Dana Marie Bell - The Gray Court 03 - Artistic Vision - Zakaz rozpowszechniania.pdf

SAVE OFFLINE

Tom Pierwszy

Tłumaczenie nieoficjalne:

Monia

Korekta: Kasia

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision The Gray Court, Tom 3

Pragnienie to surowa substancja... Pożądanie jest iskrą... a miłość wyrzeźbi ich przeznaczenie.

Akane Russo, jeden z najlepszych Blade'ów Hob'a, nie może się doczekać zakończenia swojego obecnego zlecenia. Ma za zadanie chronić hybrydę Sidhe Shane'a Dunne przed planem ponownego porwania go przez klan Malmayne. Ale nikt - nawet jej Prorocza strona - nie ostrzegła jej, że musi bronić siebie przed jego gorącym spojrzeniem. Albo też, że jej smocza strona ujrzy w nim nieprzepartą zagadkę.

Shane wiedział, że jego przeznaczona wybranka by nigdy chętnie do niego nie przyszła, lecz utknęła z nim, a on planuje wykorzystać jej położenie na swoją korzyść. To tylko kwestia czasu zanim ulegnie temu, czego oboje pragną. Ich Twierdzenie będzie piękniejsze niż jego najdziksze wyobrażenia - a jego dzika, wolna smoczyca w końcu skończy tak jak on to widzi.

Następnie jego unikalne, hybrydowe wizje ujawnią nowe zagrożenie. Proroctwo Następnika Dunne może zostać spełnione jedynie na końcu drogi, którą musi sam przebyć. Do miejsca tak mrocznego, że nawet płomień jego prawdziwej więzi może nie być na tyle jasny, by przyprowadzić go z powrotem do domu.

Ostrzeżenie: Książka zawiera wyraźny seks, przekleństwa, wkurwioną, morderczą smoczycę i pyskatego chłopaka z farmy w Nebrasce. Pewnie możecie domyślić się kto wygra tę walkę! (Podpowiedź: To nie będzie smoczyca...)

Tłumaczenie w całości należy do autorki książek jako jej prawa autorskie, tłumaczenie jest tylko i wyłącznie materiałem marketingowym służącym do promocji twórczości danego autora. Ponadto poniższe tłumaczenie nie służy uzyskiwaniu korzyści materialnych, a co za tym idzie każda osoba wykorzystująca treść poniższego tłumaczenia w celu innym niż marketingowym łamie prawo.

2

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Rozdział Pierwszy Shane patrzył się krytycznym okiem na posąg, ustawiany właśnie w witrynie w jednej z najpiękniejszych, artystycznych galerii Nowego Jorku. Machnął do asystenta, by przestawić, cofnąć, by zobaczyć efekt. Pokręcił głową, nadal niezadowolony. - Oświetlenie jest złe. Jeden z pracowników pobiegł i zaczął zmieniać oświetlenie w jednej części. Kaszlnął, próbując ukryć rozbawienie, ponieważ właściciel galerii biegał wokół niego jak piesek, jego oddech zaparowywał się w chłodnym wieczornym powietrzu, za każdym razem, gdy Shane wpadał, pooka wydawał się zdenerwowany. - Tak nam przykro, Panie Joloun. Zaraz to naprawimy. - Nie ma problemu, Panie Klaussner. Wiem, że była to poprawka na ostatnią chwilę i jestem szczęśliwy, że byłeś w stanie wyświadczyć mi przysługę. – Mały mężczyzna pomachał jeszcze raz, zadowolony z siebie. Bart Klaussner był jednym w pierwszych właścicieli galerii, który dał mu przerwę, a Shane upewnił się, że otrzymał tyle pokazów, z iloma był w stanie sobie poradzić. Shane był lojalny dla tych, którzy pomagali mu na jego drodze, a jeśli jego sukces pomoże Klaussnerowi, no to jeszcze lepiej. – Tak, Panie Joloun. Jeśli mogę wyrazić swoje zdanie, to jest to fantastyczny posąg. Możliwe, że jeden z najładniejszych. Shane nie krył uśmiechu. - Dziękuję. Jest dla mnie szczególny. - Jaka szkoda, że nie jest na sprzedaż. Shane pokręcił głową, wzrokiem podążył jeszcze raz w stronę wspaniałej, latającej figury, którą próbował zawrzeć w swojej sztuce. - Nie. Nigdy nie sprzedam tego posągu. Zignorował sposób, w jaki patrzyli się na niego właściciele galerii. Zamiast tego cieszył się sposobem, w jaki światła oświetlały metalową rzeźbę. Nieprawdopodobne było to, jak piękna była w locie. Pełne wdzięku krzywizny jej skrzydeł, połyskujące złoto jej rogów, ogień i pasja zniewalały go w każdym 3

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

jej ruchu. Zimny chrom i mosiądzowa rzeźba były zaledwie hołdem dla kobiety, która zawładnęła nim, jego sercem i duszą. - Jak pan mówił, że ta rzeźba się nazywa, panie Joloun? Shane wyszczerzył się, nie zaskoczony tym, że właściciel zrobił krok w tył. Miał niezłe pojęcie, jak teraz wyglądał wyraz jego twarzy. Coraz trudniej i trudniej było mu ukryć pożądanie do kobiety, która skradła mu duszę. – Akane.

Następnik Dunne pewnego dnia wykona czyn, który na zawsze zmieni nasz świat. I tymi prostymi słowami od Wyroczni świat Akane się zmienił, prawdopodobnie na zawsze. Zamiast krążyć między Nowym Jorkiem, Milanem, Paryżem, Monte Carlo i Los Angeles, utknęła na farmie w Nebrasce, niańcząc jednego z najbardziej wkurwiających facetów, jakiego spotkała w swoim życiu. Chyba, że jej cel postanowił jej zniknąć. Tak jak teraz. - Niech cię diabli, Chłopaku z Farmy. Gdzie ty do cholery jesteś? Nie mam czasu na to gówno. – Akane Russo stąpała rozmokłymi ulicami Nowego Jorku i chciała mieć czas na małe zakupy. Znajdowała się na Manhattanie, otoczona luksusami i nie mogła nic z tym zrobić. Shane Dunne zniknął ze swojej farmy w Nebrasce, a Hob chciał wiedzieć gdzie jest – i to szybko. Był to naprawdę głupi wyczyn Shane’a, rozważając niebezpieczeństwo, w jakim była jego rodzina przez Czarny Dwór i klan Malmayne. Już raz go porwali i torturowali jego szwagierkę, by dostać to, co chcieli. No to, co on do cholery sobie myślał, uciekając do Nowego Jorku? Myślała, że go znała, ale najwidoczniej się myliła. Gdy większość ludzi ma za plecami Czarny Dwór, zazwyczaj kryją się za Blade’ami jak dobrzy chłopcy i grzeczne dziewczynki. Z kolei Shane, tępak, tak po prostu wskoczył w samolot i poleciał na małą wycieczkę do Nowego Jorku, na jakieś pomylone wakacje. Facet był debilem. Już dłużej nie miała co do tego wątpliwości. Skręciła za róg i warknęła. Znowu zaczął padać śnieg, zimne płatki spadały jej na kark, za kołnierz kaszmirowego swetra. – Eh. Nienawidzę zimna. 4

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Zaciągnęła się powietrzem, zdesperowana zapachu człowieka z Nebraski,

ale

wyczuła

jedynie

gryzące

dymy

i

frustrację

każdego

nowojorczyka, który utknął razem z nią na mokrym śniegu. – Skopię mu tyłek, gdy już go znajdę. Skopię i zaciągnę z powrotem do domu. Zatrzymała się, potem pokręciła głową. Do domu? Od kiedy farma Dunne stała się domem? Akane była dziewczyną z miasta z krwi i kości. Żadnych Akrów Zieleni dla kobiety noszącej szpilki od Prady, dziękuję bardzo. Akane przeszła przez ulicę, patrząc się gniewnie na taksówkarza, który ośmielił się na nią zatrąbić. Nadszedł czas „rozejrzeć się” za Shane’em. Potrzebowała tylko miłego, cichego miejsca, by to zrobić, takiego, gdzie nikt by jej nie przeszkodził przez kilka sekund. Odnalazła je, uciekając w uliczkę i spoglądając na niebo jakby miała nadzieję, że śnieg przestanie padać. Co z kolei wyglądało, jakby właśnie tak robiła. Akane pozwoliła, by jej inne oko się otworzyło. Blada gwiazda w centrum jej lewej źrenicy powiększyła się, udostępniając jej drugi widok, na którym tak polegała w swojej pracy. Skupiła swoje myśli na Shanie, wyobrażając sobie jego zachwycające, czerwono-złote włosy, jego iskrzące się, szafirowe oczy, jego zniszczone farmerskie dłonie, które trzymały ją tak delikatnie. Wir mocy wypełnił jej wizję, zieleń i złoto oznaczające jego zmieszaną krew, skrzata i Sidhe’a. Za tymi wirującymi światłami był Shane, lecz nie mogła powiedzieć, co robił. Światło jego mocy oślepiło ją i nie widziała jego działań. Cholera. W takich warunkach nie znajdzie Shane’a. Ucięła swój inny wzrok z westchnieniem. Była zmęczona, miała zmoknięte stopy i cholernie miała ochotę na latte, ale jeśli nie znajdzie Shane’a, jej tyłek stanie się zabawką do żucia dla hobgoblinów Hoba. Wyszła z uliczki i wzdrygnęła się, gdy wieczorne światła odbiły się w czymś metalowym znajdującym się w oknie obok niej. Odwróciła głowę, by spojrzeć na to, co było oświetlone. Akane sapnęła. Gapiła się w witrynę artystycznej galerii. Tam, na czarnym piedestale, otoczona przez czarny jedwab, znajdowała się srebrna i 5

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

miedziana rzeźba. Unosiła się majestatycznie nad jakąś kryształową bazą, jakby płynęła w powietrzu. Kręciła się opadała z gracją baletnicy, delikatna i kobieca pomimo męskiego przekazu w metalu i szkle. Podeszła do okna, oczarowana, prawie tracąc oddech od zmysłu lotu, jakie ukazywała figura. Mogła zauważyć skrzydła drgające na fragmencie liny, jakby tylko czekała na moment, na oddech i mogłaby odlecieć, wolna na zawsze. Przemawiała siłą, elegancją i dzikim pragnieniem lotu. Chciała tego tak bardzo jak żadnej innej rzeczy. Jej smocza krew zatęskniła za rzeźbą w sposób, jaki nawet nie rozumiałby uzależniony od czekolady, patrzący się przez okno sklepu Godivy. Spojrzała w dół na notkę przy podstawie posągu, zastanawiając się, kto stworzył to dzieło i czy ją na nią stać. Kiedy przeczytała nazwę dzieła, przestała oddychać. Akane, autor Shane Joloun. Nie na sprzedaż. Shane Joloun. - Co do diabła? – Stąpnęła do galerii. Drodzy bogowie, w całym pomieszczeniu czuła Shane’a,

bogaty i ziemisty oraz oh taki kuszący.

Dorwała pierwszą osobę w garniturze, którą zauważyła. – Przepraszam, mogę rozmawiać z właścicielem? Niedługo potem dopadła właściciela. – Nazywam się Pan Klaussner. Jak mogę pomóc? Było coś dziwnego w zapachu starego mężczyzny. Zaciągnęła się, kiwając do siebie, kiedy wyczuła pookę i coś jeszcze, coś ulotnego. Zdecydowanie był fae, to było pewne. Właściciel galerii przyjrzał się jej ubraniu, a jego zachowanie zmieniło się z prostej ciekawości w prawie szczenięcy urok. - Dzieło z witryny. Kto je stworzył? Mężczyzna uśmiechnął się z całym swoim urokiem. Nie pytał nawet dlaczego po prostu nie przeczytała informacji pod dziełem. Jej oczywiste bogactwo pozwoliło jej na jakąś ekscentryczność. – Shane

Joloun,

oczywiście. W ciągu ostatnich pięciu lat stał się sławnym rzeźbiarzem, a my jesteśmy podekscytowani, mając swój udział w przedstawieniu go światu sztuki. – Kiwnęła, pierwszy raz oniemiała. Shane był artystą? 6

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Jetro? Serio? Zbłądziła znowu wzrokiem w stronę dzieła na witrynie. Nazwał tą delikatną rzeźbę Akane. Głos kierownika włamał się do jej głowy, zanim uciekła myślami za daleko, tam gdzie nie chciała. – Zechciałabyś obejrzeć inne jego dzieła? Na nasze szczęście mieliśmy transport i oczywiście sam artysta chwilę temu tu był, by pomóc nam to porozstawiać. Podążyła za niskim mężczyzną, ogłuszona przez to, co jej pokazywał. Prace Shane’a były, bez wątpienia, najbardziej zachwycające. Jego rzeźby śpiewały,

płakały,

szykowały

się

do

lotu

i

zostawiały

oglądającego

zdyszanego, pragnącego więcej. Nie mogła oderwać od nich oczu. Metal, szkło i kamień były jego zabawkami, a on kształtował je w obiekty, które karmiły jej duszę i dotknęły serca. Desperacko chciała sięgnąć i pogładzić je. Zdobyć, by mogła oglądać je, kiedy tylko by zapragnęła i poczuła jak jej serce się wypełnia. Wskazała na jeden, szczególny, który do niej przemawiał. Przypominał jej przyczajonego kota, lecz w postaci było coś dziwnie ludzkiego. Coś kobiecego. Krztyna psoty w sposobie jaki kot ułożył ogon, figlarność pomimo połyskujących, obnażonych pazurów. – Chcę to. - Tak, Panno... - Jeszcze nie skończyłam. – Zauważyła kolejny, którego chciała mieć dla Jadena, swojego partnera i jednego z nowych szwagrów Shane’a. Trzy bezimienne figury skręcone w szklany płomień i metalowy cień, z wygiętymi plecami, przytulające się, dwie pochylone ochronnie nad trzecią. Co ją zwaliło z nóg, to dziwna odpowiedniość tego, że wcale nie najmniejsza postać była chroniona. Dla niej, postać w centrum reprezentowała Jadena i wszystkie jego myśli o stracie, kiedy Duncan jednym pocałunkiem Twierdził Moirę. Podczas gdy inni mogli widzieć w figurach tylko ból, ona widziała przyjemność i wygraną bitwę. Czy Shane stworzył to, mając na myśli swoją siostrę i jej dwóch partnerów więzi? – Ten też. – Był to doskonały prezent dla niedawno mianowanego lorda klanu Blackthorn i jego rodziny. Mogła się 7

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

założyć, że to Duncan byłby tym, który najbardziej doceniłby symbolizm, partner Jadena i były lord klanu Malmayne. - Ah, tak. – Pan Klaussner wskazał swojemu pracownikowi, który ustawił przed dziełem tabliczkę Sprzedane. Sięgnęła do torebki i wyciągnęła kartę kredytową, nie zaskoczona, kiedy mężczyzna otworzył szeroko oczy. Była to ekstremalnie rzadka karta, darowana tylko bardzo bogatym, a Pan Klaussnes pochłaniał ją wzrokiem zanim mógł zasłonić oczy. – Powiedziałeś, że artysta był tutaj krótką chwilę temu? - Kiedy Klaussner skinął, uśmiechnęła się, cała taka niewinna. Z rozmiarem swojego uśmiechu i dużymi, niezwykłymi oczami, jednym spojrzeniem dostawała od mężczyzn więcej niż chciała. – Istnieje szansa bym mogła go spotkać? Klaussner pokręcił smutno głową, kartę kredytową ściskał w dłoni. – Przykro mi, Panno... – spojrzał na kartę - ... Russo, lecz Pan Joloun jest w drodze do swojej rodzinnej posiadłości. Wierzę, że w tej chwili kieruje się na lotnisko. Rodzinna posiadłość oznaczało tylko jedno. Shane wracał do Nebraski. – Dziękuję, Panie Klaussner. – Uśmiechnęła się znowu, rozbawiona, kiedy policzki mężczyzny zarumieniły się. - Gdzie mają zostać wysłane rzeźby, jeśli mogę zapytać? Akane podała adres Jadena, wiedząc, że wampir nie będzie miał nic przeciwko, zwłaszcza gdy jedna rzeźba była dla niego. Klaussner ledwo zerknął, kiedy wymówiła Nebraska, lecz miał napięte ramiona. W głębi siebie była zadowolona tym, jak mężczyzna był opiekuńczy w stosunku do Shane’a, nawet jeśli tylko chodziło o pieniądze, które Shane mu dostarczał. Podziękowała Klaussnerowi i wyszła z powrotem w nowojorski wieczór. Shane był w drodze do domu, więc nadszedł czas zdać raport Robinowi. Jeszcze raz zerknęła smutno na rzeźbę w oknie, na jej piękno serce podskoczyło jej jeszcze raz. Czy to właśnie w ten sposób widział ją Shane? Naprawdę? Zanim się zorientowała, jej dłonie znajdowały się już na oknie, sięgając po piękne arcydzieło, z którego nie mogła zdjąć oczu. Odrzuciła ręce do tyłu i 8

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

odsunęła się, energicznie odrywając wzrok od okna. Pozbierała się szybko, łapiąc taksówkę powrotną do hotelu. Musiała się spakować i powiadomić szybko Robina o powrocie Shane’a do Nebraski, zanim znowu wyląduje w galerii, bardziej otoczona przez Shane’a. Gdyby tam została chwilę dłużej, to nie sądziła, by jej serce to wytrzymało. Gdyby tak zrobiła, to już dłużej mogłoby do niej nie należeć.

- Proszę pana? Widział pan? Shane wyszedł z cienia i wyszczerzył się. Jej reakcja była nawet lepsza niż to, co sobie wyobrażał. – Widziałem. Dzięki panie Klaussner. - Nie ma za co, Panie Joloun. – Klaussner znowu machnął do swojego asystenta i mężczyzna, najwyraźniej psychiczny z tego, co mógł powiedzieć Shane, odpowiedział na niewypowiedziane polecenie.

Zaczął ostrożnie

zdejmować Akane z witryny i zastępować ją innym dziełem Shane’a, w komplecie z opisem i ceną. – Mam to wysłać z powrotem do pańskiej pracowni, Panie Joloun? - Poproszę. – Jakby Shane pozwolił w ogóle na wysłanie Akane do innego domu. Była specjalna. Była ich i pewnego dnia Akane to zaakceptuje i artystę, i wszystko, co nadejdzie. Do tego czasu, do dnia kiedy Będzie mógł Twierdzić i Złączyć się ze swoją partnerką, Akane zostanie z nim. Wyszczerzył się, gdy asystent wywlókł Akane na tyły galerii i przez drzwi do magazynu. Nie mógł się doczekać. Podziękował właścicielowi galerii i wyszedł. Wyjął telefon i wystukał numer, którego zdążył się już nauczyć na pamięć. – Wraca do domu. - Dobrze. Widziała twoje dzieło? - Tak. Zareagowała też tak, jak to przewidziałaś. Miękki, kobiecy śmiech rozbrzmiał mu w uchu. – Zrobiłeś już dla niej prezent?

9

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Shane uśmiechnął się. Pracował nad prezentem urodzinowym dla Akane od dnia, gdy ją poznał. – Już prawie skończone. Został już tylko ostatni komponent. Skończę, gdy tylko wrócę do studia. - Wspaniale. Nie mogę się doczekać gdy usłyszę krzyk frustracji mojej córeczki. Nie mogę się doczekać gdy usłyszę krzyk twojej córeczki z całkiem innego powodu. – Jestem pewien, że będzie miała z tym również wiele godzin przyjemności. - Jestem tego pewna. Udanego lotu, Shane. - Dziękuję, Wyrocznio. – Shane rozłączył się i wziął głęboki, szczęśliwy oddech. Jak na razie wszystko idzie po jego myśli. Pozwalał by maluteńkie kawałeczki prawdziwego Shane’a rozpromieniały dla jego partnerki, tylko troszkę, by kusić, mamić, sprawić, że jego smoczyca zakradała się coraz bliżej i bliżej zamiast się odsunąć. Akane nie miała zamiaru mieć partnera, ale z tego, co wiedział, było już za późno. Już jednego miała i nauczy się go kochać, czy tego chciała czy nie. A jeśli w to wątpiła? No cóż. Jeszcze nigdy nie miała do czynienia ze zdeterminowanym chłopakiem z farmy w Nebrasce. Jeśli Akane przez chwilę myślała, że pozwoli jej odejść to niedługo niegrzecznie się ocknie. Przypomniał sobie, kiedy pierwszy raz ją ujrzał, jej długie, drobiazgowo zakręcone czarne włosy lśniące w świetle księżyca, gdy próbowała go nabrać. Robiła z siebie taką niewinną, z wielkimi, dziwnie szeroko otwartymi oczami, wydatnymi ustami uformowanymi w uśmiech. Japońskie korzenie jej matki były widoczne w każdym jej calu. Z oczyma jak migdały i małym nosem wyglądała jak żywa laleczka z anime. Korzenie jej ojca znajdowały się tylko w jej smoczej stronie, od czubków skrzydeł po końcówkę ogona. Okazała się być drobna, kiedy w końcu wyciągnął ją z auta, wysoka ledwie na pięć stóp, jak na jego oko, z talią, którą jego dłonie mogłyby łatwo zgarnąć i charakterkiem, który mógłby wzniecić ogień na całym świecie.

To wszystko było ukryte za

niewinnością, która na samą myśl wywoływała u niego śmiech. A jej oczy... ah, te jej cudowne oczy. Shane stał się twardy, tylko zerkając w te niezwykłe oczy. 10

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Jedno było jasno bursztynowe; drugie, ciemno brązowe z wstrząsającą jasno bursztynową gwiazdą w centrum. Czarne brwi były proste, dając jej surowy wyraz twarzy i były pewnie prawdziwszą oznaką kobiety niż te duże oczy i wydatne usta. Bogowie, tak bardzo pragnął tych ust. - Shane Dunne, to ty? Shane zamarł. Ten wyniosły głos był znajomy. – Henri Malmayne. Co za niespodzianka. – Odwrócił się twarzą do blond mężczyzny i jego jednakowo blond towarzyszek. Henri był nowym lordem klanu Malmayne Białego Dworu, należycie mianowanego przez samą Gloriannę, kiedy tylko usunęła Duncana Malmayne z tego stanowiska. Pozbyła się go ponieważ jego nowy szwagier był partnerem nie tylko młodszej siostry Shane’a, ale również swojego brata krwi, wampira Jaden’a Blackthorn. Glorianna nienawidziła wampirów z grzeszną pasją. Niewiarygodne było dla któregokolwiek z jej ludzi, by pozwolić partnerowi wampira prowadzić klan tak potężny jak Malmayne. Z tego powodu większość wampirów, które nie chciały podążać mroczną stroną, było w Szarym Dworze. Problemem było to, że Królowa Białego Dworu dała to stanowisko lordowi, którego wierność była, w najlepszym wypadku, ciemna. Najgorsze, że Henri pracował dla Czarnego Dworu, by mieć kontrolę nad proroctwem, którego prawdopodobnie nie rozumiał. Sam Shane dalej nie był pewien, co się wydarzy. Jak Henri mógł mieć nadzieję na ogarnięcie tego? Kierowały tylko nimi absurdalne słowa Wyroczni: Następnik Dunne zmieni świat który znamy. Malmaynesi stawiali na Leo, bardziej Sidhe ze wszystkich Dunne, myśląc, że jego nasienie zapewniłoby tak bardzo oczekiwanego dziecka. Najpierw porwali Shane’a. Kiedy nie byli w stanie wymusić na Leo zgody, to porwali Ruby, prawdziwie związaną z Leo, torturowali ją, a to tylko z powodu kilku nic nie mówiących słów. Najgorsze było to, że użyli Czarnego Dworu, by im pomógł to zrobić. -

Dlaczego

jesteś

zdziwiony?

Malmaynesi

mają

dużo

spraw

biznesowych w Nowym Jorku. – Cecelia Malmayne była uwieszona na swoim

11

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

kuzynie Henrim, parskając na Shane’a, jakby był pieskiem, którego próbowała nie zdeptać. – Co tu robisz? Masz zamiar załapać trochę kultury? Jej siostra, Constance, ledwo wyglądała na zmieszaną, jakby nie mogła pojąć, co taki burak jak on robi w tym miejscu. Ci ludzie nie wiedzieli, że jeden z najbogatszych ludzi w Ameryce mieszkał w Omaha? Że zostało zaliczone do dziesięciu najlepszych miast odnośnie życia i pracy? Podarował blond dziwce największy, najgłupszy uśmiech. Taką kobietę, jak ona, doprowadzało to do szaleństwa. – Rany, Panienko Malmayne, pewnie mam taką nadzieję. – Oparł się przewróceniu oczami. Może jego ojciec nie był tak politycznie potężny jak Malmaynesi, ale był równie bogaty jak oni. Skrzaty były dobre w zarabianiu pieniędzy, zwłaszcza w rozwoju ziemi. Jednak dlatego, że zdecydował się żyć, pracując na swojej ziemi, Sidhe tacy jak Malmaynesi wywyższali się nad Dunne’ami. Idioci. Coś mu mignęło przed oczami i Shane zrobił szybki krok do tyłu i w bok. – Pewnie czekacie na... Henri, Cecelia i Constance wrzasnęli, gdy taksówka zatrzymała się nagle na krawężniku, oblewając ich brudną wodą. - Taksówkę. – Nadal się szczerząc, Shane otworzył drzwi i wskoczył do środka. – Miło było was spotkać! – Jeszcze raz się wyszczerzył, dokładnie wiedząc jak wygląda: na w ogóle nie przejmującego się groźbą. Ich niskie mamrotanie były muzyką dla jego uszu, gdy zatrzasnął drzwi i taksówka odjechała, taksówkarz rżał cicho przez cały ten czas. - Boże, nienawidzę ich. Shane patrzył się na taksówkarza. Heh. Nagły, orzeźwiający wietrzyk w taksówce powiedział mu to, co chciał wiedzieć. – Wkurzają tu sylfów? - Sylfów, krasnoludów, duchów, jak ty to nazywasz. Każdy, w cudzysłowie, fae musi zająć się ich gównem. Pieprzone dupki. – Sylf zatrzymał się na czerwonym świetle i odwrócił, jego jasno niebieskie oczy były pełne rozbawienia. – Ty jesteś hybrydą, co nie? Shane zamrugał. – Eee.. – Skąd kurwa ten gostek wiedział kim był?

12

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Taksówkarz uśmiechnął się i odwrócił z powrotem. – Jesteś mocną konkurencją dla Akane. Ulegnie. - Zachichotał. – W końcu. - Znasz ją? - Uratowała moją siostrę z łap wampira Czarnego Dworu. Urwała skurwielowi głowę. Z tego, co wiem, chodzi po wodzie i zamienia gówno w złoto. - Wspominała o mnie? Taksówkarz zaśmiał się. – Powiedzmy, że zalazłeś jej za skórę. Shane odwrócił się do okna z szerokim uśmiechem. – I dobrze. Ledwo zanotował chichot fae. Musi dotrzeć do domu przed Akane albo skończy się zabawa. Poleci do Omaha i prosto do pracowni. Jeśli przyjedzie przed nim na farmę, to zawsze może twierdzić, zgodnie z prawdą, że tam był, pracując nad nową rzeźbą. Palce go swędziały, chcąc wrócić do roboty, wizje pchały go do pracowni tak mocno jak pożądanie, by mieć dla siebie Akane. Dowiedziała się już o nim kolejnej rzeczy, którą zdołał przed nią kryć. Nie mógł się doczekać, aż znowu z nią będzie. Zdołała coś jeszcze odgadnąć? I może, po prostu może, skradnie pocałunek swojej smoczycy i dowie się, jak naprawdę smakuje ogień.

Akane zaparkowała przed domem Dunne. Był w stylu starym wiktoriańskim, okazały i wysoki. Ciężko było zauważyć w ciemności kolor, ale był to uspokajający błękit, wykończenia oślepiająco białe. Wielki ganek rozciągnięty dookoła ze starą huśtawką sprawiał, że stara Wiktorianka dawała domowe ciepło. Do diabła. Znowu to słowo: dom. Nie mogła sobie pozwolić na przywiązanie do tego miejsca, albo do ludzi mieszkających w nim. Była Blade’em i jednym z najlepszych morderców Robina. Nie mogła pozwolić sobie na to, co robiła dla niej ta rodzina. 13

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Akane tak mocno ziewnęła, że szczęka ją zabolała. Bogowie, była zmęczona. Przynajmniej Robin dał jej swój osobisty samolot do dyspozycji, pozwalając jej na odrobinę spokoju podczas długiego lotu z Nebraski do Nowego Jorku i z powrotem. Jednak jazda z Omaha na farmę dała jej znać jak bardzo jest wykończona. Miała ochotę na długą kąpiel i cichą noc, by się zregenerować i odświeżyć. Nigdy nie nauczyła się umiejętności spania w samolocie. Nie pasowało jej spanie podczas latania. Wysiadła ze swojego nowiutkiego Porsche Boxter i przejechała palcami po połyskującym, czarnym lakierze. Boże, kochała to auto. Jeśli Shane zrobi coś jej nowemu maleństwu, to wyrwie mu jaja. To przez niego poprzedni został wysadzony w powietrze. Gdyby nie ukrył go w stodole, w dniu kiedy Charles Malmayne wysłał kapturników, by zaatakowali farmę Dunne, salamandra nigdy by jej nie spaliła. Uśmiechnęła się na dźwięk głębokiego szczekania. – Sal! – Kucnęła, akceptując zdziczałe psie pocałunki od dwudziestodwukilowego owczarka niemieckiego. Liźnięcie ognia podskakiwało po jej skórze, gdy pies się cieszył, szczęśliwie witając swoją panią w domu. - Ja też dostanę buzi? Akane upadła na tyłek, słysząc głęboki akcent. – Ja pierdolę. - No cóż, myślałem, że może trochę później, ale skoro jesteś taka chętna... Spojrzała gniewnie na mężczyznę, przez którego nie mogła spać w nocy. Szczerzył się do niej, duże, zranione dłonie miał wsadzone głęboko w kieszenie, a tyłkiem opierał się o dach auta. Miał skrzyżowane nogi w kostkach. - Zabieraj tyłek z mojego auta, Jetro. Poszerzył o włos uśmiech. – No co ty, Panno Akane. To jest to jedno z tych drogich aut? Przewróciła oczami i przyjęła dłoń, którą jej oferował. Zorientowała się, że stała za blisko, by czuć się komfortowo. – Jest warte więcej niż twój pobyt w szpitalu, jeśli się nie ruszysz.

14

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Zachichotał, wielki drań i odepchnął się z łatwością od auta, łapiąc ją. Odsunęła się na tyle, ile mogła, gdy pochylił swoją dużą głowę, lecz pomimo swoich smoczych korzeni nie zdołała się odchylić. Shane wziął jej usta w ostrożnym, pytającym pocałunku, jakby rozumiał, że mogła i ugryzłaby go, jeśli za bardzo naprze. Część jej liczyła, że to zrobi. Shane smakował niesamowicie, z namiastką czegoś bogatego i metalicznego. Jej wewnętrzny smok zamruczał, lecz Akane powstrzymała ten dźwięk. Nie ma mowy, by pozwoliła mu wiedzieć, jak bardzo cieszyła się tym intymnym dotykiem. Wypuścił ją i zrobił krok do tyłu, patrząc się na nią ze smutną chciwością. Smutek zniknął prawie natychmiast, lecz widać było to, jak bardzo jej pragnął, aż serce zaczęło jej galopować. – Witaj w domu, Akane. Ukryła drżenie najlepiej jak mogła, ale niech to szlag. Jego głos robił z nią takie rzeczy, zwłaszcza, kiedy używał tego głębokiego, ciepłego tonu, który kierował tylko do niej. – To nie jest dom. – Pociągnęła nosem i prawie zepchnęła go z drogi, przypominając sobie w ostatniej chwili o brudnym podjeździe pod swoimi szpilkami. - Lepszego domu nigdy wcześniej nie miałaś. Zatrzymała się; coś w tonie jego głosu sprawiło, że wyprostowała plecy. – Nie wiem, o czym mówisz. Jego bogaty śmiech podążył za nią do oświetlonego domu. Ściany o kremowym kolorze i ciemne, masywne, drewniane meble nie były w jej guście, ale Aileen i Sean Dunne ładnie to dopasowali do siebie. Zmieszali wczesno amerykański styl z kilkoma rzeczami, z którymi wyprowadzili się z Irlandii, by stworzyć swój własny, unikalny. Oprawione w ramki ryciny Irlandii były zmieszane

z

rodzinnymi

zdjęciami,

które

zrobili,

jak

byli

jeszcze

śmiertelnikami. Ciemnozielona konstrukcja mebli łączyła się z bardziej miękkimi, radosnymi, żółtymi kolorami, które Aileen porozrzucała po pokoju w formie poduszek i kwiatów. Jedynym zdekompletowanym tonem była ametystowa waza, stojąca dumnie na kominku, którą Leo kupił matce na urodziny dwa lata temu. Akane wzięła głęboki oddech i poczuła, jak coś

15

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

zaciska się w jej spokoju na, teraz już znajomy, zapach surowej ziemi, wypolerowanego drewna i rodziny. Zamrugała. Rodziny? No kurwa od kiedy? Warknęła nisko i skierowała się do kuchni, wiedząc, że Aileen Dunne nie będzie zadowolona, jeśli Akane nie przywita się, zanim pójdzie do swojego pokoju. Wzruszyła ramionami na myśl o swoim pokoju i przykleiła uśmiech do twarzy, żeby mieć spokój z Aileen. - Bogowie, dziecko, wyglądasz na wykończoną. Chodź, siadaj, a ja zrobię ci herbatę. – Delikatny irlandzki akcent Aileen posiadał krztynę brytyjskiego, czyniąc z jej jedną z zdobywających irlandzkich rodzin. - Jesteś aniołem, Aileen. – Spojrzała gniewnie, gdy Shane wszedł do pomieszczenia, całując swoją matkę w policzek. – W przeciwieństwie do niektórych osób. Dźwięczny chichot Aileen wypełnił kuchnię. – Ah i mamy powtórkę. Znowu się kłócicie? – Włosy opadały jej do pasa, prostą, lśniącą kurtyną połyskującą czerwienią i złotem, tylko o ton ciemniejszą od włosów jej syna. Lekko nachylone zielone oczy o kolorze szmaragdów zerkały z najdłuższych, najbardziej bujnych rzęs, jakie Akane widziała. Miała lekko zwężoną brodę, nos ładny i arystokratyczny, usta pełne i różowe. Widać było podobieństwo między Moirą, córką Aileen i partnerką Jadena, a jej matką, ale znalazła szczegóły kobiety w obydwu wysokich synach Aileen. - Cóż za piękny dźwięk wita mnie w domu. – Sean Dunne wszedł z mrozu, jego wełniana kurtka koloru zielonego dokładnie pasowała do koloru oczu jego żony. Podszedł po całusa od Aileen, ale kiedy Shane’a był synowski, Sean’a był mężczyzny oznaczającego swoje terytorium. Teraz widziała Shane’a. Oh, Shane w większości odziedziczył kolory po matce, lecz kiedy chodziło o wielkość i kształty, był synem ojca. Wysoki i silny, Sean Dunne był wyższy od swojej delikatnej żony o głowę i barki, z lśniącymi ciemnymi włosami i oczami koloru słonecznego nieba. Shane miał oczy koloru jak u swojego ojca, lecz głębsze, bardziej intensywne, jakby coś z Sean’a zostało dopracowane w jego najstarszym synu. 16

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Obróciła się i zauważyła jak Shane na nią patrzy, obserwując jej reakcję na pocałunek ojca. Uniosła brwi i oparła się o krzesło, rzucając mu wyzwanie, by skomentował. Kiedy nie zrobił nic, jak tylko podarował jej ten wszystko wiedzący, irytujący uśmiech, odwróciła się z powrotem do jego rodziców. – Jak Ruby i Leo? Przez chwilę Aileen napięła ramiona. – W porządku. Mają spokój. Leo wstrzymał swoje interesy, dopóki to całe gówno z następnikiem Dunne się nie rozwiąże. Akane prawie sapnęła. Aileen nie przeklęła ani razu w ciągu całego miesiąca, przynajmniej nie w towarzystwie. Nie w taki sposób lady Sidhe się unosiła. Uchwyciła zmartwione spojrzenie Sean’a. Aileen była bardziej zła niż wydawało się Akane. – Naprawię to. Masz moje słowo. – Miała to też na myśli. Odrzucając już na bok Shane’a, rodzina Dunne była dla niej dobra. Aileen uśmiechnęła się do niej. – Wiem, że dasz z siebie wszystko Akane i jesteśmy ci za to wdzięczni. – Kubek herbaty pojawił się przed nią, posłodzony tak, jak lubiła. – I pewnie potem zrobisz sobie kąpiel? Akane skinęła głową. Była tak zmęczona, że nie myślała trzeźwo, ale nich ją szlag jak pozwoli Jetro to zobaczyć. – Taa. Kąpiel brzmi dobrze. Ten wkurwiający szeroki uśmiech zniknął z twarzy Shane’a. – A potem czas do łóżka. – Rozkaz w jego głosie dopasowało wyzwanie, rzucane przez wyraz jego twarzy. Właściwie to prowokował ją, by mu się sprzeciwiła. Gdyby Akane nie była tak bardzo zmęczona, to skorzystałaby z prowokacji. - Shane. – Ostrzeżenie w głosie jego ojca może i by ją rozbawiło, gdyby nie odpływała. - Tato, wiem, co robię. Dwóch mężczyzn wymieniło zagadkowe spojrzenia, lecz ku jej zdziwieniu, Sean jako pierwszy się wycofał. – No dobra. – Przesunął krótkim, niespodziewanym pocałunkiem po czole Aileen. – Pójdę się przebrać.

17

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Odpocznij Akane. W domu będzie dzisiaj cicho. – I wyszedł spacerkiem z kuchni, z oczami Aileen przylepionymi do jego pleców. Jej spekulacyjny wzrok wkrótce zwrócił się do Shane’a, który uniósł dłonie, z niewinnym wyrazem twarzy. – No co? Aileen zmarszczyła brwi. – Hmph. Kiedy Shane tylko zachichotał, pokręciła głową i odwróciła się do kuchenki. Dusząca się na niej kolacja normalnie skusiłaby Akane, by chociaż ukraść kęsa, ale była tak zmęczona, że czuła mdłości. Wstała i podeszła do zlewu, spłukując kubek i umieszczając go ostrożnie na zmywarce. – Idę zawołać Sal na noc. Aileen uniosła dłoń i złapała ją za podbródek. Sidhe była wyższa od niej, ale nie za bardzo. Jednak zwykle większość dorosłych było wyższych od niej. – Idź spać, dziecko. Pozwolimy Sal’owi znowu pilnować. Uśmiechnęła się. Sal, salamandra, którą pokonała, kiedy dostała rozkaz zaatakowania farmy Dunne, był do niej przywiązany. Był to lojalny i ochronny pies, był tak figlarny jak szczeniak i adorował Dunne. Dobrą podjęła decyzję zostawiając go tu, by ich bronił podczas jej nieobecności. – Dobranoc, Aileen. – Pogromiła Shane’a wzrokiem, który wpychał sobie czekoladowe ciastko do swojej wielkiej buzi. – Jetro. Pomachał jej radośnie. – Dobranoc, panno Akane. – Wyszczerzył się, pozostałości ciastka utknęły mu między zębami. - Ugh. – Zadrżała i wyszła z kuchni, dźwięk śmiechu Shane’a był balsamem dla jej duszy, niechcianym, lecz tak było.

- Przestaniesz kiedyś drażnić tą dziewczynę? Shane podniósł herbatę, którą postawiła przed nim jego matka. – Przestać? Czemu? Zbyt dobrze się bawi bym przestał.

18

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Matka trzepnęła go w tył głowy z płaskiej. – Shane Joloun, nie każ mi złamać drewnianej łyżki. Zaśmiał się z mamy, uwielbiając sposób, w jaki twarz jej pojaśniała. – Zaufaj. Mam informacje z wewnątrz. - Oh? – Aileen odsunęła krzesło i oparła sobie brodę na dłoni. - Trochę subtelności mamo. – Wziął kolejny łyk herbaty, uśmiechając się, kiedy woda na górze zaczęła się lać. Akane niedługo będzie naga i mokra. Co za szkoda, że jeszcze nic nie mógł z tym zrobić. - Staram się. - Powiedzmy, że – pochylił się i szepnął mamie do ucha – mam jej mamę na szybkim wybieraniu. Aileen walnęła głową o blat. – Zabije cię, kiedy się dowie. Odchylił się i oparł stopy o krzesło stojące przed nim. – No to nie może się dowiedzieć, prawda? – Wyszczerzył się do swojej matki. – Poza tym, będziesz mnie bronić. Aileen wyciągnęła dłoń. Walnęła go znowu w tył głowy, a to wszystko bez podniesienia swojej własnej z blatu stołu. – Miej lepiej nadzieję, że zrozumie, Shane. Jest kobietą, która odejdzie, jeśli pomyśli, że się nią bawisz. Postawił kubek herbaty na stole. – No to dobrze, że się nie bawię. – Wstał i pocałował matkę w głowę. – Idę na trochę do pracowni. Mam coś do zrobienia. Uniosła głowę. – Mam powiedzieć ojcu żeby przyniósł ci kolację? - Poproszę. – Zatrzymał się z jedną dłonią na klamce, drugą trzymał płaszcz. – Dzięki, mamo. Uśmiechnęła się do niego. – Nie ma za co. Shane wyszedł na mroźny wieczór, wizja wirująca mu w głowie bębniła mu za oczami. Dłonie mu drgały, chętne zabrać się za swoje zabawki. Miał do stworzenia dzieło, może dwa, a to zajmie mu trochę czasu. Lecz najpierw, skończy prezent urodzinowy dla swojej partnerki. Musiał już tylko ustawić to w centrum, coś przez co jego kochany smok sapnie z przyjemności. Miał tylko nadzieję, ze doceni wysiłek jaki włożył w uzyskanie tego. 19

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Shane poszedł na tył domu i szedł przez piętnaście minut do miejsca, gdzie ojciec pomógł mu zbudować pracownię. Zapłacili całkiem dużo, by podłączyć tam prąd, ale było tego warte. Shane był zdolny użyć wszystkich zabawek, by stworzyć swoją „sztukę”, a w zamian ojciec nauczył się, że tu znajdowało się wiele dla pracy Shane’a niż pozostali oczekiwali. Shane otworzył potężne drzwi i zamknął je za sobą. Włączył światło wdzięczny, że nienawidził miejsc dwadzieścia cztery na siedem. Już mógł poczuć jak jego zabawki się topią. Powiesił płaszcz na haku obok drzwi wejściowych i zrzucił tenisówki. Wszedł do przebieralni, gdzie trzymał kombinezon, w którym pracował. Była tam pralka i suszarka, tak jak składzik na jego buty i ciuchy. Złapał za świeży komplet kombinezonu, przebierając się szybko i zakładając buty z metalem na czubie, które nosił wyłącznie w pracowni. Szklany pył i opiłki metalu osadzone na skórze sprawiły, że nie dało się ich nigdzie indziej nosić. Shane opuścił przebieralnię i skierował się do głównej części pracowni. Kilka ukończonych dzieł zdobiło piedestał wokół pokoju, lecz większość piedestałów było pustych. Wysłał większość ukończonych prac Klaussnerowi, lecz kilku nie chciał. I niedługo Akane będzie tu z powrotem. Shane przejechał palcami po jednej rzeźbie, którą rozważał oddać. Splecieni kochankowie byli zrobieni z solidnego srebra, lecz kolia na gardle kobiety była udekorowana rubinowym kamieniem, podczas gdy owalny pierścień zdobił dłoń męskiej postaci. Trochę mu zajęło poprawianie postaci. Przez krótki czas cień trzeciej próbował splamić czystość dzieła, ale w końcu Shane wiedział, co zrobić. Pozwolił, by go porwano, a to wprawiło pewne rzeczy w ruch, które nadal wstrząsały jego rodziną. Shane podniósł dzieło i zaniósł do pokoju na tyłach. Wyśle go do swojego dużego brata. Leo i Ruby będzie się podobało. Zachichotał cicho. Akane dozna szoku, kiedy zobaczy stan swojej karty kredytowej. Oh, kuguar którego zrobił, a ona kupiła, pokaże się na liście, lecz 20

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

rzeźba Jadena, Moiry i Duncana przybędzie do domu Blackthorn’ów bez centa w zamian. Zamierzał dać to dzieło Moirze, ale przez przypadek wylądowało w pudle do wysyłki. Nadal nie wiedział, co sobie myślał, pakując go wraz z innymi, ale reakcja Akane sprawiła, że jego błąd był tego wart. A może nie był to błąd. Może Akane miała to zobaczyć. Shane nie był pewien i wątpił, że kiedykolwiek będzie. Niektóre sprawy, pomimo jego mocy, pozostaną dla niego tajemnicą. Shane delikatnie postawił srebrną figurę i wrócił do pomieszczenia, gdzie pracował swoją prawdziwą magią. Trochę czasu zajmie mu zebranie materiałów jakich potrzebował do stworzenia nowego posągu. Po pierwsze potrzebował morskiego szkła i srebra, po drugie… no cóż. Rozejrzał się po pracowni i podniósł postrzępiony kawałek metalu, który został po poprzednim projekcie. Wezwał to, czego potrzebował do figury, ale reszta? Już miał to czego potrzebował. Shane usiadł na twardym, metalowym stołku, którym miał tendencję do jeżdżenia po miejscu pracy. Położył dłonie na pustym drewnianym stole i zamknął oczy, wyobrażając sobie to, czego potrzebował, wiedząc, że otrzyma prawie wszystko to, czego potrzebował. Srebro byłoby w stanie surowym, nieoczyszczonym. Szkło morskie musi zostać ukształcone. Ale potrzebował materiału w surowym stanie, by rozpocząć nowy projekt. Skoncentrował się, jego magia przepłynęła przez niego, odczucie czegoś tuż w jego zasięgu stało się mocniejsze. Wysilił się, chwytając za krawędzie srebra z jego myśli, w końcu łapiąc go i przyciągając do siebie z sapnięciem. Shane otworzył oczy. Na stole leżała wielka bryła srebra w surowym stanie. Pot spływał mu po twarzy i uniósł rękę, wycierając się zanim zacznie śmierdzieć. - Nigdy nie przestanie mnie to zadziwiać. Shane podskoczył. – Pierdolony diable, tato! Głęboki śmiech jego ojca przebił się przez pracownię. – Przepraszam, Shane. – Jego ojciec postawił na stole parującą miskę zupy i gorące herbatniki, tuż obok bryły srebra. – Kolacja. - Dzięki. – Shane podniósł miskę zupy i zaczął jeść, przerzucać łyżką jakby to był jego pierwszy posiłek. Tworzenie materiału w surowym stanie 21

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

zabiera mnóstwo energii. Do czasu, gdy zdoła stworzyć wszystko, co potrzebuje, opadnie wykończony na swoje małe łóżko w ciasnej sypialni. - Nadal zadziwia mnie, jak to robisz. – Sean szturchnął bryłą, z oszołomionym wyrazem twarzy. – Któregoś dnia będziesz musiał mi wyjaśnić, jak to robisz. - To proste. – Shane złapał za jeden z herbatników. Nadal był gorący. Jak jego ojciec poradził sobie tak elegancko z tym malutkim kawałkiem w takim zimnie, nigdy się nie dowie. Dla niego, to właśnie była magia. – Urzeczywistniam marzenia. Jego ojciec skinął. – Wiem. Shane wyszczerzył się i przerzucił sztućcem, spokojna cisza nastała między dwoma mężczyznami.

Akane obudziła się następnego dnia bardziej orzeźwiona niż czuła się przez jakiś czas. Łóżko było miękkie, ptaszki ćwierkały, a silne ramię wokół jej talii było pocieszające. Wtuliła się bardziej orientując się, że przytulała się do silnej klaty. – Mmm. Jedyną odpowiedzią było lekkie chrapanie. Akane zdusiła chichot. Jetro chrapał? To było takie… urocze. Akane zamrugała. Chwila. Odwróciła głowę, mając nadzieję, że jakoś dalej śniła. Niee. W jej łóżku leżał kawał mięcha z Nebraski, chrapiący i śliniący jej poduszkę. – Shane. Pociągnął nosem i przycisnął ją bardziej do siebie. Jego twarde udo okrywało obie jej nogi. - Jetro. – Ciągnęła za jego włoski na klacie, mając nadzieję, że przez ból się obudzi. - Akane.

22

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Nikt, a zwłaszcza Shane, nie miał prawa wyjąkiwać jej imienia w ten sposób. – Obudź się Shane. Jedna, wielka łapa podjechała po jej biodrze. Wtulił twarz w jej szyję. Jego baczki były szorstkie. Kuszące. Prawie już czuła brodę ocierającą się o skórę jej ud. Rany. Ogarnij się! Jeśli będzie to tak dalej trwało, to prawdopodobnie znajdzie swoje kostki gdzieś wokół jego uszu, za czym podążyłby Niezręczny Poranny Moment Po. Więc w czystej samoobronie chwyciła za jego sutki i skręciła nimi. – WSTAWAJ! Nie wiedziała, że Dunne’owie mają w sobie krew ducha śmierci. Kiedy przestało jej dźwięczeć w uszach znalazła się przyciśnięta do łóżka przez jedną, złą hybrydę, pół-Sidhe’a, pół skrzata. Jego szafirowe oczy pociemniały do prawie czarnych, a czerwonawe blond włosy stały w niechlujnych kolcach i skrętach na całej głowie. Usta miał mocno zaciśnięte. Tak jak ona miała swoje nogi. - Naprawdę to było aż tak konieczne? – Głęboki, luzacki akcent był pochmurniały przez sen i złość. Zdołał złapać ją za nadgarstki i przyszpilić je po bokach jej głowy, nie zdała sobie z tego sprawy dopóki nie próbowała go odepchnąć. - Tak. - Uważasz, że stosownie jest budzić faceta malinką na sutkach? - W pewnych okolicznościach, tak. Prawdziwie złośliwy uśmieszek pojawił się na jego twarzy. – No to jestem pewien, że rozumiesz dlaczego uważam to za jednakowo odpowiednie. Akane otworzyła szeroko oczy, gdy Shane runął w dół, biorąc jej usta w pocałunku, który groził rozłożeniem jej nóg. Zanim mogła się powstrzymać, otworzyła usta, zapraszając go do środka. Shane natychmiast skorzystał z okazji, napierając językiem z intensywnością, która mówiła jej, jak wchodziłby penisem w jej ciało. Brał ją, nie zostawiając jej żadnych wątpliwości kogo była, do kogo należała. Jego smak rozszedł się po niej, dziki, głęboki i silny. Był to smak od jakiego z łatwością by się uzależniła. Zacisnął swoje dłonie na jej, gdy jakoś 23

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

zdołał pogłębić pocałunek. Zorientowała się, że wdycha go, jego zapach otoczył ją, jego smak wypełnił ją. Twardy penis szturchał o jej brzuch. Przez sekundę obłąkania pozwoliła rozluźnić się swoim udom. Z jakiegoś powodu, Shane nie skorzystał z tego domniemanego zaproszenia. Zamiast tego złagodził pocałunek, sprawił że stał się czymś więcej niż tylko potrzebą, silniejszy niż głód. Coś ją mrowiło i podskakiwało po jej skórze, jak płatki śniegu, zimne i delikatne. Akane zaryzykowała i otworzyła oczy. Złote i zielone światełka wypełniły powietrze wokół nich. Ten pół Sidhe sukinsyn próbował ją Oznaczyć. Zanim mogła go odepchnąć, zakończył pocałunek. – Cholera, dziewczyno. – Jęknął, oparł się czołem o jej, biodrami sunąc ku niej, przeciągając swojego fiuta po jedwabiu jej spodni od piżamy. – Po prostu… cholera. - Złaź ze mnie. Zamrugał, wyglądając na zszokowanego ostrymi, warkniętymi słowami. – Akane. - Nie jestem twoją cholerną partnerką, Shane. Uniósł głowę. Przez chwilę pomyślała, że to złość zabarwiła jego rysy twarzy zanim całkowicie została przysłonięta zdecydowaniem. – Walcz sobie z tym. Krzycz. Wrzeszcz. Rzucaj rzeczami. – Zamrugał, usta mu drgnęły. – Ale nie w salonie mojej matki. – Prawie udało mu się zyskać od niej uśmiech. Otarł ustami o czubek jej nosa. – Ale oboje wiemy, że jesteś moja. Warknęła na niego. Za jakieś pięć sekund dym dosłownie wyleci jej z uszu jeśli z niej nie zejdzie. – Masz urojenia. Uśmiechnął się, miał tak szczęśliwy wyraz twarzy, że aż ją to zszokowało. – Nie. Zostałem pobłogosławiony. – Otarł się kolejnym pocałunkiem o jej nos zanim powoli wydostał się z łóżka. Próbowała zignorować sposób w jaki spodenki od piżamy zjechały mu do bioder, albo sposób w jaki jego twardy penis rozciągnął flanelowy materiał. Przeciągnął się z ramionami nad głową, rękoma prawie dotykał sufitu. Długa linia jego pleców wygięła się, mięśnie napięły, a Akane musiała zdusić swój własny jęk. 24

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Skończył przeciąganie i zatrząsł się. – Kawa. – Patrzyła z niedowierzaniem jak wlekł się do drzwi od sypialni. – No chodź, kochanie, czas ucieka. – Posłał jej, zapierający dech w piersi, szeroki uśmiech i otworzył drzwi. – Moja kobieta ma do skopania parę tyłków złych ludzi, pamiętasz? Szczęka jej opadła. Puścił jej oczko i, bez kolejnego spojrzenia, wyszedł z sypialni, cicho zamykając za sobą drzwi. Akane podniosła poduszkę, którą tak bardzo oślinił i, z ogłuszającym wrzaskiem, rzuciła nią w drzwi. Nie może pozwolić, by Jetro ją pociągał. Była pieprzonym Bladem! Totalną twardzielką! Mężczyźni trzęśli się ze strachu, kiedy pojawiała się wkurwiona. Fae kryli się w kątach i szczelinach, gdy tylko usłyszeli dźwięk jej skrzydeł. Łykała wampirów Czarnego Dworu na śniadanie, po czym nie myślała już o lunchu z Hobem. Miała Louis’a Vuitton1 na szybkim wybieraniu i mogła wykupić farmę Dunnę tysiąckroć razy. A Shane myślał, że to wszystko jakie niby było? Spoko? Eleganckie? Kurewsko słodkie? Akane zacisnęła szczękę. Jeśli Shane myślał, że kilka iskrzących się światełek sprawi, że ta smoczyca osiedli się na farmie, to musiał wykombinować coś innego. Akane zamrugała. Unoszący się zapach świeżo zaparzonej kawy wypełnił jej zmysły. Ślinka naciekła jej do ust na myśl o jednym z doskonałych śniadań Aileen. Zrobiła naleśniki? Akane uwielbiała naleśniki. No i znowu, może powinnam jeszcze trochę tu zostać. - Jeszcze nie wyszłaś z łóżka? – śmiejący się głos Shane’a rozbrzmiał przez drzwi. Mogła usłyszeć jak tupał tymi swoimi dużymi stopami, schodząc po schodach. Musiała się sprężyć, żeby dostać coś do jedzenia. Ten facet jadł za troje. Akane wyskoczyła z łóżka i skierowała się pod prysznic.

1

Luksusowy, francuski dom mody.

25

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Rozdział Drugi Akane pozwoliła by muzyka przez nią przepłynęła. Wykonywała zmysłowe ruchy, kusząc mężczyznę przed sobą w sposób, w jaki tylko smoczyca potrafiła. Z ilości śliny na jego brodzie wynikało, że jej cel to kupował. Akane pozwoliła, by trochę jej wewnętrznego ognia uwidoczniło się w jej ekspresji, uśmiechając się lekko, kiedy cel prawie upuścił na kolana drinka. Jeśli źródła Robina były dobre, to ten facet zaprowadziłby ją do informacji, za które Malamyne by zabili, żeby tylko nie wyszły na jaw. Przejechała dłońmi po włosach, pusząc loczki wokół twarzy z kokieteryjnym spojrzeniem. Oblizała usta i przejechała spojrzeniem po swoim celu. Kiedy była pewna, że już w nim wrzało, przywołała go palcem. Musiała tylko na tyle go uwieść, by odwrócić jego uwagę. Jej tymczasowy partner Sidhe mógłby wtedy przeczytać celowi w umyśle i wyciągnąć informacje, które potrzebowali. Lecz jeśli cel wyczuje najmniejszy ruch w swojej głowie, całą operację diabli wezmą i trzeba będzie wprowadzić plan ucieczki. Akane nie chciała wprowadzać planu B. Plan B wliczał bezpośrednie zaangażowanie Robina, czyli coś, czego usilnie chciała uniknąć za wszelką cenę. Jeśli Robin się pojawi, sprawy nabiorą... niefajnego tempa. Akane pozwoliła celowi sunąć dłońmi po swojej talii. Malmayne wyglądał tak, jak oni wszyscy, ze złotymi, lśniącymi włosami i bladymi oczami. Przy innej okazji może i byłaby zainteresowana. Dzisiaj, był tylko celem. Tańczyła z... jak on tam się nazywał? Tristan? Tańczyła z Tristanem Malmayne, zastanawiając się, kiedy jej tymczasowy partner da jej znak, że zdobyli to, co chcieli. Łatwo by było wycofać się w tym momencie, było to coś, co udoskonaliła przez lata. Więcej niż jeden facet został przez nią porzucony po tym, jak dostała to, czego chciała. Cel nie był złym tancerzem. Gdyby nie był po stronie diabła, to może dobrze by się bawiła. Przejechała palcami po włoskach na jego karku, drapiąc skórę paznokciami. Przeszedł przez niego dreszcz. Źrenice mu się rozszerzyły. Otarł się o nią erekcją, gdy przyciągnął ją bliżej siebie. 26

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Odwróciła się w jego ramionach, pozwalając mu ruszać się przy jej pośladkach, mając nadzieję, że jej partner już skończył. Sunął dłońmi po jej nagich nogach, próbując je wsunąć pod rąbek minispódniczki. Jeśli jego palce znajdą się milimetr wyżej, do czterocalowym sztyletem wbije mu stopę w podłogę. Chciała się stąd wydostać, zanim Tristan przeżuci ją sobie przez ramię i wyniesie z baru. Nie chciała wyjaśniać Robinowi, że została zmuszona do poćwiartowania celu na malutkie kawałeczki za to, że był zachłanny. Znowu. Akane spojrzała w górę, próbując zlokalizować partnera i prawie wrzasnęła z zaskoczenia. Tuż przed nią stał jeden z najprzystojniejszych facetów jakiego miała pecha poznać. Jego szafirowe oczy buchały ze złości. Granatowy jedwab był napięty na jego masywnych ramionach. Ciasne, ciemne jeansy opinały jego nogi, jakby były drugą skórą. Te poranione dłonie złapały za Tristana i obróciły go, wykręcając Sidhe’a, zszokowanego i zranionego. - Moja. - Sorry. – Odwróciła się widząc zmarszczone brwi Tristana. Mierzył Shane’a, za blisko jak na komfort Akane. – Znamy się? Shane wyszczerzył się. – Niee. – Złapał Akane za ramię i zaciągnął ją na środek parkietu. – Masz przesrane, panno Akane. Musiała się mocno powstrzymywać, by nie wykręcić mu tego wielkiego łba z karku jak kapsla z butelki. – Pracuję. - Tak to się teraz nazywa. Sapnęła z oburzenia. Jeśli jeszcze raz to powie, to będzie znany jako Cudak bez fiuta. Pozwoliła mu wciągnąć się w swoje ramiona tylko po to, by mogła wysyczeć mu do ucha. – Wiesz, co narobiłeś? - Nie. Nic mnie to też nie obchodzi. Złość dalej przez niego przepływała. Dziwiło ją, że magia nie uciekła mu spod kontroli, wypełniając powietrze wokół nich iskrami bądź oblewając wirami skrzata jego skórę. Tylko oczy Shane’a połyskiwały z prawie nieludzkiej złości. Jego uwaga nie była skupiona na niej. Wzrokiem śledził Tristana Malmayne, gdy ten wracał na swoje miejsce. 27

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

- Robin niedługo tu przyjdzie. To zwróciło jego uwagę. – Cholera. Miałaś na myśli pracę, prawda? Zacisnęła zęby. – Jak bardzo jesteś przywiązany do swoich jaj? Miał czelność zaśmiać się do niej. – Raczej cholernie przywiązany. Przyciągnęła bliżej jego głowę. – To był Tristan Malmayne. Mógł dać mi coś o Malmaynesach, gdybyś tylko tego nie spierdolił. - Wiedzą, kim jesteś i dla kogo pracujesz, pamiętasz? Czyż przypadkiem nie wyciągnęłaś prawie wizytówki, gdy Duncan wyjaśniał członkom swojego byłego klanu, dlaczego Charles Malmayne zginął i przez kogo? Skrzywiła się. Racja, powiedziała wtedy Malmaynes’om, kim jest i wsparła Duncan deklarację, że egzekucja Charlesa była legalna i w pełni sprawiedliwa. Nie oznacza to, że nie mogła pracować nad sprawą w sposób w jaki poprosił ją Robin. Poza tym, Tristana wtedy tam nie było, mógł nie tak dobrze się jej przyjrzeć, oglądając wszystko online. Mogła zwyciężyć, zwłaszcza kiedy dłonie Tristana podążały pod jej mini spódniczkę. Shane uniósł głowę i tak ją przyciągnął do siebie, że praktycznie mogła wyczuć bicie jego serca. – Twoja mama dzwoniła. Masz od niej pozdrowienia. Akane ugryzła go przez koszulę. Sukinsyn rozmawiał z jej matką? Przysunął bliżej jej głowę ze szczęśliwym westchnieniem. – Życzy ci też wszystkiego najlepszego z okazji urodzin. Akane próbowała podnieść swoją głowę. Jakby próbowała unieść Chevroleta Tahoe swoim najmniejszym paluszkiem. Cholera, facet był silny. Zwykle łamała ludzi jak gałązkę, kiedy ją wkurwiali, ale Shane był zrobiony z mocnego tworzywa. Był jedyną osobą jaką poznała, oprócz Robina Goodfellow, która mogła fizycznie zmusić ją do zostania tam, gdzie nie chciała. Raz już go kopnęła, a zamiast zadawalającego dźwięku łamanych kości, ledwo chrząknął. – Jesteś trupem. Wiesz o tym, prawda? Pod policzkiem poczuła dudnienie jego chichotu. – Tańcz ze mną, kochanie. Przewróciła oczami. – Kochanie? Od kiedy?

28

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

- Od momentu, kiedy cię ujrzałem. – Pozwolił jej unieść głowę i nie miała, co do tego wątpliwości. Pozwolił jej. – Bez względu na twoją postać, bez względu na to, o co poprosi cię Robin, zapamiętaj jedno: należysz do mnie. Piosenka się zmieniła, zwolniła i Shane zaczął tańczyć. Ruszył przy niej z wijącą się gracją, która ją zszokowała. Przez krótką, świetlaną chwilę wyobraziła sobie ich poruszających się tak w łóżku i była bliska orgazmu. Musiała od niego uciec zanim zrobi coś, czego naprawdę będzie żałować, jak na przykład rozerwie jego ciuchy i zrypie go na środku parkietu. Do diabła, z jej szczęściem Tristan Malmayne wkrótce zaproponowałby trójkąt. - Tańcz ze mną. Pokażmy panu Malmayne prawdziwe widowisko. Akane zgromiła Shane’a wzrokiem, ale nie utrzymała go. Miał rację. Jeśli nie mogła uwieść Tristana w sposób jaki planowała, uwiedzie go w ramionach innego. Dała Shane’owi prowadzić, tańcząc z nim tak jak chciała tańczyć z Tristanem. Uwagę miała głównie skupioną na Tristanie, obserwując go, obserwując jego reakcję, by zobaczyć, czy to się udaje. Nie działało. Już znalazł sobie kogoś innego, śliczną blondynkę z głęboko brązowymi oczami, z krztyną... – O cholera. - Co? - Ta blondyna z Tristanem? - Taa? - Jestem pewna, że to Robin. Shane zbladł. I dobrze. Facet miał jakiś instynkt samozachowawczy. – Wow. Szybki jest. Wymieniła się spojrzeniami ze swoim partnerem, uspokojona, kiedy facet skinął i skierował się do drzwi. – Czas na nas. - Masz to, co chciałaś? Obejrzała się za siebie, odnajdując Tristana patrzącego się jak wychodzi z Shane’em. Miał smutny wyraz twarzy jakby zdał sobie sprawę, że nie dostanie drugiej szansy. Mało wiedział. Akane planowała dać mu tyle szans, ile chciał wziąć. – Taa.

29

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Skierowała się do wyjścia z baru z Shane’em o krok za sobą. Kiedy wyszli z budynku, otoczyła się ramionami na niechciane spotkanie z Hobem. – Etienne, mamy to, czego potrzebowaliśmy? - W pewnym sensie, oui. – Francuski Sidhe wzruszył ramionami. – Jego myśli były głównie o tobie, ale ma nadszarpnięty umysł. Prawie wyczuł moje wtargnięcie. Ledwo się dobrałem do informacji, których potrzebujemy. Musimy znowu coś wykombinować, kiedy będzie tobą rozproszony. – Etienne wskazał na budynek, z dala od grupy ludzi kierujących się do baru. – Osobiście to jestem zaskoczony, widząc Malmayne w takim miejscu. Nie pasuje to do ich normalnych zwyczajów. – Miejsce nie było wcale takie złe. Akane spędziła mnóstwo przyjemnych godzin w barach takich jak ten, gdzie drinki obficie się lały, a muzyka była głośna i nakręcająca. Uspokajało to troszkę jej dzikość na parkiecie i przemawiało do jej smoka, nawet jeśli tylko troszeczkę. – Może czuje się swobodnie, wiedząc, że Henri i dziewczyny są w Nowym Jorku. Akane i Etienne spojrzeli się na Shane’a. – Skąd to wiesz? - Wpadłem na nich. Nie zostałem na pogawędkę. Tak jakby mnie irytowali. – Shane wzruszył ramionami. – Może to przez ich twarze pełne kałuży. Akane otworzyła usta, by już zapytać, lecz zamknęła je. Nie chciała wiedzieć. Odwróciła się do Etienne, ignorując rozbawienie Shane’a. Musiała dowiedzieć się od Robina, czy któryś z Blade’ów w Nowym Jorku ma oko na to trio. – Czego się dowiedziałeś? - Nie za wiele. Jest zdenerwowany upieraniem się Henri’ego, by uzyskać nasienie Leo Dunne. Uważa, że podsłuchał coś o planowaniu przez Henri’ego kolejnego ruchu na Ruby. Ale tylko tyle wyciągnąłem, zanim zaczął podejrzewać, że coś jest nie tak. - Cholera. – Shane zbliżył się do boku Akane, twardo stawiając się w sytuacji. Chciała, by się odpierdolił, ale Ruby była nadzwyczajna. Wszyscy Dunne’owie adorowali ludzką partnerkę Leo i mieli ku temu dobre powody. Zgarnęła wszystko, co mógł dać jej fae, nie tracąc przy tym siebie w tym, co uważane jest przez ziemską kobietę jako dziwny, szalony świat. Zdołała nawet zaprzyjaźnić się z Robinem, a to rzadkość. Jeśli Robin dowie się, że Ruby 30

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

znowu była w niebezpieczeństwie, to pozbędzie się wszelkich blokad i nigdy nawet jej o tym nie powie. W Czarnym Dworze polałaby się krew, zaczynając od Henri’ego Malmayne. A Robin byłby przy tym najmniej subtelny. - Stali się oficjalnie Czarnym Dworem? Myślałem, że nadal byli Białym, jeśli tylko formalnie. Zaskoczyło ją, że Shane zadał to pytanie. Założyła, że Malmaynesi przeszli do Mroku, lecz jeśli ich lojalność była tajna, to może wyjaśniałoby dlaczego kilku dobrych Malmayne zostało z ich klanem. Prawdopodobnie było kilku, którzy nie akceptowali planów Henri’ego, ale mogła się założyć, że byłoby ich więcej, gdyby tylko się o nich dowiedzieli. - Nie. Glorianna nie wydała żadnego oświadczenia w tej sprawie. Nadal sama prowadzi śledztwo nad podejrzanymi i pozwoliła sobie mianować Henri’ego na lorda. – Etienne przejechał dłonią po swoich długich, ciemnych włosach. – Co oznacza, że w każdej chwili możemy trafić na jej agentów. - Albo gorzej, zdać sobie sprawę z tego, że to z nimi walczymy. - Nie wiemy kim są albo ... To może źle wyglądać. - Moi drodzy, zostawcie Gloriannę mnie. Akane podskoczyła. Powinna wyłapać ten dziki, intensywny zapach zanim mężczyzna przemówił, lecz Robin miał swoje sposoby na najbardziej wrażliwe nosy. Odwróciła się twarzą do swojego szefa z wyraźnie mdłym wyrazem twarzy. – Dobry wieczór, Robin. Robin Goodfellow, aka duszek, aka Hob, jeden z najbardziej przerażających mężczyzn na planecie, był wysokim, szczupłym facetem z szerokimi ramionami jak u pływaka. Miał długie do pasa rude włosy, które tańczyły wokół niego jak dzika aureola i śmiejące się niebieskie oczy na twarzy, na której widok Michał Anioł by zapłakał. Dzisiaj Hob był ubrany w jedwabną koszulę koloru karmelu, która dopełniała jego jasne włosy i ciasne, skórzane spodnie, które eksponowały jego szczupłą budowę. Skórzane buty dopasowały cały strój. Wyglądał jak książę z bajki w nowoczesnym stylu i szczycił się tym. Hob uśmiechnął się do niej, zieleń błysnęła mu w oczach. - Dobry wieczór, Akane. Shane. 31

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Shane uśmiechnął się do niego, całkowicie wyluzowany obecnością Robina. – Hej Robin. Sorry za tamto. Nie wiedziałem, że jest w pracy. Mnie wiń za to całe spierdolenie. Gdyby mnie powiadomiła, to bym się nie wtrącał. Robin spojrzał na Shane’a z ukosa. – Naprawdę? Potrafiłbyś stać i patrzeć jak twoja... - Nie. Jestem. Jego. Partnerką. – Akane z każdym wypowiedziany słowem trąciła Shane’a w klatę. Męczyło już ją to ciągłe powtarzanie się. - Co tylko powiesz, kochanie. - Shane wycedził słowa. Złapał ją za rękę i przytrzymał ją przy swojej klacie. – Jesteś tylko moim słoneczkiem, prawda? – Podarował jej największy, najbardziej kretyński, szeroki uśmiech jaki widziała na twarzy. Bogowie, był taki niezły w robieniu z siebie debila, że aż ją to przerażało, zwłaszcza że był jednym z najbardziej ogarniętych mężczyzn jakich spotkała. Spojrzała się na Robina, desperacko pragnąc ukryć panikę narastającą w niej. – Mogę już go zabić? Robin odrzucił głowę do tyłu i zaśmiał się. Shane po prostu pokręcił głową, jego wyszczerz złagodniał do czegoś bardziej normalnego. – Robin, jeśli mogę w czymś pomóc, to daj mi znać. Nie podobała jej się spekulacja w oczach Robina. Ani trochę jej się to nie podobało. Przemówiła bez zastanowienia, broniąc go. – On nie jest materiałem na Blade’a. Zieleń jeszcze raz błysnęła w oczach Robina. – Sądzę, że sam najlepiej o tym zdecyduję. Delikatne upomnienie zostało zaostrzone przez zielony błysk, który nie chciał opuścić twarzy Robina.

Akane ukłoniła się nisko, obnażając kark,

patrząc w dół z szacunkiem. – Przepraszam. Mój lordzie. Czekała ze spuszczoną głową, na uderzenie albo pieszczotę. Westchnęła z ulgi, kiedy Robin zaplątał dłoń w jej kręciołkach. – Oczywiście, przebaczam. Jedno musi to przyznać, kiedy chodzi o partnerstwo. Jeszcze raz uniosła głowę. – Jesteś tego pewien? – Ostrożnie usunęła z głosu jakiekolwiek wyzwanie. Temperament Robina mógł być zmienny; nie chciała testować poziomu jego sympatii do niej. 32

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Uniósł jeszcze wyżej jej twarz, jednym czarnym paznokciem. – Oczywiście. – Puścił do niej oczko, zielony ogień znikł, jeszcze raz robiąc z niego roześmianego drania niż osobistego Blade’a Oberona. – Czy ja się kiedykolwiek myliłem? Ugryzła się w język aż nie zaczął krwawić. Robin skinął jakby zgadzała się z nim całkowicie. – Bardzo dobrze, zatem. Shane, będę miał na uwadze twoją propozycję. Jak na razie, wiemy, że Tristan nie za bardzo zgadza się ze swoimi Malmayn’owskimi kuzynami. Shane zacisnął dłonie. – A Henri myśli o skrzywdzeniu Ruby. Wszystkie żarówki na parkingu wybuchły, wciągając ich w mrok. Głos Robina wypłynął z ciemności, nieznacznie ciekawy. – Przepraszam. Możesz powtórzyć? Jedynym teraz światłem było to od przejeżdżającego samochodu i Akane była za to wdzięczna. Nie chciała teraz zobaczyć twarzy Robina. Ostatnim razem, gdy użył tego szczególnego tonu głosu, nie byli nawet w stanie zidentyfikować ciała badaniami DNA. W złości Hob zdołał nawet to rozszarpać. Zbliżyła się do Shane’a, umieszczając siebie między nim a Robinem, wiedząc, że nie jest to dobre zagranie. Najwyraźniej Robin był bardzo czuły dla ludzkiej kobiety. Etienne przemówił po głośnym przełknięciu. – Tristan podsłuchał coś, co pozwala mu uważać, że Henri planuje atak na Ruby Dunne, przez co zmusiłby Leo do zrobienia tego, czego chcą. - Aha – łagodne westchnienie Robina zabrzmiało słodko i delikatnie. – No to Ruby musi być chroniona, przede wszystkim. Akane, ty i Etienne będziecie kontynuowali robotę nad Tristanem. Shane, może będę potrzebował twojej pomocy, ale jak na razie, pozwól Akane się chronić. – Kiedy Shane wydał dźwięk protestu, oczy Robina błysnęły, na tyle jasno, że pojawiła się gęsia skórka na rękach. – Shane, nadal jesteś następnikiem Dunne i dlatego również możesz być w niebezpieczeństwie. Pozwól mojemu Blade’woi wykonywać jej robotę, jeśli możesz. Shane ukłonił się za nią. – Jak sobie życzysz. 33

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Robin wyciągnął dłoń i poklepał Shane’a po policzku. – Dobrze. Wiecie, co macie robić. – Pojawił się poryw wiatru, wirując wokół Robina, tworząc mini tornado, a mimo to jego głos był wyraźny jak nigdy. – Tak jak ja. – Z tymi słowami, Hob zniknął. Wiatr ustał. Jedynym dźwiękiem na parkingu były oddechy trzech stojących fae. Pod Akane kolana się ugięły. Jeśli Robin by stracił panowanie nad sobą, to Shane mógł zginąć. Jej reakcja na tę myśl była czymś, nad czym musiała się zastanowić mocno i długo. To, że była skłonna ustawić się między Shane’em a pierdolonym Robinem Goodfellow, było zwrotem w jej życiu. – Poszło nieźle. Etienne dotknął jej ramienia. – W rzeczy samej. Nadal oddychamy. Shane wypuścił powietrze z ust, prawdopodobnie tylko po to, by wiedzieć, że jest w stanie. Robin robił wrażenie na ludziach. – Wie jak zrobić efektywne wyjście, co nie? Nie dołączyła do Etienne w jego nieznacznie histerycznym śmiechu. Kobieta przynajmniej miała swoją dumę.

Kiedy wrócili na farmę, samochody były zaparkowane z przodu domu. Shane wyszczerzył się. Jego matka dała radę i Shane nie mógł być bardziej szczęśliwy. To był kolejny krok w daniu Akane rodziny, jakiej rozpaczliwie pragnęła, nawet jeśli nie rozumiała dlaczego. Wystarczyło to, że on to uczynił. Nie miał problemów z dzieleniem się swoją rodziną z przyszłą partnerką. Do diabła, chciał by uznała ich za swoich, bo oni już zaczęli uważać ją za jedną z nich. - Co się dzieje? Otworzył drzwi od samochodu i pomógł jej wysiąść, ukrywając uśmiech, gdy chciwym spojrzeniem zahaczyła o Bumblebee. Jasno żółta Corvetta natychmiast zwróciła jej uwagę. Niskie warknięcie, kiedy zorientowała się, że 34

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

należy do niego, było bezcenne. Odkąd przyleciała do baru, zamiast podjechać swoim Boxterem, był przeszczęśliwy, dając jej podwózkę do domu, a ona uwielbiała każdą tego chwilę. Użył mięśnia samochodu na drodze, pozwalając rykowi silnika i dźwiękom wiatru zagłuszać rozmowy. – Przekonajmy się. Zaprowadził ją na ganek, zauważając zmarszczenie jej brwi, kiedy rozpoznała M6 Duncana i nowiutkiego Land Rover’a Jadena. – Ciekawe co tu robią? Myślisz, że Robin się z nimi skontaktował? Prawie się zaśmiał, utrzymując z trudnością poważną minę. – Masz na myśli Henri’ego i jego prawdopodobnie złe zamiary wobec Ruby? Zgromiła go wzrokiem. Często to robiła, ale tym razem było inaczej. Obserwowała go, jakby nie wiedziała dokładnie, co z nim począć i kurewsko ją to przerażało. - Taa. - Może. – Otworzył drzwi wejściowe, ciesząc się z jej sapnięcia z zaskoczenia. – A może nie. Nad zieloną kanapą w salonie, jego matka powiesiła transparent Wszystkiego najlepszego z okazji urodzin. Jedzenie, drinki i prezenty były poustawiane w każdym dostępnym miejscu. Rodzina wypełniła pomieszczenie odgłosami rozmów i śmiechów, sprawiając, że szczęśliwy dom stał się jeszcze bardziej ciepły. - Akane! Wszystkiego najlepszego. – Ruby, pełna entuzjazmu partnerka Leo, rzuciła się spod jego ochronnych ramion i uścisnęła Akane. Akane, z czerwoną twarzą, była zdumiona, a wstęgi dymu wyleciały jej z nosa, oddała Ruby uścisk. – Dziękuję. - Zabierz ich z tego zimna, dziecko. – Aileen delikatnie upomniała Ruby, która zarumieniła się i odsunęła od Akane. - Przepraszam. Dajcie mi swoje płaszcze. – Ruby zamknęła drzwi i zabrała im płaszcze, podczas gdy Moira uścisnęła Akane. Jaden i Duncan patrzyli się na swoją kobietę ciepłymi, kochającymi oczami, trzymając się za ręce, ciemna skóra splatała się z jasną.

35

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Amerykańskie korzenie Jaden’a Blackthorn były widoczne w jego długich, czarnych włosach i oczach, w kształcie jego szczęki i w ciemnej skórze. Duncan Malmayne – Blackthorn był tak jasny, jak jego partner był ciemny, ze złotoblond włosami i bladoszarymi oczami. Rudowłosa siostra Shane’a wydawała się być jak płomień, podskakując między nimi, z dotykiem to tu, pieszczotą to tam, utrzymując w całości swoich mężczyzn. Shane’a serce ogrzewało się na widok tego, jak bardzo stali się sobie bliscy. Prawie straciła ich obu, jednego przez chorobę partnerską, a drugiego przez jego własne wątpliwości, które jeszcze nie całkiem ustąpiły. Żadne z nich nie zdawało sobie sprawy z tego, jak głęboka była więź między Duncanem a Jadenem, dopóki Jaden nie opuścił ich na tygodnie, prawie niszcząc tym zarówno Duncana jak i Moirę. Jeśli Jaden wiedziałby, do czego doprowadziła jego nieobecność, to nigdy by ich nie zostawił, ale to zrobił, a Duncan nadal miał na sobie tego oznaki w postaci srebra, które teraz zdobiło złote włosy, którymi obecnie bawił się Jaden. Zaśmiał się kiedy Duncan odepchnął jego ręce z rozdrażnionym chrząknięciem, lecz Shane uchwycił rozbawienie, które Duncan próbował tak ukryć. - Wszystkiego najlepszego, Akane. – Jaden uścisnął po swojemu Akane, unosząc smoczycę i okręcając się z nią dookoła ku oczywistym obrzydzeniu Moiry. Shane nie martwił się o Jaden’a. Był po prostu partnerem Akane, pracując razem z nią nad sprawami zleconymi przez Robina, ale był tak zajęty swoim nowo powstałym klanem, że ostatnio nie mógł jej asystować. Jego obecność w Nebrasce świadczyła o tym, że interesy w Kolorado zostały szczęśliwie zakończone. Shane mógł tylko mieć taką nadzieję. Ufał Jaden’owi w osłanianiu Akane bardziej niż temu Etienne. Sidhe może i zanurkował w głowę Tristanowi Malmayne, lecz jego świdrujące oczy były przylepione do ud Akane. A tak na poważnie. Co to kurwa było za imię Etienne? - Dzięki, Jade. – Akane dała Jaden’owi buziaka w policzek, a to Shane’owi przeszkadzało. W dodatku pocałowała go dobrowolnie.

36

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Reszta rodziny podarowała swoje urodzinowe prezenty i wkrótce potem wkopywali się w górę jedzenia, które ugotowała Aileen. Shane znalazł się w kącie z talerzem w jednej ręce i kieliszkiem wina w drugiej, oglądając pobłażliwie jak jego ojciec próbował nakłonić Akane do zjedzenia szparag. Wyglądało to tak samo jak wtedy, gdy próbował nakarmić czteroletnią Moirę brukselkami. Akane robiła te same obrzydzone miny jak dawniej Moira. - Wydaje się być szczęśliwa. Shane był bardzo z siebie dumny, że nie podskoczył na dźwięk głębokiego, śmiejącego się głosu. – Mam taką nadzieję ,skoro chcę by zamieszkała tutaj do końca swojego naturalnego życia. – Odwrócił się by uśmiechnąć

do

rudego

mężczyzny

wychylającego

się

przez

okno.

Zdumiewający był to ruch, gdyż okno nie było otwarte, a Shane nie słyszał jak się otwiera i jakoś zimne powietrze nie przedostawało się do domu. Ale tak właśnie było, gdy Hob postanowił, że wpadnie na kolację. Hob wszedł przez otwarte okno, zamykając je cicho za sobą. – Tak myślisz? – Przechylił głowę, ruch ten był jakoś nieludzki, prawie tak jak robi ptak. – A co ona o tym sądzi? Shane wzruszył ramionami. – Jest moja, a ja jestem tu. – Wyciągnął talerz z nietkniętą kanapką. – Chcesz? Robin przyjął talerz z lekkim skinieniem. – Dziękuję. Kiedy Robin jadł swoją kanapkę z serem i szynką, Shane przez chwilę mu się przyglądał. Coś w Robinie sprawiło, że palce mu drgały. Tylko jedna wizja, którą miał wcześniej, była nieosiągalna, ta która stawała się bardziej wyraźna za każdym razem, gdy spotkał Hoba. Z sapnięciem zdał sobie sprawę, co oznaczało być w oku cyklonu, którą pokazywała mu jego wizja, a to go oszołomiło. - Nic ci nie jest? Shane skinął, zbyt ogłuszony, by odpowiedzieć. Musiał dostać się do swojej pracowni. Musiał teraz wyjść. Wizja mocno w nim płynęła, domagając się zakończenia zanim go opuści. – Taa. – Wręczył Robinowi drinka. – Muszę iść. – Zasygnalizował matce, a ona skinęła. Rozumiała, co oznacza ta mina na

37

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

jego twarzy i gdzie byłby w najbliższej przyszłości. Da wszystkim znać, jeśli zapytają. Rodzina się nim zajmie, zanim to się skończy. - Shane. Zamrugał i spojrzał na Robina, wizja nakładała się na smukłą postać mężczyzny. – Tak? Robin obserwował go, jego brwi wolno się unosiły. – Trzymaj się. Na zewnątrz jest zimno. - Zimno na zewnątrz. – Oczami rzucił tęsknie w stronę drzwi. – Tak. Pozwolił Robinowi zaprowadzić się do drzwi. Hob wepchnął Shane’owi płaszcz do ręki. Zamrugał, patrząc się na niego, nie do końca go widząc. – Muszę iść. - Tak, musisz. – Robin wyprowadził go na zewnątrz, zimno Hobowi nie doskwierało. Chłodny wiatr wciskał karmelową koszulę w jego skórę, lecz Robin nawet nie zadrżał. Obserwował cicho jak Shane szedł do pracowni, te ostre, niebieskie oczy uchwyciły wszystko to, co robił Shane. Już w pomieszczeniu, Shane odwrócił się twarzą do niego. – Dziękuję. - Nie ma za co. – Robin rozejrzał się z ciekawością w oczach. – Mogę się rozejrzeć? Shane skinął, już przebierając się w swój kombinezon, jego wizja przekroczyła wszystko inne, nawet normalną uprzejmość. Zanim znów się pojawi, minie jakiś czas, a będzie bardziej niż wyczerpany, kiedy skończy robotę. Najgorsze z tego wszystkiego jest to, że kiedy to się skończy, to będzie musiał zadzwonić do Wyroczni. Jeśli to, co widzi, się zgadza, to świat czeka niezły zjazd.

Robin Goodfellow usiadł na krokwi i spojrzał z góry na Shane’a Joloun Dunne. Znajdował się już blisko tych ze Wzrokiem na tyle często, by wiedzieć o transie wizji, kiedy ją mieli, ale zaskoczyło go to w jaki sposób Shane ożywiał 38

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

swoje wizje. Włosy mężczyzny połyskiwały od potu, gdy obsługiwał kuźnię, oczyszczając rudę srebra, zginając mosiądz i miedź siłą woli. Miał mocne ręce, silny aczkolwiek delikatny chwyt, kiedy podnosił szkło i modelował je, skręcając, dopóki nie był zadowolony kształtem i barwą. Oczy miał zamglone od wizji. Chociaż spojrzał na Robina, jakby zaglądając w Hoba bez strachu na jaki często natrafiał Robin. Gdyby Robin skłaniał się ku facetom, to byłby właśnie tym jednym, który wygrałby jego puste, samotne serce. Ale Robin dobrze siebie znał. Nawet przybierając kobiecą postać, w głębi siebie, był wielbicielem kobiecych kształtów. Myśl o braniu męskiego kochanka była, nie to że całkowicie wstrętna, czymś, co po prostu nie przychodziło mu do głowy. Robin tęsknił za miękkim, kobiecym ciałem i ciepłymi, kochającymi dłońmi. Dłonie, które by go głaskały, łagodziły ciężar na jego zmęczonej duszy. Pragnął oczu, które by na niego patrzyły bez strachu, umysłu chętnego go poznać, akceptować za wszystko to, kim był. Chciał tylko w swoim życiu miejsca dla siebie, delikatnego dotyku i akceptacji, która była najważniejsza. Niezwykłe byłoby znalezienie czegoś takiego. Uśmiechnął się, gdy obserwował najstarsze dziecko Dunne jasnymi oczyma. Leo Dunne odnalazł coś takiego, a serce Hoba było zachwycone małą Ruby. Podchodziła do niego, uściskała go w powitaniu i proponowała mu to bezpieczne miejsce, za którym tęsknił. Gdyby nie była prawdziwie związana, to może skusiłby się skraść ją lordowi Sidhe. Ale niestety, Ruby na zawsze należała do niego, złączona węzłami miłości, dopasowana duszą do mężczyzny, którego bogowie przeznaczyli jej i tylko jej. A Robin cieszył się ich szczęściem. Wiedząc, że taka kobieta istnieje i że odnajdzie swojego partnera fae miał nadzieję, z której już dawno zrezygnował. Robin siedział perfekcyjnie nieruchomo, kiedy Shane westchnął ze zmęczenia. Mógł powiedzieć, że wizja, która przepływała przez mężczyznę, była prawie wyniszczająca, lecz Shane miał jeszcze jedną rzecz do zrobienia, przynajmniej tak to wyglądało. Jeszcze jeden, ostatni kawałek do dodania do jednej z rzeźb, nad którymi pracował szaleńczo przez całą noc, napędzany do

39

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

obłąkania przez to, co widział. Robin nie był pewien, co oznaczają rzeźby, ale Shane tak jak i Robin zamierzał się tego dowiedzieć. Musiał tylko czekać.

Rozbrzmiał dzwonek do drzwi, przerywając Seanowi opowiadanie historii o czasach, kiedy Shane wskoczył do zagrody sąsiada i dosiadł jednego z najbardziej rozbrykanych koni jakiego ludzkość znała. Gdy tylko pozbierał się po upadku, powiedział ojcu, że wiedział, że mógł na nim jeździć, ale nie wiedział jak długo. Aillen była zaskoczona tym, co opowiedział Sean, że Shane zrobił to, gdy był dorosły. Facet był stuknięty. Duncan machnął ospale, pijany od dobrego jedzenia i wina. – Otworzę. – Otworzył drzwi i wszystkie ślady rozluźnienia go opuściły. Jaden zaczął działać, chowając za sobą Moirę. Chłodny uśmiech na twarzy Duncana był daleki od serdecznego, gdy witał kuzyna. - Henri. Co za urocza niespodzianka. Akane obróciła się, zaniepokojona widokiem Henri`ego Malmayne w progu Dunne. Nie miał być czasem w Nowym Jorku? Skinęła do niego ostrożnie. Cholera, i już po jej przykrywce. - Henri. Henri skinął, pochłaniał wszystko swoimi ostrymi, niebieskimi oczami, od banneru urodzinowego po tort w dłoni Akane. – Przeszkadzam? Jaden wzruszył ramionami, uśmieszek cwaniaka, którego tak lubił używać, pojawił się na jego twarzy. – Taa. Przyjęcie urodzinowe mojej partnerki. Nie jesteś zaproszony. Henri nie zareagował w ogóle na Jadena, ignorując wampira. Miał uwagę skupioną na Duncanie i Seanie Dunne. – Chciałbym porozmawiać z Leo, jeśli nie macie nic przeciwko.

40

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Ziemia zadrżała. Sean wyszedł naprzód, by stanąć przed Duncanem, blokując Henri’emu widok na pokój. – Nie wydaje mi się. - Zapewniam, że nie chcę go zranić. - Wynoś się z mojej ziemi. Akane zerknęła przez okno i musiała zdusić sapnięcie. Kamyki i brud na podjeździe Dunne podskakiwały jak woda na gorącej patelni. Henri uniósł dłonie. – To będzie dla naszego wspólnego dobra, jeśli Leo zastosuje się do naszych próśb. Zapewniam cię, nie jestem taki jak mój poprzednik. Wolę negocjować kompromis, niż go wymuszać. - Jestem prawdziwie związany, Henri. Dlatego obawiam się, że nie będzie żadnych kompromisów. – Leo ciągnął Ruby zanim nie znalazła się bezpieczna pod jego ramieniem. – Nie ma mowy bym zaakceptował drugą partnerkę. Henri westchnął. – Może można załatwić spotkanie między tobą a Constance? Jeśli się spotkacie, wasza trójka, to może zobaczysz, że to, co proponujemy, nie jest wcale takie złe jak ukazywali do Cullen i Charles. Oh za cholerę. Nie ma mowy, by Akane pozwoliła Leo i Ruby być na sam z Malmayne. Nie wliczała Duncana; Duncan był teraz Blackthorn’em dzięki więzi Jadena z nim i Moirą, zanim dokonało się połączenie Sidhe. – Tylko jeśli razem z Jadenem pójdziemy z nimi. Henri wyglądał na urażonego. – Obawiam się, że wampir nie jest mile widziany w naszym domu, ale możemy zorganizować coś pod twoją obecnością. – Odwrócił się z powrotem do Leo. – Takie zorganizowanie zostałoby zaakceptowane? - Nie. – Aileen Dunne wyszła naprzód, malutka i rozwścieczona. – Kontrakt małżeński został wykonany przez moją córkę. Nie masz już żadnej władzy, ani nic do powiedzenia moim dzieciom. Odejdź. Jakoś, drzwi wejściowe zamknęły się bez niczyjego ruchu. Akane zamrugała. Co do kurwy? - Jak… Kto to zrobił? – Duncan wyglądał na zaniepokojonego, tak jak wszyscy.

41

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Wszyscy oprócz Jadena, który uniósł dłoń z grzesznym szerokim uśmiechem. – Mea culpa. Pozwijcie mnie, ale rozbrzydł to miejsce. Akane stłumiła śmiech. – Rozbrzydł? Jest w ogóle takie słowo? Jaden machnął w stronę Duncana. – Zgodnie z nim, teraz jestem lordem i mogę robić, co mi się kurwa podoba. Dlatego deklaruję Henri’ego Malmayne rozbrzydłym gnojem. – Wyciągnął rękę do Moiry. – Ztortuj mnie. Jaden z grymasem zebrał lukier ze swoich oczu. Naprawdę oczekiwał innej reakcji po swojej narwanej partnerce? Duncan przejechał palcem po koszuli Jadena i oblizał lukier. - Mmm. Czekolada.

Akane weszła do pracowni Shane’a wczesnym rankiem i rozejrzała się po ogromnej przestrzeni. Postawił budynek z pofałdowanego metalu w miejscu, gdzie stał stary silos zboża. Metalowe i szklane zabawki do pracy zaśmiecały przestrzeń. Na tyłach widziała, że drzwi były otwarte. Shane’a nigdzie nie było. Aileen przez całą noc powstrzymywała ją przed przyjściem tutaj, pomimo dziwnego spojrzenia Shane’a, gdy opuszczał jej przyjęcie urodzinowe. Fakt, że towarzyszył mu Hob, sprawił, że jej niepokój stał się jeszcze gorszy. Robin rekrutował Shane’a? Na tę myśl dostała ciarek. - Shane? Jesteś tu? - Z tyłu. Głos rozbrzmiał ze zmęczenia przez metalowy budynek, ale podążyła za jego zapachem, aż go znalazła. Weszła przez otwarte drzwi, odnajdując Shane’a z głową spoczywającą na pustym piedestale, patrzącego się w swoje rzeźby. Był pokryty metalem i szkłem, jego kombinezon był porwany w niektórych miejscach, a ręce powoli krwawiły. Wyglądał na ogłupionego, wyczerpanego. Pięknego. Zbliżyła się do niego, jak do przerażonego jelonka, wiedząc, że przez jeden zły ruch może uciec, albo gorzej. Jeśli padnie, to będzie w stanie przenieść go w bezpieczne miejsce? 42

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

- Shane? Co się dzieje? - Chodź tu i powiedz mi, co widzisz. Uniosła brwi, ale zrobiła to, o co prosił, stając obok niego. Wstrzymała oddech. Na przeciwległym piedestale znajdowała się metalowa i szklana rzeźba, na widok której przeszedł jej dreszcz strachu po plecach. Była to kula wykonana z

ostrych jak brzytwa, metalicznych taśm, z kawałkami

pokruszonego szkła. Ostre metalowe krawędzie wystawały przypadkowo, tworząc chaotyczne odczucie, przez co Akane się zdenerwowała. Przez metalowe taśmy widziała stojącą, malutką figurę, z uniesionymi rękoma, jakby błagała, z jedną ręką na piersi, drugą w górze. – Co to do diabła jest? - Shane wziął głęboki oddech. – A co widzisz? Zgromiła go wzrokiem zanim się przypatrzyła. Zanim nie dotknęła nosem ostrej krawędzi, nie zorientowała się, że w środku kuli, kształty były gładkie, lśniące, odbijające się ciągle od figury. Miała pogodną twarz, jeśli nie niesprecyzowaną, jakby Shane nie widział tak dokładnie twarzy osoby, by ją wyrzeźbić. – Czymkolwiek ta kula jest, chroni osobę w środku. - Taa. Tak myślałem, że też to zobaczysz. Pokręciła głową. – Co to oznacza? Ostrożnie uniósł głowę. Miał przekrwione oczy. Musiał całą noc nad tym pracować. – Chodź za mną. – Zaprowadził ją do kolejnego piedestału. – Widzisz to? - Taa. – Było wspaniałe, ale podczas, gdy poprzednia rzeźba sprawiała, że dostawał dreszczy, tak wywoływała odczucie straty i samotności. Osamotniona figura stała w iskrzącym się srebrze, ze spuszczoną głową, padniętymi ramionami. Po jej plecach spływał długi łuk metalu, który przyjęła za włosy figury, opadające aż końcówki nie zmieszały się z falami szkła i metalu. „Piana” z fal dotykała stóp figury i jak Shane uzyskał taki efekt, nie miała pojęcia. Figura nie miała twarzy, ale nawet bez niej wiadomo było, że straciła coś cennego, może coś, co nigdy się nie odnajdzie. Jedna błyszcząca ręka była wyciągnęła w stronę fal, albo odrzucając coś daleko, albo wzywając to z powrotem. – Jak je nazwałeś? 43

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

- Niekompletny. Wypuściła powietrze. – Wow. Co za nazwa. Zachichotał. – Nie. Mam na myśli to, że nie jest skończone. Reszta wizji nie dotarła do mnie. Wizji? O czym on mówił? Wskazał na małe miejsce w centrum rzeźby. – Właśnie tu. Coś ma tu być, ale nie wiem jeszcze co albo kto. W końcu wszystko wskoczyło w swoje miejsce. Skąd wiedział, gdzie była noc wcześniej. Skąd wiedział, kim była, zanim postawiła stopę na ziemi jego ojca. – Masz w sobie krew wyroczni. – Rzadkie było to zjawisko, jeszcze rzadziej było niespotkanie się z towarzyszącym temu obłędem. Ludzie jej matki nie do końca byli płodni przed tym, jak zostali wybici w wojnie, która podzieliła Dwory. Te szafirowe oczy, mimo że przekrwione, to wbijały się w nią. – Z czyjej strony i jak, nie mam pojęcia, ale taa. – Przejechał brudną ręką po włosach, usuwając coś, co musiało być szklanym pyłem. – Kulę skończyłem w nocy, ale ta mnie teraz nęka od jakiegoś czasu. Dopóki nie będę wiedział, co ma być w centrum, pozostaje niedokończone. Zwróciła swoją uwagę z powrotem do szklanej i metalowej kuli. – Jak to nazywasz? - A jak byś to nazwała? Bogowie, nie chciała nazwać tego, kto tym był. Shane nie tworzył wyłącznie sztuki. Tworzył ludzi, ich istota przepływała przez to ze wstrząsającymi skutkami. – Proszę, nie każ mi. Wyciągnął do niej dłoń, ale cofnął ją. – Wiesz, Akane. Wróciła do postrzępionej kuli. – Wiesz kim ona jest? - Jesteś pewna, że to ona? To może być Oberon. Pokręciła głową. – Wiem, kto to jest i wiem, co reprezentuje. To ona. – Wskazała znowu na osamotnioną figurę. – Tak samo jak wiem, kto to jest. – Zadrżała. – Igrasz z niebezpiecznymi wizjami, Shane. - Igram? Jakbym miał jakiś wybór? W przeciwieństwie do ciebie ja nie wybieram wizji, które mnie nawiedzają. Muszę je oglądać jak ożywają pod 44

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

moimi dłońmi. – Woda w jego małej łazience zaczęła spływać i niedługo potem para wilgotnych ramion otoczyła ją w talii – Akane. Wiesz, co się stanie, gdy figury upadną? Zamknęła oczy, ale gdy je otworzyła, Shane jakoś przewrócił rzeźbę. Dzięki temu jak skonstruował kulę, wnętrze teraz tak odbijało postrzępione, zewnętrzne krawędzie, że nie pozostało nic innego jak chaos i śmierć. Pozycja ramion postaci stojącej była równie doskonała dla figury leżącej na ziemi, a jeśli to się wydarzy, to świat będzie w niebezpieczeństwie. – Cholera. - Taaa. - Powinniśmy powiadomić Robina. Odwrócił ją, miał delikatne ręce. – Możesz dla mnie spojrzeć? Może coś przeoczyłem. – Zbłądził znowu wzrokiem w stronę upadłej postaci, zanim jeszcze raz wbił w nią. – Jeśli można tego uniknąć, to trzeba. Westchnęła. – Wiesz, co się stało ostatnim razem, kiedy próbowałam na niego spojrzeć? - Nie, co takiego? Oparła się o niego, ufając mu co do swojej wagi, pierwszy raz nie przejmowała się tym, że jej ubrania będą pokryte brudem. Po ujrzeniu tych dwóch rzeźb, potrzebowała jego siły. – Kiedyś, dawno temu, zauważyłam jak moja matka rozmawia z pięknym, przepięknym mężczyzną. – Ścisnął ją ramionami i kręciła się w proteście, odwracając się jeszcze raz, by spojrzeć na postrzępioną kulę. – Więc zaciekawiło mnie, kim był ten piękny mężczyzna, ale matka nie chciała mi odpowiedzieć. Więc użyłam swojej wizji, bo dobijało mnie to, że ktoś nie chce mi powiedzieć tego, czego nie wiem. – Zignorowała jego śmiech. – Kiedy się obudziłam, Robin Goodfellow... - Który był pewnie tym pięknym mężczyzną? - A jak. Zaproponował mi pracę. - Bo pewnie podoba mu się takie szaleństwo, co? - Trąciła go łokciem, zadowolona, kiedy wydał miękkie chrząknięcie. – Wiesz, kim ona jest? - Nie, a to mnie cholernie przeraża. - Czemu? 45

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

- Nie możemy jej chronić, jeśli nie wiemy, kim jest. – Dotknął jednej z ostrych krawędzi, jego krew spłynęła na srebro. – A jeśli nie wiemy... - Świat będzie skąpany w krwi. - Tak mi się wydaje. – Położył znowu rękę na jej talii, wtulając ją do siebie. – Myślę, że może to być coś, co pchnie go do zrobienia czegoś, przy czym Tunguska wygląda jak petarda. - No to cudownie. – Eksplozja w 1908 w rosyjskim regionie Tunguska siała przerażające zniszczenia. Naukowcy wierzyli, że fragment meteorytu albo komety eksplodował z grubsza trzy mile nad miejscem, które zostało zdziesiątkowane, ale nie było najmniejszego dowodu na to, co się wydarzyło. Siła uderzenia wynosiła dziesięć do piętnastu megaton trotylu. Nic nie przetrwało. Opad radioaktywny był widziany z każdego miejsca na ziemi. Dziwne światło było widziane w Anglii, gdzie zatrzymał się przed podróżą do Ameryki. Było na tyle jasno, że pisały o tym wszystkie gazety. Kiedy w końcu wysłano rosyjską ekipę w 1927 roku, obraz zniszczeń był przerażający I wiedziała, że naukowcy się mylili. Nie zrobił tego żaden meteor. To była robota Robina i do teraz tylko dwie osoby o tym wiedziały: Najwyższy Król Oberon i sam Robin. – Musimy zatem się dowiedzieć. - Zastanawiam się nad telefonem do twojej matki. Skrzywiła się. – Proszę, nie. - Wcześniej mi pomogła, kiedy nie mogłem zinterpretować wizji. Jak myślisz, skąd mam jej numer? Zawisła mu na ramieniu. – Proszę, tylko nie do mojej mamy. Proszę? Podniósł ją jakby właściwie była delikatnym, małym człowieczkiem, za którego uważali ją większość ludzi. Jego siła nigdy nie przestała ją zadziwiać... albo podniecać. – Ogarnij się,

Akane. Ogólnoświatowe zniszczenie albo

rozmowa z twoją matką. – Kiedy nie odpowiedziała od razu, potrząsnął nią. - No co? Zastanawiam się. Z serdecznym śmiechem wyniósł ją z pracowni na tyły, do malutkiej łazienki, jej mamrotane przekleństwa wypełniały przestrzeń wokół nich.

46

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Połyskująca para zielonych oczu pojawiła się tuż obok jednego z piedestałów. Wpatrywały się w osamotnioną postać, w fale owijające jej stopy, zanim zwróciły się do postrzępionej kuli ze szkła i metalu. Czarny obcas stuknął po betonowej posadzce i Robin Goodfellow zmaterializował się z nicości, by spojrzeć na upadłą postać. W uszach rozbrzmiały mu słowa dwóch hybryd. - Interesujące. Podniósł małą figurę delikatnym dotknięciem i postawił ją z powrotem na nogi. Pogłaskał pogodną twarz z zachwytem, metal i szkło wygięły się z dala od niego, pozwalając mu na zwyczajny dotyk. Uśmiechnął się pełen nadziei i oczekiwania, którego nie doświadczył od wieków. – Ciekawe kim jesteś?

47

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Rozdział Trzeci - Proszę. Akane przewróciła oczami. Nie miał zamiaru się poddać, a ona zaczynała już rozumieć, że naprawdę nie chciała, by przestał. Jednak nie mogła dać mu się tak łatwo. – Nie-e. Mętne, niebieskie oczy błagały ją, by się poddała. – Proszę. Potrzebuję tego. Westchnęła. – No dobra. – Akane pozwoliła swojemu wewnętrznemu ogniowi przesączyć się trochę przez jej skórę, zmieniając bladość jej dłoni w czerwonawy ogień. – Połóż się i masz nic nie mówić. - Ale... - Ah! - Ale... - Shane. Nadął wargi jak nadąsane, chore dziecko. – No dobra. – Padł twarzą na łóżko, jego szerokie, nagie plecy ośmielały ją, by położyła na nich dłonie. – Po prostu... proszę. Wziął prysznic zaraz po tym, jak weszli do jego sypialni, usuwając metal i szkło ze swoich włosów i skóry, przebierając się w nic innego jak tylko w jedwabne bokserki, które go opinały. Jego ciało było wystawione dla niej na pokaz, najpiękniejsze dzieło sztuki, ale był tak wyczerpany, że żadne z nich nie mogło naprawdę tego docenić. Mięśnie go bolały, paliły od pracy przy kuźni i błagał ją o masaż. Akane zgodziła się tylko po tym, jak akry i akry pierwszorzędnej, prawdziwej budowy wyszły z łazienki w niczym innym jak tylko w bokserkach. Cholera, facet wyglądał nieźle. Delikatnie usiadła na jego pośladkach i położyła swoje gorące dłonie między jego łopatkami. Jego doceniający jęk był niski i głęboki, sprawiając, że dostała dreszczy. Bogowie, pragnęła tego niesamowitego faceta coraz bardziej i bardziej przez cały ten czas. 48

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Co ma zrobić? Jeśli da Shane’mu trochę więcej pola do manewru, to naprawdę ją Oznaczy. Jego połowa Sidhe domagałaby się tego w momencie, kiedy uprawialiby seks i nie była pewna, czy mógłby temu zapobiec. Raz Oznaczony, nie minęłoby dużo czasu zanim wypowiedziałby Przysięgę, która wszystko dopełni. Złączyłby siebie z nią poprzez pokaz władzy i dzikości, którą tylko Sidhe posiadał. Otoczyłyby go fale światła, śmiertelne dla każdego, kto ośmieliłby się zbliżyć do niego, kiedy ten ratowałby swoją wybrankę. Wymówiłby Przysięgę i tym samym te fale światła wbiłyby się w nią, łącząc ich życia na całą wieczność. Widziała jak Duncan i Moira wypowiadali swoje Przysięgi Jaden’owi, sapiąc z zachwycającego pokazu siły, jaki oboje ukazali przed Szarym Dworem. Sam Oberon tam był, jako chłodna, doskonała inność, która była bezpośrednim kontrastem przy cieple i miłości, które otoczyły nowych Malmayne – Blackthorn’ów. A teraz, jeśli coś stanie się Jaden’owi, Duncan i Moira mogliby umrzeć, na zawsze straceni dla świata, gdyż ich dusze tęskniłyby za czymś, czego nie mogłyby już nigdy dosięgnąć. Nie chciała tego robić Shane’owi. Nie chciała, by ta jasna, piękna iskra zgasła, by jego światło na zawsze było stracone. Ale bycie Blade’em i jednym z własnoręcznie wybranych przez Robina morderców oznaczało, że mogła zginąć w każdej chwili, ciągnąć związanego ze sobą Shane’a w otchłań. - Wiesz, jest już za późno. - Ćśś. – Zaczęła ugniatać jego ramiona, pozwalając swojemu ciepłu przesączyć się do niego. Miał niewyraźny głos, będąc blisko zapadnięcia w sen, jaki dla niego chciała. - Oznaczenie się rozpoczęło. Jeśli będziesz chciała odejść, to popadnę w chorobę partnerską. Jej dłonie się zatrzymały. – Że co? Ramiona mu drżały. Sukinsyn śmiał się z niej. – Już jest za późno. Było za późno długo przed tym, gdy nasze usta się dotknęły, ale teraz kiedy już to zrobiły? – Wzruszył ramionami, ruch ten przesunął ją tam, gdzie siedziała na jego tyłku. – Wiem, że jeśli mi znikniesz, to zachoruję. - Myślałam, że dzieje się to tylko wtedy, gdy uprawia się seks. 49

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Otworzył mętne oko na tyle długo, by puścić jej oczko. – Oh, będziemy uprawiać seks. Zaufaj mi. – Znowu zamknął oko. – Ale już cię posmakowałem. Wiem, bez cienia wątpliwości, które pewnie ty jeszcze masz, że jesteś moją partnerką. – Zadrżał pod nią. – Proszę, Akane. Jej dłonie na nowo zaczęły się ruszać, mózg jej pracował milę na minutę. – Myślałam, że Oznaczenie następuje po seksie. - Tak jak sądzili Duncan i Moira, ale oboje zachorowali po wyjeździe Jaden’a. Nie znoszę ci tego mówić, kochanie, ale wystarczy tylko jeden pocałunek. - Cholera. Ramiona mu się napięły. Wcisnęła kciuki w szczególnie złe miejsce, uśmiechając się, kiedy sapnął. – Wiesz, nie to, żebym każdego dnia, do końca życia, namawiał cię do zjedzenia szparag. Drgnęła. – Skąd wiesz, że nienawidzę szparag? - Kiedy tato zaproponował ci szparagi, zachowywałaś się jakbyś wyczuła naprawdę nieprzyjemne pierdnięcie. Zachichotała. – No cóż, przynajmniej nie śmierdzisz jak szparagi. - Nie smakuję też, jak one. Może i by wzięła to za zaproszenie, gdyby nie brzmiał tak śpiąco. Czuła się swobodnie, mówiąc mu przynajmniej o jednym swoim lęku. – Nie chcę, żeby coś ci się stało. - Nawzajem. – Wtulił się w pościel, prawie śpiąc. – Jestem kochankiem, nie wojownikiem. Parsknęła, śmiejąc się. – Idź spać, Jetro. - Mmm. Akane. – I z tymi słowami, jego oddech wyrównał się, jej imię było jak lekkie westchnięcie na jego ustach. Ostrożnie zabrała dłonie z jego skóry, niechętnie budząc go, skoro już zasnął. – Jestem w wielkich tarapatach. – Nie mogła się powstrzymać. Położyła się przy nim, jej ciało było bardzo gorące przy jej wyziębionym mężczyźnie, chroniąc swój największy skarb, kiedy ten spał.

50

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Coś ciepłego wtulało się w jego plecy. Shane czuł gorąco buchające ze zwierzęcia i westchnął. Sal znowu wskoczył mu do łóżka. Nigdy się nie dowie, jak salamandra zdołała dostać się do jego pracowni, ale nie był to pierwszy raz i wątpił, by był to ostatni. – Pieprzone zwierzę. Przesunęło się na łóżku i Sal pochylał się nad nim, ciężko sapiąc. – Hau. Shane zamarł. Otworzył oczy, widząc język, nie mając nic przeciwko, gdyby znalazł się na nim, wystający z ust, od których już zdążył się uzależnić. Akane była tym gorącem, nie salamandra. – Dzień dobry, ghra. Akane

usiadła,

wyglądając

zadziwiająco

gustownie

pomimo

rozczochranych loczków. – Co to znaczy? Shane przeciągnął się, zwijając palce u nóg z przyjemności. Miło było obudzić się obok kobiety ze swoich snów. – A jak myślisz? – Patrzył się na nią, ośmielając by przyznała, że zna już odpowiedź. Zmarszczyła brwi. – Nie mam pojęcia. Jestem z Nowego Jorku, pamiętasz? Zachichotał. – W takim wypadku, naprawdę chcesz znać odpowiedź? Otworzyła usta, ale coś w wyrazie jego twarzy musiało ją powstrzymać przed automatyczną odpowiedzią. – Nie wiem. Chcę? Objął dłonią jej policzek, przesuwając kciukiem po całuśnych ustach. – Gdybym był tobą, to chciałbym wiedzieć. Uniosła arogancko jedną brew. – Dobrze, że nie jestem tobą. Przyciągnął ją w dół po całusa na dzień dobry, lubiąc cynamon i ostry smak, który eksplodował mu na języku. Boże, ta kobieta niesamowicie smakowała. – Dzień dobry. – Puścił ją i czekał aż ucieknie. Odchrząknęła, wyraźnie oszołomiona. – Um. Taa. – Delikatnie zadrżała. – Muszę iść do pracy. Zaczęła spełzać z łóżka i Shane powstrzymał szeroki uśmiech. – Połamania nóg. Zatrzymała się. – Nie powiedziałeś właśnie tego. 51

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

- Czego? – Chwycił za jej nadgarstek, czując szybkie bicie serca przez delikatną skórę. Pokręciła głową i bez przekonania odsunęła rękę. Uczyła się. – Poważnie. Ruby jest w niebezpieczeństwie. Mam robotę, do cholery. Oczekiwał po niej więcej złości, ale jej protest był słaby, ton jej głosu bardziej zamyślony niż wkurwiony. – Nigdy bym nie pozwolił, żeby Ruby była w niebezpieczeństwie, czy nie odciągałbym cię od pracy. Wiesz o tym. - Czyżby? Pojawił się dawny ból za tym słowem, rana, którą miał zamiar wyleczyć zanim rozrośnie się bardziej. Pierwszym krokiem było puszczenie jej nadgarstka i położenie się pod pościelą. – Skoro mówisz mi, że musisz pracować, no to idź. – Pochylił się i umieścił delikatny pocałunek na jej, odzianym jeansem, udzie. – Tylko pamiętaj, żeby wrócić do mnie do domu. – Shane położył znowu głowę na poduszkę i zamknął czy. Nie za wiele mógł zrobić, na tym etapie zabawy zaciągnięcia jej do łóżka i dokończenia Oznaczenia. Jeśli tak zrobi, to rozbije kruche zaufanie, którym obdarzyła go poprzedniej nocy. Wynagrodziła go, delikatnie przeczesując mu włosy dłonią. – Jesteś wrzodem na moim tyłku, wiesz o tym? Niewątpliwa była sympatia w tej zniewadze. Shane ukrył radość za ciepłym uśmiechem. – Staram się. Parsknęła, śmiejąc się. – Gdzie cię później znajdę? - Tu i tam. - Shane. Westchnął. – Jeśli nie ma mnie w pracowni, to jestem na gospodarstwie, pomagam tacie. – Otworzył oko i pogromił ją wzrokiem. – Znowu usunęłaś mój numer telefonu? Otworzyła szeroko oczy, niewinne zachowanie go nie zgubiło. – To był wypadek, przyrzekam. Wyrecytował numer i poczekał aż go wklepała. – Zadzwonisz, jeśli będziesz mnie szukać. Odpowiem nawet, gdy będę pracował. - Prawie boję się zapytać, ale skąd będziesz wiedział, że to ja? 52

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Machnął niejasno w stronę podłogi, z zamkniętymi oczami. – Wyjmij mi telefon ze spodni. – Czekał dopóki zimny plastyk nie znalazł się w jego dłoni, zanim otworzył oczy. Musiał zobaczyć jej reakcję. – A teraz do mnie zadzwoń. Tak zrobiła, a kiedy rozbrzmiał dźwięk dzwonka, wyskoczyła z łóżka, jakby została ugryziona. – „Dmuchnąć Magicznego Smoka”? Ty skurwielu! Zaczął się śmiać. - To nie jest kurwa śmieszne, Shane! – Zaczęła tak uderzać go poduszką, że rozpruła się, cisnąc piórami w powietrze. Cały czas się śmiał. – Ty sukinsynu. Nie mógł brać jej na poważni, kiedy również była na skraju chichotów. Przewrócił oczami, patrząc na nią i przycisnął kilka klawiszy na telefonie. – No dobra. Teraz spróbuj zadzwonić, ty kapryśna dziewczyno. Podniosła telefon i znowu się połączyła, unosząc z zaskoczenia brwi. – „To musisz być ty” Des’ree’a? - Masz jakiś problem? – Pociągnął nosem, kichając, gdy puch pióra dostał się do jego nosa. – Osobiście wolę „Dmuchać”. Znowu zduszała chichoty. – Przeraża mnie myśl, jaki dzwonek masz na Robina. - Witamy w Dżungli. Zamrugała. – Dziwnie odpowiedni. - Dobrze się bawimy i dziko. – Założył sobie ręce za głowę i parsknął. – Chcesz znać dzwonek Oberona? Akane szczęka opadła. – Nie masz numeru telefonu do Oberona. - Oh? Próbowała wyrwać mu z ręki telefon, ale włożył go sobie pod poduszkę, zanim zdołała. Pociągnęła nosem. – Wiedziałam, że kłamałeś. Uniósł brwi i wyciągnął telefon. Przytrzymał go tak, by mogła wyraźnie zobaczyć listę kontaktową. - Jasny gwint. – Uderzyła tyłkiem o brzeg łóżka. – Skąd go masz? Wzruszył ramionami. – Projektowałem szatę graficzną Szarego Dworu. Opadły jej ramiona. – No oczywiście. – Zabrała mu telefon z dłoni, krztusząc się, kiedy ujrzała nazwę piosenki, jaką przydzielił Najwyższemu 53

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Królowi. – „Człowiek z lodu” Bruce’a Springsteen’a. – Trzymała komórkę w dłoni, patrząc się na jego twarz. – Interesujący wybór. - Interesujący człowiek. – Shane już widział jak gwiazda w jej lewym oku skurczyła się i powiększyła. Ukrył swoją panikę. Mógł sobie tylko wyobrazić, co by się stało, gdyby zerknęła na Najwyższą Mość. – Na twoim miejscu bym tego nie robił. Jeśli po wpatrywaniu się w Robina, nie mogłaś dojść do siebie przez tydzień, to co się stanie, kiedy sprawdzisz Oberona? - Niech to. – Rzuciła telefon na jego łóżko i klapnęła na nie, przez jego nogi. – Zrobię w gacie. Zaśmiał się lekko – Nikt nie pozwala ci się zabawić, prawda? - O taa. Nie zabiłam żadnego dupka Czarnego Dworu od… - Uniosła dłoń jakby licząc. - …dni. - O bogowie, znudzony smok. Co mogę zrobić? Wyciągnęła dłoń i trzasnęła go w brzuch. – Pozwól mi pracować, ty podstępny bękarcie. - Hej. Moi rodzice są małżeństwem, dziękuję bardzo. Akane przewróciła oczami i wstała. Przeczesała włosy palcami, układając wokół czarne fale. – Shane? - Hmm? – Już się obudził, wizja zniknęła, wypracowana ostatniej nocy w szkle i metalu. Mógł zabrać się za kubek kawy i za kobietę stojącą w nogach łóżka, dziwnie bawiącą się z jego wezgłowiem. - Dzięki. Za przyjęcie. – Zerknęła szybko spod swoich rzęs. – Pomimo tego, że wymknąłeś się wcześnie. Przyjemność przepłynęła przez niego, lepsza od jakiegokolwiek seksu, jaki miał. Dał jej posmak tego, jakie może mieć życie, jeśli go zaakceptuje i podobało jej się to. – Nie ma za co. Nieśmiały uśmiech pojawił się na jej twarzy zanim cisnęła przez pokój z diabelskim śmiechem. – Kawa jest cała moja, chłopaku z farmy! – Drzwi trzasnęły za nią z hukiem, ale nie zanim nie ryknęła. – ZIMNO! Otworzyły się i zamknęły znowu, tym razem ciszej. Założył, że zawróciła i wzięła swój płaszcz.

54

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Shane ułożył się z powrotem na łóżku i prychnął. Lepiej będzie jeśli poczeka z pójściem do domu, gdy tylko zetrze z twarzy ten zadowolony uśmieszek.

Akane z łatwością przyciągnęła uwagę Tristana. Restauracja, do której poszła, była blisko posiadłości Malmayne, więc nie była zaskoczona, gdy zauważyła, że nie był jedynym, jedzącym tu Sidhe Malmayne. Zaskoczyło ją to, że razem z nim byli, tak zwani przez nią, Niezadowoleni. Szepty dosięgły jej uszu mówiące, że niektórzy z klanu Malmayne zaczęli wypytywać o Szary Dwór. Nie wiedziała, czy zasięgnęli informacji o alternatywnych klanach w Białym, niemniej jednak było to interesujące. Większość Niezadowolonych wydawała się być młoda, przed setką i zaskakująco, każdy wydawał się być podporządkowany Tristanowi. Fascynujące. Tristan zakończył swoje interesy i odprawił grupkę młodych Sidhe’ów. Skierował się do jej stolika z uśmiechem. – Witaj ponownie. Podarowała mu swój najbardziej kokieteryjny uśmiech. – Ty też witaj, przystojniaku. – Wskazała na puste miejsce przed sobą. – Chcesz do mnie dołączyć? Za nią Etienne wiercił się na swoim stołku, był to ich sygnał, że wiedział, iż cel został zaczepiony. Teraz musiała tylko go owinąć sobie wokół palca. Wychyliła się do przodu, kładąc brodę na dłoni i wpatrywała się w niego. Był cudowny, musiała mu to przyznać, ale nie miał w sobie ani jednego płomyka Shane’a. Ten facet spaliłby się w zimnych płomieniach, tak jak jego kuzyn Duncan, dopóki ktoś nie przybył i nie ogrzał go od zewnątrz. – Nigdy się sobie nie przedstawiliśmy. – Uniosła głowę i podała mu dłoń. – Akane Russo. – Zgodzili się, że nie będzie go okłamywać. Jeśli widział ją na wideo, to wiedział kim była. Przez chwilę się zawahał, zanim wyciągnął dłoń. Możliwe, że wcale jej nie widział. – Tristan Malmayne – intrygująco zmarszczył brwi. – Mogę zapytać, dlaczego Blade jest w Nebrasce? Uśmiechnęła się szeroko. – Mój partner teraz tu mieszka, więc przyjeżdżam w odwiedziny. 55

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Jakiś błysk pojawił się w jego oczach, którego nie mogła złapać, zanim zniknęło. – Rozumiem. Gwiazda w jej oku powiększyła się, gdy Akane użyła swojego wewnętrznego wzroku. Widziała jak moc go otacza i zorientowała się, że był o wiele starszy, niż na to wyglądał. Sprzeczności wirowały wokół niego, jakieś ciemne, jakieś jasne, mieszając się w centrum w szarość. Postaci podskakiwały we mgle, skręcając się i machając, złe i szalenie zakłopotane. – Jaden Blackthorn. Jestem pewna, że o nim słyszałeś. Oparł się o krzesło, z niewyraźnym wyrazem twarzy. – Wyrolowałaś mnie ostatniej nocy, prawda? Cholera. Położyła dłoń na klatce. – Wyglądam jak Sidhe? – Wypuściła trochę dymu przez nos, na tyle, by to wyłapał, ale nie aż tyle, by wpaść w kłopoty przez tych wszystkich, ludzkich pracowników. Jego usta powoli utworzyły uśmieszek. – Smok. Nie przypominam sobie, kiedy ostatnim razem spotkałem jednego z was. – Jego prawdziwy zachwyt zabarwił ponurą mgłę wokół niego szczęśliwym blaskiem srebra i złota. Trochę ciemności wokół niego się cofnęło, postać mężczyzny z połyskującymi, czerwonymi oczami wypchnęła się z obrazu. – Przypuszczam, że masz ognisty temperament? – Próbowała się na nim skupić, podczas gdy Tristan mówił, ale obraz zanikł za szybko, by mogła się jego uczepić. - Dobrze myślisz. – Wpatrywała się w postaci wokół niego, zapamiętując twarze, ekspresje, cokolwiek, co mogło pomóc w ochronie Dunne’ów. Podziękował kelnerce za nalanie kawy do kubka i poczekał dopóki nie odeszła. – Wydajesz się być inna niż kobieta, którą widziałem na wideo. - To były interesy. – Przejechała palcem po jego dłoni i zatrzepotała rzęsami. – To jest przyjemność. Zrelaksował się trochę, ale mogła wyczuć napięcie. – Dobrze wiedzieć, że moje towarzystwo jest dla ciebie przyjemne. Wzięła głęboki oddech i próbowała rzucić haczyk na rybkę. – Chcesz iść gdzieś w odosobnione miejsce? Gdzie, gdzie będziemy mogli… pogadać? – Oblizała usta, uśmiechając się, gdy wlepił wzrok w jej wargi.

56

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

- Z przyjemnością, ale niestety mam inne plany. – Złapał ją za dłoń. – Jednak, jeśli zechciałabyś dołączyć do mnie podczas kolacji, to byłbym bardziej chętny na… rozmowę. – Umieścił pocałunek na jej dłoni, z oczywistym zaproszeniem w oczach. Akane zszokował dreszcz. Nie podobały jej się jego usta na jej dłoni, sposób w jaki jego palce gładziły jej dłoń, zanim ją puścił. – To randka. Pomachała, gdy odchodził. Co się kurwa z nią działo? Chciała zakneblować usta na odczucie warg Tristana na sobie, jego oddech był tak bliski, że uniosły jej się włoski na ramieniu. Kątem oka zauważyła, że Etienne wychodził z restauracji. Poczekała jakieś piętnaście minut i podążyła za nim. Nie mogli być zauważeni razem, nie teraz gdy złowiła ich rybkę. Poza tym, na talerzu nadal miała ciasto.

Shane podążył za ojcem do siodlarni i chwycił za uprząż ze skóry, która wymagała naprawy. Jego ojciec, za mrugnięciem oka, mógł przejść z jednego końca swojej ziemi na drugi, ale Shane Dunne kochał konie i po prostu na nich jeździł dla zwykłej przyjemności. - Czemu jeszcze jej nie Oznaczyłeś? Shane wpatrywał się w uprząż i chwycił to, czego potrzebował do jej naprawy. – Jest płochliwa. Postrzelił ojca wzrokiem zanim odwrócił uprząż w dłoniach. – Potrzebuje delikatnego dotyku. - Potrzebuje tego, żeby ją ujeździć. Shane zakrztusił się. – Nie dyskutuję o tym z tobą. Sean Dunne zmarszczył brwi. – Dlaczego nie? – Facet z łatwością mógł być modelem. W wieku czterystu dwudziestu pięciu lat, w Kamuflażu nadal wyglądał jak dwudziestosiedmioletni człowiek, był to dar więzi z partnerką Sidhe. Jego prawdziwe oblicze było jeszcze bardziej oszałamiające. Kiedy 57

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Sean Dunne pozwolił ukazać się swojemu wewnętrznemu skrzatowi, te szafirowe oczy błyszczały mocą. Jego skóra ukazywała brązowe wiry jego ziemistych korzeni, a ciemne włosy rosły, lądując na ramionach. Siła samej ziemi przepływała przez ojca Shane’a i nikogo bardziej nie podziwiał. Ale nadal nie miał zamiaru dyskutować ze swoim ojcem o życiu seksualnym. – Daj spokój, tato. - Nie. Nie dopóki, nie powiesz mi dlaczego. - Bo jesteś moim ojcem. Sean parsknął zdegustowany. – Proszę cię. Jakbym nie wiedział, o co błaga cię ta rzecz między twoimi nogami. - Tato! – Zostaw to duchowi ziemi, a okaże się być... dosadnie. Wskazał na przyrząd, którym groził ojcu i zwęził oczy. – Nie karz mi zawołać mamy. Sean wyszczerzył się, całkowicie nieskruszony. – Potrzebujesz jej. A ona ciebie. Upij ten jej tyłek i przechyl ją, chłopcze. Shane był przerażony. Robiło się coraz gorzej. – Taką wskazówkę dałeś Leo? - Nie-e. - Czemu nie? Jego ojciec rzucił mu wszystko wiedzące spojrzenie. – Bo nie jest tobą. – Sean upuścił gwóźdź z powrotem na zniszczony stół i wziął twarz Shane’a w swoje dłonie. – Leo jest jak twoja matka. Delikatny, z rdzeniem potęgi, któremu nikt nie mógł zaprzeczyć. Moira jest bardziej jak ja, chętna do walki z całych sił we właściwej sprawie, ale potrafi też przyznać się do pomyłki. A ty? Shane wziął głęboki oddech i spojrzał ojcu w twarz. – Co ze mną? - Jesteś tym, co w nas obojgu najlepsze. – Jego ojciec pochylił się i szepnął mu do ucha. – Ale nie mów siostrze, że to powiedziałem. Chyba nie zniosę szczenięcych oczu. Shane zamknął oczy i przełknął. - Dzięki, tato. Sean go uwolnił i Shane otworzył oczy. – Ona cię potrzebuje Shane. Potrzebuje nas. - Wiem. – Shane pochylił się nad stołem. – Zanim nas poznała, jej życie było zimne. – Pozwolił wizji, która przez niego przepływała, na stworzenie 58

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Akane przed swoimi oczami. – Żadnego miejsca do latania, żadnego miejsca do wolności. Sean ściągnął brwi, był to ruch, który czynił go takim niewiarygodnym ojcem, gotowym do bronienia partnerki swojego syna przed wszystkimi przybyszami. – Jej matka nie znęcała się nad nią, prawda? Shane pokręcił głową. – Nie, niezbyt. Dawała z siebie wszystko, ale kto inny jak nie drugi smok naprawdę może zrozumieć potrzeby smoka? – Przeszedł na rodzimy język swojej matki, mówiąc do ojca w języku Sidhe, jak często robili, gdy wymawiali sekrety. – Jej ojciec umarł, by chronić Wyrocznię, poświęcając siebie, by mogła uciec z niemowlakiem, Akane. – Shane przełknął. Mógł tylko wyobrazić sobie wyniszczenie Wyroczni, gdy odlatywała, wiedząc o klęsce swojego partnera, a także o swojej własnej. – Wiedziała tato. Wiedziała, co może nastąpić, gdy go poznała, a i tak się w nim zakochała. - W tym jest siła. - Aye. Od tamtej pory, dała też z siebie wszystko Akane, ale nawet Wyrocznia nie może zajrzeć do jej serca. - A ty możesz? Westchnął. – Staram się. - Pewnie znasz ją lepiej niż inni. Shane był zadowolony, że nie podskoczył. Tak samo podobało mu się, że jego ojciec podskoczył. Zasłużył sobie za ten dyskomfort ich poprzedniej rozmowy. Tylko Robin Goodfellow mógł podkraść się do skrzata na jego własnej ziemi. Więź między skrzatem a jego ziemią była niezwykle silna. Sean mógł wyczuć na niej każdą osobę, usłyszeć szepty milę dalej, otworzyć dziurę w ziemi wielkości szpilki, która sięgała aż do jądra ziemi. Trzeb było ręki boskiej, by zakraść się do niego, gdy miał zły dzień. Robin czynił to, nawet się nie starając. - Dobry dzień, Robin. Rude zagrożenie weszło do siodlarni, mając na sobie najbarwniejszą koszulę z dzikiego zachodu, jaką Shane widział. Gdyby wszedł do jakiegokolwiek prostego baru w Nebrasce, każdy twardogłowy w promieniu 59

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

mili próbowałby skopać mu tyłek, za samą tę koszulę. Dodaj do tego super ciasne jeansy, błyszczące buty ze skóry aligatora i czarny, kowbojski kapelusz z kraciastą bantamką, a miałeś jednego fae z festynu. – Tobie też dobrego dnia, Shane Dunne. – Robin oparł się o framugę, ze skrzyżowanymi ramionami i jedną stopą opartą czubkiem buta o drewnianą podłogę. – Akane daje ci popalić? Shane przyjrzał się ubraniu Hoba. – W ten sposób mówisz mi, że powinienem dosiąść konia? Robin wyszczerzył się i wypuścił coś w powietrze. Srebrny i złoty przedmiot lśnił w świetle, zawiłe linie i wiry były w tym wyryte, podobne do tych na skórze Shane’a. – Myślę, że nieźle ją rozumiesz. - Nie miałem okazji podarować jej tego zeszłej nocy. - Wie, jaka nagroda jest w środku? - Nie, nie zamierzam też jej tego mówić. – Wyszczerzył się. – W tym cała zabawa, prawda? Robin zaśmiał się lekko i podrzucił do niego pudełko zagadkę. Shane z łatwością je złapał. – Umówiła się dzisiaj na kolację z Tristanem Malmayne. – Uniósł dłoń na niezadowolone gderanie Shane’a. – Odpuść sobie. Zaufaj jej, jeśli nie mi. Tego wieczoru nic się nie stanie twojej partnerce. Shane przejechał dłonią po włosach. Ciężko było mu trzymać się z daleka wiedząc, że była z innym mężczyzną. Z mężczyzną, który dotykał jej skóry, obejmował jej ciepłe ciało. – Dam z siebie wszystko. - Dobrze. Ponieważ to jest to, kim jest, a jeśli będziesz próbował jej to odebrać, to twój mały ptaszek odleci. Zostawiając Shane’a, by zgnił w smutku przez chorobę partnerską. – Rozumiem. – Zerknął na swojego nieodzywającego się ojca zanim zwrócił swoją uwagę z powrotem na Robina. – Widziałeś to? Ten niesamowity błysk zieleni buchnął Robinowi w oczach. – Tak. - Zrozumiałeś to? Robin wyszczerzył się i Shane zadrżał. – Tak. Mruczące oczekiwanie w głosie Robina ostrzegło go, by zatrzymał dla siebie swoje obawy. 60

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

- Miałeś wizję? Shane odwrócił się do ojca, na twarzy mężczyzny nie było nic innego jak akceptacja. – Aye. Sean skinął raz i odwrócił się do Hoba. – Pomogłeś mojej rodzinie, po tym jak spłaciłeś dług. Jeśli będziesz nas potrzebował, to daj znać. Hob otworzył szeroko oczy i pociemniały mu straszną pustką, która tylko o włos się rozpaliła. – Dziękuję, Sean Dunne z klanu Blackthorn. Jakoś, podziękowania brzmiały bardziej jak przysięga. Shane jeszcze nigdy nie był tak dumny z ojca. Robin zwrócił swoją uwagę z powrotem na Shane, ten grzeszny wyszczerz jeszcze raz poszerzył jego usta, tamta chwila zanikła na zawsze. – No i? Co zrobisz z Akane? Hmm? Shane zgarnął Robinowi kapelusz i położył go sobie na głowie. – Dosiądę konika. – Rzucił Robinowi pudełko zagadkę, puszczając ojcu oczko, podczas gdy śmiech Robina wypełnił stodołę.

61

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Rozdział Czwarty Akane siedziała w restauracji i czekała, aż jej randka się pojawi. Wysłała Shane’owi sms’a, dając mu znać, że późno wróci do domu i przypominając mu, żeby trzymał się blisko farmy, gdzie Sean mógł go chronić. Jego Tak, najdroższa wcale nie rozbawiło jej. W każdym razie nie za bardzo. Zdarła z twarzy głupi uśmieszek i jeszcze raz zerknęła na drzwi wejściowe do restauracji, kiwając głową, kiedy jej randka weszła. Użyła wymówki,

że

chce

przyjechać

własnym

samochodem

i

ukazała

zdenerwowanie z pierwszej randki, by przekonać go, żeby nie próbował jej odwieźć. Jeśli Tristan zorientuje się, że zostawała u Dunne’ów zamiast u Jaden’a, to żadne kłamstwo jej nie uratuje. Zostałaby zmuszona do użycia drastycznych środków. - Wyglądasz niesamowicie. – Tristan otarł się pocałunkiem o czubek jej głowy, zanim usiadł do stołu, naprzeciwko niej. Nie mogła nic poradzić na mały wigor przyjemności przez ten komplement, nawet gdy skóra jej ścierpła od pieszczoty. – Dziękuję. – Uniosła kieliszek. – Pozwoliłam sobie zamówić nam wino, mam nadzieję, że nie masz nic przeciwko. Pojawiło się maluteńkie zmarszczenie wokół jego oczu. – Ani trochę. Kłamca. Był to mężczyzna, który lubił zamawiać dla kobiety. Gdyby wiedziała, to poczekałaby z zamówieniem wina. Postanowiła trochę połechtać jego ego. – Nie mogę uwierzyć, że znalazłeś takie miejsce z dala od wsi. – Rozejrzała się dookoła, ukazując swoją aprobatę. Musiała zaciągnąć tu Shane’a, w jakimś sensie, czy będzie mu się to podobało, czy nie. Tristan oparł się o krzesło z zadowolonym wyrazem twarzy. – Dobrze, że znalazłem prawda? Mój przyjaciel zasugerował, że może to być miłe miejsce do przyprowadzenia pięknej kobiety. Akane bawiła się swoim widelcem i posłała mu kusicielskie spojrzenie. – Ile kobiet już tu przyprowadziłeś? 62

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

- Kilka. Ale żadnej tak pięknej jak ty. – Tristan uniósł kieliszek i wzniósł cicho toast. No. Jasne. Akane stuknęła się z nim kieliszkiem i upiła swój Bordeaux, lubiąc pełny, mocny smak, wybuchający na jej języku. Mogła się założyć, że Jetro by to znienawidził. Kątem oka złapała błysk blond włosów. Utrzymała wzrok na Tristanie, ale otworzyła wewnętrzne oko. Constance

Malmayne

opuszczała

restaurację.

Nie

było

to

zaskoczeniem, odkąd jedzenie tutaj było na poziomie nawet dla tak wymagających Malmayne. Zaskakujące było to, że miała wkurzony wyraz twarzy, gdy rozmawiała przez telefon. Akane nie mogła wyłapać jej słów, ale ton był dla niej głośny i wyraźny. Constance była wkurwiona na kogoś, kto znajdował się po drugiej stronie linii i Akane poczuła chęć, by przelecieć przez pomieszczenie i „przypadkowo” wpaść na kobietę, by dowiedzieć się, z kim rozmawia. - Akane? Zwróciła swoją uwagę z powrotem na Tristanie. To co kombinowała Constance musiało poczekać. Akane miała większą rybkę do złowienia. Gawędzili sobie, gdy czekali na jedzenie, delikatne dźwięki sztućców na porcelanie były jedyną muzyką. Po daniu głównym Akane zaproponowała deser. Mogła flirtować na cholernie mnóstwo sposobów przy czekoladowym musie. Tristan zgodził się i Akane przeszła z uwiedzenia do otępienia. Przesuwała powoli językiem po łyżeczce, by wyłapać każdą kroplę czekolady. Przejechała palcem po bitej śmietanie, upewniając się, że wessała ją w geście krzyczącym nieprzyzwoitością. Zlizując czekoladę z ust, jęknęła lekko, a kiedy „przypadkowo” przesunęła stopą po jego łydkę, Tristan zaprosił ją do swojego pokoju. Gdy tylko już się tam znajdą, dostanie to, co chciała i wyjdzie, zostawiając Tristana ze wspomnieniami, które przez rok będą doprowadzać go do szaleństwa. Jednym z bonusów posiadania partnera Sidhe była ich zdolność

do

stworzenia komuś

wiarygodnej

fantazji,

poprzez

proste 63

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

zanurzenie się w jego umyśle. Odbiorca fantazji miałby wszystkie swoje zmysły skupione na tym, uważając to za rzeczywistość. Większość Sidhe używało tej umiejętności, by obronić się przez ludźmi albo stwarzając romantyczną fantazję swoim kochankom. Blade Sidhe wykorzystywał to, by uzyskać informacje od niczego nie podejrzewających celów. Etienne upewniłby się, że Akane sprawiała mu przyjemność, aż do otępienia, zanim wślizgnąłby się w noc. Pozwoliła mu trzymać dłoń w dole jej pleców, gdy wychodzili z restauracji. Wszystkie

apetyty

Akane

były

nasycone.

Tristana

nadal

znajdowały się na krawędzi. – No to pojadę za tobą do ciebie? - Nie ma takiej potrzeby. Chyba możemy wziąć jeden samochód, prawda? Coś w sposobie w jaki Tristan to powiedział sprawiło, że zamrowiły zmysły jej smoka. Sidhe kombinował coś niedobrego i złym pomysłem byłoby pojechanie z nim w jednym samochodzie. – Oh, ale chciałam się upewnić, że będę wracać swoim samochodem, pamiętasz? Tristan uniósł jej głowę. – Zaufaj mi. To nie będzie konieczne. To brzmiało dziwnie jak groźba. Akane chwyciła go za nadgarstek i odepchnęła, ku jego szokowi. – Oh, myślę, że jednak będzie. Kiedy pchnął ją do tyłu, prawie upadła. – Jaka szkoda. Czekałem na ten wieczór. Z jakiegoś powodu nie zaskoczyło ją to, że pojawiła się broń, dwa srebrne miecze mocno zaostrzone. – Ładne. – Wyciągnęła swój własny miecz i wykopała szpilki. -

Jednak nieodpowiednie miejsce. Nie pozwoliłabym

lokalnym wieśniakom na to popatrzeć. - Tym? Do diabła, ludzie wokół noszą scyzoryki w kieszeniach. – Ściął powietrze, dźwięcząc szczęśliwie, gdy odskoczyła mu z drogi. – Boże, jesteś najbardziej seksownym stworzeniem na dwóch nogach. - Może powinnam spróbować na czterech? - Nawet ci ludzie nie są aż tak ślepi, kochanie. – Zamachnął się mieczem, usiłując ją rozbroić, jego drugi miecz go osłaniał.

64

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Akane zablokowała uderzenie i zamachnęła się na jego twarz swoim drugim ostrzem, czarnymi pazurami wydrapując ranę. – O jejku. Tristan ma ała. - Tak jak Etienne. Ich miecze trzasnęły o siebie, dźwięk był dziwnie stłumiony. Tristan musiał ukrywać ich przed ludźmi wchodzącymi i wychodzącymi z restauracji. Było to jedyne wytłumaczenie. Do diabła, skoro chciał zmęczyć się stwarzaniem iluzji, to kim ona była, by się czepiać? Spojrzała na niego gniewnie. – Co zrobiłeś Etienne? - Nic trwałego. Jeszcze. – Przeciął przy jej boku, tworząc cienką, krwawą linię w jej ulubionej bluzce. – Dla kogo pracujesz? - Dla Robin’a Goodfellow. A ty? Widziałeś już ją,

ty Czarny

skurczybyku? Jego miecze opadły na chwilę, zanim niezdarne zablokował jej uderzenie. – Mroczna Królowa nie zna mojej twarzy. Można to samo powiedzieć o twojej? Zamachnęła się mieczem, sprawiając, że cofnął się o krok. – Pr-ooszę cię. Spotkałeś kogoś z Czarnego Dworu, który ośmiela się wymówić imię Robina? - Wymawiając, tak. Ale czy wyśpiewując? Gdy mrugnęła zszokowana, rozbroił ją z mieczy. Końcówka jego miecza spoczęła przy jej gardle. – Śpiewaj, mała smoczyco. Akane widziała na czerwono. Włoski na karku jej się uniosły, tworząc smocze kolce. Wyskoczyły jej rogi. Nadszedł czas na wyciągnięcie cięższej broni. – Zeżryj gówno i zdychaj, tasiemcu. - Kurwa. – Tristan naparł na jej gardło, ale było już za późno. Akane się przemieniła. Ostrze odbiło się od jej łusek. Akane obnażyła kły na bladego Sidhe. – Coś mówiłeś? Tristan upuścił swoje miecze i założył sobie ręce za głowę. Teraz przeciwko niej, były bezużyteczne i musiał o tym wiedzieć. – Tak dla twojej wiadomości, nie jestem jedynym, którego przysłała. 65

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

- Kogo jeszcze? Ściągnął brwi. – Nie ma kurwa mowy, bym wydał ci mojego partnera, ty szumowino. - Szumowino? To nie ja pracuję dla Mroku, dupku! – Akane uniosła głowę. – No proszę. – Usiadła na zadzie i podniosła tylnią łapę, z roztargnieniem drapiąc się za uchem. – Cholera. Pracujesz dla Glorianny, prawda? Tristan wpatrywał się w nią dziwnie. – Jesteś tak giętka, w swojej ludzkiej postaci? Łapa Akane opadła. – Nie karz mi ciebie zjeść. Wyszczerzył się. - W ten, jesteś – chrupiący - i – dobrze – smakujesz –z – ketchupem, sposób. Szeroki uśmiech zamienił się w niegodziwy. – No to pewnie jesteś taka gibka. – Obserwował ją, nos w pysk. – Mogę już opuścić ręce? Wypuściła trochę dymu, powstrzymując rozbawienie, kiedy kaszlnął. – Gdzie jest Etienne? - W moim bagażniku. – Kiedy westchnęła ze zmęczenia, wzruszył ramionami i spytał. – A gdzie ty byś go wrzuciła? Akane znowu się zmieniła, poprawiając spódnicę zanim zbyt dobrze by się przyjrzał jej Ziemi Obiecanej. – Wiesz, że chowasz w bagażniku Blade’a Oberona. - Udowodnij. - Spoko. – Wyjęła telefon i włączyła wyświetlacz. Trzymała palec nad numerem dwa. – Mam Robina Goodfellow na szybkim wybieraniu. - Wyciągnę tylko kluczyki. Nie zajęło im dużo czasu wyciąganie podpitego Etienne z bagażnika auta Tristana i wrzucenie go na tylnie siedzenia w jej samochodzie. Podrzuciła go do hotelowego pokoju, zanim podążyła dużo ciszej za Tristanem do odosobnionego miejsca gdzie, jeśli znowu by walczyli, żaden człowiek nie zostanie przypadkowo zgrillowany. Tristan, najwyraźniej był chętny do

66

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

współpracy z nią, nawet pozwolił jej zablokować swój samochód na brudnej drodze. - Mam propozycję rozejmu, jeśli jesteś chętna. – Tristan uniósł kusząco butelkę Goldschlager’a. - Smoki się nie upijają. – Ich ciała zbyt szybko spalały procenty. - Ale lubisz dobrze wstrząśnięte, prawda? – Potrząsnął butelką. - Daj spokój.

Przywiozłem

dobry

alkohol.

Wyłącznie

najlepszy

dla

mojej

nieprawdziwej randki. Ostrożnie zerkała na butelkę. Goldschlager nie miał w sobie na tyle prawdziwego złota, by sprawić jej kłopot, ale mógł zatruć alkohol w inny sposób. – Ty pierwszy. Odkręcił kurek i łyknął zdrowo. Zadrżał i wyciągnął do niej butelkę. – Teraz ty. Akane złapała za butelkę i delikatnie powąchała szyjkę, szukając oznak trucizny. Uderzył w nią zapach płynnego cynamonu. Mogła wykryć najsłabszą krztę złota w butelce i zaśliniła się. Jej przeklęte ciało prawie zawibrowało przez metaliczny zapach, który przeniknął płyn. Tristan trzymał ręce wyciągnięte po bokach, najwyraźniej nie sięgając po jakiś rodzaj odtrutki. Nie miała żadnego odczucia, że majstrował przy jej zmysłach. Akane wzięła łyk, drżąc gdy otulony złotem ogień przepłynął przez jej gardło. – Mmm. – Potarła o siebie butelkę, prawie pragnąc, by był to sam płyn. - Eeej. – Tristan opuścił lekko ramiona i zrobił krok do przodu. – Daj mi jeszcze raz sprawdzić tę butelkę. Akane syknęła na niego, wciskając w siebie butelkę. - No dobra. Po prostu ją tak sobie trzymaj, ok.? – Tristan na nowo uniósł dłonie. Akane wpatrywała się w Sidhe’a. Nie ufała mu. Chciał zabrać jej złoto. Jakby miała zamiar mu na to pozwolić. Akane uniosła butelkę do swoich ust i połykała tak, jak gdy miała pięć lat i piła słodką herbatę w gorący, letni dzień.

67

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

- Grzeczna dziewczynka. – Tristan opuścił ramiona i zbliżył się o krok. – Może nie powinienem ci teraz tego mówić, ale to nie jest prawdziwy Goldschlager. Akane uniosła głowę. Bogowie, był ślicznym, ślicznym facetem. Księżyc w pełni posrebrzał jego złote włosy, całując bladą skórę. Coś w niej zapulsowało na myśl o trzymaniu go między swoimi udami. Wtedy światło uderzyło o jego szare oczy i Akane zamrugała. Nie. To nie był śliczny facet, którego pragnęła. Był nim ktoś inny. Pragnęła ślicznego mężczyzny z szafirowymi oczami i gładkim, głębokim głosem. Sam ten głos sprawiłby, że dostałaby orgazmu, gdyby tylko szeptał właściwe słowa. Akane zrobiła krok do tyłu. – No to, co to jest? – Pożądanie skręciło jej żołądek, grożąc, że pchnie ją w ramiona nieodpowiedniej osoby. - Widzisz, Goldschlager rozpuszcza złoto, które znajduje się w tym trunku i nie pomogłoby w tym, co mam w głowie. – Tristan wyciągnął dłoń i dotknął jej włosów, pociągając delikatnie. Akane pokręciła głową, uwalniając się. – To jest Goldwasser. Bezpośrednio z oryginalnej fabryki. – Szturchnął butelkę i zarobił sobie kolejne własnościowe warknięcie. – Złoto w nim jest dwudziesto – cztero karatowe i całkowicie czyste. Akane zamrugała. To by wiele wyjaśniało. - Kiedy dowiedziałem się, że jesteś smokiem wiedziałem, że najlepszym sposobem na unieruchomienie ciebie jest napojenie cię złotem. – Tristan głaskał ją po policzku, mrugając, gdy jęknęła. – Ale efekty nie są całkiem takie, jakich się spodziewałem. Chciałem tylko troszeczkę cię znokautować, a nie rozpalić

w

tobie

pożądanie.

Najwyraźniej

moje

badanie

było...

niedopracowane. – Zrobił krok w tył. – Akane? Drżała z potrzeby, desperacko pragnąc dotyku, nawet jego. – Ja muszę. - Zapewniłbym ci to, ale mam wrażenie, że rano byś mnie znienawidziła. – Uśmiechnął się smutno. – Poza tym, już zostałaś Oznaczona. Jeśli chcesz ugasić pożar, to musisz odnaleźć swojego partnera. Tylko on może ukoić pożądanie. Co? – Skąd to wiesz? 68

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

- Każdy Sidhe to widzi, kochanie. - Nie nazywaj mnie tak. – Szczękała zębami, pożądanie weszło na bolesny poziom. – Boli mnie. - Czy w to uwierzysz, czy nie, to jest mi przykro z tego powodu. Nie miałem takiego zamiaru, bez względu na to, jak to wygląda. – Tristan oparł się i drzewo i westchnął. Mogła wyczuć jego pożądanie. Pragnął jej, ale machnął dłonią z żałosnym spojrzeniem. – Leć do domu, mały ptaszku. Ciepłe ramiona na ciebie czekają. Z wrzaskiem z rozpaczy, Akane przemieniła się, rozpościerając skrzydła i odlatując tam, gdzie musiała być. Do domu.

Shane przeciągnął się ze zmęczenia. Sprzątanie pracowni zawsze wydawało się trwać wiecznie, a po całym dniu łażenia za ojcem po jego ziemi, ostatnią rzeczą było zamiatanie wiór metalu i kawałków szkła. Ale jeśli Akane zamierzała tu wrócić, to nie zostawi porozrzucanych, niebezpiecznych odłamków, żeby się skaleczyła. Włożył miotłę do szafy i skierował się pod prysznic, chcąc zmyć brud z całego dnia. Nie mógł się doczekać, aż pojawi się jego mały smok. Chciał dać jej prezent jaki zrobił, pudełko zagadka błyszczało na jednym z pustych piedestałów, w sekcji pokazowej jego pracowni. Akane będzie zachwycona, a jeśli powoli okręci ją sobie wokół palca bez przerażania jej, to w końcu pokocha nagrodę, która znajduje się wewnątrz. Głęboki, zdziczały ryk przedarł się przez pracownię. Odbił się od ścian, rozbrzmiewając echem w pustych miejscach. Shane nie był pewny skąd dochodzi, ale był przekonany do kogo należy. Wyglądało na to, że z jakiegoś powodu, Akane była poważnie na niego wkurwiona. - Ghra? 69

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Niski, huczący dźwięk był jedyną odpowiedzią. - Jeśli powiesz mi co zrobiłem nie tak, to wszystko naprawię. – Przechylił do tyłu głupi, kowbojski kapelusz, który ukradł Robinowi i gapił się na krokwie. Siedziała tam, gapiąc się na niego? - Shane. Okręcił się na pięcie, ogłuszony bólem w jej głosie. – Akane. Stała za nim, sapiąc, z założonymi ramionami na klatce. Z jej włosów wystawały rogi. Miała rozszerzone źrenice, bursztynowa gwiazda w lewym oku prawie się zaciemniła. Mocno się trzęsła, aż obawiał się o jej kości. Shane zwalczył wściekłość, która eksplodowała na ten widok. – Kto cię skrzywdził? Zrobiła krok w przód i zamarła. Zaciągnęła się mocno. Głowę odrzuciła do tyłu, czysta błogość pojawiła się na jej twarzy. – Oh tak. -

Drapieżny

uśmieszek rozjaśnił jej twarz, miała skupiony wzrok na jego ciele. Drgawki ustąpiły. Ręce opadły po obu bokach, gdy uniosła głowę, patrząc się na niego, oczekując od niego by zrobił... coś. Mógł wyczuć napięcie w swojej partnerce, gdy zbliżyła się do niego o milimetr. – Ja muszę. Dopiero wtedy zrozumiał, co musiało się wydarzyć. Gdy tylko dowiedział się, że jego partnerką będzie smoczyca, nauczył się na ich temat tyle, ile mógł. – Ten skurwiel podał ci złoto, prawda? Akane skinęła, ruch ten był bardziej obietnicą niż odpowiedzią. Przywołała go palcem. Złota gwiazda w jej lewym oku niebezpiecznie zalśniła. - Babciu, babciu, jakie ty masz duże oczy. – Shane cofnął się raptownie. – Jeśli to zrobisz, to rano mnie znienawidzisz. Akane przesunęła dłońmi po swoim biuście i serio? To nie było sprawiedliwe. Shane, od chwili, gdy ją poznał, śnił o tym, jaki kolor mogą mieć jej sutki. Oblizała usta, palcami ciągnąc po brzegu koszulki. - Oo. Wstrzymaj się tam. – Shane miał uniesione dłonie. – Musi być inne wyjście. Może jeśli cię uśpimy, to przetrwamy to, aż złoto wydostanie się z twojego organizmu. Pokręciła głową. – Chcę ciebie. – Koszula poleciała i Shane pierwszy raz ujrzał jej bieliznę. 70

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Biały. Ubrała biały, koronkowy biustonosz, na randkę z innym kolesiem. Shane

mógł

teraz

wyraźnie

zobaczyć

jej

sutki,

jakby

ciepłe,

czekoladowe pocałunki rozpuściły się na jej piersiach. Zawsze miał słabość do białych koronek. – O ja pierdolę. - Dobry pomysł. – Akane rzuciła się. - Whoa! – Shane złapał ją zanim oboje upadli na podłogę. – No dobra, stór. – Złapała go nogami w pasie i niech to szlag, te pełne usta zaatakowały jego szyję i zaczęły wyłączać jego mózg. – Um. Tak. Odespanie tego mogłoby być... – Zadrżał, gdy jej utalentowane usta sunęły po jego szyi. Jego fiut walił uporczywie o rozporek, chętny rozkręcić imprezę. - Później. Shane odwrócił się i zaczął nieść ją do sypialni, myślał tylko o tym, czy jej majtki pasują do stanika. Jeśli tak, to był martwym facetem. Jego smok pożarłby go, a on byłby szczęśliwy z tego powodu, dziękuję, dobranoc. Shane prawie upadł razem z nią na podłogę, kiedy Akane zaczęła na niego napierać. Jakby mruczące dźwięki wydobywały się z jej gardła, gdy przyciskała się do niego. Czysta żądza zabiła to, co zostało jeszcze z jego myśli. Potrzeba mocno przez niego przepływała, wiedza, że miał w ramionach swoją chętną partnerkę, była ważniejsza od wszystkiego innego. Shane rzucił jej tyłek na krawędź swojego roboczego stołu, na którym wyczarowywał surowce. Był czysty i dzięki bogom, posprzątał go wcześniej albo miałaby w tyłku odłamki, kiedy już by z nią skończył. Rozerwał jej spódnicę, jęcząc na widok koronkowych, białych majteczek. Złapał ją po wewnętrznej stronie ud i rozłożył jej nogi tak szeroko jak tylko mógł. Pochylił się i polizał ją przez te majteczki, jęcząc od ciepłego smaku swojej partnerki. Jej smak, wybuchł na jego języku nawet przez stringi. Akane odchyliła się i oparła szpilki o brzeg stołu, trzymała się tak z rozłożonymi nogami. Miała zawinięte palce u stóp. - Mmm. Shane mógł wyczuć jak jego moc się wygina, jak iskry podskakiwały na jego skórze. Nie mógł się powstrzymać przed dokończeniem Oznaczenia, nie gdy się z nią kochał. Zielone i złote iskierki rozświetliły pokój, światełka były na tyle mocne, że podskakiwały na skórze Akane. Jeśli miała zamiar się 71

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

sprzeciwić, to teraz był odpowiedni moment, skoro jeszcze mógł zmusić się do odsunięcia. Kiedy naparła biodrami na jego twarz, wziął to za pozwolenie. Shane lizał cipkę swojej partnerki z zapałem głodnego faceta chcącego zdobyć ostatni okruszek na talerzu. Majtki wkrótce zniknęły, Akane rozerwała je pazurami, by mógł dostać się do niej bez żadnych ograniczeń. Oszczędził pojedynczą, opłakującą myśl dla ładnej koronki zanim z powrotem zanurkował. Planował znowu zobaczyć ją w białej koronce, im szybciej tym lepiej.

Akane odchyliła się to tyłu i pozwoliła Shane’owi na jego grzeszny moment z jej ciałem. Jego usta były na niej takie dobre, wargami i językiem bawił się jej cipką jak wirtuoz. Shane wydawał się być jednym z tych facetów, którzy naprawdę lubią pożerać swoje partnerki, a Akane była szczęśliwą, przeszczęśliwą odbiorczynią jego talentu. Zamruczała z przyjemności, gdy wziął jej łechtaczkę między usta, głaszcząc ją ciągle językiem dopóki przez niego nie wybuchła. – Więcej. – Usiadła i złapała go za głowę, przyciągając te utalentowane usta do swoich piersi. Jej centrum pulsowało, wilgotne i potrzebujące. Nie wiedziała, czy zabije Tristana, czy go za to pocałuje. Shane ssał ją przez cienki koronkowy stanik, zmieniając koronkę w przeźroczystą. Odsunął się i przesunął palcem po wilgotnym materiale i niech go szlag, jeśli nie miał najbardziej czczącego spojrzenia na twarzy. – Jesteś taka piękna. – Jego oczy pociemniały do prawie czarnych, twarz ukazywała pożądanie. - Pozwól mi ciebie zobaczyć. – Jeśli mają zamiar to zrobić, to chciała go w całości. Nie miała pojęcia jak wyglądał, ale hybrydy same w sobie i Shane często miały niezwykłe postaci, na których widok pozostali bzikowali. Akane nie miała zamiaru zbzikować, nie ważne jak dziwna była prawdziwa postać Shane’a. Wbrew wszystkiemu, ona również była hybrydą i 72

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

rozumiała, co mogło się stać, rozumiała w jaki dziwny sposób ich unikalne zdolności mogły wyryć się w ich skórze i kościach. Uniósł brwi, lecz Shane zrobił co chciała. Pozbył się Kamuflażu i spojrzała na swojego mężczyznę bez jego fałszywego człowieczeństwa. Akane prawie połknęła język na widok Shane’a bez Kamuflażu. Był cudowny. Żywe, czerwono – złote włosy jego ludzkiego Kamuflażu stały się matowe jak pomyje w porównaniu z prawie metalicznym blaskiem jego prawdziwej postaci, głębokim, gdy złoto z Czarnych Wzgórz połączyło się z miedzią. Jego włosy urosły do ramion, podkreślając jego silną szczękę. Te płonące, szafirowe oczy lśniły jak ciemne klejnoty. Wiry jego karłowatych korzeni podkreśliły je jak blade, tribalowe znaki. Światełka podskakiwały wokół niego, złote i zielone, w hipnotyzującym wzorze, czasem przypadkowym, czasem tworzącym figury czy miejsca, które mogła ledwo ujrzeć. Zanim mogła to zrozumieć, zniknęły, zagubione w podskakującym, fajerwerkowym pokazie wokół jej mężczyzny. Jego skóra lśniła jakby została pokryta złotym blaskiem, odbijając światełka jego magii w pomieszczenie, tworząc wokół ciała efekt aureoli. Nawet jego paznokcie błyszczały złotem i zielenią, jakby został wyrzeźbiony przez samą ziemię i ozdobiony najpiękniejszymi klejnotami. - Mój boże - wydyszała, biorąc jego twarz w swoje dłonie. Jego powolny uśmiech sprawił, że z cudownego zamienił się w zapierającego dech w piersi. Jakby został stworzony z jej snów, wyrzeźbiony z jej najgłębszych pragnień. Nie było mowy, by Akane się teraz od niego odwróciła. - Teraz ty. Akane zamknęła oczy. W swojej ludzkiej postaci była słodka. Jej prawdziwa postać, jakkolwiek, pozostawiała wiele do życzenia. Wyglądem nawet nie zbliżała się do Shane’a kiedy już pozwoliła wyjść swojej wewnętrznej hybrydzie. - Akane. – Pocałunkiem otarł się o jej policzek, pachnącym jej esencją. – Pozwól mi cię ujrzeć, ghra. Akane wzięła głęboki oddech i pozbyła się Kamuflażu.

73

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Shane zdusił jęk, gdy włosy Akane uniosły się z jej karku na niewidocznym wietrze. Większość uważało, że smoki były żywiołami ognia bądź wody, lecz byli w błędzie. Jedynie te, zrodzone z powietrza, potrafiły latać, a Akane była otoczona swoim żywiołem. Głęboko złote rogi połyskiwały na jej głowie. Tęczówka jej oczu poszerzyła się, zjadając białko dopóki nie było ledwo widoczne. Jej ciemnobrązowe oko pociemniało do czarnego, bursztynowa gwiazda w centrum rozpaliła się najczystszym, błyszczącym złotem. Jej drugie, bardziej drakońskie oko wpasowało się kolorem w złotą gwiazdę. Jakby gwiazda naprawdę błyszczała się w centrum jej Proroczego oka. Dar dziedzictwa jej matki połyskiwał własnym światłem, bardziej fascynujący od jakiejkolwiek gwiazdy jaką widział Shane. Skóra Akane zmieniła się z lekko opalonej w głęboko - złotą. Jej ręce zrobiły się czarne, kończąc w połowie przedramienia, śmiertelne pazury jakie obnażyła, łączyły się płynnie. Kły szturchnęły o pełną wargę, kusząc Shane’a, by je polizać, aż nie będzie błagała o litość. Ale z tego wszystkiego najlepsze były złote skrzydła, rozciągające się dopóki prawie nie dosięgły sufitu pracowni, zanim ustawiły się wokół jej partnera jak złoty płaszcz u smoczej królowej. Akane uniosła głowę, gwiazda w jej oku dziko błyszczała. – Uważasz, że jestem piękna. Jej głos rozbrzmiał z siłą, po części z korzeni jej matki, po części z ojca. Dzięki mocom, mogła zobaczyć jak ją dokładnie widział, jej złote piersi były ledwo powstrzymywane przez białą koronkę, jej śmiertelne pazury ostrożnie głaskały go po bokach. Albo i nie. Rozdzierały, jego koszulka opadła, skórę miał ledwo draśniętą. - Chcę cię nagiego. Shane zakrył swojego szeregowego zanim zdołała postrzępić jego jeansy. – Zostaw mi coś, w czym będę mógł wrócić do domu, ghra. 74

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

- Co to znaczy? – Miała wlepiony wzrok w jego fiuta, gdy ściągał jeansy. Dotykał siebie, szczerząc się psotnie. – To znaczy, że cię pragnę. – Warknęła na niego, a on się zaśmiał. – To znaczy, moja miłości. Odskoczyła. – A stor? - Moja najdroższa. Trzymał się prosto, gdy rozciągnęła za nim skrzydła. Mógł prawie zasmakować jej paniki. – Za wcześnie na miłość. Pozwolił, by ból przez niego przepłynął. Dla niej, może było za wcześnie. On się wkopał w momencie, gdy ujrzał swoją przyszłość w metalu i szkle. Musiał ją przekonać, bo Shane Joloun Dunne nigdzie się nie ruszał bez Akane Russo, nawet jeśli musiałby wepchnąć ją w nosidełko dla dzieci o rozmiarze dla dorosłych i nosić ją na plecach, kopiącą i wrzeszczącą. Dotknął jej policzka wiedząc, że w łatwością mogła go z tej pozycji wypatroszyć. – Jesteś ghra mo chroi. - Shane. - Chcesz wiedzieć co to znaczy? – Pocałował ją, końcówki jej kłów łaskotały go w język. – To znaczy, ukochana mego serca. Zadrżała. Afrodyzjak nadal znajdował się w jej organizmie. Wkrótce zmusi ją, by rzuciła się na niego. Zmusi, by Oznaczyła go, czy jej się to podobało czy nie. – Nie znasz mnie. Uniósł brwi. Przez chwilę jego światełka uformowały Akane, posąg, który nazwał po niej. Wyciągnęła rękę, by dotknąć światełka, ale zniknęły, Akane rozpłynęła się w tańcu. Pisnęła. Nie był pewien, czy przez to, że nie mogła dotknąć Akane, czy przez pożądanie, jeszcze raz przez nią przepływające. Objęła go skrzydłami, przyciągając go do siebie i Shane zdecydował, że musiał to być afrodyzjak. Wtulił ją w siebie, zdeterminowany wykręcić z jej ciała każdą, ostatnią kroplę przyjemności, jaką mógł. Jeśli mógł liczyć tylko na to, że da jej przyjemność jedynie z przytulania, to dostarczyłby jej to łopatami.

75

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Akane zadrżała, gdy uczucia Shane’a wypłynęły z niego i do niej. Ciepło jego miłości spłynęło po niej, załatwiając zdenerwowanie jakie wzbudziła obecność Tristana. Chwyciła za jego dłonie i umieściła je na swojej skórze, mając nadzieję, że podłapie jej podpowiedź. Była gotowa na więcej. Była gotowa być kochaną, nawet jeśli niezbyt była gotowa sama siebie pokochać. Chciwie pożerała każdą kroplę, jaką nią karmił, dopóki oboje nie będą nasyceni. Te artystyczne palce przesuwały się po jej skórze, ugniatając jej ramiona, zagłębiając się w talii i głaszcząc biodra, dopóki jeszcze raz nie drżała i nie była gotowa krzyczeć. I przez cały ten czas pożerał jej usta swoimi, jego język pojedynkował się z jej w starym tańcu, które żadne nie miało nadziei wygrać. Czubkiem języka drażnił jej kły, kusząc ją by ugryzła. Akane przejechała pazurami delikatnie, jak tylko mogła, po jego bokach, uśmiechając się w pocałunku, kiedy zadrżał. Wkrótce potem jeszcze raz założyła mu nogi na talię, ale tym razem oboje byli cudownie nadzy. Musiała mieć go w sobie, gasząc złote płomienie, które w niej podskakiwały. Próbowała przyciągnąć go do siebie, skusić go do wejścia, ale Shane się oparł. Tą swoją upartą siłą miał nad nią przewagę. - Nie. Nie tutaj. – Z łatwością ją podniósł i zaniósł do małej sypialni. Położył ją na plecach, uważając na skrzydła. – Jak byś chciała, ghra? Wyszczerzyła się. Nadszedł czas, by się trochę odwdzięczyć, zobaczyć, czy te złote światełka na jego skórze smakowały tak dobrze jak wyglądały. Akane usiadła i pchnęła go dopóki nie oparł się na piętach, jego sztywny fiut podskakiwał między jego udami jak smaczny kąsek. Oblizała usta i obniżyła głowę. - Nie musisz. Postrzeliła go niedowierzającym wzrokiem. Jego fiut podskoczył przy jej brodzie. – No, ale jeśli chcesz, to mi całkowicie to odpowiada. Akane powoli polizała go od podstawy po czubek, jęcząc, gdy poczuła jego smak na języku. Shane smakował bosko, jak intensywna, słonawa 76

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

dobroć. Chciała go więcej, więcej jego smaku i nie mogła się doczekać, by to wziąć. Wessała go sobie w usta, upewniając się, że użyła języka by go podrażnić. Jej głowa ruszała się w górę i w dół po jego długości, język cały czas pracował, by dać przyjemność partnerowi. - Oh. Ghra. Tak, proszę. – Zanurzył dłonie w jej falach, palcami trąc o jej różki. Akane jęknęła, wstrząsnęło ją odczucie jej partnera dotykającego ją tam. Tylko swojemu partnerowi pozwoliłaby na ten intymny dotyk. - Podoba ci się to, ghra? – Palcami znowu głaskał jej różki. Akane brzęknęła szczęśliwie, zwiększając ssanie fiuta Shane’a, by wiedział, jak bardzo jej się to podoba. Shane zaczął napierać na jej buzię, malutkimi ruchami pozwolił jej przyzwyczaić się do niego zanim zwiększył tempo. Dała mu znać, kiedy pchnął za bardzo, łapiąc go dłonią, by jej nie zakrztusił. Natychmiast się wycofał, głaszcząc jeszcze raz jej różki przepraszająco. Akane pozwoliła mu pieprzyć się w usta przez jeszcze kilka chwil, rozważając, czy chciała by skończył, czy nie. Tak, była wychylona, kiedy silne ręce złapały ją za rogi i delikatnie odsunął ją. Akane pisnęła. Skąd wiedział, w jaki sposób smoki się łączyły? We właściwy sposób wykorzystywał jej rogi, głaszcząc je, używając ich, by kontrolować jej ruchy. Miał rację. Byli partnerami. Tylko to wyjaśniało sposób w jaki instynktownie doprowadzał ją do szału. - Chcę być w tobie, Akane. Pozwól mi wejść. Akane zadrżała z potrzeby. Jego smak powodował, że robiła się dzika, jego dotyk rozpalał jej wewnętrzny ogień, aż była gotowa spłonąć w płomieniach. Lecz ten pierwszy raz nie był do końca właściwy. Dzięki bogom wiedziała, jak to naprawić. Prawie strąciła go skrzydłami, gdy przekręciła się na kolana, unosząc do góry tyłek. Skoro miał zamiar złączyć się ze smokiem, to do cholery, zrobi to właściwie.

77

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

- Oh. – Pogłaskał ją po pośladkach, jego dotyk był mocny. Szorstka skóra palców ocierała się o jej ciało. – Podoba mi się twój tok myślenia. Pokręciła pupą. Akane skończyła z gadaniem. Nadszedł czas na pieprzenie. – Teraz, Shane. Złapał ją za biodra. Główką penisa naparł na jej wejście. – Już, już, już. – Zaczął się w nią wsuwać, gorąca szerokość rozciągała ją. – Widzę, jak będzie wyglądać nasz związek. Akane wyszczerzyła się i zdzieliła go skrzydłami. - Taa. Właśnie tak. – Zachichotał na bezdechu. – Mówiłem ci już, że masz niesamowity tyłek? Akane odwróciła głowę, chcąc go zobaczyć. Jej skrzydła uniemożliwiały jej to. Więc Akane zrobiła jedyną rzecz jaką mogła, by rozkręcić imprezę. Zacisnęła każdy mięsień jaki miała poniżej pasa. - Ah. – Shane syknął, brzmiąc prawie jak smok. Wysunął się prawie cały, tylko główka penisa została w środku. – To niesprawiedliwe. Akane uniosła biodra i naparła do tyłu, nabijając siebie. – Nie-e. Drażnienie mnie teraz w ten sposób, nie jest sprawiedliwe. - Nie drażnię, ghra. Przykładam się. – Przez to Shane ustawił karzący ją rytm, przez który mruczała jak wariatka. Zmusił ją, by praktycznie skuliła się w kulkę, by mógł pochylić się nad jej ciałem. Zabrał dłonie z jej bioder na różki, zsyłając Akane w spiralę przyjemności tak intensywnej, że wrzasnęła, jej smocza pieśń rozbrzmiała przez pracownię. Orgazm był tak silny, aż Akane przysięgła, że widziała w pokoju gwiazdy. - Jeszcze raz. - Tak. – Chwyt na jej różkach utrzymywał ją na krawędzi kolejnego orgazmu. Nigdy nie chciała, by to się skończyło, jej złoty mężczyzna pieprzył ją nieprzytomnie, póki nie pozostała jedynie oślepiająca przyjemność. – Shane. Tak. - Tak. Dojdź, ghra. Daj mi poczuć jak dochodzisz. Tak odpowiednio pieścił jej rogi, mocno je trzymając. Opuszkami palców pocierał co rusz o ostre końce aż pewnie musiały mu krwawić. Akane znowu wrzasnęła, dochodząc tak mocno, że prawie zemdlała. 78

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Skąd on do diabła wiedział? Głaskanie rogów było ekwiwalentem pieszczenia łechtaczki tyle tylko, że było ich więcej do zabawy. Jej ramiona opadły na materac ze zmęczenia. Była wykręcona, przez to, do czego ją zmuszał. – Już nie, Shane, już nie. - Tak, więcej. Jeszcze raz i możemy spać. Jego przeklęte dłonie pracowały nad jej rogami, podczas gdy fiut pracował nad jej ciałem. Jego pchnięcia zaczęły słabnąć, jego ciało mocniej odbijało się od niej. – Wkrótce. Bogowie, zaraz, Akane. Zaczęła jeszcze raz wspinać się na ostry klif ekstazy. Razem z tym, Oznaczenie Shane’a będzie zakończone. Pozostałoby już tylko oznaczenie go na swój własny sposób, symbol jej smoka na zawsze zostałby wyryty na jego ciele. – Daj mi swoje ramię. Shane puścił róg i wyciągnął rękę, by mogła z łatwością go sięgnąć. Złapała go mocno, gdy orgazm przez nią przepłynął. Zgarnęła tę energię i skupiła się, kierując ją w jego ramię, zanim ją przytłoczyło. Ledwo usłyszała jego ryk ukończenia, jego pieśń uzupełniła jej tworząc jedną, w błysku złotego światła, Shane i Akane stali się jednością.

Shane upadł na materac, tak wykończony, że ledwo mógł się ruszać. Nigdy w swoim cholernym życiu nie miał takiego seksu. Jeśli tak wyglądało złączenie się ze smokiem, to żałował tylko, że nie odnalazł jej wcześniej. – Akane? Odpowiedzią było tylko delikatne chrapanie. Zdusił śmiech na widok swojej partnerki, która odpadła z przyjemności, z uniesionym ciągle tyłkiem w górze. – Do diabła. – Przesunął ją, póki jej ciało nie odprężyło się na materacu, okrywając ją jej skrzydłami aż tylko rogi i palce u stóp wystawały. Był to doskonały, żywy koc i nie mógł zrozumieć czemu częściej tak nie śpi.

79

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Shane wstał i wszedł do małej łazienki, chętny załatwić swoje interesy i wskoczyć z powrotem do łóżka ze swoją nowo Oznaczoną narzeczoną. Teraz, gdy już rozpoczął proces, coraz bardziej czuł potrzebę ukończenia roboty, składając jej Przysięgę Sidhe’a i Złączając ich życia razem na wieki. Nie miał wątpliwości, że była to prawdziwa więź, tak jak te, które odnaleźli jego siostra i brat. Zapalił światło i zamrugał. Nie zdawał sobie sprawy jak przyciemnione stało się światło w łazience. Uśmiechnął się, gdy zerknął na Akane. Musi sprawić większe łóżko. Może sam wykona zagłówek, udekoruje go cennymi klejnotami dla swojej smoczej królowej. Odwrócił się do lustra i uniósł rękę, by odsunąć włosy z oczu. Zawsze był przestraszony swoją prawdziwą postacią. Przywykł do... widoku... Shane opuścił rękę i patrzył się na tatuaż smoka, po wewnętrznej stronie przedramienia. To była Akane, złota i ciemna, z rozpostartymi skrzydłami, jej ogon uformował symbol nieskończoności. Shane dotknął znaku i Akane przekręciła się we śnie. Uniósł brwi. – No proszę. Co my tu mamy? – Gdyby Shane był złośliwy, pobawiłby się tatuażem i przekonał, co jeszcze mógł zrobić swojej małej partnerce. Jednak Akane była wyczerpana. Przez złotą trutkę, zmieszaną z ich energicznym Oznaczeniem, smok potrzebował snu. Innym razem będzie łajdakiem, kiedy nie będzie pracowała nad zleceniem. Teraz, pozwoli swojej miłości spać. Skończył swoje interesy i położył się na łóżku chętny dzielić ciepło, którego tak długo mu żałowała.

80

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Rozdział Piąty Shane pocałował Akane, chętny obudzić swoją kobietę. Miał jej coś do podarowania i był już zmęczony czekaniem. Jedno mętnie złote oko otworzyło się zanim Akane jęknęła ze śmiechu. – Większość osób całuje w policzek, nie w pośladek. - I co w tym takiego fajnego? – Klapnął obok niej, trzymając w dłoni pudełko – zagadkę. Wyciągnął błyszczący przedmiot. – Wszystkiego najlepszego z okazji urodzin. Jeszcze nigdy w życiu nie widział, by kobieta tak szybko wyrwała mu coś z ręki. – To dla mnie? – Te niesamowite oczy zabłyszczały kokieteryjnie, miała łobuzerski uśmieszek na twarzy. - Taa. Zrobiłem to swoimi własnymi rękami. Figlarność odeszła, zastąpiona zaintrygowaniem. – Ty to zrobiłeś? Nie jest podobne do niczego, co tworzysz. – Odwróciła to w swoich dłoniach. – Chociaż wyrzeźbione linie są ładne. Do diabła, brzmiała jak ktoś, kto chciał desperacko powiedzie coś miłego. – To pudełko zagadka. Zesztywniała przy nim. Jej skrzydła szybko zatrzepotały. – Pudełko zagadka? – Wpatrywała się w niego ostrożnie. – Zrobione przez ciebie? Skinął. – Jest dość skomplikowane. Jeśli pozwolisz, mogę ci pokazać, jak je otworzyć. Odsunęła się od niego, zaciskając w dłoni pudełko zagadkę. – Moje! - No dobra. – Oparł się i położył ramiona za głową. – Ale jeśli będziesz potrzebowała jakiejś pomocy, panno Akane, to mnie zawołasz, słyszysz? Warknęła gardłowo. – Chyba mogę sobie poradzić z prostym pudełkiem zagadką. Shane wzruszył ramionami. – Skoro tak mówisz. - Skończ już, Jetro.

81

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

- Powiedz gdzie, ghra. – Poklepał się po brzuchu, tuż nad swoją erekcją. – Skończę, gdzie tylko będziesz chciała. - Świnia. Uniósł brwi. – Lord Świnia, jak już coś. Wypuściła powietrze, śmiejąc się. – Wiesz, że twój brat powiedział kiedyś prawie to samo Ruby? - Skąd ...? Nie, nieważne. Nie mów mi. – Jej śmiech był muzyką dla jego uszu. – Wspaniały umysł i takie tam. – Usiadł, pozwalając jej się dobrze przyjrzeć jego porannej erekcji. – Chcesz sobie poskakać, dziewczynko? Poruszył brwiami, zachwycony, gdy się zaśmiała. - W sumie... – Telefon jej zadzwonił, kończąc jakiekolwiek nadzieje na ulubione śniadanie. – Słucham? Shane położył się na łóżku, wzdychając. – Pozdrów Robina. - Shane mówi ‘cześć’. Shane uśmiechnął się ponuro. Wygląda na to, że jego smoczyca musi wrócić do pracy. Patrzył się, zafascynowany, jak zniknęły jej skrzydła w złotym pokazie światełek. Jej skóra zrobiła się kremowa, różki zniknęły we włosach. Kiedy się okręciła, jej ludzki Kamuflaż spoczął na jej skórze, zabierający dech w piersi jednak przyziemny, skoro już wiedział jak naprawdę wyglądała. Wysłał jej buziaka i założył na siebie swój Kamuflaż, uwielbiając rozczarowanie na jej twarzy. Najwyraźniej nie tylko on wolał prawdę od fikcji. Rozłączyła się, a on zdał sobie sprawę, że nie wyłapał ani jednego słowa, które wypowiadała. – Kiedy wychodzisz? - Muszę spotkać się z Etienne, Jadenem i Robinem za godzinę. – Wzruszyła ramionami – Robin obiecał mi ciasto, jeśli wyrobię się w czterdzieści pięć minut. - Cholera. – Wstał i się przeciągnął, świadomy tego jak pożera go oczami. Podrapał się po brzuchu. – Poprosiłbym o dobry pocałunek na do widzenia, ale przez to możesz mieć kłopoty z szefem. Pokręciła głową. – Zaryzykuję. Shane zmniejszył dystans między nimi i objął dłońmi jej twarz. – Udanego dnia w pracy, ghra. – Przelał całą swoja miłość w ten pocałunek, 82

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

mając nadzieję, że poczuje chociaż odrobinę tego, co on czuł. Dałby sobie radę z odrobiną. Zawsze był dobry w matmie. Kiedy uniósł twarz, miała oszołomiony wzrok, nabrzmiałe wargi. Sutki szturchały go o klatę, błagając o dotyk. Zamiast tego, pogłaskał ją po policzku zanim się odsunął. Nie mógł przeszkadzać jej w pracy. Nigdy by mu na to nie pozwoliła.

Oboje

skończyliby

nieszczęśliwie,

a

rozkojarzenie

mogło

doprowadzić do jej śmierci. Poza tym, zajebiście podniecające było to, że jego partnerka mogła skopać komuś tyłek. - Weź tu prysznic. Będzie tak szybciej. Pójdę do domu i wezmę ci jakieś ciuchy. - I kosmetyki. Skinął, zakładając jeansy. - I mój szampon oraz odżywkę, bo nie użyję niczego z męskiego prysznica. Uniósł brwi, ale i tak założył sweter. - I moje mydło. - Coś jeszcze księżniczko? - Moje brązowe buty ze złotymi sprzączkami, moje jeansy rurki, bieliznę, bo nie będę nago pod swoim złotym swetrem od Michaela Kors. Oh i mój czarny płaszcz, ten z tymi wszystkimi kieszonkami. – Odwróciła się do łazienki, lecz prawie natychmiast okręciła się z powrotem. – I potrzebuję czarnego pudła spod łóżka i ... aaa! Przerzucił ją sobie nagą przez ramię. Za cholerę nie zapamięta tej listy. Złoty sweter od Michael’a Kors? Chyba sobie z niego jaja robiła. – Równie dobrze mogę zanieść cię do domu, zamiast targać tu te wszystkie rzeczy. - Jestem goła, Shane. Otworzył drzwi wejściowe, wrzasnęła obrażona, kiedy zimno owionęło jej nagie ciało, sprawiając, że się zaśmiał. – Zauważyłem.

83

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Przemieniła się w jego ramionach do pełnej formy smoka. Pazurami postrzępiła jeansy opinające jego tyłek zanim wystartowała, uwalniając się, gdy instynktownie zasłonił swoją nagość. – Dupek. - Też cię kocham! – Przesłał jej całusa zanim jeszcze raz wszedł do pracowni. Miał nadzieję, że ma tu gdzieś inną parę jeansów albo jego tyłek stanie się zamarzniętą bryłą, zanim dojdzie do domu. Shane patrzył na odlatującą postać jego partnerki, gdy wylądowała na dachu domu z triumfującym rykiem. Chyba powinien poprosić o podwózkę.

Jaden był zbyt zajęty wyśmiewaniem się, by usłyszeć jej niskie, ostrzegające warknięcie. Robin ledwo wyglądał na rozbawionego, Etienne był wzburzony błazeństwem wampira. – Goldschschlager, - Jaden wydyszał. – O boże, to dobre. – Jaden wytarł łzy rozbawienia z oczu, zanim wyprostował się na krześle. Jego czarne oczy migotały, drobinki zieleni Robina błysnęły, ogłaszając, że łączyła ich wspólna krew. – No więc. Zostałaś porządnie i naprawdę przelecona? Robin zachichotał. Etienne wyglądał na zasmuconego. Akane utrzymała śmiertelnie poważny wyraz twarzy. Przekomarzanie się z Jadenem było zabawne, ale tylko wtedy, gdy nie uczepił się tego jak rzep. – Jaden odpowiednio wykonał robotę. Jaden rzucił spojrzeniem ponad nią, ale nie znalazł tego, co szukał. – Przypomnij mi bym sobie uciął z nim małą pogawędkę. - Przypomnij mi, bym zabiła Tristana, gdy tylko go zobaczę. – Nikomu nie uchodziło na sucho zatruwanie jej złotem. - Jakieś pomysły dlaczego chciał byśmy się nie wtrącali? – Etienne zmarszczył brwi, ignorując błazeństwo Jadena, który podniósł jedno z piór Duncana i zaczął obracać nim między palcami. Wydawało się, że czuł surową niechęć do wampira, ku dużemu rozbawieniu Jaden’a. Zdecydowali zorganizować spotkanie w domu Jaden’a. Moira i Duncan uprzejmie zgodzili się nie wtrącać, ale Akane byłaby zaskoczona gdyby Jaden nie pozostał z nimi w mentalnym kontakcie. Nie było innego wyjaśnienia, zgodzili się za szybko. 84

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

- Pewnie uważał, że wasza dwójka przeszkadzała mu w jego misji. – Robin usiadł, skrzyżował nogi i machał leniwie stopą. Siedział na krawędzi biurka Duncana i pobłażliwie ich obserwował. Wydawał się wysoce rozbawiony tym, że Etienne stał najdalej jak to możliwe od Jadena. Sidhe Szarego Dworu był znany z tego, że unikał wampirów z dworu Oberona. Będąc zmuszonym do pracowania z jednym, a co gorsza, z tym który był wyższej rangi niż on, musiało być dla niego trudne do przełknięcia. - Jeśli naprawdę jest agentem Glorianny, to lepiej będzie namówić go na współpracę z nami, niż jakby miał działać przeciwko nam. – Jaden uniósł dłoń, by zapobiec odrzuceniu pomysłu przez Etienne. – Słuchaj, nie karz mi śpiewać tytułowej piosenki Barney’a. Moira nie znosi, kiedy tak robię. – Rozsiadł się w swoim krześle, balansując na dwóch nogach. – Wiem, że mnie nie uwielbiasz i jasne jak cholera jest to, że i ja cię nie uwielbiam, dobra? – Jaden wyszczerzył się do Robina. – Zawsze możemy zmusić Akane, by uwiodła Tristana na ciemną stronę. - Nie zadziała. Powiedział, że każdy Sidhe może zauważyć, że zostałam Oznaczona. Krzesło Jadena spadło na dywan. – Ałć. – Uniósł się na łokciach, brwi miał

uniesione

aż

do

linii

włosów.

–

Wspomniałaś

o

seksualnym

grotowłażeniu. Pominęłaś część o fajerwerkach. Do diabła, nie wiedziałem, że Shane jest zdolny do fajerwerek. Wzruszyła ramionami i utrzymała lekki ton głosu. – Skorzystał z mojego osłabionego stanu. – Zamrugała powoli. – Tak jak powiedziałam, był odpowiedni. Jadenowi zatrzęsły się usta. - Witaj w rodzinie. – Łypnął okiem na nią. – Zdajesz sobie sprawę, że przez partnerstwo z Shane’em należysz do mojego klanu, jesteś pod moimi rządami, prawda? Cholera. Nie, nie myślała o tym. Zmarszczyła nos i rzuciła wzburzona. – Chcę rozwodu. Robin odrzucił głowę do tyłu i zaśmiał się. Etienne machnął niecierpliwie. – To jest nieistotne. Mamy ważniejsze sprawy na głowie od tego, do czyjego klanu należy Akane. 85

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Rozważając to, że Akane unikała dołączenia do klanu jak plagi, poczuła się bardzo związana. Dzięki temu kim była jej matka, Klan Blackthorn posiadał mnóstwo korzyści, o jakie inne klany by się zabijały: nieograniczony dostęp do Wyroczni. Lecz Etienne miał rację. Później dowie się szczegółów od Jadena. Poza tym, gdyby musiała już należeć do jakiegoś klanu, to wybrałaby wyłącznie Klan Blackthorn. – Musi być jakieś inne wyjście, by Tristan z nami współpracował. Jaden wstał z podłogi i poprawił krzesło. – Może Duncan z nim pogada? Jako były lider Klanu Malmayne może go przekonać. Akane ugryzła wargę. – Chyba, że czuje do Duncana i ciebie to samo, co większość z Białego Dworu. Jaden warknął. – Nadęci, lekkomyślni dranie. – Nachylił głowę, miał daleki wyraz twarzy, jego partnerzy musieli do niego mówić. Nieśmiały uśmiech wykrzywił jego usta zanim powrócił do rzeczywistości. – Jest chętny, ale nie wie, czy się uda. Dzieliłaby z Shane’em to samo umysłowe połączenie? Była to sprawa Sidhe czy Wampira? Smoki nie dzieliły takiej mentalnej więzi, a Wyrocznie... No cóż, jej matka mówiła, że zawsze wiedziała, że jej miłość będzie krótka, lecz nie można było zaprzeczyć miłości Wyroczni do jej upadłego partnera. Ojciec Akane został zamordowany przez członka Czarnego Dworu dawno temu, zostawiając swoją partnerkę i niemowlę czułej litości Dworów. Patrzyła się Jadenowi w oczy, pojawiło się to dziwne małe coś, przez co byli tak dobrymi partnerami. – Możemy po prostu włamać się do jego pokoju... Jaden zaczął chodzić. – Wyślij Red’a, by przeszukał jego pliki w komputerze... - Przeszukać miejsce... - Może nawet zostawić malutki prezent dla Henri’ego. – Jaden potarł radośnie dłonie. – Tatusiowi się podoba. - To zbyt ryzykowne. Jeśli Henri bądź Tristan odkryją, co zrobiłeś, mogą pójść po Ruby zanim będziemy gotowi, albo gorzej, wyskoczyć z jakimś całkowicie innym planem. - Tristan jest agentem Glorianny, jestem tego prawie pewna. 86

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Etienne spojrzał gniewnie na Akane. – A ja nie. – Odwrócił się do Robina. – Jestem za dalszym śledztwem nad środowiskiem Tristana. Może znajdziemy tam coś, co możemy użyć przeciwko niemu albo, nawet lepiej, przeciwko Henriemu. Robin wyskoczył z blatu, lekko jak kot. – Zrób tak. – Odwrócił się do Jadena. – Jesteś gotowy na powrót do pracy, Jaden? Jaden chrupnął kłykciami z niegodziwym uśmiechem. Robin uśmiechnął się pogodnie. – Uznam to za tak. – Odwrócił się do Akane. – Od tej chwili będziesz pracować z Jadenem. – Poklepał ją po policzku, następnie po policzku Jadena. – Sprawcie, żebym był z was dumny, dzieci. Z tymi słowami Robin zniknął w wirze wiatru i porozrzucanym papierów. - Cholera. – Jaden westchnął z rękoma na biodrach. – Duncan się wkurwi. - Przez wyznaczenie cię do tej roboty? – Akane sięgnęła w dół i podniosła jeden z papierów, które Robin przypadkowo zdmuchnął na podłogę. - Nie–e. Znowu będzie musiał uporządkować papiery. – Jaden podrapał podbródek w zamyśleniu. – Oh, chwila. To moje papiery. Oj, chyba mój partner będzie musiał mi pomóc, skoro już muszę pracować w terenie. - Czemu Robin tak bardzo ufa wampirowi? – Etienne gromił ich oboje wzrokiem. Akane prawie zaśmiała mu się w twarz. – Nie było cię tam, kiedy tworzył się Klan Blackthorn prawda? Etienne pokręcił głową. Jaden prawie się uśmiechnął, lecz drobinki zielonego światełka Robina błysnęły mu jeszcze raz w oczach, a potem zniknęły. - Jaden dzieli z Robinem krew, co zostało potwierdzone przez Robina i samego Oberona. Robin oznaczył go jako swojego z krwi. – Skąd ta animozja? Etienne pochodził z Szarego Dworu; do tego czasu powinien przyzwyczaić się już do wampirów w Dworze. – A to oznacza, że Robin Goodlfellow uważa Jadena za rodzinę.

87

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Etienne zbladł. – Ah. – Wstał i się ukłonił. – Pójdę zdobyć informację ze środowiska jakie potrzebujemy. - To powinno być zrobione wcześniej, zanim wasza dwójka nawet zaczęła. Akane serio, gdzie miałaś głowę? W tyłku Shane’a? Warknęłą na Jaden’a. – Zamknij się. Moim pierwszorzędnym celem była ochrona Shane’a. Moim drugim celem było pierdolenie się z Tristanem Malmayne. - To ostatnie może przedyskutowałabyś z Shane’em. Może miałby jakieś obiekcje. Pozwoliła, by gwiazda w centrum jej oka poszerzyła się, szukając Shane’a. Jego żarząca się moc podskakiwała po jej zmysłach, ogrzewając ją. – To dwa całkowicie odmienne pierdolenia. – Wyszczerzyła się. – Zaufaj, znam różnice. - Dziwaczna, smocza suka. Akane uniosła głowę. -

Przypomnij mi któregoś dnia, bym ci

powiedziała, jak Robin podał ci swoją krew. Jade zadrżał. – Błagam, nie. Ledwo zauważyli jak Etienne opuszczał pokój. – Wiesz już? - Mam... koszmary. Duncan próbował pomóc mi ujrzeć to, co się wydarzyło, ale kiedy skończyliśmy on... bogowie, był wyniszczony, a ja dalej nie jestem pewien, co takiego zrobił mi Robin. - Oznacza to, że Duncan odblokował wspomnienia. – Teraz to Akane zadrżała. – Jade, pamiętasz jak porwałeś Shane’a? - Jak mógłbym zapomnieć? Nadal czuję Kaitlynn, kiedy bekam. Blech. Akane powstrzymała się by przewrócić oczami, ledwo. – Robin wiedział, że porwałeś Shane’a i, zmuszając cię żebyś powiedział mu, gdzie on jest, zranił cię. Kiedy zorientował się, że próbowałeś jakoś ogarnąć sprawy przed powrotem Duncana, naprawił swój błąd tylko w jeden sposób, jaki mógł. Jaden skinął. – Jakoś domyśliłem się, że mogło to tak wyglądać. – Przejechał dłonią po włosach. – Co mnie martwi to, że Duncanowi ciężko się z tym pogodzić. Ty i ja znamy ryzyko pracowania dla Robina. Jeśli uważa, że go zdradziliśmy, to pozamiatane. 88

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

- I szedłeś tą cienką linią przy uprowadzaniu Shane’a, modląc się, byś mógł przekroczyć ją, zanim będzie za późno. Jaden skinął. – Kocham Duncana. Chujowo jest patrzeć jak cierpi. Ale to jeden z powodów, przez które martwiłem się, że nigdy mnie nie zaakceptują. Nie mogę przestać być Blade’em, bez względu na to, ile razy ranię tym moich partnerów. Nie mogę pozwolić, by ktoś był torturowany czy umarł tylko dlatego, że Duncan i Moira się o mnie martwią. - Chyba o tym wiedzą, Jade. – Wskazała na drzwi, gdzie stali partnerzy Jadena. Moira miała skrzyżowane ramiona na klatce, ściągając brwi w ich stronę. Duncan trzymał ręce na jej talii, ale miał wzrok wbity w twarz Jaden’a. - O rany. Czas na wykład. – Jaden padł na krzesło i ręką zaprosił swoich partnerów do pokoju. – Chodźcie ludziska! – Zaczął znowu bujać krzesłem. Moira powstrzymała go, wskakując mu na kolana. – Idiota. - Jaden wskazał na siebie. – Ja? - Tak, ty. – Duncan zanurzył palce w ciemnych włosach Jadena, gdy usiadł na podłokietniku krzesła. – Oczywiście, że będziemy się martwić, ale nie zabronimy ci być Blade’em. Tak jak my musimy znosić twoją robotę, ty musisz znosić to, że twoja rodzina się o ciebie martwi. Jadenowi policzki zapłonęły. – Wiem o tym. Ale to, co stało mi się z Robinem, może się powtórzyć. Duncan zadrżał. – Nie. Nie powtórzy. – Umieścił palce na ustach Jaden’a, gdy ten zaczął protestować. – To stało się w bardzo szczególnych okolicznościach. Próbowałeś mnie chronić w jakiś dziwny sposób. Bałeś się, że jeśli zabijesz Kaitlyn, to cię znienawidzę, więc grałeś, mając nadzieję, że wrócę do domu na czas, by was ocalić. Za ten bałagan obwiniaj mojego ojca i Kaitlynn, nie siebie. Porwałeś Shane’a na ich rozkaz, potem porwałeś Ruby, kiedy zdałeś sobie sprawę, że nie możesz zrobić nic innego, by nie dowiedzieli się, że byłeś Blade’em. Jeśli Kaitlynn bądź Cullen zorientowaliby się, zabiliby cię zanim dowiedziałbyś się, co naprawdę się działo w tym klanie. - Zabijając Cullena i Kaitlynn bez pozwolenia Robina czy Oberona doprowadziłoby do utracenia przez Jadena nie tylko jego szlachectwa, ale również życia. Więc nie wińcie też Robina. Zabicie Kaitlynn na twój rozkaz 89

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

było po prostu odpowiednie. – Akane wzruszyła ramionami, gdy cała trójka zwróciła na nią swoją uwagę. – Poza tym, w jakiś pokręcony sposób, jeśli Robin nie zrobiłby tego, co uczynił, Jaden pewnie nie przeżyłby ataku Westa. – Kolejny wampir współpracował z Kaitlynn, by odebrać Leo Dunne siłą. Obiecano mu martwego Jadena, jeśli zrobi to, co chciała Kaitlynn. Może i by mu się udało, gdyby Robin nie dostarczyłby Jadenowi na tyle krwi, by zmienić wampira, dodać mu sił, sprawić, że był szybszy i mniej podatny. Przykuwający uwagę wyraz twarzy Duncana był bezcenny. Moira zmarszczyła brwi i postukała Jadena w brodę. – Myślę, że Shane pozwolił Jadenowi się porwać. Akane patrzyła się na Moirę. – Też tak uważam. Ręka Jadena poszybowała w górę. – Tak jak ja. – Zmarszczył brwi, z roztargnieniem pozwalając, by Duncan chwycił go za rękę. – Pytanie brzmi, dlaczego? - To może mieć coś wspólnego z wizjami, które miewa. – Jeszcze raz, Akane przykuła uwagę całej trójki. – No co? Nie wiedzieliście? Jaden zaczął się śmiać. Poklepał Moirę po udzie wolną ręką. – Bogowie, kocham twoją rodzinkę, słodziutka. Moira przewróciła oczami i wstała z kolan Jadena. – Shane zawsze był inny, znał rzeczy, których inni nie wiedzieli, ale obserwowałam ciebie. Nie ukazuje żadnych znaków w przeciwieństwie do ciebie, kiedy używasz swoich mocy. - On jest całkowicie inny. Teraz to widzę. Shane widzi przyszłość. Jaden podskoczył, zrzucając Duncana na podłogę. – Czekajcie tu. – Wybiegł z pokoju tylko po to, by powrócić kilka sekund później z metalową figurą. Trzy postaci były splecione, dwie górowały ochronnie nad trzecią, okryte w wirującej zieleni, złocie i szarości. Postawił figurę na biurku Duncana. – Wiesz, kiedy to stworzył? - To my, prawda? – Moira dotknęła najmniejszej figury. Wszyscy byli tacy sami, lecz coś krzyczało kobiecością w figurze, która stała.

90

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Duncan wstał z podłogi i otrzepał tyłek. – Jestem skłonny uwierzyć. – Wpatrywał się w postaci, uśmiechając się lekko. – Wiem też, kto jest środkową postacią. Jaden przewrócił oczami. – Najwyraźniej ty. Duncan parsknął. – Jeśli przez to będziesz lepiej spał w nocy, to niech tak będzie. Akane chwyciła figurę i uniosła ją. – Spójrzcie pod spód. Moira sapnęła. Jaden wyszczerzył się, ale jego oczy wyglądały na trochę za bardzo dzikie. Duncan ledwie kiwnął, jakby cały czas o tym wiedział. Shane napisał pod spodem datę stworzenia figury.

Stało się to

dokładnie rok przez uprowadzeniem Shane’a. – Zrobił podobną dla Ruby i Leo. - Stworzył jedną dla ciebie? Akane unikała wszystko wiedzących oczu Duncana. – Stworzył jeszcze dwie, które nawet jego przerażają. – Opisała figurę Robina i tę, którą uważał za Oberona, tej Shane nie był w stanie skończyć. - Ja pierdolę. – Jaden patrzył się na statuetkę trojga partnerów. – Wie, co oznaczają? - Wydaje mi się, że miewa przebłyski, przelotne wizje, ale póki pewne rzeczy się nie wydarzą, pozostanie to dla niego zagadką. Musiał wiedzieć, że to Moira była kobietą w tej statuetce, ale póki nie spotkał was dwóch, mógł nie wiedzieć, kim byliście. - Do diabła. W takim razie nie ma pojęcia, kim jest kobieta Robina, prawda? Akane pokręciła głową. Oczywiste było to, że Jaden myślał o tym samym, co ona. – Albo co utracił Oberon. Jaden stał nagle dokładnie tak jak Blade, którym był. – Musimy się tego dowiedzieć. - Zanim będzie za późno. - Najpierw zajmijcie się Malmaynesami. – Duncan przesunął dłonią po plecach Jadena. – Kobieta Robina w końcu się pojawi. Musimy mieć tylko na nią oko. Ochronimy ją, by nie upadła. 91

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Moira oparła się z powrotem o biurko Duncana. – A co z wizją o Oberonie? - Shane powiedział, że nie jest skończona. Jeszcze nie wie, co ma się znajdować w centrum rzeźby. Duncan otoczył ramionami swoich partnerów. – Ja chyba wiem. – Pocałował oboje w policzek, wyraz twarzy miał pełen miłości. – Może nadszedł czas, by serce Oberona otworzyło się raz jeszcze. Akane gapiła się na tę trójkę i zdecydowała, że Duncan może mieć rację.

- Jesteś tego pewien? – Shane patrzył jak Leo chodził po biurze. Wymknął się, gdy był pewien, że Akane wyszła. Jego brat coś planował i Shane chciał się przyłączyć. - Jak tylko mogę być. – Leo zatrzymał się patrzył się tępo w ścianę. - Z Ruby mamy już tego dosyć. Nie skończy się to, dopóki nie przekonam Malmaynesów, że nigdy nie będą mnie mieć. - Kurewskie króliczki Energizer’a. – Shane skinął. – Możesz na mnie liczyć. Uśmiech Leo był bardziej grymaśny. – Dzięki. - Nie wspominaj o tym. Mówię poważnie. Jeśli Akane się o tym dowie, to skopie mi dupę. – Shane wstał. – Gdzie jest Ruby? - Tutaj. – Mały rudzielec wpadł do pokoju i wtuliła się w małżonka. – Musiałam coś skończyć, zanim pozbędziemy się Brygady Debili. Shane wyszczerzył się. – Znowu spotkałaś się z Jadenem. Również się wyszczerzyła. – Nie-e. Robin wpadał kilka razy. – Nachyliła głowę. – Chyba jest samotny. Shane ukrył swój szok. Spojrzała pod maskę, którą Robin ukazywał całemu światu, i znalazła rozpaczliwie samotnego fae. – Taa. Też tak myślę.

92

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

- A według mnie oboje jesteście nienormalni, no ale dobra. – Leo zatrząsł się od dźwięku dzwonka do drzwi, zdradzając swoją nerwowość. – No dobra. Będzie dobrze. - Chcesz, żebym otworzył drzwi? – Shane już wychodził z biura, gdy miękkie pozwolenie brata dosięgło jego uszu. Serio, Leo nie był stworzony do tego typu walki. Był obrotnym, maklerskim marzycielem, prowadzącym korporację Fantasy, biznes organizujący najwyższej jakości imprezy dla korporacji i ogólnokrajowych polityków. Shane nie był w lepszej sytuacji, jego artystyczne próby potrzebowały trochę czasu, by nauczyć się walczyć. Ale razem z Leo mają po swojej stronie Blackthornów, Robina Goodfellow i Akane. Nic im nie będzie. Shane otworzył drzwi wejściowe Leo i znalazł Constance, Cecelię i Henri’ego Malmayne. Cecelia jeszcze raz była uwieszona na Henrim, podczas gdy Constance miała lodowato pusty wzrok. – Hej, Leo! – Ryknął całymi płucami, upewniając się, że brzmiał tak wieśniacko jak tylko mógł. – Masz Malmaynesów przed domem! - Wpuść ich, Shane. - Robisz teraz za kamerdynera brata, Shane? – Cecelia wyszydziła i przeszła obok niego. – Uważaj na ten płaszcz. To Dior. Shane wziął ich płaszcze, kiwając w odpowiedzi Henri’emu, który podarował mu tak samo uprzejme skinienie, ignorując Constance tak samo jak ona ignorowała jego. – Leo jest w biurze, trzecie drzwi na prawo. Malmaynesi przeszli jak chłodny wiatr. Shane zwinął ich płaszcze w kulkę i wrzucił do szafy zanim dołączył do brata. Kobiety usiadły przy biurku Leo, Henri stał za Cecelią, trzymając rękę na jej ramieniu. Ruby była po prawej stronie Leo, pierścionek zaręczynowy połyskiwał, gdy trzymali się za ręce. Shane stanął po lewej stronie brata i pozwolił, by przepłynęła przez niego wizja. Nie mógł ujrzeć, co się wydarzy; miało to nastąpić za moment. W tej chwili talent Akane byłby bardziej przydatny i chciał, by jego smoczyca stała teraz przy nim. Dał z siebie wszystko, jednak wizje, które otrzymywał były o rzeczach, które miały dopiero nadejść. 93

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

I obie siostry Malmayne znajdowały się w tego centrum. Jednym uchem słuchał jak Leo wyjaśniał, znowu, że razem z Ruby nie chcą trzeciej osoby w swoim małżeństwie. Wizje otaczające Cecelię Malmayne były… niepokojące. Niektóre wyglądały jak tortury. Inne ukazywały ją w stosunkowo szczęśliwym życiu z mężczyzną przy jej boku. Ale w obu przypadkach czarny obłok wisiał nad wszystkim, co czyniła. Constance, z drugiej strony, wyglądała jakby sypiała z diabłem. Co to do cholery było? Facet miał rogi i kły, ale Shane nie mógł spojrzeć na jego twarz. Coś w nim było znajome, w sposobie jaki się ruszał, ale mimo tego jak Shane się koncentrował, nie mógł się niczego dowiedzieć. Gdyby mężczyzna znajdował się w pokoju, to Shane może lepiej by go wyczytał. Powinien ostrzec ją przed diabłem, czy zostawić jej przeznaczeniu? - Powtarzam wam, że razem z Leo jest nam dobrze tak jak teraz. Nie chcemy was tutaj! Kontrakt został spełniony. Wiemy, dlaczego pragniecie dziecka Dunne i nie mamy zamiaru uczestniczyć w tym gównie! – Rzadko wzburzony nastrój Ruby zapłonął, gdy spławiała Malmaynesów, efektywnie wciągając Shane z powrotem do rzeczywistości. Wizja o diabelskim mężczyźnie ulotniła się i Shane zdecydował się siedzieć cicho. Z czymkolwiek igrała Constance Malmayne, nie miał wątpliwości, że na to zasłużyła. W wizji aura otaczająca ją w jej czynach, była mroczna i osmolona. Constane wstała. – Jest sposób na posiadanie dziecka bez konieczności uprawiania seksu, Ruby. Gdybyśmy tylko mogli nakłonić Leo do dostarczenia nam nasienia… - Pierdol. Się. – Ruby wskazała na drzwi. – Wynocha. Leo wstał. – Spotkaliśmy się z wami tak jak prosiliście. Słyszeliście odpowiedź mojej żony. Ostatecznie się nie zgadamy. Udanego życia. Malmaynesi wstali. – Będziecie tego żałować. - Cecelia syknęła, wychodząc. Zignorowała sposób w jaki Henri próbował ją uspokoić, owijając się swoim gniewem jak ognisty płaszcz. Constance pokręciła głową. – Przykro nam Leo. Shane zmarszczył brwi. Oj, to brzmiało złowieszczo. – Za co przepraszasz? Pokręciła tylko głową i wyszła z biura, zamykając cicho za sobą drzwi. 94

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

- Shane. - Robi się. – Shane poszedł za Malmaynesami w idealnym momencie, by usłyszeć oburzony skrzek Cecelii. Wyszczerzył się do swojego brata. – Pewnie znaleźli płaszcze. Patrzył jak odjeżdżali i wrócił do brata. – No więc. Jakieś pomysły? - Są cholernie wkurwiający. - I niebezpieczni. – Ruby podeszła do szezlonga i opadła na niego. – Przysięgam, że gdyby nie Duncan, to głosowałabym nad wygnaniem całego klanu z tej ziemi. Leo parsknął i dołączył do żony na szezlongu. Shane’a rozbawiło to, że był przeznaczony dla jednej osoby, ale Leo obszedł to, sadzając sobie małżonkę na kolanach. – To nigdy się nie skończy, Shane. Cholera. Shane wzruszył ramionami. – To już prawie koniec, Leo. Leo zmarszczył brwi. – Skąd wiesz? Skrzywił się. – Wiem. – Zadrżał i odrzucił wizję. – Słuchajcie, muszę wracać. Akane niedługo wróci i nie może się dowiedzieć, że opuściłem gospodarstwo bez wsparcia. - Jasne. Dzięki Shane. - Nie ma za co, bracie. Shane machnął im na pożegnanie i zdołał wrócić na farmę przed powrotem Akane. Był w pracowni, gdy weszła, zimne powietrze przepłynęło za nią w arktycznym podmuchu. – Cześć, Akane. - Potrafisz czytać mi w myślach? Jego dłonie zatrzymały się na metalu, który powoli zginał. – Przepraszam? - Potrafisz. Czytać. Mi. W. Myślach? Shane patrzył się na Akane i próbował zignorować powolny sposób w jaki wycedziła te słowa, jakby nie był w stanie zrozumieć pojedynczej sylaby. Usta mu zarżały, gdy zdał sobie sprawę, dlaczego prawdopodobnie martwiła się o coś takiego trywialnego. Akane zgromiła go wzrokiem. – Nie nabijaj się ze mnie.

95

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

- Nie marzyłbym o tym. – Uniósł głowę. – Nie jestem pewien, czy dałbym radę. – Ulga na jej twarzy była drażniąca. – Ale mogę spróbować, jeśli chcesz. - Oj nie. Tak jest dobrze. Lubię, gdy moje myśli są wyłącznie w mojej głowie. Prawie zachichotał na jej nieudaną próbę ukrycia paniki. – Jednak może się okazać to poręczne, jeśli będziesz na zleceniu i będziesz chciała mnie uprzedzić, że spóźnisz się na obiad. - O właśnie. Co do tego. – Akane zaczęła cofać się do wyjścia. Nadal miała na sobie czarny płaszcz. - Chcę wiedzieć, gdzie się wybierasz? – Shane złapał za pasek jej płaszcza i przyciągnął ją do siebie, całując ją w nos. - Pewnie nie. - Etienne będzie z tobą? – Oparł się pragnieniu, by zmarszczyć nos. Blade Sidhe był do niego, w najlepszym przypadku, chłodno nastawiony. Nie rozumiał dlaczego, ale jeśli Etienne miał plany wobec partnerki Shane’a, to koleś musiał dwa razy się zastanowić. W przeciwieństwie do swojej siostry, Shane nie miał zamiaru się dzielić. - Nie-e. Robin go przeniósł. Znowu pracuję z Jadenem. Shane podniósł ją i przerzucił sobie przez ramię. Zignorował to jak walczyła i zaniósł ją z powrotem do sypialni koło pracowni. – Wiesz co, jeśli nie będziesz ostrożna, to mogę upuścić cię na głowę. Podłoga jest betonowa. - No i? - Nie widzi mi się naprawianie betonu. – Rzucił ją na łóżko. – Gdzie idziesz i jak długo cię nie będzie? - Dlaczego wydawało ci się to w porządku zanim wspomniałam o Jadenie? - Bo słyszałem od Moiry straszne historie na temat tego jak działa. Mów. Przewróciła oczami. – Włamujemy się na posiadłość Malmayne, żeby zabrać Tristanowi bieliznę. - Oh, bajkowy atak na majtki. – Padł na nią, więżąc ją w swoich ramionach. – Masz mi obiecać, że będziesz ostrożna. Uniosła dłoń. – Obiecuję. 96

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

- Henri jest w domu? – Nie miał pojęcia, gdzie polazł nowy lider klanu Malmayne po spotkaniu z Leo. Gwiazda jej się poszerzyła, gdy szukała mężczyzny, który spiskował przeciwko Duncanowi. – O bogowie, tak. Jest w łóżku z Cecelią, robią naprawdę paskudne rzeczy. – Zadrżała. – Czasami nienawidzę swojego daru. - Chcę opisu? Obrazu? Instrukcji krok – po – kroku? – Zaśmiał się kiedy warknęła. – Gdzie jest Tristan? Gwiazda podskoczyła. – Teraz jest w biurze Henri’ego, buszuje mu w plikach. – Zmarszczyła brwi. – Wydaje się być czymś podekscytowany. - No to musisz tylko dowiedzieć się ,co to jest i zabrać mu to. Zamrugała, gwiazda skurczyła się do normalnego rozmiaru. – W takim razie musisz pozwolić mi dojść. – Walnęła go w brzuch, gdy znowu się zaśmiał. – Tam dojść, ty zboku. - To klepnięcie z miłości miało mnie zaboleć? – Przetoczył się z niej, nadal chichocząc. Warknęła i zamachnęła ręką, ale zauważył, że jej pazury tak naprawdę nie były blisko niego. – Nienawidzę cię. - Może i bym w to uwierzył, gdybyś ostatniej nocy nie krzyczała mojego imienia. – Pomógł jej wstać. – Wróć, kiedy skończysz. - Aileen będzie miała dla mnie gorącą czekoladę. Co ty oferujesz? Pochylił się i pocałował ją, mówiąc jej bez słów, co dokładnie oferował. - Mmm. – Oblizała usta. – Lepiej żebyś nie spał, kiedy wrócę. Przyciągnął jej biodra do swojego ciała, pozwalając, by erekcja otarła się o jej brzuch. Bogowie, była przy nim taka mała. Zdumiewało go, ile siły znajdowało się w tym małym pakunku. – Może będę miał też termos gorącej czekolady. Położyła mu dłoń na policzku. – Musisz coś dla mnie zrobić, kiedy będę na zleceniu. - Hmm? – Pochylił głowę i pocałował ją w dłoń, uradowany kiedy się zarumieniła. - Zadzwoń do mojej matki. Od razu spojrzał w górę. 97

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

- Co jest? - Tak tylko patrzę. Taa, niebo nadal istnieje. - Słuchaj, Chłopcze z farmy, chociaż raz w życiu zrób to, o co cię proszę bez tych wszystkich przemądrzałych komentarzy, dobra? To jest poważna sprawa. Jeszcze raz się pochylił i pocałował ją, ale tym razem krótko i nieskończenie słodko. – Jak sobie życzysz. Ugryzła się w wargę. – Musimy wiedzieć dwie rzeczy i tylko moja matka może pomóc. – Skinął i czekał aż będzie kontynuować. – Kim jest kobieta z posągu Robina i co utracił Oberon. - Z jednym mogę wiedzieć, o co chodzi, ale to drugie nie daje mi spokoju. Zamrugała. – Hę? Westchnął. Czasami tłumaczenie, jak działają jego wizje, jest trudniejsze od tworzenia figur. Bardzo mało ludzi wydawało się rozumieć, że czasem nie kumał tego, co widział. – Nie wszystkie części są na swoim miejscu, albo coś jeszcze musi się wydarzyć, zanim będę mógł to dokończyć, zanim to wszystko będzie miało jakiś sens. - Ah. – Poklepała go po klacie. – W takim wypadku, może na tym jednym powinieneś się skoncentrować. Powinien wiedzieć, że córka Wyroczni zrozumie. – Sądzę, że niedokończony posąg Oberona ma coś wspólnego z tą całą sprawą związaną z potomkiem Dunne. – Tylko Akane był skłonny to powiedzieć. Nawet nie Wyroczni. Jakoś wydawało się to niewłaściwe. Każdy jego instynkt mówił mu, że niedokończony posąg Oberona był jakoś kluczowy. Brakująca część musiała mieć coś wspólnego z proroctwem. Nie wiedział tylko, co to było. Nie wiedział nawet, czy chodziło o osobę, miejsce czy rzecz, a to doprowadzało go do szału. - Powinniśmy ostrzec resztę twojej rodziny? - Tylko jeśli Jaden obieca, że będzie siedział cicho. To... coś w tym posągu mówi mi, że jeśli za dużo osób będzie o tym wiedziało, to sprawy mogą się spierdolić. 98

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

- Robin musi wiedzieć, ale jeśli powiemy tylko jemu, to będzie to sprawiedliwe? Shane kiwnął niechętnie głową. – Ufam Robinowi. - Dziękuję. Shane’a już męczyło to, że Hob wpada sobie, kiedy mu się podoba. – Nie możesz chociaż zapukać? Dźwięk pukania rozbrzmiał przez pomieszczenie, ale Shane nie mógł powiedzieć skąd dochodziło. - Mądrala. Niebieskie oczy Robina pojawiły się zanim ukazał się Hob, tak samo jak szeroki uśmiech jak u Kota Cheshire. Gdy tylko zjawił się cały w pokoju, ukłonił się. – Staram się. Shane nie mógł się powstrzymać. Przez Robina zawsze się uśmiechał. – Słyszałeś nas? - Tak. – Patrzył się na ścianę i niech go szlag jasny trafi, jeśli nie patrzył prosto na posąg Oberona, nawet jeśli dzieliła ich ściana. – Utrzymam w tajemnicy twoją wizję na temat przyszłości Oberona, dopóki nie zostanę zmuszony do jej wyjawienia. - Dziękuję. – Przepłynęła przez niego ulga. Jedno z możliwych ograniczeń co do przyszłości Oberona zostało usunięte.

Hob zawsze

dotrzymywał słowa. – Gdy tylko ujrzę więcej, to obiecuję, że ci powiem, ale nadal jest bardzo zamroczone. – Pokręcił głową. – Wiem tylko, że Dunne mają coś z tym wspólnego. - Możliwe, że jedno z twoich przyszłych siostrzenic bądź siostrzeńców wypełni przepowiednię? - Potomek Dunne zmieni świat, który znamy. – Robin zaczął znikać. – Zaczynam się coraz bardziej zgadzać z Jadenem. Bądźcie ostrożne, dzieci. Zagrożenie jest większe niż prawdopodobnie możecie pojąć. – Hob zniknął, lecz Shane był pewien, że niedługo znowu się pojawi. - Co myśli Jaden? – Shane zgarnął do siebie Akane, mając nadzieję, że opóźni trochę jej wyjście. W ciągu dnia strasznie za nią tęsknił. - To, że Potomek może być zarówno od ciebie, Leo jak i Moiry. 99

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Shane skinął. Już to wiedział. – Myślę, że ma rację.

100

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Rozdział Szósty Shane poczekał aż Akane i Jaden opuszczą farmę zanim wyjął telefon. Miał kilka spraw do przedyskutowania z matką Akane, poza wizją jaką miał o Robinie. Wybrał numer do Wyroczni i wsłuchał się w sygnał. - Witaj, Shane. Uśmiechnął się. Zawsze wiedziała, kto dzwonił. – Witaj. Potrzebuję twojej pomocy przy wizji i z sytuacją Malmayne. - Wiesz, co muszę zrobić. Skrzywił się. Nienawidził tej części. – Tak. Zgadzam się. Shane sapnął, gdy Wyrocznia wtargnęła w jego umysł, czytała wizje. Ponieważ on również był w jakimś stopniu Prorokiem, jedynym sposobem na dokładne wyczytanie pytań, jakie do niej miał, było zerknięcie w jego wizje, by dowiedzieć się, przez co jego dłonie zaczęły akt tworzenia. Wszystkie możliwości przepływały przez jego umysł, lecz dłońmi tworzył jedynie najbardziej prawdopodobny rezultat. Im było bliżej do wydarzenia, tym wizja była dokładniejsza, aż w końcu kierował się do pracowni i zginał metal oraz szkło. Mentalne przeszukiwanie piekielnie bolało, gdy zasadniczo przejęła jego dar i wykorzystała go jako swój własny. Gdy skończyła był blady i spocony, głowa mu pulsowała, a serce waliło. W tym momencie chciał tylko zwinąć się na łóżku przy swojej partnerce, lecz taki komfort nie był dla niego. Shane próbował wytrząść z siebie efekty, lecz tylko czas mógł je złagodzić. – I co myślisz? - Sądzę, że wkrótce druga statuetka będzie skończona. Do diabła. To oznaczało, że wydarzenie, w którym domniemany potomek Dunne miał się pojawić, było bliżej niż jego wizje pozwalały mu wierzyć. – A Robin? - Hob odnajdzie wybrankę swojego serca przed Szarym Królem. Coś musi być utracone, by znowu zostało odnalezione. Szkody jakie zostały wyrządzone duszy Króla, w końcu zostaną wyleczone. 101

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

- Niewyraźnie jak zawsze. – Mógł prawie wyobrazić sobie jej uśmiech. – A Malmaynesi? – Wizja, którą miał w gabinecie Leo powróciła do niego, skrwawiona szczegółami. Jeśli sprawy potoczą się tak, jak to widział, Shane będzie niemiłosiernie cierpiał. - Ruby jest bezpieczna. To na siebie musisz uważać. Wstrząs lęku przepłynął mu po kręgosłupie, oziębiając go. Znowu stał się celem. Cholera. – Czego ode mnie chcą? - Oni wiedzą. Przekaż mojej córce, by na siebie uważała. Rozłączyła się, zanim mógł zapytać, co miała na myśli. Możliwe zagrożenie Akane przestraszyło go bardziej niż jakiekolwiek prawdziwe zagrożenie jego. Chwycił za swój płaszcz, kluczyki od samochodu i wyszedł z pracowni, myśląc tylko o tym, by być blisko swojej narzeczonej.

Akane

swoim

wewnętrznym

wzrokiem

obserwowała

jak

Jaden

przemknął przez dziurkę od klucza w drzwiach wejściowych Malmaynesów. Nikt nie mógł włamać się tak jak wampir. Rolą Akane było obserwowanie, czyli coś, co jej pasowało. Siedziała na dachu swojego samochodu, zmysły miała szeroko rozwinięte, podążając mentalnie za Jadenem przez dom, z którym był tak dobrze zaznajomiony. Prawie zapomniała, że już dwa razy włamywał się do posiadłości Malmayne, raz by zebrać informacje o Charles’ie Malmayne, wuju Duncana i drugi raz, by wymierzyć sprawiedliwość Charlesowi za współpracę z Mrokiem. W piętnaście minut dotarli do posiadłości, Jaden jeździł jak nietoperz z piekła rodem. Akane dalej nie była pewna, czy ich opony znajdowały się na drodze, lecz Jaden stwierdził, że robił to już wcześniej, więc mu uwierzyła. Jaden śmignął przed dom, czasami zamglony, czasami jak cichy drapieżnik. Akane widziała już znaki, że Malmaynesi znajdowali się na opadającej spirali prosto w Mrok. Posiadłość wydawała się otoczona ciemnym miazmatem. Czasami chciała mieć dar Shane’a, by ujrzeć przyszłość. Nie była już pewna, ilu Malmaynesów mogło zostać ocalonych. 102

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Jaden odnalazł Tristana nadal przeszukującego rzeczy Henri’ego. Szybko wziął się za Sidhe’a Białego Dworu, nie dając mu szansy na walkę czy chociaż na zorientowanie się, że podkradł się do niego wampir. Akane nie mogła go obwiniać. Sidhe Białego Dworu byli znani z tego, że atakują wampiry, które mają w polu widzenia, nie przejmując się tym, czy należeli do Szarego Dworu czy do Mroku. Tristan może na jakimś intelektualnym poziomie wiedział, kim był Jaden, lecz nie chciała narażać życia Jadena, by zobaczyć czy Tristan zareagowałby instynktownie i próbowałby zabić Jadena, czy też nie. Jaden związał Tristana jak cielę, ręce i nogi razem. Następnie skupił się na tym, co przytrzymało Tristana i wyszczerzył się. – Dzwonię do Red’a. – Powiedział na głos wiedząc, że Akane mogła go usłyszeć, nawet jeśli on nie mógł jej. Nigdy nie uformowali nawet najcieńszej więzi krwi; na samym początku ich współpracy, pięć lat temu, wampir na samą myśl się spłoszył. Nigdy nie dowiedziała się, czy jego więź z Duncanem miała na to jakiś wpływ albo to, że była smokiem i przez nią będzie czuł niestrawność. Znając Jadena, pewnie chodziło o jedno i drugie. - No dobra. Red przeszukuje pliki. – Pupil Robina, Gremlin był czarodziejem w świecie elektroniki, lecz specjalizował się w hakowaniu i odzyskiwaniu

danych.

Potrafił

przywrócić

dane,

które

zostały

przeformatowane, czyli robił to, czego ludzie jeszcze nie potrafili. – Mówi, że tym razem Henri musiał wiedzieć, że zatrudniamy Gremlina, bo komputer jest trochę lepiej zabezpieczony niż poprzednio. – Usiadł na krześle Henriego i położył stopy na nieprzytomnym Sidhe. – Innymi słowy, nóżki komputera są lekko rozchylone zamiast być szeroko otwarte. Akane parsknęła, rozbawiona. Komentarz był zabawny, lecz wolała bardziej już wrócić do ciepłej pracowni Shane’a. - Rozumiem. I zgodnie z Redem, Henri po prostu przejął plan Charlesa i go doszlifował. - Wspaniale. – Jaden może i nie był w stanie usłyszeć czy zobaczyć Akane, ale i tak nie mogła się powstrzymać przed odpowiedzią.

103

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Charles chciał zarówno by Moira i Jaden zostali rzuceni przez Duncan’a oraz by Leo połączył się z Cecelią i Constance, jego córkami. Ślepota Malmaynesów, jeśli chodziło o dzieci Seana Dunne i możliwości jednego z nich do wypełnienia proroctwa, może i by ją rozbawiła, gdyby nie rozumiała niebezpieczeństwa. Niejedna osoba przez lata słyszała słowa jej matki, lecz nie zgodziła się wsłuchać. Nigdy nie kończyło się to dobrze dla mentalnie ślepych. - Już wracam. Rozgrzej dla mnie autko, dobra? Tak tu lodowato, że zmroziłoby cycki Mrocznej Królowej. – Wrzucił sobie związanego Tristana na ramię. – Oh i przyniosę ci prezent. Później możesz mi podziękować. - Wolę czekoladki. – Musiała wymyślić sposób, by zmusić Tristana do współpracy. Jeśli tego nie zrobi, nie będzie miała innego wyjścia jak tylko wykoszenie go z gry i modlenie się, by więcej agentów z Białego Dworu nie deptało jej po piętach. Miejmy nadzieję, że Tristan kłamał o swoim partnerze albo będzie po ptakach. Pozbyła się wizji, gdy tylko Jaden minął obszar Malmaynesów i zaczął biec sprintem w jej stronę. Przeciągnęła się, tyłek jej zamarzł od tak długiego siedzenia na dachu auta. - No i? Jak poszło? Akane wrzasnęła i spadła z dachu. - Sorry. Może i by uwierzyła Shane’owi, gdyby się tak bardzo nie śmiał z niej. - Co ty tu kurwa robisz, Jetro? – Dym uleciał jej z nosa, jej rozdrażnienie znajdowało się na wysokim poziomie. - Tęskniłem za tobą. – Wyciągnął dłoń i podniósł ją na nogi. – Wyglądałaś na zziębniętą jak cholera, Panno Akane. Wiedziała, że robił to tylko po to, by ją jeszcze bardziej wkurwić. Było to jedyne wyjaśnienie, dlaczego tak bardzo użył tego wieśniackiego akcentu, gdyż głos Shane zwykle był gładki jak jedwab i cieplejszy od futerka. - Cześć, Shane. – Jaden dotarł do nich, Tristan podskakiwał na jego ramieniu jak worek ziemniaków. – Możesz potrzymać? – Przerzucił nieprzytomnego Sidhe’a na Shane’a, który złapał go z zaskoczonym 104

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

pochrząkiwaniem. – Red dzwonił. Sądzi, że Henri planuje ruch na Ruby gdzieś za kilka dni. Musimy obstawić Leo i Ruby ochroną. Akane nachyliła głowę jakby właśnie o tym myślała. – A co z Robinem Goodfellow? Jaden otworzył buzię, lecz mądrze zamknął ją z powrotem. Zamiast tego odwrócił uwagę do Shane’a. – Miałeś ostatnio jakieś wizje? Shane pokręcił głową i rzucił Tristana na tył swojej Corvetty. Nie był w tym zbytnio delikatny. – Nie mogę sprawić, by przyszły do mnie wizje. Pojawiają się, kiedy mają się pojawić. Shane coś przed nią ukrywał. Miał zamknięty wyraz twarzy, lecz błysk strachu jaki zauważyła zanim się od nich odwrócił, mówił jej więcej niż słowa. Shane nigdy się nie bał, lecz dzisiaj owszem. - Myślisz, że Wyrocznia mogłaby nam w tym pomóc? Shane patrzył się na Jadena. – Gdy konsultujesz się z Wyrocznią, zawsze masz tego cenę do spłacenia. Akane ugryzła się w wargę. – A jak ty zapłaciłeś? – Gdy Shane nie odpowiedział, zbladła. – Shane? Powiedz mi, że nie ja jestem częścią zapłaty. Zgromił ją wzrokiem. – Żartujesz sobie, prawda? Myślisz, że nawet twoja matka mogła zmusić mnie do Oznaczenia, gdyby przeznaczenie nie uczyniłoby cię moją? Policzki jej zapłonęły. – Tak tylko pomyślałam. – Machnęła placem przed jego twarzą. – Ale masz mi powiedzieć, jaką cenę masz do zapłaty. Skinął. – Ale nie teraz. - To wszystko jest takie dotkliwe, ale McDupek się budzi. – Jaden pochylił się do drzwi Corvetty. – Witaj, Śpiąca Królewno. – Ryknął i zatoczył się, gdy Tristan go kopnął, upadając na podwozie, gdyż miał stopy związane razem z nadgarstkami. – No i teraz nie czujesz się głupio? Zgadnij, kto siądzie w kącie przed klasą? Akane przewróciła oczami. – To dopiero sposób na zaprzyjaźnianie się i oddziaływanie na ludzi, Jade. - Staram się. – Wampir położył dramatycznie dłoń na klacie. – Może zabierzemy go na farmę Dunne i przedstawimy go Sean’owi? 105

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Grzeszny błysk w oczach Shane nie wróżył dobrze Sidhe’owi. – Podoba mi się ten plan. – Usiadł za kółkiem zanim Akane mogła coś powiedzieć. – Spotkamy się na miejscu. - Moira i Duncan niedługo tam będą. – Jaden usiadł za kółkiem jej Boxter’a. – Dzwoń do Leo. Też powinni tam być. Może jeśli wszyscy Dunne’owie przemówią Tristanowi do rozsądku, przekona się do pomocy. - Dobra. – Wsiadła, pozwalając Jadenowi prowadzić jej dziecinkę i zadzwoniła do Leo. Odebrał po pierwszym sygnale. – Halo? - Musisz przyjechać z Ruby do domu swoich rodziców. – Wyjaśniła ich plan Leo, który chętnie się zgodził. – Widzimy się na miejscu. Akane uśmiechnęła się, gdy wjechali na ziemię Sean’a. Było to poważnie beznadziejne, lecz niech ją jasna cholera trafi, jeśli nie stał się domem.

Shane wyciągnął ze swojego samochodu rzucającego się Sidhe’a. – Cicho. Nie chcesz wkurwić mojego ojca, prawda? Tristan przestał się kręcić. – Zabijesz mnie, a Glorianna rzuci się na ciebie jak gniew boga. Shane rozwiązał Sidhe’a i usadził go. – Naprawdę w to wierzysz? – Kiedy Tristan skinął, Shane gwizdnął. Sidhe

otworzył

szeroko

oczy,

gdy

dwudziestopięciokilogramowa

salamandra wylądowała u stóp Shane’a, jego ognisty ogon ruszał się z milę na minutę. Płomienie szczęścia podskakiwały po bokach i łapach salamandry. – Spokój, piesku. Sal uspokoił swój wewnętrzny ogień, jego Kamuflaż opadł na niego dopóki nie siedział przy jego stopach Owczarek niemiecki. Shane wskazał na Tristana. – Pilnuj. Wzrok Sal’a powędrował do Tristana. Jego ogon przestał machać, gdy salamandra zaczęła wykonywać polecenie, słuchając rozkazu Shane’a tak jak słuchała rozkazów Akane. Salamandra była mądrzejsza niż sądzono. Od

106

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

początku wiedziała, że Akane należy do Shane’a, więc traktowała go odpowiednio. Shane odwrócił się do frontu domu, gotowy dać znać swoim rodzicom, co się działo, lecz nie musiał się tym przejmować. Sean Dunne stał na schodku, ręce trzymał w kieszeni swojej grubej kurtki, miał twardy wyraz twarzy, gdy patrzył się na Tristana. – Podaj mi jeden porządny powód, dlaczego ktoś powinien odnaleźć twoje ciało po dzisiejszym dniu. Tristan zgromił skrzata wzrokiem. – Glorianna cię zabije. Sean uśmiechnął się, a Shane zrobił krok w jego stronę. – Tato, potrzebujemy go. - Skrzywdził moją synową. – Sean uwielbiał Akane od samego początku. Tristanowi nie szybko miało to zostać wybaczone, nie przez skrzata. - Myślałem, że trochę ją odurzę, a nie podniecę. - I myślisz, że to jest odpowiednie usprawiedliwienie? Skutecznie podałeś jej pigułkę gwałtu. Tristan wzdrygnął się. – Przepraszam. Ze sposobu w jaki ziemia zadrżała pod ich stopami wynikało, że Sean był daleki od spokoju. – Co jeśli złoto by ją otruło? Jest hybrydą. Mogło ją zabić. – Głos jego ojca był głęboki z krztyną irlandzkiego i przepełniony był gniewem. – Co byś mi powiedział, gdyby mój syn zapadł w chorobę partnerstwa? Gdyby moja żona załamała się ze smutku? Powiedziałbyś mi ‘oops’? – Shane patrzył jak jego ojciec schodził po schodach i stanął przed Tristanem, jedną rękę położył na głowie Sal’a. Jaden zaparkował za Corvettą i powoli wysiadał z auta Akane, miał wzrok twardo wbity w Sean’a. Akane wyskoczyła z auta i ruszyła w kierunku Shane’a. – Twój szwagier prowadzi jak poryty maniak. – Stanęła przed Seanem i uniosła się na palcach, by pocałować go w policzek. – Aileen zrobiła jakąś czekoladę? Zamarzam. Sean podarował jej miękki uśmiech. – Wchodź Akane. Aileen pewnie będzie szczęśliwa, że może ci coś zrobić. - Słodko. – Popędziła po schodach. Nie zatrzymując się, krzyknęła. - Nie zabijaj go Sean. – Spojrzała za ramię i rzuciła ojcu Shane’a grzeszny

107

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

uśmieszek. – Mam co do niego pewne zamiary. – Weszła do domu, dźwięk zatrzaskujących się drzwi rozbrzmiał głośno na chłodzie. Sean odsunął się od Tristana. – Jeden niewłaściwy ruch, a zginiesz zanim się zorientujesz, co ci się stało. – Postrzelił Tristana jeszcze jednym gniewnym wzrokiem zanim podążył za Akane do domu, nie zerkając nawet za siebie. - Uwielbiam tego faceta. – Jaden pociągnął nosem i wytarł wymyśloną łzę. Shane skinął. – Jest najlepszy. – Musi powiedzieć ojcu o jego pogawędce z Wyrocznią. Jeśli to, co podejrzewał, było prawdą, to Akane była w poważnym niebezpieczeństwie. Jaden złapał Tristana za ramię. – Zabierz Sal’a. Zaprowadzę do środka naszego gościa. - Sal. Do nogi. – Sal usiadł obok Shane’a, znów machał ogonem milę na minutę. Gdy tylko dotarł do drzwi wejściowych, Leo i Ruby podjechali swoim Land Roverem. Za kółkiem siedział, ze wszystkich ludzi na świecie, Hob. Shane, jakoś, nie był tym zaskoczony. – Chodźcie. Mama chyba robi gorącą czekoladę. Hob wyciągnął Ruby z SUV’a, ku oczywistym rozdrażnieniu jej męża. Leo był tylko o włos niższy od Robina. – Hej, Shane! – Ruby pomachała, prawie uderzając Hoba. – Wybacz, Robin. Robin pokręcił głową i postawił ją na ziemi. – Jesteś niebezpieczną kobietą, Ruby Halloway Dunne. Wyciągnęła rękę i poklepała go po policzku. – I nie zapominaj o tym. – Złapała męża pod łokieć i poszła z nim do domu. Wyszczerz na twarzy Leo był grzeszny. Przyzwyczajał się już do sposobów Ruby i musiał w końcu zorientować się, że Robin nie ruszyłby włoska na jej głowie. Hob, z kolei, wyglądał na rozkosznie wstrząśniętego. Shane zatrzymał się, zastanawiając, czy tak prosty gest ujawnił to tęskne spojrzenie na twarzy Robina, zanim zostało wymazane. – No więc. – Robin odchrząknął i przeszedł się w stronę domu. Znowu był ubrany za lekko jak na taką pogodę. Prosty, czarny płaszcz ze srebrnymi guzikami sięgał mu do kolan, ale za cholerę nie 108

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

był na tyle gruby, by ochronić go przed zimnym powietrzem. Czarne jeansy były wsadzone w wysokie czarne buty. Shane mógłby się założyć, że pod tym płaszczem nie miał na sobie nic innego poza jedwabną koszulą. Na głowie miał czarny kowbojski kapelusz ze srebrnym paskiem. Jego czerwone włosy powiewały w chłodzie, trzymane wyłącznie przez kapelusz. – Masz Tristana. Co planujesz mu zrobić? - Jeśli mój ojciec postawi na swoim, to nakarmię nim kota. - Ledwo odpowiednia kara za skrzywdzenie twojej narzeczonej. - Nie widziałeś jeszcze kota. Robin podskoczył po schodach i szybko wszedł do domu, lecz przedtem przewrócił oczami. – No chodź, Shane. - Tak jest. – Ostatni raz poklepał Sal’a po głowie i rozkazał salamandrze pilnować

domu.

Nie

potrzebował

kolejnego

ataku

z

zaskoczenia

Malmaynesów podczas rodzinnego spotkania. Ostatnim razem wybuchł samochód Akane, a oni stracili stodołę, lecz zyskali Sal’a. Tym razem mogą nie mieć tyle szczęścia. Wszedł do domu i skierował się do kuchni, do serca domu jego rodziców. Wziął gorącą czekoladę, którą podała mu matka i usiadł obok Akane, która, pierwszy raz, nie warknęła na niego, czy chociażby nie zgromiła go wzrokiem. Ze zmęczenia położyła głowę na jego ramieniu, jakby to był najnaturalniejszy ruch na świecie, a nie coś co przerwało rozmowy. - No co? – Akane ziewnęła. – Jestem zmęczona. Moira rozluźniła się. Przy swojej partnerce nie zdawał sobie nawet sprawy z tego, jak bardzo była spięta jego siostra. – Musimy obmyślić plan jak najlepiej ochronić Leo i Ruby. Robin kaszlnął. - Gdy oczywiście Robin będzie zajęty czymś innym. Wszyscy się zaśmiali, nawet Robin. Shane wziął głęboki oddech. – Mam wiadomość od Wyroczni. Akane uniosła głowę. – Co powiedziała moja matka? - Po pierwsze, kazała cię pozdrowić. Akane skinęła niecierpliwie. – I? 109

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

- Ruby jest bezpieczna. To na siebie musisz uważać. - Ja? – Akane wskazała na siebie. Shane pokręcił głową. – Nie. Ja. - Co? – Akane wyskoczyła z krzesła, płomienie podskakiwały w jej oczach. Wyskoczyły jej złote rogi. - Powiedziała też, że oni wiedzą i mam ci przekazać, żebyś była ostrożna. Akane uspokoiła się. – Co wiedzą? - Nie jestem pewien. Może, że się włamaliście do ich domu? - Albo, że Shane ma wizje. – Robin wpatrywał się w swoje paznokcie. – Gdyby mieli w swoich rękach taki dar, to byliby w stanie wyczytać, a może nawet przerwać proroctwo. Aileen zacisnęła pięść na stole. – Nie odbiorą mi znowu mojego dziecka. – Złote iskry podskakiwały po jej skórze, gdy ukazał się strach Sidhe’a czystej krwi. - Będziemy go chronić, mamo. – Moira wskazała na swoich partnerów. – Jaden może nad nim czuwać, gdy Akane będzie spać. Jaden skinął głową. – To nie problem. Leo westchnął. – Czuję się jakoś bezużyteczny. Jestem otoczony Blade’ami. Siedź. Zostań. Dobry piesek. Woof. - Nadal jesteś ich pierwszorzędnym celem. Nie zapominaj o tym. – Akane poklepała go po ramieniu. – Myślą, że odnieśli sukces, jeśli mogą namówić cię na zgodzenie się na partnerstwo. Jeśli Shane został celem, to dlatego, że wiedzą o wizjach. - Co oznacza, że bardziej są chętni skrzywdzić jego niż Leo. – Sean westchnął. – Musimy z tym skończyć. Jestem już zmęczony tym, że moja rodzina jest w ciągłym niebezpieczeństwie. Tristan obserwował wszystko w ciszy. Shane nie miał pojęcia, co siedzi w głowie Sidhe’a. Wyraz twarzy Tristana był ostrożnie zamknięty, nie dając żadnej możliwości, by odgadnąć o czym myśli.

110

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Ruby ugryzła się w wargę. – Jeśli zostaniemy na naszej ziemi, to Leo powinien ochronić nas oboje, prawda? Jest związany tam tak samo jak Sean jest związany tutaj. Mógłby wykorzystać ziemię, by kogoś powstrzymać. - Tylko jeśli wiedziałby, że nadchodzą. – Wskazała Akane. Ruby parsknęła. – Proszę cię. Dzień, w którym coś umknie Robinowi Goodfellow będzie dniem, w którym stanę nago na dachu i zrobię muzyczne show. Każdy odwrócił się i spojrzał na małego człowieka siedzącego na kolanach swojego męża. – Ruby - Leo westchnął. Zakrył oczy dłonią. – Nie kuś go. Robin uniósł głowę z wyraźnie zamyślonym wyrazem twarzy. Postukał się po brodzie czarnym paznokciem. – Będzie tego warte? Ruby poklepała męża po policzku. – Nie martw się. Ufam mu. To proste, szczere wyznanie sprawiło, że policzki Hoba się zarumieniły. Shane był pewien, że momenty w których Robin się rumienił można było policzyć na palcach jednej ręki. Lecz raptem uwagę Hoba przykuł Tristan i jakiekolwiek zarumienienie zniknęło. Stanął okrakiem przed krzesłem mężczyzny, te czarne paznokcie wydłużyły się do pazurów. Jego niebieskie oczy błysnęły palącą zielenią. Tristan zbladł pod zimnym dotykiem pazurów Hob’a. - Napędzasz to wszystko. Tristan przełknął tak mocno, że jabłko Adama wyraźnie podskoczyło. – Jestem agentem Białej Królowej. - Wtrąciłeś się w działanie należycie wyznaczonego Blade’a. – Jednym pazurem przejechał po policzku Tristana, zostawiając za sobą cienki ślad krwi. Ręką chwycił mocno Tristana za brodę. – A teraz. Nie kłam mi. Będę wiedział, kiedy skłamiesz. Jaden zaczął sapać i chwycił się za żołądek. Jęknął, dźwięk był czystą agonią. - Cholera. – Duncan wstał i podniósł Jadena na nogi. – Moira, pomóż mi.

111

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Obydwoje skupili się na Jadenie i cokolwiek robili, zdawało się to uspokajać wampira. Opadł między nimi, oboje go przytrzymywali, chroniąc go przed tym, co tak go dręczyło. - Zabierzcie go stąd albo wspomnienia się uwolnią. – Robin odwrócił głowę. – Obserwuj jeśli musisz albo pomóż mu zapomnieć, ale teraz musicie go stąd usunąć. Duncan skinął głową zdystansowany, lecz wcześniej Shane pomyślał, że był wkurzony na Hob’a. Sidhe budował fantazję swojemu partnerowi, więżąc tam Jadena, by ochronić go przed sprawiającymi ból wspomnieniami, które próbowały się uwolnić. Trójka wyszła powoli z pomieszczenia, skierowała się do schodów. Duncan i Moira zdecydowali się odwrócić uwagę ich partnera i Shane miał nadzieję, że nie będą za głośni. Po prostu facet nie powinien słyszeć, co wyprawia jego młodsza siostra.

- To tyle z rozmowy Duncana z Tristanem. – Akane opadła tuż obok Shane’a i patrzyła się na Sidhe’a przykuwającego obecnie uwagę Robina. – Zaczynasz rozumieć, co tak naprawdę się dzieje? - Dlaczego chronią wampira? – Tristan pokręcił głową i otrzymał kolejne zadrapanie od pazurów Robina. – Jest podłym dzieckiem Mrocznej Królowej. Nigdy nie zrozumiem jak mogą go tak akceptować. Akane sapnęła, kiedy Shane zaczął się śmiać. – Zrozumiesz. Oj zrozumiesz, a wtedy będziesz żałował tych słów. Akane otworzyła swój wewnętrzny wzrok i sapnęła. Moc Shane’a rozciągała się wokół niego, jego wizje in overdrive. – Coś mi mówi, że Tristan zmierzy się z oryginalnym Shane’em Joloun. - Niedługo. Jeszcze nie. Inne rzeczy muszą nastąpić zanim przyjdzie jego przyszłość. - Pozwól mu ujrzeć. – Robin zanucił słowa, gdy stukał Tristanowi w czoło. – Pokaż mu, co ryzykuje, odmawiając współpracy z nami. Shane wstał. – Nie jestem pewien. Nigdy nie zsunąłem Kamuflażu przy kimś innym prócz rodziny. 112

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Robin skinął, nie zdejmując oczu z Tristana. – Zaufaj mi, Shane. Shane westchnął i pozbył się Kamuflażu. Ruby sapnęła, gdy prawdziwa appearance Shane’a olśniła wszystkich w pomieszczeniu. Był złotym bogiem i Akane aż zabolało, by polizać każdy jego cal za jednym razem. Jego moc wirowała wokół niego, części sztuki zostały utworzone w świetle i Akane zatęskniła za dotykiem, za trzymaniem. Za zgarnięciem tego. Założył sobie długie włosy za uszy i za pierwszym razem zauważyła spiczaste końcówki. Patrząc z bliska, zdała sobie sprawę, że miał klasycznie owalne źrenice Sidhe’a. - Wow - wydyszała Ruby. Tristan zamrugał. – Najwyżsi bogowie. To prawdziwa hybryda. – Jego oddech był urywany. – Słyszałem opowieści, ale założyłem, że to brednie, że Shane był .... Ale nie. To prawdziwa hybryda. Robin skinął. – Najrzadszy z rzadkich i partner równie prawdziwej hybrydy. Tristan zamknął oczy. – Akane. - Nie wierzyłeś, że córka Wyroczni również była hybrydą? – Śmiech Robina był niski. – Jesteś jeszcze bardziej tępy. Tristan otworzył oczy. Patrzył się na Akane, która również zrzuciła swój Kamuflaż. Podczas gdy nie posiadała złotego splendoru Shane’a, jej własny wygląd onieśmielał w swój własny sposób. Syknęła na Tristana, lecz nie rozwinęła skrzydeł. Kuchnia byłą za mała, by móc je rozłożyć. Tamtej nocy w parku nie przyjrzał jej się dobrze. Teraz mógł ją ujrzeć w pełnej chwale i wzdrygnął się na ten widok. - Podwójne wow. – Lekki jak motyli dotyk po jej skrzydłach przestraszył ją. – Ale ekstra. – Odwróciła się i zobaczyła jak Ruby praktycznie skakała wokół niej jak ... podczas gdy Leo przyglądał się pobłażliwie. Ruby bawiła się krótko jej pazurami i wpatrywała się w jej rogi zanim zerknęła na Shane’a. – Musisz zrobić z niej swoją modelkę. Shane uśmiechnął się do swojej entuzjastycznej bratowej i objął Akane, uważając na jej skrzydła. Tak nimi wymanewrowała, że mógł położył głowę na jej ramieniu. – Już to zrobiłem. 113

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

- I dobrze. – Ruby odwróciła się do Robina. – Wiesz co, mam już dość tańczenia jak mi Malmaynesi zagrają, próbując odebrać mi Leo i zrobić z niego dawcę spermy. Możemy zmienić płytę? Robin zamrugał. – Ah. – Miał spokojny wyraz twarzy, lecz Shane mógł prawie ujrzeć jak plany wirują w głowie Hoba z prędkością światła. – Co za doskonała sugestia. – Postukał pazurem po brodzie Tristana tak samo jak stukał w swoją. – Wiemy, że Charles i Cullen współpracowali z Mrokiem. Potrzebujemy jeszcze dowodu, że Henri nie jest od nich gorszy? - Nawet jeśli go wydamy, to znajdzie się ktoś inny na jego miejsce. – Sean praktycznie warczał, jego własny Kamuflaż opadł. Brązowe wiry pojawiły się na jego nagle ciemniejszej skórze, oczy zmieniły się w burzowo morskie. – Cecelia i Constance już się postarają, by kolejny mężczyzna z ich krwi został lordem klanu. - Więc to z hydrą mamy do czynienia, nie z wężem. – Robin wyprostował się i chwycił za kubek ze świeżą czekoladą. Wręczył ją Ruby, która uśmiechnęła się i przyjęła ją z cichym podziękowaniem. – Jedynym sposobem na powstrzymanie hydry jest wycięcie wszystkich głów i spalenie reszty. Leo otworzył szeroko oczy, miał przerażony wyraz twarzy. – Mówisz o uśmierceniu całego klanu. Tristan się szarpnął. – Mój klan nie należy do Mroku. - Ale też nie znajdują się już całkowicie w Bieli. – Robin przerwał i machnął ręką. Sznury krępujące Tristana opadły poszarpane, na podłogę. – Henri, Cecelia i Costance są częścią tej całości. - Tylko dlatego, że mój klan sprzeciwił się partnerstwu Duncana z wampirem nie oznacza, że wszyscy zwrócili się ku Mroku. – Tristan wstał i stanął przed Hobem, lecz Shane widział w nim strach. - Ale podążają tam, gdzie zaprowadzą ich liderzy, nawet jeśli droga prowadzi do ciemności. – Hob westchnął i uniósł dłoń, gdy Tristan zaczął się sprzeciwiać. – Nie. Istnieje niebo dla tych, którzy nie chcą upadku, ale nie wszyscy go przyjmą i dobrze o tym wiesz.

114

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

- Szary Dwór. – Tristan powiedział to bez emocji, lecz ramiona mu opadły. - Aye. – Robin uśmiechnął się. – To nie takie złe miejsce do wylądowania, gdy dryfujesz bez celu. - A wszyscy ci, którzy się zdecydują będą bez klanu. - Lepiej być bez klanu niż być złym typem. – Ruby piła swoją gorącą czekoladę. – Zastanów się nad tym. Wolałbyś pracować dla Robina czy przeciwko niemu? – Wzruszyła ramionami. – Ja wiem, do której drużyny bym uderzała. - Nie byłbyś bez klanu zbyt długo. – Dodał Duncan, wchodząc do pomieszczenia. Wyglądał na zmęczonego, lecz spokojnego. Musiało zadziałać to, co razem z Moirą robili Jadenowi. – Jeśli masz jakieś obiekcje co do klanu Blackthorn, są inne Szare Klany, które mogą zaakceptować ciebie i tych, którzy za tobą podążą. - Przechytrzyłeś smoka i Wyrocznię. Jeśli zechcesz, trening Blade’a może być dla ciebie dostępny. Tristan przejechał dłonią po włosach. – Nie upadliśmy w Mrok. - Jesteś pewien? – Shane wyciągnął ręce, jego światło podskakiwało wokół niego, formując dziwne kształty. – Chcesz wiedzieć, co kryje przyszłość? - Tak. – Nie było niezdecydowania w głosie Tristana. - No to patrz. – Shane wypuścił powietrze, a jego światełka podskoczyły. Kiedy skończył, Tristan był blady i spocony. Akane nie rozumiała połowy obrazów w światełkach Shane’a, lecz najwyraźniej Tristan tak. – Bogowie. Cóż oni uczynili? – Opadł na krzesło, z głową w dłoniach. – Co myśmy uczynili? - Co to ma znaczyć? – Leo obserwował to wszystko. Tylko bogowie wiedzieli, co się działo za tymi jego zielonymi oczami, lecz Akane wątpiła, by było to samo co za jej własnymi. Leo był dobrym człowiekiem, ale nie był Blade’em i nigdy nie mógł być. - Pomogłeś, prawda? – Akane otworzyła wzrok, mając nadzieję wyłapać to, jak Tristan stał się chłopcem na posyłki Glorianny – O wszystkim wiedziała, prawda? 115

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

- Kto? – Leo odrzucił ręce do góry. – Przyrzekam, że jeśli ktoś nie zacznie wyjaśniać tego gówna, to wybuchnę! – Złote iskry podskakiwały po jego skórze i przez jego włosy. - No to pozwól mi rzucić na to jakieś światło. – Akane pozwoliła, by jej wewnętrzny ogień rozbłysnął pod jej skórą, przypominając tym samy Tristanowi, z kim miał do czynienia. – Pomogłeś najpierw Cullenowi, potem Kaitlynn i w końcu Charlesowi prawda? Tristan skinął. – Miałem zdobyć informacje, ale jakoś każde z nich zmarło zanim zdobyłem na tyle, by przekazać Gloriannie. Potępia Jadena zamiast winić moje własne niepowodzenia. – Uniósł głowę, miał wyniszczony wyraz twarzy. – Jeśli im się uda... ale jak dostarczę Królowej wizję jako dowód? - Nie przekażesz. Jaden powiedział, że znalazłeś wystarczająco dużo w komputerze Henri’ego, by go wyeliminować. - Ale hydra nadal będzie żyła. – Robin, prawie zapomniany przez to jak stał twardo i cicho, wszedł w światło Akane. – Musimy odciąć wszystkie głowy. - Albo wypełnić przepowiednię. – Shane objął Akane, nie obawiając się jej ognia. – Tym czy innym sposobem, musimy powstrzymać Henri’ego przed zyskaniem kontroli nad Leo. - Rzecz w tym, że przepowiednia jest kurewsko niewyraźna, jak się dowiemy czy została spełniona? - Co jest tą przepowiednią? – Tristan gapił się na nich wszystkich, z wyraźnym roztargnieniem. – Słyszałem, że potrzebujemy potomka Dunne, ale znajduję się za daleko wewnętrznego okręgu, by dowiedzieć się o tym czegoś więcej. Akane

wymówiła

słowa

swojej

matki

do

Klanu

Malmayne,

przypieczętowując ich przeznaczenia. – Potomek Dunne pewnego dnia wykona ruch, który zmieni nasz świat. Tristan zamrugał. – To wszystko? Akane wzruszyła ramionami. – To wszystko. - Ale... To może być którekolwiek z was!

116

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

- Dokładnie. Ale z jakiegoś powodu Malmaynesi wbili sobie do łbów, że tylko Leo może stworzyć potomka, o którym mówi przepowiednia. Tristan pokręcił głową. – Ale... co z dziećmi Seana? Myślę, że jedno z nich może wypełnić przepowiednię, a nie jakieś nienazwane, nienarodzone dziecko. – Wyraz jego twarzy zmienił się w przerażony. – Chyba, że dlatego tak bardzo naciskali na małżeństwo z Leo. Zabezpieczali się z każdej strony. - Tak uważamy. – Duncan odepchnął się od ściany i patrzył się w sufit. – Jaden odleciał. Moira zostanie z nim trochę dłużej i upewni się, że koszmary nie wróciły. – Przeniósł spojrzenie na Tristana, srebrne światełka podskakiwały wokół niego jak świetliki, lord Sidhe w pełni oburzony. Moc Tristana pobladła przy Duncana. – A teraz. Gadaj co jest do cholery nie tak z moim dawnym klanem. Zostawił niewypowiedziane albo inaczej.

117

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Rozdział Siódmy - Chciałem cię o coś spytać. Akane zerknęła na Shane’a spod swoich rzęs. Wrócili do pracowni Shane’a i teraz znajdował się przy swoim stole roboczym, gapiąc się w przestrzeń. Był zajęty zwijaniem wiórów metalu, nie miała pojęcia po co. – O co? - O tatuaż na moim ramieniu. Akane zmroziło. Tatuażu? – Daj spojrzeć. – Chwyciła go za ramię i przyciągnęła do siebie. Na przedramieniu znajdował się jej smok, jego ogon tworzył symbol wieczności. Cofnęła się myślami do momentu, w którym się kochali i do swojego pomysłu, że jeśli ma zamiar złączyć się ze smokiem, to zrobi to właściwie. Ledwo pamiętała jak pobierała energię z kombinacji ich orgazmów i skupiła ją na jego ramieniu. Był to czysty instynkt, a teraz byli złączeni przez nie tylko Oznaczenie Sidhe’a. – Cholera. - Co jest? - Cholerna, cholera. – Przesunęła palcami po włosach. Co ona teraz zrobi? Jeszcze nie miało do tego dojść! Powolny szeroki uśmiech zaczął formować się na twarzy Shane’a. – Oznaczyłaś mnie. Akane zaczęła się cofać, gdy Shane ruszył w jej stronę, z dzikim błyskiem w oku. – Wiesz co, może powinniśmy skupić się na tym, co wcześniej powiedział Tristan. - Na czym? Na Henrim, plikach w komputerze albo na tym, że nie chciał powiedzieć, kto jest jego partnerem? Akane skinęła. - Nie-ee. Bardziej mnie interesuje mój nowy tatuaż, Panno Akane. – Przesunął palcem po plecach smoka i Akane zadrżała. Pod skórą czuła jak jej skrzydła próbują się rozłożyć. Byli z powrotem w pracowni, w miejscu gdzie Shane całkowicie czuł się sobą. Akane zorientowała się, że im dłużej tu przebywa tym coraz bardziej lubi 118

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

to miejsce, ale jeśli zamierzają mieszkać na tej durnej farmie, to planowała zbudować swój własny dom. Musiała przyprzeć Seana do muru i dowiedzieć się, którą część ziemi jest chętny przekazać swojemu synowi i synowej. Do diabła, zamierzała zmusić Shane’a, by kupił jej mieszkanie w Omaha. Już miała jedno w Nowym Jorku i Los Angeles. Może namówi go, by kupili jedno w Milanie? - Eep! – Odskoczyła od jego zachłanny rąk, przestraszona tym jak blisko zdołał do niej podejść. I to tylko dlatego, że była rozkojarzona wizją cieszenia się z partnerstwa we Włoszech. Pasta, pizze i jej partner nagi w świetle Milanu? Albo jeszcze lepiej, Toskanii? Mrau. – Spokój chłopaku. - Oznaczyłaś mnie. – Błysk w jego oku nie wróżył dobrze jej dzisiejszym planom. Była wymęczona, lecz Robin poprosił ją o powietrzne patrolowanie domu Leo tak „na wszelki wypadek”. Kiedy Hob prosi cię byś zrobił coś „tak na wszelki wypadek”, to zwykle ma powód, by sądzić, że coś się spierdoli, a ty jesteś jego najlepszą obroną. Shane przejechał palcem w dół po przedzie smoka i Akane pisnęła. Czuła się jakby głaskał ją od czubka głowy do palców u stóp. Machnęła na niego palcem. – Niedobry Shane! Uniósł brwi. – Oh? – Ten niegrzeczny, diabelski palec trącił o rogi na tatuażu smoka i pod Akane prawie się kolana ugięły. Wpadła na jego roboczy blat, jej cipka zaciskała się od odczuć jakie zdołał w niej pobudzić przez zwykłe dotykania jej znaku na swoim ramieniu. - Interesujące. - Shane. – Wyglądał na za bardzo usatysfakcjonowanego, a ona miała teraz zbyt wiele do roboty, by sobie na to pozwolić. Robin czekał na... Oh. Oh. Głowa jej opadła do tyłu, gdy palcami głaskał jej tatuaż w odpowiednich miejscach. – O ja pierdolę. Shane. - Cóż za dobry pomysł. – Shane złapał ją za ramiona i zsunął na kolana. – Chcesz pomóc mi w czymś? Akane przewróciła oczami. – Niech zgadnę.

119

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Otworzył rozporek i uwolnił bestię. – Dobrze zgadłaś. – Palcem głaskał między udami smoka i Akane podskoczyła. – Ale mam też unikalny system nagradzania, zaprojektowany przez moją uroczą narzeczoną. Akane uśmiechnęła się głupio. – Wie co ze mną wyprawiasz w swojej pracowni? Shane miał niewinny wyraz twarzy. – Ćśś. Tylko jej nie mów. Akane parsknęła i polizała główkę jego penisa. Spojrzała w górę, spod swoich rzęs, wykorzystując każdy podstęp jaki użyła przy oznaczaniu, by Shane oszalał na jej punkcie tak, jak ona oszalała na jego. – Jeśli się dowie, to usmaży ci tyłek. - No to lepiej się pośpieszmy. Może wrócić w każdej chwili. Akane dmuchnęła ciepłym dymem w jego penisa. – Jest niebezpieczna? Shane skinął. Jakby nie mógł zdjąć wzroku z jej ust będących tak blisko jego fiuta. Akane oblizała je, a te szafirowe oczy pociemniały z pragnienia. – Bardziej niebezpieczna niż jesteś w stanie sobie wyobrazić. Uśmiechnęła się. Podobało jej się to. Nagrodziła go, biorąc go w usta, ssąc główkę aż nie zabrał ręki z tego cholernego tatuażu. Zanurzył dłonie w jej włosach, bawiąc się jej długimi lokami. Pozwolił jej nadać tempo, wziąć go tak głęboko jak tylko mogła. Lecz ręce zostały na miejscu, przypominając jej, czego ona pragnęła. Musiała tylko usunąć Kamuflaż i uwolnić rogi, a Shane by się nią zaopiekował. Jeśli mu pozwoli, to już zawsze się będzie o nią troszczył.

Shane patrzył jak Akane go połykała. Zdusił jęk przez odczucie jej gorących ust wokół swojego fiuta. Bogowie, nigdy nie będzie miał dojść gorąca swojej smoczej partnerki. Z całych sił powstrzymywał się, by nie naprzeć, by nie zmusić się do zagłębienia w jej buzię. Chciał zostawić jej wolną rękę, wiedząc, że mógł torturować ją tatuażem, lecz wystarczyło tylko, by rzuciła mu jedno z tych swoich ślicznych spojrzeń i było po nim. 120

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Spojrzała na niego i wessała, językiem gładziła spód jego penisa w mocnym, rewelacyjnym rytmie. Shane przysiągł, że zrobił zeza. – Bogowie, ghra. Ssij go. Błagam. Akane podporządkowała się, głowa jej podskakiwała, włosy falowały wokół jej twarzy. Pochylił się i zdołał sięgnąć jej sutka. Głaskał go, drażniąc, skręcając, póki jej biodra nie zaczęły się ruszać, praktycznie błagając go, by zdjął jej jeansy i przeleciał. - Wezmę cię na moim stole. Podniosę, rozszarpię jeansy i rozłożę cię. – Shane nie mógł się powstrzymać. Zaczął pieprzyć ją w usta, sunąc między jej wargami. Gromił dziko wzrokiem blat stołu, wióra metalu nadal się na nim znajdowały. Nie mógł położyć jej nagiego tyłka na stole nie raniąc jej przy tym, nie z tym metalem. - Nie pokaleczy mnie, pamiętasz? Spojrzał na nią, zmieszany. O czym ona do cholery mówiła? Akane przewróciła oczami i wstała. – Czyjś mózg chyba skierował się w dół. – Dmuchnęła płomieniem na tyle, by stopić metal, uśmiechając się z zadowolenia, gdy zmieniło się w stopione srebro i miedź. – Proszę bardzo. Problem z głowy. Skinął. – Uwielbiam sprytne kobiety. Rozpiął jej jeansy. Oh. Do diabła, znowu miała na sobie białą koronkę. Już było po nim. Zsunął jeansy po jej nogach, uwielbiając gładką, jedwabną skórę, którą odsłaniał. Shane chwycił za jej biodra i przyciągnął do siebie, liżąc białą koronkę i to, co znajduje się za nią. Poklepała go po głowie. – Na stół Chłopcze z farmy. Z powrotem na jej twarzy pojawił się ten grzeszny uśmieszek. Nie miał pojęcia o czym myślała, lecz jeśli ciepło jej spojrzenia było jakimś znakiem, to pokocha tego każdą minutę. Shane zdjął spodnie i buty zanim wskoczył na blat. Dziwne gorąco od srebra nie wydawało się mu przeszkadzać. Może tatuaż, który mu zrobiła, chronił go? Akane nie wydawała się zauważyć nic niezwykłego. Zdjęła top i jeansy, pokazując więcej białej koronki.

121

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Shane głaskał swojego penisa. – Wspominałem już, że uwielbiam cię w białej koronce? Wdrapała się na stół i opuściła Kamuflaż. Jej skrzydła rozpostarły się nad nimi. Shane obserwował jak jego rozpustny anioł siada mu okrakiem na biodrach. – Jestem rozłożona. Co teraz? Naparł do góry. – Głodna? Oblizała usta. – Oo tak. Akane zaskoczyła go. Odwróciła się na blacie, klęcząc nad jego głową i przedstawiając mu swoją odzianą w białą koronkę cipkę. Kiedy ustami jeszcze raz pochłonęła jego fiuta, Shane był skłonny dać jej to, co chciała. Sunął językiem dookoła krawędzi koronki. Przesunął ją na bok, ukazując wilgotne wargi jej cipki. Naparł językiem w jej słodkość, ciesząc się z jęków wokół jego fiuta. Musiał ściągnąć z niej te majteczki. Nie mógł się całkowicie nią nacieszyć, mając ją w ten sposób, lecz nie chciał, by Akane znowu je rozerwała, tak jak zrobiła to z poprzednimi. Zaczął ściągać je z niej, wdzięczny gdy się uniosła i przesunęła na tyle, by mógł je zsunąć. Rzucił je na podłogę i przyciągnął ją z powrotem do siebie, chętny jeszcze raz ją spróbować. Przez Akane cholernie trudno mu było się skoncentrować na tym, co wyczyniał. Odczucie jej gorących ust na jego fiucie zabijało go. Niedługo wybuchnie i to mocno. Chciał to zrobić w niej. Chciał dać jej swoje nasienie, swoje życie, całego siebie. – Akane. - Hmm? To brzęknięcie wokół niego sprawiło, że wygiął się nad stołem. Nadszedł zdecydowanie czas na zerżnięcie swojej partnerki. – Odwróć się. Ujeżdżaj mnie ghra. Daj nam orgazm. Akane odwróciła się i klęczała nad nim. Miała uśmiech na twarzy, gdy opuszczała się na niego, te jej ostre pazury wbijały się w stół, drapiąc blat. Skrzydła zatrzepotały nad nimi, gdy go brała aż po jądra. Akane zakręciła biodrami i jęknęła. – O bogowie.

122

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Shane złapał ją za biodra, pomagając jej go ujeżdżać, lecz Akane poruszyła się, trzymając mu ręce na blacie. Przytrzymała mu je nad głową. Pozwolił jej na to, zastanawiając się, co kombinuje jego smoczyca. - Oho. Niegrzeczny Shane. Zostałeś przyłapany na pieprzeniu się w około i teraz musisz za to zapłacić. Shane zdecydował się zabawić. – Ale smakowała tak słodko. Akane ruszyła biodrami. – Naprawdę? - Mm – hmm. Umrę jak nie spróbuję jej jeszcze raz. – Naparł na nią, chichocząc, gdy sapnęła. – Smakowała jak gorący, słodki cynamon. Oczy jej błysnęły. Smoczy ogień rozpalił jej skórę od środka. Jej skrzydła były nad nim złotą, palącą się okazałością. Jeszcze raz pokręciła biodrami, a Shane bryknął pod nią. Uśmiechnęła się kobieco. – Może będziesz miał szansę jeszcze raz ją posmakować. Zamierzał tak zrobić.

Akane zaczęła ujeżdżać swojego partnera. Pochylała się nad nim, przyciskając mu nadgarstki do blatu, jej piersi groziły, że wyskoczą z biustonosza. Przy każdym ruchu łaskotała włosami Shane’a po policzkach. Loczki przy podstawie jego penisa ocierały się o jej łechtaczkę, drażniąc ją, mamiąc. Nie mogła się już doczekać, by zobaczyć jego reakcję na jej białą podwiązkę i pończochy. Miała przeczucie, że oszaleje gdy założy je dla niego. Shane napierał na nią, odwracając jej uwagę od myśli. Zawinęła palce na jego nadgarstkach, przytrzymując swoją zdobycz, podczas gdy brała od niego, co chciała. Jego jedwabiście twardy fiut cały czas sunął w niej, przybliżając ją do orgazmu. Przesunął się i zdała sobie sprawę, że podparł się stopami o blat. Dało mu to okazję do porządnego pchnięcia w nią. – Szybciej. Przez napięcie na jego twarzy widać było, że był blisko. Akane uniosła jego dłonie do swoich rogów, gotowa się poddać, gotowa dojść razem z nim. 123

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Shane głaskał ją idealnie. Jedna dłoń zsunęła się po jej ciele, by popieścić okryte koronką piersi. Druga drażniła końcówki jej rogów. Jej ciało zadrżało, gdy wypadli z rytmu.

Oboje byli tak blisko, że mogła to

posmakować. Shane dyszał. Tak mocno ją pieprzył, że mogła usłyszeć odgłos stykających się ciał. Wtedy Shane strzepnął końcówkę jej rogu znowu i znowu, zsyłając ją krzyczącą za krawędź. Jej skrzydła rozpaliły się od siły orgazmu, błysk rozświetlił pomieszczenie za nią. Shane krzyknął, jego światełka podskakiwały wokół nich, iskry wylądowały na jej skórze, gdy jego połowa Sidhe’a jeszcze raz Oznaczyła ją. Doszedł, podążając za nią w ekstazę, gdy go oglądała, nadal skręcając się od siły jej własnego orgazmu. W końcu się skończyło. Akane opadła na Shane’a, dźwięk jej sapania dołączył do jego. - Musimy kupić więcej białej koronki. Zaczęła się śmiać. - Mówię poważnie. – Mogła usłyszeć humor w jego głosie, ale była zbyt zmęczona, by podnieść głowę z jego ramienia. – Znam kogoś, kto może zrobić z niej całą sukienkę - Nigdy nie wyjdziemy z sypialni. Uniósł jej głowę. – Masz coś przeciwko?

- Muszę iść. Shane znieruchomiał z rękoma na rozporku. Ubrali się szybciej niż to mu się podobało, ale miała rację. Miała robotę do wykonania, a on powstrzymywał ją dłużej niż chciał. – Pozwól mi iść z tobą. Uniosła brwi. – Jak niby to zrobimy? - Mogę siedzieć i pić herbatę z Ruby i Leo, podczas gdy będziesz latać jak mucha. 124

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Przewróciła oczami. - Mogłabyś mnie tam wziąć. Gdyby nie brzmiał tak fałszywie nieśmiało, to może wcale nie zaczęłaby sobie tego wyobrażać. Jak to z nim bywało, miała wizje całkowicie innej powietrznej akrobatyki, niż te o których myślał Robin. – Pracuję. Trzymał rękę nad tatuażem przez dosłownie sekundę zanim opuścił ją z westchnieniem. – Cholera. Chyba mam coś przekonującego – Pokręcił głową. – Niech to szlag. Znowu mnie powstrzymała. Zbliżyła się, mając nadzieję, że nie fałszował swojego zachowania. Naprawdę miała ochotę na wygibasy. – Dasz mi całusa zanim pójdę? Otworzył szeroko oczy, zanim pochylił się, chwytając jej usta, roszcząc sobie do nich prawa bez żadnych wątpliwości. Wypuścił ją z westchnieniem. – Pamiętaj o ostrzeżeniu swojej matki. Uważaj na siebie. Oblizała usta. Jak długo będzie się na nich utrzymywał jego smak? Miał nadzieję, że zostanie na zawsze. – Będę. - Obiecujesz? Skrzyżowała swoje serce. – Obiecuję. Zrób coś dla mnie i trzymaj tu Sal’a, by cię chronił w nocy, dobrze? Jaden nadal odsypia to, co Duncan z Moirą mu zrobili, a chcę być pewna, że jesteś bezpieczny. - Tak zrobię. Obiecuję. Dała mu po raz ostatni buziaka i wyleciała przez drzwi, jej smok był chętny na lot. Shane obserwował swoją partnerkę i westchnął. Do diabła. Wiedział, że będzie musiała posłuchać Robina, ale to, co nadejdzie, może złamać jej serce. Wiedziałaby, że mogła temu zapobiec. Co gorsza, zrozumiałaby, że musiał pozwolić do tego dojść. Prawie pogłaskał tatuaż, lecz przez to mógł tylko osłabić jej lot albo co gorsza, zawołać ją. I tak już za późno było, by powstrzymać to, co miało nadejść. Jeśli nie stanie się to w sposób, który przewidywał, to całe proroctwo nic by nie znaczyło. Musiał pozwolić, by sprawy podążały swoją drogą, albo przyszłość Oberona stałaby się bardziej niż ponura. Akane go zabije, kiedy się o tym dowie. 125

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Z walącym sercem, wyłączył zewnętrzne światła pracowni. Dogodnie „zapomniał” wezwać Sal’a, nie chcąc ryzykować salamandry. Nie mógł pozwolić, by zwierzątko Akane zostało skrzywdzone w jakikolwiek sposób. Uwielbiała tę głupią salamandrę. Shane wszedł w obszar roboczy swojej pracowni, mijając przestrzeń pokazową i znalazł się przed skarbcem. Chwilę zajęło mu odkodowanie zamka zanim otworzył drzwi. Tam znajdował się skarb niedokończonych rzeźb i niezrealizowanych wizji, okoliczności sprawiły, że rzeźby były do niczego. Szlachetne i półszlachetne kamienie, kule ze srebra i złota oraz trochę żelaza, anatema każdej krwi Sidhe, zostały wrzucone do koszów i porozrzucane po powierzchni jak druciane zabawki. Shane, jak większość z krwią Sidhe, musiał nosić specjalne okulary, gdy pracował nad żelazem, inaczej ryzykował, że poważnie się zrani. Przeszedł obok kilku niedokończonych statuetek zanim odnalazł tą jedną, która zaczęła pojawiać się przed jego oczami po rozmowie z Tristanem. Odrzucił prześcieradło i westchnął. Nie. Akane nie spodoba się to ani trochę. ... Shane wyjął rzeźbę i zaniósł ją na swój roboczy stół, zamierzając skończyć go na tyle, na ile to było możliwe, zanim będzie za późno.

Akane przeleciała trzy razy nad posiadłością Dunne zanim wylądowała. Wszystko wydawało się być w porządku. Żaden z jej zmysłów nie dźwięczał. Miejsce wydawało się nieźle chronione. Leo zademonstrował jej nawet kilka unikatowych asów z rękawa. Jego zdolność do wykorzystania ziemi, by wzmocnić moc umysłu jego Sidhe, była niesamowita. Nic dziwnego, że był w stanie zakraść się do Kaitlynn i jej straży. Był w stanie wejść do każdego umysłu, wymazując jego obraz i ten Duncana, dopóki nie minął monitoringu i nie wszedł do lochu Kaitlynn. 126

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Wtedy, wyglądając chorobliwie blado, Leo pokazał jej miejsce, w którym zabił wampira Jeremy’ego West i ocalił jego prawdziwie związaną. Akane była pod wrażeniem, lecz rozumiała w pewnym sensie, dlaczego Robin nigdy nie próbował rekrutować Sidhe jako Blade’a. Ze swoimi mocami Leo był fenomenalnie potężny, lecz tylko na swojej własnej ziemi. Dodając do tego fakt, że żołądek faceta nie był gotowy na widok rozlewu krwi, jego przydatność jako Blade była surowo ograniczona. Nie wydawał się posiadać jakichkolwiek wyspecjalizowanych umiejętności, które trzymałyby go z dala od walki jak w przypadku Red’a, albo uzdrawiających zdolności jak nimfa. Nie, był tylko Sidhe’em z czymś ekstra, co było niewystarczające dla Robina, by to wykorzystać. Znalazła Robina patrzącego zza Leo, który trzymał śpiącą Ruby. Człowiek leżał w salonie na czerwonej, welwetowej kanapie naprzeciwko kominka. Sposób w jaki twarz Leo łagodniała, gdy patrzył na swoją śpiącą partnerkę więzi, czuły lecz dziki, przypomniało Akane sposób w jaki Shane na nią patrzył. Ten sam wyraz odbijał się na twarzy Shane’a częściej niż raz, kiedy obserwował Akane, lecz nie chciała przyznać w duchu, że tak było. Naprawdę przerażające było to, że Robin patrzył się na Ruby w ten sam sposób. Czy Hob był zakochany w partnerce Leo? Robin skinął w powitaniu, czuły wyraz twarzy wygładził się do jego normalnego, radosnego spojrzenia. – Jest na tyle bezpieczna, na ile jesteśmy w stanie jej to zapewnić. - A co z Shane’em? – Głos Leo był miękki w szacunku do jego śpiącej partnerki. Akane wzruszyła ramionami, lecz coś głęboko w niej się skręcało. Nie czuła się całkowicie komfortowo, będąc z dala od Shane’a. – Sal i twój ojciec stoją na straży. - Tato musi czasem pospać. Prowadzi gospodarstwo i strzeże Shane’a. Niedługo wyciśnie z siebie wszystkie soki. Akane westchnęła. – Możemy zwołać posiłki jeśli chcesz, ale wtedy będziemy mieć mniejsze szanse na wyciągnięcie Malmaynesów z ukrycia. – 127

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

W kieszeni płaszcza bawiła się pudełkiem zagadką i chciała je wyciągnąć, by się nim pobawić. Musiała pozostać czujna, ale złota zabawka krzyczała do niej rozwiąż mnie, Akane! Rozwiąż mnie! Zabije Shane’a. Powinien wiedzieć, by nie podawać smokowi zagadki. Palcami znowu go wygładziła, czując linie i bruzdy rzeźby. Nigdy nie przekaże pudełka komuś innemu, nawet jeśli rozwiąże zagadkę. - A twój ojciec wyraził chęć ujrzenia końca wojny. – Robin położył głowę na oparciu siedzenia. Gdyby Akane nie znała Hoba, pomyślałaby, że jest zmęczony, lecz Robin był jak pieprzony króliczek Energizer. Działał i działał dopóki zlecenie nie zostało wykonane. - Nie mogę przestać myśleć, że nie wykonają ruchu dopóki nie będą dobrzy i gotowi. – Leo głaskał włosy żony, ostrożnie by jej nie obudzić. – Musimy ją chronić. - Podejrzewam, że odkąd plan Kaitlynn się nie powiódł, Ruby nie jest skłonna do dzielenia się? – Lord Sidhe mógł wziąć drugą małżonkę pomimo więzi, ale tylko jeśli partnerka więzi wyrazi zgodę. Inaczej sama więź chroniłaby Sidhe, zapobiegając dotykania jego lub jej poprzez paskudne wstrząsy,

które

wzrastałyby na

intensywności, dopóki

konkurent nie

zrezygnowałby bądź nie zemdlał. Akane pamiętała jeden raz, kiedy przyszły współmałżonek był tak uparty, że wstrząsy doprowadziły do śmierci trzeciego. - Nawet jeśli by się zgodziła, to ja bym był przeciwko. Torturowali ją, by dostać moją zgodę. Kaitlynn użyła swoich mocy, by sprawić, że Ruby nieustannie doświadczała elektrowstrząsów. – Zadrżał. – Bez względu na to, co się jeszcze wydarzy, nie dam Malmaynesom dziecka. Robin zamarł. – Co powiedziałeś? Leo zmarszczył brwi. – Nigdy nie dam Malmaynesom mojego dziecka. Robin i Akane wymienili się spojrzeniami. – Mogło to być takie proste? - Dziecko byłoby pół człowiekiem. Mogą uważać, że byłoby łatwe w kontrolowaniu. – Akane zaczęła kroczyć. – Ale myślałam, że chcieli wykorzystać nasienie Leo, by stworzyć swoje własne dziecko, jedno tak bliskie bycia Sidhe jak tylko możliwe.

128

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

- Kiedy życie wręcza ci cytryny, robisz lemoniadę? – Robin potarł oczy. – To wszystko może być jak pogoń za zjawą. Wiemy, że chcą mieć kontrolę na przepowiednią, ale czy w ogóle rozumieją, co ona oznacza? Akane ugryzła się w wargę i miała nadzieję, że Shane nie dostanie napadów złości. – To może mieć coś wspólnego ze statuetkami Shane’a. – Leo wsłuchiwał się w każde słowo, które wypowiadali, nadal marszczył brwi, głaszcząc śpiącą partnerkę. – Te o tobie i Oberonie? Robin pokręcił głową nawet, gdy Akane skinęła. Robin wstał szybko jak błyskawica, jego śliczne niebieskie oczy paliły się jasną zielenią. – Co wiesz? - Tylko to, że rzeźby mają coś wspólnego z przepowiednią, ale Shane nie jest pewien co. Robin wziął głęboki oddech. – Muszę porozmawiać z Shane’em. – Miniaturowe tornado zawirowało wokół Hob’a i znikł, jedynym znakiem jego obecności był tylko kubek zimnej herbaty, który po sobie zostawił. - Uważasz, że przepowiednia ma coś wspólnego ze statuetkami Robina czy Oberona? - Oberona. – Była prawie pewna. Shane ukończył tę Robina, lecz nie mógł skończyć rzeźby Oberona. Czas na to wykonanie nadchodził. Stanęła i zaczęła kroczyć, palce ją świerzbiły. Miała ochotę odlecieć, sprawdzić co u Shane’a, lecz Robin dał jej zlecenie i musiała je wykonać. Musiała chronić Leo i Ruby. Poza tym, Robin poszedł pogadać z Shane’em. Jeśli coś pójdzie źle, to Robin się tym zajmie. Przesuwała palcami po złotych wirach. Robin zająłby się Shane’em. Była tego pewna.

Shane słyszał jak się skradali dookoła. Nawet jego ojciec nie mógł powstrzymać tego, co miało nastąpić, ten, który po niego szedł, był zbyt ostrożny. Shane wzdrygnął się i przejechał dłonią po żelaznym ostrzu. Patrzył

129

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

na krew przez nawiedzone oczy. Gdyby mógł tego uniknąć, drodzy bogowie, to by uniknął, ale nie miał innego wyjścia. Shane odrzucił dłoń i pozwolił swojej krwi namalować historię, jaką chciał powiedzieć. - Shane. Shane odwrócił się. Za nim stał ktoś, kogo myślał, że znał, ktoś komu mógł ufać. Zdrada była wstrząsająca. Musiał planować to od samego początku. Kiedy nastąpiło pierwsze uderzenie, próbował je zablokować, ale nie można było powstrzymać tego, co miało nastąpić, nie można było go ocalić. Walczył na tyle, by pomyśleli, że się nie poddaje, ale nie wystarczająco, by zadać trwałe uszkodzenia. Upewnił się, że oboje krwawili, dodając ich role do płótna, które zostawił po sobie. Uderzenie w tył głowy, zesłało go w bolącą ciemność.

Robin patrzył się na zdemolowaną pracownię Shane’a Joloun Dunne i warknął. Krew, zbyt wiele krwi, plamiła betonową podłogę. Nie cała należała do hybrydy, ale było jej na tyle, by Robin powstrzymywał Akane przed wejściem do pomieszczenia. Gdyby smoczyca wyczuła krew swojego partnera, którą był obryzgany pokój, zdziczałaby nieposkromiona, dopóki jej partner nie zostałby odnaleziony i bezpiecznie jej zwrócony. Nieszczęśliwi ci, którzy go zranili, smoki były dzikie, kiedy chodziło o ochranianie ich własności. Przyglądał się miejscu, gdzie był jego posąg i wzdrygnął się. Tam gdzie wcześniej stała kula postrzępionego metalu i szkła, znajdował się nowy posąg, ten, przez który Robin klął w kilku językach. Na srebrnym stole, figura wykonana ze złotego i zielonego szkła skręcała się w agonii. Ogień jakoś lśnił w centrum postaci, w grze świateł, kiedy Robin się ruszył, znikł z widoku. Ciemne pasma wypływały jak dym ze stołu i prosto do ciała człowieka, widok ten był zbyt znajomy dla oczu Robina. Szklana buzia postaci była otwarta w niemym krzyku, jedna dłoń zaciśnięta na złotej, ciernistej róży, jeden płatek wydawał się spadać. Pod zaciśniętą dłonią postaci były porozrzucane płatki 130

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

róż z czarnego szkła oprawionego zanikającym złotem. Drugą ręką figura sięgała po coś niewidocznego, znajdującego się z dala od zrujnowanej twarzy. Nad tym stała postać w czarnym płaszczu, cała zasłonięta, jak te wszystkie ciemne typy. Ale Robina przeraziły aż do szpiku kości błyszczące się zielone oczy na twarzy postaci. Oczy, z którymi był intymnie zaznajomiony, ponieważ widział je w lustrze każdego dnia. Robin dmuchnął, a czarna figura rozbiła się. - Robin? Odwrócił się do Sean’a Dunne, furia skrzata odzwierciedlała jego własną. Sean patrzył się na rozbite czarne szkło, miał nieczytelny wyraz twarzy, lecz pod jego stopami ziemia zadrżała. Gdyby Robin nie był tym, kim był, to dostałby po dupie. Prawie zatoczył się, przestraszony na nowo siłą jaką ukazywał skrzat Dunne. - Gdzie mój syn? Robin pozwolił, by wyszły mu szpony i wyszczerzył się. – Dobre pytanie.

Akane potarła się dłońmi po ramionach. Coś było nie tak. Coś było bardzo nie tak, a jej smok był zdenerwowany. Potrzebowała trzech prób, by otworzyć swoje wewnętrzne oko, jej smok był tak bardzo zaniepokojony. Gdy już jej się to udało, krzyknęła z przerażenia. Jasne światło Shane’a było przyciemnione, ledwie zauważalne dla jej wewnętrznego oka. Krew plamiła jego jasne włosy; niebieskie oczy były zamknięte, modliła się, by to było przez sen. Nie wiedziała, gdzie był. Było ciemno, nawet jak dla oczu jej smoka. Wrzasnęła, jej pieśń wściekłości była głośna, Kamuflaż opadł z niej w łachmanach, jej hybrydowa forma uwalniała się, wiedząc, że partner był ranny, prawdopodobnie umierał. - Akane? Odwróciła się, wściekłość była tak silna, że Leo wydawał się być skąpany w rubinowym świetle. – Zranili go. - Kogo? – Złapał ją za ramiona, zaskakująco silny jak na prawie Sidhe’a czystej krwi. – Shane’a? 131

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Skinęła, z łatwością wyrywając się z jego uścisku. Musiała iść, musiała odnaleźć Shane’a, musiała powstrzymać tamtych przed zranieniem jej partnera. Musiała posmakować ich krwi, musiała rozerwać ich, nakarmić się ich bólem aż nie będzie pewna, że już nigdy nie skrzywdzą Shane’a. - Akane czekaj! Poczekaj do powrotu Robina, albo zawołaj Jadena. Do diabła, złap za Tristana, ale nie leć sama. Jeśli to Malmaynesi przetrzymują Shane’a, to możesz użyć go, by oddali ci Shane’a! Potrzeba polowania, zabicia była tak silna, że ledwo przyziemna. Chciała odlecieć, opuścić to miejsce i zabić tych, którzy ośmielili się zabrać jej partnera. Nie wiedzieli, kim była, co mogła im zrobić? Leżeliby martwi przed nią, ich padliny gniłyby pod jej stopami, gdy ryczałaby z triumfu nad nimi! - Wstrzymaj się Akane Russo. Zamarła, muzyka w tym głosie zmroziła jej ruch. Jeśli Akane była czystą zemstą, ten głos obiecał czyste zniszczenie, uwodzicielska pieśń przemawiała do rozwścieczonego smoka wewnątrz niej. Robin Goodfellow, z oczyma płonącymi zielonym światłem, wyszedł z cieni. Jego czarne paznokcie wyrosły do niegodziwych szponów. Zgromiła go wzrokiem i syknęła; powstrzymywał ją przed odnalezieniem partnera, ale z tymi błyszczącymi się zielonymi oczami nie mogła wygrać. Była wciśnięta w ziemię, niezdolna się ruszyć, gdy Hob narzucił jej swój rozkaz czystą siłą woli. A wtedy Robin zrobił coś, co uważała za niemożliwe. Smocza pieśń wypłynęła z nie smoczego gardła, słodka i oszałamiająca, przyciągając ją do niego siłą i majestatem. Bez namysłu uklękła przed Robinem, mrucząc, jej głowa spoczęła przy udzie Hob’a w całkowitym poddaniu się jego woli. Jeśli ktoś mógł ocalić jej partnera, to właśnie Robin. Położył dłonie na jej włosach, głaszcząc ją, uspokajając, nie jak kochanek, lecz jak ojciec, który zasłużył na jej posłuszeństwo jednym spojrzeniem i wymamrotanym słowem. Tylko wiedza, że jej partner tam gdzieś jest, sam i zraniony, schwytany przez nieznanego wroga, podtrzymywał całkowity spokój, który jej oferował. - Ja pierdole.

132

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Spojrzała oszołomionymi oczami na gapiącego się na nią Leo. – Co zrobiłeś, Robin? - Przywołałem ptaszka. – Robin zacieśnił uchwyt na jej włosach zanim wznowił głaskanie. – Twój brat zostawił niepokojącą rzeźbę, ale wierzę, że planował, by jego partnerka odnalazła ją szybciej ode mnie. Leo przełknął. Za nim poruszyła się Ruby, lecz Akane ledwo na tym zależało. – Co to było? Głaskanie ustąpiło i Akane przestała mruczeć. – Tortura. Smok się poruszył. Jej partner był ranny. Jej partner był ranny. Akane odskoczyła od Robina, oburzenie smoka znowu się zbudziło. Mogła wyczuć na Robinie krew. Shane’a krew. Z wrzaskiem wyleciała z posiadłości, nie martwiąc się, że pozostała w zmieszanej formie. Niech świat wie, że harpie powróciły, by ich nękać, bo jeśli Shane umrze, to nie będzie to dalekie od prawdy.

- Poszło nawet nieźle. – Robin westchnął i potarł męcząco oczy. W niektóre dni po prostu nie opłacało się wyjść z łóżka. – Akane wróci do pracowni i odnajdzie krew partnera. Zapoluje na nich i zapłacą za odebranie go jej. - Masz na myśli to, że ich zabije. Robin odwrócił się do Leo Dunne. Czasem średnie dziecko Dunne wydawało się zbyt niewinne na to, co Robin obawiał się, że nadejdzie. – Tak. - I dobrze. – Robin zamrugał zaskoczony, gdy Leo sięgnął za siebie. Pomógł Ruby wstać, trzymając ją blisko. – Ale jest coś, co musisz wiedzieć. - Hmm? – Robin nadal przetwarzał fakt, że Leo chciał rozlewu czyjeś krwi. - Kapturniki są na podjeździe i, Robin? – Lęk w oczach Leo sprawił, że jego malutka partnerka zapiszczała. – Nie są sami.

133

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Shane otworzył oczy i natychmiast zapragnął tego nie robić. Światło z wiszącej lampy prawie go oślepiło, ból dźgał w jego już pulsującą głowę jak łyżki próbujące wydłubać mu oczy. - Przykro mi, panie Joloun. Naprawdę. Mam nadzieję, że zrozumiesz, że to nic osobistego. - Oczywiście, że nie. – Shane otworzył oczy i gapił się na Pana Klaussner’a, handlarza sztuki, pookę z Nowego Jorku. – Nie miałem zielonego pojęcia, że należysz do Mrocznego Dworu. Mały mężczyzna, który zwykle wykręcał sobie ręce, ledwo się uśmiechnął. – Jestem dobry w tym, co robię. – Jego oczy błysnęły niesamowitą, znajomą zielenią. – Zostałem do tego stworzony. Shane jęknął. Świetnie. Po prostu świetnie. Chodziła plota, że Robin, niedokładnie znany ze swojego celibatu, wychowywał rzadkie dziecko. Wyglądało na to, że Shane przypadkiem poznał jedno z nich. Ale skoro był potomkiem Robina... – Jest szansa, że twoja matka jest człowiekiem? Klaussner parsknął. – Jakby On upadł tak nisko, by pobrykać ze śmiertelnikiem. – Szacunek w jego głosie, kiedy mówił o Robinie, został podkopany przez szalony błysk w oku. Shane odprężył się nieznacznie. W takim razie nie był mężczyzną, którego przewidział. Jego szanse na przeżycie tego spotkania wykładniczo podskoczyły w górę. - Nie. Moja matka była w ciąży, kiedy Mroczna Królowa ją zabrała, zmieniła. – Twarz Klaussner’a zmarszczyła się, stała się prawie elfia. Imbirowe włosy na jego głowie były bladym odzwierciedleniem czerwonej grzywy Robina. Jego oczy zmieniły się w czysty bursztyn oprawiony zielonym światłem Robina. Nawet jego ciało się zmieniło, wydłużyło, stało się szczupłe i giętkie. Wyszły mu kozie rogi, przypominając Shane’owi, dlaczego byli często nazywani diabłami. Wampirze kły, delikatne i śmiertelne, ozdobiły jego uśmiech, był to dar od jego wampirycznej matki.

134

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Oj. O jasna cholera. To może być o wiele gorsze niż obawiał się Shane. – Wampiryczna pooka? Klaussner skinął, wyglądając na zadowolonego. – Taka właśnie jest. Jest przepiękna, wypełniona mroczną mocą. Shane uśmiechnął się. – Moja partnerka wyrwie ci łeb i nasra ci do szyi. Klaussner ledwo zagdakał jęzorem. – Skoro mowa o twojej smoczej partnerce, wiemy, co jest jej słabością. - Akane nie ma żadnych słabości. – Shane patrzył jak Klaussner podniósł coś co wyglądało jak przyrządy do cięcia jego matki. Było podobne do nożyka do pizzy, lecz z osłonką nad ostrzem. Chyba nazywało się to obrotowy nóż, ale nie był pewien. - O tak, ależ ma. – Klaussner przejechał ostrzem po brzuchu Shane’a, wzdychając z przyjemności, gdy wyciekła krew. Shane trzymał się mocno, ledwo. Nie da Klaussnerowi przyjemności, skręcając się z bólu. – A co to takiego niby jest? - Ty. – Klaussner chwycił nóż i przejechał po tatuażu smoka, odcinając skrzydła. Przerażony Shane odsunął się od ostrza. Bogowie, błagam niech jej skrzydła będą całe. – Czemu to robisz? Klaussner uśmiechnął się do kogoś, kto stał nad głową Shane’a. – Z miłości. Constance Malmayne wyszła z cienia, jej niebiesko – szare oczy były srogie, jej gładkie, złote włosy związane na karku. Uśmiechnęła się do Klaussner’a, a Shane nagle zauważył czego ostatnio brakowało w jego wizjach. Cullen i Kaitlynn, nawet sam Charles, byli tylko pionkami w grze sił Constance Malmayne. Wizja podskakująca mu przed oczami zmroziła mu krew w żyłach. – Henri wie, że chcesz go zabić? Constance uśmiechnęła się. – Widzisz Hobart? Mówiłam ci, że jego wizje będą przydatne. Chwila. Hobart? – Wie o tym? – Shane starał się nie szarpnąć, kiedy ostrze zbliżyło się do jego tatuażu. Obawiał się, że jeśli poruszy się w złą stronę, to przypadkowo mógłby okaleczyć Akane. Nie ośmielił się wymówić 135

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

imienia Robina na głos, chociaż wykrzykiwał je w swojej głowie. Jeśli wypowie je na gło,s to ta dwójka może zabić go ze strachu przed przyciąganiem uwagi Hob’a. - Kto wie? - Ten, po kim jesteś nazwany. Ostrze zatrzymało się. – Nie. Ale się dowie. – Uniósł wzrok od krwi przesączającej się z ciała Shane’a, te znajome zielone oczy były dziwne na szczupłej, rogatej twarzy Klaussner’a. – Jestem synem mego ojca. Pierwsza, czarna rurka została wbita i Shane wrzasnął, lecz gdy trucizna została podana mu do organizmu, agonia zepchnęła go nawet dalej. O najwyżsi bogowie, niech to lepiej będzie tego warte.

Akane mknęła na niebie, skrzydła ją wściekle bolały. Czarna krew wypływała z cięcia przez jedno z nich, ból był niepokojący. Pracowała skrzydłami i mogły ją zanieść do jej partnera. Tylko o to się martwiła. Akane mogła wyczuć, gdzie znajdował się Shane. Zapach jego krwi wypełniał powietrze, słodki zapach był silniejszy, gdy się zbliżała. Nie minie dużo czasu zanim kolejni nadejdą, zanim Jaden skieruje się do swojego brata więzi, zanim Tristan spróbuje ocalić pozostałości po jego klanie. Akane to nie obchodziło. Malmaynesi byli martwi. Tylko jeszcze o tym nie wiedzieli. Nie była zdziwiona tym, że nie zabrali Shane’a na posiadłość Malmayne. Za łatwe to było do odgadnięcia, za łatwe do sprawdzenia, a Jaden udowodnił, że mógł tam wejść i wyjść od tak sobie. Także mądrzejszym ruchem było zabranie Shane’a w inne miejsce. Szkoda, że nie wiedzieli, jak silna była jej więź z partnerem hybrydą. Zapach Shane’a napełnił jej zmysły; jego istnienie było wyryte w jej duszy. Bez względu na to, w jakim miejscu na ziemi się znajdował, była w stanie go odnaleźć.

136

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Jak mogła być tak głupia? Zakończyła smocze partnerstwo mimo, że nadal wierzyła, że nie będą razem. Shane zasługiwał na kogoś, kto dałby mu normalne życie, a nie kogoś, przez którego byłby w niebezpieczeństwie albo zostawałby sam na dłuższy okres czasu. Od początku to wiedziała, lecz złoto przepływające w jej organizmie zakończyło cały jej opór. Oznaczyła go, zrobiła z niego swojego i nie było odwrotu. Nigdy nie powinna zostawić swojego ukochanego, a jeśli on umrze, to zwinie się obok niego i umrze razem z nim. Wiedział, że smoki dosłownie łączyły się na całe życie? Tam. Znalazła go, odnalazła źródło jego bólu. Zabrali go na opuszczone gospodarstwo rolne, ze zniszczonym domem i stodołą dla duchów, w odróżnieniu od farmy jaką mieli Dunne. Zanurkowała w stronę stodoły, jego zapach był tam najsilniejszy. Mogła wychwycić niskie, mamroczące głosy, oba znajome, oba ją zaskoczyły. To, czego nie słyszała, ją przeraziło. Dwie istoty oddychały. Dwie. A żadna z nich nie była jej partnerem. Akane dmuchnęła, ogień wyleciał z jej gardła, z furią pochłaniając suche drewno stodoły. Płomienie wystrzeliły w niebo, były jak latarnia dla tych, którzy za nią podążali. Dwie postaci wybiegły z palącej się stodoły. Gdzie był jej partner? Akane zanurkowała, jej wściekłość była gorętsza od ognia jaki pozostawiła za sobą. Mknęła na cichych skrzydłach, rozciągnęła pazury z zamiarem rozerwania, strzępienia. Jedna z postaci zerknęła za siebie i wrzeszcząc, pchnęła drugą na ziemię.

Akane

uchwyciła

srebrne

oczy

i

wymiętolone

blond

włosy.

Zdecydowała zignorować tego, kto leżał na ziemi, zamierzając chwycić Malmayne swoimi pazurami.

Złapała kobietę, upewniając się, że pazury

zanurzyły się w boki kobiety, zanim wystartowała w górę. Kobieta Sidhe krzyczała i wyrywała się, lecz to tylko sprawiło, że pazury Akane wbiły się jeszcze głębiej. Krew ciekła po bokach i nogach Constance, rany były głębokie. – Puszczaj mnie! Akane zaśmiała się. – Porwałaś mojego partnera. - On nadal żyje! Jest... jest w stodole!

137

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Akane spojrzała wsłuchując się w trzeszczące płomienie, lecz nie wykryła żadnego bicia serca. Nie było żadnego oddechu. – Kłamiesz. Nie ma go tam. – Nie mógł być. Jeśli był w środku to... Nie. Nie mogła tak myśleć. Brak bicia serca, brak oddechu oznaczało brak życia, a to było coś, czego Akane nie mogła zaakceptować. - Nie! Trucizna Hobarta wprowadziła go w śpiączkę. Nie chcieliśmy, by z nami... walczył. Akane zacisnęła dłonie ignorując skrzek kobiety. – Czemu? - Transport - kobieta sapnęła. – Musieliśmy go stąd zabrać. - Do? - Nie mogę powiedzieć! – Kobieta sapnęła, gdy Akane poluzowała uchwyt. Złapała za ramiona Akane. – Nie! Błagam! Akane spojrzała w dół. Zabrała kobietę wysoko, na tyle wysoko, że proste puszczenie spowodowałoby jej śmierć. – Dlaczego powinnam pozwolić ci żyć? Kobieta łkała. – Proszę nie. - Gadaj, komu miałaś go dostarczyć. - Nie! Zabije mnie. Akane puściła. Kobieta krzyczała, ledwo trzymając się ramion Akane. – Powiem, powiem! Akane znowu ją złapała i skierowała się do palącej stodoły. – Komu? Imię wypowiedziane przez kobietę sprawiło, że Akane ją upuściła, tym razem z szoku.

Robin wyszedł za Leo z domu w złym nastroju. Niezwykła więź Sidhe’a z jego ziemią przynajmniej dawała im przewagę, ale jeśli Leo się nie mylił, to mężczyzna czekający na nich należał do tych, których się lekceważyło. Lecz znowu, Robin również, a już raz miał z nim do czynienia.

138

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

- Witaj, Bres. – Za nim Leo podskoczył. Rzadko się zdarzało, by lider kapturników

wyłaził

ze swojego

legowiska.

Fomorian

był

jednym

z

najstarszych i ostatnich z jego rodzaju oraz rządził kapturnikami żelazną ręką. Raz był królem Tuatha De i zmusił ich to zachowywania się jak niewolnicy pod władzami Fomoriana. Teraz rządził najbardziej brutalnymi bandytami w świecie fae. Jakoś zdołał podebrać piękno z zarówno swojemu ojcu Fomorianowi i swojej matce Tuatha De, stając się jednym z najbardziej dojmująco wyglądających ludzi jacy chodzili po ziemi. Bardzo niewielu zdołało oprzeć się jego urokowi, kiedy go ujawniał. Jeszcze mniej chciało

go wzburzyć. Był

złośliwy dla tych, którzy stanęli mu na drodze. Robin nie był pod wrażeniem. Bres skinął swoją jasną głową obnażoną w świetle księżyca. – Witaj, Pan. Robin ledwo oparł się pragnieniu, by nie przewrócić oczami. Od lat nikt go tak nie nazywał, mimo że było to fałszywe. Na jego szczęście Pan’a rozbawiło to, jak został powiązany z Hob’em, poznając rozweselające zachowanie Robin’a. Tak mało greckich bogów miało zmysł dobrego humoru Robina, który był tak ceniony, że Pan pozwolił fałszerstwu się rozprzestrzenić, pomimo sprzeciwu Robina. Do dnia dzisiejszego rozpalał rozwścieczenie w uszanowaniu Pan’a. Pomimo rozbawienia bogów, nie było to pretensjonalne. Bogowie, a nawet Pan, byli kapryśni i mieli nawyk sprawiania, że ich niezadowolenie znane z zafascynowania, było jednak bolesne. Pozwolenie na kłamstwo byłoby niedobre na molekularnym poziomie. Jak zawsze, Robin miał obiekcje. – Wolę Hob. Robin jeśli czujesz się przyjacielem, ale obaj wiemy, że tak nie jest, prawda? Bres ledwo się uśmiechnął. – Daj mi chłopca stojącego za tobą, Hobie. - Po to byś zabrał go do swojej sukowatej królowej? Nie wydaje mi się. – Robin raczej sam zabiłby Leo, niż poddał Sidhe’a czułym litościom Titannii, nawet wiedząc, że życie słodkiej Ruby również by się zakończyło. Wybrałaby

139

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

ten sposób, niż by mieć partnera, który zabawiałby się z Mroczną Królową. Dziwka zawsze psuła swoje zabawki. Leo zadrżał, a jeśli Bres uważał, że przez przerażenie, to był w wielkim błędzie. Leo był już w pełni połączony z ziemią, wykorzystując ją, by ulepszyć swoja moc po tysiąckroć. Moc goniła poprzez tę Robina, połączenie z Leo było szokiem i dziwną przyjemnością dla tego, który również znajdował się na ziemi. Kapturniki, jeden za drugim, zaczęli za Bres’em zanikać, cicho tonąc. Leo musiał użyć swoich zdolności Sidhe’a by zaciemnić umysły kapturników, inaczej wrzeszczeliby. Wyjaśniało to szkliste spojrzenie Sidhe’a, kiedy Robin na niego spojrzał. - Wiesz, jak to się skończy, Pan. – Bres machnął królewsko dłońmi. – Wybacz, Hob. Moi ludzie już otoczyli dziewczynę, a pozostali zajęli się bratem chłopaka. Oddaj mi go, a odejdziemy. Robin widział bez patrzenia jak kolejny kapturnik znikał w grunt. – Mój król pragnie inaczej. Na wspomnienie o Oberonie, Bres cofnął się, lecz szybko się opanował. – Nie mam żadnego sporu z nim bądź z tobą, ale muszę słuchać swojej królowej. Robin rozłożył ręce, jego paznokcie zwinęły się w szpony. – No to jesteśmy w impasie. Kolejny kapturnik zniknął. - Ruby jest bezpieczna. Blefuje. Nie ma jej. Robin starał się nie cofnąć, gdy słowa Leo zadźwięczały mu w głowie. Chłopak był silny na swojej ziemi; niewielu zdołałoby przedostać się przez mentalne bariery Robina. Rodzina Dunne z każdym dniem, odkąd zaczął z nimi pogrywać, imponowała mu. - To dobrze. A teraz wynocha z mojej głowy. Cichy chichot Leo zadźwięczał mu w głowie, lecz Robin zdecydował się mu to odpuścić. Chłopak zasłużył na swój krótki moment triumfu, przy takich podłych okolicznościach. Bres zamierzał zaatakować, a był o wiele bardziej niebezpieczny niż jakikolwiek kapturnik. 140

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

- Ty pieprzona suko. Kobieta zadrżała, miała tak skulone nogi jak tylko dała radę. Znajdowały się nad palącą stodołą, gorąco pokrywało bąblami ciało Sidhe. – Błagam, nie zabijaj mnie. Akane warknęła i odrzuciła Constance z dala od palącej się stodoły, ignorując

krzyki

kobiety.

Jej

partner

był

w

stodole,

nieprzytomny,

prawdopodobnie martwy. Jego zapach unosił się nad żarem, świeży, lecz subtelnie zły. Ryknęła, czekając na odpowiedź. Nie nadeszła. Akane weszła do stodoły, jej zmysły były czujne na jakikolwiek ruch. Nie widziała

mężczyzny,

który

towarzyszył

kobiecie,

kiedy

z

powrotem

zanurkowała z nieba. Nie wiedziała, gdzie był, co też ją nie obchodziło tak długo, jak był z dala od jej partnera. Gdzieś z tyłu, blisko czegoś, co robiło za siodlarnię, odnalazła go. Był przywiązany do stołu, miał luźną szczękę, oczy lśniły w blasku ognia spod przymkniętych powiek. Czarne rurki, które już wcześniej widziała, były wkute do jego boków, ud, ramion, pompując coś w niego. Coś potwornego. Akane mogła wyczuć to paskudztwo. Cokolwiek zatruwało jej partnera zostawi na nim znak. Ruszyła do niego i wyrwała rurki, próbując rozpaczliwie nie zwymiotować od smrodu. Wcześniej widziała jak Robin używał tego do okaleczenia, do zabicia, lecz zgniły odór wydobywający się z tych rurek nie przypominał w zapachu trucizny stosowanej przez Robina. Jakby ktoś odebrał Robinowi truciznę i splugawił ją jeszcze bardziej. Ta zgnilizna krążyła teraz w organizmie jej partnera, plamiąc go. Najwyżsi bogowie, co jeśli Shane jakoś się zmienił? Trucizna mogłaby jakoś zaciągnąć go w Mrok? Mogłaby? Jęknął, następnie kaszlnął, dym palącej się stodoły stawał się silny i nieznośny. Akane podniosła partnera ze stołu i wybiegła ze stodoły, unosząc się w powietrze jak tylko byli wolni. Miała zapach zarówno kobiety jak i 141

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

mężczyzny. Rozpozna ich. Mężczyzna na pazurach miał krew Shane’a, za co niedługo jej zapłaci. Ale najpierw najważniejsze rzeczy. Miała partnera w swoich ramionach i żył. Akane mknęła na gospodarstwo Dunne i do jedynego miejsca, gdzie chciała, by się obudził.

Bres uderzył, tak jak Robin myślał, w najsłabszy punkt: w Leo. Na szczęście Sidhe był przygotowany wykorzystując ziemię do obronienia się, kiedy wyciągał swój miecz. Zakołysał nim i zawirował, zmuszając Bres’a do odwrotu. Przywódca kapturników uśmiechnął się na widok miecza Leo. – Żelazo nie działa na mnie. Nie. Robin to wiedział. Zarówno Tuatha De jak i Fomorianie nie byli uczuleni na żelazo. Trzeba było czegoś innego, by zabić kogoś takiego jak Bres. Jedyny, któremu udało się do tego zbliżyć, był Lugh, który próbował otruć Bres’a trzystoma ociężałymi krowami napełnionymi gorzkim, czerwonym płynem, które miał wydoić Bres i wypić to paskudztwo. Bres, pod obowiązkiem podporządkowania się regułom gościnności, pił płyn, ale zamiast zabić go, zdołał ledwo go uśpić tak bardzo, że wszyscy uważali go za martwego. Kiedy się obudził, minęły tysiące lat, a Oberon, ze swoją królową Titannią u boku, zasiadł na tronie. Tuatha De i Fomorianie byli niczym więcej jak tylko wspomnieniem, nawet dla tych, których długość życia była liczona w wiekach. Jaką rolę Bres odgrywał w upadku Titianii Robin nie wiedział, ale pewnego dnia się dowie. Robin beztrosko zablokował kapturnika, przebijając go szponem i odwracając swoją uwagę z powrotem na Bres’a. Mężczyzna usiłował zdjąć Leo jakby było to jego nieodzownym zamierzeniem, ignorując Hoba jakby nawet go tam nie było. No cóż. Robin musiał to naprawić.

142

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Robin uśmiechnął się słodko i Bres potknął się, prawie opadając na miecz Leo. Odrzucił sobie włosy za ramię i pasek Bres’a pękł, jego spodnie zsuwały się po jego wąskich biodrach. Kiedy Robin westchnął, znudzony już zabawą, miecz Bres’a pękł. Niestety, końcówka wyrzucona w powietrze rozcięła twarz Leo, ledwo omijając jego oko. Przerażony Sidhe cofnął się prosto na włócznię kapturnika. - Do diabła. Pominąłem jednego. – Robin wymamrotał do siebie w niedowierzaniu. Jak mógł pominąć jednego z tych małych pojebów? Wyciągnął dłoń i przekręcił nią. Kapturnik padł, krzycząc w agonii, jego rzepka się roztrzaskała. Ale było już za późno. Leo upadł na kolana z ręką przyciśniętą do rany na plecach. Bres stał nad nim i uderzył Leo rękojeścią swojego miecza. Robin westchnął z ulgi. Chłopak odpadł tak jakby bezpieczny; ostatni kapturnik był stertą piszczącego bałaganu, a kogo obchodziło, co widzieli? Z bardzo szerokim uśmiechem na nieludzkiej twarzy, Robin stanął przed Bres’em. Teraz nadszedł czas, by to on się zabawił.

143

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Rozdział Ósmy Shane poruszył się. Ból trawił każdą komórkę jego ciała. Miał nudności i ledwo udało mu się odwrócić, by się nie udławić, Shane zwymiotował. Gęsta, lepka, czarna papka wylewała mu się z żołądka, tak paskudna w smaku jak pachniała. - Fu. Co to kurwa jest? Smoła? Głos jego młodszej siostry przywołał u niego słaby uśmiech na twarzy. Nie mógł nawet otworzyć oczu, ale mógł wyobrazić sobie jej wyraz twarzy. Miałaby zmarszczony nos z obrzydzenia, ale jej zielone oczy błyszczałyby niepokojem. - Ugh. Coś ty do diabła żarł? – Na drewnianej podłodze rozbrzmiały kroki; Akane nie zabrała go do pracowni. Musiał być w domu swoich rodziców. – Mamo! – ryknęła Moira, potwierdzając to. – Obudził się i rzyga! - Pamiętam, kiedy zwykle ja to krzyczałem - Shane próbował być dowcipny, lecz ledwo wyszeptał słowa. Próbował przypomnieć sobie, co Constance z Klaussnerem mu zrobili, lecz nie mógł myśleć przez łomotanie w jego czaszce i za oczyma. Ból opanował każdy cal jego ciała. – Chyba zostałem potrącony przez cysternę. - Prawie. – Ciepłe palce odrzuciły mu włosy, głaszcząc go. Dotyk jego partnerki rozpalił go, ogrzewał zimne miejsca, które zaczęły w nim osiadać. – Witaj z powrotem. Zdołał otworzyć oczy, ale czuł się, jakby film przesuwał mu się przed oczami. Mógł ledwo ją widzieć, a kiedy już ją zobaczył, to okrytą cieniami. – Co oni mi zrobili? Dym wypłynął spomiędzy jej ust. – Skrzywdzili cię. Zamrugał. – Na to już wpadłem. Co dokładnie mi zrobili? Więcej dymu. Jego smoczyca była wkurzona. – Coś ci podali, jakąś truciznę.

144

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Ah. To. Nic dziwnego, że była zła. Shane’a czekały ciężkie chwile, ale kiedy powie jej o lekarstwie, to naprawdę się zezłości. Wstrzymał dreszcze, które groziły, że rozszarpią go na części. – Rozumiem. Nachyliła głowę z dzikim wyrazem twarzy. – Naprawdę? – Podniosła go w swoich ramionach, przestraszając go. – Proszę, pościel łóżko, Moira. Moira wzdychając, podporządkowała się. Ton Akane nie pozwalał na sprzeciw, ale przynajmniej poprosiła. – Nic mi nie jest, ghra. Akane parsknęła. – Oczywiście, że jest. Rzygasz czarną papką każdego dnia. – Położyła go na chłodnej, czystej pościeli, następnie przytuliła się do niego. - Myślałam, że nie żyłeś. – Głaskała smoka na jego ramieniu, w głosie słychać było łzy, które próbowała desperacko powstrzymać. - Wiem. - Wiedziałeś, że po ciebie przyjdą. Skinął. Nie mógłby jej okłamywać. Nie mógł. – Tato? - Nic mu nie będzie. To, czym go odurzyli, nie trwało za długo, ale jest bardzo wkurwiony. – Moira usiadła na czymś, co nie było łóżkiem i potarła ze zmęczenia twarz. – Masz poważne kłopoty. - Ktoś jest ranny? – Shane ledwo trzymał się świadomości. Chciał tylko zasnąć w objęciach swojej smoczycy. - Leo. Na tę odpowiedź otworzył szybko oczy. Zmagał się, by móc usiąść, ale Akane trzymała go . – Co się stało? - Przywódca kapturników pojawił się u nich, by zabrać jego i Ruby do Mrocznej Królowej. Shane zadrżał. Nie widział takiej możliwości. – Jak mocno jest zraniony? - Bres pociachał go, ale nic mu nie będzie. W większości jest pocięty i ma siniaki. Zdołał sam zdjąć większość kapturników. Robin naprawdę był pod wrażeniem. – Akane głaskała go po ramieniu, próbując go uspokoić. Shane opadł z ulgi na łóżko. – Nie powinni atakować go na jego własnej ziemi.

145

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

- Ruby jest wkurwiona. Chce mieć łeb Bres’a nad kominkiem. Najwidoczniej jedno cięcie znajduje się za blisko oka Leo i sądzi, że będzie po tym blizna na tej jego doskonałej buźce. Shane zadrżał. – Nic mu nie jest? - Tak, Shane. Nic mu nie jest. Mogłoby być inaczej, gdyby Robina tam nie było, ale będzie z nim dobrze. - Wisimy mu przysługę. – Znowu się wtulił, ciepło Akane jeszcze raz odpędziło dziwny chłód, usypiając go. - Tak. Wisimy. – Pocałowała go w kark, a on miał wrażenie, że nie mówiła o Robinie. - Ta gra agam duit. Westchnęła. – Co to do diabła znaczy? Uśmiechnął się, niezdolny odpowiedzieć, jego siostra mu pomogła. – To znaczy kocham cię. Akane wtuliła twarz w jego włosy, jej oddech był ciepły na jego karku, gdy odpływał w sen. - Ta gra agam duit, ty uparty skurczybyku. Gdyby tylko mógł, to by zażądał, by powtórzyła te miękko wyszeptane słowa, ale nie pozwoliło mu na to wycieńczenie. Shane pozwolił sobie opaść w ciemność, wiedząc, że gdy się obudzi, to w krótkim czasie jeszcze raz usłyszy te słowa.

Akane leżała za swoim partnerem i wdychała jego zapach. Jej smok powoli się uspokajał, ale coś było nie tak. Jego zapach się zmienił, a Akane przeraziło, co to może oznaczać. - Moira? - Hmm? - Zawołaj Sean’a. Moira skinęła i wyszła z pokoju. - Co się z nim dzieje? 146

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Akane nie zaskoczyło to, jak Jaden zakradł się do pokoju. Wampir mógł wyczuć zmianę w Shane i przyszedł to sprawdzić, zwłaszcza jeśli dotyczyło to tak jak myślała, krwi jej partnera. – Chyba trucizna, którą w niego wtłoczyli, krzywdzi go. Jaden pochylił się i zaciągnął, marszcząc nos. – Daj mi coś sprawdzić. – Czarny pazur wyszedł z miejsca, gdzie znajdował się paznokieć. Jaden rozciął ramię Shane’a, cienkie cięcie powinno krwawić czerwienią. To, co wypłynęło z ciała Shane’a, nie było czerwone. Wysączyły się małe czarne pasma sięgając zarówno po Akane jak i Jaden’a, jak pasożyt chętny zdobyć nowego gospodarza. - Ja pierdolę! – Jaden odskoczył do tyłu, zmuszając Moirę, która wróciła z ojcem, by wyszła za drzwi. – Nie wchodź. Moira, jak każda osoba z tej porytej rodzinki, nie posłuchała się. Starała się wyjść zza swojego partnera, lecz Jaden szybko ją przytrzymał z jednym okiem skupionym na żyłach Shane’a.

Wampirowi się odbiło. – To jest

kurewsko obrzydliwe. Akane pochyliła się nad Shane’em, pozwalając, by jedno pasmo zbliżyło się do jej twarzy. Wypuściła powietrze, płomienie pochłonęły pasmo. Prawie niesłyszalny krzyk z agonii przepłynął jej przez zmysły. Pasmo zwinęło się, bulgocząc w bezdusznej czarnej papce. Reszta macek powróciła do ciała Shane’a, wijąc się pod skórą jego ramienia. - Podwójna ohyda. – Jaden pozwolił Moirze wejść, ignorując to jak trzepnęła go w brzuch. Sean rzucił się w stronę swojego syna, warcząc na Jadena, gdy wampir na chwilę go odciągnął. – Nie chcesz tego robić. - To mój syn. – Ziemia przed wiejskim domem zahuczała, pewny znak niezadowolenia Sean’a swoim zięciem. - Słuchaj mnie. To co siedzi w Shane jest niebezpieczne. – Jaden spojrzał na Akane. – Jak bardzo odporny na ogień jest twój partner? Zamrugała. Nie mógł sugerować tego o czym myślała, że sugeruje. Uniósł brwi. – Jeśli naprawdę jest twoim partnerem, to będzie bezpieczny, ale to coś powinno się spalić. Zastanów się nad tym.

147

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Jeszcze raz jej smocza natura wzięła górę. Znalazła się kucająca ochronnie nad swoim partnerem, warcząc na wampira. Jej skrzydła, które nieświadomie wyprostowała, zatrzepotały w pokazie dominacji, na widok którego inny smok uciekłby, gdzie pieprz rośnie, bądź zaakceptował oczywiste wyzwanie. Jaden odrzucił ręce do góry. – No dobra, ale jak amen w pacierzu nie wyssę tego czegoś. Syknęła na niego. Chciał, by podpaliła swojego partnera albo jakoś osuszyła go z krwi? Nienormalny jakiś? - To mogłoby pomóc. – Moira oparła się o Jaden’a, uśmiechając się nieznacznie, gdy złapał ją ramieniem w tali. – Partnerzy smoków nie są czasem odporni na ich płomienie? – Moira patrzyła na nią niecierpliwie. - Nie jestem w pełni smokiem, pamiętasz? Jestem hybrydą. Z tego, co wiem, to mogłabym przypadkowo go zgrillować. Sean pochylił się bliżej i złapał za coś Shane’a, co leżało na stoliku nocnym. Gdy wcisnął klawisz, zorientowała się, że trzymał jego telefon. Oczy Sean’a nigdy nie opuściły jej twarzy, gdy dzwonił do jedynej osoby, o której mogła pomyśleć. – Czy mówię z Wyrocznią? Akane ugryzła się w wargę, mając nadzieję, że jej matka miała odpowiedź jakiej szukali. Najwyraźniej miała. Sean nawet nie musiał zadawać pytania zanim zaczął mówić cichy głosik jej matki. Sean zbladł, lecz miał oczy wbite w ciało swojego syna. To coś, czym został zarażony Shane, poruszało się pod jego skórą, nie tylko na ramieniu, ale też na brzuchu, udach, nawet na twarzy. Wszyscy mogli ujrzeć, że poruszało się jak robale pod jego skórą. Akane jeszcze bardziej się zmartwiła, gdy jego skóra przyjęła kolor niezwykłej bladości. Jego jasne włosy pociemniały, stały się miedzią. – Zmienia się. Sean rozłączył się i odwrócił do Jaden’a. – Zabierz go na podwórko, proszę. Jaden skinął, będąc pierwszy raz cicho. Podniósł Shane’a i podążył za Sean’em na zewnątrz domu, Akane i Moira deptały im po piętach. 148

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

- Dlaczego Jaden go niesie? – Moira patrzyła na swojego partnera ze zmartwionym wyrazem twarzy. Sean skrzywił się. – Wyrocznia powiedziała, że to co znajduje się w Shane, nie może dorwać Jaden’a, bo jego krew zniszczy okupanta. To część natury Jaden’a. - Oh. - Ale to nadal kurewsko mnie obrzydza. – zadrżał Jaden. Aileen sapnęła na widok Shane’a w ramionach Jaden’a. Herbata, którą zrobiła dla Duncana, roztrzaskała się na kamiennej posadzce. – Co robicie? Sean pokręcił głową, niezdolny lub niechętny odpowiedzieć. Jaden miał ponury wyraz twarzy, jego oczy połyskiwały zielonym ogniem. Duncan zatrzymał się i zaczął zbliżać do swoich partnerów, powstrzymując się, gdy Jaden pokręcił głową. Posłuchał się, gdy Moira wskazała mu, by się zbliżył. – Nie dotykaj Shane’a. - Czemu nie? – Aileen próbowała zablokować im wyjście z domu. – Co wy wyprawiacie? Czemu nie jest w łóżku? - Ma w sobie pasożyta, tego z Czarnego Dworu. Musimy go wypalić. – Sean delikatnie odsunął partnerkę i otworzył drzwi. – Wyrocznia powiedziała, że jeśli tego nie zrobimy... – Zadrżał i przez krótką chwilę smutek przyciemnił żywiołowość, którą zwykle widziała na twarzy skrzata. – Chcę ich śmierci. – Spojrzał na Akane i Jaden’a. – Jeśli ja ich nie dorwę, to wy to zróbcie. Jaden skinął. – Jasne jak cholera. Akane obnażyła zęby i warknęła. Aileen zakryła twarz dłońmi, ale podążyła za nimi na taras. Jaden zaniósł Shane’a w miejsce gdzie kiedyś była trawa. Sean, używając swoich mocy, oczyścił miejsce z trawy i zarośli, wykopując nawet płytki, okrągły dół w ziemi. Nie było szansy, by płomienie Akane sięgnęły domu lub przypadkowo spaliły trawę. Jaden położył Shane’a w dole. Ramiona i nogi jej partnera szarpały się, to coś pod skórą kontrolowało jego ruchy. Modliła się całą sobą, by nie dostało się do jego mózgu. 149

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Akane wzięła głęboki oddech i przygotowała się na spalenie mężczyzny, który był w posiadaniu jej serca. - Czekaj! – Aileen ruszyła naprzód. – Co jeśli musicie najpierw się Złączyć, by był odporny na ogień? Akane zamrugała. – Przetestujemy to. – Przeszła wokoło Aileen, wdzięczna swojemu partnerowi za to, że ufał jej na tyle, by mogła zrobić to co chciała. Uniósł koszulę Shane’a i odsunął się, zanim Akane dmuchnęła ogniem. Płomienie podskakiwały po brzuchu Shane’a. Nie odważyła się podpalić jego rąk. Te przepiękne dłonie musiały zostać bez skazy. Ledwo słyszalny skrzek sprawił, że cofnęła się, lecz nie wyszło to z Shane’a. Miejsce, gdzie płomienie dotykały jego brzucha, zrobiło się różowe, bladość znikła na reszcie jego ciała pod ogniem. Skinęła, zadowolona i ciekawie pobudzona na myśl o skąpaniu swojego partnera w ogniu. – Rozbierz go Jaden i odsuń się. Jaden szybko się uporał z ciuchami Shane’a, te śmiertelne pazury wampira rozrywały tkaninę w szale prawie zbyt szybkim, by było to widoczne. Wszyscy pozostali podporządkowali się, odsuwając się z okręgu w ziemi, który stworzył Sean dla syna. Akane zanuciła dla swojego partnera, jak dobrze pójdzie jej pieśń uspokoi Shane’a. Kiedy Jaden odsunął się i skinął, rozłożyła skrzydła i pozwoliła swojemu wewnętrznemu ogniowi wylecieć.

Biegł, próbując uciec ciemności, która go ścigała, ale gdzie tylko nie skręcił, każde drzwi, które otworzył prowadziły do mroku. Niedługo nie będzie miał gdzie uciec, nie będzie miał miejsca, by się ukryć. Ciemność pragnęła go pochłonąć, wykorzystać go, uczynić go jak... jak... Cofnął się, myśli szepczące do niego z ciemności były zbyt złe, by się nad nimi zastanawiał. To chciało, by się ukłonił, by uległ. By stał się jednym z nich. Shane raczej wolałby umrzeć niż zrobić to, co chciała ciemność. Płomień liznął jego zmysły, a ciemność się cofnęła, skrzecząc ze złości.

150

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Shane wyszczerzył się. Zorientowała się, jego mądra partnerka, także Shane będzie żył kolejny dzień. – Akane. – Podążył za ogniem do jego źródła, do usypiającego go ciepła. Wszedł w ten ogień, pozwolił mu siebie chronić. Shane maszerował w takt z nim, wskazując wszystkie miejsca, w których ciemność próbowała się ukryć. Płomienie słuchały jego poleceń, niszcząc okupanta, eliminując w nim każdy ślad mroku. Shane’owi w końcu było znowu ciepło, oh tak ciepło. Grzał się w tym jak kot na słońcu, rozciągając się pod gorącem, które pachniało jego narzeczoną. Jęknął, gdy gorąco liznęło wnętrze jego ud, podskakiwało po jego penisie lekkimi, drażniącymi dotknięciami. Jedynym złym miejscem było swędzeniem w jego ramieniu, ostatnia część gdzie ciemność próbowała uciec przed oczyszczającym ogniem. Shane otworzył oczy, by ujrzeć jak Akane stała nad nim w całej swojej okazałości, ogień podskakiwał po jej skórze, liżąc jej biust. Włosy powiewały w wietrzyku zmieszanym z gorącem płomieni. Miała szeroko rozpostarte skrzydła, delikatne linie żył połyskiwały jej wewnętrznym ogniem. Była tak piękna, że jego serce przestało bić. W poprzednim życiu musiał być naprawdę dobrym chłopcem, by zasłużyć sobie na jej miłość. Shane wstał i od razu chwycił się za ramię. Ból w nim był intensywny, ogień, w którym się wygrzewał, musiał go pominąć. Chłód był jak palący ból. Z płytkiej rany na jego ramieniu trysnął czarny szlam, pozostałości z ciemności próbowały uciec od swojego przeznaczenia. Ciemność zgromadziła się i rzuciła na Akane, lądując na jej brzuchu i próbując się przedostać. Akane syknęła i walnęła to, ale zgromadziło się na jej palcach. Dmuchnęła w to, lecz uniknęło jej płomieni, już dłużej niekrępowane przez skórę i kości. Kiedy skierowało się do jej pięknych, wrażliwych oczu, Shane stracił panowanie na sobą. Nikt, nic nie zabierze od niego partnerki. Nikt.

151

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Dziwnie ryczący dźwięk wypełnił powietrze, gdy Akane próbowała odepchnąć od siebie czarną papkę kierującą się do jej oczu. Grunt pod jej stopami zaczął się trząść. Usłyszała słabe, kobiece sapnięcie, gardłowy śmiech Jaden’a i Akane uniosła wzrok, chcąc ujrzeć, co takiego ich zaskoczyło. Wielobarwne fale światła podskakiwały dookoła ciała Shane’a w dziwnie erotycznym, śmiertelnym tańcu, który ją oczarował. W tych światłach mogła ujrzeć pojawiające się i znikające jak dym wizje Shane’a. Opadł jego Kamuflaż i warknął, patrząc się gniewnie na czarny szlam. - Oh, kurwa. – Usłyszała Akane. Jeśli ktoś usiłowałby dotknąć Shane’a w tym momencie, to umarłby przerażającą śmiercią, postrzępiony przez furię połowy Sidhe’a Shane’a. To albo miało piekielnie boleć, albo miało być najbardziej zmysłowym doświadczeniem jej istnienia. Shane wyszedł z dołu, jej płomienie nadal rozpalały jego skórę i włosy. Pozostali odsunęli się od niej od jego zaborczego pokazu, wszyscy byli intymnie świadomi tego, co zaraz miało nastąpić. Oparła się pragnieniu, by się cofnąć. Nie wyszłoby jej to na dobre. Jej partner był wkurwiony jak diabli i zdecydował się z nią Złączyć. - Ślubuję ci, że od dnia dzisiejszego nie będziesz szła samotnie. Jeden z biczów światła wystrzelił, dziesiątkując ciemność próbującą się do niej dostać. Akane sapnęła od dotyku światła, całe jej ciało stało w ogniu, dla jej partnera. Najwyżsi bogowie. Nikt nie ostrzegł jej, że będzie zdolny dać jej orgazm światłem. - Moja siła jest twoją ochroną, moje serce jest twoim schronieniem, a moje ramiona są twoim domem. Będę służyć tobie w każdej sytuacji. Deklaruję ci moje życie i śmierć, w równym stopniu. Akane mogła poczuć jak jego moc otacza ją i szczyciła się tym. Jej partner był silny, na tyle silny, by oswoić jej smoka, na tyle silny, by żartować sobie z Hob’em. Ciepła pieszczota była porównywalna z kąpielą w płynnym złocie i zatęskniła, by to liznąć. 152

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

- Twoje imię wyszeptuję, kończąc każdy dzień i w twoje oczy się uśmiecham każdego ranka. Akane otworzyła oczy, by ujrzeć jak pozostałości ciemności znikają od światła Shane’a i uśmiechnęła się. Przysięga już prawie się skończyła. Teraz czas na ostatni krok. Kiedy Shane skończy Przysięgę, nadejdzie czas na magię jego Sidhe’a, która złączy ich życia na wieczność. - Daję ci wszystko, co moje. Moje serce i moją duszę deklaruję tobie. – Uniósł dłonie, by położyć je na jej twarzy. - To ty jesteś Moją Jedyną, ty jesteś moją partnerką i to ty jesteś ze mną związana na całą wieczność. Kręgi światła, które ich otaczały, stanęły dęba, a następnie wbiły się w ciało Akane w takim tempie, że prawe zemdlała. Mogła wyczuć połączenie ich dusz gdy magia Shane’a wiła się wokół jej, uzupełniając ją. Pęd mocy dźwięczał w każdej jej cząstce, spychając ją w ramiona jednego z najbardziej intensywnych orgazmów jej życia. Zadrżała w ramionach Shane’a, pieśń jej smoka poszybowała w nocne niebo. Kiedy ją pocałował, pijąc z niej przyjemność, dolewał jedynie oliwy do ognia. Akane jechała na fali, ledwo trzymając się świadomości, jej i Shane’a dusze były teraz na zawsze razem.

Robin patrzył jak Leo Dunne spał i uśmiechnął się. Rany mężczyzny nie były głębokie, bolesne, lecz nie zagrażające życiu. Bres uciekł z podwiniętym ogonem, jego kapturniki zostały zdziesiątkowane przez jednego mężczyznę. A tym facetem nie był Hob. Ledwo poddał się pragnieniu, by wybuchnąć śmiechem, kiedy zobaczył minę Bresa orientującego się co i kto pozbyło się każdego kapturnika. Bogowie, uwielbiał tę rodzinkę. Może Aileen będzie chciała go zaadoptować? Próbował wyobrazić sobie, jakby to było mieć kogoś tak kochającego i nadopiekuńczego, lecz jego mózg nie mógł tego objąć. Nikt,

153

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

nawet Oberon, nie czuł potrzeby ochraniania Hob’a. Hob, w najlepszym wypadku, był ostrożnie oszlifowaną bronią. Małe ramiona otoczyły go od tyłu za szyję. Robin był perfekcyjnie cicho, niepewny dlaczego Ruby postanowiła w tym momencie go przytulić. Położyła mu na ramieniu brodę i delikatnie pocałowała go w policzek. – Wiesz co, dzisiaj widziałam coś interesującego. Robin’owi serce waliło. Bogowie, nie. Jeśli Ruby widziała, kim naprawdę był, to koniec z tak rzadką, nieskomplikowaną przyjaźnią, która ich łączyła. – Naprawdę? - Yhy. – I wyszeptała mu do ucha dokładnie to, co widziała. Robin zamknął oczy i czekał na odrzucenie, które jak diabli miało nadejść. Już wcześniej przez to przechodził, wiele razy, lecz nigdy nie myślał, że mogłoby to go jeszcze mocniej zranić. Zamiast odrzucenia jakiego oczekiwał, mały człowiek znowu pocałował go w policzek. – Paskudnie wyglądasz. Musisz uciąć sobie drzemkę, Rob. Wypuścił powietrze, którego nawet nie wiedział, że wstrzymuje, ulga była prawie oszałamiająca. Nie miała zamiaru go wygnać, chronić przed nim swojej rodziny. Dostał zawrotu głowy na myśl, że choć raz, mógł zostać. – Nie wiesz, że Robin Goodfellow nigdy nie śpi? Zachichotała. – Ta jasne, a w następnej minucie prosiaki wylecą mi z tyłka. – Zerknęła za siebie. – Taa, za chwileczkę. Zaśmiał się miękko. – Twój partner ma niezmierne szczęście, że jest prawdziwie związany, bo inaczej bym mu ciebie ukradł. – Zrobiłby to, gdyby nie wiedział, ze śliczna Ruby uschłaby i umarła bez Leo Dunne. Ta myśl sprawiła, że poczuł nieznośny ból. Tak bardzo by ją kochał. - Nie, nie zrobiłbyś tego. – Odwrócił się, by zaprzeczyć jej słowom, lecz zaniemówił na czułe spojrzenie Ruby. – Ona gdzieś tam jest, czeka na ciebie i będzie wszystkim, o czym kiedykolwiek marzyłeś, a nawet więcej. Przełknął, niezdolny pokazać Ruby swoją wrażliwą stronę. Zamiast tego sięgnął po arogancję, która zawsze była mu bliska. – Ta, będzie.

154

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Ruby tak po prostu pociągnęła go za włosy. – Prześpij się zanim głowa ci wybuchnie. Wzdrygnął się. Nie miała pojęcia jak blisko prawdy była z tym prostym stwierdzeniem.

Shane ledwo zdołał zamknąć drzwi od pracowni a Akane już na nim była, całując go jakby przez tygodnie zamiast godziny była głodna jego dotyku, smaku. Zębami drażniła jego szyję, ciągnąc ją. Jej mruczenie zabrzęczało przy jego skórze, przez co jęknął. Do diabła, chciał by mruczała, gdy go ssała, brała go głęboko w usta. Chciał poczuć te wibracje, ten absolutny dźwięk pożądania jaki w tym momencie wydawała. - Bogowie, Shane. – Uniosła głowę z jego szyi, jej smocze oczy były szeroko otwarte, źrenice rozszerzone. – Czułam się jakbym kąpała się w płynnym złocie. Yhyy. Shane zarzucił sobie swoją nową żonę na ramię i zawędrował do sypialni. – Pazury trzymaj przy sobie, kobieto. Westchnęła obrażona. – Nie ciebie chcę rozerwać na strzępy. – Sięgnęła w dół i złapała go za pośladki, pazury były zimne przy jego skórze, lecz miała ciepłe dłonie. – Chcę cię tylko pożreć. Stłumił dreszcz. Penis mu się szarpnął, twardy jak kamień. Posadził ją na łóżku, uważając na jej skrzydła. – Na to możemy coś poradzić. Shane syknął, gdy rzuciła się do przodu, lizała entuzjastycznie główkę jego penisa. Komplementy i zachęty w języku Sidhe zaczęły wypływać mu z ust, kiedy w końcu wzięła go w usta. Wtedy zaczęła mruczeć. Shane nie mógł się powstrzymać. Chwycił ją po obu bokach głowy i zaczął napierać na jej powitalne gorąco. Złapała go za podstawę fiuta, powstrzymując go od przypadkowego jej zadławienia, lecz tak czy siak pozwoliła mu na jego chwilę, mrucząc wokół niego, dopóki nie odrzucił głowę do tyłu i nie wypełnił ją aż do gardła. 155

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Akane odchyliła się i oblizała usta jak smok, który dostał złoto. Musiał wyśmiać zadowolony wyraz jej twarzy. – Ośmielę się zapytać, że smakowało? Parsknęła, dym uleciał z jej nosa. – Dawaj tu swój tyłek, Jetro. Wyszczerzył się. Uwielbiał kiedy tak do niego mówiła. – Co tylko zechcesz, Panno Akane. – Pochylał się nad nią, zmuszając ją by położyła się na plecach. Za wcześnie było na to by jego fiut powstał, ale miał zamiar dopilnować, by miło spędziła chwile zanim ją weźmie. Palcem gładził jej złote rogi, napawając się sposobem w jaki skręcała się pod nim. – Dojdziesz, gdy będę tak ci robił? Zwróciła na niego swoje oszołomione oczy. – Chcesz się przekonać? Chwycił za oba rogi i zaczął głaskać je po całej długości, napawając się twardym, chłodnym odczuciem między palcami. Akane jęczała i skręcała się pod nim, brykała biodrami w jego stronę. Ugryzła się w wargę, z desperacji zacisnęła dłonie na jego pośladkach. Shane zaczął podnosić się do wyzwania. Jego żona chciała zostać przelecona, a Shane był bardzo skłonny zapewnić jej to. Położył swoje usta na jej, całując i skubiąc za jej pełności, uwielbiając sposób w jaki jej źrenice się poszerzały z czystej przyjemności. Jego malutki prorok widział tylko niego i to co jej robił. Akane rozsunęła nogi, wabiąc go do swojego wilgotnego gorąca. Złapała za jego nadgarstki, zatrzymując palce na jej rogach. – Zrób to, Shane. Pieprz mnie. - Myślałem, że chciałaś bym w ten sposób dał ci orgazm? – Znowu pogładził jej rogi, szczerząc się, gdy sapnęła. – No to jak? Warknęła i szarpnęła go za włosy, kłujący ból sprawił, że miał łzy w oczach. – Pieprz. Mnie. Już. - Jak sobie życzysz. – Shane wsunął się w nią, dłońmi chwycił ją za rogi, by się przytrzymać. Albo tak przynajmniej jej powiedział. – Nie chciałbym, żebyś pomyślała sobie, że byłem nieposłuszny i chciałem zrobić ci dobrze, tylko cię tu głaszcząc, dobra? Warknęła. – Tylko przestań a umrzesz, Shane. Pocałował ją w czubek nosa. – Ta mo chroi istigh ionat. 156

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Nie wiedziała, co to znaczyło, ale spojrzała na niego z miłością w oczach. – Ta mo chroi istigh ionat. Shane zaczął się w niej ruszać, teraz pragnąc poczuć jak dochodzi wokół niego. – Moje serce jest w tobie - przetłumaczył. Chciał, by wiedziała dokładnie, co jej powiedział, co dla niego znaczyła. Złapała go za szczękę. – Moje serce jest w tobie. – Sapnęła, zadrżała i doszła, ściskając jego fiuta jak imadło. Utrzymał gładkie ruchy, w ogóle nie gotowy na orgazm. – A gra, mo saol. Sapała pod nim z małym uśmieszkiem na ustach. – A gra, mo saol. Zadrżał gdy celtyckie określenie wypłynęło z jej ust. – Moja miłości, moje życie. Akane oczy zabłysły. Przyglądała mu się, miała wściekle zaborczy wyraz twarzy. – Moja miłości. Moje życie. Shane szarpnął się zszokowany, gdy przepłynął przez niego orgazm, oślepiając go na wszystko prócz cudownego, kochającego spojrzenia jego żony.

Akane trzymała Shane, gdy ten sapał wykończony, nad nią. Miał plecy wilgotne od potu, a włosy, te piękne czerwono- złote włosy, nadal były pociemniałe od trucizny z Czarnego Dworu. Zacisnęła szczękę, zimna furia przytłoczyła wszystko inne. Shane należał do niej, a ktoś prawie jej go odebrał. – Prawie cię straciłam. - Nie straciłaś. – Podniósł głowę, zmęczenie z którym walczył, by dać jej przyjemność zaciemniło jego niebieskie oczy do prawie czarnych. Miały ciemne okręgi. Kochał się z nią bez Kamuflażu, lecz te żywe kolory zostały stłumione. Słaba blizna przypominała, gdzie Jaden pierwszy raz go zranił, żywa pamiątka tego, co prawie się wydarzyło.

157

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

- Śpij kochany. – Pogłaskała go po włosach, uśmiechając się, kiedy wtulił się w jej dłoń. – Odpocznij. Będę cię pilnować. Uśmiechnął się przy jej dłoni. – Wiem. Całkowite zaufanie w jego odpowiedzi, kompletna wiara w jego spojrzeniu, prawie poskromiła furię. Prawie. - Kiedy idziesz na polowanie? Zamrugała. – Później. – Uniósł głowę, lecz ziewnięcie, z którym tak walczył, w końcu się uwolniło. – Po tym jak będę pewna, że odpocząłeś. Shane pocałował ją delikatnie. – Właśnie się z tobą Złączyłem. Powinnaś być wykończona. Pozwoliła

by

jej

brwi

uniosły

się

arogancko.

Była

smokiem.

Wytrzymałaby dni bez snu, gdyby musiała, ale w końcu zapłaciłaby za to kilkudniowym snem. Warto było, dla Shane’a. - Ruby przez kilka dni była nieprzytomna, gdy Leo się z nią Złączył. Z tego, co mówili moi rodzice, było to jedno z najsilniejszych rytuałów Złączenia jaki widzieli. Akane? Nasz był równie silny. Ruby była człowiekiem. Akane nie. – Nasze życia są teraz jednością. – Mogła wyczuć go w sobie, jego wykończenie groziło, że również i ona padnie. –Musisz odpocząć, Shane. – Polizała go po brodzie, smakując słoność Shane’a. – Odpocznij za nas oboje. Przez sekundę miał zszokowany wyraz twarzy, zanim ostrożnie zamrugał. – Oh. - Co jest? - Nic, zrozumiałem tylko co coś właśnie oznacza. – Przekręcił się z niej, pozbawiając ją ciepła. – Dobranoc, ghra. Pociągnęła nosem. – Jesteś paskudny. – Teraz przez całą noc będzie się zastanawiać, o co mu chodziło. - Wiem. – Wziął ją w ramiona i wtuliła się w niego, ogrzewając swojego partnera, kiedy hybryda już dłużej nie mogła powstrzymać wykończenia.

158

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Akane prawie pokazała mu język, ale facet w końcu zasnął, naprawdę zasnął, pierwszy raz odkąd został porwany. Przesuwała dłonią po jego boku, napawając się jego ciepłą skórą. Był taki zimny, kiedy go odnalazła, aż się przestraszyła, że nigdy się znowu nie ogrzeje. Akane zatrzymała się, zmarszczyła brwi, kiedy zauważyła coś na swoim ramieniu. Uniosła rękę i musiała zdusić sapnięcie. Na przedramieniu był złoty spiralny wzór, trzy złączone, lśniące świetlne wiry połączone były w centrum jednym symbolem. W środku wzoru był smok otaczający postać człowieka. Ramiona wzoru oddalały się od smoka i jej partnera, złote spirale połyskiwały na błyszczącej skórze Sidhe’a. Akane uśmiechnęła się na widok jej partnera akceptującego jej ochronę, zanim nie wpatrzyła się w postaci. Maluteńka postać człowieka trzymała w jednej dłoni sztylet, w drugiej tarczę. Akane parsknęła. Czemu nie jest zdziwiona? – Uparty facet. Shane poruszył się przy niej i Akane była cicho, obawiając się, że obudzi swojego partnera.

Shane obudził się, orientując, że jego żony nie było już w łóżku. – Do diabła. – Przekręcił się, przeciągnął zanim otworzył oczy. – Akane? Cisza. Jego żony nie było, pewnie poszła na polowanie tego, kto go skrzywdził. Nie był zdziwiony. Poprzedniej nocy była gotowa na polowanie, lecz jego wyczerpanie i jej potrzeba chronienia go, przytłoczyła chęć polowania. Shane wygramolił się z łóżka i skierował pod prysznic, chętny zmyć z siebie brud poprzedniego dnia. Włączył światło w łazience i sięgnął po szczoteczkę do mycia zębów. W buzi miał posmak ścieku. Pewnie gdyby zapalił zapałkę i dmuchnął, to zionąłby ogniem jak jego ukochana. Zamarł z uniesioną ręką, kiedy na siebie spojrzał. – Sukinsyn. – Shane sięgnął do swoich włosów. Poprzedniej nocy zapomniał nałożyć swój Kamuflaż i teraz widział efekty uboczne trucizny, podanej przez Klaussnera. 159

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

- Akane zbzikuje. – Jego włosy były zdecydowanie o ton lub dwa ciemniejsze niż zwykle, błyszcząca miedź zmatowiała. Złoty połysk jego skóry również pociemniał, zaciemniony przez truciznę. Wypuścił szybki, płytki oddech z ulgi, kiedy zorientował się, że jego oczy miały ten sam szafirowo błękitny kolor co zawsze. Wszedł pod prysznic mając nadzieję, że ciemność się spłucze, lecz nie miał szczęścia. Woda była niepokojąco czysta spływając po brudnym fae. Jedyną rzeczą, która się spłukała, był brud po dole, w którym został usmażony i krew, która wysiąkała mu z ran. Shane dotknął cięcia, wdzięczny Akane, że znalazła rozwiązanie zanim było za późno. Gdyby nie wypaliła pasożyta, to skierowałby się prosto do Mrocznego Dworu i żyłby jak w horrorze jako dziwka Bres’a. Jednak coś, czego się spodziewał, jeszcze się nie wydarzyło. Cieszył się, że wstępna próba się skończyła, ale jeśli jego wizje się nie myliły, to coś jeszcze musiało nastąpić. Coś bolesnego. Shane nadał był oznaczony, lecz słabo, była to krztyna tego, co mogło nastąpić. Jeśli Akane spóźniłaby się, to zostałby splamiony na zawsze, tęskniąc w ciemności za swoją duszą. W końcu przegrałby codzienną bitwę ze sobą, dając Mrocznej Królowej dostęp do jego wizji i broń, którą nie otrzymałby żaden inny dwór. Dostęp do możliwej przyszłości był czymś, co Prorok upewniał się, że albo wstrzymywał całkowicie albo rozdzielał pomiędzy Dwory jednakowo. Gdyby Mroczna Królowa miała pod swoimi rządami zdrowego psychicznie proroka, to miałaby możliwość wykorzystania żali między dwoma dworami do zmuszenia ich do otwartej wojny Shane zadrżał, na tę myśl dostał dreszczy. Podkręcił gorącą wodę, pragnąc pozbyć się chłodu, lecz dreszcze nabrały na sile. Coś dźgnęło go za oczami, wizja była bolesna, chętna zbudować coś ze szkła, metalu... i krwi. O cholera. Uderzyła go kolejna wizja, ta była o wiele bardziej gwałtowna od poprzedniej. Shane skulił się, głowa go bolała, dłonie szarpały. Musiał ożywić wizję. Musiał.

160

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Wizja przeskoczyła, zmieniając się w nową i Shane zorientował się, co się dzieje. W końcu do niego dotarło, i teraz Shane musiał dać z siebie wszystko, by to wytrzymać. Jeśli dobrze pójdzie, to proroctwo się wypełni. Nie chciał myśleć, co by się wydarzyło, gdyby było inaczej. Możliwości się nie kończyły, wizje tego, co mogłoby się wydarzyć, byłyby najgorszymi scenariuszami, torturami. Sięgnął do kurka i zakręcił wodę, wiedząc, że tylko jedna rzecz może go teraz ogrzać. Wyszedł spod prysznica, wizja była silna, chwytając go w żelazne szpony. Ledwo był na tyle przytomny, by się wytrzeć i skierować do pracowni, nagi i prawie ślepy. Ruszył do skarbca, widząc w ostrych błyskach to, co musiał stworzyć, znajomość tego, co miało nastąpić została wyryta w jego umyśle i szarpała jego ciałem. Sięgał do koszów, póki nie ułożył stosu na stole roboczym, na tym samym, gdzie pierwszy raz Oznaczył swoją partnerkę. Dłonie i myśli Shane’a ruszyły, łącząc razem coś, co miał nadzieję, nigdy nie nadejdzie, bo wtedy Shane będzie miał nie tylko swoją krew na rękach.

161

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Rozdział Dziewiąty Akane piła gorącą czekoladę i wyszczerzyła się do Duncana. – Jak tam Jaden? Duncan pogromił ją wzrokiem, jego szare oczy były przekrwione. Przekręcił się trochę na siedzeniu z niewygodnym wyrazem twarzy. – Entuzjastycznie. – Jego usta wykrzywiły się, tworząc niechętnie szeroki uśmiech. – A jak tam Shane? Parsknęła. Mogłaby domyślać się, czemu Duncan siedział niewygodnie przez całe popołudnie. – Doskonale. Duncan pokręcił głową. – Razem z Jadenem polujecie dzisiaj, prawda? Skinęła, na przypomnienie sobie tego, co dzisiaj nadejdzie, cały humor uleciał. – Trzeba się zająć Constance i Hobart’em. Duncan westchnął. – Przynajmniej Tristan zgodził się przekazywać nam informacje. - Zgodził się? – Była trochę zdezorientowana, ale powinna być o tym poinformowana. Jeszcze nie spała. Na szczęście nie będzie odczuwała efektów przez kilka dni, po których będzie zmuszona do odpoczynku, czy tego chciała, czy nie. - Tak. Wygląda na to, że chce uratować kilku ze swojego klanu, ale nie jest pewien, ilu za nim podąży. – Bawił się swoim kubkiem, z posępnym wyrazem twarzy. – Myślę, że będzie próbował stworzyć na nowo klan w Bieli, stając na jego czele. - Nie uda mu się. Glorianna nigdy na to nie pozwoli. – Tristan nie był na tyle silny, by kierować nawet pozostałościami klanu tak potężnego jak Malmayne. Strata klanu zaboli Biel. - Uważa, że skoro robi za jej agenta, to będzie w stanie ją przekonać. Może też mieć rację. – Duncan uśmiechnął się, gdy do pokoju weszła Moira i usiadła obok niego. – Dzień dobry. – Podzielił się z żoną słodkim całusem. – Jak śpi nasz Blade?

162

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

- Jak niemowlę. – Moira uśmiechnęła się szeroko do Akane. – Jak tam z naszym artystą? - Ostatnio chrapał jak sprawdzałam. – Akane skrzywiła się. – Stracił kolory. Moira nachyliła głowę i skradła Duncanowi łyk herbaty. – Jak to? - Wszystko... pociemniało. Jego skóra, włosy. Wszystko prócz oczu. – Jego przepiękne, szafirowe oczy pozostały takie same, dzięki bogom. Duncan i Moira wymienili się zmartwionymi spojrzeniami. – Może powinniśmy przywołać uzdrowiciela, by go zbadał? – Duncan nie pytał Akane, ale nie miała nic przeciwko. Więź między rodzeństwem Dunne była silna. Byli jedynymi, którzy mogliby chronić Shane’a, kiedy jej nie będzie. - Masz kogoś zaufanego? – Akane nie miała. Smoki leczyły się dość szybko, ale nie były zdolne uzdrawiać innych. Nigdy nie potrzebowała uzdrowiciela, a kiedy pracowała z Jadenem, wampir albo nie miał ran, albo zignorował jej zainteresowanie. Nie miała pojęcia jak szybko zdrowiał. - Tak, myślę, że mam. – Duncan sięgnął po telefon. – Może nawet być teraz niedaleko. Ostatnio słyszałem, że została na lądzie. - Lądzie? – Dziwne wyrażenie. Duncan wybrał numer i przytrzymał telefon przy uchu. – To morska nimfa. - Żartujesz sobie. Morska nimfa zamieszkująca ląd? – Nimfy nie mogły przeżyć z dala od wody, zwłaszcza morskie nimfy. Co to stworzenie sobie wyobrażało? To tak jakby smok próbował przeżyć bez powietrza pod swoimi skrzydłami; po prostu się nie da. - Jest niezwykła. – Duncan uśmiechnął się. – Witaj, Cassie. Tu Duncan. Akane nie mogła słyszeć Cassie, ale słyszała Duncana. Nie zajęło Sidhe’owi dużo czasu namówienie Nimfy, by przyjechała na gospodarstwo Dunne i zbadała Shane’a. – Dzięki Cassie. Jestem ci dłużny. – Rozłączył się i schował telefon. – Przybędzie po zachodzie słońca. - W takim razie jest blisko? - Taa. Ostatnio jak sprawdzałem, wędruje przez Środkowy Zachód przez rok. 163

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Co oznaczało, że nimfa zestarzała się o rok. Bez odmładzających mocy morza nimfa powoli zanikałaby i umierała jak człowiek, na zawsze odcięta od wodnego domu. Akane mogła wpaść na tylko jeden pomysł, dlaczego nimfa opuściła morze. – Jej partner jest człowiekiem? Duncan pokręcił głową. – To nie moja sprawa, ale mogę jedynie powiedzieć, że nie ma partnera bądź więzi, która związuje ją z lądem. Akane szarpnęła się. Mogła wyczuć w sobie ruch Shane’a; obudził się. Otworzyła swoje wewnętrzne oko, przestraszona widząc mieszaninę, którą zwykle była jego moc. Może to dobrze, że Duncan zadzwonił po nimfę. – Shane się obudził. - To dobrze. Może namówimy go, by coś zjadł zanim przyjedzie uzdrowiciel. – Moira wstała i zrobiła sobie gorącej czekolady. – Bogowie, to nie jest dobre dla moich bioder. – Wypiła trochę, jęknęła z przyjemności. – Ale co to za sposób na przytycie. Duncan pokręcił głową i uśmiechnął się pobłażliwie. – Pij sobie, kochana. Razem z Jadenem będziemy cię kochać, nawet jeśli zawstydzisz wagą słonia. Akane zaśmiała się, widząc wyraz twarzy Moiry. Jeśli wyraz twarzy skrzata coś by oznaczał, to Duncan siedziałby tu rozbawiony przez nie tylko jeden powód. Ręka Akane się szarpnęła, rozlewając na nią cały ciepły, czekoladowy płyn. Zamrugała, próbując zorientować się dlaczego była tak zachwiana. Wizje podskakujące dookoła jej partnera przyjęły ostre krawędzie. – Shane? Moira skoczyła i złapała za swój płaszcz. – Przysięgam, że później ten facet będzie miał ogromne kłopoty. – Rzuciła Duncanowi płaszcz, nawet nie patrząc. - Shane ma kłopoty. – Akane za mrugnięciem oka, znalazła się na zewnątrz, ledwo czując chłód na swojej ludzkiej skórze. Częściowo się zmieniła, rozkładając skrzydła, jej smocze, cieplejsze ciało było odporne na chłód. Rzuciła się do pracowni Shane’a z walącym sercem. Coś było nie tak z jej partnerem.

164

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Akane otworzyła drzwi od pracowni. Nie wywęszyła żadnych intruzów w ich pieczarze. Shane był sam. Ohydnie skrzeczący dźwięk emanował zza zamkniętych drzwi do pracowni. Shane musiał pracować nad kolejną wizją. - Przestań! Krzyk Shane’a sprawił, że wyłamała drzwi do pracowni. Scena, która się przed nią pojawiła, sprawiła, że sapnęła z przerażenia. W połowie ukończone statuetki leżały na podłodze. Ostre jak brzytwa metal i wiry szkła były porozsypywane dookoła pokoju jak zabawki. Shane, nagi i krwawiący z pojedynczych cięć, ciągnął się za pociemniałe włosy z szeroko otwartymi oczami. Wokół niego jego światełka podskakiwały szybciej niż Akane wcześniej zauważyła, mroczne, ohydne wizje powoli spychały fae w szaleństwo. - Shane. – Akane wyszła naprzód, ignorując ostre rumowisko. Zanuciła do swojego partnera, wypuszczając pieśń swojego smoka, mając nadzieję na przyciągnie go na tyle długo, by powiedział jej co się działo. - Akane? Błaganie w jego głosie prawie sprawiło, że padła na kolana. – Jestem tutaj. Wzdrygnął się, jeszcze raz ciągnąc za swoje włosy. – Pomóż mi. Ja nie mogę. - Czego nie możesz, kochanie? – Skradła się bliżej, zamierzając go dotknąć, używając swojego własnego ciała, by go uspokoić, jeśli będzie trzeba. - Nie mogę przestać widzieć. Skrzywiła się. Wizje go torturowały, a wcale nie były miłe. – Wiem kochanie. Dotknij mnie. – Wyciągnęła dłoń. – Dotknij mnie, a cię uwolnię. Gapił się na jej wyciągniętą rękę. – Nie. – Zszokowała ją siła w jego głosie. – Nie dam ci ich. Do diabła. Zorientował się. Chciała ukraść mu ciężar, zabrać dręczące go wizje dla siebie. Ich więź była na tyle silna, że mogła to zrobić. – Daj mi je, Shane. – Mogła sobie z nimi poradzić o wiele lepiej niż on.

165

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Pokręcił głową. – To jest tego częścią. – Jego oczy zmieniły się w dzikie, wzrokiem wędrował po całej pracowni. – Niebieskie, zielone i białe. Potrzebuję ich. – Zaczął jeszcze raz rozrzucać rzeczy na podłogę, przez wizje nie wiedział o jej obecności. Za nią rozbrzmiały dwa sapnięci, gdy Duncan i Moira podeszli. Machnęła za sobą ręką. – Odsuńcie się. Na krótko ulga pojawiła się na twarzy Shane’a, kiedy złapał widok Duncana, ale sekundy później zaczął znowu mamrotać. Wtedy, z wrzaskiem, zmiótł ręką to, co było na stole roboczym, odwrócił się i wbiegł do skarbca. - Cholera. Jeśli się tam zamknie, to nigdy go nie wyciągniemy. – Moira ruszyła za swoim bratem, opadł jej Kamuflaż. Miała teraz tak samo ciemne, miedziane włosy co Shane, lecz jej oczy pociemniały. Jasno brązowe wiry dekorowały skórę jej skrzata – Shane! Przyprowadź tu z powrotem swój tyłek! Duncan przeszedł ostrożnie przez bałagan, miał wzrok wbity tam, gdzie znikła jego żona. – Oszalał. Spróbuję uspokoić tę burzę, skupić jego uwagę na jednej wizji. Kiedy przybędzie Cassie, przyprowadź ją do skarbca Shane’a. Akane otworzyła buzię, by się kłócić, ale były lord klanu Malmayne już zniknął, podążając za Moirą do skarbca po jej szurniętego brata. Widziała jak spokój Sidhe’a przepływa przez wizje Shane’a, zmuszając go, by skupił się tylko na jednej. Akane warknęła. Wczoraj wypaliła z niego truciznę, czyż nie? No to co się kurwa działo?

Shane sapał, pot spływał mu po skórze jak cuchnąca rzeka. – Osłabniesz zanim tu przyjedzie. Duncan skinął, ze skupionym wzrokiem, jego Kamuflaż dawno opadł. – Wiem. Możesz proszę założyć jakieś spodnie? Shane parsknął i wziął spodnie od siostry, które mu podała. Zamrugał, gdy kolejna mroczna wizja została gwałtownie zepchnięta na bok. – Kiedy nadejdzie czas, będziesz musiał mnie związać. 166

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

- Co się dzieje, Shane? – Moira z rękoma na biodrach, stukała stopą. - Przeoczyliśmy coś podczas oczyszczania albo zdołało umknąć przed płomieniem Akane. – Zadrżał, złośliwie zimny w sposób jaki nigdy wcześniej nie doświadczył. – To jest w mojej głowie, napędza wizje. Jeśli przejmie kontrolę, będziecie musieli mnie zabić. Moira sapnęła. – Nie, kurwa! - Tak, kurwa. Zwrócę się przeciwko wam i skieruję prosto do Mrocznej Królowej. -

Pokonał wzrokiem siostrę, ignorując marszczenie jej brwi. –

Wyobrażasz sobie do czego będzie zdolna jeśli będzie mogła widzieć przyszłość, Moira? - Nie będzie cię miała, kochanie. – Akane uśmiechnęła się, miała złośliwy wyraz twarzy. – Gdzie mam cię związać? Shane’owi nogi ugięły się w kolanach z ulgi. Akane rozumiała, co trzeba było zrobić i jego partnerka Blade nie zamierzała oddać go bez walki. – Na stole roboczym. - Tam jest pełno szkła! Nie możemy go do niego związać! – Moira odwróciła się do Akane, gotowa błagać o niego. – Zrani się jeśli go tam przywiążemy. Akane skinęła, lecz jej spojrzenie nigdy go nie opuściło. – Wiem o tym. Kiedy przywołała go pazurem, wstał, ufając Duncanowi, że przytrzyma koszmary. – Ufam swojej partnerce, Moira. Moira odwróciła się z zaciśniętą szczęką. - Podejdź do mnie, kochanie. – Akane zanuciła, pieśń jej smoka popłynęła przez jej głos, pieśń, której nie miał zamiaru się oprzeć. – Przyjdź do mnie i się połóż. - Na łożu diamentów i złota - odszepnął, na sekundę wizja światła zepchnęła ciemność. - Tak. – Akane uśmiechnęła się i pomogła mu wejść na blat. – Zabierzesz mnie do Milanu, kiedy już będzie po wszystkim, ty uparty skurczybyku. Zadrżał gdy go przywiązała. – Kocham cię. Odrzuciła mu wilgotne od potu włosy z czoła. – Is tu mo ghra. 167

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Sapnął. – Kto nauczył cię tego określenia? – Nie on, to było pewne. - Ty. – Pochyliła się i pocałowała go, słodko i mocno. - Też jesteś moją miłością. Akane puściła mu oczko. – Wiem. Shane szarpnął się, gdy przez jedną z wizji zabrakło mu powietrza. Mógł tylko widzieć zmatowione srebro, pociemniałe szare nieba i mężczyznę wrzeszczącego w cichej agonii. Palce mu się szarpnęły, testując wiązanie, gdy chęć tworzenia próbowała przejąć kontrolę. Delikatne, srebrne ciepło zepchnęło wizję i oczy Shane’a się przejaśniły. Skupił się na najważniejszej osobie w swoim życiu, nie mrugając, póki te cudowne złote oczy nie wypełniły jego wizji. – Pośpiesz się. Smoczyca raz kiwnęła i Shane jeszcze raz zatracił się w wizjach.

Akane wyleciała z pracowni z jedną myślą w głowie: Odnaleźć Constance i Hobarta i zabić ich. - Hej, Akane! Może chcesz zabrać autostopowicza? Akane zatrzymała się w locie. – Jak możesz chodzić w ciągu dnia? Jaden wzruszył ramionami. – Filtr UV trzy tysiące, z uprzejmości Hob’a. – Ten zielony błysk rozpalił jego oczy. – Możemy iść? Odpierdala mi tu trochę. – Wskazał na zachodzące słońce. – No wiesz, nie widziałem tego od setek lat. - Wiem. – Akane zmieniła się całkowicie do swojej smoczej formy. – Wskakuj na pokład. - Cholera. Gdybyś tylko zaproponowała mi to, zanim znalazłem partnerów. – Jaden puścił jej oczko i ostrożnie wspiął się na jej plecy. – Masz pojęcie jak głośno potrafi skrzeczeć skrzat?

168

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

- Tak głośno jak tylko tego potrzebuje. – Akane wleciała w powietrze, gdy tylko trzymał się bezpiecznie na jej plecach. - Na kogo polujemy? - Jestem zdziwiona, że Moira ci nie powiedziała. – Akane zdeponowała, podążając prosto na posiadłość Malmayne. Chciała zacząć tam, ale wątpiła, by znalazła w rezydencji klan. Constance musiała wiedzieć, że Akane po nią szła. - Zdziwiło mnie, że wiedziała, że mogę wychodzić na zewnątrz podczas zachodzącego słońca. – Jaden przesunął się nieznacznie. – No to powiedz tatkowi, komu trzeba przetrzepać tyłek. Akane uśmiechnęła się szeroko. – Constance Malmayne i Hobartowi Klaussner. - Jedno z nim znam, ale kto był na tyle porąbany, by nazwać swoje dziecko Hobart? I ile kopniaków w dupę musi dostać ten maminsynek? Akane przewróciła oczami. – Jest synem Hob’a i pooki, która została zmieniona w wampira, gdy była z nim w ciąży. Cisza. Uwielbiała momenty, gdy potrafiła zamknąć Jaden`owi jadaczkę. Oczywiście nie trwało to zbyt długo. – Jak Hob przyjął swoje nagłe ojcostwo? - Jeszcze mu nie powiedziałam. – Głównie dlatego bo przyznała, że nie musi wiedzieć o kimś, kto był już martwy. - Aha. Nie uważasz, że kiepsko zareaguje na wieść, że zabiłaś jednego z jego potomków? - Naprawdę mam na to wyjebane. - No to kiedy zaprosi mnie do siebie na hamburgery ze smoka, to nie będziesz miała nic przeciwko? No wiesz, ty już tam będziesz. - Ten cały Hobart wpompował w Shane’a ten muł. - Ale gówno. I mówię tu dosłownie. – Jaden westchnął. – No dobra, ale bierzesz to na siebie. Ja już miałem swój udział w pomaganiu przy wkurwionym Hobie, dzięki bardzo. Skinęła i znowu węszyła w powietrzu. Było to słabe, lecz mogła wykryć zarówno zapach Constance jak i Hobart’a. – Nie ma ich tu. 169

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

- No raczej. Wiesz, mądrzy ludzie zwykle schodzą z drogi wnerwionemu smokowi. Zachichotała, niechętnie rozbawiona. – To wiele wyjaśnia. Szturchnął ją w lewe ramię na tyle mocno, że chrząknęła. – Tam. Skręć w lewo. Akane skręciła, jej skrzydła dostosowały się do nagłego zwrotu. Widzę. Ciemny sedan jechał ulicą, smród Malmayne był w nim. Akane kusiło tak po prostu wykurzyć cały klan, powstrzymać ich przed skrzywdzeniem kogoś jeszcze, lecz Shane nie byłby zadowolony z takiej drakońskiej kary. Niech to szlag. - Wyśledziłem swoim małym oczkiem coś co zaczyna się na „S” brzęknął Jaden. - Smocze żarcie? - Gratulacje, właśnie wygrałaś słodką idiotkę. - Zamiast tego wezmę sobie trochę ciałka. – Akane zanurkowała na samochód. Wewnątrz mogła wyczuć dwójkę ludzi, na których polowała, dwójkę, której może i pozwoliłaby żyć, gdyby nie narazili się pazurom Akane i kłom Jaden’a. Wylądowała na dachu sedana, kopiąc w niego, zanim gwałtownie nie skręcili, by się jej pozbyć. Tępaki. Zaczęła wyrywać dach, rozpruwając go na strzępy. Kiedy prawie otworzyła dach, znowu wystartowała, unosząc się z łatwością nad pędzącym pojazdem. Powinni wiedzieć, że jeżdżące włókno szklane nie ocali ich przed jej wzburzeniem. – Gdzie jest Constance? Cecelia Malmayne, z twarzą bledszą niż zwykle, gapiła się na Akane w przerażeniu.

Akane

z

łatwością

dotrzymywała

tempa

pędzącemu

samochodowi. – Nie tutaj. Jaden wychylił się zza jej karku. – Hej, kochaniutka. Pamiętasz mnie? – Zeskoczył na samochód i złapał Henri’ego za szyję. Sidhe wcisnął hamulec, ale wampir szybko się czegoś złapał. Zamiast wyrzucenia wampira, Henri skończył z czterema cięciami na każdym policzku od szponów Jadena. – Niegrzeczny, no jaki niegrzeczny! 170

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Akane wylądowała na dachu i dmuchnęła dymem w kobiecą Sidhe. – Gdzie są Constance i Hobart? Henri zesztywniał, ruch ten był tak słaby, że Akane by go przeoczyła, gdyby nie była skupiona na parze. – Nie wiem, o kim mówisz. Jaden pochylił się i zgarnął językiem krew płynącą po policzku Henri’ego. – Aha? - Constance jest w drodze do Nowego Jorku. – Cecelia się trzęsła, miała wzrok wbity w język wampira sunący po policzku jej kochanka. – Hobart chyba pojechał z nią. - Kłamiesz - szepnął Jaden. Dłonią uzbrojoną w szpony chwycił za krok Henriego i go ścisnął. – Jak nie przestaniesz kłamać, to dowiesz się wszystkiego o transpłciowym stylu życia. Henri przełknął i trzymał się spokojnie, bardzo. – Constance jest w kryjówce. Hobart jest z nią. - Gdzie? – Jaden przekręcił dłonią i Henri krzyknął. - W Omaha! – Henri sapał, jego twarz była maską bólu. – Są w Omaha. – Miał błagający wyraz twarzy, odwrócił się do Akane. – Duncan wie, gdzie to jest. Jaden się uspokoił. Konsultował się z partnerem. Wyrecytował adres, na co Henri przytaknął z ulgi – Błagam. Puść nas. Albo przynajmniej puść Ceci. Błagam cię. Jaden spojrzał na Akane i uniósł brwi. Postanowił, że to ona zdecyduje. - Zaprzysiągłeś Białemu Dworowi swoją lojalność? Henri przełknął. – Nie. Jego odpowiedź została wypowiedziana tak cicho, że Akane ledwo ją usłyszała. – Czarnemu? Henri skinął prawie niedostrzegalnie. - Kiedy? - Czy to ważne? – Jaden pokręcił smutno głową. – Klan Malmayne właśnie upadł. Cholera. – Puścił Henri’ego, miał obrzydzoną minę. Henri i Cecelia nie zrobili niczego, co nakazywałoby wymierzyć przez Blade’a

171

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

sprawiedliwość. Ona i Jaden mogli zastraszać ich w cholerę w pogoni za Constance i Hobartem, lecz nie mogli tknąć pary. Ale mogli ich zranić, sprawić żeby krwawili, by dorwać Constance i Hobarta, a Akane mogła to robić tak długo, dopóki nie dostałaby tego, czego chciała. - Gdzie jest reszta waszego klanu? - Niektórzy kierują się do nowego domu, niektórzy sprzeciwili się nam i szukają schronienia w Bieli. – Henri zadrżał i to z dobrego powodu. Skoro lord klanu Malmayne już oficjalnie zaprzysiągł wierność Mrokowi, to wszyscy członkowie klanu są uważani za Mrocznych. Glorianna nie miałaby dla nich żadnej litości. Biała Królowa została wciągnięta grę, w którą grała niewystarczająco przygotowana i przegrała zanim jeszcze zaczęła, więc te biedne sukinsyny, którzy do niej pobiegli, nie zaznają litości. - Jeździe, wynoście się stąd. Wiedzcie tylko jedno: Przekażecie Constance, że idziemy po nią, a wyrwanie ci fiuta będzie twoją najmniejszą karą. Zrozumiano? – Jaden jeszcze raz usadowił się na plecach Akane. – Teraz jesteśmy wrogami. - Zawsze byliśmy - wymamrotał Henri. - Nie. Nie byliśmy. Jesteście po prostu zbyt ślepi, by to zauważyć. – Jaden poklepał Akane po karku. – Idziemy. Akane skinęła. – Tak, mój panie. Zostawiła za sobą sapiącą parę w rozwalonym aucie, Sidhe’om prawie oczy wyszły z ich głupich orbit na wieść o Jadenie jako jej lordzie. Jeszcze nigdy nie zaprzysięgła wierności i nie zrobiłaby tego nawet teraz, gdyby nie chodziło o Shane’a. Niech pomyślą, że jej obecność w klanie Jaden’a pozwoli im na kontakt z Wyrocznią. Może dzięki temu powstrzymają się w przyszłości przed czymkolwiek. Wystartowała, martwiąc się o wywiad z Hobem. Robinowi nie spodoba się ten rozwój wydarzeń. Był to facet, który naprawdę nienawidził czegoś tracić.

172

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Był zagubiony w koszmarnym świecie bólu i degradacji, wizje nadchodziły szybciej i szybciej. Niezdolny ich przetworzyć, nie próbował ich zrozumieć. Zamiast tego pozwalał, by błyskały mu przed oczami, niezdolny ukryć się przed własnymi mocami nawet głęboko w głębi swoich myśli. Mnóstwo wizji pokazywało, co stałoby się z Shane’em, gdyby poddał się, gdyby poddał się temu słodkiemu głosikowi mrocznej mocy, który właśnie przepływał przez niego, wyżłabiał jego wizje. Nie potrzeba było geniusza, by zorientować się, kim była ta uwodzicielska kobieca postać, szepcząca mu do ucha. Mroczna Królowa, pierwszy Sidhe leanan.2 Pierwszy wampir. Większość wampirów, zapomniało nauki takie jak zdolności do uwodzenia umysłów swoich ofiar, do zaszczepienia w nich przyjemności bądź bólu, pochodzili z korzeni swojej Królowej Sidhe. Tak jak większość Sidhe. Lecz Shane rozumiał, czy tego chciał, czy nie. Kiedy zaprzedała duszę demonowi przebranemu za mężczyznę, użyczył jej mocy jakiej żaden żyjący Sidhe nie posiadał. Ale w głębi duszy, nadal była Sidhe. Błysk kremowych piersi, wybuch rozdzierającego płomienia w jego jądrach i Shane wrzeszczał, by go uwolnić. Wizja znowu błysnęła, a Shane stał na czarnej drodze, patrząc jak ktoś lub coś odjeżdża, ktoś z kim musiał koniecznie porozmawiać. Kolejny błysk i Akane leżała połamana i krwawiąca, z powyrywanymi skrzydłami, rogami wykręconymi z jej głowy. Jej złote oczy utraciły swój blask stając się czarne, bez życia. Shane skręcał się, będąc skrępowanym, potrzeba uratowania swojej partnerki przytłaczała wszystko inne. Wizja uleciała, zastąpiona przez szpitalny pokój. Śliczna kobieta stała nad dzieckiem i uśmiechała się, podczas gdy pompowała w jego żyły truciznę. - Tracimy go. - Gdzie jest kurwa, Cassie? 2

Przyjmuje postać niezwykle pięknej elfki, która uwodzi ludzi. Zazwyczaj jej „ofiarami” stają się poeci, bardowie ze względu na ich wrażliwe dusze. Stają się ich natchnieniem artystycznym jak i najlepszą kochanką jaką można sobie wyobrazić. Niestety jeśli chodzi o tę drugą kwestię Leanan Sidhe ma dość spore wymagania, których zaspokojenia człowiek raczej nie podoła i wcześniej czy później umiera.

173

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Shane ledwo mógł słyszeć głos swojej siostry, lecz strach w nim uformował kolejną wizję. Moira, skuta i naga, z niezliczonymi siniakami, jako osobista dojna krowa dla wampira tak złowrogiego, że przy nim Mroczna Królowa była jak owczarek. Jasnoczerwone oczy wampira sprawiły, że Shane zadrżał z przerażenia. - Jeśli jego mózg się podda, to nic go nie uratuje. Zabrzmiał Dzwon Wolności, rozbijając się po trzecim razie. Duncan. Ten głos należał do Sidhe’a, który był partnerem jego siostry. - Shane! Słuchaj mnie! Jeśli się poddasz, Akane umrze! Słyszysz? Akane. Umrze! Akane. Wizja znowu zawirowała i przed nim pojawiło się to, przez co stworzył posąg Akane. Wznosząca się wysoko smoczyca, wolna, radość była ukazana w każdym ruchu jej ciała. Shane obserwował ją, trzymając dziecko w swoich ramionach, kolejne próbowało desperacko podążyć za swoją matką prosto w niebo. Shane trzymał się tej wizji obiema rękami, wykorzystując ją jak kija, by wytłuc pozostałe. Gdyby tylko mógł wytrzymać jeszcze troszkę, to ta wizja by się spełniła. Jednak mrok skradał się coraz bliżej i jedno z dzieci zniknęło.

Akane podążyła za nakazem Jaden’a do kryjówki, zmieniając się jeszcze raz do swojej ludzkiej postaci, kiedy sięgnęli cichej części miasta. Słońce w końcu zaszło, lecz dużo było jeszcze ludzi, zmuszając Akane do lądowania na dachu budynku, który wyglądał jakby miał działającą drogę przeciwpożarową - Złazimy. – Jaden wyszeptał jej, przywierając do ściany budynku jak pająk z czterema nogami.

174

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

- Zabawny jesteś. – Akane skierował się do schodów pożarowych. – Płacisz też za taksówkę. Jaden parsknął, jednocześnie schodząc po cichu po ścianie budynku. Akane również poruszała się tak cicho jak tylko mogła, jednak nie posiadała wampirycznych zdolności do ściszania kroków. Chociaż była Blade’em, trenowaną przez samego Hob’a by robiła to, co bogowie nakażą. Więc Akane, orientując się, że schody przeciwpożarowe były cholernie hałaśliwe, postanowiła zaryzykować i rozwinąć skrzydła. Wślizgnęła się cicho do brudnej, śmierdzącej alei, zastanawiając się, czemu w ogóle przejmowała się tym przejściem przeciwpożarowym. Nie powinna popełniać tak amatorskiego błędu. -Przez to partnerstwo zwariowałaś, zwłaszcza kiedy partner jest w niebezpieczeństwie. Akane zgromiła wampira wzrokiem. - Oh! Mam dla ciebie prezent. Akane wyszła z uliczki, modląc się, by nic nie przyczepiło się do jej butów. Nie chciała spalić ulubionej pary od Ferragamos’a. - Co takiego? Wyciągnął plastikową buteleczkę. – Przyda ci się, kiedy znajdziemy Constance i Hobart’a. Wzięła butelkę i przeczytała etykietę. – Sos barbeque? Wzruszył ramionami. – Wolałabyś Heinz 57? Akane pomachała ręką, trzymającą sos. – Taxi! - Już nie jesteś taka zabawna.

Chłód wrzynał się w jego kości. Dzieci zniknęły. Smok zniknął. Pozostały jedynie szepczące głosy. - Ćśś. Już cię mam.

175

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Mewy. Czemu słyszy mewy? Fale rozbijały się o brzeg, podmywając delikatnie bose stopy mężczyzny ze srebrnymi włosami i smutnymi oczami. Coś cennego zabrały fale i możliwe, że nigdy nie zostanie to odnalezione. Wrony krakały z oddali, odpowiadając na wołanie ich pana, ale nie wiadomo było, po której stronie stał. Ciemność za nim podążała, a przed nim droga się rozwidlała, jedna zamglona, druga mroczna jak noc bez księżyca. Mężczyzna z ciemnymi włosami siedział przy barze i pił whiskey, rozpamiętując czasy, kiedy jechał na rumaku przy boku lorda ze srebrną dłonią. Uniósł szklankę wspominając upadłego lorda. - Ćśś. Duncan, chyba wiem, co się dzieje. O wyśmienicie. Przynajmniej ktoś miał jakieś rozwiązanie. - Możesz go uzdrowić? Duncan brzmiał na nieźle zmęczonego. Powinien pójść się zdrzemnąć. Biała pościel na białym łożu. Pikające monitory i łkająca kobieta. Czarne szpony gładziły blady kark, gdy nadzieja umarła. - Traci kontakt z rzeczywistością. Pasożyt został wypalony, ale udało mu się zasadzić kolejne ziarno. Kiedy Shane i Akane złączyli się, ziarno wydało pąk i jest powodem tego wszystkiego, ale nie sądzę, by miało się teraz rozbudzić. Wyrwę je. Moira, potrzebuję salamandry, by je zabiła, dobra? Nie mógł słyszeć, co inni mówili. Wrona zajadała się jednym jasnoniebieskim okiem, gdy farma przed nim stanęła w płomieniach. - Teraz musisz coś jeszcze dla mnie zrobić Moira, dobrze? Shane patrzył jak siekiera spada, zabierając rękę króla. - Zakryj uszy. Wszystkie wizje się rozwiały, gdy najpiękniejszy głos na świecie skierował go z powrotem w mrok.

Akane podskoczyła w taksówce, przeszedł przez nią dreszcz strachu. – Nie mamy za wiele czasu. – Jaden skinął, chociaż raz trzymał ten cięty język 176

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

za zębami. Stali przed kryjówką, wiedząc, że najprawdopodobniej była to pułapka. – Zajmę się Hobartem. Ty zdejmij Constance. - Jest Czarnym lordem Malmayne. Akane gapiła się na swojego partnera. – Skąd to wiesz? Wydawało mi się, że to Henri ich zaprzysiągł. Jaden pokręcił głową. – Kłamał. Mogłem to w nim wyczuć. Uniosła jedną brew. – Naprawdę? Jaden parsknął ze zniesmaczenia. – Cuchnęło. Jak siki wielbłąda. Akane zamrugała. Nie spyta. Nie spyta. – Mamy zgodę na uderzenie? - Macie jakieś wątpliwości? Jaden i Akane wzdrygnęli się. – Robin. - Naprawdę myśleliście, że ukryjecie przede mną jednego z moich potomków? Czarne pazury pogłaskały ją po policzku i Akane pochyliła głowę. - Wybacz mi, panie. Myślałam tylko o swoim rannym partnerze. Te kurewsko ostre szpony wbiły się, uwalniając krew. – Wiem. – Jaden chrząknął. Hob również zażądał od niego ceny krwi. – Do mnie należy likwidacja. - Tak, panie. – Akane pozostała z pochyloną głową, czekając na zgodę Robina, że może się ruszyć. - Weź się za kobietę. Zrób z niej dobry przykład, ale zostaw tak do rozpoznania, by Glorianna wolała raczej jej śmierć. - Tak, mój panie. Nie słyszała odpowiedzi Jaden’a. Przez sekundę bała się o swojego partnera, że zapłacił Robinowi wyższą cenę niż ona. - Powstańcie. Akane uniosła głowę, prawie oszołomiona z ulgi, kiedy ujrzała przed sobą całego Jaden’a. - Cokolwiek będziecie robić, macie trzymać się z dala od salonu na tyłach. Rozumiemy się? – Robin odsunął dłonią jej włosy z czoła jak dumny tatuś. – Naprawdę się zdenerwuję, jeśli będziecie nieposłuszni. – Ton jego

177

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

głosu był cichy i miły, lecz nie jego zamiary. Cokolwiek Robin chciał zrobić ze swoim zabłąkanym potomkiem, miało nie być zauważone przez outsiderów. - Tak, mój lordzie. - Tak, panie. – Jaden raz kiwnął głową, wzrok miał już wbity w piętro kryjówki. Zieleń błysnęła w jego hebanowych oczach. – Jest na górze. Hobart jest w piwnicy, mój lordzie. - Wiem. – Hob raz jeszcze brzmiał na rozbawionego. – Idźcie. Wymierzcie Sprawiedliwość Oberona za to, co zrobili Shane’owi Joloun Dunne. Niech bogowie mają jej duszę w opiece, bo my nie będziemy mieli. Hob uśmiechnął się do nich, przechadzając się do drzwi tak zgrabnie jak sobie życzył, obracając gałkę i wchodząc do domu, jakby sam tam mieszkał. - Ten facet ma diamentowe jaja. - Chyba z mosiądzu - poprawiła go Akane. Wzięła głęboki oddech i rozejrzała się dookoła, mając nadzieję, że pomimo wczesnej pory ulice będą puste. Fakt, że znajdowali się w dość miłej okolicy, niweczyło nadzieję. Ludzie wracali do domu z pracy w świetle wczesnego wieczora. Spojrzała na drzwi wejściowe i rozważała, czy ma czy jednak nie ma takich jaj jak jej szef. - Nie-e. Diamenty są o wiele cięższe. Poza tym, są to najlepsi przyjaciele dziewczyny. Akane patrzyła się na swojego partnera. – To jest po prostu złe. Jaden puścił jej oczko i zaczął wspinać się po ścianie budynku. - Popisówka. – Akane stawiła czoło drzwiom wejściowym, lecz na wszelki wypadek wyciągnęła szpony. Jeśli Constance zacznie uciekać, to kara zakończy się zbyt szybko, lecz Akane nie mogła ryzykować, by Sidhe im zwiała. Postawiła stopę na pierwszym schodku, kiedy rozbrzmiał kobiecy krzyk. Jaden najwyraźniej pojawił się i Constance nie była z tego powodu zadowolona. - Hej! Zostaw coś dla mnie! – Akane krzyknęła, mknąc po schodach. Dzisiaj Constance Malmayne zginie. Akane wpadła do bardzo kobiecego pokoju. Blade pastele zdobiły ściany, dopasowane do kwiatowych wzorów na pościeli. Meble były blade,

178

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

złoto-brązowe. Ładnie wyściełany fotel stał przed kominkiem z białego marmuru. - Co tak długo? – Jaden ramieniem trzymał Constance za szyję, uchwyt był na tyle silny, by kobieca Sidhe nie mogła się wyswobodzić. Potrząsł głową kobiety. - Przestań już. Tylko po trzy osoby na raz w mojej głowie, dziękuję bardzo. Akane wyszczerzyła się. – Daj mi ją. - Zamierzasz zrobić to coś z wyrywaną głową? To jest takie podniecające. Akane uniosła głowę i udawała, że się nad tym zastanawia. – Nie-ee. Myślałam nad zabawą w ciamajdę. - Ciamajda? – Jaden zmarszczył brwi. – To nie tę grę nazywasz zwykle „z dala od bomby”? - Taa. – Akane patrzyła się na swoje buty, marszcząc brwi. Coś ciemnego i śmierdzącego brudziło je na czubku. Przetarła butem po bladoróżowym dywaniku, próbując go wyczyścić. - Nie możecie mnie zabić. – Constance drżała w uścisku Jaden’a, Akane nie wiedziała, czy z przerażenia, czy z wysiłku by włamać się do głowy wampira. - Nie słyszeliśmy już tego? – Jaden rzucił nią jak lalką, pewien, że Akane ją złapie. Akane chwyciła spadającą Sidhe. – Stare, ale jare. - Myślicie, że nie jestem dla was zagrożeniem? Myślicie, że jak mnie zabijecie, to Malmaynesi zostawią w spokoju Dunne? Tak uważacie? – Constance zaśmiała się gorzko. – Ma co do was plany, plany, których jesteśmy jedynie małą cząstką. To jest większe niż ci śmierdzący mieszańcy Dunne. Akane pogłaskała Constance po policzku, tak jak Robin głaskał ją. - Serio? – Razem z Jadenem wymienili się spojrzeniami, otrzymując od niego pozwolenie, by wydobyć z Constance informacje. – Mów dalej.

179

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Czarna koronka nad krwisto – czerwonymi oczami. Pazury rozpruły woalkę i ujawniły wyłącznie mroczną noc. Jasne światełko słabło na twarzy tragedii. Chaos stał się oślepiający w imię miłości. Białe szaty okryte krwią niewinnych. Wściekłość i smutek wzięły w sidła zemstę, gdy tylko uleciała miłość. Wizje przelatywały teraz za szybko, by miały jakikolwiek sens. Shane trzymał się tego słodko nucącego głosu, jak liny ratunkowej w pochłaniającym go wirze. Bez tego głosu już by oszalał, wizje zrzuciłyby go za krawędź. Zagubiony. Był zagubiony. Oni wszyscy, wspomnienia jak kruche rzeczy, łatwo roztrzaskane. Splamiona krew musnęła o jego język, zatruwając jego

marzenia.

Jego

jedyna

nadzieja

wznosiła

się

i

opadała

w

nieprzewidywalnym oceanie.

- Jest jakiś spisek przeciwko Oberonowi, ale nie znam wszystkich szczegółów. Jedynie naszą w tym część. – Constance wiła się, próbując wyswobodzić z uścisku Akane. Tylko dlatego, że Akane była niska, ludzie nie doceniali jej. Nie było mowy, by kobieca Sidhe jej umknęła. - Która dotyczy przejęcia dziecka Dunne. – Jaden złapał za brodę Constance, zmuszając ją, by patrzyła mu się w oczy. – To jest dla mnie osobiste. - Potomek Dunne pewnego dnia wykona ruch, który zmieni nasz świat. – Constance powtórzyła przepowiednię. – Dziecko będzie pod naszą kontrolą. - Byście mogli wręczyć go lub ją Mrocznej Królowej. Constance skinęła. – Mój ojciec to zaplanował. Jaden ledwo zamrugał, lecz partner Akane był w szoku. Jeśli to wszystko z powodu Cullena… - Co z początkowym kontraktem małżeńskim między Duncanem a Aileen?

180

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

- To nie ma nic wspólnego z przepowiednią i wszystko z władzą. Wiedzieliśmy, że Sean Dunne wżeni się w rodzinę Joloun. Gdybyśmy mieli oparcie w rodzinie, to myśleliśmy, że będziemy zdolni na niego wpłynąć. - Jak? Constance ugryzła się w wargę, odmawiając odpowiedzi. - Odpowiadaj! – Akane wydyszała blade płomienie na kark Constance. Sidhe pisnęła. – Co jak? - Skąd wiedzieliście, że Sean Dunne wżeni się w rodzinę Joloun? – Constance próbowała ochronić swój kark, unosząc ramiona. – Wyrocznia. Akane zamknęła oczy. Niech szlag trafi jej matkę i jej politykę ujawniania wizji. – Ale nie wiedzieliście, że to Aileen połączy się z Sean’em. - To stało się częścią proroctwa. - To dlatego Kaitlynn upierała się, by Leo został jej dawcą spermy? Szpony Jaden’a podrapały ramiona Constance, tworząc czerwone ślady na jej bladej skórze. - Pragnęła Dunne z najczystszą krwią Sidhe. - A ty? Jak by się Hobart czuł, gdybyś wzięła Leo do swojego łóżka? - Rozumie proroctwo. – Wyszeptała Constance. - No tak. Każdy facet myśli o proroctwie, kiedy inny wkłada fiuta w jego kobietę. – Jaden przewrócił oczami. – Tak jakby po angielsku, ale… inaczej. - Dziecko byłoby nasze! - Gdyby nie chodziło o nas, wtrącających się dzieci. – Jaden złapał Constance za gardło, ignorując jej krzyk z bólu. – Jestem za tym, by ją zabić. - Jestem za tym, by Hob ją przepytał. Constance wzdrygnęła się. – Robin Goodfellow tu jest? Przerażenie w jej głosie udowadniało, że była mądrzejsza niż wyglądała. – Tak. Jest tu. I wtedy rozpoczęło się prawdziwe szarpanie. Constance obróciła się w uchwycie Jaden’a, ignorując długie cięcia od jego pojawiających się szponów. Szarpnęła stopą, uderzając go w udo. Odrzuciła łokieć do tyłu, uderzając Akane w gardło. Uchwyt Akane się poluzował i Sidhe była wolna.

181

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

- O boziu. Liczyłem na walkę. – Zaśmiał się Jaden i przeszedł do ataku, podskakując dookoła Sidhe z leniwą gracją. Jego ręce poszły w ruch i mała ranka pojawiła się na twarzy Constance. Oblizał usta na widok krwi. – Nie wyjdziesz stąd żywa. - Wiem. – Uniosła dłoń i przycisnęła prosty onyksowy wisiorek na szyi. Żadne z nich nie spodziewało się tego, co zdarzyło się później. Eksplozja prawie zniszczyła kryjówkę, odrzucając Jaden’a i Akane. Akane rozpostarła skrzydła,

zatrzymując się w locie. Jaden nie radził sobie tak

dobrze. Wampir spadał nieprzytomny przez coś, co zostawiło na jego czole krwawiącą ranę. Zanurkowała i złapała Jadena, mknąc po niebie, by nie zostać zauważoną. Jaden był nieprzytomny, nie mógł jej pomóc. Nie było żadnego śladu po Constance. Miała nadzieję, że dziwka została rozerwana na strzępy. Akane przeleciała ponad domem, by się tego upewnić i zamrugała. Jeden pokój nadal stał otoczony gruzem. Jeden pokój w doskonałym, przerażającym porządku. Akane zawisła nad pokojem i patrzyła się na czarny szlam, który pokrywał ściany pokoju, podłogę, meble. Nie było tylko sufitu, ofiary eksplozji. Akane nie była pewna dlaczego nawet meble się nie przewróciły. Wtedy uderzył w nią ten zapach, ten cierpki, okropny smród tego czegoś, co znajdowało się żyłach Shane’a. Płomień Akane wirował wokół niej, skrzydła się paliły. To coś musiało zdechnąć, by nie mogło dotknąć żadnego innego istnienia. Dmuchnęła, paląc pokój w popiół w mgnieniu oka. Nie musiała się o nikogo martwić. Z tego, co widziała, Robina już nie było, wykonał swoją robotę, jego niegdysiejszy syn został zabity lub był tego bliski. Kiedy była pewna, że szlam nie przeżył spalenia, Akane odleciała, trzymając w ramionach Jaden’a. Nadal nie było żadnego śladu po Constance, ale Akane nie martwiła się teraz Sidhe. Jeśli Constance przeżyła, to nie będzie żyła za długo. Jeśli Mroczna Królowa jej nie zdejmie za porażkę w uchwyceniu Leo, to Akane upewni się, by umarła długą, powolną śmiercią w płomieniach. 182

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Akane skierowała się do domu, już świadoma tego, że Shane został ocalony.

Shane zamrugał. Wizje przed jego oczami już nie kręciły się, nie wirowały, nie powodowały, że chciało mu się rzygać albo coś jeszcze by zechciał właśnie tego. Moira gapiła się na niego, miała czerwone oczy od płaczu. Duncan, blady i trzęsący się, trzymał się jedną dłonią za głowę. - Witaj. Shane spojrzał na twarz zbyt długą by była piękna, zbyt interesującą by była nazywana zwyczajną. Jej pełne, łukowate wargi tworzyły uśmiech. Miała lekko skrzywiony nos, jakby go kiedyś złamała i nie został prawidłowo nastawiony. Jej oczy były absolutnie wielkie, nawet na jej ludzkiej twarzy, turkus tak jasny, że aż Shane zamrugał, by zobaczyć, czy są prawdziwe. Ich najbardziej olśniewającym aspektem była inteligencja i humor, które rozpalały je od wewnątrz. Miała naprawdę wysokie czoło, jeszcze bardziej wydłużając jej twarz. Ukryła ją za grzywką, ale potem z powrotem zgarnęła ją opaską. Końcówki sterczały za opaską, dając jej dziwny, koguci wyraz. Miała ostry, szpiczasty podbródek i pełne brwi. W Kamuflażu miała brązowe włosy, ale w prawdziwej formie byłyby morskie. Shane uśmiechnął się. – Witaj. – Oto ona. Zastanawiał się, kiedy przybędzie. - Nazywam się Cassie. – Długie palce odsunęły jego włosy. W tle Sal szczekał szczęśliwie. – Nieźle nas wystraszyłeś. - Dla mnie to było o wiele mniej miłe. – Shane’a gardło bolało. Jego głos brzmiał jakby był słaby i ochrypły, jakby wrzeszczał. Prawdopodobnie tak było, ale nie pamięta tego. - To przez kilka potężnych wizji, które miałeś. – Duncan usiadł ostrożnie obok Shane’a na łóżku. Jego szare oczy były pełne spekulacji. – Jak dużo z nich się sprawdziło? 183

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Shane wzruszył ramionami. – Nie mam pojęcia. - No cóż. Kicha. – Duncan ostrożnie przesunął ręką po włosach. – Kilkoro z nich uwzględniało Jadena i Moirę. - Wiem. – I Shane miał zamiar teraz się upewnić, że nigdy się nie sprawdzą, ale tam gdzieś nadal istniały siły, które będą próbowały je urzeczywistnić. – Jaden został ranny. Duncan gapił się na niego w niedowierzaniu zanim westchnął. – Zgadzam się z Jadenem. Jesteś dziwacznym kolesiem. – Wstał kręcąc głową. – Ale jesteś naszym dziwakiem. Odpocznij trochę, dobra? Shane skinął mimo, że Duncan tego nie widział. – Możesz do niego zajrzeć? Poważnie grzmotnęło go w głowę. Cassie skinęła. – Z jakiej jest rasy? - Częściowo wampir, częściowo Robin Goodfellow, w pełni wrzut na dupie. Zamrugała, rozbawienie jeszcze raz rozświetliło jej twarz i zmieniło ją w prostej do fascynującej. – Aha. Brzmi interesująco. Shane zachichotał. – Niedopowiedzenie roku. Jaden jest czymś więcej. – Próbował usiąść, przestraszony, gdy zdał sobie sprawę, jaki jest słaby. Ledwo mógł unieść głowę z poduszki. – Akane też niedługo tu będzie. Długie, smukłe palce z łatwością pchnęły go z powrotem do tyłu. – Przyślę ją tutaj, gdy tylko przybędzie, obiecuję. Fragment wizji przepłynął przez niego i Shane sapnął. – Kto cię ściga? Zamarła na tak długo, że tylko potwierdziła jego wizję. – Nie wiem, o czym mówisz. – Lecz ciepło, które było taką dużą częścią jej, teraz uleciało, jej postawa była chłodna i nieprzystępnie kamienna. Zamknęła się przed nim i Shane od teraz musiał być ostrożny ze słowami. - Przepraszam. Nie chciałem podpatrzyć. To twoje sprawy. – Upewnił się, że ukazał odpowiednią ilość szczerości i żalu w swoim głosie. W końcu ujrzy to, co musiało zostać ujrzane. Dotrze do niego w swoim czasie. Jego udział w tym prawie się skończył. Troszkę się roztopiła, uśmiechając się do niego jeszcze raz. – Dziękuję. Teraz odpoczywaj! Albo zmarnujesz całą ciężką robotę jaką wykonałam. 184

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Shane pozwolił sobie na to, odpływając przy dźwięku lekko wyśpiewanej kołysanki.

Akane wylądowała przed domem Dunne. Podała nieprzytomnego Jadena jego partnerom i pobiegła do pracowni Shane’a. Nie obchodziło ją to, że mogła go wyczuć w głębi siebie, że wiedziała, że nic mu nie groziło. Musiała zobaczyć to na własne oczy. Wparowała do pracowni w rozbiegu, zatrzymując się tylko, by zamknąć drzwi przed zimnem. Wbiegła do małej sypialni i opadła z ulgi. Jej wielki mężczyzna był skulony, leżąc na boku, z jedną dłonią pod policzkiem. Drugą ściskał pudełko zagadkę, które podarował jej na urodziny. Akane uśmiechnęła się na ten widok. Otworzyła swoją wewnętrzną wizję, by sprawdzić go, tak na wszelki wypadek, gdyby coś znowu przeoczyli. Coś na środku pudełka błysnęło, lśniąc jak klejnot. Akane zmarszczyła brwi i robiła wszystko, by to zignorować, ale ta cholerna rzecz wołała o jej uwagę. – A co mi tam. Czemu nie. Podeszła do łóżka i delikatnie na nim usiadła. Zabrała mu pudełko z ręki, wdzięczna, że nie obudziła go. Jeszcze raz przyjrzała się pudełku ze złota. Do diabła, jej partner wykonał niezłą robotę. Rozpoznała kilka symboli, które wyrył na pudełku, jak... chwila. To nie był tatuaż, który pojawił się na jej ramieniu? Przez sekundę gromiła go wzrokiem, zanim zorientowała się, jak błahe to było, by się o to wkurwiać. Facet dobrze myślał, że w końcu zaakceptuje partnerstwo. Jej smocza połowa i jego połowa Sidhe zapewniliby to bez względu na to, jak rozpaczliwie próbowałaby tego unikać. Jednak nadal. Były momenty, w których zachowywał się naprawdę jak świrus. – Będziemy mieć najdziwniejsze dzieci. – Pogłaskała go dłonią po plecach, uśmiechając się na jego ciepłą siłę.

185

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Akane zwróciła swoją uwagę z powrotem na pudełko. Nie zajmie jej dużo czasu zorientowanie się jak to otworzyć. Jak trudne mogło to być?

186

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Epilog Trzy tygodnie później … Robin patrzył się na skończoną statuetkę Oberona. Żeńska postać wyłaniała się z fal, była tylko widoczna górna część jej ciała. Sięgała po Oberona, koniuszki ich palców się stykały, wyraz czystej tęsknoty na jej twarzy sprawił, że nawet Robina to ruszyło. Shane ukończył dzieło Oberona. Co brakowało Robinowi? Pokręcił głową, raz jeszcze rozbawiony talentem, który wydawał się szaleńczo uruchamiać w rodzinie Dunne. Odwracając się, gotowy do wyjścia z pracowni, zatrzymał się. Pod piedestałem było coś zawinięte w czarną szatę. Ciekawy, zdjął szatę z figury. Robin syknął. Tam, wykonana z czarnego szkła, była twarz Oberona. Z kłami. Zakrył z powrotem głowę króla i opuścił pracownię. Coś się działo i Robin musiał się tego dowiedzieć. Najpierw musi porozmawiać z Shane’em, dowiedzieć się, co widziała hybryda, a co najważniejsze, która wizja się sprawdzi. - Nienawidzę cię! Co to ma być, portal do Piekła? – Złote pudełko przeleciało nad głową Robina, za nim podążyła jedna, szybka hybryda z jasnymi czerwono – złotymi włosami i śmiejącymi się, niebieskimi oczami. – Korona Oberona powinna być przed tym dobrze chroniona ty, ty... JETRO! Wracaj tu z tym swoim dupskiem! Shane Joloun Dunne oparł tyłek o poręcz domku Dunne i wyszczerzył się do Hob’a. – Dobry wieczór, Robin. Robin skinął. Musiał częściej ich odwiedzać. Ci ludzie dostarczali mu cholernie mnóstwo rozrywki. – Dobry wieczór, Shane. Partnerka cieszy się z prezentu? - Oh, bardzo jej się podoba. – Oparł się o słup i wyciągnął swoje długie nogi. – Myślę, że to przez ciążę jest taka nienormalna. Robin wzdrygnął się. – Ciążę? 187

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Shane skinął z grzesznym wyrazem twarzy. – Bliźniaczą. - Gratulacje. – Czyżby przepowiednia się wypełniła? Czy to dziecko Shane’a będzie potomkiem Dunne? – Chwila. Ona wie o ciąży? Shane zachichotał, lecz nie odpowiedział. Morska nimfa wyszła zza rogu dużego domu Dunne, jej mysie, brązowe włosy były związane w kucyk. Była smukłą istotą, wysoką i szczupłą, z dużymi ostrożnymi oczyma, które patrzyły się na niego z czymś pokrewnym przerażeniu. Ciągnęła za sobą walizkę. – Uuups. Wybaczcie. - Hej, Cassie. Wyjeżdżasz? Sposób w jaki Shane przemówił do kobiety, mówił Robinowi, że była tu honorowym gościem. Robin odprężył się nieznacznie. To ona musiała uzdrowić Shane’a. Robin jeszcze jej nie spotkał. Został wezwany przez Oberona, by przekazać mu aktualne informacje o Malmaynesach. Oberonowi nie spodobało się, że stracili klan zanim jeszcze Robin rozpoczął śledztwo. Przekazał zaproszenia wszystkim Malmaynesom, którzy unikali Czarnego Dworu, mając nadzieję, że przynajmniej niektórzy z nich się podporządkują i obiecają swoją lojalność Szarości. Jak na razie, dotarł mały kontyngent, kierowany zaskakująco przez Tristana Malmayne. Oberon czekał, by się przekonać, czy więcej z nich podąży za młodym Lordem. Robin nie zamierzał wstrzymywać oddechu. Robin wzdrygnął się. Perłowy pierścionek zdobił palec kobiety. Naprawdę zadziwiający rozwój wydarzeń, w tak zadziwiającej rodzinie. Wpatrywał się w nią, szukając rysów jej rodziców na jej twarzy, prawie swojskiej twarzy. – Jesteś daleko od domu. - Tak jak ty. Robin uniósł brwi, wyzywając ją, by powiedziała więcej. Zorientował się, że jest bardziej zaintrygowany, kiedy wyprostowała plecy i patrzyła się prosto na niego. - Wiesz, gdzie zmierzasz? – Shane wstał i pomógł Cassie włożyć walizkę do jej samochodu.

188

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

- Taa. Na autostradę, w lewo, skieruję się prosto przez Nebraskę, dopóki nie uderzę do Utah i ewentualnie Kolorado. – Wyciągnęła kawałek papieru. – Jesteś pewien, że będę tam potrzebna przez jakiś czas? Robin patrzył się na papier zza ramienia Shane’a, bezwstydnie podsłuchując. Gapił się zszokowany na swój własny adres. Spotkał się spojrzeniem z hybrydą, jego własne oczy były zwężone z podejrzenia. Shane coś już kombinował. Shane puścił mu oczko. Puścił, jakby to nie było nic więcej, jak jeden z wybryków Robina. – Taa. Zaufaj, będą zachwyceni twoją obecnością. - Jesteś pewien? Shane wyszczerzył się. – Sprawdziłem właścicieli. Teraz niby sprawdził? Dziwne, Robin nie mógł przypomnieć sobie tej rozmowy. - Pamiętaj tylko, że właściciele pracują dla pałacu, więc trzymaj się z daleka, kiedy usłyszysz, że Król przybył w odwiedziny. Zadrżała. – Ma się rozumieć. Nie mam ochoty spotkać królewskiej mości. No teraz to robiło się coraz bardziej intrygująco. - Dzięki, Shane. – Nimfa objęła hybrydę, wyraz jej twarzy był pełen wdzięczności. – Naprawdę. Nie wiem, co bym zrobiła, gdyby nie ty i twoi krewni. - Przeżyłabyś. – Akane wyszła zza domu i objęła swojego partnera. Trzymała w dłoni pudełko zagadkę. Wyglądało dokładnie tak, jak w dniu, gdy Robin pierwszy raz je ujrzał. – Jesteś silna. Kobieta,

Cassie,

wzruszyła

ramionami.

Wyglądała

na

dziwnie

zawstydzoną. – Taa, no cóż. – Odwróciła się i spojrzała na drogę, zanim szybko uścisnęła ich oboje. – Wynoszę się stąd. – Krótko i formalnie skinęła Robinowi. – Miło by cię spotkać, mój lordzie. - Cassie, czekaj! Robin odwrócił się szybko. Ruby Dunne wyleciała z domu jak wariatka. Rzuciła się Cassie w ramiona i mocno ją uściskała. – Masz nas odwiedzić, słyszysz? 189

Dana Marie Bell – The Gray Court 03 – Artistic Vision

Cassie oddał uścisk, a wyraz jej twarzy sprawił, że Robin cofnął się o krok. Ta kobieta pragnęła sympatii, a Ruby wręczała jej to pełnymi garściami. – Odwiedzę Ruby. Masz moje słowo. No teraz to było fascynująco pokręcone, czyż nie? Patrzył jak nimfa, machając na pożegnanie, wyjechała na ośnieżoną drogę ku przeznaczeniu, jakie widział dla niej Shane. Nie była najładniejszą dziewczyną jaką widział, ale coś w jej twarzy zwróciło jego uwagę. Czy to możliwe? – Jest moja? Shane pokręcił głową. – Niee. – Położył Robinowi dłoń na ramieniu. – Poznasz swoją, zanim ona pozna swojego, lecz ona ujrzy swojego, zanim ty zobaczysz swoją. Robin zamrugał powoli. Co do diabła? – Chce ci się to wyjaśniać? Shane dał mu szeroki, jak sam skurwysyn, uśmiech. – Powiedzmy, że potomek Dunne wypełnił swój obowiązek. – I Shane zabrał swoją śmiejącą się partnerkę z powrotem do domu, zostawiając Robina stojącego na mrozie, zmieszanego jak cholera... i bardziej ciekawego niż kiedykolwiek. Mała dłoń poklepała go po głowie. – Przywykniesz do tego. – Ruby Dunne wzięła go za rękę i zaprowadziła do ciepła i światła. Do czegoś, za czym tęsknił całym swoim starożytnym, zmęczonym sercem. Do domu.

Koniec

190