które są spięte. Wznawiam opowieść - Doprowadziłem się do porządku po tej rozmowie. Teraz to baseball jest najważniejszy. Nie będę cię okłamywać, Kayla, to nie oznacza, że od tamtego momentu nie było żadnych dziewczyn. Cisza. Jeszcze więcej ciszy. W końcu zadaje pytanie. - Byłeś kiedyś zakochany? - Nie wiem. Może. - Tak. W tobie. - Czy dziewczyny, z którymi byłeś oczekiwały od ciebie czegoś więcej? - Nie, zawsze było jasne, jakie są nasze intencje, zanim do czegoś doszło. Na początku może było kilka, które myślały, że mogą być tą jedyną, ale ja nigdy nie byłem na to gotowy. - Czy to ci się podobało? Mam na myśli sex, tak ogólnie. - Właściwie, tak, jestem facetem. Nie trzeba nam dużo, żeby nam się podobało, byle zaliczyć. - Cholera, to nie brzmiało tak chamsko w mojej głowie. Śmieje się, a jej ręce ciągle masują moje plecy. - Myślę, że muszę być w tym naprawdę kiepska. Chodzi mi o to, że jeśli mówisz prawdę, to powinnam być wystarczająca, nie? Jeżeli facetowi nie potrzeba dużo, żeby czerpać z tego przyjemność. Zastanawiałam się dlaczego poszedł do innej... cholera, musiałam być okropna. Czuję się jak dupek. - Nie to miałem na myśli... - Nie, jest w porządku. - przerywa mi.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Chcę się odwrócić i popatrzeć na jej twarz, żeby zobaczyć jakie emocje skrywają się za tymi słowami. - Najgorsze w tym wszystkim jest to... - kontynuuje. - On nigdy, nawet raz, nie dał mi orgazmu. Kurwa. - Hmm. - wzdycha, jakby była pogrążona we własnych myślach. - Może ze mną jest coś nie tak. Nic nie mogę na to poradzić, odwracam się tak szybko, że nie ma nawet szansy, żeby ze mnie zejść. Siedzi teraz okrakiem na moich biodrach, a mój twardy penis jest przyciśnięty do jej wejścia. Czuje mnie i na ułamek sekundy zamyka oczy. Kiedy je otwiera, widzę w nich zmieszanie i zaczyna ze mnie schodzić. Trzymam ją za biodra, żeby ją przed tym powstrzymać. Nie wiem, co do cholery robię i boję się, że zacznie panikować i wyniesie się z tego domu. A później ona się na mnie porusza. Obydwoje głośno jęczymy. Rumieni się, zawstydzona tym, co właśnie zrobiła i ponownie próbuje ze mnie zejść. Zacieśniam mój uścisk na niej. Mój penis drga i ona musi to czuć, bo z jej gardła wydobywa się głęboki jęk i ponownie porusza się. To wystarczy. Jej głowa opada do tyłu i zamyka oczy. Cholera. - Więc nigdy, co? - pytam, starając się utrzymać mój normalny głos. Patrzy na mnie przez chwilę, siedząc nieruchomo na moim wciąż twardym penisie. Ma zdezorientowanie wypisane na twarzy, a później zaczyna rozumieć o co pytam. - Potrafiłam się o siebie sama zatroszczyć, wiesz... - ponownie się czerwieni i odwraca ode mnie wzrok. - Ale... on nigdy nie był w stanie tego zrobić. W żadem sposób, ani rękami, ani... o Boże, to takie żenujące. - zakrywa twarz dłońmi. Odsuwam jej dłonie. - To nie jest żenujące... Ale, nawet oralne?... albo seks? Nic z tego? Zaprzecza, kręcąc głową. - Po jakimś czasie po prostu zaczęłam udawać, żeby tylko przestał. Planowałam nawet iść do lekarza w tej sprawie, żeby dowiedzieć się, czy coś jest ze mną fizycznie nie w porządku. Nie zmieniliśmy pozycji, ona wciąż siedzi na mnie okrakiem, a ja jestem twardy jak skała. - Chcesz wiedzieć, co o tym myślę?... Myślę, że on był samolubnym kutasem, który najwidoczniej nie potrafił zadbać o swoją dziewczynę. Powinienem walnąć go podwójnie, kiedy miałem okazję. Śmieje się, co sprawia, że całe jej ciało się trzęsie naprzeciwko mnie, na wszystkie dobre sposoby. Jęczy raz jeszcze i przysięgam, że dojdę, jeśli jeszcze raz usłyszę ten dźwięk. Powoli przesuwam moimi rękami wyżej po jej ciele, kiedy delikatnie unoszę się naprzeciwko niej, tylko raz. Patrzy w moje oczy, a ja patrzę w jej. Jej oczy są zamglone i wypełnione pożądaniem i jeżeli to się stanie, kiedy to się stanie, planety się zderzą, a świat wokół nas eksploduje. Powoli zaczynamy się razem kołysać i to uczucie jest niesamowite, lepsze niż bycie w którejkolwiek dziewczynie z jaką byłem. - Kurwa. - szepcze, ciągle się o mnie ocierając. Moje ręce dalej wędrują po jej ciele, aż docierają nad jej tyłek, do skóry nad paskiem jej szortów. Wkładam kciuk pod materiał. To

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

moje niewypowiedziane pytanie, a ona lekko kiwa głową w odpowiedzi. Zaczynam wsuwać palce pod materiał, pod jej spodenki i majtki, aby objąć jej tyłek. Jęczy w odpowiedzi na lekki dotyk, i przysięgam, że mój penis jest tak twardy, że mógłbym nim coś złamać. Zabieram rękę, a ona kwili w proteście. To najbardziej seksowny dźwięk, jaki kiedykolwiek słyszałem. Łapię ją za szyję i przyciągam do swoich ust. Jest wczesny poranek i żadne z nas nie umyło jeszcze zębów, więc zdecydowanie nie pocałuję jej. Poza tym, jeżeli kiedyś ją pocałuję, chcę jej posmakować, jej całej i nie będę w stanie wtedy przestać. A dziś muszę być w stanie przerwać. Zaczynam całować jej szyję. Górna połowa jej ciała jest do mnie przyciśnięta, a jej nogi są ciągle po obu stronach mnie. Jedną rękę trzymam na jej tyłku, a druga leży lekko na jej talii. Kiedy pocałunki przechodzą w liźnięcia i ssanie, jej oddech staje się cięższy, przechodzi w dyszenie, a ruch jej bioder staje się szybszy. Boże, czucie jej jest tak cholernie niesamowite. Jej ruchy przyspieszają i zaczyna głośniej oddychać. Mogę wyczuć jak jej serce łomocze przy mojej klatce i wiem, że jest blisko. Mocniej ściskam jej tyłek, a drugą rękę przesuwam na przód jej spodenek. - Kurwa, Jake! - dochodzi niemal od razu i ja również odpuszczam. - Nie sądzę, że coś jest z tobą nie tak, Kayla.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Rozdział 20 *Jake* Nie ma nic bardziej niezręcznego jak dojść w spodniach podczas bzykania się przez ubrania.

*Kayla* Nie ma nic lepszego jak odurzający orgazm, powodujący głupkowaty uśmiech na mojej twarzy. O. Mój. Boże. Jake. Pieprzony. Andrews. W porównaniu do uroczystości z okazji zakończenia szkoły Jake’a, moja jest trochę nudna. Nasze szkoły muszą się beznadziejnie różnić. Kiedy w końcu moje imię zostaje wywołane, wszyscy biją brawo. Przypuszczam, że głównie są to oklaski współczucia, w tym małym miasteczku każdy zna dziewczynę, której cała rodzina nie żyje. Rodzina Jake’a klaszcze najgłośniej. Jake wykonuje ten absurdalnie głośny, przypominający głos wilka gwizd, który przecina powietrze, a wszyscy się śmieją. Również słyszę wykrzykiwanie mojego imienia gdzieś daleko w tyle i wtedy widzę Logana, Heidi, Dylana, Lucy i Cama. Nie miałam pojęcia, że przyjdą, ale doceniam to, że są tutaj dla mnie. Nadal nie dostałam od Megan żadnej wiadomości. Zero. Kompletnie nic. Nic. Reszta studentów zostaje wywołana i najwidoczniej jeden z nich wygłasza szybkie przemówienie na temat śmierci mojej rodziny i o tym, jaka to jestem dzielna. Chciałabym móc się na nim skupić i docenić to, ale wszystko, o czym mogę myśleć to Jake, jego ręce, jego usta, jego… Złączam obie nogi razem, gdy wybuchają głośne wiwaty, a birety32 są rzucane w powietrze. Hurra, koniec. Muszę zobaczyć Jake’a.

*** Kieruję się do Jake’a, jego przyjaciół i rodziny. Dają mi wielki grupowy uścisk, a Mandy zaczyna szaleć na punkcie robienia zdjęć. Pozuję z każdym z osobna, a ona robi chyba z bilion zdjęć ze mną i Jake’m. Mandy, Nathan i Julie udali się do domu. Logan wciska mi jakieś gówno na temat tego jak mała jest moja wieśniacka szkoła, kiedy podchodzi do nas James. Jake natychmiast sztywnieje i opiekuńczo otacza mnie ramieniem. James to zauważa i na jego twarzy pojawia się szyderczy uśmieszek, zanim może go ukryć.

32

To są te czapki absolwentów na zakończenie szkoły czy tam studiów 

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Grupka odchodzi trochę dalej od nas, ale Logan waha się przez chwilę. – Koleś, jak będziesz miał zamiar znowu go uderzyć to po prostu mi o tym powiedz. Nie ryzykuj spierdolenia swojej ręki, UNC nie będzie z tego zadowolone. James zwęża oczy w zdezorientowaniu, a następnie je rozszerza gdy sobie coś uświadamia. – Ty jesteś Jake Andrews? Jake wzrusza ramionami, a następnie je prostuje. James przenosi spojrzenie na mnie. – Tak swoją drogą, niezła robota przy mojej ciężarówce. Nasza grupka musiała to usłyszeć, bo rechoczą ze śmiechu. - Dzięki, - mówię szczerząc się jak kot Cheshire33. James kręci głową, spuszczając wzrok. Kiedy go podnosi, w jego oczach widać całkiem inne emocje. - Posłuchaj, Kayla…. – zaczyna, ale potem wypuszcza powietrze. - Mogłabyś poprosić swojego ochroniarza, żeby dał nam chwilkę? – wskazuje głową na Jake’a. Spoglądam na Jake’a, a następnie z powrotem na Jamesa. – Nope. – mówię, akcentując ‘p’. Jake z ustami w moich włosach hamuje śmiech. - Zapomnij. – mamrocze James pod nosem, gdy się oddala. - Ej, James? – odwraca się i zaczyna wracać do nas, czekając na moje pytanie. – Co tam u Megan? Zastyga w bezruchu, otwiera buzię, by odpowiedzieć, ale znowu ją zamyka, a następnie odwraca się i odchodzi. Na zawsze, mam nadzieję. Żegnamy się z naszą paczką i mówimy im, że zobaczymy się jak wrócimy ze ślubu. Razem z Jake’m jedziemy do domu. Domu? Domu. Prace w garażu nadal idą pełną parą, termity nie mogły zrobić tak dużo szkody. Tak naprawdę to nie widziałam tego jak remontowali garaż, bo tak właściwie to nigdy w nim nie byłam, więc nie wiem. Pakujemy się i zmierzamy z powrotem do auta, żegnając się z rodziną Jake’a przy wyjściu. Myślałam, że wygłoszą nam wykład o byciu sam na sam w pokoju hotelowym, ale domyślam się, że bycie tutaj i mieszkanie niczym się od tego nie różni. Kiedy docieramy do podjazdu, jest tam Travis – jeden z robotników. Jest miłym facetem, zawsze się uśmiecha i mówi ‘dzień dobry’ rankiem, kiedy zabieram Julie do szkoły. Widzi mnie i znowu się uśmiecha. – Cześć, Mikayla. Jak się dzisiaj miewasz, kochanie? Jake wyjmuje z mojej dłoni torbę i trzyma ją w tej samej ręce, w której ma swoją. Ściska mocno moją dłoń i przyciąga mnie do swego boku, jednocześnie prowadząc do swojej ciężarówki od strony pasażera. Wrzuca nasze bagaże do bagażnika i upewnia się, że jestem na swoim miejscu przed zamknięciem drzwi. Zamiast wsiąść do samochodu, podchodzi do Travisa i mówi coś do niego. Wygląda to na ożywioną rozmowę, a Travis unosi ręce w obronnym geście. Gdy Jake wsiada do auta, jego twarz jest czerwona, brwi ściągnięte razem, a szczęka zaciśnięta. Nie odzywam się do niego. W połowie drogi na lotnisko jego zachowanie nadal się nie zmieniło. Z wahaniem biorę jego dłoń w moją i wygląda na to, że trochę się uspokaja. - Co się stało, Jake? Czy coś się wydarzyło przez Travisa? - Skąd znasz jego imię? – odgryza się. 33

To chodzi o uśmiech tego kota z ‘’Alicji w krainie czarów ‘’

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

- Nie wiem, któregoś dnia mi się przedstawił. – Nigdy go takiego nie widziałam i trochę mnie to przeraża. - A ty zapam… - jego głowa odwraca się w moim kierunku, a Jake zauważa wyraz mojej twarzy i opanowuje się. – Tak bardzo cię przepraszam, Kayla. Bierze kilka wdechów. – Po prostu mam dość tego dupka, który pieprzy cię wzrokiem za każdym razem, kiedy cię widzi. - Jake, on nie… - Daj temu spokój. Skończy robotę w następnym tygodniu. Ślub jest piękny. Mamie by się spodobało. Przyjęcie było cudowne. Jake i ja wypiliśmy trochę za dużo i zataczamy się, gdy pokonujemy drogę do hotelu. Dotarliśmy tu zeszłej nocy, ale po zjedzeniu obiadu z Lisą i jej narzeczonym, padliśmy ze zmęczenia po przyłożeniu głowy do poduszki. Lisa będąc rewelacyjną ‘Ciotką’, zaopatrzyła nas w nieco alkoholu, uważając, że mamy tylko 18 lat i w ogóle. Siedzimy podpici na podłodze, plecami do łóżka. - Wiesz, że w Australii możesz legalnie pić w wieku 18 lat? – mówi. - Nie pierdol. – opróżniam resztki piwa. - Yhym. – przeszukuje opakowanie po orzeszkach w poszukiwaniu jakichś. – Tak samo jest w przypadku prowadzenia samochodu, cóż, przynajmniej tak było w miejscu gdzie mieszkałem. W innych stanach, wiek wynosi 16, 17 lat lub coś. - Skąd pochodziłeś? - Z Melbourne. - I jak tam było? - Mieszkaliśmy na przedmieściach, wierz mi lub nie, ale nasz dom był podobny do obecnego, chociaż w Melbourne było więcej sygnalizacji świetlnych. - Byłeś małym złym chłopcem? – pytam go. - Takim na pograniczu seksownego i strasznego. – śmieje się. Uderzam go w ramię, przedrzeźnia się, że go to zabolało, a następnie pociera ramię zanim kontynuuje. – Nie, to znaczy miałem około 14 lat, gdy wróciłem, więc byłem tam zwykłym małym smarkaczem. Myślę, że najgorszą rzeczą, którą zrobiłem było przewrócenie doniczki na zewnątrz kwiaciarni, podczas gdy próbowałem robić odjazdowe triki na deskorolce. – śmieję się. – Czułem się z tym tak źle, że powiedziałem o tym mamie, gdy dotarłem do domu i błagałem ją, żeby za to zapłaciła. Kazała mi przeprosić właścicielkę i wzięła pieniądze z mojego kieszonkowego. Śmieję się bardziej. – Jesteś tak cholernie uroczy. Chichocze pod nosem. Następuje cisza, a ja opieram głowę na jego ramieniu. - Opowiesz mi o tym coś więcej? To znaczy o Australii, nie podróżowaliśmy zbyt dużo. Nigdy nie byłam poza Ameryką. Zawsze planowaliśmy pojechać na Filipiny na rodzinne wakacje, stamtąd pochodzili mój tata i mama. Mama jest w połowie Filipinką. - Aaa, zawsze się zastanawiałem skąd masz tę karnację. – mówi, pocierając moje ramię tylną stroną palca. Szturcham go. – Więc…? Opowiedz mi o tym. - Okej, hmm… zobaczmy. – mówi patrząc w dach i rozmyślając. Wstaję by wziąć kolejne piwo z lodówki. - Cholera. – jęczę. – Nie ma już piwa.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

- Co? Niemożliwe! – staje za mną, by zobaczyć. – Cholera, cóż, mamy szampana? Wydymam wargi. - Nie piję szampana bez lodu. - Do maszyny z lodem! – ogłasza z jedną ręka na jego talii, a z drugą w powietrzu jakby był cholernym superbohaterem. Śmieję się i wskakuję mu na plecy zgarniając wiaderko na lód po drodze. - Nazywamy sandały ‘stringami’. – mówi, odwracając głowę, by być ze mną twarzą w twarz. - CO?! – śmieje się. - Taa, pierwszy raz kiedy wróciłem, mieszkałem z ciotką i wujkiem. Pewna dziewczyna zaprosiła mnie do swojego domu na imprezę na basenie. Cała klasa tam była. Zdjąłem swoje ‘sandały’ przed wejściem do basenu i poprosiłem tę smukłą, gorącą trzynastolatkę, żeby mi je podała, z wyjątkiem tego, że powiedziałem do niej ‘rzuć mi moje stringi’. – Odrzucam głowę do tyłu i śmieję się tak mocno, że Jake traci równowagę i musi się poprawić, a następnie mnie na swoich plecach. – Potem ludzie ciągle mi dokuczali, mówiąc, że nosiłem stringi(thongs), które w Australii są nazywane g-string tak dla twojej informacji. W każdym razie przekonanie ludzi, że ich nie noszę i prosiłem tylko o sandały zajęło mi dobre dwa miesiące34. Śmieje się teraz na całego i cieszę się, że Jake mnie trzyma, bo gdyby tego nie robił to zwijałabym się na podłodze. - Mikayla, czy to ty? – spoglądam w górę, by zobaczyć mamę Lisy uśmiechającą się do mnie. Schodzę z pleców Jake’a, by ją uścisnąć, jednocześnie próbując ukryć fakt, że jestem podpita lub narąbana. Prawdopodobnie jestem bliżej tej drugiej opcji. - Witam pani Jennings, co za piękna ceremonia. - O tak kochanie, masz rację. Lisa powiedziała mi, co się stało, tak bardzo mi przykro. Byłabym na ceremonii pogrzebowej, ale niestety nie możemy już więcej zostawiać Alberta samego. - W porządku, rozumiem to. – uśmiecham się do niej. - Dobrze widzieć, że po tym wszystkim potrafisz się uśmiechać i śmiać. Twoi rodzice byliby szczęśliwi. – patrzy na Jake’a. – Kim jest twój chłopak? - Oh, on nie… Kim on jest? Spoglądam na niego, a on przygląda mi się z głupkowatym uśmiechem, czekając na moja reakcję. Śmieję się i biorę go za rękę. - To jest mój Jake. – odpowiadam z dumą. Jake mierzy mnie wzrokiem z ukosa ze złośliwym uśmieszkiem na jego ustach, a następnie potrząsa dłonią. – Miło panią poznać. – przytrzymuje wiaderko z lodem. – Pójdę po lód, spotkamy się z powrotem w pokoju. – oświadcza zanim odchodzi. Kiedy wracam do pokoju, wiaderko z lodem jest napełnione i stoi obok butelki szampana na małym stoliku jadalnym. Słyszę odgłos prysznica. Dziwne. Siadam na skraju łóżka i czekam, aż wyjdzie z łazienki.

34

Trochę tu do wyjaśnienia jest: w Australii na sandały mówią ‘thongs’, natomiast w Ameryce ‘thongs’ to są stringi. Jake prosił o sandały i powiedział: ‘Chuck us me thongs’ i chodziło mu o sandały, a oni zrozumieli, że on chce, żeby rzucili mu stringi. W Australii stringi to ’g-string’.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Kiedy to robi, opada mi szczęka. Jest bez koszulki, a na sobie ma tylko spodnie dresowe. Wiszą nisko na biodrach, tak nisko, że możesz zobaczyć pasek wystających bokserek. W ręku trzyma ręcznik, którym osusza wciąż mokre ciało. Para wodna z łazienki wylewa się przez otwarte drzwi, a Jake potrząsa głową, by pozbyć się trochę wody. Zasycha mi w ustach. Palce mnie świerzbią, by go dosięgnąć i przebiec nimi przez jego brzuch. Siadam na nich, by mnie nie kusiło. Błądzę oczami po jego ciele i on musi o tym wiedzieć, bo nie poruszył się odkąd wyszedł z łazienki i zauważył mnie. Muszę być narąbana, bo jestem przekonana, że czas się zatrzymuje. Tak jakby wskazówka wskazówka sekundowa w zegarze zdecydowała, że zasługiwałam na trochę cholernego szczęścia i pozwoliła mi gapić się na dzieło sztuki w postaci tego chłopaka. Złączam moje nogi razem, by złagodzić trochę napięcia tam na dole. Wtedy się porusza i siada obok mnie na łóżku. Jest tak pieprzenie blisko, że jego nagie ramię ociera się o moje. Czuję jego ciepło na moim boku i to nie jest jedyne miejsce gdzie je czuję. Jestem chorą i wynaturzoną rozwiązłą kobietą. Wstydzę się spojrzeć mu w twarz, nie wiem, jaka jest jego reakcja eakcja na moje gapienie się. W moim umyśle tak właśnie wyglądam: Jak olbrzymi sapiący i dyszący pies św. Bernarda35 ze śliną niedbale wypadającą z moich ust, skomląc z potrzeby lizania i smakowania gigantycznej kości znajdującej się cale od mojej twarzy. On n może być moją gigantyczną kością. O. Mój. Boże. Kością. Powinnam go lizać. Tylko jego klatkę piersiową. NIE! Nie jestem aż tak narąbana. A on? Może by tego nie pamiętał gdybym go polizała, polizała tylko jeden raz. Zaczynam obracać się w bok, by być z nim twarzą w twarz. Moje oczy spoczywają na jego klatce piersiowej. Zrób to… - Kayla? - Mhmm? – dosłownie liże go oczami. - Jeśli dalej będziesz się na mnie gapić w ten sposób. sposób to będę cię musiał poprosić o ściągnięcie twojej koszulki, żeby było sprawiedliwie.

35

To jest rasa psa z gęstą sierścią, który jest wykorzystywany jako pies przewodnik do ratowania ludzi.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Rozdział 21 *Kayla* Ten komentarz przywrócił mnie do rzeczywistości i sprawił, że trochę odskoczyłam od niego. Byłam dwie minuty od lizania go. Śmieję się do siebie i ciągnę swój tyłek do łazienki, by uspokoić oddech i zyskać trochę przestrzeni. Patrzę w lustro, ale wszystko co widzę to ten pies św. Bernarda. Tym razem śmieję się na głos. - Co cię tam tak śmieszy? – krzyczy Jake, więc słyszę go przez otwarte drzwi od łazienki. - Zamierzałam cię całkowicie polizać. - CO?! – krzyczy. Co do cholery? Dlaczego powiedziałam? - Nic…

*** Kiedy w końcu wychodzę z łazienki, Jake leży w połowie na łóżku z nogami na podłodze tak jakby właśnie rzucił się do tyłu na nie z siedzącej pozycji z jedną ręką zakrywającą jego oczy. Słyszy jak wchodzę, ale nie porusza się, by spojrzeć. - Jestem teraz jakby w euforycznym stanie wstawienia. – mamrocze. – Jak się trzymasz? - Ja też. Myślę, że jednak ze mną jest troszkę gorzej. – siadam na łóżku. – Hej, Jake? - Mhmm? - Musisz włożyć na siebie koszulkę. Nic nie mówi, po prostu wstaje, idzie do swojej torby i narzuca na siebie koszulkę. Następnie podchodzi i nalewa dwa kieliszki szampana z lodem i wręcza mi jeden. Pół godziny później znowu jesteśmy na podłodze, śmiejąc się. - Powinniśmy zagrać w prawdę lub wyzwanie! – krzyczę jakby to był najwspanialszy pomysł na świecie. - Luuuub, – mówi unosząc palec w powietrze, tak jakby miał lepszy pomysł. – Mógłbym spleść twoje włosy w warkocz i moglibyśmy oglądać Hannę Montanę, to byłoby odjazdowe. - Mówię poważnie. Oboje wracamy do bycia poza stanem wstawienia. - Ja też mówię poważnie, Kayla. Nie musisz udawać grania w gierki, jeśli chcesz zaszaleć to po prostu to powiedz. – żartuje, sięgając po mojego cycka. Uderzam go ręką i chichoczę. Jake udaje rozczarowanie. – Poważnie, Kayla. Zapytaj mnie o cokolwiek, a powiem ci prawdę. To samo się tyczy ciebie, okej? - Załatwione. – potakuję. – Ale ja pierwsza. Z iloma dziewczynami spałeś?

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Jęczy i przewraca oczami. Nalewa sobie kolejny kieliszek szampana, gdy mówi. – Cholera! Będę musiał jutro uderzyć na siłownię. - W porządku kapitanie Deflecto36, odpowiedz na pytanie. Wzdycha. – Nie mogę podać ci liczby, Kayla. Patrzę na niego z szeroko otwartymi oczami czekając, aż będzie kontynuował. – Nie wiem. – wzrusza ramionami. – Zgaduję, że coś pomiędzy 30-50 dziewczynami. Marszczę nos posyłając mu spojrzenie pełne obrzydzenia. - Nie patrz tak na mnie i nie osądzaj mnie. Byłem wtedy inną osobą. – mówi. - Inną osobą? Tak jak może było 5 lub 6 fizycznie innych osób? Wtedy byłoby to mniej wstrętne. Chichocze. – Moja kolej. Wyzywam cię… - przerywa, próbując wywołać dramatyczny efekt. – abyś pozwoliła mi dotknąć swoich cycków. - Fuuuuj! Dzięki, ale wezmę prawdę. – mówię stanowczo, chichocząc. - Cholera! – prycha kpiąco. – Okej, czy to prawda… że… chcesz, żebym dotknął twoich cycków? – Zaczyna sięgać po nie ręką. Dostaje po łapach i zaczynam się głośno śmiać. - Poniekąd zamieniasz się w napalonego podglądacza, kiedy jesteś pijany. Gra skończona. Zaczynam kłaść się do łóżka, a on podąża za mną. Gdy jesteśmy już wtuleni w siebie pod pościelą, ze mną umoszczona na jego klatce piersiowej, jego ramieniem wokół mnie i ręką wokół mojej talii, Jake całuje mnie w czoło. Oboje jesteśmy senni i pijani. - Żartowałem na temat tej całej sprawy z cyckami. – mówi poprzez ziewnięcie. - Wiem. Zapada cisza na tak długo, że nie wiem czy zasnął. Jego oddech jest równy, a klatka piersiowa unosi się i opada rytmicznie. - Hej, Jake? – szepczę, mając nadzieję, że go nie obudzę, jeśli zasnął. - Mhmm? - Czy kiedykolwiek byłeś zakochany? Brzmi na takiego sennego, gdy odpowiada. – Już mnie o ty pytałaś. - Taa, ale nie otrzymałam właściwej odpowiedzi. - Tak, otrzymałaś ją i to wszystko, co otrzymasz. Dobranoc Kayla. - Hej, Jake? - Tak, Kayla? – prawie zasnął. - Lubię cię nawet więcej niż bardzo. Cisza trwa przez tak długi czas, że nie wiem czy mnie usłyszał. Wtedy mówi. – Ja ciebie też, o wiele więcej niż bardzo.

*** Dotrzymując słowa, Jake wstaje wcześnie następnego ranka i idzie do hotelowej siłowni. Spotykam się tam z nim około półtorej godziny później. Czuję się winna z powodu zjedzonego deseru i wypitego alkoholu przez ostatnie parę dni i dochodzę do wniosku, że muszę coś z tym zrobić. Kiedy tam docieram, zauważam Jake’a podnoszącego ciężary w stroju do ćwiczeń. Jego opalone i zarysowane ramiona napinają się z każdym ruchem. 36

Pojęcia nie mam kto to jest  Szukałam u wujka Google, ale nie znalazłam nic konkretnego

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Nie jestem jedyną, która to zauważa. Grupka kobiet, która na moje oko jest starsza od nas o parę lat, udaje, że się rozciąga przed nim, ale ja wiem, co one dokładnie robią i to mnie wkurza. Prawda jest taka, że Jake jest kompletnie poza ligą. Jake Andrews, on może być zawodowym bejsbolistą. Mam na myśli to, że są chłopcy i potem są mężczyźni. I nawet, jeśli jesteśmy w tym samym wieku, nadal czuje się obok niego jak mała dziewczynka. James był postawnym kolesiem, też był zapalonym sportowcem, ale z nim było tak jak powinno być, jakbyśmy byli szkolną miłością. Czułam się tak jakbyśmy mieli równe szanse, podczas gdy on zrobił skok w bok. Przewracam oczami na tę myśl. Teraz jestem w realnym świecie. A w realnym świecie nie ma dla mnie Jake’a Andrews. Nagle odechciewa mi się ćwiczyć. Chcę tylko wrócić do hotelowego pokoju i być tą brzydką, głupią małą dziewczynką, którą jestem. Gdy odwracam się, żeby wyjść, Jake dostrzega mnie i woła moje imię. Odwracam się z powrotem i czekam na niego. Odkłada ciężary i zaczyna do mnie podchodzić, ale wcześniej jakaś oszałamiająca blondynka zastępuje mu drogę. Świetnie. Prawie na nią wpada i musi ją podtrzymać, jedną ręką kładąc na jej ramieniu, a drugą na jej talii. - Och. – mówi. – Wszystko w porządku? Widzę jej rozszerzające się oczy, gdy słyszy jego głęboki, męski głos, jego akcent. Kładzie rękę na jego klatce piersiowej, ociera się o jego bok i staje na paluszkach, by szepnąć mu coś do ucha. Jest niska, więc Jake musi się pochylić, by usłyszeć, co ona mówi. Po kilku sekundach jego oczy się rozszerzają i podnosi wzrok, by na mnie spojrzeć z głową ciągle pochyloną, by posłuchać, co ta ździra mam mu do powiedzenia. Chwilę później, która mija jak pieprzone godziny, ździra prostuje się i wręcza mu kawałek papieru. Swój numer telefonu. Oczywiście. Bierze go ze skinięciem i wkłada do kieszeni. Moje serce upada na podłogę prosto do basenu pełnego mojej idiotycznej, dziecinnej zazdrości. Nie mogę już dłużej znieść tego patrzenia i jestem pewna, że gula w moim gardle jest znakiem, że wkrótce wybuchnę płaczem. I jeśli to zrobię, kiedy to zrobię, jestem pewna, że nie chcę tutaj być. Zmierzam do wyjścia, kiedy słyszę jak woła moje imię, prosząc bym poczekała. Ale nie robię tego. Nie mogę pozwolić, by zobaczył mnie w takim stanie. Idę szybciej do pokoju, zanim mnie dogoni. Woła mnie ponownie, ale nie odwracam się. - Kayla! – burczy, chwytając mnie za ramię i zmuszając do odwrócenia się i stanięcia z nim twarzą w twarz. Zagląda mi w twarz. – Hej… co się dzieje? - Nic. – fukam i krzyżuję ramiona jak sześcioletni bachor. Wbijam w niego sztylety swoim wzrokiem.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Ogromny, powolny uśmiech zakrada się na jego twarz. Jake prostuje się, krzyżuje ramiona na klatce piersiowej i mruga do mnie. Cholerne mrugnięcia. - Czemu się tak uśmiechasz? – prawie krzyczę. - Jesteś zazdrosna. – mówi rzeczowo. Na jego niezmiernie zadowolonej z siebie głupkowatej twarzy rozciąga się olbrzymi, gównianie szeroki uśmiech. - Nie jestem. – Bachor. - Jesteś. – potakuje. - Nie jestem. – tupię stopą. Bachor. Bachor. Bachor. – Nie mam powodu, by być. – Nie mogę powstrzymać nadąsanej miny, którą przyjmuję. - Tak jesteś. – oświadcza, oplatając mnie ramieniem i obracając nas do pójścia z powrotem do pokoju. Patrzę na niego pytająco. Spogląda w dół i całuje mnie w czoło. - Dlaczego powinnam być zazdrosna? – pytam. Wzrusza ramionami. – Bo jestem twoim Jake’m, - uśmiecha się. – a ty moją Kaylą. – mówi grzebiąc w kieszeni i wyrzucając kawałek papieru do śmieci. Jest moim Jake’m. A ja jego Kaylą. Podoba mi się to. Bardziej niż podoba, o wiele bardziej.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Rozdział 22 *Jake* Kiedy wracamy, dom jest pusty. Decydujemy, że zdrzemniemy się przez kilka godzin w moim łóżku. Kiedy budzimy się wczesnym wieczorem, słyszymy rozmowy dochodzące z dołu. Powoli odsuwam od siebie Kaylę i przeciągam się, kiedy siadam, prawie robię w gacie. Julie siedzi ze skrzyżowanymi nogami na końcu łóżka i nas obserwuje. - Cholera, Ju-Ju. - kładę rękę na sercu. - Co ty tu do kur... to znaczy, jak długo ty jesteś? Kayla, również rozbudzona, siedzi teraz obok mnie z zaspanymi oczami Bambi i rozczochranymi włosami. Kurwa, jest gorąca. Patrzę ponownie na Julie, która ciągle się na nas gapi. - Czy wzięliście ślub? - pyta. - Co? - odpowiadam, zdenerwowany jej obecnością. - Mam przyjaciółkę Michelle, jej tatusiowie śpią razem w łóżku. I ona mówi, że oni są smutni, bo nie mogą wziąć ślubu, a czy wy wzięliście ślub? Co do kurwy? Patrzę na Kaylę. Wygląda na zszokowaną i spanikowaną. - O czym ty mówisz Ju? - pytam. - No więc, ty i Kayla wszystko robicie razem, możecie się pobrać. Tatusiowie Michelle nie mogą, więc dlaczego robią wszystko razem? Nie wiem, co mam jej do cholery powiedzieć. Patrzę na Kaylę, prosząc o pomoc. Uśmiecha się do Julie. - Bo są zakochani, tak jak twoja mama i tata. Julie myśli przez sekundę i wzrusza ramionami. - Fajnie, chcecie zagrać w "kapelę garażową”? Wypuszczam oddech, który nie wiedziałem, że wstrzymuję. - Jasne, idź wszystko ustawić. Będę na dole za chwilę. W chwili, kiedy opuszcza pokój, opadam na poduszki. - Jezu Chryste. - wzdycham. Kayla patrzy na mnie w dół ze swojego miejsca. - Kryzys zażegnany, dzięki tobie. - mówię jej. Śmieje się cichutko. Łapię ją w talii i pociągam z powrotem do mnie, żeby jeszcze na chwilę ją przytulić zanim schodzimy na dół. Po godzinie gry w "kapelę garażową", w której Kayla wymiata, tak przy okazji, mama woła nas na kolację. Jemy kolację odpowiadając na pytania o weekend i ślub. Julie najwyraźniej świetnie poszło na jej występie. Mama spędziła dużo czasu w domu Kayli, w jej starym domu, porządkując rzeczy osobiste. Po kolacji mama stawia przede mną z plaskiem szarlotkę, całą szarlotkę. Patrzę na nią z zaciekawieniem, ale jest zajęta rozstawianiem rzeczy po całym stole. Kayla dostaje talerzyki deserowe, Julie serwetki, tata sztućce, a mama trzyma ogromne pudło lodów. Co do diabła? - Urządzimy sobie piknik dzieciaki. - mówi tata wstając. Rozglądam się dookoła. Julie promienieje, a Kayla wzrusza ramionami. Wszyscy wstają i wychodzą z jadalni, więc idę za nimi. Wychodzimy na zewnątrz i kompletnie nie wiem, o co chodzi. Kayla podchodzi do mnie i szepcze. - Hej, to twoja rodzina.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Wchodzimy na schody obok garażu, które prowadzą do składziku nad nim. Musieli zakończyć dezynfekcję, czy cokolwiek robili. Kiedy docieramy do końca schodów, mama przytrzymuje dla nas drzwi. Kiedy wchodzę, od razu zamieram, a następnie patrzę na Kaylę.

*Mikayla* Zamarłam w miejscu i jestem prawie pewna, że moje ciało zapomniało jak się oddycha, albo w ogóle funkcjonuje. Czuję coś mokrego na mojej ręce i patrzę w dół. Łzy. Płaczę i nawet o tym nie wiem. Podnoszę wzrok na Jake'a, a on się uśmiecha. Patrzę na Mandy i Nathana, którzy obserwują mnie z nadzieją. Wręczam talerze Jake'owi i podchodzę do Mandy, przyciągając ją i mocno przytulając, później przenoszę się do Nathana i robię to samo. Następnie podchodzę do łóżka. Mojego łóżka. Tego z domu. Ta sama żeliwna biała rama, która skrzypi, kiedy się na niej siada, ta sama kołdra i poduszki i dziecięcy kocyk, który mama wydziergała, gdy była ze mną w ciąży. - Jak ty to...? - patrzę na Mandy. - Miałam dużo pomocy. - Mandy wzrusza ramionami. – Właściwie to Logan i reszta pomogli przewieźć rzeczy ciężarówką Dylana. Dziewczyny zajęły się malowaniem i dekorowaniem. Tata był zajęty występem Julie i pracą, więc... Patrzę na Jake'a, a on podnosi ręce w obronnym geście. - Nic o tym nie wiedziałem. - Kochani... - mówię, a głos mi się łamie. Patrzę na każde z nich, wyrażając wzrokiem to, czego mózg nie potrafi ubrać w słowa. - A teraz zjedzmy. - mówi Nathan. Tak też robimy. Na podłodze w moim pokoju, moim nowym pokoju, który wygląda dokładnie, jak ten stary. Mam nawet swoją własną łazienkę. Wszystko zostało ustawione tak, jak było w moim dawnym pokoju, komoda, stolik nocny, lampy. Jest tu nawet moje biurko i macbook. Pożeramy szarlotkę i lody, kiedy zauważam ramkę ze zdjęciami na stoliku nocnym. Wstaję w połowie kęsa i podchodzę do niej. Jest w niej miejsce na cztery zdjęcia, ale tylko trzy są wypełnione. Jedno z nich to portret rodzinny, jeden z tych z głupio pozowanych na standardowo niebieskim tle. Kolejne, to spontaniczne ujęcie mamy, Emily i mnie, kiedy się śmiejemy. Zostało zrobione na jednym z meczów małej ligi mojego taty, kiedy jeden z jego graczy przypadkowo uderzył go kijem. To było okrutne, śmiać się z tego, ale jego reakcja była komiczna. Jedna z mam uchwyciła to na zdjęciu i dała je nam. Ostatnie, moje ulubione, to zdjęcie Jake'a i mnie na moim zakończeniu roku. Nie pamiętam, kiedy zostało zrobione. Musiało to być wtedy, kiedy podbiegłam do niego po wszystkim. Objął mnie ramionami i podniósł w górę, kręcąc dookoła. Jego ramiona są owinięte wokół mojej talii, a moje na jego szyi, daszek czapki ma odwrócony do tyłu. Patrzę na niego promieniejąc, a on się do mnie uśmiecha. Pamiętam jak bardzo chciałam go wtedy pocałować. Odrywam wzrok od ramki i przenoszę go na Mandy. Łzy płyną po mojej twarz i mówię. – Dziękuje. Widzę, że ona sama wstrzymuje łzy. - Ja tylko pomyślałam... - musi przerwać, żeby oczyścić gardło i bierze głęboki oddech. Podnosi do góry aparat i wskazuje na pokój. - Może chciałabyś mieć zdjęcie z yyy...? - Z moją rodziną? - uśmiecham się przez łzy. - Zdecydowanie takiego potrzebuję.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Wyrywa jej się szloch przeplatany śmiechem i ustawia aparat i zyskuję nowy portret rodzinny. - Myślę, że jestem już daleko poza tylko lubieniem cię, Mikaylo Jones. - Jake mówi, kiedy błyska flesz aparatu.

*Jake* Zawsze wiedziałem, że moja mama to niesamowita kobieta, ale nie zdawałem sobie sprawy, że aż tak. Po deserze wracamy do domu. Idę pod prysznic, od kiedy Kayla uparła się, że pozmywa po kolacji. Cieszę się, że odzyskałem moje łóżko, ale też nie podoba mi się, że ona jest tak daleko. Musiałem spędzić dużo czasu pod prysznicem, bo kiedy schodzę na dół jej już nie ma. Mama mówi, że poszła do swojego pokoju. Otwieram drzwi żeby tam pójść, kiedy woła moje imię. - Nie musimy odbywać rozmowy o tych rzeczach, prawda? - pyta ze swojego miejsca na sofie. - Jakich rzeczach? - pytam z nadzieją, że rozwiną, bo tak bardzo, jak uważam, że moi rodzice są wspaniali, to rozmowa o seksie sprawia, że czują się niezręcznie. Widzę, że mama zaczyna się rumienić. Tata wycisza telewizor i patrzy na mnie. - Tylko pamiętaj, że Julie też tu mieszka i hmmm...owiń zanim włożysz37. - Tata chichocze. - Nathan! - krzyczy mama, uderzając go w klatę. Tata bierze ją w ramiona i zaczynają się zabawiać, tak zupełnie serio, i to przede mną, to nie pierwszy raz, gdy to widzę, ale to jest wciąż.... obrzydliwe. Docieram do jej pokoju i pukam do drzwi. - Jake? - Tak, to ja. - Wejdź. Tak też robię. - Kogo innego oczeki… - ucinam w pół słowa, kiedy zauważam jak jest ubrana. Jest świeżo po prysznicu i ma na sobie piżamę. Jasnoczerwone bokserki i pasujący top. Zamieram. - Tak naprawdę, to nie chciałam, żeby ktokolwiek inny mnie tak zobaczył. - wskazuje w górę i w dół swojego ciała. Ma cholerną rację, nikt inny nie będzie jej tak oglądał. Podchodzi do komody i wyławia z niej małe drewniane pudełko. Kładę się na jej łóżku. Odwraca się i widzi mnie na łóżku. Jej twarz przybiera zdziwiony wyraz, brwi łączą się, myśli... a może przypomina sobie? I wtedy to do mnie dociera. Leżę na łóżku, gdzie ona i James prawdopodobnie uprawiali sex, setki razy. To wystarczy, abym wyskoczył z łóżka, wydając dziwne odgłosy obrzydzenia. Teraz stoję obok łóżka, patrzę na nią, a ona na mnie, z tym "co do cholery?" wyrazem twarzy. 37

Padłam :D Uwilebiam jego tatę :D /ulubiona

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

- Coś nie tak? - pyta. Szczęka boli od tego, jak mocno ją zaciskam na myśl o niej i Jamesie. - Po prostu nie uważam, że dobrym pomysłem jest leżenie na łóżku, na którym ty i ten dupek, twój ex robiliście... - OH! - woła zaskoczona. - My nigdy, to znaczy, on nigdy, nie żeby... on... my nie... o Boże! - Nigdy nie uprawialiście sexu na tym łóżku? - pytam z niedowierzaniem. - Nie, my nigdy nie robiliśmy nic z tych rzeczy na tym łóżku, przyrzekam. Jesteś bezpieczny. - śmieje się. - Dzięki Bogu. - wzdycham z ulgą, zanim kładę się z powrotem. - Więc, dlaczego tak na mnie patrzysz? -Ja po prostu... Nigdy wcześniej nie widziałam chłopaka w moim łóżku. To było... sama nie wiem. - rumieni się i spuszcza wzrok na podłogę. - Chodź tutaj. - wskazuję na miejsce obok mnie. Kładzie się i przesuwa moje ramię, tak, że leży w jego zagłębieniu, ona leży na boku, a ja na plecach, jej głowa na mojej klacie. Komfortowa cisza wypełnia pokój. Prawie zasypiam, kiedy czuję, że porusza rękami i wzdycha wypuszczając oddech. Moja ręka leży na brzuchu, a ona przesuwa swoją tak, że stykamy się opuszkami palców, przykłada moją dłoń do swojej, tak jakby porównywała ich wielkość. Teraz oboje na nie patrzymy. To delikatny dotyk, nasza skóra ledwo się o siebie ociera, ale wydaje się to bardzo intymne, tak, jakbyśmy byli dla siebie kimś więcej, niż jesteśmy. Wiem, że tego chcę. Chcę żebyśmy byli kimś więcej. Rozsuwam palce tak, że łączą się z jej i czuję coś, czego wcześniej nie było. Podnoszę nasze dłonie do twarzy, aby się przyjrzeć. Na serdecznym palcu ma pierścionek z diamentem i obrączkę i drugą większą na kciuku prawej dłoni. - Twoich rodziców? - pytam cicho. - Co? A Tak, to ich. Wiem, że prawdopodobnie nie powinnam ich nosić. To tak, jakbym okazywała brak szacunku, czy coś, ale to sprawia, że czuję się bliżej nich. - To w cale nie brak szacunku, Kayla. – szepczę, całując jej włosy. - Jeżeli już, to jest to piękne. Te obrączki są symbolem ich miłości i ty też. Mogę się założyć, że kiedy zakładali je sobie na palce, nie myśleli nawet, że będą mieć kogoś tak wyjątkowego jak ty. Uśmiecha się, ale to smutny uśmiech. - Czy opowiadałam ci jak się poznali? - Mama miała 21, a tata 18 lat. Pracował dorywczo, jako doręczyciel kwiatów. Pewnego dnia doręczył bukiet mamie, podpisała, ale one nie były dla niej. Kiedy przeczytała kartkę i zorientowała się, że dostarczył je pod zły adres, zadzwoniła do jego firmy. Musiał po nie wrócić i dostarczyć odpowiedniej osobie, ale nie przed tym, jak zdobył jej numer. Tej nocy, kiedy zadzwonił, spędzili godziny na telefonie, rozmawiając o wszystkim i o niczym. Mama miała wtedy chłopaka, ale najwidoczniej on był jakimś dupkiem. Pracował na nocną zmianę, więc ustawiła budzik, żeby, kiedy tylko skończy, móc z nim zerwać. Dwa tygodnie później tata praktycznie się do niej wprowadził. Zakochali się w sobie w jednym momencie, Jake. To tak, jakby specjalnie przyszedł pod zły adres. Moja mama często opowiadała mi tą historię, gdy byłam mała. Rodzice moich przyjaciół czytali im Małą Syrenkę i królewnę Śnieżkę, a moja mama opowiadała mi swoją własną bajkę. Tak właśnie nazywała ich historię, bajką. I ja też w to wierzę. W ten moment, tą siłę, miłość, przeznaczenie - siada i patrzy na

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

mnie, łzy zbierają się w jej oczach, kiedy próbuje mówić przez ściśnięte gardło. - Wierzę w szczęśliwe zakończenia. Patrzy na mnie z takim uczuciem, że mam nadzieję, że dobrze ją rozumiem, wyraz jej twarzy mówi mi wszystko, co chcę usłyszeć. Że ona wierzy w przeznaczenie. W miłość. W nas. Na zawsze. Wstaje i podchodzi do najbliższej zasłony. Ten pokój nigdy nie miał okien, był po prostu składzikiem, ale tata musiał jakieś zamontować. Odsuwa zasłony i zdusza w sobie śmiech. - Widziałeś to? - pyta, odwracając się, by na mnie spojrzeć. Próbuję zorientować się w pokoju, która ściana jest, naprzeciw której... Wstaję, żeby stanąć za nią i spojrzeć. - Cholera. - Jej okno jest naprzeciwko mojego. Patrzę w dół, na dach pierwszego piętra, garaż jest oddalony od domu, ale nie za bardzo. Mógłbym bez problemu wyjść przez okno, przeskoczyć przestrzeń pomiędzy dachami i wspiąć się do drugiego okna. - Mój tata na pewno zrobił to celowo. - Twój tata jest moją ulubioną osobą powyżej 35 roku życia.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Rozdział 23 *Mikayla* Odwracam się od okna i on tu jest. Dokładnie tutaj. Moja klatka dotyka jego i kiedy podnoszę wzrok, on patrzy na mnie pociemniałymi oczami, wypełnionymi pożądaniem. - Wiesz... - mówi, trzymając dłoń na mojej talii, delikatnie przesuwając nas w lewo. Tak na prawdę nigdy nie rozmawialiśmy o tym, co się stało tamtego ranka. Odwracam od niego wzrok, nie mogę mu spojrzeć w twarz. Robi krok naprzód przyciskając moje ciało do ściany, podnosząc mój policzek palcem, więc nie mam innego wyjścia jak na niego spojrzeć. Podnosi brew pytająco. Wymyka mi się mały pisk. Uśmiecha się. - Kayla... - szepcze, zniża głowę do mojego ramienia, jego usta delikatnie muskają wyeksponowaną skórę, zanim otwiera usta i język dołącza delikatnie. Moja skóra pokrywa się gęsią skórką i drżę, ale nie z zimna. Jego dłonie są ponownie na mojej talii, kciuki delikatnie pocierają w górę i w dół po moim brzuchu pod moją koszulką. Zamykam oczy i biorę głęboki oddech, przygryzam wargę, aby powstrzymać usta przed spotkaniem jego. Kiedy otwieram oczy, on mnie obserwuje. Przysuwa się bliżej, jego środkowe partie dociśnięte do mnie. Mogę wyczuć jak bardzo tego chce, jak bardzo chce mnie. Całuje mnie w górę mojej szyi, przez moją szczękę i dookoła moich ust, ale powstrzymuje się przed pocałowaniem mnie naprawdę. Jęczy głośno, kiedy jego ręce wsuwają się w moje szorty i majtki, obejmując mój nagi tyłek. - Cholera, Kayla... - wzdycha. Podnoszę nogi i obejmuję go nimi, poruszam się przy nim, aby rozładować napięcie. Również zaczynam całować jego szyję, obok jego ucha, delikatnie przygryzając jego płatek, powodując, że ponownie głośno jęczy. Trzymam się z daleka od jego ust, dokładnie tak, jak on zrobił ze mną. Moje pocałunki podążają wzdłuż jego szczęki, do jego obojczyka i chcę więcej. Potrzebuję więcej. Sięgam do brzegu jego koszulki a on mi pomaga, ściągając ją przez głowę. Przez cały czas jego ciało mnie przyciska i trzyma przy ścianie. Kiedy jego koszulka znika, moje ręce są wszędzie naraz. Zaczynam od jego pleców, następnie przesuwam ręce do przodu, przyciągając go. Jego twarda klatka, mięśnie rozciągnięte od szyi po ramiona. Zdecydowanie ma ciało sportowca, nie przesadnie umięśnione, ale perfekcyjnie wyrzeźbione i wyćwiczone, każdy z jego mięśni brzucha zaznaczony. Kilka z nich przechodzi do idealnego V i idzie niżej... Zaczynam całować jego klatkę, ściskając jego plecy swoimi dłońmi. Zaciskam palce, moje paznokcie wbijają się w jego plecy, prawie przecinając skórę. Całuję go aż docieram do sutka, biorę go do ust i liżę. Jęczy. Jego ręce na mojej pupie zaciskają się, kiedy mnie podnosi i kieruje nas do łóżka. Kładzie mnie na nim i wtedy zaczynam panikować. Przebywanie w tym pokoju, z nim, to po prostu za dużo. Wspomnienie moich rodziców otacza mnie i zaczynam się zastanawiać, co by pomyśleli, gdyby wiedzieli, co tu się teraz dzieje. Delikatnie się od niego odsuwam i czekam, aż na mnie spojrzy.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

- Jake, nie mogę... my nie możemy... - Moje ręce są ciągle owinięte wokół jego szyi, kiedy się nade mną pochyla. - Nie możemy zrobić… - Jest ok, Kayla - całuje moje czoło. - Nie musimy robić tego, to znaczy, nie chcę tego robić, jeszcze. Ale... proszę... pozwól mi się dotknąć. Myślę, że umrę, jeśli nie będę mógł... Zamiera, szukając na mojej twarzy odpowiedzi, potakuję. Pochyla głowę, żeby pocałować moją klatkę piersiową, coraz niżej i niżej, aż dociera do piersi. Jego ręce suną do krawędzi mojej koszulki i zaczynają ją podciągać w górę mojego brzucha, piersi, siadam i pomagam mu ją zdjąć. Natychmiast przytulam się do niego, skóra przy skórze, a on mnie trzyma. Ciepło promieniuje od jego skóry. Nigdy nie widział mnie topless i boję się. Delikatnie łapie mnie za ramiona i obniża na łóżko. Poruszam się opornie. Leżę tam, nieruchomo, patrząc jak mi się przygląda. Jego oczy wędrują od mojej twarzy w dół, zatrzymując się na piersiach. - Boże, Kayla. Jesteś tak cholernie piękna. - szepcze, zanim obniża głowę. Następnie jego usta są na moim sutku, liżąc, ssąc i delikatnie przygryzając, kiedy dłoń zajmuje się drugą piersią. Nigdy nie czułam czegoś takiego, tak rozszalałej potrzeby. Nigdy nie czułam, jakby moje ciało było uwielbiane, a z Jakem tak się dzieje. Jakby tu był i nie mógł się nasycić. W chwili, kiedy czuję dłoń pod moimi szortami, tracę kontrolę. Szerzej rozchylam swoje nogi, co sprawia, że wzdycha, posyłając wibracje przez mój sutek, prosto do mojego rdzenia. Moje dłonie wędrują do jego głowy, ciągnąc za włosy, błagając bez słów, żeby Kurwa. Nie. Przestawał. Kiedy jego palce odnajdują to, czego szukały, głośny długi jęk ucieka z moich ust, musi podnieść głowę z moich piersi i uciszyć mnie. - Jezu Chryste, Kayla. Jesteś tak cholernie mokra. Mocniej łapię jego głowę i przyciągam ją do z powrotem do moich cycków. To właśnie tam go potrzebuję. Chichocze do siebie zanim kontynuuje. Jego palce pracują, poruszając się we mnie, czyniąc swoją magię. Czuję, jak dziwne uczucie buduje się w dole mojego brzucha i jestem przerażona i oczarowana jednocześnie. To nigdy wcześniej nie miało miejsca, nie bez mojego udziału i jest o niebo lepsze niż kiedykolwiek wcześniej. Wypuszcza mój sutek i patrzę na niego. Patrzy mi w oczy, kiedy jego dłoń obejmuje moją pierś, ściskając ją lekko i przesuwa moim sutkiem po swojej lśniącej dolnej wardze. To. Kurewsko. Gorące. I to wystarczy, abym eksplodowała wokół jego palców, drżąc, wykrzykując jego imię raz za razem, tak głośno, że musi przykryć moją twarz poduszką. Kurwa. Kiedy się uspokajam, ściągam poduszkę z twarzy i wolno otwieram oczy, on wisi nade mną, wciąż bez koszulki. Uśmiecha się do mnie. - Więc... jesteś głośna? - Nie miałam pieprzonego pojęcia Jake. Aż pojawiłeś się ty. - kręcę głową w niedowierzaniu. - Dobra odpowiedź. - mówi wstając i kierując się w stronę łazienki, z erekcją unoszącą jego spodenki. - Gdzie idziesz? - Albo pod bardzo zimny prysznic albo zająć się sobą, jeszcze nie zdecydowałem. Wchodzi tyłem do nowej łazienki, zbudowanej specjalnie dla mnie i zamyka za sobą drzwi.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Wstaję, podchodzę do komody i wyciągam oliwkę, wchodzę do łazienki i obserwuję jego zszokowaną twarz, kiedy podejmuję decyzję za niego.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Rozdział 24 *Kayla* Minęło kilka tygodni odkąd wróciliśmy ze ślubu. Pracuję dwa dni w tygodniu z Nathanem, a on mi za to płaci tak jak było to uzgodnione. Osobiście uważam, że płaci mi za dużo, ale co mogę na to poradzić? Dni lata mijają szybko. Jake spędza każdy ranek na ćwiczeniu i trenowaniu, a popołudniami leniuchuje i relaksuje się. Odwożę Julie tak jak było ustalone, a kiedy możemy spotykamy się z przyjaciółmi Jake’a. Zawsze jesteśmy razem, oprócz czasu, kiedy pracuję, a on trenuje. Nie dzieliliśmy więcej tych ‘chwil’ od tej nocy, kiedy wróciliśmy. Myślę, że oboje po prostu jesteśmy szczęśliwi przebywając ze sobą. Nie rozmawialiśmy o przeniesieniu tego na wyższy poziom. Nie wiem, co myśli Jake, ale czekam na to by zobaczyć jak to wszystko się potoczy, gdy pójdziemy na studia. Może być całkowicie inaczej, gdy nie będziemy w pobliżu siebie przez cały dzień. - Co robisz? – pyta Jake, wychodząc na tylny taras. - Szukam w internecie mieszkań i pracy w pobliżu kampusu. – odwracam się do niego. Patrzy na mnie przez chwilę, a następnie siada naprzeciwko mnie. - Nie możesz zamieszkać w akademiku? - Trzeba zapłacić za rok z góry, więc nie, nie mogę. Mam nadzieję, że w pobliżu kampusu są jakieś tanie domy do wynajęcia. I mam nadzieję, że praca, którą znajdę będzie wystarczająca, by pokryć czynsz. Plus muszę rozważyć, w jakiej odległości znajduje się wszystko do przystanków, bo nie będę miała samochodu. Nie mam za dużo opcji zwłaszcza teraz, gdy jest tak blisko do rozpoczęcia roku akademickiego. Nie mówię o tym Jake’owi, bo wiem, że będzie się martwił, a tak naprawdę to nie jego zmartwienie, choć tak bardzo chciałby je uczynić swoim. - A co z tobą? – nawet nie wspomniał, gdzie będzie mieszkał. Wpatruje się we mnie, a na jego twarzy pojawiają się emocje, których nie potrafię odczytać. Próbuję wytrzymać jego spojrzenie, ale jest tak intensywne, że musze się odwrócić. W końcu mówi. – Nie zdecydowałem jeszcze, co zrobię. - Poważnie, Jake? Rok akademicki już za pasem, więc lepiej się zdecyduj. Nie zostało ci dużo dostępnych opcji. Posyła mi ironiczny uśmieszek. – Nie martw się Kayla. Ja – wskazuje kciukiem siebie – jestem rodzajem wielkiej sprawy. Jestem pewien, że cokolwiek postanowię, oni to zaakceptują. Tylne drzwi otwierają się i wychodzi przez nie Julie. Jedziemy dziś do centrum handlowego, myślę, że strasznie się nudzi. Nie potrafię sobie przypomnieć jak spędzałam lato, kiedy byłam w jej wieku, będąc zależną od innych by mnie wszędzie wozili. Wstaję, by wyjść. - Gdzie się wybieracie ludzie? – pyta Jake również wstając. - Wychodzimy! – warczy Julie. – A ty Jacaaaarb nie jesteś zaproszony. - Co? Dlaczego nie? – właściwie to brzmi na poirytowanego.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Szturcham Julie. – No weź, Julie. Nie przyjmie ‘nie’ jako odpowiedzi. Po prostu pozwól mu się z nami powłóczyć, proszę? Szczerze to potrzebuję pretekstu, by spędzić z nim czas. - Zgoda! Będę czekać w samochodzie. Pośpieszcie się. – obraca się i odchodzi. - Jezu Chryste. – fuka Jake, poprawiając czapkę. – O co jej chodzi? Wzruszam ramionami.

*Jake* Centrum handlowe. Hurra. #sarkazm. Julie jest w złym humorze odkąd opuściliśmy dom. Nie wiem, o co jej chodzi, ale niech lepiej się z tego otrząśnie, bo wkurza mnie jej zachowywanie się jak mały bachor. Kayla jest przy jednej z tych maszyn do grania, próbując ją rozweselić przez wygranie czegoś dla niej. Niestety nie udaje się jej to, a Julie stoi tam wyładowując swoją złość. Co do diabła? Podchodzę do niej chwytając ją i staję naprzeciw jej. - Co się do diabła dzieje, Ju-ju? - Zamknij się, Jake. Nie nazywaj mnie tak! To dziecinne imię, a ja nie jestem dzieckiem! Cholera. Zwężam oczy. – W porządku, Julie. Chciałabyś mi powiedzieć, co się dzieje? - Ty! Ty jesteś tym, co się dzieje. Nie powinno cię tu być. To miał być mój dzień z Kaylą, a ty go zrujnowałeś! Oczy Kayli otwierają się szeroko i pochyla się do poziomu Julie mówiąc do niej miękko, ale nie słyszę, co mówi. - Dasz nam minutę? – pyta mnie Kayla. Cholera, jeśli Julie już teraz się tak zachowuje to jestem szczęśliwy, że nie będzie mnie w domu podczas jej szczenięcych lat. - Macie tyle czasu ile chcecie. – odchodzę kręcąc głową. Gdy czekam na nie aż porozmawiają, obok mnie przechodzi kilka dziewczyn ze szkoły machając mi, a ja kiwam im głową w odpowiedzi. Następnie sobie uświadamiam, że one są przyjaciółkami Casey i rozglądam się dookoła jak jakiś maniak szukając jej. Jeśli tu jest, to wypieprzam na zewnątrz. Na szczęście podchodzą Kayla i Julie zanim miałbym atak paniki. Ta suka Casey poważnie nie jest jakimś żartem. Kayla stoi obok mnie i bierze mnie za rękę. Kocham, gdy robi to gówno publicznie. To tak jakby niewypowiedziana umowa, że jestem jej, a ona jest moja i nawet, jeśli nie robiliśmy tego gówna od tamtej nocy parę tygodni temu, nic się nie zmieniło. - Julie chciałaby ci coś powiedzieć. Julie staje przede mną i kiwa palcem, więc pochylam się, by ją usłyszeć. – Przepraszam. – szepcze, zanim oplata mnie ramionami. Dzięki Bogu wróciła do normalności. Kolejny kryzys zażegnany, dzięki Kayli. Chodzimy po centrum handlowym, a Julie idzie przed nami. - Więc o co jej chodziło? – pytam, przyciągając jej dłoń do swoich ust i całując ją szybko.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Bo poważnie nie mogę utrzymać swoich ust i rąk z dala od niej, więc jeśli nie możemy być razem w intymny sposób, w jaki chcę, w jaki mój kutas chce, biorę cokolwiek, co mogę dostać. - Po prostu dorasta. Chciała tu dzisiaj przyjść i spędzić trochę dziewczyńskiego czasu. Uważa, że potrzebuje nowego sportowego stanika i chce zacząć się malować. – chichocze. - CO? – krzyczę. Kayla mnie szturcha i mówi, żebym się zamknął. Julie odwraca się i mierzy nas wzrokiem podejrzliwie, ale idzie dalej, gdy posyłam jej fałszywy uśmiech. - Ona jest cholerną ośmiolatką, Kayla! - Wiem, dupku. Chcę jej tylko dostarczyć rozrywki. Zaufaj mi, okej? - W porządku. Ale niech lepiej moja siostra nie skończy wyglądając jak dziwka pod koniec dnia. - O mój Boże. – Kayla śmieje się głośno. – Nie mogę uwierzyć, że właśnie użyłeś słów ośmioletnia siostra i dziwka w tym samym zdaniu. - Zamknij się, ja nie żartuję. Przechadzamy się jeszcze trochę zanim Julie postanawia wejść do sklepu. Nie zwracam na to uwagi, aż do momentu gdy jesteśmy w środku i jestem otoczony przez damską bieliznę. - Co do cho…? Kayla zakrywa mi usta dłonią, przerywając mi. - Zamknij się, Jake. – szepcze głośno. – To tylko dla jej rozrywki, proszę? - Dobra, ale czekam na zewnątrz. Pół pieprzonej godziny później, wychodzą. Julie trzyma małą torbę z księżniczkami Disneya. Okej, więc sklep musi być zaopatrzony w rzeczy dla dziewczynek w jej wieku. Kayla ma większą torbę, ładną papierową z czerwoną wstążką zawiązaną na wierzchu. Wstaję i podchodzę do niej, próbując wziąć ją od niej i zobaczyć, co kupiła. Odpycha moją dłoń. - Co? – pytam, udając niewinnego. Przewraca oczami. – Nie możesz patrzeć. - Dlaczego? – pytam trochę wkurzony nie mając żadnego dobrego powodu, by takim być. – Dla kogo to jest, Kayla? Kto będzie to oglądał? - Jake… - zatrzymuje się i ściska moją dłoń mocniej, więc również się zatrzymuję. Julie idzie w pewnej odległości od nas. – To dla ciebie… - szepcze. – Dla nikogo innego poza tobą. Ale nie chciałam, żebyś patrzył na to w obecności Julie. Patrzę na nią zdezorientowany. - To nie jest odpowiednie dla dziewczynek w jej wieku. Nadal patrzę na nią zdezorientowany. - Po prostu to jest zbyt dojrzałe?... Seksowne…? – wzrusza ramionami. Rozszerzam oczy, a uśmiech wypełza mi na usta. - Ale z ciebie głupek. – mówi uderzając mnie w ramię i odchodzi. Podchodzę do niej i biorę ją za rękę. – Nie mogę się doczekać. – szepczę jej do ucha, a ona się śmieje. Po zjedzeniu lunchu, Julie mówi, że jest za bardzo zmęczona by iść. Kayla żartuje, że weźmie ją na barana, ale w każdym razie robi to. Oglądanie moich dwóch dziewczynek jest cholernie urocze.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

- Kayla, właź teraz na plecy Jake’a. – krzyczy Julie poprzez śmiech. - Nie sądzę, żeby to był dobry pomysł, kochanie. Myślę, że złamałybyśmy mu plecy. - Nie ma mowy! Jake jest tak jakby najsilniejszym mężczyzną, jaki kiedykolwiek żył. Zrób to, Jake! - Musisz zapłacić za bilet, żeby się przejechać. – mówię do Julie, tak jak robiłem to, gdy byliśmy dziećmi. Stoję obok niej, a ona daje mi całusa w policzek. - Teraz twoja opłata za wstęp, panienko. – mówię do Kayli, przybliżając swoją twarz do jej. Prostuje się, obraca moją czapkę tyłem na przód i całuje mnie w usta raz, miękko i szybko. Tak szybko, że nawet nie zauważyłem, co się stało, do momentu aż się skończyło. Posyła mi mały uśmiech, rumieniąc się troszkę, a następnie wskakuje mi na plecy. To pierwszy raz od przejażdżki w limuzynie tej pierwszej nocy, kiedy nasze usta się dotknęły. Parę razy się wygłupialiśmy, ale nigdy się nie całowaliśmy38. Nawet, jeśli ten pocałunek był jak najdalej od bycia seksualnym to wciąż był intymny i celowy. Tak jakby wiedziała, że on by coś znaczył. I tak jest. On znaczy wszystko. Odchodzimy tylko kilka kroków, kiedy słyszę jak ktoś woła moje imię. Odwracam się, by zobaczyć, że to ciocia Jenna i wujek Jim. Powoli puszczam Kaylę i Julie i czekam, aż do nas podejdą. Julie przytula ich oboje. Całuję ciocię Jennę i ściskam dłoń wujka Jima. Jenna odsuwa się i zauważa Kaylę. Biorę dłoń Kayli w swoją. Jenna to zauważa i na jej twarzy pojawia się ogromny uśmiech. - Ciociu Jenno, wujku Jimie, to jest Mikayla. – przedstawiam ich sobie. - Oh! - oczy Jenny nieco się rozszerzają. – Oh, Mikayla. Nathan tyle mi o tobie opowiadał. – następnie zwraca się do mnie. – Nie wiedziałam, to znaczy nie zdawałam sobie sprawy z tego, że była twoją… Czuję, że Kayla spina się obok mnie i przerywam cioci. – Taa, ona jest moja. – uśmiecham się patrząc na Kaylę. – Moja Mikayla. Tylko moja Mikayla. – Wiem, że powiedziałem właściwą rzecz, bo uśmiecha się do mnie promiennie. Trzyma mnie za ramię i cicho mówi. – To przyjemność poznać państwa. - To jest właśnie moje wujostwo, u którego się zatrzymałem, kiedy pierwszy raz tu wróciłem. Wujek Jim jest powodem, dla którego mam tyle ofert. Wujek Jim się śmieje, kręcąc przy tym głową. - Jezu, dzieciaku. Ale z ciebie ważniak. Też się śmieję. – Jestem rodzajem wielkiej sprawy, nie wiedziałeś o tym? Kayla śmieje się obok mnie. Kurwa, uwielbiam słyszeć jej śmiech. Kiedy nasza rozmowa na błahe tematy dobiega końca, żegnamy się z nimi. Jestem gotowy, żeby stąd wypierdalać. Kiedy zmierzamy do wyjścia, Julie sapie. – Muszę iść do apteki. Potrzebuję tamponów! Spinam się, a Kayla całuje mnie w policzek. – To po prostu dla dostarczenia jej rozrywki. – mówi zanim bierze Julie za rękę i prowadzi ją do apteki.

*** 38

Na to jeszcze sobie poczekacie 

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Nie byłem w stanie pozbyć się seksownej bielizny ze swoich myśli. Zbliża się północ i to wszystko, o czym mogę myśleć. Tak szybko jak dotarliśmy do domu, Kayla zaszyła się w pokoju. Nie zeszła nawet na dół na obiad. Powiedziała, że ma do wypełnienia podania o pracę i masę badań do zrobienia. Zanim się orientuję, wspinam się przez okno i pukam w jej. Odsłania zasłony i po kilku sekundach uchyla okno. Wchodzę do środka i siadam na łóżku. Kayla zostaje przed oknem. - Co tam, Jake? – W pokoju jest ciemno, więc nie widzę jej twarzy. - Nic, po prostu myślałem… o tobie. - Oh. – nie ruszyła się z miejsca. Fizycznie jest tak daleko ode mnie jak to tylko możliwe. - Co jest? – pytam ją. Zdecydowanie coś jest nie tak. Nie zachowywała się tak, kiedy opuściliśmy centrum handlowe. – Czy coś się stało? - Nie. Dlaczego tak myślisz? - Cóż, normalnie, kiedy jestem w pobliżu ciebie, zawsze jesteś obok mnie, jeśli nie na mnie… a teraz stoisz tam. – próbuję brzmieć na zaniepokojonego, ale bardziej brzmię na wkurzonego. - Jezu Chryste, Jake. Przepraszam, że nie uprawiam z tobą seksu 24 godziny na dobę. Kurwa. – niemal krzyczy. Coś zdecydowanie jest na rzeczy, ale nie mam pieprzonego pojęcia, co się dzieje. Próbuję się uspokoić zanim ponownie otworzę usta, bo jeśli dalej będę mówił to powiem coś głupiego. Naprawdę nie chcę tego zrobić. - Kayla, jeśli coś jest nie tak to powiesz mi o tym, prawda? - przesuwam się, by włączyć lampkę na jej stoliku nocnym, tak żebym mógł zobaczyć jej twarz. Jej policzki są całe czerwone, cieknie jej z nosa, a oczy nabiegły krwią. Płakała. Zanim wstaję, Kayla powoli do mnie podchodzi. Zatrzymuję się tuz przede mną i staje pomiędzy moimi nogami, owijając ramiona wokół mojej szyi. Moje ręce instynktownie kierują się do jej talii. Patrzę jej w twarz. - Nic mi nie jest, Jake. Po prostu miałam zły dzień. Przyrzekam. Przepraszam. Zniżam głowę do jej brzucha. Czuję się jak kutas. Chciałbym wiedzieć jak jej pomóc. - Chcesz, żebym został z tobą dzisiejszej nocy? Wrócę z powrotem do siebie wcześniej, tak żeby nikt się potem nie czepiał. Kręci głową. Coś zdecydowanie jest nie tak. Zostawiam ją samą w pokoju, mając nadzieję, że jutrzejszy dzień będzie dla niej lepszy.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Rozdział 25 *Kayla* - Micky! Upuszczam to, co trzymam. Upada na podłogę. Podnoszę wzrok, by zobaczyć Logana idącego w moją stronę. Zatrzymuje się przede mną, przyglądając mi się. Patrzy na moją twarz, następnie na podłogę, a potem na półkę, obok której stoję. Przenosi wzrok z powrotem na podłogę i znowu na moją twarz. Wszystko to dzieje się w ciągu dwóch sekund. Dla mnie to tak jakby lata. Od momentu kiedy usłyszałam wołanie mojego imienia, zawładnęło mną tysiąc uczuć. Panika, żal, smutek, zdezorientowanie, upokorzenie, złość i rozczarowanie. Jednak największym z nich był strach. Kurewsko się bałam. Logan podnosi to, co upuściłam i gapi się na to przez sekundę, minutę, przez sto pieprzonych lat. To nie ma znaczenia. To nadal będzie test ciążowy39. Do czasu, gdy odkłada pudełko na półkę, w moich oczach formują się łzy i wyrywa mi się szloch, całkowicie się rozklejam. Oplata mnie ramionami i prowadzi na zewnątrz, szepcząc pocieszające słowa. Otwiera drzwi od swojego samochodu i wsiadam. Gdy usadowił się już na siedzeniu kierowcy, wkłada kluczyk do stacyjki, ale nie wykonuje żadnego ruchu, by uruchomić samochód. Mija chwila ciszy. Wtedy odwraca twarz w moim kierunku. – Jesteś w ciąży? - Nie wiem. – to ledwie szept. - Więc nie zrobiłaś jeszcze testu? - Nie. – zaczynam płakać. – Proszę, Logan. Nie możesz o tym nikomu powiedzieć. Nikomu. Zwłaszcza Jake’owi, proszę. - Nie powiem, Mikayla. To nie moja historia do opowiedzenia. – próbuje się uśmiechnąć, ale jednak mu to nie wychodzi. W samochodzie panuje cisza, pomijając moje łkania. - Mój tata jest lekarzem. Mogę cię do niego zabrać, żeby się upewnić. To wszystko jest poufne. Jest na to jakieś prawo lub inne gówno. Nikt się o tym nie dowie. Obiecuję. Kiwam głową jeden raz i wyglądam przez okno, podczas gdy Logan uruchamia silnik i wycofuje z miejsca parkingowego.

*** Nie myślałam o tym, nawet przez sekundę. Aż do czasu, gdy byłyśmy wczoraj w aptece i Julie zapytała mnie o różne rodzaje tamponów. Jak mogłam być taka głupia? Okres spóźniał mi się dwa tygodnie i nawet tego nie zauważyłam. Razem z Jamesem byliśmy aktywnie aktywni w ciągu tygodni poprzedzających noc balu maturalnego. Brałam tabletki 39

Tego się pewnie nie spodziewałyście xD

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

antykoncepcyjne, ale zawsze byłam skrupulatna, jeśli o to chodziło. Nic mnie bardziej nie przestraszyło niż myśl o byciu nastoletnią mamą. Pigułki dają 99 procent pewności. Co do cholery mam zrobić?

*** Doktor Matthews jest całkowitym przeciwieństwem Logana. Jest spokojnym człowiekiem o łagodnym głosie, wątłej budowie ciała. Nosi okulary i zaczeskę40. Najwyraźniej słyszał od Logana o całej tej sytuacji z moją rodziną, bo widzę współczucie w jego oczach i wiem, że jest szczere. Jedną próbkę moczu i kilka testów później, jestem zdolna do tego, by ponownie móc znowu oddychać. Pobrali mi krew do badania, by upewnić się trzykrotnie, ale wszystkie znaki wskazują na negatywny wynik. Najwyraźniej moje ciało się na mnie wypięło. Doktor Matthews mówi, że nieregularne cykle lub ich spóźnianie się jest normalną rzeczą, kiedy ciało jest w stresie lub przeżywa traumę. Dzięki. Kurwa. Gdy podziękowałam doktorowi Matthews, wracamy z powrotem do samochodu Logana. Wtedy sobie uświadamiam jak długo mnie nie było, a muszę odebrać Julie z domu jej przyjaciółki. Jej przyjaciółka mieszka po drugiej stronie miasta od miejsca gdzie zostawiłam samochód, więc Logan proponuje, że ją odbierze, a potem podwiezie mnie, żebym, odebrała auto Mandy. - Bardzo ci dziękuję, nawet nie jestem w stanie opisać tego jak bardzo to doceniam. Zwykle w takich sytuacjach miałam Megan. Po prostu… - milknę. - Rozmawiałaś z nią już? - Nie zamieniłam z nią ani słowa.

*** Okazuje się, że dom Logana znajduje się tuż za rogiem domu przyjaciółki Julie, więc zatrzymuje się, by zgarnąć po drodze swój sprzęt. Ma zamiar spotkać się z Jakem przy klatkach41. - Hej, Julie? – mówi Logan, wpatrując się w nią w lusterku swojego Mercedesa kabriolet. – Puk puk? Julie chichocze. – Kto tam? - Drewniak. - Jaki drewniak? - Chciałabyś to wiedzieć. Julie parska śmiechem. To jeden z tych żartów, który jest tak głupi, że aż jest śmieszny. Coś w stylu ‘ Czemu dziecko spadło z huśtawki? Bo nie miało rąk.’ Śmiejemy się jak idioci, kiedy wjeżdżamy na podjazd Logana. Stoi na nim znajoma ciężarówka. 40 41

Pasmo włosów zaczesane z jednego z boków na część głowy objętej łysiną. Miejsce gdzie gracze baseballu trenują uderzenia.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Patrzę w rozszerzone oczy Logana. Unosi ręce w geście obrony. – Nic nie powiedziałem. Przysięgam. Spoglądamy w kierunku ciężarówki i widzimy wysiadającego z niej Jake’a. Jego pięści są zaciśnięte po bokach. Szczęka napięta. Oczy wypełnione furią. Jest wkurzony. Daleki od bycia wkurzonym. - Dziewczyny, zostańcie tutaj, okej? – mówi Logan, zanim wyskakuje z samochodu.

*** *Jake* Siedzę w swojej ciężarówce, zamierzając wysłać Kayli wiadomość, żeby spotkała się ze mną przy klatkach. Cholernie za nią tęsknię. Słyszę odgłos zatrzymującego się auta i śmiejących się ludzi. Odwracam się, widząc Kaylę, Logana i Julie. Co do kurwy się tutaj dzieje. Wyskakuję z ciężarówki i zbieram w sobie wszystkie siły, by nie podbiec do tego dupka i uderzyć go. Nie obchodziłaby mnie moja ręka. To ostatnia pieprzona rzecz, którą się teraz przejmuję. Logan podchodzi do mnie bliżej, unosząc ręce w obronie. – Cokolwiek do cholery sobie teraz myślisz, to przestań to robić. To nie to, o czym myślisz, nawet cholernie nie jest temu bliskie. - Zatem do cholery zacznij mówić. – pcham go mocno w klatkę piersiową, a on cofa się do tyłu o kilka kroków. Słyszę, że Julie piszczy w samochodzie, ale nie obchodzi mnie to. - Wyjaśnij mi, dlaczego do cholery bawisz się w rodzinę z moją dziewczyną i moją siostrą. - Nie mogę. – mówi, kręcąc głową i patrząc w dół. - Co masz do cholery na myśli mówiąc, że nie możesz? – jestem tuż przy jego twarzy, pochylając się do niego, więc musi spojrzeć mi w oczy, gdy powie mi, że pieprzył dziewczynę, w której jestem zakochany. Zakochany. Kurwa. - Nie mogę, koleś. To nie ja jestem tym, który ma ci to powiedzieć. - Co to do cholery ma znaczyć? Popycham go, tym razem mocniej. - Skończ mnie do cholery popychać, dupku. Jestem dwie sekundy od pieprzonego odepchnięcia cię. Ogarnia mnie furia. Jestem tak cholernie wkurzony, że nawet nie wiem, co mam myśleć. Jak do cholery mogli mi to zrobić?42 I to jeszcze w pobliżu Julie? - Julie, czekaj! – słyszę krzyk Kayli i widzę Julie wybiegającą z samochodu na ulicę. Nie rozgląda się na boki i w ostatniej minucie hamuje przed nią samochód, niemal ją uderzając. Julie krzyczy, gdy Kayla do niej podbiega i zagarnia ją w swoje ramiona. 42

Chłopie chyba cię wyobraźnia ponosi za bardzo 

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

- Wsiadajcie do tego pieprzonego samochodu. TERAZ! – krzyczę do nich. Julie szlocha mocniej. Kayla niesie ją do ciężarówki. - Przestań na nią krzyczeć, jest przestraszona – odkrzykuje Kayla. - Nie obchodzi mnie to, po prostu wsadź ją do tej przeklętej ciężarówki! – krzyczę na nie. - NIE! – piszczy Julie. – Nie chcę nigdzie z tobą jechać, ty dupku. Nigdy wcześniej tak do mnie nie mówiła, ale nigdy się tak przed nią nie zachowywałem. Właściwie to w ogóle się tak nie zachowywałem. Robie wdech i wydech parę razy zamykając oczy i próbując się uspokoić. Kiedy je otwieram, widzę płaczącą Kaylę, która trzyma w ramionach Julie, szepcząc do niej jakieś kojące słowa. - Przepraszam, Ju-ju. Proszę wsiądź do samochodu. - Zrozumiałyśmy, już wsiadamy. – mówi Kayla. Patrzy na Logana przez sekundę, próbując mu przekazać jakąś wiadomość swoimi oczami. Co do ciężkiej cholery. Skończyłem z tym gównem.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Rozdział 26 *Kayla* Julie płacze przez całą drogę do domu, to jedyny dźwięk podczas jazdy. Kiedy docieramy do domu, Kayla musi ją zanieść do domu i na górę do jej pokoju. Wchodzę do swojego pokoju i zatrzaskuję za sobą drzwi. Uderzenie jest tak mocne, że kawałki tynku spadają na podłogę. Słyszę mamę stojącą u podnóża schodów. - Co do cholery...? Mijają minuty, zanim drzwi mojej sypialni otwierają się, coś przecina powietrze i uderza mnie w głowę. Podnoszę to. To telefon Kayli. Patrzę na nią. - Lepiej zadzwoń do swojego najlepszego przyjaciela i przeproś za bycie dupkiem, a później idź do Julie i zacznij naprawiać, co zrobiłeś, bo ta mała to bałagan i ty jesteś dupkiem, który to spowodował. Jest wkurwiona. Nigdy nie widziałem jej tak złej, nawet, kiedy przyłapała Jamesa i Megan. Cholera. Odwraca się by wyjść, ale wyskakuję z łóżka i biegnę do niej, łapię ją za ramię, zmuszając, aby się do mnie odwróciła. - Czego? - warczy. - Co się do cholery dzieje? - Co do cholery myślisz, że się dzieje, Jake? - Ty mi powiedz, to wy odgrywaliście szczęśliwą rodzinkę z moją siostrą. Śmiejąc się razem? Co robiliście? Mówiliście o tym jak głupi byłem... Głupi Jake, nie ma pojęcia, co jest między wami! - Tak właśnie myślisz? Że pieprzymy się za twoimi plecami? - Tak to kurwa dla mnie wyglądało! - On jest twoim najlepszym przyjacielem. Nie ma mo… - I co z tego? Megan była twoją najlepszą przyjaciółką. Jej twarz natychmiast się zmienia. Łzy wypełniają jej oczy i szybko mruga, żeby je odpędzić. - Zadzwoń do Logana. - mówi, zanim odwraca się i odchodzi ode mnie.

*** *Mikayla* Skończyłam, wysyłając Lucy wiadomość na Facebooku i prosząc ją, żeby podrzuciła mnie do centrum handlowego, gdzie zostawiłam samochód Mandy. Nie zadawała pytań. A ja nic jej nie powiedziałam. Kiedy wracam do domu, słyszę Jake'a i Julie na podwórku. Kiedy patrzę przez bramkę, widzę jak trzyma kij baseballowy, a on powoli rzuca jej piłki, zachęcając ją, kiedy ona się śmieje. Próbuje wszystko naprawić. Dobrze. Powinien. Jest takim dupkiem.

***

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Leżę w łóżku, kiedy słyszę stukanie w okno. Wstaję, otwieram je bez słowa i wracam na łóżko. Kiedy jestem już pod kołdrą, czuję jak materac obok mnie zapada się i słyszę jak kładzie coś na stoliku. Mój telefon. - Zadzwoniłem do Logana. - Dobrze. - Nic mi nie powiedział. - Dobrze. - Powiesz mi, co się stało? - Skończyłeś z byciem dupkiem? - Tak - próbuje mnie przekręcić tak, żebym mogła na niego spojrzeć. Kiedy to robię, kładzie jedną rękę na mojej nodze, a drugą odgarnia włosy z moich oczu. - Przepraszam Kayla... za to, co powiedziałem o Megan i za to jak się zachowałem. Nie wiem, co we mnie wstąpiło. Myśl o tobie i Loganie, albo kimkolwiek innym... to po prostu... - Jake, przestań - siadam, żeby dobrze go widzieć. - Logan widział jak kupuję test ciążowy i... - Jake wytrzeszcza oczy na sekundę, zanim go zapewniam - Nie jestem. - macham rękami w powietrzu. - Ja tylko myślałam, że jestem, spóźniał mi się okres i kupowałam test, a on mnie zobaczył, spanikowałam. Zabrał mnie do swojego taty, a on potwierdził, że nie jestem. Miałam odebrać Julie od przyjaciółki, a on mnie podrzucił, bo samochód Mandy był pod centrum handlowym. Koleżanka Julie mieszka tylko ulicę od jego domu, więc wstąpił do siebie, żeby zabrać swój sprzęt zanim zabrałby nas z powrotem do samochodu. Wtedy pojawiłeś się ty i zachowałeś się jak dupek, dupku. Milczy. Mówię dalej. - Zamierzał spotkać się z tobą przy klatkach po tym, jak nas podrzuci. On po prostu był tam dla mnie, to wszystko. - zatrzymuję się na chwilę. - Czekaj, nie powiedział ci? Jake potrząsa głową, przyswajając wszystko. - Powiedział, że to nie jego historia do opowiedzenia i że jeżeli chcę wiedzieć, muszę to usłyszeć od ciebie. - wypuszcza oddech, wydymając przy tym policzki. - Cholera, Kayla. Naprawdę jestem dupkiem. Byłem dla niego takim kutasem i dla ciebie też. I Julie, kurwa, strasznie ją wystraszyłem. Dlaczego mi nie powiedziałaś? To o to ci wczoraj chodziło? - Taaa, nie myślałam o tym, dopóki nie poszłam z Julie do apteki i wtedy ześwirowałam, nie wiedziałam co robić. Nie powiedziałam ci, bo najpierw chciałam się upewnić. Nie wiem, co bym zrobiła, gdyby...wiesz. - Tak więc nie jesteś. Na pewno? Na 100%? - Tak, Jake. - kiwam głową. - Jestem pewna. Wypuszcza ciężkie westchnienie i przez jakiś czas siedzimy w ciszy. - Mogę dziś z tobą zostać... proszę, Kayla. - szepcze cichutko. Przesuwam się na łóżku i podnoszę narzutę. Ściąga koszulkę i wchodzi do łóżka. Leżymy twarzami do siebie. Trzymając się, nie chcąc puścić, nawet na chwilę. Patrzymy sobie głęboko w oczy, próbując zajrzeć w swoje dusze. Rozmawiając bez mówienia. Czując bez dotykania. - Jake? - Tak? - To ty. To zawsze byłeś tylko ty. To zawsze będziesz tylko ty.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

I wtedy mnie całuje. Szybki pocałunek w usta. Ale ma w sobie namiętność tysiąca pocałunków i niesie ze sobą tysiące obietnic. - O wiele więcej niż bardzo. - mówi, zanim zasypiamy, najlepiej jak to możliwe, w swoich ramionach.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Rozdział 27 *Jake* Po nocy z alarmem ciążowym, albo cokolwiek to było, Kayla i ja trochę się wyłączyliśmy. Ciągle rozmawiamy i nadal jesteśmy, blisko, ale jest tak, sam nie wiem, jakby nasze planety nie były już na tej samej orbicie. Byłem dla nie dupkiem i dla Julie, i nawet dla Logana. Przeprosiłem go i on to rozumie, ale mimo to czuję się jak fiut. Powinienem być tam dla niej, a zamiast tego zachowałem się jak jaskiniowiec i wszystko spieprzyłem.

*** Właśnie wychodzę z siłowni razem z chłopakami, wszyscy wybierają się dziś do jakiegoś klubu. Jednego z tych, gdzie możesz wejść w wieku 18 lat, kuzyn Dylana, czy ktoś taki, stoi tam na bramce, więc będziemy mogli się napić bez problemu. Najwyraźniej zaprosili Kaylę, żeby poszła z nimi. Nie wiem, czy chce iść, ale jestem pewien, że ja bez niej nie pójdę. - Otwarte. - krzyczy, kiedy pukam. Wchodzę do jej pokoju, leży na łóżku ze swoim czytnikiem. - Hej. - mówię nieśmiało, nawet na nią nie patrząc. Wystarczająco złe jest to, jak ułożyły się sprawy pomiędzy nami, ale ona leżąca na łóżku w taki sposób... Nie wiem, czy mogę to znieść. - Co tam? - nie odrywa oczu od książki. Cholera, ona i Lucy i ta ich książkowa przyjaźń, cokolwiek to znaczy. Oczyszczam gardło, bo szczerze mówiąc, ona leżąca w łóżku sprawia, że się denerwuję. - Wszyscy idą dziś do klubu i chcą wiedzieć czy ja też przyjdę. - mówię pytająco. - Jake, ja na prawdę tego nie czuję, ale ty powinieneś iść. - Odkłada książkę i patrzy na mnie. Ciągle stoję przy drzwiach. Nie przysunąłem się w jej kierunku. To zbyt kuszące. -W porządku, szczerze to wolę zostać z tobą. - mówię jej, bo taka jest prawda. Posyła mi mały uśmiech. - Zostały mi jeszcze dwa rozdziały książki, a później możemy iść? Uśmiecham się i potakuję. A później po prostu na siebie patrzymy. Żadne z nas się nie odzywa. I zdaję sobie sprawę, że prawdopodobnie powinienem wyjść i zostawić ją z książką, ale nie chcę iść, bo jestem pieprzoną przylepą. Ona musi zdawać sobie z tego sprawę, bo przewraca lekko oczami i podnosi narzutę z jednej strony. To zaproszenie. I jestem cholernie pewny, że je przyjmę. Wiem, że mam na twarzy ogromny uśmiech, ale mnie to nie obchodzi. Podchodzę do łóżka, ale wtedy orientuję się, że ciągle mam na sobie strój z siłowni i śmierdzę jak pokryty potem dupek. - Myślę, że najpierw powinienem iść pod prysznic. - mówię jej. - Okej. - odpowiada, nie przerywając czytania.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Wskakuję i wyskakuję spod prysznica w ciągu 1.3 minuty. Kiedy się wycieram, przypominam sobie, że nie mam żadnych ciuchów. Kurwa. Nie mogę założyć z powrotem moich przepoconych dupkowatych ubrań, więc owijam się ręcznikiem w pasie i myślę. Jeśli wyjdę z tego pokoju, mogę zejść na dół i na zewnątrz, następnie przejść przez dom, ale jeśli moi rodzice i Ju-Ju są w domu, będę musiał wyjaśnić, dlaczego wchodzę do niego w samym ręczniku. Kurwa. Mogę wyjść przez okno, przeskoczyć pomiędzy dachami i mieć nadzieję, że moje okno będzie otwarte. To brzmi jak dobry plan, chyba, że moi sąsiedzi zauważą mnie i zadzwonią po gliny, bo jakiś szalony dziwak stoi na dachu w samym ręczniku. Wybieram plan A, zdecydowanie ma więcej sensu. Wychodzę z łazienki w samym ręczniku, a ona automatycznie podnosi wzrok słysząc poruszenie. Patrzy na mnie z niedowierzaniem. Jej źrenice rozszerzają się, a usta lekko otwierają. Oddech urywa się i zaczyna się rumienić. Stoję tak przez kilka sekund. Wewnętrznie, wyrzucam pięść w powietrze, świętując. Jestem dupkiem. Kiedy w końcu odwraca wzrok, mówimy jednocześnie. Zaczynam. - Nie mam żadnych… A ona. - Górna szuflada mojej komo… Zaczynamy się śmiać, nerwowym śmiechem. Podchodzę do jej komody i widzę moje bokserki i prostą białą koszulkę. To te, które dałem jej pierwszej nocy, gdy ze mną została. Wtedy się ubieram, wsuwając bokserki pod ręcznik i naciągając t-shirt, zrzucając ręcznik zauważam jej spojrzenie. Kiedy kończę, patrzę na nią, ale szybko odwraca wzrok. Przyglądała mi się, jak się ubierałem. Więcej wewnętrznej radości. Kiedy jestem ubrany, wślizguję się do niej pod narzutę. Jest ciepła od jej ciała, a mi jest trochę zimno. Okay, może niezupełnie, ale każda wymówka, by być blisko jest dobra. Wraca do czytania książki, twarz ma odwróconą w drugą stronę, kiedy próbuje się uspokoić. Widzę, że czerwień wciąż pokrywa koniuszki jej uszu. Przybliżam się do niej i przyciągam do siebie, kiedy czyta. Na początku się napina, ale później odrobinę relaksuje. Nie dbam o to, że jestem twardy, a ona może to poczuć. Po prostu chcę być blisko. Moje ręce są owinięte wokół niej i słyszę jak wyrywa jej się mały jęk. Mam nadzieję, że sobie tego nie wyobraziłem. Musiałem zasnąć przytulając ją, bo budzę się, kiedy odwraca się w moich ramionach. Kiedy orientuję się, co się dzieje i otwieram oczy, patrzy prosto na mnie, centymetry dzielą ją od mojej twarzy.

*** *Mikayla*

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Boże, on wygląda tak niewiarygodnie gorąco, że powinno to być zabronione. Ma te zmęczone, zaspane oczy i mruga próbując się skupić. Kiedy mu się udaje, kąciki jego ust unoszą się, a jego głos jest zachrypnięty. - Hej Piękna. - mówi i przysięgam na Boga, że wpadam w zachwyt. Poruszam się, żeby zejść z łóżka i zacząć się przygotowywać. - Jeszcze chwileczkę, poczekaj... - zacieśnia swój chwyt a jego głowa znajduje się w zagięciu mojej szyi. Moje dłonie owijają się wokół niego, zatrzymując się na jego karku. Tak pozycja jest bardzo intymna. Jakbyśmy byli czymś więcej. Czymkolwiek jesteśmy. I przez chwilę zamykam oczy i wyobrażam sobie, że takie mogłoby być nasze życie. Ale tylko przez sekundę. Jego oddech się zmienia i ucieka mu małe westchnienie, jego nos sunie w dół mojej szczęki w kierunku ust i mój oddech zamiera. Jego dłonie zsuwają się w dół z mojej talii do moich bioder, jeszcze niżej, przez tyłek do mojego nagiego łona. Mam na sobie jedynie bokserki i nie wydaje mi się, żeby o tym wiedział, bo w chwili, kiedy jego palce dotykają nagiej skóry, łapie oddech, wstrzymuje go, a następnie wypuszcza, bardzo wolno w moją szyję. Jego uchwyt zacieśnia się na mnie i sadza mnie na sobie okrakiem, jego twardość jest do mnie dociśnięta i mogę powiedzieć, jak bardzo mnie pragnie. Zamykam oczy, a on bierze krótkie oddechy, więc ocieram się o niego raz, żeby wiedział, że ja też go pragnę. Tak cholernie mocno. W następnej sekundzie jego usta są na mojej szyi i czuję, że ich gorąco powoduje pożar w innym miejscu. Nasze połączone ciała poruszają się razem, tak wolno, intymnie, prawie niezauważalnie, ale to coś wielkiego i nie mówię tu tylko o jego sprzęcie. Czuję, że moje ciało drży na to doznanie i odrzucam głowę do tyłu zmuszając jego usta do zsunięcia się niżej, do mojego obojczyka, do moich piersi, a on całuje, ssie, liże i o mój Boże. Pragnę go tak mocno. Chcę go całego. Właśnie teraz. Jęczę głośno z przyjemności wywołanej tym, co mi robi. - Kurwa, Jake,. Co ty ze mną robisz? - mówię, bo nie mam kontroli nad tym, co wychodzi z moich ust, kiedy on robi mi takie rzeczy. Napina się w moich ramionach i odsuwa ode mnie, wychodząc z łóżka. Natychmiast za nim tęsknię. Stoi wyprostowany, jego ręka sięga do bokserek i poprawia się. GORĄCE. A wtedy oczyszcza gardło i odwraca ode mnie wzrok. - Jezu Chryste, Kayla, tak mi przykro, dałem się ponieść. - zaczyna odchodzić. - Kurwa - szepcze cichutko. - Powinniśmy się zbierać i wyjść. - mamrocze, zanim opuszcza mój pokój. Co. Się. Właśnie. Do. Kurwy. Stało.

*** *Jake* Od czasu, kiedy wziąłem kolejny prysznic, tym razem zimny, minęło pół godziny i słyszę pukanie do drzwi.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Stoi po drugiej stronie i zamieram w połowie powitania, mój zimny prysznic nie miał sensu. Podnosi rękę, delikatnie macha, a później zakłada ręce za plecami. Czeka, aż coś powiem albo zrobię. Ale wszystko, co mogę zrobić, to gapienie się. Jest ubrana w jasnoniebieską sukienkę z szerokim dekoltem, która odsłania ramię i kawałek ręki. Jest zebrana troczkiem w talii i kończy się tuż za jej tyłkiem. Ledwie ją zasłaniając. Ma na sobie niewiele makijażu, głównie w okolicy oczu. Pachnie jak kokos. To cholernie seksowne, a nie powinno takie być. To po prostu Kayla, zajebista Kayla. Chichocze i to wyrywa mnie z transu. Odwracam się, żeby zabrać telefon, który ładuje się na stoliku nocnym i wykorzystuję okazję, aby się poprawić. ZNOWU.

*** Kiedy docieramy do klubu, wszyscy już tam są. Wykonujemy te wszystkie powitalne uściski i buziaki i rozsiadamy się w loży, którą dla nas zajęli. Kiedy szliśmy przez klub zauważyłem jak kilku gości ją obczajało. Nie mogłem się powstrzymać przed objęciem jej i przyciągnięciem do siebie. Bo to epoka kamienia, a ja jestem jaskiniowcem. Nie wygląda, jakby jej to przeszkadzało, ani troszeczkę. Godzinę później, wszyscy jesteśmy już lekko wstawieni. Logan znalazł jakąś laskę, która teraz wisi mu na ramieniu. Siedzi na stole, gruchając do niego, podczas gdy on rozmawia z nami. To trochę dziwne, ale nieważne. Puszczają jakąś piosenkę Ludacrisa i Heidi zaciąga dziewczyny na parkiet. Patrzę na Logana i widzę jak po cichu wyśpiewuje słowa piosenki. Najwyraźniej przeszedł przez fazę Ludacrisa w gimnazjum, poważnie myśląc, że jest czarny. Żałuję, że mnie tu wtedy nie było, żeby to zobaczyć. Piosenka jest zdecydowanie niegrzeczna i dziewczyny zaczynają poruszać się w ten sposób. Dylan przyciąga moją uwagę i kiwa w stronę parkietu, łapię, o co mu chodzi. Wstajemy i podchodzimy tam. Stoimy jak dziwacy, jakieś pięć stóp od dziewczyn, żeby być w pogotowiu, gdy napatoczy się jakiś palant. Cam zostaje w loży, twierdzi, że Lucy sobie poradzi. Widziałem ją już pijaną kilka razy, staje się głośna i niegrzeczna i klnie jak szewc. To całkiem zabawne, bo to tak różne od tego, jaka jest, na co dzień. Ta piosenka jest tak cholernie niegrzeczna, mówiąca o ludzkich fantazjach, i sam nie wiem. Ale dziewczyny się wciągnęły i oddają tańcem to, o czym mówi. Za każdym razem, kiedy Kayla się porusza, jej sukienka idzie w górę i idealnie przylega do jej tyłka. Wiem, że jestem fiutem, ale jestem tylko osiemnastolatkiem. Stoimy i patrzymy na nie z daleka, bo jesteśmy tym typem zazdrosnych dziwaków. Dylan zauważa kolesia, który gapi się na Heidi i zaczyna do niej uderzać, ale wystarczy, że Dylan się porusza i przyciąga jego uwagę, żeby odpuścił. Dylan nie musi dużo mówić, wystarczy jego obecność. Trzy piosenki później wracamy do loży. Kładę rękę na oparciu za Kaylą, a ona przysuwa się do mnie tak, że nasze boki całkowicie się dotykają, jej ręka leży na mojej nodze. Kilka minut później podchodzi barman z drinkiem i stawia go przed Kaylą. To jakiś jasnozielony drink, jedna z tych mieszanek.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Wytrzeszcza oczy, zmieszanie jest widoczne na jej twarzy. Gapię się na to, ściągając brwi. Co do cholery? Mój wzrok wędruje od drinka do niej i ona na mnie patrzy. Kto do cholery postawił jej drinka, kiedy jestem tuż kurwa obok. Czy rozmawiała z jakimś dupkiem, kiedy nie widziałem? Kiedy była na parkiecie, minęła może minuta zanim tam podszedłem. Musi wiedzieć, o czym myślę, bo potrząsa głową. To niewielki ruch, ale zauważam go. W chwili, kiedy zamierza zapytać barmana, on wskazuje na jakiegoś gościa kilka stolików dalej. Siedzi z kilkoma kolesiami w naszym wieku. Nie rozpoznaję ich. Widzę, jak na jej twarz powoli wypływa zrozumienie, uśmiech rozciąga jej usta i opuszcza wzrok na dłonie, prawie nieśmiało. Podnosi drinka, bierze łyka i wstaje. Podchodzi do tego gościa bez słowa. Co do cholery? Logan odrywa usta od swojej dzisiejszej zdobyczy. - Znasz tego dupka? - Nie, a wy wiecie, kto to jest? - pytam Cama i Dylana. Odzywa się Dylan. - Wygląda znajomo, ale nie kojarzę go. Przez cały czas, kiedy ona z nim rozmawia, obserwuję ich. Dziwak. Gadają przez chwilę, uśmiechając się do siebie. Wtedy on pochyla się do niej i mówi coś do jej ucha, co sprawia, że natychmiast zmienia się jej wyraz twarzy. Wygląda na smutną, ale kiedy on się odsuwa, kiwa głową kilka razy, a jego ręce pocierają jej ramię. Jestem o krok od wstania i przywalenia mu za to, że jej dotyka. Kiedy wraca, ciągle z tym drinkiem w ręce, nie odzywa się. Ani jednego pieprzonego słowa. Po prostu zachowuje się, jakby nic się nie stało. Żadnego wyjaśnienia, kim jest ten palant, nic o tym, o czym gadali. NIC.

*** To gówno z Kaylą i tym kolesiem wkurza mnie, więc sobie odpuszczam. Piję. I piję. I piję. Po nie wiem, jakim czasie, jestem wstawiony i to bardzo. Stoję przy barze, zamawiając kolejne piwo. Nie odezwałem się do Kayli, odkąd wróciła po rozmowie z tamtym dupkiem. - Jake, czy to ty? Odwracam się i widzę Madison, dziewczynę, z którą chodziłem do szkoły. Jej ojciec jest trenerem baseballu. Jest fajną dziewczyną. Wiem, że zna się na baseballu, to wszystko, o czym kiedykolwiek rozmawialiśmy. Jest ładna, ale do Kayli jej bardzo daleko. - To ty! - piszczy, zanim podbiega i mnie przytula. Jest zdecydowanie pijana, ma plamy na twarzy, a jej oddech śmierdzi alkoholem. Oddaję uścisk, ale to bardziej utrzymywanie jej w pionie. - W porządku, Madison? Trochę się wypiło, no nie? - chichoczę. Jej ramiona nie opuściły mojej szyi i robię, co w mojej mocy, żeby ją utrzymać.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Przysuwa się do mnie bliżej i przez chwilę mam nadzieję, że to nie jest to, co myślę. Może nie jest aż tak pijana, że chce tylko być bliżej i wtedy mówi. - Miałam nadzieję, że na ciebie wpadnę zanim wyjedziesz do collegu. Zawsze chciałam się z tobą pieprzyć Jake'u Andrews. Wytrzeszczam oczy i próbuje ją od siebie odsunąć, ale jej usta atakują moją szyję i nagle jedna sekunda wydaje się trwać wieczność i przez cały ten czas myślę, co do cholery? To był tylko moment, ale to wystarczyło. Kiedy podnoszę wzrok, widzę, że Kayla obserwuje tę farsę i jestem pewien, że w jej głowie jest to coś zupełnie innego, ponieważ patrzy na mnie i łzy pojawiają się w jej oczach. Odwraca się i odchodzi. A ja na to patrzę.

*** *Mikayla* Pieprzyć moje życie, serio. Istnieje ograniczona ilość gówna, którą mogę znieść w swoim życiu, zanim to mnie pochłonie.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Rozdział 28 *Kayla* Gdy zdołałam zatrzymać łzy i doprowadzić się do porządku, biorę kilka głębokich wdechów i otwieram toaletę, a on tam jest. Po prostu stoi na zewnątrz opierając się o ścianę z jedną stopą na niej i rękami za plecami patrząc w dół. Gdy wyczuwa moją obecność, spogląda w górę, a smutny uśmiech wypełza na jego twarz. Próbuję też się uśmiechnąć, ale nie wiem czy mój uśmiech jest widoczny. Zaczynam iść za innymi, ale chwyta moją rękę i zaczyna coś mówić. Faceci wychodzący z męskiej łazienki idą w naszym kierunku, więc musi nas przesunąć pod ścianę tak żeby mogli przejść. Więc oto jesteśmy. Ja opierająca się o ścianę z nim naprzeciw mnie. Kiedy faceci nas mijają, nie wykonuje ruchu, by się odsunąć a ja pozwalam mu tak stać przede mną tak, blisko, że prawie się dotykamy. Z jedną ręką opierającą się o ścianę obok mojej głowy, a drugą przy jego boku. Sięga swoją wolną dłonią i obejmuje nią delikatnie moją twarz, a ja nie mogę się powstrzymać przed oparciem się o niego. Przysuwa swoje ciało bliżej do mojego tak, że nasze przody przyciskają się do siebie. Zniża głowę, więc jego usta są blisko mojego ucha i mogę poczuć oddech ponad dźwiękami muzyki w klubie. – Cokolwiek myślisz, że to było, skończ. Nie było tym. I wtedy bierze mój płatek w usta, tylko nieznacznie, ale wystarczająco, żeby moje kolana stały się słabe, a ciało osłabło. Ale on jest przy mnie, przytrzymując mnie w górze, podczas gdy jego usta przesuwają się z mojego ucha na miejsce za nim do szyi. Sięgam rękami, by pochwycić jego włosy. Bierze rękę obejmującą moją twarz i przesuwa ją w dół do mojego boku, za talię i do moich gołych ud, podnosząc ją tak, że jest dookoła niego, a on jest pomiędzy moimi udami. Opierając się o pierdoloną ścianę. W pierdolonym klubie. Z ludźmi wokół nas. Zapominam, jakie jest moje pierdolone imię, bo jestem teraz tak cholernie podniecona i wiem, że on tez jest. Czuję to. Moja głowa opada nieco do tyłu i ucieka mi jęk, bo bycie z nim w taki sposób jest tak intensywne zarówno fizycznie i emocjonalnie. Bierze mój ruch, jako zaproszenie, a jego pocałunki stają się mniej delikatne i bardziej natarczywe. Całuje, ssie i liże. Ssie mocno tak jakby chciał mnie oznaczyć, jakby chciał, żeby świat dowiedział się, że jestem jego. Bo jestem. To znaczy, jego. Gdy właśnie mam zamiar chwycić jego włosy, by przyciągnąć jego usta do moich, bo muszę go pocałować i nigdy wcześniej się nie całowaliśmy… - Jasna cholera! Ręka Jake’a natychmiast opuszcza moje udo i używa jej, by objąć tył mojej głowy i przyciągnąć moją twarz do jego klatki piersiowej. Wie, że jestem zażenowana. Odwracam się nieco i przenoszę wzrok na tego, kto nam przeszkodził.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Jakiś facet, którego nie znam zastyga w bezruchu na zewnątrz męskiej łazienki. Drzwi do toalety otwierają się i wychodzą z niej dwaj inni kolesie zderzając się z jego plecami. Razem z nimi wylewa się zapach trawki. - Jake pierdolony Andrews – wyśpiewuje jeden z kolesi. Jake kiwa głową w ich kierunku bez żadnych emocji widocznych na jego twarzy. - Jasna cholera, koleś. – mówi kolejny, a jego oczy błądzą po moim ciele. – Masz w sobie ogień. Faceci przechodzą obok, klepiąc po drodze Jake’a po plecach, śmiejąc się do siebie. Jake odchyla mnie do tyłu, bym na niego spojrzała. – Wszystko w porządku? Potakuję, rumieniąc się odrobinę. – Co to znaczy? Masz w sobie ogień? Śmieje się kręcąc głową. – To znaczy, że myślą, że jesteś gorąca. - Och.

*Jake* Spędzamy kolejną godzinę w klubie, ale jestem wykończony z powodu wstania o 5 rano, więc łapiemy taksówkę do domu. Wchodzę z nią na górę do jej drzwi, ale nie chcę jej zostawiać, nie chcę spędzać nocy oddzielnie. - Więc… dobranoc. – mówi poprzez ziewnięcie. - Dobranoc. – odpowiadam przyciągając ją tak bym mógł pocałować jej skroń. Nie wykonuję ruchu, by odejść. Po prostu tam stoję, bo nie chcę iść. Wiem, że jestem zalany i wiem, że w pewnym sensie nie kumam sytuacji z tą dziewczyną, ale do kurwy nic na to nie poradzę. Uśmiech się troszkę spoglądając w dół i otwiera drzwi, ale ich nie zamyka. Po prostu idzie do łazienki, a ja stoję tam na zewnątrz jej drzwi, obserwując ją. Wychodzi z łazienki ubrana w piżamę i wspina się do łóżka. Cały czas nie patrząc na mnie i nie mówiąc ani słowa. Biorę to, jako zaproszenie i wchodzę. Stoję po przeciwnej stronie jej łóżka i zaczynam się rozbierać aż zostaję w bokserkach i wchodzę do łóżka. Leżymy na plecach wpatrując się w sufit. Sięga w dół i bierze moją dłoń w swoją pod pościelą, nasze palce są splecione. Myślę o wczorajszej nocy i nie mogę pozbyć się tego z mojej głowy. Myślę o tym dupku, kim do kurwy on był i co do kurwy robił, kupując drinka mojej dziewczynie. Wydaję westchnienie. Musi wiedzieć, o czym myślę, bo mówi. – Jake, jeśli jest coś, o co chciałbyś mnie zapytać to po prostu to zrób. - Jeśli wiedziałaś, że chciałem cię zapytać to dlaczego po prostu mi o tym nie powiedziałaś? Teraz jej kolej na westchnięcie. Odwraca głowę, by na mnie spojrzeć. – Nie lubię grać w gierki, Jake. Odwracam głowę, by zrobić to samo. – Więc tego nie rób. Tym razem przesuwa całe ciało tak, że jest zwrócona moim kierunku, więc robię to samo. Nasze twarze dzielą cale, ale ciała nie dotykają się. Nasze palce wciąż są pomiędzy nami splecione.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

- Nazywa się Andrew. Chodził do mojej szkoły. Jest najlepszym przyjacielem Jamesa. Kupił mi drinka, bo wie, że go uwielbiam. Zaznajomił mnie z tym smakiem. - Dlaczego mi po prostu nie powiedziałaś? - Ponieważ nie byłam pewna jak się czułeś z powodu mnie rozmawiającej o Jamesie. Plus nie pytałeś. - Po prostu powiedział, że jest mu przykro z powodu tego, co stało się tamtej nocy z Jamesem i całą moja rodziną. Powiedział, że mimo tego, że jego najlepszy przyjaciel jest kutasem, to nie oznacza, że on też nim jest. Byłam smutna, ponieważ powiedział, że będzie za mną tęsknił, gdy wyjedziemy do collegu. Też byliśmy przyjaciółmi, wiesz o tym? I to nie powinno się skończyć, bo James jest dupkiem. Biorę głęboki, słyszalny wdech, a następnie wypuszczam go głośno. - Powinnaś po prostu mi powiedzieć. – mówię do niej. - Powinieneś po prostu zapytać. – odpowiada. Zapada cisza na kilka chwil. - Nie wiem, czy to na miejscu pytać. To znaczy, czy mam prawo pytać? - Kim była ta dziewczyna, Jake? - Nikim. Cisza. Odpowiadam jej. – Jest dziewczyną, która chodziła do mojej szkoły, jest córką trenera. Rzuciła się na mnie a ja powstrzymałem ją tak szybko jak zorientowałem się, co się dzieje. Przysięgam. Wypuszcza oddech i przysuwa się bliżej do mnie, zakopując twarz w mojej klatce piersiowej. Trzymam ją. - Masz prawo, by pytać, Jake. Ale nie masz powodu, by to robić.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Rozdział 29 *Kayla* - Tak, więc Lucy przed twarzami wszystkich tych dziewczyn, wzięła przypadkowego drinka z jednego ze stolików i rzuciła nim w nią. – mówi Cam śmiejąc się. - Co ona później powiedziała? To było tak pierdolenie zabawne. – mówi Logan przyłączając się i próbując sobie przypomnieć. Podobno, gdy opuściliśmy klub, jakaś dziewczyna była przy barze obok Cama i starała się zdobyć jego uwagę, a kiedy ją odrzucił chwyciła jego kutasa. Nie w zły sposób, ale jakby… uwodzicielski sposób. - O tak! – Logan śmieje się na głos. Następnie mówi swoim cieniutkim dziewczyńskim głosem, kłapiąc szyją i strzelając palcami. – Mój facet nigdy cię nie dotknie ty pierdolona zdziro! Jesteś tak jebanie brzydka jak gdyby twoja twarz stanęła w płomieniach, a ktoś próbował ją ugasić cholernym widelcem! Wszyscy parskamy śmiechem. Jesteśmy w chacie Lucy, pijąc wokół ogniska. To dobre czasy. - Byłem tak pierdolenie przez to podniecony. – mówi Cam. Lucy po prostu siedzi cichutko. - Też o tym wiedziała, – kontynuuje Cam. – zamienia się w zwierzę, gdy wie, że jestem podniecony. Zrobiła mi loda w samochodzie w drodze do domu. - Co? – krzyczy Heidi z obrzydzeniem widocznym na jej twarzy. Wszyscy chłopcy wznoszą toast za Cama, a ja hamuję śmiech w szyję Jake’a. Czuję, że jego ciało trzęsie się od głębokiego, chrapliwego chichotu, który tak bardzo kocham. Sięgam, by spojrzeć mu w twarz, ale jego czapka stoi mi na drodze. Odrzucam ją do tyłu, by dostać się bliżej niego, a on patrzy w dół uśmiechając się do mnie. Spoglądam na Lucy, ale nie odzywa się, po prostu patrzy w dół i rumieni się. To musi być prawda. Gdy śmiech cichnie, Logan wzdycha na głos. – Nie mogę się doczekać, by wypierdolić z tego prowincjonalnego miasteczka. – wszyscy patrzymy na niego. Jego oczy są czerwone, a powieki opadają. Oczywiście jest poza stanem podpicia. Bełkotał przez ostatnią godzinę i nie przestał pić. Pytałam Jake’a czy nie powinniśmy tego przerwać, ale zapewnił mnie, że zna jego granice. - Po prostu mam dość powodu bycia piątym kołem u wozu, wiecie? – nadal patrzy w dół, a my wszyscy przyglądamy się sobie z ciekawością. To wielka sprawa, gdy Logan ma coś poważnego do powiedzenia, więc słuchamy. - Mam na myśli to, że nawet Jake spotkał Micky. – spinam się, ale dłonie Jake’a ściskają mnie uspokajająco. – Kiedy był singlem, to nie tak, że był napalony czy coś, ale nie obchodziło go to, wiecie? Nigdy nie chodziło o dziewczyny. Po prostu…. Nie wiem. Czasami obserwuję was wszystkich i chcę tego. Wiem, że jestem dupkiem, ale to nie tak… - wzrusza ramionami do siebie. Patrzymy po sobie a następnie na Logana. Wydaje mi się, że nigdy nie myśleliśmy, że to było czymś, co kiedykolwiek on czuł. - To znaczy widzę jak rozumiecie siebie nawzajem, chcecie być w pobliżu siebie przez cały pierdolony czas i jesteście dla siebie, całkowicie. Mój dzień się kończy i nie mam nikogo,

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

do kogo mógłbym pójść, nikogo nie obchodzi czy mam zły dzień lub nie. Po prostu… wypuszcza ciężki oddech i patrzy w niebo, przebiegając ręką przez swoje włosy. - Nie wiem, sypiam ze wszystkimi dookoła i jestem dupkiem, ale to nie tak, że nie szukałem. Po prostu nie znalazłem nikogo, kto sprawiłby, że coś bym poczuł. Nie w ten sposób, w jaki wy wszyscy czujecie coś do siebie. Zgaduję, że jestem narąbany… - milknie.43 Nikt nic nie mówi. Co byście na to odpowiedzieli?

*** - Idziesz ze mną na spacer? – mówi Jake, wyciągając rękę. Więc ją przyjmuję. Kończymy siedząc na nabrzeżu, o którego istnieniu nawet nie wiedziałam. - Twoi przyjaciele są wspaniali, Jake. - Taa, to dobrzy ludzie. Lubią cię. Uśmiecham się do siebie, ponieważ ja też. To znaczy, lubię ich. Siedzimy ze skrzyżowanymi nogami twarzą do siebie. Księżyc jest jedynym źródłem światła. Jego ręce sięgają, by chwycić obie moje, a jego palce bawią się pierścionkiem na mojej prawej dłoni. Podnosi ją do swoich ust i całuje palec, na którym jest pierścionek, tak jakby to była najbardziej naturalna rzecz dla niego na całym świecie. - Cóż, to było szalone, prawda? To, co powiedział Logan. – pyta. - Taa, to znaczy zgaduję, że tak. Ale nie każdy znajdzie kogoś, z kim chce być za młodu. Nawet na trochę, wiesz o tym? - Taa. – zgadza się. – To jest do dupy dla niego. To znaczy, nie mieć nikogo. - Taa, zgaduję, że tak. Zapada między nami wygodna cisza na parę minut, oboje patrzymy gdzieś indziej. Wtedy Jake się śmieje. – Wiesz, że moi rodzice nadal obściskują się jak nastolatkowie? Widziałem to. - Serio? – pytam. – To tak cholernie urocze. - Masz na myśli sprośne? Teraz spoglądamy na siebie. - Nie, Jake. – mówię kręcąc głową. – Mam na myśli urocze. Możesz sobie wyobrazić kogoś, od kogo nie będziesz mógł trzymać rąk z daleka? Śmieje się. – Tak, Kayla. Właściwie to mogę. – patrzy prosto na mnie. - I potem tak jakby 20 lat później czujesz się w ten sam sposób. Możesz sobie wyobrazić jak dobre to będzie? – pytam. Nadal się na mnie gapi, koncentrując się na moich słowach. – Taa, Kayla. Mogę sobie dokładnie wyobrazić jak to będzie. Jego spojrzenie jest tak intensywne. Jak patrzenie na słońce. Muszę odwrócić wzrok. Podnosi się gwałtownie i przyciąga mnie do siebie. Idziemy i kończymy siedząc na skraju nabrzeża ze stopami w wodzie, nim siedzącym za mną, mną pomiędzy jego nogami, patrząc na wodę. 43

Kurcze prawie się tu pobeczałam  Strasznie żal mi się zrobiło Logana  Ale o nim będziemy czytać w 2 i 3 części 

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

- Ładnie tutaj. – mówię. - Mhmmm. – mruczy. Jego ramiona są wokół mojej talii, a dłonie złożone na moich kolanach. Jego podbródek znajduje się na moim barku. Czuję jak jego nos przesuwa się za moje ucho i słyszę jak mocno się zaciąga. - Czy ty właśnie mnie powąchałeś? – pytam chichocząc troszkę. - Yep. – mówi akcentując ‘p’. – Po prostu pachniesz tak cholernie dobrze, Kayla. Jego ręka przesuwa moje włosy na jedną stronę, a jego nos pociera tył mojej szyi parę razy. Następnie jego nos zastąpiony jest przez usta i drżę pod jego dotykiem. Gęsia skórka wybucha na mojej skórze i to nie z powodu zimna. Całuje mnie miękko i powoli, a jego usta zniżają się w dół mojej szyi do mojej gołej skóry nad koszulką bez rękawów. Składa pocałunki w dół linii na środku moich pleców do miejsca gdzie zakrywa mnie koszulka i znowu zaczyna przesuwać się w górę. Nic nie mówię. Jego usta odnajdują moje ramię i otwiera je wysuwając język i liżąc, a następnie ssąc skórę. To takie erotyczne. Składam moje nogi razem, by zmniejszyć budujące się tam napięcie. Jest twardy jak skała za mną. Mogę to poczuć przez jego szorty ocierające się o mój tyłek. Jego ręka przesuwa się do moich ud, a jego palce są rozpłaszczone na ich wewnętrznej stronie, podczas gdy rozdziela moje nogi szerzej, a moja krótka dżinsowa spódniczka podjeżdża w górę z jego ruchem. Moja głowa przechyla się do tyłu na myśl o tym, co zamierza zrobić i mogę poczuć wilgoć sączącą się przez moje majtki. Tak bardzo chcę, żeby mnie dotknął, jakąkolwiek część mnie. Jego lewa ręka wędruje wyżej na brzuch dotąd, aż jest pod piersiami, a prawa ręka przesuwa się wyżej na udo. Moje ciało drży z oczekiwania. Jego lewa ręka przesuwa się wyżej, aż delikatnie obejmuje moją pierś i jęczę na ten dotyk. Prawa ręka przesuwa się, więc jego palce muskają zewnętrzną część moich majtek. Właśnie tam. Głaszcze mnie pare razy przez materiał, zanim przestaje i wypuszcza ciężko powietrze. - Kurwa. – mamrocze bardziej do siebie niż do mnie. – Jesteś przemoczona, Kayla. - A czego się spodziewałeś? – robię wydech. – Dotykasz mnie. Jęczy cicho, a następnie odsuwa moje majtki na jedną stronę i wsuwa jeden palec. Zasycha mi w ustach i zaczynam dyszeć, a moja klatka piersiowa staje się ociężała od moich ciężkich wdechów. - Kurwa. – warczy, a następnie odsuwa ode mnie rękę. Skomlę z powodu tej straty. - Kayla. – mówi, a jego głos jest ochrypły. Jego dłonie są po jego obydwu bokach. Uspokojenie się i odnalezienie głosu zajmuje mi chwilę. – Mhmm? – w końcu mówię. Odwracam głowę, by na niego spojrzeć. Jego głowa jest tuż przy mojej, w odległości cala, a nasze usta prawie się dotykają. - Myślę… myślę… że może, to znaczy, myślę, że zakoch… - JOŁ DUPKU! Logan. - Kurwa. – oboje mówimy.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Rozdział 30 *Mikayla* - To oficjalne, będę bezdomną, bezrobotną studentką. - wzdycham, biorąc frytkę. Jake i ja siedzimy przy stole piknikowym niedaleko budki z przekąskami przy klatkach, reszta jego przyjaciół też tu jest. - Może powinnam odłożyć to o rok, zaoszczędzić trochę pieniędzy, pracować na pełen etat? - pytam bardziej siebie, niż innych. Patrzy na mnie przez chwilę. - Nie ma innej opcji? Na pewno jest jakaś pomoc socjalna albo coś? - Za późno na to, college zaczyna się za parę tygodni. - Jest mi smutno. Sprawdziłam wszystkie możliwości i wszystko prowadzi do smutnego końca. Lucy i Cam podchodzą, żeby z nami usiąść. Heidi obserwuje odbijającego Dylana, Logan rzuca mu piłki. To oczywiste, że nie jest Jake'iem. - O czym rozmawiamy? - pyta Cam sięgając po moją frytkę. Przesuwam wszystkie w jego stronę, jestem zbyt zdołowana, żeby jeść. - O tym jak przeżyję college, mieszkając na ulicy i żebrząc o pieniądze. - udaję nadąsanie, obserwując pozostałych w klatkach. - Czemu po prostu nie.. - zaczyna Cam, ale nagle urywa. Odwracam się do niego, ale patrzy gdzie indziej. Spoglądam na Lucy i Jake'a, ale oni na mnie nie patrzą. - Dlaczego po prostu nie co? - pytam ich. - Yyyy nic..., zamierzałem powiedzieć... - Cam jąka się przez chwilę, zdecydowanie zastanawiając się, co powiedzieć - Już wiem. Striptizerka! Zdecydowanie mogłabyś to robić. Lucy uderza go w czoło, wzdryga się i pociera je. - Ty, mój drogi Cameronie, jesteś zwyczajną świnią. - oświadcza. Wszyscy się z tego śmieją. - Teraz się śmiejecie, ale może będę musiała to zrobić. Jake od razu przestaje się śmiać.

*Jake* - Hej, jest coś, o czym muszę z tobą pogadać. Delikatnie trącam jedną z nagich nóg Kayli. Minęło kilka godzin od naszego powrotu z klatek, jest późne popołudnie. Ona leży w ogródku w białym bikini. Jest gorąca jak cholera. Siada i podnosi okulary na czubek głowy. Siadam przed nią, wkładając swoje nogi pod jej i przyciągając ją do siebie tak, że siedzi na mnie okrakiem, ale nie wystarczająco blisko, żeby mój sprzęt jej dotykał. Ale wystarczająco blisko, żebym mógł na nią patrzeć i jej dotykać, tylko troszeczkę. Patrzy na mnie i czeka. Zdejmuję moją czapkę, przeczesuję włosy palcami i wkładam ją z powrotem, daszkiem do tyłu, więc może na mnie patrzeć. - Ja yyy... cholera. - wzdycham.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

- Coś nie tak, Jake? ... jesteś jakby... zdenerwowany i spocony i ... co jest? - Więc moja babcia... - zaczynam, a ona lekko się odsuwa, zaskoczona kierunkiem rozmowy. - Ona założyła dla mnie fundusz na studia, kiedy się urodziłem. Odpręża się trochę. - Nieważne... - ciągnę, - Założyła ten fundusz, nie czaję, ale mama mówi, że pochodziła z zamożnej rodziny, cokolwiek to znaczy. Cokolwiek, te pieniądze były dostępne odkąd skończyłem szkołę średnią, ale sprawa wygląda tak, że, mam na myśli, że oczywiście mam pełne stypendium więc nie potrzebuję tych pieniędzy. - Okaaay… - wygląda na cholernie zdezorientowaną, to całkiem urocze. - Więc... mama i tata powiedzieli, że te pieniądze są moje, cokolwiek chcę z nimi zrobić. Przedstawili mi kilka możliwości, zachować je w banku, przeznaczyć na szczytny cel, zainwestować, ale najbardziej popierali zakup domu w pobliżu kampusu. Tak abym nie musiał mieszkać bezpośrednio na kampusie i rozpraszać się "studenckim życiem", jak to nazwali, żadnych akademików, itd. Myślę, że wiedzieli, że będę wolał się skupić na baseballu, że takie życie będzie mnie rozpraszać. Ufają mi wystarczająco, żeby pozwolić mi żyć na własną rękę i podejmować decyzje. Poza tym, kiedy skończę szkołę, będę mógł wynająć dom i sporo zarobić, biorąc pod uwagę jego lokalizację. I w końcu zdecydowałem, jak postąpić z moimi pieniędzmi. Nie mieliby nic przeciwko, żebym roztrwonił je w Vegas. Dobra, może poszedłem za daleko... cholera.... Patrzę na nią, a ona wciąż wydaje się zdezorientowana. Czeka na ciąg dalszy, więc kontynuuję. - Tata wybrał kilka domów i w któryś weekend pojechaliśmy tam i je obejrzeliśmy. Skończyłem, kupując jeden z nich, Kayla. To mały domek w wiejskim stylu, niewielki, żaden apartament czy coś. Ma trzy sypialnie i ganek, i małe podwórko, jest całkiem przyjemny. Patrzę na nią i czekam, aż coś powie. - Powiedz coś. - mówię jej. - Ummm, dobra robota? Co? Nie wiem co chcesz usłyszeć. To świetnie, Jake. - Ale nie odpowiedziałaś. - A zadałeś jakieś pytanie? Cholera, nie zadałem. Ona nie ma pojęcia do czego zmierzam. - Zamieszkaj ze mną? - pytam, patrząc na nią. - CO? Nie mogę tego zrobić, Jake. To twój dom, a ty potrzebujesz spokoju, to dlatego go kupiłeś, prawda? - Kupiłem go z myślą, że Cam i Logan ze mną zamieszkają. Ale oni wolą żyć 'studenckim życiem’ - mówię, przewracając oczami. - Jeśli naprawdę chcesz, żebym z tobą zamieszkała, to czemu pytasz dopiero teraz? - Bo nie chcę, żebyś została striptizerką! - wypalam. - CO? - pyta, śmiejąc się. - Tylko żartuję, prawda jest taka, że chciałem cię poprosić już dawno temu, ale nie chciałem, żebyś pomyślała, że mam... nieczyste intencje. Sam nie wiem. - wzruszam ramionami. - Po prostu nie chciałem, żebyś myślała... że my... musimy dążyć do czegoś... że... no wiesz... związku albo coś. I gdybym zapytał za wcześnie, pomyślałabyś, że to z litości i odmówiłabyś, a później twoja duma nie pozwoliłaby ci na rozważenie tej opcji i odpuściłabyś college albo została striptizerką, a ja naprawdę tego nie chcę. Ja tylko chcę... - Jake, stop! - mówi chichocząc. Nawijam jak idiota. Prawda jest taka, że naprawdę chcę, żeby ze mną zamieszkała, nawet w osobnym pokoju. Po prostu chcę być w pobliżu, przez cały czas, w każdy sposób. Na zawsze.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

- Jesteś pewien? - pyta ostrożnie. - Bardziej niż czegokolwiek, kiedykolwiek. - Okay. - uśmiecha się. - Okay? Czyli, że zgadzasz się ze mną zamieszkać? - pytam z nadzieją, wielki uśmiech wypływa na moją twarz. Kiwa głową kila razy, odwzajemniając uśmiech. - Ty, Mikaylo Jones, właśnie sprawiłaś, że jestem bardzo szczęśliwy. - przyciągam ją bliżej. Teraz siedzi na mnie wyżej, w swoim bikini. Łapię ją za tyłek i całuję w czoło, chcę zrobić więcej, ale odpycha mnie i wstaje. - Mam dużo roboty z planowaniem i dekorowaniem - mówi, idąc tyłem i oddalając się ode mnie. - Kiedy możemy pojechać go zobaczyć? - Możemy sobie zrobić wycieczkę jutro, jeśli chcesz, mam zdjęcia w komputerze, możemy je obejrzeć. - No to chodź, pokaż mi… - podchodzi do domu. - Jasne, - wołam. - tylko... potrzebuję chwili. - mówię podnosząc palec. Zatrzymuje się i patrzy na mnie pytająco. Wskazuję na mojego penisa. Śmieje się głośno, potrząsając głową i przechodząc przez drzwi. Mam przerąbane.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Rozdział 31 *Jake* Po tym, jak mój fiut się uspokoił, udaję się do mojego pokoju, żeby zgarnąć mojego Macbooka i pokazać jej zdjęcia mojego domu. Naszego domu. Kiedy wchodzę do pokoju, ona już tam jest, siedzi na łóżku, ciągle w swoim przeklętym bikini. Nie patrzę na nią za długo, bo wiem, że znowu jestem twardy, a nawet jej nie dotknąłem. Ona, w tym bikini, tak mało pomiędzy nami, na moim łóżku. Zabijcie mnie. Próbuję zachować równomierny oddech i nie potknąć się o własne nogi, kiedy podchodzę do biurka. Otwieram mojego laptopa, włączam go i odwracam do niej, aby opowiedzieć trochę o domu. Kiedy się odwracam, ona stoi tuż obok, oczy mam na wysokości jej biustu, jej sutki odznaczają się pod jej stanikiem. Kurwa. Siada na moich kolanach i odwraca nasze krzesło z powrotem do biurka. Ona praktycznie nic na sobie nie ma, a ja jestem tylko w spodenkach gimnastycznych, materiał jest bardzo cienki i jestem pewien, że możemy się poczuć. Wydaje zduszony jęk i poprawia się, żeby usiąść wygodniej. Na. Moim. Fiucie. Opieram policzek na jej ramieniu i wciskam kilka klawiszy na laptopie, żeby pokazać zdjęcia. Jej włosy pachną różami, zawsze pachną różami. Sunę nosem po jej szczęce, wdychając jej zapach. Wzdycha i porusza się na mnie, jęcząc tak cichutko, że można by było to przegapić, gdyby to nie był jedyny dźwięk w pokoju. Kila razy odchrząkuję zanim w ogóle mogę się odezwać. - Więc, to jest dom z zewnątrz... - zaczynam, próbując powstrzymać myśli przed zmierzaniem tam, dokąd zmierzają. - Uhuh. - mówi, ale jej oczy są zamknięte, a ona ciężko oddycha. Wysycha mi w ustach. Przechodzę do następnego zdjęcia. - A to jest kuchnia. - Mhmmm. - jej oczy są ciągle zamknięte, usta rozchylone, praktycznie dyszy. Porusza się na mnie, tak wolno. Przechodzę do następnego. - A to jest… Moje słowa urywają się, kiedy bierze mnie za rękę i obniża do swojego brzucha, coraz niżej i niżej, aż dosięga brzegu jej kostiumu i dotykam ją. - Kurwa. - wyduszam w jej ramię, kiedy zaczyna ujeżdżać moje palce. Mój fiut jest tak cholernie twardy, że mogę nim machnąć i dobiec do ostatniej bazy. Zaczyna jęczeć i poruszać się i mogę poczuć, jaka jest mokra na moich kostkach. Zaczynam całować jej szyję, ale ona gwałtownie wstaje. Patrzę na nią zdezorientowany. Odwraca się i siada ponownie, okrakiem, na moich kolanach. Całuje moją szyję i próbuje zerwać ze mnie koszulkę jednocześnie przyciskając się do mnie i jestem już tak

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

cholernie, blisko, że nie mogę już tego znieść. Ściągam moją czapkę, a ona mi ją zabiera. Zdejmuję koszulkę i zakłada mi czapkę z powrotem, daszkiem do tyłu. - Zatrzymaj ją. - mówi chrapliwie. Kurwa. Patrzymy na siebie przez chwile, zanim zaczyna przesuwać rękami po mojej klatce, badając mnie, jej delikatne dłonie błądzą. Moje ręce przesuwają się z jej talii wyżej, aż moje kciuki dotykają brzegów jej piersi. Przesuwam je wyżej, aby dotknąć jej sutków przez cienki materiał kostiumu. Wzdycha i jej głowa opada do tyłu, dając mi doskonały dostęp do jej szyi. Zbliżam do niej usta i zaczynam całować, lizać, ssać... podążając niżej i niżej, aż jej sutek znajduje się w moich ustach a ona przyciska się do mnie, jęcząc z każdym ruchem. Moje dłonie wsuwają się pod jej bikini, ale ona je przytrzymuje i otwiera oczy. Mój umysł jest tak przytłoczony przez pożądanie, że nie wiem, co się dzieje. Wciąż trzyma moje dłonie, kiedy szepcze. - Zamknij drzwi, Jake. Więc robię to. Przesuwam nas na krześle do drzwi, nie zmieniając pozycji i zamykam je. W następnej sekundzie ona jest na kolanach przede mną, wyciągając mojego penisa ze spodenek. - Kurwa, Kayla. - nie wiem czy rzeczywiście wypowiadam te słowa, ale zdecydowanie wiem, że mam je na myśli. Tuż przed tym, jak jej głowa się obniża, powstrzymuję ją. - Czy robisz to tylko dlatego, że poprosiłem, żebyś się do mnie wprowadziła, jako podz… Śmieje się. - Nie, Jake, robię to, bo chcę. Bo chciałam tego od bardzo dawna. Bo nakręcasz mnie tak cholernie mocno i przebywanie obok ciebie przez cały czas doprowadza mnie do pieprzonego obłędu. I dlatego, że jestem daleko poza tylko lubieniem cię. Następnie, jej usta są na mnie i dookoła mnie, a w pokoju pojawiają się fajerwerki i moje serce przestaje bić, a palce kurczą się, a ręce są w jej włosach, a ona wzdycha a ja jęczę i jestem jakieś dwie sekundy od eksplodowania, przed czym ją ostrzegam, ale ona. kurwa. nie. przestaje. Cały świat wypełnia białe światło, z oddali słychać skrzypce i śpiewy anielskie, a ona przyjmuje wszystko, aż do końca, a ja wreszcie otwieram oczy żeby spojrzeć w jej oczy Bambi, wpatrujące się we mnie, kiedy oblizuje usta i to kurewsko najseksowniejsza rzecz, jaką kiedykolwiek w życiu widziałem. Moje usta są tak suche, że nie mogę mówić, nawet gdybym chciał. Wstaje i podchodzi do okna, i zanim orientuję się, co się dzieje jest w połowie drogi. - Czekaj. - wołam, jakbym dopiero nauczył się mówić. - Co jest? - uśmiecha się do mnie niewinnie. - Nie możesz tak po prostu odejść. - mówię, wkładając się z powrotem w szorty i podchodząc do niej. - Muszę się odwzajemnić. - Oh, zrobisz to… - mówi, mrugając do mnie. - ale następnym razem. I już jest za oknem, przeskakując przestrzeń pomiędzy dachami i przechodząc przez swoje. Co. Się. Do. Cholery.Właśnie. Stało.

*Mikayla*

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Kiedy wchodzę do pokoju, wskakuję do łóżka pod kołdrę i dotykam się, cały czas myśląc o twarzy Jake'a kiedy odpuścił. Kocham go. Naprawdę. Prawdziwie go kocham.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Rozdział 32 *Jake* Dzień po tym, jak Kayla dosłownie i zdecydowanie rozsadziła mój umysł, jedziemy do domu. Od razu się w nim zakochuje. Prawie tak szybko, jak ja zakochałem się w niej. Wpada na pomysł, żeby przenieść tu większość mebli z jej rodzinnego domu, które teraz przechowuje w garażu. Szczerze, to nie dbam o to, co się tu znajdzie. Tak długo, jak ona tu będzie. W trakcie pobytu próbowałem wiele razy odwzajemnić się jej, ale ona na to nie pozwala, z drugiej strony ja ciągle trzymam się tego uczucia.

*Mikayla* Jake Andrews jest zdecydowanie zachwycający. Powinnam napisać o nim książkę. Zostało jeszcze dwa tygodnie do rozpoczęcia collegu i z tej okazji jest dziś wielkie ognisko na dużym polu. To ostatnia impreza zanim rozjedziemy się do collegu i weźmie w niej udział pięć różnych szkół z okolicy. Na początku byłam lekko zmartwiona, kiedy o tym rozmawialiśmy, bo to więcej niż pewne, że James i może Megan, która ciągle się do mnie nie odezwała, będą tam. Jake i jego przyjaciele zapewnili mnie, że to nie będzie problem, a jeśli tak, to zastosują na nim chwyty Chucka Norrisa. Tak więc jestem tu, siedząc przy ognisku na ogromnym polu. Ktokolwiek to zorganizował, jest geniuszem. Jest tu duży parkiet, ubita ziemia, czy cokolwiek do tańca i DJ rozkręca imprezę. Ciężarówki i samochody są zaparkowane i rozsiane po całym obszarze, wiele z nich ma przed sobą własne ogniska i muzykę, a my jesteśmy jedną z takich grup. Wszyscy przyjaciele Jake'a, których jak mnie przekonuje, powinnam zacząć nazywać naszymi przyjaciółmi, są tutaj razem z kilkoma innymi osobami. Dziwak z klatek też tutaj jest, ciągle odrażający i pożerający mnie wzrokiem. Ma na imię Derek. Jake to zauważa, ale nic z tym nie robi. Jeszcze. - Hey Micky! - Logan woła z kanapy na ciężarówce Dylana. - Mam dla ciebie twoją piosenkę. - Mamy iPoda podłączonego pod kanapą ciężarówki i puszcza z niego muzykę przez większość nocy, nasz osobisty DJ. Oczywiście z głośników rozbrzmiewa 'Hey Micky'. Heidi piszczy i zeskakuje z kolan Dylana, ciągnie mnie i Lucy żebyśmy tańczyły z nią na środku naszej grupy. Tańczymy jak szalone, bo bądźmy szczerzy, wszyscy jesteśmy o jakieś 2 piwa od bycia kompletnie zalanymi i to jest w porządku. Większość naszych tanecznych ruchów można porównać do tych małpich podrygów, które wymyślono w ... 1956. Dobre czasy. Kiedy piosenka cichnie, Heidi przestaje tańczyć, szturcha mnie i wskazuje głową w kierunku parkietu. Rozglądam się i zauważam Jamesa, który idzie w moją stronę ze spuszczoną głową i rękami w kieszeniach. Do czasu, kiedy do nas podchodzi, muzyka się zatrzymuje, a Jake siedzi na krześle czekając, żeby wykonać ruch.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

- Hej, Micky. - mówi nieśmiało, patrząc w ziemię. Patrząc na niego, kiedy tak wygląda, zdaję sobie sprawę, dlaczego kiedyś go od razu polubiłam. Kiedy go poznałam, był nieśmiałym nowym dzieciakiem z akcentem z Teksasu i tą południową uprzejmością. - Hej, James. Co u ciebie? - posyłam mu mały uśmiech. Czuję się oczyszczona. Jakbym akceptowała to takim, jakim jest. Zranił mnie, ale nie może tego zmienić i to jest w porządku, bo ja ruszyłam dalej i mam to za sobą. Naprawdę. I nie ma powodu, żebym go nienawidziła, bo nienawidzenie go jest o wiele trudniejsze niż kochanie czegoś innego, albo kogoś innego. Śmieje się. - Bywało lepiej. - podnosi na mnie wzrok i przez chwilę ma w oczach tyle smutku i poczucia winy, że pozwalam sobie go żałować, ale tylko przez chwilę. - Słuchaj... - zaczyna, patrząc na moich przyjaciół dookoła niego, obserwujących każdy jego ruch. - czy możemy porozmawiać gdzieś indziej? - Kątem dostrzegam, że Jake się porusza. - Po prostu myślę, że powinniśmy porozmawiać, pożegnać się czy coś. Jak... zakończenie? Tak myślę. - Znowu spuszcza wzrok w ziemię. Odwracam się, by spojrzeć na Jake'a, pytając o zgodę. Wiem, że nie potrzebuję jego pozwolenia, ale ciągle go chcę. To z szacunku dla niego, dla nas i tego, czym możemy być. Patrzy na mnie przez kilka sekund, zanim kiwa głową, niemal niedostrzegalnie. - Dobrze. - mówię cicho. James patrzy na mnie, następnie na Jake'a. - Dzięki stary. Oddam ją za chwileczkę. Tylko jeden taniec. - mówi do niego. Idzie obok mnie w kierunku zaimprowizowanego parkietu. Odwracam się i patrzę na Jake'a, a on nas obserwuje z zaciśniętą szczęką i pociemniałymi oczami. Czekam na Jamesa, kiedy ten podchodzi do DJa i mówi mu coś do ucha. Kiedy wraca, staje przede mną i delikatnie kładzie mi dłonie na biodrach. Patrzę na Jake'a, ale on już nas nie obserwuje. Kładę ręce na jego ramionach, tak, żeby było jasne, że nie będzie to ani trochę intymne. DJ zmienia piosenkę. - Bruno Mars? - pytam. - To tak jakby mój hymn od kilku miesięcy. - mówi wzdychając lekko. To ‘When I was your men.’ To ma sens. - Co u Megan? - pytam. Wypuszcza głośno powietrze. - Nie jestem pewien, lepiej zapytaj jej nowego chłopaka, ale żeby to zrobić, musiałabyś pojechać do LA. Patrzę na niego wytrzeszczając oczy i czekając na wyjaśnienia. - Taaa, skumała się z kimś, kto będzie jej współlokatorką na UNC, a ona zabrała ze sobą brata. Zgaduję, że zaiskrzyło, bo dwa dni później spakowała swoje rzeczy i pojechała za nim. - śmieje się, ale to smutny śmiech. - Nie miałem o tym pojęcia przez dwa dni po jej wyjeździe. - Do kitu, no nie? - mówię, nie ze złośliwością, ale ze zrozumieniem. - Nie bardzo. - zaskakuje mnie. - Nigdy nie byłem zakochany w Megan. Przez dłuższy czas jest cicho i tylko gra muzyka. Jego hymn. - Naprawdę przepraszam Micky, za to, co się stało. Byłaś najlepszą rzeczą, jaka kiedykolwiek mi się przydarzyła. Byłaś moim życiem. Próbuję mu przerwać, ale powstrzymuje mnie.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

- Nie, chodzi o to, że wiem, że ci tego nie okazywałem i już zawsze będę się za to nienawidził. Ale musisz wiedzieć, że kochałem cię tak cholernie mocno. Nadal cię kocham. Zawsze, gdy patrzę w przyszłość, widzę ciebie. - przerywa i bierze kilka oddechów. Płaczę cichymi łzami. Bo ja wiem. Wiem o czym mówi, też się tak czułam. - Kiedy myślę o moim życiu.. - kontynuuje. - Ty byłaś tą, która szła do ołtarza, do mnie, ty wychowywałaś nasze dzieci. Zawsze uśmiechałem się do siebie na myśl o tym, że to ty byłabyś tam dla mnie każdej nocy, kiedy wracałbym z pracy, ty siedziałabyś w swoim gabinecie, pisząc książki. Kilkoro dzieci, miły domek. To wyglądało idealnie w moich myślach. TY byłaś idealna. Jesteś idealna i ja to odrzuciłem, bo jestem skończonym idiotą i już nie mogę tego cofnąć. - Teraz zaczyna łkać. Jego głowa leży na moim ramieniu. - Nie mogę tego kurwa cofnąć, nic już się nie liczy, nie bez ciebie. I ja to wszystko spieprzyłem... - nakręca się. Odsuwam od siebie jego ciało. - Powinnam wracać. Pewnie zastanawiają się, gdzie jestem. Kiwa głową, ścierając łzy grzbietem dłoni. - Odprowadzę cię.

*** Kiedy wracamy do naszego ogniska, siadam na swoim krześle, wyczerpana emocjonalnie ostatnimi wydarzeniami. Logan zajmuje miejsce obok mnie. James patrzy na niego przez chwilę, po czym kiwa mu głową. – Matthews. - wita się. - Dupku. - odpowiada Logan. Logan odwraca się by na mnie spojrzeć. - Mam dla ciebie piosenkę, Micky. - Włącza pilotem głośniki i 'Everybody Knows' Dustina Tavella zaczyna grać. Śmieję się do siebie, bo refren jest o zdradzającym chłopaku, który jest dupkiem. Heidi i Lucy podnoszą się do tańca, a James kręci głową. - Jesteś fiutem, Matthews. - burczy na Logana. Logan opiera się na krześle, wyciągając nogi i zakładając stopę jednej nogi o kolano drugiej, łącząc palce za głową, zupełnie jak szef i mówi. - I. Nikogo. To. Kurwa. Nie. Obchodzi. - wywołuje to salwę śmiechu. Nie powinnam się śmiać, ale to jest zabawne.

*** Dopiero po paru minutach orientuję się, że Jake'a tu nie ma. Przeszukuję tłum, wypatrując go i zauważam, że rozmawia z dziewczyną, niedorzecznie piękną dziewczyną. Dopada mnie zazdrość i próbuję się nie gapić, ale nie mogę się powstrzymać. Stoją tak blisko siebie jak to możliwe, bez dotykania się. Podnosi wolno dłoń i zakłada jej luźny kosmyk włosów za ucho, a ona łapie jego rękę i ściska ją przez chwilę, uśmiechając się do niego. Kiedy go puszcza, wkłada dłonie do kieszeni. Prawdopodobnie po to, żeby powstrzymać się przed zerwaniem z niej ubrań i przejściem do rzeczy. To jasne, że ze mną taki nie jest. Zamykam oczy i biorę głęboki wdech. Zamroczenie wywołane alkoholem powoli przejmuje mój mózg. - Hej, Marisa tu jest! - ogłasza dupek Derek. Wszystkie głowy odwracają się do Jake'a i Marisy.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Lucy i Heidi odwracają się z powrotem do mnie, a ja wzruszam ramionami. Bo serio? Co mogę zrobić? - Cholera, ona wygląda jeszcze bardziej gorąco, niż kiedykolwiek przedtem. - mówi Derek. - Jeśli to w ogóle możliwe. Moje serce zaciska się trochę. - Kim jest Marisa? - muszę to wiedzieć. - Jego dziewczyną. - odpowiada Derek. - Nie powiedziałbym, że jest jego dziewczyną. Albo była... - Cam przygląda mi się z zaciekawieniem. - Cholera, oni dopiero zaczynali coś razem. Co się do cholery stało? - Derek mruczy do siebie. - Nie mieli iść razem na bal? Pamiętam, że cała szkoła o tym mówiła, całe tygodnie przed tym. Heidi odchrząkuje. - W ostatniej chwili musiała pojechać do Nowego Jorku, coś w związku z modelingiem. - patrzy na mnie przepraszająco. - A no tak! - Derek to kutas. - Kurwa, początkująca gwiazda sportu i supermodelka. To jakby przeznaczenie. Po tym wstaję i odchodzę, od tego dupka Dereka, przyjaciół Jake'a, Jake'a i całego tego gównianego wieczoru.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Rozdział 33 *Kayla* Siedzę na kłodzie w lesie szlochając jak jakaś dwunastoletnia dziewczynka, ponieważ chłopak, w którym się zadurzyłam lubi gorącą laskę. Czego się spodziewałam? Jake Andrews jest kompletnie poza ligą, dostaje supermodelki. - Hej. – wita mnie nieśmiały głos. Heidi i Lucy idą w moim kierunku. - Więc to jest dziewczyna Jake’a, hę? Była? Lub cokolwiek? Heidi potakuje. - Jezu, wcale nie jest atrakcyjna. Mógł mieć o wiele lepszą. – drwię, a mój głos ocieka sarkazmem. Chichoczą odrobinę. - Przynajmniej mi powiedzcie, że jest głupią lub przeraźliwie złośliwą osobą albo była gruba czy coś w tym stylu, cokolwiek. – błagam. Lucy prycha. – Chciałabym Micky, ale ta pierdolona suka jest idealna, dziesięć na dziesięć punktów w każdej pieprzonej rzeczy. Jest super mądra. Tak jakby jebana mądrala z Harvardu. Jest cholernie miła dla każdego. Zawsze wygląda jak z okładki pierdolonego magazynu, a ja tak tego nienawidzę, że gdyby mogło mi to ujść na sucho to okaleczyłabym ją dla ciebie. Moje oczy się rozszerzają i wyrywa mi się mały śmiech. Heidi kręci głową. – Jest skurwysyńsko pijana. - I wulgarna też. – dodaję. Cisza wypełnia powietrze na kilka minut. - Posłuchaj, - mówi Hedi. – Lucy ma rację, właściwie to ona jest naprawdę miłą dziewczyną. Ale on jej nie lubi, nie w ten sposób, nie w taki w jaki lubi ciebie. Myślę przez minutę. Jednak gdyby nie było jej wtedy poza miastem i byłaby randką Jake’ na bal, to, do czego wówczas by mnie to zaprowadziło? - Nic mi nie jest, ludzie. Powinnyście wrócić na imprezę. Po prostu potrzebuję kilku minut, żeby oczyścić umysł. - Jesteś pewna, suko? To ostatni raz, zanim zostaniemy wrzuceni w prawdziwy świat. Nie pozwól temu głupiemu, pierdolonemu gównu przygnębić cię… pierdolonemu… uwielbiam pijaną Lucy. Potakuję i śmieje się, a one odchodzą.

*** Pięć minut później wracam na polanę do naszego ogniska. Jake jest z powrotem na swoim miejscu, a Marisa jest z nim. Nie z nim, ale siedzi w kole, podczas gdy Derek pożera ją wzrokiem. Świetnie. Wracam do ogniska i siadam na siedzeniu w ciężarówce. Nie zajmuję miejsca obok Jake’a lub na jego kolanach, to nie wydaje się być w porządku. Logan wręcza mi piwo, a ja je przyjmuje.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Widzę Jake’a mierzącego mnie wzrokiem, ale nie obchodzi mnie to. Nawet o niej nie wspomniał, nawet raz, przez ostatnie 3 miesiące. Wszystkim, czym dla niego jestem to jakąś głupią dziewczyną, nad którą się zlitował, a teraz nie może się jej pozbyć. I ma byłą dziewczynę supermodelkę. Piwo jest wszystkim, czego potrzebuję. Logan zatrzymuje mnie po 3 piwie w ciągu dziesięciu minut. Wspaniale.

*** Siedzę tutaj nawet nie wiem jak długo i widzę obserwującego mnie Jamesa. Jego przyjaciele, którzy byli także moimi przyjaciółmi, są około 20 jardów od nas. Widzi mnie, a ja mogę widzieć jego. Ale obserwuje mnie i widzę jak wstaje i chwyta nie mniej niż 15 piw w ciągu ostatniej godziny. Musi być narąbany. A on nigdy nie jest narąbany. Nigdy. Jego głowa opadła do przodu pomiędzy barki i ledwo co może siedzieć prosto. To w ogóle nie w jego stylu. Zemdleje, a żaden z jego głupkowatych przyjaciół nie zaopiekuje się nim, gdy to zrobi. Zeskakuję z ciężarówki i zmierzam w jego kierunku. Nawet taki dupek jak on zasługuje na to, by dotrzeć do domu bezpiecznie. Gdy przechodzę obok Jake’a, chwyta moją dłoń. Odwracam się do niego i widzę zdezorientowanie na jego twarzy, ale strząsam jego dłoń i maszeruję naprzód. Tak naprawdę to nie wiem, dlaczego jestem na niego wkurzona, ale wiem, że gdyby ona była jego randką na bal tamtej nocy to nie ma mowy, żebym kiedykolwiek dowiedziała się, kim jest Jake Andrews. Staję naprzeciw Jamesa i delikatnie kopię jego goleń. Patrzy w górę, a jego powieki niemal opadają i są nabiegłe krwią. Kiedy mnie widzi, prostuje się odrobinę i udaje, że nie jest tak bardzo pijany. - Mikayla. – bełkocze i wstaje z krzesła. O dziwo nie udaje tak pijanego, na jakiego wygląda. - Wracasz do mnie? Wybaczasz mi? Proszę powiedz tak. - Nie, James. Ja po prostu… - Tak się cieszę, tak zajebiście się cieszę. – przerywa mi, owijając ramiona wokół mnie, podnosząc i okręcając mnie dookoła. - James, postaw mnie na ziemi. Kurwa. Robi to, a ja zaczynam odchodzić do mojej grupki. Podąża za mną. - Kurwa, Micky. Przepraszam. Nie wiem co do cholery…, po prostu poczekaj, proszę. Jestem w połowie drogi zanim mnie łapie i chwyta moje ramię, zmuszając mnie do odwrócenia się. - Przepraszam, Mikayla. Tak zajebiście przepraszam. - łzy płyną w dół jego twarzy szybciej niż moje je wytrzeć. - Jesteś tak zajebiście piękna, po prostu kocham cię tak bardzo. – jego głos jest znużony. I wtedy… Sięga do swojej kieszeni… Wyciąga małe, czarne, aksamitne pudełeczko… I zaczyna opadać na jedno kolano.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

W sekundzie, gdy widzę pudełeczko, zamykam oczy. Nie mogę oglądać tego co się wydarzy. Nie otwieram oczu. Nawet wtedy, gdy czuję jak schyla się na ziemię. Nawet wtedy, gdy czuję jak bierze moją dłoń w swoją. Nawet wtedy, gdy słyszę jak mówi. – Zapytałem twojego tatę i w ogóle. Kupiłem to dla ciebie dzień przed balem…

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Rozdział 34 *Jake* Jestem powstrzymywany przez Logana i Cama, gdy obserwuję jak ten dupek upada na jedno kolano z pierdolonym pierścionkiem w swojej dłoni, trzymając ją i prosząc dziewczynę, którą kocham, by wyszła za niego za mąż. I nie mogę zrobić żadnego gówna w tej sprawie. Jej oczy są zamknięte, a kiedy je otwiera mówi coś do niego. Wstaje ocierając swoją pierdoloną twarz. Mówi coś jeszcze, a on patrzy w ziemię potakując i wtedy odchodzą. Wychodzą i opuszczają to miejsce. Co do cholery właśnie się stało.

*** Jest trzecia nad cholernym ranem, a jej nadal nie ma w pokoju. Wiem o tym, bo właśnie tam jestem czekając na nią. Wreszcie słyszę trzask samochodowych drzwi i pędzę, by wyjrzeć na zewnątrz. Płaci taksówkarzowi, a następnie zaczyna pokonywać drogę na górę. Musi wiedzieć, że tu jestem, ponieważ pali się światło. Kiedy otwiera drzwi zatrzymuje się gdy mnie widzi, a następnie przechodzi obok mnie tak jakby kurwa w ogóle mnie tu nie było. Wchodzi pod prysznic i 5 minut później wychodzi ubrana w pidżamę i wpełza do łóżka. - Zamierzasz poślubić tego dupka? – pytam, bo muszę wiedzieć, żebym mógł przygotować moją głowę na chwilę, kiedy złamie mi serce. - Nie, Jake. Nie zamierzam. Dzięki kurwa. - Więc co do cholery? Po prostu odchodzisz? Nie kłopotasz się zadzwonieniem? Nie wzięłaś ze sobą telefonu. Gdzie byliście całą noc, Kayla? Pieprzyłaś go? Jak za starych dobrych czasów? Ostatni pożegnalny numerek? Zaczyna płakać i wiem, że jestem fiutem. Uspokajam się trochę. - Naprawdę chcę czuć się w porządku w stosunku do tego wszystkiego, Kayla. Ale nie wiem, co do cholery się dzieje. Musisz mi coś powiedzieć. - Że co? Tak jak ty mi mówisz? – prycha. - Co masz na myśli? - Marisa? Kurwa. - Nie powiedziałeś mi, że miałeś dziewczynę supermodelkę, która miała być twoją randką na balu. Zamiast tego wylądowałeś ze mną. Głupią dziewczyną, której chłopak posuwał jej najlepszą przyjaciółkę przez 2 lata i była zbyt ciemna, by się o tym dowiedzieć. I litujesz się nade mną spędzając ze mną czas. I wtedy moja pieprzona rodzina zostaje zamordowana i nie mam nikogo, więc jesteś przykuty do jakiejś dziwnej dziewczyny śpiącej w twoim pierdolonym łóżku, przejmującej całe twoje pierdolone życie i kurewsko nie możesz się mnie pozbyć. – chce krzyczeć, ale trzyma się razem. - Ona nie była moją dziewczyną. – szepczę.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Śmieje się raz. – To wszystko? To wszystko, co masz mi kurwa do powiedzenia? Zaczynam mówić, ale przerywa mi. – Rozmawialiśmy. – mówi wyczerpana. – James i ja rozmawialiśmy. To wszystko. Zapytał mojego tatę o pozwolenie na poślubienie mnie. Nie wiedziałam. Chciałam się dowiedzieć, co powiedział mu mój tata, ponieważ muszę mieć o nim wspomnienie, o nich, o mojej rodzinie. Ponieważ zaczynam nich zapominać… -jej głos załamuje się, podczas gdy płyną łzy i szloch opanowuje całe jej ciało. - Czuję jakbym zaczęła o nich zapominać, Jake. Tak jakby gaśli, a nie chcę tego. To, co zrobiła dla mnie twoja mama z tym pokojem…. czuję jakby byli tutaj ze mną. Mogę nawet poczuć zapach wspomnień w moim kocu i ubraniach. Ale to dalej odchodzi. Wspomnienia gasną i czasami… - przerywa, zamyka oczy i bierze oddech. – czasami , kiedy zamykam oczy już ich nie widzę, a nie chcę ich zapomnieć. Pomógł mi sobie ich przypomnieć, Jake. To wszystko. Wpełzam z nią na łóżko i wsuwam jej głowę pod swój podbródek. - Nigdy ich nie zapomnisz, Kayla. Zawsze będą żyli w twoim sercu. Następuje cisza na bardzo długi czas, gdy płacze przy mnie. Kiedy przestaje i myślę, że zasnęła wtedy szepcze. – Jake, gdy znajdziemy się w domu, zamierzam znaleźć pracę i potem wyprowadzam się. Nie mogę już dłużej być tą złamaną dziewczyną. Nic nie mówię, bo kurwa, co mogę powiedzieć? To ostatnia rzecz, której kiedykolwiek chciałem.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Rozdział 35 *Mikayla* Dzień przeprowadzki. To byłoby niedopowiedzenie, by stwierdzić, że sprawy pomiędzy mną i Jake’m są niezręczne od tej nocy, kiedy było ognisko. Teraz będziemy mieszkać razem do czasu aż zaoszczędzę wystarczająco pieniędzy by się wyprowadzić. Chcę mu powiedzieć, że to nie z jego powodu, ale z mojego. Nie chcę mieć wrażenia, że nasza sytuacja jest jedynym powodem, dla którego czujemy coś do siebie w sposób, w jaki czujemy, jeśli w ogóle on coś do mnie czuje44. Zorganizowałam osoby zajmujące się przeprowadzkami, by wzięli trochę mebli ze składziku do domu. Mandy nadzorowała to wszystko. Po kilku łzawych pożegnaniach i miliardzie ‘dziękuję’ dla Mandy i Nathana, poszłam pożegnać się z Julie. Przez większość dnia była w swoim pokoju. Zgaduję, że nie była szczęśliwa z powodu naszego odejścia. Zbliżyłam się do niej w ciągu ostatnich kilku miesięcy. Nie zastąpiła Emily, ale stała mi się dosyć bliska. Chciałam dać jej wyjątkowy prezent, więc napisałam dla niej własną bajkę i profesjonalnie zilustrowałam. Bajka była o małej dziewczynce, która była oczywiście księżniczką. Nosiła pelerynę, jako część jej ubioru, ponieważ wierzyła, że pewnego dnia będzie w stanie latać i tańczyć w chmurach. Jej starszy brat, Książę, był tajemniczym superbohaterem, który krążył w nocy ratując świat, oczywiście w swoim stroju do bejsbolu. Jego moce pochodziły z prawej ręki. Wzniósłby ją w niebo, a słońce wysłałoby mu na nią energię. Jego ręka posiadała siłę tysiąca mężczyzn. Król i Królowa, jej rodzice, także byli bohaterami, ale nie takimi zwykłymi, codziennymi. Byli rodzajem tych, którzy kochali i troszczyli się o tych, którzy nie mieli nikogo, kto kochałby ich i troszczył się o nich. Julie pokochała tę historię, a kiedy Mandy i Nathan zobaczyli ją, też ją pokochali. Teraz jesteśmy w samochodzie. Dwugodzinna jazda do domu Jake’a. W ciszy. Niezręczne jak diabli. - Więc… - mówi ni stąd ni zowąd, zaskakując mnie i sprawiając, że drgam nieco na siedzeniu. – Julie pokazała mi książkę. - Oh, tak? - Jest piękna. Nie jesteś byle, kim, wiesz o tym? – mówi nie zdejmując oczu z drogi. 44

Masło maślane, wiem 

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Więcej ciszy. Zgaduję, że nie może dłużej znieść ciszy, ponieważ bawi się zestawem stereo zanim bluetooth połączy się z jego telefonem. I wtedy… ‘You’re insecure

Don’t know what for, You’re turning heads when you walk through the do-o-or…45’

Moja głowa szarpie się w jego kierunku, a jego oczy są rozszerzone. Rumieniec zakrada się na jego policzki. - Jasna cholera! – krzyczę, śmiejąc się. – One Direction, Jake? Serio? Co do cholery stało ci się przez ostatnie 2 tygodnie? Śmieje się. Dobrym, całkowitym, beztroskim śmiechem. Tęskniłam za tym. Tak bardzo tęskniłam . O Boże, tęsknię za nim. Tak cholernie mocno. - Zamknij się! – śmieje się, przyglądając mi się z ukosa. – To musiało być coś w stylu składanki, którą pobrałem ja lub Ju-ju. Prawdopodobnie ona to tu umieściła! - Co? Twoja ośmioletnia siostra wzięła telefon i wczytała tam One Direction? Z jakiego powodu? Żeby słuchać, gdy nie będziesz miał telefonu? – całkowicie śmieję się teraz. Mam łzy w oczach. - Szczerze to nie wiem jak to się tutaj znalazło. Przysięgam. – śmieje się znowu. Do czasu, gdy docieramy do domu, słuchaliśmy tej piosenki nie mniej niż 20 razy. Znamy większość słów i mamy zrobione pół układu tanecznego do niej. Dziękuję wam One Direction za przerwanie tej niezręcznej ciszy. Jeśli nie będzie niczego innego, to zawsze zapamiętam jedyną piosenkę, która zwróciła mi najważniejszą osobę w moim życiu.

45

One Direction –‘ What Makes You Beautiful’ ‘Jesteś niepewna, Nie wiesz dlaczego Odwracasz głowę za każdym razem gdy przekraczasz drzwi’

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Rozdział 36 *Mikayla* Nie wystarczy, że muszę mieszkać i radzić sobie, z Jakie’m Andrews. Teraz muszę sobie radzić ze studiującym, Jakie’m Andrews. A ten Jake Andrews jest na całkiem innym poziomie, o którym nawet nie wiedziałam, że istnieje. Szum wokół jego obecności tutaj został zdecydowanie zminimalizowany przez ten wokół mnie, ponieważ kurwa on jest wielką sprawą. Nie mogę nigdzie z nim pójść bez bycia zatrzymaną, co 2 minuty. Wszyscy chcą jakiś jego kawałek i mam na myśli wszyscy. Myślałam, że ta laska Marisa była gorąca, ale w niczym nie równa się z kobietami tutaj. I mówię kobietami, bo właśnie tym są, kobietami, starszymi i bardziej doświadczonymi. Po kilku imprezach w collegu, których doświadczyłam będąc tutaj od ostatnich paru tygodni, wiem, że może mieć każdą dziewczynę 46. Dlatego wybieram nie chodzenie na wiele imprez tutaj. Nadal jestem tą ubraną bez gustu, głupią, zazdrosną, niepewną siebie małą dziewczynką, którą byłam w hotelu. W naszym domu, on jest moim, Jakie’m, a ja jego Kaylą. Przytulamy się, trzymamy za ręce, rozmawiamy i śmiejemy się. Nadal się nie całujemy i nigdy nie poszliśmy dalej, niż niewinne dotykanie się. Chociaż jest to kurewsko trudne, powstrzymujemy się. W minucie, kiedy wychodzimy przez tamte drzwi, tak jakby zamykam się w sobie. Ponieważ nie chcę być znana, jako dziewczyna, która kręci się wokół Jake’a Andrews, ta, którą uratował pewnej tragicznej nocy. Tą, o którą się troszczył, gdy nikt inny tego nie robił. Nie chcę być dziewczyną, którą inne dziewczyny widzą, jako konkurencję, ponieważ byłam nią z Jamesem i z Megan, a tutaj w collegu jest cholernie zbyt dużo pierdolonych Megan. Tylko tym razem to zaboli o wiele bardziej. Ponieważ to, co czuję do Jake’a, kiedy pozwalam sobie to czuć, jest tysiąc razy silniejsze niż to, co czułam do Jamesa. Co oznacza, że złamanie serca zaboli tysiąc razy bardziej i nie sądzę, że moje serce może znieść jeszcze więcej bólu. Jednak, tutaj w prawdziwym świecie, nie pozwalam sobie tego czuć, miłości, którą do niego żywię. Ponieważ naprawdę, prawdziwie, głęboko go kocham. I boje się. Tak kurewsko się boję. Że nie będę wystarczająca. I że nigdy naprawdę nie będę go miała. Mojego Jake’a. W przeciwieństwie do sposobu, w jaki skończył się nasz związek, James był dobrym facetem. I planowaliśmy wspólne pójście do collegu, więc widuję go w pobliżu kampusu i doganiam go od czasu do czasu. Jest jedynym kawałkiem mojej przeszłości, który rozumie i pamięta moją rodzinę w sposób, w jaki chcę to robić. Był dużą częścią mojego życia i przez cztery lata był częścią mojej rodziny. Smutną częścią jest to, że on też ich kochał. I czuł się zbyt winny, by opłakiwać ich w sposób, w jaki powinien to robić. 46

Ludziska może byście sobie tak wyznali w końcu swoje uczucia, a nie bawicie się w kotka i myszkę! Tego najbardziej nienawidzę w tej książce…

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Dziewczyny pożerają Jamesa wzrokiem, kiedy z nim jestem, ale nie przeszkadza mi to. Nawet odrobinę. Ponieważ szczerze, James jest przystojnym facetem, ale tylko dla tych oczu, które nie wylądowały na Jake’u Pieprzonym Andrews.

*** Kilka dni po tym jak tu dotarliśmy, dostałam pracę w sklepie video. Tak, takie wciąż istnieją. Wynagrodzenie jest gówniane, ale pracują mniej więcej tak, że nie koliduje to z moim planem zajęć i kiedy nie ma ruchu siadam, czytam i odrabiam zadanie, więc sprawdza się to doskonale. Oszczędzam pieniądze, które zarabiam, mając nadzieję, że wkrótce się wyprowadzę, więc będę mogła zacząć pracować nad odkryciem, kim jestem bez Jake’a. Tak, więc gdy nadejdzie czas, będę mogła dać mu siebie. Całą siebie.

*** *Jake* Każdego pierdolonego dnia muszę się budzić obok niej. Ubranej w krótkie szorty i ciasną koszulkę, wyglądającej gorąco jak diabli w jej porannym stanie i zmęczonych oczach Bambi. Każdego dnia jest tutaj, a ja nie mogę jej mieć. To najtrudniejsza, pierdolona rzecz do zrobienia, być w pobliżu osób, które kochasz wszystkim co masz i nie móc ich kochać. Nienawidzę collegu. Nienawidzę niekończącej się presji, by być tym doskonałym pierdolonym dzieciakiem. Nienawidzę bycia ciągle rozpoznawanym przez wszystkich, ponieważ potrafię zagrać przyzwoity mecz. Nienawidzę wiecznego szeregu studenckich imprez, na które jestem zmuszony do pójścia i nienawidzę zainteresowania ze strony wszystkich innych dziewczyn, kiedy ja tylko pragnę jednej. A ona mi tego nie da. Nienawidzę głupich zajęć i głupich zobowiązań, bo one wszystkie odsuwają mnie od niej. Jestem tak cholernie bliski od porzucenia tego gówna i po prostu pozostania zawodowcem. Ale nie zrobię tego, bo wiem, że ona nie podąży za mną. A nic z tego gówna nie ma sensu bez niej. Czasami widzę w niej tę małą, przestraszoną dziewczynkę, którą zobaczyłem, gdy zatrzymaliśmy się obok domu jej rodziców tamtej nocy. Nienawidzę tego, że kiedykolwiek musiała czuć się w ten sposób. Chcę zatrzasnąć świat wokół nas i sprawić, że będę tylko ja i ona, za zamkniętymi drzwiami. Gdzie nikt inny nie będzie nam dyktował, kim jesteśmy i co czujemy. Po prostu pragnę jej. Pragnę tylko mojej Kayli.

*** Od czasu do czasu je lunch z tym dupkiem Jamesem. Nienawidzę tego tak bardzo, ponieważ on daje jej coś, czego ja nie mogę jej dać. Daje jej wspomnienia związane z jej rodziną i czasem, który dzielili. Nienawidzę, że kochał ich, a ja nigdy nie mogłem. Nienawidzę tego, że dzielili momenty, a ja nigdy nie będę mógł. Nienawidzę tego, że nauczył Emily jeździć na rowerze, a ja nigdy jej nie poznam. Nienawidzę tego, że nigdy nie będzie mi dane zapytać jej taty o pozwolenie, kiedy się jej oświadczę, ponieważ planuję to zrobić pewnego dnia. Nienawidzę tego, że wolno mu tęsknić za nimi, a ja nie mogę. Nienawidzę tego, że ją zranił.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Ale nie mogę go nienawidzić. Ponieważ zwrócił mi ją.

*** Mówi, że ciągle chce się wyprowadzić, coś o odkryciu siebie beze mnie. Trzymam buzię zamkniętą, ponieważ wiem, że to dla niej ważne, ale po prostu tego nie kumam. Kurewsko nie rozumiem, dlaczego chce odkryć siebie beze mnie, kiedy planuję być częścią jej życia. Na zawsze. Ponieważ kocham ją tak cholernie mocno, że to aż boli.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Rozdział 37 *Mikayla* Drzwi do naszego domu otwierają się z rozmachem i słyszę głosy Jake’a i Logana. Musiałam złapać autobus do domu, więc powinnam być gotowa w ciągu 15 minut. - Powiedz jej, dupku. – mówi Jake. Jest wkurzony. Wybiegam z pokoju zakładając buty i podskakując z drugim. - Kluczyki? – mówię do Jake’a, wyciągając dłoń. Gdy daje mi kluczyki, patrzę na Logana. Ma to ‘kot zjadł kanarka’ spojrzenie. – Powiedzieć mi, co Logan? - To nic takiego. – wzrusza ramionami. - Ten oto Logan otworzył swoją dużą, niewyparzoną gębę i powiedział drużynie, że mieszkam poza kampusem w swoim własnym domu. Zgadnij, co? Teraz tu utknęliśmy, goszcząc drużynę ‘spotkajmy się’ jutrzejszego wieczoru. – Jake mówi za niego. - Oh. – mówię, to nie takie złe. – Pracuję jutro do 10, ale myślę, że będę mogła przenocować u Lucy. – informuję go, przeszukując torebkę, by upewnić się, że mam wszystko. - Że co? – mówi Jake. – Nie chcę, żeby nie było cię tutaj. To też twój dom, Kayla. Po prostu nie chcę, żeby ludzie myśleli, że to jakaś miejscówka na imprezy. - Kurwa, wyluzuj stary. To nie jest jakaś wielka sprawa. – zapewnia go Logan.

*** *Jake* Poszła do pracy parę godzin temu. Mając na sobie jasno szarą sweterkową sukienkę i kowbojki. Zmusiłem ją, żeby wzięła mój samochód, więc w ten sposób nie będzie musiała jechać autobusem. Potem zmusiłem Logana, żeby mnie podwiózł i pomógł przygotować się na imprezę. Logan chciał pełnej wyżerki. Zagroziłem, że wszystko odwołam, kiedy poprosił mnie o zaproszenie swojego całego bractwa. Nie, do kurwy. Więc będzie tylko drużyna, ich dziewczyny i nasza grupka. Logan załatwił kilka beczek piwa od kogoś z bractwa, a Lucy i Hedi zorganizowały przekąski. Naprawdę nie miałem na to ochoty. Po prostu chciałem spędzić wieczór w domu z Kaylą. Może spróbować i przekonać ją, by pozwoliła mi się odwzajemnić. Bóg raczy wiedzieć, że musimy zrobić coś z tym napięciem w domu. Nawet nie mogę się masturbować, myśląc, że ona może to usłyszeć lub jakoś się dowiedzieć. Jest dużo, i mam na myśli dużo pierdolonych zimnych pryszniców. Po około 2 godzinach trwania imprezy, wchodzi. W szarej sweterkowej sukience i tych pieprzonych kowbojkach. Wyglądając tak gorąco jak za każdym razem, gdy ją widzę. Chłopaki wiwatują, a paru z nich nawet zmierza w jej kierunku. Obserwuję jak na to zareaguje. Nie wiem czy ona jest nadal zainteresowana tym, co oboje mamy47. 47

No trzymajcie mnie, bo nie zdzierżę… Szału można dostać przy tej ich huśtawce emocjonalnej… To tylko 2 słowa, które mają powiedzieć…

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Wiem jak ja się czuję. I wiem, że gdy wyprowadzi się z tego domu tak jak planowała, zabierze ze sobą ogromną część mnie. Wykonuje nieśmiałe skinienie i daje kilku chłopakom mały uścisk. Nic, o co muszę się martwić. Dostrzega mnie opierającego się o ladę kuchenną i uśmiecha się, idąc powoli i leniwie w moim kierunku. Chwytam piwo i podaję jej. - Hej. – mówi, dając mi szybkiego całusa w policzek, a następnie odwracając się i dołączając do imprezy.

*Mikayla* Wchodzę do salonu, by dostrzec, że Jake mnie obserwuje. Opiera się o tył sofy, pijąc piwo i nie zdejmując ze mnie oczu ani na chwilę. Podchodzę do niego, zajmuję miejsce naprzeciw i unoszę wzrok. Jedna z jego rąk podąża do mojej talii. - Idę do łóżka. Jestem wykończona. Zobaczymy się rano? Kiwa jednokrotnie głową, a następnie łapię mnie za rękę i prowadzi do mojego pokoju. Gdy jesteśmy w środku, zamyka za sobą drzwi i wpatruje się we mnie. - Musisz zamknąć drzwi na noc, Kayla. Proszę? Kiwam głową. Schyla się i całuje moje czoło zanim opuszcza pokój. Zamykam za nim drzwi.

*Jake* Kilku chłopaków kończy nocując u mnie w domu, ponieważ są zbyt narąbani, żeby jechać do domu. Wszyscy jesteśmy rannymi ptaszkami, prawdopodobnie z powodu naszego surowego harmonogramu treningów. Robię chłopakom kawę, wykładam na stół trochę tostów i płatków dla nich, by zjedli zanim wyjdą. Są pełni szacunku i są cicho, ponieważ wiedzą, że Kayla śpi. Siedzą przy stole w jadalni pałaszując jedzenie, gdy Kayla wychodzi z pokoju ubrana w piżamę, którą są malutkie chłopięce bokserki i jeszcze mniejsza koszulka bez rękawów. Nie ma na sobie stanika. Jej oczy są nadal w połowie zamknięte, a włosy są wszędzie. Mamrocze coś pod nosem i szura nogami do dzbanka do kawy. Nalewa sobie filiżankę i leniwie podchodzi do mnie. Pochyla przód swojego ciała do mojego przodu i sięga, by dać mi szybkiego całusa w policzek. - Jest zimna. – mamrocze, nadal w połowie śpiąc. - Yhm. – mówię, pocierając jej ramiona swoimi dłońmi w górę i w dół, piorunując wzrokiem chłopaków pożerających ją wzrokiem. – Może powinnaś włożyć na siebie więcej ubrań, Kayla. – brzmi to jak żądanie. - Nie. – mówi jeden z chłopaków. – Właśnie tak dobrze wygląda. Kayla piszczy i sztywnieje w moich ramionach, a ja nie mogę nic na to poradzić, że ucieka mi chichot.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Przesuwa się tak, że moje ciało zakrywa jej, ale wcześniej szczypie mojego sutka i wykręca go, co kurewsko boli. - Jake, nienawidzę cię. Dlaczego mnie nie ostrzegłeś, że byli tutaj jacyś ludzie. – mówi, przesuwając moje ciało jak tarczę, gdy wraca do swojego pokoju. Gdy już w nim jest, wypycha mnie za drzwi i zatrzaskuje je. - Szczęśliwy sukinsyn ma szansę budzić się tak każdego ranka. – mówi jeden z nich. - Dupek. – ktoś przyznaje rację. Uśmiecham się do siebie i podnoszę jej kawę. Pukam do drzwi i otwiera je nieco z twarzą zarumienioną z zakłopotania. Wręczam jej kawę i całuję ją w policzek. – Wyglądasz pięknie tego ranka.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Rozdział 38 *Jake* Słyszę, jak drzwi wejściowe otwierają się i zatrzaskują, a następnie jęk frustracji. Ruszam z gabinetu do holu i pędzę do wejścia. Kayla stoi tam, przemoczona od stóp do głów. Co do cholery? - Na zewnątrz cholernie leje i grzmi, co ty kurwa robisz? - prawie na nią krzyczę, jakby była nieposłusznym dzieckiem. - Musiałam się jakoś dostać z pracy do domu. Przyszłam z przystanku autobusowego. Przejeżdżał samochód i ochlapał mnie całym tym błotem i wodą. A później przyszedł pies i się przestraszyłam, więc uciekłam w krzaki, ale tam było więcej pieprzonego błota. - Gdzie do diabła masz telefon? Powinnaś po mnie zadzwonić. - Rozładował się. Przewracam oczami. Zawsze jest kurwa rozładowany. Zaczyna odchodzić od drzwi wejściowych, ale ją zatrzymuję. - Co ty robisz? Nie możesz przejść tak przez dom, wszędzie rozniesiesz błoto. Śmieję się, bo wygląda na tak zrzędliwą i uroczą. - Jake. - tak wypowiada moje imię, że brzmi to raczej jak jęk frustracji. - Co chcesz żebym zrobiła? Mam się rozebrać na zewnątrz i przejść przez dom w bieliźnie? Podnoszę na nią brwi. - Nie bądź idiotą. - mówi. - Co mam zrobić? - Poczekaj tu. - mówię jej. Biegnę do naszej łazienki i włączam prysznic, upewniając się, że temperatura jest odpowiednia. Wracam do drzwi i przerzucam ją sobie przez ramię. Piszczy zaskoczona. Kiedy docieramy do łazienki, zaczyna się wiercić, jakbym zamierzał ją postawić, zamiast wsadzić pod prysznic. W pełni ubraną. Z butami i wszystkim. Zaczyna krzyczeć. Śmieję się. Wtedy łapie za moją koszulkę i wciąga mnie do środka. I ona się śmieje. A ja krzyczę. Po męsku. Nie jestem ciotą. Wtedy obydwoje się śmiejemy. Zdaję sobie sprawę, że minęło dużo czasu, odkąd się tak razem śmialiśmy. Patrzy na mnie, a ja obserwuję ją. Przerywa to połączenie, odrzucając głowę pod natrysk. Jej głowa jest odchylona, więc woda spływa po jej twarzy i w dół po włosach. Jej usta są częściowo uchylone. Zdaję sobie sprawę jak mało mamy przestrzeni, nie ma się gdzie ruszyć. Oboje ociekamy wodą. A ona jest tak kurewsko gorąca. Moje dłonie automatycznie wędrują do jej włosów, żeby wypłukać z nich błoto. Jej oddech urywa się, kiedy czuje na sobie moje dłonie. Już po chwili stoimy twarzą w twarz pod wodą, jej ciało przyciśnięte do mojego, bo ograniczona przestrzeń pod prysznicem nie daje nam innego wyboru. Wtedy ona zdejmuje sukienkę i zostaje w samym staniku i majtkach.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

- Brudna sukienka. - wzrusza ramionami w ramach wyjaśnienia, wyrzucając sukienkę spod prysznica, na podłogę łazienki. Odchrząkuję i próbuję nie patrzeć na jej cycki. Albo na nogi. Usiłuję utrzymać ręce przy sobie, żeby jej nie dotknąć. Zwijam dłonie w pięści, żeby mnie nie kusiło. - Ty też jesteś brudny. - mówi, wskazując na moje ubranie. Patrzę w dół i zauważam ubłoconą koszulkę i szorty, to od niesienia jej. Zdejmuję je i staję pod wodą w samych bokserkach. Widzi, że jestem twardy, ale próbuje zachować spokój. Widzę, jak jej klatka piersiowa unosi się i opada, kiedy oddycha i wiem, że jest tak samo nakręcona, jak ja. Drażnimy się ze sobą. Sprawdzamy, jak daleko możemy się posunąć, zanim coś pęknie. Najpewniej mój fiut. Nie zamierzam się złamać. Muszę mieć pewność, że jeśli jej dotknę, ona będzie tego chciała. W tej chwili nie wiem, czego ona do diabła chce. Jedyną rzeczą, którą jasno określiła, jest to, że odchodzi. Tak, więc stoję tam, z oczami na niej, nie ruszając się. Odwraca się twarzą do wody i zaczyna się myć. Patrzę na jej plecy, bez skrępowania, bo ona tego nie widzi. Moje palce aż świerzbią, żeby jej dotknąć. Zamykam oczy i wiem, że wyrywa mi się dźwięk, ale nie mogę nawet powiedzieć, co to jest. Nie mogę wyrzucić wyobrażenia siebie popychającego ją na ścianę, zrywającego jej majtki i będącego w niej, z mojej głowy. Wyobrażam sobie dźwięki, jakie by wtedy wydawała i przysięgam, że prawie dochodzę. To jest złe, naprawdę bardzo złe. Kiedy otwieram oczy, stoi twarzą do mnie. Zdjęła stanik i moje oczy są przyklejone do jej piersi. Jakbym był dziesięciolatkiem i pierwszy raz widział cycki. Rusza ręką i jej dłoń ociera się o główkę mojego penisa, tak delikatnie, ale ja to czuję, mój penis to czuje i drga pod jej dotykiem. Prawie się odsuwam, ale ona jest szybsza. Zakręca ciepłą wodę i teraz zimna wypełnia prysznic. - Cholera. - skomlę, łapiąc oddech, wyskakując spod natrysku. - Potrzebujesz zimnego prysznica, Jake. Następnie wychodzi spod prysznica i opuszcza łazienkę.

*** Do czasu, kiedy wychodzę, ona jest ubrana, siedzi na sofie, zamawia jedzenie i przegląda dvd, szukając czegoś do oglądania. Słyszy, jak wchodzę. - Hej. - mówi cicho, prawie nieśmiało. - Zamówiłam chińszczyznę. Może być? Chce się zachowywać, jakby nic się nie stało. Dobrze. - Um taa, tak właściwie to wychodzę. - Kłamstwo. - Tak? - pyta zaskoczona i lekko skołowana. - Tak, ja… mam randkę. - Kłamstwo, kłamstwo, kłamstwo. Jej twarz opada i odwraca wzrok, ale widzę jak przełyka i ociera szybko twarz. Biegnę do niej tak szybko, że prawie potykam się o własne nogi i klękam przed nią. - Cholera, Kayla. Ja tylko pieprzę głupoty. Nigdzie nie wychodzę, na żadną randkę ani nic.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Byłem fiutem. Przepraszam, proszę nie płacz. - próbuję zetrzeć jej łzy, ale odtrąca moje ręce. Cholera. - Jesteś dupkiem. - mówi, łkając. - Wiem. - zgadzam się z nią. Jest cicho przez chwilę, zanim bierze moją twarz w dłonie. Upewnia się, że na nią patrzę. - Proszę, Jake. Nie rób tego. Pochylam się do jej dotyku. Zagryza wargę. Moje spojrzenie biegnie od jej oczu do ust i z powrotem. Mój język automatycznie zwilża wargi. Jej oczy śledzą mnie. - Czego nie robić, Kayla? - muszę wiedzieć. Muszę wiedzieć, co czuje i czego chce ode mnie. Od nas. Czy chce być czymś więcej niż teraz.

*Mikayla* Jego język wysuwa się by zwilżyć wargi, następnie przesuwa po niej zębami i przygryza dolną wargę, a ja obserwuję to jakby w zwolnionym tempie. Muszę zamknąć oczy i skupić się na oddychaniu. - Kayla. Otwieram oczy. - Co? - Czego mam nie robić, Kayla? - pyta ponownie. Myślę o jego pytaniu. Jakby moja odpowiedź była kwestią życia i śmierci. Patrzę na niego i widzę troskę na jego twarzy i kocham go. Jak kocham - kocham. I chcę, żeby o tym wiedział, ale jeszcze nie teraz. Dlatego, że potrzebuję, żeby on też mnie kochał, całą mnie. - Nie rań mojego serca, Jake. - mówię cicho. Jego głowa opada na sekundę , zanim się podnosi i siada obok mnie. Bierze mnie w ramiona i całuje w skroń. - Przepraszam, skarbie. Nigdy więcej cię nie zranię. Obiecuję.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Rozdział 39 *Jake* Leży na sofie, czytając książkę na swoim czytniku. Powinienem oglądać ESPN. Nie mogę oderwać oczu od jej nóg. Ma na sobie swoją standardową piżamę, malutkie bokserki i pasujący top. Macha stopami, zawija palce i pociera nimi o siebie. Jej klatka piersiowa unosi się w równomiernym oddechu. Nie ma na sobie stanika. Jej sutki odznaczają się pod materiałem. Tak bardzo chcę się do niej przysunąć, wziąć je do ust i posmakować. Ssać je. Lizać. Jestem tak twardy, że to boli. Jedną ręką trzyma swój czytnik, a drugą ma na brzuchu, jej palce są tuż nad paskiem bokserek, a koszulka podjechała do pasa. Jej małe palce zaczynają się przesuwać z jednej strony na drugą pod jej szortami, lekko zaciska nogi. Wydaje z siebie niewielki jęk. Chcę się w niej znaleźć, tak bardzo.

*Mikayla* Powinnam czytać książkę, ale widzę, że Jake mnie obserwuje. Jego wzrok przesuwa się po moich nogach, talii, brzuchu. Jego oczy płoną pożądaniem i oblizuje swoją dolną wargę i przebiega po niej zębami. To takie seksowne. Nie mogę przestać patrzeć na jego twarz, tak jak on nie może przestać patrzeć na moje ciało. Moje nogi zaciskają się na myśl o tym jak on sprawia, że się czuję, jak potrafi sprawić, że dochodzę, jak nigdy przed nim. Jęk opuszcza moje usta, zanim mogę się powstrzymać i gdybym się nie bała o moje serce, powiedziałabym, żeby mnie przeleciał, właśnie teraz. Obserwuję, jak jego ręka wędruje do kolana, przesuwa się wyżej i wyżej, aż do paska spodenek. Ciągle patrzę, kiedy sięga do spodenek, bierze swojego penisa do ręki, obniża się w fotelu i poprawia się. Zamykam oczy, oddycham głęboko, liczę do dziesięciu i wymykam się do łóżka. Kiedy jestem pod kołdrą, niezwłocznie sięgam w dół i nie trwa długo zanim odnajduję uwolnienie, bo w mojej głowie, to moja dłoń jest owinięta wokół niego, nie jego i przysuwam go do swojego wejścia, żebym mogła wykrzykiwać jego imię raz za razem. Schodzę na ziemię, kiedy uświadamiam sobie, że moje gardło swędzi i że naprawdę wykrzykiwałam jego imię raz za razem. Chwilę później słyszę, że włącza się prysznic.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Rozdział 40 *Mikayla* - Potrzebuję nowej pracy i zdecydowanie muszę kupić sobie samochód. - wyrzucam z siebie, zamykając drzwi. Logan i Jake siedzą na sofie i oglądają ESPN, ale odwracają się, słysząc moje narzekanie. - Wyglądasz jak gówno, Micky. - oświadcza Logan. Jake uderza go w ramię, mocno. - Dzięki, dupku. - łypię na niego. - Też byś tak wyglądał, gdybyś miał dzień podobny do mojego. - Co się stało? - pyta Jake, wstając i przechodząc do kuchni. Siadam na sofie, a on opada obok mnie, wręczając mi piwo. Biorę łyka, podczas gdy on podnosi moje nogi, zdejmuje mi buty i skarpetki, i zaczyna wolno masować moje stopy. To niebiańskie uczucie, a ja zaczynam się nakręcać i gdyby nie to, że siedzi tu Logan, nie wiem jak by się to potoczyło dalej. - Po pierwsze, - mówię. - jakiś głupi, śmierdzący idiota próbował mnie przekonać, że widział mnie w pornosie. - przerywam, a Logan wybucha śmiechem. - Miał przy sobie dvd i ciągle podsuwał mi pod nos okładkę. Nie mogłam go przekonać, że nigdy nie grałam w żadnym porno i on nalegał, żebym puściła film na ekranie, żeby mógł się upewnić. Był bardzo nachalny i zaczynało się robić niezręcznie. Na moje szczęście, był tam TA 48 z moich zajęć i wyprosił tego gościa. Został ze mną chwilę, aby upewnić się, że już nie wróci. - Co do cholery? - krzyczy Jake. - Dlaczego do mnie nie zadzwoniłaś? Kim był ten dupek? Logan zaczyna śmiać się jeszcze bardziej. - Komórka mi się rozładowała. - Twoja komórka jest wiecznie rozładowana, zacznij ją ładować! - wrzeszczy Jake. Dąsam się, bo to prawda, moja komórka jest zawsze rozładowana albo na wyczerpaniu. - Nie wiem kto to był, jakiś przypadkowy dupek, nie widziałam go wcześniej. Jake patrzy na mnie przez chwilę. Odwzajemniam jego spojrzenie, dopóki Logan nie przerywa moich rozmyślań. - A druga rzecz? Powiedziałaś, że tamta była pierwsza.. - W autobusie jakiś dziwak polizał mnie po łokciu. Normalnie polizał mój pieprzony łokieć. Wysiadł na tym samym przystanku co ja i pomyślałam, że będzie mnie śledził aż do domu. Więc uciekłam. To dlatego wyglądam jak gówno. Logan zanosi się śmiechem. Dołączam do niego. Jake wygląda na wkurzonego. - To nie jest zabawne. Z czego się śmiejecie? - Daj spokój, Jake. - drażnię się z nim. - Gdyby to przydarzyło się komuś innemu, wszyscy byśmy się z tego śmiali. Odrobinę się rozluźnia. - Kupisz samochód tak szybko, jak będzie to możliwe, Kayla. - Mówiąc o kupnie samochodu, przywiozłem pranie do mojej najukochańszej dziewczyny pod słońcem. - Logan wypróbowuje na mnie swój zrzucający majtki uśmiech. 48

Teaching Assistant (asystent prowadzący zajęcia)

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Patrzę na niego zdezorientowana i chichoczę. - To było najgorsze powiązanie, o jakim kiedykolwiek słyszałam. Podnoszę się i kieruję do pralni, żeby móc się tym zająć, a Jake wstaje i uderza Logana w tył głowy. - Musisz przestać to robić. Nie jest twoją mamą. - Nie mam nic przeciwko. - krzyczę z korytarza. - To sprawia, że czuję się potrzebna. Logan śmieje się, a potem szepcze, wystarczająco głośno, żebym go usłyszała. - Koleś, musisz jej powiedzieć, jak bardzo potrzebuje jej twój kutas. Słyszę, jak Logan jęczy z bólu, zanim otwierają się drzwi. - Po prostu przynieś to na dzisiejszą imprezę, dobra, Micky? Zamierzasz przyjść? - Jasne. - wołam. Kłamię. Drzwi zatrzaskują się i słyszę jak Jake wchodzi do pokoju. - Więc idziemy? Mam na myśli imprezę? - pyta, odwracając czapkę daszkiem do tyłu. - Możesz iść, ja nie zamierzam. - Ale właśnie mu powiedziałaś, że… - Jake, mózg Logana działa jak u pięciolatka. Nie przyjąłby do wiadomości innej odpowiedzi. Nawet nie będzie pamiętał, czy tam byłam, czy też nie. Przysuwa się do mnie, na tyle blisko, że mogę poczuć jego zapach. - A co, jeśli ja chcę, żebyś tam poszła? Jeśli to ja cię o to poproszę, wiesz, że ja będę wiedział, czy tam jesteś, czy też nie. Jego dłonie są na mojej talii, a ja jestem przyciśnięta do suszarki. Nagle atmosfera ulega zmianie. Wywołana jego dotykiem gęsia skórka pokrywa moje ciało, a oddech przyspiesza. Minęło cholernie dużo czasu odkąd dotykał mnie w ten sposób i chcę, żeby coś zrobił. Bo moje ciało mnie nienawidzi, ja sama siebie nienawidzę i potrzebuję go. Przysuwam się do niego delikatnie, moje piersi unoszą się i wie, że to zaproszenie. Upuszcza głowę na moje ramię, usta odnajdują nagą skórę. Porusza się wolno, delikatnie, tak cholernie wolno i delikatnie, że to bolesne. Jego język wysuwa się odrobinę i porusza się w górę mojej szyi, po szczęce, aż dociera do ucha. - Słyszałem cię wczoraj w nocy. -szepcze. Kurwa. Jego usta zaczynają się obniżać, wędrują po mojej szyi, do obojczyka, ciało ma pochylone, więc może pocałować moje piersi. Jego dłonie również podążają w dół, przesuwając się z talii na biodra i niżej, aż docierają do brzegu mojej sukienki. Delikatnie i powoli, tak jak jego usta, dłonie przesuwają się w górę po nagich nogach pod sukienką. To tak cholernie podniecające, że jestem już mokra i nie mogę wypowiedzieć ani słowa. Jego ręce są jeszcze wyżej i obejmują mój tyłek, tak delikatnie, że niemal jęczę w potrzebie. Przesuwa nimi powoli, tak, że palce wsuwają się pod materiał moich koronkowych majtek i mruczy w odpowiedzi na ten dotyk. Cała płonę, moje usta są wyschnięte, oczy zamknięte i odczuwam wszystko jednocześnie. Jego usta są na moich piersiach, całując mnie wszędzie. Boże, pragnę go tak bardzo, że sama myśl o tym wywołuje mój jęk.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

W tym samym czasie jego usta pociągają materiał mojej sukienki i stanika, używa swoich zębów, żeby wyswobodzić moje piersi z ubrania. Jego oczy są wypełnione pożądaniem i utkwione we mnie. Wydaje głośny jęk, a jego oczy wywracają się do tyłu zanim bierze mój sutek do ust i mocniej ściska tyłek. Ssie i liże moją skórę, jakby nie mógł się nasycić, a ja tak bardzo go pragnę. W sobie. Zsuwa moje majtki, aż opadają na podłogę, a ja mogę poczuć chłodne powietrze na mojej rozgrzanej skórze. Łapie mnie za talię i podnosi na suszarkę, przez cały ten czas jego usta nie opuściły moich piersi. Jego dłonie odnajdują wnętrze moich ud i rozsuwa moje nogi. Staje pomiędzy nimi i nawet przez spodnie mogę poczuć jak bardzo jest twardy. Kiedy ocieramy się o siebie, moja głowa opada do tyłu, a klatka piersiowa unosi się pragnąc jego uwagi. Jego usta opuszczają moje piersi i suną niżej, całując mój brzuch przez materiał sukienki, wiem co chce zrobić i cholera, ja sama tego chcę, ale nie teraz, nie w ten sposób. Biorę jego głowę w dłonie i mówię mu o tym. Jego usta wracają do moich piersi, odsuwa się a ja skomlę, ale wtedy jego palce są we mnie. Porusza nimi, w przód i w tył, zatacza okręgi i znowu, a ja jęczę i wzdycham, jestem już blisko. Czuję jak to uczucie we mnie narasta i wiem, że jestem głośno, ale gówno mnie to obchodzi, a on patrzy na mnie i śmieje się, bo dobrze wie, jaka jestem. Jego śmiech urywa się w momencie, kiedy sięgam i opuszczam jego spodnie na tyle, bym mogła wziąć w dłonie jego twardego penisa. Poruszam dłonią w górę i w dół, a on wsuwa i wysuwa swoje palce, jestem tak cholernie mokra i nakręcona, że doskonale wie, jak jestem blisko, przyspiesza swoje ruchy i twardnieje jeszcze bardziej, aż oboje znajdujemy się na krawędzi. Obydwoje oddychamy głęboko, czekając, aż to niesamowite uczucie opadnie. Trzymamy się, aż to brzęczenie ustaje. Nawet się nie całowaliśmy. Nigdy się nie całowaliśmy. I kiedy jest już po wszystkim, dokładnie w tym samym momencie mówimy. Brakowało mi cię, jak cholera.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Rozdział 41 *Jake* Zmusiłem Kaylę, żeby poszła ze mną na imprezę i cieszę się z tego, bo chcę aby była dziś ze mną. Chcę trzymać ją przy sobie, pokazać wszystkim, że jest moja. Ma na sobie krótką zieloną sukienkę i te cholerne kowbojskie buty, wygląda seksownie jak cholera. Prawie nie udało nam się tu dotrzeć. Musiała odganiać od siebie moje ręce. Kiedy docieramy na imprezę jest tam już niezły tłum. Obejmuję moją dziewczynę ramieniem, a ona wydaje się być szczęśliwa, co sprawia, że ja jestem cholernie szczęśliwy. Razem z naszymi przyjaciółmi siedzimy blisko sceny do karaoke, śmiejąc cię, bo ludzie, którzy myślą, że są w tym dobrzy, są tak okropni, wręcz komiczni. Siedzi na moich kolanach, z trzecim lub czwartym piwem i chichocze obserwując kogoś stojącego na scenie. Trzymam ręce na jej nagich nogach, a ona obejmuje mnie za szyję. Przesuwam nosem po jej szczęce i za każdym razem, gdy to robię, ona drży. - Cześć, Jake. - O kurwa. Nawet nie podnoszę głowy, bo wiem, kto to jest i automatycznie zacieśniam swój uścisk na Kayli. Próbuje powstrzymać śmiech, ale czuję jak cała się trzęsie. - Cześć Lacey. - mówi przesłodzonym tonem. - Casey. - warczy. Wzdrygam się i Kayla to wyczuwa i znowu chichocze. Moje oczy są zamknięte, a ja wariuję, bo ta dziewczyna – Casey, nie jest normalna i chociaż jestem macho, potrafię przyznać, że jestem przerażony, gdy znajduje się w promieniu 5 kilometrów. Kayla unosi rękę i zaczyna mnie głaskać po głowie, jakbym był małym chłopcem, ale to pomaga. Moje ręce próbują dostać się wyżej, sunąc po jej gołych nogach, ale ona ciągle je odtrąca. Casey kręci się przy nas przez kilka minut, zachowując się, jakbyśmy byli najlepszymi przyjaciółmi, zanim odchodzi, a ja znów mogę odetchnąć. Przez cały czas, gdy tu była, moje oczy nie otworzyły się, a moja twarz nie odsunęła się od szyi Kayli. - Wydaje się miła. - stwierdza Matt, jeden z kumpli Logana z bractwa. Wszyscy wybuchają śmiechem. - Taaa. - mówi Kayla. - Jej twarz i gadka mówią ‘jestem milusia’, ale oczy krzyczą ‘ukrywam 8 ciał w mojej piwnicy’. Wszyscy parskają śmiechem, a ja całuję jej skroń, tak jak kiedyś. Tak bardzo za nią tęskniłem, już nie chcę być od niej oddzielony. Nigdy.

*** Jakiś koleś macha do mnie z drugiego końca pokoju i nie mam pojęcia, kim do cholery jest, więc tylko się uśmiecham. Patrzy na mnie dziwnie, a następnie obczaja Kaylę siedzącą na moich kolanach. - Znasz go? - pytam Kaylę. Podnosi wzrok i uśmiecha się, gdy go zauważa. - Za chwilę wrócę. - wstaje i podchodzi do niego.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Dosłownie pieprzy ją wzrokiem, gdy zmierza w jego kierunku, a ja prawie wstaję, ale Logan łapie moje ramię i pociąga mnie w dół. Kim do diabła jest ten dzieciak i czego chce od mojej dziewczyny? Mojej dziewczyny. Kręcę głową na tę myśl. Szturcham Logana kolanem. Wskazuję głową, by spojrzał w ich kierunku. Uśmiecha się. Mam ochotę przywalić mu w twarz. Jestem przy dziesiątce w pięciostopniowej skali wkurwienia. - To Phiil, albo Will…. czy coś takiego. - mówi Logan. - I? - pytam, chcąc więcej informacji. - I to wszystko, a co? Zazdrosny? Patrzę na niego. - Przestań być dupkiem, wiesz, że jestem zazdrosny. Kim on jest? - Nie masz prawa być zazdrosny z tego, co wiem, nie jest twoją dziewczyną, czyż nie? Pyta, podnosząc brwi, prosząc, żebym powiedział coś głupiego. Wyznał swoją miłość do niej lub inne gówno. Nie dostanie tego, nie dziś. - Kim on jest, Logan? - pytam, nie jestem w nastroju na te gierki i on o tym wie. Wzdycha. - To brat Maloneya. Widziałem go u nas kilka razy. Nie jest członkiem bractwa. Jest… na wyższym stopniu edukacji, junior, albo może senior. Wybiera się na medycynę czy coś. Tyle wiem. Medycyna? Jestem sportowcem z liceum, a on jest studentem medycyny. Super. Mam przejebane. Wstaję i zmieniam miejsce, tak, aby móc ich obserwować. - Nie bądź palantem, Jake. - ostrzega Logan, ale mam to gdzieś.

*** *Mikayla* Jakaś dziewczyna siedząca w rogu przez cały wieczór rozbiera Jake’a wzrokiem. Nie wiem kim jest, ale wkurwia mnie. Siedzę na kolanach Jake’a, kiedy podchodzi do naszej grupy. Siada na kolanach Matta. Przez chwilę wygląda na zaskoczonego, ale zaraz oplata ją ramionami. Przez cały ten czas nie odrywa spojrzenia do Jake’a. On wydaje się tego nie zauważać, albo ma to gdzieś. Ale ja tak. Zauważam to i mnie to obchodzi. Gdybym była facetem, z pewnością bym jej przywaliła. Przez trzydzieści pieprzonych minut próbuje go uwieść z drugiego końca pokoju, a ja mam tego dość. Chcę wstać i wyjść, ale Jake przytrzymuje mnie mocniej. - Po prostu ją zignoruj. Czyli ją zauważył. - Czy uważasz, że to w porządku, że siedzi tu i patrzy na ciebie w ten sposób? To sprawia, że czuję się niekomfortowo, Jake. - szepczę, więc tylko on może mnie usłyszeć. - Czy uważasz, że to w porządku, że rozmawiasz z jakimś kolesiem, którego nie znam, o czymkolwiek rozmawialiście, a on przez cały czas gapi się na ciebie, jakby chciał cię pożreć? - odpowiada cicho, z nieukrywaną złością.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

- Jake, on nie- Jestem facetem, Kayla, wiem o czym myślał. - Kim jest twoja przyjaciółka, Jake? - pyta Dziwka, przerywając nam. Patrzę na nią i zwężam oczy. Jake wzdycha obok mnie. Przenoszę wzrok na niego. - Christy, próbuję rozmawiać z moją dziewczyną. - zwraca się do niej, potrząsając głową. - Nie wiedziałam, że masz dziewczynę. - mruczy do niego. Ignoruje ją i patrzy na mnie, próbując wrócić do naszej rozmowy. - Ja tylko mu podziękowałam za to, że mi dziś pomógł. To był TA, o którym ci dziś opowiadałam. Powiedział mi, że jest wolne mieszkanie w jego budynku… - CO? - Jake podnosi głos, ale zaraz się uspokaja. - Próbujesz mi wmówić, że ten dupek przypadkowo był dziś u ciebie w pracy, a teraz mówi ci o wolnym mieszkaniu w jego sąsiedztwie? Otwieram buzię, żeby mu odpowiedzieć, ale ta idiotka znów nam przerywa. - Czy coś nie tak, Jake? Mogę jakoś pomóc? - mruczy niewinnie, falując rzęsami. Ogarnia mnie wściekłość i dzieje się coś, o czym nie myślałam, że jest możliwe. Wstaję. Wszyscy dookoła milkną, czekając na rozwój wydarzeń. Logan i Jake w jednej chwili są na nogach. Podchodzę do niej i spoglądam w twarz. Lucy, o której nawet nie wiedziałam, że przyjechała, jest tuż obok mnie. - Przestań pieprzyć go wzrokiem - wyrzucam z siebie, celując w nią palcem - Ja cały czas tu jestem. Czy wiesz, jak wielki brak szacunku mi okazujesz? - kipię ze złości, wskazując na siebie. - Taa, ty pieprzona dziwko. - Lucy krzyczy obok mnie, a Cam wybucha śmiechem i obejmuje ją. - Mam już dość dziewczyn takich jak ty, które myślą, że mogą mieć to, co do nich nie należy. - Pierdolona dziwko. - krzyczy Lucy, jest pijana. Kocham narąbaną Lucy! -Uspokój się suko. - Suko? - Suko? - powtarzamy razem z Lucy. - Taaa. - mówi Dziwka wstając. - Nie jestem jedyną, która na niego patrzy, więc o co ci chodzi? - Bo on jest mój. - krzyczę. - I jeśli jeszcze raz zobaczę, że się na niego gapisz, to następną rzeczą jaką ujrzysz będzie moja pięść przed twoją twarzą. Łapiesz? - Przysięgam na Boga, Micky. - Lucy zamierza się na nią, a Cam udaje, że próbuje ją powstrzymać, ubawiony jej stanem. - Potnę tą dziwkę dla ciebie. Puść mnie, Cam. Puść mnie! - krzyczy, próbując się uwolnić z jego uścisku. Dziwka odchodzi i wszyscy wybuchamy śmiechem. Nie wiem jak ta sytuacja z dramatu zmieniła się w komedię, może dzięki Lucy albo, dlatego, że wszyscy jesteśmy nawaleni. Jake obejmuje mnie za ramiona. - Jestem teraz cholernie nakręcony. - mówi.

*** Jake zaskakuje wszystkich pojawiając się na scenie do karaoke. Trzyma mikrofon w dłoni i stoi ze spuszczoną głową, rumieniąc się. Odchrząkuje i mówi do mikrofonu. - To dla mojej dziew- - zatrzymuje się widząc, że wytrzeszczam oczy, bo nie jestem. Mam na myśli, że jego dziewczyną, jeszcze nie. I to nie jest w porządku w stosunku do niego.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Nie jestem na to gotowa, ale nie jestem też gotowa na to, żeby on ruszył dalej. - Chciałem powiedzieć mojej Kayli. Po prostu mojej Kayli. Mojej. - uśmiecha się lekko i to jest tak cholernie urocze. I wtedy zaczyna grać muzyka. A my wybuchamy śmiechem. To One Direction… Zaczyna śpiewać piosenkę i jest taki seksowny, jego akcent ujawnia się w pełni, a ja chcę go tak bardzo. Naprawdę chcę. Całą sobą. I mam nadzieję, że któregoś dnia będę mogła mu to oddać. Kiedy wracamy do domu, idę prosto do pokoju i przygotowuję się do łóżka. Staje za mną i całuje moje nagie ramię, tak delikatnie, że przez chwilę myślę, że sobie to wyobraziłam. - Kayla. - patrzy na moje odbicie w lustrze. Zamykam oczy. - Mmmm? Odwraca mnie i całuje w czoło. Łapie mnie w talii i podnosi na blat, jego policzek leży na moim ramieniu. Rozsuwa mi nogi i staje pomiędzy nimi, ale nie robi nic więcej. Patrzy na mnie, jakby widział mnie po raz pierwszy i łzy zbierają się w jego oczach. Nie wiem o czym myśli ani co czuje, więc odwracam jego czapkę i biorę twarz w dłonie. - Co się dzieje, Jake? Odchrząkuje i odwraca ode mnie wzrok. Jake? - próbuję ponownie. Mówi tak cicho, że ledwo go słyszę. - Czy ty, wiem, że o tym nie rozmawialiśmy i dużo się zmieniło. Chodzi mi o to ognisko… od tego czasu nie było między nami jak przedtem. ponownie odchrząkuje. - Czy ciągle jesteś moja? Jesteś moją Kaylą? Nie wiem, co mu odpowiedzieć. Nie wiem kim jestem. Ale wiem, że nie chcę być kogokolwiek innego. - Jeśli ciągle mnie chcesz. - szepczę. Oddycha z ulgą. - O wiele więcej niż tylko chcę, o wiele, wiele więcej.

*Jake* - Śpij dziś ze mną. - proszę ją. - Co? - wytrzeszcza oczy. Śmieję się. - Nie o to mi chodzi, po prostu śpij. Brakuje mi ciebie w moich ramionach. Tak bardzo mi ciebie brakuje, Kayla. Chcę, żebyś była blisko. - Okay. - mówi, uśmiechając się do mnie. Siada obok mnie, na krawędzi łóżka. Obydwoje milczymy, myśląc. Po raz pierwszy od ogniska będziemy spać razem. - Kayla. - odchrząkuję. - Musisz coś dla mnie zrobić. - Wszystko. - szepcze. - Wiem, że chcesz się wyprowadzić i masz ku temu powody, i ja to szanuję. przerywam i biorę kilka oddechów, nie chcę brzmieć na złego, czy wkurzonego, kiedy przejdę

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

do rzeczy. - Tylko… proszę cię… Nie przeprowadzaj się do mieszkania obok tego kolesia... Ja… nie ufam mu, on chce ciebie. - Jake. - Nie, Kayla. Wiem, że jesteś naiwna kiedy chodzi o te rzeczy, on chce ciebie, a ja… jesteś… - Jake, przestań. Nie zrobię tego. Nie mogłabym. Wiem jak się z tym czujesz i nie zrobiłabym ci tego. Szanuję twoje uczucia i nie zrobiłabym nic, co mogłoby sprawić, że zaczniesz wątpić w moje. Biorę ją za rękę i całuję wnętrze dłoni. Jak jakiś pajac mógł ją mieć i potraktować jak gówno, nigdy tego nie zrozumiem. Będę najszczęśliwszym idiotą pod słońcem kiedy w końcu pozwoli mi się kochać.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Rozdział 42 *Jake* Otwieram drzwi wejściowe, a ona siedzi przy stole do jadalni z pudełkiem na buty, ogromną liczbą czasopism i rzeczami do robótek ręcznych przed nią. - Co robisz? Dekupaż49? Przygląda mi się z ciekawością i zaczyna się śmiać. - Co? – mówię. – Mama przeszła przez fazę robótek ręcznych, gdy była w ciąży z Juju. A tak poważnie to, co robisz? Upuszczam torbę ze sprzętem obok drzwi wejściowych i podchodzę do niej. Ma przed sobą masę czasopism dla małolatów. Wycina z nich obrazki, Justina Biebera, One Direction, kilka postaci kolesi z tych filmów o wampirach i tych, gdzie dzieciaki zabijają siebie nawzajem. Patrzę na nią przez długi moment. Odwzajemnia moje spojrzenie. - Nie jedziesz w prześladowczą podróż samochodem z Heidi, prawda? – pytam poważnie. Śmieje się. Podchodzę do lodówki, by wyciągnąć butelkę wody i wracam do niej. Siadam obok niej na krześle, a ona wstaje i siada na mnie. Nie rozmawialiśmy o tym co wydarzyło się w noc imprezy bractwa Logana. Nie uczyniliśmy niczego oficjalnym i nadal się nie całowaliśmy. Ta część dotycząca całowania doprowadza mnie do szaleństwa50. Nie mam nic przeciwko wszystkiemu innemu. Śpimy w moim łóżku każdej nocy i lubimy siebie nawzajem nawet więcej niż bardzo, to jest dla mnie teraz wystarczające, ale nie na wieczność. Wkrótce będziemy musieli o tym porozmawiać. Kładę rękę na jej talii, a ona owija ramiona wokół mojej szyi. - Jakie są twoje plany na jutro? – szepcze. - Spędzenie dnia z tobą? Uśmiecha się, ale uśmiech nie sięga jej oczu. - Co się dzieje, Kayla? Czy coś się stało? Schodzi ze mnie i siada z powrotem na swoim krześle. Podnosi nożyczki i zaczyna ciąć czasopisma ponownie. Jest cicha, a ja pozwalam jej taką być. Bo znam tę jej stronę. Zdobywa się na odwagę, by mówić. Więc czekam. - Jutro są urodziny Emily. – mówi cicho, odkładając nożyczki, a następnie podnosząc na mnie wzrok, łzy wypełniają jej oczy. Kurwa. Przyciągam jej krzesło bliżej swojego, a następnie podnoszę ją i tulę, tak jak robiłem to dawniej. - Dawniej robiliśmy tę rzecz, jako rodzina, jako tradycję. Co roku drugiego stycznia, siadaliśmy i wykonywaliśmy sami te pudełka. – wskazuje na pudełko po butach. – Przyklejaliśmy na nie rzeczy, które przypominały nam ten rok. To, czym w tamtym momencie się interesowaliśmy, chłopcy, filmy, piosenki, cokolwiek. Zostawialiśmy otwarcie na górze, tak jak w skrzynce na listy, i składowaliśmy je w kuchennej spiżarni. Ilekroć ktoś zrobił coś 49 50

Technika zdobienia przedmiotów wzorami wyciętymi z papieru lub papierowych serwetek. Nie tylko ciebie koleś :/

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

wartego zapamiętania, pisaliśmy to na rozkładanej kartce pocztowej i wkładaliśmy do pudełka. Nawet, jeśli nie było to warte zapamiętania… po prostu, nie wiem, cokolwiek, naprawdę. Gdy na przykład ktoś zrobił coś miłego lub rozśmieszył cię. Rzeczy takiego rodzaju. Pamiętam, że jednego roku włożyłam kartkę do pudełka Emily, gdy zobaczyłam jak dłubała w nosie i to zjadła. – śmieje się, ale to smutny śmiech. - Zaczęliśmy, kiedy miałam około 5 lat, a pudełka Emily, gdy też była jakoś w tym wieku. – łzy spływają w dół jej twarzy i wycieram je moimi palcami. Próbuję oddychać przez gulę w gardle, ponieważ nie chcę, żeby zobaczyła jak płaczę. Nie chcę, żeby wiedziała jak łamie mi się serce w tej chwili. Jak bardzo chciałbym, abym mógł to naprawić, ten ból, który musi dźwigać wszędzie, każdego dnia. - Każdego roku w nasze urodziny, mogliśmy je otworzyć i przeczytać liściki. To były jak lata warte zdziwień i wspomnień w jednym. Zawsze otwieraliśmy je przy obiedzie w nasze urodziny i czytaliśmy je jeden po drugim. Nie miało to znaczenia, że trwało to godzinami. Śmialiśmy się i płakaliśmy przy każdym jednym liściku. – jest cicha, tak jakby sobie przypominała. - To brzmi jak cudowna tradycja. – mówię, ściskając ja mocniej. - Była taka tylko dla taty i Emily. Mama nie dostała swojego. – kontynuuje. Muszę odchrząknąć. – Dlaczego nie? - Ponieważ tata powiedział, że każdego dnia powinniśmy traktować mamę tak jakby to były jej urodziny. Że znaczyła, była i zrobiła tak dużo dla naszej rodziny, że powinniśmy ją doceniać w każdej sekundzie każdego dnia. Tata zrobił dla niej specjalne pudełko zrobione z plastiku. Pisaliśmy liściki do niego, ale było ich tak wiele, że czytała je raz w tygodniu. Duża ich ilość pochodziła od taty, przypominających jej o tym jak bardzo ją kochał i doceniał ją. Kilka było ode mnie i Emily. Pisałyśmy głupie rzeczy, ale zawsze miałyśmy je na myśli. Coś w stylu, dziękuję za upranie mojego stroju do bejsbolu lub do tańca lub dziękuję za dodawanie mi otuchy i pomaganie w zadaniu. Była cudowną kobietą i tata miał rację. Zrobiła dla nas tak dużo. Jestem szczęśliwa, że mogła dowiedzieć się raz w tygodniu, co czuliśmy. Oboje teraz płaczemy, nie patrzymy na siebie, ale za siebie. Ja, próbując wyobrazić sobie jej życie. Ona, wspominając je. - Przechowywaliśmy stare z poprzednich lat w garażu. Pożar strawił je wszystkie. Ten sukinsyn zabrał tak wiele lat miłości, wspomnień i śmiechu. – szlocha teraz, gdy ogarnia ją złość. – Cholernie go nienawidzę, Jake. Tak bardzo go nienawidzę. I cholernie tego nie rozumiem, dlaczego? Dlaczego po prostu nie mógł ich wypuścić. Moi rodzice nie zrobiliby nic, gdyby po prostu ich wypuścił. To nie tak… - pociąga nosem i musi wziąć kilka głębokich oddechów, a ja siedzę i pozwalam jej czuć, ponieważ nigdy nie mówiła w ten sposób. Była smutna, zraniona, ale nigdy nie była zła. – To nie tak, że odwrócił się, a oni tam byli i zaczął strzelać. To był jeden strzał dla każdego, prosto w głowę. Musiał wiedzieć, co robił. Płacze we mnie teraz. Łzy przesiąkają przez mój sweter, a ja ją trzymam. Ponieważ to wszystko, co mogę zrobić. Gdy nasze łzy przestały płynąć, odchylam ją tak, że mogę na nią spojrzeć. Duże brązowe oczy Bambi patrzą w moje. - Co mogę zrobić, żeby pomóc? Pociąga nosem i wręcza mi masę czasopism. – Przebrnij przez te i wytnij cokolwiek, co według ciebie podobałoby się dziesięcioletniej dziewczynce. Idę zrobić herbatę.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

*Mikayla* Kiedy przynoszę herbatę do stołu, Jake’a tam nie ma. - Gdzie jesteś? – krzyczę do reszty domu. - Poczekaj, będę za sekundę. Siadam i czekam na niego. - A co z tym, możemy to przykleić? – wręcza mi zdjęcie przedstawiające mnie i naszych przyjaciół na ukończeniu szkoły. Jestem w środku, a on i Logan po drugiej stronie, inni wokół nich. Jake trzyma ręce wokół mojej talii, a Logan wokół mojej szyi. Wszyscy robimy głupie miny, zezujemy, wystawiamy języki i robimy rogi sobie nawzajem, a Cam udaje, że bierze na plecy Lucy. Ja i Jake po prostu patrzymy na siebie z szerokim uśmiechem na twarzy. - Pomyślałem… nieważne, to był głupi pomysł. – mówi, ruszając z powrotem w dół korytarza. Zatrzymuję go, chwytając za ramię. – Jake, to wspaniały pomysł. - Tak? - Tak. – biorę zdjęcie z jego rąk. - Myślisz, że polubiłaby nas? Myślę o tym przez chwilę. - Nie, Jake, polubiłaby ich. Chociaż ciebie, pokochałaby. – Tak jak ja.

*** *Jake* Ktoś puka do drzwi. Jesteśmy w moim łóżku, a Kayla jest owinięta wokół mnie. Jest idealnie. Więcej pukania do drzwi. Kayla jęczy i przywiera do mnie ciaśniej, więc jej pozwalam i oddaję uścisk. Jest taka ciepła. Więcej pukania. Kurwa. Mogłem wypowiedzieć tę część na głos. Wyskakuję z łóżka i wciągam na siebie spodnie dresowe i bluzę z kapturem. Wychodzę z sypialni, zostawiając Kaylę, by przespała ranek, zanim pojedziemy na cmentarz. Więcej pukania. - Idę! – Kurwa. To ten dupek James. Przy moich drzwiach wejściowych. Co do cholery? - Hej – spogląda za mnie. - Śpi, dupku. Czego chcesz?

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Pociera dłonią bok swojej twarzy. Podnosi kilka kwiatków, które trzyma w ręce. – Proszę. – mówi do mnie. - Yyy… dzięki? – odpowiadam, biorąc je. - Kurwa. – wkłada ręce do przednich kieszeni. – To tak kurewsko niezręczne. - Nie pierdol. – mówię ze śmiertelną powagą. Wypuszcza duży oddech, co powoduje, że jego policzki się nadymają. Na zewnątrz jest zimno i naprawdę nie wiem, co do cholery on tutaj robi, więc zaczynam zamykać drzwi. - Poczekaj. – mówi. Więc czekam. - Wiem, że dziś są urodziny Emily. Jej tata… każdego roku na urodziny kupował im kwiaty. Tulipany, dokładnie mówiąc. Emily dostawała różowe, Micky żółte, a Denise czerwone. – spogląda w dół i kręci głową. Badam go wzrokiem ze zmarszczonymi brwiami. Podnosi wzrok. – Tulipany, one… to je Kevin dostarczył Denise przypadkowo… to… dlatego… - milknie. Rozumiem, co mówi. - Dlaczego mi to mówisz? – pytam go. - Ponieważ tym teraz jesteś. – wzrusza ramionami. – Jesteś dla niej wszystkim. Kiwam głową, dziękując mu przed zamknięciem drzwi. Pokonuję drogę do sypialni, a Kayla siada prosto. Widzi kwiaty w mojej dłoni i jej oczy rozszerzają się na sekundę, zanim świta w nich zrozumienie. - Od Jamesa? - Taa. – wzdycham, podając je jej. – Ale od teraz, będą zawsze tylko ode mnie. Całuję jej czoło, zanim wskakuję pod prysznic.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Rozdział 43 *Mikayla* Spędziliśmy większość ostatniej nocy na pisaniu rzeczy na rozkładanych kartkach pocztowych, by włożyć je do urodzinowego pudełka Emily. Niektóre z nich były głupkowate i zabawne, a parę szczerych i prawdziwych. Jake włożył kilka swoich do środka, nie pozwolił mi zobaczyć, co na nich było. Teraz jesteśmy na cmentarzu. To pierwszy raz, kiedy byliśmy tu od pogrzebu. Wiem, że powinnam częściej go odwiedzać, ale to po prostu boli. Jake całuje mnie w czoło, następnie wraca do ciężarówki, by dać mi kilka minut sam na sam z nią. Czuję się trochę dziwnie mówiąc do nikogo, więc po prostu umieszczam pudełko na jej nagrobku i siadam z nią na chwilkę. Zanim odchodzę, wyciągam list, który napisałam, kiedy Jake zasnął i wsuwam go do środka.

*** Kochana Emily, Po pierwsze, kocham cię i bardzo za tobą tęsknię. Dzisiaj miałabyś 10 lat. Zgaduję, że to trochę trudne pisać o rzeczach, które zrobiłaś, które dawniej robiłyśmy, więc wydaje mi się, że napiszę o tym, o czym rozmawiałybyśmy, jeśli nadal byłabyś blisko. Nie wiem jak sprawy się toczą, ale jestem pewna, że wiesz o Jamesie i Megan. Nie przejmuj się, ze mną w porządku. Emily, spotkałam chłopaka, i zakochałam się. Tak głęboko, że to aż boli. Ma na imię Jake i jest bardzo uroczy, pokochałabyś go. Wszyscy byście to zrobili. W pewnym sensie tata już to zrobił. Jake odzwierciedla wszystko, o czym opowiadają ci książki na temat tego jacy powinni być chłopcy. I jeśli nadal byś tu była, powiedziałabym ci, że nie powinnaś poprzestawać na niczym mniejszym niż Jake Andrews świata. Ponieważ oni istnieją, i nie tylko w baśniach. Mam też nowych przyjaciół. Pokochałabyś Heidi, kocha Justina Biebera prawie tak samo jak ty. Oni wszyscy troszczą się o mnie. Naprawdę troszczą się o mnie. Byli tam dla mnie, gdy nie było nikogo innego. To boli, że nigdy nie poczujesz uczuć lub nie doświadczysz rzeczy, które powinien mieć każdy. Kiedy zakochasz się pierwszy raz lub będziesz miała złamane serce. Nigdy nie będziesz miała pierwszego pocałunku lub motylków na pierwszej randce. Pierwszego razu, kiedy chłopak weźmie cię za rękę lub będzie trzymał cię w ramionach. Nigdy nie poznasz uczucia powiedzenia komuś, że go kochasz lub usłyszenia od kogoś, że cię kocha.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Najgorszą rzeczą jest to, że nigdy nie poznasz uczucia zakochiwania się. Zakochiwania się w kimś, i nie mam na myśli miłości, ale mam na myśli Miłość Miłość. Miłość mamy i taty. Miłość, która jest tak natychmiastowa, intensywna i prosta, jak gdyby wszystkie siły świata zderzały się ze sobą, a los pchał cię i jesteś tam, naprzeciwko osoby, która jest częścią ciebie. Jakby świat wirował wokół ciebie, a twoje serce wybuchało i nie chcesz niczego innego w całym wszechświecie, tak długo jak możesz być z tą osobą przez cały czas, a kiedy z nią nie jesteś po prostu o niej myślisz dotąd, aż twój umysł jest strawiony i to jest tak jakbyś się dusiła i topiła, ale w ten dobry sposób, ponieważ to twoja miłość, która jest wokół ciebie. Boże, nawet nie mogę zacząć, by ci opowiedzieć… po prostu chciałabym, żebyś też mogła to poczuć. Więc kiedy znalazłabyś swojego Jake’a Andrews, wiedziałabyś. Wiedziałabyś jak to jest stać naprzeciw swojej wieczności. -Kayla

*** *Jake* Emily, jeśli jesteś w połowie taką osobą, jaką jest twoja siostra, też bym cię pokochał. Jesteś super słodka. Miałbym wiele pracy z twoim tatą, by odpierać wszystkich chłopaków w twojej przyszłości. Moja siostra Julie mówi, że jesteś jedną z najzabawniejszych osób, które kiedykolwiek poznała. To wiele mówi, biorąc pod uwagę fakt, że zna mnie. Ha Ha. One Direction jest o wiele lepsze niż Justin Bieber. Nie martw się w ogóle o nią. Obiecuję zawsze się nią opiekować. Jest moim wszystkim. I kocham ją tak bardzo. Z miłością, twój przyszły Szwagier. (Trzymaj kciuki)

*** *Mikayla* - Hmm, czy jest jeszcze coś co robiliście w jej urodziny? – pyta Jake, gdy przekręca kluczyk w stacyjce i czeka aż ciężarówka się rozgrzeje. - Nie bardzo, to znaczy… Megan… zabierałyśmy ją na lody, a następnie na obiad, gdzie robiliśmy tę rzecz z ujawnianiem pudełek. - Cóż, zatem lody? – uśmiecha się do mnie, przyciągając mnie bliżej na siedzeniu i całując moje czoło. Uśmiecham się i potakuję.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

*** - Tęsknisz za nią? Nie Emily, mam na myśli Megan. Myślisz o niej? – Jake płaci za nasze lody i siadamy w kabinie51. Myślę przez sekundę. – Tak, wiesz co? Naprawdę tęsknię. Byłyśmy najlepszymi przyjaciółkami od piątej klasy. Zawsze myślałam, że stracenie jej będzie jak stracenie kończyny. Myślę, że ostatecznie wybaczyłabym jej, tak jak zrobiłam to w przypadku Jamesa. Jednak nie sądzę, że mogłabym to zrobić teraz. To znaczy, gdzie do diabła była? Nawet jednej rozmowy telefonicznej, żadnej wiadomości, Facebooka, emaila, czegokolwiek. Nawet, gdy umarła moja rodzina. Nic. - Pytałaś Jamesa? To znaczy o nią, dlaczego jej nie było? – pyta. - Nie, nie sądzę, że jest jakiś odpowiedni powód. Masz jakiś? - Nie, nawet jednego.

*** Kiedy jedziemy z powrotem do domu, widzę znak do wynajęcia przed blokiem mieszkalnym i proszę Jake’a, żeby się zatrzymał, żebym mogła się rozejrzeć. Do tej pory zaoszczędziłam wystarczająco pieniędzy na zabezpieczenie finansowe i czynsz za pierwsze miesiące. Lokalizacja jest dobra, jest wystarczająco blisko do kampusu, tak, że mogę złapać autobus, a wkrótce mam nadzieję będę miała samochód. Mieszkanie samo w sobie jest dosyć okropne, ale z kilkoma meblami i przyzwoitym tapetowaniem może będę w stanie uczynić je moim mieszkaniem. To sprawia, że dom Jake’a wygląda jak pięciogwiazdkowy hotel.

*** Opuściliśmy dom wcześnie rano by jechać na cmentarz, a potem spędziliśmy większość dnia u rodziców Jake’a. Dwugodzinna jazda tam i z powrotem wykończyła nas, więc tak szybko jak dostajemy się do domu uderzamy do łóżka. Spędziliśmy każdą noc w łóżku Jake’a od czasu tej imprezy bractwa. Nadal mnie nie pocałował i nie wiem, dlaczego. Kiedy wychodzę z łazienki, siada prosto w łóżku, bez koszulki, koce są zwinięte wokół jego talii. Wchodzę pod pościel, kładę głowę na poduszce i patrzę na niego. Spogląda w dół na mnie i uśmiecha się. Ale to smutny uśmiech. Próbuję oddać mu uśmiech, ale w jego oczach jest ból, który próbuję rozszyfrować. Więc po prostu gapię się na niego, a on na mnie. To wygląda na najdłuższy czas, kiedy próbujemy się porozumieć bez rozmawiania. Nie wiem, co myśli. 51

Chodzi o taką w restauracji 

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Wiem, że to nic dobrego. I prawie nie chcę wiedzieć. Ponieważ im dłużej gapię się na niego tym smutniej wygląda, robię to tak długo, aż ostatecznie łzy zaczynają wypełniać jego oczy i musi odwrócić wzrok. Przełykam gulę w gardle. Nie chcę rozmawiać. Nie chcę pytać go, co mu jest. Ponieważ kurewsko się boję. Że nadszedł czas, kiedy to wszystko się skończy. Że powie mi, że nie chce mnie tutaj. Lub w ogóle mnie nie chce. Ból występuje w kąciku moich oczu, gardle i za nosem od próby powstrzymania łez i szlochu, który rozrywa mnie, by się przebić. Ale odmawiam usłyszenia jego następnych słów. Nie chcę ich słyszeć, ponieważ w sekundzie, w której wyjdą z jego ust, to wszystko będzie skończone i nic mi nie zostanie, żadna pierdolona rzecz. Odchrząkuje, a ja zamykam oczy. Życząc sobie, żeby wszystkie życzenia na całym cholernym świecie dotyczyły tego, by to się nie działo. - Co my robimy? – mówi tak cicho, że prawię go nie słyszę. Wypuszczam oddech, o którym nawet nie miałam pojęcia, że go wstrzymywałam. - Co? – skrzeczę. - Przepraszam, Kayla. – mówi, a ja przesuwam się, by wyjść z łóżka zbyt zakłopotana byciem z nim w sposób tak intymny, kiedy mi powie, że my, czymkolwiek byliśmy, skończyliśmy. - Hola, gdzie idziesz? – mówi, przyciągając mnie do siebie. – Musimy o tym porozmawiać. Panikuję i wydostaję się z jego uścisku. – Nie mogę. – Moje oczy wciąż są zamknięte, ponieważ nie chcę widzieć jego pięknej twarzy. – Nie chcę tego usłyszeć, Jake, proszę. – błagam, gdy biegnę do swojego pokoju przez korytarz. Podąża za mną. - Co się dzieje? – Zmartwienie zabarwia jego głos, ale nie mogę na niego spojrzeć. - Ja po prostu… przepraszam. Wiem, co zamierzasz powiedzieć i nie chcę tego usłyszeć. Po prostu nie… nie mogę. Nie dzisiaj Jake, proszę. – prawie hiper wentyluje. - O czym tym mówisz, Kayla? – jego ręce są na mojej twarzy, przyciągając mnie, sprawiając, żebym była z nim twarzą w twarz, ale moje oczy są ciasno zamknięte i odmawiam spojrzenia na niego. - Kayla! Co myślisz, że tutaj się dzieje? - Jake, proszę… - poddaję się bólowi i upadam na kolana, a on robi to samo. – Nie chcę być tą zdesperowaną, złamaną dziewczyną, która cię potrzebuje. Dlatego potrzebowałam znaleźć sobie inne miejsce do mieszkania, ale czekałam zbyt długo, a teraz ty nie chcesz mnie tutaj i przepraszam. Tak bardzo, bardzo przepraszam.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Jestem szlochającym bałaganem, łzy płyną tak szybko, że nie mam czasu ich wycierać. W mojej głowie czuję pulsowanie, a serce boli tak cholernie mocno, że jestem pewna, że zamierza przedrzeć się przez moją klatkę piersiową i upaść na podłogę. Siedzę z podkulonymi kolanami, a mój podbródek spoczywa na nich, ręce są wokół głowy, mając nadzieję, że zewnętrzny świat zostawi mnie w spokoju na jedną przeklętą minutę, tak żebym mogła zebrać siłę, wstać i stawić temu czoła. Siedzę i płaczę, i siedzę, i płaczę bardziej, dotąd, aż nawet nie wiem jak długo tam siedzę płacząc, aż cisza owładnęła pokój, łzy wyschły i w końcu zdobywam się na odwagę, by spojrzeć w górę. A on tam jest, obserwując, czekając. Na tą głupią małą dziewczynkę, żeby się wreszcie kurwa uspokoiła, tak żeby mógł mieć z głowy to gówno. I wtedy znowu zaczynam płakać. - Przestań! – mówi, wystarczająco mocno, żebym posłuchała i zrobiła to. - Co do cholery kiedykolwiek zrobiłem, byś poczuła, że nie chcę cię tutaj? Lub nie chcę cię w ogóle? – pyta. Zranienie i zdezorientowanie są słyszalne w jego głosie. - Boże, Kayla. – zaczyna. – Trzymałem buzię zamkniętą, ponieważ wiedziałem, że to było dla ciebie ważne. Ty, robiąc wszystko po swojemu lub cokolwiek, ale to nie to, czego chciałem. Nawet przez pierdoloną sekundę. I powinnaś to wiedzieć, nawet beze mnie mówiącego ci to, powinnaś to czuć. Nie pokazałem ci, co czułem do ciebie? Nie byłem jasny w sposób, w jaki zachowywałem się w stosunku do ciebie? Nie wiem, co mógłbym jeszcze powiedzieć lub zrobić właściwie bez wyjawienia i wypowiedzenia tych słów. Przesuwa nas, by nas ulokować, więc siedzę na nim okrakiem, a jego ramiona są wokół mnie i nie możemy być już bliżej siebie. - Mikayla, to byłaś ty, która chciała opuścić to miejsce, nie ja. Ty byłaś tą, która chciała znaleźć miejsce gdzieś indziej. To nigdy nie byłem ja. Nie wiem jak mu to wytłumaczyć. Tak, żeby zrozumiał, że to nie chodzi o niego. Zamykam oczy i wypuszczam miarowy oddech. Kiedy je otwieram, patrzę prosto w jego głębokie, niebieskie oczy. – Chcę się upewnić, że sama jestem wystarczająco silna, bez ciebie. Ponieważ od tej nocy, to byłeś ty, tylko ty. Jesteś moim całym światem i muszę się nauczyć być samodzielna i być panią samej siebie, a nie mogę zrobić tego tutaj. - Dlaczego nie? – to błaganie. Jego twarz jest tak blisko mojej, nasze usta prawie się dotykają. Chcę go pocałować. Patrzę na jego usta, następnie z powrotem w jego oczy. Musi wiedzieć, o czym myślę, ponieważ oblizuje usta troszeczkę. Ale zamykam oczy, więc nie jestem kuszona, ponieważ to nie w ten sposób chcę naszego pocałunku. - Po prostu spróbuj. – błaga łamiącym się głosem. Patrzę na niego. Naprawdę, prawdziwie patrzę na niego. I zakochuję się w nim od nowa. - Proszę, Mikayla. Po prostu daj temu spokój do nowego roku. Obiecasz mi?

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Potakuję. Podnosi nas z podłogi i niesie mnie z powrotem do jego łóżka, gdzie mnie trzyma, a ja trzymam jego. - Boże, Jake, lubię cię o wiele bardziej niż bardzo. - Mikayla, minąłem ten etap długi, długi czas temu.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Rozdział 44 *Jake* Minął tydzień, odkąd pojechaliśmy odwiedzić grób Emily, tydzień od tamtej nocy, gdy my… Nie wiem, czym była tamta noc, ale zbliżyła nas do siebie, więc wydaje mi się, że była nam potrzebna. Okazało się, że Kayla zachowuje się jak mała dziewczynka, jeśli chodzi o owady i gryzonie. Zobaczyła mysz i karalucha, i zażądała, żeby dom przeszedł okadzanie i deratyzację, czy jak się to nazywa. Z tego powodu musimy wynieść się na dwa dni, więc zasugerowała żebyśmy pojechali na weekend do domu. Ale ponieważ jestem dżentelmenem, zarezerwowałem dla nas weekend w hotelu. To nic eleganckiego, ale innego i myślę, że tego właśnie potrzebujemy. - Mam nadzieję, że nie myślisz, że ci się dzisiaj poszczęści – uderza mnie łokciem, gdy wyjmuję nasze bagaże z samochodu. - Na wszelki wypadek zamówiłem dodatkowe poduszki – mówię z zadowoleniem. Odwraca się do mnie twarzą, wytrzeszcza oczy i zszokowana otwiera buzię, a lekkie westchnienie opuszcza jej usta. Tak mocno śmieję się z jej reakcji, że aż nie mogę złapać tchu. Kiedy jesteśmy już w pokoju, opieprzam sam siebie za to, że nie zabrałem żadnego alkoholu. Nie potrzebuję go, żeby się dobrze bawić, ale na pewno by nie zaszkodził. Mówię Kayli, że zejdę do baru i spróbuję oczarować obsługę swoim wyglądem i zrzucającym majtki uśmiechem. Jej słowa. Na pewno nie moje. Mówi, że zamierza wskoczyć do wanny. Chcę z nią zostać. Niestety, wykopuje mnie za drzwi. 15 minut później, po rozmowie z barmanem, który okazał się być fanem baseballu i krótkim spotkaniu na zapleczu, wracam do pokoju. Kiedy wchodzę do łazienki, Kayla ciągle siedzi w wannie. - Dobrze się bawisz? – pytam, próbując coś podejrzeć. Piana jest tak wysoka, że nic nie widzę. - Mmmmmm, - mruczy, zamykając oczy. – Powinniśmy kupić taką wannę do twojego domu. - To zdecydowanie da się załatwić – uśmiecham się do niej. – Mogę dołączyć? - Taaa, - przeciąga. – Ja i tak już wychodzę. I tak właśnie robi. Całkowicie naga i ociekająca wodą, a ja siedzę oniemiały, z szczęką w okolicach podłogi, ogromnym wytrzeszczem i ślinotokiem. Jasna cholera. Natychmiast. Robię. Się. Twardy. Zanim do mojego mózgu dociera to, co do fiuta, ona wyciera się i zakłada szlafrok. - czekaj, - zamieniam się w dwunastolatka. Zachowuję się jakbym nigdy wcześniej nie widział nagiej dziewczyny. Szczerze mówiąc, z Kaylą zawsze jest inaczej. Odchrząkuję jakieś tysiąc razy, próbując coś z siebie wydusić, cokolwiek. - Co ty robisz? – niemal na nią krzyczę, bo jestem tak żałosny i nie potrafię się kontrolować. – Zdejmij to. Rozbierz się. Szybko! – Kurwa, czy ja to właśnie powiedziałem? Śmieje się ze mnie, wypycha mnie za drzwi i zamyka je.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Cholera. Stoję tam, z głową opartą o drzwi, czekając aż je otworzy i wyjdzie, a ja będę mógł ją namówić, żeby znowu się rozebrała, jak jakiś dziwak, którym jestem. Muszę ją znowu zobaczyć. Otwiera je, ciągle w szlafroku, który praktycznie z niej zrywam, a raczej próbuję. Ale mój mózg i ciało nie współpracują, bo cała krew spłynęła do fiuta, a ona się ze mnie śmieje. Cholernie się ze mnie śmieje. W końcu udaje jej się mnie odepchnąć i trochę się uspokajam, ale w głowie wciąż jestem jak ten sześcioletni chłopiec, który nie dostał figurki Wojowniczych Żółwi Ninja, o którą prosił i zamierza jęczeć i błagać przez godziny, aż ją dostanie. Jestem takim smarkaczem i muszę ją zobaczyć nago. *** Kiedy w końcu się uspokajam, otwieramy szampana, wypełniamy szklanki lodem, tak jak lubi i pijemy. Nie mija dużo czasu zanim jesteśmy lekko wstawieni i zaczynamy gadać o głupotach. - Czy miałeś małego kangurka tam, w Australii? Wypluwam swojego drinka, bo to jedna z najzabawniejszych rzeczy, jakie w życiu słyszałem.52 - Co? – śmieje się. – Co w tym śmiesznego? Miałeś? – pyta, chichocząc. -Nie – oświadczam stanowczo. – Nie mieliśmy w domu kangurka. One nie plączą się po ulicach i ogródkach, wbrew temu, co wszyscy myślą. Tak naprawdę, jedyny raz, gdy widziałem kangura był w zoo. - Oh, - mówi, ciągle chichocząc. – Więc dlaczego wszyscy tak myślą? To bez sensu. - No, co ty. - Jestem zmęczona – mówi i się przeciąga. Cholera, wiem, że nie będziemy się już dłużej bawić. - Jesteś gotowa do łóżka? – pytam, wstając i odwracając się do torby, żeby zabrać ładowarkę. - Prawie – szepcze za mną. Słyszę jak coś cicho spada na podłogę. I kiedy się obracam, jej szlafrok leży na podłodze, a ona ma sobie seksowny różowy komplet bielizny. Cały z koronki. Niemal całkiem przezroczystej, wszędzie. Różowy kolor kontrastuje z ciemną skórą i przysięgam, że mój penis za chwilę może się złamać. - Jasna cholera – wyduszam. Śmieje się nieśmiało, policzki robią się czerwone i chowa twarz za kurtyną włosów. Podchodzę do niej powoli, bo jej ciało zasługuje na to, by być adorowane, od czubka głowy po palce. Kiedy po nią sięgam moje usta są suche i jestem pewien, że w spodniach mam niezły namiot, ale nie sprawdzam tego, bo nie mogę oderwać od niej wzroku. Dzielą nas już tylko centymetry, jestem tak blisko, że mogę poczuć promieniujące od jej ciała gorąco, podnoszę rękę i zatrzymuję ją tuż przy niej. - Nie wiem, co mam dotknąć najpierw – mówię. Zamyka oczy – Nie ważne, Jake. Po prostu mnie dotknij.

*Mikayla* I to właśnie robi. Czuję, jakby dotykał mnie wszędzie na raz. 52

Osobiście znam lepsze kawały, ale niech mu będzie, A ;P

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Jego dłonie. Jego usta. Wszystko. Wszędzie. Podnosi mnie łapiąc za pośladki, a ja owijam go nogami. Jęczy, kiedy się stykamy, mogę go poczuć i jestem pewna, że on czuje mnie. Przesuwa nas do łóżka i kładzie mnie. Podnosi się i zawisa nade mną przez chwilę, która wydaje się trwać wiecznie i patrzy na mnie, oczy wędrują po moim ciele i jestem gotowa, aby się zakryć, bo jestem odrobinę niepewna i cała odwaga znika, bo mam na sobie tak niewiele i to przed nim. - Boże, Mikayla. Jesteś tak cholernie piękna – jego usta wyginają się z jednej strony. – Czy to jest to, co kupiłaś, kiedy – potakuję. To właśnie ten komplet kupiłam, gdy poszliśmy z Julie na zakupy. – Najwyższy czas, żebym go kurwa zobaczył. Śmieję się a on zrywa koszulkę i spodnie, zostając w samych bokserkach. Kiedy jego ciało unosi się nad moim i czuję skórę przy skórze, gardłowy jęk opuszcza moje usta zanim mogę go powstrzymać. Jego usta całują szyję, a dłonie błądzą po całym ciele, jakby nie mógł się nasycić. Spogląda na mnie. Układa się i przenosi ciężar ciała na łokcie. Nasze biodra są ze sobą złączone. Jedyną barierą są koronkowe majteczki i bokserki. - Tak bardzo jak podoba mi się twój strój i to, że założyłaś go dla mnie, to zdecydowanie wolę, kiedy nie masz na sobie niczego. Kiwam głową na znak, że rozumiem. Powoli i bez wysiłku odpina mój stanik i zsuwa mi ramiączka, całując odkrytą skórę. Kiedy go zdejmuje, zsuwa się niżej, całuje mój nagi brzuch, a palce zaczepia o gumkę majteczek i zdecydowanie może powiedzieć jak bardzo nakręcona jestem, jak mocno go pragnę. Powoli, tak cholernie powoli, zaczyna ściągać moje majtki, dopóki nie spadają na podłogę. Siada na piętach i patrzy na mnie. Jego spojrzenie krąży po moim ciele. Przesuwa się i kładzie obok mnie. Leży na boku, twarzą do mnie. Ja leżę na plecach, mam odwróconą głowę, aby spoglądać mu w twarz. Odsuwa włosy z mojej twarzy i kładzie mi rękę na brzuchu. - Cholera, Mikayla. Będę tego żałował – wydusza. - Czego żałował? – jego dłonie wędrują coraz niżej. Są tak blisko. - Tak bardzo chcę cię pocałować – spogląda na moje usta i oblizuje swoje, zanim wraca do moich oczu. - Więc czemu tego nie zrobisz? - Bo jeśli cię pocałuję, będę chciał cię posmakować, a jeśli cię posmakuję, to będę musiał się z tobą pieprzyć. A jeżeli to zrobię, to będzie oznaczało, że jesteś moja. Kiedy uczynię cię moją, chcę żeby stało się to w naszym łóżku. Nie w pokoju hotelowym… Czy to w porządku? O. Ja. Pierdolę. Jestem taka podniecona, wymyka mi się niekontrolowany jęk i zanim się orientuję, jego bokserki lądują na podłodze a on wciąga mnie na siebie, moje nogi są rozłożone po obu jego bokach,

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

a moje mokre wnętrze jest na jego twardym penisie, a on porusza nami tak, że ocieramy się o siebie, ale nie wchodzi we mnie. To takie intensywne uczucie i wydaje mi się, że łkam z przyjemności. - Boże, Kayla. Chcę cię poczuć – szepcze. Jedną ręką sięga do mojego karku, a drugą trzyma za pupę. Chcę krzyczeć. To takie wspaniałe uczucie. Nie potrafię powiedzieć, czy odgłosy, które wydaję są prawdziwe, czy krzyczę tylko w swojej głowie. I wtedy… Wyciąga swoją głowę, bierze mój sutek do ust i ssie, i liże, o ja pierdolę… Podnosi się, a ja ruszam się w przód i w tył. Nasze intymne rejony ociekają już moimi sokami. Mocno ściska mój tyłek, aż czuję ból, ale dobrego rodzaju. Nie wiem, czy mam zamknięte oczy, cze też świat przestał istnieć. Doznania stają się coraz silniejsze i próbuję się powstrzymać, bo do końca życia chcę się czuć w ten sposób. Jego usta opuszczają moje sutki i przesuwają na szyję, obniżam się na niego, a on porusza się w górę, dotykając miejsc, o których nawet nie myślałam, że można dotknąć. Teraz już wiem, że wszystkie te dźwięki, które myślałam, że są w mojej głowie, wydawałam z siebie naprawdę, bo czuję, że drapie mnie w gardle. - Cholera, Kayla. Jestem już tak blisko – zaczyna się szybciej poruszać i to wystarczy. - O kurwa! – krzyczę, kiedy on wydaje najbardziej męski jęk, jaki w życiu słyszałam. Z jakiegoś powodu ma szacunek dla innych gości hotelowych, bo łapie za tył mojej głowy i przyciska mi twarz do swojej szyi, tłumiąc większość krzyków. Przez cały czas dyszę i jęczę ‘jasna cholera’. Kiedy jest po wszystkim, zaczyna się śmiać. Siadam i pytająco przechylam głowę. - Jesteś tak cholernie głośna, Kayla. Jezu, musimy nad tym popracować.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Rozdział 45 *Mikayla* O. JA. PIERDOLĘ. Żal mi wszystkich dziewczyn, którym nie będzie dane zrobić tego z Jakiem Andrewsem, chociaż raz w życiu. ***

Patrzę na niego ze zmarszczonym nosem, zdegustowanie maluje się na mojej twarzy. - To nie wygląda tak, jak w hiphopowych teledyskach – śmieje się sam do siebie. Następnego dnia, jemy kolację w hotelowej restauracji i z jakiegoś powodu rozmawiamy o klubach ze striptizem. Nie wiem, dlaczego. - Tak więc nie siedzieliście w wyłożonych czerwoną skórą boksach w tych kozackich okularach, wydając kupę kasy? Śmieje się głośno, sprawiając, że inni goście gapią się na nas. - Nie, Kayla, to zdecydowanie nie wyglądało tak. To były raczej obite sztuczną skórą, klejące się krzesła, a wydawaliśmy drobniaki – wzdryga się żartobliwie. Kelnerka podchodzi do nas, żebyśmy mogli zamówić napoje, nie patrzy na mnie, jej spojrzenie przyklejone jest do Jake’a, pieprząc go wzrokiem. - Poproszę piwo, - mówi Jake spokojnie. – A ty, skarbie? Szampan z lodem? Potakuję i uśmiecham się. - Prosimy po dwa, to nasz miesiąc miodowy – mówi do kelnerki, która patrzy na mnie, jakby dopiero sobie uświadomiła, że tu jestem. Dziwka. *** Po więcej niż kilku drinkach udajemy się do pokoju. - O mój Boże. Ten stary koleś to mój profesor literatury, a ta dziewczyna chodzi ze mną na zajęcia – patrzę jak ta parka idzie w naszą stronę, pieszcząc się nawzajem, nie zwracając uwagi na otoczenie. Jake się śmieje. Kiedy podchodzą bliżej, Jake postanawia zachować się przemądrzale i staje im na drodze, więc muszą się zatrzymać i spojrzeć na nas. Próbuje być dupkiem. Kiedy się zatrzymują i patrzą na niego i na mnie, robi się niezręcznie. - Witam, profesorze Greene, - mówię cicho, spuszczając wzrok, chcę się uśmiechnąć, ale mi nie wychodzi, bo Jake jest dupkiem, a ta sytuacja jest dziwna. - Oh! – profesor wydaje się być zaskoczony. Puszcza studentkę i prostuje się, przeczesując włosy ręką. – Witam, panno Jones. Patrzy na mnie i na Jake’a. Jego oczy rozszerzają się lekko. - Nie wiedziałem, że Jake Andrews jest twoim chłopakiem. - Bo nie jest.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Jake spina się obok mnie, a później odchodzi, kierując się do naszego pokoju. Profesor stara się podtrzymać tą dziwną rozmowę, a studentka próbuje się za nim schować. Tak szybko, jak to tylko możliwe, żegnamy się, a ja wracam do pokoju. Kiedy wchodzę do pokoju, on wychodzi z łazienki. - Będę spał na podłodze, więc chcesz sobie wybrać, które poduszki i koc będą twoje? - mówi w przestrzeń. Nie patrzy na mnie. Że co? - Co? - Powiedziałem – - Wiem, co powiedziałeś, Jake. Ale mamy tu ogromne łóżko i to nie tak, że nigdy razem nie spaliśmy. Czy zrobiłam coś złego? - Nieważne, Micky. Po prostu wybierz, żebym mógł iść spać. Jestem cholernie zmęczony. Micky? Nigdy nie mówił do mnie Micky. - Co się stało? Nigdy nie mówiłeś do mnie Micky. - Cóż, może powinienem, czy nie tak zwracają się do ciebie przyjaciele? - Jake – - Nie jestem twoim chłopakiem i nie jestem twoim przyjacielem, więc kim ja do cholery jestem? – krzyczy na mnie. – Kim ja dla ciebie jestem, Mikayla? Powiedz mi, proszę, bo to jasne, że tego nie określiłaś. Spuszczam wzrok i kurczę się w sobie, mając nadzieję, że to się nie dzieje. Bo potrzebuję go, tak bardzo. A on mnie nienawidzi.

*Jake* - Więc? – pytam. - Jake, nie mogę być kimś więcej, nie teraz, jeszcze nie – głos jej się łamie, a łzy napływają do oczu. Nie patrzy na mnie. - Kimś więcej, niż kto, Mikayla? – unoszę się. – Więcej niż przyjaciółką? Jesteśmy kimś więcej niż przyjaciółmi i ty to wiesz. Nie możesz temu zaprzeczyć, z całym tym dotykaniem i uczuciami. Te niewinne pocałunki i trzymanie się za ręce. Ty, - wskazuję na nią. – Siadasz na moich kolanach, gdy tylko masz ku temu okazję. Ubiegłej nocy ujeżdżałaś mojego fiuta? I sprawiłem, że doszłaś? Czy tak zachowują się przyjaciele, Mikayla? - Jake, to bzdura, nie zwalaj wszystkiego na mnie. Doskonale wiesz, że jesteś za to w połowie odpowiedzialny. Nie tylko ja. Nigdy tak nie było. - To nie ja wszystkiemu zaprzeczam, Micky. – wyrzucam ponownie, chcąc to zakończyć. – Ty jesteś tą, która nie potrafi zdecydować, kim jesteśmy. - Bo nie wiem! – krzyczy i wstaje. Jej głos jest ochrypły i łzy płyną z jej oczu szybciej, niż może je zetrzeć. Przygryza wargę tak mocno, że za chwilę przebije skórę. – Nie wiem, co mam ci kurwa powiedzieć, Jake. Wiesz, co do ciebie czuję. Musisz wiedzieć, że ja… - milknie. - Że ty co, Mikayla?

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

- Nie wiem, dobra? – zaczyna chodzić w kółko. Wstaję i patrzę na nią. – Wiem tylko, że nie możemy być razem, nie w ten sposób. To za dużo. Nie jestem gotowa. To za wcześnie i nie jestem na to, kurwa, gotowa – z każdym słowem podnosi głos. Uspokaja oddech i patrzy na mnie. – Ja po prostu, wiedz, co czuję, Jake. Chcę ciebie. Tylko ciebie.

*Mikayla* Natychmiast do mnie podchodzi i przyszpila do ściany. Podnosi mnie za tyłek, a ja automatycznie owijam go nogami w pasie. Całuje moją szyję, obojczyk. Moją twarz. Wszystko oprócz ust. Ciągnę go za włosy, moja głowa opada do tyłu, żeby dać mu lepszy dostęp do szyi, wzdycham i jęczę, już jestem cholernie mokra, i wiem, że może to poczuć. Chcę go tak bardzo. Boże, jak ja go pragnę. Zanosi mnie do łóżka i kładzie na nim. Jego usta przez cały ten czas nie opuszczają mojej skóry. Zaczyna podnosić mój top i siadam, żeby mu pomóc. Nie mam na sobie stanika, a moje sutki są tak twarde, że mogłyby ciąć szkło. Jestem taka podniecona. Kontynuuje całowanie szyi, a jedna ręka obejmuje piersi, delikatnie i z pasją. Krzyczę cicho w przestrzeń. Ustawia się między moimi nogami i jęczę, gdy zaczynamy się razem poruszać. Jego usta schodzą coraz niżej i niżej, aż dosięgają do mojej klatki piersiowej. Całuje moje piersi, najpierw jedną, później drugą, a następnie liże rowek pomiędzy nimi. Tracę kontrolę, gdy jego język przenosi się na sutek, zakrywa go ustami i lekko ssie, a później przenosi się na drugi i robi to samo, liżąc, ssąc i skubiąc. Zaciskam dłonie na kołdrze pod nami, a głowa obraca się na poduszce. Walczę ze sobą, żeby nie zacząć krzyczeć, przyjemność jest Cholernie. Obezwładniająca. Wtedy jego usta suną niżej, język zanurza się w pępku, doskonale wiem, dokąd to zmierza i chcę tego. Tak. Bardzo. Praktycznie łkam w oczekiwaniu. Przesuwa rękę na pasek moich spodni i powoli zaczyna je zsuwać. Moje dłonie wędrują do jego włosów, i nie tak lekko, popycham go niżej, błagając, pragnąc uwolnienia, a wypity alkohol dodaje mi odwagi. - Czego chcesz, Kayla? – pyta. - Co? – mój mózg jest zamroczony tym, co się dzieje pomiędzy moimi nogami. - Czego chcesz? Zatrzymuję się, aby pomyśleć nad tym, o co pyta. – Ciągle nie wiem, Jake. Siada, a moje ciało już za nim tęskni. - Nie potrafię być tym, czego chcesz – mówi, wstając powoli. Skomlę wewnątrz, chcąc, aby wrócił. – Muszę być kimś więcej - mówi, wskazując od siebie do mnie, podkreślając napięcie. – Musisz wybrać. Wszystko, albo nic. Nie mogę. Nie potrafię wybrać. Siadam i zakładam spodnie, narzucam top, zakrywając się. Zaczynam niekontrolowanie łkać. Nie mogę go stracić, ale też nie mogę mu jeszcze oddać wszystkiego, a on zasługuje na wszystko. - Nie mogę, Jake. - Co to znaczy, że nie możesz? Nie możesz wybrać? Czy nie możesz być ze mną? - Tak.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

- Tak, na co? - Minęło sześć miesięcy, Jake. Sześć miesięcy, odkąd moje życie zamieniło się w gówno. Wzdryga się na moje słowa i wiem, że źle je odebrał. Nie chodzi o niego, w żadnym wypadku. - Jake, to nie to – - To może być sześć miesięcy, albo sześć cholernych lat, Mikayla. Twój chłopak wciąż będzie dupkiem, najlepsza przyjaciółka wciąż będzie dziwką, a twoja rodzina wciąż będzie martwa! – wyrzuca. Moje oczy wędrują do jego i już widzę poczucie winy. - Kayla, kochanie, przepraszam. Jestem fiutem. Nie powinienem tego mó – - Idź do diabła, Jake. - Kayla, proszę – teraz to on płacze, a głos mu się łamie. - Wynoś się, Jake! – krzyczę na niego. Wzdryga się, ale podchodzi do drzwi, zamykając je za sobą. Nie wraca przez resztę nocy.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Rozdział 46 *Jake* Zostawiłem Kaylę samą w hotelu. Skończyłem wbijając do akademika Logana i Cama. Pytali, co się stało. Powiedziałem im, żeby spierdalali. Zostawili mnie samego. Jestem na szkolnej siłowni, podnosząc ciężary, próbując pozbyć się złej energii, którą posiadam. Jestem wkurzony. Jestem wkurzony, że spierdoliłem. Że spierdoliliśmy, oboje. Ponieważ to nie tylko ja. Ona też. Oboje powiedzieliśmy to gówno, którego nie mogliśmy cofnąć i myślę, że to właśnie to. To punkt, gdzie wszystko się skończyło. Jestem tak kurewsko zły, ponieważ nawet się nie zaczęło, a ona nie da mi szansy, by spróbować. Będąc chujem i nie koncentrując się na tym co robię, myślę, że wkładam niewłaściwe ciężary na sztangę, ponieważ kiedy chcę je wycisnąć, nie mogę i kurewsko zmagam się ze ściągnięciem ich z klatki piersiowej. - Hola. – słyszę, gdy ktoś podchodzi, by chwycić mnie i umieścić sztangę z powrotem na stojaku. James. Oczywiście, że tak. - Wszystko w porządku, koleś? – pyta. - Nic mi nie jest, dupku. – wypluwam z siebie. Jest zaskoczony przez sekund ę, zanim ściąga słuchawki i zaczyna owijać je wokół swojego iPod’a, jakby był gotowy na długą konwersację. Świetnie, właśnie tego kurwa potrzebowałem. - Ja yyy… - odchrząkuje. Ten koleś jest niezręczny jak diabli. – Słyszałem, że pojechałeś na grób Emily w jej urodziny. Patrzę na niego z ukosa. - Micky mi powiedziała. – oświadcza. Nie obchodzi mnie to. Bierze głęboki wdech i następnie wypuszcza go głośno. - Wiesz, że poprosiłem Micky, żeby za mnie wyszła? O Boże, nie mogę odbyć z nim tej rozmowy, nie teraz. Pozostaję cicho. Kontynuuje. – Zapytałem Kevina, jej tatę, o zgodę zanim to zrobiłem. - No i? – odszczekuję, ponieważ nie wiem, dokąd zmierza ta rozmowa, ale nienawidzę tego, że ją prowadzimy. – Powiedziała nie, prawda? - Taa, zrobiła to. To nie to, co staram ci się powiedzieć, więc skończ z byciem palantem i pozwól mi skończyć. Robię to. - Kevin, on był naprawdę miłym gościem. Kochał swoje dziewczynki bardziej niż cokolwiek. Mój tata, jest poniekąd kutasem, jednym z tych, którym starasz się zaimponować, wiesz? Jak nic, co robisz nigdy nie jest wystarczająco dobre. Pamiętam jego tatę z pogrzebu. Rozumiem. - W każdym razie, Kevin był inny, zawsze cię akceptował. Jego dziewczynki mogły zrobić cokolwiek, a on zawsze by je kochał i dodawał im otuchy. Czekam, aż będzie kontynuował.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

- Kurwa, to, co próbuję powiedzieć to to, że kiedy zapytałem go o pozwolenie, tak jakby patrzył na mnie dziwnie przez parę sekund, przysięgam, że zamierzał powiedzieć nie. Potem klepnął mnie w ramię i powiedział: James, ona ma 18 lat, nie mogę cię powstrzymać. Myślę, że jest trochę młoda, ale miałem 18 lat, gdy spotkałem Denise, więc nie mówię nic. Jestem pewien, że oboje podejmiecie właściwą decyzję i nauczy się kochać cię, jako męża. Odchrząkuje. - Byłem tak kurewsko szczęśliwy, że czuł się z tym dobrze, że nawet o tym nie pomyślałem, aż do później. Że ‘nauczy’ się kochać mnie, jako męża. - przerywa na chwilę, myśląc o swoich następnych słowach. - Teraz kumam, co miał na myśli, Jake. Nie powinna uczyć się mnie kochać w ten sposób, ona po prostu powinna to zrobić. I z jakiegoś powodu Kevin wiedział, że ona tego nie zrobiła. Teraz rozumiem… rozumiem to sposób, w jaki jest z tobą, sposób, w jaki na ciebie patrzy, to tak powinno być. Jakbyś był jedynym. Jesteś tym, Jake. Jesteś tym wszystkim. Jej wiecznością.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Rozdział 47 *Mikayla* Dzwonię do Lucy, by zgarnęła mnie z hotelu i zabrała do domu. Nie miałam wiadomości od Jake’a. Żadnej rozmowy telefonicznej. Upewniłam się nawet, że telefon był w pełni załadowany. Nic. Myślę, że skończyliśmy. Kiedy wjeżdżamy na podjazd, jest tam auto Logana, a on opiera się o nie. - Dupku. – wita go Heidi skinięciem głowy. - Perwersyjna nimfomanko. – odpowiada, ale ona wycofuje z podjazdu. - Gdzie byłaś? – pyta. - Długa historia. Jak on się czuje? - Kto? - Jake. - Co? Nie wiem. - Oh. – pomyślałam, że Jake na pewno będzie z nim. - O co chodzi z Jake’m? – wpatruje się we mnie z zaciekawieniem. - Um, nic. Co tam? Co tu robisz? Nie patrzę na niego, ale czuję, że mnie obserwuje. To niezręczne i niewygodne, więc po kilku sekundach podnoszę wzrok. Nadal mnie obserwuje. Tak więc stoimy tam. Obserwując siebie nawzajem. Przez sekundy, minuty, godziny…, kto wie. Wtedy w końcu przerywa ciszę. - Mama mojego przyjaciela sprzedaje samochód, coś dla twojej kieszeni. Pomyślałem, że zabiorę cię, żebyś go oglądnęła. – wypowiada to, jako pytanie. - Okej. Biorę swój i Jake’a nocny bagaż do domu i upuszczam go wewnątrz za drzwiami wejściowymi, zanim się odwracam i wsiadam do samochodu Logana.

*** - Więc zgarnę cię w środę i zabiorę tam, by go kupić, tak? – pyta Logan.

- Dzięki. – wciąż jestem cicha. Nie mówiłam dużo. Nie pytał ponownie. Jest niezręcznie. Niezręcznie cicho. Wtedy łza spada w dół mojego policzka i wycieram ją szybko. Odwracam się, by na niego spojrzeć.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

- Kocham go, Logan. – mówię. Ponieważ, jeśli nie mogę powiedzieć Jake’owi, zatem ktoś inny musi to wiedzieć. Patrzy na mnie zanim odwraca się z powrotem na drogę. - Nie pierdol. – mówi ze śmiertelną powagą. - Myślę, że skończyliśmy. Kręci głową, nadal patrząc prosto przed siebie. – Wy nigdy nie skończycie. - Jest tym dla mnie, Logan, to znaczy był tym. Moim szczęśliwym zakończeniem. - No i w czym problem? - Nie mogę mu siebie dać. - Co masz na myśli? - Nie mogę być osobą, którą chcę być z nim. Nie mogę dać mu wszystkiego. Nadal jestem złamana i muszę pozbierać kawałki siebie i złożyć je razem z powrotem. Jeśli dam mu siebie, muszę być kompletna. Nie mogę być połową osoby, którą chcę być. Zatrzymuje się na poboczu drogi i gasi samochód. Następnie patrzy na mnie. Co zdaje się trwać całe życie. - Przykro mi, Micky. – mówi. Spoglądam w dół, ponieważ mi też. Tak kurewsko przykro. - Przykro mi, ale myślę, że nie masz racji. Moje oczy rzucają się do jego. - Jake, on widział cię w najgorszym stanie. Był tam, kiedy twoje życie się zmieniło, a twoje serce zostało rozbite na kawałki. Był tam, żeby pomóc ci złożyć kilka z nich z powrotem. Widział to wszystko, Micky. Widział cię w najgorszym stanie i ciągle cię kochał. Prawdziwym, wiecznym rodzajem miłości. Przykro mi, ponieważ myślę, że nie masz racji. Może nie potrzebujesz być kompletną osobą, lub może potrzebujesz. Ale może, on nią jest. Może jest drugą połówką ciebie.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Rozdział 48 *Mikayla* Kiedy wracamy do domu, ciężarówka Jake’a jest na podjeździe. Mocuję się, by otworzyć drzwi i wysiąść zanim samochód całkowicie się zatrzyma. Pędzę, by otworzyć drzwi wejściowe, ponieważ naprawdę, naprawdę muszę go zobaczyć. Muszę mu powiedzieć, że go kocham i muszę z nim być. Tak jak, być z nim. - Jake! – wołam. - Tutaj! - Gdzie? – zatrzymałam się w drzwiach wejściowych, próbując nasłuchiwać skąd woła. - Tutaj! Schodzę w dół korytarza i zaglądam do gabinetu, ale nie ma go tam, następnie zaglądam do swojego pokoju. I jest tam. A świat wokół mnie ciemnieje. Ludzie mówią o zawodzie miłosnym tak jakby to była przenośnia. Ale prawda jest taka, że to jest fizycznie możliwe. Ponieważ czuję to. Czuję każdy jeden kawałek bólu, który za tym idzie. I czuję tak jakbym umierała. Ale nie umieram. Nadal oddycham. To, co mogłoby wydawać się sekundami, ja stojąca w drzwiach do swojego pokoju, dosłownie czuję jakby to było pieprzone całe życie. Ale nie jestem martwa. Po prostu nie otworzyłam oczu. Ponieważ kiedy to zrobię, zobaczę jedyną rzecz, której nigdy w życiu nie chciałam zobaczyć. Biorę dwa głębokie wdechy i wydechy i liczę do 10 w głowie. Kiedy otwieram oczy, widzę swój pokój. Łóżko zostało rozebrane, kołdra i dziecięcy koc zniknęły. Kartonowe pudełka są rozłożone po całym pokoju, kilka jest pustych, niektóre wypełnione są moim dobytkiem. Moja szuflada do kredensu jest otwarta, a Jake pakuje ubrania do jednego z pudełek. To koniec. Chce żebym odeszła. Zniknęła. Z jego domu i z jego życia. Między nami koniec. Moje nogi zaczynają słabnąć, więc zbieram w sobie całą energię, która mi została i siadam na skraju łóżka. Nie patrzę na niego. Nie mogę go widzieć. Siedzę i płaczę. Cichymi łzami. Moja głowa jest pochylona. Ręce ściskają boki materaca. Ramiona zwieszone. Nie mogę stawić mu czoła.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Słyszę, że pakuje więcej moich rzeczy, moje życie. Wszystko, co mi zostało na tym świecie, spakowane w kilka pudełek. Płaczę. Szura nogami do i z pokoju. Biorąc pudełka i torby ze sobą. Płaczę. Ponieważ to wszystko, co mogę zrobić. Kiedy twoje serce zostaje złamane i tracisz absolutnie wszystko, co zostało ci w życiu. Jedyną rzeczą, którą możesz zrobić to płakać. Nie lamentuję. Nie szlocham. Po prostu siedzę w ciszy i pozwalam łzom spadać. Ponieważ w mojej głowie, odtwarzając jak pieprzony film, są wszystkie żale, jakie kiedykolwiek miałam. Każdy moment, w którym powinnam mu powiedzieć. Że był tym. Moim Księciem. Moim Białym Rycerzem. Moim szczęśliwym zakończeniem. Moją każdą pieprzoną rzeczą. Wtedy go czuję, jego obecność przede mną, i jestem zbyt gównianie przestraszona, by otworzyć oczy. Jego dłonie są gładkie, gdy sięgają po moje, podnosząc je, by umieścić je za jego szyją. I wiem, co to jest, to smutne pieprzone pożegnanie, którego nie mogę przyjąć. Więc nie robię nic. Ale wtedy jego ręce są za moimi udami i unosi mnie w powietrze, a mój uścisk wokół jego szyi zacieśnia się, podczas gdy moje nogi automatycznie wędrują dookoła jego talii. Przesuwa nas, idąc, jedna ręka jest za moimi plecami, a druga za głową, jakbym była pieprzonym dzieckiem. Ponieważ jestem nim. Jestem pieprzonym dzieckiem i potrzebuję Mamusi i Tatusia tak cholernie bardzo. Trzymam się go tak kurczowo, jakbym chciała wspiąć się na niego i nigdy w życiu nie puścić, ponieważ nie chcę. Mam na myśli, chcieć go puścić. Bez uprzedzenia, leżę na czyś miękkim, a coś ciepłego przykrywa mnie i wydaje się to takie znajome, ale nie potrafię pojąć, co to jest i nadal nie chcę otworzyć oczu i stawić czoła rzeczywistości. W następnej sekundzie leżę na boku, a on jest przede mną. Jego ramiona tak ciasno owinięte wokół mnie, że ciężko mi oddychać. Ale oddycham pomimo tego, ponieważ chcę poczuć się żywa w tej chwili. W ostatnich kilku chwilach, które mamy razem, chcę zapamiętać każdą jedną cząstkę jego. Więc otwieram oczy, a on tam jest. Jesteśmy w jego łóżku. Pod moją kołdrą. Otoczeni przez pudełka z moimi rzeczami. Scałowuje łzy, które spadają na całą moją mokrą twarz. Następnie patrzy na mnie, naprawdę patrzy na mnie. A wtedy jego usta są na moich53, a moje oczy zamykają się, bo to doznanie jest obezwładniające. Na początku nie ruszają się, jakbyśmy byli tylko tam połączeni, czekając na iskry dotyku, by zaskwierczały. Ale po kilku chwilach, otwiera je nieco i nasze usta zaczynają się poruszać. Jak pieprzona doskonała symfonia. Jego ręce są wokół mnie, a moje dłonie ściskają jego koszulkę i wtedy jego język dotyka lekko moich ust, a ja jęczę z przyjemności. Kiedy nasze języki dotykają się po raz pierwszy, widzę biel za oczami. I wiem. Rozumiem. To, że moja mama miała cholerną rację na temat tej chwili. 53

Oto nastąpił ten moment :D 49 rozdziałów czekania 

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Przywieramy do siebie i całujemy się, ustami, językami i z taką cholerną pasją, że nie wiem czy którekolwiek z nas właściwie oddycha. Jake Andrews był w błędzie. W takim błędzie. Nie musiał tego robić, by uczynić mnie swoją. Byłam jego w momencie, gdy poprosił mnie, bym wprowadziła się z nim tutaj. W momencie, gdy trzymał moją dłoń na pogrzebie. W momencie, gdy zabrał mnie do domu, kiedy nie miałam gdzie się podziać. Byłam jego w momencie, gdy trzymał mnie, podczas gdy płakałam na tyłach ambulansu. Gdy był moją siłą, kiedy nie miałam nikogo. Byłam jego w momencie, gdy odchrząknął, a ja uniosłam wzrok na niego ze łzami w oczach, w tym małym korytarzu na zewnątrz toalet w restauracji. I wiedziałam to, wiedziałam to, gdy byliśmy w Walmarcie i mocowałam się z jego krawatem, że to była dokładna chwila, w której wiedziałam, że to natychmiastowe uczucie, które miałam, oznaczało, że stałam naprzeciw mojej wieczności. Całujemy się tak długo, że nasze usta zaczynają boleć. Kiedy w końcu rozdzielamy się, wpatrujemy się w swoje oczy. Rozmawiając, bez mówienia. Ale coś musi zostać powiedziane, ponieważ nigdy nie chcę przeżyć kolejnego dnia, bez niego wiedzącego o tym. - Jake, kocham cię o wiele bardziej niż bardzo. I wtedy całuje mnie ponownie, ale tym razem jest inaczej. Tym razem jest mniej intymnie i bardziej namiętnie. Zanurza swój język dalej i jest na mnie. Utrzymuje swoją wagę na przedramionach. Całuje z taką wielką pasją, że prawie zapominam, że to nasz pierwszy raz. Jego dolne części mnie przyciskają się do mnie, a jego twardość faluje przy mnie. Całuje ścieżkę od moich ust i wyznacza drogę do szczęki, następnie w dół szyi do klatki piersiowej. Próbuje ściągnąć jego koszulkę, ponieważ muszę go dotknąć, całego. Siada, by usunąć koszulkę i robi to samo z moją. - Tak bardzo cię pragnę, Kayla – szepcze w moją szyję. - Jestem cała twoja – mówię mu. Bo jestem. I wtedy się odwzajemnia. Odwzajemnia się trzy razy z pieprzonego rzędu, i tak cholernie dobrze jest to czuć, że nie wiem czy czasem nie śnię. Po drugim razie, błagam go by przestał, ale on po prostu kontynuuje, używając ust, języka i palców, i wiem, że to wszystko przedtem musiało być robione cholernie źle, bo Jake Andrews wie. Wie jak to robić tak cholernie właściwie. Gdy jest we mnie, rozpracowuję, dlaczego nigdy przedtem tak się nie czułam. Ponieważ, gdy porównam swoje uczucia do Jake’a do kogokolwiek innego, wtedy wiem. Wiem, że nigdy wcześniej nie kochałam nikogo. Nawet troszeczkę. Wcale.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Rozdział 49 *Mikayla* * W wieku 8 lat* - W porządku, kochanie. Jaką historię chciałabyś przeczytać? - Chcę, żebyś opowiedziała mi historię, moją własną historię, proszę, mamusiu. – uśmiecha się do mnie. Jej niebieskie oczy łagodnieją, gdy widzi mój błagający wyraz twarzy. - Okej, opowiem ci bardzo wyjątkową historię. To bajka o całowaniu Księcia. - Fuj, mamusiu. Całowanie jest obrzydliwe. Śmieje się nieco. Nie wiem, dlaczego nie sądzę, że to zabawne. - To historia o wyjątkowym pocałunku. Jesteś gotowa? - Tak – potakuję. - Pewnego dnia w przyszłości, Kayla, spotkasz przystojnego Księcia. Księcia tak przystojnego, że sprawi, że twoje serce podskoczy. Chichoczę, a więc ona też. - Każda Księżniczka ma jednego Księcia, by współdzielić z nim miłość i radości życia, a czy wiesz skąd ta księżniczka wie, że Książe jest jej? - Skąd, mamusiu? - Z pocałunku. - Ale jak? - Pierwszy pocałunek z Księciem zmieni twoje życie. Kiedy wasze usta dotkną się po raz pierwszy, będzie tak jakby Ziemia przestała się poruszać, ale w tym samym czasie, świat wokół ciebie będzie wirował. Jak fajerwerki na nocnym niebie. Jak jasne światło w ciemności. Poczujesz, że serce będzie bić szybko w uszach, a cisza otoczy cię. A kiedy odsuniecie się od siebie, otworzycie oczy i spojrzycie na siebie, naprawdę zobaczycie siebie nawzajem. Będziesz wiedziała, że w tym momencie, przez ten pocałunek, właśnie pozwoliłaś posiąść komuś kawałek twego serca, i będziecie żyć długo i szczęśliwie.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Rozdział 50 *Mikayla* - Jezu Chryste, Kayla, gdzie do cholery byłaś? Gdzie twój telefon? – jego ręce są wyciągnięte, prosząc mnie o podanie mu go. Wyciągam go z torebki. Jest wyczerpany. Właśnie weszłam do domu i wszyscy tu są. Jake, Logan, Lucy, Cam, Heidi i Dylan. Jake bierze telefon ode mnie i widzi, że jest rozładowany. Idzie do sypialni naburmuszony, prawdopodobnie by go załadować. Kiedy wraca z powrotem jest wkurzony. - Zacznij ładować swój pierdolony telefon, Kayla. Mam dość tego gówna. – warczy. - Jake – mówi Logan, to ostrzeżenie. Patrzę na Jake’a, nigdy wcześniej się tak nie zachowywał. Tylko raz, gdy pomyślał, że ja i Logan pieprzyliśmy się naokoło. Jego oczy rzucają się w kierunku Logana, następnie w moim, a jego rysy wyrównują się. Coś innego je zastępuje. Podchodzi do mnie i ujmuje moje dłonie, jestem czujna, ponieważ nie wiem, co do diabła się dzieje. - Przepraszam kochanie, ja po prostu… próbowaliśmy się do ciebie dodzwonić. Nikt nie rozmawiał z tobą dzisiaj? Patrzę na niego, marszcząc czoło, a zdezorientowanie jest wypisane na całej mojej twarzy. Omiatam wzrokiem resztę pokoju, a każdy mnie obserwuje, czekając. Na co? Powoli potrząsam głową na nie. - Boję się, Jake. Co się dzieje? Bierze mnie za rękę i prowadzi do naszej sypialni. Sadza mnie na brzegu łóżka i zaczyna przemierzać pokój. Ciągle spogląda na mnie i wiem, że jest zdenerwowany czy coś, jakby próbował znaleźć właściwe słowa do powiedzenia. Tak jakby rozmowa rozgrywała się w jego głowie, a on ciągle ją wznawiał. Otworzył już usta trzy lub cztery razy, ale ciągle je zamyka, zmieniając zdanie.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Co do cholery się dzieje? - Co do cholery się dzieje? Po prostu powiedz to już. Straszysz mnie. Czy chodzi o twoich rodziców? Czy coś się stało? Julie? - Cholera. – mówi. – Nie, kochanie, cholera, przepraszam, nie zamierzałem cię przestraszyć. Nie, oni mają się dobrze. To nie to, przepraszam kochanie. - Więc co? Po prostu mi powiedz. Wyduś to z siebie. Proszę? Siada na podłodze, na piętach przede mną. Pochylił głowę. Jego ręce trzymają moje obie, bawiąc się pierścionkami na moich palcach. Obrączkami mojej mamy i taty i pierścionkiem zaręczynowym. Chodzi o nich. Gdy unosi wzrok, jego oczy wypełnione są łzami. - Złapali go, Kayla. Znaleźli dupka, który zabił twoją rodzinę.

*** Nie opuszczam sypialni przez trzy dni, a przez ten cały czas Jake jest obok, zostawiając mnie, gdy to jest absolutnie konieczne. Nienawidzę tej siebie, głupiej i złamanej. Nienawidzę tego, że Jake wrócił do bycia tym facetem, który mnie ocalił. I nienawidzę go. Tak cholernie go nienawidzę. Christopher Leon. To imię tego dupka. Mordercy. Tego, który zabrał wszystko. To nie powinno mieć znaczenia, że go znaleźli. To znaczy, to nie powinno czynić mnie zasmuconą, ponieważ to czy go mają czy nie, nie przywróci mi rodziny z powrotem. Najwidoczniej został złapany na gorącym uczynku, włamując się do kolejnego domu, a DNA pasowało. Nathan, tata Jake’a, informował Jake’a na bieżąco na temat tej sytuacji. Pilnował tego jak oka w głowie i upewniał się, że ten dupek nie znajdzie żadnych luk w systemie, które mogą sprawić, że będzie myślał, że zasługuje na mniej niż na to, kim do cholery jest. Mordercą. Nasi przyjaciele wpadali z wizytą, by sprawdzić, co ze mną kilka razy, ale nie miałam ochoty na gości. Nawet James przyszedł raz. Nawet słyszałam jak rozmawiali z Jake’m, prowadząc poważną, miłą konwersację. Żadnego obrzucania wyzwiskami. Żadnych uderzeń pięściami. Nie ma nic innego jak pojebana dziewczyna, wnosząca pokój pomiędzy wrogów. Więc przez trzy dni płakałam, dąsałam się i przeszłam przez wszystkie etapy żalu od początku, jakbym na nowo przeżywała ich śmierć. Zaprzeczanie, Złość, Negocjacje, Depresja, a dzisiaj, kiedy się obudziłam, osiągnęłam końcowy etap, Akceptację. Nie zamierzałam pozwolić temu dupkowi zrujnować mnie, nie znowu. Nie pozwolę złym ludziom dyktować tego, jakie powinno być dobre życie. Jake wchodzi do sypialni i zatrzymuje się nieco, widząc mnie obudzoną i ubraną. Był bardzo ostrożny w stosunku do mnie, nie chcąc naciskać na mnie za bardzo, lub tłamsić, lub być zbyt daleko. Był idealny. Mój idealny chłopak.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Przygląda mi się z ukosa, trochę zdezorientowany. Też bym była. Mam na sobie spodnie do jogi, jedną z jego koszulek sportowych i trzymam jego kij. - Hej, kochanie – podchodzę do niego powoli i leniwie i całuję go. Naprawdę całuję go. Odwzajemnia pocałunek i ściska mój tyłek lekko. - Jezu, Kayla. Tęskniłem za tobą – mówi, gdy pogłębia pocałunek i prowadzi mnie w kierunku łóżka. Śmieję się w jego usta– Jake, to były trzy dni, a nie trzy lata. - Wiem, ale to trudne… zamierzałem powiedzieć, że trudno utrzymać mi ręce z dala od ciebie, ale myślę, że zostawię to… tak, po prostu to trudne. – mówi z tym złośliwym uśmieszkiem, gdy napiera na mnie, a ja śmieję się głośno. - Tak dobrze jest słyszeć, że znowu się śmiejesz. – mówi, gdy ujmuje moją twarz w dłonie i patrzy w oczy. – Kocham cię o wiele więcej niż bardzo, wiesz o tym, prawda? Potakuję. Ponieważ tak. Wiem to. I też kocham go o wiele więcej niż bardzo. - Więc co z tym strojem? – pyta powoli podnosząc się z mojego łóżka i pociągając mnie ze sobą. – Nie żebym go nie uwielbiał. To gorące jak cholera, ty nosząca moją koszulkę sportową, ale dlaczego? - Chcę, żebyś porzucał do mnie – rzucam mu piłkę do bejsbolu. - Co? - Nigdy do mnie nie rzucałeś. Chcę zobaczyć, czy uderzę jakąś, proszę? - Chcesz, żebym rzucał do ciebie jakbyś była dzieckiem czy chcesz, żebym cię wyzwał? - Wyzwij mnie. - Zatem okej… Idziemy do naszego małego ogródka za domem i przez godzinę lub więcej, odwracamy moją uwagę od Christophera Leona. - Hej yyy… Mikayla? – mówi Jake. Rzut, uderzenie, gonitwa, powtórka. Jake prawie nigdy nie nazywa mnie Mikaylą, więc cokolwiek zamierza powiedzieć, zamierzam słuchać. - Taa? – odpowiadam z rezerwą w głosie. - Hmm, wiem, że yyy, - odchrząkuje, zdejmuję czapkę, przebiega ręką przez włosy, następnie zakłada ją z powrotem tyłem na przód. Nerwowy nawyk. Kurwa. - Wiem, że nosisz pierścionek zaręczynowy twojej mamy, ale hmm… to znaczy, co się stanie, jeśli, mam na myśli, kiedy chłopak, yyy, miejmy nadzieję, że ja. To znaczy, co się stanie, jeśli … kiedy… chłopak, ja, będzie chciał się oświadczyć? Co. Do. Cholery. Skąd to się wzięło? - Co ty mówisz, Jake? Jego oczy rozszerzają się. - O kurwa, Kayla, nie! Nie pytam cię, kurwa. Ja tylko yyy, tylko się zastanawiałem – jego ręce są w powietrzu, machając szalenie, a on ożywia się, próbując przekazać swój punkt widzenia. Śmieję się z niego, ponieważ próbuje wycofać się z tego, co powiedział, a to jest zabawne jak diabli. Zamawiamy chińszczyznę na obiad i jemy na sofie, oglądając telewizję. - Chciałabym swój własny pierścionek. – mówię. - Hę? - Kiedy powiedziałeś, że chłopak, miejmy nadzieję, że ty, oświadczy się, to chciałabym mieć swój własny pierścionek. Tak, żebyś tylko wiedział – patrzę w dół na jedzenie przez sekundę, a następnie unoszę wzrok z powrotem na niego. Rumieniec zakrada się mu na policzki.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Kontynuuję. – Kocham te pierścionki, ale one tak jakby należą do nich, wiesz. Jakby reprezentują ich i ich historię. Myślę, że chciałabym mieć swój własny, by reprezentował moją baśń, mojego księcia, moje szczęśliwe zakończenie. Uśmiecha się. – Zatem okej. Następnie wraca do jedzenia.

*** Leżymy w łóżku tej nocy po kochaniu się. Nauczyłam się łagodzić poziom głośności, co jest trudne, ponieważ w miesiącu, kiedy nauczyłam się go łagodzić, Jake nauczył się mojego ciała na wylot. Zna mnie. Tak jakby, naprawdę mnie zna. - Chcesz iść na przesłuchanie, Kayla? - Myślisz, że powinnam? - To znaczy tata mówi, że to prosta sprawa, nie sądzę, że musisz tam być. - Zatem nie chcę. - Jesteś pewna? - Myślę, że skończyłam z przeszłością. Sądzę, że chcę mojej przyszłości. – patrzę na niego, a on to rozumie. Wie, co mam na myśli. Po prostu go chcę.

Rozdział 51 *Jake* To już rok odkąd moje życie się zmieniło. Odkąd ludzie, o których myślałam, że mnie kochali zdradzili mnie, a ci, którzy mnie kochali zostali mi odebrani. To już rok, odkąd stoję naprzeciw mojej wieczności. Jake i ja zostaliśmy w domu jego rodziców przez weekend. Teraz jesteśmy tutaj, na cmentarzu. Z czerwonymi tulipanami w ręce na jutrzejsze urodziny mojej mamy. Jake je kupił. Nie wiem skąd wiedział lub jak zapamiętał, że były urodziny mamy, ale zrobił to, to jeden z powodów, dla których go kocham, o wiele więcej niż bardzo. Idziemy ręka w rękę w kierunku ich nagrobków. Obok nich stoi samotna postać, ubrana na czarno, mająca na sobie okulary przeciwsłoneczne i patrząca w dół. Nie rozpoznaję jej z daleka, ale naprawdę nie jestem w nastroju, by dzielić przestrzeń z kimkolwiek, więc czekamy. Kiedy się odwraca, rozpoznaję ją. Ale tak naprawdę to nie ona, to jakby cień kogoś, kim była dawniej. Jej długie blond włosy mają teraz odcień słomy, obcięte są na boba tuż poniżej podbródka. Straciła na wadze wszędzie, ale jej brzuch jest ogromny, ciążowo ogromny, tak ogromny jakby miała zamiar rodzić. Ściskam dłoń Jake’a w mojej, a on patrzy w dół na mnie. Tą doskonale przystojną, męską, surową twarzą. Tymi niebieskimi oczyma, tak głębokimi. - To Megan – mówię, kiwając głową w jej kierunku. Potakuje w zrozumieniu. – Będę w ciężarówce – całuje moje czoło i odchodzi.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Kiedy idę do niej, musi wyczuć moje nadejście, ponieważ unosi wzrok na mnie, a następnie zaczyna się wycofywać. Myślę, że może chce odejść, ale nie wie czy powinna, więc czeka, ponieważ tak czy owak, wiem, że była tu, co musi coś znaczyć. Prawda? Stoję obok niej, nie patrząc na nią. Wpatrujemy się w nagrobki. - Jesteś w ciąży? – pytam, ponieważ czuję, że powinniśmy porozmawiać, jeśli zamierzamy tutaj stać. - Taa – szepcze. Jej głos jest ochrypły, jakby płakała lub zaczęła palić dwie paczki papierosów na dzień. - Gdzie jest ojciec dziecka? - Nie wiem. - Zostawił cię, hę? - Nie Mick, nie wiem, kto jest ojcem. Odchrząkuję. - Co tutaj robisz? Wciąż na nią nie patrzę. Gapi się prosto przed siebie. - Rodzice adopcyjni mieszkają tu w mieście. Jestem tutaj dotąd aż urodzę, potem wyjeżdżam. - Miałam na myśli to, co robisz tutaj na cmentarzu. - Oh – mówi cicho. – Mogę sobie pójść – odwraca się, by odejść. - Gdzie byłaś, Megan? – mówię głośniej, ponieważ muszę wiedzieć, dlaczego moja cholerna najlepsza przyjaciółka na całym świecie nie starała się ze mną skontaktować przez rok, gdy moja cała rodzina była martwa. - To już rok, gdzie do cholery byłaś? - Nie sądziłam, że chciałaś mnie widzieć. - Kurwa, Megan. To gówno, które wydarzyło się tutaj, - macham ręką na nagrobki – było większe niż ty i ja, większe niż licealna tragedia i ty zdradzająca mnie z Jamesem. Moja rodzina została zamordowana i potrzebowałam najlepszej przyjaciółki. Gdzie do cholery byłaś? Jestem teraz zła, a moje słowa są tego dowodem. Wypluwam z siebie każde jedno, tak żeby wiedziała, że jestem zajebiście zła na nią. Łzy zaczynają spływać w dół moich policzków i nie kłopotam się, żeby je otrzeć. - Nie mogłam. – mówi, tak cicho, że prawię to przegapiam. - Nie mogłaś? Co to do diabła znaczy? - To znaczy, że nie mogłam stanąć z tobą twarzą w twarz. Po prostu nie mogłam. - DLACZEGO? – krzyczę. Nie zależy mi już na ukrywaniu moich uczuć. - Ponieważ, Mick… - wtedy wybucha szlochem i upada na kolana, z brzuchem ciążowym i wszystkim. Stoję… i czekam. - Ponieważ… - kontynuuje. – Ponieważ to moja wina, że oni nie żyją. Moje oczy rzucają się do niej, a oddech przyśpiesza. - Co to znaczy, Megan? – mówię przez zaciśnięte zęby. - To znaczy, że zadzwoniłam do niego, powiedziałam mu, żeby to zrobił. Chris – Christopher, zadzwoniłam do niego tej nocy i poprosiłam, żeby ukradł naszyjnik, który James dał ci na osiemnaste urodziny. - Co? – W ogóle nie mogę uwierzyć w to gówno.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

- Nie miał ich zabić. Nikogo miało nie być w domu. Powiedziałam mu, żeby nie skrzywdził nikogo. Kurwa, Mick, musisz mi uwierzyć. Nie miał nikogo krzywdzić. Gapię się przed siebie, łzy spływają szybko, moje pięści są zwinięte. Tak wiele pytań i cholernych emocji przewija się przez mój umysł. Nie wiem, co powiedzieć, o co zapytać. Chcę ją zabić. - Zaszalałam z nim parę razy, mam na myśli Chrisa, wiedziałam, że zrobiłby to dla mnie. Ja po prostu…, kiedy przyłapałaś nas w restauracji, a on powiedział, że cię kocha… pozbył się mnie jak śmiecia. Nie obchodziło go jak się czułam. Przepraszam Mick, za to wszystko, za Jamesa. Cholera, zakochałam się w nim. Kochałam się w nim, a jego to nawet nie obchodziło, byłam tak cholernie zła. Zobaczyłam go pierwsza tego dnia, kiedy go poznałyśmy. Pamiętasz? Był tym, czego chciałam. Ty nawet nie chciałaś chłopaka, a dostałaś najlepszego. Nawet go nie chciałaś. A ja tak. Mówi to jakbyśmy były cholernymi czternastolatkami. Zżera mnie taka złość i ból i każde inne jebane uczucie, że nie widzę jasno. Muszę trzymać oczy zamknięte, tak żebym mogła uspokoić oddech. Myślę o Jake’u. - Poszłam do domu po tym jak nas przyłapałaś. Spodziewałam się, że James przyjdzie później, ale nie zrobił tego. Nawet nie zadzwonił, by zobaczyć czy ze mną było w porządku. Nic. I wtedy widzę ciebie, - mówi, a w jej tonie prawie pobrzmiewa złość. Jakby miała prawo, by być zmartwiona – Widzę cię robiącą to gówno przy ciężarówce Jamesa, śmiejesz się i uśmiechasz i masz tych ludzi, których kurwa nigdy wcześniej nie widziałam, którzy się śmieją i pomagają ci przejść przez ból. Nawet cię nie znają, a już cię lubią. A potem jesteś w pierdolonych ramionach Jake’a Andrewsa… Odzywam się, bo to nie ma nic wspólnego z Jake’m i ona nawet nie powinna wymawiać jego imienia. – Jake nie ma z tym nic wspólnego. Nawet nie wiedziałaś, kim on był, kiedy zobaczyłaś nas przed domem Jamesa. - Gówno prawda, Mick. Każdy zna Jake’a i Logana. Byli tak jakby najgorętszymi facetami w obrębie piętnastu szkół. Tylko ty, mała, idealna Mikayla ze swoim idealnym chłopakiem, tak wiernym, nie starałaś się zobaczyć nikogo innego. Tylko ty nie wiedziałaś, kim on był. Chcę ją uderzyć i jeśli wypowie imię Jake’a znowu, zrobię to. - I wtedy zadzwoniłam do niego, Mick. Zadzwoniłam do Chrisa, ponieważ chciałam ci coś zabrać, tak jak ty zrobiłaś to mnie, ale nie miał ich zabijać. Też ich kochałam. - Kurwa, nawet się nie WAŻ! – warczę na nią. – Nawet się kurwa nie waż mówić o mojej rodzinie lub o moim chłopaku jakby cię to obchodziło. Nie masz pierdolonego prawa wymawiać ich imion lub nawet myśleć o nich przez resztę swojego pierdolonego życia. Rozumiesz? – biorę wdech, próbując pozostać opanowaną, ponieważ naprawdę nie chcę uderzyć laski w ciąży. W oddali widzę Jake’a wysiadającego z ciężarówki, ale czeka. - Zamierzasz mnie wydać? – pyta, rzeczywiście wyglądając na zaniepokojoną. I wtedy ją widzę, prawdziwe widzę. - Spójrz na siebie – wypluwam z siebie. – Kim do cholery jesteś, Megan? Co do cholery się z tobą stało? Patrzę na nią z obrzydzeniem, marszcząc nos. - Puszczasz się na prawo i lewo tak bardzo, że nawet nie wiesz, kim jest ojciec twojego dziecka. Myślisz, że rozkładając nogi i mając przypadkowych facetów sprawisz, że cię

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

pokochają? Tak jakby James tego nie zrobił. Każdego pierdolonego dnia musisz patrzeć na siebie w lustrze. Każdego dnia możesz żyć z poczuciem winy za to, co zrobiłaś. Zabijając moich rodziców, którzy prawdziwie cię kochali. Zabijając moją pierdoloną dziewięcioletnią siostrę, która cię podziwiała. Wiedząc, że nigdy nie dorośnie i nie doświadczy życia. Każdego ranka musisz się budzić i być osobą, którą jesteś, i musisz z tym żyć, a to Megan, to jest wystarczająca kara. I wtedy odchodzę od niej, od tego wszystkiego. I biegnę do Jake’a. Który na mnie czeka. Z szeroko otwartymi ramionami. Jak zawsze. Mój Książe. Mój Rycerz W Lśniącej Zbroi. Moje Szczęśliwe Zakończenie.

Epilog *Mikayla* Minęło sześć miesięcy od wyznania Megan. Jedyną osobą, której powiedziałam był Jake i to tylko, dlatego, ponieważ wymusił to ze mnie. Domyślam się, że trudno jest ukrywać uczucia i emocje, które odczuwasz, kiedy dowiadujesz się, że twoja najlepsza przyjaciółka miała udział w śmierci twojej rodziny.

Jay McLean – „More than This” Tłumaczenie nieoficjalne: LightInTheDarkness & annja_1908

Korekta: NaziPatka

Na szczęście dla mnie, Jake był moją skałą, jak zawsze. Wiedział, żeby na mnie nie naciskać i żeby nie być chłodnym. Po prostu dokładnie wiedział, czym potrzebowałam, żeby dla mnie był i domyślam się, że to, dlatego los popchnął nas ku sobie. Ponieważ Logan miał rację. On jest drugą połówką mnie. Nigdy nie wyprowadziłam się z domu. Jake i ja rozpoczęliśmy nasze szczęśliwe zakończenie. Tego roku zapoczątkowaliśmy nową tradycję, zrobiliśmy nasze własne pudełka urodzinowe. Zdecydowaliśmy, by wykonywać je w rocznicę śmierci moich rodziców. Moje jest już pełne, widzę go ciągle piszącego rzeczy i upychającego je do niego. Uwielbiam, że to robi, że nieświadomie przynosi mi cząstkę ich każdego dnia. I kocham go. Bardziej niż kocham. Wszystkim, co mam, całą sobą, każdą pojedynczą częścią. Kocham Jake’a Andrews, mojego własnego księcia. I nie mogę się doczekać, by opowiedzieć naszym dzieciom naszą własną baśń i szczęśliwe zakończenie.

*Logan* Jeśli wiedzielibyście o mojej przeszłości zrozumielibyście, dlaczego nie pozwalam ludziom zbliżyć się za bardzo do mnie. Ludzie, którzy powinni cię kochać, nie zawsze to robią. Czasami cię ranią, fizycznie i emocjonalnie. Czasami po prostu całkowicie odchodzą. Żyję 19 lat, a kochałem tylko jedną osobę i jest nim Dr. Matthews, ale większość ludzi zna go, jako mojego ojca. Ocalił mi życie, dosłownie. Kiedyś byłem bliski kochania kogoś jeszcze po raz drugi. Przynajmniej myślałem, że to mogła być miłość. Ale musiałem spisać tę myśl na straty naprawdę szybko, ponieważ rzecz w tym, że nie zakochujesz się w dziewczynie najlepszego przyjaciela.

KONIEC 