WSTĘP TEORETYCZNY 45

SAVE OFFLINE

CEL ĆWICZENIA: Wyznaczenie rozpuszczalności soli trudno rozpuszczalnej i obliczenie iloczynu rozpuszczalności tej soli w wodzie. Przewodność to odwrotność oporności. Jednostką jest Sm-1. Oznaczamy ją grecką literą kappa. Dawniej nazywano tę wielkość przewodnictwem właściwym, obecnie obowiązuje nazwa przewodność.



1 1 l l   G  R A A

 1m 1  Sm 1   

gdzie:  – oporność (dawniej - opór właściwy)

l – długość przewodnika A – pole przekroju poprzecznego, prostopadłego do kierunku przepływu prądu R – opór G - przewodność Przewodność elektrolityczna (dawniej - przewodnictwo właściwe elektrolitu) jest to przewodnictwo roztworu elektrolitu zawartego pomiędzy równoległymi elektrodami odległymi o jednostkę (1 m) i polu przekroju poprzecznego słupa cieczy zawartego między nimi jednostkowym (1 m2), przy czym pole elektryczne pomiędzy elektrodami jest jednorodne. Do pomiaru przewodności elektrolitycznej służy zmodyfikowany mostek Wheatstone’a k czyli stała naczynka konduktometrycznego to współczynnik proporcjonalności. W danym naczynku przewodność jest proporcjonalna do przewodnictwa.

k

1  k G R

Przewodność molowa (dawniej – przewodnictwo molowe) jest to przewodnictwo roztworu elektrolitu zawartego pomiędzy równoległymi elektrodami odległymi o jednostkę (1 m) i o takim polu przekroju poprzecznego słupa cieczy zawartego między nimi, że w tak utworzonej objętości zawarty jest jeden mol elektrolitu, przy czym pole elektryczne pomiędzy elektrodami jest jednorodne. Przewodność molowa oznaczana jest literą - dużą lambdą. Jednostką jest -1m2mol-1 lub Sm2mol-1. Przewodność molowa obliczamy ze wzoru :



 c

Graniczna przewodność molowa (równoważnikowa) to przewodność molowa (równoważnikowa) w rozcieńczeniu nieskończenie wielkim (gdy stężenie dąży do zera). Pomiary przewodnictwa stosuje się do wyznaczania stałej dysocjacji słabego kwasu, wyznaczania iloczynu jonowego wody, wyznaczania iloczynu rozpuszczalności soli trudno rozpuszczalnej i miareczkowania konduktometrycznego.    0   0   0 Dla soli trudno rozpuszczalnej przyjmuje się, że: Stężenie roztworu takiej soli będzie wyrażać się wzorem:

c

s

  

gdzie: c λ0 λ0– , λ0+ κs

- stężenie soli trudno rozpuszczalnej – przewodnictwo graniczne roztworu – przewodnictwo graniczne anionu i kationu - przewodnictwo właściwe badanej soli

Zaś iloczyn rozpuszczalności dla soli o wzorze ogólnym AXBY:

L  xc x  yc y