Black Roses#Samantha Christy#3 The Mitchell Sisters
331 Pages • 92,286 Words • PDF • 2.2 MB
Uploaded at 2021-09-24 14:05
This document was submitted by our user and they confirm that they have the consent to share it. Assuming that you are writer or own the copyright of this document, report to us by using this DMCA report button.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
PONIŻSZE TŁUMACZENIE W CAŁOŚCI NALEŻY DO AUTORKI JAKO JEJ PRAWA AUTORSKIE I STANOWI MATERIAŁ MARKETINGOWY SŁUŻĄCY PROMOCJI AUTORKI W NASZYM KRAJU.
PONADTO, TŁUMACZENIE NIE SŁUŻY UZYSKIWANIU KORZYŚCI MAJĄTKOWYCH, A CO ZA TYM IDZIE, KAŻDA OSOBA WYKORZYSTUJĄCA TŁUMACZENIE W CELACH INNE NIŻ MARKETINGOWE, ŁAMIE PRAWO.
ZAKAZ ROZPOWSZECHNIANIA MOJEGO TŁUMACZENIA!
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Dla mojej mamy i taty. Nigdy nie będę za stara, stara, by potrzebować rodziców. Dzięki za odwalanie tak świetnej roboty będąc moimi. moimi.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Spis treści Rozdział 1................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ .................................................................... .................................... 5 Rozdział 2 ................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ .................................................................. .................................. 13 Rozdział 3 ................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ .................................................................. .................................. 21 Rozdział 4................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ .................................................................. ..................................33 ..33 Rozdział 5 ................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................. ................................. 42 Rozdział 6................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................. ................................. 54 Rozdział 7 ................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ .................................................................. .................................. 61 Rozdział 8 ................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................. ................................. 72 Rozdział 9................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ .................................................................. .................................. 81 Rozdział 10 ................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ............................................................................................... ............................................................... 92 Rozdział 11 ................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ............................................................................................... ............................................................... 101 Rozdział 12 ................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................ 111 Rozdział 13 ................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................ 121 Rozdział 14 ................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ .............................................................................................. .............................................................. 130 Rozdział 15................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ............................................................................................... ............................................................... 138 Rozdział 16 ................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ .............................................................................................. ..............................................................148 ..............................148 Rozdział 17................................ 17................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ............................................................................................... ............................................................... 159 Rozdział 18................................ 18................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ............................................................................................... ...............................................................170 ...............................170 Rozdział 19 ................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ .............................................................................................. ..............................................................176 ..............................176 Rozdział 20 ................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ .............................................................................................. ..............................................................187 Rozdział 21 ................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ .............................................................................................. .............................................................. 200 Rozdział 22 ................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ............................................................................................. ............................................................. 207 Rozdział 23 ................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ .............................................................................................. .............................................................. 219
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Rozdział 24 ................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ............................................................................................. ............................................................. 227 Rozdział 25 ................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ............................................................................................. ............................................................. 239 Rozdział 26 ................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ............................................................................................. ............................................................. 246 Rozdział 28 ................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ............................................................................................. ............................................................. 268 268 Rozdział 29 ................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ............................................................................................. ............................................................. 278 Rozdział 30 ................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ............................................................................................. ............................................................. 288 Rozdział 31 ................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ .............................................................................................. .............................................................. 294 Rozdział 32 ................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ............................................................................................. ............................................................. 309 Rozdział 33 ................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ............................................................................................. ............................................................. 320 Epilog ................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ...................................................................... ...................................... 328
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Rozdział 1 Piper Zaciskam mocno powieki. Pogłaśniam już i tak ryczącą w słuchawkach muzykę, licząc na to, że zagłuszy ona dźwięk silników samolotu, niosącego mnie coraz bliżej tego jednego miejsca, w któtym nie chcę być. Domu. Mogę w ogóle nazywać go tak po tym całym czasie? Czym tak w ogóle jest dom? Według Google to „miejsce gdzie ktoś żyje na stałe, zwłaszcza jako członek rodziny albo gospodarstwa domowego”. Więc według definicji jestem bezdomna. Wędrowiec. Cyganka. I dokładnie to lubię. Dlaczego w zeszłym roku złożyłam Skylar tę głupią obietnicę? Że wrócę do domu na jej ślub, a nawet go zaplanuję. Co ja sobie, do cholery, myślałam? Czytam raz jeszcze rozmowę jaką prowadziłyśmy z Charlie w czasie mojego międzylądowania w Londynie.
Charlie: Wszystko okej?
Uśmiecham się, myśląc o tym że napisała to niecałe trzy godziny po tym, jak zostawiłam ją na lotnisku w Barcelonie. Poleciała tam ze mną z Istambułu. Zamierzała pożyć na kocią łapę z kolesiem, którego poznałyśmy tam wcześniej w tym roku. Błagałam ją, aby poleciała ze mną, mimo iż wiedziałam, że tego nie zrobi.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Nienawidzi domu jeszcze bardziej niż ja. Ja: Taa. Żałuję że Cię tu nie ma. Charlie: Wiesz, że nie mogę wrócić. Ja: Wiem. Ale i tak żałuję, że Cię tu nie ma. Charlie: Jestem z Tobą duchem. Będziemy codziennie rozmawaiły a nawet co godzinę, jeśli tego będziesz potrzebowała. Ja: Muszę kończyć. Wywołują mój lot. Kocham Cię. Charlie: Ja też Cię kocham. Dasz radę, Piper. Wiem, że tak będzie. Sześć tygodni przeleci jak z bicza strzelił.
Sześć tygodni. Te słowa odbijały się w mojej głowie jak pinball. Wiem, że już wcześniej wracałam. Ale wówczas spędzałam jeden dzień tu, drugi tam znosząc to głównie dzięki sporym dawkom alkoholu, czyli czegoś, od czego zwykle stronię. Wesele Baylor było ostatnią okazją, przy której odważyłam się przekroczyć Atlantyk. Ale sześć pełnych tygodni w domu? Z dala od Charlie. Z dala od mojego wygodnego życia. Z dala od możliwości… Wzdrygam się, gdy ktoś dotyka mojego ramienia. Spoglądam w górę i widzę, że stewardessa podaje mi napój. Ściszam muzykę, by móc ją słyszeć. - Chciałaby pani do tego jakieś precle? - Posągowa brunetka z przyklejonym do twarzy uśmiechem podaje mi małą butelkę Jacka oraz plastikową szklankę pełną lodu i coli. Ignorując jej pytanie, wpatruję się w szklankę, którą postawiła przede mną na składanym stoliku. Sięgam po nią niezdarnie i przewracam, wiedząc, że poplami pewnie moje nowe, białe buty. - Och mój Boże, bardzo przepraszam! - Pochylam się i podnoszę szklanę, gdy ona wyjmuję z fartuszka ręcznik, wyglądając na lekko poirytowaną, ale mimo wszystko udaje jej się utrzymać na twarzy sztuczny uśmiech. - Żaden problem. - Wyciera mój stolik. - Cały czas do tego dochodzi. Pobiegnę po prostu po nową.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Może tym razem powinna pani mi przynieść napój w puszce. Wzruszam ramionami i uśmiecham się ze skruchą. - Mniejsze prawdopodobieństwo rozlania. - Oczywiście. - Podaje kilka butelek wody osobom siedzącym obok mnie. Kilka chwil później wraca z puszką coli i kubkiem z lodem, stawiając to ostrożnie na moim stoliku. Unosi brew, jakby mówiąc „tym razem będziesz bardziej uważała, prawda?” - Dzięki. - Zalewa mnie ulga, gdy słyszę słodkie „psssyt” towarzyszące otwieraniu puszki. Następnie zrywam banderolę z mniejszej butelki i zaczynam wlewać oba napoje do kubka z lodem. Łapię stewardessę nim znajduje się poza zasięgiem słuchu. - Jeśli tylko będzie pani miała szansę, to poproszę o następną - mówię, machając w powietrzu pustą buteleczką po Jacku. Przytakuje i odchodzi. Ponownie pogłaśniam muzykę i czekam aż alkohol ukoi moje nerwy.
Cztery godziny i trzy drinki później samolot ląduje na lotnisku JFK. Whiskey słumiła mój niepokój, sprawiając, że stałam się na tyle odważna, by zabrać rzeczy i zostać wyprowadzoną z lotniska wraz z setkami innych
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
podróżników, z ludźmi, którzy cieszą się z powrotu do domu lub wyprawy na wakacje. Ludźmi, którzy są dla mnie zupełnie obcymi osobami. Ludźmi, których twarze są nieznajome, ale i tak zastanawiam się czy znam kogoś z nich. Albo czy może oni znają mnie. Wyłapuję spojrzeniem mężczyznę. Ocenia mnie uwodzicielsko od głowy po palce u stóp, powodując, że do gardła podchodzi mi żółć. Przyspieszam kroku, niegrzecznie wymijając innych ludzi, którzy zmierzają do odprawy. Oglądam się przez ramię i widzę, że swoją uwagę skierował już na inną ładną twarz, więc robię wdech. Może jednak wcale nie wypiłam aż tyle alkoholu. Gdy stoję i czekam aż taśma bagażowa dostarczy mi walizkę, przyglądam się tłumowi zebranemu przy odprawie celnej. Widzę kobietę wskakującą w ramiona mężczyzny. Dzieci zgarniane w objęcia i zasypywane pocałunkami. Biznesmenów i kobiety spieszących do stanowisk wyjanmu samochodów, oraz kierowców limuzyn czekających na swoich umówionych pasażerów. Jednakże nie widzę mojej starszej siostry. Wysyłam szybko wiadomość do Baylor, mówiąc jej, że czekam na bagaż. Bez wątpienia jak zwykle się spóźni. Gdy mam już torbę, opieram się o słupek i naciągam nogi, czekając na moją podwózkę. Kilku innych ludzi robi to samo, większość z nich wyjmuje telefony, nieświadomi świata. Nie ja. Ja obserwuję ludzi. Lubię wiedzieć co się wokół mnie dzieje. W żołądku mi się przewraca, gdy widzę jak kilku facetów przechodzi przez odprawę. Gapią się na piękne kobiety, rozbierając je wzrokiem. Ślinią się na widok ich piersi i tyłków. Nawet podążają za nimi by spróbować zaaranżować sobie numerek lub randkę. Za każdym razem gdy jeden z nich patrzy w moją stronę, posyłam mu moje spojrzenie. Moje spojrzenie, które mówi „spierdalaj”. Przez lata opanowałam to spojrzenie do perfekcji. Sprawdzam godzinę i raz jeszcze piszę do Baylor, rozważając wzięcie taksówki, która zabrałaby mnie do mamy i taty na Long Island. Baylor zaproponowała mi zatrzymanie się u niej w domu, w Maple Creek, czyli w tym, w którym dorasatałyśmy. Moja druga siostra, Skylar, zaoferowała mi pokój w domu jej i Griffina w mieście. Ale obie moje siostry mają małe dzieci. Nie
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
dokładnie pasuje to do mojego planu fajnych wakacji. Nie to, żeby cokolwiek z tego było fajne. To będzie raczej sześć tygodni tortur. Boże, żałuję że nie ma Charlie. Ona mnie rozumie. Myślę, że jest jedyną która mnie rozumie. Patrzę przez terminal lotniska i dostrzegam faceta, który obserwuje ludzi tak, jak ja. Opiera się swobodnie o ścianę, podpierając na niej stopę. Ma na sobie czapeczkę z daszkiem, która zakrywa, jak mi się wydaje, blond włosy, ale nie jest naciągnięta na tyle nisko, by skrywać jego brawurowo przystojne rysy twarzy. Jest bardzo wysoki, tak, że można naciągnąć sobie szyję patrząc na niego. Jego wyrzeźbiony, dobry wygląd skłania się w stronę surowego i niesfornego, a szeroka klatka piersiowa znajdująca się pod skrzyżowanymi, muskularnymi rąmionami stanowi przykład mocy i siły. Krótka broda na jego twarzy jest tak jasna, że łatwo można ją przeoczyć jeśli uważnie się mu nie przygląda. Dlaczego uważnie się przyglądam? W przeciwieństwie do innych mężczyzn, on nie ślini się do kobiet. Zwyczajnie przygląda się każdej osobie którą widzi, jakby usiłował rozwikłać jej historię - dlaczego tu jest i dokąd zmierza. Widzę jak przechodzi obok niego kobieta z wyglądem supermodelki. Uważnie obserwuję jak nawiązują przeltony kontakt wzrokowy. Uznaje jej obecność lekko unosząc brodę, po czym kieruje uwagę na kolejną mijającą go osobę. Nie przegapiam faktu, że modelka odwraca głowę i posyła tęskne spojrzenie w stronę nieznajomego obserwatora ludzi. Podśmiewam się wewnątrz siebie. Założę się, że laska przywykła do większej ilości uwagi niż on jej okazał. Chwilę później odrywa się od ściany i podbiega do płaczącego dziecka. Po rozhisteryzowanym zachowaniu chłopca wnioskuję, że zgubił rodziców. Obcy facet klęka i w przeciągu kilku sekund chłopiec się uspokaja, a nawet uśmiecha. Krótko potem podbiega kobieta i zgarnia dziecko w ramiona. Wygląda na to, że dziękuje facetowi, gdy chłopiec szepcze jej do ucha. Wyjmuje coś z torebki i koleś coś na tym bazgrze. Podaje to chłopcu i nie jestem do końca pewna dlaczego, ale dziecko jest bardzo podekscytowane tym, że jego mama dostała numer tego kolesia, aby spiknąć się na numerek. Chłopiec i obcy facet przybijają sobie piątkę, a potem on odchodzi.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
W następnej chwili dzieje się coś dziwnego. Patrzy na mnie. Patrzy na mnie, a mi miękną kolana. Na serio, prawie mnie zawodzą i upadam na ziemię. Serce mi łomocze, a oddech się rwie. Skóra mi się rozgrzewa, a włoski na rękach stają dęba. Dobry Boże - dlaczego mam taką reakcję na zupełnie obcą osobę? Dlaczego w ogóle mam taką reakcję, kropka? W całym moim dwudziestojednoletnim, prawie dwudziestodwuletnim życiu, nigdy mi się to nie przydarzyło. Siadam na najbliższej ławce, zastanawiając się czy przypadkiem nie zatrułam się czymś w samolocie. Chodzi mi o to, że on może być mordercą z siekierą. Mordercą z siekierą, który kręci się po lotniskach i daje swój numer samotnym matkom przestraszonych dzieci. Może jest pedofilem, który siedzi i czeka na dzieci dlatego nie poświęcał dużej uwagi kobietom. Z jakiegoś niewytłumaczalnego powodu nie potrafię oderwać od niego oczu. Nie patrzy na moje cycki. Jego oczy nie opuszczają nawet mojej twarzy. Przechyla głowę na bok, jakby próbował rozwikłać moją historię tak, jak robił to z innymi. A potem na jego twarzy wykwita powolny, zadowolony z siebie, pełen męskiej arogancji uśmiech. Odwracam wzrok i wysyłam Baylor wiadomość pisaną drukowanymi literami, pytając, gdzie, do cholery, jest. Napięcie wywołane lotem oraz toksyny z alkoholu naprawdę zaczynają na mnie działać. Boli mnie głowa. Sięgam i rozpuszczam włosy. Masuję skronie i naciągam szyję. Następnie to słyszę. Jego głos. Głos, który przecina moją skórę jak nóż masło, przenikając mnie wbrew mojej woli. - Piper, racja? Pomimo gładkiej, lecz szorstkiej seksowności jego głosu, zaczynam panikować. O Boże. Kim on jest? Skąd mnie zna i czego, do cholery, chce? Nie mogę mówić. Próbuję zebrać swoje rzeczy oraz zmusić się do ponownego funkcjonowania, rozważając ucieczkę. Ale z moim bagażem tak naprawdę nie wchodzi to w grę. Musi myśleć, że jestem szalona. Zdejmuje na moment czapeczkę, przesuwa dłonią przez włosy, po czym znów ją zakłada. - Jestem twoją podwózką.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
Tłumaczenie: D.
#3 Black Roses
Samantha Christy
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Rozdział 2 Mason Jest olśniewająca. To oczywiście cecha rodzinna, a Piper jest wierną kopią Baylor, z tym wyjątkiem, że ma intensywne, zielone oczy. Mają odcień błyszczących ździebeł trawy mieniących się w słońcu zaraz po deszczu. Lecz Piper posiada egzotyczną urodę, której reszta sióstr nie ma. Może wiąże się do z podróżowaniem za granicą. Może sęk tkwi w jej niezwykłych włosach. Normalnie nie poświęcam zbytniej uwagi kobietom. Nigdy. Ale zaraz po tym jak ją rozpoznałem, gdy sięgnęła by zdjąć gumkę z włosów, które opadły jej wokół ramion, moje cholerne serce się zatrzymało. Końcówki jej miodowobrązowych włosów wyglądają jakby zostały zanurzone w czarnym tuszu i okalają jej twarz w kształcie serca, która z pewnością powinna znaleźć się na okładkach czasopism. Jej kręcone włosy opadają poza obojczyki i wyglądają na nieco dłuższe z przodu, niż są z tyłu. Nim podszedłem do niej by porozmawiać, musiałem się cofnąć. Wziąć się w garść. Zaczerpnąć oddechu. Mniej więcej tak, jak robię po naradzie na meczu i przed wznowieniem gry. - Moja podwózka? - Jej twarz jest blada i przestraszona. Patrzy na mnie jakbym był Ponurym Żniwiarzem. Ocenia mnie oczami łani i niemal mogę zobaczyć pytania krążące jej po głowie. Przyciąga swoją torebkę blisko ciała i spogląda za mnie. - Skąd mam wiedzieć, że jesteś moją podwózką, a nie jakimś psychopatycznym zabójcą? Po jej reakcji domyślam się, że Baylor nie powiedziała jej że mam ją odebrać. Wyciągam do niej rękę, by się przywitać. - Jestem Mason, przyjaciel Griffina. Baylor mnie po ciebie przysłała.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Przygląda się mojej wyciągniętej dłoni, jakby miała się oparzyć. Dzwoni jej telefon, a ona spogląda na wyświetlacz, po czym przewraca oczami. Zgaduję, że właśnie napisała do niej Baylor. - Drużba, co? - pyta, wyglądając na nieco bardziej otwartą, gdy w końcu ściska moją dłoń. Jej mała dłoń jest miękka i trochę spocona. Denerwuje się. Zastanawiam się czy to przeze mnie, czy może jest to efekt latania samolotem. Nie mogę nie zauważyć tego, jak jej dłoń dobrze pasuje do mojej. Przez ułamek sekundy nachodzi mnie myśl, czy przeszkadzają jej odciski na mojej dłoni, ale potem przypominam sobie, że naprawdę mnie to nie obchodzi. - A ty jesteś druhną. To chyba znaczy, że poprowadzę cię nawą - żartuję. - Wszystko jedno. - Odsuwa dłoń, a ja momentalnie opłakuję tę stratę. Istnieje tylko jedna osoba, której dotyk kiedykolwiek wywołał u mnie takie uczucie. Otrząsam się z tej myśli i sięgam po jej walizkę. - Pozwól, że ci z tym pomogę. Wstaje, a jej smukłe, eleganckie palce owijają się wokół rączki walizki nim mogę do niej sięgnąć. - Nie potrzebuję twojej pomocy. - Odchodzi, ciągnąc za sobą wielką walizkę. Czuję się jak frajer, gdy ją doganiam. Musimy stanowić niezły widok. Drobne stworzenie ciągnie za sobą ciężką walizkę, podczas gdy jej towarzysz, który góruje nad nią i przewyższa ją wagą o dobre czterdzieści pięć kilo, idzie sobie obok. - Okeeeeej. Co powiesz na drinka? - Wskazuję na bar sportowy znajdujący się w rogu hali przylotów. Zatrzymuje się i spogląda na mnie w przerażeniu. - Drink? Ja cię nawet nie znam. Dlaczego miałabym chcieć to zrobić? Unoszę dłonie w geście poddania.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Pomyślałem tylko, że chciałabyś się trochę rozluźnić po długim locie. Tak czy inaczej, niedługo wsiądziesz ze mną do samochodu. Drink wydaje się być dość nieszkodliwy w porównaniu z tym, nie sądzisz? - Tak naprawdę nie mam wyboru co do podwózki, prawda? Ale i tak nie napiję się z tobą drinka. Wystarczająco rozluźniłam się w samolocie. - Odwraca się do mnie plecami i odchodzi, a ja wodzę oczami za jej kształtnym tyłkiem otulonym w dżinsy. - Zatem okej. Nie jesteś tylko suką, ale też lubisz sobie wypić mamroczę pod nosem. Odwraca się na pięcie. Chyba ma lepszy słuch niż sądziłem. Po części spodziewam się że rzuci we mnie swoją torebką, albo przynajmniej mnie spoliczkuje. - Tak, to prawda - mówi. - I to dlatego nie chcesz mnie poznać. A teraz, Mason, gdzie zaparkowałeś? W kompletnej ciszy kierujemy się do mojego samochodu. Przez cały czas psioczę w duchu odnośnie tego, że byłem jedyną osobą, która nie miała nic lepszego do roboty w piątkowe popołudnie, niż transportowanie Panny Suki z lotniska. Nie to, żebym nie był szczęśliwy z powodu tego jak spędzam czas poza sezonem. Mógłbym biegać i się lansować, jak wielu innych zawodników. Nawet będąc rezerwowym rozgrywającym, miałem kilka ofert spośród których mogłem wybierać. Ale nie jestem taki. Lubię moje spokojne życie. Moje prywatne życie. Moje nieskomplikowane życie. Spoglądam na Piper. Dlaczego mam przeczucie, że ta kobieta jest przeciwieństwem tego, co nieskomplikowane? Gdy docieram do mojego samochodu, otwieram bagażnik i odsuwam się, obserwując z rozbawieniem jak pakuje do środka swoją ciężką torbę. Zaoferowałbym pomoc, ale cholera, pewnie ogryzłaby mi głowę. Nie komentuje mojego samochodu. Jest ładny. Bardzo ładny. To mój jedyny ekstrawagancki zakup odkąd przeszedłem na zawodowstwo. A nawet mimo to, kupiłem go, ponieważ go uwielbiam, a nie jako jakiś magnes na laski, do którego zwykle kobiety lgną.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Kieruję się na stronę pasażera z zamiarem otworzenia jej drzwi, ale ubiega mnie i sama wsiada. Przewracam oczami, ale zatrzymuję myśli dla siebie. Zajmuję miejsce za kierownicą i wycofuję z parkingu. Kątem oka zauważam, że Piper wykręca dłonie i porusza ramionami. Dostrzegam to, że nieustannie uderza stopą o podłogę. Musi się denerwować z powodu tego, że od tak dawna nie była w domu. Usiłuję złagodzić napięcie. - Twoja rodzina posiada świetne restauracje. Jak to się stało, że nie weszłaś w rodzinny biznes? - Unoszę pytająco brew i na chwilę odrywam oczy od jezdni, by na nią spojrzeć. Nie przenosi spojrzenia z tego, cokolwiek tak bardzo zainteresowało ją na zewnątrz. - Tak jak i Baylor - mówi bez emocji. - Okej, muszę ci to oddać. Ale dlaczego podróżujesz z plecakiem po świecie? Opiera głowę o zagłówek, wyginając szyję. Włosy opadają jej do tyłu, a moją uwagę przyciąga mały błysk po lewej stronie jej nosa. Jest przekłuty. Malutki diamencik, który ledwo można dostrzec. - Nie podróżuję z plecakiem - mówi. - Mam walizkę. Cholernie ciężką. - Zaoferowałem, że ją poniosę, Piper. - Kręcę głową. - Zawsze jesteś taka uparta? Wracam pamięcią do rozmowy z Griffinem i Gavinem na temat dokładnie tej cechy sióstr Mitchell. Gdy ignoruje moje pytanie, zadaję kolejne: - Nie odpowiedziałaś mi. Dlaczego podróżujesz po świecie? I dlaczego nigdy nie wracasz do domu? Wiem, że siostry za tobą tęsknią. Cały czas o tobie mówią. Otwiera oczy i patrzy na mnie z determinacją. - A ty co, piszesz o mnie książkę czy jak? Unoszę palce, by potrzeć grzbiet nosa. To będzie długa podróż. - Okej. Cóż, czy zatem ty chcesz coś o mnie wiedzieć? - Nieszczególnie - mówi, ponownie skupiając spojrzenie za oknem.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Może jej siostry nie powiedziały jej o mnie. Może nie interesuje jej amerykański futbol po tym, jak niemal cztery lata spędziła za granicą. Albo może wie kim jestem, ale po prostu ma to gdzieś. - Jak to się stało, że twój chłopak z tobą nie przyjechał? - pytam. Gwałtownie odwraca głowę i wykrzywia twarz tak, jakbym zapytał ją dlaczego księżyc jest zielony. - Nie mam chłopaka. Dlaczego w ogóle o to zapytałeś? Nie będę się z tobą pieprzyła, jeśli na to liczysz. Na skutek szoku wywołanego jej słowami niemal zjeżdżam z drogi. - Uwierz mi, Piper, pieprzenie cię jest w tej chwili ostatnią rzeczą o jakiej myślę. Sądzę, że chętniej wyrzuciłbym cię przez okno, ale wówczas twoje siostry by mnie zabiły. - Próbuję wziąć się w garść nim powiem coś, czego będę żałował. - Mówiłem o Charlie’m. Jak to możliwe, że z tobą nie przyjechał? Odwraca wzrok, ale mógłbym przysiąc, że widziałem na jej ustach cień uśmiechu. Przez to zastanawiam się jakby wyglądała, gdyby w pełni się uśmiechnęła. Założę się, że ma jeden z tych uśmiechów, które rozświetlają całe pomieszczenie. Uśmiech, który powoduje, że facetom miękną kolana i nie są zdolni do racjonalnego myślenia. Ale nie wygląda na taką, co sporo się uśmiecha. Otoczona jest aurą smutku i bezbronności. I niech to cholera, mimo iż jest pewnie największą suką jaką kiedykolwiek spotkałem, to coś w niej wydobywa ze mnie instynkty opiekuńcze. - Charlie nie jest moim chłopakiem. To moja najlepsza przyjaciółka. Bawi się małą, skórzaną bransoletką, którą ma na nadgarstku, przekręcając ją tam i z powrotem i obraca w palcach zawieszkę, która na niej jest. Zastanawiam się czy dostała ją od Charlie. Czy to jedna z tych bransoletek przyjaźni, które dziewczyny sobie dają. - Och. - Śmieję się, myśląc o strzępkach dziewczyńskich rozmów, które słyszałem od jej sióstr. - Teraz, gdy o tym myślę, ma to więcej sensu. No więc, dlaczego z tobą nie przyjechała? Frustracja sączy się z niej pod postacią gwałtownego westchnienia. Odwraca w moją stronę całe ciało, napinając wokół siebie pas. Usiłuję nie zauważać tego, jak obciąga on w dół dekolt jej bluzki, podkreślając jej pokaźne piersi.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Chcesz rozmawiać? To porozmawiajmy. Co z tobą? Masz w swoim życiu dziewczynę? - Jej piękne, sukowate oczy wwiercają się we mnie, gdy czeka na odpowiedź. Ewidentnie przenosi rozmowę na mnie, by nie musieć mówić o sobie. Albo o Charlie. - Tak. Prawdę mówiąc mam. - Nie potrafię powstrzymać uśmiechu. Jestem pewien, że za każdym razem gdy myślę o Hailey, moją twarz rozświetla duma. Czuję, że Piper mi się przygląda. - Hm. Zatem musisz ją naprawdę kochać - mówi to tak, jakby obcym pojęciem było to, że jedna osoba jest do szaleństwa zakochana w drugiej. Przez to zastanawiam się co jej się stało, albo na kogo trafiła w swoim życiu. - Tak. - Przytakuję. - Kocham ją bardziej niż kiedykolwiek myślałem, że człowiek może kochać drugiego człowieka. Prostuje się na siedzeniu, a ja dumam nad tym, czy wyłapałem na jej twarzy cień rozczarowania. Sięga ku radiu, ale waha się, wpierw spoglądając na mnie. - Masz coś przeciwko? Potrząsam głową, a ona zaczyna przeszukiwać stacje radiowe, szukając takiej, która jej odpowiada. Jedziemy w ciszy, poza jej okazjonalnym, cichym podśpiewywaniem do piosenek, które kończy się gdy zdaje sobie sprawę, że to robi. Gdy rozbrzmiewa moja ulubiona piosenka, piosenka którą śpiewamy razem z Hailey - cóż, ona mamrocze, ja śpiewam - zerkam na Piper i przyłapuję ją na tym, że znów to robi, przez co się rumieni. Przelotna fala zażenowania która zalewa jej twarz jest kolejną oznaką tego, iż pod tą nieustępliwą, pełną rezerwy powierzchownością kryje się przyzwoita osoba. Ta kobieta jest ostrą mieszanką sprzeczności. Muzyka cichnie, gdy rozbrzmiewa dzwonek mojego telefonu. Wciskam przycisk na kierownicy, by odebrać. - Co tam, G? - Odebrałeś przesyłkę? - pyta Griffin. - Przesyłka siedzi obok - odpiera sarkastycznie Piper.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Mogłeś mnie ostrzec, że jestem na głośniku, Dix - mówi Griffin. - I cześć, Piper, tu Griffin. Nie mogę się doczekać aż cię poznam. - Taa, ja też - mówi uprzejmie Piper. - Sorki, G. - Wzruszam do Piper ramionami. - Ale taa, podrzucę ją, a potem spotkam się z tobą i Gavinem na siłowni, tak? - Brzmi dobrze. Będę tam około szesnastej, po sesji zdjęciowej. Dzięki, że ją odebrałeś, Dix. - Żaden problem. Zobaczymy się na miejscu. - Kończę połączenie i znów rozbrzmiewa muzyka. Piper zmniejsza głośność. - Twoi przyjaciele nazywają cię „Dicks”?1 - pyta z szeroko otwartymi oczami. - Dix - mówię, a potem jej to literuję. - D-I-X. No wiesz, ponieważ mam na imię Mason. Marszczy w dezorientacji brwi. - Mason Dixon - wyjaśniam. - Jak ta linia, która była północną granicą stanów przed obaleniem niewolnictwa?2 Dławi się śmiechem. - Masz na nazwisko Dixon? Ona naprawdę nic o mnie nie wie, prawda? - Nie. Na nazwisko mam Lawrence. Tak po prostu nazywają mnie przyjaciele.
1
Założę się, że wszystkie wiecie co oznacza słowo „dick” ale jeśli nie, to przypominam iż to – fiut, kutas.
2
Linia Masona-Dixona (ang. Mason–Dixon Line) – linia demarkacyjna wyznaczona w koloniach brytyjskich w Ameryce (obecnie Stany Zjednoczone) w latach 1763–1767 przez Charlesa Masona i Jeremiah Dixona w celu rozwiązania sporu o przebieg granicy pomiędzy czterema koloniami: Pensylwanią, Wirginią (obecnie Zachodnią), Delaware i Maryland. Odegrała ona ważną rolę w amerykańskiej historii, kulturze i prawie. Linia Masona-Dixona jest historyczną granicą kulturową między Północą a Południem Stanów Zjednoczonych.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Och, racja. - Przewraca oczami. - Zapomniałam. Faceci zawsze muszą mieć dla siebie głupie ksywki. - Pogłaśnia muzykę i wraca do wyglądania przez okno. Gdy kierujemy się do miasta, jest nieświadoma moich częstych spojrzeń. Zastanawiam się jak to możliwe, że ta dziewczyna wyszła z tego samego łona co Baylor i Skylar. Poza oczywistą skłonnością do uporu, w ogóle nie jest do nich podobna. One są miłe i bezinteresowne. Oddałyby obcej osobie prawą rękę. Kochają swoją rodzinę i niedzielne brunche. Więc dlaczego, do cholery, czuję, że ta osoba - egzotyczna suka z tą cholerną błyskotką w nosie - dostała się pod każdą warstwę mojej grubej i zrogowaciałej skóry?
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Rozdział 3 Piper - Przepraszam - mówi Skylar, śmiejąc się i przytulając mnie po raz enty. - Po prostu tak bardzo za tobą tęskniłam. I wiem, że chciałaś zatrzymać się u mamy i taty, ale myślę, że fakt iż pękły im rury to przeznaczenie. Musisz zostać ze mną. Przez to planowanie wesela będzie o wiele łatwiejsze. Spoglądam ponad jej ramieniem na Aarona, jej dwutygodniowe dziecko, które śpi obok Jordan, pięciomiesięcznej córki Baylor. Zamykam oczy i usiłuję nie myśleć o cudownym życiu moich sióstr. Okej, może i po drodze zaliczyły kilka wybojów i siniaków, chodzi mi o to, że to co przytrafiło się im obu było okropne, ale teraz, w tym momencie - nigdy nie widziałam ich szczęśliwszych. Nawet Skylar, która nigdy nie chciała męża i dzieci, zdecydowanie promienieje. A ja jestem skazana na życie pośrodku tego przez sześć tygodni. W duchu przeklinam rodziców, którzy w ostatniej chwili zdecydowali się na wielkie przemeblowanie skoro kilka dni temu zalało im dom. Ale to zostawiło mnie z decyzją. Zatrzymać się u Skylar w mieście, albo u Baylor w Maple Creek, w Connecticut. A ponieważ nie miałam ochoty mieszkać w domu z dzieciństwa wraz ze wszystkimi złymi wspomnieniami, to dostała mnie Skylar. Wyrywam się z miażdżącego uścisku i siadam na kanapie, patrząc jak moja najstarsza siostra rozlewa szampana do trzech kieliszków. - Skylar, zmieniłaś datę w kościele na piętnastego? - Baylor dołącza do nas w salonie z talerzem sera i szampanem. Podaje nam po kieliszku. - Tylko jeden kieliszek dla mnie i Skylar skoro karmimy. Ale możesz wypić resztę, Piper. Jestem pewna, że potrzebujesz tego po swoim długim dniu. Przytakuję i zabieram od niej kieliszek.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Dzięki. - Nie zawracam sobie głowy mówieniem jej że nie chodzi o długi dzień, ale o cel podróży. Rozglądam się po domu Skylar. Jest niesamowity. Urządzony ze smakiem. Bezpieczny. Wówczas docierają do mnie słowa Baylor i przenoszę spojrzenie na Skylar. - Piętnasty? Mam nadzieję, że chodzi o piętnastego kwietnia. Kręci głową i śmieje się. - Najwyraźniej sporo musisz się nauczyć o planowaniu wesela, siostrzyczko. Nie ma mowy abyśmy mogli zorganizować to w miesiąc. Ale nie mam wątpliwości, że osiągniemy to w dwa. - Dwa? - Odstawiam kieliszek z taką siłą, że szampan wylewa się ponad krawędzią szkła i kapie na stolik. - Powiedziałaś sześć tygodni, Skylar. Sześć. Nie osiem. Muszę wracać. Nie mogę tak długo tu być. - To tylko kilka dodatkowych tygodni, Piper. - Baylor wyciąga ściereczkę z torby i wyciera bałagan. - To nie tak, że czeka na ciebie praca czy coś. Posyłam najstarszej siostrze mordercze spojrzenie. - Och, racja. Tak jakby pisanie książek było prawdziwą pracą, Bay. Czuję się źle jak tylko te słowa opuszczają moje usta. Wiem, że jej książki bardzo dobrze się sprzedają. Nawet kiedyś jedną przeczytałam. Ale nie mogłam wczuć się w te całe ckliwe, miłosne bzdury. Dajcie mi dobry kryminał, albo thriller. Zamykam oczy i wydmuchuję powietrze. Czuję, jak dłoń dotyka mojego ramienia. - Jest okej, Pipes - mówi Baylor. - Przepraszam. Nie powinnam była tego mówić. Chciałabym tylko abyś wróciła do domu. Dlaczego nalegasz na to, by cały czas podróżować? Co się stanie, gdy wyczerpie się twój fundusz na studia? Będziesz musiała pracować. Wróć tutaj, zostań moją asystentką. - Albo możesz pracować w jednej z naszych restauracji - dodaje Skylar. Tak wiele tu na ciebie czeka.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Jestem wyczerpana. Nie chcę ponownie się z nimi o to kłócić. Dla świętego spokoju, mówię: - Pomyślę o tym. Gdy skończą mi się pieniądze. To wydaje się na chwilę je zadowolić. Nie muszą wiedzieć o tym, że pieniądze nigdy się nie skończą. Nie muszą wiedzieć, że fundusz na studia uszczuplił się dawno temu i że rodzice co miesiąc wysyłają mi małą sumkę na życie. Nie muszą wiedzieć, że nigdy nie wrócę. Nie muszą wiedzieć. - No więc, poza planowaniem wesela, co jeszcze powinnyśmy robić gdy tu jesteś? - Skylar spogląda z miłością na małego Aarona. - Aż do wesela jestem na urlopie macierzyńskim, więc możemy spędzać razem czas. Będzie tak, jak w liceum. Cóż, do czasu aż mnie olałaś i w pierwszej klasie pojechałaś na semestr za granicę. Liceum. Wzdrygam się na myśl o tym. Zastanawiam się czy wszyscy nienawidzą liceum tak, jak ja i Charlie. Ona i moje siostry były jedynym powodem dzięki któremu nie postradałam zmysłów w ostatniej klasie. Nie mogłam się doczekać aż skończę szkołę i zacznę podróżować po świecie. Muszę pogadać z Charlie. Zerkam na zegarek i zdaję sobie sprawę, że w Barcelonie jest środek nocy - nic dziwnego, że jestem zmęczona. Będę musiała poczekać do rana. - Nie jestem do końca pewna co będę robiła. Myślałam o trenowaniu do bostońskiego maratonu. No i może pomogę rodzicom w nowej restauracji, by zarobić trochę kasy. - Och, byliby zachwyceni. - Skylar podchodzi, by podnieść swoje wiercące się dziecko. - Możesz zawsze kelnerować też w „Mitchell’s”, w Nowym Jorku. Zawsze jesteśmy otwarci na dobrą… - Maraton? - wcina się Baylor. - Żartujesz, prawda? - Nie jesteś na bieżąco z tablicą Piper na Facebooku? - pyta Skylar. - To praktycznie jedyny sposób, by zdobyć informacje o tym gdzie jest i co robi. - Och, no dajcie spokój, wiecie, że nigdy nie miałam Facebooka. Baylor unosi kpiąco brwi.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Racja. - Śmieje się Skylar. - Niemal zapomniałam o niesławnym, facebookowym sabotażu. Odpina koszulę i przykłada Aarona do piersi, by go nakarmić. Przewracam oczami na to, jak moja siostra obnosi się ze swoim cyckiem, jakby nie interesował ją cały świat. - Poważnie, Skylar? - pytam i odchodzę, by nie musieć na to patrzeć. - Czekaj, Pipes. - Baylor idzie za mną do kuchni. - Opowiedz mi więcej o tym maratonie. Wiem że biegasz, ale maraton? Nie sądzisz, że to nieco ekstremalne? A tak poza tym, to czy nie musisz z wyprzedzeniem zapisać się na coś takiego? To w przyszłym miesiącu, prawda? - Tak. Dokładnie dwudziestego kwietnia. - Wyjmuję telefon i przeglądam kilka zdjęć, by odszukać te, które zostały zrobione w zeszłym roku. Pokazuję jej fotki, które Charlie zrobiła mi podczas maratonów w których brałam udział w Berlinie i Amsterdamie. – Wiem, że jest za późno żeby się zgłosić, ale zawsze rezerwują kilka tysięcy miejsc na cele charytatywne i dla darczyńców. Pomyślałam, że może Gavin ze swoimi znajomościami i tak dalej mógłby pociągnąć za kilka sznurków i wkręcić mnie tam. Baylor przegląda moje zdjęcia, na których ociekam potem i praktycznie słaniam się na nogach na mecie. Zerkam na nie ponad jej ramieniem, dumna z jedynej rzeczy w moim życiu, która nadaje mu znaczenia. Klarowności. Celu. Oddaje mi telefon i porywa mnie w pochłaniający uścisk. - Tak się cieszę, że robisz coś co kochasz. Tak się o ciebie martwiłam, Piper. Zapytam o to Gavina. Rozlega się dzwonek do drzwi. Jordan marudzi, zaskarbiając uwagę Baylor, a Skylar nadal jest zajęta karmieniem, więc podchodzę, by otworzyć drzwi. Zerkam przez szybę i widzę młodego mężczyznę, pewnie w moim wieku, który trzyma wielką torbę. Ma ciemnobrązowe włosy, które są krótkie i dobrze ostrzyżone, stanowiąc przeciwieństwo rękawów tatuaży na jego rękach i tuneli w uszach. Jest gorący. Europejski, gorący koleś. Zastanawiam się kim do cholery jest i dlaczego przyszedł do domu mojej siostry. Na moment zamieram. W żołądku formuje mi się wielki supeł i kręci mi się w głowie. O Boże, nie próbują mnie zeswatać, prawda? Wiedziałam że mogło do tego dojść. To była jedna z moich obaw, gdy wracałam do domu. Nie
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
mogę po prostu uwierzyć, że nie dały mi jednego, cholernego dnia, bym przyzwyczaiła się do różnicy czasu zanim przystąpiły do dzieła. - To pewnie Jarod z „Mitchell’s”- Baylor szarpie się z krzesełkiem dla dziecka, próbując przymocować je do stołu w kuchni. - Wpuść go, Piper. Przyniósł nam kolację. Westchnęłam z ulgi, otwierając drzwi by go wpuścić. I mimo iż jest tylko dostawcą jedzenia, a nie żadną niespodziankową randką, to i tak zastanawiam się czy moje siostry miały jakiś ukryty motyw. - Cześć. - Mija mnie, a zapach pysznego, amerykańskiego jedzenia przenika cały pokój, powodując, że zapominam o wszystkim innym poza kolacją, którą przyniósł ten koleś. Och, jak ja za tym tęskniłam. Myślę, że za jedzeniem tęskniłam bardziej niż za czymkolwiek. Czuję sos barbeque i mogę jedynie żywić nadzieję, że to sławna wieprzowina „Mitchell’s”. Są rzeczy, których nie można dostać za granicą, a dobre barbeque jest jedną z nich. Jarod spogląda na mnie ponownie, gdy mnie mija. - Łał - mówi, zerkając do tyłu i mierząc mnie wzrokiem od góry do dołu. - Mogłabyś być Baylor, tyle że trochę młodszą i nieco… ekscentryczną. Kiwam głową na sporą ilość jego tatuaży i tunele w uszach. - Ja jestem ekscentryczna? - mówię bez wyrazu. Śmieje się, stawiając torbę na stole i wyjmując z niej kilka pudełek jedzenia, które, bez względu na to jaka jestem zmęczona, powodują, że moje usta są w pełni rozbudzone i gotowe do uczty. - Słyszałem, że przez jakiś czas będziesz w mieście. Jeśli potrzebujesz kogoś kto cię oprowadzi, to jestem twoim facetem. Biorę widelec i zaczynam jeść, nie czekając na resztę i nie dbając o to na jaką świnię muszę wyglądać. - Nie, nie jesteś moim facetem - mamroczę z pełną buzią wieprzowiny. I zasadniczo tutaj dorastałam. Nie potrzebuję taniego oprowadzania.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Wygląda na lekko zaskoczonego. Widzę, jak pytająco patrzy na moje siostry. Obie wzruszają ramionami, a potem Skylar dziękuje mu za dostawę. - Jesteś kochany, Jarod. Naprawdę to doceniam. - Żaden problem. - Odwraca się, nie poświęcając mi drugiego spojrzenia. - Pozdrów Griffina i powiedz mu, że zobaczymy się na siłowni. Skylar przytakuje i żegnają się, gdy ja pochłaniam mięso jak głodujący szczur, któremu trafił się kawałek sera. - Więc, jest tu gdzieś blisko siłownia? - pytam. Tak długo jak utknęłam mieszkając ze Skylar, mogę przynajmniej spędzać część każdego dnia na siłowni. A jeśli będę jeszcze pracowała w restauracji, to będę spędzała tu tak mało czasu, jak to możliwe. Spoglądam na Skylar, która karmi teraz Aarona drugą, jawnie odkrytą piersią. Baylor karmi Jordan przecierkiem dla dzieci. - Tak, w dole ulicy. Najlepsza w Nowym Jorku. - Odwraca się, by puścić Skylar oczko. Przełykam kawałek mięsa i zlizuję z ust pyszny sos. - Cóż, myślicie, że pozwolą mi tam uczęszczać przez kilka miesięcy mojego popytu tutaj? - Prawdopodobnie - krzyczy przez ramię Skylar. - Biorąc pod uwagę, że właścicielami są Gavin, Griffin i Mason. Cóż, przynajmniej większości. Jakaś korporacja nadal posiada czterdzieści procent, ale chłopcy wykupią ją w ciągu kilku kolejnych lat. Unoszę brwi, próbując to pojąć. - Mają siłownię? Dlaczego producent filmowy i fotograf mieliby chcieć posiadać siłownię? - I gracz futbolu - dodaje Baylor. - Gracz futbolu? - Biorę do ust kęs kremowych, tłuczonych ziemniaków. Skylar kręci głową.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Czy ty w ogóle nie słuchałaś, gdy rozmawiałyśmy przez skype w czasie dziewczyńskich nocy? Temat Mason zawsze pojawiał się w taki, czy inny sposób. - Mason gra w futbol? - Przechylam głowę by na nią spojrzeć. - Och taa, może i słyszałam jak coś na ten temat mówiłaś. - Wzruszam ramionami, nie będąc pod wrażeniem. - Próbowałam nie słuchać gdy ty i twoje przyjaciółki wzdychałyście do facetów. Skylar i Baylor dzielą spojrzenie. Baylor słyszalnie wzdycha i wraca do karmienia córki. - Nie tylko gra w futbol, - mówi Skylar, zapinając koszulę - ale gra dla Gigantów. - Staje prosto i kładzie sobie Aarona na ramieniu, idąc do kuchni i czekając aż mu się odbije. - Cóż, nie w każdym meczu. W sumie nie w większości. Jest ich rezerwowym rozgrywającym. Właściwie to miał być w pierwszym składzie dopóki nie został wyruchany przez faceta, który nie przeszedł na emeryturę. Jakiś Johnny, nie pamiętam nawet jego nazwiska. Tak naprawdę nie śledzę futbolu, ale zacznę gdy Mason… - Skylar? - wchodzę jej w słowo. - Czy twój wywód ma jakiś cel? - Och… uch, pomyślałam tylko, że może interesować cię kto jest twoim drużbą. - Masz na myśli swojego drużbę. - Wstaję od stołu, nie kończąc nawet jedzenia. Jest tu zdecydowanie za dużo małych dzieci wydających zbyt wiele obrzydliwych odgłosów, bym mogła jeść. - Tak czy siak, nie obchodzi mnie kim on jest. A wiedza że jest sławnym graczem futbolu, powoduje, że jeszcze mniej chcę o nim wiedzieć. Jednakże tłumaczy to jego krzykliwy samochód. Jestem pewna, że ma go by imponować kobietom. Ale kutas. - Literuję to im: - D-I-CK, a nie D-I-X, więc nie ważcie się mnie z nim swatać, ani z nikim innym. Moje siostry wymieniają kolejne spojrzenie. - Zeswatać cię z Masonem? - Śmieje się Baylor. - Nie. To się nie zdarzy nawet gdybyś chciała. Ten facet od lat nie przejawiał nikim zainteresowania. - Oczywiście, że nie - mówię. - Ma dziewczynę. Skylar dławi się drinkiem.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Dziewczynę? Mason? Nie, nie ma. Nie był nikim zainteresowany od czasu Cassidy. To było ponad dwa lata temu i wszyscy wiemy, jak to się skończyło. - Ale w samochodzie powiedział mi, że jest w kimś zakochany. - Drapię się po głowie w dezorientacji. - Myślę, że dokładnie ujął to tak „kocham ją bardziej niż kiedykolwiek myślałem, że człowiek może kochać drugiego człowieka”. Baylor się uśmiecha. - Och, masz na myśli Hailey. Wzruszam ramionami. - Nie podał mi jej imienia. Śmiejąca się Skylar, mówi: - Nie powiedział ci że Hailey to jego córka, a nie dziewczyna? Typowy Mason. - Jego co? - Przenoszę spojrzenie od jednej do drugiej. - Nie jest trochę za młody by mieć córkę? - Wzdrygam się jak tylko te słowa opuszczają moje usta. Baylor unosi na mnie brwi. - Ja byłam młodsza od niego, Pipes. On ma dwadzieścia dwa lata. Ma dostatecznie dużo lat, by posiadać dzieci. - Dzieci? - sapię. - W sensie, że więcej niż jedno? - Nie, tylko Hailey. - Skylar kładzie Aarona do kołyski. - Ma prawie dwadzieścia miesięcy, co powiesz, Baylor? Baylor przytakuje. - Boże, to dziecko jest niedorzecznie urocze. Dzięki Bogu, że odziedziczyła wygląd po tacie, a nie po tej suce, swojej matce. Na szczęście, nim mogę usłyszeć więcej o tej uroczej, małej dziewczynce, otwierają się frontowe drzwi i wchodzi stado mężczyzn. I jeden, bardzo uroczy dziewięciolatek.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Ciocia Piper! - Maddox biegnie przez dom i wskakuje mi w ramiona. - Mad Max! - Ściskam go mocno i obracam go dookoła. Z Maddoxem wiążą się moje najlepsze wspomnienia. Baylor urodziła go w wieku dziewiętnastu lat. Przeniosła się do domu by pracować w „Mitchell’s” i skończyć naukę, więc potrzebowała przy nim pomocy. W tamtym czasie miałam tylko czternaście lat, ale stałam się jego główną niańką. Do czasu aż wyjechałam. Ale tych kilka lat wystarczyło, by stworzyć więź jaka pomiędzy nami jest. On jest jedynym dzieckiem, jakie naprawdę kocham na zabój. To znaczy, pewnie że kocham pozostałe. Ale wiem, że nigdy nie nawiążę z nimi takiej więzi, jak z Maddoxem. Maddox i ja nadrabiamy zaległości, gdy pozostali zdejmują płaszcze i kierują się, by coś zjeść. Nic dziwnego, że tak dużo zamówili. Gavin wciąga mnie w niedźwiedzi uścisk. Spotkaliśmy się tylko jeden raz, na weselu jego i Baylor, ale jest moim szwagrem, więc pozwalam mu się przytulać. Następnie Skylar przedstawia mnie Griffinowi, który wylewnie mi dziękuje za to, że wróciłam do miasta, by pomóc zaplanować ich wielki dzień. Mason unosi brodę na powitanie. Żadnego przytulenia. Żadnego uścisku jego niezwykle dużej dłoni. Żadnego słowa przywitania. Jezu, typowy kutas. Ale jest w porządku. Ja również nie chcę go poznawać, poza ślubnymi obowiązkami jakie zrzucą na nas Skylar i Griffin. Baylor wkłada Jordan do kojca, zajmując ją zabawkami. - Gavin, Piper chce pobiec w bostońskim maratonie. Możesz pociągnąć za jakieś sznurki w wytwórni by ją wkręcić? Rozważa jej pytanie i kręci głową. - Popytam, ale wątpię. Sporo pracowaliśmy przy maratonie noworocznym. - Odwraca się do mnie. - Wielka szkoda, że przegapiłaś go w zeszłym miesiącu, na pewno udałoby mi się wkręcić cię do niego. - Wskazuje widelcem na Masona. - A co z tobą, Mason, czy Giganci nie mogliby załatwić jej miejsca? Mason posyła mojemu szwagrowi śmiertelne spojrzenie. Przeszywa Gavina spojrzeniem tak, jakby poprosił go właśnie by odciął sobie rękę, którą rzuca piłkę. Następnie Mason odwraca się do mnie. Wpatruje się w moje dwukolorowe włosy, po czy skupia uwagę na kolczyku w moim nosie.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Jesteś sportowcem? Opada mi szczęka z powodu jego lekkomyślnego pytania. - Nie sportowcem. Biegaczką. - Zamykam przelotnie oczy, myśląc o poetyckim wydźwięku tego stwierdzenia. Mason kręci głową. - Nie jesteś sportowcem. Sportowcy nie mają przekłutego nosa, pomalowanych na neonowe kolory paznokci i dziwnych włosów. A twoje nogi są za krótkie by osiągnąć dobry wynik czasowy kwalifikacji. Wiesz, że musisz mieć dobry wynik na kwalifikacjach, prawda? Powstrzymuję się od wykrzyczenia przekleństw do tego mężczyzny, biorąc pod uwagę fakt, że mój podatny na wpływ, dziewięcioletni siostrzeniec siedzi w kuchni. Zamiast tego spokojnie nalewam sobie kolejny kieliszek szampana i wypijam do dna. - A do tego, sportowcy nie piją jak marynarze na morzu - dodaje. Dość tego. Podchodzę do Maddoxa i zasłaniam mu uszy. - Chuja o mnie wiesz, Mason. Jak śmiesz zakładać, że dlatego iż jestem trochę inna, nie mogę być kimś, kto ma coś wspólnego z taką osobą, jak ty. A w tej chwili jestem już pewna, że jesteś egocentrycznym, głodnym sławy dziwkarzem z malutkim peniskiem, który jeździ krzykliwym autem, by przyciągnąć wszystko co posiada waginę. Cóż, posłuchaj no, Dick, i to uważnie. Jestem zarejestrowana w MSM, choć jestem pewna, że twój móżdżek wielkości fistaszka nie wie, że to skrót od Międzynarodowego Stowarzyszenia Maratonów. I zapewniam cię, że mam więcej niż wystarczająco dużo zatwierdzonych czasów kwalifikacyjnych, by pobiec w bostońskim maratonie. W zasadzie to jestem pewna, że ta mała dziewczynka z krótkimi nogami i przekłutym nosem może pobić twój grubokościsty, pełen odcisków na dłoniach, narcystyczny, maratonowy czas. Zdejmuję ręce z uszu Maddoxa i całuję go w głowę, po czym odchodzę od niego. To wówczas zauważam, że w pokoju zapadła cisza i oczy wszystkich przeskakują pomiędzy mną i Masonem. Mason podchodzi i mierzwi włosy Maddoxa, po czym zatyka mu uszy tak, jak ja to zrobiłam.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Poza sezonem trenuję do maratonu. I tak, mogę załatwić ci miejsce. Więc, Piper Mitchell, gra, kurwa, rozpoczęta! Podchodzi do lodówki i wyjmuje sobie piwo. Jego znoszone, dopasowane dżinsy podkreślają wąską talię i muskularne uda. Wypija połowę butelki, gdy reszta z nas go obserwuje, całkowicie oniemiała. - I pozwolę ci nawet pracować z moją trenerką na siłowni - dodaje. Polubisz ją. Ona też ma odjechane włosy i dziwne kolczyki. - Podnosi nieotwarte pudełko z jedzeniem i wkłada je sobie pod pachę. Skończywszy piwo, wkłada pustą butelkę do kosza i kieruje się do drzwi. - A teraz, jeśli mi wybaczycie, muszę jechać odebrać Hailey. To mój weekend. - Sięga do klamki, ale odwraca się do mnie. - Możesz zacząć w poniedziałek. Po tym, jak otrząśniesz się z różnicy czasu. Ale na miłość boską, skończ z piciem. Gapię się na zamknięte drzwi długo po tym, jak wyszedł. A potem zerkam na siostry, które wpatrują się we mnie z rozdziawionymi buziami. - Ugh! Ja mam przestać pić? Dopiero co wyżłopał butelkę piwa. Jak wy znosicie tego faceta? - Podchodzę by nalać sobie kolejny kieliszek szampana, na złość, wiedząc, że rano będę miała cholernego kaca. Opieram się o blat i robię łyk bąbelków. Wówczas zdaję sobie sprawę z tego, że w pokoju panuje taka cisza, że można usłyszeć upadającą szpilkę. - Lubisz go! - Uśmiech Skylar rozciąga się od ucha do ucha i praktycznie podskakuje na krześle. - O mój Boże, Piper, lubisz chłopaka. Nie jesteś lesbijką! Słysząc jej słowa pluję szampanem. - Lesbijką… myślałyście, że jestem lesbijką? - Spoglądam od Skylar do Baylor, oceniając ich reakcje. - Cóż, nigdy nie mówiłaś o chłopaku. Wydajesz się mieć… wstręt do mężczyzn - mówi Baylor. - No i jest jeszcze Charlie… - Która jest moją najlepszą przyjaciółką - bronię się. - Nie dziewczyną. Charlie, moja heteroseksualna przyjaciółka, która mieszka teraz na kocią łapę z jakimś kolesiem, którego bzyknęła w zeszłym roku i czeka na mój powrót. Co jest kolejnym powodem dla którego nie mogę tu zostać dłużej, niż to konieczne. No i lubienie Masona? Tego dupka… jaja sobie robicie? Nie tknęłabym go trzymetrowym kijem. Jestem pewna, że jest taki sam, jak reszta nadętych
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
sportowców, którzy uważają się za Boży dar dla ludzkości. Nie, jedyne co mnie interesuje, to żeby załatwił mi udział w maratonie. Moje siostry znów na siebie patrzą. Kiedy stały się tak dobre w niewerbalnej konwersacji? - Wszystko jedno - dąsam się. Ciągnę moją wielką walizkę i kieruję się ku schodom. - Idę do łóżka. Jestem wykończona. Griffin się zrywa i zabiera moją walizkę. - Pokażę ci twój pokój. I tylko dlatego, że zaraz padnę z powodu różnicy czasu, alkoholu i frustracji, pozwalam aby pomógł mi facet.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Rozdział 4 Mason Gavin i Griffin podbiegają do mnie na wewnętrznym torze wyścigowym i otaczają mnie z obu stron. - Trenujesz do bostońskiego maratonu, co? - pyta Gavin. - Od kiedy? - Założę się, że stało się to w dwie sekundy po tym, jak Piper powiedziała, że mogłaby go pokonać - mówi Griffin. Śmieją się i przyspieszają, wyprzedzając mnie, ponieważ nie muszą utrzymywać takiego tempa, jak ja. Po raz dziesiąty odkąd wczoraj otworzyłem swoją niewyparzoną gębę, kręcę głową na moją głupotę. Nigdy nie byłem rodzajem osoby, która przesadnie lubiła współzawodnictwo. Dla niektórych może to być zaskoczeniem, biorąc pod uwagę moją profesję. I być może to tłumaczy dlaczego postanowiłem zostać z Gigantami po tym, jak Henley odwołał swoje przejście na emeryturę, zamiast próbować zdobyć gdzieś indziej pozycję startową. Ale z jakiegoś powodu, ta dziewczyna - ta kobieta - nadepnęła mi na odcisk i nie mogłem się powstrzymać przed przyjęciem jej wyzwania. Nie spałem zbyt dobrze zeszłej nocy. Zastanawiałem się czy złożyłem fałszywą obietnicę. Nie byłem na sto procent pewien czy samemu uda mi się dostać do maratonu, a co dopiero wkręcić tam Piper. Ale dziś rano, gdy koordynator organizacji charytatywnej Gigantów oddzwonił do mnie, mówiąc że wszystko okej, to westchnąłem z ulgi. Albo może było to westchnienie irytacji, wiedząc że ponownie pozwoliłem jej zaleźć sobie za skórę. Jeden dzień. Znam Piper Mitchell przez jeden, cholerny dzień i nie mogę przestać o niej myśleć. W ogóle nie przypomina kobiet, na które niegdyś leciałem. W ogóle nie jest taka, jak mama Hailey. Nie przypomina chmary
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
fanek, które chcą się mnie uwiesić gdy dowiadują się, że gram profesjonalnie w futbol. - A mówiąc o Piper - mówi Gavin, gdy ponownie dobiegają do mnie od tyłu na czterysta metrowej bieżni. Posyłam mu ostre spojrzenie. - Ja nie mówiłem o Piper, tylko ty. - Spowalniam tempo, licząc że mnie wyprzedzą. Obserwuję jak oboje odwracają się i biegną tyłem. - Jesteś zainteresowany, Dix? - pyta Griffin. Zgrywam głupka. - Zainteresowany czym? - Zainteresowany Piper, tępaku. Oczywiście, że jestem zainteresowany. Kto by nie był? Cóż, z wyjątkiem facetów, którzy nie lubią aroganckich, upartych, wkurzających kobiet. O czym ja, do cholery, myślę? - Oczywiście, że nie. - Patrzę na zegarek i zbiegam z bieżni, by wziąć ręcznik. - Bez obrazy, ponieważ jesteście z jej siostrami i tak dalej, ale ona jest pierwszej klasy suką. Wszyscy bierzemy ręczniki i wycieramy twarze. Gavin marszczy brwi. - Zatem dlaczego przyjąłeś jej wyzwanie? I dlaczego maraton? Chodzi mi o to, że to dość spore przedsięwzięcie, Mason. - Muszę dać sobie wycisk. Im silniejszy będę, tym większe szanse, że wygram pozycję wyjściową w składzie. - Kiedy zaczynają się treningi pozasezonowe? - pyta Griffin. - Dwudziestego drugiego kwietnia - mówię. A potem czekam. - Dwa dni po maratonie? - Griffin kręci głową i śmieje się. - Koleś, masz życzenie śmierci?
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Wszystko jest dobrze - mówię mu. - Pierwsze dwa tygodnie ograniczają się do treningów siłowych i rehabilitacji. Przez dłuższy czas nie będziemy skupiali się na niczym ciężkim. Gavin uderza mnie swoim ręcznikiem. - Rehabilitacja… cóż, to brzmi dobrze po przebiegnięciu maratonu. - Jesteś pewien, że odpowiada ci piętnasty maja, jako data naszego ślubu? - pyta Griffin. - Czy to nie jest w środku treningu pozasezonowego? - Jestem pewien, G. Już sprawdzałem rozkład treningów. Nie mamy ich w weekendy i tak naprawdę mam tylko dziesięć obowiązkowych mini zgrupowań na których muszę być. Ale planuję być tam jak tylko będę mógł. Wybieram się nawet na zgrupowanie dla nowicjuszy. Muszę pokazać wszystkim, że mam to co trzeba, a czasami lepiej jest, gdy robi się to od samego dołu. - Wiemy, że masz to czego trzeba, Dix. - Griffin wrzuca brudny ręcznik do kosza na pranie. - Johnny Henley naprawdę cię wyruchał. Ale, stary, poradziłeś sobie z tym z gracją i godnością. Pewnego dnia osiągniesz to czego pragniesz. Wszyscy w ciebie wierzymy. Wiara. Za każdym razem gdy słyszę to słowo, myślę o pierwszej żonie Griffina, Erin. Zawsze mówiła o wierze, przeznaczeniu, rodzinie i o tym, że należy ufać, że każda z tych rzeczy nas poprowadzi. Boże, tęsknię za nią. Myślenie o Erin przypomina mi o tym, że obiecałem Skylar iż zabiorę ją by zrobiła sobie tatuaż. Chce zaskoczyć Griffina robiąc sobie taki sam tatuaż jaki miała Erin. Patrząc na to wszystko z zewnątrz, można by pomyśleć, że ich sytuacja jest na serio pochrzaniona. Ale jest wprost przeciwnie, myślę, że Griffin i Skylar są moimi pieprzonymi bohaterami. Niewielu ludzi mogłoby zrobić to, co oni. Wziąć gównianą sytuację i przemienić ją w coś świetnego. - Przychodzisz jutro na brunch? - krzyczy Gavin z kabiny prysznicowej obok mnie. Brunch. Kocham niedzielne brunche z gangiem Mitchells, zwłaszcza gdy mam ze sobą Hailey. Uwielbiają ją, a ona kocha bawić się z Maddoxem i resztą dzieci. Ale pójście oznaczałoby kolejne starcie z najmłodszą siostrą. Po ostatnim wieczorze nie sądzę, aby to było mądre. Nie chcę zepsuć wszystkim brunchu, a ponadto sadzę, że kilka dni bez spotkań z Piper pozwoli mi złapać
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
trochę dystansu. Nie potrzebuję w życiu komplikacji, które mogłyby odciągnąć moją uwagę od celu, którym jest zostanie głównym rozgrywającym. Hailey i futbol - tylko z tym mogę póki co sobie poradzić. Tylko z tym chcę sobie radzić. Po prysznicu umawiamy się na jutro na drinka, a potem kieruję się do żłobka na siłowni, by odebrać moje dziecko. Zerkam przez duże okno i widzę, że Hailey bawi się obok kilku innych dzieciaków. Gapię się na nią przez szybę. Nadal za każdym razem gdy ją widzę, kradnie mi oddech. Ma malutką twarz cherubinka, okalaną platynowymi blond włoskami. Próbowałem związać je kokardką, ale jestem daleki od opanowania tej sztuki i ponownie jej długie włosy wypadły z upięcia i poplątały się. Wiem, że będę musiał zmierzyć się ze łzami, gdy później będę je czesał. Ale najpierw zamierzam zabrać ją do parku. Kocha konie. A ja zrobiłbym wszystko, by zobaczyć uśmiech na jej cudownej, małej twarzyczce. Jej buzia rozświetla się gdy mnie widzi. - Tata! - piszczy i zaczyna dreptać do mnie, a ja zamieniam się w papkę z powodu jej melodyjnego, wysokiego głosiku. Zgarniam ją w ramiona i obsypuję jej twarz pocałunkami, po czym dziękuję za opiekę i kieruję się do samochodu. Mojego - jak ona go nazwała „krzykliwego samochodu, który przyciąga wszystko, co ma waginę?” Tak, jest sportowy. Tak, jest kosztowny. Ale to, co przegapiła wczoraj gdy wiozłem ją do domu, to zapięty z tyłu fotelik Hailey. To był mój jedyny wymóg, gdy kupowałem samochód. Świetny sportowy samochód z fotelikiem. Gdybym wówczas wiedział, że kobiety będą się do niego śliniły, to może rozważyłbym ponownie moją decyzję i kupiłbym mini vana. Jeśli mój samochód jest magnesem na laski, to mini van je odpycha. Jadąc do parku, przelotnie myślę o wymianie mojej jedynej, kosztownej własności. Ale ten moment mija, gdy uzmysławiam sobie iż to nie mój problem. To ich problem - wszystkich tych kobiet, które bez wstydu rzucają się na jakiegokolwiek zawodnika, licząc na to, że dostaną swoje piętnaście minut sławy. Raz popełniłem ten błąd. Więcej tego nie zrobię. I choć w rezultacie otrzymałem to, co najlepsze na świecie - Hailey, to nie jestem skłonny ponownie ryzykować. Więc żyję w celibacie odkąd Cassidy pokazała się u mnie będąc w siódmym miesiącu ciąży, żądając oświadczyn. Minęły blisko dwa lata odkąd
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
uprawiałem seks. Moja lewa ręka stała się moją najlepszą przyjaciółką i jedynym źródłem ulgi. Zabawne, że podjąłem nawet świadomą decyzję, by używać lewej ręki, wzmacniając ją przy tym, ponieważ to nie jest moja dominująca ręka. Po przejażdżce na kucyku, Hailey zaczyna być marudna, co z pewnością jest oznaką tego, iż jest głodna. Restauracja „Mitchell’s” nie jest daleko, więc robię sobie spacer przez pięć przecznic z moją małą dziewczynką siedzącą mi na ramionach. Przechodząc przez drzwi, praktycznie wpadam na jedyną osobę, której nie powinno tu być. Patrzę na nią dezaprobująco. - To w taki sposób spędzasz urlop macierzyński, Skylar? Wiesz, że urlop macierzyński oznacza, że nie musisz pojawiać się w pracy, prawda? Spogląda na mnie ze wstydem. - Nie mogę się powstrzymać. Nie chcę, aby wszystko się tu schrzaniło kiedy mnie nie ma. Przyszłam tylko na kilka minut by upewnić się, że wszystko dobrze idzie pod moją nieobecność. Pociągam ją ze sobą do stanowiska hostessy. - Stolik dla trzech osób - mówię, patrząc na Skylar, a nie na hostessę. Skylar rzuca tęskne spojrzenie w stronę kuchni, a potem wzdycha. - Okej, dobra. Ale tylko dlatego, że chcę spędzić czas z tą cudowną dziewczynką. Jak się masz, Hailey? - Do gójy, do gójy! - Wyciąga rączki do Skylar, która zgarnia ją w uścisk. Skylar każe posadzić nas blisko kuchni, pewnie po to, by móc słyszeć jeśli wydarzy się tam jakiś kryzys. - Gdzie Aaron? Jest jeszcze za mały aby zabierać go na zewnątrz? Kręci głową. - Nie, zabieraliśmy go już w różne miejsca, ale Griffin nie pozwala nikomu go dotykać. Jest pod tym względem dość czujny. I nosi wielkie opakowanie płynu do dezynfekcji, abyśmy mogli umyć dłonie za każdym
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
razem, gdy dotkniemy czegoś takiego jak klamka czy przycisk w windzie. To dość komiczne, ale nie boję się też stwierdzić, że czasami wkurzające. Ale znoszę to, ponieważ wiem, że nie chce aby mały się rozchorował. Griffin miał w życiu do czynienia z taką ilością chorób, że wystarczy mu do końca życia. Przytakuję w zgodzie. - Wiesz, to pewnie tylko kwestia bycia nowym tatą. Początkowo miałem to samo z Hailey. Zwłaszcza gdy nie mogłem się często z nią widywać. Szybko się zmieni, nie martw się. - Robię łyk wody, którą przyniósł kelner. - Więc, Piper zajmuje się dzieckiem? Kaszle, dławiąc się wodą. - Boże, nie. Ta dziewczyna nie zajmowała się dzieckiem odkąd była w liceum. Myślę, że Baylor nadużywała jej pomocy, czy coś. Praktycznie wychowywała Maddoxa przez kilka lat, a potem skończyła siedemnaście lat i wszystko inne stało się ważniejsze. Na przykład Charlie i planowanie wyjazdu po ukończeniu szkoły. Na szczęście kelner przyszedł by odebrać nasze zamówienia, zapobiegając dalszej rozmowie o Piper. Dlaczego w ogóle o niej wspomniałem? - Jarod, pamiętasz Masona, prawda? Będzie drużbą na moim weselu. Wyciąga do mnie rękę, a ja nią potrząsam. - Och tak. Mason Lawrence, wiem o tobie wszystko. Jestem wielkim fanem Gigantów. Powodzenia w tym roku, stary. Liczę, że będziesz grał więcej niż w zeszłym sezonie. Jarod ma rękawy tatuaży, które wystają zza koszuli na nadgarstkach. Ma także tunele w uszach. Musi być cholernie dobrym kelnerem, ponieważ w „Mitchell’s” zatrudniają zwykle schludnie wyglądających kelnerów. Zauważam jego krótkie, porządnie ostrzyżone włosy i zastanawiam się, czy może przystał na inną fryzurę by dostać pracę. - To tak jak i ja. Dzięki. - Przystępuję do podania mu zamówienia, a potem pytam o miękkiego kurczaka i kawałki jabłka dla Hailey. - Chcesz koktajl czekoladowy, słodziutka? Hailey klaszcze w dłonie i piszczy:
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Kolada! Facet kończy przyjmować nasze zamówienie, ale waha się zanim odchodzi. Przygląda mi się przez pół sekundy, po czym kieruje uwagę na Skylar. - Więc, jak długo twoja siostra zostaje w mieście? Skylar zerka na mnie, nim odpowiada. Moja twarz przybiera stoicki wyraz. - Do wesela, czyli do piętnastego maja - odpowiada. - Och. - Nerwowo przenosi ciężar ciała z nogi na nogę. - No więc, myślisz, że zechciałaby kiedyś się ze mną umówić? Może mogłabyś szepnąć jej o mnie dobre słówko? Skylar mocno usiłuje się nie uśmiechnąć. - Pewnie, Jarod. Nieczęsto się umawia, ale z radością powiem jej jakim jesteś miłym facetem. - Miłym? - mówi, jakby to było coś złego. - A może powiesz jej, że jestem najlepszym kelnerem i że pewnie wkrótce awansujesz mnie na zastępcę menadżera. I powiedz jej jeszcze, że mogę zdobyć vipowskie bilety na obłędny koncert, ponieważ mój wujek jest promotorem. - Zastępca menadżera, serio? - pyta, skupiając całą uwagę na tym dzieciaku, który nie może mieć więcej niż dwadzieścia lat. - Cieszę się, że jesteś taki ambitny, Jarod. I oczywiście, przekażę jej to wszystko. - Dzięki. Pójdę przekazać do kuchni wasze zamówienie. Nie zapomnisz, prawda? - Nie, Jarod, nie zapomnę. A teraz pospiesz się do stolika numer trzy, ponieważ goście wyglądają na rozdrażnionych. Odchodzi pospiesznie, a ja kręcę głową. - Jest tutaj tylko jeden dzień, a już goni za nią koleś. Co w was takiego jest, siostry Mitchell? - Właściwie, to dwóch facetów - mówi.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Dwóch? Serio? - Unoszę pytająco brwi, i być może też trochę ze zmartwienia. - Och, no weź, Mason. - Wchodzi w pełen tryb mamy i wyjmuje śliniaczek z torby którą przeniosłem, zawiązując go wokół szyi Hailey. - Nie zgrywaj przy mnie głupiego. Widziałam jak się wobec siebie zachowywaliście wczoraj wieczorem. - Jak się zacho… uch, masz na myśli kłótnię, którą rozpoczęła ze mną twoja siostra? - Tak. - Uśmiecha się, cała jej twarz się rozjaśnia, a ja nie mogę nie zauważyć, że ma takie same, cudownie zielone oczy jak Piper. - A to wyzwanie, które rzuciłeś. To gorąco pomiędzy wami. - Wachluje się. - Gorąco? - pytam z niedowierzaniem przeplecionym z odrobiną zaprzeczenia. - Jesteś szalona. I to ona rzuciła rękawicę, ja ją tylko podniosłem. Zrobiłem to z czysto samolubnych powodów, ponieważ będzie to dobry trening siłowy, który pomoże mi się przygotować do sezonu. - Racja. - Pomaga Hailey ze słomką, gdy Jarod stawia przed nią koktajl czekoladowy. - Nie mogę po prostu uwierzyć jak bardzo ona się zmieniła. - Hailey? - Nie, Piper. Chodzi mi o to, że ma przekłuty nos i dwukolorowe włosy. Nigdy taka nie była. Byłyśmy trzema muszkieterami, ona, Baylor i ja, cóż, czterema, jeśli liczyć Charlie, która zawsze była w pobliżu. I mimo iż Piper była pięć lat młodsza niż Baylor i trzy lata młodsza ode mnie, to świetnie się dogadywałyśmy. Wszystko razem robiłyśmy. Nie rozumiem po prostu co jej się stało. - Europa się stała. I Azja. Oraz Afryka - mówię. - Ludzie są tam inni. Byłem zeszłego lata za granicą na meczach pokazowych. To zupełnie inny świat, Skylar. Myślę, że im bardziej jesteś ekscentryczny, tym lepiej się wpasowujesz. - Na stole pojawia się talerz z kurczakiem dla Hailey, więc kroję go na małe kawałki, by mogła zjeść. - Musisz dać jej szansę na zaaklimatyzowanie się. Długo jej nie było. - Taa, może - mówi, mieszając w swojej sałatce. - Nie bądź dla niej zbyt ostry, Mason. Coś jest nie tak. Coś było z nią nie tak od dawna. Wiem, że wydaje się być sukowata i egocentryczna, ale tak naprawdę taka nie jest. Myślę,
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
że to fasada. Więc jeśli choć odrobinę się nią interesujesz, to nie rezygnuj. Myślę, że możesz być dokładnie tym, kogo ona potrzebuje. - Ja? - Wskazuję na kelnera, który przechodzi obok. - A co z nim? Nie wydaje się być bardziej w jej typie? Kręci głową. - Nie zrozum mnie źle. Uwielbiam Jaroda. I ma rację, jest najlepszym kelnerem jakiego mam. Ale nie jest facetem dla niej. Ona potrzebuje kogoś silnego. Kogoś spostrzegawczego. Kogoś, kto potrafi wejrzeć poza tę jej szorstką powierzchowność i obalić mury, którymi się otoczyła. - Skylar, nie potrzebuję w życiu żadnych rozproszeń. Użeranie się z Cassidy, zajmowanie się Hailey co drugi weekend i gra w futbol, to mniej więcej szczyt tego, z czym mogę sobie teraz poradzić. Nie sądzę, abym mógł podjąć się projektu tak dużego, jak twoja siostra. - Projektu? - Patrzy na mnie przenikliwie. - A czy nie dokładnie to zrobiłeś, zgadzając się trenować z moją młodszą siostrą do maratonu? - Kto powiedział, że będę z nią trenował? Powiedziałem, że pozwolę jej pracować z moją trenerką. Tak czy siak, sądzę, że ona mnie nienawidzi. Skylar zaczyna się śmiać. - Co cię tak bawi? - pytam. - Och, nic takiego. Z tym że dokładnie to samo myślałam o Griffinie, gdy pierwszy raz się spotkaliśmy.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Rozdział 5 Piper W powietrzu nadal unosi się zimowy chłód, gdy przechodzę dziesięć przecznic w kierunku siłowni. Idę szybko, usiłując zapomnieć o śnie, który miałam wczoraj. O śnie, który męczył mnie dwie noce z rzędu. Sądziłam, że odeszły. Od dawna żadnego nie miałam. Może to dlatego, że jestem w domu. To nigdy nie jest ten sam sen. Nigdy te same twarze. Otulam się płaszczem i jeszcze bardziej zwiększam tempo, myśląc o wczorajszym brunchu w restauracji „Mitchell’s” na Long Island - w nowej restauracji rodziców. Interesująco było patrzeć na to, jak wszyscy radzili sobie beze mnie przez te kilka lat. Ruszyli dalej. Osiągnęli coś w życiu. Nie przestali żyć. A wszystko to podczas gdy ja utknęłam w miejscu, jak zniszczona płyta na ciągłym powtarzaniu. Zaobserwowałam rzeczy, które mnie ominęły gdy w zeszłym roku przyleciałam na weekend na ślub Baylor. To, że mama wyglądała starzej i na bardziej zestresowaną, zmarszczki wokół jej oczu i ust były bardziej widoczne niż gdy ostatnio ją widziałam. Wiem, że dobija do pięćdziesiątki, ale zawsze tak młodo wyglądała. Zgaduję, że cztery lata robią wielką różnicę. Tata przyjął Gavina i Griffina jak własną krew. Jak synów, których nigdy nie miał. Chciał abym była chłopcem? Jego trzecie dziecko - ostatnia szansa na spłodzenie syna? Posiadanie kogoś, kto przejmie rodzinny biznes? Niewiele ze mną rozmawia. Jest tak od czasu kiedy wyjechałam. Jestem dla niego rozczarowaniem. Porażką. Myślę o tym, jak inne byłoby życie nas wszystkich, gdybym była chłopakiem. Tata wydawał się być bardziej zainteresowany faktem, że Mason się nie pojawił, niż tym, że zrobiła to jego najmłodsza córka.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Przez to zastanawiałam się dlaczego Mason nie przyszedł. Czy to dlatego, że ja tam byłam? Wyraźnie ma ze mną problem. Mnie już bardziej nie mógłby nie obchodzić, a moim jedynym problemem z nim związanym jest to, że posiada penisa. Wibruje mi telefon i uśmiecham się, przesuwając palcem po ekranie. - Nie masz pojęcia jak bardzo potrzebowałam usłyszeć twój głos mówię. - No więc, jak leci w trzecim dniu? - pyta Charlie. - Proszę, powiedz mi, że zamierzasz zobaczyć się dzisiaj z tym boskim ciasteczkiem, futbolistą? - Zamknij się. - Przewracam oczami. Nie powinnam była wspominać jej wczoraj jego imienia. - Na szczęście nie, nie zamierzam się z nim zobaczyć, ale spotkam się z jego trenerem. Właśnie idę na siłownię. - Czy jego trener jest boski? - pyta. - Nie wiem, jeszcze jej nie poznałam. - Ooooooch, może powinnaś zabawić się z nimi w trójkąt. - Chichocze. Chodzi mi o to, że wiesz już iż ten koleś jest gorący, tak super gorący w stylu sportowca. Wygooglowałam go, Pipes. Wiem, że się nie umawiasz i tak dalej, więc tak tylko mówię, że jeśli kiedykolwiek miałabyś się zdecydować, to teraz jest właściwy czas aby zacząć. Wydmuchuję z rozdrażnieniem do telefonu haust powietrza. Jedynym powodem dla którego się nie rozłączam jest to, że wiem, iż żartuje. Ona także wie jak daleko może mnie pchnąć, zanim się złamię. - Okej, okej - mówi. - Dość gadania o niedorzecznie wspaniałym rozgrywającym. Opowiedz mi o reszcie rzeczy, które robiłaś odkąd wczoraj skończyłyśmy rozmawiać. Mówię jej o brunchu, pomijając szczegóły wyglądu mojej mamy. To zasmuciłoby Charlie. Moja mama była dla niej jak druga mama. Cholera, była dla niej jakby jedyną mamą. Jej własna matka była zbyt zajęta butelką, by przejmować się tym co działo się z jej córką. Była skończoną modelką, która straciła popularność. Aktorką, która najlepsze lata miała za sobą i otrzymywała jedynie rólki jako czterdziestokilkuletnia matka jakiegoś bohatera. Ale mimo wszystko musiała się pokazywać w towarzystwie. Często była zapraszana by
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
piastować jakieś stanowiska charytatywne, oraz na premiery na czerwonym dywanie, i dlatego musiała wyglądać nienagannie. Ale nie jej córka. Jej piękna córka, która, jak mawiała jej matka „ukradła jej wygląd” z chwilą, gdy została poczęta. Nikogo nie obchodziło jak wyglądała jej córka. Nie pojawiała się w światłach reflektorów. Nikt nie zauważał czy miała siniaki na twarzy lub oparzenia na rękach. Charlie była dobra w ukrywaniu tego. Tak dobra, że moja mama, mimo iż były ze sobą blisko, była tego nieświadoma dopóki Charlie nie zdradziła jej tego na ostatnim roku, na kilka tygodni przed tym, jak spakowałyśmy się i wyjechałyśmy. Do tamtego czasu miała osiemnaście lat i praktycznie z nami mieszkała. Błagała moją mamę, by nic z tym nie robiła. Może to dlatego moja mama wygląda tak staro. Została obciążona zbyt dużą ilością tajemnic. Kończymy rozmowę, gdy wchodzę do czteropiętrowej siłowni. Łał. To miejsce jest jak pieprzone Waldorf3, z tym że ludzie noszą tu spandex zamiast dopasowanych garniaków. Oni są właścicielami tego miejsca? Gavin, Griffin i Mason są właścicielami? Rozglądam się po rozległej przestrzeni, widząc ją niemal całkowicie z jednego końca na drugi, poprzez ściany ze szkła, które rozdzielają poszczególne sekcje. Od razu wiem, że pokocham to miejsce. Widzę mnóstwo bieżni, na których będę mogła się zatracić. Sprzęt do podnoszenia ciężarów, który mnie wabi, wyzywając abym pchnęła się do granicy wytrzymałości. Ringi bokserskie, na których pozbędę się części agresji. Podchodzę do recepcji i opuszczam na ziemię torbę. - Um, miałam się spotkać z trenerem - mówię, grzebiąc w telefonie, by znaleźć wiadomość od Masona. - Um… z Trick? - Ja jestem Trick - krzyczy za mną miękki, lecz męski głos. Odwracam się i jestem zaskoczona widząc kobietę stojąc w miejscu skąd pochodził głos. Wyciąga do mnie rękę.
3
Waldorf-Astoria to sieć luksusowych hoteli działająca w korporacji Hilton.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Mason cię przysłał. Piper, prawda? Uwielbiam go. I twoich szwagrów. Cóż, Griffin jeszcze do końca nim nie jest, ale niedługo to się zmieni. Ekscytujesz się weselem? Gdy tak nawija o wszystkim i o niczym, przyglądam się jej wyglądowi. Tak jak powiedział Mason, ma kolczyki, jeden w wardze, a drugi we brwi. Ma krótkie, fioletowe włosy, które pasują do jej stroju - obcisłego stanika sportowego, który spłaszcza jej ledwo widoczne piersi i spandexowe leginsy do łydek, które otulają jej chłopięcą sylwetkę. Jest drobna, ale bardzo wysportowana. Wyrzeźbione bicepsy prowadzą do grubych żył widniejących na jej przedramionach. Od razu wiem, że ją polubię. - … no więc zdecydowałam się na Trick, wiesz, ponieważ to imię naturalne dla obu płci i w ogóle. Zdaję sobie sprawę, że podczas mojego studiowania jej dzikiej, lecz w jakiś sposób fantastycznej osoby, przegapiłam większość z tego co mówiła. - Uch, przepraszam. - Chwytam w końcu jej wyciągniętą dłoń, licząc na to, że nie uzna mnie za niegrzeczną idiotkę. - Tak, jestem Piper. Mason powiedział, że mogę z tobą pracować kiedy tu jestem. Śmieje się, mierząc mnie wzrokiem od góry do dołu. - Musiałaś naprawdę zrobić na nim wrażenie. - Wrażenie? - Krzyżuję ręce na piersi, czując się lekko niekomfortowo z powodu tego, jak mi się przygląda. - Tak. - Sięga po moją torbę, podnosi ją i wskazuje abym za nią poszła. Wiesz, on nie dzieli się mną z byle kim. Musi cię lubić. - Odwraca się i ponownie na mnie patrzy, kręcąc głową, jakby coś ją dezorientowało. - Lubi mnie? Nie. Myślę, że się nade mną lituje, ponieważ powiedziałam, że mogę go pokonać w bostońskim maratonie. - Nadal nie mogę uwierzyć, że to powiedziałam. Co ja sobie myślałam? On jest profesjonalnie wyszkolonym sportowcem, a wszystko co robię ja, to biegam i od czasu do czasu boksuję. Trick nagle się zatrzymuje, powodując że niemal na nią wpadam.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Moment. Zaczekaj no chwilę - mówi, pokładając się ze śmiechu. W końcu prostuje się i ociera oczy. - Chcesz mi powiedzieć, że Mason Lawrence pobiegnie w maratonie? Z tobą? Nie wiem dlaczego tak ją to bawi. - Cóż, nie ze mną - mówię. - Ale to on załatwił mi udział. Powiedział, że już jakiś czas trenuje w ramach treningu futbolowego. Wielki uśmiech zakrada się na jej twarz. To nie może być wygodne. Wygląda to tak, jakby jej kolczyk w wardze był tak napięty, że mógłby przebić skórę. - Czyżby? - Znów zaczyna iść, a ja za nią podążam, patrząc jak drżą jej ramiona, tak jakby się śmiała, ale tym razem nie wydając przy tym dźwięku. Lądujemy w szatni, gdzie przydziela mi szafkę i gdzie zostawiam torbę. - Zakładam, że wcześniej biegałaś? Jakie masz czasy? Wydaje się być umiarkowanie pod wrażeniem gdy podaję jej moje wyniki. - A gdzie trenowałaś? - pyta. - Nigdzie. Lubię po prostu biegać. Delikatnie dotyka mnie dłonią. - Chcesz mi powiedzieć, że nie miałaś prawdziwego treningu? Osiągnęłaś te czasy po prostu sobie biegając? Wzruszam ramionami. - Cóż, lubię też boksować. - Boks - powtarza, jakbym powiedziała jej, że niebo nie jest niebieskie. Biegasz i boksujesz. - Ponownie mierzy mnie wzrokiem od góry do dołu, po czym zaczyna chodzić wokół mnie i kłaść dłonie na moich łydkach, potem na udach, naciskając na nie palcami. Staje ponownie przede mną. Jesteśmy niemal oko w oko. - Jeśli dasz mi pięć dni w tygodniu, po trzy godziny dziennie, to skrócę twój czas o dziesięć minut. Uśmiecham się. Wiedziałam, że ją polubię.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Zgoda. Idę za nią do sprzętu smużącego do podnoszenia ciężarów, zauważając jak jej mocne mięśnie łydek napinają się z każdym krokiem. Wracam myślami do tego co Mason powiedział o tym, że ludzie tacy jak ja nie są sportowcami. Trick ewidentnie jest sportowcem, a wygląda o wiele bardziej szokująco niż ja. Dlaczego w ogóle powiedział takie rzeczy? Po to żeby mnie wkurzyć? Zapominam o wszystkim i o wszystkich, gdy testuję granice mojego ciała, o których istnieniu nawet wcześniej nie wiedziałam. Jestem pewna, że moje mięśnie będą jutro niesamowicie obolałe, ale muszę to przełknąć, ponieważ już się zgodziłam wrócić po więcej. Zaczynam kwestionować swoje zdrowie psychiczne, gdy Trick mówi, że na dzisiaj skończyłyśmy z podnoszeniem ciężarów. Wskazuje w kierunku bieżni ustawionych wzdłuż tylnej ściany, nad którymi wiszą telewizory. - Zaprogramowałam ci już dziewiątą bieżnię. Wciśnij po prostu start, gdy na nią wejdziesz. Dzisiaj nie więcej niż osiem kilometrów. Nie chcę, abyś za bardzo się forsowała. Unoszę na nią brwi, a ona zaczyna się śmiać. - Nie martw się, mamy tutaj dobry zespół masażystów. Szefowie powiedzieli, że masz do dyspozycji wszystko co chcesz. Zgaduję, że to plusy znajomości właścicieli. - Mruga do mnie, a potem popycha mnie w stronę bieżni. Przeklinam się za to, że zostawiłam iPada w torbie, ale w tej chwili nie czuję się na siłach by przejść kilka dodatkowych kroków by go zabrać. Kwestionuję nawet moją zdolność do pokonania ośmiu kilometrów, co innego dnia byłoby jak bułka z masłem. Cieszę się, że mają telewizory, ale wygląda na to, że każde cztery bieżnie przydzielone są do jednego. Mam tylko nadzieję, że jakiś debil nie ustawił go już na kanał z prognozą pogody, czy coś. Gdy idę alejką, szukając dziewiątej bieżni, zdaję sobie sprawę, że niemal wszystkie z kilkunastu bieżni są już zajęte. Zastanawiam się co ci wszyscy ludzie robią, że mogą opuszczać pracę przed południem. Większość klientów to mężczyźni, pewnie to jacyś dyrektorzy, albo handlowcy, biorąc pod uwagę, że
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
wszyscy gadają przez bluetootha. Cieszę się, że są zbyt zajęci, by się na mnie gapić. Docieram na miejsce, do dużej, błyszczącej bieżni, która wygląda bardziej skomplikowanie niż większość samochodów. Wchodzę na nią i wciskam duży, zielony przycisk z napisem „start”. Taśma rusza, powoli rozpędzając się do sześciu kilometrów na godzinę. To daje mi czas na przyjrzenie się otoczeniu. Po mojej lewej znajduje się starsza kobieta, która zmaga się z tym by biec zaledwie osiem kilometrów na godzinę, pot cieknie jej z czoła, a brzuch podskakuje w górę i w dół z każdym ciężkim oddechem. Muszę oddać jej szacunek za to, że tu jest. Jeśli będzie to utrzymywała, to raz dwa pozbędzie się niepotrzebnej oponki. Przede mną znajduje się duży telewizor, który mogę obsługiwać z bieżni. Przewracam oczami widząc to, co jest włączone. Typowe dla siłowni, myślę sobie. Kanał sportowy ESPN. Przesuwam dłoń do panelu sterowania na bieżni. Zmieniam kanały, aż znajduję coś wartego oglądania. Wygląda mi to na program o średniowiecznych zamkach na wiejskich obszarach Szkocji, ale nie mam słuchawek, które mogłabym podłączyć, więc jedyne co robię, to podziwiam piękno i tęsknię za powrotem do mojego tułaczego stylu życia z Charlie. - Mogłabyś? - Po mojej prawej rozlega się niski, zdyszany, typowo męski głos, który mnie straszy. - Oglądałem ESPN. Kto pierwszy ten lepszy, wiesz. Słysząc ten głos przelotnie zamykam oczy. A potem niemal potykam się o własne stopy, gdy tempo na mojej bieżni nagle wzrasta do równego biegu. Nie muszę patrzeć. Mimo że jest taki zdyszany, to wszędzie rozpoznałabym ten głos. Skłaniam się do tego by się nie odwrócić i na niego nie patrzeć. Dzięki patrzeniu w lustro wiem, że nie ma na sobie koszulki. I jest spocony. No i bardzo, bardzo umięśniony. Strofuję się. Dlaczego mnie to w ogóle obchodzi? Przyznaję mu rację i przełączam na poprzedni kanał, licząc że go to ugłaska i utrzyma jego uwagę, aby nie czuł potrzeby rozmawiania ze mną.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Dzięki, Piper. - Dotyka palcami kontrolek na swojej bieżni, spowolniając swoje zawrotne tempo, by pasowało do mojego. Przytakuję i udaję zainteresowanie programem, pragnąc, aby czas szybciej płynął, abym mogła pójść pod prysznic i potraktować obolałe mięśnie gorącą wodą. Minuty mijają nam w ciszy. Mason nie ogląda już ESPN. Patrzy na mnie. Czuję jak jego wzrok pali moją skórę, aż nie mogę już tego znieść. - Co? - cedzę, rzucając mu przelotne spojrzenie. - Nic… Jezu. - Unosi do góry dłonie i wzrusza szerokimi ramionami, przez jedno przewieszone ma słuchawki. - Chyba sądziłem, że będziesz nieco wdzięczna, to wszystko. Chodzi mi o to, że Trick jest całkiem niesamowita, prawda? - Co, myślisz, że teraz jestem ci coś winna, o to chodzi? - Rozważam zatrzymanie bieżni i położenie kresu tej błazenadzie. - Ponieważ jeśli o to chodzi, to w tej chwili stąd wyjdę. Nic nikomu nie jestem winna. Nigdy. Wygląda na zbitego z tropu. - Nie, Piper. Niczego nie jesteś mi winna. Poza, być może, podziękowaniem. Bo wiesz, niektórzy ludzie robią różne rzeczy z życzliwości, a nie z egoizmu. - Z mojego doświadczenia tak nie wynika - mówię mu. Mruży oczy i jego spojrzenie łagodnieje. - Cóż, najwyraźniej masz złe doświadczenia. Gdyby tylko wiedział. - Najwyraźniej. - Pragnę mieć tutaj słuchawki, by uciszyć jego głos. By wyciszyć cały świat i móc robić to, co potrafię najlepiej. Bieżnia Masona piszczy, a potem zwalania, kończąc program. Poczucie ulgi, które zalewa moje ciało jest wyczuwalne. Jednak jest krótkotrwałe, ponieważ nie od razu z niej schodzi. Zamiast tego gapi się na mnie, a jego ciekawski wzrok ucieka do małego tatuażu za moim uchem. Nie czuję się
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
komfortowo z tym jak się w niego wpatruje. Sięgam i rozpuszczam włosy tak, aby opadły mi na ramiona i zakryły tę prywatną część mnie. Wygląda na zawiedzionego. - Na razie, Piper. - Zabiera ręcznik z wieszaka i zarzuca go sobie na ramiona. W lustrze znajdującym się za telewizorami obserwuję jak odchodzi. Jego niebieskie spodenki do biegania są mokre od potu, przez co przywierają do jego pośladków. Jego szerokie plecy zajmują więcej miejsca niż dwóch facetów normalnego rozmiaru razem. Mięśnie mu się napinają, gdy porusza szyją z boku na bok, a jego ciało zwęża się, przechodząc w smukłą, ale wysportowaną talię. Przenoszę spojrzenie na jego łydki. Ma wyrzeźbione mięśnie, napięte i mocne, nawet gdy zatrzymuje się by z kimś porozmawiać. - Nieźle, co? Wzdrygam się słysząc kobiecy głos i zdaję sobie sprawę, że zostałam przyłapana na gapieniu się, przez kobietę na bieżni obok, która zwolniła teraz do marszu. Otrząsam się z jakiegokolwiek świata w którym byłam i odpowiadam jej: - Chyba tak. Jeśli kręci kogoś coś takiego. - Skarbie, a kogo nie kręci coś takiego? - Przyszpila mnie w lustrze zadumanym spojrzeniem. - Och, chyba że jesteś lesbijką. Wiem, że to w dzisiejszych czasach dość powszechne wśród was, młodych ludzi. W ogóle mi to nie przeszkadza. W zasadzie, moja siostrzenica jest lesbijką. - Uśmiecha się. Hej, jest mniej więcej w twoim wieku… - Nie, proszę pani, nie jestem lesbijką - przerywam jej. Dlaczego wszyscy ciągle to powtarzają? - Nie jestem po prostu zainteresowana, to wszystko. - Och, wielka szkoda - mówi. - Miły chłopak z tego pana Lawrence’a. I dobry zawodnik. - Ociera ręcznikiem czoło. - Z pewnością jest skupiony. Jeszcze nigdy nie widziałam aby w czasie biegania na bieżni zdjął słuchawki. Puszcza mi oczko. - Aż do dziś. - Jest przyjacielem mojej rodziny - mówię jej.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Przytakuje z uśmiechem. - Och. Zatem to wszystko tłumaczy. Cóż, miłego biegu. - Dzięki. - Obserwuję w lustrze jak odchodzi, aż mija Masona, który rozmawia teraz z Trick. Łapie moje spojrzenie i uśmiecha się. Momentalnie odwracam wzrok na telewizor i naciskam na panel, by ponownie znaleźć kanał z zamkami. Po tym jak kończę bieg, kieruję się do szatni i znajduję Masona, który nadal gada z Trick. Usiłuję przemknąć obok, ale blokują mi drogę. Mason wyciąga w moją stronę swoją butelkę wody. - Wygląda na to, że jej potrzebujesz. Przyglądam jej się z pogardą. - Dzięki. Mam swoją. - Wszystko jedno. - Dopija resztę i wrzuca opakowanie do najbliższego kosza. - Więc naprawdę sądzisz, że jesteś w stanie pobić mój czas na maratonie? Zerkam na Trick, która obserwuje naszą wymianę zdań. Robi wielkie oczy i kiwa do mnie głową, zapewniając mi zdrową dawkę pewności siebie. - Taa, myślę że mogę cię pokonać. - Może zawrzemy przyjacielski zakład? - pyta. Myślę o moim skromnym rachunku bankowym i porównuję go z jego, który musi być ogromny. Kręcę głową. - Nie sądzę. - Och, no weź. - Szturcha mnie swoim spoconym łokciem i coś dziwnego dzieje się z moimi wnętrznościami. - Skoro jesteś pewna że wygrasz, to jakie to ma znaczenie? - Czy nie jesteś już dostatecznie bogaty, Mason? Nie wiem dlaczego chciałbyś wygrać ode mnie pięćdziesiąt dolców, co, tak przy okazji, jest pewnie zbyt dużą sumą, abym mogła sobie na nią pozwolić.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Nie mówię o pieniądzach, Piper. Traktuję je bardzo poważnie. Mówię o randce. - Zerka na Trick i puszcza jej oczko, po czym ponownie skupia swoją uwagę na mnie. - Jeśli wygram, pójdziesz ze mną na randkę. Moja pewność siebie znika, wraz z kolorami na mojej twarzy. Usiłuję szybko dojść do siebie. - Sądziłam, że nie chodzisz na randki. - Bo nie chodzę. A to tylko dodatkowa motywacja dla ciebie, aby mnie pokonać. Robię co w mojej mocy by zachować spokój. - Randka z tobą nie jest nagrodą, Mason. - Nie ma mowy, abym poszła z nim na randkę. Ani z nikim innym, jeśli już o tym mowa. - Ale na poczet tej rozmowy, co ja bym dostała jeśli wygram? Śmieje się z mojego przytyku. - A co chcesz? - Cudowny uśmiech pojawia się na jego twarzy, gdy czeka na moją odpowiedź. Nie mogę uwierzyć, że choćby to rozważam. Nie powinnam. Wiem lepiej, żeby nie zakładać się z żadnym facetem. Ale niech to cholera, chcę go pokonać. Chcę zetrzeć mu z twarzy ten naładowany testosteronem, egoistyczny, wyrachowany uśmieszek. Spoglądam na Trick. Uśmiecha się i unosi wszystkie palce, mówiąc do mnie bezgłośnie „dziesięć minut”. Czując się śmiało i czerpiąc siłę od Trick, wypuszczam oddech i ustępuję. - Dobra. Ale mogę później ci powiedzieć czego chcę? - Powiem ci coś, Księżniczko. Nie musisz nawet wybierać swojej nagrody. To i tak nie będzie miało znaczenia, ponieważ nie masz szans na wygraną, ale jeśli wygrasz, możesz mieć cokolwiek zechcesz. Nie ma ograniczeń. Przewracam oczami z powodu jego narcyzmu. Tak, jakby mógł mi dać to czego naprawdę chcę. To po prostu takie w stylu faceta, myśleć że pojawi się i uratuje dzień.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Mijam go na zmęczonych nogach, kierując się do szatni, ale odwracam się po raz ostatni. - Chcę, na przykład, abyś nigdy więcej nie nazywał mnie Księżniczką.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Rozdział 6 Mason Co ja sobie myślałem, wchodząc w zakład z Piper Mitchell? Randka? Od dwóch lat nie byłem na randce. Nie chcę iść na randkę z nikim, a co dopiero z jedyną kobietą, która wydaje się doprowadzać mnie do szału na każdym kroku. Pod prysznicem zastanawiam się jak unikać jej na siłowni przez resztę tygodnia, przekładając trening z popołudnia na rano. Muszę skoncentrować się na zadaniu - stać się silniejszy, w lepszej formie, bardziej godny pracy, której pragnę. Obserwowanie jak biega na bieżni stanowi zbyt duże rozproszenie. Musiałem zwolnić tempo gdy była obok mnie. Przysięgam na Boga, że mogłem poczuć jej zapach, a ta woń robiła coś mojemu ciału, co musiałem ignorować, lub zaryzykować upokorzenie przed wszystkimi na siłowni, w której ćwiczę siłowni której jestem właścicielem, na miłość boską. Czułem, że mogłem potknąć się o własne stopy gdybym podtrzymał takie tempo jakie miałem. Gdy skończyłem bieg i zauważyłem ten mały, seksowny tatuaż czarnej róży za jej prawym uchem, to ledwo byłem w stanie się opanować. Do czasu aż zostawiłem ją by skończyła trening, nie potrafiłem się powstrzymać od ciągłego zerkania na nią. Cholernie mocno starałem się na nią nie patrzeć, ale jej ciało było jak magnes, a ja nie miałem absolutnie żadnej kontroli nad wzrokiem. Musiałem patrzeć. Musiałem patrzeć jak jej napięty tyłeczek podskakiwał w górę i w dół z każdym krokiem, który robiła. Nie potrafiłem oderwać spojrzenia od jej kuszących piersi w tym sportowym staniku, który był tak zielony, jak jej oczy. Szlag!
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Nim w pełni przyswajam to co się dzieje, mój fiut stoi na baczność. Już dawno minąłem punkt, w którym mógłbym zatrzymać ten pociąg towarowy, więc pozwalam aby mój umysł kontynuował te fantazje i moja lewa ręka przystępuje do dzieła. Widzę te błyszczące oczy, które wpatrują się w moje gdy oblizuje wargi, zniecierpliwiona by wziąć mnie całego do ust. Wyobrażam sobie migotanie tego małego diamencika w jej nosie, gdy spoglądam w dół, na to jak mnie zadowala. Mogę niemal poczuć jej miękkie, kapryśne usta pokrywające moją długość, oraz wirujący wokół główki język. Poruszam dłonią szybciej, a rytm mego serca przyspiesza. Drugą ręką przytrzymuję się ściany prysznicowej, a ciepła woda spływa mi na ramiona. Mój gardłowy krzyk odbija się echem w łazience, gdy ogarnia mnie orgazm i moje uwolnienie spływa powoli do odpływu wyłożonego szarymi płytkami prysznica. Brakuje mi tchu i pozwalam, aby woda ciekła mi na głowę, gdy dochodzę do siebie po potężnym orgazmie. A potem przyrzekam sobie, by znaleźć sposób na pozbycie się Księżniczki z głowy.
Skylar otwiera drzwi swojego domu w mieście i przytula mnie na powitanie. Gdy widzę jej oczy, przysięgam że się rumienię jak pieprzona dziewczyna, myśląc o tym, że niecałą godzinę temu, doszedłem na ścianę prysznica myśląc o tych samych cudownych oczach, które dzieli z młodszą siostrą. Szybko zerkam za nią, by sprawdzić czy ktoś jeszcze jest w domu. Moje tętno nieco słabnie, gdy widzę zgaszone światła i zero poruszenia. - Nie zabierasz Aarona?
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Uderza mnie żartobliwie w rękę. - Do studia tatuażu? Nie sądzę. - Zakłada torebkę na ramię. - Nie. Aaron jest dzisiaj z moimi rodzicami. A Piper? Muszę powstrzymać się od zapytania, racjonalizując sobie to, że nie obchodzi mnie gdzie ona jest, ani z kim. - Zatem okej. Chodźmy. - Chwytam ją za rękę, by pomóc jej zejść po schodach. Skręcamy w lewo i kierujemy się od metra. Nie zabrałem dzisiaj samochodu. Nie byłem pewien jak bezpiecznie będzie przy salonie tatuażu. Poznałem już wcześniej właściciela, Spike’a. To on przyszedł do ich domu by zrobić Erin tatuaż. Ten sam, który ma wytatuować Skylar na krzyżu, w dokładnie tym samym miejscu, gdzie miała go Erin. - Jesteś na to gotowa, Skylar? Idzie sprężystym krokiem i odwraca się by się do mnie uśmiechnąć. Jej ciemne blond włosy związane są w kucyk. - Och mój Boże, Mason, tak! Jestem taka podekscytowana. Myślisz, że Griffin nie będzie miał nic przeciwko? Wiem, że nie będzie miał. Sam ma dwa tatuaże. Jeden dla uczczenia pamięci mamy. A drugi dla Erin. Myślę, że będzie w siódmym niebie gdy to zobaczy. Tatuaże mogą być seksowne jeśli są zrobione ze smakiem. Sam nie mam żadnego, ale nie dlatego, że jestem im przeciwny. Po prostu nie natknąłem się na nic, co chciałbym na stałe mieć uwiecznione na skórze. - Pokocha go. To świetny prezent ślubny. I idealny sposób by uhonorować Erin. - Muszę się opanować nim łzy zaczną piec mnie w oczy. Jestem z ciebie naprawdę dumny, Skylar. Mówiłem ci to kiedyś? Myślę, że jesteś jedną z najlepszych osób jakie kiedykolwiek spotkałem i jestem cholernie dumny, że mogę brać udział w waszym weselu. Zatrzymuje się, a w jej oczach wzbierają łzy gdy kiwa do mnie głową. Chwyta mnie za rękę i pokonujemy resztę schodów do metra. Dwadzieścia minut później, Spike wyjmuje szablon jej tatuażu. - Wiedziałem, że wrócisz - mówi do Skylar, odwołując się do jej wcześniejszej wizyty z Griffinem, gdy próbowali dowiedzieć się jak wyglądał zaskakujący tatuaż Erin. - Usiądź tam. Pójdę po sprzęt. - Kieruje ją na krzesło,
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
które jest podobne do takiego jakie można znaleźć w sali badań, z tym że to można ustawić niemal w każdej pozycji. - Weź sobie kawę jeśli chcesz - mówi, kiwając w stronę rogu pomieszczenia gdzie znajduje się ekspres do kawy oraz szeroki wybór smaków kawy. Gdy rozważam jaką kawę sobie zrobić, rozlega się dzwonek nad drzwiami i wszyscy instynktownie odwracamy w tamtą stronę głowy. Serce bije mi szaleńczo w piersi, gdy patrzę jak przez drzwi przechodzi Piper. Nim mnie zauważa, uśmiecha się do siostry. - Jestem podjarana by to zobaczyć - mówi do Skylar. - Przysporzyłaś mi sporo bólu gdy byłam mała, więc będę cieszyła się każdą sekundą. Skylar się obrusza. - Nie zrobiłam czegoś takiego. - Ależ tak - dowcipkuje Piper niczym nadąsane dziecko. - Ty i Baylor zawsze ciągnęłyście mnie za kucyki. Zaszło to tak daleko, że błagałam mamę aby obcięła mi włosy. - O mój Boże, totalnie o tym zapomniałam. - Skylar unosi dłoń by ukryć ukradkowy uśmiech. - Teraz pamiętam. Goniłyśmy cię po ogrodzie za domem. Bardzo cię przepraszam, Piper. Wybaczysz mi kiedyś? - Może, - mówi, podnosząc głos, by Spike ją usłyszał - to zależy od tego jak głośno uda mu się sprawić byś krzyczała. Spike chichocze, a one się śmieją. Obserwuję ich interakcję i to jak swobodnie się ze sobą droczą, jasne jest, że były ze sobą blisko gdy dorastały. Przez to zastanawiam się, dlaczego Piper zdecydowała się trzymać z dala. Ma tutaj świetną, zżytą rodzinę. Bez problemu mogłaby zdobyć pracę. Dlaczego więc wybrała takie życie jakie wiedzie? Czy to jabłko naprawdę upadło tak daleko od jabłoni? To tak, jakby miała dwie osobowości. Jedną, którą widzę teraz, gdy rozmawia z siostrą. Czarująca, beztroska, pewna siebie Cyganka, z odprężonym śmiechem, który sięga jej błyszczących oczu. Ale jest też druga jej strona, gdy do głosu dochodzi Mister Hyde, zamieniając ją w płochliwego zwierzaka, walczącego o życie i rozrywającego wszystko co staje jej na drodze.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Kręcę głową, pozbywając się myśli zalewających moją głowę. Myśli o ujarzmieniu bestii, która w niej drzemie. Bycia jej opiekunem. Jej powiernikiem. A nawet powodem, dla którego zostanie w Nowym Jorku. Kieruję uwagę ponownie na maszynę z kawą gdy słyszę bezlitosne słowa: - Co on tu robi? I Mister Hyde ponownie się pojawia. Podnoszę kubek ze świeżą kawą i kieruję się do miejsca, w którym siedzą siostry. Równie niechętnym głosem, mówię: - Tak właściwie, to on już wychodzi. - Kieruję swą uwagę na Skylar. Uciekam, skoro jest tu teraz Piper by dotrzymać ci towarzystwa. Wyciągam przed siebie rękę, w której trzymam kawę, oferując ją Piper. - Proszę, chcesz? - Przygląda jej się jakbym oferował jej czarę z trucizną. A potem wyjmuje z torebki butelkę wody. Skylar protestuje jękliwe: - Co? Nie. Obiecałeś, że tu będziesz, Mason. Powiedziałeś, że potrzymasz mnie za rękę. Potrzebuję was obojga, inaczej stchórzę, wiem, że tak będzie. Zaczyna wstawać z krzesła. Robię wdech i wypuszczam słyszalnie powietrze przez zaciśnięte usta. Potem delikatnie popycham ją z powrotem na krzesło. - Dobra. Zostanę. - Spoglądam na Spike’a i widzę, że przynosi sprzęt. Jak długo to potrwa? Spike stawia tacę obok krzesła Skylar. - Cóż, nie ma tu koloru, a projekt jest dość prosty. Powiedziałbym, że ze dwie godziny. - Dwie godziny? - mówi Piper z niedowierzaniem. Rzuca mi przelotne spojrzenie i przewraca oczami. Czuję to samo, siostro. Nie chcę przebywać w obecności Piper Mitchell ani trochę bardziej, niż ona w mojej. Ona jest chodzącymi kłopotami. Tykającą
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
bombą. Kobietą na krawędzi. Nie potrzebuję w tej chwili tego rodzaju komplikacji. Bez względu na to, jak wiele razy pojawia się w moich fantazjach. Godzinę później jestem zajęty odpisywaniem na maile i klikam na telefonie jedną ręką, podczas gdy Skylar śmiertelnie ściska mi drugą. Siostry sobie gawędzą, co zakłóca jedynie okazjonalny pisk bólu ze strony tej starszej. Oczy zaczynają mi wychodzić na wierzch od wpatrywania się tak długo w mały ekranik. Wkładam telefon do kieszeni i wstaję, by się rozciągnąć, uważając, by nie puścić dłoni Skylar. To wówczas zauważam bransoletkę na nadgarstku Piper. Widziałem ją już wcześniej, w samochodzie, gdy jechaliśmy z lotniska i przychodzi mi do głowy, że nigdy nie wiedziałem jej bez niej. Podczas gdy jest zajęta rozmową, przyglądam się uważnie. Wygląda, jakby była zrobiona ze splecionych, skórzanych pasków okalających zawieszkę przedstawiającą różę. Róża jest tak ciemna, że ciężko ją dostrzec. Cała bransoletka jest czarna, wygląda niemal jak gotycka i stanowi przeciwieństwo do wielokolorowych, nieokreślonych, ubrań w stylu boho, które wydaje się preferować. Nagle lewa ręka Piper wysuwa się z uścisku Skylar. Spoglądam w górę i widzę, że przyłapała mnie na gapieniu się. Wkłada rękę pod stolik, zastępując ją drugą. Ściągam pytająco brwi, ale ignoruje mnie, wracając do ich rozmowy o tym w jakich godzinach będzie pracowała w restauracji w ten weekend. Och, to coś nowego. Kelneruje w Nowym Jorku? To oznacza, że pracuje razem z tym kelnerem, który jej pragnie. Jak on miał na imię, Jacob? Ten wytatuowany. - Jarod - mówi Skylar, patrząc na mnie przez ramię. Puszcza mi oczko i jeśli ziemia mogłaby pochłonąć stukilogramowego rozgrywającego, to byłby to mile widziany pochówek. Czy ja to, kurwa, na serio powiedziałem na głos? Usiłuję uratować twarz. - Uch, racja, Jarod. Wydaje się być dobrym dzieciakiem. - Wysuwam dłoń z uścisku Skylar, napinając ją i zaciskając, by przywrócić sobie krążenie. Muszę skorzystać z ubikacji. Spike? Wskazuje mi drogę i próbuję wyjść bezceremonialnie z pomieszczenia, podczas gdy wszyscy cicho się śmieją.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Gdy jestem w końcu w łazience, zamykam drzwi na klucz i podchodzę do umywalki, opierając dłonie po obu jej stronach i zwieszam głowę pomiędzy ramionami. Po chwili unoszę głowę i spoglądam w lustrze na nieznanego mi kolesia. Zakochanego szczeniaczka zagubionego w ciele dorosłego mężczyzny. Mrugam raz, drugi, a potem akceptuję fakty. Pragnę jej. Pragnę Piper Mitchell. Zastanawiam się tylko jak daleko jestem w stanie się posunąć, by ją zdobyć.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Rozdział 7 Piper Zrywam się ze snu. Pot zbiera mi się pomiędzy piersiami, przemaczając koszulkę, w której spałam. Próbuję otrząsnąć się z koszmaru, gdy coś przychodzi mi do głowy - to nie jest koszmar. To Aaron płaczący co sił w płucach w swoim pokoju na końcu korytarza. Zaciskam mocno powieki i czekam aż płacz ustanie. Tak się jednak nie dzieje. Przewracam się na bok i naciągam poduszkę na głowę, przyciskając ją do uszu, by stłumić hałas. Na nic się to jednak nie zdaje. Nie potrafię zasnąć. Siadam i przerzucam nogi poza krawędź łóżka, przeklinając przy tym Trick i moje obolałe mięśnie. Jestem po dwóch tygodniach treningów i bolą mnie nawet włosy. Wstaję i spoglądam w lustro, dostrzegając lekki zarys mięśni ramion. Dlaczego moje ręce muszą być tak silne do wyścigu? Szybko zarzucam na siebie strój do ćwiczeń i biorę torbę treningową. Schodzę na dół, zabierając banana z miski, gdy kieruję się do wyjścia. - Narka! - krzyczę, wychodząc z domu. Jestem pewna, że mnie nie usłyszeli. Aaron nadal krzyczy. Nachodzą mnie złe myśli, gdy zmierzam do siłowni i taksuję po drodze bezimienne twarze. Obserwuję miny mężczyzn w moim wieku, gdy wyłapują moje spojrzenie. Znają mnie? Robię przegląd wspomnień i snów, mniej więcej tak, jak FBI robi podczas rozpoznawania twarzy kryminalistów. Widziałam ich wcześniej? Zwiększam tempo, czując jak w moim spiętym ciele wzrasta panika. Nie mogę się doczekać aż dotrę na bieżnię i zatracę się w biegu.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Kilka godzin później osiągam spokój umysłu, a nogi mam jak z galarety. Zabieram torbę i opuszczam szatnię, będąc świeżo po prysznicu. Trick pokazuje mi uniesione do góry kciuki, gdy przechodzę przez przednią część siłowni. Musiała wiedzieć czego dziś potrzebowałam. Zrobiłyśmy sobie sparing na ringu i dałam czadu. Dała mi w dupę, ale powiedziałabym, że nie odstawałam od niej aż tak bardzo. Łapię się na tym, że się uśmiecham, pomimo lania które otrzymało dziś moje ciało. Uśmiech jednak szybko znika, tak jak i większość krwi z mojej twarzy, gdy nieświadomie wpadam przed siłownią na mężczyznę. - Och, przepraszam, młoda damo - mówi, nie rozpoznając mnie tak, jak ja jego, ponieważ jest zbyt zajęty podnoszeniem książki, którą upuścił gdy się zderzyliśmy. Próbuję go ominąć, ale moje stopy nie chcą się poruszyć. Krew we mnie wrze, gdy na niego patrzę. Pomimo tego, że ćwiczyłam już dziś pięściami, mocno je zaciskam i rozważam spuszczenie cięgów temu staremu draniowi. Jedyną rzeczą, która powstrzymuje mnie od rzucenia się na niego jest miejsce w którym stoję - zaraz przed siłownią moich szwagrów. Krytyczna opinia w prasie zaszkodziłaby ich interesowi. Mogłaby również skierować uwagę na mnie, a na to nie mogę sobie pozwolić. Nim w pełni dochodzę do siebie by odejść, mężczyzna się prostuje. Krew odpływa również z jego twarzy, ale oboje wiemy, że nie z tego samego powodu. Ja czuję wściekłość, podczas gdy on jedynie wstyd.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Piper? Odwracam się do niego plecami i zmuszam nogi do poruszenia się. - Piper Mitchell, czy to ty? Nogi niosą mnie powoli z dala od niego. - Piper, wiem że to ty. Proszę, zatrzymaj się i porozmawiaj ze mną. Nie zatrzymuję się, ale odwracam głowę, aby usłyszał mnie głośno i wyraźnie. - Nie mam panu nic do powiedzenia, panie Tate. Łapie mnie za rękę, a ja sztywnieję, zostając wciągnięta w jeden z moich koszmarów. - Piper, chcę tylko wiedzieć czy z nią wszystko okej. Proszę cię, jeśli nie powiesz mi gdzie ona jest, to daj mi choć znać czy żyje i czy wszystko u niej dobrze. Ze śmiałością, i w ogóle nie tak, jak robię w większości moich koszmarów, wyrywam rękę z jego uścisku. - Żartuje sobie pan? Naprawdę ma pan jaja by pytać mnie czy z nią okej? Może gdyby zależało panu dość mocno lata temu, to byłoby z nią okej. Wciąga głośno powietrze, a łzy wzbierają mu w oczach. Łzy, które nie mają prawa spływać po jego fałszywych policzkach. - Nie żyje? O mój Boże, co ja narobiłem? Wielkie dłonie odrywają ode mnie rękę pana Tate’a, popychając go na ceglaną ścianę budynku, co jestem pewna, że zaowocuje siniakami na jego plecach. - Jest tu jakiś problem? - pyta mnie Mason, a jego wściekłe oczy wwiercają się w pana Tate’a. Wydmuchuję oddech ulgi. - Nie, nie ma problemu. On właśnie odchodził. - Kieruję się w przeciwnemu kierunku, z powrotem do siłowni, gdzie czuję się bezpiecznie. A potem się zatrzymuję, pozwalając aby wpłynęły na mnie pełne żalu słowa pana
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Tate’a. Przeklinam samą siebie za to, co zamierzam zrobić. Zamierzam zapewnić mu spokój umysłu. Nie zasłużył na to, ale i tak to robię. Odwracam się nieznacznie. - Odpowiedź brzmi nie, ona żyje. Wślizguję się do siłowni, nim usłyszę kolejne jego błagania. Jestem dość pewna, że Mason nie pozwoli mu wejść tu za mną. A nawet Tate nie jest na tyle głupi, by zadzierać z profesjonalnym zawodnikiem futbolu. A do tego, jest dwa razy starszy od niego. Wygląda staro. Bardzo staro. Tak jakby brzemię tego co zrobił dodało mu sporo lat. Dobrze, ponieważ na to właśnie zasługuje. Zasługuje na to i jeszcze więcej. Torba ześlizguje mi się z ramienia, gdy pochylam się i opieram ręce na kolanach, jakby kopnięto mnie w brzuch. - Co takiego sprawia, że faceci myślą iż mogą cię albo porzucić, albo zranić? - pytam nikogo. - Czy ten dupek cię skrzywdził? Kim on jest? Zamykam oczy słysząc głos Masona. Panikując, nie zauważyłam, że stał obok mnie. Moja cisza podsyca jego złość. - Zrobił to. Kurwa, zabiję go - mówi, kierując się z powrotem ku drzwiom. - Nie! - krzyczę, zatrzymując go. - To nie tak, zostaw go. Podchodzi do mnie i ujmuje masywną dłonią moją brodę, delikatnie unosząc mi głowę, aż patrzę mu w oczy. - Piper, wszystko z tobą okej? Poruszam głową, przytakując niezręcznie i robię głębokie, oczyszczające oddechy. Następnie drżącymi dłońmi podnoszę torbę i zakładam ją sobie na ramię. - Muszę już iść. Bez wysiłku zabiera mi torbę.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Nie jesteś w stanie nigdzie iść, Księżniczko. - Łapie mnie za łokieć i prowadzi w kierunku kawiarni znajdującej się na siłowni. - I nie jestem przekonany, że będzie z tobą dobrze jeśli wyjdziesz. To czego potrzebujesz, to usiąść i wypić kawę, oraz coś zjeść. - Mógłbyś skończyć z tym nazywaniem mnie Księżniczką? Dlaczego tak w ogóle to robisz? I co sprawia, że myślisz iż wiesz czego potrzebuję? - Robię do niego kwaśną minę, zatrzymując postęp jaki się pomiędzy nami wydarzył. - Doskonale wiem czego chcesz, ponieważ jestem świadom tego, że dopiero co odbyłaś wycieńczający trening i jesteś słaba i wykończona. Jestem także świadom tego, że po tym wspomnianym treningu przeżyłaś wyglądające na stresujące spotkanie z tym dupkiem. Zdaję sobie sprawę z tego, że jesteś uparta jak diabli, i nie posłuchasz ani jednego cholernego słowa jakie ktokolwiek ci powie, pomimo jego prawdziwości. A nazywam cię Księżniczką, ponieważ właśnie nią jesteś, podróżując po świecie za pieniądze tatusia, ani trochę nie przejmując się tym, jak to wpływa na innych. Zdaję sobie sprawę, że podczas gdy mówił, poprowadził mnie do kawiarni i że stoimy obok boksu z tyłu. Popycha mnie na siedzenie. - A teraz powiedz mi, co, do cholery, mogę ci podać, by cię nakarmić, Piper? - Ugh! - Usiłuję odejść, ale zapędził mnie w kozi róg w tym boksie. Mimo wszystko jestem świadoma tego, iż nie panikuję. Wręcz przeciwnie, jestem skołowana tym, jak bezpiecznie się czuję gdy tak nade mną góruje. - Nie podróżuję po świecie za pieniądze taty - kłamię. - Mam fundusz na college i właśnie w taki sposób decyduję się go wydawać. - Semantyka, semantyka - mówi, jednocześnie pisząc na telefonie. Wszystkie te pieniądze pochodzą z jednego miejsca. Słyszałem gdzie podróżowałaś. Wiem ile co kosztuje. Twój fundusz na college skończył się dawno temu, Księżniczko. No chyba, że twoi rodzice liczyli na to, że pójdziesz do szkoły medycznej na Harwardzie. Szczęka mi opada z powodu jego zuchwałości. Nie jestem w nastroju aby się z nim kłócić, zwłaszcza skoro ma rację. Więc krzyżuję ręce na piersi i opieram głowę o boks. Dobrze jest siedzieć. Ale nie zamierzam mu tego powiedzieć.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Dwie minuty później ktoś przynosi kawę i kilka kanapek. Uśmiecham się ironicznie, widząc to na stole, aż zdaję sobie sprawę, że musiał napisać do kogoś, podając mu zamówienie. - Trzymasz mnie w niewoli? – Wzdrygam się na te słowa po tym, jak wychodzą z moich ust. - Nie. - Wsuwa się na miejsce obok mnie, pozostawiając pomiędzy naszymi udami przyzwoitą odległość. - Nalegam po prostu abyś coś zjadła i odzyskała siły, żebyś mogła walczyć na ulicy z drapieżnikami. Daję za wygraną, sięgając po to, co wygląda jak kanapka z indykiem. - On nie jest drapieżnikiem. - Zatem kim jest? Nie mogę pozwolić ci wyjść, jeśli będę sądził, że grozi ci niebezpieczeństwo. - Sączy kawę i sięga po swoją kanapkę. Przygląda mi się z wahaniem, walcząc z samym sobą. A potem jego oczy się zmieniają i ciepła fala pocieszenia zalewa jego twarz. Widziałam wcześniej to spojrzenie u rodziców i sióstr. Troska. - Wiem, że coś ci się przydarzyło. Czy ten mężczyzna miał z tym coś wspólnego? Zamieram słysząc jego słowa. On wie? Jak to możliwe? Rozważam to, jaki mamy wybór. Dopiero co poznałam Masona i nie czuję się zobligowana by cokolwiek mu mówić. Gapię się na niego. Wygląda bardzo serdecznie. Jest wielkim facetem, ale wydaje się być delikatnym gigantem. Jego lodowoniebieskie oczy błagają mnie o odpowiedzi. - Nie wyjdziesz stąd, dopóki mi nie powiesz, Piper. Cóż, przynajmniej nie nazwał mnie Księżniczką. Wyciąga w moją stronę nietkniętą kawę. Gdy po nią sięgam, moja dłoń mocno zderza się z jego, powodując że kubek spada ze stolika, a gorąca ciecz ledwo omija nasze dłonie. - Cholera. Przepraszam za to - mówi, myśląc że to jego wina. - Nie poparzyłaś się, prawda? - Przesuwa dłonią w górę i w dół mojej ręki, szukając uszkodzeń. Moim instynktem jest odsunięcie się. Każde włókno mojego ciała krzyczy, abym odsunęła rękę. A jednak pozwalam mu sprawdzić czy wszystko okej, a serce łomocze mi w piersi gdy to robi. Pozwalam mu odwrócić sobie rękę i przyjrzeć jej się od palców po łokieć, ponieważ coś w jego dotyku jest inne. Innie niż cokolwiek co w życiu czułam.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Kończy swoje badanie i wskazuje komuś, by przyszedł posprzątać bałagan. - Zamówię ci następną. - Nie, jest okej - mówię drżącym głosem, modląc się, by tego nie dostrzegł. Wyjmuję z torby butelkę wody. - Mam co pić. Nie jestem pewna co mnie przekonuje, ale w ułamku sekundy decyduję się być z nim szczera. Może to jego delikatny dotyk. Może sposób w jaki sprawia, że czuję się chroniona. Może to go zadowoli i sprawi, że da mi spokój. Ale czy wepchnę Charlie pod autobus, mówiąc mu o tym? - Nikt o tym nie wie - mówię, po cichu przepraszając Charlie. Zrozumie. Wiem, że tak będzie. -Nikt poza mną, moją najlepszą przyjaciółką i moją mamą. Niepewnie skubie kanapkę, jakby to co zamierzam mu powiedzieć miało go zranić. - Okej. Powiedz mi. Rozglądam się po kawiarni, by upewnić się, że jesteśmy sami. - Ten mężczyzna był ojcem Charlie. - Ojcem Charlie? - Marszczy ze złości brwi. -Zrobił ci coś? Albo jej? - Tak i nie. To znaczy jej, nie mi - mówię, plącząc się w słowach. - Cóż, nie zrobił nic jej. Bardziej chodzi o to, czego nie zrobił. Mason zadaje mi pytania zdezorientowanymi oczami. - To długa historia - mówię. Odkłada kanapkę i opiera się o boks. - Nigdzie się nie wybieram. Mam kupę czasu. Nie mogę uwierzyć, że planuję zdradzić taką tajemnicę obcej osobie. Co ja tak naprawdę wiem o Masonie Lawrence’ie? Poza tym co powiedziały mi siostry oraz tym, co wygooglowałam na jego temat w ciągu ostatnich kilku tygodni - przewracam na samą siebie oczami - to ledwo go znam. Ale wszystkie artykuły, wszelkie historie jakie o nim słyszałam od przyjaciół i rodziny, wszystkie mówią to samo. Można mu zaufać. Jest honorowym i szczerym
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
facetem, o ile taki faktycznie istnieje. A w głębi siebie wiem, że się z tym zgadzam. - Zostawił Charlie i jej mamę gdy Charlie miała dwanaście lat. Ośmielam się na niego spojrzeć. Nie komentuje tego. Oczami zachęca mnie do kontynuowania. - Jej mama była sławna. Była modelką chodzącą po wybiegach i aktorką. Ale po narodzinach Charlie straciła kontrakt modelki i role również przestały się pojawiać. Zaczęła ćpać i pić. No i, um… winiła Charlie za brak pracy. - Co masz na myśli mówiąc, że ją „winiła”? - pyta. - Dokładnie to, co słyszysz. Biła ją. Biła Charlie. - Serce mi przyspiesza, gdy ujawniam jej sekret, licząc, że nie zostanę przez to potępiona na wieki. Mason rozważa moje słowa, patrząc na mnie ponad krawędzią kubka z kawą. - A on o tym wiedział? Przytakuję. - Tak, jesteśmy dość pewne, że wiedział. Charlie słyszała raz jak się o to kłócili. Jej mama mu groziła. Powiedziała mu, że jeśli kiedykolwiek choć piśnie o tym słowo, to ona zniszczy jego karierę. Był świeżym scenarzystą, chcącym sprzedać swoje scenariusze, a ona miała wystarczającą siłę, by mu to uniemożliwić. - Więc wybrał karierę ponad córkę? - Mason zwija dłonie w pięści i uderza nimi w stół, powodując że wszystko co na nim jest, podskakuje. Skurwiel. W tej chwili uzmysławiam sobie to, o czym zapomniałam. Mason ma córkę. Nigdy go z nią nie widziałam, więc aż do tej chwili nie przyszło mi do głowy, że jest tatą. Pewnie wyobraża sobie jak ktoś krzywdzić jego córkę. Odpycham tę myśl z głowy, nie chcąc się nad nią zastanawiać. - I to dlatego chciała opuścić kraj po ukończeniu szkoły? - Kręci skołowany głową. - Ale teraz jest już dorosłą kobietą. Jej mama nie może już jej skrzywdzić. - Uderza kubkiem z kawą o stół, powodując, że wylewa się ponad krawędzią. - Chwila… twoja mama o tym wiedziała?
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Nierozważnie kładę dłoń na jego ręce, by go uspokoić. Momentalnie ją jednak odsuwam, gdy czuję iskrę przeskakującą pomiędzy jego ciałem a moim. Ignoruję to nieznajome uczucie w brzuchu i kontynuuję wyjaśnienia: - Dowiedziała się dopiero po tym, jak wszystko się skończyło a my byłyśmy gotowe do opuszczenia kraju. Tak czy inaczej, nie było nic, co moja mama mogłaby z tym zrobić. Charlie prosiła ją o zachowanie tajemnicy, mówiąc, że wszystkiemu zaprzeczy jeśli mama pójdzie z tym na policję. To byłoby słowo Charlie przeciw jej słowu. - Ale dlaczego przez cały ten czas trzymała się z dala od tego miejsca? Dlaczego po prostu nie wyprowadziła się z domu gdy skończyła osiemnaście lat? - Ponieważ to nie jest koniec historii - mówię bez wyrazu, pohamowując emocje. - Cholera - mówi, wiercąc się na siedzeniu i opierając rękę na oparciu za moją głową, ale nie dotyka mnie. On nawet nie zna Charlie. Ledwo w ogóle zna mnie, a jednak jego oczy pełne są troski i niepokoju. Kiwa głową na moją butelkę wody. - Chcesz coś trochę mocniejszego niż to? Cichy śmiech ucieka mi przez nos i kręcę głową. - Jestem w trakcie treningu, pamiętasz? Zero alkoholu. - Racja. Czekasz z tym na naszą randkę - mówi z poważną miną. Spinam się. Musi zdawać sobie sprawę, że trafił w czuły punkt, ponieważ szybko dodaje: - Żartowałem, Piper. Więc mówiłaś, że jest w tej historii coś więcej? Wydmuchuję powietrze i pocieram kark, by pozbyć się napięcia. Wyczuwam za sobą jego rękę, którą przesuwa w moją stronę, a potem niepewnie odsuwa tak, jakby musiał powstrzymywać się od dotykania mnie. Puls mi przyspiesza i znów wzdycham, zastanawiając się czy to dlatego, że prawie mnie dotknął. Czy dlatego, że tego nie zrobił. Odsuwam od siebie kanapkę, czując nudności na myśl o tym, co zamierzam mu powiedzieć.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Mama Charlie była pijaczką. Spędzała czas z innymi pijakami. Czasami faceci, którzy przesiadywali w jej domu robili… nieodpowiednie rzeczy Charlie. - Kurwa - mamrocze pod nosem. - Tak mi przykro. Przytakuję. - Taa, mi też. Ale zdarzyło się to więcej niż kilka razy. To dlatego tutaj nie wróci. Niektórzy z tych facetów byli sławni. Nie chciała nawet ryzykować tego, że zobaczy ich, albo mamę, choćby na ekranie telewizora. Będąc za granicą łatwo unikać amerykańskiej telewizji. - Więc wyjechałaś z Charlie i od tamtej pory z nią podróżowałaś? - pyta. - Jest moją najlepszą przyjaciółką - odpowiadam, bawiąc się bransoletką, co często robię gdy jestem zdenerwowana. - To właśnie robimy dla siebie nawzajem. - Jesteś cholernie dobrą przyjaciółką, Piper. - Lekko się rozluźnia, wyraźnie udobruchany, że nie grozi mi niebezpieczeństwo. Przenosi spojrzenie na moje dłonie. - To ona dała ci tę bransoletkę? - Mhmm. - Przesuwam lewą rękę, kładąc ją na siedzeniu obok siebie i z dala od jego bacznego spojrzenia. - Hej, jeśli skończyłeś już przesłuchanie, to czy mogę iść? Mam zmianę w restauracji. Wstaje, ale nie schodzi mi z drogi. - W której restauracji? - pyta i czeka aż odpowiem, nim wypuszcza mnie z boksu. - U Skylar. Tam najbardziej potrzebują pomocy. Mason zaciska usta. Jest wkurzony. A potem mnie przepuszcza. Zaczynam odchodzić, ale jego głos mnie zatrzymuje. - A skoro mowa o Skylar. Miała mi towarzyszyć w przyszłym tygodniu na imprezie charytatywnej Gigantów, ale olała mnie. Griffin ma jakąś wielką sesję zdjęciową i chce, aby mu towarzyszyła. Pomożesz facetowi i pójdziesz ze mną? Gapię się na niego jakby wyrosła mu druga głowa.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Nie chodzę na randki, Mason. I z tego co słyszałam, ty również nie. - I dokładnie dlatego potrzebuję kogoś ze sobą, wiesz, by utrzymać z dala ptasie móżdżki. No weź, Księżniczko, to będzie bardzo mało wyróżniające się wydarzenie. Patrzę na niego pogardliwie. - Sądziłam że uzgodniliśmy, iż więcej nie będziesz mnie tak nazywał. Śmieje się. - Nie przypominam sobie takiej umowy. Ale coś ci powiem, jeśli ze mną pójdziesz, obiecuję, że będę używał wyłącznie twojego prawdziwego imienia. Nie mogę uwierzyć, że na serio to rozważam. Randkę z Masonem. Nie, nie randkę. Skoro Skylar miała z nim iść jako pierwsza, to zdecydowanie nie jest to randka. Ponieważ on nie randkuje. Tak jak i ja. Nigdy. - Co to za fundacja charytatywna? - pytam, próbując przedłużyć czas odpowiedzi. - Ufam, że dochody pomogą opłacić adopcję parom, które nie mogą sobie na to pozwolić. Serce łomocze mi w piersi. Zamykam oczy i napełniam płuca tak bardzo potrzebnym mi tlenem. - Dobra - mówię, wychodząc z siłowni i zastanawiając się w co ja się właśnie wpakowałam.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Rozdział 8 Mason Podjeżdżam pod krawężnik i parkuję na drugiego, po czym wysiadam i idę po nią. Gdy zamykam drzwi, muszę przytrzymać się samochodu, by zachować równowagę. Jest, czekając u szczytów schodów prowadzących na taras domu Griffina. Gapię się na nią, podczas gdy ona szuka czegoś w torebce. Na zewnątrz nie jest ciepło w ten kwietniowy wieczór, ale momentalnie mam spocone dłonie, a oddech zaczyna mi się rwać. Na palcach obu rąk mogę policzyć ile razy do tej pory ją widziałem. Zawsze ładnie wygląda w swoim stroju do ćwiczeń, albo w odważnych koszulkach z rozkloszowanymi rękawami i w dżinsach. Ale ta Piper - zapiera mi, kurwa, dech w piersi. Jej sukienka jest jasnoniebieska, choć nie jest to kolor w jakim kiedykolwiek bym sobie ją wyobraził. Jeśli miałbym zgadywać, to powiedziałbym, że pożyczyła ją od jednej z sióstr, która wybrała ją być może specjalnie po to, by podkreślić kolor jej oczu. Nie otula jej każdej krzywizny. Nie, ta sukienka jest o wiele gorsza. Ona sprawia, że zastanawiasz się co jest pod spodem. Rąbek kończy się lekko nad kolanami, odsłaniając jej kształtne łydki, a dekolt jest na tyle dopasowany, by odsłaniać jej skromne piersi. Ten strój jest kuszący, ale niewyzywający. To w ogóle nie jest jej styl i próbuję powstrzymać śmiech, gdy patrzę jak wierci się niewygodnie na wysokich obcasach, które założyła. Wiem na pewno, że na przyjęciu będzie się o niej mówić. Będzie pasowała tam jak wół do karety. Nie z oczywistych powodów, o których ktoś mógłby pomyśleć, ale dlatego, że będzie tam najmniej narcystyczną kobietą. To
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
tak, jakby miała ponadczasową urodę, jest młoda, ale wyrafinowana i światowa. Przypomina mi Audrey Hepburn albo Jackie Onassis. Liczę na to, że moje próby spędzenia z nią czasu nie odbiją mi się czkawką. Przez moment rozważam to, by nie brać udziału w przyjęciu, by ubłagać ją, aby dała mi się porwać, i zabrać ją do restauracji, gdzie będę mógł ją lepiej poznać. Zabrać ją gdzieś, gdzie będzie się czuła bardziej komfortowo, niż w miejscu gdzie fani i paparazzi będą obserwowali mój każdy ruch. Jeśli wiem cokolwiek o Piper Mitchell, to jest to fakt, że nie lubi być w centrum uwagi. Nie wiem co sobie myślałem, zapraszając ją na to wydarzenie. Powiedziałem jej, że to nic wielkiego. Ale prawda jest taka, że to impreza charytatywna Gigantów, i mimo że nie będzie się cieszyła dużym rozgłosem, to i tak pojawi się tam prasa. Piper zauważa mnie gdy ruszam chodnikiem. Następnie chwyta się barierki, by zejść na dół. Pokonuję dwa schody naraz, aby złapać ją nim przez te buty potknie się i uderzy o beton. Sięgam ku niej, ale powstrzymują mnie jej zjadliwe słowa. - Poradzę sobie z zejściem po kilku schodach, Mason. To nie jest randka, pamiętasz? Odsuwam dłoń, ale jestem w pogotowiu, na wypadek gdybym musiał ją złapać. - Racja. To nie randka. Oczywiście, że nie. - Liczę na to, że moje spodnie nie staną w ogniu, ponieważ na podstawie łomotania mojego serca i ciasnoty w gaciach, mogę powiedzieć, że to zdecydowanie jest randka, a ja jestem okropnym łgarzem. Może i nie pozwoli mi pomóc sobie zejść po schodach, ale z całą, cholerną pewnością, nie pozwolę jej samej otworzyć sobie drzwi. Sięgam ku klamce pierwszy i kręcę głową na widok nieprzyjemnego wyrazu jej twarzy. - Zrób mi tę przyjemność, okej? Mam smoking, a ty wyglądasz… cóż, wyglądasz niesamowicie. Więc mam gdzieś czy jesteśmy na randce czy nie, będę otwierał przed tobą cholerne drzwi. Teraz i przez całą noc. Przywyknij, Księż… uch, Piper. Na jej twarzy pojawia się przebłysk ironicznego uśmieszku i kiwa głową, pozwalając mi otworzyć jej drzwi. Niezręcznie mości się na niskim siedzeniu, upewniając się, że sukienka nie podjechała jej do góry. Gdy wydaje
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
się usatysfakcjonowana i idealnie usadzona, chwytam pas i pochylam się, by go jej zapiąć. Wyciąga rękę, zatrzymując ten proces i zabiera mi pas. - Nie jestem dzieckiem, Mason. Sama mogę to zrobić. - Przepraszam, stare nawyki. - Zamykam drzwi, pozwalając jej zapiąć pas po tym, jak skłamałem drugi raz tego wieczoru. To nie jest stary nawyk. To była wymówka by ją dotknąć, poczuć jej zapach. A w chwili gdy wsiadam do auta i znajduję się niedaleko niej, czuję się jakby w żyłach wystrzeliły mi fajerwerki. Jej czysty, kobiecy zapach nadal mnie otacza, a subtelna, świeża woń kwiatów przenika moje nozdrza. Ciężko mi utrzymać spojrzenie na drodze, gdy kieruję się w stronę muzeum, w którym odbywa się przyjęcie. Piper ma rozpuszczone włosy, a podkręcone końcówki ocierają się o jej obojczyki. Wyglądają miękko i przez ułamek sekundy wyobrażam sobie jak spływają kaskadą na moją klatkę piersiową, gdy siedzi na mnie okrakiem. Poprawiam się w spodniach, licząc na to, że tego nie zauważy. Nie zauważa. Wygląda przez okno, przez co zastanawiam się czy kiedykolwiek, jadąc samochodem, robi coś innego. Włączam muzykę, by złagodzić tę przeszywającą ciszę i pokonujemy niemal całą drogę nie rozmawiając. Do czasu aż zauważam, że bawi się bransoletką. Myślę, że robi to gdy jest zaniepokojona. Próbuję więc złagodzić jej strach. - Naprawdę doceniam że to robisz, Piper. Bardzo mi pomagasz. Będąc zawodnikiem, wymaga się ode mnie abym uczestniczył w różnych wydarzeniach, ale niemal zawsze decyduję się na te skromniejsze. Nie musisz się martwić, za kilka godzin będzie po wszystkim. Jedyne co musisz robić, to stać obok mnie i udawać, że dobrze się bawisz. - Nie robię tego tylko dla ciebie - mówi, na moment odrywając spojrzenie od jezdni, by pobawić się ramiączkiem sukienki. - Skylar powiedziała, że wyprze się mnie jeśli odwołam wyjście. Powiedziała, że jest to dla niej bardzo ważne, abym wyszła i cię nie zawiodła. - Chciałaś odwołać? - pytam, usiłując nie brzmieć na pokonanego, gdy podjeżdżam do faceta z obsługi, który stoi przy wjeździe na podziemny parking. Przytakuje.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Niezbyt dobrze czuję się w tłumie. - A mimo to chcesz pobiec w bostońskim maratonie, wraz z… och, około trzydziestoma tysiącami innych ludzi? Śmieje się cicho, wydmuchując przez nos powietrze, gdy facet z obsługi otwiera jej drzwi. - To coś innego - mówi, jakby to coś wyjaśniało. Odbieram kwit parkingowy i oferuję Piper ramię, po czym przechodzimy przez bramę. Gapi się na nią, poruszając szyją, która, jak sobie wyobrażam, jest napięta z nerwów. Gdybym tylko mógł sięgnąć i popracować palcami na jej odsłoniętych ramionach, pomagając jej pozbyć się napięcia. Ciało mnie mrowi z potrzeby dotknięcia jej. Ale wiem, że muszę posuwać się powoli. Jest płochliwa. Ostrożna. Zagubiona. A jeśli chcę naprawdę mieć u niej szansę, to muszę być cierpliwy. To co przytrafiło się Charlie, naprawdę musiało namieszać Piper w głowie. Myślę, że to dlatego ma problem z zaufaniem mężczyznom. Z zaufaniem mi. Opuszczam dłoń wzdłuż ciała, przechodząc z Piper przez bramę i kieruję się do drzwi muzeum, czując się pusty i samotny po raz pierwszy od kilku lat. Nie jestem pewien co napędza moje nieustające pragnienie tej kobiety. Ona z pewnością nie przejawia zainteresowania moją osobą. Nie zwróciła uwagi na nasz elektryzujący dotyk. Nie czuje tego? Czy chodzi w tym po prostu o pogoń i pragnienie kogoś, kogo nie mogę mieć? Czy może potrzebuję jedynie nakarmić bestię. Nie. Chodzi o coś więcej. Mógłbym wychodzić z domu i codziennie zaliczać laski. Cholera, mogę zagwarantować, że będzie tu dziś co najmniej kilkanaście lasek, które byłyby skłonne rozebrać się przede mną na parkingu jeśli bym im pozwolił. - Tutaj jesteś, kochanie. - Wzdrygam się słysząc ten piskliwy, nosowy głos, gdy wchodzimy przez podwójne drzwi do masywnego holu. Ona jest dobrym przykładem kobiety, o której wcześniej mówiłem. Posyłam Piper moje najlepsze, skruszone spojrzenie. Powinienem był ją przygotować na taką możliwość, ale naprawdę nie sądziłem, że się pokaże. Odwracam się do mojej byłej dziewczyny. - Mówiłem ci, abyś mnie tak nie nazywała.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Macha zarozumiale dłonią na moją odpowiedź, ignorując moje słowa i kieruje swoją uwagę na Piper. Tak jak większość obecnych tu kobiet, Cassidy ma na sobie krótką, cholernie obcisłą sukienkę, która podkreśla jej sztuczne cycki. Na jej nadgarstku, szyi i w uszach widnieje krzykliwa, droga biżuteria. A metka sukienki, która ukryta jest pod jej całkowicie wyprostowanymi włosami, opiewa pewnie na sumę równą tygodniowym alimentom. Cassidy omiata Piper powolnym, oceniającym spojrzeniem od głowy, po palce u stóp, jakby była zabłąkanym kundlem przyprowadzonym na wystawę psów rasowych. Jej zbyt długie włosy, które sięgają pasa, mają odcień blond z dodatkiem truskawkowych refleksów, które podkreśla jej wściekle czerwona sukienka. Jej twarz zakryta jest toną makijażu, przesadziła też z eyelinerem, przez co jej oczy wyglądają jak u kota. Szminka pasuje kolorem do sukienki, jest błyszcząca i mokra, wyglądając tak, jakby jedno dotknięcie jej ust kończyło się zaniesieniem ubrań wprost do pralni. Piper stanowi jej kontrast. Wygląda młodo, niewinnie. Naturalnie. Jest pomalowana, ale w smaczny sposób, który powoduje, że wygląda jakby nie miała makijażu. Nawet z kruczoczarnymi końcówkami włosów i maleńkim kolczykiem w nosie, wygląda potulnie i powściągliwie w porównaniu z drapieżnikiem, który uważa ją za ofiarę. - Kim jest Królewna Śnieżka ze źle zrobionymi włosami? - Cassidy unosi do mnie wydepilowaną brew. Gromię ją wściekle wzrokiem. Nigdy nie czułem tak silnej potrzeby uderzenia kobiety, jak w tej właśnie chwili. Serce mi zamiera i zamykam oczy, żałując, że przyprowadziłem Piper w środek tego szumu medialnego. Jestem tak samolubny, że byłem skłonny zabrać ją w to miejsce tylko po to, by spędzić z nią kilka godzin? Jestem gotów złapać Piper za rękę i wyprowadzić ją na zewnątrz, gdy odwraca się do mnie i wypala: - Kim jest ta Barbie z kolagenowymi ustami i sztucznymi cyckami? Gdybym pił drinka, to oplułbym nim stojące przede mną kobiety. Nie potrafię powstrzymać śmiechu, co wyraźnie nie podoba się Cassidy. Kiwam do Piper w aprobacie, ciesząc się tym, że nie tylko mnie potrafi się postawić. - To jest Cassidy Whitmeyer, matka Hailey.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Och, tak, była żona. - Piper wyciąga do niej rękę w powitaniu. Cassidy prycha, całkowicie ją ignorując. - Dziewczyna - mówię, poprawiając Piper. - Co? - pyta. - Cassidy jest moją byłą dziewczyną, a nie byłą żoną. Nigdy nie wzięliśmy ślubu. - Nachylam się i szepczę jej do ucha: - Dzięki Bogu. Mógłbym przysiąc, że Piper drży, gdy mój ciepły oddech owiewa jej nagą szyję. - Och - odszeptuje. - Gdy moje siostry wspominały o twojej byłej, założyłam po prostu… - Nie ma mowy. Nie ona. - Odsuwam się niechętnie, pragnąc poświęcić każdy oddech by pieścić pachnącą kwiatami skórę Piper. Cassidy rzuca się do przodu, stając pomiędzy mną a Piper. - A kim ona jest? Piper odpowiada nim ja mogę to zrobić: - Nikt. Jestem nikim. Tylko przyjaciółką. - Błaga mnie oczami, potrząsając lekko głową. Uznaję, że nie chce abym zdradzał jej imię, ale za nic nie potrafię dociec dlaczego. - A czy ten nikt ma imię? Wygląda znajomo - pyta mnie Cassidy, nie uznając obecności Piper. Piper klepie ją w ramię, a Cassidy gapi się na ten obraźliwy gest, po czym pytająco mruży na nią oczy. - Nazywaj mnie po prostu Śnieżką - mówi ze śmiertelną powagą Piper. Cassidy uśmiecha się do niej sukowato. - Uroczo - stwierdza. Czuję, że lepiej skończyć ten impas nim Cassidy wywoła u Piper jeszcze większy dyskomfort. Próbuję brzmieć przyjaźnie, gdy zwracam się do byłej dziewczyny:
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Kto pilnuje Hailey? - Moja matka - mówi, nadal mierząc wzrokiem Piper. - A z kim tu przyszłaś? - pytam. Odwraca się do mnie z dużym uśmiechem. - Zazdrosny jesteś? - Ani trochę, Cass. - Robię znaczący krok w stronę Piper. - Nie, liczę tylko na to, że ktokolwiek to jest, przyjdzie cię szukać, abyś przestała zabierać nam czas. Zaciska swoje chirurgicznie powiększone usta i mruży pogardliwie oczy. - Byłbyś zaskoczony, gdybyś dowiedział się, że jestem tu z Johnnym Henleyem? Przewraca mi się w żołądku i czuję mdłości. Wiem, że to mój konkurent i tak dalej, ale to cios poniżej pasa, nawet jak na starego zawodnika. - Ha! - mówi. - Żartuję sobie. Jestem tu z Anthonym Moore. Jest dziennikarzem. - Wskazuje palcem na drugi koniec sali, na faceta który zapisuje coś w notatniku, stojąc w otoczeniu kilku chłopaków z mojej drużyny. Powinnam go do nas zaprosić? Piper porusza się niekomfortowo i szepcze do mnie, że idzie poszukać damskiej toalety. Obserwuję jak odchodzi, wodząc wzrokiem za każdym jej ostrożnym krokiem, który stawia w tych niedorzecznie wysokich szpilkach, aż znika za rogiem. W końcu kieruję uwagę ponownie na Cassidy. Powinienem był wiedzieć, że znajdzie sposób by wkręcić się na to przyjęcie. Robiła to wcześniej wiele razy. To tak, jakby miała mnie na oku. Nie jestem pewien dlaczego, skoro sypia z połową Nowego Jorku, pewnie wliczając w to również sędziego, który odmówił mi przyznania większej ilości czasu z Hailey. Dawno temu wyraziłem się jasno, gdy pojawiła się u mnie w ciąży, że interesuje mnie wyłącznie to, by zapewniła naszej córce bezpieczeństwo i szczęście. Tak długo jak wywiązywała się ze swoich obowiązków, z radością płaciłem astronomiczne alimenty, które udało jej się ode mnie wyciągnąć. Wiedza, że jest tu z kimś z prasy sprawia, że czuję jeszcze większą ulgę odnośnie tego, że Piper nie ujawniła swojego prawdziwego imienia. Nie jestem pewien co Cassidy zrobiłaby z tą informacją, ale wiem na pewno, że nie byłoby
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
to nic dobrego. Mam nieodparte wrażenie, że nie jest zadowolona z tego, że po tak długim czasie znów zacząłem się z kimś umawiać. - Nie, Cass, nie powinnaś go tu zapraszać, ponieważ nie ma żadnych nas. Proszę, po prostu zostaw mnie w spokoju i wracaj do swojego fagasa. Marszczy nos. - Nie wiem dlaczego tak bardzo mnie nienawidzisz, Mason. Nie sądzisz, że powinniśmy się dogadać, dla Hailey? - Z tego co nasza córka wie, dogadujemy się. I tak właśnie chcę aby zostało. Zrobiłbym dla niej wszystko, włącznie z udawaniem, że lubię jej matkę. - Odsuwam się od niej, zabierając z tacy kelnera dwa kieliszki szampana. - A teraz, jeśli pozwolisz, muszę znaleźć, uch… Śnieżkę. Kładzie dłoń na mojej ręce, powodując że rozlewam trochę szampana. - O co chodzi z tym fałszywym imieniem? A te włosy, są z zeszłej dekady. Nie mogłeś sobie znaleźć kogoś mniej paskudnego, kochanie? Wlepiam palące, karzące spojrzenie w jej dłoń. - Zabieraj ode mnie łapy, Cassidy. I uważaj. Nie masz pojęcia do jakich prawników mam dostęp, prawda? Pamiętaj jedno, jak tylko postanowię zawalczyć, pożałujesz tego. - Czy ty mi grozisz, Mason? Naprawdę myślisz, że sędzia odda ci Hailey? - Śmieje się. - Tobie, facetowi udającego futbolistę, którego przez pół roku nie ma w domu? Trafia w czuły punkt. Dokładnie dlatego nie walczyłem o prawo do opieki nad córką. Hailey potrzebuje stabilizacji. Pełnowymiarowego rodzica, który nie podróżuje co drugi tydzień, od sierpnia do stycznia. I pomimo tego, że Cassidy to certyfikowana zdzira, to muszę przyznać, że była przyzwoitą matką. Widzę jak Piper wychodzi zza rogu i odsuwam się od Cassidy. - Do wiedzenia, Cass. Spotykam się z Piper w połowie sali. Podaję jej kieliszek szampana. Przyjmuje go, przyglądając mu się żałośnie. - Myślałam, że nie pijemy - mówi.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Bo nie pijemy. Ale jeden toast nie zaszkodzi, prawda? - Unoszę w jej stronę kieliszek. Wyciąga drżącą rękę, by stuknąć kieliszkiem o mój, ale wykorzystuje za dużo siły, zrzucając oba nasze kieliszki na marmurową podłogę. Wydmuchuje głęboki, pełen żalu oddech i przeprasza: - Przykro mi, czasami jestem taka niezdarna. Odsuwam butem szkło na bok i dostrzegam dwóch kelnerów, którzy spieszą do nas z mopem i miotłą, by posprzątać bałagan. Od tyłu ktoś cicho mówi mi do ucha: - Widzisz… okropna. Czy nauczono ją chociaż odpowiedniego zachowania, Mason? Odwracam się, by spiorunować Cassidy wzrokiem, ale ona tylko wzrusza ramionami i idzie dalej. - Jest okej, Piper. Nikomu nie stała się krzywda. - Pokazuję jej moje nieuszkodzone ręce, ciesząc się, że szkło nie pokaleczyło ręki, którą rzucam piłkę. - Pokaż mi dłonie, zraniłaś się? Wyciąga ręce, a ja sięgam by im się przyjrzeć, ale zostaję ponownie powalony przez ciepłe iskry, które wybuchają pomiędzy nami gdy się dotykamy. Zerkam w górę i łapię ją na tym, jak obserwuje moje ruchy. Oddech jej zamiera. Wywarło to na nią taki sam wpływ, jak na mnie. Ale z jakiegoś powodu robi co może, by to ukryć. - Może ostatecznie potrzebuję drinka - mówi, odsuwając ręce.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Rozdział 9 Piper Mason próbuje przywołać kelnera, ale zaczynam się oddalać. - Jest okej, zamówię sobie coś przy barze. Zaraz wracam. - Nim może za mną podążyć, zostaje zatrzymany przez kogoś, kto wygląda na ważną osobę. Kogoś, kto krzyczy pieniędzmi. Kogoś, kto ciągnie za sobą modelkę. Kieruję uwagę w stronę baru, mijając wszystkich kelnerów, którzy oferują mi kieliszek szampana. Przeklinam w duchu Masona i Skylar za to, że mnie na to namówili. A spotkanie z jego byłą? To była gehenna. Ponownie zapomniałam o tym, że on ma dziecko. Co ja najlepszego wyrabiam, angażując się w cokolwiek z kimś takim, jak on? Nie, nie angażuję się w nic, jedynie wyświadczam mu przysługę, tak sobie to racjonalizuję. Jestem w tej chwili tak daleko poza swoją strefą komfortu, że boję się iż cokolwiek może wyprowadzić mnie z równowagi. Rozważam to, czy nie umknąć w stronę bocznego wyjścia. Wówczas mogłabym zdjąć te dziesięciocentymetrowe szpilki i założyć o wiele bardziej wygodne buty do biegania, wchodząc z powrotem w strefę, gdzie nie istnieje nic poza mną i moim oddechem. Ale moralność bierze w posiadanie moje sumienie i obiecuję tkwić tu dla Sky. I może też trochę dla samej siebie. Mason powiedział, że zajmie to tylko kilka godzin. Patrzę na duży zegar wiszący na ścianie i widzę, że zostało tylko dziewięćdziesiąt minut. Mason Lawrence może i jest niepoprawnym rozgrywającym, ale wydaje się być szczery. Potwierdza każdą dobrą rzecz jaką o nim słyszałam. A fakt, że podobało mu się to jak odgryzłam się jego eks… to był jedynie bonus. Czekam przy barze za dwoma bardzo dużymi mężczyznami, którzy wyglądają jakby bardziej się socjalizowali, niż coś zamawiali. Mają
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
najprawdopodobniej szyte na miarę smokingi, by pasowały na ich postawne sylwetki. Jeden z nich jest Afroamerykaninem, ma długie, brązowe dredy, które sięgają mu poza szerokie ramiona. Drugi jest łysy i ma na karku wytatuowany numer „88” oraz logo Gigantów z Nowego Jorku, które widnieje nad nim. Czy zawodnicy nie zostają czasami przenoszeni do innych drużyn? No i co, jeśli zmieni mu się numer? Pamiętam ból związany z robieniem tatuażu i zastanawiam się, jak ciężko byłoby przy usuwaniu go. - Podoba jej się twój tatuaż, Saunders - ogłasza niski, krzepki głos w stylu Dartha Vadera. Facet z tatuażem odwraca się i szeroko się do mnie uśmiecha. - Cóż, co my tu mamy? - Przygląda się mojej sukience z seksualnym uznaniem. - Nie sądzę, abym kiedyś cię widział. Do kogo należysz? Opada mi szczęka. - Do nikogo nie należę. - Próbuję stanąć prościej. To próżny trud, biorąc pod uwagę fakt, że obaj górują nade mną o dobre trzydzieści centymetrów, nawet z moimi dziesięciocentymetrowymi szpilkami. - Może zamiast tak tu stać, przepuścicie mnie po drinka? - A co zamawiasz? - pyta koleś z dredami. - Cokolwiek to jest, ja stawiam. Chwytam kurczowo torebkę, myśląc o pustce, którą mam w portfelu. Myślałam, że drinki będą tu darmowe. Nagle czuję pot nad górną wargą i klaustrofobię z tymi otaczającymi mnie gigantami. Czuję jak niepokój wzrasta we mnie niczym fala, przybierając na sile nim przemieni się w tsunami. Odwracam się od nich i zauważam jak tłoczno się tutaj zrobiło w przeciągu zaledwie kilku minut. Ludzie gromadzą się wokół, przedstawiając się i gawędząc. Przyglądam się ich twarzom, licząc na to, że nikogo nie rozpoznam i modląc się, by nikt nie rozpoznał mnie. Łapię się na tym, że żywiołowo rozglądam się za Masonem. Gdy go zauważam, widzę że patrzy wprost na mnie. Wygląda na przerażonego gdy tak mi się przygląda i szybko uwalnia się od modelki, która usiłuje się na nim uwiesić. Pędzi do mnie przez błyszczące, marmurowe podłogi, a jego długie nogi w kilku krokach pokonują odległość pomiędzy nami.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Rozluźnij się, skarbie. - Słyszę za sobą głos wytatuowanego kolesia, gdy jego ciężka łapa chwyta mnie w pasie. - On tylko żartował. To otwarty bar. - Przesuwa dłonią w górę moich żeber. Ciało mi sztywnieje z powodu jego sugestywnego dotyku. Żółć podchodzi mi do gardła, a kolana niemal się pode mną uginają. Ale nim pochłania mnie atak paniki, dociera do mnie Mason i obejmuje mnie ręką, odpychając w tym samym czasie numer 88 - kolesia, który zapewne jest od niego cięższy o czterdzieści kilogramów. - Odwal się, Saunders - mówi. - Znajdź sobie kogoś innego, kogo będziesz nękał swoją brzydką gębą. Tak bardzo potrzebny mi tlen wypełnia moje płuca, a fala ulgi zalewa moje ciało. Czuję wokół siebie silne ramię Masona, który podtrzymuje mnie od upadku. Ale to, co naprawdę mnie dezorientuje, to fakt, że jego dotyk wydaje się być terapeutyczny, zamiast wywołać u mnie jeszcze większe załamanie. Czuję się bezpiecznie. A nawet przyjemnie. Dwójka byczków odchodzi, mamrocząc do mnie przeprosiny, a ja tymczasem błagam podłogę, aby w całości mnie pochłonęła. Modlę się, by nie okazało się, że wszyscy zgromadzeni byli świadkami mojej cichej histerii Mason delikatnie prowadzi mnie w cichy kąt sali. Na jego twarzy maluje się troska. - Jezu, Piper, wszystko okej? Co oni ci powiedzieli? - Nic. - Kręcę głową. - To nic takiego. Byli po prostu przyjacielscy. Przepraszam. Mam nadzieję, że nie zrujnowałam ci wieczoru. - Przenoszę ciężar ciała z nogi na nogę, które już mnie bolą od chodzenia w tych pretensjonalnych butach. - Zrujnowałaś mi wieczór? - pyta. - Niemożliwe. A poza tym, to ja cię tu przywlokłem. Nie powinienem był pozwolić ci chodzić samej. To ja cię przepraszam. Przysięgam, że nie opuszczę cię już na krok. Będziesz ze mną bezpieczna. - Bezpieczna? Myślisz, że potrzebuję abyś dbał o moje bezpieczeństwo? - odcinam się, po czym wzdrygam się z powodu tonu jakim do niego mówię, gdy on był dla mnie dzisiaj wyłącznie miły.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Na jego twarzy pojawia się konsternacja, przez co czuję się jeszcze gorzej. A potem zbywa to śmiechem. - Widziałem jak boksujesz, Piper. Jestem dość pewien, że sama potrafisz się o siebie zatroszczyć. - Widziałeś jak boksuję? - Nie przypominam sobie abym kiedykolwiek widziała go na siłowni poza tym pierwszym dniem. Wygląda na lekko zawstydzonego, co mnie bawi, biorąc pod uwagę to, jakim jest dużym facetem. - Tak, kilka razy cię obserwowałem. Moje ciało rozgrzewa się po tej deklaracji. Pierwszym moim instynktem jest powiedzenie mu, aby nigdy więcej tego nie robił. Żeby się „odpieprzył”, jak wyraził się w stosunku do tamtego gościa. Ale to jak się teraz czuję – wiedząc, że poświęcił czas by zauważyć jak wprawna się stałam, wiedząc, że myśli iż sama mogę o siebie zadbać, podczas gdy nic nie mogłoby być bardziej dalekie od prawdy niż to - to dziwne, ale podnoszące na duchu połączenie, które czułam w życiu tylko z jedną osobą. Tą, którą zostawiłam w Barcelonie. Nim mogę się powstrzymać, otwieram puszkę z robakami, która nie powinna zostać otwarta. - Dlaczego mnie obserwowałeś? - A jak myślisz, Piper? - Przechyla głowę na bok i unosi brwi. Prosiłam się o to. Skoczyłam na główkę. Nie mam wytłumaczenia na podpuszczanie go w taki sposób. Dawał mi sygnały. Czułam to w jego dotyku. Ale to czego nie rozumie, to fakt, iż nigdy do tego nie dojdzie. - Uch… ja nie… um, myślę, że jednak wezmę sobie tego drinka. Posyła mi przejmujące spojrzenie i zabiera dwa kieliszki szampana od przechodzącego kelnera. Próbuje mi jeden podać, ale zbywam go machnięciem ręki. - Myślałam o czymś nieco mocniejszym. - Wiesz gdzie jest bar - mówi, odkładając nietkniętego szampana na pobliski stolik. - Prowadź.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Podchodzimy do zatłoczonego baru i przesuwamy się na przód, gdzie patrzymy jak barman przygotowuje nam Jacka z colą. Rozkoszuje się palącym uczuciem alkoholu, który piję pierwszy raz od trzech tygodni. A potem rozglądam się i widzę modelkę, z którą wcześniej rozmawiał Mason. Tę, która wydawała się nie mieć problemu z przymilaniem się do niego. - Kim jest ta kobieta? - Kiwam w jej stronę głową. - Nazywa się Janice Greyson. Jest córką właściciela. - Wskazuje na zadbanego dżentelmena po prawej. - Ojciec stoi obok niej. Jest szefem. - Mówiłeś, że to skromna impreza charytatywna. - Znów się poruszam, ponieważ stopy naprawdę zaczynają mnie boleć. - Dlaczego jest tutaj właściciel Gigantów? - To Janice zorganizowała to przyjęcie. Nie wspominając o tym, że cel zbiórki jest jej bardzo bliski, ponieważ jest adoptowana. Sensowne jest to, że ojciec przyszedł ją wspierać. - Szturcha mnie lekko łokciem i dodaje: - A do tego, wydaje mi się, że próbuje mnie z nią zeswatać. Skręca mi się w żołądku i czuję lekkie mdłości, co przypomina mi o tym, że wcześniej nic nie jadłam, ponieważ byłam tak zdenerwowana. Wychylam resztę drinka. - Wezmę sobie kolejnego. - Jesteś tego pewna, Piper? Maraton jest za kilka dni. Zaperzam się. - A co, jesteś moim ojcem? Unosi dłonie w geście poddania. - Dobra, dobra. Zabiorę cię po kolejnego drinka. Ale jeśli w poniedziałek dasz ciała w biegu, to nie przychodź do mnie z płaczem. - Puszcza do mnie oczko i coś się we mnie topi. Jego spojrzenie jest upajające i kwestionuję swoją decyzję o wypiciu kolejnego drinka. Alkohol powoduje, że robię się odważna i głupia w tym samym czasie, przypominając mi dlaczego nie powinnam pić.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Jestem zauroczona tym jak barman po mistrzowsku miesza różne drinki w tym samym czasie. Wpatruję się w niego, aż stawia przede mną mój napój. - Dix! Dobrze cię widzieć, bracie. Patrzę jak Mason i wysoki nieznajomy wymieniają dziwne męskie powitanie polegające na uścisku dłoni i przytuleniu się, klepiąc się z uczuciem po plecach i zamieniając kilka słów. Facet kieruje później uwagę na mnie, ale w przeciwieństwie do poprzedniej dwójki, on nie próbuje rozebrać mnie wzrokiem. - A kogóż to znalazłeś by towarzyszył dziś twojej żałosnej, rezerwowej osobie? Mason wymierza mu powściągliwy, żartobliwy cios i patrzy na mnie. Kręcę do niego głową, otwierając z obawy szeroko oczy. - To jest… uch, przyjaciółka rodziny. Garrett, poznaj Śnieżkę. - Puszcza mi oczko. - Garrett i ja chodziliśmy razem do Clemson. Jest żałosnym, rezerwowym biegaczem Gigantów. - Przyjaciółka rodziny? Jakiej rodziny, chcesz mi powiedzieć, że poza futbolem masz jakieś życie? - mówi do niego Garrett, po czym odwraca się ku mnie. - Śnieżka, co? - Śmieje się i jestem pewna, że będzie nabijał się z mojego „imienia”. - Szkoda, że nie ma tu mojej żony, świetnie byście się dogadały. Nazywa się Autumn.4 - A gdzie jest twoja lepsza połówka? - pyta Mason, taksując wzrokiem pomieszczenie. - W domu, pewnie wyrzyguje wnętrzności. Nie wiem kto zdecydował się nazwać to porannymi mdłościami, ponieważ ma je przez cały, cholerny dzień. Przyszedłem się tylko pokazać i wypisać czek. - Kelner podaje mu kieliszek szampana. Unosi go w naszą stronę. - I napić się. Ta kobieta nie pozwala mi już w domu pić, ponieważ ona nie może. Garrett przeprasza nas, by porozmawiać z innym zawodnikiem. Wówczas Mason przedstawia mnie kilku innym osobom, uśmiechając się do mnie znacząco za każdym razem, gdy używa mojego nowego imienia. Podczas
4
Snow to Śnieżka, ale przede wszystkim śnieg, a autumn to jesień ;)
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
gdy niektórzy z naszej grupy podtrzymują rozmowę na temat dzieci i ciężarnych żon, Mason odgarnia mi włosy na bok i szepcze mi do ucha: - Wiedziałem, że znajdę sposób na to, by nazywać cię dziś księżniczką. Gdy jego gorący oddech owiewa moje ucho, włoski na karku stają mi dęba i zauważam, że mimowolnie rwie mi się oddech. Gdy odwracam się by go o to zapytać, widzę, że on również to zauważył. Skupia wzrok na mojej szyi, w dalszym ciągu podtrzymując mi włosy. Rozszerzają mu się źrenice i wydmuchuje mały haust powietrza. Zbieram w sobie całą silną wolę i odsuwam się, a moje włosy opadają znów na ramiona. - Co masz na myśli? - pytam. - No wiesz, Królewna Śnieżka. Ona jest jedną z księżniczek Disneya, prawda? Uśmiecham się szeroko i zaczynam się śmiać. - O mój Boże, jesteś beznadziejny, wiesz o tym? Przygląda się mojej twarzy jakby był pełen podziwu. - Piper Mitchell, sądzę, że to pierwszy raz gdy słyszę twój śmiech. Sądzę, że obiorę sobie za misję to, by częściej wydobywać z ciebie ten dźwięk. Nachyla się blisko mnie, a moje powieki trzepoczą z niecierpliwości by ponownie poczuć na sobie jego oddech. - I nie jestem beznadziejny… obejmuje mnie silną ręką i przyciąga jeszcze bliżej siebie - … jestem pełen nadziei. Bulgocząca lawa przepływa przez moje żyły i mówię mu, że muszę ponownie skorzystać z toalety. To kłamstwo, ale mam nadzieję, że mnie nie przejrzy. Muszę się od niego oddalić. Zdystansować się na minutę, by zyskać trochę perspektywy. Niestety, ciężko o perspektywę gdy wchodzę do zadbanej łazienki, w której aż roi się od kobiet poprawiających makijaż i szerzących plotki. Ale zauważam głównie trzy ciężarne kobiety siedzące na ławce i wymieniające się historiami, podczas gdy próbują przywrócić sobie krążenie w stopach. Szybko robię swoje i opuszczam zdobioną toaletę.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Czy każda obecna tu kobieta jest w ciąży? - mamroczę do siebie. - Ty nie jesteś - mówi Mason, zaskakując mnie swoim widokiem, gdy opiera się o ścianę przed łazienką. - I uważaj się za szczęściarę. Z tego co widziałem i słyszałem nie jest to spacerek po parku. Poranne mdłości, rozstępy, i dziwaczne zachcianki. Nie wspominając już o humorkach. - Wskazuje na męską toaletę. - Szybko skorzystam. Poczekaj tu, okej? Kiwam głową i patrzę jak znika za drzwiami. - Taa, szczęściara ze mnie - mówię pod nosem, ignorując jego polecenie i kieruję się do baru. Kilka minut później Mason znajduje mnie gdy kończę trzeciego drinka, stojąc boso koło wejścia dla personelu, by uniknąć kamer. Kręci głową z udawanym niesmakiem. Robię to samo w jego stronę, ale zdaję sobie sprawę, że moja głowa nie przestaje się poruszać. Kręci mi się w głowie. Uśmiecha się do mnie ze współczuciem, zabierając ode mnie pustą szklankę i stawia ją na ziemi, podnosząc po drodze moje buty. - Wygranie zakładu robi się coraz bardziej pewne. Wynośmy się stąd. Otwiera drzwi dla personelu i wyciąga mnie przez nie na rześkie, nocne powietrze. Z whiskey krążącą mi w żyłach nie zwracam uwagi na chłód. Ale to nie powstrzymuje go od zdjęcia marynarki i zarzucenia mi jej na ramiona. Aż do teraz nie zdawałam sobie sprawy z tego jaki jest duży. Jego marynarka od smokingu jest dłuższa od mojej sukienki i pochłania mnie jak czarna dziura. Gdy wkłada mi ręce w rękawy i podwija je, jakby ubierał małą dziewczynkę, ja mu się przyglądam. Nigdy nie zauważyłam jakie ma unikatowe włosy. Mają odcień platynowego blondu, który zwykle zarezerwowany jest dla typków z zachodniego wybrzeża. Dzielą się swobodnie na boki, a jeden z kosmyków opada mu na lewe oko. Nie są bardzo długie, ale nadają mu ostrego wyglądu, lekko buntowniczego. Jego lodowo niebieskie oczy są jasne, nawet w ciemności. Nigdy wcześniej nie widziałam takiego odcienia niebieskiego. Zerkam na swoją sukienkę i dociera do mnie dlaczego Skylar nalegała, abym założyła właśnie tę. Nie mogę przestać przewracać moimi zielonymi oczami do czasu, aż spoglądam w jego niebieskie, pasujące kolorem do mojej sukienki. Nie mogę sobie
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
przypomnieć abym kiedykolwiek podziwiała męskie oczy tak, jak robię to w tej chwili. Alkohol sprawia, że jestem odważna. Śmiała. Beztroska. Gdy kończy ubierać mnie w swoją marynarkę, skupia spojrzenie na moich stopach. Klęka na chodniku i unosi moją stopę, by założyć mi but. W głowie kręci mi się od fantazji małej dziewczynki, a potem niemal się przewracam, gdy wydaje się czytać mi w myślach. - Widzisz, a teraz jesteś Kopciuszkiem - mówi, zakładając mi buta na nogę. - To już dwie. Dwie księżniczki. Ha! Moje życie w żadnym wypadku nie przypomina bajki. One zarezerwowane są dla osób, które nie są tak głupie, jak ja. Dla ludzi, którzy przykładają uwagę do szczegółów. Dla ludzi, którzy nigdy nie pakują się w kłopoty. Wzdrygam się, patrząc jak to męskie ucieleśnienie księcia zakłada mi buty, wiedząc, że ani on, ani nikt inny nigdy nie spełni tej roli w moim życiu. Ale na ułamek sekundy, gdzieś z głębi zakamarków mojej zamglonej głowy, dociera do mnie głos, który chce, abym go wysłuchała. Głos, który mówi mi, że może ktoś taki jak ja jest w stanie otrzymać szczęśliwe zakończenie. - Ałć - mówię, usiłując iść obok Masona w stronę auta. Zatrzymuję się i opieram o ścianę, ześlizgując się w dół i raz jeszcze, w bardzo niekobiecy sposób zdejmuję buty. - Bolą mnie stopy. Nim mogę to powstrzymać, zostaję podniesiona i znajduję się w ramionach mojej słusznego wzrostu osoby towarzyszącej, która niesie mnie przez parking. Moje ciało i umysł wchodzą ze sobą w stan wojny. Umysł krzyczy na niego, aby mnie puścił, ale ciało rozkoszuje się uczuciem jego ramion trzymających mnie pod plecami i udami, przyciskając mocno do jego wyrzeźbionej klatki piersiowej. Drżę, przykładając twarz do jego szyi. Robię wdech, zaciągając się jego czystym, sportowym zapachem. Zamykam oczy czując ten upajający aromat i nagle zapadam w sen. Wszędzie na sobie mam dłonie, które łapią za moje ubrania i prześcigają się o pozycję na moim ciele. Tylko że tym razem walczę. Rzucam się i krzyczę przeraźliwie, zamachując się pięściami na wszystko i wszystkich. Słyszę jak ktoś w kółko woła moje imię, ale mój trening z samoobrony bierze górę, nie pozwalając mi zostać ofiarą. - Jezu Chryste, proszę pana, co się z nią dzieje? - krzyczy nieznany mi głos.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Silne ręce potrząsają moimi ramionami, przez co otwieram oczy, wyrywając się z koszmaru. - Piper. Piper, obudź się - błaga Mason. Próbuje skupić moje pijane oczy na młodym mężczyźnie znajdującym się na ziemi, który trzyma rękę na twarzy. - Co się stało? - pytam, przyglądając się dzieciakowi na ziemi. Mason marszczy w zmartwieniu usta. - Próbował pomóc mi wsadzić cię do samochodu, ale zaczęłaś z nami walczyć. Uderzyłaś go, skarbie. Opuszczam brodę gdy dociera do mnie co powiedział. - Tak bardzo przepraszam. - Patrzę jak chłopak wstaje, pocierając zaczerwienioną szczękę. - Nie chciałam - mówię mu i odwracam się do Masona. - Przepraszam. - Wsiadam do samochodu i zamykam drzwi, pragnąc aby mnie połknął i wypluł w innym wymiarze. Widzę jak Mason wymienia kilka słów z mężczyzną, ściskając mu dłoń i podając mu coś, co wygląda jak kilka banknotów i wydaje się zadowalać dzieciaka. Wzdycham głęboko. Płaci mu, by nie wniósł oskarżeń. Albo może po to, by nie rozpowiedział tej historii jednemu z dziennikarzy, którzy znajdują się w budynku. Gdy Mason wsiada do samochodu, ledwo jestem przytomna, alkohol wciąga mnie w senne odmęty, gdy opieram głowę o okno. Siedzę i taplam się w poczuciu winy odnośnie tego, jak źle mogło się to dla niego skończyć. Dla mnie również. Nie sprzeciwiam się nawet gdy sięga, by zapiąć mi pas. Ale robię co w mojej mocy, aby zignorować intensywność jego dotyku, gdy muska mnie palcami, łapiąc mnie za kark i odwracając moją głowę w swoją stronę. - Piper, co się dzieje? Co tam się stało? Powiedz mi. Nie zrozumiem dopóki mi nie powiesz. Odsuwam głowę. - Powiedziałam ci gdy się poznaliśmy, Mason. Nie chcesz mnie znać. Może teraz w to uwierzysz. Po prostu zabierz mnie do domu. Jedziemy w ciszy i żadne z nas nie kłopocze się by włączyć radio. Mason pociera dłonią szczękę. Debata rozgrywająca się w jego głowie jest
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
oczywista. Napięcie pomiędzy nami wyczuwalne. Cisza w samochodzie ogłuszająca. Parkuje przed domem Skylar i pędzi, żeby mi pomoc, gdy szybko wysiadam i zataczam się w stronę domu. - I tu się mylisz, Piper - mówi, zatrzymując mnie przed drzwiami wejściowymi. - Chcę cię poznać. - Ujmuje w dłoń moją brodę, unosząc mi głowę, by spojrzeć w oczy. - Wierz lub nie, ale warto cię poznać. Nie kłopocząc się tym, aby odpowiedzieć na jego słowa, wchodzę do środka i wyłączam światło na tarasie, obserwując jak pokonany wraca do samochodu. W przyćmionym świetle latarni widzę, jak uderza z frustracją w kierownicę, zanim odjeżdża. Zabieram na górę butelkę wody i aspirynę i zamykam się w pokoju, nie zawracając sobie głowy tym, by zdjąć sukienkę nim padam na łóżko. Nagle dociera do mnie, że na parkingu nazwał mnie „skarbem”. Serce łomocze mi na tę myśl. A głowa mnie boli, gdy umysł skupia się właśnie na tym, choć tak wiele wydarzyło się na przyjęciu. Nie myślę o upokorzeniu jakiego mu dziś przysporzyłam. Nie skupiam się na tym, że zraniłam tego chłopaka. Ani na tym, że zrobiłam dziś z siebie kompletną idiotkę. Nie, mój głupi, poddany zbyt dużemu wpływowi whiskey mózg, ciągle odtwarza jego czułe słówko. Masona nie wydawało się nawet obchodzić to, że go zawstydziłam. W zasadzie, przypominam sobie, że powiedział, iż chciał mi pomóc. Chronić mnie. Zapewnić mi bezpieczeństwo. Przez sekundę usiłuję wyobrazić sobie możliwość bycia z nim. Ale wówczas przewraca mi się w żołądku i docieram do łazienki w samą porę, by opróżnić jego zawartość do toalety. Myję się i zerkam w lustro, zszokowana tym, że nadal mam na sobie jego marynarkę. Mocny zapach jego wody po goleniu dociera do każdego mojego zakończenia nerwowego. Wracam do łóżka, bezmyślnie zastanawiając się, co się stało z moimi szpilkami. Wówczas odpływam w sen, otoczona upajającym zapachem jedynego mężczyzny, którego kiedykolwiek łaknęło moje ciało.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Rozdział 10 Mason Nadszedł poniedziałkowy maraton. Tysiące ludzi czeka na wystrzał pistoletu, który rozpocznie bieg trzeciej fali uczestników. Stojąc pomiędzy tłumem ludzi, rozglądam się w poszukiwaniu jedynego powodu mojego pobytu tutaj. Wiem, że jej nie znajdę. Znajduje się bardziej z przodu. Została zakwalifikowana z czasami z innych maratonów, więc mimo iż zgłosiłem ją z ramienia fundacji charytatywnej, będzie zaczynała bieg wraz z innymi uczestnikami, którzy osiągnęli podobny czas. Nigdy wcześniej nie przebiegłem pełnego maratonu, a jedynie kilka pół maratonów w zeszłym roku z okazji różnych wydarzeń charytatywnych. Ale jedyną kwalifikacją jakiej potrzebowałem, poza wolnym miejscem, była przyzwoita kwota datku, oraz obietnica, że uda mi się ukończyć bieg w mniej niż sześć godzin. Ostro trenowałem z Trick, wiec uznałem, że uda mi się to osiągnąć w czasie o połowę krótszym. Tak po prawdzie, moją jedyną misją na dzisiaj jest dogonienie nieprzewidywalnej Księżniczki i oglądanie jej bajecznego tyłka przez kilka kilometrów, a potem pokonanie tego jej boskiego ciałka odzianego w czarne, spandeksowe spodnie do biegania. Widziałem ją przed biegiem i nie odezwała się do mnie ani słowem. Mogłem stwierdzić, że była zawstydzona tym, co wydarzyło się tamtego wieczoru. Totalnie mnie zignorowała. Powtarzałem sobie, że nie chodziło o mnie, ale o cały ten tłum. No i może też o nerwy, jakie odczuwała z powodu możliwości tego, że przegra i będzie musiała wywiązać się z zakładu. Przez minutę rozważam nawet to, by celowo przegrać i sprawdzić, co wymyśli jako swoją nagrodę. Ale pomimo mojej ciekawości, oraz niewielkiej
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
części mnie, która chce zobaczyć jak przekracza linię mety przede mną, nadal jestem facetem i pragnę, aby postrzegała mnie jako typ silnego samca alfa, a nie jako cipkę, która została pokonana przez ociekającą potem, mierzącą metr pięćdziesiąt dziewczynę, która waży połowę tego, co ja. No i naprawdę chcę tej randki. Rozlega się wystrzał, ale tłum nie za bardzo się porusza. Przypuszczam, że trochę potrwa nim niemal dziesięć tysięcy ludzi rozpocznie bieg. Jest tutaj policja, która usiłuje zapobiec temu, by podekscytowani uczestnicy nie staranowali innych w dążeniu do spełnienia swego marzenia o pobiegnięciu w tak wielkim wyścigu. W końcu, mozolnie, ruszamy do przodu, niczym stado sardynek rywalizujących o swoje miejsce w tym ścisku. Przez to zastanawiam się, jak Piper radzi sobie z tłumem. Nigdy nie czułem się tak klaustrofobicznie. Rano widziałem, że miała ze sobą iPada i słuchawki. Choć organizatorzy wyścigu tego nie pochwalają i zabronione to jest wśród tych, którzy walczą o nagrody pieniężne, to może być to jedyna rzecz, która pomoże jej przetrwać maraton, pomimo jej niechęci do tłumów. Z kolei ja nie słucham dziś muzyki. Przyznam, że to terapeutyczne i pomaga mi to w czasie wyczerpującego biegu na bieżni. Ale wiem, że będę sycił się nieustającym hałasem tłumu. Tak jak wtedy, gdy biorę udział w meczu, hałas jest dopingujący. Motywujący. To on przeprowadzi mnie przez linię mety. Cóż, to, oraz zbliżająca się randka z kobietą, która potrafi mnie zirytować, oraz sprawiać że jestem twardy, a wszystko to w tej samej chwili. Nie zajmuje mi wiele czasu by znaleźć swoją pozycję, lawirując pomiędzy tłumem, omijając wolniejszych i zostawiając ich za sobą. Od czasu do czasu słyszę głośne krzyki od kogoś z tłumu, kto mnie rozpoznaje. Unoszę w ich kierunku brodę, lub macham, ale po kilkunastu kilometrach, łapię rytm i oddaję się myślom o minionym weekendzie. W piątek praktycznie nie spałem, martwiąc się o Piper. Wiem, że była pijana i wygląda na to, że ma jakieś problemy z mężczyznami, ale co popchnęło ją do uderzenia tego biednego chłopaka, który próbował mi z nią pomóc? To było tak, jakby zatraciła się w śnie - albo żyła w koszmarze. Gdy następnego dnia zadzwoniłem do Skylar by sprawdzić co u jej siostry, zostałem zaproszony na obiad do ich domu. Na obiad, w którym Piper nie uczestniczyła, ponieważ była w pracy. Griffin i Skylar często mnie do siebie
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
zapraszają, litując się nad kawalerem, który nie potrafi nawet dobrze ugotować makaronu. Zatracam się w moim tempie i wspomnieniach z tamtego dnia. - Nie mogę uwierzyć, że go uderzyła! - powiedziała Skylar. - Nic mi dzisiaj na ten temat nie powiedziała. Wyszła wcześnie pobiegać, a potem udała się do restauracji. - Nie wiem co się stało. W jednej chwili niosłem pijaną Piper z bosymi stopami, która była wiotka w moich ramionach, a w następnej zaczęła się rzucać, bijąc nas na oślep, gdy ten chłopak mi z nią pomagał. - Odłożyłem widelec i spojrzałem znacząco na Skylar. Nie byłem pewien czy wiedziała o Charlie, a nie zamierzałem zdradzić zaufania Piper, ale chciałem dowiedzieć się co się z nią działo. - Czy coś się jej przytrafiło? No wiesz, co sprawiło, że zachowuje się w taki sposób przy mężczyznach? - Pytasz, czy ktoś ją skrzywdził? - Skylar przyglądała mi się, rozważając własne pytanie. - Um… nie sądzę. Po prostu nigdy wcześniej za bardzo nie interesowała się chłopakami. W zasadzie, razem z Baylor sądziłyśmy, że była lesbijką, do czasu aż zobaczyłyśmy jak się przy tobie zachowuje. - Jak się przy mnie zachowuje? - zapytałem niewinnie. Griffin roześmiał się, dołączając do rozmowy, gdy położył mi na talerzu soczystego hamburgera. - Och, no weź, Dix, dziewczyna jest tobą oczarowana. Nawet jeśli nie przyzna tego przed samą sobą, to jest to całkiem jasne dla reszty z nas. Uśmiechnąłem się słysząc to potwierdzenie. Podejrzewałem to, ale usłyszenie tego od nich sprawiło, że zapragnąłem walić się w pierś niczym cholerny goryl. - Ale tak czy siak, fakt że nie interesuje się facetami nie tłumaczy tego, co zaszło wczoraj - powiedziałem. - Nie wiem. - Skylar wstała, by nalać mi wody. - Bardzo się zmieniła podczas tego semestru za granicą w przedostatniej klasie liceum. Podejrzewam, że coś się mogło wówczas wydarzyć, ale sądzę, że by nam o tym powiedziała. Byłyśmy ze sobą naprawdę blisko. Wróciła będąc inną osobą, ale uznałyśmy, że zmieniło ją całe to doświadczenie. - W jaki sposób była inna? - zapytałem.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Gdy wróciła, chciała jedynie pracować w restauracji by uzbierać pieniądze na podróżowanie. Przestała pomagać przy Maddoxie i cały swój czas spędzała z Charlie, lub w restauracji. Rzuciła nawet naukę aktorstwa. Wcześniej bardzo ją to interesowało i chciała zdobyć stypendium w szkole artystycznej. Ale po powrocie nie wzięła udziału w żadnym przesłuchaniu. Miała obsesję na punkcie planowania podroży po ukończeniu liceum. - Grała kiedyś? - Przypomniałem sobie, jak Piper mówiła, że mama Charlie była aktorką. Czy to miało coś wspólnego z tym, że zrezygnowała z marzeń? Twarz Skylar rozświetliła się z dumy. - Tak i była w tym dobra. Już kiedy byłyśmy małe, przebierała się i wygłaszała przed nami monologi. Pamiętam, że będąc w drugiej klasie liceum dostała główną rolę jako Anne Frank. Była naprawdę utalentowana. Ciągle powtarzałyśmy jej z Baylor, że marnowała swój talent z powodu mrzonki o podróżowaniu po świecie. Wiedziałyśmy, że odwiedzi cudowne miejsca, ale sądziłyśmy, że to aktorstwo ją w nie zabierze. Chodzi mi o to, że w restauracji zarabiała tylko minimalną płacę, więc jakim cudem było ją stać na wyjazd? Byłyśmy w szoku, gdy rodzice oznajmili, że pozwolili jej skorzystać z funduszu na studia. Zawsze byli stanowczy w kwestii tego, by ich dzieci zdobyły wykształcenie, a jednak dali jej wolną rękę odnośnie pieniędzy, które odkładali latami. - Skylar, pasjonowanie się podróżami to jedna rzecz - powiedziałem. Ale czy nie było to dla ciebie dziwne, że wróciła jako zupełnie inna osoba, niż ta którą była, gdy wyjeżdżała? - Sam to powiedziałeś, Mason. Gdy wcześniej o niej rozmawialiśmy, powiedziałeś, że za granicą życie jest inne. Ludzie są inni. Myślę, że znalazła po prostu miejsce, gdzie uznała, że pasuje bardziej, niż tutaj. Zawsze była wędrowcem, cyganką, ale myśleliśmy, że była to cześć jej kreatywności. - Skylar pociągnęła łyk piwa którego odmówiłem, ponieważ do biegu pozostały tylko dwa dni. Wydmuchała z frustracją powietrze. - Nie wiem. Może to częściowo była moja wina. W tamtym czasie sama byłam w college’u, dojeżdżając do miasta, by zdobyć stopień w zarządzaniu restauracją. Pochłonęło mnie to, a gdy się nie uczyłam, to imprezowałam. Myślę, że poniekąd zostawiłam ją na lodzie. Griffin ujął jej dłoń.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- To nie była twoja wina, Sky. Ludzie dorastają i zmieniają się i nie ma nic, co mogłabyś z tym zrobić.
Wraz z upływem kilometrów, myślę o słowach Griffina. Ludzie się zmieniają. Ja się zmieniłem. W college’u byłem zarozumiałym futbolistą, za którego Piper ma mnie teraz, i sypiałem z każdą dziewczyną, która była skłonna unieść przede mną spódniczkę. Potrzeba było czegoś wielkiego, monumentalnego, czegoś nie do pomyślenia i zmieniającego życie, abym zmienił zachowanie. Potrzeba było Hailey. I choć zgadzam się, że semestr za granicą mógł zmienić Piper, to czuję, że jest w tym coś więcej. Zastanawiam się, czy w historii Charlie jest więcej, niż mi powiedziała. Co, jeśli Piper również była nękana przez pijanych przyjaciół jej matki? Przewraca mi się w żołądku na myśl o tym, że bezcześciły ją łapy innych facetów. Biegnę szybciej, próbując ją dogonić. Z każdym krokiem ślubuję sobie, że będą ją chronił. Z każdym płytkim oddechem obiecuję, że zapewnię jej bezpieczeństwo. Z każdą kroplą potu przysięgam, że stanę się powodem dla którego pozostanie w Nowym Jorku. Zauważam ją po jakichś trzech godzinach od rozpoczęcia biegu. Znajduję ją nawet pośród dużej gromady biegaczy i niekończącego się morza obserwatorów. Powinienem wiedzieć jak wygląda od tyłu, ponieważ dostatecznie często widziałem ją na siłowni w ciągu tego miesiąca, o wiele więcej, niż pozwoliłem jej wiedzieć. Wszędzie rozpoznałbym jej tyłek. W bardzo podobnym do siebie stylu, biegnie sama, z dala od tłumu, wycofana na bok. Spowalniam, aby jej nie dogonić i obserwuję ją od tyłu, podziwiając płynną grację z jaką stawia każdy krok. Jej obcisłe spodnie do biegania otulają każdą krzywiznę jej bioder i tyłka. Jasnozielona koszulka na ramiączkach ukazuje stróżkę potu pomiędzy jej łopatkami, które dzięki ciężkim treningom Trick są teraz bardziej wyrzeźbione. Jej dwukolorowy kucyk podskakuje w górę i w dół, a luźne kosmyki podtrzymywane są przez opaskę w kolorze odpowiadającym jej koszulce. Jest wspaniała. Powinno robić się posągi z jej ponętnej formy. Gdyby moje ciało nie było u kresu wytrzymałości, to jestem pewien, że na sam jej widok miałbym namiot w spodenkach. Dopiero teraz uzmysławiam sobie, że bieg niemal się skończył. Według mojego zegarka do biegania pozostało ledwo półtora kilometra. Gdy
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
zostawiałem za sobą innych uczestników, którzy odpadali, lub których łapał skurcz, czas minął mi w mgnieniu oka, podczas gdy myśli o Piper napędzały każdy mój krok. Jeśli byłem w stanie przebiec maraton myśląc wyłączenie o niej, to mogę sobie jedynie wyobrazić co bym zrobił, gdybym miał ją u boku. Podbiegam do niej i przez chwilę biegniemy obok siebie, a ja obserwuję ją kątem oka. W końcu wydaje się mnie zauważyć. Diabelski uśmiech rozciąga się na jej pokrytej potem twarzy. Wyjmuje z ucha słuchawkę. - Najwyższy czas - mówi. Śmieję się tak bardzo, jak można to zrobić po przebiegnięciu dystansu niemal czterdziestu kilometrów. - Najwyższy czas? Wiesz, zamierzam wygrać ten zakład. - Pieką mnie płuca, gdy usiłuję mówić i napełniać je powietrzem. - Gra rozpoczęta, Dix. - Przyspiesza, wyprzedzając mnie. - Och, nie sądzę, Księżniczko. - Zbieram całą energię, by ją wyprzedzić, stwarzając pomiędzy nami pokaźny dystans, nim wracam do mojego tempa, licząc na to, że nie padnę z powodu chęci zaimponowania jej. Co jakieś pięćdziesiąt kroków zerkam przez ramię, by upewnić się, że mnie nie dogania. Póki co nie zmniejsza za bardzo dystansu. Ale zastanawiam się, czy sam się nie załatwiłem, wykorzystując za wcześnie ostatki energii, co pozwoli jej na zrobienie ze mnie głupka, gdy wyprzedzi mnie tuż przed metą. Koncentruję się na oddechu, przypominając sobie, że mam do pokonania jeszcze tylko kilometr. Jeden kilometr dzieli mnie od zapisania mojego imienia na stronach historii w innej dziedzinie, niż futbol. Jeden kilometr by zapewnić sobie randkę z jedyną kobietą dla której kiedykolwiek wziąłem udział w maratonie. Jeszcze. Jeden. Kilometr. Oglądam się, by oszacować pozycję Piper, ale nie ma jej tam. Oglądam się przez drugie ramię, by sprawdzić czy minęła mnie z drugiej strony, ale tam również jej nie widzę. Zwalniam, by móc bardziej się odwrócić. Wówczas ją dostrzegam. I po ponad czterdziestu, wyczerpujących kilometrach, przestaję biec. Od wygranej dzieli mnie kilometr, ale pozwalam innym uczestnikom przekroczyć metę przede mną.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Zatrzymuję się, ponieważ sto metrów dalej, Piper siedzi na ziemi, krew ścieka jej z dolnej części nóg, a ochrona wyścigu spieszy w jej stronę. Biegnę w jej stronę, ignorując protestujące mięśnie i niedotlenione płuca. Instynkt by chronić tę dziewczynę przewyższa fizjologiczną potrzebę oddychania. Gdy się przed nią zatrzymuję, oceniam rozcięcia na jej kolanach, oraz pobrudzone żwirem otarcia na dłonicach. Wciągam gwałtownie powietrze widząc krew ściekającą w dół, która plami jej białe buty. Ale gdy patrzę w jej oczy, jestem zaskoczony, że nie widzę w nich zmartwienia z powodu ran. Przesuwa nimi po tłumie, taksując go gorączkowo, a jej ciało zaczyna drżeć. Widziałem to już wcześniej. Ma atak paniki. Tak samo wyglądała tamtego wieczoru. Staram się wymyślić coś, czym jej pomogę. - Wszystko okej, panienko? - Słyszę ratowników medycznych i obserwatorów, którzy się wokół niej zbierają. Panikuje jeszcze bardziej z powodu otaczających jej ludzi. Wyciągam ręce po bokach, próbując skłonić ludzi do odsunięcia się. - Proszę się odsunąć. Ona ma klaustrofobię. - Chwytam butelkę wody, którą ktoś wyciąga w naszą stronę, oraz gazę od ratownika, którego odepchnąłem na bok. Usiłują się do niej dostać, ale blokuję ich. - Powiedziałem, żebyście się odsunęli jeśli chcecie jej pomóc. Piper. - Klękam przed nią, wbijając sobie w kolana żwir i mówię do niej cicho: - Piper, jest okej. Pomogę ci. - Opatruję jej rany, polewając je wodą, by je oczyścić. Nie wygląda to tak źle, to tylko kilka zadrapań. Nie przestaje się z rozpaczą rozglądać, a ja podążam za jej wzrokiem, próbując dociec tego, czego się boi. Jest tam? Ojciec Charlie? Albo jeszcze gorzej, jakiś dupek który ją skrzywdził? Muszę ją stąd zabrać. Z dala od tych ludzi. I szybko uzmysławiam sobie co muszę zrobić, by wyrwać ją z tego stanu i skłonić do wznowienia biegu. Jeśli czegoś się o niej nauczyłem w ciągu minionego miesiąca, to jest tym fakt, że biega, by się odciąć. By oczyścić umysł. Uciec swoim demonom. Muszę ciężko pracować, by utrzymać gapiów na odległość, ostrzegając ratowników spojrzeniem, a nawet kłamiąc, że mam zrobione szkolenie ratownicze. W końcu mi wierzą i odsuwają się jeszcze dalej. Najwyraźniej nie oglądają futbolu, za co, aż do teraz, nigdy nie byłbym wdzięczny.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Coś leżącego na asfalcie obok niej przykuwa mój wzrok, ponieważ odbijają się od tego promienie słoneczne. Sięgam i podnoszę skórzaną bransoletkę Piper, przesuwając palcem po misternych krawędziach róży. Szybko wkładam ją do małej kieszonki spodenek, wdzięczny, że ją zobaczyłem. Nie wiem co ona oznacza, wiem jednak, że jest dla niej ważna. To może być nawet jej najbardziej cenna własność, przyszło mi to do głowy, gdy miała ją na sobie podczas imprezy charytatywnej, na którą ją zabrałem. Przelotnie zastanawiam się czy kiedyś ją w ogóle zdejmuje, poza tą właśnie chwilą. Myśli o nagiej Piper, mającej na sobie jedynie tę bransoletkę utrudniają moje zadanie, by jej pomóc. Odganiam te krnąbrne myśli i skupiam się wyłącznie na tym, co muszę zrobić - naprawić tę piękną, uszkodzoną dziewczynę. - Piper, spójrz na mnie. - Ujmuję jej twarz w dłonie i zmuszam, by na mnie spojrzała. - To ja. Jesteśmy tylko ty i ja, skarbie. Zrobimy to. Został nam tylko kilometr i przejdziemy do historii. Tak ciężko na to pracowałaś. Chodź. Dasz radę. Wstaję, upewniając się, że nie odrywa ode mnie wzroku i zasłaniając jej widok na tłum. Wyciągam do niej dłonie, oferując pomoc we wstaniu. - Patrz na mnie - mówię do niej. - Tylko na mnie. Wydmuchuje długi, głęboki oddech, a potem kładzie dłonie na moich, pozwalając abym pomógł jej wstać. Wzdryga się, ale wiem, że to niekoniecznie z powodu jej ran. Mnie też wszystko boli. Nasze mięśnie zaczęły sztywnieć i zastanawiam się czy w ogóle będziemy w stanie dokończyć bieg po kilkuminutowej przerwie. - Jeszcze kilometr, Piper. Bułka z masłem. -Pozwala mi chwycić się za łokieć, by upewnić się, że stoi stabilnie na nogach. - Ruszymy tak powoli, jak potrzebujesz. Przygląda mi się, walcząc z samą sobą o to, jaką decyzję podjąć. Przytakuje. - Okej. - To pierwsze słowo jakie od niej usłyszałem odkąd upadła. I w tej chwili już wiem, że bez względu na to jak dużo czasu zajmie nam dokończenie wyścigu, to odniesiemy zwycięstwo. Pozwalam jej ustanowić tempo. Idzie szybciej niż się spodziewałem i słyszę wiwat tłumu, który oklaskuje ją z powodu powrotu do biegu. Raptem
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
dwie minuty później zwiększa nasze tempo do równego truchtu. Gdy wybiegamy zza rogu i widzimy w oddali linię mety, słyszę, jak Piper sapie. Zerkam na nią, bojąc się że znów panikuje, ale zamiast tego mam przyjemność bycia świadkiem powolnego, triumfującego uśmiechu, który zakrada jej się na twarz. Nie sądziłem, że dzisiaj to zobaczę, albo w ogóle kiedykolwiek. - O co chodzi? - pytam. Wskazuje na zegar, który pokazuje czas wyścigu. - Trick miała rację - mówi, a jej uśmiech nie znika. - Zrobiła to. Skróciła mój czas o dziesięć minut, pomimo wywrotki. Następnie odwraca się do mnie, utrzymując nasze tempo i mówi coś naprawdę niesamowitego: - Dziękuję ci, Mason. Niemal potykam się o wyczerpane stopy, absorbując słowa wdzięczności, których nigdy nie spodziewałem się od niej usłyszeć. Kręcę głową. - Nie ma za co, Księżniczko. I mylisz się, to nie Trick, ale ty. Ty to zrobiłaś. Widzę, jak do oczu nabiegają jej łzy. Łzy radości. Łzy wdzięczności. Ale nie pozwala im wypłynąć. Unosi wysoko brodę, kiwa do mnie głową i odwraca się, by obserwować jak zbliżamy się do mety. W ułamku sekundy podejmuję decyzję. Nawet nie zauważa jak zwalniam, pozwalając jej przebiec przez metę jako pierwszej.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Rozdział 11 Piper Jeszcze nigdy nie czułam takiej radości, przekraczając linię mety. To przez Masona? Czy chodziło o to, że nie pozwoliłam mojemu strachowi dać się pochłonąć? Gdy zobaczyłam w tłumię tę twarz, powrócił do mnie każdy, okropny koszmar. Aż do tej chwili mogłam niemal udawać, że twarze w moich snach nie były prawdziwe. Że były wytworem mojej wyobraźni. Ale teraz wiem na pewno - te twarze należą do prawdziwych ludzi. Te potwory istnieją. A wszystkie moje obawy i lęki związane z powrotem do domu właśnie się potwierdziły. Nie mogę się przed nimi ukryć nawet w Bostonie, zakamuflowana tysiącami biegaczy. Ale gdy panika pociągnęła mnie w dół, w odmęty, w jakich jeszcze nigdy nie byłam, pojawił się przede mną Mason, prawdopodobnie rezygnując z szansy na wygranie bostońskiego maratonu i zrobił to, w czym raz za razem udowadnia, że jest dobry. Ochronił mnie. Ochronił mnie przed jednym z mężczyzn z moich koszmarów. Ochronił mnie przed niechcianą uwagą ze strony ratowników medycznych. Ochronił mnie przed pewną samodestrukcją. Tylko jedna osoba na świecie była kiedykolwiek w stanie ochronić mnie w taki sposób, a znajduje się teraz tysiące kilometrów stąd. To jeden z powodów, dla których nie lubię jej opuszczać. To jeden z powodów, dla których zaczynam lubić przebywać przy nim. Nadal jestem wstrząśnięta, gdy Mason podchodzi do mnie i spaceruje obok, gdy dochodzimy do siebie po wykańczającym biegu. - Niezła robota - mówi, a na jego spoconej, zniewalającej twarzy pojawia się uśmiech.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Nadal skąpana w podekscytowaniu i adrenalinie, skaczę na niego i obejmuję go rękoma za szyję w bardzo nietypowym dla mnie uścisku. - Zrobiliśmy to! - piszczę bez tchu. - Się wie, że tak. Oboje ociekamy potem, oddychając ciężko i naprawdę powinniśmy chodzić, by rozluźnić mięśnie. Ale ten uścisk nie przypomina żadnego innego, pozbawia mnie resztki powietrza z płuc i sprawia, że jestem niezdolna do dobrowolnego poruszenia się. Trzyma mnie swoimi wielkim dłońmi, jedną obejmuje mnie w krzyżu, a drugą opiera pomiędzy moimi łopatkami. Nie wiem czy to podekscytowanie po biegu, czy też niczym nieskażony strach z powodu zobaczenia w tłumie jednego z moich oprawców, ale w tej chwili, nie chcę nawet aby mnie puścił. Nigdy wcześniej nie czułam się tak bezpiecznie. Jest to absurdalna świadomość biorąc pod uwagę fakt, że stoimy pośród tysiąca obcych ludzi. Sposób w jaki otacza mnie ramionami, przyklejając do swojego o wiele wyższego, szerszego ciała sprawia, że czuję się zarówno chroniona, jak i chciana. Nie, nie chciana - potrzebna. Ponieważ sposób w jaki mnie teraz obejmuje świadczy o tym, że potrzebuje mnie tak, jak ja jego i powoduje, że zastanawiam się czego on może niby chcieć, a czego jeszcze nie ma, albo nie mógłby dostać na skinienie palca. Gdy zerkam za niego i widzę większą ilość ludzi przekraczającą linię mety, dociera do mnie, że ukończył bieg po mnie. Odsuwam się i ściągam brwi. - Wiesz, nie musiałeś pozwalać mi wygrać. Wystarczająco mi pomogłeś. Nie potrzebuję również twojej litości. Śmieje się, mamrocząc coś o „Mr. Hyde”, a potem kręcąc głową, mówi: - Nie pozwoliłem ci wygrać, Księżniczko. Złapał mnie skurcz. Nadal boli jak jasna cholera. - Pochyla się, by pomasować łydkę. Później chwyta mnie za łokieć i pociąga za sobą. - No dalej, musimy chodzić, inaczej skończymy zesztywniali jak deski. Ruszamy przed siebie, w stronę Copley Square wraz z innymi zawodnikami, którzy ukończyli bieg. Znajdują się tu wielkie namioty ratowników medycznych, stanowiska do masażu, wanny z lodem i niekończąca się ilość stołów z napojami elektrolitycznymi i węglowodanowymi przekąskami.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Idziemy ścieżką wokół tego skweru, dodając niemal kolejne półtora kilometra do dystansu, który już przebyliśmy, ale wiem że jeśli tego nie zrobimy, to później słono za to zapłacimy. Gdy mój oddech się reguluje i zaczyna opadać adrenalina, łapię się na tym, że ciężko mi się nie rozglądać po masie uczestników, policjantów i gapiów, nie czując przy tym niepokoju. Instynktownie łapię lewy nadgarstek prawą dłonią, szukając jedynej rzeczy, która mnie uspokaja. Uderza we mnie panika. Poruszam gwałtownie dłonią, szukając kawałka skóry - moje palce muszą bezmyślnie śledzić zarys kwiatu który zaczął mnie definiować. Ale nie ma go tam. Momentalnie wzrasta mi puls, gdy zdaję sobie sprawę, że musiałam zgubić bransoletkę gdy upadłam. Spoglądam na zadrapania na ręce, którą zamortyzowałam upadek. - O mój Boże. Nie, nie, nie, nie, nie. - Nie mogłam jej zgubić. Nie bransoletkę. Łzy kłują mnie w oczy i grożą wypłynięciem na samą myśl o tym. Nie wiem czy to wyczerpanie z powodu biegu, czy twarz w tłumie, ale po raz pierwszy od długiego czasu zaciska mi się gardło i czuję, że mogę zrobić coś, czego nie robiłam od dwudziestego piątego kwietnia, - dokładnie pięć lat temu w sobotę - mogę się rozpłakać. Odwracam się, gotowa by pobiec w miejsce mojego upadku, gdy Mason łapie mnie za rękę, delikatnie mnie powstrzymując. - Muszę iść! - krzyczę, próbując się od niego uwolnić. - Piper. - Jego uścisk jest stanowczy, ale delikatny, gdy powstrzymuje mnie od odejścia. - Jest okej, spójrz. - Drugą ręką rozpina zamek małej kieszonki w spodenkach, tę, która służy do noszenia dowodu osobistego lub kluczyków do samochodu. Wyjmuje moją bransoletkę i wyciąga ją w moją stronę. Skąd w ogóle wiedział, że jej szukałam? - Co? Jak? - Musiała się odpiąć gdy upadłaś. - Przygląda jej się. - Nie wygląda jakby się uszkodziła. Proszę, pozwól mi zawiązać ci ją. Wyciągam w jego stronę rękę i obserwuję go ostrożnie, gdy umieszcza ją wokół mojego nadgarstka. Jego włosy są ciemniejsze od potu i bardziej
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
proste, przez co sięgają mu brwi. Jego niebieskie tęczówki pociemniały, odzwierciedlając niebo w południe i skupia się na zadaniu, zmagając się z zawiązaniem małego kawałka skóry swoimi dużymi palcami. Oszałamiający puls, który jest skutkiem jego dotyku, wznieca coś w głębi mnie. Stoję, wyczerpana biegiem, przerażona z powodu potwora którego zobaczyłam pośród tłumu, ręce i nogi mam poobdzierane i swędzące z powodu spoconej skóry, a jednak jedyne o czym mogę myśleć, to dotykający mnie mężczyzna. Uśmiecha się. Zastanawiam się czy czuje dokładnie to samo. Sposób w jaki zerka w górę i przytrzymuje moje spojrzenie potwierdza moje przypuszczenia. Gdy kończy mi zapinać bransoletkę, przygląda się zadrapaniom na mojej ręce i kolanach. - Chodź, skończmy dochodzić do siebie i zabierzmy cię do lekarza. A potem znajdziemy Griffina i twoją mamę. Niemal o nich zapomniałam. Ponieważ bieg odbywa się w poniedziałek, nie każdy mógł poświęcić cały dzień, by przyjść zobaczyć jak biegniemy. Nie chciałam aby moje siostry wiozły swoje dzieci tak daleko, tylko po to, by przelotnie mnie zobaczyć jak będę obok przebiegała. Ale mama nalegała, że się pojawi, po raz kolejny potwierdzając, że wspiera mnie w każdej podjętej przeze mnie decyzji. Kilka godzin później, po uzupełnieniu zapasów jedzenia i wody, żegnamy się z mamą i Griffinem, którzy wracają do Nowego Jorku. Większość biegaczy, którzy nie są lokalni, postanowiło zostać na noc, by pozbyć się sztywności z mięśni, która skutkowałaby długą podróżą powrotną do domu. Mason był na tyle hojny, że załatwił mi własny pokój, a zeszłej nocy poprosił nawet obsługę by dostarczyła mi wielki talerz makaronu, abym uzupełniła przed biegiem zapas węglowodanów. Nie zaoferował, że do mnie dołączy. W zasadzie w ogóle się ze mną nie kontaktował przed biegiem. Nawet przyjechaliśmy tutaj oddzielnie, ja pociągiem, a on samochodem. Byłam pewna, że odstraszyłam go moim zachowaniem na imprezie charytatywnej. Nie wspominając już moich słów na pożegnanie. Ale jego dzisiejszy dotyk powiedział mi coś innego. I za cholerę nie wiem, dlaczego chce marnować swój czas na kogoś takiego, jak ja.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Powiedziałam Masonowi, że chcę się wcześniej położyć spać. Ale nie potrafię się zrelaksować, a mięśnie bolą mnie i pieką, więc wybieram się na spacer, by je rozluźnić. Gdy wychodzę z hotelu, słońce zaczyna chylić się ku zachodowi za wysokimi budynkami w centrum miasta. Boston bardzo przypomina Nowy Jork, z tym, że ludzie nie wydają się tutaj tak spieszyć. Spacerują leniwie chodnikami, które są ciche i nieprzepełnione ulicznymi grajkami. Zatrzymuję się, by kupić w budce hot doga. Jedząc, mijam teatr „Charles”, miejsce, do którego mama zwykła przywozić mnie raz do roku, bym mogła zobaczyć mniejsze, niepochodzące z Broadwayu produkcje. Zobaczenie plakatów zapowiadających zbliżające się przedstawienia powoduje, że tracę apetyt. Wyrzucam resztki kolacji do kosza i próbuję się nad sobą nie użalać. Racjonalizuję sobie, że lepiej jest w ten sposób. Gdyby moje imię było w światłach reflektorów, albo umieszczone na afiszach, albo ściennym graffiti, mogłabym stać się celem. Ofiarą. A nie zamierzam ponownie się nią stać. Po powrocie do pokoju, kilka tabletek Tylenolu oraz lodowata kąpiel pomagają mi zrelaksować się na tyle, że zasypiam, licząc na to, że wyczerpanie odgoni koszmary.
Dotyka mnie zbyt wiele dłoni, a każda z nich zdejmuje fragment ubrania z mojego ospałego ciała. Nie walczę z nimi. Nie chcę z nimi walczyć. To co robią wywołuje dobre uczucie. Wyleguję się na wielkim łóżku i z otwartymi ramionami witam więcej. Moje ciało wydaje się być ożywione, jakbym unosiła
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
się w powietrzu. Rozglądam się po pomieszczeniu, patrząc na pijane twarze. Chłopcy różnych kształtów i rozmiarów krzyczą i dopingują mnie. Łapię przypadkową dłoń i umieszczam ją na mojej nagiej piersi, rozkoszując się ostrym bólem, który strzela prosto do mojego krocza gdy czyjeś palce ściskają mój sutek. Czuję twarde jak skała penisy przy twarzy i na ciele, każdy jeden z nich pragnie kawałka mojego ciała. Sięgam i pocieram gładką twardość jednego z nich, niepewna twarzy do której należy. Jestem oszołomiona jedwabistą miękkością erekcji, gdy na jej główce pojawia się mała kropla cieczy. Czuję poruszające się we mnie palce i początkowe pieczenie zmienia się w coś innego, przez co moje wnętrzności płoną z potrzeby i pożądania. Co jakiś czas czuję na brzuchu ciepłą wilgoć, której towarzyszą błogie, lecz agonalne okrzyki uwolnienia. Wzrasta we mnie przyjemność. Czuję jak czyjeś palce ściskają moje sutki, a inne pocierają łechtaczkę. Na zmianę ugniatają moje pośladki. Ktoś unosi mi biodra i rozchyla szeroko nogi. Krzyczę z bolesnej przyjemności, obserwując twarz jednego z chłopaków, który wypełnia moje ciasne wejście swoją erekcją. Odsuwam czyjąś dłoń na bok i przyjmuję karzący atak na moją łechtaczkę, aż krzyczę z uniesienia, ku uciesze tłumu. Następnie twarz chłopca zmienia się w inną. A potem w kolejną. Wszystkie twarze zlewają się razem, a ja zaczynam omdlewać, wycieńczona bólem. Przyjemnością. Nie chcę tego więcej robić. Usiłuję odepchnąć na bok jednego z chłopców, chcąc dać ciału wytchnienie od karzącego tempa jakiemu zostało poddane. Ani drgnie. Przeszywa mnie ból, gdy wchodzi w moją obolałą cipkę. Próbuję go z siebie zrzucić, ale przytrzymują mnie inne ręce. - Nie! - krzyczę. - Złaź ze mnie! - wrzeszczę, rzucam się i kopię. Głośny hałas wypełnia pokój i kolejna postać wskakuje na łóżko. - Piper! Piper, obudź się! - rozkazuje mi głos, który jest o wiele głębszy niż pozostałe. Ktoś łapie mnie za ramiona i potrząsa nimi. - Obudź się, skarbie. Otrząsam się z koszmaru, gorączkowo omiatając pokój załzawionym spojrzeniem, szukając chłopców, którzy dopiero co tutaj byli. Ale znajduję jedynie półnagiego Masona, który przytrzymuje mnie, abym go z siebie nie skopała.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Piper. To ja, Mason. Wszystko z tobą okej. Spójrz na mnie. To ja. Tylko ja. Już wszystko okej. Gdy jeszcze bardziej się rozbudzam, poluzowuje uścisk. Zapewnia mnie bez przerwy, aż przestaję się rzucać i opadam na łóżko. Nie mam już w sobie żadnej woli walki, gdy odwraca mnie do siebie plecami i przytula od tyłu, otaczając mnie swoją komfortową ochroną. - Ćśśś - szepcze, kojąc mnie, gdy jego oddech owiewa moje ucho. Delikatny, rytmiczny sposób w jaki pociera moją rękę w górę i w dół powoduje, że ciążą mi powieki i sen raz jeszcze wciąga mnie w swe odmęty, gdy słyszę jak mówi: - Nie pozwolę aby ktokolwiek jeszcze kiedyś cię zranił.
Zjedz, Księżniczko. I zadzwoń do mnie, gdy będziesz gotowa odebrać swoją wygraną.
Przecieram zaspane oczy, gapiąc się na notatkę, którą Mason zostawił przy moim łóżku, obok wielkiej tacy pełnej niebiańskiego śniadania. Poprzez wyważone drzwi prowadzące do jego przylegającego pokoju widzę, że spakował się i wyjechał po moim nocnym koszmarze. Serce mi przyspiesza, gdy to wszystko do mnie wraca. Koszmar. Mason wyważający drzwi i trzymający mnie aż ponownie zasnę. Mogę sobie jedynie
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
wyobrazić co on teraz o mnie myśli. Ale potem przypominam sobie słowa, które wypowiedział gdy zasypiałam. Na moment zapominając o tym co wczoraj zrobiłam, usiłuję wyskoczyć z łóżka, ale moje mięśnie żarliwie protestują. Pocieram i masuję napięte mięśnie nóg aż w końcu udaje mi się wstać, po czym zaczynam się rozciągać, aż nie mogę już dłużej ignorować kuszącego zapachu śniadania. Ślinię się wiedząc, co musi znajdować się pod srebrną przykrywką. Amerykańskie śniadanie. Tęskniłam za nim niemal tak bardzo, jak za dobrym sosem barbeque. Dwie godziny później, po tym jak boy hotelowy nalegał, że będzie towarzyszył mi na peron, siedzę w pociągu powrotnym do Nowego Jorku, a delikatne kołysanie na boki usypia moje zmęczone ciało, aż zapadam w sen, nadal trzymając jego notatkę. Nagle gwałtownie się budzę, rozglądając się dookoła by sprawdzić, czy ktoś słyszał jak wołałam przez sen. Wówczas zdaję sobie sprawę z tego, że wydarzyło się coś monumentalnego. Miałam sen. Sen, nie koszmar. Byłam z Masonem, a on prowadził mnie nawą na ślubie Skylar. Wszyscy tam byli, moje siostry, rodzina, przyjaciele i sąsiedzi. Nawet Charlie. Ale gdy dotarliśmy do ołtarza, nie rozdzieliliśmy się, aby każde zajęło swoje miejsce po bokach pani i pana młodego - my byliśmy panią i panem młodym. Miałam na sobie dziewiczą, białą suknię, której tren ciągnął się aż do pierwszej ławki. Mason był w smokingu, który ubrał na imprezę charytatywną. Wypowiedzieliśmy swoje przysięgi, po czym wszyscy zaczęli wiwatować, gdy wybiegliśmy z kościoła wprost na wesele, które obfitowało w różne wydarzenia. Pokroiliśmy cudowny, trzypiętrowy tort, nałożono mi jasnoniebieską podwiązkę i rzuciłam bukietem z białych i czarnych róż, który złapała Charlie. To wówczas krzyknęłam z ekscytacji, budząc się. Otrząsam się ze snu, zwalając go na karby całego tego planowania ślubu Skylar, którym ostatnio się zajmowałam. Ale z tyłu głowy zastanawiam się, czy głęboko w podświadomości jest to coś, czego pragnę. Od ponad pięciu lat nie przyśniło mi się nic, poza koszmarami. Pięć lat! A gwiazdą mojego pierwszego, normalnego snu jest nie kto inny, jak autor notatki, którą nadal ściskam w dłoni. Gapię się na nią. Kim jest ten facet? Nie robiłam nic, poza odpychaniem go, pomimo jego niezliczonych aktów bezinteresowności. A potem, po wszystkim co dla mnie zrobił, znalazł moją bransoletkę. Klnę się na Boga, że
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
jeśli istnieją rycerze w lśniącej zbroi, to Mason jest moim. Chodzi mi o to, że wyłamał dla mnie cholerne drzwi. Jestem zmęczona pozwalaniem na to, by określała mnie przeszłość. Jestem zmęczona życiem każdego dnia w strachu. Spoglądam na mężczyzn siedzących w pociągu. Z pewnością nie wszyscy z nich są źli. Myślę o Gavinie i Griffinie, oraz o szczęściu jakim wypełnili życie moich sióstr. Myślę o teatrze, oraz o plakatach w podświetlanych gablotach. Po raz pierwszy zdaję sobie sprawę, że jeśli nie pozwolę sobie mieć życia, to pozwolę im mi je odebrać. Już i tak wiele mi odebrali. Dawno temu zrobili ze mnie ofiarę. Ale być może jestem jedyną osobą, która zmusza mnie do tego, że ciągle nią jestem. Podejmuję błyskawiczną decyzję i wyjmuję telefon, by napisać wiadomość. Ja: Wiem czego chcę. Mason: Cokolwiek, Księżniczko. Powiedz słowo. Ja: Chcę, abyś przestał nazywać mnie Księżniczką. Mason: Pokonałaś mnie w bostońskim maratonie i tylko na tyle Cię stać? Ja: W zasadzie, jest jeszcze jedna rzecz.
Waham się tak długo, że pisze do mnie jeszcze trzy razy, pytając o co chodzi. Już napisałam te słowa na telefonie. Nie zdobyłam się jednak jeszcze na odwagę, by je wysłać.
Mason: Jesteś tam jeszcze?
Wracam myślami do snu, który wcześniej miałam. Nie potrafię sobie nawet przypomnieć, słowo daję, snu w którym były serduszka i kwiatki, a nie jakaś pokręcona wersja tamtej nocy. Chwytam się tego strzępka nadziei i skaczę.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Ja: Chcę pójść z Tobą na tę randkę.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Rozdział 12 Mason Od czasu do czasu rzucam piłką przed siedemdziesięcioma ośmioma tysiącami ludzi. Wygłosiłem mnóstwo mów w gimnazjum i w liceum. Czasami obracam się w towarzystwie sławnych i bogatych. Ale to, - wchodzenie po schodach prowadzących do domu Griffina, by zabrać Piper na randkę - to powoduje, że mam tak napięte nerwy, że jest mi niedobrze. Nie jestem pewien czy będę miał kolejną okazję. Mam tylko jedną szansę. Ona jest taka krucha. Złamana przez jakieś okropne wydarzenia, które nękają ją we śnie. Załamana do takiego stopnia, że przeżyła atak czystej paniki zarówno na imprezie charytatywnej, jak i na maratonie. Nie widziałem jej od tamtej nocy po biegu. Tamta noc była zarówno niesamowita, jak i okropna. Gdy usłyszałem jej mrożące krew w żyłach krzyki dochodzące z pokoju obok, pomyślałem, że została zaatakowana. Nie zastanawiałem się nawet dwa razy nad wywarzeniem drzwi. A gdy do niej dotarłem poczułem ulgę, ale byłem też rozwalony, obserwując, jak ponownie przeżywa coś ze swojej przeszłości. Udało mi się ją uspokoić i, ku mojemu zaskoczeniu, pozwoliła mi się nawet trzymać, dopóki nie zasnęła. Leżałem tam przez kilka godzin i obserwowałem ją. Moje ciało błagało o sen, mięśnie miałem wyczerpane i uszły ze mnie wszelkie pokłady energii, ale nie mogłem oderwać oczu od jej pięknej twarzy. Przyznaję, że skorzystałem ze swobody, której nie dałaby mi, gdyby była przytomna. Odgarnąłem jej włosy na bok i dotknąłem małego tatuażu za jej prawym uchem. Wtuliłem głowę w jej włosy, wdychając zapach kwiatowego szamponu. Chwyciłem jej małą dłoń i trzymałem tak, jakby od tego zależało życie - nie byłem tylko pewien czy jej, czy moje.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Ale potem wyszedłem. Wiem jaka zażenowana bywa po atakach paniki. I bez względu na to jak bardzo chciałem zostać i zjeść z nią śniadanie nieważne jak bardzo pragnąłem by mi zaufała i otworzyła się przede mną odnośnie tego, co jej się przydarzyło - wiedziałem, że nie była to właściwa chwila. Musiałem dać jej trochę przestrzeni. Tak więc spakowałem swoje rzeczy i dałem boyowi hotelowemu napiwek, by zadbał o jej bezpieczeństwo. Mrowią mnie włoski na rękach, gdy przypominam sobie wiadomość od niej. Spośród wszystkich rzeczy o jakie mogła poprosić, ona wybrała randkę. Może czuła się źle, ponieważ pozwoliłem jej wygrać. Miała wątpliwości, gdy powiedziałem jej, że w sobotę mam jedyną wolną noc. Usiłowała przekonać mnie, abyśmy poszli kiedy indziej. Ale rozpoczął się pierwszy tydzień budowania kondycji, co wiąże się z wieloma spotkaniami i zobowiązaniami. I mimo iż pragnę tej kobiety bardziej niż kiedykolwiek kogoś pragnąłem, to nie zamierzam zrezygnować z części siebie, by ją zdobyć. Wszystko co robię w pracy ma jeden, konkretny cel - pokazanie mojej wartości jako zawodnika, potencjalnego lidera oraz pierwszorzędnego rozgrywającego, który zasługuje na pozycję wyjściową. Piper już dwa razy odwołała randkę i myślę, że to siostry wywierają na nią nacisk. Tak naprawdę nie obchodzi mnie dlaczego to robi, ani jak dotarliśmy do tego punktu, ponieważ zostało mi tylko dwadzieścia dni. Dwadzieścia dni do ślubu. Dwadzieścia dni nim spakuje torby i wróci do swojego koczowniczego trybu życia. Dwadzieścia dni, by przekonać ją aby została. Dzwonię do drzwi i ze zniecierpliwieniem zaglądam przez okno. Widzę niezdecydowanie, gdy Piper wychodzi z kuchni. Waha się. Rozmawia z kimś, kogo nie widzę. Kręci nawet głową i rusza w stronę schodów prowadzących do swojego pokoju. Ale wówczas coś skłania ją do odwrócenia się. Wtedy zauważa, że ją obserwuję. Zamyka oczy. Jej pierś unosi się, nim widzę jak wypuszcza duży haust powietrza. Jedna szansa, krzyczy mój umysł. Nie spierdol tego. W zasięgu wzroku pojawia się Skylar, która podaje Piper telefon i popycha ją lekko w moim kierunku. Nie odrywam od niej oczu, gdy powoli
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
przemierza drewnianą podłogę. Może być zdenerwowana. Może nawet tego nie chcieć. Ale to nie powstrzymuje jej od wyglądania zabójczo. W sensie, że moje serce dosłownie zamiera. Nigdy mi się to nie zdarzyło w ciągu dwudziestu dwóch lat życia. Nawet wówczas, gdy dostałem się do drużyny Gigantów. Serce musiało mi stanąć na o wiele dłużej, ponieważ czuję się słabo. Całkowicie tracę rozum na myśl o tym, że ta drobna, niezwykła istota jest w stanie powalić mnie na kolana w łatwiejszy sposób, niż stutrzydziestokilowy zawodnik szarżujący. Otwiera drzwi, a ja chłonę jej widok. Jej włosy są gładkie i pofalowane, jakby dopiero co spędziła dzień na plaży i wyglądają normalnie, jakby nie poświęciła im wiele czasu, a jednak są idealne. Jej szmaragdowe oczy odzwierciedlają głęboki kolor bluzki, przez co wyglądają jakby miały ciemniejszy odcień niż zwykle. Gustowny makijaż podkreśla jej oczy, a ja uśmiecham się na myśl, że mimo wszystko poświęciła czas, by przygotować się na naszą randkę. - Co to? - Kiwa głową w stronę tego, co trzymam w dłoni, choć całkowicie o tym zapomniałem. Odnajduję przysłowiowy język w gębie i wyciągam przed siebie rękę, oferując jej „bukiet” słodyczy, o którego ułożenie poprosiłem w sklepie na końcu ulicy. - Słyszałem, że tęskniłaś za amerykańskimi słodyczami gdy byłaś za granicą. - Przyniosłeś mi bukiet. Ze słodyczy? - mówi z rozbawieniem, a jej usta układają się w uśmiech, którego nie może kontrolować. - Cóż, chciałem być oryginalny, więc postanowiłem nie przynosić ci kwiatów tak, jak inne twoje randki. - Ja się nie umawiam - mówi, unosząc brew. - Poza dzisiejszym wieczorem - przypominam jej. - Nie bądź zarozumiały. Po prostu honoruję nasz zakład. - Próbuje być sukowata, ale potrafię to przejrzeć. Jest dla mnie tak czytelna, jakbyśmy byli bliźniętami rozdzielonymi po urodzeniu. Potrafię przejrzeć fasadę którą przywdziewa, by wyglądać na silniejszą niż myśli, że jest.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Nie wiem co jej się przytrafiło, że taka się stała. Wiem jednak, że codziennie pracuję z jednymi z największych, najbardziej krzepkich, muskularnych facetów w kraju. Jestem też właścicielem siłowni z której korzysta kilku światowej sławy sportowców. Ale ta dziewczyna - ta złamana, wadliwa, niezwykła kobieta - myślę, że może być najsilniejszą osobą jaką znam.
- Co mogę podać pani do picia? - pyta kelner. Piper chowa się za menu, układając je pomiędzy nami a członkiem obsługi i szepcze: - Czy to jedno z tych miejsc, gdzie przynoszą butelkę wina i otwierają ją tutaj, na stole? Chichoczę i odszeptuję: - To jedno z tych miejsc, gdzie, jeśli tylko zechcesz, ktoś pójdzie za tobą do łazienki i podetrze ci tyłek. Menu opada na stół, a Piper parska śmiechem. Jej śmiech jest poetycki. Radosny. Zaraźliwy. Wtóruję jej. Usiłujemy się uspokoić, ale wtedy jedno z nas patrzy na to drugie i na nowo zaczyna chichotać. Nigdy nie widziałem by wyglądała piękniej. To tak, jakby cały stres wraz z… jej usposobieniem, na moment uleciał. W kącikach jej oczu pojawiają się łzy, które osusza płócienną serwetką. Kelner odchrząkuje, przypominając nam, że ciągle czeka na zamówienie.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Podnoszę menu z winami i zwracam się do Piper: - Czy Charadonnay brzmi dobrze? Przytakuje, a ja przystępuję do złożenia zamówienia. Kolejny kelner przynosi nam gorący bochenek chleba i nalewa nam do kieliszków wody z kryształowego dzbanka. Rozrywam chleb i kładę część na talerzu Piper. - Jak się teraz czujesz, pięć dni po maratonie? - Całkiem dobrze. Właśnie dziś rano biegałam po raz pierwszy od tamtego czasu. A ty? - W środę rozpocząłem przedsezonowe treningi. - Odruchowo pocieram obolałe uda. - Traktują mnie łagodnie ze względu na maraton, ale chyba trochę przesadziłem próbując zaimponować władzom. - Co to dokładnie jest ten trening przedsezonowy? - Odrywa kawałek chleba i wrzuca go do ust. - To dziewięciotygodniowy program, który zapobiega zastaniu się mięśni, oraz utracie zwinności jaką zyskaliśmy w poprzednim sezonie. Przez pierwsze kilka tygodni pracujemy nad siłą, kondycją i powrotem do zdrowia, czego zdecydowanie bardzo mi teraz potrzeba. - Kontynuuję wyjaśnianie szczegółów naszego planu treningowego, gdy zaczyna dławić się chlebem. Wciąga zszargany oddech pomiędzy zażenowaną tym, że przyciąga uwagę.
kaszlem,
wyglądając
na
- Wszystko okej? - Wyciągam do niej kieliszek z wodą. - Proszę, napij się. Odsuwa kieliszek na bok i zamiast tego sięga do swojej torebki, by wyjąć butelkę wody. Zauważam, że zawsze nosi jedną przy sobie i zastanawiam się czy to nawyk, który nabyła w czasie podróżowania. Nigdy nie można być pewnym jakości wody w dziwnych miejscach. Przestaje kaszleć, a ja kiwam głową w stronę butelki. - Jesteś snobem jeśli chodzi o wodę, czy masz germofobię? - żartuję. Wzrusza ramionami, zakręca wodę i wkłada ją z powrotem do torebki.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Po prostu lubię ten konkretny rodzaj wody, to wszystko. - Porusza się niekomfortowo na krześle. - Więc chcesz zostać pierwszym rozgrywającym? - Czy nie każdy tego chce? - pytam. - Nie. Nie każdy - mówi z wyraźnym skrępowaniem. - Dlaczego miałbyś chcieć całej tej uwagi? Somelier przynosi nam butelkę wina. Piper uważnie przygląda się jak ją otwiera i nalewa odrobinę do mojego kieliszka. - Tak, jest w porządku. Dziękuję - mówię mu, a on napełnia nasze kieliszki i stawia butelkę na stole. - Nie gram w futbol dla uwagi, Piper. Gram w futbol, ponieważ kocham tę grę. Robi łyk wina, spoglądając na mnie ponad krawędzią kieliszka. - Dlaczego to jest dla ciebie takie ważne? - Czy kiedykolwiek pasjonowałaś się czymś tak naprawdę mocno? Czymś, co całkowicie cię definiowało? Czymś, przez co czułaś że umrzesz, jeśli nie będziesz tego robiła? Piper wzrusza ramionami i opuszcza ze zniechęceniem wzrok, a do mnie dociera, że miała coś takiego. Skylar powiedziała mi, że gdy dorastała, aktorstwo było jej życiem. A jednak zrezygnowała z tego marzenia, by bez celu podróżować po świecie. Albo coś zmusiło ją do zrezygnowania. - Może po prostu nie znalazłaś jeszcze tej jednej rzeczy, Piper. Jesteś młoda. Nadal masz przed sobą wiele lat, by coś wymyślić. Ja miałem szczęście. Tata zapisał mnie na futbol dla maluchów gdy miałem pięć lat. Był moim trenerem do czasu, aż poszedłem do liceum. To było coś, co zawsze robiliśmy razem. Futbol nas jednoczył. Myślę, że to po części powód dla którego tak bardzo tego pragnę. Myślę, że byłby ze mnie dumny. Podrywa oczy w moją stronę. - Byłby?
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Przytakuję. Minęło niemal siedem lat, ale i tak drży mi głos, gdy jej mówię: - Moi rodzice zmarli w wypadku samochodowym, gdy miałem szesnaście lat. Piper wciąga głośno powietrze i z przerażeniem zasłania usta dłonią. - O mój Boże. To okropne. Bardzo mi przykro, Mason. - Nie potrafisz sobie wyobrazić, jak utrata kogoś tak ci bliskiego może zmienić twoje życie. Chciałem umrzeć razem z nimi. Byłem ich jedynym dzieckiem i nie miałem innych krewnych u których mógłbym zostać. To mój trener pomógł mi wyjść z depresji. Przygarnął mnie i pozwolił mi ze sobą mieszkać do czasu mojego wyjazdu do college’u. Całą moją złość, agresję i nienawiść do samego siebie pomógł mi włożyć w futbol. - Dlaczego się nienawidziłeś? - pyta ze współczuciem, albo może z empatią. - To nie była twoja wina. - To była moja wina. Ja wtedy prowadziłem. - Odtwarzam w głowie tę chwilę po raz milionowy. Nigdy nie zapomnę jak czas się zatrzymał, a sekundy stały się życiem. - Jestem pewien, że nigdy nie zrozumiem co sobie myślałem, gdy gwałtownie skręciłem by ominąć wiewiórkę. Pieprzoną wiewiórkę. To nie było nawet niczyje zwierzę. Gdy uderzyłem bokiem w drzewo, wymieniłem życie rodziców za cholernego gryzonia. Wygląda, jakby było jej niedobrze, na jej bladej twarzy odbija się wyraz okropnego niedowierzania. - Naprawdę chciałeś umrzeć? Przysięgam, że sposób w jaki zadała mi to pytanie to najbardziej introspektywna rzecz, jaką kiedykolwiek słyszałem by wyszła z jej różowych, kapryśnych ust. Nie odwracam wzroku. Jej pytanie wypala mi dziurę w mózgu. W duszy. Ona również przeżyła coś takiego. Chciała umrzeć. Jestem tego pewien. I całkowicie mnie to rozwala. Przytakuję i wyciągam przed siebie rękę, odwracam ją i pokazuję jej nadgarstek jako dowód. - Tak, chciałem. - Oddycham głęboko i ryzykuję, mówiąc: - Zabiłem własnych rodziców, Piper. Odbyłem podróż do piekła i z powrotem. Więc sama
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
widzisz, nie ma nic, co mogłabyś mi powiedzieć i przez co zmieniłbym o tobie zdanie. - Jest pan gotowy by złożyć zamówienie, proszę pana? Kelner wybrał sobie akurat tę chwilę, by przerwać nam rozmowę. Piper nagle wstaje. - Przepraszam na minutę. Możesz, proszę, zamówić za mnie? - Pędzi w stronę łazienki, a ja odczuwam wielką ulgę, że nie zabrała swoich rzeczy. Obserwuję jak odchodzi, zastanawiając się co się, do cholery, stało, że zapragnęła umrzeć, i pragnę zrobić co w mojej mocy, by to naprawić. Po złożeniu zamówienia, słyszę jak jej telefon pika i wibruje na stole. Zdaję sobie sprawę, że zapomniała go wyciszyć. Zerkam w stronę łazienki, by sprawdzić czy wraca, gdy telefon znów dzwoni. Gdy jej nie widzę, decyduję, że lepiej będzie jeśli go za nią wyciszę. Ostatecznie to bardzo ekskluzywne miejsce. Sięgam po telefon, gdy widzę świecącą na ekranie wiadomość.
Charlie: Wiem, że nie chcesz tego słuchać, ale nie mogłam pozwolić aby ten dzień minął bez życzenia Ci wszystkiego najlepszego z okazji dwudziestych drugich urodzin. Kocham Cię, Pipes.
Ekran ciemnieje i potrzeba całej mojej silnej woli, by nie podnieść go i nie upewnić się, że dobrze przeczytałem. Piper ma dziś urodziny? Nic dziwnego, że chciała odwołać wyjście. Pewnie chciała zrobić coś wyjątkowego z rodziną. Albo to, albo nie chciała abym odczuwał presję z powodu tego, że nasza pierwsza randka odbywa się w tak doniosły dzień. Ale dlaczego miałaby nie chcieć życzeń od Charlie? Pokłóciły się? Nie marnuję kolejnej sekundy i przywołuję kelnera, by na ostatnią chwilę poczynić ustalenia. Wówczas dzwoni mój telefon. Cassidy. Nie mam wyboru i muszę odebrać. Jeśli o to chodzi, trzyma mnie za jaja. Nigdy bym sobie nie wybaczył, gdyby coś stało się Hailey, a ja bym o tym nie wiedział, ponieważ byłem zbyt uparty, by odebrać.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- O co chodzi, Cass? - pytam opryskliwie. - Cóż, tobie również dobry wieczór, kochanie. Przewracam oczami. - Cassidy, czy dzwonisz z jakiegoś powodu, czy usiłujesz po prostu zniszczyć mi wieczór? - Oczywiście, że jest powód. Chciałam dać ci znać, że Hailey wspięła się dzisiaj sama po schodach, bez mojej pomocy. - To świetnie, Cass, ale jestem pewien, że mogło to poczekać do jutra. I będziesz pamiętała, by zamykać bramkę zabezpieczającą, tak? To że potrafi wchodzić po schodach nie oznacza, że nie spadnie. Prycha do telefonu. - Boże, Mason, nie jestem głupia. Podchodzi kelner i pyta o nasz posiłek. - Wyszedłeś z chłopakami? - pyta po tym, jak usłyszała moją przelotną rozmowę z kelnerem. - To naprawdę nie twoja sprawa z kim wyszedłem. Przez chwilę milczy. - Och, więc jesteś na randce? Myślałam, że nie randkujesz, Mason. Kim ona jest? - Więcej ciszy. - To ta dziewczyna z zeszłego tygodnia, prawda? Królewna Śnieżka? O Boże, kochanie. Chodzi mi o to, że jeśli naprawdę chcesz chodzić na randki, to mogę wymyśli tysiąc dziewczyn, które lepiej by do ciebie pasowały niż Panna Niezręczna. W czasie jej tyrady, Piper wraca do stolika. Siada i podnosi swój telefon, przypuszczalnie po to, by zająć się czymś w czasie mojej rozmowy. Nie za bardzo podoba mi się jej reakcja, gdy czyta wiadomość od Charlie. Wierci się na krześle, jakby nagle poczuła się niekomfortowo. Zalewa ją fala smutku, a ja nie jestem szczęśliwy, że nie dogaduje się ze swoją najlepszą przyjaciółką w dzień swoich urodzin. - Nie jestem zainteresowany twoimi rekomendacjami, Cass. A to co robię, to nie twoje zmartwienie.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Piper spogląda mi w oczy słysząc imię Cassidy. - Przepraszam - mówię do niej bezgłośnie i wzruszam ramionami, licząc na to, że nie rujnuję całkowicie tej randki, rozmawiając z moją byłą. - Oczywiście, że to jest moje zmartwienie - warczy do telefonu Cassidy. - Nie mogę pozwolić, abyś prowadzał się z byle kim. Jak ją poznałeś? Czy to jedna z tych twoich niedorzecznych fanek? Wiesz o niej w ogóle cokolwiek? Usiłuję obniżyć głos, ale gotuje się we mnie ze złości. Mój wzburzony szept zdradza jednak, że nie jestem tak wyluzowany i opanowany, jak usiłuję pokazać przed Parker. - I kto to mówi. Drzwi w twoim mieszkaniu są w ciągłym ruchu. Bóg jeden wie czego świadkiem jest Hailey. Więc nie waż się nawet próbować mówić mi z kim i kiedy mogę umawiać się na randkę. - Ale… - Próbuje mieć w tym coś do powiedzenia. - Rozłączam się. - Mój głos wraca do normalnej głośności. Naprzeciwko mnie siedzi piękna kobieta i nie mam zamiaru ignorować jej ani chwili dłużej. - Kończę połączenie, odkładam telefon i widzę rumieniec wkradający się na twarz Piper. - Jesteś, wiesz - mówię jej. - Jesteś piękna. Jeśli dotychczas ci tego nie powiedziałem, to powinienem był. I przepraszam za to, że odebrałem ten telefon, ale nigdy nie wiem czy może chodzić o Hailey. - W porządku. - Zbywa to i zaczyna skubać obrus, jakby nigdy wcześniej nie otrzymała komplementu. - Rozumiem, że dla córki zrobiłbyś wszystko. - Lubisz dzieci, Piper? Wiem, że miałaś wyjątkową relację z Maddoxem, ale nigdy nie widuję cię z Aaronem i Jordan. Nie masz problemu z tym, że mam dziecko, prawda? Obserwuję uważnie jak skubie biały obrus i wiem, że jest głęboko pogrążona w myślach, przez co zastanawiam się czy fakt, że jestem tatą może być dla niej problemem. Ma zaledwie dwadzieścia jeden lat, cóż, dwadzieścia dwa, ale mimo to może być zbyt młoda, by podjąć się odpowiedzialności bycia z dzieciatym facetem. Ponieważ ma rację - dla Hailey zrobiłbym wszystko. I bez względu na to, jak bardzo pragnę Piper Mitchell, jeśli nie potrafi zaakceptować mojej córki, to zdecydowanie nic z tego nie będzie.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Rozdział 13 Piper Serce tak głośno obija mi się o żebra, że jestem pewna, iż Mason to słyszy. Na szczęście kelner przeszkadza nam w tym, co z pewnością byłoby bardzo niezręczną rozmową i stawia na stole jedzenie, typowe dla restauracji z obrusami w biało-czerwoną kratę, a nie dla tego typu miejsca z wyższej półki. Nieoczekiwany uśmiech wykwita mi na twarzy. - Przywiozłeś mnie do tej eleganckiej restauracji, takiej, gdzie naprawdę w łazience jest obsługa, która pewnie wytarłaby mi tyłek i zamawiasz dla mnie barbeque? - Śmieję się, spoglądając na kopę siekanej wołowiny na kajzerce. - Nigdy nie zapomnę dnia, w którym się poznaliśmy - mówi. - Gdy kłóciliśmy się o to, że jestem sportowcem. Jestem pewien, że to pamiętasz? Puszcza mi oczko, a ja przewracam oczami. - Miałaś w kąciku ust sos barbeque i nie potrafię ci nawet powiedzieć co byłem w stanie zrobić, by móc ci go zetrzeć. - Usiłuję nieskutecznie nie uśmiechnąć się, gdy wyobrażam sobie to w głowie. - Wiedziałem, że pewnie skopałabyś mi dupę. A teraz, po tym jak widziałem jak boksujesz, wiem to na pewno. Ale pomyślałem sobie, że skoro jesteśmy na randce i tak dalej, to będziesz na tyle miła by pozwolić mi to zrobić, jeśli ponownie do tego dojdzie. Po raz drugi dzisiejszego wieczoru czuję jak rozgrzewa mi się twarz i jestem pewna, że moje policzki są w takim samym różowym kolorze, jak pożyczona szminka. Bawię się nerwowo bransoletką, a potem podnoszę kieliszek z winem i w roztargnieniu przykładam go do ust, pozwalając aby ciecz dotknęła moich warg nim uzmysławiam sobie co zrobiłam. Robię wielkie oczy i szybko odstawiam kieliszek, wycierając wilgoć z ust. - Coś nie tak z winem? - Wącha swoje, nim robi łyk.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Kręcę głową. - Nie. Chyba po prostu nie jestem wielką fanką Charadonnay - kłamię. To moje ulubione. - Przepraszam. - Zamówię ci coś innego. Co byś chciała? - Nic, dzięki. Myślę, że chcę zakosztować tej pysznie pachnącej kanapki. Popycha małą miseczkę z sosem barbeque w stronę mojego talerza. - Nie zapomnij naprawdę mocno zamoczyć - mówi z uśmiechem. Śmieję się. - Miałam rację - mówię, usiłując złapać jakoś tę stertę mięsa i ociekającą sosem bułkę, która jest większa od mojej dłoni. - Jesteś niepoprawny. - Kto powiedział, że jestem niepoprawny? - Nikt. - Trochę sosu ścieka mi na palec, więc zlizuję go. Zerkam na Masona, który uważnie obserwuje ten ruch, jego rozszerzone oczy skupione są na moich ustach i wierci się na krześle. Nie miałam przez to na myśli nic seksualnego. Naprawdę, po prostu oblizywałam palce. A to jak na mnie patrzy wygląda tak, jakby chciał mnie zjeść. Każda część mojego ciała, aż po komórki tworzące moje bijące serce boi się, że dokładnie to chce zrobić. Ale te same części mnie są także przerażone, że to nieprawda. Wpatruję się w niego, zastanawiając się nad tym, jak taki prosty gest, jak oblizanie palca, mógł sprawić, że stracił kontrolę. - Wszyscy gracze futbolu są tacy sami. Myślicie, że możecie dostać cokolwiek chcecie i gdziekolwiek chcecie, nie bacząc na innych. I nigdy się nie zmienicie. Wiem jak to działa. Słyszałam o wielu zawodnikach mających czterdzieści lat, którzy mają trzecią żonę, dziewczyny na boku, oraz oskarżenia o poważne napaści, które wygodnie zostały oddalone. Co takiego jest w byciu sławnym, że myślicie iż możecie lekceważyć wszelkie zasady i podstawowe oznaki człowieczeństwa? Momentalnie żałuję moich słów. Wiem, że powiedziałam je ze strachu. Strachu przed tym, co nieznane. Strachu przed tym, do czego może doprowadzić
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
ta randka. Może celowo sabotuję ten wieczór. Mason nigdy nie dał mi powodu bym wątpiła w jego intencje i człowieczeństwo. Odkłada widelec i spogląda mi prosto w oczy. - Ja taki nie jestem, Piper. Nie jestem jak mama Charlie, jeśli tak właśnie myślisz. Nie wierzę w to, że świat leży mi u stóp. Nie oczekuję, że będzie mi się podawało wszystko na srebrnej tacy. Walczę o to, czego chcę. A w tej chwili chcę dwóch rzeczy, futbolu i ciebie. Rwie mi się oddech, jego słowa całkowicie zbiły mnie z pantałyku. Nie daje mi jednak czasu na odpowiedź. - Wiem, że gracze futbolu cieszą się złą reputacją za bycie… cóż, za bycie graczami, ale ja taki nie jestem. Przyznaję, że nie byłem ostrożny będąc młodszym. Popełniłem błąd. Byłem niefrasobliwy. Ale nie jestem złym człowiekiem. Zrobiłem cokolwiek, byś myślała że taki jestem? - A na lotnisku? - pytam. - Lotnisku? - Gdy dałeś tamtej kobiecie swój numer telefonu. - Hm? - Przechyla głowę na bok i przygląda mi się. - Jakiej kobiecie? - Tej z dzieckiem. Myślę, że chłopiec się zgubił, a ty pomogłeś mu znaleźć mamę. A potem dałeś jej swój numer telefonu. Chcesz mi powiedzieć, że to nie czyni z ciebie gracza? Silne mięśnie jego szczęki usiłują powstrzymać uśmiech, nim rysy jego twarzy miękką pod chłopięcym urokiem. - To był autograf, Piper. Nie numer telefonu. Mówiłem o futbolu i próbowałem go uspokoić. Okazało się, że jego tata był wielkim fanem, więc zapytał swoją mamę, czy będzie okej, jeśli dam mu autograf. - Autograf? Powoli i z gracją wzrusza muskularnym ramieniem. Zamykam oczy i kręcę głową.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Przepraszam. Tak naprawdę byłeś dla mnie miły biorąc pod uwagę pewne rzeczy, które ci powiedziałam. Ale skąd wiesz, że nie staniesz się takim człowiekiem? Chodzi mi o to, że jesteś dopiero u progu sławy. Co się stanie, gdy otrzymasz pozycję wyjściową w drużynie? Co będzie, gdy kobiety zaczną rzucać się na ciebie jak tylko opuścisz mieszkanie? Co, jeśli będziesz chciał jednej z nich, ale ona zdecyduje, że nie chce ciebie? Zamierzasz po prostu wziąć to czego chcesz, Mason? Odpycha na bok talerz z na wpół zjedzonym jedzeniem, tracąc apetyt. Nalewa do kieliszka resztę wina i wychyla je jednym łykiem. - Nie, Piper. Nie zamierzam wziąć tego, co chcę. Ale jestem skłonny o to walczyć. To właśnie różni mnie od nich, od mężczyzn z twojej przeszłości. - Nic o mnie nie wiesz - warczę na niego, posyłając mu zjadliwe spojrzenie. Jego twarz wykrzywia grymas i mogę stwierdzić, że żałuje swojego komentarza tak bardzo, jak ja mojego. - Masz rację, nie wiem. Ale chciałbym. Liczę, że dasz mi szansę na to, abym lepiej cię poznał. A teraz jedz, inaczej zmarniejesz. Jestem gotów się założyć, że przebiegłaś dzisiaj więcej niż powinnaś. Ile kilometrów zrobiłaś, osiem, dziesięć? Wzruszam ramionami. - Dwanaście. Śmieje się. - Widzisz, już sporo o tobie wiem. Wiem, że nie trzymałabyś się wytycznych co do odpoczynku po maratonie. Przez resztę posiłku rozmawiamy o bieganiu. To bezpieczny temat. Opowiadam mu o maratonach, które w zeszłym roku przebiegłam w Amsterdamie i Berlinie. Mówię mu o tym, jak Charlie zaraziła mnie w liceum bieganiem. Pokazuję mu nawet kilka zdjęć na telefonie. - To musi być Charlie - mówi.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Zdjęcie zostało zrobione w Austrii dzień po tym, jak złamała nogę. W następnym tygodniu miałyśmy wspinać się po górach, ale oczywiście, nic z tego nie wyszło. - Na tych zdjęciach nie ma żadnego faceta - mówi, korzystając ze swobody, by przejrzeć więcej moich zdjęć. - Czy to oznacza, że nie muszę obawiać się o konkurencję ze strony chłopaków z naprawdę fajnymi akcentami? Kręcę głową. - Nie umawiam się, pamiętasz? Śmieje się. - Ja również. Aż do dzisiaj. W zasadzie to moja pierwsza randka od urodzenia Hailey. Z niedowierzania opada mi szczęka. - Nie byłeś na randce od niemal dwóch lat? Mruży oczy, jakby o czymś intensywnie rozmyślał. - Technicznie, od trochę ponad dwóch lat. Nie byłem na randce odkąd Cassidy pojawiła się u mnie w ciąży. - Jak to w ogóle możliwe? Nie znam żadnego faceta, który obyłby się tak długo bez… um… randkowania. - Czuję na twarzy falę ciepła i zastanawiam się czy kiedykolwiek w życiu rumieniłam się tak dużo w ciągu jednego wieczoru. Wiem, że nigdy. Robię łyk wody z butelki, by się uspokoić. - Mówiłem ci, Piper, że nie jestem taki jak inni faceci. Jestem w stu procentach oddany córce. - Unosi rękę i przygląda się jej. - I najwyraźniej mojej lewej dłoni. W bardzo niepodobny do damy sposób, pluję wodą, wybuchając śmiechem. Mason chichocze, wycierając z mojego telefonu kropelki wody. Ponownie spogląda na zdjęcie, nim oddaje mi telefon. - Charlie wygląda jak skóra zdarta ze swojej mamy - mówi, przyglądając się zdjęciu Charlie z niebieskim gipsem na nodze, na którym podtrzymuję ją na kulach pozując przed stokiem narciarskim na którym złamała nogę. Charlie jest
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
ruda. Jej długie, falowane włosy są kopią niegdyś sławnej aktorki, którą teraz pogardzam. - Widywałem jej mamę w filmach gdy byłem dzieckiem - mówi. Zgadza się, że ukradła wygląd mamie. Jest zachwycająca. Nigdy wcześniej nie byłam zazdrosna o Charlie. Tak, to ona zawsze była tą piękną. Tą, za którą gonili faceci. Wysoką, tajemniczą rudowłosą, którą zabierali do domu, podczas gdy jej niezręczna współlokatorka spała sama. Ale w tej chwili, pomimo tego, że zawsze odczuwałam ulgę, iż to ona zaskarbia całą uwagę, opuszczam wzrok na stół, gdy zalewa mnie nieznane mi uczucie. Podobne jest ono trochę do porażki. - Taa. Jest, prawda? - Tak, oczywiście że jest. - Mason pochyla się nad stołem, sięgając dłonią do moich ust. Spinam się, gdy dotyka palcami moich warg. Puls mi szaleje, a oddech zamiera z powodu jego delikatnego dotyku. Muska kciukiem moją dolną wargę, po czym odsuwa rękę, by pokazać mi sos, który starł mi z ust. Wsadza kciuk do ust i zlizuje z niego sos. Nigdy nie postrzegałam mężczyzn jako seksownych. Aż do teraz. Aż do Masona. - Ale nie umywa się do ciebie, Piper. Jesteś olśniewająca, nie wiesz o tym? Nim mogę się z nim nie zgodzić, albo choćby mieć czas, by się zarumienić, podchodzi do nas ochmistrz z butelką szampana i talerzem z tiramisu, w które wetknięta jest zapalona świeczka. Życzy mi cudownych urodzin, a przy kilku otaczających nas stolikach rozlega się aplauz, gdy z hukiem otwiera szampana, nalewając nam obojgu kieliszek alkoholu, który wygląda jak drogi Brut. Czuję, że mogę się porzygać, dokładnie tutaj, przed Masonem, w tej wystawnej restauracji, która na specjalne życzenie serwuje sos barbeque. Wyjmuję z torebki butelkę wody i pociągam solidny łyk. - Ja, uch… - Szamoczę się z butelką i rozglądam się nerwowo dookoła, by upewnić się, że ludzie nie patrzą. Odsuwam od siebie wspaniałe ciastko. Nie świętuję urodzin, Mason. Skąd w ogóle wiedziałeś? - Kto nie świętuje swoich urodzin? A przynajmniej dopóki nie ukończy pięćdziesiątki i chce żyć w zaprzeczeniu. - Śmieje się. - Ja - mówię z przekonaniem seryjnego mordercy. Patrzę jak pomiędzy jego brwiami formuje się zmarszczka.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Jak to? Następuje wymowna cisza i czuję, że wyczuwa iż zmagam się z odpowiedzią. Trybiki obracają się w mojej głowie, abym szybko mogła mu jakąś podać. Wydmuchuję powietrze, by zyskać trochę czasu. - Nie sądzę po prostu, abyśmy musieli świętować fakt, że umieramy. Wiesz, że od chwili urodzenia zaczynamy umierać, prawda? Dosłownie rodzimy się by umrzeć. W życiu nie ma nic równie pewnego. A każde urodziny jakie świętujemy są kolejnym przypomnieniem o tym, że zbliżamy się ku śmierci. Przygląda mi się gdy mówię i zastanawiam się czy potrafi dostrzec fakt, że moje słowa opowiadają zupełnie inną historię, niż moje oczy. Wierzy w te brednie, które właśnie z siebie wyrzuciłam? - A więc jesteś dziewczyną która wierzy, że szklanka jest do połowy pusta? - Nie, jestem realistką - dowcipkuję. - Więc powiedz mi, którą siostrę muszę zabić? - Żadną. To moja wina. - Kiwa głową w stronę mojego telefonu. Dostałaś wiadomość gdy byłaś w toalecie. Wiem, że nie powinienem był patrzeć, ale gdy zerknąłem w dół i zobaczyłem, że Charlie życzy ci wszystkiego najlepszego, to nie mogłem pozwolić by dzisiejszy wieczór minął bez uczczenia tego. Nie grzebałem w twoim telefonie, Piper. Przysięgam, że zobaczyłem wiadomość, która wyświetliła się na ekranie. Naprawdę przepraszam. Jego oczy są pełne żalu i błaga mnie nimi o wybaczenie. Usiłuję spojrzeć na to z jego punktu widzenia. Rozumiem, że większość ludzi obchodzi swoje urodziny i pewnie uznał po prostu, że nie chciałam wywierać na nim presji na naszej randce. Muszę uznać to za kolejną szlachetną rzecz, jaką dla mnie zrobił. Nie ma pojęcia. Nie ma pojęcia, że przez ostatnie cztery lata tak bardzo się upijałam, że niemal kończyłam w szpitalu. Nie dlatego, że świętowałam, ale dlatego, iż usiłowałam zapomnieć. Zapomnieć o najgorszym dniu mojego życia. Zapomnieć o niewyobrażalnym bólu związanym z utratą części mnie, której nigdy nie odzyskam. Zapomnieć o dniu, w którym przestałam żyć. Jego oczy pełne są współczucia.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Okej, no więc żadnych urodzin. - Pochyla się i zdmuchuje świeczkę, po czym usuwa ją z deseru. Podnosi moją szampankę i podaje mi ją. - Zatem za nas. Za to, że ukończyliśmy bostoński maraton, co jest osiągnięciem, jakim tylko nieliczni mogą się pochwalić. Nie jestem do końca pewna jak udaje mu się wyciągnąć mnie z odmętów samoodrazy, ale po jego uwadze uśmiecham się delikatnie i zabieram kieliszek. - Za ciebie, ponieważ umożliwiłeś mi skończenie biegu. Stukamy o siebie kieliszkami i pijemy. Wychylam wszystko w trzech łykach. Mason się śmieje. - Aaach, więc znalazłem twój napój. Jest nim niedorzecznie zbyt drogi szampan. - Nalewa mi kolejny kieliszek. Patrząc jak bąbelki musują w szkle, przypominam sobie o tym co się stało, gdy ostatnio wypiłam przy Masonie zbyt dużo. Skończyło się moją paniką i uderzeniem chłopaka z obsługi. Poprzysięgam sobie, że ograniczę się do dwóch kieliszków – wystarczająco, abym się rozluźniła i mogła się cieszyć resztą wieczoru, który tak mocno stara się rozplanować. - No dalej. - Nabiera na widelec tiramisu i wyciąga go w moją stronę. - Wielką szkodą byłoby zmarnowanie tego deseru, który w żaden sposób i pod żadnym pozorem nie przypomina nawet tortu urodzinowego. Nie jestem nawet pewien dlaczego to przynieśli, chodzi mi o to, że jacy idioci serwuję tiramisu na urodziny? To zdecydowanie jest ciastko godne ukończenia maratonu. Śmieję się i robię kęs, podtrzymując jego zapraszające spojrzenie. Nie wiem co sprawia, że jest to tak intymne gdy jedna osoba karmi drugą. Matki cały czas karmią swoje dzieci. Więc dlaczego, gdy wyjmuje powoli widelec z moich ust, czuję falę uderzeniową, która wędruje z moich ust wprost do sedna mojego jestestwa? Robię łyk szampana i usiłuję złożyć składne zdanie. - Tak naprawdę oznacza to „unieś mnie”. - Um, co? - Rozpina górny guzik swojej niebieskiej koszuli i zdaję sobie sprawę, że jest skołowany moim kęsem ciasta tak, jak ja. - Przez sześć miesięcy mieszkałam we Włoszech - wyjaśniam. Tiramisu tak naprawdę oznacza „podnieś mnie” lub „unieś mnie”. Więc, jak widzisz, ciasto jest odpowiednie. Dosłownie uniosłeś mnie na wyścigu i
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
zmusiłeś, abym kontynuowała. Nie wiem czy kiedykolwiek będę w stanie tak naprawdę ci za to podziękować. - Bawię się bransoletką, przekręcając na nadgarstku zawieszkę. - Tak po prawdzie, muszę ci podziękować za o wiele więcej rzeczy, niż tylko za bieg. Przepraszam, że tak wiele czasu zajęło mi powiedzenie tego, ale naprawdę doceniam wszystko co dla mnie zrobiłeś. Jego twarz rozświetla się, gdy zanurza widelec w cieście i oferuje mi kolejny kęs. - Wierz mi, Piper. To była moja przyjemność. Ktoś uderza widelcem o szkło i kierujemy uwagę na stolik obok. Obserwujemy jak mężczyzna wznosi toast za syna, który ukończył szkołę prawniczą. Zerkam na Masona, który tęsknie przygląda się wymianie ojca i syna. Wiwatujemy wraz z innymi gośćmi i unosimy kieliszki w toaście. Gdy aplauz cichnie, sięgam poprzez stół i ze współczuciem dotykam ręki Masona, rozkoszując się elektryzującym ciepłem, które zawsze towarzyszy naszemu dotykowi. - Przykro mi z powodu twoich rodziców. Mogę sobie jedynie wyobrazić jakie to było dla ciebie okropne. Jestem pewna, że byliby dumni z tego co osiągnąłeś. Przytakuje, nie odrywając spojrzenia od mojej dłoni, którą nadal trzymam na jego ręce. Nakrywa ją swoją i przytrzymuje w miejscu. - Dziękuję. Nauczyłem się z tym żyć. To część tego kim jestem. Ale nie pozwolę, aby mnie to definiowało. - Jego oczy pochwytują moje, wwiercając się w odległe zakamarki mojego umysłu tak, jakby znał moje najgłębsze, najmroczniejsze sekrety. Pieści kciukiem moje knykcie, roztaczając tym w moim ciele przyjemne ciepło. - Złe rzeczy przytrafiają się dobrym ludziom, Piper. Nie możemy po prostu pozwolić na to, by nasza przeszłość określała przyszłość. Odsuwam dłoń, a on natychmiast ją puszcza i uśmiecha się do mnie niemal tak, jakby wyczuwał mój strach związany z byciem przytrzymywaną. Podnosi kieliszek i uderza nim o brzeg mojego. - No więc, gdzie mam cię zabrać w kolejną sobotę, Piper?
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Rozdział 14 Mason Jarod przynosi nasze zamówienie, przerywając rozmowy przy stole, co przypomina mi o zeszłej nocy. Kelner miał gówniane wyczucie czasu. Nie otrzymałem od Piper odpowiedzi na temat drugiej randki. A potem, gdy odwiozłem ją do domu i odprowadzałem pod drzwi, ja, stukilowy rozgrywający, bałem się powtórzyć pytanie, ze strachu przed odrzuceniem. Nie próbowałem jej pocałować. Nie zamierzałem kusić losu. Byłem wdzięczny, że nie uciekła ode mnie w czasie tych wszystkich błędów podczas randki, gdy wyraźnie kilka razy nie ugryzłem się w język. Nie była gotowa. Ale była rozdarta, tyle mogłem stwierdzić. Gdy staliśmy na tarasie, nieustannie zerkała na moje usta, co było jasnym znakiem, że myślała o pocałowaniu mnie. W tamtej chwili nie było nic, czego bardziej bym chciał. Przyciąganie było tak silne, że musiałem fizycznie powstrzymywać się, łapiąc za barierkę, którą miałem za plecami. Jej usta były tak miękkie i lekko kapryśne. Po prostu idealne. A ponieważ wcześniej ich dotknąłem, gdy ocierałem z nich sos barbeque, doskonale wiedziałem co mnie omijało. Liczę tylko, że będę miał kolejną szansę. Ale gdy obserwuję jak Jarod serwuje jedzenie, zauważam, że nigdy na długo nie odrywa spojrzenia od Piper. Pragnie jej. Co, jeśli otworzyłem drzwi do jej randkowania, a on skorzysta z okazji jaką mu zapewniłem? Dlaczego, do diabła, musieliśmy jeść dzisiaj brunch w tym miejscu? Dlaczego nie w Maple Creek, albo na Long Island? - Hej, Piper - mówi Jarod, stawiając przed nią omlet. - Pracujesz później?
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Kręci głową. - Nie, dopiero jutro. Jego twarz pochmurnieje z rozczarowania. - Och, cóż, ja też. Zatem zobaczymy się jutro. - Taa, tak myślę - mówi, uśmiechając się do niego. Uśmiecha się. To rzadkość w wykonaniu Piper Mitchell. Dlaczego się do niego uśmiecha? Gdy nad tym dumam, spogląda na mnie i łapie mój wzrok. Jej uśmiech się powiększa. I niczym jak u pieprzonego Grincha, serce mi nabrzmiewa i niemal eksploduje w piersi. Przez moment się zastanawiam, czy to może ja jestem tym, który umieścił ten uśmiech na jej twarzy. Być może jest po prostu w dobrym nastroju po naszej randce? Wydaje się być dzisiaj zrelaksowana. Beztroska. Ośmielę się powiedzieć… szczęśliwa. Zerkam na Jaroda, który w dalszym ciągu poświęca uwagę naszemu stolikowi. Być może dlatego, że siedzą przy nim właściciele i menadżer. Dam Piper dzień na przemyślenia. A jutro złapię ją na siłowni. Zanim pójdzie do pracy. Zanim ten wydziarany chłopak będzie miał okazję zaprosić ją na randkę i przystawiać się do mojej dziewczyny. Ponieważ dokładnie tak ją postrzegam. Jako moją. Nie mogę znieść myśli o tym, że jest z nią ktoś inny. Że ktoś inny ją dotyka. Ale w głębi siebie wiem, że dokładnie to wydarzyło się w przeszłości. I to nie w dobry sposób. Zaczynam tracić apetyt. - No więc, jak wczoraj poszło? - Griffin szturcha mnie łokciem z miejsca obok, szepcząc tak, aby nikt nie usłyszał. - Jeśli miałbym zgadywać, to rzekłbym, że całkiem nieźle. Nigdy wcześniej nie widziałem, aby Piper obudziła się w dobrym nastroju. Ta kobieta nie jest rannym ptaszkiem. - Naprawdę? - Moje wcześniejsze myśli rozmywają się, gdy uśmiech niemal rozpoławia mi twarz. - Taa, mówię ci, że dziewczyna była w siódmym niebie. Zrobiła nam nawet kawę. To się nigdy wcześniej nie zdarzyło. Cokolwiek robisz, nie przestawaj. - Mówiła coś? - pytam z wahaniem.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- A co my jesteśmy w liceum? - Śmieje się. - Co was tak bawi? - pyta z przeciwnej strony stołu Skylar. - Nic - odpowiada Griffin. - Zwracałem tylko uwagę na to, w jak dobrym humorze jest mój obecny tu przyjaciel. Oczy wszystkich kierują się na mnie. A potem, jeden po drugim, patrzą na Piper, która momentalnie się rumieni i wygląda na lekko osamotnioną z powodu całej tej uwagi. - To pewnie kwestia fantastycznej pogody - mówi jej tata. - Pewnie tak - dodaje Skylar i puszcza mi oczko. Piper posyła jej dezaprobujące spojrzenie. Myślę, że musiała kopnąć ją pod stołem, ponieważ Skylar szepcze głośno: - No co? Rozglądam się dookoła i widzę dokładnie to, czego pragnę w przyszłości. W przyszłości mojej córki. Mitchell’owie są jedną, wielką, szczęśliwą rodziną. Bruce i Jan przyjęli mnie jak swojego. Gdyby tylko wiedzieli jak bardzo pragnę by to była prawda. Odwalili kawał imponującej roboty wychowując trzy niesamowite córki. Bruce jest wielkim facetem, takim jak ja. Czasami jest cholernie onieśmielający, ale gdy już go poznasz, wiesz, że szczeka o wiele gorzej niż gryzie. Mimo to nie jestem pewien czy chciałbym znaleźć się po złej stronie podczas rozmowy z nim. Wystarczająco dużo nasłuchałem się na ten temat od Griffina i Gavina. Obaj musieli mocno zapracować na jego zaufanie po tym, jak porzucili jego córki. Jan ma taki sam, cudowny odcień oczu co Skylar i Piper i ubóstwia Hailey tak samo, jak własne wnuki. Przez to jestem smutny, ponieważ nie mogę codziennie mieć przy sobie córki. Im więcej czasu spędzam z Mitchell’ami, tym bardziej uzmysławiam sobie co to jest prawdziwa rodzina. Być może nadszedł czas na zatrudnienie prawnika, którym zawsze grożę Cassidy. Tak, jakby moje myśli ją przywołały, Cassidy wchodzi przez drzwi, niosąc na rękach Hailey. To musi być zbieg okoliczności. Nie ma mowy, aby została tu zaproszona. Pasuje do tej grupy mniej więcej tak, jak kwiatek do kożucha.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Gdy Hailey mnie zauważa, piszczy: - Tata! Instynktownie przenoszę spojrzenie na Piper, by zobaczyć jej reakcję. Przez moment oczy jej się rozświetlają, a twarz staje się promienna. A potem, tak szybko jak to się stało, opuszcza wzrok na stół, wyglądając na smutną. W głowie przekonuję sam siebie, że była zachwycona widokiem mojej córki, ale nie tak bardzo kobietą, którą ją trzyma. Wstaję od stołu i podchodzę, by przywitać się z moją małą dziewczynką, przytulając ją mocno. Wszyscy przy stole witają się z Hailey, chwaląc jej ładną sukienkę i stylowe włoski. Prawie wszyscy. W końcu ktoś uznaje obecność jej matki. - Och, hej, Cassidy - mówi Skylar, usiłując być uprzejmą. - Cześć - mówi, omiatając spojrzeniem stół, aż zatrzymuje je na Piper. Gdyby wzrok mógł zabijać, to Piper padłaby twarzą na swój w połowie zjedzony, serowy omlet. Cassidy unosi dłoń, wskazując na Piper swoim niedorzecznie długim, pomalowanym paznokciem. - Ty. Ty jesteś tą dziewczyną z imprezy charytatywnej. - Rozgląda się, patrząc na Skylar i Baylor. Wiedziałam, że wyglądałaś znajomo. Jesteś jedną z nich, prawda? - pyta, a jej wyraz twarzy jest pełen zgorzknienia. - Jesteś siostrą Mitchell. Odzywa się Baylor: - Widzę, że nie zostałyście sobie odpowiednio przedstawione. Cassidy, to Piper, nasza młodsza siostra. Cassidy prycha i mamrocze: - Piper, Skylar, Baylor… ależ uroczo. - Nie zwraca uwagi na rodziców siedzących przy stole, którzy tak je nazwali. - To ty byłaś na zdjęciu. Piper wygląda na skołowaną. - Cassidy pokazała mi raz zdjęcie - wyjaśnia Baylor. - Myślała, że to ja, ale wytłumaczyłam, że to moja młodsza siostra.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Interesujące. - Cassidy przenosi spojrzenie pomiędzy Baylor a Piper. Mogłybyście niemal uchodzić za bliźniaczki. - Posyła Piper przeszywające spojrzenie. - To znaczy, jeśli Królewna Śnieżka będzie trzymała się z dala od tanich salonów fryzjerskich. Piper przewraca oczami i udaje, że nie jest poruszona jej słowami, po czym wstaje od stołu. - Wybaczcie - mówi, ściągając z irytacją brwi. - Zabiorę do łazienki moje tanie włosy wraz z darowanymi od Boga cyckami. Obserwuję jak odchodzi i pragnę nawrzeszczeć na moją byłą, ale nie przy córce. - Cass, wystarczy. Próbujemy w miłej atmosferze zjeść brunch. Jest jakiś cel twojej wizyty? - pytam. - Obiecałam dzisiaj Hailey jedzenie na wynos. Najwyraźniej uzależniłeś ją od kurczaka w panierce, którego tutaj podają. Uśmiecham się do córki. - Lubisz jedzenie z „Mitchell’s”, słodziutka? Jesteś mądrą dziewczynką. Hailey klaszcze w dłonie. - Mit-tels. Pycha, Mit-tels. Wszyscy zebrani przy stole śmieją się radośnie. Stawiam ją na ziemi, aby każdy mógł obsypać ją całusami. Wszyscy, poza jedną osobą, którą chciałbym widzieć w ciepłych relacjach z moją córką. Mindy, kelnerka i bliska przyjaciółka Skylar, pojawia się z zapakowanym dla Cassidy jedzeniem. Podaje jej opakowanie wraz z rachunkiem i kuca, by przywitać się z Hailey. - Witaj, panienko Hailey. Jak się dzisiaj masz? Podoba mi się twoja ładna sukienka. - Kupa - mówi beztrosko Hailey, zostawiając niespodziankę w pampersie. Mindy zaczyna się śmiać.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Z chęcią bym ci z tym pomogła, skarbie, ale podaję dzisiaj jedzenie i nie sądzę aby spodobało się to moim szefom. Cassidy ciska we mnie opakowanie z jedzeniem. - Wyczyszczę ją. - Zabiera Hailey do łazienki, zostawiając mnie z jedzeniem i, niby przypadkiem, z rachunkiem. Otwieram portfel i płacę Mindy, która mówi: - Jak Cassidy to robi? Przysięgam, że za każdym razem udaje jej się wykręcić od zapłacenia rachunku. Śmieję się. - Sugerujesz, że wyszkoliła moją córkę tak, aby robiła kupę za każdym razem, gdy pojawia się rachunek? - Wcale bym się nie zdziwiła - mówi. - Ale nie jestem pewna czy ktokolwiek jest aż tak dobry w manipulowaniu. - Och, no nie wiem. Ona jest w tym cholernie dobra. Gdy myślę o każdym razie gdy mną manipulowała, sztywnieję, zdając sobie sprawę, że jest w łazience. Z Piper. To nie może być nic dobrego. Szybko przepraszam wszystkich i kierują się w tamtą stronę. Nim wychodzę zza rogu, słyszę głos Cassidy, więc zatrzymuję się, by posłuchać. Musiała złapać Piper na korytarzu. - Co jest z wami, siostry Mitchell? - pyta. - A co dokładnie ma to znaczyć? - odpowiada Piper. - Wszystkie uganiacie się za bogatymi i sławnymi. Co sprawia że myślicie, iż jesteście lepsze od reszty z nas? - Po pierwsze, za nikim się nie uganiam - mówi Piper. - I nie wiesz nic o moich siostrach, więc może się zamkniesz, kur… uch, po prostu się zamknij. Jestem rozbawiony i nieco pod wrażeniem, że Piper cenzoruje się przy Hailey. - Mama, kupa - przypomina jej Hailey.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Minutkę, kochanie. - Słyszę poruszenie, a potem muszę się skoncentrować, by dosłyszeć jej wzburzony szept. - To z tobą był zeszłej nocy, prawda? Naprawdę myślisz, że jesteś dla niego dostatecznie dobra? Ubierasz się jak żebraczka. Masz to coś w nosie. To było modne w zeszłej dekadzie. Jesteś taka… zwyczajna. Zdajesz sobie sprawę z tego, że Mason Lawrence może mieć kogo zechce, prawda? Dlaczego myślisz, że wybrałby kogoś tak bezbarwnego jak ty? No chyba, że go pieprzysz. Pieprzysz go? To nie będzie długo trwało, wiesz. Wykorzysta cię i wyrzuci tak, jak wszystkie inne. Zabawi się ze wszystkimi swoimi małymi fankami, po czym zda sobie sprawę, że musi być ze mną. Z matką swojego dziecka. Zrobi wszystko, by uszczęśliwić Hailey. A Hailey chcę swoją mamusię i tatusia. A jak tylko będzie na tyle duża by o to zapytać, on jej to da. Za każdym razem to robi. Więc baw się, ale wiedz, że na końcu i tak wyląduje ze mną. - Naturalnie, że będzie chciał z tobą być, ponieważ jesteś taką świetną matką - oświadcza ze śmiertelną powagą Piper. - Przeklinasz i mówisz w taki sposób przy córce, powinnaś wygrać nagrodę dla Matki Roku. Ależ musisz być z siebie dumna. Nie zdajesz sobie nawet sprawy z tego co masz, prawda? Nie zdajesz sobie sprawy, ponieważ zamiast postrzegać jej jako dar, ty traktujesz ją jako narzędzie do zdobycia tego, czego chcesz. Żal mi cię, Cassidy. Ciebie i twojego żałosnego życia. A teraz idź i udawaj że jesteś matką, którą naprawdę obchodzi to, że jej córka zabrudziła pieluchę. Jestem oniemiały ich wymianą zdań. Jestem oświecony przyznaniem się Cassidy, oraz zachęcony deklaracją Piper. Uważa, że dzieci są darem? Być może nie będzie jednak tak trudno zbudować pomiędzy nimi więzi. Ale nim mogę przetworzyć wszystkie te informacje i zejść z drogi, Piper wychodzi zza rogu i wpada wprost na mnie. - Ooof. - Kładę dłonie na jej ramionach, by uchronić ją od upadku. Spogląda na mnie wstydliwie. - Um, słyszałeś coś? - pyta. Kiwam do niej pokrzepiająco głową. - Praktycznie wszystko. Szedłem właśnie aby uratować cię od huraganu Cassidy. Ale najwyraźniej nie potrzebowałaś mojej pomocy. W jej oczach pojawia się poczucie winy.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Przepraszam, że powiedziałam te okropne rzeczy o matce twojego dziecka. Nie powinnam pozwolić, aby tak wytrąciła mnie z równowagi. - Żartujesz sobie? Wszystko co powiedziałaś jest prawdą. - Patrzę jej prosto w oczy. - A wszystko co ona powiedziała, nią nie jest. Mam nadzieję, że o tym wiesz. Powiedziałem ci wczoraj, że byłaś moją pierwszą randką od lat. Nie było nikogo innego, nawet przelotnie. Powiedziała to wszystko, aby cię odstraszyć. Nie miałem pojęcia że czeka, aż do niej wrócę. Obiecuję ci, że to się nigdy nie stanie. Jesteś pierwszą kobietą, z którą chcę być odkąd urodziła się Hailey. Jesteś jedyną kobietą, z którą chcę być. Zarówno widzę, jak i słyszę jej westchnienie ulgi. Oczy jej miękną. Wierzy mi. Zdaję sobie sprawę, że nadal trzymam dłonie na jej rękach i że ma gęsią skórkę, a delikatne włoski na jej skórze łaskoczą mnie w palce. W korytarzu nie jest zimno. To musi być mój wpływ. Reaguje na mój dotyk. A co lepsze, nie usiłuje się odsunąć. Teraz może być dobry czas by ponownie zaprosić ją na randkę. Gdy mamy to połączenie. Ten ogień, który wydziela i który trafia wprost do mojego krocza - przechodząc przez każdą kość w moim ciele - i bezpośrednio do serca. - Piper… - Wszystko okej? - Przerywa mi Jarod, który z grobową miną przygląda się moim dłoniom na jej rękach. Odsuwa się, umieszczając pomiędzy nami zbyt wiele dystansu, a moje dłonie opadają po bokach, ciężkie z powodu pustki. - Wszystko w porządku, Jarod. Właśnie wracaliśmy do stolika. - Piper odchodzi, ale zerka na mnie przez ramię ze współczuciem, tak, jakby wiedziała o co miałem zapytać, a Jarod zrujnował chwilę. To spojrzenie - czy ono oznacza, że zgodziłaby się? Jarod gromi mnie wzrokiem nim wraca do swoich obowiązków. Pieprzeni kelnerzy i ich wyczucie czasu.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Rozdział 15 Piper Wczoraj na brunchu chciał ponownie zaprosić mnie na randkę. Wiem o tym. Mogłam to wyczuć, poczuć to w jego dotyku. Leżąc teraz w łóżku, nadal mogę poczuć dotyk jego palców na ręce. Najpierw przytrzymał mnie abym nie upadła po tym, jak się zderzyliśmy, a potem pocierał delikatnie moją skórę, gdy rozmawialiśmy. Ciężko było mi się skoncentrować na tym co mówił, skoro całkowicie skupiałam się na fragmentach mojego ciała, które stykały się z jego. Jednak cieszę się, że nie zapytał. Odmówiłabym. Będę tutaj jeszcze tylko kilka tygodni. A gdy wyjadę, więcej nie wrócę. Jaki byłby sens w tym, że ponownie gdzieś bym z nim wyszła? Zeszłej nocy miałam kolejny sen o nim. Uznałam to za dziwne, że odkąd zobaczyłam w tłumię tę twarz, twarz, przez którą co noc powinnam walczyć z demonami, miewam więcej dobrych snów, niż złych. Więcej snów, niż koszmarów. Więcej nadziei, niż rozpaczy. Ale wiem, że moje sny są tylko tym snami o tym, co nigdy się nie wydarzy. Nigdy nie będę mogła stworzyć normalnego związku z facetem. Nigdy z nikim nie będę, ponieważ moja paskudna przeszłość niszczy wszelkie strzępki jasnej przyszłości. Mój los został przypieczętowany. Moje przeznaczenie okryte jest mrokiem, którego nigdy nie przezwyciężę. Wyciągam rękę i kładę ją na pustej poduszce obok, po raz pierwszy w życiu opłakując wszystkie „co jeśli?” i „być może”. Sięgam głęboko w odmęty duszy, zaglądając w każdy kącik i zakamarek, by sprawdzić, czy jest jakaś maleńka cześć mnie - tylko jeden mały kawałek, który mogę mu ofiarować. Dotykam ust. Pamiętam ogień jaki wzniecił w moim ciele, oraz dreszcze jakie przebiegły mi po plecach, gdy dotknął tamtego wieczoru moich warg.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Myśl o tym sprawia, że wędruję dłonią w stronę majtek, a jest to coś, co na przestrzeni lat robiłam rzadko i tylko po to, by spuścić parę. Nigdy wcześniej nie dotykałam się myśląc o mężczyźnie. Nigdy wcześniej nie pocierałam palcami łechtaczki, wyobrażając sobie inną osobę. Moje fantazje nigdy nie były tak dzikie, że jęczę na każdą myśl o nim. Zaczynam mimowolnie poruszać biodrami, rozcierając wilgoć, przez co moje palce gładko się ślizgają i z łatwością pocierają twardą łechtaczkę. Wracam myślami do nocy, gdy mnie ochronił, tulił mnie, aż znów zasnęłam. Wyobrażam sobie, jak odgarnia mi włosy na bok i muska palcami mój tatuaż, nim go całuje. Wyobrażam sobie jak jego dłonie i usta wędrują po moim ciele, miękko, powoli i delikatnie, jak dotąd żadne inne. Wsuwam w siebie palec, udając, że to jego. Myślę, że jego imię może nawet wymsknąć mi się z ust wraz ze zdyszanym jękiem, gdy napinają mi się uda, żołądek się zaciska i poddaję się wstrząsającemu orgazmowi, niepodobnemu do żadnego, jaki w życiu przeżyłam. Następnie, niewiele o tym myśląc, sięgam po telefon. Ja: Chciałeś mnie wczoraj o coś zapytać? Odpisuje mi natychmiast, a ja uśmiecham się tak szeroko, nagle i niespodziewanie, że boli mnie twarz. Mason: Tak. Nie byłem tylko pewien, czy byłaś na to gotowa. Ja: Dzisiaj jest nowy dzień. Mason: Zatem okej. Wyjdziesz ze mną w sobotę? Ja: Tak. Rzucam telefon na łóżko i kieruję się do łazienki. Gdy wychodzę spod prysznica, słyszę na dole poruszenie. Zakładam na siebie koszulkę i spodnie do jogi, po czym ruszam, aby zobaczyć co się dzieje. Docieram do ostatniego stopnia, gdy powietrze wypełnia piskliwy śmiech. Oglądam się i widzę, że Griffin trzyma Hailey na barana i nosi ją tak po salonie. Serce mi łomocze. Gdzie jest Hailey, tam jest i Mason. W dwie sekundy robię przegląd swojego wyglądu. Włosy - mokre. Ubrania - byle jakie. Makijaż - zerowy. Odwracam się na bosej pięcie, z
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
zamiarem pognania na górę, nim w ogóle mam czas by zastanowić się nad faktem, że widział mnie już wcześniej w najgorszych chwilach. Widział mnie na siłowni. Patrzył jak rozpadam się na oczach tysiąca ludzi, gdy byłam spocona i załamana. Był świadkiem tego, jak byłam pijana i rozczochrana. Więc dlaczego obchodzi mnie w tej chwili to, że zobaczy mnie w takim stanie? - Hej, Księżniczko. Nienawidzę tego przezwiska. Chcę do niego podejść i wepchnąć mu je z powrotem do gardła. Ale w jakiś sposób sprawia, że brzmi to bardziej jak czułe słówko, niż obelga. Zdaję sobie sprawę, że mówi to w taki sam sposób, jak wówczas gdy zwraca się do córki. Tak czy siak protestuję, dla zasady. - Myślałam, że uzgodniliśmy iż więcej nie będziesz mnie tak nazywał. - Zatem okej. Hej, skarbie. - Puszcza mi oczko. Przewracam oczami. Robię to pomimo tego, że kocham sposób w jaki to słówko stoczyło się z jego języka. Wracam myślami do pierwszego razu, gdy tak do mnie powiedział. Gdy byłam pijana i przeżywałam koszmar w jego ramionach. A potem znów, w hotelu, kiedy mnie pocieszał. Pamiętam każdy raz z bezbłędną precyzją. Gdy to mówi, nie jest to protekcjonalne tak, jak w przypadku niektórych mężczyzn, oraz kobiet. Jest szczery. Przekonany. Pewny. Czuję na twarzy i klatce piersiowej falę ciepła, gdy przypominam sobie fantazję jaką miałam niedawno. O mój Boże. Czy on tu wtedy był? Był w tym samym domu, tylko że na dole, gdy ja dochodziłam myśląc o nim? Z kuchni wyłania się Skylar, niosąc na rękach szczęśliwego Aarona. Spoglądam na nich. Patrzę uważnie, jakbym widziała ich po raz pierwszy. Zdaję sobie sprawę, że praktycznie ignorowałam to dziecko odkąd tutaj jestem. Wymyślałam wymówkę za wymówką, by nie przebywać blisko niego. Skylar w końcu przestała pytać czy chcę go potrzymać. Patrzę jak go trzyma i obserwuję jak Griffin pochyla się, by pocałować ją w policzek gdy przechodzi obok i huśta Hailey, a ona wydaje podekscytowane dźwięki. To wygląda jak pieprzony obraz Normana Rockwella. Chcę tego. Pragnę tego tak bardzo, że boli mnie serce. Ale w głębi siebie wiem, że nigdy nie będę miała takich rzeczy. Szczęścia. Dobrego samopoczucia. Radości.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
To wszystko umarło wraz z moim duchem pięć lat temu. Nie mogę tego odzyskać. Charlie nie może tego odzyskać - Bóg świadkiem, że próbowała. Co sprawia że myślę, iż Mason jest w stanie sprawić, że znów to poczuję? I to raptem w ciągu dwóch, krótkich tygodni. Myślę ponownie o wiadomości, którą wcześniej mu napisałam. Nie powinnam jej wysyłać. Znajdowałam się w dziwnym stanie. W jakiejś alternatywnej, poorgazmowej rzeczywistości, gdzie myślałam, że mogę być normalna. - Dobrze - mówi Skylar, kładąc Aarona do kołyski i nakręcając mechanizm z tańczącymi misiami, który wisi mu nad głową. - Jesteście oboje. Podchodzi i staje obok Griffina. - Musimy z wami porozmawiać. O cholera. Będzie próbowała nas zeswatać. Zerkam na Masona, który, bazując po jego mienie, nie ma pojęcia dlaczego tutaj jest. Skylar nigdy nie była tą, która się wtrącała. To Baylor jest wścibska. Pragnie, aby każdy żył tak, jak bohaterowie którejś z jej ckliwych powieści romantycznych. Ale Skylar zawsze zostawiała mnie w spokoju. Jednak czuję, że to nadchodzi, wylewa się z niej tak, jakby to w sobie kumulowała i w końcu doszło do wybuchu. Wzdycham i czekam, aż siostra mnie zawstydzi. Jednak to co wychodzi z jej ust w ogóle nie wywołuje u mnie rumieńca. - Przesuwamy ślub - mówi. Patrzę to na jedno, to na drugie. Nie ma pomiędzy nimi nic, oprócz miłości. Ostatnio gadają tylko o ślubie. Prawdę mówiąc, mdli mnie od tego. Więc co, do cholery, może ich przed tym wstrzymywać? - Co? Dlaczego? - pytam. - Nie jestem gotowa. Zbyt duży pośpiech. Robię to tylko jeden raz w życiu i chcę, aby było idealnie. - Nachyla się do Griffina i ściska go mocno. Łapię jego przelotne spojrzenie, które mówi mi, że nie do końca zgadza się z tą decyzją. - Wczoraj dzwoniła projektantka sukni. Piper, wiesz, że od kilku tygodni były problemy z suknią. Cóż, nie będzie ukończona na czas. Kocham tę suknię. A jeśli chodzi o kościół, cóż, gdy kilka miesięcy temu przesunęliśmy termin, wybraliśmy jedyną wolną datę. - Wzdycha. - Nie chcę wychodzić za mąż w czwartek. Obraca w palcach kosmyk włosów. Denerwuje się, przez co zastanawiam się dlaczego.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Kiedy suknia będzie gotowa? - pytam. - Griffin i Gavin na pewno mogą pociągnąć za kilka sznurków i załatwić ci ślub w weekend. I kto powiedział, że musisz brać ślub w kościele? Dlaczego nie tutaj? Skylar i Griffin dzielą kolejne spojrzenie, po czym siostra kieruje swoją uwagę z powrotem na mnie. - Nie świruj. Już się skontaktowałam z Charlie, by upewnić się, że nie ma nic przeciwko temu. Nie ma, więc ty również nie powinnaś mieć. - Skontaktowałaś się z Charlie? Dlaczego to zrobiłaś? Dlaczego nie ma nic przeciwko? I jak bardzo przesuwacie ślub? - Unoszę dłoń i zaczynam bawić się skórzanym wiązaniem bransoletki. Zawsze jej dotykam gdy myślę o Charlie. Dotykam jej zawsze, gdy myślę o czymkolwiek. W głębi siebie wiem, że to tylko głupi symbol. Ale zaczął bardzo wiele dla mnie znaczyć. Reprezentuje część mnie, której już dłużej nie posiadam. Ponownie jestem wdzięczna, że Mason znalazł ją wtedy na ziemi. Znam go jedynie od siedmiu tygodni, a on wydaje się troszczyć o mnie na każdym kroku. Zaczynam ponownie rozważać wcześniejsze rozważania odnośnie naszej kolejnej randki. Skylar ponownie skręca w palcach włosy. - Dwa miesiące. - Dwa? - pytam z niedowierzaniem, patrząc pomiędzy całą trójką i widzę, że żadne z nich nie jest tym zmartwione tak, jak ja. - Dwa? - pytam ponownie. Jestem pewna, że źle ją usłyszałam. - Ale suknia jest prawie gotowa. Trzeba jedynie dodać koronkę. Jakim cudem zajmie to dwa miesiące? Jeśli chodzi o kościół, to możecie pobrać się po prostu tutaj, tak, jak powiedziałam. Kręci głową. - Już załatwione, Piper. Przenieśliśmy datę na siódmego lipca. Musieliśmy poprosić o wiele przysług, więc nie ma szans, że ponownie przeniesiemy ślub. Szukam w głowie powodów dla których dobrze tego nie przemyśleli. Powodów, dla których muszą pobrać się wcześniej. Gdy jeden znajduję, spoglądam na Masona. - Masz futbol. Będziesz zbyt zajęty. Nie musisz wtedy zacząć treningów?
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Nope. Lipiec mamy praktycznie wolny. Nie muszę zgłaszać się na obozie treningowym aż do trzydziestego lipca. Przenoszę spojrzenie pomiędzy nimi wszystkimi, po czym znów patrzę na Masona, a krew zaczyna we mnie wrzeć. - Wiedziałeś o tym? Wiedziałeś i nic nie powiedziałeś? - Nie wiedział - mówi Griffin. - Jest moim najlepszym przyjacielem, Piper. Znam jego grafik niemal tak dobrze, jak on sam. Ten pomysł jest wyłączenie mój i Skylar. Przykro mi, jeśli koliduje to z twoimi planami powrotu za granicę. Ale będę musiał żyć z tą kobietą do końca życia i z całą cholerną pewnością nie zamierzam rozpoczynać tego od odmówienia jej ślubu marzeń. Kalkuluję to w głowie. Cztery miesiące. Tak długo będę z dala od Charlie do czasu, aż będzie po wszystkim. Charlie. Moja skała. Mój fundament. Mój zdrowy rozsądek. Zaczynam panikować. - Muszę napisać do Charlie. - Pokonuję po dwa schody naraz, ignorując krzyk siostry, że zrobi dla wszystkich śniadanie.
Esemesujemy od pół godziny. Na temat przypadkowych błahostek filmowych i muzycznych. A teraz przeszłyśmy na temat książek. Przychodzi mi do głowy, że ewidentnie mamy za dużo wolnego czasu. Charlie i ja pracujemy od czasu do czasu by uzupełnić zapas pieniędzy od moich rodziców, ale to zwykle trwa kilka dni tu, kilka tam. Zajmujemy się
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
różnego rodzaju dziwnymi rzeczami, ale głównie pracujemy jako kelnerki, choć obie tym gardzimy i zwykle zostajemy wylane za uderzenie jakiegoś dupka, który nas dotknął. Nigdy nie odbywa się to w takim miejscu z klasą, jak restauracja „Mitchell’s”. To zwykle jakieś bary przy drodze, gdzie ciężko utrzymać pracowników z powodu krnąbrnej klienteli. Tak więc nauczyłyśmy się rozsądnie dysponować pieniędzmi i jak najlepiej je wydawać. To oznacza rezygnowanie z wielu rzeczy, jak prywatna łazienka, czy dobre ubrania. Ale pozwala nam to robić to, co chcemy i kiedy chcemy, a tylko to się liczy. Mason nazywa mnie Księżniczką. Jego wyobrażenie tego jak wygląda moje życie, a to jak przedstawia się rzeczywistość, to dwie zupełnie różne rzeczy. Założę się, że myśli iż mieszkam w wymuskanych hotelach oraz że skaczą wokół mnie konsjerżowie. Charlie i ja nie przestajemy pisać o bezmyślnych głupotach. Obie unikamy rozmowy, którą wiemy, że musimy przeprowadzić. Charlie: No więęęęęcccc… Przestaję poruszać palcami. No to zaczynamy. Ja: Taa. Charlie: Jeszcze dwa miesiące, co? Ja: Bardzo mi przykro. Czuję się okropnie, zostawiając ją samą na tak długo. A potem przychodzi mi do głowy, że nie ma powodu, abym tutaj była. Ślub jest praktycznie zaplanowany. Mogłabym wskoczyć do samolotu i jutro być z Charlie. Mogę wrócić do Nowego Jorku w lipcu. Zalewa mnie podekscytowanie, a potem czuję ciężar w piersi na myśl o Masonie. Gdy to do mnie dociera, muszę odłożyć telefon. Mogę zostawić siostry. Mamę i tatę. Nawet Maddoxa. Ale myśl o zostawieniu Masona, którego ledwo znam, powoduje, że zaciska mi się żołądek z powodu głębokiego żalu. Zamykam oczy i mentalnie śledzę ostre kontury jego twarzy. Nie. Charlie jest moim priorytetem. Po jej stronie leży moja lojalność. Złożyłyśmy obietnicę, a nawet przysięgę. Zawsze miałyśmy być my dwie przeciwko światu. Bez względu na wszystko. Ignoruję ból, który osiada mi na sercu.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Ja: Wrócę. Nie ma potrzeby, abym tutaj zostawała. Wyjadę jutro i po prostu przylecę w lipcu na ślub. Gapię się w telefon, czekając na odpowiedź. Wzdrygam się, gdy zaczyna dzwonić i na ekranie pojawia się twarz Charlie. Przesuwam palcem po ekranie, by odebrać. Nim mam w ogóle szansę powiedzieć „halo”, krzyczy na mnie: - Nie zrobisz tego, Pipes. Twoje siostry cię tam potrzebują. Poza tym, mam już bilet do Sydney. Dziś wieczorem wylatuję. Dwie emocje toczą bitwę w mojej głowie. Ulga i smutek. A potem jeszcze żal. Żal z powodu ulgi, którą czuję odnośnie tego, że nie błaga mnie o powrót. Żal z powodu małej części mnie, która pragnie być gdzieś indziej, niż z nią. Żal z powodu faktu, iż to przez mężczyznę. Przysięgłyśmy sobie, że nigdy nie pozwolimy aby wszedł pomiędzy nas żaden mężczyzna. Nigdy nie pozwolimy facetowi wkraść się w nasze życie, po czym wyrwać spod nas dywan tak, jak robi to każdy mężczyzna. Ostatecznie każdy z nich to robi. Wszystkie związki się kończą. Śmierć, rozwód, znudzenie, przemoc. Wszystkie źle się kończą. Samolubnie zastanawiam się, czy Charlie rusza dalej beze mnie. Nigdy nie byłyśmy z dala od siebie przez tak długi czas. - Jedziesz beze mnie do Australii? A co z, uh, jak on się nazywał, Donovanem? Jedzie z tobą? - Donovan to historia z zeszłego miesiąca. Nie sądziłaś chyba, że to przetrwa, prawda? Ty, spośród wszystkich ludzi wiesz lepiej. Był dobry na kilka miesięcy, oferując jedzenie i dach nad głową. Wszystko jest dobrze. Nie jest dobrze. Nigdy nie jest, kiedy tak mówi. Znam ją lepiej niż znamię, które mam od urodzenia na udzie. - Co się stało? - Tak naprawdę nic. To co zwykle. Nie musi rozwijać tej myśli. „To co zwykle” oznacza, że przespał się z kimś innym. Czasami „to co zwykle” oznacza też powrót do domu i zastanie w drzwiach naszych spakowanych rzeczy. Ale zawsze wiąże się to z tym, że już
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
im się znudziła. Nigdy nie zrozumiem dlaczego. Charlie jest piękna, seksowna, i, bazując na historiach, które słyszałam, jest boginią w łóżku. Nigdy w pełni nie pojmę dlaczego faceci traktują ją jak brudną ścierkę. Jest zgorzkniała, to prawda. Ale kto by nie był, jeśli przeszedłby przez to, co ona. Może chodzi o mnie. Gdy kolesie dowiadują się, że nie jestem dobra do trójkąta, to zwykle nie chcą piątego koła u wozu, które kręci się w pobliżu i śpi na ich kanapie. - Faceci są do dupy - mówię. A potem próbuję raz jeszcze. - Może spotkam się z tobą w Sydney? Będzie fajnie. Możemy znów odbywać piesze wycieczki. - Powiedziałam, że Donovan to historia. Nie wspomniałam nic o tym, że jadę sama. - Mogę niemal usłyszeć przez telefon jej ironiczny uśmieszek. - Jak myślisz, jakim cudem byłoby mnie stać na bilet? Kosztują jakieś dwa tysiące. W razie gdybyś nie zauważyła, kończy nam się kasa, Pipes. To znaczy, twoi rodzice byli świetni. Naprawdę uratowali nam życie. Ale będziemy musiały w końcu o tym pogadać… - Nie teraz. Nie musimy teraz o tym mówić. Czy mogę najpierw przetrwać ten ślub? Słyszę, jak ciężko wzdycha. - Pewnie, Piper. - Jak długo tam będziesz? - Wracam w lipcu. A potem kto wie? Będę musiała zobaczyć, z której strony dmucha wiatr. - Śmieje się. - Albo kogo będę musiała dmuchnąć, by ustawić nas na kilka kolejnych miesięcy. Śmieję się wraz z nią, ale nie jest to szczere. Nie cierpię faktu, że sypia z facetami by zapewnić nam dach nad głową. Twierdzi, że to lubi. Nie kupuję tego. To złamie ją bardziej, niż już jest złamana. Oczywiście to dlatego jesteśmy dla siebie takie idealne. - Obiecaj mi coś, Pipes. - Cokolwiek. - Zrobiłabym dla niej wszystko. - Obiecaj mi, że nie będziesz się w sobie zamykała gdy tam jesteś. Masz niesamowitą okazję na nowo poznać własną rodzinę. Tę jedną szansę, by może
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
zyskać coś, co zawsze wydawało ci się niemożliwe. Obiecaj mi, że nie zamkniesz drzwi, które mogą się przed tobą otworzyć. - Co ci nagadała, Skylar? - warczę, wypalając spojrzeniem dziurę w podłodze, w miejscu, gdzie wiem że poniżej Skylar je śniadanie. - Niewiele. Ale z tego co mówiła, potrafię stwierdzić, że przebywanie tam jest dla ciebie dobre. Może w końcu się uleczysz. Może pokonasz te demony raz, a dobrze. - Ewidentnie moja siostra za dużo mówi. Bycie tutaj nie jest dla mnie dobre. Wróciłam do moich koszmarów, Charlie. Moje miejsce jest przy tobie. Od kołyski aż po grób, tak zawsze mówiłyśmy. - Wiem. Jeśli tak to się skończy, to nie mam nic przeciwko. Ale obiecaj mi, że nie zrezygnujesz z czegoś wyjątkowego tylko dlatego, że wydaje ci się, iż jesteś mi to winna. Niczego nie jesteś mi winna. I bez względu na wszystko, na zawsze będziemy najlepszymi przyjaciółkami. Nigdy w to nie wątp. Nie brzmi jak ona. Przez to zastanawiam się czy ten nowy koleś sprawia, iż myśli o czymś bardziej na stałe. Jednak nie naciskam. Nigdy tego nie robię. Tak jak ona nigdy nie naciska na mnie. Owszem, szturcha, ale nigdy nie popycha. - Dobra - obiecuję. - Ale informuj mnie gdzie jesteś, ponieważ ósmego lipca cię wytropię. - Jasna sprawa, siostro - mówi, po czym przechodzi do opisywania swojego nowego faceta i ich życia seksualnego z przyprawiającymi o mdłości szczegółami.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Rozdział 16 Mason Jej kruczoczarne końcówki włosów powiewają na wietrze, chłoszcząc mi twarz, gdy podchodzę do niej od tyłu. Kładę dłonie po obu jej stronach, więżąc ją jak w klatce, gdy patrzy z góry na miasto. Podmuch unosi jej włosy i dostrzegam jej tatuaż. Szybko przesuwam oczami po delikatnym kształcie samotnej róży i pragnę dotknąć jej palcami tak, jak w noc po maratonie. Za każdym tatuażem kryje się historia, a przynajmniej każdy tatuaż jest jej wart, ale mogę założyć się o moją prawą rękę, że historia Piper zmienia zasady gry. Zacieśniam wokół niej ręce i delikatnie przyciskam się do jej pleców. - Nie masz absolutnie zielonego pojęcia jak bardzo chcę cię w tej chwili pocałować. Napina się. Opieram brodę na czubku jej głowy i zamykam oczy, wdychając oszałamiający zapach jej włosów. - Ale nie zamierzam tego robić - mówię. - Nie dzisiaj. Czuję jak się rozluźnia, wciągając zszargany oddech, jakby był to pierwszy haust powietrza, który zaczerpnęła przez cały dzień. Odgarniam jej włosy na bok i muskam ustami miejsce za jej uchem, zaraz nad tatuażem. - Wiem, że można się tego spodziewać, ponieważ to nasza druga randka i tak dalej, no i jesteśmy w bardzo romantycznym miejscu. - Rozglądam się po tarasie obserwacyjnym, przypominając sobie film, który niegdyś widziałem. -W zasadzie, czy to nie tutaj Warren Beatty spotkał się z Meg Ryan w Sylwestra?
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Kręci głową. - Mylisz filmy. I to był Warren Beatty i Annette Benning. Ale nie spotkali się tutaj. Nie pojawiła się. - To okropne - mówię. - I w ogóle nieromantyczne. - Właściwie, to jest romantyczne. Znalazł ją kilka miesięcy później i dowiedział się, że powodem jej nieobecności było to, że została potrącona przez samochód i sparaliżowana, gdy szła na spotkanie z nim. Nie chciała aby wiedział co jej się przytrafiło. Nie jestem nawet pewien czy zdaje sobie sprawę z tego, że opiera się o mnie gdy mi to wyjaśnia. Wchodzę w to. Oczywiście, że znam ten film. Ale zaskakuje mnie to, że ona również. Nie byłem pewien czy Piper Mitchell ma w swoim ciele choć jedną romantyczną kość. Ale okazuje się, że ma. Dotykając palcami jej nadgarstka, czuję jej szalony puls, gdy opowiada mi jak bohaterowie filmu się zeszli. Słyszę w jej głosie tęsknotę. Może i przywdziała fasadę mówiącą, że nie potrzebuje mężczyzny i nie chce wielkiej miłości, ale potrafię przejrzeć te brednie, którymi karmi resztę świata. - Więc zaakceptował ją z wadami i tak dalej? - pytam. - Mimo iż myślała, że jest uszkodzona? Moje pytanie okrywa nas grubą warstwą ciszy. Dałem jej do myślenia. To dobrze. Ponieważ wiem ze stuprocentową pewnością, że cokolwiek jej się przytrafiło, nie ma dla mnie znaczenia. Ani trochę. Naciąga szyję i zerka na mnie przez ramię, nim ponownie spogląda w ziemię i kręci głową. - Dlaczego robisz sobie tyle kłopotów, Mason? Wiesz, że za kilka miesięcy wyjeżdżam. Jeśli jesteś gotów ponownie zacząć się umawiać, to jest wiele innych dziewczyn. To znaczy, nie zrozum mnie źle, świetnie się dzisiaj bawiłam i naprawdę doceniam twoje starania, ale czego oczekujesz? - Czego oczekuję? - Usiłuję powściągnąć złość, zastanawiając się co takiego inny mężczyzna od niej oczekiwał, że stała się taka zgorzkniała. Niczego nie oczekuję, Piper. Lubię z tobą przebywać. To co czuję gdy jesteś blisko - podoba mi się. Chcę tego tak długo, jak mogę. Bez łatek. Bez oczekiwań.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Ale dlaczego tutaj? - pyta. - Dlaczego zabrałeś mnie na szczyt Empire State Building? - Chciałem, abyś coś zobaczyła. - Odwracam jej ciało i unoszę jej brodę w stronę horyzontu. - Wiem, że dorastałaś niedaleko stąd i jestem pewien, że wcześniej już tu byłaś. Ale mogę się założyć, że nigdy nie poświęciłaś czasu, aby to zobaczyć. Ponownie zapada pomiędzy nami cisza, gdy obserwujemy zachód słońca, który zmienia niebo z niebieskiego w fioletowe, a potem pomarańczowe, a pasma światła tańczą wśród chmur, tworząc wokół nich srebrną poświatę. Obserwujemy w ciszy jak żółta kula zostaje połknięta przez budynki na zachodzie. Jednak w pewnej chwili przestałem obserwować słońce, a zacząłem przyglądać się jej. Zaczyna wyraźnie drżeć, gdy staje się świadoma mojego wzroku. Powoli odwracam ją w swoją stronę i przesuwam dłońmi w górę i w dół jej rąk, czując pod opuszkami każdy podniesiony włosek. - Każdy dzień jest nowym początkiem, Piper. Gdy słońce zachodzi, zabiera ze sobą wszystko co złe, czyszcząc rejestr. Wiele czasu zabrało mi nauczenie się tego. - Wyciągam przed nią nadgarstek, pokazując bliznę przypomnienie tego co straciłem - przypomnienie o tym, czego nie straciłem. Śledzi wypukłość blizny palcem, wysyłając dreszcze wzdłuż mojego kręgosłupa. Unoszę drugą dłoń i dotykam bransoletki którą ma na ręce, zastanawiając się, czy reprezentuje jej stratę. I po raz pierwszy nie odsuwa ręki. Gdy spoglądam w jej oczy, ona patrzy mi na usta. Myśli o pocałowaniu mnie. Robi mi się ciasno w spodniach gdy wyobrażam sobie smakowanie tych jej różowych, kapryśnych ust, oraz pochłanianie jej słodkiego smaku, gdy nasze języki splatają się ze sobą. Nagle przenosi wzrok na kogoś, kto podchodzi od tyłu. Niemal czuję ulgę z powodu tego, że spojrzała gdzie indziej, ponieważ nie byłem pewien czy uda mi się opanować i nie zmiażdżyć jej ust swoimi, gdyby dłużej tak na mnie patrzyła. Ale nadal jest krucha. Nie jest gotowa. Cholera, może zawsze będzie krucha, ale nauczyła się przy mnie relaksować. Jednak jej niepokój czai się pod powierzchnią i boję się, że jeśli zrobię coś pochopnie, to ją stracę.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Róża dla pięknej damy? - Słyszę mocny, wschodnioeuropejski akcent. Odwracam się i widzę korpulentnego mężczyznę z koszykiem pełnym różnokolorowych kwiatów. - Ma pan może przypadkiem czarną? - pytam, wyjmując z kieszeni portfel. Facet robi wielkie oczy i ze świstem wciąga powietrze. - Czarną? Nie, nie. Nie chcesz czarnej. - Kręci głową. - Czarny oznacza śmierć. Czarny to brak miłości. - Spogląda pomiędzy nami. - Nie kochasz jej? Kątem oka widzę, jak Piper niekomfortowo przenosi ciężar ciała z nogi na nogę. Jak można odpowiedzieć na takie pytanie na drugiej randce? Bez względu na to co odpowiem, będę miał przesrane. Nie jestem głupi. Trzymam gębę na kłódkę. Niski facet kiwa do mnie palcem. - Widzę cię. Obserwowałem cię gdy tu szedłem. Nie potrzebujesz czarnej róży, potrzebujesz może różową. Albo nawet czerwoną, co? Przyglądam się tym wszystkim kolorom, które ma w koszyku. - Okej, panie… - Trudowski. - Okej, panie T., proszę mi opowiedzieć o znaczeniu tych róż. Oczy mu rozbłyskują tak, jakbym poprosił aby opowiedział o swoich wnukach. - Róże mają wiele znaczeń. Powiem ci, co znaczą dla mnie. - Wyjmuje białą różę. - Biały oznacza czystość, niewinność, młodą miłość. Ale także lojalność. Mówi „zasługuję na ciebie”. - Wkłada ją do koszyka i wyjmuje kolejną. - Żółte róże oznaczają przyjaźń, troskę, uczucie. - Wymienia żółtą na pomarańczową. - Achh, ta jest dobra dla młodych kochanków. Oznacza pożądanie i pociąg. Namiętność. - Wyjaśniając, przenosi spojrzenie to na Piper, to na mnie. Następnie podnosi różową i mówi:
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Różowa ma wiele znaczeń. Elegancję, grację, a nawet szczęście. Odkłada ją by znaleźć ostatni kolor. - Czerwone różne nie wymagają wyjaśnienia. Wszyscy wiedzą co oznacza czerwona róża. A teraz decyduj. Mam tam klientów. - Wskazuje na młodą, całującą się parę, która okazuje sobie trochę za dużo czułości, aby można było to uznać za społecznie odpowiednie w miejscu publicznym. - Dla nich bez wątpienia czerwona. Tak, czerwona i pomarańczowa. Wyjmuję z koszyka cztery róże. W każdym kolorze, oprócz czerwonego. Następnie daję mu dość pokaźny napiwek, gdy wylewnie mi dziękuje. - Czerwona - mówi, zanim odchodzi. - Gdy następnym razem się spotkamy, wybierzesz czerwoną. Zobaczysz. Trudowski zna się na rzeczy. Obserwujemy jak odchodzi, kierując się do kolejnych, potencjalnych klientów. Następnie nasze spojrzenia spotykają się ponad różami, które trzymam. Podaję je jej po jednej naraz. Najpierw białą. - Zasługujesz na te róże. Zasługujesz na wszystko, co świat ma do zaoferowania. Daję ci ją, ponieważ będę tu dla ciebie bez względu na to, czy będzie to siedem tygodni, czy siedem lat. Jestem tu. Nigdzie się nie wybieram. Zabiera różę i zamyka oczy, wdychając zapach. - Ale… - Nie skończyłem - przerywam jej. - Mam jeszcze trzy. - Wyciągam do niej żółtą. - Za naszą przyjaźń. Popychasz mnie do tego, bym był lepszym przyjacielem, lepszą osobą, lepszym facetem. I będę sobie to cenił na długo po tym, jak opadną płatki z tego kwiatu. Bierze różę i ponownie otwiera usta by coś powiedzieć, ale unoszę palec do jej ust. - Możesz trzymać te kapryśne usteczka zamknięte jeszcze przez dwie minuty i pozwolić mi skończyć?
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Zamyka usta, po czym przygryza dolną wargę. Ten mały gest powoduje, że muszę przesunąć biodra i poprawić się, aby nie zauważyła co jej odruchowy gest mi robi. Podaję jej różową. - Pan T. mówi, że reprezentuje ona elegancję i grację, obie te cechy posiadasz. Ale wierzę, że ma także inne znaczenie. Obietnicę. Możliwości. Zachwyt. Wdzięczność. Dajesz mojemu życiu obietnice, Piper. Przez lata żyłem tylko dla jednej osoby, dla mojej córki. Ale gdy jestem z tobą, niech mnie szlag, jeśli nie widzę możliwości innej przyszłości i za to jestem wdzięczny. Wzruszam ramionami. - Cóż, no i pamiętam też, jak w gimnazjum z okazji Walentynek dawało się różowe róże osobom, które się w skrytości ducha podziwiało. Aż do teraz nigdy tego nie zrobiłem. Wzdycha. Nie potrafię stwierdzić czy to ze szczęścia, czy ze smutku. Modlę się o to pierwsze. - Mason… - Ach, ach, ach. - Unoszę do góry rękę. - Mam jeszcze jedną. Wyciągam do niej pomarańczową. - Namiętność - mówię, podkreślając to słowo wymowną ciszą. Wskazuję palcem pomiędzy nami. - Nie możesz zaprzeczyć, że ona pomiędzy nami istnieje. I jestem dość pewien, że nie możesz nawet zaprzeczyć odczuwaniu jej wtedy na lotnisku, gdy się poznaliśmy. Mylę się? Unosi na mnie brew. - Och, więc wolno mi już mówić? Jej pyskaty, sarkastyczny ton przyprawia mnie o dreszcze. Śmieję się. - Proszę. - Dziękuję ci za kwiaty. - Łączy je razem i poświęca czas na powąchanie każdego z osobna. - Przykro mi, że nie miał czarnej. Wiem, że to twoja ulubiona. Mimowolnie unosi dłoń, by przesunąć palcem po tatuażu za uchem.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Dlaczego tak myślisz? - Pomiędzy jej oczami tworzy się zmarszczka gdy mnie o to pyta. - Tak jakby jest to na tobie wypisane. - Kiwam głową w stronę jej szyi, a potem podnoszę jej nadgarstek i dotykam bransoletki. Po chwili się odsuwa. - Nie, czarna róża nie jest moją ulubioną. - Zatem dlaczego masz ją na całej sobie? Wiem, że naciskam aby zdobyć tę informację. Informację, której może nie być mi jeszcze gotowa przekazać, albo w ogóle nigdy. - Chyba jako przypomnienie. - Przesuwa zawieszką z różą po skórzanej bransoletce. - Jako przypomnienie o czym? - pytam. Stoi dokładnie przede mną, ale jej oczy są tak odległe, jak jeszcze u niej nie widziałem. Wygląda jakby cierpiała. Gdy odpowiada, jej głos jest opryskliwy, alarmując mnie, że mogłem przekroczyć granicę. - Jako przypomnienie, że ich nie lubię, co to jest, Hiszpańska Inkwizycja? Śmieję się i próbuję poprawić nastrój. - Jesteś skomplikowaną kobietą, panno Mitchell, wiesz o tym, prawda? Wzrusza ramionami i odwraca się, by patrzeć na niebo oraz na migające światła pobliskich budynków. Ponownie otaczam ją ramionami. - Wiesz, pan T. wydawał się być ekspertem w dziedzinie róż. Powiedział, że wszystkie mają wiele znaczeń. Może musisz po prostu znaleźć inne znaczenie dla twoich. Odgarniam jej włosy na bok i delikatnie pocieram kciukiem tatuaż. - Może pewnego dnia poczujesz się na tyle komfortowo, że mi o tym opowiesz.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Nie ma pewnego dnia, Mason. Jestem tu jeszcze tylko przez dwa miesiące. - Zatem będzie lepiej, jeśli zacznę szybko działać - mówię. Odwraca głowę w moją stronę, ukazując mi pełne pytań oczy. - Jeśli mam tylko dwa miesiące, aby przekonać cię do tego, byś ponownie się tu wprowadziła, to lepiej, żebym zaczął szybko działać. W jej oczach pojawia się naraz kilka różnych emocji. Wahanie, smutek… żal? - Nie zostanę w Nowym Jorku. - A co, jeśli się we mnie zakochasz, czy wówczas wrócisz do Nowego Jorku? Kręci głową. - Nie ma mowy, aby do tego doszło. - Dlaczego nie? Nie podoba ci się to jak wyglądam? Myślisz, że jestem ohydny, przyznaj to - żartuję. Wydmuchuje nosem powietrze, dając mi tym znać, że poprawił jej się nastrój. Podnoszę rękę i wącham pachę. - Brzydko pachnę? Chichocze. - Tylko na siłowni. - Wiem, że nie chodzi o moje całowanie - mówię. - Zdaję sobie sprawę, że nie doświadczyłaś jeszcze żadnego mojego pocałunku, ale cholernie dobrze całuję. - A kto ci tak powiedział, twoja lewa ręka? - Teraz już w głos śmieje się z własnego żartu. Jej melodyjny śmiech jest tak zaraźliwy, że nie mogę się powstrzymać i wtóruję jej.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Odwracam ją ponownie w swoją stronę, a jej oczy wydają się odzwierciedlać moje, ponieważ nie jestem w stanie zdecydować czy pragnę patrzeć jej głęboko w oczy, czy gapić się na jej zachęcające usta. Mój umysł jest w stanie wojny, ponieważ wiem że to może być idealna chwila by ją pocałować, ale w tej samej chwili boję się, że mogę ją odstraszyć. Po minucie jej nastrój robi się posępny. - Ja się nie zakochuję, Mason. - Naprawdę wierzysz, że możesz to kontrolować, Piper? Zakochiwanie się oraz to, w kim się zakochujesz? - Miłość to farsa - mówi, spoglądając na róże. - Ludzie zarabiają na niej pieniądze. - Podnosi rękę, umieszczając kwiaty pomiędzy nami. - Tu masz dowód. Floryści, firmy produkujące kartki okolicznościowe, sprzedawcy czekoladek, jubilerzy, wszyscy zbijają kasę na przeświadczeniu, że naprawdę istnieje wszechogarniające uczucie, które pokona wszystko. To gówno prawda. To biznes. A jeśli to kupujesz, to również nabierasz się na te brednie, Mason. Chcę się z nią kłócić, powiedzieć jej, że miliardy ludzi nie są pod jakimś urokiem rzuconym przez komercjalizm. Ale nie robię tego. Cokolwiek jej się stało, złamało ją tak całkowicie, że nie jestem pewien czy kiedykolwiek uda się ją poskładać w całość. Zwłaszcza nie w czasie dwóch, krótkich miesięcy. Nie można mówić komuś takiemu jak Piper o miłości, a jedynie pokazać jej ją. Jestem po prostu przerażony, że nie mam wystarczająco dużo czasu. - Zatem okej, z rozkoszą przyznam się, że daję się nabrać na te brednie. Ujmuję jej wolną dłoń. - No więc, Piper Mitchell, spędzisz ze mną czas, nie zakochując się we mnie do czasu, aż będziesz musiała w lipcu wyjechać? Gapi się na nasze złączone dłonie. Zastanawiam się czy takie samo elektryzujące ciepło emanuje z nich do jej ciała, jak zalewa moje falami. Uśmiecha się, wyglądając jakby jej lekko ulżyło. - Tak, Mason. Będę szczęśliwa mogąc spędzać z tobą czas i nie zakochać się w tobie. - Może się założymy? Robi wielkie oczy.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Zakład? O to czy się w tobie zakocham czy nie? Uśmiecham się od ucha do ucha. Może właśnie wymyśliłem sposób na to, by ostatecznie ją tutaj zatrzymać, to znaczy, jeśli nie przeszkodzi w tym jej gigantycznych rozmiarów upór. - Tak, jeśli się we mnie zakochasz, przeprowadzisz się do Nowego Jorku. Jeśli nie, wrócisz do Charlie i do swojego tułaczego życia, a ja nie będę się sprzeciwiał. Mruży oczy. Cóż, przynajmniej nie jest to stanowcze „nie”. Naprawdę to rozważa. - Ale co ja z tego będę miała? Spójrzmy… hipotetycznie, ponieważ to się nigdy nie stanie, zakocham się w tobie. Wygrasz zakład i przeprowadzę się do Nowego Jorku. Ale jeśli ja wygram zakład, wrócę do swojego życia, co i tak już planuję zrobić. Więc sam widzisz, że nic nie zyskam wygrywając. Ma rację. Zastanawiam się nad tym. - Okej. Ja wygrywam, ty przeprowadzasz się do Nowego Jorku. Ty wygrywasz i dostajesz co zechcesz. Tak jak z maratonem. Nie musisz mi nawet teraz mówić co byś chciała. Nie ma ograniczeń. Rozważa moją ofertę. - Co, jeśli chcę dalej podróżować po świecie? Ale na odpowiednim poziomie. Śmieję się. - Cokolwiek oznacza cokolwiek, Księżniczko. Przewraca oczami, doskonale wiedząc, że sama się o to prosiła. - Dobra. Ale twoje konto bankowe może doznać poważnego uszczerbku. Jeśli myślisz, że alimenty które płacisz są straszne, poczekaj aż zobaczysz jakich szkód mogę narobić w Spa w Dubaju. - Stoi. - Wyciągam do niej rękę, ale zdaję sobie sprawę, że w ogóle się nie puściliśmy. Pochylam się i przysuwam usta do jej ucha. Całkowicie zamierzam wygrać ten zakład. To może być najważniejszy zakład w moim
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
życiu. Przeciągam słowa, pozwalając aby mój ciepły oddech owiał jej ucho. Gra, kurwa, rozpoczęta.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Rozdział 17 Piper Nigdy bym tego nie zrobiła. Nie wzięłabym od Masona pieniędzy. Ale zabawnie będzie patrzeć jak się przez to skręca. To się nie wydarzy - nie zakocham się w nim. W nikim. Byłam zakochana tylko jeden raz. Przez jeden dzień. W jednej osobie. Można powiedzieć, że tylko przez jedną chwilę, nim wszystko odeszło. Moje sny ostatnio się zmieniły. Dają mi przebłysk tego, jak moje życie mogłoby wyglądać, gdyby nie wydarzył się tamten feralny dzień. Gdybym podjęła inne decyzje. Gdybym mogła być taka, jak każda inna dwudziestodwulatka. Koszmary, mimo iż rzadsze, nadal mnie nękają. Zmieniają się, przybierając wersję, w której walczę z moimi oprawcami, oraz tę, gdzie tego nie robię. Lata temu, gdy po raz pierwszy zaczęłam miewać te koszmary, nigdy nie walczyłam. Ani razu. Mój umysł po prostu odgrywał tamtą fatalną noc w kółko i w kółko z przerażającą dokładnością. Może nigdy nie dowiem się która wersja mojego snu jest prawdziwa. Może nigdy nie będę wiedziała co tak naprawdę wydarzyło się tamtego wieczoru - jestem skazana na życie z „co jeśli?” oraz „mogłoby tak być”. I mimo iż Mason nigdy nie wygra zakładu, na zawsze będę wdzięczna za to, że pozwolił mi na nowo śnić. Mieć sny takie, jak za czasów bycia małą dziewczynką. Bajki, które są tak daleko poza moim zasięgiem, że jest to śmiechu warte. Ale tak czy siak, są to sny. Ktoś może powiedzieć, że głupio zrobiłam zgadzając się na ten zakład, zwłaszcza biorąc pod uwagę moją historię związaną z zakładami. Ale one stały
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
się tak jakby naszą rzeczą. Małe czy duże, zawsze w jakiś sposób pojawiają się w naszych rozmowach. W zeszłym tygodniu założył się ze mną, że pokona mnie w kręgle. Myślę, że ten facet jest zdeterminowany, by odkryć wszystkie moje słabości - wszystkie te rzeczy za którymi tęsknię będąc za granicą. Oczywiście wygrał - to znaczy, no weźcie, nie grałam w kręgle od przeszło pięciu lat - i zarobił dzisiejszą, romantyczną kolację w dobrej, francuskiej restauracji. Somelier przyniósł dwa kieliszki szampana i postawił je pomiędzy nami na elegancko zastawionym stole. Przyglądam się kieliszkowi, skłaniając się do podniesienia go i napicia się. To naprawdę proste zadanie, takie, które miliardy osób wykonuje codziennie. Podnieś go, Piper. Podnieś. Go. Sięgam ku niemu drżącą dłonią, skłaniając palce do owinięcia się wokół nóżki kieliszka i podniesienia go w stronę Masona, który cierpliwie czeka, aż to zrobię. Niezręcznie chwytam kieliszek, unosząc wzrok na Masona - by obserwować jego minę gdy udaję, że chwytam podstawę kieliszka, przewracając go i rozlewając zawartość po pięknym obrusie. - O cholera - mówię, udając że to wypadek. Przez moment mi się przygląda. Obserwuje mnie tak, jakby podejrzewał, że było to celowe. Ale opanowałam to do perfekcji. Jestem mistrzem niezdarności. Nie ma mowy aby wiedział. Przygląda mi się, ale nie ocenia. Oczy ma miękkie, a nie oskarżycielskie. Współczujące, a nie wyrażające zażenowanie. W końcu kieruje uwagę na plamę i wyciera ją serwetką, zanim zacznie ściekać na ziemię. Kelner spieszy by dokończyć robotę, a Mason pyta, czy mogą nam przynieść osobną butelkę, tak „na wszelki wypadek”. Puszcza do mnie oczko. - Piper, nie jestem pewien czy kiedykolwiek to u siebie zauważyłaś, ale jesteś dość niezdarna jeśli chodzi o picie.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Uśmiecham się i wzruszam ramionami. Większość mężczyzn większość ludzi - wkurza się na mnie i moje akcje. Mason jest inny. Traktuje to tak, jak jedną z tych ekscentrycznych rzeczy, które zjednują ci innych. - Wielka szkoda, że wszyscy nie możemy być tak utalentowani i biegli w posługiwaniu się rękoma, jak ty. Somelierka, drobna kobieta, która właśnie przyniosła nam butelkę, rumieni się okrutnie i wygląda bardzo niekomfortowo z tym, że została wtajemniczona w część naszej rozmowy. Szybko odtwarzam w głowie moje słowa i zdaję sobie sprawę z powodu jej zachowania. - Futbol - mówię szybko do skołowanej kobiety. - On gra w futbol. Wie pani, rękoma? Ugh… - Zakrywam z zażenowania twarz dłońmi, a Mason śmieje się, wtórując wystrzałowi korka od szampana. Podnosi mój kieliszek i podaje mi go ostrożnie. Uśmiecham się ironicznie i zabieram go od niego, a nasze palce muskają się delikatnie. Rwie mi się oddech z powodu tego dotyku i nie uchodzi mojej uwadze, że to zauważa. Mason bardzo delikatnie stuka kieliszkiem o mój, ale nim robi łyk, pyta: - Przeprowadzasz się już do Nowego Jorku? Kręcę głową, celowo wznosząc oczy ku sufitowi. - Nie, Mason. Nie jestem w tobie zakochana. - Jeszcze. - Uśmiecha się, robiąc łyk szampana. - Przenigdy - odpieram niegrzecznie. Zerka na zegarek. - Nadal mam sześć tygodni, Piper. Nigdy nie mów nigdy. - Nie powiedziałam nigdy. Powiedziałam „przenigdy”. Ale wszystko jedno, to się nie wydarzy. - Biorę kęs przepysznej tartinki, która została przede mną postawiona. - Ale z całą pewnością będę cieszyła się jedzeniem niczym królowa, gdy będziesz próbował tego dokonać.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Śmieje się, a ja usiłuję ignorować jego krystalicznie niebieskie spojrzenie, które rozgrzewa się gdy patrzy jak jem. Po tym jak serwują nam Chateaubriand, pytam go: - Jak tam obóz treningowy? - O tej porze roku nie nazywa się to obozem treningowym. Nadal budujemy kondycję przed sezonem. Pełnowymiarowy obóz treningowy rozpoczyna się końcem lipca. To wówczas poświęcamy swoje życie lidze na sześć, lub siedem miesięcy. Na koniec treningów przedsezonowych mamy mini obóz w połowie czerwca, a potem mamy czas wolny aż do końca lipca. - Więc lipiec masz wolny? - pytam. - Technicznie, tak. Ale nadal pracujemy z trenerami, a czasami piastujemy pozasezonowe funkcje. Głównie to jedynie sześć tygodni stresu i wyczekiwania na nadchodzący sezon. - Kiedy się dowiesz, czy otrzymasz pozycję wyjściową? Przechodzisz jakiś test czy coś? Chichocze, potwierdzając jak mało wiem o amerykańskim futbolu. - Nie. Nie dostanę pozycji wyjściowej tak długo, jak Henley kręci się w pobliżu. Jest zdobywcą nagrody Heismana. Jest popularny wśród fanów i menadżerów. Ale przede wszystkim jest świetnym rozgrywającym. Jego słowa sprawiają, że się zastanawiam i marszczę przy tym brwi. - Zatem dlaczego zostajesz w Nowym Jorku skoro wiesz, że nie dostaniesz pracy? - Kiedyś będzie musiał w końcu odejść. Koleś ma czterdzieści jeden lat, co w tym sporcie oznacza niemal starość. Miał przejść na emeryturę w tym roku, ale po playoffach zmienił zdanie. Podejrzewam, że nie potrwa to długo. Jeszcze jeden sezon, może dwa. - Wygląda przez okno na wiele oświetlonych budynków górujących nad zatłoczonymi ulicami. - Kocham to miejsce. Kocham Nowy Jork. A gdy czekam, staję się silniejszy. Lepszy. Więc gdy zdobędę pracę, zabezpieczę przyszłość swoją i Hailey w miejscu, w którym chcę być. - Czy dla Hailey nie będzie surrealistycznie dorastać ze sławnym ojcem?
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Nie wiem. Chodzi mi o to, że ja sporą część okresu dojrzewania przeżyłem bez ojca. W dniu narodzin Hailey poprzysiągłem, że cokolwiek się zdarzy i dokądkolwiek poprowadzi mnie kariera, nie wpłynie to na nią, ani na nasz związek. Czasami może być ciężko, skoro to Cassidy przez większość czasu sprawuje rządy. - A skoro o niej mowa - mówię, znajdując idealną okazję do wyciągnięcia informacji tak, aby nie wyglądało na to, że jestem przesadnie ciekawa. - Możemy o niej nie mówić gdy jesteśmy na randce, Piper? Myślenie o niej całkowicie odciąga mnie od skupiania się na tej niesamowitej sukience, którą na sobie masz. Wyglądasz dzisiaj pięknie. Cały czas wyglądasz pięknie, ale łał… ta sukienka. Ciężko mi powstrzymać uśmiech, gdy obserwuję jak usiłuje nie patrzeć na moje piersi. To kolejna pożyczona sukienka i odsłania nieco więcej dekoltu niż zwykle. Ale jest elegancka i odpowiednia do tego miejsca. Mason jest szarmancki, utrzymując wzrok na mojej twarzy, rękach i dłoniach. Wszędzie, tylko nie na piersiach. Zastanawiam się, czy założył się sam ze sobą o to, że dzisiejszego wieczoru nie będzie patrzył na moje piersi. Usiłuję sobie wyobrazić jaką dostanie nagrodę jeśli wygra. Czuję mrowienie w zakończeniach nerwowych na samą myśl z czym mogłoby się to wiązać. Wraz z tymi myślami pojawia się niepokój i robię kolejny łyk szampana. - Porozmawiajmy w zamian o Hailey - mówi. - Mam ją w ten weekend i zastanawiałem się czy chciałabyś dołączyć do nas jutro popołudniu na pikniku? - Masz w ten weekend Hailey? - pytam. - Kto z nią teraz jest? - Jest w mieszkaniu moich sąsiadów. Wymieniłem opiekę nad nią za bilety na mecz. Unoszę brwi. - Nie stać cię na niańkę? Myślałam że wy, profesjonalni sportowcy, tarzacie się w forsie.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Stać mnie na wiele rzeczy, Piper. Ale to nie znaczy, że muszę na nie wydawać pieniądze. A do tego, o wiele zabawniej jest wymyślać jak mogę wymieniać się za coś, czego potrzebuję. Zdumienie, a może rozbawienie wykwita mi na twarzy. Jego słowa sprawiają, że myślę o Charlie i moim życiu za granicą. - Spędzam wiele czasu na wymienianiu się. Pochmurnieje, a jego roześmiane spojrzenie robi się ponure. - Um, nie chcę zabrzmieć tak, jakbym sądził, że nie posiadasz wielu talentów, ponieważ jestem pewien, że posiadasz, ale za co tak naprawdę się wymieniasz? Wiem co sobie myśli. I miałby rację, gdyby to Charlie siedziała naprzeciwko niego, a nie ja. Załatwiła nam wiele posiłków oraz miejsc do zatrzymania się, pozwalając mężczyznom się wykorzystywać. - Wymieniam się za swój czas. Załatwiam za ludzi różne sprawy, czasami pracuję w ich sklepach lub barach w zamian za darmowy nocleg w mieszkaniu powyżej. Kiedyś przez kilka miesięcy mieszkałyśmy ze starym facetem w Walii tylko dlatego, że chciał towarzystwa. Niedawno zmarła mu żona i został sam jak palec w swoim wielkim domu przypominającym zamek. Zapewniał nam dach nad głową oraz trzy ciepłe posiłki dziennie, tylko po to, by ktoś tam z nim był. Co niedzielę wieczór grałyśmy z nim w Monopol. Wygląda na lekko zszokowanego. - I tylko tyle chciał, towarzystwa? - Tak. To wszystko. - A potem postanawiam się podroczyć: - Cóż, nie potrafię ci powiedzieć co robił z Charlie za zamkniętymi drzwiami. Ale jak na dziewięćdziesięciolatka mogę stwierdzić, że był wytrzymały. Opada mu szczęka, a w oczach pojawia się wściekłość, jakbym powiedziała, że to ja się sprzedawałam. Śmieję się. - Żartuję, Mason. Boże, gdybyś tylko mógł zobaczyć teraz swoją twarz. Pan Longfellow był prawdziwym dżentelmenem. I bardzo mizernym. Zapewniam cię, że wszystko było bardzo przyzwoite.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Longfellow, co? - Chichocze i poprawia mu się nastrój. Sięga poprzez stół i przesuwa palcem po grzbiecie mojego nosa, w dół, do małego kolczyka. A co ty musiałaś zrobić, by zdobyć to? Czuję jego dotyk w całym ciele i modlę się, aby nie wyczuł tego jak mój puls przyspiesza, jakbym dopiero co zaczęła bieg. Usiłuję kontrolować oddech, ale z tym jak teraz na mnie patrzy, cały mój autonomiczny system nerwowy nabiera mega tempa. Opuszcza dłoń na stół, blisko miejsca gdzie spoczywa moja, a ja łapię się na tym, że chcę aby ją przybliżył i dotknął mnie. W tej właśnie chwili moje ciało wygrywa walkę z umysłem. A moje ciało łaknie jego dotyku. Muszę wpatrywać się w nasze dłonie zbyt długo. Albo Mason potrafi czytać w myślach. Ponieważ przesuwa dłoń ku mojej i splata swoje dwa palce z dwoma moimi. To niemal tak, jak trzymają się przyjaciele w dzieciństwie, lekko i swobodnie, ale… jasna cholera… to zupełnie co innego. Każde uczucie które dopadło mnie w zeszłym tygodniu na szczycie Empire State Building wraca do mnie z zawrotną prędkością. Słowa które wypowiedział dźwięczą mi w uszach. „Co jeśli się we mnie zakochasz, czy wówczas zostaniesz w Nowym Jorku?” To obce mi uczucie zalewa moje ciało niczym fala - to nie miłość. Tego jestem pewna. Ale co to w takim razie jest… pożądanie?... pociąg seksualny? Jestem pewna, że jestem jedyną dwudziestodwulatką, która nie ma rozeznania w tych uczuciach. - Piper? O cholera. Musi mnie mieć za kretynkę. - Racja, mój kolczyk. Uch, pamiętasz jak wspomniałam, że pracowałam u sklepikarzy? Pani Kranstein była właścicielką butiku i Spa w Berlinie. Pracowałam dla niej jakiś miesiąc. - Miesiąc? - pyta. - Ile dokładnie masz tych kolczyków? I, um… gdzie one są? Nie mogę powstrzymać ogromnego uśmiechu. Nie jestem tylko pewna czy to rezultat jego żartu, czy tego, że pociera teraz delikatnie kciukiem wierzch mojej dłoni.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Tylko w nosie. Och, no i jeszcze tutaj. - Unoszę wolną dłoń, by wskazać na uszy. - Cóż, podoba mi się to, kolczyk w nosie. Nie jest przesadzony ani pretensjonalny. Jest subtelny. Intrygujący. Seksowny. Zalewa mnie jeszcze więcej niedających się opisać emocji. Nigdy nie chciałam aby mężczyzna określał mnie w taki sposób. Nigdy wcześniej nie dążyłam do tego, by zasłużyć na takie określenia. Jestem także na sto procent pewna, że zawiodę. Zawiodę go, gdy mnie dotknie. Zawiodę moje siostry, gdy dowiedzą się jaką jestem porażką. Zawiodę rodziców, jeśli nigdy nic nie zrobię ze swoim życiem. Ale, co najważniejsze, zawiodę samą siebie, jeśli choćby nie spróbuję. Więc gdy ponownie pyta mnie, czy spędzę jutro popołudnie z nim i Hailey, zgadzam się.
Gdy wracamy do domu Skylar, przez okno obok drzwi widzę, że w środku jest ciemno. Jedynie światło nad piecem w kuchni rzuca nikłą poświatę. Skylar i Griffin musieli pójść wcześniej spać. Mały Aaron daje im w kość. Mason staje za mną. Sunie opuszkami palców po moich rękach, wzniecając we mnie dreszcze zniecierpliwienia. Łapie mnie za rękę. - Wejdę z tobą do środka. By upewnić się, że wszystko w porządku.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Trzy kieliszki szampana, które dziś wypiłam sprawiają, że decyduję iż pozwolenie mu wejść ze mną do środka po naszej randce nie jest wcale takie odrażające. Gdy wchodzę do kuchni i kładę torebkę na blacie, każdy włosek na moim karku jest świadom tego, że podąża za mną krok w krok. Podtrzymuję się chłodnego granitu, zastanawiając się czy poradzę sobie z tym, co będzie dalej. Całowanie - to jest następne. Powoli się odwracam, oczy utrzymując przyklejone do ziemi. Na przestrzeni kilku ostatnich lat całowałam paru mężczyzn. Całowanie jest bezpieczne. Całowanie mnie nie przeraża. Pewnie dlatego, że to jedyna rzecz, która nie nawiedza mnie w snach. Moje usta należą do mnie, nie do nich. Przeraża mnie to, co następuje po całowaniu. Ale ci faceci z przeszłości nie zostawali w pobliżu na tyle długo, by doszło do powtórki. I nie mogę ich za to winić. Każdy łagodny kontakt odczuwałam jak pocałunek od ojca. Zero podekscytowania. Brak fajerwerków. Byli zwyczajni. Nieekscytujący. Przeciętni. Część mnie nienawidzi myśli o zrujnowaniu tego, co mamy z Masonem. Gdy się pocałujemy, wszystko się zmieni. Będzie niezręcznie i jakby na siłę. Zrobię się sztywna jak deska. On się odsunie, udając że zapomniał o jakimś spotkaniu rodzinnym albo jakiejś awaryjnej sytuacji. Tak się dzieje. Za każdym razem. To, że całowanie jest bezpieczne nie oznacza, że jestem w tym dobra. Gdy byłam młodsza, zanim moje życie się spieprzyło, ćwiczyłam całowanie mojego przenośnego lusterka. Wyobrażam sobie, że faceci którzy znosili moje pocałunki mieli podobne wrażenie - czuli się jakby całowali coś martwego. Pustego. - Nie myśl o tym, Piper. Po prostu to zrób. Straszy mnie głos Masona, przypominając o tym, że nie jestem sama. To wówczas uzmysławiam sobie, że gapiłam się na jego usta. Przez cały ten czas bezmyślnie wpatrywałam się w te pełne, stanowcze, zachęcające usta, pewnie wyglądając jak kotka w rui. - Mason, nie jestem pewna…
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Zanim mam szansę podać mu wszystkie powody, dla których nie chcę zrujnować tego, co stało się piękną przyjaźnią, jego usta spotykają się z moimi. I nie sztywnieję. Topię się. Topię się przy jego stanowczych, ale miękkich wargach. Ich ciepło przesącza się do mojego ciała, niczym tornado niszczące wszystko na swojej drodze, pozostawiając po sobie zgliszcza. Rujnując mnie dla innych ust, które mogą spróbować rościć sobie do mnie prawo w przyszłości. Każdy atom w moim małym wszechświecie skupia się na ruchu jego warg. Każda cząsteczka mojego jestestwa ma nadzieję, że nigdy nie przestanie. Każda myśl, która przesącza się do mojej głowy daje mi powody, abym się odsunęła. Ale nie robię tego. Nie robię. Pochłania mnie ta świadomość. Pragnę tego. Pragnę jego. Pragnę normalności. Zamiast myśli o tym, co zwykle dzieje się później, które powodują, że świruję i płoszą facetów, moje myśli wędrują bez celu, odtwarzając chwile, które miały miejsce w ciągu ostatnich kilku miesięcy. Takie jak to, gdy pierwszy raz zobaczyłam Masona na lotnisku i poczułam słabość w nogach. To, jak ochronił mnie na parkingu i podczas maratonu. Jak obserwowałam go na siłowni, gdy był nieświadomy mojej uwagi. Nim mogę w pełni przyswoić to co się dzieje, nasze języki splatają się razem w idealnej choreografii, którą czuję aż w palcach u stóp. Smakuje mnie, ucztuje na moich ustach, pochłania moje wargi. Przerywa pocałunek i równocześnie wciągamy do płuc powietrze, którego im odmówiliśmy. Jego usta lądują na mojej szyi i jestem całkowicie pewna, że czuje mój szalejący puls. Westchnienie, które brzmi bardziej jak kwilenie, bezwiednie opuszcza moje gardło gdy odchylam głowę do tyłu, aby zapewnić mu więcej miejsca. Obejmuje mnie, lekko się do mnie przyciskając, a jego silna klatka piersiowa opiera się o moje piersi. Czuję na brzuchu jego twardą erekcję.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Czuję, jak panika zaczyna wspinać się po moim kręgosłupie niczym po szczeblach drabiny. Walczy z ciepłym, mrowiącym doznaniem, które przeszywa moje ręce, nogi, palce u rąk i stóp. Mason odsuwa się na tyle, by oszczędzić mi swojej erekcji. Niemal tak, jakby usłyszał moją niemą prośbę. Wpatruje mi się w oczy, spychając niepokój na dno mojego żołądka, gdzie zawsze się czai i czeka tylko, by wychylić swój brzydki łeb. Delikatnie głaszcze moje ręce i uśmiecha się. Nie jest to jednak pełnowymiarowy, szeroki uśmiech. Miękki, kuszący, upajający uśmiech, który unosi jeden kącik jego ust bardziej, niż drugi. Łapię się na tym, że ponownie gapię się na jego usta, gdy rozchyla je, mówiąc: - Przeprowadzasz się już do Nowego Jorku? Wzdycham z ulgi. Śmieję się z powodu naszej wygodnej przyjaźni. Uśmiecham się ze… szczęścia? - Zdecydowanie nie - odpowiadam. Całuje mnie w czubek głowy i odwraca się, by wyjść. Gdy jest już przy drzwiach, odwraca się i mówi: - Tak dla twojej wiadomości, ja również nie przeprowadzam się do Nowego Jorku. Ale nie dlatego, że nie jest to możliwe. Naprawdę, bardzo, bardzo lubię Nowy Jork. Mrużę oczy, pozwalając aby dotarły do mnie jego słowa. Puszcza mi oczko, po czym znika za drzwiami.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Rozdział 18 Mason Siedzę na kocu w parku i obserwuję, jak Piper i Hailey kopią do siebie piłkę. Cóż, na tyle, na ile dwudziestodwumiesięczne dziecko potrafi kopnąć w piłkę. Ale myślę, że się uczy. „Wujek” Gavin upewnił się co do tego, biorąc pod uwagę fakt, że był gwiazdą piłki nożnej w czasie studiów. Z biegiem dnia, Piper wydaje się być coraz bardziej rozluźniona przy mojej córce. Początkowo, gdy jedliśmy lunch - cudowne smakołyki z restauracji „Mitchell’s” - Piper nie nawiązała nawet kontaktu wzrokowego z Hailey. Martwiłem się. Nie, lepszym określeniem jest to, że byłem przerażony. Te dziewczyny są dwiema, najważniejszymi osobami w moim życiu i jeśli się nie dogadają, to nie będę miał żadnego wyboru. Ale teraz, po tym jak celowo wziąłem sprawy w swoje ręce, udając, że dzwoni do mnie agent, ośmielę się mieć nadzieję, że może jest jakaś szansa. Piper zachowuje się powściągliwie, w lekko wymuszony sposób, ale przynajmniej widzę potencjał. I nie poddam się. Nie poddam się do samego końca. Zdecydowanie nie obrałem sobie łatwej drogi do miłości. Rozgryzienie Piper Mitchell jest jak próba ułożenia chińskich puzzli. Gdy już myślę, że do czegoś dochodzę, zostaję cofnięty na start. Niewiele zeszłej nocy spałem, ponieważ myślałem o niej. Mamy połączenie. Głęboką, niezaprzeczalną więź, której nigdy nie czułem z żadną kobietą. Waham się przed użyciem określenia „bratnie dusze”, ponieważ brzmię przez to jak trzymany pod pantoflem szczeniak, ale niech to szlag, jeśli dokładnie tak się nie czuję.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Analizowałem każde spojrzenie i rozmowę tak, jak przeglądam na treningach i rozbieram na czynniki pierwsze nagrania meczów. Próbowałem rozpracować każdy atak niepokoju. Ostatniej nocy była bliska jednego. Ten pocałunek był… cholera, był lepszy niż każdy seks jaki w życiu uprawiałem, spakowany razem w jeden pakiet. Pocałunek był epicki. Gdybym już się w niej nie zakochiwał, to sam ten pocałunek był powodem, by to zrobić. Oddała pocałunek, co w pewien sposób było nieoczekiwane. Gdy nasze oczy się spotkały, widać w nich było czyste wahanie. Niemal mogłem usłyszeć obracające się w jej głowie trybiki, gdy decydowała czy skorzystać z drzwi numer jeden, czy numer dwa. Na końcu nie tylko wybrała właściwe, ale cholernie je zdziesiątkowała, spaliła do zgliszczy dzięki żarowi jaki pomiędzy nami eksplodował. A dźwięk, który wydała z siebie gdy całowałem jej szyję, wywołujący fantazje pomruk, pozostanie ze mną na długo po tym, jak minie sześć tygodni jakie mi z nią pozostały. Jednak ten żar został momentalnie stłumiony, niczym płomień pozbawiony powietrza, gdy przycisnąłem się do niej i poczuła mój wzwód. Od razu wiedziałem. Czułem narastającą w niej panikę tak, jakby była moją własną. Wiedziałem, że muszę przestać, inaczej pchnąłbym ją do granicy wytrzymałości. A złamanie Piper zrujnowałoby mnie. Ale wówczas coś się stało, gdy była na granicy paniki, która wciągała ją w dół. Spojrzała na mnie. Cholera, zajrzała we mnie. I przysięgam, że zobaczyłem falę spokoju, która zalała jej piękną twarz. Nie było to podobne do tego co wydarzyło się wcześniej na parkingu i podczas maratonu. W jakiś sposób jej panika osłabła, gdy nasze oczy się spotkały. Nie jestem na tyle zarozumiały by sądzić, że mogę ją naprawić, albo usunąć z jej życia wszystkie demony, ale być może jestem tym, kto sprawi, że zda sobie sprawę z tego, iż warto jest żyć, nawet po tym co jej się przytrafiło. Hailey podbiega i wskakuje mi na plecy, przewracając mnie do przodu na trawę. Pociągam ją do przodu i przyszpilam do ziemi, aby móc połaskotać ją w małe żeberka. Jej słodki, dziecięcy śmiech odbija się echem w parku. To jest życie. Spoglądam na moją bliznę i dziękuję w duchu trenerowi Bradenowi za to, że mnie uratował. Zerkam w krystalicznie niebieskie niebo i liczę na to, że moi rodzice widzą swoją spektakularną wnuczkę. Patrzę na Piper i widzę, że
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
przygląda się mojej interakcji z Hailey. Mogę przysiąc, że jej wzrok staje się zamglony, ale jak tylko przyłapuje mnie na patrzeniu, odchrząkuje i zaczyna kopać piłkę. Co to było za spojrzenie? Zwykle potrafię w łatwy sposób ją odczytać. Jak starą, ulubioną książkę. Jeśli chodzi o to jak na mnie reaguje, to jest całkowicie czytelna. Wiem, że coś do mnie czuje. Jej uczucia sięgają o wiele głębiej, niż chce to przyznać. Ale jeśli chodzi o Hailey… cóż, wówczas jest jak przy chińskich puzzlach. Moja córka pociera oczka, co jest wskazówką, że dzień daje się jej we znaki. Wyjmuję źdźbło trawy z jej platynowych blond loczków, po czym zerkam na zegarek. Zamiera mi serce. Wybiła niemal godzina w której Cassidy ją odbierze. Dni które spędzam z Hailey przemijają jak z bicza strzelił, godziny są jak minuty, a sekundy upływają boleśnie szybko. Zbieram nasze rzeczy. - Czas się zbierać, słodziutka. Zakładam plecak na jedno ramię, a na drugie podnoszę Hailey. - Gotowa? - pytam Piper. Kiwa głową i podnosi piłkę, po czym kierujemy się przez park, w stronę metra. Przez całą drogę Hailey wskazuje i liczy wszystkie ptaki jakie widzi, sprawiając, że znacząca, dorosła rozmowa jest niemal niemożliwa. A potem zaczyna nucić swoją ulubioną piosenkę Disneya. - Tata piewaj - błaga. Nie mogę jej odmówić, więc wyjmuję telefon i klikam w ekran, by znaleźć piosenkę do akompaniamentu. Zawstydza mnie kilka rzeczy. Śpiewanie księżniczkowej piosenki przed kobietą, której usiłuję zaimponować jest jedną z tych rzeczy. Gdy docieramy na peron, poświęcam chwilę, by podziwiać Piper. Włosy ma rozwiane przez wiatr, a twarz lekko zaróżowioną z powodu mocnego, popołudniowego słońca. Zdaję sobie sprawę, że nie chcę, aby ten dzień się skończył. I naprawdę chciałbym spędzić z nią trochę czasu sam na sam. - Wróć z nami do mojego mieszkania - mówię z nadzieją.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Przenosi spojrzenie pomiędzy Hailey i mną. - A czy jej mama wkrótce się tam nie pojawi? - Nie przejmuj się Cassidy. Naprawdę bym chciał, abyś z nami pojechała. Jest coś, co chciałbym ci pokazać. Pociąg numer pięć, którym można dojechać do domu Skylar, zatrzymuje się na peronie i otwierają się drzwi. Zerka na mnie. Wpatrujemy się w siebie w ciszy, aż pociąg odjeżdża, a Piper nadal obok mnie stoi. Uśmiecha się. - Myślę, że mogę wpaść na kilka minut. Hailey klepie mnie po twarzy małymi rączkami. Myślę, że przez ostatnie trzydzieści sekund zbyt dużo uwagi poświęcałem Piper. Piper śmieje się, gdy mała ugniata i ciągnie za moje policzki jakby były zrobione z gliny. To pierwszy jej śmiech jaki słyszałem od zeszłej nocy. I czuję, jakbym po raz pierwszy dzisiejszego dnia zaczerpnął oddech.
- Co ona tu robi? Zjadliwe słowa Cassidy przecinają gęste, pełne napięcia powietrze w korytarzu przed moim mieszkaniem. - Jesteś wcześnie, Cass. - Posyłam Piper przepraszające spojrzenie. - Mama! - piszczy Hailey na widok matki i wykręca się z moich ramion, by do niej pobiec.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Cassidy ignoruje uścisk naszej córki, sztyletując wzrokiem Piper, gdy otwieram drzwi. - Wezmę tyko rzeczy Hailey. - Odsuwam się na bok, by wpuścić je do środka. Rzucam klucze na stolik przy drzwiach i odwracam się do Piper. - Jeśli chcesz, możesz odświeżyć się w łazience. - Wskazuję na drzwi obok sypialni. Jest tam. Wyraźnie widać w jej oczach ulgę, gdy szybko odchodzi, nie mówiąc ani słowa. Ale trwa to tylko chwilę. - Pie-Pie - zawodzi Hailey, biegnąc za nią i przytula się od tyłu do jej nóg. Zerkam na Cassidy. Mogę praktycznie zobaczyć parę buchającą z jej uszu. Zaciska dłonie w pięści, nim maszeruje w ich stronę i odrywa Hailey od tego uroczego uścisku. Ciężko mi powstrzymać uśmiech. Hailey właśnie wyraziła swoją aprobatę względem Piper. A nie jest to coś, co okazuje byle komu. W parku musiało się wydarzyć więcej, niż zdawałem sobie sprawę. Lub może Hailey wyczuwa w Piper te same czarujące cechy, co ja. Przez moment na jej twarzy miga przerażenie. Cholera. Co ja sobie myślałem przyprowadzając ją tutaj i narażając na taką konfrontację? Ewidentnie nie myślałem głową. Być może inną częścią mojej anatomii, ale na pewno nie głową. Piper uśmiecha się ze współczuciem do Hailey, którą matka ciągnie przez pokój. - Bardzo miło było cię ponownie zobaczyć, Hailey. Dziękuję, że zagrałaś ze mną w piłkę. Odwraca się do Cassidy. - Cassidy, jak zwykle to była wielka przyjemność. - Odwraca się na pięcie i wchodzi do łazienki, zatrzaskując za sobą drzwi i pozostawiając posmak sarkazmu. Cassidy zbiera rzeczy małej. Hailey zna już zasady. Im starsza się robi, tym ciężej jest wychodzić jej bez płaczu. Nie będę zaprzeczał, że sam nie uroniłem kilka łez gdy sięgała ku mnie i błagała, aby mogła zostać.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Jakby dodając oliwy do ognia, który trawi mój stan emocjonalny, Hailey podbiega do mnie z wyciągniętymi rączkami, a wielkie łzy balansują przez moment na jej dolnych powiekach, nim ściekają w dół po jej małych, okrągłych policzkach. - Tata! Cassidy patrzy jak się przytulamy, nie chcąc się rozdzielać. - Wiesz, że gdybyśmy razem mieszkali widziałbyś ją cały czas, a ona nie smuciłaby się tak za każdym razem, gdy musimy wyjść. Uśpi się dzisiaj płaczem do snu. Zawsze tak jest w te dni, gdy od ciebie wraca. Część mojego serca pęka. Tak jak za każdym razem, gdy moja córka musi odejść. Nie jestem pewien czy to co mówi Cassidy jest prawdą, ale myśl o tym mnie rozrywa. - Czas iść, skarbie - mówi Cassidy, zabierając ją z moich ramion. Słyszę, jak uchylają się drzwi do łazienki, jakby Piper otworzyła je po to by sprawdzić czy teren czysty, lub by posłuchać. Jak na znak, Cassidy pochyla się i umieszcza na moich ustach niemile widziany pocałunek szybciej, niż mogę ją powstrzymać.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Rozdział 19 Piper Drzwi zatrzaskują się za Hailey i jej mamą, pozostawiając za sobą powietrze gęste od napięcia i dyskomfortu. Podchodzę do nich i łapię za klamkę, szybko ją przekręcam i pociągam do siebie ciężkie, metalowe drzwi. Mason podbiega i opiera dłonie na drzwiach, po obu stronach mojej głowy, zmuszając je tym do zamknięcia się. - Dokąd idziesz? - Czy właśnie to chciałeś mi pokazać? - Uderzam w drzwi otwartą dłonią. - Że wróciłeś do swojej byłej żony? Wzdycha tak długo i głęboko, że czuję jak włosy z tyłu mojej głowy rozdzielają się z powodu jego ciężkiego oddechu. - Ona nie jest moją byłą żoną. - Dziewczyną. Nieważne. - Wpatruję się w niebieskie, metalowe drzwi, które dzieli od mojej twarzy jedynie kilkanaście centymetrów. - Mogłeś mi po prostu powiedzieć. - Nie wróciłem do niej, Piper. Już ci to mówiłem. Nigdy do niej nie wrócę. Jest manipulującą jędzą. - Ale pocałowałeś ją. Czy w taki sposób do niej nie wracasz? - Mylisz się. - Opuszcza dłonie, więżąc mnie jak w klatce. - Nie pocałowałem jej. Ona pocałowała mnie. To tylko jeszcze jedna z jej złośliwości. Czuje się przez ciebie zagrożona. Nie miałem w swoim życiu kobiety od bardzo, bardzo długiego czasu.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Hmph - dąsam się z zamkniętymi ustami. - Zdecydowanie wyglądało to tak, jakbyś ją całował. - Nie całowałem jej. Boże, ale z ciebie uparta kobieta. - Kładzie dłoń na mojej ręce, a ja się spinam. Momentalnie zabiera rękę i umieszcza ją tam, gdzie była wcześniej. - Zaskoczyła mnie. Żegnałem się z Hailey i nim zorientowałem się co się dzieje, rzuciła się na mnie jak drapieżnik, którym jest. Kręcę głową, nie wiedząc w co wierzyć. Cassidy stanowi wszystko czym nie jestem. Jest niezwykle piękna, niczym z wybiegu w Mediolanie. I mimo iż jej piersi nie są prawdziwe, nawet ja uważam je za spektakularne. Z każdego pora w jej ciele wycieka seksapil. Założę się, że nie wzdryga się gdy dotyka jej mężczyzna. Jestem pewna, że nie ma gęsiej skórki na samą myśl o byciu z mężczyzną. Masonowi, albo jakiemukolwiek innemu mężczyźnie, byłoby o wiele łatwiej być z nią, niż ze mną. Bierze moje milczenie za niedowierzanie. - Piper. - Delikatnie kładzie dłonie na moich ramionach i odwraca mnie w swoją stronę. Nie mogę spojrzeć bezpośrednio na niego. Gapię się pusto w jego pierś, błądząc myślami do tego, jak może wyglądać pod tą jego obcisłą koszulką. Mam dość dobre wyobrażenie. Ostatecznie widziałam go bez koszulki na siłowni. Wkłada palec pod moją brodę i unosi mi głowę, aż nasze oczy muszą się spotkać. - Nie całowałem jej. Uwierz, że gdybym ją całował, to nie tak by to wyglądało. - Chwyta w dłonie moją twarz, a jego kciuki spotykają się z przodu i pociera nimi moją dolną wargę, wpatrując się w ten powolny gest. Wyglądałoby to tak. Pochyla się i miażdży moje usta swoimi z taką mocą, że popycha moje ciało na drzwi. - Ugh. - Gdy twarda stal spotyka się z moimi plecami, otwieram usta i ucieka mi oddech, trafiając prosto w niego. Korzystając z okazji, wkłada mi język do ust. Swój jedwabisty, stanowczy, wymagający język. Język, który infiltrował moje myśli odkąd wczoraj mnie pocałował.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Po tym jak jego język niepowstrzymanie zabiera ode mnie wszystko co może, odrywa ode mnie usta, które nie opuszczają jednak mojej skóry, gdy rozsypuje delikatne pocałunki od krawędzi moich ust, do ucha. Przechylam głowę, gdy pożera przestrzeń pomiędzy płatkiem mojego ucha a ramieniem. Powoli pracuje na każdym centymetrze mojej skóry, badając ją ustami. Każde pociągnięcie jego języka wznieca we mnie wstrząsy elektryczne. Każde delikatne ssanie wprawia moje ciało w drżenie. Nigdy w życiu się tak nie czułam. Chodzę w powietrzu. Nie, ja szybuję. Teraz to rozumiem - to, co ludzie mają na myśli mówiąc, że są w „siódmym niebie”. Zbyt szybko się jednak odsuwa i po raz pierwszy zostaję z pragnieniem czegoś więcej. Potrzebując więcej. Łaknąc więcej. A jeśli jego triumfujący uśmiech jest jakąś wskazówką, to mam to na sobie wypisane niczym z taniej romantycznej noweli. Składa niewinny pocałunek na moich ustach i śmieje się. - Czy to była nasza pierwsza kłótnia? - Nadal dotyka mnie dłonią, przesuwając nią po mojej szyi. Uśmiechając się, mówię: - Nie, ona miała miejsce na lotnisku. No wiesz, kiedy nazwałeś mnie suką i pijaczką. - Och, racja. - Ma na tyle przyzwoitości, by wyglądać na zawstydzonego. - To nie była nawet nasza druga kłótnia - stwierdzam. - Ona wydarzyła się u Skylar, gdy powiedziałeś, że nie jestem sportowcem i mam za krótkie nogi, by pobiec w maratonie. W jego oczach jest pełno żalu. - Byłem kutasem, Piper. Naprawdę cię przepraszam. Myślę, że próbowałem po prostu od początku zwalczyć mój pociąg do ciebie. Tak czy inaczej, dowiodłaś tego, że się myliłem. Te twoje krótkie nogi skopały mi tyłek i masz teraz prawo do chełpienia się.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Wszystko jedno. - Przewracam oczami wiedząc, że pozwolił mi wygrać. - Więc uważasz, że jestem atrakcyjna, co? - Nie masz pojęcia, prawda? - Opuszcza wzrok na namiot, który ma w spodniach. Przyspiesza mi puls. I to nie w dobry sposób towarzyszący byciu w siódmym niebie. Pędzi w sposób wołający „odwróć się, otwórz drzwi i bierz nogi za pas”. W typowy dla Masona sposób, wyczuwa mój niepokój i odsuwa się. Chwyta mnie za rękę. - Chodź i usiądź. Podać ci coś do picia? Może napój dla dorosłych? Chcę tego. Chcę jego. Może jeśli wypiję kilka drinków, to się rozluźnię. Co ty, do chuja, robisz, Piper? Krzyczy na mnie moje sumienie, doskonale wiedząc w jakiej pozycji by mnie to postawiło. Usiłuję odsunąć na bok ukłucie sumienia. Staram się odegnać na bok strach. Mason to dobry facet. Mason to dobry facet, skanduję sobie w głowie. - Co, koniec z soczkami w kartonie? - żartuję. A potem, zamiast usiąść na kanapie, ruszam za nim do kuchni. - Mogę pomóc. Wyjmuje butelkę Jacka. Jest nieotwarta i zastanawiam się, czy kupił ją specjalnie dla mnie po tym, jak zobaczył, że właśnie ten alkohol wybrałam na przyjęciu charytatywnym. Obserwuję jak po mistrzowsku miesza go z odpowiednią ilością coli, rozlewając jedną puszkę pomiędzy oba nasze drinki i nie przesadza z alkoholem. Zabieram od niego moją szklankę i idziemy do salonu, by usiąść na kanapie. - Co chciałeś mi pokazać? - pytam. Mruży pytająco oczy, robiąc łyk drinka. - W pociągu. Powiedziałeś, że chciałeś pokazać mi coś w swoim mieszkaniu. - Och, to. Taa… cóż, patrzysz na to.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Co? - Rozglądam się. - Moje mieszkanie. Chciałem ci pokazać moje mieszkanie. Kręcę głową z udawanym niesmakiem. - No co? - pyta. - Zadziałało, prawda? Skłoniłem cię, abyś tu ze mną przyjechała. Nie planowałem nic poza tym. Nie mam pojęcia co z tobą robić. Chodzi mi o to, że nigdy tak naprawdę nie byłem na dorosłej randce, gdzie dziewczyna przyszła do mojego mieszkania, więc nie jestem pewien jak to działa. Muszę powstrzymać chichot. Mason Lawrence - gorący, seksowny, niemal sławny futbolista - nie wie co robić na randce. Ale wówczas zdaję sobie sprawę z tego, że ja również nie wiem. Cholera, nie czytam nawet romansów napisanych przez moją siostrę. Mamy oglądać telewizję? Grać w jakąś nudną grę? Wyjąć telefony i napisać do przyjaciół? Robię łyk napoju. - Um… masz jakieś filmy? Wzdycha z ulgą. - Filmy, tak! Mam mnóstwo filmów. - Zrywa się z kanapy i otwiera swoje centrum rozrywki, ukazując imponujący stos filmów, które kosztowały pewnie więcej, niż mój pierwszy samochód. Idę za nim i przyglądam się kolekcji. Oczywiście ma wszystkie świetne filmy sportowe. Ma parę dokumentów, sci-fi, a nawet parę komedii romantycznych. Przeglądam setki filmów otaczających jego wielki telewizor. Ale sapię i zatrzymuję palce na jednym. Mason rozpoznaje sposób w jaki moje oczy się wahają, gdy spoglądam na ten konkretny tytuł. Sięga i wyjmuje go z pudełka. - Okej, zatem „Roxanne”. Jesteś fanką Steve’a Martina, czy coś? - Coś w tym stylu - mówię, spoglądając w ziemię i wracam na kanapę. Zawsze byłam zakochana w „Cyrano de Bergerac”. Gdy byłam mała była to moja najukochańsza sztuka. Chciałam zagrać Roxane. Może nie tę z oryginalnej sztuki, która została w całości napisana wierszem, ale którąś z
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
późniejszych adaptacji. I choć kocham wersję filmową ze Steve’m Martinem i Daryl Hannah, to zawsze mi przeszkadzało, że źle napisali jej imię, dodając jedno „n”. Ciężko mi na sercu gdy to oglądam. Od lat tego nie widziałam. Nie zdawałam sobie sprawy z tego, że nadal tak bardzo łaknęłam grania. Czego bym nie oddała za to, by wszystko było inaczej. - Myślę, że byłabyś wspaniałą Roxanne - mówi Mason. Całkowicie ignorując film, odwracam się w jego stronę. Ściągam brwi i marszczę nos. Dlaczego powiedział coś takiego? No ba - oczywiście. Szybko to do mnie dociera. - Skylar ci powiedziała. Czy może Baylor? Kładzie rękę na oparciu kanapy za mną i opiera kostkę o kolano, poświęcając mi swoją niepodzielną uwagę. - Skylar. Ale żałuję, że nie usłyszałem tego od ciebie. Żałuję, że wielu rzeczy od ciebie nie usłyszałem. Kręcę głową. - Nie lubię o sobie mówić. - Byłaś aktorką. Z tego co słyszałem, cholernie dobrą. Czy to mama Charlie sprawiła, że zrezygnowałaś? Myślałaś, że staniesz się taka jak ona? - Powiedziałam ci, Mason. Nie lubię o sobie mówić. Możemy po prostu oglądać film, proszę? Odwraca się z powrotem w stronę telewizora. - Pewnie. Możemy oglądać film. Ale może pewnego dnia… Zamykam oczy i wzdycham. - Mówiłam ci, że nie będzie… - Wiem, wiem. - Unosi dłonie w geście poddania. - Nie będzie „pewnego” dnia. Ale to nie oznacza, że nie będę się cholernie starał, by zmieć twoje zdanie na ten temat.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
W połowie filmu zdaję sobie sprawę z tego, że opadła mi głowa i opieram ją o ramię Masona, oraz że trzymamy się za ręce. I teraz, gdy jestem tego świadoma, nie mogę się skupić na niczym innym. Kciukiem zakreśla powolne kółka na mojej dłoni, wprowadzając mnie w trans. Ciepło przepływające pomiędzy naszymi ciałami zwiększa się z każdą minutą. Nie może zobaczyć, że już nie oglądam filmu. Mam zamknięte oczy. Są zamknięte, gdy usiłuję sobie wyobrazić „pewnego dnia”. Staram się wyobrazić sobie jak Hailey bawi się obok nas na ziemi. Wyobrażam sobie rodzinne urodziny i święta, niedzielne brunche i wakacje. Marzę o „co jeśli” oraz o możliwościach. A potem przypominam sobie, że sny nie zawsze są dobre. Czasami są jedynie pokręconą wersją prawdy, którą twój umysł usiłuje zaakceptować. I bez względu na to jak bardzo pragnę zaakceptować to, że mogłabym mieć normalną przyszłość, to moje sny przypominają mi o tym, że to niemożliwe. - Piper. - Słyszę jego szept. - Jesteś zmęczona? Chcesz żebym wyłączył film? Spoglądam na niego i przez wyraz troski na jego twarzy mogę stwierdzić, że zdaje sobie sprawę iż nie spałam, ale znajdowałam się w innym świecie. Nagle ujmuje w dłonie moją twarz. - Wyglądasz na smutną. Co się stało? - pyta, powoli muskając kciukiem moją dolną wargę. Zaczęłam łaknąć tego gestu. Przenoszę spojrzenie pomiędzy jego ustami a zachwycającymi, niebieskimi tęczówkami. Gdy nasze oczy się spotykają, intensywność jego ciemnego spojrzenia odbiera mi oddech. Próbuję mu odpowiedzieć, ale brak mi słów. - Boże, Piper. Ja… - Jego słowa blakną, gdy zaczyna przysuwać do mnie usta. Moje ciało momentalnie odpowiada na jego ruch, puls mi szaleje, a oddech zaczyna się rwać. Jeszcze nawet nie dotknął mnie ustami, ale już czuję powietrze pod stopami, gdy unosi mnie do góry. „Siódme niebo” - tam właśnie chcę żyć. To moje szczęśliwe miejsce. Miejsce, gdzie nie może wydarzyć się nic złego i żaden okrutny człowiek nie
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
może mnie zranić. Ból nie istnieje. Serca nie zostają rozerwane na strzępy. Dziewczyny nie są gwałcone. Jego usta zderzają się z moimi. Delikatne pocałunki szybko zamieniają się w twarde i wymagające, gdy mój język spotyka się z jego w jednym pociągnięciu za drugim. Smakuje jak rum i cola, oraz odrobina mięty. Smakuje cudownie. Smakuje wszystkim tym, czym chciałabym aby stało się moje życie. Smakuje niebiańsko. Ponownie wytycza szlak delikatnych pocałunków na mojej szyi i szczęce. Poświęca wyjątkowo dużo czasu, gdy dociera ustami do miejsca za moim uchem, które jest naznaczone tuszem. Część mnie czuje potrzebę odsunięcia się. Ta część mnie jest osobista. Ale ssie lekko moją skórę i łapię się na tym, że nie mogę się poruszyć. Jestem jak plastelina pod jego wargami, ustami i utalentowanym językiem. Niemal tak, jakby mój tatuaż był bezpośrednim portalem do bólu, wydobywa go ze mnie trochę z każdym delikatnym dotykiem. Mój upadek z chmur jest natychmiastowy, gdy czuję jak przesuwa dłonią po moich żebrach i ostrożnie łapie mnie za pierś. Nie mogę oddychać. Strach ściska mi kręgosłup niczym imadło, wyciskając powietrze z moich płuc, a ciało mi sztywnieje i zaczyna drżeć. Panika wzrasta szybko, nie marnując czasu by mnie ostrzec. Krzyczę, gdy pochłania mnie cierpienie. Gwałtownie odsuwa dłoń. - Piper, skarbie. Spójrz na mnie. Drżę, widać jak trzęsą mi się ręce. Mason mocno ściska moje dłonie. - Spójrz na mnie - nalega. - Spójrz mi w oczy. Wciągam głęboki wdech i unoszę na niego spojrzenie. - To ja, skarbie. Mason. Nie odrywaj ode mnie oczu. - Uśmiecha się. Uśmiecha się moim ulubionym uśmiechem. Tym, który unosi jedynie jeden kącik jego ust. Uśmiechem, który mówi mi, że jest dobrym facetem. Mason jest dobrym facetem, powtarzam sobie w kółko w głowie.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Posłuchaj mnie, Piper. Słuchaj uważnie. Gdy cię dotykam to nie po to, by cię wykorzystać, albo skrzywdzić. Gdy cię dotykam to po to, by cię wielbić. I każdy raz gdy pozwalasz mi się zobaczyć, poczuć cię, jest darem, który zamierzam sobie cenić. Ściska moje dłonie, a potem je puszcza, ponownie przesuwając jedną z nich po moich żebrach. Ze strachu usiłuję zamknąć oczy. - Patrz na mnie, skarbie. To tylko ja. Oboje mamy gównianą przeszłość. Ale to, to co teraz się dzieje, jest zupełnie różne od tego, co kiedykolwiek czułem. Nie zamierzam cię skrzywdzić. Chcę wielbić cię każdym dotykiem. Pozwól sobie mnie poczuć. Odpuść wszystko inne. Krzyżujemy spojrzenia, gdy dotyka dłonią mojej piersi. Chwyta ją delikatnie, powoli biorąc w dłoń jej ciężar. Błaga mnie spojrzeniem, abym rozluźniła się pod jego dotykiem. Serce błaga mnie, abym uległa. Oddycham poprzez natłok emocji. Powoli wciągam oddech przez nos i wydmuchuję go ustami. Gdy moje oczy zaczynają błądzić, nakłania je do ponownego spojrzenia na niego. Powoli, metodycznie śledzi dłonią moją pierś poprzez koszulkę. Gdy knykciami delikatnie ociera się o sutek, walczę by utrzymać otwarte oczy, ponieważ przepływające pomiędzy nami doznania są oszałamiające. Wpatrujemy się w siebie zażarcie. Moje oczy opowiadają historie, jakich nie powinny. - Wszystko okej, skarbie? Przytakuję. Jest okej. Jest okej! - Mogę włożyć rękę pod twoją koszulkę? - pyta. Wciągam kolejny oczyszczający oddech i przytakuję. Unosi mi koszulkę i kładzie dłoń na moim gołym brzuchu, powodując że drżę z przyjemności i nerwów. Ani na moment nie odrywa ode mnie oczu, gdy
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
przesuwa dłońmi po moich żebrach, aż dociera do stanika. Pieści mnie przez cienką bawełnę, aż w końcu pociąga miseczkę w dół, by uwolnić moją pierś. Doznania we mnie narastają, gdy nie przestaje mnie dotykać. Mam twarde sutki, a on delikatnie je szczypie. Ucieka mi dźwięk przyjemności, który zaskakuje nawet mnie samą. Tak właśnie czuć namiętność. Dokładnie o takim uczuciu śniłam będąc młodsza. Nie - to jest lepsze. To uczucie wykracza poza wszelkie moje sny. Ośmielam się opuścić dłoń na jego udo i zachęcająco ścisnąć jego nogę. Uśmiecham się słysząc ciche sapnięcie i wiedząc, co mu robię gdy go dotykam. To pierwszy raz, gdy rozmyślnie go dotknęłam, pomijając uścisk jakim obdarowałam go po maratonie. Nawet gdy mnie całował, dłonie zwisały mi po bokach ciała. Ale jak tak patrzę teraz w jego oczy, nie czuję nic, poza pragnieniem by położyć na nim dłonie. Zaczynam poruszać palcami, przesuwając je w górę jego nogi. Zerkam w dół, by zobaczyć co robię, gdy docieram do wybrzuszenia w jego spodniach. W ułamku sekundy moja pewność siebie zamienia się w panikę. Nie, proszę, nie. Błagam w ciszy umysł i ciało. Ale pomimo prób zachowania kontroli, zalewają mnie fale niepokoju, wciągając mnie na dół tak, że nie mogę oddychać. Łzy kłują mnie w oczy, ale nie pozwalam im wypłynąć nawet gdy ogarnia mnie frustracja. - Piper. - Zabiera dłonie z moich piersi i odsuwa moją rękę ze swojej erekcji. Umieszcza palce pod moją brodą i zmusza mnie do spojrzenia na niego. Delikatnie dotyka mojej twarzy, przesuwając opuszkami palców po moich policzkach i pieszcząc usta. - Straciłaś kontakt wzrokowy, skarbie. - Nachyla się by mnie pocałować i umieszcza dłonie po bokach mojej twarzy. Całuje mnie aż wiotczeję w jego ramionach. Całuje mnie dopóki nie mogę myśleć o niczym innym poza tym, jak bardzo pragnę by to uczucie trwało. Wyczerpani emocjonalnie opieramy się o kanapę i obejmujemy się. W końcu Mason odzywa się ledwo słyszalnym szeptem: - Dziękuję ci za dzisiejszy wieczór. - Odsuwa się, by sprawdzić czy moja koszulka jest na swoim miejscu. - I dziękuję za to, że mi zaufałaś. - Przytula mnie, roztapiając mnie w ramionach, a mnie zalewa uczucie spokoju. Potem delikatnie całuje mnie w czoło i mówi z psotnym uśmiechem: - Tak żebyś wiedziała, jestem niebezpiecznie blisko przeprowadzenia się do Nowego Jorku.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Serce opada mi na dno żołądka i spuszczam wzrok na kolana. Wzdycham. - Nie chcesz się przeprowadzić do Nowego Jorku, Mason. - Dlaczego nie? - Nowy Jork jest mrocznym i przerażającym miejscem - wyjaśniam. Demony czają się w cieniu. Brud pokrywa ulice. Ludzie są bezdomni i spłukani. - Nie musi być przerażająco, Piper. Nie, jeśli jesteś z kimś, komu na tobie zależy. Nowy Jork może być świetny. Nawet magiczny. Kręcę głową. - Nie dla mnie. - Możemy przestać już mówić kodem i przeprowadzić prawdziwą rozmowę? - pyta. - Jestem co do ciebie poważny. Chcę, abyś dała nam realną szansę. Nie sądzisz, że na to zasługujemy? Czy ty na to nie zasługujesz? Zrywam się z kanapy i przechodzę przez pokój. - Dziękuję ci za cudowny dzień, Mason. Świetnie się bawiłam. Kręci głową i przeczesuje włosy dłońmi. - Naprawdę zamierzasz ignorować to co pomiędzy nami jest? Nie możesz mi powiedzieć, że nie ma pomiędzy nami tego niesamowitego połączenia. Nigdy nie czułem tego do nikogo, Piper. Możesz szczerze powiedzieć, że nie czujesz tego samego? Docieram do drzwi. - Nie jestem zdolna do żywienia względem kogokolwiek uczuć, Mason. Proszę, nie idź za mną. Chciałabym zostać sama. Gdy przechodzę przez drzwi, doganiają mnie jego słowa. - Może i mieszkasz tu tymczasowo, ale równie dobrze mogłabyś być, powiedzmy, w Egipcie. Ponieważ żyjesz w pieprzonym zaprzeczeniu. Drzwi się zatrzaskują, uciszając jakiekolwiek słowa, które ośmieliłyby się paść jako następne.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Rozdział 20 Mason Usilnie staram się uczestniczyć w rozmowie. Ostatecznie siostry Piper zadały sobie wiele trudu, by załatwić na dzisiaj niańkę, abyśmy mogli wszyscy razem wyjść. To wielka okazja. „Noc Par”. Nawet Piper użyła tego określenia, gdy wcześniej o tym rozmawialiśmy. Ośmielam się mieć nadzieję, że zaczyna myśleć o nas jak o parze, nawet pomimo jej ucieczki w zeszłym tygodniu. Minął niemal tydzień. Sześć pełnych dni odkąd ją widziałem, i jest wszystkim o czym mogę myśleć. Nie mogę przestać wyobrażać sobie jej ust i tego, jak dopasowywały się do moich, jakbyśmy byli stworzeni do tego, by bezbłędnie się uzupełniać. Niesamowicie było ją pieścić, pocieszać i skłaniać do zaufania mi, mimo iż na tak krótką chwilę. I niech to szlag, jeśli mogę przestać myśleć o jej piersiach i o tym, jak idealnie pasowały do moich rąk. Cholera, nie mogę pozbyć się jej z głowy nawet na boisku. Żyję dla dwóch rzeczy - futbolu i Piper. A właściwie to dla futbolu, Hailey i Piper. Ale czy to wszystko może się połączyć? Czy istnieje jakiś sposób, abym mógł dokonać cudu i przekonać ją, aby została? Mam jeszcze pięć tygodni. Poprawiam się w spodniach i odwracam od niej wzrok, zamiast tego koncentrując się na rozmowie prowadzonej przez Gavina i Griffina, by pozbyć się erekcji. Jesteśmy teraz w barze, ale są zbyt zajęci kłóceniem się o to, co jedli wcześniej na kolację. - Mówię ci, że to nie były przegrzebki - mówi Griffin. - To było mięso rekina.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Cóż, a co to, do cholery, za różnica? - pyta Gavin. - I kogo to w ogóle obchodzi? Griffin kręci głową. - O Boże, nie pozwól aby usłyszała cię moja przyszła żona. Musi być miło mieć za żonę autorkę romansów zamiast menedżerki restauracji. Zawsze tego wysłuchuję. Nie lubię nawet wychodzić z nią na kolację, chyba że udajemy się do pięciogwiazdkowej restauracji. Czuję się jakbym był zaręczony z cholernym krytykiem kulinarnym. Nie jestem ze Skylar tak długo, ale wierz mi gdy mówię, że rozpoznaję różnicę pomiędzy przegrzebkami a mięsem z rekina. Wiem to obrzydliwie dobrze. Śmieję się z jego komentarza i oboje odwracają się w moją stronę. Griffin pochyla się tak, abyśmy usłyszeli go wyłącznie Gavin i ja. - Hej Dix, cieszę się że udało ci się oderwać wzrok od piersi siostry mojej narzeczonej na tyle długo, by poświecić nam swoją uwagę. - Co? - Udaję ignorancję, a oni równocześnie unoszę na mnie brwi. Cholera. Byłem aż tak oczywisty? - Czy to oznacza, że coś pomiędzy wami jest? - pyta Griffin. - To znaczy, miło byłoby wiedzieć, że nie na darmo przełożyłem ślub z matką mojego dziecka. Opada mi szczęka. - Że co? - Zerkam na dziewczyny, by upewnić się że nie słyszą. - Chcesz mi powiedzieć, że przełożyliście ślub żeby nas ze sobą połączyć? Griffin posyła mi ostre spojrzenie i przytakuje. - Jasna cholera - mówię. - Więc wymówka z suknią i kościołem… - To wszystko ściema - stwierdza. - Suknię dostarczono dzień przed tym jak postanowiliśmy przełożyć ślub. - Kiwa głową w stronę Skylar. - To był wyłączenie jej pomysł. Chcę poślubić ją jak najszybciej. Ale gdy Piper wróciła do domu po waszej pierwszej randce, to było jak poznanie zupełnie nowej osoby. Mówię ci, że ta dziewczyna unosiła się w powietrzu. Skylar zajęło raptem pięć sekund, by podnieść telefon i zacząć przekładać datę.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- To, kurwa, wielka sprawa, stary - mówię, sięgając, by uścisnąć mu dłoń. - I pewnie jedna z najmilszych rzeczy jaką ktoś kiedykolwiek dla mnie zrobił. Wzrusza ramionami. - Hej, przynajmniej tyle mogłem zrobić po tym, jak przegadałeś mi do rozumu i zawlokłeś mój tyłek z Miami do domu. - Więc teraz jesteśmy kwita. - Uśmiecham się i klepię go w uznaniu w plecy. - Ale poważnie, dzięki, stary. - Będziecie się, cipeczki, przytulali, czy możemy zamówić więcej drinków? - pyta Gavin. Griffin macha ręką, by przykuć uwagę kobiet siedzących przy stoliku naprzeciwko nas. - Drogie panie, gotowe na kolejną rundę? Piper szybko wstaje. - Ja przyniosę. Baylor usiłuje pociągnąć ją w dół. - Czy nie od tego są kelnerki? Usiądź, siostrzyczko. - Nie chcę po prostu czekać - mówi. - Wszyscy piją to samo? Reszta przytakuje, po czym wstaję by jej pomóc. To już trzeci raz, gdy idzie do baru po zamówienia. Zastanawiam się czy to dlatego, że nie chce abym płacił. Zapłaciłem za naszą kolację i obyło się bez wielkich sprzeciwów z jej strony, więc lekko dezorientuje mnie jej zachowanie. Może zmieniła zdanie po tym, co wydarzyło się w zeszłym tygodniu. Myślałem, że skończyło się okej. To znaczy taa, zaczęła panikować, ale nie przybrało to poważnego stanu. Połączyliśmy się. Poczuła coś. Mogę postawić na to swoje życie. Nie mogła udawać tego pocałunku. Tych dźwięków. Szlag! Znów robi mi się ciasno w spodniach. Po powrocie do stolika rozdajemy drinki, gdy ktoś podchodzi do mnie od tyłu i zasłania mi oczy rękoma.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Zgadnij kto? - pyta mnie uwodzicielski głos. Znam ten głos. To ten sam co nagrywa mi się na automatyczną sekretarkę niemal co tydzień, pytając, kiedy zabiorę ją na randkę. - Jeśli zgadnę źle, to czy każesz mnie zwolnić? - żartuję i sięgam, by zdjąć jej dłonie z oczu, bym mógł widzieć reakcję Piper. Opuszcza wzrok na ziemię i widzę falę smutku, która zalewa jej twarz. Ale szybko się opanowuje, gdy zauważa, że jej się przyglądam. Przykleja na twarz uśmiech i sączy drinka. Kiwa głową i unosi brew, dając mi znać, że powinienem zwrócić uwagę na stojącą za mną osobę. Odwracam się i Janice Greyson wciąga mnie w miażdżący uścisk. - Dzięki Bogu, że pojawił się ktoś interesujący. Tata zmusił mnie do zabawiania najnudniejszej grupki dyrektorów. Doszłam do wniosku, że przed końcem wieczoru podetnę sobie nadgarstki. Kątem oka widzę, że Piper opada szczęka. Spoglądam Janice w oczy. - Nie jesteś zbyt spostrzegawcza, co? - pytam. Jak wiele razy pełniliśmy z Janice te same funkcje? Jak wiele razy przychodziła na boisko i obserwowała mnie podczas meczu? I nigdy nie zauważyła mojej blizny. Wszyscy w końcu ją zauważają. Niewiarygodne. - Co? - pyta, dotykając się wokół ust. - Mam coś na twarzy? - Wyjmuje z torebki małe lusterko. - Nie. To nic. Zapomnij. - Och, cóż, w takim razie co powiesz na zabranie córki szefa na parkiet i uratowanie mnie od tej geriatrycznej brygady? - Zerka na siebie w małym lusterku, przygładza włosy z boku głowy, po czym odkłada je do torebki. - Przykro mi, Janice. Ale na dzisiejszy wieczór mam już zarezerwowane wszystkie tańce. W końcu przygląda się reszcie zebranych przy stoliku, po czym jej wzrok ląduje na Piper, która jest bardziej niż trochę zalana. Wskazuje na nią palcem.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Byłaś na przyjęciu charytatywnym. - Wyciąga do niej na powitanie rękę. - Janice Greyson, córka Neila Greysona. Ciężko się nie roześmiać, gdy Piper posyła jej pytające spojrzenie. Janice kontynuuje: - No wiesz, Neil Greyson. To ten facet, który jest właścicielem „Gigantów”. - Oooooch - mówi przeciągle Piper, jakby dopiero teraz się tego dowiedziała. Potrząsa dłonią Janice. - Piper Mitchell, córka Bruce’a Mitchella. To ten facet, który lubi pieprzyć moją mamę. Zszokowana i nie mająca słów Janice, mamrocze: - W takim razie sądzę, że do zobaczenia następnym razem, Mason. - Chyba tak. Wszyscy przy stoliku obserwują jak Janice odchodzi, a potem jak jeden mąż, wybuchamy śmiechem. Ale mój jowialny nastrój pryska w chwili, gdy to słyszę. Przenoszę wzrok na Piper i opada mi żołądek, gdy słucham jej pijackiego, maniakalnego śmiechu. Ten śmiech nie jest taki, jak jej zwykły, melodyjny, dziewczęcy chichot. Ten śmiech, ten pusty przypominający rechot dźwięk, jest upiornie znajomy. Nie podoba mi się to. Ani trochę mi się to, cholera, nie podoba. Muszę ją otrzeźwić. Podchodzę do jej krzesła. - Może ze mną zatańczysz, abym nie wyszedł na wielkiego, wstrętnego kłamcę? Gorączkowo kręci głową. - Nie tańczę. Śmieję się i nachylam bliżej niej. - Na randki też nie chodzisz, a jednak jesteśmy już na szóstej. Odwraca głowę w moją stronę i nasze nosy niemal się stykają. - Na piątej - mówi. - Impreza charytatywna się nie liczy.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Uśmiecham się. Szeroko. Ona również liczy. - Okej, na piątej. - Chwytam ją za rękę i pociągam. - No chodź, jeden taniec. Reszta dołączy. - Podnoszę głos i mówię: - Piszecie się na taniec, prawda? Nim Griffin i Gavin w ogóle przetwarzają moje pytanie, Skylar i Baylor wleką ich na parkiet, uśmiechając się od ucha do ucha. Mam przeczucie, że zrobiłyby wszystko, by spiknąć mnie z Piper. By skłonić młodszą siostrę, do pozostania w Nowym Jorku. Nie mogę powiedzieć, że je winię. Czuję dokładnie to samo. Wszyscy tańczymy w grupie, ale nigdy nie odrywam od niej oczu na zbyt długo. Zachwyca mnie sposób w jaki porusza ciałem na parkiecie. Podobnie do tego, gdy oglądam ją jak biega. Jej taneczne ruchy mają tę samą płynną grację. Krążący w jej żyłach alkohol wydaje się ją rozluźniać na tyle, że zatraca się w chwili. A z tego co zaobserwowałem, dość ciężko jej to robić. Jednak moim planem jest to, by otrzeźwić ją zanim zabiorę ją z sobą do domu. Ostatnią rzeczą jakiej chcę jest wykorzystanie pijanej Piper - jestem pewien, że zabiłoby to nasz związek szybciej, niż gorący nóż przecinający masło. Po kilku piosenkach pot zaczyna zbierać się jej na czole więc zdejmuje swój lekki kardigan i zawiązuje go w pasie, odsłaniając przy tym koszulkę na ramiączkach, która otula każdą krzywiznę jej pięknego ciała. Unosi ręce nad głowę i tańczy z siostrami w beztroski sposób, jakiego nigdy wcześniej nie widziałem. Myślę, że to jest prawdziwa Piper. Szczęśliwa, wyluzowana, beztroska Piper z czasów zanim została złamana przez sekrety jakie chowa przed światem. Rozpoczyna się nowa piosenka i wszyscy zebrani na parkiecie równocześnie zaczynają wykonywać rękoma choreografię spopularyzowaną przez głupi filmik na YouTube. Uśmiechamy się, śmiejemy, pocimy i tańczymy. Od śmierci rodziców tak dobrze się nie bawiłem. Gapimy się na siebie z Piper, nie przejmując się tym jak niedorzecznie musimy wyglądać, gdy tak bezmyślnie wykonujemy taneczne ruchy. Wypowiadam do niej bezgłośnie jeden z wersów piosenki. Coś o tym, że brakowało mi jej nim pojawiła się w moim życiu.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Pragnę móc powiedzieć jej te słowa bez obawy, że ją odstraszę. A wiem, że mógłbym to zrobić tymi słowami. Tak, jakbym idealnie to zaplanował, kolejna piosenka jest powolna. Nie tracę czasu i wciągam ją w ramiona, zderzając ze sobą nasze ociekające potem ciała. To może być alkohol. Albo endorfiny. To może być sposób w jaki nasze ciała razem pasują do siebie, niczym szwy nieskazitelnie zrobionej piłki. Ale gdy teraz na nią patrzę - gdy widzę jak na mnie patrzy, a nasze oczy wwiercają się w siebie z taką intensywnością, jedno wiem na pewno. Przeprowadzam się do Nowego Jorku. W zasadzie, jestem tak cholernie głęboko w Nowym Jorku, że nie widzę wyjścia. - Chodź dzisiaj ze mną do domu - szepczę jej do ucha.
Ledwo mogę utrzymać ręce z dala od niej. Byłem cholernie twardy siedząc przy stoliku w barze, gdy wiedziałem, że wraca ze mną do domu. Ale im dłużej tam siedzieliśmy, tym bardziej trzeźwiała. Była tak rozkojarzona, że przewróciła kilka szklanek z wodą. Skończyło się na tym, że kupiłem jej kilka butelek wody - mniejsze ryzyko rozlania. - Usiądź. - Wskazuję na sofę. - Rozgość się. Wybierz film jeśli chcesz. Zaraz wrócę.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
W kuchni przygotowuję jej ulubionego drinka. Wiem, że przetrzeźwiała, ale sądzę, że może przydać jej się nieco płynnej odwagi na to, cokolwiek może zdarzyć się później. Na to, na co mam nadzieję. Fiut mi drga gdy myślę o ponownym pocałowaniu jej. Wiem, że musimy poruszać się powoli. Jestem skłonny to zrobić. Cholera, chcę to zrobić. Ale nie sądzę, abym przetrwał kolejny dzień bez pocałowania jej. Wracam do salonu i stawiam na stoliku naszego Jacka z colą. Gdy się odwraca, jestem bardziej niż świadomy tego, że ponownie zdjęła swój kardigan, ponieważ moje oczy wędrują do jej twardych sutków, które napierają na materiał koszulki. Jestem także świadomy tego, z jaką tęsknotą patrzy na film, który ma w dłoni. - Naprawdę go lubisz, co? - pytam, wskazując głową na ten sam film, który oglądaliśmy w zeszłym tygodniu. - Taa. - Przytakuje. - Zawsze chciałam zagrać Roxane. To moja ulubiona bohaterka filmowa. Odtwarzam sobie w głowie oryginalną historię. Cyrano zawsze sądził, że nie był dość dobry dla Roxane. Postrzegał się jako brzydkiego, niewartego miłości pięknej kobiety. Zastanawiam się czy Piper tak bardzo lubi tę historię, ponieważ utożsamia się z nim, a nie z nią. Siada na kanapie i odkłada film, po czym odsuwa drinka na drugi koniec stołu. Wysuwa język po to, by powoli i zmysłowo oblizać wargi. - Nie przyszłam tutaj po to, żeby pić, Mason. – Uśmiech, który następuje po jej słowach jest powolny, niegrzeczny i totalnie zapiera mi dech w piersi. Kurwa. To może być najbardziej seksowna rzecz jaką od niej usłyszałem. Do fiuta natychmiast napływa mi krew. Ale wiem lepiej. - Nadal jesteś pijana, prawda? Kręci głową. - Od kilku godzin nic nie piłam. Jest w porządku. - Patrzy na mnie lubieżnie oczami łani. - I chcę, abyś mnie pocałował.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Nie musi prosić mnie dwa razy, ale i tak każę jej to zrobić. Kąciki moich ust unoszą się w uśmiechu. - Możesz powiedzieć to jeszcze raz? Chyba źle cię usłyszałem. Chichocze. To lekki, beztroski śmiech, który kocham. A nie ten niepokojący, oszalały śmiech z wcześniej. W tej chwili nie jestem w stanie przypomnieć sobie słodszego dźwięku. Jej rumieniec potwierdza to, że jest trzeźwa. - Chciałabym, abyś mnie pocałował - mówi z jeszcze większą mocą. Opadam przed nią na kolana. - Niczego bardziej nie pragnę. - Nachylam się i ujmuję w dłonie jej twarz. Gdy przybliżam do niej ciało, zauważam, że jej tęczówki przybierają ciemniejszy odcień zieleni. Jej oczy ujawniają o wiele więcej niż zdaje sobie z tego sprawę. Mówią mi, jak bardzo tego pragnie. Pragnie mnie. - Jesteś olśniewająca - mamroczę na chwilę przed tym, jak zawładam jej ustami. Wilgotne ciepło jej ust oraz ich wymagające ruchy powodują, że kręci mi się w głowie oraz wzniecają ogień, który trawi mnie od środka. Odchylam jej głowę do tyłu, trzymając ją w dłoniach, gdy pochłaniam językiem jej upajający smak. Dłońmi badam jej szyję, plecy, uda, biorąc od niej ustami wszystko, co jest skłonna mi dać. Każdy jej pocałunek jest lepszy niż poprzedni. Każde uczucie bardziej intensywne. Każdy dotyk bardziej wybuchowy. Rozchyla nogi, zapraszając mnie bliżej siebie. Delikatnie muskam palcami jej żebra, zaraz pod piersiami. Odrywam od niej usta, potrzebując tego, by na mnie spojrzała. - Czy to jest okej? Przytakuje, ani na moment nie odrywając ode mnie wzroku, gdy kciukami śledzę spodnią część jej unoszących się ciężko piersi. Gdy w pełni ją za nie łapię, rozchyla usta i ucieka z nich powietrze wraz z jękiem przez który mój kutas boleśnie naciska na zamek spodni.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Pochylam się blisko jej ucha i pozwalam, by mój oddech owiał jej ucho. - Mogę cię zobaczyć, skarbie? Drży. - Tylko jeśli ja zobaczę ciebie - mówi, a jej głos celowo obniża się o oktawę. Cofam to co powiedziałem wcześniej - to była najseksowniejsza rzecz jaką kiedykolwiek od niej usłyszałem. Usta wykrzywiam w uśmiechu. Nie waham się. Sięgam za głowę i łapię za koszulkę, ściągając ją z siebie i rzucając na ziemię. Nie mogę powiedzieć, że moje ego lekko się nie napompowuje, gdy robi wielkie oczy i omiata nimi moją klatkę piersiową. Nie jestem naiwny, wiem jak wyglądam. I cholernie ciężko pracuję na to ciało. Ale nigdy nie chciałem aby ceniono mnie za nie poza tym, co pozwala mi osiągnąć na boisku. Aż do tej właśnie chwili. Sposób w jaki śledzi każdą wypukłość i krawędź moich mięśni brzucha powoduje, że tysiące godzin jakie spędziłem na wyćwiczeniu ich jest tego warte. Kobiety zawsze patrzą na mnie swawolnym wzrokiem. Jakbym był kawałkiem najlepszego mięsa, które mogą sobie zamówić. Twarde ciało. Zdobycz. Ale Piper patrzy na mnie tak, jak nikt wcześniej. Z pietyzmem. Zdumieniem. Szacunkiem. Podnoszę jej dłoń i kładę ją sobie na piersi. Zalewają mnie doznania, gdy wytycza ten sam szlak, który pokonywałem przez jej koszulkę. I niech mnie szlag, jeśli jej dłonie nie są na moim ciele jak niebo. Jeszcze kilka minut takiego dotykania i stracę rozum. Nakrywam jej dłonie swoimi i kieruję je do rąbka jej koszulki. Waha się przez chwilę, a jej oddech widocznie przyspiesza. Następnie unosi materiał aż zaczepia się o jej piersi. Przesuwam dłońmi po jej brzuchu, łapiąc cienką warstwę bawełny i całkowicie zdejmuję jej ją przez głowę. Wtedy się gapię.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Gapię się jak głupek. Jak dorastający chłopak, który po raz pierwszy widzi cycki. Ale, jasna cholera, nigdy nie widziałem czegoś tak spektakularnego. Jej piersi w kształcie łez są kremowo białe, ewidentnie nigdy nie dotknęły ich bezwzględne promienie słońca. Jej różowe sutki napinają się jeszcze bardziej pod moim rozgrzanym spojrzeniem. - Mój Boże, jesteś piękna. - Jak tylko dotykam dłońmi jej jedwabistej skóry, odrywam wzrok od jej ciała i spoglądam w jej oczy, widząc, że płonie w nich niewypowiedziane pożądanie. Ugniatam, pieszczę, szczypię i pociągam. Wielbię jej piersi dłońmi i palcami, aż pragnienie jest tak silne, że nie mogę go kontrolować. - Patrz na mnie - rozkazuję, nim opuszczam usta na jej klatkę piersiową i zaczynam wirować językiem po jej twardych sutkach. Zaskakująco - na szczęście - nie odsuwa się. Zamiast tego wypina pierś w moją stronę, jeszcze bardziej podsycając moje pragnienie. Kładzie dłonie na moich plecach i delikatnie drapie mnie po kręgosłupie, jeszcze bardziej rozgrzewając mi krew. Zerkam w górę i widzę, że spełnia moją prośbę, cały czas mnie obserwując. Uśmiecham się przy jej piersiach, a ona się rumieni, podczas gdy ciepły, leniwy uśmiech szarpie jej opuchniętymi ustami. Porusza i kręci biodrami w karzącym rytmie, który wywołuje pomiędzy nami słodkie, gorące tarcie. Nie mogę nacieszyć się jej ciałem. Moje dłonie, wargi, język - uczą się każdego kawałka jej ciała, wznosząc w tym samym czasie modły, żeby nie był to ostatni raz, gdy mogę poczuć ją w taki sposób. Chcę, aby czuła się tak jak ja, za każdym razem gdy na nią spojrzę. Chcę, aby czuła desperację. Namiętność. Całkowicie pochłaniającą potrzebę. Chcę, aby czuła. Nie sądzę, aby robiła to od bardzo dawna. Wsuwam palce pod pasek jej dżinsów i przesuwam nimi po jej miękkim brzuchu, od jednego biodra do drugiego. Powoli odpinam guzik, ostrożnie obserwując jej twarz, szukając śladów paniki i będąc w gotowości, by znów się wycofać.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Nie zatrzymuje mnie. W zasadzie, każdym ruchem swojego ciała bardziej mnie zachęca, jej pospieszne, potrzebujące odgłosy wzniecają płomienie i podsycają moje pożądanie. Moje gorliwe palce odnajdują drogę przez jej miękkie loczki i wsuwają się w majtki, które są całkowicie przemoczone. Ale wtedy jej nogi sztywnieją i zaciskają się, a od ścian mojego mieszkania odbija się przygnębiony dźwięk bólu, który całkowicie mnie rozwala. Podrywam spojrzenie do góry i widzę, że głowę oparła o kanapę i ma mocno zaciśnięte powieki. - Piper, spójrz na mnie. Zatrzymuję rękę, ale nie zabieram jej z jej płci. - To ja. Tylko ja. - Wsuwam drugą dłoń za jej szyję, pochylając jej głowę do przodu. - Otwórz oczy, skarbie. Patrz jak cię wielbię. To tylko ja powtarzam. - Chcę, abym to był tylko ja. Zawsze. Jej oczy napotykają moje i zostaję znokautowany emocjami. Świadomość powoli zalewa jej twarz. Zaglądam w głąb niej. Rozpoznaję to spojrzenie. Niemal mogę zobaczyć jak walczy ze swoimi demonami. Niemal widzę jak je pokonuje. W niespiesznym, ale celowym ruchu, rozluźnia nogi i ponownie je rozchyla. Przyklejam oczy do jej własnych i przytrzymuję ją spojrzeniem, błagając ją aby wzięła to, co tak desperacko pragnę jej dać. Nigdy nie patrzyłem na kobietę gdy ją zaspakajałem. I, mój Boże, intensywność tego jest tak oszałamiająca, że muszę przestać, nim znów się poruszę. Nim będę mógł w ogóle oddychać. Zaczynam badać ją palcami, przesuwając nimi po jej wilgoci, w górę, by pokryć nią jej łechtaczkę. Oddech jej się rwie, gdy trafiam w nabrzmiały kłębek nerwów, zataczając na nim okręgi. Wciskam biodra w jej udo, wywierając na kutasa tak bardzo potrzebny nacisk. - Tylko ja, skarbie - przypominam jej bez końca. Nie chcę, aby błądziła myślami do kogoś innego - do czegokolwiek innego. Mój głos zaczyna skandować, mówiąc jej jaka jest piękna i co mi robi. Mówię jej, by odpuściła.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Jej nogi znów się napinają, ale jej oczy mówią mi, że tym razem w dobry sposób. Oddech zaczyna jej się rwać, a gardłowe odgłosy stają się bardziej słyszalne, aż całkowicie sztywnieje, krzycząc nieskładnie z przyjemności. Obserwowanie jej orgazmu jest jak bycie świadkiem tego, jak bezbłędne podanie kończy się zdobyciem punktu. Jak patrzenie na słodko wirującą piłkę, która opuściła moje dłonie i leci idealnie w powietrzu, wpadając bez trudu w ręce odbierającego. Pieprzona perfekcja. Jej seksowne krzyki, rozpalone spojrzenie, słodkie tarcie, gdy się o nią ocieram - to wszystko się kumuluje i doprowadza mnie na szczyt wraz z nią. I po raz pierwszy od czasów gimnazjum, dochodzę w cholernych spodniach. Wyciągam dłoń z jej majtek i ujmuję jej twarz, miażdżąc jej usta swoimi, dziękując jej pocałunkiem za dar, który mi ofiarowała. Unosi dłonie i nakrywa moje, akceptując moją wdzięczność. Przesuwa palcami po moich dłoniach i łapie mnie za nadgarstki, bezwiednie głaszcząc kciukiem moją bliznę. Gdy się odsuwam, poświęca chwilę by złapać oddech. A potem, trzymając mnie za ręce, odwraca je i ponownie dotyka czerwonej, wypukłej blizny. - Jak to się stało? Zamykam przelotnie oczy, rozkoszując się doniosłością tej chwili. Wygra bitwę ze swoją przeszłością. I zaczyna się to w tej chwili, gdy wpuszczę ją do mojej przeszłości. Wstaję i pociągam ją do siebie. - Wyczyśćmy się. A potem ci powiem.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Rozdział 21 Piper Leżymy na jego kanapie, a ja opieram głowę o udo Masona, podczas gdy on metodycznie przesuwa palcami przez moje włosy. Nie pamiętam abym kiedykolwiek była bardziej rozluźniona. Może to dzięki potężnemu orgazmowi, którego dopiero co doświadczyłam. A może to silne, niebieskie oczy, które się we mnie wpatrują. Może zaczyna mi się polepszać. Może. - No więc. - Wydmuchuje długi i głośny haust powietrza. Podejrzewam, że to co zamierza powiedzieć jest bardzo osobistą sprawą. - Praktycznie znasz sedno sprawy. Zginęli w wypadku samochodowym. Ja prowadziłem. - Milknie i choć na niego nie patrzę, czuję, jak kręci głową. - Wysłano mnie do tymczasowego domu zastępczego, dopóki nie znaleziono by dla mnie jakiegoś miejsca na stałe. - To musiało być okropne. Bardzo mi przykro. - Naciągam szyję, by nawiązać z nim kontakt wzrokowy i żeby zrozumiał, że kiedy mówię, że mi przykro, to mam to na myśli. To nie płytki frazes. To nie jest coś co mówię, gdy słyszę coś nieprzyjemnego. Mam nadzieję, że moje spojrzenie przekazuje mu, że to coś głębszego. Że rozumiem znaczenie bólu. Cierpienia. Całkowitej destrukcji. Przytakuje. - Było. Utrata rodziców była niewyobrażalna. Ale to co było potem okazało się jeszcze gorsze. - Chwyta mnie za rękę i przytrzymuje ją przy mojej piersi, pocierając kciukiem każdy z moich pomalowanych na jasno paznokci.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Jego twarz jest obiciem cierpienia i boli mnie dla niego serce. Wiem jak ciężko musi być mówić o traumatycznych doświadczeniach. Może powinnam trzymać gębę na kłódkę. Dlaczego w ogóle go o to zapytałam? To nie fair z mojej strony. Nie, skoro wiem, że nie mogę podzielić się z nim moją przeszłością. - Mason, nie musisz mi mówić. Jest okej. - Nie, jest w porządku - mówi, ściskając mi dłoń. - Czasami naprawdę pomaga gdy o tym mówię. - Okej. - Ściskam pokrzepiająco jego dłoń. - Z raportu koronera wynika, że zginęli na miejscu. Ale nie byli pewni, czy doszło do tego natychmiast. - Odchrząkuje, zmagając się z tym, by pozbyć się z głosu desperacji. - Lubię myśleć, że właśnie tak było. Że nie wiedzieli co się działo. Że nie mieli czasu na myślenie o śmierci i o tym, że nigdy więcej nie zobaczą swojego jedynego dziecka. Że nigdy więcej nie zobaczą siebie nawzajem - miłości swojego życia. Wciąga zszargany oddech. Ściska moją dłoń mocniej i zauważam, że zrobiła się wilgotna. - Sny zaczęły się w dzień po ich pogrzebie. Mój umysł szalał, a każda noc dostarczała mi innej wersji wypadku, którego za bardzo nie pamiętałem. Zablokowałem wszystko co wydarzyło się po tym, jak uderzyłem w drzewo. Po tym jak usłyszałem dźwięk uderzenia i gniecionego metalu, gdy auto się wokół niego owinęło. Co noc, bez ustanku nawiedzały mnie te bezlitosne sny. Doszedłem do takiego etapu, gdzie niewiele spałem. Moje stopnie zaczęły się pogarszać. Życie towarzyskie przestało istnieć. Przestałem chodzić na wiosenne treningi. Wola życia była ze mnie wysysana za każdym razem, gdy odtwarzałem ten dzień w snach. Przesuwam palcami po jego bliźnie. Brak mi słów. Nie będę udawała, że wiem co przeszedł. Ale znam uczucie straty. Rozdzierające cierpienie. Znam koszmary. Słuchanie jego zachrypniętego, łamiącego się głosu i patrzenie na to, jak stara się być dla mnie silny, gdy ewidentnie w środku jest wrakiem, powoduje, że chcę dla niego zapłakać. Ale nie robię tego. Nie płaczę dla nikogo i z żadnego powodu. Nie zdarzyło się to od tamtego dnia.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Wzdycha, biorąc się w garść. - Niektóre noce są lepsze od innych. Czasami rodzice mówią mi, że nie było bólu, cierpienia, winy. W takie noce obserwuję jak odchodzą w spokoju. Ale są też inne, kiedy oglądam jak giną w okropny sposób. Zakrwawieni, pokaleczeni, jedno lub oboje z nich krzyczą z bólu. Utknąłem zapięty pasem, który nie chciał się odpiąć. Nie mogę ich dosięgnąć. Usiłuję pocieszyć ich słowami. Mówię, że mi przykro. Że spieprzyłem. Ale nieruchomieją i mają pusty wzrok, a ich twarze bledną, gdy ucieka z nich życie. Innym razem dosięgam do nich i trzymam ich dłonie, gdy powoli umierają. No i są też sny, gdy umierają natychmiast, nie dając mi szansy na pożegnanie się. Na przeproszenie za to, że ich zabiłem. - Wyrywa rękę z mojego uścisku i ociera spoconą dłoń o dżinsy, po czym znów mnie chwyta. - Przez wiele miesięcy wersja tej nocy odtwarzała się w inny sposób w moich snach. Doprowadzało mnie to do szaleństwa. Nie mogłem jeść. Nie potrafiłem spać. Nie wiedziałem co się tak naprawdę stało. Nadal nie wiem. O mój Boże. Galopuje mi serce. Gardło piecze. Bolą mnie oczy od powstrzymywania łez. Czy Mason w ogóle wie, jak bardzo jesteśmy do siebie podobni? Może zrozumiałby? Chcę go pocieszyć, ale wielka gula w gardle blokuje mi wypowiedzenie słów, więc jedyne co mogę robić, to głaskać jego dłoń, aby wiedział, że jestem. Że słucham. - Brak snu totalnie mnie wyniszczał i pewnego dnia po prostu pęknąłem. Nie mogłem już dłużej żyć z tym poczuciem winy. Lekarze stwierdzili, że przeszedłem chwilową niepoczytalność wywołaną bezsennością. To dlatego nie zatrzymali mnie po obowiązkowych siedemdziesięciu dwóch godzinach. Podali mi leki anty lękowe przez które spałem przez całe dwa dni. Trener Braden złożył petycję by zostać moim prawnym opiekunem po tym, jak zostałem wypuszczony ze szpitala. Terapeuci do których kazali mi chodzić niewiele pomogli. Pomógł mi trener. Pchnął mnie do tego, żebym ponownie zaczął grać. Codziennie po szkole zabierał mnie na boisko i trenował mnie, aż niemal padałem z wycieńczenia. Przez większość nocy byłem zbyt zmęczony by śnić. Ale to jego słowa do mnie dotarły. Tylko kilka prostych słów, ale nigdy ich nie zapomnę. Powiedział „jeśli umrzesz - oni umrą wraz z tobą. Jeśli będziesz żył -
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
oni będą żyli w tobie. Jesteś ich spuścizną”. Teraz, gdy przychodzą złe sny, widzę te słowa. Chcę, aby rodzice byli ze mnie dumni. Nie mogę zmienić przeszłości. Nie mogę się cofnąć by nie skręcić gwałtownie omijając wiewiórkę i nie uderzyć w drzewo. Ale teraz wiem, że to był błąd. Chwilowa pomyłka w osądzie sytuacji. Może jestem powodem śmierci rodziców, ale nie umarłem wraz z nimi. Dostałem drugą szansę - a nawet trzecią. I planuję żyć. Żyć dla nich. Żyć dla siebie. Zaczerpuje opowiadać.
kilka
oczyszczający
oddechów.
Wyraźnie
skończył
Usiłuję przełknąć gulę, która osiadła mi w gardle. Odchrząkuję. - Celowo rozlewam napoje. Nie mogę na niego spojrzeć. Czuję jednak jak jego ciało opuszcza fala napięcia. Dłoń którą mnie trzyma rozluźnia się. Oddech staje się bardziej regularny. Napięte mięśnie jego ud miękną pod moją głową. - Zacząłem to podejrzewać - mówi. - Chcesz o tym porozmawiać? Zamykam oczy. - Tak. - Serce szaleńczo mi bije, a panika wzbiera mi w brzuchu, gdy obezwładniają mnie wspomnienia. - Nie. - Gdy będziesz gotowa. - Głaszcze delikatnie moje włosy. - Nigdy nie będę gotowa, Mason. Ponieważ gdy ci powiem, nie będziesz mnie chciał. Wiem, że nigdy nie będę osobą, jaką potrzebujesz bym była. - Mylisz się, skarbie. - Przyciąga do ust moją dłoń i umieszcza na jej wierzchu delikatny pocałunek. - Jesteś dokładnie taką osobą jaką potrzebuję byś była. Nie jesteś idealna. Bóg jeden wie, że ja nie jestem idealny. Ale sądzę, że razem możemy tacy być. Otwieram serce i pozwalam mu wyryć na nim cząstkę siebie. - Wszyscy postrzegamy siebie inaczej, niż inni nas widzą - mówi. Widzimy to, co najgorsze. W moich oczach jestem mordercą. Nie wiem jeszcze jaka jest najgorsza wersja tego, co myślisz o sobie. Ale jestem pewien tego, że nikt inny nie postrzega cię w taki sposób. A już na pewno nie ja.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- O mój Boże, Pipes - jęczy do telefonu Charlie. - Musisz mu powiedzieć. - Dlaczego? Aby myślał o wszystkich tych łapach na moim ciele, gdy będzie mnie dotykał? - Wydmuchuję z frustracją powietrze. - Nie. Aby zaczął cię rozumieć. Obnażył się przed tobą, Piper. Niewielu mężczyzn potrafi to zrobić. Dla mnie to jasne jak słońce, że żywi do ciebie poważne uczucia. Kręcę w zaprzeczeniu głową, choć wiem, że mnie nie widzi. - To coś innego. To co przydarzyło się mi, nam, to coś innego. - Taa. To zdecydowanie coś innego - krytykuje mnie oskarżycielskim głosem. - To co przytrafiło się tobie i mnie jest okropne. Nawet niewyobrażalne. Ale Jezu, Pipes, on patrzył jak jego rodzice umierają na jego oczach z powodu czegoś, co zrobił. To monumentalnych rozmiarów pojebana sprawa. - To co mu się przytrafiło jest okropne - mówię. - Oczywiście, że tak. Ale przez to nie mam ciarek gdy go dotykam. Myślę, że nie zniosłabym gdyby zaczął tak na mnie patrzeć. No wiesz, po… - Możesz to powiedzieć, siostro. Po najlepszym orgazmie jaki kiedykolwiek miałaś. - Śmieje się, poprawiając nastrój. Czuję, jak czerwienieje mi twarz pomimo ciemności panującej w pokoju.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Okej, tak. I to jedyny orgazm, który na sto procent przeżyłam z rąk mężczyzny. Nie chcę tego zrujnować. Jeśli wyjadę, nie będę w stanie znieść wspomnienia o tym, że czuł do mnie odrazę. Cisza. Spoglądam na telefon, by sprawdzić czy połączenie nie zostało zerwane. - Charlie? - Jeśli? - Wzdrygam się słysząc to głośno wypowiedziane słowo. Powiedziałaś „jeśli”, Pipes. Myślisz o przeprowadzce do Nowego Jorku? Dławię się śliną, śmiejąc się głośno do telefonu. - Co jest? - pyta. - Nic - mówię. - Taki prywatny żart. Śmieje się. - To teraz masz z nim prywatne żarciki? Dziewczyno, wpadłaś jak śliwka w kompot. - Nieprawda - nalegam, choć bez całkowitego przekonania. - I nie przenoszę się do Nowego Jorku. Nawet gdybym chciała to zrobić, to nie zrobię. Nie jestem ani trochę przygotowana do powrotu do Nowego Jorku. A do tego, ciebie tu nie ma. Od kołyski aż po grób, pamiętasz? - Po pierwsze, nie zamierzam nawet udawać, że rozumiem co właśnie powiedziałaś. A po drugie, od kołyski aż po grób nie znaczy, że musimy być przyczepione do siebie biodrami. Od kołyski aż po grób może oznaczać codzienne rozmowy przez telefon, przyjeżdżanie do siebie z powodu wielkich okazji, i spędzanie razem zajebistych wakacji. Jesteś moją najlepszą przyjaciółką, Piper. Zawsze nią będziesz. Bez względu na to, gdzie skończymy. - Nie przeprowadzam się do Nowego Jorku, Charlie. - Wszystko jedno. - Mogę niemal poczuć w jej słowach jak przewraca oczami. - Wróćmy do soczystych szczegółów. Co się stało zaraz po tym, jak przeżyłaś najwspanialszy orgazm na świecie? Przytulał cię? Chciał się pieprzyć? Podziękowałaś? Zawsze powinnaś dziękować facetowi za dobry orgazm, Piper. Śmieję się.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Zapamiętam to na następny raz. Nic nie robiliśmy - mówię. - Wtedy zapytałam go o bliznę, a on odparł, że możemy pogadać po tym, jak się wyczyścimy. - Wyczyścicie? Co… w sensie, że rozlałaś całą masę drinków w swój zwyczajowy, uroczy sposób? - Suka - droczę się. - Nie wiem, wyczyściliśmy się. No wiesz… Skorzystałam z łazienki, a on się przebrał. - Dlaczego zmienił ubrania? Spodziewał się, że zostaniesz na noc? - Oczywiście, że nie. Założył po prostu nową parę dżinsów. - Poważnie? A co wcześniej miał na sobie? - pyta. - Nie wiem, chyba inną parę dżinsów. Boże, po co mnie tak maglujesz? - Więc przebrał jedne dżinsy na drugie? - Piszczy do telefonu, przeszywając tym moje ucho. - O mój Boże, Pipes, facet spuścił się w gacie! Opada mi szczęka. - Nieprawda - mówię z niedowierzaniem. - Jesteś pewna? Chodzi mi o to, że byłaś dość zajęta własnym dochodzeniem. Może po prostu nie zauważyłaś. - Chichocze. - O Boże. Naprawdę myślisz… uch, myślałam… to znaczy, nawet go tam nie dotknęłam. Śmieje się do telefonu. - Musisz się wiele nauczyć, moja młoda praktykantko. Tak, naprawdę tak myślę. I naprawdę sądzę, że jest dla ciebie dobry. Świetny. Może najlepszy. Powiedz mu, Piper. Jeśli chcesz mieć prawdziwą szansę na związek z Masonem, musisz mu powiedzieć. Jej słowa rozbrzmiewają mi w głowie na długo po tym, jak kończymy połączenie. Jego słowa rozbrzmiewają mi w głowie. Chcę, być jedynym. Zawsze. Nieznane mi uczucie ściska mnie za serce. Myślę, że można je nazwać nadzieją.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Rozdział 22 Mason Jej dłoń jest ciepła i kusząca, gdy trzymam ją w swojej. Nie przestawaliśmy się dotykać ani razu w czasie dwugodzinnego filmu. I dzięki Bogu za ciemność w kinie, ponieważ sposób w jaki pocierała rytmicznie małym palcem o zewnętrzny szew moich dżinsów sprawił, że przez cały czas trwania seansu miałem w spodniach namiot. Nawet gdy piła wodę z butelki, którą jej kupiłem, udało jej się to robić jedną ręką, przytrzymując ją pomiędzy nogami, aby ją odkręcić i zakręcić. Nigdy nie byłem tak zazdrosny o cholerny kawałek plastiku. Szlag. Przypominam sobie powód tego, dlaczego w ogóle kupiłem jej butelkowaną wodę. Celowo rozlewam napoje. Mój wzwód szybko opada, gdy rozważam rzeczywistość kryjącą się za tym stwierdzeniem. Wydaje mi się, że mam całkiem niezłe wyobrażenie tego, co musiało się wydarzyć. A przez tę myśl przewraca mi się w żołądku. Sprawia to, że wstyd mi z powodu tego, iż jestem częścią połowy populacji, która choćby rozważa robienie czegoś takiego. - Ale świetny film - mówi, strasząc mnie, ale w taki fantastyczny sposób, który wyrywa mnie z tych okropnych myśli. - To prawda - zgadzam się. - Nabrali mnie. Byłem pewien, że to brat tego kolesia był zabójcą. - Ja również. Kocham gdy wszystko okazuje się nie takie, jak się spodziewałam.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Uśmiecham się i ściskam jej dłoń. - Cieszę się, że tak mówisz. Ludzie przeciskają się obok nas, więc wstajemy, by dołączyć do grupy wychodzącej z kina. W lobby nadal rozmawiamy o filmie, gdy naszą uwagę przykuwa jakieś zamieszanie. Ochroniarze wyprowadzają obok nas agresywnego faceta. - Zapłaciłem za pieprzony bilet. Tak jak wszyscy inni - wrzeszczy i kopie, gdy usiłują wyprowadzić go na zewnątrz. Nawiązuje ze mną kontakt wzrokowy. - Ty! - mówi. Przywykłem do tego, że zostaję rozpoznawany w miejscach publicznych, więc to nic nowego. Ale to jak na mnie patrzy nie przypomina zwykłego uwielbienia fanów. To spojrzenie jest lekceważące. A jego źrenice wyglądające w przyćmionym świetle jak główki od szpilek alarmują mnie, że jest pod wpływem narkotyków. - Czekajcie - woła znajomy głos. Wraz z ochroniarzami, jak i z resztą zebranych w lobby ludzi, odwracam się by zobaczyć czyj to krzyk. Cassidy. Podbiega do mężczyzn, którzy trzymają krnąbrnego faceta w dławiącym uścisku. - On jest ze mną - mówi. - Zatem będziemy musieli poprosić, aby pani również wyszła odpowiada jeden z ochroniarzy. - Ugh! - Tupie nogą jak wkurzone, trzyletnie dziecko. Wówczas mnie dostrzega. Jej oczy są zamglone i nieskupione, a jej źrenice wyglądają tak, jak u faceta, którego próbuje bronić. Jest naćpana. - Cassidy - mówię. - Żartujesz sobie, kurwa? - Mason! - mówi z podekscytowaniem, krzycząc zbyt głośno jak na tak niewielką odległość, która nas dzieli. - Powiedz im, żeby puścili Nicka.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Jeden z ochroniarzy odwraca się w moją stronę i widzę, że mnie rozpoznaje. - Proszę pana, czy ta dwójka jest z panem? Zabawne, że rzucanie piłką, nawet na pół etatu, zaskarbia mi szacunek. Ignorując go, pytam Cassidy: - Gdzie jest Hailey? - Na noc u mojej mamy. Dlaczego pytasz? Odwracam się do ochroniarza. - Nie. Nie są ze mną. - Chwytam Piper za rękę i wyprowadzam ją z kina.
- Opowiedz mi o niej - mówi Piper, rozsiadając się na mojej kanapie. Dlaczego ty i moje siostry tak bardzo jej nienawidzicie? To znaczy, poza faktem, że wydaje się być kompletną suką. Ściągam brwi. - Nikt ci jeszcze nie powiedział? Kręci głową. - Moje siostry mówią jedynie o tym jaki jesteś świetny. Gdy pytam jednak o szczegóły, zawsze powtarzają to samo, żebym zapytała ciebie. Nigdy
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
nie sądziłam, że są tak przeciwne plotkom. Doszłam do tego, że powiedziałeś im, aby nic nie mówiły. Czuję mile widziany ucisk w sercu. Pyta o mnie. - Dlaczego miałbym im tak powiedzieć? - Nie wiem. Wszyscy mają tajemnice - mówi smutno. Ignoruję jej odniesienie do samej siebie. - Cassidy nie jest sekretem. I wtedy była inna. Kiedy my, um… umawialiśmy się. - Wzruszam niewinnie ramionami. - Rozumiem - mówi. - Sypiałeś z kim popadnie. To dość normalne dla chłopaków z college’u, Mason. - Taa, cóż, to było wtedy. Już nie. Upewniła się co do tego. - Jak to? - Marszczy brwi, powodując, że na grzbiecie nosa tworzy jej się urocza zmarszczka. - Dlaczego od tamtej pory nie byłeś z nikim innym? - Ponieważ złapała mnie w pułapkę. - W pułapkę? - Celowo zaszła w ciążę. Opada jej szczęka i wygląda, jakby lekko pozieleniała. - O mój Boże. Kto tak robi? - Więc mnie rozumiesz - mówię. - Ale byłem naiwny, a ona sprzedała mi niezłą ściemę. Odgrywała rolę skromnej dziewczyny z bractwa. Bardzo dobrze jej to wychodziło. Spiknęliśmy się kilka razy. - Zerkam, by ocenić jej reakcję i obejmuję ją ręką za ramiona, przyciągając bliżej. - Na pewno chcesz tego słuchać? Przytakuje pewnie. - Wtedy powiedziałem jej, że nie chcę związku, że skupiałem się wyłącznie na futbolu, a ona poprosiła mnie o ostatni, pożegnalny, um, no wiesz…
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Pożegnalne pieprzenie - mówi bez ogródek. - Okej, co stało się później? Moje stukilowe ciało chce się zapaść na kanapie z powodu jej ostrych, ale prawdziwych słów. - Cóż, dałem jej to, czego chciała. - Kręcę głową na to wspomnienie. Wyszła zaraz potem. A gdy chciałem zdjąć gumkę, odkryłem, że żadnej nie było. Wiedziałem, że ją zakładałem, więc zacząłem przeszukiwać łóżko i znalazłem ją… całkowicie suchą i pustą. Wzdrygam się. - Cassidy potrafiła być ze mną dość ostra, więc nie poczułem jak prezerwatywa się zsunęła. Niewiele o tym myślałem do czasu, aż pojawiła się w siódmym miesiącu ciąży, domagając się zaręczyn. Nadal zażenowany za każdym razem gdy o tym myślę, wpatruję się bezmyślnie w nasze splecione dłonie, urzeczony jej ciemnoniebieskim lakierem do paznokci. Mogę się założyć, że jeśli stanęlibyśmy przed lustrem i przyłożyłaby palce do mojej twarzy, to kolor jej paznokci zatraciłby się przy odcieniu moich oczu. Właśnie tak precyzyjna była wybierając ten odcień lakieru. Mogę jedynie mieć nadzieję, że było to celowe. Znak jej pogłębiających się uczuć do mnie. - Czy ty… - odchrząkuje. - Myślisz, że miałbyś dzieci gdyby do tego nie doszło? - Oczywiście - mówię bez wahania. Myślę o Hailey. O jej okrągłej twarzyczce cherubinka, o jej niesfornych, platynowych lokach, oraz o mojej ogromnej miłości do niej. - Może nie od razu. Głównie dlatego, że w czasie sezonu mój grafik jest napięty. Ale pewnie, sądzę, że zawsze chciałem dzieci. A co z tobą? Widzisz w swojej przyszłości dzieci? To pytanie chciałem zadać jej wcześniej, ale nie miałem jaj, ponieważ bałem się jej odpowiedzi. Widzę, jak jej spojrzenie robi się odległe i wzrusza ramionami. Przypominam sobie, że nadal jest bardzo młoda, oboje jesteśmy. Nie naciskaj na nią. - Nigdy wcześniej nie widziałem Cassidy w takim stanie - mówię, zmieniając temat. - Jestem pewny, że była upalona.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- To nie byłoby dobre - mówi. - To byłoby bardzo złe. - Nie chcę nawet myśleć o możliwościach. Obiecuję sobie, że w poniedziałek z rana skontaktuję się z prawnikiem, by zapytać jakie mam opcje. - Ale hej, czy możemy przestać gadać o mojej byłej i zacząć rozmawiać o czymś zabawniejszym? - Zabawniejszym? - pyta. - Na przykład? - O twoich ustach… Uśmiech szarpie kącikiem jej zamkniętych ust zaraz przed tym, jak wysuwa język by je zwilżyć. Opuszcza wzrok na mojej wargi. - … i o tym jak w tej chwili myślisz o całowaniu mnie. - Nieprawda - kłamie przez perłowo białe zęby. Bolą mnie policzki od powstrzymywania gigantycznego uśmiechu. - To okej że mnie pragniesz, Piper. Ja też cię pragnę. Tak bardzo cię pragnę, że myślę o tobie w każdej minucie każdego dnia. Zaczyna jej drżeć dłoń, którą trzymam. - Boję się - wyznaje. - A myślisz, że ja nie? - Odwracam się w jej stronę i ujmuję obie jej dłonie w swoje. - Wszystko co dotyczy tego - odsuwam dłoń i macham pomiędzy nami palcem - przeraża mnie. Ale czuję coś do ciebie. Coś dużego. Są to uczucia, które przesłaniają mój lęk, obawy i wątpliwości jakie odnośnie nas mam. Przytakuje i widzę, że usiłuje przełknąć emocje. - Ja również. Jezu. Czy zrobiliśmy to, co myślę? Czy przeprowadziliśmy się właśnie, kurwa, do Nowego Jorku? Wstaję i wyciągam do niej dłoń. - Chodź ze mną. - Kiwam głową w stronę sypialni. - Obiecuję, że posuniemy się tylko tak daleko, jak będziesz czuła się z tym komfortowo.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Muszę cię ponownie zobaczyć. - Przenoszę wzrok na jej piersi, nadal ukryte pod koszulką. Przesuwa nerwowo spojrzenie pomiędzy mną a sypialnią. - Spójrz na mnie, skarbie - błagam. - Nie odrywaj ode mnie oczu. Będzie okej. Będzie idealnie. - Jeśli mówiąc „idealnie” masz na myśli masakrę z wieloma ofiarami, to masz rację. Serce mi zamiera, nim widzę jak jej oczy błyszczą z powodu zaczątków uśmiechu. - Żart? Zażartowałaś odnośnie uprawiania ze mną seksu, Mitchell? Wiesz, że to nie jest zbyt dobre dla mojego ego, prawda? - Mam przeczucie, że twoje ego to zniesie, Dix. Śmiejąc się sięgam i zgarniam ją w ramiona, po czym niosę ją do sypialni sprawiając tym samym, że jest jedyną kobietą, która kiedykolwiek przekroczyła jej próg. Po tym, jak całujemy się do utraty zmysłów na łóżku, zdejmuję jej ubrania i obserwuję jak różowieją jej policzki w delikatnym świetle, które celowo zostawiłem zapalone. Gdy zdejmuję jej dżinsy, zauważam na jej lewym udzie znamię. Mniej więcej wielkości monety dolara, które wygląda jak stan Teksas. To najseksowniejsza rzecz jaką w życiu widziałem. Śledzę ten piękny znak językiem, ani na moment nie odrywając od niej oczu. Jęczy cicho, powodując że mój twardy kutas pulsuje w rytm mojego serca. Wkładam w nią palec. A potem drugi. Opuszcza głowę na poduszkę. Odrywam usta od jej skóry. - Oczy, skarbie - przypominam jej. - Jestem jedynym, który będzie cię tutaj dotykał. Jej ciało drży, gdy poruszam w niej palcami, wykrzywiając je i próbując znaleźć to jedno miejsce - Świętego Graala, który doprowadzi ją do szaleństwa. Dodaję do tego język, łapiąc ją za tyłek i unosząc jej biodra na spotkanie z moim powolnym, okrężnym rytmem. Każda komórka w moim ciele wybucha z potrzeby, gdy smakuję jej piżmowego smaku i obserwuję jak się pode mną
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
zwija. Gdy delikatnie przesuwam zębami po jej łechtaczce, szarpie biodrami przy moich ustach i wbija mi paznokcie w ramiona. Emanuje pode mną czystą energią i owija nogi wokół moich pleców, aż sztywnieje i popycha biodra w moją stronę. Dłonie, palce, usta, język - to wyzwanie by zrobić wszystko co chcę jej zrobić, utrzymując przy tym kontakt wzrokowy. Ale niech to szlag, jeśli przez to każdy dotyk i pieszczota nie są bardziej intensywne. Jej ciasne ścianki ściskają moje palce, a słodki jęk uwolnienia niemal mnie wykańcza. Oczy zachodzą jej mgłą, a ciemnozielone tęczówki wwiercają się w moje, gdy osiąga szczyt. Wspinam się po jej ospałym ciele, napierając boleśnie twardą erekcją na jej skórę, kolano, udo. Balansuję nad nią na łokciach, układając się przy jej wejściu. Sięgam, by wyjąć z szafki nocnej prezerwatywę. Pokazuję jej ją. Zamyka oczy, po czym otwiera je wraz z zszarganym westchnieniem. A potem powoli przytakuje. - Jesteś pewna, skarbie? Nie chcę cię zranić. Usta jej drżą, gdy sięga, aby dotknąć delikatnie mojej twarzy, przesuwając palcami tam i z powrotem po miękkich włoskach na mojej szczęce. - Tak. Jestem pewna. Zalewa mnie takie pragnienie jakiego jeszcze nigdy w życiu nie doświadczyłem, a moja potrzeba by ją chronić jest ogromna. Przesuwam kciukiem po jej drżących wargach. - Zawsze będziesz ze mną bezpieczna. Siadam na piętach i rozrywam małe opakowanie. Widzę jak przygląda mi się gdy nakładam prezerwatywę, a potem się nad nią unoszę. Jest kurewsko zdenerwowana. Drżą jej ręce. Oddech jej się rwie, owiewając moją twarz krótkimi powiewami powietrza. Obserwuję jak przełyka ślinę. Nie mogę tego zrobić. Boję się, że ją złamię. Sięgam głęboko po silną wolę i delikatnie się odsuwam, ale łapie mnie za ramiona, przyciągając bliżej. - Mason, proszę. Jestem pewna. - Jej miękkie, ustępliwe oczy przeczą jej zlęknionym ruchom.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Nigdy niczego tak bardzo w życiu nie pragnąłem. - Skarbie… - Pochylam się by ją pocałować, a główka mojego pulsującego kutasa błaga o wejście, balansując na granicy uczucia, które jest zbyt silne ale równocześnie nie dość wystarczające. Zaczynam powoli w nią wchodzić, rozdarty pomiędzy rozkoszowaniem się tym surrealistycznym uczuciem towarzyszącym wsuwaniu się pomiędzy jej śliskie ścianki, oraz potrzebą chronienia jej. Osłaniania. Zapewnienia bezpieczeństwa. To nie potrwa długo. Nie wszedłem nawet na dwa centymetry, a już czuję jak napinają mi się jaja. Zamykam oczy i usiłuję myśleć o czymkolwiek, aby powstrzymać własne uwolnienie, by móc zobaczyć jak się tym cieszy. Ale wówczas zaczyna się rzucać, młócąc na oślep rękoma. Powietrze przeszywa gardłowy, bolesny krzyk, przez co moje serce upada niekontrolowanie na dno zaciśniętego żołądka. Otwieram oczy i widzę, że wpatruje się obojętnie w sufit, a jej oczy są puste, jakby nie było w nich nic, poza niekończącym się bólem. - Nie, nie, nie, nie… - Rozrywa mnie jej cicha prośba, okładając moje ciało niczym ciosami w brzuch. Ledwo w nią wszedłem, więc momentalnie się wycofuję i przetaczam się obok niej. - Piper. Skarbie, to ja. - Nie, nie, nie, nie… - skanduje, oddychając szybko, zatracona w koszmarze, który wywołałem. Poczucie winy zalewa mnie jak gorąca lawa i staram się gorączkowo wymyślić coś, jakiś sposób by to naprawić. Robię głęboki wdech pomimo narastającej paniki i zaciskam zęby z powodu zalewającej mnie fali bezsilności. Delikatnie nią potrząsam. - Piper, spójrz na mnie - rozkazuję. - To ja, Mason. Tylko ja. Wszystko z tobą okej, skarbie. - Powtarzam tę mantrę w kółko, aż w końcu mnie słyszy. Rozgląda się zaskoczona po pokoju, jakby spodziewała się zobaczyć coś, lub kogoś innego. Potem się z tego wyrywa, a świadomość tego co się stało przetacza się po jej twarzy falami i krzywi się w mieszance nieszczęścia i
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
zażenowania. Wzdycha, zamyka oczy i naciąga przykrycie na swoje nagie ciało. Zarzuca rękę na twarz, zasłaniając przede mną oczy. - Myślałam, że mogę - mówi. - Przepraszam. Kładę się na kołdrze która ją otacza, przyciągam ją blisko siebie i przytulam się do niej, uważając, by nie dotknąć ją niczym poza dłońmi. - Boże, nie. To ja przepraszam. Nie powinienem był naciskać. Przesuwam delikatnie dłonią po jej ręce, muskając palcami jej bransoletkę. Powoli śledzę nimi zawieszkę. - Nie byłaś gotowa. Powinienem był wiedzieć. - Nie naciskałeś, Mason. Chciałam tego. Chcę tego. Nie jestem tylko pewna, czy potrafię. - Czuję jak jej klatka piersiowa unosi się i opada z powodu głębokiego westchnienia. - Ćśśś. - Trzymam ją mocno, a ona mi pozwala. Leżymy w taki sposób przez wiele minut, słuchając po prostu nawzajem swojego oddechu. Musi wiedzieć, że jestem tu dla niej. Musi to poczuć. Jestem w tym na sto procent. Dreszcze przebiegają mi po plecach gdy wciąga i wypuszcza sporą ilość powietrza. Zamierza mówić. Sekrety niemal wylewają się z jej ust. Okropne, niszczące sekrety. - Wiesz jak to jest, gdy budzisz się ze złego snu i mógłbyś przysiąc, że był prawdziwy? - pyta. - Nie możesz zrozumieć jak coś tak wyraźnego i szczegółowego mogło się nie wydarzyć? Przytakuję w jej szyję. - Tak - szepczę w jej włosy. Absolutnie to, kurwa, rozumiem. - Nie jestem dziewicą - wyjawia cicho, a jej głos łamie się od emocji. Ale nie pamiętam utraty dziewictwa. Sztywnieję i chwytam jej dłoń, przygotowując się na wysłuchanie tego, co ma do powiedzenia. - I nie wiem z kim je straciłam, ponieważ było tak wielu chłopców. Tak wielu… - Brakuje jej słów i przerywa, a we mnie wzbierają nudności.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Poświęcam chwilę, by mój mózg mógł przejść od „nie pamiętam utraty dziewictwa” do „tak wielu chłopców”. I nagle zaczynam składać wszystko do kupy. Celowo rozlewa napoje. Nie pamięta. Tak wielu chłopców. Kurwa. Przewraca mi się w żołądku. Żółć pali mnie w gardle i ledwo mogę kontrolować łomotanie w skroniach. Usiłuję odepchnąć emocje. Ponieważ to - to co się teraz dzieje - jest czymś wielkim. Ufa mi na tyle, by się otworzyć. Może nawet kocha mnie na tyle, by to zrobić. - Piper. - Tylko tyle udaje mi się wykrztusić z powodu kolosalnego węzła w gardle. Muszę przypominać sobie o oddychaniu, gdy delikatnie ją głaszczę. Musi wiedzieć, że nie odrzuca mnie jej wyznanie. I choć brakuje mi słów, usiłuję zapewnić ją o tym dotykiem. - Nie wiedziałam nawet, że to się stało. Na długo po fakcie - szepcze zmartwiona. - Następnego dnia byłam obolała. Naprawdę obolała. Myślałam że to dlatego, że dzień wcześniej zaczęłam biegać z Charlie. - Milknie i odchrząkuje, wyraźnie czując dyskomfort, gdy kontynuuje: - Było nieco krwi. Ale zawsze miałam trochę nieregularną miesiączkę. Zatracam się w strasznym smutku odbijającym się w jej głosie, gdy odgarniam jej włosy na bok i masuję ją, usiłując ulżyć trochę jej napięciu. Spoglądam na tatuaż i zastanawiam się co ma wspólnego z tym atakiem na nią. - Zaczęłam mieć sny. Przebłyski - mówi. - Każdy jeden dawał wskazówki odnośnie tego co przydarzyło mi się tamtego wieczoru. Ale w tamtym czasie nie wiedziałam, że koszmary są prawdziwe. Nigdy nie były takie same. Czasami walczę. Czasami uciekam. Jednak w większości przypadków dobrowolnie w tym uczestniczę. Oddycha szybko i wyraźnie uchodzi z niej napięcie. - Mówią, że najprawdopodobniej zostałam naćpana tabletkami nasennymi, ponieważ po fakcie nie było mi niedobrze. Powiedzieli, że mało prawdopodobne, abym w ogóle walczyła, że te proszki mają na celu
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
rozluźnienie cię i umieszczenie cię rzeczywistości.
Samantha Christy
w jakimś rodzaju alternatywnej
Bolesne pulsowanie, które czuję w piersi zamienia się w bezlitosną wściekłość. Złość spowija mój mózg i wściekłość kłębi się w mojej krwi. Chcę zacisnąć dłonie w pięści i walnąć w coś, zranić coś tak głęboko, jak ona została zraniona. Potrzeba całej mojej siły by poskromić własne emocje i zaoferować jej słowa pocieszenia. - Boże, Piper. Tak bardzo mi przykro. Nie potrafię sobie nawet wyobrazić… Naciąga szyję i zerka na mnie, przerywając pierwsze słowa na jakie się zdobyłem: - Ale możesz sobie wyobrazić - mówi. - Możesz być jedyną osobą, która to potrafi, Mason. Nie mam pojęcia co przytrafiło mi się tamtej nocy. Każdy mój sen jest inną wersją tamtych wydarzeń. Mogę nigdy się nie dowiedzieć co się stało. Tak jak i ty. Szlag. Jeszcze więcej elementów układanki wpada na swoje miejsce. - Maraton. Zobaczyłaś kogoś? Jednego z oprawców? Przytakuje. - Tak myślę. Ale nigdy nie będę wiedziała na pewno. Mógł być kimkolwiek, lub nikim. Mógł też być jednym z tych facetów, którzy mnie zaatakowali. Albo… - czuję napinające się i drżące mięśnie w jej szyi - mógł być po prostu pijanym dzieciakiem na imprezie, który dobrze się bawił i nie miał pojęcia, że gwałcił dziewczynę. O mój Boże. Niejasności jakie ma odnośnie tego co się stało sięgają głębiej niż potrafię to pojąć. Przebłyski moich własnych snów - spore ich ilości kłębią mi się w głowie. Doskonale wiem co zrobiło mi to, że nie znałem prawdy. Niemal mnie to zabiło. Ale z pomocą dotarłem do miejsca, z którego potrafiłem stanąć na nogach. Zastanawiam się, czy Piper będzie w stanie kiedykolwiek tam dotrzeć. Z cholerną pewnością planuję być w pobliżu i zrobić co w mojej mocy, by upewnić się, że to zrobi.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Rozdział 23 Piper W przerwie pomiędzy klientami wyglądam przez okno, śniąc na jawie o tym, jak dziś rano obudziłam się w ramionach Masona. Zeszłej nocy w ogóle nic mi się nie śniło. Koszmary nie nadeszły, a rzeczywistość w której obudziłam się z nim po moich rewelacjach jest lepsza, niż jakikolwiek sen. No może poza snem, w którym wiodłabym normalne życie. Jak normalna dziewczyna. Jak dziewczyna, której świat nie rozpadł się wokół niej w jej siedemnaste urodziny. Myślałam, że to mnie zrujnuje - zrujnuje nas - gdy dowie się o mnie tego, co najgorsze. I choć czuję się dzisiaj lżejsza niż powietrze, to w głębi siebie nadal mam zastrzeżenia. Koniec końców, czy jedna osoba może znać tak naprawdę wszystkie sekrety kogoś innego? Co, jeśli Mason nigdy nie zaakceptuje tego przez co przeszłam? Co ja zrobiłam. Co, jeśli nie jestem zdolna do bycia taką kobietą jakiej potrzebuje? Seks powinien być dobry. Nie powinien być budzącym strach doświadczeniem, które wciąga cię w najgłębsze odmęty twojego własnego piekła. Nawet Charlie wydaje się go lubić, pomimo tego wszystkiego co jej się przydarzyło. Ale mimo to, Mason miał rację. Rozmowa o tym pomogła. Wszystkie te godziny, które przesiedziałam na kanapie z coraz to innym terapeutą, odmawiając rozmowy… Może gdybym otworzyła się przed nimi… Musisz mu powiedzieć, Piper. Słowa Charlie odbijają się echem w mojej głowie. Zaaprobowałaby, czy zbeształaby mnie za to, że pominęłam istotne szczegóły? To, jak trzymał mnie przez całą noc było surrealistyczne. Jakby zaakceptował wszystkie moje wady. A przynajmniej te, o których wie. Leżał na kołdrze, utrzymując pomiędzy nami ciepłą, wełnianą pościel, strategicznie
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
umieszczoną w przestrzeni pomiędzy jego kroczem a moimi plecami, prawdopodobnie po to, żebym nie ześwirowała z powodu jego erekcji. Oddech rwie mi się na samą myśl o jego penisie. Myśli, że jestem nim przerażona. Myślę, że w pewien sposób to prawda. Boję się wszystkich penisów oraz tego, co mogą mi zrobić. Tego co już mi zrobiły. Ale akurat jego penis sprawia, że ślinka nabiega mi do ust, zamiast wywoływać nudności. Zeszłej nocy, przed moim totalnym załamaniem, rzuciłam na niego okiem.Gdy nie nalegał abym patrzyła mu w oczy i przez nieuwagę spojrzał na moje piersi, ja popatrzyłam na niego. Tak bardzo chciałam wziąć go w dłoń. Tak bardzo, że myślałam iż to zrobię. Naprawdę myślałam, że mogę… - Hej Piper. Jarod mnie straszy, powodując, że odrywam spojrzenie od okna. - Co tam jest takiego interesującego? - Cześć Jarod. - Odwracam się i zaciskam paski fartuszka. - Nic. Robiłam sobie tylko mentalną przerwę. - Och, cóż, o której dzisiaj kończysz? - pyta. - Jestem rozpisana tylko do pracy w porze lunchu, więc kończę o czternastej. Uśmiecha się, a ja uzmysławiam sobie coś, czego wcześniej nie widziałam. Jest atrakcyjny. Nawet przystojny. Ciemnobrązowe włosy, czekoladowe oczy i oliwkowa skóra wskazują na latynoskie korzenie, które nadają mu nieco egzotycznego wyglądu. Tunele które ma w uszach dodają ostrości ogólnemu wyglądowi, tak jak i pełne rękawy tatuaży, które są obecnie zakryte koszulą. Nigdy wcześniej nie patrzyłam na niego w ten sposób. Nigdy nie patrzyłam tak na żadnego faceta. Do czasu, aż poznałam Masona. - Ja też kończę po lunchu. - Przestępuje nerwowo z nogi na nogę. Chciałabyś może po pracy skoczyć do kina, albo coś? Mężczyźni zapraszali mnie wcześniej na randki. Wiele razy, nawet gdy usiłowałam pozostać anonimowa i niedostępna. I zwykle nie miałam problemu ze spławieniem ich i powiedzeniem gdzie mogą sobie wsadzić to zaproszenie. Ale to jest Jarod.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Rozglądam się po restauracji, przyglądając się wszystkim obecnym tu facetom. Niektórzy siedzą z dziećmi, inni w grupie mężczyzn. Większość wygląda jakby byli tutaj z ważnymi dla siebie osobami. Lecz zamiast dobitnie zakładać, że każdy z nich jest gwałcicielem, co jest konkluzją do jakiej mój nieustępliwy umysł doszedł kilka lat temu, staram się spojrzeć ponad przyjęte z góry poglądy i dojść do tego, jaka jest ich historia. Zdaję sobie sprawę, że się zmieniłam. Mason mnie zmienił. I nie wszyscy mężczyźni są potworami. Jarod i ja jesteśmy przyjaciółmi, więc czuję się trochę źle gdy muszę tłumić uśmiech, który ciśnie mi się na usta, gdy wymawiam słowa, jakie nigdy nie sądziłam że wypłyną z moich ust: - Przykro mi, Jarod. Dziękuję, ale nie mogę. Widuję się z kimś. Opuszcza wzrok na podłogę. Przytakuje. - Z Masonem Lawrencem, prawda? Przytakuję. Po części spodziewam się tyrady o tym, że oczywiście każda dziewczyna wybrałaby sławnego sportowca zamiast kelnera. Jestem w pełni gotowa by się bronić i jasno dać mu do zrozumienia, że nie o to chodzi. Ale nie mówi na ten temat ani słowa. Zamiast tego stwierdza: - Jest szczęściarzem. - Dzięki, Jarod - mówię, gdy odchodzi, przerzucając w porażce ręcznik przez ramię. Ale to ja jestem szczęściarą. Ponownie wyglądam przez okno, obserwuję pędzący świat i zastanawiam się czy może mogłabym się wpasować i być jego częścią. Może jestem gotowa. Może jestem gotowa, by przeprowadzić się do Nowego Jorku. Może już to zrobiłam.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Reszta zmiany mija mi szybko i nawet zwyczajowi, rozdrażnieni klienci, nie za bardzo mnie ruszają. Wrzucam brudny fartuszek do kosza na pranie, zbieram swoje rzeczy i wychodzę z restauracji, ale upuszczam telefon, gdy zderzam się z kimś kto przeszkodził mi w radosnym opuszczeniu pracy. Cholera. Spoglądam na telefon. Myślę, że się rozbił. Nim mogę się pochylić by go podnieść, chłoszczą mnie ostre słowa, pogarszając mój dobry nastrój bardziej, niż zniszczony telefon. - Proszę, proszę, czyż to nie Piper Mitchell, ta sama, którą widziałam dziś rano, jak opuszczała budynek, w którym mieszka Mason. Podrywam oczy ku Cassidy i niemile widziane uczucie strachu uderza we mnie jak światło ostrzegawcze. - Co tam robiłaś o siódmej rano? - pytam, będąc po cichu wdzięczną za pieszych, którzy pospiesznie nas mijają. - Śledzisz go? Nienawiść zasnuwa jej piwne oczy. - Mam wszelkie prawo tam być. Jest ojcem mojego dziecka. - Układa usta w pogardliwym uśmiechu. - I czy zdaje sobie z tego sprawę czy nie, jestem najważniejszą osobą w jego życiu i zawsze nią będę. Zwłaszcza jeśli wie, co dla niego dobre. Rozdziawiam buzię.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Czy to jest groźba, Cassidy? - Moje ciało sztywnieje, przechodząc automatycznie w defensywę. - Chcesz mi powiedzieć, że spróbujesz odebrać mu Hailey? Ponieważ jeśli tak, to przygotuj się na cholerną walkę. Jej obłąkany śmiech powoduje, że stają mi włoski na karku. - Nawet go nie znasz - mówi. - Kręcisz się w pobliżu całe dziesięć, pieprzonych minut. - Nozdrza jej falują i czerwienieje ze złości. - Ja byłam w jego życiu od lat. Jestem też skłonna się założyć, że kompletnie nic o tobie nie wie, prawda? Zalewa mnie niepokój. - Co to ma niby znaczyć? - Kiedy pierwszy raz się poznałyśmy, powiedziałam ci, że wyglądasz znajomo, ale zajęło mi trochę czasu by poskładać to wszystko w całość. Dziś rano, gdy zrobiłam ci zdjęcia jak opuszczałaś jego budynek, wszystko zaczęło nabierać sensu. To wówczas przypomniałam sobie zdjęcie, które w zeszłym roku pokazałam Baylor - mówi. - Myślałam że to ona, ale wyprowadziła mnie z błędu. Jej ewidentne obłąkanie zaczyna napawać mnie lękiem, przewyższając uczucia związane z tym, że robi mi stalkerskie zdjęcia. Ale ma moją pełną uwagę gdy zaczyna grzebać w torebce i wyciąga coś, co wygląda jak poniszczone zdjęcie. Ściska je w dłoni, nie pozwalając mi na nie spojrzeć. - Gdy byłam w liceum - mówi - jeździłam do miasta na imprezy. Dzikie imprezy. Po raz pierwszy zobaczyłam Masona na jednej z nich. Wtedy mnie nie znał, a pieprzyć zaczęliśmy się dopiero w college’u… - milknie, by westchnąć niczym zadurzona nastolatka - ale to z jego powodu poszłam do Clemson. O mój Boże. Ona na serio jest stalkerką. Mój niepokój szybko zamienia się w czysty, silny strach. - Wiedziałam, że tylko kwestią czasu będzie nim się we mnie zakocha. Byłam bardzo, um… przekonywująca. Myśli o tym jak go przekonywała wywołują u mnie mdłości.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Tak czy siak, wracajmy do rzeczy. - Kręci głową, jakby wyrywała się z fantazji. - Wiem co działo się na tych imprezach. - Posyła mi ostre spojrzenie. Wiedzące spojrzenie. Zaciska mi się żołądek, a ostre elementy moich koszmarów przeszywają mi umysł. Pieką mnie płuca, błagając o tlen, który je opuścił. Mam złe przeczucia i opadam na znajdującą się za mną ścianę, by się podeprzeć. - Mason myśli, że jesteś jakąś tam pruderyjną księżniczką. - Przewraca oczami. - Królewna Śnieżka, tak? Cóż, Księżniczko, zastanawiam się co by powiedział, gdyby wiedział, że byłaś bywalczynią na takich imprezach. Gdyby wiedział, że jesteś dziewczynką która dochodzi, gdy dotyka jej więcej niż jeden chłopak. Jeśli powiem mu, że lubisz ssać kutasa bezimiennego kolesia, gdy inny pieprzy cię w tym samym czasie. Myślisz, że spojrzałby na ciebie tak samo? Myślisz, że nie odrzuciłby go widok ciebie… Gęsia skórka przebiega mi po plecach, gdy usiłuję trzymać w ryzach przebłyski koszmarów, strzępki wspomnień. Mason wie. Powiedziałam mu. Więc nie powinnam pozwolić na to, by mnie to ruszało. Ale naciska, nagina moją determinację, opisując szczegółowo to co się stało, lub mogło się stać tamtej nocy. Jej werbalne, bardzo obrazowe ilustracje powodują, że zbiera mi się na mdłości. Czuję, jak z twarzy odpływa mi krew. Boję się, że mogę zemdleć, więc opieram dłonie na kolanach zaraz przed tym, jak w okropny sposób pozbywam się na chodnik zjedzonego lunchu. Wciąż jestem niezdolna do tego by stanąć prosto, ale czuję jak wwierca się we mnie spojrzeniem, więc zerkam w górę. Czysta desperacja w moich naiwnych oczach musi mnie zdradzać, ponieważ wyraźnie widzę chwilę, gdy dociera do niej prawda. Nikczemność zniekształca jej twarz, gdy przygląda mi się od głowy, po palce u stóp. - O mój Boże - mówi, uważnie mi się przyglądając, a jej oczy są twarde i zimne niczym mrożący krew wiatr. - Zatem Królewna Śnieżka nie jest zdzirą. Jest ofiarą. Gdyby zawartość mojego żołądka nie była już spektakularnie przede mną wyeksponowana, to teraz właśnie by do tego doszło. Moje ciało zaczyna niekontrolowanie drżeć. Ale gdy widzę w jej zgorzkniałych oczach jak obracają
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
się w jej głowie intryganckie trybiki, przerażenie z powodu tego że zna mój sekret blednie w porównaniu z tym, co mówi dalej. Ciska w moją stronę zdjęciem. Z wahaniem się mu przyglądam. Na zdjęciu jestem ja. Tamtej nocy. - No więc, Księżniczko - mówi, a nieżyczliwość ścieka z każdego jej słowa. - Chłopcy uprawiali z tobą seks bez twojej zgody? Jak możesz być pewna, że on nie był jednym z nich? Napięcie zaciska się wokół mojego serca niczym pięść, gdy uważnie przyglądam się zdjęciu. W tle stoi Mason, obejmując ręką wokół ramion innego kolesia. Jest taki młody. Miękka, jasna broda nie pokrywa jeszcze jego twarzy, ale to bez wątpienia on. Ale to co powoduje, że naciąga mnie na wymioty jeszcze bardziej, mimo iż mam pusty żołądek, to widok chłopaka, który z nim jest - to jedna z bezimiennych twarzy z moich snów. Ściskam zdjęcie drżącymi dłońmi, mnąc je w pięści gdy usiłuję wykrzesać energię by uciec. Ostatecznie bieganie wychodzi mi najlepiej. Robię głęboki wdech. Potem kolejny. I jak tylko moje płuca wypełniają się wystarczającą ilością powietrza, by skłonić moje ciało to poruszenia się, odchodzę. Odchodzę, zostawiając na chodniku mój roztrzaskany telefon w kałuży wymiocin. - Zatem okej. - Słyszę, jak za mną woła. - Myślę, że możesz zatrzymać sobie to zdjęcie. - Usiłuję zablokować jej śmiech, który odbija się od budynku za mną. Nogi nie potrafią mnie ponieść wystarczająco szybko tam, gdzie muszę być.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Dźwięk silników samolotu krzyczy mi w uszach gdy suniemy pasem startowym. Z głośników wydobywają się ogłoszenia, a potem zapowiedź filmu bezpieczeństwa. Stewardesy chodzą po samolocie, sprawdzając czy każdy ma zapięty pas i zamknięty schowek nad głową. Widziałam to wcześniej setki razy. To wszystko jednak blednie w tle, gdy ogarniają mnie myśli. Jego twarzy nie widuję w koszmarach. Ale jest ich tak wiele. I był na tej imprezie. Dowód na to znajduje się na blacie w kuchni rodziców, wraz z listem do Skylar, w którym tłumaczę, że nie mogłam zostać na ślubie. Podałam żałosną wymówkę o tym, że wynikła jakaś nagła sytuacja z Charlie. Mam nadzieję, że nie znienawidzi mnie za to, że przegapię jej wyjątkowy dzień. Nie mogę zostać. Nie mogę przejść z nim nawą. Nie mogę stać naprzeciwko niego przy ołtarzu, wiedząc, że mógł być jednym z nich. To mogłoby wyjaśnić dlaczego tak szybko zaakceptował to, co mi się przytrafiło. To, jak ciągle mi powtarzał, że nic co miało miejsce w mojej przeszłości nie może zmienić tego, co czuje. To, że zawsze mnie chronił. To, jak trzymał mnie mocno zeszłej nocy, w ciszy szlochając za moimi plecami. Może pochłaniało go poczucie winy. Czy naprawdę mogłam zakochać się w chłopaku, który mnie zgwałcił? Zalewa mnie zaprzeczenie. Usiłuję przekonać samą siebie, że to nie był on. Ale nie da się zaprzeczyć prawdzie widniejącej na tamtym zdjęciu. Pogłaśniam muzykę, bezmyślnie wpatrując się w niknące w dole miasto. A gdy woda zaczyna powoli zastępować ląd, ostatecznie żegnam się z Nowym Jorkiem.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Rozdział 24 Mason Trening przedsezonowy dobiegł końca. Nie muszę zgłaszać się na obozie szkoleniowym przez sześć tygodni. Nie mogło się lepiej ułożyć. Planuję spędzać każdą możliwą chwilę z Piper i Hailey. W kwestii tej drugiej może będę musiał całować trochę Cassidy po dupie. Mój prawnik powiedział, że nie powinno być zbyt trudno zdobyć wspólne prawo do opieki nad Hailey. W dzisiejszych czasach to dość powszechne, nawet jeśli ludzie mają tak wymagające zawody, jak ja. Ale to zajmie trochę czasu. Nie mogę nawet myśleć o tym, jak zachowanie Cassidy może wpływać na naszą córkę. Wystąpiłbym o pełne prawdo do opieki, ale nie mając dowodów - mocnego dowodu na to, że w jakiś sposób naraża na szwank dobro Hailey, nie mam z czym działać. Mogę jedynie liczyć na to, że był to jednorazowy wyskok. Widziałem ją pijaną mnóstwo razy, ale w mieście, gdzie nie wiązało się z tym prowadzenie samochodu i nie wydawało się to być wielką sprawą. Ale w sobotę wieczorem było inaczej. Była całkowicie oderwana od rzeczywistości. A ten dupek z którym była? Drżę na samą myśl, że Hailey mogłaby być narażona na kontakt z kimś takim. Zawsze wiedziałem, że Cassidy to zdzira, ale żeby ćpała? Szlag. Nie chcę nawet o tym myśleć. Wolę myśleć o Piper. Miniony weekend był wielkim kamieniem milowym. To co jej się przytrafiło jest niewyobrażalne. Gorsze, niż to co sobie wyobrażałem, myślałem, że może jakiś były chłopak wymusił na niej seks, albo, w najgorszym wypadku, że zaatakował ją jakiś przypadkowy nieznajomy. Ale, Boże, zbiorowy gwałt gdy była wyraźnie naćpana środkami nasennymi? Robi mi się od tego niedobrze. I zbyt dobrze zdaję sobie sprawę z tego jak to jest, gdy nie zna się różnicy pomiędzy koszmarami a rzeczywistością.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Zaufała mi. Otworzyła się przede mną, a potem pozwoliła obejmować się przez całą noc. Wiem, że wierzy w to, iż nigdy nie będzie w stanie całkowicie mi się oddać, ale sądzę, że się myli. W ciągu kilku miesięcy pokonała tak wiele strachu. Pozwoliła mi się pocałować. Dotknąć. Umieścić na niej język. A orgazmy które miała - gdybym usiłował opracować idealny orgazm, to nawet nie zbliżyłbym się do rzeczywistość, w której obserwowałem jak traciła kontrolę i cieszyła się tymi, które jej zapewniłem. Biegając na bieżni, szaleję na myśl o tym seksownym znamieniu na jej udzie. O tym kuszącym tatuażu za jej uchem. O jej idealnych, kremowych piersiach, które, przysięgam, zostały stworzone specjalnie po to, by pasować w moje dłonie. O tym słodkim, piżmowym zapachu pomiędzy jej nogami. Skończ z tym. Zwiększam tempo na bieżni oraz pogłaśniam muzykę, więc ciężko jest mi skupić się na czymś innym, poza zawrotnym tempem w jakim biegnę. Po zakończeniu biegu, rozglądam się po siłowni. Przyszedłem wcześniej, licząc na to, że wpadnę na Piper. Skoro przyszły miesiąc mam wolny, pomyślałem, że moglibyśmy ćwiczyć razem. Nie rozmawialiśmy odkąd wczoraj rano opuściła moje mieszkanie. Oboje opuściliśmy niedzielny brunch na Long Island. Myślę, że potrzebowała czasu, by wszystko przetworzyć. Jeśli to co powiedziała jest prawdą, to poza Charlie i jej rodzicami, jestem jedyną osobą, która wie. Cholera, sam nadal to przetwarzam. Nadal kręci mi się w głowie z powodu faktu, że jej wyznanie łączy nas na jakimś surrealnym poziomie. Nigdy nie sądziłem, że doświadczę tego z kobietą. Jestem w niej zakochany. Nie mam co do tego wątpliwości. Zamierzam jej o tym powiedzieć. Jeśli będę musiał, to przeliteruję jej to z pomocą róży pana T. Zrobię cokolwiek, by zrozumiała, że jestem w tym na sto procent. Jestem w tym na poważnie. Bez względu na to ile to zajmie. Mam na myśli ślub, dzieci nagrobki obok siebie. Cały pakiet. Gapię się na butelkę z wodą po tym, jak robię łyk - mały kawałek plastiku, który ma o wiele większe znaczenie niż kiedykolwiek sądziłem, że będzie miał. Obiecuję sobie, że jak tylko stąd wyjdę, zamówię do mieszkania kilkadziesiąt zgrzewek.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Spoglądam na bieżnie. Na stanowiska do podnoszenia ciężarów. Mijam ringi bokserskie, licząc na to, że ją zobaczę. - Jak tam mój ulubiony, niedoceniany, mało wykorzystywany futbolista? Odwracam się i uśmiecham do mojej ulubionej, neutralnej płciowo przyjaciółki. Okej, do mojej jedynej, neutralnej płciowo przyjaciółki. - Hej, Trick. Jak tam interesy? - Dobrze. Sporo pracy - mówi. - Mam tak dużo pracy, że sądzę iż szefowie powinni dać mi podwyżkę. - Puszcza do mnie oczko. Śmieję się. - Cieszę się, że to słyszę. - Oglądam się przez ramię, jeszcze raz się rozglądając. - Minąłem się z Piper? Spogląda na wielki zegar wiszący na ścianie. - Hm. - Przechyla głowę na bok, przyglądając mu się. - Nie, nie minąłeś się z nią. Jeszcze jej nie było - mówi, odwracając się w moją stronę. - To dość niecodzienne jak na poniedziałek, skoro restauracje są zamknięte. W zasadzie nie wydaje mi się aby opuściła poniedziałkowy trening odkąd ją poznałam, nie licząc dnia, w którym odbywał się maraton. Mój dobry humor znika, a serce nagle znajduje sobie miejsce na dnie żołądka. Coś jest nie tak. I mogę się założyć, że ma to coś wspólnego z sobotnim wieczorem. Zmieniła o mnie zdanie skoro znam już jej sekret? Może myśli, że inaczej ją postrzegam, że nie będę chciał jej dotknąć po tym, co się stało. Nic nie mogłoby być bardziej odległe od prawdy. Muszę się upewnić, że to rozumie. Wyciągam telefon i piszę do niej. Ja: Hej, skarbie. Brakowało mi Ciebie na siłowni. Możemy się dzisiaj zobaczyć? Gawędzę trochę z Trick oraz z kilkoma stałymi klientami siłowni, ale uwagę skupiam głównie na telefonie - czekając, skłaniając go by zawibrował w odpowiedzi.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Wykąpany po treningu, zarzucam torbę na ramię i kieruję się do domu Griffina. Nie odpisała mi i jeśli ma wątpliwości, to musi osobiście zobaczyć, że ja ich nie mam. Skylar uśmiecha się gdy mnie widzi, trzymając w ramionach śpiącego Aarona. Otwiera drzwi, po czym naciąga szyję, by zerknąć za mnie. - Jesteś sam? - pyta. - Gdzie Piper? Usiłuję ignorować ucisk w żołądku. - Liczyłem na to, że ty mi powiesz. Nie widziałem jej od wczorajszego poranka. Na jej twarzy widać zmartwienie. - Nie została z tobą zeszłej nocy? - Nie. - Zerkam w stronę schodów, licząc na to, że Piper lada chwila zejdzie na dół. - Nie została. Ostatnie co wiedziałem, to że szła do pracy. Macha abym wszedł do środka, po czym wkłada Aarona do najbliższej kołyski. - Bo pracowała. Wczoraj miała zmianę podczas lunchu. - Omiata mnie pytającym wzrokiem. - Nic nie rozumiem. Ponieważ ewidentnie w sobotę spędziliście razem noc, a potem oboje wykręciliście się od brunchu. Wszyscy założyliśmy, że w końcu się zeszliście i chcieliście mieć trochę, um… czasu sam na sam. - Mruga do mnie. - Ale potem dowiedziałam się, że wzięła zmianę w restauracji w Nowym Jorku. Pokłóciliście się czy coś? Ostro kręcę głową. - Ani trochę. Wręcz przeciwnie. Ta noc była jedną z najlepszych w moim życiu. Może najlepszą. Ona w końcu… Milknę w pół słowa. Skylar nie wie. - W końcu co? - pyta. - Um… myślę, że w końcu zdała sobie sprawę z tego, że moglibyśmy być parą. Triumfujący uśmiech pojawia się na jej twarzy.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Wiedziałam! - Klaszcze w dłonie, po czym wzdryga się, gdy przypomina sobie o śpiącym niedaleko dziecku. - Czekaj. Zatem dlaczego moja siostra zaginęła? Wzruszam ramionami, po czym z frustracją przeczesuję włosy obiema dłońmi. - Co, myślisz, że ma wątpliwości? - pyta. Patrzymy na siebie pokonani, po czym równocześnie wyjmujemy telefony i zaczynamy pisać oraz dzwonić do każdego, kto może mieć jakąś wskazówkę na temat Piper. Rozmowa z Baylor donikąd mnie nie doprowadza, ale wówczas dostrzegam to w oczach Skylar. Nie wiem z kim rozmawia, ale to w jaki sposób teraz na mnie patrzy - tak samo patrzył na mnie lekarz w szpitalu, siedem lat temu, gdy przekazywał mi, że rodzice nie żyją. Jej oczy pełne są niewypowiedzianych słów. Są ciężkie od smutku. Nie odrywa współczującego spojrzenia od moich wścibskich oczu, gdy słucha i przytakuje temu, cokolwiek słyszy. Odsuwa powoli telefon od ucha i zamyka oczy, gdy odkłada go na stół. - Co ty jej zrobiłeś? - pyta pustym głosem, jakby nie wiedziała czy mnie oskarżać, czy wspierać. Przechylam głowę na bok i rozważam jej pytanie. - Co zrobiłem jej? Ciężar osiada mi na piersi. Och Boże. Zbyt daleko pchnąłem ją w sobotę. Przeżywa jakiś opóźniony atak paniki. - Nic - mówię na oślep, po czym powracają do mnie przebłyski jej zdesperowanego skandowania, które wywołują we mnie palące fale żalu. Myślałem, że było okej. Myślałem, że z nią było okej. - Odchylam głowę do tyłu i wydmuchuję agonalny oddech. - Kurwa, Skylar. Co ja zrobiłem? - Nie wiem, Mason. - Podchodzi do mnie i łapie mnie za ramiona. Jest drobna, ale mocno odwraca moje duże ciało. Prowadzi mnie do drzwi. - Ale lepiej, żebyś, do cholery, się dowiedział. Mama właśnie poinformowała mnie, że wyjechała. Wyjechała z Nowego Jorku i nie ma zamiaru wrócić. Nawet na mój ślub. - Otwiera drzwi i wypycha mnie przez nie. - Kocham cię. Ale moją siostrę
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
kocham bardziej. Mam nadzieję, że cokolwiek się stało, jest tylko nieporozumieniem. Napraw to, Mason. Drzwi zatrzaskują się za mną, a ja stoję w miejscu, czując pustkę. Taką samą, jak w dniu śmierci moich rodziców. Spoglądam na nadgarstek, na ciągłe przypomnienie o tym, co straciłem. Przez to myślę o bransoletce Piper. Dotyka jej gdy jest zdenerwowana, tak samo, jak ja robię z blizną. I zastanawiam się, czy dodaje jej to sił, czy powoli wysysa z niej życie? Wybieram jej imię na telefonie, ale nim w ogóle słyszę dzwonek, przełącza mnie na pocztę głosową. Błagam, aby do mnie zadzwoniła. Aby dała mi znać gdzie jest. Żeby wróciła. Piszę do niej bez przerwy, pędząc do mieszkania i kieruję się wprost na podziemny parking, by udać się do jedynego miejsca, w którym mogę otrzymać odpowiedzi. Na Long Island.
Dwie pary gniewnych oczu spotykają się z moimi przy drzwiach wejściowych do domu jej rodziców po tym, jak jej ojciec zamaszyście otworzył drzwi. - Masz jaja aby tu przyjeżdżać - mówi. - Powinienem zadzwonić na policję.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Mama Piper kładzie dłoń na jego ramieniu i przytrzymuje go, ponieważ wygląda jakby chciał się na mnie rzucić. - Bruce, poczekaj - błaga, a w jej załzawionych oczach widać sprzeczne emocje. - Spójrz na niego. Wydaje się być całkowicie zniszczony. To Mason. Jest praktycznie częścią rodziny. Może ona się myli. - Myli się? - cedzi do niej, jakby była obcą osobą. - Myślisz, że nasza córka myli się co do tego, że ten psychopata ją zgwałcił? Jan się wzdryga. Bruce uderza pięścią w drzwi. Ja umieram w środku. Myśli, że ją zgwałciłem? O Boże. Naprawdę pchnąłem ją za daleko. Pochylam się, opierając dłonie na udach i walczę o oddech. Nigdy nie będę w stanie sobie wybaczyć. Zataczam się i uderzam plecami o ścianę na ganku, wkładając głowę pomiędzy nogi. - Nie, nie, nie - jąkam się załamanym głosem. - Tak mi przykro. To wszystko moja wina. Powiedziała, że jest gotowa. Myślałem, że była gotowa. Słyszę jak Bruce przeklina z powodu zranionej dłoni. Jan płacze rozczarowanie wylewa się wraz z jej łzami. Unosi dłoń by stłumić łamiący serce szloch. - Jaki potwór myśli, że naćpana szesnastolatka może zgodzić się na seks? - Szesnastolatka? Potrzeba minuty, by to do mnie dotarło. - Co? Szesnastolatka? Nie. - Spoglądam w ich załamane, wkurzone twarze. - Bruce, Jan, jestem skołowany, a wy mnie cholernie przerażacie. Powiedziała mi co jej się przytrafiło. W końcu otworzyła się przede mną w sobotę po tym jak ja, jak my… - Usiłuję odchrząknąć, by pozbyć się desperacji z głosu. - Próbowaliśmy być razem, ale spanikowała. To wówczas mi powiedziała. Opowiedziała mi o nocy kiedy została zgwałcona, oraz o chłopakach, którzy to zrobili. Po tym spała w moich ramionach. Myślałem, że było z nią okej. - Spoglądam na nich ze zbolałym i zagubionym wyrazem twarzy. - Gdy wczoraj wychodziła z mojego mieszkania, było z nią w porządku.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Bruce obejmuje delikatnie zranioną dłoń, a nienawiść zasnuwa mu oczy. - Powiedziała ci o tym? A co tu mówić, byłeś tam. Byłeś jednym z nich. - Jednym z nich? - Spoglądam na niego, a serce łomocze mi boleśnie mocno w piersi. - W sensie, że jednym z tych chorych sukinsynów, którzy ją zgwałcili? O czym ty mówisz? Poznałem ją dopiero kilka miesięcy temu. - Nazywasz naszą córkę kłamczuchą? - Wygląda tak, jakby chciał uderzyć mnie zamiast drzwi. - Nie, proszę pana. - Wstaję i opieram się dla równowagi o ścianę. Myślę tylko, że jest skołowana, ponieważ próbowaliśmy… - Pozbywam się niepokoju z głosu. Muszą mi uwierzyć. - Wiem o koszmarach, o twarzach które widzi, może po naszym kontakcie uznała, że byłem jednym z nich. - Albo może to ty jesteś skołowany - warczy. - Moja córka nie jest kłamczuchą, zdjęcie również nie kłamie. - Zdjęcie? - Przenoszę spojrzenie pomiędzy nimi, a frustracja i troska sączą się z moich oczu. - Jakie zdjęcie? - Poczekaj tutaj - mówi Jan. Następnie zwraca się do taty Piper. - Nie bij go, Bruce. Inaczej złamiesz sobie drugą rękę. Bruce przytakuje, spełniając jej prośbę. Mierzy mnie wzrokiem, przyszpilając do ściany gniewnym spojrzeniem. Po czasie który wydaje się być wiecznością, Jan wraca i podaje mi zdjęcie. To fotografia Piper, młodej i pewnej siebie. Jej długie, miodowobrązowe włosy są w jednym kolorze i są o wiele dłuższe niż dzisiaj. Piękna. A potem, jestem pewien, że oczy mnie zwodzą, gdy dostrzegam w tle siebie. - Nie rozumiem - mówię im, licząc na to, że potrafią wyczytać z moich oczu rozpacz. - Nie spotkałem Piper aż do marca tego roku. Nigdy wcześniej jej nie widziałem. Gdzie zostało zrobione to zdjęcie? Oczy Jan zdradzają ją, ukazując współczucie, którego z pewnością nie chciała abym zobaczył. Chwyta mnie za łokieć i wprowadza do domu. Posyła mężowi ostrzegawcze spojrzenie, gdy prowadzi mnie do kuchni. Odkładam
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
zdjęcie na stół i przyjmuję wodę, którą mi oferuje, chętny ugasić pragnienie wywołane uciążliwym niepokojem. - Co wiesz o tamtej nocy? - pyta jej mama. - Tylko to, co mi powiedziała, Jan. Proszę, powiedz mi co się tutaj dzieje. - Gorzka agonia która się we mnie kłębi jest wyniszczająca. - Gdzie ona jest? Bruce podnosi krzesło, odwraca je i stawia obok mnie, po czym siada na nim okrakiem i kładzie ręce na oparciu. - Pozwól, że opowiem ci historię - mówi głębokim i ostrym głosem przepełnionym zabójczym spokojem. - Dawno temu była szesnastoletnia dziewczyna. Piękna, utalentowana, towarzyska, szesnastoletnia dziewczyna. Uwielbiała swojego bratanka i pomagała siostrze wychowywać go gdy była młoda i samotna. Była świetną córką, lojalna przyjaciółką i utalentowaną aktorką. Jego oczy ciemnieją i robią się odległe. - A potem, kilka tygodni przed trzecią klasą liceum, poszła na imprezę z jakimiś przyjaciółmi z kółka dramatycznego. Nie byli towarzystwem w jakim zwykle się obracała, ale była zdeterminowana, by się wpasować we wszystkie kręgi - sportowców, kujonów, moli książkowych. Nie chciała mieć przypiętej łatki i należeć tylko do jednego kręgu towarzyskiego. Na tej imprezie byli futboliści i niektórzy z jej przyjaciół chcieli im zaimponować. Na skutek zakładu wypiła kilka szotów z futbolistami. - Milknie i popycha zdjęcie w moją stronę. - Szoty, które dałeś jej ty i twoi przyjaciele. Szoty, które były naszpikowane narkotykami, abyś mógł ją wykorzystać. Uderza nieuszkodzoną pięścią w stół obok zdjęcia. Gapię się na fotografię. I niczym w filmie odtwarzanym w zwolnionym tempie, mój umysł zalewają wspomnienia tamtej nocy w liceum, przez co osuwa mi się świat, jakby wyrwano mi spod stóp tani, pieprzony dywan. Ten śmiech. Jej maniakalny, upiornie znajomy śmiech, który przyprawił mnie kilka tygodni temu o dreszcze. Pochodził z tamtej nocy. Pamiętam to teraz tak wyraźnie, jak widzę przerażenie na bladej twarzy Jan. Miałem siedemnaście lat i byłem pijany. Nie zalany w trupa, ale dobrze zawiany. Trener Braden skopałbym mi dupę, gdyby wiedział że piłem, choć sezon tuż tuż. Ale wówczas,
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
niemal półtora roku po śmierci rodziców, stał się kimś więcej niż moim trenerem. Był dla mnie wzorcem ojca. Moim opiekunem. Moim zbawcą. Przyjaciele namówili mnie abym poszedł na imprezę, która została reklamowana jako epicka. Najlepsza letnia bibka wszechczasów. Miała miejsce w domu jakiegoś bogatego dzieciaka w mieście. Miejsce było gigantyczne i pamiętam, że szwendałem się długimi korytarzami, szukając niezajętej łazienki. Mijałem właśnie lekko uchylone drzwi, które, bazując na dochodzących ze środka odgłosach, prowadziły do sypialni. Przez szczelinę w drzwiach sączyły się oklaski, wiwaty i jęki przyjemności. Seks wyciekał z tego słabo oświetlonego pokoju. Miałem siedemnaście lat. Oczywiście, że zerknąłem. Wokół łóżka stało kilku chłopaków, ale żadnego z nich nie znałem, pamiętałem jedynie, że dziękowałem im za to, że nalali mi piwa z beczki. Na łóżku wiła się dziewczyna, unosząc biodra i wydając wszelakie seksowne dźwięki, które przez kilka dni nawiedzały mój nastoletni umysł w fantazjach. „Wszystko tutaj w porządku?”, zapytałem. Wszyscy odwrócili w moją stronę głowy. Kilku kolesi wyglądało na rozdrażnionych, jakbym miał zamiar dołączyć i zabrać im część przyjemności. Dziewczyna znajdująca się na łóżku, której twarz zasłonięta była nagim tyłkiem jakiegoś kolesia, przywołała mnie ruchem palca, zapraszając mnie bliżej. „Nie, dzięki”, powiedziałem, zatrzaskując drzwi i ruszając na poszukiwanie łazienki. To wówczas to usłyszałem. Jej szalony, lubieżny śmiech. To była Piper. Ona była tą dziewczyną na łóżku. Po raz drugi dzisiejszego dnia wkładam głowę pomiędzy nogi, by powstrzymać od wydostania się na zewnątrz gulę, która podeszła mi do gardła. - To wszystko moja wina - dławię się. Usiłuję powiedzieć Bruce’owi i Jan o tym, co wydarzyło się tamtego wieczoru. Ledwo udaje mi się przez to przebrnąć bez narzygania im na podłogę w kuchni. - Mogłem ją uratować. Nie wiedziałem. O Boże, nie wiedziałem. Byłem tam. Byłem… Gdy milknę, ponieważ nie mam już słów na bronienie się, Jan wstaje i pocieszycielsko mnie obejmuje. - Mason, dzięki Bogu - płacze, a jej łzy spływają równocześnie z moimi. - Wiedziałam, że to nie mogłeś być ty. Piper była skołowana. Powiedziała, że w koszmarach nigdy nie widziała twojej twarzy. Ale to zdjęcie. Ten chłopak obok ciebie, on był jednym z nich. Więc założyła. Wszyscy założyliśmy…
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
W bardzo matczyny sposób pociera mi plecy, zataczając na nich dłonią powolne okręgi. - Przepraszam, że w ogóle pomyślałam… - odchrząkuje - chodzi mi o to, że jesteś dla nas jak rodzina, Mason. - Powinienem był wiedzieć lepiej - besztam sam siebie, nadal usiłuję przyswoić to, jak blisko niej wtedy byłem. Z łatwością mogłem wkroczyć i wszystko zakończyć. - Sam byłeś tylko dzieciakiem - mówi Bruce. - To nie twoja wina. Nie wiedziałeś, że była gwałcona. - Wygląda jakby go coś bolało. - I z tego co nam wyjaśniła, sama nie wiedziała. Serce jeszcze raz mi się zaciska. Pali mnie gardło i pieką oczy. Spoglądam na nich i widzę, że ich gniew zmienił się w nic innego, jak współczucie. Jestem pewien, że moja twarz jest obrazem rozpaczy, czerwona i opuchnięta od tego, że pocieram ją dłońmi, oraz mokra od łez, które wylałem. - Kocham ją - mówię im. - Proszę, powiedzcie mi gdzie ona jest. - Tak naprawdę nie wiemy, synu - mówi Bruce. - Nie jestem nawet pewien czy sama wiedziała dokąd się uda, gdy wczoraj wyjeżdżała. A jej telefon został… zostawiła go. Kręcę głową, nie będąc skłonnym by to zaakceptować. - Muszę ją znaleźć - błagam. - Proszę, musicie mieć jakiś pomysł. Spoglądają na siebie. I niech to cholera, jeśli nie jest to kolejne spojrzenie, które skręca mi żołądek. - Mason, to może być wielkie nieporozumienie, ale musisz wiedzieć, że nadal może nie być zdolna do stworzenia związku z mężczyzną, który ma dziecko. Przenoszę pomiędzy nimi pytające spojrzenie. - A co to ma z czymkolwiek wspólnego? Hailey nie jest problemem. Jest cudowną, małą dziewczynką. Jan przytakuje.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Oczywiście, że tak. I kochamy ją. Ale ta historia niesie w sobie więcej niż wiesz. - Kładzie dłoń na moim policzku. - Ale to nie jest nasza historia do opowiedzenia. Wyciąga telefon i klika w ekran. - Może i nie wiemy dokąd się udała, ale znamy kogoś, kto pewnie to wie. Zabieram od niej telefon i widzę imię wyświetlone na ekranie. Charlie Tate.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Rozdział 25 Piper - Nie, nie potrzebuję boya hotelowego - mówię. - Nie mam wielu bagaży. No hay bolsas. Recepcjonista przesuwa moją kartą przez terminal i patrzy na mnie współczująco. Widzę, że zastanawia się jaka jest moja historia. Uciekam przed nękającym mężem? Wykopał mnie zdradzający chłopak? Jestem pewna, że widzi to wszystko. Podpisuję kwitek i pytam, czy mogę skorzystać z telefonu hotelowego, ponieważ nie kupiłam sobie jeszcze nowej komórki. - ¿Pudeo usar el teléfono pov favor? - Sí. - Popycha w moją stronę telefon. - Długi dystans. - Rozchylam szeroko ręce, mając nadzieję, że zrozumie mój gest, ponieważ nie wiem jak powiedzieć to po hiszpańsku. Posyłam mu moje najlepsze spojrzenie damy w opałach i dodaję nawet drżenie ust. Ogląda się za siebie, zerkając przez szklane drzwi do biura, najpewniej patrząc na szefa. Kobieta wygląda w tej chwili na zajętą. Facet wbija kod na telefonie i podaje mi słuchawkę. - W porządku - mówi łamaną angielszczyzną. - Wyglądasz na miłą dziewczynę. Pospiesz się, dzwoń szybko. Dziękując mu wylewnie, wybieram numer Charlie. Wiem że nie odbierze, ponieważ dzwonię z nieznajomego numeru. A poza tym, w Syndey jest teraz jakaś trzecia nad ranem. Ale to dobrze. Nie chcę jej teraz wszystkiego wyjaśniać. Jestem wykończona. Chcę tylko aby wiedziała, że wróciłam do
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Barcelony. To część naszego siostrzanego kodu - zawsze mówić sobie nawzajem gdzie jesteśmy. Czasami wiemy tylko my. Siostrzany kod. To coś, co wymyśliłyśmy gdy miałyśmy po dwanaście lat, po tym jak odszedł jej tata i zaczęła żyć we własnym, osobistym piekle. Nie chciała już dłużej być córką swojej mamy, więc zapytała mnie czy może udawać, że jest córką mojej. Moja mama i tak traktowała ją jak własną córkę. A Baylor i Skylar nauczyły się, że gdzie była jedna, tam znajdowała się też druga. Pod każdym względem była siostrą Mitchell. - Hej, hermana, to ja. Podążam wedle kodu. Wróciłam do Barcelony i nie mogę się doczekać gdy wrócisz z Australii. Zniszczył mi się telefon, więc jeśli będziesz potrzebowała się ze mną skontaktować, to dzwoń na ten numer. Kocham cię. Mam nadzieję, że świetnie się bawisz z, um… jak on ma na imię? Tak czy siak, pomyślałam, że powinnaś wiedzieć. Pa. Odkładam telefon i jeszcze raz dziękuję recepcjoniście, po czym wlekę się po schodach do pokoju, by zaczerpnąć tak potrzebnego mi snu.
Budzi mnie głośne pukanie do drzwi i przeklinam ten hałas, gdy patrzę na zegar na stoliku nocnym i widzę, że spałam tylko dwadzieścia minut. Nakrywam głowę poduszką, licząc na to, że intruz sobie pójdzie.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Por favor limpie después. - Zakładając że to pokojówka, proszę, aby przyszła kiedy indziej. Łomotanie nie ustaje. Wkurzona zwlekam się z łóżka, drepcę do drzwi i otwierając je zamaszyście drę się: - Śpię… o mój Boże… Charlie! Jej pochłaniający uścisk wpycha mnie z powrotem do pokoju. - Tak bardzo za tobą tęskniłam. - Moje słowa tłumią jej rude włosy. A potem ją odpycham. - Chwila. Dlaczego tu jesteś? Co się stało z Sydney i z tym, jak mu tam? Wychodzi z pokoju, by przeciągnąć przez próg swoją ciężką walizkę. Nie potrafię powściągnąć uśmiechu. Czuję się jak za dawnych czasów. Bezpiecznie. Komfortowo. Znajomo. - Och, to. - Unika mojego spojrzenia, kładąc torbę na otomanie, po czym ją otwiera. - Pfff, nigdy by nie wypaliło. Opada mi szczęka. Mrużę oczy. Wskazuję na nią oskarżycielsko palcem. - Skłamałaś. Zaczyna rozpakowywać przypadkowych szuflad.
walizkę,
wrzucając
jej
zawartość
do
Kładę na jej dłoniach swoje, powstrzymując ją przed złapaniem kolejnej partii ubrań. - Złamałaś kod, Charlie. Dlaczego skłamałaś? Wiesz, że zbyt dobrze cię znam, więc nie wciskaj mi kitu. Przewraca oczami. - Technicznie to nie było kłamstwo, Pipes. Naprawdę planowałam z nim polecieć. Zmieniłam po prostu zdanie na lotnisku, - moje karcące spojrzenie nakłania ją do dalszych wyjaśnień - gdy pojawiła się jego żona i rzuciła we mnie telefonem. - Pociera ramię, wzdrygając się. Przytulam ją. - Och, skarbie. Tak mi przykro. Znowu to samo. Faceci są do dupy.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Śmieje się, ale nie do końca szczerze. - Cóż, ten przynajmniej naprawdę nie wsadzał innemu w dupę tak, jak poprzedni. Zamykam oczy i kręcę głową, zbulwersowana sytuacjami w jakie czasami się pakuje. Rozgląda się po moim pokoju hotelowym, potem zerka na swoją w połowie rozpakowaną torbę i mruży na mnie oczy. - A skoro mowa o tym, że faceci są do dupy, to dlaczego tutaj jesteś? I gdzie twoje rzeczy? Piecze mnie gardło i boli mnie serce. Naprawdę boli - tak, jakby nie całkiem było na swoim miejscu - jakbym zostawiła jego część w Nowym Jorku. Widzi pokonany wyraz mojej twarzy. - Och Piper. Co się stało? - Prowadzi mnie do łóżka, siada i klepie miejsce obok siebie. Opada jej szczęka, gdy opowiadam jej tę nieprawdopodobną historię. A potem przytula mnie aż zasypiam. Gdy się budzę, jestem wkurzona na światło sączące się przez zasłony i uderzające mnie w twarz. Ale po chwili zdaję sobie sprawę z tego, że to poranne światło, a nie wieczorne. Patrzę na zegar. Spałam niemal osiemnaście godzin. Na szafce nocnej widzę wiadomość od Charlie, że wyszła do pracy rozkłada towar w małym butiku dla turystów, przy porcie. Uśmiecham się na myśl o tym, że ma prawdziwą pracę, zamiast polegać na facetach, aby zapewnili jej dach nad głową. Przynajmniej na razie. Do czasu aż znów zrobi coś tak głupiego, jak seks z szefem i zostanie wylana przez jego żonę. Po długim, kojącym prysznicu, który zmywa z mojego ciała trudy podróży, przeszukuję kilka szuflad, by pożyczyć jakąś koszulkę i dżinsy. Spodnie muszę podwinąć z powodu różnicy wzrostu. Jednak postawiłam granicę odnośnie noszenia bielizny Charlie, a ponieważ od dwóch dni mam na sobie te same majtki, decyduję się pójść na waleta. Zakładam torebkę na ramię i ruszam na zakupy. Nie wróciłam do Skylar by zabrać rzeczy i będę potrzebowała kilku drobiazgów, zanim tata przyśle mi
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
moje ubrania. Z przyzwyczajenia zawsze noszę paszport w torebce, a on, wraz z kartą kredytową wystarczył, by zdobyć bilet lotniczy. Wszystko inne było zbędne. Wliczając w to Masona Lawrence’a. Zamiera mi serce. Przetrwałam całe trzydzieści minut bez myślenia o nim. Usiłuję przekonać samą siebie, że to nie on był na zdjęciu, że może jego sukowata była dodała go tam za pomocą photoshopa, czy coś. Ale skąd by wiedziała, że tam byłam i że to zdjęcie pochodziło z tamtej nocy? Nigdy nie zapomnę ubrań jakie miałam wtedy na sobie. Kilka miesięcy później, gdy w końcu uzmysłowiłam sobie co się stało, spaliłam różowy sweter z głębokim dekoltem i biodrówki Capri. Nawet jeśli Mason był jednym z nich, to może było tak jak mu powiedziałam i był po prostu pijanym, napalonym dzieciakiem, który dołączył do orgii. Czy można było go w ogóle winić jeśli tak się stało? Mimo to, nigdy nie będę w stanie mu wybaczyć tego, że o tym wiedział i nie powiedział mi prawdy, gdy wszystko mu wyjawiłam. Myślał, że może ze mną być wiedząc co zrobił? Jak moglibyśmy na tym budować związek? Po tym co wydarzyło się w czasie drugiej najgorszej nocy mojego życia? Dręczący głos w mojej głowie mówi mi, że to nie tak. Że wyciągnęłam błędne wnioski. Że na tym zdjęciu może wcale nie było jego. To mógł być jego, jak to się nazywa… doppelganger?6 Mason to dobry człowiek. Pamiętam jak powtarzałam sobie w kółko w głowie tę mantrę, gdy mnie całował. Dotykał mnie. Umieścił na mnie swój język. Nie! Przestań, Piper. Lata temu był inny. Sam to przyznał. Sypiał z wszystkim co nosiło spódnicę dopóki nie spieprzył i nie zapłodnił jednej z takich panienek. To on był na zdjęciu. Moja głowa to wie. Czuję to w żołądku. Moje złamane, pieprzone serce nienawidzi tego. Z przyzwyczajenia sięgam po telefon by sprawdzić, która godzina, ale zdaję sobie sprawę, że go nie mam. Spoglądam na nowy zegarek na prawej ręce 6
Sobowtór (niem. Doppelgänger) – istota fikcyjna, duch-bliźniak żyjącej osoby; czarny charakter, mający zdolność pojawiania się w dwóch miejscach jednocześnie. W języku niemieckim Doppelgänger oznacza po prostu sobowtóra. W wierzeniach jednak odnosi do złego brata bliźniaka.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
i widzę, że prawie nadeszła pora na moją codzienną kawę. To jedyna rzecz jaką sobie folguję, nawet jeśli brakuje mi kasy. Kto tak w ogóle potrzebuje telefonu? Zwłaszcza jeśli wiem, że jest zapchany wiadomościami i nagraniami na poczcie głosowej, które zostawił on. Zbliżając się do mojej ulubionej kafejki, zastanawiam się czy może pozwoliliby mi tu ponownie pracować. Za kawę, jedzenie i być może kilka tygodni pobytu w mieszkaniu powyżej, jak robiłyśmy w zeszłym roku. Ale nie wiem, ponieważ tak jakby odeszłam bez uprzedzenia, gdy Charlie przygruchała sobie jakiegoś gościa, który zabrał nas do Londynu. Ale hotel, który pospiesznie wybrałam jest zdecydowanie zbyt kosztowny, abyśmy mogły zostać w nim dłużej niż jeden, lub dwa dni. Musimy zacząć rozglądać się za innym miejscem. Może wrócimy tam gdzie Charlie nocowała przed wczorajszym wieczorem, pewnie było to jakieś schronisko młodzieżowe z obrzydliwymi, wspólnymi łazienkami i brakiem prywatności. Stoję w kolejce, nie rozpoznając żadnego z pracowników. Płaca jest niska, choć obroty wysokie. Ale nie potrzebuję wiele, więc gdy podchodzę do lady by złożyć zamówienie, zabieram podanie z pudełka na ścianie i wkładam je do torebki. A potem, tak jak zwykle, przechodzę na palcach do miejsca, w którym oczekuje się na odbiór zamówienia, nie odrywając oczu od baristy, który przyrządza moje latte. Nie jest ciężko obserwować, ponieważ piszą imię każdego klienta na kubku. - Zgaduję, że wygrałaś - mówi za mną głęboki, zbolały, znajomy głos. Serce mi łomocze. To donośny dźwięk, który rezonuje w całym moim ciele. Niemożliwe. Odwracam się i wpatruję się w niego przez kilka sekund. Minut. Przez całą wieczność. To on. Jedyny mężczyzna jakiego kiedykolwiek kochałam. Nawet wbrew woli, moje ciało odpowiada na jego głos. Jego twarz. Na samą jego obecność. Jednak moją kolejną myślą jest to, że wypatroszę moją tak zwaną najlepszą przyjaciółkę, i powieszę ją za pieprzone małe palce u stóp, aż oderwą się od jej ciała, pozwalając aby spadła i utopiła się w kałuży własnej krwi.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Piper? - woła facet za ladą. Odwracam się i gapię na oferowany mi kubek z moim imieniem. Szlag. Mason staje obok mnie, zabiera kawę i wrzuca ją do kosza na śmieci. Następnie sięga do kieszeni i rzuca na blat pieniądze - w dodatku Euro. - Zrób jej kolejną - poleca. - Taką jak ta. - Kiwa w stronę kosza. - I zatrzymaj resztę. Comprende? Barista robi wielkie oczy, gdy widzi nominał leżący na blacie. Wyraźnie jest zdezorientowany sytuacją, ale tak czy siak zabiera pieniądze i wygląda na to, że na tyle rozumie angielski, by zastosować się do polecenia Masona. - Sí. Robi się, amigo - mówi szczęśliwy. Mason i ja stoimy obok siebie w ciszy, obserwując jak przygotowują moją nową kawę. Nic nie mówi. Nie stara się nakłonić mnie, abym na niego spojrzała. Nie robi nic, poza wpatrywaniem się w każdy ruch, który wykonuje dzieciak, począwszy od napisania na kubku mojego imienia, po mieszanie cappuccino z odpowiednią ilością mleka, nim ponownie stawia przede mną zamówienie. Mason kiwa do niego w podziękowaniu głową. Mam wrażenie, że nie za bardzo zna hiszpański. Zabieram napój, ale nie nawiązuję z nim ponownie kontaktu wzrokowego. Boję się, że jeśli to zrobię, to przypomnę go sobie w przebłyskach jednego z moich snów. Czasami tak właśnie do mnie powracają. Gdy widzę uśmiech, który mógłby należeć do jednego z nich, lub słyszę względnie znajomy głos, albo pijackie wiwaty imprezujących facetów. Jeśli sobie go tam przypomnę - jak coś mi robi - to nie sądzę, abym to przetrwała. Nie po tym, co dzieliliśmy. A wiedząc, że potencjalnie może być… - Piper, skarbie. - Z wahaniem dotyka dłonią mojego łokcia. - Proszę, usiądź i pozwól mi wyjaśnić. Cała moja defensywna przybiera na sile i wyrywam rękę z jego delikatnego uchwytu, uderzając go mocno w żebra. - Nigdy więcej mnie tak, kurwa, nie nazywaj. - Odchodzę, błagając nogi aby się pode mną nie załamały.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Rozdział 26 Mason - Czekaj! - Ignoruję ból w klatce piersiowej i wybiegam za nią przez drzwi. Mówię do jej pleców: - Nie jesteś mi winna przynajmniej tego, że mnie wysłuchasz? Chodzi mi o to, że pokonałem całą tę drogę. Zatrzymuje się i odwraca, ale zamiast łez, w jej oczach migają sprzeczne emocje. Usiłuję ją odczytać tak, jak byłem to w stanie robić w przeszłości. Co widzę w tych niesamowitych, zielonych tęczówkach… złość? Żal? Niezdecydowanie? Chwytam się tego ostatniego, pomimo zjadliwych słów, które wymawia: - Dawno temu ci powiedziałam, że nic nie jestem ci winna. Nigdy. Ma rację. Niczego nie jest mi winna. Zwłaszcza po tym, co myśli, że jej zrobiłem. Cholera, powinna rzucić we mnie swoją gorącą kawą, a nie dawać mi drugą szansę. - Racja - mówię, uczepiając się słów, które mogą spowodować, że zostanie i mnie wysłucha. - Więc może zrobisz to z dobroci serca. - Wskazuję na stolik przed kafejką. Znajduje się w kącie, na uboczu, ale i tak wciąż na widoku wielu gości. Chcę, aby czuła się bezpiecznie. To zawsze będzie mój najwyższy priorytet, bez względu na to czy ze mną zerwie, czy nie. - Proszę. Usiądź. Nie musisz nic mówić. Poświęć mi po prostu tyle czasu, ile zajmie ci wypicie kawy. Spogląda na pozostałe stoliki, odnotowując, że panuje przy nich zgiełk w tych przedpołudniowych godzinach. Wzdycha, a moje serce szarpie się w klatce piersiowej. Pozwoli mi wytłumaczyć.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Podchodzi do stolika i odsuwa jedno z krzeseł, stawiając je tak daleko od drugiego, jak to tylko możliwe. Siada i zdejmuje wieczko z parującego kubka. - Powiedziałabym, że masz jakieś dziesięć minut. Mów szybko, ponieważ gdy czas minie, znikam. Wyjaśniam jej każdy, wywołujący mdłości szczegół tak, jak zrobiłem to jej rodzicom. A gdy sprawdzam zegarek, by zobaczyć ile minut minęło, widzę, że ponad dwadzieścia. A jej kawa stoi na stoliku. Nietknięta. Strzępek nadziei splata się z moimi słowami. - Byłem tam, Piper. Ale przysięgam ci, że nie brałem udziału w tym co się stało. Nie wiedziałem, że ktoś dosypywał coś do drinków. Gdybym wiedział, to uwierz, że bym to powstrzymał. Nigdy się nie dowiesz jakie mam poczucie winy z powodu tego, że byłem tak blisko ciebie i nic nie zrobiłem. Sam wtedy piłem. Niedużo, ale na tyle, by przyćmiło to mój osąd. Bywałem już wcześniej na tak dzikich imprezach. Wykładając wszystkie karty na stół, powiem też, że samemu zdarzało mi się w tamtym czasie być z więcej niż jedną dziewczyną. Z chętnymi dziewczynami - dodaję szybko. - Praktycznie wszystko już widziałem. Nic mnie nie szokowało. Zapytałem - mówię, zamykając oczy i kręcąc głową, ponieważ nadal nie mogę uwierzyć, że to była ona. - Zapytałem tak, jak powiedziałem ci minutę temu. Mimo iż cię nie widziałem, zapytałem czy wszystko w porządku. Pokazałaś mi uniesione kciuki. Boże, gdybym tylko mógł cofnąć czas. - Desperacko przeczesuję włosy palcami, łapiąc za nie z tłumioną złością i frustracją. - Pieprzone uniesione kciuki, Piper. Uznałem, że działo się to za obopólną zgodą. Pomyślałem, że z dziewczyną - z tobą - było okej. Jedyne co widziałem, to dziewczynę, która dobrze się bawiła. W końcu wykonuje ruch inny, niż wykręcanie bransoletki. Drżącą dłonią sięga po kubek i robi łyk, teraz już zimnej, kawy. Nie nawiązuje ze mną kontaktu wzrokowego. Po prostu gapi się na napój, bezmyślnie sunąc palcem po czarnych literach wypisanego na kubku swojego imienia. Gdy się odzywa, jej słowa mnie zabijają: - Dziewczyna, która dobrze się bawiła, co? Potakuję ze wstydem, a moje słowa ociekają żalem. - Przykro mi.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Odchrząkuje i próbuje wziąć się w garść, siadając prościej i wygładzając dżinsy. Mocno walczy. Mimo iż nigdy nie widziałem aby uroniła choć jedną łzę, to wyraźnie jest przez to wszystko zniszczona. - Cóż, przynajmniej teraz wiem, który sen jest właściwy. - Jej głos jest odległy i wyzuty z emocji. - Nie wiemy na pewno, Piper - wyjaśniam. - Byłem tam tylko przez minutę. A nawet przez kilka sekund. Krótko potem opuściłem imprezę. Nie wiem co się potem stało, ale lubię myśleć, że narkotyki zelżały i że walczyłaś, kopałaś ich w jaja, sprawiając że sukinsyny są bezpłodni. Twarz jej blednie. Następnie szybko dopija kawę i wiem, że kończy mi się czas. - Skąd wzięłaś to zdjęcie? - pytam. Zastanawiałem się nad tym przez całą drogę tutaj. Nigdy wcześniej go nie widziałem. Gdybym widział, to z pewnością zapamiętałbym jej niewątpliwie olśniewającą twarz. To co mówi, powoduje, że przewraca mi się w żołądku: - Cassidy. - Cassidy? - pytam, pewny że dobrze ją usłyszałem, ale nie do końca wierząc czemu miałoby to służyć. - Taa. Matka twojego dziecka? - Do jej głosu ponownie wdzierają się emocje i jej słowa ociekają cierpieniem i być może goryczą. - Skąd, do cholery, Cassidy miała zdjęcie naszej dwójki z imprezy, która miała miejsce sześć lat temu? Gdy opowiada mi niewiarygodną historię, mam wizję mojej byłej, która czai się przed budynkiem i śledzi mnie, śledzi Piper. Zalewają mnie fale niepokoju i przerażenia. Właśnie tej osobie przez osiemdziesiąt procent czasu powierzona jest moja córka. Wiedziałem, że Cassidy jest terytorialna, ale nie miałem pojęcia, że śledziła mnie od liceum. Z tego co pamiętam, poznałem ją dopiero w college’u. Teraz to ma sens. Oczywiście, że to była ona. Usiłuje nas rozdzielić. Rościć sobie do mnie prawo.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Jak myślisz, dlaczego dała ci to zdjęcie, Piper? - pytam, ponieważ potrzebuję tego, by doszła do takiej samej konkluzji. Kiwa głową, jakby wiedziała do czego zmierzam. - Groziła mi nim. Myślę, że usiłowała nas rozdzielić - mówi. Insynuowała, że zamierza ci powiedzieć iż byłam zdzirą, która lubiła pieprzyć się z kim popadnie. Powiedziała, że nie będziesz chciał być z kimś takim. Śmieję się w głos. - Przyganiał kocioł garnkowi. Momentalnie żałuję tych słów i chcę je cofnąć. - Nie miałem na myśli tego, że jesteś garnkiem. To znaczy, nie jesteś… Cholera, Piper. Co jeszcze mogę powiedzieć? Przepraszam. - Wiem co miałeś na myśli. - Smutny uśmiech przyciemnia jej oczy. Powiedziała mi, że wiedziała co działo się na takich imprezach. Była bardzo… szczegółowa. I wszystkie moje koszmary zaczęły powracać do mnie tak brutalnie, jakby biła mnie pięściami. Widziała moją reakcję. Nie potrafiłam jej ukryć. To było okropne. A potem już wiedziałam. Wiedziałam w której chwili zdała sobie sprawę z tego, co naprawdę wydarzyło się tamtej nocy. Całe jej ciało widocznie się napina i przeciąga językiem po suchych zębach, kontynuując: - Śmiała się, Mason. Naprawdę zaczęła się z tego śmiać. Jaki człowiek jaka kobieta - może zrobić coś takiego? Pocieram dłońmi twarz, a ostry zarost na szyi przypomina mi o tym, że od kilku dni nie brałem prysznica. W ciągu dwudziestu dwóch lat mojego życia, nigdy bardziej nie chciałem fizycznie skrzywdzić kobiety, niż w tej właśnie chwili. - Cholerny potwór, oto kto. Jak mogłem być tak okropnym sędzią charakteru? Nawet wówczas, gdy to mój fiut podejmował wszelkie decyzje, jak mogłem nie przejrzeć jej bredni? - Nie widzisz tego? Gdy zorientowała się, że nie może wykorzystać tego zdjęcia przeciwko tobie, postanowiła wykorzystać je przeciw mnie. Od samego
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
początku była o ciebie zazdrosna, Piper. Zrobi wszystko, by nas rozdzielić. Najwyraźniej uwzględnia to upokorzenie ciebie i oskarżenie mnie o gwałt. Piper opróżnia kubek i uroczyście odkłada go na stół. - To nie ma znaczenia. To znaczy, cieszę się, że nie byłeś jednym z nich. Ale nigdy więcej nie spojrzysz na mnie w taki sam sposób. Byłeś tam. Byłeś dokładnie za drzwiami. Widziałeś mnie w taki sposób. Nie możesz tego odzobaczyć, Mason. Wstaje, a ja idę w jej ślady, przysuwając się bliżej. - To nie ma dla mnie znaczenia, Piper. Nic z tego. To co do ciebie czuję… - Dla mnie to ma znaczenie - wchodzi mi w słowo. Unosi dłoń i kładzie ją na mojej piersi, zatrzymując mnie, abym się do niej nie zbliżył. Ten ostry ruch sprawia, że się wzdrygam i niemile widziany ból przeszywa moje żebra. Przykro mi, że pokonałeś całą tę drogę, Mason. Ale nie mogę być z tobą z większej ilości powodów, niż wiesz. Lepiej, że odkryliśmy to teraz. Desperacja przepływa przez moje ciało i niewytłumaczalna rozpacz zalewa mi serce. - Dla kogo lepiej? Dla ciebie, abyś mogła żyć w zaprzeczeniu, wiedząc, że mogłaś mieć szansę na szczęście? Lepiej dla mnie, gdy będę wiedział, że pozwoliłem odejść miłości mojego życia? Oddech jej się rwie i unosi dłoń, by przycisnąć ją do własnej piersi. - Zgadza się, Piper. Kocham cię. Kocham wszystko, co ma z tobą związek. Nawet te części, które uważasz za brzydkie i zniszczone. Wygląda, jakby fizycznie cierpiała. Jej twarz jest napięta z udręki i dla równowagi podtrzymuje się krzesła. Kręci nieznacznie głową i opuszcza wzrok na ziemię. Czuję, jak robi emocjonalny krok w tył. - Nie. Nie mogę. Przepraszam. Proszę, pozwól mi odejść. Jej słowa są niczym sztylety, które przeszywają moją żyłę szyjną. Gdy ode mnie odchodzi, wołam za nią ostatni raz: - Zatem wygrałaś zakład, skarbie. Czego chcesz?
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters Zwalnia wzrokowego.
kroku.
#3 Black Roses Odwraca
głowę,
ale
Samantha Christy nie
nawiązuje
kontaktu
- Nikt nie jest tutaj zwycięzcą, Mason. Opadam na krzesło, pozbawiony tchu tak, jakby ktoś walnął mnie porządnie w brzuch. Patrzę jak niknie w oddali, a każdy jej krok odrywa kolejny kawałek mojego serca. Ta kobieta została stworzona specjalnie dla mnie. Jestem tego pewien. Jesteśmy ulepieni z tej samej gliny. Nie ma cholernej mowy, że opuszczę Hiszpanię bez niej. Ale jak, do diabła, mam ją przekonać, skoro jest tak uparta jak jej starsze siostry? Gdy tak siedzę, myśli kotłują mi się w głowie. Usiłuję ułożyć plan by skłonić ją do wysłuchania mnie, a wtedy mija mnie jakaś para, która przykuwa mój wzrok. Kobieta mówi po hiszpańsku do swojego męskiego towarzysza, więc nic nie rozumiem. Nagle się zatrzymuje i kładzie jego dłoń na swoim ciążowym brzuchu. Uśmiechają się od ucha do ucha, wymieniając między sobą prawdopodobnie słowa miłości i podekscytowania. Wówczas to do mnie dociera. Nie, uderza to we mnie niczym tona cegieł. Powiedziała, że istnieje więcej powodów dla których nie może ze mną być. Jej tata powiedział, że może nigdy nie być w stanie związać się z mężczyzną, który ma dziecko. Jest powściągliwa wobec dzieci. Ja pierdolę. Zalewają mnie okropne możliwości. Zaszła tamtej nocy w ciążę i poddała się aborcji? Albo gorzej, czy na skutek tego ataku nie może mieć dzieci? O Boże - ten komentarz jaki do niej rzuciłem odnośnie kopnięcia tamtych kolesi w jaja, by nie mogli mieć dzieci… Zrywam się szybko, by za nią pobiec i przewracam przy tym krzesło. Musi wiedzieć, że nic z tego nie ma znaczenia. Jeśli nie chce dzieci, to nie będziemy ich mieli. Jeśli chce, zaadoptujemy. Ale gdy biegnę za nią zatłoczonymi ulicami, gorączkowo usiłując ją znaleźć, spowalnia mnie jedna myśl.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Nawet jeśli przejdzie przez to i pozwoli sobie mnie kochać, to czy kiedykolwiek będzie w stanie zaakceptować Hailey? Ponieważ moja córka i ja to pakiet wiązany. Musi być jakiś sposób, by mieć je obie. Nie będąc w stanie zlokalizować Piper, wyjmuję telefon i klikam w ekran. - Jeszcze tylko jedna przysługa. Proszę, Charlie?
Momentalnie ją zauważam. Cóż, ja, oraz reszta zdrowych facetów w kafejce. Zdjęcia nie oddają jej sprawiedliwości. Jest olśniewająca. Wyższa niż przeciętne kobiety, a jej długie, ciemnoczerwone włosy opadają beztroskimi falami wokół jej ramion. Zatyka je za uszy i rozgląda się, aż mnie zauważa. Jej piwne oczy niewiele zdradzają gdy mi się przygląda. Oczywiście rozmawialiśmy w poniedziałek, gdy dzwoniłem do niej z domu Bruce’a i Jan. Ale widzę, że może być sceptyczna. Nadal bolą mnie uszy po tej werbalnej chłoście, jaką zafundowała mi przez telefon. Najwyraźniej zdążyła już spotkać się z Piper i musiała wyjść z ich hotelowego pokoju, by skręcić mi kark, przeklinając mnie nie tylko po angielsku, ale również w kilku nieznanych mi językach. Imponujące. Nie mogłem wtrącić ani słowa, dopóki Jan nie odebrała mi telefonu by wyjaśnić Charlie sytuację. A potem, przed moim przylotem, zaledwie kilka godzin temu, powiedziała mi gdzie najprawdopodobniej znajdę Piper. Trafiła.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Musiałem zaczekać jedynie trzydzieści minut zanim pojawiła się po swoją codzienną dawkę uzależnienia. Charlie odmówiła mi podania nazwy hotelu. Myślę, że bała się iż pójdzie źle. Niestety miała rację. Kieruje się do mojego stolika, a mężczyźni rozstępują się jak Morze Czerwone, by pozwolić jej przejść i wywieszają języki. Naprawdę jest żywym odbiciem swojej, niegdyś sławnej matki. Zastanawiam się czy zostaje tutaj przez to rozpoznawana. Tak czy owak, anonimowość jest tutaj dla mnie odświeżająca, nawet jak na skromnego, rezerwowego rozgrywającego. Wstaję, by się z nią przywitać. - Charlie. Dziękuję że się ze mną spotkałaś. - Trzymam wyciągniętą do niej dłoń, rozdarty pomiędzy tym czy z grzeczności zaoferować jej coś do picia, a tym, czy przejść od razu do sedna. Stawiam na rycerskość. - Co ci zamówić? Ściska moją dłoń mocno i z pewnością siebie, nawiązując kontakt wzrokowy. Jest tak różna od kruchego kwiatu, w którym jestem zakochany. Jestem szczęśliwy na myśl o tym, że Piper ma takiego obrońcę jak Charlie. Siada obok mnie. - Nic, dziękuję. Przygląda mi się uważnie, gdy zajmuję swoje miejsce. Nie w seksualny sposób. Nie konfrontacyjnie, ale niemal tak, jak patrzy się na zabłąkanego psiaka w schronisku, decydując się czy zabrać go do domu, czy nie. - Więc to ty. - Opiera się na krześle i krzyżuje ręce na piersi. Przeczesuję z frustracją włosy dłonią. - Nie zrobiłem tego, Charlie. Przysięgam, że nie byłem jednym z nich… Unosi dłoń, by mi przerwać. Jest wysoka, ale nie jest dużą kobietą, a jej drobna, łabędzia postać wymaga więcej szacunku niż sądziłem. - Nie to miałam na myśli - mówi. - Miałam na myśli, że to ty. Jej szansa na szczęście. Normalność. Jesteś tym, który w końcu zabierze ją ode mnie.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Co? Nie. - Jestem zbulwersowany, że w ogóle pomyślała iż próbuję to zrobić. Ale nim mogę zacząć się bronić, zdaję sobie sprawę z tego, że dokładnie tak właśnie jest. - Cóż, cholera. Taa, myślę że dokładnie tego chcę. Ale chcę ją jedynie zabrać z powrotem do Nowego Jorku. Nie chcę odbierać jej najlepszej przyjaciółki. Śmieje się. To gardłowy, zmysłowy dźwięk, który powoduje, że odwracają się w naszą stronę głowy. - Jest okej, Mason. W zasadzie jest świetnie. Czekałam na ten dzień. Rozglądam się dookoła. Ewidentnie coś mi umyka. - Jestem skołowany. - Myśli, że jest tutaj dla mnie. Zawsze tak myślała, a ja jej na to pozwalałam. Ale nie mogłoby to być dalsze od prawdy. Marszczę brwi, prosząc o wyjaśnienie. - Wiem, że Piper ci o mnie opowiadała. Znając ją, był to pewnie zabieg by zapobiec twoim pytaniom odnośnie jej zachowania. Mylę się? - Nie, nie mylisz się. Naprawdę ześwirowała gdy zobaczyła twojego… Zamykam usta, zaciskając je w wąską, pełną poczucia winy linię. Nie jestem pewien czy wie o ich konfrontacji. - Mojego ojca - mówi. - Jest okej. Piper i ja mówimy sobie wszystko. Zerkam na nią spod rzęs. Potakuje. - Wszystko. Przewracam oczami z powodu tej insynuacji. Ale cieszę się, że Piper ma taką przyjaciółkę. Griffin. On jest moją Charlie. Wspieraliśmy się w najgorszych chwilach. - Skoro wiesz o niej wszystko co tylko można, to może pomożesz mi zrozumieć dlaczego ode mnie ucieka? Od związku. Czy to naprawdę dlatego, że byłem tam tamtej nocy, czy z powodu mojej córki, Hailey? Na twarzy Charlie pojawia się ciepły uśmiech.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Boże, jest wspaniała, Mason. Lepiej dobrze jej pilnuj gdy wejdzie w okres dojrzewania. - Widziałaś ją? - Oczywiście. Piper pokazała mi kilka zdjęć, które zrobiła w parku. Współczucie emanuje z jej oczu. - Wiesz, to nie tak, że ona nie lubi dzieci. Po prostu ciężko jej przebywać w ich otoczeniu. Zamiera mi serce. - Zatem coś się wydarzyło po tamtym ataku na nią? Wzrusza ramionami. - To nie moja historia - mówi. - Ale powiem ci coś, ta dziewczyna jest moją bratnią duszą. Przeszłyśmy niezłe gówno, ona i ja. Doświadczyłyśmy rzeczy, których nikt nie powinien przechodzić. Ale jej pobyt tutaj jest zły. W ciągu tych kilku miesięcy, które tam z tobą spędziła, uleczyła się bardziej, niż w ciągu czterech lat, które przebywała za granicą. Otwieram, a potem zamykam usta. Gapię się na nią szeroko otwartymi oczami przez całe pięć sekund. - Naprawdę? Mam przeczucie, że jedyne co robiłem, to przywracałem jej koszmary i rozgrzebywałem całe to gówno, o którym usiłowała zapomnieć. - Nie widzisz tego, Mason? Potrzebowała tego. Musiała skonfrontować się ze swoimi demonami, by móc zostawić je za sobą. Pogodziłam się z tym, co mi się przytrafiło. Cóż, tak jakby. Okej, może i nie. - Przewraca oczami. - Może i sypiam z połową Europejczyków i zawsze będę nienawidziła moich, tak zwanych rodziców, ale moja przeszłość nie kontroluje mnie tak, jak Piper. Robię łyk chłodnej już kawy, przyglądając jej się spekulacyjnie ponad kubkiem. - Wszystko jedno - mówi defensywnie. - Nie analizuj mnie tutaj. Unoszę do góry dłonie w udawanym geście poddania. - Nie ośmieliłbym się. - Mądry facet. - Wyrywa mi kawę, zdejmuje wieczko i wącha zawartość, po czym wypija do dna. Mam wrażenie, że nie za bardzo przejmuje się tym,
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
skąd będzie pochodził jej następny posiłek. Boli mnie myśl o tym, że z Piper mogłoby być tak samo. - Wykonałam kilka telefonów - mówi, stawiając przede mną pusty kubek. - I zdecydowałam, że cię lubię, Mason. Więc zamierzam ci pomóc. W tym przypadku nasza dziewczyna może nie wiedzieć co jest dla niej najlepsze. Jasne jest dla mnie, że chce cię kochać. Nie jestem tylko pewna czy uważa, że jest do tego zdolna. - Co mogę zrobić? Gdzie ona jest? - Samo usłyszenie od niej tych słów napawa mnie nadzieją. - Nie tak szybko. Pozwól mi najpierw z nią pogadać. Będzie się opierała, wiesz o tym, prawda? Ale jesteś dla niej dobry i obawiam się, że może już nigdy nie znaleźć takiego faceta jak ty. Jesteś rzadkim okazem, Masonie Lawrence, a ja nie pozwolę jej z mojego powodu przepuścić takiej okazji. - Co chcesz powiedzieć? Wzdycha. - Wyjeżdżam. Jeśli zniknę, Piper nie będzie miała powodu, by tu zostać. - Nie, Charlie. - Kręcę głową. - Nie mogę ci na to pozwolić. To nie jest wyjście. Może mogłabyś wrócić do Nowego Jorku. Kręci gwałtownie głową. - Nigdy tego nie zrobię. To nie jest miejsce dla mnie. Ale dla Piper owszem, przy tobie. Teraz ty jesteś za nią odpowiedzialny. Nie spierdol tego, inaczej cię wytropię i zabiję gołymi rękoma. W dupie mam to, jak imponująco jesteś duży. Wstaje i również się podnoszę. - Daj mi godzinę - mówi, wyciągając z kieszeni kartę-klucz hotelowy, po czym kładzie ją na stole przede mną. Wyciągam do niej rękę, ale zamiast tego mocno mnie przytula. Jęczę, gdy ściska moje obolałe żebra. - Futbol daje ci w kość, wielkoludzie? - Śmieje się. - Coś zdecydowanie daje, ale to nie futbol.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Spogląda na mnie pytająco, po czym pociąga za moją koszulkę i unosi ją do góry, odsłaniając mały, czerwony fragment skóry po prawej stronie żeber, zaraz pod moją wiodącą ręką. Przechyla głowę na bok i przygląda się temu, co tam jest. - Nie zamierzam nawet udawać że wiem co to znaczy, ale lepiej, do cholery, aby miało to coś wspólnego z naszą dziewczyną. Uśmiecham się do niej, opuszczając koszulkę. - Lepiej go przemyj - mówi. - Wygląda na to, że przykleiły się do niego fragmenty twojej koszulki. Za wcześnie zdjąłeś bandaż? Wiesz, że każą go nosić od czterech do sześciu godzin? Polej go ciepłą wodą z mydłem, a potem wetrzyj trochę maści i daj skórze oddychać. - Wygląda na to, że okropnie dużo na ten temat wiesz. - Unoszę na nią brew. - Pokazałabym ci, ale potem musiałabym cię zabić - żartuje. - Słuchaj, Charlie, jeśli jest coś, co kiedykolwiek mógłbym dla ciebie zrobić… - Po prostu zatroszcz się o nią, Mason. - Uśmiecha się do mnie cudownie, po czym odchodzi. - Możesz na to liczyć - wołam za nią. Spoglądam na klucz, a potem na zegarek. To będzie najdłuższa, pieprzona godzina w moim życiu.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Rozdział 27 Piper
Wpatruję się w lustrze w spoconą dziewczynę, przyglądając się jak utrzymuje mordercze tempo na bieżni, w daremnej próbie ucieczki od przeszłości. Ucieczki od niego. To naprawdę ironiczne, jak bardzo jest to odpowiednie. Biegam na bieżni - urządzeniu, które zostało skonstruowane tak, by powstrzymać cię od poruszania się naprzód. Lepiej jest w taki sposób. On jest wschodzącą gwiazdą. Ja jestem chodzącą katastrofą. On ma do wychowania córkę. Nie potrzebuje dziewczyny, która sama ewidentnie potrzebuje wychowania. Ma córkę do wychowania. Te słowa odbijają się w mojej głowie, gdy usiłuję zapobiec temu aby tamten nieszczęsny dzień nie zdominował moich myśli. Nie myślę o tym. Nigdy. Poza jedynym dniem w roku. A dziś nie jest ten dzień. Zwiększam tempo, przez co nie mogę myśleć o niczym więcej poza oddychaniem. Wówczas widzę w lustrze jak do mnie podchodzi. Nie umyka mi dezaprobujące spojrzenie Charlie, gdy zauważa na elektrycznym wyświetlaczu dystans jaki przebyłam. Mierzymy się na spojrzenia poprzez lustro, a potem zaczyna szybko poruszać ustami, bez wątpienia opieprzając mnie w swój siostrzany sposób. Ale nie słyszę jej poprzez głośną muzykę, więc wskazuję na słuchawki i wzruszam ramionami. W zwolnionym tempie unosi dramatycznie rękę i naciska na przycisk kontrolujący moje tempo. Gromi mnie wzrokiem, unosząc brwi, nieprzerwanie naciskając na strzałkę, aż bieżnia całkowicie się zatrzymuje. Następnie staje na niej, podchodząc blisko mnie i wyrywa mi słuchawki z uszu. - Dwadzieścia pięć kilometrów, Piper? Oszalałaś, kurwa? - Biegam w maratonach, Charlie. To nie powinno cię zaskakiwać. Schodzę z maszyny i biorę ręcznik, by otrzeć twarz.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Prycha i łapie mnie za łokieć, wyciągając mnie z hotelowej siłowni, i prowadzi mnie do naszego pokoju. Nie mówi ani słowa. Do czasu, aż stoimy przed drzwiami. Wyciąga do mnie dłoń. - Klucz - żąda. - Gdzie jest twój? - pytam. - Zgubiłam. Przewracam oczami i wyjmuję kartę z tylnej kieszeni, po czym podaję jej niczym posłuszne dziecko. Wygląda na wkurzoną. Nikt nie chce znaleźć się po przeciwnej stronie wkurzonej Charlie. Otwiera drzwi, popycha mnie przez nie i prowadzi do łóżka. - Siadaj. Spoglądam na moje nowiutkie, przesiąknięte potem ubrania do ćwiczeń i pytam: - Czy mogę się chociaż najpierw wykąpać, mamo? - Nie. Nie możesz. Sadzaj swój głupi, kościsty, uparty tyłek na łóżku i posłuchaj mnie. - Zapomniałaś o wpienionym - mówię. - Wpienionym? - Tak, Charlie. Sprzedałaś mnie. Jesteś jedyną osobą, która wiedziała gdzie będę. Powiedziałaś mu gdzie mnie znaleźć. Dlaczego to zrobiłaś? - Ponieważ musiałaś usłyszeć prawdę, Piper. Zadzwonił do mnie kiedy spałaś i wszystko wyjaśnił. Ten facet wskoczył do samolotu i przeleciał dla ciebie ocean. I zrobił to znając twoje najgorsze sekrety. - Nie najgorsze - mówię, patrząc w ziemię. - Najgorsze - powtarza. - Wszystko inne było jedynie przypadkową okolicznością. - Jak on w ogóle będzie mógł patrzeć na mnie w taki sam sposób, Charlie? Po tym jak wie, że to ja byłam na tamtym łóżku. Biorąc udział w orgii z wieloma chłopakami.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Boże, jesteś tak zajebiście tępa! - wrzeszczy. - Nie widzisz, że ten facet cię kocha? Kocha cię pomimo całego tego gówna. Cholera, może kocha cię nawet właśnie przez to. Jesteś ocalałą, Piper. Ale aż do teraz udawało ci się przeżyć dzięki uciekaniu. Uciekłaś z Nowego Jorku. Uciekałaś od mężczyzn. Uciekałaś od siebie. Czas się zatrzymać. Delikatnie przesuwam palcami po bransoletce. - Nie wiem czy potrafię, Charlie. - Tak. Potrafisz. A ja zamierzam dać ci potrzebnego kopa, abyś to zrobiła. Przyglądam się jej dociekliwie. - Coś ty zrobiła? - Nie chodzi o to co zrobiłam, ale o to, co zamierzam zrobić. Wyjeżdżam, Piper. - Wyjeżdżasz? - Przechylam głowę na bok, by lepiej jej się przyjrzeć. Co, jednak lecisz z tym dupkiem do Australii? - Wyjeżdżam, czyli przez jakiś czas urywam się sama. Ruszam w podróż by odnaleźć wewnętrzny spokój. - Co? Dlaczego karmisz mnie całym tym buddyjskim badziewiem? Uśmiecha się, wstając z łóżka. - Polegałyśmy na sobie przez bardzo długi czas, Piper. Nawet gdy przez te kilka miesięcy byłaś w Nowym Jorku, nadal byłam do ciebie uwiązana. Nie jestem pewna czy wiem jak bez ciebie być sobą. Jesteś moją inspiracją. Jeśli ty możesz to rozgryźć, to może ja też. - Rozgryźć? - Śmieję się. - Żartujesz sobie? Dlaczego myślisz, że cokolwiek rozgryzłam? Nie widziałaś w jakim stanie byłam przez te ostatnie kilka dni? - Możesz się okłamywać ile chcesz, moja przyjaciółko, ale obie wiemy, że jakieś pięć sekund dzieliło cię od pozostania w Nowym Jorku, dopóki ta suka nie pokazała ci zdjęcia.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Wzdycham. Ma rację. Sporo o tym myślałam w niedzielę po tym, jak obudziłam się w jego ramionach. Cholera, jeśli mam być szczera z samą sobą, to myślałam o tym na długo przed tym. Ale jest sto rzeczy, jakie mogłyby pójść źle. Wyjmuje z szafy walizkę. Zrywam się z łóżka, aby ją powstrzymać. - Przestań, Charlie. Jeśli musisz wyjechać dla samej siebie, to w porządku. Ale twój wyjazd niczego nie zmieni. I tak nie mogę z nim być. Mówiłam ci co się stało, gdy spróbowałam. Nie mogę być z nikim. Wyrywa mi swoją walizkę i szybko wrzuca do niej zawartość szuflad. - To jest decyzja, którą będziesz musiała podjąć, Piper. Ale nigdy się nie dowiesz, jeśli nie spróbujesz. Masz dwadzieścia dwa lata. Nigdy nie odzyskasz tego czasu. Powiedz mi jedno, gdy będziesz stara i siwa, leżąc na łożu śmierci, będziesz żałowała, że nie podążyłaś za tą jedyną w życiu miłością? Jeśli nie, to nie jesteś taka silna za jaką cię miałam. - Przestaje się pakować i patrzy mi prosto w oczy. - Pamiętaj, nikt nie może cię zranić bez twojego pozwolenia. Mrugam, chłonąc jej słowa. - Teraz cytujesz Gandhiego? Drzwi do pokoju stają otworem, a mi zamiera serce, gdy Mason przechodzi przez próg. - Przepraszam - mówi do Charlie. - Nie mogłem czekać godziny. Nie mogłem ryzykować, że ucieknie. Charlie uśmiecha się do niego, po czym odwraca się do mnie. - Mądry z niego facet. Byłabyś szalona jeśli pozwoliłabyś mu odejść, Pipes. - Przytula mnie. W miażdżący duszę i łamiący serce sposób, który zwiastuje koniec. Nigdy wcześniej nie czułam od niej takich wibracji. Ona naprawdę wyjeżdża. Przytulam ją z całych sił. Ponieważ bez wzglądu na to co wydarzy się po tym jak wyjdzie z pokoju, wiem, że nasze życia zmienią się na zawsze. Ciągnie walizkę na korytarz, po czym zatrzaskują się za nią drzwi. Ten dźwięk odbija się dramatycznie od ścian, pozostawiając mnie sam na sam z
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Masonem w tym pokoju, który kurczy się wraz z każdą sekundą, w której się w siebie wpatrujemy. - Przykro mi - mówi w końcu. - Wiem ile dla ciebie znaczy. - Jest okej. - Bagatelizuję własne uczucia. - Przeżyłam gorsze rzeczy. Oddech mu się rwie i wygląda tak, jakby moje słowa fizycznie go zraniły. - Wyglądasz tak, jakbyś przebyła niezły trening. Zastanawiam się czy ma na myśli trening fizyczny czy mentalny, ale nie pytam. - Dlaczego tu jesteś? - mówię zamiast tego. - Już ci powiedziałam, że nic z tego nie będzie. - Wiem, że to zrobiłaś. Ale jestem tutaj aby zmienić twoje zdanie. - Staje pomiędzy mną a drzwiami, błagając mnie swoimi penetrującymi oczami, abym go słuchała. - Nie możesz. - Wracam na łóżko i zdejmuję gumkę, rozpuszczając włosy, ponieważ zaczyna mnie już od tego boleć głowa. Rzucam ją na stolik nocny. - Piper, jestem w tobie zakochany. - Kładzie dłoń na piersi, dokładnie na sercu, aby podkreślić swoją deklarację. - A to cholerny cud. Nie sądziłem, że kiedykolwiek do tego dojdzie. Byłem szczęśliwy z mojego życia, cóż, przynajmniej tak sądziłem. Tak szczęśliwy jak mogłem być… biorąc wszystko pod uwagę. - Bezwiednie przesuwa palcem po bliźnie. - Futbol i Hailey. Tylko tyle potrzebowałem. Ale to wszystko zmieniło się kiedy cię poznałem. Wiedziałem, że potrzebowałem więcej. Nie obchodzi mnie twoja przeszłość. To co ci się przytrafiło, Piper, nie było wyborem. Ale to, dzisiaj, to jest wybór. Nie możesz zaprzeczyć, że żywisz do mnie uczucia. Może nawet mnie kochasz. Ale musisz się zdecydować pozwolić sobie na to. Niechętnie kręcę głową. - Nawet jeśli możesz przejść nad tym do porządku dziennego i nie widzieć mnie w taki sposób… na tamtym łóżku z tymi chłopakami. Nawet jeśli to wszystko nie ma dla ciebie znaczenia, to i tak nie sądzę, abym mogła z tobą być.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Dlaczego nie, Piper? Myślisz, że jesteś uszkodzona? Ponieważ mogę cię zapewnić, że jest wręcz przeciwnie. Przywilejem byłoby bycie z tobą. Jestem wyczerpana. Emocjonalnie. Fizycznie. Jestem zmęczona ukrywaniem tego przed nim. Może jeśli mu powiem, to raz na zawsze zrozumie, że mam rację. Zamykam oczy, ponieważ nie mogę znieść patrzenia na niego gdy obnażam przed nim duszę. - Ponieważ twoja córka może już zawsze przypominać mi o tej, którą straciłam. Powietrze słyszalnie zostaje wyssane z pokoju i wciągnięte w jego płuca. Słyszę jak przechodzi przez pokój, po czym czuję, jak zapada się łóżko obok mnie. - Miałaś córkę? Och, Piper. - Pociera kojąco moje plecy, po czym kładzie dłoń na łóżku za mną, ale wciąż na tyle blisko, że czuję jego ciepło. Opowiesz mi o tym? Nadal mając zamknięte oczy, mówię: - Znienawidzisz mnie jeśli to zrobię. - Nigdy nie mógłbym cię nienawidzić, skarbie. Byłaś młoda. To zrozumiałe, a nawet oczekiwane, że poddałaś się aborcji po tym, co ci się przydarzyło. I jeśli nie możesz mieć teraz dzieci, to poradzimy sobie z tym. - Nie. Nie rozumiesz. - Więc spraw, abym zrozumiał. - Mason… to zbyt trudne. Znów pociera moje plecy, a ja usiłuję kontrolować oddech, który niemal wymyka się spod kontroli. - Jest okej - mówi. - Jestem tutaj. Nigdzie się nie wybieram. Wciągam powietrze. Wypuszczam je. Znów wciągam. Potrzebuję pełnych dziesięciu oddechów nim znów zaczynam mówić. A wtedy, może na skutek jego kojącego dotyku na plecach. A może dlatego, że ciężar moich tajemnic stał się zbyt wielki. A może jestem po prostu gotowa. Jakikolwiek jest
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
powód, zaczynam mówić, a słowa wylewają się ze mnie szybciej, niż woda z pękniętej tamy. - Wiesz jak to jest, gdy kilka godzin, a czasami kilka dni później, przypominasz sobie sen? Cóż po tamtej nocy zaczęło się to zdarzać coraz częściej. Myślałam, że to normalna część dojrzewania, śnienie o chłopcach i seksie. A potem, kilka miesięcy później, dostałam grypy. Cóż, myślałam że to grypa, ale nie chciała odejść. Mama w końcu w listopadzie zabrała mnie do lekarza, niemal cztery miesiące po imprezie. To wówczas dowiedziałam się, że byłam w ciąży. Nie wiedziałam nawet, że straciłam dziewictwo. - O Boże, Piper. Usiłuje mnie pocieszyć, ale w tej chwili nie chcę aby mnie dotykał. Odsuwam się od niego i opieram o zagłówek, przyciskając kolana do klatki piersiowej. - Rodzice początkowo nawet mi nie uwierzyli. Ostatecznie przechodzili już przez to z Baylor. Ale nie trwało długo, by poskładać wszystkie elementy układanki w oparciu na szacowaną datę poczęcia, którą podali mi po badaniu USG. Niewiele pamiętałam z tamtej imprezy. Uznałam po prostu, że upiłam się kilkoma szotami, które wypiłam. Przyjaciele z którymi byłam żartowali o obściskiwaniu się z przypadkowymi nieznajomymi i że na jakiś czas stracili mnie z oczu. Uznałam, że może zrobiłam to samo. Rodzice zabrali mnie oczywiście na policję, ale zasadniczo powiedzieli nam, że nic nie mogą zrobić, ponieważ nie zostało to od razu zgłoszone. Powiedzieli, że przejdą przez procedury, wypełnią dokumentację i sprawdzą tamtą rezydencję. Stwierdzili jednak, że będzie to daremny trud. Po tym zaczęłam miewać inne sny. Sny, w których walczyłam. Może było to pobożne życzenie. A może po prostu więcej wspomnień wypływało na powierzchnię. Ale rzecz w tym, że nigdy nie będę wiedziała kim był ojciec mojego dziecka. Zalewają mnie mdłości. - Nigdy się nie dowiesz co poczułam, gdy zobaczyłam to zdjęcie i Cassidy oskarżyła cię o… - Szlag. - Blednie. Naprawdę odpływają mu z twarzy wszystkie kolory, choć zawsze wydaje się być opalony. - Pomyślałaś, że mogłem być ojcem. A potem uznałaś, że znienawidziłbym cię za usunięcie mojego dziecka. Może nawet tak bardzo, jak ty mnie za zgwałcenie cię.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Unoszę dłonie do ust by stłumić szloch, który czuję, że we mnie wzbiera. - Nie poddałam się aborcji, Mason. Łzy, które gromadziły się we mnie od przeszło pięciu lat w końcu spływają mi po policzkach w niekończących się strumieniach. Piecze mnie gardło, gdy usiłuję wytłumaczyć: - Moja córka urodziła się w dniu moich siedemnastych urodzin. - Ciężko oddycham i czkam pomiędzy słowami. Spoglądam w górę zamazanym od łez wzrokiem, by sprawdzić jego reakcję. Spotykam się z załamaną twarzą, która odzwierciedla moją. Aż do dnia w którym mój tata dowiedział się że zostałam zgwałcona, nigdy nie widziałam płaczącego mężczyzny. Jestem dość pewna, że Mason szlochał cicho w moje plecy tamtej nocy, gdy powiedziałam mu o napaści na mnie, ale patrzenie jak płacze - zobaczenie współczucia i rozpaczy, które spływają mu po twarzy i kapią na dżinsy, to coś zupełnie innego. I to mnie niszczy. Naraz, jakby walono mnie tym w głowę, zdaję sobie sprawę, że nie chcę robić nic, co zasmuca tego mężczyznę. Krzyżujemy spojrzenia i wzbierają pomiędzy nami emocje. Nagle i równocześnie sięgamy ku sobie, klękając na łóżku gdy się przytulamy. I płaczemy. Ja wypłakuję pięć lat łez. On płacze za mnie. Płacze ze mną. I, co dziwaczne, jest to jedna z najlepszych chwil w moim życiu. Kilka minut, albo godzin później, ponieważ tracę poczucie czasu, kładzie nas na łóżku, a ja układam się w zgięciu jego szyi. Zarzucam mu rękę na klatkę piersiową. Ostro wciąga powietrze, przez co zachodzę w głowę, czy go zraniłam. - Wszystko w porządku? - jąkam się, nadal ciężkim od łez głosem. - Nigdy nie było lepiej. I nawet defensywa z mojej drużyny nie mogłaby mnie od ciebie odciągnąć, skarbie. - Całuje moje włosy. - Powiesz mi więcej? Przytakuję w jego ramię. - Wiem, że mogłam ją zatrzymać. Widziałam jak Baylor to robiła. Pomagałam przy tym Baylor. Ale ona kochała ojca swojego dziecka. A ja nawet nie wiedziałam kto był ojcem mojej córki. Była nim jakaś bezimienna twarz z moich snów. Wiedziałam, że nie mogłam zostać w Connecticut, ani
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
nigdzie w pobliżu. Nie mogłam zostać wiedząc, że mogłabym wpaść na któregoś z nich i nawet nie zdawać sobie z tego sprawy. Pamiętaliby mnie? Kpiliby ze mnie? Składaliby mi propozycje? Nie byłam przygotowana na to, by samotnie wychowywać dziecko, albo nawet z Charlie i nie myśl, że tego nie zaoferowała. Ale bałam się, że dziecko będzie ciągłym przypomnieniem o tym, co się stało. Nie chciałam w taki sposób na nią patrzeć - jakby była wytworem czegoś okropnego. Chciałam, aby dorastała z dwójką kochających rodziców, a nie z samotną, nastoletnią matką z obrzydliwą przeszłością. Sposób w jaki klatka piersiowa Masona unosi się i opada z każdym oddechem uspokaja mnie. - Więc teraz już wiesz dlaczego nie świętuję urodzin - mówię. - Nie umarłam w sierpniu, tego okropnego dnia, w którym mnie napastowali. Umarłam w dniu siedemnastych urodzin. To wtedy oddałam córkę. Zmaga się by uregulować oddech, wydmuchując mocno powietrze w moje włosy. W moje brzydko pachnące, spocone włosy, które nadal są mokre po treningu. Metodycznie przesuwa kciukiem po moich knykciach, dając mi odwagę do powiedzenia tego, co czułam od dawna. - Jak na ironię, w dniu moich dwudziestych drugich urodzin, w dniu gdy moja córka skończyła pięć lat, ponownie tchnąłeś we mnie życie. - Piper - szepcze moje imię jak modlitwę. Unosi mi brodę, by spojrzeć w moje opuchnięte, czerwone oczy. - Dlaczego myślałaś, że cię znienawidzę? Wzruszam ramionami. - Ponieważ masz córkę. Ponieważ mogłeś się na nią wypiąć. Mogłeś ją oddać, ale nie zrobiłeś tego. Więc jak mógłbyś kochać kogoś, kto zrobił coś takiego? Powoli wydmuchuje powietrze przez nos. - Tak właśnie myślisz? Ponieważ grubo się mylisz. To co zrobiłaś było największym i najbardziej bezinteresownym aktem miłości, skarbie. Poświęciłaś cząstkę siebie, aby ona miała szansę na cudowne, szczęśliwe życie. To był największy dar. Nienawidzić cię? Nie sądzę, abym kiedykolwiek mógł kochać cię bardziej, niż w tej właśnie chwili.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Brak mi słów, więc ściskam jego klatkę piersiową. Wciąga kolejny bolesny oddech, a ja spoglądam na niego pytająco. - Jesteś ranny? - Nieszczególnie - mówi. - Co masz na myśli mówiąc nieszczególnie? Ciągle się wzdrygasz gdy cię dotykam. - Celowo naciskam mocno dłonią na jego klatkę piersiową, po prawej stronie żeber. Ból maluje się na jego twarzy, powodując, że mocno się niepokoję. Siadam i chwytam za rąbek jego koszulki. Zerkam na niego, szukając pozwolenia, a on przytakuje, podnosząc się, by przysiąść na piętach. Powoli zdejmuję mu koszulkę, oczekując że zobaczę iż jest poturbowany i posiniaczony po treningu. Ale zamiast tego, to co widzę powoduje, że wylewam więcej łez. Teraz, gdy tama pękła, kwestionuję to, czy kiedykolwiek będę w stanie przestać płakać. A w tej chwili jestem bezsilna, by zatrzymać ten rwący potok. Na jego podrażnionej, czerwonej, wrażliwej skórze napisane jest jedno słowo.
Roxane
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Rozdział 28 Mason - Co? Jak? - pyta, delikatnie sunąc palcem po zaczerwienionym tatuażu. Wzruszam nonszalancko ramionami. - Miałem do zabicia sporo czasu gdy czekałem na samolot. Wytatuowałbym sobie twoje prawdziwe imię, ale wiem, że lubisz pozostawać anonimowa. Podrywa w moją stronę zaczerwienione oczy. - Dobrze przeliterowałeś. - Oczywiście, że tak. - Uśmiecham się. - Jak mógłbym nie, po tym, jak nasłuchałem się od ciebie na temat tego, że błędnie napisali w filmie to imię. Mrugam do niej, a ona delikatnie się uśmiecha. To pierwsza oznaka nadziei jaką mi daje. Poza tym, jak zaufała mi i opowiedziała swoją historię. Dotarła tak daleko, że zastanawiam się co by się stało, gdybym pchnął ją nieco dalej. Odgarniam jej włosy na bok, by odsłonić tatuaż. - Opowiesz mi o nim? - pytam. - I o tym? - Dotykam bransoletki. Spogląda na czarną różę oplecioną skórzanymi paskami i mogę niemal zobaczyć wspomnienia, które migają jej w oczach. - Charlie dała mi ją w dniu, gdy urodziła się moja córka. Oprócz rodziców, była jedyną osobą, która wiedziała gdzie byłam. Wszyscy inni, włącznie z moimi siostrami myśleli, że część trzeciej klasy liceum odbywałam za granicą. Ale zamiast tego udałam się do miejsca, które rodzice znaleźli w północnej części Nowego Jorku. Była to farma, na którą starsza para
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
przyjmowała takie osoby jak ja, ciężarne nastolatki, które chciały ukryć się przed światem. Pomagałam im na farmie i gotowałam, a oni pozwolili mi tam zostać do porodu. Gdy przyjechałam, były tam dwie inne dziewczyny. Jedna odeszła w przeciągu kilku tygodni, a druga na krótko przede mną. Nie wymieniłyśmy się adresami ani numerami telefonów. - Przechyla głowę na bok i łapie się za kark, a napięcie widocznie z niej wycieka. - Nikt nie chciał pamiętać. Zakładam jej włosy za ucho i kładę palce na jej szyi, zastępując jej dłoń i licząc na to, że uda mi się wymasować ją i rozluźnić, podczas gdy opowiada mi tę bolesną historię. - Mogłam trzymać ją przez godzinę, zanim mi ją zabrali. Mogę stwierdzić, że znów zbiera jej się na płacz, ale usilnie próbuje się opanować. Zamyka oczy i osiada w niej dławiący żal, który mocno ją ściska. To była zarazem najlepsza, jak i najgorsza godzina w moim życiu. - Mocno przełyka, ocierając kciukami łzy. - Była piękna. Miała główkę pełną ciemnoblond włosków i piękne, niebieskie oczy. Wiem, że wszystkie dzieci mają niebieskie oczy, więc nie wiem jaki kolor ostatecznie przyjęły. Ale to nie miało dla mnie znaczenia. Była idealna pod każdym względem. Uderza we mnie smutek, gdy wspomnienia o utracie rodziców zamazują mi wzrok. - Potem już nigdy jej nie widziałaś? Kręci głową. - To była zamknięta adopcja. Wiedziałam, że lepiej będzie w ten sposób. Zwłaszcza po tym, jak ją zobaczyłam. Nie potrafiłam sobie wyobrazić tego, że będę informowana co u niej i będę oglądała zdjęcia, nie mogąc być częścią jej życia. Co, jeśli stało jej się coś okropnego? Nie sądzę, abym przeżyła taką wiedzę. Więc całą godzinę spędziłam na studiowaniu jej nieskazitelnej twarzy i wyjaśniając, dlaczego nie mogłam być jej mamą. Po tym jak mi ją zabrali, wylałam całą rzekę łez. Gdy przyszła pielęgniarka i zabrała mi ją z ramion, wraz z nią zabrała całe moje życie. Ale wiedziałam, że tak będzie najlepiej. Wiedziałam, że zasługiwała na coś więcej niż nastoletnia mama, która przez większość czasu ledwo mogła wstać z łóżka. Nie za bardzo wiem co się z nią stało. Wiem jednak, że trafiła do kardiochirurga, którego żona była pielęgniarką
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
i planowała zostać z dzieckiem w domu. Byli po trzydziestce i przed adopcją od dziesięciu lat starali się o dziecko. - Potakuje. - To było dla niej dobre miejsce. Dotykam jej bransoletki. - A to? - Racja - mówi, obserwując jak wykręcam zawieszkę tak, jakby o niej zapomniała. - Tamtego dnia Charlie przyjechała z moimi rodzicami. Przez wiele godziny wypłakiwałam jej się w ramionach, dając sobie ten jeden dzień na odbycie żałoby. A potem obiecałam sobie, że nigdy więcej nie będę z tego powodu płakała. To wówczas dała mi tę bransoletkę. Wiedziała, że nie będzie żadnych zdjęć. Żadnego przypomnienia o mojej córce. Byłam skołowana tym, dlaczego podarowała mi zawieszkę z czarną różą. Dla mnie reprezentowała ona śmierć - moją śmierć. Ale powiedziała mi, że to wcale nie była czarna róża, a po prostu grafitowy pąk róży, idealnie uformowany pąk, który ma dopiero rozkwitnąć. Powiedziała, że za każdym razem gdy na niego spojrzę, będę myślała o dziecku oraz o tym jak urośnie, rozkwitnie i dojrzeje, stając się cudowną młodą kobietą mającą w życiu niekończące się możliwości dzięki mojemu poświęceniu. Splatam nasze palce i ściskam jej dłoń. - Wiedziałem, że lubię Charlie. Jest bystra. Piper cicho się śmieje. - Ciągle mi to powtarza. Spogląda w dół, na nasze splecione dłonie, jakby dopiero zdała sobie sprawę z tego, że się dotykamy. - Tamtego dnia zdecydowałyśmy się wyjechać do Europy. Planowałyśmy się tam udać następnego roku, po ukończeniu liceum. To było idealne rozwiązanie. Nie chciałam ryzykować, że wpadnę na córkę. Ponieważ, przysięgam Mason, jej twarz odcisnęła się w moim mózgu na wieki i myślę, że wszędzie bym ją rozpoznała. No i nie chciałam także natknąć się na żadnego z chłopaków, którzy mnie zaatakowali. A Charlie, cóż, znasz jej powody wyjazdu. Czuję jak się relaksuje, a napięcie opuszcza jej ciało z każdym wypowiedzianym przez nią słowem. To jest dla niej terapeutyczne. A wraz z
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
każdym elementem historii jaką mi ujawnia, widzę jak wracają na miejsce fragmenty, tworząc z niej na powrót kompletną osobę. Odgarniam jej włosy na bok, odsłaniając szyję. - A co z tatuażem, skarbie? Unosi dłoń by potrzeć tatuaż, tak, jak widziałem że robiła to wiele razy wcześniej. - Zrobiłam go na osiemnaste urodziny. Pączkująca róża, jako przypomnienie, że miałam nadzieję iż moja córka pięknie rozkwitnie, ale jest czarna, ponieważ symbolizuje śmierć związku, jakiego nigdy nie będziemy miały. Milknie. Po mówieniu i płakaniu niemal przez bitą godzinę, w pokoju zapada dziwna cisza. Dziwna, ale cudowna. I po raz pierwszy zdaję sobie sprawę z tego, że to ona trzyma mnie za rękę, a nie ja ją. Pociera swoimi małymi palcami moje knykcie, wysyłając do mojego krocza erotyczne i totalnie nieodpowiednie jak na tę sytuacje doznania. - Więc to tyle. Wiesz o mnie wszystko. Może z wyjątkiem tego, że gdy byłam mała miałam psa imieniem Mutt. Uciekł, gdy miałam siedem lat. - Mutt7, co? Przytakuje, nadal pocierając moją dłoń. - Wszystko okej? - pytam, szukając w jej oczach odpowiedzi. Ostatecznie dopiero co rozerwała wszystkie swoje rany i obnażyła przede mną swoją duszę. Mruży oczy, rozważając moje pytanie. - Myślę, że tak. Czy to nie szalone? - Jej szybko powiększający się uśmiech rozgrzewa nie tylko moje serce, ale także inne części mojej anatomii. - Nie. To w ogóle nie jest szalone. Rozmowa pomaga. Wierz mi. I jestem tu kiedy tylko zapragniesz o tym mówić. W razie gdybyś nie zauważyła, mam całkiem duże ramiona, których możesz używać do wypłakania się, kiedy tylko najdzie cię taka potrzeba. 7
Mutt to po angielsku kundel.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Jej uśmiech gaśnie, a moja rosnąca erekcja zaczyna słabnąć. - Myślisz, że kiedykolwiek będziesz w stanie postrzegać mnie jako kobietę, tak jak w zeszły weekend, a nie tamtą dziewczynę na łóżku? Nagle mam wizje sobotniej nocy. Tego jak wiła się pod moim językiem i drapała pościel, obserwując jak doprowadzałem ją do orgazmu. Puszczam jej rękę i staję z boku łóżka, zdejmując spodnie i bokserki za jednym zamachem, przez co mój twardniejący kutas wyskakuje dumnie na wolność, gdy zostaje wyswobodzony. - Nie sądzę, aby to kiedykolwiek stanowiło problem, skarbie. Robi wielkie oczy na mój widok. Nie ze strachu. Nie z paniki. Ale z powodu uznania, namiętności. A to tak cholernie seksowne. Drga jej dłoń, jakby chciała sięgnąć i mnie dotknąć. Mój kutas podskakuje na samą myśl o tym, że złapałaby mnie w dłoń. Ale potem, tak szybko jak wzrosły moje nadzieje, zostały zmiażdżone. - Nie mogę - mówi. Przytakuję. Oczywiście, że nie jest na to gotowa. Potrzebuje czasu. Opieprzam sam siebie, sięgając w dół by naciągnąć na siebie spodnie, ale zatrzymują mnie jej słowa: - Dopiero co przebiegłam dwadzieścia pięć kilometrów. Potrzebuję prysznica. - Rozgrzanym spojrzeniem prześlizguje się po mojej piersi, a potem niżej. Jasna cholera. Sposób w jaki to powiedziała nie był spławieniem ani wymówką. To było zaproszenie. - Mi też przydałby się prysznic - mówię, zdejmując buty i zsuwając spodnie. - Nie kąpałem się od poniedziałku. Jaki mamy dzisiaj dzień? Śmieje się. - Środę.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Spoglądam w stronę łazienki, a potem unoszę na nią brew. Przygryza zębami krawędź dolnej wargi, przez co jeszcze więcej mojej krwi odpływa na południe. Powolny uśmiech unosi kąciki jej ust. - Nigdy nie miałam złych snów odnośnie prysznica - mówi. - Tak jak i o całowaniu. Uśmiecham się i czuję, jakby miała mi pęknąć twarz. - I spójrz jaka dobra jesteś w całowaniu. - Podchodzę do niej i wyciągam rękę. Spogląda na nią ciemnymi, przymkniętymi oczami, uśmiechając się przy tym nieśmiało, ale zmysłowo. Serce podskakuje mi w piersi. Ciągnę ją do łazienki i włączam wodę. Prysznic jest ładny. Ma kilka dyszy, wliczając w to deszczownice. Gdy woda się rozgrzewa, powoli zdejmuję z niej spodenki do biegania oraz koszulkę na ramiączkach, odsłaniając po trochu jej piękne ciało. W łazience jest jasno. Słońce sączy się przez okno, a mocne lampy fluorescencyjne oświetlają nas z góry. Zauważam bardzo nikłe, białe linie po obu stronach jej brzucha. Upadam na kolana i przyciskam do nich usta, smakując jej słonej skóry. Pokazuję jej, że kocham każdą jej część, nawet te, które uważa za uszkodzone. Ja również jestem uszkodzony. Może razem, gdy dodamy do siebie wszystkie te dobre części stworzymy jedną, nieskazitelną osobę. Wplata palce w moje włosy, gdy pożeram ustami oszałamiający zapach, który przylgnął do jej skóry. Kątem oka widzę ulatniającą się spod prysznica parę, więc wstaję i prowadzę ją tam tyłem, aż uderza plecami o ścianę z płytek. Spływa na nią woda, mocząc włosy i ściekając niżej, po jej piersiach. Nigdy nie widziałem niczego piękniejszego. Pochłaniam ustami jej wargi, w mokrym, wymagającym pocałunku, który wywołuje jej prowokacyjne jęki. Całujemy się długo i mocno, zgłębiając się nawzajem językami i ustami, aż nie możemy już dłużej oddychać, a nasze płuca pieką, łaknąc powietrza.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Gdy pieszczę dłońmi jej piersi, ona zaciska swoje na moich włosach i odchyla mi głowę do tyłu, by móc zaatakować ustami moją szyję. Przestaje wędrować gdy odnajduje mój puls i zasysa do ust moją skórę. Mój kutas pulsuje przy niej i martwię się, że wywoła to jej panikę. Zamiast tego zaskakuje mnie i sięga pomiędzy nas, po czym łapie mnie w swoją małą dłoń i przesuwa palcami po wrażliwej główce, doprowadzając mnie tym do pieprzonego szaleństwa. Wszędzie gdzie mnie dotknie, przepływa przeze mnie prąd elektryczny. Powoli przesuwa dłonią od nasady po główkę, a mnie boli ciało z potrzeby uwolnienia. Sunę palcami po jej mokrym brzuchu i w dół, przez jej miękkie loczki, by odnaleźć jej mokre ciepło, po czy wsuwam w nią palce. Oddech jej się rwie i wydaje z siebie coś pomiędzy sapnięciem a jękiem. Nie muszę jej przypominać by na mnie patrzyła. Nasze oczy spotykają się z taką mocą, która wstrząsa naszymi ciałami, a jej głód i pasja odpowiadają moim. Czuję mrowienie u podstawy kręgosłupa, gdy moje ciało atakuje jedno doznanie po drugim. Przygryzam wargę i smakuję krwi, co jest efektem powstrzymywania się przed nieuchronnym końcem. Tu nie chodzi o mnie. Chodzi o zapewnienie jej wspomnienia, które przyćmi koszmary. Odsuwam się, a moja stalowo twarda erekcja wypada z jej miękkich, mokrych dłoni i usiłuję wyrównać oddech. - Masz prezerwatywę? - pyta, przesuwając po mnie tak rozgrzanym spojrzeniem, że prawię się topię. Szlag. Te dwa słowa niemal sprawiają, że dochodzę na miejscu. Tak, cholera. Mam. - Zaczekaj tu - mówię z desperacją w głosie. Wychodzę spod prysznica, mocząc płytki w łazience, oraz dywan w pokoju. Spiesząc się z powrotem do niej prawie się ślizgam i upadam w łazience, ale udaje mi się złapać blatu, stanowiąc zapewne komediowy widok gdy stoję nagi i rozkraczony. Jej śmiech odbija się od ścian prysznica, przez co nabrzmiewa mi serce z powodu myśli, że ona tego chce. Nim w ogóle wracam pod prysznic, rozrywam opakowanie i nakładam gumkę na twardego kutasa. Jak tylko znajduję się w środku, rzuca mi się w
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
ramiona, a ja unoszę ją do góry, łapiąc za tyłek gdy owija nogi wokół mojego pasa. Moja twardość dotyka ją pomiędzy nogami, ściśnięta pomiędzy naszymi śliskimi ciałami. Spogląda w dół, by zobaczyć jak niewiele brakuje, abyśmy się połączyli. - Tak - mówi, a woda spływa jej po ramionach, dodając ciepła gorącu, które się pomiędzy nami sączy. Spogląda mi w twarz i przebiega pomiędzy nami trzeszcząca energia. Surowa. Gorąca. Cielesna. Nigdy nie widziałem aby jej oczy emanowały tak naglącym żądaniem. A gdy wplata palce w moje włosy, szepcze: - Tak, Mason. Kurwa. Nigdy nie sądziłem, że moje imię może brzmieć tak seksownie. - Skarbie - szepczę, a moje usta są bliskie tego, by ponownie rozkoszować się jej wargami, przypominając jej, że to zawsze będę tylko ja. Boże, kocham cię, Piper. Tylko ja. Zawsze. Gdy się całujemy, przesuwa dłońmi po moich ramionach, szyi, plecach, ślizgając się bez wysiłku po mojej mokrej skórze i nakręcając mnie tym do takiego stopnia, z którego nie ma odwrotu. Przerywam pocałunek i przechylam jej biodra w górę, gdy w nią wchodzę, a ciasny uścisk w jaki łapią mnie jej wewnętrzne ścianki, doprowadza mnie niemal do ekstazy. Nie mogę nic poradzić na to, że jęczę gdy wchodzę w nią cały. Uczucie skóry na nagiej skórze, tego że jestem całkowicie w niej zanurzony - nigdy nie czułem tak głębokiej satysfakcji. Tak czystej radości. Obserwuję ją z każdym ruchem bioder, oceniając jej reakcje, ustanawiając powolny i miarowy rytm wchodzenia w nią i wysuwania się. Czuję jak nadciągający orgazm napina mi jaja i zaciska żołądek. Popycham ją mocno na ścianę, trzymając jedną dłoń pod jej tyłkiem, a drugą wsuwam pomiędzy nas. Ani na moment nie odrywa ode mnie oczu. Nawet wówczas, gdy stają się szkliste i wzbiera w niej pasja oraz zaczyna zaciskać się wokół mnie z przyjemności. Zszargane pomruki zadowolenia wychodzą z jej ust, gdy jej pulsujące ciało wysysa ze mnie silny orgazm. Opieram nas o ścianę, ponieważ ledwo utrzymuję się na nogach. A potem kąpię się w potężnym uczuciu ciepła i zadowolenia, które jest silniejsze
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
niż pamiętałem. Opuszcza głowę na moje ramię, nasze ciała nadal są połączone, gdy rozkoszuję się równym biciem jej serca przy moim. Zaczyna drżeć, gdy woda staje się chłodna. Nie zrywając naszego połączenia, niosę ją ostrożnie przez kałużę na podłodze do sypialni. Zabieram ją prosto do łóżka, biorąc po drodze ręcznik. Delikatnie wycieram ją od głowy po place u stóp, a ona obserwuje mnie czystymi, przejrzystymi, żywymi, zielonymi oczami, które się uśmiechają. Przysięgam na Boga, że widzę w nich swoją przyszłość. - Wszystko okej? - pytam. - Idealnie. Wraz z jej słowami zalewa mnie fala ulgi. Jej uśmiech sprawia, że moja dusza śpiewa z nieskrępowanej przyjemności. - Mam przeczucie, że przez bardzo, bardzo długi czas będziemy nad wyraz czyści. Śmieje się, po czym mruży z rozbawieniem oczy. - Użyliśmy w ogóle mydła? Kącikami moich ust szarpie pełen głodnego wyczekiwania uśmiech. - Sądzę, że później będziemy musieli wziąć jeszcze jeden prysznic. Wczołguje się pod kołdrę, a ja od tyłu obejmuję ją rękoma, bardziej ją ogrzewając. - Wiesz, okłamałam cie - mówi. Czuję jak skręca mi się serce i przez moment uderza we mnie bezradność. - Skłamałaś? - Taa. Tak naprawdę to nie wygrałam zakładu. - Jej przejrzysty głos jest ciężki od emocji i kusi potrzebą. Uśmiecham się w jej szyję. - Och?
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Przytakuje, jeszcze mocniej wtulając się we mnie plecami. Zaczerpuje oczyszczający oddech, co jest pewną oznaką tego, że z jej ust wydobędzie się coś niezwykłego. - Nie wygrałam zakładu. Ty to zrobiłeś. Wprowadzam się do Nowego Jorku. Serce mi łomocze, grożąc tym, że spenetruje ściany mojej klatki piersiowej. Szybko się na nią wspinam, układając się po jej drugiej stronie, abyśmy byli twarzą w twarz - zaledwie kilka centymetrów od siebie. - Czy to eufemizm, skarbie? Ponieważ jeśli sobie ze mną pogrywasz, to mogę, kurwa, eksplodować. Cudowna poświata obejmuje jej piękną twarz. - Nie, nie pogrywam sobie z tobą. I tak, wprowadzam się do Nowego Jorku. Ujmuję w dłonie jej głowę. - Muszę usłyszeć jak to mówisz, Piper. Zalewa mnie potężna fala emocji, a jej załzawione oczy odzwierciedlają moje, gdy słowa o których mogłem jedynie śnić opuszczają jej usta. - Kocham cię, Masonie Lawrence.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Rozdział 29 Piper Serwują nam szampana zanim jeszcze wszyscy weszli na pokład. Dla zasady protestowałam przeciw biletom pierwszej klasy, ale Mason nalegał, tak, jakby były to jedyne wolne miejsc, no chyba że chcieliśmy czekać z lotem na następny dzień. A do tego powiedział, że muszę przyzwyczajać się do takich rzeczy. Nie narzekam. To znaczy, na przestrzeni lat mieszkałam w kilku dość wątpliwych miejscach i korzystałam ze środków transportu, które pozostawiały wiele do życzenia. Mimo to nie jestem pewna czy kiedykolwiek do tego przywyknę. Do bycia traktowaną po królewsku. Mason sięga i zabiera z tacki mój nietknięty napój, po czym wychyla bąbelki i woła stewardessę. - Ona napije się Jacka i coli. Proszę ich nie otwierać, zajmiemy się tym sami. - Już podaję, proszę pana - mówi posługująca się angielskim piękność. Mason puszcza mi oczko, a ja się topię. Mógł mi powiedzieć, że jestem niedorzeczna. Mógł próbować przekonać mnie, abym przestała być podejrzliwa co do każdego napoju, który nie jest przygotowywany na moich oczach. Mógł nawet powiedzieć, że ochroniłby mnie gdyby coś takiego ponownie się przydarzyło. Ale nie robi tego. Nic takiego nie mówi. Rozumie mnie. I kocham go za to. - No więc, dokąd chcesz się udać gdy wylądujemy? - pyta. Dokładnie o tym właśnie myślałam.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Do Skylar - mówię mu. - Chcę spotkać się tam z siostrami. Jest kilka rzeczy, o których muszę im powiedzieć. Podnosi moją dłoń i całuje jej wierzch, a duma sączy się z jego ust i przenika moją skórę. - Chcesz, abym tam z tobą był? Kręcę głową. - Muszę to zrobić sama, Mason. Jestem im winna wyjaśnienia mojego zachowania. No i podejrzewam, że nie chcesz być w pobliżu, gdy moje opiekuńcze, starsze siostry dowiedzą się, co mi się przytrafiło. Poleją się łzy. Posypią się przekleństwa. A po pokoju zostanie rozrzucone gówno. - Dobra. - Uśmiecha się w zadumie z mojej próby żartu. - Ale potem, Piper, gdzie chcesz udać się potem? - Spogląda nerwowo na moją dłoń, którą nadal ściska w swoich. - Wrócisz do mnie? Zamieszkasz ze mną? Nie udaje mi się ukryć zaskoczenia. Równie dobrze mógłby zapytać mnie, czy chcę spotkać się z papieżem. Moja odpowiedź byłaby taka sama. Chcę, ale byłabym cholernie zdenerwowana i przerażona, że to spieprzę. - Wiem, że na początku mogłoby ci być ciężko, gdy Hailey będzie w pobliżu. I niczego od ciebie nie oczekuję, ja jestem za nią odpowiedzialny. Ale jesteście dwójką najważniejszych osób w moim życiu. Chcę mieć przy sobie was obie. W pełnym wymiarze godzin, jeśli mam coś na ten temat do powiedzenia. - Jego głęboki, urzekający głos jest pełen obietnic. Zostaje przede mną postawione moje zamówienie, a ja odkręcam butelkę alkoholu i nie zawracam sobie głowy zmieszaniem go z colą, zanim odrzucam głowę do tyłu i pozwalam, aby ciecz paliła mnie w gardło. - Po prostu pomyśl o tym, skarbie. - Kładzie dłoń na moim udzie, ogrzewając przez dżinsy moją skórę, a ja wyglądam przez okno, obserwując jak toczymy się długim pasem startowym, rozpoczynając podróż do domu. Mason śpi przez większość lotu. Wczoraj w nocy nie zmrużyliśmy oczu. Ale wyczyściliśmy się jak należy. Kilkukrotnie. Na samą myśl o tym uśmiecham się do chmur, które są pod nami. Był taki delikatny, zawsze upewniając się, że chodzi o mnie. Nie musiał tego robić. Po pierwszym razie wiedziałam już, że będzie okej. Cóż,
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
przynajmniej pod prysznicem. To niemal tak, jakby było to oczyszczające na więcej sposobów niż tylko jeden. Za każdym razem, gdy stałam z nim pod ciepłym strumieniem, pozwalając, aby na nas spływał, zmywał on trochę więcej paskudztwa, które trzymałam w sobie od lat. Moje ciało nadal jest wstrząśnięte - wciąż obolałe dowodem naszej miłości. Miłość. Jestem zakochana w mężczyźnie. Nigdy nie sądziłam, że do tego dojdzie. Nigdy nie sądziłam, że to możliwe. Zmusił mnie do powiedzenia tego. Kazał mi to powtarzać w kółko, aż oboje w to uwierzyliśmy. Ale mimo to, nadal jestem przestraszona. Boję się tak wielu rzeczy. Najbardziej o przebywanie z Hailey. Sam to powiedział, przy więcej niż jednej okazji, że chce spędzać z nią więcej czasu. Skoro z nim jestem - a zwłaszcza jeśli będę z nim mieszkała - to wbrew temu co powiedział, pojawią się konkretne oczekiwania. Wychowywanie dziecka nie jest mi obce. Przez kilka lat byliśmy z Maddoxem nierozłączni. Ale mała dziewczynka? Mason mnie kocha. Wiem o tym. Ale nie jestem na tyle naiwna by myśleć, że kiedykolwiek wybrałby mnie, ponad nią. No i nie powinno tak być. On i Hailey to transakcja wiązana. Rozumiem to. I mam cholerną nadzieję, że moje uczucia do niego rozwiną się w końcu w uczucia do niej. Ale co jeśli nie? Spoglądam na niego. Głowę odwróconą ma na bok, opierając ją wygodnie o miękką poduszkę na fotelu. Wygląda tak spokojnie. Zamiast swojej zwykłej, seksownej i dobrze przyciętej brody ma teraz na twarzy dłuższy, pięciodniowy zarost, który sprawia, że wygląda na starszego niż jest w rzeczywistości. Widzę jak porusza oczami przez sen i wydaje mi się, że słyszę jak mamrocze moje imię. Uderza mnie to prosto w serce i wiem, że nie chcę aby kiedykolwiek śnił o kimś innym, niż ja. - Jesteś piękna - mówi, strasząc mnie. Gdy go obserwowałam, nie zdawałam sobie w ogóle sprawy z tego, że się obudził. Przesuwa palcem po linii mojej szczęki. - Stajesz się piękniejsza za każdym razem, gdy na ciebie patrzę. Chichoczę. - To miłosne gogle. Mam rozczochrane włosy i zero makijażu. Wszystko zostawiłam w Nowym Jorku.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Chodzi ci o to, że zostawiłaś to w domu - mówi, uśmiechając się optymistycznie. Spoglądam na niego z zaciśniętym przez emocje gardłem. Przytakuję. - Tak. W domu. - A zdecydowałaś już, gdzie dokładnie to będzie? - Jego pełne nadziei oczy błagają mnie o odpowiedź, której nie jestem jeszcze gotowa mu dać. - Mason. - Jego imię staje się westchnieniem. - Potrzebuję trochę czasu. Nadal usiłuję wszystko przetworzyć. Chcę, aby to się stało, żebyśmy razem zamieszkali, naprawdę. Ale potrzebuję minuty na złapanie oddechu, okej? Silne linie jego szczęki napinają się i opuszcza spojrzenie na nasze splecione dłonie. - Okej. Ale będę mógł cię dziś wieczorem zobaczyć, po tym jak porozmawiasz z siostrami? - Nie jesteś zmęczony? Unosi kąciki ust, hipnotyzując mnie swoim figlarnym półuśmiechem. - Nigdy nie będę zbyt zmęczony, by się z tobą zobaczyć. To może być dla ciebie ciężka noc i chcę się upewnić, że wszystko z tobą okej. - Dobra. - Przewracam oczami z powodu jego opiekuńczości. Ale w głębi siebie, kocham to. Kocham posiadanie kogoś, kto przedkłada moje potrzeby ponad swoje. Lekko markotnieję na myśl o tym, że niegdyś tym kimś była Charlie. Nie wiem nawet gdzie ona teraz jest. Powiedziała, że potrzebuje czasu dla siebie. Czasu by nie polegać na tym, że będę usprawiedliwiała jej egzystencję. Nie mam nawet telefonu, z którego mogłabym ją nękać. Zastanawiam się, czy kiedykolwiek będzie miała tyle szczęścia, aby znaleźć faceta takiego, jak Mason. Z pewnością istnieje ich więcej. Moje siostry i ja nie mogłyśmy zająć jedynych trzech, bezinteresownych facetów na ziemi. Cała nasza trójka musiała mozolnie brodzić przez głębokie bagno, by przejść na drugą stronę. Charlie nadal jest głęboko zakorzeniona w swoim osobistym piekle. Powieki mi ciążą i odpływam, myśląc o mojej najlepszej przyjaciółce.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Dzięki Bogu. Budzą mnie słowa Masona wraz z drganiem samolotu, gdy koła dotykają ziemi. Spoglądam na niego zaspanymi oczami i śmieję się. - Nie jesteś fanem latania? - Nie o to chodzi - mówi, ściskając mi dłoń. - Nie sądziłem, że uda mi się sprowadzić cię tu. Gdy kilka dni temu dowiedziałem się że wyjechałaś, myślałem, że nigdy nie wrócisz. Myślałem, że wsiadłaś do samolotu i zabrałaś ze sobą moje pieprzone serce. - Wpatruje się we mnie swoimi krystalicznie niebieskimi oczami. - Więc tak… dzięki Bogu. Serce szarpie mi się w klatce piersiowej, torując sobie do niego drogę. Nadal nie czując się całkowicie swobodnie z wypowiadaniem tych dwóch prostych słów, mówię: - Cieszę się, że przeprowadzam się do Nowego Jorku. Przytakuje, a na jego twarzy malują się emocje, ponieważ mnie rozumie. - Ja też cię kocham, Piper Mitchell. Sięga po mój kark i przyciąga do siebie moją twarz, całując mnie z taką intensywnością i pasją, że kilka rzędów otaczających nas ludzi zaczyna klaskać i wiwatować.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Skarbie? - mówi, wyrywając mnie z zamroczenia. Spoglądam w górę i widzę że stoi, czekając aż zwolnię miejsce. Wygląda na to, że pocałował mnie do utraty zmysłów i nie zdawałam sobie nawet sprawy z tego, że samolot podjechał pod bramkę. Zabiera naszą małą torbę, w której mieszczą się tylko moje nowe buty do biegania i kurtka, a także kilka przyborów toaletowych. Większość naszych przepoconych, śmierdzących, noszonych przez kilka dni ubrań zostawiliśmy na podłodze w pokoju hotelowym. Ponownie uśmiecham się na widok jego koszulki. To była jedyna w hotelowym sklepiku pamiątkowym, która na niego pasowała. A i tak jego bicepsy rozciągały materiał do granic możliwości. Czerwono-żółty herb Hiszpanii zdobi tę, jakże turystyczną, koszulkę. A wiedza, że pod spodniami nie ma kompletnie nic sprawia, że chcę znaleźć prysznic zanim zawiezie mnie do Skylar. Łapie moje oceniające spojrzenie. Unosząc brew, mówi: - Myślisz, że na lotnisku mają jakieś prysznice? Taa. To przerażające jak on mnie dobrze rozumie.
Wpatrują się we mnie dwie pary czerwonych, opuchniętych oczu, które odzwierciedlają moje, tonące w emocjach.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Powiedzenie wszystkiego siostrom było trudne, ale tak jak obiecał Mason, za każdym razem gdy o tym mówię, coraz bardziej odpycham moje demony. A nieskrępowane łzy, które z nimi wylałam były oczyszczające. - Żałuję, że nie wiedziałam - mówi Baylor. -Pomogłabym ci tak, jak ty pomogłaś mnie. Kręcę głową. - Gdybyś wtedy wiedziała, to byłoby tylko gorzej. Miałaś dziecko. Usiłowałabyś mnie od tego odwieść. Ale okoliczności były inne, Bay. Po prostu nie mogłam. - Cassidy to cholerna suka - mówi. - Jakby sytuacja nie była dostatecznie zła, to jeszcze próbowała sabotować twój związek, oskarżając Masona. Obie siostry rzucają się do przodu i przyszpilają mnie do kanapy, długo przytulając i mamrocząc przeprosiny wraz ze słowami wsparcia. - Wiedziałam - mówi Skylar, odsuwając się i ocierając łzy. - Od samego początku wiedziałam, że Mason będzie dla ciebie dobry, że był tym jedynym. Baylor mruży na nią oczy. - A od kiedy to stałaś się tą romantyczną siostrą? Wszystkie dzielimy tak bardzo potrzebny nam śmiech. - Więc zostajesz? - pyta Baylor. Przytakuję, co spotyka się z ich podekscytowanym piskiem. - Możesz dla mnie pracować, być moją asystentką - mówi Baylor. - Och nie - protestuje Skylar. - Nie zabierzesz mi najlepszej kelnerki. - Lepszej od Mindy? - pyta Baylor. - Mindy jest dobra, ale sypia z klientami. Czasami nie służy to biznesowi. Komentarz Skylar przypomina mi o Charlie. Myślę o mojej najlepszej przyjaciółce, gdy one kontynuują sprzeczanie się o to, która zatrudni mnie do pracy dla siebie.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Spokojnie, dziewczyny. Mam sporo do przemyślenia, ale nie dojdzie do tego dzisiaj. W tej chwili chcę po prostu zadzwonić do mojego… mojego, uch, chłopaka. Moje siostry wydają z siebie jeszcze więcej młodzieńczych pisków. Chłopak. To pierwszy raz, gdy powiedziałam to na głos. To dobre uczucie. Cholera, to świetne uczucie. Miłe. Właściwe. - Muszę pożyczyć telefon, by do niego zadzwonić. Tak jak wiecie, straciłam swój. Skylar ciska we mnie swoją komórką, a ja klikam w ekran, by znaleźć jego numer. Dzwoni tylko raz. - Skylar, czy z nią okej? - Jego troska sączy się przez telefon. - To nie Skylar, tylko Piper. Straciłam telefon, pamiętasz? - Racja. Wszystko okej? Mogę przyjść? - pyta. - Tak. Dlatego dzwonię. To znaczy, jeśli nie jesteś zbyt zmęczony. - Zmęczony? - pyta, jego głos przepleciony jest maniakalnym rozbawieniem. - Podejdź do drzwi, Piper. - Co? - Po prostu podejdź, skarbie. Podchodzę do drzwi, a siostry ruszają za mną. Gdy je otwieram, Mason opiera się o barierkę, trzymając przy uchu telefon i wzrusza ramionami. Spoglądam na zegarek. Podrzucił mnie tutaj trzy godziny temu. Następnie zerkam na tę niedorzecznie obcisłą koszulkę, którą nadal ma na sobie i śmieję się. - Nie mogłeś chociaż przebrać tej głupiej koszulki? - Głupiej? - pyta, zerkając na nią i przesuwa po niej dłonią, jakby była dziełem sztuki. - To moja nowa, ulubiona koszulka. Przypomina mi o dniu, gdy wreszcie się zeszliśmy. Nigdy się jej nie pozbędę. Skylar praktycznie przewraca mnie, chcąc do niego dotrzeć. Mocno go przytula, a on musi chwycić się poręczy, aby oboje nie spadli na dół.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Dziękuję ci, Mason. Dziękuję, że ją do nas sprowadziłeś. Uśmiechają się do siebie i dzielą spojrzenie. Wiem, że jej słowa mają głębsze znaczenie. Baylor odsuwa Skylar, by mogła również go przytulić. - I to mnie nazywacie romantyczką? Gdy moje siostry kończą napastować mojego chłopaka, wracamy do domu. Baylor i Skylar sięgają po torebki, znów dzieląc ze sobą jedno z tych ich spojrzeń. - Jedziemy do mamy po dzieci - mówi Baylor. - Pewnie zostaniemy tam na obiad. - Taa, a Griffin jest poza miastem na sesji zdjęciowej, więc nikogo nie będzie w domu przez kilka godzin - dodaje Skylar. Mason śmieje się i odwraca do mnie. - Twoje siostry są bardzo subtelne. Gdy wychodzą, oddaję Skylar telefon. Mason przygląda się tej wymianie. Wyjmuje z kieszeni swój telefon i podaje mi go. - Proszę, weź mój. Nie chcę, abyś chodziła bez komórki. Jutro kupię ci nową. Gapię się na jego telefon w mojej dłoni. Pozwolenie aby ktoś inny miał dostęp do twojego telefonu jest wyrazem najwyższej ufności i lojalności. Jestem dotknięta tym, że ufa mi w kwestii swoich potencjalnie delikatnych informacji. - Sama mogę sobie kupić telefon, Mason. Przytula mnie, wąchając moje włosy tak, jakby nie widział mnie od trzech miesięcy, a nie od trzech godzin. - Wiem, że możesz. Ale choć raz może pozwolisz aby ktoś inny zrobił coś dla ciebie. Odchyla się i zgarnia mnie w ramiona, niosąc na górę.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Jak to - mówi. - Wiem, że jesteś całkowicie zdolna sama wspiąć się po schodach. - Wchodzi na górę, niosąc mnie w ramionach tak, jakbym ważyła tyle co poduszka, albo może piłka do futbolu. - Ale co byłoby w tym zabawnego? Chichoczę, zakopując twarz w jego szyi. Pomimo utrzymującego się zapachu hotelowego mydła, pachnie jak on. Męsko. Surowo. Korzennie. Niebiańsko.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Rozdział 30 Mason Wchodzę do jej sypialni i kieruję się wprost do przylegającej łazienki. - Powiedz mi prawdę - mówię, a przebiegły uśmiech szarpie kącikami moich ust. - Fantazjowałaś o zerwaniu ze mnie tej koszulki od chwili, gdy ją założyłem. Stawiam ją na płytkach, a ona odstawia przede mną swoje najlepsze, dramatyczne przedstawienie fanki. - Och. Mój. Boże. - Wachluje się dłonią. - To Mason Lawrence. Jesteś taki gorący. Wybierz mnie, kochanie. Proszę, wybierz mnie! Unoszę brwi do góry i przyciągam ją do siebie. Na tyle blisko, by poczuła moją rosnącą erekcję. - Nazwij mnie tak jeszcze raz - nalegam. Mruży na mnie oczy i nazywa mnie moim pełnym imieniem. - Uch, Mason Lawrence. - Tym innym określeniem - mamroczę uwodzicielsko przez zaciśnięte zęby. Patrzę na nią, gdy odtwarza w głowie swoje słowa. Następnie się rumieni. - Kochanie? Przytakuję. - Dokładnie. Powiedz to jeszcze raz.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Uśmiechając się, staje na palcach i obejmuje mnie za szyję, przyciągając do ust moje ucho. - Chcę zedrzeć tę hiszpańską koszulkę z twojego cholernie gorącego ciała - milknie celowo, a jej ciepły oddech owiewa moją szyję - kochanie. - Szlag - ryczę w żarliwej desperacji. - Prysznic. Teraz. Rozglądam się po dużej łazience. Gdy Griffin przerabiał dom, dodał do pokoju gościnnego łazienkę niemal tak bardzo zdobną i dużą, jak główna łazienka. Przyglądam się wannie z masażem, która stoi w kącie i unoszę brew do Piper. - Albo może wanna? - Wanna? - Ogląda się na nią, po czym patrzy z powrotem na mnie. Wzrusza uwodzicielsko ramionami, po czym przytakuje. - Nie mam złych snów o wannach. Podnoszę ją, a ona owija wokół mnie nogi. Miażdży moje usta swoimi, a jej pełne, seksowne wargi są surowe i bezpardonowe, gdy z mocą domaga się więcej za pomocą swojego gorącego i głodnego języka. Rozchylam dla niej wargi, a ona jęczy mi w usta. Idę tyłem, z nadal uwieszoną na mnie Piper. Gdy uderzam tyłem nóg o wannę, siadam na krawędzi i sięgam w tył, by odkręcić wodę, ale nasze usta ani na moment się od siebie nie odrywają. Gdy odwracam się, by zatkać odpływ w wannie, mówi: - Choć uwielbiam tę koszulkę, to wolałabym ją zobaczyć na ziemi. Śledzi palcami zarys flagi, a moje mięśnie drgają pod tanią bawełną. W ciągu ostatnich dwudziestu czterech godzin stała się ze mną śmiała i pewna siebie. A to cholernie seksowne. Szybko stosuję się do jej wskazówek i rzucam koszulkę na ziemię. Opuszcza wzrok na mój tatuaż. Palcami podąża ścieżką wytyczoną przez oczy i dotyka wciąż wrażliwej skóry. - Bardzo bolało? - pyta.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Unoszę rękę i odgarniam jej włosy, po czym całuję różę umieszczoną pod jej uchem. - Nie tak bardzo, jak twój - szepczę. W oczach wzbierają jej łzy, gdy w pełni rozumie głębsze znaczenie moich słów. Wówczas się uśmiecha. - Wiesz, że jeśli nam nie wyjdzie, to może ci być ciężko znaleźć kobietę imieniem Roxane. To nie jest bardzo popularne imię. Może powinieneś był sobie zrobić coś bardziej powszechnego, powiedzmy „Kate” z „Poskromić Złośnicę”, ją również chciałam zagrać. - Kate, co? - Śmieję się. - Nie mam cienia wątpliwości, że nigdy nie będę musiał szukać kogoś innego, kto pasowałby do mojego tatuażu. Jestem w tym na maska. Całe cztery kwarty. Jesteś moim Super Bowl, skarbie. Jeśli o mnie chodzi, jestem twoim pierwszy, ostatnim, oraz wszystkim co pomiędzy. Przytakuje i przegrywa walkę ze łzami, które zebrały się w jej wspaniałych, szmaragdowych oczach. Ocieram kciukami wilgoć z jej policzków. Wtedy ją całuję. Całuję ją tak, jakby nie było jutra. Całuję ją tak, jakby była jedynym powietrzem jakiego mi potrzeba do oddychania. - Kocham cię, skarbie - szepczę, przesuwając usta na jej szyję. - Kocham cię, moja piękna Roxane. - Zdejmuję jej koszulkę i przykładam usta do jej zmysłowego obojczyka. - Kocham cię, Piper Mitchell. Pospiesznie zdejmuje biustonosz i przyciąga mnie do kolejnego pocałunku. Kocha się z moimi ustami tak, jak ja chcę kochać się z jej ciałem. - Ja też cię kocham, kochanie - szepcze mi w usta. Wibruje przeze mnie jęk aprobaty, gdy odnajduję dłońmi jej piersi w tym samym czasie, co ona dociera do zamka moich dżinsów. Zwinnie pozbywamy się spodni. Poświęcam chwilę by wyjąć z kieszeni prezerwatywę. Kładę ją obok nas, po czym wchodzę do wanny i zakręcam wodę. Następnie wyciągam do niej dłoń.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Ostrożnie staje obok mnie, a na jej ciele pojawia się gęsia skórka z powodu zmiany temperatury. - Chcę ci pokazać jak bardzo, Mason. - Spogląda na mnie spod przymkniętych powiek, oczami pełnymi cielesnej potrzeby. Następnie chwyta w dłoń mojego kutasa i opada na kolana do ciepłej wody. Wzdycham, gdy zwycięstwo i ostrożność walczą w mojej głowie. Siadam na krawędzi wanny. - Nie musisz mi tego pokazywać w taki sposób, Piper. Są inne sposoby… Uczucie jej ust na moim kutasie zamyka mi gębę i zaczynają torturować mnie doznania wywołane jej gorącym językiem. Z gardła wydobywa mi się zszargane westchnienie satysfakcji. Sięgam w dół i wplatam palce w jej włosy, uważając, by nie przyciągnąć jej do siebie za mocno. Gdy całkowicie bierze mnie do ust, mój świat zawęża się jedynie do jej dotyku. A gdy sięga dłonią pomiędzy moje nogi, by złapać mnie za jaja, przytrzymuję się wanny, podczas gdy każda komórka w moim ciele wybucha z potrzeby. - Zaraz dojdę, skarbie. Unosi na mnie oczy i dostrzegam w nich przelotny niepokój. Niektóre dziewczyny zwyczajnie czują się z tym niekomfortowo. Nawet takie, które robią to cały czas. Dziewczyny, które nie mają traumy. Odsuwam się, wysuwając się z jej ust. Ale jako że już dawno minąłem punkt z którego nie ma odwrotu, chwytam się w lewą dłoń i pompuję kilka razy, aż moim ciałem wstrząsa dreszcz. A potem fala doznań jaką we mnie zbudowała tryska spektakularnie na jej klatkę piersiową i do wody. Wzdycha cicho i unosi kąciki ust. - Następny razem dokończę - mówi. Zamykam oczy, a moje ospałe ciało uderza o ścianę. Nigdy nie byłem tak wyluzowany i zadowolony mając w życiu kobietę. - Następnym razem ci na to pozwolę.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Osuwam się do wanny, zaczerpując tak bardzo potrzebnego powietrza. Patrzę na owoc jej pracy, nadal cudownie wyeksponowany na jej ciele i sięgam po mydło. Wyciskam trochę na dłonie, po czym ruszam naprzód, by ją umyć. Jej piersi unoszą się i opadają ciężko w moich dłoniach gdy je myję. Jej różane sutki są twarde pod moimi palcami i oddech jej się rwie, gdy je pocieram. - Moja kolej - mówię z krzywym uśmiechem. Przyciągam ją do siebie i jednym, gładkim ruchem odwracam nasze pozycje, umieszczając jej biodra na krawędzi wanny. Przyciskam jej plecy do ściany, nim opadam na kolana i wielbię ustami jej piersi. Drażnię i kuszę jej napięte brodawki, a ona wpatruje się we mnie z uznaniem. Zadawalanie jej podczas gdy mnie obserwuje sprawia, że wszystko jest lepsze. Gorętsze. Bardziej prawdziwe. Rozchyla w zaproszeniu nogi, a ja odnajduję palcami jej łechtaczkę. Jest przemoczona swoimi sokami i wodą. Obejmuję ją ręką wokół pleców i przysuwam się bliżej, unieruchamiając ją w miejscu. Podążam ustami uwodzicielską ścieżką od jej piersi, poprzez napięty brzuch, aż dołączają do palców przy jej centrum. Znów jestem całkowicie podniecony na sam jej widok - błyszczy z pragnienia mnie. Moje oczy przeskakuję od jej twarzy, do palców, którymi ją penetruję. Kołysze biodrami, gdy przeciągam językiem po jej drżącej łechtaczce. Wplata mi palce we włosy, pociągając za nie zapalczywie, gdy trafiam palcami w to właściwe miejsce w jej wnętrzu. Skupiam całą uwagę na tym cudownym miejscu, nie przestając jej lizać. Napina nogi i drapie mnie po plecach, zwiększając tym moje podniecenie. Mój kutas szarpie się w chciwym oczekiwaniu, gdy odrzuca głowę do tyłu i ujeżdża mój język, zaciskając się z przyjemności wokół moich palców. Nim jej ciało przestaje drżeć, nakładam prezerwatywę i wciągam ją do wody, by usiadła na mnie okrakiem. Patrzymy sobie głęboko w oczy, gdy się na mnie nasuwa. Sapie, gdy całkowicie ją wypełniam. Mocno przyciska usta do moich warg, łącząc nasze ciała w tak wielu miejscach, że nie potrafię stwierdzić gdzie ja się kończę, a ona zaczyna.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Tego pocałunku nie da się opisać. Tego surrealnego połączenia. To jak powrót do domu. To pieprzony raj. Odsuwam się, by sprawdzić czy ona również to czuje. W jej oczach błyszczą łzy i mogę niemal dostrzec światło sączące się z jej duszy. Leczy się. Z każdym pocałunkiem, który dzielimy i każdym dotykiem, na który pozwala, wypędza z siebie coraz więcej demonów. Przejmuje całkowitą kontrolę, poruszając się na mnie. Jej drobne, smukłe ciało zaczyna się kołysać na moim w przód i w tył, a ja dziękuję Bogu za to, że ta wspaniała istota pojawiła się w moim życiu. Serce mi łomocze i przepełniają mnie emocje, gdy uzmysławiam sobie, że ona jest moja. Chcę, aby poczuła każde jedno doznanie, które odczuwam ja. W środku i na zewnątrz. Podniecony szaleńczą potrzebą, która wzbiera głęboko we mnie, sięgam pomiędzy nas i zataczam powolne okręgi na wrażliwej łechtaczce, podczas gdy ona mnie ujeżdża. Jej chropowaty oddech i napięte jęki napędzają mnie jeszcze mocniej i kontroluję drugą ręką pchnięcia jej bioder. Nie mogę powstrzymać przeciągłego, zszarganego jęku uwolnienia, gdy czuję jak mocno się wokół mnie zaciska. Jej orgazm przedziera się przeze mnie, wciągając nas równocześnie w odmęty przyjemności i krzyczymy do siebie gardłowo w ekstazie. Trzymam ją przy sobie kurczowo, otaczając ją ochronnie ciałem, a nasze serca galopują, gdy wtula twarz w moją szyję. Siedzimy tak, ciało przy ciele mokre, ciepłe i miękkie - powoli uspakajając oddech. Atakuje mnie fala ekstremalnych emocji i wiem, że moje życie bezpowrotnie się zmieniło z powodu jej obecności w nim. Nigdy nie chcę się z nią rozstawać - rozstawać się z tym - nigdy więcej. Więc mówię jej to. Na każdy możliwy sposób. Ciągle i ciągle.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Rozdział 31 Piper Gapię się na jego telefon. Informacje, które mam na wyciągnięcia ręki są zdumiewające. To okno do jego duszy. Walczę z pragnieniem by go podnieść. Przejrzeć jego zdjęcia. Przeczytać wiadomości. To byłoby takie złe. Ale w pewien sposób czuję, że tego ode mnie oczekuje. Tak, jakby oddanie mi swojego telefonu było zaproszeniem w jego głębokie, mroczne sekrety. Może to jego sposób na powiedzenie mi jak bardzo mi ufa, jak bardzo mnie kocha. Może więc sposobem abym dowiodła mu tego samego jest nie pozwolenie, by ciekawość zwyciężyła. Odwracam telefon leżący na szafce nocnej ekranem do dołu i pozwalam, aby mój umysł powędrował do tego, co było wcześniej. Po kąpieli leżeliśmy na łóżku. Przytulał mnie od tyłu i robiliśmy burzę mózgów odnośnie „bezpiecznych” miejsc, w których możemy się kochać. Na listę trafiła niemal każda powierzchnia w łazience, kuchni i salonie. Rozmawiałam z facetem o seksie i uśmiechałam się z tego powodu. A nawet się śmiałam. Zdumiewające jest to, jak bardzo zmienił moje życie. Przekręcam zawieszkę na bransoletce, ale po raz pierwszy nie z niepokoju, ale w zadumie. W nadziei, że moja córka znajdzie pewnego dnia takiego niesamowitego faceta, jak Mason. Przenoszę uwagę na szafkę nocną, gdzie wibruje jego telefon, zwiastując przyjście wiadomości. Odkąd wcześniej wyszedł działo się to kilkukrotnie. Wiem, że chciał zostać. Widziałam, że miał to na sobie wypisane. Ale nie poprosił o to. I byłam za to wdzięczna. Potrzebuję tego czasu, który mi ofiaruje. Nie wspominając już o tym, że oboje byliśmy zmęczeni po długiej
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
podróży pomimo, iż było jeszcze wcześnie. W końcu w Barcelonie jest teraz dobrze po północy. Gdy wyszedł, na krótko przed dziewiętnastą, powiedział, że idzie na szybką przebieżkę na siłownię, a potem do domu. Następnie mamy w planie spotkać się na niedzielnym brunchu w „Mitchell’s” w Nowym Jorku, gdzie przyniesie mi nowy telefon. Nie mam pojęcia jak uda mu się kupić nowy przed południem w niedzielę. Zgaduję, że ma znajomości czy coś. Może to wszystko jest częścią rzeczy o których mówił, że muszę do nich przywyknąć jeśli zamierzam być ze sławnym sportowcem. Gdy jego telefon wibruje po raz kolejny, opieram się pragnieniu by go odwrócić i zerknąć na wiadomości. Zamiast tego idę na dół po jakąś przekąskę, nim oddam się tak bardzo potrzebnemu snu. Po drodze mijam pokoik Aarona. Włączam światło i omiatam spojrzeniem wnętrze. Przyglądam się łóżeczku w przygaszonych kolorach niebieskiego i zielonego, bujakowi, na którym leży koc w takich samych kolorach, oraz przewijakowi, na którym leżą małe ubranka we wszystkich kolorach. Wpatruję się w umieszczone na ścianie zdjęcia rodzinne. W tej właśnie chwili podejmuję decyzje, by wziąć Aarona na ręce gdy następnym razem go zobaczę. By podnieść go i przyjrzeć się jego małej twarzy, poczuć jego słodki, dziecięcy zapach i dotknąć jego malutkich rączek. A potem może uda mi się zrobić to samo z Jordan. Spoglądam w lustro nad komodą i zastanawiam się, nie po raz pierwszy odkąd wróciłam, czy moje dziecko wygląda tak jak ja. Jak Jordan. Koniec końców, Baylor i ja mogłybyśmy uchodzić czasami za bliźniaczki, gdyby nie różnica wieku i lekkie, kosmetyczne różnice. Dotykam małego kolczyka który mam w nosie oraz czarnych końcówek włosów. Oczywiście Jordan ma tylko osiem miesięcy, a moja córka ponad pięć lat. Ale w mojej głowie zawsze będzie tym różowym, idealnym noworodkiem, którego trzymałam przez te cenne minuty nim musiałam ją oddać. Odwracam się by wyjść z pokoju, wyłączając po drodze światło. Muszę coś zjeść i iść spać. Jutro zajmę się resztą.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Budzi mnie nieustające wibrowanie. Wyczerpana, zerkam na zegar i czuję rozczarowanie, że jest dwudziesta trzydzieści i spałam tylko kilka minut. Ktoś dzwoni do Masona. Naciągam poduszkę na głowę i pozwalam, aby nagrał się na sekretarkę, ponieważ nie ośmielam się odebrać. Kilka sekund później telefon zaczyna tańczyć po szafce nocnej z powodu kolejnego połączenia. Tym razem podnoszę go i spoglądam na wyświetlacz, by sprawdzić, czy to ktoś z jego kontaktów. Nie mam pojęcia kto do niego dzwoni. Odkładam telefon i przewracam się na bok. Znów wibruje. Wzdycham i sięgam, by go wyciszyć. Ale zauważam, że to ten sam numer, który dzwonił już dwukrotnie. Ktoś naprawdę chce się z nim skontaktować. Może to Janice Greyson. Uśmiecham się leniwie, myśląc o tym, że może nie mieć zapisanego jej numeru. A potem myślę o tym, że to może nie do Masona dzwonią, a do mnie. Może Mason usiłuje dodzwonić się do mnie z domu. Ma tam w ogóle telefon stacjonarny? Z ukłuciem wiarołomnego poczucia winy, przesuwam palcem po ekranie i mówię: - Halo? - Och, dzięki Bogu - wypala nerwowo młody, dziewczyński głos. - Czy to telefon Masona Lawrence’a? Siadam na łóżku, czując się opiekuńczo wobec mojego nowego chłopaka. Jakaś fanka zdobyła jego prywatny numer.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Kto mówi i jak zdobyłaś jego numer? Po drugiej stronię słyszę cichy płacz i pisk bólu. - Potrzebuję Masona Lawrence’a - błaga. - Miał miejsce wypadek, a nie mogę skontaktować się z panią Whitmeyer. - Pani Whitmeyer? - Wytężam umysł, by dociec o kim mówi. - Och, masz na myśli Cassidy? Naraz wszystko wpada na swoje miejsce. Zdenerwowana nastolatka. Dziecko zawodzące z bólu. Wypadek. - Co się dzieje? Czy z Hailey okej? Gdzie jesteś? - wypalam spanikowana. - Spadła ze schodów. Jestem tylko opiekunką. Dopiero co tutaj dotarłam. Nie wiedziałam nawet, że bramka ochronna była otwarta. Nie mogę skontaktować się z jej mamą. Czy on jest z panią? Co mam robić? Mam zadzwonić na 911? Może mi pani pomóc… - Przestań - przekrzykuję jej gorączkowy bełkot. - Jak masz na imię? - A-Amanda - jąka się. - Amando, musisz się uspokoić, inaczej jej nie pomożesz. Gdzie jesteś? - U Cassidy… um, w mieszkaniu pani Whitmeyer. - Bełkocze adres budynku, który jest mi znajomy. Skylar mieszkała tam gdy w zeszłym roku wróciłam na ślub Baylor. Zatrzymałam się u niej. To kilka przecznic od szpitala. Wciąż słyszę płacz Hailey, więc wiem, że jest przytomna. - Krwawi? - Ma rozcięcie nad okiem i trzyma się za rękę. W głowie usiłuję przekalkulować ile czasu zajmie karetce dojazd. Podejmuję natychmiastową decyzję. - Amando, jestem Piper Mitchell, dziewczyna Masona. Nie ma go tutaj w tej chwili, ale chcę, abyś mnie posłuchała. Musisz zabrać ją do szpitala Lenox Hill. Znajduje się dwie przecznice dalej. Rozłącz się i natychmiast zabierz ją na
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
oddział nagłych wypadków. Znajdę Masona i spotkamy się tam z tobą. Rozumiesz? - O-okej. Myślę, że dam sobie radę - mówi niepewnie. - Amando! - domagam się jej uwagi. - Zajmij się po prostu tą małą dziewczynką. Znajdę Masona i Cassidy. - Tak, proszę pani - mówi zaraz przed tym, jak się rozłączam. Zrywam się z łóżka i zakładam na siebie jakieś ciuchy, które nadal są schludnie ułożone w komodzie, ponieważ nie miałam szansy ich pozbierać gdy pospiesznie opuszczałam Nowy Jork. Wiążę rozczochrane włosy w kucyk i zabieram z łóżka telefon, gdy dopadają mnie niepewności. Och Boże. Zrobiłam dobrze? A co, jeśli ma uraz szyi i przenoszenie jej jest okropnym pomysłem? Robię głęboki wdech i dzwonię do Baylor, schodząc na dół. - Nie powinniście być o tej godzinie zajęci w inny sposób? - pyta, śmiejąc się na powitanie. - Baylor, musisz udać się do mieszkania Masona i znaleźć go. Zabieram ze stołu torebkę i wychodzę z domu. Jestem zaskoczona widząc, że słońce dopiero zachodzi, a niebo nadal mieni się pięknymi kolorami fioletu i niebieskiego. Zdaję sobie sprawę z tego, że moje ciało nadal jest rozstrojone z powodu podróży do Hiszpanii i z powrotem w przeciągu tygodnia. - Znaleźć go? Boże, Piper… jesteście razem jeden dzień i już się pokłóciliście? - Wzdycha z rozdrażnieniem do telefonu, jak zdenerwowana starsza siostra. - Nie, z nami w porządku. Wyszedł kilka godzin temu ale zostawił mi swój telefon. Nie mam jak się z nim skontaktować. - Brak mi tchu, ponieważ mówię zbyt szybko, kierując się w stronę metra tak szybko jak mogę. - Chodzi o Hailey. Nastąpił wypadek. Spadła ze schodów, a opiekunka nie może skontaktować się z Cassidy. Baylor wciąga ostry oddech. - O mój Boże. Co możemy zrobić?
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Znajdźcie Masona. Wybierał się pobiegać na siłowni, ale powinien już być w domu. Znasz adres? Słyszę jak powtarza informacje innym. - Skylar zna. Zadzwonimy do Gavina i zaraz pojedziemy. Ale, Piper, dlaczego ty go nie znajdziesz? - Jadę do Lenox Hill, by spotkać się z Hailey i jej opiekunką. - Dobrze. Dobrze - mówi, a duma sączy się z jej głosu. - Zadzwonię gdy go znajdziemy. Dobrze robisz, siostrzyczko. Dasz radę. Dojazd do szpitala zajmuje mi dwadzieścia minut. Dwadzieścia minut, które wydawały się być wiecznością. Ona nie ma jeszcze nawet dwóch lat. W zasadzie, jestem dość pewna, że jej urodziny przypadają w przyszłym tygodniu. Co, jeśli mocno się zraniła? To zniszczy Masona. Dzwonię do Cassidy z telefonu Masona. Łączy mnie z pocztą głosową. Nie mówię kto dzwoni, ale nie trzeba być geniuszem, aby się zorientować. - Cassidy, przyjedź do szpitala Lenox Hills tak szybko, jak to odsłuchasz. Hailey spadła ze schodów. - Co jeszcze mogę powiedzieć? Nie mam więcej informacji. Biegnę na izbę przyjęć i przepycham się pomiędzy ludźmi czekającymi do rejestracji. - Muszę znaleźć małą dziewczynkę - mówię do pielęgniarki siedzącej przy biurku za szybą. - Hailey Lawrence. Jest tutaj już? Czy z nią okej? Pielęgniarka, która jest ewidentnie przytłoczona sobotnim napływem ludzi, spogląda na mnie z rozdrażnieniem. - Ty jesteś Piper? - Słyszę jak woła ktoś za mną. Odwracam się i sapię na to, co widzę. Dziewczyna, która nie może mieć więcej jak szesnaście lat, ma krew na całej koszulce. - Amanda? - W absolutnym przerażeniu śledzę szeroko otwartymi oczami plamy krwi na jej piersi i ręce. Przykładam dłoń do klatki piersiowej i czuję jak łomocze mi serce. - O Boże. Myślałam, że powiedziałaś iż tylko rozcięła głowę.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Rozcięła. - Spogląda na swoje ubrania, jakby dopiero teraz zdała sobie sprawę z tego, jak źle wygląda. - Hailey była przestraszona. Płakała i pocierała głową o moją koszulkę gdy ją tutaj niosłam. Myślę, że wygląda to gorzej niż jest w rzeczywistości. Przynajmniej mam taką nadzieję. - Spuszcza wzrok na ziemię. - Dopiero co przyjechałam do mieszkania pani Whitmeyer. Byłam tam tylko pięć minut. Poszłam odłożyć książki, a ona odeszła tylko na sekundę. Na sekundę. Klepię ją po plecach. - To nie twoja wina, Amando. Bramka powinna być zamknięta, a ty powinnaś o tym wiedzieć. Czy z Hailey okej? Gdzie ją zabrali i dlaczego z nią nie jesteś? - Zabrali ją kilka minut temu. Nie pozwolili mi z nią pójść. A do tego nie sądzę, aby to w czymś pomogło. Ona mnie nie zna. Nie przestawała krzyczeć za mamą i tatą. Odwracam się i pytam wzburzonej pielęgniarki: - Czy mogę, proszę, dostać jakieś informacje na temat Hailey Lawrence? Przekłada jakieś dokumenty, po czym kieruje na mnie swoją uwagę. - To nie należy do moich obowiązków, panienko. Ktoś niedługo powinien przyjść. Ale jeśli nie jesteś z rodziny to i tak nie ma znaczenia. Jesteś z rodziny? Ignoruję jej pytanie i wskazuję za siebie. - Będę tam. Proszę kogoś do mnie przysłać. Pielęgniarka Ratched nie zwraca na mnie uwagi i powraca do rozdawania formularzy ludziom stojącym w kolejce. Wraz z Amandą znajdujemy wolną ławkę, siadając tak blisko recepcji, jak to tylko możliwe. - Powinnyśmy zadzwonić do babci Hailey - mówię, przypominając sobie jak Cassidy mówiła kiedyś, że od czasu do czasu pilnuje Hailey. - Masz jej numer?
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Amanda patrzy na mnie jak jeleń złapany w światła reflektorów. Kręci głową. - Nie mam teraz do niego dostępu. Wszystkie numery alarmowe były na lodówce. Numer pana Lawrenca był zaraz pod numerem pani Whitmeyer. Ale drzwi zatrzaskują się gdy się je zamknie. Zapomniałam o tym gdy wychodziłyśmy. Wszystkie moje rzeczy nadal tam są. - Bawi się szwem dżinsów. - Myślisz, że będę miała kłopoty? Spoglądam na nią i widzę, jaka jest przerażona. Niemal zapomniałam, że sama jest jeszcze dzieckiem. - Ile masz lat, Amando? - W zeszłym tygodniu skończyłam piętnaście. Pamiętam ten wiek. Był fajny. Beztroski. Zabawny. I sporo czasu spędzałam na opiekowaniu się Maddoxem, który był mniej więcej w takim wieku, jak Hailey teraz. Pokrzepiająco kładę dłoń na jej kolanie. - Nie, nie będziesz miała kłopotów. To był wypadek. Zaczerpuje głęboki wdech, przełykając ulgę. A potem mruży na mnie oczy. - A ty masz numer babci Hailey? To znaczy, jeśli jesteś dziewczyną pana Lawrence’a i tak dalej. - Taa, cóż, to dość świeża sprawa. - Spoglądam na telefon. Na telefon Masona. Przeglądam kontakty, mając nadzieję, że znajdę inną Whitmeyer. Ale nie mam tyle szczęścia. - Szukam rodziny Hailey Lawrence. Słysząc te słowa zrywam się na nogi i widzę, że wypowiedział je starszy lekarz. Ma przydługie włosy, jakby nie miał czasu na wizytę u fryzjera. Linie zdradzające jego wiek przecinają mu czoło i biały kitel założony ma na pomiętą koszulkę z wizerunkiem jakiegoś zespołu z lat sześćdziesiątych. Niezbyt profesjonalnie, jeśli mnie pytacie. Może został wezwany w swoją wolną noc. Nie uśmiecha się. Szlag.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Niemal tratuję kilkoro ludzi, spiesząc do niego. Amanda podąża za mną. - Ja - mówię, usiłując wyglądać jakbym tutaj pasowała. - Jestem z Hailey Lawrence. Przygląda mi się, zwracając uwagę na kolczyk w nosie, niechlujny kucyk i ubrania, których nie udało mi się kolorystycznie dopasować, gdy spieszyłam się do wyjścia. - A kim pani jest? - pyta z uniesioną brwią. - Piper Mitchell - mówię. - Jakie pokrewieństwo z pacjentką? Wzdycham, zerkając na pielęgniarkę Ratched. - Um… jestem dziewczyną jej ojca. - Dziewczyną - mówi bez wyrazu. - Przykro mi, młoda damo. Nie mogę rozmawiać o pacjentce z nikim spoza rodziny. Spoglądam na telefon który mam w dłoni, pragnąc aby zadzwonił z informacją, że Mason jest w drodze, albo choćby Cassidy. - Mam telefon jej ojca - mówię na oślep, jakby to w jakiś sposób kwalifikowało mnie jako rodzinę. Patrzy na mnie ostro i niewzruszenie. - Dał mi go, ponieważ zgubiłam swój - wyjaśniam desperacko. - I teraz nie ma żadnego, a ja próbuję go znaleźć. To znaczy, moje siostry go szukają. A Cassidy, uch, mama Hailey wyszła gdzieś i również jest poza zasięgiem. Wskazuję na Amandę, która nadal obok mnie stoi. - Hailey przyniosła tu jej opiekunka. Proszę, może nam pan powiedzieć czy z nią wszystko okej? Kręci głową i wyjmuje z kieszeni wizytówkę. - Przykro mi, Piper, tak? - Podaje mi kartonik. - Niech jej mama lub tata znajdą mnie, gdy przyjadą. Ktoś wychodzi przez podwójne drzwi znajdujące się za nim i słyszę krzyk dziecka. To ten sam skręcający żołądek, piskliwy krzyk, który słyszałam przez telefon. Wskazuję na miejsce, z którego dochodzi ten okropny dźwięk.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- To Hailey - mówię mu. - Jest tam całkiem sama. Nie słyszy pan jak płacze? - Nie jest sama - mówi chłodno. - Jest z nią asystentka. - Asystentka? Czyli obca osoba. - Podnoszę na niego głos, przez co odwraca się w naszą stronę kilka głów. - Nie ma jeszcze dwóch lat, a wy otaczacie ją obcymi ludźmi. Ewidentnie cierpi. - Wskazuję na zakrwawioną koszulkę Amandy. - Jest pewnie przerażona tym całym medycznym sprzętem i nieznajomymi twarzami. Musi mi pan pozwolić się z nią zobaczyć. Lekarz unosi dłoń, jakby wiedział, że zamierzam się obok niego przedrzeć. - Takie są zasady. Jeśli jej rodzice wkrótce się nie zjawią, zostanie wezwany pracownik społeczny. - Pracownik społeczny? - krzyczę. - Ale to będzie tylko kolejna obca osoba. Ona musi być przerażona. Proszę pozwolić mi do niej pójść. Drzwi za nim ponownie się otwierają i przeraźliwy krzyk Hailey odbija się echem po poczekalni. - Mam pacjentów. - Kiwa głową na wizytówkę którą mam w dłoni. Niech mnie znajdą. - Następnie przechodzi przez podwójne drzwi, które wymagają specjalnego identyfikatora, by otworzyć je z zewnątrz. Stoję oniemiała, niezdolna by się poruszyć. Czuję na policzkach wilgoć gdy myślę o tej małej, bezsilnej dziewczynce, która jest sama i przerażona. Czuje się porzucona? Czy moja córka tak się czuła gdy ją oddałam? Serce opada mi na dno żołądka i uderzam plecami o ścianę, powoli zsuwając się na twardą, betonową podłogę. Czuję na ramieniu delikatny dotyk dłoni. Spoglądam w górę i widzę pielęgniarkę ubraną w strój w misie. W jej oczach odbija się wszystko to, co czuję ja. Wyciąga do mnie rękę i pomaga mi wstać. Następnie nachyla się i szepcze mi do ucha: - Chodź, kochana, niektórzy z nas wiedzą jak łamać zasady.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Podrywam do niej pełne nadziei oczy. - Ale tylko jedna z was - mówi, przenosząc spojrzenie pomiędzy mną a Amandą. - Dasz sobie tutaj radę? - pytam Amandę. - Tak, moja mama jest w drodze. Zadzwoniłam do niej zanim tutaj dotarłaś. - Dobrze. Dzięki, Amando. Jesteś dobrą nianią. Wszystko zrobiłaś jak należy. Kiwa do mnie przepraszająco, gdy pielęgniarka przeciąga swoim identyfikatorem przez czytnik, by przekraść mnie do środka. Z każdym krokiem ten traumatyczny krzyk staje się głośniejszy. Słyszę za kotarą przytłumiony głos starego doktora, więc szybko idziemy dalej. Pełna współczucia pielęgniarka wciąga mnie przez drzwi do pokoju z prawdziwymi ścianami. Odprawia asystentkę, która usiłuje uspokoić przerażoną, bezbronną Hailey. Nie wiem czego się spodziewałam, jeśli i kiedy w ogóle ją zobaczę, ale gdy mnie dostrzega, jej reakcja mnie roztapia. Jej mina natychmiast się zmienia tak, jakby moje wejście do pokoju było najlepszym co przytrafiło jej się w ciągu dwóch lat jej życia. - Pie-Pie! - krzyczy pomiędzy czymś na kształt płaczu i prośby. Wyciąga rączkę, tę, która nie jest unieruchomiona przy jej ciele. Bandaż zakrywa je czoło i zawiązany jest z tyłu jej głowy. Duże łzy przyklejone ma do rzęs, nim spływają po jej policzkach. Ma czkawkę od płaczu, co zdradza jak długo była w takim stanie. Usiłuję nie sapnąć gdy dopada mnie strach, biorąc nade mną górę. Zamiast tego przyklejam do twarzy uspokajający uśmiech i podchodzę do szpitalnego łóżka, które wygląda bardziej jak kołyska. - Mogę? - pytam pielęgniarki, wskazując na załamaną małą dziewczynkę. Pielęgniarka uśmiecha się.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Oczywiście. Hailey zaczyna wspinać się po barierce za pomocą zdrowej rączki, aby się do mnie dostać. Gdy ją podnoszę, przywiera do mnie tak mocno, że niemal stajemy się jedną osobą. Opuszczam twarz na jej platynowe loczki na czubku głowy i wdycham jej słodki, anielski zapach. - W porządku, słodziutka - szepczę w jej włoski, wykorzystując pieszczotliwe określenie jej taty, by pomóc ją uspokoić. - Hailey ała - lamentuje w moją koszulkę. Przytakuję, powstrzymując więcej łez i uważam, by nie dotknąć boku jej główki tam, gdzie ma bandaż. - Tak, Hailey ma duże ała. Pan doktor cię wyleczy, skarbie. Może dostaniesz duży plasterek z księżniczką. Albo może piękny różowy gips, który udekorujemy naklejkami i rysunkami. Nie jestem pewna ile rozumie przez nieustający płacz. Ale już nie krzyczy i za to jestem wdzięczna. Zakrywam delikatnie jej ucho i pytam: - Wyleczą ją, prawda? Pielęgniarka uśmiecha się do mnie pokrzepiająco. - Płacz i krzyki to dobre symptomy. Oznacza to, że najprawdopodobniej nie ma urazu mózgu. Ale będzie pewnie potrzebowała kilku szwów. - Uśmiecha się do Hailey, odgarniając z jej twarzy kosmyk włosów. - Jej cudowne włoski zakryją bliznę. No i będzie musiała mieć zrobione prześwietlenie ręki. Zza drzwi dobiega piszczący dźwięk. - Poradzisz sobie tutaj? - pyta. Przytakuję, a potem mówię poprzez gulę w gardle: - Taa. Myślę, że obie sobie poradzimy. Jej twarz emanuje współczuciem. - Tak w ogóle to jestem Sadie. Nie pozwól aby doktor Warner cię nękał. Twoje miejsce jest tutaj. Powiedziałabym, że jej tatuś ma szczęście, że ma taką dziewczynę jak ty.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Dzięki. Kieruje się do drzwi. - Nie bądź zaskoczona, jeśli zaśnie z wyczerpania. Dobrze jej to zrobi. Gdy dotrą jej rodzice, przejdziemy do dalszych badań. - Zamyka za sobą po cichu drzwi. Od reszty izby przyjęć oddziela nas jedynie częściowo zasłonięte okno. Siadam na krześle obok łóżka, a Hailey nadal się do mnie tuli, gdy jej oddech się wyrównuje. Pocieram kojąco jej plecki i niedługo potem, tak jak powiedziała Sadi, mała zasypia w moich ramionach, czkając od czasu do czasu, zapadając w drzemkę. Ostrożnie wyjmuję telefon Masona i piszę do Baylor, by sprawdzić jak się sprawy mają. Niemal natychmiast komórka wibruje, zwiastując połączenie. Odbieram szeptem: - Baylor, gdzie on jest? - Ledwo cię słyszę, Piper - mówi głośno, jakby chciała nadrobić moją głośność. - Masona nie było w domu, więc zadzwoniliśmy na siłownię, ale powiedzieli, że nie biegał długo. Może właśnie jedzie do domu. Skylar czeka przed jego budynkiem, a my z Gavinem wracamy na siłownię. Może po biegu zdecydował się wrócić do domu Skylar. Tam też sprawdzimy. Czego się dowiedziałaś? Z Hailey okej? - Teraz śpi - szepczę, spoglądając na jej delikatną główkę. - Myślą, że wszystko będzie okej, ale nie mogą przeprowadzić badań, dopóki nie będzie tutaj jej rodziców. Proszę, znajdź go, Bay. - Na pewno to zrobię, Pipes. Zaopiekuj się tą słodką dziewczynką dopóki tam nie dotrze, okej? Przytakuję, a kolejny lepki supeł utyka mi w gardle. - Zrobię to - mówię, po czym się rozłączam.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Hailey budzi mnie zbolałym płaczem, a ciepło pomiędzy naszymi ciałami mówi mi, że tkwiłyśmy tak przez jakiś czas. Zerkam na zegar wiszący na ścianie i widzę, że drzemałyśmy tak kilka godzin. Jest niemal północ. I zero Masona. Brak Cassidy. Sprawdzam telefon Masona. Jest tam kilka wiadomości od moich sióstr, które nadal szukają mojego zaginionego chłopaka. Przeklinam się za zniszczenie telefonu i zostawienie go w zeszłym tygodniu na chodniku. Gdyby nie to, Mason już dawno by tutaj był, a Hailey zostałaby przebadana. - Ćśśś - szepczę w jej włoski. Głaszczę ją po pleckach i mówię jej wszystko co pamiętam, że mama zawsze powtarzała mi gdy się zraniłam. Zastanawiam się czy leki przeciwbólowe, które jej dali zaczynają ustępować. Dumam nad tym, dlaczego nikt nie przyszedł by coś dla niej zrobić. - Chcę tatę - płacze mi w ramię. - Tatuś wkrótce tutaj będzie. Obiecuję, Hailey. Ponownie spoglądam na telefon Masona i wpadam na pewien pomysł. Otwieram jego playlistę i przeszukuję ją, aż znajduję to, czego szukam. Piosenkę, którą Hailey nuciła tamtego dnia w parku. Wciskam play i pogłaśniam, licząc na to, że odciągnie to jej myśli od bólu. Spogląda na mnie, a jej małe usta drżą. Cieknie jej z noska, więc ocieram go rękawem koszulki. Zaczynam śpiewać wraz z piosenką, nie dbając o to jak brzmi mój amatorski głos, skoro moją jedyną publicznością jest dwulatka.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Jedna, duża łza spływa jej po policzku, po czym unosi usta w cudownym, spokojnym uśmiechu. Ten uśmiech mocno łapie w uścisk moje ciało, kurczowo i na wieki pochwytując moje serce.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Rozdział 32 Mason Jestem rozdarty. Jestem zdumiony. Brak mi słów. Chcę wpaść do tego pokoju i porwać w ramiona moją zranioną córkę. Wrodzona potrzeba by ją chronić - by chronić je obie - jest silna. Ale to co obserwuję przez okno pokoju Hailey jest czystym cudem. Piper trzyma w ramionach moją córkę. Jest to uścisk dzielony przez mamę i dziecko. Kołysze się w przód i w tył, bujając Hailey w uspakajający sposób. Gdy Piper przekręca się delikatnie w bok widzę, że porusza ustami. Wygląda tak, jakby śpiewała. Powoli i delikatnie uchylam drzwi, aby ich nie zaalarmować. Dociera do mnie muzyka i uśmiecham się. Skąd wiedziała, aby puścić tę piosenkę? Ale to nie muzyka zapiera mi dech, ale jej głos. Nie słyszałem go od tego pierwszego dnia, gdy śpiewała w moim samochodzie. Stopy mam przyklejone do podłogi, gdy słucham jak miłość mojego życia śpiewa i pociesza moją kruchą córkę. Widzę jak Hailey ściska ją mocno swoją małą rączką. Obserwując ich więź moje serce przepełnia radość. Doktor zapewnił mnie, że nie ma poważnych uszkodzeń. Będzie potrzeba kilku szwów oraz szyny lub gipsu na rękę. I podczas gdy ojciec którego w sobie mam chce podejść i wziąć Hailey w ramiona, to mężczyzna przemawiający przeze mnie wie, że ta chwila jest zbyt ważna, by ją przerywać. Gdy zobaczyłem stojącą przed moim budynkiem Skylar, która biegła w moją stronę ze zmartwieniem wypisanym na twarzy wiedziałem, że stało się coś okropnego. Myślałem, że może chodzi o Piper. Dowiedzenie się, że moja mała dziewczynka była na izbie przyjęć pobiło to, co czułem po wypadku rodziców.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Paraliżowały mnie przebłyski tego jak byli poturbowani i umierali, gdy biegliśmy ze Skylar do szpitala. To była jedna z tych chwil, gdy fakt iż zostałem rozpoznany był błogosławieństwem. Pielęgniarka wpuściła mnie bez pytania, a lekarz pojawił się niemal natychmiast i we wszystko mnie wprowadził, nim w ogóle dotarłem do sali. Wieści były optymistyczne i nie stanowiły dostatecznego powodu, by Skylar i jej rodzina zostali tutaj i zarywali noc, więc wysłałem ich do domu, by przytulili własne dzieci i obiecałem, że poinformuję ich jeśli coś się zmieni. A teraz, stojąc w drzwiach i obserwując je razem - widzę w tym pokoju całą moją pieprzoną przyszłość. Hailey porusza się w ramionach Piper i zauważa mnie, jak opieram się o framugę. - Tata! - piszczy, sięgając ku mnie. W dwóch zwinnych krokach znajduję się przed nią, zgarniając w ramiona jej małe, poturbowane ciałko. Po długim uścisku oceniam uszkodzenia. Łzy kłują mnie w oczy gdy zaczyna płakać, mamrocząc nieskładne słowa o tym, że się zraniła i uderzyła w główkę. - Wszystko będzie dobrze, słodziutka. Tatuś tu jest. Pan doktor niedługo przyjdzie i wyleczy cię. A potem wrócisz do domku. Chciałabyś? Pociąga nosem i przytakuje. Spoglądam na Piper, która daje nam przestrzeń, byśmy mogli dzielić tę chwilę ojca z córką. - Nie wiem nawet jak ci dziękować za to, że tu jesteś. Wszystko okej? Spogląda załzawionymi oczami na Hailey i unosi dłoń by nakryć serce. Przytakuje, a z jej cudownych, zielonych oczu lecą łzy. Przysięgam, że pomimo łez widzę, iż coś się dzieje. I myślę, że nazywa się to dochodzeniem do siebie. Za nami rozlega się poruszenie. Pojawia się doktor i pielęgniarka, pchając stolik pokryty niebieskim papierem. - Panie Lawrence, przyszliśmy założyć Hailey szwy - mówi doktor Warner.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Pielęgniarka tłumaczy procedurę, mówiąc, że najgorszym elementem będzie zaaplikowanie miejscowego znieczulenia. Pozwalają mi trzymać krzyczącą Hailey, gdy za pomocą igły znieczulają jej czoło. Następnie dają jej kilka minut na uspokojenie się i aby leki zaczęły działać, po czym zakładają szwy. Poświęcam ten czas, by zapytać Piper o wypadek. - Powiedz mi co wiesz na temat tego, jak do tego doszło. Słucham w przerażeniu jak odtwarza każdy szczegół, począwszy od rozgorączkowanego telefonu od opiekunki, aż do czasu gdy wszedłem do sali. Pochłaniam każdy strzępek informacji, ale ciągle odtwarzam w głowie jedną rzecz. Bramka zabezpieczająca była otwarta. Mam wizję tego, jak moje dziecko spada bezsilnie ze schodów. Kręcę w złości głową, pragnąc skręcić Cassidy kark za to, że do tego dopuściła. - A Cassidy jeszcze się nie odezwała? - pytam. - Zostawiła moje dziecko z całkiem nową opiekunką i nie obchodzi jej nawet to, by odebrać cholerny telefon? Piper patrzy na mnie współczująco. Dla dobra Cassidy mam nadzieję, że sama leży gdzieś w tym szpitalu, w innym razie zostanę pociągnięty do odpowiedzialności za zabicie jej gołymi rękoma. - Jesteśmy już gotowi, panie Lawrence - mówi lekarz. - Będzie pan musiał położyć ją do tego w łóżku. Ale może pan trzymać ją za rękę. Wygląda na to, że będzie potrzebowała pięciu szwów. Pielęgniarka opuszcza wysokie zabezpieczenie łóżka, zapewniając mi pełny dostęp do córki, podczas gdy będą zakładali jej szwy. - Jest znieczulona - przypomina mi pielęgniarka, gdy przygotowują sprzęt. - Nie będzie ją to bolało, ale pewnie ją przestraszy, więc pomocne będzie cokolwiek, co odwróci jej uwagę. Podchodzi do mnie Piper i wyciąga mój telefon. Na ekranie widnieje ulubiona piosenka Hailey.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Twoja kolej - szepcze mi do ucha. Słyszę w jej głosie uśmiech. Lewą dłonią obejmuję całe przedramię Hailey. Prawą sięgam do tyłu i splatam palce z Piper. - Razem? - pytam. A potem, gdy Hailey jest zszywana, śpiewamy. Nasze głosy pasują do siebie niemal tak samo dobrze, jak wcześniej ciała. Gdy odtwarzamy piosenkę za drugim razem, dołącza do nas pielęgniarka, wywołując uśmiech Hailey. Drzwi są lekko uchylone i zastanawiam się co przechodzący obok muszą myśleć o naszym improwizowanym wykonaniu piosenki, która stała się sławna za sprawą bajki Disneya. Kończą zakładanie szwów i umieszczają na jej czole o wiele mniejszy bandaż niż wcześniej. Znów wygląda bardziej jak moja mała dziewczynka. Piper kładzie dłoń na mojej, którą nadal dotykam Hailey. - Świetnie się spisałaś, skarbie. Jesteś bardzo dzielna, tak jak księżniczka w piosence. Hailey uśmiecha się, słysząc że Piper porównuje ją do księżniczki. Wysuwa rączkę spod naszych dłoni i chwyta Piper. - Ładne paluśki - mówi. Piper dumnie prezentuje pomalowane na ciemnoniebiesko paznokcie, jakby nagle stała się modelką dłoni. - Och, dziękuję, Hailey. Niebieski to mój absolutnie ulubiony kolor na świecie. Chcesz wiedzieć dlaczego? Hailey przytakuje w zdumieniu. - Ponieważ to kolor twoich oczu - mówi, uśmiechając się do mojej córki, a potem spogląda na mnie, a jej szmaragdowe oczy mówią wszystko czego w naszym obecnym towarzystwie nie mogą powiedzieć usta. Kocham cię, mówię do niej bezgłośnie.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Taa, naprawdę się cieszę, że się tutaj przeprowadziłam - mówi z tajemniczym uśmiechem, którego znaczenie znam tylko ja. - Och, jesteś nowa w Nowym Jorku? - pyta ją pielęgniarka. Piper się rumieni. - Nie, praktycznie tutaj dorastałam, ale dopiero niedawno się tutaj przeniosłam. - Okeeeej. - Skołowana mina pielęgniarki wywołuje u mnie śmiech. Musimy zrobić prześwietlenie ręki małej. Przywieziemy tutaj sprzęt, ale potrwa to chwilę i będziecie musieli poczekać na zewnątrz. - Patrzy na mnie współczująco i mówi: - Pewnie będzie płakała i nie będzie chciał pan tego widzieć, więc może to być dobra okazja do wypełnienia wszystkich dokumentów. Ale proszę się nie martwić, obiecuję, że się nią zaopiekuję. Drzwi stają otworem i technik wciąga do środka dużą maszynę. Pochylam się i całuję Hailey w głowę. - Będziemy zaraz za drzwiami, słodziutka. Muszą zrobić ci świetne, duże zdjęcie rączki, żeby sprawdzić twoje ała. - Chwytam Piper za rękę i wyprowadzam ją. Hailey zaczynają wzbierać w oczach łzy. Pielęgniarka w stroju w misie usiłuje ją uspokoić, ale im dalej odchodzimy tym bardziej płacz zmienia się w krzyk, a mi zaczyna się łamać serce. - Idź - mówi Piper, widząc moją zrozpaczoną twarz. - Nie musisz na to patrzeć. Ja tu zostanę. Zrób co musisz, abyśmy mogli ją stąd zabrać. - Jesteś pewna? - pytam, patrząc przez okno na moją zawodzącą, małą dziewczynkę. Piper dotyka mojej ręki, wzniecając we mnie pocieszające, ciepłe uczucia. - Nigdy nie byłam bardziej pewna. Moje złamane serce szarpie się z miłości do tej kobiety, gdy całuję ją w policzek i odchodzę, aby podać im informacje ubezpieczeniowe.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Jestem wyprowadzany przez podwójne drzwi do zatłoczonej recepcji gdzie panuje harmider. - Proszę pani, nie możemy pani wpuścić w takim stanie! - krzyczy facet. - Moje dziecko tam jest, ty głupi fiucie. Puść mnie! Odwracam gwałtownie głowę, słysząc znajomy głos. Cassidy przytrzymywana jest przez szpitalnego ochroniarza. Wygląda na otumanioną tak, jak wtedy w kinie. Odkładam podkładkę z dokumentami i spieszę w tamtą stronę. - Jaki jest problem? - Mason! - krzyczy. - Powiedz temu głupkowi, żeby mnie puścił. Spoglądam na ochroniarza, który kilka razy przesuwa palcem pod nosem, po czym wskazuje na Cassidy. Podchodzę bliżej i widzę to - nikły ślad białego proszku na brzegu jej nosa. - Co do chuja, Cass? Zmaga się, by wydostać się z uścisku. - Moje dziecko tutaj jest. Potrzebuje swojej mamy - warczy na niego. Puszczaj. Mnie! Kręcę przecząco do strażnika, dając mu znać, by tego nie robił. - Cassidy! - Podnoszę głos i unoszę przed nią dłoń, by powstrzymać jej bełkot. - Jedynym powodem dla którego znajduje się tutaj twoje dziecko jest to, że zostawiłaś otwartą bramkę zabezpieczającą. Wtedy też byłaś naćpana? Jak śmiałaś narazić moje dziecko na takie niebezpieczeństwo? No jak mogłaś zostawić ją z opiekunką i zniknąć, kurwa, na pięć godzin? Jaka z ciebie matka? - Jak możesz być taki pewien, że to ja a nie, uch… Miranda? A co z tobą? - Udaje jej się do mnie zbliżyć, mimo że ochroniarz nadal trzyma ją za rękę. Czuję zjełczały smród wódki i narkotyków, który sączy się każdym jej porem. - Ta twoja mała, głupia suka do mnie zadzwoniła, ponieważ nie mogła cię znaleźć. Co robiłeś, Mason? Nie udawaj, że jesteś pieprzonym księciem z bajki, podczas gdy byłeś niedostępny, posuwając jakąś swoją groupie.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Szczęka mi opada z powodu jej nienawistnych, oskarżycielskich słów i staję się świadomy, że kilkoro ludzi gapi się na naszą wymianę. Widzę nawet kilka wyciągniętych telefonów. Szlag. - Proszę pana - mówię do strażnika. - Możemy przenieść się z tym w jakieś bardziej ustronne miejsce? - Kiwam głową w stronę dzieciaka, który nas nagrywa, jakby dokumentował wystąpienie zwycięscy nagrody Emmy. Strażnik rozgląda się po poczekalni i widzi uwagę jaką przyciągnęliśmy. - Proszę za mną - mówi, chwytając Cassidy i prowadząc ją przez morze gapiów, podczas gdy ona awanturuje się, co na pewno przed wschodem słońca pojawi się w Internecie. Zostajemy odeskortowani do prywatnego pomieszczenia blisko stanowiska pielęgniarek. Facet zatrzaskuje za nami drzwi i puszcza Cassidy, wskazując na krzesło i nie odrywając od niej wzroku. Podchodzi w tamtą stronę niczym nadąsane dziecko i dramatycznie siada. - Po pierwsze - warczę na nią - opiekunka ma na imię Amanda, nie Miranda. Jezu, Cassidy, wiesz w ogóle z kim ją zostawiasz? - Drżę na myśl, że nie kłopocze się tym, by sprawdzić ludzi, którym zawierza w kwestii opieki nad naszym dzieckiem. - Wszystko jedno. - Przewraca oczami. - Kogo obchodzi jak ona ma na imię. Możemy wrócić do tego, dlaczego nie mogę zobaczyć własnej córki? Oczy strażnika przeskakują pomiędzy nami i wydaje się być bardziej zainteresowany naszą rozmową niż wykonywaniem swojej pracy. Podchodzę bliżej, by lepiej przyjrzeć się jej oczom. - Jesteś naćpana, Cass, i pewnie też pijana. Nie zobaczysz jej w takim stanie. Drzwi do prywatnego pokoju stają otworem z taką siłą, że klamka pozostawia ślad w tynku. Wysoki facet, o wiele zbyt chudy jak na swój wzrost, wtacza się do środka. Nim w ogóle się odzywa, przyglądam się jego przekrwionym oczom i poszarzałemu odcieniowi jego skóry. Wygląda na wyniszczonego tak, jakby zasługiwał na własne łóżko w szpitalu.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Co się, do cholery, dzieje? - Omiata spojrzeniem pomieszczenie, bezustannie pociągając nosem, gdy dostrzega Cassidy. - Myślałem, że jesteśmy tu by sprawdzić co z dzieciakiem. - Sprawdzić co z dzieciakiem? - Wściekłość gotuje mi krew i zaciskam dłonie w pięści, przechodząc w ich stronę przez pokój. - Mówisz o mojej niespełna dwuletniej córce, która została porzucona przez matkę i jej handlującego dragami chłopaka? - Sugeruję, abyś się odsunął, dupku - mówi, napinając swoją wyniszczoną, wychudzoną pierś, by wyglądać na większego. Mierzę go wzrokiem i zauważam, że to inny koleś niż ten z którym była wtedy w kinie. Ale obaj wyglądali na równie naćpanych co ona. - Ilu jest tych facetów, Cassidy? Przyprowadzasz ich w pobliże mojej córki? - Zdecydowałeś się odejść, Mason - mówi Cassidy, broniąc się. - To, kogo przyprowadzam nie jest twoją sprawą, ani problemem. - Nie jest moją sprawą? - Drga mi mięsień w szczęce, a bezlitosna wściekłość dodaje jadu do mojego głosu. - To moja córka, Cass. Nie ma ważniejszej sprawy od niej. Nie odszedłem od Hailey. Nigdy nie odszedłbym od własnego dziecka. Odszedłem od ciebie. Cassidy zaczyna cieknąć z nosa i wyjmuje chusteczkę. - A co z Królewną Śnieżką? Wydajesz się być okropnie nią przejęty. Moje twarde ciało wibruje z napięcia, utrzymując jej kompana na oku. Zaczerpuję głęboki oddech by się uspokoić. Ostatnią rzeczą jakiej chcemy jest jeszcze większa scena w jej wykonaniu. - Piper jest moją dziewczyną, Cass. Pomimo twoich prób rozdzielenia nas. To się nie zmieni. Cóż, dopóki nie zgodzi się zostać moją żoną. Cassidy piszczy tak głośno, że sprawia tym, iż jej randka się wzdryga. - Żoną? Jaja sobie, kurwa, robisz? - Lodowate zgorzknienie zniekształca jej twarz.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- O to w tym wszystkim chodzi? - Trącam palcem nos. - O to że ruszam naprzód? Ponieważ masz omamy jeśli myślisz, że kiedykolwiek do ciebie wrócę. I przypieczętowałaś ten los gdy spróbowałaś zadrzeć z Piper. Usiłuje wstać, ale ochroniarz kładzie dłoń na jej ramieniu, zmuszając ją do powrotu na krzesło. - Zabieraj od niej łapy! - warczy na niego jej randka i odpycha go od Cassidy, pchając mocno na pobliską ścianę. Wówczas wszystko dzieje się w mgnieniu oka. Mężczyźni zaczynają się szamotać i koleś sięga po broń ochroniarza. Nim może położyć na niej palec, powalam go na ziemię, przyszpilając go do niej twarzą w dół i wbijając mu kolano w plecy. To wówczas zauważam kilka małych paczuszek z białym proszkiem, które wypadły mu z kieszeni, gdy powalałem go na ziemię. Do pokoju wpada kolejny strażnik, celując we mnie z broni. Opieram ciężar ciała na kolanie, nie pozwalając kutasowi wstać i unoszę dłonie w geście poddania. - To nie on - mówi pierwszy strażnik. Kiwa głową na dilującego chłopaka Cassidy, który leży pode mną na ziemi. - On. Wstaję, zostawiając tego śmiecia ochroniarzom, z których jeden wzywa policję. Spoglądam na Cassidy, której jedynym zmartwieniem wydają się leżące na ziemi narkotyki. Stróżka krwi cieknie z jej nosa, gdy się w nie wpatruje. Żołądek mi się zaciska, gdy to wszystko staje się jasne. Matka mojego dziecka jest ćpunką. - Muszę wrócić do córki - zwracam się do strażników. Zabieram ze stołu długopis i kartkę papieru, zapisuję swoje imię i numer telefonu, po czym przekazuję im ją. - Nazywam się Mason Lawrence. Moja dwuletnia córka spadła ze schodów i jest tutaj leczona. - Kiwam głową na kartkę papieru. - To mój prywatny numer. Jeśli będę do czegoś potrzebny, proszę dzwonić. Ale będziecie musieli obezwładnić także mnie, jeśli chcecie choć trochę dłużej utrzymać mnie z dala od rodziny. Strażnicy patrzą na siebie i kiwają głowami, a jeden z nich nadal trzyma tego kościstego dupka w dławiącym uścisku.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Wiemy kim pan jest, panie Lawrence - mówi strażnik, będący świadkiem całego zdarzenia. - Może pan iść, ale policja będzie chciała pańskie zeznanie. - Dziękuję - mówię im. W drodze do wyjścia zwracam się do Cassidy: Jeśli jeszcze kiedykolwiek chcesz zobaczyć Cassidy, to lepiej idź na odwyk. Pada na kolana, płacząc i błagając mnie, abym został. Drugi strażnik przytrzymuje ją gdy wychodzę i zatrzaskuję drzwi, oddzielając się od niej i jej żałosnego biadolenia. Całkowicie szaleję z nerwów, lawirując pomiędzy ludźmi, którzy szukają pozycji, z której będą mogli zobaczyć co się dzieje w pokoju z którego wyszedłem. Dłonie mi drżą, a serce galopuje. Hailey nie może mnie zobaczyć w takim stanie. Wychodzę na zewnątrz, by zaczerpnąć świeżego powietrza. Biegnę za róg, nim ktokolwiek może za mną podążyć, po czym opuszczam dłonie na kolana, zaczerpując tak bardzo potrzebnego mi oddechu. Zostaję tam kilka minut, wdychając chłodne powietrze, aż moje ciało przestaje drżeć ze złości. W drodze powrotnej widzę całodobowe stanowisko z kawą i zatrzymuję się, by złożyć zamówienie. Piper musi padać na twarz. Ja przynajmniej przespałem się kilka godzin po biegu. Wyczerpanie walnęło we mnie jak tona cegieł w chwili, gdy wyszedłem spod prysznica na siłowni. Poszedłem położyć się na chwilę w biurze właściciela, ale spałem niemal do północy, budząc się z potwornym bólem w szyi z powodu niewygodnej kanapy. Wracam do pokoju Hailey i widzę, że z jej ręki zniknęło usztywnienie, a na jego miejsce założyli małą szynę. - Wszystko okej? - pyta Piper, sprawiając że zdaję sobie sprawę z tego jak bardzo jestem rozwalony tym co się stało. - Będzie - mówię, stawiając dwie kawy na stoliku obok, po czym podchodzę, by podnieść Hailey. - Jak tam nasz mały aniołek? - Wszystko będzie w porządku. - Piper uśmiecha się z powodu naszego uścisku. - Ręka nie jest złamana. Myślę, że nazwali to stłuczeniem. Obitą kością. Szyna jest po to, by nie uderzyła się w coś i się nie zraniła. Ale wszystko będzie z nią w porządku - powtarza. - Jak z nami wszystkimi. Z Hailey na rękach, podchodzę i przytulam Piper.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Byłaś dzisiaj świetna. Okazałaś się prawdziwym wybawieniem. Nie wiem co bym bez ciebie począł. - Może nigdy nie będziesz musiał się o tym przekonywać - mówi, uśmiechając się do Hailey i sunąc dłonią po mojej koszulce, w miejscu tatuażu. - Kocham cię, Piper Mitchell. - Pochylam się, by pocałować ją w głowę. - Ja też cię kocham, Masonie Lawrence. Ulga zalewa moje ciało, mą duszę. Ulga z powodu tego, że z Hailey w porządku. Z powodu tego, iż Piper znajduje się z powrotem tam, gdzie jej miejsce. Z powodu naszej trójki, która stoi tu niczym rodzina. Siadam ze śpiącą w moich ramionach Hailey i sięgam, by zabrać ze stolika kawę, po czym oferuję ją Piper. - Kupiłem ci latte. To była długa noc. Pomyślałem, że ci się przyda. Spogląda na kubek, przyglądając mu się uważnie, po czym skupia uwagę ponownie na mnie. Uśmiecham się do niej pokrzepiająco. - Nie oderwałem od niej oczu, skarbie. Ani na sekundę. Powoli unosi dłoń i zabiera ode mnie kubek. Zdejmuje wieczko i przykłada kubek do ust, po czym robi łyk, ani na moment nie odrywając ode mnie oczu. Zmęczonych oczu. Kuszących oczu. Ufających oczu. A gdy pije, ja oddycham. Oddycham tym, co wiem iż jest pierwszym haustem powietrza naszego nowego, wspólnego życia.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Rozdział 33 Piper W ciągu minionych dwóch tygodni nie wydarzyły się dwie rzeczy. Nie wróciłam do domu Skylar. A Hailey nie wróciła do Cassidy. Przypuszczam, że to ostatnie byłoby trudne, biorąc pod uwagę, że Cassidy prosto z więzienia trafiła na odwyk. Ona, tak jak i koleś, z którym była, zostali aresztowani za posiadanie narkotyków. Jej zarzuty zostały jednak zredukowane do wykroczenia, ponieważ niewiele przy sobie miała, ale tylko pod warunkiem, że zgodzi się na leczenie. Od tego czasu Mason złożył wniosek o pełne prawo do opieki. Jest cholernie przerażony samą możliwością tego, że Hailey miałaby przechodzić przez coś takiego co ja i Charlie. Jednak był bardziej niż fair w całej tej sytuacji i zabierał Hailey na spotkania z matką, gdy pozwalali na wizyty. Dwie rzeczy, które się wydarzyły, to fakt, że Mason szuka teraz domu za miastem i przez cały tydzień prowadziliśmy rozmowy z potencjalnymi nianiami. Jego małe, dwupokojowe mieszkanie nieźle się zagraciło, gdy przewieźliśmy tam wszystkie rzeczy Hailey. Z kolei ja zajęłam tylko kilka szuflad i trochę miejsca w szafie. Codziennie gdy wracam do domu znajduję więcej ubrań, więcej bielizny oraz moich ulubionych przyborów toaletowych i kosmetyków. Włożył wiele wysiłku w to, bym poczuła się u niego jak w domu. Zerkam na Hailey, która bawi się w kącie kościelnego przedsionka, pod okiem mojej mamy, gdy reszta z nas bierze udział w próbnej uroczystości zaślubin Skylar i Griffina. Baylor szturcha mnie w ramię. - Mama jest w stanie przypilnować jej przez dwie minuty, Piper.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Nie umyka mojej uwadze, że od tamtego wypadku cały czas wiem gdzie jest Hailey i co robi. Moja potrzeba chronienia jej wzrasta wraz z każdym dniem jaki z nią spędzam. Jest tak podobna do Masona, nie tylko fizycznie, ale także pod względem osobowości. Mając zaledwie dwa latka uczy się współczucia, mimo iż jej matka jest go całkowicie pozbawiona. Raptem tydzień temu, na jej przyjęciu urodzinowym, mały chłopiec zrzucił na ziemię swój kawałek tortu. Hailey szybko do niego podeszła i zaoferowała swój. Wszystkim opadły szczęki. Ludzie szeptali o tym, jaka jest urocza. Nie miało nawet znaczenia, że mieliśmy jeszcze dziewięć kilo nietkniętego ciasta - jej mały akt dobroci był monumentalny. I dotarło do mnie, że promieniowałam matczyną dumą. - Naprawdę ją polubiłaś - mówi Baylor. To nie jest pytanie. To stwierdzenie. Prawda. Moja nowa rzeczywistość. Obserwuję jak Hailey opada na dziewięciomiesięcznej Jordan jak się raczkuje.
kolana
i
usiłuje
pokazać
- A czego tu nie kochać? - pytam, śmiejąc się z uroczych popisów małej dziewczynki. - Kochać? - Głos Baylor wzrasta o dwie oktawy. Potakuję głową dla potwierdzenia. - Wiem, że nigdy nie zastąpi tej małej dziewczynki, którą straciłam. Nie oczekuję tego od niej. I wiem, że nie jestem jej mamą. Ale, Baylor, ona jest fantastyczna. To dziecko jest magiczne. Prawdziwy dar… - Gardło mi się zaciska i nie mogę wydobyć ani słowa więcej. Baylor mnie przytula. - Nie wiesz nawet jak się cieszę, że to słyszę, Piper. Dzięki temu to wszystko jest jeszcze lepsze. Odsuwam ją na wyciągnięcie rąk. - Co jest lepsze? Przełyka.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Uch… to, no wiesz, ślub Skylar i Griffina. To wszystko jest takie romantyczne i idealne. Spoglądam na Skylar i Griffina, którzy rozmawiają z pastorem, gdy przygotowujemy się by przećwiczyć nasze przejście nawą. - Taa, jest idealnie. Zostaję od tyłu zgarnięta w uścisk. Uścisk, z którym byłam zaznajomiona odkąd byłam dzieckiem. Choć już nie tak bardzo w ciągu ostatnich kilku lat. Tata. Odwracam się i pozwalam na to, by jego wielkie ramiona całkowicie mnie pochłonęły. Nie jestem pewna ile mija sekund lub minut, gdy tkwimy w tym scalającym nas uścisku. Pochyla się, by ucałować mnie w czubek głowy tak, jak zawsze to robił gdy byłam mała. - Przepraszam, orzeszku - mówi, wykorzystując moje przezwisko z dzieciństwa. - Nie wiedziałem jak poradzić sobie z tą sytuacją. To mnie sponiewierało. To było coś więcej, niż twój głupi ojciec mógł sobie z tym poradzić. Ale to nie jest wymówką od zawiedzenia cię, od jeszcze większego obniżenia twoich oczekiwań względem mężczyzn. W dniu gdy dowiedziałem się, że zostałaś zgwałcona, umarła część mnie. To nigdy nie będzie porównywalne do twojej straty, ale pozwoliłem aby mnie to pochłonęło tak bardzo, że odseparowałem się od ciebie. - Odsuwa się, a jego mokrą twarz rozpogadza dumny uśmiech. - Nigdy nie byłem bardziej z ciebie dumny. Wyrosłaś na cudowną, pełną współczucia kobietę, pomimo iż musiałaś pokonać bieg z przeszkodami i kocham cię bardziej, niż taki staruszek jak ja może wyrazić to słowami. Zarzucam wokół niego ręce. - Ja też cię kocham, tatusiu. Po części zastanawiam się dlaczego wybrał ten moment na tę specjalną chwilę ojca z córką. Nie powinien odbywać tej rozmowy ze Skylar? Ale pozwalam mu tulić się tak długo i mocno jak chce, ponieważ wiem, że oboje tego potrzebujemy. I tak po prostu kolejny kawałek mojego serca wraca na swoje miejsce.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Jesteście gotowi by zacząć? - pyta Gavin. - Na dziewiętnastą mamy zarezerwowaną kolację, więc może ruszymy z tym koksem? - Mruga do Baylor i dzielą spojrzenie, przez które oboje uśmiechają się tak, jakby mieli pęknąć z powodu wielkiego sekretu. Czy tak właśnie po wielu latach wygląda miłość? Chodzi mi o to, że poznali się w college’u, a nadal za sobą szaleją. Tak, kilka lat spędzili z dala od siebie, ale to jedynie pogłębiło ich więź, zamiast ją złamać. Gdy tak na nich patrzę, zastanawiam się, czy tak będzie wyglądała moja przyszłość z Masonem. W dalszym ciągu zdumiewa mnie to, jak daleko wszyscy zaszliśmy, by znaleźć się dokładnie w tym miejscu. Moje siostry i ja musiałyśmy się zmierzyć z zupełnie innymi demonami i wyszłyśmy po drugiej stronie. Lepsze. Silniejsze. Twardsze. Nie mogę się doczekać aż wzniosę jutro na weselu toast. Nie wiedzą, że wiem o tym, iż to dla mnie przesunęli ślub - abym miała szansę z Masonem. Ale Mason i ja nie mamy już przed sobą żadnych sekretów. Niezliczoną ilość godzin przeleżeliśmy w łóżku, rozmawiając. Cóż, nie tylko rozmawiając, jeśli mam być kompletnie szczera. Oglądam się i przyłapuję go na gapieniu się na mnie, co wywołuje u mnie rumieniec. Po tym jak niemal kilka razy zostaliśmy przyłapani nago przez małą ciekawską panienkę, Mason w końcu zabrał mnie do swojego łóżka naszego łóżka. Bez końca przypominał mi, że było one nasze i tylko nasze. Że nikogo innego tam nie było i nigdy nie będzie, poza naszą dwójką. Kochał się ze mną tak namiętnie i delikatnie, że reszta świata, wraz z moimi koszmarami, po prostu się rozpłynęła. To nie tak, że już ich nie miewam. Bo mam. Ale teraz Mason jest przy mnie, by za każdym razem mnie pocieszać. Tak jak ja pocieszam go, gdy miewa swoje. Wspieramy się nawzajem. Kochamy się. Rozumiemy się. Nie mogę oderwać od niego oczu, gdy mi się przygląda. Nerwowo przestępuje z nogi na nogę, a jest to coś czego zwykle nie widuję i zastanawiam się, czy śluby wprawiają go w nerwowość. Baylor pociąga mnie za łokieć.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Będzie jeszcze mnóstwo czasu abyś śniła na jawie o swoim gorącym chłopaku. Chodź, mamy robotę do wykonania. Wszyscy zbieramy się w foyer kościoła, zaraz za zdobionymi, podwójnymi drzwiami, które prowadzą do wielkiego sanktuarium. Ustawiamy się w kolejności, Maddox przewodzi pochodowi, niosąc jedwabną poduszkę z przymocowanymi do niej sztucznymi obrączkami. Następni w kolejce są Baylor i Gavin. A potem Mason zajmuje swoje miejsce obok mnie. Widzę kropelki potu na jego czole. - Wszystko okej? - pytam szeptem, podczas gdy Skylar wydaje za mną rozkazy odnośnie tego, jak wolno chce abyśmy szli. - Będzie - mówi, przypominając mi o tym, że tych samych słów użył kilka tygodni temu w szpitalu. Nim mogę go o to zapytać, ktoś otwiera drzwi i Maddox rozpoczyna pochód. Muzyka leci z nagrania, więc nie wiemy jak to będzie jutro z grającym na żywo organistą. Maddox dociera pod ołtarz i przesuwa się na bok. Następnie docierają tam Baylor i Gavin. Całuje ją w policzek, po czym się rozdzielają, on zajmuje miejsce obok Griffina, a ona po drugiej stronie. Mason mocno przyciska mój łokieć do swojego boku, niemal boleśnie. I nawet pomimo cichej muzyki słyszę jego głęboki, ciężki oddech. Wiem, że Skylar ma ruszyć za nami, ale zamiast tego, aby wszyscy patrzyli na puste drzwi, oni wpatrują się we mnie z wielkimi uśmiechami na twarzy. Nawet Griffin - który dla mnie przełożył tę chwilę o dwa miesiące - nie patrzy na swoją przyszłą żonę. W zasadzie, gdy docieramy pod ołtarz, odsuwa się na bok i staje bliżej Gavina. Skołowana oglądam się do tyłu i widzę, że Skylar biegnie nawą i staje obok Baylor. A mama i tata siedzą teraz z dziećmi w pierwszym rzędzie. Marszczę brwi, patrząc na Skylar i usiłuję odsunąć się od Masona, by zająć swoje miejsce. Ale spotykam się z oporem, gdy nie chce mnie puścić. Gdy odwracam się by zobaczyć dlaczego, serce podchodzi mi do gardła, powodując, że nie mogę oddychać.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Mason opadł na kolano. Wpatruje się we mnie, a jego mina wyraża coś pomiędzy tym jakby był chory a chciał się uśmiechnąć. O. Mój. Boże. Zalewają mnie przebłyski pierwszego snu, w którym zobaczyłam siebie i Masona. Powoli omiatam wszystko wzrokiem i zdaję sobie sprawę z tego, że to co się tutaj dzieje nie jest dla nikogo nieoczekiwane - cóż, poza mną. Maddox podchodzi do Masona, wyciągając w jego stronę poduszkę. Robię wielkie oczy na widok tego, co wzięłam za sztuczną obrączkę. Przyglądając się uważniej sapię, gdy widzę wielki, błyszczący diament, w którym odbija się światło wpadające przez okna. Mason mierzwi włosy Maddoxowi. - Jeszcze nie teraz, kolego. Muszę ją najpierw zapytać. W dużym pomieszczeniu odbija się śmiech mojej rodziny, a Maddox stawia dwa, zawstydzone kroki w tył. Mason odchrząkuje i ściska moją dłoń. - Piper, wiem, że usiłowałaś zdecydować co zrobić ze swoim życiem zostać kelnerką, zająć się publicystyką, lub może nawet spróbować pewnego dnia sił w aktorstwie. Ale jest jedno zajęcie, którego chcę abyś się podjęła bez względu na to, jaką profesją się zajmiesz. - Hailey głośno piszczy, a on zerka na nią, gdy moja mama usiłuje ją uciszyć. Przenosi wzrok ponownie na mnie. - Właściwie, to nieprawda. Chcę, abyś zajęła się dwoma rzeczami. Gdybym przeszukał cały świat, to nie znalazłbym lepszej kobiety, lepszego wzoru do naśladowania dla mojej córki. Trafiłaś do piekła i z powrotem, a jednak jesteś najsilniejszą osobą jaką znam. Jesteś ogromnie lojalna względem tych, którzy są warci twej miłości. Myślisz, że jesteś uszkodzona. Ja sądzę, że jesteś piękna. Jesteś najpiękniejszą osobą w środku i na zewnątrz, jaką kiedykolwiek miałem przyjemność poznać. Chcę cię kochać, wielbić, i chronić cię każdego dnia do końca życia. Chcę być twoim mężem, twoim najlepszym przyjacielem, a może kiedyś także ojcem twoich dzieci. I chcę, abyś pomogła mi wychowywać moje.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Słyszę za sobą pociąganie nosem i wiem, że obie moje siostry płaczą. Usiłuję przyswoić wszystko co powiedział, próbując w tym samym czasie ustać na nogach. Mąż? Dzieci? Mogę to zrobić? Jestem do tego w ogóle zdolna? - Nie wiem co przyniesie przyszłość - mówi, wciąż patrząc na mnie z nadzieją pływającą w jego lodowo-niebieskich oczach. - Nie mogę ci obiecać, że moja praca nas stąd nie zabierze. Nie mogę obiecać, że co wieczór będę w domu na kolacji. Nie mogę obiecać, że będę obecny na każdych urodzinach i świętach. Ale mogę obiecać ci moje serce. Moją duszę. Oddanie. Moją wieczność. Spogląda na Maddoxa. - Teraz, kolego - mówi. Maddox spieszy do niego, a Mason odwiązuje pierścionek, który tasiemkami przytwierdzony był do poduszki. - Piper Mitchell, kocham cię. Kocham każdą cząstkę ciebie, którą widziałem, oraz każdą tę, której jeszcze nie odkryłem. - Wyciąga w moją stronę pierścionek. - Więc co powiesz, Królewno Śnieżko, zostaniesz moją księżniczką, moją królową, moją jedyną żoną od teraz, aż po wieki? Duże łzy spływają mi po policzkach i w kółko przytakuję. Serce mam tak nabrzmiałe, że nie jestem w stanie mówić. Pozwalam mu wsunąć sobie na palec pierścionek, po czym opadam na kolana, wprost w jego silne ramiona i witające mnie usta. Aplauz odbija się od ścian wokół nas, gdy przypieczętowujemy te obietnice ustami, a potem przytulamy się tak, jakby nie było jutra. Hailey biegnie do nas i wskakuje pomiędzy nas tak, jak potrafi tylko dwulatka. Mason się śmieje, a jego szkliste oczy odzwierciedlają moje. - Tak dla pewności, to znaczyło „tak”? - pyta. Kiwam raz jeszcze gdy wstajemy, a on trzyma na rękach Hailey, pomagając mi się podnieść. Mała wyciąga do mnie rączki, a ja ją zabieram. - To znaczyło „tak” - mówię. - Na wszystko. - Wszystko? - Unosi figlarnie brew, a jego twarz wypełnia się jeszcze większą ilością obietnic.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Chcę tego wszystkiego, Mason. Całej bajki. Żyli długo i szczęśliwie. Teraz jestem na to gotowa. Dzięki tobie, jestem teraz na to gotowa. - Jesteśmy gotowi - mówi, obejmując nas obie ręką. - A teraz zaczynajmy tę imprezę, abym mógł zabrać narzeczoną do domu. Narzeczona. To słowo odbija się w mojej głowie. Nawet za milion lat nie sądziłam, że ktoś kiedyś mnie tak nazwie. Ale podoba mi się. Nie, kocham to. Chwyta mnie za rękę i schodzimy z ołtarza, stawiając pierwszy krok ku naszej wieczności.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Epilog Piper Trzynaście lat później… Bawię się zawieszką bransoletki, przekręcając ją na skórzanych paskach, które nigdy nie opuszczają mojego nadgarstka. Nie pamiętam abym kiedykolwiek była tak przerażona i podekscytowana w tym samym czasie. Usiłuję odciągnąć myśli grając w grę, w którą często bawimy się z Masonem - zgadywanie części ciała. Naciskam na bok mojego ośmiomiesięcznego brzucha, sprawdzając, czy ona się odwdzięczy. Griff robi się nerwowy. Jego pięcioletnie ciało nie potrafi zbyt długo usiedzieć w jednym miejscu i choć minęło raptem dziesięć minut, dla mnie wydaje się to być całą wiecznością, tak jak pewnie dla mojego syna. - Powiedz mi jeszcze raz, tatusiu - błaga Masona słowami, jak i przeszywającymi niebieskimi oczami. - Jeszcze raz opowiedz mi o swoim pierścionku. Griff, nazwany na cześć najlepszego przyjaciela Masona, oraz jednej z dwóch osób odpowiedzialnych za to, że jesteśmy razem, dotyka pierścienia Super Bowl swojego ojca. Obraca go w kółko na środkowym palcu prawej ręki Masona, podczas gdy ja skupiam wzrok na obrączce widniejącej na jego lewej ręce. Obrączce, która sprawia, że jest mój. Gdy Mason po raz milionowy rozpieszcza naszego syna opowieściami o futbolu, ja wracam myślami osiemnaście lat wstecz, do dnia, gdy po raz pierwszy poznałam moja córkę. Do dnia, gdy przywitałam się i pożegnałam z nią w przeciągu godziny. Do dnia, w którym umarłam, dopóki Mason nie przywrócił mnie do życia.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Osiemnaście lat. Osiemnaście lat, dwa miesiące i dziewięć dni odkąd ją widziałam, a teraz w każdej chwili ma przejść przez drzwi. Amber. Tak ma na imię. To jedyna rzecz jaką o niej wiem, poza tym, że dorastała w White Plains, jedynie osiemdziesiąt kilometrów stąd. Trzydzieści trzy minuty drogi pociągiem ekspresowym. Tak blisko, że pewnie mijałyśmy się na ulicy. Albo jadłyśmy w tej samej restauracji. Lub chodziłyśmy do tego samego kina. Moja nienarodzona córka musi wyczuwać mój niepokój i fika koziołki w moim brzuchu. Pocieram dłonią brzuch, zastanawiając się czy po urodzeniu będzie wyglądała tak, jak Amber. Nie miałam zdjęcia. Nie potrzebowałam go. Nawet po tych wszystkich latach, jej twarz nadal wyryta jest w mojej pamięci na stałe tak, jak róża na mojej skórze. Spowija mnie strach i nie po raz pierwszy myślę o tym, że Amber może nie chcieć mnie poznać. Mogła chcieć się ze mną spotkać i zyskać jakiegoś rodzaju zamknięcie jakiejkolwiek historii, którą opowiedzieli jej na mój temat rodzice. Może nawet mnie nienawidzi, zwłaszcza jeśli zobaczy, że mam inne dzieci. Dzieci, które postanowiłam zatrzymać, a nie oddać. Wraz z Masonem debatowaliśmy o tym, czy nie przełożyć tego spotkania do czasu, aż urodzi się dziecko. Ale tak naprawdę sprowadziło się to do tego, że chcieliśmy iść z tym na żywioł - tak jak z wszystkim czym rzucało w nas życie odkąd się zaręczyliśmy. Jeśli nie jest nam to pisane, to zaakceptujemy to i ruszymy dalej, tak jak po wielu poronieniach niemal dekadę temu. Nie wiem czego spodziewać się po tym spotkaniu. Śniłam o tym dniu od lat. Dzięki delikatnym zachętom Masona, zarejestrowałam swoje dane na stronie adopcyjnej umożliwiającej ponowne spotkania, po tym jak skończyła osiemnaście lat. Nie spodziewałam się, że zrobi to samo. Ale zrobiła to i wystarczyło jedynie kilka miesięcy, by przebrnąć przez rozbudowaną biurokrację i zorganizować spotkanie. Do tego czasu nie wiedziałam nawet czy żyła. Ani czy mieszkała w Nowym Jorku. Lub czy w ogóle powiedziano jej, że została adoptowana. Ale cokolwiek się tutaj wydarzy, wiem, że Mason mnie wspiera. Było tak odkąd lata temu wysiadłam z samolotu.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Zachęcał mnie, abym zaangażowała się w miejscowym teatrze i po kilku latach przyjęła kilka małych ról w niezależnych filmach wyprodukowanych przez firmę Gavina. Ale moje serce zawsze było w domu, z Hailey i Griffem. Patrzę na Masona z podziwem co do tego, jakim ojcem jest dla naszych dzieci. Nigdy nie podnosi głosu, nawet wówczas gdy piętnastoletnia Hailey usiłuje wyjść z domu w spódniczce, która jest o trzy rozmiary za mała. Tak, jak zawsze był liderem i motywatorem na boisku, tak radził sobie z dziećmi, z szacunkiem i gracją, sprawiając, że nasza rodzina była spójna. Ważna. Silna. Zsuwa masywny pierścień Super Bowl z palca i pozwala Griffowi się nim pobawić, gdy opowiada mu o podaniu przed zwycięskim przyłożeniem, które wykonał, zdobywając tym tytuł najbardziej wartościowego zawodnika meczu. Po jedenastu latach gry jako pierwszy rozgrywający Gigantów, był to ostatni mecz przed tym, jak ogłosił przejście na emeryturę dwa sezony temu. Wszyscy wiedzieli, że miał przed sobą jeszcze dobre pięć lat, ale nie chciał przegapić więcej przyjęć urodzinowych. Nie chciał słuchać ode mnie o nastoletnich osiągnięciach Hailey, albo pierwszych meczach Griffa w dziecięcej lidze. Chciał przeżywać te chwile z nimi. Hailey chciała tu z nami być, ale na ten weekend przypadała jej szkolna wycieczka do Waszyngtonu i nie chcieliśmy, aby przegapiła takie doświadczenie. Nawet z takiego powodu. Zawsze chciała siostrę, a teraz, z Bożą pomocą, może będzie miała dwie. Fakt, że nie będą dzieliły więzów krwi nigdy jej nie przeszkadzał. Tak jak nigdy nie było problemem to, że nie jestem jej biologiczną matką. Odkąd skończyła dwa latka byłam mamą, a Cassidy matką. I jest w równej mierze moim dzieckiem, jak Griff oraz maleństwo, które we mnie rośnie. Mason sięga i ściska moją dłoń. - Będzie okej, skarbie. Przejdziemy przez wszystko, prawda? Przytakuję. - Prawda, kochanie. Uśmiecha się i podnosi moją dłoń, by ucałować jej wierzch, gdy drzwi pokoju konferencyjnego otwierają się, powodując, że serce obija mi się o żebra.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Przechodzi przez drzwi, a ja zamieram. Czas staje w miejscu. Mason nachyla się ku mnie i szepcze: - Boże, Piper, ona wygląda jak ty. Ma rację. To jak patrzenie w lustro, na moje osiemnastoletnie odbicie, wliczając w to zielone oczy. Ale nie ma mowy, abym była tak piękna. Nikt i nic nigdy nie było tak piękne, jak ta istota, którą widzę przed sobą. I tak jak w dniu gdy ją urodziłam, momentalnie trafia w każdy zakamarek mojego jestestwa. Wstaję z pomocą Masona. Przypominam sobie żeby oddychać, nim zmuszam nogi do poniesienia mnie przez pokój. Amber i ja w ciszy wpatrujemy się w siebie, a milion pytań bez odpowiedzi tańczy w naszych identycznych oczach. Gdy wychodzę zza stołu by zbliżyć się do niej, spuszcza wzrok na mój brzuch. Następnie spoglądam na Griffa, który wygląda przez okno na malutkie samochody znajdujące się trzydzieści pięter niżej. Powolny uśmiech zakrada jej się na twarz, rozjaśniając jej oczy, które błyszczą od łez, tak jak i moje. Jej uśmiech rozświetla pokój. Rozjaśnia moją duszę. I po raz pierwszy od osiemnastu lat czuję się kompletna. - Zawsze chciałam mieć rodzeństwo - mówi z uśmiechem. Łzy radości spływają mi po policzkach, gdy pierwsze słowa jakie od niej słyszę owijają się gładko wokół mojego serca. Wyciąga do mnie rękę. - Cześć. Jestem Amber - mówi, a słodki wachlarz emocji wypełnia jej głos. - Amber Rose Black.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
#3 Black Roses
Samantha Christy
PONIŻSZE TŁUMACZENIE W CAŁOŚCI NALEŻY DO AUTORKI JAKO JEJ PRAWA AUTORSKIE I STANOWI MATERIAŁ MARKETINGOWY SŁUŻĄCY PROMOCJI AUTORKI W NASZYM KRAJU.
PONADTO, TŁUMACZENIE NIE SŁUŻY UZYSKIWANIU KORZYŚCI MAJĄTKOWYCH, A CO ZA TYM IDZIE, KAŻDA OSOBA WYKORZYSTUJĄCA TŁUMACZENIE W CELACH INNE NIŻ MARKETINGOWE, ŁAMIE PRAWO.
ZAKAZ ROZPOWSZECHNIANIA MOJEGO TŁUMACZENIA!
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Dla mojej mamy i taty. Nigdy nie będę za stara, stara, by potrzebować rodziców. Dzięki za odwalanie tak świetnej roboty będąc moimi. moimi.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Spis treści Rozdział 1................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ .................................................................... .................................... 5 Rozdział 2 ................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ .................................................................. .................................. 13 Rozdział 3 ................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ .................................................................. .................................. 21 Rozdział 4................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ .................................................................. ..................................33 ..33 Rozdział 5 ................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................. ................................. 42 Rozdział 6................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................. ................................. 54 Rozdział 7 ................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ .................................................................. .................................. 61 Rozdział 8 ................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................. ................................. 72 Rozdział 9................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ .................................................................. .................................. 81 Rozdział 10 ................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ............................................................................................... ............................................................... 92 Rozdział 11 ................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ............................................................................................... ............................................................... 101 Rozdział 12 ................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................ 111 Rozdział 13 ................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................ 121 Rozdział 14 ................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ .............................................................................................. .............................................................. 130 Rozdział 15................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ............................................................................................... ............................................................... 138 Rozdział 16 ................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ .............................................................................................. ..............................................................148 ..............................148 Rozdział 17................................ 17................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ............................................................................................... ............................................................... 159 Rozdział 18................................ 18................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ............................................................................................... ...............................................................170 ...............................170 Rozdział 19 ................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ .............................................................................................. ..............................................................176 ..............................176 Rozdział 20 ................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ .............................................................................................. ..............................................................187 Rozdział 21 ................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ .............................................................................................. .............................................................. 200 Rozdział 22 ................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ............................................................................................. ............................................................. 207 Rozdział 23 ................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ .............................................................................................. .............................................................. 219
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Rozdział 24 ................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ............................................................................................. ............................................................. 227 Rozdział 25 ................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ............................................................................................. ............................................................. 239 Rozdział 26 ................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ............................................................................................. ............................................................. 246 Rozdział 28 ................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ............................................................................................. ............................................................. 268 268 Rozdział 29 ................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ............................................................................................. ............................................................. 278 Rozdział 30 ................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ............................................................................................. ............................................................. 288 Rozdział 31 ................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ .............................................................................................. .............................................................. 294 Rozdział 32 ................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ............................................................................................. ............................................................. 309 Rozdział 33 ................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ............................................................................................. ............................................................. 320 Epilog ................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ................................................................................................ ...................................................................... ...................................... 328
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Rozdział 1 Piper Zaciskam mocno powieki. Pogłaśniam już i tak ryczącą w słuchawkach muzykę, licząc na to, że zagłuszy ona dźwięk silników samolotu, niosącego mnie coraz bliżej tego jednego miejsca, w któtym nie chcę być. Domu. Mogę w ogóle nazywać go tak po tym całym czasie? Czym tak w ogóle jest dom? Według Google to „miejsce gdzie ktoś żyje na stałe, zwłaszcza jako członek rodziny albo gospodarstwa domowego”. Więc według definicji jestem bezdomna. Wędrowiec. Cyganka. I dokładnie to lubię. Dlaczego w zeszłym roku złożyłam Skylar tę głupią obietnicę? Że wrócę do domu na jej ślub, a nawet go zaplanuję. Co ja sobie, do cholery, myślałam? Czytam raz jeszcze rozmowę jaką prowadziłyśmy z Charlie w czasie mojego międzylądowania w Londynie.
Charlie: Wszystko okej?
Uśmiecham się, myśląc o tym że napisała to niecałe trzy godziny po tym, jak zostawiłam ją na lotnisku w Barcelonie. Poleciała tam ze mną z Istambułu. Zamierzała pożyć na kocią łapę z kolesiem, którego poznałyśmy tam wcześniej w tym roku. Błagałam ją, aby poleciała ze mną, mimo iż wiedziałam, że tego nie zrobi.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Nienawidzi domu jeszcze bardziej niż ja. Ja: Taa. Żałuję że Cię tu nie ma. Charlie: Wiesz, że nie mogę wrócić. Ja: Wiem. Ale i tak żałuję, że Cię tu nie ma. Charlie: Jestem z Tobą duchem. Będziemy codziennie rozmawaiły a nawet co godzinę, jeśli tego będziesz potrzebowała. Ja: Muszę kończyć. Wywołują mój lot. Kocham Cię. Charlie: Ja też Cię kocham. Dasz radę, Piper. Wiem, że tak będzie. Sześć tygodni przeleci jak z bicza strzelił.
Sześć tygodni. Te słowa odbijały się w mojej głowie jak pinball. Wiem, że już wcześniej wracałam. Ale wówczas spędzałam jeden dzień tu, drugi tam znosząc to głównie dzięki sporym dawkom alkoholu, czyli czegoś, od czego zwykle stronię. Wesele Baylor było ostatnią okazją, przy której odważyłam się przekroczyć Atlantyk. Ale sześć pełnych tygodni w domu? Z dala od Charlie. Z dala od mojego wygodnego życia. Z dala od możliwości… Wzdrygam się, gdy ktoś dotyka mojego ramienia. Spoglądam w górę i widzę, że stewardessa podaje mi napój. Ściszam muzykę, by móc ją słyszeć. - Chciałaby pani do tego jakieś precle? - Posągowa brunetka z przyklejonym do twarzy uśmiechem podaje mi małą butelkę Jacka oraz plastikową szklankę pełną lodu i coli. Ignorując jej pytanie, wpatruję się w szklankę, którą postawiła przede mną na składanym stoliku. Sięgam po nią niezdarnie i przewracam, wiedząc, że poplami pewnie moje nowe, białe buty. - Och mój Boże, bardzo przepraszam! - Pochylam się i podnoszę szklanę, gdy ona wyjmuję z fartuszka ręcznik, wyglądając na lekko poirytowaną, ale mimo wszystko udaje jej się utrzymać na twarzy sztuczny uśmiech. - Żaden problem. - Wyciera mój stolik. - Cały czas do tego dochodzi. Pobiegnę po prostu po nową.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Może tym razem powinna pani mi przynieść napój w puszce. Wzruszam ramionami i uśmiecham się ze skruchą. - Mniejsze prawdopodobieństwo rozlania. - Oczywiście. - Podaje kilka butelek wody osobom siedzącym obok mnie. Kilka chwil później wraca z puszką coli i kubkiem z lodem, stawiając to ostrożnie na moim stoliku. Unosi brew, jakby mówiąc „tym razem będziesz bardziej uważała, prawda?” - Dzięki. - Zalewa mnie ulga, gdy słyszę słodkie „psssyt” towarzyszące otwieraniu puszki. Następnie zrywam banderolę z mniejszej butelki i zaczynam wlewać oba napoje do kubka z lodem. Łapię stewardessę nim znajduje się poza zasięgiem słuchu. - Jeśli tylko będzie pani miała szansę, to poproszę o następną - mówię, machając w powietrzu pustą buteleczką po Jacku. Przytakuje i odchodzi. Ponownie pogłaśniam muzykę i czekam aż alkohol ukoi moje nerwy.
Cztery godziny i trzy drinki później samolot ląduje na lotnisku JFK. Whiskey słumiła mój niepokój, sprawiając, że stałam się na tyle odważna, by zabrać rzeczy i zostać wyprowadzoną z lotniska wraz z setkami innych
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
podróżników, z ludźmi, którzy cieszą się z powrotu do domu lub wyprawy na wakacje. Ludźmi, którzy są dla mnie zupełnie obcymi osobami. Ludźmi, których twarze są nieznajome, ale i tak zastanawiam się czy znam kogoś z nich. Albo czy może oni znają mnie. Wyłapuję spojrzeniem mężczyznę. Ocenia mnie uwodzicielsko od głowy po palce u stóp, powodując, że do gardła podchodzi mi żółć. Przyspieszam kroku, niegrzecznie wymijając innych ludzi, którzy zmierzają do odprawy. Oglądam się przez ramię i widzę, że swoją uwagę skierował już na inną ładną twarz, więc robię wdech. Może jednak wcale nie wypiłam aż tyle alkoholu. Gdy stoję i czekam aż taśma bagażowa dostarczy mi walizkę, przyglądam się tłumowi zebranemu przy odprawie celnej. Widzę kobietę wskakującą w ramiona mężczyzny. Dzieci zgarniane w objęcia i zasypywane pocałunkami. Biznesmenów i kobiety spieszących do stanowisk wyjanmu samochodów, oraz kierowców limuzyn czekających na swoich umówionych pasażerów. Jednakże nie widzę mojej starszej siostry. Wysyłam szybko wiadomość do Baylor, mówiąc jej, że czekam na bagaż. Bez wątpienia jak zwykle się spóźni. Gdy mam już torbę, opieram się o słupek i naciągam nogi, czekając na moją podwózkę. Kilku innych ludzi robi to samo, większość z nich wyjmuje telefony, nieświadomi świata. Nie ja. Ja obserwuję ludzi. Lubię wiedzieć co się wokół mnie dzieje. W żołądku mi się przewraca, gdy widzę jak kilku facetów przechodzi przez odprawę. Gapią się na piękne kobiety, rozbierając je wzrokiem. Ślinią się na widok ich piersi i tyłków. Nawet podążają za nimi by spróbować zaaranżować sobie numerek lub randkę. Za każdym razem gdy jeden z nich patrzy w moją stronę, posyłam mu moje spojrzenie. Moje spojrzenie, które mówi „spierdalaj”. Przez lata opanowałam to spojrzenie do perfekcji. Sprawdzam godzinę i raz jeszcze piszę do Baylor, rozważając wzięcie taksówki, która zabrałaby mnie do mamy i taty na Long Island. Baylor zaproponowała mi zatrzymanie się u niej w domu, w Maple Creek, czyli w tym, w którym dorasatałyśmy. Moja druga siostra, Skylar, zaoferowała mi pokój w domu jej i Griffina w mieście. Ale obie moje siostry mają małe dzieci. Nie
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
dokładnie pasuje to do mojego planu fajnych wakacji. Nie to, żeby cokolwiek z tego było fajne. To będzie raczej sześć tygodni tortur. Boże, żałuję że nie ma Charlie. Ona mnie rozumie. Myślę, że jest jedyną która mnie rozumie. Patrzę przez terminal lotniska i dostrzegam faceta, który obserwuje ludzi tak, jak ja. Opiera się swobodnie o ścianę, podpierając na niej stopę. Ma na sobie czapeczkę z daszkiem, która zakrywa, jak mi się wydaje, blond włosy, ale nie jest naciągnięta na tyle nisko, by skrywać jego brawurowo przystojne rysy twarzy. Jest bardzo wysoki, tak, że można naciągnąć sobie szyję patrząc na niego. Jego wyrzeźbiony, dobry wygląd skłania się w stronę surowego i niesfornego, a szeroka klatka piersiowa znajdująca się pod skrzyżowanymi, muskularnymi rąmionami stanowi przykład mocy i siły. Krótka broda na jego twarzy jest tak jasna, że łatwo można ją przeoczyć jeśli uważnie się mu nie przygląda. Dlaczego uważnie się przyglądam? W przeciwieństwie do innych mężczyzn, on nie ślini się do kobiet. Zwyczajnie przygląda się każdej osobie którą widzi, jakby usiłował rozwikłać jej historię - dlaczego tu jest i dokąd zmierza. Widzę jak przechodzi obok niego kobieta z wyglądem supermodelki. Uważnie obserwuję jak nawiązują przeltony kontakt wzrokowy. Uznaje jej obecność lekko unosząc brodę, po czym kieruje uwagę na kolejną mijającą go osobę. Nie przegapiam faktu, że modelka odwraca głowę i posyła tęskne spojrzenie w stronę nieznajomego obserwatora ludzi. Podśmiewam się wewnątrz siebie. Założę się, że laska przywykła do większej ilości uwagi niż on jej okazał. Chwilę później odrywa się od ściany i podbiega do płaczącego dziecka. Po rozhisteryzowanym zachowaniu chłopca wnioskuję, że zgubił rodziców. Obcy facet klęka i w przeciągu kilku sekund chłopiec się uspokaja, a nawet uśmiecha. Krótko potem podbiega kobieta i zgarnia dziecko w ramiona. Wygląda na to, że dziękuje facetowi, gdy chłopiec szepcze jej do ucha. Wyjmuje coś z torebki i koleś coś na tym bazgrze. Podaje to chłopcu i nie jestem do końca pewna dlaczego, ale dziecko jest bardzo podekscytowane tym, że jego mama dostała numer tego kolesia, aby spiknąć się na numerek. Chłopiec i obcy facet przybijają sobie piątkę, a potem on odchodzi.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
W następnej chwili dzieje się coś dziwnego. Patrzy na mnie. Patrzy na mnie, a mi miękną kolana. Na serio, prawie mnie zawodzą i upadam na ziemię. Serce mi łomocze, a oddech się rwie. Skóra mi się rozgrzewa, a włoski na rękach stają dęba. Dobry Boże - dlaczego mam taką reakcję na zupełnie obcą osobę? Dlaczego w ogóle mam taką reakcję, kropka? W całym moim dwudziestojednoletnim, prawie dwudziestodwuletnim życiu, nigdy mi się to nie przydarzyło. Siadam na najbliższej ławce, zastanawiając się czy przypadkiem nie zatrułam się czymś w samolocie. Chodzi mi o to, że on może być mordercą z siekierą. Mordercą z siekierą, który kręci się po lotniskach i daje swój numer samotnym matkom przestraszonych dzieci. Może jest pedofilem, który siedzi i czeka na dzieci dlatego nie poświęcał dużej uwagi kobietom. Z jakiegoś niewytłumaczalnego powodu nie potrafię oderwać od niego oczu. Nie patrzy na moje cycki. Jego oczy nie opuszczają nawet mojej twarzy. Przechyla głowę na bok, jakby próbował rozwikłać moją historię tak, jak robił to z innymi. A potem na jego twarzy wykwita powolny, zadowolony z siebie, pełen męskiej arogancji uśmiech. Odwracam wzrok i wysyłam Baylor wiadomość pisaną drukowanymi literami, pytając, gdzie, do cholery, jest. Napięcie wywołane lotem oraz toksyny z alkoholu naprawdę zaczynają na mnie działać. Boli mnie głowa. Sięgam i rozpuszczam włosy. Masuję skronie i naciągam szyję. Następnie to słyszę. Jego głos. Głos, który przecina moją skórę jak nóż masło, przenikając mnie wbrew mojej woli. - Piper, racja? Pomimo gładkiej, lecz szorstkiej seksowności jego głosu, zaczynam panikować. O Boże. Kim on jest? Skąd mnie zna i czego, do cholery, chce? Nie mogę mówić. Próbuję zebrać swoje rzeczy oraz zmusić się do ponownego funkcjonowania, rozważając ucieczkę. Ale z moim bagażem tak naprawdę nie wchodzi to w grę. Musi myśleć, że jestem szalona. Zdejmuje na moment czapeczkę, przesuwa dłonią przez włosy, po czym znów ją zakłada. - Jestem twoją podwózką.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
Tłumaczenie: D.
#3 Black Roses
Samantha Christy
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Rozdział 2 Mason Jest olśniewająca. To oczywiście cecha rodzinna, a Piper jest wierną kopią Baylor, z tym wyjątkiem, że ma intensywne, zielone oczy. Mają odcień błyszczących ździebeł trawy mieniących się w słońcu zaraz po deszczu. Lecz Piper posiada egzotyczną urodę, której reszta sióstr nie ma. Może wiąże się do z podróżowaniem za granicą. Może sęk tkwi w jej niezwykłych włosach. Normalnie nie poświęcam zbytniej uwagi kobietom. Nigdy. Ale zaraz po tym jak ją rozpoznałem, gdy sięgnęła by zdjąć gumkę z włosów, które opadły jej wokół ramion, moje cholerne serce się zatrzymało. Końcówki jej miodowobrązowych włosów wyglądają jakby zostały zanurzone w czarnym tuszu i okalają jej twarz w kształcie serca, która z pewnością powinna znaleźć się na okładkach czasopism. Jej kręcone włosy opadają poza obojczyki i wyglądają na nieco dłuższe z przodu, niż są z tyłu. Nim podszedłem do niej by porozmawiać, musiałem się cofnąć. Wziąć się w garść. Zaczerpnąć oddechu. Mniej więcej tak, jak robię po naradzie na meczu i przed wznowieniem gry. - Moja podwózka? - Jej twarz jest blada i przestraszona. Patrzy na mnie jakbym był Ponurym Żniwiarzem. Ocenia mnie oczami łani i niemal mogę zobaczyć pytania krążące jej po głowie. Przyciąga swoją torebkę blisko ciała i spogląda za mnie. - Skąd mam wiedzieć, że jesteś moją podwózką, a nie jakimś psychopatycznym zabójcą? Po jej reakcji domyślam się, że Baylor nie powiedziała jej że mam ją odebrać. Wyciągam do niej rękę, by się przywitać. - Jestem Mason, przyjaciel Griffina. Baylor mnie po ciebie przysłała.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Przygląda się mojej wyciągniętej dłoni, jakby miała się oparzyć. Dzwoni jej telefon, a ona spogląda na wyświetlacz, po czym przewraca oczami. Zgaduję, że właśnie napisała do niej Baylor. - Drużba, co? - pyta, wyglądając na nieco bardziej otwartą, gdy w końcu ściska moją dłoń. Jej mała dłoń jest miękka i trochę spocona. Denerwuje się. Zastanawiam się czy to przeze mnie, czy może jest to efekt latania samolotem. Nie mogę nie zauważyć tego, jak jej dłoń dobrze pasuje do mojej. Przez ułamek sekundy nachodzi mnie myśl, czy przeszkadzają jej odciski na mojej dłoni, ale potem przypominam sobie, że naprawdę mnie to nie obchodzi. - A ty jesteś druhną. To chyba znaczy, że poprowadzę cię nawą - żartuję. - Wszystko jedno. - Odsuwa dłoń, a ja momentalnie opłakuję tę stratę. Istnieje tylko jedna osoba, której dotyk kiedykolwiek wywołał u mnie takie uczucie. Otrząsam się z tej myśli i sięgam po jej walizkę. - Pozwól, że ci z tym pomogę. Wstaje, a jej smukłe, eleganckie palce owijają się wokół rączki walizki nim mogę do niej sięgnąć. - Nie potrzebuję twojej pomocy. - Odchodzi, ciągnąc za sobą wielką walizkę. Czuję się jak frajer, gdy ją doganiam. Musimy stanowić niezły widok. Drobne stworzenie ciągnie za sobą ciężką walizkę, podczas gdy jej towarzysz, który góruje nad nią i przewyższa ją wagą o dobre czterdzieści pięć kilo, idzie sobie obok. - Okeeeeej. Co powiesz na drinka? - Wskazuję na bar sportowy znajdujący się w rogu hali przylotów. Zatrzymuje się i spogląda na mnie w przerażeniu. - Drink? Ja cię nawet nie znam. Dlaczego miałabym chcieć to zrobić? Unoszę dłonie w geście poddania.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Pomyślałem tylko, że chciałabyś się trochę rozluźnić po długim locie. Tak czy inaczej, niedługo wsiądziesz ze mną do samochodu. Drink wydaje się być dość nieszkodliwy w porównaniu z tym, nie sądzisz? - Tak naprawdę nie mam wyboru co do podwózki, prawda? Ale i tak nie napiję się z tobą drinka. Wystarczająco rozluźniłam się w samolocie. - Odwraca się do mnie plecami i odchodzi, a ja wodzę oczami za jej kształtnym tyłkiem otulonym w dżinsy. - Zatem okej. Nie jesteś tylko suką, ale też lubisz sobie wypić mamroczę pod nosem. Odwraca się na pięcie. Chyba ma lepszy słuch niż sądziłem. Po części spodziewam się że rzuci we mnie swoją torebką, albo przynajmniej mnie spoliczkuje. - Tak, to prawda - mówi. - I to dlatego nie chcesz mnie poznać. A teraz, Mason, gdzie zaparkowałeś? W kompletnej ciszy kierujemy się do mojego samochodu. Przez cały czas psioczę w duchu odnośnie tego, że byłem jedyną osobą, która nie miała nic lepszego do roboty w piątkowe popołudnie, niż transportowanie Panny Suki z lotniska. Nie to, żebym nie był szczęśliwy z powodu tego jak spędzam czas poza sezonem. Mógłbym biegać i się lansować, jak wielu innych zawodników. Nawet będąc rezerwowym rozgrywającym, miałem kilka ofert spośród których mogłem wybierać. Ale nie jestem taki. Lubię moje spokojne życie. Moje prywatne życie. Moje nieskomplikowane życie. Spoglądam na Piper. Dlaczego mam przeczucie, że ta kobieta jest przeciwieństwem tego, co nieskomplikowane? Gdy docieram do mojego samochodu, otwieram bagażnik i odsuwam się, obserwując z rozbawieniem jak pakuje do środka swoją ciężką torbę. Zaoferowałbym pomoc, ale cholera, pewnie ogryzłaby mi głowę. Nie komentuje mojego samochodu. Jest ładny. Bardzo ładny. To mój jedyny ekstrawagancki zakup odkąd przeszedłem na zawodowstwo. A nawet mimo to, kupiłem go, ponieważ go uwielbiam, a nie jako jakiś magnes na laski, do którego zwykle kobiety lgną.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Kieruję się na stronę pasażera z zamiarem otworzenia jej drzwi, ale ubiega mnie i sama wsiada. Przewracam oczami, ale zatrzymuję myśli dla siebie. Zajmuję miejsce za kierownicą i wycofuję z parkingu. Kątem oka zauważam, że Piper wykręca dłonie i porusza ramionami. Dostrzegam to, że nieustannie uderza stopą o podłogę. Musi się denerwować z powodu tego, że od tak dawna nie była w domu. Usiłuję złagodzić napięcie. - Twoja rodzina posiada świetne restauracje. Jak to się stało, że nie weszłaś w rodzinny biznes? - Unoszę pytająco brew i na chwilę odrywam oczy od jezdni, by na nią spojrzeć. Nie przenosi spojrzenia z tego, cokolwiek tak bardzo zainteresowało ją na zewnątrz. - Tak jak i Baylor - mówi bez emocji. - Okej, muszę ci to oddać. Ale dlaczego podróżujesz z plecakiem po świecie? Opiera głowę o zagłówek, wyginając szyję. Włosy opadają jej do tyłu, a moją uwagę przyciąga mały błysk po lewej stronie jej nosa. Jest przekłuty. Malutki diamencik, który ledwo można dostrzec. - Nie podróżuję z plecakiem - mówi. - Mam walizkę. Cholernie ciężką. - Zaoferowałem, że ją poniosę, Piper. - Kręcę głową. - Zawsze jesteś taka uparta? Wracam pamięcią do rozmowy z Griffinem i Gavinem na temat dokładnie tej cechy sióstr Mitchell. Gdy ignoruje moje pytanie, zadaję kolejne: - Nie odpowiedziałaś mi. Dlaczego podróżujesz po świecie? I dlaczego nigdy nie wracasz do domu? Wiem, że siostry za tobą tęsknią. Cały czas o tobie mówią. Otwiera oczy i patrzy na mnie z determinacją. - A ty co, piszesz o mnie książkę czy jak? Unoszę palce, by potrzeć grzbiet nosa. To będzie długa podróż. - Okej. Cóż, czy zatem ty chcesz coś o mnie wiedzieć? - Nieszczególnie - mówi, ponownie skupiając spojrzenie za oknem.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Może jej siostry nie powiedziały jej o mnie. Może nie interesuje jej amerykański futbol po tym, jak niemal cztery lata spędziła za granicą. Albo może wie kim jestem, ale po prostu ma to gdzieś. - Jak to się stało, że twój chłopak z tobą nie przyjechał? - pytam. Gwałtownie odwraca głowę i wykrzywia twarz tak, jakbym zapytał ją dlaczego księżyc jest zielony. - Nie mam chłopaka. Dlaczego w ogóle o to zapytałeś? Nie będę się z tobą pieprzyła, jeśli na to liczysz. Na skutek szoku wywołanego jej słowami niemal zjeżdżam z drogi. - Uwierz mi, Piper, pieprzenie cię jest w tej chwili ostatnią rzeczą o jakiej myślę. Sądzę, że chętniej wyrzuciłbym cię przez okno, ale wówczas twoje siostry by mnie zabiły. - Próbuję wziąć się w garść nim powiem coś, czego będę żałował. - Mówiłem o Charlie’m. Jak to możliwe, że z tobą nie przyjechał? Odwraca wzrok, ale mógłbym przysiąc, że widziałem na jej ustach cień uśmiechu. Przez to zastanawiam się jakby wyglądała, gdyby w pełni się uśmiechnęła. Założę się, że ma jeden z tych uśmiechów, które rozświetlają całe pomieszczenie. Uśmiech, który powoduje, że facetom miękną kolana i nie są zdolni do racjonalnego myślenia. Ale nie wygląda na taką, co sporo się uśmiecha. Otoczona jest aurą smutku i bezbronności. I niech to cholera, mimo iż jest pewnie największą suką jaką kiedykolwiek spotkałem, to coś w niej wydobywa ze mnie instynkty opiekuńcze. - Charlie nie jest moim chłopakiem. To moja najlepsza przyjaciółka. Bawi się małą, skórzaną bransoletką, którą ma na nadgarstku, przekręcając ją tam i z powrotem i obraca w palcach zawieszkę, która na niej jest. Zastanawiam się czy dostała ją od Charlie. Czy to jedna z tych bransoletek przyjaźni, które dziewczyny sobie dają. - Och. - Śmieję się, myśląc o strzępkach dziewczyńskich rozmów, które słyszałem od jej sióstr. - Teraz, gdy o tym myślę, ma to więcej sensu. No więc, dlaczego z tobą nie przyjechała? Frustracja sączy się z niej pod postacią gwałtownego westchnienia. Odwraca w moją stronę całe ciało, napinając wokół siebie pas. Usiłuję nie zauważać tego, jak obciąga on w dół dekolt jej bluzki, podkreślając jej pokaźne piersi.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Chcesz rozmawiać? To porozmawiajmy. Co z tobą? Masz w swoim życiu dziewczynę? - Jej piękne, sukowate oczy wwiercają się we mnie, gdy czeka na odpowiedź. Ewidentnie przenosi rozmowę na mnie, by nie musieć mówić o sobie. Albo o Charlie. - Tak. Prawdę mówiąc mam. - Nie potrafię powstrzymać uśmiechu. Jestem pewien, że za każdym razem gdy myślę o Hailey, moją twarz rozświetla duma. Czuję, że Piper mi się przygląda. - Hm. Zatem musisz ją naprawdę kochać - mówi to tak, jakby obcym pojęciem było to, że jedna osoba jest do szaleństwa zakochana w drugiej. Przez to zastanawiam się co jej się stało, albo na kogo trafiła w swoim życiu. - Tak. - Przytakuję. - Kocham ją bardziej niż kiedykolwiek myślałem, że człowiek może kochać drugiego człowieka. Prostuje się na siedzeniu, a ja dumam nad tym, czy wyłapałem na jej twarzy cień rozczarowania. Sięga ku radiu, ale waha się, wpierw spoglądając na mnie. - Masz coś przeciwko? Potrząsam głową, a ona zaczyna przeszukiwać stacje radiowe, szukając takiej, która jej odpowiada. Jedziemy w ciszy, poza jej okazjonalnym, cichym podśpiewywaniem do piosenek, które kończy się gdy zdaje sobie sprawę, że to robi. Gdy rozbrzmiewa moja ulubiona piosenka, piosenka którą śpiewamy razem z Hailey - cóż, ona mamrocze, ja śpiewam - zerkam na Piper i przyłapuję ją na tym, że znów to robi, przez co się rumieni. Przelotna fala zażenowania która zalewa jej twarz jest kolejną oznaką tego, iż pod tą nieustępliwą, pełną rezerwy powierzchownością kryje się przyzwoita osoba. Ta kobieta jest ostrą mieszanką sprzeczności. Muzyka cichnie, gdy rozbrzmiewa dzwonek mojego telefonu. Wciskam przycisk na kierownicy, by odebrać. - Co tam, G? - Odebrałeś przesyłkę? - pyta Griffin. - Przesyłka siedzi obok - odpiera sarkastycznie Piper.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Mogłeś mnie ostrzec, że jestem na głośniku, Dix - mówi Griffin. - I cześć, Piper, tu Griffin. Nie mogę się doczekać aż cię poznam. - Taa, ja też - mówi uprzejmie Piper. - Sorki, G. - Wzruszam do Piper ramionami. - Ale taa, podrzucę ją, a potem spotkam się z tobą i Gavinem na siłowni, tak? - Brzmi dobrze. Będę tam około szesnastej, po sesji zdjęciowej. Dzięki, że ją odebrałeś, Dix. - Żaden problem. Zobaczymy się na miejscu. - Kończę połączenie i znów rozbrzmiewa muzyka. Piper zmniejsza głośność. - Twoi przyjaciele nazywają cię „Dicks”?1 - pyta z szeroko otwartymi oczami. - Dix - mówię, a potem jej to literuję. - D-I-X. No wiesz, ponieważ mam na imię Mason. Marszczy w dezorientacji brwi. - Mason Dixon - wyjaśniam. - Jak ta linia, która była północną granicą stanów przed obaleniem niewolnictwa?2 Dławi się śmiechem. - Masz na nazwisko Dixon? Ona naprawdę nic o mnie nie wie, prawda? - Nie. Na nazwisko mam Lawrence. Tak po prostu nazywają mnie przyjaciele.
1
Założę się, że wszystkie wiecie co oznacza słowo „dick” ale jeśli nie, to przypominam iż to – fiut, kutas.
2
Linia Masona-Dixona (ang. Mason–Dixon Line) – linia demarkacyjna wyznaczona w koloniach brytyjskich w Ameryce (obecnie Stany Zjednoczone) w latach 1763–1767 przez Charlesa Masona i Jeremiah Dixona w celu rozwiązania sporu o przebieg granicy pomiędzy czterema koloniami: Pensylwanią, Wirginią (obecnie Zachodnią), Delaware i Maryland. Odegrała ona ważną rolę w amerykańskiej historii, kulturze i prawie. Linia Masona-Dixona jest historyczną granicą kulturową między Północą a Południem Stanów Zjednoczonych.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Och, racja. - Przewraca oczami. - Zapomniałam. Faceci zawsze muszą mieć dla siebie głupie ksywki. - Pogłaśnia muzykę i wraca do wyglądania przez okno. Gdy kierujemy się do miasta, jest nieświadoma moich częstych spojrzeń. Zastanawiam się jak to możliwe, że ta dziewczyna wyszła z tego samego łona co Baylor i Skylar. Poza oczywistą skłonnością do uporu, w ogóle nie jest do nich podobna. One są miłe i bezinteresowne. Oddałyby obcej osobie prawą rękę. Kochają swoją rodzinę i niedzielne brunche. Więc dlaczego, do cholery, czuję, że ta osoba - egzotyczna suka z tą cholerną błyskotką w nosie - dostała się pod każdą warstwę mojej grubej i zrogowaciałej skóry?
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Rozdział 3 Piper - Przepraszam - mówi Skylar, śmiejąc się i przytulając mnie po raz enty. - Po prostu tak bardzo za tobą tęskniłam. I wiem, że chciałaś zatrzymać się u mamy i taty, ale myślę, że fakt iż pękły im rury to przeznaczenie. Musisz zostać ze mną. Przez to planowanie wesela będzie o wiele łatwiejsze. Spoglądam ponad jej ramieniem na Aarona, jej dwutygodniowe dziecko, które śpi obok Jordan, pięciomiesięcznej córki Baylor. Zamykam oczy i usiłuję nie myśleć o cudownym życiu moich sióstr. Okej, może i po drodze zaliczyły kilka wybojów i siniaków, chodzi mi o to, że to co przytrafiło się im obu było okropne, ale teraz, w tym momencie - nigdy nie widziałam ich szczęśliwszych. Nawet Skylar, która nigdy nie chciała męża i dzieci, zdecydowanie promienieje. A ja jestem skazana na życie pośrodku tego przez sześć tygodni. W duchu przeklinam rodziców, którzy w ostatniej chwili zdecydowali się na wielkie przemeblowanie skoro kilka dni temu zalało im dom. Ale to zostawiło mnie z decyzją. Zatrzymać się u Skylar w mieście, albo u Baylor w Maple Creek, w Connecticut. A ponieważ nie miałam ochoty mieszkać w domu z dzieciństwa wraz ze wszystkimi złymi wspomnieniami, to dostała mnie Skylar. Wyrywam się z miażdżącego uścisku i siadam na kanapie, patrząc jak moja najstarsza siostra rozlewa szampana do trzech kieliszków. - Skylar, zmieniłaś datę w kościele na piętnastego? - Baylor dołącza do nas w salonie z talerzem sera i szampanem. Podaje nam po kieliszku. - Tylko jeden kieliszek dla mnie i Skylar skoro karmimy. Ale możesz wypić resztę, Piper. Jestem pewna, że potrzebujesz tego po swoim długim dniu. Przytakuję i zabieram od niej kieliszek.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Dzięki. - Nie zawracam sobie głowy mówieniem jej że nie chodzi o długi dzień, ale o cel podróży. Rozglądam się po domu Skylar. Jest niesamowity. Urządzony ze smakiem. Bezpieczny. Wówczas docierają do mnie słowa Baylor i przenoszę spojrzenie na Skylar. - Piętnasty? Mam nadzieję, że chodzi o piętnastego kwietnia. Kręci głową i śmieje się. - Najwyraźniej sporo musisz się nauczyć o planowaniu wesela, siostrzyczko. Nie ma mowy abyśmy mogli zorganizować to w miesiąc. Ale nie mam wątpliwości, że osiągniemy to w dwa. - Dwa? - Odstawiam kieliszek z taką siłą, że szampan wylewa się ponad krawędzią szkła i kapie na stolik. - Powiedziałaś sześć tygodni, Skylar. Sześć. Nie osiem. Muszę wracać. Nie mogę tak długo tu być. - To tylko kilka dodatkowych tygodni, Piper. - Baylor wyciąga ściereczkę z torby i wyciera bałagan. - To nie tak, że czeka na ciebie praca czy coś. Posyłam najstarszej siostrze mordercze spojrzenie. - Och, racja. Tak jakby pisanie książek było prawdziwą pracą, Bay. Czuję się źle jak tylko te słowa opuszczają moje usta. Wiem, że jej książki bardzo dobrze się sprzedają. Nawet kiedyś jedną przeczytałam. Ale nie mogłam wczuć się w te całe ckliwe, miłosne bzdury. Dajcie mi dobry kryminał, albo thriller. Zamykam oczy i wydmuchuję powietrze. Czuję, jak dłoń dotyka mojego ramienia. - Jest okej, Pipes - mówi Baylor. - Przepraszam. Nie powinnam była tego mówić. Chciałabym tylko abyś wróciła do domu. Dlaczego nalegasz na to, by cały czas podróżować? Co się stanie, gdy wyczerpie się twój fundusz na studia? Będziesz musiała pracować. Wróć tutaj, zostań moją asystentką. - Albo możesz pracować w jednej z naszych restauracji - dodaje Skylar. Tak wiele tu na ciebie czeka.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Jestem wyczerpana. Nie chcę ponownie się z nimi o to kłócić. Dla świętego spokoju, mówię: - Pomyślę o tym. Gdy skończą mi się pieniądze. To wydaje się na chwilę je zadowolić. Nie muszą wiedzieć o tym, że pieniądze nigdy się nie skończą. Nie muszą wiedzieć, że fundusz na studia uszczuplił się dawno temu i że rodzice co miesiąc wysyłają mi małą sumkę na życie. Nie muszą wiedzieć, że nigdy nie wrócę. Nie muszą wiedzieć. - No więc, poza planowaniem wesela, co jeszcze powinnyśmy robić gdy tu jesteś? - Skylar spogląda z miłością na małego Aarona. - Aż do wesela jestem na urlopie macierzyńskim, więc możemy spędzać razem czas. Będzie tak, jak w liceum. Cóż, do czasu aż mnie olałaś i w pierwszej klasie pojechałaś na semestr za granicę. Liceum. Wzdrygam się na myśl o tym. Zastanawiam się czy wszyscy nienawidzą liceum tak, jak ja i Charlie. Ona i moje siostry były jedynym powodem dzięki któremu nie postradałam zmysłów w ostatniej klasie. Nie mogłam się doczekać aż skończę szkołę i zacznę podróżować po świecie. Muszę pogadać z Charlie. Zerkam na zegarek i zdaję sobie sprawę, że w Barcelonie jest środek nocy - nic dziwnego, że jestem zmęczona. Będę musiała poczekać do rana. - Nie jestem do końca pewna co będę robiła. Myślałam o trenowaniu do bostońskiego maratonu. No i może pomogę rodzicom w nowej restauracji, by zarobić trochę kasy. - Och, byliby zachwyceni. - Skylar podchodzi, by podnieść swoje wiercące się dziecko. - Możesz zawsze kelnerować też w „Mitchell’s”, w Nowym Jorku. Zawsze jesteśmy otwarci na dobrą… - Maraton? - wcina się Baylor. - Żartujesz, prawda? - Nie jesteś na bieżąco z tablicą Piper na Facebooku? - pyta Skylar. - To praktycznie jedyny sposób, by zdobyć informacje o tym gdzie jest i co robi. - Och, no dajcie spokój, wiecie, że nigdy nie miałam Facebooka. Baylor unosi kpiąco brwi.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Racja. - Śmieje się Skylar. - Niemal zapomniałam o niesławnym, facebookowym sabotażu. Odpina koszulę i przykłada Aarona do piersi, by go nakarmić. Przewracam oczami na to, jak moja siostra obnosi się ze swoim cyckiem, jakby nie interesował ją cały świat. - Poważnie, Skylar? - pytam i odchodzę, by nie musieć na to patrzeć. - Czekaj, Pipes. - Baylor idzie za mną do kuchni. - Opowiedz mi więcej o tym maratonie. Wiem że biegasz, ale maraton? Nie sądzisz, że to nieco ekstremalne? A tak poza tym, to czy nie musisz z wyprzedzeniem zapisać się na coś takiego? To w przyszłym miesiącu, prawda? - Tak. Dokładnie dwudziestego kwietnia. - Wyjmuję telefon i przeglądam kilka zdjęć, by odszukać te, które zostały zrobione w zeszłym roku. Pokazuję jej fotki, które Charlie zrobiła mi podczas maratonów w których brałam udział w Berlinie i Amsterdamie. – Wiem, że jest za późno żeby się zgłosić, ale zawsze rezerwują kilka tysięcy miejsc na cele charytatywne i dla darczyńców. Pomyślałam, że może Gavin ze swoimi znajomościami i tak dalej mógłby pociągnąć za kilka sznurków i wkręcić mnie tam. Baylor przegląda moje zdjęcia, na których ociekam potem i praktycznie słaniam się na nogach na mecie. Zerkam na nie ponad jej ramieniem, dumna z jedynej rzeczy w moim życiu, która nadaje mu znaczenia. Klarowności. Celu. Oddaje mi telefon i porywa mnie w pochłaniający uścisk. - Tak się cieszę, że robisz coś co kochasz. Tak się o ciebie martwiłam, Piper. Zapytam o to Gavina. Rozlega się dzwonek do drzwi. Jordan marudzi, zaskarbiając uwagę Baylor, a Skylar nadal jest zajęta karmieniem, więc podchodzę, by otworzyć drzwi. Zerkam przez szybę i widzę młodego mężczyznę, pewnie w moim wieku, który trzyma wielką torbę. Ma ciemnobrązowe włosy, które są krótkie i dobrze ostrzyżone, stanowiąc przeciwieństwo rękawów tatuaży na jego rękach i tuneli w uszach. Jest gorący. Europejski, gorący koleś. Zastanawiam się kim do cholery jest i dlaczego przyszedł do domu mojej siostry. Na moment zamieram. W żołądku formuje mi się wielki supeł i kręci mi się w głowie. O Boże, nie próbują mnie zeswatać, prawda? Wiedziałam że mogło do tego dojść. To była jedna z moich obaw, gdy wracałam do domu. Nie
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
mogę po prostu uwierzyć, że nie dały mi jednego, cholernego dnia, bym przyzwyczaiła się do różnicy czasu zanim przystąpiły do dzieła. - To pewnie Jarod z „Mitchell’s”- Baylor szarpie się z krzesełkiem dla dziecka, próbując przymocować je do stołu w kuchni. - Wpuść go, Piper. Przyniósł nam kolację. Westchnęłam z ulgi, otwierając drzwi by go wpuścić. I mimo iż jest tylko dostawcą jedzenia, a nie żadną niespodziankową randką, to i tak zastanawiam się czy moje siostry miały jakiś ukryty motyw. - Cześć. - Mija mnie, a zapach pysznego, amerykańskiego jedzenia przenika cały pokój, powodując, że zapominam o wszystkim innym poza kolacją, którą przyniósł ten koleś. Och, jak ja za tym tęskniłam. Myślę, że za jedzeniem tęskniłam bardziej niż za czymkolwiek. Czuję sos barbeque i mogę jedynie żywić nadzieję, że to sławna wieprzowina „Mitchell’s”. Są rzeczy, których nie można dostać za granicą, a dobre barbeque jest jedną z nich. Jarod spogląda na mnie ponownie, gdy mnie mija. - Łał - mówi, zerkając do tyłu i mierząc mnie wzrokiem od góry do dołu. - Mogłabyś być Baylor, tyle że trochę młodszą i nieco… ekscentryczną. Kiwam głową na sporą ilość jego tatuaży i tunele w uszach. - Ja jestem ekscentryczna? - mówię bez wyrazu. Śmieje się, stawiając torbę na stole i wyjmując z niej kilka pudełek jedzenia, które, bez względu na to jaka jestem zmęczona, powodują, że moje usta są w pełni rozbudzone i gotowe do uczty. - Słyszałem, że przez jakiś czas będziesz w mieście. Jeśli potrzebujesz kogoś kto cię oprowadzi, to jestem twoim facetem. Biorę widelec i zaczynam jeść, nie czekając na resztę i nie dbając o to na jaką świnię muszę wyglądać. - Nie, nie jesteś moim facetem - mamroczę z pełną buzią wieprzowiny. I zasadniczo tutaj dorastałam. Nie potrzebuję taniego oprowadzania.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Wygląda na lekko zaskoczonego. Widzę, jak pytająco patrzy na moje siostry. Obie wzruszają ramionami, a potem Skylar dziękuje mu za dostawę. - Jesteś kochany, Jarod. Naprawdę to doceniam. - Żaden problem. - Odwraca się, nie poświęcając mi drugiego spojrzenia. - Pozdrów Griffina i powiedz mu, że zobaczymy się na siłowni. Skylar przytakuje i żegnają się, gdy ja pochłaniam mięso jak głodujący szczur, któremu trafił się kawałek sera. - Więc, jest tu gdzieś blisko siłownia? - pytam. Tak długo jak utknęłam mieszkając ze Skylar, mogę przynajmniej spędzać część każdego dnia na siłowni. A jeśli będę jeszcze pracowała w restauracji, to będę spędzała tu tak mało czasu, jak to możliwe. Spoglądam na Skylar, która karmi teraz Aarona drugą, jawnie odkrytą piersią. Baylor karmi Jordan przecierkiem dla dzieci. - Tak, w dole ulicy. Najlepsza w Nowym Jorku. - Odwraca się, by puścić Skylar oczko. Przełykam kawałek mięsa i zlizuję z ust pyszny sos. - Cóż, myślicie, że pozwolą mi tam uczęszczać przez kilka miesięcy mojego popytu tutaj? - Prawdopodobnie - krzyczy przez ramię Skylar. - Biorąc pod uwagę, że właścicielami są Gavin, Griffin i Mason. Cóż, przynajmniej większości. Jakaś korporacja nadal posiada czterdzieści procent, ale chłopcy wykupią ją w ciągu kilku kolejnych lat. Unoszę brwi, próbując to pojąć. - Mają siłownię? Dlaczego producent filmowy i fotograf mieliby chcieć posiadać siłownię? - I gracz futbolu - dodaje Baylor. - Gracz futbolu? - Biorę do ust kęs kremowych, tłuczonych ziemniaków. Skylar kręci głową.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Czy ty w ogóle nie słuchałaś, gdy rozmawiałyśmy przez skype w czasie dziewczyńskich nocy? Temat Mason zawsze pojawiał się w taki, czy inny sposób. - Mason gra w futbol? - Przechylam głowę by na nią spojrzeć. - Och taa, może i słyszałam jak coś na ten temat mówiłaś. - Wzruszam ramionami, nie będąc pod wrażeniem. - Próbowałam nie słuchać gdy ty i twoje przyjaciółki wzdychałyście do facetów. Skylar i Baylor dzielą spojrzenie. Baylor słyszalnie wzdycha i wraca do karmienia córki. - Nie tylko gra w futbol, - mówi Skylar, zapinając koszulę - ale gra dla Gigantów. - Staje prosto i kładzie sobie Aarona na ramieniu, idąc do kuchni i czekając aż mu się odbije. - Cóż, nie w każdym meczu. W sumie nie w większości. Jest ich rezerwowym rozgrywającym. Właściwie to miał być w pierwszym składzie dopóki nie został wyruchany przez faceta, który nie przeszedł na emeryturę. Jakiś Johnny, nie pamiętam nawet jego nazwiska. Tak naprawdę nie śledzę futbolu, ale zacznę gdy Mason… - Skylar? - wchodzę jej w słowo. - Czy twój wywód ma jakiś cel? - Och… uch, pomyślałam tylko, że może interesować cię kto jest twoim drużbą. - Masz na myśli swojego drużbę. - Wstaję od stołu, nie kończąc nawet jedzenia. Jest tu zdecydowanie za dużo małych dzieci wydających zbyt wiele obrzydliwych odgłosów, bym mogła jeść. - Tak czy siak, nie obchodzi mnie kim on jest. A wiedza że jest sławnym graczem futbolu, powoduje, że jeszcze mniej chcę o nim wiedzieć. Jednakże tłumaczy to jego krzykliwy samochód. Jestem pewna, że ma go by imponować kobietom. Ale kutas. - Literuję to im: - D-I-CK, a nie D-I-X, więc nie ważcie się mnie z nim swatać, ani z nikim innym. Moje siostry wymieniają kolejne spojrzenie. - Zeswatać cię z Masonem? - Śmieje się Baylor. - Nie. To się nie zdarzy nawet gdybyś chciała. Ten facet od lat nie przejawiał nikim zainteresowania. - Oczywiście, że nie - mówię. - Ma dziewczynę. Skylar dławi się drinkiem.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Dziewczynę? Mason? Nie, nie ma. Nie był nikim zainteresowany od czasu Cassidy. To było ponad dwa lata temu i wszyscy wiemy, jak to się skończyło. - Ale w samochodzie powiedział mi, że jest w kimś zakochany. - Drapię się po głowie w dezorientacji. - Myślę, że dokładnie ujął to tak „kocham ją bardziej niż kiedykolwiek myślałem, że człowiek może kochać drugiego człowieka”. Baylor się uśmiecha. - Och, masz na myśli Hailey. Wzruszam ramionami. - Nie podał mi jej imienia. Śmiejąca się Skylar, mówi: - Nie powiedział ci że Hailey to jego córka, a nie dziewczyna? Typowy Mason. - Jego co? - Przenoszę spojrzenie od jednej do drugiej. - Nie jest trochę za młody by mieć córkę? - Wzdrygam się jak tylko te słowa opuszczają moje usta. Baylor unosi na mnie brwi. - Ja byłam młodsza od niego, Pipes. On ma dwadzieścia dwa lata. Ma dostatecznie dużo lat, by posiadać dzieci. - Dzieci? - sapię. - W sensie, że więcej niż jedno? - Nie, tylko Hailey. - Skylar kładzie Aarona do kołyski. - Ma prawie dwadzieścia miesięcy, co powiesz, Baylor? Baylor przytakuje. - Boże, to dziecko jest niedorzecznie urocze. Dzięki Bogu, że odziedziczyła wygląd po tacie, a nie po tej suce, swojej matce. Na szczęście, nim mogę usłyszeć więcej o tej uroczej, małej dziewczynce, otwierają się frontowe drzwi i wchodzi stado mężczyzn. I jeden, bardzo uroczy dziewięciolatek.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Ciocia Piper! - Maddox biegnie przez dom i wskakuje mi w ramiona. - Mad Max! - Ściskam go mocno i obracam go dookoła. Z Maddoxem wiążą się moje najlepsze wspomnienia. Baylor urodziła go w wieku dziewiętnastu lat. Przeniosła się do domu by pracować w „Mitchell’s” i skończyć naukę, więc potrzebowała przy nim pomocy. W tamtym czasie miałam tylko czternaście lat, ale stałam się jego główną niańką. Do czasu aż wyjechałam. Ale tych kilka lat wystarczyło, by stworzyć więź jaka pomiędzy nami jest. On jest jedynym dzieckiem, jakie naprawdę kocham na zabój. To znaczy, pewnie że kocham pozostałe. Ale wiem, że nigdy nie nawiążę z nimi takiej więzi, jak z Maddoxem. Maddox i ja nadrabiamy zaległości, gdy pozostali zdejmują płaszcze i kierują się, by coś zjeść. Nic dziwnego, że tak dużo zamówili. Gavin wciąga mnie w niedźwiedzi uścisk. Spotkaliśmy się tylko jeden raz, na weselu jego i Baylor, ale jest moim szwagrem, więc pozwalam mu się przytulać. Następnie Skylar przedstawia mnie Griffinowi, który wylewnie mi dziękuje za to, że wróciłam do miasta, by pomóc zaplanować ich wielki dzień. Mason unosi brodę na powitanie. Żadnego przytulenia. Żadnego uścisku jego niezwykle dużej dłoni. Żadnego słowa przywitania. Jezu, typowy kutas. Ale jest w porządku. Ja również nie chcę go poznawać, poza ślubnymi obowiązkami jakie zrzucą na nas Skylar i Griffin. Baylor wkłada Jordan do kojca, zajmując ją zabawkami. - Gavin, Piper chce pobiec w bostońskim maratonie. Możesz pociągnąć za jakieś sznurki w wytwórni by ją wkręcić? Rozważa jej pytanie i kręci głową. - Popytam, ale wątpię. Sporo pracowaliśmy przy maratonie noworocznym. - Odwraca się do mnie. - Wielka szkoda, że przegapiłaś go w zeszłym miesiącu, na pewno udałoby mi się wkręcić cię do niego. - Wskazuje widelcem na Masona. - A co z tobą, Mason, czy Giganci nie mogliby załatwić jej miejsca? Mason posyła mojemu szwagrowi śmiertelne spojrzenie. Przeszywa Gavina spojrzeniem tak, jakby poprosił go właśnie by odciął sobie rękę, którą rzuca piłkę. Następnie Mason odwraca się do mnie. Wpatruje się w moje dwukolorowe włosy, po czy skupia uwagę na kolczyku w moim nosie.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Jesteś sportowcem? Opada mi szczęka z powodu jego lekkomyślnego pytania. - Nie sportowcem. Biegaczką. - Zamykam przelotnie oczy, myśląc o poetyckim wydźwięku tego stwierdzenia. Mason kręci głową. - Nie jesteś sportowcem. Sportowcy nie mają przekłutego nosa, pomalowanych na neonowe kolory paznokci i dziwnych włosów. A twoje nogi są za krótkie by osiągnąć dobry wynik czasowy kwalifikacji. Wiesz, że musisz mieć dobry wynik na kwalifikacjach, prawda? Powstrzymuję się od wykrzyczenia przekleństw do tego mężczyzny, biorąc pod uwagę fakt, że mój podatny na wpływ, dziewięcioletni siostrzeniec siedzi w kuchni. Zamiast tego spokojnie nalewam sobie kolejny kieliszek szampana i wypijam do dna. - A do tego, sportowcy nie piją jak marynarze na morzu - dodaje. Dość tego. Podchodzę do Maddoxa i zasłaniam mu uszy. - Chuja o mnie wiesz, Mason. Jak śmiesz zakładać, że dlatego iż jestem trochę inna, nie mogę być kimś, kto ma coś wspólnego z taką osobą, jak ty. A w tej chwili jestem już pewna, że jesteś egocentrycznym, głodnym sławy dziwkarzem z malutkim peniskiem, który jeździ krzykliwym autem, by przyciągnąć wszystko co posiada waginę. Cóż, posłuchaj no, Dick, i to uważnie. Jestem zarejestrowana w MSM, choć jestem pewna, że twój móżdżek wielkości fistaszka nie wie, że to skrót od Międzynarodowego Stowarzyszenia Maratonów. I zapewniam cię, że mam więcej niż wystarczająco dużo zatwierdzonych czasów kwalifikacyjnych, by pobiec w bostońskim maratonie. W zasadzie to jestem pewna, że ta mała dziewczynka z krótkimi nogami i przekłutym nosem może pobić twój grubokościsty, pełen odcisków na dłoniach, narcystyczny, maratonowy czas. Zdejmuję ręce z uszu Maddoxa i całuję go w głowę, po czym odchodzę od niego. To wówczas zauważam, że w pokoju zapadła cisza i oczy wszystkich przeskakują pomiędzy mną i Masonem. Mason podchodzi i mierzwi włosy Maddoxa, po czym zatyka mu uszy tak, jak ja to zrobiłam.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Poza sezonem trenuję do maratonu. I tak, mogę załatwić ci miejsce. Więc, Piper Mitchell, gra, kurwa, rozpoczęta! Podchodzi do lodówki i wyjmuje sobie piwo. Jego znoszone, dopasowane dżinsy podkreślają wąską talię i muskularne uda. Wypija połowę butelki, gdy reszta z nas go obserwuje, całkowicie oniemiała. - I pozwolę ci nawet pracować z moją trenerką na siłowni - dodaje. Polubisz ją. Ona też ma odjechane włosy i dziwne kolczyki. - Podnosi nieotwarte pudełko z jedzeniem i wkłada je sobie pod pachę. Skończywszy piwo, wkłada pustą butelkę do kosza i kieruje się do drzwi. - A teraz, jeśli mi wybaczycie, muszę jechać odebrać Hailey. To mój weekend. - Sięga do klamki, ale odwraca się do mnie. - Możesz zacząć w poniedziałek. Po tym, jak otrząśniesz się z różnicy czasu. Ale na miłość boską, skończ z piciem. Gapię się na zamknięte drzwi długo po tym, jak wyszedł. A potem zerkam na siostry, które wpatrują się we mnie z rozdziawionymi buziami. - Ugh! Ja mam przestać pić? Dopiero co wyżłopał butelkę piwa. Jak wy znosicie tego faceta? - Podchodzę by nalać sobie kolejny kieliszek szampana, na złość, wiedząc, że rano będę miała cholernego kaca. Opieram się o blat i robię łyk bąbelków. Wówczas zdaję sobie sprawę z tego, że w pokoju panuje taka cisza, że można usłyszeć upadającą szpilkę. - Lubisz go! - Uśmiech Skylar rozciąga się od ucha do ucha i praktycznie podskakuje na krześle. - O mój Boże, Piper, lubisz chłopaka. Nie jesteś lesbijką! Słysząc jej słowa pluję szampanem. - Lesbijką… myślałyście, że jestem lesbijką? - Spoglądam od Skylar do Baylor, oceniając ich reakcje. - Cóż, nigdy nie mówiłaś o chłopaku. Wydajesz się mieć… wstręt do mężczyzn - mówi Baylor. - No i jest jeszcze Charlie… - Która jest moją najlepszą przyjaciółką - bronię się. - Nie dziewczyną. Charlie, moja heteroseksualna przyjaciółka, która mieszka teraz na kocią łapę z jakimś kolesiem, którego bzyknęła w zeszłym roku i czeka na mój powrót. Co jest kolejnym powodem dla którego nie mogę tu zostać dłużej, niż to konieczne. No i lubienie Masona? Tego dupka… jaja sobie robicie? Nie tknęłabym go trzymetrowym kijem. Jestem pewna, że jest taki sam, jak reszta nadętych
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
sportowców, którzy uważają się za Boży dar dla ludzkości. Nie, jedyne co mnie interesuje, to żeby załatwił mi udział w maratonie. Moje siostry znów na siebie patrzą. Kiedy stały się tak dobre w niewerbalnej konwersacji? - Wszystko jedno - dąsam się. Ciągnę moją wielką walizkę i kieruję się ku schodom. - Idę do łóżka. Jestem wykończona. Griffin się zrywa i zabiera moją walizkę. - Pokażę ci twój pokój. I tylko dlatego, że zaraz padnę z powodu różnicy czasu, alkoholu i frustracji, pozwalam aby pomógł mi facet.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Rozdział 4 Mason Gavin i Griffin podbiegają do mnie na wewnętrznym torze wyścigowym i otaczają mnie z obu stron. - Trenujesz do bostońskiego maratonu, co? - pyta Gavin. - Od kiedy? - Założę się, że stało się to w dwie sekundy po tym, jak Piper powiedziała, że mogłaby go pokonać - mówi Griffin. Śmieją się i przyspieszają, wyprzedzając mnie, ponieważ nie muszą utrzymywać takiego tempa, jak ja. Po raz dziesiąty odkąd wczoraj otworzyłem swoją niewyparzoną gębę, kręcę głową na moją głupotę. Nigdy nie byłem rodzajem osoby, która przesadnie lubiła współzawodnictwo. Dla niektórych może to być zaskoczeniem, biorąc pod uwagę moją profesję. I być może to tłumaczy dlaczego postanowiłem zostać z Gigantami po tym, jak Henley odwołał swoje przejście na emeryturę, zamiast próbować zdobyć gdzieś indziej pozycję startową. Ale z jakiegoś powodu, ta dziewczyna - ta kobieta - nadepnęła mi na odcisk i nie mogłem się powstrzymać przed przyjęciem jej wyzwania. Nie spałem zbyt dobrze zeszłej nocy. Zastanawiałem się czy złożyłem fałszywą obietnicę. Nie byłem na sto procent pewien czy samemu uda mi się dostać do maratonu, a co dopiero wkręcić tam Piper. Ale dziś rano, gdy koordynator organizacji charytatywnej Gigantów oddzwonił do mnie, mówiąc że wszystko okej, to westchnąłem z ulgi. Albo może było to westchnienie irytacji, wiedząc że ponownie pozwoliłem jej zaleźć sobie za skórę. Jeden dzień. Znam Piper Mitchell przez jeden, cholerny dzień i nie mogę przestać o niej myśleć. W ogóle nie przypomina kobiet, na które niegdyś leciałem. W ogóle nie jest taka, jak mama Hailey. Nie przypomina chmary
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
fanek, które chcą się mnie uwiesić gdy dowiadują się, że gram profesjonalnie w futbol. - A mówiąc o Piper - mówi Gavin, gdy ponownie dobiegają do mnie od tyłu na czterysta metrowej bieżni. Posyłam mu ostre spojrzenie. - Ja nie mówiłem o Piper, tylko ty. - Spowalniam tempo, licząc że mnie wyprzedzą. Obserwuję jak oboje odwracają się i biegną tyłem. - Jesteś zainteresowany, Dix? - pyta Griffin. Zgrywam głupka. - Zainteresowany czym? - Zainteresowany Piper, tępaku. Oczywiście, że jestem zainteresowany. Kto by nie był? Cóż, z wyjątkiem facetów, którzy nie lubią aroganckich, upartych, wkurzających kobiet. O czym ja, do cholery, myślę? - Oczywiście, że nie. - Patrzę na zegarek i zbiegam z bieżni, by wziąć ręcznik. - Bez obrazy, ponieważ jesteście z jej siostrami i tak dalej, ale ona jest pierwszej klasy suką. Wszyscy bierzemy ręczniki i wycieramy twarze. Gavin marszczy brwi. - Zatem dlaczego przyjąłeś jej wyzwanie? I dlaczego maraton? Chodzi mi o to, że to dość spore przedsięwzięcie, Mason. - Muszę dać sobie wycisk. Im silniejszy będę, tym większe szanse, że wygram pozycję wyjściową w składzie. - Kiedy zaczynają się treningi pozasezonowe? - pyta Griffin. - Dwudziestego drugiego kwietnia - mówię. A potem czekam. - Dwa dni po maratonie? - Griffin kręci głową i śmieje się. - Koleś, masz życzenie śmierci?
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Wszystko jest dobrze - mówię mu. - Pierwsze dwa tygodnie ograniczają się do treningów siłowych i rehabilitacji. Przez dłuższy czas nie będziemy skupiali się na niczym ciężkim. Gavin uderza mnie swoim ręcznikiem. - Rehabilitacja… cóż, to brzmi dobrze po przebiegnięciu maratonu. - Jesteś pewien, że odpowiada ci piętnasty maja, jako data naszego ślubu? - pyta Griffin. - Czy to nie jest w środku treningu pozasezonowego? - Jestem pewien, G. Już sprawdzałem rozkład treningów. Nie mamy ich w weekendy i tak naprawdę mam tylko dziesięć obowiązkowych mini zgrupowań na których muszę być. Ale planuję być tam jak tylko będę mógł. Wybieram się nawet na zgrupowanie dla nowicjuszy. Muszę pokazać wszystkim, że mam to co trzeba, a czasami lepiej jest, gdy robi się to od samego dołu. - Wiemy, że masz to czego trzeba, Dix. - Griffin wrzuca brudny ręcznik do kosza na pranie. - Johnny Henley naprawdę cię wyruchał. Ale, stary, poradziłeś sobie z tym z gracją i godnością. Pewnego dnia osiągniesz to czego pragniesz. Wszyscy w ciebie wierzymy. Wiara. Za każdym razem gdy słyszę to słowo, myślę o pierwszej żonie Griffina, Erin. Zawsze mówiła o wierze, przeznaczeniu, rodzinie i o tym, że należy ufać, że każda z tych rzeczy nas poprowadzi. Boże, tęsknię za nią. Myślenie o Erin przypomina mi o tym, że obiecałem Skylar iż zabiorę ją by zrobiła sobie tatuaż. Chce zaskoczyć Griffina robiąc sobie taki sam tatuaż jaki miała Erin. Patrząc na to wszystko z zewnątrz, można by pomyśleć, że ich sytuacja jest na serio pochrzaniona. Ale jest wprost przeciwnie, myślę, że Griffin i Skylar są moimi pieprzonymi bohaterami. Niewielu ludzi mogłoby zrobić to, co oni. Wziąć gównianą sytuację i przemienić ją w coś świetnego. - Przychodzisz jutro na brunch? - krzyczy Gavin z kabiny prysznicowej obok mnie. Brunch. Kocham niedzielne brunche z gangiem Mitchells, zwłaszcza gdy mam ze sobą Hailey. Uwielbiają ją, a ona kocha bawić się z Maddoxem i resztą dzieci. Ale pójście oznaczałoby kolejne starcie z najmłodszą siostrą. Po ostatnim wieczorze nie sądzę, aby to było mądre. Nie chcę zepsuć wszystkim brunchu, a ponadto sadzę, że kilka dni bez spotkań z Piper pozwoli mi złapać
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
trochę dystansu. Nie potrzebuję w życiu komplikacji, które mogłyby odciągnąć moją uwagę od celu, którym jest zostanie głównym rozgrywającym. Hailey i futbol - tylko z tym mogę póki co sobie poradzić. Tylko z tym chcę sobie radzić. Po prysznicu umawiamy się na jutro na drinka, a potem kieruję się do żłobka na siłowni, by odebrać moje dziecko. Zerkam przez duże okno i widzę, że Hailey bawi się obok kilku innych dzieciaków. Gapię się na nią przez szybę. Nadal za każdym razem gdy ją widzę, kradnie mi oddech. Ma malutką twarz cherubinka, okalaną platynowymi blond włoskami. Próbowałem związać je kokardką, ale jestem daleki od opanowania tej sztuki i ponownie jej długie włosy wypadły z upięcia i poplątały się. Wiem, że będę musiał zmierzyć się ze łzami, gdy później będę je czesał. Ale najpierw zamierzam zabrać ją do parku. Kocha konie. A ja zrobiłbym wszystko, by zobaczyć uśmiech na jej cudownej, małej twarzyczce. Jej buzia rozświetla się gdy mnie widzi. - Tata! - piszczy i zaczyna dreptać do mnie, a ja zamieniam się w papkę z powodu jej melodyjnego, wysokiego głosiku. Zgarniam ją w ramiona i obsypuję jej twarz pocałunkami, po czym dziękuję za opiekę i kieruję się do samochodu. Mojego - jak ona go nazwała „krzykliwego samochodu, który przyciąga wszystko, co ma waginę?” Tak, jest sportowy. Tak, jest kosztowny. Ale to, co przegapiła wczoraj gdy wiozłem ją do domu, to zapięty z tyłu fotelik Hailey. To był mój jedyny wymóg, gdy kupowałem samochód. Świetny sportowy samochód z fotelikiem. Gdybym wówczas wiedział, że kobiety będą się do niego śliniły, to może rozważyłbym ponownie moją decyzję i kupiłbym mini vana. Jeśli mój samochód jest magnesem na laski, to mini van je odpycha. Jadąc do parku, przelotnie myślę o wymianie mojej jedynej, kosztownej własności. Ale ten moment mija, gdy uzmysławiam sobie iż to nie mój problem. To ich problem - wszystkich tych kobiet, które bez wstydu rzucają się na jakiegokolwiek zawodnika, licząc na to, że dostaną swoje piętnaście minut sławy. Raz popełniłem ten błąd. Więcej tego nie zrobię. I choć w rezultacie otrzymałem to, co najlepsze na świecie - Hailey, to nie jestem skłonny ponownie ryzykować. Więc żyję w celibacie odkąd Cassidy pokazała się u mnie będąc w siódmym miesiącu ciąży, żądając oświadczyn. Minęły blisko dwa lata odkąd
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
uprawiałem seks. Moja lewa ręka stała się moją najlepszą przyjaciółką i jedynym źródłem ulgi. Zabawne, że podjąłem nawet świadomą decyzję, by używać lewej ręki, wzmacniając ją przy tym, ponieważ to nie jest moja dominująca ręka. Po przejażdżce na kucyku, Hailey zaczyna być marudna, co z pewnością jest oznaką tego, iż jest głodna. Restauracja „Mitchell’s” nie jest daleko, więc robię sobie spacer przez pięć przecznic z moją małą dziewczynką siedzącą mi na ramionach. Przechodząc przez drzwi, praktycznie wpadam na jedyną osobę, której nie powinno tu być. Patrzę na nią dezaprobująco. - To w taki sposób spędzasz urlop macierzyński, Skylar? Wiesz, że urlop macierzyński oznacza, że nie musisz pojawiać się w pracy, prawda? Spogląda na mnie ze wstydem. - Nie mogę się powstrzymać. Nie chcę, aby wszystko się tu schrzaniło kiedy mnie nie ma. Przyszłam tylko na kilka minut by upewnić się, że wszystko dobrze idzie pod moją nieobecność. Pociągam ją ze sobą do stanowiska hostessy. - Stolik dla trzech osób - mówię, patrząc na Skylar, a nie na hostessę. Skylar rzuca tęskne spojrzenie w stronę kuchni, a potem wzdycha. - Okej, dobra. Ale tylko dlatego, że chcę spędzić czas z tą cudowną dziewczynką. Jak się masz, Hailey? - Do gójy, do gójy! - Wyciąga rączki do Skylar, która zgarnia ją w uścisk. Skylar każe posadzić nas blisko kuchni, pewnie po to, by móc słyszeć jeśli wydarzy się tam jakiś kryzys. - Gdzie Aaron? Jest jeszcze za mały aby zabierać go na zewnątrz? Kręci głową. - Nie, zabieraliśmy go już w różne miejsca, ale Griffin nie pozwala nikomu go dotykać. Jest pod tym względem dość czujny. I nosi wielkie opakowanie płynu do dezynfekcji, abyśmy mogli umyć dłonie za każdym
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
razem, gdy dotkniemy czegoś takiego jak klamka czy przycisk w windzie. To dość komiczne, ale nie boję się też stwierdzić, że czasami wkurzające. Ale znoszę to, ponieważ wiem, że nie chce aby mały się rozchorował. Griffin miał w życiu do czynienia z taką ilością chorób, że wystarczy mu do końca życia. Przytakuję w zgodzie. - Wiesz, to pewnie tylko kwestia bycia nowym tatą. Początkowo miałem to samo z Hailey. Zwłaszcza gdy nie mogłem się często z nią widywać. Szybko się zmieni, nie martw się. - Robię łyk wody, którą przyniósł kelner. - Więc, Piper zajmuje się dzieckiem? Kaszle, dławiąc się wodą. - Boże, nie. Ta dziewczyna nie zajmowała się dzieckiem odkąd była w liceum. Myślę, że Baylor nadużywała jej pomocy, czy coś. Praktycznie wychowywała Maddoxa przez kilka lat, a potem skończyła siedemnaście lat i wszystko inne stało się ważniejsze. Na przykład Charlie i planowanie wyjazdu po ukończeniu szkoły. Na szczęście kelner przyszedł by odebrać nasze zamówienia, zapobiegając dalszej rozmowie o Piper. Dlaczego w ogóle o niej wspomniałem? - Jarod, pamiętasz Masona, prawda? Będzie drużbą na moim weselu. Wyciąga do mnie rękę, a ja nią potrząsam. - Och tak. Mason Lawrence, wiem o tobie wszystko. Jestem wielkim fanem Gigantów. Powodzenia w tym roku, stary. Liczę, że będziesz grał więcej niż w zeszłym sezonie. Jarod ma rękawy tatuaży, które wystają zza koszuli na nadgarstkach. Ma także tunele w uszach. Musi być cholernie dobrym kelnerem, ponieważ w „Mitchell’s” zatrudniają zwykle schludnie wyglądających kelnerów. Zauważam jego krótkie, porządnie ostrzyżone włosy i zastanawiam się, czy może przystał na inną fryzurę by dostać pracę. - To tak jak i ja. Dzięki. - Przystępuję do podania mu zamówienia, a potem pytam o miękkiego kurczaka i kawałki jabłka dla Hailey. - Chcesz koktajl czekoladowy, słodziutka? Hailey klaszcze w dłonie i piszczy:
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Kolada! Facet kończy przyjmować nasze zamówienie, ale waha się zanim odchodzi. Przygląda mi się przez pół sekundy, po czym kieruje uwagę na Skylar. - Więc, jak długo twoja siostra zostaje w mieście? Skylar zerka na mnie, nim odpowiada. Moja twarz przybiera stoicki wyraz. - Do wesela, czyli do piętnastego maja - odpowiada. - Och. - Nerwowo przenosi ciężar ciała z nogi na nogę. - No więc, myślisz, że zechciałaby kiedyś się ze mną umówić? Może mogłabyś szepnąć jej o mnie dobre słówko? Skylar mocno usiłuje się nie uśmiechnąć. - Pewnie, Jarod. Nieczęsto się umawia, ale z radością powiem jej jakim jesteś miłym facetem. - Miłym? - mówi, jakby to było coś złego. - A może powiesz jej, że jestem najlepszym kelnerem i że pewnie wkrótce awansujesz mnie na zastępcę menadżera. I powiedz jej jeszcze, że mogę zdobyć vipowskie bilety na obłędny koncert, ponieważ mój wujek jest promotorem. - Zastępca menadżera, serio? - pyta, skupiając całą uwagę na tym dzieciaku, który nie może mieć więcej niż dwadzieścia lat. - Cieszę się, że jesteś taki ambitny, Jarod. I oczywiście, przekażę jej to wszystko. - Dzięki. Pójdę przekazać do kuchni wasze zamówienie. Nie zapomnisz, prawda? - Nie, Jarod, nie zapomnę. A teraz pospiesz się do stolika numer trzy, ponieważ goście wyglądają na rozdrażnionych. Odchodzi pospiesznie, a ja kręcę głową. - Jest tutaj tylko jeden dzień, a już goni za nią koleś. Co w was takiego jest, siostry Mitchell? - Właściwie, to dwóch facetów - mówi.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Dwóch? Serio? - Unoszę pytająco brwi, i być może też trochę ze zmartwienia. - Och, no weź, Mason. - Wchodzi w pełen tryb mamy i wyjmuje śliniaczek z torby którą przeniosłem, zawiązując go wokół szyi Hailey. - Nie zgrywaj przy mnie głupiego. Widziałam jak się wobec siebie zachowywaliście wczoraj wieczorem. - Jak się zacho… uch, masz na myśli kłótnię, którą rozpoczęła ze mną twoja siostra? - Tak. - Uśmiecha się, cała jej twarz się rozjaśnia, a ja nie mogę nie zauważyć, że ma takie same, cudownie zielone oczy jak Piper. - A to wyzwanie, które rzuciłeś. To gorąco pomiędzy wami. - Wachluje się. - Gorąco? - pytam z niedowierzaniem przeplecionym z odrobiną zaprzeczenia. - Jesteś szalona. I to ona rzuciła rękawicę, ja ją tylko podniosłem. Zrobiłem to z czysto samolubnych powodów, ponieważ będzie to dobry trening siłowy, który pomoże mi się przygotować do sezonu. - Racja. - Pomaga Hailey ze słomką, gdy Jarod stawia przed nią koktajl czekoladowy. - Nie mogę po prostu uwierzyć jak bardzo ona się zmieniła. - Hailey? - Nie, Piper. Chodzi mi o to, że ma przekłuty nos i dwukolorowe włosy. Nigdy taka nie była. Byłyśmy trzema muszkieterami, ona, Baylor i ja, cóż, czterema, jeśli liczyć Charlie, która zawsze była w pobliżu. I mimo iż Piper była pięć lat młodsza niż Baylor i trzy lata młodsza ode mnie, to świetnie się dogadywałyśmy. Wszystko razem robiłyśmy. Nie rozumiem po prostu co jej się stało. - Europa się stała. I Azja. Oraz Afryka - mówię. - Ludzie są tam inni. Byłem zeszłego lata za granicą na meczach pokazowych. To zupełnie inny świat, Skylar. Myślę, że im bardziej jesteś ekscentryczny, tym lepiej się wpasowujesz. - Na stole pojawia się talerz z kurczakiem dla Hailey, więc kroję go na małe kawałki, by mogła zjeść. - Musisz dać jej szansę na zaaklimatyzowanie się. Długo jej nie było. - Taa, może - mówi, mieszając w swojej sałatce. - Nie bądź dla niej zbyt ostry, Mason. Coś jest nie tak. Coś było z nią nie tak od dawna. Wiem, że wydaje się być sukowata i egocentryczna, ale tak naprawdę taka nie jest. Myślę,
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
że to fasada. Więc jeśli choć odrobinę się nią interesujesz, to nie rezygnuj. Myślę, że możesz być dokładnie tym, kogo ona potrzebuje. - Ja? - Wskazuję na kelnera, który przechodzi obok. - A co z nim? Nie wydaje się być bardziej w jej typie? Kręci głową. - Nie zrozum mnie źle. Uwielbiam Jaroda. I ma rację, jest najlepszym kelnerem jakiego mam. Ale nie jest facetem dla niej. Ona potrzebuje kogoś silnego. Kogoś spostrzegawczego. Kogoś, kto potrafi wejrzeć poza tę jej szorstką powierzchowność i obalić mury, którymi się otoczyła. - Skylar, nie potrzebuję w życiu żadnych rozproszeń. Użeranie się z Cassidy, zajmowanie się Hailey co drugi weekend i gra w futbol, to mniej więcej szczyt tego, z czym mogę sobie teraz poradzić. Nie sądzę, abym mógł podjąć się projektu tak dużego, jak twoja siostra. - Projektu? - Patrzy na mnie przenikliwie. - A czy nie dokładnie to zrobiłeś, zgadzając się trenować z moją młodszą siostrą do maratonu? - Kto powiedział, że będę z nią trenował? Powiedziałem, że pozwolę jej pracować z moją trenerką. Tak czy siak, sądzę, że ona mnie nienawidzi. Skylar zaczyna się śmiać. - Co cię tak bawi? - pytam. - Och, nic takiego. Z tym że dokładnie to samo myślałam o Griffinie, gdy pierwszy raz się spotkaliśmy.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Rozdział 5 Piper W powietrzu nadal unosi się zimowy chłód, gdy przechodzę dziesięć przecznic w kierunku siłowni. Idę szybko, usiłując zapomnieć o śnie, który miałam wczoraj. O śnie, który męczył mnie dwie noce z rzędu. Sądziłam, że odeszły. Od dawna żadnego nie miałam. Może to dlatego, że jestem w domu. To nigdy nie jest ten sam sen. Nigdy te same twarze. Otulam się płaszczem i jeszcze bardziej zwiększam tempo, myśląc o wczorajszym brunchu w restauracji „Mitchell’s” na Long Island - w nowej restauracji rodziców. Interesująco było patrzeć na to, jak wszyscy radzili sobie beze mnie przez te kilka lat. Ruszyli dalej. Osiągnęli coś w życiu. Nie przestali żyć. A wszystko to podczas gdy ja utknęłam w miejscu, jak zniszczona płyta na ciągłym powtarzaniu. Zaobserwowałam rzeczy, które mnie ominęły gdy w zeszłym roku przyleciałam na weekend na ślub Baylor. To, że mama wyglądała starzej i na bardziej zestresowaną, zmarszczki wokół jej oczu i ust były bardziej widoczne niż gdy ostatnio ją widziałam. Wiem, że dobija do pięćdziesiątki, ale zawsze tak młodo wyglądała. Zgaduję, że cztery lata robią wielką różnicę. Tata przyjął Gavina i Griffina jak własną krew. Jak synów, których nigdy nie miał. Chciał abym była chłopcem? Jego trzecie dziecko - ostatnia szansa na spłodzenie syna? Posiadanie kogoś, kto przejmie rodzinny biznes? Niewiele ze mną rozmawia. Jest tak od czasu kiedy wyjechałam. Jestem dla niego rozczarowaniem. Porażką. Myślę o tym, jak inne byłoby życie nas wszystkich, gdybym była chłopakiem. Tata wydawał się być bardziej zainteresowany faktem, że Mason się nie pojawił, niż tym, że zrobiła to jego najmłodsza córka.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Przez to zastanawiałam się dlaczego Mason nie przyszedł. Czy to dlatego, że ja tam byłam? Wyraźnie ma ze mną problem. Mnie już bardziej nie mógłby nie obchodzić, a moim jedynym problemem z nim związanym jest to, że posiada penisa. Wibruje mi telefon i uśmiecham się, przesuwając palcem po ekranie. - Nie masz pojęcia jak bardzo potrzebowałam usłyszeć twój głos mówię. - No więc, jak leci w trzecim dniu? - pyta Charlie. - Proszę, powiedz mi, że zamierzasz zobaczyć się dzisiaj z tym boskim ciasteczkiem, futbolistą? - Zamknij się. - Przewracam oczami. Nie powinnam była wspominać jej wczoraj jego imienia. - Na szczęście nie, nie zamierzam się z nim zobaczyć, ale spotkam się z jego trenerem. Właśnie idę na siłownię. - Czy jego trener jest boski? - pyta. - Nie wiem, jeszcze jej nie poznałam. - Ooooooch, może powinnaś zabawić się z nimi w trójkąt. - Chichocze. Chodzi mi o to, że wiesz już iż ten koleś jest gorący, tak super gorący w stylu sportowca. Wygooglowałam go, Pipes. Wiem, że się nie umawiasz i tak dalej, więc tak tylko mówię, że jeśli kiedykolwiek miałabyś się zdecydować, to teraz jest właściwy czas aby zacząć. Wydmuchuję z rozdrażnieniem do telefonu haust powietrza. Jedynym powodem dla którego się nie rozłączam jest to, że wiem, iż żartuje. Ona także wie jak daleko może mnie pchnąć, zanim się złamię. - Okej, okej - mówi. - Dość gadania o niedorzecznie wspaniałym rozgrywającym. Opowiedz mi o reszcie rzeczy, które robiłaś odkąd wczoraj skończyłyśmy rozmawiać. Mówię jej o brunchu, pomijając szczegóły wyglądu mojej mamy. To zasmuciłoby Charlie. Moja mama była dla niej jak druga mama. Cholera, była dla niej jakby jedyną mamą. Jej własna matka była zbyt zajęta butelką, by przejmować się tym co działo się z jej córką. Była skończoną modelką, która straciła popularność. Aktorką, która najlepsze lata miała za sobą i otrzymywała jedynie rólki jako czterdziestokilkuletnia matka jakiegoś bohatera. Ale mimo wszystko musiała się pokazywać w towarzystwie. Często była zapraszana by
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
piastować jakieś stanowiska charytatywne, oraz na premiery na czerwonym dywanie, i dlatego musiała wyglądać nienagannie. Ale nie jej córka. Jej piękna córka, która, jak mawiała jej matka „ukradła jej wygląd” z chwilą, gdy została poczęta. Nikogo nie obchodziło jak wyglądała jej córka. Nie pojawiała się w światłach reflektorów. Nikt nie zauważał czy miała siniaki na twarzy lub oparzenia na rękach. Charlie była dobra w ukrywaniu tego. Tak dobra, że moja mama, mimo iż były ze sobą blisko, była tego nieświadoma dopóki Charlie nie zdradziła jej tego na ostatnim roku, na kilka tygodni przed tym, jak spakowałyśmy się i wyjechałyśmy. Do tamtego czasu miała osiemnaście lat i praktycznie z nami mieszkała. Błagała moją mamę, by nic z tym nie robiła. Może to dlatego moja mama wygląda tak staro. Została obciążona zbyt dużą ilością tajemnic. Kończymy rozmowę, gdy wchodzę do czteropiętrowej siłowni. Łał. To miejsce jest jak pieprzone Waldorf3, z tym że ludzie noszą tu spandex zamiast dopasowanych garniaków. Oni są właścicielami tego miejsca? Gavin, Griffin i Mason są właścicielami? Rozglądam się po rozległej przestrzeni, widząc ją niemal całkowicie z jednego końca na drugi, poprzez ściany ze szkła, które rozdzielają poszczególne sekcje. Od razu wiem, że pokocham to miejsce. Widzę mnóstwo bieżni, na których będę mogła się zatracić. Sprzęt do podnoszenia ciężarów, który mnie wabi, wyzywając abym pchnęła się do granicy wytrzymałości. Ringi bokserskie, na których pozbędę się części agresji. Podchodzę do recepcji i opuszczam na ziemię torbę. - Um, miałam się spotkać z trenerem - mówię, grzebiąc w telefonie, by znaleźć wiadomość od Masona. - Um… z Trick? - Ja jestem Trick - krzyczy za mną miękki, lecz męski głos. Odwracam się i jestem zaskoczona widząc kobietę stojąc w miejscu skąd pochodził głos. Wyciąga do mnie rękę.
3
Waldorf-Astoria to sieć luksusowych hoteli działająca w korporacji Hilton.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Mason cię przysłał. Piper, prawda? Uwielbiam go. I twoich szwagrów. Cóż, Griffin jeszcze do końca nim nie jest, ale niedługo to się zmieni. Ekscytujesz się weselem? Gdy tak nawija o wszystkim i o niczym, przyglądam się jej wyglądowi. Tak jak powiedział Mason, ma kolczyki, jeden w wardze, a drugi we brwi. Ma krótkie, fioletowe włosy, które pasują do jej stroju - obcisłego stanika sportowego, który spłaszcza jej ledwo widoczne piersi i spandexowe leginsy do łydek, które otulają jej chłopięcą sylwetkę. Jest drobna, ale bardzo wysportowana. Wyrzeźbione bicepsy prowadzą do grubych żył widniejących na jej przedramionach. Od razu wiem, że ją polubię. - … no więc zdecydowałam się na Trick, wiesz, ponieważ to imię naturalne dla obu płci i w ogóle. Zdaję sobie sprawę, że podczas mojego studiowania jej dzikiej, lecz w jakiś sposób fantastycznej osoby, przegapiłam większość z tego co mówiła. - Uch, przepraszam. - Chwytam w końcu jej wyciągniętą dłoń, licząc na to, że nie uzna mnie za niegrzeczną idiotkę. - Tak, jestem Piper. Mason powiedział, że mogę z tobą pracować kiedy tu jestem. Śmieje się, mierząc mnie wzrokiem od góry do dołu. - Musiałaś naprawdę zrobić na nim wrażenie. - Wrażenie? - Krzyżuję ręce na piersi, czując się lekko niekomfortowo z powodu tego, jak mi się przygląda. - Tak. - Sięga po moją torbę, podnosi ją i wskazuje abym za nią poszła. Wiesz, on nie dzieli się mną z byle kim. Musi cię lubić. - Odwraca się i ponownie na mnie patrzy, kręcąc głową, jakby coś ją dezorientowało. - Lubi mnie? Nie. Myślę, że się nade mną lituje, ponieważ powiedziałam, że mogę go pokonać w bostońskim maratonie. - Nadal nie mogę uwierzyć, że to powiedziałam. Co ja sobie myślałam? On jest profesjonalnie wyszkolonym sportowcem, a wszystko co robię ja, to biegam i od czasu do czasu boksuję. Trick nagle się zatrzymuje, powodując że niemal na nią wpadam.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Moment. Zaczekaj no chwilę - mówi, pokładając się ze śmiechu. W końcu prostuje się i ociera oczy. - Chcesz mi powiedzieć, że Mason Lawrence pobiegnie w maratonie? Z tobą? Nie wiem dlaczego tak ją to bawi. - Cóż, nie ze mną - mówię. - Ale to on załatwił mi udział. Powiedział, że już jakiś czas trenuje w ramach treningu futbolowego. Wielki uśmiech zakrada się na jej twarz. To nie może być wygodne. Wygląda to tak, jakby jej kolczyk w wardze był tak napięty, że mógłby przebić skórę. - Czyżby? - Znów zaczyna iść, a ja za nią podążam, patrząc jak drżą jej ramiona, tak jakby się śmiała, ale tym razem nie wydając przy tym dźwięku. Lądujemy w szatni, gdzie przydziela mi szafkę i gdzie zostawiam torbę. - Zakładam, że wcześniej biegałaś? Jakie masz czasy? Wydaje się być umiarkowanie pod wrażeniem gdy podaję jej moje wyniki. - A gdzie trenowałaś? - pyta. - Nigdzie. Lubię po prostu biegać. Delikatnie dotyka mnie dłonią. - Chcesz mi powiedzieć, że nie miałaś prawdziwego treningu? Osiągnęłaś te czasy po prostu sobie biegając? Wzruszam ramionami. - Cóż, lubię też boksować. - Boks - powtarza, jakbym powiedziała jej, że niebo nie jest niebieskie. Biegasz i boksujesz. - Ponownie mierzy mnie wzrokiem od góry do dołu, po czym zaczyna chodzić wokół mnie i kłaść dłonie na moich łydkach, potem na udach, naciskając na nie palcami. Staje ponownie przede mną. Jesteśmy niemal oko w oko. - Jeśli dasz mi pięć dni w tygodniu, po trzy godziny dziennie, to skrócę twój czas o dziesięć minut. Uśmiecham się. Wiedziałam, że ją polubię.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Zgoda. Idę za nią do sprzętu smużącego do podnoszenia ciężarów, zauważając jak jej mocne mięśnie łydek napinają się z każdym krokiem. Wracam myślami do tego co Mason powiedział o tym, że ludzie tacy jak ja nie są sportowcami. Trick ewidentnie jest sportowcem, a wygląda o wiele bardziej szokująco niż ja. Dlaczego w ogóle powiedział takie rzeczy? Po to żeby mnie wkurzyć? Zapominam o wszystkim i o wszystkich, gdy testuję granice mojego ciała, o których istnieniu nawet wcześniej nie wiedziałam. Jestem pewna, że moje mięśnie będą jutro niesamowicie obolałe, ale muszę to przełknąć, ponieważ już się zgodziłam wrócić po więcej. Zaczynam kwestionować swoje zdrowie psychiczne, gdy Trick mówi, że na dzisiaj skończyłyśmy z podnoszeniem ciężarów. Wskazuje w kierunku bieżni ustawionych wzdłuż tylnej ściany, nad którymi wiszą telewizory. - Zaprogramowałam ci już dziewiątą bieżnię. Wciśnij po prostu start, gdy na nią wejdziesz. Dzisiaj nie więcej niż osiem kilometrów. Nie chcę, abyś za bardzo się forsowała. Unoszę na nią brwi, a ona zaczyna się śmiać. - Nie martw się, mamy tutaj dobry zespół masażystów. Szefowie powiedzieli, że masz do dyspozycji wszystko co chcesz. Zgaduję, że to plusy znajomości właścicieli. - Mruga do mnie, a potem popycha mnie w stronę bieżni. Przeklinam się za to, że zostawiłam iPada w torbie, ale w tej chwili nie czuję się na siłach by przejść kilka dodatkowych kroków by go zabrać. Kwestionuję nawet moją zdolność do pokonania ośmiu kilometrów, co innego dnia byłoby jak bułka z masłem. Cieszę się, że mają telewizory, ale wygląda na to, że każde cztery bieżnie przydzielone są do jednego. Mam tylko nadzieję, że jakiś debil nie ustawił go już na kanał z prognozą pogody, czy coś. Gdy idę alejką, szukając dziewiątej bieżni, zdaję sobie sprawę, że niemal wszystkie z kilkunastu bieżni są już zajęte. Zastanawiam się co ci wszyscy ludzie robią, że mogą opuszczać pracę przed południem. Większość klientów to mężczyźni, pewnie to jacyś dyrektorzy, albo handlowcy, biorąc pod uwagę, że
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
wszyscy gadają przez bluetootha. Cieszę się, że są zbyt zajęci, by się na mnie gapić. Docieram na miejsce, do dużej, błyszczącej bieżni, która wygląda bardziej skomplikowanie niż większość samochodów. Wchodzę na nią i wciskam duży, zielony przycisk z napisem „start”. Taśma rusza, powoli rozpędzając się do sześciu kilometrów na godzinę. To daje mi czas na przyjrzenie się otoczeniu. Po mojej lewej znajduje się starsza kobieta, która zmaga się z tym by biec zaledwie osiem kilometrów na godzinę, pot cieknie jej z czoła, a brzuch podskakuje w górę i w dół z każdym ciężkim oddechem. Muszę oddać jej szacunek za to, że tu jest. Jeśli będzie to utrzymywała, to raz dwa pozbędzie się niepotrzebnej oponki. Przede mną znajduje się duży telewizor, który mogę obsługiwać z bieżni. Przewracam oczami widząc to, co jest włączone. Typowe dla siłowni, myślę sobie. Kanał sportowy ESPN. Przesuwam dłoń do panelu sterowania na bieżni. Zmieniam kanały, aż znajduję coś wartego oglądania. Wygląda mi to na program o średniowiecznych zamkach na wiejskich obszarach Szkocji, ale nie mam słuchawek, które mogłabym podłączyć, więc jedyne co robię, to podziwiam piękno i tęsknię za powrotem do mojego tułaczego stylu życia z Charlie. - Mogłabyś? - Po mojej prawej rozlega się niski, zdyszany, typowo męski głos, który mnie straszy. - Oglądałem ESPN. Kto pierwszy ten lepszy, wiesz. Słysząc ten głos przelotnie zamykam oczy. A potem niemal potykam się o własne stopy, gdy tempo na mojej bieżni nagle wzrasta do równego biegu. Nie muszę patrzeć. Mimo że jest taki zdyszany, to wszędzie rozpoznałabym ten głos. Skłaniam się do tego by się nie odwrócić i na niego nie patrzeć. Dzięki patrzeniu w lustro wiem, że nie ma na sobie koszulki. I jest spocony. No i bardzo, bardzo umięśniony. Strofuję się. Dlaczego mnie to w ogóle obchodzi? Przyznaję mu rację i przełączam na poprzedni kanał, licząc że go to ugłaska i utrzyma jego uwagę, aby nie czuł potrzeby rozmawiania ze mną.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Dzięki, Piper. - Dotyka palcami kontrolek na swojej bieżni, spowolniając swoje zawrotne tempo, by pasowało do mojego. Przytakuję i udaję zainteresowanie programem, pragnąc, aby czas szybciej płynął, abym mogła pójść pod prysznic i potraktować obolałe mięśnie gorącą wodą. Minuty mijają nam w ciszy. Mason nie ogląda już ESPN. Patrzy na mnie. Czuję jak jego wzrok pali moją skórę, aż nie mogę już tego znieść. - Co? - cedzę, rzucając mu przelotne spojrzenie. - Nic… Jezu. - Unosi do góry dłonie i wzrusza szerokimi ramionami, przez jedno przewieszone ma słuchawki. - Chyba sądziłem, że będziesz nieco wdzięczna, to wszystko. Chodzi mi o to, że Trick jest całkiem niesamowita, prawda? - Co, myślisz, że teraz jestem ci coś winna, o to chodzi? - Rozważam zatrzymanie bieżni i położenie kresu tej błazenadzie. - Ponieważ jeśli o to chodzi, to w tej chwili stąd wyjdę. Nic nikomu nie jestem winna. Nigdy. Wygląda na zbitego z tropu. - Nie, Piper. Niczego nie jesteś mi winna. Poza, być może, podziękowaniem. Bo wiesz, niektórzy ludzie robią różne rzeczy z życzliwości, a nie z egoizmu. - Z mojego doświadczenia tak nie wynika - mówię mu. Mruży oczy i jego spojrzenie łagodnieje. - Cóż, najwyraźniej masz złe doświadczenia. Gdyby tylko wiedział. - Najwyraźniej. - Pragnę mieć tutaj słuchawki, by uciszyć jego głos. By wyciszyć cały świat i móc robić to, co potrafię najlepiej. Bieżnia Masona piszczy, a potem zwalania, kończąc program. Poczucie ulgi, które zalewa moje ciało jest wyczuwalne. Jednak jest krótkotrwałe, ponieważ nie od razu z niej schodzi. Zamiast tego gapi się na mnie, a jego ciekawski wzrok ucieka do małego tatuażu za moim uchem. Nie czuję się
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
komfortowo z tym jak się w niego wpatruje. Sięgam i rozpuszczam włosy tak, aby opadły mi na ramiona i zakryły tę prywatną część mnie. Wygląda na zawiedzionego. - Na razie, Piper. - Zabiera ręcznik z wieszaka i zarzuca go sobie na ramiona. W lustrze znajdującym się za telewizorami obserwuję jak odchodzi. Jego niebieskie spodenki do biegania są mokre od potu, przez co przywierają do jego pośladków. Jego szerokie plecy zajmują więcej miejsca niż dwóch facetów normalnego rozmiaru razem. Mięśnie mu się napinają, gdy porusza szyją z boku na bok, a jego ciało zwęża się, przechodząc w smukłą, ale wysportowaną talię. Przenoszę spojrzenie na jego łydki. Ma wyrzeźbione mięśnie, napięte i mocne, nawet gdy zatrzymuje się by z kimś porozmawiać. - Nieźle, co? Wzdrygam się słysząc kobiecy głos i zdaję sobie sprawę, że zostałam przyłapana na gapieniu się, przez kobietę na bieżni obok, która zwolniła teraz do marszu. Otrząsam się z jakiegokolwiek świata w którym byłam i odpowiadam jej: - Chyba tak. Jeśli kręci kogoś coś takiego. - Skarbie, a kogo nie kręci coś takiego? - Przyszpila mnie w lustrze zadumanym spojrzeniem. - Och, chyba że jesteś lesbijką. Wiem, że to w dzisiejszych czasach dość powszechne wśród was, młodych ludzi. W ogóle mi to nie przeszkadza. W zasadzie, moja siostrzenica jest lesbijką. - Uśmiecha się. Hej, jest mniej więcej w twoim wieku… - Nie, proszę pani, nie jestem lesbijką - przerywam jej. Dlaczego wszyscy ciągle to powtarzają? - Nie jestem po prostu zainteresowana, to wszystko. - Och, wielka szkoda - mówi. - Miły chłopak z tego pana Lawrence’a. I dobry zawodnik. - Ociera ręcznikiem czoło. - Z pewnością jest skupiony. Jeszcze nigdy nie widziałam aby w czasie biegania na bieżni zdjął słuchawki. Puszcza mi oczko. - Aż do dziś. - Jest przyjacielem mojej rodziny - mówię jej.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Przytakuje z uśmiechem. - Och. Zatem to wszystko tłumaczy. Cóż, miłego biegu. - Dzięki. - Obserwuję w lustrze jak odchodzi, aż mija Masona, który rozmawia teraz z Trick. Łapie moje spojrzenie i uśmiecha się. Momentalnie odwracam wzrok na telewizor i naciskam na panel, by ponownie znaleźć kanał z zamkami. Po tym jak kończę bieg, kieruję się do szatni i znajduję Masona, który nadal gada z Trick. Usiłuję przemknąć obok, ale blokują mi drogę. Mason wyciąga w moją stronę swoją butelkę wody. - Wygląda na to, że jej potrzebujesz. Przyglądam jej się z pogardą. - Dzięki. Mam swoją. - Wszystko jedno. - Dopija resztę i wrzuca opakowanie do najbliższego kosza. - Więc naprawdę sądzisz, że jesteś w stanie pobić mój czas na maratonie? Zerkam na Trick, która obserwuje naszą wymianę zdań. Robi wielkie oczy i kiwa do mnie głową, zapewniając mi zdrową dawkę pewności siebie. - Taa, myślę że mogę cię pokonać. - Może zawrzemy przyjacielski zakład? - pyta. Myślę o moim skromnym rachunku bankowym i porównuję go z jego, który musi być ogromny. Kręcę głową. - Nie sądzę. - Och, no weź. - Szturcha mnie swoim spoconym łokciem i coś dziwnego dzieje się z moimi wnętrznościami. - Skoro jesteś pewna że wygrasz, to jakie to ma znaczenie? - Czy nie jesteś już dostatecznie bogaty, Mason? Nie wiem dlaczego chciałbyś wygrać ode mnie pięćdziesiąt dolców, co, tak przy okazji, jest pewnie zbyt dużą sumą, abym mogła sobie na nią pozwolić.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Nie mówię o pieniądzach, Piper. Traktuję je bardzo poważnie. Mówię o randce. - Zerka na Trick i puszcza jej oczko, po czym ponownie skupia swoją uwagę na mnie. - Jeśli wygram, pójdziesz ze mną na randkę. Moja pewność siebie znika, wraz z kolorami na mojej twarzy. Usiłuję szybko dojść do siebie. - Sądziłam, że nie chodzisz na randki. - Bo nie chodzę. A to tylko dodatkowa motywacja dla ciebie, aby mnie pokonać. Robię co w mojej mocy by zachować spokój. - Randka z tobą nie jest nagrodą, Mason. - Nie ma mowy, abym poszła z nim na randkę. Ani z nikim innym, jeśli już o tym mowa. - Ale na poczet tej rozmowy, co ja bym dostała jeśli wygram? Śmieje się z mojego przytyku. - A co chcesz? - Cudowny uśmiech pojawia się na jego twarzy, gdy czeka na moją odpowiedź. Nie mogę uwierzyć, że choćby to rozważam. Nie powinnam. Wiem lepiej, żeby nie zakładać się z żadnym facetem. Ale niech to cholera, chcę go pokonać. Chcę zetrzeć mu z twarzy ten naładowany testosteronem, egoistyczny, wyrachowany uśmieszek. Spoglądam na Trick. Uśmiecha się i unosi wszystkie palce, mówiąc do mnie bezgłośnie „dziesięć minut”. Czując się śmiało i czerpiąc siłę od Trick, wypuszczam oddech i ustępuję. - Dobra. Ale mogę później ci powiedzieć czego chcę? - Powiem ci coś, Księżniczko. Nie musisz nawet wybierać swojej nagrody. To i tak nie będzie miało znaczenia, ponieważ nie masz szans na wygraną, ale jeśli wygrasz, możesz mieć cokolwiek zechcesz. Nie ma ograniczeń. Przewracam oczami z powodu jego narcyzmu. Tak, jakby mógł mi dać to czego naprawdę chcę. To po prostu takie w stylu faceta, myśleć że pojawi się i uratuje dzień.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Mijam go na zmęczonych nogach, kierując się do szatni, ale odwracam się po raz ostatni. - Chcę, na przykład, abyś nigdy więcej nie nazywał mnie Księżniczką.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Rozdział 6 Mason Co ja sobie myślałem, wchodząc w zakład z Piper Mitchell? Randka? Od dwóch lat nie byłem na randce. Nie chcę iść na randkę z nikim, a co dopiero z jedyną kobietą, która wydaje się doprowadzać mnie do szału na każdym kroku. Pod prysznicem zastanawiam się jak unikać jej na siłowni przez resztę tygodnia, przekładając trening z popołudnia na rano. Muszę skoncentrować się na zadaniu - stać się silniejszy, w lepszej formie, bardziej godny pracy, której pragnę. Obserwowanie jak biega na bieżni stanowi zbyt duże rozproszenie. Musiałem zwolnić tempo gdy była obok mnie. Przysięgam na Boga, że mogłem poczuć jej zapach, a ta woń robiła coś mojemu ciału, co musiałem ignorować, lub zaryzykować upokorzenie przed wszystkimi na siłowni, w której ćwiczę siłowni której jestem właścicielem, na miłość boską. Czułem, że mogłem potknąć się o własne stopy gdybym podtrzymał takie tempo jakie miałem. Gdy skończyłem bieg i zauważyłem ten mały, seksowny tatuaż czarnej róży za jej prawym uchem, to ledwo byłem w stanie się opanować. Do czasu aż zostawiłem ją by skończyła trening, nie potrafiłem się powstrzymać od ciągłego zerkania na nią. Cholernie mocno starałem się na nią nie patrzeć, ale jej ciało było jak magnes, a ja nie miałem absolutnie żadnej kontroli nad wzrokiem. Musiałem patrzeć. Musiałem patrzeć jak jej napięty tyłeczek podskakiwał w górę i w dół z każdym krokiem, który robiła. Nie potrafiłem oderwać spojrzenia od jej kuszących piersi w tym sportowym staniku, który był tak zielony, jak jej oczy. Szlag!
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Nim w pełni przyswajam to co się dzieje, mój fiut stoi na baczność. Już dawno minąłem punkt, w którym mógłbym zatrzymać ten pociąg towarowy, więc pozwalam aby mój umysł kontynuował te fantazje i moja lewa ręka przystępuje do dzieła. Widzę te błyszczące oczy, które wpatrują się w moje gdy oblizuje wargi, zniecierpliwiona by wziąć mnie całego do ust. Wyobrażam sobie migotanie tego małego diamencika w jej nosie, gdy spoglądam w dół, na to jak mnie zadowala. Mogę niemal poczuć jej miękkie, kapryśne usta pokrywające moją długość, oraz wirujący wokół główki język. Poruszam dłonią szybciej, a rytm mego serca przyspiesza. Drugą ręką przytrzymuję się ściany prysznicowej, a ciepła woda spływa mi na ramiona. Mój gardłowy krzyk odbija się echem w łazience, gdy ogarnia mnie orgazm i moje uwolnienie spływa powoli do odpływu wyłożonego szarymi płytkami prysznica. Brakuje mi tchu i pozwalam, aby woda ciekła mi na głowę, gdy dochodzę do siebie po potężnym orgazmie. A potem przyrzekam sobie, by znaleźć sposób na pozbycie się Księżniczki z głowy.
Skylar otwiera drzwi swojego domu w mieście i przytula mnie na powitanie. Gdy widzę jej oczy, przysięgam że się rumienię jak pieprzona dziewczyna, myśląc o tym, że niecałą godzinę temu, doszedłem na ścianę prysznica myśląc o tych samych cudownych oczach, które dzieli z młodszą siostrą. Szybko zerkam za nią, by sprawdzić czy ktoś jeszcze jest w domu. Moje tętno nieco słabnie, gdy widzę zgaszone światła i zero poruszenia. - Nie zabierasz Aarona?
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Uderza mnie żartobliwie w rękę. - Do studia tatuażu? Nie sądzę. - Zakłada torebkę na ramię. - Nie. Aaron jest dzisiaj z moimi rodzicami. A Piper? Muszę powstrzymać się od zapytania, racjonalizując sobie to, że nie obchodzi mnie gdzie ona jest, ani z kim. - Zatem okej. Chodźmy. - Chwytam ją za rękę, by pomóc jej zejść po schodach. Skręcamy w lewo i kierujemy się od metra. Nie zabrałem dzisiaj samochodu. Nie byłem pewien jak bezpiecznie będzie przy salonie tatuażu. Poznałem już wcześniej właściciela, Spike’a. To on przyszedł do ich domu by zrobić Erin tatuaż. Ten sam, który ma wytatuować Skylar na krzyżu, w dokładnie tym samym miejscu, gdzie miała go Erin. - Jesteś na to gotowa, Skylar? Idzie sprężystym krokiem i odwraca się by się do mnie uśmiechnąć. Jej ciemne blond włosy związane są w kucyk. - Och mój Boże, Mason, tak! Jestem taka podekscytowana. Myślisz, że Griffin nie będzie miał nic przeciwko? Wiem, że nie będzie miał. Sam ma dwa tatuaże. Jeden dla uczczenia pamięci mamy. A drugi dla Erin. Myślę, że będzie w siódmym niebie gdy to zobaczy. Tatuaże mogą być seksowne jeśli są zrobione ze smakiem. Sam nie mam żadnego, ale nie dlatego, że jestem im przeciwny. Po prostu nie natknąłem się na nic, co chciałbym na stałe mieć uwiecznione na skórze. - Pokocha go. To świetny prezent ślubny. I idealny sposób by uhonorować Erin. - Muszę się opanować nim łzy zaczną piec mnie w oczy. Jestem z ciebie naprawdę dumny, Skylar. Mówiłem ci to kiedyś? Myślę, że jesteś jedną z najlepszych osób jakie kiedykolwiek spotkałem i jestem cholernie dumny, że mogę brać udział w waszym weselu. Zatrzymuje się, a w jej oczach wzbierają łzy gdy kiwa do mnie głową. Chwyta mnie za rękę i pokonujemy resztę schodów do metra. Dwadzieścia minut później, Spike wyjmuje szablon jej tatuażu. - Wiedziałem, że wrócisz - mówi do Skylar, odwołując się do jej wcześniejszej wizyty z Griffinem, gdy próbowali dowiedzieć się jak wyglądał zaskakujący tatuaż Erin. - Usiądź tam. Pójdę po sprzęt. - Kieruje ją na krzesło,
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
które jest podobne do takiego jakie można znaleźć w sali badań, z tym że to można ustawić niemal w każdej pozycji. - Weź sobie kawę jeśli chcesz - mówi, kiwając w stronę rogu pomieszczenia gdzie znajduje się ekspres do kawy oraz szeroki wybór smaków kawy. Gdy rozważam jaką kawę sobie zrobić, rozlega się dzwonek nad drzwiami i wszyscy instynktownie odwracamy w tamtą stronę głowy. Serce bije mi szaleńczo w piersi, gdy patrzę jak przez drzwi przechodzi Piper. Nim mnie zauważa, uśmiecha się do siostry. - Jestem podjarana by to zobaczyć - mówi do Skylar. - Przysporzyłaś mi sporo bólu gdy byłam mała, więc będę cieszyła się każdą sekundą. Skylar się obrusza. - Nie zrobiłam czegoś takiego. - Ależ tak - dowcipkuje Piper niczym nadąsane dziecko. - Ty i Baylor zawsze ciągnęłyście mnie za kucyki. Zaszło to tak daleko, że błagałam mamę aby obcięła mi włosy. - O mój Boże, totalnie o tym zapomniałam. - Skylar unosi dłoń by ukryć ukradkowy uśmiech. - Teraz pamiętam. Goniłyśmy cię po ogrodzie za domem. Bardzo cię przepraszam, Piper. Wybaczysz mi kiedyś? - Może, - mówi, podnosząc głos, by Spike ją usłyszał - to zależy od tego jak głośno uda mu się sprawić byś krzyczała. Spike chichocze, a one się śmieją. Obserwuję ich interakcję i to jak swobodnie się ze sobą droczą, jasne jest, że były ze sobą blisko gdy dorastały. Przez to zastanawiam się, dlaczego Piper zdecydowała się trzymać z dala. Ma tutaj świetną, zżytą rodzinę. Bez problemu mogłaby zdobyć pracę. Dlaczego więc wybrała takie życie jakie wiedzie? Czy to jabłko naprawdę upadło tak daleko od jabłoni? To tak, jakby miała dwie osobowości. Jedną, którą widzę teraz, gdy rozmawia z siostrą. Czarująca, beztroska, pewna siebie Cyganka, z odprężonym śmiechem, który sięga jej błyszczących oczu. Ale jest też druga jej strona, gdy do głosu dochodzi Mister Hyde, zamieniając ją w płochliwego zwierzaka, walczącego o życie i rozrywającego wszystko co staje jej na drodze.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Kręcę głową, pozbywając się myśli zalewających moją głowę. Myśli o ujarzmieniu bestii, która w niej drzemie. Bycia jej opiekunem. Jej powiernikiem. A nawet powodem, dla którego zostanie w Nowym Jorku. Kieruję uwagę ponownie na maszynę z kawą gdy słyszę bezlitosne słowa: - Co on tu robi? I Mister Hyde ponownie się pojawia. Podnoszę kubek ze świeżą kawą i kieruję się do miejsca, w którym siedzą siostry. Równie niechętnym głosem, mówię: - Tak właściwie, to on już wychodzi. - Kieruję swą uwagę na Skylar. Uciekam, skoro jest tu teraz Piper by dotrzymać ci towarzystwa. Wyciągam przed siebie rękę, w której trzymam kawę, oferując ją Piper. - Proszę, chcesz? - Przygląda jej się jakbym oferował jej czarę z trucizną. A potem wyjmuje z torebki butelkę wody. Skylar protestuje jękliwe: - Co? Nie. Obiecałeś, że tu będziesz, Mason. Powiedziałeś, że potrzymasz mnie za rękę. Potrzebuję was obojga, inaczej stchórzę, wiem, że tak będzie. Zaczyna wstawać z krzesła. Robię wdech i wypuszczam słyszalnie powietrze przez zaciśnięte usta. Potem delikatnie popycham ją z powrotem na krzesło. - Dobra. Zostanę. - Spoglądam na Spike’a i widzę, że przynosi sprzęt. Jak długo to potrwa? Spike stawia tacę obok krzesła Skylar. - Cóż, nie ma tu koloru, a projekt jest dość prosty. Powiedziałbym, że ze dwie godziny. - Dwie godziny? - mówi Piper z niedowierzaniem. Rzuca mi przelotne spojrzenie i przewraca oczami. Czuję to samo, siostro. Nie chcę przebywać w obecności Piper Mitchell ani trochę bardziej, niż ona w mojej. Ona jest chodzącymi kłopotami. Tykającą
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
bombą. Kobietą na krawędzi. Nie potrzebuję w tej chwili tego rodzaju komplikacji. Bez względu na to, jak wiele razy pojawia się w moich fantazjach. Godzinę później jestem zajęty odpisywaniem na maile i klikam na telefonie jedną ręką, podczas gdy Skylar śmiertelnie ściska mi drugą. Siostry sobie gawędzą, co zakłóca jedynie okazjonalny pisk bólu ze strony tej starszej. Oczy zaczynają mi wychodzić na wierzch od wpatrywania się tak długo w mały ekranik. Wkładam telefon do kieszeni i wstaję, by się rozciągnąć, uważając, by nie puścić dłoni Skylar. To wówczas zauważam bransoletkę na nadgarstku Piper. Widziałem ją już wcześniej, w samochodzie, gdy jechaliśmy z lotniska i przychodzi mi do głowy, że nigdy nie wiedziałem jej bez niej. Podczas gdy jest zajęta rozmową, przyglądam się uważnie. Wygląda, jakby była zrobiona ze splecionych, skórzanych pasków okalających zawieszkę przedstawiającą różę. Róża jest tak ciemna, że ciężko ją dostrzec. Cała bransoletka jest czarna, wygląda niemal jak gotycka i stanowi przeciwieństwo do wielokolorowych, nieokreślonych, ubrań w stylu boho, które wydaje się preferować. Nagle lewa ręka Piper wysuwa się z uścisku Skylar. Spoglądam w górę i widzę, że przyłapała mnie na gapieniu się. Wkłada rękę pod stolik, zastępując ją drugą. Ściągam pytająco brwi, ale ignoruje mnie, wracając do ich rozmowy o tym w jakich godzinach będzie pracowała w restauracji w ten weekend. Och, to coś nowego. Kelneruje w Nowym Jorku? To oznacza, że pracuje razem z tym kelnerem, który jej pragnie. Jak on miał na imię, Jacob? Ten wytatuowany. - Jarod - mówi Skylar, patrząc na mnie przez ramię. Puszcza mi oczko i jeśli ziemia mogłaby pochłonąć stukilogramowego rozgrywającego, to byłby to mile widziany pochówek. Czy ja to, kurwa, na serio powiedziałem na głos? Usiłuję uratować twarz. - Uch, racja, Jarod. Wydaje się być dobrym dzieciakiem. - Wysuwam dłoń z uścisku Skylar, napinając ją i zaciskając, by przywrócić sobie krążenie. Muszę skorzystać z ubikacji. Spike? Wskazuje mi drogę i próbuję wyjść bezceremonialnie z pomieszczenia, podczas gdy wszyscy cicho się śmieją.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Gdy jestem w końcu w łazience, zamykam drzwi na klucz i podchodzę do umywalki, opierając dłonie po obu jej stronach i zwieszam głowę pomiędzy ramionami. Po chwili unoszę głowę i spoglądam w lustrze na nieznanego mi kolesia. Zakochanego szczeniaczka zagubionego w ciele dorosłego mężczyzny. Mrugam raz, drugi, a potem akceptuję fakty. Pragnę jej. Pragnę Piper Mitchell. Zastanawiam się tylko jak daleko jestem w stanie się posunąć, by ją zdobyć.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Rozdział 7 Piper Zrywam się ze snu. Pot zbiera mi się pomiędzy piersiami, przemaczając koszulkę, w której spałam. Próbuję otrząsnąć się z koszmaru, gdy coś przychodzi mi do głowy - to nie jest koszmar. To Aaron płaczący co sił w płucach w swoim pokoju na końcu korytarza. Zaciskam mocno powieki i czekam aż płacz ustanie. Tak się jednak nie dzieje. Przewracam się na bok i naciągam poduszkę na głowę, przyciskając ją do uszu, by stłumić hałas. Na nic się to jednak nie zdaje. Nie potrafię zasnąć. Siadam i przerzucam nogi poza krawędź łóżka, przeklinając przy tym Trick i moje obolałe mięśnie. Jestem po dwóch tygodniach treningów i bolą mnie nawet włosy. Wstaję i spoglądam w lustro, dostrzegając lekki zarys mięśni ramion. Dlaczego moje ręce muszą być tak silne do wyścigu? Szybko zarzucam na siebie strój do ćwiczeń i biorę torbę treningową. Schodzę na dół, zabierając banana z miski, gdy kieruję się do wyjścia. - Narka! - krzyczę, wychodząc z domu. Jestem pewna, że mnie nie usłyszeli. Aaron nadal krzyczy. Nachodzą mnie złe myśli, gdy zmierzam do siłowni i taksuję po drodze bezimienne twarze. Obserwuję miny mężczyzn w moim wieku, gdy wyłapują moje spojrzenie. Znają mnie? Robię przegląd wspomnień i snów, mniej więcej tak, jak FBI robi podczas rozpoznawania twarzy kryminalistów. Widziałam ich wcześniej? Zwiększam tempo, czując jak w moim spiętym ciele wzrasta panika. Nie mogę się doczekać aż dotrę na bieżnię i zatracę się w biegu.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Kilka godzin później osiągam spokój umysłu, a nogi mam jak z galarety. Zabieram torbę i opuszczam szatnię, będąc świeżo po prysznicu. Trick pokazuje mi uniesione do góry kciuki, gdy przechodzę przez przednią część siłowni. Musiała wiedzieć czego dziś potrzebowałam. Zrobiłyśmy sobie sparing na ringu i dałam czadu. Dała mi w dupę, ale powiedziałabym, że nie odstawałam od niej aż tak bardzo. Łapię się na tym, że się uśmiecham, pomimo lania które otrzymało dziś moje ciało. Uśmiech jednak szybko znika, tak jak i większość krwi z mojej twarzy, gdy nieświadomie wpadam przed siłownią na mężczyznę. - Och, przepraszam, młoda damo - mówi, nie rozpoznając mnie tak, jak ja jego, ponieważ jest zbyt zajęty podnoszeniem książki, którą upuścił gdy się zderzyliśmy. Próbuję go ominąć, ale moje stopy nie chcą się poruszyć. Krew we mnie wrze, gdy na niego patrzę. Pomimo tego, że ćwiczyłam już dziś pięściami, mocno je zaciskam i rozważam spuszczenie cięgów temu staremu draniowi. Jedyną rzeczą, która powstrzymuje mnie od rzucenia się na niego jest miejsce w którym stoję - zaraz przed siłownią moich szwagrów. Krytyczna opinia w prasie zaszkodziłaby ich interesowi. Mogłaby również skierować uwagę na mnie, a na to nie mogę sobie pozwolić. Nim w pełni dochodzę do siebie by odejść, mężczyzna się prostuje. Krew odpływa również z jego twarzy, ale oboje wiemy, że nie z tego samego powodu. Ja czuję wściekłość, podczas gdy on jedynie wstyd.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Piper? Odwracam się do niego plecami i zmuszam nogi do poruszenia się. - Piper Mitchell, czy to ty? Nogi niosą mnie powoli z dala od niego. - Piper, wiem że to ty. Proszę, zatrzymaj się i porozmawiaj ze mną. Nie zatrzymuję się, ale odwracam głowę, aby usłyszał mnie głośno i wyraźnie. - Nie mam panu nic do powiedzenia, panie Tate. Łapie mnie za rękę, a ja sztywnieję, zostając wciągnięta w jeden z moich koszmarów. - Piper, chcę tylko wiedzieć czy z nią wszystko okej. Proszę cię, jeśli nie powiesz mi gdzie ona jest, to daj mi choć znać czy żyje i czy wszystko u niej dobrze. Ze śmiałością, i w ogóle nie tak, jak robię w większości moich koszmarów, wyrywam rękę z jego uścisku. - Żartuje sobie pan? Naprawdę ma pan jaja by pytać mnie czy z nią okej? Może gdyby zależało panu dość mocno lata temu, to byłoby z nią okej. Wciąga głośno powietrze, a łzy wzbierają mu w oczach. Łzy, które nie mają prawa spływać po jego fałszywych policzkach. - Nie żyje? O mój Boże, co ja narobiłem? Wielkie dłonie odrywają ode mnie rękę pana Tate’a, popychając go na ceglaną ścianę budynku, co jestem pewna, że zaowocuje siniakami na jego plecach. - Jest tu jakiś problem? - pyta mnie Mason, a jego wściekłe oczy wwiercają się w pana Tate’a. Wydmuchuję oddech ulgi. - Nie, nie ma problemu. On właśnie odchodził. - Kieruję się w przeciwnemu kierunku, z powrotem do siłowni, gdzie czuję się bezpiecznie. A potem się zatrzymuję, pozwalając aby wpłynęły na mnie pełne żalu słowa pana
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Tate’a. Przeklinam samą siebie za to, co zamierzam zrobić. Zamierzam zapewnić mu spokój umysłu. Nie zasłużył na to, ale i tak to robię. Odwracam się nieznacznie. - Odpowiedź brzmi nie, ona żyje. Wślizguję się do siłowni, nim usłyszę kolejne jego błagania. Jestem dość pewna, że Mason nie pozwoli mu wejść tu za mną. A nawet Tate nie jest na tyle głupi, by zadzierać z profesjonalnym zawodnikiem futbolu. A do tego, jest dwa razy starszy od niego. Wygląda staro. Bardzo staro. Tak jakby brzemię tego co zrobił dodało mu sporo lat. Dobrze, ponieważ na to właśnie zasługuje. Zasługuje na to i jeszcze więcej. Torba ześlizguje mi się z ramienia, gdy pochylam się i opieram ręce na kolanach, jakby kopnięto mnie w brzuch. - Co takiego sprawia, że faceci myślą iż mogą cię albo porzucić, albo zranić? - pytam nikogo. - Czy ten dupek cię skrzywdził? Kim on jest? Zamykam oczy słysząc głos Masona. Panikując, nie zauważyłam, że stał obok mnie. Moja cisza podsyca jego złość. - Zrobił to. Kurwa, zabiję go - mówi, kierując się z powrotem ku drzwiom. - Nie! - krzyczę, zatrzymując go. - To nie tak, zostaw go. Podchodzi do mnie i ujmuje masywną dłonią moją brodę, delikatnie unosząc mi głowę, aż patrzę mu w oczy. - Piper, wszystko z tobą okej? Poruszam głową, przytakując niezręcznie i robię głębokie, oczyszczające oddechy. Następnie drżącymi dłońmi podnoszę torbę i zakładam ją sobie na ramię. - Muszę już iść. Bez wysiłku zabiera mi torbę.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Nie jesteś w stanie nigdzie iść, Księżniczko. - Łapie mnie za łokieć i prowadzi w kierunku kawiarni znajdującej się na siłowni. - I nie jestem przekonany, że będzie z tobą dobrze jeśli wyjdziesz. To czego potrzebujesz, to usiąść i wypić kawę, oraz coś zjeść. - Mógłbyś skończyć z tym nazywaniem mnie Księżniczką? Dlaczego tak w ogóle to robisz? I co sprawia, że myślisz iż wiesz czego potrzebuję? - Robię do niego kwaśną minę, zatrzymując postęp jaki się pomiędzy nami wydarzył. - Doskonale wiem czego chcesz, ponieważ jestem świadom tego, że dopiero co odbyłaś wycieńczający trening i jesteś słaba i wykończona. Jestem także świadom tego, że po tym wspomnianym treningu przeżyłaś wyglądające na stresujące spotkanie z tym dupkiem. Zdaję sobie sprawę z tego, że jesteś uparta jak diabli, i nie posłuchasz ani jednego cholernego słowa jakie ktokolwiek ci powie, pomimo jego prawdziwości. A nazywam cię Księżniczką, ponieważ właśnie nią jesteś, podróżując po świecie za pieniądze tatusia, ani trochę nie przejmując się tym, jak to wpływa na innych. Zdaję sobie sprawę, że podczas gdy mówił, poprowadził mnie do kawiarni i że stoimy obok boksu z tyłu. Popycha mnie na siedzenie. - A teraz powiedz mi, co, do cholery, mogę ci podać, by cię nakarmić, Piper? - Ugh! - Usiłuję odejść, ale zapędził mnie w kozi róg w tym boksie. Mimo wszystko jestem świadoma tego, iż nie panikuję. Wręcz przeciwnie, jestem skołowana tym, jak bezpiecznie się czuję gdy tak nade mną góruje. - Nie podróżuję po świecie za pieniądze taty - kłamię. - Mam fundusz na college i właśnie w taki sposób decyduję się go wydawać. - Semantyka, semantyka - mówi, jednocześnie pisząc na telefonie. Wszystkie te pieniądze pochodzą z jednego miejsca. Słyszałem gdzie podróżowałaś. Wiem ile co kosztuje. Twój fundusz na college skończył się dawno temu, Księżniczko. No chyba, że twoi rodzice liczyli na to, że pójdziesz do szkoły medycznej na Harwardzie. Szczęka mi opada z powodu jego zuchwałości. Nie jestem w nastroju aby się z nim kłócić, zwłaszcza skoro ma rację. Więc krzyżuję ręce na piersi i opieram głowę o boks. Dobrze jest siedzieć. Ale nie zamierzam mu tego powiedzieć.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Dwie minuty później ktoś przynosi kawę i kilka kanapek. Uśmiecham się ironicznie, widząc to na stole, aż zdaję sobie sprawę, że musiał napisać do kogoś, podając mu zamówienie. - Trzymasz mnie w niewoli? – Wzdrygam się na te słowa po tym, jak wychodzą z moich ust. - Nie. - Wsuwa się na miejsce obok mnie, pozostawiając pomiędzy naszymi udami przyzwoitą odległość. - Nalegam po prostu abyś coś zjadła i odzyskała siły, żebyś mogła walczyć na ulicy z drapieżnikami. Daję za wygraną, sięgając po to, co wygląda jak kanapka z indykiem. - On nie jest drapieżnikiem. - Zatem kim jest? Nie mogę pozwolić ci wyjść, jeśli będę sądził, że grozi ci niebezpieczeństwo. - Sączy kawę i sięga po swoją kanapkę. Przygląda mi się z wahaniem, walcząc z samym sobą. A potem jego oczy się zmieniają i ciepła fala pocieszenia zalewa jego twarz. Widziałam wcześniej to spojrzenie u rodziców i sióstr. Troska. - Wiem, że coś ci się przydarzyło. Czy ten mężczyzna miał z tym coś wspólnego? Zamieram słysząc jego słowa. On wie? Jak to możliwe? Rozważam to, jaki mamy wybór. Dopiero co poznałam Masona i nie czuję się zobligowana by cokolwiek mu mówić. Gapię się na niego. Wygląda bardzo serdecznie. Jest wielkim facetem, ale wydaje się być delikatnym gigantem. Jego lodowoniebieskie oczy błagają mnie o odpowiedzi. - Nie wyjdziesz stąd, dopóki mi nie powiesz, Piper. Cóż, przynajmniej nie nazwał mnie Księżniczką. Wyciąga w moją stronę nietkniętą kawę. Gdy po nią sięgam, moja dłoń mocno zderza się z jego, powodując że kubek spada ze stolika, a gorąca ciecz ledwo omija nasze dłonie. - Cholera. Przepraszam za to - mówi, myśląc że to jego wina. - Nie poparzyłaś się, prawda? - Przesuwa dłonią w górę i w dół mojej ręki, szukając uszkodzeń. Moim instynktem jest odsunięcie się. Każde włókno mojego ciała krzyczy, abym odsunęła rękę. A jednak pozwalam mu sprawdzić czy wszystko okej, a serce łomocze mi w piersi gdy to robi. Pozwalam mu odwrócić sobie rękę i przyjrzeć jej się od palców po łokieć, ponieważ coś w jego dotyku jest inne. Innie niż cokolwiek co w życiu czułam.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Kończy swoje badanie i wskazuje komuś, by przyszedł posprzątać bałagan. - Zamówię ci następną. - Nie, jest okej - mówię drżącym głosem, modląc się, by tego nie dostrzegł. Wyjmuję z torby butelkę wody. - Mam co pić. Nie jestem pewna co mnie przekonuje, ale w ułamku sekundy decyduję się być z nim szczera. Może to jego delikatny dotyk. Może sposób w jaki sprawia, że czuję się chroniona. Może to go zadowoli i sprawi, że da mi spokój. Ale czy wepchnę Charlie pod autobus, mówiąc mu o tym? - Nikt o tym nie wie - mówię, po cichu przepraszając Charlie. Zrozumie. Wiem, że tak będzie. -Nikt poza mną, moją najlepszą przyjaciółką i moją mamą. Niepewnie skubie kanapkę, jakby to co zamierzam mu powiedzieć miało go zranić. - Okej. Powiedz mi. Rozglądam się po kawiarni, by upewnić się, że jesteśmy sami. - Ten mężczyzna był ojcem Charlie. - Ojcem Charlie? - Marszczy ze złości brwi. -Zrobił ci coś? Albo jej? - Tak i nie. To znaczy jej, nie mi - mówię, plącząc się w słowach. - Cóż, nie zrobił nic jej. Bardziej chodzi o to, czego nie zrobił. Mason zadaje mi pytania zdezorientowanymi oczami. - To długa historia - mówię. Odkłada kanapkę i opiera się o boks. - Nigdzie się nie wybieram. Mam kupę czasu. Nie mogę uwierzyć, że planuję zdradzić taką tajemnicę obcej osobie. Co ja tak naprawdę wiem o Masonie Lawrence’ie? Poza tym co powiedziały mi siostry oraz tym, co wygooglowałam na jego temat w ciągu ostatnich kilku tygodni - przewracam na samą siebie oczami - to ledwo go znam. Ale wszystkie artykuły, wszelkie historie jakie o nim słyszałam od przyjaciół i rodziny, wszystkie mówią to samo. Można mu zaufać. Jest honorowym i szczerym
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
facetem, o ile taki faktycznie istnieje. A w głębi siebie wiem, że się z tym zgadzam. - Zostawił Charlie i jej mamę gdy Charlie miała dwanaście lat. Ośmielam się na niego spojrzeć. Nie komentuje tego. Oczami zachęca mnie do kontynuowania. - Jej mama była sławna. Była modelką chodzącą po wybiegach i aktorką. Ale po narodzinach Charlie straciła kontrakt modelki i role również przestały się pojawiać. Zaczęła ćpać i pić. No i, um… winiła Charlie za brak pracy. - Co masz na myśli mówiąc, że ją „winiła”? - pyta. - Dokładnie to, co słyszysz. Biła ją. Biła Charlie. - Serce mi przyspiesza, gdy ujawniam jej sekret, licząc, że nie zostanę przez to potępiona na wieki. Mason rozważa moje słowa, patrząc na mnie ponad krawędzią kubka z kawą. - A on o tym wiedział? Przytakuję. - Tak, jesteśmy dość pewne, że wiedział. Charlie słyszała raz jak się o to kłócili. Jej mama mu groziła. Powiedziała mu, że jeśli kiedykolwiek choć piśnie o tym słowo, to ona zniszczy jego karierę. Był świeżym scenarzystą, chcącym sprzedać swoje scenariusze, a ona miała wystarczającą siłę, by mu to uniemożliwić. - Więc wybrał karierę ponad córkę? - Mason zwija dłonie w pięści i uderza nimi w stół, powodując że wszystko co na nim jest, podskakuje. Skurwiel. W tej chwili uzmysławiam sobie to, o czym zapomniałam. Mason ma córkę. Nigdy go z nią nie widziałam, więc aż do tej chwili nie przyszło mi do głowy, że jest tatą. Pewnie wyobraża sobie jak ktoś krzywdzić jego córkę. Odpycham tę myśl z głowy, nie chcąc się nad nią zastanawiać. - I to dlatego chciała opuścić kraj po ukończeniu szkoły? - Kręci skołowany głową. - Ale teraz jest już dorosłą kobietą. Jej mama nie może już jej skrzywdzić. - Uderza kubkiem z kawą o stół, powodując, że wylewa się ponad krawędzią. - Chwila… twoja mama o tym wiedziała?
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Nierozważnie kładę dłoń na jego ręce, by go uspokoić. Momentalnie ją jednak odsuwam, gdy czuję iskrę przeskakującą pomiędzy jego ciałem a moim. Ignoruję to nieznajome uczucie w brzuchu i kontynuuję wyjaśnienia: - Dowiedziała się dopiero po tym, jak wszystko się skończyło a my byłyśmy gotowe do opuszczenia kraju. Tak czy inaczej, nie było nic, co moja mama mogłaby z tym zrobić. Charlie prosiła ją o zachowanie tajemnicy, mówiąc, że wszystkiemu zaprzeczy jeśli mama pójdzie z tym na policję. To byłoby słowo Charlie przeciw jej słowu. - Ale dlaczego przez cały ten czas trzymała się z dala od tego miejsca? Dlaczego po prostu nie wyprowadziła się z domu gdy skończyła osiemnaście lat? - Ponieważ to nie jest koniec historii - mówię bez wyrazu, pohamowując emocje. - Cholera - mówi, wiercąc się na siedzeniu i opierając rękę na oparciu za moją głową, ale nie dotyka mnie. On nawet nie zna Charlie. Ledwo w ogóle zna mnie, a jednak jego oczy pełne są troski i niepokoju. Kiwa głową na moją butelkę wody. - Chcesz coś trochę mocniejszego niż to? Cichy śmiech ucieka mi przez nos i kręcę głową. - Jestem w trakcie treningu, pamiętasz? Zero alkoholu. - Racja. Czekasz z tym na naszą randkę - mówi z poważną miną. Spinam się. Musi zdawać sobie sprawę, że trafił w czuły punkt, ponieważ szybko dodaje: - Żartowałem, Piper. Więc mówiłaś, że jest w tej historii coś więcej? Wydmuchuję powietrze i pocieram kark, by pozbyć się napięcia. Wyczuwam za sobą jego rękę, którą przesuwa w moją stronę, a potem niepewnie odsuwa tak, jakby musiał powstrzymywać się od dotykania mnie. Puls mi przyspiesza i znów wzdycham, zastanawiając się czy to dlatego, że prawie mnie dotknął. Czy dlatego, że tego nie zrobił. Odsuwam od siebie kanapkę, czując nudności na myśl o tym, co zamierzam mu powiedzieć.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Mama Charlie była pijaczką. Spędzała czas z innymi pijakami. Czasami faceci, którzy przesiadywali w jej domu robili… nieodpowiednie rzeczy Charlie. - Kurwa - mamrocze pod nosem. - Tak mi przykro. Przytakuję. - Taa, mi też. Ale zdarzyło się to więcej niż kilka razy. To dlatego tutaj nie wróci. Niektórzy z tych facetów byli sławni. Nie chciała nawet ryzykować tego, że zobaczy ich, albo mamę, choćby na ekranie telewizora. Będąc za granicą łatwo unikać amerykańskiej telewizji. - Więc wyjechałaś z Charlie i od tamtej pory z nią podróżowałaś? - pyta. - Jest moją najlepszą przyjaciółką - odpowiadam, bawiąc się bransoletką, co często robię gdy jestem zdenerwowana. - To właśnie robimy dla siebie nawzajem. - Jesteś cholernie dobrą przyjaciółką, Piper. - Lekko się rozluźnia, wyraźnie udobruchany, że nie grozi mi niebezpieczeństwo. Przenosi spojrzenie na moje dłonie. - To ona dała ci tę bransoletkę? - Mhmm. - Przesuwam lewą rękę, kładąc ją na siedzeniu obok siebie i z dala od jego bacznego spojrzenia. - Hej, jeśli skończyłeś już przesłuchanie, to czy mogę iść? Mam zmianę w restauracji. Wstaje, ale nie schodzi mi z drogi. - W której restauracji? - pyta i czeka aż odpowiem, nim wypuszcza mnie z boksu. - U Skylar. Tam najbardziej potrzebują pomocy. Mason zaciska usta. Jest wkurzony. A potem mnie przepuszcza. Zaczynam odchodzić, ale jego głos mnie zatrzymuje. - A skoro mowa o Skylar. Miała mi towarzyszyć w przyszłym tygodniu na imprezie charytatywnej Gigantów, ale olała mnie. Griffin ma jakąś wielką sesję zdjęciową i chce, aby mu towarzyszyła. Pomożesz facetowi i pójdziesz ze mną? Gapię się na niego jakby wyrosła mu druga głowa.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Nie chodzę na randki, Mason. I z tego co słyszałam, ty również nie. - I dokładnie dlatego potrzebuję kogoś ze sobą, wiesz, by utrzymać z dala ptasie móżdżki. No weź, Księżniczko, to będzie bardzo mało wyróżniające się wydarzenie. Patrzę na niego pogardliwie. - Sądziłam że uzgodniliśmy, iż więcej nie będziesz mnie tak nazywał. Śmieje się. - Nie przypominam sobie takiej umowy. Ale coś ci powiem, jeśli ze mną pójdziesz, obiecuję, że będę używał wyłącznie twojego prawdziwego imienia. Nie mogę uwierzyć, że na serio to rozważam. Randkę z Masonem. Nie, nie randkę. Skoro Skylar miała z nim iść jako pierwsza, to zdecydowanie nie jest to randka. Ponieważ on nie randkuje. Tak jak i ja. Nigdy. - Co to za fundacja charytatywna? - pytam, próbując przedłużyć czas odpowiedzi. - Ufam, że dochody pomogą opłacić adopcję parom, które nie mogą sobie na to pozwolić. Serce łomocze mi w piersi. Zamykam oczy i napełniam płuca tak bardzo potrzebnym mi tlenem. - Dobra - mówię, wychodząc z siłowni i zastanawiając się w co ja się właśnie wpakowałam.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Rozdział 8 Mason Podjeżdżam pod krawężnik i parkuję na drugiego, po czym wysiadam i idę po nią. Gdy zamykam drzwi, muszę przytrzymać się samochodu, by zachować równowagę. Jest, czekając u szczytów schodów prowadzących na taras domu Griffina. Gapię się na nią, podczas gdy ona szuka czegoś w torebce. Na zewnątrz nie jest ciepło w ten kwietniowy wieczór, ale momentalnie mam spocone dłonie, a oddech zaczyna mi się rwać. Na palcach obu rąk mogę policzyć ile razy do tej pory ją widziałem. Zawsze ładnie wygląda w swoim stroju do ćwiczeń, albo w odważnych koszulkach z rozkloszowanymi rękawami i w dżinsach. Ale ta Piper - zapiera mi, kurwa, dech w piersi. Jej sukienka jest jasnoniebieska, choć nie jest to kolor w jakim kiedykolwiek bym sobie ją wyobraził. Jeśli miałbym zgadywać, to powiedziałbym, że pożyczyła ją od jednej z sióstr, która wybrała ją być może specjalnie po to, by podkreślić kolor jej oczu. Nie otula jej każdej krzywizny. Nie, ta sukienka jest o wiele gorsza. Ona sprawia, że zastanawiasz się co jest pod spodem. Rąbek kończy się lekko nad kolanami, odsłaniając jej kształtne łydki, a dekolt jest na tyle dopasowany, by odsłaniać jej skromne piersi. Ten strój jest kuszący, ale niewyzywający. To w ogóle nie jest jej styl i próbuję powstrzymać śmiech, gdy patrzę jak wierci się niewygodnie na wysokich obcasach, które założyła. Wiem na pewno, że na przyjęciu będzie się o niej mówić. Będzie pasowała tam jak wół do karety. Nie z oczywistych powodów, o których ktoś mógłby pomyśleć, ale dlatego, że będzie tam najmniej narcystyczną kobietą. To
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
tak, jakby miała ponadczasową urodę, jest młoda, ale wyrafinowana i światowa. Przypomina mi Audrey Hepburn albo Jackie Onassis. Liczę na to, że moje próby spędzenia z nią czasu nie odbiją mi się czkawką. Przez moment rozważam to, by nie brać udziału w przyjęciu, by ubłagać ją, aby dała mi się porwać, i zabrać ją do restauracji, gdzie będę mógł ją lepiej poznać. Zabrać ją gdzieś, gdzie będzie się czuła bardziej komfortowo, niż w miejscu gdzie fani i paparazzi będą obserwowali mój każdy ruch. Jeśli wiem cokolwiek o Piper Mitchell, to jest to fakt, że nie lubi być w centrum uwagi. Nie wiem co sobie myślałem, zapraszając ją na to wydarzenie. Powiedziałem jej, że to nic wielkiego. Ale prawda jest taka, że to impreza charytatywna Gigantów, i mimo że nie będzie się cieszyła dużym rozgłosem, to i tak pojawi się tam prasa. Piper zauważa mnie gdy ruszam chodnikiem. Następnie chwyta się barierki, by zejść na dół. Pokonuję dwa schody naraz, aby złapać ją nim przez te buty potknie się i uderzy o beton. Sięgam ku niej, ale powstrzymują mnie jej zjadliwe słowa. - Poradzę sobie z zejściem po kilku schodach, Mason. To nie jest randka, pamiętasz? Odsuwam dłoń, ale jestem w pogotowiu, na wypadek gdybym musiał ją złapać. - Racja. To nie randka. Oczywiście, że nie. - Liczę na to, że moje spodnie nie staną w ogniu, ponieważ na podstawie łomotania mojego serca i ciasnoty w gaciach, mogę powiedzieć, że to zdecydowanie jest randka, a ja jestem okropnym łgarzem. Może i nie pozwoli mi pomóc sobie zejść po schodach, ale z całą, cholerną pewnością, nie pozwolę jej samej otworzyć sobie drzwi. Sięgam ku klamce pierwszy i kręcę głową na widok nieprzyjemnego wyrazu jej twarzy. - Zrób mi tę przyjemność, okej? Mam smoking, a ty wyglądasz… cóż, wyglądasz niesamowicie. Więc mam gdzieś czy jesteśmy na randce czy nie, będę otwierał przed tobą cholerne drzwi. Teraz i przez całą noc. Przywyknij, Księż… uch, Piper. Na jej twarzy pojawia się przebłysk ironicznego uśmieszku i kiwa głową, pozwalając mi otworzyć jej drzwi. Niezręcznie mości się na niskim siedzeniu, upewniając się, że sukienka nie podjechała jej do góry. Gdy wydaje
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
się usatysfakcjonowana i idealnie usadzona, chwytam pas i pochylam się, by go jej zapiąć. Wyciąga rękę, zatrzymując ten proces i zabiera mi pas. - Nie jestem dzieckiem, Mason. Sama mogę to zrobić. - Przepraszam, stare nawyki. - Zamykam drzwi, pozwalając jej zapiąć pas po tym, jak skłamałem drugi raz tego wieczoru. To nie jest stary nawyk. To była wymówka by ją dotknąć, poczuć jej zapach. A w chwili gdy wsiadam do auta i znajduję się niedaleko niej, czuję się jakby w żyłach wystrzeliły mi fajerwerki. Jej czysty, kobiecy zapach nadal mnie otacza, a subtelna, świeża woń kwiatów przenika moje nozdrza. Ciężko mi utrzymać spojrzenie na drodze, gdy kieruję się w stronę muzeum, w którym odbywa się przyjęcie. Piper ma rozpuszczone włosy, a podkręcone końcówki ocierają się o jej obojczyki. Wyglądają miękko i przez ułamek sekundy wyobrażam sobie jak spływają kaskadą na moją klatkę piersiową, gdy siedzi na mnie okrakiem. Poprawiam się w spodniach, licząc na to, że tego nie zauważy. Nie zauważa. Wygląda przez okno, przez co zastanawiam się czy kiedykolwiek, jadąc samochodem, robi coś innego. Włączam muzykę, by złagodzić tę przeszywającą ciszę i pokonujemy niemal całą drogę nie rozmawiając. Do czasu aż zauważam, że bawi się bransoletką. Myślę, że robi to gdy jest zaniepokojona. Próbuję więc złagodzić jej strach. - Naprawdę doceniam że to robisz, Piper. Bardzo mi pomagasz. Będąc zawodnikiem, wymaga się ode mnie abym uczestniczył w różnych wydarzeniach, ale niemal zawsze decyduję się na te skromniejsze. Nie musisz się martwić, za kilka godzin będzie po wszystkim. Jedyne co musisz robić, to stać obok mnie i udawać, że dobrze się bawisz. - Nie robię tego tylko dla ciebie - mówi, na moment odrywając spojrzenie od jezdni, by pobawić się ramiączkiem sukienki. - Skylar powiedziała, że wyprze się mnie jeśli odwołam wyjście. Powiedziała, że jest to dla niej bardzo ważne, abym wyszła i cię nie zawiodła. - Chciałaś odwołać? - pytam, usiłując nie brzmieć na pokonanego, gdy podjeżdżam do faceta z obsługi, który stoi przy wjeździe na podziemny parking. Przytakuje.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Niezbyt dobrze czuję się w tłumie. - A mimo to chcesz pobiec w bostońskim maratonie, wraz z… och, około trzydziestoma tysiącami innych ludzi? Śmieje się cicho, wydmuchując przez nos powietrze, gdy facet z obsługi otwiera jej drzwi. - To coś innego - mówi, jakby to coś wyjaśniało. Odbieram kwit parkingowy i oferuję Piper ramię, po czym przechodzimy przez bramę. Gapi się na nią, poruszając szyją, która, jak sobie wyobrażam, jest napięta z nerwów. Gdybym tylko mógł sięgnąć i popracować palcami na jej odsłoniętych ramionach, pomagając jej pozbyć się napięcia. Ciało mnie mrowi z potrzeby dotknięcia jej. Ale wiem, że muszę posuwać się powoli. Jest płochliwa. Ostrożna. Zagubiona. A jeśli chcę naprawdę mieć u niej szansę, to muszę być cierpliwy. To co przytrafiło się Charlie, naprawdę musiało namieszać Piper w głowie. Myślę, że to dlatego ma problem z zaufaniem mężczyznom. Z zaufaniem mi. Opuszczam dłoń wzdłuż ciała, przechodząc z Piper przez bramę i kieruję się do drzwi muzeum, czując się pusty i samotny po raz pierwszy od kilku lat. Nie jestem pewien co napędza moje nieustające pragnienie tej kobiety. Ona z pewnością nie przejawia zainteresowania moją osobą. Nie zwróciła uwagi na nasz elektryzujący dotyk. Nie czuje tego? Czy chodzi w tym po prostu o pogoń i pragnienie kogoś, kogo nie mogę mieć? Czy może potrzebuję jedynie nakarmić bestię. Nie. Chodzi o coś więcej. Mógłbym wychodzić z domu i codziennie zaliczać laski. Cholera, mogę zagwarantować, że będzie tu dziś co najmniej kilkanaście lasek, które byłyby skłonne rozebrać się przede mną na parkingu jeśli bym im pozwolił. - Tutaj jesteś, kochanie. - Wzdrygam się słysząc ten piskliwy, nosowy głos, gdy wchodzimy przez podwójne drzwi do masywnego holu. Ona jest dobrym przykładem kobiety, o której wcześniej mówiłem. Posyłam Piper moje najlepsze, skruszone spojrzenie. Powinienem był ją przygotować na taką możliwość, ale naprawdę nie sądziłem, że się pokaże. Odwracam się do mojej byłej dziewczyny. - Mówiłem ci, abyś mnie tak nie nazywała.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Macha zarozumiale dłonią na moją odpowiedź, ignorując moje słowa i kieruje swoją uwagę na Piper. Tak jak większość obecnych tu kobiet, Cassidy ma na sobie krótką, cholernie obcisłą sukienkę, która podkreśla jej sztuczne cycki. Na jej nadgarstku, szyi i w uszach widnieje krzykliwa, droga biżuteria. A metka sukienki, która ukryta jest pod jej całkowicie wyprostowanymi włosami, opiewa pewnie na sumę równą tygodniowym alimentom. Cassidy omiata Piper powolnym, oceniającym spojrzeniem od głowy, po palce u stóp, jakby była zabłąkanym kundlem przyprowadzonym na wystawę psów rasowych. Jej zbyt długie włosy, które sięgają pasa, mają odcień blond z dodatkiem truskawkowych refleksów, które podkreśla jej wściekle czerwona sukienka. Jej twarz zakryta jest toną makijażu, przesadziła też z eyelinerem, przez co jej oczy wyglądają jak u kota. Szminka pasuje kolorem do sukienki, jest błyszcząca i mokra, wyglądając tak, jakby jedno dotknięcie jej ust kończyło się zaniesieniem ubrań wprost do pralni. Piper stanowi jej kontrast. Wygląda młodo, niewinnie. Naturalnie. Jest pomalowana, ale w smaczny sposób, który powoduje, że wygląda jakby nie miała makijażu. Nawet z kruczoczarnymi końcówkami włosów i maleńkim kolczykiem w nosie, wygląda potulnie i powściągliwie w porównaniu z drapieżnikiem, który uważa ją za ofiarę. - Kim jest Królewna Śnieżka ze źle zrobionymi włosami? - Cassidy unosi do mnie wydepilowaną brew. Gromię ją wściekle wzrokiem. Nigdy nie czułem tak silnej potrzeby uderzenia kobiety, jak w tej właśnie chwili. Serce mi zamiera i zamykam oczy, żałując, że przyprowadziłem Piper w środek tego szumu medialnego. Jestem tak samolubny, że byłem skłonny zabrać ją w to miejsce tylko po to, by spędzić z nią kilka godzin? Jestem gotów złapać Piper za rękę i wyprowadzić ją na zewnątrz, gdy odwraca się do mnie i wypala: - Kim jest ta Barbie z kolagenowymi ustami i sztucznymi cyckami? Gdybym pił drinka, to oplułbym nim stojące przede mną kobiety. Nie potrafię powstrzymać śmiechu, co wyraźnie nie podoba się Cassidy. Kiwam do Piper w aprobacie, ciesząc się tym, że nie tylko mnie potrafi się postawić. - To jest Cassidy Whitmeyer, matka Hailey.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Och, tak, była żona. - Piper wyciąga do niej rękę w powitaniu. Cassidy prycha, całkowicie ją ignorując. - Dziewczyna - mówię, poprawiając Piper. - Co? - pyta. - Cassidy jest moją byłą dziewczyną, a nie byłą żoną. Nigdy nie wzięliśmy ślubu. - Nachylam się i szepczę jej do ucha: - Dzięki Bogu. Mógłbym przysiąc, że Piper drży, gdy mój ciepły oddech owiewa jej nagą szyję. - Och - odszeptuje. - Gdy moje siostry wspominały o twojej byłej, założyłam po prostu… - Nie ma mowy. Nie ona. - Odsuwam się niechętnie, pragnąc poświęcić każdy oddech by pieścić pachnącą kwiatami skórę Piper. Cassidy rzuca się do przodu, stając pomiędzy mną a Piper. - A kim ona jest? Piper odpowiada nim ja mogę to zrobić: - Nikt. Jestem nikim. Tylko przyjaciółką. - Błaga mnie oczami, potrząsając lekko głową. Uznaję, że nie chce abym zdradzał jej imię, ale za nic nie potrafię dociec dlaczego. - A czy ten nikt ma imię? Wygląda znajomo - pyta mnie Cassidy, nie uznając obecności Piper. Piper klepie ją w ramię, a Cassidy gapi się na ten obraźliwy gest, po czym pytająco mruży na nią oczy. - Nazywaj mnie po prostu Śnieżką - mówi ze śmiertelną powagą Piper. Cassidy uśmiecha się do niej sukowato. - Uroczo - stwierdza. Czuję, że lepiej skończyć ten impas nim Cassidy wywoła u Piper jeszcze większy dyskomfort. Próbuję brzmieć przyjaźnie, gdy zwracam się do byłej dziewczyny:
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Kto pilnuje Hailey? - Moja matka - mówi, nadal mierząc wzrokiem Piper. - A z kim tu przyszłaś? - pytam. Odwraca się do mnie z dużym uśmiechem. - Zazdrosny jesteś? - Ani trochę, Cass. - Robię znaczący krok w stronę Piper. - Nie, liczę tylko na to, że ktokolwiek to jest, przyjdzie cię szukać, abyś przestała zabierać nam czas. Zaciska swoje chirurgicznie powiększone usta i mruży pogardliwie oczy. - Byłbyś zaskoczony, gdybyś dowiedział się, że jestem tu z Johnnym Henleyem? Przewraca mi się w żołądku i czuję mdłości. Wiem, że to mój konkurent i tak dalej, ale to cios poniżej pasa, nawet jak na starego zawodnika. - Ha! - mówi. - Żartuję sobie. Jestem tu z Anthonym Moore. Jest dziennikarzem. - Wskazuje palcem na drugi koniec sali, na faceta który zapisuje coś w notatniku, stojąc w otoczeniu kilku chłopaków z mojej drużyny. Powinnam go do nas zaprosić? Piper porusza się niekomfortowo i szepcze do mnie, że idzie poszukać damskiej toalety. Obserwuję jak odchodzi, wodząc wzrokiem za każdym jej ostrożnym krokiem, który stawia w tych niedorzecznie wysokich szpilkach, aż znika za rogiem. W końcu kieruję uwagę ponownie na Cassidy. Powinienem był wiedzieć, że znajdzie sposób by wkręcić się na to przyjęcie. Robiła to wcześniej wiele razy. To tak, jakby miała mnie na oku. Nie jestem pewien dlaczego, skoro sypia z połową Nowego Jorku, pewnie wliczając w to również sędziego, który odmówił mi przyznania większej ilości czasu z Hailey. Dawno temu wyraziłem się jasno, gdy pojawiła się u mnie w ciąży, że interesuje mnie wyłącznie to, by zapewniła naszej córce bezpieczeństwo i szczęście. Tak długo jak wywiązywała się ze swoich obowiązków, z radością płaciłem astronomiczne alimenty, które udało jej się ode mnie wyciągnąć. Wiedza, że jest tu z kimś z prasy sprawia, że czuję jeszcze większą ulgę odnośnie tego, że Piper nie ujawniła swojego prawdziwego imienia. Nie jestem pewien co Cassidy zrobiłaby z tą informacją, ale wiem na pewno, że nie byłoby
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
to nic dobrego. Mam nieodparte wrażenie, że nie jest zadowolona z tego, że po tak długim czasie znów zacząłem się z kimś umawiać. - Nie, Cass, nie powinnaś go tu zapraszać, ponieważ nie ma żadnych nas. Proszę, po prostu zostaw mnie w spokoju i wracaj do swojego fagasa. Marszczy nos. - Nie wiem dlaczego tak bardzo mnie nienawidzisz, Mason. Nie sądzisz, że powinniśmy się dogadać, dla Hailey? - Z tego co nasza córka wie, dogadujemy się. I tak właśnie chcę aby zostało. Zrobiłbym dla niej wszystko, włącznie z udawaniem, że lubię jej matkę. - Odsuwam się od niej, zabierając z tacy kelnera dwa kieliszki szampana. - A teraz, jeśli pozwolisz, muszę znaleźć, uch… Śnieżkę. Kładzie dłoń na mojej ręce, powodując że rozlewam trochę szampana. - O co chodzi z tym fałszywym imieniem? A te włosy, są z zeszłej dekady. Nie mogłeś sobie znaleźć kogoś mniej paskudnego, kochanie? Wlepiam palące, karzące spojrzenie w jej dłoń. - Zabieraj ode mnie łapy, Cassidy. I uważaj. Nie masz pojęcia do jakich prawników mam dostęp, prawda? Pamiętaj jedno, jak tylko postanowię zawalczyć, pożałujesz tego. - Czy ty mi grozisz, Mason? Naprawdę myślisz, że sędzia odda ci Hailey? - Śmieje się. - Tobie, facetowi udającego futbolistę, którego przez pół roku nie ma w domu? Trafia w czuły punkt. Dokładnie dlatego nie walczyłem o prawo do opieki nad córką. Hailey potrzebuje stabilizacji. Pełnowymiarowego rodzica, który nie podróżuje co drugi tydzień, od sierpnia do stycznia. I pomimo tego, że Cassidy to certyfikowana zdzira, to muszę przyznać, że była przyzwoitą matką. Widzę jak Piper wychodzi zza rogu i odsuwam się od Cassidy. - Do wiedzenia, Cass. Spotykam się z Piper w połowie sali. Podaję jej kieliszek szampana. Przyjmuje go, przyglądając mu się żałośnie. - Myślałam, że nie pijemy - mówi.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Bo nie pijemy. Ale jeden toast nie zaszkodzi, prawda? - Unoszę w jej stronę kieliszek. Wyciąga drżącą rękę, by stuknąć kieliszkiem o mój, ale wykorzystuje za dużo siły, zrzucając oba nasze kieliszki na marmurową podłogę. Wydmuchuje głęboki, pełen żalu oddech i przeprasza: - Przykro mi, czasami jestem taka niezdarna. Odsuwam butem szkło na bok i dostrzegam dwóch kelnerów, którzy spieszą do nas z mopem i miotłą, by posprzątać bałagan. Od tyłu ktoś cicho mówi mi do ucha: - Widzisz… okropna. Czy nauczono ją chociaż odpowiedniego zachowania, Mason? Odwracam się, by spiorunować Cassidy wzrokiem, ale ona tylko wzrusza ramionami i idzie dalej. - Jest okej, Piper. Nikomu nie stała się krzywda. - Pokazuję jej moje nieuszkodzone ręce, ciesząc się, że szkło nie pokaleczyło ręki, którą rzucam piłkę. - Pokaż mi dłonie, zraniłaś się? Wyciąga ręce, a ja sięgam by im się przyjrzeć, ale zostaję ponownie powalony przez ciepłe iskry, które wybuchają pomiędzy nami gdy się dotykamy. Zerkam w górę i łapię ją na tym, jak obserwuje moje ruchy. Oddech jej zamiera. Wywarło to na nią taki sam wpływ, jak na mnie. Ale z jakiegoś powodu robi co może, by to ukryć. - Może ostatecznie potrzebuję drinka - mówi, odsuwając ręce.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Rozdział 9 Piper Mason próbuje przywołać kelnera, ale zaczynam się oddalać. - Jest okej, zamówię sobie coś przy barze. Zaraz wracam. - Nim może za mną podążyć, zostaje zatrzymany przez kogoś, kto wygląda na ważną osobę. Kogoś, kto krzyczy pieniędzmi. Kogoś, kto ciągnie za sobą modelkę. Kieruję uwagę w stronę baru, mijając wszystkich kelnerów, którzy oferują mi kieliszek szampana. Przeklinam w duchu Masona i Skylar za to, że mnie na to namówili. A spotkanie z jego byłą? To była gehenna. Ponownie zapomniałam o tym, że on ma dziecko. Co ja najlepszego wyrabiam, angażując się w cokolwiek z kimś takim, jak on? Nie, nie angażuję się w nic, jedynie wyświadczam mu przysługę, tak sobie to racjonalizuję. Jestem w tej chwili tak daleko poza swoją strefą komfortu, że boję się iż cokolwiek może wyprowadzić mnie z równowagi. Rozważam to, czy nie umknąć w stronę bocznego wyjścia. Wówczas mogłabym zdjąć te dziesięciocentymetrowe szpilki i założyć o wiele bardziej wygodne buty do biegania, wchodząc z powrotem w strefę, gdzie nie istnieje nic poza mną i moim oddechem. Ale moralność bierze w posiadanie moje sumienie i obiecuję tkwić tu dla Sky. I może też trochę dla samej siebie. Mason powiedział, że zajmie to tylko kilka godzin. Patrzę na duży zegar wiszący na ścianie i widzę, że zostało tylko dziewięćdziesiąt minut. Mason Lawrence może i jest niepoprawnym rozgrywającym, ale wydaje się być szczery. Potwierdza każdą dobrą rzecz jaką o nim słyszałam. A fakt, że podobało mu się to jak odgryzłam się jego eks… to był jedynie bonus. Czekam przy barze za dwoma bardzo dużymi mężczyznami, którzy wyglądają jakby bardziej się socjalizowali, niż coś zamawiali. Mają
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
najprawdopodobniej szyte na miarę smokingi, by pasowały na ich postawne sylwetki. Jeden z nich jest Afroamerykaninem, ma długie, brązowe dredy, które sięgają mu poza szerokie ramiona. Drugi jest łysy i ma na karku wytatuowany numer „88” oraz logo Gigantów z Nowego Jorku, które widnieje nad nim. Czy zawodnicy nie zostają czasami przenoszeni do innych drużyn? No i co, jeśli zmieni mu się numer? Pamiętam ból związany z robieniem tatuażu i zastanawiam się, jak ciężko byłoby przy usuwaniu go. - Podoba jej się twój tatuaż, Saunders - ogłasza niski, krzepki głos w stylu Dartha Vadera. Facet z tatuażem odwraca się i szeroko się do mnie uśmiecha. - Cóż, co my tu mamy? - Przygląda się mojej sukience z seksualnym uznaniem. - Nie sądzę, abym kiedyś cię widział. Do kogo należysz? Opada mi szczęka. - Do nikogo nie należę. - Próbuję stanąć prościej. To próżny trud, biorąc pod uwagę fakt, że obaj górują nade mną o dobre trzydzieści centymetrów, nawet z moimi dziesięciocentymetrowymi szpilkami. - Może zamiast tak tu stać, przepuścicie mnie po drinka? - A co zamawiasz? - pyta koleś z dredami. - Cokolwiek to jest, ja stawiam. Chwytam kurczowo torebkę, myśląc o pustce, którą mam w portfelu. Myślałam, że drinki będą tu darmowe. Nagle czuję pot nad górną wargą i klaustrofobię z tymi otaczającymi mnie gigantami. Czuję jak niepokój wzrasta we mnie niczym fala, przybierając na sile nim przemieni się w tsunami. Odwracam się od nich i zauważam jak tłoczno się tutaj zrobiło w przeciągu zaledwie kilku minut. Ludzie gromadzą się wokół, przedstawiając się i gawędząc. Przyglądam się ich twarzom, licząc na to, że nikogo nie rozpoznam i modląc się, by nikt nie rozpoznał mnie. Łapię się na tym, że żywiołowo rozglądam się za Masonem. Gdy go zauważam, widzę że patrzy wprost na mnie. Wygląda na przerażonego gdy tak mi się przygląda i szybko uwalnia się od modelki, która usiłuje się na nim uwiesić. Pędzi do mnie przez błyszczące, marmurowe podłogi, a jego długie nogi w kilku krokach pokonują odległość pomiędzy nami.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Rozluźnij się, skarbie. - Słyszę za sobą głos wytatuowanego kolesia, gdy jego ciężka łapa chwyta mnie w pasie. - On tylko żartował. To otwarty bar. - Przesuwa dłonią w górę moich żeber. Ciało mi sztywnieje z powodu jego sugestywnego dotyku. Żółć podchodzi mi do gardła, a kolana niemal się pode mną uginają. Ale nim pochłania mnie atak paniki, dociera do mnie Mason i obejmuje mnie ręką, odpychając w tym samym czasie numer 88 - kolesia, który zapewne jest od niego cięższy o czterdzieści kilogramów. - Odwal się, Saunders - mówi. - Znajdź sobie kogoś innego, kogo będziesz nękał swoją brzydką gębą. Tak bardzo potrzebny mi tlen wypełnia moje płuca, a fala ulgi zalewa moje ciało. Czuję wokół siebie silne ramię Masona, który podtrzymuje mnie od upadku. Ale to, co naprawdę mnie dezorientuje, to fakt, że jego dotyk wydaje się być terapeutyczny, zamiast wywołać u mnie jeszcze większe załamanie. Czuję się bezpiecznie. A nawet przyjemnie. Dwójka byczków odchodzi, mamrocząc do mnie przeprosiny, a ja tymczasem błagam podłogę, aby w całości mnie pochłonęła. Modlę się, by nie okazało się, że wszyscy zgromadzeni byli świadkami mojej cichej histerii Mason delikatnie prowadzi mnie w cichy kąt sali. Na jego twarzy maluje się troska. - Jezu, Piper, wszystko okej? Co oni ci powiedzieli? - Nic. - Kręcę głową. - To nic takiego. Byli po prostu przyjacielscy. Przepraszam. Mam nadzieję, że nie zrujnowałam ci wieczoru. - Przenoszę ciężar ciała z nogi na nogę, które już mnie bolą od chodzenia w tych pretensjonalnych butach. - Zrujnowałaś mi wieczór? - pyta. - Niemożliwe. A poza tym, to ja cię tu przywlokłem. Nie powinienem był pozwolić ci chodzić samej. To ja cię przepraszam. Przysięgam, że nie opuszczę cię już na krok. Będziesz ze mną bezpieczna. - Bezpieczna? Myślisz, że potrzebuję abyś dbał o moje bezpieczeństwo? - odcinam się, po czym wzdrygam się z powodu tonu jakim do niego mówię, gdy on był dla mnie dzisiaj wyłącznie miły.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Na jego twarzy pojawia się konsternacja, przez co czuję się jeszcze gorzej. A potem zbywa to śmiechem. - Widziałem jak boksujesz, Piper. Jestem dość pewien, że sama potrafisz się o siebie zatroszczyć. - Widziałeś jak boksuję? - Nie przypominam sobie abym kiedykolwiek widziała go na siłowni poza tym pierwszym dniem. Wygląda na lekko zawstydzonego, co mnie bawi, biorąc pod uwagę to, jakim jest dużym facetem. - Tak, kilka razy cię obserwowałem. Moje ciało rozgrzewa się po tej deklaracji. Pierwszym moim instynktem jest powiedzenie mu, aby nigdy więcej tego nie robił. Żeby się „odpieprzył”, jak wyraził się w stosunku do tamtego gościa. Ale to jak się teraz czuję – wiedząc, że poświęcił czas by zauważyć jak wprawna się stałam, wiedząc, że myśli iż sama mogę o siebie zadbać, podczas gdy nic nie mogłoby być bardziej dalekie od prawdy niż to - to dziwne, ale podnoszące na duchu połączenie, które czułam w życiu tylko z jedną osobą. Tą, którą zostawiłam w Barcelonie. Nim mogę się powstrzymać, otwieram puszkę z robakami, która nie powinna zostać otwarta. - Dlaczego mnie obserwowałeś? - A jak myślisz, Piper? - Przechyla głowę na bok i unosi brwi. Prosiłam się o to. Skoczyłam na główkę. Nie mam wytłumaczenia na podpuszczanie go w taki sposób. Dawał mi sygnały. Czułam to w jego dotyku. Ale to czego nie rozumie, to fakt, iż nigdy do tego nie dojdzie. - Uch… ja nie… um, myślę, że jednak wezmę sobie tego drinka. Posyła mi przejmujące spojrzenie i zabiera dwa kieliszki szampana od przechodzącego kelnera. Próbuje mi jeden podać, ale zbywam go machnięciem ręki. - Myślałam o czymś nieco mocniejszym. - Wiesz gdzie jest bar - mówi, odkładając nietkniętego szampana na pobliski stolik. - Prowadź.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Podchodzimy do zatłoczonego baru i przesuwamy się na przód, gdzie patrzymy jak barman przygotowuje nam Jacka z colą. Rozkoszuje się palącym uczuciem alkoholu, który piję pierwszy raz od trzech tygodni. A potem rozglądam się i widzę modelkę, z którą wcześniej rozmawiał Mason. Tę, która wydawała się nie mieć problemu z przymilaniem się do niego. - Kim jest ta kobieta? - Kiwam w jej stronę głową. - Nazywa się Janice Greyson. Jest córką właściciela. - Wskazuje na zadbanego dżentelmena po prawej. - Ojciec stoi obok niej. Jest szefem. - Mówiłeś, że to skromna impreza charytatywna. - Znów się poruszam, ponieważ stopy naprawdę zaczynają mnie boleć. - Dlaczego jest tutaj właściciel Gigantów? - To Janice zorganizowała to przyjęcie. Nie wspominając o tym, że cel zbiórki jest jej bardzo bliski, ponieważ jest adoptowana. Sensowne jest to, że ojciec przyszedł ją wspierać. - Szturcha mnie lekko łokciem i dodaje: - A do tego, wydaje mi się, że próbuje mnie z nią zeswatać. Skręca mi się w żołądku i czuję lekkie mdłości, co przypomina mi o tym, że wcześniej nic nie jadłam, ponieważ byłam tak zdenerwowana. Wychylam resztę drinka. - Wezmę sobie kolejnego. - Jesteś tego pewna, Piper? Maraton jest za kilka dni. Zaperzam się. - A co, jesteś moim ojcem? Unosi dłonie w geście poddania. - Dobra, dobra. Zabiorę cię po kolejnego drinka. Ale jeśli w poniedziałek dasz ciała w biegu, to nie przychodź do mnie z płaczem. - Puszcza do mnie oczko i coś się we mnie topi. Jego spojrzenie jest upajające i kwestionuję swoją decyzję o wypiciu kolejnego drinka. Alkohol powoduje, że robię się odważna i głupia w tym samym czasie, przypominając mi dlaczego nie powinnam pić.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Jestem zauroczona tym jak barman po mistrzowsku miesza różne drinki w tym samym czasie. Wpatruję się w niego, aż stawia przede mną mój napój. - Dix! Dobrze cię widzieć, bracie. Patrzę jak Mason i wysoki nieznajomy wymieniają dziwne męskie powitanie polegające na uścisku dłoni i przytuleniu się, klepiąc się z uczuciem po plecach i zamieniając kilka słów. Facet kieruje później uwagę na mnie, ale w przeciwieństwie do poprzedniej dwójki, on nie próbuje rozebrać mnie wzrokiem. - A kogóż to znalazłeś by towarzyszył dziś twojej żałosnej, rezerwowej osobie? Mason wymierza mu powściągliwy, żartobliwy cios i patrzy na mnie. Kręcę do niego głową, otwierając z obawy szeroko oczy. - To jest… uch, przyjaciółka rodziny. Garrett, poznaj Śnieżkę. - Puszcza mi oczko. - Garrett i ja chodziliśmy razem do Clemson. Jest żałosnym, rezerwowym biegaczem Gigantów. - Przyjaciółka rodziny? Jakiej rodziny, chcesz mi powiedzieć, że poza futbolem masz jakieś życie? - mówi do niego Garrett, po czym odwraca się ku mnie. - Śnieżka, co? - Śmieje się i jestem pewna, że będzie nabijał się z mojego „imienia”. - Szkoda, że nie ma tu mojej żony, świetnie byście się dogadały. Nazywa się Autumn.4 - A gdzie jest twoja lepsza połówka? - pyta Mason, taksując wzrokiem pomieszczenie. - W domu, pewnie wyrzyguje wnętrzności. Nie wiem kto zdecydował się nazwać to porannymi mdłościami, ponieważ ma je przez cały, cholerny dzień. Przyszedłem się tylko pokazać i wypisać czek. - Kelner podaje mu kieliszek szampana. Unosi go w naszą stronę. - I napić się. Ta kobieta nie pozwala mi już w domu pić, ponieważ ona nie może. Garrett przeprasza nas, by porozmawiać z innym zawodnikiem. Wówczas Mason przedstawia mnie kilku innym osobom, uśmiechając się do mnie znacząco za każdym razem, gdy używa mojego nowego imienia. Podczas
4
Snow to Śnieżka, ale przede wszystkim śnieg, a autumn to jesień ;)
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
gdy niektórzy z naszej grupy podtrzymują rozmowę na temat dzieci i ciężarnych żon, Mason odgarnia mi włosy na bok i szepcze mi do ucha: - Wiedziałem, że znajdę sposób na to, by nazywać cię dziś księżniczką. Gdy jego gorący oddech owiewa moje ucho, włoski na karku stają mi dęba i zauważam, że mimowolnie rwie mi się oddech. Gdy odwracam się by go o to zapytać, widzę, że on również to zauważył. Skupia wzrok na mojej szyi, w dalszym ciągu podtrzymując mi włosy. Rozszerzają mu się źrenice i wydmuchuje mały haust powietrza. Zbieram w sobie całą silną wolę i odsuwam się, a moje włosy opadają znów na ramiona. - Co masz na myśli? - pytam. - No wiesz, Królewna Śnieżka. Ona jest jedną z księżniczek Disneya, prawda? Uśmiecham się szeroko i zaczynam się śmiać. - O mój Boże, jesteś beznadziejny, wiesz o tym? Przygląda się mojej twarzy jakby był pełen podziwu. - Piper Mitchell, sądzę, że to pierwszy raz gdy słyszę twój śmiech. Sądzę, że obiorę sobie za misję to, by częściej wydobywać z ciebie ten dźwięk. Nachyla się blisko mnie, a moje powieki trzepoczą z niecierpliwości by ponownie poczuć na sobie jego oddech. - I nie jestem beznadziejny… obejmuje mnie silną ręką i przyciąga jeszcze bliżej siebie - … jestem pełen nadziei. Bulgocząca lawa przepływa przez moje żyły i mówię mu, że muszę ponownie skorzystać z toalety. To kłamstwo, ale mam nadzieję, że mnie nie przejrzy. Muszę się od niego oddalić. Zdystansować się na minutę, by zyskać trochę perspektywy. Niestety, ciężko o perspektywę gdy wchodzę do zadbanej łazienki, w której aż roi się od kobiet poprawiających makijaż i szerzących plotki. Ale zauważam głównie trzy ciężarne kobiety siedzące na ławce i wymieniające się historiami, podczas gdy próbują przywrócić sobie krążenie w stopach. Szybko robię swoje i opuszczam zdobioną toaletę.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Czy każda obecna tu kobieta jest w ciąży? - mamroczę do siebie. - Ty nie jesteś - mówi Mason, zaskakując mnie swoim widokiem, gdy opiera się o ścianę przed łazienką. - I uważaj się za szczęściarę. Z tego co widziałem i słyszałem nie jest to spacerek po parku. Poranne mdłości, rozstępy, i dziwaczne zachcianki. Nie wspominając już o humorkach. - Wskazuje na męską toaletę. - Szybko skorzystam. Poczekaj tu, okej? Kiwam głową i patrzę jak znika za drzwiami. - Taa, szczęściara ze mnie - mówię pod nosem, ignorując jego polecenie i kieruję się do baru. Kilka minut później Mason znajduje mnie gdy kończę trzeciego drinka, stojąc boso koło wejścia dla personelu, by uniknąć kamer. Kręci głową z udawanym niesmakiem. Robię to samo w jego stronę, ale zdaję sobie sprawę, że moja głowa nie przestaje się poruszać. Kręci mi się w głowie. Uśmiecha się do mnie ze współczuciem, zabierając ode mnie pustą szklankę i stawia ją na ziemi, podnosząc po drodze moje buty. - Wygranie zakładu robi się coraz bardziej pewne. Wynośmy się stąd. Otwiera drzwi dla personelu i wyciąga mnie przez nie na rześkie, nocne powietrze. Z whiskey krążącą mi w żyłach nie zwracam uwagi na chłód. Ale to nie powstrzymuje go od zdjęcia marynarki i zarzucenia mi jej na ramiona. Aż do teraz nie zdawałam sobie sprawy z tego jaki jest duży. Jego marynarka od smokingu jest dłuższa od mojej sukienki i pochłania mnie jak czarna dziura. Gdy wkłada mi ręce w rękawy i podwija je, jakby ubierał małą dziewczynkę, ja mu się przyglądam. Nigdy nie zauważyłam jakie ma unikatowe włosy. Mają odcień platynowego blondu, który zwykle zarezerwowany jest dla typków z zachodniego wybrzeża. Dzielą się swobodnie na boki, a jeden z kosmyków opada mu na lewe oko. Nie są bardzo długie, ale nadają mu ostrego wyglądu, lekko buntowniczego. Jego lodowo niebieskie oczy są jasne, nawet w ciemności. Nigdy wcześniej nie widziałam takiego odcienia niebieskiego. Zerkam na swoją sukienkę i dociera do mnie dlaczego Skylar nalegała, abym założyła właśnie tę. Nie mogę przestać przewracać moimi zielonymi oczami do czasu, aż spoglądam w jego niebieskie, pasujące kolorem do mojej sukienki. Nie mogę sobie
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
przypomnieć abym kiedykolwiek podziwiała męskie oczy tak, jak robię to w tej chwili. Alkohol sprawia, że jestem odważna. Śmiała. Beztroska. Gdy kończy ubierać mnie w swoją marynarkę, skupia spojrzenie na moich stopach. Klęka na chodniku i unosi moją stopę, by założyć mi but. W głowie kręci mi się od fantazji małej dziewczynki, a potem niemal się przewracam, gdy wydaje się czytać mi w myślach. - Widzisz, a teraz jesteś Kopciuszkiem - mówi, zakładając mi buta na nogę. - To już dwie. Dwie księżniczki. Ha! Moje życie w żadnym wypadku nie przypomina bajki. One zarezerwowane są dla osób, które nie są tak głupie, jak ja. Dla ludzi, którzy przykładają uwagę do szczegółów. Dla ludzi, którzy nigdy nie pakują się w kłopoty. Wzdrygam się, patrząc jak to męskie ucieleśnienie księcia zakłada mi buty, wiedząc, że ani on, ani nikt inny nigdy nie spełni tej roli w moim życiu. Ale na ułamek sekundy, gdzieś z głębi zakamarków mojej zamglonej głowy, dociera do mnie głos, który chce, abym go wysłuchała. Głos, który mówi mi, że może ktoś taki jak ja jest w stanie otrzymać szczęśliwe zakończenie. - Ałć - mówię, usiłując iść obok Masona w stronę auta. Zatrzymuję się i opieram o ścianę, ześlizgując się w dół i raz jeszcze, w bardzo niekobiecy sposób zdejmuję buty. - Bolą mnie stopy. Nim mogę to powstrzymać, zostaję podniesiona i znajduję się w ramionach mojej słusznego wzrostu osoby towarzyszącej, która niesie mnie przez parking. Moje ciało i umysł wchodzą ze sobą w stan wojny. Umysł krzyczy na niego, aby mnie puścił, ale ciało rozkoszuje się uczuciem jego ramion trzymających mnie pod plecami i udami, przyciskając mocno do jego wyrzeźbionej klatki piersiowej. Drżę, przykładając twarz do jego szyi. Robię wdech, zaciągając się jego czystym, sportowym zapachem. Zamykam oczy czując ten upajający aromat i nagle zapadam w sen. Wszędzie na sobie mam dłonie, które łapią za moje ubrania i prześcigają się o pozycję na moim ciele. Tylko że tym razem walczę. Rzucam się i krzyczę przeraźliwie, zamachując się pięściami na wszystko i wszystkich. Słyszę jak ktoś w kółko woła moje imię, ale mój trening z samoobrony bierze górę, nie pozwalając mi zostać ofiarą. - Jezu Chryste, proszę pana, co się z nią dzieje? - krzyczy nieznany mi głos.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Silne ręce potrząsają moimi ramionami, przez co otwieram oczy, wyrywając się z koszmaru. - Piper. Piper, obudź się - błaga Mason. Próbuje skupić moje pijane oczy na młodym mężczyźnie znajdującym się na ziemi, który trzyma rękę na twarzy. - Co się stało? - pytam, przyglądając się dzieciakowi na ziemi. Mason marszczy w zmartwieniu usta. - Próbował pomóc mi wsadzić cię do samochodu, ale zaczęłaś z nami walczyć. Uderzyłaś go, skarbie. Opuszczam brodę gdy dociera do mnie co powiedział. - Tak bardzo przepraszam. - Patrzę jak chłopak wstaje, pocierając zaczerwienioną szczękę. - Nie chciałam - mówię mu i odwracam się do Masona. - Przepraszam. - Wsiadam do samochodu i zamykam drzwi, pragnąc aby mnie połknął i wypluł w innym wymiarze. Widzę jak Mason wymienia kilka słów z mężczyzną, ściskając mu dłoń i podając mu coś, co wygląda jak kilka banknotów i wydaje się zadowalać dzieciaka. Wzdycham głęboko. Płaci mu, by nie wniósł oskarżeń. Albo może po to, by nie rozpowiedział tej historii jednemu z dziennikarzy, którzy znajdują się w budynku. Gdy Mason wsiada do samochodu, ledwo jestem przytomna, alkohol wciąga mnie w senne odmęty, gdy opieram głowę o okno. Siedzę i taplam się w poczuciu winy odnośnie tego, jak źle mogło się to dla niego skończyć. Dla mnie również. Nie sprzeciwiam się nawet gdy sięga, by zapiąć mi pas. Ale robię co w mojej mocy, aby zignorować intensywność jego dotyku, gdy muska mnie palcami, łapiąc mnie za kark i odwracając moją głowę w swoją stronę. - Piper, co się dzieje? Co tam się stało? Powiedz mi. Nie zrozumiem dopóki mi nie powiesz. Odsuwam głowę. - Powiedziałam ci gdy się poznaliśmy, Mason. Nie chcesz mnie znać. Może teraz w to uwierzysz. Po prostu zabierz mnie do domu. Jedziemy w ciszy i żadne z nas nie kłopocze się by włączyć radio. Mason pociera dłonią szczękę. Debata rozgrywająca się w jego głowie jest
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
oczywista. Napięcie pomiędzy nami wyczuwalne. Cisza w samochodzie ogłuszająca. Parkuje przed domem Skylar i pędzi, żeby mi pomoc, gdy szybko wysiadam i zataczam się w stronę domu. - I tu się mylisz, Piper - mówi, zatrzymując mnie przed drzwiami wejściowymi. - Chcę cię poznać. - Ujmuje w dłoń moją brodę, unosząc mi głowę, by spojrzeć w oczy. - Wierz lub nie, ale warto cię poznać. Nie kłopocząc się tym, aby odpowiedzieć na jego słowa, wchodzę do środka i wyłączam światło na tarasie, obserwując jak pokonany wraca do samochodu. W przyćmionym świetle latarni widzę, jak uderza z frustracją w kierownicę, zanim odjeżdża. Zabieram na górę butelkę wody i aspirynę i zamykam się w pokoju, nie zawracając sobie głowy tym, by zdjąć sukienkę nim padam na łóżko. Nagle dociera do mnie, że na parkingu nazwał mnie „skarbem”. Serce łomocze mi na tę myśl. A głowa mnie boli, gdy umysł skupia się właśnie na tym, choć tak wiele wydarzyło się na przyjęciu. Nie myślę o upokorzeniu jakiego mu dziś przysporzyłam. Nie skupiam się na tym, że zraniłam tego chłopaka. Ani na tym, że zrobiłam dziś z siebie kompletną idiotkę. Nie, mój głupi, poddany zbyt dużemu wpływowi whiskey mózg, ciągle odtwarza jego czułe słówko. Masona nie wydawało się nawet obchodzić to, że go zawstydziłam. W zasadzie, przypominam sobie, że powiedział, iż chciał mi pomóc. Chronić mnie. Zapewnić mi bezpieczeństwo. Przez sekundę usiłuję wyobrazić sobie możliwość bycia z nim. Ale wówczas przewraca mi się w żołądku i docieram do łazienki w samą porę, by opróżnić jego zawartość do toalety. Myję się i zerkam w lustro, zszokowana tym, że nadal mam na sobie jego marynarkę. Mocny zapach jego wody po goleniu dociera do każdego mojego zakończenia nerwowego. Wracam do łóżka, bezmyślnie zastanawiając się, co się stało z moimi szpilkami. Wówczas odpływam w sen, otoczona upajającym zapachem jedynego mężczyzny, którego kiedykolwiek łaknęło moje ciało.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Rozdział 10 Mason Nadszedł poniedziałkowy maraton. Tysiące ludzi czeka na wystrzał pistoletu, który rozpocznie bieg trzeciej fali uczestników. Stojąc pomiędzy tłumem ludzi, rozglądam się w poszukiwaniu jedynego powodu mojego pobytu tutaj. Wiem, że jej nie znajdę. Znajduje się bardziej z przodu. Została zakwalifikowana z czasami z innych maratonów, więc mimo iż zgłosiłem ją z ramienia fundacji charytatywnej, będzie zaczynała bieg wraz z innymi uczestnikami, którzy osiągnęli podobny czas. Nigdy wcześniej nie przebiegłem pełnego maratonu, a jedynie kilka pół maratonów w zeszłym roku z okazji różnych wydarzeń charytatywnych. Ale jedyną kwalifikacją jakiej potrzebowałem, poza wolnym miejscem, była przyzwoita kwota datku, oraz obietnica, że uda mi się ukończyć bieg w mniej niż sześć godzin. Ostro trenowałem z Trick, wiec uznałem, że uda mi się to osiągnąć w czasie o połowę krótszym. Tak po prawdzie, moją jedyną misją na dzisiaj jest dogonienie nieprzewidywalnej Księżniczki i oglądanie jej bajecznego tyłka przez kilka kilometrów, a potem pokonanie tego jej boskiego ciałka odzianego w czarne, spandeksowe spodnie do biegania. Widziałem ją przed biegiem i nie odezwała się do mnie ani słowem. Mogłem stwierdzić, że była zawstydzona tym, co wydarzyło się tamtego wieczoru. Totalnie mnie zignorowała. Powtarzałem sobie, że nie chodziło o mnie, ale o cały ten tłum. No i może też o nerwy, jakie odczuwała z powodu możliwości tego, że przegra i będzie musiała wywiązać się z zakładu. Przez minutę rozważam nawet to, by celowo przegrać i sprawdzić, co wymyśli jako swoją nagrodę. Ale pomimo mojej ciekawości, oraz niewielkiej
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
części mnie, która chce zobaczyć jak przekracza linię mety przede mną, nadal jestem facetem i pragnę, aby postrzegała mnie jako typ silnego samca alfa, a nie jako cipkę, która została pokonana przez ociekającą potem, mierzącą metr pięćdziesiąt dziewczynę, która waży połowę tego, co ja. No i naprawdę chcę tej randki. Rozlega się wystrzał, ale tłum nie za bardzo się porusza. Przypuszczam, że trochę potrwa nim niemal dziesięć tysięcy ludzi rozpocznie bieg. Jest tutaj policja, która usiłuje zapobiec temu, by podekscytowani uczestnicy nie staranowali innych w dążeniu do spełnienia swego marzenia o pobiegnięciu w tak wielkim wyścigu. W końcu, mozolnie, ruszamy do przodu, niczym stado sardynek rywalizujących o swoje miejsce w tym ścisku. Przez to zastanawiam się, jak Piper radzi sobie z tłumem. Nigdy nie czułem się tak klaustrofobicznie. Rano widziałem, że miała ze sobą iPada i słuchawki. Choć organizatorzy wyścigu tego nie pochwalają i zabronione to jest wśród tych, którzy walczą o nagrody pieniężne, to może być to jedyna rzecz, która pomoże jej przetrwać maraton, pomimo jej niechęci do tłumów. Z kolei ja nie słucham dziś muzyki. Przyznam, że to terapeutyczne i pomaga mi to w czasie wyczerpującego biegu na bieżni. Ale wiem, że będę sycił się nieustającym hałasem tłumu. Tak jak wtedy, gdy biorę udział w meczu, hałas jest dopingujący. Motywujący. To on przeprowadzi mnie przez linię mety. Cóż, to, oraz zbliżająca się randka z kobietą, która potrafi mnie zirytować, oraz sprawiać że jestem twardy, a wszystko to w tej samej chwili. Nie zajmuje mi wiele czasu by znaleźć swoją pozycję, lawirując pomiędzy tłumem, omijając wolniejszych i zostawiając ich za sobą. Od czasu do czasu słyszę głośne krzyki od kogoś z tłumu, kto mnie rozpoznaje. Unoszę w ich kierunku brodę, lub macham, ale po kilkunastu kilometrach, łapię rytm i oddaję się myślom o minionym weekendzie. W piątek praktycznie nie spałem, martwiąc się o Piper. Wiem, że była pijana i wygląda na to, że ma jakieś problemy z mężczyznami, ale co popchnęło ją do uderzenia tego biednego chłopaka, który próbował mi z nią pomóc? To było tak, jakby zatraciła się w śnie - albo żyła w koszmarze. Gdy następnego dnia zadzwoniłem do Skylar by sprawdzić co u jej siostry, zostałem zaproszony na obiad do ich domu. Na obiad, w którym Piper nie uczestniczyła, ponieważ była w pracy. Griffin i Skylar często mnie do siebie
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
zapraszają, litując się nad kawalerem, który nie potrafi nawet dobrze ugotować makaronu. Zatracam się w moim tempie i wspomnieniach z tamtego dnia. - Nie mogę uwierzyć, że go uderzyła! - powiedziała Skylar. - Nic mi dzisiaj na ten temat nie powiedziała. Wyszła wcześnie pobiegać, a potem udała się do restauracji. - Nie wiem co się stało. W jednej chwili niosłem pijaną Piper z bosymi stopami, która była wiotka w moich ramionach, a w następnej zaczęła się rzucać, bijąc nas na oślep, gdy ten chłopak mi z nią pomagał. - Odłożyłem widelec i spojrzałem znacząco na Skylar. Nie byłem pewien czy wiedziała o Charlie, a nie zamierzałem zdradzić zaufania Piper, ale chciałem dowiedzieć się co się z nią działo. - Czy coś się jej przytrafiło? No wiesz, co sprawiło, że zachowuje się w taki sposób przy mężczyznach? - Pytasz, czy ktoś ją skrzywdził? - Skylar przyglądała mi się, rozważając własne pytanie. - Um… nie sądzę. Po prostu nigdy wcześniej za bardzo nie interesowała się chłopakami. W zasadzie, razem z Baylor sądziłyśmy, że była lesbijką, do czasu aż zobaczyłyśmy jak się przy tobie zachowuje. - Jak się przy mnie zachowuje? - zapytałem niewinnie. Griffin roześmiał się, dołączając do rozmowy, gdy położył mi na talerzu soczystego hamburgera. - Och, no weź, Dix, dziewczyna jest tobą oczarowana. Nawet jeśli nie przyzna tego przed samą sobą, to jest to całkiem jasne dla reszty z nas. Uśmiechnąłem się słysząc to potwierdzenie. Podejrzewałem to, ale usłyszenie tego od nich sprawiło, że zapragnąłem walić się w pierś niczym cholerny goryl. - Ale tak czy siak, fakt że nie interesuje się facetami nie tłumaczy tego, co zaszło wczoraj - powiedziałem. - Nie wiem. - Skylar wstała, by nalać mi wody. - Bardzo się zmieniła podczas tego semestru za granicą w przedostatniej klasie liceum. Podejrzewam, że coś się mogło wówczas wydarzyć, ale sądzę, że by nam o tym powiedziała. Byłyśmy ze sobą naprawdę blisko. Wróciła będąc inną osobą, ale uznałyśmy, że zmieniło ją całe to doświadczenie. - W jaki sposób była inna? - zapytałem.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Gdy wróciła, chciała jedynie pracować w restauracji by uzbierać pieniądze na podróżowanie. Przestała pomagać przy Maddoxie i cały swój czas spędzała z Charlie, lub w restauracji. Rzuciła nawet naukę aktorstwa. Wcześniej bardzo ją to interesowało i chciała zdobyć stypendium w szkole artystycznej. Ale po powrocie nie wzięła udziału w żadnym przesłuchaniu. Miała obsesję na punkcie planowania podroży po ukończeniu liceum. - Grała kiedyś? - Przypomniałem sobie, jak Piper mówiła, że mama Charlie była aktorką. Czy to miało coś wspólnego z tym, że zrezygnowała z marzeń? Twarz Skylar rozświetliła się z dumy. - Tak i była w tym dobra. Już kiedy byłyśmy małe, przebierała się i wygłaszała przed nami monologi. Pamiętam, że będąc w drugiej klasie liceum dostała główną rolę jako Anne Frank. Była naprawdę utalentowana. Ciągle powtarzałyśmy jej z Baylor, że marnowała swój talent z powodu mrzonki o podróżowaniu po świecie. Wiedziałyśmy, że odwiedzi cudowne miejsca, ale sądziłyśmy, że to aktorstwo ją w nie zabierze. Chodzi mi o to, że w restauracji zarabiała tylko minimalną płacę, więc jakim cudem było ją stać na wyjazd? Byłyśmy w szoku, gdy rodzice oznajmili, że pozwolili jej skorzystać z funduszu na studia. Zawsze byli stanowczy w kwestii tego, by ich dzieci zdobyły wykształcenie, a jednak dali jej wolną rękę odnośnie pieniędzy, które odkładali latami. - Skylar, pasjonowanie się podróżami to jedna rzecz - powiedziałem. Ale czy nie było to dla ciebie dziwne, że wróciła jako zupełnie inna osoba, niż ta którą była, gdy wyjeżdżała? - Sam to powiedziałeś, Mason. Gdy wcześniej o niej rozmawialiśmy, powiedziałeś, że za granicą życie jest inne. Ludzie są inni. Myślę, że znalazła po prostu miejsce, gdzie uznała, że pasuje bardziej, niż tutaj. Zawsze była wędrowcem, cyganką, ale myśleliśmy, że była to cześć jej kreatywności. - Skylar pociągnęła łyk piwa którego odmówiłem, ponieważ do biegu pozostały tylko dwa dni. Wydmuchała z frustracją powietrze. - Nie wiem. Może to częściowo była moja wina. W tamtym czasie sama byłam w college’u, dojeżdżając do miasta, by zdobyć stopień w zarządzaniu restauracją. Pochłonęło mnie to, a gdy się nie uczyłam, to imprezowałam. Myślę, że poniekąd zostawiłam ją na lodzie. Griffin ujął jej dłoń.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- To nie była twoja wina, Sky. Ludzie dorastają i zmieniają się i nie ma nic, co mogłabyś z tym zrobić.
Wraz z upływem kilometrów, myślę o słowach Griffina. Ludzie się zmieniają. Ja się zmieniłem. W college’u byłem zarozumiałym futbolistą, za którego Piper ma mnie teraz, i sypiałem z każdą dziewczyną, która była skłonna unieść przede mną spódniczkę. Potrzeba było czegoś wielkiego, monumentalnego, czegoś nie do pomyślenia i zmieniającego życie, abym zmienił zachowanie. Potrzeba było Hailey. I choć zgadzam się, że semestr za granicą mógł zmienić Piper, to czuję, że jest w tym coś więcej. Zastanawiam się, czy w historii Charlie jest więcej, niż mi powiedziała. Co, jeśli Piper również była nękana przez pijanych przyjaciół jej matki? Przewraca mi się w żołądku na myśl o tym, że bezcześciły ją łapy innych facetów. Biegnę szybciej, próbując ją dogonić. Z każdym krokiem ślubuję sobie, że będą ją chronił. Z każdym płytkim oddechem obiecuję, że zapewnię jej bezpieczeństwo. Z każdą kroplą potu przysięgam, że stanę się powodem dla którego pozostanie w Nowym Jorku. Zauważam ją po jakichś trzech godzinach od rozpoczęcia biegu. Znajduję ją nawet pośród dużej gromady biegaczy i niekończącego się morza obserwatorów. Powinienem wiedzieć jak wygląda od tyłu, ponieważ dostatecznie często widziałem ją na siłowni w ciągu tego miesiąca, o wiele więcej, niż pozwoliłem jej wiedzieć. Wszędzie rozpoznałbym jej tyłek. W bardzo podobnym do siebie stylu, biegnie sama, z dala od tłumu, wycofana na bok. Spowalniam, aby jej nie dogonić i obserwuję ją od tyłu, podziwiając płynną grację z jaką stawia każdy krok. Jej obcisłe spodnie do biegania otulają każdą krzywiznę jej bioder i tyłka. Jasnozielona koszulka na ramiączkach ukazuje stróżkę potu pomiędzy jej łopatkami, które dzięki ciężkim treningom Trick są teraz bardziej wyrzeźbione. Jej dwukolorowy kucyk podskakuje w górę i w dół, a luźne kosmyki podtrzymywane są przez opaskę w kolorze odpowiadającym jej koszulce. Jest wspaniała. Powinno robić się posągi z jej ponętnej formy. Gdyby moje ciało nie było u kresu wytrzymałości, to jestem pewien, że na sam jej widok miałbym namiot w spodenkach. Dopiero teraz uzmysławiam sobie, że bieg niemal się skończył. Według mojego zegarka do biegania pozostało ledwo półtora kilometra. Gdy
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
zostawiałem za sobą innych uczestników, którzy odpadali, lub których łapał skurcz, czas minął mi w mgnieniu oka, podczas gdy myśli o Piper napędzały każdy mój krok. Jeśli byłem w stanie przebiec maraton myśląc wyłączenie o niej, to mogę sobie jedynie wyobrazić co bym zrobił, gdybym miał ją u boku. Podbiegam do niej i przez chwilę biegniemy obok siebie, a ja obserwuję ją kątem oka. W końcu wydaje się mnie zauważyć. Diabelski uśmiech rozciąga się na jej pokrytej potem twarzy. Wyjmuje z ucha słuchawkę. - Najwyższy czas - mówi. Śmieję się tak bardzo, jak można to zrobić po przebiegnięciu dystansu niemal czterdziestu kilometrów. - Najwyższy czas? Wiesz, zamierzam wygrać ten zakład. - Pieką mnie płuca, gdy usiłuję mówić i napełniać je powietrzem. - Gra rozpoczęta, Dix. - Przyspiesza, wyprzedzając mnie. - Och, nie sądzę, Księżniczko. - Zbieram całą energię, by ją wyprzedzić, stwarzając pomiędzy nami pokaźny dystans, nim wracam do mojego tempa, licząc na to, że nie padnę z powodu chęci zaimponowania jej. Co jakieś pięćdziesiąt kroków zerkam przez ramię, by upewnić się, że mnie nie dogania. Póki co nie zmniejsza za bardzo dystansu. Ale zastanawiam się, czy sam się nie załatwiłem, wykorzystując za wcześnie ostatki energii, co pozwoli jej na zrobienie ze mnie głupka, gdy wyprzedzi mnie tuż przed metą. Koncentruję się na oddechu, przypominając sobie, że mam do pokonania jeszcze tylko kilometr. Jeden kilometr dzieli mnie od zapisania mojego imienia na stronach historii w innej dziedzinie, niż futbol. Jeden kilometr by zapewnić sobie randkę z jedyną kobietą dla której kiedykolwiek wziąłem udział w maratonie. Jeszcze. Jeden. Kilometr. Oglądam się, by oszacować pozycję Piper, ale nie ma jej tam. Oglądam się przez drugie ramię, by sprawdzić czy minęła mnie z drugiej strony, ale tam również jej nie widzę. Zwalniam, by móc bardziej się odwrócić. Wówczas ją dostrzegam. I po ponad czterdziestu, wyczerpujących kilometrach, przestaję biec. Od wygranej dzieli mnie kilometr, ale pozwalam innym uczestnikom przekroczyć metę przede mną.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Zatrzymuję się, ponieważ sto metrów dalej, Piper siedzi na ziemi, krew ścieka jej z dolnej części nóg, a ochrona wyścigu spieszy w jej stronę. Biegnę w jej stronę, ignorując protestujące mięśnie i niedotlenione płuca. Instynkt by chronić tę dziewczynę przewyższa fizjologiczną potrzebę oddychania. Gdy się przed nią zatrzymuję, oceniam rozcięcia na jej kolanach, oraz pobrudzone żwirem otarcia na dłonicach. Wciągam gwałtownie powietrze widząc krew ściekającą w dół, która plami jej białe buty. Ale gdy patrzę w jej oczy, jestem zaskoczony, że nie widzę w nich zmartwienia z powodu ran. Przesuwa nimi po tłumie, taksując go gorączkowo, a jej ciało zaczyna drżeć. Widziałem to już wcześniej. Ma atak paniki. Tak samo wyglądała tamtego wieczoru. Staram się wymyślić coś, czym jej pomogę. - Wszystko okej, panienko? - Słyszę ratowników medycznych i obserwatorów, którzy się wokół niej zbierają. Panikuje jeszcze bardziej z powodu otaczających jej ludzi. Wyciągam ręce po bokach, próbując skłonić ludzi do odsunięcia się. - Proszę się odsunąć. Ona ma klaustrofobię. - Chwytam butelkę wody, którą ktoś wyciąga w naszą stronę, oraz gazę od ratownika, którego odepchnąłem na bok. Usiłują się do niej dostać, ale blokuję ich. - Powiedziałem, żebyście się odsunęli jeśli chcecie jej pomóc. Piper. - Klękam przed nią, wbijając sobie w kolana żwir i mówię do niej cicho: - Piper, jest okej. Pomogę ci. - Opatruję jej rany, polewając je wodą, by je oczyścić. Nie wygląda to tak źle, to tylko kilka zadrapań. Nie przestaje się z rozpaczą rozglądać, a ja podążam za jej wzrokiem, próbując dociec tego, czego się boi. Jest tam? Ojciec Charlie? Albo jeszcze gorzej, jakiś dupek który ją skrzywdził? Muszę ją stąd zabrać. Z dala od tych ludzi. I szybko uzmysławiam sobie co muszę zrobić, by wyrwać ją z tego stanu i skłonić do wznowienia biegu. Jeśli czegoś się o niej nauczyłem w ciągu minionego miesiąca, to jest tym fakt, że biega, by się odciąć. By oczyścić umysł. Uciec swoim demonom. Muszę ciężko pracować, by utrzymać gapiów na odległość, ostrzegając ratowników spojrzeniem, a nawet kłamiąc, że mam zrobione szkolenie ratownicze. W końcu mi wierzą i odsuwają się jeszcze dalej. Najwyraźniej nie oglądają futbolu, za co, aż do teraz, nigdy nie byłbym wdzięczny.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Coś leżącego na asfalcie obok niej przykuwa mój wzrok, ponieważ odbijają się od tego promienie słoneczne. Sięgam i podnoszę skórzaną bransoletkę Piper, przesuwając palcem po misternych krawędziach róży. Szybko wkładam ją do małej kieszonki spodenek, wdzięczny, że ją zobaczyłem. Nie wiem co ona oznacza, wiem jednak, że jest dla niej ważna. To może być nawet jej najbardziej cenna własność, przyszło mi to do głowy, gdy miała ją na sobie podczas imprezy charytatywnej, na którą ją zabrałem. Przelotnie zastanawiam się czy kiedyś ją w ogóle zdejmuje, poza tą właśnie chwilą. Myśli o nagiej Piper, mającej na sobie jedynie tę bransoletkę utrudniają moje zadanie, by jej pomóc. Odganiam te krnąbrne myśli i skupiam się wyłącznie na tym, co muszę zrobić - naprawić tę piękną, uszkodzoną dziewczynę. - Piper, spójrz na mnie. - Ujmuję jej twarz w dłonie i zmuszam, by na mnie spojrzała. - To ja. Jesteśmy tylko ty i ja, skarbie. Zrobimy to. Został nam tylko kilometr i przejdziemy do historii. Tak ciężko na to pracowałaś. Chodź. Dasz radę. Wstaję, upewniając się, że nie odrywa ode mnie wzroku i zasłaniając jej widok na tłum. Wyciągam do niej dłonie, oferując pomoc we wstaniu. - Patrz na mnie - mówię do niej. - Tylko na mnie. Wydmuchuje długi, głęboki oddech, a potem kładzie dłonie na moich, pozwalając abym pomógł jej wstać. Wzdryga się, ale wiem, że to niekoniecznie z powodu jej ran. Mnie też wszystko boli. Nasze mięśnie zaczęły sztywnieć i zastanawiam się czy w ogóle będziemy w stanie dokończyć bieg po kilkuminutowej przerwie. - Jeszcze kilometr, Piper. Bułka z masłem. -Pozwala mi chwycić się za łokieć, by upewnić się, że stoi stabilnie na nogach. - Ruszymy tak powoli, jak potrzebujesz. Przygląda mi się, walcząc z samą sobą o to, jaką decyzję podjąć. Przytakuje. - Okej. - To pierwsze słowo jakie od niej usłyszałem odkąd upadła. I w tej chwili już wiem, że bez względu na to jak dużo czasu zajmie nam dokończenie wyścigu, to odniesiemy zwycięstwo. Pozwalam jej ustanowić tempo. Idzie szybciej niż się spodziewałem i słyszę wiwat tłumu, który oklaskuje ją z powodu powrotu do biegu. Raptem
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
dwie minuty później zwiększa nasze tempo do równego truchtu. Gdy wybiegamy zza rogu i widzimy w oddali linię mety, słyszę, jak Piper sapie. Zerkam na nią, bojąc się że znów panikuje, ale zamiast tego mam przyjemność bycia świadkiem powolnego, triumfującego uśmiechu, który zakrada jej się na twarz. Nie sądziłem, że dzisiaj to zobaczę, albo w ogóle kiedykolwiek. - O co chodzi? - pytam. Wskazuje na zegar, który pokazuje czas wyścigu. - Trick miała rację - mówi, a jej uśmiech nie znika. - Zrobiła to. Skróciła mój czas o dziesięć minut, pomimo wywrotki. Następnie odwraca się do mnie, utrzymując nasze tempo i mówi coś naprawdę niesamowitego: - Dziękuję ci, Mason. Niemal potykam się o wyczerpane stopy, absorbując słowa wdzięczności, których nigdy nie spodziewałem się od niej usłyszeć. Kręcę głową. - Nie ma za co, Księżniczko. I mylisz się, to nie Trick, ale ty. Ty to zrobiłaś. Widzę, jak do oczu nabiegają jej łzy. Łzy radości. Łzy wdzięczności. Ale nie pozwala im wypłynąć. Unosi wysoko brodę, kiwa do mnie głową i odwraca się, by obserwować jak zbliżamy się do mety. W ułamku sekundy podejmuję decyzję. Nawet nie zauważa jak zwalniam, pozwalając jej przebiec przez metę jako pierwszej.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Rozdział 11 Piper Jeszcze nigdy nie czułam takiej radości, przekraczając linię mety. To przez Masona? Czy chodziło o to, że nie pozwoliłam mojemu strachowi dać się pochłonąć? Gdy zobaczyłam w tłumię tę twarz, powrócił do mnie każdy, okropny koszmar. Aż do tej chwili mogłam niemal udawać, że twarze w moich snach nie były prawdziwe. Że były wytworem mojej wyobraźni. Ale teraz wiem na pewno - te twarze należą do prawdziwych ludzi. Te potwory istnieją. A wszystkie moje obawy i lęki związane z powrotem do domu właśnie się potwierdziły. Nie mogę się przed nimi ukryć nawet w Bostonie, zakamuflowana tysiącami biegaczy. Ale gdy panika pociągnęła mnie w dół, w odmęty, w jakich jeszcze nigdy nie byłam, pojawił się przede mną Mason, prawdopodobnie rezygnując z szansy na wygranie bostońskiego maratonu i zrobił to, w czym raz za razem udowadnia, że jest dobry. Ochronił mnie. Ochronił mnie przed jednym z mężczyzn z moich koszmarów. Ochronił mnie przed niechcianą uwagą ze strony ratowników medycznych. Ochronił mnie przed pewną samodestrukcją. Tylko jedna osoba na świecie była kiedykolwiek w stanie ochronić mnie w taki sposób, a znajduje się teraz tysiące kilometrów stąd. To jeden z powodów, dla których nie lubię jej opuszczać. To jeden z powodów, dla których zaczynam lubić przebywać przy nim. Nadal jestem wstrząśnięta, gdy Mason podchodzi do mnie i spaceruje obok, gdy dochodzimy do siebie po wykańczającym biegu. - Niezła robota - mówi, a na jego spoconej, zniewalającej twarzy pojawia się uśmiech.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Nadal skąpana w podekscytowaniu i adrenalinie, skaczę na niego i obejmuję go rękoma za szyję w bardzo nietypowym dla mnie uścisku. - Zrobiliśmy to! - piszczę bez tchu. - Się wie, że tak. Oboje ociekamy potem, oddychając ciężko i naprawdę powinniśmy chodzić, by rozluźnić mięśnie. Ale ten uścisk nie przypomina żadnego innego, pozbawia mnie resztki powietrza z płuc i sprawia, że jestem niezdolna do dobrowolnego poruszenia się. Trzyma mnie swoimi wielkim dłońmi, jedną obejmuje mnie w krzyżu, a drugą opiera pomiędzy moimi łopatkami. Nie wiem czy to podekscytowanie po biegu, czy też niczym nieskażony strach z powodu zobaczenia w tłumie jednego z moich oprawców, ale w tej chwili, nie chcę nawet aby mnie puścił. Nigdy wcześniej nie czułam się tak bezpiecznie. Jest to absurdalna świadomość biorąc pod uwagę fakt, że stoimy pośród tysiąca obcych ludzi. Sposób w jaki otacza mnie ramionami, przyklejając do swojego o wiele wyższego, szerszego ciała sprawia, że czuję się zarówno chroniona, jak i chciana. Nie, nie chciana - potrzebna. Ponieważ sposób w jaki mnie teraz obejmuje świadczy o tym, że potrzebuje mnie tak, jak ja jego i powoduje, że zastanawiam się czego on może niby chcieć, a czego jeszcze nie ma, albo nie mógłby dostać na skinienie palca. Gdy zerkam za niego i widzę większą ilość ludzi przekraczającą linię mety, dociera do mnie, że ukończył bieg po mnie. Odsuwam się i ściągam brwi. - Wiesz, nie musiałeś pozwalać mi wygrać. Wystarczająco mi pomogłeś. Nie potrzebuję również twojej litości. Śmieje się, mamrocząc coś o „Mr. Hyde”, a potem kręcąc głową, mówi: - Nie pozwoliłem ci wygrać, Księżniczko. Złapał mnie skurcz. Nadal boli jak jasna cholera. - Pochyla się, by pomasować łydkę. Później chwyta mnie za łokieć i pociąga za sobą. - No dalej, musimy chodzić, inaczej skończymy zesztywniali jak deski. Ruszamy przed siebie, w stronę Copley Square wraz z innymi zawodnikami, którzy ukończyli bieg. Znajdują się tu wielkie namioty ratowników medycznych, stanowiska do masażu, wanny z lodem i niekończąca się ilość stołów z napojami elektrolitycznymi i węglowodanowymi przekąskami.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Idziemy ścieżką wokół tego skweru, dodając niemal kolejne półtora kilometra do dystansu, który już przebyliśmy, ale wiem że jeśli tego nie zrobimy, to później słono za to zapłacimy. Gdy mój oddech się reguluje i zaczyna opadać adrenalina, łapię się na tym, że ciężko mi się nie rozglądać po masie uczestników, policjantów i gapiów, nie czując przy tym niepokoju. Instynktownie łapię lewy nadgarstek prawą dłonią, szukając jedynej rzeczy, która mnie uspokaja. Uderza we mnie panika. Poruszam gwałtownie dłonią, szukając kawałka skóry - moje palce muszą bezmyślnie śledzić zarys kwiatu który zaczął mnie definiować. Ale nie ma go tam. Momentalnie wzrasta mi puls, gdy zdaję sobie sprawę, że musiałam zgubić bransoletkę gdy upadłam. Spoglądam na zadrapania na ręce, którą zamortyzowałam upadek. - O mój Boże. Nie, nie, nie, nie, nie. - Nie mogłam jej zgubić. Nie bransoletkę. Łzy kłują mnie w oczy i grożą wypłynięciem na samą myśl o tym. Nie wiem czy to wyczerpanie z powodu biegu, czy twarz w tłumie, ale po raz pierwszy od długiego czasu zaciska mi się gardło i czuję, że mogę zrobić coś, czego nie robiłam od dwudziestego piątego kwietnia, - dokładnie pięć lat temu w sobotę - mogę się rozpłakać. Odwracam się, gotowa by pobiec w miejsce mojego upadku, gdy Mason łapie mnie za rękę, delikatnie mnie powstrzymując. - Muszę iść! - krzyczę, próbując się od niego uwolnić. - Piper. - Jego uścisk jest stanowczy, ale delikatny, gdy powstrzymuje mnie od odejścia. - Jest okej, spójrz. - Drugą ręką rozpina zamek małej kieszonki w spodenkach, tę, która służy do noszenia dowodu osobistego lub kluczyków do samochodu. Wyjmuje moją bransoletkę i wyciąga ją w moją stronę. Skąd w ogóle wiedział, że jej szukałam? - Co? Jak? - Musiała się odpiąć gdy upadłaś. - Przygląda jej się. - Nie wygląda jakby się uszkodziła. Proszę, pozwól mi zawiązać ci ją. Wyciągam w jego stronę rękę i obserwuję go ostrożnie, gdy umieszcza ją wokół mojego nadgarstka. Jego włosy są ciemniejsze od potu i bardziej
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
proste, przez co sięgają mu brwi. Jego niebieskie tęczówki pociemniały, odzwierciedlając niebo w południe i skupia się na zadaniu, zmagając się z zawiązaniem małego kawałka skóry swoimi dużymi palcami. Oszałamiający puls, który jest skutkiem jego dotyku, wznieca coś w głębi mnie. Stoję, wyczerpana biegiem, przerażona z powodu potwora którego zobaczyłam pośród tłumu, ręce i nogi mam poobdzierane i swędzące z powodu spoconej skóry, a jednak jedyne o czym mogę myśleć, to dotykający mnie mężczyzna. Uśmiecha się. Zastanawiam się czy czuje dokładnie to samo. Sposób w jaki zerka w górę i przytrzymuje moje spojrzenie potwierdza moje przypuszczenia. Gdy kończy mi zapinać bransoletkę, przygląda się zadrapaniom na mojej ręce i kolanach. - Chodź, skończmy dochodzić do siebie i zabierzmy cię do lekarza. A potem znajdziemy Griffina i twoją mamę. Niemal o nich zapomniałam. Ponieważ bieg odbywa się w poniedziałek, nie każdy mógł poświęcić cały dzień, by przyjść zobaczyć jak biegniemy. Nie chciałam aby moje siostry wiozły swoje dzieci tak daleko, tylko po to, by przelotnie mnie zobaczyć jak będę obok przebiegała. Ale mama nalegała, że się pojawi, po raz kolejny potwierdzając, że wspiera mnie w każdej podjętej przeze mnie decyzji. Kilka godzin później, po uzupełnieniu zapasów jedzenia i wody, żegnamy się z mamą i Griffinem, którzy wracają do Nowego Jorku. Większość biegaczy, którzy nie są lokalni, postanowiło zostać na noc, by pozbyć się sztywności z mięśni, która skutkowałaby długą podróżą powrotną do domu. Mason był na tyle hojny, że załatwił mi własny pokój, a zeszłej nocy poprosił nawet obsługę by dostarczyła mi wielki talerz makaronu, abym uzupełniła przed biegiem zapas węglowodanów. Nie zaoferował, że do mnie dołączy. W zasadzie w ogóle się ze mną nie kontaktował przed biegiem. Nawet przyjechaliśmy tutaj oddzielnie, ja pociągiem, a on samochodem. Byłam pewna, że odstraszyłam go moim zachowaniem na imprezie charytatywnej. Nie wspominając już moich słów na pożegnanie. Ale jego dzisiejszy dotyk powiedział mi coś innego. I za cholerę nie wiem, dlaczego chce marnować swój czas na kogoś takiego, jak ja.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Powiedziałam Masonowi, że chcę się wcześniej położyć spać. Ale nie potrafię się zrelaksować, a mięśnie bolą mnie i pieką, więc wybieram się na spacer, by je rozluźnić. Gdy wychodzę z hotelu, słońce zaczyna chylić się ku zachodowi za wysokimi budynkami w centrum miasta. Boston bardzo przypomina Nowy Jork, z tym, że ludzie nie wydają się tutaj tak spieszyć. Spacerują leniwie chodnikami, które są ciche i nieprzepełnione ulicznymi grajkami. Zatrzymuję się, by kupić w budce hot doga. Jedząc, mijam teatr „Charles”, miejsce, do którego mama zwykła przywozić mnie raz do roku, bym mogła zobaczyć mniejsze, niepochodzące z Broadwayu produkcje. Zobaczenie plakatów zapowiadających zbliżające się przedstawienia powoduje, że tracę apetyt. Wyrzucam resztki kolacji do kosza i próbuję się nad sobą nie użalać. Racjonalizuję sobie, że lepiej jest w ten sposób. Gdyby moje imię było w światłach reflektorów, albo umieszczone na afiszach, albo ściennym graffiti, mogłabym stać się celem. Ofiarą. A nie zamierzam ponownie się nią stać. Po powrocie do pokoju, kilka tabletek Tylenolu oraz lodowata kąpiel pomagają mi zrelaksować się na tyle, że zasypiam, licząc na to, że wyczerpanie odgoni koszmary.
Dotyka mnie zbyt wiele dłoni, a każda z nich zdejmuje fragment ubrania z mojego ospałego ciała. Nie walczę z nimi. Nie chcę z nimi walczyć. To co robią wywołuje dobre uczucie. Wyleguję się na wielkim łóżku i z otwartymi ramionami witam więcej. Moje ciało wydaje się być ożywione, jakbym unosiła
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
się w powietrzu. Rozglądam się po pomieszczeniu, patrząc na pijane twarze. Chłopcy różnych kształtów i rozmiarów krzyczą i dopingują mnie. Łapię przypadkową dłoń i umieszczam ją na mojej nagiej piersi, rozkoszując się ostrym bólem, który strzela prosto do mojego krocza gdy czyjeś palce ściskają mój sutek. Czuję twarde jak skała penisy przy twarzy i na ciele, każdy jeden z nich pragnie kawałka mojego ciała. Sięgam i pocieram gładką twardość jednego z nich, niepewna twarzy do której należy. Jestem oszołomiona jedwabistą miękkością erekcji, gdy na jej główce pojawia się mała kropla cieczy. Czuję poruszające się we mnie palce i początkowe pieczenie zmienia się w coś innego, przez co moje wnętrzności płoną z potrzeby i pożądania. Co jakiś czas czuję na brzuchu ciepłą wilgoć, której towarzyszą błogie, lecz agonalne okrzyki uwolnienia. Wzrasta we mnie przyjemność. Czuję jak czyjeś palce ściskają moje sutki, a inne pocierają łechtaczkę. Na zmianę ugniatają moje pośladki. Ktoś unosi mi biodra i rozchyla szeroko nogi. Krzyczę z bolesnej przyjemności, obserwując twarz jednego z chłopaków, który wypełnia moje ciasne wejście swoją erekcją. Odsuwam czyjąś dłoń na bok i przyjmuję karzący atak na moją łechtaczkę, aż krzyczę z uniesienia, ku uciesze tłumu. Następnie twarz chłopca zmienia się w inną. A potem w kolejną. Wszystkie twarze zlewają się razem, a ja zaczynam omdlewać, wycieńczona bólem. Przyjemnością. Nie chcę tego więcej robić. Usiłuję odepchnąć na bok jednego z chłopców, chcąc dać ciału wytchnienie od karzącego tempa jakiemu zostało poddane. Ani drgnie. Przeszywa mnie ból, gdy wchodzi w moją obolałą cipkę. Próbuję go z siebie zrzucić, ale przytrzymują mnie inne ręce. - Nie! - krzyczę. - Złaź ze mnie! - wrzeszczę, rzucam się i kopię. Głośny hałas wypełnia pokój i kolejna postać wskakuje na łóżko. - Piper! Piper, obudź się! - rozkazuje mi głos, który jest o wiele głębszy niż pozostałe. Ktoś łapie mnie za ramiona i potrząsa nimi. - Obudź się, skarbie. Otrząsam się z koszmaru, gorączkowo omiatając pokój załzawionym spojrzeniem, szukając chłopców, którzy dopiero co tutaj byli. Ale znajduję jedynie półnagiego Masona, który przytrzymuje mnie, abym go z siebie nie skopała.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Piper. To ja, Mason. Wszystko z tobą okej. Spójrz na mnie. To ja. Tylko ja. Już wszystko okej. Gdy jeszcze bardziej się rozbudzam, poluzowuje uścisk. Zapewnia mnie bez przerwy, aż przestaję się rzucać i opadam na łóżko. Nie mam już w sobie żadnej woli walki, gdy odwraca mnie do siebie plecami i przytula od tyłu, otaczając mnie swoją komfortową ochroną. - Ćśśś - szepcze, kojąc mnie, gdy jego oddech owiewa moje ucho. Delikatny, rytmiczny sposób w jaki pociera moją rękę w górę i w dół powoduje, że ciążą mi powieki i sen raz jeszcze wciąga mnie w swe odmęty, gdy słyszę jak mówi: - Nie pozwolę aby ktokolwiek jeszcze kiedyś cię zranił.
Zjedz, Księżniczko. I zadzwoń do mnie, gdy będziesz gotowa odebrać swoją wygraną.
Przecieram zaspane oczy, gapiąc się na notatkę, którą Mason zostawił przy moim łóżku, obok wielkiej tacy pełnej niebiańskiego śniadania. Poprzez wyważone drzwi prowadzące do jego przylegającego pokoju widzę, że spakował się i wyjechał po moim nocnym koszmarze. Serce mi przyspiesza, gdy to wszystko do mnie wraca. Koszmar. Mason wyważający drzwi i trzymający mnie aż ponownie zasnę. Mogę sobie jedynie
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
wyobrazić co on teraz o mnie myśli. Ale potem przypominam sobie słowa, które wypowiedział gdy zasypiałam. Na moment zapominając o tym co wczoraj zrobiłam, usiłuję wyskoczyć z łóżka, ale moje mięśnie żarliwie protestują. Pocieram i masuję napięte mięśnie nóg aż w końcu udaje mi się wstać, po czym zaczynam się rozciągać, aż nie mogę już dłużej ignorować kuszącego zapachu śniadania. Ślinię się wiedząc, co musi znajdować się pod srebrną przykrywką. Amerykańskie śniadanie. Tęskniłam za nim niemal tak bardzo, jak za dobrym sosem barbeque. Dwie godziny później, po tym jak boy hotelowy nalegał, że będzie towarzyszył mi na peron, siedzę w pociągu powrotnym do Nowego Jorku, a delikatne kołysanie na boki usypia moje zmęczone ciało, aż zapadam w sen, nadal trzymając jego notatkę. Nagle gwałtownie się budzę, rozglądając się dookoła by sprawdzić, czy ktoś słyszał jak wołałam przez sen. Wówczas zdaję sobie sprawę z tego, że wydarzyło się coś monumentalnego. Miałam sen. Sen, nie koszmar. Byłam z Masonem, a on prowadził mnie nawą na ślubie Skylar. Wszyscy tam byli, moje siostry, rodzina, przyjaciele i sąsiedzi. Nawet Charlie. Ale gdy dotarliśmy do ołtarza, nie rozdzieliliśmy się, aby każde zajęło swoje miejsce po bokach pani i pana młodego - my byliśmy panią i panem młodym. Miałam na sobie dziewiczą, białą suknię, której tren ciągnął się aż do pierwszej ławki. Mason był w smokingu, który ubrał na imprezę charytatywną. Wypowiedzieliśmy swoje przysięgi, po czym wszyscy zaczęli wiwatować, gdy wybiegliśmy z kościoła wprost na wesele, które obfitowało w różne wydarzenia. Pokroiliśmy cudowny, trzypiętrowy tort, nałożono mi jasnoniebieską podwiązkę i rzuciłam bukietem z białych i czarnych róż, który złapała Charlie. To wówczas krzyknęłam z ekscytacji, budząc się. Otrząsam się ze snu, zwalając go na karby całego tego planowania ślubu Skylar, którym ostatnio się zajmowałam. Ale z tyłu głowy zastanawiam się, czy głęboko w podświadomości jest to coś, czego pragnę. Od ponad pięciu lat nie przyśniło mi się nic, poza koszmarami. Pięć lat! A gwiazdą mojego pierwszego, normalnego snu jest nie kto inny, jak autor notatki, którą nadal ściskam w dłoni. Gapię się na nią. Kim jest ten facet? Nie robiłam nic, poza odpychaniem go, pomimo jego niezliczonych aktów bezinteresowności. A potem, po wszystkim co dla mnie zrobił, znalazł moją bransoletkę. Klnę się na Boga, że
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
jeśli istnieją rycerze w lśniącej zbroi, to Mason jest moim. Chodzi mi o to, że wyłamał dla mnie cholerne drzwi. Jestem zmęczona pozwalaniem na to, by określała mnie przeszłość. Jestem zmęczona życiem każdego dnia w strachu. Spoglądam na mężczyzn siedzących w pociągu. Z pewnością nie wszyscy z nich są źli. Myślę o Gavinie i Griffinie, oraz o szczęściu jakim wypełnili życie moich sióstr. Myślę o teatrze, oraz o plakatach w podświetlanych gablotach. Po raz pierwszy zdaję sobie sprawę, że jeśli nie pozwolę sobie mieć życia, to pozwolę im mi je odebrać. Już i tak wiele mi odebrali. Dawno temu zrobili ze mnie ofiarę. Ale być może jestem jedyną osobą, która zmusza mnie do tego, że ciągle nią jestem. Podejmuję błyskawiczną decyzję i wyjmuję telefon, by napisać wiadomość. Ja: Wiem czego chcę. Mason: Cokolwiek, Księżniczko. Powiedz słowo. Ja: Chcę, abyś przestał nazywać mnie Księżniczką. Mason: Pokonałaś mnie w bostońskim maratonie i tylko na tyle Cię stać? Ja: W zasadzie, jest jeszcze jedna rzecz.
Waham się tak długo, że pisze do mnie jeszcze trzy razy, pytając o co chodzi. Już napisałam te słowa na telefonie. Nie zdobyłam się jednak jeszcze na odwagę, by je wysłać.
Mason: Jesteś tam jeszcze?
Wracam myślami do snu, który wcześniej miałam. Nie potrafię sobie nawet przypomnieć, słowo daję, snu w którym były serduszka i kwiatki, a nie jakaś pokręcona wersja tamtej nocy. Chwytam się tego strzępka nadziei i skaczę.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Ja: Chcę pójść z Tobą na tę randkę.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Rozdział 12 Mason Od czasu do czasu rzucam piłką przed siedemdziesięcioma ośmioma tysiącami ludzi. Wygłosiłem mnóstwo mów w gimnazjum i w liceum. Czasami obracam się w towarzystwie sławnych i bogatych. Ale to, - wchodzenie po schodach prowadzących do domu Griffina, by zabrać Piper na randkę - to powoduje, że mam tak napięte nerwy, że jest mi niedobrze. Nie jestem pewien czy będę miał kolejną okazję. Mam tylko jedną szansę. Ona jest taka krucha. Złamana przez jakieś okropne wydarzenia, które nękają ją we śnie. Załamana do takiego stopnia, że przeżyła atak czystej paniki zarówno na imprezie charytatywnej, jak i na maratonie. Nie widziałem jej od tamtej nocy po biegu. Tamta noc była zarówno niesamowita, jak i okropna. Gdy usłyszałem jej mrożące krew w żyłach krzyki dochodzące z pokoju obok, pomyślałem, że została zaatakowana. Nie zastanawiałem się nawet dwa razy nad wywarzeniem drzwi. A gdy do niej dotarłem poczułem ulgę, ale byłem też rozwalony, obserwując, jak ponownie przeżywa coś ze swojej przeszłości. Udało mi się ją uspokoić i, ku mojemu zaskoczeniu, pozwoliła mi się nawet trzymać, dopóki nie zasnęła. Leżałem tam przez kilka godzin i obserwowałem ją. Moje ciało błagało o sen, mięśnie miałem wyczerpane i uszły ze mnie wszelkie pokłady energii, ale nie mogłem oderwać oczu od jej pięknej twarzy. Przyznaję, że skorzystałem ze swobody, której nie dałaby mi, gdyby była przytomna. Odgarnąłem jej włosy na bok i dotknąłem małego tatuażu za jej prawym uchem. Wtuliłem głowę w jej włosy, wdychając zapach kwiatowego szamponu. Chwyciłem jej małą dłoń i trzymałem tak, jakby od tego zależało życie - nie byłem tylko pewien czy jej, czy moje.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Ale potem wyszedłem. Wiem jaka zażenowana bywa po atakach paniki. I bez względu na to jak bardzo chciałem zostać i zjeść z nią śniadanie nieważne jak bardzo pragnąłem by mi zaufała i otworzyła się przede mną odnośnie tego, co jej się przydarzyło - wiedziałem, że nie była to właściwa chwila. Musiałem dać jej trochę przestrzeni. Tak więc spakowałem swoje rzeczy i dałem boyowi hotelowemu napiwek, by zadbał o jej bezpieczeństwo. Mrowią mnie włoski na rękach, gdy przypominam sobie wiadomość od niej. Spośród wszystkich rzeczy o jakie mogła poprosić, ona wybrała randkę. Może czuła się źle, ponieważ pozwoliłem jej wygrać. Miała wątpliwości, gdy powiedziałem jej, że w sobotę mam jedyną wolną noc. Usiłowała przekonać mnie, abyśmy poszli kiedy indziej. Ale rozpoczął się pierwszy tydzień budowania kondycji, co wiąże się z wieloma spotkaniami i zobowiązaniami. I mimo iż pragnę tej kobiety bardziej niż kiedykolwiek kogoś pragnąłem, to nie zamierzam zrezygnować z części siebie, by ją zdobyć. Wszystko co robię w pracy ma jeden, konkretny cel - pokazanie mojej wartości jako zawodnika, potencjalnego lidera oraz pierwszorzędnego rozgrywającego, który zasługuje na pozycję wyjściową. Piper już dwa razy odwołała randkę i myślę, że to siostry wywierają na nią nacisk. Tak naprawdę nie obchodzi mnie dlaczego to robi, ani jak dotarliśmy do tego punktu, ponieważ zostało mi tylko dwadzieścia dni. Dwadzieścia dni do ślubu. Dwadzieścia dni nim spakuje torby i wróci do swojego koczowniczego trybu życia. Dwadzieścia dni, by przekonać ją aby została. Dzwonię do drzwi i ze zniecierpliwieniem zaglądam przez okno. Widzę niezdecydowanie, gdy Piper wychodzi z kuchni. Waha się. Rozmawia z kimś, kogo nie widzę. Kręci nawet głową i rusza w stronę schodów prowadzących do swojego pokoju. Ale wówczas coś skłania ją do odwrócenia się. Wtedy zauważa, że ją obserwuję. Zamyka oczy. Jej pierś unosi się, nim widzę jak wypuszcza duży haust powietrza. Jedna szansa, krzyczy mój umysł. Nie spierdol tego. W zasięgu wzroku pojawia się Skylar, która podaje Piper telefon i popycha ją lekko w moim kierunku. Nie odrywam od niej oczu, gdy powoli
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
przemierza drewnianą podłogę. Może być zdenerwowana. Może nawet tego nie chcieć. Ale to nie powstrzymuje jej od wyglądania zabójczo. W sensie, że moje serce dosłownie zamiera. Nigdy mi się to nie zdarzyło w ciągu dwudziestu dwóch lat życia. Nawet wówczas, gdy dostałem się do drużyny Gigantów. Serce musiało mi stanąć na o wiele dłużej, ponieważ czuję się słabo. Całkowicie tracę rozum na myśl o tym, że ta drobna, niezwykła istota jest w stanie powalić mnie na kolana w łatwiejszy sposób, niż stutrzydziestokilowy zawodnik szarżujący. Otwiera drzwi, a ja chłonę jej widok. Jej włosy są gładkie i pofalowane, jakby dopiero co spędziła dzień na plaży i wyglądają normalnie, jakby nie poświęciła im wiele czasu, a jednak są idealne. Jej szmaragdowe oczy odzwierciedlają głęboki kolor bluzki, przez co wyglądają jakby miały ciemniejszy odcień niż zwykle. Gustowny makijaż podkreśla jej oczy, a ja uśmiecham się na myśl, że mimo wszystko poświęciła czas, by przygotować się na naszą randkę. - Co to? - Kiwa głową w stronę tego, co trzymam w dłoni, choć całkowicie o tym zapomniałem. Odnajduję przysłowiowy język w gębie i wyciągam przed siebie rękę, oferując jej „bukiet” słodyczy, o którego ułożenie poprosiłem w sklepie na końcu ulicy. - Słyszałem, że tęskniłaś za amerykańskimi słodyczami gdy byłaś za granicą. - Przyniosłeś mi bukiet. Ze słodyczy? - mówi z rozbawieniem, a jej usta układają się w uśmiech, którego nie może kontrolować. - Cóż, chciałem być oryginalny, więc postanowiłem nie przynosić ci kwiatów tak, jak inne twoje randki. - Ja się nie umawiam - mówi, unosząc brew. - Poza dzisiejszym wieczorem - przypominam jej. - Nie bądź zarozumiały. Po prostu honoruję nasz zakład. - Próbuje być sukowata, ale potrafię to przejrzeć. Jest dla mnie tak czytelna, jakbyśmy byli bliźniętami rozdzielonymi po urodzeniu. Potrafię przejrzeć fasadę którą przywdziewa, by wyglądać na silniejszą niż myśli, że jest.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Nie wiem co jej się przytrafiło, że taka się stała. Wiem jednak, że codziennie pracuję z jednymi z największych, najbardziej krzepkich, muskularnych facetów w kraju. Jestem też właścicielem siłowni z której korzysta kilku światowej sławy sportowców. Ale ta dziewczyna - ta złamana, wadliwa, niezwykła kobieta - myślę, że może być najsilniejszą osobą jaką znam.
- Co mogę podać pani do picia? - pyta kelner. Piper chowa się za menu, układając je pomiędzy nami a członkiem obsługi i szepcze: - Czy to jedno z tych miejsc, gdzie przynoszą butelkę wina i otwierają ją tutaj, na stole? Chichoczę i odszeptuję: - To jedno z tych miejsc, gdzie, jeśli tylko zechcesz, ktoś pójdzie za tobą do łazienki i podetrze ci tyłek. Menu opada na stół, a Piper parska śmiechem. Jej śmiech jest poetycki. Radosny. Zaraźliwy. Wtóruję jej. Usiłujemy się uspokoić, ale wtedy jedno z nas patrzy na to drugie i na nowo zaczyna chichotać. Nigdy nie widziałem by wyglądała piękniej. To tak, jakby cały stres wraz z… jej usposobieniem, na moment uleciał. W kącikach jej oczu pojawiają się łzy, które osusza płócienną serwetką. Kelner odchrząkuje, przypominając nam, że ciągle czeka na zamówienie.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Podnoszę menu z winami i zwracam się do Piper: - Czy Charadonnay brzmi dobrze? Przytakuje, a ja przystępuję do złożenia zamówienia. Kolejny kelner przynosi nam gorący bochenek chleba i nalewa nam do kieliszków wody z kryształowego dzbanka. Rozrywam chleb i kładę część na talerzu Piper. - Jak się teraz czujesz, pięć dni po maratonie? - Całkiem dobrze. Właśnie dziś rano biegałam po raz pierwszy od tamtego czasu. A ty? - W środę rozpocząłem przedsezonowe treningi. - Odruchowo pocieram obolałe uda. - Traktują mnie łagodnie ze względu na maraton, ale chyba trochę przesadziłem próbując zaimponować władzom. - Co to dokładnie jest ten trening przedsezonowy? - Odrywa kawałek chleba i wrzuca go do ust. - To dziewięciotygodniowy program, który zapobiega zastaniu się mięśni, oraz utracie zwinności jaką zyskaliśmy w poprzednim sezonie. Przez pierwsze kilka tygodni pracujemy nad siłą, kondycją i powrotem do zdrowia, czego zdecydowanie bardzo mi teraz potrzeba. - Kontynuuję wyjaśnianie szczegółów naszego planu treningowego, gdy zaczyna dławić się chlebem. Wciąga zszargany oddech pomiędzy zażenowaną tym, że przyciąga uwagę.
kaszlem,
wyglądając
na
- Wszystko okej? - Wyciągam do niej kieliszek z wodą. - Proszę, napij się. Odsuwa kieliszek na bok i zamiast tego sięga do swojej torebki, by wyjąć butelkę wody. Zauważam, że zawsze nosi jedną przy sobie i zastanawiam się czy to nawyk, który nabyła w czasie podróżowania. Nigdy nie można być pewnym jakości wody w dziwnych miejscach. Przestaje kaszleć, a ja kiwam głową w stronę butelki. - Jesteś snobem jeśli chodzi o wodę, czy masz germofobię? - żartuję. Wzrusza ramionami, zakręca wodę i wkłada ją z powrotem do torebki.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Po prostu lubię ten konkretny rodzaj wody, to wszystko. - Porusza się niekomfortowo na krześle. - Więc chcesz zostać pierwszym rozgrywającym? - Czy nie każdy tego chce? - pytam. - Nie. Nie każdy - mówi z wyraźnym skrępowaniem. - Dlaczego miałbyś chcieć całej tej uwagi? Somelier przynosi nam butelkę wina. Piper uważnie przygląda się jak ją otwiera i nalewa odrobinę do mojego kieliszka. - Tak, jest w porządku. Dziękuję - mówię mu, a on napełnia nasze kieliszki i stawia butelkę na stole. - Nie gram w futbol dla uwagi, Piper. Gram w futbol, ponieważ kocham tę grę. Robi łyk wina, spoglądając na mnie ponad krawędzią kieliszka. - Dlaczego to jest dla ciebie takie ważne? - Czy kiedykolwiek pasjonowałaś się czymś tak naprawdę mocno? Czymś, co całkowicie cię definiowało? Czymś, przez co czułaś że umrzesz, jeśli nie będziesz tego robiła? Piper wzrusza ramionami i opuszcza ze zniechęceniem wzrok, a do mnie dociera, że miała coś takiego. Skylar powiedziała mi, że gdy dorastała, aktorstwo było jej życiem. A jednak zrezygnowała z tego marzenia, by bez celu podróżować po świecie. Albo coś zmusiło ją do zrezygnowania. - Może po prostu nie znalazłaś jeszcze tej jednej rzeczy, Piper. Jesteś młoda. Nadal masz przed sobą wiele lat, by coś wymyślić. Ja miałem szczęście. Tata zapisał mnie na futbol dla maluchów gdy miałem pięć lat. Był moim trenerem do czasu, aż poszedłem do liceum. To było coś, co zawsze robiliśmy razem. Futbol nas jednoczył. Myślę, że to po części powód dla którego tak bardzo tego pragnę. Myślę, że byłby ze mnie dumny. Podrywa oczy w moją stronę. - Byłby?
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Przytakuję. Minęło niemal siedem lat, ale i tak drży mi głos, gdy jej mówię: - Moi rodzice zmarli w wypadku samochodowym, gdy miałem szesnaście lat. Piper wciąga głośno powietrze i z przerażeniem zasłania usta dłonią. - O mój Boże. To okropne. Bardzo mi przykro, Mason. - Nie potrafisz sobie wyobrazić, jak utrata kogoś tak ci bliskiego może zmienić twoje życie. Chciałem umrzeć razem z nimi. Byłem ich jedynym dzieckiem i nie miałem innych krewnych u których mógłbym zostać. To mój trener pomógł mi wyjść z depresji. Przygarnął mnie i pozwolił mi ze sobą mieszkać do czasu mojego wyjazdu do college’u. Całą moją złość, agresję i nienawiść do samego siebie pomógł mi włożyć w futbol. - Dlaczego się nienawidziłeś? - pyta ze współczuciem, albo może z empatią. - To nie była twoja wina. - To była moja wina. Ja wtedy prowadziłem. - Odtwarzam w głowie tę chwilę po raz milionowy. Nigdy nie zapomnę jak czas się zatrzymał, a sekundy stały się życiem. - Jestem pewien, że nigdy nie zrozumiem co sobie myślałem, gdy gwałtownie skręciłem by ominąć wiewiórkę. Pieprzoną wiewiórkę. To nie było nawet niczyje zwierzę. Gdy uderzyłem bokiem w drzewo, wymieniłem życie rodziców za cholernego gryzonia. Wygląda, jakby było jej niedobrze, na jej bladej twarzy odbija się wyraz okropnego niedowierzania. - Naprawdę chciałeś umrzeć? Przysięgam, że sposób w jaki zadała mi to pytanie to najbardziej introspektywna rzecz, jaką kiedykolwiek słyszałem by wyszła z jej różowych, kapryśnych ust. Nie odwracam wzroku. Jej pytanie wypala mi dziurę w mózgu. W duszy. Ona również przeżyła coś takiego. Chciała umrzeć. Jestem tego pewien. I całkowicie mnie to rozwala. Przytakuję i wyciągam przed siebie rękę, odwracam ją i pokazuję jej nadgarstek jako dowód. - Tak, chciałem. - Oddycham głęboko i ryzykuję, mówiąc: - Zabiłem własnych rodziców, Piper. Odbyłem podróż do piekła i z powrotem. Więc sama
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
widzisz, nie ma nic, co mogłabyś mi powiedzieć i przez co zmieniłbym o tobie zdanie. - Jest pan gotowy by złożyć zamówienie, proszę pana? Kelner wybrał sobie akurat tę chwilę, by przerwać nam rozmowę. Piper nagle wstaje. - Przepraszam na minutę. Możesz, proszę, zamówić za mnie? - Pędzi w stronę łazienki, a ja odczuwam wielką ulgę, że nie zabrała swoich rzeczy. Obserwuję jak odchodzi, zastanawiając się co się, do cholery, stało, że zapragnęła umrzeć, i pragnę zrobić co w mojej mocy, by to naprawić. Po złożeniu zamówienia, słyszę jak jej telefon pika i wibruje na stole. Zdaję sobie sprawę, że zapomniała go wyciszyć. Zerkam w stronę łazienki, by sprawdzić czy wraca, gdy telefon znów dzwoni. Gdy jej nie widzę, decyduję, że lepiej będzie jeśli go za nią wyciszę. Ostatecznie to bardzo ekskluzywne miejsce. Sięgam po telefon, gdy widzę świecącą na ekranie wiadomość.
Charlie: Wiem, że nie chcesz tego słuchać, ale nie mogłam pozwolić aby ten dzień minął bez życzenia Ci wszystkiego najlepszego z okazji dwudziestych drugich urodzin. Kocham Cię, Pipes.
Ekran ciemnieje i potrzeba całej mojej silnej woli, by nie podnieść go i nie upewnić się, że dobrze przeczytałem. Piper ma dziś urodziny? Nic dziwnego, że chciała odwołać wyjście. Pewnie chciała zrobić coś wyjątkowego z rodziną. Albo to, albo nie chciała abym odczuwał presję z powodu tego, że nasza pierwsza randka odbywa się w tak doniosły dzień. Ale dlaczego miałaby nie chcieć życzeń od Charlie? Pokłóciły się? Nie marnuję kolejnej sekundy i przywołuję kelnera, by na ostatnią chwilę poczynić ustalenia. Wówczas dzwoni mój telefon. Cassidy. Nie mam wyboru i muszę odebrać. Jeśli o to chodzi, trzyma mnie za jaja. Nigdy bym sobie nie wybaczył, gdyby coś stało się Hailey, a ja bym o tym nie wiedział, ponieważ byłem zbyt uparty, by odebrać.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- O co chodzi, Cass? - pytam opryskliwie. - Cóż, tobie również dobry wieczór, kochanie. Przewracam oczami. - Cassidy, czy dzwonisz z jakiegoś powodu, czy usiłujesz po prostu zniszczyć mi wieczór? - Oczywiście, że jest powód. Chciałam dać ci znać, że Hailey wspięła się dzisiaj sama po schodach, bez mojej pomocy. - To świetnie, Cass, ale jestem pewien, że mogło to poczekać do jutra. I będziesz pamiętała, by zamykać bramkę zabezpieczającą, tak? To że potrafi wchodzić po schodach nie oznacza, że nie spadnie. Prycha do telefonu. - Boże, Mason, nie jestem głupia. Podchodzi kelner i pyta o nasz posiłek. - Wyszedłeś z chłopakami? - pyta po tym, jak usłyszała moją przelotną rozmowę z kelnerem. - To naprawdę nie twoja sprawa z kim wyszedłem. Przez chwilę milczy. - Och, więc jesteś na randce? Myślałam, że nie randkujesz, Mason. Kim ona jest? - Więcej ciszy. - To ta dziewczyna z zeszłego tygodnia, prawda? Królewna Śnieżka? O Boże, kochanie. Chodzi mi o to, że jeśli naprawdę chcesz chodzić na randki, to mogę wymyśli tysiąc dziewczyn, które lepiej by do ciebie pasowały niż Panna Niezręczna. W czasie jej tyrady, Piper wraca do stolika. Siada i podnosi swój telefon, przypuszczalnie po to, by zająć się czymś w czasie mojej rozmowy. Nie za bardzo podoba mi się jej reakcja, gdy czyta wiadomość od Charlie. Wierci się na krześle, jakby nagle poczuła się niekomfortowo. Zalewa ją fala smutku, a ja nie jestem szczęśliwy, że nie dogaduje się ze swoją najlepszą przyjaciółką w dzień swoich urodzin. - Nie jestem zainteresowany twoimi rekomendacjami, Cass. A to co robię, to nie twoje zmartwienie.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Piper spogląda mi w oczy słysząc imię Cassidy. - Przepraszam - mówię do niej bezgłośnie i wzruszam ramionami, licząc na to, że nie rujnuję całkowicie tej randki, rozmawiając z moją byłą. - Oczywiście, że to jest moje zmartwienie - warczy do telefonu Cassidy. - Nie mogę pozwolić, abyś prowadzał się z byle kim. Jak ją poznałeś? Czy to jedna z tych twoich niedorzecznych fanek? Wiesz o niej w ogóle cokolwiek? Usiłuję obniżyć głos, ale gotuje się we mnie ze złości. Mój wzburzony szept zdradza jednak, że nie jestem tak wyluzowany i opanowany, jak usiłuję pokazać przed Parker. - I kto to mówi. Drzwi w twoim mieszkaniu są w ciągłym ruchu. Bóg jeden wie czego świadkiem jest Hailey. Więc nie waż się nawet próbować mówić mi z kim i kiedy mogę umawiać się na randkę. - Ale… - Próbuje mieć w tym coś do powiedzenia. - Rozłączam się. - Mój głos wraca do normalnej głośności. Naprzeciwko mnie siedzi piękna kobieta i nie mam zamiaru ignorować jej ani chwili dłużej. - Kończę połączenie, odkładam telefon i widzę rumieniec wkradający się na twarz Piper. - Jesteś, wiesz - mówię jej. - Jesteś piękna. Jeśli dotychczas ci tego nie powiedziałem, to powinienem był. I przepraszam za to, że odebrałem ten telefon, ale nigdy nie wiem czy może chodzić o Hailey. - W porządku. - Zbywa to i zaczyna skubać obrus, jakby nigdy wcześniej nie otrzymała komplementu. - Rozumiem, że dla córki zrobiłbyś wszystko. - Lubisz dzieci, Piper? Wiem, że miałaś wyjątkową relację z Maddoxem, ale nigdy nie widuję cię z Aaronem i Jordan. Nie masz problemu z tym, że mam dziecko, prawda? Obserwuję uważnie jak skubie biały obrus i wiem, że jest głęboko pogrążona w myślach, przez co zastanawiam się czy fakt, że jestem tatą może być dla niej problemem. Ma zaledwie dwadzieścia jeden lat, cóż, dwadzieścia dwa, ale mimo to może być zbyt młoda, by podjąć się odpowiedzialności bycia z dzieciatym facetem. Ponieważ ma rację - dla Hailey zrobiłbym wszystko. I bez względu na to, jak bardzo pragnę Piper Mitchell, jeśli nie potrafi zaakceptować mojej córki, to zdecydowanie nic z tego nie będzie.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Rozdział 13 Piper Serce tak głośno obija mi się o żebra, że jestem pewna, iż Mason to słyszy. Na szczęście kelner przeszkadza nam w tym, co z pewnością byłoby bardzo niezręczną rozmową i stawia na stole jedzenie, typowe dla restauracji z obrusami w biało-czerwoną kratę, a nie dla tego typu miejsca z wyższej półki. Nieoczekiwany uśmiech wykwita mi na twarzy. - Przywiozłeś mnie do tej eleganckiej restauracji, takiej, gdzie naprawdę w łazience jest obsługa, która pewnie wytarłaby mi tyłek i zamawiasz dla mnie barbeque? - Śmieję się, spoglądając na kopę siekanej wołowiny na kajzerce. - Nigdy nie zapomnę dnia, w którym się poznaliśmy - mówi. - Gdy kłóciliśmy się o to, że jestem sportowcem. Jestem pewien, że to pamiętasz? Puszcza mi oczko, a ja przewracam oczami. - Miałaś w kąciku ust sos barbeque i nie potrafię ci nawet powiedzieć co byłem w stanie zrobić, by móc ci go zetrzeć. - Usiłuję nieskutecznie nie uśmiechnąć się, gdy wyobrażam sobie to w głowie. - Wiedziałem, że pewnie skopałabyś mi dupę. A teraz, po tym jak widziałem jak boksujesz, wiem to na pewno. Ale pomyślałem sobie, że skoro jesteśmy na randce i tak dalej, to będziesz na tyle miła by pozwolić mi to zrobić, jeśli ponownie do tego dojdzie. Po raz drugi dzisiejszego wieczoru czuję jak rozgrzewa mi się twarz i jestem pewna, że moje policzki są w takim samym różowym kolorze, jak pożyczona szminka. Bawię się nerwowo bransoletką, a potem podnoszę kieliszek z winem i w roztargnieniu przykładam go do ust, pozwalając aby ciecz dotknęła moich warg nim uzmysławiam sobie co zrobiłam. Robię wielkie oczy i szybko odstawiam kieliszek, wycierając wilgoć z ust. - Coś nie tak z winem? - Wącha swoje, nim robi łyk.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Kręcę głową. - Nie. Chyba po prostu nie jestem wielką fanką Charadonnay - kłamię. To moje ulubione. - Przepraszam. - Zamówię ci coś innego. Co byś chciała? - Nic, dzięki. Myślę, że chcę zakosztować tej pysznie pachnącej kanapki. Popycha małą miseczkę z sosem barbeque w stronę mojego talerza. - Nie zapomnij naprawdę mocno zamoczyć - mówi z uśmiechem. Śmieję się. - Miałam rację - mówię, usiłując złapać jakoś tę stertę mięsa i ociekającą sosem bułkę, która jest większa od mojej dłoni. - Jesteś niepoprawny. - Kto powiedział, że jestem niepoprawny? - Nikt. - Trochę sosu ścieka mi na palec, więc zlizuję go. Zerkam na Masona, który uważnie obserwuje ten ruch, jego rozszerzone oczy skupione są na moich ustach i wierci się na krześle. Nie miałam przez to na myśli nic seksualnego. Naprawdę, po prostu oblizywałam palce. A to jak na mnie patrzy wygląda tak, jakby chciał mnie zjeść. Każda część mojego ciała, aż po komórki tworzące moje bijące serce boi się, że dokładnie to chce zrobić. Ale te same części mnie są także przerażone, że to nieprawda. Wpatruję się w niego, zastanawiając się nad tym, jak taki prosty gest, jak oblizanie palca, mógł sprawić, że stracił kontrolę. - Wszyscy gracze futbolu są tacy sami. Myślicie, że możecie dostać cokolwiek chcecie i gdziekolwiek chcecie, nie bacząc na innych. I nigdy się nie zmienicie. Wiem jak to działa. Słyszałam o wielu zawodnikach mających czterdzieści lat, którzy mają trzecią żonę, dziewczyny na boku, oraz oskarżenia o poważne napaści, które wygodnie zostały oddalone. Co takiego jest w byciu sławnym, że myślicie iż możecie lekceważyć wszelkie zasady i podstawowe oznaki człowieczeństwa? Momentalnie żałuję moich słów. Wiem, że powiedziałam je ze strachu. Strachu przed tym, co nieznane. Strachu przed tym, do czego może doprowadzić
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
ta randka. Może celowo sabotuję ten wieczór. Mason nigdy nie dał mi powodu bym wątpiła w jego intencje i człowieczeństwo. Odkłada widelec i spogląda mi prosto w oczy. - Ja taki nie jestem, Piper. Nie jestem jak mama Charlie, jeśli tak właśnie myślisz. Nie wierzę w to, że świat leży mi u stóp. Nie oczekuję, że będzie mi się podawało wszystko na srebrnej tacy. Walczę o to, czego chcę. A w tej chwili chcę dwóch rzeczy, futbolu i ciebie. Rwie mi się oddech, jego słowa całkowicie zbiły mnie z pantałyku. Nie daje mi jednak czasu na odpowiedź. - Wiem, że gracze futbolu cieszą się złą reputacją za bycie… cóż, za bycie graczami, ale ja taki nie jestem. Przyznaję, że nie byłem ostrożny będąc młodszym. Popełniłem błąd. Byłem niefrasobliwy. Ale nie jestem złym człowiekiem. Zrobiłem cokolwiek, byś myślała że taki jestem? - A na lotnisku? - pytam. - Lotnisku? - Gdy dałeś tamtej kobiecie swój numer telefonu. - Hm? - Przechyla głowę na bok i przygląda mi się. - Jakiej kobiecie? - Tej z dzieckiem. Myślę, że chłopiec się zgubił, a ty pomogłeś mu znaleźć mamę. A potem dałeś jej swój numer telefonu. Chcesz mi powiedzieć, że to nie czyni z ciebie gracza? Silne mięśnie jego szczęki usiłują powstrzymać uśmiech, nim rysy jego twarzy miękką pod chłopięcym urokiem. - To był autograf, Piper. Nie numer telefonu. Mówiłem o futbolu i próbowałem go uspokoić. Okazało się, że jego tata był wielkim fanem, więc zapytał swoją mamę, czy będzie okej, jeśli dam mu autograf. - Autograf? Powoli i z gracją wzrusza muskularnym ramieniem. Zamykam oczy i kręcę głową.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Przepraszam. Tak naprawdę byłeś dla mnie miły biorąc pod uwagę pewne rzeczy, które ci powiedziałam. Ale skąd wiesz, że nie staniesz się takim człowiekiem? Chodzi mi o to, że jesteś dopiero u progu sławy. Co się stanie, gdy otrzymasz pozycję wyjściową w drużynie? Co będzie, gdy kobiety zaczną rzucać się na ciebie jak tylko opuścisz mieszkanie? Co, jeśli będziesz chciał jednej z nich, ale ona zdecyduje, że nie chce ciebie? Zamierzasz po prostu wziąć to czego chcesz, Mason? Odpycha na bok talerz z na wpół zjedzonym jedzeniem, tracąc apetyt. Nalewa do kieliszka resztę wina i wychyla je jednym łykiem. - Nie, Piper. Nie zamierzam wziąć tego, co chcę. Ale jestem skłonny o to walczyć. To właśnie różni mnie od nich, od mężczyzn z twojej przeszłości. - Nic o mnie nie wiesz - warczę na niego, posyłając mu zjadliwe spojrzenie. Jego twarz wykrzywia grymas i mogę stwierdzić, że żałuje swojego komentarza tak bardzo, jak ja mojego. - Masz rację, nie wiem. Ale chciałbym. Liczę, że dasz mi szansę na to, abym lepiej cię poznał. A teraz jedz, inaczej zmarniejesz. Jestem gotów się założyć, że przebiegłaś dzisiaj więcej niż powinnaś. Ile kilometrów zrobiłaś, osiem, dziesięć? Wzruszam ramionami. - Dwanaście. Śmieje się. - Widzisz, już sporo o tobie wiem. Wiem, że nie trzymałabyś się wytycznych co do odpoczynku po maratonie. Przez resztę posiłku rozmawiamy o bieganiu. To bezpieczny temat. Opowiadam mu o maratonach, które w zeszłym roku przebiegłam w Amsterdamie i Berlinie. Mówię mu o tym, jak Charlie zaraziła mnie w liceum bieganiem. Pokazuję mu nawet kilka zdjęć na telefonie. - To musi być Charlie - mówi.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Zdjęcie zostało zrobione w Austrii dzień po tym, jak złamała nogę. W następnym tygodniu miałyśmy wspinać się po górach, ale oczywiście, nic z tego nie wyszło. - Na tych zdjęciach nie ma żadnego faceta - mówi, korzystając ze swobody, by przejrzeć więcej moich zdjęć. - Czy to oznacza, że nie muszę obawiać się o konkurencję ze strony chłopaków z naprawdę fajnymi akcentami? Kręcę głową. - Nie umawiam się, pamiętasz? Śmieje się. - Ja również. Aż do dzisiaj. W zasadzie to moja pierwsza randka od urodzenia Hailey. Z niedowierzania opada mi szczęka. - Nie byłeś na randce od niemal dwóch lat? Mruży oczy, jakby o czymś intensywnie rozmyślał. - Technicznie, od trochę ponad dwóch lat. Nie byłem na randce odkąd Cassidy pojawiła się u mnie w ciąży. - Jak to w ogóle możliwe? Nie znam żadnego faceta, który obyłby się tak długo bez… um… randkowania. - Czuję na twarzy falę ciepła i zastanawiam się czy kiedykolwiek w życiu rumieniłam się tak dużo w ciągu jednego wieczoru. Wiem, że nigdy. Robię łyk wody z butelki, by się uspokoić. - Mówiłem ci, Piper, że nie jestem taki jak inni faceci. Jestem w stu procentach oddany córce. - Unosi rękę i przygląda się jej. - I najwyraźniej mojej lewej dłoni. W bardzo niepodobny do damy sposób, pluję wodą, wybuchając śmiechem. Mason chichocze, wycierając z mojego telefonu kropelki wody. Ponownie spogląda na zdjęcie, nim oddaje mi telefon. - Charlie wygląda jak skóra zdarta ze swojej mamy - mówi, przyglądając się zdjęciu Charlie z niebieskim gipsem na nodze, na którym podtrzymuję ją na kulach pozując przed stokiem narciarskim na którym złamała nogę. Charlie jest
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
ruda. Jej długie, falowane włosy są kopią niegdyś sławnej aktorki, którą teraz pogardzam. - Widywałem jej mamę w filmach gdy byłem dzieckiem - mówi. Zgadza się, że ukradła wygląd mamie. Jest zachwycająca. Nigdy wcześniej nie byłam zazdrosna o Charlie. Tak, to ona zawsze była tą piękną. Tą, za którą gonili faceci. Wysoką, tajemniczą rudowłosą, którą zabierali do domu, podczas gdy jej niezręczna współlokatorka spała sama. Ale w tej chwili, pomimo tego, że zawsze odczuwałam ulgę, iż to ona zaskarbia całą uwagę, opuszczam wzrok na stół, gdy zalewa mnie nieznane mi uczucie. Podobne jest ono trochę do porażki. - Taa. Jest, prawda? - Tak, oczywiście że jest. - Mason pochyla się nad stołem, sięgając dłonią do moich ust. Spinam się, gdy dotyka palcami moich warg. Puls mi szaleje, a oddech zamiera z powodu jego delikatnego dotyku. Muska kciukiem moją dolną wargę, po czym odsuwa rękę, by pokazać mi sos, który starł mi z ust. Wsadza kciuk do ust i zlizuje z niego sos. Nigdy nie postrzegałam mężczyzn jako seksownych. Aż do teraz. Aż do Masona. - Ale nie umywa się do ciebie, Piper. Jesteś olśniewająca, nie wiesz o tym? Nim mogę się z nim nie zgodzić, albo choćby mieć czas, by się zarumienić, podchodzi do nas ochmistrz z butelką szampana i talerzem z tiramisu, w które wetknięta jest zapalona świeczka. Życzy mi cudownych urodzin, a przy kilku otaczających nas stolikach rozlega się aplauz, gdy z hukiem otwiera szampana, nalewając nam obojgu kieliszek alkoholu, który wygląda jak drogi Brut. Czuję, że mogę się porzygać, dokładnie tutaj, przed Masonem, w tej wystawnej restauracji, która na specjalne życzenie serwuje sos barbeque. Wyjmuję z torebki butelkę wody i pociągam solidny łyk. - Ja, uch… - Szamoczę się z butelką i rozglądam się nerwowo dookoła, by upewnić się, że ludzie nie patrzą. Odsuwam od siebie wspaniałe ciastko. Nie świętuję urodzin, Mason. Skąd w ogóle wiedziałeś? - Kto nie świętuje swoich urodzin? A przynajmniej dopóki nie ukończy pięćdziesiątki i chce żyć w zaprzeczeniu. - Śmieje się. - Ja - mówię z przekonaniem seryjnego mordercy. Patrzę jak pomiędzy jego brwiami formuje się zmarszczka.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Jak to? Następuje wymowna cisza i czuję, że wyczuwa iż zmagam się z odpowiedzią. Trybiki obracają się w mojej głowie, abym szybko mogła mu jakąś podać. Wydmuchuję powietrze, by zyskać trochę czasu. - Nie sądzę po prostu, abyśmy musieli świętować fakt, że umieramy. Wiesz, że od chwili urodzenia zaczynamy umierać, prawda? Dosłownie rodzimy się by umrzeć. W życiu nie ma nic równie pewnego. A każde urodziny jakie świętujemy są kolejnym przypomnieniem o tym, że zbliżamy się ku śmierci. Przygląda mi się gdy mówię i zastanawiam się czy potrafi dostrzec fakt, że moje słowa opowiadają zupełnie inną historię, niż moje oczy. Wierzy w te brednie, które właśnie z siebie wyrzuciłam? - A więc jesteś dziewczyną która wierzy, że szklanka jest do połowy pusta? - Nie, jestem realistką - dowcipkuję. - Więc powiedz mi, którą siostrę muszę zabić? - Żadną. To moja wina. - Kiwa głową w stronę mojego telefonu. Dostałaś wiadomość gdy byłaś w toalecie. Wiem, że nie powinienem był patrzeć, ale gdy zerknąłem w dół i zobaczyłem, że Charlie życzy ci wszystkiego najlepszego, to nie mogłem pozwolić by dzisiejszy wieczór minął bez uczczenia tego. Nie grzebałem w twoim telefonie, Piper. Przysięgam, że zobaczyłem wiadomość, która wyświetliła się na ekranie. Naprawdę przepraszam. Jego oczy są pełne żalu i błaga mnie nimi o wybaczenie. Usiłuję spojrzeć na to z jego punktu widzenia. Rozumiem, że większość ludzi obchodzi swoje urodziny i pewnie uznał po prostu, że nie chciałam wywierać na nim presji na naszej randce. Muszę uznać to za kolejną szlachetną rzecz, jaką dla mnie zrobił. Nie ma pojęcia. Nie ma pojęcia, że przez ostatnie cztery lata tak bardzo się upijałam, że niemal kończyłam w szpitalu. Nie dlatego, że świętowałam, ale dlatego, iż usiłowałam zapomnieć. Zapomnieć o najgorszym dniu mojego życia. Zapomnieć o niewyobrażalnym bólu związanym z utratą części mnie, której nigdy nie odzyskam. Zapomnieć o dniu, w którym przestałam żyć. Jego oczy pełne są współczucia.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Okej, no więc żadnych urodzin. - Pochyla się i zdmuchuje świeczkę, po czym usuwa ją z deseru. Podnosi moją szampankę i podaje mi ją. - Zatem za nas. Za to, że ukończyliśmy bostoński maraton, co jest osiągnięciem, jakim tylko nieliczni mogą się pochwalić. Nie jestem do końca pewna jak udaje mu się wyciągnąć mnie z odmętów samoodrazy, ale po jego uwadze uśmiecham się delikatnie i zabieram kieliszek. - Za ciebie, ponieważ umożliwiłeś mi skończenie biegu. Stukamy o siebie kieliszkami i pijemy. Wychylam wszystko w trzech łykach. Mason się śmieje. - Aaach, więc znalazłem twój napój. Jest nim niedorzecznie zbyt drogi szampan. - Nalewa mi kolejny kieliszek. Patrząc jak bąbelki musują w szkle, przypominam sobie o tym co się stało, gdy ostatnio wypiłam przy Masonie zbyt dużo. Skończyło się moją paniką i uderzeniem chłopaka z obsługi. Poprzysięgam sobie, że ograniczę się do dwóch kieliszków – wystarczająco, abym się rozluźniła i mogła się cieszyć resztą wieczoru, który tak mocno stara się rozplanować. - No dalej. - Nabiera na widelec tiramisu i wyciąga go w moją stronę. - Wielką szkodą byłoby zmarnowanie tego deseru, który w żaden sposób i pod żadnym pozorem nie przypomina nawet tortu urodzinowego. Nie jestem nawet pewien dlaczego to przynieśli, chodzi mi o to, że jacy idioci serwuję tiramisu na urodziny? To zdecydowanie jest ciastko godne ukończenia maratonu. Śmieję się i robię kęs, podtrzymując jego zapraszające spojrzenie. Nie wiem co sprawia, że jest to tak intymne gdy jedna osoba karmi drugą. Matki cały czas karmią swoje dzieci. Więc dlaczego, gdy wyjmuje powoli widelec z moich ust, czuję falę uderzeniową, która wędruje z moich ust wprost do sedna mojego jestestwa? Robię łyk szampana i usiłuję złożyć składne zdanie. - Tak naprawdę oznacza to „unieś mnie”. - Um, co? - Rozpina górny guzik swojej niebieskiej koszuli i zdaję sobie sprawę, że jest skołowany moim kęsem ciasta tak, jak ja. - Przez sześć miesięcy mieszkałam we Włoszech - wyjaśniam. Tiramisu tak naprawdę oznacza „podnieś mnie” lub „unieś mnie”. Więc, jak widzisz, ciasto jest odpowiednie. Dosłownie uniosłeś mnie na wyścigu i
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
zmusiłeś, abym kontynuowała. Nie wiem czy kiedykolwiek będę w stanie tak naprawdę ci za to podziękować. - Bawię się bransoletką, przekręcając na nadgarstku zawieszkę. - Tak po prawdzie, muszę ci podziękować za o wiele więcej rzeczy, niż tylko za bieg. Przepraszam, że tak wiele czasu zajęło mi powiedzenie tego, ale naprawdę doceniam wszystko co dla mnie zrobiłeś. Jego twarz rozświetla się, gdy zanurza widelec w cieście i oferuje mi kolejny kęs. - Wierz mi, Piper. To była moja przyjemność. Ktoś uderza widelcem o szkło i kierujemy uwagę na stolik obok. Obserwujemy jak mężczyzna wznosi toast za syna, który ukończył szkołę prawniczą. Zerkam na Masona, który tęsknie przygląda się wymianie ojca i syna. Wiwatujemy wraz z innymi gośćmi i unosimy kieliszki w toaście. Gdy aplauz cichnie, sięgam poprzez stół i ze współczuciem dotykam ręki Masona, rozkoszując się elektryzującym ciepłem, które zawsze towarzyszy naszemu dotykowi. - Przykro mi z powodu twoich rodziców. Mogę sobie jedynie wyobrazić jakie to było dla ciebie okropne. Jestem pewna, że byliby dumni z tego co osiągnąłeś. Przytakuje, nie odrywając spojrzenia od mojej dłoni, którą nadal trzymam na jego ręce. Nakrywa ją swoją i przytrzymuje w miejscu. - Dziękuję. Nauczyłem się z tym żyć. To część tego kim jestem. Ale nie pozwolę, aby mnie to definiowało. - Jego oczy pochwytują moje, wwiercając się w odległe zakamarki mojego umysłu tak, jakby znał moje najgłębsze, najmroczniejsze sekrety. Pieści kciukiem moje knykcie, roztaczając tym w moim ciele przyjemne ciepło. - Złe rzeczy przytrafiają się dobrym ludziom, Piper. Nie możemy po prostu pozwolić na to, by nasza przeszłość określała przyszłość. Odsuwam dłoń, a on natychmiast ją puszcza i uśmiecha się do mnie niemal tak, jakby wyczuwał mój strach związany z byciem przytrzymywaną. Podnosi kieliszek i uderza nim o brzeg mojego. - No więc, gdzie mam cię zabrać w kolejną sobotę, Piper?
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Rozdział 14 Mason Jarod przynosi nasze zamówienie, przerywając rozmowy przy stole, co przypomina mi o zeszłej nocy. Kelner miał gówniane wyczucie czasu. Nie otrzymałem od Piper odpowiedzi na temat drugiej randki. A potem, gdy odwiozłem ją do domu i odprowadzałem pod drzwi, ja, stukilowy rozgrywający, bałem się powtórzyć pytanie, ze strachu przed odrzuceniem. Nie próbowałem jej pocałować. Nie zamierzałem kusić losu. Byłem wdzięczny, że nie uciekła ode mnie w czasie tych wszystkich błędów podczas randki, gdy wyraźnie kilka razy nie ugryzłem się w język. Nie była gotowa. Ale była rozdarta, tyle mogłem stwierdzić. Gdy staliśmy na tarasie, nieustannie zerkała na moje usta, co było jasnym znakiem, że myślała o pocałowaniu mnie. W tamtej chwili nie było nic, czego bardziej bym chciał. Przyciąganie było tak silne, że musiałem fizycznie powstrzymywać się, łapiąc za barierkę, którą miałem za plecami. Jej usta były tak miękkie i lekko kapryśne. Po prostu idealne. A ponieważ wcześniej ich dotknąłem, gdy ocierałem z nich sos barbeque, doskonale wiedziałem co mnie omijało. Liczę tylko, że będę miał kolejną szansę. Ale gdy obserwuję jak Jarod serwuje jedzenie, zauważam, że nigdy na długo nie odrywa spojrzenia od Piper. Pragnie jej. Co, jeśli otworzyłem drzwi do jej randkowania, a on skorzysta z okazji jaką mu zapewniłem? Dlaczego, do diabła, musieliśmy jeść dzisiaj brunch w tym miejscu? Dlaczego nie w Maple Creek, albo na Long Island? - Hej, Piper - mówi Jarod, stawiając przed nią omlet. - Pracujesz później?
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Kręci głową. - Nie, dopiero jutro. Jego twarz pochmurnieje z rozczarowania. - Och, cóż, ja też. Zatem zobaczymy się jutro. - Taa, tak myślę - mówi, uśmiechając się do niego. Uśmiecha się. To rzadkość w wykonaniu Piper Mitchell. Dlaczego się do niego uśmiecha? Gdy nad tym dumam, spogląda na mnie i łapie mój wzrok. Jej uśmiech się powiększa. I niczym jak u pieprzonego Grincha, serce mi nabrzmiewa i niemal eksploduje w piersi. Przez moment się zastanawiam, czy to może ja jestem tym, który umieścił ten uśmiech na jej twarzy. Być może jest po prostu w dobrym nastroju po naszej randce? Wydaje się być dzisiaj zrelaksowana. Beztroska. Ośmielę się powiedzieć… szczęśliwa. Zerkam na Jaroda, który w dalszym ciągu poświęca uwagę naszemu stolikowi. Być może dlatego, że siedzą przy nim właściciele i menadżer. Dam Piper dzień na przemyślenia. A jutro złapię ją na siłowni. Zanim pójdzie do pracy. Zanim ten wydziarany chłopak będzie miał okazję zaprosić ją na randkę i przystawiać się do mojej dziewczyny. Ponieważ dokładnie tak ją postrzegam. Jako moją. Nie mogę znieść myśli o tym, że jest z nią ktoś inny. Że ktoś inny ją dotyka. Ale w głębi siebie wiem, że dokładnie to wydarzyło się w przeszłości. I to nie w dobry sposób. Zaczynam tracić apetyt. - No więc, jak wczoraj poszło? - Griffin szturcha mnie łokciem z miejsca obok, szepcząc tak, aby nikt nie usłyszał. - Jeśli miałbym zgadywać, to rzekłbym, że całkiem nieźle. Nigdy wcześniej nie widziałem, aby Piper obudziła się w dobrym nastroju. Ta kobieta nie jest rannym ptaszkiem. - Naprawdę? - Moje wcześniejsze myśli rozmywają się, gdy uśmiech niemal rozpoławia mi twarz. - Taa, mówię ci, że dziewczyna była w siódmym niebie. Zrobiła nam nawet kawę. To się nigdy wcześniej nie zdarzyło. Cokolwiek robisz, nie przestawaj. - Mówiła coś? - pytam z wahaniem.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- A co my jesteśmy w liceum? - Śmieje się. - Co was tak bawi? - pyta z przeciwnej strony stołu Skylar. - Nic - odpowiada Griffin. - Zwracałem tylko uwagę na to, w jak dobrym humorze jest mój obecny tu przyjaciel. Oczy wszystkich kierują się na mnie. A potem, jeden po drugim, patrzą na Piper, która momentalnie się rumieni i wygląda na lekko osamotnioną z powodu całej tej uwagi. - To pewnie kwestia fantastycznej pogody - mówi jej tata. - Pewnie tak - dodaje Skylar i puszcza mi oczko. Piper posyła jej dezaprobujące spojrzenie. Myślę, że musiała kopnąć ją pod stołem, ponieważ Skylar szepcze głośno: - No co? Rozglądam się dookoła i widzę dokładnie to, czego pragnę w przyszłości. W przyszłości mojej córki. Mitchell’owie są jedną, wielką, szczęśliwą rodziną. Bruce i Jan przyjęli mnie jak swojego. Gdyby tylko wiedzieli jak bardzo pragnę by to była prawda. Odwalili kawał imponującej roboty wychowując trzy niesamowite córki. Bruce jest wielkim facetem, takim jak ja. Czasami jest cholernie onieśmielający, ale gdy już go poznasz, wiesz, że szczeka o wiele gorzej niż gryzie. Mimo to nie jestem pewien czy chciałbym znaleźć się po złej stronie podczas rozmowy z nim. Wystarczająco dużo nasłuchałem się na ten temat od Griffina i Gavina. Obaj musieli mocno zapracować na jego zaufanie po tym, jak porzucili jego córki. Jan ma taki sam, cudowny odcień oczu co Skylar i Piper i ubóstwia Hailey tak samo, jak własne wnuki. Przez to jestem smutny, ponieważ nie mogę codziennie mieć przy sobie córki. Im więcej czasu spędzam z Mitchell’ami, tym bardziej uzmysławiam sobie co to jest prawdziwa rodzina. Być może nadszedł czas na zatrudnienie prawnika, którym zawsze grożę Cassidy. Tak, jakby moje myśli ją przywołały, Cassidy wchodzi przez drzwi, niosąc na rękach Hailey. To musi być zbieg okoliczności. Nie ma mowy, aby została tu zaproszona. Pasuje do tej grupy mniej więcej tak, jak kwiatek do kożucha.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Gdy Hailey mnie zauważa, piszczy: - Tata! Instynktownie przenoszę spojrzenie na Piper, by zobaczyć jej reakcję. Przez moment oczy jej się rozświetlają, a twarz staje się promienna. A potem, tak szybko jak to się stało, opuszcza wzrok na stół, wyglądając na smutną. W głowie przekonuję sam siebie, że była zachwycona widokiem mojej córki, ale nie tak bardzo kobietą, którą ją trzyma. Wstaję od stołu i podchodzę, by przywitać się z moją małą dziewczynką, przytulając ją mocno. Wszyscy przy stole witają się z Hailey, chwaląc jej ładną sukienkę i stylowe włoski. Prawie wszyscy. W końcu ktoś uznaje obecność jej matki. - Och, hej, Cassidy - mówi Skylar, usiłując być uprzejmą. - Cześć - mówi, omiatając spojrzeniem stół, aż zatrzymuje je na Piper. Gdyby wzrok mógł zabijać, to Piper padłaby twarzą na swój w połowie zjedzony, serowy omlet. Cassidy unosi dłoń, wskazując na Piper swoim niedorzecznie długim, pomalowanym paznokciem. - Ty. Ty jesteś tą dziewczyną z imprezy charytatywnej. - Rozgląda się, patrząc na Skylar i Baylor. Wiedziałam, że wyglądałaś znajomo. Jesteś jedną z nich, prawda? - pyta, a jej wyraz twarzy jest pełen zgorzknienia. - Jesteś siostrą Mitchell. Odzywa się Baylor: - Widzę, że nie zostałyście sobie odpowiednio przedstawione. Cassidy, to Piper, nasza młodsza siostra. Cassidy prycha i mamrocze: - Piper, Skylar, Baylor… ależ uroczo. - Nie zwraca uwagi na rodziców siedzących przy stole, którzy tak je nazwali. - To ty byłaś na zdjęciu. Piper wygląda na skołowaną. - Cassidy pokazała mi raz zdjęcie - wyjaśnia Baylor. - Myślała, że to ja, ale wytłumaczyłam, że to moja młodsza siostra.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Interesujące. - Cassidy przenosi spojrzenie pomiędzy Baylor a Piper. Mogłybyście niemal uchodzić za bliźniaczki. - Posyła Piper przeszywające spojrzenie. - To znaczy, jeśli Królewna Śnieżka będzie trzymała się z dala od tanich salonów fryzjerskich. Piper przewraca oczami i udaje, że nie jest poruszona jej słowami, po czym wstaje od stołu. - Wybaczcie - mówi, ściągając z irytacją brwi. - Zabiorę do łazienki moje tanie włosy wraz z darowanymi od Boga cyckami. Obserwuję jak odchodzi i pragnę nawrzeszczeć na moją byłą, ale nie przy córce. - Cass, wystarczy. Próbujemy w miłej atmosferze zjeść brunch. Jest jakiś cel twojej wizyty? - pytam. - Obiecałam dzisiaj Hailey jedzenie na wynos. Najwyraźniej uzależniłeś ją od kurczaka w panierce, którego tutaj podają. Uśmiecham się do córki. - Lubisz jedzenie z „Mitchell’s”, słodziutka? Jesteś mądrą dziewczynką. Hailey klaszcze w dłonie. - Mit-tels. Pycha, Mit-tels. Wszyscy zebrani przy stole śmieją się radośnie. Stawiam ją na ziemi, aby każdy mógł obsypać ją całusami. Wszyscy, poza jedną osobą, którą chciałbym widzieć w ciepłych relacjach z moją córką. Mindy, kelnerka i bliska przyjaciółka Skylar, pojawia się z zapakowanym dla Cassidy jedzeniem. Podaje jej opakowanie wraz z rachunkiem i kuca, by przywitać się z Hailey. - Witaj, panienko Hailey. Jak się dzisiaj masz? Podoba mi się twoja ładna sukienka. - Kupa - mówi beztrosko Hailey, zostawiając niespodziankę w pampersie. Mindy zaczyna się śmiać.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Z chęcią bym ci z tym pomogła, skarbie, ale podaję dzisiaj jedzenie i nie sądzę aby spodobało się to moim szefom. Cassidy ciska we mnie opakowanie z jedzeniem. - Wyczyszczę ją. - Zabiera Hailey do łazienki, zostawiając mnie z jedzeniem i, niby przypadkiem, z rachunkiem. Otwieram portfel i płacę Mindy, która mówi: - Jak Cassidy to robi? Przysięgam, że za każdym razem udaje jej się wykręcić od zapłacenia rachunku. Śmieję się. - Sugerujesz, że wyszkoliła moją córkę tak, aby robiła kupę za każdym razem, gdy pojawia się rachunek? - Wcale bym się nie zdziwiła - mówi. - Ale nie jestem pewna czy ktokolwiek jest aż tak dobry w manipulowaniu. - Och, no nie wiem. Ona jest w tym cholernie dobra. Gdy myślę o każdym razie gdy mną manipulowała, sztywnieję, zdając sobie sprawę, że jest w łazience. Z Piper. To nie może być nic dobrego. Szybko przepraszam wszystkich i kierują się w tamtą stronę. Nim wychodzę zza rogu, słyszę głos Cassidy, więc zatrzymuję się, by posłuchać. Musiała złapać Piper na korytarzu. - Co jest z wami, siostry Mitchell? - pyta. - A co dokładnie ma to znaczyć? - odpowiada Piper. - Wszystkie uganiacie się za bogatymi i sławnymi. Co sprawia że myślicie, iż jesteście lepsze od reszty z nas? - Po pierwsze, za nikim się nie uganiam - mówi Piper. - I nie wiesz nic o moich siostrach, więc może się zamkniesz, kur… uch, po prostu się zamknij. Jestem rozbawiony i nieco pod wrażeniem, że Piper cenzoruje się przy Hailey. - Mama, kupa - przypomina jej Hailey.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Minutkę, kochanie. - Słyszę poruszenie, a potem muszę się skoncentrować, by dosłyszeć jej wzburzony szept. - To z tobą był zeszłej nocy, prawda? Naprawdę myślisz, że jesteś dla niego dostatecznie dobra? Ubierasz się jak żebraczka. Masz to coś w nosie. To było modne w zeszłej dekadzie. Jesteś taka… zwyczajna. Zdajesz sobie sprawę z tego, że Mason Lawrence może mieć kogo zechce, prawda? Dlaczego myślisz, że wybrałby kogoś tak bezbarwnego jak ty? No chyba, że go pieprzysz. Pieprzysz go? To nie będzie długo trwało, wiesz. Wykorzysta cię i wyrzuci tak, jak wszystkie inne. Zabawi się ze wszystkimi swoimi małymi fankami, po czym zda sobie sprawę, że musi być ze mną. Z matką swojego dziecka. Zrobi wszystko, by uszczęśliwić Hailey. A Hailey chcę swoją mamusię i tatusia. A jak tylko będzie na tyle duża by o to zapytać, on jej to da. Za każdym razem to robi. Więc baw się, ale wiedz, że na końcu i tak wyląduje ze mną. - Naturalnie, że będzie chciał z tobą być, ponieważ jesteś taką świetną matką - oświadcza ze śmiertelną powagą Piper. - Przeklinasz i mówisz w taki sposób przy córce, powinnaś wygrać nagrodę dla Matki Roku. Ależ musisz być z siebie dumna. Nie zdajesz sobie nawet sprawy z tego co masz, prawda? Nie zdajesz sobie sprawy, ponieważ zamiast postrzegać jej jako dar, ty traktujesz ją jako narzędzie do zdobycia tego, czego chcesz. Żal mi cię, Cassidy. Ciebie i twojego żałosnego życia. A teraz idź i udawaj że jesteś matką, którą naprawdę obchodzi to, że jej córka zabrudziła pieluchę. Jestem oniemiały ich wymianą zdań. Jestem oświecony przyznaniem się Cassidy, oraz zachęcony deklaracją Piper. Uważa, że dzieci są darem? Być może nie będzie jednak tak trudno zbudować pomiędzy nimi więzi. Ale nim mogę przetworzyć wszystkie te informacje i zejść z drogi, Piper wychodzi zza rogu i wpada wprost na mnie. - Ooof. - Kładę dłonie na jej ramionach, by uchronić ją od upadku. Spogląda na mnie wstydliwie. - Um, słyszałeś coś? - pyta. Kiwam do niej pokrzepiająco głową. - Praktycznie wszystko. Szedłem właśnie aby uratować cię od huraganu Cassidy. Ale najwyraźniej nie potrzebowałaś mojej pomocy. W jej oczach pojawia się poczucie winy.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Przepraszam, że powiedziałam te okropne rzeczy o matce twojego dziecka. Nie powinnam pozwolić, aby tak wytrąciła mnie z równowagi. - Żartujesz sobie? Wszystko co powiedziałaś jest prawdą. - Patrzę jej prosto w oczy. - A wszystko co ona powiedziała, nią nie jest. Mam nadzieję, że o tym wiesz. Powiedziałem ci wczoraj, że byłaś moją pierwszą randką od lat. Nie było nikogo innego, nawet przelotnie. Powiedziała to wszystko, aby cię odstraszyć. Nie miałem pojęcia że czeka, aż do niej wrócę. Obiecuję ci, że to się nigdy nie stanie. Jesteś pierwszą kobietą, z którą chcę być odkąd urodziła się Hailey. Jesteś jedyną kobietą, z którą chcę być. Zarówno widzę, jak i słyszę jej westchnienie ulgi. Oczy jej miękną. Wierzy mi. Zdaję sobie sprawę, że nadal trzymam dłonie na jej rękach i że ma gęsią skórkę, a delikatne włoski na jej skórze łaskoczą mnie w palce. W korytarzu nie jest zimno. To musi być mój wpływ. Reaguje na mój dotyk. A co lepsze, nie usiłuje się odsunąć. Teraz może być dobry czas by ponownie zaprosić ją na randkę. Gdy mamy to połączenie. Ten ogień, który wydziela i który trafia wprost do mojego krocza - przechodząc przez każdą kość w moim ciele - i bezpośrednio do serca. - Piper… - Wszystko okej? - Przerywa mi Jarod, który z grobową miną przygląda się moim dłoniom na jej rękach. Odsuwa się, umieszczając pomiędzy nami zbyt wiele dystansu, a moje dłonie opadają po bokach, ciężkie z powodu pustki. - Wszystko w porządku, Jarod. Właśnie wracaliśmy do stolika. - Piper odchodzi, ale zerka na mnie przez ramię ze współczuciem, tak, jakby wiedziała o co miałem zapytać, a Jarod zrujnował chwilę. To spojrzenie - czy ono oznacza, że zgodziłaby się? Jarod gromi mnie wzrokiem nim wraca do swoich obowiązków. Pieprzeni kelnerzy i ich wyczucie czasu.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Rozdział 15 Piper Wczoraj na brunchu chciał ponownie zaprosić mnie na randkę. Wiem o tym. Mogłam to wyczuć, poczuć to w jego dotyku. Leżąc teraz w łóżku, nadal mogę poczuć dotyk jego palców na ręce. Najpierw przytrzymał mnie abym nie upadła po tym, jak się zderzyliśmy, a potem pocierał delikatnie moją skórę, gdy rozmawialiśmy. Ciężko było mi się skoncentrować na tym co mówił, skoro całkowicie skupiałam się na fragmentach mojego ciała, które stykały się z jego. Jednak cieszę się, że nie zapytał. Odmówiłabym. Będę tutaj jeszcze tylko kilka tygodni. A gdy wyjadę, więcej nie wrócę. Jaki byłby sens w tym, że ponownie gdzieś bym z nim wyszła? Zeszłej nocy miałam kolejny sen o nim. Uznałam to za dziwne, że odkąd zobaczyłam w tłumię tę twarz, twarz, przez którą co noc powinnam walczyć z demonami, miewam więcej dobrych snów, niż złych. Więcej snów, niż koszmarów. Więcej nadziei, niż rozpaczy. Ale wiem, że moje sny są tylko tym snami o tym, co nigdy się nie wydarzy. Nigdy nie będę mogła stworzyć normalnego związku z facetem. Nigdy z nikim nie będę, ponieważ moja paskudna przeszłość niszczy wszelkie strzępki jasnej przyszłości. Mój los został przypieczętowany. Moje przeznaczenie okryte jest mrokiem, którego nigdy nie przezwyciężę. Wyciągam rękę i kładę ją na pustej poduszce obok, po raz pierwszy w życiu opłakując wszystkie „co jeśli?” i „być może”. Sięgam głęboko w odmęty duszy, zaglądając w każdy kącik i zakamarek, by sprawdzić, czy jest jakaś maleńka cześć mnie - tylko jeden mały kawałek, który mogę mu ofiarować. Dotykam ust. Pamiętam ogień jaki wzniecił w moim ciele, oraz dreszcze jakie przebiegły mi po plecach, gdy dotknął tamtego wieczoru moich warg.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Myśl o tym sprawia, że wędruję dłonią w stronę majtek, a jest to coś, co na przestrzeni lat robiłam rzadko i tylko po to, by spuścić parę. Nigdy wcześniej nie dotykałam się myśląc o mężczyźnie. Nigdy wcześniej nie pocierałam palcami łechtaczki, wyobrażając sobie inną osobę. Moje fantazje nigdy nie były tak dzikie, że jęczę na każdą myśl o nim. Zaczynam mimowolnie poruszać biodrami, rozcierając wilgoć, przez co moje palce gładko się ślizgają i z łatwością pocierają twardą łechtaczkę. Wracam myślami do nocy, gdy mnie ochronił, tulił mnie, aż znów zasnęłam. Wyobrażam sobie, jak odgarnia mi włosy na bok i muska palcami mój tatuaż, nim go całuje. Wyobrażam sobie jak jego dłonie i usta wędrują po moim ciele, miękko, powoli i delikatnie, jak dotąd żadne inne. Wsuwam w siebie palec, udając, że to jego. Myślę, że jego imię może nawet wymsknąć mi się z ust wraz ze zdyszanym jękiem, gdy napinają mi się uda, żołądek się zaciska i poddaję się wstrząsającemu orgazmowi, niepodobnemu do żadnego, jaki w życiu przeżyłam. Następnie, niewiele o tym myśląc, sięgam po telefon. Ja: Chciałeś mnie wczoraj o coś zapytać? Odpisuje mi natychmiast, a ja uśmiecham się tak szeroko, nagle i niespodziewanie, że boli mnie twarz. Mason: Tak. Nie byłem tylko pewien, czy byłaś na to gotowa. Ja: Dzisiaj jest nowy dzień. Mason: Zatem okej. Wyjdziesz ze mną w sobotę? Ja: Tak. Rzucam telefon na łóżko i kieruję się do łazienki. Gdy wychodzę spod prysznica, słyszę na dole poruszenie. Zakładam na siebie koszulkę i spodnie do jogi, po czym ruszam, aby zobaczyć co się dzieje. Docieram do ostatniego stopnia, gdy powietrze wypełnia piskliwy śmiech. Oglądam się i widzę, że Griffin trzyma Hailey na barana i nosi ją tak po salonie. Serce mi łomocze. Gdzie jest Hailey, tam jest i Mason. W dwie sekundy robię przegląd swojego wyglądu. Włosy - mokre. Ubrania - byle jakie. Makijaż - zerowy. Odwracam się na bosej pięcie, z
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
zamiarem pognania na górę, nim w ogóle mam czas by zastanowić się nad faktem, że widział mnie już wcześniej w najgorszych chwilach. Widział mnie na siłowni. Patrzył jak rozpadam się na oczach tysiąca ludzi, gdy byłam spocona i załamana. Był świadkiem tego, jak byłam pijana i rozczochrana. Więc dlaczego obchodzi mnie w tej chwili to, że zobaczy mnie w takim stanie? - Hej, Księżniczko. Nienawidzę tego przezwiska. Chcę do niego podejść i wepchnąć mu je z powrotem do gardła. Ale w jakiś sposób sprawia, że brzmi to bardziej jak czułe słówko, niż obelga. Zdaję sobie sprawę, że mówi to w taki sam sposób, jak wówczas gdy zwraca się do córki. Tak czy siak protestuję, dla zasady. - Myślałam, że uzgodniliśmy iż więcej nie będziesz mnie tak nazywał. - Zatem okej. Hej, skarbie. - Puszcza mi oczko. Przewracam oczami. Robię to pomimo tego, że kocham sposób w jaki to słówko stoczyło się z jego języka. Wracam myślami do pierwszego razu, gdy tak do mnie powiedział. Gdy byłam pijana i przeżywałam koszmar w jego ramionach. A potem znów, w hotelu, kiedy mnie pocieszał. Pamiętam każdy raz z bezbłędną precyzją. Gdy to mówi, nie jest to protekcjonalne tak, jak w przypadku niektórych mężczyzn, oraz kobiet. Jest szczery. Przekonany. Pewny. Czuję na twarzy i klatce piersiowej falę ciepła, gdy przypominam sobie fantazję jaką miałam niedawno. O mój Boże. Czy on tu wtedy był? Był w tym samym domu, tylko że na dole, gdy ja dochodziłam myśląc o nim? Z kuchni wyłania się Skylar, niosąc na rękach szczęśliwego Aarona. Spoglądam na nich. Patrzę uważnie, jakbym widziała ich po raz pierwszy. Zdaję sobie sprawę, że praktycznie ignorowałam to dziecko odkąd tutaj jestem. Wymyślałam wymówkę za wymówką, by nie przebywać blisko niego. Skylar w końcu przestała pytać czy chcę go potrzymać. Patrzę jak go trzyma i obserwuję jak Griffin pochyla się, by pocałować ją w policzek gdy przechodzi obok i huśta Hailey, a ona wydaje podekscytowane dźwięki. To wygląda jak pieprzony obraz Normana Rockwella. Chcę tego. Pragnę tego tak bardzo, że boli mnie serce. Ale w głębi siebie wiem, że nigdy nie będę miała takich rzeczy. Szczęścia. Dobrego samopoczucia. Radości.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
To wszystko umarło wraz z moim duchem pięć lat temu. Nie mogę tego odzyskać. Charlie nie może tego odzyskać - Bóg świadkiem, że próbowała. Co sprawia że myślę, iż Mason jest w stanie sprawić, że znów to poczuję? I to raptem w ciągu dwóch, krótkich tygodni. Myślę ponownie o wiadomości, którą wcześniej mu napisałam. Nie powinnam jej wysyłać. Znajdowałam się w dziwnym stanie. W jakiejś alternatywnej, poorgazmowej rzeczywistości, gdzie myślałam, że mogę być normalna. - Dobrze - mówi Skylar, kładąc Aarona do kołyski i nakręcając mechanizm z tańczącymi misiami, który wisi mu nad głową. - Jesteście oboje. Podchodzi i staje obok Griffina. - Musimy z wami porozmawiać. O cholera. Będzie próbowała nas zeswatać. Zerkam na Masona, który, bazując po jego mienie, nie ma pojęcia dlaczego tutaj jest. Skylar nigdy nie była tą, która się wtrącała. To Baylor jest wścibska. Pragnie, aby każdy żył tak, jak bohaterowie którejś z jej ckliwych powieści romantycznych. Ale Skylar zawsze zostawiała mnie w spokoju. Jednak czuję, że to nadchodzi, wylewa się z niej tak, jakby to w sobie kumulowała i w końcu doszło do wybuchu. Wzdycham i czekam, aż siostra mnie zawstydzi. Jednak to co wychodzi z jej ust w ogóle nie wywołuje u mnie rumieńca. - Przesuwamy ślub - mówi. Patrzę to na jedno, to na drugie. Nie ma pomiędzy nimi nic, oprócz miłości. Ostatnio gadają tylko o ślubie. Prawdę mówiąc, mdli mnie od tego. Więc co, do cholery, może ich przed tym wstrzymywać? - Co? Dlaczego? - pytam. - Nie jestem gotowa. Zbyt duży pośpiech. Robię to tylko jeden raz w życiu i chcę, aby było idealnie. - Nachyla się do Griffina i ściska go mocno. Łapię jego przelotne spojrzenie, które mówi mi, że nie do końca zgadza się z tą decyzją. - Wczoraj dzwoniła projektantka sukni. Piper, wiesz, że od kilku tygodni były problemy z suknią. Cóż, nie będzie ukończona na czas. Kocham tę suknię. A jeśli chodzi o kościół, cóż, gdy kilka miesięcy temu przesunęliśmy termin, wybraliśmy jedyną wolną datę. - Wzdycha. - Nie chcę wychodzić za mąż w czwartek. Obraca w palcach kosmyk włosów. Denerwuje się, przez co zastanawiam się dlaczego.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Kiedy suknia będzie gotowa? - pytam. - Griffin i Gavin na pewno mogą pociągnąć za kilka sznurków i załatwić ci ślub w weekend. I kto powiedział, że musisz brać ślub w kościele? Dlaczego nie tutaj? Skylar i Griffin dzielą kolejne spojrzenie, po czym siostra kieruje swoją uwagę z powrotem na mnie. - Nie świruj. Już się skontaktowałam z Charlie, by upewnić się, że nie ma nic przeciwko temu. Nie ma, więc ty również nie powinnaś mieć. - Skontaktowałaś się z Charlie? Dlaczego to zrobiłaś? Dlaczego nie ma nic przeciwko? I jak bardzo przesuwacie ślub? - Unoszę dłoń i zaczynam bawić się skórzanym wiązaniem bransoletki. Zawsze jej dotykam gdy myślę o Charlie. Dotykam jej zawsze, gdy myślę o czymkolwiek. W głębi siebie wiem, że to tylko głupi symbol. Ale zaczął bardzo wiele dla mnie znaczyć. Reprezentuje część mnie, której już dłużej nie posiadam. Ponownie jestem wdzięczna, że Mason znalazł ją wtedy na ziemi. Znam go jedynie od siedmiu tygodni, a on wydaje się troszczyć o mnie na każdym kroku. Zaczynam ponownie rozważać wcześniejsze rozważania odnośnie naszej kolejnej randki. Skylar ponownie skręca w palcach włosy. - Dwa miesiące. - Dwa? - pytam z niedowierzaniem, patrząc pomiędzy całą trójką i widzę, że żadne z nich nie jest tym zmartwione tak, jak ja. - Dwa? - pytam ponownie. Jestem pewna, że źle ją usłyszałam. - Ale suknia jest prawie gotowa. Trzeba jedynie dodać koronkę. Jakim cudem zajmie to dwa miesiące? Jeśli chodzi o kościół, to możecie pobrać się po prostu tutaj, tak, jak powiedziałam. Kręci głową. - Już załatwione, Piper. Przenieśliśmy datę na siódmego lipca. Musieliśmy poprosić o wiele przysług, więc nie ma szans, że ponownie przeniesiemy ślub. Szukam w głowie powodów dla których dobrze tego nie przemyśleli. Powodów, dla których muszą pobrać się wcześniej. Gdy jeden znajduję, spoglądam na Masona. - Masz futbol. Będziesz zbyt zajęty. Nie musisz wtedy zacząć treningów?
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Nope. Lipiec mamy praktycznie wolny. Nie muszę zgłaszać się na obozie treningowym aż do trzydziestego lipca. Przenoszę spojrzenie pomiędzy nimi wszystkimi, po czym znów patrzę na Masona, a krew zaczyna we mnie wrzeć. - Wiedziałeś o tym? Wiedziałeś i nic nie powiedziałeś? - Nie wiedział - mówi Griffin. - Jest moim najlepszym przyjacielem, Piper. Znam jego grafik niemal tak dobrze, jak on sam. Ten pomysł jest wyłączenie mój i Skylar. Przykro mi, jeśli koliduje to z twoimi planami powrotu za granicę. Ale będę musiał żyć z tą kobietą do końca życia i z całą cholerną pewnością nie zamierzam rozpoczynać tego od odmówienia jej ślubu marzeń. Kalkuluję to w głowie. Cztery miesiące. Tak długo będę z dala od Charlie do czasu, aż będzie po wszystkim. Charlie. Moja skała. Mój fundament. Mój zdrowy rozsądek. Zaczynam panikować. - Muszę napisać do Charlie. - Pokonuję po dwa schody naraz, ignorując krzyk siostry, że zrobi dla wszystkich śniadanie.
Esemesujemy od pół godziny. Na temat przypadkowych błahostek filmowych i muzycznych. A teraz przeszłyśmy na temat książek. Przychodzi mi do głowy, że ewidentnie mamy za dużo wolnego czasu. Charlie i ja pracujemy od czasu do czasu by uzupełnić zapas pieniędzy od moich rodziców, ale to zwykle trwa kilka dni tu, kilka tam. Zajmujemy się
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
różnego rodzaju dziwnymi rzeczami, ale głównie pracujemy jako kelnerki, choć obie tym gardzimy i zwykle zostajemy wylane za uderzenie jakiegoś dupka, który nas dotknął. Nigdy nie odbywa się to w takim miejscu z klasą, jak restauracja „Mitchell’s”. To zwykle jakieś bary przy drodze, gdzie ciężko utrzymać pracowników z powodu krnąbrnej klienteli. Tak więc nauczyłyśmy się rozsądnie dysponować pieniędzmi i jak najlepiej je wydawać. To oznacza rezygnowanie z wielu rzeczy, jak prywatna łazienka, czy dobre ubrania. Ale pozwala nam to robić to, co chcemy i kiedy chcemy, a tylko to się liczy. Mason nazywa mnie Księżniczką. Jego wyobrażenie tego jak wygląda moje życie, a to jak przedstawia się rzeczywistość, to dwie zupełnie różne rzeczy. Założę się, że myśli iż mieszkam w wymuskanych hotelach oraz że skaczą wokół mnie konsjerżowie. Charlie i ja nie przestajemy pisać o bezmyślnych głupotach. Obie unikamy rozmowy, którą wiemy, że musimy przeprowadzić. Charlie: No więęęęęcccc… Przestaję poruszać palcami. No to zaczynamy. Ja: Taa. Charlie: Jeszcze dwa miesiące, co? Ja: Bardzo mi przykro. Czuję się okropnie, zostawiając ją samą na tak długo. A potem przychodzi mi do głowy, że nie ma powodu, abym tutaj była. Ślub jest praktycznie zaplanowany. Mogłabym wskoczyć do samolotu i jutro być z Charlie. Mogę wrócić do Nowego Jorku w lipcu. Zalewa mnie podekscytowanie, a potem czuję ciężar w piersi na myśl o Masonie. Gdy to do mnie dociera, muszę odłożyć telefon. Mogę zostawić siostry. Mamę i tatę. Nawet Maddoxa. Ale myśl o zostawieniu Masona, którego ledwo znam, powoduje, że zaciska mi się żołądek z powodu głębokiego żalu. Zamykam oczy i mentalnie śledzę ostre kontury jego twarzy. Nie. Charlie jest moim priorytetem. Po jej stronie leży moja lojalność. Złożyłyśmy obietnicę, a nawet przysięgę. Zawsze miałyśmy być my dwie przeciwko światu. Bez względu na wszystko. Ignoruję ból, który osiada mi na sercu.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Ja: Wrócę. Nie ma potrzeby, abym tutaj zostawała. Wyjadę jutro i po prostu przylecę w lipcu na ślub. Gapię się w telefon, czekając na odpowiedź. Wzdrygam się, gdy zaczyna dzwonić i na ekranie pojawia się twarz Charlie. Przesuwam palcem po ekranie, by odebrać. Nim mam w ogóle szansę powiedzieć „halo”, krzyczy na mnie: - Nie zrobisz tego, Pipes. Twoje siostry cię tam potrzebują. Poza tym, mam już bilet do Sydney. Dziś wieczorem wylatuję. Dwie emocje toczą bitwę w mojej głowie. Ulga i smutek. A potem jeszcze żal. Żal z powodu ulgi, którą czuję odnośnie tego, że nie błaga mnie o powrót. Żal z powodu małej części mnie, która pragnie być gdzieś indziej, niż z nią. Żal z powodu faktu, iż to przez mężczyznę. Przysięgłyśmy sobie, że nigdy nie pozwolimy aby wszedł pomiędzy nas żaden mężczyzna. Nigdy nie pozwolimy facetowi wkraść się w nasze życie, po czym wyrwać spod nas dywan tak, jak robi to każdy mężczyzna. Ostatecznie każdy z nich to robi. Wszystkie związki się kończą. Śmierć, rozwód, znudzenie, przemoc. Wszystkie źle się kończą. Samolubnie zastanawiam się, czy Charlie rusza dalej beze mnie. Nigdy nie byłyśmy z dala od siebie przez tak długi czas. - Jedziesz beze mnie do Australii? A co z, uh, jak on się nazywał, Donovanem? Jedzie z tobą? - Donovan to historia z zeszłego miesiąca. Nie sądziłaś chyba, że to przetrwa, prawda? Ty, spośród wszystkich ludzi wiesz lepiej. Był dobry na kilka miesięcy, oferując jedzenie i dach nad głową. Wszystko jest dobrze. Nie jest dobrze. Nigdy nie jest, kiedy tak mówi. Znam ją lepiej niż znamię, które mam od urodzenia na udzie. - Co się stało? - Tak naprawdę nic. To co zwykle. Nie musi rozwijać tej myśli. „To co zwykle” oznacza, że przespał się z kimś innym. Czasami „to co zwykle” oznacza też powrót do domu i zastanie w drzwiach naszych spakowanych rzeczy. Ale zawsze wiąże się to z tym, że już
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
im się znudziła. Nigdy nie zrozumiem dlaczego. Charlie jest piękna, seksowna, i, bazując na historiach, które słyszałam, jest boginią w łóżku. Nigdy w pełni nie pojmę dlaczego faceci traktują ją jak brudną ścierkę. Jest zgorzkniała, to prawda. Ale kto by nie był, jeśli przeszedłby przez to, co ona. Może chodzi o mnie. Gdy kolesie dowiadują się, że nie jestem dobra do trójkąta, to zwykle nie chcą piątego koła u wozu, które kręci się w pobliżu i śpi na ich kanapie. - Faceci są do dupy - mówię. A potem próbuję raz jeszcze. - Może spotkam się z tobą w Sydney? Będzie fajnie. Możemy znów odbywać piesze wycieczki. - Powiedziałam, że Donovan to historia. Nie wspomniałam nic o tym, że jadę sama. - Mogę niemal usłyszeć przez telefon jej ironiczny uśmieszek. - Jak myślisz, jakim cudem byłoby mnie stać na bilet? Kosztują jakieś dwa tysiące. W razie gdybyś nie zauważyła, kończy nam się kasa, Pipes. To znaczy, twoi rodzice byli świetni. Naprawdę uratowali nam życie. Ale będziemy musiały w końcu o tym pogadać… - Nie teraz. Nie musimy teraz o tym mówić. Czy mogę najpierw przetrwać ten ślub? Słyszę, jak ciężko wzdycha. - Pewnie, Piper. - Jak długo tam będziesz? - Wracam w lipcu. A potem kto wie? Będę musiała zobaczyć, z której strony dmucha wiatr. - Śmieje się. - Albo kogo będę musiała dmuchnąć, by ustawić nas na kilka kolejnych miesięcy. Śmieję się wraz z nią, ale nie jest to szczere. Nie cierpię faktu, że sypia z facetami by zapewnić nam dach nad głową. Twierdzi, że to lubi. Nie kupuję tego. To złamie ją bardziej, niż już jest złamana. Oczywiście to dlatego jesteśmy dla siebie takie idealne. - Obiecaj mi coś, Pipes. - Cokolwiek. - Zrobiłabym dla niej wszystko. - Obiecaj mi, że nie będziesz się w sobie zamykała gdy tam jesteś. Masz niesamowitą okazję na nowo poznać własną rodzinę. Tę jedną szansę, by może
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
zyskać coś, co zawsze wydawało ci się niemożliwe. Obiecaj mi, że nie zamkniesz drzwi, które mogą się przed tobą otworzyć. - Co ci nagadała, Skylar? - warczę, wypalając spojrzeniem dziurę w podłodze, w miejscu, gdzie wiem że poniżej Skylar je śniadanie. - Niewiele. Ale z tego co mówiła, potrafię stwierdzić, że przebywanie tam jest dla ciebie dobre. Może w końcu się uleczysz. Może pokonasz te demony raz, a dobrze. - Ewidentnie moja siostra za dużo mówi. Bycie tutaj nie jest dla mnie dobre. Wróciłam do moich koszmarów, Charlie. Moje miejsce jest przy tobie. Od kołyski aż po grób, tak zawsze mówiłyśmy. - Wiem. Jeśli tak to się skończy, to nie mam nic przeciwko. Ale obiecaj mi, że nie zrezygnujesz z czegoś wyjątkowego tylko dlatego, że wydaje ci się, iż jesteś mi to winna. Niczego nie jesteś mi winna. I bez względu na wszystko, na zawsze będziemy najlepszymi przyjaciółkami. Nigdy w to nie wątp. Nie brzmi jak ona. Przez to zastanawiam się czy ten nowy koleś sprawia, iż myśli o czymś bardziej na stałe. Jednak nie naciskam. Nigdy tego nie robię. Tak jak ona nigdy nie naciska na mnie. Owszem, szturcha, ale nigdy nie popycha. - Dobra - obiecuję. - Ale informuj mnie gdzie jesteś, ponieważ ósmego lipca cię wytropię. - Jasna sprawa, siostro - mówi, po czym przechodzi do opisywania swojego nowego faceta i ich życia seksualnego z przyprawiającymi o mdłości szczegółami.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Rozdział 16 Mason Jej kruczoczarne końcówki włosów powiewają na wietrze, chłoszcząc mi twarz, gdy podchodzę do niej od tyłu. Kładę dłonie po obu jej stronach, więżąc ją jak w klatce, gdy patrzy z góry na miasto. Podmuch unosi jej włosy i dostrzegam jej tatuaż. Szybko przesuwam oczami po delikatnym kształcie samotnej róży i pragnę dotknąć jej palcami tak, jak w noc po maratonie. Za każdym tatuażem kryje się historia, a przynajmniej każdy tatuaż jest jej wart, ale mogę założyć się o moją prawą rękę, że historia Piper zmienia zasady gry. Zacieśniam wokół niej ręce i delikatnie przyciskam się do jej pleców. - Nie masz absolutnie zielonego pojęcia jak bardzo chcę cię w tej chwili pocałować. Napina się. Opieram brodę na czubku jej głowy i zamykam oczy, wdychając oszałamiający zapach jej włosów. - Ale nie zamierzam tego robić - mówię. - Nie dzisiaj. Czuję jak się rozluźnia, wciągając zszargany oddech, jakby był to pierwszy haust powietrza, który zaczerpnęła przez cały dzień. Odgarniam jej włosy na bok i muskam ustami miejsce za jej uchem, zaraz nad tatuażem. - Wiem, że można się tego spodziewać, ponieważ to nasza druga randka i tak dalej, no i jesteśmy w bardzo romantycznym miejscu. - Rozglądam się po tarasie obserwacyjnym, przypominając sobie film, który niegdyś widziałem. -W zasadzie, czy to nie tutaj Warren Beatty spotkał się z Meg Ryan w Sylwestra?
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Kręci głową. - Mylisz filmy. I to był Warren Beatty i Annette Benning. Ale nie spotkali się tutaj. Nie pojawiła się. - To okropne - mówię. - I w ogóle nieromantyczne. - Właściwie, to jest romantyczne. Znalazł ją kilka miesięcy później i dowiedział się, że powodem jej nieobecności było to, że została potrącona przez samochód i sparaliżowana, gdy szła na spotkanie z nim. Nie chciała aby wiedział co jej się przytrafiło. Nie jestem nawet pewien czy zdaje sobie sprawę z tego, że opiera się o mnie gdy mi to wyjaśnia. Wchodzę w to. Oczywiście, że znam ten film. Ale zaskakuje mnie to, że ona również. Nie byłem pewien czy Piper Mitchell ma w swoim ciele choć jedną romantyczną kość. Ale okazuje się, że ma. Dotykając palcami jej nadgarstka, czuję jej szalony puls, gdy opowiada mi jak bohaterowie filmu się zeszli. Słyszę w jej głosie tęsknotę. Może i przywdziała fasadę mówiącą, że nie potrzebuje mężczyzny i nie chce wielkiej miłości, ale potrafię przejrzeć te brednie, którymi karmi resztę świata. - Więc zaakceptował ją z wadami i tak dalej? - pytam. - Mimo iż myślała, że jest uszkodzona? Moje pytanie okrywa nas grubą warstwą ciszy. Dałem jej do myślenia. To dobrze. Ponieważ wiem ze stuprocentową pewnością, że cokolwiek jej się przytrafiło, nie ma dla mnie znaczenia. Ani trochę. Naciąga szyję i zerka na mnie przez ramię, nim ponownie spogląda w ziemię i kręci głową. - Dlaczego robisz sobie tyle kłopotów, Mason? Wiesz, że za kilka miesięcy wyjeżdżam. Jeśli jesteś gotów ponownie zacząć się umawiać, to jest wiele innych dziewczyn. To znaczy, nie zrozum mnie źle, świetnie się dzisiaj bawiłam i naprawdę doceniam twoje starania, ale czego oczekujesz? - Czego oczekuję? - Usiłuję powściągnąć złość, zastanawiając się co takiego inny mężczyzna od niej oczekiwał, że stała się taka zgorzkniała. Niczego nie oczekuję, Piper. Lubię z tobą przebywać. To co czuję gdy jesteś blisko - podoba mi się. Chcę tego tak długo, jak mogę. Bez łatek. Bez oczekiwań.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Ale dlaczego tutaj? - pyta. - Dlaczego zabrałeś mnie na szczyt Empire State Building? - Chciałem, abyś coś zobaczyła. - Odwracam jej ciało i unoszę jej brodę w stronę horyzontu. - Wiem, że dorastałaś niedaleko stąd i jestem pewien, że wcześniej już tu byłaś. Ale mogę się założyć, że nigdy nie poświęciłaś czasu, aby to zobaczyć. Ponownie zapada pomiędzy nami cisza, gdy obserwujemy zachód słońca, który zmienia niebo z niebieskiego w fioletowe, a potem pomarańczowe, a pasma światła tańczą wśród chmur, tworząc wokół nich srebrną poświatę. Obserwujemy w ciszy jak żółta kula zostaje połknięta przez budynki na zachodzie. Jednak w pewnej chwili przestałem obserwować słońce, a zacząłem przyglądać się jej. Zaczyna wyraźnie drżeć, gdy staje się świadoma mojego wzroku. Powoli odwracam ją w swoją stronę i przesuwam dłońmi w górę i w dół jej rąk, czując pod opuszkami każdy podniesiony włosek. - Każdy dzień jest nowym początkiem, Piper. Gdy słońce zachodzi, zabiera ze sobą wszystko co złe, czyszcząc rejestr. Wiele czasu zabrało mi nauczenie się tego. - Wyciągam przed nią nadgarstek, pokazując bliznę przypomnienie tego co straciłem - przypomnienie o tym, czego nie straciłem. Śledzi wypukłość blizny palcem, wysyłając dreszcze wzdłuż mojego kręgosłupa. Unoszę drugą dłoń i dotykam bransoletki którą ma na ręce, zastanawiając się, czy reprezentuje jej stratę. I po raz pierwszy nie odsuwa ręki. Gdy spoglądam w jej oczy, ona patrzy mi na usta. Myśli o pocałowaniu mnie. Robi mi się ciasno w spodniach gdy wyobrażam sobie smakowanie tych jej różowych, kapryśnych ust, oraz pochłanianie jej słodkiego smaku, gdy nasze języki splatają się ze sobą. Nagle przenosi wzrok na kogoś, kto podchodzi od tyłu. Niemal czuję ulgę z powodu tego, że spojrzała gdzie indziej, ponieważ nie byłem pewien czy uda mi się opanować i nie zmiażdżyć jej ust swoimi, gdyby dłużej tak na mnie patrzyła. Ale nadal jest krucha. Nie jest gotowa. Cholera, może zawsze będzie krucha, ale nauczyła się przy mnie relaksować. Jednak jej niepokój czai się pod powierzchnią i boję się, że jeśli zrobię coś pochopnie, to ją stracę.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Róża dla pięknej damy? - Słyszę mocny, wschodnioeuropejski akcent. Odwracam się i widzę korpulentnego mężczyznę z koszykiem pełnym różnokolorowych kwiatów. - Ma pan może przypadkiem czarną? - pytam, wyjmując z kieszeni portfel. Facet robi wielkie oczy i ze świstem wciąga powietrze. - Czarną? Nie, nie. Nie chcesz czarnej. - Kręci głową. - Czarny oznacza śmierć. Czarny to brak miłości. - Spogląda pomiędzy nami. - Nie kochasz jej? Kątem oka widzę, jak Piper niekomfortowo przenosi ciężar ciała z nogi na nogę. Jak można odpowiedzieć na takie pytanie na drugiej randce? Bez względu na to co odpowiem, będę miał przesrane. Nie jestem głupi. Trzymam gębę na kłódkę. Niski facet kiwa do mnie palcem. - Widzę cię. Obserwowałem cię gdy tu szedłem. Nie potrzebujesz czarnej róży, potrzebujesz może różową. Albo nawet czerwoną, co? Przyglądam się tym wszystkim kolorom, które ma w koszyku. - Okej, panie… - Trudowski. - Okej, panie T., proszę mi opowiedzieć o znaczeniu tych róż. Oczy mu rozbłyskują tak, jakbym poprosił aby opowiedział o swoich wnukach. - Róże mają wiele znaczeń. Powiem ci, co znaczą dla mnie. - Wyjmuje białą różę. - Biały oznacza czystość, niewinność, młodą miłość. Ale także lojalność. Mówi „zasługuję na ciebie”. - Wkłada ją do koszyka i wyjmuje kolejną. - Żółte róże oznaczają przyjaźń, troskę, uczucie. - Wymienia żółtą na pomarańczową. - Achh, ta jest dobra dla młodych kochanków. Oznacza pożądanie i pociąg. Namiętność. - Wyjaśniając, przenosi spojrzenie to na Piper, to na mnie. Następnie podnosi różową i mówi:
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Różowa ma wiele znaczeń. Elegancję, grację, a nawet szczęście. Odkłada ją by znaleźć ostatni kolor. - Czerwone różne nie wymagają wyjaśnienia. Wszyscy wiedzą co oznacza czerwona róża. A teraz decyduj. Mam tam klientów. - Wskazuje na młodą, całującą się parę, która okazuje sobie trochę za dużo czułości, aby można było to uznać za społecznie odpowiednie w miejscu publicznym. - Dla nich bez wątpienia czerwona. Tak, czerwona i pomarańczowa. Wyjmuję z koszyka cztery róże. W każdym kolorze, oprócz czerwonego. Następnie daję mu dość pokaźny napiwek, gdy wylewnie mi dziękuje. - Czerwona - mówi, zanim odchodzi. - Gdy następnym razem się spotkamy, wybierzesz czerwoną. Zobaczysz. Trudowski zna się na rzeczy. Obserwujemy jak odchodzi, kierując się do kolejnych, potencjalnych klientów. Następnie nasze spojrzenia spotykają się ponad różami, które trzymam. Podaję je jej po jednej naraz. Najpierw białą. - Zasługujesz na te róże. Zasługujesz na wszystko, co świat ma do zaoferowania. Daję ci ją, ponieważ będę tu dla ciebie bez względu na to, czy będzie to siedem tygodni, czy siedem lat. Jestem tu. Nigdzie się nie wybieram. Zabiera różę i zamyka oczy, wdychając zapach. - Ale… - Nie skończyłem - przerywam jej. - Mam jeszcze trzy. - Wyciągam do niej żółtą. - Za naszą przyjaźń. Popychasz mnie do tego, bym był lepszym przyjacielem, lepszą osobą, lepszym facetem. I będę sobie to cenił na długo po tym, jak opadną płatki z tego kwiatu. Bierze różę i ponownie otwiera usta by coś powiedzieć, ale unoszę palec do jej ust. - Możesz trzymać te kapryśne usteczka zamknięte jeszcze przez dwie minuty i pozwolić mi skończyć?
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Zamyka usta, po czym przygryza dolną wargę. Ten mały gest powoduje, że muszę przesunąć biodra i poprawić się, aby nie zauważyła co jej odruchowy gest mi robi. Podaję jej różową. - Pan T. mówi, że reprezentuje ona elegancję i grację, obie te cechy posiadasz. Ale wierzę, że ma także inne znaczenie. Obietnicę. Możliwości. Zachwyt. Wdzięczność. Dajesz mojemu życiu obietnice, Piper. Przez lata żyłem tylko dla jednej osoby, dla mojej córki. Ale gdy jestem z tobą, niech mnie szlag, jeśli nie widzę możliwości innej przyszłości i za to jestem wdzięczny. Wzruszam ramionami. - Cóż, no i pamiętam też, jak w gimnazjum z okazji Walentynek dawało się różowe róże osobom, które się w skrytości ducha podziwiało. Aż do teraz nigdy tego nie zrobiłem. Wzdycha. Nie potrafię stwierdzić czy to ze szczęścia, czy ze smutku. Modlę się o to pierwsze. - Mason… - Ach, ach, ach. - Unoszę do góry rękę. - Mam jeszcze jedną. Wyciągam do niej pomarańczową. - Namiętność - mówię, podkreślając to słowo wymowną ciszą. Wskazuję palcem pomiędzy nami. - Nie możesz zaprzeczyć, że ona pomiędzy nami istnieje. I jestem dość pewien, że nie możesz nawet zaprzeczyć odczuwaniu jej wtedy na lotnisku, gdy się poznaliśmy. Mylę się? Unosi na mnie brew. - Och, więc wolno mi już mówić? Jej pyskaty, sarkastyczny ton przyprawia mnie o dreszcze. Śmieję się. - Proszę. - Dziękuję ci za kwiaty. - Łączy je razem i poświęca czas na powąchanie każdego z osobna. - Przykro mi, że nie miał czarnej. Wiem, że to twoja ulubiona. Mimowolnie unosi dłoń, by przesunąć palcem po tatuażu za uchem.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Dlaczego tak myślisz? - Pomiędzy jej oczami tworzy się zmarszczka gdy mnie o to pyta. - Tak jakby jest to na tobie wypisane. - Kiwam głową w stronę jej szyi, a potem podnoszę jej nadgarstek i dotykam bransoletki. Po chwili się odsuwa. - Nie, czarna róża nie jest moją ulubioną. - Zatem dlaczego masz ją na całej sobie? Wiem, że naciskam aby zdobyć tę informację. Informację, której może nie być mi jeszcze gotowa przekazać, albo w ogóle nigdy. - Chyba jako przypomnienie. - Przesuwa zawieszką z różą po skórzanej bransoletce. - Jako przypomnienie o czym? - pytam. Stoi dokładnie przede mną, ale jej oczy są tak odległe, jak jeszcze u niej nie widziałem. Wygląda jakby cierpiała. Gdy odpowiada, jej głos jest opryskliwy, alarmując mnie, że mogłem przekroczyć granicę. - Jako przypomnienie, że ich nie lubię, co to jest, Hiszpańska Inkwizycja? Śmieję się i próbuję poprawić nastrój. - Jesteś skomplikowaną kobietą, panno Mitchell, wiesz o tym, prawda? Wzrusza ramionami i odwraca się, by patrzeć na niebo oraz na migające światła pobliskich budynków. Ponownie otaczam ją ramionami. - Wiesz, pan T. wydawał się być ekspertem w dziedzinie róż. Powiedział, że wszystkie mają wiele znaczeń. Może musisz po prostu znaleźć inne znaczenie dla twoich. Odgarniam jej włosy na bok i delikatnie pocieram kciukiem tatuaż. - Może pewnego dnia poczujesz się na tyle komfortowo, że mi o tym opowiesz.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Nie ma pewnego dnia, Mason. Jestem tu jeszcze tylko przez dwa miesiące. - Zatem będzie lepiej, jeśli zacznę szybko działać - mówię. Odwraca głowę w moją stronę, ukazując mi pełne pytań oczy. - Jeśli mam tylko dwa miesiące, aby przekonać cię do tego, byś ponownie się tu wprowadziła, to lepiej, żebym zaczął szybko działać. W jej oczach pojawia się naraz kilka różnych emocji. Wahanie, smutek… żal? - Nie zostanę w Nowym Jorku. - A co, jeśli się we mnie zakochasz, czy wówczas wrócisz do Nowego Jorku? Kręci głową. - Nie ma mowy, aby do tego doszło. - Dlaczego nie? Nie podoba ci się to jak wyglądam? Myślisz, że jestem ohydny, przyznaj to - żartuję. Wydmuchuje nosem powietrze, dając mi tym znać, że poprawił jej się nastrój. Podnoszę rękę i wącham pachę. - Brzydko pachnę? Chichocze. - Tylko na siłowni. - Wiem, że nie chodzi o moje całowanie - mówię. - Zdaję sobie sprawę, że nie doświadczyłaś jeszcze żadnego mojego pocałunku, ale cholernie dobrze całuję. - A kto ci tak powiedział, twoja lewa ręka? - Teraz już w głos śmieje się z własnego żartu. Jej melodyjny śmiech jest tak zaraźliwy, że nie mogę się powstrzymać i wtóruję jej.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Odwracam ją ponownie w swoją stronę, a jej oczy wydają się odzwierciedlać moje, ponieważ nie jestem w stanie zdecydować czy pragnę patrzeć jej głęboko w oczy, czy gapić się na jej zachęcające usta. Mój umysł jest w stanie wojny, ponieważ wiem że to może być idealna chwila by ją pocałować, ale w tej samej chwili boję się, że mogę ją odstraszyć. Po minucie jej nastrój robi się posępny. - Ja się nie zakochuję, Mason. - Naprawdę wierzysz, że możesz to kontrolować, Piper? Zakochiwanie się oraz to, w kim się zakochujesz? - Miłość to farsa - mówi, spoglądając na róże. - Ludzie zarabiają na niej pieniądze. - Podnosi rękę, umieszczając kwiaty pomiędzy nami. - Tu masz dowód. Floryści, firmy produkujące kartki okolicznościowe, sprzedawcy czekoladek, jubilerzy, wszyscy zbijają kasę na przeświadczeniu, że naprawdę istnieje wszechogarniające uczucie, które pokona wszystko. To gówno prawda. To biznes. A jeśli to kupujesz, to również nabierasz się na te brednie, Mason. Chcę się z nią kłócić, powiedzieć jej, że miliardy ludzi nie są pod jakimś urokiem rzuconym przez komercjalizm. Ale nie robię tego. Cokolwiek jej się stało, złamało ją tak całkowicie, że nie jestem pewien czy kiedykolwiek uda się ją poskładać w całość. Zwłaszcza nie w czasie dwóch, krótkich miesięcy. Nie można mówić komuś takiemu jak Piper o miłości, a jedynie pokazać jej ją. Jestem po prostu przerażony, że nie mam wystarczająco dużo czasu. - Zatem okej, z rozkoszą przyznam się, że daję się nabrać na te brednie. Ujmuję jej wolną dłoń. - No więc, Piper Mitchell, spędzisz ze mną czas, nie zakochując się we mnie do czasu, aż będziesz musiała w lipcu wyjechać? Gapi się na nasze złączone dłonie. Zastanawiam się czy takie samo elektryzujące ciepło emanuje z nich do jej ciała, jak zalewa moje falami. Uśmiecha się, wyglądając jakby jej lekko ulżyło. - Tak, Mason. Będę szczęśliwa mogąc spędzać z tobą czas i nie zakochać się w tobie. - Może się założymy? Robi wielkie oczy.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Zakład? O to czy się w tobie zakocham czy nie? Uśmiecham się od ucha do ucha. Może właśnie wymyśliłem sposób na to, by ostatecznie ją tutaj zatrzymać, to znaczy, jeśli nie przeszkodzi w tym jej gigantycznych rozmiarów upór. - Tak, jeśli się we mnie zakochasz, przeprowadzisz się do Nowego Jorku. Jeśli nie, wrócisz do Charlie i do swojego tułaczego życia, a ja nie będę się sprzeciwiał. Mruży oczy. Cóż, przynajmniej nie jest to stanowcze „nie”. Naprawdę to rozważa. - Ale co ja z tego będę miała? Spójrzmy… hipotetycznie, ponieważ to się nigdy nie stanie, zakocham się w tobie. Wygrasz zakład i przeprowadzę się do Nowego Jorku. Ale jeśli ja wygram zakład, wrócę do swojego życia, co i tak już planuję zrobić. Więc sam widzisz, że nic nie zyskam wygrywając. Ma rację. Zastanawiam się nad tym. - Okej. Ja wygrywam, ty przeprowadzasz się do Nowego Jorku. Ty wygrywasz i dostajesz co zechcesz. Tak jak z maratonem. Nie musisz mi nawet teraz mówić co byś chciała. Nie ma ograniczeń. Rozważa moją ofertę. - Co, jeśli chcę dalej podróżować po świecie? Ale na odpowiednim poziomie. Śmieję się. - Cokolwiek oznacza cokolwiek, Księżniczko. Przewraca oczami, doskonale wiedząc, że sama się o to prosiła. - Dobra. Ale twoje konto bankowe może doznać poważnego uszczerbku. Jeśli myślisz, że alimenty które płacisz są straszne, poczekaj aż zobaczysz jakich szkód mogę narobić w Spa w Dubaju. - Stoi. - Wyciągam do niej rękę, ale zdaję sobie sprawę, że w ogóle się nie puściliśmy. Pochylam się i przysuwam usta do jej ucha. Całkowicie zamierzam wygrać ten zakład. To może być najważniejszy zakład w moim
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
życiu. Przeciągam słowa, pozwalając aby mój ciepły oddech owiał jej ucho. Gra, kurwa, rozpoczęta.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Rozdział 17 Piper Nigdy bym tego nie zrobiła. Nie wzięłabym od Masona pieniędzy. Ale zabawnie będzie patrzeć jak się przez to skręca. To się nie wydarzy - nie zakocham się w nim. W nikim. Byłam zakochana tylko jeden raz. Przez jeden dzień. W jednej osobie. Można powiedzieć, że tylko przez jedną chwilę, nim wszystko odeszło. Moje sny ostatnio się zmieniły. Dają mi przebłysk tego, jak moje życie mogłoby wyglądać, gdyby nie wydarzył się tamten feralny dzień. Gdybym podjęła inne decyzje. Gdybym mogła być taka, jak każda inna dwudziestodwulatka. Koszmary, mimo iż rzadsze, nadal mnie nękają. Zmieniają się, przybierając wersję, w której walczę z moimi oprawcami, oraz tę, gdzie tego nie robię. Lata temu, gdy po raz pierwszy zaczęłam miewać te koszmary, nigdy nie walczyłam. Ani razu. Mój umysł po prostu odgrywał tamtą fatalną noc w kółko i w kółko z przerażającą dokładnością. Może nigdy nie dowiem się która wersja mojego snu jest prawdziwa. Może nigdy nie będę wiedziała co tak naprawdę wydarzyło się tamtego wieczoru - jestem skazana na życie z „co jeśli?” oraz „mogłoby tak być”. I mimo iż Mason nigdy nie wygra zakładu, na zawsze będę wdzięczna za to, że pozwolił mi na nowo śnić. Mieć sny takie, jak za czasów bycia małą dziewczynką. Bajki, które są tak daleko poza moim zasięgiem, że jest to śmiechu warte. Ale tak czy siak, są to sny. Ktoś może powiedzieć, że głupio zrobiłam zgadzając się na ten zakład, zwłaszcza biorąc pod uwagę moją historię związaną z zakładami. Ale one stały
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
się tak jakby naszą rzeczą. Małe czy duże, zawsze w jakiś sposób pojawiają się w naszych rozmowach. W zeszłym tygodniu założył się ze mną, że pokona mnie w kręgle. Myślę, że ten facet jest zdeterminowany, by odkryć wszystkie moje słabości - wszystkie te rzeczy za którymi tęsknię będąc za granicą. Oczywiście wygrał - to znaczy, no weźcie, nie grałam w kręgle od przeszło pięciu lat - i zarobił dzisiejszą, romantyczną kolację w dobrej, francuskiej restauracji. Somelier przyniósł dwa kieliszki szampana i postawił je pomiędzy nami na elegancko zastawionym stole. Przyglądam się kieliszkowi, skłaniając się do podniesienia go i napicia się. To naprawdę proste zadanie, takie, które miliardy osób wykonuje codziennie. Podnieś go, Piper. Podnieś. Go. Sięgam ku niemu drżącą dłonią, skłaniając palce do owinięcia się wokół nóżki kieliszka i podniesienia go w stronę Masona, który cierpliwie czeka, aż to zrobię. Niezręcznie chwytam kieliszek, unosząc wzrok na Masona - by obserwować jego minę gdy udaję, że chwytam podstawę kieliszka, przewracając go i rozlewając zawartość po pięknym obrusie. - O cholera - mówię, udając że to wypadek. Przez moment mi się przygląda. Obserwuje mnie tak, jakby podejrzewał, że było to celowe. Ale opanowałam to do perfekcji. Jestem mistrzem niezdarności. Nie ma mowy aby wiedział. Przygląda mi się, ale nie ocenia. Oczy ma miękkie, a nie oskarżycielskie. Współczujące, a nie wyrażające zażenowanie. W końcu kieruje uwagę na plamę i wyciera ją serwetką, zanim zacznie ściekać na ziemię. Kelner spieszy by dokończyć robotę, a Mason pyta, czy mogą nam przynieść osobną butelkę, tak „na wszelki wypadek”. Puszcza do mnie oczko. - Piper, nie jestem pewien czy kiedykolwiek to u siebie zauważyłaś, ale jesteś dość niezdarna jeśli chodzi o picie.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Uśmiecham się i wzruszam ramionami. Większość mężczyzn większość ludzi - wkurza się na mnie i moje akcje. Mason jest inny. Traktuje to tak, jak jedną z tych ekscentrycznych rzeczy, które zjednują ci innych. - Wielka szkoda, że wszyscy nie możemy być tak utalentowani i biegli w posługiwaniu się rękoma, jak ty. Somelierka, drobna kobieta, która właśnie przyniosła nam butelkę, rumieni się okrutnie i wygląda bardzo niekomfortowo z tym, że została wtajemniczona w część naszej rozmowy. Szybko odtwarzam w głowie moje słowa i zdaję sobie sprawę z powodu jej zachowania. - Futbol - mówię szybko do skołowanej kobiety. - On gra w futbol. Wie pani, rękoma? Ugh… - Zakrywam z zażenowania twarz dłońmi, a Mason śmieje się, wtórując wystrzałowi korka od szampana. Podnosi mój kieliszek i podaje mi go ostrożnie. Uśmiecham się ironicznie i zabieram go od niego, a nasze palce muskają się delikatnie. Rwie mi się oddech z powodu tego dotyku i nie uchodzi mojej uwadze, że to zauważa. Mason bardzo delikatnie stuka kieliszkiem o mój, ale nim robi łyk, pyta: - Przeprowadzasz się już do Nowego Jorku? Kręcę głową, celowo wznosząc oczy ku sufitowi. - Nie, Mason. Nie jestem w tobie zakochana. - Jeszcze. - Uśmiecha się, robiąc łyk szampana. - Przenigdy - odpieram niegrzecznie. Zerka na zegarek. - Nadal mam sześć tygodni, Piper. Nigdy nie mów nigdy. - Nie powiedziałam nigdy. Powiedziałam „przenigdy”. Ale wszystko jedno, to się nie wydarzy. - Biorę kęs przepysznej tartinki, która została przede mną postawiona. - Ale z całą pewnością będę cieszyła się jedzeniem niczym królowa, gdy będziesz próbował tego dokonać.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Śmieje się, a ja usiłuję ignorować jego krystalicznie niebieskie spojrzenie, które rozgrzewa się gdy patrzy jak jem. Po tym jak serwują nam Chateaubriand, pytam go: - Jak tam obóz treningowy? - O tej porze roku nie nazywa się to obozem treningowym. Nadal budujemy kondycję przed sezonem. Pełnowymiarowy obóz treningowy rozpoczyna się końcem lipca. To wówczas poświęcamy swoje życie lidze na sześć, lub siedem miesięcy. Na koniec treningów przedsezonowych mamy mini obóz w połowie czerwca, a potem mamy czas wolny aż do końca lipca. - Więc lipiec masz wolny? - pytam. - Technicznie, tak. Ale nadal pracujemy z trenerami, a czasami piastujemy pozasezonowe funkcje. Głównie to jedynie sześć tygodni stresu i wyczekiwania na nadchodzący sezon. - Kiedy się dowiesz, czy otrzymasz pozycję wyjściową? Przechodzisz jakiś test czy coś? Chichocze, potwierdzając jak mało wiem o amerykańskim futbolu. - Nie. Nie dostanę pozycji wyjściowej tak długo, jak Henley kręci się w pobliżu. Jest zdobywcą nagrody Heismana. Jest popularny wśród fanów i menadżerów. Ale przede wszystkim jest świetnym rozgrywającym. Jego słowa sprawiają, że się zastanawiam i marszczę przy tym brwi. - Zatem dlaczego zostajesz w Nowym Jorku skoro wiesz, że nie dostaniesz pracy? - Kiedyś będzie musiał w końcu odejść. Koleś ma czterdzieści jeden lat, co w tym sporcie oznacza niemal starość. Miał przejść na emeryturę w tym roku, ale po playoffach zmienił zdanie. Podejrzewam, że nie potrwa to długo. Jeszcze jeden sezon, może dwa. - Wygląda przez okno na wiele oświetlonych budynków górujących nad zatłoczonymi ulicami. - Kocham to miejsce. Kocham Nowy Jork. A gdy czekam, staję się silniejszy. Lepszy. Więc gdy zdobędę pracę, zabezpieczę przyszłość swoją i Hailey w miejscu, w którym chcę być. - Czy dla Hailey nie będzie surrealistycznie dorastać ze sławnym ojcem?
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Nie wiem. Chodzi mi o to, że ja sporą część okresu dojrzewania przeżyłem bez ojca. W dniu narodzin Hailey poprzysiągłem, że cokolwiek się zdarzy i dokądkolwiek poprowadzi mnie kariera, nie wpłynie to na nią, ani na nasz związek. Czasami może być ciężko, skoro to Cassidy przez większość czasu sprawuje rządy. - A skoro o niej mowa - mówię, znajdując idealną okazję do wyciągnięcia informacji tak, aby nie wyglądało na to, że jestem przesadnie ciekawa. - Możemy o niej nie mówić gdy jesteśmy na randce, Piper? Myślenie o niej całkowicie odciąga mnie od skupiania się na tej niesamowitej sukience, którą na sobie masz. Wyglądasz dzisiaj pięknie. Cały czas wyglądasz pięknie, ale łał… ta sukienka. Ciężko mi powstrzymać uśmiech, gdy obserwuję jak usiłuje nie patrzeć na moje piersi. To kolejna pożyczona sukienka i odsłania nieco więcej dekoltu niż zwykle. Ale jest elegancka i odpowiednia do tego miejsca. Mason jest szarmancki, utrzymując wzrok na mojej twarzy, rękach i dłoniach. Wszędzie, tylko nie na piersiach. Zastanawiam się, czy założył się sam ze sobą o to, że dzisiejszego wieczoru nie będzie patrzył na moje piersi. Usiłuję sobie wyobrazić jaką dostanie nagrodę jeśli wygra. Czuję mrowienie w zakończeniach nerwowych na samą myśl z czym mogłoby się to wiązać. Wraz z tymi myślami pojawia się niepokój i robię kolejny łyk szampana. - Porozmawiajmy w zamian o Hailey - mówi. - Mam ją w ten weekend i zastanawiałem się czy chciałabyś dołączyć do nas jutro popołudniu na pikniku? - Masz w ten weekend Hailey? - pytam. - Kto z nią teraz jest? - Jest w mieszkaniu moich sąsiadów. Wymieniłem opiekę nad nią za bilety na mecz. Unoszę brwi. - Nie stać cię na niańkę? Myślałam że wy, profesjonalni sportowcy, tarzacie się w forsie.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Stać mnie na wiele rzeczy, Piper. Ale to nie znaczy, że muszę na nie wydawać pieniądze. A do tego, o wiele zabawniej jest wymyślać jak mogę wymieniać się za coś, czego potrzebuję. Zdumienie, a może rozbawienie wykwita mi na twarzy. Jego słowa sprawiają, że myślę o Charlie i moim życiu za granicą. - Spędzam wiele czasu na wymienianiu się. Pochmurnieje, a jego roześmiane spojrzenie robi się ponure. - Um, nie chcę zabrzmieć tak, jakbym sądził, że nie posiadasz wielu talentów, ponieważ jestem pewien, że posiadasz, ale za co tak naprawdę się wymieniasz? Wiem co sobie myśli. I miałby rację, gdyby to Charlie siedziała naprzeciwko niego, a nie ja. Załatwiła nam wiele posiłków oraz miejsc do zatrzymania się, pozwalając mężczyznom się wykorzystywać. - Wymieniam się za swój czas. Załatwiam za ludzi różne sprawy, czasami pracuję w ich sklepach lub barach w zamian za darmowy nocleg w mieszkaniu powyżej. Kiedyś przez kilka miesięcy mieszkałyśmy ze starym facetem w Walii tylko dlatego, że chciał towarzystwa. Niedawno zmarła mu żona i został sam jak palec w swoim wielkim domu przypominającym zamek. Zapewniał nam dach nad głową oraz trzy ciepłe posiłki dziennie, tylko po to, by ktoś tam z nim był. Co niedzielę wieczór grałyśmy z nim w Monopol. Wygląda na lekko zszokowanego. - I tylko tyle chciał, towarzystwa? - Tak. To wszystko. - A potem postanawiam się podroczyć: - Cóż, nie potrafię ci powiedzieć co robił z Charlie za zamkniętymi drzwiami. Ale jak na dziewięćdziesięciolatka mogę stwierdzić, że był wytrzymały. Opada mu szczęka, a w oczach pojawia się wściekłość, jakbym powiedziała, że to ja się sprzedawałam. Śmieję się. - Żartuję, Mason. Boże, gdybyś tylko mógł zobaczyć teraz swoją twarz. Pan Longfellow był prawdziwym dżentelmenem. I bardzo mizernym. Zapewniam cię, że wszystko było bardzo przyzwoite.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Longfellow, co? - Chichocze i poprawia mu się nastrój. Sięga poprzez stół i przesuwa palcem po grzbiecie mojego nosa, w dół, do małego kolczyka. A co ty musiałaś zrobić, by zdobyć to? Czuję jego dotyk w całym ciele i modlę się, aby nie wyczuł tego jak mój puls przyspiesza, jakbym dopiero co zaczęła bieg. Usiłuję kontrolować oddech, ale z tym jak teraz na mnie patrzy, cały mój autonomiczny system nerwowy nabiera mega tempa. Opuszcza dłoń na stół, blisko miejsca gdzie spoczywa moja, a ja łapię się na tym, że chcę aby ją przybliżył i dotknął mnie. W tej właśnie chwili moje ciało wygrywa walkę z umysłem. A moje ciało łaknie jego dotyku. Muszę wpatrywać się w nasze dłonie zbyt długo. Albo Mason potrafi czytać w myślach. Ponieważ przesuwa dłoń ku mojej i splata swoje dwa palce z dwoma moimi. To niemal tak, jak trzymają się przyjaciele w dzieciństwie, lekko i swobodnie, ale… jasna cholera… to zupełnie co innego. Każde uczucie które dopadło mnie w zeszłym tygodniu na szczycie Empire State Building wraca do mnie z zawrotną prędkością. Słowa które wypowiedział dźwięczą mi w uszach. „Co jeśli się we mnie zakochasz, czy wówczas zostaniesz w Nowym Jorku?” To obce mi uczucie zalewa moje ciało niczym fala - to nie miłość. Tego jestem pewna. Ale co to w takim razie jest… pożądanie?... pociąg seksualny? Jestem pewna, że jestem jedyną dwudziestodwulatką, która nie ma rozeznania w tych uczuciach. - Piper? O cholera. Musi mnie mieć za kretynkę. - Racja, mój kolczyk. Uch, pamiętasz jak wspomniałam, że pracowałam u sklepikarzy? Pani Kranstein była właścicielką butiku i Spa w Berlinie. Pracowałam dla niej jakiś miesiąc. - Miesiąc? - pyta. - Ile dokładnie masz tych kolczyków? I, um… gdzie one są? Nie mogę powstrzymać ogromnego uśmiechu. Nie jestem tylko pewna czy to rezultat jego żartu, czy tego, że pociera teraz delikatnie kciukiem wierzch mojej dłoni.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Tylko w nosie. Och, no i jeszcze tutaj. - Unoszę wolną dłoń, by wskazać na uszy. - Cóż, podoba mi się to, kolczyk w nosie. Nie jest przesadzony ani pretensjonalny. Jest subtelny. Intrygujący. Seksowny. Zalewa mnie jeszcze więcej niedających się opisać emocji. Nigdy nie chciałam aby mężczyzna określał mnie w taki sposób. Nigdy wcześniej nie dążyłam do tego, by zasłużyć na takie określenia. Jestem także na sto procent pewna, że zawiodę. Zawiodę go, gdy mnie dotknie. Zawiodę moje siostry, gdy dowiedzą się jaką jestem porażką. Zawiodę rodziców, jeśli nigdy nic nie zrobię ze swoim życiem. Ale, co najważniejsze, zawiodę samą siebie, jeśli choćby nie spróbuję. Więc gdy ponownie pyta mnie, czy spędzę jutro popołudnie z nim i Hailey, zgadzam się.
Gdy wracamy do domu Skylar, przez okno obok drzwi widzę, że w środku jest ciemno. Jedynie światło nad piecem w kuchni rzuca nikłą poświatę. Skylar i Griffin musieli pójść wcześniej spać. Mały Aaron daje im w kość. Mason staje za mną. Sunie opuszkami palców po moich rękach, wzniecając we mnie dreszcze zniecierpliwienia. Łapie mnie za rękę. - Wejdę z tobą do środka. By upewnić się, że wszystko w porządku.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Trzy kieliszki szampana, które dziś wypiłam sprawiają, że decyduję iż pozwolenie mu wejść ze mną do środka po naszej randce nie jest wcale takie odrażające. Gdy wchodzę do kuchni i kładę torebkę na blacie, każdy włosek na moim karku jest świadom tego, że podąża za mną krok w krok. Podtrzymuję się chłodnego granitu, zastanawiając się czy poradzę sobie z tym, co będzie dalej. Całowanie - to jest następne. Powoli się odwracam, oczy utrzymując przyklejone do ziemi. Na przestrzeni kilku ostatnich lat całowałam paru mężczyzn. Całowanie jest bezpieczne. Całowanie mnie nie przeraża. Pewnie dlatego, że to jedyna rzecz, która nie nawiedza mnie w snach. Moje usta należą do mnie, nie do nich. Przeraża mnie to, co następuje po całowaniu. Ale ci faceci z przeszłości nie zostawali w pobliżu na tyle długo, by doszło do powtórki. I nie mogę ich za to winić. Każdy łagodny kontakt odczuwałam jak pocałunek od ojca. Zero podekscytowania. Brak fajerwerków. Byli zwyczajni. Nieekscytujący. Przeciętni. Część mnie nienawidzi myśli o zrujnowaniu tego, co mamy z Masonem. Gdy się pocałujemy, wszystko się zmieni. Będzie niezręcznie i jakby na siłę. Zrobię się sztywna jak deska. On się odsunie, udając że zapomniał o jakimś spotkaniu rodzinnym albo jakiejś awaryjnej sytuacji. Tak się dzieje. Za każdym razem. To, że całowanie jest bezpieczne nie oznacza, że jestem w tym dobra. Gdy byłam młodsza, zanim moje życie się spieprzyło, ćwiczyłam całowanie mojego przenośnego lusterka. Wyobrażam sobie, że faceci którzy znosili moje pocałunki mieli podobne wrażenie - czuli się jakby całowali coś martwego. Pustego. - Nie myśl o tym, Piper. Po prostu to zrób. Straszy mnie głos Masona, przypominając o tym, że nie jestem sama. To wówczas uzmysławiam sobie, że gapiłam się na jego usta. Przez cały ten czas bezmyślnie wpatrywałam się w te pełne, stanowcze, zachęcające usta, pewnie wyglądając jak kotka w rui. - Mason, nie jestem pewna…
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Zanim mam szansę podać mu wszystkie powody, dla których nie chcę zrujnować tego, co stało się piękną przyjaźnią, jego usta spotykają się z moimi. I nie sztywnieję. Topię się. Topię się przy jego stanowczych, ale miękkich wargach. Ich ciepło przesącza się do mojego ciała, niczym tornado niszczące wszystko na swojej drodze, pozostawiając po sobie zgliszcza. Rujnując mnie dla innych ust, które mogą spróbować rościć sobie do mnie prawo w przyszłości. Każdy atom w moim małym wszechświecie skupia się na ruchu jego warg. Każda cząsteczka mojego jestestwa ma nadzieję, że nigdy nie przestanie. Każda myśl, która przesącza się do mojej głowy daje mi powody, abym się odsunęła. Ale nie robię tego. Nie robię. Pochłania mnie ta świadomość. Pragnę tego. Pragnę jego. Pragnę normalności. Zamiast myśli o tym, co zwykle dzieje się później, które powodują, że świruję i płoszą facetów, moje myśli wędrują bez celu, odtwarzając chwile, które miały miejsce w ciągu ostatnich kilku miesięcy. Takie jak to, gdy pierwszy raz zobaczyłam Masona na lotnisku i poczułam słabość w nogach. To, jak ochronił mnie na parkingu i podczas maratonu. Jak obserwowałam go na siłowni, gdy był nieświadomy mojej uwagi. Nim mogę w pełni przyswoić to co się dzieje, nasze języki splatają się razem w idealnej choreografii, którą czuję aż w palcach u stóp. Smakuje mnie, ucztuje na moich ustach, pochłania moje wargi. Przerywa pocałunek i równocześnie wciągamy do płuc powietrze, którego im odmówiliśmy. Jego usta lądują na mojej szyi i jestem całkowicie pewna, że czuje mój szalejący puls. Westchnienie, które brzmi bardziej jak kwilenie, bezwiednie opuszcza moje gardło gdy odchylam głowę do tyłu, aby zapewnić mu więcej miejsca. Obejmuje mnie, lekko się do mnie przyciskając, a jego silna klatka piersiowa opiera się o moje piersi. Czuję na brzuchu jego twardą erekcję.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Czuję, jak panika zaczyna wspinać się po moim kręgosłupie niczym po szczeblach drabiny. Walczy z ciepłym, mrowiącym doznaniem, które przeszywa moje ręce, nogi, palce u rąk i stóp. Mason odsuwa się na tyle, by oszczędzić mi swojej erekcji. Niemal tak, jakby usłyszał moją niemą prośbę. Wpatruje mi się w oczy, spychając niepokój na dno mojego żołądka, gdzie zawsze się czai i czeka tylko, by wychylić swój brzydki łeb. Delikatnie głaszcze moje ręce i uśmiecha się. Nie jest to jednak pełnowymiarowy, szeroki uśmiech. Miękki, kuszący, upajający uśmiech, który unosi jeden kącik jego ust bardziej, niż drugi. Łapię się na tym, że ponownie gapię się na jego usta, gdy rozchyla je, mówiąc: - Przeprowadzasz się już do Nowego Jorku? Wzdycham z ulgi. Śmieję się z powodu naszej wygodnej przyjaźni. Uśmiecham się ze… szczęścia? - Zdecydowanie nie - odpowiadam. Całuje mnie w czubek głowy i odwraca się, by wyjść. Gdy jest już przy drzwiach, odwraca się i mówi: - Tak dla twojej wiadomości, ja również nie przeprowadzam się do Nowego Jorku. Ale nie dlatego, że nie jest to możliwe. Naprawdę, bardzo, bardzo lubię Nowy Jork. Mrużę oczy, pozwalając aby dotarły do mnie jego słowa. Puszcza mi oczko, po czym znika za drzwiami.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Rozdział 18 Mason Siedzę na kocu w parku i obserwuję, jak Piper i Hailey kopią do siebie piłkę. Cóż, na tyle, na ile dwudziestodwumiesięczne dziecko potrafi kopnąć w piłkę. Ale myślę, że się uczy. „Wujek” Gavin upewnił się co do tego, biorąc pod uwagę fakt, że był gwiazdą piłki nożnej w czasie studiów. Z biegiem dnia, Piper wydaje się być coraz bardziej rozluźniona przy mojej córce. Początkowo, gdy jedliśmy lunch - cudowne smakołyki z restauracji „Mitchell’s” - Piper nie nawiązała nawet kontaktu wzrokowego z Hailey. Martwiłem się. Nie, lepszym określeniem jest to, że byłem przerażony. Te dziewczyny są dwiema, najważniejszymi osobami w moim życiu i jeśli się nie dogadają, to nie będę miał żadnego wyboru. Ale teraz, po tym jak celowo wziąłem sprawy w swoje ręce, udając, że dzwoni do mnie agent, ośmielę się mieć nadzieję, że może jest jakaś szansa. Piper zachowuje się powściągliwie, w lekko wymuszony sposób, ale przynajmniej widzę potencjał. I nie poddam się. Nie poddam się do samego końca. Zdecydowanie nie obrałem sobie łatwej drogi do miłości. Rozgryzienie Piper Mitchell jest jak próba ułożenia chińskich puzzli. Gdy już myślę, że do czegoś dochodzę, zostaję cofnięty na start. Niewiele zeszłej nocy spałem, ponieważ myślałem o niej. Mamy połączenie. Głęboką, niezaprzeczalną więź, której nigdy nie czułem z żadną kobietą. Waham się przed użyciem określenia „bratnie dusze”, ponieważ brzmię przez to jak trzymany pod pantoflem szczeniak, ale niech to szlag, jeśli dokładnie tak się nie czuję.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Analizowałem każde spojrzenie i rozmowę tak, jak przeglądam na treningach i rozbieram na czynniki pierwsze nagrania meczów. Próbowałem rozpracować każdy atak niepokoju. Ostatniej nocy była bliska jednego. Ten pocałunek był… cholera, był lepszy niż każdy seks jaki w życiu uprawiałem, spakowany razem w jeden pakiet. Pocałunek był epicki. Gdybym już się w niej nie zakochiwał, to sam ten pocałunek był powodem, by to zrobić. Oddała pocałunek, co w pewien sposób było nieoczekiwane. Gdy nasze oczy się spotkały, widać w nich było czyste wahanie. Niemal mogłem usłyszeć obracające się w jej głowie trybiki, gdy decydowała czy skorzystać z drzwi numer jeden, czy numer dwa. Na końcu nie tylko wybrała właściwe, ale cholernie je zdziesiątkowała, spaliła do zgliszczy dzięki żarowi jaki pomiędzy nami eksplodował. A dźwięk, który wydała z siebie gdy całowałem jej szyję, wywołujący fantazje pomruk, pozostanie ze mną na długo po tym, jak minie sześć tygodni jakie mi z nią pozostały. Jednak ten żar został momentalnie stłumiony, niczym płomień pozbawiony powietrza, gdy przycisnąłem się do niej i poczuła mój wzwód. Od razu wiedziałem. Czułem narastającą w niej panikę tak, jakby była moją własną. Wiedziałem, że muszę przestać, inaczej pchnąłbym ją do granicy wytrzymałości. A złamanie Piper zrujnowałoby mnie. Ale wówczas coś się stało, gdy była na granicy paniki, która wciągała ją w dół. Spojrzała na mnie. Cholera, zajrzała we mnie. I przysięgam, że zobaczyłem falę spokoju, która zalała jej piękną twarz. Nie było to podobne do tego co wydarzyło się wcześniej na parkingu i podczas maratonu. W jakiś sposób jej panika osłabła, gdy nasze oczy się spotkały. Nie jestem na tyle zarozumiały by sądzić, że mogę ją naprawić, albo usunąć z jej życia wszystkie demony, ale być może jestem tym, kto sprawi, że zda sobie sprawę z tego, iż warto jest żyć, nawet po tym co jej się przytrafiło. Hailey podbiega i wskakuje mi na plecy, przewracając mnie do przodu na trawę. Pociągam ją do przodu i przyszpilam do ziemi, aby móc połaskotać ją w małe żeberka. Jej słodki, dziecięcy śmiech odbija się echem w parku. To jest życie. Spoglądam na moją bliznę i dziękuję w duchu trenerowi Bradenowi za to, że mnie uratował. Zerkam w krystalicznie niebieskie niebo i liczę na to, że moi rodzice widzą swoją spektakularną wnuczkę. Patrzę na Piper i widzę, że
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
przygląda się mojej interakcji z Hailey. Mogę przysiąc, że jej wzrok staje się zamglony, ale jak tylko przyłapuje mnie na patrzeniu, odchrząkuje i zaczyna kopać piłkę. Co to było za spojrzenie? Zwykle potrafię w łatwy sposób ją odczytać. Jak starą, ulubioną książkę. Jeśli chodzi o to jak na mnie reaguje, to jest całkowicie czytelna. Wiem, że coś do mnie czuje. Jej uczucia sięgają o wiele głębiej, niż chce to przyznać. Ale jeśli chodzi o Hailey… cóż, wówczas jest jak przy chińskich puzzlach. Moja córka pociera oczka, co jest wskazówką, że dzień daje się jej we znaki. Wyjmuję źdźbło trawy z jej platynowych blond loczków, po czym zerkam na zegarek. Zamiera mi serce. Wybiła niemal godzina w której Cassidy ją odbierze. Dni które spędzam z Hailey przemijają jak z bicza strzelił, godziny są jak minuty, a sekundy upływają boleśnie szybko. Zbieram nasze rzeczy. - Czas się zbierać, słodziutka. Zakładam plecak na jedno ramię, a na drugie podnoszę Hailey. - Gotowa? - pytam Piper. Kiwa głową i podnosi piłkę, po czym kierujemy się przez park, w stronę metra. Przez całą drogę Hailey wskazuje i liczy wszystkie ptaki jakie widzi, sprawiając, że znacząca, dorosła rozmowa jest niemal niemożliwa. A potem zaczyna nucić swoją ulubioną piosenkę Disneya. - Tata piewaj - błaga. Nie mogę jej odmówić, więc wyjmuję telefon i klikam w ekran, by znaleźć piosenkę do akompaniamentu. Zawstydza mnie kilka rzeczy. Śpiewanie księżniczkowej piosenki przed kobietą, której usiłuję zaimponować jest jedną z tych rzeczy. Gdy docieramy na peron, poświęcam chwilę, by podziwiać Piper. Włosy ma rozwiane przez wiatr, a twarz lekko zaróżowioną z powodu mocnego, popołudniowego słońca. Zdaję sobie sprawę, że nie chcę, aby ten dzień się skończył. I naprawdę chciałbym spędzić z nią trochę czasu sam na sam. - Wróć z nami do mojego mieszkania - mówię z nadzieją.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Przenosi spojrzenie pomiędzy Hailey i mną. - A czy jej mama wkrótce się tam nie pojawi? - Nie przejmuj się Cassidy. Naprawdę bym chciał, abyś z nami pojechała. Jest coś, co chciałbym ci pokazać. Pociąg numer pięć, którym można dojechać do domu Skylar, zatrzymuje się na peronie i otwierają się drzwi. Zerka na mnie. Wpatrujemy się w siebie w ciszy, aż pociąg odjeżdża, a Piper nadal obok mnie stoi. Uśmiecha się. - Myślę, że mogę wpaść na kilka minut. Hailey klepie mnie po twarzy małymi rączkami. Myślę, że przez ostatnie trzydzieści sekund zbyt dużo uwagi poświęcałem Piper. Piper śmieje się, gdy mała ugniata i ciągnie za moje policzki jakby były zrobione z gliny. To pierwszy jej śmiech jaki słyszałem od zeszłej nocy. I czuję, jakbym po raz pierwszy dzisiejszego dnia zaczerpnął oddech.
- Co ona tu robi? Zjadliwe słowa Cassidy przecinają gęste, pełne napięcia powietrze w korytarzu przed moim mieszkaniem. - Jesteś wcześnie, Cass. - Posyłam Piper przepraszające spojrzenie. - Mama! - piszczy Hailey na widok matki i wykręca się z moich ramion, by do niej pobiec.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Cassidy ignoruje uścisk naszej córki, sztyletując wzrokiem Piper, gdy otwieram drzwi. - Wezmę tyko rzeczy Hailey. - Odsuwam się na bok, by wpuścić je do środka. Rzucam klucze na stolik przy drzwiach i odwracam się do Piper. - Jeśli chcesz, możesz odświeżyć się w łazience. - Wskazuję na drzwi obok sypialni. Jest tam. Wyraźnie widać w jej oczach ulgę, gdy szybko odchodzi, nie mówiąc ani słowa. Ale trwa to tylko chwilę. - Pie-Pie - zawodzi Hailey, biegnąc za nią i przytula się od tyłu do jej nóg. Zerkam na Cassidy. Mogę praktycznie zobaczyć parę buchającą z jej uszu. Zaciska dłonie w pięści, nim maszeruje w ich stronę i odrywa Hailey od tego uroczego uścisku. Ciężko mi powstrzymać uśmiech. Hailey właśnie wyraziła swoją aprobatę względem Piper. A nie jest to coś, co okazuje byle komu. W parku musiało się wydarzyć więcej, niż zdawałem sobie sprawę. Lub może Hailey wyczuwa w Piper te same czarujące cechy, co ja. Przez moment na jej twarzy miga przerażenie. Cholera. Co ja sobie myślałem przyprowadzając ją tutaj i narażając na taką konfrontację? Ewidentnie nie myślałem głową. Być może inną częścią mojej anatomii, ale na pewno nie głową. Piper uśmiecha się ze współczuciem do Hailey, którą matka ciągnie przez pokój. - Bardzo miło było cię ponownie zobaczyć, Hailey. Dziękuję, że zagrałaś ze mną w piłkę. Odwraca się do Cassidy. - Cassidy, jak zwykle to była wielka przyjemność. - Odwraca się na pięcie i wchodzi do łazienki, zatrzaskując za sobą drzwi i pozostawiając posmak sarkazmu. Cassidy zbiera rzeczy małej. Hailey zna już zasady. Im starsza się robi, tym ciężej jest wychodzić jej bez płaczu. Nie będę zaprzeczał, że sam nie uroniłem kilka łez gdy sięgała ku mnie i błagała, aby mogła zostać.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Jakby dodając oliwy do ognia, który trawi mój stan emocjonalny, Hailey podbiega do mnie z wyciągniętymi rączkami, a wielkie łzy balansują przez moment na jej dolnych powiekach, nim ściekają w dół po jej małych, okrągłych policzkach. - Tata! Cassidy patrzy jak się przytulamy, nie chcąc się rozdzielać. - Wiesz, że gdybyśmy razem mieszkali widziałbyś ją cały czas, a ona nie smuciłaby się tak za każdym razem, gdy musimy wyjść. Uśpi się dzisiaj płaczem do snu. Zawsze tak jest w te dni, gdy od ciebie wraca. Część mojego serca pęka. Tak jak za każdym razem, gdy moja córka musi odejść. Nie jestem pewien czy to co mówi Cassidy jest prawdą, ale myśl o tym mnie rozrywa. - Czas iść, skarbie - mówi Cassidy, zabierając ją z moich ramion. Słyszę, jak uchylają się drzwi do łazienki, jakby Piper otworzyła je po to by sprawdzić czy teren czysty, lub by posłuchać. Jak na znak, Cassidy pochyla się i umieszcza na moich ustach niemile widziany pocałunek szybciej, niż mogę ją powstrzymać.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Rozdział 19 Piper Drzwi zatrzaskują się za Hailey i jej mamą, pozostawiając za sobą powietrze gęste od napięcia i dyskomfortu. Podchodzę do nich i łapię za klamkę, szybko ją przekręcam i pociągam do siebie ciężkie, metalowe drzwi. Mason podbiega i opiera dłonie na drzwiach, po obu stronach mojej głowy, zmuszając je tym do zamknięcia się. - Dokąd idziesz? - Czy właśnie to chciałeś mi pokazać? - Uderzam w drzwi otwartą dłonią. - Że wróciłeś do swojej byłej żony? Wzdycha tak długo i głęboko, że czuję jak włosy z tyłu mojej głowy rozdzielają się z powodu jego ciężkiego oddechu. - Ona nie jest moją byłą żoną. - Dziewczyną. Nieważne. - Wpatruję się w niebieskie, metalowe drzwi, które dzieli od mojej twarzy jedynie kilkanaście centymetrów. - Mogłeś mi po prostu powiedzieć. - Nie wróciłem do niej, Piper. Już ci to mówiłem. Nigdy do niej nie wrócę. Jest manipulującą jędzą. - Ale pocałowałeś ją. Czy w taki sposób do niej nie wracasz? - Mylisz się. - Opuszcza dłonie, więżąc mnie jak w klatce. - Nie pocałowałem jej. Ona pocałowała mnie. To tylko jeszcze jedna z jej złośliwości. Czuje się przez ciebie zagrożona. Nie miałem w swoim życiu kobiety od bardzo, bardzo długiego czasu.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Hmph - dąsam się z zamkniętymi ustami. - Zdecydowanie wyglądało to tak, jakbyś ją całował. - Nie całowałem jej. Boże, ale z ciebie uparta kobieta. - Kładzie dłoń na mojej ręce, a ja się spinam. Momentalnie zabiera rękę i umieszcza ją tam, gdzie była wcześniej. - Zaskoczyła mnie. Żegnałem się z Hailey i nim zorientowałem się co się dzieje, rzuciła się na mnie jak drapieżnik, którym jest. Kręcę głową, nie wiedząc w co wierzyć. Cassidy stanowi wszystko czym nie jestem. Jest niezwykle piękna, niczym z wybiegu w Mediolanie. I mimo iż jej piersi nie są prawdziwe, nawet ja uważam je za spektakularne. Z każdego pora w jej ciele wycieka seksapil. Założę się, że nie wzdryga się gdy dotyka jej mężczyzna. Jestem pewna, że nie ma gęsiej skórki na samą myśl o byciu z mężczyzną. Masonowi, albo jakiemukolwiek innemu mężczyźnie, byłoby o wiele łatwiej być z nią, niż ze mną. Bierze moje milczenie za niedowierzanie. - Piper. - Delikatnie kładzie dłonie na moich ramionach i odwraca mnie w swoją stronę. Nie mogę spojrzeć bezpośrednio na niego. Gapię się pusto w jego pierś, błądząc myślami do tego, jak może wyglądać pod tą jego obcisłą koszulką. Mam dość dobre wyobrażenie. Ostatecznie widziałam go bez koszulki na siłowni. Wkłada palec pod moją brodę i unosi mi głowę, aż nasze oczy muszą się spotkać. - Nie całowałem jej. Uwierz, że gdybym ją całował, to nie tak by to wyglądało. - Chwyta w dłonie moją twarz, a jego kciuki spotykają się z przodu i pociera nimi moją dolną wargę, wpatrując się w ten powolny gest. Wyglądałoby to tak. Pochyla się i miażdży moje usta swoimi z taką mocą, że popycha moje ciało na drzwi. - Ugh. - Gdy twarda stal spotyka się z moimi plecami, otwieram usta i ucieka mi oddech, trafiając prosto w niego. Korzystając z okazji, wkłada mi język do ust. Swój jedwabisty, stanowczy, wymagający język. Język, który infiltrował moje myśli odkąd wczoraj mnie pocałował.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Po tym jak jego język niepowstrzymanie zabiera ode mnie wszystko co może, odrywa ode mnie usta, które nie opuszczają jednak mojej skóry, gdy rozsypuje delikatne pocałunki od krawędzi moich ust, do ucha. Przechylam głowę, gdy pożera przestrzeń pomiędzy płatkiem mojego ucha a ramieniem. Powoli pracuje na każdym centymetrze mojej skóry, badając ją ustami. Każde pociągnięcie jego języka wznieca we mnie wstrząsy elektryczne. Każde delikatne ssanie wprawia moje ciało w drżenie. Nigdy w życiu się tak nie czułam. Chodzę w powietrzu. Nie, ja szybuję. Teraz to rozumiem - to, co ludzie mają na myśli mówiąc, że są w „siódmym niebie”. Zbyt szybko się jednak odsuwa i po raz pierwszy zostaję z pragnieniem czegoś więcej. Potrzebując więcej. Łaknąc więcej. A jeśli jego triumfujący uśmiech jest jakąś wskazówką, to mam to na sobie wypisane niczym z taniej romantycznej noweli. Składa niewinny pocałunek na moich ustach i śmieje się. - Czy to była nasza pierwsza kłótnia? - Nadal dotyka mnie dłonią, przesuwając nią po mojej szyi. Uśmiechając się, mówię: - Nie, ona miała miejsce na lotnisku. No wiesz, kiedy nazwałeś mnie suką i pijaczką. - Och, racja. - Ma na tyle przyzwoitości, by wyglądać na zawstydzonego. - To nie była nawet nasza druga kłótnia - stwierdzam. - Ona wydarzyła się u Skylar, gdy powiedziałeś, że nie jestem sportowcem i mam za krótkie nogi, by pobiec w maratonie. W jego oczach jest pełno żalu. - Byłem kutasem, Piper. Naprawdę cię przepraszam. Myślę, że próbowałem po prostu od początku zwalczyć mój pociąg do ciebie. Tak czy inaczej, dowiodłaś tego, że się myliłem. Te twoje krótkie nogi skopały mi tyłek i masz teraz prawo do chełpienia się.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Wszystko jedno. - Przewracam oczami wiedząc, że pozwolił mi wygrać. - Więc uważasz, że jestem atrakcyjna, co? - Nie masz pojęcia, prawda? - Opuszcza wzrok na namiot, który ma w spodniach. Przyspiesza mi puls. I to nie w dobry sposób towarzyszący byciu w siódmym niebie. Pędzi w sposób wołający „odwróć się, otwórz drzwi i bierz nogi za pas”. W typowy dla Masona sposób, wyczuwa mój niepokój i odsuwa się. Chwyta mnie za rękę. - Chodź i usiądź. Podać ci coś do picia? Może napój dla dorosłych? Chcę tego. Chcę jego. Może jeśli wypiję kilka drinków, to się rozluźnię. Co ty, do chuja, robisz, Piper? Krzyczy na mnie moje sumienie, doskonale wiedząc w jakiej pozycji by mnie to postawiło. Usiłuję odsunąć na bok ukłucie sumienia. Staram się odegnać na bok strach. Mason to dobry facet. Mason to dobry facet, skanduję sobie w głowie. - Co, koniec z soczkami w kartonie? - żartuję. A potem, zamiast usiąść na kanapie, ruszam za nim do kuchni. - Mogę pomóc. Wyjmuje butelkę Jacka. Jest nieotwarta i zastanawiam się, czy kupił ją specjalnie dla mnie po tym, jak zobaczył, że właśnie ten alkohol wybrałam na przyjęciu charytatywnym. Obserwuję jak po mistrzowsku miesza go z odpowiednią ilością coli, rozlewając jedną puszkę pomiędzy oba nasze drinki i nie przesadza z alkoholem. Zabieram od niego moją szklankę i idziemy do salonu, by usiąść na kanapie. - Co chciałeś mi pokazać? - pytam. Mruży pytająco oczy, robiąc łyk drinka. - W pociągu. Powiedziałeś, że chciałeś pokazać mi coś w swoim mieszkaniu. - Och, to. Taa… cóż, patrzysz na to.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Co? - Rozglądam się. - Moje mieszkanie. Chciałem ci pokazać moje mieszkanie. Kręcę głową z udawanym niesmakiem. - No co? - pyta. - Zadziałało, prawda? Skłoniłem cię, abyś tu ze mną przyjechała. Nie planowałem nic poza tym. Nie mam pojęcia co z tobą robić. Chodzi mi o to, że nigdy tak naprawdę nie byłem na dorosłej randce, gdzie dziewczyna przyszła do mojego mieszkania, więc nie jestem pewien jak to działa. Muszę powstrzymać chichot. Mason Lawrence - gorący, seksowny, niemal sławny futbolista - nie wie co robić na randce. Ale wówczas zdaję sobie sprawę z tego, że ja również nie wiem. Cholera, nie czytam nawet romansów napisanych przez moją siostrę. Mamy oglądać telewizję? Grać w jakąś nudną grę? Wyjąć telefony i napisać do przyjaciół? Robię łyk napoju. - Um… masz jakieś filmy? Wzdycha z ulgą. - Filmy, tak! Mam mnóstwo filmów. - Zrywa się z kanapy i otwiera swoje centrum rozrywki, ukazując imponujący stos filmów, które kosztowały pewnie więcej, niż mój pierwszy samochód. Idę za nim i przyglądam się kolekcji. Oczywiście ma wszystkie świetne filmy sportowe. Ma parę dokumentów, sci-fi, a nawet parę komedii romantycznych. Przeglądam setki filmów otaczających jego wielki telewizor. Ale sapię i zatrzymuję palce na jednym. Mason rozpoznaje sposób w jaki moje oczy się wahają, gdy spoglądam na ten konkretny tytuł. Sięga i wyjmuje go z pudełka. - Okej, zatem „Roxanne”. Jesteś fanką Steve’a Martina, czy coś? - Coś w tym stylu - mówię, spoglądając w ziemię i wracam na kanapę. Zawsze byłam zakochana w „Cyrano de Bergerac”. Gdy byłam mała była to moja najukochańsza sztuka. Chciałam zagrać Roxane. Może nie tę z oryginalnej sztuki, która została w całości napisana wierszem, ale którąś z
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
późniejszych adaptacji. I choć kocham wersję filmową ze Steve’m Martinem i Daryl Hannah, to zawsze mi przeszkadzało, że źle napisali jej imię, dodając jedno „n”. Ciężko mi na sercu gdy to oglądam. Od lat tego nie widziałam. Nie zdawałam sobie sprawy z tego, że nadal tak bardzo łaknęłam grania. Czego bym nie oddała za to, by wszystko było inaczej. - Myślę, że byłabyś wspaniałą Roxanne - mówi Mason. Całkowicie ignorując film, odwracam się w jego stronę. Ściągam brwi i marszczę nos. Dlaczego powiedział coś takiego? No ba - oczywiście. Szybko to do mnie dociera. - Skylar ci powiedziała. Czy może Baylor? Kładzie rękę na oparciu kanapy za mną i opiera kostkę o kolano, poświęcając mi swoją niepodzielną uwagę. - Skylar. Ale żałuję, że nie usłyszałem tego od ciebie. Żałuję, że wielu rzeczy od ciebie nie usłyszałem. Kręcę głową. - Nie lubię o sobie mówić. - Byłaś aktorką. Z tego co słyszałem, cholernie dobrą. Czy to mama Charlie sprawiła, że zrezygnowałaś? Myślałaś, że staniesz się taka jak ona? - Powiedziałam ci, Mason. Nie lubię o sobie mówić. Możemy po prostu oglądać film, proszę? Odwraca się z powrotem w stronę telewizora. - Pewnie. Możemy oglądać film. Ale może pewnego dnia… Zamykam oczy i wzdycham. - Mówiłam ci, że nie będzie… - Wiem, wiem. - Unosi dłonie w geście poddania. - Nie będzie „pewnego” dnia. Ale to nie oznacza, że nie będę się cholernie starał, by zmieć twoje zdanie na ten temat.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
W połowie filmu zdaję sobie sprawę z tego, że opadła mi głowa i opieram ją o ramię Masona, oraz że trzymamy się za ręce. I teraz, gdy jestem tego świadoma, nie mogę się skupić na niczym innym. Kciukiem zakreśla powolne kółka na mojej dłoni, wprowadzając mnie w trans. Ciepło przepływające pomiędzy naszymi ciałami zwiększa się z każdą minutą. Nie może zobaczyć, że już nie oglądam filmu. Mam zamknięte oczy. Są zamknięte, gdy usiłuję sobie wyobrazić „pewnego dnia”. Staram się wyobrazić sobie jak Hailey bawi się obok nas na ziemi. Wyobrażam sobie rodzinne urodziny i święta, niedzielne brunche i wakacje. Marzę o „co jeśli” oraz o możliwościach. A potem przypominam sobie, że sny nie zawsze są dobre. Czasami są jedynie pokręconą wersją prawdy, którą twój umysł usiłuje zaakceptować. I bez względu na to jak bardzo pragnę zaakceptować to, że mogłabym mieć normalną przyszłość, to moje sny przypominają mi o tym, że to niemożliwe. - Piper. - Słyszę jego szept. - Jesteś zmęczona? Chcesz żebym wyłączył film? Spoglądam na niego i przez wyraz troski na jego twarzy mogę stwierdzić, że zdaje sobie sprawę iż nie spałam, ale znajdowałam się w innym świecie. Nagle ujmuje w dłonie moją twarz. - Wyglądasz na smutną. Co się stało? - pyta, powoli muskając kciukiem moją dolną wargę. Zaczęłam łaknąć tego gestu. Przenoszę spojrzenie pomiędzy jego ustami a zachwycającymi, niebieskimi tęczówkami. Gdy nasze oczy się spotykają, intensywność jego ciemnego spojrzenia odbiera mi oddech. Próbuję mu odpowiedzieć, ale brak mi słów. - Boże, Piper. Ja… - Jego słowa blakną, gdy zaczyna przysuwać do mnie usta. Moje ciało momentalnie odpowiada na jego ruch, puls mi szaleje, a oddech zaczyna się rwać. Jeszcze nawet nie dotknął mnie ustami, ale już czuję powietrze pod stopami, gdy unosi mnie do góry. „Siódme niebo” - tam właśnie chcę żyć. To moje szczęśliwe miejsce. Miejsce, gdzie nie może wydarzyć się nic złego i żaden okrutny człowiek nie
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
może mnie zranić. Ból nie istnieje. Serca nie zostają rozerwane na strzępy. Dziewczyny nie są gwałcone. Jego usta zderzają się z moimi. Delikatne pocałunki szybko zamieniają się w twarde i wymagające, gdy mój język spotyka się z jego w jednym pociągnięciu za drugim. Smakuje jak rum i cola, oraz odrobina mięty. Smakuje cudownie. Smakuje wszystkim tym, czym chciałabym aby stało się moje życie. Smakuje niebiańsko. Ponownie wytycza szlak delikatnych pocałunków na mojej szyi i szczęce. Poświęca wyjątkowo dużo czasu, gdy dociera ustami do miejsca za moim uchem, które jest naznaczone tuszem. Część mnie czuje potrzebę odsunięcia się. Ta część mnie jest osobista. Ale ssie lekko moją skórę i łapię się na tym, że nie mogę się poruszyć. Jestem jak plastelina pod jego wargami, ustami i utalentowanym językiem. Niemal tak, jakby mój tatuaż był bezpośrednim portalem do bólu, wydobywa go ze mnie trochę z każdym delikatnym dotykiem. Mój upadek z chmur jest natychmiastowy, gdy czuję jak przesuwa dłonią po moich żebrach i ostrożnie łapie mnie za pierś. Nie mogę oddychać. Strach ściska mi kręgosłup niczym imadło, wyciskając powietrze z moich płuc, a ciało mi sztywnieje i zaczyna drżeć. Panika wzrasta szybko, nie marnując czasu by mnie ostrzec. Krzyczę, gdy pochłania mnie cierpienie. Gwałtownie odsuwa dłoń. - Piper, skarbie. Spójrz na mnie. Drżę, widać jak trzęsą mi się ręce. Mason mocno ściska moje dłonie. - Spójrz na mnie - nalega. - Spójrz mi w oczy. Wciągam głęboki wdech i unoszę na niego spojrzenie. - To ja, skarbie. Mason. Nie odrywaj ode mnie oczu. - Uśmiecha się. Uśmiecha się moim ulubionym uśmiechem. Tym, który unosi jedynie jeden kącik jego ust. Uśmiechem, który mówi mi, że jest dobrym facetem. Mason jest dobrym facetem, powtarzam sobie w kółko w głowie.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Posłuchaj mnie, Piper. Słuchaj uważnie. Gdy cię dotykam to nie po to, by cię wykorzystać, albo skrzywdzić. Gdy cię dotykam to po to, by cię wielbić. I każdy raz gdy pozwalasz mi się zobaczyć, poczuć cię, jest darem, który zamierzam sobie cenić. Ściska moje dłonie, a potem je puszcza, ponownie przesuwając jedną z nich po moich żebrach. Ze strachu usiłuję zamknąć oczy. - Patrz na mnie, skarbie. To tylko ja. Oboje mamy gównianą przeszłość. Ale to, to co teraz się dzieje, jest zupełnie różne od tego, co kiedykolwiek czułem. Nie zamierzam cię skrzywdzić. Chcę wielbić cię każdym dotykiem. Pozwól sobie mnie poczuć. Odpuść wszystko inne. Krzyżujemy spojrzenia, gdy dotyka dłonią mojej piersi. Chwyta ją delikatnie, powoli biorąc w dłoń jej ciężar. Błaga mnie spojrzeniem, abym rozluźniła się pod jego dotykiem. Serce błaga mnie, abym uległa. Oddycham poprzez natłok emocji. Powoli wciągam oddech przez nos i wydmuchuję go ustami. Gdy moje oczy zaczynają błądzić, nakłania je do ponownego spojrzenia na niego. Powoli, metodycznie śledzi dłonią moją pierś poprzez koszulkę. Gdy knykciami delikatnie ociera się o sutek, walczę by utrzymać otwarte oczy, ponieważ przepływające pomiędzy nami doznania są oszałamiające. Wpatrujemy się w siebie zażarcie. Moje oczy opowiadają historie, jakich nie powinny. - Wszystko okej, skarbie? Przytakuję. Jest okej. Jest okej! - Mogę włożyć rękę pod twoją koszulkę? - pyta. Wciągam kolejny oczyszczający oddech i przytakuję. Unosi mi koszulkę i kładzie dłoń na moim gołym brzuchu, powodując że drżę z przyjemności i nerwów. Ani na moment nie odrywa ode mnie oczu, gdy
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
przesuwa dłońmi po moich żebrach, aż dociera do stanika. Pieści mnie przez cienką bawełnę, aż w końcu pociąga miseczkę w dół, by uwolnić moją pierś. Doznania we mnie narastają, gdy nie przestaje mnie dotykać. Mam twarde sutki, a on delikatnie je szczypie. Ucieka mi dźwięk przyjemności, który zaskakuje nawet mnie samą. Tak właśnie czuć namiętność. Dokładnie o takim uczuciu śniłam będąc młodsza. Nie - to jest lepsze. To uczucie wykracza poza wszelkie moje sny. Ośmielam się opuścić dłoń na jego udo i zachęcająco ścisnąć jego nogę. Uśmiecham się słysząc ciche sapnięcie i wiedząc, co mu robię gdy go dotykam. To pierwszy raz, gdy rozmyślnie go dotknęłam, pomijając uścisk jakim obdarowałam go po maratonie. Nawet gdy mnie całował, dłonie zwisały mi po bokach ciała. Ale jak tak patrzę teraz w jego oczy, nie czuję nic, poza pragnieniem by położyć na nim dłonie. Zaczynam poruszać palcami, przesuwając je w górę jego nogi. Zerkam w dół, by zobaczyć co robię, gdy docieram do wybrzuszenia w jego spodniach. W ułamku sekundy moja pewność siebie zamienia się w panikę. Nie, proszę, nie. Błagam w ciszy umysł i ciało. Ale pomimo prób zachowania kontroli, zalewają mnie fale niepokoju, wciągając mnie na dół tak, że nie mogę oddychać. Łzy kłują mnie w oczy, ale nie pozwalam im wypłynąć nawet gdy ogarnia mnie frustracja. - Piper. - Zabiera dłonie z moich piersi i odsuwa moją rękę ze swojej erekcji. Umieszcza palce pod moją brodą i zmusza mnie do spojrzenia na niego. Delikatnie dotyka mojej twarzy, przesuwając opuszkami palców po moich policzkach i pieszcząc usta. - Straciłaś kontakt wzrokowy, skarbie. - Nachyla się by mnie pocałować i umieszcza dłonie po bokach mojej twarzy. Całuje mnie aż wiotczeję w jego ramionach. Całuje mnie dopóki nie mogę myśleć o niczym innym poza tym, jak bardzo pragnę by to uczucie trwało. Wyczerpani emocjonalnie opieramy się o kanapę i obejmujemy się. W końcu Mason odzywa się ledwo słyszalnym szeptem: - Dziękuję ci za dzisiejszy wieczór. - Odsuwa się, by sprawdzić czy moja koszulka jest na swoim miejscu. - I dziękuję za to, że mi zaufałaś. - Przytula mnie, roztapiając mnie w ramionach, a mnie zalewa uczucie spokoju. Potem delikatnie całuje mnie w czoło i mówi z psotnym uśmiechem: - Tak żebyś wiedziała, jestem niebezpiecznie blisko przeprowadzenia się do Nowego Jorku.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Serce opada mi na dno żołądka i spuszczam wzrok na kolana. Wzdycham. - Nie chcesz się przeprowadzić do Nowego Jorku, Mason. - Dlaczego nie? - Nowy Jork jest mrocznym i przerażającym miejscem - wyjaśniam. Demony czają się w cieniu. Brud pokrywa ulice. Ludzie są bezdomni i spłukani. - Nie musi być przerażająco, Piper. Nie, jeśli jesteś z kimś, komu na tobie zależy. Nowy Jork może być świetny. Nawet magiczny. Kręcę głową. - Nie dla mnie. - Możemy przestać już mówić kodem i przeprowadzić prawdziwą rozmowę? - pyta. - Jestem co do ciebie poważny. Chcę, abyś dała nam realną szansę. Nie sądzisz, że na to zasługujemy? Czy ty na to nie zasługujesz? Zrywam się z kanapy i przechodzę przez pokój. - Dziękuję ci za cudowny dzień, Mason. Świetnie się bawiłam. Kręci głową i przeczesuje włosy dłońmi. - Naprawdę zamierzasz ignorować to co pomiędzy nami jest? Nie możesz mi powiedzieć, że nie ma pomiędzy nami tego niesamowitego połączenia. Nigdy nie czułem tego do nikogo, Piper. Możesz szczerze powiedzieć, że nie czujesz tego samego? Docieram do drzwi. - Nie jestem zdolna do żywienia względem kogokolwiek uczuć, Mason. Proszę, nie idź za mną. Chciałabym zostać sama. Gdy przechodzę przez drzwi, doganiają mnie jego słowa. - Może i mieszkasz tu tymczasowo, ale równie dobrze mogłabyś być, powiedzmy, w Egipcie. Ponieważ żyjesz w pieprzonym zaprzeczeniu. Drzwi się zatrzaskują, uciszając jakiekolwiek słowa, które ośmieliłyby się paść jako następne.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Rozdział 20 Mason Usilnie staram się uczestniczyć w rozmowie. Ostatecznie siostry Piper zadały sobie wiele trudu, by załatwić na dzisiaj niańkę, abyśmy mogli wszyscy razem wyjść. To wielka okazja. „Noc Par”. Nawet Piper użyła tego określenia, gdy wcześniej o tym rozmawialiśmy. Ośmielam się mieć nadzieję, że zaczyna myśleć o nas jak o parze, nawet pomimo jej ucieczki w zeszłym tygodniu. Minął niemal tydzień. Sześć pełnych dni odkąd ją widziałem, i jest wszystkim o czym mogę myśleć. Nie mogę przestać wyobrażać sobie jej ust i tego, jak dopasowywały się do moich, jakbyśmy byli stworzeni do tego, by bezbłędnie się uzupełniać. Niesamowicie było ją pieścić, pocieszać i skłaniać do zaufania mi, mimo iż na tak krótką chwilę. I niech to szlag, jeśli mogę przestać myśleć o jej piersiach i o tym, jak idealnie pasowały do moich rąk. Cholera, nie mogę pozbyć się jej z głowy nawet na boisku. Żyję dla dwóch rzeczy - futbolu i Piper. A właściwie to dla futbolu, Hailey i Piper. Ale czy to wszystko może się połączyć? Czy istnieje jakiś sposób, abym mógł dokonać cudu i przekonać ją, aby została? Mam jeszcze pięć tygodni. Poprawiam się w spodniach i odwracam od niej wzrok, zamiast tego koncentrując się na rozmowie prowadzonej przez Gavina i Griffina, by pozbyć się erekcji. Jesteśmy teraz w barze, ale są zbyt zajęci kłóceniem się o to, co jedli wcześniej na kolację. - Mówię ci, że to nie były przegrzebki - mówi Griffin. - To było mięso rekina.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Cóż, a co to, do cholery, za różnica? - pyta Gavin. - I kogo to w ogóle obchodzi? Griffin kręci głową. - O Boże, nie pozwól aby usłyszała cię moja przyszła żona. Musi być miło mieć za żonę autorkę romansów zamiast menedżerki restauracji. Zawsze tego wysłuchuję. Nie lubię nawet wychodzić z nią na kolację, chyba że udajemy się do pięciogwiazdkowej restauracji. Czuję się jakbym był zaręczony z cholernym krytykiem kulinarnym. Nie jestem ze Skylar tak długo, ale wierz mi gdy mówię, że rozpoznaję różnicę pomiędzy przegrzebkami a mięsem z rekina. Wiem to obrzydliwie dobrze. Śmieję się z jego komentarza i oboje odwracają się w moją stronę. Griffin pochyla się tak, abyśmy usłyszeli go wyłącznie Gavin i ja. - Hej Dix, cieszę się że udało ci się oderwać wzrok od piersi siostry mojej narzeczonej na tyle długo, by poświecić nam swoją uwagę. - Co? - Udaję ignorancję, a oni równocześnie unoszę na mnie brwi. Cholera. Byłem aż tak oczywisty? - Czy to oznacza, że coś pomiędzy wami jest? - pyta Griffin. - To znaczy, miło byłoby wiedzieć, że nie na darmo przełożyłem ślub z matką mojego dziecka. Opada mi szczęka. - Że co? - Zerkam na dziewczyny, by upewnić się że nie słyszą. - Chcesz mi powiedzieć, że przełożyliście ślub żeby nas ze sobą połączyć? Griffin posyła mi ostre spojrzenie i przytakuje. - Jasna cholera - mówię. - Więc wymówka z suknią i kościołem… - To wszystko ściema - stwierdza. - Suknię dostarczono dzień przed tym jak postanowiliśmy przełożyć ślub. - Kiwa głową w stronę Skylar. - To był wyłączenie jej pomysł. Chcę poślubić ją jak najszybciej. Ale gdy Piper wróciła do domu po waszej pierwszej randce, to było jak poznanie zupełnie nowej osoby. Mówię ci, że ta dziewczyna unosiła się w powietrzu. Skylar zajęło raptem pięć sekund, by podnieść telefon i zacząć przekładać datę.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- To, kurwa, wielka sprawa, stary - mówię, sięgając, by uścisnąć mu dłoń. - I pewnie jedna z najmilszych rzeczy jaką ktoś kiedykolwiek dla mnie zrobił. Wzrusza ramionami. - Hej, przynajmniej tyle mogłem zrobić po tym, jak przegadałeś mi do rozumu i zawlokłeś mój tyłek z Miami do domu. - Więc teraz jesteśmy kwita. - Uśmiecham się i klepię go w uznaniu w plecy. - Ale poważnie, dzięki, stary. - Będziecie się, cipeczki, przytulali, czy możemy zamówić więcej drinków? - pyta Gavin. Griffin macha ręką, by przykuć uwagę kobiet siedzących przy stoliku naprzeciwko nas. - Drogie panie, gotowe na kolejną rundę? Piper szybko wstaje. - Ja przyniosę. Baylor usiłuje pociągnąć ją w dół. - Czy nie od tego są kelnerki? Usiądź, siostrzyczko. - Nie chcę po prostu czekać - mówi. - Wszyscy piją to samo? Reszta przytakuje, po czym wstaję by jej pomóc. To już trzeci raz, gdy idzie do baru po zamówienia. Zastanawiam się czy to dlatego, że nie chce abym płacił. Zapłaciłem za naszą kolację i obyło się bez wielkich sprzeciwów z jej strony, więc lekko dezorientuje mnie jej zachowanie. Może zmieniła zdanie po tym, co wydarzyło się w zeszłym tygodniu. Myślałem, że skończyło się okej. To znaczy taa, zaczęła panikować, ale nie przybrało to poważnego stanu. Połączyliśmy się. Poczuła coś. Mogę postawić na to swoje życie. Nie mogła udawać tego pocałunku. Tych dźwięków. Szlag! Znów robi mi się ciasno w spodniach. Po powrocie do stolika rozdajemy drinki, gdy ktoś podchodzi do mnie od tyłu i zasłania mi oczy rękoma.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Zgadnij kto? - pyta mnie uwodzicielski głos. Znam ten głos. To ten sam co nagrywa mi się na automatyczną sekretarkę niemal co tydzień, pytając, kiedy zabiorę ją na randkę. - Jeśli zgadnę źle, to czy każesz mnie zwolnić? - żartuję i sięgam, by zdjąć jej dłonie z oczu, bym mógł widzieć reakcję Piper. Opuszcza wzrok na ziemię i widzę falę smutku, która zalewa jej twarz. Ale szybko się opanowuje, gdy zauważa, że jej się przyglądam. Przykleja na twarz uśmiech i sączy drinka. Kiwa głową i unosi brew, dając mi znać, że powinienem zwrócić uwagę na stojącą za mną osobę. Odwracam się i Janice Greyson wciąga mnie w miażdżący uścisk. - Dzięki Bogu, że pojawił się ktoś interesujący. Tata zmusił mnie do zabawiania najnudniejszej grupki dyrektorów. Doszłam do wniosku, że przed końcem wieczoru podetnę sobie nadgarstki. Kątem oka widzę, że Piper opada szczęka. Spoglądam Janice w oczy. - Nie jesteś zbyt spostrzegawcza, co? - pytam. Jak wiele razy pełniliśmy z Janice te same funkcje? Jak wiele razy przychodziła na boisko i obserwowała mnie podczas meczu? I nigdy nie zauważyła mojej blizny. Wszyscy w końcu ją zauważają. Niewiarygodne. - Co? - pyta, dotykając się wokół ust. - Mam coś na twarzy? - Wyjmuje z torebki małe lusterko. - Nie. To nic. Zapomnij. - Och, cóż, w takim razie co powiesz na zabranie córki szefa na parkiet i uratowanie mnie od tej geriatrycznej brygady? - Zerka na siebie w małym lusterku, przygładza włosy z boku głowy, po czym odkłada je do torebki. - Przykro mi, Janice. Ale na dzisiejszy wieczór mam już zarezerwowane wszystkie tańce. W końcu przygląda się reszcie zebranych przy stoliku, po czym jej wzrok ląduje na Piper, która jest bardziej niż trochę zalana. Wskazuje na nią palcem.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Byłaś na przyjęciu charytatywnym. - Wyciąga do niej na powitanie rękę. - Janice Greyson, córka Neila Greysona. Ciężko się nie roześmiać, gdy Piper posyła jej pytające spojrzenie. Janice kontynuuje: - No wiesz, Neil Greyson. To ten facet, który jest właścicielem „Gigantów”. - Oooooch - mówi przeciągle Piper, jakby dopiero teraz się tego dowiedziała. Potrząsa dłonią Janice. - Piper Mitchell, córka Bruce’a Mitchella. To ten facet, który lubi pieprzyć moją mamę. Zszokowana i nie mająca słów Janice, mamrocze: - W takim razie sądzę, że do zobaczenia następnym razem, Mason. - Chyba tak. Wszyscy przy stoliku obserwują jak Janice odchodzi, a potem jak jeden mąż, wybuchamy śmiechem. Ale mój jowialny nastrój pryska w chwili, gdy to słyszę. Przenoszę wzrok na Piper i opada mi żołądek, gdy słucham jej pijackiego, maniakalnego śmiechu. Ten śmiech nie jest taki, jak jej zwykły, melodyjny, dziewczęcy chichot. Ten śmiech, ten pusty przypominający rechot dźwięk, jest upiornie znajomy. Nie podoba mi się to. Ani trochę mi się to, cholera, nie podoba. Muszę ją otrzeźwić. Podchodzę do jej krzesła. - Może ze mną zatańczysz, abym nie wyszedł na wielkiego, wstrętnego kłamcę? Gorączkowo kręci głową. - Nie tańczę. Śmieję się i nachylam bliżej niej. - Na randki też nie chodzisz, a jednak jesteśmy już na szóstej. Odwraca głowę w moją stronę i nasze nosy niemal się stykają. - Na piątej - mówi. - Impreza charytatywna się nie liczy.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Uśmiecham się. Szeroko. Ona również liczy. - Okej, na piątej. - Chwytam ją za rękę i pociągam. - No chodź, jeden taniec. Reszta dołączy. - Podnoszę głos i mówię: - Piszecie się na taniec, prawda? Nim Griffin i Gavin w ogóle przetwarzają moje pytanie, Skylar i Baylor wleką ich na parkiet, uśmiechając się od ucha do ucha. Mam przeczucie, że zrobiłyby wszystko, by spiknąć mnie z Piper. By skłonić młodszą siostrę, do pozostania w Nowym Jorku. Nie mogę powiedzieć, że je winię. Czuję dokładnie to samo. Wszyscy tańczymy w grupie, ale nigdy nie odrywam od niej oczu na zbyt długo. Zachwyca mnie sposób w jaki porusza ciałem na parkiecie. Podobnie do tego, gdy oglądam ją jak biega. Jej taneczne ruchy mają tę samą płynną grację. Krążący w jej żyłach alkohol wydaje się ją rozluźniać na tyle, że zatraca się w chwili. A z tego co zaobserwowałem, dość ciężko jej to robić. Jednak moim planem jest to, by otrzeźwić ją zanim zabiorę ją z sobą do domu. Ostatnią rzeczą jakiej chcę jest wykorzystanie pijanej Piper - jestem pewien, że zabiłoby to nasz związek szybciej, niż gorący nóż przecinający masło. Po kilku piosenkach pot zaczyna zbierać się jej na czole więc zdejmuje swój lekki kardigan i zawiązuje go w pasie, odsłaniając przy tym koszulkę na ramiączkach, która otula każdą krzywiznę jej pięknego ciała. Unosi ręce nad głowę i tańczy z siostrami w beztroski sposób, jakiego nigdy wcześniej nie widziałem. Myślę, że to jest prawdziwa Piper. Szczęśliwa, wyluzowana, beztroska Piper z czasów zanim została złamana przez sekrety jakie chowa przed światem. Rozpoczyna się nowa piosenka i wszyscy zebrani na parkiecie równocześnie zaczynają wykonywać rękoma choreografię spopularyzowaną przez głupi filmik na YouTube. Uśmiechamy się, śmiejemy, pocimy i tańczymy. Od śmierci rodziców tak dobrze się nie bawiłem. Gapimy się na siebie z Piper, nie przejmując się tym jak niedorzecznie musimy wyglądać, gdy tak bezmyślnie wykonujemy taneczne ruchy. Wypowiadam do niej bezgłośnie jeden z wersów piosenki. Coś o tym, że brakowało mi jej nim pojawiła się w moim życiu.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Pragnę móc powiedzieć jej te słowa bez obawy, że ją odstraszę. A wiem, że mógłbym to zrobić tymi słowami. Tak, jakbym idealnie to zaplanował, kolejna piosenka jest powolna. Nie tracę czasu i wciągam ją w ramiona, zderzając ze sobą nasze ociekające potem ciała. To może być alkohol. Albo endorfiny. To może być sposób w jaki nasze ciała razem pasują do siebie, niczym szwy nieskazitelnie zrobionej piłki. Ale gdy teraz na nią patrzę - gdy widzę jak na mnie patrzy, a nasze oczy wwiercają się w siebie z taką intensywnością, jedno wiem na pewno. Przeprowadzam się do Nowego Jorku. W zasadzie, jestem tak cholernie głęboko w Nowym Jorku, że nie widzę wyjścia. - Chodź dzisiaj ze mną do domu - szepczę jej do ucha.
Ledwo mogę utrzymać ręce z dala od niej. Byłem cholernie twardy siedząc przy stoliku w barze, gdy wiedziałem, że wraca ze mną do domu. Ale im dłużej tam siedzieliśmy, tym bardziej trzeźwiała. Była tak rozkojarzona, że przewróciła kilka szklanek z wodą. Skończyło się na tym, że kupiłem jej kilka butelek wody - mniejsze ryzyko rozlania. - Usiądź. - Wskazuję na sofę. - Rozgość się. Wybierz film jeśli chcesz. Zaraz wrócę.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
W kuchni przygotowuję jej ulubionego drinka. Wiem, że przetrzeźwiała, ale sądzę, że może przydać jej się nieco płynnej odwagi na to, cokolwiek może zdarzyć się później. Na to, na co mam nadzieję. Fiut mi drga gdy myślę o ponownym pocałowaniu jej. Wiem, że musimy poruszać się powoli. Jestem skłonny to zrobić. Cholera, chcę to zrobić. Ale nie sądzę, abym przetrwał kolejny dzień bez pocałowania jej. Wracam do salonu i stawiam na stoliku naszego Jacka z colą. Gdy się odwraca, jestem bardziej niż świadomy tego, że ponownie zdjęła swój kardigan, ponieważ moje oczy wędrują do jej twardych sutków, które napierają na materiał koszulki. Jestem także świadomy tego, z jaką tęsknotą patrzy na film, który ma w dłoni. - Naprawdę go lubisz, co? - pytam, wskazując głową na ten sam film, który oglądaliśmy w zeszłym tygodniu. - Taa. - Przytakuje. - Zawsze chciałam zagrać Roxane. To moja ulubiona bohaterka filmowa. Odtwarzam sobie w głowie oryginalną historię. Cyrano zawsze sądził, że nie był dość dobry dla Roxane. Postrzegał się jako brzydkiego, niewartego miłości pięknej kobiety. Zastanawiam się czy Piper tak bardzo lubi tę historię, ponieważ utożsamia się z nim, a nie z nią. Siada na kanapie i odkłada film, po czym odsuwa drinka na drugi koniec stołu. Wysuwa język po to, by powoli i zmysłowo oblizać wargi. - Nie przyszłam tutaj po to, żeby pić, Mason. – Uśmiech, który następuje po jej słowach jest powolny, niegrzeczny i totalnie zapiera mi dech w piersi. Kurwa. To może być najbardziej seksowna rzecz jaką od niej usłyszałem. Do fiuta natychmiast napływa mi krew. Ale wiem lepiej. - Nadal jesteś pijana, prawda? Kręci głową. - Od kilku godzin nic nie piłam. Jest w porządku. - Patrzy na mnie lubieżnie oczami łani. - I chcę, abyś mnie pocałował.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Nie musi prosić mnie dwa razy, ale i tak każę jej to zrobić. Kąciki moich ust unoszą się w uśmiechu. - Możesz powiedzieć to jeszcze raz? Chyba źle cię usłyszałem. Chichocze. To lekki, beztroski śmiech, który kocham. A nie ten niepokojący, oszalały śmiech z wcześniej. W tej chwili nie jestem w stanie przypomnieć sobie słodszego dźwięku. Jej rumieniec potwierdza to, że jest trzeźwa. - Chciałabym, abyś mnie pocałował - mówi z jeszcze większą mocą. Opadam przed nią na kolana. - Niczego bardziej nie pragnę. - Nachylam się i ujmuję w dłonie jej twarz. Gdy przybliżam do niej ciało, zauważam, że jej tęczówki przybierają ciemniejszy odcień zieleni. Jej oczy ujawniają o wiele więcej niż zdaje sobie z tego sprawę. Mówią mi, jak bardzo tego pragnie. Pragnie mnie. - Jesteś olśniewająca - mamroczę na chwilę przed tym, jak zawładam jej ustami. Wilgotne ciepło jej ust oraz ich wymagające ruchy powodują, że kręci mi się w głowie oraz wzniecają ogień, który trawi mnie od środka. Odchylam jej głowę do tyłu, trzymając ją w dłoniach, gdy pochłaniam językiem jej upajający smak. Dłońmi badam jej szyję, plecy, uda, biorąc od niej ustami wszystko, co jest skłonna mi dać. Każdy jej pocałunek jest lepszy niż poprzedni. Każde uczucie bardziej intensywne. Każdy dotyk bardziej wybuchowy. Rozchyla nogi, zapraszając mnie bliżej siebie. Delikatnie muskam palcami jej żebra, zaraz pod piersiami. Odrywam od niej usta, potrzebując tego, by na mnie spojrzała. - Czy to jest okej? Przytakuje, ani na moment nie odrywając ode mnie wzroku, gdy kciukami śledzę spodnią część jej unoszących się ciężko piersi. Gdy w pełni ją za nie łapię, rozchyla usta i ucieka z nich powietrze wraz z jękiem przez który mój kutas boleśnie naciska na zamek spodni.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Pochylam się blisko jej ucha i pozwalam, by mój oddech owiał jej ucho. - Mogę cię zobaczyć, skarbie? Drży. - Tylko jeśli ja zobaczę ciebie - mówi, a jej głos celowo obniża się o oktawę. Cofam to co powiedziałem wcześniej - to była najseksowniejsza rzecz jaką kiedykolwiek od niej usłyszałem. Usta wykrzywiam w uśmiechu. Nie waham się. Sięgam za głowę i łapię za koszulkę, ściągając ją z siebie i rzucając na ziemię. Nie mogę powiedzieć, że moje ego lekko się nie napompowuje, gdy robi wielkie oczy i omiata nimi moją klatkę piersiową. Nie jestem naiwny, wiem jak wyglądam. I cholernie ciężko pracuję na to ciało. Ale nigdy nie chciałem aby ceniono mnie za nie poza tym, co pozwala mi osiągnąć na boisku. Aż do tej właśnie chwili. Sposób w jaki śledzi każdą wypukłość i krawędź moich mięśni brzucha powoduje, że tysiące godzin jakie spędziłem na wyćwiczeniu ich jest tego warte. Kobiety zawsze patrzą na mnie swawolnym wzrokiem. Jakbym był kawałkiem najlepszego mięsa, które mogą sobie zamówić. Twarde ciało. Zdobycz. Ale Piper patrzy na mnie tak, jak nikt wcześniej. Z pietyzmem. Zdumieniem. Szacunkiem. Podnoszę jej dłoń i kładę ją sobie na piersi. Zalewają mnie doznania, gdy wytycza ten sam szlak, który pokonywałem przez jej koszulkę. I niech mnie szlag, jeśli jej dłonie nie są na moim ciele jak niebo. Jeszcze kilka minut takiego dotykania i stracę rozum. Nakrywam jej dłonie swoimi i kieruję je do rąbka jej koszulki. Waha się przez chwilę, a jej oddech widocznie przyspiesza. Następnie unosi materiał aż zaczepia się o jej piersi. Przesuwam dłońmi po jej brzuchu, łapiąc cienką warstwę bawełny i całkowicie zdejmuję jej ją przez głowę. Wtedy się gapię.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Gapię się jak głupek. Jak dorastający chłopak, który po raz pierwszy widzi cycki. Ale, jasna cholera, nigdy nie widziałem czegoś tak spektakularnego. Jej piersi w kształcie łez są kremowo białe, ewidentnie nigdy nie dotknęły ich bezwzględne promienie słońca. Jej różowe sutki napinają się jeszcze bardziej pod moim rozgrzanym spojrzeniem. - Mój Boże, jesteś piękna. - Jak tylko dotykam dłońmi jej jedwabistej skóry, odrywam wzrok od jej ciała i spoglądam w jej oczy, widząc, że płonie w nich niewypowiedziane pożądanie. Ugniatam, pieszczę, szczypię i pociągam. Wielbię jej piersi dłońmi i palcami, aż pragnienie jest tak silne, że nie mogę go kontrolować. - Patrz na mnie - rozkazuję, nim opuszczam usta na jej klatkę piersiową i zaczynam wirować językiem po jej twardych sutkach. Zaskakująco - na szczęście - nie odsuwa się. Zamiast tego wypina pierś w moją stronę, jeszcze bardziej podsycając moje pragnienie. Kładzie dłonie na moich plecach i delikatnie drapie mnie po kręgosłupie, jeszcze bardziej rozgrzewając mi krew. Zerkam w górę i widzę, że spełnia moją prośbę, cały czas mnie obserwując. Uśmiecham się przy jej piersiach, a ona się rumieni, podczas gdy ciepły, leniwy uśmiech szarpie jej opuchniętymi ustami. Porusza i kręci biodrami w karzącym rytmie, który wywołuje pomiędzy nami słodkie, gorące tarcie. Nie mogę nacieszyć się jej ciałem. Moje dłonie, wargi, język - uczą się każdego kawałka jej ciała, wznosząc w tym samym czasie modły, żeby nie był to ostatni raz, gdy mogę poczuć ją w taki sposób. Chcę, aby czuła się tak jak ja, za każdym razem gdy na nią spojrzę. Chcę, aby czuła desperację. Namiętność. Całkowicie pochłaniającą potrzebę. Chcę, aby czuła. Nie sądzę, aby robiła to od bardzo dawna. Wsuwam palce pod pasek jej dżinsów i przesuwam nimi po jej miękkim brzuchu, od jednego biodra do drugiego. Powoli odpinam guzik, ostrożnie obserwując jej twarz, szukając śladów paniki i będąc w gotowości, by znów się wycofać.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Nie zatrzymuje mnie. W zasadzie, każdym ruchem swojego ciała bardziej mnie zachęca, jej pospieszne, potrzebujące odgłosy wzniecają płomienie i podsycają moje pożądanie. Moje gorliwe palce odnajdują drogę przez jej miękkie loczki i wsuwają się w majtki, które są całkowicie przemoczone. Ale wtedy jej nogi sztywnieją i zaciskają się, a od ścian mojego mieszkania odbija się przygnębiony dźwięk bólu, który całkowicie mnie rozwala. Podrywam spojrzenie do góry i widzę, że głowę oparła o kanapę i ma mocno zaciśnięte powieki. - Piper, spójrz na mnie. Zatrzymuję rękę, ale nie zabieram jej z jej płci. - To ja. Tylko ja. - Wsuwam drugą dłoń za jej szyję, pochylając jej głowę do przodu. - Otwórz oczy, skarbie. Patrz jak cię wielbię. To tylko ja powtarzam. - Chcę, abym to był tylko ja. Zawsze. Jej oczy napotykają moje i zostaję znokautowany emocjami. Świadomość powoli zalewa jej twarz. Zaglądam w głąb niej. Rozpoznaję to spojrzenie. Niemal mogę zobaczyć jak walczy ze swoimi demonami. Niemal widzę jak je pokonuje. W niespiesznym, ale celowym ruchu, rozluźnia nogi i ponownie je rozchyla. Przyklejam oczy do jej własnych i przytrzymuję ją spojrzeniem, błagając ją aby wzięła to, co tak desperacko pragnę jej dać. Nigdy nie patrzyłem na kobietę gdy ją zaspakajałem. I, mój Boże, intensywność tego jest tak oszałamiająca, że muszę przestać, nim znów się poruszę. Nim będę mógł w ogóle oddychać. Zaczynam badać ją palcami, przesuwając nimi po jej wilgoci, w górę, by pokryć nią jej łechtaczkę. Oddech jej się rwie, gdy trafiam w nabrzmiały kłębek nerwów, zataczając na nim okręgi. Wciskam biodra w jej udo, wywierając na kutasa tak bardzo potrzebny nacisk. - Tylko ja, skarbie - przypominam jej bez końca. Nie chcę, aby błądziła myślami do kogoś innego - do czegokolwiek innego. Mój głos zaczyna skandować, mówiąc jej jaka jest piękna i co mi robi. Mówię jej, by odpuściła.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Jej nogi znów się napinają, ale jej oczy mówią mi, że tym razem w dobry sposób. Oddech zaczyna jej się rwać, a gardłowe odgłosy stają się bardziej słyszalne, aż całkowicie sztywnieje, krzycząc nieskładnie z przyjemności. Obserwowanie jej orgazmu jest jak bycie świadkiem tego, jak bezbłędne podanie kończy się zdobyciem punktu. Jak patrzenie na słodko wirującą piłkę, która opuściła moje dłonie i leci idealnie w powietrzu, wpadając bez trudu w ręce odbierającego. Pieprzona perfekcja. Jej seksowne krzyki, rozpalone spojrzenie, słodkie tarcie, gdy się o nią ocieram - to wszystko się kumuluje i doprowadza mnie na szczyt wraz z nią. I po raz pierwszy od czasów gimnazjum, dochodzę w cholernych spodniach. Wyciągam dłoń z jej majtek i ujmuję jej twarz, miażdżąc jej usta swoimi, dziękując jej pocałunkiem za dar, który mi ofiarowała. Unosi dłonie i nakrywa moje, akceptując moją wdzięczność. Przesuwa palcami po moich dłoniach i łapie mnie za nadgarstki, bezwiednie głaszcząc kciukiem moją bliznę. Gdy się odsuwam, poświęca chwilę by złapać oddech. A potem, trzymając mnie za ręce, odwraca je i ponownie dotyka czerwonej, wypukłej blizny. - Jak to się stało? Zamykam przelotnie oczy, rozkoszując się doniosłością tej chwili. Wygra bitwę ze swoją przeszłością. I zaczyna się to w tej chwili, gdy wpuszczę ją do mojej przeszłości. Wstaję i pociągam ją do siebie. - Wyczyśćmy się. A potem ci powiem.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Rozdział 21 Piper Leżymy na jego kanapie, a ja opieram głowę o udo Masona, podczas gdy on metodycznie przesuwa palcami przez moje włosy. Nie pamiętam abym kiedykolwiek była bardziej rozluźniona. Może to dzięki potężnemu orgazmowi, którego dopiero co doświadczyłam. A może to silne, niebieskie oczy, które się we mnie wpatrują. Może zaczyna mi się polepszać. Może. - No więc. - Wydmuchuje długi i głośny haust powietrza. Podejrzewam, że to co zamierza powiedzieć jest bardzo osobistą sprawą. - Praktycznie znasz sedno sprawy. Zginęli w wypadku samochodowym. Ja prowadziłem. - Milknie i choć na niego nie patrzę, czuję, jak kręci głową. - Wysłano mnie do tymczasowego domu zastępczego, dopóki nie znaleziono by dla mnie jakiegoś miejsca na stałe. - To musiało być okropne. Bardzo mi przykro. - Naciągam szyję, by nawiązać z nim kontakt wzrokowy i żeby zrozumiał, że kiedy mówię, że mi przykro, to mam to na myśli. To nie płytki frazes. To nie jest coś co mówię, gdy słyszę coś nieprzyjemnego. Mam nadzieję, że moje spojrzenie przekazuje mu, że to coś głębszego. Że rozumiem znaczenie bólu. Cierpienia. Całkowitej destrukcji. Przytakuje. - Było. Utrata rodziców była niewyobrażalna. Ale to co było potem okazało się jeszcze gorsze. - Chwyta mnie za rękę i przytrzymuje ją przy mojej piersi, pocierając kciukiem każdy z moich pomalowanych na jasno paznokci.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Jego twarz jest obiciem cierpienia i boli mnie dla niego serce. Wiem jak ciężko musi być mówić o traumatycznych doświadczeniach. Może powinnam trzymać gębę na kłódkę. Dlaczego w ogóle go o to zapytałam? To nie fair z mojej strony. Nie, skoro wiem, że nie mogę podzielić się z nim moją przeszłością. - Mason, nie musisz mi mówić. Jest okej. - Nie, jest w porządku - mówi, ściskając mi dłoń. - Czasami naprawdę pomaga gdy o tym mówię. - Okej. - Ściskam pokrzepiająco jego dłoń. - Z raportu koronera wynika, że zginęli na miejscu. Ale nie byli pewni, czy doszło do tego natychmiast. - Odchrząkuje, zmagając się z tym, by pozbyć się z głosu desperacji. - Lubię myśleć, że właśnie tak było. Że nie wiedzieli co się działo. Że nie mieli czasu na myślenie o śmierci i o tym, że nigdy więcej nie zobaczą swojego jedynego dziecka. Że nigdy więcej nie zobaczą siebie nawzajem - miłości swojego życia. Wciąga zszargany oddech. Ściska moją dłoń mocniej i zauważam, że zrobiła się wilgotna. - Sny zaczęły się w dzień po ich pogrzebie. Mój umysł szalał, a każda noc dostarczała mi innej wersji wypadku, którego za bardzo nie pamiętałem. Zablokowałem wszystko co wydarzyło się po tym, jak uderzyłem w drzewo. Po tym jak usłyszałem dźwięk uderzenia i gniecionego metalu, gdy auto się wokół niego owinęło. Co noc, bez ustanku nawiedzały mnie te bezlitosne sny. Doszedłem do takiego etapu, gdzie niewiele spałem. Moje stopnie zaczęły się pogarszać. Życie towarzyskie przestało istnieć. Przestałem chodzić na wiosenne treningi. Wola życia była ze mnie wysysana za każdym razem, gdy odtwarzałem ten dzień w snach. Przesuwam palcami po jego bliźnie. Brak mi słów. Nie będę udawała, że wiem co przeszedł. Ale znam uczucie straty. Rozdzierające cierpienie. Znam koszmary. Słuchanie jego zachrypniętego, łamiącego się głosu i patrzenie na to, jak stara się być dla mnie silny, gdy ewidentnie w środku jest wrakiem, powoduje, że chcę dla niego zapłakać. Ale nie robię tego. Nie płaczę dla nikogo i z żadnego powodu. Nie zdarzyło się to od tamtego dnia.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Wzdycha, biorąc się w garść. - Niektóre noce są lepsze od innych. Czasami rodzice mówią mi, że nie było bólu, cierpienia, winy. W takie noce obserwuję jak odchodzą w spokoju. Ale są też inne, kiedy oglądam jak giną w okropny sposób. Zakrwawieni, pokaleczeni, jedno lub oboje z nich krzyczą z bólu. Utknąłem zapięty pasem, który nie chciał się odpiąć. Nie mogę ich dosięgnąć. Usiłuję pocieszyć ich słowami. Mówię, że mi przykro. Że spieprzyłem. Ale nieruchomieją i mają pusty wzrok, a ich twarze bledną, gdy ucieka z nich życie. Innym razem dosięgam do nich i trzymam ich dłonie, gdy powoli umierają. No i są też sny, gdy umierają natychmiast, nie dając mi szansy na pożegnanie się. Na przeproszenie za to, że ich zabiłem. - Wyrywa rękę z mojego uścisku i ociera spoconą dłoń o dżinsy, po czym znów mnie chwyta. - Przez wiele miesięcy wersja tej nocy odtwarzała się w inny sposób w moich snach. Doprowadzało mnie to do szaleństwa. Nie mogłem jeść. Nie potrafiłem spać. Nie wiedziałem co się tak naprawdę stało. Nadal nie wiem. O mój Boże. Galopuje mi serce. Gardło piecze. Bolą mnie oczy od powstrzymywania łez. Czy Mason w ogóle wie, jak bardzo jesteśmy do siebie podobni? Może zrozumiałby? Chcę go pocieszyć, ale wielka gula w gardle blokuje mi wypowiedzenie słów, więc jedyne co mogę robić, to głaskać jego dłoń, aby wiedział, że jestem. Że słucham. - Brak snu totalnie mnie wyniszczał i pewnego dnia po prostu pęknąłem. Nie mogłem już dłużej żyć z tym poczuciem winy. Lekarze stwierdzili, że przeszedłem chwilową niepoczytalność wywołaną bezsennością. To dlatego nie zatrzymali mnie po obowiązkowych siedemdziesięciu dwóch godzinach. Podali mi leki anty lękowe przez które spałem przez całe dwa dni. Trener Braden złożył petycję by zostać moim prawnym opiekunem po tym, jak zostałem wypuszczony ze szpitala. Terapeuci do których kazali mi chodzić niewiele pomogli. Pomógł mi trener. Pchnął mnie do tego, żebym ponownie zaczął grać. Codziennie po szkole zabierał mnie na boisko i trenował mnie, aż niemal padałem z wycieńczenia. Przez większość nocy byłem zbyt zmęczony by śnić. Ale to jego słowa do mnie dotarły. Tylko kilka prostych słów, ale nigdy ich nie zapomnę. Powiedział „jeśli umrzesz - oni umrą wraz z tobą. Jeśli będziesz żył -
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
oni będą żyli w tobie. Jesteś ich spuścizną”. Teraz, gdy przychodzą złe sny, widzę te słowa. Chcę, aby rodzice byli ze mnie dumni. Nie mogę zmienić przeszłości. Nie mogę się cofnąć by nie skręcić gwałtownie omijając wiewiórkę i nie uderzyć w drzewo. Ale teraz wiem, że to był błąd. Chwilowa pomyłka w osądzie sytuacji. Może jestem powodem śmierci rodziców, ale nie umarłem wraz z nimi. Dostałem drugą szansę - a nawet trzecią. I planuję żyć. Żyć dla nich. Żyć dla siebie. Zaczerpuje opowiadać.
kilka
oczyszczający
oddechów.
Wyraźnie
skończył
Usiłuję przełknąć gulę, która osiadła mi w gardle. Odchrząkuję. - Celowo rozlewam napoje. Nie mogę na niego spojrzeć. Czuję jednak jak jego ciało opuszcza fala napięcia. Dłoń którą mnie trzyma rozluźnia się. Oddech staje się bardziej regularny. Napięte mięśnie jego ud miękną pod moją głową. - Zacząłem to podejrzewać - mówi. - Chcesz o tym porozmawiać? Zamykam oczy. - Tak. - Serce szaleńczo mi bije, a panika wzbiera mi w brzuchu, gdy obezwładniają mnie wspomnienia. - Nie. - Gdy będziesz gotowa. - Głaszcze delikatnie moje włosy. - Nigdy nie będę gotowa, Mason. Ponieważ gdy ci powiem, nie będziesz mnie chciał. Wiem, że nigdy nie będę osobą, jaką potrzebujesz bym była. - Mylisz się, skarbie. - Przyciąga do ust moją dłoń i umieszcza na jej wierzchu delikatny pocałunek. - Jesteś dokładnie taką osobą jaką potrzebuję byś była. Nie jesteś idealna. Bóg jeden wie, że ja nie jestem idealny. Ale sądzę, że razem możemy tacy być. Otwieram serce i pozwalam mu wyryć na nim cząstkę siebie. - Wszyscy postrzegamy siebie inaczej, niż inni nas widzą - mówi. Widzimy to, co najgorsze. W moich oczach jestem mordercą. Nie wiem jeszcze jaka jest najgorsza wersja tego, co myślisz o sobie. Ale jestem pewien tego, że nikt inny nie postrzega cię w taki sposób. A już na pewno nie ja.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- O mój Boże, Pipes - jęczy do telefonu Charlie. - Musisz mu powiedzieć. - Dlaczego? Aby myślał o wszystkich tych łapach na moim ciele, gdy będzie mnie dotykał? - Wydmuchuję z frustracją powietrze. - Nie. Aby zaczął cię rozumieć. Obnażył się przed tobą, Piper. Niewielu mężczyzn potrafi to zrobić. Dla mnie to jasne jak słońce, że żywi do ciebie poważne uczucia. Kręcę w zaprzeczeniu głową, choć wiem, że mnie nie widzi. - To coś innego. To co przydarzyło się mi, nam, to coś innego. - Taa. To zdecydowanie coś innego - krytykuje mnie oskarżycielskim głosem. - To co przytrafiło się tobie i mnie jest okropne. Nawet niewyobrażalne. Ale Jezu, Pipes, on patrzył jak jego rodzice umierają na jego oczach z powodu czegoś, co zrobił. To monumentalnych rozmiarów pojebana sprawa. - To co mu się przytrafiło jest okropne - mówię. - Oczywiście, że tak. Ale przez to nie mam ciarek gdy go dotykam. Myślę, że nie zniosłabym gdyby zaczął tak na mnie patrzeć. No wiesz, po… - Możesz to powiedzieć, siostro. Po najlepszym orgazmie jaki kiedykolwiek miałaś. - Śmieje się, poprawiając nastrój. Czuję, jak czerwienieje mi twarz pomimo ciemności panującej w pokoju.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Okej, tak. I to jedyny orgazm, który na sto procent przeżyłam z rąk mężczyzny. Nie chcę tego zrujnować. Jeśli wyjadę, nie będę w stanie znieść wspomnienia o tym, że czuł do mnie odrazę. Cisza. Spoglądam na telefon, by sprawdzić czy połączenie nie zostało zerwane. - Charlie? - Jeśli? - Wzdrygam się słysząc to głośno wypowiedziane słowo. Powiedziałaś „jeśli”, Pipes. Myślisz o przeprowadzce do Nowego Jorku? Dławię się śliną, śmiejąc się głośno do telefonu. - Co jest? - pyta. - Nic - mówię. - Taki prywatny żart. Śmieje się. - To teraz masz z nim prywatne żarciki? Dziewczyno, wpadłaś jak śliwka w kompot. - Nieprawda - nalegam, choć bez całkowitego przekonania. - I nie przenoszę się do Nowego Jorku. Nawet gdybym chciała to zrobić, to nie zrobię. Nie jestem ani trochę przygotowana do powrotu do Nowego Jorku. A do tego, ciebie tu nie ma. Od kołyski aż po grób, pamiętasz? - Po pierwsze, nie zamierzam nawet udawać, że rozumiem co właśnie powiedziałaś. A po drugie, od kołyski aż po grób nie znaczy, że musimy być przyczepione do siebie biodrami. Od kołyski aż po grób może oznaczać codzienne rozmowy przez telefon, przyjeżdżanie do siebie z powodu wielkich okazji, i spędzanie razem zajebistych wakacji. Jesteś moją najlepszą przyjaciółką, Piper. Zawsze nią będziesz. Bez względu na to, gdzie skończymy. - Nie przeprowadzam się do Nowego Jorku, Charlie. - Wszystko jedno. - Mogę niemal poczuć w jej słowach jak przewraca oczami. - Wróćmy do soczystych szczegółów. Co się stało zaraz po tym, jak przeżyłaś najwspanialszy orgazm na świecie? Przytulał cię? Chciał się pieprzyć? Podziękowałaś? Zawsze powinnaś dziękować facetowi za dobry orgazm, Piper. Śmieję się.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Zapamiętam to na następny raz. Nic nie robiliśmy - mówię. - Wtedy zapytałam go o bliznę, a on odparł, że możemy pogadać po tym, jak się wyczyścimy. - Wyczyścicie? Co… w sensie, że rozlałaś całą masę drinków w swój zwyczajowy, uroczy sposób? - Suka - droczę się. - Nie wiem, wyczyściliśmy się. No wiesz… Skorzystałam z łazienki, a on się przebrał. - Dlaczego zmienił ubrania? Spodziewał się, że zostaniesz na noc? - Oczywiście, że nie. Założył po prostu nową parę dżinsów. - Poważnie? A co wcześniej miał na sobie? - pyta. - Nie wiem, chyba inną parę dżinsów. Boże, po co mnie tak maglujesz? - Więc przebrał jedne dżinsy na drugie? - Piszczy do telefonu, przeszywając tym moje ucho. - O mój Boże, Pipes, facet spuścił się w gacie! Opada mi szczęka. - Nieprawda - mówię z niedowierzaniem. - Jesteś pewna? Chodzi mi o to, że byłaś dość zajęta własnym dochodzeniem. Może po prostu nie zauważyłaś. - Chichocze. - O Boże. Naprawdę myślisz… uch, myślałam… to znaczy, nawet go tam nie dotknęłam. Śmieje się do telefonu. - Musisz się wiele nauczyć, moja młoda praktykantko. Tak, naprawdę tak myślę. I naprawdę sądzę, że jest dla ciebie dobry. Świetny. Może najlepszy. Powiedz mu, Piper. Jeśli chcesz mieć prawdziwą szansę na związek z Masonem, musisz mu powiedzieć. Jej słowa rozbrzmiewają mi w głowie na długo po tym, jak kończymy połączenie. Jego słowa rozbrzmiewają mi w głowie. Chcę, być jedynym. Zawsze. Nieznane mi uczucie ściska mnie za serce. Myślę, że można je nazwać nadzieją.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Rozdział 22 Mason Jej dłoń jest ciepła i kusząca, gdy trzymam ją w swojej. Nie przestawaliśmy się dotykać ani razu w czasie dwugodzinnego filmu. I dzięki Bogu za ciemność w kinie, ponieważ sposób w jaki pocierała rytmicznie małym palcem o zewnętrzny szew moich dżinsów sprawił, że przez cały czas trwania seansu miałem w spodniach namiot. Nawet gdy piła wodę z butelki, którą jej kupiłem, udało jej się to robić jedną ręką, przytrzymując ją pomiędzy nogami, aby ją odkręcić i zakręcić. Nigdy nie byłem tak zazdrosny o cholerny kawałek plastiku. Szlag. Przypominam sobie powód tego, dlaczego w ogóle kupiłem jej butelkowaną wodę. Celowo rozlewam napoje. Mój wzwód szybko opada, gdy rozważam rzeczywistość kryjącą się za tym stwierdzeniem. Wydaje mi się, że mam całkiem niezłe wyobrażenie tego, co musiało się wydarzyć. A przez tę myśl przewraca mi się w żołądku. Sprawia to, że wstyd mi z powodu tego, iż jestem częścią połowy populacji, która choćby rozważa robienie czegoś takiego. - Ale świetny film - mówi, strasząc mnie, ale w taki fantastyczny sposób, który wyrywa mnie z tych okropnych myśli. - To prawda - zgadzam się. - Nabrali mnie. Byłem pewien, że to brat tego kolesia był zabójcą. - Ja również. Kocham gdy wszystko okazuje się nie takie, jak się spodziewałam.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Uśmiecham się i ściskam jej dłoń. - Cieszę się, że tak mówisz. Ludzie przeciskają się obok nas, więc wstajemy, by dołączyć do grupy wychodzącej z kina. W lobby nadal rozmawiamy o filmie, gdy naszą uwagę przykuwa jakieś zamieszanie. Ochroniarze wyprowadzają obok nas agresywnego faceta. - Zapłaciłem za pieprzony bilet. Tak jak wszyscy inni - wrzeszczy i kopie, gdy usiłują wyprowadzić go na zewnątrz. Nawiązuje ze mną kontakt wzrokowy. - Ty! - mówi. Przywykłem do tego, że zostaję rozpoznawany w miejscach publicznych, więc to nic nowego. Ale to jak na mnie patrzy nie przypomina zwykłego uwielbienia fanów. To spojrzenie jest lekceważące. A jego źrenice wyglądające w przyćmionym świetle jak główki od szpilek alarmują mnie, że jest pod wpływem narkotyków. - Czekajcie - woła znajomy głos. Wraz z ochroniarzami, jak i z resztą zebranych w lobby ludzi, odwracam się by zobaczyć czyj to krzyk. Cassidy. Podbiega do mężczyzn, którzy trzymają krnąbrnego faceta w dławiącym uścisku. - On jest ze mną - mówi. - Zatem będziemy musieli poprosić, aby pani również wyszła odpowiada jeden z ochroniarzy. - Ugh! - Tupie nogą jak wkurzone, trzyletnie dziecko. Wówczas mnie dostrzega. Jej oczy są zamglone i nieskupione, a jej źrenice wyglądają tak, jak u faceta, którego próbuje bronić. Jest naćpana. - Cassidy - mówię. - Żartujesz sobie, kurwa? - Mason! - mówi z podekscytowaniem, krzycząc zbyt głośno jak na tak niewielką odległość, która nas dzieli. - Powiedz im, żeby puścili Nicka.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Jeden z ochroniarzy odwraca się w moją stronę i widzę, że mnie rozpoznaje. - Proszę pana, czy ta dwójka jest z panem? Zabawne, że rzucanie piłką, nawet na pół etatu, zaskarbia mi szacunek. Ignorując go, pytam Cassidy: - Gdzie jest Hailey? - Na noc u mojej mamy. Dlaczego pytasz? Odwracam się do ochroniarza. - Nie. Nie są ze mną. - Chwytam Piper za rękę i wyprowadzam ją z kina.
- Opowiedz mi o niej - mówi Piper, rozsiadając się na mojej kanapie. Dlaczego ty i moje siostry tak bardzo jej nienawidzicie? To znaczy, poza faktem, że wydaje się być kompletną suką. Ściągam brwi. - Nikt ci jeszcze nie powiedział? Kręci głową. - Moje siostry mówią jedynie o tym jaki jesteś świetny. Gdy pytam jednak o szczegóły, zawsze powtarzają to samo, żebym zapytała ciebie. Nigdy
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
nie sądziłam, że są tak przeciwne plotkom. Doszłam do tego, że powiedziałeś im, aby nic nie mówiły. Czuję mile widziany ucisk w sercu. Pyta o mnie. - Dlaczego miałbym im tak powiedzieć? - Nie wiem. Wszyscy mają tajemnice - mówi smutno. Ignoruję jej odniesienie do samej siebie. - Cassidy nie jest sekretem. I wtedy była inna. Kiedy my, um… umawialiśmy się. - Wzruszam niewinnie ramionami. - Rozumiem - mówi. - Sypiałeś z kim popadnie. To dość normalne dla chłopaków z college’u, Mason. - Taa, cóż, to było wtedy. Już nie. Upewniła się co do tego. - Jak to? - Marszczy brwi, powodując, że na grzbiecie nosa tworzy jej się urocza zmarszczka. - Dlaczego od tamtej pory nie byłeś z nikim innym? - Ponieważ złapała mnie w pułapkę. - W pułapkę? - Celowo zaszła w ciążę. Opada jej szczęka i wygląda, jakby lekko pozieleniała. - O mój Boże. Kto tak robi? - Więc mnie rozumiesz - mówię. - Ale byłem naiwny, a ona sprzedała mi niezłą ściemę. Odgrywała rolę skromnej dziewczyny z bractwa. Bardzo dobrze jej to wychodziło. Spiknęliśmy się kilka razy. - Zerkam, by ocenić jej reakcję i obejmuję ją ręką za ramiona, przyciągając bliżej. - Na pewno chcesz tego słuchać? Przytakuje pewnie. - Wtedy powiedziałem jej, że nie chcę związku, że skupiałem się wyłącznie na futbolu, a ona poprosiła mnie o ostatni, pożegnalny, um, no wiesz…
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Pożegnalne pieprzenie - mówi bez ogródek. - Okej, co stało się później? Moje stukilowe ciało chce się zapaść na kanapie z powodu jej ostrych, ale prawdziwych słów. - Cóż, dałem jej to, czego chciała. - Kręcę głową na to wspomnienie. Wyszła zaraz potem. A gdy chciałem zdjąć gumkę, odkryłem, że żadnej nie było. Wiedziałem, że ją zakładałem, więc zacząłem przeszukiwać łóżko i znalazłem ją… całkowicie suchą i pustą. Wzdrygam się. - Cassidy potrafiła być ze mną dość ostra, więc nie poczułem jak prezerwatywa się zsunęła. Niewiele o tym myślałem do czasu, aż pojawiła się w siódmym miesiącu ciąży, domagając się zaręczyn. Nadal zażenowany za każdym razem gdy o tym myślę, wpatruję się bezmyślnie w nasze splecione dłonie, urzeczony jej ciemnoniebieskim lakierem do paznokci. Mogę się założyć, że jeśli stanęlibyśmy przed lustrem i przyłożyłaby palce do mojej twarzy, to kolor jej paznokci zatraciłby się przy odcieniu moich oczu. Właśnie tak precyzyjna była wybierając ten odcień lakieru. Mogę jedynie mieć nadzieję, że było to celowe. Znak jej pogłębiających się uczuć do mnie. - Czy ty… - odchrząkuje. - Myślisz, że miałbyś dzieci gdyby do tego nie doszło? - Oczywiście - mówię bez wahania. Myślę o Hailey. O jej okrągłej twarzyczce cherubinka, o jej niesfornych, platynowych lokach, oraz o mojej ogromnej miłości do niej. - Może nie od razu. Głównie dlatego, że w czasie sezonu mój grafik jest napięty. Ale pewnie, sądzę, że zawsze chciałem dzieci. A co z tobą? Widzisz w swojej przyszłości dzieci? To pytanie chciałem zadać jej wcześniej, ale nie miałem jaj, ponieważ bałem się jej odpowiedzi. Widzę, jak jej spojrzenie robi się odległe i wzrusza ramionami. Przypominam sobie, że nadal jest bardzo młoda, oboje jesteśmy. Nie naciskaj na nią. - Nigdy wcześniej nie widziałem Cassidy w takim stanie - mówię, zmieniając temat. - Jestem pewny, że była upalona.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- To nie byłoby dobre - mówi. - To byłoby bardzo złe. - Nie chcę nawet myśleć o możliwościach. Obiecuję sobie, że w poniedziałek z rana skontaktuję się z prawnikiem, by zapytać jakie mam opcje. - Ale hej, czy możemy przestać gadać o mojej byłej i zacząć rozmawiać o czymś zabawniejszym? - Zabawniejszym? - pyta. - Na przykład? - O twoich ustach… Uśmiech szarpie kącikiem jej zamkniętych ust zaraz przed tym, jak wysuwa język by je zwilżyć. Opuszcza wzrok na mojej wargi. - … i o tym jak w tej chwili myślisz o całowaniu mnie. - Nieprawda - kłamie przez perłowo białe zęby. Bolą mnie policzki od powstrzymywania gigantycznego uśmiechu. - To okej że mnie pragniesz, Piper. Ja też cię pragnę. Tak bardzo cię pragnę, że myślę o tobie w każdej minucie każdego dnia. Zaczyna jej drżeć dłoń, którą trzymam. - Boję się - wyznaje. - A myślisz, że ja nie? - Odwracam się w jej stronę i ujmuję obie jej dłonie w swoje. - Wszystko co dotyczy tego - odsuwam dłoń i macham pomiędzy nami palcem - przeraża mnie. Ale czuję coś do ciebie. Coś dużego. Są to uczucia, które przesłaniają mój lęk, obawy i wątpliwości jakie odnośnie nas mam. Przytakuje i widzę, że usiłuje przełknąć emocje. - Ja również. Jezu. Czy zrobiliśmy to, co myślę? Czy przeprowadziliśmy się właśnie, kurwa, do Nowego Jorku? Wstaję i wyciągam do niej dłoń. - Chodź ze mną. - Kiwam głową w stronę sypialni. - Obiecuję, że posuniemy się tylko tak daleko, jak będziesz czuła się z tym komfortowo.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Muszę cię ponownie zobaczyć. - Przenoszę wzrok na jej piersi, nadal ukryte pod koszulką. Przesuwa nerwowo spojrzenie pomiędzy mną a sypialnią. - Spójrz na mnie, skarbie - błagam. - Nie odrywaj ode mnie oczu. Będzie okej. Będzie idealnie. - Jeśli mówiąc „idealnie” masz na myśli masakrę z wieloma ofiarami, to masz rację. Serce mi zamiera, nim widzę jak jej oczy błyszczą z powodu zaczątków uśmiechu. - Żart? Zażartowałaś odnośnie uprawiania ze mną seksu, Mitchell? Wiesz, że to nie jest zbyt dobre dla mojego ego, prawda? - Mam przeczucie, że twoje ego to zniesie, Dix. Śmiejąc się sięgam i zgarniam ją w ramiona, po czym niosę ją do sypialni sprawiając tym samym, że jest jedyną kobietą, która kiedykolwiek przekroczyła jej próg. Po tym, jak całujemy się do utraty zmysłów na łóżku, zdejmuję jej ubrania i obserwuję jak różowieją jej policzki w delikatnym świetle, które celowo zostawiłem zapalone. Gdy zdejmuję jej dżinsy, zauważam na jej lewym udzie znamię. Mniej więcej wielkości monety dolara, które wygląda jak stan Teksas. To najseksowniejsza rzecz jaką w życiu widziałem. Śledzę ten piękny znak językiem, ani na moment nie odrywając od niej oczu. Jęczy cicho, powodując że mój twardy kutas pulsuje w rytm mojego serca. Wkładam w nią palec. A potem drugi. Opuszcza głowę na poduszkę. Odrywam usta od jej skóry. - Oczy, skarbie - przypominam jej. - Jestem jedynym, który będzie cię tutaj dotykał. Jej ciało drży, gdy poruszam w niej palcami, wykrzywiając je i próbując znaleźć to jedno miejsce - Świętego Graala, który doprowadzi ją do szaleństwa. Dodaję do tego język, łapiąc ją za tyłek i unosząc jej biodra na spotkanie z moim powolnym, okrężnym rytmem. Każda komórka w moim ciele wybucha z potrzeby, gdy smakuję jej piżmowego smaku i obserwuję jak się pode mną
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
zwija. Gdy delikatnie przesuwam zębami po jej łechtaczce, szarpie biodrami przy moich ustach i wbija mi paznokcie w ramiona. Emanuje pode mną czystą energią i owija nogi wokół moich pleców, aż sztywnieje i popycha biodra w moją stronę. Dłonie, palce, usta, język - to wyzwanie by zrobić wszystko co chcę jej zrobić, utrzymując przy tym kontakt wzrokowy. Ale niech to szlag, jeśli przez to każdy dotyk i pieszczota nie są bardziej intensywne. Jej ciasne ścianki ściskają moje palce, a słodki jęk uwolnienia niemal mnie wykańcza. Oczy zachodzą jej mgłą, a ciemnozielone tęczówki wwiercają się w moje, gdy osiąga szczyt. Wspinam się po jej ospałym ciele, napierając boleśnie twardą erekcją na jej skórę, kolano, udo. Balansuję nad nią na łokciach, układając się przy jej wejściu. Sięgam, by wyjąć z szafki nocnej prezerwatywę. Pokazuję jej ją. Zamyka oczy, po czym otwiera je wraz z zszarganym westchnieniem. A potem powoli przytakuje. - Jesteś pewna, skarbie? Nie chcę cię zranić. Usta jej drżą, gdy sięga, aby dotknąć delikatnie mojej twarzy, przesuwając palcami tam i z powrotem po miękkich włoskach na mojej szczęce. - Tak. Jestem pewna. Zalewa mnie takie pragnienie jakiego jeszcze nigdy w życiu nie doświadczyłem, a moja potrzeba by ją chronić jest ogromna. Przesuwam kciukiem po jej drżących wargach. - Zawsze będziesz ze mną bezpieczna. Siadam na piętach i rozrywam małe opakowanie. Widzę jak przygląda mi się gdy nakładam prezerwatywę, a potem się nad nią unoszę. Jest kurewsko zdenerwowana. Drżą jej ręce. Oddech jej się rwie, owiewając moją twarz krótkimi powiewami powietrza. Obserwuję jak przełyka ślinę. Nie mogę tego zrobić. Boję się, że ją złamię. Sięgam głęboko po silną wolę i delikatnie się odsuwam, ale łapie mnie za ramiona, przyciągając bliżej. - Mason, proszę. Jestem pewna. - Jej miękkie, ustępliwe oczy przeczą jej zlęknionym ruchom.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Nigdy niczego tak bardzo w życiu nie pragnąłem. - Skarbie… - Pochylam się by ją pocałować, a główka mojego pulsującego kutasa błaga o wejście, balansując na granicy uczucia, które jest zbyt silne ale równocześnie nie dość wystarczające. Zaczynam powoli w nią wchodzić, rozdarty pomiędzy rozkoszowaniem się tym surrealistycznym uczuciem towarzyszącym wsuwaniu się pomiędzy jej śliskie ścianki, oraz potrzebą chronienia jej. Osłaniania. Zapewnienia bezpieczeństwa. To nie potrwa długo. Nie wszedłem nawet na dwa centymetry, a już czuję jak napinają mi się jaja. Zamykam oczy i usiłuję myśleć o czymkolwiek, aby powstrzymać własne uwolnienie, by móc zobaczyć jak się tym cieszy. Ale wówczas zaczyna się rzucać, młócąc na oślep rękoma. Powietrze przeszywa gardłowy, bolesny krzyk, przez co moje serce upada niekontrolowanie na dno zaciśniętego żołądka. Otwieram oczy i widzę, że wpatruje się obojętnie w sufit, a jej oczy są puste, jakby nie było w nich nic, poza niekończącym się bólem. - Nie, nie, nie, nie… - Rozrywa mnie jej cicha prośba, okładając moje ciało niczym ciosami w brzuch. Ledwo w nią wszedłem, więc momentalnie się wycofuję i przetaczam się obok niej. - Piper. Skarbie, to ja. - Nie, nie, nie, nie… - skanduje, oddychając szybko, zatracona w koszmarze, który wywołałem. Poczucie winy zalewa mnie jak gorąca lawa i staram się gorączkowo wymyślić coś, jakiś sposób by to naprawić. Robię głęboki wdech pomimo narastającej paniki i zaciskam zęby z powodu zalewającej mnie fali bezsilności. Delikatnie nią potrząsam. - Piper, spójrz na mnie - rozkazuję. - To ja, Mason. Tylko ja. Wszystko z tobą okej, skarbie. - Powtarzam tę mantrę w kółko, aż w końcu mnie słyszy. Rozgląda się zaskoczona po pokoju, jakby spodziewała się zobaczyć coś, lub kogoś innego. Potem się z tego wyrywa, a świadomość tego co się stało przetacza się po jej twarzy falami i krzywi się w mieszance nieszczęścia i
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
zażenowania. Wzdycha, zamyka oczy i naciąga przykrycie na swoje nagie ciało. Zarzuca rękę na twarz, zasłaniając przede mną oczy. - Myślałam, że mogę - mówi. - Przepraszam. Kładę się na kołdrze która ją otacza, przyciągam ją blisko siebie i przytulam się do niej, uważając, by nie dotknąć ją niczym poza dłońmi. - Boże, nie. To ja przepraszam. Nie powinienem był naciskać. Przesuwam delikatnie dłonią po jej ręce, muskając palcami jej bransoletkę. Powoli śledzę nimi zawieszkę. - Nie byłaś gotowa. Powinienem był wiedzieć. - Nie naciskałeś, Mason. Chciałam tego. Chcę tego. Nie jestem tylko pewna, czy potrafię. - Czuję jak jej klatka piersiowa unosi się i opada z powodu głębokiego westchnienia. - Ćśśś. - Trzymam ją mocno, a ona mi pozwala. Leżymy w taki sposób przez wiele minut, słuchając po prostu nawzajem swojego oddechu. Musi wiedzieć, że jestem tu dla niej. Musi to poczuć. Jestem w tym na sto procent. Dreszcze przebiegają mi po plecach gdy wciąga i wypuszcza sporą ilość powietrza. Zamierza mówić. Sekrety niemal wylewają się z jej ust. Okropne, niszczące sekrety. - Wiesz jak to jest, gdy budzisz się ze złego snu i mógłbyś przysiąc, że był prawdziwy? - pyta. - Nie możesz zrozumieć jak coś tak wyraźnego i szczegółowego mogło się nie wydarzyć? Przytakuję w jej szyję. - Tak - szepczę w jej włosy. Absolutnie to, kurwa, rozumiem. - Nie jestem dziewicą - wyjawia cicho, a jej głos łamie się od emocji. Ale nie pamiętam utraty dziewictwa. Sztywnieję i chwytam jej dłoń, przygotowując się na wysłuchanie tego, co ma do powiedzenia. - I nie wiem z kim je straciłam, ponieważ było tak wielu chłopców. Tak wielu… - Brakuje jej słów i przerywa, a we mnie wzbierają nudności.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Poświęcam chwilę, by mój mózg mógł przejść od „nie pamiętam utraty dziewictwa” do „tak wielu chłopców”. I nagle zaczynam składać wszystko do kupy. Celowo rozlewa napoje. Nie pamięta. Tak wielu chłopców. Kurwa. Przewraca mi się w żołądku. Żółć pali mnie w gardle i ledwo mogę kontrolować łomotanie w skroniach. Usiłuję odepchnąć emocje. Ponieważ to - to co się teraz dzieje - jest czymś wielkim. Ufa mi na tyle, by się otworzyć. Może nawet kocha mnie na tyle, by to zrobić. - Piper. - Tylko tyle udaje mi się wykrztusić z powodu kolosalnego węzła w gardle. Muszę przypominać sobie o oddychaniu, gdy delikatnie ją głaszczę. Musi wiedzieć, że nie odrzuca mnie jej wyznanie. I choć brakuje mi słów, usiłuję zapewnić ją o tym dotykiem. - Nie wiedziałam nawet, że to się stało. Na długo po fakcie - szepcze zmartwiona. - Następnego dnia byłam obolała. Naprawdę obolała. Myślałam że to dlatego, że dzień wcześniej zaczęłam biegać z Charlie. - Milknie i odchrząkuje, wyraźnie czując dyskomfort, gdy kontynuuje: - Było nieco krwi. Ale zawsze miałam trochę nieregularną miesiączkę. Zatracam się w strasznym smutku odbijającym się w jej głosie, gdy odgarniam jej włosy na bok i masuję ją, usiłując ulżyć trochę jej napięciu. Spoglądam na tatuaż i zastanawiam się co ma wspólnego z tym atakiem na nią. - Zaczęłam mieć sny. Przebłyski - mówi. - Każdy jeden dawał wskazówki odnośnie tego co przydarzyło mi się tamtego wieczoru. Ale w tamtym czasie nie wiedziałam, że koszmary są prawdziwe. Nigdy nie były takie same. Czasami walczę. Czasami uciekam. Jednak w większości przypadków dobrowolnie w tym uczestniczę. Oddycha szybko i wyraźnie uchodzi z niej napięcie. - Mówią, że najprawdopodobniej zostałam naćpana tabletkami nasennymi, ponieważ po fakcie nie było mi niedobrze. Powiedzieli, że mało prawdopodobne, abym w ogóle walczyła, że te proszki mają na celu
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
rozluźnienie cię i umieszczenie cię rzeczywistości.
Samantha Christy
w jakimś rodzaju alternatywnej
Bolesne pulsowanie, które czuję w piersi zamienia się w bezlitosną wściekłość. Złość spowija mój mózg i wściekłość kłębi się w mojej krwi. Chcę zacisnąć dłonie w pięści i walnąć w coś, zranić coś tak głęboko, jak ona została zraniona. Potrzeba całej mojej siły by poskromić własne emocje i zaoferować jej słowa pocieszenia. - Boże, Piper. Tak bardzo mi przykro. Nie potrafię sobie nawet wyobrazić… Naciąga szyję i zerka na mnie, przerywając pierwsze słowa na jakie się zdobyłem: - Ale możesz sobie wyobrazić - mówi. - Możesz być jedyną osobą, która to potrafi, Mason. Nie mam pojęcia co przytrafiło mi się tamtej nocy. Każdy mój sen jest inną wersją tamtych wydarzeń. Mogę nigdy się nie dowiedzieć co się stało. Tak jak i ty. Szlag. Jeszcze więcej elementów układanki wpada na swoje miejsce. - Maraton. Zobaczyłaś kogoś? Jednego z oprawców? Przytakuje. - Tak myślę. Ale nigdy nie będę wiedziała na pewno. Mógł być kimkolwiek, lub nikim. Mógł też być jednym z tych facetów, którzy mnie zaatakowali. Albo… - czuję napinające się i drżące mięśnie w jej szyi - mógł być po prostu pijanym dzieciakiem na imprezie, który dobrze się bawił i nie miał pojęcia, że gwałcił dziewczynę. O mój Boże. Niejasności jakie ma odnośnie tego co się stało sięgają głębiej niż potrafię to pojąć. Przebłyski moich własnych snów - spore ich ilości kłębią mi się w głowie. Doskonale wiem co zrobiło mi to, że nie znałem prawdy. Niemal mnie to zabiło. Ale z pomocą dotarłem do miejsca, z którego potrafiłem stanąć na nogach. Zastanawiam się, czy Piper będzie w stanie kiedykolwiek tam dotrzeć. Z cholerną pewnością planuję być w pobliżu i zrobić co w mojej mocy, by upewnić się, że to zrobi.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Rozdział 23 Piper W przerwie pomiędzy klientami wyglądam przez okno, śniąc na jawie o tym, jak dziś rano obudziłam się w ramionach Masona. Zeszłej nocy w ogóle nic mi się nie śniło. Koszmary nie nadeszły, a rzeczywistość w której obudziłam się z nim po moich rewelacjach jest lepsza, niż jakikolwiek sen. No może poza snem, w którym wiodłabym normalne życie. Jak normalna dziewczyna. Jak dziewczyna, której świat nie rozpadł się wokół niej w jej siedemnaste urodziny. Myślałam, że to mnie zrujnuje - zrujnuje nas - gdy dowie się o mnie tego, co najgorsze. I choć czuję się dzisiaj lżejsza niż powietrze, to w głębi siebie nadal mam zastrzeżenia. Koniec końców, czy jedna osoba może znać tak naprawdę wszystkie sekrety kogoś innego? Co, jeśli Mason nigdy nie zaakceptuje tego przez co przeszłam? Co ja zrobiłam. Co, jeśli nie jestem zdolna do bycia taką kobietą jakiej potrzebuje? Seks powinien być dobry. Nie powinien być budzącym strach doświadczeniem, które wciąga cię w najgłębsze odmęty twojego własnego piekła. Nawet Charlie wydaje się go lubić, pomimo tego wszystkiego co jej się przydarzyło. Ale mimo to, Mason miał rację. Rozmowa o tym pomogła. Wszystkie te godziny, które przesiedziałam na kanapie z coraz to innym terapeutą, odmawiając rozmowy… Może gdybym otworzyła się przed nimi… Musisz mu powiedzieć, Piper. Słowa Charlie odbijają się echem w mojej głowie. Zaaprobowałaby, czy zbeształaby mnie za to, że pominęłam istotne szczegóły? To, jak trzymał mnie przez całą noc było surrealistyczne. Jakby zaakceptował wszystkie moje wady. A przynajmniej te, o których wie. Leżał na kołdrze, utrzymując pomiędzy nami ciepłą, wełnianą pościel, strategicznie
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
umieszczoną w przestrzeni pomiędzy jego kroczem a moimi plecami, prawdopodobnie po to, żebym nie ześwirowała z powodu jego erekcji. Oddech rwie mi się na samą myśl o jego penisie. Myśli, że jestem nim przerażona. Myślę, że w pewien sposób to prawda. Boję się wszystkich penisów oraz tego, co mogą mi zrobić. Tego co już mi zrobiły. Ale akurat jego penis sprawia, że ślinka nabiega mi do ust, zamiast wywoływać nudności. Zeszłej nocy, przed moim totalnym załamaniem, rzuciłam na niego okiem.Gdy nie nalegał abym patrzyła mu w oczy i przez nieuwagę spojrzał na moje piersi, ja popatrzyłam na niego. Tak bardzo chciałam wziąć go w dłoń. Tak bardzo, że myślałam iż to zrobię. Naprawdę myślałam, że mogę… - Hej Piper. Jarod mnie straszy, powodując, że odrywam spojrzenie od okna. - Co tam jest takiego interesującego? - Cześć Jarod. - Odwracam się i zaciskam paski fartuszka. - Nic. Robiłam sobie tylko mentalną przerwę. - Och, cóż, o której dzisiaj kończysz? - pyta. - Jestem rozpisana tylko do pracy w porze lunchu, więc kończę o czternastej. Uśmiecha się, a ja uzmysławiam sobie coś, czego wcześniej nie widziałam. Jest atrakcyjny. Nawet przystojny. Ciemnobrązowe włosy, czekoladowe oczy i oliwkowa skóra wskazują na latynoskie korzenie, które nadają mu nieco egzotycznego wyglądu. Tunele które ma w uszach dodają ostrości ogólnemu wyglądowi, tak jak i pełne rękawy tatuaży, które są obecnie zakryte koszulą. Nigdy wcześniej nie patrzyłam na niego w ten sposób. Nigdy nie patrzyłam tak na żadnego faceta. Do czasu, aż poznałam Masona. - Ja też kończę po lunchu. - Przestępuje nerwowo z nogi na nogę. Chciałabyś może po pracy skoczyć do kina, albo coś? Mężczyźni zapraszali mnie wcześniej na randki. Wiele razy, nawet gdy usiłowałam pozostać anonimowa i niedostępna. I zwykle nie miałam problemu ze spławieniem ich i powiedzeniem gdzie mogą sobie wsadzić to zaproszenie. Ale to jest Jarod.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Rozglądam się po restauracji, przyglądając się wszystkim obecnym tu facetom. Niektórzy siedzą z dziećmi, inni w grupie mężczyzn. Większość wygląda jakby byli tutaj z ważnymi dla siebie osobami. Lecz zamiast dobitnie zakładać, że każdy z nich jest gwałcicielem, co jest konkluzją do jakiej mój nieustępliwy umysł doszedł kilka lat temu, staram się spojrzeć ponad przyjęte z góry poglądy i dojść do tego, jaka jest ich historia. Zdaję sobie sprawę, że się zmieniłam. Mason mnie zmienił. I nie wszyscy mężczyźni są potworami. Jarod i ja jesteśmy przyjaciółmi, więc czuję się trochę źle gdy muszę tłumić uśmiech, który ciśnie mi się na usta, gdy wymawiam słowa, jakie nigdy nie sądziłam że wypłyną z moich ust: - Przykro mi, Jarod. Dziękuję, ale nie mogę. Widuję się z kimś. Opuszcza wzrok na podłogę. Przytakuje. - Z Masonem Lawrencem, prawda? Przytakuję. Po części spodziewam się tyrady o tym, że oczywiście każda dziewczyna wybrałaby sławnego sportowca zamiast kelnera. Jestem w pełni gotowa by się bronić i jasno dać mu do zrozumienia, że nie o to chodzi. Ale nie mówi na ten temat ani słowa. Zamiast tego stwierdza: - Jest szczęściarzem. - Dzięki, Jarod - mówię, gdy odchodzi, przerzucając w porażce ręcznik przez ramię. Ale to ja jestem szczęściarą. Ponownie wyglądam przez okno, obserwuję pędzący świat i zastanawiam się czy może mogłabym się wpasować i być jego częścią. Może jestem gotowa. Może jestem gotowa, by przeprowadzić się do Nowego Jorku. Może już to zrobiłam.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Reszta zmiany mija mi szybko i nawet zwyczajowi, rozdrażnieni klienci, nie za bardzo mnie ruszają. Wrzucam brudny fartuszek do kosza na pranie, zbieram swoje rzeczy i wychodzę z restauracji, ale upuszczam telefon, gdy zderzam się z kimś kto przeszkodził mi w radosnym opuszczeniu pracy. Cholera. Spoglądam na telefon. Myślę, że się rozbił. Nim mogę się pochylić by go podnieść, chłoszczą mnie ostre słowa, pogarszając mój dobry nastrój bardziej, niż zniszczony telefon. - Proszę, proszę, czyż to nie Piper Mitchell, ta sama, którą widziałam dziś rano, jak opuszczała budynek, w którym mieszka Mason. Podrywam oczy ku Cassidy i niemile widziane uczucie strachu uderza we mnie jak światło ostrzegawcze. - Co tam robiłaś o siódmej rano? - pytam, będąc po cichu wdzięczną za pieszych, którzy pospiesznie nas mijają. - Śledzisz go? Nienawiść zasnuwa jej piwne oczy. - Mam wszelkie prawo tam być. Jest ojcem mojego dziecka. - Układa usta w pogardliwym uśmiechu. - I czy zdaje sobie z tego sprawę czy nie, jestem najważniejszą osobą w jego życiu i zawsze nią będę. Zwłaszcza jeśli wie, co dla niego dobre. Rozdziawiam buzię.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Czy to jest groźba, Cassidy? - Moje ciało sztywnieje, przechodząc automatycznie w defensywę. - Chcesz mi powiedzieć, że spróbujesz odebrać mu Hailey? Ponieważ jeśli tak, to przygotuj się na cholerną walkę. Jej obłąkany śmiech powoduje, że stają mi włoski na karku. - Nawet go nie znasz - mówi. - Kręcisz się w pobliżu całe dziesięć, pieprzonych minut. - Nozdrza jej falują i czerwienieje ze złości. - Ja byłam w jego życiu od lat. Jestem też skłonna się założyć, że kompletnie nic o tobie nie wie, prawda? Zalewa mnie niepokój. - Co to ma niby znaczyć? - Kiedy pierwszy raz się poznałyśmy, powiedziałam ci, że wyglądasz znajomo, ale zajęło mi trochę czasu by poskładać to wszystko w całość. Dziś rano, gdy zrobiłam ci zdjęcia jak opuszczałaś jego budynek, wszystko zaczęło nabierać sensu. To wówczas przypomniałam sobie zdjęcie, które w zeszłym roku pokazałam Baylor - mówi. - Myślałam że to ona, ale wyprowadziła mnie z błędu. Jej ewidentne obłąkanie zaczyna napawać mnie lękiem, przewyższając uczucia związane z tym, że robi mi stalkerskie zdjęcia. Ale ma moją pełną uwagę gdy zaczyna grzebać w torebce i wyciąga coś, co wygląda jak poniszczone zdjęcie. Ściska je w dłoni, nie pozwalając mi na nie spojrzeć. - Gdy byłam w liceum - mówi - jeździłam do miasta na imprezy. Dzikie imprezy. Po raz pierwszy zobaczyłam Masona na jednej z nich. Wtedy mnie nie znał, a pieprzyć zaczęliśmy się dopiero w college’u… - milknie, by westchnąć niczym zadurzona nastolatka - ale to z jego powodu poszłam do Clemson. O mój Boże. Ona na serio jest stalkerką. Mój niepokój szybko zamienia się w czysty, silny strach. - Wiedziałam, że tylko kwestią czasu będzie nim się we mnie zakocha. Byłam bardzo, um… przekonywująca. Myśli o tym jak go przekonywała wywołują u mnie mdłości.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Tak czy siak, wracajmy do rzeczy. - Kręci głową, jakby wyrywała się z fantazji. - Wiem co działo się na tych imprezach. - Posyła mi ostre spojrzenie. Wiedzące spojrzenie. Zaciska mi się żołądek, a ostre elementy moich koszmarów przeszywają mi umysł. Pieką mnie płuca, błagając o tlen, który je opuścił. Mam złe przeczucia i opadam na znajdującą się za mną ścianę, by się podeprzeć. - Mason myśli, że jesteś jakąś tam pruderyjną księżniczką. - Przewraca oczami. - Królewna Śnieżka, tak? Cóż, Księżniczko, zastanawiam się co by powiedział, gdyby wiedział, że byłaś bywalczynią na takich imprezach. Gdyby wiedział, że jesteś dziewczynką która dochodzi, gdy dotyka jej więcej niż jeden chłopak. Jeśli powiem mu, że lubisz ssać kutasa bezimiennego kolesia, gdy inny pieprzy cię w tym samym czasie. Myślisz, że spojrzałby na ciebie tak samo? Myślisz, że nie odrzuciłby go widok ciebie… Gęsia skórka przebiega mi po plecach, gdy usiłuję trzymać w ryzach przebłyski koszmarów, strzępki wspomnień. Mason wie. Powiedziałam mu. Więc nie powinnam pozwolić na to, by mnie to ruszało. Ale naciska, nagina moją determinację, opisując szczegółowo to co się stało, lub mogło się stać tamtej nocy. Jej werbalne, bardzo obrazowe ilustracje powodują, że zbiera mi się na mdłości. Czuję, jak z twarzy odpływa mi krew. Boję się, że mogę zemdleć, więc opieram dłonie na kolanach zaraz przed tym, jak w okropny sposób pozbywam się na chodnik zjedzonego lunchu. Wciąż jestem niezdolna do tego by stanąć prosto, ale czuję jak wwierca się we mnie spojrzeniem, więc zerkam w górę. Czysta desperacja w moich naiwnych oczach musi mnie zdradzać, ponieważ wyraźnie widzę chwilę, gdy dociera do niej prawda. Nikczemność zniekształca jej twarz, gdy przygląda mi się od głowy, po palce u stóp. - O mój Boże - mówi, uważnie mi się przyglądając, a jej oczy są twarde i zimne niczym mrożący krew wiatr. - Zatem Królewna Śnieżka nie jest zdzirą. Jest ofiarą. Gdyby zawartość mojego żołądka nie była już spektakularnie przede mną wyeksponowana, to teraz właśnie by do tego doszło. Moje ciało zaczyna niekontrolowanie drżeć. Ale gdy widzę w jej zgorzkniałych oczach jak obracają
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
się w jej głowie intryganckie trybiki, przerażenie z powodu tego że zna mój sekret blednie w porównaniu z tym, co mówi dalej. Ciska w moją stronę zdjęciem. Z wahaniem się mu przyglądam. Na zdjęciu jestem ja. Tamtej nocy. - No więc, Księżniczko - mówi, a nieżyczliwość ścieka z każdego jej słowa. - Chłopcy uprawiali z tobą seks bez twojej zgody? Jak możesz być pewna, że on nie był jednym z nich? Napięcie zaciska się wokół mojego serca niczym pięść, gdy uważnie przyglądam się zdjęciu. W tle stoi Mason, obejmując ręką wokół ramion innego kolesia. Jest taki młody. Miękka, jasna broda nie pokrywa jeszcze jego twarzy, ale to bez wątpienia on. Ale to co powoduje, że naciąga mnie na wymioty jeszcze bardziej, mimo iż mam pusty żołądek, to widok chłopaka, który z nim jest - to jedna z bezimiennych twarzy z moich snów. Ściskam zdjęcie drżącymi dłońmi, mnąc je w pięści gdy usiłuję wykrzesać energię by uciec. Ostatecznie bieganie wychodzi mi najlepiej. Robię głęboki wdech. Potem kolejny. I jak tylko moje płuca wypełniają się wystarczającą ilością powietrza, by skłonić moje ciało to poruszenia się, odchodzę. Odchodzę, zostawiając na chodniku mój roztrzaskany telefon w kałuży wymiocin. - Zatem okej. - Słyszę, jak za mną woła. - Myślę, że możesz zatrzymać sobie to zdjęcie. - Usiłuję zablokować jej śmiech, który odbija się od budynku za mną. Nogi nie potrafią mnie ponieść wystarczająco szybko tam, gdzie muszę być.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Dźwięk silników samolotu krzyczy mi w uszach gdy suniemy pasem startowym. Z głośników wydobywają się ogłoszenia, a potem zapowiedź filmu bezpieczeństwa. Stewardesy chodzą po samolocie, sprawdzając czy każdy ma zapięty pas i zamknięty schowek nad głową. Widziałam to wcześniej setki razy. To wszystko jednak blednie w tle, gdy ogarniają mnie myśli. Jego twarzy nie widuję w koszmarach. Ale jest ich tak wiele. I był na tej imprezie. Dowód na to znajduje się na blacie w kuchni rodziców, wraz z listem do Skylar, w którym tłumaczę, że nie mogłam zostać na ślubie. Podałam żałosną wymówkę o tym, że wynikła jakaś nagła sytuacja z Charlie. Mam nadzieję, że nie znienawidzi mnie za to, że przegapię jej wyjątkowy dzień. Nie mogę zostać. Nie mogę przejść z nim nawą. Nie mogę stać naprzeciwko niego przy ołtarzu, wiedząc, że mógł być jednym z nich. To mogłoby wyjaśnić dlaczego tak szybko zaakceptował to, co mi się przytrafiło. To, jak ciągle mi powtarzał, że nic co miało miejsce w mojej przeszłości nie może zmienić tego, co czuje. To, że zawsze mnie chronił. To, jak trzymał mnie mocno zeszłej nocy, w ciszy szlochając za moimi plecami. Może pochłaniało go poczucie winy. Czy naprawdę mogłam zakochać się w chłopaku, który mnie zgwałcił? Zalewa mnie zaprzeczenie. Usiłuję przekonać samą siebie, że to nie był on. Ale nie da się zaprzeczyć prawdzie widniejącej na tamtym zdjęciu. Pogłaśniam muzykę, bezmyślnie wpatrując się w niknące w dole miasto. A gdy woda zaczyna powoli zastępować ląd, ostatecznie żegnam się z Nowym Jorkiem.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Rozdział 24 Mason Trening przedsezonowy dobiegł końca. Nie muszę zgłaszać się na obozie szkoleniowym przez sześć tygodni. Nie mogło się lepiej ułożyć. Planuję spędzać każdą możliwą chwilę z Piper i Hailey. W kwestii tej drugiej może będę musiał całować trochę Cassidy po dupie. Mój prawnik powiedział, że nie powinno być zbyt trudno zdobyć wspólne prawo do opieki nad Hailey. W dzisiejszych czasach to dość powszechne, nawet jeśli ludzie mają tak wymagające zawody, jak ja. Ale to zajmie trochę czasu. Nie mogę nawet myśleć o tym, jak zachowanie Cassidy może wpływać na naszą córkę. Wystąpiłbym o pełne prawdo do opieki, ale nie mając dowodów - mocnego dowodu na to, że w jakiś sposób naraża na szwank dobro Hailey, nie mam z czym działać. Mogę jedynie liczyć na to, że był to jednorazowy wyskok. Widziałem ją pijaną mnóstwo razy, ale w mieście, gdzie nie wiązało się z tym prowadzenie samochodu i nie wydawało się to być wielką sprawą. Ale w sobotę wieczorem było inaczej. Była całkowicie oderwana od rzeczywistości. A ten dupek z którym była? Drżę na samą myśl, że Hailey mogłaby być narażona na kontakt z kimś takim. Zawsze wiedziałem, że Cassidy to zdzira, ale żeby ćpała? Szlag. Nie chcę nawet o tym myśleć. Wolę myśleć o Piper. Miniony weekend był wielkim kamieniem milowym. To co jej się przytrafiło jest niewyobrażalne. Gorsze, niż to co sobie wyobrażałem, myślałem, że może jakiś były chłopak wymusił na niej seks, albo, w najgorszym wypadku, że zaatakował ją jakiś przypadkowy nieznajomy. Ale, Boże, zbiorowy gwałt gdy była wyraźnie naćpana środkami nasennymi? Robi mi się od tego niedobrze. I zbyt dobrze zdaję sobie sprawę z tego jak to jest, gdy nie zna się różnicy pomiędzy koszmarami a rzeczywistością.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Zaufała mi. Otworzyła się przede mną, a potem pozwoliła obejmować się przez całą noc. Wiem, że wierzy w to, iż nigdy nie będzie w stanie całkowicie mi się oddać, ale sądzę, że się myli. W ciągu kilku miesięcy pokonała tak wiele strachu. Pozwoliła mi się pocałować. Dotknąć. Umieścić na niej język. A orgazmy które miała - gdybym usiłował opracować idealny orgazm, to nawet nie zbliżyłbym się do rzeczywistość, w której obserwowałem jak traciła kontrolę i cieszyła się tymi, które jej zapewniłem. Biegając na bieżni, szaleję na myśl o tym seksownym znamieniu na jej udzie. O tym kuszącym tatuażu za jej uchem. O jej idealnych, kremowych piersiach, które, przysięgam, zostały stworzone specjalnie po to, by pasować w moje dłonie. O tym słodkim, piżmowym zapachu pomiędzy jej nogami. Skończ z tym. Zwiększam tempo na bieżni oraz pogłaśniam muzykę, więc ciężko jest mi skupić się na czymś innym, poza zawrotnym tempem w jakim biegnę. Po zakończeniu biegu, rozglądam się po siłowni. Przyszedłem wcześniej, licząc na to, że wpadnę na Piper. Skoro przyszły miesiąc mam wolny, pomyślałem, że moglibyśmy ćwiczyć razem. Nie rozmawialiśmy odkąd wczoraj rano opuściła moje mieszkanie. Oboje opuściliśmy niedzielny brunch na Long Island. Myślę, że potrzebowała czasu, by wszystko przetworzyć. Jeśli to co powiedziała jest prawdą, to poza Charlie i jej rodzicami, jestem jedyną osobą, która wie. Cholera, sam nadal to przetwarzam. Nadal kręci mi się w głowie z powodu faktu, że jej wyznanie łączy nas na jakimś surrealnym poziomie. Nigdy nie sądziłem, że doświadczę tego z kobietą. Jestem w niej zakochany. Nie mam co do tego wątpliwości. Zamierzam jej o tym powiedzieć. Jeśli będę musiał, to przeliteruję jej to z pomocą róży pana T. Zrobię cokolwiek, by zrozumiała, że jestem w tym na sto procent. Jestem w tym na poważnie. Bez względu na to ile to zajmie. Mam na myśli ślub, dzieci nagrobki obok siebie. Cały pakiet. Gapię się na butelkę z wodą po tym, jak robię łyk - mały kawałek plastiku, który ma o wiele większe znaczenie niż kiedykolwiek sądziłem, że będzie miał. Obiecuję sobie, że jak tylko stąd wyjdę, zamówię do mieszkania kilkadziesiąt zgrzewek.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Spoglądam na bieżnie. Na stanowiska do podnoszenia ciężarów. Mijam ringi bokserskie, licząc na to, że ją zobaczę. - Jak tam mój ulubiony, niedoceniany, mało wykorzystywany futbolista? Odwracam się i uśmiecham do mojej ulubionej, neutralnej płciowo przyjaciółki. Okej, do mojej jedynej, neutralnej płciowo przyjaciółki. - Hej, Trick. Jak tam interesy? - Dobrze. Sporo pracy - mówi. - Mam tak dużo pracy, że sądzę iż szefowie powinni dać mi podwyżkę. - Puszcza do mnie oczko. Śmieję się. - Cieszę się, że to słyszę. - Oglądam się przez ramię, jeszcze raz się rozglądając. - Minąłem się z Piper? Spogląda na wielki zegar wiszący na ścianie. - Hm. - Przechyla głowę na bok, przyglądając mu się. - Nie, nie minąłeś się z nią. Jeszcze jej nie było - mówi, odwracając się w moją stronę. - To dość niecodzienne jak na poniedziałek, skoro restauracje są zamknięte. W zasadzie nie wydaje mi się aby opuściła poniedziałkowy trening odkąd ją poznałam, nie licząc dnia, w którym odbywał się maraton. Mój dobry humor znika, a serce nagle znajduje sobie miejsce na dnie żołądka. Coś jest nie tak. I mogę się założyć, że ma to coś wspólnego z sobotnim wieczorem. Zmieniła o mnie zdanie skoro znam już jej sekret? Może myśli, że inaczej ją postrzegam, że nie będę chciał jej dotknąć po tym, co się stało. Nic nie mogłoby być bardziej odległe od prawdy. Muszę się upewnić, że to rozumie. Wyciągam telefon i piszę do niej. Ja: Hej, skarbie. Brakowało mi Ciebie na siłowni. Możemy się dzisiaj zobaczyć? Gawędzę trochę z Trick oraz z kilkoma stałymi klientami siłowni, ale uwagę skupiam głównie na telefonie - czekając, skłaniając go by zawibrował w odpowiedzi.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Wykąpany po treningu, zarzucam torbę na ramię i kieruję się do domu Griffina. Nie odpisała mi i jeśli ma wątpliwości, to musi osobiście zobaczyć, że ja ich nie mam. Skylar uśmiecha się gdy mnie widzi, trzymając w ramionach śpiącego Aarona. Otwiera drzwi, po czym naciąga szyję, by zerknąć za mnie. - Jesteś sam? - pyta. - Gdzie Piper? Usiłuję ignorować ucisk w żołądku. - Liczyłem na to, że ty mi powiesz. Nie widziałem jej od wczorajszego poranka. Na jej twarzy widać zmartwienie. - Nie została z tobą zeszłej nocy? - Nie. - Zerkam w stronę schodów, licząc na to, że Piper lada chwila zejdzie na dół. - Nie została. Ostatnie co wiedziałem, to że szła do pracy. Macha abym wszedł do środka, po czym wkłada Aarona do najbliższej kołyski. - Bo pracowała. Wczoraj miała zmianę podczas lunchu. - Omiata mnie pytającym wzrokiem. - Nic nie rozumiem. Ponieważ ewidentnie w sobotę spędziliście razem noc, a potem oboje wykręciliście się od brunchu. Wszyscy założyliśmy, że w końcu się zeszliście i chcieliście mieć trochę, um… czasu sam na sam. - Mruga do mnie. - Ale potem dowiedziałam się, że wzięła zmianę w restauracji w Nowym Jorku. Pokłóciliście się czy coś? Ostro kręcę głową. - Ani trochę. Wręcz przeciwnie. Ta noc była jedną z najlepszych w moim życiu. Może najlepszą. Ona w końcu… Milknę w pół słowa. Skylar nie wie. - W końcu co? - pyta. - Um… myślę, że w końcu zdała sobie sprawę z tego, że moglibyśmy być parą. Triumfujący uśmiech pojawia się na jej twarzy.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Wiedziałam! - Klaszcze w dłonie, po czym wzdryga się, gdy przypomina sobie o śpiącym niedaleko dziecku. - Czekaj. Zatem dlaczego moja siostra zaginęła? Wzruszam ramionami, po czym z frustracją przeczesuję włosy obiema dłońmi. - Co, myślisz, że ma wątpliwości? - pyta. Patrzymy na siebie pokonani, po czym równocześnie wyjmujemy telefony i zaczynamy pisać oraz dzwonić do każdego, kto może mieć jakąś wskazówkę na temat Piper. Rozmowa z Baylor donikąd mnie nie doprowadza, ale wówczas dostrzegam to w oczach Skylar. Nie wiem z kim rozmawia, ale to w jaki sposób teraz na mnie patrzy - tak samo patrzył na mnie lekarz w szpitalu, siedem lat temu, gdy przekazywał mi, że rodzice nie żyją. Jej oczy pełne są niewypowiedzianych słów. Są ciężkie od smutku. Nie odrywa współczującego spojrzenia od moich wścibskich oczu, gdy słucha i przytakuje temu, cokolwiek słyszy. Odsuwa powoli telefon od ucha i zamyka oczy, gdy odkłada go na stół. - Co ty jej zrobiłeś? - pyta pustym głosem, jakby nie wiedziała czy mnie oskarżać, czy wspierać. Przechylam głowę na bok i rozważam jej pytanie. - Co zrobiłem jej? Ciężar osiada mi na piersi. Och Boże. Zbyt daleko pchnąłem ją w sobotę. Przeżywa jakiś opóźniony atak paniki. - Nic - mówię na oślep, po czym powracają do mnie przebłyski jej zdesperowanego skandowania, które wywołują we mnie palące fale żalu. Myślałem, że było okej. Myślałem, że z nią było okej. - Odchylam głowę do tyłu i wydmuchuję agonalny oddech. - Kurwa, Skylar. Co ja zrobiłem? - Nie wiem, Mason. - Podchodzi do mnie i łapie mnie za ramiona. Jest drobna, ale mocno odwraca moje duże ciało. Prowadzi mnie do drzwi. - Ale lepiej, żebyś, do cholery, się dowiedział. Mama właśnie poinformowała mnie, że wyjechała. Wyjechała z Nowego Jorku i nie ma zamiaru wrócić. Nawet na mój ślub. - Otwiera drzwi i wypycha mnie przez nie. - Kocham cię. Ale moją siostrę
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
kocham bardziej. Mam nadzieję, że cokolwiek się stało, jest tylko nieporozumieniem. Napraw to, Mason. Drzwi zatrzaskują się za mną, a ja stoję w miejscu, czując pustkę. Taką samą, jak w dniu śmierci moich rodziców. Spoglądam na nadgarstek, na ciągłe przypomnienie o tym, co straciłem. Przez to myślę o bransoletce Piper. Dotyka jej gdy jest zdenerwowana, tak samo, jak ja robię z blizną. I zastanawiam się, czy dodaje jej to sił, czy powoli wysysa z niej życie? Wybieram jej imię na telefonie, ale nim w ogóle słyszę dzwonek, przełącza mnie na pocztę głosową. Błagam, aby do mnie zadzwoniła. Aby dała mi znać gdzie jest. Żeby wróciła. Piszę do niej bez przerwy, pędząc do mieszkania i kieruję się wprost na podziemny parking, by udać się do jedynego miejsca, w którym mogę otrzymać odpowiedzi. Na Long Island.
Dwie pary gniewnych oczu spotykają się z moimi przy drzwiach wejściowych do domu jej rodziców po tym, jak jej ojciec zamaszyście otworzył drzwi. - Masz jaja aby tu przyjeżdżać - mówi. - Powinienem zadzwonić na policję.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Mama Piper kładzie dłoń na jego ramieniu i przytrzymuje go, ponieważ wygląda jakby chciał się na mnie rzucić. - Bruce, poczekaj - błaga, a w jej załzawionych oczach widać sprzeczne emocje. - Spójrz na niego. Wydaje się być całkowicie zniszczony. To Mason. Jest praktycznie częścią rodziny. Może ona się myli. - Myli się? - cedzi do niej, jakby była obcą osobą. - Myślisz, że nasza córka myli się co do tego, że ten psychopata ją zgwałcił? Jan się wzdryga. Bruce uderza pięścią w drzwi. Ja umieram w środku. Myśli, że ją zgwałciłem? O Boże. Naprawdę pchnąłem ją za daleko. Pochylam się, opierając dłonie na udach i walczę o oddech. Nigdy nie będę w stanie sobie wybaczyć. Zataczam się i uderzam plecami o ścianę na ganku, wkładając głowę pomiędzy nogi. - Nie, nie, nie - jąkam się załamanym głosem. - Tak mi przykro. To wszystko moja wina. Powiedziała, że jest gotowa. Myślałem, że była gotowa. Słyszę jak Bruce przeklina z powodu zranionej dłoni. Jan płacze rozczarowanie wylewa się wraz z jej łzami. Unosi dłoń by stłumić łamiący serce szloch. - Jaki potwór myśli, że naćpana szesnastolatka może zgodzić się na seks? - Szesnastolatka? Potrzeba minuty, by to do mnie dotarło. - Co? Szesnastolatka? Nie. - Spoglądam w ich załamane, wkurzone twarze. - Bruce, Jan, jestem skołowany, a wy mnie cholernie przerażacie. Powiedziała mi co jej się przytrafiło. W końcu otworzyła się przede mną w sobotę po tym jak ja, jak my… - Usiłuję odchrząknąć, by pozbyć się desperacji z głosu. - Próbowaliśmy być razem, ale spanikowała. To wówczas mi powiedziała. Opowiedziała mi o nocy kiedy została zgwałcona, oraz o chłopakach, którzy to zrobili. Po tym spała w moich ramionach. Myślałem, że było z nią okej. - Spoglądam na nich ze zbolałym i zagubionym wyrazem twarzy. - Gdy wczoraj wychodziła z mojego mieszkania, było z nią w porządku.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Bruce obejmuje delikatnie zranioną dłoń, a nienawiść zasnuwa mu oczy. - Powiedziała ci o tym? A co tu mówić, byłeś tam. Byłeś jednym z nich. - Jednym z nich? - Spoglądam na niego, a serce łomocze mi boleśnie mocno w piersi. - W sensie, że jednym z tych chorych sukinsynów, którzy ją zgwałcili? O czym ty mówisz? Poznałem ją dopiero kilka miesięcy temu. - Nazywasz naszą córkę kłamczuchą? - Wygląda tak, jakby chciał uderzyć mnie zamiast drzwi. - Nie, proszę pana. - Wstaję i opieram się dla równowagi o ścianę. Myślę tylko, że jest skołowana, ponieważ próbowaliśmy… - Pozbywam się niepokoju z głosu. Muszą mi uwierzyć. - Wiem o koszmarach, o twarzach które widzi, może po naszym kontakcie uznała, że byłem jednym z nich. - Albo może to ty jesteś skołowany - warczy. - Moja córka nie jest kłamczuchą, zdjęcie również nie kłamie. - Zdjęcie? - Przenoszę spojrzenie pomiędzy nimi, a frustracja i troska sączą się z moich oczu. - Jakie zdjęcie? - Poczekaj tutaj - mówi Jan. Następnie zwraca się do taty Piper. - Nie bij go, Bruce. Inaczej złamiesz sobie drugą rękę. Bruce przytakuje, spełniając jej prośbę. Mierzy mnie wzrokiem, przyszpilając do ściany gniewnym spojrzeniem. Po czasie który wydaje się być wiecznością, Jan wraca i podaje mi zdjęcie. To fotografia Piper, młodej i pewnej siebie. Jej długie, miodowobrązowe włosy są w jednym kolorze i są o wiele dłuższe niż dzisiaj. Piękna. A potem, jestem pewien, że oczy mnie zwodzą, gdy dostrzegam w tle siebie. - Nie rozumiem - mówię im, licząc na to, że potrafią wyczytać z moich oczu rozpacz. - Nie spotkałem Piper aż do marca tego roku. Nigdy wcześniej jej nie widziałem. Gdzie zostało zrobione to zdjęcie? Oczy Jan zdradzają ją, ukazując współczucie, którego z pewnością nie chciała abym zobaczył. Chwyta mnie za łokieć i wprowadza do domu. Posyła mężowi ostrzegawcze spojrzenie, gdy prowadzi mnie do kuchni. Odkładam
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
zdjęcie na stół i przyjmuję wodę, którą mi oferuje, chętny ugasić pragnienie wywołane uciążliwym niepokojem. - Co wiesz o tamtej nocy? - pyta jej mama. - Tylko to, co mi powiedziała, Jan. Proszę, powiedz mi co się tutaj dzieje. - Gorzka agonia która się we mnie kłębi jest wyniszczająca. - Gdzie ona jest? Bruce podnosi krzesło, odwraca je i stawia obok mnie, po czym siada na nim okrakiem i kładzie ręce na oparciu. - Pozwól, że opowiem ci historię - mówi głębokim i ostrym głosem przepełnionym zabójczym spokojem. - Dawno temu była szesnastoletnia dziewczyna. Piękna, utalentowana, towarzyska, szesnastoletnia dziewczyna. Uwielbiała swojego bratanka i pomagała siostrze wychowywać go gdy była młoda i samotna. Była świetną córką, lojalna przyjaciółką i utalentowaną aktorką. Jego oczy ciemnieją i robią się odległe. - A potem, kilka tygodni przed trzecią klasą liceum, poszła na imprezę z jakimiś przyjaciółmi z kółka dramatycznego. Nie byli towarzystwem w jakim zwykle się obracała, ale była zdeterminowana, by się wpasować we wszystkie kręgi - sportowców, kujonów, moli książkowych. Nie chciała mieć przypiętej łatki i należeć tylko do jednego kręgu towarzyskiego. Na tej imprezie byli futboliści i niektórzy z jej przyjaciół chcieli im zaimponować. Na skutek zakładu wypiła kilka szotów z futbolistami. - Milknie i popycha zdjęcie w moją stronę. - Szoty, które dałeś jej ty i twoi przyjaciele. Szoty, które były naszpikowane narkotykami, abyś mógł ją wykorzystać. Uderza nieuszkodzoną pięścią w stół obok zdjęcia. Gapię się na fotografię. I niczym w filmie odtwarzanym w zwolnionym tempie, mój umysł zalewają wspomnienia tamtej nocy w liceum, przez co osuwa mi się świat, jakby wyrwano mi spod stóp tani, pieprzony dywan. Ten śmiech. Jej maniakalny, upiornie znajomy śmiech, który przyprawił mnie kilka tygodni temu o dreszcze. Pochodził z tamtej nocy. Pamiętam to teraz tak wyraźnie, jak widzę przerażenie na bladej twarzy Jan. Miałem siedemnaście lat i byłem pijany. Nie zalany w trupa, ale dobrze zawiany. Trener Braden skopałbym mi dupę, gdyby wiedział że piłem, choć sezon tuż tuż. Ale wówczas,
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
niemal półtora roku po śmierci rodziców, stał się kimś więcej niż moim trenerem. Był dla mnie wzorcem ojca. Moim opiekunem. Moim zbawcą. Przyjaciele namówili mnie abym poszedł na imprezę, która została reklamowana jako epicka. Najlepsza letnia bibka wszechczasów. Miała miejsce w domu jakiegoś bogatego dzieciaka w mieście. Miejsce było gigantyczne i pamiętam, że szwendałem się długimi korytarzami, szukając niezajętej łazienki. Mijałem właśnie lekko uchylone drzwi, które, bazując na dochodzących ze środka odgłosach, prowadziły do sypialni. Przez szczelinę w drzwiach sączyły się oklaski, wiwaty i jęki przyjemności. Seks wyciekał z tego słabo oświetlonego pokoju. Miałem siedemnaście lat. Oczywiście, że zerknąłem. Wokół łóżka stało kilku chłopaków, ale żadnego z nich nie znałem, pamiętałem jedynie, że dziękowałem im za to, że nalali mi piwa z beczki. Na łóżku wiła się dziewczyna, unosząc biodra i wydając wszelakie seksowne dźwięki, które przez kilka dni nawiedzały mój nastoletni umysł w fantazjach. „Wszystko tutaj w porządku?”, zapytałem. Wszyscy odwrócili w moją stronę głowy. Kilku kolesi wyglądało na rozdrażnionych, jakbym miał zamiar dołączyć i zabrać im część przyjemności. Dziewczyna znajdująca się na łóżku, której twarz zasłonięta była nagim tyłkiem jakiegoś kolesia, przywołała mnie ruchem palca, zapraszając mnie bliżej. „Nie, dzięki”, powiedziałem, zatrzaskując drzwi i ruszając na poszukiwanie łazienki. To wówczas to usłyszałem. Jej szalony, lubieżny śmiech. To była Piper. Ona była tą dziewczyną na łóżku. Po raz drugi dzisiejszego dnia wkładam głowę pomiędzy nogi, by powstrzymać od wydostania się na zewnątrz gulę, która podeszła mi do gardła. - To wszystko moja wina - dławię się. Usiłuję powiedzieć Bruce’owi i Jan o tym, co wydarzyło się tamtego wieczoru. Ledwo udaje mi się przez to przebrnąć bez narzygania im na podłogę w kuchni. - Mogłem ją uratować. Nie wiedziałem. O Boże, nie wiedziałem. Byłem tam. Byłem… Gdy milknę, ponieważ nie mam już słów na bronienie się, Jan wstaje i pocieszycielsko mnie obejmuje. - Mason, dzięki Bogu - płacze, a jej łzy spływają równocześnie z moimi. - Wiedziałam, że to nie mogłeś być ty. Piper była skołowana. Powiedziała, że w koszmarach nigdy nie widziała twojej twarzy. Ale to zdjęcie. Ten chłopak obok ciebie, on był jednym z nich. Więc założyła. Wszyscy założyliśmy…
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
W bardzo matczyny sposób pociera mi plecy, zataczając na nich dłonią powolne okręgi. - Przepraszam, że w ogóle pomyślałam… - odchrząkuje - chodzi mi o to, że jesteś dla nas jak rodzina, Mason. - Powinienem był wiedzieć lepiej - besztam sam siebie, nadal usiłuję przyswoić to, jak blisko niej wtedy byłem. Z łatwością mogłem wkroczyć i wszystko zakończyć. - Sam byłeś tylko dzieciakiem - mówi Bruce. - To nie twoja wina. Nie wiedziałeś, że była gwałcona. - Wygląda jakby go coś bolało. - I z tego co nam wyjaśniła, sama nie wiedziała. Serce jeszcze raz mi się zaciska. Pali mnie gardło i pieką oczy. Spoglądam na nich i widzę, że ich gniew zmienił się w nic innego, jak współczucie. Jestem pewien, że moja twarz jest obrazem rozpaczy, czerwona i opuchnięta od tego, że pocieram ją dłońmi, oraz mokra od łez, które wylałem. - Kocham ją - mówię im. - Proszę, powiedzcie mi gdzie ona jest. - Tak naprawdę nie wiemy, synu - mówi Bruce. - Nie jestem nawet pewien czy sama wiedziała dokąd się uda, gdy wczoraj wyjeżdżała. A jej telefon został… zostawiła go. Kręcę głową, nie będąc skłonnym by to zaakceptować. - Muszę ją znaleźć - błagam. - Proszę, musicie mieć jakiś pomysł. Spoglądają na siebie. I niech to cholera, jeśli nie jest to kolejne spojrzenie, które skręca mi żołądek. - Mason, to może być wielkie nieporozumienie, ale musisz wiedzieć, że nadal może nie być zdolna do stworzenia związku z mężczyzną, który ma dziecko. Przenoszę pomiędzy nimi pytające spojrzenie. - A co to ma z czymkolwiek wspólnego? Hailey nie jest problemem. Jest cudowną, małą dziewczynką. Jan przytakuje.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Oczywiście, że tak. I kochamy ją. Ale ta historia niesie w sobie więcej niż wiesz. - Kładzie dłoń na moim policzku. - Ale to nie jest nasza historia do opowiedzenia. Wyciąga telefon i klika w ekran. - Może i nie wiemy dokąd się udała, ale znamy kogoś, kto pewnie to wie. Zabieram od niej telefon i widzę imię wyświetlone na ekranie. Charlie Tate.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Rozdział 25 Piper - Nie, nie potrzebuję boya hotelowego - mówię. - Nie mam wielu bagaży. No hay bolsas. Recepcjonista przesuwa moją kartą przez terminal i patrzy na mnie współczująco. Widzę, że zastanawia się jaka jest moja historia. Uciekam przed nękającym mężem? Wykopał mnie zdradzający chłopak? Jestem pewna, że widzi to wszystko. Podpisuję kwitek i pytam, czy mogę skorzystać z telefonu hotelowego, ponieważ nie kupiłam sobie jeszcze nowej komórki. - ¿Pudeo usar el teléfono pov favor? - Sí. - Popycha w moją stronę telefon. - Długi dystans. - Rozchylam szeroko ręce, mając nadzieję, że zrozumie mój gest, ponieważ nie wiem jak powiedzieć to po hiszpańsku. Posyłam mu moje najlepsze spojrzenie damy w opałach i dodaję nawet drżenie ust. Ogląda się za siebie, zerkając przez szklane drzwi do biura, najpewniej patrząc na szefa. Kobieta wygląda w tej chwili na zajętą. Facet wbija kod na telefonie i podaje mi słuchawkę. - W porządku - mówi łamaną angielszczyzną. - Wyglądasz na miłą dziewczynę. Pospiesz się, dzwoń szybko. Dziękując mu wylewnie, wybieram numer Charlie. Wiem że nie odbierze, ponieważ dzwonię z nieznajomego numeru. A poza tym, w Syndey jest teraz jakaś trzecia nad ranem. Ale to dobrze. Nie chcę jej teraz wszystkiego wyjaśniać. Jestem wykończona. Chcę tylko aby wiedziała, że wróciłam do
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Barcelony. To część naszego siostrzanego kodu - zawsze mówić sobie nawzajem gdzie jesteśmy. Czasami wiemy tylko my. Siostrzany kod. To coś, co wymyśliłyśmy gdy miałyśmy po dwanaście lat, po tym jak odszedł jej tata i zaczęła żyć we własnym, osobistym piekle. Nie chciała już dłużej być córką swojej mamy, więc zapytała mnie czy może udawać, że jest córką mojej. Moja mama i tak traktowała ją jak własną córkę. A Baylor i Skylar nauczyły się, że gdzie była jedna, tam znajdowała się też druga. Pod każdym względem była siostrą Mitchell. - Hej, hermana, to ja. Podążam wedle kodu. Wróciłam do Barcelony i nie mogę się doczekać gdy wrócisz z Australii. Zniszczył mi się telefon, więc jeśli będziesz potrzebowała się ze mną skontaktować, to dzwoń na ten numer. Kocham cię. Mam nadzieję, że świetnie się bawisz z, um… jak on ma na imię? Tak czy siak, pomyślałam, że powinnaś wiedzieć. Pa. Odkładam telefon i jeszcze raz dziękuję recepcjoniście, po czym wlekę się po schodach do pokoju, by zaczerpnąć tak potrzebnego mi snu.
Budzi mnie głośne pukanie do drzwi i przeklinam ten hałas, gdy patrzę na zegar na stoliku nocnym i widzę, że spałam tylko dwadzieścia minut. Nakrywam głowę poduszką, licząc na to, że intruz sobie pójdzie.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Por favor limpie después. - Zakładając że to pokojówka, proszę, aby przyszła kiedy indziej. Łomotanie nie ustaje. Wkurzona zwlekam się z łóżka, drepcę do drzwi i otwierając je zamaszyście drę się: - Śpię… o mój Boże… Charlie! Jej pochłaniający uścisk wpycha mnie z powrotem do pokoju. - Tak bardzo za tobą tęskniłam. - Moje słowa tłumią jej rude włosy. A potem ją odpycham. - Chwila. Dlaczego tu jesteś? Co się stało z Sydney i z tym, jak mu tam? Wychodzi z pokoju, by przeciągnąć przez próg swoją ciężką walizkę. Nie potrafię powściągnąć uśmiechu. Czuję się jak za dawnych czasów. Bezpiecznie. Komfortowo. Znajomo. - Och, to. - Unika mojego spojrzenia, kładąc torbę na otomanie, po czym ją otwiera. - Pfff, nigdy by nie wypaliło. Opada mi szczęka. Mrużę oczy. Wskazuję na nią oskarżycielsko palcem. - Skłamałaś. Zaczyna rozpakowywać przypadkowych szuflad.
walizkę,
wrzucając
jej
zawartość
do
Kładę na jej dłoniach swoje, powstrzymując ją przed złapaniem kolejnej partii ubrań. - Złamałaś kod, Charlie. Dlaczego skłamałaś? Wiesz, że zbyt dobrze cię znam, więc nie wciskaj mi kitu. Przewraca oczami. - Technicznie to nie było kłamstwo, Pipes. Naprawdę planowałam z nim polecieć. Zmieniłam po prostu zdanie na lotnisku, - moje karcące spojrzenie nakłania ją do dalszych wyjaśnień - gdy pojawiła się jego żona i rzuciła we mnie telefonem. - Pociera ramię, wzdrygając się. Przytulam ją. - Och, skarbie. Tak mi przykro. Znowu to samo. Faceci są do dupy.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Śmieje się, ale nie do końca szczerze. - Cóż, ten przynajmniej naprawdę nie wsadzał innemu w dupę tak, jak poprzedni. Zamykam oczy i kręcę głową, zbulwersowana sytuacjami w jakie czasami się pakuje. Rozgląda się po moim pokoju hotelowym, potem zerka na swoją w połowie rozpakowaną torbę i mruży na mnie oczy. - A skoro mowa o tym, że faceci są do dupy, to dlaczego tutaj jesteś? I gdzie twoje rzeczy? Piecze mnie gardło i boli mnie serce. Naprawdę boli - tak, jakby nie całkiem było na swoim miejscu - jakbym zostawiła jego część w Nowym Jorku. Widzi pokonany wyraz mojej twarzy. - Och Piper. Co się stało? - Prowadzi mnie do łóżka, siada i klepie miejsce obok siebie. Opada jej szczęka, gdy opowiadam jej tę nieprawdopodobną historię. A potem przytula mnie aż zasypiam. Gdy się budzę, jestem wkurzona na światło sączące się przez zasłony i uderzające mnie w twarz. Ale po chwili zdaję sobie sprawę z tego, że to poranne światło, a nie wieczorne. Patrzę na zegar. Spałam niemal osiemnaście godzin. Na szafce nocnej widzę wiadomość od Charlie, że wyszła do pracy rozkłada towar w małym butiku dla turystów, przy porcie. Uśmiecham się na myśl o tym, że ma prawdziwą pracę, zamiast polegać na facetach, aby zapewnili jej dach nad głową. Przynajmniej na razie. Do czasu aż znów zrobi coś tak głupiego, jak seks z szefem i zostanie wylana przez jego żonę. Po długim, kojącym prysznicu, który zmywa z mojego ciała trudy podróży, przeszukuję kilka szuflad, by pożyczyć jakąś koszulkę i dżinsy. Spodnie muszę podwinąć z powodu różnicy wzrostu. Jednak postawiłam granicę odnośnie noszenia bielizny Charlie, a ponieważ od dwóch dni mam na sobie te same majtki, decyduję się pójść na waleta. Zakładam torebkę na ramię i ruszam na zakupy. Nie wróciłam do Skylar by zabrać rzeczy i będę potrzebowała kilku drobiazgów, zanim tata przyśle mi
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
moje ubrania. Z przyzwyczajenia zawsze noszę paszport w torebce, a on, wraz z kartą kredytową wystarczył, by zdobyć bilet lotniczy. Wszystko inne było zbędne. Wliczając w to Masona Lawrence’a. Zamiera mi serce. Przetrwałam całe trzydzieści minut bez myślenia o nim. Usiłuję przekonać samą siebie, że to nie on był na zdjęciu, że może jego sukowata była dodała go tam za pomocą photoshopa, czy coś. Ale skąd by wiedziała, że tam byłam i że to zdjęcie pochodziło z tamtej nocy? Nigdy nie zapomnę ubrań jakie miałam wtedy na sobie. Kilka miesięcy później, gdy w końcu uzmysłowiłam sobie co się stało, spaliłam różowy sweter z głębokim dekoltem i biodrówki Capri. Nawet jeśli Mason był jednym z nich, to może było tak jak mu powiedziałam i był po prostu pijanym, napalonym dzieciakiem, który dołączył do orgii. Czy można było go w ogóle winić jeśli tak się stało? Mimo to, nigdy nie będę w stanie mu wybaczyć tego, że o tym wiedział i nie powiedział mi prawdy, gdy wszystko mu wyjawiłam. Myślał, że może ze mną być wiedząc co zrobił? Jak moglibyśmy na tym budować związek? Po tym co wydarzyło się w czasie drugiej najgorszej nocy mojego życia? Dręczący głos w mojej głowie mówi mi, że to nie tak. Że wyciągnęłam błędne wnioski. Że na tym zdjęciu może wcale nie było jego. To mógł być jego, jak to się nazywa… doppelganger?6 Mason to dobry człowiek. Pamiętam jak powtarzałam sobie w kółko w głowie tę mantrę, gdy mnie całował. Dotykał mnie. Umieścił na mnie swój język. Nie! Przestań, Piper. Lata temu był inny. Sam to przyznał. Sypiał z wszystkim co nosiło spódnicę dopóki nie spieprzył i nie zapłodnił jednej z takich panienek. To on był na zdjęciu. Moja głowa to wie. Czuję to w żołądku. Moje złamane, pieprzone serce nienawidzi tego. Z przyzwyczajenia sięgam po telefon by sprawdzić, która godzina, ale zdaję sobie sprawę, że go nie mam. Spoglądam na nowy zegarek na prawej ręce 6
Sobowtór (niem. Doppelgänger) – istota fikcyjna, duch-bliźniak żyjącej osoby; czarny charakter, mający zdolność pojawiania się w dwóch miejscach jednocześnie. W języku niemieckim Doppelgänger oznacza po prostu sobowtóra. W wierzeniach jednak odnosi do złego brata bliźniaka.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
i widzę, że prawie nadeszła pora na moją codzienną kawę. To jedyna rzecz jaką sobie folguję, nawet jeśli brakuje mi kasy. Kto tak w ogóle potrzebuje telefonu? Zwłaszcza jeśli wiem, że jest zapchany wiadomościami i nagraniami na poczcie głosowej, które zostawił on. Zbliżając się do mojej ulubionej kafejki, zastanawiam się czy może pozwoliliby mi tu ponownie pracować. Za kawę, jedzenie i być może kilka tygodni pobytu w mieszkaniu powyżej, jak robiłyśmy w zeszłym roku. Ale nie wiem, ponieważ tak jakby odeszłam bez uprzedzenia, gdy Charlie przygruchała sobie jakiegoś gościa, który zabrał nas do Londynu. Ale hotel, który pospiesznie wybrałam jest zdecydowanie zbyt kosztowny, abyśmy mogły zostać w nim dłużej niż jeden, lub dwa dni. Musimy zacząć rozglądać się za innym miejscem. Może wrócimy tam gdzie Charlie nocowała przed wczorajszym wieczorem, pewnie było to jakieś schronisko młodzieżowe z obrzydliwymi, wspólnymi łazienkami i brakiem prywatności. Stoję w kolejce, nie rozpoznając żadnego z pracowników. Płaca jest niska, choć obroty wysokie. Ale nie potrzebuję wiele, więc gdy podchodzę do lady by złożyć zamówienie, zabieram podanie z pudełka na ścianie i wkładam je do torebki. A potem, tak jak zwykle, przechodzę na palcach do miejsca, w którym oczekuje się na odbiór zamówienia, nie odrywając oczu od baristy, który przyrządza moje latte. Nie jest ciężko obserwować, ponieważ piszą imię każdego klienta na kubku. - Zgaduję, że wygrałaś - mówi za mną głęboki, zbolały, znajomy głos. Serce mi łomocze. To donośny dźwięk, który rezonuje w całym moim ciele. Niemożliwe. Odwracam się i wpatruję się w niego przez kilka sekund. Minut. Przez całą wieczność. To on. Jedyny mężczyzna jakiego kiedykolwiek kochałam. Nawet wbrew woli, moje ciało odpowiada na jego głos. Jego twarz. Na samą jego obecność. Jednak moją kolejną myślą jest to, że wypatroszę moją tak zwaną najlepszą przyjaciółkę, i powieszę ją za pieprzone małe palce u stóp, aż oderwą się od jej ciała, pozwalając aby spadła i utopiła się w kałuży własnej krwi.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Piper? - woła facet za ladą. Odwracam się i gapię na oferowany mi kubek z moim imieniem. Szlag. Mason staje obok mnie, zabiera kawę i wrzuca ją do kosza na śmieci. Następnie sięga do kieszeni i rzuca na blat pieniądze - w dodatku Euro. - Zrób jej kolejną - poleca. - Taką jak ta. - Kiwa w stronę kosza. - I zatrzymaj resztę. Comprende? Barista robi wielkie oczy, gdy widzi nominał leżący na blacie. Wyraźnie jest zdezorientowany sytuacją, ale tak czy siak zabiera pieniądze i wygląda na to, że na tyle rozumie angielski, by zastosować się do polecenia Masona. - Sí. Robi się, amigo - mówi szczęśliwy. Mason i ja stoimy obok siebie w ciszy, obserwując jak przygotowują moją nową kawę. Nic nie mówi. Nie stara się nakłonić mnie, abym na niego spojrzała. Nie robi nic, poza wpatrywaniem się w każdy ruch, który wykonuje dzieciak, począwszy od napisania na kubku mojego imienia, po mieszanie cappuccino z odpowiednią ilością mleka, nim ponownie stawia przede mną zamówienie. Mason kiwa do niego w podziękowaniu głową. Mam wrażenie, że nie za bardzo zna hiszpański. Zabieram napój, ale nie nawiązuję z nim ponownie kontaktu wzrokowego. Boję się, że jeśli to zrobię, to przypomnę go sobie w przebłyskach jednego z moich snów. Czasami tak właśnie do mnie powracają. Gdy widzę uśmiech, który mógłby należeć do jednego z nich, lub słyszę względnie znajomy głos, albo pijackie wiwaty imprezujących facetów. Jeśli sobie go tam przypomnę - jak coś mi robi - to nie sądzę, abym to przetrwała. Nie po tym, co dzieliliśmy. A wiedząc, że potencjalnie może być… - Piper, skarbie. - Z wahaniem dotyka dłonią mojego łokcia. - Proszę, usiądź i pozwól mi wyjaśnić. Cała moja defensywna przybiera na sile i wyrywam rękę z jego delikatnego uchwytu, uderzając go mocno w żebra. - Nigdy więcej mnie tak, kurwa, nie nazywaj. - Odchodzę, błagając nogi aby się pode mną nie załamały.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Rozdział 26 Mason - Czekaj! - Ignoruję ból w klatce piersiowej i wybiegam za nią przez drzwi. Mówię do jej pleców: - Nie jesteś mi winna przynajmniej tego, że mnie wysłuchasz? Chodzi mi o to, że pokonałem całą tę drogę. Zatrzymuje się i odwraca, ale zamiast łez, w jej oczach migają sprzeczne emocje. Usiłuję ją odczytać tak, jak byłem to w stanie robić w przeszłości. Co widzę w tych niesamowitych, zielonych tęczówkach… złość? Żal? Niezdecydowanie? Chwytam się tego ostatniego, pomimo zjadliwych słów, które wymawia: - Dawno temu ci powiedziałam, że nic nie jestem ci winna. Nigdy. Ma rację. Niczego nie jest mi winna. Zwłaszcza po tym, co myśli, że jej zrobiłem. Cholera, powinna rzucić we mnie swoją gorącą kawą, a nie dawać mi drugą szansę. - Racja - mówię, uczepiając się słów, które mogą spowodować, że zostanie i mnie wysłucha. - Więc może zrobisz to z dobroci serca. - Wskazuję na stolik przed kafejką. Znajduje się w kącie, na uboczu, ale i tak wciąż na widoku wielu gości. Chcę, aby czuła się bezpiecznie. To zawsze będzie mój najwyższy priorytet, bez względu na to czy ze mną zerwie, czy nie. - Proszę. Usiądź. Nie musisz nic mówić. Poświęć mi po prostu tyle czasu, ile zajmie ci wypicie kawy. Spogląda na pozostałe stoliki, odnotowując, że panuje przy nich zgiełk w tych przedpołudniowych godzinach. Wzdycha, a moje serce szarpie się w klatce piersiowej. Pozwoli mi wytłumaczyć.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Podchodzi do stolika i odsuwa jedno z krzeseł, stawiając je tak daleko od drugiego, jak to tylko możliwe. Siada i zdejmuje wieczko z parującego kubka. - Powiedziałabym, że masz jakieś dziesięć minut. Mów szybko, ponieważ gdy czas minie, znikam. Wyjaśniam jej każdy, wywołujący mdłości szczegół tak, jak zrobiłem to jej rodzicom. A gdy sprawdzam zegarek, by zobaczyć ile minut minęło, widzę, że ponad dwadzieścia. A jej kawa stoi na stoliku. Nietknięta. Strzępek nadziei splata się z moimi słowami. - Byłem tam, Piper. Ale przysięgam ci, że nie brałem udziału w tym co się stało. Nie wiedziałem, że ktoś dosypywał coś do drinków. Gdybym wiedział, to uwierz, że bym to powstrzymał. Nigdy się nie dowiesz jakie mam poczucie winy z powodu tego, że byłem tak blisko ciebie i nic nie zrobiłem. Sam wtedy piłem. Niedużo, ale na tyle, by przyćmiło to mój osąd. Bywałem już wcześniej na tak dzikich imprezach. Wykładając wszystkie karty na stół, powiem też, że samemu zdarzało mi się w tamtym czasie być z więcej niż jedną dziewczyną. Z chętnymi dziewczynami - dodaję szybko. - Praktycznie wszystko już widziałem. Nic mnie nie szokowało. Zapytałem - mówię, zamykając oczy i kręcąc głową, ponieważ nadal nie mogę uwierzyć, że to była ona. - Zapytałem tak, jak powiedziałem ci minutę temu. Mimo iż cię nie widziałem, zapytałem czy wszystko w porządku. Pokazałaś mi uniesione kciuki. Boże, gdybym tylko mógł cofnąć czas. - Desperacko przeczesuję włosy palcami, łapiąc za nie z tłumioną złością i frustracją. - Pieprzone uniesione kciuki, Piper. Uznałem, że działo się to za obopólną zgodą. Pomyślałem, że z dziewczyną - z tobą - było okej. Jedyne co widziałem, to dziewczynę, która dobrze się bawiła. W końcu wykonuje ruch inny, niż wykręcanie bransoletki. Drżącą dłonią sięga po kubek i robi łyk, teraz już zimnej, kawy. Nie nawiązuje ze mną kontaktu wzrokowego. Po prostu gapi się na napój, bezmyślnie sunąc palcem po czarnych literach wypisanego na kubku swojego imienia. Gdy się odzywa, jej słowa mnie zabijają: - Dziewczyna, która dobrze się bawiła, co? Potakuję ze wstydem, a moje słowa ociekają żalem. - Przykro mi.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Odchrząkuje i próbuje wziąć się w garść, siadając prościej i wygładzając dżinsy. Mocno walczy. Mimo iż nigdy nie widziałem aby uroniła choć jedną łzę, to wyraźnie jest przez to wszystko zniszczona. - Cóż, przynajmniej teraz wiem, który sen jest właściwy. - Jej głos jest odległy i wyzuty z emocji. - Nie wiemy na pewno, Piper - wyjaśniam. - Byłem tam tylko przez minutę. A nawet przez kilka sekund. Krótko potem opuściłem imprezę. Nie wiem co się potem stało, ale lubię myśleć, że narkotyki zelżały i że walczyłaś, kopałaś ich w jaja, sprawiając że sukinsyny są bezpłodni. Twarz jej blednie. Następnie szybko dopija kawę i wiem, że kończy mi się czas. - Skąd wzięłaś to zdjęcie? - pytam. Zastanawiałem się nad tym przez całą drogę tutaj. Nigdy wcześniej go nie widziałem. Gdybym widział, to z pewnością zapamiętałbym jej niewątpliwie olśniewającą twarz. To co mówi, powoduje, że przewraca mi się w żołądku: - Cassidy. - Cassidy? - pytam, pewny że dobrze ją usłyszałem, ale nie do końca wierząc czemu miałoby to służyć. - Taa. Matka twojego dziecka? - Do jej głosu ponownie wdzierają się emocje i jej słowa ociekają cierpieniem i być może goryczą. - Skąd, do cholery, Cassidy miała zdjęcie naszej dwójki z imprezy, która miała miejsce sześć lat temu? Gdy opowiada mi niewiarygodną historię, mam wizję mojej byłej, która czai się przed budynkiem i śledzi mnie, śledzi Piper. Zalewają mnie fale niepokoju i przerażenia. Właśnie tej osobie przez osiemdziesiąt procent czasu powierzona jest moja córka. Wiedziałem, że Cassidy jest terytorialna, ale nie miałem pojęcia, że śledziła mnie od liceum. Z tego co pamiętam, poznałem ją dopiero w college’u. Teraz to ma sens. Oczywiście, że to była ona. Usiłuje nas rozdzielić. Rościć sobie do mnie prawo.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Jak myślisz, dlaczego dała ci to zdjęcie, Piper? - pytam, ponieważ potrzebuję tego, by doszła do takiej samej konkluzji. Kiwa głową, jakby wiedziała do czego zmierzam. - Groziła mi nim. Myślę, że usiłowała nas rozdzielić - mówi. Insynuowała, że zamierza ci powiedzieć iż byłam zdzirą, która lubiła pieprzyć się z kim popadnie. Powiedziała, że nie będziesz chciał być z kimś takim. Śmieję się w głos. - Przyganiał kocioł garnkowi. Momentalnie żałuję tych słów i chcę je cofnąć. - Nie miałem na myśli tego, że jesteś garnkiem. To znaczy, nie jesteś… Cholera, Piper. Co jeszcze mogę powiedzieć? Przepraszam. - Wiem co miałeś na myśli. - Smutny uśmiech przyciemnia jej oczy. Powiedziała mi, że wiedziała co działo się na takich imprezach. Była bardzo… szczegółowa. I wszystkie moje koszmary zaczęły powracać do mnie tak brutalnie, jakby biła mnie pięściami. Widziała moją reakcję. Nie potrafiłam jej ukryć. To było okropne. A potem już wiedziałam. Wiedziałam w której chwili zdała sobie sprawę z tego, co naprawdę wydarzyło się tamtej nocy. Całe jej ciało widocznie się napina i przeciąga językiem po suchych zębach, kontynuując: - Śmiała się, Mason. Naprawdę zaczęła się z tego śmiać. Jaki człowiek jaka kobieta - może zrobić coś takiego? Pocieram dłońmi twarz, a ostry zarost na szyi przypomina mi o tym, że od kilku dni nie brałem prysznica. W ciągu dwudziestu dwóch lat mojego życia, nigdy bardziej nie chciałem fizycznie skrzywdzić kobiety, niż w tej właśnie chwili. - Cholerny potwór, oto kto. Jak mogłem być tak okropnym sędzią charakteru? Nawet wówczas, gdy to mój fiut podejmował wszelkie decyzje, jak mogłem nie przejrzeć jej bredni? - Nie widzisz tego? Gdy zorientowała się, że nie może wykorzystać tego zdjęcia przeciwko tobie, postanowiła wykorzystać je przeciw mnie. Od samego
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
początku była o ciebie zazdrosna, Piper. Zrobi wszystko, by nas rozdzielić. Najwyraźniej uwzględnia to upokorzenie ciebie i oskarżenie mnie o gwałt. Piper opróżnia kubek i uroczyście odkłada go na stół. - To nie ma znaczenia. To znaczy, cieszę się, że nie byłeś jednym z nich. Ale nigdy więcej nie spojrzysz na mnie w taki sam sposób. Byłeś tam. Byłeś dokładnie za drzwiami. Widziałeś mnie w taki sposób. Nie możesz tego odzobaczyć, Mason. Wstaje, a ja idę w jej ślady, przysuwając się bliżej. - To nie ma dla mnie znaczenia, Piper. Nic z tego. To co do ciebie czuję… - Dla mnie to ma znaczenie - wchodzi mi w słowo. Unosi dłoń i kładzie ją na mojej piersi, zatrzymując mnie, abym się do niej nie zbliżył. Ten ostry ruch sprawia, że się wzdrygam i niemile widziany ból przeszywa moje żebra. Przykro mi, że pokonałeś całą tę drogę, Mason. Ale nie mogę być z tobą z większej ilości powodów, niż wiesz. Lepiej, że odkryliśmy to teraz. Desperacja przepływa przez moje ciało i niewytłumaczalna rozpacz zalewa mi serce. - Dla kogo lepiej? Dla ciebie, abyś mogła żyć w zaprzeczeniu, wiedząc, że mogłaś mieć szansę na szczęście? Lepiej dla mnie, gdy będę wiedział, że pozwoliłem odejść miłości mojego życia? Oddech jej się rwie i unosi dłoń, by przycisnąć ją do własnej piersi. - Zgadza się, Piper. Kocham cię. Kocham wszystko, co ma z tobą związek. Nawet te części, które uważasz za brzydkie i zniszczone. Wygląda, jakby fizycznie cierpiała. Jej twarz jest napięta z udręki i dla równowagi podtrzymuje się krzesła. Kręci nieznacznie głową i opuszcza wzrok na ziemię. Czuję, jak robi emocjonalny krok w tył. - Nie. Nie mogę. Przepraszam. Proszę, pozwól mi odejść. Jej słowa są niczym sztylety, które przeszywają moją żyłę szyjną. Gdy ode mnie odchodzi, wołam za nią ostatni raz: - Zatem wygrałaś zakład, skarbie. Czego chcesz?
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters Zwalnia wzrokowego.
kroku.
#3 Black Roses Odwraca
głowę,
ale
Samantha Christy nie
nawiązuje
kontaktu
- Nikt nie jest tutaj zwycięzcą, Mason. Opadam na krzesło, pozbawiony tchu tak, jakby ktoś walnął mnie porządnie w brzuch. Patrzę jak niknie w oddali, a każdy jej krok odrywa kolejny kawałek mojego serca. Ta kobieta została stworzona specjalnie dla mnie. Jestem tego pewien. Jesteśmy ulepieni z tej samej gliny. Nie ma cholernej mowy, że opuszczę Hiszpanię bez niej. Ale jak, do diabła, mam ją przekonać, skoro jest tak uparta jak jej starsze siostry? Gdy tak siedzę, myśli kotłują mi się w głowie. Usiłuję ułożyć plan by skłonić ją do wysłuchania mnie, a wtedy mija mnie jakaś para, która przykuwa mój wzrok. Kobieta mówi po hiszpańsku do swojego męskiego towarzysza, więc nic nie rozumiem. Nagle się zatrzymuje i kładzie jego dłoń na swoim ciążowym brzuchu. Uśmiechają się od ucha do ucha, wymieniając między sobą prawdopodobnie słowa miłości i podekscytowania. Wówczas to do mnie dociera. Nie, uderza to we mnie niczym tona cegieł. Powiedziała, że istnieje więcej powodów dla których nie może ze mną być. Jej tata powiedział, że może nigdy nie być w stanie związać się z mężczyzną, który ma dziecko. Jest powściągliwa wobec dzieci. Ja pierdolę. Zalewają mnie okropne możliwości. Zaszła tamtej nocy w ciążę i poddała się aborcji? Albo gorzej, czy na skutek tego ataku nie może mieć dzieci? O Boże - ten komentarz jaki do niej rzuciłem odnośnie kopnięcia tamtych kolesi w jaja, by nie mogli mieć dzieci… Zrywam się szybko, by za nią pobiec i przewracam przy tym krzesło. Musi wiedzieć, że nic z tego nie ma znaczenia. Jeśli nie chce dzieci, to nie będziemy ich mieli. Jeśli chce, zaadoptujemy. Ale gdy biegnę za nią zatłoczonymi ulicami, gorączkowo usiłując ją znaleźć, spowalnia mnie jedna myśl.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Nawet jeśli przejdzie przez to i pozwoli sobie mnie kochać, to czy kiedykolwiek będzie w stanie zaakceptować Hailey? Ponieważ moja córka i ja to pakiet wiązany. Musi być jakiś sposób, by mieć je obie. Nie będąc w stanie zlokalizować Piper, wyjmuję telefon i klikam w ekran. - Jeszcze tylko jedna przysługa. Proszę, Charlie?
Momentalnie ją zauważam. Cóż, ja, oraz reszta zdrowych facetów w kafejce. Zdjęcia nie oddają jej sprawiedliwości. Jest olśniewająca. Wyższa niż przeciętne kobiety, a jej długie, ciemnoczerwone włosy opadają beztroskimi falami wokół jej ramion. Zatyka je za uszy i rozgląda się, aż mnie zauważa. Jej piwne oczy niewiele zdradzają gdy mi się przygląda. Oczywiście rozmawialiśmy w poniedziałek, gdy dzwoniłem do niej z domu Bruce’a i Jan. Ale widzę, że może być sceptyczna. Nadal bolą mnie uszy po tej werbalnej chłoście, jaką zafundowała mi przez telefon. Najwyraźniej zdążyła już spotkać się z Piper i musiała wyjść z ich hotelowego pokoju, by skręcić mi kark, przeklinając mnie nie tylko po angielsku, ale również w kilku nieznanych mi językach. Imponujące. Nie mogłem wtrącić ani słowa, dopóki Jan nie odebrała mi telefonu by wyjaśnić Charlie sytuację. A potem, przed moim przylotem, zaledwie kilka godzin temu, powiedziała mi gdzie najprawdopodobniej znajdę Piper. Trafiła.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Musiałem zaczekać jedynie trzydzieści minut zanim pojawiła się po swoją codzienną dawkę uzależnienia. Charlie odmówiła mi podania nazwy hotelu. Myślę, że bała się iż pójdzie źle. Niestety miała rację. Kieruje się do mojego stolika, a mężczyźni rozstępują się jak Morze Czerwone, by pozwolić jej przejść i wywieszają języki. Naprawdę jest żywym odbiciem swojej, niegdyś sławnej matki. Zastanawiam się czy zostaje tutaj przez to rozpoznawana. Tak czy owak, anonimowość jest tutaj dla mnie odświeżająca, nawet jak na skromnego, rezerwowego rozgrywającego. Wstaję, by się z nią przywitać. - Charlie. Dziękuję że się ze mną spotkałaś. - Trzymam wyciągniętą do niej dłoń, rozdarty pomiędzy tym czy z grzeczności zaoferować jej coś do picia, a tym, czy przejść od razu do sedna. Stawiam na rycerskość. - Co ci zamówić? Ściska moją dłoń mocno i z pewnością siebie, nawiązując kontakt wzrokowy. Jest tak różna od kruchego kwiatu, w którym jestem zakochany. Jestem szczęśliwy na myśl o tym, że Piper ma takiego obrońcę jak Charlie. Siada obok mnie. - Nic, dziękuję. Przygląda mi się uważnie, gdy zajmuję swoje miejsce. Nie w seksualny sposób. Nie konfrontacyjnie, ale niemal tak, jak patrzy się na zabłąkanego psiaka w schronisku, decydując się czy zabrać go do domu, czy nie. - Więc to ty. - Opiera się na krześle i krzyżuje ręce na piersi. Przeczesuję z frustracją włosy dłonią. - Nie zrobiłem tego, Charlie. Przysięgam, że nie byłem jednym z nich… Unosi dłoń, by mi przerwać. Jest wysoka, ale nie jest dużą kobietą, a jej drobna, łabędzia postać wymaga więcej szacunku niż sądziłem. - Nie to miałam na myśli - mówi. - Miałam na myśli, że to ty. Jej szansa na szczęście. Normalność. Jesteś tym, który w końcu zabierze ją ode mnie.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Co? Nie. - Jestem zbulwersowany, że w ogóle pomyślała iż próbuję to zrobić. Ale nim mogę zacząć się bronić, zdaję sobie sprawę z tego, że dokładnie tak właśnie jest. - Cóż, cholera. Taa, myślę że dokładnie tego chcę. Ale chcę ją jedynie zabrać z powrotem do Nowego Jorku. Nie chcę odbierać jej najlepszej przyjaciółki. Śmieje się. To gardłowy, zmysłowy dźwięk, który powoduje, że odwracają się w naszą stronę głowy. - Jest okej, Mason. W zasadzie jest świetnie. Czekałam na ten dzień. Rozglądam się dookoła. Ewidentnie coś mi umyka. - Jestem skołowany. - Myśli, że jest tutaj dla mnie. Zawsze tak myślała, a ja jej na to pozwalałam. Ale nie mogłoby to być dalsze od prawdy. Marszczę brwi, prosząc o wyjaśnienie. - Wiem, że Piper ci o mnie opowiadała. Znając ją, był to pewnie zabieg by zapobiec twoim pytaniom odnośnie jej zachowania. Mylę się? - Nie, nie mylisz się. Naprawdę ześwirowała gdy zobaczyła twojego… Zamykam usta, zaciskając je w wąską, pełną poczucia winy linię. Nie jestem pewien czy wie o ich konfrontacji. - Mojego ojca - mówi. - Jest okej. Piper i ja mówimy sobie wszystko. Zerkam na nią spod rzęs. Potakuje. - Wszystko. Przewracam oczami z powodu tej insynuacji. Ale cieszę się, że Piper ma taką przyjaciółkę. Griffin. On jest moją Charlie. Wspieraliśmy się w najgorszych chwilach. - Skoro wiesz o niej wszystko co tylko można, to może pomożesz mi zrozumieć dlaczego ode mnie ucieka? Od związku. Czy to naprawdę dlatego, że byłem tam tamtej nocy, czy z powodu mojej córki, Hailey? Na twarzy Charlie pojawia się ciepły uśmiech.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Boże, jest wspaniała, Mason. Lepiej dobrze jej pilnuj gdy wejdzie w okres dojrzewania. - Widziałaś ją? - Oczywiście. Piper pokazała mi kilka zdjęć, które zrobiła w parku. Współczucie emanuje z jej oczu. - Wiesz, to nie tak, że ona nie lubi dzieci. Po prostu ciężko jej przebywać w ich otoczeniu. Zamiera mi serce. - Zatem coś się wydarzyło po tamtym ataku na nią? Wzrusza ramionami. - To nie moja historia - mówi. - Ale powiem ci coś, ta dziewczyna jest moją bratnią duszą. Przeszłyśmy niezłe gówno, ona i ja. Doświadczyłyśmy rzeczy, których nikt nie powinien przechodzić. Ale jej pobyt tutaj jest zły. W ciągu tych kilku miesięcy, które tam z tobą spędziła, uleczyła się bardziej, niż w ciągu czterech lat, które przebywała za granicą. Otwieram, a potem zamykam usta. Gapię się na nią szeroko otwartymi oczami przez całe pięć sekund. - Naprawdę? Mam przeczucie, że jedyne co robiłem, to przywracałem jej koszmary i rozgrzebywałem całe to gówno, o którym usiłowała zapomnieć. - Nie widzisz tego, Mason? Potrzebowała tego. Musiała skonfrontować się ze swoimi demonami, by móc zostawić je za sobą. Pogodziłam się z tym, co mi się przytrafiło. Cóż, tak jakby. Okej, może i nie. - Przewraca oczami. - Może i sypiam z połową Europejczyków i zawsze będę nienawidziła moich, tak zwanych rodziców, ale moja przeszłość nie kontroluje mnie tak, jak Piper. Robię łyk chłodnej już kawy, przyglądając jej się spekulacyjnie ponad kubkiem. - Wszystko jedno - mówi defensywnie. - Nie analizuj mnie tutaj. Unoszę do góry dłonie w udawanym geście poddania. - Nie ośmieliłbym się. - Mądry facet. - Wyrywa mi kawę, zdejmuje wieczko i wącha zawartość, po czym wypija do dna. Mam wrażenie, że nie za bardzo przejmuje się tym,
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
skąd będzie pochodził jej następny posiłek. Boli mnie myśl o tym, że z Piper mogłoby być tak samo. - Wykonałam kilka telefonów - mówi, stawiając przede mną pusty kubek. - I zdecydowałam, że cię lubię, Mason. Więc zamierzam ci pomóc. W tym przypadku nasza dziewczyna może nie wiedzieć co jest dla niej najlepsze. Jasne jest dla mnie, że chce cię kochać. Nie jestem tylko pewna czy uważa, że jest do tego zdolna. - Co mogę zrobić? Gdzie ona jest? - Samo usłyszenie od niej tych słów napawa mnie nadzieją. - Nie tak szybko. Pozwól mi najpierw z nią pogadać. Będzie się opierała, wiesz o tym, prawda? Ale jesteś dla niej dobry i obawiam się, że może już nigdy nie znaleźć takiego faceta jak ty. Jesteś rzadkim okazem, Masonie Lawrence, a ja nie pozwolę jej z mojego powodu przepuścić takiej okazji. - Co chcesz powiedzieć? Wzdycha. - Wyjeżdżam. Jeśli zniknę, Piper nie będzie miała powodu, by tu zostać. - Nie, Charlie. - Kręcę głową. - Nie mogę ci na to pozwolić. To nie jest wyjście. Może mogłabyś wrócić do Nowego Jorku. Kręci gwałtownie głową. - Nigdy tego nie zrobię. To nie jest miejsce dla mnie. Ale dla Piper owszem, przy tobie. Teraz ty jesteś za nią odpowiedzialny. Nie spierdol tego, inaczej cię wytropię i zabiję gołymi rękoma. W dupie mam to, jak imponująco jesteś duży. Wstaje i również się podnoszę. - Daj mi godzinę - mówi, wyciągając z kieszeni kartę-klucz hotelowy, po czym kładzie ją na stole przede mną. Wyciągam do niej rękę, ale zamiast tego mocno mnie przytula. Jęczę, gdy ściska moje obolałe żebra. - Futbol daje ci w kość, wielkoludzie? - Śmieje się. - Coś zdecydowanie daje, ale to nie futbol.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Spogląda na mnie pytająco, po czym pociąga za moją koszulkę i unosi ją do góry, odsłaniając mały, czerwony fragment skóry po prawej stronie żeber, zaraz pod moją wiodącą ręką. Przechyla głowę na bok i przygląda się temu, co tam jest. - Nie zamierzam nawet udawać że wiem co to znaczy, ale lepiej, do cholery, aby miało to coś wspólnego z naszą dziewczyną. Uśmiecham się do niej, opuszczając koszulkę. - Lepiej go przemyj - mówi. - Wygląda na to, że przykleiły się do niego fragmenty twojej koszulki. Za wcześnie zdjąłeś bandaż? Wiesz, że każą go nosić od czterech do sześciu godzin? Polej go ciepłą wodą z mydłem, a potem wetrzyj trochę maści i daj skórze oddychać. - Wygląda na to, że okropnie dużo na ten temat wiesz. - Unoszę na nią brew. - Pokazałabym ci, ale potem musiałabym cię zabić - żartuje. - Słuchaj, Charlie, jeśli jest coś, co kiedykolwiek mógłbym dla ciebie zrobić… - Po prostu zatroszcz się o nią, Mason. - Uśmiecha się do mnie cudownie, po czym odchodzi. - Możesz na to liczyć - wołam za nią. Spoglądam na klucz, a potem na zegarek. To będzie najdłuższa, pieprzona godzina w moim życiu.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Rozdział 27 Piper
Wpatruję się w lustrze w spoconą dziewczynę, przyglądając się jak utrzymuje mordercze tempo na bieżni, w daremnej próbie ucieczki od przeszłości. Ucieczki od niego. To naprawdę ironiczne, jak bardzo jest to odpowiednie. Biegam na bieżni - urządzeniu, które zostało skonstruowane tak, by powstrzymać cię od poruszania się naprzód. Lepiej jest w taki sposób. On jest wschodzącą gwiazdą. Ja jestem chodzącą katastrofą. On ma do wychowania córkę. Nie potrzebuje dziewczyny, która sama ewidentnie potrzebuje wychowania. Ma córkę do wychowania. Te słowa odbijają się w mojej głowie, gdy usiłuję zapobiec temu aby tamten nieszczęsny dzień nie zdominował moich myśli. Nie myślę o tym. Nigdy. Poza jedynym dniem w roku. A dziś nie jest ten dzień. Zwiększam tempo, przez co nie mogę myśleć o niczym więcej poza oddychaniem. Wówczas widzę w lustrze jak do mnie podchodzi. Nie umyka mi dezaprobujące spojrzenie Charlie, gdy zauważa na elektrycznym wyświetlaczu dystans jaki przebyłam. Mierzymy się na spojrzenia poprzez lustro, a potem zaczyna szybko poruszać ustami, bez wątpienia opieprzając mnie w swój siostrzany sposób. Ale nie słyszę jej poprzez głośną muzykę, więc wskazuję na słuchawki i wzruszam ramionami. W zwolnionym tempie unosi dramatycznie rękę i naciska na przycisk kontrolujący moje tempo. Gromi mnie wzrokiem, unosząc brwi, nieprzerwanie naciskając na strzałkę, aż bieżnia całkowicie się zatrzymuje. Następnie staje na niej, podchodząc blisko mnie i wyrywa mi słuchawki z uszu. - Dwadzieścia pięć kilometrów, Piper? Oszalałaś, kurwa? - Biegam w maratonach, Charlie. To nie powinno cię zaskakiwać. Schodzę z maszyny i biorę ręcznik, by otrzeć twarz.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Prycha i łapie mnie za łokieć, wyciągając mnie z hotelowej siłowni, i prowadzi mnie do naszego pokoju. Nie mówi ani słowa. Do czasu, aż stoimy przed drzwiami. Wyciąga do mnie dłoń. - Klucz - żąda. - Gdzie jest twój? - pytam. - Zgubiłam. Przewracam oczami i wyjmuję kartę z tylnej kieszeni, po czym podaję jej niczym posłuszne dziecko. Wygląda na wkurzoną. Nikt nie chce znaleźć się po przeciwnej stronie wkurzonej Charlie. Otwiera drzwi, popycha mnie przez nie i prowadzi do łóżka. - Siadaj. Spoglądam na moje nowiutkie, przesiąknięte potem ubrania do ćwiczeń i pytam: - Czy mogę się chociaż najpierw wykąpać, mamo? - Nie. Nie możesz. Sadzaj swój głupi, kościsty, uparty tyłek na łóżku i posłuchaj mnie. - Zapomniałaś o wpienionym - mówię. - Wpienionym? - Tak, Charlie. Sprzedałaś mnie. Jesteś jedyną osobą, która wiedziała gdzie będę. Powiedziałaś mu gdzie mnie znaleźć. Dlaczego to zrobiłaś? - Ponieważ musiałaś usłyszeć prawdę, Piper. Zadzwonił do mnie kiedy spałaś i wszystko wyjaśnił. Ten facet wskoczył do samolotu i przeleciał dla ciebie ocean. I zrobił to znając twoje najgorsze sekrety. - Nie najgorsze - mówię, patrząc w ziemię. - Najgorsze - powtarza. - Wszystko inne było jedynie przypadkową okolicznością. - Jak on w ogóle będzie mógł patrzeć na mnie w taki sam sposób, Charlie? Po tym jak wie, że to ja byłam na tamtym łóżku. Biorąc udział w orgii z wieloma chłopakami.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Boże, jesteś tak zajebiście tępa! - wrzeszczy. - Nie widzisz, że ten facet cię kocha? Kocha cię pomimo całego tego gówna. Cholera, może kocha cię nawet właśnie przez to. Jesteś ocalałą, Piper. Ale aż do teraz udawało ci się przeżyć dzięki uciekaniu. Uciekłaś z Nowego Jorku. Uciekałaś od mężczyzn. Uciekałaś od siebie. Czas się zatrzymać. Delikatnie przesuwam palcami po bransoletce. - Nie wiem czy potrafię, Charlie. - Tak. Potrafisz. A ja zamierzam dać ci potrzebnego kopa, abyś to zrobiła. Przyglądam się jej dociekliwie. - Coś ty zrobiła? - Nie chodzi o to co zrobiłam, ale o to, co zamierzam zrobić. Wyjeżdżam, Piper. - Wyjeżdżasz? - Przechylam głowę na bok, by lepiej jej się przyjrzeć. Co, jednak lecisz z tym dupkiem do Australii? - Wyjeżdżam, czyli przez jakiś czas urywam się sama. Ruszam w podróż by odnaleźć wewnętrzny spokój. - Co? Dlaczego karmisz mnie całym tym buddyjskim badziewiem? Uśmiecha się, wstając z łóżka. - Polegałyśmy na sobie przez bardzo długi czas, Piper. Nawet gdy przez te kilka miesięcy byłaś w Nowym Jorku, nadal byłam do ciebie uwiązana. Nie jestem pewna czy wiem jak bez ciebie być sobą. Jesteś moją inspiracją. Jeśli ty możesz to rozgryźć, to może ja też. - Rozgryźć? - Śmieję się. - Żartujesz sobie? Dlaczego myślisz, że cokolwiek rozgryzłam? Nie widziałaś w jakim stanie byłam przez te ostatnie kilka dni? - Możesz się okłamywać ile chcesz, moja przyjaciółko, ale obie wiemy, że jakieś pięć sekund dzieliło cię od pozostania w Nowym Jorku, dopóki ta suka nie pokazała ci zdjęcia.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Wzdycham. Ma rację. Sporo o tym myślałam w niedzielę po tym, jak obudziłam się w jego ramionach. Cholera, jeśli mam być szczera z samą sobą, to myślałam o tym na długo przed tym. Ale jest sto rzeczy, jakie mogłyby pójść źle. Wyjmuje z szafy walizkę. Zrywam się z łóżka, aby ją powstrzymać. - Przestań, Charlie. Jeśli musisz wyjechać dla samej siebie, to w porządku. Ale twój wyjazd niczego nie zmieni. I tak nie mogę z nim być. Mówiłam ci co się stało, gdy spróbowałam. Nie mogę być z nikim. Wyrywa mi swoją walizkę i szybko wrzuca do niej zawartość szuflad. - To jest decyzja, którą będziesz musiała podjąć, Piper. Ale nigdy się nie dowiesz, jeśli nie spróbujesz. Masz dwadzieścia dwa lata. Nigdy nie odzyskasz tego czasu. Powiedz mi jedno, gdy będziesz stara i siwa, leżąc na łożu śmierci, będziesz żałowała, że nie podążyłaś za tą jedyną w życiu miłością? Jeśli nie, to nie jesteś taka silna za jaką cię miałam. - Przestaje się pakować i patrzy mi prosto w oczy. - Pamiętaj, nikt nie może cię zranić bez twojego pozwolenia. Mrugam, chłonąc jej słowa. - Teraz cytujesz Gandhiego? Drzwi do pokoju stają otworem, a mi zamiera serce, gdy Mason przechodzi przez próg. - Przepraszam - mówi do Charlie. - Nie mogłem czekać godziny. Nie mogłem ryzykować, że ucieknie. Charlie uśmiecha się do niego, po czym odwraca się do mnie. - Mądry z niego facet. Byłabyś szalona jeśli pozwoliłabyś mu odejść, Pipes. - Przytula mnie. W miażdżący duszę i łamiący serce sposób, który zwiastuje koniec. Nigdy wcześniej nie czułam od niej takich wibracji. Ona naprawdę wyjeżdża. Przytulam ją z całych sił. Ponieważ bez wzglądu na to co wydarzy się po tym jak wyjdzie z pokoju, wiem, że nasze życia zmienią się na zawsze. Ciągnie walizkę na korytarz, po czym zatrzaskują się za nią drzwi. Ten dźwięk odbija się dramatycznie od ścian, pozostawiając mnie sam na sam z
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Masonem w tym pokoju, który kurczy się wraz z każdą sekundą, w której się w siebie wpatrujemy. - Przykro mi - mówi w końcu. - Wiem ile dla ciebie znaczy. - Jest okej. - Bagatelizuję własne uczucia. - Przeżyłam gorsze rzeczy. Oddech mu się rwie i wygląda tak, jakby moje słowa fizycznie go zraniły. - Wyglądasz tak, jakbyś przebyła niezły trening. Zastanawiam się czy ma na myśli trening fizyczny czy mentalny, ale nie pytam. - Dlaczego tu jesteś? - mówię zamiast tego. - Już ci powiedziałam, że nic z tego nie będzie. - Wiem, że to zrobiłaś. Ale jestem tutaj aby zmienić twoje zdanie. - Staje pomiędzy mną a drzwiami, błagając mnie swoimi penetrującymi oczami, abym go słuchała. - Nie możesz. - Wracam na łóżko i zdejmuję gumkę, rozpuszczając włosy, ponieważ zaczyna mnie już od tego boleć głowa. Rzucam ją na stolik nocny. - Piper, jestem w tobie zakochany. - Kładzie dłoń na piersi, dokładnie na sercu, aby podkreślić swoją deklarację. - A to cholerny cud. Nie sądziłem, że kiedykolwiek do tego dojdzie. Byłem szczęśliwy z mojego życia, cóż, przynajmniej tak sądziłem. Tak szczęśliwy jak mogłem być… biorąc wszystko pod uwagę. - Bezwiednie przesuwa palcem po bliźnie. - Futbol i Hailey. Tylko tyle potrzebowałem. Ale to wszystko zmieniło się kiedy cię poznałem. Wiedziałem, że potrzebowałem więcej. Nie obchodzi mnie twoja przeszłość. To co ci się przytrafiło, Piper, nie było wyborem. Ale to, dzisiaj, to jest wybór. Nie możesz zaprzeczyć, że żywisz do mnie uczucia. Może nawet mnie kochasz. Ale musisz się zdecydować pozwolić sobie na to. Niechętnie kręcę głową. - Nawet jeśli możesz przejść nad tym do porządku dziennego i nie widzieć mnie w taki sposób… na tamtym łóżku z tymi chłopakami. Nawet jeśli to wszystko nie ma dla ciebie znaczenia, to i tak nie sądzę, abym mogła z tobą być.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Dlaczego nie, Piper? Myślisz, że jesteś uszkodzona? Ponieważ mogę cię zapewnić, że jest wręcz przeciwnie. Przywilejem byłoby bycie z tobą. Jestem wyczerpana. Emocjonalnie. Fizycznie. Jestem zmęczona ukrywaniem tego przed nim. Może jeśli mu powiem, to raz na zawsze zrozumie, że mam rację. Zamykam oczy, ponieważ nie mogę znieść patrzenia na niego gdy obnażam przed nim duszę. - Ponieważ twoja córka może już zawsze przypominać mi o tej, którą straciłam. Powietrze słyszalnie zostaje wyssane z pokoju i wciągnięte w jego płuca. Słyszę jak przechodzi przez pokój, po czym czuję, jak zapada się łóżko obok mnie. - Miałaś córkę? Och, Piper. - Pociera kojąco moje plecy, po czym kładzie dłoń na łóżku za mną, ale wciąż na tyle blisko, że czuję jego ciepło. Opowiesz mi o tym? Nadal mając zamknięte oczy, mówię: - Znienawidzisz mnie jeśli to zrobię. - Nigdy nie mógłbym cię nienawidzić, skarbie. Byłaś młoda. To zrozumiałe, a nawet oczekiwane, że poddałaś się aborcji po tym, co ci się przydarzyło. I jeśli nie możesz mieć teraz dzieci, to poradzimy sobie z tym. - Nie. Nie rozumiesz. - Więc spraw, abym zrozumiał. - Mason… to zbyt trudne. Znów pociera moje plecy, a ja usiłuję kontrolować oddech, który niemal wymyka się spod kontroli. - Jest okej - mówi. - Jestem tutaj. Nigdzie się nie wybieram. Wciągam powietrze. Wypuszczam je. Znów wciągam. Potrzebuję pełnych dziesięciu oddechów nim znów zaczynam mówić. A wtedy, może na skutek jego kojącego dotyku na plecach. A może dlatego, że ciężar moich tajemnic stał się zbyt wielki. A może jestem po prostu gotowa. Jakikolwiek jest
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
powód, zaczynam mówić, a słowa wylewają się ze mnie szybciej, niż woda z pękniętej tamy. - Wiesz jak to jest, gdy kilka godzin, a czasami kilka dni później, przypominasz sobie sen? Cóż po tamtej nocy zaczęło się to zdarzać coraz częściej. Myślałam, że to normalna część dojrzewania, śnienie o chłopcach i seksie. A potem, kilka miesięcy później, dostałam grypy. Cóż, myślałam że to grypa, ale nie chciała odejść. Mama w końcu w listopadzie zabrała mnie do lekarza, niemal cztery miesiące po imprezie. To wówczas dowiedziałam się, że byłam w ciąży. Nie wiedziałam nawet, że straciłam dziewictwo. - O Boże, Piper. Usiłuje mnie pocieszyć, ale w tej chwili nie chcę aby mnie dotykał. Odsuwam się od niego i opieram o zagłówek, przyciskając kolana do klatki piersiowej. - Rodzice początkowo nawet mi nie uwierzyli. Ostatecznie przechodzili już przez to z Baylor. Ale nie trwało długo, by poskładać wszystkie elementy układanki w oparciu na szacowaną datę poczęcia, którą podali mi po badaniu USG. Niewiele pamiętałam z tamtej imprezy. Uznałam po prostu, że upiłam się kilkoma szotami, które wypiłam. Przyjaciele z którymi byłam żartowali o obściskiwaniu się z przypadkowymi nieznajomymi i że na jakiś czas stracili mnie z oczu. Uznałam, że może zrobiłam to samo. Rodzice zabrali mnie oczywiście na policję, ale zasadniczo powiedzieli nam, że nic nie mogą zrobić, ponieważ nie zostało to od razu zgłoszone. Powiedzieli, że przejdą przez procedury, wypełnią dokumentację i sprawdzą tamtą rezydencję. Stwierdzili jednak, że będzie to daremny trud. Po tym zaczęłam miewać inne sny. Sny, w których walczyłam. Może było to pobożne życzenie. A może po prostu więcej wspomnień wypływało na powierzchnię. Ale rzecz w tym, że nigdy nie będę wiedziała kim był ojciec mojego dziecka. Zalewają mnie mdłości. - Nigdy się nie dowiesz co poczułam, gdy zobaczyłam to zdjęcie i Cassidy oskarżyła cię o… - Szlag. - Blednie. Naprawdę odpływają mu z twarzy wszystkie kolory, choć zawsze wydaje się być opalony. - Pomyślałaś, że mogłem być ojcem. A potem uznałaś, że znienawidziłbym cię za usunięcie mojego dziecka. Może nawet tak bardzo, jak ty mnie za zgwałcenie cię.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Unoszę dłonie do ust by stłumić szloch, który czuję, że we mnie wzbiera. - Nie poddałam się aborcji, Mason. Łzy, które gromadziły się we mnie od przeszło pięciu lat w końcu spływają mi po policzkach w niekończących się strumieniach. Piecze mnie gardło, gdy usiłuję wytłumaczyć: - Moja córka urodziła się w dniu moich siedemnastych urodzin. - Ciężko oddycham i czkam pomiędzy słowami. Spoglądam w górę zamazanym od łez wzrokiem, by sprawdzić jego reakcję. Spotykam się z załamaną twarzą, która odzwierciedla moją. Aż do dnia w którym mój tata dowiedział się że zostałam zgwałcona, nigdy nie widziałam płaczącego mężczyzny. Jestem dość pewna, że Mason szlochał cicho w moje plecy tamtej nocy, gdy powiedziałam mu o napaści na mnie, ale patrzenie jak płacze - zobaczenie współczucia i rozpaczy, które spływają mu po twarzy i kapią na dżinsy, to coś zupełnie innego. I to mnie niszczy. Naraz, jakby walono mnie tym w głowę, zdaję sobie sprawę, że nie chcę robić nic, co zasmuca tego mężczyznę. Krzyżujemy spojrzenia i wzbierają pomiędzy nami emocje. Nagle i równocześnie sięgamy ku sobie, klękając na łóżku gdy się przytulamy. I płaczemy. Ja wypłakuję pięć lat łez. On płacze za mnie. Płacze ze mną. I, co dziwaczne, jest to jedna z najlepszych chwil w moim życiu. Kilka minut, albo godzin później, ponieważ tracę poczucie czasu, kładzie nas na łóżku, a ja układam się w zgięciu jego szyi. Zarzucam mu rękę na klatkę piersiową. Ostro wciąga powietrze, przez co zachodzę w głowę, czy go zraniłam. - Wszystko w porządku? - jąkam się, nadal ciężkim od łez głosem. - Nigdy nie było lepiej. I nawet defensywa z mojej drużyny nie mogłaby mnie od ciebie odciągnąć, skarbie. - Całuje moje włosy. - Powiesz mi więcej? Przytakuję w jego ramię. - Wiem, że mogłam ją zatrzymać. Widziałam jak Baylor to robiła. Pomagałam przy tym Baylor. Ale ona kochała ojca swojego dziecka. A ja nawet nie wiedziałam kto był ojcem mojej córki. Była nim jakaś bezimienna twarz z moich snów. Wiedziałam, że nie mogłam zostać w Connecticut, ani
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
nigdzie w pobliżu. Nie mogłam zostać wiedząc, że mogłabym wpaść na któregoś z nich i nawet nie zdawać sobie z tego sprawy. Pamiętaliby mnie? Kpiliby ze mnie? Składaliby mi propozycje? Nie byłam przygotowana na to, by samotnie wychowywać dziecko, albo nawet z Charlie i nie myśl, że tego nie zaoferowała. Ale bałam się, że dziecko będzie ciągłym przypomnieniem o tym, co się stało. Nie chciałam w taki sposób na nią patrzeć - jakby była wytworem czegoś okropnego. Chciałam, aby dorastała z dwójką kochających rodziców, a nie z samotną, nastoletnią matką z obrzydliwą przeszłością. Sposób w jaki klatka piersiowa Masona unosi się i opada z każdym oddechem uspokaja mnie. - Więc teraz już wiesz dlaczego nie świętuję urodzin - mówię. - Nie umarłam w sierpniu, tego okropnego dnia, w którym mnie napastowali. Umarłam w dniu siedemnastych urodzin. To wtedy oddałam córkę. Zmaga się by uregulować oddech, wydmuchując mocno powietrze w moje włosy. W moje brzydko pachnące, spocone włosy, które nadal są mokre po treningu. Metodycznie przesuwa kciukiem po moich knykciach, dając mi odwagę do powiedzenia tego, co czułam od dawna. - Jak na ironię, w dniu moich dwudziestych drugich urodzin, w dniu gdy moja córka skończyła pięć lat, ponownie tchnąłeś we mnie życie. - Piper - szepcze moje imię jak modlitwę. Unosi mi brodę, by spojrzeć w moje opuchnięte, czerwone oczy. - Dlaczego myślałaś, że cię znienawidzę? Wzruszam ramionami. - Ponieważ masz córkę. Ponieważ mogłeś się na nią wypiąć. Mogłeś ją oddać, ale nie zrobiłeś tego. Więc jak mógłbyś kochać kogoś, kto zrobił coś takiego? Powoli wydmuchuje powietrze przez nos. - Tak właśnie myślisz? Ponieważ grubo się mylisz. To co zrobiłaś było największym i najbardziej bezinteresownym aktem miłości, skarbie. Poświęciłaś cząstkę siebie, aby ona miała szansę na cudowne, szczęśliwe życie. To był największy dar. Nienawidzić cię? Nie sądzę, abym kiedykolwiek mógł kochać cię bardziej, niż w tej właśnie chwili.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Brak mi słów, więc ściskam jego klatkę piersiową. Wciąga kolejny bolesny oddech, a ja spoglądam na niego pytająco. - Jesteś ranny? - Nieszczególnie - mówi. - Co masz na myśli mówiąc nieszczególnie? Ciągle się wzdrygasz gdy cię dotykam. - Celowo naciskam mocno dłonią na jego klatkę piersiową, po prawej stronie żeber. Ból maluje się na jego twarzy, powodując, że mocno się niepokoję. Siadam i chwytam za rąbek jego koszulki. Zerkam na niego, szukając pozwolenia, a on przytakuje, podnosząc się, by przysiąść na piętach. Powoli zdejmuję mu koszulkę, oczekując że zobaczę iż jest poturbowany i posiniaczony po treningu. Ale zamiast tego, to co widzę powoduje, że wylewam więcej łez. Teraz, gdy tama pękła, kwestionuję to, czy kiedykolwiek będę w stanie przestać płakać. A w tej chwili jestem bezsilna, by zatrzymać ten rwący potok. Na jego podrażnionej, czerwonej, wrażliwej skórze napisane jest jedno słowo.
Roxane
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Rozdział 28 Mason - Co? Jak? - pyta, delikatnie sunąc palcem po zaczerwienionym tatuażu. Wzruszam nonszalancko ramionami. - Miałem do zabicia sporo czasu gdy czekałem na samolot. Wytatuowałbym sobie twoje prawdziwe imię, ale wiem, że lubisz pozostawać anonimowa. Podrywa w moją stronę zaczerwienione oczy. - Dobrze przeliterowałeś. - Oczywiście, że tak. - Uśmiecham się. - Jak mógłbym nie, po tym, jak nasłuchałem się od ciebie na temat tego, że błędnie napisali w filmie to imię. Mrugam do niej, a ona delikatnie się uśmiecha. To pierwsza oznaka nadziei jaką mi daje. Poza tym, jak zaufała mi i opowiedziała swoją historię. Dotarła tak daleko, że zastanawiam się co by się stało, gdybym pchnął ją nieco dalej. Odgarniam jej włosy na bok, by odsłonić tatuaż. - Opowiesz mi o nim? - pytam. - I o tym? - Dotykam bransoletki. Spogląda na czarną różę oplecioną skórzanymi paskami i mogę niemal zobaczyć wspomnienia, które migają jej w oczach. - Charlie dała mi ją w dniu, gdy urodziła się moja córka. Oprócz rodziców, była jedyną osobą, która wiedziała gdzie byłam. Wszyscy inni, włącznie z moimi siostrami myśleli, że część trzeciej klasy liceum odbywałam za granicą. Ale zamiast tego udałam się do miejsca, które rodzice znaleźli w północnej części Nowego Jorku. Była to farma, na którą starsza para
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
przyjmowała takie osoby jak ja, ciężarne nastolatki, które chciały ukryć się przed światem. Pomagałam im na farmie i gotowałam, a oni pozwolili mi tam zostać do porodu. Gdy przyjechałam, były tam dwie inne dziewczyny. Jedna odeszła w przeciągu kilku tygodni, a druga na krótko przede mną. Nie wymieniłyśmy się adresami ani numerami telefonów. - Przechyla głowę na bok i łapie się za kark, a napięcie widocznie z niej wycieka. - Nikt nie chciał pamiętać. Zakładam jej włosy za ucho i kładę palce na jej szyi, zastępując jej dłoń i licząc na to, że uda mi się wymasować ją i rozluźnić, podczas gdy opowiada mi tę bolesną historię. - Mogłam trzymać ją przez godzinę, zanim mi ją zabrali. Mogę stwierdzić, że znów zbiera jej się na płacz, ale usilnie próbuje się opanować. Zamyka oczy i osiada w niej dławiący żal, który mocno ją ściska. To była zarazem najlepsza, jak i najgorsza godzina w moim życiu. - Mocno przełyka, ocierając kciukami łzy. - Była piękna. Miała główkę pełną ciemnoblond włosków i piękne, niebieskie oczy. Wiem, że wszystkie dzieci mają niebieskie oczy, więc nie wiem jaki kolor ostatecznie przyjęły. Ale to nie miało dla mnie znaczenia. Była idealna pod każdym względem. Uderza we mnie smutek, gdy wspomnienia o utracie rodziców zamazują mi wzrok. - Potem już nigdy jej nie widziałaś? Kręci głową. - To była zamknięta adopcja. Wiedziałam, że lepiej będzie w ten sposób. Zwłaszcza po tym, jak ją zobaczyłam. Nie potrafiłam sobie wyobrazić tego, że będę informowana co u niej i będę oglądała zdjęcia, nie mogąc być częścią jej życia. Co, jeśli stało jej się coś okropnego? Nie sądzę, abym przeżyła taką wiedzę. Więc całą godzinę spędziłam na studiowaniu jej nieskazitelnej twarzy i wyjaśniając, dlaczego nie mogłam być jej mamą. Po tym jak mi ją zabrali, wylałam całą rzekę łez. Gdy przyszła pielęgniarka i zabrała mi ją z ramion, wraz z nią zabrała całe moje życie. Ale wiedziałam, że tak będzie najlepiej. Wiedziałam, że zasługiwała na coś więcej niż nastoletnia mama, która przez większość czasu ledwo mogła wstać z łóżka. Nie za bardzo wiem co się z nią stało. Wiem jednak, że trafiła do kardiochirurga, którego żona była pielęgniarką
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
i planowała zostać z dzieckiem w domu. Byli po trzydziestce i przed adopcją od dziesięciu lat starali się o dziecko. - Potakuje. - To było dla niej dobre miejsce. Dotykam jej bransoletki. - A to? - Racja - mówi, obserwując jak wykręcam zawieszkę tak, jakby o niej zapomniała. - Tamtego dnia Charlie przyjechała z moimi rodzicami. Przez wiele godziny wypłakiwałam jej się w ramionach, dając sobie ten jeden dzień na odbycie żałoby. A potem obiecałam sobie, że nigdy więcej nie będę z tego powodu płakała. To wówczas dała mi tę bransoletkę. Wiedziała, że nie będzie żadnych zdjęć. Żadnego przypomnienia o mojej córce. Byłam skołowana tym, dlaczego podarowała mi zawieszkę z czarną różą. Dla mnie reprezentowała ona śmierć - moją śmierć. Ale powiedziała mi, że to wcale nie była czarna róża, a po prostu grafitowy pąk róży, idealnie uformowany pąk, który ma dopiero rozkwitnąć. Powiedziała, że za każdym razem gdy na niego spojrzę, będę myślała o dziecku oraz o tym jak urośnie, rozkwitnie i dojrzeje, stając się cudowną młodą kobietą mającą w życiu niekończące się możliwości dzięki mojemu poświęceniu. Splatam nasze palce i ściskam jej dłoń. - Wiedziałem, że lubię Charlie. Jest bystra. Piper cicho się śmieje. - Ciągle mi to powtarza. Spogląda w dół, na nasze splecione dłonie, jakby dopiero zdała sobie sprawę z tego, że się dotykamy. - Tamtego dnia zdecydowałyśmy się wyjechać do Europy. Planowałyśmy się tam udać następnego roku, po ukończeniu liceum. To było idealne rozwiązanie. Nie chciałam ryzykować, że wpadnę na córkę. Ponieważ, przysięgam Mason, jej twarz odcisnęła się w moim mózgu na wieki i myślę, że wszędzie bym ją rozpoznała. No i nie chciałam także natknąć się na żadnego z chłopaków, którzy mnie zaatakowali. A Charlie, cóż, znasz jej powody wyjazdu. Czuję jak się relaksuje, a napięcie opuszcza jej ciało z każdym wypowiedzianym przez nią słowem. To jest dla niej terapeutyczne. A wraz z
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
każdym elementem historii jaką mi ujawnia, widzę jak wracają na miejsce fragmenty, tworząc z niej na powrót kompletną osobę. Odgarniam jej włosy na bok, odsłaniając szyję. - A co z tatuażem, skarbie? Unosi dłoń by potrzeć tatuaż, tak, jak widziałem że robiła to wiele razy wcześniej. - Zrobiłam go na osiemnaste urodziny. Pączkująca róża, jako przypomnienie, że miałam nadzieję iż moja córka pięknie rozkwitnie, ale jest czarna, ponieważ symbolizuje śmierć związku, jakiego nigdy nie będziemy miały. Milknie. Po mówieniu i płakaniu niemal przez bitą godzinę, w pokoju zapada dziwna cisza. Dziwna, ale cudowna. I po raz pierwszy zdaję sobie sprawę z tego, że to ona trzyma mnie za rękę, a nie ja ją. Pociera swoimi małymi palcami moje knykcie, wysyłając do mojego krocza erotyczne i totalnie nieodpowiednie jak na tę sytuacje doznania. - Więc to tyle. Wiesz o mnie wszystko. Może z wyjątkiem tego, że gdy byłam mała miałam psa imieniem Mutt. Uciekł, gdy miałam siedem lat. - Mutt7, co? Przytakuje, nadal pocierając moją dłoń. - Wszystko okej? - pytam, szukając w jej oczach odpowiedzi. Ostatecznie dopiero co rozerwała wszystkie swoje rany i obnażyła przede mną swoją duszę. Mruży oczy, rozważając moje pytanie. - Myślę, że tak. Czy to nie szalone? - Jej szybko powiększający się uśmiech rozgrzewa nie tylko moje serce, ale także inne części mojej anatomii. - Nie. To w ogóle nie jest szalone. Rozmowa pomaga. Wierz mi. I jestem tu kiedy tylko zapragniesz o tym mówić. W razie gdybyś nie zauważyła, mam całkiem duże ramiona, których możesz używać do wypłakania się, kiedy tylko najdzie cię taka potrzeba. 7
Mutt to po angielsku kundel.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Jej uśmiech gaśnie, a moja rosnąca erekcja zaczyna słabnąć. - Myślisz, że kiedykolwiek będziesz w stanie postrzegać mnie jako kobietę, tak jak w zeszły weekend, a nie tamtą dziewczynę na łóżku? Nagle mam wizje sobotniej nocy. Tego jak wiła się pod moim językiem i drapała pościel, obserwując jak doprowadzałem ją do orgazmu. Puszczam jej rękę i staję z boku łóżka, zdejmując spodnie i bokserki za jednym zamachem, przez co mój twardniejący kutas wyskakuje dumnie na wolność, gdy zostaje wyswobodzony. - Nie sądzę, aby to kiedykolwiek stanowiło problem, skarbie. Robi wielkie oczy na mój widok. Nie ze strachu. Nie z paniki. Ale z powodu uznania, namiętności. A to tak cholernie seksowne. Drga jej dłoń, jakby chciała sięgnąć i mnie dotknąć. Mój kutas podskakuje na samą myśl o tym, że złapałaby mnie w dłoń. Ale potem, tak szybko jak wzrosły moje nadzieje, zostały zmiażdżone. - Nie mogę - mówi. Przytakuję. Oczywiście, że nie jest na to gotowa. Potrzebuje czasu. Opieprzam sam siebie, sięgając w dół by naciągnąć na siebie spodnie, ale zatrzymują mnie jej słowa: - Dopiero co przebiegłam dwadzieścia pięć kilometrów. Potrzebuję prysznica. - Rozgrzanym spojrzeniem prześlizguje się po mojej piersi, a potem niżej. Jasna cholera. Sposób w jaki to powiedziała nie był spławieniem ani wymówką. To było zaproszenie. - Mi też przydałby się prysznic - mówię, zdejmując buty i zsuwając spodnie. - Nie kąpałem się od poniedziałku. Jaki mamy dzisiaj dzień? Śmieje się. - Środę.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Spoglądam w stronę łazienki, a potem unoszę na nią brew. Przygryza zębami krawędź dolnej wargi, przez co jeszcze więcej mojej krwi odpływa na południe. Powolny uśmiech unosi kąciki jej ust. - Nigdy nie miałam złych snów odnośnie prysznica - mówi. - Tak jak i o całowaniu. Uśmiecham się i czuję, jakby miała mi pęknąć twarz. - I spójrz jaka dobra jesteś w całowaniu. - Podchodzę do niej i wyciągam rękę. Spogląda na nią ciemnymi, przymkniętymi oczami, uśmiechając się przy tym nieśmiało, ale zmysłowo. Serce podskakuje mi w piersi. Ciągnę ją do łazienki i włączam wodę. Prysznic jest ładny. Ma kilka dyszy, wliczając w to deszczownice. Gdy woda się rozgrzewa, powoli zdejmuję z niej spodenki do biegania oraz koszulkę na ramiączkach, odsłaniając po trochu jej piękne ciało. W łazience jest jasno. Słońce sączy się przez okno, a mocne lampy fluorescencyjne oświetlają nas z góry. Zauważam bardzo nikłe, białe linie po obu stronach jej brzucha. Upadam na kolana i przyciskam do nich usta, smakując jej słonej skóry. Pokazuję jej, że kocham każdą jej część, nawet te, które uważa za uszkodzone. Ja również jestem uszkodzony. Może razem, gdy dodamy do siebie wszystkie te dobre części stworzymy jedną, nieskazitelną osobę. Wplata palce w moje włosy, gdy pożeram ustami oszałamiający zapach, który przylgnął do jej skóry. Kątem oka widzę ulatniającą się spod prysznica parę, więc wstaję i prowadzę ją tam tyłem, aż uderza plecami o ścianę z płytek. Spływa na nią woda, mocząc włosy i ściekając niżej, po jej piersiach. Nigdy nie widziałem niczego piękniejszego. Pochłaniam ustami jej wargi, w mokrym, wymagającym pocałunku, który wywołuje jej prowokacyjne jęki. Całujemy się długo i mocno, zgłębiając się nawzajem językami i ustami, aż nie możemy już dłużej oddychać, a nasze płuca pieką, łaknąc powietrza.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Gdy pieszczę dłońmi jej piersi, ona zaciska swoje na moich włosach i odchyla mi głowę do tyłu, by móc zaatakować ustami moją szyję. Przestaje wędrować gdy odnajduje mój puls i zasysa do ust moją skórę. Mój kutas pulsuje przy niej i martwię się, że wywoła to jej panikę. Zamiast tego zaskakuje mnie i sięga pomiędzy nas, po czym łapie mnie w swoją małą dłoń i przesuwa palcami po wrażliwej główce, doprowadzając mnie tym do pieprzonego szaleństwa. Wszędzie gdzie mnie dotknie, przepływa przeze mnie prąd elektryczny. Powoli przesuwa dłonią od nasady po główkę, a mnie boli ciało z potrzeby uwolnienia. Sunę palcami po jej mokrym brzuchu i w dół, przez jej miękkie loczki, by odnaleźć jej mokre ciepło, po czy wsuwam w nią palce. Oddech jej się rwie i wydaje z siebie coś pomiędzy sapnięciem a jękiem. Nie muszę jej przypominać by na mnie patrzyła. Nasze oczy spotykają się z taką mocą, która wstrząsa naszymi ciałami, a jej głód i pasja odpowiadają moim. Czuję mrowienie u podstawy kręgosłupa, gdy moje ciało atakuje jedno doznanie po drugim. Przygryzam wargę i smakuję krwi, co jest efektem powstrzymywania się przed nieuchronnym końcem. Tu nie chodzi o mnie. Chodzi o zapewnienie jej wspomnienia, które przyćmi koszmary. Odsuwam się, a moja stalowo twarda erekcja wypada z jej miękkich, mokrych dłoni i usiłuję wyrównać oddech. - Masz prezerwatywę? - pyta, przesuwając po mnie tak rozgrzanym spojrzeniem, że prawię się topię. Szlag. Te dwa słowa niemal sprawiają, że dochodzę na miejscu. Tak, cholera. Mam. - Zaczekaj tu - mówię z desperacją w głosie. Wychodzę spod prysznica, mocząc płytki w łazience, oraz dywan w pokoju. Spiesząc się z powrotem do niej prawie się ślizgam i upadam w łazience, ale udaje mi się złapać blatu, stanowiąc zapewne komediowy widok gdy stoję nagi i rozkraczony. Jej śmiech odbija się od ścian prysznica, przez co nabrzmiewa mi serce z powodu myśli, że ona tego chce. Nim w ogóle wracam pod prysznic, rozrywam opakowanie i nakładam gumkę na twardego kutasa. Jak tylko znajduję się w środku, rzuca mi się w
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
ramiona, a ja unoszę ją do góry, łapiąc za tyłek gdy owija nogi wokół mojego pasa. Moja twardość dotyka ją pomiędzy nogami, ściśnięta pomiędzy naszymi śliskimi ciałami. Spogląda w dół, by zobaczyć jak niewiele brakuje, abyśmy się połączyli. - Tak - mówi, a woda spływa jej po ramionach, dodając ciepła gorącu, które się pomiędzy nami sączy. Spogląda mi w twarz i przebiega pomiędzy nami trzeszcząca energia. Surowa. Gorąca. Cielesna. Nigdy nie widziałem aby jej oczy emanowały tak naglącym żądaniem. A gdy wplata palce w moje włosy, szepcze: - Tak, Mason. Kurwa. Nigdy nie sądziłem, że moje imię może brzmieć tak seksownie. - Skarbie - szepczę, a moje usta są bliskie tego, by ponownie rozkoszować się jej wargami, przypominając jej, że to zawsze będę tylko ja. Boże, kocham cię, Piper. Tylko ja. Zawsze. Gdy się całujemy, przesuwa dłońmi po moich ramionach, szyi, plecach, ślizgając się bez wysiłku po mojej mokrej skórze i nakręcając mnie tym do takiego stopnia, z którego nie ma odwrotu. Przerywam pocałunek i przechylam jej biodra w górę, gdy w nią wchodzę, a ciasny uścisk w jaki łapią mnie jej wewnętrzne ścianki, doprowadza mnie niemal do ekstazy. Nie mogę nic poradzić na to, że jęczę gdy wchodzę w nią cały. Uczucie skóry na nagiej skórze, tego że jestem całkowicie w niej zanurzony - nigdy nie czułem tak głębokiej satysfakcji. Tak czystej radości. Obserwuję ją z każdym ruchem bioder, oceniając jej reakcje, ustanawiając powolny i miarowy rytm wchodzenia w nią i wysuwania się. Czuję jak nadciągający orgazm napina mi jaja i zaciska żołądek. Popycham ją mocno na ścianę, trzymając jedną dłoń pod jej tyłkiem, a drugą wsuwam pomiędzy nas. Ani na moment nie odrywa ode mnie oczu. Nawet wówczas, gdy stają się szkliste i wzbiera w niej pasja oraz zaczyna zaciskać się wokół mnie z przyjemności. Zszargane pomruki zadowolenia wychodzą z jej ust, gdy jej pulsujące ciało wysysa ze mnie silny orgazm. Opieram nas o ścianę, ponieważ ledwo utrzymuję się na nogach. A potem kąpię się w potężnym uczuciu ciepła i zadowolenia, które jest silniejsze
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
niż pamiętałem. Opuszcza głowę na moje ramię, nasze ciała nadal są połączone, gdy rozkoszuję się równym biciem jej serca przy moim. Zaczyna drżeć, gdy woda staje się chłodna. Nie zrywając naszego połączenia, niosę ją ostrożnie przez kałużę na podłodze do sypialni. Zabieram ją prosto do łóżka, biorąc po drodze ręcznik. Delikatnie wycieram ją od głowy po place u stóp, a ona obserwuje mnie czystymi, przejrzystymi, żywymi, zielonymi oczami, które się uśmiechają. Przysięgam na Boga, że widzę w nich swoją przyszłość. - Wszystko okej? - pytam. - Idealnie. Wraz z jej słowami zalewa mnie fala ulgi. Jej uśmiech sprawia, że moja dusza śpiewa z nieskrępowanej przyjemności. - Mam przeczucie, że przez bardzo, bardzo długi czas będziemy nad wyraz czyści. Śmieje się, po czym mruży z rozbawieniem oczy. - Użyliśmy w ogóle mydła? Kącikami moich ust szarpie pełen głodnego wyczekiwania uśmiech. - Sądzę, że później będziemy musieli wziąć jeszcze jeden prysznic. Wczołguje się pod kołdrę, a ja od tyłu obejmuję ją rękoma, bardziej ją ogrzewając. - Wiesz, okłamałam cie - mówi. Czuję jak skręca mi się serce i przez moment uderza we mnie bezradność. - Skłamałaś? - Taa. Tak naprawdę to nie wygrałam zakładu. - Jej przejrzysty głos jest ciężki od emocji i kusi potrzebą. Uśmiecham się w jej szyję. - Och?
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Przytakuje, jeszcze mocniej wtulając się we mnie plecami. Zaczerpuje oczyszczający oddech, co jest pewną oznaką tego, że z jej ust wydobędzie się coś niezwykłego. - Nie wygrałam zakładu. Ty to zrobiłeś. Wprowadzam się do Nowego Jorku. Serce mi łomocze, grożąc tym, że spenetruje ściany mojej klatki piersiowej. Szybko się na nią wspinam, układając się po jej drugiej stronie, abyśmy byli twarzą w twarz - zaledwie kilka centymetrów od siebie. - Czy to eufemizm, skarbie? Ponieważ jeśli sobie ze mną pogrywasz, to mogę, kurwa, eksplodować. Cudowna poświata obejmuje jej piękną twarz. - Nie, nie pogrywam sobie z tobą. I tak, wprowadzam się do Nowego Jorku. Ujmuję w dłonie jej głowę. - Muszę usłyszeć jak to mówisz, Piper. Zalewa mnie potężna fala emocji, a jej załzawione oczy odzwierciedlają moje, gdy słowa o których mogłem jedynie śnić opuszczają jej usta. - Kocham cię, Masonie Lawrence.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Rozdział 29 Piper Serwują nam szampana zanim jeszcze wszyscy weszli na pokład. Dla zasady protestowałam przeciw biletom pierwszej klasy, ale Mason nalegał, tak, jakby były to jedyne wolne miejsc, no chyba że chcieliśmy czekać z lotem na następny dzień. A do tego powiedział, że muszę przyzwyczajać się do takich rzeczy. Nie narzekam. To znaczy, na przestrzeni lat mieszkałam w kilku dość wątpliwych miejscach i korzystałam ze środków transportu, które pozostawiały wiele do życzenia. Mimo to nie jestem pewna czy kiedykolwiek do tego przywyknę. Do bycia traktowaną po królewsku. Mason sięga i zabiera z tacki mój nietknięty napój, po czym wychyla bąbelki i woła stewardessę. - Ona napije się Jacka i coli. Proszę ich nie otwierać, zajmiemy się tym sami. - Już podaję, proszę pana - mówi posługująca się angielskim piękność. Mason puszcza mi oczko, a ja się topię. Mógł mi powiedzieć, że jestem niedorzeczna. Mógł próbować przekonać mnie, abym przestała być podejrzliwa co do każdego napoju, który nie jest przygotowywany na moich oczach. Mógł nawet powiedzieć, że ochroniłby mnie gdyby coś takiego ponownie się przydarzyło. Ale nie robi tego. Nic takiego nie mówi. Rozumie mnie. I kocham go za to. - No więc, dokąd chcesz się udać gdy wylądujemy? - pyta. Dokładnie o tym właśnie myślałam.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Do Skylar - mówię mu. - Chcę spotkać się tam z siostrami. Jest kilka rzeczy, o których muszę im powiedzieć. Podnosi moją dłoń i całuje jej wierzch, a duma sączy się z jego ust i przenika moją skórę. - Chcesz, abym tam z tobą był? Kręcę głową. - Muszę to zrobić sama, Mason. Jestem im winna wyjaśnienia mojego zachowania. No i podejrzewam, że nie chcesz być w pobliżu, gdy moje opiekuńcze, starsze siostry dowiedzą się, co mi się przytrafiło. Poleją się łzy. Posypią się przekleństwa. A po pokoju zostanie rozrzucone gówno. - Dobra. - Uśmiecha się w zadumie z mojej próby żartu. - Ale potem, Piper, gdzie chcesz udać się potem? - Spogląda nerwowo na moją dłoń, którą nadal ściska w swoich. - Wrócisz do mnie? Zamieszkasz ze mną? Nie udaje mi się ukryć zaskoczenia. Równie dobrze mógłby zapytać mnie, czy chcę spotkać się z papieżem. Moja odpowiedź byłaby taka sama. Chcę, ale byłabym cholernie zdenerwowana i przerażona, że to spieprzę. - Wiem, że na początku mogłoby ci być ciężko, gdy Hailey będzie w pobliżu. I niczego od ciebie nie oczekuję, ja jestem za nią odpowiedzialny. Ale jesteście dwójką najważniejszych osób w moim życiu. Chcę mieć przy sobie was obie. W pełnym wymiarze godzin, jeśli mam coś na ten temat do powiedzenia. - Jego głęboki, urzekający głos jest pełen obietnic. Zostaje przede mną postawione moje zamówienie, a ja odkręcam butelkę alkoholu i nie zawracam sobie głowy zmieszaniem go z colą, zanim odrzucam głowę do tyłu i pozwalam, aby ciecz paliła mnie w gardło. - Po prostu pomyśl o tym, skarbie. - Kładzie dłoń na moim udzie, ogrzewając przez dżinsy moją skórę, a ja wyglądam przez okno, obserwując jak toczymy się długim pasem startowym, rozpoczynając podróż do domu. Mason śpi przez większość lotu. Wczoraj w nocy nie zmrużyliśmy oczu. Ale wyczyściliśmy się jak należy. Kilkukrotnie. Na samą myśl o tym uśmiecham się do chmur, które są pod nami. Był taki delikatny, zawsze upewniając się, że chodzi o mnie. Nie musiał tego robić. Po pierwszym razie wiedziałam już, że będzie okej. Cóż,
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
przynajmniej pod prysznicem. To niemal tak, jakby było to oczyszczające na więcej sposobów niż tylko jeden. Za każdym razem, gdy stałam z nim pod ciepłym strumieniem, pozwalając, aby na nas spływał, zmywał on trochę więcej paskudztwa, które trzymałam w sobie od lat. Moje ciało nadal jest wstrząśnięte - wciąż obolałe dowodem naszej miłości. Miłość. Jestem zakochana w mężczyźnie. Nigdy nie sądziłam, że do tego dojdzie. Nigdy nie sądziłam, że to możliwe. Zmusił mnie do powiedzenia tego. Kazał mi to powtarzać w kółko, aż oboje w to uwierzyliśmy. Ale mimo to, nadal jestem przestraszona. Boję się tak wielu rzeczy. Najbardziej o przebywanie z Hailey. Sam to powiedział, przy więcej niż jednej okazji, że chce spędzać z nią więcej czasu. Skoro z nim jestem - a zwłaszcza jeśli będę z nim mieszkała - to wbrew temu co powiedział, pojawią się konkretne oczekiwania. Wychowywanie dziecka nie jest mi obce. Przez kilka lat byliśmy z Maddoxem nierozłączni. Ale mała dziewczynka? Mason mnie kocha. Wiem o tym. Ale nie jestem na tyle naiwna by myśleć, że kiedykolwiek wybrałby mnie, ponad nią. No i nie powinno tak być. On i Hailey to transakcja wiązana. Rozumiem to. I mam cholerną nadzieję, że moje uczucia do niego rozwiną się w końcu w uczucia do niej. Ale co jeśli nie? Spoglądam na niego. Głowę odwróconą ma na bok, opierając ją wygodnie o miękką poduszkę na fotelu. Wygląda tak spokojnie. Zamiast swojej zwykłej, seksownej i dobrze przyciętej brody ma teraz na twarzy dłuższy, pięciodniowy zarost, który sprawia, że wygląda na starszego niż jest w rzeczywistości. Widzę jak porusza oczami przez sen i wydaje mi się, że słyszę jak mamrocze moje imię. Uderza mnie to prosto w serce i wiem, że nie chcę aby kiedykolwiek śnił o kimś innym, niż ja. - Jesteś piękna - mówi, strasząc mnie. Gdy go obserwowałam, nie zdawałam sobie w ogóle sprawy z tego, że się obudził. Przesuwa palcem po linii mojej szczęki. - Stajesz się piękniejsza za każdym razem, gdy na ciebie patrzę. Chichoczę. - To miłosne gogle. Mam rozczochrane włosy i zero makijażu. Wszystko zostawiłam w Nowym Jorku.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Chodzi ci o to, że zostawiłaś to w domu - mówi, uśmiechając się optymistycznie. Spoglądam na niego z zaciśniętym przez emocje gardłem. Przytakuję. - Tak. W domu. - A zdecydowałaś już, gdzie dokładnie to będzie? - Jego pełne nadziei oczy błagają mnie o odpowiedź, której nie jestem jeszcze gotowa mu dać. - Mason. - Jego imię staje się westchnieniem. - Potrzebuję trochę czasu. Nadal usiłuję wszystko przetworzyć. Chcę, aby to się stało, żebyśmy razem zamieszkali, naprawdę. Ale potrzebuję minuty na złapanie oddechu, okej? Silne linie jego szczęki napinają się i opuszcza spojrzenie na nasze splecione dłonie. - Okej. Ale będę mógł cię dziś wieczorem zobaczyć, po tym jak porozmawiasz z siostrami? - Nie jesteś zmęczony? Unosi kąciki ust, hipnotyzując mnie swoim figlarnym półuśmiechem. - Nigdy nie będę zbyt zmęczony, by się z tobą zobaczyć. To może być dla ciebie ciężka noc i chcę się upewnić, że wszystko z tobą okej. - Dobra. - Przewracam oczami z powodu jego opiekuńczości. Ale w głębi siebie, kocham to. Kocham posiadanie kogoś, kto przedkłada moje potrzeby ponad swoje. Lekko markotnieję na myśl o tym, że niegdyś tym kimś była Charlie. Nie wiem nawet gdzie ona teraz jest. Powiedziała, że potrzebuje czasu dla siebie. Czasu by nie polegać na tym, że będę usprawiedliwiała jej egzystencję. Nie mam nawet telefonu, z którego mogłabym ją nękać. Zastanawiam się, czy kiedykolwiek będzie miała tyle szczęścia, aby znaleźć faceta takiego, jak Mason. Z pewnością istnieje ich więcej. Moje siostry i ja nie mogłyśmy zająć jedynych trzech, bezinteresownych facetów na ziemi. Cała nasza trójka musiała mozolnie brodzić przez głębokie bagno, by przejść na drugą stronę. Charlie nadal jest głęboko zakorzeniona w swoim osobistym piekle. Powieki mi ciążą i odpływam, myśląc o mojej najlepszej przyjaciółce.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Dzięki Bogu. Budzą mnie słowa Masona wraz z drganiem samolotu, gdy koła dotykają ziemi. Spoglądam na niego zaspanymi oczami i śmieję się. - Nie jesteś fanem latania? - Nie o to chodzi - mówi, ściskając mi dłoń. - Nie sądziłem, że uda mi się sprowadzić cię tu. Gdy kilka dni temu dowiedziałem się że wyjechałaś, myślałem, że nigdy nie wrócisz. Myślałem, że wsiadłaś do samolotu i zabrałaś ze sobą moje pieprzone serce. - Wpatruje się we mnie swoimi krystalicznie niebieskimi oczami. - Więc tak… dzięki Bogu. Serce szarpie mi się w klatce piersiowej, torując sobie do niego drogę. Nadal nie czując się całkowicie swobodnie z wypowiadaniem tych dwóch prostych słów, mówię: - Cieszę się, że przeprowadzam się do Nowego Jorku. Przytakuje, a na jego twarzy malują się emocje, ponieważ mnie rozumie. - Ja też cię kocham, Piper Mitchell. Sięga po mój kark i przyciąga do siebie moją twarz, całując mnie z taką intensywnością i pasją, że kilka rzędów otaczających nas ludzi zaczyna klaskać i wiwatować.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Skarbie? - mówi, wyrywając mnie z zamroczenia. Spoglądam w górę i widzę że stoi, czekając aż zwolnię miejsce. Wygląda na to, że pocałował mnie do utraty zmysłów i nie zdawałam sobie nawet sprawy z tego, że samolot podjechał pod bramkę. Zabiera naszą małą torbę, w której mieszczą się tylko moje nowe buty do biegania i kurtka, a także kilka przyborów toaletowych. Większość naszych przepoconych, śmierdzących, noszonych przez kilka dni ubrań zostawiliśmy na podłodze w pokoju hotelowym. Ponownie uśmiecham się na widok jego koszulki. To była jedyna w hotelowym sklepiku pamiątkowym, która na niego pasowała. A i tak jego bicepsy rozciągały materiał do granic możliwości. Czerwono-żółty herb Hiszpanii zdobi tę, jakże turystyczną, koszulkę. A wiedza, że pod spodniami nie ma kompletnie nic sprawia, że chcę znaleźć prysznic zanim zawiezie mnie do Skylar. Łapie moje oceniające spojrzenie. Unosząc brew, mówi: - Myślisz, że na lotnisku mają jakieś prysznice? Taa. To przerażające jak on mnie dobrze rozumie.
Wpatrują się we mnie dwie pary czerwonych, opuchniętych oczu, które odzwierciedlają moje, tonące w emocjach.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Powiedzenie wszystkiego siostrom było trudne, ale tak jak obiecał Mason, za każdym razem gdy o tym mówię, coraz bardziej odpycham moje demony. A nieskrępowane łzy, które z nimi wylałam były oczyszczające. - Żałuję, że nie wiedziałam - mówi Baylor. -Pomogłabym ci tak, jak ty pomogłaś mnie. Kręcę głową. - Gdybyś wtedy wiedziała, to byłoby tylko gorzej. Miałaś dziecko. Usiłowałabyś mnie od tego odwieść. Ale okoliczności były inne, Bay. Po prostu nie mogłam. - Cassidy to cholerna suka - mówi. - Jakby sytuacja nie była dostatecznie zła, to jeszcze próbowała sabotować twój związek, oskarżając Masona. Obie siostry rzucają się do przodu i przyszpilają mnie do kanapy, długo przytulając i mamrocząc przeprosiny wraz ze słowami wsparcia. - Wiedziałam - mówi Skylar, odsuwając się i ocierając łzy. - Od samego początku wiedziałam, że Mason będzie dla ciebie dobry, że był tym jedynym. Baylor mruży na nią oczy. - A od kiedy to stałaś się tą romantyczną siostrą? Wszystkie dzielimy tak bardzo potrzebny nam śmiech. - Więc zostajesz? - pyta Baylor. Przytakuję, co spotyka się z ich podekscytowanym piskiem. - Możesz dla mnie pracować, być moją asystentką - mówi Baylor. - Och nie - protestuje Skylar. - Nie zabierzesz mi najlepszej kelnerki. - Lepszej od Mindy? - pyta Baylor. - Mindy jest dobra, ale sypia z klientami. Czasami nie służy to biznesowi. Komentarz Skylar przypomina mi o Charlie. Myślę o mojej najlepszej przyjaciółce, gdy one kontynuują sprzeczanie się o to, która zatrudni mnie do pracy dla siebie.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Spokojnie, dziewczyny. Mam sporo do przemyślenia, ale nie dojdzie do tego dzisiaj. W tej chwili chcę po prostu zadzwonić do mojego… mojego, uch, chłopaka. Moje siostry wydają z siebie jeszcze więcej młodzieńczych pisków. Chłopak. To pierwszy raz, gdy powiedziałam to na głos. To dobre uczucie. Cholera, to świetne uczucie. Miłe. Właściwe. - Muszę pożyczyć telefon, by do niego zadzwonić. Tak jak wiecie, straciłam swój. Skylar ciska we mnie swoją komórką, a ja klikam w ekran, by znaleźć jego numer. Dzwoni tylko raz. - Skylar, czy z nią okej? - Jego troska sączy się przez telefon. - To nie Skylar, tylko Piper. Straciłam telefon, pamiętasz? - Racja. Wszystko okej? Mogę przyjść? - pyta. - Tak. Dlatego dzwonię. To znaczy, jeśli nie jesteś zbyt zmęczony. - Zmęczony? - pyta, jego głos przepleciony jest maniakalnym rozbawieniem. - Podejdź do drzwi, Piper. - Co? - Po prostu podejdź, skarbie. Podchodzę do drzwi, a siostry ruszają za mną. Gdy je otwieram, Mason opiera się o barierkę, trzymając przy uchu telefon i wzrusza ramionami. Spoglądam na zegarek. Podrzucił mnie tutaj trzy godziny temu. Następnie zerkam na tę niedorzecznie obcisłą koszulkę, którą nadal ma na sobie i śmieję się. - Nie mogłeś chociaż przebrać tej głupiej koszulki? - Głupiej? - pyta, zerkając na nią i przesuwa po niej dłonią, jakby była dziełem sztuki. - To moja nowa, ulubiona koszulka. Przypomina mi o dniu, gdy wreszcie się zeszliśmy. Nigdy się jej nie pozbędę. Skylar praktycznie przewraca mnie, chcąc do niego dotrzeć. Mocno go przytula, a on musi chwycić się poręczy, aby oboje nie spadli na dół.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Dziękuję ci, Mason. Dziękuję, że ją do nas sprowadziłeś. Uśmiechają się do siebie i dzielą spojrzenie. Wiem, że jej słowa mają głębsze znaczenie. Baylor odsuwa Skylar, by mogła również go przytulić. - I to mnie nazywacie romantyczką? Gdy moje siostry kończą napastować mojego chłopaka, wracamy do domu. Baylor i Skylar sięgają po torebki, znów dzieląc ze sobą jedno z tych ich spojrzeń. - Jedziemy do mamy po dzieci - mówi Baylor. - Pewnie zostaniemy tam na obiad. - Taa, a Griffin jest poza miastem na sesji zdjęciowej, więc nikogo nie będzie w domu przez kilka godzin - dodaje Skylar. Mason śmieje się i odwraca do mnie. - Twoje siostry są bardzo subtelne. Gdy wychodzą, oddaję Skylar telefon. Mason przygląda się tej wymianie. Wyjmuje z kieszeni swój telefon i podaje mi go. - Proszę, weź mój. Nie chcę, abyś chodziła bez komórki. Jutro kupię ci nową. Gapię się na jego telefon w mojej dłoni. Pozwolenie aby ktoś inny miał dostęp do twojego telefonu jest wyrazem najwyższej ufności i lojalności. Jestem dotknięta tym, że ufa mi w kwestii swoich potencjalnie delikatnych informacji. - Sama mogę sobie kupić telefon, Mason. Przytula mnie, wąchając moje włosy tak, jakby nie widział mnie od trzech miesięcy, a nie od trzech godzin. - Wiem, że możesz. Ale choć raz może pozwolisz aby ktoś inny zrobił coś dla ciebie. Odchyla się i zgarnia mnie w ramiona, niosąc na górę.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Jak to - mówi. - Wiem, że jesteś całkowicie zdolna sama wspiąć się po schodach. - Wchodzi na górę, niosąc mnie w ramionach tak, jakbym ważyła tyle co poduszka, albo może piłka do futbolu. - Ale co byłoby w tym zabawnego? Chichoczę, zakopując twarz w jego szyi. Pomimo utrzymującego się zapachu hotelowego mydła, pachnie jak on. Męsko. Surowo. Korzennie. Niebiańsko.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Rozdział 30 Mason Wchodzę do jej sypialni i kieruję się wprost do przylegającej łazienki. - Powiedz mi prawdę - mówię, a przebiegły uśmiech szarpie kącikami moich ust. - Fantazjowałaś o zerwaniu ze mnie tej koszulki od chwili, gdy ją założyłem. Stawiam ją na płytkach, a ona odstawia przede mną swoje najlepsze, dramatyczne przedstawienie fanki. - Och. Mój. Boże. - Wachluje się dłonią. - To Mason Lawrence. Jesteś taki gorący. Wybierz mnie, kochanie. Proszę, wybierz mnie! Unoszę brwi do góry i przyciągam ją do siebie. Na tyle blisko, by poczuła moją rosnącą erekcję. - Nazwij mnie tak jeszcze raz - nalegam. Mruży na mnie oczy i nazywa mnie moim pełnym imieniem. - Uch, Mason Lawrence. - Tym innym określeniem - mamroczę uwodzicielsko przez zaciśnięte zęby. Patrzę na nią, gdy odtwarza w głowie swoje słowa. Następnie się rumieni. - Kochanie? Przytakuję. - Dokładnie. Powiedz to jeszcze raz.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Uśmiechając się, staje na palcach i obejmuje mnie za szyję, przyciągając do ust moje ucho. - Chcę zedrzeć tę hiszpańską koszulkę z twojego cholernie gorącego ciała - milknie celowo, a jej ciepły oddech owiewa moją szyję - kochanie. - Szlag - ryczę w żarliwej desperacji. - Prysznic. Teraz. Rozglądam się po dużej łazience. Gdy Griffin przerabiał dom, dodał do pokoju gościnnego łazienkę niemal tak bardzo zdobną i dużą, jak główna łazienka. Przyglądam się wannie z masażem, która stoi w kącie i unoszę brew do Piper. - Albo może wanna? - Wanna? - Ogląda się na nią, po czym patrzy z powrotem na mnie. Wzrusza uwodzicielsko ramionami, po czym przytakuje. - Nie mam złych snów o wannach. Podnoszę ją, a ona owija wokół mnie nogi. Miażdży moje usta swoimi, a jej pełne, seksowne wargi są surowe i bezpardonowe, gdy z mocą domaga się więcej za pomocą swojego gorącego i głodnego języka. Rozchylam dla niej wargi, a ona jęczy mi w usta. Idę tyłem, z nadal uwieszoną na mnie Piper. Gdy uderzam tyłem nóg o wannę, siadam na krawędzi i sięgam w tył, by odkręcić wodę, ale nasze usta ani na moment się od siebie nie odrywają. Gdy odwracam się, by zatkać odpływ w wannie, mówi: - Choć uwielbiam tę koszulkę, to wolałabym ją zobaczyć na ziemi. Śledzi palcami zarys flagi, a moje mięśnie drgają pod tanią bawełną. W ciągu ostatnich dwudziestu czterech godzin stała się ze mną śmiała i pewna siebie. A to cholernie seksowne. Szybko stosuję się do jej wskazówek i rzucam koszulkę na ziemię. Opuszcza wzrok na mój tatuaż. Palcami podąża ścieżką wytyczoną przez oczy i dotyka wciąż wrażliwej skóry. - Bardzo bolało? - pyta.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Unoszę rękę i odgarniam jej włosy, po czym całuję różę umieszczoną pod jej uchem. - Nie tak bardzo, jak twój - szepczę. W oczach wzbierają jej łzy, gdy w pełni rozumie głębsze znaczenie moich słów. Wówczas się uśmiecha. - Wiesz, że jeśli nam nie wyjdzie, to może ci być ciężko znaleźć kobietę imieniem Roxane. To nie jest bardzo popularne imię. Może powinieneś był sobie zrobić coś bardziej powszechnego, powiedzmy „Kate” z „Poskromić Złośnicę”, ją również chciałam zagrać. - Kate, co? - Śmieję się. - Nie mam cienia wątpliwości, że nigdy nie będę musiał szukać kogoś innego, kto pasowałby do mojego tatuażu. Jestem w tym na maska. Całe cztery kwarty. Jesteś moim Super Bowl, skarbie. Jeśli o mnie chodzi, jestem twoim pierwszy, ostatnim, oraz wszystkim co pomiędzy. Przytakuje i przegrywa walkę ze łzami, które zebrały się w jej wspaniałych, szmaragdowych oczach. Ocieram kciukami wilgoć z jej policzków. Wtedy ją całuję. Całuję ją tak, jakby nie było jutra. Całuję ją tak, jakby była jedynym powietrzem jakiego mi potrzeba do oddychania. - Kocham cię, skarbie - szepczę, przesuwając usta na jej szyję. - Kocham cię, moja piękna Roxane. - Zdejmuję jej koszulkę i przykładam usta do jej zmysłowego obojczyka. - Kocham cię, Piper Mitchell. Pospiesznie zdejmuje biustonosz i przyciąga mnie do kolejnego pocałunku. Kocha się z moimi ustami tak, jak ja chcę kochać się z jej ciałem. - Ja też cię kocham, kochanie - szepcze mi w usta. Wibruje przeze mnie jęk aprobaty, gdy odnajduję dłońmi jej piersi w tym samym czasie, co ona dociera do zamka moich dżinsów. Zwinnie pozbywamy się spodni. Poświęcam chwilę by wyjąć z kieszeni prezerwatywę. Kładę ją obok nas, po czym wchodzę do wanny i zakręcam wodę. Następnie wyciągam do niej dłoń.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Ostrożnie staje obok mnie, a na jej ciele pojawia się gęsia skórka z powodu zmiany temperatury. - Chcę ci pokazać jak bardzo, Mason. - Spogląda na mnie spod przymkniętych powiek, oczami pełnymi cielesnej potrzeby. Następnie chwyta w dłoń mojego kutasa i opada na kolana do ciepłej wody. Wzdycham, gdy zwycięstwo i ostrożność walczą w mojej głowie. Siadam na krawędzi wanny. - Nie musisz mi tego pokazywać w taki sposób, Piper. Są inne sposoby… Uczucie jej ust na moim kutasie zamyka mi gębę i zaczynają torturować mnie doznania wywołane jej gorącym językiem. Z gardła wydobywa mi się zszargane westchnienie satysfakcji. Sięgam w dół i wplatam palce w jej włosy, uważając, by nie przyciągnąć jej do siebie za mocno. Gdy całkowicie bierze mnie do ust, mój świat zawęża się jedynie do jej dotyku. A gdy sięga dłonią pomiędzy moje nogi, by złapać mnie za jaja, przytrzymuję się wanny, podczas gdy każda komórka w moim ciele wybucha z potrzeby. - Zaraz dojdę, skarbie. Unosi na mnie oczy i dostrzegam w nich przelotny niepokój. Niektóre dziewczyny zwyczajnie czują się z tym niekomfortowo. Nawet takie, które robią to cały czas. Dziewczyny, które nie mają traumy. Odsuwam się, wysuwając się z jej ust. Ale jako że już dawno minąłem punkt z którego nie ma odwrotu, chwytam się w lewą dłoń i pompuję kilka razy, aż moim ciałem wstrząsa dreszcz. A potem fala doznań jaką we mnie zbudowała tryska spektakularnie na jej klatkę piersiową i do wody. Wzdycha cicho i unosi kąciki ust. - Następny razem dokończę - mówi. Zamykam oczy, a moje ospałe ciało uderza o ścianę. Nigdy nie byłem tak wyluzowany i zadowolony mając w życiu kobietę. - Następnym razem ci na to pozwolę.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Osuwam się do wanny, zaczerpując tak bardzo potrzebnego powietrza. Patrzę na owoc jej pracy, nadal cudownie wyeksponowany na jej ciele i sięgam po mydło. Wyciskam trochę na dłonie, po czym ruszam naprzód, by ją umyć. Jej piersi unoszą się i opadają ciężko w moich dłoniach gdy je myję. Jej różane sutki są twarde pod moimi palcami i oddech jej się rwie, gdy je pocieram. - Moja kolej - mówię z krzywym uśmiechem. Przyciągam ją do siebie i jednym, gładkim ruchem odwracam nasze pozycje, umieszczając jej biodra na krawędzi wanny. Przyciskam jej plecy do ściany, nim opadam na kolana i wielbię ustami jej piersi. Drażnię i kuszę jej napięte brodawki, a ona wpatruje się we mnie z uznaniem. Zadawalanie jej podczas gdy mnie obserwuje sprawia, że wszystko jest lepsze. Gorętsze. Bardziej prawdziwe. Rozchyla w zaproszeniu nogi, a ja odnajduję palcami jej łechtaczkę. Jest przemoczona swoimi sokami i wodą. Obejmuję ją ręką wokół pleców i przysuwam się bliżej, unieruchamiając ją w miejscu. Podążam ustami uwodzicielską ścieżką od jej piersi, poprzez napięty brzuch, aż dołączają do palców przy jej centrum. Znów jestem całkowicie podniecony na sam jej widok - błyszczy z pragnienia mnie. Moje oczy przeskakuję od jej twarzy, do palców, którymi ją penetruję. Kołysze biodrami, gdy przeciągam językiem po jej drżącej łechtaczce. Wplata mi palce we włosy, pociągając za nie zapalczywie, gdy trafiam palcami w to właściwe miejsce w jej wnętrzu. Skupiam całą uwagę na tym cudownym miejscu, nie przestając jej lizać. Napina nogi i drapie mnie po plecach, zwiększając tym moje podniecenie. Mój kutas szarpie się w chciwym oczekiwaniu, gdy odrzuca głowę do tyłu i ujeżdża mój język, zaciskając się z przyjemności wokół moich palców. Nim jej ciało przestaje drżeć, nakładam prezerwatywę i wciągam ją do wody, by usiadła na mnie okrakiem. Patrzymy sobie głęboko w oczy, gdy się na mnie nasuwa. Sapie, gdy całkowicie ją wypełniam. Mocno przyciska usta do moich warg, łącząc nasze ciała w tak wielu miejscach, że nie potrafię stwierdzić gdzie ja się kończę, a ona zaczyna.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Tego pocałunku nie da się opisać. Tego surrealnego połączenia. To jak powrót do domu. To pieprzony raj. Odsuwam się, by sprawdzić czy ona również to czuje. W jej oczach błyszczą łzy i mogę niemal dostrzec światło sączące się z jej duszy. Leczy się. Z każdym pocałunkiem, który dzielimy i każdym dotykiem, na który pozwala, wypędza z siebie coraz więcej demonów. Przejmuje całkowitą kontrolę, poruszając się na mnie. Jej drobne, smukłe ciało zaczyna się kołysać na moim w przód i w tył, a ja dziękuję Bogu za to, że ta wspaniała istota pojawiła się w moim życiu. Serce mi łomocze i przepełniają mnie emocje, gdy uzmysławiam sobie, że ona jest moja. Chcę, aby poczuła każde jedno doznanie, które odczuwam ja. W środku i na zewnątrz. Podniecony szaleńczą potrzebą, która wzbiera głęboko we mnie, sięgam pomiędzy nas i zataczam powolne okręgi na wrażliwej łechtaczce, podczas gdy ona mnie ujeżdża. Jej chropowaty oddech i napięte jęki napędzają mnie jeszcze mocniej i kontroluję drugą ręką pchnięcia jej bioder. Nie mogę powstrzymać przeciągłego, zszarganego jęku uwolnienia, gdy czuję jak mocno się wokół mnie zaciska. Jej orgazm przedziera się przeze mnie, wciągając nas równocześnie w odmęty przyjemności i krzyczymy do siebie gardłowo w ekstazie. Trzymam ją przy sobie kurczowo, otaczając ją ochronnie ciałem, a nasze serca galopują, gdy wtula twarz w moją szyję. Siedzimy tak, ciało przy ciele mokre, ciepłe i miękkie - powoli uspakajając oddech. Atakuje mnie fala ekstremalnych emocji i wiem, że moje życie bezpowrotnie się zmieniło z powodu jej obecności w nim. Nigdy nie chcę się z nią rozstawać - rozstawać się z tym - nigdy więcej. Więc mówię jej to. Na każdy możliwy sposób. Ciągle i ciągle.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Rozdział 31 Piper Gapię się na jego telefon. Informacje, które mam na wyciągnięcia ręki są zdumiewające. To okno do jego duszy. Walczę z pragnieniem by go podnieść. Przejrzeć jego zdjęcia. Przeczytać wiadomości. To byłoby takie złe. Ale w pewien sposób czuję, że tego ode mnie oczekuje. Tak, jakby oddanie mi swojego telefonu było zaproszeniem w jego głębokie, mroczne sekrety. Może to jego sposób na powiedzenie mi jak bardzo mi ufa, jak bardzo mnie kocha. Może więc sposobem abym dowiodła mu tego samego jest nie pozwolenie, by ciekawość zwyciężyła. Odwracam telefon leżący na szafce nocnej ekranem do dołu i pozwalam, aby mój umysł powędrował do tego, co było wcześniej. Po kąpieli leżeliśmy na łóżku. Przytulał mnie od tyłu i robiliśmy burzę mózgów odnośnie „bezpiecznych” miejsc, w których możemy się kochać. Na listę trafiła niemal każda powierzchnia w łazience, kuchni i salonie. Rozmawiałam z facetem o seksie i uśmiechałam się z tego powodu. A nawet się śmiałam. Zdumiewające jest to, jak bardzo zmienił moje życie. Przekręcam zawieszkę na bransoletce, ale po raz pierwszy nie z niepokoju, ale w zadumie. W nadziei, że moja córka znajdzie pewnego dnia takiego niesamowitego faceta, jak Mason. Przenoszę uwagę na szafkę nocną, gdzie wibruje jego telefon, zwiastując przyjście wiadomości. Odkąd wcześniej wyszedł działo się to kilkukrotnie. Wiem, że chciał zostać. Widziałam, że miał to na sobie wypisane. Ale nie poprosił o to. I byłam za to wdzięczna. Potrzebuję tego czasu, który mi ofiaruje. Nie wspominając już o tym, że oboje byliśmy zmęczeni po długiej
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
podróży pomimo, iż było jeszcze wcześnie. W końcu w Barcelonie jest teraz dobrze po północy. Gdy wyszedł, na krótko przed dziewiętnastą, powiedział, że idzie na szybką przebieżkę na siłownię, a potem do domu. Następnie mamy w planie spotkać się na niedzielnym brunchu w „Mitchell’s” w Nowym Jorku, gdzie przyniesie mi nowy telefon. Nie mam pojęcia jak uda mu się kupić nowy przed południem w niedzielę. Zgaduję, że ma znajomości czy coś. Może to wszystko jest częścią rzeczy o których mówił, że muszę do nich przywyknąć jeśli zamierzam być ze sławnym sportowcem. Gdy jego telefon wibruje po raz kolejny, opieram się pragnieniu by go odwrócić i zerknąć na wiadomości. Zamiast tego idę na dół po jakąś przekąskę, nim oddam się tak bardzo potrzebnemu snu. Po drodze mijam pokoik Aarona. Włączam światło i omiatam spojrzeniem wnętrze. Przyglądam się łóżeczku w przygaszonych kolorach niebieskiego i zielonego, bujakowi, na którym leży koc w takich samych kolorach, oraz przewijakowi, na którym leżą małe ubranka we wszystkich kolorach. Wpatruję się w umieszczone na ścianie zdjęcia rodzinne. W tej właśnie chwili podejmuję decyzje, by wziąć Aarona na ręce gdy następnym razem go zobaczę. By podnieść go i przyjrzeć się jego małej twarzy, poczuć jego słodki, dziecięcy zapach i dotknąć jego malutkich rączek. A potem może uda mi się zrobić to samo z Jordan. Spoglądam w lustro nad komodą i zastanawiam się, nie po raz pierwszy odkąd wróciłam, czy moje dziecko wygląda tak jak ja. Jak Jordan. Koniec końców, Baylor i ja mogłybyśmy uchodzić czasami za bliźniaczki, gdyby nie różnica wieku i lekkie, kosmetyczne różnice. Dotykam małego kolczyka który mam w nosie oraz czarnych końcówek włosów. Oczywiście Jordan ma tylko osiem miesięcy, a moja córka ponad pięć lat. Ale w mojej głowie zawsze będzie tym różowym, idealnym noworodkiem, którego trzymałam przez te cenne minuty nim musiałam ją oddać. Odwracam się by wyjść z pokoju, wyłączając po drodze światło. Muszę coś zjeść i iść spać. Jutro zajmę się resztą.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Budzi mnie nieustające wibrowanie. Wyczerpana, zerkam na zegar i czuję rozczarowanie, że jest dwudziesta trzydzieści i spałam tylko kilka minut. Ktoś dzwoni do Masona. Naciągam poduszkę na głowę i pozwalam, aby nagrał się na sekretarkę, ponieważ nie ośmielam się odebrać. Kilka sekund później telefon zaczyna tańczyć po szafce nocnej z powodu kolejnego połączenia. Tym razem podnoszę go i spoglądam na wyświetlacz, by sprawdzić, czy to ktoś z jego kontaktów. Nie mam pojęcia kto do niego dzwoni. Odkładam telefon i przewracam się na bok. Znów wibruje. Wzdycham i sięgam, by go wyciszyć. Ale zauważam, że to ten sam numer, który dzwonił już dwukrotnie. Ktoś naprawdę chce się z nim skontaktować. Może to Janice Greyson. Uśmiecham się leniwie, myśląc o tym, że może nie mieć zapisanego jej numeru. A potem myślę o tym, że to może nie do Masona dzwonią, a do mnie. Może Mason usiłuje dodzwonić się do mnie z domu. Ma tam w ogóle telefon stacjonarny? Z ukłuciem wiarołomnego poczucia winy, przesuwam palcem po ekranie i mówię: - Halo? - Och, dzięki Bogu - wypala nerwowo młody, dziewczyński głos. - Czy to telefon Masona Lawrence’a? Siadam na łóżku, czując się opiekuńczo wobec mojego nowego chłopaka. Jakaś fanka zdobyła jego prywatny numer.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Kto mówi i jak zdobyłaś jego numer? Po drugiej stronię słyszę cichy płacz i pisk bólu. - Potrzebuję Masona Lawrence’a - błaga. - Miał miejsce wypadek, a nie mogę skontaktować się z panią Whitmeyer. - Pani Whitmeyer? - Wytężam umysł, by dociec o kim mówi. - Och, masz na myśli Cassidy? Naraz wszystko wpada na swoje miejsce. Zdenerwowana nastolatka. Dziecko zawodzące z bólu. Wypadek. - Co się dzieje? Czy z Hailey okej? Gdzie jesteś? - wypalam spanikowana. - Spadła ze schodów. Jestem tylko opiekunką. Dopiero co tutaj dotarłam. Nie wiedziałam nawet, że bramka ochronna była otwarta. Nie mogę skontaktować się z jej mamą. Czy on jest z panią? Co mam robić? Mam zadzwonić na 911? Może mi pani pomóc… - Przestań - przekrzykuję jej gorączkowy bełkot. - Jak masz na imię? - A-Amanda - jąka się. - Amando, musisz się uspokoić, inaczej jej nie pomożesz. Gdzie jesteś? - U Cassidy… um, w mieszkaniu pani Whitmeyer. - Bełkocze adres budynku, który jest mi znajomy. Skylar mieszkała tam gdy w zeszłym roku wróciłam na ślub Baylor. Zatrzymałam się u niej. To kilka przecznic od szpitala. Wciąż słyszę płacz Hailey, więc wiem, że jest przytomna. - Krwawi? - Ma rozcięcie nad okiem i trzyma się za rękę. W głowie usiłuję przekalkulować ile czasu zajmie karetce dojazd. Podejmuję natychmiastową decyzję. - Amando, jestem Piper Mitchell, dziewczyna Masona. Nie ma go tutaj w tej chwili, ale chcę, abyś mnie posłuchała. Musisz zabrać ją do szpitala Lenox Hill. Znajduje się dwie przecznice dalej. Rozłącz się i natychmiast zabierz ją na
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
oddział nagłych wypadków. Znajdę Masona i spotkamy się tam z tobą. Rozumiesz? - O-okej. Myślę, że dam sobie radę - mówi niepewnie. - Amando! - domagam się jej uwagi. - Zajmij się po prostu tą małą dziewczynką. Znajdę Masona i Cassidy. - Tak, proszę pani - mówi zaraz przed tym, jak się rozłączam. Zrywam się z łóżka i zakładam na siebie jakieś ciuchy, które nadal są schludnie ułożone w komodzie, ponieważ nie miałam szansy ich pozbierać gdy pospiesznie opuszczałam Nowy Jork. Wiążę rozczochrane włosy w kucyk i zabieram z łóżka telefon, gdy dopadają mnie niepewności. Och Boże. Zrobiłam dobrze? A co, jeśli ma uraz szyi i przenoszenie jej jest okropnym pomysłem? Robię głęboki wdech i dzwonię do Baylor, schodząc na dół. - Nie powinniście być o tej godzinie zajęci w inny sposób? - pyta, śmiejąc się na powitanie. - Baylor, musisz udać się do mieszkania Masona i znaleźć go. Zabieram ze stołu torebkę i wychodzę z domu. Jestem zaskoczona widząc, że słońce dopiero zachodzi, a niebo nadal mieni się pięknymi kolorami fioletu i niebieskiego. Zdaję sobie sprawę z tego, że moje ciało nadal jest rozstrojone z powodu podróży do Hiszpanii i z powrotem w przeciągu tygodnia. - Znaleźć go? Boże, Piper… jesteście razem jeden dzień i już się pokłóciliście? - Wzdycha z rozdrażnieniem do telefonu, jak zdenerwowana starsza siostra. - Nie, z nami w porządku. Wyszedł kilka godzin temu ale zostawił mi swój telefon. Nie mam jak się z nim skontaktować. - Brak mi tchu, ponieważ mówię zbyt szybko, kierując się w stronę metra tak szybko jak mogę. - Chodzi o Hailey. Nastąpił wypadek. Spadła ze schodów, a opiekunka nie może skontaktować się z Cassidy. Baylor wciąga ostry oddech. - O mój Boże. Co możemy zrobić?
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Znajdźcie Masona. Wybierał się pobiegać na siłowni, ale powinien już być w domu. Znasz adres? Słyszę jak powtarza informacje innym. - Skylar zna. Zadzwonimy do Gavina i zaraz pojedziemy. Ale, Piper, dlaczego ty go nie znajdziesz? - Jadę do Lenox Hill, by spotkać się z Hailey i jej opiekunką. - Dobrze. Dobrze - mówi, a duma sączy się z jej głosu. - Zadzwonię gdy go znajdziemy. Dobrze robisz, siostrzyczko. Dasz radę. Dojazd do szpitala zajmuje mi dwadzieścia minut. Dwadzieścia minut, które wydawały się być wiecznością. Ona nie ma jeszcze nawet dwóch lat. W zasadzie, jestem dość pewna, że jej urodziny przypadają w przyszłym tygodniu. Co, jeśli mocno się zraniła? To zniszczy Masona. Dzwonię do Cassidy z telefonu Masona. Łączy mnie z pocztą głosową. Nie mówię kto dzwoni, ale nie trzeba być geniuszem, aby się zorientować. - Cassidy, przyjedź do szpitala Lenox Hills tak szybko, jak to odsłuchasz. Hailey spadła ze schodów. - Co jeszcze mogę powiedzieć? Nie mam więcej informacji. Biegnę na izbę przyjęć i przepycham się pomiędzy ludźmi czekającymi do rejestracji. - Muszę znaleźć małą dziewczynkę - mówię do pielęgniarki siedzącej przy biurku za szybą. - Hailey Lawrence. Jest tutaj już? Czy z nią okej? Pielęgniarka, która jest ewidentnie przytłoczona sobotnim napływem ludzi, spogląda na mnie z rozdrażnieniem. - Ty jesteś Piper? - Słyszę jak woła ktoś za mną. Odwracam się i sapię na to, co widzę. Dziewczyna, która nie może mieć więcej jak szesnaście lat, ma krew na całej koszulce. - Amanda? - W absolutnym przerażeniu śledzę szeroko otwartymi oczami plamy krwi na jej piersi i ręce. Przykładam dłoń do klatki piersiowej i czuję jak łomocze mi serce. - O Boże. Myślałam, że powiedziałaś iż tylko rozcięła głowę.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Rozcięła. - Spogląda na swoje ubrania, jakby dopiero teraz zdała sobie sprawę z tego, jak źle wygląda. - Hailey była przestraszona. Płakała i pocierała głową o moją koszulkę gdy ją tutaj niosłam. Myślę, że wygląda to gorzej niż jest w rzeczywistości. Przynajmniej mam taką nadzieję. - Spuszcza wzrok na ziemię. - Dopiero co przyjechałam do mieszkania pani Whitmeyer. Byłam tam tylko pięć minut. Poszłam odłożyć książki, a ona odeszła tylko na sekundę. Na sekundę. Klepię ją po plecach. - To nie twoja wina, Amando. Bramka powinna być zamknięta, a ty powinnaś o tym wiedzieć. Czy z Hailey okej? Gdzie ją zabrali i dlaczego z nią nie jesteś? - Zabrali ją kilka minut temu. Nie pozwolili mi z nią pójść. A do tego nie sądzę, aby to w czymś pomogło. Ona mnie nie zna. Nie przestawała krzyczeć za mamą i tatą. Odwracam się i pytam wzburzonej pielęgniarki: - Czy mogę, proszę, dostać jakieś informacje na temat Hailey Lawrence? Przekłada jakieś dokumenty, po czym kieruje na mnie swoją uwagę. - To nie należy do moich obowiązków, panienko. Ktoś niedługo powinien przyjść. Ale jeśli nie jesteś z rodziny to i tak nie ma znaczenia. Jesteś z rodziny? Ignoruję jej pytanie i wskazuję za siebie. - Będę tam. Proszę kogoś do mnie przysłać. Pielęgniarka Ratched nie zwraca na mnie uwagi i powraca do rozdawania formularzy ludziom stojącym w kolejce. Wraz z Amandą znajdujemy wolną ławkę, siadając tak blisko recepcji, jak to tylko możliwe. - Powinnyśmy zadzwonić do babci Hailey - mówię, przypominając sobie jak Cassidy mówiła kiedyś, że od czasu do czasu pilnuje Hailey. - Masz jej numer?
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Amanda patrzy na mnie jak jeleń złapany w światła reflektorów. Kręci głową. - Nie mam teraz do niego dostępu. Wszystkie numery alarmowe były na lodówce. Numer pana Lawrenca był zaraz pod numerem pani Whitmeyer. Ale drzwi zatrzaskują się gdy się je zamknie. Zapomniałam o tym gdy wychodziłyśmy. Wszystkie moje rzeczy nadal tam są. - Bawi się szwem dżinsów. - Myślisz, że będę miała kłopoty? Spoglądam na nią i widzę, jaka jest przerażona. Niemal zapomniałam, że sama jest jeszcze dzieckiem. - Ile masz lat, Amando? - W zeszłym tygodniu skończyłam piętnaście. Pamiętam ten wiek. Był fajny. Beztroski. Zabawny. I sporo czasu spędzałam na opiekowaniu się Maddoxem, który był mniej więcej w takim wieku, jak Hailey teraz. Pokrzepiająco kładę dłoń na jej kolanie. - Nie, nie będziesz miała kłopotów. To był wypadek. Zaczerpuje głęboki wdech, przełykając ulgę. A potem mruży na mnie oczy. - A ty masz numer babci Hailey? To znaczy, jeśli jesteś dziewczyną pana Lawrence’a i tak dalej. - Taa, cóż, to dość świeża sprawa. - Spoglądam na telefon. Na telefon Masona. Przeglądam kontakty, mając nadzieję, że znajdę inną Whitmeyer. Ale nie mam tyle szczęścia. - Szukam rodziny Hailey Lawrence. Słysząc te słowa zrywam się na nogi i widzę, że wypowiedział je starszy lekarz. Ma przydługie włosy, jakby nie miał czasu na wizytę u fryzjera. Linie zdradzające jego wiek przecinają mu czoło i biały kitel założony ma na pomiętą koszulkę z wizerunkiem jakiegoś zespołu z lat sześćdziesiątych. Niezbyt profesjonalnie, jeśli mnie pytacie. Może został wezwany w swoją wolną noc. Nie uśmiecha się. Szlag.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Niemal tratuję kilkoro ludzi, spiesząc do niego. Amanda podąża za mną. - Ja - mówię, usiłując wyglądać jakbym tutaj pasowała. - Jestem z Hailey Lawrence. Przygląda mi się, zwracając uwagę na kolczyk w nosie, niechlujny kucyk i ubrania, których nie udało mi się kolorystycznie dopasować, gdy spieszyłam się do wyjścia. - A kim pani jest? - pyta z uniesioną brwią. - Piper Mitchell - mówię. - Jakie pokrewieństwo z pacjentką? Wzdycham, zerkając na pielęgniarkę Ratched. - Um… jestem dziewczyną jej ojca. - Dziewczyną - mówi bez wyrazu. - Przykro mi, młoda damo. Nie mogę rozmawiać o pacjentce z nikim spoza rodziny. Spoglądam na telefon który mam w dłoni, pragnąc aby zadzwonił z informacją, że Mason jest w drodze, albo choćby Cassidy. - Mam telefon jej ojca - mówię na oślep, jakby to w jakiś sposób kwalifikowało mnie jako rodzinę. Patrzy na mnie ostro i niewzruszenie. - Dał mi go, ponieważ zgubiłam swój - wyjaśniam desperacko. - I teraz nie ma żadnego, a ja próbuję go znaleźć. To znaczy, moje siostry go szukają. A Cassidy, uch, mama Hailey wyszła gdzieś i również jest poza zasięgiem. Wskazuję na Amandę, która nadal obok mnie stoi. - Hailey przyniosła tu jej opiekunka. Proszę, może nam pan powiedzieć czy z nią wszystko okej? Kręci głową i wyjmuje z kieszeni wizytówkę. - Przykro mi, Piper, tak? - Podaje mi kartonik. - Niech jej mama lub tata znajdą mnie, gdy przyjadą. Ktoś wychodzi przez podwójne drzwi znajdujące się za nim i słyszę krzyk dziecka. To ten sam skręcający żołądek, piskliwy krzyk, który słyszałam przez telefon. Wskazuję na miejsce, z którego dochodzi ten okropny dźwięk.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- To Hailey - mówię mu. - Jest tam całkiem sama. Nie słyszy pan jak płacze? - Nie jest sama - mówi chłodno. - Jest z nią asystentka. - Asystentka? Czyli obca osoba. - Podnoszę na niego głos, przez co odwraca się w naszą stronę kilka głów. - Nie ma jeszcze dwóch lat, a wy otaczacie ją obcymi ludźmi. Ewidentnie cierpi. - Wskazuję na zakrwawioną koszulkę Amandy. - Jest pewnie przerażona tym całym medycznym sprzętem i nieznajomymi twarzami. Musi mi pan pozwolić się z nią zobaczyć. Lekarz unosi dłoń, jakby wiedział, że zamierzam się obok niego przedrzeć. - Takie są zasady. Jeśli jej rodzice wkrótce się nie zjawią, zostanie wezwany pracownik społeczny. - Pracownik społeczny? - krzyczę. - Ale to będzie tylko kolejna obca osoba. Ona musi być przerażona. Proszę pozwolić mi do niej pójść. Drzwi za nim ponownie się otwierają i przeraźliwy krzyk Hailey odbija się echem po poczekalni. - Mam pacjentów. - Kiwa głową na wizytówkę którą mam w dłoni. Niech mnie znajdą. - Następnie przechodzi przez podwójne drzwi, które wymagają specjalnego identyfikatora, by otworzyć je z zewnątrz. Stoję oniemiała, niezdolna by się poruszyć. Czuję na policzkach wilgoć gdy myślę o tej małej, bezsilnej dziewczynce, która jest sama i przerażona. Czuje się porzucona? Czy moja córka tak się czuła gdy ją oddałam? Serce opada mi na dno żołądka i uderzam plecami o ścianę, powoli zsuwając się na twardą, betonową podłogę. Czuję na ramieniu delikatny dotyk dłoni. Spoglądam w górę i widzę pielęgniarkę ubraną w strój w misie. W jej oczach odbija się wszystko to, co czuję ja. Wyciąga do mnie rękę i pomaga mi wstać. Następnie nachyla się i szepcze mi do ucha: - Chodź, kochana, niektórzy z nas wiedzą jak łamać zasady.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Podrywam do niej pełne nadziei oczy. - Ale tylko jedna z was - mówi, przenosząc spojrzenie pomiędzy mną a Amandą. - Dasz sobie tutaj radę? - pytam Amandę. - Tak, moja mama jest w drodze. Zadzwoniłam do niej zanim tutaj dotarłaś. - Dobrze. Dzięki, Amando. Jesteś dobrą nianią. Wszystko zrobiłaś jak należy. Kiwa do mnie przepraszająco, gdy pielęgniarka przeciąga swoim identyfikatorem przez czytnik, by przekraść mnie do środka. Z każdym krokiem ten traumatyczny krzyk staje się głośniejszy. Słyszę za kotarą przytłumiony głos starego doktora, więc szybko idziemy dalej. Pełna współczucia pielęgniarka wciąga mnie przez drzwi do pokoju z prawdziwymi ścianami. Odprawia asystentkę, która usiłuje uspokoić przerażoną, bezbronną Hailey. Nie wiem czego się spodziewałam, jeśli i kiedy w ogóle ją zobaczę, ale gdy mnie dostrzega, jej reakcja mnie roztapia. Jej mina natychmiast się zmienia tak, jakby moje wejście do pokoju było najlepszym co przytrafiło jej się w ciągu dwóch lat jej życia. - Pie-Pie! - krzyczy pomiędzy czymś na kształt płaczu i prośby. Wyciąga rączkę, tę, która nie jest unieruchomiona przy jej ciele. Bandaż zakrywa je czoło i zawiązany jest z tyłu jej głowy. Duże łzy przyklejone ma do rzęs, nim spływają po jej policzkach. Ma czkawkę od płaczu, co zdradza jak długo była w takim stanie. Usiłuję nie sapnąć gdy dopada mnie strach, biorąc nade mną górę. Zamiast tego przyklejam do twarzy uspokajający uśmiech i podchodzę do szpitalnego łóżka, które wygląda bardziej jak kołyska. - Mogę? - pytam pielęgniarki, wskazując na załamaną małą dziewczynkę. Pielęgniarka uśmiecha się.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Oczywiście. Hailey zaczyna wspinać się po barierce za pomocą zdrowej rączki, aby się do mnie dostać. Gdy ją podnoszę, przywiera do mnie tak mocno, że niemal stajemy się jedną osobą. Opuszczam twarz na jej platynowe loczki na czubku głowy i wdycham jej słodki, anielski zapach. - W porządku, słodziutka - szepczę w jej włoski, wykorzystując pieszczotliwe określenie jej taty, by pomóc ją uspokoić. - Hailey ała - lamentuje w moją koszulkę. Przytakuję, powstrzymując więcej łez i uważam, by nie dotknąć boku jej główki tam, gdzie ma bandaż. - Tak, Hailey ma duże ała. Pan doktor cię wyleczy, skarbie. Może dostaniesz duży plasterek z księżniczką. Albo może piękny różowy gips, który udekorujemy naklejkami i rysunkami. Nie jestem pewna ile rozumie przez nieustający płacz. Ale już nie krzyczy i za to jestem wdzięczna. Zakrywam delikatnie jej ucho i pytam: - Wyleczą ją, prawda? Pielęgniarka uśmiecha się do mnie pokrzepiająco. - Płacz i krzyki to dobre symptomy. Oznacza to, że najprawdopodobniej nie ma urazu mózgu. Ale będzie pewnie potrzebowała kilku szwów. - Uśmiecha się do Hailey, odgarniając z jej twarzy kosmyk włosów. - Jej cudowne włoski zakryją bliznę. No i będzie musiała mieć zrobione prześwietlenie ręki. Zza drzwi dobiega piszczący dźwięk. - Poradzisz sobie tutaj? - pyta. Przytakuję, a potem mówię poprzez gulę w gardle: - Taa. Myślę, że obie sobie poradzimy. Jej twarz emanuje współczuciem. - Tak w ogóle to jestem Sadie. Nie pozwól aby doktor Warner cię nękał. Twoje miejsce jest tutaj. Powiedziałabym, że jej tatuś ma szczęście, że ma taką dziewczynę jak ty.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Dzięki. Kieruje się do drzwi. - Nie bądź zaskoczona, jeśli zaśnie z wyczerpania. Dobrze jej to zrobi. Gdy dotrą jej rodzice, przejdziemy do dalszych badań. - Zamyka za sobą po cichu drzwi. Od reszty izby przyjęć oddziela nas jedynie częściowo zasłonięte okno. Siadam na krześle obok łóżka, a Hailey nadal się do mnie tuli, gdy jej oddech się wyrównuje. Pocieram kojąco jej plecki i niedługo potem, tak jak powiedziała Sadi, mała zasypia w moich ramionach, czkając od czasu do czasu, zapadając w drzemkę. Ostrożnie wyjmuję telefon Masona i piszę do Baylor, by sprawdzić jak się sprawy mają. Niemal natychmiast komórka wibruje, zwiastując połączenie. Odbieram szeptem: - Baylor, gdzie on jest? - Ledwo cię słyszę, Piper - mówi głośno, jakby chciała nadrobić moją głośność. - Masona nie było w domu, więc zadzwoniliśmy na siłownię, ale powiedzieli, że nie biegał długo. Może właśnie jedzie do domu. Skylar czeka przed jego budynkiem, a my z Gavinem wracamy na siłownię. Może po biegu zdecydował się wrócić do domu Skylar. Tam też sprawdzimy. Czego się dowiedziałaś? Z Hailey okej? - Teraz śpi - szepczę, spoglądając na jej delikatną główkę. - Myślą, że wszystko będzie okej, ale nie mogą przeprowadzić badań, dopóki nie będzie tutaj jej rodziców. Proszę, znajdź go, Bay. - Na pewno to zrobię, Pipes. Zaopiekuj się tą słodką dziewczynką dopóki tam nie dotrze, okej? Przytakuję, a kolejny lepki supeł utyka mi w gardle. - Zrobię to - mówię, po czym się rozłączam.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Hailey budzi mnie zbolałym płaczem, a ciepło pomiędzy naszymi ciałami mówi mi, że tkwiłyśmy tak przez jakiś czas. Zerkam na zegar wiszący na ścianie i widzę, że drzemałyśmy tak kilka godzin. Jest niemal północ. I zero Masona. Brak Cassidy. Sprawdzam telefon Masona. Jest tam kilka wiadomości od moich sióstr, które nadal szukają mojego zaginionego chłopaka. Przeklinam się za zniszczenie telefonu i zostawienie go w zeszłym tygodniu na chodniku. Gdyby nie to, Mason już dawno by tutaj był, a Hailey zostałaby przebadana. - Ćśśś - szepczę w jej włoski. Głaszczę ją po pleckach i mówię jej wszystko co pamiętam, że mama zawsze powtarzała mi gdy się zraniłam. Zastanawiam się czy leki przeciwbólowe, które jej dali zaczynają ustępować. Dumam nad tym, dlaczego nikt nie przyszedł by coś dla niej zrobić. - Chcę tatę - płacze mi w ramię. - Tatuś wkrótce tutaj będzie. Obiecuję, Hailey. Ponownie spoglądam na telefon Masona i wpadam na pewien pomysł. Otwieram jego playlistę i przeszukuję ją, aż znajduję to, czego szukam. Piosenkę, którą Hailey nuciła tamtego dnia w parku. Wciskam play i pogłaśniam, licząc na to, że odciągnie to jej myśli od bólu. Spogląda na mnie, a jej małe usta drżą. Cieknie jej z noska, więc ocieram go rękawem koszulki. Zaczynam śpiewać wraz z piosenką, nie dbając o to jak brzmi mój amatorski głos, skoro moją jedyną publicznością jest dwulatka.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Jedna, duża łza spływa jej po policzku, po czym unosi usta w cudownym, spokojnym uśmiechu. Ten uśmiech mocno łapie w uścisk moje ciało, kurczowo i na wieki pochwytując moje serce.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Rozdział 32 Mason Jestem rozdarty. Jestem zdumiony. Brak mi słów. Chcę wpaść do tego pokoju i porwać w ramiona moją zranioną córkę. Wrodzona potrzeba by ją chronić - by chronić je obie - jest silna. Ale to co obserwuję przez okno pokoju Hailey jest czystym cudem. Piper trzyma w ramionach moją córkę. Jest to uścisk dzielony przez mamę i dziecko. Kołysze się w przód i w tył, bujając Hailey w uspakajający sposób. Gdy Piper przekręca się delikatnie w bok widzę, że porusza ustami. Wygląda tak, jakby śpiewała. Powoli i delikatnie uchylam drzwi, aby ich nie zaalarmować. Dociera do mnie muzyka i uśmiecham się. Skąd wiedziała, aby puścić tę piosenkę? Ale to nie muzyka zapiera mi dech, ale jej głos. Nie słyszałem go od tego pierwszego dnia, gdy śpiewała w moim samochodzie. Stopy mam przyklejone do podłogi, gdy słucham jak miłość mojego życia śpiewa i pociesza moją kruchą córkę. Widzę jak Hailey ściska ją mocno swoją małą rączką. Obserwując ich więź moje serce przepełnia radość. Doktor zapewnił mnie, że nie ma poważnych uszkodzeń. Będzie potrzeba kilku szwów oraz szyny lub gipsu na rękę. I podczas gdy ojciec którego w sobie mam chce podejść i wziąć Hailey w ramiona, to mężczyzna przemawiający przeze mnie wie, że ta chwila jest zbyt ważna, by ją przerywać. Gdy zobaczyłem stojącą przed moim budynkiem Skylar, która biegła w moją stronę ze zmartwieniem wypisanym na twarzy wiedziałem, że stało się coś okropnego. Myślałem, że może chodzi o Piper. Dowiedzenie się, że moja mała dziewczynka była na izbie przyjęć pobiło to, co czułem po wypadku rodziców.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Paraliżowały mnie przebłyski tego jak byli poturbowani i umierali, gdy biegliśmy ze Skylar do szpitala. To była jedna z tych chwil, gdy fakt iż zostałem rozpoznany był błogosławieństwem. Pielęgniarka wpuściła mnie bez pytania, a lekarz pojawił się niemal natychmiast i we wszystko mnie wprowadził, nim w ogóle dotarłem do sali. Wieści były optymistyczne i nie stanowiły dostatecznego powodu, by Skylar i jej rodzina zostali tutaj i zarywali noc, więc wysłałem ich do domu, by przytulili własne dzieci i obiecałem, że poinformuję ich jeśli coś się zmieni. A teraz, stojąc w drzwiach i obserwując je razem - widzę w tym pokoju całą moją pieprzoną przyszłość. Hailey porusza się w ramionach Piper i zauważa mnie, jak opieram się o framugę. - Tata! - piszczy, sięgając ku mnie. W dwóch zwinnych krokach znajduję się przed nią, zgarniając w ramiona jej małe, poturbowane ciałko. Po długim uścisku oceniam uszkodzenia. Łzy kłują mnie w oczy gdy zaczyna płakać, mamrocząc nieskładne słowa o tym, że się zraniła i uderzyła w główkę. - Wszystko będzie dobrze, słodziutka. Tatuś tu jest. Pan doktor niedługo przyjdzie i wyleczy cię. A potem wrócisz do domku. Chciałabyś? Pociąga nosem i przytakuje. Spoglądam na Piper, która daje nam przestrzeń, byśmy mogli dzielić tę chwilę ojca z córką. - Nie wiem nawet jak ci dziękować za to, że tu jesteś. Wszystko okej? Spogląda załzawionymi oczami na Hailey i unosi dłoń by nakryć serce. Przytakuje, a z jej cudownych, zielonych oczu lecą łzy. Przysięgam, że pomimo łez widzę, iż coś się dzieje. I myślę, że nazywa się to dochodzeniem do siebie. Za nami rozlega się poruszenie. Pojawia się doktor i pielęgniarka, pchając stolik pokryty niebieskim papierem. - Panie Lawrence, przyszliśmy założyć Hailey szwy - mówi doktor Warner.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Pielęgniarka tłumaczy procedurę, mówiąc, że najgorszym elementem będzie zaaplikowanie miejscowego znieczulenia. Pozwalają mi trzymać krzyczącą Hailey, gdy za pomocą igły znieczulają jej czoło. Następnie dają jej kilka minut na uspokojenie się i aby leki zaczęły działać, po czym zakładają szwy. Poświęcam ten czas, by zapytać Piper o wypadek. - Powiedz mi co wiesz na temat tego, jak do tego doszło. Słucham w przerażeniu jak odtwarza każdy szczegół, począwszy od rozgorączkowanego telefonu od opiekunki, aż do czasu gdy wszedłem do sali. Pochłaniam każdy strzępek informacji, ale ciągle odtwarzam w głowie jedną rzecz. Bramka zabezpieczająca była otwarta. Mam wizję tego, jak moje dziecko spada bezsilnie ze schodów. Kręcę w złości głową, pragnąc skręcić Cassidy kark za to, że do tego dopuściła. - A Cassidy jeszcze się nie odezwała? - pytam. - Zostawiła moje dziecko z całkiem nową opiekunką i nie obchodzi jej nawet to, by odebrać cholerny telefon? Piper patrzy na mnie współczująco. Dla dobra Cassidy mam nadzieję, że sama leży gdzieś w tym szpitalu, w innym razie zostanę pociągnięty do odpowiedzialności za zabicie jej gołymi rękoma. - Jesteśmy już gotowi, panie Lawrence - mówi lekarz. - Będzie pan musiał położyć ją do tego w łóżku. Ale może pan trzymać ją za rękę. Wygląda na to, że będzie potrzebowała pięciu szwów. Pielęgniarka opuszcza wysokie zabezpieczenie łóżka, zapewniając mi pełny dostęp do córki, podczas gdy będą zakładali jej szwy. - Jest znieczulona - przypomina mi pielęgniarka, gdy przygotowują sprzęt. - Nie będzie ją to bolało, ale pewnie ją przestraszy, więc pomocne będzie cokolwiek, co odwróci jej uwagę. Podchodzi do mnie Piper i wyciąga mój telefon. Na ekranie widnieje ulubiona piosenka Hailey.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Twoja kolej - szepcze mi do ucha. Słyszę w jej głosie uśmiech. Lewą dłonią obejmuję całe przedramię Hailey. Prawą sięgam do tyłu i splatam palce z Piper. - Razem? - pytam. A potem, gdy Hailey jest zszywana, śpiewamy. Nasze głosy pasują do siebie niemal tak samo dobrze, jak wcześniej ciała. Gdy odtwarzamy piosenkę za drugim razem, dołącza do nas pielęgniarka, wywołując uśmiech Hailey. Drzwi są lekko uchylone i zastanawiam się co przechodzący obok muszą myśleć o naszym improwizowanym wykonaniu piosenki, która stała się sławna za sprawą bajki Disneya. Kończą zakładanie szwów i umieszczają na jej czole o wiele mniejszy bandaż niż wcześniej. Znów wygląda bardziej jak moja mała dziewczynka. Piper kładzie dłoń na mojej, którą nadal dotykam Hailey. - Świetnie się spisałaś, skarbie. Jesteś bardzo dzielna, tak jak księżniczka w piosence. Hailey uśmiecha się, słysząc że Piper porównuje ją do księżniczki. Wysuwa rączkę spod naszych dłoni i chwyta Piper. - Ładne paluśki - mówi. Piper dumnie prezentuje pomalowane na ciemnoniebiesko paznokcie, jakby nagle stała się modelką dłoni. - Och, dziękuję, Hailey. Niebieski to mój absolutnie ulubiony kolor na świecie. Chcesz wiedzieć dlaczego? Hailey przytakuje w zdumieniu. - Ponieważ to kolor twoich oczu - mówi, uśmiechając się do mojej córki, a potem spogląda na mnie, a jej szmaragdowe oczy mówią wszystko czego w naszym obecnym towarzystwie nie mogą powiedzieć usta. Kocham cię, mówię do niej bezgłośnie.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Taa, naprawdę się cieszę, że się tutaj przeprowadziłam - mówi z tajemniczym uśmiechem, którego znaczenie znam tylko ja. - Och, jesteś nowa w Nowym Jorku? - pyta ją pielęgniarka. Piper się rumieni. - Nie, praktycznie tutaj dorastałam, ale dopiero niedawno się tutaj przeniosłam. - Okeeeej. - Skołowana mina pielęgniarki wywołuje u mnie śmiech. Musimy zrobić prześwietlenie ręki małej. Przywieziemy tutaj sprzęt, ale potrwa to chwilę i będziecie musieli poczekać na zewnątrz. - Patrzy na mnie współczująco i mówi: - Pewnie będzie płakała i nie będzie chciał pan tego widzieć, więc może to być dobra okazja do wypełnienia wszystkich dokumentów. Ale proszę się nie martwić, obiecuję, że się nią zaopiekuję. Drzwi stają otworem i technik wciąga do środka dużą maszynę. Pochylam się i całuję Hailey w głowę. - Będziemy zaraz za drzwiami, słodziutka. Muszą zrobić ci świetne, duże zdjęcie rączki, żeby sprawdzić twoje ała. - Chwytam Piper za rękę i wyprowadzam ją. Hailey zaczynają wzbierać w oczach łzy. Pielęgniarka w stroju w misie usiłuje ją uspokoić, ale im dalej odchodzimy tym bardziej płacz zmienia się w krzyk, a mi zaczyna się łamać serce. - Idź - mówi Piper, widząc moją zrozpaczoną twarz. - Nie musisz na to patrzeć. Ja tu zostanę. Zrób co musisz, abyśmy mogli ją stąd zabrać. - Jesteś pewna? - pytam, patrząc przez okno na moją zawodzącą, małą dziewczynkę. Piper dotyka mojej ręki, wzniecając we mnie pocieszające, ciepłe uczucia. - Nigdy nie byłam bardziej pewna. Moje złamane serce szarpie się z miłości do tej kobiety, gdy całuję ją w policzek i odchodzę, aby podać im informacje ubezpieczeniowe.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Jestem wyprowadzany przez podwójne drzwi do zatłoczonej recepcji gdzie panuje harmider. - Proszę pani, nie możemy pani wpuścić w takim stanie! - krzyczy facet. - Moje dziecko tam jest, ty głupi fiucie. Puść mnie! Odwracam gwałtownie głowę, słysząc znajomy głos. Cassidy przytrzymywana jest przez szpitalnego ochroniarza. Wygląda na otumanioną tak, jak wtedy w kinie. Odkładam podkładkę z dokumentami i spieszę w tamtą stronę. - Jaki jest problem? - Mason! - krzyczy. - Powiedz temu głupkowi, żeby mnie puścił. Spoglądam na ochroniarza, który kilka razy przesuwa palcem pod nosem, po czym wskazuje na Cassidy. Podchodzę bliżej i widzę to - nikły ślad białego proszku na brzegu jej nosa. - Co do chuja, Cass? Zmaga się, by wydostać się z uścisku. - Moje dziecko tutaj jest. Potrzebuje swojej mamy - warczy na niego. Puszczaj. Mnie! Kręcę przecząco do strażnika, dając mu znać, by tego nie robił. - Cassidy! - Podnoszę głos i unoszę przed nią dłoń, by powstrzymać jej bełkot. - Jedynym powodem dla którego znajduje się tutaj twoje dziecko jest to, że zostawiłaś otwartą bramkę zabezpieczającą. Wtedy też byłaś naćpana? Jak śmiałaś narazić moje dziecko na takie niebezpieczeństwo? No jak mogłaś zostawić ją z opiekunką i zniknąć, kurwa, na pięć godzin? Jaka z ciebie matka? - Jak możesz być taki pewien, że to ja a nie, uch… Miranda? A co z tobą? - Udaje jej się do mnie zbliżyć, mimo że ochroniarz nadal trzyma ją za rękę. Czuję zjełczały smród wódki i narkotyków, który sączy się każdym jej porem. - Ta twoja mała, głupia suka do mnie zadzwoniła, ponieważ nie mogła cię znaleźć. Co robiłeś, Mason? Nie udawaj, że jesteś pieprzonym księciem z bajki, podczas gdy byłeś niedostępny, posuwając jakąś swoją groupie.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Szczęka mi opada z powodu jej nienawistnych, oskarżycielskich słów i staję się świadomy, że kilkoro ludzi gapi się na naszą wymianę. Widzę nawet kilka wyciągniętych telefonów. Szlag. - Proszę pana - mówię do strażnika. - Możemy przenieść się z tym w jakieś bardziej ustronne miejsce? - Kiwam głową w stronę dzieciaka, który nas nagrywa, jakby dokumentował wystąpienie zwycięscy nagrody Emmy. Strażnik rozgląda się po poczekalni i widzi uwagę jaką przyciągnęliśmy. - Proszę za mną - mówi, chwytając Cassidy i prowadząc ją przez morze gapiów, podczas gdy ona awanturuje się, co na pewno przed wschodem słońca pojawi się w Internecie. Zostajemy odeskortowani do prywatnego pomieszczenia blisko stanowiska pielęgniarek. Facet zatrzaskuje za nami drzwi i puszcza Cassidy, wskazując na krzesło i nie odrywając od niej wzroku. Podchodzi w tamtą stronę niczym nadąsane dziecko i dramatycznie siada. - Po pierwsze - warczę na nią - opiekunka ma na imię Amanda, nie Miranda. Jezu, Cassidy, wiesz w ogóle z kim ją zostawiasz? - Drżę na myśl, że nie kłopocze się tym, by sprawdzić ludzi, którym zawierza w kwestii opieki nad naszym dzieckiem. - Wszystko jedno. - Przewraca oczami. - Kogo obchodzi jak ona ma na imię. Możemy wrócić do tego, dlaczego nie mogę zobaczyć własnej córki? Oczy strażnika przeskakują pomiędzy nami i wydaje się być bardziej zainteresowany naszą rozmową niż wykonywaniem swojej pracy. Podchodzę bliżej, by lepiej przyjrzeć się jej oczom. - Jesteś naćpana, Cass, i pewnie też pijana. Nie zobaczysz jej w takim stanie. Drzwi do prywatnego pokoju stają otworem z taką siłą, że klamka pozostawia ślad w tynku. Wysoki facet, o wiele zbyt chudy jak na swój wzrost, wtacza się do środka. Nim w ogóle się odzywa, przyglądam się jego przekrwionym oczom i poszarzałemu odcieniowi jego skóry. Wygląda na wyniszczonego tak, jakby zasługiwał na własne łóżko w szpitalu.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Co się, do cholery, dzieje? - Omiata spojrzeniem pomieszczenie, bezustannie pociągając nosem, gdy dostrzega Cassidy. - Myślałem, że jesteśmy tu by sprawdzić co z dzieciakiem. - Sprawdzić co z dzieciakiem? - Wściekłość gotuje mi krew i zaciskam dłonie w pięści, przechodząc w ich stronę przez pokój. - Mówisz o mojej niespełna dwuletniej córce, która została porzucona przez matkę i jej handlującego dragami chłopaka? - Sugeruję, abyś się odsunął, dupku - mówi, napinając swoją wyniszczoną, wychudzoną pierś, by wyglądać na większego. Mierzę go wzrokiem i zauważam, że to inny koleś niż ten z którym była wtedy w kinie. Ale obaj wyglądali na równie naćpanych co ona. - Ilu jest tych facetów, Cassidy? Przyprowadzasz ich w pobliże mojej córki? - Zdecydowałeś się odejść, Mason - mówi Cassidy, broniąc się. - To, kogo przyprowadzam nie jest twoją sprawą, ani problemem. - Nie jest moją sprawą? - Drga mi mięsień w szczęce, a bezlitosna wściekłość dodaje jadu do mojego głosu. - To moja córka, Cass. Nie ma ważniejszej sprawy od niej. Nie odszedłem od Hailey. Nigdy nie odszedłbym od własnego dziecka. Odszedłem od ciebie. Cassidy zaczyna cieknąć z nosa i wyjmuje chusteczkę. - A co z Królewną Śnieżką? Wydajesz się być okropnie nią przejęty. Moje twarde ciało wibruje z napięcia, utrzymując jej kompana na oku. Zaczerpuję głęboki oddech by się uspokoić. Ostatnią rzeczą jakiej chcemy jest jeszcze większa scena w jej wykonaniu. - Piper jest moją dziewczyną, Cass. Pomimo twoich prób rozdzielenia nas. To się nie zmieni. Cóż, dopóki nie zgodzi się zostać moją żoną. Cassidy piszczy tak głośno, że sprawia tym, iż jej randka się wzdryga. - Żoną? Jaja sobie, kurwa, robisz? - Lodowate zgorzknienie zniekształca jej twarz.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- O to w tym wszystkim chodzi? - Trącam palcem nos. - O to że ruszam naprzód? Ponieważ masz omamy jeśli myślisz, że kiedykolwiek do ciebie wrócę. I przypieczętowałaś ten los gdy spróbowałaś zadrzeć z Piper. Usiłuje wstać, ale ochroniarz kładzie dłoń na jej ramieniu, zmuszając ją do powrotu na krzesło. - Zabieraj od niej łapy! - warczy na niego jej randka i odpycha go od Cassidy, pchając mocno na pobliską ścianę. Wówczas wszystko dzieje się w mgnieniu oka. Mężczyźni zaczynają się szamotać i koleś sięga po broń ochroniarza. Nim może położyć na niej palec, powalam go na ziemię, przyszpilając go do niej twarzą w dół i wbijając mu kolano w plecy. To wówczas zauważam kilka małych paczuszek z białym proszkiem, które wypadły mu z kieszeni, gdy powalałem go na ziemię. Do pokoju wpada kolejny strażnik, celując we mnie z broni. Opieram ciężar ciała na kolanie, nie pozwalając kutasowi wstać i unoszę dłonie w geście poddania. - To nie on - mówi pierwszy strażnik. Kiwa głową na dilującego chłopaka Cassidy, który leży pode mną na ziemi. - On. Wstaję, zostawiając tego śmiecia ochroniarzom, z których jeden wzywa policję. Spoglądam na Cassidy, której jedynym zmartwieniem wydają się leżące na ziemi narkotyki. Stróżka krwi cieknie z jej nosa, gdy się w nie wpatruje. Żołądek mi się zaciska, gdy to wszystko staje się jasne. Matka mojego dziecka jest ćpunką. - Muszę wrócić do córki - zwracam się do strażników. Zabieram ze stołu długopis i kartkę papieru, zapisuję swoje imię i numer telefonu, po czym przekazuję im ją. - Nazywam się Mason Lawrence. Moja dwuletnia córka spadła ze schodów i jest tutaj leczona. - Kiwam głową na kartkę papieru. - To mój prywatny numer. Jeśli będę do czegoś potrzebny, proszę dzwonić. Ale będziecie musieli obezwładnić także mnie, jeśli chcecie choć trochę dłużej utrzymać mnie z dala od rodziny. Strażnicy patrzą na siebie i kiwają głowami, a jeden z nich nadal trzyma tego kościstego dupka w dławiącym uścisku.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Wiemy kim pan jest, panie Lawrence - mówi strażnik, będący świadkiem całego zdarzenia. - Może pan iść, ale policja będzie chciała pańskie zeznanie. - Dziękuję - mówię im. W drodze do wyjścia zwracam się do Cassidy: Jeśli jeszcze kiedykolwiek chcesz zobaczyć Cassidy, to lepiej idź na odwyk. Pada na kolana, płacząc i błagając mnie, abym został. Drugi strażnik przytrzymuje ją gdy wychodzę i zatrzaskuję drzwi, oddzielając się od niej i jej żałosnego biadolenia. Całkowicie szaleję z nerwów, lawirując pomiędzy ludźmi, którzy szukają pozycji, z której będą mogli zobaczyć co się dzieje w pokoju z którego wyszedłem. Dłonie mi drżą, a serce galopuje. Hailey nie może mnie zobaczyć w takim stanie. Wychodzę na zewnątrz, by zaczerpnąć świeżego powietrza. Biegnę za róg, nim ktokolwiek może za mną podążyć, po czym opuszczam dłonie na kolana, zaczerpując tak bardzo potrzebnego mi oddechu. Zostaję tam kilka minut, wdychając chłodne powietrze, aż moje ciało przestaje drżeć ze złości. W drodze powrotnej widzę całodobowe stanowisko z kawą i zatrzymuję się, by złożyć zamówienie. Piper musi padać na twarz. Ja przynajmniej przespałem się kilka godzin po biegu. Wyczerpanie walnęło we mnie jak tona cegieł w chwili, gdy wyszedłem spod prysznica na siłowni. Poszedłem położyć się na chwilę w biurze właściciela, ale spałem niemal do północy, budząc się z potwornym bólem w szyi z powodu niewygodnej kanapy. Wracam do pokoju Hailey i widzę, że z jej ręki zniknęło usztywnienie, a na jego miejsce założyli małą szynę. - Wszystko okej? - pyta Piper, sprawiając że zdaję sobie sprawę z tego jak bardzo jestem rozwalony tym co się stało. - Będzie - mówię, stawiając dwie kawy na stoliku obok, po czym podchodzę, by podnieść Hailey. - Jak tam nasz mały aniołek? - Wszystko będzie w porządku. - Piper uśmiecha się z powodu naszego uścisku. - Ręka nie jest złamana. Myślę, że nazwali to stłuczeniem. Obitą kością. Szyna jest po to, by nie uderzyła się w coś i się nie zraniła. Ale wszystko będzie z nią w porządku - powtarza. - Jak z nami wszystkimi. Z Hailey na rękach, podchodzę i przytulam Piper.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Byłaś dzisiaj świetna. Okazałaś się prawdziwym wybawieniem. Nie wiem co bym bez ciebie począł. - Może nigdy nie będziesz musiał się o tym przekonywać - mówi, uśmiechając się do Hailey i sunąc dłonią po mojej koszulce, w miejscu tatuażu. - Kocham cię, Piper Mitchell. - Pochylam się, by pocałować ją w głowę. - Ja też cię kocham, Masonie Lawrence. Ulga zalewa moje ciało, mą duszę. Ulga z powodu tego, że z Hailey w porządku. Z powodu tego, iż Piper znajduje się z powrotem tam, gdzie jej miejsce. Z powodu naszej trójki, która stoi tu niczym rodzina. Siadam ze śpiącą w moich ramionach Hailey i sięgam, by zabrać ze stolika kawę, po czym oferuję ją Piper. - Kupiłem ci latte. To była długa noc. Pomyślałem, że ci się przyda. Spogląda na kubek, przyglądając mu się uważnie, po czym skupia uwagę ponownie na mnie. Uśmiecham się do niej pokrzepiająco. - Nie oderwałem od niej oczu, skarbie. Ani na sekundę. Powoli unosi dłoń i zabiera ode mnie kubek. Zdejmuje wieczko i przykłada kubek do ust, po czym robi łyk, ani na moment nie odrywając ode mnie oczu. Zmęczonych oczu. Kuszących oczu. Ufających oczu. A gdy pije, ja oddycham. Oddycham tym, co wiem iż jest pierwszym haustem powietrza naszego nowego, wspólnego życia.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Rozdział 33 Piper W ciągu minionych dwóch tygodni nie wydarzyły się dwie rzeczy. Nie wróciłam do domu Skylar. A Hailey nie wróciła do Cassidy. Przypuszczam, że to ostatnie byłoby trudne, biorąc pod uwagę, że Cassidy prosto z więzienia trafiła na odwyk. Ona, tak jak i koleś, z którym była, zostali aresztowani za posiadanie narkotyków. Jej zarzuty zostały jednak zredukowane do wykroczenia, ponieważ niewiele przy sobie miała, ale tylko pod warunkiem, że zgodzi się na leczenie. Od tego czasu Mason złożył wniosek o pełne prawo do opieki. Jest cholernie przerażony samą możliwością tego, że Hailey miałaby przechodzić przez coś takiego co ja i Charlie. Jednak był bardziej niż fair w całej tej sytuacji i zabierał Hailey na spotkania z matką, gdy pozwalali na wizyty. Dwie rzeczy, które się wydarzyły, to fakt, że Mason szuka teraz domu za miastem i przez cały tydzień prowadziliśmy rozmowy z potencjalnymi nianiami. Jego małe, dwupokojowe mieszkanie nieźle się zagraciło, gdy przewieźliśmy tam wszystkie rzeczy Hailey. Z kolei ja zajęłam tylko kilka szuflad i trochę miejsca w szafie. Codziennie gdy wracam do domu znajduję więcej ubrań, więcej bielizny oraz moich ulubionych przyborów toaletowych i kosmetyków. Włożył wiele wysiłku w to, bym poczuła się u niego jak w domu. Zerkam na Hailey, która bawi się w kącie kościelnego przedsionka, pod okiem mojej mamy, gdy reszta z nas bierze udział w próbnej uroczystości zaślubin Skylar i Griffina. Baylor szturcha mnie w ramię. - Mama jest w stanie przypilnować jej przez dwie minuty, Piper.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Nie umyka mojej uwadze, że od tamtego wypadku cały czas wiem gdzie jest Hailey i co robi. Moja potrzeba chronienia jej wzrasta wraz z każdym dniem jaki z nią spędzam. Jest tak podobna do Masona, nie tylko fizycznie, ale także pod względem osobowości. Mając zaledwie dwa latka uczy się współczucia, mimo iż jej matka jest go całkowicie pozbawiona. Raptem tydzień temu, na jej przyjęciu urodzinowym, mały chłopiec zrzucił na ziemię swój kawałek tortu. Hailey szybko do niego podeszła i zaoferowała swój. Wszystkim opadły szczęki. Ludzie szeptali o tym, jaka jest urocza. Nie miało nawet znaczenia, że mieliśmy jeszcze dziewięć kilo nietkniętego ciasta - jej mały akt dobroci był monumentalny. I dotarło do mnie, że promieniowałam matczyną dumą. - Naprawdę ją polubiłaś - mówi Baylor. To nie jest pytanie. To stwierdzenie. Prawda. Moja nowa rzeczywistość. Obserwuję jak Hailey opada na dziewięciomiesięcznej Jordan jak się raczkuje.
kolana
i
usiłuje
pokazać
- A czego tu nie kochać? - pytam, śmiejąc się z uroczych popisów małej dziewczynki. - Kochać? - Głos Baylor wzrasta o dwie oktawy. Potakuję głową dla potwierdzenia. - Wiem, że nigdy nie zastąpi tej małej dziewczynki, którą straciłam. Nie oczekuję tego od niej. I wiem, że nie jestem jej mamą. Ale, Baylor, ona jest fantastyczna. To dziecko jest magiczne. Prawdziwy dar… - Gardło mi się zaciska i nie mogę wydobyć ani słowa więcej. Baylor mnie przytula. - Nie wiesz nawet jak się cieszę, że to słyszę, Piper. Dzięki temu to wszystko jest jeszcze lepsze. Odsuwam ją na wyciągnięcie rąk. - Co jest lepsze? Przełyka.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Uch… to, no wiesz, ślub Skylar i Griffina. To wszystko jest takie romantyczne i idealne. Spoglądam na Skylar i Griffina, którzy rozmawiają z pastorem, gdy przygotowujemy się by przećwiczyć nasze przejście nawą. - Taa, jest idealnie. Zostaję od tyłu zgarnięta w uścisk. Uścisk, z którym byłam zaznajomiona odkąd byłam dzieckiem. Choć już nie tak bardzo w ciągu ostatnich kilku lat. Tata. Odwracam się i pozwalam na to, by jego wielkie ramiona całkowicie mnie pochłonęły. Nie jestem pewna ile mija sekund lub minut, gdy tkwimy w tym scalającym nas uścisku. Pochyla się, by ucałować mnie w czubek głowy tak, jak zawsze to robił gdy byłam mała. - Przepraszam, orzeszku - mówi, wykorzystując moje przezwisko z dzieciństwa. - Nie wiedziałem jak poradzić sobie z tą sytuacją. To mnie sponiewierało. To było coś więcej, niż twój głupi ojciec mógł sobie z tym poradzić. Ale to nie jest wymówką od zawiedzenia cię, od jeszcze większego obniżenia twoich oczekiwań względem mężczyzn. W dniu gdy dowiedziałem się, że zostałaś zgwałcona, umarła część mnie. To nigdy nie będzie porównywalne do twojej straty, ale pozwoliłem aby mnie to pochłonęło tak bardzo, że odseparowałem się od ciebie. - Odsuwa się, a jego mokrą twarz rozpogadza dumny uśmiech. - Nigdy nie byłem bardziej z ciebie dumny. Wyrosłaś na cudowną, pełną współczucia kobietę, pomimo iż musiałaś pokonać bieg z przeszkodami i kocham cię bardziej, niż taki staruszek jak ja może wyrazić to słowami. Zarzucam wokół niego ręce. - Ja też cię kocham, tatusiu. Po części zastanawiam się dlaczego wybrał ten moment na tę specjalną chwilę ojca z córką. Nie powinien odbywać tej rozmowy ze Skylar? Ale pozwalam mu tulić się tak długo i mocno jak chce, ponieważ wiem, że oboje tego potrzebujemy. I tak po prostu kolejny kawałek mojego serca wraca na swoje miejsce.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Jesteście gotowi by zacząć? - pyta Gavin. - Na dziewiętnastą mamy zarezerwowaną kolację, więc może ruszymy z tym koksem? - Mruga do Baylor i dzielą spojrzenie, przez które oboje uśmiechają się tak, jakby mieli pęknąć z powodu wielkiego sekretu. Czy tak właśnie po wielu latach wygląda miłość? Chodzi mi o to, że poznali się w college’u, a nadal za sobą szaleją. Tak, kilka lat spędzili z dala od siebie, ale to jedynie pogłębiło ich więź, zamiast ją złamać. Gdy tak na nich patrzę, zastanawiam się, czy tak będzie wyglądała moja przyszłość z Masonem. W dalszym ciągu zdumiewa mnie to, jak daleko wszyscy zaszliśmy, by znaleźć się dokładnie w tym miejscu. Moje siostry i ja musiałyśmy się zmierzyć z zupełnie innymi demonami i wyszłyśmy po drugiej stronie. Lepsze. Silniejsze. Twardsze. Nie mogę się doczekać aż wzniosę jutro na weselu toast. Nie wiedzą, że wiem o tym, iż to dla mnie przesunęli ślub - abym miała szansę z Masonem. Ale Mason i ja nie mamy już przed sobą żadnych sekretów. Niezliczoną ilość godzin przeleżeliśmy w łóżku, rozmawiając. Cóż, nie tylko rozmawiając, jeśli mam być kompletnie szczera. Oglądam się i przyłapuję go na gapieniu się na mnie, co wywołuje u mnie rumieniec. Po tym jak niemal kilka razy zostaliśmy przyłapani nago przez małą ciekawską panienkę, Mason w końcu zabrał mnie do swojego łóżka naszego łóżka. Bez końca przypominał mi, że było one nasze i tylko nasze. Że nikogo innego tam nie było i nigdy nie będzie, poza naszą dwójką. Kochał się ze mną tak namiętnie i delikatnie, że reszta świata, wraz z moimi koszmarami, po prostu się rozpłynęła. To nie tak, że już ich nie miewam. Bo mam. Ale teraz Mason jest przy mnie, by za każdym razem mnie pocieszać. Tak jak ja pocieszam go, gdy miewa swoje. Wspieramy się nawzajem. Kochamy się. Rozumiemy się. Nie mogę oderwać od niego oczu, gdy mi się przygląda. Nerwowo przestępuje z nogi na nogę, a jest to coś czego zwykle nie widuję i zastanawiam się, czy śluby wprawiają go w nerwowość. Baylor pociąga mnie za łokieć.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Będzie jeszcze mnóstwo czasu abyś śniła na jawie o swoim gorącym chłopaku. Chodź, mamy robotę do wykonania. Wszyscy zbieramy się w foyer kościoła, zaraz za zdobionymi, podwójnymi drzwiami, które prowadzą do wielkiego sanktuarium. Ustawiamy się w kolejności, Maddox przewodzi pochodowi, niosąc jedwabną poduszkę z przymocowanymi do niej sztucznymi obrączkami. Następni w kolejce są Baylor i Gavin. A potem Mason zajmuje swoje miejsce obok mnie. Widzę kropelki potu na jego czole. - Wszystko okej? - pytam szeptem, podczas gdy Skylar wydaje za mną rozkazy odnośnie tego, jak wolno chce abyśmy szli. - Będzie - mówi, przypominając mi o tym, że tych samych słów użył kilka tygodni temu w szpitalu. Nim mogę go o to zapytać, ktoś otwiera drzwi i Maddox rozpoczyna pochód. Muzyka leci z nagrania, więc nie wiemy jak to będzie jutro z grającym na żywo organistą. Maddox dociera pod ołtarz i przesuwa się na bok. Następnie docierają tam Baylor i Gavin. Całuje ją w policzek, po czym się rozdzielają, on zajmuje miejsce obok Griffina, a ona po drugiej stronie. Mason mocno przyciska mój łokieć do swojego boku, niemal boleśnie. I nawet pomimo cichej muzyki słyszę jego głęboki, ciężki oddech. Wiem, że Skylar ma ruszyć za nami, ale zamiast tego, aby wszyscy patrzyli na puste drzwi, oni wpatrują się we mnie z wielkimi uśmiechami na twarzy. Nawet Griffin - który dla mnie przełożył tę chwilę o dwa miesiące - nie patrzy na swoją przyszłą żonę. W zasadzie, gdy docieramy pod ołtarz, odsuwa się na bok i staje bliżej Gavina. Skołowana oglądam się do tyłu i widzę, że Skylar biegnie nawą i staje obok Baylor. A mama i tata siedzą teraz z dziećmi w pierwszym rzędzie. Marszczę brwi, patrząc na Skylar i usiłuję odsunąć się od Masona, by zająć swoje miejsce. Ale spotykam się z oporem, gdy nie chce mnie puścić. Gdy odwracam się by zobaczyć dlaczego, serce podchodzi mi do gardła, powodując, że nie mogę oddychać.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Mason opadł na kolano. Wpatruje się we mnie, a jego mina wyraża coś pomiędzy tym jakby był chory a chciał się uśmiechnąć. O. Mój. Boże. Zalewają mnie przebłyski pierwszego snu, w którym zobaczyłam siebie i Masona. Powoli omiatam wszystko wzrokiem i zdaję sobie sprawę z tego, że to co się tutaj dzieje nie jest dla nikogo nieoczekiwane - cóż, poza mną. Maddox podchodzi do Masona, wyciągając w jego stronę poduszkę. Robię wielkie oczy na widok tego, co wzięłam za sztuczną obrączkę. Przyglądając się uważniej sapię, gdy widzę wielki, błyszczący diament, w którym odbija się światło wpadające przez okna. Mason mierzwi włosy Maddoxowi. - Jeszcze nie teraz, kolego. Muszę ją najpierw zapytać. W dużym pomieszczeniu odbija się śmiech mojej rodziny, a Maddox stawia dwa, zawstydzone kroki w tył. Mason odchrząkuje i ściska moją dłoń. - Piper, wiem, że usiłowałaś zdecydować co zrobić ze swoim życiem zostać kelnerką, zająć się publicystyką, lub może nawet spróbować pewnego dnia sił w aktorstwie. Ale jest jedno zajęcie, którego chcę abyś się podjęła bez względu na to, jaką profesją się zajmiesz. - Hailey głośno piszczy, a on zerka na nią, gdy moja mama usiłuje ją uciszyć. Przenosi wzrok ponownie na mnie. - Właściwie, to nieprawda. Chcę, abyś zajęła się dwoma rzeczami. Gdybym przeszukał cały świat, to nie znalazłbym lepszej kobiety, lepszego wzoru do naśladowania dla mojej córki. Trafiłaś do piekła i z powrotem, a jednak jesteś najsilniejszą osobą jaką znam. Jesteś ogromnie lojalna względem tych, którzy są warci twej miłości. Myślisz, że jesteś uszkodzona. Ja sądzę, że jesteś piękna. Jesteś najpiękniejszą osobą w środku i na zewnątrz, jaką kiedykolwiek miałem przyjemność poznać. Chcę cię kochać, wielbić, i chronić cię każdego dnia do końca życia. Chcę być twoim mężem, twoim najlepszym przyjacielem, a może kiedyś także ojcem twoich dzieci. I chcę, abyś pomogła mi wychowywać moje.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Słyszę za sobą pociąganie nosem i wiem, że obie moje siostry płaczą. Usiłuję przyswoić wszystko co powiedział, próbując w tym samym czasie ustać na nogach. Mąż? Dzieci? Mogę to zrobić? Jestem do tego w ogóle zdolna? - Nie wiem co przyniesie przyszłość - mówi, wciąż patrząc na mnie z nadzieją pływającą w jego lodowo-niebieskich oczach. - Nie mogę ci obiecać, że moja praca nas stąd nie zabierze. Nie mogę obiecać, że co wieczór będę w domu na kolacji. Nie mogę obiecać, że będę obecny na każdych urodzinach i świętach. Ale mogę obiecać ci moje serce. Moją duszę. Oddanie. Moją wieczność. Spogląda na Maddoxa. - Teraz, kolego - mówi. Maddox spieszy do niego, a Mason odwiązuje pierścionek, który tasiemkami przytwierdzony był do poduszki. - Piper Mitchell, kocham cię. Kocham każdą cząstkę ciebie, którą widziałem, oraz każdą tę, której jeszcze nie odkryłem. - Wyciąga w moją stronę pierścionek. - Więc co powiesz, Królewno Śnieżko, zostaniesz moją księżniczką, moją królową, moją jedyną żoną od teraz, aż po wieki? Duże łzy spływają mi po policzkach i w kółko przytakuję. Serce mam tak nabrzmiałe, że nie jestem w stanie mówić. Pozwalam mu wsunąć sobie na palec pierścionek, po czym opadam na kolana, wprost w jego silne ramiona i witające mnie usta. Aplauz odbija się od ścian wokół nas, gdy przypieczętowujemy te obietnice ustami, a potem przytulamy się tak, jakby nie było jutra. Hailey biegnie do nas i wskakuje pomiędzy nas tak, jak potrafi tylko dwulatka. Mason się śmieje, a jego szkliste oczy odzwierciedlają moje. - Tak dla pewności, to znaczyło „tak”? - pyta. Kiwam raz jeszcze gdy wstajemy, a on trzyma na rękach Hailey, pomagając mi się podnieść. Mała wyciąga do mnie rączki, a ja ją zabieram. - To znaczyło „tak” - mówię. - Na wszystko. - Wszystko? - Unosi figlarnie brew, a jego twarz wypełnia się jeszcze większą ilością obietnic.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
- Chcę tego wszystkiego, Mason. Całej bajki. Żyli długo i szczęśliwie. Teraz jestem na to gotowa. Dzięki tobie, jestem teraz na to gotowa. - Jesteśmy gotowi - mówi, obejmując nas obie ręką. - A teraz zaczynajmy tę imprezę, abym mógł zabrać narzeczoną do domu. Narzeczona. To słowo odbija się w mojej głowie. Nawet za milion lat nie sądziłam, że ktoś kiedyś mnie tak nazwie. Ale podoba mi się. Nie, kocham to. Chwyta mnie za rękę i schodzimy z ołtarza, stawiając pierwszy krok ku naszej wieczności.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Epilog Piper Trzynaście lat później… Bawię się zawieszką bransoletki, przekręcając ją na skórzanych paskach, które nigdy nie opuszczają mojego nadgarstka. Nie pamiętam abym kiedykolwiek była tak przerażona i podekscytowana w tym samym czasie. Usiłuję odciągnąć myśli grając w grę, w którą często bawimy się z Masonem - zgadywanie części ciała. Naciskam na bok mojego ośmiomiesięcznego brzucha, sprawdzając, czy ona się odwdzięczy. Griff robi się nerwowy. Jego pięcioletnie ciało nie potrafi zbyt długo usiedzieć w jednym miejscu i choć minęło raptem dziesięć minut, dla mnie wydaje się to być całą wiecznością, tak jak pewnie dla mojego syna. - Powiedz mi jeszcze raz, tatusiu - błaga Masona słowami, jak i przeszywającymi niebieskimi oczami. - Jeszcze raz opowiedz mi o swoim pierścionku. Griff, nazwany na cześć najlepszego przyjaciela Masona, oraz jednej z dwóch osób odpowiedzialnych za to, że jesteśmy razem, dotyka pierścienia Super Bowl swojego ojca. Obraca go w kółko na środkowym palcu prawej ręki Masona, podczas gdy ja skupiam wzrok na obrączce widniejącej na jego lewej ręce. Obrączce, która sprawia, że jest mój. Gdy Mason po raz milionowy rozpieszcza naszego syna opowieściami o futbolu, ja wracam myślami osiemnaście lat wstecz, do dnia, gdy po raz pierwszy poznałam moja córkę. Do dnia, gdy przywitałam się i pożegnałam z nią w przeciągu godziny. Do dnia, w którym umarłam, dopóki Mason nie przywrócił mnie do życia.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Osiemnaście lat. Osiemnaście lat, dwa miesiące i dziewięć dni odkąd ją widziałam, a teraz w każdej chwili ma przejść przez drzwi. Amber. Tak ma na imię. To jedyna rzecz jaką o niej wiem, poza tym, że dorastała w White Plains, jedynie osiemdziesiąt kilometrów stąd. Trzydzieści trzy minuty drogi pociągiem ekspresowym. Tak blisko, że pewnie mijałyśmy się na ulicy. Albo jadłyśmy w tej samej restauracji. Lub chodziłyśmy do tego samego kina. Moja nienarodzona córka musi wyczuwać mój niepokój i fika koziołki w moim brzuchu. Pocieram dłonią brzuch, zastanawiając się czy po urodzeniu będzie wyglądała tak, jak Amber. Nie miałam zdjęcia. Nie potrzebowałam go. Nawet po tych wszystkich latach, jej twarz nadal wyryta jest w mojej pamięci na stałe tak, jak róża na mojej skórze. Spowija mnie strach i nie po raz pierwszy myślę o tym, że Amber może nie chcieć mnie poznać. Mogła chcieć się ze mną spotkać i zyskać jakiegoś rodzaju zamknięcie jakiejkolwiek historii, którą opowiedzieli jej na mój temat rodzice. Może nawet mnie nienawidzi, zwłaszcza jeśli zobaczy, że mam inne dzieci. Dzieci, które postanowiłam zatrzymać, a nie oddać. Wraz z Masonem debatowaliśmy o tym, czy nie przełożyć tego spotkania do czasu, aż urodzi się dziecko. Ale tak naprawdę sprowadziło się to do tego, że chcieliśmy iść z tym na żywioł - tak jak z wszystkim czym rzucało w nas życie odkąd się zaręczyliśmy. Jeśli nie jest nam to pisane, to zaakceptujemy to i ruszymy dalej, tak jak po wielu poronieniach niemal dekadę temu. Nie wiem czego spodziewać się po tym spotkaniu. Śniłam o tym dniu od lat. Dzięki delikatnym zachętom Masona, zarejestrowałam swoje dane na stronie adopcyjnej umożliwiającej ponowne spotkania, po tym jak skończyła osiemnaście lat. Nie spodziewałam się, że zrobi to samo. Ale zrobiła to i wystarczyło jedynie kilka miesięcy, by przebrnąć przez rozbudowaną biurokrację i zorganizować spotkanie. Do tego czasu nie wiedziałam nawet czy żyła. Ani czy mieszkała w Nowym Jorku. Lub czy w ogóle powiedziano jej, że została adoptowana. Ale cokolwiek się tutaj wydarzy, wiem, że Mason mnie wspiera. Było tak odkąd lata temu wysiadłam z samolotu.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Zachęcał mnie, abym zaangażowała się w miejscowym teatrze i po kilku latach przyjęła kilka małych ról w niezależnych filmach wyprodukowanych przez firmę Gavina. Ale moje serce zawsze było w domu, z Hailey i Griffem. Patrzę na Masona z podziwem co do tego, jakim ojcem jest dla naszych dzieci. Nigdy nie podnosi głosu, nawet wówczas gdy piętnastoletnia Hailey usiłuje wyjść z domu w spódniczce, która jest o trzy rozmiary za mała. Tak, jak zawsze był liderem i motywatorem na boisku, tak radził sobie z dziećmi, z szacunkiem i gracją, sprawiając, że nasza rodzina była spójna. Ważna. Silna. Zsuwa masywny pierścień Super Bowl z palca i pozwala Griffowi się nim pobawić, gdy opowiada mu o podaniu przed zwycięskim przyłożeniem, które wykonał, zdobywając tym tytuł najbardziej wartościowego zawodnika meczu. Po jedenastu latach gry jako pierwszy rozgrywający Gigantów, był to ostatni mecz przed tym, jak ogłosił przejście na emeryturę dwa sezony temu. Wszyscy wiedzieli, że miał przed sobą jeszcze dobre pięć lat, ale nie chciał przegapić więcej przyjęć urodzinowych. Nie chciał słuchać ode mnie o nastoletnich osiągnięciach Hailey, albo pierwszych meczach Griffa w dziecięcej lidze. Chciał przeżywać te chwile z nimi. Hailey chciała tu z nami być, ale na ten weekend przypadała jej szkolna wycieczka do Waszyngtonu i nie chcieliśmy, aby przegapiła takie doświadczenie. Nawet z takiego powodu. Zawsze chciała siostrę, a teraz, z Bożą pomocą, może będzie miała dwie. Fakt, że nie będą dzieliły więzów krwi nigdy jej nie przeszkadzał. Tak jak nigdy nie było problemem to, że nie jestem jej biologiczną matką. Odkąd skończyła dwa latka byłam mamą, a Cassidy matką. I jest w równej mierze moim dzieckiem, jak Griff oraz maleństwo, które we mnie rośnie. Mason sięga i ściska moją dłoń. - Będzie okej, skarbie. Przejdziemy przez wszystko, prawda? Przytakuję. - Prawda, kochanie. Uśmiecha się i podnosi moją dłoń, by ucałować jej wierzch, gdy drzwi pokoju konferencyjnego otwierają się, powodując, że serce obija mi się o żebra.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Mitchell Sisters
#3 Black Roses
Samantha Christy
Przechodzi przez drzwi, a ja zamieram. Czas staje w miejscu. Mason nachyla się ku mnie i szepcze: - Boże, Piper, ona wygląda jak ty. Ma rację. To jak patrzenie w lustro, na moje osiemnastoletnie odbicie, wliczając w to zielone oczy. Ale nie ma mowy, abym była tak piękna. Nikt i nic nigdy nie było tak piękne, jak ta istota, którą widzę przed sobą. I tak jak w dniu gdy ją urodziłam, momentalnie trafia w każdy zakamarek mojego jestestwa. Wstaję z pomocą Masona. Przypominam sobie żeby oddychać, nim zmuszam nogi do poniesienia mnie przez pokój. Amber i ja w ciszy wpatrujemy się w siebie, a milion pytań bez odpowiedzi tańczy w naszych identycznych oczach. Gdy wychodzę zza stołu by zbliżyć się do niej, spuszcza wzrok na mój brzuch. Następnie spoglądam na Griffa, który wygląda przez okno na malutkie samochody znajdujące się trzydzieści pięter niżej. Powolny uśmiech zakrada jej się na twarz, rozjaśniając jej oczy, które błyszczą od łez, tak jak i moje. Jej uśmiech rozświetla pokój. Rozjaśnia moją duszę. I po raz pierwszy od osiemnastu lat czuję się kompletna. - Zawsze chciałam mieć rodzeństwo - mówi z uśmiechem. Łzy radości spływają mi po policzkach, gdy pierwsze słowa jakie od niej słyszę owijają się gładko wokół mojego serca. Wyciąga do mnie rękę. - Cześć. Jestem Amber - mówi, a słodki wachlarz emocji wypełnia jej głos. - Amber Rose Black.
Tłumaczenie: D.
Korekta: E.
Related documents
Black Roses#Samantha Christy#3 The Mitchell Sisters
331 Pages • 92,286 Words • PDF • 2.2 MB
Black Roses (The Mitchell Sisters #3) - Samantha Christy
485 Pages • 101,451 Words • PDF • 2 MB
Black Roses (The Mitchell Sisters #3) - Samantha Christy
485 Pages • 101,451 Words • PDF • 2 MB
Samantha Christy-The Mitchell Sisters 03-Black Roses PL.pdf
331 Pages • 88,498 Words • PDF • 3.3 MB
Samantha Christy-The Mitchell Sisters 01-Purple Orchids PL.pdf
389 Pages • 96,303 Words • PDF • 4.1 MB
1.5 The Lost Sisters (The Folk of the Air, #1.5) - Holly Black.5) - Holly Black.5) - Holly Black
44 Pages • 12,080 Words • PDF • 515.3 KB
Holly Black - The Folk of the Air 1.5 - The Lost Sisters
43 Pages • 12,132 Words • PDF • 1.5 MB
JAMES, C.R.L. The black jacobins
220 Pages • 150,754 Words • PDF • 17.8 MB
Jaid Black - The Obsession
64 Pages • 22,366 Words • PDF • 980.1 KB
13 Horas - Mitchell Zuckoff
278 Pages • 93,145 Words • PDF • 2.9 MB
The Black Book of Satan
0 Pages • 17,197 Words • PDF • 132.9 KB
Beyond the Black River
43 Pages • 21,984 Words • PDF • 265.6 KB