Kristen Proby - Ze mną w Seattle 9 - Under the Mistletoe with Me(PL).pdf

SAVE OFFLINE

Kristen Proby

Under the Mistletoe with Me TŁUMACZENIE NIEOFICJALNE IDYTKA Wszystkie tłumaczenia w całości należą do autorów książek jako ich prawa autorskie, tłumaczenie jest tylko i wyłącznie materiałem marketingowym służącym do promocji twórczości danego autora. Ponadto wszystkie tłumaczenia nie służą uzyskiwaniu korzyści materialnych, a co za tym idzie każda osoba, wykorzystująca treść tłumaczenia w celu innym niż marketingowym, łamie prawo.

Rozdział pierwszy "Cieszę się, że nie musiałeś dzisiaj grać i naprawdę możesz zjeść z nami kolację z okazji Święta Dziękczynienia." Moja teściowa, Gail, uśmiecha się do swojego syna, Will, który obecnie wypycha swoją twarz tłuczonymi ziemniakami. "Ja też, mamo. Boże, to jest takie dobre. " "To dużo węglowodanów dla trenującego mężczyzny," mruczy Izaac obok mnie. Przesuwam dłonią w górę i w dół uda mojego męża i uśmiecham się do niego. Uwielbia drażnić brata. "Stary, to Święto Dziękczynienia," odpowiada Will. "Więc węglowodany się nie liczą?" Pyta Izaac. "Dokładnie." Will uśmiecha się i bierze kolejny kęs ziemniaków. Otacza mnie pokój pełen kochających, zabawnych ludzi. Pula genów Montgomery jest imponująca. Ale bardziej niż bycie, cóż, wspaniałymi, są serdeczni i życzliwi, a ja jestem dumna i szczęśliwa, że mogę być ich częścią. Sophie, nasza czteromiesięczna córka, wije się w moich ramionach. "Proszę, kochanie, pozwól mi ją zabrać." Izaac bierze naszą córeczkę w ramiona i kładzie ją na swoim szerokim ramieniu. Opiera się i znów zasypia, z twarzą przyciśniętą do jego szyi. Nie mogę jej za to winić, to jedno z moich ulubionych miejsc. "Jedz, skarbie." Wszyscy jesteśmy zgromadzeni w domu Luke i Natalie na święta. Kochająca para jest już w związku małżeńskim od około dwóch miesięcy i nie mogłabym być dla nich szczęśliwsza. Natalie nie jest siostrą z krwi, ale od lat jest częścią tej rodziny. Ona i Jules, najmłodsza i jedyna dziewczyna z klanu Montgomery, są najlepszymi przyjaciółkami. Wraz z rodzicami

Luke, Lucy i Neil oraz dwojgiem rodzeństwa, Samantha i Mark, z moimi rodzicami, ten dom jest przepełniony ciałami, głośnymi rozmowami i śmiechem, a do tego jest trochę za bogaty. Ale nie ma miejsca w którym wolałabym być. "Stace, jak idzie twój blog?" Pyta obok mnie Jules. "Dobrze, dzięki. Naprawdę to kocham." "Jest skromna," Izaac wtrąca się z uśmiechem. "Wszystko idzie świetnie. Ma ponad dwa tysiące obserwujących, a jej recenzje zostały zebrane przez niektórych wydawców i dodane do okładek książek. " Uśmiecha się do mnie i całuje moje czoło, a jego niebieskie oczy lśnią dumą. Boże, kocham go. "Jakie książki recenzujesz?" pyta Natalie. "Powieści romantyczne," odpowiadam z uśmiechem. "Ten brudny rodzaj?" pyta z nadzieją Will, zdobywając klapsa w ramię od siostry Luke, Samantha. "Co?" "Nie bądź zboczeńcem," mruczy, wpatrując się w niego. "Właściwie, wszystkie rodzaje, ale tak, powieści erotyczne są teraz bardzo na topie," odpowiadam i mrugam do niego. "O! Czy czytałaś te książki, o których wszyscy mówili? "Pyta Samantha. "Wiesz, te, w których facet ją wiąże i daje jej klapsy, w każdym razie jest bardzo niegrzeczny?" Czuję, że moje uszy płoną, gdy się rumienię. Wszyscy faceci przewracają oczami, ale Matt, młodszy brat Izaac, oczyszcza gardło i nie patrzy nikomu w oczy. Ciekawe. "Tak, przeczytałam je, Sam." "Przydałoby mi się kilka z nich," szepcze mi do ucha Jules. "Mam teraz suche zaklęcie." "Wyślę ci listę," szepczę i chichoczemy.

"O czym szepczecie?" pyta Izaac, wyciągając rękę, by pocałować moje kostki. "Tylko o książkach," odpowiadam. "Okay, daj mi dziecko." Natalie wstaje i obchodzi stół z otwartymi ramionami, po czym zgarnia Sophie z ramienia Izaac, przytulając ją do siebie. "Cześć, skarbie. Tęskniłam za tobą." Moje spojrzenie znajduje Luke. Obserwuje swoją żonę, jego niebieskie oczy są pełne miłości i zadowolenia. Natalie sama jest w ciąży. "Kiedy tylko zechcesz poćwiczyć w środku nocny karmienie, nie krępuj się," mówi Izaac. Przewracam oczami i klepie go w ramię. "Przestań próbować oddać moje dziecko." Mruga do mnie i bierze kawałek swojego indyka. "Tylko żartuję." "Wiesz, że zatrzymam ją w mgnieniu oka," odpowiada Natalie z radosnym uśmiechem i całuje policzek Sophie, co powoduje jej chichot. Telefon Izaac dzwoni w jego kieszeni. Sprawdza wyświetlacz i odsuwa krzesło. "Zaraz wracam." Zastanawiam się, kto to może być? Na pewno nie pracuje w Święto Dziękczynienia. Wzruszam ramionami i kończę kolację, a potem pomagam posprzątać stół i umyć kuchnię. Wszyscy się sprężają, więc wszystko jest szybko posprzątane, a my wszyscy siadamy zadowoleni z kieliszkami wina lub kawy, aby porozmawiać i odzyskać siły po posiłku z okazji Święta Dziękczynienia. W końcu Izaac wraca z rozmowy telefonicznej, marszcząc brwi na swojej przystojnej twarzy. "Kto to był?" "To nic ważnego." Kręci głową i idzie do kuchni, aby wyciągnąć piwo z lodówki, po czym siada obok mnie na kanapie. "To był ktoś," odpowiadam.

Ponownie kręci głową i wyciąga piwo. "Nie przejmuj się tym." Zdenerwowałam się na niego. To jest nowe. Nie chodzi o to, że musimy dzielić każdy najmniejszy szczegół dotyczący tego, z kim rozmawiamy, ale zwykle to robimy. Nigdy wcześniej nie był taki wymijający. Zanim będę mogła się z nim spierać, bierze mnie za rękę i łączy nasze palce, podnosząc je do ust. "Po prostu odpuść to." Uśmiecha się do mnie i mruga, po czym nawiązuje rozmowę z Will o jego piłkarskim sezonie z Seahawks, skutecznie zamykając temat. Z pełnym brzuchem i ciepłym ogniem płonącym niedaleko, siedzę obok mojego silnego męża, opieram głowę na jego muskularnym ramieniu i obserwuję aktywność wokół mnie. "Stacy, oto zdjęcia, które zrobiliśmy w zeszłym tygodniu Sophie," Natalie podaje mi pendrive. "Myślę, że ci się spodobają." "Och, wiem, że je pokocham! Jeszcze raz dziękuję za to. Zamówię kartki świąteczne w przyszłym tygodniu.” Uśmiecham się do niej, gdy siada naprzeciwko mnie z Jules. Jules i Nat jak zwykle mają głowy razem, gdy gruchają nad śpiącą Sophie. Uśmiecham się do ich trójki. Trzy piękne dziewczyny. Wyciągam telefon z kieszeni i robię zdjęcie. Sam siedzi obok nich i całuje głowę Sophie, a ja robię kolejne zdjęcie. Wszyscy nasi rodzice siedzą przy stole w jadalni z kawą, rozmawiając o wnukach i planach świątecznych. Will i Izaac rozwodzą się o futbolu, wraz z Matt, ich drugim bratem i Luke wtrącającym się tu i tam. Mark wychodzi z kuchni, podaje Luke kolejne piwo i dołącza do nich. Brakuje tylko Caleb, który wyruszył na misję SEAL. Mam nadzieję, że będzie w domu na święta. "Wszystko w porządku?" Izaac szepcze. "Mmm."

Uśmiecha się do mnie i całuje moje włosy. Moje oczy są ciężkie. Opuszczam powieki i słuchałam rozmów wokół mnie. "Wrócę za chwilę." Izaak łapie mnie za podbródek palcami i delikatnie całuje. Nigdy nie zmęczą mnie jego usta. Mój mężczyzna może całować mnie wiecznie. Odsuwa się ode mnie i opuszcza mnie na kanapę, więc moja głowa leży na podłokietniku i czuję, jak odchodzi ode mnie. Will, Luke i Mark są zafascynowani rozmową o futbolu, z pasją dyskutując o linii ofensywnej. Nagle mrugam i zastanawiam się, jak długo spałam. Nie chciałam odpłynąć. Nasze mamy zostawiły swoich mężów przy stole i dołączyły do reszty z nas w salonie. Moja mama trzyma Sophie w ramionach, a Jules marszczy brwi. "Nigdy jej nie przytulam. Pomiędzy Natalie i wami, nigdy jej nie trzymam. " "Nie jęcz," mruczy Natalie. "Zamknij się," odpowiada Jules, a ja chichoczę. Są tak zabawne, nawet kiedy się kłócą. "Stace, cieszę się, że blog dobrze idzie," mówi z uśmiechem Lucy, mama Luke. "Dzięki, ja też. Po prostu muszę coś robić, gdy jestem w domu z Sophie. Nie zrozumcie mnie źle, nie jestem znudzona, ale po prostu ... "Jak wyjaśnić, że czegoś potrzebuję, tylko dla siebie, bez zabójczego egoizmu? "Rozumiem," odpowiada Lucy. "Więc, porozmawiajmy o strategii, dziewczyn." Jules zaciera ręce i przysiada na skraju kanapy z dużym stosem gazet. " Black Friday." Uśmiecha się podekscytowana i podskakuje na poduszce, a jej blond włosy podskakują razem z nią, oblizuje palec i chwyta reklamę na górę, przerzucając ją.

"Tym razem nie wybieram się o 4: 00," informuje Natalie, gdy pociera maleńki brzuszek. "Ten maluch nie pozwoli mi wstać z łóżka tak wcześnie.” "Ja też nie mogę zrobić tego zbyt wcześnie," wtrącam się. "Robię zakupy online." Sam macha nam i przewraca oczami. "Nie chcę wdać się w bojkę na pięści o szalik." "Nie jesteś zabawna," Jules warczy. "Wchodzę, jeśli wyjdziemy około siódmej. Mogę nakarmić Sophie i sama się przygotować. " "Dobra, Nat i ja cię wtedy odbierzemy." "Wydasz wszystkie pieniądze, skarbie?" Luke mruczy coś do ucha Nat, kiedy wspina się na jego kolana. Obejmuje ją i przytula, a ja nie mogę się powstrzymać od uśmiechu. Są tacy zakochani. "Tak. Wszystko. Będziemy bezdomni, kiedy skończę.” "W porządku, będziemy mieszkać z Jules." "Och, do diabła." Jules kręci głową i się śmieje. "Zaoszczędzimy wystarczająco dużo pieniędzy, aby pokryć kredyt hipoteczny." "Och, dobrze," odpowiada sucho. "Cóż, niektórzy z nas mają ograniczony budżet," informuję ich z chichotem. " Więc bądź dla mnie łagodna." "Będzie zabawnie!" Jules klaszcze w dłonie, gdy Sophie zaczyna ruszać się w ramionach mojej mamy. "Pewnie powinniśmy wracać do domu," szepczę i wstaję, wyciągając ręce nad swoją głową. "Will, gdzie jest Izaac i Matt?" "Myślę, że są na tarasie." Odpowiada, a potem wraca do rozmowy z chłopcami. Co jest z tymi mężczyznami i piłką nożną? Podchodzę do drzwi patio i otwieram je cicho. Słyszę głęboki głos mego męża: "Po prostu nie wiem, co z nią zrobić".

"No, brachu ..." Matt zaczyna, ale przestaje, kiedy widzi mnie w drzwiach. Oferuje mi uśmiech. "Hej, Stace." "Hej." Wychodzę na patio i uśmiecham się do Izaac, ale mój żołądek się skręca w węzły, gdy przypominam sobie tajemniczy telefon przy kolacji, a teraz to. "Co się dzieje?" Izaac kręci głową i nonszalancko wzrusza ramionami. "Nic." "Uh, huh." Patrzę na niego, wiedząc, że trzyma coś w tajemnicy, ale potem słyszę płacz Sophie w środku. "Powinniśmy wracać. Soph jest gotowa do łóżka. " "Dobra, chodźmy."

Rozdział drugi "Jesteś pewna, że nie chcesz, żebym zabrała Soph do mojej mamy?" Pytam Izaac, kiedy krzątam się po kuchni, odkładając zapasy śniadania. "Nie, wszystko będzie dobrze." Przytula ją do swojej piersi, podskakując i uśmiechając się do mnie. "Baw się dobrze dzisiaj. Nie martw się o nas. " "Mam zamiar dobrze się bawić. Zakupy dadzą mi w dupę. Biorę skarpetki na zmianę, aby odświeżyć stopy w połowie.” Izaac kręci głową i się śmieje. "Nie rozumiem Black Friday." "To wyzwanie, które wiąże się z zakupami. To nie jest dla ciebie zrozumiałe.” Przełączam telefon na wibracje i wkładam go do kieszeni, wrzucam klucze do torebki i patrzę na mojego męża. "Hej, mam pytanie." "W porządku." "Co działo się ostatniej nocy u Luke i Nat?"

Izaac marszczy brwi i wzdycha. "Stace, nie przejmuj się tym. Baw się dobrze i porozmawiamy później. " "Nie mamy tajemnic." "Nie trzymam niczego w tajemnicy. Chcę, żebyś się dzisiaj dobrze bawiła. Porozmawiamy później." "Jeśli tak mówisz." Pochyla się i całuje mnie delikatnie, potem chwyta moją szczękę w dłoń i pogłębia pocałunek, powodując że moje palce u nóg się podwijają. Pachnie jak kawa, jego żelem pod prysznic i tylko Izaac, a kiedy cofa się i posyła mi ten zarozumiały uśmiech z jego jasnoniebieskimi oczami uśmiechającymi się do mnie, nie mogę powstrzymać się od westchnienia, nawet po byciu z nim przez te wszystkie lata. "Do zobaczenia później," szepczę, kiedy słyszę, jak Jules trąbi klaksonem na zewnątrz. "Bądź bezpieczna." Całuje mnie w czoło. Pochylam się, żeby pocałować policzek Sophie i wychodzę za drzwi.

*** Czasami trzeba spędzić dzień z dziewczynami, a dziś zdałam sobie sprawę, że minęło zbyt dużo czasu, od kiedy oderwałam się od dziecka, żeby po prostu cieszyć się swoimi przyjaciółkami. Byłyśmy w całym Seattle, śledziłyśmy sprzedaż i cieszyłyśmy się nawzajem towarzystwem. "Strzeliłaś na tym zegarku dla Will u Macy's," komentuje Jules, unosząc sweter. "Wiem, mam nadzieję, że mu się spodoba." "Na pewno. Poza tym mężczyzna potrzebuje zegarka. Zawsze się spóźnia. " Mój telefon wibruje w mojej kieszeni i wyciągam go, aby sprawdzić wiadomość. Sutki…

Huh? Izaac przysłał mi tekst, w którym napisał tylko o sutkach? Czy on mówi o smoczkach do butelki Sophie? "O popatrz! Sekcja dla dzieci. No dalej, dziewczyny, chcę spojrzeć." Natalie prowadzi nas do kolorowej sekcji dla dzieci, aby obejrzeć ubrania i inne rzeczy. Mój telefon znów wibruje. Uwielbiam to, kiedy na mnie jeździsz i mogę się bawić two… Mój mąż stracił rozum. Albo ktoś ukradł jego telefon i wysyła mi nieprzyzwoite wiadomości tekstowe. Niejasno słyszę, jak Jules i Nat rozmawiają wokół mnie, ale nie zwracam uwagi na to, co mówią, ani nawet na to, na co patrzą. Po prostu bezmyślnie podążam za nimi przez sklep, przechodząc przez wieszaki na ubrania i wokół głośnego Świętego Mikołaja i elfów oraz dzieci które krzyczą i płaczą. Tutaj jest naprawdę bardzo głośno. …zostawić spermę w twoich ustach. Co do cholery? Wpatruję się w telefon i marszczę brwi. "Och, Stace, Sophie wyglądałaby w tym bardzo uroczo!" Wkładam telefon do kieszeni i patrzę na Jules, która trzyma w górze uroczy czarny rampers. "Och, to jest urocze! Wezmę to." Mój telefon znowu wibruje, więc wyciągam go i sprawdzam tekst. Sprawiasz, że jestem bardzo twardy. Izaac od lat nie rozmawia ze mną w ten sposób. Od lat. Zanim zdołam wepchnąć telefon z powrotem do kieszeni, znowu wibruje i kolejny tekst od niego pojawia się na ekranie. Chcę, żebyś klęczała przede mną ze swoimi pięknymi różowymi ustami owiniętymi wokół mojego fiuta. Złapię twoje włosy…

To jest to! Ostatni tekst jest ponownie ucięty. To nie jest mój mąż. Nie robiliśmy takiego brudnego gadania od chwili narodzin Sophie. Do diabła, odkąd Sophie została poczęta. "Stacy?" Słyszę, jak Nat wymienia moje imię, ale zanim zdołam odpowiedzieć, pojawi się jeszcze jeden tekst. To jest to, co mam zamiar dać ci dwa razy. Bądź gotowa. I ... to zdjęcie jego penisa. "Stacy?" Jules kładzie rękę na moim ramieniu, aby przyciągnąć moją uwagę, a ja napotykam zatroskane spojrzenie jej niebieskich oczu. "Co jest kurwa z twoim bratem?" "O czym ty mówisz?" Pyta Jules. "Wysyła mi obsceniczne wiadomości tekstowe, które, jak mi się wydaje, nie są dla mnie przeznaczone, biorąc pod uwagę, że od lat nie rozmawiał ze mną w ten nieprzyzwoity sposób, a wczoraj wieczorem u Nat odebrał prywatne połączenie, o którym mi nie powiedział i rozmawiał o jakiejś kobiecie z Matt. Jules, jeśli twój brat pieprzy się ze mną, pomóż mi, Boże...” Jules śmieje się i kręci głową. "Stacy, wiesz, że się nie pieprzy." "W tej chwili nie jestem tego taka pewna." A ogrom tego stwierdzenia mnie paraliżuje. Wpatruję się w moich przyjaciół i odtwarzam wydarzenia ostatniej nocy i z dzisiejszego poranka w mojej głowie, jego wymijające odpowiedzi, kiedy mówił mi, bym to porzuciła, a potem nasz pocałunek, aby to ukryć. Czuję, że moje oczy się rozszerzają, a moje tętno przyśpiesza. "Kurwa." "Stacy, jestem pewna, że istnieje wyjaśnienie. Izaac wariuje na twoim punkcie." Natalie masuje moje plecy dużymi kręgami, próbując mnie pocieszyć. "To prawda, Stace." Jules kiwa głową. "Wiem, że on kocha ciebie i Sophie bardziej niż cokolwiek innego." "To nie znaczy, że nie ma romansu," szepczę.

"Chodź, wynośmy się stąd. Myślę, że wyrządziliśmy mojej karcie kredytowej wystarczająco dużo szkód jak na jeden dzień." Jules odstawia kilka rzeczy na półkę, które znalazła i przechodzimy przez sklep do samochodu. "Nie rozumiem, co się dzieje," szepczę. "Cóż, twoim pierwszym krokiem jest rozmowa z nim. Zapytaj go." Natalie mówi z tylnego siedzenia za mną. Jules prowadzi, a ja nie wiem, jak znalazłam się na miejscu pasażera. "Pytałam go. Powiedział mi, żebym to odpuściła. Dziś rano powiedział mi, żebym się dzisiaj dobrze bawiła i porozmawiamy dziś wieczorem. Och, Boże, powie mi, że mnie zostawia." Mój żołądek drga i zaczynam dyszeć. "Stacy, nie bądź dramatyczna." Jules przewraca oczami i włącza się w ruch, kierując się do mojego domu. "Gdzie jedziemy?" "Jedziemy do twojego domu." "Nie chcę jeszcze widzieć Izaac. Muszę się uspokoić i pomyśleć." "Nie, musisz zmierzyć się z moim bratem i dowiedzieć się, co on do cholery robi." Wykręcam palce na kolanach i gryzę wargę, aż zacznie krwawić. "Może mogłabyś się z nim skonfrontować i dać mi znać, jak poszło." "Och nie, ty musisz to zrobić. Ale jeśli chcesz nas tam z tobą, zostaniemy. Boisz się jego? "Spogląda na mnie ze zmrużonymi oczami. "Nie! Nie, nie boję się go, po prostu nie wiem, czy chcę odpowiedzi na moje pytania. " „Stacy, mówię ci,” zdecydowanie mówi Natalie. "Izaac się z tobą nie pieprzy." "Nigdy bym się tego nie spodziewała." Mój Boże, mieliśmy wzloty i upadki, ale nigdy, nigdy nie podejrzewam, że mógłby mi to kiedykolwiek zrobić.

"A więc, podsumowując," zaczyna Jules, kiedy wjeżdża na mój podjazd. " Ostatniej nocy odebrał tajemniczy telefon u Nat, o którym nie chce rozmawiać, a dziś wysyłał ci nieprzyzwoite SMS-y.” "Tak." "To nie jest romans, Stace." "Wiem, ale to też nie on." "Nie ma zdjęć nagich kobiet, nie złapałaś go w łóżku z nikim..." "Nie." Jezu, umarłabym, gdybym znalazła go w łóżku z inną kobietą. Korekta: druga kobieta umrze. Będzie to powolna, bolesna śmierć. "Myślę, że to nieporozumienie," mówi łagodnie Natalie. "Ale skąd bierze się ta niepewność w twoim małżeństwie? To nie jesteś ty, kochanie. Nie jesteś taka niepewna. " "Wiem." Przygryzam wargę i walczę ze łzami. Nie czułam się sobą, odkąd na świat przyszło dziecko. Nasze małżeństwo nie jest takie samo. "Od urodzenia dziecka nasze życie seksualne nie było najlepsze. Oboje jesteśmy bardzo zmęczeni przez cały czas.” Wzruszam ramionami i patrzę na swoje ręce z zażenowaniem. "Wiem, że nasze małżeństwo nie jest doskonałe, ale nigdy nie czułam, że się od niego izoluje. Jeśli ja nie będę go zadowalać, zrobi to ktoś inny. Widziałaś go. " "Och, na miłość boską, Stacy, posłuchaj siebie. Myślę, że potrzebujesz gorącego seksu i wakacji, dziewczyno,” komentuje Jules, rozśmieszając mnie. "Tak, to nie zaszkodzi." Ciężarówka Izaac znajduje się na podjeździe naszego ładnego dwupiętrowego domu. Przyszło mi do głowy, że dzisiaj rozłoży świąteczne lampki, co po prostu sprawia, że jestem bardziej emocjonalna. To są pierwsze święta Sophie. Co jeśli nie spędzimy ich jako rodzina w naszym domu? Jules gasi silnik i otwiera bagażnik.

"Chodź, zabierzmy twoje rzeczy do środka." Niesiemy mnóstwo worków pełnych prezentów dla całej rodziny i znacznie więcej dla Sophie niż kiedykolwiek będzie potrzebować lub pamiętać swoje pierwsze święta Bożego Narodzenia w domu. Izaac pakuje torbę na pieluchy i ma fotelik przy drzwiach. "Panie, wróciłyście wcześniej, niż się spodziewałem." Uśmiecha się do nas z szerokim uśmiechem, ale widzę tylko torbę, którą pakuje. "Gdzie do diabła jedziesz?" Pytam. Słyszę desperację w swoim głosie i wiem, że brzmię jak kompletna wariatka, ale nie mogę tego powstrzymać. "Uh," Marszczy brwi i przesuwa dłonią po swoich miękkich, ciemnych blond włosach. "Nigdzie. Chciałem zapytać Jules, czy zabierze ze sobą Sophie do domu na kilka godzin, żebyśmy mogli sami spędzić trochę czasu.” "Oczywiście wezmę Sophie!" Mówi Jules zza mnie. "Nat, czy pomożesz Izaac załadować torbę dla dziecka, podczas gdy ja pomogę Stacy na górze z jej rzeczami?" "Mam to." Izaac patrzy na naszą trójkę, jakbyśmy straciły rozum. "Co się dzieje?" Jules po prostu prowadzi mnie po schodach, gdy słyszę, jak Natalie mówi: "Naprawdę musicie porozmawiać, ty głupi dupku."

Rozdział trzeci

"Więc porozmawiaj ze mną." Izaac wchodzi do naszej sypialni i podchodzi do mnie, kładąc ręce na swoich chudych biodrach. Jules i Nat właśnie wyjechały z Sophie i jesteśmy zupełnie sami. "Nie, ty zacznij mówić. Chcę wiedzieć, z kim rozmawiałeś wczoraj wieczorem. I do kogo do cholery, miałeś zamiar wysłać te dzisiejsze wiadomości tekstowe?” Tak, mówię jak dokuczliwa, zrzędliwa żona, ale nie mogę tego powstrzymać. Zdejmuję płaszcz gwałtownymi ruchami, a potem rzucam go na wierzch torby na naszym łóżku i odwracam się do niego, krzyżując ręce na piersi. "Stacy, o co mnie oskarżasz?" Pyta niskim głosem, jego niebieskie oczy zwężają się. "Nie oskarżam, pytam. Jeszcze raz. Pytam od zeszłego wieczoru." "Rozmawiałem wczoraj wieczorem u Luke z Brynn, Stacy. Miała kłopoty i jest już w drodze.” Co? Brynna jest moją kuzynką, ale wychowywałyśmy się jak siostry. "Jest w drodze z Chicago?" "Tak." "Ale dzieci ..." "Są z nią." "Czy ona jedzie samochodem?" "Tak." "Co do diabła, Izaac? Dlaczego wczoraj mi tego nie powiedziałeś?” "Ponieważ nie chciałem cię martwić. Było to pierwsze Święto Dziękczynienia Soph, a Matt i ja to załatwiliśmy.” Przesuwa dłonie przez włosy i idzie ode mnie w kierunku łazienki. "Dlaczego ona tu przyjeżdża?"

"Nie znam jeszcze wszystkich szczegółów, po prostu wiem, że była przerażona i powiedziała, że musi szybko się stamtąd wydostać i dlatego jedzie tutaj." Po prostu stoję i mrugam do niego. Brynna, osoba, z którą jestem najbliżej na świecie, wraca do domu i ma kłopoty, a ja właśnie się dowiedziałam? "Izaac..." "Tak, wiem, z perspektywy czasu pewnie powinienem był coś powiedzieć, ale martwiłabyś się, a chciałem, żebyś cieszyła się świętami." W porządku. "Gdzie ona teraz jest?" "Nie jestem pewien, jedzie powoli ze względu na pogodę i dzieci, ale powinna tu być w połowie przyszłego tygodnia. Matt ma ją na oku.” Brat Izaac, Matt, jest policjantem z Seattle i wiem, że zrobi wszystko, co w jego mocy, by pomóc Brynna. Mężczyźni Montgomery opiekują się swoją rodziną, a ze względu na mnie, Brynna też jest rodziną, więc ufam, że będzie bezpieczna. "Teraz, o wiadomościach," Izaac bełkocze, a mój gniew znowu iskrzy. "Pozwól mi zobaczyć twój telefon." Wyciąga dużą dłoń z wyczekiwaniem. "Czemu? Żebyś mógł je usunąć? " "Jezu, Stacy, co jest z tobą nie tak? Po prostu daj mi swój telefon, proszę." Wydaje się zdenerwowany i zmartwiony, ale nie czuje się winna, co daje mi nadzieję, więc podaję mu swój telefon. Lokalizuje teksty i marszczy brwi, czytając je. "Masz je wszystkie poucinane." "Tak myślisz?" "Nienawidzę korzystać z dwóch różnych usług komórkowych." "Izaac, nie sądzę, żeby teraz chodziło o to, że mamy dwa różne plany. Komu zamierzałeś je wysłać? "

"Do ciebie." Oddaje mi telefon, marszcząc brwi. "Do kogo jeszcze miałbym wysyłać sex wiadomości?" "Ty mi powiedz." "Co w ciebie wstąpiło? Chciałem wysłać ci kilka fajnych wiadomości, żeby trochę urozmaicić. Kurwa, flirtuję z moją żoną, to wszystko!" Teraz jest wkurzony, jego ogniste niebieskie oczy, szczęka zaciśnięta w ponurej linii, ręce z powrotem na biodrach. Czuję się jak kompletna idiotka. Zamykam oczy i siadam na skraju łóżka, opuszczam głowę i kładę twarz w dłoniach. Co jest ze mną nie tak? "Maleńka, mów do mnie." Izaac klęka przede mną i odsuwa moje ręce od mojej twarzy. Obejmuje mój policzek dłonią, przesuwając kciukiem po mojej skórze, a ja czuję, że mam łzy w oczach. "Myślałam…" „Wiem, co o tym myślałaś i wkurza mnie to, ale powiedz mi, po co tam poszłaś, Stace. To nie jest to, kim jesteśmy. " Zamykam oczy, gdy ulga przepływa przeze mnie, a ja chwytam go dłonią za nadgarstek, trzymając jego dłoń przy swoim policzku. "Odkąd Sophie się urodziła, wyglądamy inaczej," szepczę i otwieram oczy. "Jesteśmy zajęci nią, ty firmą, a ja blogiem i zawsze jesteśmy tak cholernie zmęczeni. Po prostu tęsknię za tobą. I wiem, że nie kochamy się jak kiedyś i ...” "Założyłaś, że pójdę szukać tego gdzieś indziej." To nie jest pytanie. Wzdrygam się na zimną krawędź jego głosu i skupiam się na jego piersi. "Nigdy nie dałem ci powodu, byś tak pomyślała, Stacy." Boże, brzmi gniewnie i nie mogę go za to winić. "Masz rację i przepraszam. Ale wydawało mi się, że coś przede mną ukrywasz, a te wiadomości były szokujące. Nie flirtowałeś ze mną na długo, zanim pojawiło się dziecko.”

"Wiem." Przesuwa palcami po moim policzku, po czym mocno ściska moje dłonie w swoich. Uwielbiam jak duże i silne są jego ręce. "Kiedy byliśmy na Tahiti na weselu, byłaś tak zrelaksowana i zabawna, że zdałem sobie sprawę, że też za tobą tęsknię, kochanie. Seks był świetny, a my śmialiśmy się, jak nie robiliśmy tego od dłuższego czasu. Czas połączyć się ponownie. Chcę znów zacząć umawiać się na randki. " "Randki?" Chichoczę. "Cóż, tak. Chcę robić różne rzeczy tylko we dwójkę. Nie musi to być cały czas, ponieważ Sophie jest częścią nas, ale mamy ogromną rodzinę, która nie chciałaby niczego bardziej, niż popilnować jej raz na jakiś czas, więc mówię, że wykorzystamy to i spędzimy trochę czasu razem." I rozpływam się. Dokładnie tego potrzebujemy, to jest to czego mi brakowało. "Zostawiamy ją tylko z rodziną," odpowiadam surowo. "Oczywiście, nie zostawiłbym jej z nikim innym. Ale wiesz, że nasi rodzice chcieliby spędzać z nią więcej czasu co kilka tygodni.” Ma rację, bardzo by chcieli, ale trudno będzie ją zostawić. Jednak poprawianie związku między Izaac a mną jest konieczne. "Masz rację. Jak powinniśmy zacząć? "Pytam. "No cóż, teraz..." posyła mi ten uśmiech, ten, którego używa, kiedy mnie uwodzi i niech to szlag, jeśli to nie zawsze działa. "W tej chwili?" Szepczę. Pochyla się i lekko muska wargami moje, raz, potem znowu, skubiąc lekko krawędzie moich ust. "Dobrze." Pocałunek. "Teraz." Och, do diabła tak. Podnosi mnie na nogi i szarpie moją niebieską koszulkę z długimi rękawami nad moją głowę, a następnie ściąga swoją własną szarą koszulkę i rzuca je na bok. Kiedy ja szybko zajmuję

się zdejmowaniem swoich dżinsów i bielizny, on przesuwa dłońmi po łóżku, przesuwając torby i pudła na podłogę. "Mam nadzieję, że nie było tam nic delikatnego," mówi z uśmiechem, a ja potrząsam głową, uśmiechając się do niego. Jego niebieskie oczy zapalają się na widok mojej nagości, a on przyciąga mnie blisko, owijając ramiona wokół mojej talii i mocno mnie przytulając. "Jadłaś lunch?" Lunch? "O Tak." "Dobrze, będziesz potrzebowała energii." Ukrywa twarz w mojej szyi, skubiąc i ssąc drogę do mojego ucha i przez moją linię szczęki. Sięgam po jego dżinsy i rozpinam je, wsuwam dłonie między jego bokserki a skórę, po czym spycham je po biodrach i nogach, całując jego klatkę piersiową i rzeźbiony brzuch. Jego erekcja jest pełna i twarda, a bez dotykania rękami, okrążam językiem końcówkę. Izaac wstrzymuje oddech, wssając powietrze przez zęby, a ja uśmiecham się, wstając z powrotem. "Boże, pragnę ciebie." Jego oczy wędrują od mojej twarzy po moim ciele, po moje piersi, brzuch, nogi i z powrotem do góry, a ja odwzajemniam przysługę, przyjmując jego niesamowite ciało. Praca w architekturze przez prawie piętnaście lat utrzymywała go w fantastycznej formie, jego mięśnie są napięte i zwarte. Jego skóra jest nadal brązowa po naszej podróży na Tahiti. Jest gładko ogolony, ale potrzebuje strzyżenia. Jego ciemne blond włosy są pofalowane i niesforne od przeczesywania ich palcami. Moje ręce też swędzą, żeby je przeczesać. Ale to jego niebieskie oczy Montgomery zawsze mnie urzekały, co skłoniło mnie do nadania mu przydomku Oczy, odmiana jego imienia i te niesamowicie niebieskie oczy. Uśmiechają się do mnie teraz, gorące, pełne obietnicy, żądzy i gdybym miała na sobie swoje majtki, byłyby przemoczone. Bierze moją rękę i przyciąga mnie do siebie, łączy nasze palce i opiera nasze dłonie na krzyżu moich pleców. Śledzę jego

podbródek nosem i wciskam palce mojej wolnej ręki w jego miękkie włosy. "Stace," szepcze. Wpatruję się w jego oczy, gdy delikatnie całuje moje usta. "Tak?" "Jeśli kiedykolwiek pomyślisz o tym, że znowu się z tobą pieprzę…" mruczy cicho, przy moich ustach, "…wyrzucę z ciebie całe to gówno laniem." Moje oczy rozszerzają się i gapię się na niego. Cholera, to jest nowe. "W porządku." Jak do cholery mam na to odpowiedzieć? "Nie żartuję." Przeciąga palcami po mojej twarzy, w dół mojej szyi i bierze moją pierś w dłoń, ściskając twardy sutek w palcach. Opada mi głowa i przygryzam wargę. "Nie spojrzałem na inną kobietę od dziesięciu lat." Jego usta przesuwają się po mojej szyi, aż w końcu bierze mój tyłek w dłonie i unosi mnie, obraca i kładzie mnie na łóżku. Czołga się po mnie i opiera swojego twardego kutasa o moją cipkę, podczas gdy jego usta robią niewiarygodnie niegrzeczne rzeczy. Jego język jest silny i pewny, natarczywy, tańczy razem z moim. Jego łokcie leżą na łóżku po obu stronach mojej głowy, a jego palce są zakopane w moich włosach. Przesuwam dłońmi po jego gładkich plecach do tyłka i cofam się ponownie. Uwielbiam go czuć. Nigdy mi się to nie znudzi. Kręcę biodrami i sapię, gdy czubek jego kutasa ociera się o moją łechtaczkę. "Ach, kochanie, jesteś taka mokra," mruczy na moich ustach i cofa się, by oprzeć spuchniętą główkę o moje wargi sromowe. Naciskam stopami na jego tyłek, ponaglając go by wszedł do środka. "Pragnę ciebie." Z warknięciem wpycha się we mnie do środka, chowając się do końca i opierając czoło o moje. Sapię na jego wtargnięcie, bo

moje ciało wciąż nie jest przyzwyczajone do kochania się po urodzeniu naszej córki, ale nieruchomieje i pozwala mi się do siebie przyzwyczaić i maleńki ból ustępuje. "Jak dobrze jest być w tobie." "Robiłam ćwiczenia kegla." "Gazoontite.” Wybucham śmiechem, zaciskając się wokół niego, sprawiając, że jęczy. "To oznacza, że ćwiczę mięśnie, aby je z powrotem wzmocnić po ciąży." "Wiem, po prostu kocham to, kiedy się śmiejesz, gdy jestem w tobie." Uśmiecham się do niego i biorę jego twarz w dłonie. "Kocham cię, Oczy." Przyciska usta do moich i porusza się szybciej, mocniej, ocierając się miednicą o moją łechtaczkę z każdym uderzeniem, a ja czuję, że coś zaczyna się we mnie budować, mięśnie napinają się, moje uda się zaciskają. Chwytam jego włosy w palce i odchylam głowę do tyłu, gdy dochodzę wokół niego, zaskoczona tym, jak silny jest mój orgazm i tak szczęśliwa, że moje ciało znów zaczyna czuć się normalnie. "Zgadza się, skarbie, chcę poczuć jak dochodzisz na moim fiucie." "Cholera!" Zaciskam nogi mocniej wokół jego bioder, gdy drżę wokół niego i czuję, że jego orgazm przechodzi przez niego. Pcha raz, potem znowu i wbija się we mnie mocno, rozlewając się we mnie. Opada na mnie z wielkim westchnieniem, opiera swój policzek na moim ramieniu i mruczy: "Tylko ty, dziecinko."

***

Budzę się sama i zdezorientowana. Pełen księżyc świeci jasno, oświetlając pokój. Łóżko jest zimne, gdzie kilka godzin temu Izaac spał, a w domu panuje cisza. Podnoszę się z łóżka, rozciągając ramiona nad głową, czując dobrze napięcie mięśni które zostały wykorzystane po południu przez nasze nieoczekiwane i gorące igraszki. Uśmiecham się i odgarniam włosy z twarzy. Być może potrzebujemy powtórki. Ciekawe, gdzie on się podziewa. Cicho idę ciemnym korytarzem, spodziewając się, że zejdę na dół i znajdę go w kuchni, ale kiedy mijam pokój Sophie, słyszę głos Izaac, który mówi przyciszonym tonem. Przyćmione światło na komodzie jest włączone i rzuca cień na podłogę w korytarzu. Zerkam do środka i widzę jak Izaac kołysze się łagodnie w uroczym, pluszowym fotelu bujanym, który kupił mi, gdy byłam w ciąży. Sophie spoczywa w zgięciu łokcia, ssąc butelkę, a jej wielkie niebieskie oczy obserwują twarz tatusia. Boże, kocham ich. Izaac delikatnie przesuwa dłonią po jej małej główce i uśmiecha się do swojej córki. "Wiesz, jesteś tak ładna jak twoja mamusia. Mam nadzieję, że odziedziczysz jej włosy. Uwielbiam kolor jej włosów." Szepcze do niej, jakby mieli głęboką rozmowę, a oczy Soph są wpatrzone w jego, słuchając, gdy je. "Masz też jej temperament, prawda?" Uśmiecham się do siebie i opieram czoło o framugę drzwi, nasłuchując ich w ukryciu. "W porządku, to po prostu oznacza, że wiesz, czego chcesz. Dasz biednemu draniowi szansę na swoje pieniądze. Ale dopiero po czterdziestce.” Sophie wzdycha. "Okej, czas beknąć, mała dziewczynko." Słyszę szelest, gdy układa ją na ramieniu, by poklepać ją po plecach. "Co mamy kupić mamusi na święta?" Tak bardzo, jak bardzo chcę stać i słuchać, postanawiam, że usłyszałam wystarczająco dużo i wychodzę do pokoju. Boże,

wygląda tak malutko na jego szerokim ramieniu i z jego wielką dłonią na jej plecach. Spogląda na mnie i uśmiecha się. "Obudziłem cię?" "Nie, obudziłam się, a ciebie nie było, więc pomyślałam, że cię odnajdę." Całuję miękką głowę Sophie i wdycham jej dziecięcy zapach, a potem pochylam się i całuję usta mojego słodkiego męża. "Jej wysokość była głodna." "Tak widzę," odpowiadam z chichotem. "Tak dobrze sobie z nią radzisz." "Mam nadzieję, że utknie przy mnie." "Tak, to nie jest taki zły interes." Sophie ponownie zasypia. "Odłóżmy ją i wróćmy do łóżka, Oczy." On się śmieje. "To najlepsza oferta, jaką otrzymałem przez cały dzień."

Rozdział czwarty "Dlaczego w imię tego, co święte, na farmach choinkowych zawsze jest o wiele chłodniej niż gdziekolwiek indziej? Czy oni potajemnie mają zainstalowaną klimatyzację w otworach pod drzewami czy coś takiego? Ponieważ przysięgam na Boga, w domu nie było tak zimno." Przesuwam się na boki, próbując się rozgrzać i podnieść koc, którym przykrywam Sophie, by ją sprawdzić. Wtula się w moją klatkę piersiową, tak ciepło jak to tylko możliwe gdy zdrowo śpi. Przynajmniej jedno z nas ma ciepło. "Wiem, jak cię rozgrzać, skarbie." Izaac mruga do mnie i błyska wilczym uśmiechem, a ja nie mogę powstrzymać się od śmiechu.

"Tak, jestem tego świadoma, ale nie zdejmę tu moich ubrań, kolego. Czego więc szukamy? " Wędrujemy po farmie drzew, Izaac z siekierą w ręku, próbując znaleźć naszą choinkę. Nie jestem do końca pewna, dlaczego bierzemy prawdziwe drzewo, szczególnie takie, które musimy wyciąć, kiedy mam idealnie dobre sztuczne drzewo w pudełku w domu. Izaac uważa, że Sophie potrzebuje prawdziwego drzewa na swoje pierwsze Święta Bożego Narodzenia. "Wiesz, Sophie nie będzie pamiętać tego drzewa, Izaac. Sztuczne drzewko byłoby w porządku. " Odwraca się, by na mnie spojrzeć. "Przez ostatnie osiem lat pozwalałem ci stawiać to paskudne sztuczne drzewko. W tym roku będziemy mieli prawdziwe drzewko. " "Co, jeśli przywieziemy je do domu i będą w nim pająki? A może wiewiórka?” Przygryzam dolną wargę, próbując powstrzymać swój uśmiech. Uwielbiam go irytować. "To nie są Święta Bożego Narodzenia w National Lampoon." "Och, tak bardzo mi ulżyło." "Jesteś dziś straszną mądralą," mruczy, kiedy dalej przegląda drzewa. "Zimno mi. Jeśli będę mówiła, moje usta nie zamarzną. " Nagle dłoń Izaac w rękawiczce chwyta mnie z tyłu głowy i przyciąga do siebie, a jego usta obejmują moje i całuje mnie długo i powoli, jego język kreśli moje usta, a potem plącze się z moim. Skubie kącik moich ust, pociera zimnym nosem o mój i znów się we mnie zagłębia, jego usta są miękkie i leniwe. W końcu cofa się, jego niebieskie oczy lśnią i wypuszcza powietrze. "Usta cieplejsze?" "Tak, dziękuję." Jestem zaskoczona. Łał. "Dobrze. Znajdźmy drzewo dla Sophie. "

"To jest niezłe," wskazuje na duże, pełne, wysokie i wiecznie zielone. "Jest zbyt wysokie." Patrzy na mnie z namysłem, jakbym celowo zesłała deszcz na jego paradę, a ja chichoczę, sięgając po jego miarkę. "Cholera," mruczy i patrzy na następne drzewo. Wreszcie znajdujemy idealne drzewo, a Izaac szybko je ścina, krzycząc "Drewno!", Gdy spada na ziemię. "Zawsze chciałeś to zrobić, prawda?" Pytam. Śmieje się. "Tak." Chwyta świeżo wycięty pień i podnosi go, gotowy ciągnąć drzewko za sobą, kiedy wracamy do ciężarówki. Wychodząc, zatrzymujemy się przy gospodarstwie rolnym i kupujemy świeżą girlandę, wieniec na drzwi wejściowe i gwiazdy betlejemskie. Izaac łapie trochę jemioły, rzuca ją na stos i mruga do mnie. "Uwielbiam kochać się z tobą pod jemiołą, kochanie." "Tak?" Uśmiecha się znowu. "Nie potrzebujesz do tego jemioły." "To nie zaszkodzi." Nasz dom będzie w tym roku bardzo uroczysty.

*** "Więc gdzie jesteś?" Pytam Brynna i rozglądam się po pubie z mojego narożnego stolika. Izaac poprosił mnie, abym spotkała się z nim tutaj na drinka kiedy skończy pracę, rozpoczynając nasze nowe randkowe życie i jestem podekscytowana, że go zobaczę.

"Jesteśmy gdzieś w północnej Dakocie Północnej," odpowiada sucho Brynna. "Jaka jest pogoda?" Pytam. "Cholera. Właśnie dlatego jesteśmy w Nigdzie w Północnej Dakocie. Poruszamy się powoli. Nie spieszę się zbytnio, poza tym, że kończą nam się czyste ubrania, a dzieci są niespokojne, więc nie mogę jeździć tyle godzin dziennie, ile chcę.” "Przykro mi, Bryn. Co się stało?" "Opowiem ci o tym, kiedy tam dotrę," odpowiada z westchnieniem. "Na tylnym siedzeniu są słuchające uszy." "Okej." Mój naprawdę słodki, młody i prawdopodobnie pracujący, dopóki jego kariera modela się nie rozwinie kelner, przynosi mi drinka i mruga do mnie. "Dzięki," mówię do niego. "Nie ma problemu. Sprawdzę, co u ciebie za minutę.” Margarita jest zimna i cierpka, a ten pierwszy łyk to niebo. "Jak się macie z Izaac? Lepiej?" Pyta. Ostatnio wyznałam Brynna o tym, że oddaliliśmy się z Izaacod siebie. Jest jedyną osobą, której zawsze się zwierzam. "Mamy się lepiej. Właściwie to siedzę w barze i czekam, aż się ze mną spotka. Umawiamy się. " "Randki?" pyta ze śmiechem. "Gdzie jest Sophie?" "Z rodzicami Izaac. Byli podekscytowani, że mogą ją wziąć na kilka godzin. Przyzwyczajam się do tej części. Piszę do biednej Gail jak szalona.” "Założę się." "I powiem ci, seks był fantastyczny." "Cóż, przynajmniej jedna z nas coś dostaje. Dobrze dla was kochani. Tak się cieszę, że jest lepiej. " "Ja też, dzięki."

"Dobrze, no cóż, nasz przystanek odpoczynku się skończył, więc zamierzam wrócić na drogę. Będziemy w kontakcie." "Okay, kochanie, jedź bezpiecznie. Kocham cię." "Też cię kocham. Pa." Odkładam telefon na stolik i spoglądam w górę, gdy mój uroczy kelner siada naprzeciwko mnie. "Cześć, piękna." "Uh, cześć. Czy mogę ci pomóc?" Śmieje się i popija szklankę wody, którą przyniósł ze sobą. "Po prostu pomyślałem, że spędzę swoją przerwę z piękną kobietą." Co do cholery? "Jestem Scott," kontynuuje i wyciąga rękę, by uścisnąć moją. "Stacy," odpowiadam i potrząsam jego ręką. "Świetne imię." Uśmiecha się jeszcze raz i widzę dwa głębokie dołeczki mrugające do mnie z każdego policzka. On jest uroczy. Co on tu robi? "Dlaczego jesteś tutaj sama?" "Ona nie jest sama." Oboje odwracamy głowy, słysząc zimny głos Isaac. Wpatruje się w biednego dzieciaka. "Och, przepraszam, nie wiedziałem, że została zabrana." "Ta, jasne. Obrączka nie była wskazówką? "Izaac pyta sarkastycznie, nie odrywając swojego onieśmielającego spojrzenia od twarzy Scott, gdy ten pospiesznie wstaje od stolika. "Byłem zbyt zaślepiony tymi niesamowitymi piwnymi oczami i falującymi kasztanowymi włosami, by zauważyć jej ręce, bracie. Jesteś szczęściarzem." Mruga do mnie, łapie wodę i odchodzi, zostawiając mnie z otwartymi ustami.

Isaac zajmuje miejsce, które Scott właśnie opuścił i patrzy na mnie. "Co ja zrobiłam?" Pytam niewinnie. "Czy musisz wyglądać tak dobrze w miejscach publicznych?" On jest śmiertelnie poważny. Rzucam okiem na moją białą bluzkę zapinaną na guziki i ciemne dżinsy. "Nie jestem wystrojona," odpowiadam. "Nie musisz się stroić. Teraz, kiedy już nie jesteś w ciąży, będę musiał znowu kopać tyłki. "Jego oczy miękną, bierze moją dłoń w swoją, łącząc nasze palce. "Tak, racja." Śmieję się i przerzucam włosy przez ramię. "Poza tym nie miałeś się czym martwić. Ten dzieciak był dla mnie zbyt młody.” "Był wystarczająco dorosły." Rzucam okiem w stronę baru, w którym stoi Scott i rozmawia z barmanem, a potem znowu się do mnie uśmiecha, a dołeczki mrugają mu w policzkach. Święta krowa. Izaac wzdycha, a ja spoglądam na niego z powrotem. Jego oczy zwężają się na mojej twarzy. Jego zbyt długie włosy są zaczesane do tyłu i nieuporządkowane od jego palców. Ma szerokie ramiona, opaloną skórę i seksowne niebieskie oczy. "Wolę mężczyzn niż chłopców." Uśmiecham się do niego i biorę łyk swojej margarity. "Szczególnie wolę mężczyznę, na którego teraz patrzę." Uśmiecha się i całuje moje palce. "Tak lepiej." "Czy chciałbyś się czegoś napić?" Zaczynam sygnalizować kelnerowi, ale on mnie zatrzymuje. "Nie, nie zostajemy." "Nie zostajemy?"

Posyła mi ten zarozumiały uśmiech i kręci głową. "Nie." "Gdzie idziemy?" "Mam dla ciebie niespodziankę. Wyjeżdżamy na kilka dni. " Moje brwi podnoszą się na linię włosów, a moja szczęka opada. "Dni? Zapomniałeś, że mamy niemowlę? " "Oczywiście, że nie," marszczy brwi i łączy nasze dłonie. "Moi rodzice się nią zajmą." "Izaac..." "Wszystko będzie dobrze. Nie jedziemy daleko. W razie potrzeby możemy być w domu w mgnieniu oka.” Zostawić Sophie na kilka dni? "Czy jest zasięg sieci komórkowej, tam gdzie jedziemy?" "Tak i wifi. W razie potrzeby możemy być w stałym kontakcie.” Całuje mnie w palce. "Ja też będę za nią tęsknić, kochanie, ale naprawdę uważam, że tego potrzebujemy." "Ale, masz pracę. Jest środek tygodnia. " "Kochanie, jesteśmy właścicielami firmy. Mogę wziąć tyle wolnego czasu, ile chcę. I chcę spędzić kilka dni sam na sam z moją piękną, kasztanowłosą i piwnooką żoną." Puszcza oczko, a ja głośno się śmieję. "Jesteś takim mądralą." "To prawda. Dzieciak ma dobry gust. Mogę go zabić, ale ma dobry gust." Wzrusza ramionami i uśmiecha się. Łał. "Kilka dni?" Pytam słabo. "Tak." "Gdzie jedziemy?" Pytam i kończę moją margarita. "Zobaczysz, kiedy tam dotrzemy."

*** "Tam" jest domkiem nad jeziorem około godziny od Seattle. Właściwie, aby być dokładniejszą, jest to ogromny dwupiętrowy dom z bali, położony w wiecznie zielonym terenie, ukryty nad brzegiem dużego, zapierającego dech w piersiach jeziora. Dom dysponuje tarasem na piętrze z widokiem na wodę i wanną z hydromasażem. Ma szeroki, otwarty plan z sufitami katedralnymi w części dziennej, nowoczesną kuchnię dla smakoszy z urządzeniami ze stali nierdzewnej i brązowymi blatami granitowymi oraz trzy duże sypialnie na piętrze z łazienkami. To niesamowite. "Wynająłeś ten cały dom tylko dla nas dwojga?" Pytam. "Tak. Hotel nie jest wystarczająco prywatny a chciałem być blisko domu na wypadek, gdyby Sophie nas potrzebowała. Kolega jest właścicielem tego miejsca. " "To wspaniale." Uśmiecham się do niego, gdy on toczy naszą walizkę za sobą. Walizka, o której nawet nie wiedziałam, że spakował. "To jest to." Uśmiecha się do mnie znowu. "Kuchnia jest zaopatrzona na wypadek, gdy będziemy głodni. Mam zamiar rozpalić ogień. " "To brzmi dobrze. Czy jesteś głodny? Mogę zrobić nam kolację. " "Tak proszę." Idę do kuchni i zaczynam przeglądać lodówkę i spiżarnię, decydując, co ugotować na kolację. Ta kuchnia jest niesamowita. "Kto to kupił?" Pytam. "Nie wiem, Ben powiedział, że się tym zajmie." "Ben?" "Właściciel."

Znajduję owoce, sery, plastry mięsa i krakersy, wszystko układam na talerzu. W lodówce jest też butelka dobrego białego wina, więc wyciągam ją, odkręcam i nalewam do dwóch kieliszków. Zbierając kieliszki i talerze, przyłączam się do Izaac przy ognisku. Układamy się na przeciwległych końcach kanapy, z talerzami między nami i skubiemy, obserwując płomienie tańczące w kominku. Sprawdzam telefon pod kątem wszelkich wiadomości o Sophie i uśmiecham się na zdjęciu Soph, która bierze kąpiel w zlewie kuchennym Gail, po czym kładzie ją na stoliku do kawy. "To był dobry pomysł," wzdycham i opieram policzek na oparciu kanapy, twarzą do siebie z moim imponującym mężem. Uśmiecha się swoim uśmiechem i kiwa głową. "Cieszę się, że tak myślisz. Obawiałem się, że nie zechcesz zostawić Soph na noc.” "To było naprawdę trudne, ale jest w dobrych rękach. Po prostu zadzwonię i sprawdzę ją kilka tysięcy razy.” Chichocze i zabiera talerz z kanapy, kładąc go na podłodze, przyciąga mnie do siebie, trzymając mnie między swoimi nogami, z moją głową na jego piersi. Zakopuję nos w jego pierś i biorę głęboki oddech. On pachnie świeżym praniem i moim mężem. Czuję, jak kładzie swoje usta na czubku mojej głowy, a potem przesuwa dłonie po moich plecach. "Powinien padać śnieg," szepczę i czuję jego uśmiech. "Zawsze tak mówią, ale rzadko się to zdarza. To jest Seattle.” Przeciera dłonią moje gęste włosy, a ja wzdycham. Kiedy ostatni raz byliśmy w stanie to robić? Po prostu być nami, bez żadnych przerw? Nie pamiętam. "Jak było w pracy?" Pytam. "Pracowicie, ale dobrze. Nie byłem w stanie pracować w terenie tak często, jak to lubię. Zbyt wiele rozmów telefonicznych i pracy przy biurku do wykonania. "

"Tak się dzieje, kiedy jesteś szefem." "Myślę, że zatrudnię więcej pracowników biurowych, dzięki czemu będę mógł być częściej z chłopakami." "To brzmi dobrze." Izaac chwyta mnie za podbródek, a ja odchylam głowę do tyłu, aby na niego spojrzeć. "Jak się czujesz?" pyta, sprawiając, że się uśmiecham. "Wszystko dobrze. Hormony wreszcie zaczynają się stabilizować. " Chichocze. "Dzięki Bogu." "Nie byłam taka zła." Szepczę i wzdycham, kiedy dotyka palcami mojego policzka. "Powiedzmy, że cieszę się, że odzyskałem swoją żonę." "Ostrzegli nas, gdy zaczęliśmy to całe leczenie niepłodności, że hormony sprawią, że będę zwariowana," przypomniałam mu. "Cóż, mieli rację." Zwęża oczy na mnie. " Nadal jestem pewien, że próbowałaś mnie zabić przez hipotermię." Śmieję się i całuję jego podbródek. "Leki spowodowały uderzenia gorąca." "Cóż, miło jest wrócić do normalności i jestem cholernie wdzięczny, że zadziałało." Boże, kocham go. "Ja też. Klinika zadzwoniła, sprawdzała mnie i dała mi znać, że za trzy miesiące możemy zacząć próbować ponownie, jeśli chcemy. " "A więc tak szybko?" Jego oczy rozszerzają się, a dłonie nieruchomieją, gdy ciało sztywnieje pode mną. "Niektóre pary zaczynają próbować od razu, ponieważ może to zająć wiele czasu, aby zadziałało, a my nie robimy się młodsi." "Jeszcze nie." Potrząsa głową i kładzie dłoń na moim policzku.

Marszczę brwi na niego. Nie jestem też gotowa, aby spróbować ponownie, zwłaszcza w przypadku tak rygorystycznych metod leczenia niepłodności, ale ta odpowiedź mnie zaskakuje. "Co jest nie tak?" Pytam. "Myślałam, że chcesz więcej dzieci." "Tak, ale jeszcze nie teraz. Sophie ma dopiero cztery miesiące. Wciąż przyzwyczajamy się do bycia rodzicami. Poza tym…" przełyka i całuje moje czoło. " Emocjonalne gówno, które się z tym wiąże, było dla mnie wystarczająco trudne, przez te trzy lata, zanim poczęliśmy Sophie, ale wiem, że dla ciebie to było dziesięć razy trudniejsze. Po prostu nie jestem gotowy na to, żebyś znowu to przeżywać. Jeszcze nie." Jego wspaniałe niebieskie oczy są niezwykle poważne, a zmarszczki między nimi są wyraźne. Wyciągam rękę i wygładzam je środkowym palcem. "Ja też nie jestem gotowa, Oczy. Cieszę się, że przez jakiś czas będziemy naszą trójką.” "Dobrze." Wzdycha i opiera swoje czoło na moim. "Po prostu cieszmy się naszą rodziną przez jakiś czas. Kochajmy się, kiedy nam się to podoba, a nie wtedy, gdy wykres mówi, że powinniśmy.” Uśmiecham się do niego. Normalne życie seksualne znów brzmi dla mnie świetnie. "Wiesz," siadam okrakiem na jego biodrach i przeczesuję jego miękkie, ciemnoblond włosy. Jedna z jego wielkich rąk obejmuje mój tyłek, a druga wędruje spokojnie wzdłuż kręgosłupa. "Tak?" Pyta szorstko. "Wcale nie zaszkodzi to, że możemy trochę ćwiczyć." Uśmiecham się do niego i muskam go nosem. Kiwa głową z namysłem, jakby rozważał uważnie moje słowa. "Prawda. Dodatkowo, jest nowa technika, którą chciałem wypróbować z tobą. "

"O? A co to jest? "Moje ciało zaczyna nucić, gdy wsuwa te dłonie pod moją koszulę i na moją skórę, w górę moich pleców, by unieść moje piersi. "Sprośny seks przy kominku w chacie nad jeziorem." Uśmiecha się do mnie uwodzicielsko, a ja chichoczę na niego. "Och, proszę, na wszelki wypadek, daj mi pokaz." "Nie musisz mnie dwa razy prosić, skarbie."

Rozdział piąty Thunk Budzę się powoli, zdezorientowana, gdy odsuwam włosy z twarzy i rozglądam się po przestronnej sypialni. Gówno! Sophie nie obudziła mnie dziś rano! Potem mi świta, że nie jestem w mojej własnej sypialni. Właśnie, jesteśmy w chacie. Uśmiecham się, gdy w moich myślach pojawiają się wydarzenia zeszłej nocy, kiedy kochałam się przy ogniu. Rozglądam się i marszczę brwi na puste łóżko. Mój telefon wibruje na stole obok mnie. To wiadomość od Gail, zdjęcie Sophie ułożonej w ramionach dziadka, gdy popija butelkę i patrzy na niego, kiedy on czyta poranną gazetę. Wszystko jest w porządku. Nie martw się. Bawcie się dobrze. Uśmiecham się i odpowiadam. Dziękuję. Bawimy się bardzo dobrze. Kocham was kochani. Napiszę później SMS-a. Rzucam telefon na łóżko i pocieram twarz rękami, a potem znowu słyszę. Thunk

Co to…? Przechodzę do przesuwnych drzwi które prowadzą na taras i odsuwam na bok zasłony. Śnieg! Cholera spadł śnieg! Musi być z piętnaście centymetrów białego puchu który pokrywa wszystko. To absolutnie zapiera dech w piersiach. Nigdy nie pada śnieg w Seattle, do cholery. Oczywiście, jesteśmy w górach, więc w Seattle może być po prostu deszczowo. Thunk. Co to do diabła jest? Zakładam swoje dżinsy, sweter, skarpetki, a potem buty i przeszukuję dom. Nigdzie nie mogę znaleźć Izaac. Wyglądam przez tylne drzwi i znajduję go obok przybudówki pod domem, gdy rąbie drewno na opał. Cholera jasna! Jego wyblakłe niebieskie dżinsy układają się wokół jego doskonałego tyłka i długich nóg. Ma na sobie czarny t-shirt, a jego polarowa kurtka Northface leży na pobliskiej barierce. Włosy na karku są ciemne od potu. Stawia kolejną kłodę na pniu, podnosi topór nad głowę i opuszcza go z głośnym trzaskiem, wysyłając dwa nowe kawałki lecące w obu kierunkach. Boże, ten mężczyzna jest silny i potrafi robić niesamowite rzeczy za pomocą narzędzi. Stoję i obserwuję go przez chwilę, ciesząc się widokiem. Mięśnie w jego ramionach wyginają się i poruszają się przy każdym ruchu siekiery. Biorę głęboki oddech, ciesząc się zapachem sosny i zimnego śniegu. To nie jest nieznośnie zimno, jest wystarczające, żeby policzki były różowe i żebym widziała obłok z każdym oddechem. Śnieg przytłumił wszystko wokół nas i wydaje się, że jesteśmy jedynymi ludźmi w promieniu wielu kilometrów.

Thunk. Okay, czas na zwrócenie jego uwagi. Uśmiecham się chytrze i zbieram dużo śniegu ręką, tworząc kulkę i celując. Uderzam Izaac prosto w jego kark, wysyłając zimny śnieg za jego koszulę. "Co do cholery?" Obraca się i patrzy na mnie. "Rzuciłaś we mnie śniegiem?" "Ja?" Niewinnie rozszerzam oczy. "Nie wiem, o czym mówisz." "Uh, huh." Odkłada topór, zdejmuje rękawiczki i spogląda na mnie z zamyśleniem. "Nie kupuję tego niewinnego tłumaczenia." Nie potrafię zachować powagi na twarzy i zaczynam się cofać, gdy powoli się zbliża. "Naprawdę," ucieka mi chichot. "Nie zrobiłam tego." "Tu nikogo nie ma, skarbie." "Może spadł z drzewa?" Pytam z nadzieją i kontynuuję tworzenie jakiegoś planu ucieczki. Pochyla się i bierze w dłonie dużą kulę śniegu, uśmiecha się i rzuca nią we mnie, uderzając mnie w ramię. "Hej!" Stoimy, dysząc, uśmiechając się, a potem bierzemy udział w akcji, zbierając śnieg i rzucając nim w siebie. Uderza mnie o wile częściej, niż ja jego, bo nie mogę przestać się śmiać wystarczająco długo, by naprawdę zobaczyć, gdzie rzucam ten cholerny śnieg. "Nie jesteś w tym dobra," śmieje się. "Zamknij się!" Rzucam kolejną kulę śniegu, tym razem uderzając go w twarz. Potrząsa głową, strzepuje ją i patrzy na mnie. "Teraz to przegięłaś." "Nie boję się ciebie," wyśmiewam go i rzucam kolejną garść śniegu, która ląduje w jego pobliżu. "Niezła próba." Uśmiecha się szeroko, jego niebieskie oczy płoną i nagle biegnie w moim kierunku.

"Cholera!" Piszczę z sercem w gardle i uciekam od niego. Próbuję od niego uciec. Łapie mnie bez trudu, obejmuje ramieniem moją talię i powala na ziemię, amortyzując upadek własnym ciałem na twardej ziemi, a następnie turla nas tak, że jest nade mną, przyciskając mnie do miękkiego, mokrego śniegu. "Masz duże kłopoty," mruczy. "Przysięgam," chichoczę i przekręcam się pod nim, próbując uciec. "Nie zrobiłam tego." "Jesteś taką słabą kłamczuchą. Właśnie rzuciłaś we mnie około trzydziestu śnieżek.” "Nie rzuciłam pierwszej." "Uh, huh." Śmieje się, chwyta garść śniegu i trzyma go nad moją twarzą. "Nie waż się!" Jego oczy tańczą groźnie. "Co mi dasz, jeśli cię oszczędzę?" "Przytulas." "Słabizna." Rozsmarowuje śnieg w moich włosach. "Cholera!" Chichoczę i przekręcam się jeszcze trochę, ale na nic się to nie przydaje przy jego silnym ciele. "Spróbuj jeszcze raz." Ponieważ jest to moja jedyna obrona, trzymam jego twarz w dłoniach i przyciągam do siebie, całując go dokładnie. Jego palce zanurzają się w moje włosy, a on natychmiast reaguje, muskając wargami moje usta, tam i z powrotem, a potem nurkuje głęboko, jego język tańczy z moim. Rozkładam nogi, a on układa biodra między nimi, pozwalając mi się kołysać, gdy czuję jego erekcję przy sobie. "Mmm," jęczę i kręcę biodrami, sprawiając, że sapie. Spowalnia pocałunek, więc jest leniwy i niespieszny, delikatnie skubie moje usta.

"Jesteś taka słodka." Mruczy. "Spójrz na mnie." Otwieram oczy, żeby zobaczyć, jak patrzy na mnie, jego dłonie rytmicznie przeczesują moje włosy. "Kocham cię, Stace." "Ja też cię kocham, Oczy." Uśmiecha się z miłością, całuje moje usta delikatnie, a potem czoło i odpycha się ode mnie, ciągnąc mnie ze sobą. "Chodź," trzyma mnie za rękę i pociąga w kierunku domu, przedzierając się przez śliski śnieg. "Gdzie idziemy?" Pytam bez tchu. "Prysznic. Jestem spocony i chcę, żebyś była naga. " Tak proszę. Spieszy mu się. Prowadzi mnie przez dom, bezmyślnie zostawiając za sobą ślad mokrego śniegu, do głównego apartamentu. "Rozbieraj się," rozkazuje i zostawia mnie, aby włączyć prysznic w imponującej łazience. Uśmiecham się, gdy słyszę, jak zaczyna lecieć woda. Uwielbiam to, gdy robi się dla mnie apodyktyczny i seksowny. Szybko zdejmuję mokre ubrania i kładę je na końcu łóżka. Wypiorę je później. Izaac wyłania się z łazienki, cały nagi, z twarzą wciąż zdeterminowaną i ... całą moją. Zamiast zaprowadzi mnie z powrotem do łazienki, wciąga mnie w ramiona, zaskakując mnie. "Whoa! Ktoś jest niecierpliwy.” Uśmiecha się do mnie i całuje mnie mocno i szybko. "Cały ranek czekałem, aż się obudzisz. Byłaś taka zmęczona, chciałem pozwolić ci spać, ale desperacko chciałem być w tobie. Postanowiłem więc porąbać drewno, aby pozbyć się trochę energii. " "Wydaje się, że masz pełno energii," odpowiadam sucho. "Tak, to nie zadziałało."

Wnosi mnie pod prysznic i delikatnie stawia na nogi. Ten prysznic jest ogromny. Płytka jest ciemnobrązowo-złota, a na różnych wysokościach znajduje się wiele głowic prysznicowych, a także deszczownica bezpośrednio nad nami. Woda jest gorąca i szybko zaparowuje cała łazienka. Isaac popycha mnie pod gorącą wodę i łapie mój żel pod prysznic. Wylewa go na dłoń i rozciera, tworząc pianę. Zamyka oczy i oddycha głęboko. "Uwielbiam ten zapach. Uwielbiam go wąchać przez cały dzień.” Jego dłonie przesuwają się po moim torsie, piersiach i ramionach. Z westchnieniem opada mi głowa, gdy cieszę się delikatnymi ruchami jego fachowych rąk. "Odwróć się," mruczy, a ja się zgadzam. Myje moje plecy szerokimi ruchami, masując i ugniatając mięśnie. "Jesteś tak cholernie seksowna, kochanie." W odpowiedzi jęczę, opieram się o jego pierś i kładę głowę na jego ramieniu. Obejmuje mnie ramionami, gdy woda spływa po naszych ciałach, spłukując mydło z mojego ciała. "Moja kolej," mruczę i odwracam się w jego ramionach, aby spojrzeć na niego. Naśladuję jego wcześniejsze ruchy, myjąc jego ciało, spieniam ręce i przesuwam je po jego mokrym, muskularnym ciele. Zamyka oczy i wzdycha, ciesząc się dotykiem. Myję każdy seksowny, twardy cal jego ciała, śledzę tatuaż na jego łopatce opuszkiem palca, dokładnie go opłukuję, a potem padam na kolana. "Kurwa," szepcze. Uśmiecham się i chwytam za podstawę jego twardego kutasa, drażnię końcówkę językiem, muskając nim szczelinę. Wciąga głęboki wdech przez zęby i wsuwa palce w moje włosy, a ja powoli zanurzam się w nim, biorąc go jak najdalej mogę w moje usta. Chowam zęby w ustach i podciągam się, mocno ssąc i obracam językiem po czubku.

Zanim znów będę mogła go wziąć, chwyta mnie za ramiona i podnosi mnie na nogi. "Hej, ja jeszcze..." "Dość. Sprawisz, że dojdę, a muszę być w tobie." Chwyta mój tyłek w obie dłonie i unosi mnie. "Owiń mnie nogami." Przyciska mnie do ściany z płytek i zakopuje się we mnie, gdy owijam nogi wokół niego. "Och, Boże." Wsuwam dłonie w jego włosy i trzymam się jak drogiego życia, bo uderza we mnie w kółko, jak opętany. Jego twarz jest zakopana w mojej szyi, jego oddech nierówny i dziki. "Czuję się tak dobrze." Potrząsa głową. "Tak cholernie dobrze." Nie mogę odpowiedzieć. Jedna z jego rąk przesuwa się z mojego tyłka do mojej piersi. Szczypie i ciągnie za sutek, przez co głośniej jęczę. "Nie mogę się tobą nasycić," szepcze. Całkowicie przyszpila mnie swoim ciałem do ściany. Moje biodra pulsują i kołyszą się razem z nim, napotykając jego pchnięcia. "Boże, Oczy," mruczę. Podnosi głowę i patrzy na mnie wściekłymi niebieskimi oczami, gdy przyspiesza, ostrzej miażdżąc mój rdzeń. "Och, kochanie, zamierzam ..." "Kurwa tak, dojdź kochanie." Moje nogi zaciskają się wokół niego i puszczam, gdy ogarnia mnie ogień. Izaac pcha jeszcze raz, kołysze się na mnie mocno, a potem znów zakopuje twarz w mojej szyi, jęcząc głośno, gdy sam się we mnie wylewa. Trzyma mnie tak przez kilka chwil, gdy nasze oddechy się wyrównują. Całuje mnie w szyję, potem w szczękę i w końcu w moje usta, delikatnie i z miłością. "Jeszcze nie skończyłem," szepcze. Moje oczy otwierają się szeroko i patrzę na niego. "Jeszcze nie?"

"Nie." Przesuwa palcami po moim policzku i wzdycha. Zanim zapytam go, o czym myśli, mówi: "Ale jestem głodny, a my będziemy potrzebować dużo siły."

Rozdział szósty "Och, popatrz!" Odwracam telefon w kierunku Izaac. "Twoja mama właśnie przysłała mi zdjęcie Sophie drzemiącej z twoim tatą." "Ile zdjęć zrobiła teraz?" pyta z chichotem i kieruje pilota w stronę telewizora. "Nie wiem, około pięćdziesięciu." Uśmiecham się i odpowiadam Gail. " Czuję się lepiej, wiedząc, że wszystko z nią w porządku. Naprawdę za nią tęsknię." "Wiem, ja też. Ale czy dobrze się bawisz?” "Tak. Dziękuję." Uśmiecham się do niego, gdy podnosi moje stopy na swoje kolana. Kończę kanapkę przygotowaną na lunch przez Izaac i opalam swój Kindle. "Czy będzie ci przeszkadzać jeśli przez chwilę poczytam?" "Czy będzie ci przeszkadzać jeśli pooglądam film Statham?" "Nie." Siadam z książką i wzdycham, gdy Izaac zaczyna przesuwać kciukiem po łuku mojej stopy. "Jesteś w tym dobry." "Dużo ćwiczyłem na mojej ciężarnej żonie," uśmiecha się ciepło do mnie. "Bardzo się o mnie troszczyłeś, kiedy byłam w ciąży." "Moim zadaniem jest troszczyć się o ciebie, kochanie." Ciągle ugniata moje stopy, podczas gdy Jason Statham jedzie samochodem przez Paryż, a ja jestem całkowicie zadowolona z tego momentu. Chciałabym, żeby Sophie była tutaj, zwinięta z

nami, ale wiem, że jest bezpieczna i kochana, więc dobrze się bawię z moim mężem. "Czy chcesz coś do picia?" Pyta. "Jasne, przydałoby się trochę herbaty." "Zaraz będę." Wstaje z kanapy i wchodzi do kuchni, aby nastawić wodę. "Mogłabym się przyzwyczaić do tego całego rozpieszczania, wiesz." Wołam do niego. "Zasługujesz na to. Wiem, że ciężko pracujesz w domu, dla mnie i Soph. Zasługujesz na rozpieszczanie raz na jakiś czas.” I tak po prostu zakochuję się w nim od nowa. "Czy rozmawiałeś z Luke?" Pytam. "Uh, nie, dlaczego pytasz?" "Ponieważ jest przesadnym romantykiem w tej rodzinie." "Zaufaj mi, to nie jest zbyt romantyczne." "Dla kobiety, która ledwie miała czas, aby wziąć prysznic przez ostatnie cztery miesiące, jest to niezwykle romantyczne." "Stace, chcesz zatrudnić kogoś do pomocy? Może tylko kilka dni w tygodniu?” Macham na niego i potrząsam głową. "Nie, nie potrzebuję pomocy. Wiesz, że nie kocham niczego bardziej niż bycie mamą i dbanie o naszą dziewczynkę. Mam szczęście, że mogę zostać z nią w domu i opiekować się wami. Po prostu dziękuję. To jest bardzo słodkie i kocham cię. " Przyszpila mnie gorącymi niebieskimi oczami, gdy napełnia mój kubek gorącą wodą. "Też cię kocham." Znowu siada obok mnie, wciąga moje stopy z powrotem na swoje kolana, a ja popijam herbatę i cieszę się moją książką, podczas gdy on gubi się w swoim filmie.

***

"Nie mogę uwierzyć, że pozwoliłeś mi spać tak długo po południu." Uśmiecham się do mojego seksownego męża i popijam wino, które nalał mi do kolacji. Znów jesteśmy zwinięci w kłębek przed kominkiem, ciesząc się ciszą i ostatnim wspólnym wieczorem. "Potrzebowałaś tego. Poza tym może minąć trochę czasu, zanim znowu będziesz mogła się zdrzemnąć. "Uśmiecha się, a potem podnosi się z kanapy i pochyla się, by pocałować mnie w czoło. "Zaraz wracam." "W porządku." Opieram się wygodnie na miękkich poduszkach kanapy i uśmiecham się. Te ostatnie dni były najlepsze. Izaac zawsze był dla mnie dobry. Jest czułym i uważnym mężem. Ale tak jak w większości związków, czujemy się komfortowo i przyznaję, że łatwo jest brać się nawzajem za pewnik. Nie powiedziałabym, że romans jest martwy, ale zdarza się, że ożywa gdy wyjeżdża się na wakacje. Zwłaszcza, gdy borykaliśmy się z problemami niepłodności i uprawianiem seksu ze względu na zapłodnienie mnie. To sprawia, że czuję się tak dobrze, że wkłada taki wysiłek, by być romantycznym. Musieliśmy połączyć się ponownie. "Hej, nie waż się znowu na mnie zasypiać, kochanie." Nie zdawałam sobie nawet sprawy, że zamknęłam oczy. Uśmiecham się do niego i biorę głęboki oddech. Uwielbiam tę czarną koszulkę na nim, sposób, w jaki przylega do jego brzucha i osiada na biodrach. "Dobrze wyglądasz," mruczę. Jego oczy rozgrzewają się i jedna strona jego ust podnosi się w leniwy uśmiech. "Sama też nie wyglądasz źle. No chodź. "Bierze mnie za rękę i wyciąga z kanapy. "Nie potrzebujesz tego więcej, jeśli to tylko sprawia, że będziesz spać." Bierze ode mnie moje wino i stawia je na wyspie kuchennej, gdy przechodzimy obok niej i wchodzimy po schodach.

"Już idziemy spać?" "Nie." Uśmiecha się do mnie, a kiedy docieramy do szczytu schodów, zamiast iść do apartamentu głównego, ciągnie mnie w przeciwnym kierunku, w stronę dodatkowej sypialni. Sapię, gdy wchodzimy do środka. Pościel z podwójnego łóżka została całkowicie zdjęta, pozostawiając miękkie, niebieskie prześcieradło przykrywające materac, a pasująca góra odciągnięta. W całym pokoju świeci co najmniej tuzin świec, które rzucają cienie na przestrzeń. Delikatna muzyka odtwarzana jest przez mały system dźwiękowy w rogu. Izaac przyciąga mnie do siebie, przodem do moich pleców i owija mnie ramionami, całując moje włosy, a potem odwraca mnie i podciąga moją koszulę nad moją głowę, pozwalając jej opaść na podłogę. "Myślę, że potrzebujesz masażu," mruczy i ściąga mi stanik, rzucając go na moją koszulę. "Ty go będziesz robić?" Pytam sucho. "Tak," odpowiada po prostu. Ściąga moje dżinsy i majtki, pochylając się, by zsunąć je na moje stopy. Wstaje i delikatnie całuje moje usta, obejmując moją twarz dłońmi. "Połóż się na łóżku, na brzuchu," szepcze. "W porządku." Tak jakbym miała odmówić. Kładę się na brzuchu i wzdycham. "Bez snu," śmieje się Izaac. "Nie wiem, co jest ze mną nie tak. Nigdy nie jestem taka zmęczona, " odpowiadam z uśmiechem. "Jesteś zrelaksowana. Cieszę się, kochanie. To był moment, w którym trzeba było wyjechać na kilka dni." Słyszę, jak rozciera ręce, a potem leżę na brzuchu, gdy on mocno ugniata mnie w długiej linii wzdłuż boków kręgosłupa, nad moim gołym tyłkiem, wokół moich bioder i po bokach moich łopatek, a potem robi to

ponownie, robiąc długie, szerokie pociągnięcia nad moimi plecami. "O Boże, kocham cię." Jęczę. Śmieje się i zaczyna masować moje plecy w powolnych, zdecydowanych kręgach. "Czujesz się lepiej?" mruczy z uśmiechem w głosie. "Mmmm." Porusza się w górę i w dół po moich plecach, potem po pośladkach i po każdej nodze, delikatnie, ale stanowczo, pracując nad rozluźnieniem moich mięśni. "Jesteś w tym taki dobry, Oczy. Właśnie dlatego wyszłam za ciebie. " "Czy to jedyny powód?" pyta. "To i twój tyłek." Jego ręce przestają się poruszać. "Mój tyłek?" pyta z rozbawieniem. "Twój tyłek. Masz świetny tyłek. " "Nie sądzę, że kiedykolwiek mi to powiedziałaś." "Nie chciałam bardziej pompować twojego ego." Uderza mnie w tyłek, wysyłając głośne uderzenie przez pokój. Unoszę się na łokciach z westchnieniem. "Hej!" "Ja też lubię twój tyłek. Nadaje się do klapsów. " "Do klapsów? Nie sądzę, żeby to było odpowiednie słowo.” Kładę się z powrotem, aby cieszyć się jego wędrownymi rękami. "Nie obchodzi mnie to. Tak jest." "Przez Sophie stał się jeszcze większy." Szepczę i uśmiecham się. "Twój tyłek nie urósł," mruczy. "Czy potrzebujesz okularów?"

"Nie." "Cokolwiek. Myślę, że wciąż są tam rozstępy, które udowadniają, że się mylisz. " "Ucisz się." "Czy to ci przeszkadza?" pytam i ponownie podnoszę się na łokcie, patrząc na niego. Ma zmarszczone brwi, wyraźne linie między brwiami. "Co mi przeszkadza?" "Zmiana w moim ciele. Rozstępy, oponka na brzuchu, która może nigdy nie zniknąć.” Jego ręce zatrzymują się, a on patrzy mi w oczy, a jego spojrzenie jest zmartwione. "Czy tobie to przeszkadza?" "Nie całkiem. Ciężko pracowaliśmy na te zmiany.” Wzruszam ramionami i patrzę w dół. "Spójrz na mnie." Jego twardy głos zaskakuje mnie. "Nie widzę zmian, Stace. Widzę moją żonę." Wzrusza ramionami i nie wiem dlaczego, ale to proste stwierdzenie sprawia, że chcę płakać. "Byłaś gorąca od pierwszej chwili, kiedy cię zobaczyłem w tym barze na studiach." Po prostu gapię się na niego. Cóż, cholera, jest słodki. Jego ręce powracają do mojej skóry, a ja wzdycham i kładę głowę na łóżku. "Powiem ci, co widzę," mruczy i przesuwa kciukiem w górę po mojej prawej łydce. "Miękka, gładka skóra." Jego dotyk rozjaśnia się, a teraz to tylko jego koniuszki palców, poruszające się w górę i w dół moich nóg, łaskocząc to wrażliwe miejsce za moimi kolanami i podróżując w górę i nad moim tyłkiem do moich pleców. "Twardy tyłek, dołeczki na dole pleców, które są seksowne jak cholera." Pochyla się i całuje moje dołeczki, przesuwa po nich językiem, a potem znów je całuje. "Silne ramiona," mruczy, muskając palcami po nich i w górę w moje włosy. "Najpiękniejsze włosy, w jakich kiedykolwiek

miałem ręce. Są grube i ciężkie, a kolor ... teraz w blasku świec, wyglądają jakby się paliły." Pieprz mnie. "Odwróć się," szepcze mi do ucha. Obracam się i patrzę w jego ciepłe niebieskie oczy. Odsuwa włosy z mojej twarzy i posyła mi delikatny uśmiech. "Widzę plamki złota w twoich oczach, a kiedy jesteś podniecona tak jak teraz, świecą. I twoje usta ..." Całuje mnie delikatnie i przesuwa kciukiem po dolnej wardze. "Twoje usta są miękkie i różowe i mówią najsłodsze rzeczy." Powoli schodzi po mojej brodzie i szyi, całując i gryząc. Moje ciało porusza się pod nim, wijąc. Jestem całkowicie uwiedziona przez niego, moje ciało przez jego dotyk, mój umysł i serce za pomocą jego słów. "Twoje piersi są doskonałe." Delikatnie ssie jeden sutek, potem drugi i schodzi do mojego brzucha, łaskocząc mnie nosem i ustami. Delikatnie śledzi dowody mojej ciąży opuszkiem palca. "To nie jest brzydkie, skarbie." Muska mnie w brzuch. "Ciężko pracowaliśmy dla nich, a ty powinnaś być z nich dumna. One zanikną. Ale nawet jeśli nigdy nie zniknął, każdy znak jest tego wart. Ponieważ bez nich nie mielibyśmy Soph." Spogląda na mnie i przeczesuję jego włosy palcami. Mam łzy w oczach. "Kiedy tak dobrze nauczyłeś się używać słów?" Szepczę. Potrząsa głową i znów całuje mój brzuch. "Wiem, że nie mówię ci wystarczająco, jaka jesteś seksowna. Ale nigdy nie wątp w to, że kocham twoje ciało, takie jakie jest, bez względu na to, jak się zmienia. " Jego palce przesuwają się po moim brzuchu, po moim łonie i do moich fałd. Izaac się uśmiecha. "To kolejne z moich ulubionych miejsc." "Czy taka jest prawda?" Uśmiecham się do niego i wzdycham, gdy wsuwa we mnie palec, podczas gdy jego kciuk tańczy wokół mojej łechtaczki.

"Och, zdecydowanie." Przesuwa się dalej w dół łóżka i otwiera mój rdzeń, jego kciuki rozchylają moje usta. "Zobacz, jaka jesteś piękna. Różowa i mokra. "Jego wargi przesuwają się od mojej łechtaczki do warg sromowych, a potem używa języka, by znów wrócić. "Pyszna," szepcze.

Rozdział sió dmy Moje plecy wyskakują z łóżka, gdy jego język wbija się w moje jądro. "O mój Boże." "Taka wrażliwa." Dodaje drugi palec i wiruje tym magicznym językiem wokół mojego guziczka, drażni go i pstryka, a następnie delikatnie ssie. "Kurwa, Oczy..." "Och, tak, zrobimy to, ale na razie bawię się tutaj, kochanie." Uśmiecha się psotnie i całuje to miejsce, które zna, miejsce, gdzie moje uda styka się z moim centrum i znowu jęczę, mocno ściskając prześcieradło w palcach. Wyciąga ze mnie oba palce, przepychając je przez moje wargi, wokół mojego łechtaczki, sprawiając, że jestem jeszcze bardziej mokra, jego intensywnie niebieskie oczy obserwują jego palce które się mną bawią. "Tak piękna," szepcze do siebie, a potem patrzy na mnie, uśmiecha się szeroko i szybko zrzuca ubrania, wspinając się na mnie. Opiera miednicę między moimi nogami i układa się na mnie, patrząc tylko na mnie. "Co jest nie tak?" Pytam. "Absolutnie nic." Całuje mnie delikatnie, delikatnie przesuwając usta po moich. Kołysze biodrami, przesuwając się przez moją

wilgoć, a potem powoli, o tak bardzo powoli, wciska się we mnie, aż całkowicie mnie wypełni i schowa się we mnie. Obejmuję go ramionami i nogami wokół jego bioder, trzymając go blisko, a on opiera czoło o moje. "Najlepsze, co zrobiłem w życiu, to sprawiłem, że jesteś moja, Stace," szepcze. Chwytam jego twarz w dłonie i muskam nosem, pozwalając łzom spłynąć mi po twarzy. Wyciera je delikatnie kciukami i bardzo powoli, zaczyna poruszać biodrami. Przerzuca jedną nogę przez ramię i odwraca głowę, by całować moją łydkę. Sapię pod nowym kątem, pozwalając mu wsunąć się w mnie jeszcze głębiej. I nagle nie mogę już dłużej wytrzymać spokojnie i powoli. Potrzebuję go szybko i potrzebuję go mocno. Poruszam biodrami, pompując je w górę i w dół, zaciskając wokół niego. "Boże, kochanie, nie ściskaj mnie tak mocno. Sprawisz, że zaraz dojdę. " "O to chodzi." Potrząsa głową stanowczo. "Nie chcę jeszcze dojść." Chwytam jego tyłek w dłonie i przyciągam go mocniej i mocniej go obejmuję. Spogląda na mnie i wyciąga rękę. "Hej!" "Nie jesteś dobra w robieniu tego, co ci mówię, prawda?" "Dziesięć lat małżeństwa i dopiero teraz się nad tym zastanawiasz?" Pytam sucho. Ponownie uderza mnie mocno, a potem wychodzi całkowicie. "Argh!" Niech go cholera! Teraz drażni się ze mną, wkładając tylko końcówkę do środka, szczerząc się do mnie dumnie. "Gotowa, aby zrobić to, co ci powiem?" Podnoszę szybko biodra, sprawiając, że jego kutas wsuwa się jeszcze bardziej we mnie, ale on się wycofuje. "O nie. Myślę, że lepiej jeśli się odwrócisz.”

Bez wysiłku mnie odwraca, podciąga mój tyłek w powietrze i zakopuje się we mnie, gdy jego dłonie chwytają moje biodra, podciągając mnie i biorąc w karnym, ale stałym tempie. "Och, Boże." Obejmuje mnie swoją klatką piersiową i sięga dookoła, by okrążyć palcami łechtaczkę. "Sprawię, że dojdziesz, kochanie, wtedy możesz mnie zmusić. Tak to działa." Jego chrapliwy głos, te magiczne palce i nieustanne pchanie i ciągłe tarcie wewnątrz mnie, posyła mnie przez krawędź i wykrzykuję jego imię, gdy dochodzę, pulsując i drżąc pod nim bezradnie. "To jest piękne. Och, Boże, Stace... " I nagle brutalnie chwyta moje biodra i wsuwa się we mnie, tak mocno i głęboko, jak tylko może, a ja czuję, jak rozlewa we mnie swoje nasienie. "Pieprz mnie," szepcze i całuje mnie w ramię. "Właśnie to zrobiłam." "Mądrala."

*** "Co jest nie tak?" Izaac ujmuje moją twarz w dłonie, marszcząc brwi i patrzy na mnie, gdy nasza rodzina idzie przed nami, nie zwracając na nas uwagi. "To tylko mały ból głowy." Uśmiecham się uspokajająco, biorę jego dłoń w swoją i całuję, a następnie wkłada je obie do kieszeni kurtki, aby było cieplej. Spacerujemy po ogrodzie zoologicznym Woodland Park w centrum Seattle, podziwiając prezentację świątecznych świateł, które każdego roku wystawiają. Jest wczesny wieczór, a powietrze jest rześkie, co sprawia, że nasze policzki są różowe, a nosy zimne. W ciągu ostatnich kilku dni mieliśmy rzadką zimową suszę. Właściwie, odkąd wróciliśmy z chaty kilka

tygodni temu, pogoda była zaskakująco łagodna. Idealna pogoda na zoo. W całym Zoo ciągną się setki tysięcy świateł, w kształtach zwierząt, kwiatów i krajobrazów. Po zmroku jest naprawdę pięknie. Sprowadzili też renifery i ogromną karuzelę dla dzieci. To coroczna wycieczka rodzinna dla Montgomery. W tym roku to tylko rodzice Izaac, Izaac, Soph i ja, Jules, Nat i Luke. Brynna pojawiła się także z dwiema uroczymi pięcioletnimi bliźniaczkami, Maddie i Josie. "Miałaś kilka bólów głowy w ciągu ostatnich kilku tygodni," komentuje Isaac. Klepie plecy Sophie, która wije się przez sen w nosidełku na jego piersi. "Nic mi nie jest." Uśmiecham się do niego jeszcze raz, a potem śmieję się, gdy dziewczęta piszczą z radości, gdy widzą bajkowy pokaz świateł, podskakując w górę i w dół, chcąc uzyskać lepszą widoczność. Brynna spogląda na nas, szybko obserwuje obszar i wraca do dziewczyn. "Boże, zwymiotuję." Jules mruczy. Luke i Nat całują się. Jeszcze raz. Śmieję się i pocieram ramię Jules w pocieszeniu. "Nie przyzwyczaiłaś się jeszcze do ich całowania?" "Jezu, czy oni muszą to robić przez cały ten cholerny czas?" Luke uśmiecha się, całuje Nat po raz ostatni i obejmuje ją ramieniem. "Tak." "Fuj." Jules wystawia język i wzdryga się, a ja nie mogę powstrzymać się od śmiechu. "Czy masz dziewięć lat?" Pyta Izaac. "Zamknij się, Izaac," odpowiada Jules. Nagle Izaac chwyta klapy mojego wełnianego płaszcza i delikatnie przyciąga mnie do swoich ust, całując mnie mocno i głęboko. Słyszę, jak Jules krztusi się, a ja chichoczę, obejmuję go za szyję i oddaję się jego namiętnemu objęciu, uważając, bo Sophie jest teraz przytulona między nami.

"Dobrze, Izaac," zauważa Natalie pod wrażeniem, gdy się rozdzielamy. "Dlaczego mielibyście się lepiej bawić?", Pyta Izaac, wciąż uśmiechając się do mnie. Dlaczego tak naprawdę? "Tu są dzieci, wiesz," przypomina nam Jules. "Chcę nakarmić renifera," Maddie skacze w górę i w dół, a jej siostra dołącza do niej. "Okej, w takim razie renifer," mówi Izaac i każe wszystkim iść dalej ścieżką. Brynna spogląda przez ramię w kierunku, z którego właśnie przyszliśmy i marszczy brwi. ”Brynna cały wieczór ogląda się przez ramię,” szepczę do Izaac. Spogląda na nią z namysłem. "Hej," Izaak obejmuje ją ramieniem i ściska, a potem odsuwa. "Jesteś tu bezpieczna." Oferuje mu mały uśmiech. "Wiem. Po prostu nie mogę przestać być czujna. " Biorę ją za wolną rękę, gdy nasza trójka pozostaje w tyle za resztą. "Zamierzasz mi powiedzieć, co się stało?" Jej twarz się załamuje, a ona wpatruje się w ziemię. Przygryzła dolną wargę i odwraca na mnie ciemnobrązowe oczy, po czym potrząsa głową, a jej ciemne loki podskakują wokół jej pięknej twarzy. "Nie." "Dlaczego?" Pytam z frustracją. "Lepiej dla ciebie, jeśli nie wiesz." Patrzę na Izaac. "Czy ty coś wiesz?" Potrząsa głową i spogląda na Brynna. "Nie. Jest upartym mułem. " "Matt i ja mamy to pod kontrolą," mruczy. "Racja, więc patrzenie przez ramię wszędzie, gdzie się znajdujesz, kupno nowego telefonu komórkowego z nowym

numerem i zmiana koloru włosów są zdecydowanie pod kontrolą? Co dalej, Bryn, zmienisz też nazwiska i numery ubezpieczenia społecznego?” Patrzy na mnie i wydaje mi się, że widzę, jak zaczynają się tworzyć jej łzy. Czuję się jak suka. "Cholera, przepraszam." Potrząsam głową i głęboko wypuszczam powietrze. "To było okropne. Martwię się tylko o ciebie, nigdy wcześniej nie miałaś przede mną tajemnic.” "Po prostu staram się zapewnić ci bezpieczeństwo." "Okej." Spogląda na mnie zaskoczona. "W porządku. Kiedy będziesz mogła mi powiedzieć, to mi opowiesz.” "Więc, Brynna," zaczyna Izaac. "Zakładam, że przydałaby ci się praca." Ona się wzdryga. "Tak, ale tak naprawdę nie chcę zacząć aplikowania, a potencjalni pracodawcy będą chcieli przeprowadzić sprawdzenie przeszłości. To zwróci uwagę. " "Racja." Izaac kiwa głową. "Cóż, potrzebuję pomocy w moim biurze. Potrzebuję kogoś, kto odbierze telefon, zajmie się fakturowaniem, takimi rzeczami.” "Myślałam, że znalazłeś już kogoś za to stanowisko," marszczy brwi. "Tak, ale biznes się kręci i potrzebujemy więcej pomocy. Dołączysz do nas?" "Oferujesz mi pracę?" "Tak." Przygryzła wargę, biorąc pod uwagę jego ofertę. "Pod stołem, Bryn." "Naprawdę?" Po prostu uśmiecha się do niej, a ja kocham go jeszcze bardziej. "Mogę zacząć jutro." Uśmiecha się szeroko, pierwszy prawdziwy uśmiech, jaki widziałam na jej pięknej twarzy, odkąd wróciła do

domu prawie dwa tygodnie temu i rzuca się na niego, przytulając go tak mocno, jak tylko może z Sophie przypiętą do jego piersi. "Hej, uważaj na swoje dłonie, siostro," mamroczę żartobliwie. "I nie zmiażdż mojego dziecka." Ona się śmieje. "Gdyby nie był twój, to ja bym go zgarnęła." "Panie, nie trzeba się bić. Jest mnie wystarczająco dużo dla was dwóch.” Obie wybuchamy chichotem, a Izaac marszczy brwi. "Zaufaj mi, kochanie, masz ręce pełne tego, co masz." "Psujesz zabawę." "Mamo! Mamo! Nakarmię "jelenia!" Krzyczy Josie i podbiega do matki z podniecenia. "Świetnie, Jose! Ilu ich tam jest?" "Osiem." "Jakie są ich imiona?" Luke pyta ją i mruga do Brynna. Nie mogę powstrzymać się od śmiechu z reakcji Brynna na Luke. Rumieni się jak nastolatka, kiedy na nią patrzy. Wciąż nie może uwierzyć, że Natalie jest żoną Luke Williams. "Donner, Dasher..." zaczyna Josie. "Blitzen i Kupidyn..." dodaje Maddie i marszczy twarz, myśląc intensywnie. ”Comet, Vixen i Dancer i ... i ...” Josie i Maddie patrzą na siebie, licząc na małych palcach. "I Lucky!" Maddie płacze! "Lucky?" Luke pyta ze zdziwionym śmiechem. Wszyscy staramy się ukryć nasze chichoty za naszymi rękami, ale ponosimy porażkę. "Tak." "Dla mnie brzmi dobrze."

"Ciociu Stace, Sophie chce nakarmić jelenia," mówi szczerze Josie. "Sądzę, że Spohie jest za mała, by nakarmić jelenia, kochanie," uśmiecham się do niej i pociągam za jej miękki, długi warkocz moją ręką. "Cóż, czy mogę na nią spojrzeć?" Pyta, a Izaac kuca, pozwalając słodkiej małej dziewczynie zajrzeć w nosidełko na śpiące dziecko. Obie dziewczynki miały obsesję na punkcie małej kuzynki od pierwszego spotkania z nią. "Och, ona śpi," szepce głośno do Izaac. "Tak, śpi," odpowiada z uśmiechem. Nie mogę powstrzymać się od uśmiechu. "Dlaczego?" Patrzy gorliwie w oczy Izaac, które są na poziomie jej oczu. ”Ponieważ jest śpiąca.” Josie uśmiecha się słodko. "W porządku." I dalej idzie karmić jelenia z siostrą. "Dobrze radzisz sobie z dziećmi, Izaac," mówi niedbale Jules obserwując swoich rodziców, gdy pomagają dziewczynkom karmić zwierzęta. "Czego chcesz, dzieciaku?" "Nie mogę powiedzieć ci czegoś miłego, nie chcąc czegoś w zamian?" Izaac śmieje się i wkłada smoczek do ust Sophie. "Ok, dzięki. Tak myślę." "Z miłości do dzieciątka Jezus w żłobie przestańcie!" Jules nagle wykrzykuje i wszyscy wybuchają śmiechem na widok Natalie i Luke w kolejnym namiętnym uścisku. "Daj spokój, Jules." Luke mruczy i pochyla nisko Natalie, dając nam przedstawienie. "Boże, nienawidzę cię."

Rozdział ósmy "Siedzimy z tyłu" Izaac mruczy mi do ucha, kiedy wchodzimy do kina. To wieczór w tygodniu, więc na pluszowych siedzeniach nie ma zbyt wielu innych miłośników kina. "Nie będę całować się z tobą w kinie," mamroczę i słyszę jego chichot. "Tak, będziesz." "Nie mam szesnastu lat." Wspinam się po schodach na górę i zajmujemy miejsca bezpośrednio w środku. Jesteśmy w kinie, które oferuje rozkładane skórzane fotele zamiast raczej typowych kinowych siedzeń. To nowość i przysięgam na Boga, że nigdy nie pójdę ponownie do innego typowego kina. Izaac podnosi podłokietnik, skutecznie przekształcając przestrzeń w przytulną skórzaną kanapę. Sadowimy się i czekamy na rozpoczęcie filmu. "Nie mogę uwierzyć, że zgodziłeś się obejrzeć film dla lasek," Wrzucam garść popcornu do ust i popijam łyk napoju. "Nie planuję dużo oglądać." "Nie całuję się z tobą w trakcie filmu. Czekałam, aż ten film wyjdzie całymi tygodniami. " "Kupię go dla ciebie na Blu Ray." Wzrusza ramionami i gryzie swojego hot doga prawie w połowie. "Dlaczego więc wydaliśmy prawie pięćdziesiąt dolarów na film?" pytam. Uśmiecha się do mnie i przełyka. "Filmowa randka w kinie." "Przepraszam?" Pytam ze śmiechem. "Jesteśmy na randce."

"Najwyraźniej." "W kinie." "W porządku." Marszczę na niego brwi, a potem natychmiast odwzajemniam jego leniwy uśmiech. Boże, kocham to, kiedy tak na mnie patrzy. Jego oczy są szczęśliwe i zarozumiałe. "Tam, gdzie jest ciemno..." Przyciąga mnie bliżej do swojego boku i obejmuje mnie ramieniem, opiera dłoń na moim biodrze i szepce mi do ucha "…i nikt nie może zobaczyć, jak cię dotykam." Cholera, po prostu mnie podniecił w kinie. " Od jak dawna masz ten mały sen na jawie?" Pytam go oschle. "Odkąd miałem około trzynastu lat." Śmieję się i opieram głowę na jego ramieniu, chrupiąc popcorn. Kilku innych klientów przychodzi i zajmuje miejsca, znacznie poniżej naszego siedzenia w tylnym rzędzie. Światła gasną wraz z rozpoczęciem filmu. Po piętnastu minutach odstawiam na podłogę kubełek z moim popcornem, kiedy jestem już pełna i opieram się na moim ciepłym mężu. Przesuwa się po szerokim siedzeniu, aż opiera się plecami o podłokietnik i wciąga mnie między nogi, otulając ramieniem moje ramiona i całuje moje włosy. Z wielkim westchnieniem odprężam się przy nim. Aktorzy filmu kłócą się z pasją, a potem całują się nagle tak samo namiętnie. Ręka Izaac wędruje od mojej łopatki do mojego tyłka, gdzie delikatnie pociera małe kółka wokół moich pośladków. Nie zrezygnuje z dążenia do obściskiwania się. Podnosi mój podbródek i przesuwa usta po moich, tak lekko, że ledwo to czuję. To tylko szept pocałunku. Jego wargi łaskoczą boki moich ust, moja linię szczęki. Delikatnie całuje mój nos. Jego dłoń zatapia się w moich włosach i znowu chwyta moje usta, wciąż z absolutną delikatnością.

Wzdycham przy nim i otwieram dla niego wargi, zapraszając go do głębokiego pocałunku, a on z entuzjazmem odpowiada na moje zaproszenie, zanurzając język w środku, by bawić się i drażnić mój, a potem skubie moje usta. Odsuwa się i rytmicznie przeczesuje moje włosy palcami. "Oglądaj film," szepcze. Och, racja, ten film. Opieram głowę na jego piersi i czuję, jak całuje moje włosy, na co się uśmiecham. Ręka na moim tyłku podnosi się, a następnie zsuwa z powrotem pod dżinsy i mocno ściska mój pośladek. Jego duża, ciepła dłoń wydaje się niebiańska i muszę fizycznie położyć dłoń na ustach, żeby nie jęczeć na głos. On jest taki złośliwy! Jego druga ręka przesuwa się w dół od moich włosów, przez moje ramię, a następnie przesuwa palcami po boku moich piersi i ponownie wraca do mojej szyi, gdzie wie, że jestem najbardziej wrażliwa i bardzo delikatnie porusza kciukiem tam i z powrotem po miejscu, które sprawia, że czuję mrowienie. Okay, możemy razem grać w tę grę. Przesuwam dłonią mocno po jego boku, na żebra, biodro i pod koszulkę, żeby poczuć jego abs. Boże, jego brzuch jest stonowany i twardy. I ciepły. Zaciska się i wzdryga pod moim dotykiem. Uśmiecham się i dalej go lekko łaskoczę, dotykając opuszkami palców jego mięśni wokół żeber. Jego erekcja rośnie na moim brzuchu, ale moje oczy wciąż są przyklejone do ekranu, chociaż nie mam absolutnie pojęcia, co dzieje się w filmie w tym momencie, przesuwam się na bok i rozpinam jego dżinsy, wkładając rękę do środka. Wzdycha cicho, gdy chwytam jego twardość w dłoń i drażnię go. Ręka na mojej dupie zaciska się i przesuwa w dół pomiędzy śliskie fałdki. "Mokra," mruczy pod moimi włosami i całuje mnie w głowę.

Nagle odsuwa mnie, zapina dżinsy i wyrywa mnie z fotela, ciągnąc za sobą do przejścia i schodząc po schodach. "Gdzie idziemy?" Szepczę głośno. Nie odpowiada, dopóki nie wyjdziemy z kina i nie przejdziemy chodnikiem. "Oczy, co robisz? Film..." Popycha mnie pod ścianę i przygniata swoim ciałem, trzymając moje nadgarstki z boku mojej głowy i całuje mnie zachłannie, pochłaniając i kochając się ze mną ustami. "Blu Ray," warczy, jego oczy są jak roztopiony błękit i znowu ciągnie mnie za sobą do samochodu. "Muszę cię zabrać do domu i mieć nago. Teraz." "Cóż, w takim razie dobrze."

*** Skąd się wzięły te wszystkie paczki? Właśnie nalałam sobie pierwszą filiżankę kawy i wracałam na górę, żeby wziąć prysznic i przygotować się na dzień przed tym, jak Sophie się obudzi, ale kiedy przechodzę obok choinki, widzę że jest co najmniej tuzin jaskrawo zapakowanych prezentów z dużymi kokardami dodanymi do prezentów, które już wcześniej zapakowałam i umieściłam pod drzewem. Odstawiam kawę na końcu stołu, klękam na podłodze i sięgam po duże czerwone pudełko ze złotą kokardką. "Ręce przy sobie." Zabieram ręce i siadam na piętach, by spojrzeć na Izaac z poczuciem winy. "Niczego nie dotykałam." "Miałaś zamiar." "Skąd się wzięły te paczki?" Pytam i spoglądam na ładne pudełka.

"Uh, od Mikołaja?" Piorunuję go wzrokiem. "To nie świąteczny poranek, mądralo." "Nazywanie Świętego Mikołaja mądralą nie jest miłe. Bądź niegrzeczna, a dostaniesz węgiel.” "Pokażę ci niegrzeczną..." Przez elektroniczną nianię dobiegają jęki Sophie i wiem, że mam tylko najwyżej dwadzieścia minut na prysznic, zanim będzie nalegać, że nadszedł czas, aby wyjść z łóżeczka na cały dzień. "Sprawdzę deszcz," Izaac mruczy i przyciąga mnie do siebie, gdy wstaję na nogi. "Później dziś wieczorem?" pyta tuż przed moimi wargami. "To randka." Uśmiecham się i całuję jego lekko zarośnięty podbródek, ciesząc się z tego, co czuję na moich ustach. "Co robisz dzisiaj?" Pyta. "Dziś zabieram Sophie do mojej mamy. Zapytała, czy mogę ją przywieść na kilka godzin, więc pomyślałam, że wykorzystam to i pójdę do sklepu spożywczego i może zrobię sobie pedicure. Twoja kawa jest na kuchennym blacie. " "Dziękuję kochanie. Ciesz się swoim spokojnym czasem." Uśmiecha się i całuje mnie zanim wychodzi do pracy. "Nie pracuj za ciężko."

*** "Ale, nie rozumiem," odpowiadam pielęgniarce Kimberly. "Dlaczego muszę wrócić? Byłam wczoraj. " "Przyszły wyniki badań krwi z laboratorium, które wczoraj wykonaliśmy, Stacy, a lekarz chciałby omówić kilka spraw." Jakich spraw?

"Powiedział, że wszystko jest w porządku, a ty dzwonisz, żeby dać mi znać, że wyniki nie są dobre. Możesz teraz podać mi wyniki. " Jestem w drodze ze sklepu spożywczego do salonu paznokci, aby zrobić sobie pedicure, którego tak bardzo potrzebuję. Kolejna niepotrzebna wyprawa do lekarza wydaje się absurdalną stratą czasu. "Nie mogę rozmawiać o wynikach testów przez telefon. Dr Wilson musi się z tobą zobaczyć. Ma okienko za godzinę. Czy możemy się wtedy pojawić?” Cóż, do diabła pójdzie mój pedicure. "Tak, będę tam." Odkładam telefon z grymasem. Więcej wizyt lekarskich. Izaac namówił mnie, bym wczoraj pojechała do lekarza, bo wciąż mam bóle głowy. Nie są silne, ale są częste. Lekarz podejrzewał, że to stres, ale zlecił badania tylko po to, by upewnić się, że wszystko jest dobrze. Wszystko powinno być dobrze i to jest po prostu rutynowe albo uderzę kogoś w gardło. Skończyłam z lekarzami przez jakiś czas. Mój telefon znowu dzwoni, a ja się uśmiecham, kiedy widzę, że to Brynna. "Hej." "Hej, wychodzę od twojej mamy. Ma Sophie i zaproponowała, że popilnuje mnie dziewczyny. Gdzie jesteś?" "Miałam zamiar zrobić pedicure..." zanim skończę zdanie, Brynna wzdycha. "Beze mnie? Co jest kurwa?” "To dobrze, że dziewczyny nie są z tobą," odpowiadam sucho. "Wiem. Próbuję wypowiedzieć wszystkie przekleństwa, kiedy ich nie ma w pobliżu.” "Jak już mówiłam, zamierzałam zafundować sobie pedi, ale mój lekarz właśnie zadzwonił i chcą, żebym poszła do nich na wizytę kontrolną."

"Nadal masz wizyty kontrolne w prawie pięć miesięcy po porodzie?" pyta. "Nie, poszłam, ponieważ miałam bóle głowy. Sądzę, że są jakieś wyniki krwi, o których chcą porozmawiać.” "O. Cóż, skoro nie mam dziewcząt, chcesz towarzystwa? Możemy później zjeść lunch. " "Pewnie. Dzięki. Spotkam się tam z tobą.” Podaję jej adres i kończę rozmowę. Wjeżdżam na parking gabinetów i czekam na Brynna w samochodzie. Wkrótce dołącza do mnie. "Cześć, Fran," Witam recepcjonistę. "Dr. Wilson chciał mnie dziś widzieć. " "Oczekuje ciebie. Dzięki że przyjechałaś w tak krótkim czasie. Nie masz dzisiaj Sophie?" pyta z uśmiechem. "Nie, dziś mam opiekunkę." Pielęgniarka Kimberly wychodzi zza rogu i uśmiecha się do mnie. "Och, świetnie, jesteś tutaj. Zaprowadzę cię do gabinetu. " "Dzisiaj nie jest strasznie zajęty." Próbuję rozmawiać, żeby uspokoić nerwy. Nienawidzę gabinetów lekarskich. Można by pomyśleć, że przez te wszystkie dziesiątki, jeśli nie setki godzin, które spędziłam w nich przez ostatnie trzy lata, nie powinno mi to przeszkadzać. Ale przeszkadza. "Ta pora roku jest zwykle spokojna. Zwłaszcza w tym tygodniu, w tygodniu świąt Bożego Narodzenia." Kimberly oferuje przyjazny uśmiech Brynna. "Oh przepraszam. To moja kuzynka, Brynna.” "Miło cię poznać. Okay, usiądź, lekarz będzie za chwilę.” "To miejsce powoduje u mnie dreszcze," zauważa Brynna po wyjściu pielęgniarki. Drży i patrzy na plastikową pochwę. ”Po co, do cholery, kładą tutaj takie rzeczy? Nie chcę oglądać plastikowego modelu sójki. " "To ma nas przestraszyć, żebyśmy nie uprawiali seksu."

"To działa." Słychać krótkie pukanie do drzwi, które zaskakuje Brynna, a potem drzwi się otwierają, a mój przystojny doktor, dr. Delicious Wilson, energicznie wchodzi do pokoju. "Dziękuję, że przyjechałaś, Stacy." "Pewnie. To moja kuzynka, Brynna. " "Brynna." Automatycznie potrząsa jej ręką, nie podnosząc wzroku znad papierów w ręku. Bryn przyciąga mój wzrok, a jej wielkie, brązowe oczy są szeroko otwarte jak i szczęka, JASNA CHOLERA! Wiem! Odpowiadam. "Tak więc, Stacy, wiem, że wczoraj dyskutowaliśmy, że bóle głowy są najprawdopodobniej spowodowane stresem, a nie związane z drobną cukrzycą ciążową, którą miałaś w drugiej części ciąży." "Zgadza się," przytaknę. "I nadal może tak być, ponieważ twoje wyniki są zupełnie normalne, jeśli chodzi o poziom cukru we krwi." "Dobrze." Uśmiecham się i zakładam torebkę przez ramię, spodziewając się, że odejdę z wynikami badań. "Jednak," kontynuuje, a ja się zatrzymuję. "Jesteś w ciąży." "Kurwa?" Brynna mruczy, a potem wybucha histerycznym chichotem.

Rozdział dziewiąty

Wpatruję się w Delicious przez kilka sekund, otwieram usta, szeroko otwieram oczy, a potem chichot Brynna przedziera się przez mgłę otaczającą mój mózg. "Przepraszam, co powiedziałeś?" "Jesteś w ciąży." I tak po prostu, tak jak chichot był pod kontrolą, Brynna znowu odpływa. "Czy ona coś piła?" pyta lekarz. "Nie. To jest po prostu szalone. Może zechcesz dwukrotnie sprawdzić wyniki tych badań, doktorze. Nie jestem w ciąży." "Uh, tak, jesteś." Jestem oszołomiona. Mrugam do niego. "Tylko ty, Stacy." Brynna bierze głęboki oddech i wyciera łzę z oka. "Tylko ty przez trzy lata zmagasz się z niepłodnością, w końcu rodzisz dziecko, a potem znowu zachodzisz w ciążę, nawet nie próbując." "Widziałem to już wcześniej," odpowiada doktor. "Czasami system kobiety jakby "resetuje się" po ciąży, a ona jest potem w stanie w normalny sposób zajść w ciążę." Huh. "Kiedy był twój ostatni cykl menstruacyjny?" Pyta. "Nie pamiętam. Prawdopodobnie zanim zaszłam w ciążę z Sophie. Po prostu myślałam, że moje hormony nie wyrównały się jeszcze po ciąży. " "Więc prawdopodobnie zaszłaś w ciążę kilka miesięcy temu." "Tahiti?" Mruczy Brynna. Tahiti. "Cholera, piłam alkohol! Nie karmiłam piersią Soph, więc od czasu Tahiti zdarzyło mi się wypić kilka drinków.” "Więcej niż kilka na dzień?" pyta. "Nie, bardziej jak kilka w miesiącu."

"Wszystko w porządku," uśmiecha się uspokajająco. "Znasz zasady. Zadzwoń do swojego położnika i umów się na USG i konsultacje. " "A więc wszystko inne jest w porządku?" Pytam. "Tak, wszystko świetnie. Powodzenia." Wpatruję się w Brynna przez minutę, moje usta otwierają się i zamykają jak ryba wyjęta z wody. "Lunch," mówi i bierze mnie za rękę, wyciągając z gabinetu. O co chodzi z tym, że wszyscy ciągną mnie teraz wszędzie? "Muszę zawieść swoje zakupy do domu i odebrać Sophie." "Zawieziemy twoje zakupy spożywcze do domu, odstawimy szybko psujące się produkty do lodówki, a potem pójdziemy na lunch. Twoja mama zostanie jeszcze z Sophie. " "W porządku." "Możesz prowadzić?" "Tak, dlaczego pytasz?" "Bo próbujesz odblokować swój samochód za pomocą błyszczyka, a nie klucza." Spoglądam w dół na błyszczyk w mojej dłoni. "Gówno." "Będę prowadziła, zostawimy tutaj mój samochód, a ja poproszę, żeby mój tata odebrał go później." "W porządku." "Jak się czujesz?" pyta, kiedy wjeżdżamy na podjazd. Wciąż patrzę tępo przed siebie w szoku. "Nie jestem w ciąży." "Chodź, zróbmy to, żebyśmy mogły już iść." Szybko przenosimy torby z artykułami spożywczymi z samochodu do kuchni i odkładamy wszystkie produkty które trzeba schować w zamrażarce lub lodówce, a zanim się zorientuję, wracamy do samochodu i wjeżdżamy do pobliskiej meksykańskiej restauracji.

"Bierzemy margarita." Uśmiecha się do mnie. "Sprawimy, że dla ciebie będzie dziewicza." "Kurwa, bez alkoholu przez kolejny rok." Siadamy, a ja chciwie sięgam do ciepłego kosza z chipsami tortilla i salsą. "Nie ma nic złego w twoim apetycie," stwierdza sucho Brynna. "Zamknij się." Jem kolejne dwa chipsy i upijam mojej dziewiczej margarita. "To nie jest margarita." "Więc..." Brynna unosi brew w oczekiwaniu. "Więc co?" "Nie bądź uparta. Gadaj.” Bierze kęs chipsa i długi łyk swojej zdzirowatej margarita, po czym uśmiecha się z zadowoleniem. "Nienawidzę cię." "Nie, nienawidzisz." Macha na mnie ręką. "Co myślisz o dziecku?" "Och, Sophie jest świetna. Jest taka zabawna, po prostu chichocze cały czas. Tutaj mam nagranie na swoim telefonie, mogę ci pokazać...” Patrzę w szeroko otwarte brązowe oczy Brynna. "Co?" "Stace, czy masz jakiś atak? Czy muszę zabrać cię z powrotem do Dr Delectable?” "To Dr Delicious." ”Cokolwiek, w razie potrzeby zabiorę cię z powrotem do Dr. Chodzący-Sex. Pamiętasz wiadomość o tym, że jesteś w ciąży, prawda?” "Och." Siadam z powrotem na siedzeniu, z chipsem wiszącym bezwładnie między moimi palcami. "Tak." "Dobrze." "Jestem w ciąży." Ponownie wypowiadam słowa w moim mózgu, pozwalając im osiąść i wniknąć we mnie. "Bez leków,

zastrzyków w biodro, lub słyszenia, miesiąc po miesiącu, że to nie działa." Cholera jasna. "Jak myślisz, co Izaac powie?" pyta. Wzdrygam się. "Cóż, przypadkowo rozmawialiśmy o tym kilka tygodni temu. Mieliśmy poczekać na kolejne dziecko, ale jestem pewna, że będzie szczęśliwy, gdy szok się skończy.” Wzruszam ramionami. Tak, Izaac będzie szczęśliwy. Kiedy się pobraliśmy, planowaliśmy wypełnić cały dom dziećmi. "Och, Boże." Przełykam kolejny chips i biorę łyk wody. "Co?" Pyta Brynna. "Będę miała dwoje dzieci poniżej osiemnastego miesiąca życia. Dwoje dzieci w pieluszkach. Dwoje dzieci…" Jej brwi się unoszą i się uśmiecha. "Ja w ogóle nie wiedziałabym, jak to jest." "Cholera, nie spodziewałam się tego." Śmieję się i biorę głęboki oddech. "Sophie będzie starszą siostrą." "Jak zamierzasz mu powiedzieć?" "Och, nie wiem. To powinno być coś zabawnego.” Podekscytowana klaszcze w dłonie. "Wiem! Boże Narodzenie jest tylko za kilka dni. " "Podoba mi się, dokąd z tym zmierzasz.” Popijam mojego oszukanego drinka i pochylam się do przodu, słuchując uważnie. "W porządku, widziałam to na tej tablicy do przypinania w Internecie. Widziałaś tę stronę? " "Jestem uzależniona od tej strony." Marnuję wiele, wiele godzin na tej stronie. "Oto, co masz zamiar zrobić, najpierw zadzwoń do Natalie. Następnie…"

***

"Jak minął ci dzień?", Pyta Izaac i przyciąga mnie do pocałunku. Właśnie przyszedł z pracy i przywiózł ze sobą włoskie jedzenie, Bóg go kocha. "To był miły dzień," uśmiecham się do siebie i podskakuję w mojej głowie. "Całkiem normalny." "Coś nowego się stało?" Nie masz pieprzonego pojęcia co, kochanie. "Nie bardzo." Wzruszam ramionami i całuję go delikatnie, a potem zaczynam wyciągać styropianowe pudełka z pysznym jedzeniem z brązowej papierowej torby. Izaac wchodzi do kuchni po talerze i sztućce, wyciąga dwa kieliszki wina i butelkę Merlot. Gówno. "Ja dzisiaj nie mam ochoty na wino, Oczy," mówię tak nonszalancko jak to możliwe. "Jesteś pewna? Wiem, że uwielbiasz wino z kurczakiem w parmezanie.” Marszczy brwi i przechyla głowę. "Dobrze się czujesz?" "Nic mi nie jest," macham ręką i rozkładam talerze, uśmiechając się do Sophie, która siedzi na swoim wygodnym fotelu na stole, dmuchając malinki i bawiąc się nogami. "Koniec z bólami głowy?" Pyta i odnosi wino z kieliszkami do kuchni, przynosząc nam zamiast tego butelkę wody. "Tak, przez kilka dni." Uśmiecham się do niego. "Zdecydowanie nie mam dziś wieczorem bólu głowy." Poruszam brwiami, sprawiając, że się śmieje, a ja robię co w mojej mocy, aby odciągnąć go od rozmowy o moim dniu. "Czy lekarz zadzwonił z wynikami wczorajszych badań?" pyta i bierze kęs sałatki. To tyle jeśli chodzi o porzucenie tematu.

"Tak, wszystko w porządku." Nie mogę teraz spojrzeć mu w oczy. Nienawidzę go okłamywać, nawet jeśli to ma na celu zaskoczenie. A to wielka sprawa i jestem bardzo podekscytowana! Może powinnam mu powiedzieć... "Więc, bóle głowy były prawdopodobnie spowodowane stresem?" Pyta, patrząc zamyślony, gdy przeżuwa. "Tak właśnie myśli lekarz." Biorę łyk wody i wracam do mojego pikantnego makaronu. Boże, to jest takie dobre. "Wiem, że masz dużo na swojej głowie, Stace. Może powinnaś trochę odpocząć od bloga. " Huh? "Dlaczego miałabym to zrobić?" pytam marszcząc brwi. "Ponieważ oczywiście dużo się dzieje, kiedy Sophie i Brynna są w domu i tak dalej." Wzrusza ramionami, jakby to miało dla niego sens. "Kocham mojego bloga. Kocham czytać. Autorzy polegają na mnie, jeśli chodzi o pomoc w promowaniu ich książek i pisaniu recenzji i nie chcę od tego robić przerwy. " "Nie mówię, że powinnaś całkowicie zrezygnować. Może po prostu zwolnij. Zajmuje ci to dużo czasu. " "Czy mówisz, że nie chcesz, żebym dalej prowadziła bloga, Izaac?" Odkładam srebrne sztućce i patrzę na niego. Nigdy wcześniej mi tego nie powiedział. Zawsze wydawał się być ze mnie taki dumny. Co do cholery? "Nie," marszczy brwi na mnie. "Jezu, nie jestem dupkiem. Jeśli to kochasz, rób to dalej. Lekarz powiedział, że twoje bóle głowy są spowodowane stresem, a ja próbuję tylko wymyślić sposoby na zmniejszenie stresu. " I celowo próbuję rozpocząć kłótnie. Świetny sposób na zmniejszenie stresu. Biorę kolejny łyk wody i biorę głęboki oddech. "Cóż, nie sądzę, że blog mnie stresuje," odpowiadam spokojnie.

"W porządku." Kończy makaron i odsuwa talerz, przyglądając mi się uważnie. "Czy dzieje się coś jeszcze?" Potrząsam głową i ściągam usta. "Nie." Przechyla głowę, a te lodowato niebieskie oczy przyglądają mi się uważnie. "Skoro tak mówisz." "Czy twoja mama dzwoniła do ciebie dzisiaj?" Pytam, zmieniając temat, kiedy wstaję i sprzątam stół. "Nie, a co tam?" Wstaje, aby mi pomóc, a my wykonujemy szybką pracę, wyrzucając pudełka na wynos i ładując zmywarkę. "Mamy wigilijną kolację u Luke i Nat w tym roku, ponieważ mają większą przestrzeń mieszkalną dla nas wszystkich." Odwracam się i opieram o blat kuchenny, uśmiechając się, gdy Izaac wyciąga Sophie z jej wygodnego fotela i całuje jej mały policzek, szepcząc jej do ucha, co wywołuje jej chichot. On jest takim dobrym tatą. Muszę chwycić blaty po obu stronach bioder, żeby nieświadomie nie pocierać ręką o brzuch. Montgomery zazwyczaj zbierają się razem w Wigilię i Boże Narodzenie, ale wymieniamy prezenty na Wigilię i jestem bardzo cholernie zadowolona, ponieważ nie sądzę, żebym mogła czekać w tym roku kolejne dwanaście godzin. Nie wspominając o tym, że w ten sposób nasza trójka może spędzić własny, prywatny poranek bożonarodzeniowy w naszym domu. "Och, w porządku. Dla mnie ok. Czy ty i ja wymieniamy się prezentami tam, czy też będziemy czekać do Bożego Narodzenia tutaj? "Skubie palcami Sophie, rozśmieszając ją jeszcze bardziej. "Czy mamy sprawić, żeby mama poczekała na prezenty świąteczne, brzoskwinko?" "Chciałabym ci dać jeden prezent, a resztę możemy rozpakować następnego ranka w domu," mamroczę, a jego oczy znajdują moje i znów przechyla głowę w zamyśleniu na ton mojego głosu. "Jesteś pewna, że wszystko w porządku?"

"Nic mi nie jest, nie bądź zrzędą, kochanie," odpowiadam z sarkazmem. "Widzisz, znowu są te usta. Święty Mikołaj może nadal zwrócić wszystkie te ładnie zapakowane prezenty pod drzewem, kochanie.” Uśmiecham się słodko. "Kocham cię." Żartobliwie trzepoczę rzęsami, a Izaac śmieje się, wywołując śmiech Sophie. "Mamusia udaje dobrą dziewczynę, ale jest niegrzeczna, Soph. Nie pozwól jej się oszukać." Całuje ją w policzek i uśmiecha się do mnie. "Chodź tu." "Co?" "Po prostu tu przyjdź." Podchodzę do moich dwóch ulubionych osób, a on obejmuje mnie ramieniem, kładzie rękę na moich plecach i przyciąga mnie do pocałunku. "To najlepszy prezent świąteczny, właśnie tutaj," szepcze mi do ust. "Po prostu bycie z moimi dziewczynami." Och, myślę, że to, co mam dla ciebie, przebije to. Uśmiecham się do niego i całuję miękki policzek Sophie. "To będą wspaniałe święta," mruczę.

Epilog Ściskam małą, gładką dłoń Stacy w swojej i całuję jej palce, zanim zostawiam ją z Sophie i dołączam do Caleb przy choince. Szturcham ramię brata, podaję mu piwo i podążam za jego spojrzeniem po wysokim, wiecznie zielonym drzewku, ustawionym w salonie Luke i Nat.

"Koleś, kto udekorował to drzewo?" Caleb pyta Luke, patrząc na najwyższą choinkę, jaką kiedykolwiek widzieliśmy w prywatnym domu. Luke i Nat zrobili wszystko, by je udekorować, ogromne drzewo pnie się aż do katedralnego sufitu i jest jasno oświetlone wielobarwnymi światłami i udekorowane bombkami, girlandą i świecidełkami. Jest ogromne. Na zewnątrz zawieszane są również światła, a girlanda z białymi światłami jest owinięta wokół całej przestrzeni mieszkalnej. Wygląda na to, że Mikołaj w każdej chwili przejdzie przez drzwi wejściowe, zrzuci wielkie czarne buty i zajmie miejsce na fotelu przy kominku. "Wynajęliśmy profesjonalną firmę. Nie ma mowy, żeby Nat weszła na drabinę, w ciąży czy nie.” Pociera jej brzuch i całuje ją w policzek, sprawiając, że się rumieni. Zebraliśmy się tutaj ponownie, ta sama ekipa, co na Święto Dziękczynienia, dodając do tego mojego brata Caleb, który właśnie wrócił z misji z Bóg wie skąd, Brynna i dziewczynki oraz rodziców Brynna. Jest nas piekielnie dużo. Brynna i Matt trzymają głowy przy stole kuchennym, rozmawiając poważnie i cicho, najprawdopodobniej o tej cholernej sytuacji, która sprawiła, że uciekła z Chicago. Matt potrząsa głową, a Brynna z frustracją uderza pięścią w stół, po czym odsuwa się od stołu. Głowa Caleb unosi się do góry, na ten głośny dźwięk i patrzy, jak Brynna wychodzi z pokoju, a jego oczy zwężają się i skupiają na jej krętym tyłku. Kurwa, nie mieszam się w to. Stacy siedzi na bujaku z Sophie, gruchając i śmiejąc się z naszego słodkiego dziecka. Boże, robię się miękki, kiedy je widzę, cała miękka skóra i kasztanowe włosy. Przysięgam, włosy Soph będą kasztanowe jak u Stacy. Podchodzę do nich, wręczam Stacy gorący cydr jabłkowy i podnoszę je obie, siadam na fotelu i układam je na swoich kolanach.

"Wow, wujek jest bardzo silny! Podniósł dwie osoby!" Wykrzykuje Josie, a jej słodkie ciemne oczy są szeroko otwarte, na co ja chichoczę. "Jest bardzo silny," odpowiada Stacey i całuje mnie w policzek. Mmm... pachnie dobrze. Chowam twarz w jej szyi i biorę głęboki oddech. "Chodźmy do domu," szepczę jej do ucha, uśmiechając się, kiedy drży. "Właśnie tu przyjechaliśmy," chichocze i odpycha mnie żartobliwie. "Nie obchodzi mnie to." "Izaac, wyciągnij nos z ucha tej biednej dziewczyny. Ona będzie głucha." Jules patrzy na nas, więc postanawiam ją podrażnić. W końcu jestem jej starszym bratem. To moja praca. "Nat?" Pytam, nie odrywając wzroku od mojej wspaniałej żony. "Tak?" Słyszę jej uśmiech. "Weźmiesz Sophie na sekundę?" "Pewnie." Sophie zostaje zabrana z naszych kolan, a ja układam Stace w ramionach i patrzę w jej seksowne piwne oczy. Świecą, w ten sposób, kiedy jest podniecona i to sprawia, że mój kutas drga. Posyła mi mały impertynencki uśmieszek. "Kochasz wkurzać Jules, prawda?" Szepcze. Po prostu uśmiecham się i całuję ją, głęboko, drażniąc jej usta własnymi, zanurzam język w jej ustach, a następnie cofam się, całuję jej nos i czoło i przytulam do swojej piersi. "Będę rzygać,” mruczy Jules. „O co chodzi z tobą i publicznym okazywaniem uczuć?” pyta Brynna, wracając z tarasu do pokoju. Matt rozmawia przez telefon w kuchni i w trakcie gorącej dyskusji, wpatruje się w Brynna.

Zastanawiam się, czy coś się tam dzieje? Ale wtedy Bryn spogląda na Caleb i rumieni się na różowo, kiedy on zauważa jej spojrzenie i uśmiecha się. Nie daję się w to wmieszać. Nie ma kurwa mowy. „Nie mam nic przeciwko publicznemu okazywaniu uczuć, jeśli to ja je dostaje,” odpowiada niedbale Jules. „Po prostu nie muszę oglądać, jak robi to moja rodzina.” ”Świętoszka,” mruczy Nat i całuje Sophie w policzek. "Nie bądź suką, Nat." Jules odpowiada. Natalie pokazuje jej język i wszyscy chichoczą. „Jak się czujesz, Stacy?” pyta moja mama z podłogi, gdzie koloruje z bliźniakami. „Izaac wspomniał, że miałaś bóle głowy.” Stacy sztywnieje w moich ramionach i czuję, jak gwałtownie wzdycha. Co do cholery? ”Och,” muska policzkiem moją pierś. "Wszystko dobrze. Żadnych bólów głowy od kilku dni. ” "Dobrze." Mama kiwa głową i wraca do dziewczyn, ale ja tego nie kupuję. Chwytam podbródek Stacy kciukiem i palcem wskazującym, po czym odchylam jej głowę do tyłu, żeby na mnie spojrzała. Wygląda na nieco zaniepokojoną i przygryza pyszną dolną wargę. "Co?" Pyta. ”Ty i ja musimy porozmawiać,” mamroczę i ponownie ją całuję. „Och, porozmawiamy,” mruczy pod nosem. Zanim zdążę ją podnieść i wynieść z pokoju, aby zażądać kilku odpowiedzi, ekipa cateringowa, którą zatrudnił Luke, serwuje

kolację. Zdecydował, a ja się zgodziłem, że gotowanie dla tak wielu ludzi to zbyt wiele, by wymagać tego od którejkolwiek z naszych kobiet. One również powinny cieszyć się wakacjami, więc od tej chwili spotkania rodzinne będą zaopatrywane. Z wyjątkiem grilla w lecie, ponieważ mój tata dostałby udaru, gdyby sam nie obsługiwał grilla. I nie mogę go za to winić. Kolacja to więcej chaosu braci, którzy szarpią się nawzajem i kradną sobie jedzenie, dzieci rozlewają napoje, a kobiety rozmawiają o zakupach, zabiegach spa, filmach i modzie. Przynajmniej o tym dyskutują nasze kobiety, ponieważ większość z nich jest infantylnie dziewczęca i szczerze mówiąc, nie chciałbym ich mieć w inny sposób. Stacy uśmiecha się do mnie słodko, gdy podaję jej kolejną bułkę. Lubi maczać chleb w sosie. Kurwa, dam jej wszystko, czego zechce. Może nie jestem bogaty jak Luke Williams, ale moim dziewczynom nigdy nie będzie niczego brakowało. „Stacy, chcesz kieliszek wina?” Pyta Jules. "Przyniosłam twoje ulubione." ”Och, um,” przerywa i ociera usta zieloną serwetką. "Nie, dziękuję. Ale napiję się więcej gorącego cydru.” „Nie chcesz wina?” Pytam. Kręci głową. Huh. Wreszcie kolacja jest skończona i wszyscy przenoszą się do salonu, aby wymienić się prezentami i odpocząć. Moja mama chwyta Soph i siada na bujaku, na którym wcześniej

siedzieliśmy ze Stacy. Jestem tym bardzo podekscytowany. Miałem czekać, żeby jutro rano w domu dać Stace ten prezent, na nasze pierwsze rodzinne święta Bożego Narodzenia, ale po prostu nie mogę się doczekać. „Okej, jako że jestem najstarszy, więc najpierw mogę dać swój prezent,” oznajmiam do pokoju. „Tak, lepiej zacznij pierwszy, staruszku, bo za jakieś dziesięć minut zapomnisz, jakie to święta,” żartuje Will, zdobywając piątkę od Caleb. Spoglądam na nich i wyciągam spod drzewa małe pudełko, owinięte w złoto-kremową kokardką i wręczam je żonie. „Nie przynieśliśmy tego z domu,” mówi z uśmiechem na swoich pięknych ustach, patrząc na to z góry. „Nie,” odpowiadam. "Otwórz to." Delikatnie zdejmuje wstążkę z pudełka i zaczyna tak cholernie ostrożnie zdejmować taśmę z boków. „Na litość boską, kobieto, po prostu to otwórz,” warczę na nią, rozśmieszając ją. Wie, że nienawidzę, kiedy tak robi. „Podoba mi się ten papier,” mruczy. "Kupię ci całą rolkę tego gówna, otwórz to cholerstwo!" Will wrzeszczy z drugiego końca pokoju, wpychając kolejne ciasto dyniowe do ust. „Jezu, człowieku, czy nie zjadłeś już dwóch kawałków?” pyta go Caleb. "Zamknij się. Jest Boże Narodzenie." Mamrocze coś przy jedzeniu.

„Nie mów z pełnymi ustami!” Mama wrzeszczy na niego, a Stacy i ja śmiejemy się do siebie. Tak, to Boże Narodzenie u Montgomery. ”Otwórz,” szepczę. Ściąga papier i marszczy brwi na miękkie niebieskie pudełko od Tiffany. " Tiffany?" Pyta. „Ma dobry gust,” chwali Natalie. ”Tak, ma,” mruczy Stacy i otwiera pudełko. Wewnątrz znajduje się platynowy wisiorek i łańcuszek. Wisiorek w kształcie serca. Wyciąga go i uśmiecha się delikatnie. "Odwróć." "Co to jest?" "Co to jest?" Pyta Samantha. Wszystkie dziewczyny wytężają szyje, żeby zobaczyć. „To odcisk palca Sophie.” Orzechowe oczy Stacy napotykają moje, wypełniając się łzami. „To jest jej odcisk palca?” „Och, co za wspaniały prezent,” wzdycha mama Luke. ”Tak, pomyślałem, że chciałabyś mieć jej część zawsze przy sobie, nawet jeśli nie ma jej z tobą.” Wzruszam ramionami, czując się trochę głupio, ale ona posyła mi ten szeroki, wyjątkowy uśmiech i wiem, że to kocha. "To jest wspaniałe! Dziękuję."

„Proszę, Stace,” Nat podaje Stacy pudełko owinięte w srebro z niebieską kokardką. Jest wielkości małego pudełka na koszulę. „Tego również nie przynieśliśmy z domu.” „Nie, nie przynieśliśmy.” Wierci się, nie patrząc mi w oczy i nagle wygląda na bardzo zdenerwowaną. „Czy mogę to otworzyć?” Pytam sucho. Rozgląda się nerwowo po pokoju. Brynna dyskretnie podnosi kciuki do góry, a Natalie uśmiecha się do niej promiennie, a ja teraz nie mogę się doczekać, żeby zobaczyć, co jest w tym cholernym pudełku. „Może powinniśmy poczekać, aż wrócimy do domu.” "O cholera, nie!" Caleb i Luke krzyczą razem. Są jęki i gwizdy, a ona krzywi się i patrzy na mnie, przygryzając dolną wargę. „Hej,” obejmuję jej twarz w dłonie i uśmiecham się do tej niesamowitej kobiety, którą mam szczęście nazywać swoją. "W porządku. Cokolwiek to jest, na pewno to pokocham. ” Przełyka mocno i szepcze tak cicho, że ledwo ją słyszę „Mam nadzieję.” Wręcza mi pudełko, a ponieważ jestem bystrym dupkiem, zaczynam powoli je rozpakowywać, tak jak ona zawsze, na co chichocze. „Jeśli nie chcesz umrzeć, przyspiesz to, bracie,” warczy Caleb. Szybko odpakowuje papier i otwieram wieko.

I mój świat się zatrzymuje. To czarno-białe zdjęcie Sophie. Siedzi na drewnianej podłodze z lampkami choinkowymi. Ma czapkę Świętego Mikołaja, która jest trochę za duża. Jej wielkie oczy śmieją się radośnie przed aparatem. Ale obok niej leży kawałek papieru, a na nim są słowa: Będę starszą siostrą. Wesołych Świąt! Moje oczy padają na Stacy i po policzkach spływają jej łzy. "Co?" Oddycham. Ona po prostu kiwa głową. Potrząsam głową i znów patrzę na zdjęcie i czuję, że moje własne oczy wypełniają się łzami. Mamy kolejne dziecko? Teraz? Ale jak? "Ale…" "Wiem, to w krótkim czasie, ale lekarz niedawno to potwierdził." "Czy to ...?" Nie muszę nawet kończyć mojego pytania, zanim gwałtownie pokiwała głową. "Tak." "O mój Boże." Patrzę na naszą rodzinę, wszyscy wpatrują się w nas z mieszaniną ciekawości i zdumienia. Brynna płacze oczywiście już to wiedziała - a Natalie spokojnie pociera brzuch. "Będziemy mieli kolejne dziecko!" "Cholera, idę po piwo!" Will biegnie do kuchni na uroczyste piwo, a wszyscy inni pędzą do nas, przyciągając nas do uścisków, klepiąc mnie po plecach. To plama uśmiechów, łez, dłoni i uścisków. W końcu moja żona jest z powrotem w moich ramionach i całuję ją ze wszystkim, co mam. Jules nawet nie śmie powiedzieć nic o tym publicznym okazywaniu uczuć. Odsuwam się i ocieram jej łzy z policzków kciukami. Mój Boże, po tych wszystkich latach modlitwy, nadziei i tak cholernych

starań, aby sprowadzić dzieci do naszej rodziny, w końcu to się dzieje. "Kocham cię," szepcze słodkim, miękkim głosem. Zakopuję twarz w jej szyi, wdycham słodki zapach Stacy i szepczę: "Boże, ja też cię kocham. Wesołych Świąt."

KONIEC