24 Belgley Jamie - Porter Brothers Trilogy 3,0- Claiming the enemy. Dustin .pdf

SAVE OFFLINE

Young Ink Press Publication YoungInkPress.com Copyright © 2018 by Jamie Begley Edited by C&D Editing & Hot Tree Editing & Diamond in the Rough Editing Cover Design by Cover Couture All rights reserved. Żadna część tej książki nie może być powielana w żadnej formie lub za pomocą wszelkich środków elektronicznych lub mechanicznych, w tym w systemach przechowywania i wyszukiwania informacji, bez pozwolenia na piśmie od autora. Jedyny wyjątkiem jest recenzent, który może zacytować krótko fragmenty w recenzji. Ta książka jest fikcją. Imiona, postacie, miejsca i wydarzenia są produktami wyobraźni autora i są wykorzystywane fikcyjnie. Wszelkie podobieństwo do rzeczywistych osób, żywych lub martwych, wydarzeń lub lokalizacji jest całkowicie przypadkowe. Ta fikcja jest przeznaczona tylko dla dojrzałych odbiorców. Przedstawione w niej wszystkie aktywne seksualnie postacie mają osiemnaście lat lub więcej. Proszę nie kupuj, jeśli silne sytuacje seksualne, gwałt, przemoc, narkotyki, znęcanie się nad dziećmi i wulgarny język obrażają cię. Połącz się z Jamie, [email protected] www.facebook.com/AuthorJamieBegley www.JamieBegley.net ZAKAZ ROZPOWSZECHNIANIA Tłumaczenie w całości należą do autor książki jako prawa autorskie, tłumaczenie jest tylko i wyłącznie materiałem marketingowym służącym do promocji twórczości autora. Ponadto wszystkie tłumaczenia nie służą uzyskiwaniu korzyści materialnych, a co za tym idzie każda osoba, wykorzystująca treść tłumaczenia w celu innym niż marketingowym, łamie prawo.

2 mila8189

Zawartość Prolog……..……………………………………..…….…………………………………….4 Rozdział 1..……………………………………..…….…………………………………….18 Rozdział 2..…………………………………..……….…………………………………….24 Rozdział 3..…………………………………..……….…………………………………….30 Rozdział 4..……………………………………..…….…………………………………….38 Rozdział 5..……………………………………..…….…………………………………….43 Rozdział 6..…………………………………..……….…………………………………….48 Rozdział 7..……………………………………..…….…………………………………….52 Rozdział 8..……………………………………..…….…………………………………….57 Rozdział 9..…………………………………..……….…………………………………….61 Rozdział 10………………………………..………….…………………………………….66 Rozdział 11…………………………………..……….…………………………………….70 Rozdział 12..………………………………………….…………………………………….75 Rozdział 13..………………………………………….…………………………………….79 Rozdział 14..………………………………………….…………………………………….84 Rozdział 15..………………………………………….…………………………………….89 Rozdział 16..………………………………………….…………………………………….95 Rozdział 17………………………………………….…………………………………….102 Rozdział 18………………………………………….…………………………………….108 Rozdział 19………………………………………….…………………………………….113 Rozdział 20………………………………………….…………………………………….119 Rozdział 21………………………………………….…………………………………….124 Rozdział 22………………………………………….…………………………………….131 Rozdział 23………………………………………….…………………………………….135 Rozdział 24………………………………………….…………………………………….143 Rozdział 25………………………………………….…………………………………….149 Rozdział 26………………………………………….…………………………………….154 Rozdział 27………………………………………….…………………………………….160 Rozdział 28………………………………………….…………………………………….165 Rozdział 29………………………………………….…………………………………….170 Rozdział 30………………………………………….…………………………………….176 Rozdział 31………………………………………….…………………………………….180 Rozdział 32………………………………………….…………………………………….186 Rozdział 33………………………………………….…………………………………….191 Rozdział 34………………………………………….…………………………………….197 Rozdział 35………………………………………….…………………………………….200 Rozdział 36………………………………………….…………………………………….205 Rozdział 37………………………………………….…………………………………….211 Rozdział 38………………………………………….…………………………………….217 Epilog…….………………………………………….…………………………………….221 Epilog 2…..………………………………………….…………………………………….226

3 mila8189

PROLOG JESSIE - Wciąż żyje? - Jessie kucnęła obok nieruchomego ptaszka, wyciągając palce do delikatnego zwierzęcia, które musiało wypaść z gniazda. - Oczywiście, że tak, głupia. Jessie zerwała się na równe nogi i uderzyła przyjaciela w ramię. -Ałć! Za co to? Podniosła swój podbródek w złości na zdumiony wyraz twarzy Dustina. - Mówiłam, żebyś nie nazywał mnie głupia! - Jezu, mogłaś mi powiedzieć. Nie musiałaś mnie bić! - Nie nazywam cię głupkiem, kiedy prosisz mnie o pomoc w odrabianiu lekcji z angielskiego. - To co innego. - Dlaczego? - Po prostu tak jest; dlatego! - Cicho, mój Pa będzie wiedział, że znowu wymknęłam się z domu. Nie dostanę kolejnego lania przez ciebie. Twarz jej przyjaciela zrobiła się czerwona. - Twój tata znów cię bije, załatwię go. - Dustin zacisnął swoje dłonie w pięści, udając, że uderza w powietrzu. Jessie zachichotała. - Naprawdę? - Tak, powiedziałem ci to ostatnim razem. Nie boję się tego starego pierdla. - Nie jesteś na tyle duży, żeby go pobić. - Greer i Tate są. Zrobią wszystko, co im powiem. Patrzyła na niego z wątpliwościami. - A może po prostu będziemy cicho i nikt nie musi go bić? Gniewny wyraz twarzy Dustina zgasł. - Dobra, nie chcę, żeby twój Pa był na mnie zły. Jessie przytuliła go szybko, a następnie upadła na kolana, delikatnie dotykając piór ptaszka. Przestraszony, ptak podniósł swoją słabą głowę i zaczął ćwierkając do swojej mamy. Podnosząc oczy wypełnione łzami, wpatrywała się w drzewo, mając nadzieję, że ptak-mama zleci w dół i podniesie swoje dziecko. - Nie przyjdzie po niego. Dotykałaś go. Jessie wzięła delikatnego ptaka w dłonie i przytuliła do piersi, czując przez jej cienką bawełnianą koszulkę, że drży. - Co robisz? - zapytał z zainteresowaniem. - Wejdę na to drzewo i wsadzę je z powrotem do gniazda. - Po co to robisz? Mama nie będzie go karmić. Teraz pachnie jak ty. - Przestań tak mówić! Nie mogę go zostawić na śmierć. - Dlaczego nie? - Po prostu nie mogę; dlatego. - Skręcisz sobie kark - stwierdził rzeczowo. - Tak sądzisz? - Drzewo było duże, a ona nigdy nie próbowała wspiąć się na tak duże drzewo. - Wiem, że tak będzie. 4 mila8189

- Możesz to zrobić dla mnie. - Posyłając mu błagalne spojrzenie, zachęcająco podniosła pisklę. - Proszę, Dustin. Będę twoją najlepszą przyjaciółką na całym świecie. Przewrócił na nią oczy. - Daj mi go. Jessie przekazała ptaka w jego ręce, obserwując jak zdjął czapkę i włożył ptaka do środka przed wejściem na drzewo. - Jeśli skręcę kark, powiedz mamie, że ją kocham, a Greer może mieć moją ulubioną czapkę, jeśli ptak nie zrobi w niej kupy. - Nie umrzesz. - Poruszając się dalej pod drzewem, patrzyła, jak on się wspinał, przykładając ręce do pnia, jakby była wystarczająco silna, by utrzymać go nieruchomo. Ostrożnie, - szeptała do niego. - Teraz martwisz się o mnie, kiedy już prawie jestem na miejscu? - Nie wyglądało na takie wysokie, kiedy tu byłeś. - Powinnaś zobaczyć stąd - prychnął na nią. Obserwowała, jak Dustin dotarł do gałęzi drzewa z gniazdem. Jessie strasznie chciała na niego krzyknąć, żeby był ostrożny, ale nie chciała go przestraszyć. Czując, że jej serce mocno bije w piersi, obserwowała, jak obracał czapkę, umieszczając ptaka w gnieździe, a następnie pozwalając czapce polecieć w dół do niej. Zaglądając do czapki, zobaczyła, dlaczego nie założył jej z powrotem. Kiedy Dustin bezpiecznie wrócił na ziemię, próbowała mu ją oddać. - Nie chcę tego. W środku jest ptasie gówno. - Wypiorę ją dla ciebie. - Spojrzała z uwielbieniem na chłopca, który, choć uważał, że jest głupia próbując ratować ptaka, zaniósł pisklę do gniazda. - Chciałabym móc wspinać się na takie drzewa tak jak ty. - Jak mój Pa będzie ścigał cię swoim paskiem, to szybko się nauczysz. - Chcesz, żebym poprosiła Holt'a, żeby go pobił, kiedy to zrobi? - Nie, Holt nie mógłby wydostać się z papierowej torby, tym bardziej nie pobiłby mojego Pa, - dokuczał. Zmarszczyła brwi. - Mogłabym zapytać tatę. Dustin roześmiał się. -Twój ojciec pomógłby mojemu Pa mnie złapać. Zrobiłby to. Jej ojciec był tak samo podły jak Dustina. - Kiedy dorosnę, poślubię miłego ojca, nie takiego jak mój. - Nigdy się nie ożenię. Jej młode serce zadrżało od jego słów. - Każdy bierze ślub. - Nie ja. Ani Tate ani Greer. Próbowała wymyślić coś, co przekonałoby go do małżeństwa, ale miała pustkę w głowie, aż do momentu, gdy wpadła na pewien pomysł. -Chcesz być jak Clyde? - Clyde Gibbs? - Twarz Dustina zbladła na wzmiankę o starcu, który był tak przerażający, że nikt nie chciał odwiedzać go w jego domu ani usiąść obok niego w kościele. Jessie skinęła głową. -On nie jest żonaty. Pa powiedział, że w mieście nie ma kobiety, która by go chciała. - Wiele dziewczyn będzie mnie chciało. Pomimo jego przechwałek, Jessie mogła powiedzieć, że zwątpienie błysnęło mu w oczach. 5 mila8189

- Nie wiem. Jesteś dość chudy, a twoje zęby są krzywe. Dziewczyny nie lubią chłopców z krzywymi zębami. - Nie jestem chudy. Jessie zauważyła, że nie kłócił się o swoje krzywe zęby. - A kiedy się uśmiechasz, masz ogromną dziurę. - Patrzyła na niego z kpiną. Mówiłam ci, żebyś go nie szarpał. -Musiałem! Był zbyt luźny. Nie chciałem, żeby pa zawiązywał wokół niego sznurek, tak jak ostatnim razem. Poza tym, rośnie nowy. Jessie patrzyła, jak otwierał szeroko usta, wirując językiem w dziurze. - Będzie też rósł w krzywo. Może jak się nie uśmiechniesz do żadnej dziewczyny, to nie zauważą. - Ma powiedziała, że zmusi Pa, żeby załatwił mi aparat na zęby. - Wiesz, że w szkole będą cię nazywać metalową twarzą, prawda? Nadal nie uśmiechałabym się do żadnej dziewczyny w szkole, dopóki go nie zdejmą. Ile czasu zajmuje wyprostowanie zębów? - Ma powiedziała, że kilka lat, - odpowiedział, a jego policzki zrobiły się czerwone z zażenowania. - Zamierzasz nazywać mnie metalową twarzą? - Nie, jesteś moim najlepszym przyjacielem. - Przewracając oczami na niego, minęła go by uklęknąć u podstawy drzewa, z którego spadł ptak. - Co robisz? - Dustin upadł na kolana, aby obserwować, jak przesuwa kamień, który tam położyła, aby zasłonić dziurę w pniu drzewa. Sięgając do środka, wyciągnęła małą paczkę, którą starannie schowała dzień wcześniej, kiedy jej rodzina poszła do sklepu i zostawiła ją w domu samą. - Co to jest? Jessie starannie wyczyściła stare liście ze zwykłego brązowego papierowego opakowania, które zrobiła z torebek na lunch swojego taty. - Prezent urodzinowy. Dając Dustinowi prezent, z niecierpliwością przyglądała się, jak rozrywał paczkę. Skrzywiła się, gdy przypomniała sobie, jak się starała zapakowując go, chcąc aby wyglądał idealnie dla niego. Żołądek jej opadł na jego wyraz twarzy, gdy go rozpakował. - Co to jest? - To bransoletka. Nie widzisz? Dustin podniósł brązowy skórzany sznurek z trzema przywiązanymi koralikami. - Nie bardzo. Jessie wyciągnęła rękę, zabierając mu bransoletkę. - Daj mi swoją rękę. Niechętnie wyciągnął rękę, a ona związała ze sobą dwa końce, próbując zwalczyć jej rozczarowanie, że Dustinowi nie podoba się prezent. - Musiałam wykonywać obowiązki Holt'a przez tydzień, żeby zmusić go do dania mi tych koralików. - Zostałaś wykorzystana. - Nie wiesz, co to jest? - Uh .... powinienem? - Tak, ty jesteś tym, który wie lepiej ode mnie. To ty masz prababcię, która była pełnokrwistą Indianką. Nawet Holt wiedział co to jest, kiedy znalazł je podczas kopania przed posadzeniem ziemniaków mamy. Zainteresowanie Dustina wzrosło. Wyciągnął rękę z jej ręki, aby podnieść bransoletkę bliżej jego oczu. 6 mila8189

- Żartujesz sobie ze mnie? Jesteś pewna, że nie są z naszyjnika twojej mamy? - Jestem pewna. Byłam tam, kiedy je znalazł. Zarówno ja, jak i Asher próbowaliśmy znaleźć więcej, ale nic z tego. Holt znalazł tylko trzy. On też nie chciał z nich rezygnować. I Asher próbował, ale nienawidzi zbierać jeżyny, podobnie jak Holt. Tak właśnie je od niego wydusiłam. - Tate znalazł kilka grotów strzały, a Greer ma jeden. Żaden z nich nie ma żadnych koralików. Zasrają się w gacie, kiedy im pokażę. - Nie mów im, że ci je dałam. Holt będzie zły jeśli się dowie, że ci je oddałam. - Nie powiem, obiecuję. - Podoba ci się? - Do diabła, tak! Jeśli znajdziesz więcej, to mogę się z tobą ożenić... kiedy się zestarzeję jak Clyde. Wszystkie prace, o których wykonanie poprosił ją Holt, były warte obejrzenia zachwytu Dustina z powodu jednorazowego pokonania jego braci. - Mówisz serio? - zapytała z zapartym tchem, chcąc wiedzieć, czy ma to na myśli, czy żartował. Zanim jednak mógł odpowiedzieć, Jessie podskoczyła ze strachem na dźwięk swojego imienia wołanego w gęstym lesie. Przestraszona, zaczęła ruszać w stronę domu, ale zatrzymała się. Odważnie cofnęła się w kierunku Dustina, stanęła na palcach i wycisnęła pocałunek na jego policzku. - Wszystkiego najlepszego z okazji urodzin! - Obracając się, zaczęła znowu biec, obawiając się, że jej ojciec złapie ją z Dustinem. - Przyniosę ci jutro kawałek mojego tortu! Nawet strach przed karą za nie posłuchanie jej ojca nie mógł umniejszyć szczęścia że Dustinowi podobał się jej prezent. Miała zamiar przejść przez wzgórze, gdy zobaczyła Holt'a wychodzącego zza drzewa. Jej ręka uderzyła w serce na widok jej brata. - Znalazłeś już Jessie, Holt? Krzyk jej ojca nadszedł z dalszej odległości, ale ona mogła rozpoznać po tym dźwięku, że się zbliża. Sapiąc, spojrzała w dół wzgórza, żeby zobaczyć, że Dustina już nie było w zasięgu wzroku. Jej ojciec bił ją za wymykanie się na zabawę z nim po tym, jak jej tego zabronił. Pobiegła, rzucając bratu wdzięczne spojrzenie, po czym zniknęła mu z oczu. Jutro trudno będzie się wymknąć, zwłaszcza teraz, gdy Holt wiedział, że spotyka się z Dustinem. Ale była to szansa, którą chciała wykorzystać. Był jej jedynym przyjacielem kiedy utknęła na tej górze. Ona, Asher i Holt nie mogli chodzić do szkoły. Tata uczył ich w domu sam, nie ufając nawet ich mamie, że zrobi to tak, jak chciał. Gdy wróciła do domu, jej mama stała na przednim ganku, wpatrując się w nią ze złością. - Dziewczyno, wiesz, że dostaniesz baty, kiedy twój Pa wróci do domu. - Przepraszam. W moim pokoju było bardzo gorąco, więc poszłam na strych w stodole i zasnęłam. - Oczywiście, że tak było. Jessie widziała, jak wzrok jej matki przeniósł się za nią. - Zasnęła.... Jessie poczuła podmuch powietrza, który sprawił, że włosy na jej ramionach stały na baczność. Odruchowo ruszyła się, aby stanąć za matką, owijając ramiona wokół jej talii szukając ochrony. Kiedy jej Pa próbował ją oderwać, Jessie trzymała się mocniej. 7 mila8189

- Przestań! To nie jej wina, że Asher nie zauważył jej, kiedy ją szukał. Następnym razem poszukaj sam, zamiast zmuszać jednego z chłopców do wchodzenia po tej drabinie. Jej ojciec zwęził na nią oczy. - Następnym razem sam to zrobię. - Kolacja gotowa. Wejdźcie do środka i umyjcie ręce. Kiedy Asher mijał ich, ręka ojca wystrzeliła uderzając go w głowę. - Następnym razem sprawdź lepiej. Jessie przełknęła mocno, gdy spotkała przerażone spojrzenie Asher'a. - Tak zrobię, Pa. Jej brat wszedł do środka bez słowa, przez co poczuła się winna. Pocieszała się, że wynagrodzi mu to, odrabiając stertę prac domowych, którą ojciec kazał im robić każdego wieczoru. - Holt, zanim pójdziesz się umyć, idź i przynieś mi kilka zielonych cebulek do fasoli. - Ja to zrobię, - Jessie zaproponowała. – Będzie szybciej. Wyszła z ganku i ruszyła w stronę ogrodu, zanim jej mama mogła zaprotestować. Od tej pory tylko ona będzie zajmowała się ogrodem. Jeśli ktoś miał znaleźć inne koraliki, to będzie to ona. Może gdyby znalazła więcej, Dustin poślubiłby ją wcześniej, bo nie miała zamiaru czekać, aż Dustin zestarzeje się jak Clyde. Ten głupi chłopiec zrozumie, jak bardzo ją kocha, nawet gdyby musiała znaleźć wystarczająco dużo koralików, aby zrobić naszyjnik. Na razie mogła poczekać.... aż będzie starsza, ładniejsza, a jej tata nie będzie tak bardzo nienawidził Porterów. -Boże, lepiej się tym zajmij. Potrzebuję dużo pomocy, - Jessie modliła się, gdy wyrywała zieloną cebulę z ziemi, myśląc o tym, jak jej tata powiedział że jest brzydka jak melasa i jak bardzo nienawidził Porterów. - Nie potrzebuję cudu. Potrzebuję dwóch. *** - NA CO CZEKASZ? Strzelaj, zanim ten mały drań ucieknie! Palec Dustina zadrżał na spuście, gdy mały lis wrócił w gęsty las za kurnikiem. Jego ojciec krzycząc na niego nie ułatwiał pociągnięcia za spust, chociaż wiedział, że gdyby spudłował, jego ojciec byłby tak samo zły. Wzdrygną się, gdy jego ojciec zeskoczył z werandy, by strzelić z własnej strzelby do młodego lisa, który zniknął pod gęstymi jeżynami uniemożliwiając mu oddanie pewnego strzału. - Cholera! - Jego ojciec odwrócił się ze złością i spojrzał na niego, jak szczekający pies, który miał ostrzegać o tym co nadchodziło. Trzęsąc się, Dustin rozpoznał furię na zmęczonej twarzy ojca, oznaczającą nieuchronne bicie. - Dlaczego, do diabła, błagałeś mnie o tę strzelbę, skoro jesteś tak słaby aby strzelić? Krzycząc na niego, jego ojciec przemierzał podwórze. Dustin przygotował się do bicia, które miał mu dać jego ojciec. Kiedy wyciągnął rękę, żeby go szarpnąć z ganku, zablokował go Tate, a Greer popchnął Dustina za siebie. - Przestraszył się, kiedy na niego krzyczałeś, Pa. - Głos Tate'a nie uspokoił ich ojca. Greer też nie, kiedy mówił, żeby wszedł do domu a oni posprzątają bałagan, jaki lis zrobił w kurniku. Ich ojciec zwęził na nich oczy, gdy zaczął ostry-szczekliwy śmiech. - Nie pomagasz temu chłopcu, chroniąc go. Musi się nauczyć, co jest jego, a nie zmuszać waszą dwójkę do zrobienia tego za niego. Co zrobi, gdy mnie nie będzie w pobliżu, żeby położyć jedzenie na 8 mila8189

stole? Jak ma zamiar chronić swój tyłek, gdy wasza dwójka nie będzie mogła tego zrobić za niego? Jezu, myślisz, że jestem zły za kilka pieprzonych kurczaków? - Wyśmiewając się z nich, potrząsnął głową, gdy podszedł do schodów i wszedł na werandę, na której stali. Dustin zerkał między swoimi braćmi, obserwując uważnie, jak ich ojciec spogląda ponuro w dół na nich. - To może być mały szczeniak, któremu Dustin pozwolił uciec, ale wróci, gdy będzie starszy i żądny jedzenia, które znalazł tu dziś wieczorem. Wie, że udało mu się uciec dziś wieczorem i zrobi to ponownie - to pewne. - Tylko jeden uciekł... - słowa Greer'a zatrzymała dłoni ich ojca uderzająca w jego usta. - To o jeden za dużo. Nie zostawia się żadnego wroga stojącego. Ani jednego! Słyszysz mnie? - Cała góra cię słyszy. Jego oczy poszybowały w kierunku drzwi wejściowych, by zobaczyć matkę stojącą w drzwiach. Jej niezadowolenie podkreślało świecące światło werandy. - Chłopcy mają szkołę rano. Jeśli będą zbyt zmęczeni, by wstać rano, to nie zamierzam iść do pani Langley sprzątać jej dom - ostrzegała, wpychając ich siostrę z powrotem do środka. - Rachel, wskakuj w piżamę. Będę tam za minutę. - Tak, mamo. Rachel posłusznie weszła do środka. Ojciec z obrzydzeniem spojrzał na nich przed pójściem do drzwi. Choć chciał im dać w dupę, ważniejszy był fakt, że nie będzie miał pieniędzy, które jego żona przyniesie do domu po sprzątaniu tego dużego domu. W ciemną noc rozległ się trzask, który sprawił, że wszyscy niespodziewanie wyskoczyli na zewnątrz. Z ciemnego lasu rozległ się głośny pisk, wywołując niepokój na twarzy ojca, który odwrócił się od drzwi. - Duke! Tutaj! - Wołając do psa myśliwskiego, jego ojciec zbiegł po schodach w kierunku, z którego przyszedł krzyk. Tate i Greer pobiegli za nim z Dustinem próbującym dotrzymać im kroku. Strach wypełnił serce Dustina, gdy zdał sobie sprawę, że zmierzają w kierunku posiadłości Hayesa, która graniczyła z tylną częścią ich posiadłości. Następnie ból zatkał mu gardło, gdy zobaczył Greer'a pochylonego nad psem myśliwskim, z którym dorastał. Światła otaczające dziedziniec Hayesa pozwoliły mu zobaczyć, jak jego brat potrząsał głową do ich ojca, dając mu do zrozumienia, że jest za późno. - Sukinsynu! Dlaczego zastrzeliłeś mojego psa? - ich ojciec krzyknął do człowieka stojącego na podwórku z dwoma synami stojącymi obok niego, wszyscy mieli wycelowane w nich strzelby. - Kazałem ci trzymać tego parszywego psa z dala od mojego domu! - Groźny wyraz twarzy Franka Hayesa sprawiłby, że każdy mężczyzna, poza ich ojcem, wycofałby się. Ich ojciec był jedynym w mieście, który się go nie bał, bo był tak samo wredny jak on. - Duke gonił cholernego lisa! - Skąd miałem to wiedzieć? Po tych wszystkich strzelaninach na twoim terenie, jestem zaskoczony, że jeden z twoich chłopców pozwolił mu uciec. - Przebiegły uśmiech Franka, pokazał że z nich kpi, wywołując gwałtowny wzrost gniewu ich ojca. - Jessie już wezwała gliny. Lepiej zabierz swój tyłek z mojej ziemi, zanim przyjedzie szeryf i aresztuje cię za wtargnięcie. Oczy Dustina poszły do przedniego okna, gdzie mała dziewczynka się w nich wpatrywała. - I zabierz ze sobą tego psa. Nie potrzebuję żeby to śmierdziało na moim podwórku. 9 mila8189

- Ostatni raz ze mną zadzierasz, Hayes. Dustin zadrżał na słowa ojca. - Grozisz mi, Porter? - Nie, to obietnica. Mężczyźni patrzyli na siebie, aż Tate chwycił ich ojca za ramię, zmuszając go do opuszczenia broni, którą wskazywał w Franka Hayesa. - Chodźmy, tato. Widzę światła dochodzące z wzgórza. - Tate skinął głową w stronę polnej drogi, która prowadziła w górę zbocza wzgórza. Dustin wypuścił niepewny oddech, gdy ich ojciec opuścił strzelbę. - Następnym razem, Hayes. - Będę czekał. - Frank wypluł kawałek tytoniu na ziemię, gdy Greer podniósł w swoje ramiona bezwładnego psa. Wycofali się w ciszy, Dustin szedł ponuro obok swojej rodziny, gdy wracali do domu przez ciemne lasy. Kamienna cisza ojca zmusiła go do walki ze łzami, gdy wspominał, jak Duke wielokrotnie polował przy ich boku. Kiedy wrócili na własne podwórko, ich matka wyszła na zewnątrz, zamykając za sobą drzwi mówiąc Rachel, żeby została w środku. - Co się stało? - zapytała, krzycząc, kiedy zobaczyła psa. Ignorując ich matkę ojciec przemówił głosem, który zabrzmiał w zimnym nocnym powietrzu. - Tate, idź po dwie torby na śmieci. Kiedy Greer delikatnie położył psa na ziemi, Dustin oderwał oczy od twarzy Greer'a, kiedy jego brat użył rękawa koszuli, aby wytrzeć łzy. - Ma, zabierze Tate'a i Greer do środka. Chłopcy, lepiej żebyście byli w łóżku, kiedy wejdę. - A co z Dustinem? - Kobieto, zabieraj swój tyłek do środka! Dustin męsko potrząsnął głową do matki, gdy zrobiła w jego kierunku ochronny ruch. Jej pełne łez spojrzenie zwróciło się ku Tate'owi i Greer'owi, którzy stanęli przed nim, próbując obronić go przed temperamentem ojca. - Idźcie. - Dustin upewnił się, że w jego szepcie zniknęły wibracje strachu. - Chłopcy, nie każcie mi powtarzać dwa razy. - Idźcie, - Dustin błagał ich, gdy ojciec zrobił krok w ich stronę. Niechętnie, Tate i Greer weszli do środka a ich matka powoli zamykała za nimi drzwi. Przygotowując się na baty, na które zasłużył, wzdrygnął się, gdy ojciec upuścił łopatę, którą trzymał przed sobą. - Tutaj. Dustin automatycznie sięgnął wolną ręką po worki na śmieci. - Daj mi swoją broń. Nie odzyskasz jej, dopóki nie dowiem się, że jesteś gotowy użyć jej do obrony swojej rodziny. Oddając strzelbę ojcu, wpatrywał się w łopatę u jego stóp. To było łatwiejsze niż spotkanie obciążającego spojrzenia, które wywiercało dziurę w jego duszy. - Użyj jednego z worków na śmieci, aby wsadzić Duke'a i zakopać go obok kurnika. Użyj drugiego na martwe kurczaki. Wyrzuć je do kosza. Pozbędę się ich rano. Zajmij się tym. I lepiej, żeby nie bolał cię brzuch rano, kiedy twoja mama obudzi cię do szkoły. - Tak, sir. - Dustin sięgnął po łopatę, oczekując, że w każdej chwili poczuje ciężar ręki ojca. - Przestań tak na mnie patrzeć. Nie zamierzam położyć na tobie ręki. Nie muszę. Za każdym razem, gdy spojrzysz na ten kurnik, będziesz pamiętał, że Duke jest tam 10 mila8189

pochowany, bo nie zrobiłeś tego, co powinieneś był zrobić w pierwszej kolejności. Czy nie chcesz zabić tego lisa wartego życia Duke'a? - Tak. - Mówiłem ci, żebyś nigdy nie zostawiał swoich wrogów stojących. Nie udało ci się dziś wieczorem. Ten lis może i jest mały, ale zabierał nam jedzenie ze stołu, prawda? - Tak, sir. - To uczyniło z niego naszego wroga. Zostawiłeś go na nogach i co ci to dało? Straciłeś kogoś, kogo kochałeś. Ciężko się tego nauczyć, ale myślę, że dowiedziałeś się tego dziś wieczorem. Gdyby to był duży niedźwiedź, czy zastrzeliłbyś go? - Tak, sir. - To druga lekcja, której się dziś nauczyłeś - nie wszyscy wrogowie są przerażający jak cholera. Inni przychodzą kręcąc ogonem, aby zwrócić na siebie uwagę. Tak czy inaczej, zdejmij ich zanim cię zdejmą. Kiwnąwszy głową, Dustin pochylił się nad psem, przesuwając torbę na śmieci i patrzył w górę próbując nie wpatrywać się w niego. Jego ojciec zaczął iść w kierunku schodów. - Pa? Zatrzymał się. - Co? - Jeśli wierzysz, że nie zostawiasz wrogów stojących, to dlaczego pozwoliłeś Hayesom uniknąć strzelaniny za Duke'a? Zły uśmiech pojawił się na twarzy jego ojca. - Jest więcej niż jeden sposób na obdarcie kota ze skóry. Frank Hayes zapłaci za zabicie czegoś, co należy do mnie. Nie wątp w to. - Ja nie wątpię. Dustin nie zatrzymał już swojego ojca przed wejściem do środka. Po tym jak umieścił Duke'a w worku na śmieci, próbował go podnieść tak jak Greer, ale zwierzę było zbyt ciężkie. Więc, używając zawiązanego końca, zaciągnął worek w miejsce, w które ojciec kazał zakopać Duke'a. Stracił poczucie czasu, gdy kopał, upewniając się, że wykopie wystarczająco głęboko, aby żadne inne drapieżniki nie próbowały go odkopać. Pot spływał mu z czoła, mieszając się ze łzami, które wypływały mu z oczu. Kiedy skończył, zabrał drugi worek na śmieci, mdliło go od zniszczenia, którego dokonał lis. Wnętrze kurnika było tak ciemne, że nie widział praktycznie nic. Miał wyjść przez bramę, żeby wziąć latarkę ze stodoły, kiedy prawie się zsikał ze strachu. Dwa cienie ukrywały się z tyłu domu. Zaczął krzyczeć, kiedy został zaatakowany od tyłu i przewrócony na ziemie. - Zamknij się! - Tate syczał. - Chcesz, żebyśmy mieli z Greer'em kłopoty za wymknięcie się, żeby ci pomóc? Dustin przyłożył swoją twarz do ziemi z ulgą. - Myślałem, że to Hayesowie. - Gdyby to był jeden z Hayesów, nie wyszedłbyś z kurnika. - Chrząkając, Tate podniósł Dustina na nogi. - Pospieszmy się, zanim tata wyjdzie, żeby sprawdzić co robisz. Greer wyciągnął latarkę z tylnej kieszeni, oświetlając drogę powrotną do kurnika. Przytrzymaj torbę i światło, a ja i Tate pozbieramy kurczaki. Zabierając latarkę i worek od Greer'a, skierował światło w dół, znowu go mdliło na to, co zobaczył. - Wróćcie do środka. Nie potrzebuję żadnej pomocy. Dzięki za światło, ale sam mogę to skończyć. - Dustin, to nie twoja wina.... 11 mila8189

- Tak moja, - Dustin odciął Tate'a. - Wiesz, że tak jest. Ty i Greer zastrzelilibyście tego lisa. Nawet Rachel i Mama by to zrobiły. Nie zrobiłem tego. Nie popełnię tego błędu ponownie, - przysiągł to braciom. - Wiem, że tego nie zrobisz, - Tate powiedział, klepiąc go po ramieniu. - Idziemy, Greer. Greer poszedł do bramy, otwierając ją przed Tate. Po ich wyjściu Dustin oczyścił kurnik z martwych zwierząt, a następnie włożył worek do kosza na śmieci. Musiał przewrócić pojemnik na śmieci na bok, aby wsadzić ciężki worek do środka. Następnie, wykorzystując całą swoją siłę, wyprostował go ponownie. Zmęczony, włożył łopatę i latarkę do stodoły przed wejściem do środka, delikatnie zamykając drzwi. Był zaskoczony, gdy zobaczył matkę siedzącą przy stole kuchennym, czekającą na niego. - Wszystko w porządku? - zapytała delikatnie, kiedy poszedł do zlewu kuchennego, żeby umyć ręce. - Tak, Ma. Idąc do stołu, wpatrywał się w tort urodzinowy, którego nie mieli okazji zjeść, ponieważ Duke zaczął szczekać. - Nałożę ci, a resztę będziemy mogli zjeść jutro wieczorem. - Wyrzuć go, - Dustin się zadławił. - Nie zamierzam wyrzucać dobrego tortu. Zachowam je dla twojego ojca i Greer. Nic nigdy nie psuje ich apetytów. Dustin nie mógł się powstrzymać od uśmiechu do matki, która starała się, by poczuł się lepiej. Sięgając, wyjął świeczkę. - Co zamierzasz z tym zrobić? - zapytała mama, gdy wstała, by zanieść ciasto na blat. Wzruszył ramionami, używając ściereczki do wytarcia lukru z dołu dziewiątki. - Nie mieliśmy czasu na robienie zdjęć, więc uratuję świeczkę. - Jego oczy wypełniły się łzami na wspomnienie imprezy, która została przerwana. - Kochanie... - Jego mama próbowała go przytulić, ale on ominął ją, wchodząc do jadalni. - Dobranoc, Ma. - Dobranoc, Dustin. Usłyszał płacz matki, gdy szedł do łazienki pod prysznic. Zdejmując ubranie, wszedł pod prysznic i został tam, dopóki woda nie była zimna. Następnie wyszedł i włożył piżamę, którą wyjęła mu jego mama. Po cichu wszedł do sypialni, którą dzielił z Greer i Tate. Nie zapalając światła, udał się do piętrowego łóżka, które znajdowało się pod ścianą. Wchodząc pod kołdrę, wpatrywał się w łóżko nad sobą. Nadal czuł świeczkę w dłoni, jakby wypaliła w niej dziurę, mimo że płomień zgasł kilka godzin temu. - Wszystko w porządku? Szeptane pytanie Tate'a skłoniło go do odwrócenia głowy na cienkiej poduszce w przeciwną stronę pokoju. - Tak, nic mi nie jest. Śpij. - Nie musisz się mazać, bracie. Mówiłem ojcu, że zbudował ten kurnik za blisko lasu. - Greer wystawił głowę z piętrowego łóżka, patrząc na niego. - Ile kurczaków zabrał? - Dwa. - Mogło być gorzej. - Po tym stwierdzeniu głowa Greer zniknęła. - Duke nie żyje. Jak może być gorzej? - Dustin zakrył twarz ręką, żeby nie płakać. - Mogłeś postrzelić się w nogę, - Greer żartował. 12 mila8189

- Albo mogłeś zastrzelić Duke'a, - Tate powiedział. - Przez sposób, w jaki skakał po kurniku, ciężko byłoby uzyskać czysty strzał. Poza tym, nie miałeś czasu na trening z nową strzelbą. Prześpij się trochę. Nie ma sensu płakać nad czymś, czego nie można zmienić. Dustin przewrócił się na bok, gdy w pokoju panowała cisza, z wyjątkiem równomiernych oddechów braci, po których wiedział, że zasnęli. Nadal nie spał, gdy usłyszał, że jego matka wstała rano, by przygotować śniadanie. Wstał, zanim ona mogła zapukać do drzwi sypialni, aby powiedzieć im, żeby przygotowali się do szkoły. *** MIAŁ WRAŻENIE ŻE DZIEŃ W SZKOLE NIGDY SIĘ NIE SKOŃCZY. W drodze do domu zignorował swoich przyjaciół w autobusie, wykonując pracę domową, kiedy próbowali z nim porozmawiać. Wysiadł, jak tylko autobus się zatrzymał, poszedł po wyboistej drodze do swojego domu. Jego mama przyglądała mu się z ciekawością ale on poszedł do swojego pokoju, zamykając za sobą drzwi. Zasypianie trwało zaledwie kilka sekund po tym jak położył się na łóżku wciąż w butach, które założył przed pójściem do szkoły. Obudził go zapach potraw przygotowywanych przez jego matkę. Zmieniając czerwoną bluzkę na czarną, z długim rękawem, sięgnął po łuk myśliwski i strzały, które kiedyś należały do Tate’a. Tate dał mu je, gdy dostał nowy w Boże Narodzenie dwa lata temu. Greer nie chciał ich, wolał strzelbę, która wisiała obok drzwi wejściowych pod Tate i Pa. Dźwięk jego rodziny zasiadającej przy stole kolacyjnym pobudził go do wyjścia z pokoju. - Kolacja gotowa. - Jego matka postawiła talerz w miejscu, w którym zawsze jadł, gdy szedł do stołu. - Nie jestem głodny. - Dustin nie spojrzał na swojego ojca, gdy wychodził przez drzwi. Schodząc po schodach, poszedł w kierunku kurnika. Było już ciemno. Studiując okoliczne drzewa, wybrał takie, które dawało mu najlepszy widok. Następnie sprawnie wspiął się na drzewo do gałęzi, która była prawie nad kurnikiem. Podpierając plecy o pień drzewa, usiadł i czekał. Za każdym razem, gdy prawie opuścił głowę, zmuszał się do przebudzenia, pamiętając świeżo wykopany grób, którego nie mógł teraz zobaczyć ponieważ było zbyt ciemno. Nie ruszał się z gałęzi, mimo że jego matka wołała go do domu, ponieważ nadszedł czas spania. W końcu jego ojciec uciszył ją, mówiąc, żeby zostawiła go w spokoju. Został tam, dopóki słońce nie wzeszło rano. Wtedy przygotował się do szkoły. Pozostawał w tyle za Tate, Greer i Rachel, gdy szli polną drogą do głównej drogi, gdzie zatrzymywał się szkolny autobus. - Dustin. Gdy spojrzał w bok, zobaczył, jak Jessie wychodzi zza krzaka, gdy jego bracia i siostra zniknęli za zakrętem. Napiął szczękę. - Odsuń się. - Przykro mi z powodu twojego psa. Ma i Holt próbowali go powstrzymać. - Odejdź. Czego nie rozumiesz? Wezwałaś szeryfa na moją rodzinę! - Nie, nie zrobiłam tego! To była mama! Nie chciała żeby ktoś został ranny. 13 mila8189

- Twój tata to wredny staruch. Nie musiał strzelać do naszego psa. Ma szczęście, że mój tata go nie zastrzelił. - Wiem. - Muszę iść do autobusu. - Czekałam na ciebie wczoraj, ale pomyślałam, że jesteś zbyt zdenerwowany, żeby się ze mną spotkać. Możemy spotkać się na naszym drzewie dziś po południu po szkole? Możemy porozmawiać? - odpowiedziała pytająco. Ignorując pełne nadziei spojrzenie na twarzy Jessie, zerwał bransoletkę z nadgarstka i rzucił ją w ziemię pod jej stopy. - Nie jesteśmy już przyjaciółmi! Jeśli jeszcze raz zobaczę cię na naszej posesji, powiem Pa, a on zadzwoni do twojego. - Proszę, Dustin, nie bądź na mnie zły. Jesteś jedynym przyjacielem, jakiego mam... błagała. Odwracając wzrok od jej nieszczęśliwej miny, wzmocnił swoją decyzję. - Nie jestem twoim przyjacielem! Jesteś Hayesem, a to czyni cię moim wrogiem - Dustin wściekle kopnął bransoletę w jej stronę, po czym uciekł, gdy usłyszał piski hamulców szkolnego autobusu, zatrzymującego się. Kierowca miał zamiar zamknąć drzwi, gdy pojawił się za zakrętu, ledwo zdążając na czas. Usiadł obok Greer’a. - Jeśli Pa przyłapie cię na rozmowie z tą dziewczyną, to dostaniesz baty. - Nie będę już z nią rozmawiał. Greer uniósł brew. - Myślałem, że powiedziałeś, że ożenisz się z nią, gdy dorośniesz. - Zamknij się. - Nie wściekaj się na mnie. To ty to powiedziałeś. - Obrażony Greer odwrócił się, aby wpatrywać się przez okno, zostawiając Dustina. Żałował, że długi dzień w szkole już się nie kończył. Chciał tylko wrócić do domu i zdrzemnąć się, zanim zrobi się ciemno. Kiedy wrócił do domu, jego ojciec powstrzymał go od drzemki, mówiąc mu, jak tylko wszedł do drzwi, że Greer i Tate nie zamierzają wyręczać go podczas wykonywania jego obowiązków. Tej nocy musiał przypiąć się jednym z pasków Pa, który wykradł z jego spodni, aby nie spaść z gałęzi, gdyby przypadkowo zamknął oczy. Poczuł ulgę, gdy trzy dni później w weekend mógł wreszcie zasnąć. Dziewiątej nocy na drzewie, jego ojciec wyszedł po kolacji, by stanąć pod nim. Dustin patrzył na ojca, gdy mężczyzna zwijał jointa i zapalał go. - Jeśli próbujesz sprawić, że poczuję się winny, to nie działa - jego Pa powiedział to swobodnie, wypuszczając dym. Dustin nie odpowiedział, nie odrywając oczu od kurnika. - Chcesz zrobić sobie przerwę i pojechać ze mną do Mag? Jeden z jej klientów nie mógł zapłacić rachunku i dał jej szczenięta. Chcesz mi pomóc wybrać jednego z nich? Kiedy nie odpowiedział, jego ojciec zgasił swój joint, wkładając tubę do kieszeni koszuli. - Jak chcesz. Ciężarówka wycofująca się z podwórka nie skusiła go do zmiany zdania. Po odejściu ojca, Dustin mógł usłyszeć głosy dochodzące z wnętrza domu, aż ucichły i zgasły światła, zostawiając go samego na podwórku i znowu tylko świerszcze dotrzymywały mu towarzystwa. Jego ojca nie będzie do białego rana. Kiedy szedł na picie do przemytnika, zazwyczaj spędzał noc przechwalając się swoimi plonami, dopóki Mag ich nie wyrzuciła, żeby mogła iść spać. 14 mila8189

Dźwięk trzepoczących piór sprawił, że zwęził oczy na kurnik. Cicho podnosząc łuk, spojrzał przez celownik, naciągając sznurek. Wstrzymując oddech, czekał. Po chwili strzała została wypuszczona, uderzając w bok lisa i sprawiając, że spadł z blaszanego dachu kurnika. Dustin powoli zszedł z drzewa, po czym otworzył bramę. Podniósł lisa, upewniając się, że jest martwy. Płacząc, wyniósł go i zamknął bramę za sobą. Kładąc go obok grobu Duke'a, poszedł do stodoły po łopatę. Kiedy skończył grzebać lisa, poklepał grób, upewniając się, że ziemia jest dobrze ubita. Przechodząc na drugi bok, aby stanąć nad drugim grobem, użył palców, aby wykopać wystarczająco dużo ziemi, aby złożyć strzałę, która zabiła lisa. Przykrywając ją, gdy już skończył, delikatnie wygładził ziemię nad nią, pamiętając, jak wiele razy biegał palcami przez sierść swojego psa. Stojąc, wytarł brudne ręce o dżinsy, podniósł łuk i wrócił na drzewo. Wspiął się, aż znów znalazł się na gałęzi. Prawie spadł z gałęzi, kiedy głowa mu opadła. Otworzył szeroko oczy, gdy zobaczył reflektory ciężarówki zbliżające się do polnej drogi. Jego ojciec wrócił znacznie szybciej niż się spodziewał. Z ciekawością Dustin obserwował go gdy wysiadał z ciężarówki, a następnie sięgnął do środka i wyciągnął małego psa. Przenosząc go do stodoły, jego Pa zamknął go w środku. Zamiast wejść do domu, przyszedł i stanął pod drzewem, na którym siedział Dustin. - Nakarm go i daj wody, zanim pójdziesz rano do szkoły. Dustin nie odpowiedział na rozkaz. Sądził, że pójdzie do domu, więc Dustin był zaskoczony, gdy jego ojciec poszedł w kierunku grobu Duke'a. Widział, jak jego ojciec trąca butem ubitą ziemię i wraca, by stanąć pod drzewem. - Nie zakopałeś tego, co zabiłeś wystarczająco głęboko. W tym upale, każde zwierzak w lesie przyjdzie myśląc, że to Święto Dziękczynienia. - Wiem - Dustin ponuro wypowiedział pierwsze słowa do ojca od ponad tygodnia. - Minie trochę czasu, zanim ten czarny pies zostanie wyszkolony na tyle, żeby pilnować tych kurczaków. - Wiem. - Nie zapomnij go nakarmić. - Nie zapomnę. Ojciec zostawił go, wchodząc do ciemnego domu. Dustin oparł się o drzewo. Świerszcze znów zaczęły ćwierkać, kiedy zdał sobie sprawę, że nie musi się już martwić. W myślach odliczał żeby nie zasnąć, ale zatrzymał się na szczekanie przychodzące ze stodoły. Dustin znosił to tak długo, jak tylko mógł, zanim zszedł z drzewa i poszedł przez oświetlone podwórze do stodoły. Otwierając drzwi, wpatrywał się w małego szczeniaczka, który usiadł na tylnych łapach, gdy go zobaczył. - Głupi psie, chcesz, żeby tata tu przyszedł, żeby cię uciszyć? Szczeniak znowu szczekał mimo ostrzeżenia. Sięgając po latarkę, którą ojciec trzymał na półce obok drzwi, włączył ją. Chudy szczeniak spojrzał na niego z niecierpliwością. Duke był wyblakło-czarny. Szczeniak miał łatwo rozpoznawalny kolor sierści. Frank Hayes musiał być winien Mag sporo pieniędzy, aby mógł zrezygnować z miotu szczeniaków rasy Bluetick. Hayes byli jedynymi w hrabstwie, które mogli się pochwalić tymi psami. A kiedy jego suka poszła w rui odmawiali sprzedaży któregokolwiek ze 15 mila8189

szczeniąt mieszkańcom miasta, zamiast tego sprzedawał je bez żadnego przymusu myśliwym poza stanem. Dustin słyszał, jak jego ojciec narzekał, że Frank miał podpisane umowy, aby nie sprzedawać psów ani nie rozwijać hodowli. Kiedy pies znowu zaczął szczekać, Dustin w pośpiechu wciągnął chudego szczeniaka w ramiona. - Cicho. Pa nie będzie zadowolony, że szczekasz, chyba że zobaczysz jakiegoś intruza. Świecąc latarką po stodole, zobaczył to, czego szukał, zwisające z gwoździa na ścianie. Stara smycz Duke'a nie była używana, odkąd przestał być szczeniakiem. Zdjął ją i musiał przeszukać kilka starych pudełek, aby znaleźć obroże. Stawiając psa na ziemię, usztywnił go między kolanami, żeby nie ruszał się. Psy rasy Coon mogły podążać za zapachem wszystkiego, co przyciągnęło ich uwagę. Zadowolony, że pies nie będzie w stanie uciec, wstał. Idąc do drzwi, Dustin cieszył się, że szczeniak podążał za nim posłusznie. Upewniając się, że zatrzasnął za sobą drzwi, zaprowadził szczeniaka do drzewa. Zawiązując długą smycz wokół drzewa, Dustin dał mu ostrzegawcze spojrzenie przed wspięciem się z powrotem na gałąź. Jego tyłek nie zdążył dobrze usiąść, zanim usłyszał głośne szczekanie. - Cholera. Wokół nie ma nic poza kurczakami. Trzymaj tak dalej, a Pa wyjdzie tu i da nam obu baty, - krzyknął do niezadowolonego szczeniaka, który odpowiedział kolejnym szczeknięciem, drapiąc korę. - Jezu. Schodząc w dół, zirytowany na szczeniaka, usiadł na ziemi obok niego. Udobruchany szczeniak opadł obok niego, kładąc głowę na jego kolanach. Dustin sztywno oparł się o pień drzewa, nie chciał aby pies go dotknął ale nie chciał też aby szczekał. Sięgając po łuk, próbował ignorować szczeniaka przez resztę nocy. Był już prawie świt, kiedy przyłapał się na nieświadomym głaskaniu plamistego futra. Kiedy poczuł zapach gotowania swojej matki, stanął przygotowany do zostawienia psa przywiązanego do drzewa, ale smutna mina kazała mu go rozwiązać i zaprowadzić do domu. Kiedy doszedł do drzwi, Dustin wepchnął szczeniaka pod swoją luźną bluzkę, modląc się, by jego tata wciąż leżał w łóżku. Zamykając za sobą drzwi, zobaczył całą swoją rodzinę siedzącą już przy stole. Gdy położył swój łuk na podłodze pod wieszakiem na broń, jego oczy zwróciły się na broń pod Greer’a. To była ta, którą ojciec dał mu na urodziny. Jego ojciec trzymał ją w szafie w sypialni od nocy, kiedy zginął Duke. Kiedy odwrócił się od ściany, jego oczy spotkały się z oczami ojca, przycisnął rękę do brzucha, aby powstrzymać szczeniaka przed wysunięciem się. - Chłopcze, umyj ręce i przyjdź zjeść śniadanie, - rozkazał mu Pa, zatrzymując go gdy próbował wejść do korytarza w kierunku swojego pokoju. - Nie jestem głodny. Muszę wziąć prysznic przed szkołą. - Nie pytam, tylko mówię. Umyj ręce przy zlewie i siadaj na tyłku. Dustin przełknął mocno, gdy szedł za krzesłem swojego ojca, by wejść do kuchni. Jego matka, Greer, Tate i Rachel trzymali głowy nisko, kiedy jedli śniadanie. Dustin chciał płakać z przerażenia, że jego Pa zamierzał złapać go na przemycaniu szczeniaka. Naciskając mocniej rękę, by utrzymać szczeniaka, zaczął cicho modlić się, gdy zajął krzesło przy stole, przesuwając je do przodu. Ulżyło mu, że blat stołu ukrył wzgórek na brzuchu. Jego matka skinęła mu głową po tym, jak napełniła jego talerz bekonem i jajkami. 16 mila8189

Udało mu się ugryźć kawałek bekonu, zanim jego ojciec odsunął na bok pusty talerz. Podnosząc się, poklepał się po brzuchu. - Kobieto, to było pyszne śniadanie. Jedyną rzeczą, która by je ulepszyła, byłyby ciasteczka. Jego mama zaczęła zbierać brudne naczynia. - Skończyła mi się mąka. Kupię trochę, kiedy pójdę do sklepu po tym, jak skończę u pani Langley. - Potrzebuję drzemki. Dzieci, lepiej upewnijcie się, że nie przegapicie autobusu, bo inaczej wasze tyłki będą w ruchu. - Tak, sir - zabrzmiało od stołu. Dustin odetchnął z ulgą, gdy jego ojciec wsuną krzesło pod stół. Jednak jego ulga była krótkotrwała, gdy ręka wylądowała na jego ramieniu. - Ma, Dustin wygląda jakby miał gorączkę. Musi zostać w domu, żeby się przespać. Dustin otworzył usta gdy spojrzał na swojego ojca, który stał za nim. - Możesz odzyskać swoją broń. Śrut jest tańszy niż strzały, których lubisz używać. Dustin spojrzał w dół na swój talerz. - Kiedy się obudzę, możesz mi pomóc w obowiązkach, jeśli twoja gorączka zniknie - dodał pospiesznie na widok zmarszczki matki. - Tak, sir. Ojciec zdjął rękę z jego ramienia. - Tak, to było bardzo dobre śniadanie. - Ojciec podszedł do matki, wyciskając pocałunek na jej policzku. - Mężczyzna nie może prosić o więcej.... poza ciasteczkami. - Jego ojciec zmierzwił włosy Rachel, idąc w kierunku korytarza i dodając, - Och, i Dustin, upewnij się, że nakarmisz i napoisz tego psa, który dusi się na śmierć pod tą bluzką, jeśli nadal żyje. Wysoki pisk radości Rachel sprawił, że blada twarz ojca wykrzywiła się w uśmiechu. Dustin został prawie przewrócony, gdy Tate i Greer chwycili jego bluzkę, aby zobaczyć szczeniaka. - Jak go nazwiemy, Pa? - Rachel porwała szczeniaka w swoje cieniutkie ramiona. - Niech Dustin go nazwie. To on będzie go szkolił. - Ojciec skierował na niego pytające spojrzenie. Dustin oczyścił gardło, gdy znalazł się w centrum uwagi ojca. - Co powiesz na Blue? - Jest tak samo dobre jak każde inne. - Jesteś w dobrym nastroju. - Matka wpatrywała się podejrzliwie w Pa. - Dlaczego nie miałbym być? Mam nowego psa rasy Blueticka, a Frank przysiągł, że prędzej piekło zamarznie niż ja go dostane. Słyszałem wczoraj wieczorem, że stracił pracę, ponieważ jego przełożony znalazł zapas papierosów w jego pudełku na lunch. Wszyscy inni górnicy są wkurzeni na niego za to, że został złapany, ponieważ teraz ich posiłki są przeszukiwane. Ten drań miał ostatnio pecha. Nawet ta suka jego żona opuściła miasto, kiedy znalazła pracę w Michigan w fabryce samochodów. Powiedziała, że pośle po dzieci, kiedy będzie miała wystarczająco dużo zaoszczędzonych pieniędzy. Mam nadzieję, że wstrzyma oddech, żeby tak się stało. - Jego parsknięcie z niedowierzania sprawiło, że Ma upuściła brudne talerze na stół. - Czy twój kuzyn tam nie pracuje? - Nie przypominam sobie. Straciłem z nim kontakt. Czy to ma znaczenie? - Tak, jeśli miałeś coś wspólnego ze gównianym szczęściem Franka. - Mężczyzna ma własne szczęście. Frankowi skończyło się, gdy zastrzelił psa, do którego nie musiał strzelać zwłaszcza do tego, który należy do mnie. Teraz, jeśli skończyłaś mówić do mnie, moje łóżko czeka. Dustin? - Tak, sir? 17 mila8189

- Upewnij się, że wyszkolisz tego psa, aby nie zbliżał się do posesji Hayesa. I niech je tylko to, co mu dajesz. Frank nie będzie zadowolony, że Mag dała mi wybrać z tego miotu. - Zrobię to. - Dopilnuj, żeby nie zbliżał się do ciasteczek Ma, kiedy je robi. Są moje. Rozdział 1 Koszmar zaczął się tak, jak zawsze. W jednej sekundzie był w głębokim śnie w następnej uświadomił sobie, że się obudził, ale jego ciało poza oczami nie mogło się poruszać, przez co nie był w stanie walczyć z zacienioną postacią, która wchodziła przez zamknięte drzwi do jego sypialni. Dustin wiedział, że nie ma sensu walczyć ze snem. Był jak chory pod wpływem znieczulenia, czuł, że skalpel chirurga wykonuje nacięcie na jego ciele ale nie mógł krzyczeć i powstrzymać operacji. W myślach zaczął odliczać od tyłu, by się uspokoić czekając, aż zjawa zabije go. Nigdy nie był w stanie zobaczyć swojego przeciwnika. Nie, dodatkowo dar, który miał od urodzenia nigdy nie pozwolił aby mógł ostrzec osobę, której śmierć rozgrywała się w jego pokoju, zanim do niej doszło. Nie pamiętał ile miał lat, kiedy zaczęły się koszmary. Jego matka kiedyś powiedziała mu, że gdy był dzieckiem, płakał w nocy bez przerwy. Myślała, że to była kolka, nie wiedziała, że to były koszmary, dopóki nie zaczął opowiadać o potworze, który przychodził do jego sypialni w nocy. Jego ojciec śmiał się i kpił sobie z niego, dopóki nie przestał opowiadać im o snach. To jego babcia zorientowała się, że koszmary się nasiliły, gdy ktoś, kogo znali, miał umrzeć. Jego ojciec mawiał, że to przesądne bzdury, które babcia wsadziła do umysłu ich matki, ale czasami widział u niego wątpliwości, gdy gwałtowny sposób śmierci przyjaciół i rodziny był bardzo podobny do jego snów. Sny zwiększały swoją częstotliwość i intensywność nawet gdy bał się zasnąć w nocy, aż do momentu ujawnienia ofiary. Dopiero gdy dorósł, a dary Tate'a, Greer'a i Rachel stały się oczywiste, zdał sobie sprawę, że nie traci rozumu. Cień szedł po cichutku na paluszkach, by stanąć obok jego łóżka. Następnie postać pochylała się do momentu, gdy mógł poczuć zjełczały zapach śmierci w jego oddechu, Dustin poczuł pot na czole a potem jak spływa na poduszkę pod jego głową. Zdenerwowany, stracił skupienie na cyfrach, które liczył. Zamiast tego próbował wyobrazić sobie siebie siedzącego nad jeziorem, w którym odbija się słońce. Wtedy poczuł nagły przebłysk bólu. Jakby jego nogi były skręcane, dopóki kości nie zaczęły pękać, a miażdżący ciężar opadł na jego piersi, tak że nie mógł oddychać. Jego umysł krzyczał na niego, by zaczął walczyć, zmagać się z cieniem, który sprawiał mu tyle bólu. Ścięgna w jego ciele rozciągały się pod jego ciałem, próbując się poruszać, choć były sparaliżowane, dopóki jego sen się nie skończy. Skończył się tak jak poprzednie... sapiąc łapał powietrze, którego już nie było, dopóki nie poczuł, że traci przytomność, wpadając w czarną pustkę, zanim wrócił do swojego ciała. Obudził się, gwałtownie siadając na łóżku. Drżąc, Dustin zsunął nogi z łóżka, sięgnął do nich, by sprawdzić czy są nieuszkodzone. Wstał i zaczął sięgać po dżinsy, ale zatrzymał się. Nie było potrzeby budzenia Greer i Holly w środku nocy. Nie zamierzał też dzwonić i budzić Tate'a i Sutton, którzy przyszliby z ich domu, który był zaledwie pół mili od domu, który dzielił z Greer i Holly. 18 mila8189

- Tato? Miękkie pukanie do drzwi jego sypialni spowodowało, że Dustin przeszedł do nich boso, otwierając je, aby zobaczyć syna stojącego po drugiej stronie. - Słyszałem hałas. Czy mogę z tobą spać? Logan wyszeptał, żeby nie obudzić innych w małym domu. - Hunter jest na zewnątrz. Usłyszelibyśmy, jak szczeka, gdyby ktoś wszedł na podwórze. Dustin wpuścił syna do swojego pokoju, patrząc z uśmiechem, jak chłopiec skacze na łóżko, gdy zamykał drzwi. Wślizgując się pod kołdrę, Logan potrząsnął głową. - Usłyszałem hałas z twojego pokoju. Miałeś zły sen? - Tak, ale już się skończył. - Dustin nie próbował kłamać na temat hałasu, który musiał usłyszeć jego syn. Kłamstwa niszczyły życie. Powinien o tym wiedzieć, ponieważ kłamstwa prawie go zabiły. Matka Logana, Samantha, oszukiwała go od samego początku ich związku. Suka nie miała żadnych wyrzutów sumienia, że nie powiedziała mu o istnieniu Logana. On czuł się winny z powodu przypadkowej śmierci Sam, do czasu, gdy odkrył, że miał syna, którego utrzymywała z dala od niego. Gdyby wiedział wcześniej, udusiłby ją gołymi rękami. Dał się nabrać na jej piękną twarz i obietnice, które pozostawiły po sobie świadomość, że zignorował rady jego ojca, którymi próbował go ostrzec. Pozwolił, aby jego kutas przekreślił jego zdanie, kiedy Sam potrząsnęła ogonem, zwracając jego uwagę, gdy przemierzała korytarze w szkole średniej. Wiedział, że piękna dziewczyna jest poza jego ligą, ale to nie powstrzymało go przed złapaniem przynęty, gdy wykonała pierwszy ruch. To powinien być dla niego pierwszy sygnał ostrzegawczy, kiedy chciała utrzymać ich związek w tajemnicy. Wierzył jej jednak, że kiedy skończą studia, a ona nie będzie pod kontrolą ojca, wyjadą z miasta razem i pobiorą się. To wszystko były pieprzone kłamstwa, ale wierzył w każde z nich. Nie chciał zostawić swojej rodziny ani gór, a jednak zrobiłby to dla niej. Zrobiłby dla niej wszystko. Przysiągł, że nigdy nie powtórzy tego błędu z żadną kobietą, którą wpuści do swojego życia. Dustin ułożył się obok swojego syna, sięgając by wyłączyć światło gdy Logan poruszał się, aby się wygodnie ułożyć. Logan położył głowę na jego ramieniu. -Był bardzo zły? - Bywały gorsze. - Dustin położył rękę na poduszce nad głową Logana. - Będę miał złe sny, kiedy dorosnę? Rozpoznał strach w głosie syna. - Nie. Greer, Tate i Rachel nie mają. Dustin został zmuszony do rozmowy na temat darów swojej rodziny, kiedy przyjaciel byłego chłopaka Holly postrzelił Logana. Zemsta prawie zabrała nie tylko życie Logana ale i Holly. Na krótko przed tym, jak zostali postrzeleni, Holly pomogła im dowiedzieć się, że Logan miał swój własny dar, kiedy Tate usłyszał dzwony śmierci przepowiadające śmierć Logana i Holly. Dar Logana polegał na tym, że widział zdarzenia, zanim do nich doszło. Nie wiedzieli nawet, że Logan pokazuję swój dar, dopóki Holly nie zapytała, kiedy zaczęły się u nich pojawiać. Powinni byli zdać sobie z tego sprawę wcześniej, ale Logan nie wykazał żadnych oznak darów, które pojawiły się w ich rodzinie. Odkrycie, że Logan narysował zdjęcia zapowiadające przyszłe wydarzenia, wstrząsnęło nimi wszystkimi. Od tego czasu Dustin 19 mila8189

obserwował swojego syna jak jastrząb, patrząc na wszystko, co narysował, nawet jeśli były to bazgroły. - Dobrze. Złe sny są straszne. Boisz się? - Tak. - Przykro mi. - Logan przekręcił się na bok i pogłaskał policzek Dustina. - W porządku. Strach nie zawsze jest czymś złym. Czasami może sprawić, że uczysz się nie popełniać błędów, które mogą cię zranić. - Jak? - To tak, że boisz się samochodów na tyle, że będziesz patrzeć w obie strony, zanim przejdziesz przez ulicę, albo gdy walczysz dlatego, że nazwano cię przezwiskiem. - Starałem się nie wdać w bójkę z Fynn'ale nazwał Darcy rozpieszczonym bachorem. - Więc powinieneś był powiedzieć nauczycielowi albo mi po szkole. Walka w szkolnej stołówce nie była jedyną opcją. - Musiałem ją chronić. Ożenię się z nią, kiedy będę tak duży jak ty. Dustin uśmiechnął się w ciemności na zapewnienia syna. - Zanim dorośniesz, będziesz kochał się w wielu różnych kobietach. - Ożenię się z nią, - Logan powtarzał uparcie. - Życzę powodzenia. Tylko pamiętaj, żeby oprócz mnie, nie mówić o tym Darcy ani nikomu innemu. - Nie zrobię tego. I tak wszyscy w szkole myślą, że jestem dość dziwny. - Nikt nie uważa cię za dziwnego. - Tak, tato. Fynn cały czas nazywa mnie dziwakiem. Wszyscy w klasie tak do mnie mówią. - Czy twoja nauczycielka go słyszała? - Nie, robi to tylko wtedy, gdy nie słyszy. - Porozmawiam z nią o tym, gdy przyjadę jutro popołudniu. - Nie rób tego. Jeśli coś mu powie, nazwie mnie beksą. - Więc nic nie powiem. Jeśli zmienisz zdanie, to wtedy z nią o tym porozmawiam. Dustin przed interwencją chciał dać Loganowi szansę na rozwiązanie jego własnego problemu. - Ale jeśli będzie kolejna bójka w szkole, to zrobię to. - Okay. - Idź spać. Masz już wystarczająco dużo kłopotów przez bójkę. Nie chcę dodawać spóźnienia do listy rzeczy, na które dyrektor będzie się skarżyć. Zajęło to kilka minut, zanim Logan przestał się wiercić i ułożył się na tyle, by zasnąć. Niezdolny do tego samego, Dustin wpatrywał się w sufit, myśląc o śnie, przeszukując swój umysł zastanawiał się, kto to może być. To było bezcelowe działanie. Nigdy nie dostał żadnych wskazówek co do osoby, która miała umrzeć. Wciąż nie spał, kiedy włączył się budzik. Wychodząc z łóżka, zaczął robić kawę przed wzięciem prysznica. Zanim się ubrał, obudził Logana. Wybierając parę czarnych spodni i ciemno grafitową koszulę w kratę - skrzywił się, że musi nosić takie ubrania, wolałby dżinsy i koszulkę, którą nosił na co dzień. Założył koszulę i czarną marynarkę, sprawdził kieszeń aby upewnić się, że krawat jest w środku. Poszedł do łazienki, żeby umyć zęby i przeczesać włosy. Dustin, zadowolony, że wyglądał przyzwoicie, wszedł do kuchni, pochylił się, aby pocałować małą dziewczynkę w krzesełku. - Dajesz mamie popalić? - Dustin spojrzał z sympatią na Holly, gdy Rosie uderzyła plastikowym kółkiem w metalową tacę. 20 mila8189

- Gdybym pamiętała, jak bardzo wkurzające mogą być dzieci, gdy ząbkują, zaczekałabym z ich posiadaniem. Dustin się śmiał. - Nie, nie zrobiłabyś tego. Holly uśmiechnęła się do siebie. - Może nie, ale zastanawiałabym się nad tym bardziej. - Bardziej było zastanowić się nad małżeństwem z moim bratem – dokuczał jej, idąc za ladę nalać sobie kubek kawy. - Chcesz zacząć dzień od skopania tyłka? - Greer wyrósł zza niego. Dustin podniósł kubek do ust, odsuwając się na bok, aby Greer mógł dotrzeć do dzbanka z kawą i zobaczył, że jest ubrany w swój zastępczy mundur. - Holly, włącz telewizor. Świat musi dobiegać końca, jeśli Greer już wstał z łóżka i jest ubrany do pracy. Greer dał mu ponure spojrzenie. - Błagasz o bicie, prawda? Podnosząc wolną rękę do kapitulacji, Dustin wziął jedną z cynamonowych bułeczek, które Holly umieściła na ladzie. Ugryzł, kiedy Logan wyszedł z sypialni ubrany do szkoły. - Mogę też dostać bułeczkę? - Logan z radością usiadł obok niego przy stole. - Zrobiłam ci owsiankę. - Holly wstała i poszła do lodówki, chwytając za niebieski pojemnik i łyżkę przyniosła je do stołu. Umieszczając je przed Loganem, po czym wróciła na swoje krzesło. Radość Logana opadła jak przebity balon. Dustin wiedział, dlaczego nie dostał smakołyków na śniadanie, ale chciał, żeby Logan sam się o tym domyślił. Po tym, jak poszedł spać on i Holly ustalili karę dla Logana za bójkę w szkole. - Ale tata i Greer takie mają. - Logan wpatrywał się w owsiankę z niesmakiem. - Oni wczoraj nie wdali się w bójkę w szkole - Holly odpowiedziała wprost, choć Dustin widział, że zabija ją trzymanie się opracowanego planu. Greer pochylił się nad kuchenną ladą, zanurzając bułkę w kawie. - Następnym razem, bądź mądrzejszy, chłopcze... nie daj się złapać. - Greer! - Holly posłała swojemu mężowi wściekłe spojrzenie. Znowu zanurzając to, co pozostało z bułki, wzruszył ramionami bez skruchy. - Tylko mówię. Dustin zmienił temat rozmowy, zanim jego brat wylądowałby dzisiaj na kanapie. - Więc, dlaczego idziesz do pracy tak wcześnie? - Mądre słowa: jeśli się nudzisz w porze lunchu, nie daj się wciągnąć w pokera z Knox'em. Dustin wstał, niosąc swój kubek do zlewu. - Jak długo musisz pracować na porannej zmianie? - Przeklęty tydzień. Dustin obserwował, jak Greer pochylił się, aby wcisnąć długi pocałunek na wargach Holly po czym zdjął tacę z krzesełka Rosie i uniósł dziecko w ramiona. Rosie natychmiast ułożyła się w rękach ojca, kładąc zmęczoną głowę na jego piersi. Dustin nie był zaskoczony, że Greer był tak dobrym ojcem. Z pozoru nieokrzesany i nieznośny, w głębi duszy był zupełnie inny ale tylko członkowie rodziny znali jego osobowość. Greer oddałby swoje życie, aby chronić swoją rodzinę, ale mając dar opieki troszczył się nie tylko o tych, których chronił, ale także o innych, którzy nie mieli pojęcia o roli, jaką odegrał w ich życiu. - Logan, kończ albo się spóźnisz. - Idąc w kierunku szafy w korytarzu, Dustin udał się do swojej sypialni, aby wziąć teczkę i włożył do środka dokumenty, nad którymi pracował wczoraj wieczorem, by następnie zamknąć ją. 21 mila8189

Wracając do kuchni, zobaczył Greer'a przekazującego Rosie do Holly, podczas gdy Logan chwycił swój plecak z szafy. - Dopilnuj, żebyś nie przekroczył ograniczenia prędkości, gdy będziesz zawoził Logana do szkoły na czas, - Greer żartował, kiedy szedł do drzwi. - Kiedy wyjdę przez te drzwi będę na służbie i aresztuję twój tyłek. Dustin wpatrywał się w brata, którego uwielbiał, odkąd był młodszy od Logana. - Uważaj na siebie, bracie. Greer zatrzymał się, dając mu dziwne spojrzenie, w jego przenikliwych oczach widział cichy ostrzeżenie ale Dustin nie umiał wytłumaczyć sobie dlaczego uczucie strachu pojawiło się w tym ponurym tonie głosu. - Zawsze, bracie, zawsze. Greer długo przyglądał się swojej żonie i dziecku przed wyjściem. Holly wpatrywała się w niego z niepokojem. - Dustin, czy wszystko w porządku? Otrząsnął się z obawy, dał jej uspokajający uśmiech. - Jestem po prostu martwiącą się kurzajką. Holly zagryzła drżącą wargę. - Nigdy nie martwisz się o Greer. Zawsze mówisz, że przeżyje nas wszystkich. - Jestem po prostu paranoikiem. Nie wyglądał dobrze, odkąd wrócił z tego wyjazdu z The Last Riders. - Nie, nie wygląda. Wciąż nie powiedział mi, co się stało, gdy go nie było. Czy on ci powiedział? Dustin potrząsnął głową. - Nie, i Rachel też nie. Powiedzą nam, kiedy będą gotowi. - Musiało być źle, cokolwiek to było, bo inaczej by nam powiedzieli. Greer obiecał mi, że nikogo innego nie wyleczy, chyba że będzie to ktoś z rodziny i to będzie nagły wypadek. Cokolwiek to było, musiało być złe, albo te włosy nie zrobiłyby się białe. - Ciężko to przegapić. - Dustin starał się złagodzić jej obawy, mimo że jego własne dręczyły go, widząc brata, którego zawsze uważał za niepokonanego, który ostatni miesiąc spędził w łóżku z trudem mogąc dotrzeć do łazienki. - Knox się nim opiekuje. Dlatego wciągnął Greer'a do tej gry karcianej, kiedy opowiedziałam Diamond, jak bardzo się martwię po tym, jak chciał wrócić do pracy. Dustin podniósł czoło w kierunku Holly. - Trzymałbym to tylko między nami. Greer nienawidzi porannej zmiany. - Uwierz mi, wiem. Narzekał na to całą noc, - powiedziała Holly, sięgając po smoczek, gdy Rosie zaczęła płakać przed spojrzeniem na ścianę. - Lepiej już idź, albo Logan się spóźni. Zabierając kluczyki do samochodu z lady kuchennej, pośpieszył Logana do drzwi. Upewniając się, że Logan jest zapięty na tylnym siedzeniu, wsiadł za kierownicę. Jadąc drogą gruntową, która prowadziła w dół góry, wypowiedział przekleństwo, gdy zderzak uderzył w dużą koleinę. Zazdrościł, Greer'owi cholernej ciężarówki. Miał wystarczająco dużo oszczędności, aby kupić jedną dla siebie, ale jako księgowy, który chciał rozwijać swój biznes musiał zyskać zaufanie klientów, by mogli mu ufać. Krążenie po mieście w drogiej ciężarówce dawałoby mieszkańcom miasta wątpliwości, że Porter nie może zarabiać na życie w uczciwy sposób. Powiedzieliby, że kupił ją za skradzione pieniądze swoich klientów. Większość mieszkańców miasta była nieufna wobec braci Porter. Dustin potrzebował kilku lat, by zgromadzić wystarczającą ilość klientów, aby zarobić pieniądze, które mogłyby 22 mila8189

utrzymać Logana bez polegania wyłącznie na sadzeniu trawki, od której dochód rodziny był uzależniony. Skręcając na drogę do miasta, Dustin spojrzał w lusterku wstecznym na wyraz twarzy Logana. - Bądź ostrożny, albo twoja twarz zamarznie w tej minie. - Dustin wykręcił swoją twarz w śmiesznej minię w lusterku. - Chcę dzisiaj pojechać na polowanie z wujkiem Cash'em. Dlaczego nie mogę jechać? Razer pozwala Chance i Noah jechać, a oni cały czas mają problemy w szkole. Oczy Dustina wróciły na drogę. - Już ci powiedziałem, że nie! - Ale dlaczego? - Bo nienawidzisz polowań, a Noah i Chance nie. - Ale lubię łowić ryby, a wujek Cash powiedział, że kupił nową wędkę, którą mogę pożyczyć. Pierwszą rzeczą, jaką miał zamiar zrobić, gdy dotrze do swojego biura, było zadzwonienie do-prawie-brata i przekazanie mu kilku słów uznania, których nie był w stanie wypowiedzieć przed swoim synem. - Nie. Może następnym razem, gdy wujek Cash zaprosi ich do siebie, ty też możesz jechać, ale nie teraz. - Ale dlaczego? - spierał się mały chłopiec. - Logan, chcesz stracić swoje gry na kolejny tydzień? - Nie. - Więc przestałbym pytać, ale dlaczego? Dustin wjechał samochodem w drogę szkolną. Czekając w kolejce przesuwał samochód do przodu, zatrzymując się, kiedy Logan mógł wysiąść. Dustin skrzywił się, gdy usłyszał, że pas bezpieczeństwa Logana został odpięty, a metalowy wspornik uderzył w bok drzwi w złośliwym szarpnięciu. - Co mam powiedzieć Noah i Chance'owi, dlaczego nie mogę jechać? Dustin wiedział, co powiedziałby jego brat Greer, gdyby Logan mówił do niego tym tonem. Ale zanim mu odpowiedział zaczął odliczać, by nie stracić panowania nad sobą. - Powiedz im, że czekasz, aż cię wezmę. Że twój tata jest lepszym rybakiem i łowcą niż wujek Cash. Logan zatrzymał się przed wyjściem z samochodu. - A jesteś? Cash był cholernie dobry, ale on był lepszy. - Oczywiście.

23 mila8189

Rozdział 2 - Dustin wygląda gorąco dzisiaj rano. Kobiece uznanie w głosie za nią spowodowało, że podniosła głowę z projektu plastycznego, który robiła z małą grupą trzyletnich dzieci pomagając im przy stole. - Kailor, możesz oderwać wzrok od Dustina na tak długo aby podać mi papierowe ręczniki? – Powiedziała Jessie, trzymając małą dłoń Presley powstrzymując ją od wysmarowaniem klejem jej ubrania. Nieszczęsne dziecko było zdeterminowane, aby zrobić wszędzie lepki bałagan, ale nie na papierze konstrukcyjnym przed nią. - Przepraszam, panno Hayes. - Nie mogę jej winić. Wygląda gorąco. Jessie podniosła czoło na drugą kobietę, z którą pracowała. Wstała i poszła do okna, spoglądając na zewnątrz. - Bliss, nie sądzę, by twój mąż chciał abyś gapiła się na jego kuzyna. - Drake'owi nie przeszkadza to, że patrzę. Tylko nie wolno mi dotykać. Jessie potrząsnęła głową na piękną kobietę, która miała w rękach jednego z najprzystojniejszych mężczyzn. - Kocham mężczyzn z ciemnymi włosami. - One są rudę, - Bliss poprawiła Kailor, oddalając się od okna, aby ostrożnie podnieść dzieło Presley, kładąc je na stole przed oknem. - Nie, nie są. To są ciemne, - Kailor odparła, jakby była ekspertem od włosów Dustina Portera. - To kasztan. - Wstając z niskiego stołu, Jessie udała się do zlewu, aby umyć ręce, gdy Kailor i Bliss kończyły sprzątanie stołu. - Kasztan? Być może masz rację. - Kailor spojrzała w górę z bałaganu, który sprzątała, na Bliss. - Chciałabym, żeby mnie zaprosił na randkę. Nie możesz umówić przyjaciela? - Próbowałam, ale Dustin powiedział, że nie jest zainteresowany umawianiem się z nikim na poważnie. - Byłabym zadowolona z przelotnego związku, - Kailor powiedziała, machając brwiami, żeby dzieci nie zrozumiały znaczenia. - Więc przestań kupować rzeczy do swojej skrzyni nadziei i mówić wszystkim w mieście, dlaczego je kupujesz, - Odparła Bliss. - Ta kryształowa ponczowa miska i kubki były o 75% tańsze. Gdyby Lena nie była sprzedawczynią, nikt by o tym nie wiedział. Ona jest największą plotkarą w mieście, Kailor wypluła. - Nie musiałaś jej tłumaczyć, po co ci to było potrzebne. - Nic na to nie poradzę. Była piękna. Nigdy bym jej nie kupiła, gdyby nie była w wyprzedaży. - Lena jest największą plotkarą w mieście. - Bliss przewróciła oczami na młodszą kobietę. Jessie musiała w milczeniu zgodzić się z Bliss. Lena była największą plotkarą i to nie tylko w ich mieście, ale i na świecie. Nie mogła znieść kobiety, która była członkiem ich kościoła. Nie robiła nic innego, jak tylko plotkowała, dlaczego Angus opuścił miasto, kiedy ich diakon kościelny postanowił się przenieść. Cała kongregacja była w szoku, gdy Angus wyjechał do Bangladeshu. Lena powiedziała wszystkim, którzy chcieli słuchać, że Angus zakochał się w kimś przez Internet i wyjechał, aby z nią być. 24 mila8189

Jessie nie mogła zrozumieć, jak Lena przekręciła w swojej głowie prawdę, kiedy Angus powiedział całemu zgromadzeniu, że będzie współpracował z organizacją chrześcijańską. - Pewnie dlatego Angus chciał się przenieść do Bangladeszu.... żeby nie musiał słuchać plotek Lena w każdą środę i niedzielę, - Żartowała Kailor. - Ja też bym się tam przeprowadziła, gdybym mieszkała obok niej, - powiedziała Bliss, wybierając książkę do czytania dla dzieci, które teraz zebrały się w czytelni. Jessie uśmiechnęła się do drzwi, gdy zostały otwarte, a Holly weszła z córką. - Cześć, Holly. Jak się dziś czujesz? - Dobrze. A ty? - Nie mogłabym lepiej.... chyba, że siedziałabym na plaży, pijąc Mai Tai. Holly śmiała się, gdy przekazywała jej Rosie i torbę na pieluchy. Jessie trzymała je ze swobodą. Otworzyła przedszkole, gdy skończyła 18 lat, więc posiadanie dziecka w ramionach było dla niej drugą naturą. - Ja podobnie jak ty. Nie piłam, odkąd zaszłam w ciążę z Rosie. - Jestem zdumiona. Nie wiem, jak ty to robisz. Ząbkujące dziecko i małżeństwo z Greer kazałoby mi pić butelkę wina przynajmniej raz w tygodniu. - Boję się. Boję się, że uderzyłabym nią w grubą głowę Greer'a. Nadal pisze do ciebie co pięć minut? - Już jest lepiej. Zwiększył czas do 20 minut, kiedy zagroziłam, że pomaluję jego ciężarówkę. - Czasami wydaje mi się, że kocha tę ciężarówkę bardziej niż mnie. - Nie ma mowy. Bardziej kocha ciebie i Rosie. Ale na pewno kocha ją bardziej niż Tate'a i Dustina. - Cieszę się, że ta ciężarówka nie jest pozłacana, albo ożeniłby się z nią zamiast ze mną. - Z szerokim uśmiechem Holly dała córce pożegnalnego całusa przed wyjazdem do pracy. Jessie nadal się śmiała, gdy niosła Rosie do sali dla dzieci. Kobieta siedząca w fotelu bujanym w zacisznym pokoju dla niemowląt stała, umieszczając śpiące niemowlę, które trzymała w łóżeczku, zanim wzięła Rosie z ramion Jessie. - Rain, upewnij się, że gryzaczki do ząbkowania Rosie są schłodzone. Nie potrzebujemy kolejnego płaczu tak jak wczoraj. - Jessie położyła torbę z pieluchami dziecka na szafce obok małej lodówki, w której przechowywane było mleko i jedzenie dzieci, aby Rain nie musiała opuszczać pokoju dla niemowląt. To ograniczało do minimum zarazki i w było w jej zasięgu wzroku przez cały czas. - Może odziedziczyła po matce wygląd, ale jej temperament to czysty Greer. - Rain uśmiechnęła się, gdy łaskotała Rosie, aż zniknęła wybredna zmarszczka dziecka a jej wargi rozcięły się w chichocie, pokazując malutki samotny ząbek. - Jest zdecydowanie jednym z trudniejszych ojców, z którymi miałam do czynienia. - Wolę sobie z nim radzić niż z Knox'em. Patrzy na mnie, jakby oczekiwał, że zostawię wszystkich, żeby zając się Brink'iem. - Nie przejmuj się tym. Za kilka miesięcy nie będą się tak bardzo niepokoić. Przynajmniej to sobie powtarzam. - Czując wibracje w kieszeni, wyciągnęła telefon i zobaczyła tekst od Greer'a. - Jaki wyrok dostane jeśli uduszę Greer'a? - Miasto prawdopodobnie przyznałoby ci nagrodę. Czego on chce? Rosie właśnie tu dotarła. - Sprawdza, czy włożyliśmy mleko Rosie do lodówki. Nie chce, żeby za długo stało w cieple. Powiedział, że nie należy zmuszać Holly do marnowania czasu na odciąganie mleka, które pójdzie do wyrzucenia, ponieważ jesteśmy zbyt leniwe, żeby włożyć je do lodówki. 25 mila8189

- Jezu, włożył kamerę do torby Rosie? - Nie włożyłby jej do torby Rosie. - Jessie poszła do torby, chwytając mleko Rosie i wkładając je do lodówki przed sprawdzeniem torby. - Czyżby? - Niestety, nie. Zamierzałam mu ją oddać osobiście. Rain wyciągnęła włosy z palców Rosie. - Dzięki Bogu, że nie ma mojego numeru telefonu, a ty jesteś tą, która ma z nim kontakt. Po prostu dobrze się bawię z dziećmi i zostawiam rodziców tobie. W wieku dziewiętnastu lat, Rain miała naturalną więź z dziećmi pod jej opieką. Była najstarszą z dziewięciorga rodzeństwa, a kiedy przyszła w poszukiwaniu pracy, Jessie zatrudniła ją natychmiast. Podobnie jak ona, miała nauczanie domowe, ale tu kończyły się podobieństwa. W przeciwieństwie do niej, rodzina Rain dołożyła wszelkich starań, aby zaangażować ich w sport i społeczeństwo, podczas gdy ojciec Jessie chciał, aby ona i jej bracia pozostali w izolacji. Wracając do pokoju dla maluchów, Jessie zaczęła przygotowywać poranne przekąski, podczas gdy Bliss i Kailor zajmowały się dziećmi. Po umieszczeniu przekąsek na stole, zobaczyła jak Kailor podeszła do okna spoglądając przez nie biorąc butelkowaną wodę. - Marnujesz swój czas. Dustin nie wyjdzie, dopóki nie będzie gotowy na lunch, a to za dwie godziny. Kailor podniosła na nią brwi. - Dużo wiesz o zwyczajach Dustina jak na kobietę, która się nim nie interesuje. Jessie nie przegapiła sarkastycznej nuty jej ostrego komentarza. - Trudno to przeoczyć, gdy restauracja jest po drugiej stronie ulicy. - Bądź szczera. Jesteś tak samo zainteresowana Dustinem, jak każda inna kobieta w Treepoint. Po prostu lepiej to ukrywasz. Jessie ściągnęła długie włosy do tyłu w ciasny koński ogon. - Nie interesuje mnie Dustin Porter. - Więc dlaczego licytowałaś go podczas aukcji charytatywnej? - Bo to była akcja charytatywna. - Uśmiechając się do trzyletniej dziewczynki, która postanowiła pokazać swoją nową sukienkę, Jessie podniosła Lolę, umieściła ją na biodrze i powiedziała małemu aniołkowi, jak ładnie wygląda. - Mogłabyś po prostu kupić ciasto, gdyby tylko o akcje chodziło. Jessie postawiła Lolę na nogi, układając przed nią na stole puzzle do zabawy upewniwszy się, że jej uwaga została odwrócona, zanim odpowiedziała Kailor. - Nie miałoby to takiego samego efektu by wkurzyć moich braci. - Dlaczego chciałaś, żeby Asher i Holt byli wściekli? - Bo ciągle próbują mnie ustawiać z każdym palantem w mieście. - Idąc do lodówki, wyciągnęła tacę z kubeczkami na sok, które przygotowała poprzedniego wieczoru. - Nie wszyscy byli palantami. - Prawie wszyscy. - Ustawiając kubeczki obok talerzy, Jessie poprosiła, aby Bliss zaczęła przyprowadzać dzieci. - Udało się? - Bliss zapytała, pokazując, że słuchała rozmowy jej i Kailor. - Nie. Tak jak mężczyźni z Portera, mężczyźni z Hayes nigdy nie nauczyli się swojej lekcji. Kailor śmiała się tak mocno, że musiała wytrzeć łzy. - Myślałam, że Holt dostanie zawału serca, kiedy prawie wygrałaś. 26 mila8189

- King i Drake musieli wyciągnąć Asher'a z restauracji, kiedy złożyłaś ostatnią ofertę, - Bliss zakrztusiła się, śmiejąc się razem z Kailor. - Gdyby oferty nie były tak wysokie, wygrałabym. Knox powiedział, że wysłał radiowóz z ostrzeżeniem, że zanim skończą mi się pieniądze, może dojść do wielu zgonów. - Twoi bracia są szaleni, ale nie są tacy źli, - Kailor próbowała bronić jej braci, a potem zatrzymała się, kiedy nie mogła powstrzymać kolejnego śmiechu. - Walka pomiędzy Porterami i Hayeses sprawia, że ta pomiędzy Hatfields i McCoys wygląda jak dziecięca zabawa. - Myślisz, że kiedykolwiek to zakończą? - Bliss spojrzała na uroczego trzyletniego chłopca, który po zjedzeniu swojej własnej babeczki bananowej próbował zabrać Mari jej babeczkę. - Dillion, zjadłeś swoją. Zostaw Marę w spokoju, - Jessie upomniała chłopca, mimo pokusy by dać mu tę, którą odłożyła sobie na lunch. - Ale ona chce mi ją dać. Prawda, Mara? Jest moją najlepszą przyjaciółką. - Ciepłe czekoladowe oczy wpatrywały się w nią. Ten mały impuls sprawił, że dziewczynka po drugiej stronie uniosła babeczkę, żeby ją ugryźć. - Nie ma mowy. Smutne spojrzenie Dillion, skłoniło Marę dziewczynkę o miękkim sercu do ponownego zastanowienia się i zaofiarowania mu pół babeczki. - Dokończ swoją przekąskę, Mara. - Jessie poszła do swojej torby na lunch, wyjmując babeczkę i oddając ją Dillionowi. Bliss potrząsnęła głową. - Jesteś okropna. Owinął cię wokół swojego palca. - Nic na to nie poradzę. Jestem miłośniczką czekolady. - Ty nie jesteś inna. - Kailor przewróciła oczami na obie kobiety. - Widziałam, jak przemyciłaś mu wczoraj dodatkowy batonik jogurtowy. Bliss poczuła się winna i odwróciła wzrok. - Upuścił pierwszy. - Została mu preclowa pałeczka, a on tego nie chciał. Dillion już myśli, że wszystko, co musi zrobić, to dąsać się, by dostać co zechce. Wy dwie pogarszacie sytuację. Jessie zagryzła wargę, gdy smutna twarz wpatrywała się w nią, pokazując jej puste opakowanie po babeczce. - Mogę być silna, jeżeli ty też możesz, Bliss. Bliss podniosła ręce w geście poddania. - Próbowałam. On zawsze mnie łamie. - To się nazywa dołeczki. Kailor westchnęła głęboko. - Założę się, że Dustin był taki uroczy, gdy był w tym wieku. - Bliss? - Tak. - Jeśli jeszcze raz wspomni o Dustinie, zastrzel mnie. Jessie zaczęła czyścić stół gdy Kailor w końcu dostała wiadomość mówiącą, że skończyła dyskutować o Dustinie. Organizując dzieci na ćwiczenia rozdzieliła je, upewniając się, że zabłąkana ręka lub stopa nie spowoduje przypadkowego zamieszania w grupie. Bliss włączyła muzykę, poruszając się wśród skaczących uczniów, a Jessie dołączyła do energicznych dzieci, podnosząc ręce w powietrzu, gdy muzyka przełączyła się na inną piosenkę. Biegła w miejscu po czym wyciągnęła ręce w dół aby dotknąć palców u stóp, gdy kątem oka zobaczyła, że Kailor zatrzymuje się z otwartymi ustami. Spojrzała między nogami, szybko podniosła się i odwróciła, by zobaczyć Dustina w drzwiach. Nie słyszała, jak wchodzi do budynku przez muzykę i nie pomogło też to że była tyłem do drzwi. 27 mila8189

Szarpiąc w dół jej koszulkę która wypadła z jej bladoniebieskich spodni, miała zamiar zatrzymać muzykę i zapytać, czego potrzebował, gdy podniósł swój podbródek w kierunku Bliss, pokazując, że chciał z nią porozmawiać. Jessie zwróciła swoją uwagę na dzieci, gdy Bliss poszła z nim porozmawiać. Chciała wejść pod podłogę przez żenującą pozycje, której musiał być świadkiem, gdy pojawił się w drzwiach. Przynajmniej miała wymówkę by pochylić się i ukryć swoje czerwone policzki. Z drugiej strony Kailor nie wydawała się przejęta faktem, że robi z siebie idiotkę na widok atrakcyjnego mężczyzny. Kiedy Logan chodził do przedszkola, zawsze szukała go, mimo że to Holly zazwyczaj odbierała jego syna. Ponieważ Logan rozpoczął szkołę, ona rozluźniła swoją czujność, nie oczekując, że niespodziewanie się pojawi. Kontynuując rutynowe ćwiczenia, które robiła z dziećmi każdego ranka, udawała, że Dustina tam nie ma, utrzymując jej wyraz twarzy ostrożnie obojętny, kiedy on rozmawiał z Bliss. Jessie wiedziała, że wyszedł, gdy twarz Kailor wypełniła się rozczarowaniem. Po zakończeniu zajęć muzycznych dzieci udały się do kącika czytelniczego, aby znaleźć książkę, którą Bliss wybierze do czytania im. - Czego chciał Dustin? - Kailor zadała pytanie, które paliło dziurę w Jessie, ale nie chciała o to pytać. - Drake miał dziś rano spotkanie z nim, nie pokazał się i nie odpowiadał na jego wiadomości. Powiedziałam Dustinowi, że Darcy była wczoraj chora, a Drake został z nią. Nadal spali, kiedy wychodziłam do pracy. Powinnam była go obudzić, ale wiedziałam, że jest wyczerpany. Ostatnio tak ciężko pracuje. - A co z Darcy? Trzeba było zadzwonić do mnie. Mogłabym zadzwonić.... - Do kogo? - Bliss podniosła pytająco brwi. - Nie chciałam ryzykować, że będziesz musiał odprawić niektórych rodziców, bo nie masz wystarczająco dużo pracowników. - Jej przyjaciółka podniosła rękę, zapobiegając dalszej kłótni. - Poza tym, to był tylko ból brzucha. Nie miała gorączki, a Drake zadzwoniłby, gdyby nie było jej lepiej. - Przejrzę jeszcze raz aplikacje i znajdę kogoś, kto będzie chciał pracować na pół etatu. Żadna z Was nie ma czasu wolnego, którego potrzebuje. - Próbowałaś. Zawsze odchodzą, gdy znajdą pracę na pełny etat. Oczy Jessie przesunęły się od Bliss i natrafiła na życzliwe spojrzenie Kailor. - Nie dlatego. To dlatego, że nie mogę im dużo zapłacić, chyba że podniosę swoje opłaty. - Większość rodziców nie może sobie teraz na ciebie pozwolić. Kilku z nich musiałoby zrezygnować z pracy, gdybyś pobierała wyższe opłaty. Jessie była zmartwiona gdy Bliss wyraziła swoje obawy, które ciążyły na jej ramionach. Bliss stała się dla niej prawdziwą przyjaciółką, odkąd ją zatrudniła. Na początku, Bliss zachowała czujność wobec niej, ale odkąd pracowała z nią dłużej, Jessie znalazła miękką skazę, którą Bliss trzymała w ukryciu. Dzieci wykuły dziurę w jej zbroi, a Drake zrobił resztę. Bliss czekała, aż Kailor odejdzie przed podjęciem tematu, który próbowała omówić wcześniej. - Mam trochę zaoszczędzonych pieniędzy. Mogłabym ci je pożyczyć, żebyś mogła zatrudnić innego pełnoetatowego pracownika. - Nie wezmę od ciebie pieniędzy. - To się nazywa pożyczka. Oferta jest zawsze aktualna, jeśli zmienisz zdanie. – Bliss 28 mila8189

zaczęła zwracać się w kierunku grupy czytelników, kiedy Jessie sięgnęła, przytulając ją krótko. - Dzięki, Bliss. -Za co? Powiedziałaś mi, że nie. - Za bycie przyjaciółką. Jej twarz rozluźniła się, pokazując oszałamiające piękno, które zdobyło serce Drake'a. Bliss zarumieniła się z zakłopotania, odchodząc, aby zająć się grupą czytelniczą, podczas gdy Jessie pracowała z inną grupą dzieci, aby nauczyć ich liczyć aż do lunchu. Kobiety nie miały czasu na rozmowę, dopóki dzieci nie ułożyły się na drzemkę. Jessie otworzyła plastikowy pojemnik, który przywiozła z domu. - Jakie macie plany na ten weekend? - Będę robiła to samo co w każdy weekend.... oglądała telewizję, chyba że Bliss nie umówi mnie z Dustinem. Jessie wbiła widelec w kawałek arbuza. - Czy myślałaś o szukaniu online? Tak właśnie spotyka się wiele osób. - Myślałam o tym, ale przy moim szczęściu przyciągnęłabym masowego mordercę. - Jestem pewna, że jest bezpiecznie, jeśli podejdziesz do tego mądrze. - Jessie wzięła jeszcze jedno ugryzienie sałatki owocowej, zanim zapytała Bliss, jakie są jej i Drake'a plany. - Zostajemy w domu z Darcy. Drake był tak zajęty od kiedy został burmistrzem, że myślimy iż to dlatego Darcy ostatnio ma tak często bóle brzucha. Jessie taktownie próbowała podać inną przyczynę, która może być przyczyną bólów brzucha Darcy. - A może dlatego, że nie spędza tu z tobą każdego dnia, odkąd skończyła naukę w przedszkolu? Dostosowanie się musi być dla niej trudne. - Próbowałam umówić się z jej nauczycielem w tym tygodniu, ale nie miała czasu aż do poniedziałku po szkole. Będę więc musiała poczekać do tego czasu. Darcy mówi, że kocha szkołę, ale martwię się, że może po prostu tak mówić, bo nie chce powiedzieć mi prawdy. - Mam nadzieję, że to tylko ból brzucha, z którymi nie może sobie poradzić i niepotrzebnie się martwisz. - Mam nadzieję, że tak jest. - Bliss zmarszczyła brwi w zmartwieniu, po czym zmieniła temat. - A ty? Co robisz w ten weekend? - Sprzątam mojego mieszkania i robię pranie. Jeśli zostanie mi energii, może pójdę na wędrówkę. - Chciałabym mieć twoją energię. Jedyną energetyczną rzeczą, którą chcę robić w ten weekend, jest popcorn. - Kailor rzuciła do Bliss błagalne spojrzenie. - Chyba że Dustin zadzwoni, wtedy jestem gotowa na wszystko. Jessie wzięła do ust winogrono ze swojej sałatki, miażdżąc miąższ owocu zębami, aby nie ugryźć języka na upór kobiety. To nie zadziałało. - Posłuchaj mojej rady. Jeśli zadzwoni, odłóż słuchawkę. - Tak, tak, jakbyś nie rozmawiała z Dustinem, gdyby do ciebie zadzwonił. - Nigdy by do mnie nie zadzwonił. - Dlaczego nie? Jessie zamknęła pokrywę pojemnika na jedzenie. - Dustin o tym wie. Znam jego numer.

29 mila8189

Rozdział 3 - Panie Porter, jakie są pańskie plany wobec Logana? Usta Dustina zacisnęły się na protekcjonalny ton mężczyzny siedzącego za biurkiem. - Plany? Nie zastanawiałem się nad tym. Logan jest w czwartej klasie. - Nigdy nie jest za wcześnie, by zacząć planować przyszłość swojego dziecka. Dustin powstrzymał się od wiercenia się pod władczą postawę dyrektora. Nigdy nie radził sobie dobrze, kiedy był zmuszony do uporania się z autorytatywną postawą. Jego czas spędzony w szkole naznaczony był kilkoma konfrontacjami, które doprowadziły go do tego, że powiedział: "Pieprzyć to i rzucił szkołę w ostatniej klasie". Nie chciał, aby Logan rozwijał tę samą postawę, dlatego siedział w szkolnym biurze, pozwalając człowiekowi, którego nie znosił patrzyć na siebie zza dużych okularów z pogardą. - Dustin i ja jesteśmy świadomi tego, jak ważne dla przyszłości Logana są sukcesy w nauce. Dustin rzucił Holly ukośne spojrzenie, kiedy położyła dłoń na jego ramieniu zwracając tym na siebie paciorkowaty wzrok Harrisona. - Jesteście? - Harrison Elliot badał ich krytycznie. - Nie wydaje mi się, żeby tak było. Tym razem to on położył rękę na ręce Holly, która spoczywała na jego ramieniu. - Jak możemy nie brać tego na poważnie? - Dustin wyrzucił. - Ukaraliśmy Logana za walkę z Fynn, Holly i ja siedzimy tutaj, aby omówić jego zachowanie z panem i panią Ledford. Po raz pierwszy ma kłopoty w szkole, ma doskonałe oceny i o ile wiem, żaden z jego nauczycieli przed panią Ledford nie miał problemu z jego zachowaniem. Nauczycielka Logana uniosła nos w jego kierunku. - Panie Porter, Harrison i ja próbujemy powstrzymać negatywne reakcje Logana, zanim wymkną się nam spod kontroli. - Logan nie potrzebuje waszej kontroli nad nim. Potrzebuje tylko, by go pani uczyła. Jeśli nie możesz tego zrobić, to proponuję dyrektorowi Harrisonowi, aby znalazł innego nauczyciela, który może, - pękł. Dustin wyprostował swoje ramiona kończąc z byciem uprzejmym. Usta Etty Ledford zacisnęły się. Dustin w milczeniu prowokował ją do powiedzenia tego, co naprawdę chciała powiedzieć. Po chwili, z ponurą miną odwróciła wzrok. - Nie powiedziałam, że nie mogę go nauczyć, tylko że nie możemy pozwolić, by zachowanie Logana zagrażało bezpieczeństwu innych dzieci. Dustin wziął głęboki oddech, uspokajając swój temperament. Logan popełnił błąd, kiedy wdał się w bójkę z Fynn i on z cholerną pewnością potraktował to poważnie, ale sugestia że Logan może skrzywdzić inne dziecko pokazała, że jego nauczycielka nie próbowała poznać jego dziecka. - Logan nie skrzywdziłby muchy, nawet gdyby musiał. Nie położył ręki na Fynnie poza wytrąceniem mu tacę z ręki, on bronił się, gdy Fynn uderzył go pierwszy. Czy Silas był tutaj, aby opowiedzieć o zachowaniu swojego brata? - Nie jesteśmy tu, by rozmawiać o Fynnie. - Nie, nie jesteśmy, - zgodziła się Holly. - Jesteśmy tu, żeby porozmawiać o Loganie. Pani Ledford, czy Logan powiedział pani, od czego zaczęła się walka między nim a Fynn'em? - Tak, ale to bez znaczenia. Prawda jest taka, że Logan rozpoczął spór między nim a Fynn'em. Fakt, że myślicie inaczej pokazuje, że mamy problem i nie zamierzacie właściwie 30 mila8189

zająć się zachowaniem Logana i utrzymać go na wysokim poziomie, którego oczekuję od moich uczniów. - Nie zgadzam się z jedną rzeczą, która wychodzi z twoich ust, odkąd tu usiadłem. Fynn znęcał się nad Loganem od zeszłego roku. Nauczyciel nie zrobił wtedy nic w tej sprawie i widzę, że pan też tego nie zrobi. - Dustin przeniósł swoją uwagę z nauczyciela Logana na dyrektora. - Kiedy szkoła się rozpoczęła, przyszedłem tutaj i poprosiłem o umieszczenie Logana i Fynn'a w oddzielnych klasach... - Nie uważałem, że to konieczne.... - Harrison protekcjonalnie zaczął się tłumaczyć, ale Dustin niegrzecznie mu przerwał. - Tak było i nadal tak jest. W poniedziałek, chcę Logana w nowej klasie. Mam nadzieję, że z nauczycielką, która nie ma kija w dupie. Mocna szczęka dyrektora otworzyła się. - Nie możesz tego żądać.... - Jeśli nie, to upewnię się, że twoja żona dowie się o wizytach w hotelu Jamestown Plaza z tą sztywną suką... - Dustin skinął głową w stronę bezimiennej kobiety siedzącej obok biurka - ...która nie rozpoznałaby wysokiego poziomu, nawet gdyby ugryzł ją w tyłek. Dustin wstał. - Gotowa, Holly? Bez słowa Holly poszła za nim na zewnątrz. Otwierając torebkę, żeby wyjąć klucze, w końcu pękła, - Nie mogę w to uwierzyć! Tak będziemy uczyć Logana radzenia sobie z problemami? - Do diabła, tak! Nie walnąłem go w mordę, chociaż chciałem. Kiedy byłem dzieckiem, musiałem pozwalać ludziom tak mówić do mnie, ponieważ tata nie chciał, aby którykolwiek z jego klientów był zły. Później musieliśmy znosić jeszcze więcej zniewag, gdy nasi rodzice umarli, aby nie wywoływać napięć, które mogłyby zabrać mnie i Rach od Tate'a. Ale teraz jestem dorosłym mężczyzną i będę potępiony, jeśli pozwolę komukolwiek myśleć, że jest lepszy ode mnie lub mojego syna. - Dustin, nie patrzyli na ciebie z góry, bo myśleli, że są od ciebie lepsi. - Tak było. - Spojrzał na nią z litością. - Mieszkasz w Treepoint na tyle długo, by to wiedzieć. Nawet jeśli Tate i Greer są żonaci i pracują na szanowanych stanowiskach, nie uważasz że nadal jesteśmy przez nie których ludzie uważani za śmieci? - Nie przez wszystkich. - Zarumieniła się w zakłopotaniu, gdy nauczyciel przeszedł obok nich do swojego samochodu, oczywiście słysząc rozmowę Dustina i jej. - Wiesz jakie jest pierwsze pytanie, które zadaje mi nowy klient? - Nie. - Czy muszę się martwić, że mnie okradniesz? Drugie to: Jak mogę ukryć swoje pieniądze przed IRS? - Twój biznes rozwija się każdego dnia. - Nadal mi nie ufają, Holly. Nigdy tego nie zrobią. Tak samo jest z Tate'em, zawsze będą go pytać o każdy rachunek, kiedy wynajmują go do pracy przy projektowaniu krajobrazu lub próbują dać Greer dwudziestkę, aby pozbyć się mandatu. Myślą nawet, że Rachel jest szarlatanem, który próbuje ich oszukać, gdy przychodzą do niej po pomoc. Ema pójdzie do tej szkoły za dwa lata, a Rosie też tu przyjdzie, kiedy będzie już wystarczająco duża. Elliotowi i Ledford jest jeszcze daleko do emerytury i równie dobrze mogą teraz zrozumieć, że będą traktować nasze dzieci tak samo jak resztę innych, albo będą musieli znaleźć sobie inną pracę, ponieważ mój syn i bratanice lub siostrzenicę nie będą uważani za góralskie śmieci, nie dopóki ja żyję. Jej wściekły wyraz twarzy złagodniał. - Myślisz, że umieszczą Logana w innej klasie? - Zrobią to, jeśli są mądrzy. Ja nie blefowałem. 31 mila8189

- Nie, wiem że nie. Zawsze robisz to, co mówisz. Cóż, nie ma sensu rozmawiać o tym tutaj, na parkingu. Zobaczymy się w domu po tym jak odbiorę Rosie.... chyba, że chcesz, żebym przygotowała kolację. - Nie. Kailor przyprawia mnie o gęsią skórkę przez sposób, w jaki na mnie patrzy. - Myślę, że jest w tobie zakochana, - Holly drażniła się, wsiadając do samochodu. - Od kiedy przeraża cię piękna kobieta? - Od kiedy poprosiła Rachel, by zrobiła eliksir miłosny, który sprawi, że się w niej zakocham. - Wzdrygnął się na wspomnienie sposobu, w jaki Kailor wpatrywała się w niego właśnie tego popołudnia. To go, kurewsko przeraziło. - Przesadzasz. - Spytaj ją. - Zrobię to. Przyjdzie dziś wieczorem. Cash ma męski wieczór z Chance i Noah. Sutton też przyjdzie. Robimy sobie nawzajem manicure. - Logan już jest na mnie zły, że go nie puściłem. Spędzenie nocy z grupą kobiet malujących paznokcie sprawi, że będzie mnie nienawidził. - Obwiniaj mnie. Powiedz mu, że błagałam, żebyś go nie puszczał. - Nie mógłbym ci tego zrobić. - Uśmiechnął się do swojej szwagierki złośliwie. Obarczmy winą Greer'a. *** - CO ROBISZ, WUJKU DUSTIN? Dustin przesunął wzrok od telewizji do swojej siostrzenicy. Po kolacji zostawił kobiety siedzące przy stole, zgłaszając się na ochotnika do zmywania naczyń. Leżał wygodnie na kanapie, kiedy podeszła do niego Ema, zostawiając Logana, który się z nią bawił - Oglądam telewizję. Nie chcesz się bawić z Loganem? - On nie chce dzielić się swoimi kredkami. - Zawsze je łamie. Powiedziałem jej, że może wziąć te z pudełka. - Logan popchnął plastikowe pudełko na koniec stolika kawowego, przy którym siedział i rysował na szkicowniku, który kupiła mu Holly. - Nie chcę ich. One nie są ładne. - Logan, daj jej kilka z twojego pudełka. Kupię ci więcej. - Dustin potarł czoło, czując początki bólu głowy. - Nie chcę kolorować. - Ema wspięła się na kanapę, aby usiąść na jego brzuchu. Kocham cię, wujku Dustin. - Z poważną minął wyciągnęła rękę, aby pogłaskać go po policzku. - Ja też cię kocham. Pokiwała głową, wsadzając kciuk do ust, a następnie położyła głowę na jego ramieniu. Dustin pogłaskał ją po plecach, gdy się do niego przytuliła. - Jesteś za duża, żeby ssać kciuk. - Grube rzęsy podniosły się, aby odsłonić ponure oczy, ale nie wyjęła kciuka z ust. - Dzięki Bogu, że twój tata należy do The Last Riders. Wykorzysta ich wszystkich oraz mnie, Tate'a i Greer'a, aby trzymać chłopców z dala od ciebie. Dustin usłyszał śmiech Rachel przy stole. - Lepiej, żeby się mnie obawiali. Jestem najlepszym strzelcem w Treepoint. Dustin widział, jak Logan patrzył w jego stronę. 32 mila8189

- Nie daj się jej nabrać. To ja jestem. - Dustin zrobił do niego minę, jakby Rachel była szalona. - Chciałbyś. - Greer prychnął z fotela. - Żadne z was nie może mi trzymać świecy. - Nie wierz im, Ema. Wujek Tate jest najlepszy, - powiedział Tate, wychodząc z kuchni i jedząc lody z pudełka. Tate zajął miejsce na drugim fotelu. - Myślałem, że śpisz Greer. - Spałem dopóki nie usłyszałem, jak Rach trzepocze ustami, - zrzędził, spychając stopy w dół, aż fotel się wyprostował. - Nie mogłaby mnie trafić, gdybym był pijany najlepszym bimbrem Pa. Nadal jesz, Tate? Będziesz większy od Knox'a, jeśli nadal będziesz jadł lody pudełkami. - Nic na to nie poradzę. - Tate wzruszył ramionami, zakopując łyżkę z powrotem w lodach. - Jesteś pewien, że to nie ty jesteś w ciąży? Sutton nie przybrała nawet pięciu funtów, a ty wyglądasz, jakbyś zdobył dziesięć. - Ona przytyła osiem. Ja przytyłem siedem. - Potrzebujesz nowej wagi. Zdobyłeś dziesięć albo pocałuję cię.... - Greer rzucił okiem na stół, przy którym siedziała Holly. - Tyłek, - powiedział, wstając. - Muszę sprawdzić pola. - Dustin patrzył, jak Greer powoli podchodzi do swoich butów. - Zrobię to przed snem. Wyglądasz na zmęczonego, staruszku. - Wciąż mógłbym pobić ciebie i Tate'a z rękami związanymi za moimi plecami. Przeciągając się, Greer podszedł do kanapy. - Chcesz iść ze mną, wykąpać Rosie? - zapytał, sięgając po swoją siostrzenicę. Ema uniknęła dotyku Greer. - Nie, chcę wujka Dustina. Kocham go. Greer uderzył go w głowę. - Od kiedy to stałeś się jej ulubionym wujkiem? Dustin uśmiechnął się do niego z zadowoleniem. - Nie mam pojęcia. - To pewnie przez te wszystkie historie o czasach, kiedy dorastaliśmy, które jej opowiadałem. Dustin usłyszał, jak Rachel zbliżyła się do kanapy. Pochyliła się nad oparciem, spotykając jego oczy, gdy on nadal pocierał plecy Emy. - Chyba wie. - Rachel przeczesała delikatnie ręką przez splątane, loki swojej córki. - Co wie? Gdy jego siostra na niego spojrzała, wiedział bez słowa. - Jesteś w ciąży? Rachel skinęła szczęśliwie głową. - Dowiedzieliśmy się dziś rano. - Gratulacje! - Sutton i Holly piszczały, wyskakując od stołu. - Gratulacje, siostro. - Dustin nie wstał, nie chcąc przeszkadzać Emie i pozwalając Greer'owi i Tate ustawić się w kolejce. - Będziesz starszą siostrą, Ema. - Nie, to ja jestem dzieckiem. - Nie chcesz młodszego brata lub siostry? - Będzie płakać jak Rosie? - Tak. - Nie. Mamo, cofnij to. - Nie mogę tego zrobić, moja dziewczynko. Nie chcesz mieć brata lub siostry do zabawy, tak jak ja Dustina? - Nie. Nie chcę go. - Ema przycisnęła się mocniej do jego boku. 33 mila8189

- Jeszcze 8 miesięcy. Zanim ona lub on się pojawi, będziesz tak samo szczęśliwa jak ja i twój tata. - Nie, nie będę. - Masz termin dwa miesiące po mnie? - Sutton wcięła się w bitwę temperamentów między matką i córką. - Tak. Nawet nie wiedziałam. Poszłam do lekarza, bo zadzwonił, żeby mi przypomnieć, że nadszedł czas na moje coroczne badania. Kiedy powiedział mi, że jestem w ciąży, kazałam mu powtórzyć test bo nie mogłam w to uwierzyć. - Jak się czujesz? Jakieś poranne dolegliwości? - Greer zapytał, przesuwając rękę w kierunku brzucha Rachel. Odsunęła się od niego o krok. -Czuję się jak milion dolarów. Zawsze szybciej wracałam do zdrowia niż ty.... - Rachel przerwała to, co chciała powiedzieć o wyglądzie Greer. Holly patrzyła na niego z oskarżeniami. - Zrobiłeś coś, gdy wyjechałeś z The Last Riders trzy miesiące temu, prawda? - Kobieto... - Nie mów do mnie kobieto! - Holly wbiła mu w klatkę piersiową palec wskazujący. Kogo wyleczyłeś? Greer wpatrywał się w Rachel oskarżając ją o denerwowanie Holly. - Nie wiń Rachel. Dlaczego mi nie powiedziałeś? - Dustin wzdrygnął się, gdy Holly znów szturchnęła Greer'a. - Bo nie potrzebuję, żebyś mi dokuczała. - Greer złapał się za tył kanapy, żeby się podtrzymać. Przez chwilę, Dustin myślał, że Holly zamierza uderzyć jego brata. Zamiast tego, objęła go ramionami. - Kocham cię, ty szalony mężczyzno. Wiesz o tym, prawda? - Gdybym wcześniej o tym nie wiedział, to teraz bym się dowiedział. Zamierzasz udusić mnie, czy pozwolisz mi wykąpać Rosie? Dustin usłyszał sfrustrowane westchnienie Holly, gdy go wypuszczała. Greer skorzystał z szansy wolności, wyciągając Rosie z kojca, aby przytulić ją do piersi. - Nie powiesz nam chociaż, co zrobiliście z Rachel? - Cicho, kobieto.... - syczał Greer. - Nie wiem. - Co to znaczy? - Wstając, Dustin podtrzymywał Emę, aby nie upadła, kiedy on zadał swojemu bratu pytanie. - To znaczy, że nie chcę o tym mówić. - Głos Greer'a spadł do poziomu, który sprawił, że wszyscy w pokoju starali się usłyszeć. - Zawsze jest cena do zapłacenia i jak dotąd, nie zapłaciłem za gówno, więc nie mogło to zadziałać. Powiedziałem Zoey, że nie sądzę, że tak się stanie. - Kim jest Zoey? - Ból głowy Dustina zaczynał narastać z powodu braku wyjaśnień Greer'a. Łatwiej byłoby położyć się spać i przespać kilka godzin przed pojawieniem się koszmaru, który uniemożliwiał sen przez resztę nocy. Mógł poczekać, aż Holly pójdzie do sklepu spożywczego, aby uzyskać jasne odpowiedzi od Greer'a. - Przyjaciółka Penni. Próbowałem namówić cię do wyjazdu ze mną. Straciłeś, braciszku. - Nie będzie to pierwszy raz, kiedy straciłem i jestem pewien, że nie będzie to ostatni, - powiedział cierpko Dustin. Położył Emę delikatnie na kanapie, przykrywając ją kocem. Czule wpatrywał się w śpiące dziecko, gdy podniosła oczy i sięgnęła do jego dżinsów. 34 mila8189

- Kocham cię, wujku Dustin. - Kocham cię, mała dziewczynko. Jego gardło zatkało się na myśl jak bardzo zależało mu na rodzinie. Dustin wiedział, dlaczego duchy domagały się swoich cen. Miasto może uznawać ich za śmieci, ale podobnie jak diamenty w stanie surowym, trzeba było je znaleźć, oczyścić i wypolerować, aby pokazać prawdziwy blask, do którego byli zdolni. Diamenty nie były tanie. Im większa przejrzystość, tym droższe, aż tylko ci, którzy chcą zapłacić cenę, mogli trzymać jeden w dłoni. Greer zapłacił cenę za każde uzdrowienie. Rachel też. To dzięki nim Logan i Holly żyli. Dustin pochylił się, by potargać włosy Logana. - Jeszcze dziesięć minut, a potem czas spać. - Tak, tato. Od czasu, gdy Logan po raz pierwszy nazwał go tatą, nigdy nie było momentu, w którym nie odczuwał tego w swoim sercu. Greer i Rachel mogli czynić cuda z ich uzdrowieniem; on stworzył swój. - Nie będzie cię, zanim wrócę, - powiedział, widząc, jak Rachel zbiera rzeczy Emy. Jeszcze raz gratuluję, siostro. Zatrzymując się obok Greer'a, który miał właśnie wejść do łazienki z Rosie, Dustin wyciągnął rękę i dotknął pasma białych włosów, które wyróżniało się od reszty miedzianych pasemek. - Nigdy nie używałeś swojego daru, chyba że skorzystał na tym ktoś w potrzebie. Nie ma żywego mężczyzny lub kobiety, który mógłby namówić cię do zrobienia czegoś, czego nie chcesz robić. Cokolwiek zrobiłeś, musiało to być z dobrego powodu, więc przestań się z tym bić. Oczy Greer'a zamrugały. – Cóż, mała część wykształcenia, które zdobyłeś trafiła do twojej głowy. - Nie musiałem chodzić do szkoły wieczorowej, żeby to zrozumieć. Wpadłem na to sam. - Tak, cóż.... co jeszcze wymyśliłeś? - Wzdychał sarkastycznie, kołysząc Rosie na biodrze, kiedy się niecierpliwiła. Dustin opuścił rękę i przeszedł obok Greer do drzwi. Jego brat wolałby raczej zginąć wskutek ataku wściekłych słoni, niż przyznać, że ma miękkie serce. - Że mogę być lepszym strzelcem, ale ty jesteś lepszym człowiekiem. Zostawił swoją rodzinę wpatrującą się w niego w szoku. Ich sposobem okazywania uczuć było bicie się wzajemnie albo rzucanie w siebie sarkastycznymi podtekstami. Nie mógł tego zrobić po tym, jak zobaczył strach Greer'a przed konsekwencjami tego, co zrobił, gdy go nie było. Idąc za stodołą w stronę lasu, wtopił się w czekającą ciemność. Ignorując jeżyny, które zaczepiły się o jego dżinsy, udał się do mocno uzbrojoną w pułapki część ich ziemi, gdzie uprawiali trawkę. Zbliżając się do dużego skupiska krzaków, Dustin przeszedł pod częścią, którą Greer wyłamał, aby mogli przez nią przejść bez uszkodzenia skóry. Następnie wyłączył pułapkę Greer przed wzięciem mini-LED latarki, która wisiała na linie w krzakach. Dopasował ustawienie do niskiego tak, aby inni węszący po okolicy nie widzieli, gdzie jest, dopóki nie znajdą się prawie przy nim. Przechodząc obok rzędów roślin, upewnił się, że żadna z nich nie została naruszona i nadal rośnie. W ostatnim rzędzie zaglądał pomiędzy nimi, dotykając liści i pocierając je między palcami. - Prawie gotowe? 35 mila8189

Dustin podniósł się na nogi, świecąc latarką w kierunku Tate. - Jeśli pogoda pozostanie dobra, powiedziałbym, że jeszcze tydzień, najwyżej dwa. Myślałem, że ty i Sutton już dawno wyszliście. - Dustin opuścił latarkę, chodząc wokół roślin, aby upewnić się, że żadna z pułapek nie została wyrwana lub uszkodzona. - Pomyślałem, że chcesz porozmawiać, gdy zobaczyłem że zostawiłeś swoją strzelbę. - Miałem ostatnio kilka złych snów. - Nie słyszałem dzwonów śmierci. Jak złe są te sny? - Wystarczająco złe, by wiedzieć że ktokolwiek umrze, nastąpi to wkrótce. - Kurwa. Dlaczego teraz mi to mówisz? - Czekałem, aż powiesz mi, że słyszałeś dzwony śmierci, ale sny przychodzą coraz częściej i są coraz silniejsze. To będzie dzisiaj albo jutro. Ostatni był tak prawdziwy, kurwa, że prawie sprawdziłem swoją bieliznę, kiedy się obudziłem. Obawiałem się, że się zesrałem. - Cholera, - Tate przeklął. - Powiedziałeś Greer? - Nie. Nie byłby w stanie pomóc i nie chcę, żeby obwiniał się za to, że jest teraz taki słaby. Ktokolwiek umrze, nie będzie w stanie otrzymać pomocy od nikogo. - Czemu ostatnio tak bardzo chronisz Greer? I do diabła, nawet nie powiedziałeś mi o swoich snach. Jak cholera zachowujesz się dziwnie. Co się dzieje?, Dustin zgasił światło, przechodząc obok niego przed przesunięciem krzaków. - Nie wiem. Chyba po prostu dorastam. Najwyższy czas, prawda? - Nie chcesz mi powiedzieć, kogo pieprzysz, ani jak idzie praca, w porządku - nie musisz się tym dzielić. Ale jeśli coś przeszkadza ci jak te kopnięte sny, chcę wiedzieć. Dustin wpatrywał się w ciemność, iskra niepokoju spływała mu po kręgosłupie, a śmierć czekała w ukryciu. - Nie chciałem obarczać cię moimi snami, jeśli nie słyszałeś dzwonów śmierci. Słyszysz je tylko wtedy, gdy jesteś w pobliżu, kogoś kto umrze, więc powinno być dobrze, prawda? - Miejmy nadzieję, że masz rację, bracie. Byłem w pobliżu każdego członka naszej rodziny wczoraj i dzisiaj. Pracowałem nawet z Rachel w fabryce " The Last Riders", pomagając jej w stworzeniu stanowiska do uprawy nowych roślin. Zjedliśmy razem obiad, więc rozmawiałem z większością z nich. Nawet Knox i Diamond przyszli z Brink. Nie mogę sobie wyobrazić nikogo innego, o kogo powinniśmy się martwić, prawda? I tak nie możemy nic z tym zrobić. Nigdy nie miałeś snu, który by się nie spełnił? Dustin wspominał kilka snów, które się nie spełniły, ale żaden z nich nie został omówiony z Tate'em. - Nie, moje koszmary zawsze się sprawdzają. - Zgodził się na to z bratem. - Chyba dowiemy się, kto to jest, kiedy to się stanie. Jesteś gotowy? - Tak. Dustin pozwolił Tate'owi wydostać się pod krzakami, zanim sam przeszedł. Wracali do domu, kiedy usłyszał, że Tate przeklina obok niego. - Co się stało? - Cholera, pomyślałem o kimś, kogo ostatnio nie widziałem. - O kim? -Mag. Zadzwonię do Cash'a i powiem mu, żeby się nią opiekował. - Nie dzwoń. To nie Mag. - Dustin nie wiedział, kto to był, ale mogła być to każda inna osoba na świecie, oprócz Mag. - Nie możesz być pewien. - Jestem pewien. Osoba w moim koszmarze została pobita w diabły. 36 mila8189

- Oh, nieważne. W takim razie jest dobrze. Dustin nie mógł powstrzymać mrocznego humoru na myśl, która przyszła mu do głowy. Tate musiał mieć tę samą myśl, ponieważ Dustin mógł usłyszeć, jak prycha. Każdy, kto był na tyle głupi, by położyć rękę na tej podłej starej suce, miałby wepchnięty jej pistolet w dupę. Została wzięta na zakładnika przed narodzinami Rosie. Od tamtej pory trzymała pistolet ukryty w swoim ubraniu. - Może powinieneś zadzwonić do Cash'a. Zaprosił Noego i Chance'a na noc do swojego domu. Chłopcy zawsze mają kłopoty. Jeśli sprawią tej kobiecie jakieś problemy, a Cash spróbuje ich bronić, złamie każdą kość w jego ciele. Dustin musiał wycierać łzy śmiechu, ale Tate nie wykonał żadnego ruchu po swój telefon. - Nie zadzwonisz? - udało mu się wydusić gdy mógł przestać się śmiać na wystarczająco długo. - Nie. Ona może go mieć. Logan był już w łóżku, a Rachel i Ema wyszły, zanim wrócili do domu. Dustin stał na przednim ganku, obserwując znikające tylne światła ciężarówki Tate'a. Siadając na schodach wyjął telefon komórkowy i wybrał numer Cash'a. Potrzeba było kilka sygnałów, nim odebrał. - Halo? - Cash, jak sobie radzi Mag? -O to pytał mnie Tate, kiedy dzwonił. Nic jej nie jest. Już ostrzegł mnie przed twoim koszmarem. Nie zostanie sama. - Pocieszenie Casha pokazało, jak poważnie potraktował ostrzeżenie, które musiał mu dać Tate. - Rachel powiedziała nam, że znów zostaniesz ojcem. Gratulacje. - Dzięki. - Wiesz że jeśli to kolejna dziewczyna, to masz przejebane, prawda? Będziesz wystarczająco zajęty trzymaniem chłopców z dala od Emy. - Myślisz że o tym nie wiem? Owija sobie każdego wokół małego palca. Ona ma to po matce. - Tak, zgadza się, - Dustin się z tym zgodził. Ema większość swojego wyglądu odziedziczyła po Cash, ale z charakteru to czysta Rachel, z odrobiną uporu Greer'a. Trzymaj się, Cash. - Ty też, Dustin. Dobranoc. Dustin przerwał połączenie, przeszukując listę kontaktów i zatrzymując palec na nazwisku osoby do której nie dzwonił od czasu, gdy Logan poszedł do szkoły. Jedynym powodem, dlaczego nie usunął tego numeru, był fakt, że teraz Rosie poszła do przedszkola. Nie wciskając przycisku "Połączenia", obserwował jak światło na jego telefonie słabnie, gdy debatował nad wykonaniem połączenia. Jego umysł zaczął odpływać ze zmęczenia i pozwolił by wyczerpanie było powodem, dla którego nie zadzwonił do Jessie, by ją ostrzec. Dustin wstał, chwytając się za słup werandy, by się ustabilizować. Przez ostatnie trzy noce, spał niewiele. Doszedł do punktu wyczerpania, w którym był gotów zasnąć, tylko po to, by obudzić się w koszmarze i nie zasnąć przez resztę nocy. Naprawdę bał się, pójść dziś spać. Intensywność snu poprzedniej nocy była nie do zniesienia. Okrutne bicie, które przyjął, było wymyślone, ale ból w jego ciele był prawdziwy. Dustin mocno zamknął oczy, po czym otworzył je, by móc wejść do środka. Zamykając drzwi, wiedział, że bez sensu jest unikanie snu. Ponury cień, który nękał go w koszmarach, znalazłby drogę do środka. Zawsze tak było. 37 mila8189

Rozdział 4 Jessie ziewnęła, gdy otworzyła drzwi suszarki, by wrzucić do środka mokre ubrania. Nuciła sobie gdy zamknęła drzwi przed pójściem do pralki i przeniesieniem kolejnego ładunku do innej suszarki. Wkładała monety do maszyny, gdy otworzyły się drzwi pralni, a do środka weszła kobieta. Jessie widziała ją w małym budynku mieszkalnym, zwykle przychodzącą i wychodzącą o tej samej porze dnia co ona. - Hej, - Jessie przywitała się z przyjacielskim uśmiechem, kiedy przeniosła się do suszarki, która była obok niej. - Witam. - Nie zaskoczył ją grzeczny uśmiech, który otrzymała w zamian. Widziały się kilka razy, gdy mijały się na zewnętrznym placu budynku, ale kobieta zawsze spieszyła się unikając jakiejkolwiek próby rozmowy. - Do dupy, że w piątek trzeba prać ubrania, prawda? - Jessie zaczęła, wrzucając kolejną monetę. - Tak, mam nadzieję, że nie potrzebowałaś maszyny, którą zajęłam. Oglądałam film i straciłam poczucie czasu. - Jest dobrze. Potrzebowałam tylko dwóch, a one były wolne. - Odwracając się do niej, Jessie wyciągnęła rękę. - Jestem Jessie. Kobieta wyjęła rękę z suszarki. - Jestem Tori. - Miło cię poznać. Jesteś nowa w mieście? - Ciebie również miło poznać. - Wysuwając rękę, Tori wróciła do wrzucania prania do koszyka, który przyniosła ze sobą. - Wprowadziłam się miesiąc temu. Jessie usiadła na metalowym krześle, które podtrzymywało otwarte drzwi pralni. - Masz rodzinę w mieście? - Nie. - Tak myślałam. Tori posłała jej pytające spojrzenie, gdy zamknęła suszarkę i podniosła koszyk. - Dlaczego? - Bo na pewno nie jesteś z Kentucky, gdyby było inaczej opowiedziałabyś mi swoją historię życia w sześćdziesiąt sekund lub mniej. Jej usta drgnęły. - Przekonuję się o tym.. - Przekonasz się też, że większość miasta próbuje dowiedzieć się, kim jesteś. Większość z nich myśli, że uciekasz przed byłym lub jesteś celebrytką, która ukrywa się przed mediami. Oczy Tori rozszerzyły się w szoku po jej wyjaśnieniu. - Poważnie? Jessie skinęła głową. - Plotka głosi, że jesteś modelką. - A ty jak myślisz? - Usta Tori wykrzywiły się w pierwszy prawdziwy uśmiech. - Myślę, że jesteś nową bibliotekarką, która przejmuje obowiązki pani Riley w szkole. Ona ma termin porodu lada dzień a rada szkoły stara się ją zastąpić, ponieważ zdecydowała się zostać w domu po urodzeniu dziecka. - Jak się dowiedziałaś? - Prawie uwierzyłam w ten modeling, ale tak się składa, że pracuję z żoną twojego pośrednika, - przyznała się. Języki mieszkańców miasta rozwiązały się w chwili gdy piękna kobieta po raz pierwszy robiła zakupy na targu. Jessie potrafiła praktycznie opisać wszystko, co kupiła Tori, ponieważ była o tym wielokrotnie informowana. Kupiła wystarczająco dużo, aby wszyscy 38 mila8189

wiedzieli, że niebyła tu przejazdem, a jej wprowadzenie się do mieszkania tylko zwiększyło ich ciekawość. To, że była tak atrakcyjna, dodało więcej ich uwagi by spekulować. Jej wzrost sprawił, że wszyscy wierzyli, że jest modelką, ale Jessie uważała, że jest o cal lub dwa zbyt nieśmiała, aby to była prawda. Jej kręcone, jasnobrązowe loki opadały jej na ramiona, a bladopurpurowy top i krótkie szorty podkreślały karmelowy kolor skóry jej ramion i nóg. Ale to właśnie ten zamknięty styl, jaki pokazywała, powstrzymywał ludzi w mieście przed zbliżeniem się do niej. Jessie nie pozwoliła, by jej nastawienie przeszkadzało jej w zapoznaniu się. Codziennie zajmowała się osobowościami. - Udało się upolować dom? - Jeszcze nie. Wszystko, co do tej pory widziałam, jest za duże lub za małe. Muszę szybko coś znaleźć, albo będę musiała podpisać kolejną umowę najmu mieszkania, czego naprawdę nie chcę robić. Chcę własną pralkę i suszarkę, żebym nie musiała prać ubrań w środku nocy tylko po to, żeby dostać bezpłatną pralkę. - Piątkowe noce są najlepsze. Niedzielne poranki też nie są złe. Mogłabym porozmawiać z Ned i sprawdzić, czy uda mi się załatwić ci więcej czasu. Opiekuję się jego synem w przedszkolu. Mogę z nim porozmawiać w poniedziałek, jeśli chcesz. - Byłabym wdzięczna. - Jestem tylko sąsiadem koleżanki z piątkowej nocy z pralni. - Podejmując się świadomie załatwienia tej przysługi, Jessie zapytała - Ale czy mogłabyś wyświadczyć mi przysługę w zamian? Twarz Tori znów zamarła, ponieważ przyjazny gest został szarpnięty. - Dopóki tu mieszkasz, nie wyglądaj tak pięknie, kiedy pierzesz ubrania? Wywołujesz u mnie kompleksy przy mojej starej koszulce i dresowych spodniach. Rozbawienie Tori sprawiło, że po raz pierwszy przyznała się do winy, - Moje są w ładunku, który właśnie wyprałam. - Cholera, miła i ładna. - Jessie potrząsnęła głową w udawanym smutku. - Nigdy nie zdobędę mężczyzny w rywalizacji z tobą. Na pewno chcesz zostać w mieście? Zazwyczaj ludzie opuszczają Treepoint a nie się wprowadzają. Jej rozbawienie wzrosło. - Jestem pewna. - Chcesz kiedyś wpaść? Robię zabójczą mrożoną herbatę. - Chętnie. Jessie wstała, gdy usłyszała, że jej rzeczy skończyły się prać. - Wpadaj w każdej chwili. Zazwyczaj jestem w domu po siódmej w dni powszednie, a po pierwszej w weekendy. - Będę o tym pamiętała. Miło było cię poznać. - Ciebie też, Tori. Jessie podniosła swój koszyk, niosąc go do suszarki i znów zaczęła nucić pod nosem. Sięgając do wnętrza maszyny szarpiąc się z samotnym biustonoszem, który utkną, usłyszała, że ktoś wszedł do pomieszczenia. Wyciągając głowę z suszarki, pomyślała, że Tori zapomniała o czymś. Zajęło jej sekundę, aby rozpoznać znajomą twarz przerażonej kobiety która nie była Tori, gorączkowo rozglądała się po pralni, próbując się przed kimś ukryć. - Co się stało....? Usta Jessie zamknęły się po tym jak mężczyzna wbiegł do środka, jego wściekły wzrok przeszedł od przerażonej kobiety do niej zwężając oczy. Pierwotny instynkt ostrzegł ją, że nie wyjdzie z pomieszczenia bez szwanku.

39 mila8189

- Nie wiem, co się dzieje i nie obchodzi mnie to. Chcę po prostu wyjść, - powiedziała, zła na siebie, że zostawiła telefon w swoim mieszkaniu. Była zdecydowana zapukać do pierwszych drzwi, do których trafi, żeby zadzwonić do Knox'a. Jessie poczuła falę strachu, której nigdy nie czuła w całym swoim życiu, kiedy podniósł aluminiowe krzesło, zamykając tym drzwi. Wychowano ją na Hayesa, nie miała zamiaru czekać na pierwszy cios. Biegnąc w stronę drzwi, Jessie próbowała za pomocą ramienia otworzyć je aby dać sobie wystarczająco dużo miejsca na wyjście. Jednak nie doceniła furii mężczyzny, który je zamknął. To był błąd, którego nie miała czasu żałować, ponieważ uderzył krzesłem w jej głowę. Jessie krzyknęła, próbując tego uniknąć, ale nie była w stanie. Poczuła, że uderza ją w bok głowy a oślepiający ból sprawił, że upadła na podłogę. Zmuszając się do obrócenia pomimo bólu, rozpaczliwie podniosła ręce, gdy zobaczyła, że krzesło ponownie spada na nią. Straszliwy ból związany z ponownym uderzeniem pozostawił ją bezbronną gdy poddała się otaczającej ją ciemności, która ją pochłonęła. *** JESSIE SŁYSZAŁA żałosny płacz, zmuszający ją do niechętnego obudzenia się. - Już idę. - Głos, który wyszedł z jej ust, nie brzmiał jak jej. Nie pewna co do tego, kto płakał, Jessie próbowała się podnieść. Czy zmrużyła oczy w czasie drzemki dzieci? Słysząc ponownie jęki, Jessie próbowała poruszyć nogami, przestraszyła się, kiedy nie mogła tego zrobić. Marszcząc brwi, próbowała otworzyć oczy, aby zobaczyć, kto potrzebował jej uwagi i dlaczego nie mogła poruszyć nogami. Była zdumiona, kiedy nie mogła podnieść powiek, a mimo to czuła, że słońce pada na nią. Przeniosła ręce do oczu, zastanawiając się nad znajdującymi się tam warstwami brudu, który nie pozwalał jej zobaczyć, kto płacze. - Cicho, kochanie, już idę, - uspokoiła, krzywiąc się na surowość w swoim głosie. Dotknęła powiek pozostawiając oczy zamknięte. Potrzebowała mokrej chusteczki... Płacz się nasilił, przez co zdesperowana chciała zobaczyć, kto wydaje żałosne dźwięki nieszczęścia. Nie wiedząc, co jeszcze zrobić, opuściła rękę do koszulki, ciągnąc ją do góry, by na nią splunąć. Śliny, którą wyprodukowała, nie było wiele i sprawiło to, że poczuła pieczenie w gardle. Podniosła koszulkę do oczu, próbując usunąć zaschniętą ziemię. Zaczęła pojawiać się plamka światła. Pracując na tyle mocno, by mogła zwilżyć inne miejsca, w końcu była w stanie otworzyć oczy. Ból prawie spowodował, że zatrzymała się, by odpocząć, ale nie mogła znieść dźwięku jednego z dzieci pod jej opieką, które wołało o pomoc. Powoli otwierając oczy, Jessie rozejrzała się dookoła, mrugając na rozmyte skały i otaczające ją drzewa. Nie mogła zrozumieć, gdzie jest. Jej instynkt przetrwania wymusił na niej powolne oddychanie i umożliwił jej zorientowanie się. Minęło kilka uderzeń serca, zanim zrozumiała, że jest sama na skalistym zboczu góry i z niej płynęły krzyki. Była tak wysoko w górze, że mogła spoglądać w dół i widzieć szczyty drzew pod nią. Na jej tenisówkach znajdował się duży kamień, który powstrzymał ją przed upadkiem gdy była nieprzytomna. Ból głowy ostrzegał ją, by nie próbowała rozglądać się gwałtownie aby sprawdzić, czy jest w stanie wydostać się. 40 mila8189

- Spokojnie.... Tylko spokojnie, - uspokajała się. Pierwszą rzeczą, którą musiała zrobić, było uwolnienie stopy. Sięgając po nogawkę, zauważyła, że nie miała na sobie spodni. Podążając ręką w górę do biodra, odkryła że jest tylko w majtkach. Szlochając, przesunęła głowę do kolan. Wziąwszy głęboki wdech powietrza, próbowała przypomnieć sobie co się stało. Wiedziała na pewno, że nie wyszła na wędrówkę tylko w cienkiej koszulce, majtkach i butach tenisowych. Ale jej umysł był pusty, wzięła jeszcze kilka głębokich oddechów, by się uspokoić. Instynkt samozachowawczy był czymś, o czym opowiadał jej brat, kiedy była jeszcze małą dziewczynką, a on przemycił ją na polowanie z nim. Zboczyła ze ścieżki, na której kazał jej zostać i złapała się w jedną z pułapek, którą jej tata ustawił, aby utrzymać Porterów z dala od ich własności. - Pomóż mi, Holt! Holt kucnął, kładąc swoją strzelbę na kolanach, gdy obserwował jej walkę z drutem kolczastym. - Nie ruszaj się! - Jego surowy rozkaz kazał jej natychmiast przestać poruszać się. Wydostań się stąd. Wstrząśnięta, że jej starszy brat nie pomagał jej, zaczęła płakać i krzyczeć do Asher'a. - Jessie, posłuchaj mnie. Słysząc ponury ton, wciąż się nie ruszyła. - Chcesz wiedzieć, co sprawia, że niektórzy ludzie przeżywają w wypadkach, a inni giną w tym samym wypadku? - Co? - Użyli głowy i nie panikowali. Zastanów się, jak wydostaniesz się z drutu kolczastego i zrób to. Asher i ja nie zawsze będziemy w pobliżu, gdy będziesz w tarapatach; musisz wiedzieć, jak sobie z tym poradzić, gdy będziesz sama. Wyjście z pułapki zajęło ponad godzinę, a to doświadczenie i inne, przez które Asher i Holt kazali jej przejść, dawały jej nadzieje na wyjście z tego bałaganu! Myśl o tym, że jej bracia mieliby złamane serce, gdyby umarła tu sama, pobudziła ją do działania. Zaciskając zęby, za pomocą stopy zepchnęła kamień z buta. Potrzeba było kilku prób, zanim się ruszył ale w końcu kamień spadł zabierając ze sobą mniejsze ze zbocza góry. Trzymając się małego drzewa, powstrzymała się przed upadkiem z wysokości. Sapiąc, poruszyła stopą, z ulgą zauważyła, że tylko but został zniszczony. - Co powinniśmy zrobić, Jessie? Powinniśmy iść w górę czy w dół? - Kładąc rękę na czole, obróciła się lekko, aby móc patrzeć w górę. Żółć podniosła się w jej gardle, jak daleko jest. Czy miała wypadek samochodowy i została wyrzucona z samochodu? To nie tłumaczyło, dlaczego była w majtkach, ani nie widziała wraku samochodu pod nią. - W dół. - Dźwięk jej głosu w jakiś sposób dał jej pewność, że nie była sama. Zaczęła ostrożnie schodzić w dół zbocza góry, ponieważ skały i gałązki drapały tył jej nóg i pośladki, ale się nie zatrzymała. Podróż w dół była bardzo powolna. Zastanawiała się, czy nie krzyczeć na wszelki wypadek, gdyby ktoś jej szukał. Jednak szósty zmysł, którego nigdy wcześniej nie doświadczyła, ostrzegł ją, by milczała i szła tam, gdzie jej nie widać. W połowie drogi w dół, zatrzymała się, aby odpocząć, szarpnęła dół koszulki wycierając pot z czoła, który ją drażnił. Starając się skoncentrować jej mglisty wzrok, zauważyła, że jest pokryta zaschniętą krwią. Wyrwał jej się zdziwiony krzyk na to odkrycie. Zdecydowała że będzie jeszcze bardziej ostrożna, by nie być widzianą. 41 mila8189

Udało jej się zdjąć koszulkę przez głowę i użyć jej wewnętrznej strony do wytarcia lepkiego czoła. Widząc mokrą czerwoną plamę prawie straciła przytomność. Położyła ją na skałach za nią, czekając aż odzyska równowagę, gratulując sobie że przynajmniej była na tyle inteligentna, by nosić biustonosz pod koszulką. Gdy wydawało jej się, że może wyruszyć dalej nie mdlejąc, założyła z powrotem koszulkę. To nie wiele, ale potrzebowała ochrony przed zadrapaniami i pęknięciami, których doświadczała jej dolna połowa. - Jeszcze tylko kilka stóp, - zachęcała się, powtarzając bez przerwy, aż do momentu, gdy dotarła do miejsca, gdzie mogła się zatrzymać. Jęcząc, chwyciła niewyraźny pień drzewa, owijając go rękami, jakby był to dawno zaginiony krewny. Połykając łzy, rozejrzała się, próbując ustalić, co powinna zrobić dalej. Gwałtowne zawroty głowy uderzyły, gdy próbowała skupić wzrok, wywołując reakcję, która doprowadziła do tego, że chciała wymiotować i walczyła z ciemnościami, gdy przylegała do drzewa z uchwytem śmierci. Drzewa były tak gęste, że nie widziała, czy ktoś mieszka w pobliżu, ani nie potrafiła ustalić, na której górze się znajduje. Wędrowała po większości gór, w których mieszkała jej rodzina. Te drzewa były duże i wysokie, ale nie największe jakie widziała. Wykorzystując wiedzę o górach wokół Treepoint, przypuszczała że to jedne z dwóch gór Góra Sosnowa lub Czarna Góra. Jeśli to była Góra Sosnowa, miała szansę znaleźć ukryty dom, który został zbudowany poza zasięgiem wzroku. Ci, którzy tam mieszkali, żyli tam od pokoleń i byli tak odosobnieni, że przyjeżdżali do miasta tylko raz w miesiącu po zapasy; trzy razy, jeśli to było w okres zimowy. Były też dziesiątki szlaków, które przyciągały weekendowych wędrowców i turystów do zwiedzania. Jeśli wykorzystała całe swoje szczęście gdy nie spadła z góry, to miała prawdziwe kłopoty, jeśli była na Czarnej Górze. Domy były jeszcze mniejsze i oddalone od siebie; było ich mniej, a znalezienie kogoś, kto jej pomoże, wymagało więcej czasu. Spoglądając w górę, zobaczyła, że słońce zaczyna zachodzić. Szła tak długo, jak mogła, aż znalazła jakieś schronienie na noc. Przeciskając się przez drzewa, szurała po suchych liściach i gałęziach, które zaśmiecały ziemie, ostrożnie wypatrywała węży, zarówno pełzających jak i tych, które chodziły na dwóch nogach. Jessie desperacko szukała miejsca do odpoczynku. Jej krew zaczęła wściekle płynąć, gdy była w stanie rozpoznać stary, zniszczony dom. Ostrożnie podeszła do tego, co pozostało z małej budowli, podskakując na dźwięk otwieranych drzwi, kiedy popchnęła je z tak niewielką siłą, jaka pozostała. Podłoga była przegnita i usłyszała trzask małych włochatych stóp, gdy deska podłogowa skrzypiała pod jej stopami. Jej ramiona opadły. Było zupełnie pusto. - Czego się spodziewałaś, kobieto? Fontanny z napojami? - Wycierając łzy, wróciła na zewnątrz w poszukiwaniu dwóch gałęzi. Poszukując odpowiedniego rozmiaru i długości, wróciła do środka. Używając jednej z nich, zablokowała drzwi. Nie zatrzymałoby to nikogo, ale dałoby jej czas na reakcję, gdyby ktoś próbował wejść. Usiadła opierając się o ścianę, która ukryłaby ją przed widokiem, gdyby drzwi zostały otwarte, a drugą gałąź trzymała w rękach. Nie była to broń, ale to było wszystko, co miała. Polizała suche usta, jej głowa opadła, a łzy spływały jej po policzkach. Każda kość w jej ciele bolała, była tak spragniona, że czuła jakby miała w ustach papier ścierny. Najbardziej przeraziło ją to, że umrze tu sama, a Holt i Asher nie będą wiedzieć, co się z nią stało. Do diabła, nawet ona nie wiedziała, co się stało. 42 mila8189

Gdy ogarnęło ją wyczerpanie i ból, wyczyściła wysuszone liście z deski podłogowej i położyła się, zwinięta w kłębek, gdy nocne powietrze stawało się coraz zimniejsze. - Teraz kładę się spać - mamrotała modlitwę dzieci, której nauczyła się w szkółce niedzielnej, kiedy zaczęła drżeć. Przyciągając do siebie kolana, przeciągneła materiał z koszuli na nogi niczym kokon. - Modlę się, aby Pan zachował moją duszę. W porannym świetle, zaprowadź mnie do domu. Pomóż tym, którzy mnie kochają, odnaleźć spokój, jeśli nie wrócę. Panie, obiecuję, że nie będę miała pretensji do ciebie, że pozostałe dwa cuda, o które prosiłam, nie wydarzyły się, jeśli zdecydujesz się udzielić mi tego jednego. Amen. Zamknęła oczy, kiedy myślała o swoich braciach i przyjaciołach, których będzie jej brakowało, jeśli Pan ją przyjmie. Wyrwał się jej kolejny szloch , gdy w jej umyśle błysnęły kasztanowe włosy i bursztynowe oczy. Udawała, że jego ramiona są wokół niej. Prawie czuła go za plecami. Podparcie jej bolącego policzka na deskach brudnej podłogi, uczucie kępki włosów na skórze. Wyciągnęła rękę, wyobrażając sobie, że to Dustin. Kiedy zdała sobie sprawę, co to było, krzyki odbijały się echem w lesie dopóki świadomość przywitała ją z powrotem w jej zimnym objęciu. Rozdział 5 Dustin obudził się świadomy, że osoba z jego koszmaru nie żyje. Bicie, które widział we śnie, było zbytnio wypełnione furią i nienawiścią. To jak oglądanie filmu i kiedy na ekranie pojawiają się napisy końcowe, wiesz, że to koniec. Drżąc, wstał z łóżka i poszedł do kuchni po szklankę wody. Po wypiciu, nalał sobie jeszcze jedną, zanim wrócił do swojej sypialni. Przeczesując ręką włosy, położył się na łóżku, zastanawiając się, kto umarł tej nocy i żałując, że nie mógł temu zapobiec. Nikt nie zasłużył na taką śmierć. Pomimo koszmaru, był tak zmęczony, że zasnął, układając się wygodnie na łóżku, aż w końcu zapadł w głęboki sen. Następnego ranka spał do późna, budząc się dopiero wtedy, gdy Logan wskoczył na łóżko. - Będziesz spał cały dzień? Dustin wyciągnął poduszkę spod głowy, przykrywając nią oczy. - Myślę o tym, - zrzędził. - Dlaczego wstałeś tak wcześnie? - Jest pierwsza po południu. Dustin podniósł poduszkę, aby spojrzeć na budzik obok łóżka. - Dam ci dziesięć dolarów, jeśli wrócisz do łóżka, - zaproponował. - Obiecałeś, że zabierzesz mnie na zakupy po nową parę butów. - Zmieniłem zdanie. Możemy to zrobić w następny weekend. - Tato! - Logan krzyczał, potrząsając jego ramieniem, żeby go obudzić. Dustin obrócił się, łaskocząc syna. - Podnosisz na mnie głos? - Drażnił się, gdy Logan prawie spadł z łóżka, próbując uciec. Żartobliwie wciągając go dalej na łóżko, wznowił łaskotanie. - Poddaję się! - Logan powiedział, ze śmiechem, wciąż próbując uciec. Dustin zatrzymał się, opadając z powrotem na łóżko. - Niech to będzie dla ciebie lekcja. Nie budzić ojca w sobotę. To jedyny dzień, w którym śpię do późna. Logan usiadł z nogami skrzyżowanymi na końcu łóżka, nie ufając, że ponownie nie zacznie go łaskotać. - Śpiesz też w niedziele. - Tak, ale czuję się winny, bo Holly próbuje mnie zmusić do pójścia do kościoła. 43 mila8189

- Dlaczego nie pójdziesz? Lubię chodzić do kościoła. To lepsze niż chodzenie do szkoły. - Mam nadzieję, że w przyszłym tygodniu polubisz obie te rzeczy tak samo. - Ale dlaczego nie pójdziesz? - Bo jestem za stary, żeby chodzić z tobą do szkoły. Dustin potrącił Logana, żeby mógł wstać z łóżka. - Chodziło mi o kościół. Dustin uniknął poduszki, którą Logan rzucił w niego, rzucając ją z powrotem lekko w niego. - Muszę dotrzymać towarzystwa Greer. Jest wielkim, przestraszonym kotem, kiedy zostawia się go samego. Potrzebuje mnie, żebym się nim opiekował. Coś uderzyło go w tył głowy zza drzwi za nim. Dustin odwrócił się, aby zobaczyć stojącego tam Greer'a, trzymającego Rosie. Udając, że patrzy przez ramię, Greer odwrócił się do niego. - Lepiej się pospieszcie, bo ten, który to rzucił, wybiegł z domu. Dustin był kuszony, by rzucić gryzak w zadowolonego drania. Uratował go tylko fakt, że trzymał dziecko. Holly, która przechodziła obok drzwi, była na tyle bystra, by odebrać córkę od Greer'a. - Greer? - Dustin dał mu przewidujący uśmiech. - Co? - Złamał się, dając Holly niezadowolone spojrzenie. - Uciekaj. *** - Chcesz jeszcze jedno piwo, zanim pójdę spać? - Greer zapytał, wychodząc z kuchni. - Nie, dziękuję. Jest dobrze. - Dustin położył nogi na stoliku kawowym, gdy Holly poszła spać. - Idziesz do łóżka? - Po tym jak wezmę prysznic. Dustin odwrócił się na kanapie kładąc ramię na oparciu. - Knox nie dzwonił dzisiaj? - Nie. Dlaczego miałby dzwonić? To nie jest tak, że jesteśmy przyjaciółmi. - Ciągnął. - Po prostu jestem ciekawy. - Dustin wzruszył ramionami obracając się z powrotem, aby obejrzeć telewizję. - Jeśli chcesz wiedzieć, czy ktoś umarł, wypluj to z siebie. Dustin wzdychał. Nigdy nie był w stanie mydlić oczu Greer. - Miałem sny. - Nie pierdol. Wiesz, kogo ugryzł ten sen? - Nie. Przysiągłbym, że ktokolwiek to był, zmarł wczoraj w nocy. - Bał się, iść do łóżka, gdyby tak nie było. Bał się, że nie przeżyje kolejnej nocy takiej jak wczoraj. Greer usiadł na podłokietniku kanapy obok niego. - Tate powiedział, że nie słyszał dzwonów śmierci. - Powiedział ci, że pytałem? - Dustin podniósł butelkę piwa, unikając spojrzenia Greer. - Tak. Wiedziałem, że znów masz sny. Ciężko nie wiedzieć z tobą chodzącym po domu w środku nocy. - Nie chciałem cię martwić, - wyjaśnił. - Chciałeś, żebym odzyskał siły i wiedziałeś, że i tak nic nie możemy zrobić. - To też. - Coś jeszcze powinienem wiedzieć? 44 mila8189

- Nie. - Myślę, że wezmę prysznic, - powiedział ironicznie, wstając z kanapy. - Jeśli coś usłyszę od Knox'a, powiem ci. - Dzięki. Bojąc się iść do łóżka, Dustin przeskakiwał kanały, by znaleźć film. Wybierając jeden, zainteresował się nim i miał zamiar rozłożyć się na kanapie, kiedy usłyszał słaby krzyk. Prostując się, przechylił głowę, żeby lepiej posłuchać, myśląc, że się przesłyszał. Zaczął się znowu kłaść, tylko po to, by znowu usłyszeć krzyk. Pospiesznie zmniejszył głośność w telewizji, stając na nogi. Usłyszawszy go ponownie, pobiegł do drzwi, chwytając za zawieszoną na ścianie strzelbę i fachowo odblokowując ją, aby zabrać ją ze sobą. - Greer! – krzykną, zanim wyszedł na zewnątrz, żeby posłuchać, skąd się wziął przerażony krzyk. Wychodząc na zewnątrz, dotarł na dół schodów, kiedy Greer wybiegł nago. Nawet nie przejmował się owinięciem wokół siebie ręcznika, ale poświęcił czas na złapanie swojej strzelby. - Co się stało? - Słyszałem, kobiecy krzyk. - Dustin nasłuchiwał. Słysząc go ponownie, zszedł ze schodów, nie mogąc ustalić skąd dochodzą krzyki. - Jak myślisz, skąd się biorą te krzyki? Nie mogę tego ustalić. - Nic nie słyszę. Daj mi swój telefon. Zadzwonię do Tate'a. - Zostawiłem go na stoliku kawowym. - Dustin zrobił kolejny krok naprzód, choć nie był pewien, z której strony go słyszy. - Kurwa. - Greer wbiegł do środka, gdy Holly miała wyjść. - Co jest.... - Wracaj do domu i zabierz ze sobą dupsko Logana. Zamknijcie się w sypialni z Rosie. Dustin obrócił się tylko na tak długo, aby upewnić się, że Holly zastosowała się do rozkazu Greer, zanim zrobił krok w bok, próbując usłyszeć, czy krzyki były bliżej w tym kierunku. - Tate i Sutton są w drodze. Czy to się skończyło? - Nie. Nie słyszysz tego? - Nic, kurwa, nie słyszę. - Greer zbliżył się do niego, przechylił głowę na bok i słuchał. - Tam! Słyszysz to? Greer potrząsnął głową, patrząc na niego dziwnie. - Nie. - Więc jesteś głuchy jak pień, bo ona wykrzykuje płuca! Oślepiły ich światła, gdy Tate wjechał swoją ciężarówką na podjazd. Wyszedł, zabierając swoją broń, zanim udał się na drugą stronę ciężarówki, aby pomóc Sutton wyjść. - Idź do środka, - Tate powiedział żonie, idąc z nią do drzwi i zamykając je przed dołączeniem do niego i Greer. - Co się dzieje? - Dustin słyszał krzyki, - Greer mu powiedział. Ich twarze skupiły się na ostrym świetle lasera, skanując ciemne cienie lasu. Dustin poszedł w drugą stronę w kierunku kurnika, wciąż próbując znaleźć kierunek krzyku. - Nic nie słyszę - Tate poszedł dalej w kierunku drzew na podwórzu. - Ja też nie. - Greer strategicznie przeszedł, żeby obserwować drugą stronę podwórza. 45 mila8189

- Jak możesz tego nie słyszeć? - Krzyki wypełnione były przerażeniem i brakiem nadziei. - Gdzie jesteś? - zawołał. Ciężka ręka wylądowała na jego ramieniu. Dustin widział, że Tate wpatruje się w niego z niepokojem. - Dustin, nikogo tam nie ma. - Słyszę! - krzyczał. - Ona się boi. Musimy ją znaleźć. - Nie możemy jej znaleźć, bo jej tu nie ma. - Greer zaczął na niego patrzeć tak samo jak Tate- Zasnąłeś na kanapie i śniłeś, że ktoś krzyczy? - Nie, chyba że wszyscy trzej mamy ten sam sen. - Dustin oderwał się od ręki Tate'a. - Jestem prawdziwy. A ty, Greer? To było wszystko, co mógł zrobić, by nie postrzelić Greer'a w stopę, kiedy jego brat się uszczypnął. - Jestem prawdziwy. A co z tobą? - Greer wyciągnął rękę, żeby uszczypnąć Tate'a, ale zobaczył, co ma zamiar zrobić. - Zabieraj ode mnie swój włochaty tyłek. Obudziłem się, - Tate jęknął, odpychając Greer'a kolbą swojej strzelby. Dustin zacisnął mostek nosa. - Przestań mówić i słuchaj. Ona tam jest. Jest blisko. - Wyobrażam sobie, że tak. Jest w twojej pieprzonej głowie - powiedział Greer, szczypiąc go. - Nie rób tego, - Tate ostrzegał, kiedy Dustin uderzył Greer'a. - Wejdźmy do środka.... - Tate wszedł między nich, gdy Dustin podbiegł do Greer po tym, jak on wyszedł poza jego zasięg - ...zanim zaczniemy strzelać do siebie nawzajem. Nikogo nie ma na zewnątrz, oprócz nas. Dustin niechętnie wrócił do środka, słysząc, jak krzyki zamieniają się w miękki płacz. Siadając na kanapę, położył głowę w rękach. - Tracę zmysły. - Chcesz, żebym to naprawił? - Greer żartobliwie sięgnął po jego włosy. Dustin rzucił w niego jedną z poduszek kanapy, nie pozwalając Greer dotknąć się. - Do cholery idź się ubrać, zanim sam będziesz musiał się wyleczyć, - groził. - Jezu, próbuję tylko odciągnąć twoją uwagę od tego, co dzieje się w twoim ptasim mózgu. - Kiedy będę potrzebował twojej pomocy, poproszę o nią, - pyskował. Szlochające serce kazało mu wracać na zewnątrz. Tylko świadomość, że to nie ma sensu, trzymała go na kanapie. Tate usiadł obok niego, kiedy Greer wszedł do łazienki. - To się zdarzało wcześniej? - Nigdy. Nie rozumiem tego. Tate potrząsnął głową. - Nigdy nie byliśmy w stanie zrozumieć naszych darów. Dlaczego teraz miałoby być inaczej? Nadal słyszysz krzyki? - Teraz płacze. - Jesteś pewien, że to kobieta? Może słyszysz kobietę, z którą jesteś blisko. Z kim się spotykasz? Możemy zadzwonić i sprawdzić, upewnić się, że nic jej nie jest. - Nie umawiałem się z nikim. Byłem zbyt zajęty pracą. Ostatnią kobietą, z którą wyszedłem, była Carly, kiedy wygrała aukcję, a ja wyszedłem z nią tylko raz. - Dustin, to nie była twoja wina, że Lindy związała się z Brett'em. - Gdyby nie była tak zła na mnie i Greer, nie pozwoliłaby Brett'owi wkraść się na wesele. - Była zazdrosną suką, która nie dbała o to, kto został ranny. - Tate położył rękę na ramionach Dustina. - Zabijanie nigdy nie było dla ciebie łatwe.... 46 mila8189

- Myślisz, że jest mi przykro, że ją zabiłem? - Dustin spojrzał na swojego brata, jak by był szalony, potem zamknął oczy i potrząsnął głową. - Strzeliła do Holly, kiedy trzymała Logana. Ta suka zasługuje na zgnicie w piekle i cieszę się, że ją i Brett tam umieściłem. Czy żałuję upicia się i powiedzenia Lindy, że zamierzam załatwić jej mieszkanie? Do dnia mojej śmierci, bo to prawie kosztowało Logana i Holly ich życie. Nauczyłem się dwóch rzeczy: nigdy nie pić wystarczająco dużo, żeby nie wiedzieć, co do diabła mówię i że mam zły gust w kobietach. Powinienem był nauczyć się tej lekcji od Sam, ale przynajmniej nie zapłodniłem Lindy zanim ją zabiłem. - Samantha była wpadką, - Holly powiedziała, wychodząc zza kanapy, aby owinąć jej ręce wokół jego szyi. - Gdzie jest Logan? - Zmartwił się, że jego syn mógł go usłyszeć, a Tate powiedział, że patrzył w stronę korytarza, gdzie tylko Sutton i Greer słuchali. - Położyłam go z powrotem do łóżka. - Dzięki Bogu. Wcześniej czy później się dowie, ale chcę poczekać, aż będzie starszy. - Dustin, powinieneś mu powiedzieć, zanim się dowie. To tylko kwestia czasu, zanim ktoś mu powie. - Kiedy zapyta mnie.... jak umarła jego matka, powiem mu prawdę. Holly i on wiele razy rozmawiali o tym, jak Sam umarła. Dustin nie sądził, że poradziłby sobie gdyby Logan zaczął go nienawidzić. - Kiedy będziesz gotowy, zrobimy to razem. Nie musisz tego robić sam. - Holly dała mu szybki pocałunek w policzek, zanim usunęła ręce. Potem dała mu zachęcający uśmiech. - Rosie się obudziła i jest głodna. Dobranoc wszystkim. - Gotowy, Tate? - Chcesz, żebym został? - Tate zadał pytanie nie odpowiadając na pytanie Sutton. - W porządku. Przepraszam, że nie pozwoliłem wszystkim iść spać, - Dustin przeprosił. Sutton podeszła do miejsca gdzie wcześniej stała Holly, przytulając go mocno. - I tak nie byliśmy gotowi do spania. Dzieliliśmy karton lodów. I zgadzam się z Holly, powinieneś mu powiedzieć. Logan jest bardzo kochającym, bystrym dzieckiem, które zrozumie lepiej niż myślisz. Ma to po ojcu. - Dając mu siostrzany pocałunek, wzięła Tate'a za rękę, gdy wstał z kanapy. Greer zamknął drzwi po ich wyjściu, a następnie dał mu twarde spojrzenie, kiedy przyłapał Dustina na wpatrywaniu się w niego. - Co? - Dlaczego nosisz szlafrok Holly? - Bo mam kobiecą stronę. Widząc przebiegły uśmiech, gdy Greer podszedł do niego, Dustin się wyprostował. - Też potrzebujesz pocałunku ode mnie? - Brachu, żartujesz czy nie, spróbuj mnie pocałować, a ja cię skrzywdzę. Śmiejąc się jak wariat, Greer wycofał się. - To wszystko co było w łazience. Nie sądziłem, że Tate i Sutton docenią to, że poszedłbym nago do sypialni po moje ubrania. - Boję się, że jak pójdę spać znowu będzie tak źle. - Wyraz Greer stał się ponury. - Myślisz, że będziesz miał kolejny koszmar? - Wiem, że tak. Jak mógłbym nie mieć? Nie wiem, co jest gorsze: widzieć cię nago czy ubranego w ten szlafrok. - Mogło być gorszej. Dustin oderwał oczy od owłosionych nóg Greer'a, szlafrok Holly zasłaniał tylko połowę uda. - Szata mogła być czarna i zakrywać mnie od stóp do głów. 47 mila8189

Dustin opisywał swoje koszmary zbyt często, aby obaj bracia nie wiedzieli, że Greer próbował zasiać ziarno wątpliwości w jego głowie, że był mroczną postacią jego koszmarów. Greer był twardym orzechem, kiedy był w nastroju do żartów. Przez 90% czasu Greer próbował zmniejszyć napięcie związane z jego snami. Pozostałe 10% to bycie dupkiem. Rozdział 6 Poniedziałek - Muszę chodzić do szkoły? - Um .... tak. Bądźmy optymistami. Możesz mieć wspaniały dzień. - Dustin próbował rozweselić syna, kiedy przejeżdżał samochodem, aby wypuścić Logana przy wejściu do szkoły. - To się nie stanie, - powiedział smutno podczas odpinania pasów. - Nigdy nie wiadomo. To może się okazać najlepszym dniem w twoim życiu. - Jeśli nie, to czy będziesz mnie uczył w domu? Dustin spojrzał na tylne siedzenie, poświęcając czas na rozmowę z Loganem pomimo trąbiących klaksonów za nim. - Nie, obiecuję, że jeśli tak nie będzie, nie przestanę, dopóki nie wejdziesz do szkoły tak samo jak do kościoła. - Okej, - powiedział z niedowierzaniem, kiedy otworzył drzwi od samochodu. - Kto mnie odbiera po szkole? Ty czy Holly? - Będę tu po ostatnim dzwonku. - Dustin pomachał do Logana, kiedy zamykał drzwi. Jadąc do swojego biura, czuł się wypoczęty po tym, jak przespał większość weekendu. Kiedy wreszcie położył się spać, po tym jak płacz ustał w głowie, natychmiast zasnął i spał prawie do południa. Holly wysłała SMS-a po kościele, pytając, czy Logan może jechać do domu Noego i Chance i zostać na obiad. Zgodził się. Potem, po zjedzeniu miski płatków śniadaniowych, wrócił do łóżka i nie obudził się, dopóki Logan nie wrócił do domu. Spędzając resztę wieczoru z nim dopóki nie zasnął, wrócił do swojej własnej sypialni i nie miał problemu z zasypianiem. Teraz czuł się zrelaksowany i gotowy, by zająć się światem, z wyjątkiem tego, że wciąż czekał, by dowiedzieć się o śmierci z jego snów. Nie miał wątpliwości, że osoba nie żyje. Jego koszmar ustał w piątkową noc. W głębi duszy wiedział, że pobicie było zbyt ciężkie, aby ktokolwiek mógł przeżyć.... ostatnie dwie bezsenne noce tego dowiodły. Wciąż jednak przerażały go krzyki, które usłyszał w sobotni wieczór. Nigdy nie doświadczył czegoś takiego i na pewno nie chciał tego powtarzać. Żałując, że nie jadł śniadania w domu, Dustin spojrzał na swój zegarek. Nie był umówiony na spotkanie przed dziesiątą, więc miał więcej niż wystarczająco dużo czasu, aby wstąpić do restauracji i nadal miałby dużo czasu by wrócić do pracy przed spotkaniem z Willą. Po zaparkowaniu Dustin szedł w kierunku wejścia do restauracji, gdy zobaczył ciężarówkę Greer'a przy posterunku policji po drugiej stronie ulicy. Spojrzał dalej w przeciwległą ulicy i zobaczył, jak rodzice podrzucają swoje dzieci do przedszkola. Trzymając otwarte drzwi dla pary wchodzącej za nim, zobaczył Greer wychodzącego z posterunku i idącego w kierunku przedszkola. Choć Rosie jeszcze tam nie było, Greer już tam jechał, aby udzielić instrukcji. Dustin nie wiedział, jak Jessie sobie z nim radziła. Gdyby nie Holly, był pewien, że Jessie podałaby już jego tyłek na półmisku. 48 mila8189

Restauracja była wypełniona klientami. Skanując dostępne opcje, stwierdził że nie ma czasu czekać na zwolnienie się stolika więc poszedł do lady, zajmując jedno z krzeseł obrotowych. - Dzień dobry, Dustin. Co mogę Ci podać? - Dzień dobry, Carly. Wezmę kilka jajek i babeczkę z dyni. - Niewzruszony na jej flirtujący uśmiech, wyjął telefon komórkowy i przewijał kalendarz, nie chciał być wciągnięty w rozmowę z przyjazną kelnerką. - Chcesz kawy? - Nie, dziękuję. Tylko trochę soku pomarańczowego. - Złożę zamówienie. Jeśli czegoś potrzebujesz, po prostu krzycz. Dustin skinął głową, nie podniósł wzroku z telefonu i nie relaksując się, aż Carly odeszła po podaniu mu soku. Nie odłożył telefonu, dopóki nie nadeszło jego jedzenie. Na szczęście, restauracja była zbyt wypełniona, aby Carly mogła spędzać z nim dużo czasu na rozmowach. Kobieta była miła, ale była trochę zbyt miła dla wszystkich mężczyzn w mieście, zwłaszcza dla The Last Riders. Sam kazała mu chodzić po linie, żeby ją uszczęśliwić, ale nadal go zdradzała. Greer zrobił z siebie idiotę z Diane, zanim ożenił się z Holly. Nie potrzebował ani nie chciał kobiety w swoim życiu. Było już pełne z Loganem, jego rodziną i pracą. Nie potrzebował lukru na swoim torcie. Miło byłoby mieć, ale jeśli by go tam nie było, nie miał zamiaru go szukać. Kończąc śniadanie, Dustin stanął w kolejce do kasy. Spoglądając przez szybę, zobaczył Greer'a stojącego teraz na zewnątrz żółtego przedszkola, rozmawiającego z Bliss. Z miejsca, w którym był mógł powiedzieć, że była zdenerwowana. Knox zbliżał się do nich. Wyciągając portfel, wyjął dwudziestkę i wyprzedził pozostałych w kolejce. - To załatwi mój rachunek. Zachowaj resztę. - Kładąc pieniądze i rachunek na ladzie, wyszedł, żeby zobaczyć, co tak bardzo poruszyło Bliss, że musiała zadzwonić do Knox'a. Czyżby Jessie poszła na głęboką wodę i wyrzuciła Greer z przedszkola? Z twarzy Holly, gdy wysiadła z samochodu, żeby podrzucić Rosie, odczytał że była tak samo zaniepokojona, że Greer coś zrobił. Czekając aż mógł bezpiecznie przejść przez drogę, Dustin pobiegł przez nią, by zająć się Greer'em. Gdyby Knox miał aresztować Greer'a, musiałby być tym, który zadzwoniłby do Diamond. Prawniczka przysięgała, że nigdy więcej nie będzie reprezentować Greer, kiedy zrobił z siebie idiotę w jej biurze przed zastępcą prokuratora generalnego. - Nigdy nie było tak, że Jessie nie pojawiała się w pracy, nie dzwoniąc do mnie. Dustin mógł usłyszeć niepokój w głosie Bliss, gdy się zbliżył. - Nie odbiera telefonu. Naprawdę się martwię. - Jestem pewien, że nic jej nie jest. - Greer zapewnił ją, gdy pisał w swoim notatniku. Dzwoniłaś do Holt'a lub Asher'a? - Tak, są w drodze do jej mieszkania. Nie dzwoniła do nich w ten weekend. Myśleli, że po prostu ignoruje ich telefony, ale kiedy powiedziałam im, że nie otworzyła przedszkola dziś rano, zaczęli się martwić tak samo jak ja. - Nie martwmy się na zapas, dopóki Holt i Asher nie zadzwonią do ciebie. Mogła zaspać. Kiedy widziałaś ją po raz ostatni? - Greer zapytał, spotykając się z jego oczami. Obaj wstrzymali oddech, czekając na odpowiedź Bliss. - W piątek, w pracy. - Kiedy nie było jej w kościele w niedzielę, powinnam była zadzwonić. Nigdy nie opuszcza kościoła, - dodała Holly, zanim Greer mógł zadać inne pytanie. Dustin spojrzał na jasnożółtą elewację przedszkola Jessie. Przykuwający wzrok napis "Happy Friends" na drzwiach, podsumowywał sposób, w jaki sprawiła, że każdy, kto wszedł 49 mila8189

do środka, czuł się dobrze. Nawet gdy była z dala od swojego biznesu, jej naturalna życzliwość sprawiała, że wszyscy zatrzymywali się, aby z nią porozmawiać, nawet jeśli się spieszyli. Tak było z każdym oprócz niego. Zburzył ten most i gdy tylko dostała jego wiadomość, nigdy więcej nie próbowała go przekroczyć. - Greer i ja pojedziemy tam teraz. - Postawa Knox'a nie sugerowała, że kobiety nie powinny się martwić, ale fakt że chciał jechać do mieszkania Jessie powiedział więcej niż słowa. - Diamond zostanie w domu z Brink'em, dopóki Jessie się nie pojawi. - Mogę wrócić do domu z Rosie, - Holly dodała. Bliss pewnie zabrała Rosie od kuzynki. - To nie będzie konieczne. Poprosiłam siostrę Rain, czy mogłaby dziś pomóc. Będzie tu lada chwila. Jessie byłaby wściekła, gdyby ktoś przez nią nie przyszedł do pracy. Kiedy Bliss sięgnęła po torbę na pieluchy, zadzwonił jej telefon komórkowy. - Chwileczkę, Holly. - Gdy przyłożyła telefon do ucha, Dustin czekał, czując zimne szpony strachu po jej wypowiedzi. - Nie musisz dzwonić. Knox jest tutaj. Powiem mu. - Bliss rozłączyła połączenie, jej twarz zbladła. - Holt użył swojego zapasowego klucza, aby otworzyć drzwi. Nie ma jej tam, a jej samochód jest na parkingu. - Będę cię informował na bieżąco, - Knox obiecał i zwrócił się do Greer'a. Następnie obaj wyruszyli do radiowozu. Ręka Bliss trzęsła się, gdy zabrała torebkę z pieluchami od Holly. - Jesteś pewna, Bliss? - Holly podrzuciła, podobnie jak druga kobieta, martwiąc się o Jessie. - Jestem pewna. Dzieci zajmą mi czas. Dustin odszedł, gdy Bliss wróciła do przedszkola a Holly wróciła do samochodu, przeszedł przez drogę i wrócił do własnego pojazdu. Włączając się do ruchu ulicznym, pojechał w kierunku mieszkania Jessie, czując chłód pomimo temperatury z lat siedemdziesiątych. Zacisnął palce na kierownicy. Dręczyło go, że Jessie mogła być tą, o której śnił, że została zabita. Dzielili kojec, gdy ich matki były przyjaciółkami i przestali bawić się razem dopiero wtedy, gdy jego i Jessie ojciec zaczęli konkurować o klientów trawki. Noc, w której Duke został zastrzelony, uczyniła z Hayesów wrogów. Od tamtej pory trzymali się swojej strony góry. Kiedy Holly zapisała Logana do przedszkola Jessie, Greer się sprzeciwiał. To był jedyny czas gdy Dustin tupnął nogą i zgodził się z Holly, że Jessie była jedyną osobą, której powierzyliby opiekę nad Loganem, gdy byli w pracy. Znalazł miejsce parkingowe obok ciężarówki Holt'a, wysiadł z samochodu, zauważył Holt'a i Asher'a stojących przed mieszkaniem Jessie na drugim piętrze. Przeskakiwał po dwa schody na raz, gdy już był blisko bracia odwrócili się w jego kierunku. - Co tu robisz? - Asher zacisnął gwałtownie szczękę, gdy Dustin zbliżył się do niego. - Chciałem sprawdzić, czy mogę pomóc. - Dustin zatrzymał się kilka kroków dalej, nie chcąc rozpocząć bójki, kiedy zobaczył, jak bardzo martwią się o swoją siostrę. - Nie potrzebujemy żadnej pomocy od Portera. Holt położył rękę powstrzymującą na piersi Asher'a, odcinając go. - Zamknij się. Wziąłbym pomoc samego diabła, aby znaleźć Jessie. Jeśli nie możesz być cicho, idź usiąść w ciężarówce. Asher posłuchał swojego brata, zamykając usta, gdy Knox i Greer wyszli z mieszkania. - Czy cokolwiek wyglądało nie na miejscu, kiedy weszliście? - Knox zapytał braci. - Nie, wyglądało tak samo jak zawsze. - Holt zbladł, patrząc w dół na plastikową torbę z telefonem komórkowym w środku. - Gdzie to znalazłeś? 50 mila8189

- Na stoliku obok kanapy. Leżał obok pilota. - Nie widziałem go. - Skóra Holt'a poszarzała. - Chciałeś znaleźć Jessie. Łatwo było to przeoczyć. Moi zastępcy są tutaj. Dustin spojrzał przez barierkę, aby zobaczyć cztery radiowozy policyjne wjeżdżające na parking, podczas gdy Knox kontynuował rozmowę z Holt'em i Asher'em. - Powiedziałbym ci, żebyś poszedł do domu i pozwolił mi się tym zająć, ale wiem, że tego nie zrobisz. I prawdę mówiąc, nie wiemy, jak dawno zaginęła Jessie, więc mogę skorzystać z wszelkiej możliwej pomocy. Greer, powiedz zastępcom, żeby się rozproszyli, przeszukali teren i zaczęli pukać do drzwi mieszkań na pierwszym piętrze. Asher i Holt mogą zabrać to piętro. Dustin, chcesz zostać i pomóc, możesz zająć trzecie piętro. Większość lokatorów będzie w pracy, więc zanotujcie każde mieszkanie, z którymi rozmawiacie, abyśmy mogli sprawdzać listę z tą, którą Ned tu przywiezie. Zaczynamy. Zadzwonię na policję stanową i każę im wysłać techników laboratoryjnych, aby przeszukać jej mieszkanie. Holt? Masz ostatnie zdjęcie Jessie? - Nie potrzebujemy żadnych zdjęć. Wszyscy w mieście znają Jessie. - Zdjęcie jest dla mnie, bym mógł zgłosić zaginięcie i przekazać policji stanowej. - Mam jedno na telefonie, - warknął, zanim opanował się. - Zadzwonię do rodziny i sprowadzę ich tutaj, żeby też szukali. - Zrób to. Ale pamiętaj, że Greer jest moim zastępcą i poprosiłem Dustina o pomoc. Nie chcę, żadnych bójek, kiedy próbuję wykonywać swoją pracę, - ostrzegł Knox. - Wezmę wszelką pomoc w odnalezieniu Jessie, nawet od Portera, - Holt powiedział, idąc do mieszkania obok Jessie i pukając. - Ja też - Asher niechętnie zgodził się, kiedy Knox strzelił do niego twardym spojrzeniem. Dustin zostawił ich, pukających do drzwi i pobiegł po schodach na trzecie piętro. Zapukał do trzech drzwi, zanim udało mu się kogoś zapytać ale starsza kobieta nie pamiętała, kiedy ostatnio widziała Jessie. Tylko jedna osoba odpowiedziała na jego pytanie, kobieta, z którą chodził do liceum, zanim porzucił szkołę. Powiedziała, że nie widziała Jessie od czasu, gdy minęła ją na schodach, kiedy wychodziła do baru Micka. - Kaley, czy szła po schodach do swojego mieszkania, czy na parking? - Głos Dustina wzrósł, gdy zdał sobie sprawę, że to ona jako ostatnia widziała Jessie. - W dół. Obje schodziłyśmy na dół. Poszłam do samochodu, a ona poszła za róg w kierunku biura i pralni. - Która to była godzina? - Dustin wyciągnął swoje notatki w telefonie komórkowym, chcąc śledzić ostatnie ruchy Jessie, zanim zniknęła. - Musiała być 9:30 albo kwadrans przed 10:00. Na pewno, musiało to być przed dziesiątą, ponieważ szczęśliwa godzina Micka trwa od dziesiątej do jedenastej, a ja musiałam czekać dziesięć minut, zanim podał mi piwo za dolara. - Pamiętasz, co miała na sobie? - Nieszczególnie. Znając Jessie, spodnie dresowe i koszulkę. Chcesz wejść? Mogę zaparzyć nam kawę i spróbować sobie przypomnieć, - namawiała, otwierając drzwi szerzej. - Nie, dziękuję. Spieszę się. Dustin odszedł, pospiesznie pisząc do Willi, że nie będzie w stanie dotrzeć na umówione spotkanie. Schodząc po schodach, zobaczył, jak Knox rozmawia z technikami laboratoryjnymi i policją stanową przed mieszkaniem Jessie. Schodząc po kolejnych schodach, zobaczył znak, który był na zewnątrz, wskazujący kierunek biura i pralni. 51 mila8189

Zatrzymując się przy drzwiach biura, zobaczył godziny, które były przyklejone do drzwi. Kaley powiedziała, o której widziała Jessie, więc poszedł za strzałką do pralni, otwierając zamknięte drzwi i wchodząc do środka. Jego ręka chwyciła klamkę drzwi, gdy fala zawrotów głowy uderzyła go jak młot. Opadł na drzwi a odzyskanie równowagi zajęło mu kilka chwil. Czuł się, jakby został zanurzony w lodowatej wodzie. Z każdym krokiem posuwał się dalej do środka pomieszczenia. Wyjął telefon i zadzwonił do Greer. - Tak? - Ty i Knox przyjcie do pralni. - Już idę. Dustin wpatrywał się w nieskazitelnie czyste pomieszczenie, wyłapując lekki zapach wybielacza. - I Greer, powiedz Knox'owi, żeby przyprowadził techników z laboratorium. Rozdział 7 Dustin wyszedł na zewnątrz, by czekać na Greer i Knox'a. Opierając się o ceglaną ścianę, przyglądał się, jak dwaj mężczyźni wchodzą do środka po tym, jak dali mu pytające spojrzenie. Greer natychmiast wrócił na zewnątrz. - Ty też to czułeś? Greer kiwnął głową ponuro. - Trudno tego nie czuć. Knox wrócił, posyłając im zmieszane spojrzenie. – Nic tam nie widziałem. - Ktoś umarł w tym pomieszczeniu. Gdy Holt, Asher i technicy pojawili się za rogiem, Knox musiał zatrzymać Holt'a, gdy próbował wbiec do pustego pomieszczenia po wysłuchaniu opinii Greer'a. - Moja siostra nie umarła! - Holt wrzeszczał. Knox przepuścił techników, trzymając Asher'a i Holt'a za ramię, siłą usuwając ich z drogi. Dustin współczuł, gdy bracia starali się opanować swoje emocje. Sam miał z tym problem. - Możesz to poczuć. - Greer schylił się, gdy Asher machnął w niego pięścią. - Nie wypluwaj swojego gówna kosztem mojej siostry! - Asher znów próbował uderzyć Greer'a, ale Dustin przesunął Greer'a na drugą stronę. - Posłuchaj mnie! Wiem, że jesteś zdenerwowany, ale jeśli jeszcze raz spróbujesz uderzyć Greer'a, skopię ci pieprzony tyłek. Greer i ja czuliśmy to wcześniej. Nie obchodzi mnie, czy w to wierzysz, czy nie. Ktoś zginął w tym pomieszczeniu. Holt był w stanie zebrać się szybciej niż Asher. - Więc, kurwa, powiedz mi, dlaczego uważasz, że ktoś tam umarł? - Jest lodowato, - Dustin próbował wyjaśnić niewytłumaczalne. - Kiedy ktoś umiera, można poczuć, że śmierć przyszła i odeszła. To takie przeczucie. Greer i ja czuliśmy to, gdy zmarła nasza babcia. Przez następne trzy lata nie spaliśmy w pokoju naszej babci - Dustin wziął głęboki oddech, widząc, że nadal mu nie wierzą. - Nawet jeśli uważasz, że to pranie mózgu, to wyczułem wybielacz. Ktoś tam posprzątał. I rozmawiałem z Kaley. Powiedziała, że schodziła po schodach w piątek, w tym samym czasie co Jessie, około 9:30, i że poszła za róg. Asher zadrżał. - Mogła iść do biura. - Biuro byłoby zamknięte o tej porze. Holt skurczył się, jakby powietrze zostało z niego wyssane. 52 mila8189

- Poczekajmy, co powiedzą technicy, zanim wyciągniemy wnioski. To pralnia.... wybielacz można wytłumaczyć, a klimatyzacja może być na włączona z powodu suszarek. Rzeczowa postawa Knox'a uspokoiła Holt'a i Asher'a. - Greer, - kontynuował. - Ned tu jest. Spotka się ze mną w biurze. Zaraz wracam. Chcę dostać tę listę lokatorów. Czy mogę ci zaufać, że powstrzymasz wszystkich, dopóki nie wrócę? - Śmiało. To nie ja próbuję rozpocząć bójkę. - Wzruszył ramionami. Knox ostrzegał Hayesów przed odejściem. Czterech mężczyzn stało w okropny sposób wpatrując się w zamknięte drzwi pralni. Nikt się nie ruszył, dopóki Knox nie wrócił z kartką papieru. - Każdy z was zaznacza mieszkania, z którymi rozmawiał. Zaznaczyłem już numer Kaley, żeby policja stanowa mogła przeprowadzić z nią przesłuchanie. Dustin podszedł pierwszy, zabierając papier i długopis od Knox'a. Kiedy skończył, wręczył ją Greer. Asher sprawdzał swoją listę, kiedy jeden z techników wyszedł na zewnątrz. - Szeryfie, możesz wejść do środka? Knox wszedł, zamykając drzwi za sobą. Holt wyglądał, jakby chciał iść za nim, ale Greer go zatrzymał. - Poczekajmy. - Nie wiesz, jak to jest.... - Właściwie to tak. Pamiętasz, kiedy Rachel zaginęła? Kiedy Logan zaginął? Greer nie dokończył że uważali ich za odpowiedzialnych za zaginięcia Logan. Holt prawie oszalał. Chwytając Greer'a za przód koszuli, popchnął go do ściany. - Jeśli skrzywdzisz moją siostrę, bo nadal obwiniasz nas za to, że Logan się zgubił, zabiję, kurwa, każdego oddychającego Portera. Dustin odciągnął Holt'a od Greer. - Żaden Porter nie skrzywdziłby kobiety. Powiedziałem ci to kiedy przyszedłem do twojego domu, aby ci przekazać że jedno z twoich szczeniąt zostało użyty do zwabienia Logana do lasu i mówię ci teraz, że nie skrzywdziłbym włosa na głowie Jessie. Wiedziałem, że zabiłaby cię sama, gdybyś zagroził bezpieczeństwu Logana. Ale jeśli kiedykolwiek znajdę niezbity dowód, że ty lub Asher byliście za to odpowiedzialni, zabiję was obu. - Jedyną rzeczą, którą potrafiłbyś zabić, są bezbronne kobiety i jebane szopy, - Asher wypluł. Dustin odrzucił Holt'a od siebie, idąc po Asher'a. - Zabiję cię tam, gdzie stoisz, jeśli jeszcze raz to powiesz. Wątpisz we mnie? Powtórz to i zobacz, co się stanie. Knox wyszedł na zewnątrz, skupiając ich uwagę na jego nagłym pojawieniu się. - Asher i Holt, stańcie przy moim samochodzie. - Nie odejdę, dopóki nie powiesz mi, dlaczego chcieli z tobą rozmawiać. - Holt uparcie wyprostował szczękę. Z udręczonego wyrazu Knox'a wiedział już, że jest źle. Knox ustąpił. - Rozpylili w pomieszczeniu luminol. Pokazuje to krew, która nie jest widoczna gołym okiem. - Czyli....? - Na podłodze i ścianach widać ślady krwi. - Pokaż mi. - Holt zaczął obchodzić Knox'a, ale Knox szarpnął go z powrotem. - Nie chcesz tam wchodzić. - Knox wpatrywał się w niego w znaczący sposób. Jęcząc, Asher upadł na kolana, a Holt położył mu ręce na ramionach, a następnie opadł obok niego. Knox oczyścił gardło. - Nie cierpię pytać, ale czy to rozpoznajesz? - Podnosząc rękę, Knox pokazał plastikową torebkę, żeby Asher i Holt zobaczyli. 53 mila8189

Holt spojrzał w górę, a jego twarz skręciła się w agonii. - To Jessie. To bransoletka, z tymi koralikami, którą nosi codziennie. Dustin przycisnął twarz do ceglanego muru, nie mogąc poradzić sobie z odczuwanym smutkiem. - Nosi ją codziennie? - Udało mu się zapytać. - Tak. Dałem jej te koraliki, kiedy byliśmy tylko dziećmi. - Holt wstał jak połamany, stary człowiek, pomagając Asher'owi stanąć na nogi. - Knox, moja siostra nie umarła. Chcę, żeby ją odnaleziono. - Policja stanowa sprowadza jednostkę z psami. Jeden z zastępców znalazł jakieś ubrania na poboczu drogi w kierunku Jamestown. Drake organizuje w tym rejonie grupę poszukiwawczą. Całe miasto będzie jej szukać. To mogły być tylko jakieś ubrania, które zostały wyrzucone. Zastępca już się rozejrzał i nic nie widział, więc chcę skupić moich ludzi tutaj, dopóki nie zobaczymy, czy psy nie trafią na ślad. Dustin wyprostował się od ściany, kiedy zastępca pojawił się za rogiem z kobietą. - Szeryfie, to jest Victoria Carsen. Jest lokatorką na tym samym piętrze co Jessie i powiedziała, że widziała Jessie w pralni w piątkową noc. Kobieta wystąpiła na wezwanie zastępcy, jej oczy skierowały się do grupy mężczyzn. Suszyła swoje ubrania, gdy wychodziłam. - Wiesz, która to była godzina? - Knox zapytał. - Około jedenastej. Wiadomości dopiero się zaczęły. - Pamiętasz, co miała na sobie? - Bladoniebieski T-shirt i szare spodnie dresowe. - Pamiętasz to sprzed kilku dni? Knox podniósł na nią czoło, kiedy robił notatki. - Tylko dlatego, że żartowała z moich ubrań. Myślała, że wyglądam zbyt elegancko na pranie ubrań w piątkową noc. Zaprosiła mnie na mrożoną herbatę. - Czy poszłaś? - Nie tej nocy. Zapukałam do jej drzwi w sobotę i niedzielę około trzeciej po południu, ale nigdy nie odpowiedziała. - Widziałaś kogoś, kto kręcił się po wyjściu z pralni? - Nie, przykro mi, nie widziałam. Jeśli to wszystko, muszę wracać do szkoły. Moja przerwa dobiega końca. Pobiegłam do domu tylko po książkę, którą chcę pożyczyć jednemu z uczniów. - Oczywiście. Mamy twoje nazwisko i numer, który dał mi Ned. Jeśli przypomnisz sobie coś jeszcze, zadzwoń do biura szeryfa. - Tak zrobię, - zapewniła go. - Mam nadzieję, że nic jej nie jest. Wydawała się miła i nie mogłam się doczekać, żeby ją poznać. - Jej usta uniosły się w uśmiechu do Holt'a i Asher'a, którzy oczywiście byli zdenerwowani. - Powiedziałam jej, żeby mówiła do mnie Tori. Zazwyczaj tylko moim przyjaciołom pozwalam tak do mnie mówić. Nie wiem, dlaczego zrobiłam to z nią. - Tak, wiem - powiedział szorstko Holt. - Jessie ma serce z czystego złota. Tylko idiota by go nie zauważył. Dustin odwrócił wzrok, gdy zobaczył, jak Holt na niego patrzy. Wsadzając ręce do kieszeni garnituru, zszedł z betonowego chodnika i wpatrywał się w trawiaste pole za budynkiem mieszkalnym. Wiedział, że oficerowie myśleli, że tam znajdą ciało Jessie, ale Dustin tak nie uważał. Gdy Jessie była w pobliżu, zawsze ją wyczuł, gdy była po drugiej stronie ulicy lub w sklepie spożywczym. Nawet gdy był z Samanthą, a Jessie zbliżyła się do niego, wiedział o tym. To było tak, jakby był piorunochronem i czuł jej prąd przechodzący przez jego ciało. 54 mila8189

- Poszli, - Greer powiedział, idąc za nim. - Gdybym nie nosił tego munduru, zastrzeliłbym Asher'a za to, że ci tak powiedział. - Powinienem był odjechać. - Dustin odwrócił się do swojego brata. -To przez co przechodzą jest wystarczająco trudne nie potrzebują oglądać teraz nas. Nie ma między nami żadnej więzi. - Nie ma jej? - Greer wspominał o sprawie, o której nigdy wcześniej nie rozmawiali. Ty i Jessie byliście kiedyś dużymi łobuzami, gdy byliście mali, a tata musiał z tym skończyć. - To było dawno temu. - Nie wyskakuj z tymi bzdurami. Widziałem twoją twarz, kiedy dowiedziałeś się, że Jessie zaginęła i myślałem, że zemdlejesz, kiedy przyszedłem do pralni. - Greer, - Knox zawołał. Dustin i Greer wrócili do miejsca, w którym stał. - Znaleźli więcej ubrań. Virgil był w drodze do pracy do sklepu jubilerskiego, kiedy zobaczył je z okna swojego samochodu. Kiedy wyszedł, znalazł stanik i koszulę. - Kurwa. Virgil mieszka na Górze Sosnowej. Będziemy potrzebować więcej osób do przeszukiwania. - Greer sięgnął po telefon. - Zadzwonię do Tate'a i Cash'a. Jeśli tam jest, to ją znajdą. Tate i Cash mogliby namierzyć białego królika w czasie zimowej burzy. - Pójdę do domu i przebiorę się. - Dustin wyciągnął rękę do Greer. - Daj mi kluczyki do ciężarówki. Będziemy potrzebować czterokołowców. - Cash i Tate mają ciężarówki, - protestował. - Żadna z ich ciężarówek nie może zmieścić dwóch czterokołowców, a ja będę potrzebował swojego. Greer rzucił mu klucze. - Lepiej, żebyś jej nie zadrapał. - Napisz do mnie, jeśli psy coś znajdą. Dustin zostawił Greer i Knox'a, nie wierząc, że Jessie nie żyje. Jego umysł odtwarzał i przewijał w kółko ostatni raz, gdy widział ją w przedszkolu. Każdy oddech, który wziął od nocy, kiedy usłyszał krzyki, był jak u ryby wyjętej z wody jego płuca próbowały znaleźć tlen, mimo że żadnego nie było. To była sobotnia noc. Gdyby Jessie zmarła w pralni w piątkową noc, nie usłyszałby krzyków w głowie, które na pewno należały do Jessie. Oznaczało to, że były dwa scenariusze, które mogły się rozegrać. Albo Jessie została ranna i nadal żyła, a koszmary miał tylko dlatego, że on i Jessie byli blisko jako dzieci, albo były dwie osoby, które były w pralni, gdzie znaleziono krew. Dustin zatrzymał swój samochód z piskiem na parkingu. Zostawiając kluczyki pod wycieraczką, wsiadł do ciężarówki Greer'a i zadzwonił do niego, gdy jechał do domu. - Jestem trochę zajęty, próbując nie dać się ugryźć temu głupiemu psu. - Greer, poproś Knox'a, aby spytał techników, czy mogą sprawdzić po ilości krwi czy pochodzi od jednej osoby czy mogły być dwie. - Dustin szybko wcisnął gaz, gdy ruszył po zmianie czerwonego światła. - Poczekaj. Głośny krzyk z szumem dobiegł z drugiej strony linii. Był prawie w domu, zanim Greer wrócił do telefonu. - To była duża ilość, więc mogły być dwie. O czym myślisz? - Myślę, że było ich dwie, a Jessie nadal żyje. Wydaje mi się, że to właśnie jej krzyki usłyszałem. - Nie powiem tego Knox'owi. Będzie myślał, że jesteśmy szaleni jak coon pies. Poza tym, słyszałeś je wczoraj wieczorem? 55 mila8189

- Nie, ale coś mi mówi, że nadal żyje. - Dustin nie wiedział, czy to prawda, czy też nie był w stanie zmierzyć się z faktem, że Jessie może nie żyć. - Tak? Widziałem pralnię po twoim wyjściu. Nie wiem, ilu ludzi tam zginęło, ale wątpię, czy któraś z nich nadal żyje. Dustin rozłączył się z bratem, rzucając telefon na siedzenie pasażera. Włączając kierunkowskaz, skręcił w podjazd a ziemia wyleciała spod kół, gdy zbyt szybko przejechał zakręt. Podążając po wyboistej drodze, prawie uderzył głową w dach, gdy wpadł w wyboje i słyszał otarcia tłumika. Nie zwalniając, zatrzymał się dopiero obok ciężarówki Tate'a, który ładował swój czterokołowiec na pakę swojej ciężarówki. - Dopilnowałem, żebyś miał wszystko, czego potrzebujesz w bagażniku. Masz swoje radio? - Jest w mojej kurtce. Gotowy? - Gotowy. Cash spotka się z nami, w miejscu gdzie Virgil znalazł ubrania. Możesz jechać za mną. Dustin wślizgnął się do ciężarówki, a następnie podążył za Tate'em, który pojechał do głównej drogi prowadzącej w kierunku miasta. Tam musieli skręcić w drogę poboczną, aby wydostać się z korków stworzonych przez wolontariuszy. Mieszkańcy zbierali się, by odnaleźć Jessie, tak samo jak wtedy, gdy Logan zaginął. Dustin przyspieszył, gdy opuścili granice miasta, doganiając ciężarówkę Tate'a. U podnóża Góry Sosnowej, Tate zwolnił, pozwalając Cash objąć prowadzenie, gdy dotarli do niego podążając w kierunku góry. Kiedy jechał, Dustin wyjrzał przez przednią szybę, widząc domy rozrzucone po zboczach gór. Im wyżej jechali, tym mniej było domów i coraz większe były między nimi odstępy, ale i tak można było zobaczyć kilka rozproszonych między drzewami. Przeklinając, Dustin zatrzymał się na poboczu drogi, gdy znalazł wystarczająco szerokie miejsce. Wpatrując się w zaciśnięte dłonie, oparł głowę na kierownicy. Słyszał w głowie jęki bólu. Przeczesując palcami włosy, chwycił się za głowę. Kiedy wreszcie się zebrał, złapał za telefon komórkowy i zadzwonił do Tate'a. - Gdzie się podziałeś? - Zatrzymałem się. - Otworzył okno, by wpuścić do środka świeże powietrze, słyszał jęki, które zanikały. - Nie ma jej tutaj. - Skąd wiesz? - Nie wiem. Po prostu wiem, że jej tu nie ma. - Greer do mnie dzwonił. Znaleźli jej ciało w pobliżu Dryden. Rolnik sprawdzał swoje pole i znalazł ją na polach kukurydzy. - To nie ona. - Dustin nie wiedział, kto to był, ale to nie była Jessie. - Czy została już zidentyfikowana? - Nie, Knox i Greer są w drodze. - Bracie, nie wiem, kogo znaleziono, ale to nie jest Jessie, - Dustin wykrzyknął. - Co chcesz zrobić? To była odpowiedź na bezpośrednie pytanie dlaczego kochał swoją rodzinę. Uznawali swoje zdanie, mimo że powiedziano im fakty, które zmusiłyby wszystkich innych do wycofania się. - Ty i Cash jedzcie tam, gdzie Virgil znalazł ubrania i upewnijcie się, że Jessie tam nie ma. - Co zamierzasz zrobić? 56 mila8189

- Zadzwonię do Greer. Nikt w stanie Kentucky nie zna tego obszaru lepiej niż on. - Upewnij się, że jesteś z nami w kontakcie. - Załatwione. Rozłączył się i zadzwonił do Greer. - Tu Dustin. - Bez jaj. Tate do ciebie zadzwonił? - Dzwoniłem do niego i mi powiedział. To nie jest Jessie. Czy została zidentyfikowana na pewno? - Jeszcze nie. Knox i ja jesteśmy około 10 minut drogi od celu, ale z opisu wynika, że jest to ten sam kolor i długość włosów co Jessie. Dustin prawie się osunął. Przytrzymując się mocniej, musiał zadać pytanie, którego nie chciał znać. - Nie mogą powiedzieć, czy to ona po twarzy? - Nie, jest zbyt spieprzona. - Nie pozwól, by Knox odwołał poszukiwania Jessie. Poszukiwacze stracą czas próbując się przegrupować. Greer, wiem, że Jessie nie jest na Sosnowej Górze. Nie pytaj mnie, skąd, po prostu to wiem, - Dustin powiedział, aby uniemożliwić mu zadawanie tych samych pytań, co Tate. - Gdzie pozbyć się kogoś, jeśli nie chciałbyś by był znaleziony? - Daj mi chwilę do zastanowienia. Dustin chciał na niego krzyczeć, ale czekał, pozwalając Greer to przemyśleć. Jego brat był jedynym z przebiegłym umysłem, który potrafił znaleźć Jessie. - Wiemy, że Jessie została zabrana z pralni. Ten drań może próbować nas zmylić, używając ubrań, byśmy tam szukali. Jeśli jesteś cholernie pewny, że nie ma jej na Sosnowej Górze, a żaden z innych poszukiwaczy nie znalazł Jessie, to zostawia wiele innych gór i pól do wyrzucenia jej. - Dokąd byś poszedł? - Gdybym wiedział, kim jest Jessie, ukryłbym ją tam, gdzie nigdy nie zostanie znaleziona. Wszyscy w mieście wiedzą, że Hayesowie są tak samo podli jak my. - Więc, gdzie powinienem szukać? - To proste. Czarna Góra. Rozdział 8 Dustin przeszukał pobocze dwupasmowej drogi, kiedy powoli wjeżdżał na Czarną Górę, szukając miejsca, w którym żwir na poboczu drogi został naruszony. Wyszedł z ciężarówki kilka razy, aby skrupulatnie spojrzeć przez barierkę, przeszukując górę poniżej, zanim wrócił do środka i pojechał dalej. Jęki w jego głowie powróciły, gdy był w połowie drogi na szczyt, prawie nakłaniając go do szybszego poszukiwania. Jednak nauczono go polować, gdy ledwo pozbył się pieluch. Korzystając z umiejętności, których nauczył się od ojca i braci, wiedział, że nie powinien się spieszyć, nie chcąc przegapić czegoś, co doprowadzi do znalezienia Jessie. Jadąc serpentyną drogową, Dustin zauważył szerszą część pobocza, na której pojazd mógł się zatrzymać, aby zobaczyć majestatyczne góry. Zanim zjechał z drogi, zobaczył, gdzie opony naruszyły żwir. Obracając kierownicę, prowadził ciężarówkę, umiejętnie omijając bruzdy poprzednich śladów opon. Z sercem w gardle wysiadł i zerknął w dół, by zobaczyć, że pojazd wjechał na pobocze w tym samym kierunku, z którego on przyjechał, ale koło zostało wykręcone by jechać w przeciwnym kierunku - z powrotem w dół góry. 57 mila8189

Idąc w kierunku poręczy, Dustin zaczął się modlić, chcąc ją odnaleźć, ale nie chciał znaleźć jej martwej. Wychylając się jak najdalej, denerwował się na widok klifu, wysilał oczy przepatrując możliwie największy obszar od prawej do lewej strony. Oddech utknął mu gdy pod nogami zobaczył świeżo poruszoną ziemię i była ciemniejszego koloru. Zmrużył oczy i starał się patrzeć w dół, ale gałęzie drzew nie pozwalały mu zobaczyć. Gdyby Jessie została zrzucona z krawędzi klifu, nie byłoby możliwości, żeby przeżyła. Ale gdyby wylądowała na poboczu klifu, Jessie byłaby na tyle doświadczona, by mogło jej się udać. Otwierając drzwi pasażera, sięgnął do środka po swoją komórkę. - Tak? - Greer, chyba znalazłem miejsce, gdzie spadła. - Dustin musiał się powtarzać, odkąd tracił zasięg. Nie słyszał odpowiedzi Greer. - Cholera. - Opuszczając telefon, spojrzał na czas. Miał tylko trzy godziny, aż zrobi się ciemno. Musiał się spieszyć, jeśli chciał znaleźć Jessie przed zmrokiem. Czterokołowiec byłby dla niego bezużyteczny - klif był zbyt ostry. Zamiast tego, otworzył tylną klapę bagażnika, Dustin zebrał to, czego potrzebował i wepchnął wszystko do plecaka, który Greer przechowywał w metalowym pudełku pod kabiną. Nie tracąc cennych minut, próbował wykonać kolejny telefon, tym razem do Tate'a. Rozmowa nie powiodła się, podobnie jak wiadomości, które wysłał do swojej rodziny. - Pieprzyć to. - Znalazł kopertę i długopis w schowku, Dustin napisał notatkę, mówiąc, że myśli, że Jessie była na dole klifu i chciał jej poszukać. Umieszczając ją na przedniej szybie, przywiązał linę do poręczy. Dustin zawiązał drugi koniec liny wokół talii i stopniowo się obniżał. Rękawiczki chroniły jego ręce, gdy schodził w dół. Kiedy dotarł do punktu z ciemną ziemią, którą widział z poręczy, poruszał się szybciej, widząc, że buty i odciski dłoni zakopały się w ziemi, a skały wyznaczają wyraźną ścieżkę w dół klifu. - Jessie! - Dustin rozwinął linę, zostawiając ją za sobą, gdy zaczął przeszukiwać obszar, w którym Jessie poszła po dotarciu w dół. Szukając jej śladów, Dustin powoli zaczął chodzić, nieregularnie schylając się, aby podnieść złamaną gałązkę lub zmiażdżone liście. Kilka razy musiał się cofnąć, aby namierzyć Jessie. Widział kilka kropel krwi na klifie i w miejscu, w którym musiała odpoczywać na pniu drzewa. Gdy sięgał głębiej w głąb drzew, słońce zaczęło tonąć, maskując szlak krwi, którym podążał. - Jezu, jak daleko doszłaś? Jego serce przyspieszyło, gdy zobaczył przed nim drewniany domek. Zaczął bic po suchych liściach, prawie potykając się i prawie opadając przez deski, gdy pędził przez otwarte drzwi. Otwierając plecak, wyjął latarkę LED, obserwując podłogę. Pochylając się do boku drzwi zobaczył plamę wyschniętej krwi. Wstając, użył buta do uderzenia gałęzi drzewa, szybko zdając sobie sprawę, że użyła go do przytrzymania zamkniętych drzwi. - Przed którym zwierzęciem próbowałaś się ukryć, Jessie? Zwierzę, które zrzuciło cię z klifu, czy te, które żyje w lesie? Rozpinając ostatnią komorę plecaka, wyjął pistolet, schował go z tyłu za pasem i ukrył pod kurtką. Wychodząc na zewnątrz, okrążył starą chatę, zanim znalazł nowy kierunek, w którym poszła. Każdy krok, jaki wykonał, przybliżał go do niej, jego zmysły zaczęły nadmiernie pracować. Poruszając się szybciej, podejmował lżejsze kroki, nie chcąc ostrzegać innych, którzy ją 58 mila8189

śledzili. Ostatnią rzeczą, jakiej potrzebował, było wpadnięcie w pułapkę. Do tej pory nie znalazł jednak niczego, co sugerowałoby by ktokolwiek ją śledził. Nie chciał jednak popełnić śmiertelnego błędu, który kosztowałby ich oboje życie. Miał się pochylić, aby spojrzeć na małą roślinę, wskazując latarką na ten obszar, gdy złapał kącikiem oka ruch. Całe poczucie ostrożności opuściło go, gdy biegł, zdając sobie sprawę, że ktoś opierał się o drzewo. Nie widział, kto to był, ale przez kolor materiału sądził że to mogła być koszulka Jessie. - Jessie? - Idąc za drzewo, Dustin znalazł kobietę, którą całe miasto uważało za martwą. Musiał zagryźć krzyk wściekłości na to, co jej zrobiono. Oderwał plecak i padł na kolana, sprawdził jej puls, dziękując Bogu, kiedy poczuł, słabe bicie pod opuszkami palców. - Jessie? Nieprzytomna, nie zareagowała, nawet gdy ustawił ją w pozycji siedzącej. Rozpinając plecak, wyjął koc termiczny i położył go na niej. Następnie wyjął pistolet na flarę i znalazł miejsce, w którym flara przechodziła przez gałęzie drzew. Wypuścił dwie flary, Dustin wiedział, że Greer i Tate zorientują się, że znalazł żywą Jessie i potrzebował pomocy, aby ją wydostać. Wracając do Jessie, zebrał to, czego potrzebował na ognisko, aby poczuła ciepło i mogła zobaczyć go w ciemności.... jeśli byłaby w stanie z spuchniętymi oczami. Jej twarz była osobistą maską siniaków. Jedna strona została zdrapana do zera, a jej usta były tak opuchnięte, że pękły w kilku miejscach. Ale najbardziej wkurzyło go to, że jedyne ubranie, które nosiła, to para majtek, koszula i tenisówki. - Tak mi dopomóż Bóg, Jessie ktokolwiek ci to zrobił, umrze. Wyciągając butelkę wody i apteczkę pierwszej pomocy, Dustin uczynił wszystko, co w jego mocy, aby utrzymać ją przy życiu, aż do czasu, gdy przyjedzie pomoc. - Nie waż się mi umrzeć. Holt i Asher nie będą warci centa bez ciebie. - Ostrożnie podnosząc koc, przeszukał jej ciało, upewniając się, że nie ma otwartych ran. Była cała porysowana i posiniaczona, ale to ta wyschnięta krew na jej udach sprawiła że miał taką nadzieję jak do piekła i z powrotem, że pomylił się co do przyczyny. Owinął ją z powrotem, kiedy skończył. - No dalej, Jessie, otwórz dla mnie te piękne oczy. Zrobił, co mógł dla jej twarzy, wciskając wilgotną szmatkę do ust i pozwalając, aby krople wody wślizgnęły się między jej opuchnięte usta. Sprawdzając swój telefon komórkowy, widział, że nadal nie ma zasięgu. - Trzymaj się, Jessie. Pomoc jest w drodze. Wyciągnę cię stąd jak najszybciej. Daj spokój, Orzeszku, obudź się, - wykrztusił, gdy próbował odsunąć z oczu pasma jej przesiąkniętych krwią włosów. Jęki pochodziły z jej ust, kiedy trzęsła się pod kocem. Nie wiedząc, co jeszcze zrobić, usiadł obok ciągnąc ją na kolana i kołysał delikatnie. Wciąż do niej nucił i trzymał w sposób, w jaki kiedyś Logana, kiedy był mały. - Jeśli twoi bracia przyjdą i zobaczą, że cię trzymam, jak zamierzasz mnie obronić, jeśli się nie obudzisz? - przekonywał. - Pamiętasz, kiedy byliśmy mali robiliśmy kule błotne i rzucaliśmy je w Holt'a i Asher'a, winiąc za to Tate'a i Greer'a? I pamiętasz, jak bawiliśmy się w ciężarówce mojego taty gdy on zemdlał w stodole i stoczyła się do tyłu z góry? Powiedziałem mu, że zrobił to, gdy był pijany, a on w to uwierzył. Kiedyś mieliśmy tyle problemów. Moja Ma wiedziała, że wymykałem się, żeby się z tobą pobawić, kiedy tata wyjeżdzał i nigdy mi nic nie powiedziała. W drodze powrotnej z pracy dawała nam Reese’s Cup i dzieliliśmy się nim. Błagałem ją, żeby kupiła inne cukierki, a ona zawsze przynosiła to samo 59 mila8189

do domu. Spytałem ją raz, dlaczego. Chcesz wiedzieć, co powiedziała? - Jego głos złamał się, gdy patrzył w dół na twarz, którą kochał, zanim dowiedział się, czym jest miłość. Powiedziała, że nigdy nie będziemy musieli walczyć o to, kto dostanie za dużo lub za mało. Dla każdego z nas był kawałek i miała rację. Nigdy nie walczyliśmy, dopóki nie pozwoliłem naszym ojcom stanąć między nami. Patrzę teraz wstecz, i nie masz pojęcia, jak bardzo żałuję, tego jak zachowywałem się po śmierci Duke'a. Byłem dupkiem, ale prawdę mówiąc, nie ma urodzonego Portera, który nie był dupkiem. Nie wiesz, ile razy chciałem cofnąć się w czasie i rozegrać ten dzień inaczej. Mimo to, gdybym mógł cofnąć tylko jeden dzień, byłoby to w ten piątek i byłbym tam, gdzie mnie potrzebowałaś. Dustin wciąż ją kołysał, gdy błysk na niebie pokazał, że pomoc nadchodzi. Otulił koc mocniej wokół niej, sięgnął do plecaka i wyjął krótkofalówkę, mając nadzieję, że Greer lub Tate wreszcie znaleźli się w zasięgu. - Greer? Tate? - Tate. Znalazłeś Jessie? - Tak. Kto jest z tobą? - Cash. Knox jest w drodze z ekipą ratowniczą. W jakim jest stanie? - Wystarczająco złym, że lepiej trzymać Holt'a i Asher'a z daleka. Nie powinni patrzeć na nią w tym stanie, dopóki nie zostanie oczyszczona. Jessie nie chciałaby, żeby ją taką widzieli. - Greer zawiezie ich do szpitala. Powiedział im, że mogą poczekać na jej przybycie. Oddział ratunkowy wyśle do niej dwóch ratowników. Wtedy ją stąd wyciągniemy. - Drzewa będą powodować pewne problemy. - Nie martw się. Ty zrobiłeś to, co było najtrudniejsze. Pozwól nam zająć się resztą. - W porządku. Będziemy czekać. Nie trzymaj nas tu całą noc. Dustin widział, jak Jessie walczy o wyciągnięcie ręki spod koca. Rękoma ślepo szukała swoich oczu, gdy odkładał radio dwukierunkowe na ziemie. Rozdzierające serce krzyki bólu rozrywały go na strzępy, gdy odzyskiwała przytomność. - Jessie, przestań. Zrobisz sobie krzywdę. - Trzymając mocno jej podrapane ręce, Dustin nigdy bardziej niż teraz nie żałował braku wiedzy medycznej. Desperacko chciał złagodzić jej ból. Nie wiedząc, co robić, zrobił jedyną rzecz, jaką mógł. Zaczął mówić. - Ciągle pakowałaś mnie w kłopoty i namawiałaś do gówna chociaż wiedziałem, że jest szalone jak cholera. Po prostu miałem szczęście, że tata uwierzył w tę historię. Słyszę, jak mówisz mi: "Udajmy, że jedziemy do sklepu". Kiedy ciężarówka wyjechała, wypadłaś stamtąd, jakbyś miała ogień w tyłku. - Dustin wpatrywał się w Jessie, kiedy przestała walczyć z jego chwytem, nie mogąc powstrzymać zduszonego śmiechu na wspomnienie. Ale durne to było wtedy gdy mnie namówiłaś, że w gnieździe os jest plaster miodu. Przyniosłaś duży słoik z kamieniami i dokuczałaś mi, dopóki nie wspiąłem się na tę gałąź. I co zrobiłaś? Zaczęłaś biec, jakby twoje spodnie płonęły, a ja byłem tym, który został użądlony. Wyglądałem jak Frankenstein przez miesiąc. Dustin potrząsnął głową na siebie. - Zawsze byłaś w stanie przekonać mnie do zrobienia najgłupszych rzeczy, których nikt przy zdrowych zmysłach nie robiłby. Najgorsze było wtedy, gdy byłaś absolutnie pewna, że mali zieloni ludzie chowają się w lesie i obserwują nas. Zmusiłaś mnie do kradzieży zielonej farby, którą Pa pomalował kurnik i pomalowania się nawzajem tak, aby mali zieloni ludzie wyszli i porozmawiali z nami. - Nie wiem, co było gorsze.... Ma używająca rozpuszczalnika do usuwania farby, chodzenie do szkoły wyglądając jak ofiara wybuchu atomowego czy biczowanie tyłka od 60 mila8189

Pa. A ty jakie problemy miałaś? Nic, guzik, figę, zero. Powiedziałaś rodzicom, że namówiłem cię na to. - Do diabła, nawet mnie przekonałaś, żebym wymknął się pewnej nocy na biwak. Jezu Chryste, to była porażka. Zostawiłaś mnie tam na całą noc. A gdzie byłaś? W domu w łóżku. Powiedziałaś mi, że zasnęłaś czekając, aż twój tata pójdzie spać. - Wiesz, że kiedy Holly umieściła Logana w przedszkolu, Greer wpadł w szał Powiedziałem mu, że żadne z dzieci nigdy by ci nie dołożyło, bo zrobiłaś to wszystko. Kiedy nie mógł już dłużej znosić jęków gardłowych Jessie, obniżył dumę Portera, by podzielić się z nią sekretem. - Kiedy byliśmy młodsi, mówiłem Tate'owi i Greer, że nikt nie może trzymać ci świecy. Jess, oni nadal nie mogą. Rozdział 9 Ból na jej twarzy był przerażający, zmuszając ją do bycia przytomną. Chciała tylko wrócić do ciemnego snu, do którego uciekła, ale jego głos jej nie pozwolił. Początkowo przestraszyła się, że znajduje się w silnych ramionach, ale po chwili odprężyła się przez delikatny sposób, w jaki ją trzymał, uspakajając kołysząc ją. Kiedy przestała się bać, że ramiona trzymające zrobią jej krzywdę mogła skoncentrować się na jego słowach. Dustin Porter ją trzymał? Jej zmieszane myśli nie mogły zrozumieć, dlaczego tam był, ale jej to nie przeszkadzało. Jessie po prostu się ucieszyła, że nie jest już sama. Nie musi się przemieszczać z obawy, że nigdy nie zostanie odnaleziona. Dustin zabierał ją do domu. Mogła mu powierzyć swoje bezpieczeństwo w takim samym stopniu co Holt'owi i Asher'owi. Słyszała rozbawienie w jego głosie, kiedy mówił. Opowieści o młodości nie sprawiły, że chciała się śmiać. Nie, czuła bolesną pustkę, ponieważ straciła przyjaźń, która wiele dla niej znaczyła. Nie było czasu, gdy dorastała, kiedy nie czuła w swoim sercu bólu, że nie było jej w jego życiu. Kochała Dustina, zanim dowiedziała się czym jest miłość. Najlepszą częścią jej dni były chwilę, które z nim spędziła. Za każdym razem, gdy widziała go w mieście, torturą było trzymanie w tajemnicy tego jak bardzo jej na nim zależało. Nie miało znaczenia, z kim był i co robią, udawała, że jego uwaga była skupiona na niej. Kiedy siedział w boksie w restauracji z kobietą, była tam. Kiedy on siedział w pierwszym rzędzie kina z Tate i Greer, też tam była, siedząc po jego drugiej stronie. Kiedy on stał z tyłu sali gimnastycznej podczas ukończenia przedszkola Logana, była tam, trzymając go za rękę. Kiedy zobaczyła go na zakupach spożywczych z Holly, była tam, popychając wózek i mówiąc mu, żeby nie zapomniał o Reese's Cups. Kiedy pogrzebał Samanthę i płakał nad jej grobem, była tam płacząc z nim. Myślał, że ich przyjaźń zakończyła się w dniu, w którym rzucił bransoletę w ziemię u jej stóp. Tak nie było. Po prostu się ukryła. Przyniosła bransoletkę do domu, przywiązując ją na własnym nadgarstku. Jej rodzina myślała, że nosiła ją, ponieważ Holt dał jej koraliki. To nie był prawdziwy powód. To dlatego, że Dustin nosił ją przez ten krótki czas. Kiedy dorosła i pozwolono jej jeździć do miasta, zostawiała ją w domu, nie chcąc, żeby Dustin zobaczył to na niej. - Jess, muszę cię położyć. Nogi mi struchlały. Poczuła, że została delikatnie podniesiona i położona na ziemi. Nie mogąc zobaczyć i poczuć jego uspokajającego dotyku, próbowała ponownie otworzyć oczy, aby upewnić się, że to nie jest jedynie jej wyobraźnia. 61 mila8189

- Przestań! Nadal tu jestem. Pozwól mi pozbyć się tego skurczu i usiądę z powrotem. Jego zapewnienie nie pomogło. Zbyt często udawała, że są razem i nie wiedziała już, czy wymyśliła to teraz. Rozpaczliwie oblizała usta, które przypominały sztangę, odczuła ulgę gdy krople wody zsunęły się jej po szyi, a następnie chłodny materiał został położony na powiekach. Próbowała odnaleźć swój głos. - Co....? Gdzie....jestem...ja? - w końcu udało jej się wymamrotać. - Dziękuję ci, słodki Jezu. Jessie usłyszała ulgę w jego głosie, kiedy czuła, że przykucnął obok niej. - Jesteś na Czarnej Górze. Co ci się stało? Możesz mi powiedzieć? - Ja.... nie pamiętam. - Czuła, jakby perkusista grał solówkę w jej głowie. - Boli mnie głowa, - jęczała, próbując sięgnąć do źródła bólu, ale Dustin jej nie pozwolił. - Ratownicy już są w drodze. To nie potrwa długo. Co jest ostatnią rzeczą, którą pamiętasz? Im więcej próbowała myśleć, tym bardziej bolało, ale pojawił się jakiś obraz. - Ty.... rozmawiasz z Bliss. - To ostatnia rzecz, którą pamiętasz? Zaczęła kiwać głową, ale w gardle pojawił się odruch wymiotny. - Będę wymiotować. - Poczuła, że się obróciła, bo nie mogła dłużej powstrzymywać wymiocin. Nie miała nic w żołądku, więc nie miała czym wymiotować tylko płakała z cierpienia. Dustin podtrzymywał jej głowę, dopóki nie przestała, a następnie przewrócił ją na plecy. Po zniknięciu materiału, mogła stworzyć jego mgliste ujęcia. - Jess, przeniosę cię na drugą stronę ognia. Gotowa? - Podniósł ją, a ona oparła jej twarz na jego piersi, leżąc bezwładnie przy nim, gdy szedł kilka krótkich kroków. - Chcesz usiąść czy się położyć? - Usiądź. Powoli poruszał ją, dopóki nie usiadła na tyłku. Usiadł za nią i pociągnął ją do tyłu, aby opierała się o jego pierś. - Czy spadłam gdy wędrowałam? - zapytała, próbując zrozumieć, co się z nią stało. - Nie, nie miałaś wypadku. Postaramy się dowiedzieć, co się stało, gdy dotrzemy do szpitala. Asher i Holt czekają na ciebie. Uspokajająco pocierał jej ramiona, a ciepło, które tworzył, sprawiło, że znów zasypiała. - Martwiłam się o nich. - Oni się o ciebie martwią. Twoi bracia i całe miasto cię szukali. - Jak mnie znalazłeś? - zazgrzytała. - Greer. - W końcu próbował mnie zabić? - Jessie mogła poczuć chichot Dustina na plecach. - Nie, zasugerował, żebym tu poszedł. Kiedy poczujesz się lepiej, wszystko ci wytłumaczymy. - Dobra.... ale jak Greer mnie pobił, to musisz go zabrać z miasta. Moi bracia go zabiją. Więcej chichotów spowodowało, że próbowała się uśmiechnąć w odpowiedzi. - Ałć.... Co jest nie tak z moimi ustami? - Orzeszku, nie chcesz wiedzieć. Straciła wszelkie chęci do uśmiechu. - Minęło sporo czasu, odkąd nazwałeś mnie tym przezwiskiem. 62 mila8189

- Co mogę powiedzieć? Porters są głupi. Przynajmniej mężczyźni są. - Nie mogę się z tym kłócić. - Mimo zmęczenia walczyła ze snem. To było szalone, ale nie chciała, żeby czas sam na sam z Dustinem się skończył. Kiedy przyjdzie pomoc, on zniknie z jej życia ponownie i wrócą do ignorowania siebie nawzajem na co dzień. - Jess? - Huh? - Sprawdzałem, czy nadal jesteś ze mną. - Gdzie....? - Jej głowa tak bardzo bolała, że nie chciała rozmawiać, ale nie mogła milczeć. Holt zawsze żartował, że powinna wstąpić do wojska, że zagadałaby ich wrogów na śmierć. - Znowu płaczesz? Potrzebujesz więcej wody? - Nie, próbowałam się śmiać, ale zbyt mocno boli. - Z czego się śmiałaś? Gdzie boli? - zapytał z troską. - Próbowałam zapytać, skąd przyszłam w takim stanie, w jakim jestem. Czy byłam w wypadku samochodowym? - Nie, nie byłaś we wraku. Ciii ...... Nie zdawała sobie sprawy, że jęczała, dopóki Dustin nie zaczął ją znowu uspokajać. Próbowała przestać, kiedy usłyszała jak bardziej się starał ją uspokoić. - Chyba źle się wyglądam, jeśli jest ci tak przykro. - Pamiętasz, kiedy zostałem użądlony przez osy i jak wyglądałem po tym, jak Ma szorowała moją twarz rozpuszczalnikiem do farb? - Tak bardzo źle? - zapytała, przypominając to sobie. - Gorzej. - Cholera, Holt i Asher będą mieli atak. Jesteś pewien, że Greer.... - Jestem pewien, - powiedział stanowczo, przesuwając ją, by położyła się na ziemi. – Widzę nadchodzące latarki. Nie hałasuj, dopóki nie zobaczę, czy Tate lub Greer są z nimi. Nie bój się...., - uspokoić ją, kiedy musiała zrobić ostry pisk przerażenia. - Kobieto, nie musisz się już, kurwa, niczego bać. Dopóki mężczyzna Porter żyje i oddycha, nikt już cię nie tknie. Słyszysz mnie? - Ciężko tego nie słyszeć, - szeptała pod nosem. Następnie wszystko się rozpadło, ponieważ ręce i twarz rozmyły się w ciemności, która zniknęła z oczu. Zaczęła myśleć, że wyobrażała sobie, że Dustin był tam z nią, że wróciła do starej chatki i że szczury znów ją gryzły. Ból z jej nosa był tak silny, że próbowała się poderwać. Jak zranione zwierzę, chciała stanąć na nogi, by móc uciec. - Jess ...... - Ostry głos Dustina przebił się przez mgiełkę agonii, która ją otaczała. Zwracając się do niego, wyciągnęła do niego rękę, chcąc, by ból ustąpił. - Pozwól mi ją trzymać, a ty ją obejrzysz! Wydając drżące westchnienie, rozluźniła się. Obiecał jej, że nikt nie skrzywdzi jej ponownie. Tak długo, jak on był blisko niej może pozwolić innym się dotknąć. - Musimy ją przywiązać do noszy, Dustin. Twardy, męski głos brzmiał znajomo, ale nie mogła go powiązać z konkretną osobą. - Dałem jej zastrzyk z haloperydolu. Uspokoi ją to na tyle, żebyśmy mogli zabrać ją do szpitala i leczyć. Zamierzają ją podnieść, więc będę z Jessie w helikopterze. - Dziękuję, doktorze Price. Ściskając koszulkę Dustina, przestraszona wtopiła się w niego bardziej. - Nie.... zostawiaj. Kiedy wymusiła słowa przez opuchnięte usta, strach, z którym walczyła, wkradał się w jej 63 mila8189

coraz bardziej słabe ciało i w końcu się poddała, pozwalając się zabrać od Dustina. Gdy tylko ją puścił ogarnęła ją senność, z którą walczyła ale ona wygrała. Ciężki podmuch wiatru, który wiał w jej kierunku, nie skusił jej nawet do próby otwarcia oczu. Podniosłe głosy i uczucie lekkości sprawiło, że jej umysł pływał w kalejdoskopie kolorów, przez co nie była świadoma tego, co się z nią działo. Senny spokój pozwolił jej dryfować jak liść na burzliwym jeziorze, zabierając ją dalej i dalej, aż nie mogła już widzieć brzegu i nie miała nadziei na powrót. Przynajmniej po raz ostatni widziała Dustina przed śmiercią, a jej bracia mogli ją pochować. Dziki krzyk wściekłości sprawił, że chciała odwrócić głowę, ale nie mogła. Próbowała dowiedzieć się, skąd dochodził dźwięk, bała się, że dzikie zwierzę zaraz ją zabije i rozrzuci to, co z niej zostało. - Zamknij się, kurwa, Asher! Wystraszysz ją do cholery! Holt, opanuj swojego brata, albo wypierdolę z niego to gówno. - Rozpoznała grożący męski głos jako głos Greer'a. Umarła i poszła do piekła. - Zabiję skurwysyna, który zrobił to mojej siostrze! Zmagające się ruchy butów szuranych o chodniku powodowały, że chciała ponownie odwrócić głowę, ale to, na czym leżała, poruszało się zbyt szybko. - Cholera! Drake, zatrzymaj Holt'a. Nie może wejść z nią na izbę przyjęć! Asher, użyje na tobie paralizatora, jeśli nie przestaniesz ze mną walczyć. - Porazisz mnie? Powinieneś dowiedzieć się, kto zrobił to mojej siostrze! Jej rozproszony rozum przybliżył się do krzyku Asher'a. Ktoś jej to zrobił? Jessie próbowała przypomnieć sobie, co się wydarzyło, zanim dotarła w góry i nie znalazła odpowiedzi. - Jessie, tu doktor Price. Jesteś w szpitalu, a teraz zrobimy kilka zdjęć rentgenowskich. Czy rozumiesz? - Tak. - Dobrze. Siostro... Jessie straciła orientację w rozmowach, pozwalając, aby pustka zabrała ją z powrotem do miejsca, w którym nie była szturchana i podnoszona. - Jessie...? Słyszysz mnie? Tu Knox. Czy mogę zadać ci kilka pytań? - Hmm...? - Kto cię skrzywdził? - Nie wiem... - Ból wracał na jego pytania. Ona też chciała wiedzieć. - Jaka jest ostatnia rzecz, którą pamiętasz? - W przedszkolu.... Dustin przyszedł porozmawiać z Bliss. - Nie pamiętasz, żebyś szła do pralni? - Nie. - Na razie zostawię cię w spokoju. Jeśli coś sobie przypomnisz, nawet jeśli to nie wiele, po prostu powiedz jednej z pielęgniarek, żeby mnie zawołała. Będę tuż za drzwiami. - Doktorze, policja stanowa prosi o pobranie próbek gwałtu. Jeśli skończy Pan pobierać próbki, ja je przeanalizuję i przekażę im. Niepewny kobiecy głos pytający lekarza o zarządzenie rozproszył zmęczenie. - Gwałt? Nie zostałam zgwałcona. Nie dotykaj mnie. - Próbowała krzyczeć, żeby ją zostawili w spokoju. Musiała wracać do domu! - Nie zostałam zgwałcona... Dustin, powiedz im, że nie zostałam zgwałcona... Dustin, proszę. - Szlochała, czując smak metalu w ustach. Dustin...? Gdzie jesteś? - Dustin jest w drodze. - Zdecydowana pewność lekarza nie powstrzymała jej przed próbą wstania z łóżka. - Jeśli przestaniesz walczyć, mogę wpuścić jednego z twoich braci... 64 mila8189

- Nie! - Jessie syczała. - Nie będą tego wiedzieć. Nie chcę, żeby wiedzieli. Dustin... Chcę... Nie zostałam zgwałcona. - Dobra, Jessie. Zaczekamy na Dustina. Knox mówi, że jest tutaj. Jessie pozwoliła rękom wcisnąć ją z powrotem do łóżka. Potrafiłaby namówić Dustina do odwiezienia jej do domu. Zawsze była w stanie namówić go do wszystkiego. Cóż, prawie wszystkiego .... Nie była w stanie przekonać go żeby jej nie nienawidził, ponieważ była Hayes. Kiedyś rozważała nawet zmianę nazwiska tylko po to, by móc znów być jego przyjaciółką. To były młodzieńcze marzenia, że pewnego dnia wyjdzie za niego za mąż. To były marzenia, które pękły, gdy zobaczyła Dustina z Sam, w tylnym rzędzie kina, gdy byli w szkole średniej. Była z Holt'em i Asher'em i widziała, jak Dustin znalazł miejsce w tylnym rzędzie. To było do niego niepodobne, żeby siedzieć z tyłu. Kiedy światła były przyciemnione, obniżyła się na siedzeniu, obserwując, jak Samantha wkradła się do środka, by usiąść z nim. Wiedziała wtedy, że Dustin był zakochany w dziewczynie. Siedziała w kinie, a jej serce rozpadło się na milion kawałków. Treepoint to małe miasteczko, a ona nigdy nie słyszała plotki o nich, aż Sam umarła i wyszło na jaw, że mieli dziecko. Kiedy plotka że Dustin zabił Sam w ataku zazdrosnej wściekłości, rozeszła się po mieście, nawet zanim trafiła do gazet, nie miała wątpliwości, że to był wypadek. Dustin nigdy nie uderzyłby kobiety, nawet gdyby od tego zależało jego życie. Gdyby wpadł w zazdrosny gniew, zabiłby mężczyznę, a nie Sam. Kiedy Holly zapisała Logana do przedszkola, obawiała się, że będzie przychodził. Prawdę mówiąc, myślała, że Porters przekonali Holly ale tego nie zrobili. Uczucia związane z tym że Logan jest dzieckiem Samanthy zniknęły w chwili, gdy Logan wszedł przez drzwi. Zakochała się w tym dziecku; tak bardzo, że musiała ukryć swoje przywiązanie do niego i nie wyróżniać go wśród innych dzieci. Gdy Logan opuszczał przedszkole odczuła to tak samo mocno, jak każda początkująca matka. To, że Dustin nie musiał już przychodzić do przedszkola, było zarówno piekłem, jak i błogosławieństwem. Wciąż widziała go w mieście i na wydarzeniach kościelnych, lecz na tym kończyły się ich kontakty. Dopóki Holly nie zaprosiła ich na swój ślub, Hayes nie postawili stopy na terenie Portera od dnia, w którym jej ojciec zastrzelił ich psa. Sutton, Rachel, i Holly zapraszali członków kościoła na obiady i imprezy, ale żadne dodatkowe zaproszenie nie było skierowane do niej. Była pewna, że było to z tego samego powodu, dla którego nie zapraszała ich - kobiety starały się utrzymać pokój między dwiema rodzinami. Utrzymywanie rodzin oddzielonych od siebie było również drugą naturą dla mieszkańców miasta. Nikt nie chciał, aby ich interesy lub przyjęcie zostało zniszczone z powodu nieuniknionej walki. W noc aukcji w restauracji King'a, nie próbowała odegrać się na Asher'ze i Holt'cie za próbę wtrącania się w jej życie. Zdobyła się na odwagę, by spróbować zakończyć tę wojnę... i zdobyć mężczyznę, którego kochała. Nie powiodło się jej to praktycznie wywołała bójkę i zmuszona była do wyjścia, a żaden z jej braci nie rozmawiał z nią przez dwa tygodnie. Gdyby nie mieli dosyć jedzenia na wynos, trwałoby to dłużej. Wracając do chwili obecnej, pomyślała, gdybym została zgwałcona, wiedziałabym, prawda? Jessie, nawet nie wiesz, jak do tego doszło, że wisiałaś na zboczu góry, ostrzegła się. 65 mila8189

Kłócąc się sama ze sobą ostatecznie odrzuciła wątpliwości. Prawdopodobieństwo gwałtu było zbyt nierealne. Gdy jej powieki zaczęły kłuć, jakby płonęły, delikatna dłoń spoczęła na jej ramieniu, ledwo dotykając, po prostu informując ją, że tam był. To był Dustin. Rozpoznałaby jego dotyk, nawet gdyby na jej ciele znajdowało się tysiąc rąk. Gwiazda należała do nieba, gołębie pocztowe wiedziały, gdzie jest ich dom, a jej serce zawsze wiedziało, gdzie on jest. Rozdział 10 - Jessie jest przenoszona do sali pooperacyjnej, Dustin. Możesz ją odwiedzić po tym, jak pielęgniarki ją przygotują. Będzie tu przez jakiś czas. Dustin wycofał się od noszy, gdy pielęgniarki zabrały Jessie z ostrego dyżuru. Dr. Price dał mu uważne spojrzenie. - Jak sobie radzisz? - Bywało lepiej. Czy przypomni sobie, co się stało? - Jest za wcześnie, żeby to wiedzieć. Ma poważny wstrząs mózgu, złamanie w oczodole i zatoce szczękowej. Jest tam teraz z nią specjalista. Nie sądzi, że będzie potrzebowała operacji, ale będzie potrzebował więcej zdjęć, żeby się upewnić. Kiedy rozmawiali, opuścili ostry dyżur, idąc w kierunku holu. Obaj mężczyźni zatrzymali się przed tłumem, czekającym, aby dowiedzieć się, co u Jessie. - Chcemy zobaczyć naszą siostrę. - Asher musiał użyć ramion, żeby przebić się przez rój patrzących. Dustin nie musiał pytać, dlaczego - ręce mężczyzny były zakute w kajdanki za plecami. Brat Jessie był tak wściekły, bo nie mógł zobaczyć Jessie, że praktycznie piana płynęła mu z ust. - Asher i Holt, porozmawiam teraz z wami na osobności, jeśli pójdziecie za mną. Lekarz skierował Asher'a i Holt'a w stronę korytarza. - Powiedz Greer i Knox, żeby zdjęli ze mnie te kajdanki. Lekarz wpatrywał się w jego wściekłe rysy. - Być może lepiej byłoby zostawić je przez chwilę na miejscu. Zanim Asher lub Holt mogli się dalej kłócić, dr Price odszedł. - Nie będzie dobrze, prawda? - Tate powiedział, podchodząc i zatrzymując się obok niego i Greer. - Nie, - Dustin zgodził się. Widzieli swoją siostrę tylko przez krótką chwilę, ponieważ została wwieziona na ostry dyżur i to wystarczyło by Asher dostał małpiego gówna. Holt nie przyjął tego w takim samym stopniu, jak Asher, ale Dustin był na tyle mądry, by wiedzieć, że kipi w środku. - Zidentyfikowali tę drugą kobietę? - Jeszcze nie. Koroner nad tym pracuje. - Greer zbliżył się bliżej boku Dustina, gdy więcej kuzynów Jessie wpadło do poczekalni. - Knox ma dla niego dużo pracy. Kiedy dowie się, kto skrzywdził Jessie, będzie miał na karku samosąd tłumu. Dustin obniżył głos, żeby tylko Greer i Tate mogli go usłyszeć. - Badali ją aby ustalić gwałt. - Knox jest wkurwiony. Nie ma szans w piekle. Nie będzie zastępcy w policji, który będzie go bronił. Łącznie ze mną. Ten skurwiel jest, jak dla mnie, martwym kawałkiem mięsa. - Dla mnie też. - Tate się skrzywił. - Nie miałbym nic przeciwko wyrzuceniu ciosu od siebie. 66 mila8189

Dustin miał więcej dla tego, kto to zrobił, niż cios czy dwa. Miał zamiar zabić drania. - Wracasz do domu? - Greer pytał. - Nie, myślę, że zostanę tu, dopóki Jessie się nie obudzi. - Po co? Knox będzie stać na straży przy drzwiach do rana, aż go zmienię. Nawet nie pozwala innym zastępcom brać zmian. - Dlaczego nie? - Dopóki nie dowiemy się, kto to zrobił, każdy jest podejrzanym. Chyba tylko mi ufa. - Greer wzruszył ramionami. Dustin nie musiał pytać, dlaczego jemu. Greer nie przepuściłby nikogo przez drzwi Jessie, nawet jeśli jego życie by od tego zależało. - Jeśli któryś z was będzie potrzebował przerwy, zadzwoń do mnie. Mogę przejąć obowiązki jednego z was na czas trwania przerwy, - Tate zaoferował. - Dustin? - Greer podniósł na niego brwi. - Planuję być po drugiej stronie drzwi. - Powodzenia. Asher i Holt na to nie pozwolą. - Greer szydził. - Jak myślisz, dlaczego musiałem skuć tego szalonego idiotę? Oszalał gdy ci pozwolono wejść, a jemu nie. Idę do domu spać. Zadzwoń do mnie, jeśli będziesz mnie potrzebował. - Pójdę z tobą, Greer. Nie chcę zostawiać Sutton samej, dopóki nie dowiemy się, kto skrzywdził Jessie. Ona i Rachel są u ciebie w domu. Cash jest z nimi, dopóki jeden z nas nie przyjedzie. - Za późno, żebym dzwonił do Logana. Zadzwonię do niego rano. Greer go minął. - Będziesz w domu, kiedy rano wstaniemy. Jedynym sposobem, żeby pozwolili ci zostać w pokoju Jessie jest umieszczenie cię w szpitalnym łóżku obok jej. - Od kiedy to zostałeś ochroniarzem Jessie? Dustin nie uniknął pytania Tate'a ani wzroku Greer. - Nie wiem. Czy to ma znaczenie? Złamał się. - Dla nas, nie. - Tate podniósł ręce w geście kapitulacji na jego gniewne spojrzenie. Ale dla Hayesów to będzie miało ogromne znaczenie. - Poradzą sobie z tym, - Dustin powiedział uparcie. Greer potrząsnął smutno głową na niego. - Prędzej przejadą cię holownikiem Jo, niż pozwoliliby Porterowi zająć się Hayesem. - Nie mówię o poślubieniu dziewczyny, - Dustin protestował. - Chcę tam być, jeśli będzie mnie potrzebowała. - Wmawiaj sobie to dalej. Po prostu nie oczekuj, że ja lub Tate ci uwierzymy. Dustin patrzył, jak jego bracia opuszczają ostry dyżur. Nie potrafił sobie wytłumaczyć, dlaczego nie wyszedł. Znalazł puste krzesło w poczekalni i pomyślał o tym, że Jessie pewnie trzymała się go tylko dlatego, że była samotna i ranna. Przy zdrowych zmysłach poprosi go, żeby zostawił ją samą. Spierał się o to, czy powinien zostać, czy odejść, prawie przekonał się do odejścia, kiedy Asher i Holt wrócili. Kuzyni zebrali się wokół nich, a Holt powiedział im te same rzeczy o stanie Jessie, które mu powiedziano. Dustin siedział, wpatrując się w buty gdy rozmawiali. Wtedy zobaczył, że zbliża się do niego kolejna para butów. Spojrzał w górę. - Doktor powiedział, że uratowałeś życie Jessie, - Holt zaczął. Dustin milczał, oczekując, że zostanie poinformowany, że nie jest już potrzebny i powinien odejść. - Asher i ja chcemy Ci podziękować. 67 mila8189

- Ale? - Dustin nie był na tyle głupi, by dać się wciągnąć w przekonanie, że Hayesowie nagle się zmienią i będą tak uprzejmi, jak każda normalna osoba w takiej sytuacji. - Nie ma żadnego ale. - Holt wpatrywał się nad jego głową w pustą ścianę. Brat Jessie był zimnym, twardym mężczyzną, ale całe miasto wiedziało, że jedyną jego słabością jest Jessie. - Jest pytanie, na które chcemy odpowiedzi. Wydaje nam się to trochę podejrzane. - Naprawdę? - Z sarkazmem, Dustin spojrzał na poczekalnię wypełnioną Hayessami, zanim skupił się na Holtcie. Następnie, bez ostrzeżenia, poderwał się na nogi i sięgnął po brązowy skórzany sznurek, który miał na szyi, ciągnąc go w górę. W jednym płynnym ruchu zsunął mały, śmiercionośny nóż z jego osłony. Zanim Holt lub Asher mogli zareagować, Dustin szarpnął Asher'a zakutego w kajdanki w jego kierunku i obrócił go, dopóki nie znalazł się za nim z nożem przyciśniętym do jego gardła. - Nuh-uh. Jeden ruch, Holt, a ja poderżnę Asher'owi gardło i nie obchodzi mnie, że woźny będzie musiał posprzątać bałagan, który zrobiłem. Zadowolony z faktu, że Holt i inni Hayesowie cofnęli się, Dustin wpatrywał się w Holt'a w znaczący sposób. - Każdego innego dnia, zabiłbym cię tam, gdzie stoisz, po sugestiach że kiedykolwiek skrzywdziłbym Jessie. Czy położyłem rękę na tobie lub Asherze, mimo że, kurwa, wiedziałem że Asher użył jednego z tych twoich szczeniąt, aby wywabić mojego syna z domu? Nie. - Jego sarkastyczny głos unosił się, aż cały pokój przestał się poruszać, słuchając jego słów. - Poszedłem do twojego domu i ostrzegłem was obu, że idę za wami, i tak się stanie. Żadna osoba w tym mieście nie jest na tyle głupia, żeby kupić ani grama trawki, którą ukradłeś. Nie byłeś w stanie wyhodować od tamtego czasu nic wartościowego, prawda? Jakakolwiek praca w niepełnym wymiarze godzin, któremukolwiek z was udało się znaleźć, została przerwana? Wy kretyni nie jesteście żadną zabawą bo jesteście kurwa, zbyt łatwi. - Chcesz mnie winić za to gówno, proszę bardzo. Jestem winny. Nie zastrzeliłem cię tylko dlatego, że nie zamierzałem spędzić reszty życia za kratkami, zamiast wychowywać syna. Gdyby Logan został ranny, nawet sam Bóg nie byłby w stanie cię uratować. Asher i ty byliście nie fer, jeśli chodzi o mnie... ale nie Jessie. Nigdy, przenigdy Jessie. - Jego głos załamał się na wspomnienie o tym, jak wyglądała, gdy odnalazł swojego przyjaciela z dzieciństwa. - I ani Greer, ani Tate nie skrzywdziliby jej. Myślisz, że tylko ty wiesz, że Jessie jest wyjątkowa? Pozwoliłem jej pilnować mojego dziecka przez lata. Nie ufam na tyle nawet Cashowi, a on jest moim pieprzonym szwagrem. Do diabła, zamieniłbym się z nią miejscami w mgnieniu oka, gdybym tylko mógł. - Nie musisz się martwić o to, kto jej to zrobił, bo znajdę ten żałosny kawałek gówna i sprawię, że będzie żałował każdego siniaka, który na niej zostawił i wtedy wypatroszę go jak pieprzoną rybę. Dustin usunął nóż, odpychając Asher'a od niego. Nie przejmując się biciem, które mu groziło sięgnął do kieszeni, aby wyjąć klucz, który dał mu Greer, rzucając go Holt'owi, zanim włożył nóż z powrotem w osłonę na szyj. - Mówiłem ci wtedy i mówię ci teraz, że nie ukradliśmy twojej trawki. - Holt wściekle zwęził oczy na niego . - Nie kłam, kurwa, kiedy właśnie uratowałem życie twojej siostrze. - Ja to zrobiłem. Holt nie miał z tym nic wspólnego, - Asher przyznał się do tego. 68 mila8189

Holt odwrócił się w stronę Asher'a, uderzając brata w usta. Żaden z kuzynów Hayesa nie próbował pomóc Asher'owi, gdy potknął się w tył na skutek uderzenia. Odzyskując równowagę, Asher wytarł krew z jego ust. Sięgając, Holt chwycił Asher'a za koszulkę, gdy krzyczał na niego - Kłamałeś, kurwa, mi? Po co? - Wstydziłem się przyznać do prawdy, że Diane namówiła mnie do tego. Ale kiedy powiedziała mi, jak wypłoszymy Dustina z domu, nie zgodziłem się. Myślałem, że znalazła inny sposób, aby to zrobić, kiedy usłyszałem, że Logan zaginął i wszyscy zgłosili się do pomocy. - Kiedy wróciłem do domu z miasta, miałem jechać na czterokołowcu opowiedzieć Dustinowi i pomóc szukać Logana, ale Diane i Luke powiedzieli mi, że jeśli coś powiem, powiedzą Knox'owi, że w tym tkwię. Wciąż miałem zamiar jechać do Dustina, bo może to pomogłoby chłopcu, ale wtedy zadzwoniłeś i powiedziałeś, że został znaleziony. Nie walcząc z Holt'em, Asher spojrzał w jego stronę. - Dustin, byłem tak obrzydzony sobą, że ukryłem trawkę i nigdy nie próbowałem jej sprzedać. Do diabła, zarówno Diane, jak i Luke byli tak przerażeni po tym, co ty i Greer zrobiliście w jej mieszkaniu, że nigdy po to nie wrócili. Nadal nie mogę uwierzyć, że dałem się namówić nawet na myślenie o tym. Ale przysięgam, jak tylko pojawiło się imię Logana, to wyszedłem. Powiedziała mi, że będziemy mieli wystarczająco dużo, aby kupić jej pierścionek, którego chciała, że nie wyjdzie za mnie, dopóki mnie na to nie będzie stać. Po tym wszystkim nie poślubiłbym suki nawet przy naładowanej broni skierowanej w moją głowę. Holt szarpnął Asher'a, zdejmując mu kajdanki, a następnie rzucił Asher'a do jego stóp. Chcesz go dorwać, nie powstrzymam cię. - Ja też nie, - powiedział chór wokół pokoju. Dustin wpatrywał się w Asher'a. Jakakolwiek żądza zemsty w stosunku do niego musiała poczekać. Był zbytnio przejęty Jessie. Będzie jej wystarczająco ciężko, gdy się obudzi i dowie się, że inna kobieta została zabita przez tę samą osobę, która ją pobiła i zgwałciła jeśli to się potwierdzi. Ostatnią rzeczą, jakiej potrzebowała, było usłyszeć od jednego ze swoich krewnych, że on i Asher brali udział w bójce. - Wstawaj, Asher. - Dustin wyciągnął rękę, aby pomóc mu stanąć na nogi, ale Asher wstał sam, ignorując jego rękę. - Przykro mi, że mój brat nie wyjaśnił szeryfowi, że to Diane i Luke są odpowiedzialni i okradli twoją rodzinę, - powiedział Holt, rzucając Asher'owi ostre spojrzenie, zanim znów stanął przed nim. - Hayesowie nie są złodziejami. Nie przyjąłeś mojej oferty, więc przypomnę mu o tym, gdy wrócimy do domu. Dustin zobaczył, że Asher blednie na groźbę Holt'a. - Jestem również wdzięczny za to, co zrobiłeś dla Jessie. W związku z tym, byłbym wdzięczny, gdybyś wyszedł. Nie potrzebujemy cię, żebyś kręcił się wokół Jessie. Obserwowałem moją siostrę, która ścigała cię od dzieciństwa, będę potępiony, jeśli pozwolę ci zostać bo jest ci jej żal. Jest Hayes i ma dumę w przeciwieństwie do innych dziwek, z którymi się zadajesz. Nie potrzebujemy twojej pomocy, żeby dowiedzieć się, kto jej to zrobił. A jeśli ktoś zamierza zabić drania, to będę to ja. Dustin nigdy nie chciał uderzyć mężczyzny bardziej jak w tym momencie chciał uderzyć Holt'a. - Jesteś zdenerwowany z powodu tego, co stało się z Jessie, więc wezmę to pod uwagę i nie wyrwę tego, co nazywasz mózgiem przez lewą dziurkę twojego nosa i wepchnę go z powrotem prawą. Jeśli chciałeś, żebym wyszedł, wystarczyło poprosić. 69 mila8189

- Chcesz znać różnicę między Hayesami a Porterami? - Dustin pytał retorycznie. Tate, Greer i ja nauczyliśmy się z błędów naszego taty, jak traktować nasze kobiety, aby stać się lepszymi mężczyznami. Ty i Asher po prostu popełniacie te same błędy. Prawdziwy mężczyzna nie musi pokazywać, kto ma największy zestaw jaj w hrabstwie, aby chronić swoją rodzinę; po prostu to zrobi. Powodzenia w odkrywaniu, kto skrzywdził Jessie bez pomocy. Ani ty, ani Asher nie moglibyście znaleźć wyjścia z papierowej torby bez pomocy. Skończył z pozwalaniem Hayesom wkurzyć go. Obelgi znosił od urodzenia, ale był już dorosłym mężczyzną, a dni, w które musiał nadstawiać drugi policzek, skończyły się. Logan dorastał i musiałby znosić te same zniewagi, gdyby nie powstrzymał tego. Jego ojciec zawsze zbytnio przejmował się tym, co miasto myślało, przez co jego klienci nie kupią od niego bimbru lub trawki, więc przyjmował każdą obrazę, którą na niego rzucano. Dustin opuścił szpital z trzaskiem przesuwanych drzwi. Opuszczę, kurwa, Treepoint zamiast wychowywać moje dziecko w tym samym otoczeniu, pomyślał wściekle. Choć kochał góry i mieszkanie w pobliżu Tate, Greer, Rachel i ich rodzin, nie zniósłby jeszcze jednego poniżającego komentarza skierowanego do niego. Były inne miasta i góry, które nie byłyby w stanie zaszkodzić Loganowi. Mogliby przyjeżdżać w odwiedziny, zakładając nowy dom gdzie indziej. Tak oburzony Holt'em i Asher'em, że po powrocie do domu planował załadować ciężarówkę Greer'a rzeczami swoimi i Logana. Był prawie przy samochodzie, gdy zobaczył że zostawił go jeden z zastępców i zrozumiał, że nie może wyjechać. Jedyna rzecz, której nie byłby w stanie zabrać ze sobą, była głęboko zakorzeniona w Treepoint. Nie można było naruszyć korzeni, gdy roślina była krucha i słaba, albo ryzykowałoby się jej utratą. Trzeba było dać jej czas, aby nabrała siły, zanim będzie można ją ostrożnie wykopać i posadzić w innej glebie, w której chciałeś żeby rosła. Głupio zakończył przyjaźń z Jessie, gdy był młody i głupi. Nie chciał ryzykować zdobycia Jessie, zanim będzie mógł naprawić szkody, które wyrządził. Jeśli naprawa tych uszkodzeń oznaczała, że musiał się wycofać, dopóki Jessie nie będzie silniejsza, to tak zrobi. Przez swój temperament, Dustin skrzywił się, gdy wsiadł do samochodu, wspominając piekło, które on, Tate, i Greer dali Cashowi, gdy pojawił się na drodze Rachel. - Cholera, każdy pies ma swój dzień. Rozdział 11 - Dlaczego nie usiądziesz na werandzie i nie złapiesz trochę słońca? Zrobię nam kawę i usiądę z tobą. Jessie nie odwróciła wzroku od telewizora na propozycję Asher'a. - Nie, dziękuję. Oglądam film. - Jest zapisany na DVR. Możesz go włączyć ponownie po powrocie do środka. - Nie teraz. - Szarpiąc koc, który matka zrobiła na drutach przed odejściem, Jessie wsunęła się dalej na kanapę, mając nadzieję, że Asher zostawi ją w spokoju. - Daj spokój, siostrzyczko, zrób to chociaż dla mnie. To nie jest dobre dla ciebie siedzieć tu dzień po dniu i oglądać telewizję. Musisz się stąd wydostać, od dwóch miesięcy jesteś zamknięta. Mogłabyś wrócić do pracy na kilka dni w tygodniu, przygotowując się do powrotu na pełny etat, - Asher zażartował. - Nie chcę straszyć dzieci. Poza tym, rozmawiałam z Bliss. Wykupuje przedszkole. Leżący na drugim końcu kanapy, Holt zepchnął stopy ze stołu do kawy na drewnianą podłogę. - Opuchlizna na twarzy jest prawie zniknęła i siniaki też. Dla ciebie wygląda 70 mila8189

gorzej, bo ciągle patrzysz w lustro, szukając ich. Kiedy zdecydowałaś, że nie chcesz już być właścicielem przedszkola? - Wczoraj, kiedy zadzwoniła i zapytała mnie, jak się czuję. - Patrząc w telewizor z taką siłą, Jessie zdziwiła się, że nie stopił się w kulę plastiku i innych części. - Jess, wszystko, czego kiedykolwiek chciałaś, to pracować w przedszkolu. Dlaczego miałabyś je sprzedawać? - Już mnie to nie interesuje. - Nie sprzedawaj go. Włożyłaś swoją krew, pot i łzy w ten biznes. Daj temu więcej czasu. Przejdziemy przez to.... Zimno odwróciła się do Holt'a. - To ja zostałam pobita i zrzucona ze zbocza góry. Nie ty, nie Asher. Tylko ja. I nigdy się z tym nie uporam. - Czujesz się tak teraz, ale za kilka miesięcy możesz czuć się inaczej. Ale jeśli sprzedasz przedszkole, to będzie po wszystkim, - Holt spierał się, siedząc na kanapie. - Teraz tylko o tym mogę myśleć. - Musimy znaleźć innego terapeutę, bo ten, którego teraz masz, nie pomaga. Jessie odepchnęła koc, zsuwając nogi z kanapy, zirytowała się, że Asher mówił o zastąpieniu jej terapeuty do Holt'a, a nie do niej. - Nie potrzebuję cię do podejmowania decyzji za mnie. Jestem sama od osiemnastego roku życia. Jeśli chcesz mi pomóc, idź do sklepu. Umieściłam listę na lodówce. I nie zapomnij o chipsach. Zjadłeś ostatnie. Jessie wstała z kanapy i poszła do kuchni. Wziąwszy szklankę, zrobiła sobie mrożoną herbatę. Kiedy wyjmowała lód z zamrażarki, zobaczyła, że Asher zdjął listę z drzwi. - Mówiłem ci, że nie kupuję.... Jessie zatrzasnęła plastikowy pojemnik z herbatą na blacie, na ten dźwięk Asher podskoczył. - Nie pojadę do miasta tylko dlatego, że jesteś zbyt zakłopotany, by kupować tampony! krzyknęła, widząc Asher'a, który cofnął się o krok od blatu. - Zamów te cholerne artykuły spożywcze online i idź do sklepu odebrać je. Nie obchodzi mnie, jak to zrobić, po prostu to zrób! Jezu.… - Pójdę do sklepu. Uspokój się, - Holt przerwał, wstając z kanapy po klucze do ciężarówki. - Ja pójdę. - Asher przyglądał się jej uważnie, sięgając przez ladę próbując odebrać klucze Holt'owi. - Już powiedziałem, że pojadę. - Holt, który odmówił oddania kluczy, rozpoczął szarpanie się z Asher'em. - Obaj, jedźcie. - Jessie wzięła uspokajający oddech, kiedy włożyła dzbanek z herbatą z powrotem do lodówki. - Nie chcę, żebyś została sama. Jeden z nas musi zostać.... Jej błyszczące oczy zwęziły się na braci. - Nie sądzisz, że potrafię już o siebie zadbać? Przestali walczyć o klucze, gapiąc się na nią jak na jelenia złapanego w reflektory. - Nie o to mi chodziło, - Holt zaczął ostrożnie. - Nie jest bezpiecznie, dopóki nie dowiemy się kto.… - Wybił mnie w diabły? Zgwałcił mnie? - krzyczała do niego. Asher i Holt zbledli, przybliżając się do drzwi wejściowych dla bezpieczeństwa. - Rozejrzyj się! W tym pokoju są dziesiątki pistoletów. Każdy, oprócz Waszej dwójki, który spróbuje przejść przez te drzwi bez mojego pozwolenia, dostanie całą serię strzałów. - Wiesz, Holt, myślę, że z nią będzie dobrze. Powinniśmy iść razem. Pewnie przydałaby jej się chwila samotności. 71 mila8189

- Masz rację, - Jessie wymamrotała, podnosząc szklankę z herbatą, by usiąść z powrotem na kanapie i przykryć się ponownie kocem. - I nie zapomnij o chipsach. *** - MAMY TOWARZYSTWO, - Dustin ostrzegł Greer, odkładając swój telefon na stół i zamykając mapy Treepoint, które studiowali. Dustin wepchnął złożone mapy do szuflady starego drewnianego stołu, gdy Greer odblokował szafkę, wyjmując dwie strzelby. Dustin wziął swoją po czym Greer otworzył drzwi, spotykając się z Hayesami, którzy wjechali ciężarówką na podjazd, zatrzymując się. -Ciekawe, czego oni kurwa chcą? - Greer zamruczał, gdy Asher i Holt wyszli z ciężarówki. - Nie wiem. Pozwól mi się tym zająć. Dustin zignorował zdziwienie swojego brata, gdy wspólnie udali się na koniec werandy, aby zobaczyć, co Hayeses zabrali z tyłu kabiny ciężarówki. Holt i Asher nieśli paczkę, ustawiając ją na ganku obok ich stóp. - To jest cała trawka, którą ci ukradłem. Niczego z tego nie brakuje. - Twarz Asher'a była pokerowo czerwona, bo Greer nawet nie próbował ukryć, jak bardzo był obrzydzony mężczyznami. - Przywiozłeś to z powrotem. Teraz zabierajcie swoje pieprzone dupska z mojej posesji, - Greer warczał przez zaciskane zęby. Obserwując twarze Holt'a i Asher'a, Dustin wiedział, że przyjechali tu nie tylko po to, by zwrócić zioło. - Bądź cicho, Greer. Masz coś w głowie, Holt? - Tak, mam. Asher i ja chcemy przeprosić nie tylko za to, że nie zwrócił trawki, ale także za to jak cię potraktowaliśmy, Dustin. Holt wyglądał, jakby wolał raczej łopatą zrzucać końskie gówno, ale nadal mówił. - Nie powinienem był zmuszać cię do opuszczenia szpitala, kiedy chciałeś zostać i nie powinienem był cię wyrzucać ze szpitala cztery razy, kiedy próbowałeś przynieść kwiaty Jess. Zauważając, że Greer otworzył usta na informacje, o których nie wiedział, Dustin rozegrał to tak, jakby nie wątpił we własne zdrowie psychiczne przez to że chciał odnowić swoją przyjaźń z Jessie. Wzruszając ramionami, Dustin pokazał w swoich oczach liczne zniewagi, które znosił od Hayesów przez lata. - Byłem już gorzej traktowany przez Hayesa. - Już nie będziesz, - Asher rzucił, jego zwykła pogardliwa postawa do Portera zniknęła. Dustin rzucił szybkie spojrzenie przez ramię, aby upewnić się, że kolejny Hayes nie zakrada się za nim i Greer i wbije im nóż w plecy podczas przyjaznego przełomu. Wycierając rękę w dżinsy, Asher wyciągnął ją do niego. - W szpitalu wyciągnąłeś rękę. Chciałbym ją teraz przyjąć i wszyscy chcemy, aby przeszłość była przeszłością i położyć kres kłótni między Porterami a Hayesem. Dustin wpatrywał się w rękę, nie wykonując żadnego ruchu. - Przestań marnować mój i Greer czas. Czego tak naprawdę chcesz? Asher opuścił rękę do boku. - Zapytaj go, Holt. Oczyszczając gardło, Holt przejął kontrolę. - Będziemy wdzięczni, jeśli wpadniesz do domu i dotrzymasz Jess towarzystwa. - Żartujesz sobie z nas, prawda? - skrzywił się Greer. - Myślisz, że mój brat jest na tyle głupi, że wpadnie w zasadzkę? 72 mila8189

Holt szybko potrząsnął głową. - To nie zasadzka. Jessie odmawia opuszczenia domu i nie pozwala, aby którakolwiek z kobiet z miasta odwiedziła nas. Potrzebuje towarzystwa a wiem jak blisko byliście w dzieciństwie, mieliśmy nadzieję, że mógłbyś pomóc jej wyjść z nastroju, w którym jest. - W jakim jest nastroju? - Jego troska o Jessie przerosła jego nienawiść do braci. - Wrednym, - Asher wyznał z żalem. - Żaden mężczyzna nie może przejść przez drzwi nie obawiając się, że jego kutas zostanie odstrzelony. - Otworzyła nasze schowki na broń. Jessie trzyma je przy każdym oknie i drzwiach. Do diabła, widziałem, jak włożyła jedną pod poduszkę na kanapie. Boję się usiąść bez sprawdzania poduszek. - Nie winię jej za to. Sukinsynowi prawie udało się ją zabić. - Usprawiedliwiał jej zachowanie. Dustin nie mógł zmusić się do współczucia mężczyznom. - My też nie, - Holt próbował to wyjaśnić. - Po prostu nie chcę być przez pomyłkę postrzelony w tyłek, bo ten, kto to zrobił, chodzi bezkarnie. - Nie ujdzie mu to na sucho, - Greer się odezwał. - Knox i policja stanowa pracują nad sprawą. Dustin dał Greer uspokajające spojrzenie, nie chcąc, aby ujawnił, że próbowali dowiedzieć się, kim jest człowiek, który przewrócił życie Jessie do góry nogami. - Nie mogli pracować nad tym zbyt ciężko, bo inaczej dokonaliby już aresztowania, Holt zamruczał pod nosem, odwracając wzrok. Czy naprawdę myślą, że całe miasto nie wie, że cały klan Hayes szuka człowieka, który skrzywdził Jessie? Dustin pomyślał sobie. Nie tylko drażnili Knox'a i policję stanową telefonami, żądając informacji na temat sprawy Jessii, ale również wykorzystywali swoje kontakty rodzinne, aby dowiedzieć się o ważnych faktach dotyczących sprawy, zanim Knox lub detektywi mogli to zrobić. Nie mieli zamiaru wsadzić do więzienia osoby, która prawie zabiła Jessie. Zostanie zabity i pochowany, zanim władze go wykryją. Dustin nie mógł ich winić. Portersi mieli takie same zamiary. - Dowiedzieli się już, kim była ta kobieta, która została zabita? - Holt zapytał, jakby nie znał odpowiedzi. - Ty mi powiedz, - Greer odpowiedział. - To na pewno nie jest Lisa West. Ty i Knox marnujecie czas czekając, aż DNA z znalezionego ciała wróci. - Nikt jej ostatnio nie widział. - Nie obchodzi mnie to. Nie wiem, gdzie ona, kurwa, jest, ale to nie ona. - Przekażę mu, że tak powiedziałeś. Jestem pewien, że będzie mu naprawdę zależało na tym, co myślisz. - Greer przeładował strzelbę, wystrzeliwując w ziemię przed stopą Holt'a. Widząc wyraz twarzy Holt'a przez zniewagę, Dustin postanowił rozbroić budowaną wściekłość. - Wpadnę odwiedzić Jessie. - Kiedy? - Asher natychmiast zapytał. Licząc, że bracia, gdy tylko dostaną to, na czym im zależało, opuszczą posiadłość, Dustin był zaskoczony że Asher'owi zależało aby szybko zrealizował zaproszenie, które przyjął. - Mogę iść... teraz, - powiedział, starając się nie śmiać. Greer nie zawracał sobie tym głowy, chichocząc u jego boku. - Teraz jest dobrze. - Głowa Asher'a praktycznie podskakiwała na ramionach. Greer spojrzał na nich przez zwężone oczy. - Jesteś pewien, że to nie jest zasadzka? - To nie jest zasadzka, - Asher odpowiedział negatywnie. 73 mila8189

- Próbujemy być tylko sąsiadami. Mówiłem, że pozwolimy, aby przeszłość była przeszłością. - Ciągle to powtarzasz, a jednak Greer i ja nie możemy w to uwierzyć. Jak na ironię, Dustin nie wierzył Hayesom tak daleko, jak tylko mógł ich rzucić. Jakoś szczerość Asher'a nie była prawdziwa. - To prawda. Sąsiedzi muszą połączyć siły w potrzebie. Kiedy Greer wydał dławiący dźwięk, Dustin na niego spojrzał, aby go powstrzymać. - Musicie nas cholernie mocno potrzebować, żebyśmy tu przyjechali, połykając dumę tylko po to, żebym odwiedził Jessie. Powiedziałem ci, że to nie ja ją skrzywdziłem. - Wiemy o tym. Ty, Tate i Greer byliście pierwszymi w kolejce, kiedy Knox poprosił mężczyzn z miasteczka o dobrowolne oddanie próbek DNA, - Holt przyznał z aroganckim przekrzywieniem głowy. - Dziwię się, że nie zaczekałeś na wyniki.... - Tak zrobiliśmy. Gdybyśmy czekali, aż Frankfort wyśle informacje do Knox'a i policji stanowej, bylibyśmy starzy i siwi. - Jak się dowiedziałeś? - To nasza sprawa jak to zrobiliśmy. - Co się stało z tym, że przeszłość minęła? - To nie znaczy, że jesteśmy rodziną, a tylko rodzina powinna to wiedzieć. Dustin chciał kopnąć Holt'a w tyłek za bycie aroganckim kutasem, ale był przyzwyczajony do radzenia sobie z największymi kutasami w Kentucky, więc pozwolił temu zsunąć się z jego pleców. Holt odwrócił się, aby wrócić do ciężarówki, podczas gdy Asher pozostał niewzruszony, wpatrując się w niego nie ruchomymi oczami. - Nigdy nie chciałem, żeby twojemu chłopcu stała się krzywda, Dustin. Odmówiłem wiele modlitw żeby nic mu nie było. Nie zasługujemy na jakąkolwiek pomoc dla Jessie, ale docenimy bardzo każdą. Po raz pierwszy Dustin poczuł, że Asher był szczery w swoich przeprosinach. On i Greer przyglądali się, jak Asher szedł do ciężarówki, gdzie w środku czekał Holt. Unosząc się do kabiny, podniósł głowę wysoko, aby można go było zobaczyć. - Przy okazji, uważaj na ganku, do cholery, kiedy będziesz pukał. Jess nie może się doczekać, żeby komuś odstrzelić fiuta. - Wierzysz w to? - Greer chrząknął. Dustin wiedział, że Greer ma na myśli, że bracia Hayes przywieźli trawkę i poprosili o pomoc. Dustin celowo źle go zrozumiał, jednak sięgnął po broń Greer'a. - Wierzę w to. Bliss powiedziała, że kiedyś groziła co najmniej dziesięć razy dziennie, że strzeli ci w jaja. - Dlaczego? Co ja jej zrobiłem? - Greer wyglądał, jakby był naprawdę zdziwiony. - Nie wiem, Greer. Musiałbyś ją zapytać. Może przejdziemy się do jej domu i zapytamy?

74 mila8189

Rozdział 12 Po tym jak jej bracia wyjechali, Jessie przewinęła swój film do roli, którą przegapiła i położyła głowę na ramieniu kanapy. Nie wiedziała nawet, dlaczego przewijała film na nowo. Nie oglądała go przed ich wyjazdem. Chciała tylko przypomnieć sobie noc, która nieodwracalnie zmieniła jej życie. Każda minuta i sekunda jej czasu, od momentu przebudzenia się w sali szpitalnej, była skupiona na ulotnych wspomnieniach, które pozostawały nieuchwytne. To była ropiejąca rana, że morderca innej kobiety wymykał się, bo nie mogła sobie przypomnieć. Była tak sfrustrowana, że wyżywała się na swoich braciach. Nienawidziła się, kiedy to robiła, co dodawało jej kolejną warstwę winy, przytłaczając ją do tego stopnia, że zapytała Bliss, czy chce kupić przedszkole. Psychicznie była wykończona. Nie było w porządku wobec Bliss, że sprawnie zarządzała przedszkolem bez możliwości wynagradzania jej przez Jessie dodatkowego czasu pracy. Czując się beznadziejnie po zakończeniu filmu wzięła prysznic. Założyła parę luźnych dresów w moro i jedną z dużych koszulek Holt'a, siedziała na końcu łóżka, zatracona w myślach, kiedy usłyszała stuknięcie w okno za nią. Zdziwiona, podeszła i wyjrzała przez okno, widząc Dustina psotnie uśmiechającego się do niej. Podniosła okno. - Co? Co robisz? - Próbuję zwrócić twoją uwagę. Potrzeba było czterech kamieni, aby przyciągnąć cię do okna. - Mogłeś po prostu podejść do drzwi. - Nie było by zabawy. Chcesz iść na spacer? - Nie widziałam cię od czasu, gdy byłam na ostrym dyżurze i nagle pojawiasz się tutaj, żeby zaprosić mnie na spacer? - Tak. Chcesz iść? - Nie. - Jessie zaczęła przesuwać okno z powrotem w dół. - No dalej, Jess. Przejdź się ze mną. Jessie wypuściła powietrze. - Dobrze. Zamykając i blokując okno, włożyła buty tenisowe przed pójściem do drzwi wejściowych. - Nie chcę rozmawiać o tym, co się stało.… Dustin trzymał ręce w górze w geście kapitulacji. - Po prostu pomyślałem, że możemy wybrać się na spacer po lesie i popatrzeć, jak ładne są liście. Jessie skinęła głową, gdy wyszła z ganku, a on automatycznie podążył za nią. - Kocham tę porę roku. Wilgotność zniknęła, a wiatr jest przyjemny. - Tak, to prawda. - Jessie podniosła głowę, czując chłodny wiatr na twarzy. - Czy Logan wybrał już swój kostium na Halloween? - Będzie milutkim wróblem - strachem na wróble z uśmiechem. Jessie nie śmiała się, ale uśmiech podniósł jej usta. - Logan jest bardzo empatyczny. Nienawidzi, gdy ktoś jest ranny lub przestraszony. - Myślisz, że nie wiem? Musiałem chodzić do szkoły kilka razy bo bronił młodszych uczniów. - Na przykład kogo? - Na przykład kilka razy Darcy i Anna. 75 mila8189

- Anna Pierce? - Tak. - Logan był razem z nimi w moim przedszkolu. Kiedy nudziły go dzieci w jego wieku, bawił się z młodszymi lub pozwalałam mu być moim pomocnikiem przy wydawaniu napojów i przekąsek. Jest rzeczą naturalną, że będzie ich chronił. Mam nadzieję, że nie wpadł w zbyt duże kłopoty. - Uznała, że Logan był wrażliwy na emocje innych dzieci i martwiła się o niego, kiedy przechodził do szkoły. Świat może być okrutnym miejscem, a ponieważ Logan jest bardziej spostrzegawczy niż większość dzieci w jego wieku, obawiała się, że będzie miał trudności z dostosowaniem się. - Lepiej mu idzie. Przeniósł się do innej klasy z innym nauczycielem. Do tej pory nie zostałem wezwany na kolejne spotkanie. - Chciałabym, żeby lubił szkołę. Logan jest bardzo mądry. - Zbyt mądry dla własnego dobra. - Dustin podniósł złamaną gałązkę, aby mogła pod nią przejść w trakcie dalszego spaceru. Uśmiechnęła się do niego dziękując, a ich oczy spotkały się. Jego rozbawione brązowe stały się poważne. - Chciał się z tobą zobaczyć. Będzie zły, że nie czekałem, aż wróci ze szkoły. Jessie zmarszczyła brwi. - Myślałam, że dzisiaj jest niedziela. - Jest wtorek. - Oh. - Jej zmarszczki pogłębiły się gdy uświadomiła sobie że straciła rachubę dni. Dlaczego nie jesteś w pracy? - Greer ma wolne, więc postanowiliśmy polować przez cały dzień. - Jeśli spędzałeś dzień z Greer, to dlaczego tu jesteś? - Po trochu Greer'a na dłuższą metę, - powiedział cierpko. - Sądzisz że nie wiem? Sięgając do ogrodzenia, które zostało zbudowane, aby oddzielić te dwie posiadłości, wyciągnął ręce. - Mogę? Rumieniąc się, pozwoliła mu pomóc jej przeskoczyć przez płot. Kiedy już przeszli, przez kilka minut szli w milczeniu. Jessie bezmyślnie kopnęła skupisko liści, podczas gdy Dustin spacerował bez celu obok niej. Zatrzymała się, gdy rozpoznała, gdzie byli. Drzewo, na które wspiął się Dustin, aby umieścić malutkiego ptaka z powrotem w swoim gnieździe, było wyższe i grupszę niż dawniej. - Myślałeś kiedyś o tym? - Staram się nie, - odpowiedział. - Mój ojciec nie był miłą osobą. - Mój też nie. Jessie zaczęła iść dalej, ale Dustin wyciągnął rękę. - Nie powinienem być dla ciebie wredny tego dnia na przystanku autobusowym. To była moja wina, że Duke był na twojej posesji tamtej nocy. Gonił za lisem. Gdybym go zastrzelił zamiast pozwolić mu uciec, to by się nie wydarzyło. -To była moja wina. Gdybym go nie karmiła resztkami, żeby nie szczekał, gdy wchodziłam na twój teren, nie pobiegłby do mnie, gdy stałam na ganku. Tata myślał, że próbuje mnie zaatakować. Tego dnia próbowałam ci to powiedzieć, ale ty mi nie pozwalałeś. Stało się to tak szybko. Tata zastrzelił Duke'a, zanim mogłam go powstrzymać i powiedzieć mu, dlaczego na mnie skoczył. Wtedy pojawiłeś się ty i twoja rodzina. 76 mila8189

Opowiedziałam mu po tym, jak odszedłeś, kiedy tata chciał wnieść oskarżenie na twojego tatę do szeryfa. - Szeryf nie przyszedł do naszego domu tamtej nocy. - Mój Pa nie chciał wnosić zarzutów po tym, jak mu powiedziałam. Spór był moją winą. - Ten spór nie miał nic wspólnego z tym, co zrobiliśmy lub czego nie zrobiliśmy. Oni byli to nędznymi sukinsynami. Jessie skinęła głową w zgodzie. - Tak, byli. - Wiedziałaś o Sam, zanim trafiła do gazet? - Widziałam, jak zakradała się z tobą do kina. Holt powiedział mi, że widział cię kilka razy z nią w punkcie widokowym. - Dlaczego Holt miałby ci o tym mówić? - Ponieważ wiedział, że cię kocham, - powiedziała w prost. - To złamało mi serce. Płakałam przez dobre dwa tygodnie. - Jessie.… Podniosła rękę, by powstrzymać to, co chciał powiedzieć. - Większość życia spędziłam kochając ciebie, Dustinie Porterze. Proszę, nie zachowuj się tak, jakbyś nie wiedział. Widziała na jego twarzy zmieszanie. Logan był bardzo podobny do swojego ojca. Sam nie obchodziło czy zrani uczucia innych. Ta część osobowości Logana to czysty Dustin. Jessie roześmiała się sztucznie. - Nie martw się, Dustin. Powiedziałam, że większość mojego życia, a nie to, że nadal jestem. - Muszę ci przyznać. Zawsze wyciągasz wiatr z żagli mężczyzny. Pozwoliła mu znowu pomóc jej przy ogrodzeniu. Gdy już przeszli, zadała pytanie, które chciała zadać, odkąd pojawił się w jej oknie. - Po co przyszedłeś, poza tym, że Asher i Holt cię o to poprosili? Złapała jego zakłopotane spojrzenie, zanim mógł je ukryć. - Skąd wiesz, że mnie przysłali? - Podszedłeś do okna. Dziwię się, że ostrzegli cię, że grożę zastrzeleniem każdego, kto pojawi się w ich domu. - Martwią się o ciebie. - Boją się mnie. - To też - przyznał. - Nagrałeś jak proszą o pomoc? - Musiała naprawdę terroryzować swoich braci, skoro poprosili o pomoc Portera. - Nie, ale nie mogę zagwarantować, że Greer tego nie zrobił. - Mężczyźni. - Przewróciła oczami. - Poproś ich, żeby kupili pudełko tamponów, a oni wpadną w histerię. - Nie sądzę, że tamponów się bali. Chodzi o to, że faktycznie wyjęłaś ich broń z sejfu i rozłożyłaś przy wszystkich drzwiach i oknach. - Przesadzają. - Naprawdę? Jessie usłyszała wątpliwości w jego głosie. - Czy chcą, żebym wróciła do swojego mieszkania? - zapytała ostro. - Boże, nie, nie spodziewają się, że wrócisz tam mieszkać. Oni po prostu nie chcą się martwić, że odstrzelisz jednego z ich kutasów, jeśli zapomną ci powiedzieć, że to oni, zanim przyjdą. - Poważnie? 77 mila8189

- Poważnie. Ale jeśli czujesz, że musisz na nich się wyładować zrób to. Niewielki uśmiech wymknął się na jej usta. - Na którym? - Asher byłby moim wyborem. Jest jedynym mężczyzną w hrabstwie, który jest tak samo drażniący jak Greer. Ale wolałbym, żebyś go nie zastrzeliła. Musiałbym przybyć na jego pogrzeb a nienawidzę pogrzebów. Jessie wpatrywała się w nogi, gdy zbliżali się do jej domu. - Każdy nie znosi pogrzebów. Gdyby Dustin jej nie znalazł, Asher i Holt nie mieliby nawet ciała do pochówku. - Odjechałeś, zanim mogłam ci podziękować. Gdybyś mnie nie znalazł, nie wiadomo, jak długo by to trwało, zanim moje ciało zostałoby odnalezione. - Nie mów tak. Udałoby ci się, Jessie. Nie poddałabyś się, dopóki nie opuściłabyś tej góry. - Nie, nie zrobiłabym tego. Po prostu przyjmij moje podziękowania i zaakceptuj, że zrobiłeś coś dobrego. - Spróbuję. Nie jestem przyzwyczajony do otrzymywania podziękowań za uratowanie komuś życia. Zazwyczaj u mnie jest odwrotnie. - Nigdy nie wierzyłam, że straciłeś panowanie nad sobą i zabiłeś Sam. Cieszę się, że wycofali zarzuty przeciwko tobie. - Sięgając w dół, zaczęła wyrywać kolce chwastów z spodni, żeby nie wnosić ich do domu. Nic nie mogło boleć gorzej niż przypadkowe nadepnięcie na jeden bosą stopą. - Tak myślisz tylko ty i może garstka innych. Martwię się o to, co będzie gdy Logan usłyszy plotki. - Nie rozmawiałeś z nim o tym? - Nie. - Na pewno pytał o swoją matkę? - Kiedy był wystarczająco duży, Holly i ja rozmawialiśmy z nim, mówiąc mu, że Holly nie jest jego biologiczną matką, że ona umarła. - Powinieneś mu powiedzieć, zanim ktoś inny to zrobi. - To samo mówi Holly. - Więc, dlaczego tego nie zrobiłeś? - A jeśli mnie znienawidzi? - Dustin kopnął z drogi kamień, czując się przygnębiony. - Logan nie jest w stanie nikogo nienawidzić. Może być zły i zraniony, ale równie dobrze możesz się do tego przyzwyczaić - każdy rodzic musi radzić sobie z tymi emocjami, gdy jego dzieci dorastają. - Holt i Asher wrócili. Lepiej pójdę do środka i rozłożę artykuły spożywcze. Dzięki, że wpadłeś. - Nie miałabyś nic przeciwko, gdybym przyprowadził Logana jutro, po szkole? Jessie zatrzymała się plecami do niego nie odwracając się. - Czy on wie? - Tyle tylko, że zostałaś porwana, zraniona i zostawiona w górach. - To nie wszystko, co zrobił. Gdy milczał, zrozumiała, że wiedział, co jeszcze jej zrobiono. - Kto ci powiedział? - Czując się zdradzona, przez Holt'a lub Asher'a, chciała schować się w domu. - Znasz swoich braci lepiej niż ktokolwiek inny, Jessie. To ja cię znalazłem. Ja.... widziałem, jak bardzo zostałaś ranna.

78 mila8189

Zwiesiła głowę ze wstydu, że widział jej zakrwawione uda. Tej nocy była dziewicą, naiwnie wiążąc swoje nadzieje, że pewnego dnia Dustin obudzi się i zakocha w niej tak, jak ona go kochała. W dniu, w którym została porwana, zakończyła się bajka, o którą się modliła. - Nie waż się wstydzić spojrzeć mi w oczy. - Dustin ruszył, aby stanąć przed nią, podnosząc palce do podbródka, aby podnieść głowę wyżej. - Osoba, która to zrobiła, to ta, która powinna się wstydzić. Nie może chodzić po tej samej ziemi, co ty, a tym bardziej nie może cię dotykać. Dlatego ten chory sukinsyn musiał to zrobić, kiedy byłaś nieprzytomna i nie mogłaś się bronić. Kiedy dowiemy się, kto to był, nie ma w tym hrabstwie mężczyzny, który nie będzie chciał go zabić, więc jego dni są policzone. Delikatnie nakrył jej policzek. - Przyprowadzę Logana około czwartej. Będzie dobrze? - Tak, - udało jej się wyszeptać przez zatkane gardło. - Dobrze. Do zobaczenia jutro. Jessie poszła w stronę werandy zbliżając się do drzwi zobaczyła ruchy za zasłoną okna w kuchni. Jej bracia tam byli, udając, że wkładają artykuły spożywcze do szafek, a jednocześnie rzucając jej ostrożne spojrzenia. Poszła za ladę i zaczęła wyciągać zawartość z innej torby. - Kupiłeś chipsy? - zaczęła rozmowę. - Tak. - Asher otworzył jedną z torebek na zakupy, wyjmując cztery paczki chipsów ziemniaczanych. - Gdzie są te grillowane? Holt i Asher otworzyli usta, patrząc na nią ze strachem. Jessie nie mogła się powstrzymać od śmiechu. - Tylko żartuję. Nie prosiłam o grillowane. - Dzięki Bogu. - Holt spojrzał na Asher'a z obrzydzeniem. - Myślałem, że chcesz, żeby Asher się posikał. Asher wywrócił oczy ku niebu. - Tak jakbyś ty się nie bał. - Wyjął piwo z kupionego opakowania. Jessie przeszukała puste torby. - Zaniosłeś mi tampony do łazienki? Oczy Asher'a rozszerzyły się z nad butelki piwa, którą podniósł do ust. - Zostawiłem torbę w ciężarówce. Zaraz wracam. - Holt chwycił klucze z lady, zanim praktycznie wybiegł przez drzwi. - Dlaczego zabrał klucze....? Jessie usłyszała odgłos kół na żwirze z wnętrza domu, gdy ciężarówka wyjeżdżała z podjazdu. Asher zamarł, kiedy przechyliła się przez ladę, aby wyjąć mu piwo z ręki, uśmiechając się do niego z satysfakcją, gdy się wzdrygnął. Wybrała jedną z paczek chipsów i otworzyła ją. - Masz szczęście, że nie zapomniałeś chipsów. Rozdział 13 - Jak wyglądam? - Jessie przechyliła głowę na bok, aby jej włosy opadły do przodu, ukrywając bok twarzy. Holt przewrócił stronę gazety, którą czytał przy kuchennym stole, zanim podniósł na nią wzrok. - Mówiłem ci już trzy razy, że dobrze wyglądasz. - Ale czy wyglądam tak samo? Czy nadal widzisz opuchliznę? - Nic nie widać pod tym makijażem, który nałożyłaś. 79 mila8189

Jessie poszła do okrągłego lustra w salonie, gdzie krytycznie badała swoją twarz. Pomimo tego, co powiedział Holt, czuła się lepiej z makijażem maskującym skórę, która nadal była czerwona i opuchnięta. Była przeciwna zakazowi noszenia makijażu, ale nie mogła znieść tego, że Logan wiedział, że została ciężko ranna tak bardzo, że efekty były nadal widoczne. Nie chciała też przyznać przed sobą, że chciała ładnie wyglądać dla Dustina, dlatego założyła parę jasnoszarych dżinsów i ładną różowo-szarą koszulę w paski z długimi rękawami. - Gdzie poszedł Asher? - Obracając się od lustra, podniosła buty Holt'a, które zostawił przy kanapie, umieszczając je przy drzwiach. - Pojechał do miasta. Spotka się z Bubbą i Bud. - Wysuwając krzesło od stołu w jadalni, zatrzymała się, zanim usiadła obok Holt'a. Bubba i Bud byli ich kuzynami. Mężczyźni nie znosili przyjeżdżać do miasta, chyba że chodziło o zaopatrzenie. - Dlaczego się z nimi spotyka? - Nie martw się o to. - Proszę, nie mów mi, żebym się o coś nie martwiła. Nie podoba mi się to. Trzymając w ryzach swój temperament, wyprostowała ładny obrus który rozkładała tylko wtedy, gdy przychodziło towarzystwo. - Nie ma już wiele rzeczy, które lubisz. - Co to znaczy? - Zdziwiona, zabrała mu gazetę i starannie ją złożyła. - To znaczy, że ja i Asher chodzimy na paluszkach, żeby cię uszczęśliwić. I nie mów mu, że ci to mówię, ale on się ciebie trochę boi. - Bać się mnie? Dlaczego? - Trudno jest mężczyźnie się zrelaksować, kiedy ciągle musi się martwić, że go zastrzelisz. - Jesteś śmieszny. - Nie, codziennie na podwórku, ćwiczysz strzał do celu. Masz broń ukrytą wszędzie.... A tak przy okazji, sprawdziłaś czy włożyłaś każdą broń z powrotem do sejfu zanim Logan przyjdzie? - Oczywiście. Znasz mnie lepiej niż ktokolwiek inny, wiesz że nie naraziłabym Logana. - Sprawdzę tylko.... Mężczyzna nie może być zbyt pewny. Holt wstał od stołu, zostawiając ją samą. Pochylając się do przodu, patrzyła, jak szedł korytarzem do pokoju, gdzie miał dwa sejfy na broń. Idąc za nim, stanęła w drzwiach, gdy otwierał sejfy i skrupulatnie liczył broń. Następnie zobaczyła go majstrującego przy kombinacji przed zamknięciem jednej i przechodząc do drugiej. - Co robisz? - Zmieniam kombinacje, - powiedział bez skruchy, zamykając drugie drzwi. - Jaka jest nowa kombinacja? - Zapomniałem. - Zapomniałeś? - Tak. Jessie trzymała się klamki, aby nie rzucić się na brata i nie wyrwać mu nóg z tyłka. - Kiedy Logan wyjdzie, dostanę tę kombinację? - Nie. - Tak! Jeśli tego nie zrobisz, pojadę do miasta i kupię sobie jedną. - Nie zrobisz tego bez samochodu. - Zapomniała o tym. 80 mila8189

Biegnąc na niego, uderzyła pięściami w jego klatkę piersiową. Holt złapał obie ręce, trzymając je przed sobą. - Jessie, nie potrzebujesz broni, żeby się chronić. Nikt nie wejdzie do tego domu. Mogę to zagwarantować. Knox zatrudnił dodatkowych zastępców, żeby ustawiali się na końcu naszego podjazdu, a kuzyni biwakują w lesie. Wiemy, że nikt nie przejdzie przez posiadłość Porterów, żeby dostać się do naszego domu. Jesteś bezpieczna, siostrzyczko. Przysięgam na moje życie, że nikt już cię nie tknie. Jessie położyła czoło na piersi Holt'a, płacząc cicho. - Nawet nie wiem, kogo mam się bać. - Nie ma to znaczenia, bo jeśli nie będzie w pobliżu rodziny lub jednego z Porterów obserwujących ciebie, nie zostaniesz sama. Podniosła głowę, żeby na niego spojrzeć z niedowierzaniem. - Od kiedy ufasz Porters? - Odkąd cię uratował. Trudno nie lubić człowieka, który ratuje najważniejszą osobę w twoim życiu. Jessie odsunęła się od brata, ostrożnie wycierając łzy. - Zepsułam sobie makijaż? - Jessie, wyglądasz pięknie jak z obrazka. - Twarda twarz Holt'a zmiękła, gdy na nią spojrzał. Jej starszy brat nie był lubiany w Treepoint - żaden z Hayesów nie był. Jej ojciec był odpowiedzialny za stworzenie złej opinii. Po jego śmierci Holt i Asher nie dbali o to, by zmienić to co inni myśleli na ich temat, zadowoleni z tego, ile pieniędzy dostali za uprawę i z pracy dorywczej. Dziewięć razy na dziesięć rzucali pracę, nie mogąc być swoim szefem. Nie miał cierpliwości, by udawać, że jest miły dla innych, ale przy niej nigdy nie stracił panowania nad sobą, zawsze okazując miłość i opiekę, do której nie byli zdolni ich rodzice. - Przepraszam, że cię uderzyłam. - Za każdym razem, gdy potrzebujesz worka treningowego, jestem tu dla ciebie, żartował, kiedy wychodzili z sypialni. - Wrócę za kilka godzin. - Dokąd idziesz? - Zjeść kolacji w barze z Asher'em. Chcesz, żebym ci coś przyniósł? - Nie, dziękuję. Zrobię sobie coś po ich wyjściu. - Napisz do mnie, jeśli zmienisz zdanie. - Zrobię to. Poprawiając jeden z dywanów przed kominkiem, była w końcu zadowolona z wyglądu domu. To był mały domek z trzema sypialniami. Salon miał rozmiar znaczka pocztowego, a kuchnia była jeszcze mniejsza. Największym pomieszczeniem była mała jadalnia. Jej ojciec zbudował dom, aby pomieścić duży drewniany stół, który należał do jej matki. Nerwowo wyrównała szklanki na bufecie, gdy usłyszała pukanie do drzwi. Wygładzając włosy, poszła otworzyć drzwi, patrząc najpierw przez wizjer. Została o mało nie przewrócona przez małego chłopca, który owinął cienkie ramiona wokół jej bioder. - Wszystko w porządku, panno Jessie? Jessie pochyliła się, odwzajemniając uścisk Logana. - Nic mi nie jest, dziękuję. Tak bardzo urosłeś! Jeszcze trochę i będziesz tak wysoki jak twój tata. - Będę większy! - Logan się chwalił. - Tata powiedział, że jestem już wyższy od niego gdy był w moim wieku. Jessie otworzyła szerzej drzwi, przesuwając się, aby Logan i Dustin weszli do środka. Zaczęła udawać, że studiuje chłopca. - Jesteś, przynajmniej o kilka centymetrów. - Naprawdę? Tak bardzo? - Oczy Logana były pełne radości. - Tak. Dustin był mały w twoim wieku. 81 mila8189

W tym czasie Logan podążył w kierunku kanapy. - Boże, on jest tak bardzo podobny do ciebie, - wyszeptała do Dustina, gdy Logan podniósł pilot do telewizora i zaczął pstrykać po kanałach. Dustin wpatrywał się dumnie w swojego syna, a jego klatka piersiowa nadymała się tak jak Logana. - Sądzisz że nie wiem? Nigdy nie pozwala mi o tym zapomnieć, kiedy wpada w kłopoty. Musiałem grozić Rachel, żeby nie mówiła mu o kłopotach, które miałem w jego wieku. Jessie usiadła na kanapie z Loganem, a Dustin zajął fotel z boku. - Jak tam szkoła, Logan? - Wolałbym być z tobą w przedszkolu ale tata mi nie pozwoli. - Zbliżył się do niej, upuszczając pilot na podłogę. - Mógłbym ci pomóc rozdawać przekąski. Jej oczy przeniosły się do Dustina. Potrząsnął głową. - Logan, powiedziałem ci, że jesteś za duży, żeby chodzić do przedszkola Jessie. Myślałem, że podoba ci się nowa nauczycielka? - Ona jest w porządku. - Wykrzyczał, odwracając się nieszczęśliwie do telewizora. Tylko nie jest jak panna Jessie. - Nikt nie jest taki jak Jessie. Z miłością spojrzała na Logana. - Pamiętam, kiedy po raz pierwszy przyszedłeś do mojego przedszkola. Płakałeś po tym, jak Holly wyszła, aż się rozchorowałeś. - Wyciągając rękę, wzięła jedną z jego rąk, łącząc ich palce razem. - Holly stała za oknem sali dla maluchów, patrzyła na ciebie i płakała tak bardzo jak ty. Pamiętasz to? - Nie. - Zaciekawiony, jego dąsy znikły. - No cóż, tak było. To dlatego, że podobało ci się bycie z Holly. Ale powoli zacząłeś cieszyć się spędzaniem czasu ze mną i innymi dziećmi w przedszkolu. Na każdym etapie życia będziesz miał okresy, kiedy będziesz chciał wrócić do dawnych czasów, jak wtedy, gdy byłeś starszy, a ja pozwoliłam ci pomóc mi rozdawać przekąski i pokazać innym dzieciom, jak mają wykonywać swoją pracę na stanowiskach pracy. Było to dlatego, że było Ci dobrze znane. W każdej klasie, do której chodzisz w szkole, będziesz się czuć tak samo. Ale to będzie łatwiejsze i nie będzie tak przerażające, bo są inni chłopcy i dziewczęta, którzy czują to samo, co ty. Musisz je tylko znaleźć i zaprzyjaźnić się z nimi, a wtedy nie będziesz tak nieszczęśliwy. - Wszyscy za bardzo boją się Fynn'a, żeby się ze mną przyjaźnić. - Fynn? To chłopiec z twojej klasy? - Już nie. - Dustin podniósł stopę, aby oprzeć ją na kolanie. - Logan przeszedł do innej klasy. To przyrodni brat Silasa Colemana. Przerażenie wypełniło Jessie. Colemanowie byli znani z wściekłego temperamentu. - Możesz mieć nauczanie domowe Logan. To działało u mnie i moich braci. - To, że Logan nie chodził już do przedszkola, nie znaczyło, że jej instynkt ochronny nie był w pogotowiu. - Nie będę go uczyć w domu. Nie możesz uciec od swoich problemów. Wolałbym, aby Logan nauczył się radzić sobie z Fynn teraz, niż kiedy będą starsi, a Fynn będzie uważał że może prześladować Logana za każdym razem, gdy przyjedzie do miasta. Nienawidziła tego, że Dustin miał rację. Jeśli Fynn dorośnie i będzie tak przerażający jak Silas, to lepiej by było, gdyby Logan nauczył się, teraz jak z nim postępować. - Więc, nie będę miał nauczania domowego? - Rozczarowany, Logan skrzyżował ręce na piersi, gniewnie wpatrując się w ojca. Usta Dustina drgnęły w rozbawieniu. - Nie. 82 mila8189

- Przepraszam, Logan. Nie powinnam była tego sugerować bez uprzedniej rozmowy z twoim ojcem. Nie mam prawa się wtrącać.… - Fynn nazwał Darcy beksą, a Annę brzydulą. Wybuch Logana sprawił, że prawie zaoferowała nauczanie domowe dla całej trójki dzieci. Jednakże, ostrzegawcze spojrzenie Dustina spowodowało, że przerwała, zanim musiała by ponownie przeprosić. - Jeśli namówisz swojego ojca, by nie chodzić do szkoły, kto będzie tam aby ich bronić, gdy Fynn będzie ich przezywał? Uparty wyraz twarzy Logana opadł. - Masz rację. Nie pomyślałem o tym w ten sposób. - Dobry przyjaciel zawsze sprawia, że czujesz się lepiej, - powiedziała mu poważnie. - Posłuchaj jej, Logan. To dobra rada. Kto nie chciałby mieć przyjaciela w pobliżu, kiedy najbardziej go potrzebujesz? Tajemnicza wiadomość przepłynęła tuż nad głową Logana, ale nie nad jej. Ten palant dokopał jej. Ignorowała kilku przyjaciół, którzy ciągle do niej pisali, mimo że nie odpowiadała. Nie chciała widzieć swoich przyjaciół, wolała pozostać w domu, mimo że wiedziała, jak bardzo się o nią martwią. - Ktoś, kto nie chce, by jego przyjaciele znosili ten sam humor, co moi bracia. - Poradzą sobie z tym z tego samego powodu, dla którego Holt i Asher - bo cię kochają. Jessie zacisnęła usta. Nadal były delikatne i lekko opuchnięte. Nie miała powrotu. Poczuła zakłopotanie a gdy oczy Dustina opadły na jej usta, zaczęła się denerwować. Wstając, powiedziała do Logana, - Zrobiłam dla ciebie ciasteczka owsiane. Chcesz jedno? - Tak, proszę pani. - A ty chciałbyś, Dustin? - Tak, o ile nie są zrobione z błota. Udając, że jest obrażona jego pytaniem, położyła ręce na biodrach. - Mówisz, że nie podobały ci się te, które zrobiłam dla ciebie na szóste urodziny? - Mówię, że wolałbym nie powtarzać tego doświadczenia. - Zrobiłaś ciasteczka dla taty z błota? - Logan spojrzał współczująco na swojego tatę. - Tak, zrobiłam. - Jessie uśmiechnęła się na wspomnienie. - Synu, gdyby Darcy zrobiła ci ciasteczko z błota, zjadłbyś je? Jessie nie mogła zinterpretować wzajemnego spojrzenia ojca i syna, zanim Logan odwrócił się, by dać zachwycony krzyk. - Mogę powiedzieć pannie Jessie? Dustin uśmiechnął się dumnie - Nie. Jej brwi podniosły się w górę podczas zagmatwanej rozmowy. - Czego nie może mi powiedzieć? Przystojna twarz Dustina była tak skupiona, że poczuła, jak dreszcz strachu spływa jej po kręgosłupie - Że będzie jadł ciasteczko.

83 mila8189

Rozdział 13 Dustin pracował przy biurku, gdy usłyszał pukanie do drzwi biura. - Proszę - Obrócił fotel gdy jego kuzyn Drake wszedł do środka. - Masz chwilę? - Jasne. Co tam? Jego kuzyn zajął jedyne miejsce po drugiej stronie biurka. - Słyszałem, że mamy wspólny problem. - Który? Żałujesz przyłączenia się do The Last Riders, czy że jadłeś w barze lunch i przez chili masz niestrawność? - Kiedy ty i twoi bracia przestaniecie wypominać mi, że dołączyłem do " The Last Riders"? Dustin odchylił się na swoim miejscu, kładąc ręce na brzuchu. - Może gdy piekło zamarznie? To wystarczająco szybko dla ciebie? - Nie wiem, dlaczego wszyscy jesteście przeciwni, żebym do nich dołączył. - Nie wiem.... - Sarkazm spływał z jego języka. - Może dlatego, że Porterzy nie lubią imprezować w piątkowe wieczory? - Wiesz, że Rachel jest żoną Cash'a, a on jest Last Rider? - Drake odesłał własny sarkazm. - Nie przypominaj mi. - Dustin porzucił swoją zrelaksowaną pozę, odwracając się, aby spojrzeć w dół na papiery, nad którymi pracował, zanim Drake przerwał mu. - Czego chcesz? - Chcę wiedzieć, co zrobimy zFynn'em? - Ach .... teraz widzę. Olałeś spotkanie z mną w sprawie inwestycji, ale nagle siedzisz przy moim biurku i chcesz wiedzieć, co zrobię z problemem, który dotyczy twojego dziecka? To, że Drake miał problemy, na które nie miał wpływu, nie przeszkadzało Dustinowi. Po prostu go to nie obchodziło. - Powiedziałem ci, że Darcy była chora i zaspałem. - Siedziałem tu, kręcąc kciukami przez dwie godziny, a ty nawet nie zawracałeś sobie głowy wysłaniem mi sms'a, że ci przykro. Cuz, The Last Riders być może nie mają żadnych manier, ale Porters tak. - Przepraszam, - Drake powiedział przez zaciśnięte zęby. - Teraz, czy możemy porozmawiać o Fynn'ie? Nie mogłem wyciągnąć Darcy z tylnego siedzenia dziś rano, kiedy dotarliśmy do szkoły, bo powiedziała, że znowu jest chora. Bliss zadzwoniła do mnie po lunchu, żeby powiedzieć mi, że rozmawiała z Jessie, a powodem, dla którego Darcy mogła być ostatnio tak chora, był Fynn. - Pewnie tak. - Dustin zaczął w myślach obliczać słupki liczb na formularzu, który wypełniał dla klienta. - Więc....? - Zdenerwowany ignorowaniem, Drake szarpnął pióro z ręki Dustina. - Wyluzuj, Drake. Teraz, pozwól mi to wyjaśnić. Chcesz mojej rady, jak radzić sobie z tyranem swojej córki, ale nie chcesz mojej rady w sprawie swoich pieniędzy? Jaki to ma sens? - Pozwalam ci rozliczać podatki. - Wiem, że masz do dyspozycji pieniądze, które nie są oprocentowane. Musisz mi zaufać, że nie pokieruję cię błędnie przy inwestycjach. 84 mila8189

Dustin nie mal widział, jak kółka obracają się w jego głowie. - Pokaż mi to. - Myślałem, że nigdy nie zapytasz. - Uśmiechając się, sięgnął do swojego biurka po teczkę, którą dla niego przygotował. Minęła ponad godzina, nim Dustin spojrzał na zegar na swoim biurku i zamknął teczkę, po czym umieścił ją w swoim biurku. - Muszę lecieć, kuzynie. - Dustin podszedł do drzwi, trzymając je otwarte, aby Drake wyszedł. - Czekaj.... To wszystko? - Co jeszcze można powiedzieć? - Dustin szybko zamknął drzwi do swojego biura, a następnie poszedł korytarzem, z Drake'm podążającym za nim. - Jeśli nie masz najmniejszego zamiaru inwestować w firmy, które ci pokazałem, to możesz robić własne podatki. - W porządku. Zrób papierkową robotę. Napisz mi termin następnego spotkania. Zatrzymując się przy samochodzie, Dustin uderzył Drake'a w ramię. - Właściwa decyzja! Nie będziesz żałował. Będziesz miał dużą sumę pieniędzy, kiedy z tobą skończę. - Mam nadzieję, że tak.... tak sądzę. Nie wiesz nic, czego ja bym nie wiedział, prawda? Dustin uśmiechnął się i znowu go uderzył. - Nie, nic ci nie będzie. Ale trzeba będzie pokazać się na żywo. Jest to wymóg dla jednej z firm, w które chcę, żebyś zainwestował. Chcą wiedzieć, że ich inwestorzy będą w pobliżu na dłuższą metę. - Dobrze. - Muszę lecieć. Odbieram Logana ze szkoły. Oh .... - Dustin otworzył drzwi do samochodu, wchodząc do środka. - Co do Fynn'a. Niech dzieci się tym zajmą. Podchodzę do tego z dystansem. Powinieneś spróbować. Drake podniósł rękę do drzwi uniemożliwiając mu ich zamknięcie. - Gówno prawda. - To prawda. Co byś zrobił, gdyby Darcy była chłopcem? - Powiedziałbym to, co powiedziałem Calowi kiedy jakiś łobuz zaczepiał go.... żeby go kurwa, pobił w szkole a nikt nie będzie próbował go znowu dręczyć. - O to chodzi. To samo powiedziałem Loganowi. - Zadziałało? - Do tej pory nie zdecydował się na kolejną bójkę z Loganem mimo to przeniosłem go do innej klasy, ale to nic nie zmieni dla Darcy. Fynn czepia się jej w stołówce. - Mały sukinsyn. Darcy jest zbyt mała, by pokonać Fynn'a w bójce. Jest dwa razy większy od niej! - Część tej kasy pochodziła z walki. Chcesz mi powiedzieć, że nie możesz pokazać małej dziewczynce, jak się bronić? - Cholera, nienawidzę, kiedy masz rację. - Tylko pamiętaj, że poprosiłeś mnie o radę kiedy będziesz musiał usiąść w tym pierdolonym biurze dyrektora i słuchać go. - W porządku. Dzięki, Dustin. - Widzisz, jakie dobre zachowanie cię spotyka? - Nie wtykaj tego. Nie będę w stanie zainwestować wszystkich pieniędzy. Bliss kupuję przedszkole od Jessie, a ja muszę zaoszczędzić na czarną godzinę. - Jessie sprzedaje przedszkole? - Bliss próbuje wyperswadować jej to, ale wydaje się dość zdeterminowana. - Jeszcze zobaczymy. 85 mila8189

Drake zamknął drzwi ciężkim pchnięciem. Dustin widział swojego kuzyna stojącego tam, patrzącego na samochód, gdy wyjeżdżał z parkingu, wiedząc, że jest ciekawy złości, którą pokazał na wiadomość o tym, że Jessie planuje sprzedać przedszkole. Kobieta włożyła do tego biznesu krew i pot. To, że sprzedawała je, pokazało, jaki wpływ miał na nią ten atak. Popełnił tyle błędów z Jessie. Z perspektywy czasu, nienawidził siebie za czas, który zmarnował. Nie mógł wrócić do przeszłości i zmienić tego, czego by chciał, ale mógł powstrzymać Jessie przed zrobieniem czegoś, czego by żałowała. Pomachał do jednego z nauczycieli na zewnątrz, nie kłopocząc się opuszczaniem okna, gdy Logan wszedł na tylne siedzenie. - Jak minął dzień? Logan zapiął pasy przed odpowiedzią - Było w porządku. Czy możemy jeszcze raz zobaczyć się z Jessie? - Wiesz, Logan, właśnie czytasz w moich myślach. *** - Mogę zapukać? - Podekscytowany, Logan pobiegł w kierunku werandy. - Zrób to. - Dustin pozwolił Loganowi iść przodem, przysłuchując się skrzypieniu desek podłogowych zza drzwi, gdy ktoś się zbliżył. - Jessie, to do ciebie! - Asher krzyczał przez ramię. - Chyba możesz wejść. - Chłodne przyjęcie, które dał Dustinowi, nie dotyczyło Logana. - Jak się masz, Logan? - W porządku. A pan? - Logan grzecznie zapytał. - Całkiem nieźle. Dustin skinął głową Holt'owi, gdy on i Logan czekali przy drzwiach. Holt siedział na kanapie, oglądając telewizję. Dustin zastanawiał się, czy chce go wyrzucić. Jessie przyszła korytarzem, jej oczy się rozszerzyły, gdy zobaczyła że Dustin przyprowadził Logana drugi dzień z rzędu. Miała na sobie spodnie dresowe i bluzę, która sięgała do jej ud. Poprawiała włosy, wyglądała jakby spała. - Logan i ja chcieliśmy zapytać, czy chcesz iść na spacer. Ma coś, co chce ci pokazać. Szarpnęło go za serce jak świadomie zaczesała włosy do przodu, aby zakryć twarz. - Chętnie pójdę na spacer. Daj mi kilka minut, założę buty. - Odwracając się na pięcie, wycofała się do korytarza. - W następną sobotę będziemy mieli imprezę w nowej stodole. Ty i Holt jesteście zaproszeni. Mam nadzieję, że przyjdziecie. Stodoła jest praktycznie gotowa. Holly wykorzystuje ją jako pretekst do zorganizowania imprezy bez konieczności słuchania gadania Greer'a. - Dustin niezręcznie wykonał pierwszy ruch, aby wypełnić przepaść, którą ich ojcowie wykopali między dwiema rodzinami. - Będziemy, - Asher niechętnie potwierdził skinienie głową Holt'a. Niezręczna cisza została przerwana przez powrót Jessie. - Jestem gotowa. Dustin otworzył drzwi, gdy Logan wziął rękę Jessie, by prowadzić ją. - Tata zaprosił Asher'a i Holt'a, aby przyszli na otwarcie stodoły. Czy możesz przyjść? Tata powiedział, że to ja mogę cię zapytać. Logan z zapartym tchem podskakiwał obok Jessie. - A kiedy to będzie? Dustin wiedział, że próbuje wymyślić drogę wyjścia. - W następną sobotę. Proszę przyjdź. Możesz mi pomóc w wykonaniu ponczu. 86 mila8189

- Logan, nie sądzę.... - Proszę.... - Logan błagał. Bezlitosny Dustin jej nie pomagał. Zmusi ją do przyjścia albo zawiedzie dziecko, a wiedział, że jest do niego przywiązana. - Nie będziesz musiała nic robić w stodole. Wujek Tate zrobi żeberka a wujek Greer zamierza zatrudnić zespół do grania muzyki, - Logan namawiał, pociągając Jessie by się zatrzymała, gdy rycersko próbował pomóc Jessie przy ogrodzeniu. Uśmiechając się, Dustin zbliżył się. - Synu, może ja jej pomogę? Twarz Logana opadła, gdy niechętnie podał mu rękę Jessie. - Nie zapomnij, że obiecałeś mi, że mogę jej pokazać. - Nie zapomnę. - Dustin łatwo podniósł Jessie na płot po czym się na niego wspiął i przeszedł na drugą stronę. Logan wziął z powrotem rękę Jessie, kiedy już szli. - To był mój pomysł, ale tata pomógł. Wychodząc z lasu, ujrzeli tył ich domu. Dustin mógł dostrzec jej wahanie, gdy się zbliżali, a jej kroki zwalniały. - Zaczyna się robić późno, Logan. Może pokażesz mi innego dnia... Dustin nie miał wątpliwości, że próbuje uniknąć pozostałych członków jego rodziny. Od czasu jej porwania nie widziano jej w mieście. Jednak jeżeli ktokolwiek mógłby wyciągnąć Jessie z jej skorupy, to Logan. Dustin był dumny ze swojego syna. Był empatyczny wobec uczuć innych i starał się złagodzić ich lęki. - Ale jesteśmy już prawie na miejscu.... Proszę? - Rozczarowanie na jego twarzy sprawiło, że Jessie zrobiła kilka niezbędnych kroków naprzód, aby zobaczyć, na co wskazywał Logan. Zaskoczona, Jessie spojrzała na Logana, a potem na niego. - Czy to jest to, co myślę, że jest? Logan klaskał w ręce, śmiejąc się radośnie. - Tata zrobił błotną kałuże! - Naprawdę zrobiłeś błotną kałużę? - Jessie potrząsnęła głową w przerażeniu. - Co zrobisz z błotną kałużą na podwórku? - Tata powiedział, że możemy się w tym bawić! Mam na sobie stare ubrania i buty. Logan zaczął tupać w błocie, tworząc duże chlapnięcia, które zmusiły go i Jessie do zrobienia kilku kroków w tył. Jessie podniosła rękę, zakrywając usta i mamrocząc pod nosem. - To ohydne. - To zabawne, że ty to mówisz. Nie pamiętasz, kiedy nasi Pa udali się na tę wędkarską wyprawę, zanim zaczęli walczyć o to, kto sprzedał najwięcej trawy, i namówiłaś mnie do zmoczenia podjazdu, byśmy mogli ślizgać się na pokrywkach koszów na śmieci? Prawie złamałem kark, a ty stałaś na górze podjazdu, śmiejąc się z głupka. Minęły dwa tygodnie, zanim ziemia wyschła na tyle, że tata mógł wjechać ciężarówką na podjazd. - Mogłam o tym zapomnieć - przyznała, patrząc ostrożnie na błotną kałużę. - No chodź, panno Jessie! - Mam parę zapasowych butów. Nie powinny być dla ciebie za duże. Holly używała ich, kiedy bawiła się w śniegu z Loganem. Powiedziała, że możesz je pożyczyć. Jessie znalazła suche miejsce do zmiany butów, gdy Dustin pokazał Loganowi, że potrafi rozpryskać więcej błota niż on. Kiedy Logan wylądował na tyłku, uśmiech Dustina zgasł, gdy Logan złapał jedną z jego nóg, owijając ręce wokół niej poruszając się aż Dustin upad na kolana w błocie. Zrobił błotnistą kulkę, rzucając ją w Logana. 87 mila8189

Gdy błotnisty placek rozpadł się uderzając w Logana, Dustin poczuł zimno, smukłą warstwę zsuwającą się w dół jego szyi. - Kobieto, to się nazywa nieczysta walka. - Logan, słyszysz to? - Jessie rzuciła mu triumfalne spojrzenie. Jego syn stanął na kolanach marszcząc czoło gdy się zastanawiał. - Ja nie.... - Ten dźwięk pokazuję, że twój ojciec boi się małego błota. Logan opadł z powrotem śmiejąc się, tworząc to, co wyglądało jak anioły z błota. - Porter nigdy się nie boi. Prawda, tato? - Nie, nie boi się - Dustin położył się, robiąc anioła błotnego obok Logana. - Chodź, panno Jessie, - Dustin naśladował dziecięcy głos Logana. Nie chciała się zamoczyć w błocie. - Nie. Dustin nagle wyskoczył do góry, chwytając Jessie za ręce, aż potknęła się i upadła w błocie. - Ty idioto! - Jej wściekłe spojrzenie obiecywało zemstę. - Nie możesz siedzieć z boku i nie pobrudzić się trochę, - rzucił w odpowiedzi na jej wypowiedź. - Naprawdę? - zapytała słodko. Zbyt słodko. Powinien był wiedzieć lepiej. Po chwili pluł błotem, którym go wysmarowała. - Logan? - Tak? - zachichotał. Uśmiech Dustina poszerzył się. - Dorwijmy ją. On i Logan udawali, że grupują się na Jessie, ale nie trwało długo, zanim obaj błagali o litość. Właśnie rzuciła spektakularną kulkę z błota w brzuch Dustina, gdy spojrzała w górę, aby zobaczyć Holly i Greer'a wpatrujących się w nich z przerażeniem. - Czy wasza trójka postradała zmysły? - Zburzony Greer zadbał o to, by stał za Holly, by żadne błoto nie mogło się do niego zbliżyć. - Wujku Greer, chodź! Możemy dorwać tatę! - Do diabła nie. - Greer zrobił kolejny krok wstecz. - Holly? - Logan błagał. - Nie jestem specjalnie ubrana do walki w błocie - Holly odmówiła, starając się nie wyglądać na tak obrzydzoną jak Greer. - Idź się przebrać! Będziemy czekać. - Dustin rozłożył się w błocie, opierając się na łokciach. - Muszę przygotować kolację. Może innym razem. - Nie będzie lepszego czasu niż teraz. Zanim mogli zareagować, Dustin przyciągnął wąż z wodą, celując go w Holly i Greer. - Greer? - Ociekająca wodą Holly zdjęła buty. - Co? - Greer ryknął, jego mundur zastępcy przylgnął do jego ciała. Dustin zaatakował swojego brata, który wyglądał jak tonący szczur. - Brać go! Dustin myślał, że wąż z wodą będzie miał działanie odstraszające. Mylił się. Greer szedł po błocie błyszczącymi butami w jego stronę, mimo że przekręcił maksymalnie strumień wody. Walcząc o utrzymanie swojej pozycji za pomocą śliskiego węża, przegrał z Greer, kiedy Greer przyłożył mu nogę do klatki piersiowej, przypinając go do błota. Greer nie miał czasu na delektowanie się swoim zwycięstwem, ponieważ Jessie zaczęła obrzucać go błotem. 88 mila8189

- Bijesz mojego męża! - Holly nie mogła powstrzymać się od chichotania, niszcząc efekt, jaki zamierzała osiągnąć udając opiekuńczą żonę. Kiedy się śmiała, jeden z błotnych placków Jessie przypadkowo uderzył w Holly, rozpryskując się na śnieżnobiałą bluzkę. Dustin porzucił walkę z Greer, aby usiąść i obejrzeć walkę na błoto Holly i Jessie. Greer usiadł w błocie obok niego. Kiedy Logan próbował dołączyć do zabawy z Jessie i Holly, Dustin ściągnął go na kolana. - Ale chcę się bawić, - powiedział Logan, próbując wstać. - Chłopcze, siadaj, - Greer syczał. - Zostaw kobiety w spokoju. - Dlaczego? - Logan zapytał niewinnie. - Powiem ci za około dziesięć lat. Do tego czasu siedź spokojnie i pozwól tacie i mnie cieszyć się przedstawieniem. Rozdział 15 -Poddaje się! Wygrałaś! - Jessie ogłosiła, że rezygnuje z walki, którą prowadziła z Holly. Opadając na błoto, łapała oddech, gdy na podjeździe pojawił się dźwięk innego silnika. Przerażona, że ktoś inny miał zamiar zobaczyć ją pokrytą w odrażającym błocie, próbowała wstać, tylko po to, aby upaść na tyłek z powrotem. Próbowała użyć rękawa swojej bluzy, aby usunąć trochę błota z jej twarzy, kiedy Tate pojawił się za rogiem. - Zastanawiałem się, dlaczego Sutton tak długo wraca do domu. Wciąż pisała mi sms'y, że jest w drodze po tym jak pilnowała Rosie. Teraz widzę, co robiła - obserwowała was, głupki. - Pobaw się z nami, wujku Tate! - Logan krzyknął, tupiąc w błocie. - Uh .... nie. Chłopcze, masz wystarczająco dużo idiotów, żebyś był zajęty, bez wciągania mnie w ten bałagan. - Tate zmarszczył nos. - Idę do środka. Holly, czy masz więcej tych pikantnych ogórków, które zrobiłaś latem? - Mam jeszcze kilka słoików w spiżarni. - Zostaw te ogórki w spiżarni! - Greer krzyknął, próbując wydostać się z błota, gdy Tate wycofał się na przód domu. - Zje nas z domem, zanim to jego dziecko się urodzi - Greer narzekał, używając ramion Dustina, by wyrwać się z błota. - Pomóż mi. - Holly podniosła rękę do swojego męża, ale Greer ją zignorował, gdy przedzierał się przez błoto, aby dostać się do twardego gruntu. - Niech Dustin ci pomoże. On zrobił ten bałagan. To dotyczy każdego mężczyzny i kobiety, jeśli chodzi o mnie. Tate ma żonę, która może zrobić mu te cholerne ogórki. Nie musi tu przychodzić po moje. - Greer jest trochę nadopiekuńczy w stosunku do swojego jedzenia, - Dustin wyjaśnił, czołgając się po błocie, aby pomóc Holly wyjść. - Właśnie widzę. - Jessie potrząsnęła głową w irytacji, gdy Greer zniknął za rogiem. Jest tak samo opiekuńczy dla Rosie. Dustin pomógł Holly i Loganowi, zanim wyciągnął rękę do niej. - Logan, idź pod prysznic. Pospiesz się, bo Jessie też będzie musiała skorzystać. Jej strój wyglądał jakby ważył tysiąc funtów. Jessie musiała przytrzymywać spodnie na biodrach, aby nie zsuwały się w dół. - Mogę wziąć prysznic w domu. 89 mila8189

- Nigdy nie dotrzesz do domu, wlokąc te spodnie. Daj spokój. To potrwa kilka minut, a Holly pożyczy ci ubrania, żebyś mogła wrócić do domu. - Zastowie je w głównej łazience, zanim wezmę prysznic - powiedziała Holly wyciągając niechętnego Logana z błota. - Mogę chodzić. Holly dała jej tę same stanowcze spojrzenie, które zawsze dawała Loganowi. - Nie bądź śmieszna. Zrobię trochę kawy i możesz wypić kubek przed wyjściem. Jessie wiedziała, kiedy została pokonana. W końcu udało jej się dotrzeć do suchego gruntu, odwróciła się i zobaczyła, że Dustin wciąż próbuje się wydostać. - Mogłabyś pomóc. Wyciągając rękę, pozwoliła Dustinowi chwycić ją przed szarpnięciem się do tylu i puszczeniem jego dłoni powodując że opadł z powrotem. Dustin leżał w błocie, wpatrując się w ciemne niebo. - Boże, powinienem był wiedzieć lepiej. To samo mi zrobiła gdy miałem osiem lat. Jessie nie śmiała się z rozmowy z Bogiem. - Musisz przyznać, że na to zasłużyłeś. Dawaj. Znowu wyciągnęła rękę. - Tym razem będę się zachowywać. - Kobieto, nie zachowywałaś się od dnia, w którym ukradłaś mi butelkę z mlekiem Dustin narzekał, siedząc w błocie, zdejmując buty i rzucając je na bok. - Nawet wyłudziłaś moje zęby mleczne, żeby włożyć je pod poduszkę. - To nie była moja wina, że byłeś taki naiwny. To były pouczające chwile, - Jessie wypluła to samo gówno, którego używała od czasu do czasu w przedszkolu. Myśl o jej przedszkolu zabrała jej radość, którą miała. - Powinnam już iść... - Nie zostawisz mnie samego z Holly. Zmusi mnie do zjedzenia kolacji na ganku. Czołgając się z błota, przechylił się na bok, uwalniając się w końcu. - Jeśli się spieszysz, możesz wziąć prysznic, zanim ja wezmę swój. - Dobra, ale nie zostanę tu długo. Holt i Asher będą się o mnie martwić. - Nie, nie będą. Wiedzą, że dobrze się tobą zaopiekuję, - zaprzeczył temu. - Chyba bardziej mi się podobało, kiedy się nienawidziliśmy. Zniesmaczony, Dustin zdjął koszulkę, rzucając ją w błoto. Miał takie same trudności z utrzymaniem dżinsów na sobie, co ona ze swoimi spodniami. - Dlaczego? - Bo było znacznie czyściej. - Nie wspominając już o wciąż kruchym poczuciu bezpieczeństwa. - Wyglądasz jak wtedy, gdy malowałam cię na zielono. Kaczym-krokiem szli w kierunku przedniej werandy, prawie przewróciła się pod ciężarem swojego dresu. Dustin położył rękę na plecach, aby popchnąć ją na schodach. Otwierając drzwi, popchnął ją do środka, doprowadzając Rosie do wybuchu przerażonego płaczu w ramionach Sutton. - Właśnie ją uspokoiłam. Wróć na zewnątrz i poczekaj, aż Logan wyjdzie z pod prysznica. Słuchając głośnego zawodzenia dziecka, ona i Dustin pośpiesznie wyszli. Kiedy wpatrywali się w siebie z wyrzutami, czuła się tak, jakby była młodsza i miała kłopoty przed mamą. - To wszystko twoja wina. Dustin przyznał się do winy, tak jak wtedy. - Tak, ale było fajnie, prawda? - Może trochę, - przyznała, gdy zobaczyli szczelinę w drzwiach po czym otworzyły się. 90 mila8189

- Jessie, Sutton powiedziała, że możesz wejść. - Tate wychylił się. - Holly włożyła ci trochę ubrań do łazienki. To pierwsze drzwi po lewej stronie. Otwierając drzwi na tyle, by pozwolić jej się prześlizgnąć, Jessie zobaczyła Sutton trzymającą Rosie stojącą do nich plecami. Tak cicho, jak tylko mogła, poszła do łazienki, zdejmując ołowiany ciężar ubrań. Nad drzwiami prysznica przewieszono worek na śmieci. Wrzucając do niego swoje brudne ubrania, zawiązała końce, zanim weszła pod prysznic. Kiedy skończyła, wytarła się i włożyła kremowy top, dzięki któremu czuła się płaska na klatce piersiowej w porównaniu do Holly. Potem włożyła oliwkowe spodnie, które pasowały jej znacznie lepiej, jeśli nie patrzyć, że sięgały jej do kostek. Znalazła szczotkę na zlewie, wyszczotkowała włosy przed przyniesieniem worka na śmieci z ubraniami do salonu. Był pusty, ale z łatwością widziała, że cała rodzina siedzi przy dużym stole, z wyjątkiem Dustina. Holly wysunęła zapraszająco krzesło. - Siadaj. Zrobię ci kawę. - Lepiej już pójdę. Nie chcę przeszkadzać wam w kolacji, - Jessie próbowała się zbliżyć do drzwi. - Siadaj. Dustin jest pod prysznicem, a wszyscy mają duży apetyt, więc nie opuszczą stołu w najbliższym czasie, aby zabrać Cię do domu. - Holly pospieszyła w stronę kuchni, nalewając kawę. Ustawiając torbę przy drzwiach, poszła do krzesła. Dziękując Holly, Jessie wlała trochę mleka z plastikowego pojemnika, nerwowo patrząc, jak inni załadowują swoje talerze. Dmuchała na kawę, gdy Holly położyła talerz przed nią. - Częstuj się. Musisz być tak samo głodna jak wszyscy inni, - powiedziała Holly, wślizgując się na krzesło obok niej. - Nie jestem aż tak głodna, - Jessie zaczęła odmawiać. - Jak chcesz, - Greer stwierdził, dając Tate złowrogie spojrzenie. - Nie chcę dzielić się tymi kluskami. - Mogę spróbować łyżkę. - Jessie sięgnęła po łyżkę do podawania z dużej miski, nakładając sobie hojną porcję pod jastrzębim spojrzeniem Greer'a. - Myślałem, że nie jesteś głodna? - Zmieniłam zdanie. Czy to świeża zielona fasola? - zapytała Holly. Holly zbliżyła miskę do niej. - Smacznego. To ostatnia puszka, którą mogłam dostać tego lata. Jessie nałożyła sobie dwie hojne porcje fasoli, widząc, że Greer przybliżył do siebie chleb kukurydziany, jakby bojąc się, że zostanie skradziony. - Mogę prosić o chleb kukurydziany, Holly? - Oczywiście. Greer, podaj Jessie chleb kukurydziany. Mogła powiedzieć, że debatował nad podaniem jej kromki z tacy, ale dobre maniery przerosły jego chciwość. Jessie wzięła dwie, żeby go wkurzyć. Przez chwilę myślała, że miał zamiar wybuchnąć, zwłaszcza, że Tate i Sutton skorzystali z okazji, aby zgarnąć kolejne kawałki dla siebie. - Jedz ile chcesz, Jessie. Mam jeszcze jedną blaszkę w piekarniku. - Holly uśmiechnęła się łaskawie, by wynagrodzić mężowi poświecenie. - Nie pozwól by Greer ci przeszkadzał - Tate przemówił głośno, używając widelca, aby wbić dwa pokrojone na kawałki pomidory. - Jeśli uważasz, że jest to złe, powinnaś zobaczyć, jak się zachowuje, gdy Holly robi ciastka i sosy. 91 mila8189

- Nie zostanie na śniadanie. - Greer smutno patrzył, jak Logan wrzuca ostatnią zieloną fasolę na talerz. - Greer zostawiłeś mi jakieś jedzenie? - Dustin zapytał, wchodząc do pokoju z kroplami wody wciąż spływającymi z końcówek włosów. - Nie, - Greer odpowiedział, patrząc się Dustinowi w oczy, gdy usiadł po drugiej stronie Tate. - Jedzenie jest pyszne, Holly, - Jessie pochwaliła, gdy brała kolejne ugryzienie chleba kukurydzianego. Holly zarumieniła się. - Jedyne, czym mogę się pochwalić, to zielona fasola. Sutton zrobiła obiad, kiedy opiekowała się Rosie. Jessie spojrzała na szczęśliwe dziecko, które miało zaszczytne miejsce w krzesełku przy boku Greer. - Widzę, że jej ząbek w końcu się przebił. - Już pracuje nad innym. Mam nadzieję, że nie potrwa to tak długo, jak przy tym. Holly spojrzała czule na swoją córkę. - Greer i ja ostatnio na zmianę spaliśmy w nocy, aby przetrwać. Nawet Dustin kilka razy zgłosił się na ochotnika do wstawania. - Więcej niż kilka. Greer budził mnie, kiedy poszłaś spać, - powiedział Dustin, wypowiadając się o czynach brata. - Kłamie. - Greer spojrzał na Dustina z przymrużeniem oka. - Tata nie kłamie, - Logan wstawił się za swoim ojcem. - Zawsze mówi prawdę. Jessie współczuła Dustinowi, gdy wpatrywał się w swój talerz. Pokój ucichł, z wyjątkiem dźwięków, które wydawała Rosie, gdy rozgniatała jedzenie w palcach, które Greer umieścił na tacy na wysokim krześle. - Tak, zgadza się, - Jessie zgodziła się, przerywając milczenie. - Ale czasami nagina prawdę, gdy próbuje kogoś chronić. - Jak to się robi? - Tak jak wtedy, gdy powiedziałeś Darcy, że jej obrazek jest ładny, mimo że wszyscy z jej grupy mówili, że użyła za dużo błękitu. - Nie chciałem urazić jej uczuć. - Nie, nie chciałeś. Czasami Dustin robi to samo, gdy mu na kimś zależy. - Tato, podobają ci się moje obrazy? - Każdy jeden. - Dustin zza stołu zrobił zabawną minę na niego. Wszyscy przy stole wybuchli śmiechem. - Cały czas kłamię. Nie ma w tym nic złego. - Greer zignorował wściekłą minę Holly, że dołożył do tego swoje dwa centy. - Oczywiście, nie mam nic przeciwko mówieniu prawdy, kiedy muszę. - Tate, nie zabierzesz ze sobą tego ostatniego słoika ogórków. Jest mój. *** JESSIE UŚMIECHAŁA SIĘ, gdy szła do domu obok Dustina w chłodnym powietrzu. Holly pożyczyła jej niebieską jeansową kurtkę, aby było jej ciepło. - Myślałam, że Asher jest największym dupkiem w mieście. Greer z łatwością pokonał go. - Jest największym w siedmiu stanach i jest z tego dumny. - Dustin chichotał, gdy pomagał jej schodzić z płotu. Podnosząc torbę ze swoimi brudnymi ubraniami, od czasu do czasu kołysała nią, gdy znów zaczęli iść. 92 mila8189

- Drake powiedział mi dzisiaj, że myślisz o sprzedaży przedszkola. Dobry humor Jessie zniknął. - Nie chcę o tym rozmawiać. - Dlaczego nie? - To nie twoja sprawa. - Tak moja. Moja bratanica tam chodzi, a kiedy Sutton urodzi swoje dziecko, planowała skorzystać z przedszkola, kiedy wróci do pracy w niepełnym wymiarze godzin. - Bliss będzie je prowadzić tak samo dobrze jak ja. Robi to teraz. Dzieci kochają ją tak samo jak mnie. - Greer zmusi Holly do odejścia albo powie Knox'owi, żeby znalazł innego zastępcę. Nie ufa nikomu jeśli chodzi o Rosie, tylko tobie. - To szaleństwo. Pracuję z Bliss od lat. Jest cudowna dla dzieci. Gdybym miała dzieci, zaufałabym jej przy nich - spierała się zaciekle. - Nieważne, jaka jest cudowna. Bliss nie jest tobą. Ona nie kroi kanapek tak samo jak ty. Nie kupuje tego samego odświeżacza powietrza, co ty. Ignoruje teksty Greer. A co najważniejsze, nie jest tobą. Jessie pocierała czoło, nadal czując szorstkość na skórze. - Sprzedaję je. Nie mogę go prowadzić tak samo jak kiedyś. - Dlaczego nie? - Dustin, nie chcę o tym rozmawiać! - Dlaczego? Jego próby zmusiły ją do szybszej ucieczki od niego, z ulgą weszła na podjazd żwirowy swojego domu. - Dzięki za odprowadzenie mnie do domu. Dobranoc. Prawie dotarła na werandę, gdy usłyszała jego kroki za nią. Wściekła odwróciła się i zobaczyła, jak się jej przygląda. - Dlaczego, Jessie? Machnęła w niego workiem na śmieci, uderzając go w ramię. - Jak mogę powitać dzieci, kiedy rodzice przynoszą je do drzwi? Nie tylko matki przyprowadzają dzieci. Czasami ojcowie to robią! Co jeśli człowiek, który mnie pobił i zgwałcił, jest jednym z nich? Krzycząc, znowu uderzyła go torbą. - A co jeśli byłam dla niego miła, a on zdecydował się mnie zgwałcić? Im dłużej stał w miejscu, pozwalając jej się bić, tym bardziej rosła jej furia. - Nie mogę się już nawet zmusić do chodzenia do kościoła. Jak mogę spotkać kogoś, kto zabił inną osobę i próbował mi to zrobić? Zabrał mi wszystko! - krzyczała całymi swoimi płucami. Zmusił ją do mówienia, a teraz gniew wylewał się w falach gwałtownych wybuchów, do których nie była w stanie przyznać się przed Holt'em, Asher'em, a nawet przed samą sobą. Dustin złapał worek na śmieci, kiedy jeszcze raz się nim zamachnęła, przytrzymując jej rękę nieruchomo. - Słyszałem, jak niektóre kobiety mówiły, że kiedy zostały zgwałcone, mężczyźni nie zgwałcili tylko ich ciała, ale również ich duszę. Jessie, walczyłaś jak kotka o swoje życie. Nie zrobił nic z twoją duszą. Nie wierzę w to. Drań nie mógł dotknąć twojej duszy. Jest na to zbyt czysta i silna. - Nie jestem wystarczająco silna, by przez to przejść! - Tak, jesteś. Wiem, że jesteś. Twój ojciec nie wychował kobiety, która nie była by tak silna jak jej bracia. Wychowano cię tak samo jak Rachel, urodzoną na tej samej pieprzonej górze. Jedno wiem na pewno, że jesteś silniejsza niż myślisz. Potrzebujesz tylko trochę czasu, żeby się pozbierać, tak jak Rachel po poronieniu. 93 mila8189

Gniew Jessie wyparował przy tym, co powiedział. - Nie wiedziałam, że poroniła. - Tylko rodzina wiedziała. To złamało jej i Cashowi serce. Nie tylko ich, ale całej rodziny. Rachel nadal czuje się za to odpowiedzialna i nigdy się z tym nie pogodzi, ale to nie powstrzymało jej przed kolejną próbą. Teraz jest w ciąży i jest szczęśliwa bardziej niż kiedykolwiek wcześniej. To właśnie robią z ciebie te góry. Jesteś wychowana, by jak najlepiej wykorzystać to, co masz i być na tyle silna, by nadal walczyć o więcej. - Nie mogę. Walczyłam o swoje życie na tej górze i bez ciebie bym nie przeżyła. Nie mam już woli walki. Dustin użył swojej wolnej ręki, żeby dotknąć jej policzka. - Więc pozwól mi pomóc ci ją odnaleźć. Z przykrością, odsunęła się od jego dotyku. Opuścił obie ręce do boków, gdy uważnie przyglądał się jej reakcji. - Przeszłabym dla ciebie po żarzącym się węglu... Wiedziałeś o tym? Jego twarz była udręczoną maską, kiedy Dustin zerwał z nią kontakt wzrokowy. -Tak. - Wiesz, że w tej chwili nawet nie plułabym na ciebie, gdybyś był w ogniu? Patrzyła jak jego jabłko Adama, podskakuje mu w gardle. - Pieprzyłeś każdą dziwkę w mieście. Do diabła, kiedy się upiłeś, proponowałeś im nowy samochód lub mieszkanie. A ja? Nie poświęciłbyś mi czasu, gdybyś nie chciał odebrać Logana później. - Dała sarkastyczny śmiech, nieświadoma, że ból, przez który przeszła, słychać było w jej głosie. - Nie dałbyś mi nawet zniżki, gdybym poprosiła cię o zrobienie moich cholernych podatków dla firm. Nie byłabym dziewicą dla tego sukinsyna, który mi ukradł, gdybyś tylko raz wysłał mi SMS-a zamiast na jeden z telefonów, które wysyłasz do co najmniej trzech kobiet w mieście kilka razy w tygodniu. Gdybyś nie miał głowy w dupie, bylibyśmy małżeństwem, a ja nie mieszkałabym tej nocy w tym bloku. Miałabym swój własny dom. Jessie obniżyła głos i to nie dlatego, że skończyła na niego krzyczeć, ale jej gardło bolało z powodu głośnego krzyku. - Nie musisz mi mówić, jak bardzo jestem silna. Wiem, jak bardzo jestem silna, ty durniu. Jestem na tyle silna, że zostawiam cię za sobą. Więc możesz przestać przychodzić. Jeśli Logan chce przyjść, niech Holly go przyprowadzi. Możesz być bohaterem za uratowanie mi życia, ale jako osoba, kurwa, jesteś do dupy. Greer może być największym dupkiem w siedmiu stanach, ale tylko ty złamałeś mi serce. Gorycz tak bardzo się pogłębiła, że nie mogła dłużej na niego patrzeć. Odwracając się w kierunku swojego domu, chciała znowu uderzyć Dustina workiem na śmieci, za to że nie powiedział jej, że jej bracia wyszli na ganek i słuchali. Zwalniając swoje gniewne kroki, spokojnie weszła na ganek, mijając ich i trzaskając drzwiami za sobą. Idąc przez korytarz, otworzyła drzwi przesuwane, za którymi była pralka. Rozwiązując torbę, wrzucała brudne ubrania do pralki, gdy usłyszała, że Holt i Asher wchodzą do domu. Nie zwracając uwagi na nich, uruchomiła urządzenie. - Holt, idę spać. Możesz wrzucić moje ubrania do suszarki, kiedy będą gotowe? zapytała spokojnie. - Jasne. Po jego szybkiej odpowiedzi, poszła do swojej sypialni. Przebierając się w koszulę nocną, zakopała się pod kołdrą, zanim zgasiła światło. Wciskając twarz w poduszkę, poddała się łzom, które trzymała ukryte przed Dustinem. Wciąż się rzucała, gdy usłyszała stuknięcie w okno. Musiała poczekać jeszcze trzy stuknięcia, zanim mogła uwierzyć, że głupi mężczyzna chciał jej uwagi. 94 mila8189

Włączając światło, jednocześnie szarpiąc kołdrę, zsunęła nogi z łóżka i poszła do okna, aby je podnieść. - Co? - Krzyknęła na cień Dustina. - Chcesz pojechać na biwak w piątkową noc? - Zamierzasz przyprowadzić Logana? - Tak. - Wchodzę w to. - Cicho zamykając okno, wróciła do łóżka i zgasiła światło. Dwie minuty później zasnęła. Rozdział 16 - Nie zapomnij o piankach, - Logan przypomniał mu po raz czterdziesty. Dustin otworzył torbę płócienną, pokazując Loganowi dwie duże torebki pianek. - Mogę wziąć torbę? Dustin zapiął torbę, zarzucając ją na ramię. - Lepiej tym razem pozwól mi ją nosić. Nie chcemy połamał pianek - Dustin drażnił swojego podekscytowanego syna. - Nie można połamać pianek, - powiedział, biegnąc wokół kanapy, żeby otworzyć mu drzwi. - Prrr! Powiedz wszystkim dobranoc. Zobaczysz ich dopiero jutro po południu. Dustin pobłażliwie obserwował jak Logan pobiegł do Holly przytulając i całując ją przed pójściem do Greer, który siedział na fotelu w salonie, trzymając Rosie. - Cześć, wujku Greer. - Logan uśmiechnął się do Greer, zanim pochylił się w dół, aby dać Rosie całusa i uścisk. - Baw się dobrze, młody człowieku. Nie zgub się. - Nie zgubie się. Jestem już duży - Logan przechwalał się, wydmuchując klatkę piersiową, zanim jego podniecenie znów się pokazało. - Możemy już iść, tato? - Ruszajmy w drogę, Jack. - Dustin otworzył drzwi, gdy Logan wyskoczył. - Nie nazywam się Jack i nie jedziemy samochodem, - Logan wystrzelił, gdy Dustin zamknął za nimi drzwi. - Nie bądź specjalistą. - Co to oznacza? - Że tylko się z tobą droczę. - Oh. Dustin chwycił dwie lampy, które zostawił na ganku, nim poszedł za Loganem, który biegł przed nim. Trzymając go w zasięgu wzroku, nie próbował powiedzieć mu, aby zwolnił, pozwalając mu zużyć część swojej energii. Logan pobiegł do miejsca, w którym mieli spać w nocy. Było one mocno zalesione, ale na płaskim terenie, gdzie można było postawić namiot i rozpalić ogień, nie martwiąc się o to, że podpalą się gałęzie. - Czy możemy iść po Jessie? - Rozstawmy namiot i przygotujmy dół na ogień i wtedy po nią pójdziemy. Dustin zrzucił worek z płótna na ziemię i rozpiął go. Odkładając kilka przedmiotów na bok, wyjął namiot i pozwolił Loganowi pomóc mu go poskładać. Gdyby to był tylko on i Logan, nie zawracałby sobie głowy namiotem, ale pomyślał, że Jessi byłoby w nim wygodniej po jej przerażającym doświadczeniu. Nie był zaskoczony, że zgodziła się jechać z nim i Loganem na biwak. Jessie zawsze była wojowniczką. Kiedy otwierała przedszkole, stanęła w obliczu ostrej krytyki ze strony braci. 95 mila8189

Już jako dziecko miała odwagę, by spróbować rzeczy, przy których on był ostrożny. Nawet odważyła się robić z siebie głupca i znosić gniew swoich braci, gdy licytowała go na aukcji. Mała dziewczynka zamieniła się w kobietę, którą z podziwem obserwował, gdy przeżyła ten koszmarny okres. Nie popełnił parę błędów z Jessie. Popełnił jeden gigantyczny błąd. Łatwiej było podporządkować się żądaniom ojca, by trzymać się z dala od kogokolwiek z nazwiskiem Hayesa, niż mu się sprzeciwiać. Nie chciał, żeby Jessie dorosła z nienawiścią do niego z tego powodu, ale nie udało mu się. Nienawidziła go, mimo że go kochała, a on nie mógł jej za to winić. Był odpowiedzialny za wszystko, co rzuciła mu w twarz i nie mógł się usprawiedliwić, kiedy została zraniona, ponieważ zignorował jej rolę w jego sercu. Jessie nie ukradła mu serca, gdy był jeszcze chłopcem. On chętnie je oddał. - Co się stało? Robimy to źle? Pytanie Logana włamało się do jego myśli. - Nie. Dlaczego? - Wyglądałeś na smutnego. Nie musisz mi pomagać, jeśli tego nie chcesz. Dając mu delikatny uśmiech, Dustin potrząsnął głową. - Myślałem o czymś innym. Podnosząc namiot, przywiązał go. - O czym? - Gdy skończyli z namiotem, Logan zaczął zbierać duże kamienie. - Jessie. - Bardzo lubisz pannę Jessie, prawda? - Tak. - Ja też ją lubię. - Cieszę się. - Dustin zebrał kilka kamieni, które Logan pominął. - Zamierzasz się z nią ożenić? - Nie. - Dlaczego nie? - Jessie mnie nie lubi i nie mogę jej winić. - Myślę, że Darcy też mnie nie lubi. Co zrobimy? - Nic nie zrobisz. - Widząc rozczarowanie Logana, wyjaśnił - Przynajmniej dopóki nie będziesz miał więcej lat. - Ile lat? - Pięćdziesiąt jak dla mnie, - Dustin powiedział, starając się zachować poważną twarz. - Tato! - Dobra, trzydzieści. Ale to moje ostatnie słowo. - Gromadząc ramię pełne patyków, wrzucił je do gotowego dołka na ognisko. Logan patrzył na niego podejrzanie, jakby decydował, czy jest poważny, czy nie. - Czy możemy już iść po pannę Jessie? Śmiejąc się, zmierzwił włosy Logana. Jego kuzyn Drake miałby szczęście, gdyby Logan nie próbował, kiedy Drake pozwoli jej zacząć się umawiać. - Tak, weź lampion. Dustin pozwolił Loganowi zaprowadzić ich do domu Jessie, jego dłuższe kroki z łatwością nadążały za nimi. Jessie wyszła z plecakiem w ręku na zewnątrz po tym jak Logan zapukał. Dustin dał jej lampion, który niósł i uśmiechnął się na jej przeszukujące spojrzenie. Przysłuchiwał się rozmowie Logana z Jessie o jego dniu i zauważył sposób w jaki słuchała bez przerywania mu to wywołało uczucie pustki że stracił z nią tak wiele okazji. 96 mila8189

Na obozowisku rozpalił ogień, a Logan otworzył przenośną lodówkę, którą przywiózł, zanim wrócił po Logana i namiot. Dustin pozwolił Loganowi wbić kiełbaski na kije. - Uważaj, żeby go nie spalić, - Logan ostrzegł Jessie, jakby był ekspertem w przygotowywaniu posiłków przy ognisku. - Będę uważała - powiedziała Jessie, obracając kij nad ogniskiem. - Tata zawsze pali swój. Jestem w tym lepszy. Dlatego pozwala mi robić dla niego. - Często biwakujecie z tatą? - Tak, uwielbiamy biwakowanie. A ty? - Nigdy wcześniej nie byłam. Dustin rozprostował nogi, obserwując, jak ogień odbija się w włosach Jessie. Jej szczery wyraz twarzy sprawił, że Logan poczuł się wyjątkowy bo zwróciła na niego uwagę. Od narodzin Rosie, Logan musiał dzielić się uwagą dorosłych, dlatego zaczął częściej biwakować z Loganem. Nawet pozwolił Holly i Greer zabrać go na targi stanowe i do wesołego miasteczka opiekując się w tym czasie za nich Rosie, tak aby jego więź z Holly nie została naruszona. Dla Holly, Logan zawsze będzie jej synem, i chciała się upewnić, że bez względu na to, ile dzieci będzie miała z Greer, on zawsze będzie tak samo ważny dla niej. - Dlaczego nie? - Zawsze tchórzę w ostatniej chwili. Dustin mógł zobaczyć jak patrzy na niego spod rzęs. - Przyszłaś z nami, bo wiesz, że będziemy cię chronić? - Twarz Logana wypełniła się dumą, zanim podniósł kiełbaski z ognia. - Oczywiście. Kto próbowałby wyskoczyć i przestraszyć mnie z dwoma silnymi mężczyznami, którzy mnie chronią? Oczy Logana przeszukiwały krzaki wokół nich. - Nie ma. Nikogo tu nie ma oprócz nas. - Wiedziałeś, że małe, zielone ludziki mieszkają w Kentucky? - Jessie ugryzła swojego hot-doga, zwiększając ciekawość Logana, która sprawiła, że znów zaczął ostrożnie patrolować krzaki. - Jess, zachowuj się, - Dustin upomniał ją, próbując powstrzymać się od śmiechu. - To nie ja powinnam się martwić o zachowanie. - Jej głos był tak niski, że Logan musiał się do niej przybliżyć. - To te małe, zielone ludziki. - Jak wyglądają? - Z szeroko otwartymi oczami, Logan siedział w napięciu. - Niektóre są mniej więcej twojego wzrostu, ale słyszałam, że niektóre są mniejsze. Myślę, że są to ich dzieci. - I są zielone? - Tak, przynajmniej.... tak słyszałam - szepnęła. - Holt i Asher myślą, że są chochlikami. Wiesz, co myślę? - Że pociągniesz go za nogę tak, jak mnie, gdy byłem w jego wieku? - Dustin sięgnął po kiełbaskę żeby zrobić sobie kolejnego hot-doga. - Nie będę ciągnąć jego nogi! - Jessie z rozmachem sięgnęła po swój plecak. Rozpinając go, wyciągnęła złożoną gazetę, którą Dustin rozpoznał z czasów swojego dzieciństwa. - W Hopkinsville je widziano, ale kiedy pojawiła się policja, już ich nie było. - Tato, gdzie jest Hopkinsville? - Nie blisko. Logan skierował swoją uwagę z powrotem do Jessie. 97 mila8189

- Jak myślisz, czym oni są? - Myślę, że są kosmitami i użyli swojego statku kosmicznego, aby ukryć się przed policją i ludźmi, którzy ich widzieli. Zdziwiony Logan podskoczył na trzask z ogniska. - Nie martw się. Nie skrzywdzą cię, bo mieszkasz na ich górze. I dopóki mieszkasz na górze, chronisz ich. Jak Dustin i ja. - Czy wujek Greer i wujek Tate boją się ich? - Boją się ich śmiertelnie, podobnie jak Asher i Holt. - Wujek Tate i wujek Greer nie boją się małych zielonych ludzi. - Mogę to udowodnić. - Jak? - Czy poprosiłeś ich, żeby dziś wieczorem rozbili z tobą obóz? - Tak...... - Czoło Logana zmarszczyło się w grymasie. - Co powiedzieli? - Nie. - Widzisz? Oni się boją. - Tato, czy oni się boją? - Są przerażeni. - Przerażeni, że będą musieli spać na ziemi zamiast w ciepłych i przytulnych łóżkach, Dustin dopowiedział w myślach. Podobało mu się oglądanie złośliwej Jessie, dzielącej się z jego synem swoimi dziwacznymi opiniami. Przyglądał się jej przymrużonymi oczami, próbując rozszyfrować jej motyw. Dobrze wiedział, że Jessie wyrosła z wierzenia w małe, zielone ludziki. Zastanawiał się, dlaczego pobudzała tę wiarę w Logana. - Żartujesz.... Jeśli powiem komuś w szkole o małych zielonych ludzikach, będą się ze mnie śmiać. - Kto by ci nie uwierzył? - Wszyscy, a zwłaszcza Fynn. Jessie zrobiła rozczarowaną minę, a potem nagle pstryknęła palcami. - Następnym razem, gdy pojedziesz na biwak, możesz zaprosić kilku chłopców z twojej klasy. - A jeśli nie zobaczymy zielonych ludzików? - Jestem pewna, że kilku się pojawi. Lubią cię i nie chcieliby, żebyś był rozczarowany. - Mogę, tato? - Nie widzę powodu, dla którego miałbym się nie zgodzić, - zgodził się, mimo obawy przed licznymi telefonami, które dostanie od rodziców. - Kto jest gotowy na pianki? Dustin pytał, kończąc drugiego hot-doga. - Ja! - Logan pobiegł do torby płóciennej w namiocie po czekoladę i pianki. - Wiesz, że na tej górze nie ma małych zielonych ludzików, prawda? Jessie przewróciła oczami. - Oczywiście. - Więc dlaczego...? - Upewnij się, że Fynn będzie zaproszony, a ja zajmę się resztą. - Tego właśnie się boję. - Nie ufasz mi? - Dustin nie mógł dłużej powstrzymywać swojego śmiechu. - Jess... zawsze mówiłaś to, tuż przed tym, jak gówno się popsuło. - Jestem teraz starsza. - Wyczuwając irytacje, nabiła kolejną kiełbaskę na swój kij. Wiem, jak planować na przyszłość. - Nigdy nie miałaś problemów na etapie planowania. To realizacja planu sprawiała Ci problem. 98 mila8189

- To jest lepsze niż plan, który ty masz. - Pozwalam dzieciom się tym zająć. - Dokładnie. Ten plan jest do bani. Mój jest znacznie lepszy. - Zobaczymy, - powiedział sceptycznie. - Tak, tak zrobimy, - odparła pewnie, gdy Logan wrócił do ogniska. - Tato, musisz wrócić do domu. Zapomniałeś o grahamowych krakersach. - Zapomniałem krakersów? Mówiłem ci, żebyś włożył je do torby... - Na całe szczęście, zaprosiłeś mnie tutaj. - Jessie wyjęła z plecaka paczkę krakersów grahamowych, przekazując ją Loganowi. - Jesteś najlepsza, Jessie! - Logan zadowolony usiadł i zaczął tworzyć swoją kombinację. Dustin spojrzał jej w oczy. - Tak się złożyło, że przyniosłaś krakersy? Masz w plecaku pianki lub czekoladę? - Nie, tylko krakersy. - No cóż.... - ciągnął - czy to nie przypadek? - Prawda? - stwierdziła z radością, mrugają oczami w świetle ognia, gdy wzięła pieczoną piankę, którą Logan położył dla niej na krakersie. Dustin zrobił to samo, prawie zadławił się ugryzieniem, gdy zobaczył, jak czubkiem języka zlizuje czekoladę z dolnej wargi. Poruszając się po twardej ziemi, aby ukryć swoją rosnącą erekcję, uderzył się wewnętrznie za podniecenie. Ostatnią rzeczą, której teraz potrzebowała Jessie, było myślenie, że wywołała kolejny pożar, który wybuchł przy niej. Kiedy skończyli, Jessie wyjęła paczkę chusteczek dla dzieci, dając po jednej każdemu do wytarcia lepkich dłoni. Następnie Dustin włączył radio na baterie, aby wypełniało ciszę, gdy siedzieli przy ognisku. Jessie owinęła ręce wokół kolan, gdy Logan wyjął skórzaną torbę, która kiedyś należała do pradziadka Dustina. Następnie przekazano ją jego babci, która przekazała ją Greer, zanim umarła. Ze wszystkich jej wnuków, była z nim najmniej blisko. Była najbliżej Tate'a i Greer. Często przychodzili do niej w nocy, aby siedzieć i rozmawiać z nią do późnych godzin. Nawet Rachel, która urodziła się trzy lata przed jej śmiercią. Pozwalała jej przychodzić do jej pokoju i skakać na łóżku przed oglądaniem programów w starym telewizorze, który zmieścili w małym pokoju. Tylko na niego nie zwracała uwagi, zwykle udawała, że śpi, gdy szedł do jej pokoju, aby dotrzymać jej towarzystwa lub kierowała uwagę na telewizor zamiast na to, co mówił. Stopniowo, wraz z wiekiem, był w stanie rozpoznać wojowniczość w jej rysach twarzy i przestał się starać. Kiedy umarła, mocno uderzyło go to, że nie mieli takich samych bliskich relacji, jakie dzieliła z jego braćmi i siostrą. Od momentu, gdy Logan zamieszkał z nimi, gdy miał 18 miesięcy, fascynowało go obserwowanie Greer'a gdy struga w drewnie. Jak tylko Greer wychodził na zewnątrz ze skórzaną torbą, Logan pędził za nim, uważnie obserwując, jak robi małe figurki. Żadna z drewnianych figurek nie przypominała tego co powinna, ale nadal zajmowała miejsce na półce w sypialni. Kiedy Logan podrósł, Greer dał mu nóż i kawałek drewna, żeby go czymś zająć, gdy siedział. Pewnego dnia Dustin wyszedł na ganek i zobaczył, jak Greer uczy go, jak używać startego ostrza, które znalazł w lombardzie. Na początku, on i Holly protestowali, ale mimo młodego wieku, pokazał niezaprzeczalny talent, więc Dustin podał się pozwalając Greer 99 mila8189

kontrolować Logana, gdy szybko się uczył. Jego dzieła rozstawione w domu, przynosiły zazdrosne westchnienia odwiedzającym. - Czy twój tata nauczył cię, jak to robić? Jessie oparła głowę na podniesionych kolanach, oglądając Logana w trakcie pracy. - Nie, tata zawsze się kaleczy, kiedy próbuje. Greer mnie nauczył. - Greer cię uczył? - Jessie podniosła głowę, żeby na niego spojrzeć. - Nie spodziewałam się, że Greer będzie miał dość cierpliwości, by się w to bawić. - Greer może mieć dużo cierpliwości, kiedy czegoś chce. Tylko wtedy, gdy nie jest uparty - odpowiedział jej Dustin. - Każdego dnia uczysz się czegoś nowego, - stwierdziła, choć Dustin wciąż widział wątpliwości w jej oczach. - Nie jest tak dobry jak Logan. Dlatego dał Loganowi narzędzia naszego pradziadka. - Mogę zobaczyć, Logan? - Proszę bardzo. - Logan skinął głową w stronę skórzanej torby, gdy kontynuował na drewnianym klocku. Jessie podniosła ją, przesuwając palcami po miękkim materiale. - Jest piękna. Greer ci ją dał? - Jeszcze raz odwróciła głowę w jego stronę. - Myślałam, że wolałby ją zachować.... delikatnie przerwała to, co miała powiedzieć. - Dla własnego syna? Nie. Powiedziałem to samo, gdy Greer mu to dał. Chciał, żeby Logan ją miał. - To niezwykłe. Greer chowa swoje ogórki i chleb kukurydziany, ale pozwolił Loganowi mieć coś, co oczywiście ma wartość sentymentalną? - Dobrze rozumiesz. Wszyscy byliśmy zaskoczeni. Powiedziałem mu, że Logan będzie z niego korzystał, dopóki nie będzie chciał tego odzyskać, ale on upierał się żeby go zatrzymał. Nie kłóciłem się o to, kiedy zobaczyłem, jak dobry był Logan. Odkładając torbę obok Logana, obserwowała prac Logana, jednocześnie Dustin patrzył na nią. Czując na sobie jego wzrok, obniżyła głowę ponownie. - Co robisz, Logan? - Mówiła tak cicho, że Dustin nie był pewien, czy Logan ją słyszał, dopóki nie przestał strugać, aby przyjrzeć się drzewu. - Jeszcze nie wiem. Nie przyszło to do mnie. - Możesz strugać bez zastanowienia, jak to powinno wyglądać? - Obraz nie przyszedł do mnie. Kiedy tak się stanie, będę mógł to dokończyć. - A jeśli do ciebie nie przyjdzie? - Wtedy odkładam to do mojego pokoju, dopóki to nie nastąpi. Mam całe pudełko. Chcesz je kiedyś zobaczyć? - Z chęcią. Pokorny sposób, w jaki przyjęła zaproszenie Logana, był bardzo podnoszące na duchu tak jak rodzica... i bolesne że wcześniej nie wpuścił jej do swojego życia. Ilekroć przychodził po Logana do przedszkola, ona była profesjonalistką, która poświęcała tyle samo uwagi wszystkim dzieciom. Brakowało mu specjalnych detali w sposobie, w jaki z nim rozmawiała, spojrzeń, które złapały wszystko, co Logan zrobił, oraz troskliwych gestów, którym nie mogła by się oprzeć, aby mu okazać. Był pieprzonym idiotą. - Czy Greer jest tak dobry w struganiu jak ty? - Nie, jestem lepszy. Wujek Greer radzi sobie lepiej ode mnie we wszystkim, z wyjątkiem strugania. - Kochasz swojego wujka, prawda? - Tak. Wielu ludzi myśli, że jest wredny, ale dla mnie jest miły. 100 mila8189

- Rozumiem. Wielu ludzi uważa, że moi bracia są wredni, ale zawsze byli dla mnie mili. - Czy twoi bracia mogą robić takie rzeczy jak wujek Greer? - Jak polowanie, wędkarstwo? - Greer też jest w tym dobry, ale potrafi robić rzeczy, których nikt inny nie potrafi. - Na przykład co? - Logan ...... - Dustin wyczuł, co chciał powiedzieć jego syn. Jessie spojrzała na niego z ciekawością, kiedy Logan milczał, wyglądając na rozczarowanego. Zapytała go delikatnie - Czego nie chciałeś, żeby mi powiedział? - To rodzinna tajemnica. - Logan przestał strugać, zmarszczył czoło, wpatrując się w drewno. - Moi bracia mają ten sam sekret. Dustin wiedział, że Logan nie miał pojęcia, że on i jego bracia uprawiali trawkę. Jednak Logan zdradził rodzinną tajemnicę, zanim mógł go powstrzymać. - Mogą leczyć ludzi tak jak wujek Greer? Logan upuścił drewno na kolana. - Twój wujek Greer może leczyć ludzi? - Logan, ona nie mówiła o tym.... - Rozmawiam z Loganem. - Uciszyła go jak ołowianym ciężarkiem. - Tak. Czy Asher i Holt mogą? - Nie. Nie mogą tego zrobić, - powiedziała, podnosząc brwi. - Rachel też może, ale nie tak dobrze jak wujek Greer. Czy słyszą dzwony śmierci jak wujek Tate? - Nie, tego też nie mogą zrobić, - powiedziała, jej brwi wzniosły się teraz do jej linii włosów. - Oh .... Więc czy oni są jak tata? Śnią, że ktoś umrze? Zszokowana, Jessie spojrzała na Dustina. Jej zmieniające się miny wywołały by u niego chichot, gdyby nie to że Logan wyjawiał sekrety swojej rodziny. Na szczęście dla nich, większość miasta uważała pogłoski o ich możliwościach za bzdury. Nawet Rachel, która zdobyła reputację uzdrowiciela, nie zawsze była traktowana poważnie. - Czy to prawda? Jej pytanie go zadziwiło. Zazwyczaj ludzie śmiali się lub nie byli w stanie ukryć swojego niedowierzania. Jessie tego nie zrobiła. Próbował się z tego śmiać. - Taka sama prawda, jak male zielone ludziki w Kentucky. - Wierzę w małych zielonych ludzi w Kentucky. Więc, czy śnisz o umierających ludziach czy nie? Nie potrafił jej okłamywać, nawet jak bardzo tego chciał. - Tak. - Rozumiem. Jak....? - Rzucając okiem na Logana, zagłębiała się bardziej w to, co on potrafił zrobić. - Czy w tym śnie, można zobaczyć, jak oni.... - Ucięła swoje pytanie od delikatnych uszu słuchających. - To bardziej jak koszmary, a ja nie widzę nic, co się dzieje, - wyjaśnił. - Więc skąd wiesz, że kogoś.... już nie żyje? - Bo czuję, co się z nimi dzieje. Zbladła w świetle ognia. Jej oczy poruszały się tam i z powrotem między nim a Loganem. - Twoi bracia i siostra mają te dary? Czy Logan? 101 mila8189

Oddałby życie Logana w jej ręce, gdyby jej odpowiedział. Zaufał jej, aby się nim opiekowała, gdy był młodszy i nigdy go nie zawiodła. Jednak jego rodzina chroniła zdolność Logana tak samo jak Greer'a, prawdopodobnie nawet bardziej. - Logan widzi obrazy czegoś, co ma się wydarzyć.... Jessie, nie możesz o tym mówić. - Jeśli Jessie nie powie, to oznacza, że jest rodziną, prawda? - Logan zapytał wprost. Bez słów, Dustin próbował przekazać ogromne znaczenie jej czynów, jeśli to zrobi. Zło próbowało zmatowić jego dar i zniszczyć go w tym procesie. Pochylając się do przodu, położyła rękę na kolanie Logana, dając znać że zrozumiała. - Logan, twój rodzinny sekret jest u mnie bezpieczny, przysięgam. Ale obiecaj mi, że nikomu innemu nie powiesz, bez względu na to, jak bardzo go lubisz. - Obiecuję. Dustin sięgnął po pianki. - Nie wiem jak wy dwoje, ale ta cała rozmowa sprawiła, że chciałem jeszcze jedno. Chcesz jeszcze jedno, Logan? - Nie, dziękuję. - A ty, Jessie? Wyciągnęła rękę, zabierając mu pianki. - Pozwól mi to zrobić. - Dając Loganowi złośliwe spojrzenie, powiedziała: - Spalisz je. Rozdział 17 Obudziła się z koszmaru w śpiworze, uderzając w wymyślone szczury. Połykając szloch, zdała sobie sprawę, że śniła i była w namiocie z Loganem, który nadal spał pomimo jej machających ramion. Wciąż w połowie śpiąca, myślała tylko o powrocie do domu. Rozpinając śpiwór, podniosła się jednak nie mogła wyprostować się przez namiot. Nie potrafiła złapać oddechu w ciasnej przestrzeni. Rozsuwając zamek błyskawiczny, wyskoczyła, prawie potykając się o śpiwór Dustina. Nie przejmowała się zakładaniem butów tenisowych; jej jedynym celem był powrót do bezpiecznego domu. - Jess. W trakcie skoku, spojrzała w dół, aby zobaczyć, jak Dustin wpatruje się w nią z obawą. - Miałam koszmar. Otworzył śpiwór, milczał i dawał jej wybór czy chce biec do domu, czy zostać. Ze łzami wpełzła do śpiwora obok niego, zakopując głowę w jego ramieniu, gdy Dustin zakrywał ich oboje. Uspokajająco głaskał ją po plecach, łagodząc jej przerażone wstrząsy. - Nienawidzę być tchórzem, - mamrotała mu w ramię. - Nie jesteś tchórzem. Jesteś najodważniejszą kobietą, jaką znam, - zaprzeczył jej, zaciskając śpiwór wokół niej. - To nie tak się czuje. Czuję się jak cholerny mięczak. - Hayes, mięczakiem? Nie ma mowy. Hayesowie nie boją się nikogo. Wszyscy się ich boją. Twoi bracia wyrzekną się ciebie za to, że tak mówisz. - Nie, nie zrobiliby tego. Sami tak mówili. Nie często, ale słyszałam to od czasu do czasu. Jej powieki stały się cięższe od ciepła jego ciała i delikatnej muzyki grającej w radiu, które Dustin włączył zanim poszli spać. Stopniowo, jej ciało rozluźniło się, przyległe do jego, poczuła się bezpiecznie po raz pierwszy od czasu, gdy obudziła się, na zboczu góry. 102 mila8189

- Na przykład, gdy są pijani? - Może. Usłyszała uśmiech w jego głosie. - Pamiętasz, kiedy byli naszymi przyjaciółmi? - Niewyraźnie. - Tate i Holt byli. Polowali razem w każdy weekend. Asher i Greer wkurzali ich, dopóki nie ustąpili. Tak bardzo tęsknię za tymi czasami. Później wszyscy dorośliśmy, - powiedział po prostu. - Aby się nienawidzić. - Nienawiść to mocne słowo. - To prawda. Nie powiedział nic na ten temat. Nigdy jej nie okłamał. To była zasada z czasów dzieciństwa i tak pozostało do tej pory. - Czy mógłbyś trochę podkręcić muzykę? Lubię tę piosenkę, - Jessie poprosiła szeptem, nie chcąc obudzić Logana w namiocie. Dustin odsunął rękę na tyle długo, by obrócić się na bok i zwiększyć głośność radia, a następnie owinął ją wokół niej. - Kiedy zacząłeś mieć koszmary o umierających ludziach? - Nie jestem pewien. Myślę, że gdy miałem trzy lata, ale Ma powiedziała, że byłem marudnym dzieckiem. Dlatego zawsze umieszczała nas w tym samym kojcu, kiedy odwiedzała twoją mamę. - Czy to się często zdarza? - Nie. Czasami mija rok lub dwa bez nich. Ale są lata gdy zdarzają się dwa lub trzy razy w roku. Zależy od tego, czy byłem w pobliżu, tego kogoś, kto ma umrzeć. Około miesiąca przed śmiercią, śnie o tym każdej nocy. Koszmary nasilają się tuż przed śmiercią. - I żyjesz z tym od kiedy byłeś małym chłopcem? - Tak. - Mam koszmary tylko od czasu, gdy mnie porwano. Oszalałabym, gdybym miała takie koszmary, kiedy dorastałam. - Mój Pa myślał, że jestem szalony, aż do czasu, gdy byłem na tyle duży, by je przed nim ukrywać. Nie mogłem ich ukryć przed babcią. To ona odkryła, dlaczego je miałem. Zawsze się mnie bała. - Jestem pewna, że tak nie było. - Pocierała jego klatkę piersiową ze współczuciem, instynktownie czując jego ból w środku. - Chciałabym, żebyś mi powiedział. - Nie mogłem. Nie powinienem był ci mówić tak dużo jak powiedziałem. Do niewłaściwej osoby wystarczy jedno słowo, aby wywołać piekielną burzę, z której nie będzie powrotu. - Greer jest aż tak dobry? - Jest aż tak dobry. Jego przekonanie skłoniło Jessie do zastanowienia się nad skrytym wnętrzem mężczyzny, którego nie nienawidziła, ale na pewno też nie lubiła. - Uratował życie Pa, Rachel, Holly i Logana. - Słyszałam, że Rachel może sprawić, że ludzie poczują się lepiej, że robiła masaże, zanim wyszła za mąż za Cash. - Myśląc o tym, przypomniała sobie, że Cash miał straszny wypadek i była na festiwalu w dniu, w którym Mag prawie umarła. - Ona jest powodem, dla którego Cash i Mag nie umarli. - Tak. Większość mieszkańców miasta uważa Rachel za szarlatana, z wyjątkiem tych, którym pomogła. Przestała umawiać wizyty, bo kiedy ona i Greer to robią, odbija się to na 103 mila8189

ich zdrowiu. Greer wciąż nie wyzdrowiał w pełni po ostatniej osobie, której pomagał. Rachel szybciej wraca do zdrowia, ale nie jest tak silna jak Greer. - Kogo wyleczył? - Nie wiem. Nie powiedział. Pojechał na wyprawę z The Last Riders, a kiedy wrócił, wyglądał jak ogrzana śmierć. - Dlaczego nie powiedział ci, kto to był? - Greer potrafi być przesądny. Uważa, że za każdym razem, gdy on lub Rachel używają swojego daru, trzeba zapłacić cenę. - Cenę? Jaką? - Na przykład Greer nie ma wystarczająco dużo siły, jeśli chce z niej korzystać ponownie, minie trochę czasu nim odzyska zdrowie, a Rachel straciła dziecko. Nie mogą używać swoich darów w sposób ciągły. Wyobraźmy sobie setki ludzi błagających o uzdrowienie. Jak mogłabyś wybrać, gdy przyjaciele i znajomi, których znasz całe swoje życie, błagają cię o ich uzdrowienie? Cash trzyma Rachel z dala od dawania zbyt wiele z siebie. Greer .... cóż, jego osobowość robi to za niego. - Greer nie zrobi nic, czego nie chce robić, - zgodziła się Jessie. - Nie, nie zrobi tego. Greer musiał naprawdę lubić tego, kto to był, bo inaczej by tego nie zrobił. Musi mieć całą swoją siłę, żeby wykorzystać swój dar. Gdyby jedno z naszych dzieci naprawdę ucierpiało lub zachorowało, nie byłby w stanie pomóc. - Rozumiem. Ja też bym ją gromadziła, gdybym miała dzieci. Byłoby strasznie, gdyby tego potrzebowało, a nie mogłabym pomóc. - Dlatego trzymamy to w tajemnicy. - Nikomu nie powiem, nawet moim braciom. Przysięgam. - Jeśli dojdzie do najgorszego, Greer jest na tyle dorosły i wredny, że poradzi sobie z konsekwencjami, jeśli zostanie ujawniony. Nawet Rachel nie miałaby problemu bo Cash i The Last Riders by ją chronili. Ale o Logana martwimy się najbardziej. Jego dar może skrzywdzić jego lub osobę, na której mu zależy. Gdyby ludzie dowiedzieli się, że jest w stanie przewidzieć przyszłe wydarzenia, jego życie nie byłoby jego własnością. Smutne jest to, że nasze dary ograniczają się do tego, co możemy i nie możemy zrobić. Na przykład ja śnie o kimś umierającym, ale nie wiem, kto to jest, Tate słysząc dzwony śmierci nie wie, dla kogo dzwonią a Logan widząc obrazy ale nie wie co one znaczą. - Przysięgam, że nie wiedziałam, dopóki nie powiedział mi, gdy mnie odwiedziłeś. Powiedziałam mu, że nigdy mu nie wybaczę, że wyprowadził Logana z dala od domu. Asher powiedział, że on też nigdy sobie nie wybaczy. - Chciał kupić Diane pierścionek, żeby za niego wyszła. - To nie sprawia, że chcę mu wybaczyć. - Ja też nie, ale to zrobię. Pochyliła głowę do tyłu, żeby mogła spojrzeć na jego twarz. - Dlaczego chciałbyś mu wybaczyć? - Sam zrobiłem kilka głupich rzeczy dla kobiety. Jeśli nie potrafię rzucić w siebie tego pierwszego kamienia, to na pewno nie mogę rzucić go w Asher'a. Diane nie tylko mydliła oczy Asher'owi, ale i Greer'owi. Dlatego Asher wiedział, gdzie znaleźć trawkę a ona wiedziała gdzie jest klucz do skrzyni w jego pokoju, w którym trzymał ręcznie robione kołdry. Zniszczyła je. Jedyne, które zostały są te u Tate i Rachel. Moja i Greer'a zostały zniszczone. - Przepraszam. Wiem, ile musiały dla ciebie znaczyć. Wszyscy kochaliście swoją matkę. 104 mila8189

- Widujesz się ze swoją? Jessie położyła głowę z powrotem na jego ramieniu. - Zmarła rok temu. - Cholera, przepraszam. Nie wiedziałem. - Nikomu nie powiedzieliśmy. Tego dnia poszliśmy na pogrzeb i wróciliśmy. Nigdy nie byliśmy blisko z nią po jej odejściu. Myślę, że to wywołało zbyt wiele wspomnień o tym, jak nieszczęśliwa była z ojcem i nie mogę jej za to winić. Był żałosnym starcem. Wyszła za niego, gdy skończyła 18 lat, a on nie pozwolił jej opuścić góry, bez niego. Nie pozwolił jej nawet zdobyć prawa jazdy. Myślę, że jedynym powodem dlaczego tak długo wytrzymała był Holt, Asher i ja. Wydaje mi się że kiedy nie pozwolił twojej matce odwiedzać nas, to było dla niej zbyt wiele by mogła znieść. - Nasi ojcowie byli dupkami. - Tak, byli. Przytulając się bardziej do niego, pozwoliła sobie zamknąć powieki, gdy słuchała delikatnej muzyki, która otulała ją do snu. Sunął ręką w górę pleców, aby ułożyć ją na jej karku, masując napięte mięśnie kciukiem. Jess, żałuję, że tak skończyłem naszą przyjaźń. Masz prawo mnie nienawidzić. Spieprzyłem z tobą tak bardzo, że nawet ja bym na siebie nie splunął gdybyś chciała mnie wepchnąć do ognia, ale nigdy nie będę żałował Sam. Dała mi Logana. Nigdy nie była w stanie postawić się ojcu i powiedzieć mu, że się spotykamy i chcemy się pobrać. Jeden raz, kiedy była w stanie stanąć mu naprzeciw, to kiedy dowiedziała się, że jest w ciąży z Loganem. To była jej pierwsza i jedyna próba wydostania się spod jego rąk, aż do czasu, gdy poszedł do więzienia. Do tego czasu wiedziała, że się nam nie uda z powodu życia, które prowadziła. Tak bardzo się zmieniła. Nawet jej nie rozpoznałem, gdy otworzyła drzwi do pokoju hotelowego. Chyba była zakłopotana, że wiedziałem, że Knox właśnie wyszedł. Od tego miejsca poszło wszystko źle. Nigdy nie chciałem jej popchnąć do tyłu i zabić, żałuję że nie poszedłem natychmiast na policję. - Dustin, to nie była twoja wina. W gazetach napisano, że nie jesteś za to odpowiedzialny; to były jej nerki. Przygotowywała się do opuszczenia miasta z Holly i Loganem. Logan mógł umrzeć z powodu jej nieodpowiedzialności. I okłamywała Holly o tym, że zabrała Logana do lekarza, aby zobaczyć, dlaczego był tak chory. Gdyby Holly i jej były chłopak nie włamali się do gabinetu Diamond, nigdy nie znaleźlibyście Logana, zanim nie byłoby za późno. Pamiętam, jak słaby i kruchy był zanim lekarz wyraził zgodę na pójście do przedszkola. - Popełniłem zbyt wiele błędów w swoim życiu, ale Logan nigdy nie będzie jednym z nich. Umarłbym za niego. - Wiem. Ciężko go nie kochać. I ja też będę szczera. Byłam o nią zazdrosna za każdym razem, gdy widziałam ją z tobą. Czułam się, jakbym była dźgnięta w brzuch, kiedy dowiedziałam się, że była w ciąży. Ale od momentu, w którym Holly wprowadziła Logana do przedszkola, zakochałam się w nim. Jak mogłam tego nie zrobić? To twój syn. Dustin przestał poruszać ręką z tyłu szyi, przesuwając ją, aby nakryć jej policzek. - Dokąd więc zmierzamy? - Idziemy spać. W tej chwili to wszystko, co mogę zrobić. Jessie poczuła, że jego usta dotykają jej czoła, zanim wrócił ręką do głaskania jej pleców. - Słodkich snów. Nie pozwól, aby łóżkowe robaki cię ugryzły. 105 mila8189

- Nie pomagasz mi zasnąć, przypominając mi o robakach, które prawdopodobnie próbują wślizgnąć się do śpiwora. Zacisnął ręce dookoła niej. - Chcesz wrócić do namiotu, żeby nie mogły się do ciebie dostać? - Nie, chcę tu zostać. - Przyznanie się do prawdy nie było łatwe, ale i tak to zrobiła. - Dobrze. To jest miejsce, w którym ciebie chce. *** - JESS... Jessie otworzyła oczy, widząc słońce świecące przez lufę strzelbęu przyciśniętej do skroni Dustina. - Jess... powiedz Bubbie, że skopię mu tyłek, kiedy opuści tą broń. - Powiedz Dustinowi… -Jej kuzyn szyderczo podniósł swoją jedną kudłatą brew -… że jeśli nie jest kotem, nie mam się o co martwić, ponieważ zamierzam roztrzaskać jego mózg na tym zboczu góry. - Powiedz mu, że... Jessie chichotała. - Powiedz mu to sam. Stoi dokładnie tam. - Jeśli nie rozmawiam z nim, gdy widzę go w mieście, dlaczego miałbym z nim rozmawiać, gdy dzieli z tobą śpiwór? Jessie podniosła się do pozycji siedzącej, by spojrzeć na Bubbę. - Bo tak wypada, skoro wpadasz na nasz kemping i przystawiasz komuś broń do głowy? Wiesz, że nic się nie stało. Ty i Bud siedzieliście w krzakach, obserwując nas od chwili, gdy poszliśmy spać. - Ten cholerny krzak był zbyt mały, żeby pod nim siedzieć, więc musieliśmy się pod nim położyć. Plecy mnie swędzą. A obiecałem Holt'owi, że będę cię obserwować. Tylko tyle mężczyzna może wytrzymać, a oglądanie ładnego chłopca tutaj, czującego się tu wygodnie i przytulonego do ciebie przez pięć pieprzonych godzin, to więcej niż ja mogę wytrzymać. - Więc wracaj do domu, ty stara świnio. Jessie położyła rękę na ustach Dustina, żeby nie obrażał jej młodszego kuzyna. Wpatrywał się w nią bezczelnie, kiedy próbowała przekonać Bubbę, żeby nie pociągnął za spust. - Nie chciał tego powiedzieć. Dustin jest zawsze zrzędliwy, kiedy się budzi. - Skąd wiesz, jaki jest rano? - Kiedy byliśmy młodsi, bawiliśmy się razem. - Nie jesteście już dziećmi. Wy dwoje musicie trzy mać się swoich własnych łóżek. - Zgadza się. Miałam wczoraj koszmar. Pocieszał mnie, a ja zasnęłam. - Założę się, że tak - Bubba powiedział sarkastycznie, mocniej dociskając lufę. - Przestań. Wiesz, że nic się nie stało. - Próba wprowadzenia czegokolwiek w wielką głowę mężczyzny od Hayesa zawsze była dla niej powodem do zdenerwowania, zwłaszcza tego. Miał 26 lat a wyglądał jak mężczyzna po trzydziestce z powodu swojej okropnej, krzaczastej brody, która sięgała niemal klatki piersiowej. -Jesteś po prostu ordynarny. - Przeszedłem przez ordynarność dwie godziny temu. Teraz jestem po prostu wkurzony i chcę kubka kawy. - Jeśli ci zrobię, przestaniesz grozić, że będziesz strzelał do Dustina? - Tak. - Unosząc strzelbę na ramię, Bubba skinął głową w stronę krzaków za nim. Zrób wystarczająco dużo dla Buda i BoDeana. 106 mila8189

Jessie usunęła rękę z ust Dustina, aby wydostać się z śpiwora. - Nie będę robił im kawy, - Dustin pękł, gdy usiadł, przyciągając buty. - Dobrze. - Bubba warknął, rozpalając ogień kijami, które Dustin zgromadził zeszłej nocy, gdy jej kuzyni wyczołgali się spod krzaków. - Co przyniosłeś nam na śniadanie? - Nic nie przyniosłem.... - Dustin zaczął zaprzeczać, ale Jessie potrząsnęła głową, wiedziała, że nie pozbędzie się swoich kuzynów, dopóki nie będą mieli pełnego brzucha. Zakładając buty tenisowe, udała się do plecaka, gdy Bubba napełnił stary czajnik wodą, umieszczając go na ogniu, aby zagotować wodę. Rozpakowując swój plecak, wyciągnęła torbę z muffinkami jagodowymi następnie jeszcze jedną z bajglami i jedną zawierającą płatki owsiane. Otwierając klapkę z przodu, wyciągnęła taczki z miodem, galaretką i mieszanką owoców. Jej kuzyni spojrzeli na jej oferty, a następnie zwęzili oczy na Dustina, który usiadł obok jej jedenastoletniego kuzyna BoDeana, który wyglądał na jeszcze mniej zachwyconego niż pozostali. - Co przywiozłeś? - Bo zapytał. - Masło orzechowe i kanapki z galaretką. Jesteś bardziej niż mile widziany, aby obsłużyć się samemu. - Nieważne. Daj mi jedną z tych babeczek, Jessie. Bubba i Bud napełnili ponownie swoje termosy, zanim niegrzecznie zostawili pusty pojemnik z kawą i usiedli z boku. Widząc morderczy wyraz twarzy Dustina, Jessie szybko uzupełniła go, stawiając z powrotem na ogniu. Wciskała galaretkę na bajgiel, kiedy Logan wyszedł z namiotu. Jego oczy poszerzyły się, gdy zobaczył jej kuzynów siedzących przy ognisku. - Logan, to moi kuzyni, Bubba, Bud i BoDean. - Wskazując na każdego z nich po kolei, dała mu to, co pozostało w torbach. Nieśmiało, Logan usiadł obok ojca, żeby wziąć ostatnią babeczkę. - Czy nie mamy kiełbasek w cieście? - Logan zapytał swojego ojca. Bubba wypluł kawałek babeczki, którą właśnie ugryzł. - Masz prawdziwe jedzenie? Szczęka Dustina wysunęła się z uporem. - Być może. - Chłopcze, który to jest twój plecak? - Logan, Jessie i ja mamy kiełbaski w cieście. Ty i Bud macie jedzenie Jessie. Nadal zastanawiam się, czy podzielę się z Bo. - Jessie, wiedziałaś że on miał kiełbaski w cieście? Dając Dustin i jej starszym kuzynom pionujące spojrzenie, udała się do przenośnej lodówki, do której nie zaglądała poprzedniego wieczora. Wyciągając jajka, ser i wędliny, przeniosła je z powrotem do ognia. - Będziesz potrzebowała żeliwnej patelni z torby w namiocie, - Dustin dołączył z pomocą. Kiedy podniosła jajka ostrzegawczo na niego, zwrócił się do Logana. - Idź po patelnię dla niej. Logan szybko poszedł do namiotu, wracając z patelnią. Kiedy chciał przekazać ją Jessie, Dustin go zatrzymał. - Lepiej daj mi ją. Nie ufam jej w tej kwestii. Logan od razu zwrócił się do ojca. - Boisz się, że je spali? - Nie, obawiam się, że Jessie uderzy mnie nią w głowę.

107 mila8189

Rozdział 18 - Nie mogę w to uwierzyć! - Jessie uskarżała się aż do domu. - Zasłużył na to, - Bubba bronił się i Buda. - Nie zaszkodziło mu się dzielić. - Zjadłeś większą część tego! - Przesadzasz. Dostał kilka kęsów. - A tak przepraszam. Miał dwa kawałki jajek i jedną kiełbasę, - pękła. - I to było za dużo. - Bubba śmiejąc się, łokciem konspiracyjnie uderzył Buda w brzuch. Obrażona, weszła do swojego domu, obracając zamek w drzwiach i ignorując ciekawskie spojrzenia Asher'a i Holt'a. - Musimy skorzystać z łazienki! - Bud wykrzyczał z drugiej strony drzwi. - Macie cały las do dyspozycji jako toaletę; do wyboru! - wykrzyczała w odpowiedzi. - Holt, ty i Asher jesteście tam? - Głośny głos Bubby dudnił od drzwi. - Zrób jeden ruch, a ja wypatroszę was obu - ostrzegła swoich braci. Wrócili do przygotowywania kanapek. Zostawiła ich na zewnątrz na czterdzieści pięć minut, zanim pozwoliła Holt'owi otworzyć drzwi. Bubba, najstarszy i największy, dotarł pierwszy do jedynej łazienki. Zważywszy że odkurzała i sprzątała salon, byli na tyle mądrzy, żeby zostać w korytarzu, do czasu, gdy nadeszła ich kolej. Nie zważając na nich, skończyła porządki, a jej rodzina wyszła na zewnątrz, aby porozmawiać. Pewna że jej kuzyni opowiedzieli im, że spała w śpiworze Dustina, była zaskoczona, kiedy przyszli po godzinie, nie wspominając o tym fakcie. Nadeszła pora snu i nadal nic nie powiedzieli, wzięła prysznic, po czym poszła spać. Zmęczona sprzątaniem przez cały dzień, szybko zasnęła. Jednak obudził ją ten sam koszmar, który miała od czasu porwania. Włączyła telewizor, żeby o tym zapomnieć oglądając do czasu gdy będzie tak zmęczona aby ponownie zasnąć. Bez zainteresowania przerzucała kanałami, gdy usłyszała stuknięcie w okno. - Czego chcesz? - zapytała po podniesieniu okna. - Potrzebujesz towarzystwa? - Dobra. Wróciła pod kołdrę, udając zainteresowanie programem telewizyjnym, którego nie oglądała - Dlaczego nie śpisz? - Dustin zapytał, kiedy wchodził przez okno. - A na co to wygląda? - Zwróciła się w stronę telewizora, nie sprzeciwiając się, kiedy Dustin zdjął buty i położył się obok niej. - Dasz mi poduszkę? Jessie sięgnęła w bok, podnosząc jedną z mniejszych poduszek i przekazując mu ją. - Jak długo wszyscy nie będą spać, czuwając nade mną? - zapytała w rzeczowym tonie. - Dopóki nie znajdziemy gnoja. Mogę zmienić kanał? - Śmiało. - Zakopując się głębiej w łóżku, poprawiła poduszkę przed zamknięciem oczu. - Wyłącz telewizor, gdy skończysz. - Dobrze. Nie było go, kiedy obudziła się rano. Jessie ubrała się wyszła z sypialni i poszła do kuchni, zaczęła przygotowywać śniadanie. Robiąc naleśniki, dodała do ciasta wiórki czekoladowe, jednocześnie smażąc boczek. Po rozgrzaniu patelni, sięgała po ciasto, gdy zobaczyła, jak Holt opiera się o ladę. 108 mila8189

- Nie idziesz do kościoła? - Nie. - Po znalezieniu czerpaka w szufladzie, wylała trochę ciasta na gorącą patelnię. - Kiedyś nie znosiłaś przegapiać kościoła, nawet gdy byłaś chora. - Nie jestem chora. - Przerzuciła fachowo naleśnika. - Powinnaś iść. - Nie jestem gotowa na powrót do kościoła. Nie wiem, czy kiedykolwiek będę gotowa. - Nie możesz pozwolić, aby jeden mężczyzna zmienił twój tryb życia. Zsunęła cztery doskonale uformowane naleśniki na talerz, a następnie ustawiła je na ladzie. - W lodówce jest masło i syrop. Holt przeszedł za nią, idąc do lodówki. - Chcesz, żebym nalał ci trochę soku? - Poproszę. - Wlała kolejne ciasto, gdy wszedł Asher, drapiąc się po nagiej klatce piersiowej. - Czy czuję zapach smażonego bekonu? Jessie użyła łopatki, aby wskazać talerz na ladzie. Kończąc ostatniego naleśnika, wyłączyła patelnie i przygotowała sobie talerz naleśników, zdołała złapać kilka kawałków bekonu, zanim reszta trafiła na jego talerz. Jedli w ciszy, poza jękami uznania od Asher'a i Holt'a. Jadła swój ostatni kawałek, gdy Holt wstał, zabierając brudne naczynia, by ułożyć je w zlewie. Spojrzał na nią krytycznie, gdy odkręcił wodę. - Dlaczego nie założysz czegoś bardziej eleganckiego? - Co jest nie tak z tym, co mam na sobie? - Masz na koszulce tłuszcz z bekonu i powinnaś uczesać włosy. - Nikogo tu nie ma oprócz nas. Dlaczego obchodzi cię, jak wyglądam? - Bo Dustin dzwonił i pytał, czy nie śpisz. Powiedział, żeby ci powiedzieć, że on i Logan będą tu przed dwunastą. Chcą cię zabrać na piknik. - Jest jedenasta trzydzieści, a ty właśnie mi to mówisz po tym, jak zjadłam duże śniadanie? - Wyleciało mi to z głowy. Wstając, pospieszyła do sypialni, by przebrać się. Wybierając sukienkę w kolorze myśliwskiej zieleni, która sięgała do łydki, wykopała pasujące zielone buty. Zamiast je jednak założyć, opadła na podłogę, wpatrując się w nie, zatracając się w myślach. Jessie nie odpowiedziała, gdy usłyszała pukanie do drzwi, ani nie podniosła wzroku, gdy się otwierały i zamykały. Holt przykucnął przed nią. - Dustin i Logan są tutaj. - Powiedz im, że mnie tu nie ma. - Odrętwiałe wpatrywała się w buty. - Już im powiedziałem, że jesteś. - Wymyśl dla mnie wymówkę. Nie chcę jechać. - Dlaczego nie? - Jakie to ma znaczenie? Myślałam, że poprawi ci to dzień, jeśli będziesz mógł go wyrzucić. - Tak by było, gdybyś naprawdę tego chciała, ale tego nie chcesz. Choć bardzo cię kocham, Jess, nie mogę pozwolić ci się okłamywać. Podniosła do niego oczy wypełnione łzami. - Nie mogę znów go kochać. Kupiłam tę sukienkę i buty po to, żeby się ubrać, kiedy wygram licytację o niego. Nie obchodziło go to, czy wygrałam, czy przegrałam. Nienawidzę go.

109 mila8189

- Nie, nie robisz tego. Naprawdę bym tego chciał, ale tego nie robisz. Nie potrafisz nikogo nienawidzić, zwłaszcza Dustina. - Wziął ją za ręce, stawiając ją na nogi, a następnie zaprowadził do łóżka, gdzie ją posadził. - Wasza dwójka biegała po obu stronach płota, a potem, gdy spojrzałem ponownie, oboje znikaliście, idąc Bóg wie gdzie. - Holt poszedł po buty, przynosząc je i podnosząc jedną jej stopę wkładając je. Jeśli czujesz się lepiej, gdy go nienawidzisz, to powtarzaj to sobie. Ale w głębi duszy oboje wiemy, że to nieprawda. Nie możesz włączać i wyłączać miłości jak wody w kranie. Musisz po prostu oczyścić ją i naprawić przeciek, żeby to się więcej nie powtórzyło. Wygląda na to, że Dustin ciężko pracuje, by naprawić u ciebie pęknięcie. Musisz zdecydować, czy zamierzasz umyć od tego ręce czy pozwolić mu to naprawić, aby nie pękło ponownie. - Co według ciebie powinnam zrobić? - zapytała wstrząśnięta. - To do ciebie należy decyzja. To, co sprawia, że jesteś szczęśliwa, powoduje, że jestem szczęśliwy. - Wziąwszy jedną z jej rąk, przeniósł ją, by stanęła przed lustrem. Szczotkując włosy, podzielił je na trzy części, a następnie splótł w jeden warkocz. - Gotowa? - Nie. Mimo protestu, jej brat posłał jej zachęcający uśmiech w lustrze. - Tak, jesteś. - Następnie skierował ją w stronę drzwi i zaprowadził żabkę do salonu. Była w szoku widząc Logana i BoDeana stojących przy drzwiach wejściowych z Dustinem po czym jej grymas zmienił się w zmieszanie. - Logan zapytał, czy BoDean może pójść z nami na nasz piknik. - To było miłe z twojej strony. To, że Logan wyszedł z zaproszeniem, rozjaśniło jej serce. Ich kuzyn Kyle był jedynym Hayesem, któremu pozwolono chodzić do szkoły. Błagał, żeby mógł chodzić, dopóki ich wujek nie ustąpił. Był młodszy niż Bubba i Bud, i starszy niż BoDean. W przeciwieństwie do reszty Hayesów, Kyle był przyjazny, uprzejmy i ufny. To przez to zaufanie zginął. Jego trzej bracia ciężko to przyjęli - cała rodzina - ale Holt i Asher szczególnie mocno to przeżyli. Wtedy Asher jeszcze bardziej zainteresował się Diane i zaczął pić, aż stał się mężczyzną, którego Jessie z trudem rozpoznawała. Straciła prawie całą nadzieję, że stanie na nogach aż do jednego weekendu. Przyszła do ich domu i zobaczyła wszystkie butelki z alkoholem w koszu na śmieci. Założyła, że Holt tupną nogą w sprawie picia Asher'a. Z perspektywy czasu zrozumiała, co było tego przyczyną. Było to poczucie winy za to, co on i Diane zrobili. - Ładnie wyglądasz, Jessie. - Logan podszedł do niej, dając jej ciepły uśmiech. - Dziękuję. Wyglądasz bardzo przystojnie w swoich niedzielnych ubraniach. Rozszerzyła swój uśmiech do swojego małego kuzyna. - Ty też wyglądasz bardzo dobrze, BoDean. - Pa mnie zmusił. Nie ma sensu stroić się na piknik. Jessie wygładziła kołnierzyk znajomej koszulki, rozpoznając ją bo kiedyś należała do Kyle'a. - Doceniam ten wysiłek. Nawet zaczesałeś włosy. Jestem szczęśliwą kobietą, że mogę mieć trzech przystojnych mężczyzn tylko dla siebie na lunchu. - Lubię ten odcień zieleni na tobie. - Dustin nie oderwał od niej wzroku, odkąd weszła do pokoju. 110 mila8189

Jessie podniosła nerwowo dłoń do włosów, chowając luźny kosmyk za uchem. Jego komplement brzmiał inaczej, niż mężczyzn w pokoju. Logan był jedynym, który był zadowolony z głośnego wyrażenia uznania w głosie Dustina. - Podoba mi się ta kolorowa koszula na tobie, Asher. Jaki to według ciebie kolor? - Holt powiedział, naśladując Dustina. - Ta stara rzecz? Myślę, że to jest kanaryjsko-niebieski. - Asher westchnął z zachwytem, mówiąc wysokim głosem. Jessie dała każdemu ze swoich braci mordercze spojrzenie, które kazało im się cofnąć za ladę kuchenną. Dustin zignorował ich, podnosząc kurtkę z wieszaka na ścianie. - Dziś jest trochę chłodno. Może ci się przydać. Trzymał dla niej kurtkę, kiedy ona wsuwała ręce w rękawy. Jego ręce pozostawały zaborczo na jej ramionach, chociaż miała ją na sobie. - Więc, gdzie odbędzie się piknik? Jeśli ma to być długi spacer, może będę musiała zmienić buty. Ja nie.... - Jessie przechyliła głowę, gdy usłyszała, że samochód wjeżdża na podjazd. Nie chcąc nikogo widzieć, zaczęła wracać do swojego pokoju, ale Dustin ją zatrzymał. - Nie musisz zmieniać butów. Nie jedziemy daleko. - Dustin wziął ją za rękę, zanim mogła uciec. - Dustin, naprawdę nie chcę nikogo widzieć. - Jess, chodź sprawdzić. Jeśli będziesz chciała wrócić do środka, nie będę cię zatrzymywał. Otwierając drzwi, wyciągnął ją na zewnątrz, kiedy inny samochód wjechał na podjazd, potem ciężarówka, każdy kolejny pojazd szukał miejsca do zaparkowania. Dustin zacisnął rękę na niej, gdy Logan i jej rodzina wyszli na zewnątrz, żeby patrzeć. Lily, Beth, Winter i Killyama wysiadły z SUV-a. Diamond wyszła z samochodu, aby otworzyć tylne drzwi i wyjąć Brinka z jego fotelika. Bliss otworzyła drzwi do swojego samochodu, a Darcy wyskoczyła z tylnego siedzenia. Kiedy pociągnęła rękę od Dustina, puścił ją tak, jak powiedział, że zrobi. Zamiast jednak wejść do środka, uderzyła ręką w jego ramię i oparła się o niego w poszukiwaniu wsparcia. Nie mogła się powstrzymać od wpatrywania się w kobiety, które parkowały i wysiadały z samochodów, udając się do miejsca, w którym stała na ganku. Każda z nich miała przy sobie Biblię. Jessie zagryzła dolną wargę, próbując przestać płakać. Wolną ręką ocierała łzy, których nie mogła powstrzymać z miłości do swojego kościoła. Było tak wiele samochodów osobowych i ciężarowych, że nie było dla nich wszystkich miejsca, więc zaczęli parkować wzdłuż polnej drogi w dole wzgórza. Jessie nie widziała, ile kobiet tam było, bo nie mogła dopatrzeć wszystkich przez głowy a także z powodu łez. Kiedy w końcu udało jej się wytrzeć ich wystarczająco dużo, zobaczyła, że morze kobiet rozstąpiło się, pozwalając Lucky'emu i Willi przejść do niej. Dustin opuścił głowę, zbliżając się do niej, przycisną usta do jej ucha. - Lucky zgłosił się na ochotnika do wykonania testu DNA w trzech próbkach, a ja osobiście obserwowałem, jak pobierają ostatnią próbkę. Gdyby miała wskazać jednego mężczyznę w Treepoint, który nigdy by jej nie skrzywdził, to był by to jej pastor. Lucky i Willa zatrzymali się przed nią. Następnie Willa wystąpiła, by ją szybko przytulić, zanim wróciła do męża. - To piękny dzień. - Tak, to prawda, pastorze. 111 mila8189

- Tęskniliśmy za Tobą w kościele. Jessie połknęła guzek w gardle. - Tęskniłam za byciem tam. - Zgromadzenie uznało, że jest zbyt pięknie, by dziś odprawiać nabożeństwo wewnątrz. Dustin zaoferował miejsce na swojej posiadłości, gdzie Greer i Holly pobrali się, aby odprawić dzisiejsze nabożeństwo. Dołączysz do nas? Bojąc się, że znowu się rozpłaczę, skinęła głową. - Logan, - Pastor Dean podniósł głos, żeby wszyscy w tłumie mogli usłyszeć, - mógłbyś wskazać drogę i rozpocząć nasz hymn na otwarcie? - Tak, pastorze Dean. - Logan z dumą poruszył się koło niej, aby przejść przez tłum. Na początku można było usłyszeć pierwsze słowa, które śpiewali na początku każdej mszy, ale potem, jedna po drugiej, każda kobieta zaczęła podążać za Loganem, dołączając do jego śpiewu. - Niesamowite... Łaskawie... Kiedy Jessie zeszła z werandy, jedna ręka nadal trzymana była przez Dustina a wolną rękę wyciągnęła do Bliss. Dając jej drżący uśmiech, Bliss wzięła ją i Darcy za rękę. Cała czwórka szła do skraju lasu, gdzie Logan zniknął a podniesione głosy unosiły się w lesie. - ....śpiewać chwałę Bożą… Gdyby nigdy nie przeżyła kolejnej chwili, spotkania kobiet z kościoła, nie przegapiając nabożeństwa, było by to dla niej najbardziej pokorne przeżycie, jakiego doświadczyła i którego nigdy nie zapomni. Przynajmniej połowa kobiet nie należała nawet do jej kościoła. Niektóre były matkami z przedszkola, inne poznała w mieście, a jeszcze inne były tylko znajomymi, które znała tylko z imienia. - ....zgubiłem się, ale teraz zostałem odnaleziony. Była zagubiona, gdy wróciła. Teraz mogła zrozumieć, dlaczego samotność po opuszczeniu szpitala wzrosła. Trzymała się z dala od swoich przyjaciół i kościoła, kiedy najbardziej ich potrzebowała. Wcześnie dowiedziała się, że jej przedszkole nie przetrwa, jeśli nie znajdzie pomocy. Miała więcej rozumu w biznesie niż zdrowego rozsądku. Jeśli wierzyła, że wyzdrowieje po gwałcie i porwaniu potrzebowała pomocy i wsparcia przyjaciół, kościoła i osoby, która nigdy jej nie zawiodła. Liście wysokich drzew kołysały się, gdy przechodzili pod nimi. Wrażenie powrotu do domu uspokoiło jej duszę, czego nikomu się nie udało. Głos Jessie podniósł się, by śpiewać razem z innymi. - ...zaprowadzi mnie do domu... Podchodząc bliżej ogrodzenia, zobaczyła, że kobiety nie musiały się po nim wspinać. Przechodziły przez bramę, idąc w głąb pola, na którym pobrali się Greer i Holly. Były tam koce każdego koloru, które czekały, aż wszyscy usiądą na nich. Opadła na niebieski koc, gdzie był Logan, Dustin usiadł obok niej podobnie jak Bliss i Darcy. Sutton, Tate, Greer, i Holly siedzieli już na kocu obok ich z Rosie pełzającą wokół, próbując uciekać z uchwytu Greer. Pastor Dean czekał, aż wszyscy usiądą, zanim podniósł rękę, aby zakończyć hymn. Kiedy pole zamilkło, opuścił rękę do boku, podnosząc oczy do nieba. - Ojcze, jesteśmy tu po to, aby Cię wielbić w kościele, który sprawia, że jedno z Twoich dzieci wraca do owczarni, do której należy. List do Filipian 4;13: Wszystko to mogę czynić przez Tego, który daje mi siłę. 112 mila8189

Pastor Dean spojrzał jej w oczy. - Jessie, nie tylko możesz liczyć na to, że Bóg da ci siłę, ale możesz liczyć na to, że każda osoba w tej okolicy będzie tu w każdą niedzielę, aż będziesz gotowa wrócić do kościoła. Nie myśl, że zapomnę o naszej regularnej służbie o dziesiątej. Wszyscy tutaj wiedzą, że jestem na tyle zdeterminowany, by wygłaszać dwa kazania. Ci, którzy słuchali, śmiali się. Jej pastor regularnie przekraczał przydzielony czas, w którym zaplanowano nabożeństwa. - Nie będziesz kroczyła sama tą drogą. Będziemy z Tobą. Nie będzie cienia zła, którego nie możemy wspólnie pokonać, ponieważ to, co nas trzyma razem, nie może być złamane przez zło. Podczas gdy złe intencje mogą ukrywać przed nami swój wygląd, Bóg widzi pod sobą naznaczoną duszę, nie pozwalając jej uciec od tego, co widzi… Kiedy pastor mówił, Jessie zobaczyła, że Holt i Asher przechodzą przez ogrodzenie rozdzielające obie posiadłości i rodziny. Widząc, na kogo się patrzy, Dustin wziął ją za rękę i położył ich połączone ręce na jego udzie, splatając palce. Jej bracia zajęli pusty koc po drugiej stronie, słuchając kazania. Kilka minut później Jessie zobaczyła grupę mężczyzn przybywających z różnych części lasu od strony Hayesów i przechodzących przez bramę. Jej zaciekli, wiejscy kuzyni zdejmowali kapelusze, gdy siadali na kocu z Asher'em i Holt'em. Ci, którzy nie mieli wystarczająco dużo miejsca, po prostu znaleźli w pobliżu kawałek trawy. Była jedyną osobą w swojej rodzinie, która uczęszczała do kościoła. Ich miłość do niej przezwyciężała teraz ich opór. Jej rodzina miała różne stopnie wiary w Boga, ale jedyną rzeczą, w którą wierzyli, było to, że mogą na siebie liczyć. Zło dotknęło ją, ale przez to dotknęło jej rodzinę zarówno tą kościelną, jak i biologiczną. Zło zostawi ślady na jej duszy tylko wtedy, gdy na to pozwoli, a ona nie mogła na to pozwolić. Mogła zrobić to dla swojej rodziny tak samo, jak oni byli gotowi zrobić dla niej. Jej myśli wróciły do kazania pastora, zdając sobie sprawę, że prowadził ich w modlitwie, gdy usłyszała ostatnie słowo, które wypowiedział. Pochylając głowę, powtórzyła to samo. - Amen. Rozdział 19 Dustin stanął za Willą i Lucky'm, gdy zgromadzenie zaczęło wychodzić, po cichu czekając, aż pożegnają się z Beth. Kiedy w końcu wyszła, uścisnął Lucky'emu rękę. - Dziękuję za zorganizowanie tego nabożeństwa. - Nie, to ja dziękuję za zwrócenie uwagi Willi, dlaczego nie przychodziła do kościoła. Byłem jednym z niewielu, od których odbierała telefony, ale kiedy wspomniałem o jej udziale w nabożeństwie, powiedziała, że nie jest gotowa. Teraz wiem dlaczego. Będziemy tu dla niej, dopóki nie będzie gotowa do powrotu. - Lucky pomachał do dwóch kobiet, które przeszły obok. - Po następnym spotkaniu diakonów może to być jedyna posługa, jaką będę świadczył. Dustin nie rozumiał i widział, że Willa wyglądała na niezadowoloną z ostatniego stwierdzenia. - Dixon Wells przejął obowiązki głównego diakona i próbuje przekonać starszych i zgromadzenie aby wrócili do wyznania, pod którym wcześniej był nasz kościół - wyjaśnił Lucky. - Angus zawsze był w stanie utrzymać Dixona w ryzach, ale kiedy przeniósł się do Bangladeszu, powoli przekonał kilka osób ze zgromadzenia, że trzeba się zgodzić.

113 mila8189

Choć Dustin nie uczęszczał do kościoła Lucky'ego, znał Dixona. Nie był jednym z jego klientów. Uważano go za zamożnego, posiadał restaurację w Treepoint i inną w Lexington, którą prowadził dla niego jego syn Charles. - Jeśli jest coś, co mogę zrobić, daj mi znać. Nie chodzę do kościoła na tyle często, żeby którykolwiek ze starszych chciał mnie posłuchać, ale nie mam nic przeciwko dołożeniu swoich dwóch centów. Lucky zwęził oczy. - Właściwie jest, ale nie dotyczy to kościoła. Ty i twoi bracia możecie przestać utrudniać Drake'owi przynależność do The Last Riders. - Pastorze.... - Dustin kiwnął głową kobiecie, gdy przechodziła obok, rozpoznając ją jako jedną z sąsiadek Jessie w jej kompleksie mieszkaniowym - ....to zbyt wiele. - Przede mną czy przed Bogiem? - Lucky zapytał cierpko. - Jedno i drugie - Dustin powiedział, zakładając rękę na ramiona Jessie, gdy dołączyła do tej małej grupy. - Przepraszam, pastorze. - Jessie poruszyła ramionami odsuwając się od jego zaborczej pozycji. - Mam szybkie pytanie. Nie mogę przypisać tej kobiety, która właśnie przeszła. Wiem, że ją poznałam, ale nie pamiętam gdzie. Oczy Dustina zwróciły się ku kobiecie, której przed chwilą skinął głową, a Willa odpowiedziała na jej pytanie. - To Victoria Carsen. Jest nowa w mieście i nie uczęszcza do kościoła. Jest nową bibliotekarką szkolną. Drake przedstawił mi ją, kiedy poszłam do King's, żeby podrzucić trochę ciastek. Drake musiał jej powiedzieć, że organizuję dzisiejsze kobiety, więc zapytała, czy może wziąć udział w dzisiejszym nabożeństwie. Zachowywała się, jakby cię znała. - Już miałam z nią porozmawiać, ale nie chciałam się wstydzić, że nie pamiętam jej imienia. Nie wiem, gdzie ją wcześniej spotkałam. Dustin nie chciał zdenerwować Jessie, wspominając noc, kiedy została porwana, ale jego serce ścisnęło się na wspomnienie, że Victoria wydawała się jej znajoma. Czy krótkie wzmianki mogą powracać? - Była ostatnią osobą, która widziała cię w pralni. Gdy Jessie pobladła, Dustin przeklął, już żałując, że jej powiedział, ale nie chciał, aby dowiedziała się, że to on był jednym z pierwszych, który z nią rozmawiał. - Widziałam ją tamtej nocy? Czy ona coś widziała? Muszę ją zapytać.... - Była przesłuchiwana przez Knox'a i policję stanową. Nie widziała nikogo poza tobą. - Nadal chcę z nią porozmawiać. - Więc proszę bardzo. Kaley też widziała, jak idziesz do pralni. Nie ma jej tu dzisiaj, ale jeśli chcesz, mogę do niej zadzwonić i poprosić, żeby wpadła, bo chcesz z nią porozmawiać. - Znasz numer Kaley? Zazdrosna iskra, która dostała się do jej oczu, powodowała drżenie warg. - Tylko dlatego, że przesłuchiwałem ją, gdy Knox prosił o pomoc w sprawdzaniu twoich sąsiadów. Zaproponowała mi swój numer, gdyby coś sobie przypomniała. Jego wyjaśnienie nie sprawiło, że iskra zniknęła. - Jestem pewna, że Asher ma jej numer. Zadzwonię do niej sama. Dustin wyjął telefon, machając nim przed jej twarzą. - Stoję tutaj. Prześle ci go. Prychnęła lekceważąco, zwiększając dystans od niego. - Przepraszam. Chcę złapać panią Carsen zanim wyjedzie. Dustin przyglądał się, jak odchodziła pod spojrzeniem Willi i Lucky'ego. - Chyba nie spodobało jej się że masz numer telefonu Kaley, - Willa dokuczała. 114 mila8189

Jego uśmiech poszerzył się. - Też myślę, że jej się to nie podoba. Kontynuował rozmowę z Willą i Lucky'm, kiedy Jessie rozmawiała z bibliotekarką. Dustin znał ją na tyle dobrze by zauważyć kiedy jej przyjazny wyraz twarzy maskował narastające zmieszanie, które odczuwała ponieważ nie pamiętała spotkania. Upewnił się że miał rację, gdy wróciła do niego pocierając skronie. - Wszystko w porządku? - Tak, to takie frustrujące, że nie pamiętam czegoś tak ważnego. - Przypomnisz sobie. - Willa dała jej zachęcający uśmiech. - To jest jakiś początek. - Mam nadzieję, że zacznę przypominać sobie więcej.... - Nagle przerwała. - Muszę pożegnać się z Drake, Bliss i Darcy. - Zostawiła ich, wpatrujących się w nią. Dustin próbował z nią później porozmawiać, zapytać, co było nie tak, ale ciągle go unikała. Kiedy Logan pobiegł do niego, aby powiedzieć, że jest gotowy na powrót do domu, Dustin bez skrupułów wykorzystał go, aby zwrócić jej uwagę. - Jessie, muszę zabrać Logana do domu. Jutro ma szkołę - niegrzecznie przerwał jej rozmowę z młodą kobietą, która pracowała z nią w przedszkolu. Jessie przytuliła Logana i powiedziała mu, - Byłam taka dumna jak zacząłeś hymn. Logan zarumienił się na ognistą czerwień. - Dziękuję. Jej reakcja na jego własne pożegnanie była inna. Jej chłodny ton zasygnalizował, że coś w nim przeszkadza jej i przez całe życie nie potrafił rozszyfrować, co to jest. Kiedy on i Logan wrócili do domu, Dustin poszedł sprawdzić rośliny, podczas gdy jego syn odrabiał pracę domową. Greer zaproponował, że pójdzie, ale bawił się z Rosie. Chwytając kapelusz ze ściany, powiedział mu, że to zrobi. Na wydzielonej polanie gdzie zasadzili swoje zioło, poruszał się od rzędu do rzędu, sięgając do przypadkowych roślin. Trzeba było zebrać rośliny przed przymrozkami. Powinien był to już zrobić, ale praca i Jessie skupili jego uwagę. Pocił się pomimo chłodnego jesiennego powietrza. Świecące słońce kazało mu zdjąć koszulę i przewiesić ją przez ramie, gdy pracował. Czasami używał jej do wytarcia potu. Zbierając trawkę, którą wyciągnął, włożył ją do torby, ukrytą w krzakach. Zadowolony, że rośliny rozwijały się dobrze, postanowił zadzwonić do babci Logana i sprawdzić, czy ma ochotę na odwiedziny Logana. Przechodząc przez krzaki, wrócił do domu, od którego dochodził zapach smażonego kurczaka wywołujący warczenie w jego brzuchu. Wchodził po schodach, gdy Jessie wychodziła. - Odwiedzasz Holly? - Nie, chciałam z tobą porozmawiać. Masz chwilę? - Chcesz zostać na kolację? Możemy porozmawiać, kiedy skończymy jeść? - Nie, mam kolację gotową w domu. Nie będę cię zatrzymywała. Nie chcę, żeby kolacja wystygła. - Miałaś całe popołudnie, żeby ze mną porozmawiać ale mnie ignorowałaś. - Dustin cofnął się w dół schodów, żeby Jessie mogła zejść. - Co jest tak ważne, że przyszłaś tu zamiast wysłać mi smsa? - Bo musisz zrozumieć, że musisz trzymać się ode mnie z daleka. Nie chcę, żebyś udawał publicznie, że jesteśmy parą, bo nie jesteśmy. Jego szczęka zacisnęła się. - Więc możesz mnie dotykać, kiedy potrzebujesz mojego wsparcia, ale cokolwiek, co mogłoby sprawić, że będziemy wyglądać jak para, jest nie do zniesienia? 115 mila8189

- Czy możemy prowadzić tę rozmowę bez publiczności? - syczała przez zaciśnięte zęby, chwytając go za rękę i prowadząc wokół domu. - Co złego w tym że wyglądamy jak para? Bo nią jesteśmy. - Nie, nie jesteśmy. O tym właśnie chciałam z tobą porozmawiać. Uratowałeś mi życie, Dustin. Ostatnie wspólne noce pozwoliły mi poukładać sobie wszystko w głowie. Nie spałam tak dużo od bardzo dawna przeważnie miałam tylko kocie drzemki. Jeżeli twoje koszmary są tak złe jak moje, to nie wiem, jak wytrzymujesz to przez te wszystkie lata. Podziwiam cię za to, że potrafisz sobie z tym poradzić. Być może byłam tak zmęczona, że mój mózg nie funkcjonował prawidłowo i zaczął się rozpadać na części. Wszystkie te lata spędzone w twoim towarzystwie przy zabawie sprawiły, że czułam się bezpieczna i zadbałam o wystarczającą ilość snu. Ale to iluzja, tak jak my udając parę, gdy tak nie jest. Jej oczy utknęły w jego klatce piersiowej, unikając kontaktu wzrokowego, a po chwili całkowicie oderwała od niego wzrok. Dustin miał wystarczająco dużo kobiet, aby rozpoznać, kiedy komuś się podobał. Wiedział, co się dzieje i nie miał zamiaru jej tego ułatwiać. Zaczepiając kciuki o pasek, dał jej do mylne wrażenie, że cierpliwie czeka, by zgodzić się z tym, co właśnie wypluwa. - Oboje wiemy, że od czasu porwania jestem emocjonalnie wrakiem. Ale dzisiaj myślę, że zaczynam się wyprostowywać i nie potrzebuję cię już jako mojego systemu wsparcia, chociaż naprawdę doceniam wszystko, co zrobiłeś, - Wyjaśniła pośpiesznie, a potem wrzuciła w niego więcej bzdur. - Na dłuższą metę, nie jest dla mnie zdrowe uzależnienie się od twojego wsparcia. Doprowadzi to tylko do zamieszania i zrani uczucia. To było jak oglądanie słodkiego, małego króliczka pędzącego przez las, nieświadomego, że tuż za nim podąża drapieżnik. Im więcej próbowała wytłumaczyć swoje uczucia, tym bardziej był zdeterminowany, by nie pozwolić jej uciec. - Ja nie jestem zdezorientowany. Dlaczego miałbym być? - Teraz ja jestem zdezorientowana. Mówiłam, że jeśli będziemy spędzać tak dużo czasu razem w nocy... - Chodzi ci o to, że z tobą sypiam? - Tak. - Okej, więc w czym się gubisz? Ja rzucam kamieniem, ty otwierasz okno, my idziemy spać. Wydaje mi się to proste. Jessie rzuciła okiem na jego klatkę piersiową rumieniąc się i podnosząc oczy do jego. - Nie chcę się łudzić, dlaczego śpimy razem i cierpieć, kiedy nie możesz spełnić moich oczekiwań. Dustin podrapał się po skroni. - Czego według Ciebie nie mogę spełnić? Jessie machnęła ręką na niego, rumieniąc się. - Nie oczekuję, że spełnisz jeszcze jakieś wymagania. To właśnie próbuję ci powiedzieć, że nie chcę się łudzić. - Ujmę to w ten sposób, - zaczął Dustin. - Jakie wymagania masz na myśli, chodzi mi o te, które nie mogę spełnić a mogłyby cię zranić i zmylić? - Próbujesz przekręcić moje słowa? - zapytała podejrzliwie. - Nie. - Oh .... To wszystko, co miałam do powiedzenia. Nie chcę, żeby twoje jedzenie wystygło. - Jess, odpowiedz na moje pytanie. Opuściła głowę, wpatrując się w stopy. 116 mila8189

- Nie mogę być twoją przyjaciółką, Dustin. Im więcej czasu spędzamy razem, tym trudniej będzie mi to rozdzielić. Kobiety w mieście lubią plotkować o twoich telefonach i nocnych randkach. Zmęczysz się dotrzymywaniem mi towarzystwa i będziesz chciał wrócić do swojej normalnej psiej zabawy, a ja nie chcę, żebyś musiał się martwić, że mnie złamałeś, kiedy będziesz chciał wyjść na zewnątrz, by podrapać swędzenie. I choć bardzo bym tego nie chciała, mogłabym zostać zraniona i zagubiona, kiedy to zrobisz. Więc, będzie łatwiej, jeśli przestaniemy się spotykać, żebym nie musiała być… - Zraniona i zdezorientowana? - Dokładnie. - Kiwnęła głową, jak gdyby potwierdzała to pieprzone wyjaśnienie. - Pomogę ci z tym zmieszaniem. - Dustin musiał wyłączyć swój podstawowy instynkt, który powodował, że jego kutas stawał się twardszy za każdym razem, gdy spoglądała na jego klatkę piersiową, zdając sobie sprawę, że nie jest gotowa na kontakt seksualny, którego chciał jego fiut. Kiedy zrobił krok naprzód, Jessie znalazła się przyparta do domu. Następnie podniósł rękę do ściany, blokując jej ucieczkę. Stojąc na tyle blisko, że jego klatka piersiowa ocierała się o jej piersi za każdym razem, gdy nabierała powietrza, Dustin uniósł jej podbródek, przeszywając ją wzrokiem. - Kiedy jestem w twoim łóżku, nie myślę o rozmowach z innymi kobietami. Nie żałuję też, że przegapiłem randkę w restauracji przed pójściem do ich mieszkania lub hotelu, żeby się zrelaksować. Cieszę się, że zaczynasz się prostować, że mogę przestać grać pana Miłego Faceta i powiedzieć ci, że przyjaźń jest ostatnią rzeczą, jakiej od ciebie chcę. Pieprzyć przyjaźń z tobą. Jestem kiepskim przyjacielem; wiesz o tym. To, czego chcę od ciebie, kiedy będziesz gotowa, to związek, w którym nie będziesz musiała się zastanawiać, dlaczego jestem w łóżku z tobą - będziesz, to, kurwa, wiedziała. Nie jestem już dzieckiem, ty też nie. Nie będę miał w swoim życiu już żadnej kobiety, która nie pozwoli, aby wszyscy wiedzieli, że jesteśmy zaangażowani zarówno fizycznie, jak i emocjonalnie wobec siebie nawzajem. Nie mówię o małżeństwie. Chcę mieć jasność w tej kwestii. Nie widzę małżeństwa w mojej przyszłości. I pomimo tego, co mówisz o tym, że znowu układasz sobie w głowie, nadal masz błędne przekonanie, że jestem tym samym dzieckiem, któremu możesz mówić i, z którym możesz robić co tylko chcesz. Jesteś trochę władcza, na wypadek, gdybyś o tym nie wiedziała. A w tym związku jest miejsce tylko na jedną parę spodni i to nie będzie twoja. Dustin arogancko kontynuował, mimo że jej oczy strzelały w niego ogniem. - Jeśli chodzi o wymagania, oczekuj ode mnie, że będę traktował cię tak samo jak traktowałem cię do tej pory.... dopóki nie będziesz gotowa na więcej. Kiedy już będziesz, spodziewaj się, że mój kutas będzie w tobie zakopany przynajmniej trzy razy dziennie.... - Przerwał, decydując się być bardziej szczerym w tej kwestii. - Prawdopodobnie nawet częściej, jeśli będę w nastroju lub jeśli będziesz mieć na sobie sukienkę. I wreszcie, co ważniejsze, oczekuj, że będę dziś wieczorem pod twoim oknem, ponieważ jedynym, który jest teraz wrakiem emocjonalnym, jestem ja. Holly przygotowuje smażonego kurczaka tylko raz na dwa miesiące, i mogę zagwarantować, że Greer pożarł wszystkie piersi i zostawił mi nogi. Opuszczając rękę z jej podbródka, aby dać jej możliwość odsunięcia ust od niego, złożył delikatny niczym piórko pocałunek na jej otwartych ustach przed wykonaniem małego kroku wstecz. 117 mila8189

Widząc plamę odcisku dłoni na jej podbródku, użył swojej koszuli, aby delikatnie ją wytrzeć przed rozejrzeniem się. Dostrzegając to, czego szukał, podniósł rękę, machając do Hayes'a, którego każdy, kto nie był tak ślepy jak nietoperz, mógł zobaczyć ponieważ próbował ukryć się za drzewem, które było za małe, aby go zasłonić. - Bud, - Krzyczał Dustin. - Upewnij się, że szybko wróci do domu. Zanosi się na deszcz. Dustin chichotał na wulgaryzmy, które wyszły z ust jej kuzyna. Mrugając do Jessie, przeszedł do domu, w dużo lepszym nastroju niż ostatnim razem, gdy się z nią rozstawał. Wchodząc na ganek, usłyszał dźwięk wystrzału za nim. Upadł na werandę i odwrócił się, by zobaczyć, jak Jessie trzyma strzelbę Buda. Greer wybiegł. Ale widząc, że to Jessie, opuścił swój strzelbę z uśmiechem, zdając sobie sprawę z tego samego, co Dustin - upiorna kobieta strzeliła do niego. Przechadzając się w kierunku werandy, wpatrywała się w niego arogancko, gdy zapytała Greer, - Gdzie są Rosie i Logan? - Holly ma ich na tyłach. - Dobrze, - powiedziała, jej głos był mdląco słodki, po czym zwróciła na niego uwagę ze złośliwym spojrzeniem, od którego jaja zwijały się do środka ze strachu. - Jeśli spodziewasz się seksu trzy razy dziennie zanim będę miała obrączkę na palcu, to ci odbiło. To że Bud cieszył się z jej zwrotu tylko dodało oliwy do ognia. - Jesteś na tyle głupi, że możesz być dziś wieczorem pod oknem mojej sypialni… Dustin ciężko przełknął, gdy Jessie zbliżyła strzelbę do jego piersi. - .... ale wtedy wywalę w tobie dziurę tak dużą, że sam Bóg nie byłby w stanie jej naprawić. I nie dam ci cholernego ostrzegawczego strzału. Zadowolona, że dostał jej wiadomość, oddała broń Budowi. - Dobranoc, Greer. - Dobranoc, Jessie, Bud, - Greer powiedział, kiwając do nich grzecznie głową. Dustin wstał z werandy, otrzepując jeansy, kiedy Jessie odeszła beztrosko. - Cholera, ona do ciebie strzeliła, prawda? Dustin spojrzał na niego z przymrużeniem oka. - Przejdzie jej to. - Nie, bez obrączki nie przejdzie. - Przejdzie jej to, - Dustin powtórzył. - Nie zamierzam się żenić. - Dlaczego nie? Małżeństwo nie jest takie złe. - To nie dla mnie. - Dlaczego nie? Dustin powiedział pierwszą rzecz, która przyszła mu do głowy, wyjaśnienie, które Greer zrozumie. - Ona nie umie gotować. - Ach .... - Greer poklepał go po ramieniu. Następnie wyciągnął szyję spoglądając przez drzwi do domu i zwrócił się do niego szepcząc. - Bracie, czasami mężczyzna nie może mieć wszystkiego.

118 mila8189

Rozdział 20 Jessie chodziła tam i z powrotem od okna do łóżka, mówiąc sobie w kółko, że lepiej by nie było tam Dustina. I wtedy zrozumiała, że go nie ma i poszła usiąść na krawędzi łóżka, rozczarowana. Zanurzając ręce we włosach, które splątały się w trakcie snu, zwiesiła głowę zmęczona, jej rozmyty wzrok śledził siwo-czarną kratę na spodniach piżamy. Desperacko chciała wrócić do spania, ale wiedziała, że koszmar będzie czekał. Nie spała dobrze przez trzy noce.... odkąd ostrzegła Dustina, żeby się nie zbliżał. Słysząc pukanie do drzwi sypialni, podniosła głowę. - Proszę. Holt wychylił się zza drzwi. - Sprawdzam tylko, co u ciebie. Słyszałem, jak chodzisz. - Nic mi nie jest. Po prostu jestem niespokojna, tak mi się wydaje. - Chcesz, żebym ci coś przyniósł? - Nie, spróbuję wrócić do spania. Wślizgując się z powrotem pod kołdrę, uderzyła poprawiając poduszkę. - Jeśli jesteś pewna, to chyba pójdę do łóżka. Zobaczymy się rano. Jessie zgasiła światło, gdy usłyszała, jak zamykają się drzwi jej sypialni. Jej burzliwe myśli wreszcie ustąpiły na tyle, że udało jej się zapaść w lekką drzemkę, tylko po to, by obudzić się z przerażeniem na skrzypienie, które mogła by przysiąc że pochodziło z pod łóżka. Prawie przewracając lampę, włączyła ją i wyskoczyła z łóżka, by pobiec do krzesła, wskakując na nie i patrząc na jej łóżko, oczekując, że mysz wyjdzie spod niego. Stłumiła szloch na pięści, gryząc skórę, aby powstrzymać się od głośnego krzyku, który obudziłby Holt'a. Rozsądnie, wiedziała, że jest niedorzeczna, ale nie mogła zagłuszyć głosu z tyłu głowy, który krzyczał: A co jeśli pod moim łóżkiem mieszka kolonia szczurów? Cicho, spokojnie, wstała z krzesła pobiegła, żeby wziąć telefon ze stolika nocnego i wróciła do bezpiecznego krzesła. Szybko przewinęła się przez swoje kontakty, a następnie ustawiła palec nad numerem Dustina. Niemal płacząc, upuściła telefon na kolana, nie mogąc zmusić się do naciśnięcia przycisku. Powinna była włączyć telewizor, zamiast podnosić telefon, Jessie wkurzyła się na siebie. Budując swoją odwagę, opuściła jedną stopę na podłogę, kiedy założyła że słyszała szelest po suficie nad nią. Skuliła się w kulkę, wcisnęła numer Dustina, a następnie rozłączyła się po pierwszym sygnale, nienawidząc siebie. - Opanuj się dziewczyno. Nie potrzebujesz Dustina, - mówiła sobie po raz czwarty, kiedy usłyszała uderzenie w okno. Używając swojego ciała, przesuwała krzesło w kierunku okna. Podnosząc je, wyjrzała na zewnątrz, spodziewając się zobaczyć radosną twarz Dustina. Drań nie zawiódł. - Dzwoniłaś? - zapytał szyderczo. - Przypadkowo wybrałam twój numer. - Naprawdę? To chyba już pójdę.... - Czekaj! Co się tak spieszysz? - Jej sarkazm trwał wystarczająco długo, by mógł wyjść poza zasięg światła świecącego z wnętrza. - Jest pierwsza w nocy, myślałem, że wrócę do łóżka. Muszę jutro pracować. - Nie było cię w łóżku. Zbyt szybko się tu dostałeś. 119 mila8189

- Nie powiedziałem, że wracam do domu, tylko że wracam do łóżka. Mój śpiwór jest tam wśród drzew, na uboczu. - Dlaczego sypiasz na zewnątrz? - Bo powiedziałaś mi, że zastrzelisz mnie, gdy rzucę kamieniem w twoje okno. - Och ...... - Tak, oh ...., - szydził, robił krok dalej w mrok. - Chyba już pójdę.... - Czekaj! - Wbijając zęby w dolną wargę, pomyślała o swoich możliwościach. Mogłaby pozwolić mu iść i spędzić resztę nocy skacząc na każdy dźwięk, albo mogłaby go zaprosić do środka. Podjęcie decyzji zajęło tylko sekundę. Biegnąc palcem po parapecie, spojrzała na niego przez swoje rzęsy. - Chcesz wejść i obejrzeć telewizję? - Nie. - Jej serce opadło. - Chcę wejść i przespać się. - Dobrze. Schodząc z krzesła, odepchnęła je od okna. Kiedy Dustin nie wszedł do środka, wróciła do okna. - Co tak długo trwa? - Na pewno nie czekasz, żeby mnie zastrzelić? Jessie przewróciła oczami. - Nie zamierzam cię zastrzelić, przysięgam. Kiedy nadal nie wykonał żadnego ruchu, usiadła na parapecie, wyczuwając, że chciał czegoś więcej od niej, aby uśmierzyć swoją urażoną dumę. Łatwiej byłoby opuścić okno niż obniżyć własną dumę, ale z doświadczenia wiedziała, że nie jest szczęśliwa, jeśli nie będzie częścią jej życia. Jeśli chciała być szczęśliwa, tak jak wtedy, gdy Dustin był jej przyjacielem, musiała zrezygnować z tarczy, za którą się ukrywała, odkąd rzucił jej bransoletkę pod nogi. - Kiedy mnie wczoraj pocałowałeś, to był mój pierwszy pocałunek. Nigdy nie miałam chłopaka, a gdybym nie została zgwałcona, pewnie umarłabym jako dziewica, niż oddałabym to innemu mężczyźnie, który nie był tobą. Siedziałam sama w swojej sypialni, przeglądałam czasopisma i patrzyłam na suknie ślubne, kiedy poszedłeś na szkolny bal maturalny. Patrząc wstecz, wiem, że to było szalone, ale byłam pewna, że prędzej czy później poczujesz do mnie to, co ja do ciebie czułam. Rok po roku, czekałam, patrzyłam, jak dzielisz się tym wszystkim, co zaplanowałam że robimy wspólnie. Potem, słysząc z pierwszej ręki historie o rzeczach, które robiłeś i miejscach, do których chodziłeś ze swoimi kobietami, za każdym razem, się zastanawiałam: Dlaczego to nie mogłam być ja? Jessie wpatrywała się w gwiaździstą noc, udając, że on nie słucha słów, które wychodziły z jej ust. - Oszczędzałam dla ciebie wszystkie swoje pierwsze razy, Dustin. Gdybym nie mogła cię mieć, nie chciałam innego mężczyzny. Zawsze, wiedziałam, że cię kocham. Nawet kiedy wyrzuciłeś naszą przyjaźń, nadal cię kochałam. Zadała retorycznie pytanie, na które znała już odpowiedź, - A ty co pierwsze dla mnie zachowałeś? Nic. Pamiętam nawet, że ty i Sam uciekliście, aby się potajemnie pobrać. Wspomnienia wypełnione rozpaczą i bólem serca, przez które cierpiała wpatrując się w to samo gwiaździste niebo lata temu nie zmniejszyły się wraz z upływem czasu. Kiedy dzieci są zapisywane do mojego przedszkola, proszę o akty urodzenia. Holly dała mi Logana. Wymieniła cię jako ojca, a Sam.... podpisała go Samantha Porter. - Nikt nie wie. Zażądała unieważnienia praktycznie przed wyschnięciem tuszu.

120 mila8189

- Kochała cię na tyle, by dać Loganowi twoje nazwisko, ale nie kochała cię na tyle, by walczyć ze swoim ojcem o ciebie. Prędzej umarłabym, niż podpisała ten dokument unieważniający, ale znowu ja nie jestem Sam. - Nie, nie jesteś Sam. Jessie nie wiedziała, czy to był komplement, czy żal i naprawdę ją to nie obchodziło. - Nie będę kolejnym łupem w twoim telefonie. Rozumiem, że nie chcesz się żenić, ale ja chcę wyjść za mąż i gdy przyjdzie na to czas a u ciebie to nie będzie na horyzoncie, pójdę dalej. Skończyłam z czekaniem, aż zrozumiesz, że jestem kobietą dla ciebie. Albo jestem, albo nie jestem, ale skończyłam lamentowanie za tobą. Wzdychając, Jessie zeszła z parapetu. - Obiecałam sobie, że wolałabym spędzić tysiąc bezsennych nocy sama, niż pozwolić ci wrócić do mojej sypialni. Jeśli mogłam obniżyć swoją dumę na tyle, by cię wpuścić, to przynajmniej możesz być dżentelmenem i zabrać tu swój tyłek. Odsuwając się od okna, wykręciła ręce, czekając na to, co zrobi. Biała zasłona rozchyliła się, gdy Dustin wchodził do środka. Rzucając kapelusz na krzesło, wyciągnął ramiona. Nie musiała się zastanawiać dwa razy, zanim w nie wpadła. Odetchnęła jeszcze raz, kiedy zamknął wokół niej ramiona. - Jestem taka zmęczona, - przyznała, dociskając czoło do jego piersi. W momencie przyznania się poczuła, że jest podnoszona. Jej głowa opadła wiotko na jego ramieniu. Zamiast zanieść ją do łóżka, przyniósł ją na krzesło, siadając z nią na kolanach. - Myślałam, że idziemy spać? - mamrotała. - Potrzebuję kilku minut, zanim będę mógł położyć się z tobą do łóżka. - westchnął. Orzeszku, nie wiesz, jak bardzo chciałbym być takim mężczyzną, który jest wystarczająco silny, by trzymać się z dala od ciebie, ale mam krew Portera i Boże dopomóż mi, ale wszyscy mężczyźni Portera mają jedną wspólną cechę wszyscy jesteśmy samolubni. Jessie chichotała. - Myślę, że Greer otrzymał dodatkową dawkę tej cechy. - Mam dodatkową porcję tego samego, - powiedział pół żartem, zanim znów stał się poważny. - Gdybym tego nie miał, może miałbym więcej silnej woli, żeby trzymać się od ciebie z daleka. Ale nie mam, więc wezmę to, co chcesz mi dać, a nawet pozwolę ci strzelać do mnie od czasu do czasu, kiedy cię wkurzę. Ale następnym razem, gdy stracisz przeze mnie panowanie nad sobą przed Budem, będę wiosłować twój tyłek. Jessie podniosła głowę, krzyżując ręce na klatce piersiowej. - Wygląda na to, że masz cholernie silną wolę, by trzymać się ode mnie z daleka. To ja zadzwoniłam do ciebie, żeby się pogodzić. - Przypomnę ci, że strzelałaś do mnie przed Budem i wiedziałaś, że był w krzakach z Bubbą, kiedy rozmawialiśmy o Greer i moich snach. I kiedy dokładnie dzwoniłaś do mnie, żeby się pogodzić? Myślałem, że powiedziałaś, że wybrałaś przypadkiem numer do mnie. Jessie pozbyła się jego obaw. - Radio było włączone, gdy Logan mówił o darach Twojej rodziny. Dlatego kazałam ci podkręcić radio, gdy zobaczyłam go w krzakach, więc nie słyszeli. Mówiłam ci, że będę chronić sekrety twojej rodziny i tak robię. - Radio nie było tak głośne, że nie mogli usłyszeć. Uparcie odrzuciła jego obawy. - Mówię ci, że nie masz się o co martwić. - Jess .... gdyby wyszło o Loganie, mogłoby to zrujnować mu życie. Wzdychając głęboko, zdała sobie sprawę, że będzie musiała ujawnić jeden z sekretów swojej rodziny. - Bubba i Bud są na wpół głusi. 121 mila8189

Kiwnęła głową na jego zaskoczony wyraz twarzy. - Muszą być blisko ciebie, żeby to usłyszeć. Powinni nosić aparaty słuchowe, ale tego nie robią. Bubba jest całkowicie głuchy w prawym uchu, a Bud jest całkowicie głuchy w lewym, kiedy nie noszą aparatów słuchowych. - Cholera, przykro mi to słyszeć... To znaczy... cholera. Dlaczego ich nie noszą? Jeśli ich nie stać, mogę znaleźć jakieś pieniądze. - Nie chodzi o to, że ich nie stać. Oni je mają, po prostu ich nie noszą. Dlatego nie wspominamy o tym wokół innych, którzy nie są krewnymi. Bubba i Bud nie są do końca przyjaznymi ludźmi, a rodzina boi się, że ktoś będzie w stanie podkraść się do nich. - Tym bardziej powinni nosić aparaty słuchowe. Dlaczego tego nie zrobią? Boże, mają tak długie włosy, że nikt by nie zauważył. - Nie obchodzi ich to, jak wyglądają. - No nie gadaj. - Mówisz, że moi kuzyni nie są przystojni? - Próbowała zejść mu z kolan, czując się urażona przez zniewagę Dustina na temat wyglądu Bubby i Buda. Przesunął rękę na jej talię, unieruchamiając ją. - Nikt nie wie, jak wyglądają z tymi wszystkimi włosami. Dlaczego więc nie noszą aparatów słuchowych? Nie miała zamiaru mu powiedzieć po tym, jak pogardził urodą jej kuzynów. - Jestem gotowa iść spać.… - Jeszcze nie. - Dał jej poważne spojrzenie. - Bubba i Bud są o kilka lat młodsi od ciebie, prawda? Szybko odwróciła wzrok od jego, próbując zejść mu z kolan. Zacisnął rękę wokół niej, aż musiała oprzeć się o niego. - Co zrobiłaś? Jej oczy powiększyły się niewinnie. - Nic nie zrobiłam. - Jess...., - powiedział ostrzegawczym tonem. - Mogę ich zapytać przy następnej okazji, kiedy ich zobaczę, co będzie miało miejsce za około pięć sekund, jeśli nie powiesz mi prawdy. Z żalem przyznała się do winy. - Okay! Ale będziesz mnie winić a to nie była moja wina! - Powiedz mi. - Pamiętasz film " Signs"? - O Boże, nie zrobiłaś tego. - Ja jedynie zasugerowałam, byśmy wyszli do lasu i zobaczyli, czy słyszą jakieś dziwne dźwięki w aparatach słuchowych. Głowa Dustina odchyliła się do tyłu na wybite oparcie krzesła. Później wyprostował się w złości. - Opowiedziałaś im o małych zielonych ludzikach, prawda? Jessie oparła rękę na jego klatce piersiowej odchylając się, więc ich twarze były na tym samym poziomie. - Bubba i Bud rozmawiali z nimi. Dustin zaśmiał się głośno, zasłoniła mu ręką usta, żeby nie obudził jej braci. Odsunął jej rękę w dół. - Co powiedzieli? Zabierzesz mnie do swojego przywódcy? Jessie uderzyła go w ramię, kiedy głupek nie przestał się śmiać. Prostując się, oparła się z powrotem na podłokietniku, krzyżując wściekle ręce. - Nie, nie to powiedzieli. - Okej, co powiedzieli? - Nie wiemy dokładnie, ale próbowali się z nimi komunikować. Wtedy Bubba i Bud uciekli, a teraz nie zakładają aparatów poza domem, na wypadek gdyby zielone ludziki znów próbowały się z nimi skontaktować. - Jessie, wiesz, że zielone ludziki nie istnieją, prawda? 122 mila8189

- Nie chcę dłużej z tobą rozmawiać na ten temat. Jesteś niewierzący. - To jest cholerna prawda. Wsunął rękę w jej włosy, przytulając jej głowę do swojego ramienia. - Jess, jesteś jedyna w swoim rodzaju. Jej serce zacisnęło się w obawie przed tym, co zamierza zrobić dalej. Umieszczając jej rękę na policzku, by obrócić jego twarz, pocałowała go. Jednak to nie był pocałunek, o którym zawsze marzyła. Dustin pozostał nieruchomo gdy wypuściła cichy niezręczny oddech, przez kradzież pocałunku. Ułożyła swoje usta na jego, kiedy on odchylił jej głowę do tyłu ręką znajdującą się z tyłu jej szyi. Jednak Dustin nie próbował przejąć pocałunku, pozwalając jej delikatnie używać czubka języka, aby badać jego pełną dolną wargę. -Wiesz ile razy śniłam o pocałunku? - szepnęła mu w usta. - Śnij dalej, - wyszeptał w odpowiedzi. Zdecydowanie rozluźniła się, zatapiając się w nim, czując słaby zapach szyszek i ziemisty zapach wysuszonych liści. Mimo to, nie oddał jej pocałunku, poddając się jej nie próbując przejąć kontroli. Przerywając pocałunek, wpatrywała się w niego, przesuwając rękę do jego włosów, aby wygładzić ciemne kosmyki. - Czy spełnił on Twoje oczekiwania? - Nie. Nie pocałowałeś mnie. - Chcesz, żebym cię pocałował? - Tak, - wypuściła powietrze na lambertowe ciepło w jego oczach. - A jeśli nadal nie będę w stanie spełnić twoich oczekiwań lub cię skrzywdzę. Nadal składasz ofertę? - W tedy będziemy musieli spróbować jeszcze raz, aż do czasu gdy zrobisz to dobrze, a jeśli pojawi się choćby odrobina bólu, zatrzymam cię, - odpowiedziała, unosząc dwa palce dając mu zielone światło. Jej figlarność zniknęła, gdy zakrył jej usta swoimi. Nie czuła się tak, jakby domagał się od niej odpowiedzi. Nie, Dustin niczego nie żądał. Przejął kontrolę nad jej ustami, rozdzielając jej usta pchnięciem języka i wślizgując się do środka, jakby miał prawo zabrać cokolwiek mógł i wszystko, czego chciał. Dustin miał rację. Nie był Miłym Facetem. Był Panem Gorącym i Seksownym. Prowokacyjnie wciągnął jej dolną wargę do ust, biegnąc zmysłowo po delikatnej wewnętrznej skórze. Uwalniając jej wargę, przesunął język po górze jej ust, znajdując szczelinę do powrotu. Panie zmiłuj się, jeśli Dustin kochał się tak, jak całował, doświadczenie było zupełnie inne niż to, o którym śniła. Nie było to słodkie i delikatne. Było namiętne i zmysłowe. Jego pocałunek nauczył ją różnicy między snami dziewczyny a pragnieniami kobiety. Kiedy Jessie zdała sobie sprawę, że kręci się na kolanach Dustina, przerwała pocałunek, próbując się od niego uwolnić. Ale on ją trzymał, odmawiając wypuszczenia. - Chcesz przestać? - Tak, - powiedziała, walcząc o wolność. - To wszystko, co masz do powiedzenia. - Zsunął ręce, puszczając ją wolną, by mogła zeskoczyć z jego kolan. - Jesteś gotowy iść spać? -Całe to zmęczenie, które czuła przed jego przybyciem, zniknęło. Teraz sen był czymś dalekim w jej umyśle. - Chcę oglądać telewizję. 123 mila8189

- Śmiało, ale ja idę spać. - Pochylając się do przodu, zdjął buty, zostawiając dżinsy i koszulkę. Następnie podniósł kołdrę, sugerując, żeby poszła spać. Wsuwając się pod kołdrę, spodziewała się, że zsunie się obok niej. Nie zrobił tego. Opuszczając kołdrę, Dustin położył się na niej. - Podasz mi poduszkę? Jessie podając mu jedną, patrzyła jak leżąc na plecach, przykrywa oczy poduszką i dociska ją ramieniem. - Dobranoc, Orzeszku. - Nie masz nic przeciwko wyłączeniu światła? Dustin podniósł się, wyłączył światło, a następnie położył poduszkę z powrotem na oczy. Zamiast włączyć telewizor, przytuliła się do niego. - Myślałem, że zamierzasz oglądać telewizję? - Zmieniłam zdanie. Dobranoc, Dustin. Wyczuwalne pożądanie, które pojawiło się między nimi, gdy się całowali, przygasło przez poczucie bezpieczeństwa, które było dla niej wygodne, pozwalając jej zwalczyć strach, który pojawił się, gdy ich pocałunek wymknął się spod kontroli. To, że Dustin natychmiast się wycofał, poprawiło jej poczucie komfortu, które zawsze czuła przy nim. Może przetrzymać z nim każdą burzę. Tylko wtedy, gdy go nie ma, jej lęki nabierają mocy. - Wiesz co? - Leniwie pocierała policzek o jego ramię, jak kot szukający uwagi. - Nie. Co? - Wykorzystując ramię pod jej szyją, przyciągnął ją aby ogrzać ją swoim ciepłem. - Być może zajęło ci to trochę czasu, ale naprawdę masz wspaniałego przyjaciela. Rozdział 21 Dźwięk otwierających się drzwi do sypialni sprawił, że zacisnął rękę wokół Jessie. Poranne słońce już przechodziło przez białą, czystą zasłonę, dzięki czemu mógł zobaczyć, kto stoi w drzwiach. Oczy Dustina spotkały się z Holt'em. Żaden z nich nie powiedział nic, po czym Holt się cofnął, zamykając drzwi cicho za sobą. Ostrożnie, żeby nie obudzić Jessie, wydostał się z jej uchwytu. Siedząc na łóżku, założył buty i chwycił kapelusz, który rzucił na krzesło, zanim usiadł na nim z Jessie. Po cichu wyszedł z sypialni, poszedł do małej kuchni, gdzie Holt robił kawę. Holt był o rok starszy od Tate'a. Jego zmęczenie na twarzy pokazywało jak dużo wycierpiał z powodu porwania Jessie. Usiadł na jednym ze stołków przy ladzie i położył kapelusz na drugim. - Jeśli masz coś do powiedzenia, powiedz to. Holt nie odwrócił się, gdy wyjmował dwa kubki z szafki obok pieca. - Zidentyfikowali ciało. To Miranda Scott. - Kurwa. Jej mąż nie zauważył, że zaginęła? Umówił się z Mirandą, zanim rzucił szkołę. Wyszła za mąż za ukochanego z liceum, Jacksona, zaraz po tym, jak razem ukończyli szkołę. - Jestem pewien, że Knox będzie zadawał Jacksonowi to samo pytanie, kiedy otrzyma raport z Frankfortu, - powiedział Holt, stawiając kubek kawy przed Dustinem. - Będzie wkurzony, że dowiedziałeś się przed nim. Holt spojrzał na niego zza kubka. - Zamierzasz mu powiedzieć? - Nie. 124 mila8189

- Więc nie będzie nic, co mogłoby go wkurzyć. - Jestem zaskoczony, że nie zamierzasz najpierw dotrzeć do Jacksona. - Nie chcę być tym, który powie mu, że jego żona nie żyje. Dam Knox'owi czas na powiadomienie go. - A potem....? - Wtedy Jackson i ja porozmawiamy sobie trochę. Dustin nie zazdrościł Jacksonowi. Holt nie był mężczyzną, który musiał kłamać, żeby uszło mu to na sucho. Jedynym powodem, dla którego Porter i Hayesowie nie rozwinęli przemocy fizycznej po tym, jak ich ojcowie rozpoczęli spór, był fakt, że każdy z nich wiedział, że nie zostanie wciąż żywym wygranym. Kończąc kawę, Dustin wstał. - Chcesz, żebym napisał do ciebie, gdy skończę z nim rozmawiać? Dustin potrząsnął głową, zakładając kapelusz. - Nie, dziękuję. Lepiej już pójdę. Mam spotkanie o ósmej. Dustin nie spodziewał się, że wyjdzie bez szwanku po tym jak spędzi noc z Jessie i Holt nie zawiódł. - Jeśli jeszcze raz ją skrzywdzisz, zrobię z tobą coś przy czym to co zrobię z mężczyzną, który porwał Jessie, wyda się dziecinną zabawą. Dustin nie odwrócił się od twardego spojrzenia brata Jessie. - Wystarczająco sprawiedliwie. Nie spodziewałem się niczego innego. Do widzenia, Holt. Holt skinął głową, pokazując, że nie będzie uprzejmy ponownie go ostrzec. - Do widzenia, Dustin. *** DUSTIN WYGŁADZIŁ marynarkę, którą znalazł na wieszaku w Harvey’s Suits. Przedsiębiorstwo było jednym z pierwszych w Treepoint, znajdowało się w tym samym murowanym budynku, w którym z każdym rokiem do drzwi wchodziło coraz mniej klientów. Everett dał mu ofertę - garnitur w zamian za prowadzenie ksiąg rachunkowych, przeróbki za doradzanie mu w sprawie pieniędzy. Staruszek był wnukiem pierwotnego właściciela i ledwo wiązał koniec z końcem, więc Dustin starannie wybrał coś, co dało by mu pieniądze do zainwestowania. Wpatrując się w wymyślny nadruk na drzwiach, Dustin otworzył je i wszedł do środka, przywołując czarujący uśmiech, gdy zobaczył, że biuro jest puste. - Dzień dobry, piękna. Kobieta stojąca za dużym, drogim biurkiem, rozpromieniła się gdy go zobaczyła. - Dzień dobry, przystojniaku. - Dała mu promienny uśmiech, za który Dustin wiedział, że zapłaciła po trzech miesiącach pracy jako recepcjonistka w jego konkurencyjnej firmie księgowej. Usiadł jedną nogą na rogu biurka Shelly, mrugając do niej zalotnie. - Pomyślałem, że wpadnę i zobaczę, czy chcesz zjeść dziś po południu lunch? Shelly odwróciła się w fotelu, by położyć śmiało dłoń na jego udzie. - Dlaczego po prostu do mnie nie napisałeś? Dustin przechylił się do przodu, używając swoich knykci by musnąć szczelinę hojnego dekoltu, który uwodzicielsko pokazywała powyżej rozpinanej czarnej bluzki. - Ponieważ mam tylko czas na lunch, a nie dwie godziny na spotkanie w hotelu.

125 mila8189

Jej soczyste, pokryte czerwienią szminką usta wydęły się. - Mogliśmy się spotkać na trzydzieści minut, żeby się rozluźnić, a skończyć dziś wieczorem, - zasugerowała, przesuwając swoje utalentowane palce wyżej w kierunku jego fiuta. Dustin wziął jej nadgarstek, przesuwając go z uda na kolano i kładąc rękę na jej. - Nie mogę się dziś z tobą spotkać. Mam późno umówione spotkanie. - Nie jesteś już zabawny. - Jestem zajęty. Shelly odsunęła rękę. - Czy jedną z rzeczy, która zajmuje ci czas jest Jessie Hayes? Dustin pochylił się ku niej, drażniąc się z jej ustami, ale zatrzymując się przed nawiązaniem kontaktu z nią. - Czy kiedykolwiek miałem problem z zapewnieniem zaspokojenia więcej niż jednej kobiecie? Shelly z głodem polizała swoje usta. - Nie, nie mogę powiedzieć, że tak było. Dustin wyprostował się na biurku. - Zachowuj się. Twój szef będzie o dziewiątej i nie chciałbym, żebyś znowu miała kłopoty, gdyby mnie tu zobaczył. - Ten stary łysol i tak narzeka na wszystko, - narzekała, ale wyprostowała się na wypadek, gdyby ktoś wszedł przez drzwi. - Jeśli nie masz czasu, aby spotkać się ze mną w hotelu, to chyba będę musiała wziąć to, co mogę dostać. Pasuję ci dwunasta? - Tak, pasuję mi. Masz coś w pomieszczeniu socjalnym, żeby mnie zaspokoić do tego czasu? - Zatrzymałam się w restauracji i przywiozłam trochę ciastek z owocami. Chcesz jedno? - Poproszę. Zaparzyłaś już kawę? - Nie, ale zrobię trochę tylko dla ciebie. Dustin uniknął pocałunku Shellly, obracając głowę. Zamiast tego jej usta wylądowały na jego policzku. - Ratujesz życie. Uśmiechnięta, szybko wyszła z biura. Dustin płynnie poszedł do akt, które były trzymane w szafce za biurkiem. Znalezienie tego, czego szukał, zajęło mu cenne minuty. Gdy odnalazł wyjął, zamknął szufladę i umieścił teczkę pod marynarką, wsuwając ją z tyłu spodni. Siedząc na biurku, upewnił się, że tył jego marynarki zakrył teczkę. Bezczynnie machał nogą, gdy Shelly wróciła. Podnosząc się, wziął ciasto i styropianowy kubek kawy. - Wpadnę o dwunastej i przejdziemy się do restauracji. - Niech będzie pięć po. Pan Day wychodzi o 12:00. - Dobrze wiedzieć. - Mrugnął do niej, wziął swoje smakołyki i wyszedł. Jedząc swoje ciastko w drodze do samochodu, zobaczył, że Day wjeżdża na parking, kiedy on wyjeżdżał. Stary myszołów rzucił mu nadęte machnięcie, gdy samochody przejeżdżały obok siebie. Dustin wolałby odwrócić się od niego, ale zwrócił się tym samym nie sprawiając kłopotów Shelly. W swoim biurze zamknął drzwi, zanim wyjął akta, które ukradł z biura Daya. Zajmując miejsce przy biurku, otworzył akta Jacksona, bez wstydu przeglądając jego informacje. - Głupek lepiej by zrobił, gdyby mnie zatrudnił, - przewrócił kartkę, żeby przeczytać następną stronę. Jackson i Miranda nie mieli problemów finansowych. Szybko skanując liczby, obliczył je, zanim jeszcze dotarł do sumy na końcu. 126 mila8189

Mieli solidne konto bankowe dla średniej klasy pracowniczej Jacksona. Para nie miała zbyt wielu wydatków i żyła oszczędnie, ale nie na tyle, by miało to wpływ na ich związek. Zapamiętując ich adres domowy, zamknął akta i włożył je do szuflady. Przemyci je z powrotem do biura Daya, kiedy zabierze Shelly na lunch. Podnosząc telefon, zadzwonił do Greer. Powiedział bratu, że ciało Mirandy zostało zidentyfikowane, gdy pojechał do domu się przebrać. - Tak? - Czy Knox rozmawiał z Jacksonem? - Jest teraz w pokoju przesłuchań z Jacksonem. - Dlaczego nie ma cię tam z nimi? - Może dlatego, że mnie nie zaproszono. Dustin pozwolił Greer'owi wygłosić komentarz. Nauczył się radzić sobie z irytującą osobowością swojego brata, w młodym wieku. W przeciwnym razie dawno temu trafiłby do więzienia za zabicie go. - Jak dowiemy się czegokolwiek, skoro nie słuchasz? - Nie powiedziałem, że nie słucham, tylko że nie ma mnie z nimi w pokoju. Słucham w biurze obok pokoju przesłuchań. - Jezu, dlaczego po prostu tego nie powiedziałeś? - Nie pytałeś. Dustin musiał połknąć to, co chciał powiedzieć. Podnosząc ołówek na biurku, złamał go na pół, aby poczuć się lepiej, zanim był w stanie wypluć swoje następne pytanie. - Co on mówi? - Że Miranda miała być z matką i ojcem na Florydzie. Miała wrócić w najbliższy weekend. Myślał, że jest zajęta swoimi rodzicami i dlatego nie dzwoni. - Mają dziecko. Nie sądził, że to dziwne, że nie dzwoniła? - Najwyraźniej nie. Mówi, że odwiedza ich kilka razy w roku i wtedy też nigdy nie dzwoniła. Ona zawsze mówi, że to jest jej przerwa od bycia mamą - cokolwiek to kurwa znaczy. Nie wiem. - Czy jej rodzice nie zadzwonili, kiedy się nie pokazała? - To była niezapowiedziana wizyta na ich dwudziestą dziewiątą rocznicę ślubu. - Kaley nie myślała o tym, żeby tak długo nie rozmawiać ze swoją siostrą? - Miranda i Kaley są skłócone od jakiegoś czasu. Nie rozmawiały i nie spotykały się ze sobą. - Ciekawe dlaczego? - Nie wiem. Jeśli się, kurwa, zamkniesz, będę mógł słuchać. Dustin złamał trzy ołówki gdy czekał, aż Greer wróci do telefonu. - Pokłóciły się z Kaley przez jej wygłupy z The Last Riders, - Greer powiedział, kiedy wrócił do telefonu. - Czy Jackson oddał już próbkę DNA? - Tak. - Nie pasuje do próbki znalezionej na Jessie? - Nie sądził, że tak było, bo inaczej Knox sprowadziłby Jacksona na przesłuchanie. - Nie. - Przypadkiem wiesz, gdzie jest teraz ich dziecko? - Wyobrażam sobie, że w szkole. - Dzięki. Napisz do mnie, kiedy Knox skończy z Jacksonem. 127 mila8189

- Załatwione. Upewnij się, że nie dasz się złapać. Nie zapłacę za Diamond, żeby wyciągnąć cię z zarzutu włamania. Kupiłem tej kobiecie parę butów i to była ostatnia, którą ode mnie dostała. - Nie jestem już dzieckiem. Nie zapominaj, że to ja wprowadziłem cię do mieszkania Diane. - Nie zapominam, tylko mówię ci, żebyś był ostrożny. Potrzeba jednego wścibskiego sąsiada, żeby zadzwonić na policję w sprawie kogoś, kto węszy w pobliżu, a następny sędzia, przed którym staniesz, może nie być taki miły. - Ojciec Sutton nigdy nie był miły, - Dustin przeciwstawił się. - Fajnie. Dustin rozłączył połączenie. Nie miał więcej ołówków. Wyjmując akta z szuflady biurka, zamknął biuro, a następnie zszedł po schodach, wychodząc z budynku. Gdy szedł w kierunku samochodu, zobaczył Shade'a siedzącego na motocyklu. Dustin przemówił pierwszy, kiedy był wystarczająco blisko. - Hej, Shade. - Dustin. Jego ciekawość wzbudziła się, gdy Shade zeskoczył z motocykla i powiedział: - Masz minutę? - Parę, - Dustin odpowiedział, otwierając drzwi do samochodu i wkładając akta do środka. Następnie zamknął drzwi przed powrotem do Shade'a. - Słyszałem, że Frankfort zidentyfikował znalezioną kobietę. - Naprawdę? Kto to był? - Dustin udawał zaskoczenie. Zimne oczy jednego z Last Rider stały się lodowate. - Próbuję się odwdzięczyć. Nie marnuj mojego czasu. Wiesz, że to była Miranda Scott. - Masz rację. Dla mnie to stara wiadomość. W chwili przyznania się, Shade sięgnął do kieszeni kurtki i wyjął kopertę. - Syn Mirandy nie jest synem Jacksona. To syn Charlesa Wells'a. Nie musiał udawać zaskoczenia tym razem, gdy otworzył kopertę, zobaczył zdjęcia Charlesa i Mirandy razem. - To, że mieli romans, wcale nie oznacza, że to z nim zaszła w ciążę. Shade wygiął kpiąco czoło na niego. - On jest Charles'a. Nie popełniam błędów. Dustin włożył zdjęcie z powrotem do koperty. - Dzięki. Cenię sobie tę informację. Shade założył swoje okulary przeciwsłoneczne, gdy wrócił na motocykl. - Nie zrobiłem tego dla ciebie. Jego ciekawość była jeszcze bardziej rozbudzona. - Więc dlaczego to zrobiłeś? - Z dwóch powodów. Po pierwsze, aby oddać przysługę, jaką Greer wyświadczył Penni. Nadal wygląda jak gówno, więc nie chcę, żeby marnował swoją energię aby ci pomóc. Po drugie, dla Jessie. Daję ci przewagę. Jeśli zobaczę, że zmierzasz donikąd, to sam znajdę osobę, która to zrobiła. - Nie wiedziałem, że jesteście przyjaciółmi Jessie. - Dustin nie wstydził się nutki zazdrości, którą Shade mógł usłyszeć w jego głosie. Wyraz twarzy Shade'a pozostał tą samą niewzruszoną maską, którą zawsze nosił. - Nie jestem. Po prostu nie chcę chorego drania, który zabił jedną kobietę i skrzywdził Jessie w pobliżu mojej żony. I dopóki nie dowiesz się, kto to jest, ani Lily, ani żadna inna kobieta w mieście nie jest bezpieczna. - Rozumiem. Powiem Greer, że spłaciłeś przysługę Penni. 128 mila8189

- Nie kłopocz się. Zaprzeczy, że zrobił cokolwiek. Dustin roześmiał się. - Skąd ja to znam? Będzie się chwalił, jak wielkim dupkiem jest, ale kiedy zrobi coś miłego, wolałby odciąć sobie język niż się do tego przyznać. - Jeśli dowiesz się, kto to był i będziesz czegoś potrzebował, daj mi znać. Ja i każdy z moich braci nie mamy nic przeciwko pobrudzeniu sobie rączek. Shade uruchomił swój motocykl. Domyślając się, że przyjacielskie stosunki się skończyły, że zrobił to, co miał zamiar zrobić, odjechał gdy Dustin wsiadał do swojego samochodu. Patrząc na komórkę upewnił się, że Greer nie napisał do niego, kiedy rozmawiał z Shade'em. Następnie pojechał do dzielnicy dwie ulicę dalej od domu Mirandy i Jacksona. Otwierając schowek na rękawiczki, wyjął ulotki, które wydrukował na potrzeby firmy księgowej. Przechodząc przez okolicę, chodził od drzwi do drzwi, wkładając je pod drzwi lub do środka przez otwór na pocztę. Kiedy dotarł do budynku, w którym mieszkali Scotts, zwracał uwagę na to, czy w środku znajduje się monitoring lub czy na zewnątrz są kamery. Na szczęście dom Jacksona znajdował się na końcu ulicy i rozpoznał nazwiska na skrzynkach pocztowych sąsiadów, którzy, miał nadzieję, powinni być w pracy i nie zwracali uwagi na dom, za którym się skradał. Kiedy już był niewidoczny, wyjął rękawiczki, które miał w kieszeni garnituru i podniósł okno. Wchodząc do pralni, szybko skanował ją idąc dalej. Gdy zobaczył otwarte drzwi do sypialni, wszedł do środka. Przeszukując komodę, upewnił się, że przedmioty zostaną umieszczone z powrotem w tym samym miejscu, zanim przejrzał szafki nocne, a następnie szafę. Nie widział ani nie znalazł niczego niezwykłego, więc przeszedł przez resztę domu. Mieli Biblię w całym domu. Jedna była nawet na bocznym stole obok kanapy. Idąc na półkę obok telewizora, przeglądał ich tytuły DVD. Nie było nawet komputera ani tabletu, w którym mógłby coś znaleźć. - Psh, - Dustin zacisnął zęby. - Cholera, ta dwójka nie wiedziałaby, co to jest zabawa, nawet gdyby ugryzła ich w tyłek. Byli małżeństwem od lat, ale najbardziej ekscytującą rzeczą, jaką mieli w sypialni, była gitara. Życie spędzili w domu, ciągle czytając Biblię i oglądając tylko chrześcijańskie filmy. Do diabła, jedynym alkoholem w całym domu było wino do gotowania, które znalazł z tyłu jednej z szafek. Ziewał z nudów, gdy przeszukiwał ich dom. Wychodząc przez okno, wrócił do samochodu. Jadąc w kierunku firmy doradczej Day's Financial Services, upewnił się, że czarnego BMW aroganckiego kutasa nie było na parkingu przed zaparkowaniem. Ukrywając teczkę, poszedł na spotkanie z Shelly. Jak tylko wszedł do biura, podniosła torebkę z biurka. - Jestem gotowa. - Uśmiechnięta, wyszła zza biurka, biegnąc ręką w dół jego klatki piersiowej. Dustin dał jej krytyczne spojrzenie. - Na pewno nie chcesz iść do łazienki, żeby się odświeżyć? Twoja szminka zniknęła, a ten odcień czerwieni, który miałaś dziś rano, sprawił, że mój kutas był twardy jak skała. - Naprawdę? - Spłaszczyła piersi na jego klatce piersiowej, próbując włożyć rękę za jego pasek. Dustin się cofnął. - Tak. - Opuścił rzęsy, dając jej uwodzicielski spojrzenie, dzięki któremu myślała, że jest chętny nie tylko na jedzenie. - Zaraz wracam. 129 mila8189

- Nie spiesz się. Nie możesz się spieszyć z osiągnięciem doskonałości. Dustin prawie zakneblował się przy tym, ale zdołał utrzymać swój wyraz twarzy opanowany, dopóki nie wyszła za drzwi. Spiesząc się w kierunku szafki na akta, włożył teczkę Jacksona, po czym zaczął szukać Charlesa. Liczył sobie sekundy bez przerwy w głowie póki jej nie znalazł. Wyjmując teczkę, miał zamiar zamknąć szufladę, kiedy teczka za nią przykuła jego uwagę. Chwytając tę również, włożył obie teczki za plecy i użył nogi, aby zamknąć dolną szufladę jednym ruchem. Stał w tym samym miejscu, kiedy Shelly wróciła. - Czy tak jest lepiej? - Dając mu buziaka w powietrzu, Shelly machała palcem, żeby się do niej zbliżył. Dustin dokładnie wiedział, jak planuje spędzić resztę przerwy obiadowej. Zanim ona mogła przyciągnąć go bliżej niej, wziął ją za rękę i obrócił do drzwi. - Gdyby było lepiej, brakowałoby mi specjalnej obiadowej przerwy - powiedział, celowo źle rozumiejąc jej wejście. Wyciągnął ją na zewnątrz biura, ignorując jej irytację, kiedy zamykała za nimi drzwi. Potem wziął ją za rękę, aż dotarli do drzwi, które wychodziły na zewnątrz. Otwierając je, nie chwycił jej znowu za rękę, trzymając między nimi spory odstęp. Chciał głośno jęczeć, gdy zobaczył Asher'a, Holt'a i Bubbę siedzących w jednym z boksów. Widząc pusty stolik dla dwojga, on i Shelly udali się tam. Grzecznie trzymając krzesło, by mogła usiąść, upewnił się, że jest to krzesło, które zwróciło Shelly plecami do Hayes. Po złożeniu zamówienia, Dustin wybrał temat, który sprawi, że będzie mówić bez przerwy, aż do momentu, gdy nadejdzie czas wyjścia. - Miałaś dzisiaj dużo pracy? Shelly wygłosiła bełkot o swoim szefie, który nie doceniał jej zasług i o tym, że nie dostała obiecanej podwyżki. Kiedy go krytykowała, Dustin został poddany obserwacji wszystkich trzech mężczyzn, rzucali mu spojrzenia, które obiecywały zemstę. Asher posunął się nawet do naśladowania podcinania mu gardła. Dustin był już tak bardzo zmęczony tym, jak te trzy podmioty działały, że miał zamiar poprosić kelnerkę o podanie mu noża, aby Asher mógł użyć prawdziwego zamiast wyimaginowanego. Kiedy przybyło ich jedzenie, Dustin jadł tak szybko, jak tylko mógł, od czasu do czasu kiwając głową na coś, co mówiła Shelly. Był zdeterminowany, aby cieszyć się swoim posiłkiem, pomimo przedstawienia, które Asher urządzał. Kiedy Bubba zaczął wychodzić z boksu, Dustin wiedział, że planuje przerwać lunch jego i Shelly. W związku z tym wysłał jedynemu mężczyźnie z połową mózgu siedzącemu przy stoliku ostrzegawcze spojrzenie. Holt nie oderwał oczu od niego, ale powiedział coś Bubbie, co kazało mu usiąść. - O Boże, spóźnię się, - Shelly powiedziała i położyła serwetkę na stole. - Śmiało. Zajmę się rachunkiem. - Dzięki, kochanie. Lepiej, żebym wkrótce dostała SMS-a. Potrzebuję mojej dawki Dustina. Spotka się z nim szybciej, niż się spodziewała. - O której godzinie wyjeżdża twój szef? Chcesz się napić po jego wyjściu? - Nie mogę się doczekać. Zjadł kęs swojego mięsa zamiast odpowiedzieć na obiecujący uśmiech Shelly, który nie przypominał tego, który dawał mu Hayeses. 130 mila8189

Nie miał nawet czasu na przełknięcie ugryzienia, a Shelly nie wyszła jeszcze za drzwi, gdy mężczyźni podeszli do jego stołu. Dłonie Holt'a wylądowały na jego stole, trzęsąc nim i wylewając jego wodę. - Jesteś trupem. Dustin położył spokojnie widelec na talerzu. - Holt, siadaj. Bubba, przyciągnij sobie krzesło, a wtedy wszystko wyjaśnię. Asher, możesz iść się pieprzyć. Rozdział 22 Asher chamsko wziął puste krzesło z innego stołu, ciągnąc je bliżej stołu Dustina. Bubba odnalazł jedno przy następnym stole, gdy Holt zajął krzesło, na którym siedziała Shelly. Holt czekał, aż wszyscy mężczyźni usiądą, zanim skierował mordercze spojrzenie, które było kierowane na stół Dustina, gdy była tam Shelly. - Chyba nie wyraziłem się jasno, ostrzegając dziś rano. Zwykle nie mam takiego problemu. Dustin stawiał czoła wredniejszym mężczyznom, niż Holt choćby kiedykolwiek pomyślał by takim być. Gdyby to była jakakolwiek inna osoba, powiedziałby mu, żeby spotkał się z nim na parkingu lub rozbił mu grubą czaszkę krzesłem. Jakkolwiek nie lubił tych mężczyzn, byli to krewni Jessie i nie chciał, aby została skrzywdzona przez ich błędne próby wkroczenia. Została wystarczająco zraniona. - Nie zamierzam się wam tłumaczyć za każdym razem, gdy zobaczycie mnie w mieście z kobietą. Wiem, że nie lubisz mnie bardziej niż ja ciebie, ale dogadamy się, czy nam się to podoba, czy nie. - Nie był bym tego taki pewien, - Asher zrzędził. - I masz rację co do innej rzeczy. Nie lubię cię. - Uczucie jest odwzajemnione. - Dustin przesunął krzesło bliżej stołu, składając ręce razem, aby nie udusić skurwiela. Przykuwając wzrok do Holt'a, zwrócił się do jedynego, który zmusiłby pozostałych dwóch do słuchania. - Wiesz, że nie zrobiłbym nic, żeby skrzywdzić Jessie. - Nie wiem tego, - zaczął, potem zatrzymał się, kiedy Dustin wpatrywał się znacząco w jego oczy. - Gdyby nie twój Pa, Jessie i ja bylibyśmy teraz małżeństwem i mieli już kilkoro dzieci. Holt zbladł, gdy Asher i Bubba spojrzeli na niego, wyraźnie zaskoczeni, że Holt wiedział coś, czego oni nie wiedzieli. Dustin nie miał dla niego współczucia. - Nie winię cię za to. Byłeś w tej samej sytuacji, co ja i moi bracia z naszym ojcem. Winię naszych ojców. Możemy popełniać te same błędy, które oni popełnili, albo możemy to załatwić tu i teraz i zostawić przeszłość za sobą. Dustin nigdy nie zapomni ciemnego i ponurego dnia po tym, jak rzucił bransoletę pod nogi Jessie. Zdając sobie sprawę z tego, że był po prostu głupi, chciał przeprosić, mając nadzieję, że będzie w ich miejscu spotkania. Jessie tam nie było, więc zakradł się do jej domu. Jej tata złapał go, szarpiąc go za kołnierzyk i potrząsając nim jak szmatką, dopóki Holt nie wyszedł z domu, aby go zatrzymać. Kiedy Holt zmusił swojego tatę do uwolnienia go, został przewrócony na ziemię, a wściekły mężczyzna napluł na niego. - Nie ma jej tu, ty mały gnojku. Wysłałem ją do sklepu z mamą. Wiedziałem, że tu przyjdziesz, węsząc za nią, kiedy skończysz szkołę. Dustin użył łokci, by odczołgać się do tyłu, jej Pa szedł za nim każdy centymetr drogi.

131 mila8189

- Chłopcze, jeśli znów cię zobaczę na mojej posesji, albo jeśli nawet usłyszę cię w pobliżu mojej córki, zastrzelę cię tak, jak zrobiłem to z twoim psem. Wolałbym raczej zobaczyć moją córkę martwą i pochowaną niż kiedykolwiek widzieć ją z Porterem. Jego krew zamarzła z powodu ukrytej groźby, że skrzywdzi Jessie. - Prawda, Holt? Dustin nigdy nie zapomniał, jak bardzo bał się o Jessie, kiedy Holt odpowiedział, - Tak, Pa. Puść go, Pa. Ostrzegłeś go. Pozwól mu odejść. Ojciec Jessie tupnął nogą obok jego głowy. - Wstawaj! Dustin uciekał, za bardzo bał się spojrzeć za siebie, za bardzo bał się, że jego serce przestanie bić, ponieważ był tak przerażony. Kiedy był już bezpiecznie w domu, nigdy nie wspomniał rodzinie o groźbach, jakie poczynił ojciec Jessie. Nikt nie wiedział, że on i Jessie byli zastraszeni, z wyjątkiem niego i Holt'a. - Prędzej bym go zabił, niż pozwolił mu skrzywdzić Jessie. - Surowe rysy Holt'a pogłębiły się na wspomnienie, które przywołał Dustin. - Zdajesz sobie sprawę że o tym nie wiedziałem? Byłem tylko dzieckiem i pozwoliłem mu się wystraszyć. - O czym on mówi? - Bubba zapytał. - Powiem ci później. - Holt odepchnął od siebie brudne naczynia. Potem obniżył głos, żeby nikt inny poza siedzącymi przy stole nie słyszał. - Pa nie żyje od trzech lat. Gdybyś był tak gorąco zakochany w niej, mogłeś… - Co mogłem zrobić, Holt? Zająć się całym klanem Hayesa? Prawdę mówiąc, każdy, kto był na tyle podły, by grozić własnej córce lub siostrze, nie był osobą, której chciałem przedstawić mojego syna, musiałem myśleć co by było, gdyby nie udało się to między mną a Jessie. Za każdym razem, gdy myślałem o tym, żeby zaprosić Jessie na randkę, jeden z was zrobił coś, co wzbudziło we mnie wątpliwości co do tego, dlaczego miałbym tego chcieć. Wszyscy czterej mężczyźni wpatrzyli się w siebie, pamiętając liczne walki pomiędzy Asher'em i Greer oraz Holt'em i Tate. Dustin nawet nie zawracał sobie głowy podnosząc kwestię incydentu z Loganem i Asher'em, który nie zgłosił na policję. Nie musiał nic robić; widział wszystko to co chcieli powiedzieć. - Skoro tak bardzo nas nienawidzisz, to dlaczego jesteś zdeterminowany, by wrócić do życia Jessie? Dustin odpowiedział na pytanie Asher'a w jedyny sposób, w jaki mógł - zgodnie z prawdą lub w takim stopniu, w jakim był gotów podzielić się z trzema mężczyznami. - Bo w końcu dotarłem do miejsca, w którym nie obchodzi mnie, czego ty chcesz. Jeśli chcesz mnie zabić, bo jestem w związku z Jessie, próbuj. Nie jestem już dziewięcioletnim chłopcem. Ty, Asher, czy którykolwiek z twojego klanu, spróbuje za mną podążać, proszę bardzo. Wezmę każdego z was, kurwa, osobno. Mój największy strach nie dotyczy mnie nigdy nie dotyczył - dotyczy Jessie. I jedyne, czego się dowiedziałem, kiedy ją porwano, to to, że każdy z was, skurwysyny umarłby nim pozwolicie skrzywdzić tę dziewczynę. Mężczyźni nic nie powiedzieli. W końcu to Holt przerwał ciszę łapiąc kelnerkę, która właśnie przechodziła obok. - Przynieś nam kawę. Kelnerka zabrała brudne naczynia, gdy odeszła po kawę. Lunch się skończył i tylko oni wciąż siedzieli przy stole. - Dlaczego jadłeś lunch z Shelly? Pytanie Holt'a nie było złośliwe. To tylko ciekawość i głębokie zmęczenie jego duszy przez przeszłość, której nie można było zmienić. 132 mila8189

-Shelly pracuje dla Day's Financial. - Dustin powiedział ciszej. Restauracja była pusta, ale Carly była za ladą, a on nie chciał, żeby plotkowała o tym, o czym będą rozmawiać. - Co on powiedział? - Bubba zapytał głośno Asher'a. - Zamień się ze mną na krzesła, Asher. - Dlaczego? - Asher posłał mu pytający spojrzenie. - Żeby Bubba mógł usłyszeć, co mówię. - Przypominając sobie, że problem ze słuchem Bubby był ściśle strzeżonym sekretem, Dustin chciał wepchnąć głowę pod stół, kiedy Bubba przesunął krzesło bliżej jego. - Co powiedział? Asher zamienił się z nim krzesłami. - Mówiłem, że.... - Dustin przerwał, gdy Bubba zmienił kierunek i znów zbliżył się do niego. - Mówiłem, że Shelly pracuje dla Day's Financial Services. Mężczyźni patrzyli na niego, nie rozumiejąc. - Jackson i Miranda Scott są klientami Day's Day. - Ach ...... - Bubba wreszcie zrozumiał sedno sprawy. Asher czekał, aż kelnerka odejdzie po przyniesieniu kawy przed wznowieniem rozmowy. Jakie to ma znaczenie? - Bo jestem cholernie dobrym księgowym, dlatego. Wiesz, co jest najlepsze w dostępie do ludzkich finansów? - Więc wiesz, ile pieniędzy możesz im ukraść? - Asher żartował. Usta Dustina zacisnęły się w cienką linię. - Nie, nie do kradzieży. Po co iść do więzienia, skoro zapłacą mi, żebym trzymał ich tyłki z dala od kłopotów z IRS? Chcesz wiedzieć najciekawsze rzeczy o robieniu ludzkich podatków? - Nie. Co? - Zainteresowanie Asher'a zostało w końcu zauważone. - Dowiesz się o nich mnóstwo rzeczy. O Firmach, które mnie wynajmują, mogę ci powiedzieć, ile razy w miesiącu kupują papier toaletowy i za ile. Albo jeśli ktoś zdradza swoją żonę lub męża, kupując rzeczy, za pieniądze, które przechodzą przez ich wspólne konta. Głupcy próbują nawet odpisać to jako wydatek biznesowy. Jeśli mam dostęp do finansów pary, mogę powiedzieć, czy są w długach lub czy mają wystarczająco dużo pieniędzy, aby iść na kolację kilka razy w miesiącu. - Cieszę się, że nie płacę podatków. - Bubba wzdychał w obrzydzeniu. Usta Dustina otworzyły się na jego reakcję. - Myślałem, że pracujesz w sklepie z chlebem? - Tak, to prawda. I co z tego? - Eugene ci płaci, prawda? - Tak. - Więc płacisz podatki, prawda? - Nie. - A on płaci ci gotówką? - Nie, on daje mi czek w każdy piątek. - Wtedy płacisz podatki. - Nie. Próba rozmowy z Hayesem była jak wyrywanie pojedynczo włosów z głowy. - Bubba... - Dustin wziął głęboki oddech, aby kontrolować swój temperament. - Tak? - Nie ma szans, żebyś mógł pracować dla Eugene tak długo, jak to robisz i nie wpadłeś w kłopoty z IRS za niepłacenie podatków. 133 mila8189

- Nie, jeśli nie zrealizowałem czeków. - Bubba stukał w skroń, jakby był mądry, ale Dustin wiedział z całą pewnością że nie był. - Nigdy nie spieniężyłeś żadnego ze swoich czeków? - Nie, ani jednego. Oszołomiony, Dustin otwierał i zamykał usta kilka razy, zanim zapytał, - Dlaczego nie? Bubba stuknął ponownie w swoją skroń. - Nie chcę, żeby mnie śledzili. - Kto? IRS? - Rząd, IRS - to, to samo . Chcą, żebym powiedział, co wiem - powiedział poważnie. - Dlaczego rząd miałby próbować cię namierzyć, poza tym, że nie płacisz podatków? Głos Dustina wzrósł. - Ciii! Słyszę cię. Siedzisz przy moim zdrowym uchu. Dustin opuścił głowę na stół. - Holt? - mamrotał. - Tak? - Czy ma to związek z małymi, zielonymi ludzikami? - Być może. Dlaczego go nie zapytasz? Dustin podniósł głowę. - Nieważne. Nie chcę wiedzieć. Próbował przypomnieć sobie, gdzie skończył. Jego umysł był wciąż przy zielonych ludzikach. Nie było mowy, żeby pozwolił Loganowi zaprosić przyjaciół. Myśl o tym, że Jessie będzie w stanie przekonać ich o istnieniu zielonych ludzików, nie była czymś, czym mógł ryzykować. Dustin uważał się wtedy za mądrzejszego od przeciętnego dziewięciolatka, ale i tak namówiła go, by pomalował się na zielono. - Co dowiedziałeś się o Jacksonie i Mirandzie? - Pytanie Holt'a sprowadziło Dustina z powrotem na właściwe tory. - Że jeśli Jackson ją zabił, to nie zrobił tego, bo mieli problemy finansowe. - To nie znaczy że nie zrobił tego gówna. - Asher wzruszył ramionami. - Mógł ją po prostu uderzyć i dać się ponieść. - Jeśli tak, to po co atakował Jessie? - Dustin potrząsnął głową. - DNA Jacksona nie zgadzało się z DNA znalezionym na Jessie. - Wiem. Będę pierwszą osobą, której powie się o znalezieniu dopasowania. Pozbawiono mnie sprawiedliwości, kiedy Kyle został zabity. To się nie powtórzy w przypadku Hayesów. Dustin czuł się źle przez minutę, że zamierza znowu pozbawić Holt'a zemsty. Wówczas przypomniał sobie, jak wyglądała Jessie, gdy znalazł ją ranną. Dlatego nie miał zamiaru opowiadać Hayesowi o Charlesie. Ale jego sumienie go dopadło. Dustin chciał, żeby Hayesowie wiedzieli, że nie dostaną tego, czego chcieli. - Możesz mieć to, co zostanie, kiedy z nim skończę. Widoczne żyły w grubej szyi Holt'a napięły się. - To moja siostra.... i Hayes. Dustin obniżył swój głos do zabójczego zera. - Nikt nie krzywdzi tego, co należy do mnie. - Co on powiedział? - Zamknij się, Bubba, - Asher mu odpowiedział, a następnie warczał równie nisko do Dustina, - Jessie nie jest twoja. - Tak, jest. - Od kiedy, kurwa, jest? Holt milczał, pozwalając Asher'owi prowadzić spór, ale Dustin mógł dostrzec akceptację w jego oczach. Miało to zająć reszcie Hayesów więcej czasu, aby dojść do tego samego wniosku, ale ten, który najbardziej go interesował, nie zaprzeczał jego twierdzeniom. 134 mila8189

Zastanawiając się nad pytaniem Asher'a, Dustin wrócił do chwili, gdy dowiedział się, że kocha Jessie. Zamiast wdawać się w wyjaśnienia lub wygłaszać słowa, z których wyśmiewaliby się, trzymał ich krótko i prosto. - Małe, zielone ludziki. - Dustin wiedział wtedy, że kocha Jessie. Tylko kobieta, którą miał kochać, mogła namówić go do czegoś tak śmiesznego i sprawić, by dostał w tyłek, a także przez to stać się bohaterem żartów rodzinnych. - Co on powiedział? Asher pocierał czoło zmęczony. - Powiedział, że mamy przejebane. Rozdział 23 - Jess? Jessie podniosła swoje zamknięte powieki. - Czy to już rano? - Prawie. Muszę wyjechać wcześniej. Jessie wyciągnęła się pod kołdrą, gdy Dustin wstał i założył buty. -Skończyłeś już suszyć zioło? - Tak. Greer i ja pakujemy je dziś rano, żeby Logan mógł wrócić do domu dzisiaj wieczorem na imprezę w stodole. Łóżko zatrzęsło się gdy Dustin wstał, a następnie położył dłonie po obu stronach jej głowy. - Przyjdziesz dziś wieczorem na imprezę? - Nie. - Jess, chcę, żebyś przyszła. - Pomyślę o tym. - Więc zastanów się mocno, bo naprawdę tego chcę. - Wycisnął słodki pocałunek na jej ustach i zniknął, zanim mogła go dotknąć. Wzdychając, Jessie zaciągnęła kołdrę na głowę, chcąc tak zostać, dopóki Dustin nie wróci dziś wieczorem. Co by było, gdyby nie przyszedł, bo nie poszła na imprezę? Ta myśl wywarła na niej jeszcze większą presję. Przez to iż wiedziała kim była zabita kobieta wzrosła jej obawa, że osoba, która ją porwała była kimś kogo znała. Miranda i Jackson uczęszczali do jej kościoła. Jackson był jednym z diakonów. Chodziła z nimi na spotkania towarzyskie. Uczestniczyła nawet w chrzcie ich syna. Dustin powiedział jej, że Holly zaprosiła swoich przyjaciół i kilka osób z miasta. Co by było, gdyby tam był? Czy była gotowa skorzystać z tej szansy? Nie potrafiła odpowiedzieć sobie na to pytanie, więc wstała z łóżka i ubrała się w dżinsy i czerwony top z długim rękawem. Idąc do kuchni, zrobiła duże śniadanie z pieczonych ziemniaków i porcjowanej szynki. Wkładała ciasteczka do piekarnika, kiedy Holt wszedł do kuchni. - Będę musiał przejść na dietę, jeśli nie wrócisz do pracy - narzekał, siadając przy ladzie. -Uspokoi cię, że wracam do pracy w przyszłym tygodniu. - Jessie przesunęła przez ladę w jego kierunku duży talerz. Idąc do lodówki, wyjęła ketchup stawiając przed nim. - Kiedy się na to zdecydowałaś? - Chyba właśnie teraz. - Myślisz, że poradzisz sobie z tym? - Przekonam się, kiedy wrócę. Jeśli nie, to sprzedam interes Bliss. Ale postaram się, żeby to zadziałało. Nudzę się zostając tutaj, nie mając nic do roboty. 135 mila8189

Jessie widziała, jak zmarszczył brwi , gdy wlał na talerz duża ilość keczupu obok ziemniaków. - Czy to znaczy, że chcesz wrócić do swojego mieszkania? - Nie, to nie oznacza tego. Podjęłam inną decyzję w tej sprawie. - Jessie wyciągnęła ciasteczka z pieca, zanim przygotowała dla siebie talerz. - Jeśli ty i Asher nie macie nic przeciwko temu, chcę, aby moje mieszkanie zostało wynajęte i wrócę tutaj na stałe. Zajmując krzesło obok niego, czekała na jego reakcję. - Kiedy Asher się obudzi, pojedziemy po Buda i jego ciężarówką pojedziemy zabrać twoje rzeczy. Jessie spojrzała w dół na swój talerz i zamknęła oczy z ulgą. Nie myślała, że im to przeszkadza, ale on był tak chętny, że ukoił tę jej część, która była niepewna. - Dziękuję. Zwrócił się, by spojrzeć na nią z zaskoczeniem. - Za co? - Za to, że pozwoliłeś mi się cofnąć. Ty i Asher jesteście sami od czasu śmierci taty. - Jessie, nigdy nie chciałem, żebyś się wyprowadziła, ale to było najlepsze, kiedy tata jeszcze żył. Ciężko było z nim żyć, dlatego nie kłóciłem się, kiedy się wyprowadzałaś. Po jego śmierci, byłaś na tyle dorosła, że mogłaś podejmować własne decyzje, więc zostawiłem cię w spokoju. To jedna z wielu rzeczy, których żałuję. Jessie zsunęła się ze swojego stołka. - Nie mów tak. Jesteś najlepszym bratem w dziejach. Upuścił widelec na talerz. - Lepiej obudzę Asher'a. - Dokończ śniadanie. Obudzę go. - Jessie poszła do drzwi sypialni Asher'a, pukając, aż usłyszała jego głos z drugiej strony. Kiedy Asher wszedł do kuchni i przygotował dla siebie talerz, Holt powiedział mu, że jadą do jej mieszkania po rzeczy. - Chcesz jechać, czy wolisz, żebyśmy to zrobili? - Zapytał, siedząc z nimi przy ladzie. - Pojadę. - Jesteś pewna? - Jestem pewna. - Odpowiedziała bardziej zdecydowanie – Jadę. - Co zrobimy z tymi wszystkimi meblami? Nie wszystko się tu zmieści. - Większość z nich jest z drugiej ręki, ale napiszę do Lily i zapytam, czy chce je do sklepu z używanymi rzeczami. - Wygląda na to, że będziemy zajęci, - Powiedział Holt, podnosząc się ze stołka, by włożyć naczynia do zlewu. - Chcę mieć wystarczająco dużo czasu, aby wziąć prysznic i przebrać się, zanim pójdę dziś wieczorem na imprezę. Zaskoczona Jessie prawie upuściła talerze, które niosła. - Idziesz? - Asher i ja obaj idziemy. Umieszczając naczynia w zlewie, zaczęła je myć, gdy Asher kończył jeść. - Bubba, Bud i BoDean też idą, - Asher powiedział, rozmazując galaretkę na swoim ciasteczku. - Cholera, nie wiedziałem o tym. Musimy się tam dostać wcześniej, bo później.... całe jedzenie zniknie, - narzekał Holt. - Powinno być tego dużo. King miał to obsługiwać, ale wycofał się, kiedy wdał się w spór z Greer o cenę. Teraz każdy ma coś przynieść. - Asher wskazał na anielskie ciasto, które kupił w sklepie. - Możemy to wziąć. Jessie wyłączyła wodę. - Większość zjadłeś wczoraj w nocy. - To nie ma znaczenia. Dustin powiedział, żeby coś przynieść. Nie powiedział ile. Chwyciła ręcznik, żeby wytrzeć ręce. - Chodźmy. Możemy iść do sklepu po spakowaniu moich rzeczy do ciężarówki. 136 mila8189

- Ty też idziesz do sklepu? Co wprawiło cię w taki dobry nastrój dziś rano? A może nie powinienem pytać? - Asher zapytał, smarując kolejne ciastko. Jessie zarumieniła się, widząc, jak Holt się na nią patrzy. - Nic ciekawszego nie będzie się działo z Dustinem w tej sypialni, dopóki nie zobaczę obrączki na twoim palcu. Jessie mogła poczuć, że jej kolor staje się bardziej wyrazisty. - Wiesz, że się zakrada? - Cholerny głupiec może z tobą rozmawiać. - Asher prychnął przy swoim ciastku. - Ale kiedy usłyszymy coś jeszcze, co się tam dzieje, Holt i ja strzelimy mu w tyłek. Włosy na karku Jessie natychmiast podniosły się na jego groźbę, że strzeli do Dustina. Jednak, jak na ironię, sama do niego strzelała. - Dustin był perfekcyjnym dżentelmenem. - Lepiej, żeby tak było. - Asher wrzucił ostatnie ciastko do ust. - Nie wyrzucaj tej gazety. Muszę zacząć szukać innej pracy na pół etatu, żeby zarobić trochę więcej pieniędzy. Potrzebuję nowego garnituru. Jeśli ma się odbyć wesele, muszę być przygotowany. - Mówiłam ci, że nic nie dzieje się między mną a Dustinem. - Nie możesz wiecznie czekać. Nie stajesz się coraz młodsza. Jessie wyrwała gazetę z lady i wyrzuciła ją do kosza na surowce wtórne. - Dustin już mi powiedział, że nie chce się żenić. Holt opuścił telefon komórkowy na jej szybką ripostę. - Kiedy ci to powiedział? - Kilka dni temu. - Więc musi cholernie szybko zmienić zdanie. Jessie słuchała, jak Holt dzwonił do Bubby i prosił o pomoc i ciężarówkę. Jak tylko się rozłączył, wznowiła rozmowę, którą prowadzili. - Dlaczego miałby zmienić zdanie? - Praktycznie krzyczała na upartego mężczyznę. Mówiłam ci, że nic się nie dzieje. Jesteśmy tylko przyjaciółmi. - Gówno prawda. Mężczyzna nie rości sobie prawa do kobiety, chyba że założy jej pierścionek na palec. Zdezorientowana, Jessie wpatrywała się w Holt'a. - Kiedy powiedział, że jestem jego kobietą? - Kiedy powiedziałem mu, że jestem jedynym, który zabije drania, który cię skrzywdził. Kolory twarzy Jessie odpłynęły na wzmiankę o tym, co Holt planował. - Co powiedział Dustin? Może źle go zrozumiałeś? Zdejmując kurtkę ze ściany, wzruszył ramionami. - Nie było pomyłki w tym, co powiedział. Jessie zaciskała zęby. - Co powiedział? - Że nikt nie krzywdzi tego, co należy do niego. Jej serce roztopiło się. - Tak powiedział? Asher wydał odgłos wymiotny, kiedy otwierał drzwi. - Idziemy czy nie? Jessie złapała płaszcz, praktycznie unosiła się w powietrzu, gdy szła do ciężarówki Holt'a. Usiadła między swoimi braćmi. Byli prawie w jej mieszkaniu, kiedy jej myśli zostały wyrwane z obłoków. Kiedy Holt wjechał na parking, poczuła, że jej tętno gwałtownie rośnie w panice, która próbowała ją zatrzymać. Holt i Asher wyszli. Holt zamknął drzwi, a Asher czekał, aż ona wysiądzie. - Zaczekam tutaj. 137 mila8189

Odwaga, jaką miała w kwestii sprzątania swojego mieszkania, uciekła, gdy tylko spojrzała na budynek. - Co się stało? - Holt zapytał, kiedy podszedł, sprawdzić co tak długo trwa. - Nie chce tam wchodzić. Chce zostać w ciężarówce - wyjaśnił Asher. Nie mogąc napotkać współczujących spojrzeń swoich braci, ułożyła głowę na kolanach, modląc się, by zawrotny przypływ strachu minął. - W porządku. Bubba i Bud są tutaj. Poradzimy sobie z tym. Zostań tutaj z Jessie. Jessie słuchała rozmowy Holt'a i Asher'a bez podnoszenia głowy. - Przepraszam. Mogę porozmawiać z Jessie? Jej serce stanęło na kobiecy głos, który usłyszała, wstydziła się, że Lily była świadkiem jej ataku paniki. - Mogę dotrzymać jej towarzystwa, dopóki nie skończysz. Jeśli nie masz nic przeciwko, Jessie? Jessie podniosła głowę, aby zobaczyć, że Asher i Holt odsunęli się, aby pozwolić Lily stanąć w otwartych drzwiach. Kiedy skinęła głową, Lily dała jej delikatny uśmiech. - Doceniam to, że oddajesz meble do sklepu z używanymi rzeczami. Jeśli chcesz zrobić to innym razem, Shade, Lucky, i ja możemy wrócić? - Nie, wolę mieć to już za sobą. Lily pomachała w kierunku Shade i innych, a następnie wsunęła się do kabiny ciężarówki obok niej. - Piękny dzień, prawda? - Tak. Jessie próbowała wymyślić coś, co odciągnęłoby jej umysł od lęku w głowie, który trzymał ją w ciężarówce. - Jak sobie radzą twoi chłopcy? Lily uśmiechnęła się delikatnie. - Dobrze. Cieszę się, że ich ojciec wrócił do domu na najbliższe dwa tygodnie. - Shada nie było? Lily skinęła głową. - Pamiętasz Genny? - Oczywiście. - Podpisała kontrakt na występ z Mouth2Mouth w Nashville. Last Riders na zmianę są częścią jej zespołu ochrony. Zdumiona, Jessie zwróciła się w stronę Lily. - Śpiewa z Mouth2Mouth? - Genny rozpoczyna koncert. - Wow. Nie wiedziałam o tym. Zawsze podobał mi się jej śpiew w kościele. Nie wiedziałam, że jest na tyle utalentowana, by być występem rozpoczynającym zespół taki jak Mouth2Mouth. - Najwyraźniej ona też tego nie wiedziała. Myślę, że Penni miała z tym coś wspólnego. - Penni? - Moja szwagierka. Siostra Shade'a. - Czy jej się to podoba? - Z tego, co mówi Shade, nie wydaje mi się. - Więc dlaczego robi coś, czego nie chce? - Zadałam Shade'owi to samo pytanie. Powiedział, że uważa, iż chce przezwyciężyć strach przed publicznym śpiewem, ale nie jest zadowolona z długiego podróżowania autobusem. Daje to jej czas na podjęcie decyzji, co ma zamiar robić dalej. - Rozumiem, - Jessie rozmyślała głośno. - Jeśli boi się śpiewać publicznie, to musi być coraz gorzej z tak licznymi fanami, którzy przychodzą do zespołu. - Wyobrażam sobie, - Lily się zgodziła. 138 mila8189

- Nie chciałam nawet wysiadać z ciężarówki nawet jeśli, Asher i Holt tu są. - Strach to strach. Może on uderzyć, kiedy jesteś sama i kiedy jesteś w pobliżu innych, którzy sprawiają, że czujesz się bezpiecznie. Dużą część mojego życia spędziłam bojąc się i mogę ci powiedzieć z doświadczenia, że jedyną istotną kwestią jest umiejętność ukrycia tego strachu. I prawdę mówiąc, nie wykonałam dobrej roboty w tym zakresie. Bałam się własnego cienia i większość miasta o tym wiedziała. Jessie polizała suche usta. - Nie wiedziałam. - To pewnie dlatego, że nie chodziłaś ze mną do szkoły, a nawet jak się przeniosłaś do miasta, to i tak trzymałaś się na uboczu. Wychodziłaś mniej niż ja. - Moja rodzina chroniła mnie, ponieważ byłam jedyną dziewczyną w rodzinie. Łączyło nas to, że twoi rodzice byli tak samo surowi jak mój ojciec. - Byli gorsi. Kiedy umarli, Beth próbowała mnie bardziej zaangażować, ale byłam zadowolona z pozostania w mojej bańce. - Lily położyła rękę na jej. - Nie zawsze byłam chroniona. Adoptowano mnie. Jessie napotkała wyraźne fioletowe oczy Lily, których zazdrościła jej każda kobieta w mieście, dostrzegając głębię bólu, który instynktownie rozpoznała w swoim sercu. Jessie odwróciła się, łza wsunęła się z kącika oka. Od lat chodziła do kościoła z Lily; kto skrzywdził tę delikatną kobietę, musiał być potworem. - Przykro mi. - Przykro mi, że tobie też się to przytrafiło. Jessie, spójrz na mnie. Jessie odwróciła twarz z powrotem. Lily wytarła jej łzę z policzka. - Proszę, nie płacz o mnie. Jestem szczęśliwsza niż kiedykolwiek w życiu. Obiecuję, że ty też tam dotrzesz. - Teraz tego nie czuję. - Nie, nie czujesz tego. Ale tak się stanie. Będzie lepiej. - Nie widzę nic lepszego. - Jessie uśmiechnęła się krótko. - Wiem tylko, że nie lubię się tak czuć. Nigdy w życiu się niczego nie bałam. Nie lubię być sama w domu, skacząc na każde skrzypniecie i tęsknię za byciem z przyjaciółmi. Nie jestem tą osobą. - Jessie machała wolną ręką po sobie, zła na samą siebie, że stała się przestraszoną myszką. - Więc nie bądź, - Lily powiedziała wprost. - Nie musisz tego robić sama. Ja nie robiłam. Lily odwróciła rękę, którą trzymała w jej uścisku, a drugą podniosła rękawy sukienki, aby odsłonić tatuaż na dolnej części ramienia. Niezapominajki skupione były wokół trzech białych lilii wielkanocnych. W niezapominajkach znajdowało się imię Shade'a i jej dzieci John, Wayne i Clint - a także inne, którego Jessie nie rozpoznała. Ale to właśnie te słowa, które były wytatuowane wewnątrz lilii, przyciągnęły jej uwagę. Były to słowa, którymi Lily żyła każdego dnia, wytatuowane nie tylko na jej ręce, ale także na jej duszy - miłość, nadzieja i wiara. - Jessie, moja wiara dała mi siłę w najciemniejszych momentach. A kiedy nie byłam wystarczająco silna, by walczyć z moimi lękami, Bóg pobłogosławił mnie, umieszczając w moim życiu tych, którzy kochali mnie na tyle, by dać mi swoją siłę. Nie można poruszyć samotnie góry, ale całe miasto może. Może nie wyglądam na taką, ale jestem silna i zawsze będę pod telefonem, kiedy tylko będziesz mnie potrzebować. Jessie zacisnęła usta, próbując nie zalać się łzami. Wziąwszy głęboki wdech, wypuściła go drżąco. - Dziękuję, Lily. Wychowano mnie wyłącznie tak, aby polegać na mojej rodzinie i na sobie samej i nie przyjmować pomocy od nikogo. Dlatego myślałam o sprzedaży 139 mila8189

przedszkola, bo nie chciałam przyjąć pomocy Bliss. Dziś rano zdecydowałam, że nie będę go sprzedawać. Jeśli mogę przyjąć pomoc od niej, to muszę być gotowa przyjąć pomoc także od innych. - Tak, musisz. - Lily wskazała przednią szybę. - Spójrz. Jessie wyjrzała, widząc, że przybyło więcej ludzi, gdy rozmawiała z Lily. Tate szedł po schodach, aby pomóc Bubbie i Holt'owi z kanapą. Rachel cierpliwie czekała, aż zejdą na dół, żeby mogła wejść na górę. Greer wskakiwał na tył ciężarówki Buda, aby pomóc Asher'owi i Budowi podnieść duży fotel. Kiedy patrzyła, zobaczyła dwa samochody, które wjechały na parking. Jo i Rider wyszli z drogiego samochodu, za który oddała by jeden ze swoich zębów, po czym stanęli w kolejce za Rachel. A Holly, Diamond i Bliss wyszli z drugiego samochodu, żeby stanąć w kolejce za nimi. - Nie mam tyle rzeczy, żeby potrzebować takiej pomocy, - mówiła, gdy jej serce rozpadało się na milion kawałków. Kaley wyszła na korytarz z mieszkania, niosąc lampę z salonu. To, że Kaley pomagała, gdy cierpiała z powodu własnej tragicznej straty, było wzruszającym gestem, który przypomniał Jessie, jak wielkie szczęście miała, bo przeżyła atak. Miranda tego nie przeżyła. Była teraz w domu pogrzebowym dwie ulice dalej, podczas gdy Jessie siedziała tutaj, zbyt przerażona, by wyjść. - Nie obchodzi ich to. Bez względu na to, jak mało, chcą pomóc ci unieść małą część twojego ciężaru. - Lily, czy mogłabyś pomóc mi spakować moje ubrania? - Byłabym zaszczycona, - powiedziała, a potem trochę się roześmiała. - Ale myślę, że Dustin ma inne plany. Jessie odwróciła się na dźwięk otwieranych drzwi ciężarówki po jej stronie. Dustin przeszukiwał jej oczy, gdy pochylał się do środka. - Chcesz pojechać do domu? Jessie ścisnęła rękę Lily. - Nie potrzebuje tego. Lily przekonała mnie, żebym wydostała tyłek z ciężarówki. Muszę się przenieść w góry. - Huh? - Nieważne. Nie zrozumiesz. - Sprawdź mnie. - Może innym razem. Trzeba się tym zająć. Musimy to skończyć, bo muszę się przebrać na imprezę. Dustin uśmiechnął się. - Naprawdę? - Tak, chcę, - Jessie rzuciła przez ramię, gdy wymknęła się za Lily. Dustin pojawił się z przodu ciężarówki. - Mają dziś w KFC specjalną ofertę na wypadek, gdybyś chciała coś przynieść. - Moja rodzina już zdecydowała, co przyniesiemy. Pójdziemy do sklepu, gdy skończymy tutaj. Twarz Dustina opadła w rozczarowaniu. - Oh .... to dobrze. Asher powiedział, że wczoraj odbierał coś ze sklepu. Powiedział, że nie zajmujesz się zbytnio gotowaniem. - Naprawdę? - Spojrzała na niego pytająco.- Kiedy to powiedział? - Holt i Asher mówią to cały czas. Kipiąc wewnętrznie, gdy zobaczyła, jak odwraca wzrok w zawstydzeniu, Jessie wiedziała, że to nie jedyna historia, którą jej kochający starsi bracia opowiadają o jej umiejętnościach kulinarnych. 140 mila8189

Chciała, aby niebo nad nią uderzyło piorunami, gdy Bliss wyrwała jej rękę, ciągnąc ją opiekuńczo na bok. - Możesz przynieść, co tylko zechcesz. - Bliss dała Dustinowi spojrzenie. - Uwielbiam twoje masło orzechowe i galaretki. Jestem na diecie, - dodała pośpiesznie. - Ale jestem pewna, że wszyscy je zjedzą. - Uwielbiam masło orzechowe i galaretki, - Lily zapewniła ją tak samo szybko. Jej bracia nie tylko bagatelizowali jej zdolności kulinarne, ale też sama to zrobiła, by Bliss poczuła się lepiej z powodu braku umiejętności. - Zjem je. - Dustin zwrócił obu kobietom spojrzenie. - Nie uwielbiam ich - powiedział Dustin, rzucając na nie oczami - ale nie mam problemu z ich jedzeniem, jeśli to właśnie przyniesiesz. Po prostu nie rób ich z truskawkami. Wolę winogrona. - Cieszę się, że mi to powiedziałeś. Zrobiłabym je z truskawkami, gdybyś tego nie zrobił. - Nie ma problemu. Nie ma sensu marnować jedzenia. I większość ludzi będzie jadła KFC. Po prostu nie chciałem, zranić twoich uczuć bo tylko ja i Lily będziemy je jeść. Jessie była zadowolona, że schody były wreszcie wolne, aby grupa stojąca na dole mogła wejść na górę. - Nie będą, - udało jej się uciec, pragnąc zabrać lampę, którą niesie Kaley i walnąć go nią w głowę. - Dustin, sądzę, że mężczyźni potrzebują pomocy przy załadunku kanapy na ciężarówkę. Na sugestię siostry Dustin wyruszył z pomocą. Jessie wzruszyła ramionami do Rachel. - Nie skrzywdziłabym go za bardzo. Uśmiechnęła się. - Dustin potrafi o siebie zadbać. Powinien dobrze wiedzieć co mówić o kuchni kobiety z Kentucky. - Przygotowanie kanapek z masłem orzechowym i galaretką nie wymaga gotowania. I najwyraźniej to wszystko, co mogę zrobić - powiedziała sucho Jessie, gdy weszli po schodach. - Zawsze możesz zrobić makaron z serem. Jestem w tym dobra. Przepis jest na odwrocie opakowania, - Bliss szeptała przy jej boku. - Rachel? Kobieta odwróciła się, z uśmiechem na ustach. - Tak, Jessie? - Kto jest najlepszym kucharzem w hrabstwie? - Już wiedziała, ale chciała to potwierdzić. W końcu zjadła w kościele tyle jedzenia, że mogła ocenić większość kucharzy. - Jestem całkiem niezła. Jessie chciała przewrócić oczami w tym momencie. Rachel była najlepsza w hrabstwie. - Sutton jest blisko. Ona bije mnie w klopsach. Nie podzieli się przepisem. To znaczy, jeśli mówisz o zwykłym jedzeniu. Jeśli mówisz o deserach, nikt nie może pobić Willi....jeszcze. Ale to nie znaczy, że reszta z nas nie próbuje. - Może mogłabyś wziąć lekcje gotowania. Zabiorę się z tobą. Ostatnim razem, gdy wszyscy próbowali mnie uczyć, nie poszło zbyt dobrze - powiedziała Jo zza niej. - Nie potrzebuję lekcji! - Jessie zatrzymała się na środku schodów. - Potrafię gotować. - Tak, potrafisz, - Zgodziła się Bliss. - Mówiłam ci, że uwielbiam twoje kanapki. - Bliss, nie zamierzam robić kanapek. Rachel kontynuowała swoje kroki. - Mężczyźni nie uznają jedzenia z delikatesów za gotowanie, ale nie mam z tym żadnego problemu. Sałatka ziemniaczana, którą przyniosłaś na ostatnią kościelną uroczystość była tak dobra, że sama kupiłam sobie pojemnik. 141 mila8189

- Z majonezem czy z musztardą? - Jo zapytała z zainteresowaniem. - Rider uwielbia sałatkę ziemniaczaną. Którą z nich wolisz, Rider? - Którąkolwiek, która nie jest spalona, - odpowiedział. - Mogę pobiec do sklepu, żebyś zaoszczędziła czas. Wydaje się, że masz mnóstwo pomocy w przenoszeniu ciężkich rzeczy. Jessie straciła orientację w tym, o czym mówili, kiedy przystojny motocyklista odwrócił się do niej z uśmiechem. - Jessie? - Hmm ....? - Uśmiechając się do Rider'a, nie wiedziała, że inne kobiety wokół niej robią to samo. - Jessie. Jessie została przywrócona z połysku zębów Rider'a do Dustina, który pstrykną palcami przed jej twarzą. Mentalnie, zajęło jej to sekundę, zanim otrząsnęła się z efektów dobrego wyglądu Rider'a, aby zarejestrować, że Dustin przeniósł się obok niej. - Przepraszam. Rider właśnie zaproponował, że pójdzie do sklepu dla mnie. - Naprawdę? To miłe. Jessie nie była aż tak zachwycona Rider'em, żeby przegapić groźny błysk w oczach Dustina skierowanych w stronę Rider'a. - Daj mi znać, kiedy zrobisz dla niego listę. Jest kilka rzeczy, które też może dla mnie przynieść. - Na przykład co? KFC? - zapytała, nadal urażona, bo Dustin myślał, że nie umie gotować. - Nie, prezerwatywy. Zmusiłaś mnie do użycia ostatniej piątki, którą miałem wczoraj w nocy a nie chciałbym cię zapłodnić, zanim nie będziesz gotowa. W jednej chwili Jessie stała na schodach otwierając i zamykając usta, jak ryba wyjęta z wody. Następnej, Dustin walczył z Asher'em i Holt'em, aby nie dać się rzucić przez poręcz. Nie przejmując się tym, Rachel wzięła ją za rękę, gdy kobiety poszły w górę, aby zejść z drogi, gdy Greer i Tate usunęli Buda, aby pomóc Dustinowi. W czasie, gdy byli na górze, zostały otoczone przez mężczyzn próbujących przerwać walkę lub próbujących wykonać własne ciosy. Jessie przechyliła się nad poręczą, by powiedzieć im, żeby przestali. Nie widziała już nawet Dustina. Wydawało jej się, że jest pod Bubbą, ale nie miała pewności. - Idziemy, - powiedziała Lily. - Zanim wszystko spakujemy będą gotowi do noszenia pudełek. - Nie martwisz się o Shade'a? - Zaszokowało ją, że delikatna kobieta nie przejawiała troski o to, że jej mąż jest w środku bijących się mężczyzn. - Oczywiście, że nie. Po prostu to przerwie. Nikt go nie uderzy. - Jessie pozwoliła się wyprowadzić kobietom, które nie były tak samo zatroskane jak Lily. Nie mogąc oprzeć się spojrzała ostatni raz w dół, zaczęła mówić jej, że Shade nie wydaje się aby próbował przerwać to, gdy zobaczyła jak uderza prawym sierpowym w szczękę pastora Deana. Jedynym, który nie miał skopanego tyłka, był Rider, który podążył za kobietami. - Niech Jo da ci mój numer, żebyś mogła wysłać mi to, co chcesz ze sklepu. Odwiozę to do Twojego domu, więc będą tam, kiedy wrócisz do domu, - powiedział, pochylając się nad poręczą, aby dobrze się przyjrzeć. - Nie zamierzasz ich rozdzielić? - Uh .... nie. Dustin wyglądał, jakby chciał złamać mi nos, a ja jestem do niego przywiązany dokładnie do takiego jaki jest teraz. Nie mogła go winić. Ona też była trochę stronnicza pod tym względem. 142 mila8189

- Trzymamy zapasowy klucz pod posągiem żaby na werandzie. Jak się tam dostaniesz, nie dając się wciągnąć do bójki? - Spokojnie. - Rider przeszedł kilka kroków dalej wzdłuż piętra, po czym podniósł nogę na poręcz. Kiedy podciągnął się dołączył drugą i skoczył na łóżko w ciężarówce Greer'a. - Cholera. On jest inny. - Jessie dała cichy gwizd podziwu dla jego sprawności, gdy z ciężarówki zeskoczył na ziemię obok samochodu. - Tak, jest, - wzdychała Jo. - Na pewno chcesz mi dać jego numer? - Jasne. Poza tym, masz własnego przystojniaka. Jessie zarumieniła się. Nigdy nie była związana z żadnym mężczyzną w mieście. Rozpromieniła się przez to że Jo wierzyła, że ona i Dustin są razem, dopóki nie zobaczyła, jak Dustin przewraca się na schodach, lądując na tyłku. Jessie westchnęła głośno. - Ale to nie Rider. Jo poklepała ją po plecach, gdy wchodziły do jej mieszkania. - Przykro mi, jest tylko jeden Rider ale jeśli kiedykolwiek zdecyduję się z nim zerwać, możesz go zaklepać. - Wiesz, nie rozumiem, dlaczego nie zostałyśmy najlepszymi przyjaciółkami powiedziała Jessie, przyglądając się bliżej kobiecie. - Ja też nie. - Mam tylko jedno pytanie do mojej nowej BFF. Jo roześmiała się. - Jakie? - Czy do Rider'a jest dołączony samochód? Rozdział 24 -Nie! Nie zrobię tego. - Zrobisz to, - Dustin zapowiedział Greer'owi. - Albo następnym razem będziesz miał pecha, gdy będziesz chciał, żebym zaopiekował się Rosie, żebyś mógł szybko porozmawiać z Holly. - Nienawidzę masła orzechowego, - Skarżył się Greer. - Jem jedzenie Holly bez narzekania. - Ponieważ jesteś zbyt leniwy, by samemu sobie przygotować. Dustin wziął kolejną pierś kurczaka z wiaderka, które przynieśli Bliss i Drake, umieszczając ją na swoim talerzu. Potem wziął kolejną pierś z tego, który przynieśli Winter i Viper. - Jeździsz do miasta na tego kurczaka, prawda brachu? - Jeden jest oryginalny, drugi bardzo chrupiący. - Będziesz wielkim dupkiem, jeśli będziesz tak dalej jadł. Jak zamierzasz zjeść te wszystkie kanapki z masłem orzechowym i galaretką po zjedzeniu tego wszystkiego? To twój trzeci talerz. - To jest to, co mam dla ciebie brachu. - Nie troszcząc się o swoją wagę, Dustin wrzucił na talerz dużą porcję zielonej fasoli i jeszcze większą porcję makaronu z serem. Znalazł miejsce na końcu stołu piknikowego, który Greer pożyczył od Vipera, ostrożnie postawił swój talerz, jakby nie zjadł trzech talerzy tej samej wielkości. Widząc Tate'a stojącego przy lodówce, którą Greer pożyczył ze sklepu, pomachał pustą puszką, dając znać że chce jeszcze jedno piwo. Tate przeprosił, Drake'a z którym rozmawiał i przyniósł mu piwo. - Za dużo zjadłeś, żeby samemu je sobie przynieść? - zapytał, stawiając je na stole. 143 mila8189

- Nie, chciałem tylko zobaczyć, czy mi je przyniesiesz. - Dał swojemu bratu szansę na zadawanie pytań. - Dziś wieczorem jesteś nieco zrzędliwy, prawda? Nie mów mi, że nadal nie pijesz, bo Sutton nie może. - To się nazywa bycie wrażliwym. - Nazywam to głupotą. - Będę o tym pamiętał, kiedy się ożenisz i będziesz czekał na kolejne dziecko. Apetyt Dustina zniknął po komentarzu Tate'a. Odtrącając talerz, otworzył piwo i wziął duży łyk. Kiedy opuścił puszkę, zobaczył, że Tate usiadł po drugiej stronie stołu piknikowego. - Greer powiedział mi, że powiedziałeś Jessie, że nie chcesz się żenić. Chcesz mi powiedzieć, dlaczego jej to powiedziałeś? Z nas wszystkich ty byłeś tym, który chciał mieć dużą rodzinę. Co zmieniło twoje zdanie? - Wiesz, ile kosztuje wychowanie dziecka w dzisiejszych czasach? Ledwo stać mnie na Logana; kolejne doprowadziłoby mnie do biedoty. - Gówno prawda, nie obchodzą cię pieniądze. Nigdy nie korzystasz ze swojej części pieniędzy, które zarabiamy sprzedając trawę. Wyhodowaliśmy tę ostatnią partię tylko dlatego, że Ty tego chciałeś. Nie przestaniesz marudzić, dopóki się nie poddamy. Co się dzieje? Czego nam nie mówisz? Wziął kolejny łyk piwa zanim oznajmił: - Potrzebuję przysługi od ciebie, Tate. Zrobię to, cokolwiek powiesz, ale muszę cię prosić o przysługę, zanim to zrobię. - To zależy od przysługi. - Obiecaj mi najpierw. Tate patrzył mu w oczy. - Obiecuję. Dustin odetchnął z ulgą, zanim skończył piwo i postawił puszkę na stole. - Zabiję mężczyznę, który porwał Jessie. - Czy wiesz, kto to jest? - Tak, wiem. Dustin mógł zobaczyć sprzeczne emocje Tate'a wypisane na jego twarzy. - Niech Holt go ma. - Nie mogę tego zrobić. Gdybyś miał szansę zabić byłego Sutton, zrobiłbyś to? Tate nie odpowiedział. Obaj znali odpowiedź. - Powiedz mi, kiedy zamierzasz to zrobić. Zrobimy to razem, tak żebyś nie został złapany. - Nie zamierzam mówić ani tobie, ani Greer. Będę potępiony, jeśli któryś z was spędzi resztę życia za kratkami zamiast wychowywać dzieci. - A co z Loganem? Nie możesz go wychować, jeśli przebywasz za kratkami. - To jest przysługa, o którą chcę cię prosić. Nie mogę zabrać go Holly. Jest jego matką pod każdym względem, oprócz kwestii biologicznych. Potrzebuję, abyś upewnił się, że Greer nie zrobi z niego takiego wielkiego dupka jakim jest sam. Dustin poczuł ulgę, że Tate się nie śmiał. Mówił poważnie. Logan już uwielbiał swojego wuja. Pod pełną kontrolą Greer, Logan stałby się jego mini-wersją. Po troszeczku Greer'a na dłuższą metę. Świat nie potrzebował dwóch takich. - Kiedy to zrobisz? - Nie zamierzam, dopóki nie zaplanuje wszystkiego i będę pewien, że ujdzie mi to na sucho. Wolałbym sam wychować Logana, ale jeśli nie będę mógł, chcę, aby moje zobowiązania była zabezpieczone. - Pozwól mi i Greer wtedy.… 144 mila8189

- Nie tym razem, Tate. Niekiedy, zdarzają się pewne rzeczy, które mężczyzna musi zrobić dla siebie, a to jest jedna z nich. - Tak bardzo ją kochasz? - Tak. - Przynajmniej odpowiedz na jedno pytanie. Usłyszę dzwony śmierci, zanim go zabijesz? Dustin uniósł brwi. - Dlaczego pytasz? Chcesz wiedzieć, kiedy zacząć obserwować każdy mój ruch? - A jak myślisz? - Myślę, że spróbujesz to powstrzymać. Tate, obaj wiemy, że nie możesz powstrzymać tego, co nieuniknione. Odpowiem ci. Poczekam, aż usłyszysz dzwony śmierci, a kiedy tak się stanie, jeśli będę potrzebował twojej i Greer pomocy, poproszę o nią, zgoda? - Jeśli to jest tak przemyślane, jak ja zamierzałem, to tak, to chyba będzie musiało wystarczyć. Dustin przez pieprzoną sekundę nie wierzył, że Tate nie powie Greer. Wówczas obaj jego bracia będą go obserwować jak jastrzębie. Tate wstał. - Chcesz jeszcze jedno piwo? - Nie, dwa to mój limit. - Wiem. Myślałem, że będziesz chciał ze względu na oko. To był cholernie mocny strzał. - Asher miał szczęście. - To ty masz szczęście. Chcieli cię pobić na śmierć. - Podniósł brwi. - Jessie nadal ma zamiar przyjść? Nic nie wspomniała przed wyjazdem. - Jest trochę roztrzęsiona tym, jak się zachowywałem. - To właśnie powiedziała? - Śmiał się Tate. - To była jedna z milszych rzeczy, które mi napisała. - Co jej odpowiedziałeś? - Że będzie naprawdę cholernie roztrzęsiona, jeśli jeszcze raz zobaczę, jak gapi się na Rider'a w ten sposób. - Chyba nie słyszę w twoim głosie zazdrości, prawda braciszku? - Ja? Zazdrosny o Rider'a? Bądź poważny. - Poruszając ramionami, jakby mu to nie przeszkadzało, zgniótł puszkę po piwie i wrzucił do plastikowej torby na śmieci, która spoczywała pod drzewem. - Bądź szczery. Nie sądziłem, że dożyje dnia, w którym staniesz się zazdrosny o kobietę. Nie obchodziło cię, kiedy widziałeś Sam jadącą z The Last Riders. Jessie robi do Rider'a maślane oczy, a ty dostajesz łomot od jej kuzynów tylko po to, żeby przestała na niego patrzeć. - Znowu tak na niego spojrzy, a ładny chłopiec nie będzie taki ładny, nie po tym, jak z nim skończę. - Najpierw musisz go złapać. - Tate przechylił głowę na bok. - Twoja kobieta jest tutaj i wygląda dobrze. Zastanawiam się, czy spodziewa się, że Rider tu będzie? Tate odszedł, gdy Dustin wstał, aby przejść do długiego stołu, wyznaczonego przez Holly aby inni mogli postawić na nim swoje jedzenie. Niosła zakryte naczynie żaroodporne, które postawiła na stole. Po czym odwróciła się i wzięła duży kociołek od Asher'a, który patrzył na nią. Dwa razy próbowała mu go odebrać, nim go oddał. Popatrzyła na niego karcąco po czym poszedł do lodówki po piwo. 145 mila8189

Holt również nie był szczęśliwy oddając ładny transporter z tortem. Jego wzrok zabiłby Dustina od razu, gdyby to była naładowana broń. Asher już trzymał dla niego piwo, a Jessie precyzyjnie ustawiła swoje jedzenie. Żołądek Dustina zwijał się na myśl o tym, ile kanapek z masłem orzechowym i galaretką będzie musiał zjeść. Mentalnie, zaczął liczyć, iloma kanapkami będzie mógł nakarmić Tate'a i Drake'a. Potrafił też wywołać poczucie winy u Bliss. Logan zawsze jest głodny. Chłopiec mógł zjeść dwie lub... Wiatr dmuchnął, gdy Jessie otworzyła naczynie żaroodporne. Wąchając, zrobił krok w kierunku stołu oczy powiększyły mu się na widok idealnie brązowych ciasteczek, zdjęła pokrywę kociołka, pokazując złociste piersi kurczaka. Były tak kurewsko piękne, że wyglądało to tak, jakby mała otoczka unosiła się na powierzchni. Kiedy wyjmowała ciasto czekoladowe, chciał porwać je ze stołu i pobiec do środka, zanim ktokolwiek mógł je przeciąć. Chciał wypełnić kolejne trzy talerze, ale zbyt wiele razy próbował by dać się nabrać na wygląd jedzenia. Nie, ten wiejski chłopak nie był żadnym głupcem. Weźmie mały talerz próbny, a potem wróci po więcej, jeśli będzie dobre. - Wygląda dobrze. - Dziękuję. Twoje oko wygląda jakby jeszcze bardziej spuchło. - Jest w porządku, - powiedział nieobecny, poświęcając uwagę jedzeniu. Dustin chwycił talerz i nałożył pierś z góry. Jak powiedział, nie był głupcem. Pieprzył ładne dziewczyny, które miały mózg wielkości groszku; nie znaczyło to, że mu się to nie podobało. A ta pierś z kurczaka była zbyt ładna, żeby ją pominąć. Wybrał jedno z ciasteczek, które ukradkiem ugryzł, gdy zwróciła się do Holly i Greer. Gdy tylko trafiło na język, włożył kolejne cztery na talerz. Podnosząc ramię, zablokował Greer'owi próbę obejrzenia tego, co przyniosła Jessie. Biorąc nóż, który Jessie położyła przy cieście, wziął mały kawałek, prawie upuszczając talerz, gdy Greer przesunął się obok niego. Dustin podstępnie chwycił plastikowy widelec, aby spróbować ciasta, gdy Greer zaczął ładować swój własny talerz. - Te ciasteczka z pudełka czy domowej roboty - Greer zapytał niegrzecznie. - Hmm ....? - Jessie pisała do kogoś na telefonie. - Są robione od podstaw. Dustin wykorzystał szansę, by ugryźć kurczaka, gdy wpatrywała się w telefon. Umarł i poszedł do pieprzonego nieba. Greer wyciągał z kociołka pierś z kurczaka, a Dustin przeszedł do tortownicy, krojąc sobie większy kawałek i wkładając go na talerz. Kiedy miał zamiar ukroić kolejny kawałek, Greer próbował odebrać mu nóż. - Zostaw trochę dla mnie. Dustin nie poddawał się łatwo. - To nie jest dobre. Oszczędzaj energię. - Ja to osądzę. Dustin nie chętnie oddał go, gdy Jessie wyciągnęła rękę. Musiał przyglądać się cierpko, jak Greer bez skrupułów chwycił za widelec i dźgnął kęs z talerza. - Niech to szlag, kobieto! Co to za ciasto? - Naprawdę nie ma nazwy. To trochę jak ciasto góralskie tylko na odwrót. - To pewne, jak gówno kręci moim światem, - Greer powiedział, biorąc kolejny kęs. Myślałem, że mówiłeś, że to nie jest dobre.

146 mila8189

Dustin mógł poczuć, że Jessie dała mu szydercze spojrzenie. Wynagrodziłby jej to po zaniesieniu tortu do środka. - Chciałem tylko uratować Loganowi kawałek. Wiedziałem, że się nie podzielisz. - To ty nie chcesz się dzielić. Chcesz, żeby Logan miał kawałek, daj mu ten duży kawałek z twojego talerza. Dustin postanowił spróbować tego samego spojrzenia na Jessie, które działało na Logana. Dąsając się, próbował sprawić, by okazała współczucie jego trudnemu położeniu. Kłamałem tylko dlatego, bo Greer zjadł już cztery talerze. Całe to jedzenie nie jest dla niego dobre. Knox powiedział mu, że musi iść na dietę. - Ty pieprzony.... Kapelusz Greer'a spadł po uderzeniu, które Holly wystosowała w jego głowę. - Mówiłam, żebyś uważał na słowa, kiedy w pobliżu są dzieci. - Widzisz dzieci stojące w pobliżu? - Jego brat był na tyle mądry, żeby wziąć talerz i iść do stołu piknikowego. Dustin był równie mądry żeby pójść za nim, kiedy zobaczył, że Jessie zastanawiała się nad tym samym. - Dupek, - Greer mamrotał z ustami pełnymi kurczaka. - Kutas, - Dustin powiedział, wpychając ciastko do ust. Pięć minut później stół piknikowy był pełny, podobnie jak stół obok nich. Ci, którzy nie mogli zmieścić się przy stole, znaleźli miejsce do siedzenia na ganku. Dustin zostawił miejsce dla Jessie, choć nadal rozmawiała z przypadkowymi osobami. Kiedy znów spojrzała na telefon, miał podejrzenia do kogo pisze. - Pilnuj moich miejsc – powiedział do Greer'a, wstając. - Tak, jasne. Upewniając się, że Holly nie patrzyła, odwrócił się, opróżnił swój wcześniejszy talerz i nałożył sobie kolejny. Pochylając się nad kociołkiem z kurczaka, zobaczył, że jest pusty. - Do kogo piszesz? Jessie opuściła telefon i włożyła go do kieszeni kurtki. - Bubba, Bud i BoDean. Mieli być tuż za nami, ale Bubba powiedział, że musi iść do toalety. Teraz żaden z nich nie odpowiada na moje wiadomości. Mają resztę jedzenia, a kurczaka już nie ma. - Mają ze sobą więcej kurczaka? - Tak i słodki chleb kukurydziany. - Czy chleb kukurydziany jest tak dobry jak twoje ciasteczka? - Lepszy. - Więc marnujesz czas wysyłając do nich smsy. Oni nie przyjdą, - powiedział mrocznie. - Sama doszłam już do tego wniosku. - Nieszczęśliwie sięgnęła po kawałek z pełnego jeszcze kubła KFC. - Jak smakowało jedzenie? Kobieta może wydawać się niezainteresowana jego zdaniem, ale jego mama nie wychowała żadnego głupca. - Rachel i Sutton nie będą szczęśliwe. - Dlaczego? - W jej orzechowych oczach zobaczył blask, którego nie widział od dnia spotkania w przedszkolu miedzy dziećmi. - Bo przywłaszczyłaś sobie oba królewskie miejsca. Biorąc ostatni kawałek ciasta, pociągnął Jessie do stołu, gdzie Holly została ściśnięta między Greer'a i Sutton. Gdy on i Jessie usiedli, wszyscy siedzący przy stole dali mu oskarżające spojrzenia, gdy zobaczyli ciasto na jego talerzu. Miał go właśnie zjeść, gdy Sutton sięgnęła przez stół i przesunęła go przed siebie. 147 mila8189

- Dzięki, Dustin. - To było dla mnie. - Przykro mi. - Wdzięczna Sutton dała przesadne westchnienie, żeby go wkurzyć. Kobiety w ciąży mają pierwszeństwo, jeśli chodzi o jedzenie. To jest pyszne, Jessie. - Mam jedno pytanie. - Greer wytarł ręce w dżinsy. - Jak to się stało, że nie wiedziałem, iż umiesz tak gotować? Umieściłbym cię na mojej liście. - Jakiej liście? - Jessie zapytała. - Nie chcesz wiedzieć, - odpowiedziała Holly, wpatrując się w męża. - Nie musisz być zazdrosna. Nadal bym cię wybrał, ale mężczyzna chce znać wszystkie swoje opcje. - Ja mam dla ciebie parę opcji. Możesz dziś spać na kanapie lub w łóżku Dustina. Wybierz sobie. Greer szybko zmienił taktykę. - Jej jedzenie nie było aż tak dobre. - Mrugnął do Jessie, dając jej znać, że naprawdę nie ma na myśli tego, co mówi. - Twoje jest lepsze. - Greer, widzę jak mrugasz do Jessie. - Zdenerwowana Holly potrząsnęła głową do Jessie, która zaczynała myśleć, że może uraziła Holly. - Nie martw się. Wiedziałam, że Greer jest suką na jedzenie, kiedy za niego wychodziłam. Mówiłam mu, że nie przeszkadza mi to, że chwali gotowanie innej kobiety tak długo, jak długo trzyma ręce z dala od kucharki. Czasami doceniam dobry posiłek u Kinga - żartowała. Na czole Greer pojawiły się głębokie bruzdy. - Co to ma znaczyć? - Właśnie to, co powiedziałam. Lubię jeść w restauracji Kinga. - Czy to znaczy, że lubisz tam jedzenie czy chcesz zobaczyć się z Kingiem? - I to i to. - Mam nadzieję, że smakował ci posiłek w zeszły weekend, bo już nigdy więcej tam nie pojedziemy. - Jeśli nie jestem zazdrosna o jedzenie Jessie, dlaczego miałbyś być zazdrosny? W przeciwieństwie do ciebie, King jest idealnym dżentelmenem i jest żonaty. - To nie ma znaczenia. Nie pójdziemy. - Dlaczego nie? - Nie obchodzi mnie, czy jest żonaty z królową Saby. Ona nie jest tobą. - Awe. To najsłodsza rzecz, jaką kiedykolwiek mi powiedziałeś. Dustin zrobił dźwięk jak by miał wymiotować za co Jessie uszczypnęła go. Klatka piersiowa Greer'a puchła jak u koguta w kurniku. - Czy to znaczy, że będę spał dziś w łóżku? - To znaczy, że się nad tym zastanowię. Odgłos trzaskania uderzył z głośnika, gdy zespół, który Greer wynajął z VFW, rozstawiał swoje instrumenty. - Jeśli zatańczę z tobą, to cię przekona? - Nie naciskaj swojego szczęścia.

148 mila8189

Rozdział 25 Jessie poderwała Logana w powietrze, kiedy tańczyli. - Dzięki Bogu, jestem chłopcem ze wsi. - Z entuzjazmem obracała Logan, śmiała się bo musiała schylać się, gdy obracał ją. To była magiczna noc i chciała by się nie kończyła. Wszyscy stali, rozmawiali lub oglądali taniec. Portery powiesiły bajkowe światła od nowej stodoły do domu, wzdłuż których wszyscy stali. Oświetlenie werandy oświetlało resztę przedniego podwórza, a nawet tył był oświetlony, aby mieszkańcy widzieli, że ktoś się zbliża. Kiedy piosenka się skończyła, BoDean wziął swoją kolej tańcząc z nią do "I've Got Friends in Low Places". Widząc, że Logan chciał jeszcze tańczyć, złapała jego rękę, tańcząc z dwoma chłopcami. Jessie nie pamiętała nocy, kiedy tak dobrze się bawiła. Kiedy tańczyła, dostrzegła Dustina siedzącego na ganku i obserwującego ją. Co jakiś czas uśmiechała się szczęśliwie, widząc tajemniczy wyraz przecinający jego twarz. Miał na sobie stary kowbojski kapelusz, który ukrywał jego rysy. Czuła, jak ją obserwuje, pomimo zasłoniętej twarzy i sporadycznej rozmowy z Tate'em, który siedział obok niego na werandzie. Zwrot Tate'a był łatwy do odczytania. Jego ramię znajdowało się wokół Sutton, która siedziała po jego drugiej stronie. Małżonkowie nie próbowali ukrywać, jak bardzo się kochali i czekali na swoje dziecko. Całą noc pytano ich, czy będą mieli chłopca czy dziewczynkę. Ich decyzja, aby zrobić to w staromodny sposób i nie poznać płci ich dziecka doprowadzała wszystkich do szaleństwa. Piosenka się zmieniła, a Jessie zatańczyła kolejną z chłopcami przed tym jak Dustin przerwał, mówiąc chłopcom, że Holly jest zazdrosna i czeka na swoją kolej. Jessie westchnęła, gdy Virgil zaczął śpiewać "Funny Face". - Virgil musi trzymać się swojej pracy ochroniarza w sklepie jubilerskim i zrezygnować z dobrowolnej gry na VFW i imprezach. Jej ciało ułożyło się przy nim, gdy pociągnął ją do siebie blisko, gdy Virgil śpiewał smutną piosenkę. - Dlaczego? Uwielbiam tę piosenkę. Jest słodka. Może doceniłbyś ją bardziej, gdyby twoja twarz nie została pobita aż do piekła i z powrotem. - Nie śpiewałby jej, gdyby nie była. - Oszalałeś, mówiąc to przed moimi braćmi. - Jessie wygięła się do tyłu, żeby mogła się mu przyglądać. - Dlaczego to zrobiłeś? - Wiesz dlaczego. Nie podobał mi się sposób, w jaki patrzysz na Rider'a. Następnym razem, gdy będziesz się tak na niego gapiła, uratuję swój tyłek i zamknę cię w twojej sypialni. - Nigdy cię nie obchodziło, kiedy patrzyłam na innego mężczyznę. - Obchodziło mnie to. Po prostu tego nie pokazywałem. Sennie położyła głowę na jego ramieniu. - Dlaczego pokazałeś to dzisiaj? Przesunął rękę pod jej długich włosach, odchylając jej głowę do tyłu. - Skończyłem z ukrywaniem tego, co do ciebie czuję. - A co czujesz? Zanim mógł odpowiedzieć, piosenka się skończyła. - Zagraj "I Never Promised You A Rose Garden," - Greer krzyknął z werandy, skacząc w dół, gdy Holly zamachnęła się na niego. 149 mila8189

Jessie nie mogła się powstrzymać od śmiechu z wybryków Greer. - Czy cały czas się tak zachowują? - Prawie. - Holly naprawdę go kocha, prawda? - Musisz kochać Greer, żeby z nim wytrzymać. - Nie myślałeś o wyprowadzce, kiedy się pobrali? - Pomyślałem o tym, nawet zacząłem nanosić ziemię na podwórku, aby ugruntować podstawy pod budowę małego domu, ale zmieniłem zdanie. - Dlaczego? - Byłem zajęty pracą, a Holly nie lubi być oddzielona od Logana. Pomyślałem, że zajmę się tym, gdy będą mieli kolejne dziecko. Do tego czasu Logan będzie starszy. Kiedy Virgil zaczął grać żywszą piosenkę, Dustin wziął ją za rękę i obrócił w wyćwiczonym ruchu, który spowodował jej gwizd. Był dużo lepszym tancerzem niż się spodziewała. Spojrzała do tyłu, a jej oczy spotkały się z Rachel, która tańczyła z Cash. - Gdzie jest Ema? - zapytała, kiedy Dustin znów ją obrócił, by mogła stanąć twarzą w twarz z nim. - Jest w domu z Mag. Rachel uważa, że noc jest dla nich zbyt chłodna. Jo i Rider mają na nie oko, dopóki Rachel i Cash nie wrócą do domu. - Dustin uważnie przyjrzał się jej po wspomnieniu imienia Rider. Jessie nie wstydziła się przyznać, że była trochę podekscytowana tym, że jest zazdrosny. Mężczyzna nigdy nie był zazdrosny o nią. Było to bardzo silne uczucie, którego nigdy się nie spodziewała. Po trzech piosenkach, była gotowa zrobić sobie przerwę, ale Dustin namówił ją na kolejne dwie, po czym w końcu powiedziała mu, że potrzebuje się napić. Oczekując, że pójdzie za nią, poszła do lodówki i odwróciła się, aby zapytać, co chce do picia, widząc go tańczącego z Holly. Miała tego po dziurki w nosie, gdy obserwowała jak tańczą następne dwie piosenki. Greer był przy stole z jedzeniem, nie zwracając na to uwagi. Tylko ona miała problem z obserwowaniem bliskości między nimi. Gdyby Holt i Asher nie wyszli godzinę temu, to by wyszła, zamiast ich obserwować. Rozejrzała się dookoła po kilku pozostałych gościach sprawdzając kogo może poprosić o odprowadzenie jej do domu. Większość z nich nadal tańczyła lub podobnie jak Greer, próbowała dokończyć to, co pozostało z jedzenia. Znalazła miejsce przy stole piknikowym i obserwowała jak Dustin tańczył z Holly, aż stała się zmęczona. Kiedy zapytał długonogą blondynkę, którą rozpoznała jako córkę Virgila, miała dość. Zakładając kurtkę, poszła do drugiego stołu piknikowego, przy którym siedzieli Greer i Holly. - Czas, żebym wróciła do domu. Dziękuję za zaproszenie. Świetnie się bawiłam. - No cóż, do czasu, gdy Dustin postanowił zatańczyć z kobietą, która mogła nadążyć za nim. Greer spojrzał w górę z nad talerza, a następnie zmarszczył brwi, patrząc w stronę miejsca, w którym Dustin nadal tańczył. - Nie idziesz sama. Odprowadzę cię. Jessie uśmiechnęła się do niego, jakby jej serce nie pękło na pół. - Nie ma takiej potrzeby. Napisałam do Bubby. Już wyszedł z mojego domu. Lepiej się pospieszę. Nie chcę, żeby czekał. Jeszcze raz dziękuję. Jessie uciekła, zanim mogli powiedzieć cokolwiek innego. Unikała patrzenia, gdzie wszyscy tańczą, przechodząc obok domu, aż była w stanie skręcić za róg i iść w kierunku lasu. 150 mila8189

Wyciągając latarkę, włączyła ją, gdy weszła w ciemne obszary. To jest najgłupsza rzecz, jaką kiedykolwiek zrobiłaś, Jessie skrytykowała sama siebie gdy suszone liście chrzęściły pod jej stopami. - Dlaczego, kurwa, nie powiedziałaś mi, że jesteś gotowa do wyjścia? Jessie krzyknęła na głos Dustina za nią. Uderzyła go gniewnie w ramię, krzycząc - Ty wielki palancie! Wiesz dobrze żeby nie skradać się za mną! - Ty też mnie przestraszyłaś! Dlaczego po prostu nie powiedziałaś mi, że chcesz wyjść? - Nie wiem, - warknęła. - Może dlatego, że byłeś zajęty robieniem słodkich minek do Anna! - Uderzając go ponownie latarką, z uporem odeszła, nie martwiąc się, czy za nią idzie, czy nie. Cóż, robiła to, ale byłaby przeklęta, gdyby chciała mu to przyznać. - Nie robiłem do niej słodkich minek, - zaprzeczył. - Mogłeś mnie zmylić. - Szła szybciej, chcąc go zostawić. - Jesteś w stanie pozbyć się.... Dustin zatrzymał się w miejscu, gdy się obracała, używając końca latarki, aby wbić mu w pierś. - Nie waż się mówić mi, że jestem niedorzeczna! Dustin przesunął rękę przez włosy. - Przepraszam. Po prostu dobrze się bawiłem. Poniosło mnie trochę. Po prostu.... nie wiem, co sobie wyobrażałem. Myślałem, że wrócisz, kiedy będziesz chciała znów zatańczyć. Pomyliłem się. Przepraszam. Jej ból nie zniknął, ale przynajmniej ostry strzał zazdrości zmniejszył się aż do momentu, gdy poczuła, że powinna przebić jego mózg latarką. Kładąc rękę na jej ramionach, zaczął iść obok niej. - Gdzie jest Bubba? Greer mówił, że miał się z tobą spotkać. - Mogłam skłamać w tej sprawie, - przyznała się. - Dlaczego, do cholery, miałabyś kłamać w sprawie czegoś tak ważnego? - Byłam zazdrosna, okej! - Nie chciałem, żebyś tak się czuła. Jestem dupkiem. - Powiedział to tak, jakby oczekiwał od niej, że coś powie. Spojrzała na niego z niepokojem, kiedy zatrzymał się. - Mogłabyś przeprosić za robienie maślanych oczu do Rider'a. Jessie wściekła się na niego. - Dlaczego miałabym to zrobić? Jego głos wzniósł się w niedowierzaniu. - Bo robiłaś do niego maślane oczy! Patrzyła na niego z takim samym niedowierzaniem. - Gdybyś był kobietą, robiłbyś to samo. - Nie, nie robiłbym tego. Gdybym był kobietą miałbym wyższe standardy argumentował. Jej oczy poszerzyły się na jego arogancję. - To zabawne jak cholera, że słyszę to od ciebie. Widziałeś siebie przy Willi? - Jessie zmieniła swój wyraz twarzy w taki, który widziała na twarzy Dustina zbyt wiele razy. - To nowa sukienka Willa? - naśladowała go. - Willa .... Jessie wciągnęła powietrzę nosem -.... czy to nowe perfumy? Czekaj. - Zwróciła oczy do nieba. - To moje ulubione. Willa, co dziś zrobiłaś specjalnie dla mnie? - Jessie wsadziła sobie palec w usta, udając, że wymiotuję. - Tak, gdybyś był kobietą, zrobiłbyś to... znacznie lepiej, ty wielki palancie. - Hej, daj mi tę latarkę. Jessie szarpnęła latarkę, zanim mógł ją od niej wyrwać. - Na-na-na-na-na. Nie dostaniesz jej. Strzeliła między drzewa, kiedy próbował ją znowu zabrać. 151 mila8189

- Kobieto, będę wiosłować tym twój tyłek, kiedy cię złapię. - Musisz mnie najpierw złapać, - drażniła się , biegnąc poza jego zasięg wokół innego drzewa. - Na-na-na-na-na-na! Duże dziecko! - Śmiejąc się głośno, pokazała mu język, zanim złapała za niską gałązkę i szybko ją uwolniła, uśmiechając się z satysfakcją, gdy usłyszała, jak w niego uderza. - Na-na-na-na-WOW! Odwróciła głowę i zobaczyła, jak blisko był, gdy źle oceniła wielkość złamanej gałęzi. Jessie zobaczyła w zwolnionym tępię jak latarka leci do góry w powietrzu. Uderzyła w liście, gdy Dustin złapał ją w dłoń. - Na-na-na-na-na-na-na! - zapiał, arogancko stojąc nad nią. - Dustin.... Chyba skręciłam kostkę. Dustin natychmiast upadł przy jej boku. - Pozwól mi zobaczyć. Jessie zaatakowała, gdy odwrócił latarkę w kierunku jej stopy. Chwytając garść liści, rzuciła nimi w niego, wpychając kilka z nich pod jego kurtkę. Śmiała się histerycznie, gdy wydmuchiwał liść, opadła, chwytając więcej liści, by rzucić w niego. Dustin chwycił ją za ręce, przypinając ją do ziemi. -Jesteś wariatką. Wysuwając rękę z jego uścisku, wyjęła kosmyk włosów z ust, po czym sięgnęła aby wyjąć liście z jego włosów. - Rozejm? Dustin spojrzał na nią z niedowierzaniem. - Nie ufam ci. Jessie otworzyła oczy, udając niewinną. - Teraz to ranisz moje uczucia. - Tak, jasne, tego też nie kupuję. Oszukasz mnie raz ...., - zacytował. Jessie przestała udawać, odkrywając mu swoją duszę. - Nigdy nie mogłam cię oszukać. Zawsze wiedziałeś, że cię kocham. Nie miałeś powodu do zazdrości o Rider'a. - Jess ...., - jęknął, chowając usta w jej szyi. - Kocham sposób, w jaki wyglądasz w tym kapeluszu. Jesteś jedynym mężczyzną w Kentucky, który nosi kowbojski kapelusz. Kocham to, że jesteś dobrym ojcem dla Logana. Kocham to, jak traktujesz swoją rodzinę.... Bardzo kocham w tobie wszystko, z wyjątkiem sytuacji, gdy widzę cię z inną kobietą, nawet z Holly. Wtedy cię nienawidzę. Wtedy naprawdę, naprawdę cię nienawidzę. Spojrzała w gwiazdy, kiedy on poruszał ustami z jej szyi, by szeptać jej do ucha, - Nie nienawidzisz mnie. Rozrywa mnie na strzępy, kiedy mówisz, że mnie nienawidzisz. - Nic na to nie poradzę. Wydobywasz ze mnie to, co najlepsze i to, co najgorsze. - Miłość czasami tak robi. - Dustin dotknął jej płatka ucha przed sunięciem wargami przez policzek do ust, mocno dociskając się. Śledził językiem wzdłuż konturów jej ust, po czym odsunął pasmo włosów. - To czyni ją tak cholernie dobrą. Obniżając się ponownie, rozdzielił jej usta, wsuwając w nie język, domagając się od niej odpowiedzi. Ostatnim razem, gdy ją pocałował, badał każdy centymetr jej ust. Dziś wieczorem nie badał, chciał ją zdobyć. Jessie owinęła ręce wokół szyi, otwierając szerzej usta, aby dać mu to, czego chciał. Zawsze dawała Dustinowi to, czego chciał. Sprawiał, że czuła się słaba, gdy była w jego ramionach, ale jednocześnie bezpieczna. Rozpalona tonęła w potrzebie, rozchyliła uda, tak, że mógł wślizgnąć się między nie. Nowa pozycja, nie spowodowała to ataku paniki. Była z Dustinem. Była gotowa dać mu wszystko, czego chciał, jeśli tylko zechce po nią sięgnąć i ją wziąć.

152 mila8189

Podnosząc biodra, Jessie czuła jego twardość za sztywnym materiałem jego dżinsów. Odsunęła ręce z jego szyi i zeszła na dół, aby gładzić jego plecy, kiedy poczuła, że podnosi się na nogi w jednym ruchu i chwyta ją za ręce, wznosząc ją na nogi. Stojąc bezwładnie, poczuła, że Dustin wyczesuje liście z jej sukienki. Kiedy skończył, dał jej szybki pocałunek, przed położeniem ręki na jej ramiona, gdy obniżał latarkę, aby mogli widzieć gdzie idą. - Dlaczego się zatrzymałeś? - zapytała drżącymi wargami. - Bo to nie jest odpowiedni czas i miejsce. Logan czeka na mnie, żebym położył go do łóżka, a Holly i Greer czekają na mnie, żebym pomógł w sprzątaniu. - Kłamiesz. Przestałbyś, gdyby to była inna kobieta? - Nie. Jessie oderwała się od niego. - Wracaj do domu. Mogę sama przejść resztę drogi. - Nie przestałbym... bo nie byłyby tobą, Jessie. Zamarła, gdy usłyszała w jego głosie emocje, których nigdy wcześniej nie słyszała, gdy z nią rozmawiał. - Nie chcę, żeby nasz pierwszy raz był w gnijących liściach i na pewno nie chcę, żeby nasz pierwszy raz był w zasięgu słuchu Asher'a, który jest za tym wielkim dębem. Chcę, aby był wyjątkowy, kiedy powiesz mi, że jesteś gotowa. - Nie potrzebuję specjalnych.… - Nie tylko przez ciebie chcę uczynić go wyjątkowym. Chcę, aby był wyjątkowy dla nas obojga. - Dustin zbliżył się o krok, zakrywając policzek twardymi palcami. - Pamiętasz noc, w której byłaś tak zła na mnie i powiedziałaś, że nie oszczędzam dla Ciebie pierwszych razów? - Tak. - Masz mój pierwszy uśmiech. Byłaś pierwszą dziewczyną, w której się zakochałem. Pierwsza, która złamała mi serce. - Jak mogłam złamać ci serce? - Jessie nerwowo pocierała skórzany sznurek pod opuszkami palców, upewniając się, że nie podniesie pełnej długości jej sukienki. - Pozwól mi skończyć. Kilka razy pozwoliłem ci powiedzieć co czujesz. Teraz moja kolej. - Jego twarda szczęka zaciskała się. W głębi duszy Jessie zawsze widziała Dustina jako chłopca, w którym się zakochała. Dustin przed nią zerwał zasłonę z jej oczu, pokazując jej mężczyznę, którym się stał. - Byłaś kobietą, do której porównywałem inne kobiety. Żadna z nich nie dorównała tobie ani wtedy, ani teraz. Nawet Sam była na drugim miejscu i tak, ożeniłem się z nią i byłbym szczęśliwy, gdyby nie słuchała swojego ojca, ale nadal nie byłaby tobą. Pozwoliłem, aby upór i moja duma przeszkodziły mi w tym, czego chciałem najbardziej na świecie. Nie zdawałem sobie sprawy, że czujesz to samo do mnie, co ja do ciebie, dopóki nie wykrzyczałaś mi tego na swoim podwórku. Czy żałuję mojego związku z Sam? Już ci mówiłem, że nie. Kocham Logana, więc chyba wszystko poszło zgodnie z planem i jesteśmy w tym miejscu. Kłótnie o inne kobiety to rzecz najbardziej oddalona w moim umyśle. I byłbym wdzięczny, gdybyś przestała mówić, że nic dla ciebie nie zachowałem, bo to zrobiłem. Najważniejszą część mnie zachowałem tylko dla Ciebie. Zachowałem moje serce dla ciebie, Jessie. Zachowałem je tylko dla Ciebie.

153 mila8189

Rozdział 26 Sen pojawił się, gdy tylko położył się do łóżka Jessie. Jego mózg stał się czujny, zamrażając go i nie był w stanie się poruszać. Widział jak zacieniona postać wchodzi do sypialni Jessie. Chciał wyciągnąć rękę, by ją chronić, ale całkowity paraliż, który zawsze towarzyszy koszmarowi, nie pozwolił mu. W miarę zbliżania się cienia, zaczął liczyć od tyłu, próbując uspokoić swoje obawy o Jessie, chociaż wiedział, że duch wchodzący do pokoju nie był w stanie jej dotknąć. Ciemna postać pochylała się nad nim, do chwili aż była tak blisko, że Dustin mógł dostrzec w oczach ogień piekła. Dustin odczuwał pęknięcie bólu w czaszce. Ból był tak silny, że chciał wyciągnąć rękę i chwycić się za głowę. Stracił rachubę w liczbach, które recytował od tyłu, ból był tak silny, że jęczał podczas snu. Śmierć, której doświadczał, była tak tragiczna, że chciał umrzeć, aby od niej uciec. Jego życzenie spełniło się po chwili, gdy zemdlał, poczuł się wolny od bólu, płynął bezcelowo przez ciemny labirynt, czując że jego dusza opada z powrotem do jego ciała, gdzie Jessie gorączkowo wołała jego imię. - Dustin, obudź się! Sapał wypełniając tlenem płuca ponownie próbując złapać oddech, wyskoczył z łóżka stając obok niego. Zobaczył przerażone spojrzenie Jessie. - Jestem.... okej, - dyszał. - Daj mi tylko.... minutę. Drzwi do sypialni otworzyły się, a Dustin prawie wyskoczył ze skóry, gdy Asher i Holt wtargnęli do środka z strzelbami w rękach. - Co tu się, kurwa, dzieje? - Holt krzyczał w stronę Jessie. Zanim mogła mu odpowiedzieć, Asher postanowił złapać Dustina, próbując wyciągnąć go z pokoju. Jessie wyskoczyła z łóżka i zaczęła uderzać Asher'a w plecy. - Puść go! Nic nie zrobił! Miał koszmar, a ja próbowałam go obudzić! Wciąż podejrzliwy, Asher puścił go. Holt nie wydawał się przekonany. - Obudził się, więc może wrócić do domu. Jessie położyła ręce na biodrach. - Jest środek nocy. Nigdzie się nie wybiera. Jedynymi, którzy wychodzą, jesteście wy dwaj. - Podchodząc do drzwi, zasugerowała, żeby wyszli. Wyjdźcie! Holt przyjrzał mu się, zanim wyszedł przez drzwi. Asher zapierał się. - Nie wyjdę. - Jeśli nie wyjdziesz, Dustin i ja pójdziemy spać do jego domu. Dustin dał Asher'owi złośliwy uśmiech, gdy drugi mężczyzna niechętnie podszedł do drzwi. Jessie zatrzasnęła drzwi przed jego twarzą gdy Asher patrzył w oczy Dustina. - Twój brat jest wrzodem na moim tyłku, - powiedział Dustin, siadając na łóżku Jessie. - Myślę, że to uczucie jest odwzajemnione. - Jessie stanęła przed nim, kładąc pocieszające dłonie na jego ramionach. - Wszystko w porządku? - Nic mi nie jest. Kiedy sen się skończy, efekty znikają. - Wystraszyłeś mnie na śmierć. - Ja też się boję - przyznał, okrążając ramiona wokół jej talii i zbliżając ją do siebie, żeby mógł oprzeć głowę na jej piersiach. Pozwoliła mu odpocząć przez chwilę, po czym popchnęła go do tyłu, tak że leżał na łóżku z nogami na podłodze. 154 mila8189

Podkładając ręce pod głowę, patrzył, jak siada na nim okrakiem. Osiadając wygodnie na jego talii ułożyła ręce po obu stronach jego głowy. - Nie sądziłam, że cokolwiek może przestraszyć Portera. Usta Dustina wykręciły się w samo-wyzywającym uśmiechu. - Dużo się bałem w życiu. Ciekawa, przechyliła głowę na bok. - Nie wiem, czy w to wierzyć. - To prawda. Twój Pa napędził mi strachu kilka razy. - Mnie też to robił. - Jej oczy zamgliły się na wspomnienie. - Czy kiedykolwiek cię skrzywdził? - Nie, nigdy nie był miły a po odejściu Ma był jeszcze gorszy. Cała nasza trójka chodziła wokół niego na paluszkach, kiedy tylko był trzeźwy. Kiedy był pijany, Holt, Asher i ja zostawaliśmy w domu mojego wuja, dopóki nie wytrzeźwiał. - Dlaczego Holt i Asher nie wyprowadzili się po tym jak ty to zrobiłaś? - Nie mogli go zostawić. Hayesowie może nie mają za dużo pieniędzy, ale jesteśmy lojalni. Wpatrywał się w nią. - Tak, chyba że mówią o twojej kuchni. Holt powiedział wszystkim w barze, że nie potrafisz zagotować nawet wody. Asher nawet nie przypisał ci takiej umiejętności. Posłała mu chytry uśmiech, przez który jego kutas twardniał. Złapał ją za biodra, ciągnąc ją wyżej na talię i zaciskając palce, aby utrzymać ją w miejscu. - Lubią zachować moją kuchnię dla siebie. - Rozumiem dlaczego. Chyba przytyłem dziś wieczorem pięć funtów. Jęknął, gdy położyła ręce na jego klatce piersiowej, aby na nich odpocząć. - Czy mówiłeś prawdę o tym, co powiedziałeś dziś wieczorem, zanim odszedłeś? - Nie pamiętam. Kiedy zaczęła go łaskotać, przewrócił ją tak że znalazła się pod nim. - Kobieto, zachowuj się. Spojrzała na niego sennym wzrokiem, który poderwał jego pożadanie, nie wspominając już o jego kutasie. - Wyglądasz trochę, jakbyś była głodna. - Drażniąc ją, obniżył wargi do jej linii szczęki, śledząc gładką skórę na jej podbródku, kierując się w górę niewielki fragment w stronę jej ust, pozwalając jej poczuć, że unosi się nad nią. - Nie chcę jedzenia. Jestem głodna na seksownego Portera. - Tate i Greer są zajęci. Zgadzasz się na mnie? Jessie westchnęła rozczarowana. - Chyba .... jeśli to jedyny wybór. - Podniosła rękę za jego głowę, ciągnąc go go ust i całując z namiętnością, której trudno było się oprzeć. Kiedy jej język wkroczył do jego ust, nie chciał tego przerwać. Przejmując pocałunek, rozdzielił jej usta szybkim pchnięciem języka, który tylko zaostrzył jego apetyt. Zachowując rozsądek, próbował się odsunąć, zanim będzie za późno. - Jessie, musimy przestać. - Dlaczego....? Nie chcę. - Jesteś pewna? - Wstrzymał oddech, gdy czekał na odpowiedź. - Jestem pewna. Podnosząc się z niej, zaczął zakładać buty. - Załóż buty. - Dlaczego? Mamy tu idealnie dobre łóżko. - Nie chcę żeby twoi bracia byli w pokoju obok, gdy będę się z tobą kochać pierwszy raz. 155 mila8189

Poszła do swojej szafy, wyjmując buty tenisowe. Gdy już je założyła, on sięgnął po koc, złożył go i zaniósł do okna otwierając je. Wyrzucił koc przez okno, po czym wszedł na parapet i skoczył w dół. - Chodź, - zawołał cicho do niej. Wyjrzała przez okno. - Dlaczego nie przeszedłeś przez drzwi? - Bo nie było by tak zabawnie. - Oh. Podniosła się do okna a Dustin złapał ją zanim jej stopy mogły uderzyć o ziemię. Podniósł koc i wziął ją za rękę. Pobiegli do lasu, obie pary stóp poruszały się w jednym rytmie, wiedząc dokąd zmierzają. Powietrze zrobiło się chłodne. Nie przeszkadzało mu to, ale nie chciał żeby się przeziębiła. Zatrzymał się tylko na tak długo, żeby owinąć koc wokół jej ramion i ponownie wziął ją za rękę. Dotarli do ogrodzenia, które oddzielało ich posiadłości, otworzył bramę i po tym jak przeszli zamknął ją ponownie. Wiatr wzmocnił się, gdy szli przez pole, które Greer oczyścił na swój ślub. Następnie szli pod szeleszczącymi gałęziami drzew, zanim wyszli na jego podwórko. Zamiast wejść do domu, skierowali się do nowej stodoły. Odblokował i otworzył drzwi, wpuszczając najpierw Jessie, a następnie zamykając ich w środku. Obracając włącznik światła, wyłączył latarkę. Widział, jak jej oczy mrugają rozglądając się. Podążając w kierunku drabiny, czekał z niecierpliwością aż się na nią wdrapie. Poszedł za nią, gdy weszła na górę. Uśmiechnął się na jej zaskoczenie, gdy dotarli na szczyt. - Powiedziałem ci, że chcę, by było to dla ciebie wyjątkowe, - powiedział, oceniając jej reakcję. - Pompowany materac może nie jest tak wygodny jak twoje łóżko, ale przynajmniej nie będę musiał się martwić, że Holt i Asher przyjdą, machając we mnie bronią. Pochylając się przy niskim suficie, poszedł do starych skrzyń, na których ustawił świece. Jessie milczała gdy zapalał dwadzieścia świec. Kiedy skończył, wrócił do niej, chwytając ją za rękę. - Jesteś pewna, Jessie? Nie musimy nic robić. Możemy tu spać, albo ja mogę iść... - Zamknij się, Dustin. - Całując go, zaprowadziła go do łóżka, które zrobił, pociągając go w dół. Zdejmując buty, uklękła u jego stóp, zdejmując jego buty. - Kochasz mnie, Dustin? Powiedział jej prawdę. - Bardziej niż powietrze, którym oddycham. Jessie uśmiechnęła się słodko, co on poczuł w swojej duszy. - Gdybym żył tysiąc razy, w tysiącach różnych ciałach, kradłabyś mi serce za każdym razem. - Ja bym to robiła? - Tak ty, - odpowiedział. - Powiedziałeś coś przed powrotem do domu o tym, że złamałam ci serce. - Zaczęła rozpinać mu koszulę, rozsuwając ją, gdy skończyła. Dustin podał jej częściową prawdę. - Łamałaś mi serce za każdym razem, gdy na ciebie patrzyłem, ale nie mogłem cię mieć. Jessie zdjęła jego kapelusz, który założył, przed skokiem przez okno, odrzucając go na bok. - Panie Porter, na pewno wiesz, jak słodko rozmawiać z kobietą. Złapał ją za rękę, przewrócił się na łóżko, ciągnąc ją za sobą. - Kocham cię, Jessie. - Kocham cię, Dustin. 156 mila8189

Dustin całował tak wiele kobiet, że dawno temu stracił rachubę, ale potrafił zapamiętać każdy szczegół z tych nielicznych, które dzielili. Jessie była zabawna i zmysłowa, rozbudzała w nim namiętność, którą tylko ona potrafiła ugasić. Wywołała pragnienia ciała, które kazały mu rozerwać jej ubrania i pieprzyć ją, aż błagałaby o litość. Przesuwał ją aż jej głowa leżała na poduszce, a potem zrzucił koszule, cały czas czule patrzył jej na twarz. Chciał, by ten odcień orzecha zakorzenił się w jego pamięci i sposób, w jaki na niego patrzyła - jej miłość lśniąca z ich głębi, jej usta błagały o jego. Cudowny wyraz twarzy nie przejawiał lęku ani wahania. Rozpinając jej piżamowy top, obserwował każdą reakcję, którą mogłaby pokazać żeby przestał. Pomagał jej wstać i zdjąć ją, zanim delikatnie położył ją na plecach. Umieszczając pocałunek na każdym z jej sutków w kolorze truskawek, podniósł się do kolan, aby zsunąć jej spodnie, odsłaniając malutkie zielone majtki. Nie spuszczał oczu z jej, zsuwając je, kładąc je na pozostałych ubraniach. Wracając do niej przeciągnął palcem po jej obojczyku, aż dotarł do brązowego skórzanego sznureczka, zaczepiając go palcem, aby podnieść koraliki z jej piersi. - Widzę, że Holt znalazł więcej. - Nie on, ja znalazłam. Dustin je policzył. Miała osiem koralików na sznurku. - Znalazłaś je w tym samym miejscu, co on? - Tak. Analizując małe koraliki, zwęził oczy, dostrzegając na nich miniaturowe wzory. - Zastanawiam się, do czego były używane? - Niektóre koraliki były używane do handlu, ale były ze szkła, a władze zamówiły je z Włoch. To tylko glina. Myślę, że były one używane jako ozdoby wszywana na ubraniach. - Byłem wtedy takim kutasem. Żałowałem tego, jak tylko to zrobiłem. - Mam nadzieję, że nie oczekujesz ode mnie, że dam ci je ponownie. Przyzwyczaiłam się do noszenia ich. Potrząsnął głową. - Nie oczekuję od ciebie niczego, czego nie chcesz mi dać. Jessie umieściła czubek palca na pulsie, bijącym u podstawy jego gardła. - O czym myślisz? Twoje serce bije jak młot. - Myślałem o tym, jak bardzo cię pragnę ale nie chcę cię przestraszyć. - Nie boję się. Nie pamiętam nic, dzięki Bogu - co mi zrobił. Na początku prawie oszalałam, ale teraz mam nadzieję, że nigdy sobie nie przypomnę. Wiem, że ty, Holt, czy Knox dowiecie się, kto to zrobił, ale nie będę już dłużej żyła w strachu. Nie pozwolę mu zepsuć mojej duszy i nie pozwolę, aby myślenie o nim zepsuło nasz pierwszy raz. Dobrze? - Dla mnie to więcej niż w porządku. Jedyne wspomnienia, które chcę byś zapamiętała są te z dzisiejszej nocy. Drażniąco polizała usta. - Czy będą dobre? - Kochanie, one rozsadzą ci mózg. Dustin nie spiesznie całował ją, do czasu, aż rozluźniła się w jego ramionach. Zakrywając jej ciało swoim, musiał zaciskać zęby, aby nie dojść w dżinsach, kiedy jej piersi ocierały się o jego klatkę piersiową. - Panie, zmiłuj się, - jęczał, przygryzając jej szyję. Przeciągając wargi do szczeliny między jej piersiami, przekręcił głowę w bok, przesuwając się po jej piersi do sutka w kolorze truskawki. Wirując językiem wokół czubka, ujął delikatny pączek zębami. 157 mila8189

Wygięła się w łuk pod nim przez co musiał zacząć liczyć od tyłu, aby zachować kontrolę. Nie chciał jej wziąć w szale gorącej potrzeby. Chciał jej przedstawić delikatny sposób uprawiania miłości, zanim pokaże jej, jaką bezsilną kobietą może być pod jego ręką. Teraz kusił ją słowami, pocałunkami i czułym dotykiem. Jak tylko zacznie czuć się lepiej w seksie, pokaże jej pożądanie i będzie go błagać o uwolnienie, które może jej dać. Zmysłowo uwolnił jej sutek, przenosząc usta do drugiej piersi, zasysając sutek by zamienić go w twardy jak ten poprzedni. Wypuszczając go z cmoknięciem spotkał jej błyszczące oczy, gdy bawił się nim swoim językiem, ścisnął jej pierś zjeżdżając ustami w dół jej ciała. Podgryzał zębami drogę na jej skórze. Pozostawiając małe czerwone ślady przesuwając usta do jej pępka i dalej w dół do loków, które chroniły punkt, którego szukał. Poczuł jak szarpie go za włosy. - Dustin ...... - Muszę cię posmakować. - Dustin przesuwał język po mięsistych wargach, rozdzielając je szeroko palcami. Jego nogi zwisały z materaca, gdy dalej schodził w dół. Uklęknął na podłodze, zahaczył rękami pod jej kolanami i uniósł ją do swojego zachwyconego spojrzenia. - Jesteś piękna, - westchnął z podziwem. Jessie podniosła brwi. - Dlaczego gdy mówisz, że jestem piękna po raz pierwszy, nie patrzysz mi w twarz? - Bo wiem, co jest ważniejsze. - Podnosząc jej biodra, przebiegł swoim językiem wzdłuż długości jej cipki, zatrzymując się na łechtaczce smakując soczyste centrum. Była mokra przez co jego ruchy stały się odważniejsze, jego język uderzył w łechtaczkę po czym zassał ją do ust w zmysłowym ruchu, który sprawił że niemal wyskoczyła z jego rąk. Przytrzymując ją mocniej, bawił się z czułym punktem, dopóki nie poczuł, że jej uda sztywnieją i zaczynają drżeć. Jej sapania przyjemności, które wychodziły z jej gardła gdy wstrząsał nią orgazm, były czymś więcej niż mógł znieść. Wyciągając ręce z jej cipki, sięgnął po prezerwatywy, które zostawił na skrzyni przy świecach. Rozpinając i pozbywając się swoich dżinsów zobaczył jak zaczyna wychodzić z mgły wywołanej przyjemnością. Klęcząc zaczął szarpać ją w dół, dopóki jej tyłek nie zsunął się do krawędzi materaca, delikatnie unosząc ją nad swoim kutasem. Mrugając orzechowymi oczami, zrozumiała, co ma zamiar zrobić. Ufając mu, położyła ręce na jego ramionach, gdy wprowadzał w nią swojego kutasa. Zaciskając zęby, pozwolił jej opadać w dół; jej cipka otulała jego kutasa swoim jedwabistym ciepłem, powoli zatapiając go głęboko w środku. - Panie, zmiłuj się, - jęczał. Jessie była ciasna, poruszył swoim kutasem w powolnym pchnięciu, które sprawiały, że zakołysała się nad nim. Przesuwała rękami po jego piersi nie wiedząc, co z nimi zrobić. Łapiąc je, Dustin przeciągnął je za jej plecy, naciskając klatką piersiową na jej, odchylając ją do tyłu na materac wchodząc w nią bardziej. Mały krzyk wyrwał się z ust Jessie. Dustin zaczął liczyć szybciej, by odciągnąć uwagę od nadchodzących wydarzeń. Jego powściągliwość pękała czując zaciskającą się cipkę. Gdyby nie był tak zdeterminowany, aby było to doświadczenie, o którym Jessie nigdy nie zapomni, odpuściłby i dał się ponieść po czym kochał się z nią ponownie. Ale to był ich pierwszy raz razem i nikt nie zapomina pierwszych razów. Chciał, żeby był on dla niej wyjątkowy. - Dustin... - Wzdychała, kiedy wślizgnął w nią całą swoją długość. - Zabijasz mnie.... Może powinniśmy zwolnić. Chichotał a jej piersi drżały przy nim. - Trochę na to za późno. 158 mila8189

Zatrzymał się na sekundę, próbując dać jej czas na przyzwyczajenie się do jego kutasa i opóźnić szczytowanie, ciężko pracując, aby się w nią nie wbijać. - Nigdy nie jest za późno. - Czasami tak jest, i jest to jedna z tych chwil, - Dustin chrząkał, poruszając się wolno. Podniosła biodra wyżej zmieniając kąt, aby ułatwić sobie poruszanie się po jego długości. - Lepiej? - Może jestem tam za mała. Dustin dał jej przesłodzony uśmiech. - A może jestem dla ciebie za duży. Jessie przewróciła oczami. Zdawał sobie sprawę, że nie dlatego, że była w środku orgazmu. - Wiedziałam, że tak czy inaczej pójdziesz w tamtym kierunku. - Cóż, mężczyzna zawsze lubi być doceniany za swój najlepszy atut. - Twój kutas nie jest twoim najlepszym atutem. Oceniając, że się zrelaksowała przy ich rozmowie, zaczął się znowu poruszać, powoli przesuwając swojego kutasa w tył i w przód, przyzwyczajając ją aby mógł poruszać się szybciej, budując jej pragnienie by jedyną rzeczą, o której mogła myśleć, było przyjęcie więcej jego. Nie mogąc oprzeć się skaczącym piersiom, wessał sutek do ust. Z trudem łapała oddech, gdy kołysał się w niej i zasysał jej sutek do ust. Uwalniając go z mokrym cmoknięciem, przeszedł do drugiej piersi, poruszając ustami na czubku, uwolnił go gdy zaczęła drżeć w jego ramionach. - Wiesz, możesz mieć rację. Moje usta mogą być moim największym atutem. Dustin usłyszał, jak Jessie chrząka oczyszczając swoje gardło. - Możesz mieć dwa. Pieszcząc jej piersi językiem, okrążył czubkiem jej sutek. - Twoim są cycki, ale twój tyłek jest na drugim miejscu. - Z uznaniem ściskał pośladek dłonią, wykorzystując zacisk do zwiększenia tempa swoich pchnięć. Obracając biodra, zanurzał się raz za razem, budując jej doznania, które zmieniały się w mgłę pożądania powodując, że chętnie wychodziła mu naprzeciw. Kiedy zaczęła coraz bardziej się poruszać wiedział, że jest bliska dojścia. Uwalniając jej ręce przytrzymywał jej biodra. Jego mięśnie napinały się, gdy podnosił ją wyżej na materac, przykrywając ją swoim ciałem. Walcząc z burzliwymi falami pożądania, Dustin stracił kontrolę bo instynktowne ruchy Jessie zamieniały jego mózg w papkę. Po zdobyciu przez nią większego doświadczenia, będzie miał szczęście jeśli doliczy do dziesięciu przy sposobie w jaki poruszała biodrami. Naprężyła się pod nim wypuszczając zdumiony krzyk wtedy Dustin przestał próbować walczyć z własnym szczytowaniem. Włożył szczególny wysiłek aby zwiększyć jej przyjemność. Osiągnąwszy swój cel, pozwolił sobie odnaleźć własny. Zaciskając rękami jej pośladki, ustawił jej biodra zwiększając tempo, którego potrzebował, aby wysłać się na krawędź. Zagryzł głośny krzyk, gdy doszedł opadając na nią, unieruchamiając ją i żadne z nich nie mogło się ruszyć. Drżąc, rozbił usta o jej, pchając język wewnątrz, pieprząc jej usta w sposób, w jaki jego kutas robił to z jej cipką. Jej żarliwa odpowiedz wywołały w jego kutasie wewnątrz niej drgawki. Który w końcu przestał się poruszać, przerwał pocałunek, nabierając gwałtownie powietrza przetoczył się na materac obok niej. - Cholera, to było dobre, - wydusił. Powietrze, które udało mu się zaczerpnąć, wypuścił gwałtownie gdy uderzyła go w brzuch. - Myślisz, że to było dobre? 159 mila8189

Dustin przekręcił się na bok, by trzymać ją w ramionach. - Wymaga to niewielkiej poprawki - dokuczał, przypominając jej listy, które wysłała do jego domu, kiedy Logan chodził do przedszkola. Spojrzała na niego i pogłaskała jego rękę w dół jego ramienia. - Ile więcej ulepszeń potrzebuję, aby zasłużyć na gwiazdę? - Dużo. Ale nie martw się, jestem dobrym nauczycielem. Zabiorę cię tam. Jestem gotów włożyć w to dodatkową pracę, żeby zabrać cię tam, gdzie powinnaś być. - A jaki jest ostateczny cel? - Końcówka jej języka wyszła, aby prowokacyjnie polizać puls na jego szyi, który jeszcze się nie uspokoił. Dustin uśmiechnął się do niej lubieżnie - Sprawić, bym zobaczył gwiazdy. Rozdział 27 Pomachał do Jessie gdy spojrzała na niego ostatni raz przed wejściem do domu, Dustin poczekał, aż zamknie drzwi po czym odwrócił się kierując się do swojego domu. Ziewając, miał nadzieję, że prysznic, który planował wziąć, gdy wróci do domu, obudzi go. Obiecał Jessie, że zawiezie ją do kościoła. Dustin wyjął swój nóż dochodząc do drzewa, na którym jego bracia wyryli swoje imiona z Holly i Sutton. Po zdmuchnięciu wiórów, wpatrywał się w inicjały Jessie i jego , dumny z jego pracy. Chowając nóż, kontynuował swoją podróż. Holly była już na nogach, kiedy wszedł przez drzwi. - Dzień dobry. Dustin wszedł do kuchni na jej powitanie. - Wcześnie wstałaś - powiedział, biorąc kawałek bekonu, który Holly położyła na talerzu na stole. - Greer ma pierwszą zmianę dziś rano, - wyjaśniła, stawiając talerz tostu na stole. Dustin poszedł do lodówki, wyjmując masło i sok pomarańczowy, aby jej pomóc. Mieszkali w tym samym domu na tyle długo, że potrafili poruszać się jednocześnie w małej przestrzeni. - Założę się, że nie jest zadowolony. - Próbował zamienić się z dwoma innymi zastępcami, ale nienawidzą pracy na porannej zmianie tak samo jak on. Chcesz, żebym usmażyła ci jajka? - Nie, dziękuję. Przygotuję sobie, kiedy wyjdę z pod prysznica. Logan nadal śpi? - Ubiera się. - Dobrze. - Wziął kolejny kawałek bekonu i poszedł do swojej sypialni po ubrania przed wejściem do łazienki. Pod prysznicem, próbował wymyślić sposób w jaki może pokazać Jessie radość z pieprzenia się pod prysznicem. Nienawidził myśli o zabraniu jej do tego samego hotelu, w którym był z innymi kobietami. Znał każdy pokój. Skorzystanie z prysznica w jej domu nie wchodziło w rachubę, ani też nie było możliwe zrobienie tego tutaj, chyba że znalazłby pretekst do pozbycia się członków swojej rodziny. Wciąż myślał o swoich możliwościach podczas ubierania się i powrotu do kuchni, odkrywając, że Greer'a już nie ma, a Logan siedział przy stole, kolorując, gdy Holly kończyła śniadanie. - Greer już poszedł? Holly wpatrywała się w ubrania, które miał na sobie. - Brałeś długi prysznic. 160 mila8189

Dustin wyciągnął krzesło spod stołu. - Suszyłem włosy. Muszę być elegancki do kościoła. - Idziesz do kościoła? - Nie bądź taka zaskoczona. To nie pierwszy raz. - Chodzisz dwa razy w roku - w święta Bożego Narodzenia i Wielkanoc. - Byłem w ostatnią niedzielę, - przypomniał jej. - Zapiszę to za ciebie, żebyś nie zapomniał. Będziesz potrzebował wszelkiej pomocy, jaką możesz uzyskać, aby wytłumaczyć Bogu, dlaczego przegapiłeś tak wiele poprzednich niedziel. - Nie będzie to pierwszy raz, kiedy będę musiał błagać Boga o litość. Poruszył brwiami, rzuciła w niego tost, który był wystarczająco twardy, by go znokautować, gdyby go nie złapał. Mrugając do niej, posmarował chleb masłem, gdy Holly sprzątała ze stołu i zaczęła oczyszczać naczynia. - Jak się dziś rano czujesz? Jego syn spojrzał na obraz, nad którym pracował. - Dobrze. Czy mogę iść na kręgle z BoDeanem po kościele? - Kto was zawiezie? - Bubba i Bud. - Nie. - Tato! Lubię ich. Są fajni. - Nie. - Proszę? Jessie powiedziała, że ona też idzie. - Kiedy ci to powiedziała? - zapytał, biorąc ostatni kawałek grzanki, żeby Holly mogła wziąć pusty talerz. Uśmiechnął się, kiedy potrząsnęła do niego głową. - Zeszłej nocy, kiedy tańczyliśmy. - Więc chyba idziemy na kręgle po kościele. - Yay! Muszę iść po dodatkowe ubrania, żebym mógł się przebrać po kościele. - Logan upuścił na stół swoje kolorowe kredki, wychodząc tak szybko, że prawie przewrócił krzesło. - Lepiej, też wezmę coś na zmianę - Dustin powiedział do Holly, wpychając ostatni kęs tosta do ust. Wstał, pchając krzesło Logana z powrotem pod stół, gdy przechodził obok. Obraz, który Logan rysował przyciągnął jego wzrok. Patrząc w górę, upewnił się, że Holly nie patrzyła, zanim wyrwał stronę z bloku i wepchnął ją do kieszeni spodni. Wchodząc do swojej sypialni, zamknął i zablokował drzwi przed wyjęciem rysunku. Patrząc na niego ponuro, zmiażdżył go w ciasną kulę, poszedł do swojej szafy i wyciągnął pudełko na buty. Zdejmując pokrywę, włożył kulę do pudełka, w którym ukrył dwie inne. Umieszczając pudełko z powrotem na półce, udał się do swojej komody, aby wyjąć dodatkowe ubrania. Stał, patrząc na swoje odbicie w lustrze, debatując, czy podjął słuszną decyzję o tym, co chce zrobić, aż do momentu, gdy usłyszał pukanie do drzwi. - Tato? Wujek Tate jest tutaj. - Już idę. Wychodząc przez swoje drzwi, zobaczył, że Logan biegnie z powrotem korytarzem. Dustin poszedł za nim bardziej spokojnie, już wiedząc o czym Tate chciał z nim porozmawiać. 161 mila8189

- Dustin, coś się dzieje z moim silnikiem. Masz czas, zanim pójdziesz do kościoła, żeby go posłuchać? - Jasne. Holly, to nie potrwa długo. Logan, możesz zacząć pracę domową. W ten sposób nie będziesz musiał wcześniej wychodzić z kręgielni, żeby to zrobić. Dustin wyszedł na zewnątrz z Tate'em, nie zdziwił się, kiedy Tate ruszył, aby porozmawiać w środku samochodu. Wewnątrz odwrócił się do brata, widząc twardość w jego oczach. - Nie rób tego, Dustin. Dustin obrócił głowę, aby wpatrywać się w przednią szybę. - Słyszałeś dzwony śmierci. To nie było pytanie. Z wypowiedzi Tate'a wynikało, że to był fakt. - Ostatniej nocy - potwierdził. - Czy miałeś sen? - Tak. - Mały braciszku, proszę, pozwól Holt'owi się nim zająć. - Obaj wiemy, że zostanie złapany. Jessie przeszła już wystarczająco dużo. Nie zasługuje na to, by spędzić resztę życia odwiedzając brata w więzieniu. - Nie skazali go, kiedy wziął na siebie winę za zabicie Jareda. - Nie ma mowy, żeby po raz drugi uszło mu to na sucho. Jedynym powodem, dla którego udało mu się z Jared'em, był fakt, że Knox zeznał, że Jared celował w niego z pistoletu, a Holt zastrzelił go, żeby nie strzelił do Knox'a. Nie wydaje mi się, że Knox znów będzie kłamał, prawda? - Nie. Więc powiedz mi, kto to jest, a ja to zrobię. Jessie będzie tak samo ciężko odwiedzić cię w więzieniu co swojego brata. - Nie, nie będzie, bo nie umieszczę jej na liście gości odwiedzających. Powiedziałem ci już, że nie pozwolę ci na to. Dustin widział, jak Holly wychodzi przez drzwi. - Holly nie znosi się spóźniać do kościoła, a ja muszę odebrać Jessie. Dzwony śmierci słyszałeś tylko raz. Mamy czas, żeby porozmawiać o tym później. Dobrze? Tate uruchomił swoją ciężarówkę. - Może będę miał szczęście i zmienisz zdanie, kiedy pójdziesz do kościoła. Dustin otworzył drzwi. - W piekle nie ma szans, że tak się stanie. - Wychodząc, zamknął drzwi, zanim Tate mógł odpowiedzieć. Nie, nie ma szans w piekle, Dustin powtórzył to sobie. Nie ma mowy w piekle. DUSTIN OWINĄŁ ramię wokół talii Jessie, trzymając ją mocno przy boku, stojąc w kolejce by porozmawiać z pastorem Deanem przed wyjazdem. Byli za mężczyzną, któremu Shade wypalał dziurę podczas nabożeństwa. Dustin był pewien, że jedynym powodem, dla którego Shade wyjątkowo uczestniczył w dzisiejszym spotkaniu było pilnowanie Lilii, a nie oddanie chwały Bogu. Mężczyzna przed nim zerknął na niego niedbale, gdy ruszyli do przodu, zmarszczył brwi i ponownie spojrzał do przodu. Kiedy kolejka znów się poruszyła, mężczyzna odwrócił się jeszcze raz. - Dustin przepraszam, rozpoznanie ciebie zajęło mi chwilę. Dustin wziął rękę, którą do niego wyciągnął. - Charles, mi też zajęło to kilka chwil. Dawno się nie widzieliśmy. Co porabiasz? Charles Wells uśmiechnął się, puszczając oko do Jessie. - Nadal prowadzę restaurację taty w Lexington. A ty? Gdy arogancki dupek odwrócił się do niego, Dustin zignorował protekcjonalny sposób, w jaki zapytał, co robi. 162 mila8189

- Mam własną firmę księgową. - Zawsze dobrze radziłeś sobie z liczbami. - Nadal tak jest. Dustin nie przedstawił Jessie, mając nadzieję, że jego były kolega z klasy wykaże się złymi manierami. - Jak długo zostaniesz tutaj? - Dustin zaczął rozmowę, gdy kolejka zbliżała się do drzwi. - Do środy. Przyjechałem, żeby złożyć kondolencje Jacksonowi i udać się na pogrzeb Mirandy. Jackson i ja byliśmy najlepszymi przyjaciółmi w szkole średniej. - Pamiętam. Charles strzelił do Jessie kolejne spojrzenie. - Kolejka się przesuwa. - Dustin skinął głową w stronę drzwi. - Och .... przepraszam. - Nie ma problemu. Powinniśmy zjeść razem lunch przed wyjazdem. Pogrzeb Mirandy jest jutro, więc może we wtorek? - Chciałbym, ale pomyślałem, że spędzę to, co mi zostało z Jacksonem. Zadzwonię do ciebie, gdy wrócę na święta Bożego Narodzenia. - Tak, zrób. Będę jutro na pogrzebie, więc jeśli zmienisz zdanie, daj mi znać. - Idziesz na pogrzeb? - Tak, będę towarzyszył Jessie. - Dustin przechylił głowę na bok, wskazując kobietę obok niego. - Ona to....? Jesteś kobietą, którą porwano, gdy Miranda została zabita? Jessie, która stała przy jego boku i słuchała, kiwnęła głową. - Jessie, to jest Charles Wells. Charles, to jest Jessie Hayes. Charles chciał chwycić za rękę Jessie, ale Dustin przerwał zwracając się do Charlesa. Kolejka się porusza. Jeszcze trzy osoby były przed nimi, ale Dustin chciał ją wyrwać z kolejki i odsunąć od Charlesa. - Przepraszam, - Charles przeprosił, posuwając się naprzód. Pozostał twarzą zwróconą do przodu, aż starsza kobieta przed nim wystąpiła, aby porozmawiać z pastorem. Charles posunął się do przodu, czekając na swoją kolej, zwrócił się do Jessie. - Naprawdę mi przykro, kiedy usłyszałem, co się stało. - Dustin musiał zaciskać zęby, aby utrzymać swój fałszywy uśmiech na twarzy. - Jeśli czegoś potrzebujesz, daj mi znać. - Charles sięgnął do swojej marynarki i wyjął wizytówkę, wręczając ją Jessie. Jessie wzięła ją, wsuwając do torebki. - Dziękuję. Tak zrobię. Charles znów wyciągnął rękę do Dustina. - Dobrze było znów cię widzieć, Dustin. Dobrze się nią opiekuj. Odwracając głowę, skinął głową grzecznie do Jessie. - Miło było cię poznać. Niech Bóg cię błogosławi. Jessie skinęła głową grzecznie w odpowiedzi. - Niech Bóg też cię błogosławi. Dustin przyglądał się, jak Charles skorzystał z okazji, aby porozmawiać z pastorem Deanem. - Wydawał się miły, - Jessie szeptała u jego boku. - Był, gdy chodziłem z nim do szkoły, - powiedział niezobowiązująco, pozostając w kontakcie wzrokowym z Jessie, która poruszyła się do przodu, aby porozmawiać z pastorem. 163 mila8189

- Cieszę się, że cię tu widzę, Jessie. Chociaż przyznaję, że jestem rozczarowany bo nie będę wygłaszał dwóch kazań dziś rano. - Naprawdę to doceniam, pastorze, ale zdecydowałam, że poproszenie Willi, aby siedziała przez trzy nabożeństwa, to zbyt wiele dla którejkolwiek z żon. Willa wyszła, by ją przytulić. - dla ciebie zrobiłabym to chętnie. Przez tak długą kolejkę za nimi, szybko ruszyli do przodu, żeby inni parafianie mieli szansę pozdrowić pastora. Dustin dumnie stanął obok Jessie, czekając na Logana i Holly, aby się z nią pożegnać. Był to słoneczny, piękny dzień, kiedy obserwował, jak Logan z dumą podał rękę pastorowi. Zrobił kilka dobrych rzeczy w swoim życiu. Logan był jedną z nich. Miał kochające, czyste serce i wyglądało na to, że wyrośnie na dobrego mężczyznę. - O czym myślisz? - Cichy głos Jessie zwrócił jego uwagę. - Że Logan będzie pierwszym mężczyzną Porter, dla którego bramy nieba są już otwarte. Jessie skierowała na niego ostre spojrzenie. - Bóg otworzy bramę także dla ciebie. - Jedyną bramą, przez którą będę przechodził, jest brama piekielna. - Nawet tak nie żartuj. Spojrzał na Jessie po czym jego wzrok skierował się w stronę mężczyzny wsiadającego do samochodu. - Masz rację. - Przytulając ją lekko, opuścił rzęsy, aby ukryć zdecydowanie w swoich oczach. - Drażniłem się tylko. DUSTIN RZUCIŁ do ust popcorn, gdy oglądał film, za który zapłacił wygórowaną cenę wypełniając czas aż będzie mógł pójść do Jessie. Krzyżując swoje nogi na stole kawowym, wziął kolejny łyk swojego piwa przed sięgnięciem po kolejny popcorn. Słysząc przekręcanie klucza w drzwiach frontowych, odwrócił się, by spojrzeć przez ramię, widząc, jak Tate wchodzi. Patrzył, jak wchodzi do kuchni i przechodzi do salonu, aby usiąść obok niego na kanapie. - Znowu słyszałem dziś wieczorem dzwony śmierci. Dustin wziął kolejny popcorn wypełniając usta. - Nadal jesz? Greer skarżył się, że wszyscy jedliście w Pizza Dome i że zjedliście wszystko, zanim wrócił do domu. Dustin zakopał rękę z powrotem w misce z popcornem. - Ty osądzasz? Tate zdjął buty, opierając stopy na stole obok niego. - Podzielisz się? Dustin przechylił miskę, żeby mógł wziąć garstkę. - Gdzie jest Sutton? - Jej matka nie czuje się dobrze, więc spędza noc z rodzicami. - Zapłaciłem 16 dolarów za obejrzenie tego filmu; Chcesz mi przeszkadzać? - Nie, wiem, że nie zmienię twojego zdania. Dustin musiał mocno przełknąć, aby usunąć ziarna, które utknęły mu w gardle. - Chcesz spędzić dobry czas ze swoim małym braciszkiem, zanim zostanę zamknięty w więzieniu? Tate poważnie go badał. - Znasz te dupowate reklamy, które zawsze mówią, że gówno jest bezcenne? Dustin musiał pozbyć się kolejnego ziarna. - Tak? Tate musiał mieć ten sam problem, bo też musiał oczyścić swoje gardło. - To tak jakby jest.

164 mila8189

Rozdział 28 Dustin trzymał parasol nad głową Jessie, obserwując jak trumna Mirandy opuszcza się w ziemię. Byli bezradni, gdy Jackson i jego syn płakali za swoją stratą, podczas gdy pewna ręka Charlesa pozostawała na ramieniu Jacksona, zapewniając mu pociechę, której potrzebował jego przyjaciel. Po zakończeniu nabożeństwa Dustin zaprowadził Jessii z powrotem do samochodu, a reszta żałobników oddawała swoje kondolencie. Po tym, jak Jessie weszła do środka, obszedł samochód, przechylając parasol i naciskając zaczep, który ją składał. Umieścił ją na tylnym siedzeniu samochodu, po czym wsiadł za kierownicę. - Wszystko w porządku? - Dustin zapytał, jak tylko znalazł się w środku. Jessie skinęła głową, używając chusteczki do otarcia łez. - Myślisz, że była tam osoba, która ją zabiła? Dustin wpatrywał się ponuro w przednią szybę, jak deszcz zostawiał krople płynące po szybie. Wiedział, jak naprawdę chciała zadać pytanie, czy jest tam mężczyzna, który ją porwał. - Tak sądzę. Całe miasto tam było. - Myślisz, że ma wyrzuty sumienia? - Nie. Gdyby źle się czuł, oddałby się w ręce Knox'a i nie stałby tam, patrząc, jak serca męża i syna Mirandy krzyczą w pieprzonym deszczu. Jessie odwróciła się bokiem, kładąc rękę na jego ramieniu. - Wiesz, kto to jest? - Siedzę tu z tobą, prawda? Nie sądzisz, że gdybym wiedział, siedziałbym w celi więziennej? Zacisnęła rękę na jego ramieniu. - Holt powiedział mi, co powiedziałeś. Dustin, błagam cię, żebyś nie robił niczego, co wpakuje cię w kołopoty. Gdybym dowiedziała się, kto to był, jakiś czas temu zabiłabym go bez zastanowienia. Zrobiłabym to .... dopóki nie kochałam się z tobą. Mam zbyt wiele miłości w moim sercu, żebyś ją splamił nienawiścią do kogokolwiek. Postanowiłam zostawić go w rękach Boga. - Czasami Bóg potrzebuje pomocy. - Nie, nie potrzebuje, nie ode mnie, ciebie, Holt'a, Asher'a, ani od nikogo innego. Wole, żebyś siedział obok mnie na sali sądowej, widząc, że wymierzono sprawiedliwość, niż płakać nad listem, który mi wysłałeś z więzienia. Dustin odpalił samochód. - Wszyscy myślą, że mnie złapią. Miej trochę wiary w swojego mężczyznę. Jestem mądrym bratem Portera. - Jesteś bratem Portera, którego kocham i nie chcę, żebyś to robił! - Jezu, uspokój się. Jedyną rzeczą, o której teraz myślę, jest rozgrzanie się. Chcesz zatrzymać się u Kinga i zjeść obiad? - próbował zmienić temat, przy którym już wcześniej się zastanawiał. - To może być jak pierwsza randka. Jej radosny uśmiech zamaskował jej zmartwienie. - Bardzo bym chciała. Odwrócił rękę, łącząc ich palce, gdy wyjeżdżał z cmentarza. - Wciąż jeszcze kiełkujesz w tym miłosnym języku. Myślisz o tamtej nocy? Dustin śmiał się, gdy zobaczył jej kolor. - Nie wiem, o czym mówisz, - powiedziała zadzierając nos w górę. - Ostrożnie z tym, gdy będziemy wysiadać z samochodu.... przewrócisz się. 165 mila8189

- Wiesz, Porter nie mogliby opowiedzieć dobrego żartu, nawet gdyby ugryzł ich w tyłek. - Ała, to bolało. Robisz się coraz lepsza w obrażaniu człowieka. - Miałam dużo praktyki. Holt i Asher mają twoje poczucie humoru. - A obraza dalej napływa. Gdy porównujesz mnie do Holt'a i Asher'a, to walczę ze słowami. Kolejna taka szczelina i nie pozwolę ci zamówić u Kinga T-bone steak. Zamiast tego dostaniesz specjalny lunch. Jessie zamknęła usta. Dustin roześmiał się. - Nic do powiedzenia? Jessie potrząsnęła głową, po chwili przerwała ciszę. - Moje usta są zamknięte. Dustin ciągle dawał jej szybkie, rozbawione spojrzenia podczas jazdy, czekając, aż przerwie milczenie. Wjeżdżając na parking restauracji, wyłączył samochód. - Dobra, chyba możemy podzielić się T-bone. - Nie, nie taka była umowa. Kiedy nie wykonał żadnego ruchu, aby wysiąść z samochodu, patrzyła na niego z niecierpliwością. - Czekam, aż przestanie trochę padać deszcz- powiedział, patrząc przez lusterko wsteczne, jak inne samochody wjeżdżały na plac. - Może powinniśmy wejść do restauracji. Będziemy długo czekać. - Nie spieszę się. A ty? - Nie, po prostu nie chcę, żeby sprzedały się z T-bone. To specjalność Kinga. Dustin oderwał oczy od lusterka, by móc na nią patrzeć. - Myślisz, że jest przystojny, prawda? - Tak jakby. - Tak jakby? Co to za odpowiedź? - Myślę, że jest przystojny. Ale jeśli to sprawia, że jesteś na tyle zazdrosny, że nie pozwalasz mi jeść w jego restauracji, to po prostu jest w porządku. - Pamiętasz jedyną osobę w mieście, która opowiada gorsze dowcipy niż ja? Jej oczy mrugały na niego z humorem. - Kto taki? Dustin prychnął. - Masz trzy podejrzenia, a pierwsze dwa się nie liczą. Widząc samochód, na który czekał na parkingu, Dustin wysiadł z samochodu, wyciągając parasol przed otwarciem drzwi Jessie. - Teraz pada mocniej. Trzymając parasol nad nią, zamknął drzwi. - Miałem nadzieję, że w końcu przejdzie ale chyba tak nie będzie. Poruszał się powoli, pozwalając grupie przechodzącej przez parking stanąć przed nimi. Dustin skinął głową do Charlesa, jego rodziców, Jacksona, a także rodziców jego i Mirandy. Stając w kolejce w holu, on i Jessie byli za grupą, gdy Dixon Wells mówił Kingowi, ilu ludzi było w jego grupie. King zapisał to w książce, zanim spojrzał na nich grzecznie z małym uśmiechem. - To potrwa 45 minut. Starszy Wells nie był zadowolony, podsuwając rękaw marynarki aby spojrzeć na zegarek, gdy szli na bok sali by usiąść i czekać. Kiedy się odsunęli, Dustin poprowadził Jessie do przodu. King zmienił wyraz twarzy na przyjazny, gdy się zbliżyli. Wyszedł zza pulpitu i wyciągnął rękę, by uścisnąć dłoń Dustina. 166 mila8189

- Dustin, powinieneś był mi powiedzieć, że ty i Jessie przyjdziecie. Daj mi minutę, a przygotuję dla ciebie stolik. Dustin podał mu rękę. - Nie ma problemu. Nie spieszymy się. - To żaden problem. Daj mi tylko chwilę. - King wyruszył, kierując się w stronę przechodzącej obok kelnerki. Zaczęli oczyszczać stół, a grupa, która weszła przed nimi, wyglądała na oszołomioną. Jessie podniosła na niego zaciekawione spojrzenie. - King jest moim klientem, - wyjaśnił, podnosząc nieco swój głos, aby Charles mógł usłyszeć. King wrócił minutę później. - Twój stół jest gotowy, Dustin. Poszli za nim do stołu, a potem kelnerka przyniosła im butelkę wina. - Zaopiekuj się nimi dobrze, Iris. Wszystko na mój koszt. Dustin trzymał krzesło dla Jessie, zanim usiadł. Potrząsając serwetką, położył ją na kolanach. - Będziesz tego żałował, King. Jessie przechwala się, jak dobre są T-bones. Spojrzenie Kinga przesunęło się do Jessie, na jego twardą twarz wkradł się pierwszy prawdziwy uśmiech, odkąd weszli przez drzwi. - Panna Hayes może mieć wszystko, co zechce jest moim gościem. Jessie zmieniła kolor na czerwony, dając Kingowi uśmiech, w którym Dustin zakochał się, gdy był jeszcze małym chłopcem. - Dziękuję. - Miło mi. Cieszę się, że wróciłaś do domu. Kiedy Evie wróci do pracy, planujemy zapisać naszą córkę do przedszkola. Jeśli czegoś potrzebujesz, daj mi znać.... zarówno w restauracji, jak i na mieście. - Dziękuję, doceniam to. King dał jej kolejny uśmiech. - Życzę smacznego. Jessie spojrzała na niego zza stołu. - Wow, muszę cię zmusić, żebyś częściej mnie tu przywoził. Dustin wziął łyk wina, a następnie skinął głową do kelnerki. - King i Drake przewodzili dwóm grupom poszukiwawczym, które cię szukały. Jessie zaczęła wstawać, ale Dustin sięgnął nad stół, żeby ją powstrzymać. - Nie. Jedyną rzeczą, której chcieli, było zobaczenie, że jesteś bezpieczna. Widzieć cię siedzącą przy jednym z jego stołów to dla niego wystarczające podziękowania. - Jesteś pewien? - Jestem bardzo pewien. Co chcesz zamówić na przystawkę? Umieram z głodu. - Dustin spojrzał na kelnerkę. - Weźmiemy półmisek z zestawu. - Jak zapobiec przybieraniu na wadze z taką ilością jedzenia? - Jessie zapytała, kiedy kelnerka odeszła, aby złożyć zamówienie. Dustin poklepał płaski brzuch. - Chyba po prostu miałem szczęście. - Nienawidzę cię. Dustin skarcił jej język. - Twoja zazdrość jest niestosowna. - Tak sądzisz? Gdybym jadła tyle samo co ty, rzuciłbyś mnie. - Orzeszku, nigdy bym cię nie rzucił. Jej twarz zmiękła. - Kocham, gdy stajesz się romantyczny. - Więc zakochasz się po uszy we mnie dzisiaj wieczorem. - Masz plany na wieczór? - Mogę mieć jeden lub dwa. - Jakie to plany? - Musisz poczekać i zobaczyć. 167 mila8189

Ich oczy spotkały się, gdy pili wino. Dustin miał zamiar sięgnąć przez stół po jej rękę, gdy zobaczył, jak Charles i jego grupa przechodzą obok ich stołu. Dustin podniósł brwi, gdy Charles zatrzymał się przy ich stole. - Dustin, Jackson chce spędzić czas z rodzicami i synem. Jeśli nadal chcesz zjeść lunch, mam czas, przed powrotem. - Jutro około 12:00 pasuję ci? - Tak. - Masz jeszcze jedną z tych swoich wizytówek? Wyślę ci smsa i ustalimy, gdzie możemy zjeść. Charles sięgnął do kieszeni marynarki, wyjmując pudełko z wizytówkami i wyjmując jedną, aby dać ją Dustinowi. Dustin włożył ją do kieszeni marynarki. - Zobaczymy się jutro. Charles skinął głową i poszedł szybko by dogonić rodzinę. Dustin podniósł swój kieliszek z winem, żeby kelnerka mogła ustawić półmisek. Jessie wpatrywała się w to z przerażeniem. - Nie ma mowy, żebyśmy zjedli to wszystko i jeszcze steki. Dustin podniósł skrzydło z kurczaka. - Mów za siebie. Nie wiesz, że najlepszą częścią dużego posiłku są resztki? - Ten półmisek mógłby nakarmić cztery osoby. - Nie, nie mógłby. Greer i ja sami możemy dokończyć jeden z tych półmisków. - Dustin miał wziąć duże ugryzienie skrzydła z kurczaka, gdy z rozczarowaniem patrzył w stronę drzwi. - Życie jest po prostu niesprawiedliwe. Jessie podniosła oczy z talerza w zdziwieniu. - Jak to? - Greer i Holly właśnie weszli. - I to jest problem? - Będzie chciał się przyłączyć. Ostatnio mam problem z trzymaniem moich braci z dala od jedzenia. Dustin smutno patrzył, jak Greer ich zauważył i zaczął kierować Holly w stronę ich stołu. - Możemy się przyłączyć, bracie? - Greer wysunął krzesło, zanim Dustin miał okazję odpowiedzieć. Holly usiadła obok Jessie, spoglądając na niego przepraszająco. - Próbowałam namówić go do jedzenia w innej restauracji, ale nie udało się. Greer zbliżył talerz do siebie. - Co jemy na lunch? - Jessie i ja cieszyliśmy się naszą pierwszą randką. Greer nie mógł się mniej przejąć. - Nie przejmuj się nami. Będziemy tylko siedzieć i jeść. Nawet nie będziesz wiedział, że tu jesteśmy. Dustin sięgnął po ziemniaki w kapturkach, by poczuć uderzenie w rękę przez Greer. - Ten jest mój. Ma najwięcej bekonu. Możesz mieć ten chudszy obok. Słyszał, jak Jessie chichotała na jego reakcję. - Nie będziesz się śmiał, gdy przyjdzie ten T-bone. Greer zatrzymał, ziemniaka prawie w ustach. - Zamówiła T-bone? Jessie skinęła głową. - Dustin też to zrobił. Greer odłożył ziemniaka z powrotem na talerz. - Możesz go mieć, - powiedział wielkodusznie. - Muszę utrzymać mój apetyt. - Od kiedy? 168 mila8189

- Odkąd dowiedziałem się, że są w to zamieszane T-bones. Widzisz, Holly? Co ci mówiłem? Dustin nie ma nic przeciwko dzieleniu się. Dustin i ja możemy podzielić się jego, a ty i Jessie możecie podzielić się jej. Dustin machał do ich kelnerki, gdy skończyła przy innym stole. Greer obdarzył go szczęśliwym uśmiechem. - Zamów mi Mountain Dew, a Holly weźmie niesłodzoną mrożoną herbatę. - Nie zwróciłem jej uwagi po to, by przyniosła nam napoje. - Więc po co ci ona? - Chcę, żeby zapakowała nasze zamówienie na wynos. JESSIE NADAL CHICHOTAŁA GDY WJEŻDŻALI NA jej podjazd. - Myślałam, że wybuchnie, gdy dowiedział się, że King dał ci nasz posiłek za darmo. - Mój brat jest żarłoczną suką. - Już to słyszałam. Myślę, że obaj gracie szybko i łatwo na swoich uczuciach, gdy chodzi o jedzenie. - W Kentucky istnieją trzy religie, które wszyscy mężczyźni traktują poważnie. Jedną z nich jest jedzenie. Druga to ich zioło. Trzy to ich alkohol. - Kobiety nie są ważne? Dustin się nad tym zastanowił. - Dobra, są cztery religie.... Jessie podniosła rękę, żeby go powstrzymać. - Oszczędź mi tego. Nie chcę wiedzieć, gdzie znajdują się kobiety w rankingach. Dustin położył rękę na oparciu jej siedzenia. - Na pierwszym miejscu, oczywiście. - Dustinie Porterze, kłamiesz prosto w oczy. Jego twarz stała się poważna, gdy nakrył jej policzek wolną ręką. - Zawsze będziesz moim numerem jeden. Przepraszam, że mój brat zrujnował nam pierwszą randkę. Jessie odprężyła się na swoim miejscu i uśmiechnęła do niego. Na dworze było już ciemno. - Nic bym nie zmieniła. Podobało mi się to. - Naprawdę? - Tak. Nie mów mu, ale zaczynam go lubić. - Nie musisz się martwić, że mu to powiem. Mogę usłyszeć, co by powiedział. Czego tu nie lubić? Jessie się śmiała. - Zbyt prawdziwe. Greer nie ma problemu z pewnością siebie. - Tak, we wszystkim, Greer stał po to trzy razy w kolejce. - A ty, po co stałeś w kolejce? - zapytała z humorem, biegnąc ręką w dół jego klatki piersiowej. - Znasz mnie. Nie mogę pozwolić, żeby Greer mnie wyprzedził. Wciskając pocałunek w kąciku jej ust, pocierał jej linię szczęki swoim kciukiem. Potem wpatrywał się w kobietę, którą kochał, zapamiętując drobny wzgórek na jej nosie, drobne linie wychodzące z kącików jej oczu. To, co zawsze pamiętał, to światełko miłości, które świeciło w jej orzechowych oczach. Pragnął, być lepszym mężczyzną, mężczyzną, którym powinien być. - Powinnam już iść. Musisz wracać do domu, żeby pomóc Loganowi w odrabianiu lekcji. - Zapomniałaś o swojej niespodziance? - Myślałam, że przyniesiesz cokolwiek to jest, kiedy przyjdziesz?

169 mila8189

- Nie. Ta niespodzianka jest dla mnie zbyt duża, by ją nosić. - Wycisnął kolejny pocałunek w kąciku jej ust, po czym patrzył jej głęboko w oczy. - Chcesz spędzić ze mną noc? Greer zabiera Holly i dzieci na noc do Tate i Sutton. Widział, jak czerwone stają się jej policzki. - Nie zrobiłeś tego? O mój Boże.... Jestem taka zakłopotana. - Czym się wstydzić? Jej twarz płonęła jeszcze bardziej. - Będą wiedzieli, że my.... że ty... O mój Boże. - Nie przejmuj się tym. Poradziłem sobie z tym .... dyskretnie. - Jak sobie z tym poradziłeś? - Spojrzała na niego podejrzliwie. - Powiedziałem Greer'owi, że jeśli opróżni mi dziś dom, zabiorę go do King's i kupię mu jutro wieczorem jego własny stek na obiad. Rozdział 29 - To odleci w powietrze! - Jessie krzyczała, próbując uratować parasol, który podmuch wiatru wyrwał z jego ręki. Bezradnie śmiała się z Dustina, gdy gonił parasol i biegnąc za nim, złapała go za rękę. - Zapomnij o tym. Idziemy. Trzymając się za ręce, pobiegli w kierunku jego domu, wskakując na werandę. Jessie skręciła włosy, wyciskając wodę. - To najgorsza burza, jaką widziałam od ostatniej wiosny. - Przynajmniej nie jest tak zimno, żeby padał śnieg. - Dla mnie jest bardzo zimno. - Drżała, czując zimne krople deszczu zsuwające się po plecach. Ze smutkiem, patrzyła na ubrania, które upuściła w błoto, kiedy próbowała pomóc mu złapać parasol. Dustin zauważył, na co się patrzy. - Pójdę po nie. Nie zwolniła jego ręki, kiedy próbował ją odciągnąć. - Burza jest zbyt silna. Pójdę po nie rano. Uderzenie pioruna sprawiło, że prawie wskoczyła mu w ramiona. - Duże dziecko, to tylko mały grzmot. - Moja mama została uderzona piorunem. - Twoja matka nie została uderzona piorunem - Dustin wyśmiewał się, gdy szli do drzwi. - Tak była. Tak mi powiedziała. - Wpadła do środka, gdy tylko otworzył drzwi. Powiedziała, że nie umarła tylko dlatego, że stała na dywanie. - To się nie zdarzyło. Jessie wpatrywała się w niego uparcie, gdy szedł do szafy na korytarzu, żeby wyjąć ręczniki. Wracając, wręczył jej jeden. - Mówię ci, że to się stało. - Nie, - spierał się, kiedy suszył włosy. - Skąd wiesz? Byłeś tam? - Nie musiałem być. To się nie zdarzyło. - Skąd wiesz? - Zawijając włosy w tubę na głowie, złożyła ręce na piersi z zaciętym wyrazem twarzy.

170 mila8189

- Bo nie umarła. Chcesz, żebym uwierzył, że twoja mama nie umarła od uderzenia pioruna? - Zarzucając wilgotny ręcznik na krzesło przy blacie kuchennym, przytrzymał się krzesła zdejmując buty. - Nigdy nie wierzysz w historie, które ci opowiadam. - Dustin podniósł oczy do nieba. - Zastanawiam się, dlaczego? - Pewnego dnia, kiedy zielone ludziki pojawią się u twoich drzwi, co wtedy zrobisz? - Zastrzelę ich. - Lepiej nie strzelaj do moich zielonych ludzi. Dustin spoglądał na nią, jakby miała nie równo pod sufitem. - Wiesz, kiedy wchodzę z tobą w te kłótnie, mam ochotę po prostu zjechać z klifu. - Dlaczego? Jessie wstrzymała oddech, gdy jego rzęsy opuściły się, a jego twarz stała się zmysłowa. Zrobiła krok do tyłu, a jej tyłek uderzył w tył kanapy. - Bo sprawiasz, że chcę ci wierzyć. Nie istnieje nic takiego jak małe, zielone ludziki, poza twoją wyobraźnią. - Nigdy nie wiadomo. - Ja wiem. Jessie położyła ręce na kanapie, żeby się ustabilizować. - Dlaczego odsuwasz się ode mnie? Jessie wiedziała, że ma kłopoty, kiedy dał jej uwodzicielski uśmiech. - Nie podoba mi się sposób, w jaki na mnie patrzysz. - Jak ja na ciebie patrzę? Poruszyła się, gdy zaczął rozpinać jej bluzkę. Chwyciła za nadgarstki, żeby go powstrzymać. - Jakbym była talerzem combo z restauracji King'a. Seksowny wyraz twarzy został zastąpiony takim, który był znacznie łatwiejszy do odczytania. - Chodź, przyniosę ci jakąś piżamę Holly. Jessie poszła z nim do korytarza. Dustin otworzył drzwi, wchodząc do środka i zapalając światło. - To jest mój pokój. Poczekaj tutaj. Przyniosę ci piżamę. Zaciekawiona, Jessie weszła do środka i zobaczyła pełnowymiarowe łóżko z niebieską pościelą rozłożoną na nim. W oknie były niebieskie zasłony, które Jessie szybko zasłoniła, gdy usłyszała huk grzmotu. Pokój był mały, znacznie mniejszy niż sypialnia w jej domu. - To wystarczy? - Dustin zapytał, wchodząc do pokoju z piżamą w ręku. - Tak, dziękuję. Wezmę prysznic i przebiorę się. - Ja przebiorę się gdy ty będziesz brać prysznic. Jessie nerwowo skinęła głową. - Jessie? Odwróciła się, by stanąć z nim twarzą w twarz. - Tylko zostajesz na noc, jeśli nie chcesz, żeby coś się wydarzyło, możemy po prostu obejrzeć film lub coś takiego, dopóki nie pójdziemy spać. - Okej. - Nieśmiało wyszła z sypialni, nie wiedząc, dlaczego była dziś przy nim tak zdenerwowana. Próbowała określić powód pod prysznicem, ale nie potrafiła. Wycierając się, wysuszyła włosy przed włożeniem piżamy, wygodnie czuła się w flaneli. Miała zamiar zapytać Holly, gdzie ją kupiła. 171 mila8189

Mówiła do siebie i gdy miała dość odwagi, by opuścić łazienkę, w końcu otworzyła drzwi, by zobaczyć Dustina siedzącego na kanapie tyłem do niej. Poszła do kanapy a jego oczy przesunęły się po jej ciele. - Lepiej się czujesz? - Tak. - Dobrze. Co chcesz oglądać? Wczoraj wypożyczyłem film. Mam go jeszcze na jedną noc. Chcesz go obejrzeć? - Pewnie. - Siedząc obok niego skrzyżowała nogi wpatrując się w ekran, gdy on szukał pilotem filmu. - Wygodnie ci? - Tak. Zamiast naciskać Play by włączyć film Dustin wstał. - Zaraz wracam. Jessie zaczęła patrzeć, gdzie idzę. - Nieeee. Nie patrz. Jessie spojrzała ponownie do przodu, słuchając dźwięków, które pochodziły z kuchni. Denerwowała się, gdy nie wiedziała, co robi. Już miała się poddać pokusie, gdy wrócił do salonu i położył dwa talerze z widelcami. - Co....? - zaczęła mówić, ale już go nie było. Ponownie, kiedy odwróciła się, żeby spojrzeć, została zatrzymana. - Nie. Tym razem usłyszała, jak otwierają się drzwi lodówki i wraca, aby położyć trzy litrowe lody. Zdejmując pokrywki, odsłonił kremową słodycz. - Musiałem to ukryć przed Tate'em zeszłej nocy. Zaraz wracam.... - Wiem, nie patrz, - Jessie powiedziała, zanim mógł. Dustin szeroko się uśmiechną i wrócił do kuchni. Wróciwszy po raz ostatni, położył tort ze świeczkami wychodzącymi z własnoręcznie ozdobionego tortu urodzinowego. Jessie patrzyła na tort zaskoczona, potem na Dustina. - Nie rozumiem. Przecież nie mam urodzin i ty też nie. Dustin dał jej uśmiech, przez który wstrzymała oddech. - Wiem. - Zaczął zapalać po kolei świece. - Zawsze czułem się źle, że nie dałem ci kawałka tortu urodzinowego następnego dnia, a powiedziałem, że to zrobię. Mam nadzieję, że to wszystko wynagrodzi. I dostałem największe ciasto, które było w sprzedaży, aby nadrobić te urodziny, które razem przegapiliśmy od tamtej pory. Jessie mogła tylko patrzeć na niego bez słowa. Wyglądał tak samo jak Logan, kiedy chciał, żeby była szczęśliwa z czegoś, co zrobił, szukając akceptacji. Była to chwila, która zostanie wyryta w jej pamięci do końca życia. To było sentymentalne, słodkie i pokazało bez słów, że kochał ją, gdy miał dziewięć lat tak bardzo, jak ona kochała go. - Dustin... - Podoba ci się? Wiem, że to nie to samo, ale... - Nie, to nie to samo, - powiedziała zuchwale, widząc, że jego usta zaczynają opadać. To jest lepsze. Jego uśmiech powrócił, gdy usiadł obok niej. - Nigdy nie byłabym w stanie docenić twojego gestu dania mi kawałka tortu, ale to... Jessie wskazała na tort… - to... - Kontynuowała po oczyszczeniu gardła... - jest wyjątkowe. - Jesteś wyjątkowa.... dla mnie. Zawsze byłaś. - Teraz to widzę. Ciężko tego nie zauważyć, - powiedziała, śmiejąc się przez łzy. - Chcesz mi pomóc zdmuchnąć świece, zanim spalimy dom? 172 mila8189

Zdmuchnęli świeczki razem, a następnie wyciągnęli je, po czym Dustin zaczął kroić tort na kawałki. Jessie dodała gałkę lodów truskawkowych, a Dustin po gałce każdego z trzech smaków do swojego większego kawałka. Zjedli po dwa kawałki, gdy oglądali film następnie Jessie włożyła resztę lodów do zamrażarki a Dustin przykrył tort plastikową pokrywą od klosza. Po posprzątaniu bałaganu, który zrobili, wrócili na kanapę, aby dokończyć oglądanie filmu. W połowie filmu, Dustin wyciągnął się na kanapie, szarpiąc ją w dół obok niego. Jessie straciła koncentrację na filmie, kiedy poczuła, że jego ręka śledzi jej rękę od jej ramienia do jej nadgarstka. Jego dotyk wysłał mrowienie w dół jej kręgosłupa, aż odwróciła się w jego ramionach. - Nie chcę już oglądać filmu. - Nie chcesz? - Nie patrzył na nią, jego oczy pozostały na ekranie telewizora za nią. Przeczesała palcami jego włosy, zwracając jego uwagę na nią. - Nie. - Zapłaciłem szesnaście dolarów za ten film. - Zapłaciłeś 16 dolarów za ten film? - Tak. Jessie przytuliła się do niego bardziej, całując go w podstawę szyi. - Zostałeś oskubany. - Masz coś lepszego w planach? Zaczyna mi się to podobać. Jessie sięgnęła pod jego koszulę, żeby przesunąć ręką w górę. Nieśmiało spojrzała na niego spod rzęs. - Moglibyśmy iść spać - zasugerowała. Dustin podskoczył z kanapy tak szybko, że prawie spadła. Chwycił ją zanim upadła, unosząc ją w ramiona. Jej usta drżały w rozbawieniu. - Mogłabym iść sama. - Taa, ale tak będzie szybciej. Jessie chichotała, czując się beztrosko i młodo. Nie doświadczyła tych emocji, kiedy była młodsza, nawet kiedy była z Dustinem. Automatycznie chwyciła go, gdy rzucał ich na łóżko. - A tobie się wydaję że ja jestem wariatem? - Czule przesuwała palce po jego bokach, ciągnąc jego koszulkę do góry. - Nie wydaje mi się, że jesteś wariatem. Ja wiem, że jesteś. - Umiejętnie rozpiął jej górę od piżamy. - Słodki Jezu Chryste, lubię ten biustonosz. Szkoda, że zaraz go stracisz. Jessie wygięła się w łuk, gdy sięgnął za nią, by go odpiąć. Pozwalając mu ściągnąć biustonosz i bluzkę podczas gdy jej ręce wędrowały po jego klatce piersiowej. - Wiesz ile razy chciałam cię dotykać, ale nie mogłam? Opadając na plecy, Dustin wyprostował całe swoje ciało, składając ręce pod głową. - Proszę bardzo. Jessie wiedziała, że żartował, ale potraktowała zaproszenie poważnie. Dustin w ubraniach był bardzo przystojny. Jego wygląd zawsze przyciągał do niego kobiety jak ćmy do płomieni. To było to, co przyciągnęło Samanthę do niego, pomimo nienawiści jej ojca do niego za to, że należy do rodziny hodowców trawki. Jego wygląd mógł wzbudzić jej zainteresowanie, ale Jessie wiedziała, że kochała się w Dustinie. Żadna kobieta, która poznała Dustina, nie byłaby w stanie poradzić sobie z tym. Jessie muskała pocałunkami od pulsu bijącego na jego szyi do klatki piersiowej, aby poruszać językiem po jego sutku. Kiedy mocno chwycił bok łóżka, wiedziała, że podoba mu się jak się z nim drażni. 173 mila8189

Przechodząc do drugiego sutka, zrobiła to samo, wzniecając niskie jęki. Stając się odważniejszą, użyła języka, aby okrążyć otoczkę, zafascynowana, gdy sutek stwardniał. Ciekawie przejechała po nim delikatnie paznokciem. W jednej sekundzie bawiła się z nim jak ciekawski kotek, a w następnej leżała płasko na plecach, a Dustin wpatrywał się w nią. - Moja kolej. - Zepsułeś zabawę, - narzekała, rozciągając się tak jak on. - Pozwól mi zobaczyć, czy dam radę ci to wynagrodzić. - Dustin zakrył jej sutek ustami, zasysając go do środka. Nie dokuczał tak, jak tamtej nocy. Dziś wieczorem poszedł na całość. Połykając jej sutek w swoich ustach, jego język rozpalał przyjemny ból w jej ciele. Chwyciła jego ramiona. Była przygotowana, że przerzuci się na drugi sutek, ale kiedy znowu opuścił usta, jego cel był znacznie niżej. Przeskakiwał ustami wzdłuż linii jej spodni piżamy, chwytając je i zdejmując razem z majtkami. Używał swojego ramienia, aby powstrzymać ją przed poruszaniem się. Pozwolił, aby reszta jej ubrań opadła na podłogę, nie odrywał ust, przeciskając się przez jej loki, aby położyć na nią usta w pełnym ataku. Nie było delikatnego wprowadzenia, ale zmysłowe przejęcie, którego nie mogła przerwać. Dustin nie dążył do jej podboju, lecz do zagłady. Nie mogła powstrzymać krzyku, który wyrwał się z niej, gdy jego język zagłębiał się w niej. Poruszając się pod ciężarem jego ciała, nie miała innego wyjścia, jak tylko zaakceptować przyjemność, jaką odczuwała, jakby piorun rozbił się w pokoju i spalał ich razem całą wieczność. Kiedy odchylił się na łóżku, początkowo myślała, że nie czuł tego samego, ale potem zobaczyła głód w jego oczach, kiedy zdejmował dżinsy. - Nie ruszaj się, kurwa. - burknął i poszedł do swojej komody. - Nie zrobię tego. - Oblizując nagle suche wargi, patrzyła, jak otwierał szufladę i wraca, otwierając opakowanie z prezerwatywą. Chciała zapytać, czy boli naciąganie prezerwatywy na penisa, ale po sposobie w jaki na nią patrzył, nie sądziła, że doceni jej ciekawość. - Dustin, wiesz, że nie jestem talerzem combo, prawda? Sięgając w dół, złapał ją za biodra w mocnym uścisku. - Nigdy nie pomylę cię z przystawką. Jesteś daniem głównym. Gdy przewrócił ją na brzuch, wystraszyła się. - Nie poczułam się przez to lepiej. Wyciągnęła rękę, aby złapać koniec łóżka, gdy jego ciało zakryło jej a jego usta przycisnęły się do jej karku. - Nie? Zobaczmy, czy to pomoże. - Przesunął biodra, aby wsuwać nogi między jej nogi a jego kutas naciskał na wejście. Jej ciało łatwo zaakceptowało silne popchnięcie, które wprowadziło w nią całego kutasa, jednym ruchem. Jessie usłyszała warczenie satysfakcji na szyi, które wysłało jej kłucie do kręgosłupa w świadomości, że nie był tak opanowany, jak ostatnim razem, gdy się kochali. Dzisiejszy wieczór był dziki, nieokiełznany. Był mężczyzną, który wiedział, czego chce, by ta sama potrzeba znalazła odzwierciedlenie w niej. Jej serce biło w piersi tak głośno, jak grzmot na zewnątrz. Każde uderzenie jego penisa przyspieszało jej bicie, aż myślała, że umrze, zanim wróci na ziemię. Zsunął delikatnie ręce w dół jej ramion i splótł ich palce razem, jej serce zacisnęło się w miłosnym geście. Dustin dawał jej do zrozumienia, że niezależnie od tego, jak bardzo namiętność nią owładnie, idzie razem z nią. 174 mila8189

- Kocham cię, Jessie. - Kocham cię, Dustin. Jego pchnięcia stały się silniejsze, gdy tylko słowa wyszły z jej ust, powodując gwałtowny wzrost jej tętna. Tylko tym razem nie obawiała się, że umrze. Wiedziała, że tak się stanie. Żadne serce nie będzie w stanie wytrzymać tej burzy, którą Dustin był zdecydowany opanować. - Dustin ... - wydyszała. - Tak? - Swoimi ustami splądrował jej ramię, gryząc je i zostawiając mały ślad, by złagodzić ból erotyczny. - Naprawdę... mam nadzieję, że dobrze się bawiłeś ... ze wszystkimi twoimi miłostkami wokół. Znowu sapnęła, gdy jego kutas zagłębił się w niej jeszcze głębiej. - Naprawdę? - O tak, tak... tak... bo twoje dni kociego samca... się skończyły. - Naprawdę? Jessie uśmiechnęła się na śmiech w jego głosie. - Mmhmm... Nie będziesz... O Boże... Pamiętasz, kiedy powiedziałeś... dwa lub trzy razy dziennie? - Niewyraźnie. Ścisnęła go mocniej za ręce. - O Boże... - jęczała, próbując znaleźć słowa, które potrzebowała, gdy jej ciało rozpadało się na milion kawałków. - Myślę, że... cztery brzmi lepiej. Czy… ty nie… ty? - Nie. - Ty nie? - Podniosła głowę, żeby popatrzeć na niego przez ramię. Jej ciało zaczęło drżeć na miłość, którą widziała w jego oczach. - Nigdy nie będę miał dość ciebie. - CHCESZ WIĘCEJ? - Jessie pochyliła się do przodu, kusząc go, siadając na jego talii. Dustin w połowie siedział, opierając się o zagłówek z poduszkami pod plecami. Jego zgięte nogi zapewniły jej oparcie dla pleców. Jej kolana były po obu stronach jego bioder. Otwierając usta, włożyła łyżkę roztopionych lodów do jego ust. Czuła się niewiarygodnie seksownie siedząc na nim. Założyła górę od piżamy, kiedy poszła do kuchni po lody, ale nie zawracała sobie głowy zapięciem. Biorąc następną łyżkę dla siebie, zobaczyła jego wibrujący telefon komórkowy na nocnym stoliku. Dustin sięgnął po niego, aby odebrać. Dziwny wyraz przeszedł przez jego twarz, którego nie mogła zinterpretować, nim uniósł telefon, więc nie mogła zobaczyć wiadomości lub tego, co odpisał. - Coś nie tak? Dustin potrząsnął głową, dotykając nagiej piersi i głaszcząc kciukiem jej sutek. Smutne spojrzenie, który przecinał jego twarz, był o wiele łatwiejszy do odczytania, ale nie mogła zrozumieć, skąd przyszło. - Dustin...? - To nic takiego. Jestem tylko ckliwy. Przechyliła głowę na bok. - O co chodzi? - Zjadłaś ostatnią łyżkę czekoladowych. Jego imponujący uśmiech spowodowały motyle trzepoczące w jej brzuchu. - Pójdę po truskawkowe. 175 mila8189

Przytrzymał rękami jej uda, zatrzymując ją w miejscu. - Zapomnij o tym. Mam ochotę na coś, co mnie rozgrzeje, a nie ochłodzi. Jessie przechyliła się do przodu, umieszczając pusty pojemnik po lodach na szafce nocnej i wróciła do pozycji siedzącej. Biegnąc rękami w dół jego ramion, wzięła jego ręce w swoje, łącząc ich palce razem. - To miłe. O której wracają rano? - Czemu pytasz? Martwisz się, że wykopię cię z łóżka, zanim tu dotrą? - Dustin wpatrywał się w ich połączone ręce, jego wyraz twarzy znów stawał się melancholijny. - Nie, po prostu nie chcę, żeby ktokolwiek czuł się niezręcznie, że tu jestem. - Jedyną osobą, która czułaby się niezręcznie jesteś ty. Nie martw się, wrócą dopiero jutro po południu. Zamierzam odebrać Logana i zabrać go na śniadanie do restauracji, zanim zabiorę go do szkoły. Możesz spać tak długo, jak chcesz. - Możesz mnie odwieźć do domu, zanim odbierzesz Logana. Idę rano do przedszkola. - Jesteś twardym orzechem, Jessie Hayes. - Masz rację. - Usunęła jedną z rąk, by wbić palec w jego klatkę piersiową. - I lepiej, żebyś o tym nie zapomniał! Dustin chwycił ją za rękę, nie śmiejąc się z jej żartu. - Nie zrobię tego. Uwierz mi, liczę na to. Rozdział 30 - Mogę zamówić naleśniki? - Logan błagał, gdy wskakiwał do boksu. - Tak, proszę bardzo. - Dustin z miłością wpatrywał się w syna zza stołu. Twarz Logana złamał wielki uśmiech, gdy podeszła kelnerka. - Co mogę wam podać, panowie? - Chciałbym naleśniki. Cztery. - Po złożeniu zamówienia oczy Logana przesunęły się do niego, jakby oczekiwał, że zmieni ilość zamówionych naleśników. Holly i on nigdy nie pozwolili mu na więcej niż dwa. - Wezmę to samo. I dodaj bekon do obu. Wezmę kawę, a Logan weźmie sok pomarańczowy. - Holly będzie wściekła. - Zajmę się Holly. Nie przejmuj się tym. Dustin ustawił kubek do kawy z boku, aby został napełniony, dając uprzejmy uśmiech kelnerce. Była siostrą kobiety, która pracowała w przedszkolu Jessie. Kiedy odeszła, Dustin przyglądał się jak Logan z zainteresowaniem przygląda się temu, co robią inni klienci. Dustin przesunął kubek przed siebie. - Musimy porozmawiać jak mężczyzna z mężczyzną. Oczy Logana wróciły do niego, jego szczupła pierś się skurczyła. - Czy mam kłopoty? Usta Dustina wykręciły się w ironicznym uśmiechu. - Gdybyś miał kłopoty, pozwoliłbym ci jeść naleśniki? - Nie. - Jego klatka piersiowa puchła dumnie. - Więc chcesz ze mną porozmawiać jak mężczyzna z mężczyzną? - Tak. Musimy porozmawiać o czymś, co odkładam od dłuższego czasu. Zamierzałem wytłumaczyć ci to razem z Holly, ale to co chcę ci powiedzieć, zostało spowodowane moimi czynami i to ja muszę sam to wytłumaczyć. Miał zamiar kontynuować ale zobaczył, że kelnerka wraca z ich jedzeniem. Odchylając się zrobił miejsce dla niej na stole, aby mogła wszystko postawić. - Dzięki, Deb. 176 mila8189

Spojrzała na niego z uwielbieniem gdy nie odwzajemnił spojrzenie, poświęcając całą uwagę na Logana odeszła. Dustin nie dotykał swojego jedzenia, pozwalając Loganowi wlać tyle syropu na swoje naleśniki, ile chciał. Kiedy Logan zaczął jeść, Dustin kontynuował, obawiając się, że Logan nigdy nie spojrzy na niego w ten sam sposób, kiedy skończy mówić. - Musimy porozmawiać o twojej matce..... Dustin opowiedział Loganowi o tym, jak spotkali się w szkole średniej i umawiali się potajemnie, ponieważ jej ojciec go nie lubił. - Dlaczego cię nie lubił? To był kolejny powód, dla którego odłożył wyjaśnienie. - Bo Tate, Greer i ja nie byliśmy uprzejmi. Czasami robiliśmy rzeczy, które inni ludzie w mieście uważają za nielegalne. - Co to znaczy? - To znaczy, że poszlibyśmy do więzienia, gdyby nas złapano. Wiedzieliśmy, że to było złe, ale i tak to robiliśmy. - Jakie rzeczy? - Rzeczy, o których jej ojciec wiedział, że robimy i których nie lubimy. To nie znaczy, że możesz robić rzeczy, które wprawią cię w kłopoty. Chyba nie chcesz, żeby Holly płakała? - Nie, nie zrobię nic, co sprawi, że Holly będzie płakać. - Dobrze. To wszystko, o co cię proszę, Logan. Jeśli uważasz, że Holly by się to nie spodobało, nie rób tego. - Widelec Logana zatrzymał się w połowie drogi do ust z dużym kawałkiem naleśnika z kapiącym syropem. - Czy to znaczy, że nie mogę dokończyć naleśników? - Tym razem zrobię wyjątek, - powiedział uroczyście. Nalewając syrop na swoje naleśniki, Dustin powiedział mu o rzuceniu szkoły i dlaczego on i Samantha uciekli aby się pobrać potajemnie. - Niektóre rzeczy, które zaraz powiem, będą dla ciebie trudne do słuchania, ale chcę, żebyś usłyszał je ode mnie. - Okej. - Logan odłożył widelec, kiedy słuchał. - Postanowiliśmy się pobrać, kiedy Samantha powiedziała mi, że jest w ciąży z tobą. Wymknęliśmy się pewnej nocy i udaliśmy się do Lexington. Kiedy wróciliśmy do Treepoint, powiedziała mi, że chce wrócić do domu i powiedzieć ojcu, a po tym, jak to zrobi, opuścimy miasto. Wiedzieliśmy, że nie możemy tu zostać. Jej ojciec - twój dziadek był w tym mieście za bardzo ważny. Gdybyśmy zostali, przysporzyłby kłopotów Tate'owi, Greer i Rachel. - Miałeś zamiar opuścić miasto, żeby ich chronić? - Nigdy nie wychodzisz bezkarnie, kiedy łamiesz prawo, Logan. Musisz spoglądać przez ramię do końca życia, nawet jeśli zostaniesz złapany. Ojciec Samanthy upewniłby się, że Tate i Greer poszliby do więzienia, a Rachel została zabrana od Tate. Była jeszcze w szkole średniej, a Tate miał nad nią opiekę. Dlatego mieliśmy wyjechać z miasta. Spodziewałem się, że Samantha zadzwoni. Przejeżdżałem obok jej domu kilka razy i widziałem, że nikogo nie ma w domu. Dzwoniłem do niej tysiąc razy, a ona nie odbierała. Kiedy w końcu zadzwoniła dwa dni później, powiedziała mi, że poroniła w dniu, w którym poszła do domu i poprosiła ojca, aby pomógł jej uzyskać unieważnienie. Próbowałem namówić ją na spotkanie ze mną, ale nie chciała. Zniknęła na około sześć miesięcy po czym wróciła do miasta. Nigdy nie wiedziałem, że urodziła ciebie. Uwierzyłem 177 mila8189

jej na słowo, Logan. Gdybym wiedział, że nadal jest z tobą w ciąży, nigdy nie podpisałbym dokumentów unieważniających. Chciałem cię bardziej niż kiedykolwiek myślałeś. - Wierzę ci. Czy ....? Czy ona mnie chciała? Tylko Sam mogła odpowiedzieć na to pytanie, ale jej tu nie było, więc mógł powiedzieć Loganowi tylko to, w co wierzył. - Chyba tak, Logan. Po prostu nie sądzę, że była skłonna zaryzykować, że mógłbym chronić ją i ciebie przed twoim dziadkiem. - Dustin odsunął swój talerz z niezjedzonym jedzeniem ponieważ jego apetyt zniknął. - Po powrocie, Sam trzymała się jak najdalej ode mnie. Nie podejrzewałem, że ona ma ciebie, ani nikogo w mieście. Dowiedziałem się o tobie, bo Sam wpadła w kłopoty i nie była w stanie ukrywać cię. Poszedłem do niej, nie spodziewała się mnie i była zła, że tam jestem, zadając jej pytania, na które nie chciała odpowiedzieć. Popchnęła mnie, a ja odepchnąłem ją do tyłu i upadła uderzając się w głowę. Nawet jej tak mocno nie popchnąłem, Logan, przysięgam. - Dustin błagał oczami, by syn mu uwierzył. - Nigdy nie dotknąłem kobiety w gniewie przez całe życie, ale nie mogłem jej ocknąć. Zadzwoniłem po karetkę i uciekłem. Nie wiem, dlaczego uciekłem. Byłem młody i głupi i nie wiedziałem, co robić. - Wierzę ci. Na słowa Logana, Dustin musiał opuścić głowę, próbując ukryć niemęskie łzy, które groziły wydostaniem się na zewnątrz. Nadal odczuwał ten sam ból co w dniu, w którym to się stało. Ojciec wychowywał go, aby krył wszystko przed wymiarem sprawiedliwości, więc kiedy powinien był zgłosić to, co się wydarzyło, nauki zakorzenione w nim były przeciwne temu. - Dziękuję, Logan. Ale jeszcze nie skończyłem. Nie byłem mężczyzną, na którego wychowała mnie moja mama, ale nie pogodziłem się z tym, co się stało. Nawet włamałem się do biura Diamond, żeby to zatuszować, ale ona to rozgryzła i zmusiła mnie do pójścia na policję. To była jedyna właściwa dla mnie decyzja, którą podjąłem po wysłuchaniu jej. Powiedziała mi, że to nie moja wina, że Sam umarła. Cierpiała na niewydolność nerek i nie wiedziała o tym. W ten sposób dowiedzieliśmy się, że masz ten sam problem. I dlatego Holly i ja uważamy na wszystko, co jesz, żebyś nie zachorował. Dustin przyglądał się synowi, z bólem w piersi, gdy widział tysiące różnych emocji na twarzy Logana. - Chcę, żebyś znał prawdę, ponieważ jesteś coraz starszy, i nie chciałbym, żeby Silas lub ktokolwiek ci powiedział, że zabiłem Samanthę bez uprzedniego wysłuchania prawdy ode mnie. - To był wypadek. Nikogo nie mógłbyś zabić. Dustin wbił zęby w dolną wargę. Choć bardzo chciał, żeby Logan w to uwierzył, byłoby to kłamstwem. A jeśli sprawy przybrałyby zły obrót, chciał, żeby Logan zobaczył go oczami, które widziały nie tylko w nim dobro, ale i wady. - Nie lubię zabijać, ale tak się dzieje. Kiedy byłem młodszy, ojciec nauczył mnie ciężkiej lekcji, a teraz ja uczę ciebie. Ochrona rodziny musi być zawsze na pierwszym miejscu, nawet jeśli musisz robić to, czego nie chcesz robić. Kiedy twoja rodzina jest bezpieczna i nie można jej skrzywdzić, możesz pomóc i chronić innych. Ale twoja rodzina musi być pierwsza, druga i ostatnia. Jeśli chronisz swoją rodzinę, nie może być żadnych innych możliwości, ponieważ kiedy ktoś próbuje skrzywdzić ciebie lub twoje, nie będzie miał takiego samego wahania. - Kiedy dorosnę, będę ją chronić tak jak ty. 178 mila8189

- Synu, nie możesz czekać, żeby ich chronić, do czasu, gdy będziesz starszy. Musisz ją teraz chronić. Logan zbladł spodziewając się że Dustin prosi go, aby robił coś, czego nie chciał robić, Dustin dał mu uspokajający uśmiech. - Nie chcę, żebyś kiedykolwiek robił coś, czego nie chcesz robić. Jedyną rzeczą, o którą cię proszę, jest to, o co wcześniej prosiłem cię z Holly. Nie możesz nikomu powiedzieć o darze wujka Greer'a i cioci Rachel ani o swoim własnym. Zwłaszcza Twoim. Chcę cię chronić, Logan, ale stajesz się coraz starszy, a ja nie będę w pobliżu ciebie cały czas, aby uchronić cię przed tym, że ktoś znajdzie twoje rysunki lub usłyszy, że mówisz o tym coś i doda dwa do dwóch w ten sposób dowie się o twoim darze. Musisz zacząć chronić siebie i resztę rodziny teraz, bo jeśli nie jesteś ostrożny, to nie tylko możesz zapłacić cenę, ale jedno z nich też może. Logan zaczął żuć dolną wargę. - Czy powinienem przestać rysować? - Nie. Od teraz pokazuj tylko mi rysunki. Nie rysuj w szkole ani nigdzie indziej. Tylko w domu. - Czasami nauczyciel prosi nas, byśmy rysowali w szkole na potrzeby zadania lub w wolnym czasie. - Jeśli musisz to robić w szkole, wykonuj rysunki rzeczy, takich jak gwiazdy, kropki, kształty. - Mogę to zrobić. - Nie mówię, byś nie rysował tego, co chcesz, tylko rób to w domu. Gdy skończysz, daj mi wszystkie swoje rysunki. - Zrobię to. Obiecuję. Dustin spojrzał na zegar na ścianie. - Skończyłeś? Spóźnisz się. Będę musiał wejść do środka i cię wpisać. - Nie mogę po prostu ominąć? - Nie. Ale może spytam Rachel, czy możemy przyjść na obiad i pójdziemy na ryby, w czasie, gdy ona będzie go przygotowywać? - Wolałbym opuścić szkołę. Dustin podniósł rachunek. - Już mam kłopoty u Holly, bo się spóźniłeś. Nie ma mowy że będziesz się bawił w wagary przez resztę dnia. - Czy kiedykolwiek byłeś na wagarach, kiedy chodziłeś do szkoły? Dustin nie czuł żadnych oporów przed okłamywaniem syna w tej sprawie. - Nie, nigdy tego nie zrobiłem. Logan pośpiesznie zjadł ostatni kawałek swoich naleśników i dokończył swój sok przed wysunięciem się z boksu. - Kiedy pójdziemy dziś do cioci Rachel, zapytam ją, czy byłeś na wagarach. - Proszę bardzo. Powie ci, że tego nie robiłem. - Bezwstydnie planował napisać do siostry po tym, jak zaprowadzi Logana do szkoły. - Tato, zamierzasz napisać do cioci Rachel? Dustin zapłacił rachunek, sięgając po słoik z cukierkami, który znajdował się obok kasy, aby wyciągnąć dwa. Biorąc jednego dla siebie, drugi dał Loganowi. - Synu, kolejną lekcją, której udzielił mi ojciec, to: nie kłam. - Zrywając plastikową folię z miętowych cukierków, Dustin wrzucił go do ust. - Ale kiedy to robisz, to nigdy, przenigdy się do tego nie przyznawaj. Do niczego się nie przyznaję.

179 mila8189

PO USPRAWIEDLIWIENIU LOGANA W SZKOLE, Dustin pojechał do swojego biura. Musiał dokończyć papierkową pracę dla Drake'a przy zaproponowanej przez niego inwestycji. Upewniając się, że wszystkie podpisy zostały złożone, napisał do Drake'a, dając mu znać, że posiada teraz pewien procent udziałów w firmie, którą polecił. Wypełniając papiery, zamykał dolną szufladę biurka, gdy usłyszał dźwięk przychodzącego smsa. Charles odwoływał ich lunch. Nie zdziwił się, Dustin napisał mu, że mogą się spotkać następnym razem, gdy będzie w mieście i zapytał, czy nadal planuje jutro wyjechać. Kiedy przeczytał odpowiedź, Dustin wstał od biurka, postanawiając wrócić do domu i przebrać się przed odebraniem Logana ze szkoły, żeby mogli później odwiedzić Rachel. Zamknął drzwi do biura, wstąpił do biura Diamond, aby przywitać się z Holly i powiedzieć jej o swoich i Logana planach na wieczór. Potem pojechał do domu i zmienił ubranie, zakładając parę dżinsowych spodni i jedną z jego lepszych bluzek z długimi rękawami. Wszedł do pokoju Greer'a, otwierając sejf z bronią. Patrząc na asortyment, który był w środku, wybrał jedną ze swoich ulubionych. Ładując ją, schował ją za plecami, po czym zamknął i zablokował bezpieczne drzwi. Zakładał jeansową kurtkę, gdy usłyszał dźwięk alarmu, informujący go, że ktoś zbliża się do podjazdu. Napisał już do Tate'a i Greer'a, że spodziewa się towarzystwa. Włożył telefon do kieszeni, wyszedł na zewnątrz, usiadł na górnym stopniu, który prowadził do werandy, czekając, aż samochód wjedzie na podjazd. Kiedy samochód się zatrzymał, mężczyzna wyszedł, trzaskając drzwiami samochodu i zatrzymując się przed nim. - Hej, Dixon. Spodziewałem się ciebie. Rozdział 31 Dustin nieustannie wpatrywał się w postać Dixon Well. Jak na starszego mężczyznę, pozostał w dobrej formie. - Co mogę dla Ciebie zrobić? - zapytał. - Możesz trzymać się z dala od mojego syna. Mówiłem wam, kiedy byliście w liceum, że Charles nie potrzebuje, żebyście próbowali sprzedać mu ten diabelski rdzeń. Pójdziecie do piekła za swoje grzechy. Nie będziesz miał okazji pociągnąć za sobą mojego syna. Diakon i miejscowy biznesmen, którego wszyscy podziwiali, był tak zły że prawie piana wychodziła mu z ust. - Wow! Dixon, zaprosiłem Charlesa na lunch do restauracji. Nie planowałem wyprowadzić go do Sodomy i Gomory. Wyluzuj. W twoim wieku powinieneś zwracać uwagę na ciśnienie. Wyglądasz, jakbyś miał mieć zawał serca. - Nie odzywaj się do mnie. Nie jestem jedną z tych dziwek, które oczarowujesz tym swoim wężowym językiem, ani też nie jestem jednym z tych głupców, którzy ufają ci ze swoimi pieniędzmi. Widzę cię takim, jakim jesteś i planuję trzymać Charlesa od ciebie najdalej jak tylko mogę. Jest w drodze powrotnej do Lexington i wkrótce nie wróci. Założę się, że planowałeś namówić go do inwestycji w ten system Ponzi, w który próbujesz wpakować każdego głupka z portfelem. Nie dostaniesz ani centa moich pieniędzy. - ciągnął. - Jestem zbyt mądry, by uwierzyć w coś pochodzącego z takiego śmiecia jak ty. - Tak, jesteś pieprzonym geniuszem, prawda? 180 mila8189

- Wystarczająco bystry, by nie wierzyć człowiekowi, który już dawno temu powinien był trafić do więzienia. Żal mi tego twojego syna. Nie ma szans. Dustin prawie stracił panowanie nad sobą i zastrzelił aroganckiego dupka. Zaciskając usta w cienką linię, Dustin chciał zabić świętoszkowatego idiotę. - Jedyną osobą, która mogła namówić Charlesa do zrobienia czegoś, czego nie chciał, jesteś ty. Trzymasz mocno zaciśniętą pięść na łańcuchu, który owinąłeś wokół jego szyi, gdy tylko wyszedł z łona matki. Nie sądzisz, że nadszedł czas, aby pozwolić mu wytrzeć sobie tyłek zamiast robić to za niego? - Jesteś śmieciem. Nie wiem, dlaczego nadal z tobą rozmawiam. Powiedziałem co miałem do powiedzenie. Zignoruj to, a pożałujesz. Dustin stanął na nogi, by pójść za Dixonem Wellsem do jego drogiego samochodu. - To na pewno jest ładny samochód. Założę się, że kosztował cię sporo forsy. - Włożył ręce do kieszeni kurtki, kiedy obchodził samochód. Dixon zignorował jego ruchy, otwierając drzwi do samochodu. Dustin zatrzymał się przy zderzaku. - Cholera, masz to rysę przez drogę dojazdową? Zmarszczył lakonicznie brwi na zadrapaniu. Dixon zostawił otwarte drzwi samochodu, gdy szedł na tył samochodu. - Jeśli jest zadrapanie, zapłacisz za nie, - groził. Dustin zrobił krok do tyłu, pozwalając mężczyźnie przyjrzeć się swojemu samochodowi. - Chcę, pieniądze na naprawę. Gdybyś miał stałą pracę, mógłbyś sobie pozwolić na wybrukowany podjazd, - znów stanął w pozycji pionowej. - Hej, chętnie bym to naprawił. Z jakiego warsztatu samochodowego korzystasz w mieście? Dixon spojrzał na niego karcącym spojrzeniem. - Nie zabieram samochodu do lokalnego warsztatu. Zaprowadzam go do salonu w Lexington. - Cholera. - Dustin podrapał się po głowie, blokując Dixonowi wejście do samochodu. Po prostu wziąłeś go do Lexington kilka tygodni temu, aby kupić nowe opony, a teraz będziesz musiał jechać cztery godziny tylko z powodu rysy? Dixon podszedł do niego. - Ruszaj się. Muszę wracać do pracy. - Przepraszam, - Dustin przeprosił, ale nadal się nie ruszył. - Oto co robię, trzymam cię z dala od twojej szanowanej pracy, strzelając gównem. Gdybym był tak zajęty, jak ty, na pewno nie poświęciłbym czasu na czterogodzinną jazdę tylko po to, żeby zmienić opony, gdy miały mniej niż cztery miesiące. Dustin zauważył, że ostrożność przenika do oczu Dixona. - Skąd wiesz, że pojechałem do Lexington po nowy zestaw opon? - Wiesz, co jest najlepsze w byciu księgowym? Mogę powiedzieć, jak działają takie sukinsyny jak ty. Przy okazji, mógłbym zaoszczędzić ci czterdzieści tysięcy, gdybyś mnie zatrudnił. Powinieneś wyrzucić ten dzień pracy i rozpocząć nowy. - Dustin roześmiał się na własny żart. - Może Jessie miała rację. Opowiadał kiepskie dowcipy. - To poufne akta. - Dane poufne? Czy powiedziałem, że je widziałem? To były tylko domysły. - Ruszaj się. - Czemu się spieszysz, Dixon? Oh, prawda. Jesteś zajęty swoją restauracją. Po prostu powiedz mi, zanim pójdziesz.... Dlaczego zabiłeś tę biedną kobietę? Twarz Dixona z furii zmieniła kolor na czerwony, gdy mężczyzna chwycił go za przednią część kurtki, próbując odsunąć go od drzwi, aby mógł się dostać do środka. Dustin położył rękę na otwartych drzwiach, odmawiając tym samym ruszenia się. 181 mila8189

- Nie zabiłem Mirandy. - Gówno prawda. Zabiłeś ją i próbowałeś zabić Jessie. Chcę wiedzieć: Dlaczego? - Nie zrobiłem tego.… - Mój syn kłamie lepiej niż ty. Greer pracuje w biurze szeryfa. Widziałem zdjęcia i odlewy śladów opon wykonanych przez Knox'a z samochodu, który wyrzucił Mirandę na pastwisko. Zostawiłeś ją, żeby zgniła na krowim gównie, żałosne przeprosiny jak na mężczyznę. Zostawiłeś też ślady po oponach, w miejscu w którym wyrzuciłeś Jessie z tej góry. Wszystko, co musiałem zrobić, to kurwa zadzwonić do salonu i kupić twoje używane opony a byłeś na tyle głupi, że pozwoliłeś im je zatrzymać. Przefaksowali mi ich zdjęcie. To było kurwa trafienie więc nie stój tam kurwa i nie kłam że nie zrobiłeś tego kiedy wiem że to zrobiłeś. - Ile chcesz? Dustin nigdy nie chciał zabić człowieka bardziej niż teraz. - Powiedz mi dlaczego, a dam ci moją cenę. - Miranda przyszła do mojego domu, żeby zobaczyć mnie i moją żonę. Dziwka chciała, żebyśmy wiedzieli, że jej syn przestał uchodzić jako syn Jacksona i stał się synem Charlesa. Chciała, żebyśmy wiedzieli, że mamy wnuka i zamierzała rozwieść się z Jacksonem. Miała zamiar powiedzieć Jacksonowi, że zostawia go dla Charlesa i że jej bękart jest jego. Pokłóciliśmy się, a ona wyszła, więc poszedłem za nią. Nie mogłem tego znieść. Nie, nie mogłem. Nie mogłem pozwolić, żeby tak przeciągnęła moje nazwisko przez błoto, prawda? Mam reputację do podtrzymania, a ona miała zamiar oczerniać je plotkami, które miała rozpowszechniać o moim synu. Czy uważasz, że starsi pozwoliliby mi zostać, wiedząc, jak bardzo Jackson ucierpiał, wiedząc z kim związał się Charles? Dustin był oszołomiony przez obłąkane wyznanie. - Widziałem ją wjeżdżającą do mieszkania jej siostry i próbowałem z nią porozmawiać, ale nie chciała mnie słuchać. Uderzyłem ją a ona powiedziała, że zadzwoni do szeryfa. Ta zdzira miała wezwać policję na mnie! Nie mogłem pozwolić jej narazić na szwank wszystkiego, nad czym pracowałem i co chroniłem przez całe moje życie dlatego, że miała wyrzuty sumienia. Gdzie było jej sumienie, zanim okłamała Jacksona? Kiedy próbowałem ją uspokoić, uciekła. Złapałem ją w pralni. Wiedziałem, że powie Jessie, że ją uderzyłem, więc wpadłem w szał. Nawet nie pamiętam, żebym je uderzył. Byłem tak zły, że nie chciała mnie słuchać. Dustin chciał wyciągnąć broń zza pleców i pociągnąć za spust, aby nie słuchać wariata przez kolejną minutę. Ale musiał usłyszeć całą historię, żeby Jessie mogła zamknąć sprawę. - Nie mogłeś stracić za bardzo rozumu, skoro byłeś na tyle mądry, by rozrzucić Mirandę i Jessie w całym hrabstwie i zmylić wszystkich z toru. - Nie wiedziałem, co robię. Dustin wierzył w to, gdy o to chodziło. Mężczyzna był, kurwa, szalony jak obłąkany ptak. - Dlaczego zgwałciłeś Jessie? - Żeby wypędzić wszystkich z tropu prowadzącego do mnie! Kto by uwierzył, że ją zgwałciłem? Nie chciałem jej angażować, ale nie miałem wyboru, prawda? To była wina Mirandy. Gdyby tylko trzymała gębę na kłódkę, nic z tego by się nie wydarzyło. Poprosiłem Boga, aby wybaczył mi moje grzechy i tak się stało. - Nie oczekiwałbym przebaczenia od Jacksona czy Jessie w najbliższym czasie.

182 mila8189

- Mogę zapłacić ci, ile tylko chcesz. Potrzebujesz nowego podjazdu, będziesz miał go jutro wieczorem. Oto moje klucze. Możesz mieć mój samochód. Chcesz klientów? Będziesz musiał zdobyć nowe biuro, ponieważ wszystkich wyślę do Ciebie. Dustin nie ruszył się, by odebrać od niego kluczyki do samochodu. - Nie potrzebuję podjazdu, mam więcej klientów niż mogę teraz obsłużyć, a ty możesz wziąć te klucze i wsadzić je sobie w dupę. Ponieważ, ty żałosny worku gówna, kupię megafon i będę jechał po ulicach, mówiąc wszystkim w Treepoint, że zabiłeś Mirandę i zgwałciłeś Jessie. Nie będziesz musiał się martwić o interes, bo nie będzie osoby, która tam wejdzie po tym, jak dowiedzą się, co zrobiłeś. Nawet Charles wyrzeknie się ciebie, a kościół usunie ten drogi szyld, za który zapłaciłeś, gdy otwierano sklep z używanymi rzeczami. Mężczyzna nie stracił panowania, dopóki nie wspomniał o kościele. Potem oszalał. Dustin nie był głupcem. Wiedział, że jeśli Dixon przekroczył swoją granicę kiedy zabijał jedną kobietę i gwałcił drugą po to by chronić swoją reputację to sama myśl o tym, że stanie w obliczu upokorzenia, sprawi że spróbuje zrobić to ponownie. Próbował uderzyć głową Dustina w dach samochodu, ale Dustin był równie wściekły. Różnica polegała na tym, że tym razem Dixon nie miał do czynienia z dwiema kobietami, które obawiały się o swoje życie. Dustin podniósł kolano i uderzył Dixona w pachwinę. Szalony mężczyzna nie upadł na kolana tak, jak zrobiłby to każdy inny. Nie, był zbyt odległy od rzeczywistości. Dustin współczuł Mirandzie i Jessie, że musiały być świadkami maniakalnej wściekłości, z którą teraz miał do czynienia. Dixon cofnął się o krok. Potem, odzyskawszy równowagę, zaatakował go. Dustin czekał. Podnosząc rękę, uderzył Dixona w twarz. Ponownie, Dixon cofnął się o krok i wrócił do niego. Im bardziej stawał się szalony, tym mniej czuł bólu. Dustin walczył za życia wystarczająco dużo, by wiedzieć, jak dużo adrenalina może dać podczas walki. Kiedy znowu wymierzył cios, Dustin oddał mu wystarczająco mocno, aby mógł się odsunąć od samochodu i miał dosyć czasu, aby zatrzasnąć drzwi samochodu. Właśnie je zamknął, gdy Dixon rzucił się na niego. Dustin chwycił go, rzucając go na maskę samochodu, oglądając z satysfakcją, jak sukinsyn ześlizgiwał się po masce układając się na żwirze. Przechodząc do przedniej części samochodu, Dustin zobaczył, jak przytrzymując się zderzaka próbuję wstać. Zanim jednak mógł się wyprostować Dustin ustawił się za nim i podnosząc go na nogi zaczął używać przedniej części drogiego samochodu wyłącznie po to, by wbić go w maskę, aż do momentu, gdy zobaczył, że Dixon staje się bezwładny. Następnie, wykorzystując całą swoją siłę, Dustin rzucił go ponownie na maskę i patrzył, jak sunie na bok. Dustin przesunął się na bok, widząc go leżącego za kołem. - Ty stuknięty gnojku, nie ma nawet zabawy w wybijaniu cię do diabła. Dixon czołgał się do tyłu na łokciach, krew wydobywała się z kącika jego ust i nosa. - Planowałem uzyskać o wiele więcej satysfakcji dzięki tobie. Wisisz Mirandzie i Jessie więcej niż to. Kobieta straciła życie. Jej syn stracił matkę, a Jackson stracił kobietę, którą kochał. Inna kobieta straciła zaufanie i poczucie bezpieczeństwa, które jej rodzina zaszczepiła w niej przez twoje obłąkane powody. Mogę wbijać to w ciebie aż do twojego końca, ale to nigdy nie da im satysfakcji, na jaką zasługują. - Dustin sięgnął za siebie, wyciągając broń, by wycelować ją w niego. - No dalej, zabij mnie. Chcę, żebyś to zrobił. Dustin był zniesmaczony, kiedy Dixon zaczął się modlić. 183 mila8189

Podnosząc broń nad głowę, Dustin oddał strzał. Dixon podskoczył, unosząc oczy do niego. - Jest jedna rzecz na zielonym Bożym świecie, która da im jakąkolwiek satysfakcję ale ja nie mogę im jej zapewnić. Tylko Knox może to zrobić. Miranda może nie być w stanie zobaczyć, że stoisz przed sprawiedliwością, na którą zasługujesz, ale inni tak. Po tym jak wypuścił ostanie słowa, słychać było zgrzyt żwiru pod oponami, gdy policyjne samochody wjeżdżały na podjazd. Dustin trzymał broń przy sobie, gdy Knox wysiadł z radiowozu a funkcjonariusze policji stanowej pobiegli w kierunku Dixon. Dustin wyciągnął broń do Knox'a, dając mu ją. - Dobrze, że wysłałem Greer'a do Jamestown, żeby nie wiedział, co robisz. Zastrzeliłby go po około pięciu minutach od przyznania się do winy Dixona. Tate szaleje, że nie powiedziałeś mu, co kombinujesz. Dwóch policjantów trzyma go w domu. - Nie mogłem mu powiedzieć. Nie potrafiłem zaufać sobie. Nawet po tym, jak dzwoniłem do Shade'a godzinę przed przyjazdem Dixona, nie wiedziałem, czy uda mi się trzymać się planu, który opowiedziałem Shade'owi. - Możesz się rozłączyć. Policja będzie nagrywać, dopóki tego nie zrobisz. - Dustin wyjął telefon, kończąc połączenie z telefonem Knox'a, który był połączony z policją stanową. - Miałeś zamiar go zabić, - Knox stwierdził, kiedy zobaczył, jak wkłada telefon do kurtki. - Tak. - Dustin patrzył, jak Dixon jest skuwany w kajdanki i wsadzany na tył radiowozu. - Dlaczego zmieniłeś zdanie? - Jessie. Mógłbym go zabić i ukryć jego ciało w górach, ale ona nadal by się zastanawiała, kto to był, a ja nie chciałem, żeby przez resztę życia przeżywała to. - Jesteś lepszym człowiekiem niż ja. - Knox skinął mu głową. - Teraz musisz przyjechać na posterunek i złożyć pisemne oświadczenie. Wiesz, że cały klan Hayes będzie do ciebie strzelał, prawda? Chcesz, żebym sprawdził, czy uda mi się wprowadzić cię do programu ochrony świadków? Mógłbyś zmienić nazwisko, a ja mógłbym cię umieścić w miejscu takim jak Tahiti. Byłem tam. Jest pięknie a nawet lepiej, nie ma żadnych Hayesów. - Nie, dziękuję. - Dlaczego nie? - Po pierwsze, moje góry są najpiękniejszym miejscem na ziemi. Nie potrzebuję długiej podróży samolotem, żeby się tego dowiedzieć. Po drugie, Tahiti może nie ma żadnych Hayesów, ale nie ma też żadnych Porterów. A po trzecie, Jessie zbyt łatwo ulega oparzeniu słonecznemu. Nigdy bym jej do tego nie namówił. Knox się roześmiał, potrząsając głową. - Daj spokój, przynajmniej mogę cię chronić przez kilka godzin, podczas gdy ty będziesz składał zeznania. Przejechał obok nich radiowóz z Dixonem Wellsem na tylnym siedzeniu. Dustin widział, że walił głową w metalową klatkę, która chroniła policjanta z przodu. - Zamierzam kazać im postawić strażnika na warcie przez groźbę samobójstwa, powiedział Knox, dając mężczyźnie spojrzenie pełne nienawiści. - On już pracuje nad obroną przez szaleństwo. Dustin nie mógł znieść tego, jak zachowywał się Dixon, ale z innego powodu. - To gówno nie działa. Jest szalony jak samobójcza wiewiórka. - Co to, kurwa, jest? - Nie wiesz, co to jest do diabła samobójcza wiewiórka? 184 mila8189

Dustin przestał iść, żeby wpatrywać się z politowaniem w Knox'a. - Nie. - Widzisz tamten słup elektryczny? - Dustin wskazał na słup za stodołą, z którego poprowadzono kable elektryczne do domu. - Tak. - Następnym razem, gdy Tate i ja będziemy mieli plon, który nie jest warty sprzedaży, powiem Tate'owi, żeby cię zaprosił. Musimy rozpalić wielkie ognisko, żeby to zniszczyć. Po tym te małe skurwysyny szaleją, biegając po całym terenie. Dlatego mamy zapasowy generator, bo kiedy wbiegają na słup, za każdym razem tracimy prąd. Greer kupuję skrzynkę od Buda i siada na przednim ganku, przyglądając się, jak popełniają… - Samobójstwo, - Knox skończył za niego. Szeryf śmiał się tak mocno, że musiał wytrzeć łzy. - Zrób mi przysługę. Następnym razem, gdy będziesz chciał spalić trawkę, która nie spełnia twoich standardów, zadzwoń do mnie. - Chcesz przyjść i popatrzeć? - Nie, ja i moi bracia zdejmiemy to z twoich rąk. Nie jesteśmy tak dokładni jak ty. Najgorsze zioło, które Porters mogliby wyprodukować, jest wciąż lepsze niż reszta sprzedawana w Kentucky. Zapłacę nawet pełną cenę. - Nie, dziękuję. - Dlaczego nie? Dustin pociągnął nosem, dając mu jeszcze jedno litościwe spojrzenie. - Dzwoń do Tate'a. To trochę potrwa. Psuje się tylko co trzy, cztery lata. - Porter odrzucający obojętnie, surową gotówkę tylko po to, żeby zobaczyć, jak zabiją się wiewiórki? Nie wierzę w to. - Knox odpowiedział mu. - Zobaczysz. Kiedy te skurwiele wbiegają na ten słup, jest jak pieprzonego czwartego lipieca. - Nadal mnie to nie obchodzi. Mam asa w rękawie, żeby dostać to zioło. Knox otworzył drzwi od strony pasażera, żeby się dostać do środka. - Co? Zamierzasz zrobić nalot? - Nie, nie chcę go skonfiskować. Bracia i ja go spalimy. - Wtedy nie masz szansy w piekle na zdobycie tego zielska. - Mam więcej niż szansę. Zaoferuję, że kupię ją od Greer'a, - powiedział Knox, zamykając drzwi samochodu. Cholera, Tate byłby wściekły na niego za to, że wspomniał o złym zielsku. Knox miał jednak rację; gdyby Greer dostał propozycję zimnej, pewnej gotówki kontra oglądanie samobójczych wiewiórek, gotówka wygrywałaby za każdym razem.

185 mila8189

Rozdział 32 - Muszę siku. Jessie spojrzała w górę z arkusza ćwiczeń, w którym Presley próbował zrobić coś dobrego i nie do końca się mu udało. - Proszę idź. Skręcony mały chłopiec upuścił ołówek na arkusz i oderwał się od okrągłego stolika. Jessie przesunęła jej krzesło na kółkach do Loli, oglądając, jak pisze literki na jej kartkach. Dobra robota, Lola - Jessie komplementowała. Dziewczynka uśmiechnęła się tak dumnie, że Jessie chciała ją przytulić. Wracając rano do przedszkola, nie wiedziała, czy jest wystarczająco silna psychicznie i emocjonalnie żałowała, że nie dała sobie dodatkowego tygodnia, o którym początkowo wspomniała Holt'owi. Przybyła wcześnie, pisząc do Bliss, aby upewnić się, że dotrą razem. Nie była gotowa do samodzielnego działania bez wsparcia, bała się reakcji, gdyby ojciec przyprowadził swoje dziecko. Kilka razy, gdy wychodziła po porwaniu, Dustin trzymał ją blisko i odczuwała jego obecność jako niewidzialną tarczę chroniącą ją. Bliss była tam, kiedy przyjechała, więc weszła do już oświetlonego pokoju. Kiedy dzieci zaczęły przychodzić, Jessie była przytłoczona emocjami, gdy ich twarze rozjaśniły się na jej widok po otworzeniu dla nich drzwi. Wszystko szło dobrze, dopóki ojciec Presleya nie wprowadził go do środka. Zapisał Presleya, gdy wrócił do Treepoint po tym, jak wyjechał 16 lat temu. Wrócił z dwójką swoich dzieci, gdy jego owdowiała siostra zachorowała, aby opiekować się jej dwójką dzieci. Jessie opiekowała się jego siostrzenicą i siostrzeńcem zanim weszli w wiek szkolny i mieli złamane serce, że Abby była tak chora. Żywiołowa matka była jej ulubienicą, gdy potrzebowała ochotniczego rodzica. Rozwiedziony i przystojny Owen wywołał poruszenie, gdy wrócił do miasta, wprowadzając samotne kobiety w zakłopotanie. Do tej pory jednak nie umawiał się z żadną z nich ani się nimi nie interesował. Kiedy Jessie zobaczyła, jak wysiada z ciężarówki, miała postrzępione nerwy, które zmroziły ją w miejscu, zamiast wyjść, aby przywitać się z nim przy drzwiach. Przygotowywała się do paniki, że nie może tego zrobić, gdy poczuła uspokajającą dłoń na plecach. - Mam to, - powiedziała Bliss. - Lola próbuje przekonać całą grupę czytelniczą do ponownego przeczytania książki o jednorożcu. Jessie kiwnęła głową, zmuszając się do ruchu, gdy dawała Bliss niepewny uśmiech. - Dziękuję. Za każdym razem, gdy ojciec miał podejść do drzwi, Jessie znajdowała Bliss u swego boku, przejmującą powitanie. Po przybyciu wszystkich dzieci, Jessie mogła się zrelaksować i spędzić czas z dziećmi. W czasie gdy dzieci zasnęły na drzemkę, Jessie opadła na krzesło za biurkiem, widząc Bliss i Kailor rzucające jej rozbawione spojrzenia, przysuwające krzesła, by zjeść lunch. - Zapomniałam, jak bardzo potrafią zmęczyć. - Jessie śmiała się, sięgając po jabłko. - Dlatego zrezygnowałam z chodzenia na siłownię po tym, jak zaczęłam tu pracować powiedziała Kailor, otwierając torbę na lunch. Z miejsca, w którym usiadła Jessie, zobaczyła migające światła radiowozów policyjnych, które przejechały obok przedniego okna. 186 mila8189

- Dzięki Bogu, że Knox nie włączył syren. Myślę, że mogłabym płakać, gdyby obudził Presleya. Jego ojciec może być powalający... - Kailor wachlowała się na wspomnienie Owena -… ale jego syn jest utrapieniem. - Jego żona potrzebuje badania głowy skoro się z nim rozwiodła tylko dlatego, że chciał wrócić do Treepoint i pomóc Abby. Nawet nie walczyła z nim o odwiedziny. Pozwoliła Owenowi opiekować się nimi w trakcie roku szkolnego i zabiera je latem. Jessie zjadła swoje jabłko, słuchając rozmyślań Kailor nad Owenem. Brakowało jej łatwej relacji, którą dzieliła z kobietami. Były bardziej przyjaciółkami niż współpracownikami, a Jessie czuła się winna, że odcięła je podczas rekonwalescencji. - Przepraszam, - Jessie przemówiła, wkraczając w opis zestawu naczyń, które znalazła w sprzedaży. - Za co? - Kailor skrzywiła się na nią. - Za to, że nie pozwoliłam, żeby Bliss, ty i Rain do mnie przyszły. Po prostu nie chciałam, żebyście mnie taką widziały. Bliss ze złością położyła swoją kanapkę na serwetce. - Nie waż się przepraszać ani myśleć o stworzeniu kolejnej wymówki. Wszystkie jesteśmy tu dużymi dziewczynkami. Ja na przykład wiem, przez co przeszłaś. Pali mnie to cholernie, kiedy kobieta przeprasza za coś, co zrobił mężczyzna. Nie zostałam ranna, ani Kailor, ani Rain. Wiedzieliśmy, że jeśli będziesz czegoś potrzebowała, powiesz nam i tak się stało. Potrzebowałaś mnie do prowadzenia przedszkola, podczas gdy ty odzyskiwałaś zdrowie i tak było. Zapytałaś Rain, czy jej siostra może pomóc, dopóki nie wrócisz. Poprosiłaś Kailor, czy odbierze twoją pocztę z mieszkania, a ona to zrobiła. To jest to, po co są przyjaciele, a nie po to by siedzieć przy łóżku i życzyć ci powodzenia. Jessie roześmiała się cicho, żeby nie przeszkadzać dzieciom. Bliss była wściekła na nią, a Kailor nie wyglądała na mniej złą. - Jestem najszczęśliwszą kobietą na ziemi. Mam was, moją rodzinę i... - Jessie ostrożnie spojrzała na Kailor, mając nadzieję, że to, co miała powiedzieć, nie naruszy ich relacji. Dustina. Kailor mrugnęła do niej oczami. - Więc plotki są prawdziwe? Jessie zmarszczyła brwi na tę uwagę. - Jakie plotki? - Że ty i Dustin jesteście parą. Więc to prawda? - Tak. - Przynajmniej jeśli nie mogę go mieć, cieszę się, że ty możesz. Jessie wiedziała, że mówiła poważnie. - Martwiłam się o to jak ci to powiedzieć - przyznała się. - Dlaczego? - Nie chciałam, żeby to zrujnowało naszą przyjaźń. - Nie ma szans! Po prostu skupię się na kimś innym. - Już sprawdziłaś połowę mężczyzn w mieście, - Żartowała Bliss. - Druga połowa jest żonata. Jessie przechyliła głowę na bok. - Dlaczego nie poprosiłaś mnie, żebym cię umówiła z jednym z moich braci lub kuzynów? Kailor rzuciła na Bliss niespokojne spojrzenie, zanim spojrzała na nią. Z jej miny, Jessie widziała, że próbuje wymyślić uprzejmą odpowiedź. - Nie, jest duża różnica wieku między nami. Holt i Asher są dużo starsi ode mnie. Jessie nie chciała dać jej łatwego wyjścia. - Masz 26 lat, Holt ma 36 lat, a Asher 32 lata. To nie jest taka duża różnica. 187 mila8189

- Ale psychicznie jestem dużo młodsza. Jessie przewróciła oczami. - Zgadzam się z tym. Bubba jest w tym samym wieku co Holt, ale co jest nie tak z Budem? Kailor pomyślała o jej sugestii z Budem. - Powiedzieli wszystkim w mieście, że kiedy będą mieli dzieci, będą mieć imiona na literę B. Co jeśli chcę go nazwać Donald lub Quentin? Jessie odepchnęła jej obawy. - To tylko plotka. Ich brat Kyle miał imię na K. - Kyle to była jego ksywka. Nazywał się Bucephelus. - Podniesiony głos Kailor sprawił, że dzieci poruszały się na swoich łóżeczkach. - Ciii... - Bliss przesłała jej groźne spojrzenie. - Pokochałabyś Buda. Jest przystojny, słodki... Kailor patrzyła na nią, jakby straciła rozum. - Czyż nie jest on kuzynem, na którego narzekałaś, że jest wieśniakiem z piekła rodem? Jessie studiowała swoje paznokcie, żeby nie napotkać jej podejrzliwego spojrzenia. Mogłam przesadzić. - Nie, nie zrobiłaś tego. Nie było soboty, żeby nie był zamknięty w jednej z cel Knox'a, odkąd zaczęłam dla ciebie pracować. Co poniedziałek rano przed otwarciem przedszkola płaciłaś jego grzywnę, aby Knox mógł go zwolnić. - Zapomniałam o tym. - Ja nie zapomniałam. W drodze do pracy dziś rano rozmawiałam z Knoxem. Powiedział, że cieszy się, że wracasz do normalnego rytmu i że Bud nie będzie musiał cię tak bardzo pilnować. Brakuje mu wpływów, które dostaje, kiedy wyciągasz Buda. Cholera, liczyła na to, że uwolni od siebie Buda. Te grzywny zjadały kawałek z jej zysków. Od czasu jej porwania przebywał w pobliżu, a ona obawiała się, że powróci do weekendowych zwyczajów. Nie była jeszcze gotowa zrezygnować z widma tej szansy. - Dobra kobieta zawsze może zmienić sposób życia mężczyzny. Kailor zaczęła mieć wątpliwości. - Możesz mieć rację. Pomyślę o tym. - Zrób to! - Jessie zachęcała, zaczynając dostrzegać światło na końcu tunelu. - Pomyśl tylko, że mogłybyśmy być prawnymi kuzynkami! - Nie składam żadnych obietnic, ale jeśli umówisz nas na randkę, to ty i Dustin pójdziecie z nami. Nie mam co robić w najbliższą sobotę. - Jestem zajęta w tę sobotę. Piątek jest o wiele lepszy. - Okej, - Kailor zgodziła się podejrzanie. - Zazwyczaj jestem wyczerpana do piątku, ale skoro wróciłaś, możesz dać mi wolne w piątek po południu. Mogę się zdrzemnąć, zanim będę gotowa. - Zdecydowanie! Kailor spojrzała na nią jeszcze raz podejrzanie, więc Jessie pośpiesznie spojrzała w dół na swoje paznokcie. - Uh... tylko jedna sugestia... Nie zakładaj zielonego. Na Tobie niebieski wygląda pięknie. - Wiesz, Jessie, teraz, kiedy się nad tym zastanawiam, obiecałam odwiedzić moją ciotkę w domu opieki w ten piątek. Pomyślę o tym i umówimy się kolejnego dnia, kiedy będę miała trochę wolnego czasu. Jessie poczuła, że jej nadzieje rozpadają się wokół niej i próbowała wymyślić sposób na sprowadzenie Kailor z powrotem na pokład, kiedy wyjrzała przez okno i zobaczyła wracające radiowozy. Zaczęła się jeszcze bardziej martwić, gdy zobaczyła cztery samochody policji stanowej jadące za samochodami Knox'a i jego zastępców. 188 mila8189

- Zastanawiam się, co się tu dzieje, - Bliss powiedziała, wstając z krzesła, by stanąć przy oknie. Jessie zobaczyła budzące się dzieci. - Jestem pewna, że dowiemy się, kiedy rodzice zaczną wracać. - Jessie wyrzuciła ostatnie jabłko, zanim pomogła dzieciom wstać z łóżeczek. Ich przerwa się skończyła, kobiety rozpoczęły normalną rutynę. Pomagała małej grupie dzieci tworzyć różne kształty z klocków, kiedy spojrzała w górę i zobaczyła, jak wchodzą Holt i Asher. Przez ich wściekłe miny zasygnalizowała Kailor, by przejęła kontrolę nad nimi zanim do nich podejdzie. Podchodząc bliżej, Jessie zdała sobie sprawę, że są jeszcze bardziej wściekli niż myślała. Asher wyglądał tak, jakby miał wybuchnąć ze złości, a wściekłość Holt'a wychodziła z każdym oddechem. - Co się stało? Holt spojrzał przez jej ramię na dzieci przed spotkaniem z jej oczami. - Chcesz wiedzieć, co jest nie tak? - syczał przez zaciśnięte zęby. Martwiąc się, spoglądała tam i z powrotem między braćmi. - Powiem ci, co jest nie tak. - Holt był tak zły, że zaciskał i rozluźniał pięści, kiedy mówił. - Usłyszałem przez radioodbiornik, że aresztowali osobę, która cię porwała. Głowa Jessie odpłynęła, czując się jakby miała zemdleć. - Kto to był? - udało jej się wypowiedzieć przez drżące usta. Asher przytrzymywał ją ręką. - Dixon Wells. Holt złapał ją, gdy jej nogi się ugięły. Ten starszy mężczyzna był diakonem w jej kościele, odczuwała to, jak zdradę wszystkiego, co jej pastor próbował zaszczepić w swoim zgromadzeniu. Jej umysł cofał się do niezliczonych razy, kiedy z nim rozmawiała. Był jednym z pierwszych, który ją powitał. Dał jej nawet Biblię po tym, jak przez ponad rok uczęszczała do kościoła. Było na niej wygrawerowane jej imię. Jessie poczuła, że Bliss przesuwa rękę wokół talii, wspierając ją. - Dowiedzieli się, kto to był? Holt dał jej ostre kiwnięcie głową. - Nie rozumiem. Myślałam, że obaj będziecie zadowoleni z tego, że dowiecie się, kto to był. - Byłbym o wiele szczęśliwszy, gdybym dowiedział się przed glinami - warczał Holt. - Oh, mogę się z tobą zgodzić. - Bliss... Nie chcę, żeby moi bracia poszli do więzienia. - Jestem pewna, że są na tyle mądrzy, by nie dać się złapać. Jessie potrząsnęła głową. - Nie chcę tego na ich sumieniu. - Mylisz się. Nie czułbym się źle z powodu czegokolwiek, co planowałem mu zrobić, kiedy go złapię, i gdyby Dustin nie przeszkodził, zrobiłbym to. - Dustin? - Jessie zapytała ostro. - Co zrobił? - Dowiedział się, kto to był i powiedział Knox'owi. Jest teraz na posterunku policji, składając zeznania. Asher i ja czekamy, aż wyjdzie, żebyśmy mogli okazać mu nasze uznanie. - Dustin wiedział, kto to był i powiedział Knox'owi? - Tak. - Boże, muszę się z nim zobaczyć. Bliss ....? Bliss ścisnęła ją w pasie. - Proszę idź. Zadzwonię do siostry Rain, aby przyszła pomóc na resztę popołudnia. 189 mila8189

- Dziękuję. Nie wiem, co bym bez ciebie zrobiła. - Jessie wyszła z przedszkola, nie dbając o to, że jej bracia podążają o krok za nią. Była tak podekscytowana, czuła się, jakby biega w powietrzu, że Dustin nie wymierzył sprawiedliwości własnymi rękami. Zatrzymała się, kiedy Knox wyszedł przez drzwi, przez które miała zamiar wejść, blokując jej drogę. - Holt i Asher, mówiłem wam już dwa razy, że nie wejdziecie do mojego biura. Zabierzcie Jessie do domu. Policja stanowa przenosi Dixona do Jamestown. - Daj mi dziesięć minut, zanim go zabiorą. Dam ci wszystko, co zechcesz. - Myślisz, że nie chciałbym ci go dać? Mam związane ręce. Odejdź. - Chcę zobaczyć Dustina, - Jessie przeszkodziła, zanim Holt mógł zapytać jeszcze raz. - Wyszedł odebrać Logana ze szkoły. Jeśli się pospieszysz, złapiesz go. Zanim skończył zdanie Jessie już biegła w kierunku parkingu. - Holt, lepiej żeby przez ciebie lub Asher'a włos mu z głowy nie spadł! - krzyknęła przez ramię. Skręcając za róg budynku zauważyła, że Dustin otwiera drzwi do swojego samochodu. Jessie mogła poczuć gniewne oddechy swoich braci na karku. - Dustin! - Jessie krzyknęła, próbując zwrócić na siebie uwagę, zanim wsiądzie do samochodu. - Dustin! Kiedy zobaczył, jak biegnie, zaczął się do niej uśmiechać. Jej radosny uśmiech poszerzył się. Była tak szczęśliwa z jego decyzji o przekazaniu Dixona szeryfowi, że nie mogła powstrzymać swojego śmiechu. - Dustin! - zawołała, chcąc, by usłyszał, jak bardzo jest szczęśliwa, dopóki do niego nie dotrze. Gdy biegła, nagle się stał nie ruchomo a na jego twarzy pojawił się dziwny grymaz. Przerażona, odwróciła się, aby upewnić się, że Holt i Asher nie przygotowują się do zastrzelenia go, jak grozili. Widząc troskę w ich oczach, wróciła do Dustina, nie rozumiejąc, co się dzieje. Potem zaczęła znowu biec, gdy jego rysy zamieniły się w maskę cierpienia i podniósł ręce do głowy. Jessie zaczęła płakać, próbując sprawić, by jej nogi poruszały się szybciej. Była zaledwie kilka kroków od niego, kiedy wiedziała, że nie zdąży na czas. Jego oczy wywróciły się w górę, gdy jego ciało upadło na ziemię, jakby każda uncja życia nagle została z niego wyssana. W tej ułamkowej sekundzie strachu Jessie czuła, że jej serce przestało bić, jakby zostało wyrwane z klatki piersiowej, nie mogąc bić bez niego. - Nie, Dustin! - krzyczała, podnosząc głos, aby niebiosa nad nią słyszały. - Proszę, Boże, nie zabieraj go.... Proszę..., - błagała bezradnie. - Proszę, nie zabieraj go.

190 mila8189

Rozdział 33 Jessie rzuciła się na ziemię u jego boku, chwytając go. Potrząsała nim, pomyślała, że może mieć koszmar i że nie leży na środku parkingu. To nie może być prawda. Wolałaby raczej przeżyć koszmar budząc się na nowo przełamana i wystawiona na działanie żywiołów, niż zmierzyć się z rzeczywistością utraty Dustina. - Holt! Zadzwoń na 911. Asher, zawołaj Knox'a! Dustin ....... - Jessie zaczęła przeraźliwie płakać. Podniosła rękę, żeby sprawdzić, czy czuję puls, modląc się, żeby się myliła, że go nie ma. Wciąż go szukała, kiedy Knox upadł po drugiej stronie Dustina. - Nie ma pulsu. - Knox zaczął robić masaż serca. - Holt, biegnij na posterunek i załatw mi AED. Szybko! Jessie, odchyl jego głowę do tyłu. Jessie postępowała zgodnie z jego instrukcjami, zmuszając się do przejęcia kontroli. Dustin potrzebował jej. Był tam dla niej, a ona byłaby przeklęta, gdyby miała go teraz zawieść. Wydawało się, że Holt'a nie było wieki, zanim wrócił z policją stanową, o której Jessie nie wiedziała. - Przesuń się , - krzyczał na nią. Holt odciągnął ją, nim zmusiła umysł do reakcji. Bezradnie, patrzyła jak Knox i policjanci pracowali nad Dustinem. Musiała gryźć pięść, żeby nie krzyczeć, gdy Knox używał na nim AED. Karetka przyjechała w tym samym czasie, kiedy Knox krzyczał, że wrócił puls. Po ustabilizowaniu go przez sanitariuszy, Knox rozkazał, - Holt, zawieźć Jessie do szpitala. Jeśli wyjedziesz teraz, możesz być tam przed nimi. - Knox podniósł kluczyki do samochodu Dustina i przekazał je Asher'owi. - Idź do szkoły i odbierz Logana. Zabierz go do przedszkola. Idę po Holly i zabiorę ją do szpitala. Wezwę Greer i zadzwonię do Tate'a z mojego samochodu. Idźcie! Jessie i Holt już biegli do ciężarówki. Nie chciała zostawić Dustina, ale wiedziała, że w takim stanie, w jakim był nie wpuszczą jej do karetki. Modliła się aż do samego szpitala. Holt włączył światła awaryjne, zostawiając samochód na światłach. Wychodziła z ciężarówki, gdy zobaczyła, jak karetka wjeżdża w drogę ewakuacyjną. Gdy wyprowadzili Dustina z karetki, wiedziała, że go traci. Wiedziała w głębi duszy, kiedy zobaczyła, jak chwyta się za głowę. twarzy, którego była świadkiem ostatniej nocy. Sposób, w jaki nakrywał jej piersi, z miłością dotykał jej brzucha, jakby wyobrażał sobie jej ciążę. Niewinnie uwierzyła, że myśli o budowaniu z nią przyszłości, podczas gdy w rzeczywistości wyobrażał sobie, czego będzie mu brakowało. Dlatego nie chciał się ożenić, dlatego przestał budować dom dla siebie i Logana. Dustin musiał wiedzieć, że on sam był chory i nie tylko, że jest chory, ale że umiera i nie chciał, żeby ktokolwiek wiedział. Bezsilna, była w stanie dotknąć go przez chwilę, ponieważ odsunęli ją od niego i weszli do prywatnego wejścia, gdzie sztab już biegł, aby go przejąć, jak najszybciej popychając noszę do środka. Jessie pozwoliła Holt'owi zaprowadzić ją do środka szpitala. Kiedy odwrócił ją do krzesła, potrząsnęła głową i poszła stanąć przy drzwiach dla personelu szpitala. Pierwszą osobę, która wyjdzie będzie błagać, by zabrała ją do Dustina. 191 mila8189

Stała w tej samej pozycji, kiedy Holly i Knox weszli przez drzwi. Jessie odwróciła głowę, gdy Holly zbliżyła się do niej. Po jej bladej twarzy spływały łzy. - Czy wiesz coś jeszcze? - Nie. - Nagle Jessie przypomniała sobie kogoś, o kim Knox zapomniał wspomnieć że zadzwoni- Powinnaś zadzwonić do Rachel. - Knox dzwonił do Cash. Są w drodze. Zadzwoniła do nas, żeby powiedzieć, że Jo dotarła tam, żeby pilnować Mag i Emy. - Holly znowu zaczęła płakać. - Co się stało? - Nie wiem. Szedł przez parking, zatrzymał się i chwycił za głowę. - Jessie zaczęła płakać obok Holly. Jessie nie powiedziała jej, że Knox musiał reanimować Dustina, żeby przywrócić bicie serca. Nie sądziła, że będzie w stanie wydobyć te słowa. - Powiedziałem jej, jak poważna jest sytuacja, że musiałem użyć AED. Poinformowałem rodzinę, kiedy rozmawiałem z nimi - Knox przekazał jej, idąc od strony frontowych drzwi, gdy usłyszał ostatnie słowa, które powiedziała. - Dr Price pracuje nad Dustinem. Porozmawia z wami, kiedy będzie mógł. Holt stał przy niej przez cały czas. Nagle odwrócił się w stronę drzwi a Jessie zobaczyła Rachel i jej męża, Cash'a, przechodzących przez drzwi w tym samym czasie co Tate i Sutton. Dwie pary ustawiły się w miejscu, w którym stały w korytarzu. - Gdzie jest Greer? - Tate zapytał Knox'a. - Był w Jamestown. Powinien tu być za minutę, - odpowiedział Knox. - Co się stało? Jessie powtórzyła to, co widziała Tate'owi. Brat Dustina wyglądał tak, jakby postarzał się o dziesięć lat, odkąd ostatnio widziała go na imprezie w stodole. Rachel nie wyglądała lepiej. Cash trzymał ją przy sobie, łagodnie do niej szepcząc, by ją uspokoić. Holly poszła do recepcji, aby zapytać, ile jeszcze potrwa zanim lekarz wyjdzie, a Cash przesunął Rachel pod ścianę, aby pracownicy szpitala mogli przejść obok. Cały czas Cash mówił do Rachel. - Pamiętaj o dziecku, Rach. Zachowaj spokój. Oddychaj, Vixen. Jessie poczuła, że jej oczy wypełniły się łzami. Jej strach o Dustina rozrywał ją na strzępy. Jej strach przed utratą go był jedyną myślą w jej głowie, aż spojrzała na Rachel, przypominając sobie, kiedy Dustin powiedział jej o utracie ostatniego dziecka Rachel. Zrozumiała, że Cash był przerażony, że straci kolejne dziecko. Jedną ręką trzymał ją blisko, a druga leżała na jej brzuchu, głaszcząc go przez jej sukienkę, jakby uspokajał dziecko w środku. Serce Jessie podskoczyło z niecierpliwością, gdy drzwi otworzyły się obok Knox'a, a Dr. Price wyszedł. Jego twarz nie była spokojna i gdyby nie chciała uspokoić Rachel, załamałaby się. Jego ponura mina już mówiła, że to nie będą dobre wieści. - Proszę za mną. Poprosiłem o pokój, w którym możemy porozmawiać na osobności. Gdy dr Price zaczął ich prowadzić, Holly zaczęła płakać. Świstnienie otwieranych drzwi szpitalnych sprawiło, że wszyscy patrzyli jak Greer biegnie do środka. Nie próbował rozmawiać z żadnym z nich, zwracając uwagę lekarza. - Chcę zobaczyć Dustina. Teraz, - zażądał. Twarz lekarza stała się jeszcze bardziej ponura. - Obawiam się, że to niemożliwe, Greer. Chodziło mi o.… Jessie przestraszyła się, gdy Greer popchnął lekarza na ścianę trzymając go za fartuch medyczny. 192 mila8189

- Lepiej mi nie mów, że pozwoliłeś umrzeć mojemu bratu, zanim do niego dotarłem. Rozpacz Greer'a był tak namacalny, że Holt i Knox musieli go odciągnąć. Lekarz wyprostował fartuch. - Proszę za mną. Porozmawiamy na osobności. A Greer, jeśli jeszcze raz mnie dotkniesz, każę cię wyprowadzić z terenu szpitala. Jessie zaczęła iść za lekarzem, oczekując, że Holt pójdzie z nią. - Zaczekam tutaj. Kiwnęła głową, spiesząc się za Rachel i Cash, modląc się, by nie zaczęli rozmawiać bez niej. Była ostatnią osobą, która weszła do pokoju. Lekarz stał jeszcze przed drzwiami po przekierowaniu ich do środka. Patrząc na grupę, gdy każdy z nich zajął miejsce, powiedział: - Zaraz wracam. - Potem zamknął drzwi. Jessie zaczęła wykręcać ręce, czekając, aż wróci. Czekanie zdawało się nie kończyć. Greer zaczynał wstawać z krzesła, gdy lekarz w końcu wrócił, by usiąść przed nimi. - Żałuję, że nie mam dobrych wieści do przekazania. Jest to najtrudniejsza część mojej pracy - informować członków rodziny, że stracą bliską osobę. - Nic nie stracimy! Nie będę tu siedział i tego słuchał. Chcę zobaczyć Dustina już teraz! - Greer, proszę.... - Nie! - Greer, zamknij się. - Tate’a zdecydowany rozkaz uciszył brata, a pokój skupiał się na doktorze Price'u. - Dziękuję. Po pierwsze, chcę ci uświadomić, że wiem do czego jesteś zdolny i dlatego jesteś tak zdeterminowany, aby dostać się do Dustina. Twój brat zna cię bardzo dobrze. Powiedział mi, że kiedy nadejdzie ten czas, nie będziesz chciał mnie słuchać. Tym razem to nie Greer przeszkodził lekarzowi, tylko Tate. - Dustin wiedział, że coś mu dolega? - zapytał ostro. Dowiedział się w tym roku, kiedy musiał przejść badania kontrolne. Natychmiast chcieliśmy rozpocząć chemioterapię, podobnie jak Prednison. Nie chciał go przyjmować, bo myślał, że kiedy Greer wróci z urlopu, zostanie wyleczony. Dustin nie chciał rozmawiać o twoim darze, ale kiedy naciskałem na niego, żeby zaczął przyjmować leki, powiedział mi. Zapewniłem go również, że nie będę rozmawiał o niczym, co mi powiedział, albo stracę licencję. Nie zrobiłbym tego nawet, gdybym mógł. - Rozumiem twoje dążenie do zachowania tajemnicy. Nic, co mi powiedział, nie było niespodzianką. Miałem swoje podejrzenia, kiedy Logan i Holly zostali przyjęci. I muszę przyznać, że wtedy poprosiłem Greer'a o pomoc, której szybko odmówił. Ale kiedy znaleźliśmy guza, Dustin szczegółowo omówił sprawę. Namówiłem go na leczenie, aż Greer wróci, a kiedy wrócił i zobaczył formę, w jakiej był, kontynuowaliśmy leczenie, mając nadzieję, że Greer odzyska siły, zanim guz posunie się za daleko. Lekarz przeniósł oczy do Rachel. - Powiedział mi również, że masz ten sam dar co Greer, ale w mniejszym stopniu. Ale nie chciał, żebyś pomagała, bo jesteś w ciąży. - Nie musimy dalej gadać. Mogę uleczyć mojego brata.... - Nie, Greer, nie możesz. Jestem też twoim lekarzem i wiem, że fizycznie nie jesteś w stanie uratować brata bez zabicia siebie. - Dustin odzyskał przytomność. Ma może tydzień. Jego guz szybko rośnie. Zrobię wszystko, co w mojej mocy, aby jego odejście było jak najmniej bolesne. Personel przenosi go do prywatnego pokoju na OIOM-ie. Kiedy już się ulokuje i będzie mu wygodnie, członkowie rodziny będą mogli wejść do środka. Przepraszam, że dodaję, wszyscy oprócz 193 mila8189

Rachel i Greer. To są jego instrukcje i poprosił mnie, żebym sprawdził, czy są one przestrzegane. - Chciałbym mieć dla ciebie lepsze wieści. Przepraszam. Naprawdę chciałbym móc zrobić więcej. - Rachel, Dustin poprosił mnie, żebym ci powiedział, że cię kocha, ale że powodem, dla którego prosił nie wolno ci przebywać w jego pokoju, jest tak bo nie sądzi, iż będziesz w stanie powstrzymać się od próby wyleczenia go, nawet przy ryzyku utraty dziecka, więc wziął decyzję z twoich rąk. - Tate, powiedział, żeby ci powiedzieć, że wiesz, gdzie trzyma klucze do biura, a w zamkniętej szufladzie swojego biurka, ma list do każdego z was, szczegółowo opisując jego życzenia. - Greer, Dustin wie, że nie zastosujesz się do jego życzeń, więc poprosił mnie, żebym się upewnił. Dlatego też rozmawiałem z Knox'em na zewnątrz. Dustin będzie miał całodobową ochronę, zapewniając, że przez cały czas będziesz trzymał się od niego z dala co najmniej dwadzieścia stóp. Dr. Price wstał. - Panno Hayes, Dustin prosił najpierw o spotkanie z panią. Wyśle pielęgniarkę, żeby cię eskortowała, kiedy będzie gotowy. Kiedy odszedł, Jessie usiadła bezwładnie, przyjmując wszystko, co powiedział lekarz. Wszyscy członkowie jego rodziny wyglądali na zszokowanych. Wszyscy oprócz Greer. - Kiedy go złapię, wyleczę go, a potem skopię mu tyłek! - Greer... - Holly próbowała dotknąć ramienia męża. - Nie, mój brat nie umrze. Ani za tydzień, ani za miesiąc, ani nawet za rok. Mój młodszy brat nie umrze na mojej zmianie. Jessie zakopała twarz w rękach, płacząc, ale potem spojrzała w górę, gdy poczuła dotyk na jej ramieniu. Rachel wzięła jej rękę, płacząc tak mocno jak ona. - Nie pozwolimy mu umrzeć. Deklaracja Rachel nie sprawiła, że poczuła się lepiej. To tylko pogorszyło tę straszną sytuację. Sięgała po chusteczkę, kiedy pielęgniarka po nią przyszła. - Panna Hayes? Jestem tu, aby pokazać ci pokój pana Portera. Możesz zostać dziesięć minut przed zmianą i wpuścić innego członka do środka. Reszta z was może pójść ze mną. Odprowadzę was do poczekalni na OIOM-ie. Tam będzie wam wygodniej. Poszli za pielęgniarką, idąc długim korytarzem, a następnie skręcając za róg i wchodząc do pokoju z napisem na drzwiach poczekalnia OIOM. Pokój miał wygodniejsze krzesła niż pozostałe poczekalnie; wyglądały one jak leżaki, na których goście mogli spać. Z boku znajdował się stół z przekąskami, dzbanek na kawę i papierowe kubki. Żadne z nich nie wykonało żadnego ruchu, aby dotykać zawartości stołu lub wziąć krzesło. Byli zbyt zajęci gapieniem się na Knox'a i dwóch jego zastępców, którzy byli rozmieszczeni na końcu dużego pokoju. - Panno Hayes, zamierzam się upewnić, że Dustin jest nadal na tyle stabilny, żeby się z panią zobaczyć. Zaraz wracam. Jessie obserwowała, jak pielęgniarka odeszła. Potem wpatrywała się z przerażeniem na reakcję Greer. Uderzyło ją mocno, że Dr. Price upewniał się, że Greer i Rachel nie zbliżą się na tyle blisko Dustina, by narazić własne zdrowie. 194 mila8189

Greer uderzył do drzwi. - Niech się ruszą, Knox. Wchodzę do środka i nie pozwolę ci mnie zatrzymać. - Nie mogę, Greer. Zrobiłbym to, gdybym mógł. - Od kiedy, kurwa, robisz to, co powinieneś robić? To nie będzie pierwszy raz, kiedy życie mojego brata jest zagrożone. - Nie, nie mogę. Przepraszam. - Nie mów mi tego żałosnego gówna! - Greer próbował się na nich rzucić, walcząc o dotarcie do klamki drzwi. - Greer, przykuję twój tyłek do jednego z krzeseł. - Knox odepchnął go od zastępców, ale Greer nie przestał sięgać po klamkę. - Greer, przestań! - Holly płakała. To go nie powstrzymało. Greer stawał się szalony, próbując odeprzeć zastępców i Knox'a. Stało się jeszcze bardziej chaotyczne, gdy Tate zaczął próbować oderwać od niego zastępców. Knox pozwolił zastępcom zająć się Tate'em, który oszalał jak Greer. Rachel próbowała pomóc Tate, ale Cash ją powstrzymał. Jessie mogła tylko patrzeć z przerażeniem, gdy Porters walczyli o to, by Greer przeszedł przez te drzwi. - Pozwól mi przejść przez te drzwi, Knox! - Greer pogrążał się w rozpaczy. Knox był nieugięty w stosunku do Greer'a. Jego rozmiar i wypowiedź pokazały, że Greer nie przejdzie obok niego. Kiedy ta sama myśl musiała pojawić się u Greer'a, zaczął walić w klatkę piersiową Knox'a. Jessie zaczęła płakać mocniej na ból brata Dustina. Knox wyciągnął rękę, otaczając Greer'a. Na początku Jessie myślała, że Knox próbował wycisnąć z niego powietrze, aby go znieczulić, ale kiedy Greer nadal walczył, zdała sobie sprawę, że Knox go przytulał i że Knox z nim rozmawiał. Jessie zbliżyła się o krok, aby usłyszeć, co Knox mu mówi. - Nie mogę cię tam wpuścić, bracie. Lekarz powiedział, że umrzesz. Bracie, nie mogę pozwolić ci poświęcić się dla Dustina. Bracie, uspokój się. Jessie obserwowała, jak ramiona Greer'a zaczynają się trząść, zdając sobie sprawę że płacze. Spojrzała w górę i zobaczyła łzy wypływające z oczu szeryfa. Jessie podeszła bliżej, kładąc rękę na plecach Greer. Próbowała znaleźć słowa, które Dustin by im powiedział, gdyby tylko mógł. Dustin nie był mężczyzną, który potrafił łatwo wyrażać swoje uczucia, ale wiedziała, że przede wszystkim kochał swoją rodzinę. Dlatego nie powiedział jej, że umiera. Nie zamierzał ryzykować, że ona pozwoli mu się wymknąć lub namówi go do powiedzenia im. Dustin był zdeterminowany, aby chronić ich do swojego umierającego oddechu. Z tą myślą wiedziała, co musiała im powiedzieć. - Greer, Dustin nie chce, żebyś to robił. Nie robi tego, żeby zranić ciebie i Rachel. Jessie poczuła ulgę widząc, że Sutton w końcu udało się zmusić Tate'a do zaprzestania walki i wszyscy jej słuchali. Cała miłość, jaką odczuwała do Dustina, wylała się z niej. - Robi to, żeby cię chronić. Nie chce żyć, jeśli będzie to kosztowało szczęście Twoje i Rachel. - Jessie zawsze wiedziała, że kochała Dustina. Każde słowo, które wypowiadała, wydobywało z niej głębię tej miłości, wiedząc, że odczuwają taką samą miłość do swojego brata. - Dorastałam z wami wszystkimi, dopóki nasi ojcowie nie zwrócili nas przeciwko sobie. Tate, to ty zawsze walczyłeś z każdym, kto mógłby skrzywdzić twoją rodzinę. Greer, 195 mila8189

zrobiłeś to samo, walcząc z każdym, kto zbliżył się, aby skrzywdzić kogokolwiek, na kim ci zależało. Rachel, byłaś tam z braćmi, zajmując miejsce obok nich. - Twoja rodzina zawsze była inna. Wiedziałam o tym od najmłodszych lat. Sposób, w jaki traktujecie się nawzajem, sposób, w jaki zawsze jesteście tam dla siebie nawzajem, sposób, w jaki się kochacie. Nawet tak bardzo, jak kochacie Cash, Sutton i Holly. Nigdy nie osiągniemy głębi miłości, którą dzielicie między sobą, ponieważ jest ona w was zakorzeniona. - Wasze dary, choć są wyjątkowe nie są waszymi prawdziwymi darami. Sposób, w jaki postrzegacie siebie nawzajem jest. Nie zrozum mnie źle; wiemy, że jesteśmy kochani, ponieważ Portery lekkomyślnie nie oddają części swojego serca . Zmuszają cię do uiszczenia opłat, wciągając cię do kochania reszty rodziny. - Dustin walczy z tym guzem od tego lata, ale nie powiedział nikomu z was, ponieważ był zdeterminowany, by chronić każdego z was. Nie znam innego człowieka, który mógłby stanąć twarzą w twarz ze śmiercią, nie mówiąc o tym ani jednej osobie. Ukrywał ten sekret przed nami wszystkimi. Nie pozwolił ci stracić kolejnego dziecka, Rachel, żeby go uratować. A Greer...… Jessie mrugnęła powstrzymując łzy, zdeterminowana, by zrozumieli, jak bardzo ich kocha i był gotów poświęcić się za nich. - Greer .... Dustin zawsze patrzył na ciebie. Wciąż pamiętam, jak pędził za tobą, żeby wsiąść do szkolnego autobusu. Od małego chłopca obserwował twoją zdolność uzdrawiania i cenę, którą musisz za to fizycznie zapłacić.... On tylko podąża za twoim przykładem, robiąc to, czego nauczyliście go zarówno ty, jak i Tate. Jest to ta sama lekcja, którą przekazał Loganowi, a wy wszyscy przekażecie ją sobie. Knox puścił Greer, Jessie drżała, gdy Greer się obrócił, a jego wyraz twarzy był tak smutny, że nie wiedziała, czego się spodziewać. Przygotowując się na uwagi Greer, wyprostowała ramiona i pokazała mu, że poradzi sobie z tym, czego się pozbędzie. Rozumiała jego ból, z powodu utraty Dustina. Ona też go kochała. - Kiedy wejdziesz do pokoju tego półgłówka..... - Greer szorstko zaczął od nowa. Kiedy wejdziesz do pokoju mojego brata, powiedz mu... - Greer powiedział oczami milion jeden rzeczy, które pozostały niewypowiedziane między Greer i Dustinem, ale Jessie widziała słowa tak wyraźnie, jakby były napisane na kartce. - Powiedz mu, że go kocham i że przysięgam na nagrobek Ma, że go nie dotknę. Możesz mu to przekazać? - Przekażę mu. Słowo w słowo, - powiedziała cicho. - Panno Hayes, teraz możesz zobaczyć Dustina. Jessie skinęła głową na pielęgniarkę, potem zaczęła obchodzić Greer. Zatrzymując się, wyciągnęła rękę i przytuliła go. Jego ramiona otoczyły ją, przytulając. Uwalniając się, poszła do drzwi, które trzymała pielęgniarka, ale Greer zatrzymał ją, zanim mogła przejść. - Jessie, zapomniałem dodać coś jeszcze. Powiedz mu, że jeśli umrze, nie pozwalając mi go zobaczyć, planuję umrzeć jako staruszek. Ale kiedy w końcu to zrobię, będę kopać jego tyłek każdego dnia przez wieczność i dwa razy w niedziele. I upewnij się, do cholery, że powtórzysz to słowo w słowo, ponieważ jest to przysięga przed Bogiem.

196 mila8189

Rozdział 34 Jessie wpatrywała się w wiotką rękę Dustina. Po raz drugi wpuszczono ją do jego pokoju, żeby go zobaczyła i za każdym razem spał. Jego rodzina była nadal w poczekalni, na zmianę wymieniała się ze sobą. Za każdym razem, gdy osoba, która była w pokoju Dustina, wracała do poczekalni, w ich oczach błyszczała nadzieja, że Dustin się obudził i był w stanie z nimi porozmawiać. Krok po kroku, ta nadzieja powoli umierała w ich oczach a ponurość i rozpacz, otaczała ich, zatapiając w bezdennej studni. Przeszukiwali osobę wychodzącą z pokoju Dustina, aby rzuciła im linę do trzymania się jej. - Jessie, twój czas odwiedzin się skończył. Jessie podniosła rękę Dustina do ust, ocierając usta o jego kostki. - Wrócę, gdy nadejdzie moja kolej. Kocham cię, śmieszna twarz. ( „I love you, funny face.”) - Prawie rozpłakała się. - Jeśli się wkrótce nie obudzisz, będę śpiewać tę piosenkę, dopóki tego nie zrobisz. Jeśli chcesz się trochę przespać, to w porządku. Będę tu na ciebie czekać. Wszyscy będziemy tu czekać. Opuszczając pokój, obawiała się wracać do poczekalni. Gdy pchała drzwi, oczekiwała spojrzeń w jej kierunku. - Przykro mi. Wciąż się nie obudził. Zmęczeni opadli z powrotem na krzesła. Kiedy Sutton wstała, by udać się do pokoju Dustina, Jessie zorientowała się, że Tate'a już nie ma. - Gdzie poszedł Tate? - zapytała Sutton, przechodzącą obok niej. - Poszedł do biura Dustina. Powinien wrócić w każdej chwili. Jessie skinęła głową, siadając obok Holly. Kobieta była wyczerpana, jej głowa leżała na ramieniu Greer. Rachel i Cash siedzieli w dwóch innych krzesłach, które były obok tego, które zajęła. Jessie wpatrywała się w zegar nad ekspresem do kawy. - Jest już prawie ranek. - Tate pójdzie do baru i przyniesie trochę jedzenia przed powrotem, - Holly powiedziała jej, podnosząc głowę z ramienia Greer. - Nie, nie przyniesie. - Knox zaprzeczył. Stając, by się rozciągnąć, poszedł do dzbanka z kawą, by nalać sobie kubek. - Lucky napisał do niego, że on i Willa chcą przynieść śniadanie. - Oh .... Zapomniałam. - Holly przycisnęła palce do skroni. - Kobieto, musisz położyć się na chwilę i przespać. Knox, przynieś jej koc. - Knox podniósł brwi na Greer. - Myślisz, że jestem na tyle głupi, żeby się na to nabrać? Greer wyglądał, jakby debatował nad powiedzeniem prawdy. Knox dał mu spojrzenie, gdy wrócił na krzesło obok drzwi. - Pójdę po jeden, - Jessie zaoferowała. Przechodząc przez drzwi, które prowadziły na oddział intensywnej terapii, zapytała jedną z pielęgniarek siedzących za biurkiem, czy może mieć parę poduszek i koców. Rachel wyglądała na tak samo zmęczoną jak Holly. Pomocna pielęgniarka dała jej klika po czym wróciła do poczekalni, zauważając że Tate wrócił. Trzymał metalową skrzynkę i przemawiał, gdy weszła do środka, ale urwał gdy ją zobaczył. Na jego policzkach widziała łzy a jej serce zaczęło walić. 197 mila8189

- Czy coś się stało? Przyszedł dr Price? Tate potrząsnął głową. - Nie. - Podniósł metalowe pudełko, żeby wszyscy w pokoju mogli zobaczyć. - Znalazłem to w jego dolnej szufladzie. - Otworzyłeś je? - Rachel zapytała. - Tak. - Tate otworzył pudełko. Miażdżący ból wypełnił rysy najstarszego brata Dustina. - Tam trzymał swoje lekarstwa. - Tate sięgnął do pudełka, przesuwając lekarstwa na bok, aby wyjąć stos listów. - Napisał do każdego z nas list. Przekazując pudełko Greer, Tate zaczął rozdawać zamknięte listy. Dał najpierw Rachel i Cash bo ich wyły pierwsze. Potem dał Greer i Holly ich. Tate podniósł oczy do jej. - Ostatnie są dla mnie, Sutton i Logana. Jessie czuła się, jakby siekiera oddzieliła jej duszę od ciała jednym pociągnięciem. - Nie zostawił tam dla mnie listu? - zapytała chropawym głosem. - Nie, przepraszam. Jestem pewien, że był.… - To nie ma znaczenia. Wiem, że mnie kocha, - powiedziała sobie i jego rodzinie. Muszę wrócić do domu, wziąć prysznic i przebrać się. To potrwa dwie godziny, zanim wrócę z domu. Jak się obudzi, zadzwonisz do mnie, Tate? - Oczywiście. Jessie uśmiechnęła się do niego, zanim szybko wyszła. Wyszła z poczekalni nie zastanawiając się, jak wróci do domu. Zostawiła telefon komórkowy w przedszkolu, po tym jak wyszła szukać Dustina. Przemierzając korytarze zobaczyła znak z strzałką skierowaną w stronę wejścia do szpitala. Tak wczoraj weszła z Holt'em. Planując zapytać recepcjonistki, czy mogłaby skorzystać z telefonu, Jessie spowolniła kroki, podążając za znakiem do końca korytarza. Skręciła za róg, aby znaleźć szpitalną poczekalnię wypełnioną po brzegi ludźmi i wylewającą się na parking. Holt i Asher zobaczyli ją i wstali podchodząc do niej. Jej spokój rozpadł się a gdy byli na tyle blisko rzuciła się w ramiona Holt'a. - Muszę iść do domu i przebrać się, - szlochała na jego ramieniu. - Asher, przyprowadź ciężarówkę. - Pocieszające ramiona Holt'a wspierały ją, gdy opuszczali lobby. Przez łzy zobaczyła, jak wiele osób troszczyło się o Porterów. Holt trzymał ją mocno, gdy przechodzili przez drzwi. Jessie otarła łzy, gdy zobaczyła, że jest tyle samo motocykli, co samochodów. Asher podjechał ciężarówką pod drzwi, Holt otworzył ją wchodząc razem z nią do środka. W drodze do domu powiedziała im o stanie Dustina. Po dotarciu do domu weszli do środka w ciszy. Usprawiedliwiając się wzięciem prysznica, poszła do swojego pokoju po ubrania na zmianę przed pójściem do łazienki. Wzięła prysznic i wyjęła kremową bluzę z długim rękawem i dżinsy. Czesząc mokre włosy w ciasny koński ogon, poszła do salonu, aby nałożyć brązowe zamszowe buty. - Mogę zrobić ci coś do jedzenia? - zapytał Asher, smarując chleb masłem orzechowym. - Nie jestem głodna. - Myśl o jedzeniu odpychała ją. - Jestem gotowa do powrotu, powiedziała, patrząc na swoich braci. Holt wstał z kanapy. - Daj mi dziesięć minut na prysznic i będę gotowy. - Idę na spacer. Muszę rozprostować nogi. Nie zwlekaj. 198 mila8189

Jessie złapała kurtkę przed wyjściem na zewnątrz. Zimne powietrze uderzające w jej twarz rozwiało pajęczyny z jej zmęczonego mózgu. Chodząc bez celu, walcząc z uczuciami, bo Dustin nie zostawił jej listu. Czy nie kochał jej na tyle, by poświęcić jej trochę czasu, czy też myślał, że nie będzie go potrzebować? Torturowała się, wymyślając powody, dla których tego nie zrobił. W końcu, patrząc w górę, zobaczyła, że podążała w kierunku drzewa, przy którym spotykała się z Dustinem, gdy byli młodsi. Wspomnienia sprawiły, że rozpaczliwie płakała. Mrugając przez łzy, zobaczyła, gdzie Tate wyrzeźbił swoje i Sutton imiona, a pod Tate były Holly. Marszcząc brwi, wytarła łzy. Ktoś inny zrobił więcej znaków na drzewie. Jessie padła na kolana, gdy zobaczyła, że Dustin wyrzeźbił jego i jej inicjały. Załamując się położyła głowę na kolanach, płacząc, gdy wpatrywała się w ogromne drzewo. Słodko - gorzki uśmiech pojawił się na jej ustach gdy przypomniała sobie dziurę, w której ukrywała rzeczy, które chciała pokazać Dustinowi. Wykorzystała tę dziurę do ukrycia bransoletki z koralików na jego urodziny. To był ostatni raz, kiedy jej używała. Nie wiedząc, dlaczego, sięgnęła do środka, oczekując, że zostanie ugryziona za obudzenie jakiegokolwiek małego zwierzęcia w jego miejscu spoczynku. Była zdezorientowana gdy jej paznokcie porysowały coś plastikowego. Podchodząc na kolana, chwyciła to, ciągnąc do siebie. Najpierw pojawiło się skupisko wysuszonych liści, potem plastikowa torba. Była to torba na mrożonki, która była zapinana na zamek z pudełkiem na cygara w środku. Zsunęła torbę wyciągnęła pudełko. Jessie otworzyła je z bijącym sercem, aby zobaczyć, co jest w środku. Zaciekawiona, spojrzała na kartki papieru. Były w różnych rozmiarach. Niektóre wyglądały na nowe, inne na starsze, pożółkłe z powodu upływu czasu. Pojedynczo otwierała notatki. Każda z nich rozbiła kolejny kawałek jej serca. Przeczytała je wszystkie, uporządkowała je, a następnie przeczytała je ponownie, odczytując najpierw najstarszą z nich. - Przepraszam. Twój ojciec mnie nienawidzi. Nigdy nie pozwoli mi się z tobą ożenić. - Będziesz się na mnie wściekać do końca życia? - Możesz mieć mój kapelusz, jeśli mi wybaczysz. - Jak mogę się z tobą ożenić, kiedy dorosnę, skoro ze mną nie rozmawiasz? P.S. Obiecuję, że będę dobrym ojcem. Jessie szlochała, czytając to ponownie. - Mamy tańce chłopak - dziewczyna w szkole. Pójdziesz ze mną? Jego dziecięcy styl pisma zamienił się w czyste pismo. - Chcesz iść na ryby czy do kina? - Będziesz moją dziewczyną? - Pocałowałem wczoraj dziewczynę. Nie chcę całować innych dziewczyn. Chcę całować ciebie. Musiała wytrzeć oczy podczas czytania następnego. - Staram się czekać, aż mi wybaczysz. P.S. Nadal chcę się z tobą ożenić. - Pójdziesz ze mną na bal? - Samantha zaprosiła mnie na randkę. Jeśli tego nie chcesz, nie pójdę na randkę. - Spieprzyłem to, Jessie. Przepraszam. Próbowałem czekać. Samantha jest w ciąży. Zamierzam poprosić ją o rękę. P.S. Nie ożenię się, jeśli tego nie chcesz. Kocham cię. 199 mila8189

- Nasze małżeństwo zostało unieważnione. Straciła dziecko. Jeśli mnie nie nienawidzisz zbytnio, to czy wyjdziesz za mnie? - Mam syna. Nazywa się Logan. Będzie cię kochał tak samo jak ja. Wyjdziesz za mnie? Chcę, żebyśmy byli rodziną. - Dlaczego licytowałaś mnie na aukcji? Wszyscy myślą, że zrobiłaś to, bo chciałaś dać braciom lekcję. Nie obchodzi mnie dlaczego. Jeśli chcesz wyjść, napisz do mnie. Czy kiedykolwiek wyjdziesz za mnie? Zmusiła się do przeczytania jego ostatniego listu mimo mglistego spojrzenia. - Dowiedziałem się dzisiaj, że umieram. Mam guza mózgu. Nie powiem rodzinie, więc jeśli to przeczytasz, nie mów im. Zamierzam napisać do nich listy. Chcę, żeby wiedzieli, jak bardzo ich kocham. Jessie, wszystko, czego kiedykolwiek chciałem, to ożenić się z tobą i mieć wspólną rodzinę, a teraz jest już za późno. Chciałbym zrobić to inaczej. Żałuję, że Holt i Asher mnie nie nienawidzą. Żałuję, że mnie nie nienawidzisz, bo wrzuciłem naszą przyjaźń w błoto. Żałuję wielu rzeczy, ale nigdy przez sekundę nie będę żałował, że cię kochałem. Jessie delikatnie złożyła notatki i włożyła je z powrotem do pudełka. Włożyła je do plastikowej torby, a następnie wsunęła z powrotem do otworu. Wstając, pospieszyła z powrotem do domu, gdzie Holt i Asher czekali na ganku, wyglądając na zmartwionych. - Idziemy do przedszkola po telefon przed zabraniem cię do szpitala - Asher powiedział ostro. - Byliśmy chorzy z zamartwiania się. Jessie rzuciła się na niego śmiejąc się, prawie przewracając ich obu. - Czy chodząc po okolicy znalazłaś miejsce, w którym zasadziliśmy nasze plony? - Jedyną rzeczą, przez którą jestem teraz na haju, jest miłość. Dustin poprosił mnie o rękę. I przyjmę jego propozycję, kiedy wrócę do szpitala. Bracia dzielili się szczęśliwymi uśmiechami. - Odzyskał przytomność? - Nie. Holt wpatrywał się w nią z niepokojem, jakby postradała zmysły. - I on się właśnie oświadczył? - Tak, - Jessie powiedziała, śmiejąc się ze sposobu, w jaki na nią patrzyli. Asher spojrzał na nią tak samo jak Holt. - Tak, jest na haju. Rozdział 35 Ciemność była znana Dustinowi. Była to ta sama pustka, w której był za każdym razem, gdy doświadczał jednego ze swoich snów. Ta sama ciemność, to samo uczucie, jakby przebijał się przez powłoki i warstwy ciemnych zasłon, jakby po drugiej stronie zasłony było coś, czego nie powinien był widzieć. Było tak samo, ale inaczej. Dustin myślał, że słyszy głosy, ale za każdym razem, gdy próbował ich słuchać, odpływały dalej. Bezcelowo, unosił się, czekając na powrót do łóżka. Dlaczego tym razem trwało to dłużej? A może był po prostu niespokojny, chciał wrócić, aby obudzić Jessie i kochać się z nią? Myślenie o niej pobudziło go do działania, ponieważ nigdy wcześniej nie miał motywacji, by sprawdzić, czy uda mu się uciec przed pustką. Ostrożnie poruszał nogami, jak gdyby pływał. Nic się nie działo. Próbował używać rąk w ten sam sposób. Znowu nic się nie stało. Za każdym razem, gdy mu się nie powiodło, jego frustracja narastała. Nagle poczuł migotanie strachu, że o nim zapomnieli i utknął w tej ciemności na zawsze. 200 mila8189

Może o nim nie zapomnieli, a on miał tu zostać. Czy to była śmierć? Czyżby nie było żadnych perłowych bram? Żadnych przeklętych pożarów, które by go pochłonęły w swoich płomieniach? Nie chciał być spalony, ale ta niekończąca się ciemność była równie zła. Przynajmniej będzie w stanie zobaczyć, żeby uciec przed ogniem. Za każdym razem, gdy próbował uciec przed ciemnością, starał się mocniej, jak niemowlę próbujące sięgnąć do karuzelę nad łóżeczkiem ale nie mogo go dosięgnąć. Im więcej próbował, tym bardziej Dustin wyczuł, że się do niego zbliża. Nie potrafił wytłumaczyć, dlaczego nic wokół niego się nie zmienia, nic nie czuł, ale potem miał wrażenie, że zasłona została pocięta na drobne kawałki. W końcu przeszedł, żeby wyjść na zewnątrz. W jednej sekundzie unosił się w ciemnej pustce, a w następnej czuł się, jakby wyskoczył z odrzutowca i leciał w kierunku ziemi. Krzycząc cicho, machając rękami i nogami, próbował złapać się czegokolwiek, by przerwać upadek, na oślep czekając na agonię upadku na ziemię. Widząc, że ziemia zbliża się szybciej do niego, wyciągnął ręce, skądś wiedząc, że gdyby nie wyciągnął ręki, nie otrzymałby drugiej szansy. Sięgając, próbował po raz ostatni .... i poczuł, że łapie go jej ręka. Sapiąc, Dustin otworzył oczy. - Oh .... Boże. Obudziłeś się. - Jessie, - powiedział chrypliwie. - Myślałem, że umarłem. Miałem kolejny sen. Jessie przyłożyła jego rękę do swojego policzka. - To nie był sen. Umarłeś. Knox przywrócił cię do życia. Jesteś w szpitalu. Dr Price powiedział nam o guzie. Dustin zamknął oczy. To nie był sen. Umarł. Jej reakcja pokazywała że jest zdruzgotana, a on czuł się winny, że jej nie powiedział. Otwierając oczy, wpatrywał się w jej smutek. - Nie wiedziałem, jak ci to powiedzieć. Zacząłem ci mówić tuzin razy, ale nie mogłem. Z jej gardła wyrywał się poszarpany szloch. - Ze względu na Greer i Rachel. - Tak. Nie mogłem ryzykować, że namówisz mnie do powiedzenia im. Zawsze potrafiłaś namówić mnie do wszystkiego. - Rozumiem, ale nie zgadzam się z tobą. Obiecałam Greer, że powtórzę ci kilka wiadomości. Dustin skrzywił się, próbując usiąść. - Nie ruszaj się. Podniosę cię. Dustin poczuł, że łóżko wznosi się do góry, więc nie musiał być dla niej ciężarem. - Chcesz trochę wody? - Będę potrzebował czegoś mocniejszego, jeśli chcesz powtórzyć wiadomości Greer. - Przepraszam, pielęgniarka wyrzuci mnie, jeśli przemycę do środka piwo. Jessie przeszła z boku łóżka do stołu. Odwróciła się do niego plecami lecz on widział, jak drżała, kiedy próbowała żartować z przyniesienia mu piwa. Kiedy odwróciła się do niego, mógł powiedzieć, że bardzo starała się przejąć kontrolę nad swoimi emocjami. Dustin wziął łyk wody z plastikowego kubka, który trzymała dla niego. Kiedy próbował jej go odebrać, zaczął mu się ślizgać z ręki. - Co jest nie tak z moją ręką? - Guz. Po jej łzach i spojrzeniu prosto w oczy, Dustin wiedział, że nie miał dużo czasu. Próbował wytrzeć jej łzy, ale jego ręka leżała wiotko przy jego boku. - Nie płacz. Powiedz mi, co powiedział Greer. 201 mila8189

Jessie wróciła na drugą stronę łóżka, siadając na łóżku obok jego biodra. Nie mógł się powstrzymać śmiejąc się, kiedy powtórzyła jego wiadomość. - Nie żartuje. Mówi poważnie. - Wiem, że tak. Przysięgał na nagrobek Ma? - Tak. Wpuść go i Rachel, Dustin. Wiedzą, że cię stracą. Nie pogarszaj sytuacji. Pożegnałeś się z nimi w liście; daj im tę samą możliwość, aby powiedzieli ci swoje. Dustin przeszukał jej oczy. - Znalazłaś je, prawda? - Tak. Dlaczego nie powiedziałeś mi, co czujesz? Chciał ją przytulić i powiedzieć jej, że wszystko będzie dobrze, tak jak to robił, gdy Logan był ranny i przestraszony, ale jego bezużyteczne ramiona nie współpracowały. - Dlaczego ci nie powiedziałem? Czułem się okropnie, kiedy rzuciłem te koraliki. Nigdy nie zapomnę twojej twarzy. Następnego dnia próbowałem zakraść się do twojego domu, żeby cię przeprosić, a twój tata mnie złapał. Groził mi.... i tobie. Bałem się, że jeśli znowu przyłapie nas na rozmowach, skrzywdzi cię. Nie chciałem ryzykować. - Pa nie żyje od kilku lat, - przypomniała mu. Próbował ponownie podnieść swoje niewładne ramiona. Dostrzegając to, co próbował zrobić, położyła się obok niego na łóżku. - Powiedz mi, - powiedziała, okręcając ręce dookoła niego uważając, aby nie odłączyć jego monitorów. - Czy to boli? - Nie, Orzeszku, nie robisz mi krzywdy. - Jego wyjaśnienia trwały długo, ale to nie ułatwiło sprawy. - Holt był tam, kiedy twój ojciec mi groził. Dopiero gdy cię porwano, zdałem sobie sprawę, jak bardzo twoi bracia się o ciebie troszczą. I prawdę mówiąc, wierzyłem, że Asher z Diane wywabili Logana z domu. Ciężko jest zabiegać o czyjąś siostrę, kiedy wciąż myślisz o zabiciu go. - Jesteśmy ze sobą tak blisko jak twoja rodzina. Albo byliśmy. Nie będę usprawiedliwiać Asher'a. Nie ma żadnych wytłumaczeń. Co do Holt'a, musi mi to wyjaśnić. - Ramiona Jessie opadły. - Rozumiem, dlaczego nie zaprosiłeś mnie na randkę po tym, jak traktowała cię moja rodzina. Przepraszam. - Prawdę mówiąc.... - Dustin zawahał się przy ostatnim słowie. Ale wiedząc, że nie zostało mu dużo czasu i nie chcąc pozostawiać wątpliwości po śmierci co do tego, co do niej czuł, przyznał, - Moja duma mogła być trochę zraniona. Byłem pewien, że pójdziesz do swojej kryjówki i znajdziesz pudełko. Jessie zaczęła płakać, jej łzy zmoczyły ramię jego szpitalnej koszuli. - Dlatego powiedziałeś mi, że złamałam ci serce. - Tak, boję się, że to ja byłem drugi raz kolejce dziale ego. Nie przestawałem myśleć, że znajdziesz pudełko, a potem Sam zaszła w ciążę. Potem .... czas mi uciekł. - Tak jest, gdy jest się dupkiem. - Jessie podniosła głowę. - Żebyś wiedział, nie pozwolę, żeby taka mała rzecz jak twoja śmierć przeszkodziła w poślubieniu ciebie. - Jessie...… - Dustin, kocham cię. Jesteś taki samym totalnym bezmózgowiem jak Greer. Po prostu lepiej to ukrywasz. - Jessie przycisnęła piersi do jego boku, głaszcząc palcami wrażliwą skórę za jego uchem. - Ale naprawdę, naprawdę chcę za ciebie wyjść. Dustin Dwayne Porter, czy zechciałbyś ożenić się ze mną bardzo proszę to będzie jak wisienka na torcie kłamała. Dustin zwęził oczy na nią. - Próbujesz uwieść umierającego mężczyznę? - Czy to działa? - Za każdym razem, do cholery. Wiesz ile razy chciałem cię prosić o rękę? 202 mila8189

- Nie, nie wiem. Wiem tylko, że nie obchodzą mnie te wszystkie inne czasy. Liczy się to, co jest tu i teraz. Czy masz pojęcie, jak bardzo jestem wdzięczna, że mam ciebie tutaj teraz? To było za dużo dla mnie gdy Knox nie mógł znaleźć pulsu. Obiecałam Bogu, że jeśli sprowadzi cię z powrotem na minutę, żebym mogła ci powiedzieć, jak bardzo cię kocham to nie będę prosić o nic więcej. Złamałam tę obietnicę tysiąc razy, odkąd otworzyłeś oczy. - Nie mogę nawet klęknąć na kolana, żeby ci się oświadczyć. Jessie powoli wstała z łóżka i padła na kolana. Chwytając go za rękę, mocno przyłożyła ją do policzka. - Dustin Porter, ożenisz się ze mną? Obiecuję, że będę dla ciebie dobrą żoną, że będę cię kochać aż do dnia śmierci i przysięgam, że zrobię ci smażonego kurczaka, kiedy tylko zechcesz. Z czułością spojrzał na nią z góry. - Po prostu musiałaś wrzucić tam tego smażonego kurczaka, prawda? Jak mam ci odmówić? - Proszę.... Dustin. Ożenisz się ze mną? - Orzeszku, miałaś mnie przy smażonym kurczaku. Śmiejąc się, podniosła się, by go pocałować. Miała zamiar wspiąć się do niego z powrotem na łóżko, gdy poczuł się znowu senny. Zmuszając się do uchylenia powiek, zobaczył gest pielęgniarki, aby Jessie wyszła. - Daj jej jeszcze minutę, proszę, - powiedział do pielęgniarki, a potem zwrócił się do Jessie. - Jakim cudem udaje im się utrzymać Greer z dala? - Knox i Shade zmieniają się na warcie. - To nie może być dobre. - Nie jest. Spotkaj się z nim, Dustin. Proszę. - Który z nich jest teraz na zewnątrz? - Knox. - Możesz poprosić Knox'a, żeby wszedł? Porozmawiam z nim. DUSTIN OSTROŻNIE WPATRYWAŁ SIĘ W szpitalne drzwi gdy Knox i Shade weszli, aby stanąć przy jego łóżku. Następnie przyszli Cash i Rider. Potem Viper i Drake utworzyli linię przed jego łóżkiem. - Jesteś pewien, że możesz go powstrzymać? - Dustin spoglądał na nich z wątpliwościami. Knox spojrzał na niego przez ramię. - Lepiej, żebyś żartował. - Wkurzony Greer, jest nieprzewidywalny. - I myślisz, że tego nie wiem? Znam go wystarczająco długo, żeby wiedzieć, że jest idiotą, kiedy zostaje zdetonowany. Nie pozwolimy mu przejść przez to. Nie obiecuję, że nie będę musiał użyć paralizatora albo założyć mu kajdanek, ale nie zbliży się na tyle blisko, żeby dosięgnąć celu. - Na pewno nie chcesz założyć mu kaftanu bezpieczeństwa? - Dustin żartował, pożałował tego kiedy Knox wydawał się to rozważać. - Nie. Choćby to miało trwać mój pieprzony rok, myślę, że poradzę sobie. - Jezu Chryste, będę go potrzebował, jeśli się nie zamkniecie, żebym mógł porozmawiać z moim bratem. Dustin zobaczył, jak głowa Greer'a wyskakuje, gdy stał na palcach, próbując spojrzeć przez ramiona Knox'a i Shade'a. Greer był na niego wściekły. Dustin był przyzwyczajony do nastrojów, ale determinacja w oczach brata dała mu do zrozumienia, że Greer nie zrezygnuje z nadziei na uzdrowienie go, dopóki nie znajdzie się sześć stóp pod ziemią. 203 mila8189

- Drake, zamknij drzwi, żebym mógł porozmawiać z moim bratem na osobności, Greer rozkazał. - Zamknij je sam, - Drake zwrócił. - Kuzynie, nie przychodź na Święto Dziękczynienia - Greer powiedział, sam zamykając drzwi. - Rachel już mnie zaprosiła. - Uznaj to za odwołane. Drake wzruszył ramionami. - Cash jej nie pozwoli. - Pierdol się. - Pierdol się sam. Dustin oparł głowę na poduszce i zaczął zamykać oczy. - Czy jestem w piekle? - Nie żartuj sobie, kurwa z umierania! - Greer odburknął. - Masz, kurwa, szczęście, że przysiągłem na nagrobek Ma, albo skopałbym ci tyłek za ten numer. - To nie jest numer, Greer. - Więc o co chodzi? Bo, braciszku, nie pozwolę ci kurwa umrzeć przede mną. - Żaden z nas nie ma wyboru. Myślisz, że chcę umrzeć? Do ubiegłego miesiąca myślałem, że będziesz miał dość siły, by mnie uleczyć. Spójrz w lustro w łazience i przysięgnij na nagrobek Ma, że jesteś wystarczająco silny, by mnie uleczyć, nie zabijając siebie. - Nie przysięgam podwójnie na nagrobek Ma. - Bo wiesz, że to nie jest prawda. Wyraz twarzy Greer'a rozerwał go na strzępy. - To nie twoja wina. Greer, gdybyś ty i Rachel nie mieli darów, nawet byśmy o tym nie rozmawiali. Ty i rodzina musielibyście zaakceptować, że ja umieram, jak wszyscy inni. Nie jesteśmy nieśmiertelni. Na pewno trzeba było wiedzieć, że prędzej czy później nie można było zapobiec śmierci jednego z nas. - Mogę to zaakceptować. Nie mogę utrzymać was wszystkich przy życiu. Ale nie otrzymanie szansy jest tym, czego nie mogę znieść. Gdybyś tylko mnie posłuchał.... Mogę to spowolnić. Tylko odrobina mojej siły, żeby dać ci więcej czasu, żeby chemia zadziałała aż odzyskam siły. - Nie będziesz w stanie odzyskać pełnej siły, jeśli będziesz próbował utrzymać mnie przy życiu. W końcu to cię osłabi i zepsuje. Co jeśli coś stanie się z Rosie, Loganem lub Emą? Obaj wiemy, że odzyskanie pełnej siły zajmie ci więcej niż mam czasu. - Nie pozwolę ci umrzeć. - Pogodziłem się z tym. Ty też będziesz musiał. - Nie zaakceptuję tego gówna! - Głowa Greer znowu się pokazała. - Kiedy akceptowanie gówna kiedykolwiek przyniosło ci cholerną korzyść? Akceptujesz to, że Jessie nie chciałaby mieć z tobą nic wspólnego, a ty odstrzeliłeś sobie lata zamiast o nią walczyć. Akceptujesz, że Sam powiedziała że poroniła i do cholery, nie dowiedziałeś się, że masz syna z powodu tej złej suki. Tylko wtedy, wdałeś się w bójkę w całym swoim życiu gdy chroniłeś jednego z nas. Nie potrzebuję, kurwa, twojej ochrony! Shade przesunął się nieco na bok, aby Greer mógł lepiej przyjrzeć się Dustinowi bez podskakiwania. Dustin żałował, że tak się stało. Widok płaczu Greer'a było czymś więcej, niż mógł znieść. - Jesteś moim młodszym bratem. To ja powinienem cię chronić, a nie na odwrót. Jeśli czekasz, aż zaakceptuję to, że umierasz, to Knox musiał usmażyć twój pieprzony mózg, kiedy przywracał cię do życia. Nie akceptuję tego gówna! 204 mila8189

Jak szalejący byk, Greer rzucił się przez małą przestrzeń pomiędzy Knox i Shade. Dustin poczuł, że Greer chwycił za nogę, zanim Knox i Shade dorwali go i wyciągnęli na zewnątrz, podczas gdy on walczył i zmagał się z ich uchwytami. Dustin w końcu był w stanie poddać się własnym łzom, kiedy Greer nie mógł go już zobaczyć. Głos Greer'a słabł, gdy go zabierali, ale Dustin potrafił rozróżnić każde słowo. - Słyszysz mnie, Dustin? Nie zaakceptuję tego! Skurwysynu, puść mnie! Dustin! Nie pozwolę ci umrzeć! Nie zaakceptuję tego! Słyszysz mnie, Dus.… Rozdział 36 Rachel jako pierwsza dotarła do drzwi salonu ślubnego. - Jesteś gotowa? - zapytała, kiedy trzymała otwarte drzwi, aby grupa kobiet mogła wejść. - Rachel, nie potrzebuję sukienki. Holly zaproponowała mi swoją. - Nie ma wystarczająco dużo czasu, aby dokonać zmian, a jeśli nie chcesz poślubić Dustina z pudełkiem chusteczek w miseczce biustonosza, łatwiej będzie Ci kupić nową sukienkę. Każda z nas zaczyna szukać. Mamy trzy tysiące dolarów.… Jessie potrząsnęła głową na sumę pieniędzy. - Nie wydam trzech tysięcy dolarów na sukienkę, którą będę nosić tylko przez dziesięć minut. - Zobaczymy, - Powiedziała Rachel, nie kłócąc się z niechęcią Jessie do wydania pieniędzy, które Holly, Sutton i Rachel uzbierały na jej sukienkę ślubną, mimo że Jessie mówiła im, że miała kilka sukienek, które mogła założyć. Jessie pozwoliła Sutton wejść do salonu jako pierwsza, już żałując, że pozwoliła im namówić ją do wyjazdu do salonu w Jamestown. - To potrwa wieki, - Greer jęczał, trzymając Rosie na biodrze. - Nie wchodzicie? - Holly go zapytała. - Do diabła, nie. Rosie i ja jedziemy do Subway. Napisz do mnie, gdy będziesz gotowa do wyjazdu. - Nie ma tam nic, co Rosie mogłaby zjeść. - Ona już jadła. Ja nie jadłem. Jessie i Holly przyglądały się, jak idą w stronę sklepu. Salon znajdował się w mini galerii, obok był sklep z biżuterią, a potem Subway. Obserwując drogi sklep jubilerski, ci, którzy robili tam zakupy, mieli szczęście pozwolić sobie na wydanie worka pieniędzy. - Za każdym razem, gdy myślę o zabiciu Greer, widzę go z Rosie i zmieniam zdanie, powiedziała Jessie bardziej do siebie niż do Holly. Holly śmiała się, gdy wchodzili do salonu. - Witaj w moim świecie. Kiedy on jest w pobliżu, ona nigdy nie chce do mnie. Chce go. Przyłączając się do Sutton i Rachel, weszli głębiej salonu. Wysoka brunetka wyszła zza biurka, by ich przywitać. Jessie żałowała, że nie wróciła do domu, by się przebrać, kiedy patrzyła na kobietę. Jessie nie była mała, choć w skali była między 5 a 9. Ta kobieta była atrakcyjna i wyglądała elegancko w czarnej sukience, która pokazywała każdą krzywiznę jej ciała. Zaczynając czuć się niepewnie co do swojego wyglądu, Jessie zauważyła, że inne kobiety wyprostowały się i poprawiały swój wygląd. Sutton wygładzała swoją górną część ciążowej bluzki, Rachel używała palców, aby rozczesać włosy, a Holly praktycznie stała na palcach, aby wyglądać na wyższą. Grzeczny uśmiech, jaki przekazała im kobieta, nie pomógł im poczuć się lepiej ze sobą. - Witam, jestem Britt. W czym mogę pomóc? 205 mila8189

- Jezu, skąd wiedziałam, że będzie Brittany? - Holly wymamrotała kącikiem swoich ust. Jessie zastanawiała się nad tym samym. - Witam, jestem Rachel. Dzwoniłam wcześniej, żeby zapytać, czy macie jakieś sukienki, które narzeczona mojego brata mogłaby dziś kupić i zabrać do domu? - Cześć, Rachel. Tak, to ja odebrałam twój telefon. Wyciągnęłam te, które według mnie mogłyby pasować. Kim jest ta szczęśliwa kobieta? Holly popchnęła Jessie do przodu. - Jestem. - Rachel nie była pewna twojego rozmiaru. Myślała o ósemce? Jessie dała Rachel mordercze spojrzenie. Mówiła jej, kiedy się widziały. - Mam 12. - Oh .... okay. - Britt wskazała wymanicurowanym palcem na rząd krzeseł przed podestem. - Panie, usiądźcie. Jessie, pójdziesz ze mną, a ja poszukam inne sukienki. Jessie żałowała, że jechała z Rachel zamiast wziąć swój samochód. Wyjechałaby trzy minuty temu. Po tym, jak dowiedziały się, że Dustin się obudził, każda z kobiet na zmianę widziała go, a następnie wracały, zachwycone tym, że Dustin powiedział im, że się pobierają. Rachel szczególnie ucieszyło ogłoszenie, ponieważ Dustin odpuścił i pozwolił jej go zobaczyć. To ona wpadła na pomysł, aby pójść po sukienkę ślubną, aby wypełnić czas, podczas gdy mężczyźni na zmianę odwiedzali Dustina między jego drzemkami. Tate poszedł po Logana, gdy opuszczali szpital. Wchodząc do garderoby, Britt wręczyła jej jedwabny szlafrok. - Możesz to włożyć, gdy ja będę wyjmować sukienki. To nie potrwa długo. Obawiam się, że nie mam wiele do zaoferowania, które możesz zabrać ze sobą od razu. - Cokolwiek masz, będzie dobre. Nie jestem wybredna. - Ok...., - Britt przeciągnęła wyraz, jakby jej nie wierzyła. - Wkrótce wrócę. Jessie zdjęła ubranie, nieśmiało wślizgując się w szlafrok. Właśnie go związywała, gdy usłyszała pukanie do drzwi. - Mam trzy w twoim przedziale cenowym, - powiedziała Britt, wieszając je na haczykach w ścianie. Jessie wpatrywała się ponuro w te trzy sukienki. Oglądała czasopisma ślubne odkąd była małą dziewczynką. Przy sukienkach takich jak te, szybko przewróciłaby stronę. Jedna z nich to była ogromna suknia balowa, druga różowa i równie duża, a trzecia wyglądała tak, jakby nie była w stanie włożyć w nią nogi, a tym bardziej całego ciała. - Spróbuję przymierzyć suknie balową. - Jest piękna - sprzedawczyni próbowała ją uspokoić, ale Jessie nie kupowała jej próby sprzedaży. Kobieta próbowała sprzedać tę sztukę z jakiegoś powodu - nikt nie chciał jej kupić. Jessie spojrzała w lustro, gdy już ją włożyła. - Nie. - Nie chcesz pokazać swoim przyjaciółkom? - Nie. - W porządku. Druga była trochę lepsza, ale odcień różu nie zgrywał się z jej cerą. - Nie, nie podoba mi się ten kolor. - W porządku. Jessie zdjęła różową sukienkę, patrząc zwątpieniem na ostatnią sukienkę. 206 mila8189

- Jest bardziej wyrozumiała niż wygląda. - Mogę się tylko o to modlić, - Jessie wymamrotała. Co ciekawe, pasowała, ale nie za bardzo. Czuła się jak wielki sum wciśnięty do puszki z tuńczykiem. Jessie nie miała serca powiedzieć "nie", kiedy Britt otworzyła drzwi garderoby, aby mogła wyjść i pokazać się innym. Stawiając małe kroki, dołączyła do innych. Była zmuszona przyjąć pomocną dłoń Britt, by dostać się na podest. - Czyż nie wygląda pięknie? Osłupiała, Jessie wpatrywała się w siebie w większym lustrze. - Nie. - Podoba mi się. - Holly spojrzała na Sutton i Rachel. - Nie jest źle. - To też nie jest dobre - powiedziała Rachel, rzucając spojrzenie do szwagierki, które sugerowało, że jest obłąkana. - To ostatnia sukienka, która zmieściłaby się w jej przedziale cenowym. Britt powiedziała im, mając nadzieję, że zmieni zdanie na temat tej, którą miała na sobie. - Mam w domu kremową sukienkę, którą mogę założyć. - Jessie podniosła sukienkę do kolan, aby mogła zeskoczyć z podestu. Im dalej od jej odbicia w lustrze, tym lepiej. - Mam cztery inne, które mogłaby przymierzyć, gdyby chciała zwiększyć swój budżet. Jessie miała dość sugestii Britt. Pokonana z trudem opadła na podest, by spojrzeć na kobiety. - Wiem, że próbujecie pomóc, ale naprawdę mogę założyć kremową sukienkę. - Czy nosiłaś już wcześniej tę kremową sukienkę? Sutton przesunęła się na krawędź krzesła. - Kilka razy. Raz do kościoła, a raz do przedszkola Logana, - Jessie odpowiedziała jej, zastanawiając się, jakie to ma znaczenie. - Więc ta nie może być. Tate i ja pobraliśmy się w sądzie. Miałam wielkie wesele z moim pierwszym mężem, więc nie chciałam dużego z Tate'em. Nie żałuję, że wyszłam za niego w sądzie, ale żałuję tego co miałam na sobie. Żałuję, że nie miałam ładnej sukienki i zdjęć mnie w niej. - Sutton rozpłakała się. - Wszyscy chcemy, żebyś miała te zdjęcia z tego, że byłaś panną młodą, kiedy Dustin odejdzie. Widząc, że wszyscy się denerwują, sprzedawczyni podniosła pudełko z chusteczkami i rozdała je wokół. - Co, do diabła, trwa tak długo? Britt podskoczyła na głośne wejście Greer. - Jessie nie może znaleźć sukienki, - Holly odpowiedziała mu, używając chusteczki do wycierania oczu. - Co jest nie tak z tą, którą ma na sobie? Trzymając Rosie na biodrze, zbliżył się do podestu, na którym siedziała. - Nie podoba mi się. Greer wpatrywał się w nią krytycznie. - Wstań. Przy jego tonie głosu, Jessie stanęła, pozwalając, by dół jej sukienki spadł do podłogi. - Jak się nazywa krój tej sukienki? Britt pochyliła się, unosząc dół. - To syrena. - Ona nie jest cholerną rybą. Znajdź jej coś innego - powiedział, przenosząc Rosie na drugie biodro. - Nie mam nic innego w jej budżecie. - Britt spoglądała na Greer, jakby była gotowa wyrzucić go z salonu. - Jaki jest budżet? 207 mila8189

- Trzy tysiące. Greer wyglądał tak jak ona, gdy zobaczyła siebie w lustrze. - Mam limitowane ilości towaru, który mogę sprzedać po tej cenie. Mogę obniżyć cenę jeśli wybierzemy wzór i zamówimy do szycia. Zazwyczaj mam tylko projekty do szycia. Muszę mieć towar na pokaz, po wybraniu sukienki jest szyta na zamówienie. Jestem tylko małym sklepikiem. Jeśli panny młode nie znajdą tego tutaj, pojadą do Lexington, a ja stracę sprzedaż - wyjaśniła. - Rozumiem. - Greer posłał jej chytre spojrzenie. - A gdyby cena nie stanowiła problemu? Wyraz twarzy Britt stał się równie przebiegły. - Nieograniczona? - O to pytam. - Wtedy będzie mogła wybrać z salonu. - O nie.... będzie tego żałować, - Jessie usłyszała, że Holly mamroczę do Sutton. - Tak, masz rację, - Rachel wymamrotała w odpowiedzi. - Oszczędzałam pieniądze na czarną godzinę. Mogę je dać cztery tysiące. Dzięki, Greer, ale.... Twarz Britt opadła w rozczarowaniu, widząc, jak ogromna sprzedaż wymyka się spod kontroli. - Zajmę się tym. Nie przejmuj się tym. - Pomachał ręką na salę. - Wybierz jedną. Nie mam całego dnia. Greer poszedł na małą kanapę, na której siedziała Rachel. - Przesuń się, siostrzyczko. Rachel przesunęła się, pozwalając Greer usiąść z Rosie na kolanach. Jessie musiała iść powoli, aby nadążyć za Britt, gdy szła do ściany. - To są twoje rozmiary. Jessie zaczęła przesuwać sukienki wzdłuż wieszaka, nie dostrzegając niczego, co jej się podobało. - Nie widzę.… - Jezu, pozwól mi to zrobić. - Greer wepchnął Rosie w ramiona Rachel, a potem wstał z kanapy, aby zacząć przeglądać sukienki. Zdjął jedną z nich, rozkładając ją na ręku. Potem wziął kolejne trzy i arogancko wręczył je Britt. - Jedna z nich powinna wystarczyć. Jessie pokornie podążała za Britt. - Czy to twój narzeczony? Jessie prawie potknęła się w sukience, którą miała na sobie. - Nie, Dustin jest bratem Greer. Britt powiesiła sukienki na ścianie, a następnie odwróciła Jessie, aby wydostać ją z sukienki syreny. - Czy twój narzeczony jest taki jak on? - zapytała, dając jej współczujące spojrzenie w lustrze. - O nie, Dustin nie jest czymś takim jak Greer.... Cóż... może trochę. - Rozumiem. Jessie nie przegapiła współczucia w oczach Britt, gdy zdjęła jedną z sukienek z wieszaka. Kiedy już była na Jessie, spojrzała na siebie w lustrze. - Podoba mi się ta. - Jessie zjechała ostrożnie ręką w dół skomplikowanego koralikowania. - Pokażmy im. Britt otworzyła drzwi. Kroki Jessie były o wiele lżejsze, gdy wróciła na podest. Odwracając się, stanęła twarzą do wszystkich. - Do diabła, nie. Następna, - powiedział Greer z małej kanapy z Rosie z powrotem na kolanach. 208 mila8189

Jessie spojrzała na siebie z góry. - Co w niej jest nie tak? - Ta sukienka nie sprawi, że mój brat usiądzie i ją zauważy. Następna. Ramiona Jessie opadły. Sutton, Rachel i Holly dały jej zachęcające spojrzenie, gdy odeszła. - Wow, to było do kitu, - Britt powiedziała, pomagając jej zdjąć sukienkę. - Nie widziałam w niej nic złego, a ty? Jessie zaczynała nawiązywać więź z kobietą podczas zmiany sukienki. - Zobaczmy, czy mu się ta podoba. - Wow, podoba mi się ta. - Jessie spodobał się sposób, w jaki wyglądała w niej. Miała piękny dekolt i wypływała z jej bioder. - To mu się musi spodobać, prawda? - O tak, to jest bardzo ładne na tobie. Z radością, Jessie praktycznie unosiła się na wodzie w drodze na podest. - Nie, - Greer zrzędził. - Ale....- Jessie zaczęła się kłócić. - Nie. Następna. Czas mija. W tym tempie, w jakim idziesz, mój brat będzie martwy i pochowany, zanim wrócimy do Treepoint. Jessie obróciła się na pięcie, wracając do garderoby. - Podobała mi się, - Britt współczuła jej, pomagając jej ją zdjąć. - Mi też. - Jessie podniosła ręce, by mogła założyć następną sukienkę. Jessie naprawdę podobała się ta sukienka, ale nie miała wielkich nadziei, gdy Britt otworzyła drzwi. Nawet jej pozytywne nastawienie malało. - Miejmy nadzieję, że mu się spodoba. Jessie nie wiedziała, czy Britt podoba się jej wygląd w sukience, czy dołączona do niej metka z ceną. Weszła tylko dwa kroki do pokoju, zanim z ust Greer'a wyszło nie. Tym razem Jessie odwróciła się natychmiast, nie omawiając z nim tej kwestii. - To się nie uda? - Rozczarowanie Britt było namacalne, dopóki nie zdjęła ostatniej sukienki z wieszaka. Kiedy przesunęła metkę z ceną do środka, żeby Jessie nie mogła jej zobaczyć, wiedziała, że jest to najdroższa z tych, które dotychczas przymierzała. Wyślizgiwała się delikatnie po jej ciele, by spaść prosto do stóp. Jessie patrzyła na siebie w lustrze. Nigdy nie wyobrażała sobie noszenia takiej sukienki nawet za milion lat, a to, że wyglądała tak dobrze, było dla niej równie niewiarygodne. - O mój Boże, - Jessie oddychała z podziwem. - To ta. - Uśmiech Britt stał się chciwy. Z jakiegoś powodu przypomniała jej o Greer. - Ile kosztuje? - Jessie wzdychała przez uczucie jedwabiu pod palcami. - Niech się o to martwi. - Otworzyła drzwi. Jessie uśmiechnęła się, gdy szła na podest, automatycznie obracając się w kierunku, w którym siedział Greer. - Odwróć się. - Greer wpatrywał się w nią krytycznie, gdy Rosie skakała na kolanach Greer'a, trzymając go za palce. Jessie obróciła się w pełne koło, zatrzymując się, gdy znów stanęła przed nim. - Weźmiemy ją. Zapakuj to do torby. Brat Dustina postradał zmysły. - Czekaj. Ile kosztuje? - Jessie zwróciła się do Britt. - To 9.999 dolarów o ile jest na zamówienie. To nowa sukienka, którą właśnie dostałam do salonu, więc przynajmniej mogę ją sprzedać za 12 000. 209 mila8189

Serce Jessie utonęło jakby było z ołowiu. - Wezmę syrenę. Jessie zeszła z podestu, aby usiąść na nim, pozwalając jej palcom biec w dół tkaniny przed powrotem do garderoby. Nieoczekiwanie zaczęła płakać. - Jezus. Zabierz ją, Rach, - Jessie usłyszała, jak Greer mówi, zanim poczuła, że usiadł obok niej, podając jej chusteczkę. - Mieszkamy w Kentucky, nie na Florydzie. Nie jesteś flamingiem. Wyrosłaś ładnie jak z obrazka. Niech Dustin to zobaczy. Ta sukienka została stworzona dla ciebie i dostajesz ją. Nie martw się o pieniądze, ja za to płacę. Dustinowi się spodoba, a jeśli ta sukienka nie sprawi, że będzie chciał żyć, to nic tego nie zrobi. Jessie płakała w swoją szybko mokrą chusteczkę. - To za drogie. Nie mogę pozwolić ci za to zapłacić. Musiałabym sprzedać nerkę, żeby za nią zapłacić, a nawet wtedy nie zapłaciłabym tyle, żeby nosić ją tylko przez dziesięć minut. - Szlochała i nie wiedziała dlaczego nie mogła przestać. Ze smutkiem położyła głowę na ramieniu Greer. - Nie chcę nawet, żeby Holt mnie w tym zobaczył. Dustin powiedział mi, że wiedział, że Pa groził mu przeze mnie. Nie wiedziałam nawet, że Dustin mnie lubi, dopóki nie zostałam porwana. Jestem zła na obu moich braci. Dustin ich nienawidzi i nie mogę go winić. Jestem na nich taka zła, że chcę ich sama zastrzelić. - Jessie płakała mocniej, wylewając swoją duszę na jego ramię. - Nie chcę, żeby umarł, Greer. - Który z nich? Holt czy Asher? Jessie spojrzała mu w oczy. - Dustin, oczywiście. - Myślałem, że nadal mówisz o Holt'cie lub Asherze. - Greer potrzebował kilku sekund, aby ukryć swoje rozczarowanie nad jej odpowiedzią, zanim niezręcznie ją pogłaskał, a następnie objął ją ręką. - Spójrz na mnie, Jessie. Podniosła głowę z jego ramienia. - Nie pozwolę umrzeć mojemu bratu. Jessie po spojrzeniu na jego twarz wiedziała, dlaczego Knox zatrudnił Greer na zastępcę. - Ale.… - Nie pozwolę umrzeć mojemu bratu. Koniec dyskusji. A teraz idź się przebrać, zanim zabrudzisz to cholerstwo siedząc tutaj. - Dobra. - Wróciła do garderoby z Britt. Chodziła tam i z powrotem zastanawiając się nad kupnem tego, ale Britt ją ignorowała. Jessie wiedziała, że w jej mniemaniu sprzedaż została już dokonana. Ubrana w swoje normalne ubrania, wróciła do innych. Rachel mocno ją przytuliła. - To piękna sukienka. Wyglądasz w niej pięknie. - Tak, to prawda. - Holly też ją przytuliła. Sutton była następna, kiedy Holly ją wypuściła. - Jeśli Tate i ja będziemy odnawiać nasz ślub, pożyczam tę sukienkę. - Jeśli skończyliście bełkotać, - Greer przerwał słodki moment. - Holly, weź Rosie, a wy wszystkie wyjcie na zewnątrz i poczekajcie w samochodzie. Za chwilę przyjdę z sukienką. Holly zabrała od niego Rosie, dając mężowi namiętny pocałunek. - Kocham cię, wiesz o tym?

210 mila8189

- Czego tu nie kochać? - przyciągnął swoją żonę na kolejny pocałunek po czym odwrócił je żeby wyszły. - Idźcie już. Rozpraszasz mnie. Britt i ja mamy trochę do obmówienia. Jessie zawahała się przed wyjściem, obserwując, jak Greer i Britt oceniają się nawzajem jak para przeciwników na ringu. Holly wzięła ją za rękę. - Idziemy. Greer się tym zajmie. - Nie chcę zobaczyć Greer w wiadomościach telewizyjnych z prośbą o wskazówki dotyczące identyfikacji złodzieja sukni ślubnej z salonu. - Nie masz się o co martwić. Wszyscy właściciele firm w Treepoint i Jamestown potrafią zidentyfikować Greer. - Dlaczego....? - zaczęła pytać, potem zaczęła się śmiać. Kiedy trzeba było zapłacić za przedszkole Rosie w pierwszym dniu każdego tygodnia, Greer zawsze przychodził by zapłacić, mimo że to Holly ją przywoziła. Zawsze brała ze sobą Rolaids i Tylenol, by przetrwać resztę dnia. Jessie było prawie żal Britt i prawie obróciła się, by powiedzieć, że weźmie sukienkę syreny. Tylko jedna rzecz ją powstrzymała. Uśmiechając się szeroko, przeszła przez drzwi, które otworzyła Rachel. W tej niesamowitej sukience, miała wyglądać równie ładnie jak z obrazka. Rozdział 37 - Dustin, czy bierzesz tę kobietę za żonę? Dustin wpatrywał się w piękną kobietę siedzącą obok niego na łóżku. - Tak, biorę. Spojrzał w dół na rękę, gdy Jessie wsunęła mu złotą obrączkę. Nieuchronnie przechylił się gdy poczuł, że łóżko szpitalne zaczyna się trząść, ponieważ Ema próbowała wspiąć się na łóżko obok niego. Cash zaczął podnosić swoją córkę, by powstrzymać ją od wspinania się do Dustina. - Ema, zejdź na dół. - Chce Dusty! - Dziewczynka płakała, chwytając się za szynę, gdy Cash próbował ją uwolnić. Rachel, która była po drugiej stronie łóżka, zaczęła obchodzić Holly, aby pomóc Cash. - Niech siedzi obok niego. Cash, posadź ją po tej stronie. Mogę siedzieć po stronie, po której znajdują się maszyny. Dustin wiedział, dlaczego tak bardzo kochał Jessie, dała mu szybki pocałunek, zanim wstała z łóżka i pozwoliła Cashowi umieścić Emę obok niego. Dziewczynka przytuliła się do niego, kładąc pyzate ręce na jego twarzy. - Mój Dusty. Cały pokój śmiał się z małej dziewczynki gdy Jessie przesuwała maszynę, która podawała mu leki przeciwbólowe. Jessie ostrożnie podniosła kroplówkę, tak aby znajdowała się przed nimi. - Podzielisz się nim ze mną? - Jessie zapytała, gdy znajdowała się obok Ema. - Dobrze. - Dziękuję. Doceniam to. - Nie ma za co. - Ema przytuliła się do Dustina mocniej, wsuwając jej kciuk w usta. Potem wyciągnęła go, gdy Rachel dała jej ostrzegawcze spojrzenie. Pastor Dean oczyścił gardło. - Więc pytam, Jessie, czy bierzesz tego mężczyznę za... - Tak, biorę. - Jessie nie dała mu szansy dokończyć zdania. 211 mila8189

Jessie nie spodziewała się obrączki dla siebie. Rachel powiedziała Dustinowi, że zatrzymali się przy sklepie z biżuterią, kiedy wracali do miasta, a Jessie wybrała jedną dla niego przed powrotem do szpitala. Wczoraj wieczorem przyniosła sznurek, aby upewnić się, że wybrała odpowiedni rozmiar, mówiąc mu, że nie potrzebuje obrączki że kupią ją razem, kiedy będzie lepiej. Zdecydowali się pobrać następnego popołudnia, oboje wiedząc, że to, czego Jessie nie przyznaje, było nieuniknione. Pokój był wypełniony do granic możliwości. Kilku ich znajomym pozwolono oglądać z drugiej strony szklanej ściany. Zapytała, czy Holt i Asher mogą przyjść. Zraniło go, gdy zobaczył ból w jej oczach. - Orzeszku, wszelkie urazy zniknęły w chwili, gdy znalazłem cię na tej górze. Rozpoczynamy nowe życie i choć nie będzie ono długie dla mnie, zaczniemy je z czystym kontem. - Może być wspaniałomyślny dla jej krewnych. To nie jest tak, że będzie musiał długo z nimi wytrzymywać. Jego kiepski humor sprawił, że znów skupił się na ślubie. - Greer, daj Drake'owi obrączkę. Dustin dał bratu stalowe spojrzenie, gdy Greer złożył ręce na klatce piersiowej. Siedział na krześle po drugiej stronie pokoju, z Knox'em siedzącym po jednej stronie i Shade'em po drugiej. - Dlaczego nie poprosisz drużby, żeby po nią przyszedł? Usta Tate'a zaciskały się, gdy przechodził z boku łóżka do Greer, wyciągając rękę. Greer sięgnął do kieszeni, wyjmując obrączkę. Zignorował czekającą rękę Tate'a. - Wiesz, że miałem być drużbą. Wybrał ciebie tylko dlatego, że jest zbyt tchórzliwy, by pozwolić mi się do niego zbliżyć. Gdyby był w stanie, wstałby ze szpitalnego łóżka i skopał Greer'owi tyłek. - Wszyscy wiemy, że miałeś być drużbą - Tate powiedział sardonicznie. Greer wrzucił obrączkę na rękę Tate'a. - Cholerna racja. Tate wrócił do łóżka Dustina, stojąc niezręcznie, gdy Dustin próbował wyciągnąć rękę. - Ja to zrobię. - Ema wstała na kolana, zabierając obrączkę od Tate'a, a następnie opadając z powrotem na łóżko. Jessie wyciągnęła rękę, żeby Ema założyła obrączkę. - Dziękuję, Ema. - Proszę. - Przytuliła się do Dustina. Dustin uśmiechnął się do Jessie, patrząc na obrączkę, którą wcześniej widziała. - Ogłaszam was mężem i żoną. - Jessie udało się oderwać oczy od obrączki na tyle długo, żeby go pocałować. Kiedy podniosła głowę, wszyscy zgromadzeni wokół gratulowali im. Jessie przeciągnęła Logana blisko trzymała rękę wokół niego przytulając go. Oczy jego syna były opuchnięte i czerwone. Najtrudniej było mu powiedzieć synowi, że umiera. Wczoraj i dziś rano spędził z nim dzień, a dziś wydawał się tak samo zagubiony i przestraszony, jak wczoraj. Pielęgniarki wepchnęły duże tort na stole na kółkach. Holly dała Rosie Greer'owi, aby mogła pokroić tort, dając pierwszy kawałek Jessie. Oferując mu pierwsze ugryzienie, trzymała widelec przy jego ustach, zanim wzięła kęs dla siebie. Gdy tylko jej usta zamknęły się wokół widelca, otwierał usta na kolejny kęs. - Smakuję ci? - zapytała, karmiąc go kolejnym. Dustin czekał, aż połknie, żeby odpowiedzieć - Jest pyszne. Jest tak dobre jak mojej mamy. Czyżby Sutton to zrobiła? Jessie wzięła jeszcze jeden kęs dla siebie. - Ja to zrobiłam. 212 mila8189

- Zrobiłaś to? - Dał jej ostrzegawcze spojrzenie, gdy wzięła kolejny kęs, zamiast dać mu. Jessie powoli wyjęła widelec z ust. - Jak myślisz, od kogo twoja mama miała przepis? Głowa Dustina opadła na poduszkę, gdy się śmiał. - Gdyby Greer wiedział, że potrafisz zrobić ciasto z dżemu tak dobre jak Ma, ożeniłby się z tobą zamiast z Holly. - Jak myślisz, dlaczego moi bracia udawali, że jestem kiepskim kucharzem? Powiedziała, dając mu w końcu jeszcze jeden kęs. - Przeniosę ją, Dustin. - Rachel zaczęła podawać Cash jej papierowy talerz, aby przenieść córkę. Ema zasnęła zwinięta przy boku Dustina z kciukiem w ustach. - Zostaw ją w spokoju. Nie przeszkadza mi. Rachel wróciła do jedzenia swojego tortu. Kiedy spojrzał ponownie na Jessie, zobaczył, że znowu patrzy na jej obrączkę. Patrząc na niego, potrząsnęła głową. - Nic na to nie poradzę. Jest piękna. Kto ci ją kupił? - Wybrałem ją online, a Greer odebrał ją, gdy byłaś w salonie ślubnym. - Naprawdę? - Tak. - Wygląda to bardzo drogo. - Tak. Było bardzo drogie.... Nie denerwuj się na mnie. Mogłem sobie na to pozwolić.... i na suknię. - Zapłaciłeś za moją sukienkę? - Tak i pozwól mi powiedzieć, że gdybym nie był już w szpitalu, to teraz trafiłbym do szpitala. - Dustin, to zbyt wiele.... Myślałam, że Greer zapłacił za sukienkę. - Myślisz, że stać go na twoją sukienkę bardziej niż mnie? Zawstydzona, pochyliła się, by szeptać mu do ucha, - Myślałam, że zapłacił za to, ze sprzedaży trawki, którą Asher oddał. - Nie przeszkadzałoby ci, gdyby używał pieniędzy z trawki, żeby za nie zapłacić? przechylił głowę na bok, żeby wyszeptać odpowiedz. Jessie przejechała pieszczotliwie ręką w dół sukienki. - Naprawdę mi się podoba. - I mi się też naprawdę podoba. Cieszę się, że ją wybrałaś. - Właściwie to Greer to zrobił. Prawie mi się udało, dopóki Britt nie powiedziała mi, że będzie to kosztować dwanaście tysięcy dolarów. - Daj mi jeszcze jeden kęs tego tortu, a wtedy powiem ci coś, co sprawi, że poczujesz się lepiej - powiedział, już otwierając usta. Po połknięciu go, rozkoszował się smakiem, aż Jessie zaczęła odsuwać talerz. - Dobra, dobra.... Greer dostał ją za pięć tysięcy. - Żartujesz. - Nie. - Holly, - Jessie zawołała, - daj Greer kolejny kawałek tortu.... Poczekaj chwilę. Czy ktoś tutaj oglądał wczoraj wieczorem wiadomości? Kiedy Dustin pytał dlaczego o to pyta, wyjaśniła, że bała się, że Greer obrabował sklep. - Technicznie rzecz biorąc, tak. Dostał ją po jej kosztach. Zrobił to samo z twoją obrączką. Sklep jubilerski i właściciele salonów ślubnych poprosili go, żeby nigdy nie wracał. - Dobrze, że nie wyjdę ponownie za mąż, więc - żartowała. Śmiech spłynął mu z twarzy. - Nie chcę, żebyś była sama do końca życia. 213 mila8189

- Żartowałam, Dustin. Ale prawdę mówiąc, nie widzę siebie z nikim innym, jak tylko z tobą. Nigdy nie widziałam. - Nie chcę, żebyś przegapiła posiadanie dzieci. I nie chcę, żebyś się spieszyła i szukała kogoś. Te małżeństwa nigdy nie są trwałe, - doradzał. - Jak długo powinnam czekać? - Co najmniej dwadzieścia - dwadzieścia pięć lat. Kobieta miała dziecko po pięćdziesiątce w zeszłym miesiącu. - Kto? - Nie wiem. Była sławna. Chyba przeczytałem to w Internecie. - Nie chcę mieć dziecka po pięćdziesiątce. - Jeśli naprawdę tak się czujesz, nie chcę cię naciskać. - Dziękuję za troskliwość. Dustin wygiął w łuk brwi. - Nabijasz się ze mnie? - Dlaczego zachowujesz się tak zazdrośnie? To ty jesteś tym, który nie chciał, żebym została sama. - Rozważam to ponownie. Jessie wyciągnęła rękę, żeby zbliżyć Logana. - Twój ojciec jest głupim mężczyzną. Dustin przyglądał się, jak Jessie próbowała wciągnąć Logana w dokuczanie mu. Wyglądał tak przystojnie. Tate zabrał go dziś rano do domu towarowego po nowy garnitur. Logan nie wziął żadnego tortu od Holly, pozostając przy łóżku, słuchając jego rozmowy z Jessie. Nagle twarz Logana zmięła się i zaczął płakać. - Nie chcę, żeby tata umarł. Jessie podała Tate'owi talerz, z którego jedli. Jessie wciągnęła Logana w ramiona i podniosła sadzając na łóżku obok niego. Logan płakał w jego pierś Dustin chciał trzymać syna, ale jego bezużyteczne ramiona nie chciały współpracować. Kiedy był w ciemnej pustce, nie był w stanie się poruszać. Koncentrując się, przypomniał sobie wysiłek włożony w wydostanie się z pustki. Nie mogąc znieść płaczu syna, skupił swoje myśli, aby poruszyć ramionami. Powoli i chwiejnie, udało mu się poruszyć. Nie był w stanie uchwycić Logana, ale ruch spowodował, że przestał płakać. - Dustin, poruszyłeś rękami. Na zaskoczony krzyk Jessie, wszyscy przestali rozmawiać by patrzeć. - Czy powinniśmy powiedzieć pielęgniarce, żeby zawiadomiła doktora Price'a? - Tate zapytał. - Pójdę porozmawiać z jego pielęgniarką. - Sutton wstała z krzesła i poszła do pokoju pielęgniarek. - Spróbuj przesunąć je jeszcze raz, tato. - Logan użył rękawa do wytarcia oczu. Dustin spojrzał w dół na Emę, która nadal spała u jego boku, upewniając się, że ramię zostanie ostrożnie podniesione, aby przypadkowo jej nie uderzyć. - Poczekaj, zabiorę ją. - Rachel pochyliła się, żeby podnieść Emę w ramiona. Na dotyk Rachel, Ema wyrywała się, ale Rachel kontynuowała, podnosząc ją. - Dusty.... Chcę mojego Dusty. - Ema zaczęła walczyć z matką, próbując wyrwać się z jej ramion. - Ema, przestań. - Chcę Dusty... - Ema wyciągnęła ręce, zginając i prostując ręce żeby do niego wrócić. - Już dobrze, Rachel. Połóż ją z powrotem. - Dustin próbował uspokoić atmosferę. 214 mila8189

- Daj mi ją. - Cash wziął córkę w ramiona, ale dziewczynka tak mocno walczyła, że Cash prawie ją upuścił. - Co się z nią dzieje? Dustin był tak rozkojarzony przez Emę, że nie zauważył, że Greer stanął mu w nogach i próbował pozbyć się Shade'a i Knox'a. Cash spojrzał na Greer'a i na sposób, w jaki jego córka próbowała wydostać się z jego ramion. Greer przestał walczyć. - Proszę połóż ją z powrotem. Włosy na ramionach Dustina uniosły się na ton głosu Greer'a. - Cash, błagam cię. Połóż ją z powrotem. Dustin zobaczył rozdarty wyraz twarzy Cash'a. Greer też to zauważył. - Nie... - Powoli zaczęło się do niego docierać to, co się działo. - Zamknij się, Dustin. Wszyscy odsuwają się od łóżka. - Greer odwrócił się i spojrzał na Shade'a i Knox'a. - Puść mnie. Wiem, jak naprawić Dustina, jeśli mnie puściliście. Obaj zmarszczyli brwi, patrząc na Dustina. - Nie rób tego... Tate, zabierz ich stąd. Dustin próbował dosięgnąć przycisku wywołania, ale ręka Tate'a na jego nadgarstku go zatrzymała. - Tate... Greer umrze. - Prosisz mnie o wybór między dwoma braćmi. Nie mogę tego zrobić, Dustin. - Posłuchaj mnie, Dustin, - Greer błagał. Dustin przejechał oczami wokół pokoju, widząc że w środku była tylko rodzina, Shade, Knox, Willa i Lucky. Inni, którzy obserwowali ceremonię, zostali wyprowadzeni na korytarz i do poczekalni po tym, jak dostali tort. - Lucky, zamknij drzwi i zasłoń okno. Wykopałbym ciebie i Willę, ale będziemy potrzebować pomocy Pana. - Nie... - Dustin próbował wyrwać rękę z ręki Tate'a. - Zrób to! - Greer warczał na Lucky'ego. - Już. Dustin zaczął płakać, gdy zobaczył że Shade i Knox uwalniają Greer, gdy Lucky zamknął drzwi i zasłonił zasłony. - Greer, proszę, nie... Jessie, zatrzymaj go, proszę... On umrze. Logan zeskoczył z łóżka, biegnąc na Greer'a i bijąc go po brzuchu. - Przestań! Przestań! Sprawiasz, że mój tata płacze! Zamiast go popchnąć, Greer pochylił się do Logana. - Nie chcę, żeby twój tata płakał, chłopcze. Próbuję uratować mu życie. Nikt z nas nie chce go stracić. Zaufaj mi ... Proszę ... Boże, obaj, zaufajcie mi. Płacząc, Logan pobiegł w ramiona Holly. Głowa Dustina spadła z powrotem na poduszkę. Obracając ją, wpatrywał się w Greer fatalistycznie. Greer był niepowstrzymaną siłą, kiedy nastawił się na coś. Tak bardzo starał się temu zapobiec. - Zaufaj mi, Dustin. Jeśli będzie to dla mnie za dużo, zatrzymam się. To nie tak, że nie mogę przerwać, jeśli zabiera zbyt wiele ze mnie. - I tak mnie nie posłuchasz, prawda? - Nie. - Greer sięgną po Ema. - Daj mi ją. Nie mogę się skoncentrować na tym krzyku. - Greer... - Cash i Rachel powiedzieli w tym samym czasie. - Wiem, co robię. Nie zrobiłbym nic, co mogłoby zaszkodzić Emie. - Uparcie wyciągnął ręce do Emy. - Rachel, ty wiesz. Rachel skinęła głową, podnosząc rękę do brzucha. 215 mila8189

- Dustin powiedział mi w swoim liście, że to jest chłopiec. Dał mi obrazek, który narysował Logan. Greer usiadł na łóżku Dustina wciąż szarpiąc się z Emą. Przesunął się, a Ema położyła się obok niego. - Mój Dusty. Greer usiadł na łóżku obok niego. - Dlaczego on jest Twoim Dusty? - zapytał. Ema wyciągnęła kciuk z ust. - Muszę go naprawić. Głowa go boli. - Skąd wiesz? Ema wzruszyła ramionami, wkładając kciuk z powrotem do ust. - Mogę pomóc? Kciuk wrócił na zewnątrz. - Nie! Mój Dusty. - Wróciła do ssania kciuka. - Jeśli to jest to czego mam się spodziewać, to my jesteśmy w tym razem. - powiedział Tate, gdy usiadł na końcu łóżka. - Czy wszyscy czujecie się dobrze? - Dustin spojrzał na swoich braci z góry. - Tak, to o wiele lepsze niż płakanie w poczekalni. Dustin wstydził się, że nie robi tego, co do niego należy. Kiedy umrze, nie będzie już odczuwał bólu, ale jego rodzina zostanie z bólem wspomnień o nim. Dustin czuł, że Jessie bierze go za rękę. Gdyby umarł, prędzej czy później, znowu odnalazłaby miłość. Inny mężczyzna byłby ojcem jej dziecka. Ostatniej nocy, którą spędził z nią, wyobraził sobie, że jest w ciąży z ich dzieckiem, dzieckiem które karmi swoją piersią. Mógł pozwolić, aby to było ostatnie wspomnienie ich razem przed śmiercią albo pozwolić Greer pomóc. Dustin zauważył, że Greer obserwuje Emę, która zwijała się przy nim. Powoli Greer wyciągnął rękę, aby dotknąć jego ramienia. Ema pacnęła ją. Greer wstał, idąc do łóżka i kładąc rękę na głowie Dustina. Ema stanęła na kolanach, wyciągając rękę i znów uderzyła go. - Pozwól mi pomóc, Ema. - Nie! Mój Dusty! - Ema stała na łóżku, chwytając Greer za nadgarstek. - Nie! - Ema trzymała Greer rękę przy boku i położyła drugą na głowie Dustina. - Mój Dusty! - O Boże.... - Rachel wydała wesoły okrzyk zrozumienia. - Rozumiem, co ona próbuje zrobić. Ona robi to, co ty i ja robimy. Greer obrócił rękę, by chwycić rękę Emy. - Wydaję mi się że nie jestem już w centrum. - Co to znaczy? - Jessie zapytała. - Zawsze byłem silniejszy od Rachel. Gdy się leczę, Rachel karmi mnie swoją siłą. Łączymy je. - Czy to działa? Dustin poczuł, że coś się zmienia, ale nie mógł tego wytłumaczyć Jessie. Odwrócił się, by spojrzeć na nią, widząc początek nadziei w jej oczach. Rozejrzał się po Sutton, Holly, Logan, Drake, Bliss, Rach ..... Zaczął odczuwać początek czegoś.... aż ciemna postać przeszła przez zamknięte drzwi. - Nie! - Dustin krzyczał w głowie. - Nie! Jeszcze nie! Nie chcę iść! Dziko rozejrzał się po pokoju, widząc, jak w ich oczach budzi się przerażenie, ale nie patrzyli na ciemną postać zbliżającą się do łóżka. Patrzyli na niego.

216 mila8189

Rozdział 38 Rozsadzający ból w głowie nie pozwalał mu widzieć. Gdzie był? Jego krzyki odbijały się od ścian jego mózgu. Ta ciemność była inna niż dotychczas. Wcześniej było tak, jakby unosił się na wodzie. Tym razem było tak, jakby był w zamkniętym pomieszczeniu. Wyciągając ręce, odkrył, że może się poruszać. Zrobił kilka kroków naprzód, zanim natknął się na coś, co go powstrzymało. Przesuwając rękami na boki, ślizgał się po ciemnej ścianie, odbijał się, jakby był w okrągłym pokoju. Kiedy jego ręka dotknęła czegoś nowego, musiał przez chwilę pomyśleć, zanim zdał sobie sprawę, co to jest. Bał się otworzyć drzwi. I bał się je ignorować. - Otwórz drzwi, Dustin. Nie bój się. Podskoczył, słysząc nieznany kobiecy głos. Następnie, obracając gałką, Dustin otworzył drzwi. Wszedł do najpiękniejszego miejsca, jakie kiedykolwiek widział. Liście i trawa były tak zielone, że prawie oślepiające. Niebo było tak niebieskie i można było wyciągnąć rękę i je prawie dotknąć. Zdecydowanie, wszedł dalej przez drzwi. Kiedy wszedł, drzwi zamknęły się za nim, a na jego miejscu był mały strumyk z wodą spływający po kamieniach. Nad potokiem był łukowy drewniany mostek. Instynktownie wiedział, że powinien przejść przez most. Gdy zrobił krok naprzód, kobieta wyszła zza drzewa po drugiej stronie. Dustin nie był w stanie odczytać jej twarzy, ale im bliżej zbliżał się do mostu, tym bardziej zbliżała się do drugiego końca. Był prawie na początku mostu, kiedy ją rozpoznał. To była jego babcia. Zaczął szybciej iść do mostu i podobnie jak wcześniej, inna kobieta wyszła zza innego drzewa, które było bliżej mostu. Dustin natychmiast ją rozpoznał. - Ma! - krzyknął. Jego matka nie krzyczała. Po prostu szła na drugą stronę mostu. Kiedy to robiła, inna kobieta wyszła z innego drzewa po przekątnej od tego, z którego szła jego matka. Dustin jej nie rozpoznał. Była młodsza niż jego matka i babcia. Wyglądała, jakby miała około osiemnastu - dziewiętnastu lat. Przypomniała mu kogoś, ale nie potrafił wskazać kogo. Widząc, że jego matka przechodziła przez most, zaczął biec w ich stronę. - Nie, Dustin! Wracaj! - Jego Ma krzyczała. Dustin oderwał nogę od mostu, zatrzymując się, gdy młoda kobieta zatrzymała się po drugiej stronie, nie wchodząc na most. Jego mama i babcia zatrzymały się pośrodku. - Musisz wrócić, - powiedziała mu babcia. - To nie jest twój czas. - Chcę przejść na drugą stronę. - Dustin, wiem, że to boli, ale nie możesz poddać się bólowi. Walczysz z nimi. - Nie, nie walczę, - spierał się z babcią. - Tak, robisz to. Nie otwierasz się, aby mogli dotrzeć do tej części ciebie, która wymaga uzdrowienia. - Ja nie... - Dustin wrócił do ostatniej rzeczy, którą pamiętał. Ciemna postać weszła do jego pokoju. Pamiętał, że krzyczał, a potem... i wtedy zaczął liczyć jak zawsze, aby kontrolować strach. - Musisz ich wpuścić do środka. To jedyny sposób. Proszę, Dustin... Ema i Greer mogą cię uleczyć. Nie możesz tu teraz przyjść... Jest za wcześnie - jego Ma błagała go. 217 mila8189

Chciał do niej pobiec, ale jej błagalne oczy go powstrzymywały. - Greer, Rachel i Tate potrzebują ciebie. Logan cię potrzebuje. Jessie cię potrzebuje. - Ożeniłem się z nią. - Wiem. Byliśmy tam z tobą... Dustin, musisz iść. - Babcia patrzyła na niego uważnie, jakby zapamiętała jego twarz. - Jesteś taki przystojny. Zawsze mówiłam twojej mamie, że będziesz najbardziej przystojny z rodzeństwa. Dustin zmarszczył brwi. - Naprawdę? - Oczywiście. Wyglądasz tak samo jak ja, gdy byłam młodsza. Byłeś najprzystojniejszy... i najbardziej wrażliwy. Tate i Greer przejęli cechy po ojcu, ale ty... ty, Dustin, byłeś najbardziej podobny do mnie. - Zawsze myślałeś, że cię nie lubię, ale musiałam to ukryć. Zrobiłam to, bo tyłek twojego ojca uczyniłby twoje życie nieszczęśliwym. Nienawidził mojej odwagi. Zawsze powtarzał, że nasze dary to bzdury, ale w głębi duszy bał się ich. Nazywał mnie starą czarownicą. - Jej kpiący uśmiech wywołał uśmiech na jego ustach. - Dlatego się ciebie bał. To sprawiło, że zatrzymał się i pomyślał, zanim potraktował cię tak, jak Tate'a i Greer'a. Nie dotknął niczego, czego ja się bałam. Jego babcia przechytrzyła jego ojca i odkrył, dlaczego jego babcia traktowała go inaczej a to spowodowało naprawienie dziury w jego sercu. Kochał ją, nawet jeśli wierzył, że go nie lubi. - Gdzie jest Pa? Dwie kobiety spoglądały na siebie, milcząc. - Nie ma go tu, prawda? Jego matka odpowiedziała na pytanie. - Nie, będzie tu pewnego dnia, ale nie teraz. Ma wiele do odpracowania. Dustin skinął głową. Nie chciał, aby Pa stanął w obliczu wiecznego ognia piekielnego, ale mógłby sobie z tym poradzić, gdy to da mu miejsce, w którym była jego matka i babcia. - Idź Dustin. - Babcia machnęła mu ręką. Dustin zatrzymał się przed odejściem. - Kim ona jest? - Kiwnął głową w stronę pięknej kobiety czekającej na mamę i babcię. Jego babcia z ciekawością przechyliła głowę. - Kto? - Kobieta za tobą. Jego mama i babcia odwróciły się, żeby popatrzeć na kobietę, a potem odwróciły się do niego. - Nikogo tam nie ma. Chłopcze, musisz iść! Nic dziwnego, że Greer za bardzo się o ciebie martwił. Dustin znów spojrzał na młodszą kobietę. Dustin uśmiechnął się delikatnie, zanim się odwrócił i zaczął wracać do drzewa, z którego przyszedł. Dlaczego zachowywały się, jakby nie mogły jej zobaczyć? Zbytnio przypominała je, by nie być spokrewnioną. Kiedy spojrzał wstecz na mamę i babcię, by poprosić jeszcze raz, zniknęli. - Jeśli tak się spieszyły, żeby się mnie pozbyć, to przynajmniej mogły mi powiedzieć, jak się stąd wydostać - narzekał na głos. - W którą stronę iść? - Wyciągnij rękę, Dustin, po prostu wyciągnij rękę. - Kobiecy głos, który zabrzmiał w jego głowie, był tym samym, który słyszał w okrągłym pokoju. Instynktownie wiedział, że to ta młoda kobieta. Dustin się odwrócił, nie wiedząc, co robić. Czy powinien wrócić w kierunku, w którym przyszedł, czy też... Kiedy pojawiła się przed nim jedwabna siateczka ze złotej nici, zrobił to, co powiedział mu głos. Wyciągnął rękę do nici. 218 mila8189

Chwytając ją, oczekiwał, że zostanie wepchnięty z powrotem w ciemną pustkę. Zamiast tego, poczuł, że leci wysoko w kierunku błękitnego nieba, wzbijając się tak wysoko, że mógł zobaczyć chmury zbliżające się do niego. Trzymając się nici, płynął przez chmury, z białą mgiełką otaczającą go. Wtedy poczuł małą rękę w dłoni i usłyszał śpiewy w głowie. Głosy modliły się za niego, by wyzdrowiał. - Wpuść ich do środka, Dustin, wpuść ich do środka. Jej głos był w jego głowie. Oni byli już w jego głowie, prawda? W trakcie lotu przepłynął przez niego podmuch siły, zatrzymując odliczanie, które wykonywał nieświadomie, gdy chwycił za małą dłoń. Starając się znaleźć sposób na powstrzymanie odruchu, który rozwinął jako dziecko, przysłuchiwał się głosom. - Ulecz mnie. Ulecz mnie. I wtedy usłyszał dziecięcy głos Emy. - Mój Dusty. Naprawić mojego Dusty. - Trzymaj się go, Ema. Masz go. Sprowadź go teraz na dół, - Dustin usłyszał, że Greer kieruje Emą. - Nie chcę. - Ema, wracaj na dół. Chcesz, żeby twoja mama płakała? - Nie. - Ona będzie płakać, jeśli nie wrócisz. - Dobrze. Dustin czuł się, jakby spadał swobodnie. - Wolniej, Ema, wolniej. Jakbyś się huśtała i chciałabyś zejść. - Dobrze. Dusty naprawiony. - Tak. Dustin usłyszał w głosie Greer'a emocje, których Ema nie mogła zrozumieć, ale on mógł. - Powoli - nakłaniał Greer. - Zuch dziewczyna. Jesteśmy w domu. Dustin opadał w dół jak piórko miękko lądując. Potem ostrożnie otworzył oczy, by zobaczyć twarz Emy spoczywającą na poduszce obok niego. - Mój Dusty. Musiał oczyścić gardło, zanim powiedział: - Twój Dusty. - Wyciągnął rękę, aby dotknąć jej słodkiej twarzy, a kiedy to zrobił, wpatrywał się w rękę, która automatycznie poruszała się zgodnie z myślą. Nie musiał się skupiać, żeby zmusić ją do ruchu. Łatwo nią poruszał. Dustin uśmiechnął się, gdy mały aniołek zasnął, wkładając kciuk do ust. Odwrócił głowę, aby zobaczyć rodzinę i przyjaciół otaczających jego łóżko, a ich ręce nadal łączyły ich ze sobą. Jego oczy spotkały mężczyznę siedzącego obok niego. Dustin wyciągnął rękę, aby dotknąć nowego pasma białych włosów. Jego cera była blada, ale Dustin widział go w gorszej formie. - Greer… - Dustin wyciągnął rękę do brata. Greer wziął ją, ciągnąc go do siebie. Dustin nie mógł sobie przypomnieć kiedy przytulał brata, poza powierzchownymi gratulacjami lub szybkim braterskim uściskiem. Ale teraz naprawdę przytulił Greer'a. - Dziękuję. Dustin czuł, że ramiona Greer'a otaczają go. - Braciszku, powiedziałem ci, że nie pozwolę ci umrzeć. Co powinieneś powiedzieć? - Nie możesz dać mi ani minuty, prawda? - Dustin powiedział, uwalniając go. - Nie. Co powinieneś powiedzieć? 219 mila8189

Dustin wzdychał. Gdyby mógł być martwy było by to lepsze niż to, do czego musiał się przyznać. - Miałeś rację, Greer. Zawsze masz rację. *** - Nie masz przy sobie ubrania na zmianę? - Dustin przekręcił się na bok, żeby zrobić miejsce dla Jessie. Kochał swoją rodzinę, ale cieszył się, że może spędzić trochę czasu sam na sam ze swoją nową żoną. - Przebiorę się, jak tylko przeniosą cię do nowego pokoju. - Przytuliła się do niego, żeby położyć głowę na jego klatce piersiowej. - Nie chcę cię jeszcze spuścić z oczu. - Tylko o to chodzi? - dokuczał. - A może po prostu nie chcesz zdjąć tej sukienki? - Chcę, żeby twoje pieniądze były tego warte. To sukienka za dwanaście tysięcy dolarów. - Technicznie rzecz biorąc, to sukienka za pięć tysięcy dolarów. - Nadal jest za droga, żeby ją zdjąć. Muszę wykorzystać wartość twoich pieniędzy. - Orzeszku, warto było wydać każdego centa, który wydałem, kiedy weszłaś w niej do sali. - Dobrze w niej wyglądam, prawda? - Tak. - Pogłaskał jej pierś, starając się namierzyć jej sutek przez jedwabisty materiał. Cholernie dobrze. Dlaczego nie pójdziesz i nie zamkniesz drzwi i nie zasłonisz zasłony? - Nie. Pielęgniarka ostrzegła mnie, kiedy przyłapała nas na obściskiwaniu się gdy dr Price wyszedł. Ona trochę mnie przeraża. Zamierzam umówić ją z Asher'em. Dustin wiedział, o której z nich mówiła Jessie. - Myślę, że lepiej pasowałaby do Bubby. Nie usłyszałby jej sukowatości. - Może masz rację. Kobieta może być atrakcyjna, ale miała osobowość Attila the Hun. Jessie odsunęła jego rękę od piersi. - Żałujesz, że poślubiłeś mnie teraz, kiedy nie umierasz? Jego twarz stała się poważna. - Poślubienie mnie nie jest kwestią żartu. - Nie jest? - wygładziła jego zmarszczone brwi - Nie. - Co sprawiło, że nagle wpadłeś w zrzędliwy nastrój? - Bo właśnie o czymś pomyślałem i wydaje mi się, że poprosisz o rozwód, kiedy ci powiem. - Nie zamierzam się z tobą rozwodzić, - zapewniła go. - Poza tym, najpierw musielibyśmy to skonsumować. Teraz dostałabym unieważnienie. - I tego też nie dostaniesz, - powiedział, znowu marszcząc brwi. - Nie prosiłam o żadną z tych rzeczy, - przypomniała mu. - Dobrze, bo nie dostaniesz żadnej. - Dobra, nie proszę o nie. Przy okazji, dlaczego miałabym to zrobić? - Gdzie będziemy mieszkać? Planowałem zbudować dom za Greer i Holly, ale nie zrobiłem tego, bo umierałem. - Musiał zdobyć jej sympatię, zanim wyrazi swoją sugestię. Tak więc możemy z nimi mieszkać do czasu wybudowania naszego domu. Zaczął się martwić, gdy nic nie odpowiedziała. - No i? - Zastanawiam się. Moglibyśmy się wprowadzić do mojego domu. Dustin zbladł. Myśl o zamieszkaniu z Holt'em i Asher'em sprawiła, że chciał umrzeć. 220 mila8189

- Możemy mieszkać w moim mieszkaniu, dopóki nie zbudujemy dla nas domu. - Wolisz wrócić do budynku mieszkalnego, z którego zostałaś porwana, niż wprowadzić się do Greer i Holly? - Jak myślisz? - Chyba poślubiłem mądrą kobietę. - Całując ją, znowu zaczął bawić się jej piersią. Dopóki nie zbudujemy naszego domu, będę nawet robił pranie. - Myślę, że mężczyzna, który robi pranie, jest seksowny. - Czyżby? - Biegnąc językiem po jej dolnej wardze, poczuł słodycz wewnątrz. - Tak. - Całując go przebiegła ręką w dół jego piersi. - Myślę, że mężczyzna, który odkurza, jest nawet bardziej gorący. - Czy to nie przypadek? Uwielbiam odkurzać. - Naprawdę? - Mmhmm... - Rozdzielił jej usta bardziej, aby mógł pogłębić pocałunek, który sprawiał że znów unosił się w niebiosa. - Jestem mistrzem odkurzania. Nikt nie robi tego lepiej niż ja. - Podciągając pościel wyżej do pasa, przerzucił ją, żeby przykryła ich oboje. - Dustin, co robisz? - Zaskoczona, spojrzała mu przez ramię, upewniając się, że nikt nie zagląda do jego pokoju. - Upewniam się, że unieważnienie nie będzie możliwe. Epilog Jessie skrzywiła się słysząc, jak spód jej samochodu trze po kolejnej dziurze. W ciągu dwóch miesięcy małżeństwa jej mąż wielokrotnie obiecywał, że wybrukuje podjazd. Kolejny powód do kłótni zaostrzył złość, która zmusiła ją do wzięcia reszty dnia wolnego, aby ukarać podstępnego męża. Parkując na podjeździe, nie poszła do drzwi wejściowych. Zamiast tego, wściekle uderzyła na tyły domu w kierunku nowego domu, który budowała z Dustinem. Kiedy rozmawiali o budowie własnego domu, rozmawiali o budowie go na ziemi, na której Greer i Holly pobrali się. Zapewniłoby to im przyzwoite podwórze i większy dom. Co więcej, mieliby pasmo drzew oddzielające jej dom od domu Greer. Lubiła Greer i kochała Holly, ale nie chciała być w odległości plucia od nich. - Dustin, wiem cholernie dobrze, że twój telefon powiedział ci, że tu jestem! krzyknęła. Kładąc ręce na biodrach, patrzyła, jak jej mąż wychodzi z szkieletu domu. - Orzeszku, co ty tu robisz? Mimo, że jest zimno, jej mąż miał na sobie tylko bluzkę Henley z długimi rękawami. Przygotowując się, by nie zwracać uwagi na sposób, w jaki jego wyblakłe niebieskie dżinsy otaczały jego biodra i ukazywały hojną wypukłość w okolicy krocza, skupiła swoją uwagę na jego oczach skazańca. - J.T. zadzwonił do mnie. Na wzmiankę o ich wykonawcy, Dustin zatrzymał się. - Mogę to wyjaśnić. - Nie chcę słyszeć kolejnego wyjaśnienia, dlaczego nasz czwarty wykonawca odszedł. Moja umowa najmu wygasa za trzy miesiące, a w tempie, w jakim idziemy, będę musiała podpisać kolejną. - Nie, nie będziemy. Obiecuję. - Tak jak obiecałeś mi, że podjazd będzie gotowy? - Sfrustrowana Jessie szturmowała przez zamarzniętą ziemię w jego stronę. 221 mila8189

- Nie możesz mnie za to winić. Pogoda działa przeciwko mnie. Za każdym razem, gdy mam to zaplanowane, pada śnieg lub deszcz. A kiedy jest przełom w pogodzie, mamy zaplanowaną inną pracę. Widuje Gabriela codziennie w dni powszednie, porozmawiam z nim. Może zrobisz to szybciej niż ja. Mówiłaś, że porozmawiasz z nim w zeszłym tygodniu. Zbliżając się i całując policzek męża, miała nadzieję, że jej czerwone policzki można przypisać zimnemu wiatrowi. Rano, kiedy Gabriel podrzucił swoje dziecko, w jakiś sposób zmieniła słowa i powiedziała mu, żeby się nie spieszył. - Porozmawiam z nim rano. - Wmawiała sobie, że będzie bardziej stanowcza w kontaktach z nim. Nie potrafiła wytłumaczyć, dlaczego była tak ostrożna wobec tego przystojnego mężczyzny. Przed porwaniem czuła taką samą wojowniczość i od tamtej pory była jeszcze większa. Nie odczuła od niego tego okropnego, przerażającego uczucia, że ją skrzywdzi. To właśnie instynkt przetrwania, który rozwinął się w jej życiu dzięki zrzuceniu jej ze zbocza góry. Gabriel chodził z tą samą morderczą gracją, co Shade. Gdyby Gabriel jeździł motocyklem, przysięgła by, że jest Last Rider. Myśląc o nim, Jessie postanowiła zapytać Bliss, czy będzie przy niej podczas rozmowy. Obiecuję. Dustin uśmiechnął się, owijając rękę wokół talii, by zbliżyć ją do niego. - Nadal wściekła? - Wściekła. - Uderzyła go w klatkę piersiową i wysunęła się z jego ramion w kierunku domu, który budowali. - Czekaj! - Dustin próbował ją powstrzymać. - Uh-uh. Jest już za późno. J.T. powiedział mi już, kiedy przyszedł do przedszkola gdy go zwolniłeś. - Wchodząc do domu, zobaczyła dwóch mężczyzn, którzy próbowali się ukryć. - Tate, Greer. - Mogę wytłumaczyć - Dustin powiedział, pospiesznie podążając za nią. - Daruj sobie. To dość oczywiste. Jessie wpatrywała się w budowę domu przez całą jego długość, aż do obramowanych drzwi, które pokazywały wnętrze domu Greer i Holly. Nie tylko będą w zasięgu plucia, ale również będą mogli się całować. - To twoja wina. Mówiłem ci, żebyś mu nie mówiła wczorajszego wieczoru, kiedy zaprosiłaś ich na kolację że nasza matka uczyła się od twojej gotować. To twoja wina, Dustin powtarzał się. Zwęziła oczy na Greer. - Wyrównaj te ściany z powrotem. I Greer, płacisz za płyty gipsowo-kartonowe - Spokojnie, Jessie, nie bądźmy pochopni. - Jej szwagier podniósł pas narzędziowy wyżej na biodrach. - Na zdrowy rozsądek to można wytłumaczyć. - Niby jak możesz to wytłumaczyć? Nie masz żadnego wytłumaczenia. Zabij to z powrotem, albo ja to zrobię. Nie pozwolę, żebyś przychodził do mojej kuchni za każdym razem, gdy gotuję. - Zapukałbym najpierw. - Zdecydowanie nie. Zabij to. I możesz zapomnieć o tych innych błyskotliwych pomysłach, o których mówiłeś. - Wziąwszy oddech, wskazała oskarżającym palcem na Tate gdy próbował się odezwać. - Nie wiem, dlaczego udzielasz sugestii. Nie masz na mnie żadnego wpływu. Tate wykrzywił usta. - Przepraszam. 222 mila8189

Jessie przewróciła oczami. - Nie będziemy.... i powtórzę to, żebyście wszyscy trzej mnie słyszeli... nie będziemy powiększać kuchni i salonu przed moim domem i łączyć się z pokojem Holly, żeby zrobić gabinet i pralnie. Nie robimy jednego dużego domu. Mieszkamy w dwóch. Powtarzam, dwa domy! - Nic nie jest jeszcze zapisane na kamieniu. Nie spieszmy się i zastanówmy się nad tym, - Greer wykręcał się. - Myślałam o tym od dzisiejszego ranka, kiedy to J.T. powiedział mi, że go zwolniłeś, bo odmówił budowy tych drzwi bez mojej zgody! - Jest dupkiem. - Dustin zrobił szybki krok w tył, gdy się do niego obracała. - Idziemy do sklepu po płyty gipsowo-kartonowe. - Trzymał ręce w geście poddania. - Jak jutro przyjdę, to lepiej, żeby ściana była z powrotem. - Będzie, obiecuję. - Trzymam cię za słowo, Dustinie Dwayne. - Wiesz, że nie podoba mi się moje drugie imię. - Wiem. Teraz odbieram Logana ze szkoły i idziemy na świąteczne zakupy. Odwracając się, wyszła drogą, którą weszła. - Możesz wyjść moimi drzwiami. Tak jest szybciej. Jej ramiona usztywniły się, gdy odwróciła się, aby spojrzeć na Greer. - Tylko mówię. - Wzruszył ramionami. Zacisnęła usta w cienką linię, przeszła przez dom i do Greer, kierując się w stronę drzwi wejściowych, słysząc kroki mężczyzn za nią. Jessie obejrzała się, gdy całej trójce zaczęły brzęczeć telefony. - Mamy towarzystwo - stwierdził Tate, spoglądając w dół na swój telefon. - Wygląda na to, że jest ich więcej niż jeden. Mężczyźni zaczęli iść szybciej a Jessie przesunęła się na korytarzu, aby pozwolić im pierwszym wyjść przez drzwi. Ciekawa o tym kto wjeżdża na podjazd, zapomniała o swoim gniewie, gdy szła na ganek, by czekać. Wszyscy patrzyli po sobie, kiedy trzy czarne SUV-y wjechały na podjazd. Jessie zbliżyła się do Dustina, wkładając rękę w jego. - Kto to jest? - Niech mnie diabli, jeśli wiem. Po zaparkowaniu SUV-ów Jessie zobaczyła, że Greer zbliżył się do schodów. Coś na jego twarzy przykuło jej uwagę. Podświadomie Greer dotknął jednego z białych pasm włosów, zbliżając się o pół kroku w kierunku schodów. Gdy ludzie z samochodu wysiedli, usłyszała zbliżający się do wzgórza warkot motorów, wypełniające pozostałą przestrzeń na podjeździe. Jessie rozpoznała ludzi wysiadających z samochodu. Lily i jej szwagierka Penni, którą poznała, odwiedzając Lily i Shade. Usta Jessie otworzyły się. - Czy to Kaden Cross? - Tak. Jessie na chrypliwy głos Greer oderwała oczy od słynnego piosenkarza, który był na podwórku Portera. Rozpoznała kolejną twarz kobiety wychodzącej z SUV'a. - Genny! - Jessie zaczęła schodzić po schodach, kiedy Genny pomachała do niej, ale spojrzenie na dojmujący wyraz twarzy Greer zatrzymało ją. Wyglądało na to, że wstrzymuje oddech, gdy wpatrywał się w mężczyzn, którzy zdejmowali kaski motocyklowe. 223 mila8189

Rozpoznała kilku The Last Riders znajdujących się pośród nich, ale było kilku, których nigdy wcześniej nie widziała. Jeden mężczyzna wpadł jej w oko bez żadnego konkretnego powodu, poza tym, że był nadzwyczajnie wspaniały. Schodząc z motoru, położył kask na siedzeniu, gdy jego oczy spotkały się z oczami Greer'a. Mężczyzna ruszył przechodząc przez żwirowy podjazd, podczas gdy pozostali stali z boku, obserwując motocyklistę, który spojrzeniem przypiął Greer'a w miejscu na ganku. Zatrzymał się przed wejściem po schodach, a Jessie przyglądała się, jak Greer obejrzał go od głowy do stóp, po czym znów spotkał jego oczy. - Hej, Cole. - Hej, Greer. Greer zrobił krok w dół, potem dwa, a kiedy zszedł z ostatniego stopnia, Cole wyciągnął rękę, aby się przywitać. Greer nie wziął jego dłoni, zamiast tego przeszukiwał oczy Cole'a. Cole uśmiechnął się szyderczo, unosząc czoło. - Boisz się? - Nie, - Greer powiedział, regulując pasek narzędzi na biodrach. - Zastanawiam się tylko, co tu robisz. Cole spojrzał na wszystkich na werandzie, zanim wrócił oczami do Greer. - Nie mogliśmy zdążyć na uroczyste otwarcie stodoły, ale plotka głosi, że twój brat buduje dom. Jesteśmy w mieście przez kilka tygodni i chcę tak jakby pożyczyć rękę albo... - Cole skinął głową w tłumie, który zbliżał się do słuchania - ...dwie, aby dokończyć robotę. - Nie, dziękuję. Zajęliśmy się tym. Zszokowana Jessie nie mogła uwierzyć, że Greer odmawia bezpłatnej pomocy. Nigdy nie odmówił niczego za darmo. Dustin potrząsnął na nią głową, gdy miała zamiar coś powiedzieć. Nieznajomy nie przeoczył tej wymiany. - To nie jest wymiana przysług i nie jest to zapłata. To prezent ode mnie dla Dustina. Cole wyciągnął rękę, dotykając smugi białych włosów Greer'a. - Od jednego brata dla drugiego brata. - Cole opuścił dłoń z włosów Greer'a, aby ponownie podać mu rękę. Greer uśmiechnął się chytrze. - Teraz to jest prezent, który mogę przyjąć. - Greer wyciągnął rękę, chwytając go za rękę. - Witaj w domu, brachu. Cole odrzucił głowę do tyłu, śmiejąc się. Jessie uśmiechnęła się, patrząc, na męski uścisk, jak gdyby byli zagubionymi braćmi. Greer nadal miał ręce na Cole, wpatrując się w niego jak dumny tata, wtedy Jessie zobaczyła Penni ostrożnie stającą obok nich. Greer wyciągnął rękę, zamykając ją w niedźwiedzim uścisku, kiedy się zbliżyła, po czym wypuścił ją. - Dobrze się spisałem, prawda? - przechwalał się, kiwając głową na Cole'a. Penni potrząsnęła głową, wycierając jej łzy. - Nie, Greer, świetnie ci poszło. JESSIE usiadła na podłodze u stóp Dustina, obserwując, jak Logan i Ema rozdzierają ich prezenty świąteczne, gdy Rosie próbuje jeździć po nich plastikowym wózkiem na zakupy, który dostała od niej i Dustina. Jessie się śmiała. Mała dziewczynka przewracała się co czwarty krok. - Czy zostało jeszcze ciasto? - Greer zapytał, klepiąc się po brzuchu. - Mam wystarczająco dużo miejsca na kawałek lub dwa. Holly rzuciła w niego kawałkiem papieru do pakowania. - Jak? Zjadłeś już jego połowę. 224 mila8189

- Czy to znaczy, że pozostała połowa? Jessie potrząsnęła głową. - Nie, Tate i Dustin skończyli drugą połowę. - Jak cię uczyłem, żeby nie brać ostatniego kawałka? - Zjedz go, zanim go znajdziesz? Jessie uśmiechnęła się do Dustina drażniącego brata, gdy bawił się jego włosami. - Nie tego cię uczyłem. - Nie, tego nauczyliśmy się na własnej skórze, - Dustin powiedział kpiąco, pomagając Emie podnieść się, kiedy próbowała wspiąć się na kanapę obok Dustina. - Jessie, ile jeszcze potrwa wprowadzenie się do nowego domu? Jessie uśmiechnęła się, gdy zobaczyła, że Sutton używa swojego brzucha jako stołu, gdy jadła ostatni kawałek tortu. - Shade i Cole kończą jutro malować kuchnie, a wybrany przez Holly granit jest instalowany następnego dnia. Sutton poprawiła się wygodniej na kanapie, trzymając talerz nieruchomo. - Nigdy nam nie powiedziałaś, dlaczego zdecydowałaś się dzielić dom z Holly i Greer. - Poślubiając Dustina, nie poślubiłam tylko jego, ale również jego rodzinę.- Nie mogła powiedzieć na głos, że chciała, aby Logan kochał ją tak bardzo, jak kochał Holly, a jedynym sposobem, w jaki chciała to osiągnąć, było zapewnienie by Holly była tak samo dostępna dla niego, jak ona. Jeśli potrafiła dzielić syna z Holly, mogła dzielić też dom. - Poza tym, kiedy Dustin lub Greer działają mi na nerwy, zawsze mogę spotkać się z braćmi. - Równie dobrze możemy zostawić w naszym domu twoje ubrania na tydzień. Widzę, że to się często zdarza, - Holt przemówił od stołu kuchennego. Jessie zastanawiała się nad tym, kiedy Logan przyszedł do niej, trzymając w ręku mnóstwo prezentów. - Powiedziałaś, że mogę je rozdać, gdy skończą jeść. Sutton już skończyła. - Śmiało. - Jessie wyprostowała się, gdy Logan wręczył prezenty Dustinowi, Rachel, Greer i Tate. Tate wziął ostatni prezent. - Ty i Dustin już daliście nam prezenty. Rodzina otworzyła prezenty, kiedy przyszli do jej mieszkania na świąteczną kolację. Gdy dzieci zgłodniały w trakcie otwierania kilku z nich, zjadły, a następnie pozwolili dzieciom skończyć rozpakowywanie prezentów. - To jest ode mnie. Mam nadzieję, że wam się spodobają. Jessie z niecierpliwością przyglądała się, jak otwierają pudełka z prezentami, każde z nich wyjęło kołdrę. - Holly dała Sutton kołdry, które Diane zniszczyła, by je naprawiła, ale nie była w stanie. Kiedy dowiedziała się, że moja matka nauczyła twoją matkę gotować, pomyślała, że może również nauczyła ją szyć. Te, które trzymają Dustin i Greer, są tymi, które naprawiłam. Naprawiłam je najlepiej jak mogłam. Tate, twoją kołdrę zrobiłam dla twojego dziecka. Zrobiłam dwie, dla ciebie Rachel. Jedna dla Emy, a druga dla Twojego maleństwa. Dałam wczorajszej nocy Holly jedną dla Rosie. Włożyła ją do drewnianej skrzyni w domu. Ona chce ją zachować do czasu, gdy Rosie będzie starsza. Greer ostrożnie złożył swoją, nic nie mówiąc. Nie musiał, jego wdzięczność była widoczna w jego oczach. - Jessie .... - Dustin musiał zacząć dwa razy, aby powiedzieć, co chciał przekazać. - Ma i Pa nigdy nie mieli wiele. Kiedy umarli, Pa zostawił nam dom, a Ma zostawiła nam kołdry. To wszystko, co mieli. Kiedy Diane zniszczyła te kołdry, to było jak ponowna jej strata. Dziękuję za oddanie nam części jej. 225 mila8189

Jessie wzięła kołdrę i złożyła ją, kładąc na kolanach. - To nie wszystko, co ci zostawili. Zostawili ci coś, czego nie można kupić za pieniądze i żadne palce nie mogą tego połączyć w jedno. Dali ci fundament. Zawsze mogliście na siebie liczyć, a każdy z was robi to, co do was należy, aby na tym budować i dzielić się tym dziedzictwem nie tylko ze swoimi dziećmi, ale i z innymi takimi jak ja, którzy zawsze będą wdzięczni, że pozwoliliście nam być częścią waszego życia. - Nie jestem tego pewien, - Greer powiedział, wstając i klepiąc się po brzuchu. - Rider już narzeka na to, jak bardzo bolą go plecy i próbuje wydostać się z pomocy z granitem. Mag, powiedziałem ci, że noga indyka jest moja...… Jessie pocierała policzek o rękę Dustina, gdy przykrył jej policzek, spojrzała na jego usta, - Kocham cię. Jessie obróciła usta w jego rękę, całując jego dłoń, a następnie łącząc ich palce, oparła ich ręce na jego kolanach. Prywatny moment został przerwany, kiedy Ema wskoczyła na jego kolana. - Mój Dusty. Jessie uśmiechnęła się przyglądając się jak Dusty łaskocze Ema, a po chwili zatrzymał się i wpatrywał w Rachel. Jessie odwróciła głowę i zobaczyła dlaczego. Rachel wspominała dziecko, które straciła, co widać było zarówno na jej twarzy, jak i u Cash'a. - Rach, jak nazwałabyś swoją córkę? Jessie była zaskoczona pytaniem Dustina i jego dziwną miną, ale było to tak oczywiste, że Rachel myślała o niej. - Chciałam nazwać ją Noelle. - Rachel podniosła wypełnione bólem oczy do Dustina. Dlaczego pytasz? Dustin uśmiechnął się do całego pokoju, podnosząc czoło na Jessie. Rozumiejąc, co chciał zrobić jej mąż, dała mu mglisty uśmiech. - Jessie i ja oczekujemy dziecka, a jeśli ci to nie przeszkadza, chcielibyśmy dać naszej córce jej imię. Rachel roześmiała się, wycierając łzy w jedną z kołder. - Myślę, że jest już wystarczająco długo sama z Ma i babcią. Jak myślisz? Rachel śmiała się, przywracając radość na twarzy i wszystkim wokół niej. - Ja też tak myślę. Epilog 2 Dustin pomachał do Holly, gdy wycofała się z podjazdu, by jechać do kościoła z Rosie i Loganem. Patrząc na swój zegarek, wiedział, że musi się spieszyć, by dotrzeć na czas. Wracając do środka, szybko ubrał się w czarny garnitur, który ukrył w szafie dzień wcześniej, kiedy nie było nikogo w domu. Po ubraniu się podszedł do lustra. - Cholera, dobrze wyglądam - Poprawiwszy muszkę pod szyją, był gotowy. Mrugnął, zanim wyszedł przez drugie drzwi, które prowadziły na podwórko. Musiał się spieszyć. Jessie wyjechała dziś rano z Noelle, mówiąc wszystkim, że zamierza odwiedzić swoich braci. Nie przestał się szybko iść, dopóki nie zatrzymał się przy swoim i Jessie drzewie. - Co tak długo? Dustin odwrócił się, widząc Jessie wychodzącą zza innego drzewa. - Cholera, chciałem być pierwszy. 226 mila8189

Jej śmiech unosił się w powietrzu, gdy szła w jego kierunku. - Nigdy mnie nie pokonasz. - Położyła rękę na jego klatce piersiowej, przechylając się, aby pocałować go w policzek. - Wyglądasz bardzo przystojnie. - Wiem. - Uśmiechnął się do niej. - Sama nie wyglądasz najgorzej. Jessie opadła z powrotem na swoje stopy. - Jestem zaskoczona, że nadal pasuje. - Mówiłem ci, że tak będzie. - Myślisz, że wiesz wszystko. - Tak, wiem że tak jest. Jessie potrząsnęła na niego głową. - Robisz się arogancki jak Greer. - Mam jeszcze długą drogę do przebycia, zanim dotrę do jego poziomu. - Szybko nadrabiasz zaległości. Dustin miał zamiar wypowiedzieć kolejną ciętą uwagę, ale usłyszeli odgłosy kroków na wysuszonych liściach. - Przepraszam za spóźnienie. - Pastor Dean przeprosił, gdy podchodził do nich. - Nie ma problemu. Cieszę się, że zgodziłeś się to dla nas zrobić - powiedział Dustin, wyciągając rękę do pastora. Pastor szybko przytulił Jessie następnie Dustin i Jessie stanęli przed ich drzewem, a pastor Dean oddalił się o kilka kroków i otworzył swoją Biblię. - Kochani, zebraliśmy się… Dustin trzymał Jessie za rękę, wpatrując się w jej piękne oczy, które pasowały do liści nad nimi, gdy pastor odnawiał przysięgę ślubną. Pod czas ponownego zakładania obrączek, Dustin tym razem mógł sam wsunąć obrączkę na jej palec. To była prywatna ceremonia tylko dla nich dwojga. Swoją pierwszą przysięgę złożyli w miejscu, które zbyt często widziało śmierć i smutek, dlatego zdecydowali się odnowić swój ślub w miejscu, które zawierało wspomnienia o miłości i nowych początkach. - Możesz teraz pocałować pannę młodą. Dustin podniósł Jessie, całując ją i obracając się jednocześnie, tak jak chciał to zrobić za pierwszym razem, ale nie był w stanie. - Gratulacje. Dustin odwrócił się, aby uścisnąć dłoń pastora. Następnie pastor Dean przytulił Jessie. - Lepiej już pójdę. Willa będzie się zastanawiała, gdzie jestem. Powiedziałem jej, że mam nagły wypadek, a ona miała za zadanie zająć zgromadzenie śpiewem, dopóki nie wrócę. - Dziękuję. Zanim pójdziesz, możesz zrobić mi i Dustinowi zdjęcie? - Z przyjemnością. Dustin podał mu telefon, po czym on i Jessie ustawili się obok drzewa. Pastor chciał oddać telefon po zrobieniu zdjęcia ale Jessie go zatrzymała. - Jeszcze jedno, proszę. Jessie poszła do drzewa, okrążając je ramionami. Dustin poszedł na drugą stronę drzewa, wiedząc, co zamierzała. Sięgnął przez drzewo, żeby wziąć ją za ręce. Obracając głowę, uśmiechnął się, gdy pastor zrobił im zdjęcie. - Jeszcze raz dziękuję, pastorze. - Wrócił, by odebrać telefon, ale zamiast odejść, pastor patrzył miedzy nich a drzewem. - Rozumiem, dlaczego to miejsce jest dla ciebie wyjątkowe. - Pastor zbliżył się do badanego drzewa, widząc trzy miejsca, w których Tate, Greer i Dustin wyryli swoje inicjały. - Jest to dobre, mocne drzewo, które ma korzenie wystarczająco głębokie, aby 227 mila8189

przetrwać najsilniejsze burze, tak jak obie wasze rodziny. Bóg pobłogosławił was i będziecie mogli przekazać tę siłę i wytrwałość swoim dzieciom. - Pastor Dean znów dotknął drzewa, jakby nie chciał odejść, a następnie potrząsnął głową. - Lepiej już pójdę. Willa da mi swoje kazanie za to, że tak długo mnie nie ma. Czekał z Jessie, aż zniknie, zanim znów się całowali. - Jeśli się pospieszymy, możemy skonsumować nasze nowe ślubne przysięgi zanim Holly i Logan wrócą i będziemy musieli odebrać Noelle od twoich braci. Uśmiechali się szeroko jak dwoje nastolatków, którzy nigdy wcześniej się nie kochali, wyruszyli, biegnąc do domu i prześcigając się kto dotrze tam pierwszy. Zbliżając się, pozwolił Jessie go wyprzedzić. Jego żona uwielbiała się rozkoszować z jej zwycięstwa, a on nie miał nic przeciwko temu. Nie byłaby Porterem, gdyby tego nie robiła. DUSTIN wszedł do sypialni i zobaczył, jak Jessie bawi się z Noelle na łóżku, spojrzały w górę, gdy usłyszały jak wchodzi do sypialni. - Już wróciłeś z apteki? Dustin nigdy nie znudziło się oglądanie swojej żony z Noelle. Nieustannie dziękował Bogu, że żył i widział, jak jego dziecko się rodzi. To było coś, czego mu odmówiono w przypadku Logana. Jessie była urodzoną matką i to nie tylko dla Noelle, ale i dla Logana. Czasami widział w jej oczach nutę zazdrości, kiedy zwracał się najpierw do Holly zamiast do niej, ale te chwile stawały się coraz rzadsze, im dłużej mieszkali razem. Kiedy rok szkolny się rozpoczął i poszli do szkoły, aby poznać nową nauczycielkę, Logan przedstawił Jessie i Holly jako swoje matki. Jessie musiała przeprosić aby wyjść do toalety. Kiedy wróciła, Dustin zobaczył czerwone plamy pod jej oczami i wiedział, że płakała. Wstając z łóżka, przekazała Noelle Dustinowi. - Możesz wsadzić ją do łóżeczka, a ja pójdę zapytać Holly, czy popilnuje jej przez dziesięć minut? Dustin ucałował Noelle w szyję, gdy niósł ją do sypialni obok ich. Kładąc ją do łóżeczka, nakręcił karuzelę jednorożców nad nią. - Powiedziała: "Dobrze". Możemy iść. Trzymając się za ręce, poszli korytarzem do salonu. - Logan, twój tata i ja idziemy na szybki spacer. Pomogę ci odrobić pracę domową, jak wrócę. Jego syn pisał przy stole kuchennym. Podchodząc bliżej, Dustin wpatrywał się w to, co robi. - Przenieś piątkę. Pomogę ci, kiedy wrócę. - On wszystko wie. - Jessie wręczyła mu kurtkę, a potem założyła swoją, patrząc w dół na papier, nad którym pracował Logan. - Wiesz, Logan, chyba muszę wyprać twoje ubrania na jutro do szkoły. Dustin będzie miał więcej czasu, żeby ci pomóc, niż ja. - Mam też pracę domową w angielskim - powiedział, patrząc w górę z zadania domowego. - Mogę w tym pomóc. Musze załadować tylko jeden ładunek ubrań. Zaraz wrócimy. Dustin wziął jej rękę, wyprowadzając ją przez drzwi. - Jedyne co musisz załadować, to to gówno na łopatę. - Chcesz powiedzieć, że nie umiem liczyć? - zapytała, odrywając rękę by założyć kurtkę. - Mówię, że wyprałem i złożyłem ubrania dziś po południu, kiedy ty drzemałaś z Noelle. 228 mila8189

- Nie wyprałeś ubrań, które teraz nosimy, więc technicznie rzecz biorąc, to nie było kłamstwo. Czy miałeś jakieś problemy z wywołaniem zdjęć? - Zmiana tematu? - Tak, ale i tak chciałam je zobaczyć. Dustin sięgnął do kieszeni, wyciągając zdjęcia i przekazując jej. - Okazały się znacznie lepsze niż się spodziewałem. - Dustin sięgnął do kryjówki i wyciągnął plastikowe pudełko po cygarach. Wcześniej wyjmując je z torby na mrożonki, Jessie uklęknęła obok niego. Na górze była ostatnia notatka, którą napisała do niego. - Ożenisz się ze mną? P.S. Przestań jeść moje batoniki. Następnym razem kup Reese's Cups. Do tego dołączone były koraliki, które dała mu tak dawno temu, lecz on je odrzucił. Jego ręka poszła do gardła, gdzie umieścił je na tym samym długim sznurze, co nóż. Dustin położył zdjęcie ich przytulających drzewo na górze i zamknął pudełko szczelnie zamykając je w torbie. Wpychając je z powrotem do dziury, pomógł Jessie stanąć na nogi. Otrzepując liście z dżinsów, wyprostowała się, by znów wziąć go za rękę. - Miałam zamiar zapytać cię kilkanaście razy. Skąd masz pudełko po cygarach? Nie pamiętam, żeby twój tata je palił. - Ma przywiozła je z domu pani Langley, kiedy jej mąż wyrzucił puste pudełko. Postawiła je na stole kuchennym przed nami dziećmi i powiedziała. - "To właśnie otrzymacie dzięki dobrej nauce; pieniądze na zakup lepszych rzeczy w życiu, albo możecie być tacy jak ja i zadowalać się patrzeniem, jak inni ludzie mają rzeczy, których chcecie i których nigdy nie będziecie mieć." Mam je od tamtego czasu. - Jestem zaskoczona, że Tate albo Greer tego nie chciał. - Nie. Tate nigdy nie dbał i nigdy nie będzie dbał o pieniądze. Było puste, więc Greer tego nie chciał. Wziąłem je, bo chciałem dorosnąć i mieć wystarczająco dużo pieniędzy, żeby Ma nie musiała tak ciężko pracować. Umarła, zanim mogłem to zrobić. - Czy kiedykolwiek powiemy dzieciom o pudełku? - Nie, to zawsze był nasz sekret i chcę, żeby tak zostało. - A jeśli ktoś je znajdzie? Dustin podniósł głowę na nią. - Czy to ma znaczenie? To tylko małe notatki, które do siebie pisaliśmy. To nic dla nich nie znaczy. To tylko dla nas coś znaczy. - Po prostu o czymś pomyślałam. - Jessie przestała iść. Dustin też przestał, bo Jessie upuściła rękę, obracając się, jakby miała wrócić do drzewa. Po chwili wystartowała, biegnąc w kierunku ich domu. - Ostatni zmywa brudne naczynia. Dustin śmiał się, gdy biegła przez pole. Cholera, jak on kochał tę kobietę. Uśmiechnięty, zaczął biec bez przekonania, planował pozwolić jej znowu wygrać, aż przypomniał sobie, że to była kolej gotowanie Holly, a ona spaliła pieczeń tak bardzo jak do piekła i z powrotem. Do wyczyszczenia tej cholernej rzeczy potrzebna byłaby szpachelka. Zwalniając prędkość, zobaczył ją skaczącą przed tylnymi drzwiami, z wysoko podniesionymi ramionami sądzącą że wygrała wyścig. Mogła wygrać każdy wyścig, jaki kiedykolwiek by mieli, a on by się tym nie przejmował, ponieważ wygrał to, czego chciał najbardziej i warto było umyć sto spalonych garnków dla pudełka po cygarach wypełnionego wspomnieniami o ich miłości.

229 mila8189

230 mila8189