Briggs Patricia – Sianim – 02. Steal the Dragon tłumaczenie

SAVE OFFLINE

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 1

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 2

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon

1.

Rozłożyła szeroko ramiona, dłonie miała otwarte, podtrzymując pozę przez chwilę zanim wybuchła w pełnym furii ruchu. Każde ustawienie stopy i kąt nadgarstka było opracowane, automatyczne, idealne. Jej ciało płynęło od jednego ruchu do następnego, wdzięczne, kuszące, poddańcze na zmianę. Uderzenia bębnów były znajomymi kompanami: ich rytmy ją pochłaniały. Jej serce dotrzymywało kroku głębokim basom; najlżejsze uderzenie małego instrumentu było szybkim ruchem rąk i stóp. Taniec zwolnił, jej ruchy stały się ospałe, erotyczne. Upajała się euforią, która towarzyszyła tańcowi, ból naciągniętych mięśni do perfekcji sztuki tylko dodawał podniecenia. Pot ją oślepiał, ale nie potrzebowała oczu by widzieć - podłoga była piaszczysta i płaska, i wiedziała dokładnie, gdzie muzyka ją poniesie. Uderzenia bębnów znowu przyspieszyły, zbudowały crescendo, potem zakończyły się nagle. Krótka cisza grzmiała w jej uszach, kiedy upadła twarzą na ziemię, łapiąc oddech. Klaskanie pojedynczej pary dłoni zastąpiło zanikające wspomnienie bębnów. - Bardzo dobrze, Maleńka - powiedział znienawidzony głos Mistrza.

RIALLA usiadła prosto w swoim łóżku. Strój do spania miała przesiąknięty potem tańca dawno minionego. Automatycznie podniosła ręce do szyi, ale obroża niewolnicy zniknęła już dawno temu, a blizna na twarzy wciąż zastępowała znienawidzony tatuaż. Drżąc, pochyliła głowę i przesunęła rękami przez włosy. Odrzuciła nakrycie na bok i podniosła się z łóżka, chociaż do świtu pozostały jeszcze godziny.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 3

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon W labiryncie, który był najstarszym budynkiem w Sianim, Ren, lepiej znany jako Mistrz Szpiegów Sianim, usadowił się na swoim krześle i wyglądał przez okno, pogrążony w myślach. Krzesło zostało zrobione dla jego poprzednika, który był o wiele większym mężczyzną. Niewielka, łysiejąca i szarzejąca postać Rena wyglądała na nim nieco absurdalnie, jak dziecko udające dorosłego, ale nikt w najemnym państwie-mieście Sianim nie nazwałby Mistrza Szpiegów absurdalnym: miał w swoich rękach więcej mocy niż większość królów. Odwracając krzesło od okna, położył stopy na swym zatłoczonym biurku, ignorując dźwięk upadających na podłogę papierów. Oparł brodę o ręce i czekał cierpliwie na przybycie tej, którą wezwał. W końcu rozbrzmiało delikatne pukanie do drzwi. - Kto? - warknął. - Rialla od koni, jak rozkazałeś, sir. - Głos, który mu odpowiedział był miękki i nieśmiały. Usta Ren'a zacisnęły się w irytacji. Jeśli jest tak potulna jak brzmiała, równie dobrze może odesłać ją do domu. Ah, cóż – to nie wina kobiety, że informator wprowadził go w błąd. Nawet jeśli nie może służyć jego celom, mógł wykorzystać wszelkie informacje, jakie posiada. Przyjmując nieco milszy ton, Ren zawołał - Wejdź, Riallo od koni. Spodziewałem się ciebie. Drzwi otworzyły się z piskiem i zgrzytnęły w proteście, kiedy trenerka koni zamknęła je za sobą. Była wyższa od niego, ale tak smukła, że wyglądała na kruchą. Włosy miała ciasno związane w krótki warkocz, który ledwie sięgał ramion. Ledwie dostrzegł błysk szmaragdowego spojrzenia zanim jej spojrzenie opadło na ziemię. Czekała w ciszy aż się odezwie, ramiona zwiesiła luźno u boków, a jej twarz nie wyrażała niczego. Zauważył nieobecnie, że byłaby piękna, gdyby nie blizna przykrywająca większość policzka. Powitał ją uprzejmym tonem. - Trenerko.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 4

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Zielone oczy napotkały krótko jego spojrzenie. - Mistrzu Szpiegów. Była w tym lekko szydercza nuta, której ktoś mniej spostrzegawczy by nie zauważył. Ren był tak zafascynowany niespójnością pomiędzy skromnym wyglądem, a tym subtelnym brakiem szacunku, że pozwolił, by cisza rozciągnęła się niewygodnie. Kiedy nie odpowiedział, wzruszyła ramionami i odwróciła się do niego plecami, żeby przejrzeć najbliższą biblioteczkę. Iluzja kruchości roztrzaskała się wraz z tym ruchem. Poruszała się z gracją trenowanej atletki, a twarde mięśnie uwydatniły się na jej ramionach, kiedy sięgnęła, by wyciągnąć sobie książkę. Mistrz Szpiegów obserwował ją z ukłuciem przyjemności. To może się udać. Eksperymentalnie zachował ciszę. Odwróciła stronę i wydawała się być pochłonięta książką. Wreszcie Ren roześmiał się delikatnie, odepchnął krzesło od biurka i powiedział z uśmiechem - Nie jesteś w najmniejszym stopniu ciekawa, dlaczego wezwałem cię tu dzisiaj? Odłożyła książkę i odwróciła się do niego. - Owszem. - Tym razem jej głos był tak samo potulny jak na początku. - Rozmawiałem z Laeth'em, wierzę, że to twój przyjaciel, który poinformował mnie, że mówisz płynnie po darraniańsku. Zmienił stwierdzenie w pytającym wzrokiem. Wzruszyła obojętnie ramieniem, ale jej lewa ręka podniosła się, żeby dotknąć blizny szpecącej jej twarz, a spojrzenie ponownie opuściła na ziemię. Darraniańskie niewolnice posiadały tatuaże po lewej stronie twarzy dla identyfikacji. W Darranie, niewolnik nie mógł zostać uwolniony; tatuaż oznaczał go na całe życie. Ren postanowił zmienić taktykę. - Wiesz, kim jest Lord Karsten? zapytał otwarcie. - Masz na myśli kogoś innego jak brata Laeth'a? - zapytała, ale kontynuowała obojętnym tonem nie czekając na odpowiedź. - Jest jednym z Darraniańskich lordów naciskających na sojusz Reth z Darranem. Rozumiem, Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 5

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon że proponowany sojusz włącza ślub Króla Myra z Reth, z najstarszą córką króla Darranu. Ren skinął głową w zgodzie. - Lord Karsten jest najbardziej wpływowym członkiem rady regencyjnej. Z jego wsparciem, nowy sojusz jest praktycznie pewny. Lekkie szydzenie wróciło do głosu Rialli, kiedy odezwała się po raz pierwszy bez nalegania. - Sianim chce zapobiec sojuszowi? Może przez wypadek, który przydarzy się Lordowi Karstenowi? - Oczywiście, że nie! - odpowiedział Ren zszokowanym tonem, otwierając szerzej oczy w mało wiarygodnym pokazie swej niewinnej odrazy na jej sugestię. - Moja droga młoda damo, Sianim nigdy nie interferuje w sprawy polityki jakiegokolwiek rządu. Jesteśmy najemnikami i ledwie zatrudniamy się za najwyższą opłatę. Wiedział, kiedy podniosła kącik ust w niechętnym uśmiechu, że złapała satyrę, która wygłaszała ich oficjalny dogmat. - Więc - powiedziała - powiedz mi. Dlaczego Sianim nie zamierza unicestwić porozumienia? Spór pomiędzy Darranem i Reth zapewnił stały strumień złota płynącego do naszych kieszeni przez ostatni wiek czy coś koło tego. Ren spojrzał na nią z tą samą przyjemnością, jaką nauczyciel mógł nagrodzić ucznia zadającego przemyślane pytanie. Potarł razem ręce w satysfakcji i zaczął mówić. - Wielkie bagna już od dawna są barierą pomiędzy Wschodem a naszym Zachodem. - Wskazał na nią niecierpliwie. - Usiądź, dziewczyno. To trochę zajmie. Teraz... jedyny handel, jaki prowadzimy ze Wschodem jest możliwy przez flotę żaglowców Ynstrahn, które ośmielają się przedzierać przez ławice i rafy Południowego Morza. - Kiedyś istniała droga prowadząca przez Bagna. Magia Arcymagów trzymała Uriahów, człeków i innych okropnych mieszkańców bagien, ale kiedy pory roku się zmieniały, tak samo zmieniali się Arcymagowie i inne sprawy stały się ważniejsze. Droga została pochłonięta przez Bagna. Przerwał i napił się wody ze szklanki stojącej w rogu biurka. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 6

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon - Słyszałam, że istniała taka droga - skomentowała Rialla - ale co to ma wspólnego z Darranem? Bagna nie są nigdzie w pobliżu królestwa. Zrobiła sobie miejsce na wytartym, obszytym tkaniną krześle i usiadła na krańcu siedzenia, chociaż dłonie miała otwarte i zrelaksowane na kolanach. - Bądź cierpliwa i ci powiem. Teraz - Ren podjął głos bajarza - kiedy zająłem swoją pozycję, odkryłem, że cierpimy na brak informacji dotyczących czegokolwiek, co dzieje się po drugiej stronie Bagien. To jest przeoczenie, oczywiście, które poprawiłem. - Od jakiegoś czasu monitoruję Wschodnie imperium zwane Cybelle. Dekadę temu było małym i bardzo biernym krajem, potem jego władca zmarł bez praworządnego dziedzica. Kiedy walka o władzę się skończyła, mężczyzna zasiadający na tronie był religijnym fanatykiem, który zwał samego siebie 'Głosem Altisa'. Przez dziesięć lat próbowałem zebrać informacje o jego przeszłości, ale wydaje się przybyć znikąd. - Ten mężczyzna wyznaje wiarę, tak samo jak jego zwolennicy, że pradawny bóg Altis ujawnił mu się i przekazał, że przeznaczeniem Cybelle było rządzenie od Wschodniego Morza po Zachód, od dalekich Krain Północy do Południowego Morza. W relatywnie krótkim czasie, w którym 'Głos' był u władzy, udało mu się podbić większość krajów pomiędzy Wschodnim Morzem a Wielkimi Bagnami. Ren zerknął na Riallę, by upewnić się, że słucha, zanim kontynuował. Dawno temu, po Wojnach Czarodziejów, ludzie Wschodu podnieśli się w gniewie przeciwko każdemu, kto władał magią, prawie tak samo jak my na Zachodzie. Na Wschodzie, jednakże, nie było schronienia. Bez krajów takich jak Reth czy Southwood, by ich ochronić, magowie zniknęli w historiach opowiadanych, by przerazić dzieci. - Odrodzenie się religii następuje nawet szybciej niż rządy Cybelle; ostatnie kilka krajów, które dołączyły do imperium nawet nie podjęło walki. Zostałem poinformowany, że Głos Altisa dokonuje cudów. Altis dał mu moc rozpalania światła tam, gdzie wiecznie panowała ciemność, do sprawienia, by budynki stanęły w płomieniach przy pomocy machnięcia ręki. Potrafi zabić słowem. Brzmi znajomo?

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 7

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Rialla spojrzała na niego pytająco. - Trenowany mag zasiadł na tronie Cybelle. - Jej głos stracił wszelkie ślady nieśmiałości czy szyderstwa i był ledwie zamyślony. Ren skinął głową i uśmiechnął się z rosnącym przekonaniem, że dziewczyna okaże się odpowiednim narzędziem dla jego celów. - Planuje przejść przez Wielkie Bagna czyszcząc starożytną drogę, która przez nie biegnie. Moje źródła mówią, że jest w stanie to zrobić. Uśmiech Mistrza Szpiegów zniknął z jego twarzy, kiedy usiadł prosto na krześle. - Sianim, z całą swą militarną sławą, jest tylko małym państwemmiastem; sami przeciwko Cybelle nie mamy szans. Zachodnie narody muszą zmierzyć się ze Wschodem jako sojusznicy, jeśli mamy mieć szansę się im oprzeć. Ciężko pracowałem, by załatać dawne niezgodności przez ostanie kilka lat. Najtrudniejszym konfliktem do załagodzenia była ciągła walka pomiędzy Darranem i Reth. - Więc, do czego mnie potrzebujesz? Są tu inni ludzie, którzy mówią po darraniańsku - powiedziała cicho Rialla, najwidoczniej nieuderzona nagłą chęcią bycia użyteczną. - Lord Karsten jest siłą napędową za sojuszem z Rethianami. Są ludzie, którzy nie chcą, by Darran połączył się z Reth; ostatni wybuch wojny wciąż jest świeży w umysłach tych, którzy stracili rodziny po obu stronach. Wrogość w żadnym stopniu nie jest pomniejszona przez powiązanie Reth z magią; jak dobrze wiesz, Darranianie postrzegają czarodziejstwo jako coś pokręconego i zhańbionego. Wpływ Karstena jest taki, że jest on w stanie zlekceważyć obiekcje członków rady - jeśli dożyje, by to zrobić. Ren przeczyścił gardło zanim kontynuował, obserwując kobietę uważnie, by przewidzieć jej reakcję. - W zeszłym tygodniu strzała mordercy zabiła konia, na którym jechał Lord Karsten. Karsten miał szczęście, ale chcę wiedzieć, kto stał za atakiem, żebym mógł ich powstrzymać. - Lord Karsten sponsoruje tygodniowe świętowanie swoich urodzin w wiejskiej posiadłości, Westhold. Z powodu zamachu na życie brata, Laeth zgodził się uczestniczyć w celebracji by zobaczyć, czego uda mu się dowiedzieć.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 8

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Ren pochylił się do przodu. - Ale potrzebuję czegoś więcej. Moja droga matka zwykła mawiać 'Niestrzeżony język powali nawet najgrubsze mury.' Przy bracie Lorda Karstena każde słowo będzie ważone, szacowane i ostrożnie dzielone. - Czego potrzebuję, to ktoś, kogo nikt nie zauważy - część umeblowania twierdzy. Na nieszczęście meble nie powiedzą mi, co słyszą - ale niewolnica tak. - Ren obserwował uważnie Riallę za jakąkolwiek reakcją, ale nic poza wzdrygnięciem nie zdradziło jej myśli. Patrzyła w ciszy przez chwilę na podłogę, potem uniosła spojrzenie do jego. - Zrobiłabym wiele dla Sianim; ale nie to. Namaluj tatuaż na kimś innym, a nauczę ich jak być niewolnikami, ale odejdę ze Sianim zanim wrócę do Darranu. - Jej głos był zimny i twardy, głos kogoś z odwagą, by odciąć skórę z boku twarzy i kauteryzować powstałą ranę. Ren oparł się o krzesło niezniechęcony: wciąż miał marchewkę, którą mógł przed nią dyndać. - By uczynić sojusz bardziej akceptowalnym dla Reth, Lord Karsten zaproponował kilka zmian w darraniańskim prawie. Małżeństwa z autsajderami będą legalne; jest to wymagane, oczywiście, by zezwolić na mariaż pomiędzy księżniczką i Królem Myrem. Podatki handlowe zostaną obniżone, lub całkowicie zniesione. - Przerwał i zmiękczył swój ton, by przykuć jej uwagę. - Trzecią zmianą będzie wyeliminowanie niewolnictwa w granicach Darranu. To było konieczne, gdyż Reth widzi niewolnictwo jako abominację używaną jedynie przez najbardziej barbarzyńskich ludzi. Nie wiedział jeszcze, czy złapała się na przynętę, więc mamrotał dalej, żeby dać jej czas do namysłu. - W dziwny sposób, ostatnia zmiana była tą, wobec której Darranianie mieli najwięcej obiekcji. Niewolnictwo nie jest integralne z ich ekonomią; niewolnicy są luksusem, na który niewielu może sobie pozwolić, ale są integralni z kulturą Darranu. Większość szlachciców w radzie posiada kilku niewolników i nie mają ochoty się z nimi rozstać. Ty, jak rozumiem, lepiej to rozumiesz ode mnie. Była niewolnica pochyliła na chwilę głowę, a potem spojrzała ponownie na Mistrza Szpiegów. Ren czekał na jej reakcję i wreszcie ją otrzymał. - Wiesz, czego ode mnie wymagasz, Mistrzu Szpiegów?

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 9

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon - Tak - odpowiedział. - Z twoją pomocą, stanie się możliwe wyeliminowanie niewolnictwa w Darranie. Laeth powiedział mi, że będziesz zainteresowana taką misją. Napięcie opuściło jej ciało tak nagle, jak przybyło. Znużonym głosem, Rialla powiedziała - Powiedz mi, co konieczne i daj mi trochę czasu do namysłu. Ren oparł się na krześle, usatysfakcjonowany, że jego strategia zadziałała. - Większość z potężnej szlachty w królestwie znajdzie się w Westhold ze swymi świtami. Najwidoczniej, nie będą dyskutować o najnowszym zamachu na życie Lorda Karstena. Chcę, żebyś odkryła, kto wspiera sojusz, kto mu się sprzeciwia i - co najważniejsze - dlaczego. Nie martw się, jeśli twoje informacje będą wydawać się trywialne; zapewniam cię, że większość niewinnych faktów jest godna oświecenia, kiedy połączy się je z intuicją i inteligencją. Rialla potarła bliznę na policzku, jakby chciała ulżyć nagłemu bólowi i zapytała - Jesteś pewien, że Laeth się na to zgodził? Mimo tego, że postanowił żyć w Sianim, jest Darranianem. Dla niego zgodzenie się na szpiegowanie, czy eskortowanie szpiega do domu brata jest najgorszą ze zdrad. Ren skinął głową - Zgodził się z powodu zagrożenia wobec Lorda Karstena. - Kiedy mielibyśmy wyruszyć? - zapytała neutralnie Rialla. - Za pięć dni. Skinęła głową i się podniosła. - Dam ci odpowiedź jutro rano. - Drzwi zamknęły się za nią cicho, kiedy wyszła.

Czując się odrętwiale, Rialla kroczyła zatłoczonymi ulicami do stajni, gdzie trzymane były konie wojenne, drugie źródło dochodów Sianim tuż po usługach najemników oraz pole treningowe. Wsunęła się pod starożytnym kamiennym łukiem, który prowadził do stajni i pozwoliła, by znajome

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 10

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon zapachy i dźwięki poruszających się cicho w swoich boksach koni uspokoiły ją. Była pora lunchu i miała miejsce tylko dla siebie. Ignorując przyjacielskie pyski, które wyciągały się w jej stronę ponad drzwiami boksów, znalazła ławkę, która nie była zbyt zagracona kawałkami łat czy przyrządami do szczotkowania, przyciągnęła nogi do siebie i oparła się ostrożnie o ścianę. Szary kamień był zimny przy jej policzku. Zamknęła oczy i kontemplowała to, o co została poproszona. Nawet pomysł o powrocie do Darranu wystarczył, by przyprawić ją o zimny pot. Darran ukradł jej rodzinę, jej spuściznę i część niej samej. W zamian otrzymała blizny, które niosła, w środku jak i na zewnątrz. Być może byłoby to inne dla kogoś urodzonego w bardziej restrykcyjnej społeczności, gdzie kobiety nie posiadały zbyt wielkiej kontroli nad własnym losem. Rialla urodziła się w jednym z wędrujących klanów Handlarzy, który podróżował przez całe Południe; głównie przez Southwood, Ynstrah i małe księstwa, które składały się na Sojusz Anthran. W klanach Handlarzy, to kobiety miały władzę. Kobiety kontrolowały finanse klanu i określały, gdzie klan uda się następnego sezonu. Rialla nauczyła się trenować konie od ojca. Konie, które szkolił były wyszukiwane, gdyż miał dobrą rękę do zwierząt. Często stwierdzał, że wziąłby jakąś groźną bestię i zmienił ją w potulne zwierzątko. Przynosił prestiż swojemu klanowi, więc klan Rialli rzadko musiał martwić się o pieniądze, mogli również podróżować tam, gdzie wielu klanom tego zabroniono. Rialla urodziła się empatką, była zdolna ocenić uczucia i czasami myśli ludzi i zwierząt wokół niej. Był to rzadki talent, ale nie niesłychany wśród jej ludu i był wysoce ceniony przez ludzi żyjących z zachcianek innych. Prawie jak tylko ta zdolność została rozpoznana, ojciec kazał jej pracować z końmi, używając empatii do wzmocnienia treningów i nauki panowania nad nią w tym samym czasie. Z powodu cenności dla Handlarzy, rada kobiet i jej ojciec zaaranżowali dla niej korzystne małżeństwo z zamożniejszym klanem. To właśnie na festiwalu zaręczonych przybył pośród nich cudzoziemiec. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 11

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon W jego obecności nie było nic niezwykłego, gdyż na festiwalach wszyscy byli mile widziani, nawet ludzie spoza klanów. Jedynym powodem, dla którego Rialla w ogóle go zauważyła było to, że był jednym z niewielu ludzi, na których nie mogła użyć empatii. Czuła na sobie jego spojrzenie, kiedy tańczyła dla swojego narzeczonego. Już nie pamiętała twarzy chłopaka, chociaż pamiętała, że myślała, iż był przystojny. Po festiwalu klany Handlarzy rozdzieliły się ponownie z porozumieniem, że spotkają się w tym samym miejscu dokładnie za rok na zawarcie ślubu, jak było w zwyczaju. Dwie noce później handlarze niewolników zaatakowali klan Rialli, zabijając mężczyzn i starszych - i zabierając młodsze kobiety i dzieci jako niewolników. To cudzoziemiec nimi dowodził. Wciąż czuła pierwszy dotyk jego ręki na twarzy. Wtedy po raz pierwszy była w stanie go odczytać swoim talentem: był to jej pierwszy posmak Darraniańskiego trenera niewolników. Rialla zadrżała ciężko przy zimnym granicie stajennej ściany, ignorując łzy spływające po policzkach. Jeśli miała nadzieję funkcjonować jako darraniańska niewolnica, najpierw będzie musiała uporać się z przeszłością. Po wszystkich tych latach twarz trenera niewolników nie była wyraźna w jej umyśle - niewolnik nie patrzył zbyt często w twarz pana - ale jego głos nawiedzał jej koszmary. Trzeciego dnia niewoli, Rialla, skulona w małej grupie kobiet i dzieci, które były pozostałością jej klanu, patrzyła, jak jeździec wkroczył do ich obozu. Został ciepło powitany przez porywacza. Nie rozumiała języka, w jakim rozmawiali, ale nazwisko jeźdźca było jej znane: Geoffrey ae'Mage, Arcymag. Rialla usłyszała później, że Arcymag został zabity na krótko po tej wizycie; nie czuła smutku wobec jego śmierci. Jedno po drugim dzieci i kobiety były zabierane do namiotu, w którym zatrzymał się trener niewolników; tylko Rialla i dwoje innych zostało oszczędzonych. Nie wiedziała, co zrobili ae'Magi i handlarz pozostałym porwanym, ale słyszała ich krzyki i czuła niepokój w empatycznych szczegółach. Przerażenie wiedzą spustoszyło jej umysł aż ten zamknął się w sobie, by ją chronić, pozostawiając jej tylko cień uprzedniego daru. Niewielka Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 12

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon ilość empatii, jaka jej pozostała po wizycie Arcymaga była tak nieobliczalna, że w zasadzie bezużyteczna. Jednak dla niewolnicy dobrze, że tak się stało. Przez dwa lata Rialla trenowała jako tancerka i na koniec została nagrodzona tatuażem. Tancerze byli popularni w Darranie, a ona była bardzo dobra. Traktowano dobrze i pozwalano na więcej swobody niż większości niewolników, których przeznaczono do burdeli lub gorzej, ale wciąż była niewolnicą. Przez pięć lat tańczyła dla swojego pana. Wreszcie, nadszedł dzień kiedy pojawiła się okazja do ucieczki, więc uciekła. Zabiła wtedy mężczyznę. Nawet nikłe pozostałości empatii wystarczyły, by zawyła z bólu jego śmierci. Mimo to, z drżącymi rękami przeszukała martwego mężczyznę i zabrała mu nóż oraz niewielką ilość pieniędzy, jakie posiadał. Ukradła konia ze stajni i uciekła. Przejechała przez granicę do Reth, gdzie użyła noża, podgrzanego na ogniu paleniska, aż rozbłysnął, by pozbyć się znienawidzonego tatuażu. W następnym mieście przehandlowała konia na niezłomnego wałacha i garść monet. W końcu dotarła do Sianim, gdzie dzięki umiejętności dogadywania się z końmi zarobiła na utrzymanie. Najemne miasto-państwo zaoferowało jej schronienie, ale teraz oferowało nawet więcej. Dostała okazję, by odebrać coś handlarzom niewolników, jeśli będzie miała odwagę to zrobić. Bezpieczna w stajniach Sianim, Rialla podniosła rękę, by potrzeć bliznę na policzku. Blizna naznaczy ją jako niewolnicę, która próbowała uciec; druga ucieczka będzie praktycznie niemożliwa. Szept dźwięku ostrzegł ją, że już nie jest sama. Otarła policzki, ale wiedziała, że widać, iż płakała. Wciągając głęboko powietrze, odwróciła się, żeby zobaczyć, kto do niej dołączył. Mężczyzna, który stał w słabym świetle stajni był przeciętnego wzrostu. Miał ciemne włosy, jeszcze ciemniejsze oczy i skórę opaloną przez

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 13

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon wiele dni przebywania na słońcu. Był smukłej budowy, ale poruszał się z gracją wyćwiczonego wojownika. Rialla uniosła brodę w nieświadomym geście nieposłuszeństwa, który nie umknął mężczyźnie, przyglądającemu się jej. - Laeth. Skinął głową na powitanie i oparł się o filar stajni na przeciwko ławki, na której siedziała, pozostawiając między nimi szerokość przejścia. Niesłychanym było, żeby darraniański lord trenował w Sianim. Chociaż szkoły nauk wojennych w Sianim były sławne, Darranianie trzymali się na uboczu. Kiedy Laeth przybył do Sianim na trening dwa lata temu, Rialla unikała go, aż zostali przypisani do tego samego instruktora walki wręcz. Instruktor nie mówił po darraniańsku, a Laeth umiał niewiele z Języka Powszechnego, który podłapał od przyjazdu. Darranianie, będąc zaściankowymi ludźmi, mieli mały użytek z uczenia się języków innych niż ich własny. Patrzyła, jak walczy przez kilka dni, zanim podeszła do niego i tłumaczyła. To kombinacja sposobu, w jaki nie ustawał, śmiejąc się z samego siebie i próbując ponownie, oraz jej odmowa, by nienawidzić wszystkich Darranian za to, co zrobiło kilku, skłoniły ją do udzielenia mu pomocy. Odwrócił się do niej, ignorując zdradzającą ją bliznę na policzku i podziękował cichym głosem. Przyjaźń, która później nastąpiła była zaskoczeniem dla Rialli i, jak myślała, również dla niego. Wieczorem uczyła go Języka Powszechnego, a on opowiedział jej nieco o sobie. Młodszy syn potężnego darraniańskiego lorda, cieszył się gorszeniem rodziny przez większość życia. Potem odkrył nieśmiałą, małą dziewicę imieniem Marri, którą poznał na przyjęciu wydanym w lokalnej posiadłości. Jej rodzina nie aprobowała małżeństwa z czarną owcą, nawet z tak dobrej rodziny, więc uspokoił się i przekonał ojca, by ten dał mu małą rezydencję, którą mógłby zarządzać przez rok, przygotowując ją dla wybranej narzeczonej. Kiedy otrzymał zaproszenie na ślub starszego brata, Karstena, postanowił, że nadszedł czas, by poinformować rodzinę, że znalazł dziewczynę, którą zamierza poślubić. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 14

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Kiedy wrócił do domu na wesele, rodzina go powitała, a starszy brat przedstawił swojej nowej małżonce - Marri. Karsten postanowił poślubić lokalną dziewczynę. Laeth uśmiechnął się uprzejmie na widok nieszczęśliwej twarzy swojej ukochanej, rozumiejąc, że darraniańska dziewczyna z dobrej rodziny nie mogła odmówić małżeństwu zaaranżowanemu przez rodziców. Nawet pogratulował bratu. Następnego ranka Laeth powiedział rodzicom, że otrzymał wiadomość o kłopotach na posesji, które wymagały jego natychmiastowej obecności. Będzie musiał odejść przed weselem. Rodzina nigdy się nie dowiedziała dlaczego powrócił do swego wściekłego zachowania, jego podróż do Sianim była najbardziej rażącym aktem wstydu. Od wesela brata, wrócił do Darranu tylko na pogrzeb ojca. Jeden z koni trącił Laeth'a niecierpliwie i ten podrapał go po nosie. Pójdziesz ze mną, Riallo? - Tak - odpowiedziała. - Mistrz Szpiegów nie pozostawił mi zbyt wielkiego wyboru. - Nie byłem pewien, czy powinienem podawać Renowi twoje imię, ale znając go, pomyślałem, że i tak wiedział, że mówisz po darraniańsku. Skinęła głową i wykrzywiła usta bez humoru. - Znam kilku ludzi, którzy mówią po darraniańsku lepiej ode mnie i wyobrażam sobie, że on również ich zna. Potrzebował kogoś, kto mógł być darraniańskim niewolnikiem. Jestem pewna, że ta chytra łasica wiedziała o mnie wszystko na długo zanim z tobą rozmawiał. - Prawdopodobnie masz rację - odpowiedział Laeth, widocznie relaksując się na spokojny ton Rialli. - Posiada taką reputację. - Rozejrzał się po cichej stajni i powiedział - Zabiorę cię na obiad. Rialla rzuciła mu sceptyczne spojrzenie - Do Zgubionej Świni? - Nie płacą najemnikom tak jak kiedyś. Poza tym, tam nie jest tak źle powiedział Laeth. - Wczoraj tylko dwoje ludzi się pochorowało.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 15

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Rialla posłusznie jęknęła na stary żart i podniosła ręce w udawanym poddaniu. - Dobrze, dobrze, ale tym razem, nie będę cię ratować przed kelnerką. Laeth otworzył szerzej oczy. - Nie słyszałaś jeszcze? Letty postanowiła przerzucić się na wysokich blondynów. - Za kim jest teraz? - zapytała Rialla, podnosząc się z ławki i podążając za Laeth'em na zewnątrz. - Za Afgarem, no wiesz, porucznikiem w Pięćdziesiątej siódmej. Rialla myślała przez chwilę i się zatrzymała. - Nie mówisz o tym wielkim mężczyźnie z Southwood, tym, który był kiedyś grabarzem? zapytała niedowierzająco. Laeth skinął głową, ciągnąc ją naprzód z lekkim uściskiem na ramieniu. - Ten, który kryje się po rogach, kiedy kobieta koło niego przechodzi. Jest tak zapalony w unikaniu kobiet, że nie wydaje mi się, żeby te dwie kobiety w jego oddziale kiedykolwiek go widziały. Ostatniej nocy myślałem, ze udławi się na śmierć, kiedy Letty się o niego otarła. Gdybym nie był tak zajęty dziękowaniem, że to nie byłem ja, współczułbym mu. - Ha - prychnęła Rialla. - Radowałeś się tym prawie tak bardzo jak ona. Nie uciekłeś wystarczająco szybko, żeby cię nie złapała raz czy dwa. Rzucił jej potulne spojrzenie i powiedział - Co mogę powiedzieć? Jestem tylko mężczyzną. Poza tym, ona ma wielkie... - Rialla uniosła na niego ostrzegawczo brwi - zęby. Rialla roześmiała się i potrząsnęła głową, kiedy znaleźli się w obrębie widoku Zgubionej Świni. Dolna część baru zbudowana była ze starych kamiennych bloków układanych jedne na drugich; górna część składała się z drewnianych bali różnych rozmiarów i wieku. Rialla słyszała, że pięćdziesiąt lat wcześniej czy coś koło tego, Siedemdziesiąty pierwszy oddział składający się ze stu sześciu mężczyzn, upojonych wiktorią i alkoholem, uniosło drewnianą część ponad kamienie i postawiło ją na środku drogi dla hecy.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 16

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Oddali dach po dobiciu targu z właścicielem. Drewniana połowa była teraz podtrzymywana bezpiecznie przez grube, zardzewiałe łańcuchy we wszystkich czterech rogach budynku, a Siedemdziesiątka jedynka wciąż dostawała drinki za połowę tego, co pobierano od innych. Będąc źródłem jadła i napojów najbliżej stajni i pola treningowego, które służyło znacznej liczbie oddziałów, Zgubiona Świnia była zazwyczaj bardzo tłoczna. Rialla i Laeth pomachali kilku znajomym, kiedy przeciskali się przez tłum w celu znalezienia pustego stolika. Kiedy Rialla przesunęła się zbyt blisko jednego ze stolików, poczuła rękę klepiącą ją po udzie. Bez zatrzymania, żeby zobaczyć, kto to, złapała go za nadgarstek, a stopą zahaczyła nogę jego krzesła, ciągnąc krzesło w przód, kiedy pchnęła mężczyznę w tył. Chłop razem z krzesłem zrobili satysfakcjonujący hałas, który podniósł się ponad generalnym gwarem, który wypełniał tawernę. Bardziej niż nieco pijany, mężczyzna podniósł się warcząc, ale Laeth złapał go za ramię pod pretekstem udzielenia pomocy. Pomocnie, Laeth otrzepał z kurzu płaszcz mężczyzny i generalnie go rozproszył, aż pierwotna wściekłość pijaka opadła w niedowierzaniu na całą tą uwagę. Kiedy stało się jasne, że nieznajomy nie był już zagrożeniem, Laeth powiedział sympatycznie - Ona nie lubi, kiedy się ją dotyka bez zaproszenia. Masz szczęście, że jest w dobrym nastroju, inaczej odcięłaby ci dłoń - to właśnie zrobiła ostatniemu facetowi, który ją zaczepił. Przyjaciel Laeth'a pochylił się od pobliskiego stolika i powiedział smutno - Biedny Jared nigdy już nie wrócił do siebie. - A pamiętacie, co zrobiła Lotharowi? - dodał kolejny mężczyzna, potrząsając głową. - Trzy dni zajęło nam znalezienie wszystkich kawałków, żebyśmy mogli go pochować - skomentował jeden z przyjaciół poruczników Laeth'a, krępy, łysy mężczyzna z przyjazną twarzą. Pochylił się bliżej i powiedział miękko - No, ale cóż, Lothar próbował ją pocałować.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 17

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Rialla wciąż się śmiała, kiedy znaleźli mały, pusty stolik. - Widziałeś jego twarz? Biedny facet. Gdybym wiedziała, co zamierzasz zrobić, pozwoliłabym mu wyjść z tego bez szwanku. Laeth uśmiechnął się radośnie. - Nauczę go trzymać ręce przy sobie. Co mi przypomniało, wiedziałaś, że jeden z żółtodziobów w moim oddziale darzy cię upodobaniem? - Masz na myśli tego młodego Rethiana, który ukrywa się za płotami i straszy konie, z którymi pracuję? Tego, który każdej nocy oferuje, że weźmie mnie na kolację i zostawia kwiaty u moich drzwi? Gdzieś twojego wzrostu, piaskowe włosy i brązowe oczy? Nie, w ogóle go nie zauważyłam odpowiedziała. Laeth roześmiał się na zdegustowany wyraz twarzy. - Wybacz, nie wiedziałem, że będzie takim problemem. Zrobię z tym coś popołudniu. - Nie - Rialla sapnęła w udawanym przerażeniu. - Tylko nie tą dziwną chorobą, która wywołuje impotencję ledwie dotykiem. Wciąż jest kilku członków twojego oddziału, którzy przechodzą na drugą stronę ulicy za każdym razem, kiedy mnie widzą. - Nie - zgodził się Laeth. - Tego użyłem ostatnim razem. Będę musiał wymyślić coś nowego. To twoja wina, wiesz o tym; mogłabyś zyskać nieco funtów, lub zrobić coś z włosami. - Jutro przefarbuję je na szaro, albo jeszcze lepiej, ogolę się zaoferowała Rialla z nutą powagi w głosie. Blizna nie wydawała się krzywdzić jej wyglądu na tyle, na ile dbali o to najemnicy. Wolałaby już być prostą dziewczyną, byle nie przyciągać tak wiele niechcianej uwagi. Zanim Laeth mógł odpowiedzieć, kelnerka Letty pojawiła się w zatłoczonym pokoju. Skąd wiedziała kto zamawiał, a kto nie w takiej masie ludzi w barze było tajemnicą, której Rialla nie była w stanie rozwikłać. - Co dobrego, kochana? - zapytał Laeth. - Afgar - westchnęła Letty, eksponując swą pokaźną pierś. - Do jedzenia - wyjaśniła Rialla, potem dodała pośpiesznie - dla nas. Do jedzenia. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 18

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon - Oh. - Pełne usta Letty ułożyły się na chwilę w grymasie skierowanym na Laeth'a, ale powiedziała dość pogodnie - Chleb jest świeży, a Kucharz właśnie wyciągnął szynkę w miodzie z pieca. Wołowina jest nieco przesmażona i sucha. - W takim razie kanapki. Dwa razy z szynką? - Laeth spojrzał na Raillę, która skinęła głową. - I dwa kufle rozrzedzonego ale. Kiedy byli już sami, Laeth powiedział - Ren wezwał mnie rano. Chciał wiedzieć, czy uda mi się cię namówić do tej misji. Rialla potrząsnęła głową. - Sam wykonał dobrą robotę. - Ale dlaczego ty idziesz? - zapytał Laeth półżartem. - Ja muszę chronić Karstena, ale wszystko, z czym muszę się zmierzyć, to zobaczenie Marri jako jego żony i możliwa kara śmierci, jeśli ktokolwiek się dowie, że szpieguję dla Sianim. Ty musisz wrócić do bycia niewolnicą. - Ren powiedział, że Karsten zamierza zakazać niewolnictwa w Darranie - odpowiedziała Rialla. - Mocno sugerował, że moja obecność pomoże, chociaż, kiedy o tym pomyślę, nie jestem pewna jak. - Wiele ryzykujesz dla niewolników, których nawet nie znasz, Ria skomentował Laeth. Rzuciła mu cierpki uśmiech i potarła bliznę. - Nie robię tego dla nich. Większość z nich prawdopodobnie nawet się cieszy z bycia niewolnikami w Darranie. Zapewne nie jest to o wiele gorsze od bycia żoną w większości miejsc, może nawet lepsze. Robię to dla zemsty. Handlarze niewolników, którzy mieszkają w Darranie ukradli mi coś i nigdy tego nie odzyskam. Teraz moja kolej, by coś im ukraść - ukraść jemu. Letty przyniosła ich jedzenie i przyjęła kilka miedziaków oraz całus Laetha, zanim odeszła. - Nie martwisz się? - zapytał cicho Laeth, odrywając kawałek świeżego chleba. Rialla przełknęła kęs i napiła się ze swojego kufla zanim odpowiedziała - O bycie niewolnicą? - Wzruszyła ramieniem. - Nie poszłabym z nikim innym, jeśli to masz na myśli. Wiem, że mogę ci ufać, że Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 19

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon mnie tam nie zostawisz. Dla kogoś nieprzyzwyczajonego, posiadanie niewolnika uderza do głowy; do tego jestem tancerką - bardziej wartościową niż większość. Mogłabym przynieść ci więcej złota niż większość ludzi zobaczy w całym życiu. - Kiedy mówiła, Rialla czuła, jak jej twarz zastyga w nawykłą maskę. Jej głos stał się płaski, tracąc uczucie, które go charakteryzowało. - Nie zrobię tego - powiedział delikatnie Laeth. Uśmiechnęła się do niego, opuszczając maskę niewolnicy. - Wiem o tym. Jak myślisz, dlaczego nie poszłabym z nikim innym? Już posiadałeś niewolników i posiadłości, a postanowiłeś się ich wyrzec. Nawet gdybym cię nie znała, wolałabym iść z tobą niż z kimś z Southwood, kto nigdy w życiu nie myślał o posiadaniu niewolnika. Laeth pochylił głowę w uznaniu komplementu jej zaufania. Jedli nie rozmawiając przez jakiś czas, cisza była komfortowa pomiędzy dwojgiem starych przyjaciół. - Kiedy rozmawiałeś z Renem, powiedział, co zamierza zrobić z tatuażem? - Rialla dotknęła lekko policzka. Laeth skinął głową i przełknął zanim odpowiedział. - Ma magika, który zakryje bliznę i przywróci stary tatuaż iluzją. Ren chce, żeby tatuaż był taki sam jak oryginalny, na wypadek, gdyby ktoś cię rozpoznał. Czy nie mógł być użyty do wyśledzenia twojego poprzedniego właściciela? Potrząsnęła głową. - Nie było mnie siedem lat; po pięciu, niewolnik nie musi zostać zwrócony pierwotnemu właścicielowi. Chociaż rozumiem, że jest uznawane za odpowiednie, by tak zrobić. Tak długo jak Lord Karsten nie uczynił zwyczaju z zapraszania handlarzy niewolników na swoje przyjęcie urodzinowe, nie będę musiała się martwić. - Nie - odpowiedział, relaksując się - szlachcic nie zaprosiłby trenera niewolników na formalne przyjęcie tak samo jak nie zaprosiłby świniarza. - Tak też myślałam - zgodziła się Rialla. - Ren chciał również, żebym powiedział ci, że jeśli coś się wydarzy, wyciągnie cię z Darranu wszelkimi możliwymi sposobami; więc nie musisz się martwić, że utkniesz jako niewolnica - dodał Laeth. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 20

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Rialla rzuciła mu okropny uśmiech. - Po tylu latach trenowania w Sianim, nie wydaje mi się, żebym musiała się martwić o to, że ktoś zatrzyma mnie jako niewolnicę. - Powiedzenie tego sprawiło, że poczuła, jakby było to prawdą i w jakiś sposób napięcie z niej opadło. Laeth zwrócił jej uśmiech swoim nikczemnym, kiedy wypowiedział ulubione pytanie jednego z instruktorów walki - Ile jest sposobów na zabicie człowieka nożem? - To nie ma znaczenia, potrzeba jednego by wykonać zadanie odpowiedziała Rialla. Dokończyli kanapki w dobrym humorze i wyszli właśnie, kiedy nowa fala najemników przepchnęła się przez drzwi. Laeth zatrzymał ją na zewnątrz z ręką na jej ramieniu. - Muszę zająć się kilkoma sprawami, zanim wyruszymy. Ren powiedział ci, że wyruszymy za pięć dni? Skinęła głową. - Zajmę się zgromadzeniem zapasów na podróż, jeśli upewnisz się, że konie będą gotowe. - Znajdę parę - odpowiedziała Rialla. - Lepiej znajdę również strój do tańca czy dwa. - Jeśli nie uda ci się znaleźć, możesz spróbować u dziewczyn Midge. Podejrzewam, że jedna lub dwie mogą mieć coś, co się nada. - Myślałam, że mówiłeś, że za to nie płacisz - drażniła się. Laeth uśmiechnął się. - Nie płaciłem. Rialla błysnęła uśmiechem. - Założę się, że nie. Lepiej pójdę zobaczyć, kto może zająć się moimi końmi, kiedy mnie nie będzie. - Zrób to - powiedział. - Porozmawiamy jutro. Wczesnoporanne słońce ledwie rozjaśniło niebo, kiedy Rialla osiodłała konia i wyprowadziła. Nie była jedyną, która pracowała z końmi, ale inni jeźdźcy używali innych aren. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 21

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Kopyta ogiera stukały rytmicznie na ubitej ziemi zagrody, ale jego uwaga była skierowana na klacz przeskakującą przez przeszkody po drugiej stronie ogrodzenia. Zebrał się w sobie, żeby zrzucić jeźdźca tak samo, jak wielu wcześniej - tylko po to, by został poklepany ostrzegawczo krótką szpicrutą, której używał obecny jeździec. Upomniany, że miał słuchać osoby siedzącej na jego plecach, kontynuował ścieżkę, którą wybrała, z uszami położonymi tak płasko jak się dało. Rialla roześmiała się na ciężki cwał, który zastąpił zazwyczaj płynny krok ogiera. Naprawdę nie potrzebował pracy. Znalazła trenerów dla wszystkich koni, nad którymi pracowała. Rialla wolała zabrać ogiera na ostatnią przejażdżkę niż czekać na Laeth'a i martwić się o rzeczy, jakich nie mogła zmienić - jak złoto, czarno zielony tatuaż, który ponownie będzie znaczył jej pozbawioną blizny twarz. Korzystając z jej chwilowego rozproszenia, rudy ogier rzucił się na bok ruchem, który zrzucił wielu uprzednich właścicieli. Rialla siedziała z łatwością. Z pełnym obrzydzenia prychnięciem wielki koń machnął ogonem i podjął ponownie cwał, znieważony, że nawet nie zauważyła, co zrobił. Rialla kazała koniowi kroczyć aż ten przestał robić żarty i była wystarczająco zmęczona, by zapomnieć o tym, na co się zgodziła. Chwilowa luka w pamięci nie trwała długo. Kiedy wprowadziła konia do stajni i zaczęła go czyścić, Laeth już tam na nią czekał. - Jesteś gotowa? Rialla skinęła głową i oddała konia jednemu ze stajennych. - Tylko zmienię ubranie i złapię swoje rzeczy, potem spotkamy się tutaj. W swoim pokoju, wsunęła przez głowę prostą, szarą tunikę niewolnicy, którą będzie nosiła podczas podróży. Spojrzała na siebie w płaskim kawałku wypolerowanej miedzi, który trzymała na ścianie jako lustro i nie widziała już osoby, nad którą tak ciężko pracowała, by się stać. Zamiast niej widziała niewolnicę o bladej twarzy, z tatuażem na lewym policzku; nieznany kolczyk z czystego złota zwisał jej z lewego ucha, tworząc iluzję - chociaż czuła bliznę palcami. Blada blizna od bata znaczyła Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 22

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon głęboko opaloną skórę na jednym z jej ramion - trener niewolników pobił służącego odpowiedzialnego za skażenie tak wartościowej własności. Przełykając, podniosła rękę w grobowym salucie. - Powodzenia, niewolnico. Podniosła małą torbę, w której trzymała kostiumy do tańca, wyszła z pokoju i zamknęła drzwi.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 23

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon

2.

Jak plaga szarańczy, wygłodniała fala wojny żywiła się na małej darraniańskiej wiosce Tallonwood, pozostawiając za sobą jedynie zniszczenie. Kilka niegdyś płodnych ziem leżało odłogiem, sól z kopalni, które niegdyś były największym źródłem dochodu regionu zamieniła bogatą ziemię w bezpłodny grunt, który unosił się na wietrze, ciche świadectwo odwiecznego sporu pomiędzy Darranem, a sąsiednim Reth. Jako najbliższa wioska do Westhold (tak nazwana, gdyż leżała na zachód od kopalni soli), jednej z głównych twierdz we wschodnim Darranie i posiadłości rodzinnej Lorda Karstena, Tallonwood było najeżdżane przy licznych okazjach. Niegdyś dobrze prosperująca wioska była dziś uboga, nawet jak na Darraniańskie standardy. Po tym, jak Darran przegrał ostatnią wojnę z Reth, nawet najbogatsi wieśniacy mieli problemy z wyłożeniem jedzenia na stół. Ostatniej zimy, która była umiarkowana pod każdym względem, dwoje starszych i troje niemowlaków zmarło z braku pożywienia. Lord Karsten, który rządził Westholdem i kilkoma otaczającymi go wioskami, włączając Tallonwood, był jednym z niewielu darraniańskich lordów, którzy nie cofnęli starożytnego prawa zabraniającego polowań na jego ziemiach pod groźbą śmierci. Obawiał się, że populacja zwierząt wyginie tak, jak w innych częściach Darranu; chłopi byli dla niego mniej cenni niż rekreacyjna zwierzyna łowna. Nadzorca upewniał się co do tego, by jego życzenia zostały przestrzegane. Jeden z niewielu budynków, jakie wyremontowano w wiosce należał do Trisa, uzdrowiciela z rzadkim talentem. Jego reputacja rozniosła się poza wioskę, a szlachta z zamku wyszukiwała u niego porad w leczeniu podagry, niestrawności i czyraków, za które to usługi sporo sobie liczył. Bez Trisa, Tallonwood cierpiałoby o wiele bardziej ostatniej zimy. Używając złota i klejnotów, które dostał za usługi dla szlachty, kupował ziarno z zamkowych magazynów i bydło na ubój. Kiedy rezerwy zamku były zbyt małe, by pozwolić kastelarzowi zamkowemu na dalszą sprzedaż, Tris ryzykował gniewem Lorda Karstena i Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 24

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon sam polował w lesie na zwierzęta. Podtrzymywał, że lata wymykania się niezauważonym po zioła udzieliły mu wsparcia, które przysłużyło mu się zarówno przeciwko leśnym zwierzętom jak i dwunożnym bestiom, które zatrudnił nadzorca, by utrzymać wieśniaków z daleka od lasów. W przednim pokoju jego dwupokojowej chatki, Tris wycierał ladę, która powstrzymywała dzieci jego klientów przed rozmaitymi słoikami i puszkami, które trzymał na półkach. Szmatka, której używał nie była tak poplamiona jak jego potężne dłonie, które obecnie posiadały interesujący, różowy kolor. Znalazł kępę awendaru podczas porannego spaceru, roślinę przydatną do zrobienia balsamu na oparzenia i farbowania na purpurowo. Ku jego niezmiernemu zaskoczeniu, uzdrowiciel znalazł zadowolenie w małej wiosce. Nawet lubił schludną, małą chatkę, która stała po drugiej stronie małego wzgórza od Tallonwood. Lokalizacja pozwalała mu na iluzję prywatności i dogodność bycia ponad marnotrawstwem wioski. Tris spojrzał w górę pocierając brodę, kiedy dzwoneczki przy drzwiach oznajmiły wejście matki. Stara i kaleka, nosiła się z aurą, która nawet lordowi nakazywała traktować ją z szacunkiem. Gdyby urodziła się w innym miejscu, byłaby szkolona na maga. W Darranie była wiejską wróżką, doradzała starszym w takich sprawach, jak która koza da więcej mleka, a która powinna pójść do rzeźnika, czy kiedy spadnie pierwszy śnieg. Gdyby Tris wiedział, że dokładność była zależna od czegoś innego niż obserwacja i doświadczenie, to ona wiedziała, że było coś więcej niż tylko zioła w przepisach Trisa. Magia, której używali była inna, ale wciąż była to magia. To właśnie Trenna podczas poszukiwań ekskluzywnej rośliny znalazła Trisa tam, gdzie zostawili go jego właśni ludzie: związanego i czekającego na śmierć. Jej magia czasami objawiała się w rzadkiej umiejętności postrzegania przyszłych możliwości. Ten dar pozwolił jej odkryć jego naturę i zobaczyć nadzieję dla wioski. Zaoferowała mu układ. Jeśli go uwolni, będzie służył w wiosce przez rok jako uzdrowiciel. Warunki będą ciężkie. Jej ludzie byli wrogo nastawieni do magii, więc będzie Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 25

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon musiał skrywać swoją naturę - w tym samym czasie pomagając im najlepiej jak potrafił. Tris czekał cierpliwie na śmierć. Nawet gdyby udało mu się uciec, jego nagły akt dobroci wykluczyłby go z grona jego ludzi na zawsze. Umieranie nie wydawało się takie straszne - dopóki nie zaoferowano mu szansy na dalsze życie. Zgodził się na te warunki. Więzy, które go trzymały były stworzone tak, by oprzeć się magii, ale nie prostemu nożowi, którego Trenna używała podczas polowania na zioła do swoich eliksirów. Po tym, jak uleczyła jego rany swoimi zdolnościami zielarskimi (Tris sam ciężko pracował nad uleczeniem się magią), Trenna powiedziała starszyźnie wioski, że jest jej krewnym, uzdrowicielem, który zmęczył się podróżami i przybył, by tu pozostać. Starszyzna zaakceptowała tą historię. Trenna stawała się zbyt słaba, by dalej wykonywać obowiązki uzdrowicielki, a nie było nikogo z wystarczającymi umiejętnościami, kto mógłby zająć jej miejsce. Zaakceptowali Trisa z wdzięcznością; w swojej desperacji byli chętni przeoczyć jego obcość. Tris nie był pewien, czy Trenna rozumiała, kim jest, ale wiedziała, że nie skrzywdzi ludzi Tallonwood, a tylko to miało dla niej znaczenie. Jego rok już dawno się skończył, ale pozostał w Tallonwood. Nie miał dokąd pójść. - Pani. - Powitał Trennę w dziwnie zaakcentowanym darraniańskim. Wziął opuchniętą rękę, którą wyciągnęła nad ladą i pocałował ją delikatnie w prawdziwie dworskim stylu. - Panie - uśmiechnęła się do niego z lekkim flirtem; był wyższy niż jakikolwiek mężczyzna w wiosce, a ona była małą kobietą. - Jak się masz tego pięknego, wiosennego poranka? - Niezwykle dobrze. Właśnie wróciłem ze spaceru po lesie i odkryłem kolejną kępkę tymianku; ta stara bardzo się przerzedziła. Mogę zmieszać proszek na twój reumatyzm? Znalazłem nieco korzenia tarmudu w zeszłym tygodniu, który powinien sprawić, że ta partia będzie miała lepszy potencjał. - Gdybyś mógł - odpowiedziała. Kiedy odwrócił się do swojej pracy, ostrożnie napięła ręce. Były widocznie mniej opuchnięte niż zanim jej dotknął.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 26

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Tris zazwyczaj uważał, żeby wieśniacy nie widzieli nic, czego nie spodziewali się dostrzec. Jednak dla Trenny, mógł być tak dramatyczny jak tylko chciał - podobało jej się to prawie tak bardzo jak jemu. Więc składniki mieszane były z błyskami światła i dziwnymi hałasami, a końcowy rezultat posiadał upiorny zielony poblask, kiedy wkładał go do skórzanego woreczka. - Teraz - powiedział, wręczając go jej. - Pamiętaj zażywać go rano i przed snem. Możesz wziąć jeszcze jedną dawkę w ciągu dnia, jeśli musisz. Jeśli będziesz potrzebować częściej, przyjdź do mnie. Wsyp proszek do gorącej wody na tak długo, jak jesteś w stanie wstrzymać oddech zanim wypijesz napar. Uśmiechnęła się do niego, pozwalając mu na dostrzeżenie piękna, które niegdyś w sobie nosiła i zaczęła chować torebkę. Kiedy ich ręce się dotknęły, pozwoliła woreczkowi opaść na ziemię i ścisnęła go z siłą, która zadawała kłam opuchniętym stawom. Poczuł puls jej magii pod palcami. Jej ciało szumiało od napięcia i odezwała się naprężonym głosem. Dwoje przybędzie ze Sianim... mężczyzna i... tancerka. Musisz pomóc im powstrzymać przypływ boga kota... Strzeż się stworów, które ona wezwie z Bagien. - Przełknęła i wciągnęła łapczywie powietrze, jak ryba na lądzie. Pot zalśnił na jej czole i przesunęła natarczywy uścisk na jego ramiona, językiem wykręcając wokół kilku zwrotów w jego ojczystym języku. Magia uwolniła ją i zaczęła drżeć jakby właśnie złapała ją ulewa. Zanim mogła upaść, Tris przeskoczył ladę, nie zważając na mały siewnik, który zrzucił na ziemię, złapał ją i delikatnie położył na wyściełaną dębową ławkę, która stała wzdłuż ściany. Usiadł obok niej i objął ramieniem, aż przestała drżeć. - Wybacz - powiedziała, kiedy była w stanie. Potrząsnął głową w irytacji. - Pani, dziękuję ci za radę - ty nie masz za co przepraszać. Pamiętasz, co powiedziałaś? Potrząsnęła głową. - Nie. Czasami pamiętam - a przynajmniej widzę obrazy, ale... widziałam czerwone i zielone kamienie... Nie, myślę, że to były oczy. - Ponownie potrząsnęła głową. - To wszystko. Mam nadzieję, że to ci jakoś pomoże. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 27

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Ponownie wziął jej dłoń i pocałował - To, Pani, najlepiej zostawić do oceny czasowi. Mogę odprowadzić cię do domu? Uśmiechnęła się i podniosła powoli, ale dość stabilnie. - Nie. Z jakiegoś powodu już czuję się lepiej. Gdybyś mógł podać mój proszek, zapłacę i już sobie pójdę. Tris podał jej paczuszkę, ale potrząsnął głową, kiedy zaoferowała mu miedziaka. - Nie. Przyślij swojego wnuka jeśli chcesz. Jeden róg dachu potrzebuje łaty przed następnym deszczem. Wyrósł na dość dobrego rzemieślnika pod okiem Edgara. - Oboje wiedzieli, że zapłaci jej wnukowi, kiedy ten przyjdzie, ale po chwili skinęła głową i wyszła. Tris obserwował jej odejście i miękkim głosem powtórzył frazy, które Trenna wypowiedziała w jego języku: pierwsze słowa ceremonii wiązania. Był sam przez tak długi czas... Czy będzie temu kres? Po chwili bezczynności, znalazł szczotkę i zaczął usuwać pozostałości siewnika z podłogi, lekko podnosząc rośliny i układając je na bok do przesadzenia.

Sala jadalna w zamku Lorda Karstena była wystarczająco wielka, by pomieścić sześciuset ludzi, lecz tylko jeden z sześciu antycznych, grubo ciosanych stołów był w użytku. To pomieszczenie pokazywało poprawy, jakich dokonywał Lord Karsten w całym Westhold. Kilka z ciężkich drew, które wspierały sufit widocznie zastąpiono nowymi. Okrągły kominek połączony z kominem zdominował środek pomieszczenia, zastępując bardziej powszechną dziurę na ognisko. Prymitywne otwarcia wysoko na murze, niezbędne przy dziurach na ogniska, zostały wypełnione barwionym szkłem widocznym z zewnątrz zamku. Rialla stała cicho z tyłu i lekko na lewo od miejsca, w którym siedział Laeth, oczy skupione miała na podłodze, jak każdy dobrze wyszkolony niewolnik. Kiedy już przyjęła rolę, jej nerwowość opadła aż prawie zaczynała się cieszyć. Było jej wystarczająco wygodnie, że zaczęła cierpieć na najbardziej chroniczny warunek bycia niewolnikiem - nudę. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 28

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Darran był dokładnie taki, jak zapamiętała, chociaż nigdy wcześniej w swoim żywiole nie miała do czynienia ze szlachtą. Miejsce, w którym spędziła większość czasu jako niewolnica było prywatnym klubem, gdzie wszyscy młodzi, bogaci mężczyźni chadzali, by zasiać swe dzikie nasienie z daleka od odpowiedniego towarzystwa. Rialla prychnęła lekko do siebie. Darranianie nawet to robili w bardzo cywilizowany sposób; mieli tradycyjną procedurę na złamanie odpowiednich edyktów. Ona i Laeth byli w Westholdzie już ponad tydzień i jak dotąd Rialla nie nauczyła się niczego o sytuacji politycznej, czego Ren jeszcze prawdopodobnie nie wiedział. Gdyby nie rozrywka, którą znalazła w obserwowaniu odpowiednio wyuczonych Darraniańskich szlachciców radzących sobie z Laeth'em, byłaby naprawdę znudzona. Miał dobre znajomości i nikt nie chciał go obrazić; z drugiej strony, jego całkowita pogarda dla tego, co właściwe nie mogła być ignorowana. Szlachcice po prostu nie stawali się najemnikami; a nawet jeśli, powinni mieć na tyle rozumu, by się bronić. Laeth był bardziej niż szczęśliwy mogąc wywoływać skandal wśród swoich słuchaczy opowiadaniem historii, które, jak podejrzewała Rialla, wymyślał na poczekaniu. Generał Tyborn z Drugiej Dywizji faktycznie przyniósł głowę wroga do Sianim, ale nie powiesił jej nad stołem w jadalni - a przynajmniej Rialla nigdy jej tam nie widziała. Laeth zajął się tym, by Rialla wiedziała kto był kim - witając ludzi pełnymi imionami. Ona w zamian uczyniła wielki wysiłek, by zapamiętać tożsamości owych ludzi i to, z jakiej frakcji pochodzili. To ostatnie było dość proste, skoro większość ludzi zaproszonych na cały tydzień świętowania wspierało Lorda Karstena. Na myśl o bracie Laeth'a, Rialla stłumiła uśmiech. Któż by podejrzewał, że taki dzikus jak Laeth będzie miał takiego brata jak Lord Karsten? Wyglądali dość podobnie, chociaż dla Rialli większość Darranianów miała tą tendencję. Mieli nawet kilka wspólnych cech charakterystycznych. Lord Karsten był elokwentny i inteligentny, nawet jeśli jeszcze bardziej Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 29

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon związany przez zasady socjety niż większość Darranian - coś, co Rialla przyrzekłaby, że było niemożliwe. Był tak czarujący, że ciężko go nie lubić, jeśli ktoś nie był niewolnikiem bądź chłopem. Był niezawodnie uprzejmy nawet dla najniższych służących, ale Karsten był obojętny, a nie nieświadomy, że jego nadzorca był zwierzęciem, które znęca się nad służącymi, zarówno chłopami jak i niewolnikami. Rozmawiał o zmianach i ważnych reformach, pracował nad nimi z oddaniem fanatyka. Korekty, jakich Lord Karsten dokona w prawie Darranu uczynią ogromną masę dobra chłopom i średnio-klasowym mieszkańcom Darranu; ale jego właśni chłopi przymierali głodem. Ogólnie rzecz biorąc, Rialla wolała jego młodszego brata, który widział wszystko wyraźnie i był o wiele mniej przywiązany do struktur społecznych. Laeth wkroczył z powrotem w rolę syna marnotrawnego i wymieniał uściski dłoni z darraniańskimi szlachcicami tak samo swobodnie jak z najemnikami w Sianim. Nawet usytuowany obok żony brata, Marri, nie stracił swojego uroku. Tylko Rialla wiedziała z szeptanej rozmowy, którą odbyła z Laeth'em w nocy, że jego uczucia do Marri się nie zmieniły. W sali jadalnej była ponad setka ludzi. Laeth powiedział Rialli, że do następnego wieczora ta liczba się potroi, a ponad pięćset osób będzie uczestniczyło w balu, który odbędzie się za dwie noce. Dzień po nim, ona i Laeth powrócą do Sianim. Pomimo całej dramatyczności i wielkich emocji, które rozpoczęły tą podróż, zaczynało wyglądać na to, że mogą powrócić do Sianim bez wypadków - czy informacji. Kiedy Laeth skończył posiłek i przywołał Riallę do stołu, przybrała pozycję blisko okna, gdzie wiatr zapewniał jej nieco świeżego powietrza. Była jedyną niewolnicą w pomieszczeniu. Niezwykłym i wulgarnym było przyprowadzanie czyjegoś niewolnika na publiczne spotkanie, ale Laeth wzruszył tylko ramieniem i powiedział, że niedawno ją zakupił i chciał mieć na nią oko przez jakiś czas. Skoro było jasne, że była droga (tatuaż oznaczał ją jako wysoko szkoloną tancerkę tak samo jak wskazywał na to, kto ją szkolił), nikt nie robił z tego zamieszania. Laeth rozmawiał z małą grupą ludzi składającą się z Lorda Karstena, spostrzegawczego Lorda Jarroha o twarzy lisa, który był ciągłym Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 30

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon towarzyszem Karstena i Lady Marri, która ściskała mocno ramię męża i stała ze spojrzeniem z determinacją skierowanym na podłogę. Rialla zastanawiała się nieobecnie o temat rozmowy. Twarz Laetha niosła w sobie sardoniczny uśmiech, który przybrał, by skryć uczucia. Karsten wyglądał na bladego pod głęboko opaloną skóra. Kiedy Rialla przyglądała się z rosnącymi przypuszczeniami, pot zebrał się na czole Karstena i spłynął po jego skroni. Powiedział coś i skłonił się, by odejść. Poklepał lekceważąco ramię żony i położył jej dłoń na ramieniu Lorda Jarroh'a. Kiedy Karsten odwrócił się, by odejść, upadł nagle - prosto na kolana. Laeth był tam tylko chwilę przed Lordem Jarroh'em, który został powstrzymany przez uścisk Marri. Laeth'owi udało się wsunąć ramię pod ramiona brata i na wpół uniósł go do ciężko ozdobionej sofy. Jej nieobliczalna empatia wybrała tą chwilę by błysnąć nagle do życia i Rialla krzyknęła na ból, który odczuwał Karsten, chociaż sofa była wystarczająco blisko, by mogła powiedzieć, że żaden dźwięk nie opuścił jego ust. Ledwie trzymał dłoń Laetha z zamkniętymi oczami. Z Laeth'em klęczącym przy sofie, Marri miała niewielki wybór, jak tylko przyciągnąć wyściełaną ławkę i spocząć na niej u stóp sofy. Królewskim gestem, Lord Jarroh wezwał kelnera niosącego tacę pełną pustych szklanek. Jego zimny głos był wystarczająco stanowczy, by nieść się ponad rosnącym chaosem w pomieszczeniu. - Wyślij stajennego i dodatkowego konia do uzdrowiciela w wiosce. Powiedz mu, że to pilne, Lord Karsten jest chory. - Jego głos miał w sobie jad, który posłał kelnera biegiem, nie zważającego na kilka szklanek, które spadły z tacy na ziemię i się roztrzaskały. Oczy Lorda Jarroh'a spoczęły na Rialli i ją również do siebie wezwał. Idź do kuchni i każ jednej ze służących przynieść czyste ręczniki, ciepłą i zimną wodę. Znajdź kamerdynera i powiedz mu, by przyniósł koce. - Gdyby nie dostrzegła mięśnia drgającego mu z boku twarzy, Rialla pomyślałaby, że Lord Jarroh był tak nieporuszony jak się wydawał.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 31

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Rialla pobiegła wypełnić rozkazy Lorda Jarroh'a z taką samą prędkością, jaką pokazał kelner. Imię Lorda Jarroh'a niosło w sobie tą samą magię, co jego głos: wszystko, co Rialla musiała zrobić to wspomnieć, kto ją wysłał i wszyscy służący domowi i kuchenni potykali się, by wypełnić rozkazy. Była w drodze powrotnej do jadalni, kiedy zauważyła nieznajomego w stroju służącego, który wysunął się z pokoju. Nie przykułoby to jej uwagi, skoro Lord Jarroh był w trakcie opróżniania pokoju z gapiów, kiedy odeszła, tylko że nie rozpoznała twarzy mężczyzny. Rialla myślała, że znała wszystkich wewnętrznych służących w Westhold, przynajmniej z widzenia. Tego nigdy wcześniej nie widziała, ale szedł w dół korytarzem, jakby się tu urodził. Rialla rozejrzała się ostrożnie wokół siebie, by upewnić się, że nikogo nie ma w korytarzu, a potem poszła za nim. W szerokich korytarzach głównego piętra zamku trudno było śledzić kogoś niezauważonym, ale służący nie wydawał się jej dostrzec. Kroczył nonszalancko ku zdobionym drzwiom z mosiądzu i drewna, które prowadziły na zewnątrz zamku. Przeszedł wokół boku budynku do stajni, gdzie trzymano żywy inwentarz zamku. Rialla zawahała się; nie było zbyt wielu powodów, dla których niewolnica mogłaby się znajdować w stajniach. Zanim podjęła decyzję, służący wrócił ze stajni wspięty na dobrze urodzonego wierzchowca, który musiał czekać na niego osiodłany. Rialla obserwowała, jak odjeżdżał nonszalanckim kłusem ku zewnętrznym bramom. Kiedy przez nie przejechał, kolejny koń wpadł na dziedziniec, spieniony i sapiący. Ku zaskoczeniu Rialli, jego jeździec zatrzymał się ostro obok miejsca, w którym stała, tuż poza ostentacyjnymi drzwiami. Miała niewielkie szanse na cokolwiek poza zerknięciem na zarośniętą twarz mężczyzny i wrażeniem, że był wielki. Zsiadł z konia, rzucił wodze w jej stronę i zdjął torby z wierzchowca. - Zabierz go do stajni i upewnij się, że o niego zadbano - rozkazał krótko. Nie czekając na odpowiedź, pobiegł do drzwi, przez które dopiero co przeszła.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 32

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Potarła kojąco spoconą twarz ogiera, by go uspokoić. Był wystarczająco solidnym zwierzęciem, w dobrym stanie - ale nieszczególnego pochodzenia; nie był to koń, na którym jechałby szlachcic. Jego jeździec również nie miał na sobie ubrania szlachcica, pomimo całej pewności w rozkazie. Rialla wywnioskowała, że musiał być uzdrowicielem, po którego posłał Lord Jarroh, minęło wystarczająco czasu, żeby posłaniec dotarł do wioski i z powrotem. Koń trącił ją niecierpliwie łbem i zaczęła odprowadzać go w stronę stajni. Nawet jeśli mężczyzna, za którym podążała już dawno odjechał, mogła zapytać o niego w stajniach; było coś w sposobie, w jaki służący był tak swobodny w samym środku zamieszania upadkiem Lorda Karstena, co sprawiło, że była go ciekawa. Stajnie były ciemne i zimne, oraz pachniały jak konie i świeże siano żadnych okropnych zapachów, które świadczyłyby o niechlujstwie. Rialla poczuła, że się relaksuje w znajomej atmosferze. Koń, którego prowadziła zarżał przeciągle na zapach nieznanych zwierząt. Chłopiec stajenny wyłonił się z pobliskiego boksu. Rzucił Rialli przyjacielski uśmiech i sięgnął po wodze, mówiąc - Bestia uzdrowiciela, co? No już, uspokoję go nieco i znajdę dla niego pusty kąt. Rialla wręczyła mu konia, a potem zapytała - Widziałeś mężczyznę, który wszedł tu i zabrał kasztanowego ogiera? - Dobra niewolnica nigdy nie próbowałaby rozmowy z nikim poza innym niewolnikiem, ale stajenny wydawał się dość rozmowny. Chłopiec rozejrzał się wokół, prawdopodobnie, żeby zobaczyć, czy ktoś ich obserwował - chłopiec stajenny był zatrudniony do pracy, nie do rozmowy z niewolnicami. Usatysfakcjonowany, że wszyscy inni byli zajęci, powiedział - To był mężczyzna Lorda Winterseine'a, Tamas. Często tu bywa. Gdybym był na twoim miejscu, próbowałbym go unikać. - Winterseine'a czy Tamas'a? - zapytała Rialla. - Tamas'a. Winterseine jest w porządku. Jednak Tamas jest okropnie szybki z batem czy pięścią. - Chłopiec spojrzał na nią znacząco. - Lubi to robić

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 33

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon ostro, czuje się wtedy potężny. Trzymaj się od niego z daleka, chyba że też tak lubisz. - Bez dalszej zwłoki zaprowadził konia aleją, by zacząć go uspokajać. Roztropnie, Rialla powróciła do zamku i zakradła się z powrotem do pokoju, w którym zostawiła Laeth'a - a przynajmniej próbowała się zakraść. Laeth spotkał ją przy drzwiach i powiedział pełnym furii tonem, który usłyszał cały pokój - Gdzieś ty była, dziewczyno? Nie mogło ci zająć tak długo przekazanie rozkazów Lorda Jarroh'a. Rialla jednym spojrzeniem omiotła cały pokój. Jej rozerwany talent wyłapał podejrzenie, które było w powietrzu, skierowane na Laeth'a. Skinęła głową skromnie i powiedziała wyraźnym tonem, który się niósł. - Panie, tego ranka powiedziałeś mi, że mam poszukać szpilki, która ci zginęła. Kiedy ktoś wspomniał stajennego, przypomniałam sobie, że miałeś ją na sobie wczoraj podczas polowania, ale nie widziałam jej na tobie podczas kolacji. Pomyślałam, że może kiedy byłeś w stajni ze służącą... - Stchórzyła nerwowo, jakby uświadamiając sobie, że nie powinna była nic o tym mówić. Ktoś roześmiał się i uczynił obsceniczny komentarz; sypianie ze służącymi było powszechne, ale nie do publicznego omawiania. Laeth uderzył ją mocno tyłem dłoni, rzucając ją na ziemię. Wyglądało to bardziej imponująco niż było w rzeczywistości. Uderzenie Laeth'a nie było mocniejsze niż którykolwiek z ataków, jakie wymieniali podczas praktyk w Sianim. Jak każda dobra niewolnica, Rialla stchórzyła i zaskomlała; wszyscy niewolnicy szybko się uczyli, że jeśli wygląda, że uderzenie boli, mało prawdopodobne, żeby zostało powtórzone. Ku zdumieniu Rialli, wielka, delikatna ręka dotknęła jej ramienia i uzdrowiciel pomógł jej podnieść się na nogi. - Była w pobliżu stajni i wzięła mojego konia, kiedy przyjechałem. Nie powinieneś wydawać rozkazów, chyba że chcesz, by je wykonano, mój panie. Rialla ledwie powstrzymała sapnięcie na ton uzdrowiciela. Żaden plebejusz nie mówił do szlachcica tym tonem - nie jeśli chciał dożyć następnego poranka. Najemnik czy nie, narodziny Laetha jako darraniańskiego szlachcica spowodowały, że jego oczy błysnęły w gniewie. Uzdrowiciel nie dał Laeth'owi szansy na odpowiedź, zanim odwrócił się do Lorda Jarroh'a. Udało mi się Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 34

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon zwalczyć truciznę w ciele Lorda Karstena. Będzie słaby, ale za jakąś godzinę powinien czuć się dobrze. Ureguluję rachunek z zarządcą, jak zwykle. Wysunął się z pokoju z taką ilością prezencji jak każdy ze szlachciców. Rozmyślnie, Laeth zareagował na swoją wściekłość tak, jak większość mu równych w danych okolicznościach. Ponownie powalił Riallę na ziemię, uderzając ją otwartą ręką. Policzek był bardziej na pokaz niż na siłę. - Czekaj na mnie w moim pokoju - warknął. Rialla z wdzięcznością pomknęła i przytrzymując dłoń przy twarzy, skierowała się do pokoju, podczas gdy Laeth narzekał donośnie o słabo szkolonych niewolnicach. Kiedy skręciła za pierwszy róg korytarza, Rialla została zatrzymana przez rękę na ramieniu. Zdumiona, spojrzała w górę, by znaleźć uzdrowiciela. Zanim mogła się odsunąć, dotknął jej niepokrytego tatuażem policzka swoją ręką. Unosząc brew, przechylił głowę, żeby mógł wyraźnie widzieć jej twarz w świetle pochodni. - W miejscu, gdzie cię uderzył nie ma znaku. - Komentarz został wypowiedziany umiarkowanym, ale stanowczym tonem. Z pewnością dostanie odpowiedzi zanim ją wypuści. Rialla rozejrzała się szaleńczo wokół i zobaczyła z ulgą, że w pobliżu nie ma nikogo. Złapała jego rękaw i pociągnęła go do najbliższego pokoju. Nie było tam okien, by pozwolić wlać się światłu, a po tym, jak zamknęła drzwi, w małym pokoju zrobiło się ciemno jak w jaskini. Rialla wydała z siebie sfrustrowany dźwięk. - Poczekaj - powiedziała, wychodząc z charakteru. - Znajdę krzemień... - Nastąpił trzask, kiedy potknęła się o obiekt pozostawiony pośrodku podłogi i rozbiła głowę o coś twardego. - Być może posłużę pomocą. - Światło rozbłysło, kiedy uzdrowiciel się odezwał, świeca zamigotała w jego dłoni. Jego głos był ostrożnie pozbawiony humoru, ale w twarzy było coś, co na to wskazywało i Rialla piorunowała go otwarcie wzrokiem ze swojej pozycji na podłodze zanim przypomniała sobie, że miała być niewolnicą.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 35

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Był to pierwszy raz, kiedy miała szansę przyjrzeć się mu z bliska i uświadomiła sobie, co ją wcześniej kłopotało: uzdrowiciel był w takim samym stopniu Darranianem, co ona. Nie chodziło tylko o to, że był wyższy i mocniej zbudowany, jego kolory były inne. Włosy miał prawie blond, chociaż krótko przycięta broda była ciemniejsza. Oczy miał orzechowe, ale nie aż tak zielone jak jej; jego zawierały płytki niebieskiego światła, które wydawały się migać w basku świecy. Ignorując spojrzenie, uzdrowiciel powiedział - Teraz, powiesz mi proszę jak zostałaś uderzona wystarczająco mocno, by powalić cię na ziemię nawet bez czerwonego znaku na twarzy. Rialla skoczyła lekko na nogi z gracją tancerki, którą była i otrzepała się z kurzu, by zyskać na czasie do namysłu. W końcu powiedziała - Lord Laeth musi zachować pozory, ale nie chce mnie uszkodzić. Uderzenie było bardziej ostrzeżeniem niż karą. Dyscyplinuje mnie innymi sposobami. - To najlepsze, co mogła wymyślić w tak krótkim czasie i nie było to zbyt dobre. - To był Lord Laeth - głos uzdrowiciela przyjął dziwny ton - który przybył ze Sianim? Uważna na zainteresowanie w jego głosie, Rialla skinęła głową. Uzdrowiciel uniósł brew i sięgnął niespodziewanie, by dotknąć jej twarzy, mamrocząc przy okazji kilka słów pod nosem. Wyszarpał rękę, jakby coś go poparzyło i intensywny wyraz, którego nie mogła odczytać, pojawił się na jego twarzy. - Kto by pomyślał? - powiedział niejasno i uśmiechnął się. - Myślałem, że Sianim krzywo patrzy na niewolnictwo. Rialla czuła się, jakby przegapiła połowę konwersacji i szukała po omacku odpowiedzi. - Pan powiedział im, że byłam jego służącą i udawali, że mu wierzyli. - Było to wyjaśnienie, które wybrali razem z Laethem, ale brzmiało oklepanie dla jej uszu. Potrząsnął głową, ale wzruszył ramionami. - Nie ma znaczenia, jak przypuszczam, jaka jest twoja historia. Nazywam się Tris. Kiedy będziesz mnie potrzebować, każdy w Tallonwood może ci powiedzieć, gdzie mnie znaleźć. - Z tym dziwnym stwierdzeniem zdmuchnął świecę i opuścił pokój. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 36

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Rialla gapiła się za nim głupio. Uzdrowiciele, jak przypuszczała, powinni być nieco ekscentryczni, ale ten tu wydawał się wykorzystywać to do maksimum. Ostrożnie, Rialla otworzyła drzwi i sprawdziła korytarz. Nie widząc nikogo, podążyła dalej po schodach do apartamentów, które dzieliła z Laeth'em.

Laeth późno wrócił do swych apartamentów. wstrząśnięty zamachem na życie brata. Twarz miał bladą.

Wydawał

się

Bez słowa, Rialla pomogła mu zdjąć oficjalną, dopasowaną kurtkę obiadową. Powiesiła ją i w ciszy zaoferowała mu szklankę ciepłej brandy, potem przysiadła na delikatnym stole, ignorując drobiazgi, które znajdowały się po obu stronach i czekała aż się odezwie. Właśnie kiedy otworzył usta, drzwi zatrzęsły się od serii żarliwych uderzeń. Rialla zsunęła się ze stołu i stanęła blisko ściany wyglądając dyskretnie, jak każda dobra niewolnica - nie, żeby kobieta, która weszła, gdy Laeth otworzył drzwi, była w najmniejszym stopniu Riallą zainteresowana. - Laeth, musisz odejść. Myślą, że to ty próbowałeś zabić Karstena. Mówią, że zyskałbyś najwięcej po śmierci brata. - Marri była w najwyższym stopniu darraniańską damą. Przypominała Rialli oszalałego motyla: pięknego, lecz bezużytecznego. Laeth patrzył na Marri i nawet Rialla nie była w stanie odczytać jego twarzy. Potrząsnął powoli głową. - Wielu ludzi zyska na śmierci Karstena, pani. Grozi zjednoczeniem Darrany z państwem pełnym abominacji. Wschodni górnicy martwią się, że zamierza zrzec się terenów kopalń na rzecz Reth, a niewolnicy boją się, gdyż zagraża ich utrzymaniu. W rzeczy samej, o ile ktoś nie widział, jak tu idziesz, nie ma powodu by wierzyć, że mój motyw do zabicia brata jest silniejszy niż kogokolwiek innego. Marri potrząsnęła na niego głową z widoczną wściekłością, jej ciemne oczy błysnęły w gniewie. - Niech to zaraza, Laeth. Nie szydź mi tu po lordowsku, nie pasuje ci to. Nikt nie widział, jak tu wchodzę. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 37

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Laeth pochylił głowę i powiedział uprzejmie - Przyjmij moje przeprosiny, madame. Czuj się wolna, by odejść, jeśli moje szyderstwo cię uraziło. Marri zamknęła oczy i wzięła głęboki oddech. Wzdłuż jej arystokratycznych kości policzkowych widać było białe linie wściekłości. - Posłuchasz mnie wreszcie, ty ośle? - Rialla stłumiła uśmiech i postanowiła, że może mimo wszystko polubi Marri. - Myślisz, że ryzykowałabym przyjście tutaj, gdybym nie była pewna, że jesteś w niebezpieczeństwie? - kontynuowała ostro Marri. - Nie bądź głupszy niż musisz. Gdzieś tam jest ktoś, kto rozmyślnie wrabia cię w zamordowanie Karstena - inaczej nie ma powodów, dla których podejrzenia wobec ciebie miałyby być tak silne. Jej głos zmiękł. - Karsten wie, że ktoś próbuje go zabić i podjęliśmy wszelkie środki ostrożności przeciwko mordercy. Nie jesteś tu potrzebny. On może myśleć, że jesteś tu z powodu jego urodzin, ale ja wiem lepiej. Nic mniejszego jak zamach na jego życie z ostatniego miesiąca nie zmusiłoby cię do powrotu tutaj. Laeth uniósł brew i podszedł do swojego łóżka, gdzie usiadł i zaczął zdejmować buty. - Wszelkie środki ostrożności? Nie wydawały się dzisiaj zbytnio pomagać, prawda? - Ty również mu nie pomogłeś! - odpowiedziała gorąco. Rialla zauważyła błysk wilgoci w jej oczach. - Nie zniosę zamartwiania się o was obu. - Łzy, Marri? - zapytał Laeth zjadliwym tonem. - Tak, niech cię weźmie zaraza. - Marri otarła szybko oczy. - Przykro mi z powodu tego, co stało się wcześniej, ale nie była to całkowicie moja wina. Zostawiłeś mnie na rok bez słowa, jak do ciebie dotrzeć. Moi rodzice byli w długach i tracili posiadłość, a twój brat zaproponował ożenek ze mną. Mam młodszego brata i trzy młodsze siostry; myślisz, że powinnam ich zostawić na pastwę biedy, kiedy mogłam jej zapobiec? Nawet nie złożyłeś mi formalnej propozycji, nie mówiąc już o moich rodzicach. Powinnam była im powiedzieć, żeby nie przyjmowali propozycji Karstena tylko dlatego, że jego młodszy brat ze mną flirtował? Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 38

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Gdzieś w połowie jej przemówienia, Laeth stracił swe zimne maniery. Zamiast tego, zacisnął dłonie w pięści i gapił się na podłogę. Kiedy przemówił, jego głos był bardzo bliski szeptu. - To było więcej niż flirty, Marri. Wściekłość zostawiła ją nagle i w jej twarzy pozostał jedynie smutek. Wiem o tym, ale jak miałam to wyjaśnić mojemu ojcu? Nie jestem pewna, czy sama wierzyłam w to przez cały czas. Kiedy odszedłeś, nie powiedziałeś mi gdzie się wybierałeś, ani co zamierzałeś zrobić. - Wiedziałaś, że bym wrócił. - Na pewno? - zapytała, a potem westchnęła. - Przypuszczam, że wiedziałam, ale nic takiego nie powiedziałeś. Kroczyła po pokoju, ignorując obecność Rialli. Po jakimś czasie, Marri powiedziała - Naprawdę mi na nim zależy, wiesz? Szanse, że dożyje chwili, gdy nasza księżniczka poślubi Króla Myra są niewielkie. Wyjaśnił mi to, jakbym była dzieckiem, a potem poklepał mnie po głowie i powiedział, że ty się mną zaopiekujesz. - Skinęła głową i zacisnęła ramiona wokół talii. Bogowie - powiedziała słabo. Tego było zbyt wiele dla Laeth'a. Bez temperamentu, który by go chronił, nie mógł oprzeć się jej nieszczęściu. Opuścił łóżko i, z jednym butem na nodze, podszedł do Marri, po czym owinął ramiona wokół niej. - Nic mi się nie stanie i zrobię co w mojej mocy, żeby nic nie stało się również Karstenowi. Musi ci to wystarczyć. Laeth przytulił ją i oparł brodę na szczycie jej głowy, patrząc ślepo na ścianę. Marri oparła się o niego na chwilę, a potem wyszeptała - Lepiej już pójdę, zanim moja służąca zacznie się martwić. Nic nie powie, ale lepiej nie kusić losu. Laeth pozwolił jej się odsunąć, po czym powiedział - Wybacz mi, Marri. Przykro mi, że nie porozmawiałem z twoim ojcem. Przykro mi, że się martwisz. - Rzucił jej lekki uśmiech i powiedział lżejszym tonem - Nawet jest mi przykro, że jestem głupim osłem. Karsten to dobry człowiek, nawet jeśli jest moim bratem. Wziął ramię Marri w oficjalny sposób i eskortował ją do drzwi. Dziękuję ci za ostrzeżenie, pani. Zachowam je w pamięci. Jeśli dowiesz się, kto Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 39

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon zaczął plotki o tym, że to ja stoję za zamachami, chciałbym poznać jego imię ale wyślij służącą z wiadomością. Położył rękę na drzwiach, by je otworzyć, a Rialla ostrożnie spróbowała użyć resztek swojego talentu, żeby sprawdzić, czy nikt nie czaił się w korytarzu. Podejrzewała, że nawet jeśli ktoś tam był, nie byłaby w stanie powiedzieć - więc zdumiała się, kiedy coś znalazła. - Laeth, czekaj - syknęła śpiesznie, porzucając swoje miejsce przy ścianie i biegnąc do drzwi, by trzymać je zamknięte. - Ktoś jest na zewnątrz. Czekaj. - Biorąc głęboki oddech, przycisnęła czoło do gładkiego drewna drzwi. Osoba na zewnątrz pokoju przepełniona była konsumującą wściekłością; tylko siła jego emocji pozwalała jej na kontakt. Pocąc się, próbowała dowiedzieć się więcej. Wściekłość, którą czuła, była skierowana na... kota. Nieszczęsną, szybką kotkę z ostrymi pazurami, która uciekła z kawałkami mięsa, które miał zamiar zostawić sobie na przekąskę... Rialla czuła błysk zażenowania, które mrowiło pod jej skórą. To jeden z zamkowych psów. Psów do polowania, którym wolno biegać po zamku - co było jedną z małych dziwaczności Karstena. Myśli zwierząt są łatwiejsze do odczytania od ludzkich - myślą prościej i są mocniej powiązane z uczuciami. Mogła usłyszeć ich myśli prawie tak łatwo jak dotykała ich uczuć. Właśnie miała się odwrócić i spróbować wyjaśnić, dlaczego powstrzymała Marri od wyjścia, kiedy wyłapała ostatnią nić myśli... szept urazy na smycz, która powstrzymywała go przed rzuceniem się na kota. Spróbowała ponownie, bez sukcesu, dotknąć osoby po drugiej stronie drzwi, ale tylko pies wyszedł wyraźnie. Głowa zaczynała ją boleć od wysiłku rozciągania starych blizn, które ograniczały jej empatię, ale zignorowała to. Niezdolna dotrzeć do osoby, dotknęła zwierzęcia w inny sposób. Wyraźnie słyszalny po drugiej stronie drzwi, pies stróżujący zaczął warczeć. Laeth zwęził na nią oczy, ale machnął na Marri, by ta stanęła poza widokiem z drzwi i zawołał głośnym głosem. - Dziewczyno! Idź zobacz co jest Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 40

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon nie tak z tym cholernym psem i ucisz go! - Podszedł do łóżka i usiadł na nim, zaczynając szamotać się z pozostałym dopasowanym butem do kolan. - Tak, Panie - odpowiedziała skromnie Rialla i szarpnęła za więzy, które trzymały jej włosy w górze. Przygryzła wargi, by wyglądały na całowane i odwiązała sznurki u szczytu tuniki. Otworzyła lekko drzwi i wysunęła się na zewnątrz, ale najpierw dała mężczyźnie po drugiej stronie wyraźny widok Laeth'a szarpiącego za but. Nie rozpoznała mężczyzny trzymającego psa, ale to nie było zaskakujące. Miał na sobie mundur strażnika - trzymali się głównie ziemi, spory kawałek od zamku; znała tylko wewnętrznych służących. Przyjrzał się jej dobrze i stracił kilka kolejnych cali smyczy na rzecz wyrywającego się psa. Przygryzła dolną wargę i oparła się o drzwi z całą zmysłowością na jaką było stać trenowaną na tancerkę niewolnicę. - Co z nim jest nie tak? - zapytała zachrypniętym głosem. Mężczyzna otworzył usta, ale nic z nich nie wyszło. Głos Laeth'a niósł się wyraźnie przez drzwi. - Ucisz tą bestię w tej chwili! Rialla wydała z siebie pisk przerażenia i podbiegła do psa, nucąc. - Cii, szczeniaczku, dobry chłopiec. To odciągnęło uwagę strażnika od cieni jej rowka między piersiami. Stój. To szkolony pies stróżujący... Zabije cię. - Powiedział ostatnie zdanie cichym głosem, kiedy pies przetoczył się w ekstazie na kolana niewolnicy, kiedy ta głaskała go po brzuchu. Odwróciła swoje wielkie, szmaragdowe oczy na strażnika i powiedziała idiotycznie - Zawsze miałam sposób na psy. Myślisz, że znowu zacznie warczeć, kiedy przestanę go pieścić? Mój pan jest w strasznym humorze; jeśli usłyszy, jak ten pies znowu szczeka, będzie chciał go zabić. Obserwowała uważnie strażnika i wyszeptała - I ciebie prawdopodobnie też. Wszyscy wiedzieli, że Laeth spędził ostatnie dwa lata trenując w Sianim. Plotki głosiły, wystarczająco prawdziwie, że temperament Laetha bywa nawet bardziej imponujący niż jego gniew. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 41

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Wielki strażnik przełknął i złapał za obrożę psa. Kiedy to zrobił, Rialla dotknęła krótko jego ręki i usłyszała linię myśli... nie mógłbym użyć tych miedziaków, które dostanę za tą robotę, jeśli będę trupem... Zapłacono mu, by szpiegował, ale dla kogo? Rialla obserwowała, jak strażnik ciągnie psa w dół korytarza i za róg. Kiedyś mogłaby odczytać go z taką łatwością z jaką przychodzi zamknięcie oczu. Uderzyła we frustracji o podłogę i skoczyła na nogi. Otwierając drzwi do sypialni Laetha, Rialla powiedziała - Czysto. Marri wysunęła się i rzuciła Rialli penetrujące spojrzenie zanim odeszła w przeciwnym kierunku do tego, który obrał strażnik. Rialla weszła do pokoju i zamknęła za sobą delikatnie drzwi. - W porządku, Ria, ale skąd wiedziałaś, że ktoś tam jest? - Laeth leżał na szczycie kolorowej narzuty łóżka z rękami złożonymi za głową i skrzyżowanymi nogami. Rialla oparła się o drzwi i powiedziała - Uwierzyłbyś, że ich usłyszałam? - Po tym, jak pies zaczął szczekać, tak, ale wątpię, żebyś ich usłyszała z drugiej strony tych drzwi - odpowiedział krótko Laeth. - Hmm - powiedziała Rialla niepoważnym tonem, klepiąc się w zamyśleniu po brodzie. - A co jeśli... - Powiedz prawdę - powiedział stanowczo Laeth. - Prawda ci się nie spodoba, jak również w nią nie uwierzysz skomentowała Rialla, podchodząc z powrotem do małego stolika, na którym siedziała wcześniej i zaczęła bawić się ohydną, purpurową, szklaną wazą. - Ria. - Brzmiał na zniecierpliwionego. - Jestem empatką. No wiesz, 'Wiem co czujesz... znam twoje myśli.' Jej głos przybrał dźwięczny i lekko złowieszczy ton, ale z łatwością go porzuciła, kiedy kontynuowała - Jak czytający myśli w opowieściach podróżnych.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 42

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Usiadł prosto z widocznym niedowierzaniem. - Potrafisz czytać ludziom w myślach? - Cóż, kiedyś potrafiłam, ale już nie bardzo. - Podniosła okropną figurkę i kontynuowała. - Zwierzęta są łatwiejsze. Wyczuwam ich emocje dość wyraźnie, jeśli są silne i okazjonalną myśl, która z nimi płynie. Marri myśli, że jesteś tak przystojny jak nigdy. - Skinęła głową na jego zaskoczenie. - Odczytałaś Marri? - Tym razem usłyszała sporą dawkę gniewu w jego głosie. - Nic, czego nie można by wyczytać z jej twarzy, gdyby się uważało. Jej głos był wymijający i odstawiła figurkę obok wazy. Chciała się wycofać przed jego gniewem; jakoś ciężej było jej oprzeć się uwarunkowaniom, kiedy miała na sobie strój niewolnicy. - Niech to zaraza, Rialla, to gorsze niż podsłuchiwanie. Naruszyłaś jej prywatność! - Podniósł się i widziała gniew zaciskający mięśnie na jego ramionach. Czuła, jak jej serce przyspiesza, kiedy się zbliżył. Mogła albo walczyć albo stchórzyć. To ostatnie było mądrzejsze, ale jeśli stchórzy, równie dobrze może być niewolnicą, której strój nosi. - Wy Darranianie i wasz wielce rozwinięty zmysł przyzwoitości powiedziała z cichą goryczą, która powstrzymała go. - Wiem wszystko o zasadach, według których żyjecie. Weźmy za przykład arystokratycznego, nieskazitelnie czystego Lorda Jarroh'a, najlepszego przyjaciela twojego brata i najwierniejszego sprzymierzeńca. Odwiedzał mały bar, w którym tańczyłam. Nigdy nie upuścił ani jednej szklanki wina, z której pił. Nie można nadużywać, kiedy pije się alkohol. Zawsze dawał napiwki kelnerowi odpowiednią ilość. Potem szedł na górę i bił małą niewolnicę, którą tam trzymał. Czasami używał bata, czasami pięści. Jestem kaleką, która wciąż czuła jej ból, za każdym razem, włączając ten ostatni - kiedy ją zabił. Uśmiechnęła się do niego bez humoru. - Jego niewolnica widziała dwanaście wiosen, zanim umarła. Widziała, że wściekłość go opuściła, ale teraz, kiedy zaczęła, nie mogła przestać. - Trener niewolników odpowiedzialny za moje pojmanie zabrał dwadzieścia troje innych osób z mojego klanu w tym samym czasie. Dwadzieścioro z nich zginęło podczas tortur. Czułam każdą śmierć. Dzięki Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 43

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon temu nie mogę tak po prostu włączać i wyłączać mojej zdolności tak jak kiedyś: słyszę to, co słyszę. - Uniosła brwi i kontynuowała z gorzkim szydzeniem - Jest mi przykro, że obraziłam twój darraniański zmysł dobrych zasad. Twarz Laetha była ciekawie pusta. Sięgnął i dotknął dłonią jej policzka. Do tej chwili nie uświadamiała sobie, że płakała, czy też, że cofała się przed nim pomimo swej determinacji, by tego nie robić. Drzwi były solidne za jej plecami. - Wybacz - powiedział delikatnym głosem. - Nie chciałem cię przerazić. - Wrócił do łóżka i położył się na nim, zamykając oczy. Tym samym delikatnym głosem, powiedział - Co robił strażnik patrolując korytarz, kiedy powinien być na murze? Również zamknęła oczy i przycisnęła się mocniej do drzwi. Jej głos był cicho kontrolowany, kiedy się odezwała. - Czasami, kiedy mam kontakt fizyczny z osobą, udaje mi się usłyszeć kilka rozrzuconych myśli. Myślę, że ktoś go przekupił, by tu przyszedł, ale nie mogę powiedzieć, kogo miał obserwować. Możesz to być ty, albo Marri, albo któraś z pozostałych piętnastu osób z tego skrzydła zamku. - Jeśli to Marri obserwował - kontynuowała po chwilowej przerwie prawdopodobnie podążył za nią od jej pokojów. Wiedział, że weszła - ale nie że wyszła, zanim miałeś czas by cokolwiek zrobić. Jeśli został wysłany, by obserwować ciebie, mógł albo i nie widzieć, jak Marri weszła. Jeśli obserwował kogoś innego, nie mamy się o co martwić. - Powiedziałaś, że nie byłaś w stanie stwierdzić, kogo szukał. Możesz powiedzieć, kto mu zapłacił? - głos Laetha wciąż był nadmiernie delikatny, więc wiedziała, że jej twarz nie wydaje się tak pusta jak chciała, więc podwoiła wysiłki. - Nie - odpowiedziała. Metal klamki był zimny w jej dłoni. - Mogę powiedzieć, że był to ktoś, kogo strażnik się nie bał oraz, że nie był to pierwszy raz, kiedy prosił strażnika o wykonanie tego tupu zadania. Strażnik nie martwił się o pozostawienie swojego stanowiska pracy, więc był to ktoś z wystarczającą władzą, by powstrzymać wszelką karę. Nie był to twój brat,

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 44

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon ponieważ nie musiałby przekupywać strażnika. Powinieneś wiedzieć, kto najlepiej pasuje do tego opisu. - Lord Jarroh? - zasugerował z powątpiewaniem. Rialla otworzyła oczy i potrząsnęła głową. - Nie. Wszyscy służący boją się go i jestem pewna, że strażnicy również. Poza tym, to nie w jego stylu. Nigdy nie zatrudniłby kogoś do szpiegowania; nie jest to coś, co zrobiłby dobrze wychowany szlachcic. - Jedyną inną osobą poza Lordem Jarroh'em, moim bratem i mną z wystarczającą władzą by zatrzymać karę jest mój wuj, Lord Winterseine, ale jego jeszcze tu nie ma. - A co z nadzorcą? - zapytała Rialla. Laeth potrząsnął głową. - Rozkazy Dram'a nie byłyby kwestionowane. Nigdy nie musiałby przekupywać strażnika, by patrolował korytarze zamku zamiast murów. Nie wspominając już, że strażnik byłby nim przerażony. Rialla skinęła głową, potem powiedziała Winterseine'a, Tamas, był tu dziś wieczorem.

-

Służący

Lorda

Laeth skinął głową. - Widziałem go i popytałem wokół. Przybył z bagażem wuja tak jak zawsze. To za nim goniłaś dziś wieczorem? Zastanawiałem się, gdzie byłaś. Prawdopodobnie odjechał, by opowiedzieć wujowi o próbie otrucia. - Nie mógłby zaaranżować strażnika by obserwował kogoś dla twojego wuja? - zasugerowała Rialla. - Mógłby - odpowiedział Laeth - ale po prostu nie widzę mojego wuja robiącego coś tak nieprzyzwoitego jak szpiegowanie; jest gorszy od Karstena, kiedy chodzi o zasady dobrego wychowania. - Możliwe, że strażnik został wysłany, by kogoś chronić zamiast szpiegować - skomentowała Rialla. - Nie przypuszczam, żeby rozmawianie o tym przez całą noc miało nam pomóc. Myślę, że prześpię się w kwaterach dla niewolników; czasami posiadają informacje, których nie ma nikt inny. Zanim miał szansę zaprotestować, Rialla wysunęła się przez drzwi na ciemny korytarz. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 45

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Kwatery niewolników znajdowały się w piwnicy, obok winnicy. Rialla podejrzewała, że zostały tam umieszczone, by nie zużywać cennego miejsca na poziomie gruntu, jednocześnie pozwalając niewolnikom dotrzeć do właścicieli dość szybko. Podziemia tutaj nie posiadały mroźnych przeciągów, a w lecie, kiedy reszta zamku się piekła, kwatery były wystarczająco chłodne, żeby potrzeba było jednego koca, który leżał w nogach każdej z koi. W Darranie niewolnicy byli wykorzystywani raczej do przyjemności niż pracy, więc większość z nich to kobiety. Kilku mężczyzn niewolników głównie pracowało w domach rozkoszy, gdzie zamożni Darranianie mogli uchronić się przed społecznym napiętnowaniem jako homoseksualiści. Kobiety w Darranie nie posiadały niewolników. Z niewielką potrzebą, by oddzielić mężczyzn od kobiet, kwatery niewolników w Westhold składały się z jednego, dużego pomieszczenia. Rialla nie spodziewała się znaleźć czegokolwiek w kwaterach, ale nie była również gotowa zrelaksować się i zasnąć. Mógł to być dotyk jej talentu bądź tylko instynkt, ale coś kazało jej się zawahać, zanim weszła. - ...spać tutaj. Zostaniesz tu, aż przyjdę po ciebie rano. Rozumiesz? Głos mężczyzny był delikatny i cichy. Nie było w nim nic, co spowodowałoby, że żołądek Rialli opadnie, albo dłonie zaczną drżeć. Odwróciła się oszalała do zamkniętych drzwi winnicy. Handlarze uczyli swoje dzieci jak otwierać zamki i kieszenie jak tylko dzieciaki były wystarczająco duże, by sięgnąć klamki. Zamek winnicy nie był stworzony by powstrzymać kogokolwiek poza służącymi i poddał się po niewielkich kłopotach. Rialla cicho zamknęła za sobą drzwi winnicy. Skuliła się przy drewnie w ciemności i słyszała, jak buty o twardych podeszwach należące do mężczyzny stukają na kamiennej podłodze. Zatrzymał się na krótko przed drzwiami winnicy, jakby usłyszał, jak się otwierają, ale poszedł dalej na górę bez sprawdzenia. Rialla założyła ramiona wokół kolan i słuchała uderzeń własnego serca w uszach. Co jej poprzedni właściciel robił w zamku Lorda Karstena? Jak ujął to Laeth, Karsten prędzej zaprosiłby świnię na swoją uroczystość niż handlarza niewolników. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 46

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Spędziła siedem lat jako jego niewolnica, ale większość tego czasu tańczyła w małym barze, w Kentar, stolicy Darranu. Resztę spędziła w małej posiadłości na południu. Niespokojnie, przypomniała sobie małe urywki, że mógł być kimś więcej niż prostym trenerem niewolników: służący nazywający go 'lordem' oraz aura wieku i szacunku w posiadłości, gdzie była szkolona. Jeśli był wysoce urodzony, możliwe, że brał udział w polityce kraju, tak długo jak jego zawód trenera niewolników będzie trzymany w sekrecie. Laeth, jak wiedziała, nigdy nie był zainteresowany handlem niewolnikami. Prawdopodobnie Laeth znał jej poprzedniego właściciela, ale nie wiedział, że jest trenerem niewolników. Rialla wiedziała, że powinna wrócić do pokoju Laetha i ostrzec go, że trener niewolników jest w zamku, ale... w ciemnym, przesyconym zapachem piwa pokoju czuła się bezpieczna. Zwinęła się ciaśniej w kulkę, w rogu pokoju i oparła policzek o drewniany rygiel, pozwalając nierównemu drewnu wbić się w jej wytatuowaną skórę. Pogardzała tchórzostwem, które zostało wymuszone na niej biciem, ale to jej nie powstrzymało od drżenia i głębokich do kości dreszczy. Gdyby ojciec ją widział, wstydziłby się. Tak ciężko pracowała nad tym, by zrzucić nawyki niewolnicy, a wystarczyły tylko wściekłość Laetha bądź głos jej dawnego pana, by sprowadzić je z powrotem. Przeklęła cicho i wbiła paznokcie w dłonie, upominając samą siebie, że mało prawdopodobne, by ponownie odwiedził tej nocy kwatery. Jak większość Handlarzy miała dobry wzrok nocą, ale w podziemnej celi ciemność była całkowita. Chwilę jej zajęło znalezienie zasuwy na drzwiach. Biorąc głęboki oddech, wyszła z winnicy, zamknęła ją i przeszła z zewnętrznym spokojem do kwater niewolników. Gdyby któraś z niewolnic zauważyła, że płakała, nie skomentowałaby tego - taki był żywot niewolnicy. Cicho wsunęła się do wielkiego pokoju. Kilka rozrzuconych pochodni oświetlało pomieszczenie, pozwalając Rialli dostrzec, że tylko dwadzieścia koi było zajętych. Oznaczało to, że reszta niewolnic albo pracowała, albo spała w pokojach właściciela. Wspięła się na górną koję i rozciągnęła na niej: tylko nowa niewolnica zajęłaby podatną na ataki dolną koję. Pośród niewolnic, status był bardzo Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 47

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon ważny. Okazjonalne walki miały miejsce w kwaterach, gdy jedna z niewolnic próbowała ustanowić dominację. Górna koja oferowała nieco protekcji przeciw niechcianej agresji. Rialla zaczęła zamykać oczy, kiedy usłyszała leki hałas z dolnej koi obok niej. Pochyliła się ponad krawędzią łóżka i spojrzała na tam leżącą dziewczynę. Jako Handlarka, a później jako trenerka koni w Sianim, widziała każdy kolor, jakiego mógł być człowiek - od białej jak kość słoniowa skóry do głębokiego brązu ludzi z Ynstrah - ale skóra tej niewolnicy była bliżej czerni. Czarne włosy, które mogły być brązowe lub czerwone w świetle dnia skrywały jej ramiona w plątaninie loków. Twarz miała schowaną w cienkim materacu, a jej ciało trzęsło się, kiedy płakała. Rialla sięgnęła po dziewczynę, ale w porę się upomniała. Robiła co mogła, by zakończyć niewolnictwo w Darranie, ale nie mogła nic teraz zrobić dla tej niewolnicy. Rialla śniła tej nocy o nieznanej ziemi zamieszkałej przez ludzi, którzy wyglądali jak dziwna niewolnica. Mówili językiem, którego nie słyszała nigdy wcześniej, ale rozumiała go w sposób, w jaki empatyczne zdolności kiedyś jej na to pozwalały. To był koszmarny sen z obrazami jak w gorączce, które losowo pojawiały się i znikały bez ostrzeżenia. Obudziła się zlana zimnym potem i z krzyczącym bólem w piersi. Zeskakując szybko z koi, zrobiła krok w stronę łóżka dziwnej dziewczyny, ale było za późno. Druga niewolnica znalazła gdzieś nóż stołowy, którego użyła, by dźgnąć się w pierś. Rialla sapnęła ostro na ból rany niewolnicy, czując jakby coś przedarło się przez barierę, która od ponad dekady blokowała jej zdolności. Praca tępym nożem była nawet jeszcze bardziej bolesna, dziewczyna nie wiedziała, gdzie się dźgnąć. Jednak ta amatorska próba podziałała. Na oczach Rialli, dziewczyna wzięła ostatni oddech i uśmiechnęła się. Rialla patrzyła na ciało dziewczyny, którą teraz znała prawie tak samo dobrze jak samą siebie. Młoda niewolnica była empatką wystarczająco silną, by projektować swoje obawy poza mentalne blizny Ralli do jej snów. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 48

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Rialla znała imię niewolnicy i to, że miała tylko piętnaście lat. Wiedziała, że gdzieś w nieznanym kraju rodzina dziewczyny myślała, że ta służy bogom - na pozycji najwyższego zaszczytu. Pozwolili jej odejść ze smutkiem, ale poszła z własnej woli jako służąca Altisa. Rialla czuła echa przerażenia i obrzydzenia dziewczyny, kiedy ta dowiedziała się, jakie będą jej obowiązki. Mogła powiedzieć bez patrzenia, że plecy dziewczyny pokryte były świeżymi znakami od bata, a wnętrza ud były posiniaczone tak bardzo, że znaki widać było nawet na tak ciemnej skórze. Rialla zacisnęła szczękę i ostrożnie przeszła obok krwi zbierającej się na podłodze. Niewolnice unikały przyciągania niechcianej uwagi. Do czasu, kiedy ciało zostanie odkryte, w kwaterach nie pozostanie żadna niewolnica i żadna nie przyzna, że spała tam ostatniej nocy - lecz tylko wiedza, że trener niewolnic prawdopodobnie będzie spał, pozwoliła Rialli pójść na górę po schodach, które prowadziły do głównej części zamku. Weszła cicho do apartamentów Laetha, nie budząc go. Usiadła na twardo obitej sofie blisko łóżka i patrzyła w ciemność, czekając na brzask.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 49

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon

3.

- Myślałem, że będziesz spała w kwaterach dla niewolników. - Laeth przemówił delikatnie, ale Rialla i tak podskoczyła. Nie myślała, po prostu gapiła się na cienie w rogu pokoju; głos Laetha, jak wczesno poranne światło przesączające się przez okno, zaskoczył ją. Musiała siedzieć tam dłużej niż się spodziewała. Laeth zdołał usiąść, ale ponownie zamknął oczy i potarł twarz, żeby się rozbudzić. Nie był w najlepszym stanie tak wcześnie rano. Rialla poczuła, jak jej usta wyginają się w mimowolnym uśmiechu na znajomy widok. Odpowiedź na jego pytanie zmyła ten uśmiech dość szybko. - Spałam w kwaterach, a przynajmniej przez część nocy. Rzucił jej ostre spojrzenie, które zadawało kłam jego ospałości i zapytał - Co się stało? - W zamku była nowa niewolnica, ze Wschodu. Tego ranka zabiła się nożem stołowym. Myślałam, że będzie lepiej, jeśli mnie tam nie zobaczą, kiedy ciało zostanie odkryte - nie ma sensu przyciągać uwagi. - Rialla muskała palcami teraz znajomy wzór na oparciu sofy. Czuła spokojne spojrzenie Laeth'a, kiedy czekał cierpliwie, żeby kontynuowała. Utrzymała spojrzenie na swoich dłoniach i dodała krótko - A zwłaszcza, kiedy jej właściciel jest mężczyzną, który był moim właścicielem zanim uciekłam. Laeth wciągnął oddech zaskoczenia. - Trener niewolników? Jesteś pewna? Rialla skinęła głową, nie spoglądając w górę. - Nie widziałam go, ale słyszałam jego głos. Nie jest to coś, co mogłabym pomylić, ale sprawdziłam jej tatuaż. Ona również miała jego znak.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 50

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon - Cóż - powiedział Laeth z satysfakcją - przypuszczam, że potrzebuję czasu na obmyślenie kilku wstrętnych sposobów na odmowę zwrócenia mu jego niewolnicy. Rialla spojrzała na niego wtedy i rzuciła mu uśmiech. - Nie martwiłam się tym, że mu mnie zwrócisz. - Nie? - Jego głos był poważny. - To czym się martwiłaś? Rialla wzruszyła ramionami. - Nie martwiłam się. - Na jego prychnięcie, uśmiechnęła się lekko. - Przypuszczam, że jednak tak. Nie byłam przygotowana na ponowne spotkanie go... a śmierć dziewczyny była szczególnie nieprzyjemna. Nóż stołowy nie jest sposobem, który ja bym wybrała. - Rialla spojrzała ponownie w dół i przełknęła. Przynajmniej wschodnia dziewczyna znalazła odwagę, by dokonać wyboru. Rialla pamiętała, jak patrzyła na mały, ostry sztylet, który ktoś zostawił niedbale, leżący na ławce. Nie byłby wielką bronią, ale pamiętała, jak rozważała, by użyć go i odebrać sobie życie - była zbyt wielkim tchórzem. Jedynym innym razem, kiedy rozważała popełnienie samobójstwa było tuż po ucieczce, kiedy odkryła, że wolności obawiała się bardziej niż niewoli. - Rialla. - Ton Laetha był delikatny i wiedziała, że nie był to pierwszy raz, kiedy wypowiedział jej imię. - Jak miał na imię twój pan? - Isslic, ale nie znam imienia rodowego - trenerzy niewolników nieczęsto używają pełnych imion. Laeth skinął głową. - Zwłaszcza jeśli był wystarczająco dobrze urodzony, by otrzymać tu zaproszenie. Isslic to powszechne imię; mogę wymienić trzech lub czterech mężczyzn, które je posiadają. - Jeśli to w ogóle jego prawdziwe imię - dodała Rialla wzruszając ramieniem. - Jednak zauważyłam coś, o czym warto wspomnieć Ren'owi, chociaż w większości są to spekulacje. - Co takiego? - Mój poprzedni właściciel lubił podróżować, by znaleźć niewolnice, które później szkolił. Wolał sam je brać zamiast czekać, aż niewytrenowana niewolnica pojawi się na aukcji. Twierdził, że większość z nich do tego czasu Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 51

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon już nabyła zbyt wiele złych nawyków. - Rialla czuła, jak jej twarz relaksuje się, aż nie było w niej więcej emocji jak w jej głosie. - Więc gdyby miał, powiedzmy, niewolnicę z Southwood, prawdopodobnie sam pojechałby do Southwood, żeby ją zdobyć. - Odwróć się, żebym mógł wyjść z łóżka - rozkazał krótko Laeth. - Skromność? - zakpiła, czując, że zaczyna się relaksować po raz pierwszy odkąd usłyszała głos dawnego pana w piwnicy. - Chciałem chronić twoją wrażliwość. Jeśli chcesz mnie oglądać nago, czuj się wolna, by patrzeć - odpowiedział - ale nie mogę myśleć bez butów na nogach. Rialla roześmiała się i stanęła przodem do ściany, kiedy on się ubierał. - Więc mówisz - powiedział w końcu Laeth - że jeśli dziewczyna, którą widziałaś, była ze Wschodu, to trener niewolników pojechał na Wschód, żeby ją zabrać. Rialla skinęła głową. - Tak. - Przerwała i spojrzała na Laetha, który wreszcie ubrał się w pełni. - Czy Ren powiedział ci o tym, co dzieje się na Wschodzie? Że myśli, iż lider Wschodu jest magiem szkolonym na Zachodzie? Laeth skinął głową. - Chociaż mój mistrz był Darranianem, był również szkolonym magiem. - Pokrótce Rialla przypomniała sobie krzyki jej zniewolonej rodziny. - Nie jestem sędzią w takich sprawach, ale powiedziano mi, że trenował z ostatnim Arcymagiem - z pewnością pokazuje to, że posiadał jakieś zdolności. Niewolnica, która się zabiła była ze Wschodu. Myślała, że będzie służyła Głosowi Altis'a. Rialla podniosła się na nogi. Krocząc niespokojnie po pokoju, kontynuowała historię, którą ułożyła z kawałków swojego snu, kiedy czekała, aż Laeth się obudzi. - Wiedziała, że takie służenie wymaga konkubinatu, ale nie uświadamiała sobie, że wiązać się to będzie z niewolą w nieznanym kraju. Wierzyła, że mężczyzna, który ją zniewolił był Głosem Altis'a.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 52

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Laeth usiadł na sofie, którą opuściła Rialla, relaksując się bezwładnie na twardo obitym siedzeniu. - Myślisz, że mężczyzna, który był twoim panem jest Głosem Altis'a? Rialla wzruszyła ramionami. - Nie wiem. Nie pomyślałabym, że posiada taką charyzmę demagogii. Nie był z tego rodzaju mężczyzn, którzy potrafią poruszyć tłumem. Chociaż jego właśni służący są posłuszni, nie wydaje mi się, by byli mu szczególnie lojalni. - Magia? - zapytał Laeth. Rialla wzruszyła ramieniem. - Wiesz tyle samo co ja. Słyszałam plotki, że ostatni ae'Magi miał takie zaklęcie, ale wiesz, jak to jest. Cały czas krążą plotki o magikach i ich zaklęciach. Co wiem, to to, że niewolnica była przekonana, iż jej pan jest Głosem Altis'a. Myślę, że empatka tak silna jak ona była w stanie powiedzieć, że kłamał. - Czy to znaczące, że ty i ta wschodnia dziewczyna byłyście empatkami? - zapytał poważnie Laeth. Rialla przemyślała jego pytanie zanim odpowiedziała powoli - Nie wydaje mi się. Nie jestem pewna, czy mój pan w ogóle wiedział, że jestem empatką. Z początku próbowałam to ukryć - potem straciłam zdolność dość szybko po tym, jak mnie zdobył. Wciągnęła głęboki oddech i wróciła do punktu, w który celowała. Laeth, jeśli on jest Głosem Altis'a, miał dobry powód, żeby powstrzymać sojusz pomiędzy Darranem, a Reth. Mógł to zrobić zabijając twojego brata. Laeth skinął głową. - Wiem, ale brzmi to tak, jakby przyjechał ostatniej nocy, po próbie zamachu na Karstena. - Skoro ma tego rodzaju znajomości, by zostać tu zaproszonym, mógł mieć wpływy niezbędne do zaaranżowania zamachu na Karstena. Wspomnienie próby otrucia wyniosło kolejne wspomnienie na powierzchnię; Rialla pstryknęła palcami. - Zapomniałam zapytać cię wczoraj, co wiesz o Trisie, miejscowym uzdrowicielu? - Masz na myśli coś poza faktem, że lubi darraniańską arystokrację prawie tak samo jak ty? - Laeth uśmiechnął się do niej, ale kontynuował z większą powagą - Pokazał się jakiś czas po tym, jak odszedłem. Przed ostatnią Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 53

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon nocą go nie spotkałem, ale sporo o nim słyszałem. Jeśli uwierzysz w połowę tego, co o nim mówią, to posiada zdolności samych bogów do władania śmiercią. Po tym, jak udało mu się utrzymać Karstena przy życiu, prawie mogę w to uwierzyć. - Zatrzymał mnie i zaoferował nam pomoc - powiedziała Rialla. - Nie powiedziałaś mu o tym, co robimy? - zapytał Laeth z niedowierzaniem. Rzuciła mu urażone spojrzenie. - Oczywiście, że nie. Czekał w pobliżu schodów, żeby zobaczyć jak mocno mnie uderzyłeś - przynajmniej tak mi się wydaje, że to robił. Kiedy zobaczył, że w ogóle mnie nie skrzywdziłeś, zrobił się ciekawy i zaczął zadawać pytania. Powiedziałam mu kim byłeś; powiedział mi, żebym poprosiła go o pomoc, jeśli będę jej potrzebować. Myślałam, że musisz go znać osobiście, żeby otrzymać taką odpowiedź. Laeth zmarszczył brwi, potem potrząsnął głową. - Nie. Nie wydał mi się znajomy, kiedy zobaczyłem go wczorajszej nocy; mam dobrą pamięć do twarzy. Miał być krewnym kogoś z wioski, ale z pewnością nie wygląda na Darraniana. Rialla pomyślała o wrażeniu, jakie wywołał na niej mężczyzna. Myślę, że on również może być magiem. Reagował dość dziwnie, jakby pracował nad zaklęciem. - Najpierw empatki, a teraz magowie - marudził Laeth bez prawdziwego niepokoju. W zamyśleniu potarł dłonią głowę. - Jak myślisz, gdzie on w tym wszystkim pasuje? Przechyliła głowę, rozważając. - Nie wiem, któż zrozumie magów czy uzdrowicieli, jeśli już o to chodzi? Nie udawał zmartwienia, kiedy sprawdzał moją twarz za siniakami. Nie widzę go trującego Lorda Karstena, a potem ratującego go w ostatniej minucie, chyba że próbuje dostać coś od Karstena. Gdyby tak było, czy nie byłby bardziej uprzejmy, kiedy tu był? - Westchnęła. - Wątpię, żeby działał przeciwko nam, ale nie mogę pojąć dlaczego miałby nas wspierać - nawet jeśli wie, co tu robimy. - Uh, Rialla, kochanie - przerwał uprzejmie Laeth z błyskiem w oku. Patrzyłaś ostatnio w lustro? Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 54

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Rialla prychnęła na niego, bardzo w stylu jej ukochanych koni. Zaoferował pomoc, kiedy dowiedział się, kim jesteś. Nie miało to nic wspólnego ze mną. Otworzyła okiennice i powiedziała - Lepiej zejdę do kuchni i przyniosę śniadanie, zanim wszystko zniknie. Zanurkowała do małej szafy, która służyła za przebieralnię, złapała czystą tunikę i włożyła, razem z pustą twarzą, która do niej pasowała. Korytarze były ciche; większość arystokracji spędziła późną noc tańcząc i nie podniesie się przez jeszcze kilka godzin. Byli bardziej otwarci podczas snu i Rialla wyłapała urywki emocji tu i tam, kiedy szła, dużo więcej niż zazwyczaj czuła. Napięcie ściskało ją i zatrzymała się w pustym korytarzu. Poniewczasie uświadomiła sobie, że odbierała rozrzucone wrażenia od ostatniej nocy - jakby śmierć drugiej empatki rozerwała blizny, które pokrywały jej dar. Z umiejętnościami zardzewiałymi od nieużywania, Rialli udało się wznieść barierę w umyśle chroniącą przed fragmentami emocji, które jej dotykały. Mogła usunąć ochronę, jeśli chciała i badać talent, który do niej powrócił - ale nie była pewna, czy tego chciała. Nigdy by nie pomyślała, że będzie tak przerażona groźbą powrotu talentu jak jego utratą. Rialla przełknęła i zaczęła iść, podtrzymując zewnętrzny spokój z wysiłkiem. Rialla przyniosła Laethowi śniadanie i pomogła mu ubrać się w świąteczny strój dworski. Kiedy wyszedł, zaczęła sprzątać apartament. Bycie zajętą powstrzymywało ją przed terroryzowaniem się myślami o poprzednim panu. Z werwą składała ubrania i odszukała ciemne kąty, które miały w zwyczaju zbierać buty i rozmaite małe rzeczy, żeby nie pozostawić ich, kiedy będą się pakowali. Kiedy skończyła wszystko co mogła zrobić w pokoju, usiadła ze skrzyżowanymi nogami na łóżku i opuściła barierę, którą utworzyła wokół swojego daru. Kiedy już to zrobiła, zmusiła się do relaksu i wsłuchania się w uczucia przemieszczające się niewidocznie przez kamień i drewno zamku.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 55

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Od chwili, gdy po raz pierwszy uświadomiła sobie, że blizny skrywające jej empatię zostały naruszone, czuła się wyeksponowana i bezbronna. Na to nie można było pozwolić. Siedząc na łóżku Laetha z empatią pracującą lepiej niż od chwili, gdy została niewolnicą, część niej chciała powrotu bólu, który zniszczył jej zdolności. Do czasu, kiedy skończyła ćwiczenie, jej tunika przesiąknięta była potem, a ona sama śmierdziała starym strachem. Z obrzydzeniem obmyła się wodą pozostałą w misie przy łóżku i przebrała się w świeżą tunikę. Właśnie przesunęła koniec tuniki przez biodra, kiedy Laeth wpadł do pokoju, żeby przebrać się do obiadu. Spojrzał na nią raz i zapytał - Dobrze się czujesz? Rialla skinęła głową. Będąc Laethem, błogosławcie go bogowie, nie nalegał. Pomogła mu wdziać kurtkę jeździecką na zaplanowane polowanie. Darranianie zmieniali ubranie pięć albo sześć razy dziennie, a kurtka jeździecka była szczególnie śmieszna. Była tak blisko cięta, że Laerth nie mógł włożyć jej sam, a kiedy już ją założył, znacznie utrudniała mu ruchy. Idealna rzecz do jazdy na pełnych werwy koniach przez pola i ogrodzenia z dużą prędkością. Laeth był tak zajęty odgrywaniem jej złośliwych komentarzy o darraniańskiej modzie, że zapomniał bata do jazdy, kiedy opuścił pokój, idąc przesadzonym dumnym krokiem, który spowodował, że Rialla z niego zakpiła. Bat nie był niezbędny, kiedy chodziło o konia, ale moda wymagała, by był niesiony. Zamiast zmusić go do przejścia całej drogi powrotnej do pokoju, Rialla złapała go i zbiegła w dół po schodach do wejściowego hallu, gdzie jeźdźcy zbiorą się i porozmawiają zanim udadzą się po konie. Rialla z wysiłkiem utrzymała twarz niewolnicy, kiedy przesuwała się dyskretnie wśród gości. Prawdopodobnie nie powinna była tak szydzić z Laeth'a - większość mężczyzn nosiło kurtki, które były jeszcze bardziej ciasne niż jego.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 56

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Zajęło jej dwie podróże przez tłum zanim usłyszała jego głos. Podeszła do niego i wsunęła bat cicho w jego dłoń nie przerywając rozmowy. Była ostrożna, by utrzymać spojrzenie na ziemi, więc nie dostała ostrzeżenia, kiedy znajoma ręka owinęła się wokół jej szyi i głos jej uprzedniego właściciela powiedział - Gdzie, na bogów, udało ci się ją znaleźć, Laeth? Szukałem jej latami. Kciuk pod brodą zmusił ją do podniesienia spojrzenia z ziemi. Był wyższy niż Laeth i masywniejszy, chociaż nawet po siedmiu latach to mięśnie wypełniały burgundową kurtkę, którą miał na sobie. Włosy wciąż miał ciemno brązowe i związane schludnie w kucyk. Jedyną oznaką, że lata mijały, był srebrny szron na jego wąsach. - Była twoja, Wuju? - Głos Laeth'a był ostrożnie neutralny, chociaż Rialla nie widziała jego twarzy. Wuju! Pamiętała uczucie w głosie Laeth'a, kiedy opowiadał o swoim wuju, Lordzie Winterseine. Wyglądało na to, że jej były pan miał w rzeczy samej wysokie powiązania. Rialla trzymała ciało zrelaksowane, a oczy skupiła gdzieś poza twarzą byłego właściciela. Pocieszała się wiedząc, że jej przerażenie nie będzie natychmiast zauważone. Jego ręka prawie dotknęła jej wytatuowanego policzka. Mag mistrza szpiega ostrzegł ją, że iluzja tatuażu była tylko obrazowa. Gdyby przesunął rękę wyżej, byłby w stanie poczuć blizny. Trener niewolników puścił jej szyję, zsuwając intymnie rękę na jej ramię, a Rialla zwalczyła dreszcz ulgi. - Tak - powiedział. - Była tancerką w małej placówce, którą posiadam w Kentar. Sam ją szkoliłem. Minęło sześć lub siedem lat odkąd uciekła. - Uśmiechnął się i jego głos przyjął miękkość, którą znała aż za dobrze. - Wierzę, że zabiła strażnika, kiedy uciekała. Dobrze będzie mieć ją z powrotem. Jest bardzo utalentowaną tancerką. - Czemu, Wuju, nie wiedziałem, że trenujesz niewolnice. - Ton Laeth'a był na krawędzi zniewagi. - Trenuję również własne konie - odpowiedział jego wuj. - Odkryłem, że te, które trenują inni, nabierają złych nawyków. Sporo czasu zajmie ponowne wyszkolenie jej. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 57

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Laeth przesunął ręką swobodnie po jej plecach w ruchu tak zaborczym jak dłoń jego wuja na jej ramieniu. - Dostałem ją w Sojuszu, blisko morza, kiedy strzegłem wozów kupieckich jadących przez pustkowia. W głosie Laeth'a była idealna doza rozbawienia. Wydawało się oczywiste, że był bardziej zainteresowany odrazą, jaką poczuje jego wuj posiadając członka rodziny działającego w tak służalczych dziedzinach niż jakimkolwiek roszczeniem, jakie jego wuj mógł mieć wobec jego niewolnicy. Kontynuował z tą samą próżnością. - Była darem za uratowanie syna kupca po tym, jak został ukąszony przez węża. Obawiam się, że nie mogę ci jej zwrócić. Wuju Iss'ie - minęło więcej niż pięć lat odkąd ją straciłeś, mimo wszystko. Odkryłem, że - Laeth przerwał z otwartym spojrzeniem, które nadawało pikantne znaczenie jego słowom - polubiłem jej uwagę. Wie dokładnie, jak mnie zadowolić. - Laeth swobodnie owinął dłoń wokół jej szyi, dokładnie tak jak zrobił to Isslic. Odsunął ją z uścisku Lorda Winterseine'a i okręcił swobodnie do pocałunku. Rialla poddała się żądaniom Laeth'a, ale to właśnie jego smutek po odkryciu, że jego wuj ją skrzywdził, a nie namiętność, prześlizgnęły się przez postrzępione mury obronne jej empatii. Kiedy pocałunek się zakończył, Rialla zerknęła dyskretnie na byłego pana. Wola przetrwania zmusiła ją do odczytywania jego twarzy z większą łatwością, niż była w stanie odczytać zapisaną stronę i to, co na niej zobaczyła zmartwiło ją. Wuj Laetha uśmiechnął się i powiedział lekko - Bardzo dobrze, Laeth'cie, jednak konsekwencje będą na twojej głowie. Pamiętaj, że zabiła strażnika podczas ucieczki; zatrzymanie jej może być niebezpieczne. Laeth odwzajemnił uśmiech i powiedział - Ona mnie nie skrzywdzi, Wuju Iss'ie. Wie, że są gorsi panowie ode mnie. - Przerwał. Implikacja, którą właśnie wykonał mogła nie być zamierzona, gdyż kontynuował - Kupiec był swobodny ze swoim batem. Jeśli nie będzie dobrą dziewczynką, odeślę ją z powrotem i ona o tym wie. Winterseine zaczął mówić coś innego, kiedy przerwał im mężczyzna, który wyglądał na kilka lat młodszego od Laeth'a. Był przystojniejszy niż którykolwiek z mężczyzn oraz wyższy, ale brakowało mu ich prezencji. Jego Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 58

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon głos był miękkim tenorem, kiedy odezwał się do Winterseine'a. mówi, że reszta naszej świty przybyła.

- Tamas

Winterseine chrząknął, ale Laeth zrobił krok w przód, sięgnął po dłoń młodszego mężczyzny i potrząsnął nią ciepło. - Terran, dobrze znów cię widzieć. Widzę, że wuj Iss wciąż każe ci organizować podróże. Młody mężczyzna roześmiał się nieśmiało i skinął głową. - Nie wiem, co bym zrobił, gdybyśmy pozostali w jednej rezydencji przez więcej niż tydzień - być może wyspałbym się bez zamartwiania o to, czy jakieś niezbędne bagaże nie pozostały na ostatnim postoju. - Potem pochylił głowę i dodał Naprawdę, nie jest tak źle; Ojciec i ja podróżujemy w większości do tych samych miejsc, więc wygląda to raczej jak posiadanie wielu domów zamiast żadnego. Skoro nikt na nią nie patrzył, Rialla przyjrzała się twarzy Terran'a. Zapomniała o synu Winterseine'a: był tak dyskretny wtedy jak i teraz. Winterseine roześmiał się, chociaż była w tym pewna nuta, po czym poklepał syna po ramieniu. - Nie wiem, co bym bez niego zrobił. Załatwia wszelkie przygotowania, a ja tylko cieszę się podróżą. Ah, wygląda na to, że ludzie zaczynają wychodzić do stajni. Dołączymy do nich? Laeth odwrócił Riallę w tył, jakby była dzieckiem i poufale poklepał jej tyłek. - Idź wysprzątaj pokój i zobacz, czy uda ci się znaleźć ten drugi zielony pantofel do kostiumu tanecznego. Chcę, żebyś założyła go do obiadu. Sprawdź pod łóżkiem; mogłem go tam wrzucić ubiegłej nocy. Chcę, żebyś była gotowa, by dołączyć do mnie dziś przy obiedzie. - Rialla odeszła posłusznie, ostrożnie kontrolując swą instynktowną chęć, by uciec. W apartamencie Laeth'a wyciągnęła się na łóżku i pomyślała o Winterseine'nie. Zaskoczyło ją, jak wściekły był Laeth. Byłaby mniej zaskoczona pełną przeprosin odmową zwrócenia jej, jednak uznała jego niespodziewaną obronę za ciepłą. Zamknęła oczy i zasnęła. Dźwięki powracającej po polowaniu grupy obudziły ją, podniosła się pospiesznie i zaczęła ubierać w szmaragdowy kostium taneczny, który kupiła u Midge zanim opuściła Sianim.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 59

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Zielony kostium był zaskakująco skromny jak na towar zakupiony w burdelu, dość odpowiedni do publicznego tańca. Woalki zakrywały ją od bioder do palców u stóp i od szyi do nadgarstków, prawie skrywając skąpą górę i dół, zezwalając jedynie na mignięcie skóry pomiędzy warstwami, kiedy Rialla się poruszała. Splotła włosy w schludną koronę, która mocowała jeszcze większą ilość woali, które zakrywały jej skórę i szyję, pozostawiając nago jedynie egzotycznie blady brzuch. Miniaturowe złote dzwony, które rozmieszczone były na całym kostiumie były najbardziej niezwykłą cechą i szczęśliwym odkryciem na bazarze w Sianim. Przeszukała swoje pakunki aż znalazła skórzany woreczek zawierający biżuterię tancerki. Bezwzględnie długie, ostre, złote paznokcie wsunęła ponad krańcami palców. Utrzymywały się na wąskich złotych łańcuszkach, które przytwierdzone były do skórzanych bransolet. Podobne złote łańcuszki zwisały z jej kostek. O wiele cięższy łańcuch zawiesiła wokół talii i zsunęła w dół, aż spoczął na biodrach. Wsunęła na nogi jedwabne pantofle, które pasowały do reszty stroju. Zazwyczaj tancerki wykonywały taniec boso; ale stopy uznawane były za erotyczne i niestosowne dla widowni, na której znajdą się szlachetnie urodzone kobiety. Na koniec założyła ciężki czarny płaszcz, który skrywał prawie cały jej kostium. Ubrana, Rialla zeszła po schodach i weszła do jadalni, gdzie rozkazano jej czekać na Laetha. Stała w ciszy z opuszczoną głową, zdecydowanie ignorując spojrzenia, jakie rzucali jej służący, gdyż jej kostium był najprawdopodobniej pierwszym strojem tancerki, jaki widzieli w życiu. Niewolnicy byli drodzy - tylko najbogatsi mogli sobie na nich pozwolić - a tancerki były jeszcze droższe niż większość. Większość tancerek była własnością biznesmenów, którzy zazwyczaj sprowadzali klientów do swych tawern i klubów; tancerki trzymane dla prywatnej rozrywki były rzadkością. Kiedy wszedł Laeth, zaprzątnięty głośną, hałaśliwą i nieszczególnie trzeźwą rozmową ze swoim kuzynem Terranem, który szaleńczo próbował go uciszyć, Rialla stanęła za nim. Wysunęła krzesło Laeth'a i pomogła mu się usadowić, potem stanęła z tyłu pod ścianą, żeby nie wchodzić w drogę służącym. Na swój własny sposób, szlachta była nią tak samo zafascynowana Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 60

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon jak służący. Byli jednak nieco bardziej dyskretni w gapieniu się, żeby nie wyglądać na zbyt zainteresowanych. Prawie zabawnie było udawać, wiedząc, że ogłupiała wszystkich tych ludzi; zwłaszcza kiedy Laeth już stawił czoło jej poprzedniemu właścicielowi. To dziwne, zastanawiała się Rialla, że nigdy nie czuła się mniej jak niewolnica niż teraz, kiedy ją udawała. Nie zauważyła Lorda Winterseine'a, dopóki nie przemówił do jej ucha. - Nie powinnaś była ode mnie uciekać, Maleńka - wyszeptał. - Wiesz, co dzieje się z niewolnicami, które ode mnie uciekają. Nie myśl sobie, że ten młokos uchroni cię przed moim gniewem. Mam co do niego plany. Jego wściekłość rozlała się po niej jak stopiona lawa, kiedy złapał jej ramię... Ci głupcy! Myślą, że mogą sobie ze mną igrać, co?... Została odciągnięta od jego uścisku i umysłu przez silną rękę na nadgarstku. - Niewolnico - powiedział Laeth lekko spitym tonem - przynieś mi brandy, które przywiozłem ze Sianim. Tarran, ten tutaj, powiedział, że nigdy nie próbował rethiańskiej brandy, pomimo bywania w Reth niezliczoną ilość razy. - Potrząsnął besztająco głową na kuzyna, kiedy pchnął Riallę w stronę wyjścia. Z wdzięcznością uciekła z pokoju i wspięła się po schodach, nie zwalniając dopóki nie dotarła do apartamentów Laetha i zamknęła za sobą drzwi. Kiedy próbowała zlokalizować brandy, którą dopiero co pakowała, próbowała rozgryźć, co ją niepokoiło w Lordzie Winterseine'nie. Spodziewała się, że będzie wściekły, ale jego gniew nie był proporcjonalny. Była cenna, ale nie niezastąpiona. Jego wściekłość miała w sobie nutę szaleństwa i paranoi. Z tego, co złapała, pomyślała, że Winterseine był wściekły przez większość czasu... być może również przerażony. Kiedy spekulowała nad tym, że jej były właściciel był Głosem Altis'a, tak naprawdę w to nie wierzyła. Teraz mogła. Zmienił się znaczniej niż tylko o kilka siwych włosów więcej. Arogancja była niezbędna dla mężczyzny, który zmieniał innych ludzi w niewolników, ale arogancja Lorda Winterseine'a znacznie urosła.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 61

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Znalazłszy w końcu butelkę, Rialla kroczyła korytarzem ku schodom. Zatrzymała się przed drzwiami do jadalni, żeby złapać oddech, potem weszła do środka z wystudiowanym wdziękiem. Winterseine był po drugiej stronie pokoju od Laeth'a, który zajęty był byciem okropnie nieznośnym. Zamiast mu przeszkadzać, Rialla postawiła butelkę na stole, sporo poza zasięgiem przesadnych gestów, cofnęła się do ściany i pozwoliła rozproszyć się jego groteskom. - Nie obchodzi mnie, kogo poślubi księżniczka; jak dla mnie może poślubić nawet osła: po prostu nie zniosę tego, że darraniańska księżniczka poślubi rethiańskiego woła. Jedyną dobrą rzeczą pochodzącą z Reth to ostatnia setka lat w tej brandy. - Próbował złapać butelkę, którą przyniosła Rialla i nie trafił. Rzucając jej zdziwione spojrzenie, wskoczył na stół i zdołał zlokalizować ją blisko swoich kostek. Machnął brandy w stronę swojego brata z takim entuzjazmem, że nawet Rialla, która wiedziała, że był tak samo pijany jak ona, wzdrygnęła się; ale jakoś udało mu się utrzymać ją za szyjkę i jednocześnie powstrzymać przed spadnięciem ze stołu. - Ty, Karstenie, jesteś powodem, dla którego nasza biedna księżniczka została zmuszona do poślubienia bezmózgiego kawałka przynęty na niedźwiedzie. - Jego głos niósł w sobie tak melodramatyczny smutek, że Rialla poczuła, jak uśmiech ciągnie kąciki jej ust. Czyli to dlatego robił z siebie takie przedstawienie. Po tym wystąpieniu będzie jasne, że Laeth będzie pełen zrozumienia dla spisku, który powstrzyma unię Reth z Darranem. Miał nadzieję, że podejdzie do niego ktoś, kto poda im podejrzanego do prób zabójstwa - kogoś innego niż jego wuj. Rialla bała się, że nikogo takiego nie znajdzie. Lord Karsten siedział blady i opanowany u szczytu stołu, ale Rialla pomyślała, że brak kolorów na twarzy był w większości powodem niedawnego zatrucia niż głupoty wygadywane przez jego niepoprawnego brata. To Marri wstała i zaproponowała, by wszyscy udali się do pokoju muzycznego na wieczorną rozrywkę. Terran i Lord Karsten pomiędzy sobą zdołali nakłonić Laetha do zejścia ze stołu. Karsten nalał kilka szklanek czegoś, co pospiesznie wezwany służący przyrzekał, że otrzeźwi Laetha. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 62

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Laeth pozwolił, by go uciszono i wyglądał prawie normalnie, jeśli trochę sennie, do czasu, gdy skończył pić. Został ostrożnie poprowadzony do pokoju muzycznego i usadzony z tyłu. Tarran został z nim, by upewnić się co do jego dobrego zachowania. Pokój muzyczny był w rzeczywistości małym audytorium. Rialla poczuła chwilę paniki na myśl o próbie umieszczenia tam trzech setek ludzi, ale najwidoczniej wieczór amatorskiej rozrywki nie był główną atrakcją świętowania. Chociaż pokój nie był wielki, sporo miejsc stało pustych. Dowiedziała się dlaczego, kiedy artysta wkroczył na scenę. Dwie godziny później Rialla zapadła w wygodną drzemkę, która sprawiła jej nieco ulgi od trubadura, który wykonywał pieśń na słabo nastrojonej lirze. Artyści nie byli pozbawieni zalet. Marri posiadała akceptowalny alt, ale faworytką Rialli była kobieta w średnim wieku, której dramatyczna interpretacja klasycznego monologu została przyćmiona przedwczesnym rozdarciem w ciasnej sukni. Laeth, który wydawał się zapaść w przekonującą śpiączkę pijaka, usiadł, potarł oczy i zerknął zaczerwienionymi oczami na scenę. Kiedy było jasne, że nikogo na niej nie było, podniósł się i wskazał na Riallę, żeby za nim podążyła. Rialla słyszała puls dudniący w jej uszach, a adrenalina sprawiła, że jej mięśnie były napięte i elastyczne. Prawie zapomniała jak bardzo cieszyła się występowaniem. Wcześniej było to skażone statusem niewolnicy, tym razem będzie występowała z własnego wyboru. W klubie dla mężczyzn w Kentar zawsze był bębniarz, który zapewniał jej rytm, ale tutaj będzie tańczyła do własnej muzyki. Laeth zatrzymał się u stóp sceny, czekając, aż widownia ucichnie. Ludziom na widowni zajęło trochę czasu zrozumienie na co czekała i ucichnięcie. Przetestowała dzwoneczki subtelnym ruchem stopy i rozbrzmiały wyraźnym, słodkim tonem. Ostrożnie wybrała swój taniec, skoro tańce, którye wykonywała najczęściej były nieodpowiednie do widoku publicznego. To był mało znany taniec, którego nauczyła ją jedna ze starszych tancerek w klubie; historia młodej dziewczyny, która zabłądziła w lesie w nocy i została zabita przez zmiennokształtnego. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 63

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Rialla pozwoliła sobie stać się tą dziewczyną, koncentrując się na słodkim refrenie dzwonków. Jej ruchy były delikatne i sekretne, kiedy wymykała się z domu rodziców, potem lekkie i wdzięczne, kiedy skradała się przez las, by znaleźć swojego kochanka. Nie było go tam, gdzie mieli się spotkać; ale nie martwiła się i tańczyła dla nocy i księżyca w towarzystwie muzycznego szmeru dzwonków, które miała na sobie. W połowie zręcznego skoku, usłyszała hałas. Lądując kucnęła, momentalnie przerażona. Przypomniała sobie, że jej kochanek powinien już nadejść. Strach zmienił się w podekscytowanie, kiedy szukała go ochoczo. Nie było go tam. Wzruszając ramieniem, poddała się ponownie tańcowi. Jej ruchy były gibkie i smukłe, ale była widocznie zmęczona, kiedy usłyszała kolejny hałas. Tym razem był to jej kochanek pod postacią czarnego płaszcza sprytnie trzymanego w ręce. Tańczyli razem, rozbawieni i pełni pasji aż zauważyła coś na jego ubraniu, coś lepkiego, co poplamiło jej dłoń. Spojrzała na niego pytająco i zobaczyła wielką, żarłoczną bestię w miejscu swojego kochanka. Odwróciła się i pobiegła, ale skoczył i opadł na nią, rzucając na ziemię. Walczyła bezradnie, a potem znieruchomiała. Rialla leżała twarzą do ziemi na zimnej, drewnianej podłodze i sapała, słuchając ciszy, która była takim samym hołdem jak aplauz, który po niej nastąpił. Laeth wspiął się chwiejnie po schodach z wyolbrzymioną dbałością i podciągnął ją na nogi. Uśmiechnął się i machnął na zgromadzenie, zdołając wykonać w miarę godny ukłon, który przetestował zdolność Rialli do utrzymania twarzy niewolnicy ponad śmiechem, po czym ściągnął ją ze sceny i wyprowadził z pokoju bocznym wyjściem. Ponownie bezpieczni w apartamentach, Laeth ściągnął przesiąkniętą alkoholem koszulę i podkoszulek, podczas gdy Rialla obmyła twarz zimną wodą z misy.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 64

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon - Jak zrobiłaś tą część z płaszczem, który poleciał, a potem opadł? głos Laetha był przytłumiony, kiedy wciągał czystą tunikę przez głowę. - Jest obciążony? - Jest obciążony, ale wciąż potrzeba sporo praktyki, żeby sprawić, by odpowiednio poleciał. - Rialla przeszukała torbę i wreszcie znalazła czystą tunikę. Z nią w ręce wyszła do przebieralni i rozebrała się z kostiumu do tańca. Bawełniana tunika była lekka jak piórko w porównaniu z poprzednim strojem, choć była dłuższa niż większość i zwisała za kolana. Na boso powróciła do sypialni i rzuciła kostium na szczyt torby podróżnej. Dzwoneczki zaprotestowały na jej brak dbałości, ale zignorowała hałas, kiedy uklękła obok torby i walczyła, by związać rzemyki. - Nie powinieneś był nieco wcześniej odegrać rolę spitego opoja? Został tylko jeden dzień przed naszym powrotem. - Kiedy już skończyła z torbą, usiadła ze skrzyżowanymi nogami na ciężkim dywanie, który spoczywał na podłodze. Laeth rzucił się tyłem na łóżko i powiedział - Widząc, że głównym podejrzanym wydaje się być mój wuj, przypuszczam, że lepiej było zrobić to dzisiaj niż nigdy. Może kolejny trenujący niewolników robak wyjdzie z ukrycia i stanie się następnym podejrzanym w nieudanej próbie zabicia Karsten'a. Rialla widziała tylko jego nogi ze swojego miejsca na ziemi, ale nie musiała widzieć jego twarzy, by wiedzieć, jak się czuł. - Przykro mi, Laeth'cie. To mógł nie być on. Ta niewolnica mogła należeć do kogoś innego. - Nie - odpowiedział. - Powiedziałem Terran'owi, że widziałem przyjazd niewolnicy o niezwykłych kolorach i powiedział, że należała do wuja. Zmarła ostatniej nocy. - Mogła pochodzić z miejsca, w którym nigdy nie byłam. Jest mnóstwo ludzi na dalekim Południu, przy słonym morzu czy za nim, których nigdy nie widziałam. Moja empatia nie jest tak nieomylna, żebym mogła powiedzieć na pewno, że była ze Wschodu. - Rialla odpowiadała na smutek w jego głosie niż na jakiekolwiek przekonanie z własnej strony. - Nie wątpię, że dziewczyna była ze Wschodu. W porządku, Ria, nie musisz go tłumaczyć. Nawet jeśli nie próbuje zabić Karsten'a, nie jest mężczyzną za jakiego go uważałem. Jest nie tylko trenerem niewolników, ale Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 65

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon również ich handlarzem. - Wydał z siebie pół śmiech. prawdopodobnie nie robiłoby mi to kłopotu zanim cię poznałem.

-

Wiesz,

Laeth usiadł na łóżku i skrzyżował nogi pod sobą, ignorując szkody, jakie jego buty wyrządzały narzucie. - Zawsze się zastanawiałem jak zdobył swe bogactwo, ale nigdy nie byłem wystarczająco zainteresowany, żeby się dowiedzieć. Zanim odziedziczył po kuzynie posiadłość Winterseine, jedyną ziemią, jaką posiadał była mała posiadłość na Południu, dobra do rekreacji, ale niczego więcej. Wszystko, co posiadał Dziadek przeszło na Ojca, a potem na Karstena. Jeśli Wuj zdobył majątek na niewolnictwie, daje mu to dobry powód do zabicia Karstena. Rialla sięgnęła przed siebie i dotknęła jego kolana, co było z jej strony rzadkim gestem. - Lady Marri mogła nie mylić się zbytnio, kiedy mówiła, że ktoś próbuje cię obwinić o próby morderstwa. Jeśli Winterseine'owi uda się zrzucić winę na ciebie, zdobędzie kontrolę nad całym bogactwem zamku Karstena, tak samo jak sporą dawkę władzy. Rzucił jej zmęczony uśmiech. - Przypuszczam, że będziemy musieli poczekać i upewnić się, żeby mój brat nie został zabity. Potem nie będę musiał się martwić. Wielka sala balowa została wyczyszczona i wypolerowana na tą okazję. Nawet jej spory rozmiar ledwie był w stanie pomieścić tłum ludzi, którzy przybyli świętować urodziny najpotężniejszego lorda w kraju. Ledwie starczyło miejsca, by stać, nie mówiąc już o tańcu. Szlachta i możniejsi kupcy oraz farmerzy z bliskich ziem zostali zaproszeni by zmieszać się z potężną arystokracją. W większości, jak myślała Rialla, kiedy przemykała przez tłum z zimnym kuflem ale, który przyniosła z kuchni, by Karsten mógł umieścić niektórych gości u lokalnej szlachty niż próbując pomieścić wszystkich jeszcze ciaśniej w zamku. Wiele razy wykonywała tego wieczoru takie zadania, co pozwalało jej wmieszać się w tłum pomimo statusu niewolnicy, ale nie udało jej się podsłuchać nic bardziej interesującego jak potajemny romans. Udało jej się unikać Lorda Winterseine'a, przede wszystkim dlatego, że jej nie szukał, ale odkryła, że była ciągle świadoma jego obecności.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 66

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Podchodząc do Laeth'a, Rialla zaobserwowała, że jego mała grupa została powiększona o Lorda Karstena i Lady Marri. Brat Laeth'a wyglądał blado i spędził większą część balu siedząc na sofach umieszczonych tu i tam wokół krańców pokoju. Marri trzymała rękę na jego ramieniu, a oczy opuszczone, jak każda dobra darraniańska żona. Kuzyn Laeth'a, Terran, stał cicho z tyłu z kilkoma innymi młodymi mężczyznami. - ...szczęście, że uzdrowiciel jest tak dobry jak mówią. - Rialla złapała koniec stwierdzenia Laeth'a, kiedy wręczyła mu kufel. - W rzeczy samej - zgodził się Karsten. - Wysłałem mu dziś rano zaproszenie żądające obecności tutaj, żebym mógł go odpowiednio nagrodzić. - Zaoferowałeś mu wystarczającą łapówkę, żeby się tu pokazał? Jeśli nie wyrazisz mu swej wdzięczności, ludzie pomyślą, że brakuje ci manier. Komentarz Laeth'a spowodował kilka sapnięć, ale jego brat tylko się roześmiał. - W zasadzie, powiedziałem mu, że chciałem porozmawiać o zredukowaniu wysokości długu, jaki winna mi jest wioska - powiedział Lord Karsten, wymieniając chłopięcy uśmiech z Laeth'em. - Jeśli to nie sprawi, że się pokaże, to już nie wiem, co mogłoby go nakłonić. - Lady Marri wygląda na spragnioną - zaobserwował lakonicznie Laeth. - Chciałabyś może coś z kuchni? Być może nieco ale? - Poproszę - zgodziła się. Gestem ręki, Laeth posłał Riallę z powrotem do kuchni. Była prawie przy drzwiach, kiedy jakiś instynkt kazał jej się odwrócić i spojrzeć w górę. W rogu sufitu pomieszczenia, cień zwijał się i gęstniał, aż przyjął olbrzymią, wijącą się i unoszącą postać, która wydawała się płynąć w powietrzu jak piórko. Ktoś jeszcze ją dostrzegł i zaczął krzyczeć. Stwór, teraz w pełni zmaterializowany, powoli okręcał się w powietrzu, w stronę Lorda Karstena jak wielki wąż z mackami. Potem się zawahał, jakby coś przykuło jego uwagę. W tym samym czasie Rialla poczuła nieśmiały nacisk w swoim umyśle; delikatny i uwodzący, zamroził ją na miejscu. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 67

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Stwór zmienił kierunek z gracją, której coś tak wielkiego nie powinno posiadać, uderzając za sobą ogonem z donośnym trzaskiem. Zielone i brązowe łaty postrzępionych włókien, które wyglądały prawie jak kłosy, zwisały tu i tam z jego ciała, odpadając jakby stworzenie miało trąd. Koniec jego ogona uzbrojony był ostrym czarnym szpikulcem, który lśnił lekko w świetle balowych żyrandoli. Jedynym żywym, widocznym kolorem była czerwień jego oczu, wszystkie sześć lśniło jak rubiny w koronie króla, kiedy skupiły się na swoim celu - Rialli. Rialla nieobecnie zrobiła krok bliżej w stronę stworzenia, które wisiało lekko nad nią. Kiedy tak tam stała, większa część tłumu uciekła z pokoju w ślepej panice, aż przestrzeń wokół niej zrobiła się pusta, pozostawiając jedynie garstkę ludzi w pobliżu Lorda Karstena, w dalekim krańcu pomieszczenia. Stwór wyciągnął jedną z czarnych, przypominających wstęgi macek i dotknął jej ostrożnie, tarmosząc włosy. Nie poczuła bólu, jedynie lekki nacisk wskazujący na to, co robił, ale kontakt otworzył go dla jej empatycznych zmysłów i poznała jego naturę. O wiele starszy niż jakakolwiek kreatura, której dotknęła w ten sposób, również był empatą. Żywił się uczuciami, aż nic nie pozostało, potem pochłaniał ciało swej ofiary - czuła jego wyczekiwanie. Stworzenie było zbyt obce dla Rialli, by wyłapała jakiekolwiek poza najbardziej podstawowymi wspomnieniami, ale wiedziała, jakie były jego intencje; znalezienie empatki było niespodziewaną przyjemnością - na czymś takim wcześniej się nie żywił. Swobodnie, nie ostrzegając jej wcześniej, stworzył zbłąkaną myśl i Rialla krzyknęła w przerażeniu, które czuła, jak potwór absorbuje, ale to przerażenie przerwało jej trans. Oszalała i z umiejętnością tancerki, okręciła się na pięcie i uciekła. Łapiąc pozłacany miecz wiszący na ścianie, Rialla wyrwała go z mocowania i trzymała przed sobą z wyszkoloną łatwością. Czuła krew w miejscu, gdzie przygryzła usta. Miecz był widocznie stworzony do celów dekoracyjnych, był źle wyważony i nieporęczny, jak również, na nieszczęście, tępy. Pomyślała kwaśno, że prędzej będzie w stanie zatłuc potwora na śmierć niż go pociąć.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 68

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Kolejna czarna macka rozciągnęła się nieśmiało w jej stronę. Kiedy w nią uderzyła, ledwie owinęła się wokół miecza i lekko pociągnęła, upuszczając go niedbale na podłogę poza zasięgiem rąk Rialli. Mamrocząc przekleństwo, Rialla złapała czarny, żeliwny świecznik i zrzuciła świeczkę założoną na naostrzony koniec. Świeczka potoczyła się po ziemi. Świecznik był prawie tak dobrą bronią jak miecz. Koniec był wystarczająco ostry, żeby przeciąć prawie wszystko, ale był długi tylko na dwie szerokości dłoni. Oceniając po rozmiarze stwora, był prawie wystarczająco długi, żeby go wściec. Świecznik był również ciężki; mogła go utrzymać jedynie, jeśli podstawa spoczywała na ziemi. O ile kreatura nie była tak głupia jak rozwścieczony dzik, naprędce zrobiona broń nie pomoże jej zbytnio. Z tego, co wyczuła, bestia była mądrzejsza od niej. Chociaż wzmocniła mentalne bariery tak dobrze jak umiała, czuła, jak stwór się z niej śmieje. Rialla opuściła koniec bezużytecznego świecznika i cofnęła się, by uniknąć uderzenia. Potem z rozmyślnym spokojem czekała, aż stwór ponownie jej dotknie. Istniała jedna broń, której nie próbowała. Chociaż nigdy wcześniej nic takiego nie robiła, wiedziała, że możliwe jest zwrócenie ataku stwora przeciwko niemu. Jeśli była wystarczająco silna. Lekka wstęga owinęła się wokół jej szyi tak delikatnie, że prawie mrowiła. Pot spływał w dół szyi Rialli, kiedy czekała, aż jego umysł dotknie jej. Kiedy tak się stało, powitała go - kusząc go głębiej i głębiej. Potem z brutalnym, rozpaczliwym szarpnięciem rozerwała zabliźnione bariery, które utrzymywały emocje wszystkich wokół z daleka od jej umysłu i wlała wszystko, co złapała z zatłoczonej sali balowej w umysł stwora. Teoretycznie, jeśli uda jej się go pozbyć wystarczająco szybko, tylko część pełnego efektu w nią uderzy. Momentalnie złapała coś z tłumu... głos w głowie, zaskoczenie i... zdrada Lorda Karstena - gorący ból, który opadł w nicość, którą rozpoznała jako śmierć. Czuła mieszaninę emocji wśród ludzi blisko ciała Karstena. Ignorując wagę zamordowania Karstena, karmiła jego emocjami i śmiercią kreaturę, z którą walczyła.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 69

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Stwór uderzył ją ogonem, próbując zerwać połączenie, otwierając wielki mięsień na jej udzie. Przekazała mu płonący ból. Stwór wzdrygał się i walczył szaleńczo, jakby stawiał czoło fizycznej broni, tracąc kontrolę nad myślami, kiedy próbował uciec. Wyczuła okazję i pchnęła w niego jego własne przerażenie. Kiedy jego serce wybuchło pod napływem adrenaliny, szaleńczo próbowała zamknąć umysł. Z ogłuszającym rykiem stwór opadł ciężko na ziemię i leżał w ciszy bez ruchu. Rialla powoli stała się świadoma, że znajdowała się na kolanach, na podłodze, która była mokra. Zapach na wpół zgniłych roślina był gęsty w powietrzu. Kiedy minuty mijały, wiedziała, że musi znaleźć siłę by upewnić się, żeby nikt jej nie dotknął. Czuła zbliżających się ludzi, kiedy bezruch potwora dodawał im odwagi. Jeśli ktoś z nich postanowi jej pomóc, będą cierpieć ten sam los, co kreatura, którą zabiła. Nie miała władzy, by skryć swą empatię przed taką inwazją. W sali balowej nie pozostało zbyt wielu ludzi, co sprawiło, że jej stan był nieco bardziej znośny. Przez swe słabe bariery czuła Laeth'a i rozdzierający żal, który czuł wobec śmierci brata. Rialla czuła gniew Lorda Jarroh'a i zaskoczenie Marri na głębię smutku, który czuła. Uzdrowiciel musiał w rzeczywistości zaakceptować pokusę, jaką zaoferował mu Karsten. Rialla usłyszała, jak jego głos roznosi się donośnie po opuszczonej sali, spokój w szalonym zgiełku sali balowej. - Lord Karsten nie żyje. Nóż przebił jego serce i lewe płuco; zmarł prawie natychmiast. Przykro mi, nic więcej nie mogę zrobić. Ktoś zanadto się zbliżał. Rialli udało się powiedzieć ochryple - Odsuń się. - Nie posłuchał, więc dodała jeszcze. - Może nie być martwy. - To kazało mu się szybko wycofać. W jej głowie było zbyt wiele myśli. Potrzebowała odpoczynku zanim będzie w stanie wszystkich zablokować. Kamień przy jej policzku był zimny, zimny i mokry.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 70

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon - Nie. Odsuń się. Lordzie Laeth'cie. Chyba, że chcesz skończyć jak ten stwór. Daj jej czas. - Ponownie uzdrowiciel. Tris. Ktoś, kto powstrzyma tych ludzi, aż ona będzie w stanie podnieść bariery. Zrelaksowała się i skupiła na odnowieniu murów, ale zbyt szybko poluźniła kontrolę. Powinna dobrze wiedzieć, jak Laeth podążał za rozkazami; poczuła jego zamiary o sekundę za późno. Kiedy jej dotknął, krzyknęła, próbując szaleńczo skryć go przed mętlikiem emocji, jej i jego. Na szczęście, zemdlała tuż po tym, jak zrobił to Laeth.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 71

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon

4.

Rialla obudziła się z uśmiechem. Podczas krótkiej chwili zanim pełna świadomość na nią opadła, radowała się niezwykle silnym poczuciem dobra, jak kawałkiem lodu w upalny dzień. Otworzyła oczy z niechęcią kiedy powróciły wspomnienia. Zamiast szarych kamiennych ścian, do których przywykła, pokój był zdominowany przez drewno. Deski podłogowe były polakierowane i wypastowane na wysoki połysk. Ściany były połączonymi deskami pokrytymi ciemną farbą. Po drugiej stronie pokoju znajdowało się wielkie okno, ekstrawagancko wykonane z przejrzystego szkła, które zalewało pokój światłem napływającym z zewnątrz. Pokój był minimalnie umeblowany łóżkiem, małym stolikiem w dalekim rogu i małym, dzierganym kocem. Całkowity efekt był spartański i obszerny: ciepłe kolory drewna i czerwień oraz żółć pościeli zapobiegały poczuciu niepożądania. Wydawało się oczywiste, że nie znajduje w Westhold, ale nie miała najmniejszego pojęcia, gdzie indziej mogłaby być. Rialla usiadła i złapała wdech czując ostry ból w lewym udzie. Przypomniała sobie, jak została uderzona przez ogon istoty z bagien, ale w tamtej chwili zanadto była pogrążona w walce, by ocenić uszkodzenie. Usiadła sztywno i ściągnęła nieporęczną narzutę z nogi, stawiając obie stopy na podłodze. Gruby bandaż niebielonej bawełny pokrywał jej udo od biodra po kolano. Pod wiązaniem noga pulsowała boleśnie, chociaż w ogóle tego nie czuła, kiedy się obudziła. Pocierając głowę, która również zaczęła boleć, próbowała zrekonstruować co się wydarzyło w sali balowej, żeby mogła wymyślić, gdzie się znajduje i co tu robi. Ciężko było posortować mieszaninę myśli i uczuć innych ludzi, ale mogła nieco z tego połączyć. Wiedziała, że Lord Karsten jest martwy. Czuła, jak umarł z krótkim płonącym bólem, gdy ostry nóż wsunął się pomiędzy jego żebra i trafił w serce. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 72

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Ktoś widział, jak to się stało, widział jak Laeth dźgnął go nożem - Lord Jarroh, to on to widział. Jego myśli miały w sobie znajomy dotyk; pamiętała jego gniew z czasów, gdy tańczyła dla klubie w Kentar. Rialla potrząsnęła głową we frustracji. Wiedziała, że Laeth nie zabił swojego brata; czuła jego rozpacz i wściekłość, gdy zobaczył, jak jego brat upada. Dlaczego Lord Jarroh widział coś, co nie miało miejsca? I gdzie był Laeth? Dlaczego ona się tutaj znalazła? Ignorując zranioną nogę, Rialli udało się postawić stopy na ziemi, ale było to tak bliskie wstaniu jak tylko się dało. Sfrustrowana, sięgnęła empatią by dotknąć Laetha i upewnić się, że z nim również wszystko jest w porządku. W tej właśnie chwili uświadomiła sobie, że blizny, które chroniły jej umiejętności zniknęły, jakby nigdy ich nie było. Bitwa z potworem musiała zakończyć to, co rozpoczęła śmierć empatki ze Wschodu. Znalazła mysz w ścianie oraz jelenia jedzącego trawę w pobliskim lesie. Jednak nie mogła sięgnąć Laetha - czy kogokolwiek innego, jeśli już o to chodziło. Eksperymentalnie, stworzyła mury, które ochronią ją przed niechcianym kontaktem. Świadomość jelenia, a później myszy osłabły. Opuściła ponownie osłony, by poszukać kogoś, kogo mogłaby odczytać. Dotknęła czegoś innego. Wydało jej się to znajome, jakby dopiero co o tym śniła. Bezmyślny uśmiech zagościł na jej twarzy. Nie było to coś, co zwykła czuć dotykając żywej istoty. Nie otrzymała żadnych uczuć, żadnych myśli; tylko piękno - jakby rzeźbiarz nauczył się pracować w nowym materiale i stworzył coś niezwykłego. Coś tylko dla niej. Zafascynowana, pogrążyła się w tym głębiej. Była tak zaabsorbowana swoim badaniem, że kiedy drzwi się otworzyły i uzdrowiciel, Tris, wszedł do środka, wystraszył ją. Instynktownie zamknęła osłony i przybrała pusty wyraz twarzy, który zwykły nosić niewolnice. Zaraz, skąd on się wziął? Z opuszczonymi barierami i jej uwolnionym talentem, powinna być w stanie wyczuć go, zanim podszedł tak blisko. Chociaż nie mogła odczytać Winterseine'a o ile go nie dotykała, była w stanie powiedzieć, gdzie się znajdował. Musiała być rozproszona przez... to coś, co wyczuwała.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 73

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Przynajmniej jego obecność udzielała nieco wskazówek co do miejsca jej pobytu. Z tego i zapachu ziół unoszącego się przez otwarte drzwi pokoju, wywnioskowała, że była w chatce uzdrowiciela w wiosce Tallonwood. - Dzień dobry - powiedział z podejrzaną bezbarwnością. - Jak się czujesz? Zwęziła oczy, próbując odczytać jego twarz. - Bywało lepiej odpowiedziała neutralnie. Uśmiechnął się, humor ocieplał jego szaro-zielone oczy oraz ożywił ton głosu. - Założę się. Poczujesz się lepiej, jeśli położysz nogi na łóżku. - Nie uczynił ani kroku, żeby jej pomóc. Rzuciła mu uważne spojrzenie, ale skoro widocznym było, że nigdzie wkrótce się nie wybierze, z bólem przeniosła się z powrotem pod narzutę. Czekał, aż ponownie usadowiła się komfortowo, zanim usiadł na końcu łóżka, opierając się o ścianę. Był wielkim mężczyzną i koniec łóżka zapadł się znacząco pod jego wagą. - Nie wiem ile widziałaś z wydarzeń ostatniej nocy. - Pozwolił, by koniec zdania podniósł się do pytania. - Byłam dość zajęta - odpowiedziała Rialla, zgodnie z prawdą. Uzdrowiciel chrząknął, potem powiedział - Lord Karsten został zabity przez nóż wbity w plecy, kiedy ty mierzyłaś się z potworem. Lord Laeth został zamknięty w wieży strażniczej Westhold. Dowody przeciwko niemu są dość silne. - Sam Lord Jarroh widział, jak Laeth dźgnął Karstena w zamieszaniu. Strażnik doniósł, że widział panią zamku wychodzącą z pokojów Laetha późno w nocy. Podobno również rozpoczął spory werbalny atak na Karstena w noc przed jego śmiercią. Jedyną tajemnicą wydaje się być to, co stało się ze sztyletem, którym zabito Karstena. - Kilkoro ludzi, włączając w to mnie, widziało go, ale wydaje się, że zaginął. Był dość charakterystyczny; ze srebrną rękojeścią, ukształtowaną jak Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 74

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon wijący się wąż z rubinowymi oczami - ten, który Laeth miał przy sobie w nocy, kiedy Lord Karsten został otruty. Prawdopodobnie go widziałaś. - Yawan - przeklęła Rialla gorąco, całkowicie zapominając o swojej roli. Została zostawiona z prawdziwym bałaganem do posprzątania. - Dokładnie - odpowiedział uzdrowiciel, Tris, jeszcze bardziej relaksując się przy ścianie. - Z pewnością wygląda to tak, jakby ktoś zaplanował, by Lord Laeth został obwiniony za śmierć Karstena; chyba że Laeth jest wystarczająco głupi, by faktycznie samemu to zrobić. - Nie - powiedziała Rialla. - To nie był Laeth. Tris skinął głową. - Lord Winterseine z niepokojem tłumaczył Lordowi Jarrohowi, że złapał swojego młodego bratanka, Laetha, bawiącego się magią pewnego popołudnia, gdy Laeth był chłopcem. Najwidoczniej dorosły Laeth ponownie podjął się magii mieszkając w Sianim i przetransportował potwora z Wielkich Bagien. - W rzeczy samej, myślę, że Winterseine wie bardzo dużo o tej niezwykłej istocie. Powiedział Jarrohowi, że potwór żywi się emocjami i że jesteś empatką - nie żeby ktoś wczoraj na sali miał co do tego wątpliwości.  Widocznie Laeth zamierzał użyć stwora jako dywersji, kiedy zabijał Karstena. Potrzebował, żebyś przyciągnęła uwagę bestii aby nie zabiła nikogo, kogo zabić nie powinna. Winterseine wyjaśnił, że zażądał, żeby Laeth cię zwrócił i Laeth odmówił. Winterseine był zaskoczony i zraniony, dopóki nie pojął motywacji Laetha. - Wszystko co masz to moje słowo, że Laeth nie zabił Karstena. Dlaczego wszystkie te dowody cię nie przekonują? - zapytała wreszcie Rialla. Tris spojrzał na nią krótko, szczerość wyraźna była w jego oczach, następnie spojrzał przez okno, jakby wiedział jak niekomfortowo czuła się napotykając czyjeś spojrzenie. - Pomijając moją osobistą opinię o Winterseine'nie? - zapytał. Obserwowałem Lorda Laetha, kiedy dźgnięto Karstena. Nie widziałem, kto zabił Karstena, ale nie był to Laeth. Próbował przejść przez tłum i pomóc ci walczyć z potworem. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 75

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Rialla również wyjrzała przez okno, utrzymując Trisa na peryferiach wzroku. Jego serdeczność denerwowała ją; nie traktował jej jak niewolnicy. Lubiła, gdy ludzie byli przewidywalni; nie potrafiła zrozumieć motywacji uzdrowiciela. Rozmyślnie patrzyła na niego, aż przyciągnęła jego spojrzenie, pragnąc dostrzec jego reakcję. - Dlaczego myślisz, że obchodzi mnie, co się stanie z Lordem Laeth'em? Jestem tylko jego niewolnicą. Uzdrowiciel uśmiechnął się i dostrzegła zarys dołeczka pod krótko ogoloną brodą. Humor rozświetlił jego oczy. - Ah, tak, niewolnicą. - Potarł szczękę, jakby w zamyśleniu, a następnie strzelił palcami. - Ale nie dokończyłem opowiadać ci reszty. Lord Winterseine był tu dziś rano. Wygląda na to, że wraz ze śmiercią Karstena, jest on najbliższym krewnym Laeth'a: jako taki, zażądał dóbr Laeth'a, włączając w to ciebie. Powiedziałem mu, że obecnie jesteś zbyt chora, by się poruszać. Napewno jesteś jedynie niewolnicą Laeth'a? Rialla mimowolnie wciągnęła powietrze, zapominając na chwilę o trwodze, którą żywiła wobec uzdrowiciela. Tak się martwiła o Laeth'a, że zapomniała, co jego uwięzienie będzie oznaczało dla niewolnicy. Ren obiecał jej, że nie pozostanie niewolnicą, nie ważne jak padną kości, ale wolałaby tego nie ryzykować. Wolałaby również nie widzieć Laetha ściętym za zbrodnię, której nie popełnił. Problemem było to, że nie mogła zrobić nic w sprawie Laetha czy nadchodzącego powrotu do niewolnictwa. Była efektywnie unieruchomiona po złej stronie darraniańskiej granicy z tatuażem, który uznawał ją za własność Winterseine'a, który wydawał się mieć w zamiarze doprowadzić do śmierci jej najbliższego przyjaciela. Spojrzała na Trisa, który odwrócił się do okna, dając jej czas na przemyślenie tych słów. Nie była pewna, dlaczego Tris brzmiał tak pewnie, że nie jest niewolnicą Laetha, ale w tej chwili nie wierzyła, żeby miało to większe znaczenie. Z martwym Karstenem i uwięzionym Laeth'em, utrzymanie ich śledztwa w sekrecie jakoś nie wydawało się zbyt ważne, zwłaszcza skoro tak spektakularnie zawiedli w pokrzyżowaniu planów mordercy Karstena. Z

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 76

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon drugiej strony, z pomocą Trisa, mogłaby być w stanie opóźnić Winterseine'a wystarczająco długo, żeby zrobić coś z uwolnieniem Laeth'a. - Dlaczego tak cię to interesuje? - zapytała. - Rozmawiałam z tobą tylko raz, a jedynym razem, gdy rozmawiałeś z Laeth'em, wymienialiście nieprzyjemne uwagi. Tris wciągnął powietrze i odezwał się powoli. - Mam swoje powody powiedział. - Nie wydaje mi się, żebym miał ci o nich teraz powiedzieć, ale nie zamierzam wyrządzić krzywdy ani tobie, ani Lordowi Laeth'owi. Rialla przyjrzała mu się ostrożnie, ale podążyła za instynktem, który mówił, by mu zaufać. - Kiedyś byłam niewolnicą, własnością Winterseine'a. Uciekłam lata temu i trenowałam konie w Sianim. Kiedy Mistrz Szpieg potrzebował kogoś, by grał niewolnicę i towarzyszył tu Laethowi, zrekrutował mnie. Kiedy uzdrowiciel odwrócił się, by na nią spojrzeć, opuściła oczy, ale kontynuowała. - Mistrz Szpieg powiedział, że istnieje spisek przeciwko Lordowi Karstenowi. Nie służyło jego celom, by Lord Karsten został zabity, więc wysłał tu Laeth'a i mnie, byśmy temu zapobiegli. Jako brat Lorda Karstena, Laeth był idealnym wyborem. Jako jego niewolnica, miałam zbierać informacje na temat tego, kto próbował zabić Karstena i dlaczego. - Rzuciła Trisowi krótkie, skrzywione spojrzenie. - Na nieszczęście, wygląda na to, że tylko ułatwiliśmy morderstwo, dając zabójcy idealnego podejrzanego. Laeth zawsze posiadał wątpliwą reputację. Opuszczając spojrzenie, kontynuowała powoli - Wierzę, że mężczyzną, który zabił Karstena był jego wuj, Lord Winterseine. Przybył tu z niewolnicą empatką, która zginęła z własnej ręki w noc, gdy przyjechali. Nie mogę być pewna, czy zamierzał użyć jej jako dystrakcji dla kreatury w sali balowej, skoro zarzekał się, że Laeth użył mnie - pomyślałabym, że jest zbyt cenna dla takiego użytku, ale wciąż, z pewnością wiedział, że można jej użyć w ten sposób. Pociągnęła mocniej narzutę i uwolniła ją. - Co do magii, wiem, że Winterseine jest magiem. Zarabia na życie jako trener niewolnic i handlarz, był mężczyzną, który mnie zniewolił. Gdyby handel niewolnikami został zakazany, jak proponował Lord Karsten, znacznie zmniejszyłoby to dochody Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 77

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Winterseine'a. Z Karstenem martwym i Laeth'em winnym jego śmierci, Winterseine dziedziczy wszystkie dobra Karstena jak również chroni swoje obecne źródło dochodów. Tris powiedział - Myślałem, że nie było go w zamku, kiedy Lord Karsten został otruty. Rialla wzruszyła ramionami. - Nie było go, ale był jego służący, Tamas. Nie byłoby dla niego zbyt trudnym zadaniem wlać truciznę do jedzenia czy picia. Zaufany służący, nawet należący do kogoś innego, jest prawie niewidzialny. Potarła skronie, żeby złagodzić ból głowy i kontynuowała - Jest również sprawa zaginionego sztyletu. Każdy przyzwoity czarodziej może powiedzieć, kto dzierżył broń użytą do zabójstwa. Zaczął coś mówić, kiedy usłyszała pukanie gdzieś z dalszej części chatki. Odepchnął się od łóżka i przyłożył palec do ust, potem zamknął cicho drzwi za sobą, kiedy opuścił pokój. Nie mogła usłyszeć, co mówił, ale rozpoznała głos. Kiedy Tris, niosąc stertę bandaży i szmacianą torbę, wprowadził Lorda Winterseine'a do pokoju, leżała na łóżku z zamkniętymi oczami. Winterseine dotknął jej i jęknęła, przekazując mu ból z nogi przez dotyk, wzmocniony wystarczająco dlatego, że nie zostawił na niej swojej ręki przez zbyt długi czas. - On ma rację, Ojcze - powiedział głos, który rozpoznała jako Terrana. - Wciąż wydaje się cierpieć. Kolce na ogonie stwora z bagien są trujące. Powinniśmy ją tu zostawić dopóki nie wyzdrowieje, inaczej nie będzie dla nas użyteczna. Co dobrego przyjdzie z kalekiej tancerki? Z tego, co mi mówiono, uzdrowiciel jest najlepszy w Darranie. Jeśli ma szanse na wyzdrowienie, tylko jemu uda się do tego doprowadzić. Trujące, pomyślała Rialla. Uzdrowiciel musiał być dość imponujący, skoro udało mu się sprawić, żeby zakażona rana wyglądała tak dobrze w mniej niż noc. - Bardzo dobrze, Uzdrowicielu - powiedział znienawidzony głos Winterseine'a i poczuła, jak odsunął narzutę, żeby mógł spojrzeć na bandaże,

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 78

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon na jej nodze. Chociaż miała na sobie szarą tunikę niewolnicy, wciąż czuła się wyeksponowana bez nakrycia, pod którym mogłaby się schronić. - Jutro wrócę ją zobaczyć - kontynuował. - Nie martw się o zapłatę. Jeśli mój siostrzeniec nie zostanie uwolniony, ja się tym zajmę. Jest bardzo cenną tancerką i wartą wszelkich inwestycji, zwłaszcza, jeśli będziesz w stanie sprawić, by na jej nodze nie powstały blizny. - Zrobię co w mojej mocy, ale nie przez wzgląd na twoje inwestycje. Głos Trisa był zimny od pogardy i Rialla przypominała sobie, że Laeth powiedział, iż uzdrowiciel nie za bardzo przepadał za arystokracją. - Oczywiście, że nie, mój drogi panie. Uzdrowiciel nie myśli o takich rzeczach jak pieniądze, kiedy leczy chorych. - Ton Lorda Winterseine'a był przyjazny, maskując przytyk w słowach. Wszyscy wiedzieli, że uzdrowiciel cieszył się złą sławą za pobieranie znacznych opłat. Najwidoczniej przytyk w ogóle nie kłopotał Trisa. Odpowiedział chłodno - Moja stawka wzrasta z irytacją, jaką przynosi mi przypadek. Twój właśnie się podwoił. Widziałeś ją. Drzwi są w tym samym miejscu, w którym były, gdy wszedłeś. Winterseine roześmiał się, ale wyszedł. Rialla i uzdrowiciel czekali, aż usłyszeli, jak drzwi zewnętrzne otwierają się i zamykają. Tris wsadził głowę do drugiego pokoju, by upewnić się, że odeszli, potem powrócił na pozycję w nogach łóżka. - Więc - powiedział ciepło, jakby mróz w jego manierach nigdy nie istniał - co planujesz teraz zrobić? - Po pierwsze - powiedziała - muszę wydostać Laeth'a z wieży strażniczej. Podejrzewam, że o ile Lord Winterseine nie przyzna się osobiście, Laeth zawiśnie za śmierć brata. - Mogę w tym pomóc - powiedział Tris. Zamknął rękę, następnie otworzył ją, by pokazać jej żółtą różę, którą trzymał. Podnosząc kwiat do nosa, powąchał raz; potem wręczył ją Rialli i kontynuował. - Posiadam talenty, które mogą okazać się użyteczne.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 79

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Spojrzała na różę, zastanawiając się czy użył magii, czy sztuczki. Postanawiając, że nie ma to znaczenia, obdarzyła go nieśmiałym uśmiechem. Dziękuję. - A po tym, jak uwolnisz Laeth'a? - zapytał Tris w zamyśleniu. - Bogowie - powiedziała - nie pytaj mnie. Jestem trenerką koni, nie szpiegiem. Przypuszczam, że wrócę do Sianim z Laeth'em. - Coś w myśli o powrocie do Sianim pozostawiło zły smak w jej ustach, ale nie wiedziała do końca, co robić. Tris podniósł się na nogi. - Nie będziesz w stanie nic zrobić, jeśli twoja noga nie będzie w stanie cię utrzymać, więc pozwól, że zerknę pod bandaże. Wyciągnął nóż z pochwy w bucie i przesunął koce na bok. Z żwawą sprawnością, która świadczyła o ostrości noża, Tris przeciął bandaż na nodze. Patrząc na ranę, kolec wbił się tuż powyżej kolana i przedarł przez mięśnie prawie do uda. Ciało wokół rany było kolorowe od siniaków. Na rozdartej powierzchni leżał okład, zielona masa, która sprawiła, że rozcięcie wyglądało jeszcze gorzej niż w rzeczywistości, ale tym, co przyciągnęło uwagę Rialli był zapach. Złapała szybko za nos. - Co to jest? Tris spojrzał na chwilę w górę znad badania rany, nieporuszony przykrym zapachem. - Nie jestem do końca pewien, jakiego rodzaju trucizny używa zjadacz dusz. Ten opatrunek powinien wyciągnąć większość z niej. W większości smród pochodzi z trucizny, chociaż liście same w sobie mają silny zapach. Zamierzam nałożyć ten sam opatrunek, dopóki nie przestanie śmierdzieć, później zacznę cię leczyć. Odseparował posmarowany oliwą materiał od reszty sterty i położył na łóżku, następnie biorąc małą parę szczypiec z torby na podłodze, zaczął odciągać wielkie zielone liście od nogi. Kiedy już zdjął większość kawałków, ostrożnie podniósł cząstki i kawałki, które pozostały. Pot zrosił jej czoło i Rialla przygryzła wargę, kiedy delikatne badanie wywołało ból, którego spodziewała się wcześniej. Tris zebrał śmieci i wyszedł z pokoju, wracając szybko z dwoma rondlami parującej wody, które postawił na podłodze. Zanurzył czystą Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 80

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon szmatkę w wodzie, potem wyżął ją i położył na nodze; powtórzył ten czyn kilka razy, kiedy szmatka ochłonęła. Kiedy skończył, rana była czysta, a Rialla drżała. Wyciągnął ostrożnie zawiniętą paczuszkę z torby i odwinął, ukazując wyschnięte liście tak długie jak przedramię Rialli i dwa razy tak szerokie. Wyciągnął pięć czy sześć sztuk i wsadził je do rondelka z wodą, żeby namokły. - Posłuchaj - powiedział i jego zazwyczaj lekki akcent stał się bardziej słyszalny od współczucia. - Położę nieco tego pudru na ranę. Powinno pomóc nieco z bólem. - Kiedy mówił, rozsypał żółty proszek delikatnie na ranę, trzymając rozerwaną na oścież skórę jedną ręką. - To środek znieczulający wykonany z rośliny, na której żuciu przyłapałem najmłodszych miejscowych. Zaczął nakładać zmiękłe liście na nogę i postanowił rozproszyć ją opowieścią. - Jeden z nich zjadł zbyt dużo i miałem spore trudności z powstrzymaniem go od odcięcia sobie ręki. Myślał, że dostał tam się robak i wyżera sobie drogę do serca. Całej wiosce udzieliłem lekcji na temat tego ziela. Na wypadek, gdyby to nie podziałało, za każdym razem, kiedy wpadnę na kępę tej rośliny, upewniam się, że smak powstrzyma każdego, kto posiada język w ustach przed jej zjedzeniem. Znalazłem i potraktowałem wystarczająco roślin, żeby większość z młodszych mieszkańców wioski trzymała się od nich z daleka; ale jako typowy środek znieczulający, niewiele ma sobie równych. - Jesteś magikiem? - zapytała Rialla z wahaniem. Darran nie był miejscem, gdzie ktokolwiek przyznawał się do bycia czarodziejem, ale słowa Trisa pobudziły pytanie. - Użytkownikiem magii - powiedział, jakby ją poprawiał, ale o ile Rialla wiedziała, te dwa określenia niczym się nie różniły. - Czy to sprawia ci kłopot? Nie jesteś Darranianką. Potrząsnęła głową. - Nie. Wyciągnął pozostałości starych bandaży spod jej nogi, gdzie utrzymywały prześcieradło w czystości i zaczął owijać nogę nowymi pasmami. - Już, prawie skończone. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 81

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Dzwonek rozbrzmiał ostro w drugim pokoju i uzdrowiciel zawołał Idę. Nie ma potrzeby ranić mi uszu. - Dokończył to, co zaczął, zebrał resztę śmieci i skierował się do drugiego pokoju. - Możesz spróbować odpocząć. Wrócę, żeby zajrzeć do ciebie, kiedy skończę. Rialla zamknęła oczy i znosiła pulsowanie w nodze przez kilka minut, zanim ból zelżał. Jak tylko proszek odrętwił ranę, zapadła w sen. Kiedy się obudziła, mały stół został przyciągnięty do jej łóżka. Powierzchnia stołu była inkrustowana jasnymi i ciemnymi drewnianymi kwadratami, tworzącymi planszę do gry. Kwadraty były zajmowane przez małe drewniane pionki, rzeźbione w kształty zwierząt, tych prawdziwych i wyimaginowanych. Pionki ustawione po jej stronie planszy były przyciemnione oliwą, aż stały się prawie czarne. Po drugiej stronie, siedzący na stołku, który musiał przynieść z drugiego pomieszczenia, Tris ostrożnie ustawiał podobne figurki, które stworzone były z jasnego drewna. Nie patrząc na nią, Tris powiedział - To gra, której nauczył mnie ojciec, a teraz ja zamierzam nauczyć jej ciebie. Nazywa się 'Ukraść Smoka' i podniósł uskrzydloną jaszczurkę wyrzeźbioną z dokładnymi szczegółami istotą gry jest, by ukraść smoka przeciwnika. Wyjaśnił jej w szczegółach jak rozwinąć strategię oraz wagę ostrożności i oszustwa, kończąc pogadankę słowami - Oczywiście wiesz, że wszystko, co ci właśnie powiedziałem w ogóle ci nie pomoże. Jedynym sposobem, by nauczyć się grać, jest granie. Rialla zauważyła wcześniej, że nie jest w stanie być ostrożna przy uzdrowicielu; po prostu by na to nie pozwolił. Zignorował ciszę i traktował ją tak, jakby znali się od lat. Po pierwszych dwudziestu ruchach gry, Tris rzucił jej bezbarwnej twarzy przeszywające spojrzenie spod ciężkich brwi i powiedział groźnym głosem - Kobieto, kto nauczył cię grać? W zdumionym niedowierzaniu, Rialla usłyszała własny śmiech. Nigdy nie słyszała, by tak absurdalny dźwięk opuścił jej usta i podciągnęła nakrycie do twarzy, by powstrzymać głupi dźwięk przed ponownym rozbrzmieniem. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 82

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Kiedy była pewna, że ponownie panuje nad sobą, choć śmiech wciąż ciągnął za kąciki jej ust, powiedziała - W Sianim jest kobieta, która uczy tej gry każdego, kogo może w nią wrobić. Jest gospodynią turnieju przynajmniej raz w tygodniu. Mówi, że powstrzymuje to motłoch przed wyjściem na ulicę i uczy bycia chytrym, co jest ważną umiejętnością dla najemnika. Tris warknął na nią i wykonał ruch. Kiedy gra toczyła się dalej, twarz uzdrowiciela robiła się ciemniejsza i coraz dłużej zajmowało mu wykonanie ruchu. Rialla postanowiła, że bardziej udawał niż cokolwiek innego, gdyż jego ramiona były zrelaksowane, a ruchy spokojne. Podniosła jedną z figur. Spiorunował ją wzrokiem spod gęstych brwi sprawiając, że walczyła z chęcią by się roześmiać. Ciemność zapadła i z niecierpliwym machnięciem jego ręki oliwne lampy na ścianach zapaliły się, a Tris powrócił uwagą do gry, ignorując sapnięcie Rialli na tak swobodny sposób, w jaki użył magii. Wszyscy magicy, których znała, mieli w zwyczaju używać jej oszczędnie. Obserwując uzdrowiciela, Rialla zastanawiała się, dlaczego myśl o jego gniewie nie sprawiała, że bała się go w sposób, w jaki bała się innych mężczyzn. Gdyby którykolwiek inny mężczyzna, nawet Laeth, spojrzał na nią z gniewem w sposób, w jaki zrobił to Tris, jeżyłaby się w pozycji obronnej, pomimo wiedzy, że tylko się z nią droczył. Dlaczego było tak, że kiedy ten całkowity nieznajomy piorunował ją wzrokiem, tylko się śmiała? Eksperymentalnie podniosła osłony i wyciągnęła macki swojego talentu. Już odkryła, że nie jest w stanie całkowicie go odczytać, ale być może będzie mogła dowiedzieć się czegoś, jeśli się na nim skupi. Sięgnęła i dotknęła - potem wycofała się zdumiona. Czuła go wcześniej. To on był tą fascynującą osobowością, którą wyczuła, kiedy obudziła się w domku uzdrowiciela. Istotą tak różną, że nie uświadamiała sobie nawet, że jest człowiekiem. - Twój ruch - powiedział. Zamknęła ponownie swój talent, jednak niechętnie. Prawie nieobecnie poruszyła figurą i wróciła do własnych myśli. Z Winterseine'em i kilkoma innymi magikami, których próbowała odczytać, była w stanie dostrzec Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 83

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon niewiele więcej niż ich obecność, chyba że ich dotykała. Doszła do wniosku, że dyscyplina wymagana do kontrolowania magii dawała magikom mimowolne bariery, które chroniły przed jej talentem. Zastanawiała się, dlaczego Tris jest inny. - Twój ruch. - W jego tonie słychać było odrobinę satysfakcji, która spowodowała, że powróciła uwagą do gry. Ostatni ruch, jaki wykonała zaprzepaścił strategię, nad którą pracowała przez ostatnie kilka godzin. Jakikolwiek ruch teraz wykona pozostawi jej smoka wystawionego dla Trisa, a jeśli się nie poruszy (co również było opcją) i tak będzie mógł go ukraść. - Poddajesz się? - zapytał, nieco bardziej ochoczo niż powinien, przez co zamknęła usta i powróciła uwagą do gry. - Jeszcze nie - odpowiedziała. Było coś, co przegapiła; patrzyła znacząco na planszę. Nie było nic, co mogłaby zrobić, by uchronić smoka, ale być może mogła zrobić coś, by wykraść jego. Z triumfującym uśmiechem podniosła szczura i przesunęła go w miejsce, które zajmował jego smok. Kradzież! - powiedziała triumfująco. - Złodziejka - przyznał ze zdradzonym spojrzeniem na planszę. Zebrał figury i położył w szufladzie małego stolika jak matka układająca dzieci do snu. Do czasu, gdy skończył, miał szeroki uśmiech na twarzy. - To pierwsza dobra partia, jaką rozegrałem od przybycia tutaj. Rewanż jutro. Teraz, musisz się przespać. Zsunęła się na łóżku i podciągnęła nakrycia, a Tris zgasił lampy machnięciem ręki. Ulegle, małe płomienie wygasły. - Jeśli czegoś potrzebujesz, tylko poproś - powiedział uzdrowiciel. Będę po drugiej stronie drzwi. Dobrych snów. - Tobie również - odpowiedziała Rialla z ziewnięciem. Następnego ranka opatrunek na nodze Rialli wciąż śmierdział jak zgniła cebula, więc Tris zastąpił stare liście świeżymi i przykrył jej udo nowym bandażem. Kiedy skończył, przyniósł dwie miski gęstej owsianki i rozmawiali lekko, gdy jedli śniadanie; następnie odszedł pozbierać zioła, których potrzebował. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 84

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Rialla poczekała, aż odszedł zanim eksperymentowała ze swoją ponownie ozdrowiałą empatią. Jeśli zamierzała użyć jej, by uratować Laeth'a, musiała wiedzieć jak dobrze działa. Uwolnienie barier sprawiło, że czuła się odsłonięta. Przesunęła się niekomfortowo i podciągnęła nakrycia pod szyję, jakby fizyczne okrycie mogło wynagrodzić brak mentalnej ochrony; ale nie podniosła barier. Do czasu, gdy poczuła uzdrowiciela blisko chatki, była spocona i wyczerpana, ale wiedziała, że jest prawie tak silna jak wtedy, zanim Winterseine ją porwał. Jeśli nie mogła pracować bez wysiłku, to przynajmniej jej osłony były silniejsze. Kiedy Tris wszedł do pokoju, żeby sprawdzić, co u niej, zmarszczył brwi i sprawdził jej czoło. - Jak się czujesz? Rialla wzruszyła ostrożnie ramionami; praca, którą wykonywała nabawiła ją bólu głowy. - Nie tak źle. Tris chrząknął, po czym powiedział - Najpierw lunch, potem drzemka. Rialla zasnęła zanim wrócił z lunchem. Otworzyła oczy jakiś czas później, żeby zauważyć zapalone lampy oliwne i Trisa mamroczącego nad planszą, widocznie grającego samemu ze sobą w grę. Obserwowała go przez chwilę, po czym powiedziała - Czarne wygrywają. Jeśli poruszysz czarnego wróbla w lewo o trzy miejsca, to czarny jeleń będzie mógł ukraść białego smoka w dwóch ruchach. Tris pochylił głowę nad planszą, potem podniósł się z siedzenia. Przeszedł wokół stołu, by stanąć obok łóżka i spojrzeć z punktu widzenia Rialli. Potarł brodę i rzucił Rialli szacujące spojrzenie przez ramię. Zaczął reorganizować planszę do nowej gry. - Jesteś gotowa na rewanż? - zapytał. Rialla obdarowała go leniwym uśmiechem i usiadła. - Gotowy znowu przegrać?

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 85

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Podniósł brew ze śmiechem w oczach, obnażył na nią zęby i wykonał pierwszy ruch. - Ciesz się na razie, skarbie. Później nie będziesz czuła się tak dobrze. W pokoju nastała cisza, która szumiała od intensywności - Tris był równie kompetentny jak Rialla. Po dwunastu ruchach Tris wygrał. Oparł się o siedzenie i zrelaksował, podczas gdy Rialla patrzyła w furii na planszę, szukając sposobu wyjścia. - Opowiedz mi o Laeth'cie - powiedział Tris, gdy czekał na ruch Rialli. Rialla spojrzała na niego ostrożnie. Jednak po zerknięciu na planszę postanowiła, że nie próbował jej rozproszyć. Wzruszając ramieniem, przesunęła jeden z grzybów i zabiła jego szczura, zrzucając figurę delikatnie z planszy, kiedy postawiła na jej miejscu swojego pionka. - Co chcesz wiedzieć? Tris poruszył żabą i powiedział - Potrzeba niezwykłego Darraniana, by stworzyć porządnego najemnika. Rialla zmarszczyła brwi na grę, wciąż niechętna się poddać. Zatruła jego żabę drugim grzybem zanim się odezwała. - Laeth jest... przypuszczam, że 'niezwykły' będzie równie dobrym określeniem jak każde inne. Jest naprawdę miłą osobą, która bardzo raduje się szokowaniem ludzi, zwłaszcza tych, których nie lubi. Jest przyzwoitym wojownikiem podczas praktyk i rozumiem, że jest lepszy w prawdziwej walce - trzymam się z daleka od prawdziwych walk. Jestem trenerką koni, nie żołnierzem... czy szpiegiem, jeśli już o tym mowa. - Rialla przerwała, żeby pomyśleć, po czym się uśmiechnęła. - Jest również diabolicznie bystrym dowcipnisiem. - Wzruszyła ramionami niepewna, jak dalej postępować. Tris czekał aż skończy mówić zanim poruszył sową, by zjadła grzyba, który zabił jego żabę. Bez patrzenia w górę, ściągnął jej figurę z planszy i powiedział - Rozumiem, że jesteście przyjaciółmi jak również towarzyszami. Rialla rzuciła mu gorące spojrzenie i zapytała - Dlaczego Laeth tak cię interesuje? Ponownie ciężka, ruchoma brew podniosła się ku linii włosów Trisa. Spotkałem go tylko dwukrotnie. Oba razy miały miejsce w mniej niż idealnych okolicznościach. Jeśli mam ci pomóc wydostać go z Westhold, jak wygląda, że Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 86

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon będę musiał, chciałbym się upewnić, że ryzykuję skórę dla kogoś innego niż arogancki arystokrata, którego poznałem, kiedy Karsten został zatruty. Więc, jak dobrze go znasz? Jest kochankiem, przyjacielem, znajomym... - Jest przyjacielem i to dobrym - odpowiedziała Rialla. Spojrzała z powrotem na planszę i przegapiła subtelne rozluźnienie w ramionach uzdrowiciela, które powiedziałoby, że ta odpowiedź była dla niego o wiele ważniejsza niż na to wskazywał. - Nie byłby dobrym kochankiem - za bardzo kocha się w Marri. - Żonie Karstena? Rialla przesunęła swojego wilka o dodatkowy kwadrat, skoro Tris nie zwracał uwagi na to, co robiła. Skinęła głową w odpowiedzi na jego pytanie, po czym wyjaśniła - Nie to, że zrobiłby coś w tej sprawie. Był w niej zakochany zanim została zaręczona z Karstenem. Kiedy dowiedział się, że ma poślubić jego brata, opuścił Darran i pojechał do Sianim. Marri przyszła do pokoju Laeth'a, żeby ostrzec go, że ktoś próbował zrzucić na niego winę za próbę otrucia brata. Tris skinął głową, zdjął wilka Rialli z planszy i zastąpił go swoim lisem. Rialla sprzeciwiła się gorąco domniemanemu oskarżeniu i to, że próbowałaby wykorzystać jego nieuwagę i przesunąć się o dodatkową pozycję, praktyka ta była legalna jedynie, jeśli twój przeciwnik nie zauważył, co się stało. Tris skrzyżował ramiona na piersi i podtrzymywał swoje zdanie. Wydymając usta, Rialla zabiła jego lisa pozostałym jej grzybem. Reszta gry była litościwie krótka; Rialla nie lubiła przegrywać. Rialla obudziła się gdzieś w środku nocy na dźwięk natarczywego walenia do drzwi chatki. Usiadła i czekała, niezdolna wyjść z łóżka. Usłyszała kobiecy głos. Słowa nie przedarły się przez drzwi, ale ton był oszalały. Odpowiedziało jej niskie dudnienie, które jak założyła należało do Trisa. Chwilę później uzdrowiciel wkroczył do pokoju, tuż za nim mała, zawoalowana postać Pani na Zamku. Tym razem Tris oświetlił pokój nieco bardziej konwencjonalnie, zapalając świece krzemieniem i stalą, używając ich do zapalenia lamp. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 87

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Marri zdjęła płaszcz i rozejrzała się za miejscem, gdzie mogłaby go powiesić. W końcu po prostu puściła go na ziemię. Wyglądała jakby nie spała od kilku dni. Twarz miała poszarzałą, a jej oczy otaczały ciemne kręgi. - Rialla - powiedziała Marri, jej głos był ochrypnięty i naglący. - Laeth powiedział mi, że powinnam przyjść do ciebie jeśli będę potrzebowała asysty. Nie wiem kim naprawdę jesteś ani co robisz z Laeth'em, ale potrzebuję... zająknęła się nieco. - On potrzebuje pomocy, a ja nie mam do kogo się udać. Lord Jarroh pragnie zemsty i jest przekonany, że Laeth zabił mojego męża. Rialla skinęła głową i poklepała miejsce na swoim łóżku. - Usiądź powiedziała krótko. Marri przysiadła na krańcu, tak daleko od Rialli jak tylko mogła. Tris przyciągnął swój stołek i próbował wyglądać nieszkodliwie. - Nie brzmi to tak, jakby Laeth miał wiele szans by powiedzieć ci o czymkolwiek - skomentowała Rialla. - Laeth jest moim dobrym przyjacielem - spojrzała znacząco na dystans, który Marri ustanowiła między nimi - niczym więcej. Zostaliśmy przysłani z Sianim, by zapobiec zamordowaniu jego brata. Sama możesz osądzić nasz sukces. - Rialla wzruszyła ramionami i przesunęła zmęczoną ręką przez włosy. - Mam nadzieję, że lepiej mi się powiedzie w udaremnieniu powieszenia Laeth'a. - Oni go nie powieszą; zamierzają go rozciągnąć i poćwiartować powiedziała Marri małym, wstrząśniętym głosem - jutro rano. - Co? - krzyknęła Rialla, odrzucając koce i skacząc na nogi. Ręka Trisa znalazła się tam dokładnie w chwili, by złapać ją, gdy noga ją zawiodła. - A co się stało z 'sprawiedliwym i rozmyślnym procesem'? - Lord Jarroh zadeklarował, że nie ma wątpliwości co do jego winy. Lord Winterseine przysięgnie, że widział, jak Laeth dźgnął mojego męża odpowiedziała, wzruszając bezradnie ramionami. - Więc przyszłam do ciebie. - Niech to zaraza - powiedziała Rialla we frustracji - jak w imię Temrisa mam być w stanie mu pomóc z tą przeklętą nogą? Tris porzucił swoje łagodne zachowanie i pchnął Riallę z powrotem na łóżko, mówiąc - Zostań tu. Teraz, pani - odwrócił się i spojrzał na Marri - czy mogę zaufać ci, że zatrzymasz wszystko dla siebie? Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 88

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Marri skinęła głową w ciszy. - Dobrze, jak przypuszczam - powiedział Tris, odwracając się do Rialli. Sięgnął w dół, wyciągnął nóż i rozciął świeże bandaże na jej nodze. Liście pachniały tak źle jak ostatnim razem, gdy je zmieniał. Twarz uzdrowiciela była ponura, kiedy odciągał opatrunek. - Mogę uleczyć twoją nogę wystarczająco, żebyś mogła chodzić, ale ryzykujesz własnym życiem. Jeśli nie wydobędziemy z ciebie trucizny, wciąż będzie mogła cię zabić - powiedział. - Jeśli nadszedł mój czas, by umrzeć, dzisiaj jest na to dobra noc. Lepsze to niż bierne siedzenie w oczekiwaniu na śmierć Laeth'a odpowiedziała żwawo Rialla. - Twój wybór, pani - przyznał uzdrowiciel formalnym tonem, jakby był to jakiegoś rodzaju rytuał. Położył ręce ponad jej nogą i zamknął oczy. Noga Rialli zamrowiła i odrętwiałą, więc już nie czuła dotyku jego skóry. Serce jej przyspieszyło, aż puls gnał jakby biegła w przerażeniu i wciągała łapczywie powietrze. Jego ręce zalśniły pomarańczem w cieniach nocy, jakby rozświetlone wewnętrznym światłem. Słyszała sapnięcie Marri, ale była zbyt rozproszona, by je zauważyć. Jeśli był w stanie tak ją uleczyć, Tris zdecydowanie nie był powszechnym magikiem; wszyscy wiedzieli, że leczenie było trudne dla czarodziejów. Tris odciągnął ręce, pozostawiając jedynie na wpół zagojoną bliznę na nodze Rialli, powiedział - To najlepsze co mogę zrobić i wciąż zostawia ci wystarczająco energii, by wyjść z łóżka. Eksperymentalnie, Rialla podniosła się na nogi i ugięła kolana, by przełożyć nieco ciężaru na mięśnie uda. Noga bolała, ale podtrzymała jej ciężar. Błysnęła Trisowi krótkim uśmiechem i odwróciła się do Marri. - Co wiesz o wieży? Jak jest ułożona? Ilu strażników się w niej znajduje i gdzie są? Marri patrzyła przez chwilę na nogę Rialli; wściekle czerwona blizna wciąż była widoczna za tuniką, która zwisała do jej łydek. - Laeth jest trzymany na szczycie wieży. - Zamknęła oczy, jakby to pomagało jej Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 89

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon zwizualizować sobie wieżę. - Są tam cztery piętra. Najniższy poziom jest pod ziemią i zawiera broń oraz zapasy, których się nie używa. Zazwyczaj przy schodach stoi strażnik, ale z więźniem w wieży z pewnością będzie ich kilku. Tris chrząknął i odwrócił się do Rialli. - Jeśli wydostanę Laeth'a z wieży i tu wrócę, możesz przyprowadzić konie? Będziecie ich potrzebować, żeby uciec. - Co masz na myśli mówiąc 'Jeśli ja wydostanę Laetha?' Nie planujesz zrobić tego sam, mam nadzieję. Laeth i ja możemy kupić tu konie, albo w następnej wiosce. Pójdę z tobą - stwierdziła Rialla. Uzdrowiciel potrząsnął głową. - Łatwiej będzie mi wyciągnąć Laetha, jeśli będę sam. Leczenie zmęczyło cię bardziej niż najwidoczniej sobie uświadamiasz. Jeśli Laeth i ja będziemy musieli uciekać przed gonitwą, nie będziesz miała siły, by podołać. - Konie są konieczne - kontynuował. - W wiosce nie ma żadnych. A nawet gdyby były, Lord Jarroh nie jest najbardziej rozsądnym z mężczyzn i najprawdopodobniej uznałby właścicieli za odpowiedzialnych nawet gdybyś ukradła stworzenia. Jeśli spróbujesz dotrzeć piechotą do Rivenfall, które jest najbliższą wioską, strażnicy dotrą do ciebie zanim przejdziesz pół ligi 1. Konie prawdopodobnie będzie trudniej wydostać niż Laeth'a - on przynajmniej może wspiąć się po murze. Rialla zmarszczyła na niego brwi. - Dlaczego to robisz? Uzdrowiciel rzucił jej enigmatyczny uśmiech i odpowiedział - Jeśli chcesz, możesz przypisać to serdecznej pogardzie do zarówno Lorda Jarroha jak i Lorda Winterseine'a. Mając szansę rozwścieczenia obu, podejmę się w zamian małego niebezpieczeństwa. Rialla miała przeczucie, że była to najlepsza odpowiedź, jaką dostanie. - Co mogę zrobić? - zapytała Marri. - Tylko to, co zrobiłaś - odpowiedział Tris. - Jeśli ktoś zobaczy cię dziś w nocy, będziesz odpowiedzialna za ucieczkę Laeth'a. Jest to zbrodnia również karana śmiercią, nawet dla szlachcianki. Jeśli chcesz, możesz 1

jakieś 2,5km

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 90

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon poczekać tutaj i go pożegnać, potem wprowadzę cię z powrotem niezauważoną przez nikogo. Wyglądała, jakby chciała się zbuntować, ale wreszcie skinęła głową. Rialla podejrzewała, że to wiedza, iż byłaby większym ciężarem niż atutem skłoniła Marri do zgody niż jakiekolwiek pomysły o instynkcie samozachowawczym. - Masz tu jakąś broń? - zapytała Rialla. - Jedyną rzeczą, jaką przywiozłam ze sobą ze Sianim był nóż, a ten znajduje się w pokojach Laeth'a, w zamku. - Wszystko, czego moja pani pragnie - odpowiedział z wdziękiem, kiedy podszedł do płaskiej ściany. Dotknął jej delikatnie i sekcja przesunęła się wystarczająco, by mógł przesunąć ją na ukrytej szynie za resztę ściany, ukazując małą wnękę. Pakowne kufry zajmowały większość podłogi, ale reszta szafy poświęcona była broni, większość z niej pociskowej. Rialla rzuciła Trisowi spojrzenie spod brwi. - Wygląda to jak spełnienie marzeń kłusownika. Zawsze myślałam, że uzdrowiciele byli przestrzegającymi prawa mieszkańcami. Wzruszył ramionami. - Nie zawsze byłem uzdrowicielem. Kłusownictwo stało się ostatnio moim ulubionym hobby. Większość z tego jest bezużyteczna w walce, ale powinien być tu nóż czy dwa i myślę, że jest tu nawet miecz. Był miecz, cięższy niż Rialla przywykła dzierżyć, ale wystarczy. Musiała pożyczyć jeden z pasów Trisa, żeby mogła nosić miecz w pochwie. Pochwa była zbyt wysoka do dogodnego dobycia, ale nie mogła sobie pozwolić na bycie zbyt wymagającą. Pożyczyła również ciemną tunikę i spodnie, skoro jej strój niewolnicy był zbyt jasny do efektywnego skradania. Chociaż wszystko było za duże, kilka długości sznura przewiązanego tu i tam, jak również pas Trisa, sprawiły, że strój się nadawał. Tris wziął groźnie wyglądającą laskę, tak wysoką jak on i zaćwiekowaną na obu końcach metalowymi kolcami, po czym wciągnął drzwi Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 91

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon na miejsce. Nawet wiedząc, że tam są, Rialla nie była w stanie dostrzec żadnego znaku drzwi, kiedy te się już zamknęły. Rialla podążyła za Trisem na zewnątrz, pozostawiając Marri samą w sypialni. Sklep był zagracony jak sypialnia spartańska. Wielkie okna wykute w trzech zewnętrznych ścianach, wpuszczały przyciemnione światło ubywającego księżyca. Przestrzeń na ścianach, w miejscach, gdzie nie było okien była pokryta pułkami wszelkich rozmiarów, które z kolei zagracone były schludnie oznaczonymi glinianymi i drewnianymi pojemnikami. Tak wiele paczek ziół wisiało z sufitu, że wyglądało to jak dżungla i Tris musiał się pochylić, żeby uniknąć zderzenia z florą. Już za drzwiami, Tris wskazał jej drogę za chatkę, gdzie zaczynał się las. - Jest tam ścieżka do zamku - wyjaśnił krótko. Rialla skoncentrowała się na stawianiu stóp, aż dotarli do lepszego podłoża ścieżki. - Jak zamierzasz wydostać Laeth'a? - Subtelnością i odrobiną magii - odpowiedział. - Myślałaś o koniach? Rialla skinęła głową. - Wyprowadzę je przez bramę herolda. - Nie przyciągając uwagi strażników? - zapytał. Uśmiechnęła się do niego. - Zrób swoją część i pozwól mi martwić się o moją. Wtedy porzucili rozmowę. Rialla żałowała, że nie przeznaczyła ani chwili czasu na dowiedzenie się, gdzie znajdowały się w stajniach ich konie, ale była zbyt skupiona na podtrzymaniu roli niewolnicy. Sięgnęli muru zamku zanim była na to gotowa. Wznosił się wysoko ponad ich głowami, większość z ulepszeń Karstena. Rialla przesunęła ręką po świeżo ciętych, jasnych kamiennych blokach, macając krańce. Mur miał za zadanie powstrzymywać armie, ale był niedokończony. Małe szpary pomiędzy kamieniami sprawiały, że po ścianie można było wspinać się jak po drabinie. Rialla podniosła ręce i złapała mocno w przygotowaniu do wspinaczki. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 92

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon - Czekaj - powiedział Tris delikatnym głosem, który nie niósł się do nikogo, kto akurat znalazłby się po drugiej stronie bariery. - Twoje rude włosy sprawiają, że zbyt łatwo cię rozpoznać. Poczekaj chwilę, zajmę się tym. Puściła mur i zrobiła krok bliżej uzdrowiciela. Dotknął lekko jej włosów i zamknął oczy. Kiedy ponownie je otworzył, przyjrzał się jej z bliska, a potem skinął głową. Rialla pociągnęła pasmo włosów, by mogła je zobaczyć, potem puściła grzywę ciemnego koloru, by ponownie opadła na jej plecy. - Iluzja - powiedział. - Prosta, ale wytrzyma przez noc. Rialla skinęła głową i ponownie zaczęła się wspinać. Tris wybrał inną sekcję muru i zrobił to samo. Na szczycie Rialla zauważyła, że przejścia, które miały biec przez całą długość muru nie zostały tu jeszcze zbudowane sprawiając, że zejście było łatwe po wewnętrznej stronie muru. Już na ziemi byli o wiele bezpieczniejsi. Chociaż wciąż było zbyt wcześnie na poranną aktywność, będzie wystarczająco łatwo wymyślić powód dla mieszkańców zamku na wałęsanie się w ciemności. - Wezmę konie i spotkamy się u ciebie w domu delikatnie Rialla.

zasugerowała

Tris skinął głową i odpowiedział głosem tak cichym jak jej - Miejsce równie dobre jak każde inne. Jeśli nie wrócę przed świtem, weź kobietę i jedźcie do Sianim. Niech szczęście ci sprzyja, tancerko. - Odwrócił się w stronę wieży. - I z tobą - nie była pewna dlaczego dodała następne słowo zmieniający kształty. Zatrzymał się w miejscu, okręcając się, by na nią spojrzeć. Przez chwilę dostrzegła błysk czegoś... dzikszego w jego twarzy. Ale było to tylko przez chwilę, następnie marszczył na nią brwi z humorem w oczach. - Wiesz wystarczająco o zmiennokształtnych by nazwać mnie tak po tej krótkiej znajomości? Rialla wzruszyła ramionami i powiedziała lekko - Krążą pogłoski, że kobieta, która nauczyła mnie grać w Ukraść Smoka, jest zmiennokształtną. Nazywa tą grę Taefil Ma Deogh. - Rialla wiedziała, że nie uda jej się wykręcić języka wokół sylab tak, by brzmiały poprawnie, ale myślała, że Tris załapie, o Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 93

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon co chodzi. - Nigdy nie powiedziała, że jest zmiennokształtną, ale również nigdy temu nie zaprzeczyła. Miałam również do czynienia z ludzkimi magami wystarczająco długo by wiedzieć, że uzdrawianie nie jest czymś, nad czym ludzki magik potrafi zbyt dobrze pracować. - Nie jestem ludzkim magiem - przyznał. - Jak również nie jestem zmiennokształtnym, chociaż moi ludzie są ich odległymi krewnymi. Taefil Ma Deogh jest bardzo starą grą i dobrze znaną pomiędzy nami. - Czym jesteś, w takim razie? - zapytała. Ponownie potrząsnął głową. - Niczym, o czym byś wiedziała. Było nas zbyt niewielu przez zbyt długi czas. Jeśli przeżyjemy tę noc, być może opowiem ci o moich ludziach. Rialla odwróciła się na pięcie i zaczęła skradać się mniej więcej w stronę stajni, mamrocząc do siebie - Jeśli ten mężczyzna wypowie jeszcze jedną enigmatyczną uwagę, może nie przeżyć tej nocy. Postanowiła, że będzie wyglądać bardziej podejrzanie, jeśli zacznie się skradać, więc kroczyła pewnym siebie krokiem poza naprędce zbudowane zagrody, które miały pomieścić zwierzęta poniższych szlachciców. Była tam para strażników na obchodzie, ale zwrócili na nią niewiele uwagi. Do czasu, gdy dotarła do głównej stajni, pociła się od strachu i obiecywała sobie, by nigdy więcej nie robić nic poza trenowaniem koni. Zanim weszła, wciągnęła głęboko powietrze. Konie same w sobie były empatami. Jeśli wejdzie do środka czując strach, spowoduje wrzawę w stajni pełnej koni wojennych. Rialla zamknęła oczy i wciągnęła powietrze przesycone zapachem koni i siana, próbując udawać, że jest w jednym z boksów w Sianim. Rialla znała ogólne rozmieszczenie stajni z wcześniejszej wizyty. Boksy znajdowały się przy obu zewnętrznych ścianach, a małe zagrody pośrodku. Rząd był ustawiony pośrodku, ale i pomiędzy boksami i zagrodami, wystarczająco daleko, żeby żaden z koni nie mógł skubać wysmarowanej solą skóry. Rialla podejrzewała, że to w zagrodach znajdzie swoje konie, skoro boksy były przypisane zamkowym zwierzętom.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 94

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Stajnia była ciemna w środku i Rialla czekała tuż za drzwiami, mając nadzieję, że jej oczy przyzwyczają się do ciemności. Kilka koni najbliżej niej zauważyło jej nieznaną obecność. Ostrożnie poszerzyła na nie swój dotyk empatki, zapewniając, że nie miała zamiaru ich skrzywdzić. Kiedy jej wzrok przyzwyczaił się na tyle, na ile dał radę, Rialla ostrożnie poszła przed siebie, aż dotknęła ręką palika najbliższej zagrody. Konie były tylko ciemniejszymi cieniami w nocy. Rialla liczyła, że w znalezieniu właściwych zwierząt pomoże jej empatia. Rialla osobiście trenowała wałacha Laeth'a, Stoutheart'a, chociaż nie trenowała klaczy, na której tu przyjechała. Mogła wziąć pierwsze konie, do których podeszła, ale oba zwierzęta ze Sianim były uwarunkowane i wysokiej jakości. Większość koni ją zignorowała, spoczywając wygodnie w czystych łożach z siana. Postarzała szara klacz kroczyła wraz z Riallą wzdłuż zagrody, mając nadzieję na jabłko. Rialla potarła policzek klaczy w miejscu, gdzie mrowił i w ciszy przeprosiła ją za wejście bez jedzenia. Jej konie znajdowały się w zagrodzie blisko końca stodoły. Klacz stała w trójnogiej drzemce, ale Stoutheart prychnął lekko w powitaniu. Przez dotyk Rialla zlokalizowała siodła i uprzęże, potem przygotowała konie, gdy te wciąż znajdowały się w zagrodzie. Wyprowadzenie koni w ciszy wymagało od Rialli wysyłania ciągłego zapewniającego mamrotu do koni, które mijała i wydała z siebie westchnienie ulgi, kiedy wreszcie udało jej się wyjść z budynku. Był tylko jeden sposób, by wydostać konie z zamku. Główne wejście było trzymane w zamknięciu i zaryglowane na noc, ale po drugiej stronie stróżówki była brama herolda. Brama była w rzeczywistości wąskim tunelem biegnącym przez podstawę ściany, stworzonym by umożliwić przejście posłańcom, gdy główna brama była zamknięta. Ciężkie, metalowe drzwi, zamknięte i zaryglowane, były ustawione w murze na obu krańcach tunelu. Rialla była w stanie poprowadzić konie niewidocznie wzdłuż muru, głównie dzięki szczęściu niż umiejętnościom z jej strony. Kiedy zbliżyli się do stróżówki, Rialla rozciągnęła swoje zmysły i odnalazła tam każdego ze strażników na warcie oraz na pobliskim murze. Gdyby zostali ostrzeżeni i gotowi sprawić kłopoty, musiałaby znaleźć inny sposób wyjścia; jednak byli Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 95

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon znudzeni i senni. Trzeba było tylko pchnięcia, by pogrążyć ich w głębokim śnie. Sama ziewnęła zanim pozostawiła konie, by przeszukiwała strażników, aż znalazła duży pierścień kluczy.

czekały,

gdy

Rialla otworzyła pierwsze drzwi i przeszła przez tunel, by otworzyć również te zewnętrzne; łatwiej będzie przekonać konie do wkroczenia, do tunelu, jeśli będą w stanie widzieć światło po drugiej stronie. Kiedy weszła do tunelu zauważyła, że podłoga pokryta jest metalową kratą zawieszoną tuż nad ziemią przez parę ciężkich drewnianych kłód. Przedostanie koni na drugą stronę będzie wymagało sporej dawko perswazji - i do tego będzie głośne. Klacz wsadziła przednie kopyta w wejście, ale wycofała się szybko na dziwny dźwięk, jaki wydawały jej podbite metalem podkowy na kratownicy. Białka jej oczu błysnęły w ciemności, a uszy położyła z niezadowolenia. Nawet z darem Rialli, klacz się nie ugnie. Wysyłając kojące myśli, Rialla wycofała klacz i przywiązała jej wodze wysoko na szyi, żeby się nie potknąć. Chociaż klacz nie była trenowana do słownej komendy by stać, tak jak wałach, instynkty utrzymają ją w pobliżu innego konia. Rialla próbowała najpierw przeprowadzić klacz, gdyż ta była mniejsza. Nawet zarzucając strzemiona przez siodło wałacha, by zmniejszyć jego szerokość, bała się, że brzuch większego konia poociera się o ściany tunelu podczas przejścia. Kiedy Rialla poprowadziła Stoutheart'a do wejścia tunelu, opuścił nos i wypuścił obłoczek powietrza na dziwną podłogę. Używając swojej empatii i delikatnych nakłaniających dźwięków, by go zachęcić, zrobiła krok w tył, ciągnąc raz za wodze, a potem rozluźniając nacisk. Wałach postawił nieśmiało nogę na metalowej podłodze, kładąc po sobie uszy na dziwny dźwięk jak również na lekkie ugięcie się kraty. Jednak to Rialla go szkoliła i ufał jej, że wie, co go skrzywdzi, a co jest bezpieczne. Stwierdzając, że podłoga podtrzyma jego ciężar, podążył za nią prawie spokojnie. Kiedy dotarli na drugą stronę, znalazł małą kępę trawy i zaczął jeść.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 96

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Rozkazała mu zostać i zaczęła wracać tunelem. Zanim dotarła do wyjścia, klacz przebiegła przez nie, brzękając i prychając, niespokojna by dołączyć do swojego towarzysza. Otwarte drzwi z pewnością wyślą ekipę poszukiwawczą jak tylko strażnicy się obudzą i je zauważą. Jeśli zamknie je i przejdzie przez mur, będzie świt zanim ktokolwiek uświadomi sobie, że Laeth zniknął. Tu i tam przy murze aktualnie wykonywano prace i rusztowanie po zewnętrznej stronie zaoferuje dość łatwą metodę na wydostanie się z zamku. Rialla przeszła z powrotem tunelem, zamykając za sobą drzwi. Wsadziła klucze do kieszeni strażnika i zaczęła przechodzić przez mur. W przeciwieństwie do tej części muru, którą przeszła, wchodząc do zamku, ten tutaj posiadał prawie nowo wybudowane, choć widocznie tymczasowe, przejścia. Strażnik, który spał na świeżo ustawionych kamiennych schodach przesunął się niespokojnie, kiedy Rialla zaczęła się wspinać. Był weteranem, nie takim, który śpi na warcie nie ważne jak bardzo jest zmęczony. Odwróciła się do podstawy schodów i wzmocniła sugestię, by dać sobie czas na zejście po murze zanim się obudzi. Właśnie kiedy opuściła bariery ochronne by ponownie wymusić na strażnikach sen, ktoś w pobliżu zginął w nieprzyjemny, przerażający sposób. Rialla próbowała go odciąć, ale nie była w stanie przestać zanim pokazała to, co poczuła. Usłyszała krzyki strażników wraz z drgawkami pośmiertnymi ich kompana. To tyle jeśli chodziło o niezauważoną ucieczkę. Przeklęłaby gdyby miała na to czas. Pierwszy strażnik, który ją zobaczył i zaatakował był niedoświadczony i spowolnił ją tylko minimalnie, kiedy rzuciła się na schody i zostawiła go, by obudził się rankiem z bólem głowy. Zanim mogła zyskać przewagę na schodach, gdzie cierpliwie czekał weteran, kolejnych dwóch strażników wyszło ze stróżówki. Rozeszli się, żeby ją otoczyć, jeden szybko wspiął się na pierwszych kilka schodów by zyskać nad nią przewagę w wysokości. Pobiegła bezpośrednio do tego na schodach, a potem zmieniła kierunek, nurkując pod uderzeniem drugiego strażnika, którym celował w jej plecy. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 97

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Zawodząc w znalezieniu odpowiedniego celu dla swojego miecza, rzucił się naprzód, desperacko próbując odzyskać równowagę. Używając schludnego backhandu, Rialla uderzyła go w głowę głowicą miecza i błysnęła jasnym uśmiechem, kiedy odwróciła się do drugiego strażnika, wciąż stojącego na trzecim schodku. Widocznie spodziewał się łatwego zwycięstwa i stał zerkając na nieruchomy, cichy cień swojego towarzysza. Szybko przeniósł uwagę na Riallę i zaczął schodzić. Zanim mógł się do niej zbliżyć, posłała go na plecy podcinając mu nogi płaską częścią miecza. Nie musiała pozbawiać go przytomności - sam ją stracił. Oddychając ciężko, Rialla wbiegła kilka stopni, by zmierzyć się z wojownikiem, który na nią czekał. Pierwszych trzech mężczyzn było niedoświadczonych i nieświadomych tego, z kim się mierzyli. Ten mężczyzna obserwował jak pokonywała jego towarzyszy i wiedział, że była trenowana w Sianim - nie zajęło Rialli zbyt wiele czasu, by odkryć, że on również się tam szkolił. Był dobry, ale ona była lepsza, jednak nie na tyle lepsza, by mogła zakraść się za niego i pozbawić przytomności. Kilka razy śmiertelnie by go zraniła, ale nie mogła się zmusić, by zadać ranę i zakończyć to. Nie dlatego, że była zbyt delikatna, tylko dlatego, że pamiętała, jak to jest zabić kogoś, kiedy jej empatia ledwie funkcjonuje. Nie miała zamiaru zabijać teraz, kiedy jej dar tak dobrze działa. Jeśli go zabije, istnieje spore prawdopodobieństwo, że czyn ten zabije również ją. Już miała grzmiący ból głowy dzięki trzem bezwładnym postaciom rozrzuconym za nią. Strażnik wiedział równie dobrze jak ona, że była lepsza w walce na miecze i czuła, jak myślał o losie swojej rodziny, jeśli zginie. Jego młoda żona właśnie urodziła pierwsze dziecko. Wdowa po strażniku nie będzie miała nikogo, kto by się nią zaopiekował i martwił się tym. Mogła być lepsza w walce na miecze, ale on był silniejszy, a ona zaczynała czuć głębokie znużenie - być może był to efekt leczenia Trisa, jak ją ostrzegał. Jeśli nie dokończy szybko tej walki, może jej nie wygrać. Jego twarz była ponura od koncentracji, zaczęła zmuszać strażnika, by wchodził po schodach tyłem. Podczas gdy walczyła, sięgnęła lekko i dotknęła Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 98

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon osobowości, którą wiedziała, że jest Tris - później będzie się zastanawiać, dlaczego jego łatwiej jej znaleźć niż Laeth'a. Pot spływał jej po szyi i martwiła się, że nie będzie miała wystarczająco sił do zrobienia tego, co próbowała zrobić. Strażnik sięgnął szczytu schodów i potknął się, gdy próbował stanąć na wyższym stopniu, którego nie było. Szybko złapał równowagę, ale jego potknięcie dało Rialli szansę na przewagę, aż oboje znaleźli się na parapecie. Drewniane deski przejścia skrzypiały pod stopami. Jeśli będą walczyć zbyt długo, ktoś spojrzy i ich zauważy. Czekała niecierpliwie, aż Tris opuści zamek, świadoma, że jej udo zaczęło pokazywać zdecydowane oznaki osłabienia. Ramię, którym trzymała miecz bolało od siły uderzeń strażnika. Zaczynał wierzyć, że może uda mu się zmierzyć z kolejnym dniem, chociaż był zdumiony, że nie wykończyła go, gdy potknął się na nieistniejącym stopniu. Mur był zwieńczony blankami, by pozwolić łucznikom strzelać przez niskie sekcje i unikać strzał za wyższymi kamieniami. Chociaż szczyt muru znajdował się spory kawałek ponad głową Rialli, blanki sięgały jej tylko do uda. Kiedy wiedziała, że Tris, przy odrobinie nadziei wlokący Laeth'a za sobą, bezpiecznie wydostał się z zamku, wykonała manewr mylący. Strażnik się wycofał, robiąc miejsce, którego potrzebowała, by wskoczyć na blankę i za jednym zamachem, na drugą stronę, lądując sporo poniżej na pochyłą platformę rusztowania. Zsunęła się i spadłą na ziemię, po czym zawołała Stotheart'a skupiając się na swoim darze. Dopiero, gdy się wspięła i kierowała w stronę schronienia w postaci lasu, obejrzała się, by sprawdzić, czy strażnik podążył za nią. Nie widząc nikogo, założyła, że uświadomił sobie, iż jego ciężka kolczuga przeszkodzi w skoku i wycofał się by wydać ostrzeżenie. Czyste dźwięki dzwonu alarmowego podążyły za nią w las.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 99

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon

5.

Po tym, jak Rialla odeszła w kierunku stajni, Tris przeszedł ostrożnie przez dziedziniec, korzystając z każdej kryjówki, jakby skradał się za ofiarą w lesie. Zbyt dobrze go znano w Westhold, by uderzył tak śmiało jak Rialla, ale ostrożność to jego druga natura, a progres miał był tylko minimalnie wolniejszy niż ona. Poczuł rozbawienie odkrywszy, że cieszyło go wyzwanie tej przygody, tak samo jak cieszyłoby chłopca połowę od niego młodszego. Najwyższy budynek Westhold, wieża o połowę wyższa od muru , stała w połowie drogi pomiędzy zamkiem, a murem rzucając cień na kwadratową strukturę pobliskiej stróżówki. Chociaż wieża była starsza niż jakakolwiek budowla w zamku, będąc częścią głównego budynku pierwotnej fortecy, starożytne kamienie wciąż spoczywały mocno tam, gdzie je położono. Kucał w cieniu stróżówki, kiedy dźwięk głosów mężczyzn poniósł się do Trisa przez bryzę. Utrzymywał płytkie oddechy, a ciało nieruchome przy twardej drewnianej ścianie, gdy trzej strażnicy przeszli obok niego. Zbyt blisko jak dla Trisa, który zmarszczył nos na kwaśny zapach. Czekał, aż znaleźli się bezpiecznie w swoich kwaterach zanim wyszedł z ciemności i przemierzył krótką, otwartą przestrzeń, która dzieliła wieżę od stróżówki. W wieży nie było drzwi, tylko szerokie wejście na parterze. Jeden strażnik stał przy drzwiach, patrząc w noc. Był młodym mężczyzną, z nerwową aurą zielonego rekruta. Jego ręka spoczywała na drewnianej rękojeści miecza, powoli zaciskając się i rozluźniając. Tris wezwał swoją magię, mamrocząc pod oddechem, by nagiąć moc do swych celów. Kiedy magia przyszła do niego, owinął ją wokół siebie jak kurtynę ciszy i cieni. Wsunął się ostrożnie pomiędzy strażnikiem i krawędzią wejścia. Wewnętrzne pomieszczenie wieży było okrągłym filarem z kolejnym pozbawionym drzwi wejściem, przez które Tris widział wąskie schody prowadzące na górę. Tuż za główną klatką schodową, oparty o poręcz schodów, siedział mężczyzna, widocznie bardziej doświadczony niż jego Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 100

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon towarzysz. Cierpliwie przesuwał kamieniem w małych kółkach po ostrzu swojego noża. Tris podążył wzdłuż ściany, poruszając się powoli, by umieścić kamienie szerokiego filaru pomiędzy sobą i starszym strażnikiem. Zamarł bez ruchu, kiedy mężczyzna spojrzał w górę prosto na niego, jakiś instynkt ostrzegł go, że atmosfera w pokoju uległa zmianie. - Nar! - zawołał młodszy strażnik. - Tam na zewnątrz coś jest. Weteran westchnął, odkładając na bok kamień do ostrzenia. Przetoczył się lekko na nogi i podszedł niespiesznie do młodszego strażnika. Tris skorzystał z nieuwagi strażnika i przebiegł przez pokój do bezpiecznej, zamkniętej przestrzeni skrywającej drzwi. Powierzchnia klatki schodowej była nierówno przetarta i Tris cieszył się, że miał na nogach buty o miękkich podeszwach, które pozwalały mu wyczuć podłogę. Kręte, kamienne stopnie i zamknięte kamienne ściany sprawiły, że Tris, który preferował drewno wobec kamienia i otwartą przestrzeń, czuł się niewygodnie przytłoczony. Skoro sufit był wysoki, potrzebował aż dwóch obrotów zanim kolejny pozbawiony drzwi otwór pojawił się na drugim piętrze. Z tego, co Tris dostrzegł, słabo oświetlona komnata wydawała się kopią tej poniżej. Lekkie światło wpływało do pokoju przez wąskie okna blisko sufitu, ale większość światła wydawała się pochodzić z małej, oliwnej lampy. Strażnik siedział wygodnie na ławce umieszczonej blisko zewnętrznej ściany. Rzeźbił w małym kawałku drewna przy świetle lampy. Sama lampa stała na poręczy krzesła zaopatrzonego w grube, skórzane pasy. Pokój był zagracony urządzeniami o różnym stopniu 'perswazji'. Tris kontynuował dalej w górę schodów, które zwężały się tak, że w końcu pomiędzy Trisem, a ścianą pozostała odległość równa szerokości dłoni. Ostatnie światło z pomieszczenia poniżej zniknęło, aż nawet wzmocniony wzrok Trisa przestał działać, kiedy wspinał się dalej na wyczucie. Schody skończyły się na zapadni umieszczonej w podłodze wyższego piętra, którą Tris odkrył, uderzając w nią głową. Jego zaklęcie wystarczyło, żeby stłumić hałas, ale nie pomogło z guzem na jego głowie. Pomacał wokół Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 101

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon krawędzi zapadni, aż znalazł prostą, drewnianą zasuwę i odsunął ją, łapiąc drzwi zanim zdążyły uderzyć go w głowę po raz drugi. Wspinając się po ostatnich kilku schodach, Tris znalazł się w małym, okrągłym pokoju. Stanął na podłodze i zamknął za sobą klapę. Od góry również była zasuwa, jednak ta, wykonana tak by mocne pociągnięcie od spodu ją wyłamało. Usatysfakcjonowany, że drzwi są bezpiecznie zamknięte, Tris porzucił zarówno cienie jak i ciszę i wezwał magiczne światło, by móc widzieć. Cztery pary drewnianych drzwi, ciężko zaryglowanych i obitych żelazem, stały w regularnych odstępach w ścianie pokoju. Otworzył usta, by zawołać, jednak zamknął je zanim wyrwał się z nich jakikolwiek dźwięk. Nie było powodu, żeby zakładać, iż Laeth jest jedynym więźniem w wieży. Im mniej hałasu narobi szukając Darraniana, tym lepiej. Tris poruszył się do pierwszych drzwi i przyłożył czoło do drewna. Kamień zdawał mu się zimny i martwy, ale drewno było jak stary przyjaciel. Kiedy poprosił, drewno oddało swe sekrety, pozwalając dostrzec, co znajduje się za nimi. Pierwszy pokój był pusty i Tris ruszył ku następnemu. Kiedy podniósł rękę, magia w zimnym metalu sięgnęła do niego. Ludzki mag zaklął zamki; żaden zielony mag nie mógłby zrobić czegoś takiego z żelazem. Magia wydawała się tak obca dla Trisa, że nie był w stanie rozgryźć jej natury. Mógł powiedzieć, że magik nie skaził drewna zaklęciem. Kładąc czoło na starych deskach, 'spojrzał' do środka. Jeśli to nie Laeth, z pewnością był to ktoś jego wzrostu i wagi, odziany w szaty szlachcica, skuty na rękach i nogach. Musiał podjąć sporą walkę, sądząc po dbałości, jaką ktoś okazał, by więzień nie mógł poruszyć niczym więcej jak palcem. Tris przyłożył otwartą dłoń do drzwi i zaśpiewał delikatnie we własnym języku. Z miękkim, wzdychającym dźwiękiem, jakby bardzo zmęczone, drewno rozproszyło się w stertę prochu, pozostawiając zarówno zamek jak i metalową obudowę, która je obramowywała bez skazy. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 102

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Laeth zbyt szybko spojrzał na światło i musiał opuścić głowę na ramię, by przetrzeć oczy od wywołanych światłem łez. Pomimo tego, że Laeth był bezużytecznym darraniańskim szlachcicem, wciąż pozostawał wyszkolonym wojownikiem. Tris miał do czynienia z wystarczającą ilością drapieżników w swoim życiu, żeby wiedzieć, iż największą defensywę wykazywali, gdy byli uwiezieni. Postanowił, że mądrze postąpi czekając, aż Laeth będzie wiedział, że jest przyjacielem zanim spróbuje usunąć więzy. Laeth otworzył ostrożnie oczy, zobaczył brakujące drzwi w świetle magicznego światła i doszedł do złych wniosków. - Jestem zaskoczony, że nawet Mistrz Szpieg ze Sianim dowiedział się o moim uwięzieniu tak szybko - powiedział Laeth miękkim głosem, który nie niósł się daleko. - O ile wiem, to się nie dowiedział - odpowiedział Tris równie cicho, ciągnąc wiszące światło tak, by Laeth mógł widzieć go wyraźnie. Oczy Darraniana rozszerzyły się, kiedy uświadomił sobie po raz pierwszy, kto przybył mu na ratunek. Zanim mógł coś powiedzieć, gdzieś na dole rozległ się hałas. Tris zamarł, zauważając, że Laeth również zesztywniał. Czekali, ale żaden więcej dźwięk do nich nie dotarł. W końcu Tris wszedł przez kupkę pyłu do celi, magiczne światło podążało tuż za nim. Oparł kij dogodnie o ścianę i przykucnął przy pobitym Darranianie, by lepiej przyjrzeć się jego więzom. Jak zwykle dla tego typu obiektów, były zrobione z niskogatunkowego żelaza. Żelazo i jego dopracowani kuzyni było niesamowicie odporne na naturalną magię. Mając wystarczającą ilość czasu, uzdrowiciel mógł być w stanie zniszczyć je magią, ale czas ulatywał. Tris wyciągnął pęk kluczy z pasa i znalazł jeden, który mógł pomóc przy kajdanach. Pewnego razu, niedługo po tym jak Tris przybył do Tallonwood, mężczyzna zapukał do jego drzwi w środku nocy, widocznie cierpiąc po Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 103

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon porządnym pobiciu. Został z Trisem przez dwa dni zanim odszedł tak nagle jak się pojawił. Tris znalazł pęk kluczy na stole rankiem, gdy mężczyzna odszedł, pozostawione widocznie jako zapłata. Kiedy rozeszło się słowo, że notoryczny złodziej uciekł z więzienia w Westhold, Tris nie był zaskoczony. Pęk kluczy okazał się przydatny kilka razy od tamtej pory i nosił je przy sobie dość często. Kajdany były nazbyt ciasne, tamując cyrkulację w rękach i nogach Laetha. Tris przyjrzał mu się ostrożnie. Miał kilka otarć i siniaków, zwłaszcza w miejscach, gdzie twardy metal wciął się w nadgarstki i kostki, ale najgorszym ze wszystkiego wydawała się być opuchlizna. Tris sięgnął po ręce Laeth'a. Zamiast je pocierać, jak usiłował zrobić Laeth, trzymał je delikatnie i zaczął leczyć zmaltretowaną tkankę. Darranian szarpnął ręce do siebie i gapił się na nie - prawdopodobnie, pomyślał Tris z rozbawieniem, gdyż nigdy wcześniej nie widział, by jego ręce świeciły. - Co... - Laeth widocznie ugryzł się w język. Im mniej gadali tym lepiej; będzie na to czas później, jeśli uda im się przeżyć tę noc. Darranian rzucił Trisowi sfrustrowane spojrzenie, potem ponownie wyciągnął ręce. Tris pracował nad dłońmi i stopami Laeth'a. Leczenie nie było tak kompletne jak mogłoby być; Laeth wciąż miał problemy z łatwym poruszaniem. Sińce i sztywność były trudne, do tego już zmarnowali za dużo czasu. Wkładając rękę pod ramię Laeth'a, Tris zdołał wydostać Darraniana przez drzwi. Oparł Laeth'a o ścianę, wrócił po swój kij, a potem dotknął palcem kupki prochu i skoncentrował się. Powoli, proch zamigotał żółtym światłem i powrócił do poprzedniego stanu. Jak żywa istota, wsunął się pomiędzy żelazną ramę, która wzmacniała drewniane krańce, aż szafranowa kurtyna wisiała w miejscu drzwi. Z trzaskiem jakby ktoś pstryknął palcami, dębowe drzwi stały tak solidne jak zawsze. Jeśli strażnik przyjdzie na górę sprawdzić, będzie musiał otworzyć je by zauważyć brak Laeth'a.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 104

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Tris rozproszył światło i ponownie otworzył zapadnię. Wieża była cicha pod nimi. Uzdrowiciel musiał pomóc Laeth'owi zejść pierwsze kilka schodów. Pomiędzy ciężkim kijem i jeszcze cięższym Darranianem, poruszanie się wąską, ciemną klatką schodową było niezgrabne. Jak tylko szlachcic wydawał się pewniej trzymać na nogach, Tris ruszył przodem. Po zejściu sześciu schodów, Tris wskazał na Laetha, by ten poczekał, a dalej poszedł sam. Zamierzał sam poradzić sobie ze strażnikiem na drugim piętrze, pozostawiając tylko dwóch na dole. Kiedy zszedł powoli po schodach, zauważył, że pokój się zmienił. Oliwna lampa już się nie paliła. Słabe światło księżyca z trzech okien wysoko w ścianie wieży pozwoliło Trisowi wyraźnie widzieć pustą ławkę, na której wcześniej siedział strażnik. Reszta pokoju pogrążona była w mroku. Miał nadzieję, że uda mu się pokonać żołnierzy po kolei i zminimalizować ryzyko wszczęcia alarmu, ale strażnik, który tu był odszedł. Będzie musiał wziąć Laeth'a i... Cofnął się o krok w stronę schodów, kiedy coś przykuło jego uwagę. Stał nieruchomo, nasłuchując lekkiego hałasu, o którego nadejściu podpowiadał mu instynkt. Coś uderzyło w mebel, przesuwając go kawałek po podłodze. Tris przysiadł, mając nadzieję, że uniknął wykrycia. Jego nowa pozycja pozwoliła widzieć pod stołem i poza niego do źródła hałasu, który przyciągnął go na początku. Kwadrat jasnego światła z okna oświetlił parę butów - butów, które poruszały się bezwładnie w przód i w tył, lekko szurając o podłogę. To ten dźwięk usłyszał jako pierwszy. Słaby podmuch powietrza z okna przyniósł ze sobą szczególnie zgniły zapach bagien i słodki zapach świeżej krwi. Wyglądało na to, że kolejny stwór z bagien został wypuszczony w Westhold: ktoś chciał się upewnić, że Laeth nie przegapi spotkania ze śmiercią. Balansując w klęczącej pozycji, z oczami zwężonymi na tyle, by nie lśniły w słabym świetle, Tris czekał. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 105

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Ciało strażnika przesunęło się nagle po podłodze, kiedy zabójca zmienił uchwyt i uzdrowiciel wyraźnie dostrzegł z czym miał do czynienia. Ktoś powiedział mu kiedyś, że wiele istot z bagien zostało stworzonych przez jednego ze starych, ludzkich magików - tych, którzy prawie zniszczyli świat swoim niekontrolowanym użyciem magii. Stworzenie, które ssało szyję martwego mężczyzny z pewnością było nienaturalnego pochodzenia; Tris był w stanie wyczuć w niej poczucie zła 2, którego zwykłe zwierze, nie ważne jak brutalne, nie wywoływało. Z daleka wyglądała jak naga, ponętna kobieta. Tris był wystarczająco blisko, żeby zobaczyć szpiczaste uszy, korale w kolorze skóry na szyi oraz, że jej długie, jedwabiste włosy wyrastały zarówno z pleców jak i głowy. Długie na cal paznokcie, na dłoniach i stopach były wysuwane, poruszając się w tę i z powrotem, kiedy jadła. Miała zamknięte oczy, gdy koncentrowała się na posiłku. Coś wokół jej szyi zaczęło lśnić na purpurowo; światło stawało się coraz silniejsze, gdy Tris je zauważył. Była to jakiegoś rodzaju obroża i sięgnęła w górę, żeby klepnąć ją nie zdejmując ust z ofiary. Kiedy lśnienie wzmocniło się, warknęła i syknęła, odskakując od ciała, kropla krwi spływała z kącika jej ust jak łza. Darła za obrożę, ale ta się nie zerwała. Dla dyskretnej egzaminacji Tris'a, kołnierz śmierdział magią ludzi. Jeśli miał zgadywać, postawiłby złoto, że obroża zawierała jakieś zaklęcie, które zmuszało ją do znalezienia i zabicia Laeth'a. Z ponurą miną opuściła ciało i zaczęła skradać się do klatki schodowej, nie zauważając nieruchomego Trisa niedaleko niej. Pozwoliłby jej iść, gdyby nie Laeth - osłabiony, nieuzbrojony i czekający na schodach. Kiedy go minęła, Tris podniósł się na nogi i trzymał laskę gotową w jednej ręce. Poczeka tak długo jak będzie mógł, żeby zaatakować. Im więcej będzie o niej wiedział, tym większe będzie miał szanse.

2

tu w znaczeniu nieprzynależności do świata naturalnego

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 106

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Tris zobaczył, jak zesztywniała, kiedy zobaczyła Laeth'a, siedzącego na schodach i chwilowo nieświadomego dramatu, który miał tu miejsce. Syknęła. Tris nie widział Laeth'a, ale usłyszał dźwięki Darraniana wycofującego się szybko po schodach. Wydała z siebie miękki szczek, który mógł być śmiechem zanim uwolniła swoją magię. Bezsłowne wołanie, które śpiewała było wystarczająco potężne, by nawet poza miejscem skupienia jej magii uzdrowiciel był w stanie czuć pociąg. Kiedy Laeth potoczył się po schodach, wycofała się przed nim, prowadząc go do pokoju z resztą posiłku tej nocy. Była skupiona na swojej ofierze i nie zauważyła uzdrowiciela wtapiającego się z powrotem w cienie po jednej stronie, wspomagając się własną magią. Laeth zrobił dwa kroki naprzód, potem się zatrzymał. Podniósł powoli ręce do uszu. Wzmocniła intensywność wezwania sprawiając, by tony sugerowały seks i pożądanie. Pot zrosił skórę Darraniana, gdy walczył, by pozostać w miejscu. Wystarczy, pomyślał Tris i uderzył w bok jej głowy owiniętym metalem końcem laski. Uderzenie, które zabiłoby człowieka odrzuciło ją na drugą stronę pokoju w zgromadzone stoły i narzędzia, których cel był stracony w ciemności. Odwróciła się na nogi w cichej, potężnej pogoni. Pamiętając wcześniejszą reakcję Laeth'a, Tris zamknął na chwilę oczy i wezwał oślepiający błysk światła, wystarczająco długi, by ją oślepić i zrobił dwa szybkie kroki w bok. Uderzyła w stół obok niego, niszcząc go na kawałki, gdy ponownie uderzył laską, trafiając ją w ramię. Wydawała się mniej hamowana przez ciemność niż on, więc wezwał światło do znośnego poziomu. Jej kły były imponujące, lecz cienkie i ostre, bardziej odpowiednie do otwierania szyi ofiar niż do walki. Źrenice miała pionowe, jak u kota, co powiedziało Tris'owi, że rzeczywiście lepiej czuła się w ciemnym pokoju niż w świetle. Zranił ją; jedno z jej ramion zwisało bezwładnie z boku, a krew z głowy oślepiała jej prawe oko. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 107

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Twarda, śliska podłoga sprawiała jej kłopot; widział jak sprawdzała ją ostrożnie z każdym krokiem. Właśnie doszedł do wniosku, że ma nad nią przewagę w tej walce, kiedy rzuciła w niego czymś zdrową ręką. Podniósł swą dębową laskę, która złapała zaklęcie, absorbując większość z niego. Pozostałość odrzuciła go o ścianę. Kreatura roześmiała się i brzmiała jak bardzo młoda dziewczyna. Ponownie odciągnęła rękę w tył, ale zatrzymała się w połowie gestu. Wyglądała na zaskoczoną i krew wypłynęła z jej ust. Zakaszlała raz zanim upadła twarzą w przód. Laeth wyszedł z cieni za nią, trzymając splamiony krwią metalowy pręt z ostrym końcem. Tris założył, że było to coś, czego strażnicy używali do torturowania więźniów. Laeth spojrzał na martwą istotę i powiedział - Nie wydaje mi się, żebyśmy musieli się martwić o strażników. Tris potrząsnął głową. - Nie, chyba że narobiliśmy wystarczająco hałasu, by obudzić tych w stróżówce. Lepiej ruszajmy. - Laeth skinął głową na zgodę i podążył, idąc tylko lekko sztywnym krokiem. Na pierwszym piętrze znaleźli ciała dwóch pozostałych strażników, leżące blisko wejścia. Tris okrążył je i wyszedł w ciemność, Laeth tuż za nim. Uzdrowiciel poprowadził Laeth'a do zewnętrznego muru zamku, blisko miejsca, przez które wkroczyli razem z Riallą. Laeth wspiął się powoli na mur, ale bez incydentów. Tris czekał, aż Darranian dotarł do szczytu zanim zabezpieczył swój kij i podążył za nim. Dotarli do schronienia w postaci drzew, kiedy rozbrzmiały dzwony na alarm. Laeth zawahał się, a Tris złapał go za ramię i pociągnął głębiej w las. Laeth czekał na wyjaśnienia aż zanurzyli się w serce lasu. Potem zatrzymał się i oparł o dogodne drzewo, żeby odpocząć. - Moje podziękowania za interwencję w samą porę, uzdrowicielu powiedział z ostrożnym spojrzeniem. - Będziesz musiał mi wybaczyć zastanawianie się, dlaczego to zrobiłeś. Tris wzruszył ramionami i umościł się na przewróconej kłodzie. Wierzysz w przepowiednie? Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

-

Strona 108

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon - Co? - zapytał Laeth. - Otrzymałem zagadkę - drogę, którą miałem podążać do czegoś mi niezbędnego. - Ta zagadka wymagała, żebyś ryzykował życiem dla kogoś, komu okazałeś wszelkie oznaki pogardy? Co więcej, dla mężczyzny, który był więziony za zabicie pana na zamku? - zapytał niedowierzająco Laeth. Tris uśmiechnął się przebiegle. - Cóż, teraz, Laeth'cie ze Sianim powiedział uzdrowiciel - moje czyny dzisiejszej nocy mogły odzwierciedlać fakt, że twoja towarzyszka jest jedyną osobą, która kiedykolwiek pokonała mnie w grze Ukraść Smoka. - Rialla? - głos Laeth'a nagle stał się intensywny. - Gdzie ona jest? Jest bezpieczna? Tris skinął głową. - Nic jej nie jest. - Zawahał się i szczerość kazała mu dodać - Mam nadzieję. Powinna spotkać nas przy mojej chacie z waszymi końmi. Twoja pani również tam jest. - Marri? - W głosie lorda były ulga i zaskoczenie. - Przyszła, by dać Rialli znać, że zamierzali cię rozerwać i poćwiartować rankiem - powiedział Tris. - Powiedziała ci, że Lord Jarroh zamierzał oskarżyć ją o spisek w popełnieniu morderstwa? Że powinna być zamknięta w swoim pokoju? Ta głupia smarkula przyszła mnie ostrzec o czymś, co każdy idiota by zauważył i ktoś ją zobaczył... jak już prawdopodobnie słyszałeś. Potem zwiększyła zbrodnię nalegając, by odwiedzić mnie w wieży. - Laeth potrząsnął głową w niedowierzaniu, ale w jego głosie był również podziw. Tris uśmiechnął się i potrząsnął głową, mówiąc poważnie - Szkoda, w takim razie. Będziesz musiał ją zabrać ze sobą do Sianim. Laeth patrzył na uzdrowiciela przez minutę zanim odwzajemnił uśmiech. - Czyż to nie szkoda? Biedna dziewczyna. Prostując się, Laeth posłał Trisowi dociekliwe spojrzenie. - Nie powinniśmy już iść, na wypadek gdyby ktoś wszczął przeszukanie wioski? Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 109

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Wydaje mi się, że to pierwsza procedura, którą wykonuje straż zamkowa po ucieczce więźnia. - Poczekają do świtu; zbyt łatwo przegapić kogoś skrywającego się w mroku - powiedział Tris, ale i tak podniósł się na nogi. - Jednak wyobrażam sobie, że martwi się niepotrzebnie. Może pójdziemy i uwolnimy ją od niepokoju? Kiedy dwaj mężczyźni dotarli do chatki Tris'a, nie było znaku życia, poza wałachem uzdrowiciela, drzemiącym cicho w zagrodzie. Ostrożnie Tris otworzył drzwi i wszedł do środka, Laeth tuż za nim. Słabe światło ubywającego księżyca złapało posiniaczoną twarz Laeth'a. Sapnięcie było jedynym ostrzeżeniem, jakie dostał Laeth zanim kształt rzucił się ponad ladą i uderzył w niego z wystarczającą siłą, by ten zachwiał się w tył. Jakaś jego część musiała rozpoznać głos, gdyż złapał ją i okręcił w bok, odtrącając kij Tris'a swoim ramieniem. - Auć, niech to zaraza! Myślałem, że magicy mieli być w stanie widzieć w ciemności. To tylko Marri. Kiedy Laeth był pewien, że żadne więcej uderzenie nie nadchodzi, odwrócił się do pani. - Na Pana Śmierci i wszystkie jego sługi, Marri! Nie wiesz, że nie należy rzucać się na kogoś nie identyfikując się najpierw? Gdyby laska uzdrowiciela upadła tam, gdzie celował, wytrząsałby ten twój mózg na ziemię i wydaje mi się, że złamał mi obojczyk. Jego wściekłość mogłaby być bardziej wiarygodna gdyby fakt, że trzymał ją mocno przez całą tyradę, jego ręce delikatnie głaskały włosy szlochającej kobiety. Jego głos zmiękł znacząco. - Już w porządku, moje serce. Nie martw się. Jestem już bezpieczny i ty również. - Spojrzał w górę, by coś powiedzieć do uzdrowiciela, ale Tris taktownie i w ciszy wycofał się do drugiego pokoju.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 110

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Z alarmem dźwięczącym w uszach, Rialla wzięła konie na drogę, gdzie strażnicy z pewnością zobaczą ich ślady. Jadąc na Southeart'cie i prowadząc klacz, utrzymała żywy trucht, który byli w stanie podtrzymać przez kilka godzin. Kiedy pojawiła się boczna droga do Tallonwood, przetruchtała obok, czekając aż ziemista droga z drugiej strony również pokaże jej ślady. Chciała, żeby nie padły jakiekolwiek podejrzenia na pomoc mieszkańców wioski czy uzdrowiciela. Nie wiedziała również w jakim stanie jest Laeth. Możliwe, że nie będzie w stanie sam podróżować. Wprowadzając strażników w błąd, mogła być w stanie ukraść trochę czasu dla Trisa, by sprowadził Laeth'a do chaty. Właśnie, kiedy zjechała z drogi, usłyszała grzmot konnej grupy, która szybko zmniejszała dystans pomiędzy nimi. Rialla przywiązała wodze klaczy, żeby nie miały szans się odwiązać i podążać bez poprowadzenia. Kiedy Rialla pochyliła się w przód i poprosiła o szybszy krok, ciemnobrązowy wałach odpowiedział wyciągając płasko szyję i przechodząc w mocny galop, któremu ciężej załadowane i mniej sprawne bestie strażników nie będą w stanie dorównać. Chociaż nie była tak dobrego rodowodu jak Stoutheart, bez prowadzącej liny czy jeźdźca, który ją hamował, klacz Rialli nie miała kłopotów z podążeniem. Kiedy róg łowczy rozbrzmiał za nią, Rialla wiedziała, że strażnicy ją widzą. Upewniła się, że pozostała w zasięgu ich wzroku, pragnąc, by ją ścigali, zamiast wałęsać się po wsi, gdzie mieli szanse natknąć się na Tris'a i Laeth'a. Kiedy konie strażników się zmęczyły, Rialla zwolniła Stoutheart'a, dając koniom dobrze zasłużone wytchnienie. Poprowadziła wałacha na małą ścieżkę zwierzęcą przez las. Relaksując się lekko, usadowiła się głębiej w siodle, rozluźniając plecy i nogi. Zerkała od czasu do czasu za siebie, by upewnić się, że strażnicy za bardzo się nie oddalili. Ścieżka skręcała ostro w jakieś krzaki i przez wąską szczelinę. Rialla obejrzała się, by zobaczyć, jak daleko za nią znajdowała się pogoń, właśnie Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 111

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon kiedy koń przepchnął się przez krzew na łąkę. Po drugiej stronie łąki znajdowała się druga grupa pościgowa. Wraz z serią zdumionych krzyków, nowa grupa ruszyła w mocny galop, więc Rialla zawróciła konia ostro w lewo. Podniosła się na strzemionach i pochyliła w przód, kiedy jej koń pognał przez łąkę i wpadł głową w przód w krzewy po drugiej stronie, lojalna mała klacz tuż za nim. Postanowiła, że dała Trisowi wystarczająco czasu i skoncentrowała się na zgubieniu pogoni - jeśli będzie w stanie. Nowa grupa ujeżdżała wypoczęte konie, a jej już swoje przebiegły. Barki Stoutheart'a były mokre od potu, ale zarówno on jak i klacz poruszali się z łatwością. Słyszała mężczyzn przeklinających, gdy walczyli przez krzewy. Tracili większość przewagi nie podążając tam, gdzie jej konie już przedarły się przez gałęzie, gdyż było ich zbyt wielu; próbowali podążyć za nią jak stado zamiast po jednym na raz. Większość drugiej grupy zostawała z tyłu, ale kilku było bardziej zdeterminowanych. Przynajmniej jeden z nich był wyprawiony prawie tak dobrze jak Rialla - prawdopodobnie szlachcic, który postanowił ulżyć swej nudzie goniąc kryminalistów. Stoutheart potknął się na twardej powierzchni, ale szybko odzyskał równowagę. Rialla nie widziała żadnych oznak kalectwa, więc została na nim. Będzie wystarczająco czasu, by zmienić konia, jeśli wałach pokaże oznaki znużenia. Przedarli się przez resztki podszycia by znaleźć się na często używanej drodze. Rialla zwolniła konia do truchtu i obejrzała się, by sprawdzić, czy ktoś wciąż ich ściga. Szlachcic wciąż gonił, ale nikogo więcej nie widziała. Odwracając wałacha w kółko, ustawiła go przodem do kamiennego murku, który biegł wzdłuż drogi i miała nadzieję, że światło srebrnego księżyca jest dla konia wystarczające, by widział przeszkodę. Rialla ostrożnie wybrała konie, które ona i Laeth zabrali ze Sianim. Były karmione ziarnem i w formie do walki, smukłe i twarde jak tylko Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 112

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon codzienne, rygorystyczne jazdy były w stanie je przygotować. Rialla błogosławiła tą twardość, kiedy wałach przeskoczył ścianę z prychnięciem, a klacz podążyła tuż za nią. Obejrzała się i przeklęła lekko. Pomimo szaleńczego biegu przez pole i skoku przez ogrodzenie po drugiej stronie, szlachcic wciąż zdobywał grunt. Odwróciła się z powrotem do lasu, gdzie umiejętności odgrywały większą rolę i minimalizowały przewagę, jaką miał jego bardziej wypoczęty koń. Na surowszym terenie, przestał się przybliżać, ale również nie zostawał w tyle. Rialla nie była zaznajomiona z okolicą i wyglądało na to, że drugi jeździec tak. Kilka razy skorzystał ze skrótów, łatwiejszych ścieżek przez teren, który stawał się coraz trudniejszy, kiedy uciekali od uprawnych obszarów. Myśl o tym, że ją zaganiał uderzyła Riallę właśnie, kiedy żłób, którym biegli stał się głębszy i węższy. Rialla bała się, że pułapka już się zamknęła. Zbocza żłobu nie były wiele wyższe niż drzewa, które rosły wzdłuż nich, ale były strome i śliskie. Rialla szaleńczo szukała wyjścia w ciemności, pewna, że kanion zakończy się kolejnym urwistym zboczem. W końcu znalazła sekcję ściany wąwozu poznaczoną niedawnym osunięciem kamieni, które wyżłobiły ścieżkę z urywków i pozostałości, która była marginalnie mniej stroma niż reszta ściany. Ścieżka nie wydawała się zapraszająca, ale Rialla była zdesperowana. Rialla posłała klacz przodem, nakłaniając ją klepnięciem i empatycznym żądaniem. Mała klacz skoczyła w górę jak jeleń i dostała się na szczyt. Jej szamoczące się kopyta kopały luźne kamienie i powoli całe zbocze zaczęło się ponownie poruszać. Kiedy klacz była bezpiecznie na górze, Rialla zwróciła Stoutheart'a w stronę spadających kamieni, które były ich jedyną drogą wyjścia. Prawdziwy w swym imieniu3, wałach wbił kopyta w przesuwające się kamienie, jego oddech był ciężki i głośny. Mniejszy koń nie dałby rady, ale 3

Stoutheart - mocne serce

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 113

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon spocony i o dzikim wzroku, Stoutheart wspiął się na szczyt sterty i wykonał olbrzymi skok w górę na twardy grunt. Pył podniósł się, kiedy zbocze zjechało w dół, pozostawiając za sobą ciszę i płaską ścianę, której żaden koń nie mógł dać rady. Rialla pozwoliła koniom złapać oddech. Chciała dobrze przyjrzeć się mężczyźnie, który był tak zdeterminowany, by ją złapać. Tylko chwilę później goniący ją koń wpadł do wąwozu. Jeździec zatrzymał go, kiedy zobaczył zarys swej ofiary na szczycie wzgórza. Usłyszała jak przeklął. Jedynym sposobem, w jaki mógł wydostać swojego wielkiego konia do miejsca, w którym stała, było wrócenie do wejścia, a do tego czasu, ona już dawno odjedzie i zniknie w ciemnościach. Rozpoznała jego głos, ale nawet gdyby nie odezwał się słowem, poznałaby go. Lord Jarroh miał charakterystyczny sposób poruszania swoim muskularnym ciałem, widoczny nawet z tej odległości. Furia spowodowała, że jego koń wycofał się nieco, zanim został bezwzględnie poskromiony. Lord Jarroh wściekał się na nią, jego głos był surowy od żalu.  Dlaczego to zrobiłeś? Kochał cię, do cholery. Był dumny z tego, że sprzeciwiłeś się rodzinie, żeby trenować w Sianim. Mówił o tym, jak bardzo tęsknił za swoim mądrym bratem, ale on nie był taki mądry, co? Za bardzo ufał tym, których kochał. Nie wiedział, że ta suka, którą poślubił chciała się dostać do łóżka jego brata. Nie wiedział, że jego brat chciał bogactw i potęgi, które posiadał. Rialla zapomniała o tendencji Lorda Jarroh'a do wygłaszania mów. Widocznie myślał, że była Laeth'em. Jeśli już wiedział, że Laeth dzisiaj uciekł, miało to sens. Ona i Laeth byli mniej więcej tego samego wzrostu, jej nowo przyciemnione włosy były podobnego koloru i długości, do tego jechała na koniu Laeth'a. Darranian nigdy by nie uwierzył, że kobieta była w stanie zwieść dwie grupy strażników i darraniańskiego lorda, tym bardziej już niewolnica. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 114

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Rialla spojrzała w dół na mężczyznę, który pobił małą niewolnicę na śmierć tego dawnego dnia w Kentar. Stoutheart przesunął się niespokojnie pod nią, więc zmusiła się do poluźnienia wodzy. Cieszyła się, że nie zabrała noża ani łuku, bo gdyby tak było, zrobiłaby z niego użytek, a Jarroh byłby martwy. Z Karstenem martwym, a Laeth'em skompromitowanym, Lord Jarroh był jedynym, który miał szansę na zabezpieczenie przymierza pomiędzy Reth i Darranem: przymierza, które będzie oznaczało koniec dla niewolnictwa w Darranie... jeśli Winterseine nie uzyska władzy nad posiadłościami Karsten'a. Głos miała niski i zachrypnięty, kiedy się odezwała. Gdyby Lord Jarroh wiedział, że mówi to kobieta, po prostu zlekceważyłby jej słowa. - Nie jestem Lordem Laeth'em, ledwie towarzyszem ze Sianim. Moim zadaniem było odciągnięcie od niego pogoni, do teraz już dawno uciekł. Wciąż, mam kilka myśli, którymi chcę się z tobą podzielić. Po pierwsze, dlaczego Lord Laeth miałby zamordować własnego brata w sposób, który rzucał na niego podejrzenia? Jeśli potrafi pracować magią, dlaczego nie udać, że to był wypadek? Zagubiona strzała, czy poślizgnięcie się na schodach byłoby wystarczająco łatwe dla mężczyzny, który jest w stanie kontrolować istoty takie jak stworzenie na balu. Pomyśl o mężczyźnie, który tak naciska na oskarżenie Laeth'a. Kto skorzysta, jeśli Laeth i Karsten będą martwi? Kto jest zależny od dochodów z handlu niewolnikami, który zakończyłby się, jeśli małżeństwo pomiędzy księżniczką i Królem Myrem będzie miało miejsce? Być może powinieneś zwrócić się z zapytaniem w inną stronę, skoro Laeth jest w tej chwili dobrze poza twoim zasięgiem. Z małym salutem odwróciła swojego wierzchowca w stronę górzystych terenów wolnym kłusem. Jak tylko skryły ją drzewa, pozwoliła Stoutheart'owi zwolnić do marszu. Klacz podążyła tak wiernie jak szczeniak, pocierając spoconą głowę o nogę Rialli, by ulżyć swędzeniu pod skórzaną uzdą. Rialla musiała tylko znaleźć drogę powrotną do chatki uzdrowiciela przed rankiem, nie wpadając na nikogo innego i ratunek będzie kompletny. Została zmuszona do stłoczenia się w gęstych krzewach, kiedy wpadła na niektórych strażników, gdy dawali koniom odpocząć. Nie mogła Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 115

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon powiedzieć, czy była to jedna z goniących ją grup czy nie. Prawdopodobnie po całym lesie rozrzuceni byli maruderzy. Na szczęście konie strażników były zbyt zmęczone, żeby próbować prychać w powitaniu, a Rialla kazała swoim milczeć. Wymuszony postój dał jej czas na przemyślenie swojej mowy do Lorda Jarroh'a. Zdmuchując zbłąkane pasmo włosów, Rialla potrząsnęła głową na pomysł, który się zaprezentował; ale żadne nie odeszło. Włosy były drażniące; pomysł możliwym rozwiązaniem na tą katastrofę. Strażnicy w końcu odeszli, więc Rialla wspięła się na klacz i ruszyła w ogólnym kierunku chatki uzdrowiciela. Ledwie uniknęła kolejnej grupy jeźdźców i usłyszała trzecią zanim znalazła dom Trisa. Ostrożnie czekała, by upewnić się, że w pobliżu nie ma więcej strażników. Usatysfakcjonowana, że jest jedyną czającą się w pobliskim lesie osobą, Rialla przywiązała konie w gęstwinie lilii, które rosły na krawędzi drzew. Ciężki zapach kwiatów podążył za nią, kiedy przeszła przez kłodę leżącą na strumieniu, który biegł za domem Trisa. - Laeth? Tris? - zawołała delikatnie, kiedy otworzyła drzwi. Cicha odpowiedź poprowadziła ją do tylnego pokoju, gdzie znalazła Laeth'a, Trisa i Marri czekających w ciemności. Nie zapalili lamp, żeby nie przyciągnąć uwagi patroli. - Witajcie - powiedziała Rialla w znużeniu, opierając się o drzwi. Dobrze widzieć cię w jednym kawałku, Laeth'cie. - Lepiej być w jednym kawałku niż w czterech - zgodził się poważnie. - Czemu tak długo cię nie było? - Trzymałam Lorda Jarroh'a i jego ludzi z daleka od twojego tropu, więc nie używaj na mnie tego tonu - powiedziała. Laeth uśmiechnął się do niej nieskruszenie, a Rialla odwzajemniła uśmiech, wyciągając liść z włosów. Zajęła miejsce na podłodze obok krzesła Trisa, skoro Laeth siedział na łóżku z Marri.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 116

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon - Konie czekają w gąszczu lilii na krańcu lasu - powiedziała Rialla, walcząc z chęcią zamknięcia oczu i zaśnięcia. - Lepiej się zbierajcie, już prawie świta i jeśli was tu znajdą, niewinni ludzie będą cierpieć. - Ty nie idziesz? - zapytał Laeth. Rialla potrząsnęła głową, podjąwszy decyzję, kiedy jechała przez noc. - Spróbuję udowodnić, że Winterseine zabił Lorda Karstena. - Jak? - powiedziała Marri marszcząc brwi. niewolnicy Laeth'a.

- Nikt nie posłucha

- Nie - zgodziła się Rialla - ale nie będą musieli. Zamierzam znaleźć dowód na związek Winterseina dla Rena w Sianim. Jeśli udało mu się namówić mnie na powrót do Darranu jako niewolnica, może przekonać radę regencyjną by uwięzić Winterseine'a. - Gdzie zamierzasz zdobyć dowód? zmęczony, miększy niż zazwyczaj.

Głos uzdrowiciela był

- Winterseine chce odzyskać swoją niewolnicę. Jeśli Laeth zniknie, będzie mógł wnieść legalne roszczenia... - Zauważyła mokre miejsce na podłodze blisko krzesła Trisa, gdzie trzymała swoją rękę. Dotknęła palcami ust i powiedziała - Wiesz, że krwawisz, Tris? - Nie, naprawdę? - Brzmiał na zaintrygowanego. - To stworzenie na które się natknęliśmy musiało mnie złapać... nie zauważyłem. Lekkie światło pojawiło się w jednej z jego dłoni. Kiedy pochylił się, by przyjrzeć się nodze, Rialla zauważyła, że jego rękaw był podejrzanie ciemny. - To twoje ramię. Tris wyciągnął nóż z buta i przekręcił, żeby wsunąć krawędź pod materiał tuniki. - Daj, ja spróbuję - zaoferował Laeth, który przeszedł przez pokój, kiedy Rialla zauważyła, że Tris jest ranny. Wziął nóż i rozdarł rękaw od ramienia po nadgarstek. - Tylko rozcięcie - powiedział Tris po szybkim zerknięciu. - Mam trochę brandy i bandaży z przodu. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 117

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Laeth pozostał na miejscu, kiedy uzdrowiciel opuścił pokój. - Na bogów, Ria, nie przyjąłbym posiadłości mojego brata nawet, gdyby mi je oferowano - powiedział z naciskiem. - Lubię życie najemnika o wiele bardziej niż kiedykolwiek darraniańskiego lorda. Niech Winterseine ma sobie tą ściganą zarazą ziemię. Nie rób tego. Rialla oparła się o ścianę i potrząsnęła głową. - Nie robię tego dla ciebie, Laeth; udowodnienie twojej niewinności jest boczną korzyścią, ale to wszystko. Jeśli Winterseine zdobędzie we władanie posiadłości twojego brata oraz tytuł, co stanie się z przymierzem? - Upadnie, tak jak zamierzał - rzucił wściekle Laeth. - Niewolnictwo pozostanie częścią kultury Darranian. To tragiczne, ale niewolnictwo ma miejsce od dawna. Eliminując je w Darranie nie powstrzymasz go wszędzie. Niech cię zaraza, Ria, to nie warte ryzyka twej wolności. - Jakiej wolności? - zapytała z naciskiem Rialla. - Jestem niewolnicą. Spędziłam cały ten czas próbując udowodnić samej sobie, że nią nie jestem. - Nonsens - skomentował Tris. Rialla nie zauważyła, kiedy wszedł do pokoju; zrezygnował z magicznego światła. - Miałaś przybyć prosto tutaj, a nie mieszać się w serię niepotrzebnych heroizmów i prowadzić strażników zamku na polowanie po całej wsi, podczas gdy my siedzieliśmy tu i się martwiliśmy. Niewolnica robi to, co jej się każe. Laeth prychnął. - Wciąż jej to powtarzam, ale ona nie słucha. Rialla uśmiechnęła się, radując wymianą, ale jej nie akceptując. Nie wiedzieli jak podstępna była mentalność niewolnika, strach przed biciem bądź gorzej: potrzeba zadowolenia swojego Pana. - Oczyściłeś ramię? - zapytała. Tris skinął głową. - Jednak nie mogę zawiązać ciasno bandaża. Rana jest w niedogodnym miejscu. - Wręczył długi, wąski materiał Rialli. Zawahała się, potem powiedziała - Będę potrzebowała nieco światła. Stworzył kolejne światło, a ona owinęła bawełnę ciasno wokół jego ramienia. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 118

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon - Wygląda to tak, jakby ktoś rozdarł cię pazurami - skomentowała. - Wpadliśmy na coś w wieży - powiedział Laeth. - Nie zauważyłem, czy miało pazury czy nie. - Pachniało, jakby przybyło z bagien - dodał Tris. - Najwidoczniej ktoś chciał się upewnić, że Laeth zginie. - Powiedziałam Lordowi Winterseine'owi, że zamierzałam powstrzymać Lorda Jarroha - powiedziała niepewnie Marri z łóżka - nawet gdybym miała przespać się z Jarrohem, żeby to zrobić. Laeth zaczął się śmiać. - Założę się, że przekonałaś go, iż przez cały ten czas byłaś myszką. Jego również nazwałaś głupim mułem? - Nie - powiedziała Marri - nazwałam go mordercą. Wiedziałam, że nie zabiłeś Karstena: nie masz tego w sobie, by popełnić taką zbrodnię. Następnym logicznym podejrzanym był Winterseine. Zwłaszcza, odkąd tak ciężko pracował, żeby przekonać wszystkich, że to ty jesteś winny. - Zastanawiam się, co wysłał za Marri - dumała Rialla. - Myślę, że lepiej, żebyś wziął ją ze sobą do Sianim, Laeth'cie. - Tak - zgodził się - tak zamierzałem. Chciałbym, żebyś pojechała z nami. Rialla ponownie potrząsnęła głową. - Nie. - Powiem Renowi, co robisz. Powinien być w stanie cię znaleźć i wydostać, jeśli sama nie dasz rady. - Laeth widocznie nie był szczęśliwy, ale znał ją wystarczająco dobrze, by wiedzieć, że nie jest w stanie zmienić jej zamiarów. - Dziękuję ci - powiedziała Rialla. - W takim razie przypuszczam, że lepiej, byśmy ruszali - powiedział rześko Laeth. - Pozwól, że spakuję trochę rzeczy - powiedział Tris, kierując się do frontowego pokoju. - Mam trochę solidnych ubrań, które mogą pasować na damę, jeśli nie jest zbyt wybredna. Zastanawiałem się, co z nimi zrobię, kiedy

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 119

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon farmer dał mi je za uzdrowienie jego owcy. Przehandlowałem również chleb. Powinno mi zająć tylko chwilę znalezienie wszystkiego. Prawdziwy w swych słowach, Tris już po chwili spakował parę dużych toreb. Podniósł pakunki i wręczył je Laeth'owi. Z torbami na ramieniu, Laeth wziął rękę Rialli i pocałował ją z gracją dworzanina. Rialla poklepała go delikatnie po policzku wolną ręką, a potem mocno pchnęła w ramię. - Jedźcie już zanim znajdą te konie. Pozwólcie im maszerować, jeśli możecie; miały ciężką noc. Jeśli skierujecie się na północny wschód do Reth, powinniście być wystarczająco bezpieczni; większość żołnierzy szuka na południowy wschód, w stronę Sianim. - Tak planowałem - powiedział. - Mam przyjaciół w Reth, u których możemy się zatrzymać i pozwolić koniom odpocząć. Niech szczęście ci sprzyja, Ria. - Tobie również - odpowiedziała. Laeth odwrócił się do Trisa. - Dziękuję za twoją pomoc dzisiejszej nocy. Tris wzruszył ramieniem. - Jeśli ty i twoja pani dotrzecie bezpiecznie do Sianim, będą to wystarczające podziękowania. Tris podążył za nimi, mówiąc, że mógł zakryć widoczne ślady i jeśli ktokolwiek zobaczy go wałęsającego się po lesie w mroku, nic o tym nie pomyślą. Kilka roślin jest potężniejszych, jeśli zbiera się je w nocy. Sama w chatce, Rialla wróciła do sypialni i upadła na łóżko z jękiem; nie mogła uwierzyć, jak zmęczona się czuła. Zamknęła oczy i wydawała się nie być w stanie ich otworzyć; jęknęła, kiedy Tris ponownie ją obudził. - Wybacz, wiem - powiedział przepraszająco. - Ale muszę cię oczyścić zanim ktoś zacznie się zastanawiać, dlaczego ciężko ranna niewolnica jest pokryta błotem i gałązkami drzew. - Kiedy mówił, ściągnął jej pożyczone ubrania. Była wystarczająco daleko od otępienia by wiedzieć, że powinna przeciwstawić się jego czynom, ale wydawała się nie móc znaleźć w sobie

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 120

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon potrzebnej do tego energii. Obmył ją wilgotną szmatką i założył na nią tunikę niewolnicy z minimalną pomocą z jej strony. Martwiło ją bycie tak ospałą i walczyła wystarczająco długo, by powiedzieć szaleńczym głosem - Co jest ze mną nie tak? - Shh, wszystko w porządku. Leczenie bardzo męczy twoje ciało. Zazwyczaj po tym, co zrobiłem, spałabyś przez cały następny dzień zamiast prowadzić grupę oszalałych na punkcie polowania strażników na błędną pogoń. - Kiedy mówił, wziął szczotkę i zaczął czesać jej włosy, ignorując kiedy zirytowana narzekała, gdy zbyt mocno pociągał. - Musimy wydostać resztę liści. Wreszcie położył ją w łóżku, ale nie przykrył. Zamiast tego, usiadł przy niej i powiedział - Rialla. Obudź się, tylko jeszcze na chwilę. No dalej, kochanie. Odpowiadając na naleganie w jego głosie, udało jej się. Świt oświecił jego pobrużdżoną twarz i widziała w niej niechęć. - Jeśli zobaczą że uleczyłem twoją nogę, będą podejrzliwi. - Wydawał się mieć kłopoty z tym, co mówił. - Musimy dać im niewolnicę ze zranioną nogą - powiedziała. Tris skinął głową. Rialla znalazła w sobie energię, by się uśmiechnąć. - Jeśli masz nóż, to ja to zrobię. Potrząsnął głową. - Nie ma potrzeby robić coś tak okropnego, ale wciąż będzie boleć. Jej oczy ponownie się zamknęły, ale i tak się roześmiała. - Daj mi minutę i wątpię, żebym poczuła nawet gdyby kopnął mnie muł. Myliła się. Kiedy ponownie otworzył ranę, zawyła, zbyt zmęczona, by być twardą. Ostrożnie umieścił szwy, by powstrzymać ranę przez zabliźnieniem, potem przykrył ją otępiającym balsamem i starł kciukiem mimowolne łzy z jej policzków. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 121

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon - Już w porządku? - zapytał. Skinęła głową i zamknęła oczy, nie otwierając ich ponownie przez kilka godzin.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 122

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon

6.

Słońce prawie zakończyło swą podróż na zachód, gdy Rialla się obudziła. Wciąż czuła się zmęczona, a noga bolała. Z instynktem ofiary, wiedziała, że jakiś hałas obudził ją z leczniczego snu. Zamknęła ponownie oczy i słuchała. Ktoś był w drugim pokoju; słyszała rozmowę. Kiedy zbliżyli się do jej sypialni, rozpoznała głos Winterseine'a. Usiadła i czekała, aż drzwi się otworzą. Terran prowadził, tuż za nim weszli Winterseine i Tris. - Mogę zobaczyć ranę? - zapytał Winterseine. - Nie, żebym wątpił w twoje możliwości, uzdrowicielu, ale chcę sam ją zobaczyć. Jeśli jest zabliźniona, nie będzie dla mnie użyteczna. Bez słowa Tris odrzucił nakrycie i rozciął niebielony materiał na jej nodze. Zapalenie zniknęło i schludne szwy biegły wzdłuż jej uda. Rana nie była zaleczona, ale już nie była poważna. Winterseine był pod wrażeniem. - Wykonałeś uzdrowicielu. Czego użyłeś, żeby wydobyć truciznę?

dobrą robotę,

Tris patrzył na niego wystarczająco długo, by być bezczelnym, potem odpowiedział - Okładu. Winterseine uśmiechnął się, ale uśmiech nie sięgał jego oczu. - Wszyscy mamy sekrety zawodowe, nieprawdaż? - Kiedy będzie gotowa do podróży? - zapytał Terran, łamiąc napięcie w pokoju. Rialla zapomniała, że Terran tu stoi; był dobry we wtapianiu się w tło. - To zależy od tego, jak podróżujecie - odpowiedział Tris dość uprzejmie. - Może jechać za tydzień. Jeśli macie powóz, możecie spróbować za dwa lub trzy dni, chociaż za pięć byłoby lepiej. Za tydzień ryzyko infekcji będzie znacząco mniejsze. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 123

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Lord Winterseine skinął głową i przesunął palcem po szwach, naciskając by poszukać ukrytej infekcji. Rialla wiedziała, że jej twarz przybrała beznamiętny wyraz niewolnicy, ale czuła nagłą wściekłość Trisa. Zaskoczona pierwszym konkretnym uczuciem, które złapała od uzdrowiciela, przesunęła swoje spojrzenie na moment, na niego. W jego twarzy nie widziała nic więcej, czego nie było chwilę temu; wygląda na to, że nie była jedyną osobą zdolną do skrywania swych uczuć. Opuściła bariery ochronne, ale krótki błysk wściekłości znikł i Tris był tak samo okryty jak zawsze. - Bardzo dobrze - powiedział Lord Winterseine - wrócimy po nią za tydzień. I tak prawdopodobnie tyle czasu zajmie zanim wszystko się wyjaśni. - Pamiętaj, Ojcze - powiedział potulny głos Terrana. - Musimy wkrótce wyjechać - kontynuował. - W zamku Winterseine spodziewana jest dostawa za dwa tygodnie. Możemy poczekać tydzień z łatwością, ale nie dłużej. Rialla zdumiała się i zagapiła na Terrana, zapominając na chwilę o swojej roli - na szczęście, nikt nie zauważył. Skupiła swój dar mocno i spróbowała, ale wyniki były te same. Lord Winterseine był nieprzejrzysty, ale czuła jego obecność. Trisa była świadoma na jakimś innym poziomie, ale obecności Terrana w ogóle nie czuła. - Oczywiście. - Lord Winterseine odwrócił się do uzdrowiciela i powiedział - Mam nadzieję, że nie będzie to dla ciebie niedogodne, by zatrzymać ją tutaj do naszego wyjazdu. - Nie - odpowiedział Tris. - Zsumuję rachunek i przyślę ci go. Kiedy zapłacisz, będziesz mógł zabrać swoją niewolnicę. - Z pewnością - odpowiedział Winterseine. - Poślij go mojemu synowi. - Wyszedł, prowadząc za sobą Terrana i uzdrowiciela. Rialla rozciągnęła się w zamyśleniu. Nigdy nie spotkała kogoś, kogo nie mogłaby wyczuć. Wpadła na kilka dziwnych rzeczy: najpierw uzdrowiciel, a teraz Terran. Może być tak, że jej umiejętności nie działają do końca tak, jak myślała. Z pewnością wydawały się mieć kilka wad.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 124

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Tris przechodził przez drzwi z zewnętrznego pokoju, kiedy kolejne pukanie rozbrzmiało przy drzwiach. Uśmiechnął się i wzruszył ramionami, zamykając za sobą drzwi. Rialla słuchała, kiedy nakładał balsam na ranę szczeniaczka małej dziewczynki, nastawiał złamaną rękę farmera, aż się zaleczyła. Kobieta przyszła mamrocząc coś o swoim dziecku (Rialla nie była pewna, czy to koza czy dziecko) i Tris wyszedł z nią. Rialla spała tak długo jak mogła, potem ustawiła wyimaginowaną grę Ukraść Smoka aż się znudziła. Tris zatrzymał się na krótko, kiedy słońce zachodziło, ale został ponownie wezwany przez kowala, którego żona miała trudności z wydaniem na świat trzeciego dziecka. Rialla odrzuciła nakrycia niespokojnie i pokuśtykała do okna. Parapet był tak szeroki jak wąska ławka; przysiadła na nim i patrzyła w nocne niebo. To teoretycznie lepsze niż liczenie pięćdziesięciu siedmiu desek, które robiły za sufit, podtrzymywane przez czterysta dwanaście gwoździ. Rialla wierciła się i wreszcie podniosła, by ponownie przejść przez pomieszczenie. Brakowało jej sposobów do zapalenia lamp na ścianie; wiedziała, że Tris miał gdzieś krzemień i stal, ale były schowane na tyle dobrze, by nie mogła ich znaleźć. Dwukrotnie przeszukała oba pokoje, bardziej ze względu na to, by coś robić niż z potrzeby światła. Księżyc lśnił przez okno, dając jej prawie tyle światła ile dałaby lampa. Wreszcie podeszła do ściany w sypialni. Zajęło jej chwilę znalezienie ukrytej szafy, ale nie tak długo jak pokonanie skrupułów i spojrzenie. Ukoiła sumienie mówiąc, że gdyby Tris martwił się jej szperaniem, nie pokazałby jej sekretnych drzwi. W końcu drzwi się otworzyły, pokazując co kryje się w środku. Większość broni używała, albo przynajmniej widziała, jak używano, ale zadziwił ją krótki, rozwidlony kij z pasmem katgutu4, łączącym oba widły. struna chirurgiczna – włókno wytwarzane z baranich lub kozich jelit charakteryzujące się dobrymi właściwościami mechanicznymi, ulegające biodegradacji 4

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 125

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon - To miotacz włóczni. - Tris brzmiał na ostrożnego, kiedy obserwował ją z otwartych drzwi i przywołał światła. - Mężczyzna, który go dla mnie zrobił nazwał go atladl. Jeśli zajrzysz do szafy, powinnaś znaleźć pięć małych włóczni, które pasują do projektu trzonka. Koniec włóczni pasuje do rzemyka i rzucasz nim prawie tak, jak rzucałabyś oszczepem. Nie jest tak celny jak łuk i strzały, ale jest szybszy w użyciu i łatwiejszy do schowania przed leśniczymi. Rialla skinęła głową, próbując nie wyglądać na tak winną jak się czuła i wsunęła broń z powrotem do szafy. Z łatwością podniosła się na nogi, chociaż skrzywiła się, kiedy ciężar jej ciała spoczął na zranionej kończynie. - Jadłeś coś? - zapytała, kiedy przyjrzała mu się bliżej. - Pozwoliłam sobie przejrzeć twoją spiżarnię. Przy końcu łóżka jest talerz z serem i kiełbasą. - Dzięki - powiedział, siadając obok talerza i patrząc na niego z lekkim zainteresowaniem. Musiał obmyć się w strumieniu, gdyż jego lniana koszula była mokra na rękawach i przy kołnierzu. - Jak poszedł poród? - zapytała, siadając na podłodze, kiedy widoczne było, że przez jakiś czas nie zamierzał się ruszyć. - Niezbyt dobrze - powiedział i potrząsnął głową, patrząc na kawałek sera, który trzymał w ręce, jakby ten zmienił kolor na zielony. - Miała bliźniaki i pierwszy urodził się tyłem. Zmarł zanim przybyłem. Drugi jest malutki, ale chata kowala jest czysta i ciepła; powinno mu być dobrze. Rialla widziała, że śmierć sprawiała mu większe kłopoty niż zmęczenie. Wzięła kawałek koziego sera i skubała go, gdy rozmyślała nad powiedzeniem czegoś, co by go rozproszyło. - Powiedz mi - zapytała - jak to się stało, że jesteś tu uzdrowicielem? Wszystkie opowieści mówią, że zmiennokształtni trzymają się własnego gatunku. Spojrzał na nią, lekkie rozbawienie wkradło się do jego zmęczonych oczu. - Nie jestem zmiennokształtnym. Zmiennokształtni czerpią radość ze zjadania niewinnych, młodych dziewic, które głupio wędrują same po lesie. Zauważ - powiedział, wgryzając się w ser z większym entuzjazmem niż wcześniej - że nie powiedziałem, że na to nie zasłużyły. Głupie młode dziewczyny, które dają się złapać same w lesie padają ofiarą wszystkiego, co Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 126

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon stanie im na drodze, czy to zwierzęcej bestii, człowiekowi czy zmiennokształtnemu. Morał tej bajki jest taki - wziął kawałek kiełbasy - nie bądź młodą, głupią dziewicą. Uśmiechnęła się i powiedziała - Dzięki za radę. Zapamiętam. Więc czym jesteś i dlaczego jesteś tutaj? Myślałam, że jeśli zamierzałeś zbratać się z ludźmi, przynajmniej wybrałbyś grupę, która nie miałaby ochoty spalić cię na stosie, gdyby złapali cię na władaniu magią. Złapał kolejną kiełbaskę i wzruszył ramionami. - Leczę ludzi. Wywróciła oczami i złapała talerz, kładąc go obok siebie. - Nie dostaniesz więcej jedzenia dopóki mi nie powiesz. - Igranie było dawno zapomnianą sztuką, ale iskierki w jego oczach dodały jej odwagi. Spojrzał ze smutkiem na pozostałości jego kawałka kiełbasy i zajęczał Umrę z głodu. Nie pokazała żadnych oznak zmiękczenia, zwłaszcza odkąd teraz wyglądał na mniej zmęczonego, ponure linie wokół jego ust zniknęły. - Nie, jeśli powiesz mi, co tu robisz. Oparł się o ścianę i założył ręce za głowę. - Tortury nigdy nie zmuszą mnie do ujawnienia sekretów. Wzięła kawałek sera i zamachała nim zapraszająco. - A co z łapówką? - To może podziałać - stwierdził. - Może się przekonasz? Zajęło jej trzy podejścia zanim jedzenie, którym w niego rzuciła, trafiło do jego ust. - Ah, tak - poddał się. - Jestem leśnym. Rialla czekała, ale nie rozwinął myśli. - Czym jest leśny? - A gdzie moja łapówka? - odpowiedział. Uderzyła go w nos kawałkiem sera. Złapał go zanim uderzył w łóżko i przyjrzał mu się z satysfakcją, zanim go zjadł. - Leśni są posiadaczami naturalnej magii, jak zmiennokształtni, chociaż nasze talenty leżą w innych kierunkach. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 127

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Oni są bliżsi zwierzętom lasu, podczas gdy my jesteśmy stróżami zieleni. Jesteśmy prostym ludem i dość łatwo jest nam się wmieszać w ludzi, więc nasze enklawy nie są ukryte tak jak u zmiennokształtnych. - Przerwał i zamknął oczy, opierając się o ścianę, ale i tak złapał mały kawałek kiełbasy, którym w niego rzuciła. - Jednak nie ma zbyt dużo enklaw - powiedział w końcu, pocierając brodę. - Przez wieki wymarły, jedna po drugiej. Enklawa, do której należałem była jedyną, jaka pozostała w Darranie. Zarzekaliśmy się, że jesteśmy zakonem religijnym, czczącym Naslena, pana lasu. Przypuszczam, że ta historia jest w większości prawdziwa. - Istnieje wiele podobnych grup ludzi, złapanych w przeszłości, trzymających się danych sposobów życia i języków. - Są tolerowani, nawet w Darranie, gdyż zawsze tu byli. Leśni wmieszali się w resztę. - Moja enklawa znajduje się w małej posiadłości wielkiego szlachcica tak malej, że przez trzy pokolenia lord nie przybył jej odwiedzić. Stary lord umarł, a jego syn postanowił zwiedzić każdą z nowych siedzib; wierzę, że miał jakieś długi i szacował swe ziemie do późniejszej sprzedaży. - Szedłem sam i wpadłem na dziecko; ludzką dziewczynkę, którą wcześniej znalazł jeden z przyjaciół lorda. Jej ciało było okrutnie połamane. Tris wyglądał na ponurego. - Znalem ją, patrzyłem jak dorastała z niemowlaka na badaczkę. Jej matka była niesamowitą tkaczką i często chadzałem do ludzkiej wioski, by handlować jedzeniem za ubranie. Mieli czterech dorosłych synów i tą małą dziewczynkę. Musisz zrozumieć, Rialla. Powodem, dla którego nasza enklawa przetrwała tak długo jest to, że zabronione było pracowanie magią przy ludziach. Absolutnie zabronione. Wiedziałem o tym i rozumiałem powody. Jego głos opadł prawie do szeptu, kiedy kontynuował. - Ale to było dziecko, dziecko, które znałem i lubiłem. Umierała na moich oczach. Więc uleczyłem jej ciało, aż nie pozostał żaden dowód napaści, która miała miejsce. Gwałt jest tak samo raną dla dusz jak i dla ciała i obdarowałem ją zapomnieniem. Przy odrobinie szczęścia nikt nigdy by nie wiedział, nawet dziecko. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 128

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon - Kiedy skończyłem leczenie, obudziłem ją, zakpiłem ze spania w lesie i odprowadziłem do domu. Ojca wziąłem na bok i ostrzegłem, że widziałem jednego z gości lorda jak się jej przyglądał. Zapewnił mnie, że zatrzyma ją w chacie do czasu, aż lord i jego świta odjadą. - Kiedy wróciłem do enklawy, odkryłem, że ktoś widział, jak pogwałciłem nasze prawo. Zostałem osądzony i skazany na wygnanie. Zabrali mnie daleko od enklawy po czym przywiązali magią i liną. Gdyby udało mi się uwolnić, mogłem żyć - ale nigdy nie byłbym mile widziany w żadnej enklawie. - Uwolniłeś się? - zapytała Rialla. Potrząsnął głową, uśmiechając się na wspomnienie. - Nie. Walczyłem przez jakiś czas, ale mężczyzna, który zawiązał linę nie chciał, żebym przeżył. Kontemplowałem mój pewny los, gdy stara kobieta natknęła się na mnie. Szturchnęła mnie palcem w twarz i powiedziała 'Słuchaj, mam dla ciebie układ. Jesteś uzdrowicielem, a ja takiego potrzebuję. Mam nóż, którego ty potrzebujesz rozpaczliwie.' - Tris uśmiechnął się do Rialli. - Była tak przerażona, że palec jej drżał, ale nie pozwoliła, by strach ją powstrzymał. Kiedy zgodziłem się pomóc, przecięła sznur; tak się tu znalazłem. - Skąd wiedziała, że jesteś uzdrowicielem? - zapytała Rialla. - Miała dar, który od czasu do czasu pozwalał jej widzieć takie rzeczy. Rialla skinęła głową, akceptując jego odpowiedź. - Lubisz przebywać wśród ludzi? Powoli skinął głową. - Bardziej niż w enklawie. Oni się mylili. Złem jest posiadać moc pomagania innym i nie korzystać z niej. - Czy to dlatego pomogłeś uwolnić Laeth'a? - zapytała Rialla. Tris rzucił jej enigmatyczne spojrzenie, potem wzruszył ramionami. Częściowo. Podniósł się niespokojnie z łóżka i podał Rialli dłoń, by pomóc jej wstać z podłogi. Noga jej zesztywniała, więc pomógł jej pokuśtykać do łóżka. Zamknął drzwi szafy, podniósł talerz i zgasił światła. - Dobrych snów, uzdrowicielu - powiedziała Rialla. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 129

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Skinął głową i zamknął drzwi za sobą. Więc co zrobi Lord Winterseine ze swoją nowo odzyskaną uciekinierką? - Byli głęboko pogrążeni w grze o Smoku, którą Rialla wygrywała, kiedy Tris się odezwał. Przez ostatnich kilka dni, grali za każdym razem, kiedy Tris miał chwilę wolnego; nie, żeby Rialli to przeszkadzało. Cieszyła się grą tak samo jak i on - nawet jeśli to on wygrywał przez większość czasu. - Próbujesz mnie rozproszyć - narzekała na jego wtrącenie. - To pierwszy raz, kiedy mam chociaż cień szansy na wygraną od kiedy zagraliśmy po raz pierwszy i nawet to chcesz mi odebrać. - Zaczynasz mieć paranoję, prawda? - powiedział z najgłębszym współczuciem. Rialla pokazała mu ordynarny gest zanim odwróciła się z powrotem do planszy. Tris roześmiał się, potem powiedział - Naprawdę, Rialla, nie utrudni ci życia ani nie będzie cię bił, prawda? Rialla przesunęła żabę na puste miejsce planszy i potrząsnęła głową. Nie. Czasami dzieje się tak w Ynstrah i w niektórych prowincjach Przymierza, gdzie są uzależnieni od pracy niewolników w rolnictwie. Czasami zakuwają uciekinierów w kajdany, ale tylko mniej wartościowych niewolników bardziej by posłużyli jako przykład niż żeby powstrzymać niewolnika, którego złapali przed ponowną ucieczką. Tancerka jest zbyt cenna by ją uszkodzić w ten sposób. Uśmiechnęła się sucho do Tris'a. - Co nie znaczy, że pozwoli mi obejść się bez kary. Pan ma skłonności do kreatywnych kar. Tris patrzył na grę, ale Rialla miała przeczucie, że tak naprawdę jej nie wiedział. Wreszcie poruszył figurą i spojrzał w górę. - Jesteś pewna, że chcesz wrócić? Płacisz okropnie wysoką cenę za szansę zemsty. Rialla skinęła głową, ponownie poruszając żabą. - Jeśli zadziała, to będzie warto. Jeśli nie... - wzruszyła ramionami. - Są również inne powody. Mówiłeś mi, że podróżowałeś. Byłeś kiedyś po drugiej stronie Wielkich Bagien? Tris potrząsnął głową. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 130

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Rialla przesunęła się na łóżku, próbując znaleźć wygodniejszą pozycję dla swojej nogi. - Zastanawiałeś się kiedyś, dlaczego Sianim tak się niepokoi by powstrzymać wojny pomiędzy Reth i Darranem? Uniósł brew i potrząsnął głową. - Powinienem był. Raczej nie jest w interesie Sianim zapobiegać wojnom. - Dokładnie. Kiedy Mistrz Szpieg wezwał mnie, by namówić na towarzyszenie Laethowi tutaj, wyjaśnił mi swoje przyczyny. Najwidoczniej istnieje spora możliwość, że nastąpi inwazja ze wschodniej strony Wielkich Bagien. - Wśród ludzi zawsze są wojny - skomentował Tris. - Myślałbym, że Sianim, ze swym skarbem z najemnictwa, będzie uszczęśliwione myślą o kolejnej. Czasami Tris sprawiał, że słowo 'ludzie' brzmiało jak wyzwisko, którymi dzieci w rynsztoku obrzucały się by zacząć bójkę. Skoro nie wydawał się mieć za złe jej ludzkości, Rialla nie zrobiła z tego hecy. - Również bym tak pomyślała - zgodziła się. - Ale nie jest to zwykła siła najeźdźcza. To armia, która zwyciężyła wszystkie narody na Wschodzie w mniej niż dekadę. Liderem tych armii jest mężczyzna, który nazywa się Głosem Altis'a. Zarzeka się, że jest prorokiem Altis'a i religijne ożywienie rozprzestrzenia się szybciej niż jego armie. Mistrz Szpieg myśli, że jedynym sposobem na stawienie oporu inwazji jest zjednoczenie wszystkich Zachodnich krain razem i ma ten okropny zwyczaj posiadania racji. - Więc wspiera przymierze Reth z Darranem - powiedział Tris. Rialla skinęła głową i kontynuowała - Nic z tego nie miałoby związku z tym, co będę robić w zamku Winterseine'a, z wyjątkiem jednej rzeczy. Ludzie ze wschodu widocznie nie wierzą w magię; tyle czasu minęło odkąd mieli czarodziejów, że od dawna lekceważyli istnienie magii jako opowiastkę dla dzieci. - Te 'cuda', które wyprawia Głos Altis'a jako proroctwa starego boga bardzo przypominają osiągnięcia trenowanego maga. Mistrz Szpieg wierzy, że Głos jest szkolonym magiem z tej strony Bagien. - Rialla napotkała spojrzenie Tris'a. - I myślę, że chyba go znalazłam. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 131

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon - Winterseine - powiedział Tris. Skinęła głową. - Jeśli to prawda, to może dałoby się coś zrobić, by zapobiec inwazji. Wraz z Laeth'em odkryliśmy wystarczające połączenie pomiędzy Winterseine'em, a tym samozwańczym prorokiem, tak że nawet jeśli nie jest Głosem Altis'a, z pewnością wie kto nim jest. - Idę z tobą przestrzeń za jej żabą.

ogłosił spokojnie Tris, kiedy poruszył węża na

Bogowie, pomyślała, pragnąc zaakceptować ofertę: mieć kogoś, komu mogła ufać, czuć stałą obecność uzdrowiciela, nie być samą. - Nie - odpowiedziała, jej głos był spokojny, przesunęła ptaka, by zabrać mu węża, gdyby próbował zjeść jej żabę. - Obawiam się, że nie masz tu nic do powiedzenia - jego głos był rzeczowy, kiedy przesunął węża z niebezpieczeństwa, zabierając przy okazji jej jelenia. - A co z twoją umową ze starą kobietą? - Byłem w Tallonwood nieco ponad dwa lata Umowa obowiązywała przez rok.

odpowiedział.

-

Otworzyła usta, żeby zaprotestować, ale zobaczyła zdecydowanie w jego oczach. - Niech to zaraza, Tris. Dlaczego to robisz? Rzucił jej dziwny uśmiech i nagle przypomniała sobie, że nie jest człowiekiem. - Powiedziałem ci, że kobieta, która mnie uratowała ma dar widzenia rzeczy, których inni widzieć nie mogą. Powiedziała żeby pomóc ci ukończyć zadanie. - Po prostu powiedziała żebyś mi pomógł, więc pomagasz? - zapytała Rialla z niedowierzaniem. - Nic tak schludnego. Przyszłość nie jest niezmienna, Rialla. Trenna dała mi cel, okruch możliwych rezultatów na tym kursie działań. Wystarczająco, żeby przekonać mnie, że cel warty jest pogoni. - Nie zamierzasz mi powiedzieć, dlaczego to robisz, co? - oskarżyła Rialla, ale w jej głosie nie było ciepła. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 132

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon - Oczywiście - powiedział beznamiętnie Tris - jak już wyjaśniłem Laeth'owi, nie zniosę porzucenia jedynej osoby, którą spotkałem od długiego czasu, która jest w stanie pokonać mnie w Smoku. Twój ruch. Rzuciła planszy zaskoczone spojrzenie. - Myślałam, że dopiero co się ruszyłam; musiałeś nie patrzeć. Nie odwrócił spojrzenia od jej twarzy. - Patrzyłem; twój ruch. Wzruszyła ramionami i powiedziała - Wybieram brak ruchu. Potrząsnął głową. - Wybrałaś to pięć ruchów temu; możesz to zrobić tylko raz na sześć ruchów. Twój ruch. Uśmiechnęła się, przesunęła wróbla dwa miejsca w prawo i powiedziała - Dobra. Kradzież. Spojrzał na planszę. Jej wróbel siedział w przestrzeni z jego smokiem. Uniosła brew na jego nazbyt rozpaczliwy wyraz twarzy. Powiedziałam ci, że to nie był mój ruch, ale skoro nalegałeś, takim się stał.

-

- Czym poruszyłaś po tym, jak zabrałem twojego jelenia? Uśmiechnęła się słodko. - Twoim smokiem. Roześmiał się i podniósł ręce w udawanym poddaniu. - Złodziejka. Wygrałaś. - W samą porę - powiedziała mrocznie, pomagając mu odłożyć figury do szuflady. - Teraz jesteś mi winna tylko dwa królestwa, pięć koni i dwanaście świń. - Cztery konie - kłóciła się zażarcie. - Pięć - poprawił. - Postawiłaś pięć koni przeciwko dwunastu świniom, które straciłaś wcześniej. Miało być sześć koni, ale narzekałaś i pozwoliłem, żeby stanęło na pięciu. - Cóż - powiedziała - przynajmniej odzyskałam moje pięćdziesiąt kurczaków. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 133

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Zaczął odpowiadać, ale dźwięk otwieranych zewnętrznych drzwi i oszalały płacz niemowlaka przywołały go do obowiązków. W samotności, Rialla dotykała nieobecnie szwów narzuty. Tydzień minął o wiele za szybko. Jej noga była prawie uleczona; Tris zdjął szwy tego ranka. Wciąż bolało kiedy nazbyt jej używała, ale wszystko wydawało się polepszyć. Jutro rano odejdzie z Lordem Wintersein'em. Być może, pomyślała, to dobrze, że wkrótce odjedzie. Jeśli spędzi więcej czasu z uzdrowicielem, będzie jej zbyt ciężko wrócić do bycia niewolnicą, a żeby przeżyć, musiała znowu się nią stać... a nie trenerką koni ze Sianim udającą niewolnicę. Podniosła rękę do policzka, czując bliznę pod iluzją. Nie czuła tatuażu, ale wiedziała, że tam jest: od nosa do ucha, od szczęki po kość policzkową. Czasami czuła się, jakby był wytatuowany na jej duszy, jakby nie mogła być nikim innym jak niewolnicą. Pozwoliła sobie na wyciągnięcie z jeziora samo użalania przez dźwięk głośnego, wściekłego głosu i cichą odpowiedź uzdrowiciela. Frontowe drzwi zamknęły się z trzaskiem i Tris powrócił do pokoju z grymasem na twarzy. - Co się stało? - zapytała. Jego grymas pogłębił się. - Właśnie skończyłem nastawiać złamaną kość synowi farmera5. - Farmera? - Farmerzy pracują na wzgórzach i dolnych partiach gór. To uboga ziemia i pozwala najwyżej na marginalne życie... ale nie było powodu, żeby łamać dzieciakowi ręki. Przynajmniej raz w miesiącu leczę jedno z jego dzieci lub jego żonę z rozmaitych siniaków i złamanych kości. Dwukrotnie z nim o tym rozmawiałem i powiedziałem mu, że to koniec. Następnym razem, kiedy uderzy kogoś słabszego od siebie, sam dopilnuję, żeby nie był w stanie zrobić tego ponownie. - Posłucha? - zapytała, kiedy kroczył w przód i w tył. 5

Tu jest dokładnie hedgefarmer – nie mam pojęcia co to znaczy, więc zostawiłam po prostu „farmer.”

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 134

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon - Nie, prawdopodobnie nie pozwoli im przyjść na leczenie, niech to zaraza! To głupie, że straciłem panowanie nad sobą. Przykro mi również, że zrobiłem to na oczach dziecka. Ten chłopiec musi żyć z wystarczającą ilością przemocy w życiu; nie potrzebuje również mojej. - Jesteś tu potrzebny. - Rialla powiedziała delikatnie. - Kto będzie nastawiał kości i leczył ich zwierzęta, kiedy ciebie tu nie będzie? Rozciągnął się i skrył swoją wściekłość, jakby przesłonił ją płaszczem. Kiedy spojrzał na nią, nic nie pozostało w jego oczach. - Ci ludzie przeżyli beze mnie większość swojego życia. Matka przywódcy jest dobrą uzdrowicielką, tak samo jak jej nowa synowa. Już je poinformowałem, że wkrótce wyruszam. Rialla otworzyła usta, ale podniósł ręce by zapobiec temu, co chciała powiedzieć. - Rialla, jeśli zostanę tu zbyt długo, ktoś wreszcie zauważy, że władam magią i będzie to gorsze dla wioski niż brak uzdrowiciela. I tak przygotowywałem się do bliskiego wyjazdu. Tris usiadł na końcu łóżka. - Jutro, kiedy Lord Winterseine cię zabierze, pójdę za wami. Nie powinno być trudno śledzić dużą grupę ludzi przez las. Rialla prychnęła i Tris przestał mówić. - Przepraszam - powiedziała - po prostu nigdy nie słyszałam, żeby ktoś mówił 'ludzi', kiedy miał na myśli 'bezmózgą śmierdzącą masę śmieci niestrawionych przez świnię.' Dobrze ci idzie. Wykonał półukłon i rzucił jej słodki uśmiech, którego używał, kiedy wykonał szczególnie diaboliczny manewr w Smoku. - Jest jedna rzecz, o którą muszę zadbać, zanim odejdziesz. - Sięgnął i ściągnął jej kolczyk. - To zbyt łatwo schodzi. Jeśli Wintersaine go zdejmie, twój tatuaż również zniknie i zacznie się nad tobą zastanawiać. Wyciągnął mały, bardzo cienki kawałek koźlej skóry z woreczka przy pasku. - Wziąłem to dziś rano od garbarza. Zamknął oczy, mrucząc delikatnie, układając skórę koło kolczyka i wsuwając powstałą paczkę pomiędzy dłonie. Po chwili otworzył oczy i Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 135

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon strząsnął skórę, pokazując ją Rialli. Kolczyk zniknął, a tatuaż, który pokrywał jej policzek, teraz pokrywał skórę koźlęcą. Pochylając się do niej, przyłożył skórę do jej twarzy i ponownie podjął buczenie. Policzek Rialli stał się zimny. Kiedy odsunął rękę, dotknęła policzka. Jej palce wykryły gładką skórę w miejscu, gdzie powinna być blizna, a policzek był drętwy. - Tatuaż? - zapytała. - Jest na twojej twarzy. Skontaktuję się z tobą w nocy, kiedy inni będą spać. Jesteś empatką, ale mówiłaś, że jesteś w stanie odczytać ludzkie myśli tak samo jak i emocje. Będziesz mogła skontaktować się tak ze mną, jeśli będziesz mnie potrzebować? Potrząsnęła głową. - Przy większości ludzi tak, ale nie mogę nawet odczytać twoich uczuć - nie mówiąc już o wysłaniu ci wiadomości. Uniósł brew, potem skinął głową z dziwnym uśmiechem. - Nie, oczywiście że nie możesz. - Zawahał się przez chwilę, po czym powiedział Ale wiem, jak pomóc. Wysunął nóż z buta i przyjrzał mu się zanim przesunął kciukiem prawie swobodnie po dobrze naostrzonej krawędzi. Rialla nie rozumiała, że pracował magią, dopóki nie powiedział czegoś w obcym języku i dotknął jej ust świeżą raną. Mimowolnie zlizała krew z ust. Czuła się tak, jakby piła destylowany alkohol; palił jej ciało, mrowiąc palce u rąk i nóg, zamazując wizję. Zanim miała szansę zareagować, dotknął nożem boku jej szyi i pochylił głowę. Poczuła delikatne, szybkie dotknięcie jego ust i brody zanim się odsunął. Ponownie dotknął jej szyi, tym razem palcami i ból ciętej rany zniknął. Gapiąc się na niego, dotknęła skóry w miejscu, gdzie dotknęli jej on i nóż. Rana zniknęła. - Spróbuj teraz - powiedział i jego głos brzmiał inaczej... ocieniony magią i blaskiem księżyca, chociaż słońce wciąż oświetlało drzewa na zewnątrz. Sięgnęła do niego swoim darem, ostrożnie, nie wiedząc jaką różnicę zrobiła jego magia. Z początku wyglądało na to, że nic się nie zmieniło. Tak Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 136

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon jak wcześniej, mogła go dotknąć, ale było to jak dotykanie twardego obiekty myślami: widziała go, ale nie to, kim był. Pchnęła delikatnie, ale pozostał nieprzejrzysty. Właśnie, gdy zaczęła się wycofywać, Rialla wciągnęła powietrze. To zbyt daleko, zbyt szybko. Kręciło jej się w głowie, była zagubiona wśród wspomnień i odczuć, których nie mogła odróżnić od swoich własnych. Była przyzwyczajona do odbierania uczuć innych ludzi, ale od Trisa otrzymywała wspomnienia, myśli, jak również marzenia. Rialla. Jego głos w umyśle wydawał się być zbyt silny, ale pozwolił jej odzyskać równowagę. Rialla wycofała się, aż kontakt nie był tak silny, jego ciepło koiło bardziej niż paliło. Głos w myślach był mocno uformowany, zarzekając się, że już wcześniej był w stanie komunikować się w umyśle. Mogła sięgnąć do ojca w ten sposób, ale nie była przyzwyczajona do tego, by komunikacja działała w dwie strony. Tris, powiedziała, co zrobiłeś, że pozwoliło mi cię dotknąć w ten sposób? Wyłapała lekkie niuanse uczuć, które szybko zgasły, ale nie zanim złapała okruch winy i podekscytowania. Kiedyś ci powiem. Teraz będziesz mogła się ze mną skontaktować? Ostrożnie przetestowała na nim swoją moc. W każdej chwili. Nie wiem, jak blisko będę musiała być, ale to łatwiejsze niż jakakolwiek rozmowa telepatyczna jakiej próbowałam. Leśni rozmawiają ze sobą w taki sposób, powiedział. O, tak? zapytała Rialla w zaskoczeniu. Wysłała mu obraz intymności, jaką ta forma komunikacji jej oferowała... złożone uczucia i myśli, które odebrała, kiedy mówił. Nie, powiedział, zaskoczony. Widzisz aż tyle? Wyczuwając jego niepokój, wycofała się jeszcze bardziej, wspomnienie wściekłości Laeth'a na jej empatyczny dar było świeże w jej umyśle. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 137

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Zazwyczaj nie miała problemów z pozostawianiem podmiotom jej dotyku prywatności, ale zabłąkane myśli Trisa miały tendencję do ocierania się o nią bez ostrzeżenia. Wreszcie całkowicie się wycofała, odnawiając bariery, aż znowu stał się nieprzejrzysty. Tris rzucił jej szczególnie enigmatyczne spojrzenie i powiedział - Teraz jeśli będziesz potrzebować pomocy, możesz się ze mną skontaktować. Nie była w stanie zrobić więcej jak poruszyć głową, by wyrazić zgodę. Kiedy dźwięk kobiety wołającej z frontowego pokoju przedarł się przez intymną atmosferę, która w jakiś sposób się rozwinęła, Rialla czuła się niesamowicie wdzięczna. Rozpaczliwie potrzebowała czasu na przemyślenie tego, co zrobił Tris. Świt nastał ciepły i przejrzysty. Rialla czekała w ciszy, kiedy Lord Winterseine wkroczył do jej sanktuarium. Jej twarz nie wyrażała niczego, co nie zmieniło się, kiedy jej pan zapiął grubą obrożę treningową wokół jej szyi. Nie wzdrygnęła się, kiedy złączone łańcuchem metalowe kajdany zamknęły się wokół jej nadgarstków, ciągnąc jej ramiona do tyłu. Drugi łańcuch biegł od łańcucha przy nadgarstkach do obroży, dalej krępując jej ruchy. Winterseine przypiął skórzaną smycz do przodu obroży i wyprowadził ją. Łatwo było nie reagować na więzy; miała je wcześniej na sobie i spodziewała się, że Lord Winterseine ich użyje. Czego się nie spodziewała to gorącej wściekłości emanującej z uzdrowiciela, chociaż wyglądał na spokojnego i wyniosłego, jakby zawsze miał do czynienia z darraniańskim szlachcicem. Próbowała odciąć jego reakcję, zanim również na nią wpłynie, ale nie było to tak łatwe jak powinno być. Najwidoczniej, jakikolwiek kanał Tris stworzył pomiędzy nimi nie był tak łatwy do zamknięcia. Posłała falę otuchy do Trisa, a potem próbowała odnowić swoją prywatność. Terran pomógł jej się wspiąć. W najlepszych okolicznościach ciężko było wsiąść na konia bez użycia rąk. Odkąd Rialla rozproszona była zadaniem tłumienia nieustępliwego połączenia z Trisem, doceniała pomoc Terrana. Kiedy odjeżdżali, czuła oczy uzdrowiciela podążające za nimi w las. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 138

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Wielu Darranian straciło cały dobytek życia podczas wojen z Reth. Przemierzali lasy wyciągając skarby od tych wystarczająco głupich, by przemierzać je bez odpowiedniej siły. Świta Winterseine'a była wystarczająco duża, żeby zniechęcić większość grup najeźdźców. Poza Winterseine'em i jego synem, była grupa wojowników, lepszych lub gorszych i dwóch służących jednym z nich był mężczyzna, którego Rialla podejrzewała o otrucie Karstena. Jego imię, jak sobie przypomniała, brzmiało Tamas. Najwidoczniej tylko ciemnoskórą dziewczynę przywieźli do zamku Lorda Karstena, gdyż Rialla była jedyną niewolnicą w grupie. Czterech mężczyzn jechało z przodu, tuż za nimi Lord Winterseine i jego syn Terran. Rialla i służący jechali następni, potem reszta grupy. Rialla wiedziała, że Winterseine to potężny wojownik. Między innymi dlatego odniósł sukces jako handlarz niewolników. Patrząc na jego syna, postanowiła, że Terran mógł być równie dobry. Z pewnością dosiadał swojego szkolonego do walki ogiera z łatwością długich praktyk, a łatwy sposób, w jaki wrzucił ją na konia pokazywał, że posiada siłę. Sługa Winterseine'a, Tamas, trzymał wodze konia Rialli. Jak ona, siedział na nie tak dobrze urodzonym koniu. Nie był uzbrojony w nic bardziej znaczącego jak ciężki bicz, który owinął przy siodle, ale Rialla widziała, jak posługiwano się takim batem w Sianim i nie lekceważyła szkód, jakie może nim wyrządzić. Podróżowali na południe przez toczące się wzgórza południowego Darranu. Wszędzie Rialla widziała żniwo ostatniej wojny. Wiele domów farmerskich zostało ostatnio postawionych na starych fundamentach. Kilka razy widziała spalone resztki mieszkań, które nie zostały odbudowane, być może dlatego, że nie pozostał nikt, kto miałby to zrobić. Zatrzymali się blisko jednej z osmolonych chat tuż przez zachodem słońca. Obóz rozłożono z minimalną ilością zamieszania. Winterseine użył smyczy przy obroży, by przywiązać Riallę do ziemi przy ogniu, gdzie będzie łatwo widoczna przez całą noc. Nie usunął więzów z jej ramion. Żadne z więzów nie były zbyt ciasne, ale jej ramiona pozostawały w tej samej pozycji przez większą część dnia i barki zaczęły ją boleć. Pomiędzy tym i pulsującą nogą, Rialla stwierdziła, że przyzwoity odpoczynek w nocy jest Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 139

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon wątpliwy. Dolewając oliwy do ognia, miała do wyboru leżenie twarzą w ziemi albo położenie się niewygodnie na związanych rękach. Rialla. Pomyślała, że musiała podskoczyć, ale nawet jeśli, to nikt nie zauważył. Nie przywykła, żeby ktoś odzywał się w jej umyśle. Tris? Tak. Jak twoja noga? Sprawdziła ją ostrożnie. Boli, ale nie bardziej niż wcześniej. Dobrze. Czekała, ale nie powiedział nic więcej. Ze zrezygnowanym westchnieniem, przetoczyła się na twarz. Ku jej zaskoczeniu zapadła w relaksującą drzemkę, która trwała przez całą noc. Następnego ranka Terran był zajęty gdzieś indziej, więc to służący Tamas podniósł ją na konia. Pierwszego dnia podróży nie zwracała na niego zbytniej uwagi, ale jego dotyk wmusił w nią jego emocje i niektóre myśli sprawiając, że czuła się brudna. Nie odczuwał zwykłego pożądania, lecz coś bardziej bestialskiego... karmił się upokorzeniem i bólem. Nawet po tym, jak siedziała już się na koniu, znalazł tysiąc powodów, żeby jej dotknąć. Do późnego popołudnia niebo pociemniało i Winterseine przyspieszył tempo do kłusa, by uniknąć nadchodzącej burzy. Koń, na którym Rialla jechała kłusował tak, że groziło to wybiciem zębów, a co wpływało na ból głowy i wcale nie było przyjemne... ale szybsze tępo ograniczało obmacywanie przez Tamasa, wiec czuła, że to znaczna poprawa. Schronili się na noc w klasztorze poświęconym, jak ironicznie, bogu sztormów. Większość wyznawców starych bogów ograniczała się do kilku świątyń, podobnych do tej. Była to prymitywna forteca stworzona z ciemnego kamienia i zaprawiona jeszcze ciemniej przez posępność mrocznego nieba. Kilku mnichów przyszło zająć się ich końmi i Rialla zsiadła z łatwością, przerzucając jedną z nóg przed siebie i zsuwając się po boku konia. Miała nadzieję uniknąć pomocy Tamasa za wszelką cenę.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 140

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Bóg burzy pogardzał kobietami w swoim domostwie, ale dobrzy mnisi zbudowali mały budynek jako ustępstwo dla świeckich grup, które potrzebowały schronienia i płaciły mnichom hojnie za ten przywilej. Szopa zamykana była z zewnątrz, więc nie było szans na to, żeby kobiety zawędrowały do głównego budynku i zbezcześciły świątynię. Budynek był surowy i pozbawiony okien. Rialla podejrzewała, że gdyby była szlachcianką, znaleziono by dla niej łóżko polowe i spalono po jej wyjeździe. W tej sytuacji będzie musiała spać na kamiennej podłodze. Nie było wielkiej szansy na rozejrzenie się wokół zanim drzwi zostały zamknięte, pozostawiając ją w ciemności. Usłyszała charakterystyczny dźwięk drewnianej deski wsuwanej na miejsce w drzwiach. Rialla usiadła na nierównej kamiennej podłodze i zamknęła oczy z westchnieniem ulgi, że została sama. Bała się, że Tamas zostanie jej pilnować, a nie chciała spędzić całej nocy na odpędzaniu go. Nie była pewna w której chwili dokładnie uświadomiła sobie, że nie jest sama w pokoju, ani co pierwsze ją ostrzegło. Zanim miała czas zacząć panikować, uświadomiła sobie, że wie, kto tam jest. - Tris? - Mmm? - odpowiedział nieobecnie i obroża szarpnęła wokół jej szyi, kiedy zaczął ją odpinać. - Jak długo tu jesteś? - Niedługo. Pachniesz jak mokry koń. - Usunął wiązania na jej ramionach i Rialla rozciągnęła się wdzięczna, prawie jęcząc z ulgi poruszania z łatwością ramionami. - Mój ulubiony zapach - odpowiedziała. Jedno z magicznych świateł Trisa rozświetliło małą komnatę. - Nie do końca przytulnie - skomentował. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 141

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon - Jest czysto, co jest lepsze niż kwatery mężczyzn w sanktuarium powiedziała, klepiąc kamień obok siebie w zaproszeniu. Zamiast tego, Tris usiadł naprzeciwko niej i ściągnął torbę, którą niósł na plecach. Poszperał w środku, wyciągnął kraciastą planszę i umieścił pomiędzy nimi. Nie była tak wymyślna jak ta, którą miał w chacie, ale była dobra i spędzili popołudnie na kilku rozgrywkach Smoka. Wszystkie wygrał, ale udało jej się sprawić, by na wygraną zapracował. Po trzeciej grze odłożył planszę na bok z widoczną niechęcią. - Muszę już zgasić światło - powiedział Tris. - Chociaż budynek jest solidny, nie wątpię, że jest wystarczająco dziur w zaprawie, żeby ktoś zauważył światło wychodzące na zewnątrz. Nie chcesz próbować wyjaśnić jak udało ci się tu stworzyć światło. - Machnął ręką i magiczne światło zgasło. - Zauważyłem, że ten szczur, sługa Winterseine'a miał dzisiaj problemy z trzymaniem łap przy sobie - skomentował Tris. - Teraz, myślałaś o tym, żebry przekazać małemu rozpustnikowi, który prowadzi twojego konia nieco obrzydzenia w stosunku do ciebie? Myślałem, że empatia przydaje się w takich przypadkach. Roześmiała się, wdzięczna, że w jakiś sposób jego słowa zmieniły Tamasa z zagrożenia do absurdu. - Obawiam się, że cokolwiek obrzydliwego uda mi się wymyślić, tylko bardziej go podekscytuje. - To również jest możliwość - zgodził się zamyślonym tonem. Rialla roześmiała się i znalazła bardziej odprężającą pozycję. Cisza trwała dalej, komfortowa pomiędzy nimi, aż zaczęła odpływać w sen. - Jak zamierzasz dowieść, że Winterseine zabił Karstena? - zapytał nagle Tris. Podniosła się nieco. - Wspomniałeś, że sztylet, którym zabito Karstena zniknął. Jeśli uda mi się go znaleźć, każdy porządny czarodziej będzie w stanie powiedzieć, kto go użył. - Kogo próbujesz przekonać? - zapytał Tris. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 142

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon - Co masz na myśli? - powiedziała Rialla. Potem dodała - Bogowie, nigdy o tym nie pomyślałam. Który Darranianin uwierzy w to, co powie czarodziej? Myślała przez chwilę, a potem powiedziała - Co, jeśli podejdę do tego inaczej? Jak myślisz, jak rada regencyjna zareaguje, kiedy udowodnię, że Winterseine jest magiem? Nie dowiedzie to niewinności Laeth'a, ale nie wydaje mi się, by pozwolono Winterseine'owi odziedziczyć ziemie Karstena. To pozostawi Lorda Jarroha jako najpotężniejszego mężczyznę w radzie. - Jak zamierzasz udowodnić, że Winterseine jest magiem? Potrząsnęła głową, chociaż w ciemności nie mógł jej widzieć. - Nie wiem, ale znajdę sposób.

Tris obudził ją wcześnie rano, by założyć kajdany zanim ktoś przyjdzie. Właśnie kiedy skończył zapinać ostatnią klamrę, usłyszeli odsuwaną belkę. - Tris - syknęła nagląco Rialla. Uśmiechnął się do niej, zrobił krok w tył, aż znalazł się przy ścianie, po czym wykonał dziwny gest, a jego rysy zamazały się i pociemniały. Rialla patrzyła zafascynowana jak Tris wtapia się w ścianę, kolory kamieni przyćmiły jego własne. Zmieniały subtelne tony, aż cienie ukryły wszelkie oznaki, że tam stał. Tamas otworzył drzwi, pociągnął Riallę w górę za ramię i wyprowadził na zewnątrz, nieświadomy obserwatora pozostawionego w kamiennej chacie. Dzień był zimny i ponury, a konie niespokojne z powodu wiatru, który przynosił ze sobą dziwne zapachy. Rialla skuliła się pod płaszczem i chciałaby, aby Tamas nie trzymał wodzy jej klaczy. Słońce podniosło się, przyblakły okrąg na szarym niebie. Do czasu, gdy sięgnęli środka podróży, było całkowicie przesłonięte czarnymi chmurami. Kiedy deszcz zaczął padać, grupa zatrzymała się, podczas gdy Terran i Winterseine rozmawiali krótko. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 143

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Tamas skorzystał z postoju by zmusić swojego konia do stanięcia obok Rialli. - Lubię te ładne, miękkie jak ty - powiedział. - Lord Winterseine mówi, że jeśli nie będziesz dobra do tańca, mogę cię mieć zanim wyśle cię do swojego burdelu. Nie spodoba ci się tam, ale jeśli mnie zadowolisz, może cię zatrzymam. Kiedy mówił, położył rękę na jej zranionej nodze. Jej koń przesunął się niespokojnie, zrywając uścisk, gdy niepokój Rialli dał o sobie znać. Tamas uśmiechnął się i uderzył konia w boki, podążając za nią. - No, co cię tak denerwuje? - Znowu przycisnął rękę do rany, tym razem mocniej. Bolało, ale Rialla wiedziała, że jej twarz tego nie pokazywała. Wiedziała, że jej brak odpowiedzi go rozczarował. Wiedziała również, że gdzieś w pobliżu, Tris robił się bardzo wściekły. Błysnął piorun, tuż za nim rozbrzmiało niskie dudnienie. Konie jej i Tamasa zareagowały z podobną brutalnością na dźwięk - wspomożone przez dotyk empatycznie projektowanego strachu. Inne konie tańczyły i skakały, instynkt stadny przewyższał trening. Koń Rialli wyszarpał się z wodzów leżących w luźnym uścisku Tamasa, wolny od wszelkich ograniczeń, wsadził głowę pomiędzy przednie nogi i kopnął. Rialla przechyliła się w tył, pchając stopy w przód. Kiedy zad klaczy spadł na ziemię i pchnął konia w bok, Rialla odpowiednio przeniosła ciężar ciała. Empatia dała jej znać, co koń zamierzał zrobić na chwilę przed tym, jak zwierzę się poruszyło. Jeden ze strażników złapał wodze konia. Jego uścisk zniechęcił konia Rialli; podskoczyła na wpół entuzjastycznie zanim się uspokoiła. Rumak, na którym jechał Tamas miał większe szczęście w pozbyciu się swojego jeźdźca niż klacz Rialli, zrzucając go w gęstą, ciernistą jabłoń. Kiedy wyciągnięto go z długich na cal cierni, jego rany nie ograniczały się do ukłuć i zadrapań - ramię zwisało widocznie złamane przy boku. Jeden ze strażników Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 144

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon złapał konia Tamasa, który zatańczył nerwowo, rozpryskując błoto na wszystko w pobliżu. Dobra robota, skomentował Tris. Nie pomyślałem o użyciu koni. Dziękuję, odpowiedziała lekko, kiedy jej koń odskoczył od konia Tamasa, ciągnąc parę stóp mężczyznę trzymającego wodze. Kiedy jej koń ponownie obrócił się w koło, Rialla zobaczyła wyraźnie jak Tamas rusza ramieniem, które było widocznie złamane chwilę wcześniej. Ignorując jej obrzydzenie, zbadała go krótko, ale jedyny ból, jaki odczuwał Tamas, pochodził od cierni. Tris, zapytała, ty to zrobiłeś? Co zrobiłem? zapytał. Kiedy Tamas został zrzucony, złamał rękę. Wysłała obraz, jak wyglądało ramię Tamasa. Ktoś je uleczył. Ty to zrobiłeś? Nie. Nastąpiła przerwa, a potem Tris powiedział Nie wydaje mi się, żeby ktokolwiek tutaj był w stanie używać zielonej magii; zazwyczaj jesteśmy w stanie rozpoznać siebie nawzajem. Zazwyczaj jestem też w stanie powiedzieć jeśli ktoś niedawno użył zielonej magii, ale tu jej nie widzę. Ludzcy magicy mogą nastawić kość, używając magii jako szyny, ale wymaga to znacznych pokładów mocy. Nieefektywni magicy, ludzie. Po chwili dodał w zamyśleniu Jak potężny jest ten twój czarodziej? Szkolił się u poprzedniego ae'Magiego odpowiedziała powoli Rialla. Możesz stwierdzić, czy to ludzki mag uleczył ramię Tamasa? Ludzki mag nie może uleczyć ramienia wyjaśnił Tris. Może tylko je nastawić, tworząc z magii szynę. Musiałby ciągle wzmacniać zaklęcie, a gdyby zasnął, magia przestałaby funkcjonować... chyba że nałożyłby runy, a te jestem w stanie wyczuć. Nie czuję teraz magii, ale jedynym ludzkim magiem, wokół którego przebywałem, była Trenna, kobieta, która dobiła ze mną targu za moje usługi. Była tylko połowicznie szkolona; nie wiem, czy byłbym w stanie powiedzieć, czy ludzki mag pracował magią. Rialla pomyślała o tym, co powiedział jej Tris. Zastanawiała się dlaczego Winterseine martwiłby się złamaną ręką Tamasa na tyle, by czerpać swoją magię i udawać, że je uleczył, gdy nie było w pobliżu nikogo, na kim Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 145

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon zrobiłoby to wrażenie, poza służącymi... wydawało się to nie leżeć w charakterze pana, którego pamiętała. Rialla zadrżała i rozmyślała niespokojnie o magii, ludzkiej i zielonej, Jaką mocą, zastanawiała się, mógł władać prorok boga?

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 146

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon

7.

Kamienne ściany zamku Lorda Winterseine'a majaczyły mrocznie nad grupą zmęczonych jeźdźców. Światło księżyca rozświetlało bluszcz zewnętrznego muru, nadając zamkowi upiorności.

zebrany

u

podstawy

Kiedy przejechali zwodzony most, Rialla zerknęła w dół na ciemne wody fosy, która otaczała zamek. Fosa nie była tak obrzydliwa jak większość jej podobnych; Winterseine kazał osuszać ją raz do roku i wybierać śmieci, żeby w większości pachniała algami i rozkładającymi się roślinami zamiast mniej zdrowymi ściekami. Postarzałe deski zwodzonego mostu trzeszczały pod ciężarem koni. Ciężkie łańcuchy, które podnosiły most w przeszłości, zwisały bezwładnie w fosie, gdzie pordzewiały i porosły długimi pasmami alg. Wejście do zamku było odpowiednio chronione przez ciężką, żelazną bronę6, która blokowała wejścia. O ile Rialla wiedziała, pradawny most nie był podnoszony w tym wieku. Zamek był mały i strategicznie mało ważny, więc uniknął większości niszczących działań wojenny Rethian. Kilku złodziei było wystarczająco zdesperowanych, by zmierzyć się z doświadczonymi wojownikami, którzy strzegli zamku teraz, gdy wojna się skończyła, a Winterseine wolał unikać małostkowych sprzeczek i waśni, które zajmowały tak wiele czasu i zasobów właścicielom ziem. Rialla nie była w stanie stłumić dreszczu, kiedy ciężkie żelazo kraty opadło za nimi, więżąc ich w środku. Przez chwilę czuła oszalałą chęć, walki przeciwko więzom. Odkryła, że sięgnęła po kojącą obecność Trisa; wiedza, że jest w pobliżu sprawiła, że łatwiej jej było kontynuować. Podjechali bezpośrednio do wejścia zamku, gdzie stajenni czekali, by zabrać zmęczone konie. Podczas gdy Winterseine i reszta grupy zatrzymali się w hallu wejściowym, jeden ze strażników eskortował Riallę kamienną klatką

6

krata spuszczana

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 147

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon schodową, która prowadziła do cel. Po upewnieniu się, że miała chleb, wodę i słomę w małym pokoju, usunął kajdany na nadgarstkach i zostawił ją samą. Światło księżyca wpadało przez małe okno blisko sufitu; głęboko osadzone żelazne pręty znaczyły bladą kamienną posadzkę... ciągłe przypomnienie o celu pokoju. Dźwięk wody skapującej po kamieniach dryfował słabo przez głęboką dziurę pod klapą sanitarną w dalekim końcu celi. Rialla rozejrzała się wokół ze świtającym rozpoznaniem. Dostała tą samą celę, którą zajmowała, kiedy sprowadzili ją tu po raz pierwszy. Dla potwierdzenia uklękła przy drzwiach i przesunęła palcami po pobliskim kamieniu. Jej palce odnalazły prymitywne litery wyżłobione w granicie. Było zbyt ciemno, by przeczytać, napis, nawet jeśli niektóre z zadrapań nie były zbyt słabe, by je zobaczyć... ale nie potrzebowała czytać tych słów. - Isst vah han onafaetha - wypowiedziała je delikatnie, ostrożnie wymawiając tak, jak robił to jej ojciec. - Nic nie istnieje bez wiary. Dopóki nie stała się niewolnicą, były to jedyne pisane słowa jakie znała, chociaż mówiła kilkoma językami. Jej ojciec nosił złoty dysk na łańcuchu; wygrawerowane na dysku były te słowa, motto jej klanu. - To była cela, w której mnie umieścili za pierwszym razem powiedziała, nie patrząc w górę, wiedząc, że to Tris stał za nią. - Jak tu wszedłeś? - Przez ścianę. Rialla wykręciła się i spojrzała na solidną, kamienną ścianę. Unosząc brwi, spojrzała na Trisa. Wzruszył ramionami. - Przez kamień nie jest mi tak łatwo przechodzić jak przez drewno, ale jeśli wiesz jak poprosić, nie jest to niemożliwe... tylko powolne. Skinęła głową i podniosła się na nogi, nie czując się wygodnie w bezbronnej pozycji. - Cieszę się, że przyszedłeś.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 148

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon - Cieszysz się, że przyszedłem tu za tobą, czy że jestem dziś w twojej celi? Uśmiechnęła się. - W zasadzie, z obu tych powodów. Muszę z tobą proozmawiać o ramieniu Tamasa. Jesteś w stanie wymyślić jakikolwiek powód, dla którego Winterseine miałby je uleczyć? Nie pamiętam, żeby kiedykolwiek tak swobdnie posługiwał się magią. Ciężko było widzieć szczegóły w ciemnym, małym pokoju, ale Rialla zobaczyła, jak podniósł rękę do twarzy i wiedziała, że Tris pociera brodę. - Jeśli próbował pokazać się jako sługa Altisa, mógł zrobić to, by wzmocnić swoją pozycję - powiedział w końcu zamyślony. - Na oczach grupy strażników, służącego i niewolnicy? - zapytała Rialla. - Nawet wtedy - odpowiedział Tris. - Gdybym chciał dowiedzieć się czegoś o szlachcicu, pierwszą osobą, którą bym zapytał, byłby służący. Gdyby ogłosił, że jest Głosem Altisa, to ludzie, którzy wierzą w jego pozycję najgoręcej, to właśnie jego służący. Rialla poczuła, jak coś w niej relaksuje się na wyjaśnienia Trisa: stawienie czoła Winterseine'owi było wystarczająco zniechęcające. Wolałaby nie musieć się martwić o proroków i bogów. - Gdzie zostawiłeś konia? zobaczyła kawałek podłogi.

zapytała, kopiąc w garść słomy, aż

- Jakiego konia? - odpowiedział Tris. - Biegłeś? zapytała wątpliwie Rialla, patrząc na dobrze umięśnionego uzdrowiciela. Z własnego doświadczenia wiedziała, że biegacze nie są zbudowani jak kowale. Uśmiechnął się. - Nie. W lesie istnieją inne drogi otwarte dla tych, którzy wiedzą, jak używać drzwi. - Magia? - zapytała Rialla, ukrywając ziewnięcie za ręką. - W rzeczy samej - skinął głową. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 149

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon

Słońce właśnie się podnosiło, kiedy para strażników przyszła, by eskortować ją do pustego biura Isslica z Winterseine'ów. Przyczepili jej smycz do wymyślnego pierścienia z brązu umieszczonego w ścianie i zostawili samą. Usiadła na podłodze i oparła się o ścianę. Tak samo jak z celą, już wcześniej była w tym pokoju. Kiedy niewolnica źle się zachowywała, Winterseine przyprowadzał ją do tego pokoju na skazanie... ale najpierw kazał niewolnicy czekać. Dźwięki nadchodzących stóp obudziły Riallę z drzemki - zbyt długo siedziała w nocy rozmawiając z Trisem. Była wdzięczna, że obudziła się zanim WInterseine wszedł do pokoju... czekanie miało ją zdenerwować, a nie uśpić. Nie chciała bez celu doprowadzać go do wściekłości. Była na nogach, kiedy drzwi otworzyły się, by ukazać Winterseine'a. Potulnie utrzymała oczy na podłodze, a ręce przy bokach. - Cóż - powiedział Winterseine głosem prawie przypominającym mruczenie - dobrze mieć cię z powrotem, Tancerko. Powiedz mi, dlaczego w ogóle uciekłaś? Wiedziałaś, że cię znajdę. Rialla odpowiedziała potulnie - Tak, Panie. Wiedziałam, że mnie znajdziesz. Przepraszam, że uciekłam... byłam przerażona. - Co cię przeraziło, Maleńka? - ponownie jego głos był miękki, jak drapieżnika skradającego się do ofiary. Rialla poczuła pierwsze ukłucie strachu - ale to strach niewolnicy, a ona była tu z własnej woli. Ta myśl ją uspokoiła. Właśnie, kiedy zaczęła odpowiadać na jego pytanie, Tris spróbował się z nią skontaktować. Rialla, gdzie jesteś? Później, warknęła i zamknęła szczelnie umysł na jego obecność. Winterseine'owi powiedziała - Jedna z innych niewolnic w wyższych pokojach tawerny, w Kentar... została zabita tamtej nocy. Widziałam, jak wynoszono jej ciało. - Przerwała i ostrożnie ubrała swoje słowa w części Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 150

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon prawdy. - Dzień wcześniej, mężczyzna, który był jej właścicielem pytał barmana ile będzie kosztowało wykupienie mnie. Była to jałowa spekulacja, powszechne pytanie zamiast poważnego zamiaru, ale myśl o byciu sprzedaną przerażała niewolnicę. Lepsze znane zło, do którego się przywykło, niż nieznane. Niewolnice są uczone, by bać się nieznanego. - Więc uciekłaś, zabijając jednego z moich ludzi. - Przestraszył mnie powiedziała Rialla drżącym głosem, przypominając sobie szok śmierci mężczyzny. - Pchnęłam go i uderzył głową w coś na podłodze. Było ciemno i nie wiedziałam, co to było. - Uderzyła go najmocniej jak umiała młotkiem, który znalazła w stajni. Położyła młotek blisko ciała i uciekła. Winterseine będzie się spodziewał, że skłamie, więc musiała trzymać się swojej postaci... Usłyszała pisk, kiedy Winterseine usadowił się w wielkim, pokrytym skórą krześle za biurkiem. - Zabiłaś go młotkiem. Rialla potrząsnęła głową i wyglądała na przerażoną. Niewolnica nigdy nie przyznałaby się do takiej zbrodni i Winterseine o tym wiedział. - Nie - powiedziała. - Uderzył się w głowę. - Zabiłaś go - powiedział nieugięcie głos Pana. Mógł wiedzieć, że się do tego nie przyzna, ale wciąż musiał sobie uświadamiać, że nie mogła ujść cało kłamiąc mu. Nie czekał na jej odpowiedź. Zamiast tego, zadał inne pytanie. - Dokąd chciałaś się udać? Wzruszyła bezradnie ramionami. - Nie wiem. Daleko, gdziekolwiek. To była prawda. - Laeth powiedział, że znalazł cię na Południu. Jak się tam znalazłaś? - Po kilku dniach, nie wiem dokładnie ilu, znalazł mnie mężczyzna, jak ukrywałam sie pod krzewem. Wziął mnie i sprzedał kupcowi, który przeszmuglował mnie z Darranu i sprzedał innemu kupcowi, który pracował w krajach Przymierza. Chociaż sprzedaż niewolnicy, która uciekła, była nielegalna, było to powszechnie czynione. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 151

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon - Nie mogę mieć niewolnicy, która ucieka, Tancerko. Głos Winterseine'a był poważny, ale słychać w nim było również żal... jak ojciec mówiący do niegrzecznego dziecka. Sprawiło to, że Rialli zachciało się wymiotować. - Nie, Panie - odpowiedziała ulegle Rialla, a pan oparł się o krzesło, by kontemplować jej karę. Strażnik poprowadził ją przez labirynt korytarzy, aż dotarli do miejsca, w którym znajdowało się dwoje pół-drzwi, ustawionych w ścianie na wysokości talii. Rialla słyszała delikatne dźwięki płaczu dochodzące zza jednych drzwi i patrzyła z lękiem, jak strażnik odsuwa zasuwę kolejnych. Drzwi otworzyły się, by ukazać ciemną dziurę nawet mniejszą niż same drzwi. Pajęczyna pokrywała jeden róg i strażnik ściągnął ją ręką. - Właź - powiedział. Jego zachowanie nie było groźne, ale Rialla nie miała wątpliwości, że mógł wymusić swój rozkaz. Weszła w ciemność tak powoli jak mogła, pragnąć dać robakom szansę na zejście jej z drogi. Wejście nie było wystarczająco duże, by Rialla mogła wczołgać się na kolanach i ramionach, więc musiała pełznąć naprzód, aż jej stopy wsunęły się do środka. Strażnik zamknął za nią drzwi i zamknął zasuwę. Rialla rozciągnęła ręce i poczuła koniec celi; była nieco większa niż trumny, w których Darranianie chowali swoich zmarłych. Dla normalego człowieka, takie uwięzienie byłoby przerażające. Jednak świadomość Rialli nie była ograniczona przez kamień wokół niej. Mogła powiedzieć, kiedy strażnik odszedł, by poszukać obiadu, mogła dotknąć przerażenia niewolnicy zajmującej drugą celę, mogła poczuć niecierpliwość Trisa, kiedy czekał, aż Rialla powie mu, co się działo. Rialla! Tak, odpowiedziała. Wszystko w porządku? Gdzie jesteś? Poczuła jego zmartwienie i posłała ukojenie, kiedy odpowiedziała. Jestem w izolatce. Nie jest tak źle; musiał zrobić coś, żeby mnie zdyscyplinować, a nie lubi uszkadzać niewolnic, jeśli może temu zapobiec. Myślałam, że będzie gorzej. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 152

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Wierzę ci na słowo odpowiedział Tris. Czuję się uwięziony wewnątrz tych kamiennych budynków, które ludzie uwielbiają budować; nie obchodziłoby mnie, gdybym był zamknięty w mniejszych pomieszczeniach. Myślę, że pójdę dzisiaj zgłębiać, by sprawdzić, czego uda mi się dowiedzieć... wezwij mnie, jeśli będziesz potrzebowała towarzystwa. Gdzie będziesz zgłębiał? Rialla zapytała z ciekawości. Jego twarz była znajoma WInterseine'owi i sporej liczbie jego strażników. Jeśli ktoś zobaczy Trisa szwędającego się po zamku, jego obecność może być zakwestionowana. Iluzja to dość prosta magia odpowiedział Tris, najwidoczniej nie mając kłopotów z podążąniem za jej myślami. Niewielu ludzi dostrzega jeszcze jedną ławkę czy dekoracyjną roślinę. W jej umyśle pojawił się obraz rośliny, podobnej do tych porozrzucanych po Westhold, jak również poturbowanej ławki. A co, jeśli ktoś spróbuje na tobie usiąść? zapytała Rialla, wciąż czując niepokój z umiejętności Trisa do czytania myśli, których nie wyrażała aktywnie. Dlatego wolę roślinę, kiedy mogę sobie na to pozwolić, ale ławka ma przegniłą nogę, by zniechęcić każdego, kto chciałby spocząć. Na szczęście dla ciebie, Tris, powiedziała Rialla. Bądź ostrożny. Będę, zapewnił ją, wycofując się do mniej intymnego poziomu. Druga niewolnica zaczynała szaleć w zamkniętej, ciemnej przestrzeni. Z powodu ukrytego poczucia współczucia oraz pragnienia sprawdzenia swojej empatii, Rialla postanowiła sprawdzić, czy uda jej się pomóc jej towarzyszce w pokucie. Cierpliwie pracowała przez strach drugiej niewolnicy, wysyłając spokój i ukojenie. Stopniowo pozbawiana strachu, kobieta została uderzona przez inne uczucie: nienawiść. Jej emocje były tak silne, że dały Rialli wyraźny obraz ogniska jej nienawiści: Winterseine - nie było to żadną niespodzianką. Niezdolna znieść dłużej kontaktu, Rialla wycofała się i walczyła, by pozbyć się pozostałości strachu i nienawiści niewolnicy. Kiedy się uspokoiła, skupiła się i wyobraziła kojący spokój, który pozwoli drugiej kobiecie zasnąć. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 153

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Stopniowo druga niewolnica pozwoliła sobie na ułagodzenie i zapadła w lekką drzemkę. Późnym popołudniem Winterseine i dwóch strażników przyszło ją wydobyć. Wypełzłąa z dziury i stała z pustą twarzą, kiedy ją sprawdzał. Zwęził na nią oczy w zamyśleniu, zanim zostawił ze strażnikami. Rialla patrzyła, jak Winterseine odsuwa zasuwę, która więziła drugą niewolnicę w dziurze w kształcie trumny. We względnym świetle korytarza, Rialla widziała, że skóra kobiety była tak ciemna, że wydawała się wyciosana z naoliwionego hebanu. Rysy jej twarzy były ostre, a gęste, miedziane włosy zwisały poza talię - kolejna kobieta ze Wschodu. Kiedy Rialla przyglądała się drugiej niewolnicy, uświadomiła sobie, co zobaczył Winterseine, że sprawiło, że tak sie zamyślił. Chociaż twarz drugiej niewolnicy była tak pusta jak Rialli, była poznaczona liniami wyczerpania, a jej włosy potargane i spocone. Lekki dreszcz wstrząsał jej ramionami, kiedy walczyła, by podtrzymać bierną pozycję, którą zaadoptowała Rialla. Rialla wiedziała, że sama wygląda, jakby całe popołudnie spała na koi. - Weźcie je do łaźni i każcie wymyć. Ciemną odprowadźcie do zajęć w niebieskim pokoju. Tancerkę zabierzcie z powrotem do celi - rozkazał krótko Winterseine, a strażnicy je poprowadzili.

W czystej tunice i ze świeżo wymytymi włosami, Rialla znalazła się z powrotem w małej celi, w której spędziła noc. Czekał na nią posiłek złożony z chleba i owoców. Zostawiła jedzenie tam gdzie było, czekając na Trisa, by zjadł razem z nią. Światło dnia sączyło się przez wysokie okno, a kraty pozostawioały cienie na ścianach, zamiast na podłodze. Rialla kroczyła przez chwilę zanim powróciła do zwykłej dyscypliny ćwiczeń, które stały się dla niej drugą naturą zarówno jako tancerki i trenerki koni.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 154

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Jeśli będzie musiała tańczyć bardzo często, równie dobrze mogła być w formie, postanowiła z goryczą. Zraniona noga była obolała i nieco ją faworyzowała, mając nadzieję, że nie robi więcej szkód. Kiedy skończyła, pot spływał jej po plecach, ale nie była nazbyt zmęczona. Na prawą rękę nalała nieco chłodnej wody z dzbana, który zostawiono razem z jedzeniem. Rozchlapała wodę na twarzy i otarła ją krawędzią tuniki. Znudzona, usiadła na świeżej słomie i zaczęła ją wiązać, jak nauczyła ją matka, w sposób, w jaki wiązało się grywę konia. Słoma była grubsza i nie tak silna, a węzeł wciąż się łamał zanim doszła zbyt daleko, ale przynajniej miała co robić. Zaczęła patrzeć tęsknie na chleb, kiedy uświadomiła sobie, że Tris jest bardzo blisko. Zauważyła zmianę w kamieniu blisko szczytu celi przy oknie. Wyglądało to z początku, jakby kamień rósł. Granitowe bloki muru pomiędzy nimi wybrzuszyły się w gulę mniej więcej rozmiarów ludzkiego ciała. Gula zsunęła się z gracją niżej, aż spoczęła na ziemi. Powoli, Tris wysunął się z kamienia, jego ciało i rysy twarzy stały się wyraźne. Kolor kamienia stopniowo opuszczał jego skórę i ubrania, a Tris podniósł się, otrzepując pył z tuniki i spodni. - Lepiej ty niż ja - skomentowała Rialla. - Co? Masz na myśli przechodzenie przez kamień? To nie jest takie złe... chociaż granit trochę drapie. Wolę marmur lub obsydian, ale granit jest bardziej powszechny. Rialla roześmiała się na jego poważny ton. - Więc - powiedziała - jak tam twoje zgłębianie? - W porządku - odpowiedział, pocierając brodę, jakby go swędziała. Nie widziałem nic niezwykłego z wyjątkiem liczby znajdujących się tu kotów.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 155

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Rialla skinęła głową i złapała kawałek owoca. - Większość zamków ma mnóstwo kotów. Utrzymują populację szczurów na niskim poziomie. Wgryzła się w kwaśne jabłko i westchnęła z uznaniem. W Sianim było zbyt ciepło by dostać prawdziwie dobre jabłka. - Nie, mam na myśli mnóstwo kotów. Ktoś tu naprawdę je lubi. - Tris oparł się plecami o ścianę. - Jak ci minął dzień w izolatce? Rialla wzruszyła smutno ramionami. - Nieźle, lepiej niż będzie jutro. Jest tu inna niewolnica ze Wschodu, ale nie wydostałam z niej żadnych użytecznych informacji. - Co masz na myśli mówiąc, lepiej niż jutro? - Tris nie poruszał się wcześniej, ale teraz zamarł, jak drapieżnik, który wyczuł ofiarę. Rialla dokończyła jabłko i odłożyła ogryzek na tacę. - Chcesz coś zjeść? Tris potrząsnął głową nie tracąc nawet części intensywności. - Nie, dziękuję. Co z jutrem? Oderwała trochę chleba i stała opierając się o ścianę. Kiedy już zjadła swój kawałek, powiedziała cierpko - Wpakowałam się. Byłam głupia i zapomniałam, że miałam wyglądać na przerażoną po dniu w izolatce. Teraz będzie musiał znaleźć inną karę. - Westchnęła dziwacznie, próbując ukoić go, gdy poczuła, jak podnosi się w nim wściekłość. - Zgaduję, że nie było mi przeznaczone zostać szpiegiem. - Co zrobi? - zapytał ponownie Tris, jego głos był ponury. Potrząsnęła głową. - Nie mam pojęcia. Nie martw się, prawdopodobnie nie będzie to nic bolesnego - nie chce zniszczyć swojej niewolnicy. Musi podtrzymać równowagę: za mało dyscypliny jest katastrofą, ale za dużo złamie ducha i zrujnuje tancerkę. Tris spojrzał na podłogę i zapytał - Czy sprawia ci kłopot, że znowu jesteś niewolnicą? Rialla zerknęła na jego ręce, zaciśnięte wokół lewego kolana. Ciężej mu było znieść jej niewolę niż jej. Zatrzymała się w zamyśleniu na chwilę znaim odpowiedziała, mając nadzieję, że uda jej się sprawić, ze ją zrozumie.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 156

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon - Myślałam, że tak będzie, ale nie. Zgaduję, że sporą różnicę stanowi to, że sama postanowiłam tu wrócić. Postanowiłam zachowywać się jak niewolnica, więc nie mogą mnie zmusić, żebym się tak czuła. Czy to w ogóle ma sens? Wyglądał na nieco zaskoczonego, więc dodała - Niewolnica nie ma żadnej mocy by podejmować decyzje, ja mam. - Myśląc o jutrze, uśmiechnęła się z odrobiną humoru. - Muszę również żyć z rezultatami.

Następnego ranka, gdy przyszli strażnicy, Rialla już nie spała i czekała na nich. Tym razem nie zaprowadzono jej do Winterseine'a, tylko do zamkowej sali tortur. Komnata znajdowała się w jasnej i słonecznej części, w rogu głównego piętra zamku. Oba okna były położone wystarczająco nisko, by ukazać ładny widok na ogrody za zamkiem. Czyste szkło było drogie, więc okna okratowano i pozostawiono otwarte na powietrze. Rialla przypuszczała, że okna znajdowały się tam, by przypomnieć więźniom, że tam na zewnątrz znajdował się świat oraz by powstrzymać ich przed poddaniem się bezradności, która zbyt szybko przynosi im śmierć pod ostrzem noża. Z rozpaczy, którą wyczuła podczas tych kilku chwil zanim podciągnęła bariery w górę, mogła powiedzieć Winterseine'owi, że marnował okna. Strażnicy przywiązali jej smycz do ściany i zostawili ją tam samą z innymi więźniami, z których żaden nie był niewolnikiem. Nigdy nie była w tym pomieszczeniu; Rialla była posłuszną niewolnicą zanim uciekła. Smycz była formalnością bez kajdan na ręce... mogła ją zdjąć z niewielkim wysiłkiem, ale miała być dobrą niewolnicą. Nie było tu strażników, tylko więźniowie przymocowani do ściany ciężkimi kajdanami. Ciężkie, materiałowe kurtyny blokowały część komnaty. Rialla była wdzięczna, że nie musiała patrzeć na tajemnicze urządzenia odpowiedzialne za ludzkie wraki, które jęczały żałośnie zwisając jak padlina w rzeźni.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 157

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Podczas czekania, Rialla robiła się coraz bardziej niespokojna. Nieprzyjemne emocje, które przesiąkały komnatę były tak silne, że nie była w stanie całkowicie ich zablokować. Służyły by wzmocnić jej lęk. Podniosła się na nogi i kroczyła w tę i z powrotem, by uwolnić się od napięcia i powstrzymać przed zdarciem obroży i ucieczką do Sianim najszybciej jak mogła. Kilku mężczyzn weszło do komnaty rozmawiając i śmiejąc się. Jeden z nich podszedł do niej i odpiął smycz od ściany. Śmierdział potem i przerażeniem innych ludzi, nie mógł również utrzymać rąk przy sobie. Rialla nie walczyła i wreszcie zmęczył się swoją zabawą po czym zawiązał jej oczy bawełnianą szmatką poplamioną brudem i zaschniętą krwią. Podążyła za szarpnięciem smyczy, potykając się ślepo na nierównej podłodze. Uderzyła goleniem w kawałek drewna i stwierdziła, że musiał to być schodek, gdyż została uniesiona nieco i postawiona na nogi, na jakiegoś rodzaju platformie. Pchnął ją do tyłu, aż jej ramiona przywarły do drewna, które poruszyło się lekko, gdy go dotknęła. Poczuła szarpnięcie na szyi kiedy przymocował obrożę do belki. Jej ramiona zostały pociągnięte nad głowę i przypięte do innej belki, która wydawała się być zarówno wyżej jak i dalej od pierwszej. Grubym pasem przepięto ją w talii. Rialla usłyszała skrzypiący dźwięk, gdy bale bardzo powoli podniosły jej ciężar z ziemi. Gdy jej plecy wygięły się na oparciu, uświadomiła sobie, że była przywiązana do wielkiego koła. Przestało się obracać i jej nogi zostały pociągnięte w tył i przymocowane do kolejnej bali koła. Mężczyzna, usatysfakcjonowany, że była odpowiednio przywiązana, obmacał ją ostatni raz i poszedł do swojej roboty. Nie mogła wyciszyć odgłosów w komnacie tak dobrze jak zamknąć umysł na cierpienie, które ją przenikało. Pragnęła, by ją ukarali i skończyli. Wreszcie usłyszała skrzypienie mechanizmu powoli obracającego kołem. Powoli została pociągnięta w górę i ponad szczyt. Koło wydało dziwny

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 158

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon dźwięk, ale zanim była w stanie to rozgryźć, jej głowa zanurzyła się w lodowatej wodzie. Szok sprawił, że sapnęła i wydostała się z wody kaszląc i plując cieczą, którą połknęła. Była zdezorientowana i ponownie uderzyła w wodę zanim była gotowa. Znalazła się pod wodą po raz trzeci, kiedy uświadomiła sobie, że koło nie obraca się w stałym rytmie, który mogłaby przewidzieć. Zadławiła się i wypluła wodę, którą próbowała oddychać. Rozproszenie spowodowało, że koncentracja zawiodła, a siła barier, które powstrzymywały emocje w komnacie przed zalaniem jej zmalała. Jak tylko jej bariery osłabły, Rialla poczuła pełną dawkę cierpienia innych ofiar w celach. Zaczęła krzyczeć i jej głowa ponownie znalazła się pod wodą. Tym razem podróż przez wodę była tak powolna, że dziewczyna zaczęła tracić przytomność zanim jej nos ponownie przebił powierzchnię. Koło zatrzymało się i pozwolono jej złapać oddech, dzięki czemu udało jej się zamknąć większość z barier, gdy kaszlała i łapczywie sapała powietrze. Tris. Tak naprawdę nie spodziewała się, że będzie w stanie sięgnąć do niego bez opuszczania barier bardziej niż mogła w tym pokoju. Zaskoczyło ją, gdy otrzymała odpowiedź. Rialla? Czuła zaniepokojenie w jego odpowiedzi, kiedy złapał jej desperację. Koło znowu zaczęło się poruszać i mimowolnie walczyła ze sznurami, które ją trzymały. Zaczęła mówić mu, co się działo, ale nie mogła złożyć spójnej wiadomości zanim ponownie znalazła się pod wodą. Rialla! Rozkaz w jego głosie sprowadził ją z powrotem do ciała i walczyła, by przekazać mu to, czego potrzebowała. Mów do mnie. Walka by powstrzymać się przed wciąganiem lodowatej wody stawała się coraz trudniejsza. Proszę. Musisz mi dać coś, na czym mogę się skoncentrować. Jej twarz zdrętwiała od zimna i coraz trudniej było stwierdzić, kiedy nie znajdowała się pod wodą.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 159

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Dopiero, kiedy jej czoło ponownie zaczęło się zanurzać uświadomiła sobie, że zbyt długo wstrzymała oddech. Udało jej się złapać szybko powietrze zanim woda zamknęła się na jej ustach. Rialla? Co... Przerwał i czuła, jak usilnie próbuje się powstrzymać. Powoli, jakby recytował na głos, dał jej to, czego potrzebowała. Korzeń czarnej wiśni, zwany inaczej nocnym cieniem lub belladonną, można używać jako środka uspokajającego lub przeciwbólowego w dość małych dawkach... Łapała jego słowa jak linę ratunkową, używając ich, by się uspokoić, prawie tak jak zakonnik śpiewający do siebie w transie. Nie obchodziło jej, co mówił, tak długo jak mówił. Wydawał się wyczuwać, czego potrzebowała, gdyż podtrzymywał stały strumień informacji. Odkryła, że mogła użyć go, by zablokować reakcje innych lokatorów komnaty. Kiedy była spokojniejsza i nie czuła już emocji innych, Rialla była w stanie wyczuć, kiedy miała znaleźć się pod wodą. Tris dalej mówił, ale tak naprawdę nie słyszała jego słów. Stopniowo była w stanie wyczuć wodę zanim ta jej dotknęła. Było w tym coś dziwnego, nie była w stanie stwierdzić, co dokładnie. Raz myślała, że Tris ją ostrzegł, ale to było niedorzeczne - wiedziała, że był gdzieś w górnych poziomach zamku. Kiedy wreszcie ją ściągnęli, była zbyt zamroczona, by stać i strażnicy zanieśli ją do jej celi. Nie zatrzymała spokojnego głosu Trisa w swojej głowie, czerpiąc siłę z jego obecności. Na słomie czekały na nią ręcznik i suche ubrania. Drżąc z zimna, wytarła się grubym, bawełnianym materiałem, aż tylko jej włosy były mokre, potem nałożyła suchą tunikę. ...kwasowe, których rozkwitające koralisy używają do strawienia ofiar mogą być również użyte do usunięcia brodawek i... Tris? Rialla przerwała ostrożnie, kiedy potoczyła się na stertę słomy. Dziękuję. Możesz już przestać. Jestem z powrotem w celi. Ku jej zaskoczeniu, o nic nie zapytał, powiedział tylko Już idę.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 160

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Rialla podciągnęła nogi i owinęła ramiona wokół nich, kładąc policzek na kolanie. Nie mogła się rozgrzać. Nie patrzyła tym razem, jak Tris przechodzi przez ścianę - raz w zupełności wystarczył. - Wszystko w porządku? Czy to już koniec? - Głos Trisa brzmiał delikatnie i niebezpiecznie, ale kiedy dotknął jej ramion, ciepło płynęło z jego rąk. Rialla odwróciła głowę, by dać mu zmęczony uśmiech i powiedziała z chrypką - Tak myślę. Nie ma powodu, żeby robić coś więcej. Dziękuję za pomoc. - Dobrze - powiedział, ignorując jej podziękowanie. Kiedy przestała drżeć, odsunął się i zaczął chodzić niespokojnie. Rialla czuła jego zdenerwowanie, ale tylko odlegle przez kurtynę wyczerpania. Opuściła głowę na kolana i zamknęła oczy. Jakoś nie warte było wysiłku, by ponownie je otworzyć. Zasnęła i obudziła się sama wcześnie rano. Pot zebrał się na plecach Rialli, kiedy pracowała z czternastoma innymi niewolnicami, by wykonać kombinacje krzyczane przez mistrza tańców. Ten mężczyzna był dla niej nowy, chociaż wydawał się mieć doświadczenie. Kiedy niewolnice skończą rozgrzewkę, będą rozgrzane i giętkie, ale niezbyt zmęczone. Rozmyślnie biorąc głębokie, równe oddechy przez nos, Rialla pociągnęła zdrową nogę za siebie, aż piętą dotknęła głowy i w ciszy liczyła uderzenia bębna, próbując zignorować palenie w rannej nodze, która podtrzymywała jej ciężar. Zmieniła nogi, ale nie mogła sprawić, by ranna noga rozciągnęła się dodatkowe kilka cali by dotknąć głowy. Palenie wzrosło i bała się, że rozerwie ranę, więc zrelaksowała się nieco mocniej, świadoma, że mistrz stał blisko niej. Kiedy skończyły kombinację, mistrz ogłosił odpoczynek i niewolnice opadły na maty. Przyjrzał się wąskiej, czerwonej linii, która znaczyła jej nogę w miejscu, gdzie bestia z bagien ją pocięła. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 161

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon - Ugnij - powiedział krótko. Na jego rozkaz, wyciągnęła nogę tak daleko jak mogła i puściła. Chrząknął - Winterseine mówi, że już jesteś dobrą tancerką. W takim przypadku, kazałbym ci nie tańczyć na tej nodze przez kolejny miesiąc, ale postanowił, że masz tańczyć z zaawansowaną grupą. Chcę, żebyś zaczęła po mału, ale jeśli Winterseine będzie cię obserwował, lepiej nie faworyzuj jej. On nie wierzy w dawanie ranom czasu do zaleczenia; mówi, że to tylko łatwe wymówki. Zdumiona, że mistrz tańca będzie krytykował Winterseine'a przy niewolnicy, Rialla ledwie skinęła głową. Patrzyła, jak wyszedł na środek drewnianej podłogi, klasnął raz w dłonie i zajęcia trwały dalej. Mając na uwadze słowa mistrza tańca, faworyzowała lewą nogę i uważała na Winterseine'a. Inne dziewczęta były co do niej nieufne i nie wykonały żadnego ruchu by ją powitać w trakcie odpoczynków. Rialla siedziała w ciszy nieco dalej od reszty, ale wystarczająco blisko, by słuchać, jak niewolnice plotkują cicho. Większość z tego, co mówiły, nie była ważna; były zbyt świadome obecności Rialli by rozmawiać o Lordzie Winterseine'ie czy czymkolwiek wystarczająco interesującym by wpakowało je w kłopoty, gdyby Pan się dowiedział. Jeśli dalej będzie dyskretna, zapomną o niej, ale zajmie to trochę czasu. Z westchnieniem, Rialla zrelaksowała się i zamknęła oczy. Ostrożnie opuściła bariery i delikatnie sięgnęła dalej. Kiedy to zrobiła, usłyszała chichot jednej z niewolnic. Skupiła się na niej i złapała obraz Terrana, zmieniony przez pogląd niewolnicy na niego - Rialla wiedziała, że nie jest aż tak przystojny. Niewolnica widziała go niedawno w intymnych okolicznościach i radowała się każdą minutą. Rialla wycofała się szybko zanim otrzymała zarys doświadczeń niewolnicy krok po kroku z rąk syna Winterseine'a. Tuż zanim całkowicie się wycofała, wyłapała coś, obraz... kota, niebieskiego kota. Było ciemno, kiedy zaprowadzono ja w czystej tunice do celi. Chociaż ćwiczenia były wykonywane w jednoczęściowym stroju, który ukazywał większość jej ciała, było zbyt zimno, by nosić je cały czas, więc czystą tunikę Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 162

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon również codziennie dostarczano. Włosy miała świeżo umyte i schludnie zaplecione, ocierały się o jej ramiona. Jak tylko strażnik wyszedł, Rialla położyła się na zimnej, kamiennej podłodze. - Zmęczona? - zapytał Tris głosem, który nie niósł się poza pokój. Nie kłopotała się podniesieniem głowy, tylko odchyliła ją w tył i w przód na podłodze. - Jestem na to za stara. Pozostałe dziewczyny są dziećmi i w o wiele lepszej kondycji niż ja. Wróćmy do Sianim i będę siedzieć na krześle bujanym, haftując narzutę. Dwie ręce dotknęły jej pleców i muskały znajdujące się tam obolałe mięśnie. Jęknęła słabo i złożyła ramiona, by położyć na nich głowę, kiedy stężenie opuszczało ją z magiczną lekkością. - Haftujesz? - zapytał Tris z zainteresowaniem. - Nie - odpowiedziała - ale może, tylko może, jeśli nie przestaniesz, nie będę musiała się nauczyć. Roześmiał się, zaczął masować dolną część jej pleców i powiedział konwersacyjnym tonem - Odkryłem dziś coś interesującego. - Przestał ugniatać i zaczął klepać ją bokiem dłoni. - Z tego co podsłuchałem - kontynuował - Lord Winterseine rzeczywiście podróżował na drugą stronę Bagien. Ma statek w małej przystani blisko Południowego Morza, którego używa do podróży na Wschód. - Przez ostatnie sześć lat spędził tam przynajmniej cztery miesiące każdego roku z wyjątkiem ostatniego, kiedy jego syn odbył podróż sam. Co to było? - Mmpft - powiedziała niejasno, następnie udało jej się wydusić Tri... iss... prze... stań! Przestał ją klepać i usiadł na piętach. Rzuciła mu zwężone spojrzenie wykręcając głowę, by mogła spojrzeć przez ramię i powiedziała z udawaną zniewagą - Dzięki. Może powinniśmy

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 163

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon byli wysłać cię tu samego. Wszystko, czego udało mi się dzisiaj dowiedzieć to to, że nie jestem w formie. - Drażliwa, czyż nie? - zaprotestował z odrobiną śmiechu. - Myślałem, że zamek tych rozmiarów może mieć pracę dla wędrownego rzemieślnika Nagle rysy jego twarzy wyostrzyły się, a broda zniknęła; ubranie zmieniło się, stało się grubsze, by nie przyciągać trocin. Tris nie przestał mówić, ale jego akcent się zmienił. - Wygląda na to, że stary zmarł w zeszłym sezonie, a jego uczeń odszedł do miasta. Spędziłem dzień naprawiając szafki w kuchni. Kucharka uwielbia plotkować, zwłaszcza, gdy ma przy sobie kogoś równego. Rialla przyjrzała mu się z szacunkiem. Gdyby nie widziała tego na własne oczy, byłaby pewna, że rozmawiała z darraniańskim rzemieślnikiem klasy średniej. - Jak wyjaśniłeś swój brak narzędzi? - zapytała. Wyglądał na smutnego. - Zostałem zatrzymany przez bandytów podczas podróży. Wzięli wszystko, co posiadałem. Czy to nie cud, że stary rzemieślnik zmarł bez dziedzica, więc jego narzędzia tu zostały? Opuścił iluzję i kontynuował. - Również przypadkiem uderzyłem się w kciuk młotkiem; nawet najlepszemu rzemieślnikowi czasem się to zdarza. Przekląłem, używając imienia pewnego boga i zostałem uciszony przez masę przerażonych ludzi, włączając w to chłopca od plwociny. Rialla zesztywniała. - Myślałam, że oszalałam, kiedy po raz pierwszy mnie uderzyło, że może być w tym powiązanie. Ale nie mogę sobie wyobrazić innego zamku w Darranie, gdzie martwiono by się, gdyby ktoś użył imienia Altis'a jako przekleństwa. - Spojrzała na Trisa. - Nie wyglądaj na zadowolonego z siebie, to do ciebie nie pasuje. Roześmiał się i zaczął pracować nad jej nogami. - Tris? - zapytała. - Hmm? - chrząknął nieobecnie, pracując nad tylną częścią jej zranionej nogi. - Mówiłeś coś, że jest tu mnóstwo kotów?

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 164

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon - Hmm - powiedział ponownie. - Tak, nie tylko na dolnych piętrach, ale w całym zamku. Dlaczego pytasz? Potrząsnęła głową i zamknęła oczy. - Nie wiem... ale jedna z niewolnic myślała dzisiaj o kotach. W dziwnym kontekście. - Wzruszyła ramionami. Prawdopodobnie to nic takiego, ale wydało mi się dziwne. Następny dzień był w większości taki sam. Gdy Rialla wróciła z długich ćwiczeń, Tris opowiedział jej, czego się dowiedział, kiedy masował jej mięśnie. Był lepszy niż masażystka, która zajmowała się wszystkimi niewolnicami, zanim te poszły się kąpać. Częściowo dlatego, że chociaż nigdy nie komentował rozmaitych siniaków nabytych przez kij mistrza tańca, leczył je częściowo, więc były o wiele mniej bolesne. Tris spędził prawie cały dzień słuchając plotkujących służących. Odkrył, że, chociaż Lord Winterseine zarobił sporo pieniędzy na trenowaniu niewolnic, przywoził nawet więcej ze swoich wypraw na wschód. Egzotyczne, ciemnoskóre niewolnice miały wzięcie, a w Darranie warte były dwa czy trzy razy więcej złota niż inne niewolnice. W swojej części, Rialla nie dowiedziała się niczego nowego. Pracujące niewolnice mogły być dobrym źródłem informacji, ale tancerki podczas treningu miały ograniczony dostęp do świata zewnętrznego. Mistrz tańca mógł coś wiedzieć, ale jego emocje były przyciemnione obsesją wobec tańca, a jego pozbawione emocji myśli co do innych spraw były znane tylko jemu. Gdy Tris skończył masaż, Rialla czuła się jak bezwładna masa zrelaksowanych mięśni, leżąc twarzą w dół na słomie. Tris usiadł oparty o jedną ze ścian i złapał jabłko, wgryzając się w nie z widoczną radością. Na ten dźwięk, Rialla usiadła i wyciągnęła twardą bułkę z koszyka, z którego Tris złapał jabłko. Jedli w towarzyskiej ciszy przez jakiś czas. Tris skończył jabłko i rzucił je na kratę w rogu. Rzucił Rialli dziwnie poważne spojrzenie i powiedział - Nie spędziłem dużo czasu pośród szlachty Darranu, jeszcze mniej wokół niewolnic. Masz ten wyraz twarzy, który nosisz, kiedy udajesz niewolnicę, ale jest on inny od wyrazu, jakiego używają niewolnice w zamku. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 165

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Chleb w ustach Rialli był świeży i słodki, ale musiała go przełknąć, żeby móc mówić. Pochyliła głowę i wiedziała, że maska niewolnicy, o którą pytał zamarła na jej twarzy. Wreszcie powiedziała - Winterseine powiedziałby ci, że są dwa rodzaje niewolnic w Darranie. Pierwsze są niewolnice rozkoszy, partnerki do łóżka. Większość mężczyzn preferuje, by ich długoczasowe partnerki były uległe i uśmiechały się, zachowywały się jakby ich obowiązki przynosiły rozkosz. Czasami zmuszanie jest w porządku, ale do tego potrzeba energii. Niewolnice rozkoszy są karane jeśli przynajmniej nie udają radości ze swoich obowiązków. Przełknęła, czując skupioną uwagę Trisa. - Tancerki, jak ja, zazwyczaj nie są trzymane przez właściciela dla prywatnego użytku; termin, jaki wobec nich używają trenerzy to 'wgzotyczne'. Tancerki są drogie, ponieważ potrzeba czasu by je wyszkolić i wymaga to pewnej dozy zdolności. Są własnością tawern, klubów i burdeli. Rialla spojrzała na swoją w połowie zjedzoną bułkę bez zainteresowania i kontynuowała. - Trenerzy niewolnic wierzą, że niewolnica, która została zmieniona w niewolnicę rozkoszy nie ma duszy, nie indywidualnie. Tancerka wymaga pewnej ilości niezależności i arogancji. - Powiedziałaś, że w to wierzą trenerzy niewolnic. A co z tobą? Rialla wzruszyła ramionami. - Niewolnica nie ma duszy, nie indywidualnie. Nie ma znaczenia czy jest tancerką czy niewolnicą rozkoszy. Niewolnica czuje to, co jej każą i robi to, co jej każą. Tancerki podążają za wzorami stworzonymi dla nich dokładnie tak jak niewolnice rozkoszy. Wzór nie jest lepszy czy gorszy, po prostu jest inny. - Przykro mi - powiedział delikatnie Tris. Rialla rzuciła mu krzywy uśmiech i ugryzła bułkę. - Nie ma czemu. To nie twoja wina. Po kilku dniach treningów, Rialla odkryła, że nie jest aż tak zmęczona nocą, ale Tris dalej zachowywał się jak masażysta. Dzięki jego staraniom, sztywność opuszczała zranioną nogę, aż mogła ją wyciągnąć prawie tak, jak tą dobrą. Dyskutowali, co odkrył, kiedy ugniatał i rozciągał ją aż była tak bezwładna jak bryła ciasta chlebowego pozostawiona do wyrośnięcia, ale tej nocy był cicho. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 166

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon - Co się stało? - zapytała wreszcie, trzymając głowę na ramionach. Czuła jego niepokój na krawędzi świadomości, ale nie chciała nalegać bez pozwolenia. - Nic - powiedział. - To miejsce mnie przytłacza. Zimny kamień zakrywa ciepło słońca i światło. - Przerwał. - Myślałem o tym, co powiedziałaś mi ostatniej nocy. - Twoi ludzie posiadali niewolnice? - Nie - powiedział. - Ale o nich wiedzieliśmy. Niewolnica przyszła kiedyś do naszej enklawy, szukając schronienia. Rozumiem, że niektóre z grup religijnych oferowały schronienie niewolnicom. Moja nie. Niewolnica została trzymana aż jej właściciel mógł ją odebrać. - Czy to była twoja decyzja? - zapytała Rialla, próbując zrozumieć, co sprawiało mu kłopot. Czuła jego poczucie winy, to, że pogwałcił swoje poczucie dobra i zła, ale nie wiedziała, jak pomóc. - Nie. Byłem przeciwny decyzji... ze złych powodów. - Słoma zaszeleściła, kiedy się odsunął. - Czułem, że grupa podjęła decyzję bardziej ze strachu przed odkryciem niż z jakiejkolwiek rozsądnej dyskusji. Miałem rację, ale byłem zbyt młody, by zrozumieć, że nigdy nie było żadnej innej motywacji co do tego, co robiła enklawa. Starszyzna uraziła moją wiarę w nich. Byłem bardziej zaniepokojony tym niż biedną dziewczyną, która odjechała skuta w łańcuchy. To sprawiało mu kłopot, wiedziała, ale nie była to przyczyna jego niepokoju. - Teraz coś z tym robisz - powiedziała, wreszcie siadając, by móc go widzieć. - Nawet jeśli niewolnictwo będzie trwać przez kolejne pięć wieków, coś z tym robisz. Stanął plecami do niej, na słabym skrawku gasnącego światła. - Czyżby? - powiedział dziwnym tonem. - Tak, przypuszczam, że tak jest.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 167

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Odwrócił się i podszedł do niej, wskazując, by przyjęła poprzednią, leżącą pozycję. - Rozluźnię ten mięsień w twoich plecach i opowiem ci, czego się dzisiaj dowiedziałem. Znasz ideogram, który należy do Altisa? Rialla ponownie położyła się na brzuchu. Czuła jego ból, poczucie winy i wyrzuty sumienia wzburzone wystarczająco by ubić masło; ale nie wiedziała, co z nimi zrobić. Nie była pewna czy wiedział, jak łatwo go odczytać... nie było to rozmyślne z jej strony. Nie chciała, by myślał, że naruszała jego prywatność, więc pozwoliła mu zmienić temat. - Nie wiem nic o Altisie z wyjątkiem tego, że był jednym ze starych bogów. - Wstydź się - zganił ją swym najlepszym tonem uzdrowiciela. - Altis był władcą nocy. To w jego cieniach zwierzyna ucieka przed stołem łowcy. Był jednym z dobrotliwych bogów. Nie tylko powstrzymywał się przed męczeniem ludzi, kiedy był znudzony, co lubiła robić spora liczba bogów, był również znany z interferencji wobec innych bogów, gdy ci uprawiali swój sport. - A co z tymi, którzy nie byli ludźmi? Ze zmiennokształtnymi, selkie i leśnikami? - Leśnymi - poprawił sucho Tris, kiedy zaczął naciskać na mięśnie dolnej partii pleców. - Byliśmy dziećmi samych bogów, lepiej się broniliśmy. Łatwiej mogliśmy wezwać naszych macierzystych bogów. Naslen, pan lasu, spłodził leśnych; Torrec, łowczyni, zrodziła zmiennokształtnych; Kirsa, bogini fal, zrodziła selkie. Wszyscy posiadali niewielką moc, ale wystarczająco potężną, by powstrzymać innych przed graniem z nami w gierki. Teraz, na czym to ja... - Altis - powiedziała Rialla głosem, który bardziej brzmiał jak jęk, kiedy uderzył we właściwe miejsce. - Tak, Altis. Jego ideogram przedstawia kota siedzącego na zadzie z ciałem w profilu, a jego głowa jest w pełni widoczna i obniżona... - Z pięcioramienną gwiazdą pośrodku czoła, a w środku gwiazdy znajduje się wielki szmaragd - przerwała Rialla.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 168

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon - Nie wiedziałem o szmaragdzie pięcioramienna gwiazda. Gdzie to widziałaś?

powiedział Tris

- ale była

- Jedna z niewolnic - powiedziała Rialla - myślała o tym. - Jedna z niewolnic, z którymi tańczysz? - zapytał Tris. - Tak - odpowiedziała Rialla, uśmiechając się do podłogi. - Łatwo było to wyłapać, skoro zapamiętała to z pewnym... eh... zapałem. - Niewolnica jest wyznawczynią Altisa? Rialla roześmiała się mimowolnie. - Nie, w zasadzie nie jestem pewna, jak to do tego pasuje: rozpamiętywała wspaniałą noc pełną pasji. Mogę cię zapewnić, że nie miało to nic wspólnego z oddaniem religijnym. Tris prychnął. - Widocznie nie spotkałaś tego samego rodzaju religijnych fanatyków, co ja. - Miałeś coś na myśli, kiedy mówiłeś o tym kocie? - zapytała Rialla. - Tak, chociaż straciło to na ważności. Zostałem poproszony o oszacowanie szans na ocalenie drewnianego ekranu w jednym z pokoi na górnym piętrze zamku. Kiedy już wyjdzie się z publicznych pokoi, nie ma pomieszczenia w zamku, w którym nie byłoby kota. Rialla przemyślała to, potem powiedziała - By przekonać służących? Tak jak ze złamaną ręką Tamasa? - To dlaczego miałyby być tylko na prywatnych piętrach? - Mogę na to odpowiedzieć - powiedziała Rialla. - Jako handlarz niewolnic, Winterseine ma często do czynienia z Południowcami, kupcami, którzy śpią w sypialniach dla gości na pierwszym piętrze. Na Południu jest nowa religia; zaczęła się rozwijać, kiedy podróżowałam z moim klanem. Czcili kogoś, kogo nazywali Wszechmatką. Nie wiem o nich zbyt wiele, poza tym, że z pewnością nie prowadziliby interesów z poganinem, który czci martwych bogów. Zapadła spokojna cisza i Rialla zrelaksowała się w rytm ruchów Trisa, kiedy rozluźniał jej napięte nogi. - Opowiedz mi o swoich ludziach, Tris.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 169

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Czuła, jak się zawahał. - To zakazane, byśmy opowiadali komuś spoza... Ah, cóż, przypuszczam, że już nie muszę słuchać rozkazów starszyzny. - Myślał przez chwilę. - Dawno temu, ludzie byli tylko małą częścią świata rządzonego przez zieloną magię. - Jego głos przybrał klasyczny rytm barda, chociaż nieco się wahał, jakby tłumaczył tekst na bieżąco z innego języka. - Istniały małe stworzenia: ludzie ze skrzydłami motyli, którzy bawili się na wietrze, rzeźbiarze kamieni, którzy preferowali cienie wieczoru nad światło dnia. Ludzie lasu, leśni, driady, zmiennokształtni, polowali w lasach i walczyli o terytorium. Wszyscy rozmawiali z duszami drzew i zwierząt. - Jednak zielone ludy, jak bogowie, których dziećmi byli, nie rozmnażali się tak dobrze i ludzie zaczęli opanowywać ich część świata. Kiedy rozeszli się po naszych terenach, dirady powitały ich jak wszystko inne, podczas gdy pozostałe ludy wycofały się i obserwowały. Najpierw przybyli handlarze, później czarownicy, którzy pragnęli poznać sekrety naszej magii, ale to farmerzy zaprowadzili koniec panowaniu zielonej magii. - Rozdarli ziemię i ścięli lasy; dusze drzew płakały, kalecząc tych związanych zbyt mocno z magią ziemi. Osadzili krainę, sprowadzając małe ludy pod ziemię i zmuszając nas coraz dalej i dalej w lasy na północ, gdzie zielona magia panowała najsilniej. Nie było tam wystarczająco miejsca dla wszystkich. Kamieniarze wrócili pod ziemię, zmiennokształtni wycofali się dalej. - Leśni skryli się tam, gdzie nikt nie pomyśli, by ich szukać: pośród samych ludzi. Tylko driady pozostały, tych kilka, które przetrwało pogwałcenie ziemi. Po nie przyszli handlarze niewolnic i driady zniknęły na Wschodzie. - Gdy ludzcy magowie zaczęli rywalizować pomiędzy sobą o władzę i Las Nevra stał się pustynią szkła, ostatni z rodu smoków zniknął na wietrze. Tris pozwolił, by jego głos pociemniał dramatycznie. - Ale czasami, empatko, pośród ludzi rodzi się dziedzic driad. Zielonoocy lub bursztynowoocy, jak ich odlegli krewni, ci potrafią dotknąć duszy drzew i bestii, tak samo jak najgłębszych dusz rodzaju ludzkiego.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 170

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Rialla odwróciła się i zwęziła swoje bystre, zielone oczy na jego szarozielone, niewinne spojrzenie. Roześmiał się, niewzruszony. Coś, co od pewnego czasu nie dawało jej spokoju, wybrało ten moment, by się skrystalizować. - Tris? - zapytała delikatnie. - W swojej opowieści powiedziałeś, że to Wojny Czarnoksiężników zniszczyły smoki. Czy to prawda? - Nie wiem... nie byłem tam osobiście. Legendy mówią, że smoki są stworzeniami magii, a nie tylko nią władają. Wojny zakłóciły przepływ magii i smoki zniknęły... albo tak mówią legendy. Było coś w jego głosie, co kazało jej pytać dalej - Nie wydajesz się przekonany, że legendy są prawdziwe. - Cóż, widzisz - powiedział Tris, zaczynając masować jej drugą stopę - kiedyś widziałem smoka. Później tej nocy, Tris stał sam w ciemności lasu niedaleko zamku Winterseine'a. Oparł czoło o dąb, ale nie mógł uzyskać od niego ukojenia, gdyż dąb nie mógł zmienić impulsywnego czynu, który spowodował, że zimna fala poczucia winy zalała jego świadomość.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 171

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon

8.

Labirynt, który służył za budynek rządu w Sianim stał opuszczony o tej porze nocy, ale gdy Ren wszedł do swojego biura, poczekał aż drzwi się za nim zamkną zanim usunął zasłonę, która przyciemniała światło lampy. Odsuwając na bok kilka ksiąg, zrobił na biurku miejsce dla lampy. Zanim wyszedł tego wieczora o zwykłej porze, na wszelki wypadek zaciągnął ciężkie kurtyny na okno, by nikt nie widział światła padającego ze środka. Nie martwił się zbytnio dyskrecją, inaczej nie wybrałby swojego biura na dzisiejsze spotkanie, ale zarówno w jego naturze jak i profesji było zachowanie jak największej ilości informacji dla siebie. Zakłócenie w powietrzu oraz podmuch słodkich perfum ostrzegły Mistrza Szpiega zanim się odwrócił, że jego gość już przybył. Kisrah ae'Magi, niegdyś pomniejszy rethiański lord a teraz Arcymag, robił wrażenie na każdym, kogo spotkał. Ren w rzeczywistości nigdy wcześniej nie widział Arcymaga, ale słyszał o nim wystarczająco, żeby nie być w pełni zaskoczonym przez charakterystyczny wygląd magika. Kapelusz Kisraha był koloru głębokiej purpury, która kontrastowała z lekkim różem długiego, puszystego pióra, które wiło się od ronda kapelusza aż po ramiona. Rękawy lawendowego płaszcza gęsto wyszywane złotą nicią, tak samo jak buty i rękawiczki. Kolczyk ze złota i ametystu zdobił lewe ucho. Wyglądał młodo dla znużonych oczu Ren'a, zbyt młodo by podtrzymać władzę, którą dzierżył, ale wielu potężnych czarodziei tak wyglądało. Ktoś mniej spostrzegawczy niż Ren mógłby zlekceważyć Arcymaga jako wystrojonego fircyka, przegapiając zapaloną inteligencję czającą się w jego ciemnych oczach. Lord Kisrah dobrze korzystał ze swojej władzy podczas dekady, odkąd został Arcymagiem. - Lordzie Kisrah - powiedział Ren witającym tonem. - To miłe z twojej strony, że zgodziłeś się tu przybyć.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 172

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon - Mistrzu szpiegu - odpowiedział Lord Kisrah z lekką nutą humoru w głosie. - Jak mógłbym odmówić, gdy twoje zaproszenie było tak niezwykłe? Nie miałem pojęcia, że ogrodnik mojej pani jest szpiegiem ze Sianim dopóki nie zaprosił mnie, bym się tu z tobą spotkał. Nie, żebym czuł się urażony. Zacząłem się martwić, że nie uznawałeś mnie za wystarczająco ważnego, by mnie szpiegować. Ren uśmiechnął się do niego, co było niezwykle otwartym wyrazem na twarzy Mistrza Szpiega. - Mam innych szpiegów w twoim zamku; znalazłbym inny sposób na przekazanie ci wiadomości. Rada czarodziejów nie ogłosiłaby cię ae'Magim, gdybyś był tak łatwo lekceważony. - Schlebia mi to - odpowiedział Kisrah, również z uśmiechem. Podejrzewam, że miałeś inny powód, by mnie tu wezwać. Ren skinął głową i wskazał Kisrahowi krzesło, które wcześniej oczyścił z papierów. Arcymag zignorował kurz i usiadł, krzyżując w kostkach wyciągnięte nogi. Ren wyciągnął krzesło spod biurka i usiadł naprzeciwko Kisraha. - Czy są ci znajome rzeczy dziejące się po drugiej stronie Wielkich Bagien? - zapytał Ren. Kisrah skinął głową. - Nie tylko ty masz szpiegów. Na nieszczęście, nie byłem świadomy sytuacji dopóki ktoś nie zaczął poszerzać sporej dawki magii na Bagnach z zamiarem wyczyszczenia starej drogi. - Moje źródła mówią, że najpóźniej do następnej wiosny, drogą ruszą wrogie siły. Istniał pomysł, aby rada czarodziei wymusiła konfrontację zanim droga zostanie oczyszczona, ale zgłosiłem veto. - Magik pochylił się do przodu. - Przypomniałem im o Wojnach Czarnoksiężników i zniszczeniu, które spowodowały. Ktokolwiek otwiera Bagna jest bardzo potężny. Bezpośredni atak na niego, zanim dowiemy się, do czego jest zdolny, może mieć katastrofalne skutki. - Co wiesz o czarodzieju ze Wschodu? - zapytał Ren. Lord Kisrah potrząsnął głową. - Niewiele. Zarzeka się, że jest głosem jednego z martwych bogów i używa religii by ułatwić sobie podboje. - W takim razie może posłużę pomocą - zaoferował Ren. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 173

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Lord Kisrah odchylił się w krześle i powiedział kosztować?

- Ile to będzie

- Nic - odpowiedział Ren lekko obrażonym tonem. - Jeśli zajmiesz się czarodziejem, otrzymasz wszelką pomoc, jaką mogę ci dać. Arcymag uniósł brwi w udawanym zdumieniu. - To musi być nowa polityka. Będziemy płacić Sianim za wyczyszczenie zamku ae'Magiego z Uriahów przez kolejne dwadzieścia lat. Ren wzruszył ramionami. zagrożeniem dla nas wszystkich.

- To było co innego. Głos Altisa jest

- A Uriahowie nie? - wymamrotał Arcymag, ale odzyskał uśmiech. Więc, jaką wiedzę posiadasz w związku z tym mężczyzną. - Pochodzi z tej strony Bagien - powiedział Ren. - Moi informatorzy na Wschodzie potwierdzili to. Nie skontaktowałem się wtedy z tobą, gdyż nie miałem pojęcia, kim on jest. Jednak wczoraj, jeden z moich ludzi powrócił z misji z Darranu. Podczas gdy tam był, niechcący wpadł na informacje wskazujące, że czarodziejem, którego szukamy może być Lord Winterseine. - Isslic? - zapytał niedowierzająco Lord Kisrah, potem skinął głową w większym zamyśleniu. - Sam w sobie jest dość potężny i słyszałem plotki, że maczał palce w zakazanej magii - jedyną rzeczą, która powstrzymała go przed znalezieniem się w radzie były te plotki. - Słyszałem - Ren zakazał dyskretnie: rada czarodziei miała obsesję na punkcie tajemniczości - że jeśli dowiesz się, kto jest zdrajcą, ty, jako Arcymag, będziesz w stanie go kontrolować. - Cóż, teraz zastanawiam się, gdzie to słyszałeś - skomentował Kisrah, ale bez obrazy. - Przykro mi stwierdzić, że w tej chwili twoje informacje są niepoprawne. Mistrzowskie Zaklęcia mogłyby pozwolić mi na kontrolowanie go, ale zostały stracone. Ren wciągnął powietrze w szoku. - Co? - Minęło sporo czasu odkąd komuś udało się wstrząsnąć Arcymagiem. Lord Kisrah wzruszył ramionami, opierając się na krześle i zamykając oczy w znużeniu. - W księdze zaklęć ae'Magiego były symbole, których nie Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 174

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon można odtworzyć. Te są niezbędne do rzucania zaklęć. Po tym, jak Geoffrey, mój poprzednik, zmarł - głos Kisraha odbił się wspominanym smutkiem znaleźliśmy księgę zaklęć Arcymaga, ale ktoś był tam przed nami i usunął strony zawierające Mistrzowskie Zaklęcia. Arcymag otworzył oczy i spojrzał na Rena. - Możliwe, że to Isslic, Lord Winterseine, zabrał kartki. Był przyjacielem ostatniego Arcymaga i wiedziałby, gdzie szukać. Ren stukał palcami w podłokietniki krzesła i przeklął delikatnie do siebie. - Chcesz powiedzieć, że ktoś inny, prawdopodobnie Winterseine, mógł rzucić Mistrzowskie Zaklęcia i trzymać wszystkich czarodziei w swojej mocy? Kisrah potrząsnął głową. - Nie. Przynajmniej, jeszcze nie. Rada ma sposób, by stworzyć zaklęcia w innej księdze. Jak tylko dowiedzieliśmy się, że symbole zaginęły, ukryliśmy resztę zaklęć w bezpiecznym miejscu. Nikt nie może się teraz do nich dostać bez ostrzeżenia rady. Minęło dziesięć lat i nikt nie próbował dotrzeć do drugiej księgi. - Dlaczego nie zniszczyliście drugiej części zaklęć? - zapytał delikatnie Ren. - Zaklęcia były tak rozwinięte, by powstrzymać czarodziei przed rzuceniem się sobie do gardeł. Bez nich nie będzie można kontrolować zachowania magików. Nie wydaje mi się, żebyśmy potrzebowali kolejnej pustyni ze szkła - odpowiedział Kisrah. Ren prychnął. - Wydaje mi sie, że wy, czarodzieje, wyolbrzymiacie wagę Wojen Czarnoksiężników. Bardziej niebezpieczne może być posiadanie nieodpowiedniej osoby sprawującej całkowitą władzę nad wszystkimi magikami niż możliwość bitwy pomiędzy magami. - 'Wy, czarodzieje'? - zapytał Arcymag delikatnie. - Nie masz na myśli 'my, czarodzieje'? Ren gapił się na niego przez chwilę, później uśmiechnął się niechętnie. - Więc to dlatego postanowiłeś mi tyle powiedzieć. Jak się o tym dowiedziałeś? Lord Kisrah zwrócił uśmiech. - Stara Aurock miała w zwyczaju przechwalać się tobą. Powiedziała, że byłeś jednym z niewielu uczniów, jakich Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 175

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon posiadała, którzy wiedzieli, kiedy się zatrzymać. Zobaczę, co da się zrobić, by potwierdzić udział Winterseine'a. Wtedy Rada postanowi, co z nim zrobić. Będę cię informował. Zniknął z lekkim zakłóceniem powietrza, które towarzyszyło magicznej teleportacji. W samotności, Ren spoglądał przez jakiś czas w cienie rogu swojego biura, zanim wyszedł, cicho zamykając za sobą drzwi.

Rialla leżała płasko na plecach udając, że jest bardziej zmęczona niż w rzeczywistości. Nikt nie będzie jej niepokoił jeśli będą myśleć, że odpoczywa, a sama będzie mogła zerknąć w emocje wokół niej bez zamartwiania, że ktoś jej przeszkodzi. Przebywała tu wystarczająco długo, żeby niektóre z niewolnic wykonały pierwszy krok w stronę przyjaźni, chociaż nie było to nic wystarczająco oczywistego, by zauważył to mistrz tańca: mrugnięcie okiem, kiedy słuchała niecierpliwych bur mistrza tańca, ręka pomagająca jej znaleźć ręcznik, by mogła otrzeć twarz po kąpieli. Zapomniała, jak kojące mogły być takie małe akty wsparcia; zaciekle pragnęła zapomnieć o wszystkim, co wiązało się z życiem niewolnicy. Chociaż z najwyższym szacunkiem lekcje nie były tak złe, jak się spodziewała, w jakiś sposób były gorsze. Najcięższym wspomnieniem niewolnictwa, które Rialla musiała znosić nie był brak wolności, a brak pragnienia wolności. Do czasu, gdy Rialla była niewolnicą przez rok, żyła dla tańca i ćwiczyła do późna w nocy. Wiedziała, że jest winna posłuszeństwo każdemu człowiekowi, ale wśród społeczności niewolnic była wyjątkowa, najlepsza z tancerek, jakie posiadał Isslic i była z tego dumna. Leżąc na plecach z potem powoli wysychającym w cieple lata, Rialla przypuszczała, że jest winna dług Lordowi Jarrohowi. Gdyby nie poczuła bolesnej śmierci jego niewolnicy w noc swojej ucieczki, prawdopodobnie wciąż by tańczyła w jednym z klubów Winterseine'a. Cierpki uśmiech wykrzywił jej usta: teraz była szpiegiem tańczącym w rodzinnym domu Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 176

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Winterseine'a. Dźwięk klaszczących dłoni mistrza tańca sprowadził ją na nogi zanim otworzyła oczy. Mistrz tańca pracował nad jednym ze standardowych tańców, których niewolnice miały się nauczyć. Był to powszechny taniec, coś, co nawet darraniańskie damy mogły oglądać. Był również imponujący i, przy odpowiednim kostiumie, wysoce erotyczny; użyteczny dodatek do repertuaru każdej tańczącej niewolnicy. Uczył sekwencji przez cały tydzień; dzisiaj wezwał Sorę, by zatańczyła od początku do końca. Sora przypominała Rialli, bardziej niż którakolwiek inna dziewczyna o niewolnicy, którą niegdyś była. Jak sama Rialla, Sora miała przewagę w byciu wysoką i smukłą, co pozwalało jej na wdzięczniejsze poruszani, bardzo dobra i ambitna, by być jeszcze lepszą. Chęć rywalizacji napędzała ją by walczyć z coraz trudniejszymi ruchami, aż wyćwiczyła je wystarczająco, by zadowolić swoich panów. Sprawiało to, że skóra Rialli mrowiła od niechcianych wspomnień. Próbowała zapomnieć, że taka była: popędzana by przekraczać oczekiwania swojego pana, by być dobrą niewolnicą. Czuła się prawie chora od samego patrzenia jak Sora usiłuje wykonać perfekcyjny ruch ręką. Była ostrożna, by nie wyglądać na wyzwanie dla Sory; dziewczyna nie potrzebowała większej zachęty do swoich wysiłków. Rialla użyła pozwolenia mistrza tańca by nie przemęczać nogi, żeby ograniczyć się do mniejszych ruchów. Rialla już znała ten taniec, ale stała wraz z resztą dziewcząt, podczas gdy Sora wykonywała go od początku do końca. Młodsza niewolnica była dobra, ale nie wystarczająco szybka przy obrotach oraz nie posiadała doświadczenia, by wzbudzić ukryty erotyzm. Kiedy Sora skończyła, mistrz tańca skinął głową na Riallę. Rozumiała jego rozumowanie, by tańczyła jako druga. Chociaż Rialla znała taniec, Sora udowodniła, że jest lepszą tancerką, co pozwoli, by inne również tego pragnęły. Rialla zaczęła taniec, upewniając się, że jej gesty były nieco bardziej prostackie niż Sory, jej ruchy nieco bardziej niepewne. Ponieważ rozmyślnie Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 177

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon się powstrzymywała, wykonała większość tańca zanim zagubiła się w rytmie bębnów. Nie widziała uderzenia, które zrzuciło ją z nóg. - Gdybym - powiedział Lord Winterseine, patrząc na nią zimno - nie widział jak tańczysz w zamku mojego bratanka, mógłbym uwierzyć, że straciłaś talent w ciągu siedmiu lat, gdy cię nie było. Mógłbym uwierzyć, że jesteś tak sztywna i niewyćwiczona jak się wydajesz. Wstawaj. Beznamiętnie Rialla podniosła się na nogi, wycierając krew z rozciętej wargi jedną ręką, ignorując pot spływający po skroni. Miała przeczucie, że nie spodoba jej się to, co zaraz miało nadejść. Instynktownie zacisnęła bariery, których używała, by trzymać się z daleka od umysłu Trisa. Lord Winterseine podszedł do rzędu patrzących niewolnic i złapał jedną z nich, ciągnąc ją z powrotem w stronę Rialli. - Jesteś cenna - wymruczał do Rialli. - Nie poznaczę twojej skóry chłostając cię... ale ta tutaj nigdy nie będzie tyle warta co tancerka. Wyciągnął wolną rękę i mistrz tańca podał Lordowi Winterseine'owi kij, którego używał do zachowania dyscypliny. Twarz mistrza tańca była tak samo pozbawiona wyrazu jak Rialli, ale czuła jego furię. - Na wypadek, gdybyś myślała, że nie mówię poważnie, myślę, że mała demonstracja będzie na miejscu. Pchnął dziewczynę na matę twarzą w dół i machnął kijem. Niewolnica krzyknęła, kiedy jej żebra zapadły się pod uderzeniem. Zawczasu Rialla zablokowała większość bólu dziewczyny. Winterseine zwrócił się do mistrza tańca. - Zabierz ją na bok i opatrz jej żebra, ale chcę mieć ją tutaj dopóki ta - poklepał Riallę delikatnie po policzku, gdzie jej skóra już zaczynała zmieniać kolor na fioletowy - dokończy taniec ku mej satysfakcji. Mam nadzieję, że nie będzie potrzebowała kolejnej demonstracji, ale zawsze lepiej być pewnym. Tym razem nie było mowy co do oszczędzania nogi. Rialla dobrze znała swojego pana. Wiedziała, że istnieje spora szansa, że Winterseine pobije kolejną dziewczynę na śmierć, nie ważne jak dobrze Rialla zatańczy. Więc tańczyła, by przejść samą siebie, by powstrzymać się od życia z poczuciem winy wobec śmierci dziewczyny. Jeśli zatańczy tak dobrze jak będzie w stanie i Wintersaine wciąż zabije dziewczynę, wina spadnie na niego. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 178

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Jej obroty miały w sobie dodatkowe pstryknięcie, które dzieliło doskonałość od ledwie umiejętności. Wiedząc, że to, czego pan pragnął od tańca to nie doskonałość, ale również pobudzenie, podkreśliła erotyczne ruchy - tańcząc z większą ilością ognia i mniejszą gracją. Udało jej się sprawić, że zwykły kostium do ćwiczeń stał się czymś o wiele bardziej pobudzającym. Bębniarz był lepszy niż myślała. Dodał nieco ostrości, która zmieniła taniec z ezoterycznego i zwiewnego w coś, co należało do najbardziej prywatnych klubów i sypialni. Kiedy Rialla skończyła tańczyć, zapadła cisza. Oddychając ciężko, spojrzała na Winterseine'a i ucieszyła się na widok satysfakcji na jego twarzy. - Chcę jej. Ojcze. - Ochrypły głos Terrana przedarł ciszę. Rialla była tak skupiona na Lordzie Winterseine'nie, że nie zauważyła, iż jego syn był wraz z nim. - Nie - odpowiedział Winterseine. - Była niewolnicą Laeth’a nie wiadomo jak długo. Znasz równie dobrze jak ja lojalność, jaką niewolnica może rozwinąć wobec swojego pana. Nie pozwolę jej chodzić swobodnie po zamku dopóki nie będę pewien, że jest odpowiednio przekwalifikowana. Terran odwrócił wzrok od Rialli i skupił się na swoim ojcu. - Chcę jej powtórzył. Rialla zwróciła swoje pozbawione wyrazu spojrzenie na Winterseine'a. Dziwny wyraz pokazał się na jego twarzy i chwilę jej zajęło zanim rozpoznała strach. Była to tak dziwna reakcja, że rozproszyła ją od niepokoju, jaki wywołało ściągnięcie na siebie uwagi Terrana. Lord Winterseine odwrócił się do mistrza tańca i powiedział krótko Dopilnuj, żeby zabrano ją do komnaty mojego syna dziś wieczorem po kąpieli. Wyślę strażnika, żeby ją eskortował. - Odwrócił się i wyszedł. Z ostatnim spojrzeniem na Riallę, Terran zrobił to samo. Mistrz tańca skinął głową w poddaniu i wskazał Rialli, by poczekała z innymi, podczas gdy upewniał się, że ranna niewolnica była odpowiednio potraktowana.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 179

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Rialla stała tam, gdzie jej kazał i zamknęła drżące dłonie na ramionach, nie robiąc sobie kłopotu z otarciem potu, który spływał po jej twarzy. Będzie go więcej zanim dzień się skończy. Sprawiła, że mistrz tańca wyglądał źle bo zraniono jedną z jego studentek. Nie zamierzał sprawić, żeby reszta dnia była łatwa. Rialla próbowała zapomnieć o tym, co miało wydarzyć się potem. Kiedy Rialla wyszła z łaźni czekał na nią Tamas, sługa Winterseine'a. Cienka, jedwabna koszula, którą dały jej służące w łaźni, nie przykrywała zbyt wiele, a to, co przykryte, widoczne było przez cienką tkaninę. Siedem lat niewolnictwa sprawiło, że nie dbała o stan ubioru, ale Tamas sprawił, że chciała mieć koc, którym mogłaby się okryć. Utrzymała pusty wyraz twarzy, kiedy jego ręka owinęła się wokół jej ramienia, ale emocje, które na niej wymuszał swoim dotykiem przyprawiały ją o mdłości; tak samo jak myśl o tym, co było jej przeznaczone. Poprowadził ją do zamku na górne piętra, tylną klatką schodową. Na trzecim poziomie udali się długim korytarzem do zamkniętych drzwi, które Tamas otworzył pozłoconym kluczem. Pokój, do którego została zaprowadzona był duży i otwarty, większy niż apartament, który dostali z Laeth'em w Westhold. Podłoga była pokryta miękko tkanym dywanem w ciemnych kolorach. Kamienne ściany były bielone, by uczynić pokój większym niż optycznie. - Zostań tu i czekaj na jego lordowską mość. obracający się w zamku, kiedy Tamas wyszedł.

Usłyszała klucz

Z rezygnacją, która ledwie ukrywała jej panikę, Rialla obeszła pokój. Nie wydawał się sypialnią; nigdzie nie było ani łóżka ani koi. Dwie długie, aksamitne ławki zapewniały miejsca siedzące po prawej i lewej stronie Rialli, przyciągając uwagę do ściany naprzeciwko drzwi, którymi weszła. Stylizowany kot był wyryty od podłogi po sufit w granacie tak ciemnym, że wydawał się prawie czarny. Otoczony był dwojgiem drzwi, w tym samym niebieskim kolorze. Przed kotem znajdowała się podwyższona platforma, która rozciągała się od jednych drzwi do drugich. Mały ołtarz z różowego marmuru zajmował honorowe miejsce na środku podwyższenia. Przynajmniej Terran zdawał się brać na poważnie czczenie Altisa. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 180

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Obok ławki po prawej znajdował się niski stolik, na którym schludnie leżał rząd książek pomiędzy dwoma czarnymi podpórkami. Rialla przyklękła przed stolikiem, wysunęła jeden z cienkich woluminów i otworzyła go. Darraniański skrypt był prawie poza jej umiejętność czytania, ale wyczytała wystarczająco, żeby wiedzieć, że w dłoniach trzymała dziennik. Męskie głosy odbiły się echem w korytarzu. - ...są ważniejsze rzeczy. - Z czarodziejami po naszej stronie będzie o wiele łatwiej. - Mówiłem ci. Nie ma znaczenia czy czarodzieje ugną przed nami kolana czy nie. Są inne rzeczy do zrobienia i nie będę marnował mocy na trywialności. Wsunęła dziennik z powrotem na miejsce i podbiegła do drzwi. Zniekształcenie głosów z korytarza było tak wielkie, że nie była w stanie powiedzieć, kto rozmawiał, ale rozpoznała dotyk umysłu Winterseine'a. Skoro nie czuła nikogo innego w korytarzu, musiała założyć, że drugim mężczyzną był Terran. Kiedy Terran wszedł do pokoju, Rialla siedziała na podłodze z głową odpowiednio opuszczoną. Z początku ją zignorował, podchodząc bezpośrednio do platformy przed ołtarzem. Ukląkł na dywanie i skłonił głowę w widocznej modlitwie. Szyja Rialli zesztywniała, kiedy czekała. Skończywszy, podniósł się lekko na nogi i podszedł z powrotem, by stanąć przed nią. - Wstań - powiedział. Rialla podniosła się. Terran obszedł ją raz, zatrzymując się bezpośrednio przed nią. - Pamiętam cię z czasu, kiedy Ojciec przywiózł cię tu po raz pierwszy. Bałaś się wszystkiego. - Sięgnął i dotknął jej brody. Zadrżała widocznie. Nawet gdy jej empatia była okaleczona, była świadoma innych żywych istot, czego brakowało przy Terranie. Bycie dotykaną przez kogoś, kogo nie mogła poczuć na więcej niż fizycznym Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 181

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon poziomie sprawiło, że czuła się tak, jakby dotykał ją trup. Poczuła wzrastającą rozpacz, potrzebę ucieczki, która coraz szybciej stawała się nie do odparcia. - Spokojnie - powiedział delikatnie. - Wiem, że byłaś z Laeth'em przez długi czas, ale dam ci czas do przystosowania się. Chodź, jest do tego lepsze miejsce.

Ciemno niebieski dywan był miękki pod nieczułymi stopami Rialli, kiedy wyszła ostrożnie z łóżka. W ciszy podniosła koszulę, którą miała na sobie wcześniej i założyła. Nie patrzyła na mężczyznę śpiącego w łóżku. Rialla opuściła sypialnię i wsunęła się do zewnętrznego pokoju, wyłaniając sie po jednej stronie podwyższenia. Rialla szybko podeszła do stołu zawierającego dzienniki Terrana, rzucając niespokojne spojrzenie na kota przy ścianie za nią. Jeśli ktokolwiek znał plany Winterseine'a to tylko Terran i mógł je zapisać w swoich dziennikach. Rialla wolałaby mieć sztylet, by udowodnić winę Winterseine'a, ale nie mogła ponownie przez to przejść, nawet po to, by zapewnić, że niewolnictwo w Darranie się zakończy. Spojrzała na książki, ale wiedziała z wcześniejszego przejrzenia, że nie są widocznie datowane. Kiedy się zawahała, usłyszała lekki szelest w sypialni. Złapała pierwszą księgę z lewej, mając nadzieję, że będzie to najnowsza, po czym podeszła szybko do drzwi. Ku jej zaskoczeniu i uldze, to jeden ze strażników, a nie Tamas, czekał na nią tuż za drzwiami, by odprowadzić ją do jej celi. Z subtelnym użyciem swojego talentu, o którym prawie zapomniała, Rialla odwróciła uwagę strażnika od książki, którą trzymała. Z powodu jej interwencji, nie widział nic niezwykłego w niewolnicy wynoszącej księgę z pokoju Terrana. Jeśli nikt go o to nie zapyta przez dzień lub dwa, prawdopodobnie nie będzie w ogóle pamiętał, że ją widział.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 182

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Tris kroczył niespokojnie po celi. Spóźniała się. O wiele bardziej niż można było wyjaśnić normalnym opóźnieniem. Sprawdził łaźnie i okazały się puste. Blokowała swoje myśli przez większość dnia i nie mógł się przedostać. Zamarł i przechylił głowę, kiedy kroki rozbrzmiały w korytarzu. Wsunął się szybko w cienie, kiedy przekręcono klucz w zamku.

W milczeniu i z pochyloną głową, Rialla weszła do celi. Światło wpadające przez okno zaskoczyło ją i sprawiło, że czuła się lekko zdegustowana. Czuła się jakby od ranka minęło kilka dni: przynajmniej mogło być ciemno. Wiedziała, że Tris stał w cieniach, ale się nie odezwał. Nie wiedziała, czy to obecność strażnika powstrzymywała go, czy coś pokazało się na jej twarzy. Stała przez chwilę po tym, jak drzwi sie zamknęły, wreszcie zamieniając jedwabną koszulę na czystą białą tunikę, którą pozostawiono dla niej przy drzwiach. Ułożyła porzucone ubranie ostrożnie na książce; Tris mógł z nią coś zrobić do rana. Z niczym więcej, co mogłoby ją zająć, usiadła na świeżej słomie. Nie podszedł do niej i nie zaczął masować jej szyi, jak to robił zazwyczaj, za co była wdzięczna. Nie myślała, żeby przez jakiś czas była w stanie zanieść czyjś dotyk, nawet Trisa. Chciałaby, żeby pozwolili jej wziąć kąpiel zanim przyprowadzili ją tutaj, chociaż wiedziała z doświadczenia, że woda nie sprawi, iż ponownie poczuje się czysta. Po długim czasie podniosła nogi do piersi i schowała twarz w kolanach. Uzdrowiciel był bardzo cierpliwy; słyszała jak oddychał i wiedziała, że nie poruszył się, odkąd weszła. Rialla wiedziała, że powinna mu coś powiedzieć, ale bała się, że jeśli się odezwie, rozpadnie się jak krucha muszla, która chroniła jej łzy. Zamiast tego, opuściła ciasne mury, które umieściła wokół tej części siebie, która była połączona z Trisem. Tris, ja... Nawet w myślach nie potrafiła znaleźć słów, więc zamiast tego wciągnęła go w swoje wspomnienia. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 183

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Rialla czekała odrętwiała na jego reakcję... chociaż nie była pewna, co to będzie. Wściekłość, być może, czy nawet obrzydzenie; smutek nie będzie czymś nie do pomyślenia dla uzdrowiciela na widok gwałtu... nawet jeśli ofiara na niego pozwoliła. Co poczuł, to gorąca wściekłość. Była wystarczająco mocna, że Rialla podniosła głowę z kolan i spojrzała na niego. Stał dokładnie tam gdzie wcześniej, jego twarz zastygła w bezruchu. Bez połączenia nie wiedziałaby, że czuł cokolwiek. Nie wiedziała co powiedzieć na widok jego furii. Zaskoczyło ją, że była w stanie myśleć o powiedzeniu czegokolwiek. Gdyby to Laeth stał cicho w mroku małej celi, ukryłaby się w przeciwnym rogu. - Znalazłam dzienniki Terrana - powiedziała wreszcie, zadowolona, że jej głos brzmi spokojnie. - Pomyślałam, że mógł wiedzieć o morderstwie Karstena i opisać je. Nie jestem pewna czy wzięłam najstarszy czy najnowszy dziennik; nie miałam czasu sprawdzić. - Znalazłaś go w pokoju Terrana? - Poczuła, jak jego wściekłość się skupia i zrozumiała, że nie wiedział, kto to był. Było tego zbyt wiele. Nie złapałem wszystkiego. Powiedział, widocznie czytając jej myśli. - Tak - powiedziała. - Znalazłam go w pokoju Terrana. - Tak po prostu pozwolił ci go wziąć? Potrząsnęła głowa. - Nie. Spał w drugim pokoju. Nie wydaje mi się, żeby ktokolwiek miał zauważyć jego brak, dopóki Terran nie postanowi znowu czegoś zapisać. Ja... umm... zasugerowałam strażnikowi, który mnie eskortował z powrotem, że nie było nic niezwykłego w niewolnicy trzymającej jeden z dzienników Terrana. Tris chrząknął. - Nawet jeśli wzięłam niewłaściwy, mógł w nim opisać, jak Winterseine używa magii - dodała. Cienie w celi pogłębiły się w przedłużającej się ciszy, aż jedyne światło pochodziło z gwiazd. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 184

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Rialla przeczyściła gardło, niespokojna, gdyż wściekłość Trisa nie opadała. - To, co się wydarzyło jest częścią bycia niewolnicą, jak również nie jest najgorszą częścią. Był czysty i nie skrzywdził mnie. Nie wydaje mi się, by był pod wystarczającym wrażeniem moich umiejętności by pragnąć powtórki. - Wiedziała, że nie będzie teraz płakać, gdyż niewolnice nie płaczą, a w tej chwili czuła się bardziej niewolnicą niż trenerką koni czy szpiegiem. - Czy zakończenie niewolnictwa w Darranie wciąż jest dla ciebie tak ważne? - zapytał, jego twarz odwróciła się od niej. - Niewolnice tutaj nie wydają się tak usilnie walczyć o swoją wolność jak ty. Rialla skinęła głową w znużeniu. - Nawet po tym? - Tak. - Jutro - stwierdził ciężko Tris. - Jutro odejdziemy. Rialla uparcie pokręciła głową. - Sam dziennik nie wystarczy. Potrzebujemy czegoś... - Sapnęła, kiedy odpowiedź przyszła do niej. Potrzebujemy księgi zaklęć Winterseine'a. Każdy czarodziej ma taką, tak mi się wydaje. Możesz dowiedzieć się, gdzie jest biuro Winterseine'a? Powoli, Tris skinął głową. - Jest na jednym z górnych pięter. Jutro mogę spróbować się tam włamać. - Potem odejdziemy - powiedziała Rialla, czując falę ulgi na myśl o przebywaniu z daleka od tego miejsca. Rozmawiali jakiś czas dłużej, dyskutując o sposobach opuszczenia zamku. Było kilka możliwości, zależnych od pory dnia i ilości napotkanych strażników, ale w końcu, zapadli w ciszę. Dziwne, jak bardzo żądanie Terrana niepokoiło Riallę. Seks nigdy nie był czymś, co lubiła, ale nie pamiętała odrazy tak wielkiej, że ciężko było nie walczyć. Czas, gdy Tris zazwyczaj ją opuszczał nadszedł i minął. Odnowiła część barier pomiędzy nimi, ale tym razem było trudniej niż wcześniej. Odkryła, że jego obecność przynosiła jej ukojenie. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 185

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Rialla zwinęła się na boku, na słomie i zamknęła oczy. Była wyczerpana, ale nie mogła spać. Po czwartej czy piątej próbie znalezienia komfortowej pozycji, usłyszała grzeczne mamrotanie na krawędzi świadomości. Kochana. Zawahała się, następnie, niechętna na jakikolwiek intymny kontakt, powiedziała na głos - Co się stało? Chodź ze mną zaprosił Tris, jego umysł ciągnął ją delikatnie. Dokąd? zapytała, ciekawa wbrew sobie. Tutaj. Wciągnął ją w swój sen. Stała na skale i patrzyła w dół na ogromny wodospad, jego grzmot wibrował w kamieniu, na którym spoczywała. Mroźna mgiełka, która podnosiła się nad wodę osiadała na jej ubraniach i zaciemniała kamień wokół jej stóp. Spojrzała w górę i ujrzała szczyty gór spoglądające ze wszystkich stron; grzbiety były białe od świeżego śniegu, ale niższe zbocza posiadały bogatą, niebiesko zieloną barwę lasów iglastych. Dudniące dźwięki wody spadającej na kamienie poniżej ogłuszał ją i spojrzała w dół, ale podnosząca się mgła blokowała jej widok dna. Wzięła głęboki wdech powietrza i ponownie to poczuła, zakłócenie, które sprowadziło ją w to miejsce. Wąska ścieżka wiła się wzdłuż mokrej, kamiennej ściany klifu i odkryła, że porusza się nią, jakby znajdowała się na szerokiej drodze. Kiedy położyła rękę na szorstkiej korze cedru, który przywarł do wąskiego występu tuż powyżej tego, którym szła, była świadoma powolnej migracji substancji odżywczych od korzeni oraz odżywczego ciepła słońca z góry. Stanęła na chwilę, uświadamiając sobie spokojny triumf sękatego cedru. Kiedy tak stała, jej przenikliwość rosła i obejmowała rosnące stworzenia wokół niej. Większa świadomość pozostała z nią, kiedy kontynuowała drogę w dół. Coś czekało we mgle, coś wyjątkowego; Rialla czuła mrowiące prądy magii w kamieniach i powietrzu.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 186

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Ścieżka, którą podążała, zakończyła się nagle, kiedy klif opadał w wodę rzut kamieniem od miejsca, w którym stała. Zmrużyła oczy, ale nie widziała nic w gęstej mgle wodospadu. Poruszająca się woda tworzyła potężne prądy magii; w wąwozie było jej wystarczająco by wezwać burzę z piorunami nad pustynię. Machnięciem ręki, Rialla użyła nieco tej magii by rozproszyć mgłę. W samym środku toczącej się wody wyłaniał się wielki, czarny kamień; dziwny szept wewnętrznego zrozumienia określił kamień mianem krzemienia, uformowanego głęboko w płynnym sercu ziemi. Na tym kamieniu coś spało. Gdyby nie delikatne podnoszenie się i opadanie podczas oddychania, mogłaby go nie zauważyć. Kiedy odróżniła najpierw bok, a później plecy stworzenia, uświadomiła sobie, że większość górnej powierzchni kamienia w rzeczywistości jest wielką jaszczurką. Była piękna. Rialla szukała wewnętrznej wiedzy, która pozwalała jej wiedzieć, że drzewo było cedrem, a rzeki trzymały magię... ale jej nie było. Nigdy wcześniej żadnego nie widziałem powiedział dyskretnie Tris. Byłem na spacerze, kiedy poczułem zakłócenie w lesie. To nie jest wiwerna, stwierdziła Rialla, patrząc na kreaturę, nie chcąc powiedzieć nic więcej, ze strachu, że się myli. Jak myślisz, co to jest? zapytał Tris z lekkim rozbawieniem. Nie myślałem, że moje rzeźby były tak dalekie od prawdziwego stworzenia. W jej umyśle uformował się obraz misternie rzeźbionej figurki, która przypominała śpiącą jaszczurkę. Kiedy Rialla pytała Trisa, szmaragdowe oko otworzyło się czujnie, a wdzięczna głowa i szyja odwinęły się i uniosły, aż stworzenie miało tak samo dobry widok na Riallę jak ona na istotę. Kiedy się poruszył, wzór kolorów na jego łuskach zmienił się, by dopasować się do bieli i błękitu toczącego się wodospadu, potem kontynuował przez plejadę kolorów. - Ah - powiedział smok głosem bogatym w muzykę i szeleszczące łuski - myślałem, że wszystkie dzieci lasu zniknęły. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 187

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon

Tris czekał, aż był pewien, że zasnęła. Odsunął jej ubrania na bok i podniósł książkę, którą przyniosła. Gdyby odkryto ją przy niej, był pewien, że Winterseine znalazłby odpowiednią karę. Ciężej było mu przejść przez kamień niż w drodze do celi, kiedy grawitacja pomagała mu w zejściu. Znalazł się na zewnątrz zamku na rękach i kolanach w ziemi. Podnosząc się, strząsnął piach z ubrań najlepiej jak mógł. Użył magii, by wezwać ciemność i stłumić dźwięki ruchów. Tak ukryty, wystarczyło nieco się skradać, by przybyć niezauważonym do jego małej chaty, umiejscowionej na zewnętrznym dziedzińcu jak jedna z wielu uli. Zaoferowano mu miejsce w izbach dla służby, ale wybrał domek, który zapewniał więcej prywatności... nawet jeśli był nieodpowiedni na tą pogodę. Gwałt w jakiejkolwiek formie zawsze go wściekał. Był pogwałceniem ochronnej roli mężczyzny - nawet pośród ludzi - ale ten gniew płynął głębiej. Rialla była jego, czy o tym wiedziała czy nie. Poczucie winy uderzyło go na tą myśl. Rialla była jego, gdyż nie rozumiała, co znaczy więź między nimi. Pomimo złudzenia spokoju, jakiego udzielały mu jego wzrost i maniery, Tris zawsze był impulsywny, nawet gwałtowny. Reagował w chwili, nie myśląc o konsekwencjach... i bardzo rzadko żałował swoich czynów. Nawet kiedy został wygnany z enklawy, nie żałował udzielenia dziewczynce pomocy. Ale to... to było co innego. Tym razem nie będzie jedyną osobą, która ucierpi z powodu jego impulsywności. Zrobił to pod wpływem impulsu: zainicjował więź pomiędzy tancerką o włosach koloru ognia i sobą. Mógł wymyślić lepszy sposób utrzymania kontaktu z nią gdyby chciał - ale pragnął jej - człowieka. W ogóle nie zamierzał wiązać się z człowiekiem, chociaż miał wobec nich większą tolerancję niż większość z jego rodzaju. Nawet kiedy sobie uświadomił, że jest tą, którą Trenna widziała w swojej wizji, nie miał zamiaru wiązać się z nią; Tris nie należał do tych, którzy wierzą w los. Jednak wiedział, że jest jego. Rozpoznałby to nawet bez wizji Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 188

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Trenny. Rialla intrygowała go od samego początku i to nie tylko z powodu wyglądu, spektakularna, tak jak była. Lubił jej poczucie humoru, niechętną odwagę i zdolność do gry w Smoka oraz wygrywania, uczciwie bądź nie. Nie znał jej zbyt długo zanim uświadomił sobie, że jedynym sposobem na to, by zaufała mu wystarczająco, żeby go do siebie dopuścić, było całkowite opuszczenie barier pomiędzy nimi. Niewielu spośród jego ludzi było tak połączonych. Większość kończyła zwykłą uroczystością ślubną, jakiej używali ludzie. Zbyt często nie można było znaleźć idealnego partnera i połączenie słabło zamiast z czasem wzrastać w siłę. Ale on wiedział, że z Riallą tak nie będzie, wiedział to zanim ustanowił więź pomiędzy nimi. Połączenie było w tej chwili tak silne, że nie mógł go złamać. Było za późno, kiedy niechcący użyła jego magii, by znaleźć wodę, kiedy Winterseine ją 'dyscyplinował'. Wciąż mogła go zablokować, jeśli wystarczająco tego chciała, ale nie myślał, by była w stanie robić to w nieskończoność... wtedy dowie się co zrobił. Zastanawiał się, czy wolałaby niewolnictwo. Zastanawiał się, czy zobaczy jakąkolwiek różnicę pomiędzy nim, a Winterseine'em. Z westchnieniem, zamknął oczy.

Dźwięk klucza strażnika w zamku obudził Riallę następnego ranka. Trisa nie było, oczywiście, ale miło by było, gdyby powiedział jej, co zamierza zrobić zanim odszedł. Spojrzała mimochodem na wczorajsze ubrania, ale dziennik, który wzięła również zniknął. Miała nadzieję, że to Tris go wziął. Z lekkim wzruszeniem ramionami, podążyła za strażnikiem do pokoju ćwiczeń. Podniesiona platforma, która służyła jako parkiet do tańca mogła służyć również jako pole do bitwy. Nawet kiedy Rialla rozgrzewała się, by pozbyć się sztywności z nocy, czuła wrogość pozostałych niewolnic. To oczywiste, że winiły ją za rany, które Winterseine zadał drugiej tancerce. Niewolnica, która została skrzywdzona była ich towarzyszką; Rialla była z zewnątrz. Nie mogła spodziewać sie, że będą winiły Winterseine'a: były zbyt dobrze wyszkolone, by sprzeciwić się czynom pana. Rialla wymigała się Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 189

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon od obowiązku, czego dobra niewolnica nigdy nie robiła i to zraniło jedną z nich. Wrogość pozostałych tancerek nie niepokoiła Rialli, ale służyła jako nieprzyjemne przypomnienie, że kiedyś zareagowałaby w ten sam sposób. Kiedy rozpoczęły się pierwsze ruchy tańca, dziewczyna obok Rialli czekała, aż mistrz tańca odwrócił wzrok, zanim zbyt daleko wysunęła nogę. Rialla zrobiła krótki krok i uniknęła przewrócenia się, odczytując zamiary dziewczyny chwilę wcześniej. Po tym, Rialla używała empatii, by uniknąć większości intryg, a resztę po prostu ignorowała. Mistrz tańca był dobry; widział co się działo i odsunął Riallę od pozostałych: zbyt dużo rywalizacji przeszkodzi w ćwiczeniach. Uśmiechnęła się ponuro i skupiła na tańcu. Podczas przerwy czekał na nią Tamas. Złapał ją za ramię z wywołującą siniaki siłą, kiedy wycierała czoło kawałkiem bawełnianego ręcznika. Rialla zesztywniała w zaskoczeniu, nie z powodu Tamasa, ale z powodu warknięcia, które poczuła od Trisa; nie zauważyła, jak blisko się znajdował. Odwracając lekko głowę, zobaczyła go siedzącego w cieniu w pobliżu zamku, wcierającego oliwę w gładki kawałek drewna. By odzyskać jej uwagę, Tamas potrząsnął nią lekko. - Wygląda na to, że przykułaś uwagę młodego pana. Chce, żebyś poszła ze mną. Spojrzała na niego po raz drugi w pustym przerażeniu zanim opuściła oczy, pozwalając mu ciągnąć się po dziedzińcu w mrok zamku. Rialla szła za Tamasem wystarczająco potulnie przez korytarze i zakręty w górę po dwóch partiach schodów do bardziej prywatnej części zamku. Kiedy dotarli do miejsca, które było wystarczająco opuszczone dla jej celów, uderzyła. Jej łokieć uderzył Tamasa mocno w środek piersi. Kiedy walczył o oddech, pchnęła jego głowę brutalnie o ścianę. - Ładnie - skomentował Tris tuż za nią. Nie wykonał żadnego ruchu, żeby pomóc, kiedy opuszczała Tamasa na ziemię. - Znalazłeś biuro? - zapytała Rialla ze swojej pozycji na ziemi. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 190

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon - Tak - skinął głową Tris - powiedział mi jeden ze służących. Chociaż myślałem, że będziemy go szukać w środku nocy. Podróż przez zamek bez wykrycia w środku dnia będzie trudna. Rialla zwróciła swoją uwagę na nieprzytomnego służącego i sięgnęła niechętnie, by dotknąć jego twarzy, pragnąc, by fizyczny kontakt nie ułatwiał mentalnego dotyku. Pierwotny kontakt z powierzchnią jego umysłu nie był taki zły, ale kiedy spróbowała głębiej, poczuła się, jakby zanurzała się w błocie. Ostrożnie, upewniła się, że będzie spał przez jakiś czas dłużej, następnie wycofała się z jego umysłu. Spocona podniosła się i pociągnęła go w cień pobliskich schodów. Drżała z wysiłku, jaki włożyła w utrzymanie kontaktu ze zniekształconą postacią Tamasa. Ciepłe ręce Trisa na jej ramionach przyniosły sporą dawkę ukojenia. - Z niektórymi ludźmi ciężej się skontaktować - skomentowała ochryple Rialla, wycierając pot z tyłu szyi szmatką, której używała zanim Tamas zabrał ją do zamku. - Mam nadzieję, że nigdy więcej nie będę musiała z nim tego robić. - Nie będziesz musiała, jeśli uda nam się stąd uciec - powiedział Tris. - Idź za mną, uważaj i daj mi znać, jeśli będziemy mieli na kogoś wpaść. Szli po cichu korytarzem, aż dotarli do kolejnej, mniejszej klatki schodowej, która wiła się w górę do drewnianych drzwi. Z kształtu ścian, Rialla założyła, że byli w jednej z dwóch wież zamku. Wyryty w drzwiach, wystylizowany kot Altisa patrzył na nich prosto z góry. Tris wskazał w górę, na drzwi. Rialla szukała pośpiesznie czegoś, co znaczyłoby, że pokój jest zajęty. Tris czekał, aż Rialla skinęła głową zanim zaczął iść po schodach w górę. Drzwi otworzyły się do wewnątrz bez dźwięku. Wewnątrz drzwi był zdobiony złoty klucz. Rialla przekręciła go, zamykając ich w studiu Winterseine'a. Ciężkie kotary blokowały większość światła i kiedy Rialla obróciła się w prawo, wpadła ramieniem na wąską szafkę. Była prawie tak wysoka jak

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 191

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Rialla i widocznie wypełniona księgami. Powinna być wystarczająco ciężka, żeby koń mógł wpaść na nią bez przewrócenia. Rialla patrzyła w zdumionym niedowierzaniu, jak szafa przechyliła się i zaczęła upadać. Tris złapał ją i postawił na miejsce. - Myślałem, że miałaś być pełna wdzięku - powiedział, kiedy dołączyła do niego w ustawianiu książek, które się przechyliły. - Pełna wdzięku, tak - zgodziła się - ale tancerki nie muszą widzieć w ciemności. Kiedy mówiła, podniosła z podłogi książkę, która spadła z górnej półki. Była dobrze obita w skórę, z mosiężnym zatrzaskiem, nie było w niej nic, co odróżniłoby ją od jakiejkolwiek innej książki... z wyjątkiem tego, że gruchotała. - Tris, mógłbyś świetlić ten pokój? - zapytała Rialla, pracując nad zatrzaskiem. Światło zamigotało, później się uspokoiło. Otworzyła książkę, by ukazać, że część ze środka została wycięta. W powstałej przestrzeni znajdował się prosty srebrny pierścień, jego jedyną ozdobą był mały, błękitny kamień, który wystawał z materiału, w który był owinięty. Kamień pierścienia był gładko wypolerowany, a głębie koloru indygo lśniły dziwnie w magicznym świetle. Rialla zadrżała w niespokojnym wrażeniu, że pierścień sprawdzał ich tak samo, jak oni sprawdzali jego. - Jest w nim magia - powiedział delikatnie Tris. - Stara magia. Zamknął księgę z pierścieniem nie dotykając go i wsunął tom z powrotem w miejsce na półce. Wyciągnął następną obok niej i otworzył. Również była wydrążona, ale pusta. Sztylet z rozpoznawalną rękojeścią był w trzeciej księdze. Rubinowe oko węża mrugnęło do nich przez chwilę. Tris wyciągnął go i wsunął w skórzany fartuch, który był standardowym wyposażeniem rzemieślnika.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 192

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Odłożył książkę, która trzymała sztylet z powrotem na półkę. W pośpiechu dalej prostowali książki, aż szafa wyglądała tak schludnie jak pozostałe w pokoju. Rialla potrząsnęła głową. - Wiesz ile te księgi były warte zanim je zniszczył? Tris prychnął. - Nigdy nie były księgami... na papierze nie ma ani śladu atramentu. Podejrzewam, że kazał oprawić puste karty, a następnie je wydrążył. - O tym nie pomyślałam - przyznała Rialla, podnosząc się na nogi i rozglądając po pokoju. Dywan, na którym stała był nieco mniej cenny od tego w pokoju Terrana. Światło Trisa wyraźnie pokazywało głęboką czerwień i złoto wymyślnie tkanych wzorów. Pokój był mały, ale zawierał jeszcze dwie biblioteczki i wielkie biurko. - Tutaj - powiedział Tris, podchodząc do biurka. Zignorował księgi, które przykrywały blat i przesunął ręką po zamkniętych szufladach, zatrzymując się przy dolnej lewej. - W tej jest coś potężnego - powiedział. Wysunął zestaw kluczy z woreczka przy pasie i wsunął podobny do zamka. - To klucze klanu? Gdzie je znalazłeś? - zapytała Rialla. - Tak mi się wydaje; otrzymałem je jako zapłatę - odpowiedział Tris. Zamek kliknął i Tris wyciągnął szufladę. Wewnątrz znajdowała się gruba księga ze srebrnym zatrzaskiem. W drogiej skórze został wyryty symbol, który Rialla znała dobrze. Tris zerknął na nią, a później z powrotem na księgę. - To symbol, którego użył jako twój tatuaż. - To symbol Winterseine'a - zgodziła się Rialla. - Ale czy to jest księga zaklęć?

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 193

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon - Nie zamierzam jej otwierać. Z tego, co czuję, ta księga ma w sobie wystarczająco magii, by zniszczyć zamek i połowę otaczających go pól odpowiedział Tris. - Jest magiczna i ma na sobie osobistą pieczęć Winterseine'a powiedziała Rialla. - Mnie to wystarczy. Tris wyciągnął księgę, zamknął szufladę i przekręcił klucz. Odpiął pas i wsunął księgę pod luźną tunikę, przesuwając ją tak, żeby znalazła się we wgłębieniu pod żebrami. Kiedy już umieścił ją z satysfakcją, zapiął pas ciasno wokół talii. Pod ciężkim materiałem rzemieślnika, Rialla nie była w stanie powiedzieć, że chował tam księgę. - Możesz powiedzieć, czy w pobliżu ktoś jest? Rialla zrelaksowała się na chwilę i skoncentrowała. - Nikt, o ile nie ma tu Terrana. - Co masz na myśli? - Tris uniósł brwi. - Terran mógłby podsłuchiwać pod drzwiami i nie wiedziałabym o tym. Z jakiegoś powodu moja empatia go nie wyczuwa. Jednak - dodała myślę, że możemy zaryzykować. Zeszli bez przeszkód po krętych schodach. Kiedy podeszli do schodów, które zabrałyby ich dalej w dół, Rialla zatrzymała Trisa pociągnięciem za tył tuniki. Znaleźli Tamasa, powiedziała, i wszczęli poszukiwania. Będą blokować schody i najpierw sprawdzą dolne piętra zanim zaczną szukać na górze. Rialla czuła zimny węzeł strachu formujący się w jej brzuchu. Chciała wydostać się na zewnątrz. W takim razie musimy znaleźć okno powiedział Tris. Ciebie to bawi! oskarżyła gorąco Rialla. Uśmiechnął się nieskruszenie i zawrócił korytarzem, pozostawiając Riallę goniącą za nim z oburzeniem. Pierwsze drzwi, których Tris spróbował otworzyły się na sypialnię gościnną, z oknami. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 194

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Winterseine nie robił sobie kłopotu z wydatkiem na oszklenie ich, więc kiedy otworzyli okiennice, pozostały tylko dwie bariery na drodze ich ucieczki z zamku: strażnicy i grawitacja. Rialla rozejrzała sie ostrożnie wokół, ale nikt nie obserwował tyłu zamku. Był dla tego dobry powód. Jedyne okna po tej stronie były na trzecim piętrze. Każdy wystarczająco głupi, żeby wyskoczyć jednym z nich na ubitą ziemię dziedzińca poniżej będzie czekał na poszukiwaczy. Rialla zerknęła ostrożnie w dół pokrytej winoroślą ściany. No nie wiem, Tris. Spory kawałek do ziemi. Nie marudź poradził Tris, sięgając po pasmo winorośli. Rialla przyglądała się, ale nie widziała żadnej zmiany w roślinie po tym, jak jej dotknął. Chcę, żebyś za mną podążyła. To utrzyma nasz ciężar jeśli zejdziemy prosto w dół. Nie dając jej szansy na protestowanie, wyszedł przez okno, okręcając się, by wysunąć ramiona przez wąski otwór. Patrząc na kruche pasma, Rialla czuła niepokój, ale wszystko zdolne utrzymać Trisa było więcej niż zdolne utrzymać ją. Czekała, aż był spory kawałek niżej, zanim zaczęła iść za nim. Winorośl wydawała się nienaturalnie sztywna, zapewniając łatwy uchwyt dla rąk. Krawędzie liści były ostre, jakby stworzone z metalu i otrzymała parę cięć, zanim odkryła jak sięgnąć przez liście do pasm poniżej. Kiedy zbliżyła się do ziemi, Tris złapał ją w talii i postawił z boku. Ponownie dotknął winorośli, przywracając roślinę do pierwotnego stanu. Rialla odwróciła się, by rozejrzeć się niespokojnie wokół, ale wciąż nikt nie obserwował tego rogu zamku. Opuściła ochrony na empatii, by złapać jakąkolwiek myśl, że ktoś ich zobaczył i miała nadzieję, że Tamas był wystarczająco daleko, żeby nie musiała mieć z nim więcej do czynienia. No już powiedział Tris, pozwól, że zmienię kolor twoich włosów na coś mniej rzucającego się w oczy. Strażnicy będą szukać samotnej niewolnicy z

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 195

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon czerwonymi włosami. Z ilością niewolnic w zamku, nie będą podejrzliwi, gdy jedna będzie szła z wolnym człowiekiem. Winterseine był znany z nagradzania dobrej pracy starszymi, mniej cennymi niewolnicami, zgodziła się Rialla. Jeśli dodasz nieco szarości do brązu, będzie wyglądało lepiej. Dotknął jej włosów na chwilę, później odsunął rękę. Już. Bez dalszych rozmów, ruszyli swobodnie wokół zamku w stronę bramy otaczającej mur. Tris zatrzymał się w miejscu, gdzie pracował nad drzwiami i podniósł ciężką torbę z narzędziami, która spoczywała w pobliżu. Nikt ich nie wypytywał dopóki nie dotarli do kraty. - Stać - zawołał starszy z dwóch mężczyzn na murze. - Jaki jest wasz cel? - Jestem Jord Woodcraftsman; zapasy zamku są ubogie w drewno wiśniowe. Ta niewolnica wie, gdzie rosną wiśnie wystarczająco duże, by wykonać z nich meble po sezonie. Strażnik zmarszczył brwi na Riallę. - Nie rozpoznaję jej. Tris skinął głową. - Jest niewolnicą z kuchni. Była wysyłana po drewno do kominka więc powinna znać drzewa w pobliżu. Jeśli nie, ośmielę się stwierdzić, że zdołam znaleźć je bez jej pomocy i wciąż będzie służyła moim celom. To ostatnie powiedział z pożądliwym spojrzeniem. Drugi mężczyzna roześmiał się i podniósł kratę wystarczająco wysoko, żeby Tris i Rialla mogli pod nią zanurkować. Rialla poprowadziła dobrze przetartą ścieżką do lasu.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 196

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon

9.

Jak tylko weszli w schronienie z drzew, Tris upuścił ciężką torbę na ziemię i zaczął sortować jej zawartość z szybką sprawnością, odkładając większość narzędzi na bok. - Masz dziennik? - zapytała z nadzieją Rialla. - W torbie - odpowiedział, poluzowując pas i wyjmując księgę. Zdjął skórzany fartuch i włożył sztylet do torby z dwiema księgami. - Poczekaj chwilę. - Rialla rozdarła pasmo dołu tuniki i wyciągnęła sztylet. Owinęła ostrze w materiał tak, by się nie pokazywało i wsunęła je z powrotem do torby. Tris szybko zebrał porozrzucane narzędzia razem i owinął wokół nich fartuch, by uchronić je przed pogodą. Ktoś znajdzie je i użyje. Zarzucając torbę na ramię, Tris zszedł ze ścieżki pewnym krokiem. Rialla podążyła za nim, wdzięczna za długie godziny pracy, które użyczą jej sił do ucieczki. Tris biegł bez wysiłku, widocznie zwalniając swój krok dla niej. Ścieżka, którą wybrał wydawała się być losowa, ale nie przeszkadzało jej podążanie w ślad za nim. Dobrze ocenił jej wytrzymałość; kiedy ranna noga zaczęła boleć, zwolnił do marszu. - Możesz powiedzieć, czy ktoś nas śledzi? - Zatrzymajmy się na chwilę i sprawdzę zatrzymując się.

odpowiedziała Rialla,

Oddychając głęboko, otarła strużkę potu z czoła. Zaczynając od najbliższej okolicy, wypuściła swój dar dalej. Ciężko było odróżnić emocje zwierząt od ludzi, więc szukała całych grup stworzeń; ale nic nie poczuła. - Nic - powiedziała, mając nadzieję, że to prawda.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 197

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Tris wyciągnął rękę i musnął korę najbliższego drzewa zanim ponownie ruszył żwawym krokiem w kierunku, którym zmierzali. - Dobrze jest uciec z tego przeklętego miejsca. To okropne być otoczonym przez nic poza martwym kamieniem. Rialla odezwała się z wahaniem, swobodna konwersacja wydawała się jej dziwna po kilku ostatnich dniach. - Wiem, co masz na myśli. Dorastałam podróżując z miejsca na miejsce. Spaliśmy w namiotach tylko kiedy padało. Czasami bycie otoczoną kamiennymi ścianami wystarczy, bym chciała krzyczeć. - W takim razie dlaczego mieszkasz w mieście? - zapytał. - Ponieważ Sianim było pierwszym miejscem, jakie znalazłam, gdzie kobieta mogła pracować trenując konie. - Dlaczego nie wróciłaś do klanu Handlarzy po tym, jak uciekłaś? Rialla wzruszyła ramionami. - Z mojego klanu nikt nie pozostał. Przypuszczam, że któryś z innych by mnie adoptował, ale... nie pasowałabym. - Tak naprawdę, pomyślała, czuła się bliższa Trisowi po trzech tygodniach niż bliższa komukolwiek innemu, wliczając w to Laeth'a. Być może to przez psychiczną więź: jej oczy podążyły do szerokich ramion jej towarzysza i uśmiechnęła się sama do siebie - być może było w tym coś więcej. - Tris? - zapytałą Rialla. - Hmm? - Dokąd idziemy? Coś przykuło jego uwagę blisko gęstych zarośli katalisu biegnących wzdłuż strumienia, którym podążali. Zatrzymał się i ukląkł, by delikatnie odsunąć ziemię z korzeni smukłej rośliny z małym, białym kwiatem. - Biały kapturek - wyjaśnił nieobecnie, wyrywając roślinę i strząsając przylegającą ziemię. - Składnik silnego eliksiru nasennego. Kilka tych liści sprawi, że mężczyzna będzie spał przez ładnych parę godzin. Przyciągnął torbę na przód, kładąc roślinę ostrożnie na książkach. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 198

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Podniósł się z powrotem i powiedział - Sianim. Do tego czasu Rialla prawie zapomniała, o co pytała i kilka sekund zajęło jej uświadomienie sobie, co powiedział. - Skąd wiesz, gdzie jest Sianim? Byłeś tam już wcześniej? Potrząsnął głową i powiedział - Nie, ale jestem w stanie powiedzieć, gdzie las został wycięty, by stworzyć drogę. Według kucharki, jedyna spora droga w pobliżu prowadzi na wschód do Sianim albo na południe do Przymierza. Droga znajduje się jakieś dwa i pół dnia drogi stąd. Pomyślałem, że zgubimy pościg w lesie zanim tam dojdziemy. - Błysnął do niej zębami. Leśni mają sporo przewagi nad ludźmi. W odpowiedzi Rialla również wyszczerzyła zęby. - Lepiej być człowiekiem niż podróżować przez las zawierając znajomości z miejscową florą. Potrząsnął głową w udawanym przerażeniu i powiedział smutnym tonem - Zawsze dyskredytują to, czego nigdy nie robili. Hasanie w krzakach może być interesującym doświadczeniem z odpowiednią osobą. - Spojrzał na nią z sugestią, ale zrujnował efekt, kiedy zobaczył inną roślinę. - Koralis! krzyknął. - Nigdy nie słyszałem, żeby rosły tak daleko na północy. Rialla właśnie zaczęła czuć się niekomfortowo z delikatnym flirtem, kiedy roślina rozproszyła Trisa od konwersacji. Uśmiechnęła się, kiedy pochylił się, by spojrzeć na korę małego drzewa z dość dużymi, krwisto czerwonymi kwiatami. Niezbyt schlebiało jej bycie ignorowaną na rzecz rośliny. Wybacz(*), przeprosił, podnosząc wzrok,. Zdumiona, Rialla napotkała jego spojrzenie. - Czytasz mi w myślach przez cały czas? - zapytała. Nagle poczuła większe współczucie do Laeth'a; niepokojące było uświadomienie sobie, ze jej myśli nie należały tylko do niej. Potrząsnął głową, kiedy się prostował. - Nie. Tylko od czasu do czasu, kiedy są to powierzchowne myśli. Uśmiechnęła się do niego, kiedy ponownie podjęli podróż. - Nie przywykłam do tego, żeby ktokolwiek czytał mnie tak, jak ja czytam innych. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 199

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Zwrócił jej uśmiech i zaczął coś mówić, ale rozproszył go widok kolejnej rośliny. Podróżowali szybko, pomimo częstych przerw, kiedy Tris przyglądał się otaczającej ich florze - co całkiem przypadkowo pozwalało Rialli odpocząć. Góry leżały na południe i zachód od nich, ale ich ścieżka wiła się przez ich podnóża. Po kilku milach bez żadnych śladów pogoni, Rialla zrelaksowała się i radowała uwolnieniem z zamku Winterseine'a. Tris zdołał zebrać kilka zjadliwych roślin, które skubali podczas marszu. Noc zapadła i rozbili obóz na małej polanie. Rialla znalazła małą przestrzeń z niewielką ilością kamieni i ułożyła głowę na ramionach, podczas gdy Tris zrobił to samo w pobliżu. Powietrze było ciepłe, ale niewolnicza tunika Rialli nie czyniła zbyt wiele, by powstrzymać nocną bryzę. Jednak po ostatnich kilku dniach, zmęczenie przewyższało brak wygody. Była zbyt zmęczona, żeby zrobić coś więcej niż zadrżeć raz czy dwa zanim zapadła w sen. Tris obserwował, jak rzucała się i przekręcała, ale gdy podniosła nogi do góry w próżnej próbie zachowania ciepła, miał dość. Poruszył się, aż leżał obok niej, po czym sięgnął, by przysunąć ją bliżej. Zanim zrobił coś więcej poza dotknięciem jej ramienia, poczuł... mocne dłonie Terrana na nagiej skórze... obrzydzenie tak silne, że przerodziło się w przerażenie... upokorzenie... nienawiść i odrobinę terroru. Pochłonęła go zaborcza wściekłość, nawet gdy rozpoznał, że więź pomiędzy nimi pozwalała teraz na więcej niż rozmowy w umyśle przynajmniej z jego strony. Po raz pierwszy to uczucia Rialli były najbardziej wyraźne - krwotok jej darów dla niego. Ostrożnie stłumił krańce swej wściekłości. Zaprowadzi Riallę do Sianim; potem być może zaznajomi Terrana z wdzięcznością za wściekłość uzdrowiciela. Rialla załkała delikatnie we śnie. Tris wypuścił powietrze. Kiedy miał już kontrolę, której potrzebował, wsunął się z powrotem w sen Rialli. Złapał ją delikatnie w swoje myśli, wywabiając ją z sypialni Terrana do słodszych wspomnień północnego jeziora, które lśniło złotem i srebrem odbitej glorii zachodzącego słońca. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 200

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Sama, tak jak zwykle, Rialla obudziła się wcześnie, w ciemności, która poprzedzała wschód słońca na niebie. Podnosząc się, strząsnęła ubranie, chociaż większość zmarszczek i brudu oparła się jej wysiłkom. Wzięła głęboki oddech i zastanawiała się, dlaczego w połowie spodziewała się poczuć rześkość śniegu w powietrzu. Powrót Trisa wytrącił ją z myśli, więc przywitała się z nim. Opuścili polanę, gdy pierwsze światło pojawiło się na niebie. Do połowy ranka Rialla zaczęła czuć się głodna, a kiedy zobaczyła krzak jagód, zatrzymała się, by kilka zerwać. Tris znalazł kilka bulwiastych korzeni, które oczyścił o nogawkę spodni. Nie miały żadnego smaku, ale syciły bardziej niż jagody. - Są o wiele lepsze, kiedy się je upiecze nad ogniem - skomentował, gryząc korzeń. - Skoro tak mówisz - odpowiedziała wątpliwie Rialla, chociaż jadła swoją bulwę z entuzjastycznym głodem. - Każdy smak byłby lepszy, przypuszczam, nawet pył z ogniska. Tris właśnie miał odpowiedzieć, kiedy upiorny krzyk przedarł się przez las. Kiedy zamilkł, nastąpiła całkowita cisza; nawet ptaki nie ćwierkały. - Wiesz, co to było? - zapytał cicho Tris. - Nie jestem pewna, ale czy nie jesteśmy blisko zamku ae'Magiego? Tris zawahał sie, jakby sprawdzał wewnętrzną mapę. - Duży zamek jest jakieś pół dnia drogi na południe - skomentował. Rialla skinęła głową. - To powinno być to. To musiał być Uriah. Nigdy żadnego nie widziałam, ale kilka miało zostać blisko zamku Arcymaga. Kiedy ostatni ae'Magi umarł, nastąpiła plaga Uriahów, które rozproszyły się na otaczające pola. Najemnicy ze Sianim oczyścili z nich zamek, ale nie mogli znaleźć wszystkich w pobliskich lasach. Powiedziano mi, że magia zbytnio na nie nie działa; jedynym sposobem, by je zabić to za pomocą ognia lub miecza. Ja nawet nie mam noża. Tris złapał Riallę za rękę i zaczął iść szybkim tempem. - Bezwzględne kreatury, albo tak słyszałem. Kiedyś jednego widziałem, z daleka i miałem Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 201

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon wystarczające szczęście, że mnie nie zobaczył. Ten tu nie był zbyt blisko, ale podejrzewam, że dobrym pomysłem może być, jeśli pójdziemy dalej. Szli, a potem biegli, ale Uriah kroczył ścieżką równoległą do nich i słyszeli jego krzyk od czasu do czasu. - Myślisz, że nas śledzi? - Rialla zerknęła z niepokojem w stronę źródła ostatniego dźwięku, ale drzewa rosły zbyt gęsto, by mogła cokolwiek zobaczyć. Głośny krzyk przeszył bezruch, tuż za nim podążył chór dziwnych dźwięków. Rialla zatrzymała się, sięgając swoim talentem by zobaczyć, co powodowało ten hałas. Drzewa, na które patrzyła szumiały z furią bitwy. Tris owinął jedną rękę wokół jej ramienia i pociągnął ją w niechętny bieg, rozluźniając uścisk dopiero, kiedy przestała z nim walczyć. W ponurym nastroju Rialla zwiększyła tempo, a Tris pozostał u jej boku dopóki wycie opadło wystarczająco, by mogli rozmawiać. Rialla zrobiła kilka kroków więcej zanim uświadomiła sobie, że Tris całkiem się zatrzymał. Odwróciła się, by na niego spojrzeć i dostrzegła wściekłość na jego twarzy. - Co tam robiłaś? - warknął. - Chciałam się dowiedzieć na co wpadł. Jeśli było to coś wielkiego, Uriah będzie zajęty i nie będziemy musieli się o niego martwić odpowiedziała spokojnie Rialla, robiąc mały krok w tył. Spojrzał na nią z nieopisanym wyrazem twarzy, następnie zrobił szybki krok w jej stronę. - To było głupie. Uriahowie nie są jak ludzie; nie są nawet jak zwierzęta. Mogłaś zostać ranna, rozumiesz? Zacisnęła szczękę i sama zrobiła krok naprzód, aż stała tuż przed nim. - Rozumiem, że decyzja należała do mnie! - Mogłaś zostać złapana w drgawki przedśmiertne zwierzęcia, które zabił - powiedział, piorunując jąz góry wzrokiem. - Mało prawdopodobne. Mam większą kontrolę. Byłam o wiele bardziej spleciona z kreaturą w sali balowej Westhold. - Jej głos niósł w sobie odrobinę mrozu. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 202

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Tris odwrócił się i odszedł od niej w widocznym wysiłku, by odzyskać nad sobą kontrolę. Rialla zaczęła podejrzewać, że to nie wściekłość próbował kontrolować, kiedy zauważyła, że jego ramiona drżą. - Drażnisz się ze mną. - Gdyby miała w dłoni broń, nie była pewna, czy panowała nad sobą na tyle, by jej nie użyć. - Ty przykra podróbko węża, drażniłeś się ze mną. - Nie do końca - zaprzeczył Tris stłumionym głosem. - To coś w sali balowej zraniło cię, Rialla. Uriahowie nie są jak inne zwierzęta - są napędzane głodem i wściekłością. Jako empatka próbując skontaktować się z jednym postąpiłaś głupio i nierozważnie; sytuacja nie wymagała takiego czynu. Rialla rozważyła, o czym mówił. - Masz rację. Przepraszam za podjęcie zbędnego ryzyka. Ale wciąż nie wyjaśniłeś, dlaczego się śmiejesz. Jej głos wcale się nie ocieplił. Tris odwrócił się, by napotkać jej spojrzenie. - Wydaje mi się, że pierwotnie z powodu ulgi. Byłem pełen obaw, że po... - Jego oczy straciły resztki śmiechu i Rialla poczuła mroczną wściekłość, która nigdy nie znikała. - Martwiłem się, że ostatnie kilka tygodni wpłynie na ciebie bardziej niż w rzeczywistości. Przypomniałem sobie tą małą gadkę, której udzieliłaś Laeth'owi w mojej chacie - raz niewolnica, zawsze niewolnica - kiedy na mnie wrzeszczałaś. Uderzyło mnie to jako śmieszne. - Będziesz się ze mnie śmiał, kiedy znowu będę wściekła i upewnię się, żebyś nie był w stanie zrobić tego po raz trzeci - powiedziała poważnie Rialla. - Nie mogę się doczekać - powiedział uprzejmie Tris. Zrobił krok w jej stronę i zaoferował ramię. Po krótkim wahaniu, Rialla położyła dłoń w zagięciu jego łokcia. Ruszyli dalej ścieżką, którą wybrał Tris. - Jak wyglądają Uriahowie? - zapytała Rialla. - Nigdy żadnego nie widziałam. Już dawno zostawili Uriaha za sobą. Długie cienie rzucane przez otaczające ich drzewa znaczyły ziemię, a wschodnie niebo pociemniało czerwienią i złotem. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 203

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Tris wzruszył ramionami. - Wyglądają jak ludzie umarli przed miesiącem, którym następnie wyrosły kły, podnieśli się i zaczęli polować. Również tak pachną. - Nie jest to coś, na co chciałabym wpaść w środku nocy skomentowała Rialla. - Osobiście wolałbym w ogóle na nich nie wpaść, ani w dzień ani w nocy odpowiedział nieobecnie Tris, kiedy przyglądał się pobliskim krzewom. - Czego szukasz? - zapytała Rialla, - Gdzieś tu poczułem ciernistą jagodę. O tej porze roku kwiaty wydają wystarczający zapach, by powstrzymać Uriahów przed pogonią za nami, jeśli tędy przejdą. - Zwęził oczy i wskazał na lewo. - O tam, tuż obok dębu. Chodź, dzisiaj skończymy wcześniej i poczekamy, aż Uriah będzie gdzieś indziej, zanim ruszymy dalej. Tris poprowadził do gęstych zarośli kilka długości od sporego dębu. Szczyty krzewów były pokryte żółtymi kwiatami, które śmierdziały jak fosa opuszczonego zamku w środku lata. Długie na palec, okrutnie ostre kolce pokrywały krzewy od ziemi po kwiaty. - Jeśli wsuniesz się pod gałęzie, unikniesz cierni - poradził Tris, lekceważąc niedowierzające spojrzenie, jakie rzuciła mu Rialla, kiedy podniosłą nos. - Wszystkie wskazują w górę, więc pod nimi jest bezpiecznie. Opadł na plecy i wsunął się ostrożnie pod krzak, aż zniknął. Rialla spojrzała powątpiewająco na ciernie, ale podążyła za nim. Ku jej zaskoczeniu, wąski tunel, który zrobił Tris, rozszerzał się w sporą dziurę wystarczająco dużą, dla dwojga lub trojga ludzi. Krzew tworzył nad nimi solidny sufit, ale było wystarczająco miejsca, żeby usiąść. Ziemia była miękka od starych liści. Tris uśmiechnął się na wyraz jej twarzy. - Tworzy dość miły dom, kiedy już przywykniesz do zapachu. Przykrycie nad nami jest wystarczająco gęste, by wpuszczało niewiele deszczu.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 204

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Tris otworzył torbę i zaczął sortować kolekcję roślin. Z ponurym wyrazem twarzy odłożył na bok kilka z bardziej poplątanych okazów. Rialla patrzyła, potem wyciągnęła księgi, które ukradli od Winterseine'a, potrząsając nimi, by pozbyć się liści. Kiedy odłożyła księgę Winterseine'a na bok, zauważyła, że kilka z kart wysunęło się z księgi... pomimo zapięcia, które łączyło białą skórę z wewnętrznymi stronami. - Tris - powiedziała. Podniósł wzrok znad ostatniej z roślin. - Hmm? Podniosła księgę, by mógł się jej przyjrzeć i pogniecione stronice wysunęły się jeszcze bardziej. Rialla szybko obróciła księgę do góry nogami, by powstrzymać je przed całkowitym wypadnięciem. - Nie dotykaj ich - doradził, odkładając rośliny na bok. niezdrowych efektów mógł umieścić na niej czarnoksiężnik.

- Sporo

Wziął od niej książkę i klepnął nią o nogę, ale strony uparcie nie chciały się wsunąć z powrotem. Odchylił je ostrożnie, aż strumień światła dotknął kremowej powierzchni zaczepnych kart. - Hmm - powiedział, kiedy położył płasko dłoń i przesunął nią krótko po księdze. - Te strony nigdy nie należały do księgi... są za stare. Rialla ponownie spojrzała na schludnie ułożone karty. - Nie wydają się stare. - Magia - skomentował Tris. - W tych stronach jest więcej magii niż mógł zgromadzić jakikolwiek czarodziej, ludzki czy też nie. Potrzeba by grupy najsilniejszych z moich ludzi, żeby wezwać aż tyle magii... wyobrażam sobie, że potrzeba by przynajmniej tylu samo ludzkich czarodziei. - To tylko puste strony pergaminu - powiedziała Rialla, zaskoczona. Tris podniósł na nią brwi i spojrzał ponownie na pergamin. - Nie widzisz symboli? - zapytał. Potrząsnęła głową i pochyliła się bliżej, by im się przyjrzeć, dla równowagi kładąc rękę na ramieniu Trisa.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 205

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Jak tylko go dotknęła, ukazujące się powierzchnie wcześniej pustych stron poznaczyły się symbolami, które w jakiś sposób były niewyraźne. Rialla zamrugała i przeklęła lekko, zdejmując rękę z Trisa. Jak tylko przerwała kontakt, strony ponownie stały się puste. - Jesteś w stanie powiedzieć, do czego służy to zaklęcie? - zapytała, jej głos był nieco ochrypły. Tris potrząsnął głową. - Nie jestem ludzkim czarodziejem - nie używam zaklęć, które można zapisać w ten sposób. Rialla uśmiechnęła się na jego widoczną pogardę. - Co powinniśmy z nimi zrobić? - Zabierzemy je do Sianim i pozwolimy, by ludzcy czarodzieje się o nie martwili - zaoferował Tris, kładąc księgę w dalszej części torby, gdzie wystające strony nie będą wchodziły mu w drogę. Kiedy Tris przesunął się do wygodniejszej pozycji, jego ręka spoczęła na dzienniku Terrana. Podniósł go i spojrzał na strony. (*)Masz coś przeciwko, żebym na to spojrzał?(*) zapytał. Rialla wzruszyła ramionami. (*)Mam problem z darraniańskim pismem, kiedy światło nie jest wystarczające. Jeśli chcesz je przeczytać, proszę bardzo. Ja spróbuję odpocząć.(*) Poczuła, jak skupił się na niej i stwierdził (*)Noga ci dokucza. Chcesz, żebym zobaczył, co mogę zrobić?(*) Zawahała się, ale potrząsnęła głową. Nie była jeszcze gotowa, by zrelaksować się pod rękami jakiegokolwiek mężczyzny. (*)Dobrze(*) powiedział Tris. (*)Oferta jest nadal aktualna, jeśli zmienisz zdanie.(*) Rialla leżała zwinięta na suchych liściach z zamkniętymi oczami, kiedy uświadomiła sobie, że nie zauważyła różnicy pomiędzy rozmową na głos i w umyśle. Zastanawiała się, od kiedy tak łatwo było jej rozmawiać w myślach z Trisem. Delikatne dźwięki przewracającego strony Trisa mieszały się z szelestem liści, więc odpłynęła w spokojną drzemkę bez dalszych myśli.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 206

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Nie wiedziała, która była godzina, kiedy ją obudził, ale prowizoryczna jaskinia wciąż była ciemna. - Rialla? - Hmm? - odpowiedziała we śnie. - Myślę, że to może cię zainteresować. - Tak? - Rialla walczyła o pełną świadomość i usiadła, strzepując kawałki liści i ziemi. Było wystarczająco ciemno, żeby nie była w stanie widzieć wyraźnie twarzy Trisa, ale nie potrzebowała tego. Intensywność w jego głosie była wystarczająca, by ostrzec ją, że znalazł coś w dzienniku Terrana. - Co to takiego? - zapytała. Tris poklepał lekko palcem po książce, następnie odłożył ją na bok i podciągnął wygodnie kolana w górę. - Pozwól, że opowiem ci historię. - Był sobie chłopiec, tuż na krawędzi wieku męskiego. Jego ojciec był zarówno magiem jak i atletą. Kiedy stało się jasne, że syn nie był ani jednym, ani drugim, poczuł się jak całkowity nieudacznik... osąd, który dzielił wraz z ojcem. - Jak większość dzieci w jego wieku, ciężko było chłopcu patrzeć poza ścieżki dorastania na mężczyznę, którym może się stać. Był niezdarny i nieśmiały, z tendencją do jąkania się, gdy był zdenerwowany. - W dodatku do bycia czarodziejem, jego ojciec był również handlarzem niewolnic. Podróżował od czasu do czasu do tajemniczych ziem na wschód od Wielkich Bagien, ponieważ niewolnice z tego regionu były cenne, nawet jeśli trudne do zdobycia. Jedynym talentem chłopca była pewna zdolność do języków, ale była wystarczająco cenna, by podróżował z ojcem. - Stało się to pewnego dnia, gdy podróżowali przez małe, rozdarte przez wojnę państwo na wschodzie. Pozostali na noc w domu, który kiedyś, dawno temu, był świątynią boga Altisa. Chociaż większość została odbudowana lub bezpośrednio dobudowana do pierwotnej struktury, jej pochodzenie było sprawą dumy dla właściciela - bogatego kupca w swym własnym prawie. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 207

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon - Tej nocy podczas kolacji, chłopiec ponownie zrobił z siebie głupca. Jedna z córek jego gospodarza rozmawiała z nim i tak się zdenerwował, że potrącił swój kufel i wylał wino na swoje kolana. Ze śmiechem ojca i gospodarza odbijającym się w jego uszach, wypadł z jadalni i pobiegł do pokoju, który zajmowali wraz z ojcem. - Sam pokój był niezwykły. W przeciwieństwie do reszty pokojów, które chłopiec widział w domu, w tym podłoga i ściany były stworzone z kamienia zamiast z drewna. Koja, która została mu przydzielona, znajdowała sie przy ścianie; ojciec zajmował luksusowe, pokryte jedwabiem łoże. Długi, niski, marmurowy stół wbudowany w podłogę sprawiał, że pozostałe meble ograniczały się do dość małych rzeczy. - Stół był bardzo stary - jego powierzchnia była podziurawiona latami użycia. Ołtarz, wyjaśnił kupiec wzruszając ramionami. Było ich kilka w pokojach w całym domu. - Chłopiec, szukając ukojenia w samotności, wkroczył do pokoju, niosąc oliwną lampę, którą wziął z miejsca na zewnątrz jadalni. Niezdarny przez wiek i zażenowanie, potknął się na małym dywanie i upadł. Jego czoło otarło się o róg stołu. Chociaż rana była niewielka, obficie krwawiła, jak mają w zwyczaju rany głowy. - Mniej oszalały z daleka od dźwięków śmiechu, chłopiec pozbierał się. W jakiś sposób lampa nie przewróciła się całkowicie, chociaż oliwa się rozchlapała. Postawił lampę ostrożnie na białym marmurze, ignorując bałagan, który oliwa i krew z jego głowy tworzyły na schludnej powierzchni. - Wiedział, że będzie musiał poprosić kogoś, by opatrzył mu ranę na głowie, ale nie mógł zmusić się do zniesienia badawczych spojrzeń nieznajomego, tym bardziej ojca, który z pewnością skomentuje niezgrabność syna. - Kręciło mu się w głowie, a skoro klęczał przed stołem, położył ramiona, a następnie głowę, na zimnym marmurze. Stopniowo zapadł w drzemkę. Tris przerwał, następnie powiedział - Co stało się potem może zależeć od twojego punktu widzenia. Opowiem ci o tym z punktu widzenia chłopca i możesz sama rozgryźć to w świetle rzeczy, które widziałaś. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 208

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon - W swoim śnie, szedł białym korytarzem, z pokojami po każdej stronie. - Zerkając do jednego, zobaczył osłoniętą postać leżącą na stole podobnym do tego w jego pokoju. Nie mógł powiedzieć, czy postać była żywa czy martwa i coś powstrzymywało go przed wejściem do pokoju i przyjrzeniem się. W wielkiej uldze na ścianie ponad stołem znajdował się rysunek dwóch splecionych ze sobą czerwonych smoków. - Teran, nasz bohater był uczonym chłopcem - książki były jego ustroniem przed pogardą ojca - więc rozpoznał to, co rozpoznałoby niewielu. Smoki były pradawnym symbolem Termisa, boga wojny. - Wierząc, że śnił, chłopiec nie walczył z dziwnym przymusem, który ciągnął go dalej korytarzem. Kiedy szedł, zobaczył więcej pokoi z zasłoniętymi ciałami, tak samo jak symbole dawnych bogów na ścianach. Większość z nich znał, ale kilku nie widział nigdy wcześniej. - Korytarz ciągnął się i ciągnął, a chłopiec nadal szedł. W końcu przymus zaciągnął go do jednego z pokoi i opuścił korytarz. - Zauważył, że gruba warstwa kurzu zalegała wszędzie, jakby od dawna nikt nie wchodził do pokoju. Na ścianie znajdował się symbol, który rozpoznał nie tylko ze swoich ksiąg, ale również z sutych użytków w całym domu kupca: kot Altisa. - Ostrożnie podszedł do zakrytej postaci na stole. Kiedy to zrobił, zauważył, że kurz na całunie był zmarszczony, a materiał nie leżał tak schludnie jak u innych, jakby postać śpiąca pod spodem niedawno była niespokojna. - Ze zrodzoną we śnie odwagą, chłopiec dotknął błękitnego jedwabiu z zamiarem ściągnięcia go. Ale zdążył go tylko dotknąć, gdyż materiał rozproszył się w nicość pod jego palcami; postać, którą pokrywał również zniknęła, pozostawiając za sobą jedynie pusty stół. - Kiedy spojrzał w dół na blat, najpierw zauważył kroplę krwi na stolę, a następnie kroplę oliwy uciekającą z pojemnika, który trzymał w drżącej dłoni. Krople połączyły się tak, jak nie udałoby się to w prawdziwym świecie. Nie mógł odwrócić wzroku, nawet kiedy głęboki głos odezwał się za nim. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 209

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon - 'Kto ośmiela się przeszkadzać w spoczynku najstarszych, chłopcze? Kto miesza się w moce wykraczające poza ludzkie pojęcie? Na świecie włada się potężną magią, która przeszkadza śpiącym, a smok ponownie ujeżdża prądy nieba. Nie jest to bezpieczny czas, by chodzić korytarzami bogów i ryzykować obudzenie ich.' - Chłopiec zarówno poczuł głos jak i go usłyszał. - Wiedział, że drżał, chociaż nie czuł strachu; mówiący wydawał się miły, nawet ojcowski. Odpowiedział powoli 'Nie wiem nic o smokach czy wielkiej mocy, ale dotknąłem całunu. Jestem Terran.' - Kiedy skończył mówić, Terran obudził się owinięty wokół ołtarza. Martwiąc sie tym, co jego ojciec powie o bałaganie, zdjął swoją tunikę i wytarł marmurową powierzchnię najlepiej jak umiał. - Na podłodze obok drzwi znajdował się dzban wody, z czystą szmatką złożoną schludnie tuż obok. Starł krew z rąk, twarzy i szyi zanim zauważył, że na jego głowie nie było cięcia. Jedynymi dowodami tego, że był ranny były poplamiona krwią tunika i szmatka, jak również zaróżowiona woda w dzbanie. - Terran opróżnił dzban za oknem i ukrył tunikę i zaplamioną szmatkę pośród swoich ubrań. Tris wciągnął powietrze. - To było pierwsze spotkanie Terrana z bogiem Altisem. W dalszych sennych konwersacjach, Terran został obdarzony wielką mocą, która naśladowała magię używaną przez Winterseine'a. - Kilka miesięcy później Terran... nazywając siebie Głosem Altisa... zaczął tworzyć organizację religijną czczącą Altisa z pomocą swojego ojca. - Bogowie - przeklęła Rialla. - To wcale nie był Winterseine. Pomyślała o dziwnym sposobie, przez który Winterseine poddał się żądaniom Terrana, by z nią spał. Tris odezwał się cicho - Jedynym dowodem na to, że sny były prawdziwe było to, że rana Terrana zniknęła. Małe nacięcie na głowie krwawiło i szybko się zaleczyło. Gdyby cięcie znajdowałoby się ponad linią włosów i było bardzo małe, łatwo byłoby je przegapić. Co więcej, uderzenie w Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 210

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon głowę często prowadzi do dziwnych snów, które wydają się prawie rzeczywiste. Rialla kontynuowała myśl. - To oczywiste, że śnił o bogach w takim ułożeniu, patrząc na biegłość w legendach. Każdy wie, że oliwa i krew są częstymi składnikami tworzenia zaklęć; syn czarodzieja z pewnością wiedział. Tris podjął logiczną dyskusję. - Rozumiem, że wielu ludzkich czarodziei nie dochodzi do pełni mocy przed ukończeniem wieku dojrzewania. Jeśli doświadczył tego fenomenu po swoim śnie, przypisałby go starym bogom zamiast sobie... zwłaszcza ktoś taki jak Terran, kto zawsze myślał, że jest bezużyteczny. Rialla położyła brodę na rękach i uśmiechnęła się do niego, chociaż było zbyt ciemno, by mógł to zobaczyć. - Powinno mnie to pocieszyć; wszystko wskazuje na to, że moce Terrana są produktem ukrytej magii... czegoś, co jest nam znane. Ale... - Ale - zgodził się Tris zakłopotanym tonem - jest jeszcze uleczenie ramienia Tamasa na drodze do zamku Winterseine'a. Myślałem, że umiejętny ludzki mag mógł użyć magii w sposób, którego nie byłbym w stanie wykryć, ale czułem magię w księdze Winterseine'a od chwili, gdy wszedłem do jego studia. - W ogóle nie czuję go moją empatią - dodała Rialla. Następnie, po lekkiej pauzie, powiedziała - Myślę, że Winterseine wierzy, że Terran jest prorokiem. Kiedy Winterseine mnie dotyka, jestem w stanie go odczytać. Jest w nim odrobina strachu, którego nie miał w sobie nigdy wcześniej, kiedy byłam jego niewolnicą. Myślę... myślę, że boi się Terrana. - Naprawdę myślisz, że Terran jest prorokiem? - zapytał Tris. - Tak. - Ja również. Rialla milczała przez chwilę, potem powiedziała - Jeśli Terran naprawdę jest prorokiem Altisa, inwazja, z którą mamy do czynienia jest kierowana przez boga. Jak potężni tak w ogóle są bogowie? - Cieszyła się, że jej głos był spokojny. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 211

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Tris wzruszył ramionami. - Nigdy z żadnym nie rozmawiałem. Możemy poczekać tu i zapytać Terrana, jeśli chcesz, ale wolałbym pozostać w ignorancji. Rozumiem, ze bogowie nie są wystarczająco potężni, by powstrzymać Wojny Czarnoksiężników. - Może tego nie chcieli - skomentowała Rialla. - Cóż, to radosna myśl - odpowiedział sucho Tris. Rialla roześmiała się niechętnie. - Zaniesiemy te informacje Renowi i pozwolimy mu zdecydować, co z nimi zrobić. - Uwierzy? - zapytał Tris. Rialla wzruszyła ramionami, opadła na ziemię i ułożyła głowę na ramionach z westchnieniem, mówiąc - Nie wiem. Nie wydaje mi się, żebym kiedykolwiek zamierzała być szpiegiem. Kiedy dotrzemy do Sianim, przypomnij mi, żebym powiedziała Mistrzowi Szpiegowi, że powinien trzymać się profesjonalistów. Ja wydaję się zamieniać prostą misję zbierania informacji w igranie z bogami z mężczyzną, który twierdzi, że jest potomkiem obskurnej, prawie zapomnianej rasy leśnych ludków. Jestem pewna, że jeśli się nad tym zastanowię, uda mi się wyjaśnić, jak to się stało, ale naprawdę nie chcę zbytnio o tym myśleć. Złapała błysk bieli, gdy Tris się uśmiechnął. - Nie słyszałem nic na zewnątrz, ale myślę, że pójdę na zwiady. Daj mi znać, jeśli dojdziesz do jakichś genialnych wniosków, kiedy mnie nie będzie. - Podniósł dwie garści trawiastych łodyg z torby i obrócił się na plecy, by wydostać się z jaskini jagody ciernistej. Po odejściu Trisa, Rialla ponownie usiadła. Dobrze będzie znowu mieć czas dla siebie; nie przywykła do ciągłego przebywania z ludźmi. W Sianim czasami mijały dni, kiedy nie rozmawiała z nikim poza końmi. Ostatni miesiąc pozostawił jej niewiele czasu dla siebie i zaczynała się dusić.

Tris poruszał się po ciemnym lesie równie dobrze jak w świetle dnia; jego oczy dobrze przywykły do słabego światła księżyca. Postanowił podążyć szlakiem, którym szli, szukając oznak pościgu. Po przejściu sporego dystansu, przełamał łodygi trawy na małe kawałki i rozrzucił je na szlaku, który Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 212

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon pozostawili z Riallą. Trawy histu miałyby jeszcze większy efekt niż pieprz w drażnieniu tkanek nosowych każdego śledzącego ich zwierzęcia. Kiedy zużył całą roślinę, otrzepał ręce do czysta i rozejrzał się wokół. Zareagował bezmyślnie tego popołudnia, kiedy uświadomił sobie, że Rialla wystawiła się na takie niebezpieczeństwo. Kiedy cofnęła się przed jego wściekłością, jej strach pociągnął za więź pomiędzy nimi i wszczęła atawistyczny gniew, na który nie był przygotowany. Chociaż powiedziano mu, że groźba wobec więzi może spowodować taką reakcję, zlekceważył ostrzeżenie, kiedy gwałt Terrana nie przywołał nic nadzwyczajnego. Najwidoczniej gwałt nie był zagrożeniem dla ich więzi. Był w stanie kontrolować swój gniew tego popołudnia wystarczająco długo, by kontynuować rozmyślnie swój atak, mając nadzieję, ze podejmie walkę. Gdyby od niego uciekła... Wolałby nie wiedzieć co by się stało. Jego śmiech był zarówno ulgą jak i rozbawieniem. Potrzebował czasu z daleka od Rialli, żeby się pozbierać. Zakrywając ich ślady, postanowił znaleźć Uriaha; dobrze by było wiedzieć, gdzie się znajdował, żeby nie musieli tracić czasu na unikaniu go. Bez ludzkiej obecności Rialli, mógł swobodnie podróżować tak, jak podróżują leśni. To pozwoli mu znaleźć Uriaha i wrócić do Rialli zanim ta zacznie się o niego martwić. Szumiąc pod nosem, wezwał magię wokół siebie i okręcił ją swobodnie, by stworzyć przed sobą tunel. Kontynuował okręcanie, kiedy wszedł w zacienioną drogę, która prowadziła prosto przez wzgórza i doliny leżące na jego ścieżce. Masa cisów i dębów wzmocniła efekt jego magii i tylko chwilę zajęło mu przebycie dystansu, którym podróżowali przez pół dnia. Kiedy dotarł do miejsca, w którym po raz ostatni słyszeli Uriaha, zamknął tunel i wypłynął w pobliżu strumienia, który śledzili przez większość dnia. Ruszył swobodnym krokiem przez drzewa. Nie zajęło mu sporo czasu znalezienie zdobyczy potwora: łosia. Jego kości leżały rozrzucone na ziemi wzdłuż ścieżki, którą obrał stwór - ze śladów wyglądało na to, że Uriahów było więcej. Tris potknął się na jednej z ciężkich kości, przełamanej schludnie na pół; zdumiał się krótko nad siłą, jakiej potrzeba, by złamać tak grubą kość. Przeznaczył chwilę by być wdzięcznym, że kreatury natknęły się na łosia Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 213

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon zamiast na niego i Riallę. Ślady Uriahów były wyraźnie widoczne, nawet w ciemności. Połamane gałęzie i podarta darń, gdzie kilka przez chwilę o coś walczyło były równie wyraźne dla Trisa, jakby były narysowanymi na drzewach strzałami. Zbliżając się do szczytu wzgórza, zauważył małe ognisko po prawej. Spowolnił do marszu i zszedł z tropu Uriahów, by sprawdzić obóz. Kiedy zbliżył się do ognia, Tris złapał słodko słony zapach koni i był ostrożny, by znajdować się pod wiatrem, kiedy się zbliżał. Zwierzęta przesunęły się niespokojnie na hałas, którego narobił, wspinając się na drzewo, ale uspokoiły się, kiedy nie wykonał żadnych agresywnych ruchów. Ze swojego punktu obserwacyjnego widział, że na małej polanie nie było nikogo, ale drewno w palenisku nie płonęło zbyt długo. Tris założył, ze ktokolwiek je zbudował, wróci, więc usadowił się na dłuższe czekanie. Najpierw usłyszał głos Winterseine'a, kiedy obozowicze wrócili. - ... nie rozumiem, dlaczego nalegałeś na pozostawienie strażników za nami. To niebezpieczne miejsce. - Dokładnie, Ojcze. Im więcej ludzi będzie biegać wokół, tym bardziej prawdopodobne, że przyciągniemy uwagę każdej brygady Uriahów w okolicy. Poradzę sobie ze złodziejami, czy Uriahami, ale nie mogę chronić przed nimi grupy ludzi. - Głos Terrana brzmiał bardziej zdecydowanie niż Tris pamiętał. Tris przysiadł na miejscu i obserwował, jak Terran i Winterseine wracają do obozu z kilkoma wyczyszczonymi rybami na sznurku. - Nie możemy pozwolić jej dotrzeć do Sianim ze sztyletem. Jeśli zostanę oskarżony o śmierć Karstena, powstrzyma mnie to przed panowaniem nad Darranem. Jesteś pewien, że wiedz, gdzie ona jest? Nie widzieliśmy zbyt wielu odcisków stóp. - Z intonacji Winterseine'a, Tris wyłapał odległe wrażenie, że nie był to pierwszy raz, kiedy Winterseine zakwestionował kierunek, którym zmierzali z Terranem. - Mówiłem ci, zatrzymała się ligę lub dwie na południowy zachód stąd. - Głos Terrana miał w sobie gniew. - Dogonimy ją gdzieś jutro. Nie Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 214

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon widziałeś żadnych jej śladów, ponieważ nie podążamy w ślad za nimi. Ta droga jest prostsza od tej, którą obrali. Winterseine zadał pytanie, które było na czele umysłu Trisa. - Co masz na myśli mówiąc w ślad za nimi? Myślałem, że była sama. Terran chrząknął, następnie powiedział powoli. - Nie. Podróżuje z kimś innym. Nie jestem do końca w stanie powiedzieć, kto to... może być czarodziejem jakiegoś rodzaju. - Przerwał, później skomentował - Nie jest z nią teraz, ale był przez większość dnia. Podejrzewam, że mógł pomóc jej wydostać się z zamku. - Mówisz, że podróżuje z czarodziejem? zaalarmowanym tonem.

zapytał Winterseine

Terran skinął głową i zaczął przygotowywać rybę na ogień. Winterseine stał odwrócony plecami, więc Tris nie widział jego twarzy, ale napięcie ścisnęło jego postawę. - Ukradła moją księgę zaklęć. Musimy znaleźć ich najszybciej jak to możliwe, zanim czarodziej uświadomi sobie, co ma. Terran przestał pracować nad rybą i spojrzał intensywnie na ojca. - I co dokładnie takiego ma? Twoją księgę? Ta zabrana jest tą, którą pisałeś jako praktykant; z pewnością nie ma w niej nic, czego czarodziej już by nie wiedział. Tris, przyglądając się z ukrycia, pomyślał o kartkach pergaminu, które wypadły z księgi Winterseine'a i zaczął się zastanawiać. Winterseine zawahał się. - Były pewne zaklęcia, które mój dawny nauczyciel mi dał, a których wolałbym nie przekazywać dalej... i nie podoba mi się myśl o innym czarodzieju kartkującym księgę. (*)Te kartki muszą mieć znaczenie(*), pomyślał Tris z satysfakcją. Terran zwrócił uwagę z powrotem na ich kolację, a Tris skorzystał z chwili, by opuścić drzewo. Wszedł z powrotem w las i zniknął w cieniach.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 215

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon W zamyśleniu podjął poszukiwanie Uriahów. Poszukiwanie miało teraz w sobie więcej naległości, skoro wyglądało na to, że wraz z Riallą będą dziś podróżować, a nie chciał wpaść na grupę Uriahów w ciemności. Wyczuł ich na długo zanim ich zobaczył, przypominając sobie historie o ich wzmocnionych zmysłach, używając magii by przyciągnąć wokół siebie mrok i zakryć wszelkie dźwięki, jakie może wydać zanim podejdzie do nich bliżej. Było ich sześciu i wszyscy spali; Tris zdumiał się, jak ludzko wyglądali podczas spoczynku. Kiedy widział jednego wcześniej, nie zauważył podobieństwa; nie poruszali się jak ludzie bardziej niż wilk poruszał się jak pies. W spoczynku i ciemności, wydawali się niczym więcej jak brudną grupą ludzi. Tris znalazł kolejne drzewo, na które się wspiął, a które pozwoliło mu widzieć Uriahów. Wszyscy byli płci męskiej, ale Tris się tego spodziewał. Nigdy nie słyszał o kobiecie Uriahu. Po drugiej stronie stada, jeden z nich użył korzenia starego dębu jako poduszki. Ponad nim była ciężka gałąź, która wyglądała na wytrzymałą. Zamykając oczy, Tris poczuł magię, która łączyła wszystkie drzewa w lesie, potem poszukał tego szczególnego drzewa. Kiedy je znalazł, przeniósł się wraz z pływem magii, pojawiając się na gałęzi dębu, pod którym spał Uriah. Kiedy spojrzał w dół, uświadomił sobie, że był bliżej jednego z nich niż kiedykolwiek wcześniej' dreszcz przebiegł mu po kręgosłupie. Zirytowany na siebie za niecharakterystyczny strach, wykręcił szyję, aż nie było żadnych liści pomiędzy nim i śpiącą kreaturą. To wtedy zauważył coś wokół jego talii. Solidny skórzany pas wisiał luźno wokół bioder Uriaha; złamane pasmo pochwy miecza lub noża wciąż było do niego przypięte, chociaż pochwa zniknęła. Stwór pod nim, pomimo wszystkiego, co słyszał Tris, był kiedyś człowiekiem. Uzdrowiciel w nim poruszył się. Jeśli to jakiegoś rodzaju choroba, może być w stanie ją odwrócić. Jednego Uriaha mógłby utrzymać w bezruchu swoją magią, żeby móc go sprawdzić, ale było ich zbyt wielu, by ryzykować bliższe podejście. Ten Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 216

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon pod nim dotykał korzenia dębu na którym siedział Tris. Nie będzie to tak efektowne jak dotyk, ale drzewo posłuży jako kanał dla jego magii. Tris usadowił się bardziej stabilnie na gałęzi, potem poszukał nici magii, którą posiadały wszystkie żywe stworzenia. Podążył za przepływem magii drzewa do korzeni i sięgnął do stwora, który tam był i dotknął...

Z powrotem w schronieniu z ciernistej jagody, Rialla podniosła się na nogi i kolana na agonię Trisa. Wzięta przez zaskoczenie, zawyła. Szukała go, opuszczając lekkomyślnie bariery w zmartwieniu. Rialla?(*) było to słabe, ale to wyraźnie jego głos odpowiedział jej szaleńczemu wołaniu. (*)Jesteś cały?(*) zapytała nalegająco, chociaż wiedziała, że już nie cierpiał. Odraza i szok, które czuł wciąż były silne, przez co ciężko jej było odczytać jego myśli ponad gmatwaniną emocji. (*)Tak... porozmawiamy później, kiedy wrócę(*), powiedział. Zgodziła się i wycofała, czekając w samotności na jego powrót.

Uriah zbudził się na mimowolny jęk Trisa. Uświadamiając sobie, że jedzenie siedziało tuż nad jego głową, ten pod nim zaczął wspinać się na drzewo, robiąc przy tym ssący dźwięk. Tris przyłożył twarz do szorstkiej kory dębu. Wysiłkiem prawie ponad jego siły sięgnął do kolejnego drzewa, które znajdowało się wystarczająco blisko dla jego celów. Znalazł kolejny dąb po drugiej stronie polany i użył swej magii, by go tam pociągnęła. Cztery takie skoki później przestał czuć Uriahów. Kora drzewa przesunęła się pod jego dłońmi, gdy Tris upadł na kolana z tworzącą siniaki siłą, wymiotując bezradnie. Uriah, którego dotknął, był martwy, ale miał w sobie sztuczne życie z ludzkiej magii tak pokręconej, że kiedy jej dotknął i próbował skłonić do własnego użytku czuł się jakby dotknął stopionego pod palcami kamienia.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 217

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Tris wciągnął drżący oddech i podniósł się na nogi. Szukając strumienia, rozchlapał zimną wodę na twarzy. Szok temperatury nie zrobił nic, żeby złagodzić mdłości. Podróżowanie przez drzewa było ciężką i wyczerpującą pracą; zajęło mu dwa podejścia zanim był w stanie stworzyć tunel, który zaprowadzi go z powrotem do czekającej Rialli.

Rialla kroczyła na zewnątrz jaskini, kiedy Tris wrócił ze swoją torbą. Na rozwidlonym kiju tuż obok niej były dwa sporej wielkości pstrągi. - Jesteś ranny? - zapytała, robiąc krok w jego stronę. - Nie, ale jestem głodny. Spojrzała na niego zwężonymi oczami, ale więź pomiędzy nimi poinformowała ją, że nie kłamał. Po złapaniu pierwszej ryby, zebrała wystarczająco drewna na małe ognisko, na które wskazała głową. - Możemy je zapalić? Nie wiem jak ty, ale ja wolę moje jedzenie usmażone. - Uriahowie są zbyt daleko stąd by poczuć pieczoną rybę. Pozostała pogoń bez wątpienia już śpi. - Zapalił ogień odrobiną magii i usiadł w pobliżu. - Pozostała pogoń? - zapytała Rialla, podwędzając nóż, który nosił w bucie. - Winterseine i jego syn obozują jakiś dzień marszu stąd. Najwidoczniej Terran nie ma żadnych problemów ze śledzeniem naszych ruchów na odległość. - Opisał krótko co podsłuchał. - To tam zostałeś ranny? - zapytała Rialla z nutą niepokoju, czyszcząc rybę. Wyrzuciła wnętrzności za pobliski krzak. Tris potrząsnął głową. - Nie, to przez Uriaha i moją własną głupotę. Po tym jak zobaczyłem Winterseine'a i Terrana, tropiłem Uriahów - stado złożone z sześciu stworów - żebyśmy nie wpadli na nich próbując uciec Winterseine'owi. Kiedy ich znalazłem, pomyślałem, że będę w stanie im pomóc dotykiem uzdrawiania. Wtedy zostałem ranny.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 218

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon - Rzeczywiście głupota powiedziała Rialla ze świtającym uśmiechem. - Pouczałeś mnie cały dzień o Uriahach. Mogę zwrócić przysługę? - Nie - odpowiedział. - Myślę, że nauczyłem się w trudniejszy sposób. Roześmiała się i wręczyła mu rybę i garść gałązek wierzby. Biorąc własną rybę, zahaczyła ją na większej, rozdwojonej gałęzi wierzby i zaczęła utykać wokół niej koszyk. - Powiedz mi, jak przebyłeś 'jakiś dzień marszu' w tę i z powrotem w tak krótkim czasie. - Magia - odpowiedział spokojnie, kiedy pracował nad swoją rybą. Piekli ryby w ciszy łamanej jedynie przez plucie i syki ognia. Obserwując tańczące płomienie, Rialla sprawdziła wszystkie możliwości, jakie zdołała wymyślić, aż pozostała tylko jedna. - Ile zajmie ci podróż do Sianim samemu? - zapytała. Tris podniósł wzrok znad ryby. Po chwili wzruszył ramionami. Mogę użyć szybszych sposobów dopóki nie dotrę do drogi, więc powinno mi to zająć dwa dni, może trzy, zakładając, że kucharka miała rację, kiedy powiedziała mi, jak daleko było od skrzyżowania ze Sianim. Zwrócił spojrzenie z powrotem na ogień. - Nie zostawię cię. Zaniesienie sztyletu i ksiąg do Sianim nie jest warte ryzykowania twojego życia. - Tak samo jak twojego - odpowiedziała. - Zgadzam się, ale nie wydaje mi się, żeby mieli mnie zabić... jestem cenną niewolnicą, pamiętasz? Wierzę, że Terran jest Głosem Altisa i to ważne, żeby uświadomić o tym Sianim. - Powiedziałeś, że Terran jest w stanie mnie śledzić; w takim razie pozwólmy mu na to. Dam ci czas, żeby odnieść dziennik. Jeśli poczekamy, aż do nas dołączą, mogą wygrać wszystko. Idiotyzmem byłoby zakładać, że uda nam się prześcignąć czarodzieja i proroka Altisa. W zasadzie, jeśli będziesz ze mną, narazisz mnie na większe niebezpieczeństwo. Wciąż myślą, że jestem niewolnicą. Chcą rzeczy, które ukradliśmy i utrzymają mnie przy życiu przynajmniej dopóki nie dowiedzą się, gdzie te rzeczy się znajdują. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 219

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Tris nic nie powiedział, więc Rialla ponownie się odezwała. - Mogę być w stanie uniknąć ich podczas gdy zaniesiesz księgi do Sianim i wrócisz, żeby mi pomóc. Bez konieczności dotarcia do Sianim, mogę wybrać każdą drogę, która da mi przewagę nad konnym pościgiem. - Wiedziała, że jeśli Terran miał jakieś podarowane przez boga sposoby śledzenia jej, zostanie złapana. Jednak jeśli będzie ostrożna, może uda jej się opóźnić ich wystarczająco, by Tris zdążył powrócić i pomóc jej uciec. - Twoja ryba się pali - było całą jego odpowiedzią. Wyciągnął swój obiad z ognia. Rialla go nie naciskała. Podniosła rybę i zaczęła jeść. W końcu Tris wrzucił ości ryby do ognia z ciężkim westchnieniem. Wrócę za jakieś cztery czy pięć dni. Nie martw się, znajdę cię. Teraz, powiedz mi jak zlokalizuję Rena. Rialla zawahała się, próbując stwierdzić, jak najlepiej opisać pradawny labirynt, w którym znajdowało się biuro Rena. W końcu powiedziała - Myślę, że łatwiej będzie ci znaleźć Laeth'a. Powinien już wrócić. Bardziej prawdopodobne, że Ren posłucha jego niż nieznajomego. - Wyjaśniła, gdzie znajdował się apartament Laeth'a. - Jeśli nie uda ci się znaleźć apartamentu, po prostu zapytaj kogokolwiek na ulicy jak znaleźć Gospodę pod Zagubioną Świnią; gospodarz jest przyjacielem - będzie wiedział, gdzie jest Laeth. - Znajdę go - powiedział krótko. Tris wsunął się pod gałęzie ciernistej jagody i powrócił z księgą zaklęć wraz z luźnymi stronami pod jednym ramieniem, oraz dziennikiem wsadzonym za pas. Podnosząc się na nogi, podszedł do torby i wyciągnął sztylet. Kiedy się pochylił, strony wreszcie wygrały wolność, wysuwając się z księgi Winterseine'a, by rozpaść się na ziemi. - Nie wydaje mi się, żebym chciał zostawić je, by znalazł je Winterseine - powiedział Tris, rzucając im ponure spojrzenie. - Nie palę się również zbytnio, by je podnieść. - A co z ogniem? - zapytała Rialla. - Warto spróbować - odpowiedział Tris. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 220

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Z pomocą kijów do pieczenia, Tris podniósł kartki i wsadził je w małe ognisko. Przez chwilę nic się nie stało, następnie głuchy wybuch odbił się echem przez las, a płomienie zbiegły się na kartki pergaminu, opuszczając drewno, aż nawet węgle były czarne i zimne. Stopniowo płomienie zgasły i pozostawiły lśniące strony. - To mogło być trudne - skomentował Tris oderwanym tonem. - Piekielnie trudne - zgodziła się Rialla, wstrząśnięta. Tris uśmiechnął się do niej, mówiąc teatralnym głosem - Ale mam na zawołanie najbardziej destrukcyjną siłę w naturze. Patrz na cud, nadobna pani. Szpiegował z zaangażowaniem pod pobliskimi drzewami, wzywając magiczne światło, by sobie pomóc. W końcu wyciągnął pomarszczoną, przypominającą sakiewkę kulę, którą trzymał ochoczo pomiędzy dwoma palcami. Przyniósł ją z powrotem do wygasłego ogniska i położył delikatnie na wciąż świecących stronach. W świetle, które emanowało z pergaminu, Rialla pomyślała, że szara kula wyglądała na wysuszoną i nieszkodliwą. - Co to jest? - zapytała. - Woreczek zarodników. Tris użył jednego z kijów i lekko dźgnął skórzastą sakiewkę. Rialla zakryła uszy, kiedy kulka eksplodowała z głuchym pufnięciem. Widziała pozbawiony ognia dym, który uciekł z kuli i leniwie usadowił się w popielatą mgiełkę nad stronami. Rialla prychnęła. Tris zignorował ją i patrzył intensywnie na pokryty zarodnikami pergamin. Lśnienie stron zaczęło niknąć, następnie emanowało, blednąc, gdy pobliska trawa wydłużyła się, a kwiaty rozkwitły od magii, którą uwolniły. Rialla usłyszała delikatne westchnienie, kiedy liście pobliskich krzewów otarły się o siebie nawzajem, rosnąc z magią, której ludzcy czarodzieje użyli, by nawilżyć dwa cienkie kawałki jagnięcej skóry. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 221

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Stopniowo, ciemność ponownie spowiła okolicę. Tris stał ponad zimnymi węglikami ognia i wezwał magiczne światło. Kiedy patrzyli, delikatna bryza zatańczyła delikatnie po ich skórach i rozproszyła płowożółte kartki w malutkie fragmenty, które rozproszyły się na wietrze, pozostawiając pozostawiając białobeżowy popiół ogniska. Rialla roześmiała się delikatnie. - Najbardziej destrukcyjna siła natury, co? Bzdura. Tris uśmiechnął się. - Dokładnie.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 222

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon

10.

- Tris - powiedziała Rialla, gdy patrzyła jak Tris upewnia się, że wszystko wziął. - Nie wiem, czy kiedykolwiek podziękowałam ci za to, co zrobiłeś. Jeśli więcej cię nie zobaczę, chciałam, żebyś wiedział, że - rzuciła mu dziwny uśmiech, kiedy uświadomiła sobie prawdę tego, co mówiła cieszyłam się twoim towarzystwem. Rzucił jej spojrzenie nie do odszyfrowania, które zblakło do rozbawienia, kiedy się podniósł. - Jeśli się więcej nie zobaczymy, to... Poruszył się z gracją jak na kogoś tak wielkiego i objął ręką jej brodę. Kiedy jego słowa zamarły, Rialla pomyślała się o wycofaniu się z jego delikatnego uścisku. Mentalnie wzruszając ramionami postanowiła cieszyć się jego pocałunkiem. Kiedy się odsunął, oddychał tak samo nierówno jak ona. Podtrzymał jej spojrzenie i powiedział stanowczo - Zobaczymy się za trzy lub cztery dni. Rialla patrzyła, jak biegł, aż zniknął w ciemności, zanim sama ruszyła. Jeśli Terran i Winterseine byli tak blisko, będzie musiała podróżować również nocą, by utrzymać dystans. Zamiast kontynuować w kierunku, który wybrali, Rialla ruszyła w kierunku odwrotnym, do tego, w którym Tris wskazał jej, obozowali Terran i Winterseine. Ścieżka, którą obrała, prowadziła przez najgęstsze poszycie, jakie znalazła. Bez drogi Rialla była zmuszona przedzierać się przez splecione liście. Gałęzie chwytały ją za włosy i przewracały ją, gdy najmniej się tego spodziewała. Kiedy stuknęła łydkami o powalony konar po raz piąty w ciągu kilku minut, przypomniała sobie, że wybrała tą drogę, gdyż była trudniejsza do przebycia dla jeźdźca, więc szła dalej. Tris powiedział jej, że ziemia w tym kierunku była błotnista i dwukrotnie musiała ominąć miękkie łaty, które wyglądały jak otwarte polany. Przeszła wyłożony kamieniami strumień, który pozostawił jej stopy mokre i Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 223

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon zimne. Do czasu, gdy poranne światło zaczęło przesączać się przez liście, pokonała mile, a świadomość Trisa w umyśle zmalała. Podczas podróży Rialla wykorzystywała położenie gwiazd, a później słońca, by prowadziło ją, więc podróżowała w prostej linii, której Terran nie mógł skrócić. Szła, aż zaczęła potykać się z wycieńczenia, potem wspięła się w schronienie wielkiej jabłoni, by odpocząć późnym popołudniem. Kiedy słońce zaczęło zachodzić, Rialla podniosła się i podjęła dalszą podróż. Spróbowała skontaktować się z Trisem, ale widocznie był już zbyt daleko, by mogła do niego sięgnąć. Dwukrotnie znalazła ślady niedźwiedzia, ale żadnych więcej śladów Uriahów. Czułaby się bardziej komfortowo na pustyni jej dzieciństwa zamiast w umiarkowanym i wilgotnym klimacie południowego Darranu, ale to również miało swoje korzyści. Z powodu wysokich opadów, po delikatnych wzgórzach i dolinach porozrzucane były strumienie. Wiedząc, że Terran był w stanie śledzić ją tym dziwnym sposobem, który podarował mu jego bóg, nie próbowała ukryć swoich śladów. Zamiast tego przedzierała się przez błoto i pełzła pod gęstwiną, którą jeźdźcy będą musieli objechać. Znaleźli ją popołudniem drugiego dnia. Piła ze strumienia, gdy usłyszała ich konie, więc usiadła na piętach, by na nich poczekać. Winterseine spiął konia do galopu i ściągnął go tuż przed Riallą. Z pustą twarzą, skupiła się na nogach konia, zauważając nieobecnie, że jego kopyta potrzebowały przycięcia i podkucia. Winterseine skoczył na ziemię i złapał ją za włosy, ciągnąc Riallę brutalnie na nogi. - Suko! - splunął. - Gdzie to jest? Gdzie jest księga? - Nie może ci odpowiedzieć, kiedy tak nią potrząsasz, Ojcze powiedział Terran z lekką naganą. Isslic puścił ją na kolana i złapał coś ze swojego siodła. - Odpowiedz mi, suko. Gdzie księga, którą ukradłaś? Gdzie sztylet? Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 224

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Mając w umyśle część, którą odpowiedziała smutno - On je zabrał.

postanowiła

rozegrać,

Rialla

Bat zagwizdał, kiedy spłynął na jej plecy. Terran złapał rękę ojca, zanim ten znowu mógł ją uderzyć. - Mówi prawdę. - W głosie młodszego mężczyzny była zimna pewność. - Dlaczego nie każesz jej wyjaśnić zanim uszkodzisz ją poza uleczenie? Twój temperament może kosztować cię cenną tancerkę. Nie czekając na odpowiedź ojca, Terran zwrócił się do Rialli. - Kto je zabrał? Rialla spojrzała uważnie na Winterseine'a spod brwi. Drżał z wściekłości na interferencję Terrana. Utrzymała głos w poddańczym tonie gdy odpowiadała, ostrożna by mówić prawe... wyglądało na to, że Terran był w stanie usłyszeć kłamstwo. Mężczyzna, który ze mną podróżował, ten, o którego przybyciu powiedział mi Laeth. Powiedział mi że nadszedł czas, by opuścić zamek i wrócić do Sianim... więc tak zrobiliśmy. Po nieco ponad dniu, powiedział, że podążaliście za mną... więc odszedł ze sztyletem. - Wziął również księgę? - warknął Winterseine. Rialla skinęła głową. - Jak dawno odszedł? - Głos trenera niewolnic był spięty. - Dwa dni - odpowiedziała spokojnie Rialla. - Ten mężczyzna, z którym byłaś - zapytał Terran delikatnym głosem - Czy był czarodziejem? - Tak. - Jak się nazywał. - Zwał się Sylvanem. - Po ludziach z lasu? - powiedział Terrran, brzmiąc chwilowo na zaintrygowanego. - Ojcze, czy znasz takiego maga?

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 225

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Winterseine potrząsnął głową. imienia.

- Wątpię, by używał prawdziwego

Terran odwrócił się z powrotem do Rialli. - Jak znalazł sztylet? - Spędził kilka dni szukając zanim przypadkiem wpadł na księgę, w której go schowałeś - odpowiedziała Rialla. - Przebrał się za rzemieślnika. Nauczył się fachu w młodości. - Dlaczego z nim uciekłaś? Myślałem, że będziesz wiedziała lepiej, niż robić takie rzeczy. - To było pytanie Winterseine'a. Rialla przechyliła głowę i odezwała się tonem stwierdzającym oczywistość. - Powiedział, że nadszedł czas, by odejść. Laeth czeka na mnie w Sianim. - Nie rozumiesz, Ojcze? Ona nie uciekała. Laeth wciąż technicznie jest jej panem. Powiedział jej, by słuchała tego Sylvana. Nie do niej należy kwestionowanie jego rozkazów. - Terran poklepał ją po policzku z uczuciem, jakie mężczyzna mógł okazać psu. - Jest dobrą dziewczynką... czyż nie? Rialla pozostałą obojętna, choć niepokój przepłynął przez nią... czy to sarkazm usłyszała w głosie Terrana? Ciężko jej było rozgryźć to z samego tonu, ale nie odważyła się spojrzeć w górę, w jego twarz. - Tylko dlatego, że z nią spałeś nie znaczy, że mówi prawdę - warknął niecierpliwie Winterseine. - Ojcze - powiedział powoli Terran, bez szacunku, który Rialla zazwyczaj u niego słyszała - tylko dlatego, że moja magia działa inaczej od twojej nie znaczy, że jest słaba. Potrafię odróżnić prawdę od kłamstwa. Jego głos przyjął ton, który był przeznaczony tylko dla Winterseine'a. Jeśli postanowisz zapomnieć o moich zdolnościach, to twój problem. - Nie rozumiem, co masz na myśli. - Głos Winterseine'a był pełen niewinnej obrazy tak sztucznej jak szklany rubin. - Oczywiście, że nie. Tylko pamiętaj, że beze mnie, twoje szanse na zostanie Królem Darranu są w najmniejszym stopniu minimalne. Zwłaszcza jeśli sztylet dotrze do Sianim. - Zimna groźba wpełzła w mowę Terrana. Rialla trzymała głowę opuszczoną. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 226

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon - Myślę, ze się rozumiemy - skomentował chłodno Winterseine, kiedy wsunął ciężką, skórzaną obrożę wokół szyi Rialli i pociągnął ją na nogi. Kiedy jej dotknął, Rialla poczuła jego strach... i nienawiść. - Powinniśmy wracać? Dla Rialli nie było konia, na którym mogłaby jechać; dodatkowy koń był ciężko objuczony zapasami. Zamiast tego, szła żwawo obok wierzchowca Winterseine'a. Ziemia była nierówna, a koń nie był w stanie podróżować szybciej od niej. Wybierał najłatwiejszą ścieżkę przez krzewy i pozostawiał Rialli walczenie na drodze najlepiej jak mogła. Tego wieczora zatrzymali się przy strumieniu i zjedli zapasy obozowe z paczek, które niósł dodatkowy koń. Potrawka była nieprzyprawiona, ale mogłaby smakować lepiej gdyby nie ciasny węzeł w brzuchu Rialli. Po zjedzeniu, Terran wypełnił małą, ceramiczną miskę wodą ze strumienia. Ukląkł obok miski i naciął kciuk nożem, pozwalając kilku kroplom spaść do miski. Z miską w dłoni, usiadł ze skrzyżowanymi nogami i zamknął oczy. Podczas gdy medytował czy się modlił, Rialla skończyła myć naczynia po obiedzie i pakować je. Winterseine związał ramiona Rialli ciasno za jej plecami i przywiązał smycz do drzewa. Rozłożył swoje posłanie i zamknął oczy. Rialli było zbyt niewygodnie, by mogła spać, więc oparła policzek o szorstką korę drzewa i obserwowała Terrana bez zainteresowania. Zachodzące słońce wciąż dawało wystarczająco światła, by mogła wyraźnie go widzieć. Przesunęła się niezdarnie, próbując ulżyć dyskomfortowi w ramionach i pragnęła, by Tris był tu, by ją rozwiązać. Była wystarczająco zaznajomiona z batem by wiedzieć, że uderzenie Winterseine'a tylko zostawiło ślad, ale pulsowało boleśnie przy drzewie. Dziwny jęk odbił sie upiornym echem przez ciemność, któremu prawie natychmiast odpowiedział drugi krzyk po drugiej stronie ich obozu. Rialla szarpnęła mocno o sznury, które trzymały ją bezradną, gdy trzeci Uriah rozbrzmiał gdzież tuż za nią i po lewej. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 227

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Patrzyła intensywnie na poruszające się cienie pobliskich krzewów, stopniowo stając się świadoma innych postaci, które otaczały obóz. Uświadomiła sobie, że czuła ich już od jakiegoś czasu, ale była zbyt zmęczona, by to sobie uświadomić. Tris miał rację; śmierdzieli jak zgniłe trupy. Kiedy patrzyła, podeszli bliżej, teraz niemi. To była o wiele większa grupa od tej, którą znaleźli z Trisem. Mogła z łatwością naliczyć dwudziestu, a podejrzewała, że jeszcze więcej czaiło się w cieniach. Winterseine podniósł się na nogi po pierwszym wrzasku. Stanął pomiędzy Riallą i małym obozowym ogniskiem, więc widziała tylko jego zacienioną figurę, która powoli okręcała się, aż wykonała pełne koło. Terran odłożył misę na bok i podniósł się w pełni na nogi. Wydawał się zrelaksowany i niezmartwiony. - Wszystko w porządku - powiedział. Przyszli, ponieważ wiedzą, kim jestem. Kiedy óił, stwory przestały się poruszać. Gdyby Rialla wcześniej ich nie obserwowała, nie byłaby w stanie powiedzieć, gdzie Uriahowie stali w ciemności. - Biedne stworzenia - skomentował Terran rozmownym tonem. Pierwszy Uriah został stworzony przed Wojnami Czarnoksiężników, a czarne sekrety ich tworzenia powinny umrzeć wraz z ostatnim z Wielkich. Ale Geoffrey ae'Magi musiał ponownie bawić się pokręconą magią. Wypaczenie jego magii było tym, co obudziło dawnych bogów. - Terran potrząsnął głową. - Celem posiadania ae'Magiego, Arcymaga, było udaremnienie tak zakazanej magii; najwidoczniej nie podziałało. Terran machnął ręką w stronę Uriahów. - Oto jest powód, Ojcze, dla którego Altis musi podbić Zachód. Magia jest zbyt potężną siłą, by ludzie mogli władać nią bezkarnie. Rialla pomyślała, że postać Winterseine'a zesztywniała, ale nie była pewna. Uriahowie ponownie zaczęli się poruszać, zbliżając się do małego obozu. Konie przesunęły się nerwowo i zaczęły ciągnąć za więzy, które je trzymały... tak samo jak Rialla.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 228

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon - Biedne stworzenia - powiedział Terran ponownie i podniósł obie ręce nad głowę, dłońmi na zewnątrz. - Słuchajcie! - Jego głos stał się tym należącym do proroka Altisa, odbijając się dziwnie echem pośród drzew. Na jego pierwsze słowa, Uriahowie zatrzymali swój powolny chód. Gdyby jej ręce były wolne, Rialla mogłaby sięgnąć i dotknąć najbliższego niej... nie, żeby tego chciała. - Wysłuchaj mnie, Altisie, Władco Nocy. Uwolnij te dzieci. Uwolnij je, Altisie. Cierpieli za grzechy innego. Uriahowie zaczęli wydawać z siebie szepczące dźwięki, w kółko i znowu. Włosy z tyłu szyi Rialli podniosły się, kiedy słuchała najbliższego jej Uriaha. Mówił, ale nie po darraniańsku. W języku Powszechnym, szeptał 'błagam' wciąż i wciąż. Rialla przyjrzała mu się z bliska i zobaczyła, że miął na sobie szczątki munduru jednej z jednostek straży ze Sianim. Szok wstrząsnął nią, gdy uświadomiła sobie, że kiedyś musiał być człowiekiem. Rialla nie była magiem, ale nawet ona poczuła moc w głosie Terrana, gdy krzyknął - Uwolnij ich, teraz! Z początku powoli, następnie naraz, Uriahowie upadli na ziemię. Rialla patrzyła na Uriaha najbliżej niej. Na jej oczach, ciałem stwora wstrząsnął dreszcz i zaczął się zmieniać, aż patrzyła na ciało człowieka w stanie posuniętego rozkładu. Leżał tam, gdzie upadł, nie oddychając. Winterseine rozejrzał się wokół na ciała i powiedział - Musimy przenieść obóz. Nie wiem, jak ty, ale ja nie mogę spać przy takim zapachu. Rialla gapiła się na martwe ciało leżące obok niej. Mówiono, że Uriahowie byli dosłownie odporni na magię, a Terran właśnie zabił przynajmniej trzydzieści z tych przeklętych stworów. Nie wiedziała jak silny był Tris, ale nie myślała, żeby jakakolwiek magia, ludzka bądź nie, była w stanie pokonać syna Winterseine'a. Jeśli nie

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 229

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon uda jej się uciec przed powrotem Trisa, nastąpi konfrontacja, w której ona i uzdrowiciel przegrają.

Tris nie mógł używać ścieżek leśnych, by podróżować cały czas; magia była wyczerpująca i mniej efektywna gdy cisowo dębowy las ustąpił wierzbom i brzozom. Wciąż, w mniej niż dwa dni, dotarł do Sianim... znacznie szybciej niż zdołałby jakikolwiek człowiek. W centrum wielkiej doliny wznosiło się strome plateau z pojedynczą, wąską, murowaną drogą, prowadzącą w górę w stronę miasta. Ścieżka była zatłoczona o tej porze dnia i Tris został zmuszony do wleczenie się za powozem z osłami. Hałas miasta był ogłuszający po ciszy lasu. Tris podążył za osiołkami do centrum Sianim, gdzie znajdowały się rynki, potem spróbował znaleźć kogoś, z kim mógłby się porozumieć. Mieszkając w Darranie przez większość życia, mówił po sylvańsku, darraniańsku i tylko garstką słów w języku Powszechnym: kombinacji gestów i slangów, których używali kupcy i najemnicy Sianim. Miał nadzieję na znalezienie kogoś, kto mówił po darraniańsku, ale musiał poradzić sobie ze swym biednym Powszechnym. Poddał się próbując znaleźć apartament Laeth'a, ale ze Straconą Świnią było łatwiej. Kiedy troje czy czworo ludzi wskazało na jedną z rozległych ulic, którymi posiane było Sianim, Tris zaczął iść wzdłuż niej. Po krótkim spacerze, Tris znalazł budynek, z ciężko pordzewiałymi łańcuchami przypiętymi do wszystkich czterech rogów. Skoro wielki znak przed budynkiem miał namalowaną pomarańczową świnię wywracającą przebiegle wzrokiem, Tris założył, że to było miejsce, którego szukał. Wszedł do środka i prawie się wycofał na nacisk hałaśliwych ludzi. Po drugiej stronie po mieszczenia, zmysłowa kobieta wsunęła się przez drzwi niosąc tacę wypełnioną pełnymi kuflami. Przypuszczając, że gospodarz również będzie za tymi drzwiami, Tris zaczął przedzierać się przez pokój. Przebył tylko część tawerny, gdy ktoś złapał go za ramię. Odwrócił sie, by zobaczyć mężczyznę w skórzanej zbroi wskazującego niemo na daleki koniec długiego stołu. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 230

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Spojrzenie Trisa podążyło za gestem, by odkryć Laeth'a i Marri próbujących przedrzeć się przez tłum. Laeth próbował coś powiedzieć, ale hałas w pokoju uniemożliwiał niesienie się dźwiękom nawet na krótką odległość. Kiedy im dwojgu udało się dotrzeć do czekającego Trisa, ten zaczął iść w kierunku głównych drzwi. Dopiero gdy byli na zewnątrz, zaczęli rozmawiać. - Tris, co ty tu robisz? - zapytał Laeth. - Gdzie jest Rialla? - Gdzieś w darraniańskim lesie, mam nadzieję - odpowiedział ze znużeniem Tris, pocierając szyję. - Muszę to dostarczyć - wysunął księgi spod tuniki i wyciągnął sztylet z pochwy, w której zazwyczaj trzymał własny nóż do Mistrza Szpiega, Rena, potem wracam do Rialli. Możesz pomóc mi go znaleźć? - Dlaczego nie wziąłeś Rialli ze sobą? - zapytała Marri. - Winterseine i jego syn podążali za nami. Rialla myślała, zę uda jej się ich uniknąć, aż uda mi się sprowadzić te rzeczy tutaj; po całym naszym kłopocie, stratą byłaby konieczność zwrócenia ich. - Tris wiedział że zbyt łatwo było wyczytać w jego głosie niepokój o Riallę, ale był zbyt zmęczony, by go ukryć. - Mogę zanieść paczkę Renowi - zaoferował Laeth. - Dzięki temu możesz spokojnie wracać. jeśli opiszesz mi, gdzie będziecie, zbiorę kilku przyjaciół i przyjedziemy ze wsparciem. Trisa to kusiło, ale potrząsnął głową. - Nie. Dziennik, który przyniosłem wymaga wyjaśnienia. Równie długo zajmie mi wyjaśnienie tobie jak i jemu... i mogę sprawić, że mi uwierzy. Jeśli zabierzesz mnie do Rena, uporam się z tym. - Dobrze - powiedział Laeth. - Chodź za mną. Poprowadził drogą przez ulice do dużego budynku, który był prawdopodobnie tak stary jak miasto. Wieki pomniejszych dobudówek sprawiły, że budynek wyglądał koślawo i nieporządnie. Kamienne schody w środku były przetarte ciężarem wielu pokoleń stóp. Laeth zapukał żwawo w zadrapane, drewniane drzwi. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 231

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon - Idź sobie! wypełniłem raport.

rozkazał stanowczo głos z wewnątrz.

- Wczoraj

Laeth spojrzał na Trisa i wzruszył ramionami zanim otworzył drzwi i zerknął do środka. - To tylko ja - powiedział, z głową za drzwiami. Tris podążył za Laeth'em i Marri do pokoju. Zamknięta przestrzeń pachniała stęchlizną, jakby już dawno nikt go nie wietrzył. Za zbyt wielkim biurkiem w tak małym pomieszczeniu siedział krucho wyglądający mężczyzna z rzedniejącymi włosami. Drugi mężczyzna siedział wygodnie na wyściełanym krześle twarzą do biurka, ale kiedy zobaczył kobietę wchodzącą do pokoju, podniósł się na nogi. Tris wiedział, że jego oczy się powiększyły, ale nigdy nie widział mężczyzny ubranego w taki sposób... nawet pośród najbardziej fircykowatych darraniańskich szlachciców. Drogie, skórzane buty mężczyzny były farbowane na szkaradny pomarańczowy kolor, kontrastując ze szmaragdowymi, aksamitnymi spodniami wyszywanymi pomarańczową nicią. Tunika mężczyzny również była w większości szmaragdowa, poza długimi, pomarańczowymi rękawami. Włosy miał kręcone, opadały na ramiona w kaskadzie, z której dumna byłaby każda kobieta. - Ah, co za przyjemność, że przerwało nam takie wspaniałe towarzystwo - powiedział, krocząc naprzód by pocałować rękę Marri. Pozwól, że się przedstawię. Jestem Lord Kisrah. Zanim ktokolwiek miał szansę odpowiedzieć, mężczyzna za biurkiem, który, jak założył Tris, był Mistrzem Szpiegiem, również podniósł się na nogi. - Laeth, mówiłem ci, że mam kogoś, kto przeszukuje majątki Winterseine'a za Riallą. Powiem ci, kiedy będę miał wieści. - Ja mam dla ciebie wieści, sir - odpowiedział Laeth, beztrosko ignorując irytacją w głosie Mistrza Szpiega, nawet kiedy sprawnie pociągnął Marri za siebie, z daleka od Lorda Kisraha. Tris zwęził oczy na ludzkiego pawia. - Lord Kisrah - powiedział powoli - Arcymag. Kisrah ukłonił się formalnie. - Ten sam.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 232

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Ren przeczyścił gardło i skorzystał z okazji. - Jestem Ren - ogłosił stanowczo. - Ten młody idiota to Laeth, kiedyś darraniański panicz, obecnie najemnik Sianim. - W jakiś sposób Ren zdołał sprawić, że drugi tytuł był bardziej imponujący. Jego głos zmiękł, kiedy kontynuował - Wraz z nim jest Lady Marri, wdowa po Lordzie Karstenie z Darranu i wkrótce małżonka Laeth'a. Lord Kisrah uczynił nam grzeczność przywitania się, ale nie jestem pewien, kim ty jesteś, sir. - To ostatnie skierował do Trisa. - Jestem Tris - odparł uzdrowiciel. - Niegdyś uzdrowiciel w Tallonwood, obecnie posłaniec Rialli, niewolnicy, a później trenerki koni i szpiega. Mam kilka rzeczy, które muszę dostarczyć Mistrzowie Szpiegów ze Sianim. Tris wręczył Renowi księgi i wyciągnął sztylet Laeth'a z pochwy przy bucie, w której zazwyczaj trzymał własny nóż. - Sztylet posłużył do zamordowania Karstena. Wraz z Riallą znaleźliśmy go w zamku Winterseine'a. Lord Kisrah wskazał, a Ren podał mu sztylet. Arcymar zawinął palce wokół rękojeści i wymamrotał frazę. - Winterseine trzymał głowicę, kiedy ostatnio nim zabito... ale nie znałem Lorda Karstena. Będę musiał dostać coś, co należało do niego, żeby potwierdzić, że to on był mężczyzną, który zginął. Muszę jednak przyznać, że jestem ciekaw jak zamierzasz przekonać dwór Darranian, by uwierzyli w słowo czarodzieja. - Rialla była pewna, że Ren jest zdolny do takiego wyczynu odpowiedział żwawo Tris - ale znaleźliśmy coś, co może pomóc. Większa księga to księga zaklęć Winterseine'a, dogodnie oznaczona jego pieczęcią... wraz z kilkoma kartkami welinu, które wysunęły się podczas naszej ucieczki. Kisrah wziął księgę, którą podał Tris. Jak tylko jej dotknął, umiarkowane zainteresowanie stało się bardziej intensywne. Trzymał księgę przez chwilę zanim położył ją na biurku Rena. - Co zrobiliście z tymi stronami? - Leniwy sposób, który charakteryzował go chwilę wcześniej zniknął. Na jego miejscu znajdowała się potężna obecność, która należała do ae'Magiego.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 233

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon - Były nasączone magią w takim stopniu, że nie byłem pewien, czy bezpiecznie było ich dotykać. Kiedy wypadły z księgi, zniszczyłem je, zamiast zostawiać do użytku Winterseine'a. - Zniszczyłeś je? Jak? - zapytał Lord Kisrah, jego twarz była biała i wstrząśnięta. - Za pomocą magii, Lordzie Kisrah, jak inaczej? - brwi Trisa podniosły się. - Ah, cóż - powiedział Ren Winterseine'a. Czym jest ta mała księga?

- przynajmniej nie są w rękach

- To - powiedział Tris - jest najbardziej interesujący przedmiot, który zabraliśmy. Rialla mówi, że martwiliście się o proroka, który planuje przejąć nasze ziemie. - Księga wskazuje na mojego wuja? zaskoczenia.

powiedział Laeth bez

Tris potrząsnął głową. - To prywatny dziennik Głosu Altisa. Znasz go lepiej pod imieniem Terran. Laeth i Marri spojrzeli na Trisa w zdumieniu; pozostali widocznie nie wiedzieli, kim był Terran. - Mój kuzyn Terran? - zapytał Laeth niedowierzająco. - Syn Winterseine'a - powiedział Ren. Lord Kisrah zamarł. - Syn Winterseine'a nie jest czarodziejem. Byłem przy jego teście. - Nie - zgodził się beznamiętnie Tris - Terran nie jest czarodziejem, jest prorokiem. - Winterseine używa swojej magii, by pozwolić synowi, by ten ogłosił się prorokiem. - Niedowierzanie Rena było wyraźne. - Nie - powiedział ponownie Tris - Terran jest prorokiem Altisa... przynajmniej tak z Riallą myślimy. - Bogowie - przeklął Laeth delikatnym tonem. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 234

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon - Tak - zgodził się Tris. - Myślę, że uznasz dzienniki Terrana za... Przerwał i wzdrygnął się, kiedy palący ból przeszył jego plecy. Laeth złapał go za ramię. – Co jest? Tris potrząsnął ponuro głową, sięgając po Riallę przez łączącą ich więź; ale nie był w stanie dotknąć jej umysłu. Wszystko, co do niego dotarło w tej odległości to lekki błysk bólu. - Muszę wracać - powiedział. - Przeczytaj dziennik... i miej otwarty umysł. Tris zażądał konia wiedząc, że tak będzie szybciej zanim dotrze do lasu. Laeth poprowadził go do stajni i wyciągnął smukłego, szarego wałacha. Krytyczna sytuacja zastąpiła znużenie przez pierwszą godzinę podróży Trisa, wałach poruszał się gładko szybkim truchtem. Sianim oddalało się i stopniowo zamieniały je farmy otaczające miasto, które z kolei zamieniły się w krągłe wzgórza, gdy Tris martwił się o Riallę. Jak tylko ogrodzenia ostatnich farm zniknęły, opuścił drogę. Chociaż dystans nadal był zbyt wielki, by mógł skontaktować się z Riallą w umyśle, więź, którą dzielili dała mu kierunek, którym mógł podążyć. Gdyby założył, że jej ból oznaczał, że była w łapach Winterseine'a, potrzeba by prędkości z jego strony, by dogonić ich zanim powrócą do zamku handlarza niewolników. Tris chciał złapać ich w lesie, gdzie jego moce były największe, zamiast w zimnym kamiennym budynku, który gościł w sobie świątynię Altisa. Podejrzewał, że Rialla miała rację; Terran i Winterseine byli zbyt potężni, by zaatakować ich bezpośrednio. Jednakże las był jego domem, a w lesie znajdowały się inne metody walki. Jechał, aż koń zwiesił głowę w wyczerpaniu, a sam był w nieco lepszym stanie. Połączenie z Riallą mogło pozwolić mu ją zlokalizować, ale wymagało to koncentracji; dwukrotnie musiał poprawić kurs, kiedy zmęczenie go rozproszyło. Niechętnie Tris postanowił, że się zatrzyma, inaczej będzie ryzykował spadnięcie z konia i stratę kursu. Decyzję podjął z większą łatwością, kiedy Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 235

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon stwierdził, że nawet jeśli uda mu się znaleźć Riallę, będzie zbyt wyczerpany, by zrobić cokolwiek więcej niż poddać się na miejscu.

Rialla przesunęła się sztywno, gdy Terran rozwiązał jej ręce. Dyskomfort więzów nie pozwalał jej spać przez większość nocy. Ręce miała zdrętwiałe, a ramiona bolały pomimo delikatnego rozcierania Terrana. Kiedy ponownie mogła ruszać dłońmi, Terran wręczył jej kufel czegoś ciepłego i ostrego, czego nie rozpoznawała. Musiało to posiadać jakieś medyczne zdolności, gdyż poczuła się znacznie lepiej do czasu, kiedy skończyła pić. Kiedy obóz został zwinięty, a konie osiodłane i obarczone pakami, Winterseine odwiązał jej smycz od drzewa i przymocował ją do pierścienia przy swoim siodle. Sporo czasu zajęło Rialli wyćwiczenie niezgrabności z bycia związaną przez całą noc. Długa pogoń wraz z brakiem snu męczyła ją. Słaba noga protestowała przeciwko karze, którą otrzymała; po południu blizna zaczęła pulsować od nadużycia. Wreszcie przedarli się przez najgorsze podszycie i wyszli na polanę przedzieloną małym strumieniem, gdzie Winterseine nakłonił konia do truchtu. Rialli udało się podążyć za nim przez kilka kroków, potem jej noga się poddała. Kiedy walczyła o równowagę, smycz wokół jej szyi szarpnęła mocno i dziewczyna upadła na ziemię z ogromną siłą. Winterseine ciągnął ją kilka jardów zanim zatrzymał konia, dodając kolejne do znaczącej ilości siniaków i otarć, które ją pokrywały. Kaszlała i dławiła się od siły, z jaką obroża zacisnęła się wokół jej szyi, gdy walczyła ponuro z rozprostowaniem nogi, ale wielkie mięśnie w jej udzie trzymały ją mocno przyciśniętą do jej piersi. Terran zszedł z konia i położył jedno kolano na jej ramieniu, obie ręce na jej kolanie. Ze swoją większą siłą był w stanie wyprostować jej nogę, zmuszając mięśnie do wydłużenia się. Gdy jej noga się wyciągnęła, zsunął kolano w dół, aż spoczęło na jej biodrze i zaczął ugniatać sztywne mięśnie.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 236

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Rialla patrzyła, jak jego wielkie dłonie pracowały nad jej nagim udem i pomyślała o innym razie, kiedy robiły to samo. Zadrżała, gdy obrzydzenie przepłynęło przez nią; zmęczona i w bólu, nie miała siły, by kontrolować swoje myśli. Przechyliła się na prawo w tej samej chwili, w której jej odraza trafiła Terrana z siłą uderzenia. Terran wzdrygnął się instynktownie, tracąc uchwyt zarówno na jej nodze jak i ramieniu. Rialla odtoczyła się od niego krzycząc, gdy noga ponownie złożyła się, a mięśnie spięły. Wierciła się i walczyła, ale nie mogła wyprostować nogi i powstrzymać obroży przed duszeniem jej w tym samym czasie. Koń Winterseine był używany do prowadzenia niewolnic, które mogły się szarpać lub walczyć ze smyczą. Ale ta szalona istota wiercąca się na ziemi była czymś innym. Koń prychnął niespokojne, następnie cofnął się i walczył na całego, gdy bariery Rialli opadły i wystawiły zwierze na jej gorączkę. Terran dobył noża i przeciął grubą smycz, która wiązała Riallę do oszalałego noża. Winterseine zdołał powstrzymać konia przed stanięciem dęba, ale smycz nie była wystarczająco długa, by gwarantować bezpieczeństwo. Zarówno Rialla jak i Terran byli w zasięgu błyskających kopyt. Terran przeciął większość pasma, kiedy szczególnie brutalne szarpnięcie albo ze strony Rialli albo konia przerwało je do końca. Winterseine rozważnie odprowadził zwierze nieco od Rialli zanim spróbował je uspokoić. Na wpół uduszona, oślepiona paniką i spoconymi włosami na twarzy, Rialla walczyła uporczywie z wszelkimi próbami Terrana, by dostać się bliżej niej. Kaszląc, toczyła się po ziemi, niezdolna by uciec, gdyż wciąż nie mogła wyprostować nogi. Była świadoma ostrego dźwięku, jakby ktoś klasnął w dłonie, następnie nie słyszała już nic.

Panika i ból obudziły Trisa z głębokiego snu i podniósł się na nogi zanim do końca się obudził.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 237

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Kiedy uświadomił sobie, że to emocje Rialli odczuwał, zawołał do niej, żądając odpowiedzi, ale było to bezużyteczne. Przeklął raz, później zebrał się. Wciąż był zbyt daleko od serca lasu; ścieżki leśnych będą wolniejsze niż jazda konna. Zacisnął popręg w siodle i wspiął się. Była zbyt daleko, by jego przyjazd zrobił jakąkolwiek różnicę wobec tego, co się działo. Zajmie mu większą część dnia dotarcie do niej... jeśli pozostanie tam, gdzie teraz była. Dotknął łydkami boków szaraka, a wałach skoczył dzielnie w bieg.

Rialla usłyszała skądś swoje imię. Coś w tym głosie sprawiło, że zaczęła walczyć z ciemnością, która ją spowijała. Właśnie, kiedy była wystarczająco świadoma, by odpowiedzieć, Tris przestał wołać. Urażona noga opadła do głuchego bólu, który pasował do tego w jej szczęce. Zakładała, że Terran uderzył ją, by ją uspokoić. Gardło bolało ją od obroży niewolnicy, sprawiając, że przełknięcia były bolesne. Policzek, ramię i zdrowa noga były otarte od ciągnięcia przez konia Winterseine'a, ale biorąc wszystko pod uwagę, była w lepszym stanie niż na to zasługiwała, zachowując się jak idiotka. Rialla otworzyła powoli oczy i usiadła, pocierając obolałą brodę. Nie mogła być nieprzytomna zbyt długo, gdyż Terran i Winterseine wciąż próbowali uspokoić konia Winterseine'a. Klaczy Terrana i konia jucznego nie było na polanie. Gdyby mogła zaufać nodze, mogłaby się wymknąć do lasu i wezwać do siebie klacz Terrana. Konno mogłaby uciec. Kiedy zaczęła się podnosić, napięte mięśnie zadrżały ostrzegawczo, więc się uspokoiła. Będzie na to lepsza pora. Kiedy koń Winterseine'a wreszcie stanął spokojnie, pot znaczył jego boki i pierś, świadectwo brutalności jego walki. Wałach trzymał głowę opuszczoną, a żebra podnosiły się i opadały w ciężkim oddechu. Jak tylko obszedł konia, by sprawdzić rany, Winterseine wspiął się. Pójdę poszukać twojego wierzchowca i konia jucznego; zostań z niewolnicą i dopilnuj, żeby nigdzie nie poszła.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 238

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Terran skinął głową i obserwował, jak jego ojciec przejeżdża przez krzewy. Rialla mogła im powiedzieć, że jedzie w złą stronę, ale nie czuła w tej chwili zbyt wielkiej ochoty, by im pomagać. Kiedy Winterseine zniknął im z oczu, Terran podszedł do Rialli. - Wszystko w porządku? - zapytał, klękając obok niej. Był zbyt blisko i Rialla zesztywniała lekko, ale skinęła głową. Terran zaczął mówić coś jeszcze, ale przerwał nagle. Odwrócił jej otarty policzek do słońca, gdzie widział go wyraźniej. Uderzyło Riallę, że nie czuła już żadnego bólu od otarć, tylko ciepłe mrowienie. Wysunęła głowę z uścisku Terrana i spojrzała na swoje ramię, które powinno być pokryte raną od ramienia po nadgarstek. Rana wciąż tam była, ale na jej oczach znikała szybko, aż na skórze pozostał tylko brud. Patrzyła w zdumieniu na ramię i próbowała zebrać rozrzucone myśli. - Jak to robisz? - zapytał Terran z nutą podekscytowania w głosie. Rialla mrugała na niego głupio przez moment. - Co? - To - odpowiedział Terran, łapiąc jej nadgarstek i potrząsając nim. Jak się leczysz? - Nie robię tego. - Potrząsnęła głową i przyciągnęła ramię do siebie, z daleka od jego uścisku. Żadna niewolnica by tego nie zrobiła, ale ona nie mogła znieść jego dotyku. - Nie wiem, co się dzieje. - Ojciec mówi, że jesteś empatką. Czym jeszcze jesteś? - Terran zapytał dotkliwie, pochylając się wprzód. - To magia, ale żadna o jakiej słyszałem. Czym jesteś? Rialla odsunęła sie od niego i potrząsnęła głową, szepcząc - Nie wiem, o czym mówisz. Postanowiła podjąć obronę. Po swoim wyczynie z zawaloną nogą, Terran musiał myśleć, że była niespełna rozumu. Więc pozwoliła, by jej głos stał się przenikliwy, gdy kontynuowała - Nie wiem, co mi robisz. Rialla musiała odwrócić od siebie jego uwagę, więc użyła swojego daru, by odnaleźć jego konia. Klacz zatrzymała się przy pobliskiej kępie Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 239

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon pszenicy. Rialla nie musiała zbytnio się napracować, by przekonać zwierzę do powrotu, gdyż mały koń wielbił swojego jeźdźca. Prawie bez niechęci pozostawiła swoją przekąskę i wróciła, koń juczny podążał w ślad za nią. - Ja nic nie robię. To ty. Czuję to, magię uzdrawiania w tobie. - W jego głosie było przekonanie i nuta zdumienia. - Słyszałem, że w Północnych lasach żyją istoty, które mogą leczyć się w ten sposób. Jesteś zmiennokształtną? Rialla spojrzała na niego z niedowierzaniem. Wiedziała z pewnością, że nie posiadała żadnych magicznych zdolności. Jednak czuła szczerość Terrana; wiedział, że się leczyła. Ona wiedziała, że tego nie robiła. Tris był w stanie leczyć, ale nie mogła wyobrazić sobie, że byłby wystarczająco głupi, by robić to bez upewnienia się, że nikogo więcej nie było w pobliżu. Nie wytrwałby w Darranie, gdyby nie był ostrożny wobec takich rzeczy. Szara klacz wytruchtała niestrwożenie na polanę, śledzona przez konia jucznego, Prychnęła lekko, kiedy zobaczyła Terrana i pchnęła go nosem, pocierając entuzjastycznie. Nie zdejmując oczu z Rialli, Terran sięgnął w górę i potarł pysk klaczy. - Dobra dziewczynka - powiedział kojąco. Rialla pociągnęła kolana do brody i owinęła ramiona wokół nich. Położyła twarz na kolanach i zamknęła oczy, odcinając Terrana. Po chwili poczuła, jak odszedł. Tylko kupował czas, ale i tak była wdzięczna. Tris? zawołała. Gdy jego odpowiedź nadeszła, była słaba, ale stanowcza. Czuła w niej ulgę. Wszystko w porządku? Co się stało? Jestem cała. A przynajmniej tak myślę. Tris, czy ty mnie uleczyłeś chwilę temu? Co? zapytał. Zanim Rialla mogła opowiedzieć mu co się stało, poczuła nagłe zrozumienie, za którym podążył krótki błysk poczucia winy. Już w porządku, powiedział. Nie masz się czym martwić. Pamiętasz więź, którą między nami stworzyłem, żeby pozwolić ci komunikować się ze mną? Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 240

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Tak, odpowiedziała. Leczenie jest rezultatem tej więzi. Co? Pozwoliła, by poczuł jej irytację na nieadekwatne wyjaśnienia. Magia, której używam nie jest podobna do ludzkiej. Czasami wymaga nieco inicjatywy, by działać. Pomyślała o implikacjach tego, co powiedział. Masz na myśli, że nieco twojej magii postanowiło uleczyć kilka zadrapań i siniaków na oczach Terrana, bez żadnej wiedzy z twojej strony... i może zrobić to ponownie, a żadne z nas nic nie będzie mogło z tym zrobić? Część jej uczuć musiała przebić się do Trisa, gdyż jego odpowiedź nadeszła ze sporą dawką otuchy. Powinienem był cię ostrzec, że tak się stanie, ale nie spodziewałem się tego tak szybko. Mogę kontrolować leczenie; nie byłem świadomy, że muszę. Wiedziałeś, że tak się stanie? Co masz na myśli? Czego jeszcze mam się spodziewać? Rialla nie wiedziała do końca, co czuła... połączenie wściekłości i niedowierzania. Ponownie wyłapała poczucie winy Trisa. Powinienem był wcześniej ci powiedzieć. Przykro mi. Podejrzewam, że teraz nie ma czasu, by się w to zagłębiać, ale kiedy już wyjdziemy z tego bałaganu, usiądziemy i wszystko ci wyjaśnię. Rialla otworzyła oczy, by zobaczyć intensywnie przyglądającego się jej Terrana. Ponownie schowała twarz w kolanach i powiedziała Lepiej, żeby były to dobre wyjaśnienia. Nie patrząc ponownie na Terrana, Rialla oparła się i zaczęła pracować nad słabą nogą. Magia Trisa zajęła się sztywnymi mięśniami, ale sama musiała zająć się czymś w obliczu stanowczej oceny Terrana. Miała to niewygodne przeczucie, że wiedział, że z kimś się porozumiewała. Winterseine powrócił wreszcie, wyglądając na udręczonego. Kiedy zobaczył, że konie same powróciły, nie wyglądał na w żadnym stopniu bardziej uszczęśliwionego.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 241

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon - Głupie bestie - skomentował kwaśno, schodząc z konia z gracją atlety. - Równie dobrze możemy spędzić tu noc. Nadchodzi burza, a nie dotrzemy do zamku przed zmierzchem. Rialla nie uświadamiała sobie, że byli tak blisko. Podczas gdy Terran zajmował się rozpaleniem ogniska i przygotowaniem kolejnej potrawki z suszonego mięsa, Winterseine rozpakował konie i przywiązał je w pobliżu. Skoro nikt nie wydawał się poświęcać jej szczególnej uwagi, Rialla postanowiła zrobić użytek z zatoczki. Zdjęła buty zanim weszła do strumienia, całkiem ubrana. Drżąc w zimnie, usiadła w wodzie po kolana i zaczęła ścierać brud i pot, które nabyła w ciągu dni szaleńczej podróży przez las. Do czasu, gdy skończyła, byłą odrętwiała z zimna, ale cudownie czysta. Wciąż było wystarczająco ciepło, by ubrania wyschły zanim będzie musiała w nich spać... chociaż, sądząc po ciemnych chmurach, i tak prawdopodobnie będzie padało. Wyszła na brzeg i zaczęła wyciskać wodę z tuniki najlepiej jak mogła bez zdejmowania jej z siebie. Podejrzewała, że materiał był poplamiony na stałe, ale przynajmniej już nie śmierdział. - Rialla. Ostrożnie odwróciła sie, by dostrzec Terrana stojącego blisko małego ogniska. Winterseine był kawałek dalej, ogradzając konie. - Po twojej lewej są dzikie cebule. Mogłabyś wyrwać trochę dla mnie? Jeśli znajdziesz coś jeszcze, co dodałoby smaku potrawce, również przynieś. Z ulgą Rialla uklękła, by zrobić co kazał. Cebule były dość łatwe do spostrzeżenia, kiedy już je jej wskazano. NIe była z tego dumna, ale zbierała je, aż miała dwie garści. Rozejrzała się za czymś jeszcze zdatnym do spożycia i dostrzegła znajomą roślinę rosnącą w cieniu małego krzewu. Przysuwając się do niej, przyjrzała się jej uważnie. Wyglądała jak roślina, którą Tris nazwał białym kapturkiem.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 242

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Biały kapturek, przypomniała sobie, był silną substancją usypiającą. Zawahała się, ale myśl o dotarciu jutro do zamku WInterseine'a dodała jej odwagi. Rialla nie wiedziała, ile użyć, więc zebrała wszystkie liście z rośliny. Liście będą widoczne przy cebuli, ale znalazła w pobliżu mniszek lekarski. Wyrwane z rośliny, oba rodzaje liści wyglądały wystarczająco podobnie, by Rialla nie była w stanie stwierdzić różnicy. Wzięła wszystkie rośliny do strumienia i obmyła je ostrożnie zanim zabrała je do rondla z potrawką i wrzuciła do środka. Terran podziękował jej skinieniem głowy i dalej mieszał. Rialla odeszła tak daleko jak się ośmieliła zanim znalazła dobry pniak. Usiadła na nim i przeczesała palcami włosy, aż mogła związać je w warkocz. Nie miała czym ich spiąć, ale miała nadzieję, że przez jakiś czas się nie rozplotą. Wilgoć jej ubrań sprawiła, ze wydawało jej się, że było zimniej niż w rzeczywistości; wiatr podnosił sie wraz z nadchodzącą burzą. Jednak dreszcz, który zmusił ją do owinięcia ramionami, był spowodowany bardziej przez niepokój niż zimno. Miała tylko nadzieję, że biały kapturek nie robił nic widocznego, kiedy się go gotowało... czyli nie zmieniał barwy na czerwoną i nie śmierdział. Niebo ciemniało szybko ustępując miejsca wieczorowi i letniej burzy. Do czasu, gdy Terran zawołał ich na kolację, było prawie ciemno, a wiatr przybrał na sile. Rialla ostrożnie przyjrzała się potrawce, ale nie mogła dostrzec w niej nic złego. Powąchała ją dyskretnie, ale czuła tylko dzikie cebule i solone mięso. Pogłębiające się cienie i odległe siedzisko Rialli ułatwiły jej udawanie, że jadła, gdy ukradkiem wyrzucała potrawkę na ziemię. Kiedy wszyscy skończyli jeść, Rialla zebrała naczynia i garnek i zaniosła je do strumienia, by je wymyć. Nie spieszyła się, mając nadzieję, że pozostali usną zanim Winterseine zwiąże ją na noc. Kiedy powróciła do obozu, mała nadzieja, która stopniowo w niej rosła, całkiem się rozwiała. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 243

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Widocznie wyraźny na tle ognia, Winterseine siedział wygodnie na wielkim kamieniu, podrzucając nożem kilkakrotnie, następnie łapiąc go i ponownie podrzucając. Gdzieś daleko Rialla usłyszała dudnienie grzmotu. Rialla podeszła powoli do paczek, które Winterseine zdjął z koni i wsadziła w nie miski i garnek. Mając nadzieję, że nic nie pokazało się na jej twarzy, powróciła do ognia. - Niewolnico - zamruczał delikatnie Winterseine. Podniosła do niego oczy w niemym pytaniu, nie ufając satysfakcji w jego głosie. - Czarodzieje używają mnóstwa ziół w swoich zaklęciach. Wiedziałaś o tym? - Uśmiechnął się do niej. Żołądek Rialli zacisnął się, ale utrzymała pusty wyraz twarzy, gdy potrząsnęła głową. - Biały kapturek ma charakterystyczny smak, prawie miętowy. Cebule były miłą nutą. Prawie nie złapałem posmaku białego kapturka na czas. Terran nie złapał. - Winterseine skinął głową na drugą stronę ognika. Rialla spojrzała, gdzie wskazał i po raz pierwszy spostrzegła, że Terran leżał na boku widocznie śpiąc. - Ale cóż, on nie jest czarodziejem. Muszę ci podziękować, niewolnico. - Gos Winterseine'a przyciągnął jej uwagę z powrotem do niego. - Od jakiegoś czasu próbowałem postawić Terrana w takiej pozycji. Mój biedny Tamas jest tak pochłonięty kultem Altisa, który rozpoczął mój syn; wiedziałem, że bezużytecznym będzie proszenie go o otrucie Terrana, jak to zrobił z moim bratankiem, Karstenem. Nóż podskoczył w lśniącym ruchu, potem spoczął w zdolnych dłoniach czarodzieja. Piorun rozdarł niebo, gdy wieczorna burza coraz bardziej się zbliżała. - Obawiam się, że Terran zapomniał, że inni również mają ambicje kontynuował Winterseine. - Jest tak pochłonięty swoim własnym mitem, że zapomina o bardziej przyziemnych sprawach. - Potrząsnął smutnie głową. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 244

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Był wściekły, że zabiłem Karstena. Miał nadzieję, że poddam się, gdy bestia z bagien zawiodła. - Ale rozproszenie podziałało i Karsten zginął - skomentowała Rialla. Winterseine roześmiał się. - Miał zabić Karstena, a nie posłużyć jako rozproszenie. Nałożyłem na niego przymus... ale przymus nie mógł odwrócić jego uwagi od empatki. W jakiś sposób Terran dowiedział się o moich planach. Nie uświadamiałem sobie, że nalegał na sprowadzenie wpółwyszkolonej niewolnicy na uroczystość Karstena... nie dopóki kreatura nie zaatakowała cię tamtej nocy. Ona również była empatką. Po zabiciu się, Terran musiał przypomnieć sobie, że również byłaś empatką i postanowił użyć cię, by złamać przymus. - Głos Winterseine'a ucichł od siły jego wściekłości. Myślał, że nie zabiję, jeśli będę musiał zrobić to własnymi rękoma. Głupiec z niego. Jak myśli, że zginął mój ojciec... w wypadku na polowaniu? Winterseine mówił bardziej do siebie niż do Rialli. Miała nadzieję, że wystarczająco się rozproszy, by mogła uciec. W ciemności mogła kryć się przed nim na długi czas. - Jeśli Terran zginie - kontynuował w zamyśleniu Winterseine Myślę, że powinienem wysłać Tamasa do Sianim, by otruł mojego bratanka, Laeth'a. Lord Jarroh również może być problemem, ale jeden z jego służących już wcześniej wykonywał moje polecenia... kolejne nie powinno sprawić mu trudności. - Winterseine uśmiechnął się z rozkoszy, a po kręgosłupie Rialli przeszedł dreszcz. Była zbyt daleko by dotknąć szaleństwa czającego się pod powierzchnią, ale widziała je wyraźnie w oczach mężczyzny, który tak swobodnie mówił o zamordowaniu własnego syna. - Cerric, nasz młodociany król, nie ma żadnych męskich potomków. Po dziesięciu latach panowania jako jego regent, przysposobię Darran do moich rządów, a gdy Cerric umrze, będę logicznym wyborem na zastąpienie go... mimo wszystko, mój rodowód połączony jest z rodziną królewską. Ale być może lepiej by było, gdyby Cerric oszalał i wymagał zamknięcia na resztę życia; przyjmę wszystko jak przyjdzie. Winterseine przerwał i trzymał przez chwilę nóż zanim rzucił go w piach blisko głowy Terrana. Wylądował z brzękiem, zakopując się do połowy ostrza. Mężczyzna przesunął spojrzenie ze śpiącego syna na Riallę. Zrobiła Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 245

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon mimowolny krok w tył i ponownie się uśmiechnął, wysuwając woreczek zza pasa. - Martwiłem się o zabicie Terrana. Ufam, że słyszałaś historie o sługach dawnych bogów? - Przerwał, by dać jej czas na odpowiedź, lecz wydawał się nieporuszony jej brakiem. - Na nieszczęście, te historie są prawdziwe. Terran posiada więzy z bogiem Altisem. Kiedy zaczęło się to po raz pierwszy, myślałem, że dobrze będzie posiadać syna z taką mocą. - Winterseine potrząsnął głową. - Ale nie mogę pozwolić mu na zrobienie tego, co zamierza. Spędziłem najbardziej produktywne lata życia kłaniając się ae'Magiemu. Kiedy zginął, ukradłem klucz do Mistrzowskich Zaklęć, żebym nigdy więcej nie musiał tego robić... teraz muszę kłaniać się kontroli Terrana. Terrana! - Winterseine wypluł imię z wściekłością, ale odzyskał kontrolę nad sobą i powiedział spokojnie Odkryłem, że chociaż Altis użycza mojemu synowi mocy, nie zawsze go strzeże. To... - Winterseine pokazał RIalli srebrny pierścień, który nosił, ten, który znalazła wraz z Trisem w wydrążonej księdze, gdy przeszukiwali jego studio. - To pozwala mi wiedzieć, kiedy mój syn jest strzeżony przez boga. I w tej chwili nie jest. - Gdybym sam miał zabić Terrana, tak jak zabiłem Karstena, Altis by mnie zniszczył - dowiedzenie się, kto dzierżył nóż czy truciznę byłoby dziecięcą igraszką nawet dla zwykłej wiedźmy. Ale mam inny sposób. - Gdy Winterseine się odezwał, otworzył woreczek i wyjął cztery, schludnie złożone kawałki materiału. Rozwinął je. W środku każdego z nich coś się znajdowało, ale ciemność powstrzymywała Riallę przed zobaczeniem, co to dokładnie było. Winterseine połączył substancje, aż tylko jeden materiał znajdował się na jego dłoni. - Oczywiście, będę zrozpaczony na śmierć mojego syna. Wygląda na to, że poszliśmy szukać zbiegłej niewolnicy, która zabiła go podczas snu... ostrzegałem go, że ma takie zadatki. Ja, jego pogrążony w rozpaczy ojciec, zniszczyłem niewolnicę... ale zemsta nie zastąpi zmarłego dziecka. - Jego głos przybrał smutną nutę, zaprzeczając szerokiemu uśmiechowi na jego twarzy. Powiedział coś w języku, którego Rialla nie rozumiała, następnie dmuchnął zawartość szmatki w jej kierunku.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 246

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon - Weź nóż i zabij go nim. - Ton Winterseine'a był zimny i ochrypły, żądając natychmiastowego posłuchu. Rialla zrobiła krok w stronę Terrana, następnie się zatrzymała. Przygryzła wargę w wysiłku, by oprzeć się rozkazowi Winterseine'a. - Weź nóż i zabij nim Terrana - powtórzył Winterseine, dodając gest ręką. Dwa kolejne kroki i jej ręka zamknęła się mocno na ciepłej rękojeści noża. Wydawał się ciężki w jej dłoni, jakby ważył więcej niż powinien jakikolwiek nóż. Próbowała go upuścić, ale jej palce ledwie zacisnęły sie mocniej. - Zabij go. - Nie widziała już Winterseine'a; jej spojrzenie skupione było na twarzy Terrana, ale czuła rozkaz i podniosła nóż. Mając nadzieję, że Tris był wystarczająco blisko, by ją usłyszeć, zawołała do niego cicho. Rialla? W czasie, który zajęło jej klęknięcie obok Terrana, Tris był w stanie załapać, co się działo i... Rialla poczuła napływ sił. Potknęła się o nogi i zrobiła krok w tył od śpiącego proroka. Rzuciła nóż w ognisko i odwróciła, by zobaczyć, jak Winterseine podnosi się na nogi, jego twarz była wykrzywioną maską gniewu. - Kim jesteś, niewolnica? - Nie wiedząc o tym, parafrazował pytanie swojego syna, które ten zadał jej wcześniej. Rzuciła mu delikatny uśmiech. Sianim.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

- Jestem Rialla, trenerka koni ze

Strona 247

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon

11.

- Trenerka koni? - zapytał Winterseine, uśmiechając się. - Cóż, któż by pomyślał? Laeth sprowadził do zamku brata szpiega ze Sianim. - Skoro rozmyślasz nad zamordowaniem syna, nie wydaje mi się, żebyś miał na tyle czystą duszę, by mnie osądzać - skomentowała sucho Rialla, kiedy zaczął padać deszcz. - Ah, moja droga - powiedział Winterseine, potrząsając głową, gdy smutno podniósł pobliski patyk i użył go, by wytrącić z ognia nóż. Eliminowanie rodziny to darraniańska forma sztuki. Szpiegowanie, z drugiej strony, jest zdradą o wiele trudniejszą do zlekceważenia. Ah cóż, z twoją śmiercią nie będzie sposobu na udowodnienie szpiegowskich czynów Laeth'a... a potrzebuję, żebyś zginęła. - Kiedy mówił, wykonał lekko ruch ręką i przymus, by podnieść nóż powrócił. Z Trisem, by wspomógł ją siłą, Rialla nawet się nie zachwiała. Usta Winterseine'a zacisnęły się w rozdrażnieniu. - Kiedy stałaś się czarownicą, niewolnico? Moc, którą Tris wlewał w Riallę, by pozwolić jej uciec zaklęciu Winterseine'a była tak efetkywna jak narkotyk... i równie niebezpieczna. Nawet gdy ostrzegła samą siebie, by być ostrożną, uśmiech rozciągnął jej twarz i usłyszała własną odpowiedź - Jak powiedziałam wcześniej, chociaż być może mnie nie słyszałeś, nie jestem niewolnicą. Nie byłam nią od długiego czasu. Dotknęła dłonią policzka. Z wspomożonymi magią zmysłami, czuła bliznę znaczącą jej policzek, pomimo zaklęcia Trisa. Prawie bezmyślnie, usiłowała rozproszyć magię, która znaczyła ją jako własność Winterseine'a. Piorun rozświetlił na chwilę ciemny las, tuż za nim słychać było dudnienie towarzyszącego grzmotu.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 248

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Jak tylko Rialla poszukała jego pomocy w oparciu się zaklęciu Winterseine'a, Tris zsunął się z konia. Zdjął uzdę i siodło, uwalniając zwierzę, by odeszło lub zostało, jeśli chciało. Wiedział, że nie zdąży znaleźć Rialli na czas, by bezpośrednio jej pomóc; więź będzie musiała im posłużyć. Nie był pewien jak bardzo mógł jej pomóc na taką odległość, ale w burzy była zielona magia, która obudziła się w nocy. Tris przyciągnął ją bezwzględnie do siebie, ignorując deszcz, który zaczął lać się z niebios. Myślał tylko o trzymaniu Rialli z daleka od kontroli Winterseine'a; nie rozważył możliwości, że mogła użyć magii, której jej użyczał. Kiedy zaczęła rozpraszać iluzję, Tris wkroczył delikatnie, by pokierować jej manipulacją. (*)W ten sposób(*), powiedział. (*)Nie tracisz tyle magii.(*) Rialla zaakceptowała z wdzięcznością jego pomoc. Skóra koźlęcia opadła na jej dłoń, cień tatuażu szybko zblakł, ale magia Trisa, pod jej kontrolą, postanowiła zrobić coś więcej. Pod palcami jej policzek był gładki, bez blizny czy skazy. Jej uśmiech poszerzył się, gdy napotkała w pełni spojrzenie Winterseine'a. - Nie jestem ani niewolnicą ani czarownicą. - Zrobiła krok naprzód i złapała mocno jego lewą rękę swoją prawą. - Czy zapomniałeś? Jestem empatką. jej niespodziewany ruch sprawił, że przez chwilę Winterseine pozostał nieruchomy, a wtedy było już za późno. Rialla złapała go w burzę swoich emocji. Tym razem nie było pokoju pełnego ludzi, z których mogłaby czerpać, tylko sam Winterseine. Zignorowała instynktowną odrazę i szukała małych śladów niszczących uczuć, które ukrywał przed sobą w dalekich odmętach umysłu. Zignorowała wściekłość, która miała w sobie sporo z szaleństwa: tylko doda mu sił. Zamiast tego odnalazła wszelkie lęki, które rosły w nim odkąd jego syn odkrył, że bóg nocy wciąż żył. Wzięła jego strach, wzmocniła go zwątpieniem i przyciągnęła je bliżej świadomego umysłu... Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 249

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Winterseine wyrwał się z jej uścisku. W świetle ogniska widziała pot, który znaczył jego koszulę. - Suka - powiedział. Lewe ramie, to, które trzymała, zwisało bezwładnie u jego boku... tylko refleks; nie uczyniła mu żadnej fizycznej szkody. Wskazał ostro prawą ręką. Tym razem ruch nie był magiczny. Zobaczyła błysk srebra i zrobiła unik w bok. Rialla ćwiczyła prawie obsesyjnie w Sianim, walcząc, by odbudować swoją pewność siebie. Nóż, który Winterseine wyciągnął z ukrytej na ramieniu pochwy, ledwie musnął skórę górnej części ramienia, zanim wylądował w piachu za nią. Przekładając ciężar ciała lekko na pięty, ugięła nieco kolana, szukając miejsca, w którym ponownie mogłaby go dotknąć. Nie na ubraniu - to zmniejszy efekt; musiała dotknąć go skóra do skóry. Już teraz przerażenie, które wyciągnęła na przód myśli Winterseine'a malało, gdy pan niewolnic ustępował wściekłości. Chociaż nie czuła jego wściekłości, widziała ją na jego twarzy. Ostrożnie(*), ostrzegł Tris nie zakłócając jej koncentracji. (*)Na coś się szykuje. Czujesz magię, którą gromadzi?(*) Winterseine uśmiechnął się i wyciągnął prawą dłoń w jej stronę. Wykonał chwytający ruch i Rialla poczuła ból wybuchający w jej piersi. Upadła na kolana, sapiąc łapczywie powietrze, chociaż obezwładniający ból pozostał: deszcz zaczął padać, uderzając w ziemię z siłą. Winterseine podszedł bliżej. Rialla przetoczyła się, wyciągając ramię; dotknęła jego buta chwilę zanim się odsunął. W tej chwili zebrała ból w piersi i głęboki ból Trisa i rzuciła nimi w WInterseine'a. Nawet przez grubą skórę kontakt złamał jego koncentrację i agonia Rialli zmalała. Rialla przetoczyła się na nogi, sapiąc z potrójnym wysiłkiem bólu własnego, Winterseine'a i Trisa. Cierpienie szybko zmalało. Bez przeszkadzającej magii Winterseine'a, Tris szybko uleczył lekkie szkody, które tamten wyrządził. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 250

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon - Jest w tobie magia - oskarżył Winterseine. - Czułem ją. Podczas tych kilku nagich chwil, gdy dotykała Winterseine'a, odkryła strach, który go ścigał. Nadeszła pora z niego skorzystać. Rialla potrząsnęła głową, następnie rzuciła spojrzenie na Terrana, upewniając się, że pan niewolników zobaczył pełen uwielbienia wyraz twarzy, którym omiotła jego syna. Delikatnym głosem, powiedziała - Nie. Magia jest w nim. Nuta strachu wypłynęła na twarzy Winterseine'a. - Tylko z nim spałaś. Spał z wieloma kobietami. - W jego głosie była obrona. Rialla przypomniała sobie wtedy, że Winterseine sprzeciwiał się relacjom jego syna z empatką. Uśmiechnęła się powoli, by go zdenerwować. One nie były takie jak ja. - Skoro jesteś taka zakochana, czemu kazałaś mu zasnąć? Rialla zauważyła, że nie zwracał zbytniej uwagi na to, co robiła, więc zbliżyła się do niego nieco. Potrząsnęła głową. - On nie jest taki jak ty. On sprzeciwiłby się twojej śmierci. - Wzmocniła jego strach słowami zamiast empatią. - Wie, że to najlepsze, co można zrobić, ale jest do tego zbyt honorowy. Szkoda, ze nie zjadłeś tej potrawki. Twoja śmierć z moich rąk byłaby o wiele mniej bolesna niż ta, którą zaplanował Altis, jeśli mi się nie powiedzie. Przez chwilę strach Winterseine'a sprawił, że ten zamarł. W tym momencie Rialla uderzyła. Ruchem, który ćwiczyła niezliczoną ilość razy, złapała jego nadgarstek i przekręciła, blokując łokieć. Stając z boku, położyła wolną rękę na jego łopatce, pchając go w przód i w dół. Kiedy wykopała spod niego nogi, trzymała go przyszpilonego w błocie stopą na ramieniu i ramieniem wykręconym boleśnie za nim. W znużeniu odwróciła twarz na bok, by otrzeć pot i deszcz, by mogła widzieć. Tris(*), powiedziała, (*)będziesz musiał przerwać połączenie między nami. Jeśli nie, zostaniesz złapany w falę uderzeniową. Nie zdołam ochronić nas obojga.(*) Rialla!(*) powiedział nagląco, ale go odtrąciła. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 251

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Zakładając, że Tris posłucha jej ostrzeżenia, Rialla odwróciła się do Winterseine'a. Przestał walczyć jak tylko stało się jasne, że był w stanie jedynie wybić ramię z barku. Ręka Rialli znalazła się na jego nagim nadgarstku. Zaczęła od jego lęków, tych, które były od razu widoczne. Winterseine będzie wiedział, co robiła' jego umysł był zdyscyplinowany, uporządkowany. Tylko dotyk szaleństwa... wściekłość napędzana strachem, że jego syn będzie go kontrolował... dała jej powód, by go pokonać. Próbowała zignorować obce myśli, które nadchodziły; uczucia były jej bronią. Najpierw znalazła jego lęki: jego syn wychodzący z pokoju, blady i wstrząśnięty, lśniący mocą... pierwszy raz, gdy Terran przeciwstawił się ojcu, a Winterseine się wycofał, wiedząc bez wątpienia, że w walce mocy jego syn był silniejszy... i zaprezentowała te uczucia Winterseine'owi. Jej własne serce przyspieszyło wraz z jego. To były lęki stworzone przez jego wspomnienia; a ponieważ używała jego własnych uczuć, Rialla nie mogła odsunąć się od nich, jak to zrobiła, gdy udało jej się zabić zjadacza uczuć w noc śmierci Karstena. Rialla wzięła jego reakcję na dawne myśli i wzmocniła je, wpuszczając go głębiej we własne koszmary. Sięgnęła dalej, po starsze cierpienia i niepewności. Sięgnęła do chłopca, którym niegdyś był, podatnego na szyderstwa i wstyd i ponownie zaprezentowała mu te głosy. Dopiero gdy usłyszała jego krzyk, podsyciła płomienie jego wściekłości. Wcześniejszy gniew był skupionym płomieniem, chroniącym go przez strachem; wraz z interwencją Rialli stał się przytłaczającą falą, topiącą każdą spójną myśl. To nie wystarczyło. Dodała własne przerażenie, wspomnienie walki ze stworem z bagien, trwogę ponownego stania się niewolnicą. Sięgnęła głębiej i znalazła strach przez byciem bezradną na łasce bezwzględnych porywaczy, chory lęk bycia pobitą, wiedząc dokładnie, jak bardzo będzie boleć... głęboki, pożerający duszę smutek życia samotnie pośród nieznajomych bez żadnych więzi rodzinnych i bez żadnych szans, by to zmienić. Część Rialli wiedziała, że ostatnia myśl nie należała ani do niej ani do Winterseine'a, ale była zbyt zajęta tym, co robiła, by sięgnąć tam, skąd ta myśl nadeszła. Nawet gdy pracowała, by pokazać własne uczucia, poczuła, jak Winterseine walczy o kontrolę. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 252

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Jeśli teraz nie pokona Winterseine'a, zabije ją, ale na tym się nie skończy. Tris zapoluje na Winterseine'a, a bała się, że uzdrowiciel ie będzie miał szans z magią Winterseine'a. Drżąc sięgnęła w głąb siebie do małego miejsca, które chowała w strachu o własne zdrowie psychiczne. To właśnie tam ostatnie uczucia i myśli jej rodziny mieszkały wraz ze śmiercią niewolnicy Jarroha i setek innych. Odsunęła na bok zasłonę cienia, ciągnąc za nić mieszaniny przerażenia i pchając ją w niego brutalnie. Walczyła, by utrzymać się na powierzchni; wiedza, co nadejdzie pozwoliła jej walczyć bólem i strachem szybciej niż był w stanie Winterseine. Żywiła go swoimi horrorami jeden po drugim i powoli czuła, jak Winterseine słabnie. Musiała go złamać i uciec z obozu zanim Terran się obudzi. Chwilowo rozproszona własnymi lękami, sięgnęła po ostatnie wspomnienie, szukając głęboko. Tym razem straciła małą nić spokoju, który pozwalał jej zachować dystans i wpadła w wir uczuć. Dopiero, gdy walczyła, by się wydostać zrozumiała, dlaczego tak ciężko było jej zachować dystans. Samotny, nawet pośród własnego rodzaju. Odsunięty na bok zarówno przez odmowę, by pozwolić lękom zdominować własne czyny i przez zdolność, która wymierała w jego rasie od dawna. Inny mężczyzna mógł nie zostać wygnany za uratowanie ludzkiego dziecka, ale on ył inny, bez nikogo, kto by z nim rozmawiał. Rialla była złapana we wspomnieniu Trisa. Szaleńczo walczyła, by się uwolnić z niego i innych, które przesączały się przez jej obrony' musiała się uwolnić, inaczej zostanie połknięta przez burzę, którą stworzyła w umyśle Winterseine'a. Żeby to zrobić, musiała znaleźć Trisa i go wydostać. W tamtej chwili, gdy ostatni z jej bastionów przeciwko cierpieniu i lękom upadł, Winterseine przegrał walkę. Rosnąca mieszanina przerażenia i niepokoju, które wstrzymywał trafiły w Riallę z siłą uderzenia. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 253

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Prawie bez myśli, porzuciła wysiłki odbudowania barier i spróbowała chronić Trisa wystarczająco długo, by mógł ją opuścić. Najwidoczniej wiedział co robiła, ponieważ tuż zanim zatraciła się w burzy uczuć, jego słowa odbiły się echem w jej głowie. (*)Wybacz, kochanie(*). Jego mentalny głos był ochrypły od tego samego bólu, który ją rozrywał. (*)Próbowałem powiedzieć ci wcześniej; nie mogę cię zostawić.(*) Na skraju lasu, Tris opadł cicho by odpocząć na spłowiałych przez czas liściach z ubiegłych jesieni. Wałach, zbyt wyszkolony by zostawić jeźdźca, musnął lekko policzek Trisa, następnie zaczął paść się, gdy deszcz spadał lekko, a pioruny rozbłyskały na niebie.

Rialla krzyknęła, gdy zatraciła się w burzy emocji. Coś uderzyło ją mocno w ramię, zrzucając z szarpiącego sie ciała Winterseine'a. Uderzyła o ziemię i ułożyła w pozycję płodową, łkając z bólem w głowie. Była byt blisko utraty świadomości by docenić różnicę pomiędzy złym bólem głowy i o wiele bardziej niszczącą udręką, która rozrywała ją na kawałki. Leżąc na ziemi, Rialla słuchała ochrypłych jęków Winterseine'a i zaczęła drżeć, gdy jej ciało odpowiedziało na stres bitwy. Część niej rozpoznała, co się stało: Terran ściągnął ją z Winterseine'a na chwilę zanim dołączyła do niego w wiecznym szaleństwie. Emocjonalna udręka, przez którą właśnie przeszła uniemożliwiała wszelki rodzaj uczuć. Nawet nie była w stanie martwić się o Trisa. Przypuszczała, że będzie na to czas, jeśli Terran pozwoli jej żyć wystarczająco długo, by odkryła, jak miał się Tris. Słyszała, jak Terran mamrocze nad ojcem, ale nie myślała, że nawet moce bogów będą w stanie przywrócić Winterseine'owi rozsądek. Uprzejmiej byłoby go zabić, ale jej się nie udało. Łkanie Winterseine'a umilkło i Rialla usłyszała, jak Terran podnosi się i podchodzi do paczek z zapasami. Wrócił i podniósł ją ze stęknięciem. Gdyby ktokolwiek inny ją dotykał, upadłby na ziemię wrzeszcząc; nawet nie zaczęła

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 254

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon odnawiać swoich barier, by powstrzymać swoje uczucia przed innymi... ale wciąż nie mogła dotknąć Terrana umysłem. Powietrze syczało mimowolnie pomiędzy jej zębami od bólu w głowie, gdy Terran położył ją na jednym z koców. Owinął ją bezpiecznie i ułożył w pozycji siedzącej. Z jednym ramieniem wokół jej piersi, przycisnął kubek do jej ust i zmusił ją do przełknięcia ostrego alkoholu. Zadławiła się i sapnęła, ale alkohol wykonał zadanie i drgawki powoli przeszły. - Lepiej? - zapytał Terran neutralnym tonem, wręczając jej w połowie pełny kubek. Rialla skinęła w znużeniu, a mężczyzna wycofał się, aż sama utrzymywała swój ciężar. Podniósł sie na nogi i dołożył drewna do ogniska, aż płomienie tańczyły wesoło. Nie była w stanie nic wyczytać z jego twarzy. Z pobliskiej ciemności nadszedł zdławiony krzyk i zobaczyła, jak Terran spina się na chwilę, ale nie spojrzał w stronę ojca. Zamiast tego, odwrócił się w pełni do Rialli. Ogień znajdował się za nim, pozwalając nocy zakryć jego twarz, podczas gdy on widział ją wyraźnie. Nie wiedziała, czy ukazywała cokolwiek ponad odległe odrętwienie, które ją chroniło. - Szkody są permanentne? - Ponownie jego głos był obojętny. Rialla skinęła głową. Przerwała i powiedziała tonem pasującym do tego, którego używał Terran - Nie był w pełni zdrowy psychicznie już od jakiegoś czasu. I tak w końcu dotarłby do tego miejsca. Terran skinął głową. - Wiem. - Przyglądał się swoim stopom, jakby nagle nabrały znaczenia. - Jestem ci winien własne życie Rialla. Dziękuję. Nie spodziewała się jego wdzięczności. Rialla spojrzała na niego ostrożnie, gdy skinęła głową. Terran westchnął. - Zabiłby mnie. Tamas ostrzegł mnie, że ojciec podszedł do niego. Wziąłem Ojca na bok i wyjaśniłem, co się stanie jeśli ktokolwiek spróbuje mnie skrzywdzić... myślałem, że to wystarczy, by go powstrzymać. - Zaczęło się to, gdy złapałem go na używaniu imienia Altisa do nabycia chętnych niewolnic. Altis nie jest przeciwny naturalnemu Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 255

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon porządkowi, ale nie miał potrzeby na niewolnice i pogardzał frywolnym używaniem własnego imienia do osobistych celów. Kiedy wyjaśniłem to ojcu, źle zareagował. - Myślę, ze postanowił mnie zabić, kiedy próbowałem uratować Karstena. Lubiłem Karstena, a jego śmierć nie była konieczna do celów Altisa... tylko Ojca. Myślałem, że uda mi się zająć zjadaczem dusz, bestią z bagien, przy pomocy której Ojciec zamierzał zabić Karstena. Myślał, że taka kreatura podsyci strach Darranu przed czarodziejami i powstrzyma wszelkie przymierza z Reth. Ale kiedy stwór cię dotknął, zabicie go oznaczałoby również zabicie ciebie, wiec dałem ci szansę na pokonanie go. Ojciec miał rację: nie pomyślałem, że sam zabije Karstena. Rialla siedziała w milczeniu przez jego przemowę, doglądając pozostałego płynu i stopniowo lecząc się z wysiłku, gdy ból głowy zelżał. Kiedy Terran przestał mówić, pomyślała o czymś, co sprawiało jej kłopoty. - Jak to się stało, że tak szybko się wybudziłeś ze środka usypiającego? - zapytała. Terran wzruszył ramionami i powiedział - Trucizny i narkotyki wpływają na mnie tylko na tyle, na ile pozwala na to Altis. Nigdy tak naprawdę nie spałem, ale nie mogłem sie poruszyć. Altis chciał uczynić Ojca nieszkodliwym i wybrał do tego ciebie, gdyż ja bym tego nie zrobił. Rialla szarpnęła głowę do tyłu na jego ostatnie słowa, wściekłość przewyższyła znużenie. - Nie powiedziała stanowczo. - Sama postanowiłam zaatakować Winterseine'a. Altis może rządzić twoim życiem, ale nie rządzi moim. Uśmiechnął się wtedy, zmęczonym i smutnym uśmiechem. pewno?

– Na

Rialla odsunęła koc na bok i podniosła sie, odwracając sie tyłem do Terrana. - Dokąd idziesz? - W głosie Terrana nie było groźby, ale Rialla zatrzymała sie, odwracając, by spojrzeć na niego. - Tam, gdzie należę - odpowiedziała. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 256

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon - Do Sianim? - zapytał. - Mogłabyś zostać tutaj, ze mną. Altis docenia piękne rzeczy, tak samo jak ja. Będzie rządził tym światem, wiesz; będzie to cudowne miejsce. Nie pozwoli na przemoc, nie będzie wojen ani nienawiści; ludzie będą go czcili i nie będą czuli potrzeby, by zdobyć władzę czy złoto. Będą trzymać się celów Altisa i żyć w pokoju. Rialla napotkała spokojnie jego spojrzenie. - Twoja Utopia nie może istnieć, gdy ludzie mają prawo do podejmowania własnych decyzji. Ludzie zawsze znajdą powód do niezgody. Terran potrząsnął głową. - W królestwie Altisa, ludziom będzie zapewniona mądrość przez Altisa, że dokona odpowiednich wyborów. - Teraz rozumiem dlaczego Altis nie ma nic przeciwko niewolnictwu skomentowała cicho Rialla - skoro to właśnie wszystkim proponuje. Niewolnica pozostaje niewolnicą, nawet jeśli jest dobrze traktowana. Nigdy więcej dobrowolnie nie zostanę niewolnicą, Terranie. Prędzej umrę. - W tej wiedzy był spokój, spokój, którego wcześniej nie znała. - Niech tak będzie. - Terran skinął głową, poruszając ogień dogodnym kijem. Rialla czekała. Terran obserwował ją przez chwilę, następnie znowu się uśmiechnął. - Wracaj do Sianim, Riallo. Tej nocy posłużyłaś celom Altisa. Rialla nie traciła czasu uciekając z polany, na której Terran siedział z ojcem. Jak tylko nie mogła już dłużej widzieć obozowego ognia, zatrzymała sie i szukała swoim zmęczonym, empatycznym talentem śladów obecności Trisa. Rialla?(*) Mogła powiedzieć, że był wyczerpany i cierpiał, ale była tak szczęśliwa, że żył, że jej to nie obchodziło. (*)Już idę(*) powiedziała mu. (*)Czekaj tam.(*) Nie(*) odpowiedział krótko. (*)Nic mi nie jest i mogę przyjść do ciebie szybciej niż ty do mnie.(*) Rialla znalazła wygodne miejsce do siedzenia, pod schronieniem wielkiego drzewa, gdzie deszcz nie padał tak mocno. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 257

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Czekała. Trisowi zajęło mniej niż jedną trzecią czasu, jaką zajęłoby człowiekowi znalezienie Rialli tam, gdzie spała na mokrej ziemi. Poruszyła się krótko, kiedy owinął wokół niej koc spod siodła, ale nie otworzyła oczu, dopóki nie zaczął gotować nad ogniem... ładnie pachniało. - Musiałem zostawić konia, kiedy przyszedłem powiedział, poruszając małym garnkiem zawieszonym nad ogniem - ale wziąłem ze sobą sakwy. - Nie przerywając przemowy, ani nie odwracając oczu od potrawy, kontynuował - Wierzę, że jesteś mi winna wyjaśnienia. Rialla usiadła i potarła oczy. Chociaż deszcz przestał padać, wciąż było ciemno; nie spała długo. Czuła się zaskakująco dobrze jak na tak krótki odpoczynek... ale była to jedna z korzyści podróżowania z uzdrowicielem. - Myślę, że ty również. Położył długą łyżkę na kamieniu i zostawił potrawkę. Przysiadł na stopach przed nią. Wezwał magiczne światło, pozwalając Rialli wyraźnie widzieć swoją twarz. - Pośród leśnych, więź, którą pomiędzy nami stworzyłem używana jest, by łączyć pary na całe życie - powiedział bez ogródek. Gapiła się na niego. - Chcesz mi powiedzieć, że sie pobraliśmy i mi nie powiedziałeś? Zaskoczył ją jego śmiech. - Myślę, że można tak na to spojrzeć, tak. - Dlaczego to zrobiłeś? - zapytała. - Zanim cię poznałem, kobieta, która sprowadziła mnie do Tallonwood miała widzenie. Takie rzeczy nie są wyraźne w swej naturze, ale z tego, co powiedziała wiedziałem, że spotkam tą, z którą będę mógł się związać. - Masz na myśli, że nie możesz stworzyć więzi z kimkolwiek chcesz? zapytała Rialla.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 258

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon - Nie. Nigdy nie spotkałem nikogo z kim mógłbym stworzyć więż. Jest niewielu leśnych, a jeszcze mniej może znaleźć prawdziwego partnera. Rialla pomyślała o tym, o czym mówił. - Stworzyłeś więź pomiędzy nami, gdyż wszechwidząca powiedziała ci, że to podziała? - Nie - powiedział. - Zrobiłem to, ponieważ wreszcie znalazłem kogoś, z kim mógłbym należeć. - Podniósł się wtedy, wracając do jedzenia, ale nie podniósł łyżki. Zamiast tego, opuścił głowę i powiedział delikatnie - Przykro mi. Pogrążona we własnych myślach, Rialla ledwie słyszała, jak kontynuował. - Najpierw myślałem, że uda mi się złamać połączenie, jeśli nie będziesz go chciała. Nie powinno przybierać na sile tak szybko. W dawnych czasach, gdy moich ludzi było wielu, ceremonia trwała przez trzy miesiące. Jeśli para nie byłą chętna żyć dalej tak związana, usuwano połączenie. Trenna powiedziała mi, że możemy się związać. Nie powiedziała mi, że będziesz chciała. Rialla przypomniała sobie rzeczy, których dowiedziała się o nim ostatniej nocy, przypominając sobie zżerającą duszę samotność i odnalazła w sobie jej echo. Gdyby wiedziała o takiej więzi, poruszyłaby góry, by móc ją otrzymać. Kiedy to rozważała, więź jej nie przerażała... ani trochę. Przez chwilę trzymała odpowiedź dla siebie, potem powiedziała delikatnie. - Mi nie. - Wiem - powiedział Tris, źle rozumiejąc jej słowa. - Ale nic nie mogę z tym zrobić. Jest za późno odkąd Winterseine przypiął cię do wodnego koła. - Nie - powiedziała Rialla, unosząc twarz, by mógł widzieć jej uśmiech. - Chodzi mi o to, że nie jest mi przykro, a nie, że nie jestem chętna. Tris okręcił się do niej i rzucił jej despotycznie niezadowolone spojrzenie, którym widziała, jak obdarzył Winterseine'a. Rialla przygryzła wargę, wiedząc, że obrazi się, jeśli się roześmieje. W połowie jej euforia wywołana była zmęczeniem, więc walczyła, by być odpowiednio spokojną. - Pozwoliłaś mi się płaszczyć - warknął Tris.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 259

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Rialla schowała twarz w kolanach i przegrała walkę, chichocząc bezradnie. Magiczne światło Trisa zgasło w mroku. - Kradzież - wymruczał Tris, jakiś czas później. - Złodziej - przyznała Rialla z sennym śmiechem.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 260

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon

KONIEC

Lord Jarroh spojrzał w górę z irytacją na lekkie pukanie do drzwi jego biura. Zostawił wyraźne instrukcje, że pragnął, by mu nie przeszkadzano. Wyglądając za okno zobaczył, ż noc zapadła, gdy pracował nad swoimi księgami. Z westchnieniem, odłożył na bok księgi i obszedł biurko, by otworzyć drzwi. - Tak? Korytarz był ciemny, więc nie widział wyraźnie osoby, która przeszkodziła mu w pracy. - Proszę o wybaczenie, szlachetny panie. Mam dla ciebie informacje, natury prywatnej. Lord Jarroh otrzymał wiele takich prywatnych wiadomości... był to jeden z powodów, dla których zawsze miał na sobie porządną koszulę pod ubraniami. Odsunął się od drzwi i wpuścił posłańca, zamykając drzwi delikatnie za nim. - Twoje sprawy? - Morderstwo Lorda Karstena - powiedziała Rialla, opuszczając kaptur płaszcza, by mógł wyraźnie zobaczyć jej twarz. - Powiedziałam ci, byś rozważył logikę mianowania Lorda Laetha mordercą Karstena. Zrobiłeś to? Ręka Lorda Jarroha przesunęła się instynktownie do noża, zamykając się na rękojeści, ale jego twarz nie straciła nic ze spokojnej rezerwy. - Tak. Lekceważąc to, co wiedziałem, gdy Karsten zginął, Lord Winterseine byłby najbardziej logicznym kandydatem. Znałem zarówno jego jak i Lorda Laeth'a prawie tak długo jak znałem Karstena; gdybym sam nie widział, jak Laeth dźga Karstena, nigdy bym w to nie uwierzył. Na nieszczęście, Lord Winterseine ostatnio został uderzony chorobą, która uczyniła niemożliwym przesłuchanie go. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 261

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Rialla zsunęła torbę posłańca z ramienia i wyciągnęła grubą księgę, sztylet Laeth'a i dwie kartki pergaminu. - Mam, panie, dla twego przejrzenia kilka ciekawych rzeczy. - Pierwszą jest księga zaklęć Lorda Winterseine'a. Została uznana za nieszkodliwą przez ae'Magiego, Lorda Kisraha. Zauważysz, że Lord Kisrah usunął kilka kart i zniszczył zamek. - Drugą jest sztylet użyty do zabicia Lorda Karstena. Odkryliśmy go w małym zamku, w którym Lord Winterseine trenuje niewolnice. - Trzecim przedmiotem jest list od Lorda Kisraha, wyszczególniający jego odczyt sztyletu. Co więcej, jest gotowy przysiąc, że Lord Winterseine jest czarodziejem wystarczająco potężnym, by służył w radzie czarodziei. Z pewnością był w stanie stworzyć iluzję, byś uwierzył, że to ręce Laetha trzymały sztylet. Lord Jarroh potrząsnął głową. - To nie ma znaczenia. Myślisz, że darraniański dwór uwierzy na słowo Arcymagowi w sprawie tak ważnej? - Nie - odpowiedziała Rialla. - Jednak mieliśmy nadzieję, że zechcesz zerknąć na dowody. - W jakim celu? - Mój panie - powiedziała Rialla - chcielibyśmy się upewnić, że Winterseine i jego syn Terran nie odziedziczą włości Lorda Karstena. Jeśli nie jesteś przekonany o niewinności Laeth'a, to pozwól włościom zostać włączonym w majątek korony. - Czwartym przedmiotem, który przyniosłam, byś sam osądził, mój panie, jest list od Rena, Mistrza Szpiega ze Sianim. Czuje, że powinien odpowiedzieć na twe wszelkie pytania, które mógłbyś mieć w kwestii zainteresowania Sianim w tej sprawie. Rialla zrobiła krok w przód, w światło. - Lordzie Jarroh, Lord Karsten został zabity ponieważ wierzył w koniec waśni, która kosztowała tak wiele zarówno Darran jak i Reth. Przewidział dzień, gdy nastanie pokój. Winterseine nie był sam w planowaniu śmierci Karstena; nie pozwól, by jego zabójcy triumfowali. Dając im moc i prestiż włości Karstena zniszczysz jego marzenie. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 262

Patricia Briggs – Sianim – 02. Steal the Dragon Lord Jarroh sięgnął, by odchylić jej głowę aż światło pobliskiej lampy rozjaśniło jej twarz. - Jesteś niewolnicą Laeth'a. Potrząsnęła głową i cofnęła się. - Nie, jestem przyjaciółką Laetha. Opuścił dłoń i wydął wargi w zamyśleniu. Wreszcie napotkał spokojne spojrzenie Rialli. - Powiedz Laeth'owi, że zrobię, co w mojej mocy, by oczyścić jego imię. Ze wzgląd na jego brata, dopilnuję, by małżeństwo pomiędzy naszą księżniczką, a Królem Myrem z Reth zostało zawarte tak, jak zaplanowano. Przerwał, patrząc na pozbawioną skaz twarz Rialli, następnie kontynuował delikatnie - Nawet jeśli oznacza to koniec niewolnictwa.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 263