J.R. Ward - Tom 6,5 - Father Mine.pdf

154 Pages • 27,889 Words • PDF • 6.6 MB
Uploaded at 2021-09-24 16:46

This document was submitted by our user and they confirm that they have the consent to share it. Assuming that you are writer or own the copyright of this document, report to us by using this DMCA report button.


1

JR Ward - Black Dagger Brotherhood 6.5 „Ojcze , Ojcze moj „

2

BOHATEROWIE.

ZSADIST

BELLA

3

Moi drodzy pare ogłoszeń parafialnych : Poniższe tłumaczenie jest przełożone z jezyka niemieckiego! Czasem pewne zwroty sa z orginalu jeśli akurat brzmiały lepiej. Oczywiście nie jest to żadne profesjonalne tłumaczenie co da się odczuc ale zdania były tak tłumaczone by mialy ten sam sens w jezyku polskim co niemieckim gdyz czasem dosłowne tłumaczenie nie oddaje tego co miala na mysli autorka. Tlumaczenie nie zostalo skorygowane, betowane czy inne takie wiec proszę o wyrozumiałość bo jest to pierwsze moje tłumaczenie i jestem w szoku ze wogole daje rade  choc przyznaje sa taki zdania ze rwe wlosy z glowy! Wiec pewnie jak dobrniemy do konca będę już lysa. Aha i jeszcze jedna rzecz, wyjaśnienia lub moje komentarze umiesicilam od razu przy danym wyrazie lub zdaniu bo zawsze wkurzalo mnie ze w książkach sa na dole strony przez co człowiek zanim do nich doszedl zapominal o co chodzilo. No i kolejna drobnostka : niestety nie mam polskich liter na klawiaturze a mój komputer nie zawsze posiada dany wyraz w swoim słowniku wiec nie dziwic się ze niektóre wyrazy sa napisane tak a inne inaczej. Milego czytania! G.

4

Rozdział 1

“Bella wyglada naprawde dobrze” W kuchni w duzym domu Bractwa stal Zsadist i kroil salate w dwucentymetrowe paski. „Tak, zgadza sie“ Zsadist lubil Dr. Jane. I nie tylko to – byl jej cos winien. Mimo to musial sie upomnieć by nie zapomnieć dobrych manier. Byloby w zlym stylu urwac glowe kobiecie, która nie tylko była Shellan jego brata ale również uratowala milosc jego zycia przed wykrwawieniem się na sali porodowej. „W ostatnich dwoch miesiącach fantastycznie ozdrowiala” Dr. Jane obserwowala go zza stolu. Jej staromodna torba lekarska od Marcusa Welby stala obok jej przezroczystej reki. (* w dosłownym tłumaczeniu byloby cos jak : reka ducha, duchowa reka ale po PL brzmi dziwnie)

„ I Nalla sprawuje się swietnie. Niesamowite, wampirze dzieci rozwijaja się o wiele szybciej od ludzkich niemowlat. Jej zdolności poznawcze sa na etapie dziewięciomiesięcznego dziecka” „Tak, swietnie sobie obie radza” . Zsadist kroil dalej, poruszal reka w dol i w gore. Odciete liscie opadaly w falujących zielonych falach, tak jakby oklaskiwaly swoje uwolnienie. „ A jak idzie tobie z cala ta ojcowska sprawa…” „Kurwa !” 5

Przeklinajac upuścił noz i uniosl reke, która przytrzymywal salate. Ciecie było glebokie, az do kosci, krew wypływała i kapala w dol. Jane podeszla do niego. „Tylko spokojnie, podejdz ze mna do zlewu” Bądź co bądź nie zlapala go za ramie i nie probowala popchnąć go do przodu. Stala tylko blisko niego i wskazywala na zlew. Tak jak wczesniej nikt nie mogl dotknąć go poza Bella przy czym robil już postepy. Jego reka nie lapala już za ukryta spluwe za kazdym niespodziewanym kontaktem fizycznym z jakas przypadkowa osoba. I nie sprzedawal kulki sprawcy, ktory nie potrafil utrzymac rak przy sobie. Kiedy oboje stali już przy zlewie, Jane odkręciła prędko kran i ciepla woda zalala gleboki porcelanowy zlew. „Trzymaj reke pod strumieniem wody” nakazala. Zsadist wyciągnął reke i przytrzymal kciuk pod ciepla woda. Rana mocno piekla ale nie skrzywil się. „ Pozwol, ze zgadne. Bella poprosila Cie bys ze mna porozmawiala”. „Nie.” Kiedy spojrzał na nia zza ramienia, potrzasnela glowa. „ Tylko zbadalam ja i mala. Nic wiecej” „To dobrze, bo czuje się swietnie” „ Tak myślałam ze cos takiego powiesz”. Jane skrzyzowala rece na piersi i patrzyla na niego takim wzrokiem przed którym najchetniej zbudowal by ceglany mur miedzy nimi. 6

Obojetnie czy bylby to prawdziwy mur z cegiel czy tak jak teraz , przezroczysty. Kiedy dr. Jane obserwowala kogos w taki sposób, czulo się jakby obrabiala Cie kompresorem z piaskiem. (*mocny kompresor który pod wysokim cisnieniem wyrzuca z siebie piasek i w ten sposób oczyszcza mocno zabrudzone powierzchnie)

Nic dziwnego ze ona i V tak dobrze się dogadywali. „Wspomniala, ze nie chcesz się z niej pozywic” Z. wzruszyl ramionami. „ Nalla potrzebuje bardziej niż ja tego co ma to zaoferowanie jej cialo” „ Ale tu nie chodzi o –albo, albo, Bella jest mloda, zdrowa i ma dobry apetyt. I dawałeś jej się na Tobie zywic” „Oczywiście, powinna dostac wszystko czego trzeba. Ona i jej dziecko” Nastapila dluga przerwa po ktorej Jane powiedziala : „ Moze chcialbys porozmawiac o tym z Mary?“ „ O czym ?” Zakrecil wode i strzepal rece nad zlewem. „Facet musi isc zaraz do psychiatry tylko dlatego ze troszczy się o potrzeby swojej Shellan?Co ma znaczyc to gowno?” Zsadist urwal papierowy recznik z rolki wiszącej na scianie pod szafkami i wytarl sobie nim rece. „Z, dla kogo jest ta salata?” zapytala lekarka. „Co?” „Salata. Dla kogo ona jest ?“ Zsadist wysunal smietnik i wrzucil do niego papierowy recznik. „Bella. Salata jest dla Belli. Posuchaj, nie zrozum mnie zle ale …” 7

„ A kiedy ty cos jadles?“ Zsadist uniosl rece w poddańczym gescie. „Wystarczy, wiem ze masz dobre intencje ale moja cierpliwość ma swoje granice i ostatnie czego potrzebujemy to Vishous wkurzony na mnie ponieważ Cie ofukałem. Rozumiem o co Ci chodzi…” „Spojrz na swoja reke…” Z, spuscil wzrok. Krew plynela z jego kciuka do nadgarskta i na przedramię. Jeśli nie miałby koszulki bezrekawow, cale to gowno spływałoby az do łokcia. A tak krew kapala stopniowo na kafelki. Glos Jane był drażniąco spokojny a jej rozumowanie wkurzająco logiczne. „ Pracujesz w niebezpiecznej branży, musisz moc polegac na swoim ciele jeśli twoje zycie jest ci drogie. Nie chcesz porozmawiac z Mary? W porzadku. Ale musisz pojsc na pewne ustępstwa dotyczące Twojego stanu fizyczenego. To ciecie powinno sie juz dawno zagoic. Ale się nie zagoilo i mogę się założyć, ze będzie jeszcze krwawic przez najblizsza godzine”. Potrzasnela Glowa. „Moje warunki sa nastepujace : Wrath mianowal mnie lekarzem medycznym bractwa. Jeśli zaniedbasz jedzenie , żywienie się i spanie tak bardzo ze zaburzy to twoja wydajność, wyciągnę cie z obiegu i nastepna gre będziesz mogl podziwiac z lawki rezerwowych” Z. wpatrywal się w lśniąco czerwone krople, które saczyly się z rany. Strużka płynęła przez grube na dobre dwa centymetry niewolnicze obrecze, które zostaly wytatuowane na jego nadgarstku przed ponad dwustoma laty. Identyczne oznaczenia nosil również na drugiej rece oraz wokolo szyji. 8

Oderwal kolejny kawalek papierowego recznika. Krew da się latwo wytrzec ale to czym naznaczyla go jego perwersyjna Pani było niedostarcia. Atrament był głęboko zakorzeniony w jego tkanke, by pokazac ze jest czyjas własnością do dowolnego uzytku a nie osobnikiem z wolna wola. Nagle pomyślał o dziecięcej skorze Nalli, tak niesamowicie gładkiej i calkiem nienaruszonej. Każdy podziwial, jak delikatna była. Bella. Wszyscy jego bracia. Kazda z Shellan w domu bractwa. To byl zawsze jeden z pierwszych komentarzy, ktore padaly kiedy ktos bral Nalle na rece. Jej skora i to ze była taka przytulasna jak poduszka. „Probowales kiedys je usunąć?” zapytala lagodnie Jane. „ One nie mogą być usuniete” odpowiedzial natychmiast. „Atrament zawiera sol. Nigdy nie da się tego usunąć” „Ale czy kiedykolwiek próbowałeś ? W dzisiejszych czasach sa lasery, które…” „Powinienem lepiej zajac się ta rana żeby mogl kontynulowac co zacząłem”. Zlapal jeszcze jeden kawalek papieru. „Potrzebuje bandarz i tasme klejaca…” „Mam to wszystko w mojej torbie” Obrocila się w strone stolu. „ Wszystko tu…” „Nie, dziekuje. Lepiej zrobie to sam“

9

Jane spojrzala na niego klarownym wzrokiem. „ Nie dbam o to czy jestes niezależny ale głupoty nie będę tolerowac. Zrozumiano? Lawka rezerwowych czeka na ciebie” Jesli bylaby jednym z jego braci, obnażył by teraz kly i syknal na nia. Ale tego nie mogl zrobic i nie tylko dlatego ze była kobieta. Nie atakowala go. To była po prostu czysto obiektywna opinia lekarska. „Rozmumiemy się?”dopytywala się uporczywie całkowicie niewzruszona jego wscieklym spojrzeniem. „Tak, słyszałem Cie.” „Dobrze” *******************

„On ma koszmary…Boze, te koszmary“ Bella pochylila się i wcisnęła brudna pieluche do śmietnika. Spod przewijaka wyciagnela czysty Pampers i przygotowala puder i mokre chusteczki. Zlapala Nalle za kostki i podniosla mala pupke jej corki do gory, wytarla ja szybko i posypala pudrem i podłożyła świeżą pieluszke. Glosy Phuriego był cichy z drugiego konca dziecięcego pokoju. „Koszmary o czasach, gdy był niewolnikiem krwi?” „Tak zakladam“. Polozyla czysta pupe Nalli i zakleila pieluszke po bokach. „Odmawia rozmowy ze mna na ten temat”. „Jadl cos ostatnimi czasy? Pozywial się?” 10

Bella potrzasnela glowa zapinajac spioszek. Byl blado-rozowy i z przodu była biala czaszka ze skrzyżowanymi koscmi. „ Troche jadl, nie zywil się .To tak jakby…sama nie wiem. W te dzien gdy przyszla na swiat wydawal się taki zachwycony i szczesliwy a potem przesunął się jakis przelacznik w jego glowie i zamknął się w sobie. Jest z nim prawie tak samo zle jak na początku” Przypatrywala się Nalli, która majstrowala rekami przy obrazku na jej malej piersi. „Przepraszam, ze poprosilam Cie bys przyszedł…po prostu nie wiem co powinnam zrobic” „Ciesze się, ze to zrobilas. Wiesz, ze oboje zawsze możecie na mnie liczyc” Podczas gdy Nalla przytula się do jej ramienia, Bella się obróciła. Phury oparl się o kremowa sciane i jego ogromne cialo zasłaniało recznie namalowane wzory zajaczka, wiewiórki i kozlat. „ Nie chce stawiac Cie w niezręcznej sytuacji lub trzymac cie bezpowodu z dala od Carmii.” „Nie robisz tego”. Potrzasnal glowa. Jego kolorowe wlosy blyszczaly. „Jestem taki milczacy poniewaz zastanawiam sie co mozna zrobic. Rozmowa z nim nie zawsze jest dobrym rozwiązaniem” „Tez prawda. Ale mi koncza się powoli pomysły podobnie jak cierpliwość” Bella usiadła na fotelu i położyła sobie małą na kolanie. Nalli lśniące żółte oczy spoglądały z jej anielskiej twarzy i było w nich zrozumienie. Doskonale wiedziała kto przy niej był…a kogo nie było. Ta świadomość pojawila się u niej w zeszłym tygodniu. I zmienila wszystko. 11

„ On nie chce jej trzymac w ramionach. Nawet nie wezmie jej na chwile na rece“ „Mowisz powaznie?” Lzy Belli zamazaly jej przed oczami obraz twarzy jej corki. „ Cholera jasna, kiedy skoncza się te depresje poporodowe ? zaczynam plakac przy każdej najmniejszej okazji” „Mowisz powaznie, ze nawet ani razu ? Nawet nie podniosl jej z kolyski lub…” „Nie dotyka jej. Cholera, możesz podac mi chusteczke ?” Kiedy podal jej opakowanie wyjela sobie jedna chusteczke i przetarla sobie nia oczy. „ Jestem całkowicie rozbita. Caly czas mysle o tym jak Nalla cale zycie będzie się zastanawiac dlaczego jej ojciec jej nie kocha”. Przeklela cicho i wiecej lez polecialo po jej policzkach. „ To smieszne” „Nie, to nie jest smieszne” odpowiedział. „Ani trochę.“ Phury uklekl przed nią i podal jej pudelko chusteczek. Mimochodem, zauważyła ze na opakowaniu zostaly odwzorowane dwa rzędy drzew liściastych pomiędzy którymi w dal wędrowała mała uliczka. Po drugiej stronie były purpurowo kwitnące krzewy, dzięki którym klony wyglądały jakby nosily tiulowe spódnice. (Dżizes ! najciezsze do wytłumaczenie zdanie w tym rozdziale! Nie mogla napisac ze na opakowaniu było kilka drzew i krzakow ?)

Wyobrazila sobie jak by bylo moc pospacerowac ta uliczka do miejsca które było duzo lepsze od tego tu. Wyjela sobie jeszcze jedna chusteczke. „Wiesz , ja dorastalam bez ojca ale przynajmniej mialam Rehvenga. Jak by to było mieć ojca który zyje ale dla mnie jest martwy, nie mogę sobie wyobrazic”. 12

Nalla ziewnęła z cichym gruchnieciem, smarknela i potarla sobie twarz zewnetrzna strona raczki. „Spojrz na nia. Jest taka niewinna. Tak mocno reaguje na milosc…to znaczy…ach, cholera, moze powinnam wykupic sobie pare akcji Kleenex (*firma produkujaca chusteczki)” Z gniewnym parsknieciem skubnęła jeszcze jedna chusteczke z pudelka. Żeby nie musiec spojrzec Phuremu w oczy kiedy smarkala, rozejrzała się po pokoju który teraz wyglądał jak wielka scienna szafa. Wszystko było urzadzone i dopasowane pod jej corke, bujany fotel z drzewa sosnowego, który Fritz sam zbudowal i do tego pasujaca komoda do przewijania no i kolyska która nadal przyozdobiona była kolorowymi szarfami. Kiedy jej wzrok utknął na niskiem regale z duzymi, plaskimi ksiazkami, poczula się jeszcze bardziej nieszczesliwa. Ona i inni bracia byli tymi którzy czytali Nalli biorac ja na kolana, otwierając kolorowe okladki książek i recytowali wierszowe slowa. Mimo ze Z. już ponad rok temu nauczyl się czytac, nigdy nie był dla niej ojcem. „ Nie nazywa jej tez swoja corka. To moja corka. Dla niego ona jest moja , nie nasza”. Phury wydal z siebie oburzony dźwięk. „ Dla twojej informacji , musze teraz uzyc calej mojej samokontroli by nie skopac mu teraz tylka” „To nie jego wina. To znaczy, po tym wszystkim co przeszedl, powinnam się była tego spodziewac”. Odchrzaknela. „Cala ciaza nie była planowana i czasem pytam się siebie…może on ma mi to za zle i zaluje ze pojawila się Nalla.” „Jestes jego cudem i wiesz o tym” Z nowa chusteczka w dloni pokiwala glowa. „ Ale ja już nie jestem sama. I nie będę jej tu wychowywac, jeśli on nie chce zyc z nami obiema…to opuszcze go.” 13

„ Hej, hej uwazam ze to troche pochopne…” „ Phury ona zaczyna rozpoznawac ludzi. Zaczyna rozumiec ze jest odrzucana. A on miał 3 miesiace żeby przyzwyczaic się do nowej sytuacji. Z czasem zamiast być lepiej jest gorzej.” Kiedy Phury waraznie przeklął, Bella podniosla glowe i spojrzala w jasnozolte oczy brata bliźniaka jej Hellren. Boze ten cytrnowy kolor połyskiwał również z twarzy jej corki, nigdy nie mogla spojrzec na Nalle i nie pomyśleć o jej ojcu. Ale jednak… „Teraz powaznie” powiedziala. „ Co bedzie za rok? Nie ma nic bardziej smutnego niż spac obok kogos za kim się tak tęskni jakby był oddalony o kilomery. Albo mieć takiego ojca.“ Nalla wyciagnela swoja pucowata raczke i zlapala jedna z chusteczek. „Nie wiedziałem, ze tu jestes.” Wzrok Belli powędrował do drzwi. Stal tam Zsadist z taca na ktorej była salata i dzbanek lemoniady. Jego lewa reka była zabandazowana a jego mina mówiła wyraznie by nie pytac dlaczego. Stojac tam na progu pokoju był dokladnie tym mezczyzna w którym się kiedys zakochala. Ogromny samiec z krotko przystrzyżonymi wlosami i blizna na twarzy, niewolnicze obrecze wytatulowane dookoła szyji i nadgarstkow, kolczyki w brodawkach odznaczaly się przez jego przylegajacy T-shirt. Pomyslala o ich pierwszym spotkaniu, wtedy boksowal worek treningowy w Sali gimnastycznej na dole. Był niesamowicie zwinny, jego piesci uderzaly tak szybko, ze nie można było za nimi nadarzyc wzrokiem. Potem z kabury na piersi wyciągnął sztylet i dźgnął nim worek, przeciagnal ostrze przez worek rozpruwajac go az 14

cale wypelnienie wylecialo na podloge jak wnętrzności Lessera. Po jakims czasie dowiedziała się ze był kims wiecej niz zawziętym wojownikiem, w swoich rekach mial tez dobrość i delikatność. A ta zniszczona twarz z blizna potrafila się do niej uśmiechać i patrzec na nia z miłością. „Jestem tu by spotkac się z Wrathem.” Phury podniosl się. Oczy Z. powędrowały szybko do pudelka chusteczek , które jego brat bliźniak trzymal w reku a stamtąd to zgniecionej chusteczki w reku Belli. „Ach tak?” Nawet nie spojrzał na swoja corke kiedy wszedł do pokoju i położył tace na komodzie, w ktorej przechowywane były ubranka Nalli. Nalla za to doskonale zauważyła jego obecność. Obrocila swoja twarz w jego kierunku, jej nie do konca skupiony wzrok blagal o uwage, male pyzate raczki wyciągnęła w jego strone. Z. wycofal się znow do korytarza. „ Wiec zycze Ci powodzenia na spotkaniu. Ide na polowanie.” „Odprowadze Cie.” Powiedzial Phury. „Nie mam czasu. Do zobaczenia.“ Przez krotka chwile Z. spojrzał Belli w oczy. „ Kocham Cie” Bella mocniej objela Nalle przyciskając ja do serca. „Tez Cie kocham. Uwazaj na siebie“ Kiwnal raz i już go nie było.

15

Rozdzial 2 W panice Zsadist dochodzil do siebie, probowal uspokoic swoj oddech i rozejrzec się ale jego oczy nie były zbyt pomocne. Wszedzie było ciemno… zewsząd otaczala go ciemność przez która nie mogl się przedrzec niewazne jak mocno się staral. Rownie dobrze mogl być teraz w sypialni, na ulicy…lub w lochu. W takim stanie budzil się już wiele wiele razy. Przed tysiacem lat, jako niewolnik krwi budzil się w ciemnościach i zastanawial się co i kto będzie z nim robil. A po jego uwolnieniu jego koszmary i ich konsekwencje zostaly. W obu przypadkach były to bdury. Kiedy był jeszcze własnością Posiadaczki, rozmyslanie o tym kto, co i kiedy będzie z nim robil nic nie pomagalo. Molestowanie i tak było nieuniknione, czy tez lezal na podeście twarza zwrocona w dol czy w gore : był wykorzystywany do momentu az ona i jej „ogiery”(*troche dziwne okreslenie ale tak było tez w orginale) byli

usatysfakcjonowani. Po wszystkim zostawiano go upokorzonego i samego w jego lochu. A teraz w jego zlych snach? Budzil się z tym samym śmiertelnym strachem, który odczuwal bedac niewolnikiem, jego podświadomość potegowala jeszcze lęki z przeszłości zamiast je odpychac. Przyjamniej wydawalo mu się ze mu się to sni…Prawdziwa panika ogarnela go gdy zaczal się zastanawiac która z ciemności go otacza : ciemność z jego lochu czy ciemność z jego i Belli wspolnej sypialni ? Nie wiedział. Obie wyglądały tak samo, zwłaszcza gdy nie mialo się jakis punktow zaczepienia a jedyne co sylszal to dudnienie swojego serca. Rozwiazanie? Sprobuje poruszyc rekami i nogami. Jesli jego rece nie beda przykute lancuchami będzie to znaczylo ze znowu znajduje się w mackach swojego wlasnego umysłu i jego przeszłość wydostaje się z cmentarza jego wspomnien i trzyma go w swoich kościstych rekach. Tak. Musi poruszyc rekami i nogami. Jego rece. Jego nogi.Musza się poruszyc. Poruszajcie się. Mój Boze…do cholery, poruszajcie się! Jego konczyny nie ruszyla sie z miejsca a prawda rozdzierala go od wewnątrz swoimi szponami. Znajdywal się w lepkiej ciemności jego lochu, przykuty lezac na plecach, przytrzymywany przez grube żelazne kajdany u podstawy lozka. Ona i jej kochankowie znow do niego przyjda i będą z nim robic co tylko zechca, splamia jego skore, splugawia jego

wnetrze. Jeknal, jek ten zadrżał w jego klatce piersiowej i wyszedl ustami, jakby mu ulżyło ze się uwolnil. Bella była tylko snem a on zyl koszmarem. Bella była snem… Odglos zbliżających się krokow dobiegal ze strony ukrytych schodow, które wychodzily z sypialni jego Pani, halas rozbrzmiewal i stawal się głośniejszy. A kroki które się do niego zbliżały nie były pojedyncze. Z przerazeniem napinał i rozciągał miesnie na swoim szkielecie, walczac rozpaczliwie by uwolnic się z brudnego uscisku więzów ciala które za chwile będzie dotykane,pieszczone i uzyte.Pot pojawil się na jego twarzy a zoladek się zacisnął. Gorzka zolc palila jego przelyk. Ktos plakal. Nie…ryczal. Krzyk dziecka dobiegal z tylnej czesci lochu. Z. przestal sie szamotac na jakis czas i zaczal się zastanawiac co dziecko robiloby w takim miejscu jak to. Posiadaczka nie miala zadnego potomstwa, a w czasie tylu lat, które spędził w jej posiadaniu nie była również w ciazy… Nie…Chwileczke…on przyniosl tu to dziecko. To było jego dziecko, które teraz płakało – a jego Pani je znajdzie. Znajdzie je i…o Boze. To była jego wina. On przyniosl tu to malenstwo. Zabierz stad to dziecko, Zabierz dziecko… Zacisnal rece w piesci i wbil lokcie w podest, odepchnął się od niego z calej sily. Jego sila nie pochodzila tylko z jego ciala,

wypływała tez z jego determinacji. Tym gwałtownym buntem…nie udalo mu się absolutnie nic osiągnąć. Kajdany wrzynaly mu się głęboko w nadgarstki i kosci, przecinaly skore tak ze krew mieszala się z zimnym potem. Drzwi się otworzyly, dziecko nadal płakało a on nie mogl go uratowac. Posiadaczka zamierzala…

Swiatlo rozlalo sie nad nim i katapultowalo go spowrotem do rzeczywistosci. Z. wypadl z lozka jak zepchniety przez koparke i wyladowal w pozycji bojowej. Piesci na wysokości piersi, ramiona napiete, nogi gotowe do wyskoku. Bella bardzo powoli odsunęła się od lampy która zapalila, jakby nie chciala go przestraszyc. Rozejrzał się. Jak zawsze nie było nikogo przeciwko komu moglby walczyc ale za to wszystkich obudzil. W kolysce w roku pokoju płakała Nalla no i wystraszyl na śmierć swoja Shellan. Znowu. Nie było ani Posiadaczki ani jej wspólników, zadnego lochu i zadnych łańcuchów którymi przykuty byl do lozka. A jego dziecko nie było w lochu. Bella ześlizgnęła się z lozka i podeszla do kolyski, wziela na rece wrzeszczaca i cala czerwona na twarzy Nalle. Coreczka jednak nie chciala dac się uspokoic. Wyciagala raczki w jego strone i zaplakana domagala się jej taty. Bella odczekala chwile jakby majac nadzieje ze tym razem będzie inaczej, ze wezmie dziecko, które tak za nim tęskniło w ramiona i pocieszy. Ale on cofnął się, az jego łopatki uderzyły o ścianę, ramiona ciasno owinal wokol klatki piersiowej.

Bella obróciła się i idac do sąsiedniego pokoju dziecięcego, wyszeptała cos swojej ukochanej córeczce do ucha. Drzwi wytłumiły kwilenie dziecka, gdy cichutko się zamknęły. Z. ześlizgnął sie w dół po ścianie az jego tylek uderzył o podłogę. „Pieprzone gówno”. Potarł sobie ogolona głowę a nastepnie zacisnął dłonie na kolanach. Po jakimś czasie zauważył ze siedzi dokładnie w takiej samej pozycji w której siedział w lochu – plecy wciśnięte do kata, Glowa obrócona w strone drzwi, kolana podciągnięte , trzęsąc się na calym nagim ciele. Przygladal się wytatuowanym na nadgarstkach niewolniczym obręczom. Czerń wniknęła w jego ciało tak głęboko i bezpowrotnie ze tatuaże wyglądały jak żelazne kajdany, które kiedyś nosił. Po tylko Bóg raczy wiedzie jak długim czasie- drzwi do pokoju dziecięcego znów się otwarły i Bella wróciła z małą. Nalla zasnęła, jednak gdy Bella odkładała ja sportem do kołyski, robiła to tak ostrożnie jakby w każdym momencie mogła ekspodowac bomba. , powiedział cicho i potarł nadgarstki. Bella zarzuciła na siebie szlafrok i podeszła do drzwi. Z ręką na klamce obróciła się do niego z nieprzystępną mina. < Nie mogę dłużej mówić, ze jest ok.> . Z. otworzył obie ręce i przyglądał się na ich wewnętrzna strone, próbował wyobrazić sobie jak podnosi nimi dziecko. Jego niewolnicze obręcze wydawały mu się teraz przeogromne i…zarazliwe. Nie chodziło o to ze nie chciał jej dotknąć, pomyślał. Chodziło o to ze nie mógł. Rzecz miala się następująco : Jeśli pocieszal by Nalle, bawił się z nią, czytał jej, znaczyło by to ze byłby nieodwracalnie ojcem. A jego dziedzictwem nie chciał obarczać żadnego dziecka. Córka Belli zasługiwała na cos lepszego. powiedziała Bella. Jego erekcja opadla. zapytala rozwijając recznik z glowy. Nawet nie słyszała co do niej powiedział, pomyślał Z.

Pochyliła się i zaczęła wycierać włosy a ten odgłos wydal mu się bardzo głośny. Mimo ze stała od niego tylko 3 metry nie potrafil do niej dotrzeć. Nie potrafil jej zapytać dlaczego się przed nim zasłaniała. Za bardzo obawial się odpowiedzi. powiedział szorstko. Odczekal chwile, modlil się, zeby na niego spojrzala, nieśmiało się do niego uśmiechnela, dala mu buziaka na szczescie gdy wyruszal w boj. Zarzucila wlosami do tylu i sięgnęła po suszarke. Bella wlaczyla suszarke i wziela szczotke do reki by wygladac na zajeta, gdy Z. obrocil się i wyszedl. Jak tylko była pewna ze wyszedl odpuściła sobie dalsze przedstawienie, wyłączyła suszarke i pozwolila jej upasc na marmurowa półke. Jej serce bolalo tak bardzo ze az zrobilo jej się niedobrze. Najchetniej rzucilaby czyms w lustro. Nie byli już razem – w sensie „razem, razem”- od…Boze , musialy minac już ze cztery albo piec miesięcy od kiedy zaczela krwawic. Już jej nie pragnął. Nie od kiedy pojawiła się Nalla. Tak jakby poród wyłączył w nim seksualny aspekt ich zwiazku. Teraz dotykal jej jak brat, delikatnie i współczująco. Nigdy namiętnie. Na początku myślała ze chodzilo o to ze nie jest już taka szczupla jak kiedys ale w ostatnich czterech tygodniach jej cialo powróciło do normy. Przynajmniej tak jej się wydawalo. A może sobie to tylko wmówiła. Rozwiazala pasek szlafroka i rozchylila go, obróciła się bokiem i przypatrywala się swojemu brzuchowi. Gdy była jeszcze dzieckiem i zyl jej ojciec , zakorzeniono jej ze kobiety Glymery powinny być

chude. I nawet po śmierć jej ojca po tylu latach nadal miala obawy przed byciem gruba. Znow owinęła się szlafrokiem i mocno zawiązała pasek. Tak, chciala by Nalla miala prawdziwego ojca i to było jej glowne zmartwienie. Ale tęskniła tez za swoim Hellren. Ciaza przyszla tak szybko ze oboje nie mieli czasu by się soba nacieszyc. Znow wziela suszarke do reki i włączyła ja, starala się nie liczyc dni, które minely od kiedy po raz ostatni dotknął ja jak prawdziwy mezczyzna. To było tak dawno temu, kiedy swoimi duzymi, cieplymi rekami szukal jej po omacku przez pościel, kiedy budzil ja z ustami na jej szyji i erekcja dociśnięta do jej biodra. Ok, ona tez do niego nie przyszla. Ale po prostu nie była pewna jakiej reakcji mogla się spodziewac. Ostatanie czego potrzebowala to odrzucenie, ponieważ już go nie pociągała. Dziekuje bardzo, jako matka była i tak już emocjonalnym wrakiem. Niepowodzenie na kobiecym froncie tylko by ja dobilo. Kiedy jej wlosy byly juz suche przeczesala je szybko i zajrzala do Nalli. Pochylona nad kolyska przyglądała się corce, nie mogla uwierzyc, ze ich sytuacja tak bardzo się zaostrzyla. Zawsze wiedziała ze Z. nie pozbieral się jeszcze po tym wszystkim co przeżył ale nigdy nie liczyla się z tym ze nie da rady przezwyciężyć jego przeszlosci. Wydawalo się ze jej milosc będzie wystarczająco silna by pomoc im wszystko przezwyciężyć. A może jednak nie była.

Rozdział 3 Dom stał nieco z dala od drogi i był wciśnięty w bujne krzaki i nastroszone drzewa z brązowymi liśćmi. Zbudowany został w dziką mieszanką różnych stylów architektonicznych, których jedynym wspólnym elementem było to, że wszystkie były kiepska imitacją. Dach był w stylu Cape-Cod (*styl z XVII wieku , charakteryzował się prosta budowa, stromym dwuspadowym dachem oraz wąskim zwisem dachu) ale miał tylko jedno piętro jak Bungalow (*jednokondygnacyjny, podmiejski dom mieszkalny ), z przodu na werandzie były dwie kolumny w kolonialnym stylu. Po bokach obudowany był plastikiem jak przyczepa. Wznosił się na posiadłości jak jakiś zamek, ale wdzięku miał tyle co wgnieciony śmietnik. Aha, i pomalowany był na zielono, w sensie : zgniła zieleń. Dom został zapewne zbudowany przed dwudziestoma laty przez jakiegoś mieszczucha ze złym gustem, który postanowił rozpocząć nowe zycie, jako właściciel majątku ziemskiego. 1

W miedzy czasie prawie wszystko w domu zostało zniszczone poza małym szczegółem: drzwi były z błyszczącej, „nowki nie śmiganej” stali nierdzewnej i zabezpieczone jak brama zamknietej instytucji lub wiezienia. A okna zabite były grubymi belkami. Z. przykucnął za zardzewiałym wrakiem starego Pontiac-a Firebird Trans Am z `92 roku i czekał aż chmury nad nim się zagęszczą i zasłonią księżyc by mógł ruszyć do akcji. Po drugiej stronie żwirowego podjazdu i nieuporządkowanego trawnika Rhage chował się za dębem. Było to najprawdopodobniej jedyne w okolicy drzewo na tyle szerokie by mógł się za nim schować (*taki z niego duzy chłopczyk ;) . Bractwo natknęło się na ten dom całkiem przypadkiem wczorajszej nocy. Z. patrolował rewir ćpunow pod mostami Coldwell , kiedy przyłapał dwóch podejrzanych typków jak topili jakieś zwłoki w rzece Hudson. Utylizacja przebiegła szybko i profesjonalnie. Podjechała nierzucająca się w oczy limuzyna, wysiadło z niej dwóch typków z czarnych bluzach z kapturem, podeszli do bagażnika, wyciągnęli zwłoki za głowę i stopy i wrzucili je w nurt wody. Plusk, plusk i „do niedozobaczenia, nigdy”. Z. stał około 10 metrów w dole rzeki i dlatego mógł rozpoznać po przemykającej, zniekształconej twarzy ofiary, ze rozchodziło się tu o człowieka. Normalnie gówno by go to obchodziło, ze jakiś nieznany mu gość dostaje betonowe buty. Ale wiatr zmienił kierunek i przywiał ze sobą obrzydliwy 2

zapach talku. Z. znal tylko dwie rzeczy które tak pachną : stare baby i jego wrogowie. A ponieważ było raczej mało prawdopodobne by dwie zakapturzone babcie odgrywały tam Toniego Soprano (* chyba każdy oglądał serial ), znaczyło to ze miał przed sobą dwóch Lesser-ow. Przez co sytuacja awansowała nagle na pierwsze miejsce na jego liście priorytetów. Jakby na życzenie dwóch nieumartych zaczęło się kłócić. Podczas gdy tych dwóch fukalo na siebie stojąc noc w nos i wstępnie się popychając, Z. zmaterializowal się za filarem mostu, który stal najbliżej Chevroleta Impala (*marka auta) Lesser-ow. Numer rejestracyjny tego rzęchu brzmial 818 NPA, nie odkrył żadnych innych pasażerów, ani tych „sztywnych” ani tych z gatunku niecierpliwych. W przeciągu jednej sekundy zmaterializował się ponownie, tym razem na dachu magazynu, który stal po obu stronach mostu. Z tego miejsca widział wszystko z lotu ptaka, wybrał numer Qhuinna i czekał z telefonem przy uchu. Gwałtowny wiatr huczał wkoło budynku. Zazwyczaj Lesserzy nie zabijali ludzi. Po pierwsze była to strata czasu, ponieważ nie można było za to zebrać extra punktów u Omegi, po drugie można było narobić sobie problemów, jeśli zostało się przyłapanym. Co oczywiście nie znaczyło, ze myśliwi bez wahania dostarczyli by go stwórcy niebieskiemu, gdyby tamten widział cos, czego nie powinien zobaczyć. Kiedy w końcu Chevrolet znów pojawił się pod mostem, skręcił w prawo i ruszył w kierunku miasta. 3

Z. wymamrotał cos do telefonu i chwile potem w miejscu w którym przed chwila był samochód Lesser-ow, pojawił się czarny Hummer. Qhuinn, John Matthew i Blay spędzali dziś swoja wolna noc w ZeroSum, mimo to Ci chłopcy byli zawsze gotowi do akcji. Wiec zaraz po telefonie od Z. popędzili do nowej zabaweczki Quinna. Na polecenie Z., Qhuinn przyspieszył by dogonić limuzyne. Z. w tym czasie materializując sie z dachu na dach, miał Lesser-ow, jadących teraz brzegiem rzeki, na oku. Dobrze ze nie wybrali autostrady, bo mogliby mu uciec. Qhuinn był zręcznym kierowca, wiec Z. dal sobie spokoj z zabawa w Spidermana jak tylko Hummer Qhuinna pewnie podjął pościg, pozostawiając chłopakom pole do popisu. Jakieś 15 kilometrów dalej, Rhage przejął pościg swoim GTO by nie zwrócić uwagi Lesser-ow na to ze ktoś przykleił się im to zderzaka. Tuz przed wschodem słońca wylądowali przed tym domem, ale nie zostało im zbyt dużo czasu na jakiekolwiek akcje. Ale dzisiejszej nocy nastąpi ciąg dalszy. Pełną para. I kto by przypuszczał, Chevrolet zaparkowany był grzecznie na podjeździe. Kiedy w końcu chmury się odpowiednio zachmurzyły, Z. kiwnął lekko do Hollywood-a i obaj zmaterializowali się po obu stronach drzwi wejściowych. Podsłuchiwali przez chwile i dosłyszeli kłótnie tych samych typków, których Z. słyszał poprzedniej nocy nad rzeka. Bez wątpienia tych dwóch skakało sobie ciągle do gardeła. 4

Trzy…dwa…jeden… Rhage kopnął w metalowe drzwi tak gwałtownie, ze jego but pozostawił po sobie wgniecenie. Obaj Lesserzy podskakiwali dookoła, ale Z. nie dal im okazji do reakcji. W biegu wycelował i strzelił obu w środek klatki piersiowej, tak ze obaj zatoczyli się w tyl. Rhage przejął cześć ze sztyletami, zrobil krok w przód i odesłał obu Lesserow z powrotem do Omegi. Gdy białe rozbłyski i przenikliwy zapach osłabły, skoczył z powrotem na nogi i zastygł bez ruchu jak statula. W całkowitym bezruchu obaj studiowali cisze wszystkimi swoimi zmysłami, szukając kolejnych oznakow życia w domu. Nagle, absolutne milczenie przerwał jęk, dochodził z tylu. Z. natychmiast zaczął skradać się w kierunku głosu, bron w gotowości. W kuchni, drzwi do piwnicy były otwarte wiec zmaterializował się po lewej stronie. Wychylił głowę zza rogu i rzucił szybkie spojrzenie w dół schodów. Z sufitu na czerwono-czarnym kablu wisiała sama żarówka. Jednak wiązka światła ujawiniala jedynie poplamione deski podłogowe. Z. zgasił światło siłą woli i zmaterializował się w ciemności pod chwiejnymi schodami, podczas gdy Rhage dawał mu wsparcie z góry. Po przybyciu na dół, wyczul świeżą krew a po lewej słyszał stakato szczękających o siebie zębów. Ponownie włączył światło…i stracil oddech. Wampir pluci męskiej przywiązany był za ręce i nogi do stołu. Był nagi i cały pokryty siniakami. Zamiast spojrzeć na Z., 5

wampir mocno zacisnął oczy, jakby nie mógł znieść widoku tego co przed nim stało. Przez krotki moment Z. nie mógł się poruszać. To był jego własny koszmar, na żywo i w kolorze, rzeczywistość rozmazała się dla niego az nie był już pewien czy to może nie on leży przykuty to stołu a ten drugi przyszedł mu na ratunek. < Z.?> zawołał Rhage z góry. < Jest tam cos?> Z. znow doszedl do siebie i odchrząknął. < Pracuje nad tym> < Nie lękaj się > powiedział łagodnie w starym języku, gdy zbliżał się do wampira. Powieki uwiezionego otworzyły się i jego głowa poderwała się do góry. Jego wzrok wyrażał niedowierzanie potem zdziwienie. < Nie obawiaj sie> Z. zeskanowal każdy kat piwnicy, jego oczy przenikały przez cień, szukały oznak systemu alarmowego. Jednak wszystko co mógł zauważyć to , betonowe ściany, drewniana podłoga, stare rury i kable, które wisiały z sufitu. Żadnych kamer ani błyszcząco-nowego zasilania. Byli sami i nieobserwowani, ale Bóg raczy wiedzieć jak długo. zawołał. < Mam tu wampira cywila> Z. wziął ciało więźnia pod lupę. Był pobity i nawet jeśli nie miał żadnej otwartej rany, trudno było powiedzieć czy był w stanie się zmaterializowac. 6

Z. zrobil rok do przodu… Podłoga zawaliła się pod jego nogami, po prostu rozleciała się w drzazgi. Kiedy grawitacja złapała go w swoje ręce i spadał w dół, mógł myślec tylko o Belli. W zależności, co czekalo go na dole, mogl to… Wylądował na czymś co pękło przy zderzeniu z jego ciałem, rozbite szkło rozcięło jego skórzane spodnie i pocięło mu ręce, zanim odprysnelo w gore i pocięło również jego twarz. Swój pistolet trzymał mocno w rece, ponieważ tak był szkolony i ponieważ ból wywołał skurcz całego ciała. Musiał kilka razy głęboko odetchnąć zanim mógł zrestartować mozg i przeanalizować ewentualne szkody. Kiedy powoli usiadł, dźwięk kawałków szkła opadających na kamienna podłogę odbijał się echem wokół niego. W okrąglej wiązce światła padającej z piwnicy nad nim, zobaczył ze siedzi w świetlanym blasku kryształów. Spadł na żyrandol wielkości łoża małżeńskiego. A jego lewa stopa wykręcona była do tylu. Jego goleń właśnie zaczęła pulsować z bólu, wściekły pomyślał ze gdyby nie przyglądał się tej głupiej nodze to może by tak szybko nie poczuł bólu. Twarz Rhage-a pojawila się w wyszczerbionej dziurze nad jego glowa. < Wszystko ok? > < Uwolnij wieznia > < Dobrze się czujesz ? > 7

< Moja noga jest zlamana > < Jak bardzo zlamana ?> < No coz, wiedze piętę swojego buta i rzepke jednoczesnie w jednej lini. I bardzo możliwe ze zaraz zwymiotuje.> Przełknął mocno, próbując powstrzymać odruch wymiotny. < Uwolnij najpierw tego gostka u gory a potem zastanowimy sie jak mnie stad wydostać. Aha, i trzymaj się rzędów gwoździ na podłodze, deski sa najwyraźniej spróchniałe.> Rhage kiwną i zniknął z pola widzenia. Ciężkie kroki pozwolily by opadł kurz z sufitu. Z. wyjął latarkę z kieszeni, latarka była wielkości palca ale strumień światła był taki jak z reflektora samochodowego. Poruszał latarka w te i z powrotem co pozwoliło mu na trochę odwrócić uwagę od nogi. < Co do cholery…?> Pomieszczenie wyglądało jak mgliste wnętrze egipskiego grobu. Pokój dwanaście metrów na dwanaście wypchany był błyszczącymi przedmiotami : od obrazów olejnych w pozłacanych ramach, srebrnych świecznikow, do statul z kamieniami szlachetnymi i cala górą srebrnych sztuccy. Naprzeciwko piętrzyły się skrzynki w których najprawdopodobniej była biżuteria, obok stało co najmniej piętnaście walizek na dokumenty w których z pewnością była gotówka. Był to magazyn do przechowywania skradzionego mienia z grabieży, pełen łupów, zdobytych podczas lata. Wszystkie te rupiecie należały do Glymery – Z. rozpoznawał 8

niektóre twarze na portretach. Przechowywany był tu niezły majątek. I spójrzcie na to – po prawej stronie tuz nad gliniasta podłogą, zaczęło mrugać czerwone światełko. Jego upadek musiał uruchomić alarm. Glowa Rhage znów pojawiła się nad nim. < Uwolnilem zakładnika ale nie jest w stanie się zmaterializować. Qhuinn jest niecaly kilometr stad. Na czym ty tam siedzisz do cholery ?> < Na zyrandorze, ale to nie jest najciekawsze. Słuchaj, niedługo będziemy mieli towarzystwo. Ta rudera jest okablowana a ja uruchomiłem alarm> < Sa tam jakies schody które prowadza na dol?> Z. wytarl sobie pot z czola, grzbiet jego dloni był zimny i tlusty. Po tym jak oświetlił latarka cale pomieszczenie, pokiwał przecząco glowa. < Nie widze żadnych schodow, ale jakoś musieli przyciągnąć tu te wszystkie lupy > Glowa Rhag-a poderwała się do góry i zmarszczył czolo. Dźwięk wyciąganego przez niego sztyletu zabrzmiał jak metaliczne pelne napiecia sapniecie. < To może być albo Qhuinn albo Lesser. Odczołgaj się od światła a ja to wyjaśnię> Hollywood zniknął, jego kroki były teraz tak ciche jak szept. Z. schował swój pistolet, bo nie było innej opcji, zmiótł z drogi trochę szklanych odłamków. Podniosl się na rekach, 9

stanął na zdrowej nodze i popełzał pajęczym chodem w ciemność do systemu alarmowego. Była to jedyna luka jaka znalazł pomiędzy tymi wszystkimi dziełami sztuki i srebrami. Usiadł blisko pudel i oparł się o ścianę. U góry było stanowczo za cicho, z czego wywnioskował ze nowoprzybyli to nie Qhuinni z chłopakami. Mimo to, nie słychać było odgłosów walki. I wtedy przedstawienie rozpoczęło się na dobre. Ściana o którą sie obierał odsunęła sie a on upadł płasko na plecy…prosto pod nogi dwóch białowłosych, cholernie wkurzonych Lesser-ow.

10

Rozdział 4

Bycie matka było wspaniale pod wieloma względami. Można było trzymać dziecko na rekach i kołysać do snu. Albo składać małe ubranka. Karmić je. Patrzeć w jej szczęśliwe, błyszczące oczka. Siedząc w bujanym fotelu w pokoju dziecięcym, Bella przeniosła ciężar ciała na druga stronę, podciągnęła kocyk do góry az pod brodę jej córki i pogłaskała ja po policzku. Jedna niezbyt wspaniałą cecha wynikającą z bycia matka była niezwykle silna kobieca intuicja (*a nie matczyny instynkt?). Siedząc bezpiecznie w domu Bractwa, Bella czuła wewnętrznie ze cos było nie tak. Mimo ze siedziała w pokoju jak z bajki i nic nie mogło się jej tu stać, zdawało się jej jakby zimny wiatr zawiał przez pokój, taki, który śmierdział jak martwe zwierze. Nalla również podchwyciła te złe wibracje. Mała stała się bardzo spokojna i cala napięta, jej żółte oczka wpatrzone były w środek pokoju, tak jakby oczekiwała 1

jakiegoś głośnego dźwięku. Oczywiście problem z intuicja – czy powiązaną z rola matki czy nie - polegał na tym, ze jest to opowieść bez slow i określenia czasu. Wprawdzie przygotowywała Cie ona na złe widomości, ale wraz z nadchodzącym strachem nie było slow wyjaśnienia i nie było stempla z data i godzina. Wiec, podczas gdy lek jeżył Ci włosy na karku, glowa szukała racjonalnego wyjaśnienia, bo było to najlepsze, co można było zrobić. Może zaszkodził jej posiłek. Może był to po prostu niezdefiniowany strach. Może… Ah, co za bzdury, może te dziwne uczucie w brzuchu nie było żadną intuicja, tylko uświadamiało jej ze podjęła decyzje, z która nie była szczęśliwa. Tak, to wyjaśnienie wydawało jej sie najbardziej prawdopodobne. Po tych wszystkich rozmyśleniach, nadziejach , zmartwieniach i szukaniu rozwiązania problemu z Z., musiała być racjonalna. Postawiła go pod ścianą a on nie wykazał żadnej reakcji. Żadnego : Proszę zostań. Nawet marnego: Postaram się poprawić. Jedyne, co od niego usłyszała to to, ze wychodzi by walczyć. Co oczywiście tez było swego rodzaju odpowiedzią. Rozejrzała się i zastanawiała co powinna spakowac…nie zbyt dużo, tylko najpotrzebniejsze rzeczy dla Nalli i może jakąś małą torbę podróżną dla siebie (* taa mala torbe , nie znam kobiety która spakuje się w mala torbe podrozna !)

2

Nowy śmietnik na pieluszki, kołyskę i komode z przewijakiem mogłaby sobie spokojnie… Dokąd właściwie mogła pójść…? Najłatwiejszym rozwiązaniem byłoby : zamieszkać w jednym z domów jej brata. Rehvenge (*wspominalam już ze uwielbiam Rehvenga? ) posiadał wiele kwater mieszkalnych, musiała tylko spytać. To był dobry żart: Po tym jak zadała sobie tyle trudu by od niego uciec, teraz zastanawiała się czy do niego nie wrócić. Nie, nie zastanawiała się. Decyzja została już podjęta. Przechyliła sie na bok i z kieszeni spodni wyciągnęła telefon. Odszukała numer Rehvenga. Po drugim dzwonku w słuchawce zabrzmiał głęboki, zaufany glos. W tle słychać było dudniącą muzykę i podniesione glosy. Po długiej hałaśliwej przerwie, halas nagle ustal. < Hej, jak się masz i co u Twojego małego aniołka? >(*w oryginale było „maly cud” ale po polsku głupio brzmi)

Zapadła absolutna cisza, po czym powiedział : < Mówimy o dwóch czy o trzech osobach? > < O dwóch.> Znów długa przerwa. < Mam zabić tego głupiego durnia?> 3

Jego zimny i złowrogi ton lekko ja przeraził i zarazem przypomniał, ze jej ukochany brat nie był facetem, z którym chciało sie zadrżeć. < Mów siostrzyczko. Opowiedz, co sie stalo.>

*********

Śmierć była jak czarna paczuszka, którą dostarczano w rożnych formach i rozmiarach. Mimo to każdy wiedział, gdy zawieszono Ci ja na drzwiach, od kogo była i to bez spoglądania na dane adresata. Po prostu to wiedziałeś. Kiedy Z. upadł pod nogi obu Lesserow wiedział ze jego ostatnia FedEx- paczka właśnie nadeszła i jedyne o czym myślał to to ze nie był jeszcze gotowy jej przyjąć. Przy czym nie był to rodzaj przesyłki, której można było nie przyjąć. Nad nim, zanurzonym w przytłumionym swietle, Lesserzy zesztywnieli, jakby był ostatnia rzeczą, jakiej tu oczekiwali. Potem wyciągnęli swoje pistolety. Z. nie wypowiedział ostatniego słowa, za to przed oczami miał ostatni obraz, taki, który przysłonił mu całkowicie scenę tuz przed nim. Przed oczami widział Belle siedzącą w bujanym fotelu z Nalla. Obraz ten nie był z ubiegłej nocy, kiedy w gre wchodziły chusteczki, czerwone oczy i poważna mina jego brata bliźniaka. Ten był z przed paru tygodni. Wtedy Bella trzymała malutka Nalle w ramionach i patrzyła na nią z taka czułością i miłością. Gdy wyczula, ze stal w drzwiach, podniosła wzrok i przez krotki moment ta miłość na jej twarzy owinęła się wokół niego. 4

Rozbrzmiały dwa strzały i najdziwniejsze było to ze jedyny ból, jaki odczuwał to ten w jego uszach z powodu głośnego huku. Za strzałami podarzyły dwa przytłumione odgłosy, które rozbrzmiały echem pośród skradzionego bogactwa. Z. podniósł głowę, w miejscu w którym jeszcze przed chwila byli Lesserzy, stali teraz Qhuinn i Rhage i opuszczali swoje pistolety. Za nimi pojawił się Blay i John Matthewu, tez z wyciągniętą bronia. < Wszystko ok.? > zapytał Rhage. Nie. Na to pytanie można było odpowiedzieć tylko „NIE”, przez duże i grube „N”. < Taa. Rewelacyjnie> < Blay wracaj do tunelu, idziesz ze mna> rozkazał Rhage. < John, Qhuinn zostajecie z nim> Z opuścił głowę na ramie i nasłuchiwał dźwięku oddalających się dwóch par butów. W niewiarygodnej ciszy, która potem nastąpiła, przeszła przez niego fala mdłości i każda cząstka jego ciała zaczęła się trząść, jego ręce trzepotały się jak flagi na wietrze gdy próbował podnieść je do twarzy by ja obmacać. Reka Johna dotknęła jego ramienia i Zsadist drgnął. < Wszystko dobrze…wszystko dobrze…> John zagestykulowal : „Wyciągniemy Cie stad” Z. odchrząknął nerwowo. „ Co prosze? Skad masz wiedziec co…?“ Palce Z. wędrowały po czole jakby szukał miejsca w które celowali Lesserzy. < Skąd mam wiedzieć, ze to się dzieje naprawdę, skąd mam wiedzieć ze nie umarłem?> John spojrzał przez ramie na Qhuinna jakby nie miał zielonego pojęcia, co ma na to odpowiedzieć. Po chwili uderzył się mocno w pierś „Wiem, ze ja tu jestem” 5

Qhuinn pochylił się i zrobił to samo, ciężki basowy glos rozbrzmiał z jego piersi < Ja tez tu jestem> Zsadist znów opuścił głowę, jego skora mrowiła tak mocno ze jego stopy bezwiednie stepowały na podłodze. < Nie wiem…czy to tu jest realne…cholera…> John gapił się na niego jakby rozmyślał gorączkowo jak uspokoić jego wewnętrzny niepokój. Nagle wyciągnął rękę do złamanej nogi Zsadista i szarpnął za jego przekręcony but. < Do ciężkiej cholery !> warknął Z. i wyprostował sie momentalnie. Ale to było dobre. Ból podziałał jak duża miotła, która zamiotła jego umysł z pajęczyny urojeń i zastąpiła ja ponownie jasnością umysłu. Był dużo żywszy i to było prawdziwe. A w ślad za tym silnym przekonaniem podarzyła myśl o Belli. I o Nalli. Musiał je osiągnąć. Przeniósł ciężar ciała na jedna stronę by dosięgnąć telefonu, ale od razu zakręciło mu się w glowie, gdy tylko poruszył złamaną nogą. John przekręcił go ostrożnie na tyle by wyciągnąć telefon i podał mu aparat. < Uważasz wiec, ze nie jesteście w stanie tego wspólnie rozwiązać?> spytał Rehv. W odpowiedzi na jego pytanie pokręciła glowa, ale zaraz uświadomiła sobie ze nie mógł tego zobaczyć i odpowiedziała < Nie, nie jestesmy. Przynajmniej nie w najbliższym czasie> 6

< Nie. To znaczy, jeśli chce może nas chętnie odwiedzać wieczorami ale potrzebuje wolnej przestrzeni> < Ponieważ masz nadzieje ze przyjdzie by Cie odzyskać> < Nie zrobi tego. Tym razem jest inaczej. Nalla…wszystko zmieniła> Mała pociągnęła nosem i wtuliła sie bardziej w ulubione miejsce miedzy ramieniem a piersią. Bella wcisnęła sobie telefon miedzy ramie a ucho i pogłaskała jej dzieciece jedwabiście miękkie włoski. Z czasem zrobią się wielokolorowe, blond pasemka wymieszane z czerwonymi i brązowymi, tak jak u jej ojca, gdyby nie obcinał się na krotko. Kiedy Rehv zaśmiał się zakłopotany, zapytała : < Po tylu latach, kiedy na wszelkie możliwe sposoby próbowałem zatrzymać cie w moim domu, teraz nie chce byś opuszczała posiadłość Bractwa. To jest najbezpieczniejsze miejsce ze wszystkich…ale mam tez dom nad rzeka Hudson, który jest dobrze strzeżony. Położony jest niedaleko domu mojej przyjaciółki (* oczywiście mowa od Xhex), nie jest zbyt luksusowy, ale jest tam tunel, który łączy oba domy. Będzie mogla na ciebie uważać.> Po tym jak podał jej dokładny adres, wyszeptała < Dziękuje. Spakuje pare naszych rzeczy i Fritz odwiezie nas tam za godzinę> < A ja każe już napełnić dla was lodówkę.> Telefon Belli zapipczal raz sygnalizując przyjście sms-a < Powiedziałaś mu już?> < A co z toba?> 7

< Kocham go…ale ta cala sytuacja była dla mnie bardzo ciężka.> Krotko po tym zakończyła swoja rozmowę telefoniczna i kiedy spojrzała na telefon, odkryła ze , sms który dostała był od Zsadist-a : TAK BARDZO MI PRZYKRO. KOCHAM CIE. PROSZE WYBACZ MI – BEZ CIEBIE NIE POTRAFIE ZYC. Zagryzła wargę , zamrugała kilka razy i odpisała.

8

Rozdział 5 Z. wpatrywał sie w swój telefon i modlił sie o wiadomość od Belli. Chciał zadzwonić, ale jego glos drżał tak bardzo ze nie chciał jej niepokoić. Zresztą nie był to zbyt dobry pomysł dać ponieść się emocjom leżąc ze złamaną noga w domu Lesserow. Rhage i Blay wrócili z tunelu. wyjaśniał właśnie Rhage. < Wejście do magazynu było za szopa. Najpierw sprawdzili system alarmowy, najwyraźniej nie martwili się zbytnio tym ze ktoś mógł włamać się do domu.> Z. zakaszlał i wychrypiał : < Lampka od alarmu nadal mruga. Jeśli system nie zostanie wyłączony, przyjdzie jeszcze więcej…> Rhage wycelował w czerwone migające światełko, nacisnął spust i pocisk rozwalił system alarmowy w pyl. < To powinno pomoc.> (*tak, zapewne pomoze ) < Jeśli chodzi o technikę, jesteś prawdziwym geniuszem, Hollywood> wymamrotał Z. < Jesteś poważną konkurencja dla Billa Gates-a.>

< Nie ważne. Musimy stad zabrać Ciebie i tego wampira cywila…> (* Rhage jak zawsze skromny ;) ) Telefon Z. zawibrował. Z. wstrzymał oddech i otworzył klapę. Sms-a przeczytał dwa razy potem zamknął oczy i zaklapnal telefon. O Boże… nie. Podparty na łokciach spróbował wstać. Rozdzierający ból, który wybuchł w jego nodze, odwrócił skutecznie jego uwagę od kałuży krwi, która się pod nim zebrała. < Co Ty… ..kurwa…” …robisz..?!> Ręce Johna zagestykulowały to, co inni równocześnie wypowiedzieli na glos. „ Co ty wyprawiasz?” < Musze dostać sie do domu.> Z powodu złamanej nogi nie mógł się zmaterializować. Wiec, kiedy jego próba wstania się nie powiodła, prawie zwymiotował. < Musze…> Hollywood przysunął swoja nieskazitelnie piękną twarz do jego, tak ze byli teraz nos w nos < Mógłbyś wyluzować ? Jesteś w szoku…> Z. złapał go mocno za ramie i zacisnął palce by zmusić go do milczenia. Wyszeptał mu cos cicho i kiedy skończył Rhage mógł tylko zamrugać. Po krótkiej pauzie Hollywood odpowiedział spokojnie : < Rzecz ma się następująco : masz otwarte wielokrotne złamanie, mój bracie. Obiecuje ci ze odwieziemy cie z powrotem do domu, ale najpierw musimy zawieźć cie do lekarza. Bycie martwym w niczym ci nie pomoże. Rozumiemy się ?>

Piekielny zawrót głowy spadł na Z. niczym grom z jasnego nieba i musiał przyznać ze Rhage miał trochę racji. Ale, pieprzyc to… < Do domu. Chce…> Z. dostał zapaści, a jego ciało oklapło jak domek z kart. Rhage złapał go i odwrócił się do chłopaków < Wy dwaj przeniesiecie go przez tunel. Tylko migusiem. Ja będę was ubezpieczał.> Zsadist zawarczał, gdy został podniesiony w gore jak znaleziony na drodze martwy jelen. Ból był obłędny, wybijał jego serce z rytmu a włosy stawały mu dęba, ale to było dobre. Potrzebował fizycznej manifestacji uczuć, które były uwiezione w jego klatce piersiowej. Podziemne przejście było długie na około 50 metrów a wysokie na tyle, ze tylko krasnoludek miałby dość miejsca na głowę, dlatego tez marsz był tak zabawny jak przeciskanie się przez kanał rodny. Qhuinn i John szli szybko pochyleni do przodu i robili wszystko by go nie upuścić. Wyglądali jak dwaj dorośli w tunelu dla dzieci. Ciało Z. brzęczało a jego złamana noga wysyłała ogłuszający ból przez jego system nerwowy. Jedyne co utrzymywało go przy przytomności to sms od Belli : PRZYKRO MI, KOCHAM CIE, ALE ONA I JA MUSIMY ODEJSC. NASZ ADRES PODAM CI POZNIEJ, JAK TYLKO DOTRZEMY NA MIEJSCE. Powietrze na zewnątrz było chłodne i Z. wciągał je głęboko do płuc z nadzieja, ze tak uspokoi swój żołądek. Został zaniesiony prosto do Hammera i położony na tylnym siedzeniu obok uwolnionego wampira, który teraz był nieprzytomny.

John, Blay i Qhuinn również wcisnęli się do auta i wszyscy czekali. W końcu Rhage wybiegł z domu, w górze trzymał trzy palce i pięść (*nie mam pojecia czemu akurat 3 palce i piesc, to jakis znak sygnal do hasla „spierdalamy” ? jak ktos ma pomysl niech napisze w komentarzach),

wskoczył na siedzenie pasażera po czym wyjął telefon i zaczął pisać smsa (* ha, ten to jest wyluzowany), Qhuinn depnał na gaz i po raz kolejny dzisiejszego wieczoru udowodnił, ze nie był głupi: Zaparkował przodem do wjazdu, dlatego teraz mógł od razu startować. Auto kolysylo się na żwirowej drodze. Rhage spojrzał na zegarek. < Cztery…trzy…dwa…> (*osiemnaście ) Dom za nimi eksplodował kula ognia, fala uderzeniowa popędziła przez powietrze, dokładnie w tym momencie mini van pełen Lesserow skręcił na podjazd, blokując tym samym wjazd na drogę nr.9 ************ Bella po raz kolejny upewniła się ze spakowała wszystko, czego będą potrzebować na najbliższe dni. W torbie z zielonymi uchwytami miała troche swoich ubrań, ładowarkę do telefonu, szczoteczkę do zębów i 200 tysięcy dolarów w gotowce (*drobne na waciki). Torba z niebieskimi uchwytami zawierała ubranka Nalli, butelki, pieluchy, chusteczki nawilżające, krem do pupy, kocyk, misia i „Oh, miejsca w których bedziesz” autorstwa Dr. Seuss. (* ”Oh, the Places You’ll Go!” ksiazka autorstwa Dr. Seuss http://www.photohype.com/HBjourneyGerri.htm )

Tytuł ulubionej książki Nalli był jak uderzenie w żołądek w noc jak ta. Naprawdę. Gdy usłyszała pukanie do drzwi, krzyknęła Mary, Shellan Rhage-a wsadziła głowę do środka.

Jej twarz była napięta, jej szare oczy poważne, zanim jeszcze zauważyła torby. Bella podniosła się powoli < Jak… jak bardzo ranny? Co…> < Niestety wiem tylko ze przyjadą do domu tak szybko jak to możliwe> O Boże… To była wiadomość, której zawsze się obawiała. Zsadist został ranny w walce. < Kiedy tu będą? > < Tego Rhage nie powiedział. Musza najpierw dostarczyć rannego wampira cywila do kliniki Havers-a, ale to jest po drodze. Czy Z. będzie tam czy tu leczony, dokładnie nie wiem> Bella zamknęła oczy. Z. wysłał jej tamtego smsa gdy był juz ranny. Zwrócił się do niej, gdy cierpiał, a ona go odepchnęła i oznajmiła ze pozostawia go jego demonom. < Co ja najlepszego zrobiłam> wyszeptała. < Słucham ?> zapytała Mary. Bella zamknela oczy (* znowu zamknęła oczy a czy ona wogole po ostatni razie je otworzyla ?) i potrzasnęła glowa. Podeszła do kołyski i przypatrywała sie swojej córce. Nalla spala kamiennym snem, jej mała klatka piersiowa unosiła się i opadała, jej różowe raczki zaciśnięte były w piąstki, brwi ściągnięte jakby koncentrowała się na tym by rosnąć. < Zostaniesz z nią?> poprosiła Bella. < Oczywiście.> < W lodowce jest mleko.> < Zostanę z nią, niczym się nie przejmuj.>

*****

Z. poczuł mocne szarpniecie, gdy Qhuinn gwałtownie zahamował przy wjeździe do zgniłozielonego domu. Auto zachwiało się tylko trochę, przecząc wszelkim prawom fizyki, które oddziaływały i zatrzymało się zanim doszło do zderzenia czołowego z minivanem stojącym im na drodze. Jak na westernie, ze wszystkich możliwych okien minivana wysunęły się pistolety i ołowiany deszcz zadudnił w kuloodporna karoseria Hammera a następnie odbijał się od dwucentymetrowej przedniej szyby z pleksiglasu. < To dopiero druga akcja w której uczestniczy moja nowa bryka> skarżył sie Qhuinn. < a te skurwiele chcą zrobić z niej szwajcarski ser ? O nie. Trzymajcie sie> Wrzucił wsteczny, cofnął 5 metrów, wrzucił jedynkę i wcisnął gaz do dechy. Z całej siły skręcił kierownice w lewo i przemknął obok auta Lesserow. Grudki ziemi pryskały wysoko i uderzały o karoserie. Podczas gdy wszyscy podskakiwali jeszcze jak łódź podczas burzy, Rhage wyciągnął z kieszeni granat, uchylił lekko szybę, zębami odgryzł zawleczkę i wyrzucił go przez okno. Szczęśliwym zbiegiem okoliczności granat wylądował na dachu minivana a następnie sturlał się pod auto. Trzech Lesser-ow wyskoczyło z auta jakby się paliło. Co dziesięć sekund później robiło. Ogień rozjaśnił noc. Niech to szlak, jeśli Z. uważał, ze droga przez tunel była nieprzyjemna to było nic w porównaniu z wstrząsami i dudnieniem, które jego noga musiała znosić podczas tej piekielnej jazdy. Po tym jak zgarneli co najmniej jednego nieumartego na maske, i w końcu zjechali na drogę nr 9, Z. prawie stracił przytomność. < Cholera, on chyba jest w szoku>

Bez większego zainteresowania, Z. zauważył jak Rhage się odwraca i patrzy na niego a nie na wampira cywila. < Nieprawda> wymruczał Z., podczas gdy jego oczy wywróciły się do gory < robie sobie tylko mala przerwe.> Rhage zmrużył spektakularnie niebieskie oczy < Masz otwarte zlamanie ty kretynie, wykrwawiasz się> Z. napotkał spojrzenie Qhuinna we wstecznym lusterku < Sorry za tapicerke> Qhuinn pokręcił glowa < Spokojna twoja rozczochrana (*jakos fajniej pasuje niż zwykle „Nic się nie martw” tak nie mowia cool chłopcy ).

Dla ciebie skasowal bym ta bryke bez mrugniecia okiem.> Rhage położył reke na szyji Zsadist-a. < Cholera, jesteś blady jak ściana i praktycznie tak samo ciepły. Musisz dać się zbadac w klinice> Rhage wyszeptał : < Wysłałem Mary smsa, żeby nie pozwoliła Belli odejść, ok. ? Będzie tam, nieważne, jak długo nam zejdzie. Nie zostawi Cie dopóki nie wrócisz do domu.> W aucie zapanowała grobowa cisza, gdy wszyscy zajęci byli udawaniem, ze nie słyszeli slow Rhage-a. Zsadist otworzył buzie by zaprzeczyc. Zamiast tego stracił przytomność zanim mógł wydobyć z siebie słowo sprzeciwu.

Rozdział 6 W pokoju fizjoterapeutycznym centrum treningowego Bella krążyła wokół stołu operacyjnego na trzęsących się nogach. W regularnych odstępach czasu, przystawała na chwile i spoglądała na zegarek. Gdzie oni się podziewają? Cos jeszcze poszło nie tak? Musiała minąć juz więcej niż godzina… Boże, proszę spraw by Zsadist jeszcze żył. Pozwól by przywieźli mi go żywego. Zataczała kolka jedno po drugim. W końcu zatrzymała się przy wezgłowiu (*ale smieszny wyraz ale naprawde istnieje!) stołu i przyjrzała mu się dłużej. Może było to wynikiem katuszy, jakie teraz przeżywała a może z powodu paniki, a może z rozpaczy i zwątpienia, ale automatycznie pomyślała o dniu, w którym to ona leżała na tym stole, jako pacjent. Było to przed dwoma miesiącami. Przy narodzinach Nalli. 1

Boże, co to był za koszmar. Boże, co za koszmar jest dzisiaj…czekala az jej Hellren zostanie przywieziony ranny, krwawiący i cierpiący i to w dodatku był ten lepszy scenariusz. W najgorszym wypadku beda to nakryte zwłoki. O tym nie powinna nawet myśleć. Żeby nie zwariować wróciła myślami do dnia porodu gdy jej i Z. zycie zmieniło się na zawsze.(* to zdanie jest z orginalu ang. bo niemiecki tłumacz troche się zagalopowal i dodal jakies swoje pierdoly, orginal był lepszy)

Mimo, ze poród jak każde dramatyczne wydarzenie, był oczekiwany, gdy się zaczął był prawdziwym zaskoczeniem. Była wtedy w jedenastym miesiącu z przewidzianych osiemnastu i był to poniedziałek wieczór. Nie był to najlepszy start w nowy tydzień. Zachciało jej się Chilli Con Carne i Fritz spełnił jej zachciankę i ugotował dużą porcje, która była tak ostra jak samurajski miecz. Jednak, gdy ukochany lokaj przyniósł jej gorącą i parującą mise, nagle nie mogła znieś ani zapachu ani widoku potrawy. Zrobiło jej się niedobrze i zaczęła się pocić, dlatego tez postanowiła wziasc zimny prysznic. Idąc do łazienki zastanawiała się jak do diabla miała wytrzymać jeszcze kolejne 7 miesięcy z dzieckiem w jej brzuchu. Nalla najwyraźniej wzięła sobie do serca jej przemyślenia, bo po raz pierwszy od tygodni, poruszyła się gwałtownie i jednym mocnym kopnięciem przebiła pęcherz płodowy. 2

Bella podciągnęła rąbek koszuli nocnej i spojrzała na ciecz. Przez moment myślała ze straciła kontrole nad pęcherzem moczowym albo cos w tym stylu. Ale potem zaświeciła jej w glowie żarówka. Mimo ze za rada dr. Jane, unikała czytania wampirze wersji „Czego się spodziewać gdy się spodziewasz”, ogólna wiedza na ten temat pozwoliła jej wywnioskować, ze po odejściu wód płodowych nie ma już odwrotu. Dziesięć minut później leżała już płasko na tej leżance, podczas gdy dr. Jane przeprowadzała szybkie badanie kontrolne. Lekarka doszła do wniosku ze ciało Belli nie było jeszcze przygotowane do porodu, Nalla jednak musiała zostać wyciągnięta. Podano jej Pitocin (*oksytocyna) lek, który często stosowano u ludzkich kobiet by wywołać skurcze i krotko po tym Bella poznała różnice miedzy bólem a skurczem. Ból zwracał twoja uwagę. Skurcz zwracał cala twoja uwagę. (*tu musze się zgodzic!)

Zsadist był wtedy na patrolu i gdy wrócił był tak spanikowany, ze jego krótkie włosy stały na baczność. Cala swoja bron rzucił na jedna stertę i pospieszył do jej boku. Jeszcze nigdy nie widziała go takiego wystraszonego. Nawet gdy budził się w nocy po koszmarach o jego posiadaczce. Jego oczy były głęboko czarne, nie z gniewu, lecz ze strachu a jego usta były tak zaciśnięte ze widać było tylko dwie białe kreski. To ze był przy niej pomogło jej znosić ból. 3

A uwierzcie, potrzebowała go. Jane odradziła jej znieczulenie zewnatrzoponowe, ponieważ wampiry reagowały na nie szybkim spadkiem ciśnienia. Nie było zatem żadnych ułatwień. Nie było tez czasu by przenieść ja do kliniki Haversa. Jak tylko oksytocyna zaczęła działać, skurcze nasiliły się i nie było szans by można było ja przetransportować. A ponieważ zbliżał sie wschód słońca nie można było sprowadzić lekarza na czas. Bella wróciła do rzeczywistości, gładząc cienka poduszkę leżąca na leżance. Pamiętała, ze tak mocno ściskała wtedy rękę Z., ze prawie połamała mu kości, zaciskała zęby z wysiłku, ze az ja bolały i miała wrażenie ze jest rozrywana od środka. A potem jej siły witalne zawiodły.

< Bella?> Obróciła się. Wrath stal w drzwiach, jego ogromne ciało wypełniało kompletnie ramy drzwi. Z jego czarnymi włosami do pasa (*ogolnie nie przepadam za facetami z dlugimi wlosami ale dla niego zrobiłabym wyjatek ;) ), panoramicznymi okularami przeciwsłonecznymi i w czarnych skórzanych spodniach wyglądał jak nowoczesna wersja mrocznego żniwiarza (* czyli meska wersja kostuchy)

< Nie, proszę nie…> powiedziała mocno chwytając się leżanki. 4

< Wszystko jest ok. Z nim jest wszystko ok.> Wrath wszedł do środka i wziął ja pod ramie, by nie upadla. < Jest już stabilny> < Stabilny?> < Ma otwarte złamanie nogi i dość mocno krwawił> „Dość mocno” w znaczeniu „bardzo mocno”, pomyślała. < Gdzie on teraz jest?> < Byl u Herversa, ale teraz jest już w drodze do domu. Pomyślałem, ze pewnie bardzo się martwisz, dlatego przyszedłem dać ci znać> < Dziekuje. Dziekuje…> Mimo problemów, które ostatnio mieli, myśl o tym ze straciła by swojego Hellren-a usuwała jej grunt pod nogami. < Hej, tylko spokojnie> Król objął ja swoimi masywnymi ramionami i delikatnie przytulił. Zrobiła jak kazał, poluzowała kontrole jej mięśni, po czym jej cale ciało zadrżało od ramion az do łydek i musiała oprzeć sie na królu by nie upaść na podłogę. Miał racje. Mimo, ze cala się trzęsła, mogła łatwiej oddychać. Kiedy znów czuła się w miare stabilna, cofnęła sie. 5

Spojrzała znów na stół operacyjny i ze zmarszczonym czołem ponownie rozpoczęła swoja wędrówkę w kolo stołu. < Wrath, czy moge cie o cos zapytać?> < Oczywiście> Zanim sformułowała sensowne pytanie, przeszła jeszcze pare kroków. < Jeśli Beth…jesli Beth i Ty mielibyście dziecko, kochałbyś to dziecko tak samo mocno jak Beth? > Król spojrzał na nią zaskoczony. < Eee…> < Przepraszam, nie powinnam była pytać, to nie moja sprawa.> < Nie o to chodzi. Zastanawiam się nad właściwą odpowiedzią> Zdjął okulary ze swoich lśniących jasnoszarych oczu i bawił się oprawka okularów zastanawiając się nad jej pytaniem, otwierał i zamykał rękojeść swoimi silnymi palcami a pisk oprawek rozbrzmiewał w wyłożonym płytkami pokoju. < Wiec w moim przypadku – i mysle ze każdego związanego wampira – wygląda to tak. Shellan jest bijącym sercem w twojej piersi. Jest twoim ciałem, skora i duchem, wszystkim czym kiedykolwiek byłeś i będziesz. Dlatego żaden mężczyzna nigdy już nie będzie czul do kogokolwiek tego co czuje do swojej partnerki. Jest to po prostu niemożliwe. Myślę, ze ewolucja zrobiła tu swoje. Im mocniej kochasz tym bardziej chronisz i starasz się utrzymać partnerke przy życiu – za wszelka cene – tak by ona mogła troszczyć się o dziecko. 6

Oczywiście kocha się swoje dzieci. Pomyśl tylko o Beth i Darius-u. Robił wszystko by była bezpieczna. Tak samo Tohr i John…i…wlasnie, tak wiec darzysz dzieci głębokim uczuciem. To oczywiste.> To wiele wyjaśniało. Ale Zsadist nie chciał Nalli nawet wziasc na rece… Drzwi otworzyły sie z hukiem i Z. wjechał do środka na noszach. Ubrany był w fartuch szpitalny, bez wątpienia jego ubrania zostały rozcięte w klinice. Na twarzy był blady. Obie rece były zabandażowane a podudzie w gipsie. Był nieprzytomny. Gorzej. Wyglądał jak trup. Przerażona podbiegła do niego i położyła mu rękę na ramieniu < Zsadist? Zsadist?> Czasem infuzje i tabletki nie były najlepszym lekarstwem dla chorego. Czasem wystarczył tylko dotyk i glos ukochanej osoby oraz świadomość ze było się w domu by sprowadzić cie z powrotem. Z. otworzył oczy. Szafirowo-niebieskie spojrzenie, które napotkał sprawiło, ze oczy podeszły mu łzami. Bella pochyliła się nad nim a jej grube mahoniowe włosy opadły mu na ramie. Na jej klasycznej twarzy malowalo się zmartwienie. < Cześć > powiedzial bo nic lepszego nie przyszło mu do glowy.

7

W klinice odmówił zażycia jakichkolwiek środków przeciwbólowych, ponieważ bezwładność jaka wywoływały kojarzyła mu się ze środkiem, który podawała mu posiadaczka. Dlatego tez był w pełni przytomny, gdy dr. Jane otworzona i nastawiała jego złamaną nogę. Przynajmniej przez jakiś czas. Potem był nieprzytomny. Wynikiem, czego czul się sie teraz jak śmierć. I bezwatpienia tak tez wyglądał. Mial tyle do powiedzenia. < Czesc> pogłaskała go po ostrzyżonej glowie. zanim zrobił z siebie kompletnego kretyna i totalnie się załamał, rozejrzał się wkoło by zobaczyć kto, oprócz Belli był jeszcze w pokoju zabiegowym. W rogu niedaleko wanny z masażem, rozmawiali Wrath i Rhage. Qhuinn, John i Blay stali przed stalowo-szklana witryna. Swiadkowie.Cholera. Musiał wziasc się w garść. Zamrugał az detale pokoju nabrały ostrości przed jego oczami i pomyślał o ostatnim razie, gdy był w tym pokoju. Poród. wyszeptała Bella, najwyraźniej zle interpretując jego drżenie. < Zamknij oczy i poprostu odpoczywaj> 8

Posłuchał jej bo znów stal na krawędzi a nie dlatego ze cos go bolało. Boże, ta noc kiedy Nalla przyszła na swiat…kiedy o malo nie stracił swojej Shellan… Z. zacisnął powieki, nie chciał tego na nowo przezywac…ani starannie analizować teraźniejszości gdyż znów istniało niebezpieczeństwo ze utraci Belle. < Kocham cie…> wyszeptał. < Proszę nie zostawiaj mnie…> < Jestem przy Tobie> Tak, ale juz niedługo. Panika, która go ogarnęła przeniosła go z powrotem w noc porodu… Razem z Vishousem byli w terenie i prowadzili dochodzenie w sprawie porwania w centrum miasta. Po telefonie od dr. Jane, porzucił V. jak stary parasol i zmaterializował sie na podwórzu domu bractwa. Jak taran przebiegl przez hol do tunelu. Wszyscy, Shellans, Doggen i nawet Wrath szybko schodzili mu z drogi żeby nie być straconi jak kregle. Na dole w centrum treningowym- właśnie tu – znalazł Belle rozciągniętą na leżance, na której teraz on leżał. Przybył dokładnie w momencie skurczu i musiał oglądać jak jej ciało dociska się do stołu jakby miażdżyła ja z góry gigantyczna reka. Kiedy ból w końcu odpuścił, głęboko odetchnęła i posłała mu slaby uśmiech. Wyciągnęła do niego ręce a on w pospiechu zrzucił cala bron na podłogę. 9

< Ręce> krzyknęła Jane. < umyj sobie ręce zanim tu podejdziesz> Kiwnął i podszedł posłusznie do jednego z głębokich zlewów. Skrupulatnie namydlił sobie ręce az do łokci, az zaróżowiona skora lśniła, potem wytarł sobie rece w niebieski ręcznik papierowy i pospieszył do Belli. Ich rece dopiero, co się złączyły, gdy nadszedł kolejny skurcz. Bella ścisnęła mocno jego dłoń, prawie łamiąc mu przy tym kosci. Ale było mu to obojętne. Caly czas patrzyl jej w oczy, zrobiłby wszystko by uwolnić ja od tego cierpienia…w tym momencie z uśmiechem na twarzy obciąłby sobie jaja. Po prostu nie mógł uwierzyć ze on jej to zrobił. Zrobiło sie jeszcze gorzej. Skurcze były jak lokomotywa, nabierały prędkości a jej tory przebiegały przez ciało Belli. Mocniej, dłużej, szybciej. Mocniej, dłużej, szybciej. Nie miał pojęcia jak mogła to znieść. I nagle nie mogła. Dostała zapaści, jej parametry życiowe spadły- puls, ciśnienie krwi wszystko do dupy. Jak poważna była sytuacja zauważył po tym jak szybko pracowała dr. Jane. Przypominał sobie dożylnie podawane leki i Vishous, który…cholera, przyniósł narzędzia chirurgiczne i inkubator. Jane założyła gumowe rękawiczki i spojrzała najpierw na Belle a potem na niego. < Musimy wydostać dziecko, ok.? Ono tez nie czuje się dobrze> Kiwniecie. 10

Kwinal w swoim i Belli imieniu. V wsmarował środek dezynfekujący koloru rdzawo-pomaranczowego w nabrzmialy brzuch Belli. < Czy wszystko będzie z nia dobrze?> wymamrotała zdesperowana Bella. < Czy nasza mała…> Jane pochyliła sie do niej bardzo blisko < Spójrz na mnie> Obie patrzyły sobie głęboko w oczy. Zsadist synchronicznie zrobił wdech ze swoja Shellan…a potem widział jak powieki Belli zatrzepotały i jej spojrzenie nabrało tępego wyrazu i skierowała wzrok na sufit. Jednak zanim zdarzyl ja zapytać, co tam dostrzegła, zamknęła oczy. Przez moment dopadło go przerażenie ze jej powieki już nigdy się nie otworzą. Wtedy powiedziała : < Proszę upewnij się ze z naszym maleństwem wszystko dobrze> Na dźwięk tych slow zrobiło mu się zimno, ponieważ było oczywiste ze Bella była pewna ze nie przeżyje porodu. A jedyne, o co się martwiła to dziecko. < Proszę zostań ze mną> Wyszeptał, gdy dokonywano ciecia. Ale Bella go nie słyszała. Odpłynęła w nicość, jak statek, który opuszcza swój port i wypływa na ciche i spokojne wody. 11

Nalla urodziła się o 6.24. < Żyje? > zapytal. Mimo ze wstydził sie do tego przyznać, zapytał o to tylko dlatego bo nie mógł znieść myśli ze Bella się obudzi i dowie się ze jej córka zmarła podczas porodu. Podczas gdy Jane zaszywała Belle, Vishous założył respirator na nos i buzie Nalli, podłączył kroplowke i zrobił cos z raczkami i nóżkami. V pracował tak szybko jak jego Shellan. < Żyje ?> *** < Zsadist?> Z. otworzył oczy i powrócił do rzeczywistości. < Potrzebujesz więcej środków przeciwbólowych?> zapytała Bella. < Wyglądasz jak byś bardzo cierpiał> < Po prostu nie moge uwierzyć ze przeżyła. Była taka malutka> Bella była krotko zaskoczona. Porod…myślał o porodzie. By go trochę pocieszyć pogłaskała go krótkich miękkich włosach . < Tak… tak była malutka>

12

Jego żółte oczy wędrowały po kolei po wszystkich obecnych w pokoju i przyciszył glos. < Czy mogę być szczery?> O nie, pomyślała. < Tak, prosze> < Jedyny powodem, dlaczego interesowało mnie wtedy czy przeżyła, byłaś ty. Martwiłaś się o nia…a ja nie zniósł bym tego gdybyś ja straciła> Bella zmarszczyła czoło. < Tak…poprosilas wtedy Jane żeby zadbała o to by mała przeżyła. To były twoje ostatnie słowa.> Bella położyła mu reke na policzku. < Myślałam wtedy ze umre i nie chciałam byś został całkiem sam. Ja…ja widziałam światełko do Zaniku. Było wkoło mnie, spowijało mnie. I martwiłam się o ciebie…co by bylo gdyby mnie zabrakło> Jego twarz zbladła jeszcze bardziej, co udowadniało ze istniał jeszcze jaśniejszy odcień niż biel. < Tak właśnie podejrzewałem. Boże, nie mogę uwierzyć jak blisko było> Jane podeszła do stołu operacyjnego. < Wybaczcie ze wam przerywam. Chciałam tylko szybko sprawdzić jego funkcje życiowe> < Oczywiście> 13

Przezroczyste rece Jane (* znow uzyto tu zwrotu „rece ducha“) przypominały Belli jak lekarka pomogła jej córce przyjść na świat. < Dobrze> powiedziała Jane i powiesiła sobie stetoskop na szyji. < Wygląda dobrze. Jest stabilny i za jakoś godzine powinien być w stanie wstać i troche pochodzić> < Dziekuje.> odpowiedzieli Bella i Zsadist jednoczesnie. < Cala przyjemność po mojej stronie. Możecie mi wierzyc. A teraz wyniesiemy się byście mogli zostać sami> Wszyscy wychodzili życząc powrotu do zdrowia i oferując pomoc w razie potrzeby. Wrath przystanął przy drzwiach i spojrzał na Belle. Jej ręka na ramieniu Z. zacisnęła się, i król lekko skinął glowa i zamknął za sobą drzwi. Bella odchrząknęła. < Potrzebujesz czegoś do…> < Musimy porozmawiać.> < To może poczekać…> < Az odejdziesz? > Z. potrzasnął glowa. < Nie, musimy porozmawiać teraz.> Bella przyciągnęła sobie stołek i usiadła obok leżanki. Ponieważ nie mogła trzymać go za zabandażowane ręce, głaskała go po przedramieniu.

14

< Boje się. Jeśli my…jeśli nie uda nam się przeskoczyć tej przepaści…> < Ja tez się boje.> Podczas gdy jej słowa wisiały jeszcze w powietrzu, pomyślała o tym jak przebudziła się po cesarskim cieciu. Oczy Zsadist-a były pierwsza rzeczą jaka zobaczyła. W jego oczach była agonia, ale stopniowo ból się rozproszył i ustąpił miejsca niedowierzaniu i nadziei. < Pokażcie jej dziecko> zawołał szorstko Z. < Szybko.> V. przyciągnął inkubator i postawił obok leżanki i wtedy Bella pierwszy raz ujrzała swoja córkę. Uniosła ręke z poprzylaczanymi kroplówkami i położyła palce na szybie z pleksiglasu. Malutka natychmiast odwróciła do niej głowę. Bella spojrzała na Zsadist-a. < Możemy nazwać ja Nalla?> Jego oczy podeszły łzami < Tak, oczywiście. Co tylko zechcesz.> Pocałował ja, dal się pożywić z jego żyły i zrobil wszystko czego można było się spodziewać po opiekuńczym i kochającym partnerze. Potrząsając glowa wróciła do rzeczywistości. < Tuz po porodzie, wyglądałeś na tak szczęśliwego. Cieszyłeś się z innymi. Byłeś obecny gdy przystrajali kołyskę naszymi szarfami rodowymi…odwiedziles Phury-ego i śpiewałeś dla niego…> 15

< Ponieważ żyłaś i nie straciłaś swojego dziecka. Moje najgorsze obawy nie splenily się.> Zsadist podniósł reke jakby chciał przetrzeć sobie oczy, lecz zatrzymał się gdy zrozumiał ze z zabandażowanymi rekami to nie możliwe. < Ale po tym jak mnie nakarmiłeś, siedziałeś przy inkubatorze i nawet uśmiechnęłeś się kiedy spojrzała w twoim kierunku. Na twojej twarzy wypisana była miłość, nie ulga. Co się zmieniło?> Gdy zwylekal z odpowiedzią dodała : < Mogę dać ci więcej czasu, jeśli to jest to czego ci potrzeba ale musisz ze mną rozmawiać pozwolić mi zrozumieć. Co się stalo ?> Z. wpartrywal sie w wiszace nad nim lampki na suficie i długo milczał, tak długo ze Bella myślała ze może stoją pod murem nie do pokonania. I wtedy jedna duża łza uformowała sie pod jego lewym okiem. < Ona jest ze mna w tym snie.> Powiedział to tak cicho ze Bella musiała się upewnić ze dobrze zrozumiała. < Co proszę?> < Sen, który mi się śni, ten w którym jestem jeszcze u posiadaczki. Nalla…jest ze mna w lochu. Słyszę jak płacze, a posiadaczka idzie po mnie. Szarpie za łańcuchy by się uwolnic…by ja chronic…zabrac ja stamtąd, zapobiec temu co ma sie stac. Ale nie mogę się ruszyc i posiadaczka ja znajdzie.> Jego pełne cierpienia oczy zwróciły się do niej. 16

< Posiadaczka ja znajdzie, to moja wina ze Nalla jest ze mna w lochu.> < Oh mój ukochany…oh Zsadist> Bella wstala, położyła się ostrożnie na jego klatce piersiowej i przytulila go delikatnie. < Boze, boisz sie ze posiadaczka moglaby ja zabic…> < Nie> Z. zakaszlał raz i jeszcze raz. I jeszcze raz. Jego klatka piersiowa unosiła się i opadała ciężko. < Ona bedzie…kazala Nalli patrzec…na to co będzie ze mna robic. Nalla musi patrzec…> Zsadist bardzo sie starał trzymać swoje nerwy na wodzy, ale niestety przegrał ta walkę i zaczął szlochać, głośno i mocno, tak jak to robią faceci. < Będzie musiała… patrzec jak… jej ojciec…> Jedyne co Bella mogła zrobić to mocno go obejmować i własnymi łzami zwilżyć jego szpitalny fartuch. Domyślała się ze sytuacja musi być ciężka. Ale jak ciezka nie miala pojecia. < Oh moj najdroższy> powiedziała, gdy objął ja ramionami i podniósł głowę by schować ja w jej włosach. < Mój najdrozszy ponad wszystko…>

17

Rozdział 7 Była mniejwiecej 17 popołudniu kolejnego dnia, gdy Zsadist obudził się porządnie wyspany. Wspaniale było leżeć we własnym łóżku, ale nie zbyt fajnie było mieć zagipsowane podudzie. Obrócił się, otworzył oczy i ujrzał Belle. Była obudzona i tez na niego patrzyła. < Jak się czujesz?> zapytała. < W porządku> Przynajmniej fizycznie. Reszta, czyli glowa i uczucia to zupełnie inna historia. < Chcialbys cos zjesc?> < Tak. Zaraz> To czego naprawdę chciał to powylegiwac się trochę i popatrzeć w oczy swojej Shellan. Bella przewróciła się na plecy i spoglądała w sufit. < Cieszę się ze porozmawialiśmy> powiedział.

1

Tak bardzo jak nienawidził swojej przeszłości, zrobiłby absolutnie wszystko żeby Bella od niego nie odeszła i jeśli to oznacza ze musiał rozmawiać to będzie gadał az rozboli go krtań. < Ja tez.> Zmarszczył czoło, wyczuwał dystans miedzy nimi. < O czym teraz myślisz?> Po krótkim milczeniu zapytała cicho : < Czy ty nadal mnie chcesz?> Musiał się dosłownie otrząsnąć. Ona chyba nie pytała poważnie… < Na miłość Boska, oczywiście ze chce cie jako moja Shellan. Sama myśl o tym ze mogłabyś mnie porzucić…> < Mam na mysli, seksualnie> Zamrugał i pomyślał o tamtej nocy, gdy stanął mu niemiłosiernie tylko, dlatego ze patrzył jak wycierała się ręcznikiem. < Dlaczego do cholery miałbym Cie nie chcieć?> Obróciła głowę w jego stronę. < Nie dokrwiales się ze mnie i już długo mnie nie dotykales…to znaczy ja ciebie tez nie, ale mam na myśli…> < Nalla potrzebuje cie teraz bardziej> < Tak, ale ty tez… przynajmniej mojej krwi> kiwnęła glowa wskazując jego ciało. 2

< Czy ta kość złamałaby się gdybyś był przyzwoicie odżywiony? Prawdopodobnie nie> < Nie wiem. Spadłem przez podloge…na szkło> < Szkło?> < Na żyrandol> < o Matko…> Długo żadne z nich się nie odezwało i Z. zastanawiał się, czego ona teraz od niego oczekuje. Czyżby otwierała furtkę do… Sama myśl o seksie wystarczyła, by ożywić jego ciało, jakby był dzwonem, w który uderzyła z całej siły. Tylko ze Bella pozostała tam gdzie była i on tez. Cisza przeciągała się i Z. pomyślał jak blisko byli zerwania. Jeśli znów się do siebie nie zbliżą… Po omacku odszukał jej rękę i przyciągnął do swojego ciała. powiedział, gdy położył jej dłoń na swojej erekcji. Jęknął pod jej dotykiem i biodrami zatoczył kolo, przyciskając się do jej reki. < O rany…jak ja za toba tęskniłem> To ze Bella wyglądała na zdziwiona, zawstydziło go i przypomniało mu scenę w łazience. Bella przyglądała się sobie w lustrze, sprawdzała swoje ciało i jak teraz się domyślał nie dlatego ze szukała mankamentów… szybko zakryła się gdy go zauważyła, nie dlatego ze nie chciała 3

wzbudzić jego zainteresowania tylko dlatego ze uważała ze straciła to coś. Poruszał jej ręką w gore i dół na swoim członku. < Musze koniecznie znów cie dotknąć. Wszędzie> Wolno przysunęła się do niego bliżej. < Naprawde?> < Ależ oczywiście! Jesteś najdoskonalsza samica jaka kiedykolwiek widziałem> < Nawet po…> Mocno docisnął swoje usta do jej. < Szczególnie po> Cofnął głowę by mogła wyczytać prawdę w jego oczach. < Jesteś tak samo piękna jak wtedy, gdy pierwszy raz ujrzałem cie w sali gimnastycznej. Wtedy na twój widok moje serce przestało bić, po prostu zamarło w mojej piersi. I do dziś jest tak samo> Zamrugała szybko a on scałował jej łzy. < Bello…gdybym wiedział, to powiedziałbym cos…zrobiłbym coś. Dla mnie było oczywiste, ze wiesz, ze dla mnie nic się nie zmieniło> (*zdanie w rodzaju : „my wiemy ze oni wiedza i oni wiedza ze my wiemy ze oni wiedza”  )

< Od kiedy pojawiła się Nalla wszystko jest inaczej. Rytm moich nocy i dni. Moje ciało. Ty i ja. Dlatego zakładałam…> < Dotknij mnie> jęknął wyginając się do niej. < Dotknij mnie i sama się przekonaj…o Boze…> 4

Nie dala się prosić dwa razy. Położyła obie ręce na nim i głaskała go z góry na dół, pieściła jego twarda długość. < Czy tak jest dla ciebie przyjemnie?> wyszeptała. W odpowiedzi tylko kiwnął i jęknął. Jej rece na nim wywołały u niego swego rodzaju spięcie w mózgu. < Bella…> Zabandazowanymi rekami sięgnął do niej ale zatrzymał się < Zdejme go dla ciebie> pocałowała go. < i wtedy będziesz mogl położyć swoje rece gdzie tylko zechcesz…> < O kurwa> Doszedł. Tu i teraz. Bella zamiast być rozczarowana, zaśmiała się głębokim gardłowym śmiechem, takim który mówił ze doskonale wiedziała ze za chwile będzie uprawiać seks ze swoim mężczyzną. Z. rozpoznał ten śmiech. Kochał go. Tęsknił za nim. Potrzebował słyszeć go… W drugim końcu pokoju Nalla rozpłakała się i płacz ten szybko przeszedł w ryk rodzaju „chce moje Mahmen natychmiast” i natężeniu dźwięku startującego odrzutowca. Bella poczuła jak erekcja Z. opada i doskonale wiedziała ze nie ma to nic wspólnego z tym ze przed chwila doszedł. Był w stanie mieć cztery lub piec orgazmów jeden po drugim i to tyczyło się normalnych dni a co dopiero po tylu miesiącach seksualnej suszy. 5

< Tak mi przykro> powiedziała spoglądając przez ramie na kołyskę, wewnętrznie rozdarta komu powinna poświęcić swoja uwage. Zsadist wziął jej twarz w zabandażowane rece. < Idz i zajmij się mala. Nic mi nie będzie> W jego spojrzeniu nie było ani krzty wyrzutu. Ale tak było zawsze. Nigdy nie miał o nic pretensji do Nalli. Zawsze był pełen poświęceń. < To nie potrwa dlu…> < Nie spiesz się> Bella wstała i podeszła do kołyski. Nalla wyciągnęła do niej swoje malutkie raczki i troche się uspokoiła – szczególnie po tym jak Bella wzięła ja na rece. Wszystko jasne. Mokra pieluszka i jest głodna. < To nie potrwa dlugo> < Mna się nie przejmuj> Z. opadł na czarna jedwabna pościel, obliźniona twarz nie wyrażała juz pożądania a jego cialo spokojne, już nie napiete. Bella miała nadzieje ze to dlatego ze wcześniejszy orgazm troche go rozluźnił. Obawiała się jednak ze chodziło bardziej o to ze nie spodziewał się jej powrotu w najbliższym czasie. Bella wymknęła się do pokoju dziecięcego, w rekordowym tempie zmieniła pieluszkę i usiadła w bujanym fotelu by dać Nalli to czego się domagała. Kiedy tak kołysała mala, 6

uświadomiła sobie jak wiele prawdy jest w tym ze dziecko wszystko zmienia. Włączając w to poczucie czasu. Zaplanowała szybkie 15-stominutowe karmienie które zmieniło się w dwugodzinny pocieszanie- plucie- pocieszaniekarmienie-plucie- odbicie- płacz- zmiana pieluszkipocieszanie- karmienie- maraton. Gdy Nalla w końcu zasnęła, Bella oparła głowę o oparcie krzesła czując znajoma mieszanke uczuć, wyczerpania i zadowolenia. Matczyny-biznes był niesamowity, zmieniał cie calkowiecie i jednocześnie uzależniał – teraz mogła zrozumieć czemu niektóre mamy troche przesadnie dbały o swoje dzieci. Człowiek żył tym by dobrze opiekować się swoim dzieckiem i dbac o nie. Pozatym jako matka czułaś się wszechmocna. Wszystko co nie dotyczyło Nalli spadało na drugi plan. Mimo to tęskniła za bycie Shellan Zsadist-a. Tesknila za porankami gdy zaraz po przebudzeniu czula go poruszającego się na niej, gorącego i wygłodniałego. Tesknila za uczuciem jego kłów głęboko w jej szyji. Tesknila za wyrazem jego twarzy po tym jak się kochali, podnieconym i lagodnym, pelnym szacunku i miłości. To ze był taki surowy wobec innych nawet wobec swoich braci sprawiało ze jego czułość wobec niej była czymś wyjątkowym. Tak było od zawsze. Boże, ten sen który miał. Nie twierdziła ze zmienił on wszystko miedzy nimi, ale zmienił na tyle dużo by nie chciała go teraz opuszczać. Nie wiedziała jednak jak powinien teraz wyglądać ich kolejny krok. Z. potrzebował więcej pomocy niż 7

mogłaby mu zapewnić. Potrzebował profesjonalnej opieki nie tylko pełnego miłości wsparcia od swojej partnerki. Może Mary mogłaby w jakis sposób zaingerować. Miała doświadczenie terapeutyczne i to ona nauczyła go czytac i pisac. Z obca osoba nie porozmawiałby nigdy ale z Mary… Ach bzdura, nie było mowy by wtajemniczył Shellan Rhage-a w szczegóły dotyczące jego przeszłości. Jego przeżycia były zbyt straszne a ból zbyt głęboki. Pozatym nienawidził okazywać uczuć przed kimkolwiek. Bella wstała i odłożyła Nalle do malej kołyski w pokoju dziecięcym – na wypadek gdyby Zsadist był jeszcze w łóżku, nagi i w nastroju. Nie był. Był w łazience i sądząc po brzęczeniu i pluskach, goli sobie głowę pod prysznicem. Na stoliku nocnym leżały nożyczki i bandaze i Bella żałowała ze to nie ona mu je zdjęła. Bez wątpienia czekał na nią i czekał i czekał i w końcu stracił nadzieje, co tyczyło się nie tylko seksu, ale również jej pomocy przy bandażach. Musiał się mocno namęczyć by umieścić nożyczki na palcu bo poza bandaż wystawała tylko górna polowa palca. Ale mając na uwadze która była godzina, miał do wyboru albo pomoc sobie sam albo isc na patrol bez prysznica. Bella usiadła na łóżku i poprawiła swój szlafrok tak by jej nogi pozostały zakryte gdy założy nogę na nogę. Zauważyła ze to był już swoisty rytuał, czekanie na niego przed łazienką. Po prysznicu Zsadist wyjdzie z łazienki z ręcznikiem owiniętym na biodrach i będą rozmawiać o błahych sprawach, 8

podczas gdy on będzie się ubierał, stojąc przed swoja szafa. I gdy on zejdzie na dół na pierwszy posiłek ona weźmie prysznic i się ubierze w podobnej prywatnosci. Boże, czuła się taka mała. Mała w porównaniu do problemów jakie mieli i potrzeb jej córki i faktu ze chciała swojego Hellren jako kochanka a nie współlokatora. Pukanie do drzwi przestraszyło ja. < Tak?> < To ja Jane> < Wejdz> Lekarka wetknęła głowę do środka. < Cześć, szefuncio jest? Pomyślałam ze zdejmę mu opatrunki – ah widze ze już się o to zatroszczyliście> Bella nie sprostowała błędnych wniosków dr. Jane. < Zaraz wyjdzie spod prysznica. Czy gips tez można zdjąć?> < Myślę ze tak. Przekaz mu proszę żeby przyszedł do centrum treningowego gdy będzie już gotowy. Pracuje nad rozszerzeniem pokojow zabiegowych co oznacza ze bede pałętać się gdzies na dole z moja skrzynka na narzędzia.> < Ok. Powiem mu> Przez chwile w tle słychać było tylko brzęczenie maszynki do golenia i szum wody. Dr. Jane zmarszczyla czolo. < Bella czy wszystko w porzadku ?> 9

Z wymuszonym uśmiechem, Bella uniosła ręce w obronnym geście. < Jestem całkowicie zdrowa, nie trzeba robić mi żadnych dodatkowych badan. Już nigdy.> < Wierze Ci> Jane uśmiechnęła się i rzuciła okiem na drzwi łazienki. < Posluchaj.. .może powinnaś iść wyszorować mu plecy…jeśli wiesz co mam na myśli> < Lepiej zaczekam tutaj> Zapanowala cisza. < Moge udzielic ci natretnej rady?> < Ciezko mi sobie wobrazic byś mogła byc bardziej nataretna niż do tej pory> odpowiedziała Bella puszczając do niej oczko. < Mówię poważnie> < Ok.> < Połóż Nalle spać w pokoju dziecięcym i dopóki śpi trzymaj drzwi zamknięte. Możesz załatwić sobie Bybyphone(*elektroniczna niania) żebyś mogła ja słyszeć> Jane powędrowała wzrokiem po pokoju. 10

Bella przyglądała sie kołysce. Sam pomysł, postawienia jej w pokoju obok był niepokojacy w dziwny i irracjonalny sposób. Tak jakby rzucała swojaj córkę na pożarcie wilków. Ale z drugiej strony – jeśli chciała kogoś więcej niż współlokatora – potrzebowali więcej przestrzeni dla siebie i to nie tylko w przenośni. < To może być dobry pomysł> < Pracowałam z wieloma ludzi, którzy mieli dzieci, najwyraźniej lekarze chętnie się rozmnażają. Kiedy pojawia się pierwsze dziecko następuje zawsze faza docierania. To nie oznacza ze z małżeństwem jest cos nie tak, tylko po prostu musza zostać wyznaczone nowe granice> < Dziekuje…naprawde doceniam to> Jane skinęła. < Jestem zawsze do twojej dyspozycji, jeśli będziesz mnie potrzebować> Kiedy drzwi znowu sie zamknęły, Bella podeszła do kołyski i pogładziła kolorowe wstęgi rodowe zwisające z drążka. Gdy chłodne tasiemki przesuwały sie przez jej palce, pomyślała o ceremoni zaślubin o tych wszystkich uczuciach które zostały wtedy wyrażone. W tym domu Nalla zawsze bedzie kochna, zadbana i chroniona. Gdy odblokowała hamulce kołyski i pchnęła ja w kierunku pokoju dziecięcego, musiała zwalczyć krotki atak paniki, ale poradzi sobie. Musiała. Załatwi sobie również elektroniczna nianie (Babyphone).

11

Zaparkowała kołyskę obok mniejszej kołyski, która już tam stala i w której Nalla nigdy nie umiała dobrze spać. Nawet teraz Nalla zmarszczyła czoło i zaczęła wymachiwać rekami i nogami, pewny znak ze niedługo się obudzi. < Szzz, twoja Mahmen jest z toba> Bella podniosła ja z łóżeczka i położyła w jej ulubionej kołysce. Mała pociągnęła nosem, zagruchala i wtulila sie w materac, wyciągnęła małą rączkę przez szczeliny kołyski i kurczowo ścisnęła czerwonoczarna rodowa wstęgę Wratha i Beth. Wyglądało to obiecująco. Spokojny oddech i pełny brzuszek oznaczały zazwyczaj długi i spokojny sen. Przynajmniej Nalla nie miała wrażenia ze została wykopana na bruk. Bella wróciła do sypialni. Z łazienki nie dochodziły żadne odgłosy i gdy wetknęła głowę do środka w powietrzu unosiła się tylko para po gorącej kąpieli i zapach cedrowego szamponu do włosów. Już go nie było. < Przestawiłaś kołyskę?> Bella obróciła sie. Zsadist stal przy drzwiach swojej szafy. Miał na sobie swoje skórzane spodnie i w reku trzymał czarna koszulkę. Jego pierś ze znakiem bractwa i kolczykami w sutkach błyszczała w świetle padającym mu przez ramie. Bella spojrzała na miejsce, w którym zazwyczaj spala Nalla. < Tak, a wiec, no…to jest…no wiesz…nasz pokoj i…eee…ona ma się dobrze w pokoju obok> 12

< Jestes pewna ze ci to odpowiada? > Jeśli to miało oznaczać ze mogła być z nim znowu jako jego Shellan? < Nalli nic nie bedzie i jeśli będzie mnie potrzebować, jestem niedaleko a pozatym ona przesypia już większa cześć dnia dlatego…tak, czuje się z tym dobrze> < Jesteś całkowicie pewna ?> Bella spojrzała na niego. < Tak, absolutnie pewna…> Z. rzucił swój T-shirt na podłogę, zmaterializował się tuz przed nią i porwał ja ze sobą na łóżko jak futbolista. Jego won wiązania dosłownie eksplodowała, gdy gwałtownie przycisnął swoje wargi do jej a jego twarde, ciężkie ciało wcisnęło ja w materac. Jej szlafrokowi nie poświęcił zbyt wiele uwagi, rozdarł go na boki. Warknął nisko i cicho gdy obnażył jej piersi. < Ooo tak..> jeknala tak samo podniecona jak on. Wsunęła swoje ręce miedzy ich ciała i złamała paznokiec rozsuwając mu rozporek…Zsadist wydal z siebie kolejny zwierzęcy dźwięk gdy jego erekcja wyskoczyła do jej reki. Wygiął plecy i prawie rozszarpał swoje spodnie, nerwowo próbując zdjąć je przez gips. Po bezskutecznej walce zostawił je na wysokości kolan z komentarzem „pieprzyc to”. Potem znów sie na nią rzucił, całkiem zerwał jej szlafrok z ciała i szeroko rozsunął jej nogi. I nagle się zatrzymał. Zatroskane spojrzenie wyparło namiętność z jego twarzy. Otworzył buzie, niewątpliwie zamierzał spytać czy dla niej…

13

< Zamknij sie i kontynuuj> warknęła Bella obejmując go za szyje i przyciągając go do swoich ust. Z. zaryczał głośno i wszedł w nią. Penetracja była jak bomba, która ekspodowala w jej wnętrzu, iskry przelecialy przez jej cialo rozpalając krew. Z całej siły ścisnęła go za tylek, podczas gdy jego biodra pracowały jak młot pneumatyczny az dołączył do niej w ekstazie a cala górna cześć jego ciała zesztywniała pod wpływem potężnego orgazmu. Jak tylko orgazm przeszedł , odrzucił głowę do tylu i obnażył kły jak drapieżny kot. Bella oparła głowę o poduszkę i obróciła ja w bok ofiarując mu szyje, tak by mógł… Gdy Zsadist wgryzł sie w nią mocno i głęboko, ponownie doszła. Pil z jej i nadal w nią pompował. Był lepszy niż go zapamiętała, jego mocne mięśnie i kości na niej, skory taka gładka, jego won wiązania jak pachnący koc z tym szczególnym korzennym aromatem. Po tym jak najadł się do syta i po…tylko Bóg raczy wiedzieć jak wielu orgazmach…jego cialo uspokoiło sie i zaczął lizać jej gardło by zaleczyc rany po ugryzieniu. Powolne i zmysłowe głaskanie jego języka znów ja podkręciło, Z. jakby czatajac w jej myślach przekręcił się na plecy i wciągnął ja na siebie tak by nadal pozostali złączeni. < Zrób mi dobrze> zażądał, jego dzikie żółte oczy utkwione na jej pełnych piersiach. Rekami objęła swoje piersi i uszczypnęła sutki, ujeżdżała go powoli delektując się. Jego jęk i sposób, w jaki coraz mocniej 14

zaciskał swoje palce na jej kolanach były lepsze niż jakiekolwiek słowa, które mógł powiedzieć. Czuła sie piękna. < Boże ale ja za toba tęskniłem > powiedział. < Ja za Toba tez> Opuściła ręce na jego ramiona i oparła się o niego, biodrami zataczając duże kola. < O Bella, weź moja krew…> Zaproszenie zostało przyjęte zanim zostało wypowiedziane do końca i Bella nie była ani trochę delikatniejsza od niego. Jego smak był spektakularny i bardziej intensywny niż kiedykolwiek. Od narodzin Nalli dokrwianie się od niego było zawsze…grzeczne. Ale to teraz było dzikie… szampanski koktajl zmiksowany z sily i sexu, a nie zwykle dokrwienie. < Kocham Cie> westchnął.

Kochali sie jeszcze cztery razy. Raz na łóżku. Dwa razy na podłodze w polowie drogi do łazienki. I raz pod prysznicem. Po wszystkim owinęli się w grube białe ręczniki i wspięli z powrotem na łóżko. Zsadist przyciągnął ja do siebie i pocałował w czoło. < Czy teraz kwestia tego czy nadal uważam cie za atrakcyjna została wyjaśniona ?> Zaśmiała się i powędrowała ręką przez jego silnie ukształtowane mięsnie klatki piersiowej do „szesciopaku” na 15

brzuchu. Mogłaby przysiąc ze czuła jak jego mięśnie wzmacniają się pod jej palcami a jego ciało czerpie sile z pokarmu który przyjął. Była dumna ze to ona daje mu ta sile i wiecej, czuła ze sa ze soba związani. Pani Kronik była mądra, bo stworzyła gatunek który żywił się na sobie. < Wiec? Wyjaśniliśmy ?> Przekręcił sie na nia, jego oblizniona twarz wyciągnięta w „Ja -tu -jestem -mężczyzną” uśmiechu. < Czy musze to udowodnić jeszcze raz?> Poglaskala go po ciezkich ramionach < Nie, myślę ze my…Zsadist!> < No co ?> powiedział wciskając się ponownie miedzy jej nogi. < Przykro mi, nic na to nie poradzę ze nadal jestem głodny> delikatnie położył swojej usta na jej. < Mmmmm…> Jego usta powędrowały na jej szyje, possał krotko ranki po ugryzieniu jakby chciał w ten sposób podziękować. < Mmmmm…Moja> warknął. Powoli i delikatnie jego usta wędrowały w dol do jej piersi. Zatrzymał sie przy jednym sutku. < Sa wrażliwe ?> zapytał pocierając nosem sutek, a następnie go polizał. < Tak…> zadrżała, gdy dmuchnął lekko na miejsce, które przed chwila polizał. 16

< Tak tez wyglądają. Calkiem czerwone, pomarszczone i piękne> Bardzo delikatnie dotykał jej piersi rękoma, całował je. Gdy jego usta powędrowały na brzuch, ponownie zrobiła się niespokojna i rozpalona. Uśmiechnął się do niej < Tęskniłaś za moimi pocałunkami ukochana ? Tymi pomiędzy Twoimi udami ?> wykrztusiła drżąc z oczekiwania. Sądząc po jego zmysłowym uśmiechu oraz zawadiackim błysku w jego oczach, znów był mężczyzna z wielkimi planami i bez naglących terminów w najbliższym czasie. Podniósł się na kolana. < Rozłóż dla mnie swoje nogi szeroko. Lubie patrzeć na ciebie – o cholera…wlasnie tak> Pocieral swoje usta jakby chciał się rozgrzać. < To właśnie miałem na myśli> Jego ramiona rozciągnęły się gdy pochylił się jak kot nad miska mleka, podczas gdy ona ofiarowała się jemu i jego ciepłym, wilgotnym ustom jak ofiara składana Bogom. < Powoli > wymruczał z ustami przy jej centrum gdy wyjęczała jego imię. < Zamierzam długo ucztować na moim przysmaku> Nie miała z tym żadnego problemu, pomyślała. Dla niego była jeziorem bez dna…

17

Jego język wsunął sie w nią głęboko a potem ruszył w gore słodkimi powolnymi liźnięciami. Bella spojrzała w dół i napotkała jego cytrynowe spojrzenie tak jakby czekał by na niego spojrzała, przeniósł się na jej wzgórek i szybkimi liźnięciami poruszał sie w gore i w dol. Oglądanie jak jego różowy język smakuje jej cipki ponownie doprowadziło ja do orgazmu. < Zsadist…> stęknęła, wzięła jego głowę w obie rece i wypchnęła biodra w gore. Nie było nic bardziej cudownego niż bycie miedzy nogami swojej Shellan. To był nie tylko jej smak, ale również jej dźwięki, zapachy, jej spojrzenie, jej glowa obrócona w bok, zaróżowione usta rozchylone by moc lepiej oddychać. Jej miękkie centrum na jego ustach i zaufanie którym go zaszczyciła dopuszczając go tak blisko siebie. To było najintymniejsze, najbardziej zmysłowe, wyjątkowe… Mógł to robić cala wieczność. Gdy jego Shellan wydala z siebie najwspanialszy jęk rozkoszy i zaczęła dochodzić, przesunął się szybko w gore i wszedł w nią by poczuć skurcze jej orgazmu na swoim fiucie. Przysunął swoje usta bardzo blisko do jej ucha i wyszeptał < Jesteś dla mnie wszystkim > Potem odpoczywali razam, Z. patrzył na jej pełne piersi i brzuch i pomyślał jak piękne jest jej ciało w porównaniu do jego. Jej zaokrąglone kształty i kobieca siła stworzyły całkiem nowa istotę, udostępniły schronienie, miejsce, w którym oni 18

oboje mogli się połączyć by alchemia ich polaczenia stworzyła nowe zycie. Razem. < Nalla…> wyszeptal. < Nalla ma…> Wyczul jak się napiela. < Ma co ?> < Nalla ma moje oczy, prawda?> Glos jego Shellan zrobił się miększy i ostrożniejszy jakby nie chciała go przestraszyć. < Tak, zgadza się.> Z. położył swoja rękę na jej brzuchu i głaskał go okrężnymi ruchami tak jak czesto robila Bella podczas ciąży. Teraz wstydził się…wstydzil się ze wtedy nie dotknął jej brzucha ani razu.. Tak bardzo martwił się porodem ze jej zaokrąglony brzuszek traktował jak zagrożenie dla życia ich obojga a nie cos z czego powinno się cieszyc. < Przepraszam. > powiedzial nagle. < Za co?> < Sama musiałaś przez to wszystko przechodzić, prawda? Nie tylko przez te ostatnie 3 miesiące, ale również wcześniej. Podczas ciąży> < Zawsze mogłam na ciebie liczyc…> < Ale Nalla nie, a ona była częścią ciebie. Jest częścią ciebie> Bella podparła głowę na reku < Ona jest tez częścią ciebie> 19

Z. pomyślał o duzych jasno-zoltych oczach malej. < Czasem myślę ze jest do mnie trochę podobna…> < Żartujesz, ona jest praktycznie jak wycięta z twojej twarzy. Ma twoja brodę i brwi, a jej włosy…> Glos Belli ożywił się tak jakby dłużej chciała rozmawiać z nim o cechach ich córki. < Jej włosy będą dokładnie takie jak twoje i Phury-iego. A widziałeś jej dłonie? Jej palec wskazujący jest dłuższy niz palec serdeczny, dokładnie tak jak u ciebie> < Poważnie?> Rany, co z niego był za ojciec ze nie wiedział takich rzeczy. No cóż, nie był ani troche ojcem. Bella wyciągnęła do niego reke. < Chodźmy pod prysznic a później pójdziesz ze mną. Przedstawię cie naszej córce.> Z. głęboko wciągnął powietrza potem kiwnął. < Chętnie.> odpowiedział.

20

Rozdział 8 Gdy Zsadist przekroczył próg pokoju dziecięcego, upewnił sie ponownie ze jego koszula wsadzona była przyzwoicie w spodnie. Ale on uwielbiał zapach tego pokoju. Cytrynowa niewinność, która przemawiała do jego wnętrza. Słodka jak kwiat, ale niedusząca. Czysta. Bella uścisnęła jego rękę i poprowadziła go do kołyski. W otoczeniu jedwabnych wstęg, które były większe niż ona sama, leżała Nalla, zwinięta w kłębek, raczki i nóżki podwinięte, oczka mocno zaciśnięte jakby bardzo bardzo mocno starała się spać. Gdy tylko Z. spojrzał na nią z zza krawędzi kołyski- poruszyła się. Wydala z siebie cichy dźwięk i przez sen wyciągnęła raczki do góry, ale nie do swojej mamy tylko do niego. < Co ona chce? > zapytał, jak ostatni kretyn. (*autorka jakby czata la mi w myslach  )

< Chce byś ja dotknął.> Gdy się nie poruszył, wszeptała : Jego Shellan nie zmuszała go do niczego i za to był jej wdzięczny. Za to Nalla była mniej zadowolona. Male paluszki wyciągała w jego stronę. Zsadist wytarł sobie dłonie o swoja koszule i potem jeszcze kilka razy o spodnie. Jego ręce drżały, gdy niepewnie je wyciągnął. Nalla pierwsza nawiązała kontakt, złapała go za kciuka i ścisnęła tak mocno ze duma rozpierała mu pierś. < Jest silna> powiedział nie ukrywając uznania w glosie. Obok niego Bella wydala z siebie cichy dźwięk. < Nalla?> wyszeptał i nachylił się nad kołyską. Nalla wydęła usta i ścisnęła jego palec jeszcze mocniej. < Jej uścisk jest niesamowity> palcem wskazującym delikatnie głaskał jej nadgarstek. < Taka mieciutka…Boze ona jest taka mięciutka> Oczy Nalli otworzyły się i gdy spojrzał w złote oczy córki będące dokładnym odzwierciedleniem jego wlasnych, serce przestało mu bić… < Cześć…>

Nalla zamrugała, poruszała jego palcem i odmieniła go. Wszystko stanęło… bo poruszyła nie tylko jego palec ale również serce. < Jesteś jak twoja mamusia> wyszeptał. < Sprawiasz ze przy tobie cały świat znika…> Nalla zagruchała i nadal machała jego ręką. < Jest taka silna…> Spojrzał na Belle. < Jest taka…> Łzy spływały po twarzy Belli, ręce owinęła wokół klatki piersiowej jakby starała się nie rozpaść na kawałki. Jego serce ponownie mocniej zabiło tym razem z innego powodu. < Choć tu, nalla (* czyli ukochana w starym jezyku)> powiedział i wolna ręką przyciągnął swoja Shellan do swojego boku. < Choć do swojego mężczyzny> Bella ukryła twarz w jego piersi i odszukała jego dłoń. Stojąc tak, ze swoja partnerka i córka u boku, Z. poczuł się wysoki na 100 tys metrów, szybszy niż jego Carrera (*porsche oczywiscie) oraz silniejszy niż cala armia. Jego pierś nabrzmiała od nowych postanowień. Obie samiczki należały do niego. Do niego i tylko do niego i musi o nie zadbać. Jedna z nich była jego sercem a druga była częścią jego samego. I obie sprawiały ze był kompletny. Wypełniały jego wewnętrzną pustkę, o której istnieniu nawet nie wiedział.

Nalla spojrzała na swoich rodziców i z jej buzi wydobył się wspaniały dźwięk w stylu : Czy to nie cudownie, ze wszystko dobrze się skończyło. Nagle wyciągnęła druga rączkę do góry i…i dotknęła jego niewolniczych obręczy na nadgarstku. Z. zesztywniał. Nic nie mógł na to poradzić. < Ona nie wie, co to jest> powiedziała Bella ściszonym głosem. Z. odetchnął ciężko. < Ale bedzie wiedzieć. Pewnego dnia bedzie dokładnie wiedziała co one oznaczają>

Zanim Z. zszedł na dół do Jane, spędził jeszcze trochę czasu ze swoimi kobietami. Zamówił cos do jedzenia dla Belli i podczas gdy jedzenie było przygotowywane, przyglądał się pierwszy raz jak jego córeczka jadła z piersi. Po wszystkim, Nalla natychmiast przysnęła, co doskonale zgrało się w czasie z przybyciem jedzenia. Z. nakarmił swoja Shellan własnymi rekami, a największą przyjemność sprawiło mu wybieranie dla niej najlepszych kawałków kurczaka, bułeczek i brokuł. Gdy talerz był już czysty a kieliszek wina pusty, serwetka wytarł Belli buzie do czysta. Jej powieki opadały ze zmęczenia wiec położył ja do łóżka, wziął tace i swojego prawego buta i wyszedł z pokoju. Gdy cicho zamknął za sobą drzwi, oblała go fala zadowolenia. Jego kobiety były syte, spały i były bezpieczne. Dobrze wykonał swoja robotę. Robotę? Raczej życiową misje. Spojrzał na drzwi pokoju dziecięcego i zastanawiał się czy samiec mógł czuć więź do swojego młodego.

Słyszał, ze to było możliwe tylko z Shellan…ale jeśli chodzi o Nalle stopniowo rozwijał się w nim silny instynkt obronny. A jeszcze nawet nie miał jej na rekach. Jeszcze dwa tygodnie wspolnego, bliższego poznawania i najprawdopodobniej zmutuje do bomby atomowej (* w org. było bomba wodna ale atomowa jest mocniejsza ) gdy tylko będzie groziło jej niebezpieczeństwo. Czy to właśnie znaczyło być ojcem? Nie wiedział. Żaden z jego braci nie miał potomstwa a oprócz nich nie przychodził mu nikt do glowy kogo mógł o to spytać. Kuśtykał przez korytarz pełen statul w kierunku schodów: but, gips, but, gips, but, gips…idac spoglądał na swoje nadgarstki. Gdy dotarł na dół, zaniósł naczynia do kuchni, podziękował Fritzowi za jedzenie i poszedł przez tunel do centrum treningowego. Jeśli Jane dala sobie spokój z czekaniem na niego, zdejmie sobie ten gips sam. Gdy wszedł do biura przez szafe usłyszał warkot piły tarczowej i poszedł za dźwiękiem az do sali gimnastycznej. Cieszył się widząc postęp w rozbudowie nowej kliniki Jane. Trzy nowe gabinety zabiegowe, które powstały w sali lekcyjnej centrum treningowego, miały służyć zarówno do przeprowadzania operacji jak i jako pokoje dla pacjentów a wyposażenie pokoi odpowiadało najnowszym standardom. Jane zainwestowała w tomografy komputerowe, cyfrowe urządzenia rentgenowski i USG oraz program do katalogowania danych pacjentów i cala mase narzędzi operacyjnych. Celem wyposażenia, którego nie powstydziło by się niejedno pogotowie ratunkowe, miało być unikanie w przyszłości sytuacji, w których bracia musieli by korzystać z usług Haversa.

Co było bezpieczniejsze dla wszystkich. Posiadłość bractwa była – dzieki V. – otoczona przez wiele Mhis (* czyli jak to w polskiej wersji było Zvidh  czyli pole maskujące wybrany obszar terenu ,rany ale te nazwy i imiona w polskiej wersji BDB sa tragiczne!) czego nie można było powiedzieć o klinice Haversa

co było tez przyczyna ostatniego napadu na klinike poprzedniego lata. A ponieważ bracia musieli liczyć się z tym ze w każdej chwili mogli być śledzeni, mądrzej było by jak najwięcej spraw które ich dotyczyły, miało miejsce się w bezpiecznym domu. Z. otowrzyl jedne z ciężkich metalowych drzwi do Sali gimnastycznej i zastygł. Wow. Dr. Jane bez wątpienie miała żyłkę do majsterkowania. Gdy Z. był tu wczoraj w nocy wszystko było jeszcze jak dawniej. Teraz - niecałe 24 godziny później- w ścianie naprzeciwko była ogromna dziura o wymiarach 2 na 4 metry. Otwór odsłaniał widok na pokój lekcyjny, który był właśnie przekształcany i tuz obok tego otworu partnerka V. pchała gruba belkę po stołowej pile tarczowej, ręce miała stałe a reszta ciała była przezroczysta. Gdy dostrzegła Z., zatrzymała piłe. < Hej!> zawołała przekrzykując cichnący już hałas. < Gotowy by usunąć ten gips ?> < Tak. I z tego co widzę umiesz dobrze obchodzić się z piła> uśmiechnęła się i wskazała na dziurę w ścianie. < I jak podoba ci się moje dzieło? > < Nie pierdzielisz się> < Praca takim kowalskim młotem daje dużo radochy> < Jestem gotowy na następną belkę !> krzyknął V. z pokoju obok. < Leży już przygotowana>

V. wyszedł przez otwór w ścianie, wokół bioder miał pas na narzędzia, z którego zwisał młotek i rożne dłuta. < Hej Z., jak tam twoja noga?> zapytał. < Będzie lepiej, gdy tylko Jane zdejmie mi ten ciężar z nogi> Z. wskazał glowa na dziure w ścianie. < No no nie próżnujecie widzę> < Nom, właściwie dziś w nocy musimy jeszcze postawić belki podporowe> Jane podała swojemu mężczyźnie deske i dala mu szybkiego całusa. Gdy ich usta się zetknęły, na chwile jej twarz nabrała kontur. < Zaraz wracam. Zdejmę mu tylko ten gips> < Nie ma pospiechu> V. kiwnął do Z. < Dobrze wyglądasz. Cieszy mnie to.> < Twoja kobieta jest cudotwórcą> < Zgadzam sie> < Dobra chłopaki dość tego podlizywania> Zaśmiała się Jane i jeszcze raz pocałowała swojego partnera. < No dalej Z., miejmy to już za sobą> Gdy się obróciła V. zmierzył wzrokiem jej postac…co bez wątpienia oznaczało, ze nowa klinika nie będzie jedyna rzeczą nad która będą pracować jak tylko Z. się ulotni. Będąc już w pokoju fizjoterapeutycznym, Z. wskoczył na stół operacyjny. < Myślałem ze będziesz chciała to obciąć pila tarczowa> < Ah nie, w twojej rodzinie jest już ktoś bez nogi. Dwóch byłoby już przesada> zaśmiała się lekko. < Boli cie to?> < Nie> Przyciągnęła ruchome urządzenie rentgenowskie. < Połóż na to swoja nogę, o dokładnie tak, idealnie>

Gdy wróciła z ołowianym kaftanem, wziął go od niej i założył na siebie. < Mogę cie o cos zapytać> powiedział. < Jasne. Ale najpierw pozwól mi szybko to załatwić> Ustawiła urządzenie rentgenowskie w odpowiednim miejscu i zrobiła zdjęcie, krotki, brzęczący dźwięk rozszedł się echem po pokoju. Po krótkim badawczym spojrzeniu na ekran komputera poprosiła: < A teraz obróć się na bok > Z. obrócił się i na nowo ustawił nogę. Nastąpiło kolejne krótkie brzęczenie i Jane po raz kolejny rzuciła okiem na ekran komputera a potem powiedziała: < Dobrze, teraz możesz usiąść. Noga wygląda bardzo dobrze wiec usunę teraz moje gipsowe dzieło sztuki> Podała mu koc i odwróciła się plecami gdy zaczął zdejmować skórzane spodnie. Potem wzięła stalowa pile i ostrożnie zabrała się do pracy. < O co chciałeś zapytać ?> Z. potarł swoje niewolnicze obręcze na lewym nadgarstku a potem wyciągnął ręce w jej stronę. < Naprawdę myślisz ze można je usunąć> Jane przerwała na chwile prace, zapewne by zastanowić się czy było to możliwe nie tylko z medycznego punktu widzenia, ale również osobistego. Wydala z siebie cichy dźwięk cos jak „hmm” i obcięła reszte gipsu. < Chcesz oczyścić sobie noge?> podala mu mokra ściereczkę. < Tak. Dziękuje.> Gdy przemył i osuszył sobie noge, Jane wskazała glowa jego nadgarstek. < Czy mogę się temu bliżej przyjrzeć?> Gdy przytaknął pochyliła się. < Laserowe usuwanie tatuaży jest dość popularne wśród ludzi. Nie mam tu odpowiedniego sprzętu, ale z Twoja pomocą

miałabym pomyśl jak moglibyśmy to zrobić. I kto moglby to zrobic> Z. wpatrywał się w czarny pasek na jego nadgarstku i pomyślał o malej rączce jego córki na tatuażu. < Mysle…mysle ze chciałbym spróbować.> Gdy Bella obudziła sie i przeciągnęła na jej małżeńskim łożu, czuła się jakby wróciła z miesięcznego urlopu. Jej ciało było rześkie i silne…i obolale w tych właściwych miejscach. I mimo wcześniejszego prysznica, zapach Z. był na całym jej ciele i to było po prostu cudowne. Kierując się godzina na budziku przespała około dwie godziny, twardym i głębokim snem. Wstała wiec ubrała szlafrok i umyła żeby. Planowała szybko zajrzeć do Nalli i potem może cos przekąsić. Była w drodze do pokoju dziecięcego gdy Z. wszedł do pokoju. Na jego widok rozpromieniła się. < Zdjęli ci gips> < Mhmm…choc tu samico> Podszedł do niej, objął ja ramionami i przechylił do tylu tak ze musiała złapać się mocno jego ramion. Potem pocałował ja długo i powoli, pocierając biodra i gigantyczna erekcje w miejscu gdzie łączyły się jej uda. < Tęskniłem za Toba > wymruczał przy jej szyi. < Przecież miałeś mnie zaledwie przed dwiema…> Jego język w jej ustach zmusił ja do milczenia. Podobnie jak jego ręce, które wylądowały na jej pośladkach. Szybko zaniósł ja do jednego z parapetów, posadził, rozpiął rozporek i… < Oh…Boze> jęknęła z błogim uśmiechem na twarzy. To był…to był mężczyzna, którego znała i kochała. Który zawsze miał na nią ochote. Który chciał być zawsze blisko niej.

Gdy zaczął się w niej poruszać, pomyślała o początku ich znajomości, gdy pierwszy raz się przed nią otworzył. Była zaskoczona jak często się do niej przytulał, czy to podczas posiłku, gdy spędzali czas z bractwem czy podczas dnia, gdy spali. To było jakby bliskością i ciepłem chciał nadrobić te straconych setki lat. Bella objęła jego kark rekami i oparła policzek na jego uchu. Jego miękkie krotko ostrzyżone włosy, pieściły jej twarz. < Bede… potrzebował Twojej pomocy> wystękał podczas gdy biodrami pchnał do przodu by zaraz potem się wycofać. < Wszystko, czego zapragniesz…tylko nie przestawaj> < Nawet… mi to …przez myśl… nie przeszło…> Reszta jego slow zatonęła, gdy porwała ich namiętność. < O Boze…Bella!> Po wszystkim odchyli głowę lekko do tylu a jego cytrynowe oczy zabłyszczały jak szampan. < A tak wogole to…czesc. Calkiem zapomniałem się przywitać, gdy wszedłem.> < Ach, twoje powitanie uważam za całkiem w porządku, dziękuje> pocałowała go w usta. < A teraz ,o co chodzi z ta pomocą?> < Najpierw powinniśmy doprowadzić twoje ubranie znów do porządku> powiedział przeciągając się a błysk w jego żółtych oczach zdradzał ze ta próba skończy się jeszcze większym nieporządkiem. I tak właśnie się stało. Gdy oboje byli już nasyceni i Bella po raz trzeci wzięła prysznic, owinęła się w szlafrok i wytarła sobie włosy. < Wiec, do czego potrzebujesz mojej pomocy?> Z. oparł się o marmurowa płytę obok zlewu, palcami zaczesał krótkie włosy na glowie i stal się śmiertelnie poważny. Zaskoczona Bella przestala osuszać włosy. Ponieważ nadal milczał podeszła do wanny i usiadła na brzegu by dać mu więcej przestrzeni.

Czekała, ręce trzymała na kolanach i na zmianę zaciskała i rozluźniała pięści. Gdy Z. zbierał się na odwagę, z jakiegoś powodu pomyślała ze w tej łazienka już dużo przeżyli. To tu znalazła go, gdy wymiotował po tym, gdy pierwszy raz ja podniecił na tamtej imprezie. I potem…gdy uwolnił ja z rak Lessera, wykąpał ja właśnie w tej wannie. I tam pod prysznicem po raz pierwszy dokrwiła się od niego. Pomyślała o tej ciężkiej fazie ich życia – dopiero co odzyskiwała siły po uprowadzeniu, a on bronił się przed uczuciami do niej. Szybkie spojrzenie w prawo przypomniało jej jak znalazła go pod zimnym strumieniem wody, gdy szorował swoje nadgarstki, ponieważ wierzył, ze był brudny i nienadawal sie by ja dokrwić. Wykazał się wielka odwaga. By pokonać to, co mu zrobiono i zbudować zaufanie do niej wymagało wiele odwagi. Wzrok Belli powędrował znów do Z. i gdy zobaczyła, ze wpatruje się w swoje nadgarstki, powiedziała : < Chcesz je usunąć? Zgadza sie?> Jego usta wykrzywiły się w lekkim uśmiechu. < Tak dobrze mnie znasz> < Jak chcesz to zrobić?> Gdy wszystko jej wyjaśnił, kiwnęła glowa. < Świetny plan. Pójdę z Toba> Spojrzał na nią. < Dobrze, Dziękuje. Nie wiem czy dałbym rade bez ciebie> Wstała i podeszła do niego. < O to nie musisz się martwic>

Rozdział 9 Gabinet Dr. Thomasa Wolcotta Franklina III był jednym z najlepszych w kompleksie szpitalnym Św. Franciszka. Co się tyczyło administrowania hierarchią biurową była ona ustalana na podstawie ilości przychodów i w tej dziedzinie szef dermatologii T.W był lekko z tylu tylko za jednym oddziałem. (*oczywiście za oddzialem Manniego Manello ;)) Oczywiście powodem, dla którego jego wydział zarabiał tak dużo było - zdaniem niektórych akademickich aktywistów- to ze się sprzedał. Pod jego kierownictwem na dermatologii leczone były nie tylko zmiany skórne, rak, oparzenia oraz chroniczne choroby skory takie jak łuszczyca, wypryski i trądzik, ale były tez działy, które zajmowały się wyłącznie zabiegami kosmetycznymi tj. Lifting twarzy, powiekszanie piersi, odsysanie tłuszczu.

1

Koncept leczenia oparty był na świadczeniu usług jak w prywatnej praktyce, ale w oparciu o akademickie regulacje, czym zachwycona była zamożna klientela. Niektórzy przyjeżdżali extra z Nowego Jorku – początkowo by uciec w anonimowość od sztywnej i sztucznej społeczności pięknisiów z Manhattanu i być równie pierwszorzędnie obsłużonym, ale z czasem stało się to rodzajem trendu by „iść pod nóż” w Coldwell. Wizyta w klinice została uznana za modna i dzięki tej tendencji tylko szef chirurgii Manny Manello miał lepszy widok z biura niż T.W. Ok., w prywatnej łazience Manello nie tylko ściany i kontuary były z marmuru, ale również i kabina prysznicowa, ale nie bądźmy pedantyczni. T.W lubił swój widok z okna. Lubił swoje biuro i kochał swoja prace. Co było dobre ponieważ jego dzień zaczynał się o siódmej rano a kończył o – spojrzał na zegarek – krotko przed siódmą wieczór. Jednak dzisiejszego wieczoru już dawno powinno go tu nie być. W każdy poniedziałek grał on bowiem w Coldwellowskim Country Clubie Racquetball…dlatego nie mógł pojąc czemu zgodził się przyjąć nowego pacjenta właśnie o tej godzinie. Jakoś powiedział „tak” a jego sekretarka załatwiła za niego zastępstwo do klubu ale za żadne skarby nie mógł sobie przypomnieć dlaczego i jak. 2

Z kieszeni białego fartucha wyciągnął wydrukowany terminarz i potrzasnął glową. Obok godziny 19 stało nazwisko B. Nalla i opis: kosmetyka laserowa. Rany, nie mógł sobie przypomnieć, kto umówił ten termin lub na czyje polecenie…ale bez jego zgody nic ot tak nie lądowało w jego terminarzu. Najwyraźniej był to ktoś ważny. Albo był pacjentem kogoś ważnego. Stanowczo za dużo pracował. Załogował się do elektronicznej bazy danych pacjentów i zaczął szukać po nazwisku B. Nalla. Najbardziej zbliżonym wynikiem wyszukiwania była Belinda Nalda. Hmm inna pisownia? Możliwe. Jego asystentka wyszła o szóstej i było by niegrzecznie przeszkodzić jej teraz w rodzinnej kolacji tylko dlatego by spytać co to właściwie był za termin. Wstał, poprawił krawat i zapiął fartuch potem wziął karte pacjenta do przejrzenia i ruszył na dół gdzie będzie czekał na B. Nalla lub Nalda. Po drodze zastanawiał się nad różnicami miedzy pomieszczeniami administracyjnymi i gabinetami zabiegowymi tu na górze i tymi w prywatnej klinice na dole. Jak dzień i noc. Tu panowała zwykła, obojętna szpitalna atmosfera : krotki ciemny dywan, kremowe ściany i mnóstwo prostych białych 3

drzwi. Na ścianach zaledwie kilka odbitek w gołych stalowych ramach i gdzieniegdzie jakieś rośliny doniczkowe. Na dole : SPA z rodzaju super luksusowych dokładnie takie jakiego oczekiwali super bogaci klienci: pokoje zabiegowe wyposażone były w płaskie telewizory w rozdzielczość HD (*High Definition), odtwarzacze DVD, bezprzewodowy Internet, sofy, fotele, malutkie lodóweczki z egzotycznymi sokami, karty dan różnorodnych restauracji, które dostarczaly jedzenie. Mieli nawet umowe z pięciogwiazdkowym hotelem Stillwell w Coldwell gdzie pacjenci mogli wypocząć przez noc. Przesadzone? Owszem. Wymagało sporej dopłaty? I to jeszcze jakiej. Ale rzeczywistość była taka : zwroty kosztów leczenie od rządu malały a ubezpieczyciele rzucali odmowami na postępowanie medyczne na prawo i lewo, wiec T.W potrzebował środków finansowych by dalej pełnić swoją misje. Rozpieszczanie bogatych i kasowanie ich za to było jedynym wyjściem by zdobywać potrzebne mu środki finansowe. T.W miał dwie zasady których mieli przestrzegać jego lekarze i pielęgniarki, po pierwsze : współczującą ręką starajcie się zapewnić najlepsza opiekę pod słońcem, i po drugie : nigdy nie odprawiajcie pacjenta. Nigdy. A w szczególności ofiary pożaru. Nieważne jak drogie i długie było leczenie poparzeń, T.W nigdy nie odmawiał. 4

Przede wszystkim nigdy nie odmawiał dzieciom. Jeśli zarzucano mu podporządkowywanie sie komercyjnym zarządzeniom – proszę bardzo, nie ma problemu. Nie robił wielkiego „Hallo” wokół swojej nieodpłatnej pracy i jeśli jego koledzy po fachu z innych miast chcieli przedstawiać go jako chciwca to nie ma sprawy, przyjmie cios. Gdy doszedł do wind, wyciągnął lewa rękę – ta z bliznami i plamami, ta przy której brakowało małego palca – i nacisnął przycisk. Zrobi wszystko, co konieczne by pomoc ludziom, którzy tej pomocy potrzebują. Kiedyś ktoś zrobił to dla niego i to zmieniło jego cale zycie. Na parterze skręcił w prawo i szedł wzdłuż korytarza az doszedł do wyłożonej mahoniowymi panelami izby przyjęć kliniki chirurgii plastycznej. Na szybie wygrawerowane skromnym drukiem było jego imię i siedmiu jego kolegów. Żadnej wzmianki o oferowanych zabiegach. Pacjenci mówili mu ze rozkoszują sie ta ekskluzywna atmosfera. Karta z chipem otworzył drzwi. Pokój przyjęć otoczony był półmrokiem i to nie dlatego, ze światło było wyłączone. Jasne światło dla osób w pewnym wieku nie było zbyt korzystne, ani przed ani po operacji a poza tym ten uspokajający, przyćmiony nastój świetnie komponował się z cala atmosfera SPA. 5

Podłoga wyłożona była płytkami z piaskowca, ściany koloru przyjemnej głębokiej czerwieni a na środku pokoju migotała fontanna z bezowo-bialo i jasnobrazowymi kamieniami. < Marcia?> zawołał, przy czym imię wymówił w stylu europejski : Mar-si-ah. < Allo, Dr. Franklin> z biura za nim rozbrzmiał łagodny glos. Gdy Marcia wyszła zza rogu, Dr. T.W ukrył lewa rękę w kieszeni spodni. Marcia jak zawsze, z jej starannie ustylizowanymi czarnymi włosami i szytym na miarę czarnym kostiumem, wyglądała jak by właśnie wyskoczyła z okładki Vogue. < Pana pacjent jeszcze się nie zjawił> powiedziała z lekkim uśmiechem. < Ale już przygotowałam dla pana pokój zabiegowy nr.2 z laserem> Marcia była super zadbaną czterdziestolatką, która była zoną jednego z jego kolegów po fachu i o ile T.W mógł stwierdzić – była jedyną kobietą, pomijając Ave Gardner, która używała krwisto czerwonej szminki i mimo to wyglądała elegancko. Jej stroje pochodziły z kolekcji Chanel, a zatrudniona była po to by być chodzącym świadectwem doskonalej pracy kliniki, za co zresztą dobrze jej płacono. A ze rozmawiała z arystokratycznym francuskim akcentem, było jej extra atutem. Szczególnie w odniesieniu do nowobogackich pacjentów. < Dziekuje> powiedział T.W. 6

< Miejmy nadzieje, ze pacjent zjawi się niedługo to będzie pani mogła iść do domu> < To znaczy ze nie będzie pan potrzebował asystentki?> I to była inna zaleta Marci : nie tylko była ładna ale również bardzo przydatna ponieważ była wykształconą pielęgniarką, która w każdej chwili gotowa była asystować w zabiegach jeśli zachodziła taka potrzeba. < Dziekuje za propozycje, ale proszę tylko przysłać pacjenta do mnie a ja już wszystkim się zajmę> < Rejestracją tez?> Uśmiechnął się. < Jestem pewny ze chce pani iść do domu do Phillippe > < Ah, oui (*franz. tak). Dziś mamy rocznice ślubu> Mrugnął do niej. < Cos o tym słyszałem> Jej policzki zarumieniły się co było jej najurodziwsza cecha. Wprawdzie była elegancka, ale jednocześnie bardzo prawdziwa. < Mój mąż mówił żebym zaczekała na niego przed drzwiami, mówił ze ma dla mnie niespodziankę> < Ja już wiem co to będzie. Będzie pani zachwycona> Bo w końcu, która kobieta nie ucieszyłaby sie z biżuterii Harriego Winstona? Marcia zakryła ręką buzie by ukryć uśmiech i zakłopotanie. < On za bardzo mnie rozpieszcza> 7

Przez moment T.W poczuł lekkie ukłucie w klatce piersiowej gdy pomyślał kiedy on ostatnio kupił swojej żonie cos ładnego. To musiało być…no cóż, w ubiegłym roku podarował jej wtedy Volvo. Wow. < Zasługuje pani na to> opowiedział dość szorstko i pomyślał ile wieczorów jego żona spędziła samotnie przy kolacji. < Niech pani idzie do domu i świętuje z mężem> < Tak zrobie panie doktorze. Merci mille fois.(*dziekuje tysiac razy)>

Marcia skłoniła się lekko i ruszyła w kierunku recepcji – gdzie stal antyczny stół z telefonem ukrytym w bocznej szufladzie i laptopem, który był dostępny po otwarciu mahoniowej płyty na stole. < Wymelduje się tylko z systemu i zaczekam az zjawi się pana pacjent by go powitać> < Życzę wiec udanego wieczoru> Gdy T.W obrócił sie i pozostawił Marcie rozpromieniona z radości, wyciągnął swoją zrujnowaną rękę z kieszeni. Zawsze ukrywał ja przed Marci, co po części było pozostałości z czasów, gdy był nastolatkiem. To było takie dziecinne.

8

Był szczęśliwie żonaty i nie czul żadnego pociągu do Marci dlatego nie powinno to mieć dla niego jakiegokolwiek znaczenia. Ale blizny pozostawiają rany również wewnątrz i podobnie jak skora rany ten nie goja się całkowicie i wciąż znajdowało się nowe wrażliwe miejsca. Trzy lasery znajdujące się w klinice dostosowane były do leczenie „pajączków na nogach”, znamion, przebarwień na skórze, peelingu twarzy oraz do usuwania wytatuowanych oznaczeń po naświetlaniu u pacjentów chorych na raka. Może pani B. Nalla wymagała jednego z tych zabiegów jednak jeśli miałby obstawiać typowałby raczej kosmetyczne wygładzanie skory. Jakoś bardziej pasowało mu to do typu „po godzinach otwrcia, w prywatnej klinice tu na dole i z tajemniczym imieniem”. Zapewne była jedna z tych super bogatych paniuś z przesadzona potrzeba bycia dyskretną. Mimo to trzeba było szanować życzenia i zachcianki „kury znoszącej zlote jajka” (*w niem. Tl. Było „kopalnia zlota” ale po polsku brzmi dziwnie : szanowac zyczenia kopani zlota?)

W średniej wielkości pokoju laserowym, który z niewiadomych powodów preferował bardziej niż inne, usiadł przy mahoniowym biurku i załogował się do komputera, zerknął na wykaz pacjentów umówionych na jutro rano a następnie skoncentrował się na przyniesionych przez niego raportach kolegów z dermatologii. 9

Im więcej minut mijało tym bardzie był zły na tych bogatych ludzi ze specjalnymi zachciankami i ich arogancka przecenę własnej pozycji w świecie. Oczywiście, niektórzy z nich byli w porządku i wszyscy wspierali go w jego staraniach ale… rany, rany – czasami chciał wydusić ich zdrowy rozsadek z… Zamarł gdy w drzwiach pojawiła się kobieta, około 180 cm wzrostu. Miała na sobie prostą białą bluzkę wsadzona w super wąskie jeansy, na noga miała buty Christiana Louboutins z czerwonymi podeszwami i na wysokim obcasie, a na jej ramionach wisiała Prada. Była dokładnie typem prywatnej klienteli i nie tylko dlatego ze miałam na sobie akcesoria wartości kolo trzech „patyków” (* tysięcy oczywiście ).

Była…niewiarygodnie piekna z jej ciemnobrązowymi włosami, szafirowymi oczami i twarzą dla której inne kobiety dałyby się pokroić. T.W wstał powoli i lewa rękę wsunął do kieszeni spodni. < Belinda? Belinda Nalda ?> W przeciwieństwie do wielu kobiet pochodzących z jej sfery społecznej – a raczej z bardzo wysoko położonej stratosfery – nie wmaszerowała do pokoju jakby do niej należał. Zrobiła tylko jeden krok za prog. < Właściwie to, Bella> 10

Na dźwięk jej głosu, oczy prawie wyszły mu na wierzch. Glos był głęboki, lekko ochryply…ale przyjazny. < Ja…ee…> T.W odchrząknął. < Nazywam się Dr. Franklin> Wyciągnął do niej swoją zdrową rękę i ona ja uścisnęła. Zdawał sobie sprawę, ze się na nią gapi- i to nie z zawodowego punktu widzenia – ale nic nie mógł na to poradzić. W swoim życiu widział już wiele pięknych kobiet, ale żadna nie była ja ona. Wydawało się ze pochodzi z innej planety. < Proszę…proszę niech pani usiądzie> wskazał na fotel z jedwabnym obiciem stojący obok biurka. < Proszę mi opowiedzieć, co panią do mnie sprowa…> < Nie ja jestem pacjentem. Mój Hell…mój maz jest> Odetchnęła głęboko i spojrzała przez ramie < Kochanie?> T.W odskoczył i tak mocno uderzył o ścianę, ze akwarelowy obraz za nim podskoczył na gwoździach. Jego pierwszą myślą na widok mężczyzny, który wszedł była „tylko nie oddalać się od telefonu”, by w każdej chwili mógł zadzwonić po ochrone. Mężczyzna miał blizny na twarzy i oczy czarne jak u seryjnego mordercy. Wchodząc wypełnił sobą cale pomieszczenie : był na tyle duzy i szeroki ze mógłby być

11

uznany za boksera wagi ciężkiej lub dwóch bokserów razem wziętych ale Jezu – to był najmniejszy problem. Największym problemem było jego spojrzenie. Był martwy w środku. Zupełnie pozbawiony emocji. Co czyniło go zdolnym do wszystkiego. T.W mógł przysiąc, ze, gdy mężczyzna stanął obok swojej zony temperatura w pokoju opadła. Kobieta przemówiła spokojnie i cicho < Chcieliśmy zasięgnąć informacji czy można by było usunąć jego tatuaże> T.W przełknął i skarcił się w duchu by wziąsc się w garść. Możliwe ze ten facet był całkiem normalną gwiazdą punk rocka. Wprawdzie upodobania muzyczne T.W, skłaniały się bardzie w kierunku Jezzu, i prawdopodobnie, dlatego nie rozpoznał tego gostka w skórzanych spodniach, czarnym golfie i z kółkiem w uchu. To wiele by wyjaśniało. Włączając w to przepiękną żonę. Większość muzyków miało przecież ładne zony, prawda ? Hmm. Jedynym problemem w jego teorii było to czarne przenikliwe spojrzenie. To nie była starannie wystylizowana poza twardziela. W tym spojrzeniu była prawdziwa przemoc. Prawdziwe okrucieństwo. < Doktorze Franklin?> zapytała kobieta. 12

< Czy jest jakiś problem?> Doktor znów przełknął i pożałował ze wysłał Marcie do domu. Z drugiej strony: kobiety, dzieci itd. Prawdopodobnie tak było dla niej bezpieczniej. < Doktorze?> Po prostu nie mógł oderwać wzroku od tego mężczyzny – który poza oddychaniem nie wykonywał żadnych ruchów. Ah do diabla, jeśli ten wielkolud chciałby narobić problemów to już 12 razy zdąrzył by roznieść cały gabinet w pyl. A on co? Po prostu tam stal. I stal. I… stal. W końcu T.W odchrząknął i doszedł do wniosku, ze jeśli facet chciał sprawiać problemy to już dawno by to zrobił. < Nie. Nie ma żadnego problemu. To ja teraz usiądę> Opadł ciężko na fotel i pochylił się lekko w stronę lodówki gdzie przechowywane były rożnego rodzaju wody mineralne. < Cz napiją się państwo czegoś?> Gdy oboje odmówili, odkręcił sobie butelkę Perrier (*Francuska woda mineralna podawana w najlepszych hotelach i restaruacjach) z cytryną i jednym haustem wypił pol flaszki jakby była to szkocka (*whisky)

< No dobrze, potrzebuje kilku danych o historii pana choroby> 13

Kobieta usiadła a mężczyzna górował nad nią, wzrok wbił w T.W. Zabawne. Trzymali się za rece i T.W miał wrażenie, ze kobieta była kotwica swojego meza. (*tłumaczenie dosłowne bo jakos nic lepszego po polsku mi nie przyszlo do glowy)

Jak za studenckich czasów, T.W wyjął pióro do pisania i zadawał standardowe pytania. Kobieta udzielała odpowiedzi : żadnych alergii, żadnych operacji, żadnych problemów zdrowotnych. < Eee…gdzie znajdują się te tatuaże?> Dobry Boże proszę niech bedą powyżej pasa. < Na nadgarstkach i na szyji> spojrzała na swojego meza błyszczącymi oczami. < Pokaz mu, kochanie> Mężczyzna podwinął sobie rękaw i T.W zmarszczył czoło, jego lekarska ciekawość wzięła gore. Czarny pas był niesamowicie gesty i mimo ze T.W nie był ekspertem od tatuaży na pewno mógł stwierdzić ze jeszcze nigdy nie widział tak głębokiego zabarwienia. < Jest bardzo ciemny> Pochylił się jeszcze bardziej. Wewnętrzny glos ostrzegał go jednak by nie dotykać pacjenta jeśli nie było takiej konieczności i T.W posłuchał tego wewnętrznego instynktu.

14

< To jest bardzo bardzo ciemne> Te tatuaże wyglądały prawie jak kajdany. T.W odchylił się na swoim krześle. < Nie jestem pewny czy te tatuaże nadają się pod laser. Tusz wydaje się tak gesty, ze trzeba będzie więcej niż jednej sesji by chociażby lekko naruszyć pigmenty> zapytała kobieta. < Proszę…> Brwi doktora podeszły do góry. Słowa „proszę” często brakowało w słowniku pacjentów a szczególnie pacjentów z kliniki tu na dole. I ton jej głosu brzmiał również niespotykanie. Tą cichą desperacje w glosie spotykało się raczej u rodzin które leczone były w szpitalu na górze – tych których problemy zdrowotne były sprawa życia lub śmierci a nie dotyczyły kurzych łapek i zmarszczek mimicznych. < Mogę spróbować.> odpowiedział. Był nazbyt świadomy tego, ze zjadl by swoje własne stopy, gdyby jeszcze raz zwróciła się do niego tym tonem, tylko po to by ja zadowolić. Spojrzał na jej męża. < Mógłby pan zdjąć swój sweter i usiąść na stole?> Kobieta uścisnęła dłoń męża. < Wszystko dobrze> Ostro zarysowana twarz z zapadniętymi policzkami (* rany jakos inaczej był opisala twarz Z. :kanciasta ok. ale zapadniete policzki?) obróciła się do niej i wydawało się jakby czerpał sile z jej spojrzenia. 15

Po krótkim wahaniu podszedł do stołu, posadził na nim swoje wielkie ciało i zdjął golf. T.W wstał i ruszył by… Zamarł. Plecy mężczyzny gęsto pokryte były bliznami. Bliznami…takimi, które zostawia po sobie pejcz. W całej swojej lekarskiej karierze nie widzial, czegos podobnego i wiedział ze to były konsekwencje pewnego rodzaju tortur. < Moje tatuaże, doktorku> powiedział złowrogo mężczyzna. < Niech pan będzie tak miły i skoncentruje się na moich tatuażach> Gdy T.W zamrugał, wielkolud potrzasnął glowa. < To się nie uda…> Kobieta natychmiast wstała < Ależ tak, uda s…> < Poszukamy kogoś innego> T.W zdeterminowany stanął przez mężczyzną by zablokować mu drogę do drzwi i ostrożnie wyciągnął swoja lewa rękę z kieszeni spodni. Czarne spojrzenie nieznajomego powędrowało w dół i zatrzymało się na pomarszczonej skórze i zdeformowanym małym palcu. 16

Zaskoczony uniósł głowę i zmrużył oczy jakby się zastanawiał jak daleko sięgają poparzenia. < Do góry az do barku i w dół na plecach> powiedział T.W. Pożar w domu gdy miałem dziesięć lat. Byłem zamknięty w swoim pokoju. Byłem przytomny, gdy się palilem…caly czas. Potem osiem tygodni leżałem w szpitalu. Siedemnaście razy byłem operowany. Zapadła cisza, podczas, której wydawało się ze pacjent analizuje w glowie znaczenie tych slow: „Jeśli byłeś przytomny, musiałeś czuć smród przypalonej skory i czuć niczym niezłagodzony ból. A czas spędzony w szpitalu…operacje…” Ogromne ciało rozluźniło się i napięcie uleciało jakby ktoś odkręcił zawór. T.W przeżywał to ciągle na nowo ze swoimi poparzonymi pacjentami. Jeśli lekarz doskonale znal sytuacje, w której znajdował się pacjent – i to nie, dlatego ze nauczył się tego na studiach, ale dlatego ze sam to przeżył – pacjent czul się od razu bezpieczniej. To tak jakby było się członkiem w tym samym Hardkorowym Klubie. < Wiec, może pan cos z tym zrobić, doktorku?> zapytał mężczyzna kładąc ręce na udach. < Czy mogę je dotknąć?> Wykrzywione usta pacjenta uniosły się lekko w gore jakby T.W właśnie zarobił u niego kolejne plus punkty. 17

< Tak.> T.W celowo używał obu rak przy badaniu tatuaży na nadgarstkach pacjenta by ten miał wystarczająco dużo czasu by przyjrzeć się jego bliznom i jeszcze bardziej się rozluźnić. Gdy skończył oględziny, cofnął się. < Nie jestem pewien jak to będzie przebiegało, ale spróbujmy…> T.W zająkal się i zamrugał. Oczy pacjenta…były teraz żółte. A nie czarne jak wcześniej. < Proszę się nie martwic o moje oczy doktorku> Z nikąd w glowie doktora pojawiła się myśl, ze wszystko co zobaczył było całkiem normalne. < Na czy to stanełem…aha, dobrze wiec spróbujmy z tym laserem> Odwrócił się do kobiety < Może zechciałaby pani usiąść obok niego i przytrzymać go za rękę? Myślę, ze będzie się wtedy pewniej czul. Zaczne od jednego z nadgarstków i zobaczymy jak nam pojdzie> < Czy musze się położyć?> zapytał pacjent. < To nie jest konieczne. Może pan siedzieć, nawet gdy będziemy pracować na szyi. Może pan również dostać lusterko i cały czas przyglądać się co robimy. Poza tym cały czas będę panu mówił, co w danym momencie robie i co może pan 18

odczuwać i w każdym momencie możemy przerwać. Jedno pańskie slow i kończymy. To pana ciało. Pan ma kontrole ok.?> Nastała cisza, podczas, której oboje się na niego gapili. I Wtedy kobieta powiedziała: < Doktorze Franklin jest pan prawdziwym skarbem> Sekundę później, gdy T.W nacisnął noga na ukryty w podłodze włącznik lasera i zrobił nim kolejna cienka kreskę na masywnych nadgarstkach pacjenta, pomyślał ze jego pacjent miał zadziwiająco wysoki próg bólu. Bardzo bardzo wysoki. Każde ukłucie było jak uderzenie napiętej gumy, nic wielkiego, gdy zostało się uderzonym raz czy dwa. Ale po paru minutach większość pacjentów potrzebuje krótkiej przerwy. Ale ten gość nawet nie mrugnął. Ani razu. Wiec T.W kontynuowal…i kontynuowal. Oczywiście sądząc po przekłutych sutkach, kołku w uchu i po wszystkich bliznach można było się domyślić ze ból nie był mu obcy, zarówno ten zadany z wyboru jak i ten bez. Niestety jego tatuaże były bardzo odporne na promienie lasera. T.W stłumił przekleństwo i potrzasnął prawa ręką, która już lekko odrętwiała. < Już dobrze doktorku> powiedział łagodnie pacjent. < Zrobił pan co w jego mocy> 19

< Ale nie mogę pojąć…> zdjął okulary ochronne i rzucił okiem na maszynę. Zastanawiał się czy ona w ogóle działa. Ale przecież widział strumień lasera. < Kolor tuszu w ogóle się nie zmienił> < Doktorku, naprawdę jest ok.> Pacjent również ściągnął okulary ochronne i uśmiechnął się lekko. < Naprawde doceniam ze się pan starał> < Niech to szlak> T.W usiadł na swoim stołku i ze złością wpatrywał się w tatuaż. < Tych tatuaży nie zrobili panu na ochotnika, prawda?> Palnął nie zastanawiając sie, mimo ze zabrzmiało to całkiem nieprofesjonalnie. Kobieta poruszyła się niespokojnie na krześle jakby martwiła się o reakcje swojego męża. Ale mężczyzna potrzasnął jedynie glowa. < Nie, doktorku. Nie zgłaszałem się na ochotnika> < Do jasnej cholery.> T.W skrzyżował rece na piersi i w glowie kartkował swoje encyklopedie wiedzy o ludzkiej skórze. < Po porostu nie rozumiem dlaczego…łamie sobie głowę nad innymi metodami. Jednak nie uważam by chemiczne usuwanie było skuteczniejsze. Mam na myśli, jeśli laser nie przyniósł żadnych rezultatów> 20

Mężczyzna pocierał nadgarstki swoimi zaskakująco eleganckimi palcami. < Można by było je wyciąć?> Kobieta natychmiast potrzasnęła glowa. < Nie uważam tego za dobry pomysł> < Popieram> wymamrotał T.W. Pochylił się i skubnął skore pacjenta. < A co jeśli blizny nie sa problemem?> Tego tematu nie zamierzał zagłębiać. Blizny – sądząc po plecach pacjenta – były bezspornie problemem. < Tego bym nie polecał> Nastąpiła kolejne długa cisza podczas gdy T.W kolejny raz myślał nad rozwiązaniem a jego klienci zostawili mu wolna przestrzeń. Gdy przeanalizował już wszystkie możliwości po prostu przyglądał się obojgu. Przepiękna kobieta siedziała obok przerażająco niebezpiecznie wyglądającego mężczyzny, jedną rękę miała na jego nagim ramieniu a druga głaskała go po zniszczonych bliznami plecach. Było oczywiste, że w jej oczach, jego blizny nie 21

obniżały jego wartość. Dla niej był kompletny i piękny mimo stanu w jakim była jego skora. T.W pomyślał o swojej zonie, która była dokładnie taka sama. < Nie ma pan żadnych innych pomysłów doktorku?> zapytał mężczyzny. < Przykro mi> Niespokojny błądził wzrokiem po ścianach, nienawidził tego uczucia bezsilności. Jako lekarz był wyszkolony by cos przedsięwziąć. Jako człowiek z sercem czul nieodparta potrzebę by cos zrobić. < Bardzo mi przykro> Mężczyzna znów uśmiechał sie lekko. < Leczy pan wielu poparzonych ludzi, prawda?> < To moja specjalność. W większości dzieci. Wie pan, z uwagi na..> < Tak, wiem. Na pewno jest pan dla nich dobry> < Jak mógłbym nie być?> Pacjent pochylił sie i położył swoje wielkie łapsko na ramieniu T.W. < Będziemy się zbierać doktorku, ale moja Shellan położy zapłatę na pana biurku> T.W spojrzał na kobiete, która pochylona była nad książeczką czekową i potrzasnął głową. < Jesteśmy kwita. Przecież w ogóle nie mogłem panu pomoc> 22

< O nie, zabraliśmy panu wiele czasu. Zapłacimy> T.W zaklął w duchu kilka razy. I wypalił: < Szlag by to!> < Doktorku? Niech pan na mnie spojrzy> T.W usłuchał. Rany te żółte spojrzenie było naprawdę hipnotyzujące. < Wow, ma pan niesamowite oczy> Pacjent uśmiechnął się ciut szerzej i pokazał zeby, które…nie były normalne. < Dzieki doktorku. A teraz niech mnie pan dobrze posłucha. Zapewne będzie pan śnił o dzisiejszym wieczorze i powinnien pan zakodować ze ze mną jest wszystko ok., rozumiemy sie?> T.W zmarszczył czoło. < Dlaczego miałbym śnic…> < Po prostu proszę to sobie zapamiętać : u mnie wszystko wporzasiu. Na tyle na ile pana już poznałem to będzie zapewne zaprzątać pana głowę najbardziej> < Nadal nie rozumiem dlaczego miałbym ś…> T.W zamrugał i rozejrzał się po pokoju zabiegowym. Siedział na małym stołku, którego używał do badania pacjentów, obok stołu stało krzesło a w jego reku były okulary ochronne…wszystko było normalnie – poza tym ze oprócz niego w pokoju nie było nikogo. Dziwne. 23

Mógł przysiąc, ze jeszcze przed chwila rozmawiał z niewiarygodnie… Nagle zaatakował go wściekły ból glowy, potarł skronie i nagle poczuł się bardzo zmeczony…zmeczony i dziwnie przygnębiony jakby zawiódł w czymś, co było dla niego ważne. I był zmartwiony. Martwił sie o jakiegoś m… Ból glowy sie nasilił. Z jękiem wstał i podszedł do biurka. Leżała tam koperta, zwykła bezowa koperta na której napisane było: „Dla Dr.T.W Franklina jako podziękowanie, do wykorzystania według jego uznania dla dobrych uczynków oddziału.” Obrócił koperta, otworzył i wyciągnął czek. Szczeka opadła mu do podłogi. Sto tysięcy dolarów. Wystawionych na oddział dermatologii szpitala Św. Franciszka. Imię na czeku brzmiało: Fritz Perlmutter a w lewym górnym rogu nie było adresu tylko dyskretna notatka : Narodowym Bank Coldwell, klient prywatny. Sto tysięcy dolarow. Przez moment przed oczami stanął mu obraz mężczyzny z bliznami i przepięknej kobiety, ale natychmiast został on rozmyty przez nasilający sie ból glowy. T.W wziął czek i wsadził go sobie do kieszeni, wyłączył laser i komputer i korytarzem ruszył w kierunku tylnego wejścia do kliniki, po drodze wyłączając wszystkie światła. 24

W drodze do domu myślał o swojej zonie i o tym jak się zachowała, gdy po raz pierwszy go ujrzała, przed wieloma laty. Miała wtedy jedenaście lat i była u niego w odwiedzinach razem z jej rodzicami. Gdy weszła miał ochotę zapaść się pod ziemie ponieważ już wtedy był w niej zakochany. Leżał wtedy na łóżku szpitalnym i polowe ciała miał obandażowaną. Uśmiechnęła się do niego, wzięła go za reke i zapewniła, ze nieważne jak źle wygląda jego ramie, ona nadal będzie chciała się z nim przyjaźnić. Mówiła to na serio. Potem wiele wiele to udowodniła. Lubiła go nawet bardziej niż tylko jak dobrego przyjaciela. Czasami, wiedza, ze dla ludzi których się kocha twój wygląd nie jest ważny, była najlepszym lekarstwem. Przejeżdżał kolo sklepu jubilerskiego, który był już prawie zabity deskami potem kolo kwiaciarni i sklepu z antykami, w którym z tego, co wiedział, jego zona lubiła poszperać. Podarowała mu trójkę dzieci. Prawie dwadzieścia lat małżeństwa i swobodę by mógł rozwijać swoją karierę. On za to podarował jej wiele samotnych wieczorów. Wiele samotnych kolacji z dziećmi. Urlopy, które ograniczały się do jednego lub dwóch dni pomiędzy konferencjami dermatologów. I Volvo. 25

Zabrało mu dwadzieścia minut zanim znalazł czynny supermarket, nerwowo biegał miedzy regalami mimo, ze był to sklep całodobowy. Dział z kwiatami znajdował się na lewo zaraz przy wejściu. Gdy zobaczył te roże, chryzantemy i lilie najchętniej zaparkowałby swoje auto tylem i cały bagażnik wypełnił bukietami. I tylne siedzenie tez. W końcu zdecydował sie na jeden kwiat i trzymał go starannie w ręce przez cala drogę do domu. Zaparkował w garażu, ale nie wszedł przez kuchnie tylko zadzwonił do drzwi frontowych. Zaufana i piękna twarz jego zony wyjrzała prze długie i wąskie okno przy drzwiach. Wydawała się zaskoczona gdy otworzyła mu drzwi. < Zapomniales klu…> T.W wyciągnął poparzona rękę z kwiatem w jej kierunku. Była to skromna stokrotka. Dokładnie taka sama jak ta, która co tydzień przynosiła mu do szpitala. Przez dwa miesiące. < Nie dziękuję ci wystarczająco często> wyszeptał T.W. < I niewystarczająco często mowie ci, ze cie kocham albo ze uważam cie za nadal tak samo piękną jak w dniu naszego ślubu> Ręce jego zony drżały gdy wzięła od niego kwiat. < T.W…czy wszystko jest w porządku?> 26

< Mój Boze…sam fakt, ze o to pytasz tylko dlatego ze podarowałem ci kwiat…> Potrzasnął glową i wziął ja w ramiona. Ich nastoletnia córka przeszła obok i przewróciła oczami zanim weszła po schodach. < Wynajmijcie sobie pokój> T.W uwolnił swoja żonę z uścisku i zaczesał jej lekko posiwiałe włosy za ucho. < Myślę, ze powinniśmy wziasc sobie jej rade do serca, co o tym myślisz? Aha i w nasza rocznice wyjeżdżamy i to nie na konferencje> Jego zona uśmiechnęła się i cala jej twarz się rozpromieniła. < Co w ciebie wstąpiło?> < Dziś wieczorem w klinice był u mnie pewien pacjent z zona…> zadrżał i potarł sobie skronie. zapytała jego zona i wtuliła się w niego. < A potem wrócimy do tematu pokoju> T.W objął ja ramieniem i pocałował kiedy szli korytarzem do kuchni. < Brzmi wspaniale. Po prostu wspaniale> 27

28

Rozdział 10 W posiadłości bractwa, w jego i Belli sypialni, Zsadist stal przy jednym z okien i spoglądał na taras i ogród znajdujący się na tyłach domu. Jego nadgarstki piekły po laserowym zabiegu, ale ból nie był az taki zły. < Cała ta sprawa wcale mnie nie dziwi> powiedział. Bella stanęła za nim i objęła go w talii. < Tak to porządny facet> Bezradność otuliła ich niczym mgła: Zsadist nie wiedział, co dalej. Miał małą nadzieje, ze może uda się usunąć tatuaże jakby przez to wszystko mogło stać się lepszym. Ale nawet, jeśli by się udało to nadal miałby blizny na twarzy. W pokoju dziecięcym za nimi, Nalla zaczęła mamrotać i czkać a potem rozległ się płacz.

1

powiedziała Bella i już chciała do niej iść. < Nie mam pojęcia, co ona znowu…> < Pozwól mi iść do niej> powiedział zduszonym głosem Z. < Pozwól mi spróbować ją…> Brwi Belli powędrowały w gore ale zaraz potem kiwnęła. < Ok. Ja zostanę tutaj> < Nie upuszczę jej, obiecuje> < Wiem, pamiętaj tylko by podtrzymywać jej główkę> < Dobrze, zrozumialem> Gdy Zsadist stanął przy kołysce, czul sie jakby nieuzbrojony stanął naprzeciwko Lessera. Nalla parsknęła i zdawała się go wyczuć. < To ja, twój ojciec, tata> Jak ona by go nazwala? Patrzył na swoja córkę. Na sobie miała śpioszek z Red-Sox, bezwątpienia prezent od V. albo Butcha, jej dolna warga drżała jakby chciała odskoczyć od brody, ale bała się upadku. Zapytał cicho. Nalla wyciągnęła do niego rączki a on zerknął na drzwi. Nie było tam Belli z czego się ucieszył. Nie chciał by ktokolwiek widział jak niezręcznie się zachowywał, gdy pochylił się nad kołyską i…

2

Nalla idealnie pasowała w jego rece, jej pupka leżała na jego jednej rece a główka na drugiej. Gdy ja dobrze ułożył i podniósł do góry czul ze jest zadziwiająco silna, ciepła i… Nalla złapała za jego sweter i przyciągnęła się do niego, domaga się bliskości…a spełnienie jej życzenia przyszło mu zaskakująco łatwo. Gdy przycisnął ją do piersi, natychmiast się uspokoiła i wtuliła się w niego całym ciałkiem. Trzymanie jej na rekach było tak naturalne. Tak samo naturalne jak było podejść do bujanego fotela, usiąść i kołysać się, odpychając się jedna noga. Już po pierwszym spojrzeniu na jej rzęsy, jej pyzate policzki i jej mocny uścisk na jego swetrze można było rozpoznać jak bardzo go potrzebowała – i nie tylko by ją chronił. Potrzebowała tez jego miłości. < Wygląda na to ze wy dwoje całkiem dobrze sobie radzicie > cicho powiedziała Bella stojąc w drzwiach. Spojrzał w jej stronę. < Ona chyba mnie lubi> < Oczywiście ze cie lubi> Z. znów obrócił głowę do córki i po chwili powiedział : < Byłoby super moc się ich pozbyć. Tatuazy. Ale nadal pytała by o moja twarz> < I tak będzie cie kochać. Kocha cie już teraz>

3

Palcem wskazującym głaskał Nalle po ramieniu, pieścił ją, gdy ona jeszcze bardziej przytulała się do jego serca a rączką uderzała w grzbiet jego dłoni. Nagle jak grom z jasnego nieba powiedział: < Nigdy nie opowiadałaś mi o twoim uprowadzeniu> < Ja…Eee…nie chciałam cie denerwować> < Często chronisz mnie przez rzeczami, które mogą mnie zdenerwować?> < Na pewno?> < Co ze mnie za mężczyzna jeśli nie mogę być dla ciebie gdy mnie potrzebujesz> < Zawsze jesteś, gdy cie potrzebuje. I przecież trochę o tym rozmawialiśmy> < Troche> Boże, czul sie jak gowno (*tu wybrałam Tl. Z ang bo bardziej brzmialo jak Z. w niemieckim było ze „czul się okropnie”co za shit ) z powodu tych wszystkich sytuacji przez które sama musiała przechodzić tylko dlatego ze miał popierdolone w glowie(*znow tl.ang ). A mimo to jej glos brzmiał dosadnie gdy mówiła: Potrzasnęła glową. < Nie dam mu możliwości by mógł cie zranić, jeśli mogę temu zapobiec. W żadnym wypadku –i nie zrobiłabym tego nawet gdybyś sam nie przeżył tych wszystkich traumatycznych rzeczy> Z. wydal z siebie dźwięk na znak ze ja słyszał; ale się z nią nie zgadzał. Chciał dać jej wszystko czego potrzebowała. Zasługiwała na to. A jego przeszłość miała za duzy wpływ na ich zycie. Nawet teraz. Jezu, to jak zachował się w stosunku do Nalii było… < Czy mogę powiedzieć ci cos w zaufaniu?> zapytała. < Mary chciałaby mieć dziecko> Wzrok Z. szybko powędrował w gore. < Tak? To swietnie…> < Biologiczne> < Oh> Zsadist potrzasnął glową. 5

< Nigdy tego nie zrobi. Nie mógłby być z nikim oprócz Mary> Ponieważ sztuczne zapłodnienie u wampirów nie było możliwe. < Jeszcze nie rozmawiała o tym z Rhagem ponieważ najpierw chce dojść do ładu w własnymi uczuciami. Ze mna rozmawia by przejść przez wzloty i upadki jej uczuć nie wciągając w ten magiel Rhaga. Czasami tak bardzo pragnie dziecka ze myśli ze byłoby ok. gdyby przespał się z inna a w inne dni nie może znieść nawet takiej myśli i rozmyśla nad adopcją. Chce przez to powiedzieć, ze nie wszystko można wyjaśnić ze swoim partnerem. Nawet nie powinno się. Po moim uprowadzeniu byłeś ze mną. Jesteś ze mną teraz. To nigdy nie podlegało dyskusji. Ale to nie znaczy ze musze wtajemniczać cie w najdrobniejsze szczegóły. Proces uzdrawiania składa sie z wielu aspektów.> Z. próbował sobie wyobrazić jak opowiada Belli o szczegółach gwałtów, które przeżył…Nie… nie chciał złamać jej serca tym chorym koszmarem, który przeżył. zapytał. po krótkiej przerwie dodała: < I poszłam tam ponownie…do miejsca gdzie byłam przetrzymywana> 6

Szeroko otworzył oczy i spojrzał na nią przenikliwie. < Ze co zrobiłaś?> Skinęła. < To było konieczne> < Nigdy mi tego nie powiedziałaś> Kurwa była tam jeszcze raz? Bez niego? < Musiałam. Dla mnie. I musiałam to zrobić sama a nie chciałam o tym dyskutować. Wrath wiedział kiedy wyszłam i jak tylko wróciłam zameldowałam się u niego ponownie by wiedział ze wróciłam> < Cholera… żałuje, ze o tym nie wiedziałem. Teraz czuje się jak gówniany Hellren> Długi czas oboje milczeli. zaczela. < jeśli Ci to pomoże: Do tej pory nigdy nie było takiej rzeczy o której nie mogłabym Ci powiedzieć. Ani razu nie zwątpiłam w twoje wsparcie, ale to ze jesteśmy małżeństwem nie oznacza ze przestalam być niezależną osobą.> < Wiem o tym…> zastanawiał się nad tym jedna minutę. < Nie chciałem tam wracać gdzie ja…do lochu. Gdyby nie uwięziła w tej celi innego wampira nigdy bym tam nie wrócił.>

7

Teraz już nie mógł tam wrócić. Posiadłość starego lądu gdzie był uwieziony, została sprzedana ludziom przed wieloma latami i ostatecznie uznana została przez angielska organizacje English National Trust za zabytek. < Poczułaś się lepiej?> zapytał nagle. < Po tym jak tam poszłaś?> < Tak, bo Vishous obrócił ten dom w popiół. Dzieki czemu zamkniecie tego rozdziału było bardziej kompletne> W roztargnieniu Z. potarł brzuszek Nalli, podczas gdy jego wzrok spoczywał na jego Shellan. < Zastanawiam się właśnie, dlaczego wcześniej o tym nie porozmawialiśmy> Bella uśmiechnęła się i glowa wskazała na małą. < Cos innego zaprzątało nasza uwage > < Czy mogę być szczery? Jaskiniowiec we mnie chce wierzyc ze wiesz ze gdybyś tylko chciała w każdej chwili poszedłbym tam z tobą, wspierałbym cie> < Ależ wiem o tym doskonale mimo to chciałam iść tam sama. Nie potrafie tego wyjaśnić…po prostu musiałam to zrobić. Chodziło o odwagę.> Nalla obróciła główkę do swojej mamy, zaczęła machać rekami i gruchać. < Wydaje mi się ze ona chce cos co tylko ty możesz jej dac> powiedział Z. uśmiechając się i podnosząc się z bujanego krzesla. 8

On i Bella spotkali się w polowie pokoju. Przekazując dziecko pocałował swoja Shellan i przez chwile pozostał w tej pozycji tak ze oboje trzymali ich córeczkę. < Wychodzę dzisiaj, ok.?> powiedział. < To nie potrwa długo> < Obiecuje. Musze przecież opiekować sie moimi kobietami> **** Zsadist uzbroił się i zmaterializował w szczerym polu zalesionej zachodniej części miasta. Polana oddalona była od niego o dwadzieścia metrów i tuz obok płynął potok ale zamiast pustego miejsca miedzy sosnami w glowie miał obraz pustej chaty ze sklejki z blaszanym dachem. Wizja była dla niego tak rzeczywista i wyraźna jak drzewa wokół niego i gwiazdy na niebie: Budynek do tymczasowego użytku zbudowany został w pospiechu przez korporacje Lesserow ale to co wydarzyło się w środku miało swoje trwale konsekwencje. Szedł w stronę polany, zarośla łamały się pod jego stopami, dźwiękiem przypominając spokojny trzask ognia w kominku. Jego myśli jednak były dalekie od spokojnych i przytulnych. Zaraz za drzwiami wejściowymi chaty znajdowała się kabina prysznicowa i zagipsowane wiadro z przymocowana deska klozetowa na górze.

9

Sześć długich tygodni Bella myła się w tej kabinie prysznicowej o wymiarach półtorej metra kwadratowego i Z. wiedział doskonale, ze nie była wtedy sama. Ten sukinsyn Lesser ja podglądał. Prawdopodobnie nawet jej pomagal. Kurwa. Sama myśl o tym sprawiała, ze chciał ponownie wytropić i zabić skurwiela. Ale Bella sama zatroszczyła sie o śmierć zabójcy. Ona była ta która strzeliła mu w głowę gdy stal przed nią sparaliżowany jego chora miłością... Kurwa. Otrząsnął się i wyobraził sobie reszte chaty. Po lewej stronie na ścianie były tanie połki zamontowane pod katem prostym, na których były narzędzia do tortur. Dłuta, noże, piły reczne…nawet dziś widział jak błyszczą. Była tez ognioodporna szafa której drzwiczki wyrwał. I byl tez stół do sekcji zwłok ze śladami świeżej krwi, który przerzucił przez pokój jak papierowa torebkę. Dokladnie pamiętał jak rozkladali chate na czesci pierwsze. Tygodniami szukali Belli po tym jak Lesser włamał sie do jej domu i uprowadził ja. Wszyscy myśleli ze nie żyje, ale on nie chciał tego zaakceprowac. Dręczyła go nieodparta potrzeba by ja uwolnic…potrzeba ktorej wtedy nie rozumiał, ale której nie mógł się wyprzeć. 10

Przełomem była ucieczka wampira cywila z – jak to nazywała korporacja lesserow- z „centrum przekonywania”. Ponieważ dematerializował się przez las w odstępach kolo stu metrów , mógł później narysować Bractwu mapę dzięki której Z. namierzył to miejsce by dalej szukać swojej kobiety. Pierwszym, co odkrył była okrągła spopielona plama na ziemi przed drzwami i pomyślał ze to były prochy Belli którą zostawiono na działanie słońca. Uklekl i położył swoje rece na kupce popiołu i gdy jego wzrok się rozmazał nie mógł zrozumieć dlaczego. Łzy. Miał łzy w oczach. A ponieważ bardzo długo już nie płakał nie mógł na początku zrozumieć, co się z nim dzieje. Wracając do teraźniejszości wziął głęboki oddech i zrobił krok do przodu, jego buty kroczyły po płaskim ochwaszczonym trawniku. Zazwyczaj gdy Vishous używał swojej reki nie zostawało nic poza popiołem i drobnymi kawałkami metalu i tak tez było w tym przypadku. Runo leśne już zaczynało odrastać i wkrótce cala polana będzie gęsto porośnięta. Przetrwały trzy rury w podłodze i zostaną, nieważne ile młodych sosenek wypuści pędy. Z. przykląkł, wyciągnął latarke z kieszeni i skierował wiązkę światła na dziurę w ktorej tkwiła Bella. Teraz czesciowo wypełniały ja igly sosnowe i woda. Gdy ja oznalazl w tej 11

dziurze w ziemi był grudzień i mógł sobie mniej więcej wyobrazić jak zimno musiało być jej tam na dole. Chłód i ciemność i ciasny ucisk prazkowatego metalu. Prawie przeoczył to podziemne wiezienie. Ale po tym jak przerzucił przez pokój stół do sekcji zwłok, usłyszał jęk i to doprowadziło go do tych trzech rur. Jednak, gdy zdjął pokrywę z rury z której dobiegał jęk, wiedział ze ją znalazł. Jednak nie całkiem. Gdy wyciągnął liny z dziury uwieszony był na nich wampir cywil który trząsł się jak male dziecko. Bella była nieprzytomna. Podczas uwalniania Belli Z. został postrzelony przez system bezpieczeństwa, który Rhage rozbroił tylko częściowo. Jednak, gdy pochylił się, złapał za line i powoli ciągnął ja w gore nie czul kul w swojej nodze. Jako pierwsze zobaczył mahoniowe włosy swojej ukochanej i odurzająca ulga osiadła nad nim jak ciepły obłok. Jednka potem zobaczyl jej twarz. Jej oczy były zszyte. Wstał, jego ciało broniło się zawzięcie przed tymi wspomnieniami, jego żołądek buntował się, jego gardło się zacisnęło. Po wszystkim opiekował się nią. Umyl. Nakarmił ją, mimo ze malo nie zwariowal dajac jej ta rozkladajaca się rzecz z jego żył. 12

Służył jej również podczas jej chcączki (*Boze niecierpie tego slowa ! ale z braku lepszego…)

Czego efektem była Nalla. A w zamian? Bella oddala mu świat. Zsadist rzucił ostatnie spojrzenie za siebie już nie widział swojego wyimaginowanego otoczenia, lecz rzeczywistość. Może Bella była od niego mniejsza, ważyła 50 kg mniej niż on, nie była biegła w sztukach walki i nie umiała obchodzić się z bronia…ale była od niego silniejsza. Przetrwala to co ja spotkalo. Rozglądając się po polanie zadawał sobie pytanie czy przeszłość mogła być taka jak budynek we własnej glowie, ktory można było zburzyć i przez to zostać uwolnionym? W ta i z powrotem przesuwał stopa po leśnym podłożu. Chwasty, które wwiercały się w ziemie wyglądały jak zielone wąsy, zagęszczając się w miejscach gdzie otrzymywały najwięcej światła słonecznego. Z popiołu powstawało nowe zycie. Z. wyciągnął komórkę z kieszeni i napisał wiadomość tekstowa, jaka nie spodziewał się ze kiedykolwiek napisze. Potrzebował czterech prób zanim zrobił to poprawnie. I gdy wcisnął „wyślij“ głęboko w sobie wiedział ze zmienił wlasnie bieg jego zycia. I mógł to zrobić, pomyślał chowając komórkę do kieszeni spodni. 13

Niektóre ścieżki można wybrać a niektóre ominąć. Oczywiście nie zawsze. Czasami los popycha cie w pewne miejsca i kopie cie w tylek. A czasami samemu można wybrać adres. I jeśli zostaje ci chociaż polowa rozumu - nieważne jak trudne by to było i dziwne byś się czul - wchodzisz do środka domu… i znajdujesz siebie.

14

Rozdział 11 Godzine później w posiadłości bractwa, Z. siedział w piwnicy przy starym węglowym kotle. Kocioł był reliktem z wczesnych lat dziewiedziesiatych ale nadal dobrze funkcjonował i dlatego nie było powodu by go modernizować. Poza tym utrzymanie w nim płonącego ognia wymagało trochę wysiłku a Doggenowie kochali regularne obowiązki domowe. Im więcej tym lepiej. Ogromny żelazny kocioł miał z przodu małe okno z grubym na dwa centymetry hartowanym szkłem a za nim buchały płomienie, leniwe i gorące . < Zsadist?> Z. potarł sobie twarz ale nie odwrócił się słysząc znajomy głos. W pewnym sensie nie mógł uwierzyć ze zamierzał zrobić to, co zaplanował, rozdzierała go wewnętrzna potrzeba by uciec. Odchrząknął i powiedział: 1

< Cześć> < Cześć> Nastała krotka przerwa az Mary powiedziała: < Czy to wolne krzesło obok ciebie jest dla mnie?> Obrócił się. Mary stała na u stop schodów, jak zawsze ubrana w spodnie z materiału i koszulkę polo z długimi rękawami. Na lewej ręce miała masywny złoty Rolex a w uszach małe perły. < Tak.> odpowiedział. < Tak…dziekuje ze przyszłaś> Mary podeszła do niego, jej skórzane mokasyny cichutko uderzały w betonowa podłogę. Gdy usiadła na składanym krześle, obróciła się tak by siedziała naprzeciwko niego. Z. potarł swoja ogolona głowę. W rozciągającej się ciszy z rogu zerwał się podmuch…a u góry ktoś włączył zmywarke…w kuchni zadzwonil telefon. W końcu czując się jak idiota nic nie mówiąc podniósł jeden z nadgarstków w gore. < Musze poćwiczyć, co powiem Nalli, kiedy mnie o to spyta. Po prostu musze…musze mieć cos przygotowane, cos, co mogę jej powiedzieć. Cos co…jest właściwe, rozumiesz?> Mary kiwnęła powoli. 2

< Tak, rozumiem> Z. znów obrócił się w stronę kotła i przypomniał sobie jak spalił w nim czaszkę posiadaczki i nagle zdał sobie sprawe ze jest to równoważnik do spopielenia przez V. domu w którym wieziona byla Bella. W prawdzie nie można było spalic zamku…ale mimo to znalazł swój sposób oczyszczenia poprzez ogień. Jednak to o co nie zadbał to, druga część procesu leczenia. Po chwili Mary zaczęła: < Zsadist?> < Tak?> < Czym sa te znaki?> Z. zmarszczył czoło i rzucił jej szybkie spojrzenie. Czyżby naprawde tego nie wiedziała? Z drugiej strony…była człowiekiem. Może naprawde nie znała znaczenia tych tatuaży. < To niewolnicze obrecze. Byłem…niewolnikiem> < Czy to bolalo gdy umieszczali te znaki na tobie?> < Tak> < Czy zrobiła to ta sama osoba która pocięła ci twarz?> < Nie, to zrobił to Hellern mojej posiadaczki. Moja posiadaczka…to ona zakuła mnie w kajdany. On zniszczył mi twarz> < Jak długo byłeś niewolnikiem?> 3

< Sto lat> < Jak się uwolniłeś?> < Czy sprawiano ci ból, gdy byłeś niewolnikiem?> Przełknął mocno. < Tak.> < Myslisz o tym nadal?> Spoglądał na swoje ręce, które z jakiegoś powodu nagle zaczęły go bolec. No tak. Zacisnął dłonie w pięści tak mocno ze jego palce prawie odłamały się od kostek. < Czy w dzisiejszych czasach niewolnictwo nadal istnieje?> < Nie. Wrath tego zabronił. To prezent ślubny dla mnie i dla Belli> < Jakiego rodzaju niewolnikiem byłeś?> Zsadist zamknął oczy. To bylo pytanie na które nie chciał odpowiadać. Długi czas jedyne co mógł zrobić to zmusić się by pozostać na krześle ale potem sztucznie spokojnym głosem powiedział: < Byłem niewolnikiem krwi. Pewna kobieta używała mnie dla mojej krwi.> 4

Cisza, która zapadła po jego słowach przytłaczała go jak namacalny ciężar. < Zsadist? Czy mogę położyć moje rękę na twoich plecach?> Jego głowa musiała wykonać jakiś ruch, który był równoznaczny z przytaknięciem, bo miękka ręka Mary spoczęła na jego ramieniu, zataczając wolne, delikatne kręgi. < To sa właściwe odpowiedzi> powiedziała. < Wszystkie.> Musiał szybko zamrugać ponieważ ogień w okienku kotła zamazywał się przez jego oczami. < Tak sadzisz?> zapytał.

5

EPILOG Sześć miesięcy później… < I o co cały ten hałas skarbeczku?> Bella weszła do pokoju dziecięcego i znalazła Nalle stojącą wyprostowaną w swoim łóżeczku, rączki kurczowo trzymające szczebelki, twarz czerwona i wykrzywiona od płaczu. Wszystko leżało powyrzucane na podłodze : poduszka, pluszowe zabawki i kołderka. < Brzmisz, jakby Twój świat ponownie się kończył> stwierdziła Bella biorąc swoja płaczącą córeczkę na ręce i spoglądając na pluszowe zabawki. < Czyżby powiedziały cos głupiego?> To ze poświecono jej uwagę sprawiło ze male łezki płynęły jeszcze szybciej i mocniej. < Ojej Ojej sprobuj wstrzymać oddech – to nasila głośność…A wiec dobrze, przed chwila zjadłaś wiec nie jesteś głodna. Pieluszkę masz suchą> Lament się nasilił. < Chyba już wiem, o co tu chodzi…> Bella spojrzała na zegarek.

6

< Możemy, sporbowac, ale nie wiem czy nie jest jeszcze za wcześnie> Pochyliła się, podniosła z podłogi ulubiony kocyk Nalli i owinęła ją nim idąc w strone drzwi. Gdy opuściły pokój dziecięcy i ruszyły korytarzem pełnym posagow w strone dużych schodów, Nalla nieco się uspokoiła. Droga przez tunel do centrum treningowego przebiegła również dość spokojnie – ale gdy doszły do biura i nikogo tam nie zastały, krzyk zaczął się na nowo. < Zaczekaj zaczekaj sprawdzimy czy…> Z przebieralni grupa młodych rekrtutow wszyła właśnie na korytarz i poczłapała w kierunku garażu. Dobrze było ich widzieć i nie tylko dlatego ze znaczyło to, ze Nalla dostanie to czego się domagała ale dlatego ze po napaści na Glymere szkolenie przyszłych żołnierzy zostało czasowo zawieszone. W miedzyczasie jednak, Bractwo na nowo zaczęło zajmować się szkoleniem przyszłego pokolenia tylko ze tym razem uczniowie nie pochodzili tylko z arytokrytycznych rodzin. Bella weszła do sali gimnastycznej tylnimi drzwiami i zaczerwieniła się na widok tego co ja powitało. Zsadist okładał worek treningowy, jego silne pięści popchały go do tylu az wisiał pod mocnym katem. Jego naga klatka piersiowa wyglądała oszałamiająco w światłach lamp, mięsnie mocno wyeksponowane, kolczyki w sutkach mieniły się, jego pozycja bojowa perfekcyjna nawet dla jej niedoświadczonych oczu. Z drugiej strony sali stal jeden z uczniów, całkowicie zafascynowany widokiem Zsadista. Sweter zwisali bezwładnie w jego chudej rece a twarz wyrażała mieszankę strachu i 7

podziwu. Oczy miał szeroko otwarte a usta rozdziawione formując male „O”. W tej samej sekundzie w której płacz Nalli rozniósł się echem po sali, Z. się obrócił. < Przepraszam ze Ci przeszkadzamy> Bella przekrzykiwala lament dziecka. Twarz Z. dosłownie rozpłynęła sie z miłości i cale napięcie i koncentracja zniknęły z jego oczu zastąpione tym czym Bella lubi nazywać jego „Spojrzeniem na Nalle”. Wyszedł im naprzeciw spotkając się z nimi w polowie niebieskiej maty, biorąc małą na rece pocałował Belle w usta. Nalla natychmiast wmoscila się w objęcia jej ojca, ramiona owinęła wkoło jego grubej szyji i wtulila się w jego masywna klatke piersiowa. Zsadist spojrzał przez ramie na ucznia i głębokim głosem powiedział: < Autobus zaraz przyjedzie chłopcze. Powinieneś się pospieszyć> Gdy ponownie sie obrócił Bella poczuła ramiona jej Hellren owinięte wokół jej talii, gdy mocno ja do siebie przyciągnął. Pocałował ja ponownie i zamruczał: < Musze wziasc prysznic. Chcesz mi w tym pomoc?> < Oo tak> Cala trojka opuściła sale gimnastyczna i ruszyła w głąb domu. W połowie drogi Nalla zasnęła wiec odłożyli małą do łóżeczka i oddali się przyjemności brania prysznica, bardzo 8

gorącego prysznica i to gorącego nie tylko z powodu temperatury wody. Za jakiś czas Nalla znów się przebudziła, w sam raz na „godzine bajek”. Podczas gdy Bella osuszała sobie włosy ręcznikiem, Z. wziął małą i razem, tata i córka, usadowili się wygodnie na dużym łóżku. Zaraz potem Bella wyszła z łazienki, oparła się o framugę drzwi i patrzała na nich. Byli do siebie tak mocno przytuleni ze wygadali jak jedna osoba. Z. miał na sobie ciemne piżamowe spodnie w kratke i dopasowany T-shirt bez rękawów. Nalla ubrana była w blado niebieski śpioszek z białym napisem „Córeczka tatusia”. < Miejsca w których będziesz> przeczytał Z. z okladki książki < Autorstwa Dr. Seuss> Podczas gdy Z. czytał, Nalla uderzała raczkami w strony. To był nowy rytuał. Pod koniec nocy kiedy Z. wracał do domu z patrolu lub z zajęć, bral prysznic podczas gdy Bella karmiła Nalle, potem wspinał się na łóżko z jego córeczka i czytał jej dopóki nie zasnęła. Poczym ostrożnie zanosił ja do pokoju dzieciecego…i wracał do sypialni na - jak to nazywał- „czas dla mamy i taty”. Zarówno czytanie jak i rosnący komfort w obcowaniu z Nalla były małymi cudami i Mary miała swój udział w każdym z nich. Raz w tygodniu spotykali się w piwnicy przy kotle. Bella wiedziała o tych sesjach i Z. czasem opowiadał jej o tematach jakie omawiali ale duża cześć zostawała w piwnicy miedzy Z. i Mary, mimo to Bella wiedziała ze niektóre z tematy były ciezkie. Wiedziała to ponieważ często po sesji, Mary znikała z Rhagem w ich pokoju i długo długo z niego nie wychodzili. 9

Ale przynosiło to skutki. Z. relaksował się w nowy inny sposób. Najbardziej widoczne rezultaty terapii widoczne byly w obcowaniu Z. z Nalla. Gdy mała łapała go za nadgarstki nie odpychał jej raczek i pozwalał by dotykała lub całowała wytatuowane obręcze. Pozwalał jej raczkować po swoich oblizionych plecach a nawet ocierać jej policzek o jego. Miał również imię jego córki zapisane na skórze pod imieniem Belli, wyryte z uczuciem przez jego braci. Objawiało się to również tym ze ustąpiły jego koszmary. Już od miesięcy nie zbudził się ze snu wystraszony i zlany potem. Zmienił się tez jego uśmiech, który teraz był szerszy i częściej gościł na jego twarzy niż do tej pory. Nagle bez ostrzeżenia obraz Zsadista z jego córeczką w ramionach trochę się zamazał i Z. podniósł wzrok jakby wyczuwając jej łzy. Czytal dalej ale zmartwiony zmarszczył czoło. Bella posłała mu buziaka a w reakcji na niego Z. poklepał ręką miejsce obok niego. < Wiec…ruszaj w droge!> doczytał ostatnie zdanie gdy Bella wtuliła się w jego bok. Nalla pisnęła wesoło i uderzyła w zamkniętą książkę. < Wszystko w porządku?> wyszeptał. Bella położyła mu reke na policzku i przyciągnęła jego usta do swoich. < Tak. Nawet bardzo.> Gdy sie całowali, Nalla ponownie uderzyła raczka w okładkę książki. < Jesteś pewna ze wszystko ok?> zapytał. < Jeszcze jak> 10

Nalla złapała za książkę i Z. uśmiechnąl się i lekko pociągnął. Nalla zachichotała. < Nie do wiary! Chcesz jeszcze posłuchać i wiesz ze dostaniesz to czego chcesz kiedy robisz tak z ta warga. Oo tak, masz swojego ojca pod kontrola, co?> Nalla zagruchała, gdy jej tatuś ponownie otworzył książkę i historia na nowo rozbrzmiała z jego ust. < Gratulacje! Dzisiaj jest twój…> Bella zamknęła oczy, pochyliła głowę i oparła ja na ramieniu jej Hellren przysuchujac się opowieści. Ze wszystkich miejsc, w których kiedyś była to było najlepsze. Dokładnie tu. Z ta dwójką. Wiedziała ze Zsadist czuje to samo. Można było to zauważyć po ilości godzin jakie spędzał z Nalla, po tych wszystkich dniach w których sięgał po nią po omacku pod koldra gdy byli sami. Ale przede wszystkim można było zauważyć to po tym ze znów zaczął śpiewać i bić ze swoimi braćmi – i to nie w celach treningowych ale dla zabawy. Objawiało się to w jego nowym uśmiechu którego do tej pory nie znała ale na który od zawsze niecierpliwie czekała. Można to było stwierdzić przez blask w jego oczach i w jego sercu. Był…zadowolony ze swojego życia. I był coraz szczęśliwszy. Tak jakby czytał jej w myślach, wziął ja za reke i uścisnął. 11

Tak, czul dokładnie to co ona. To było jego ulubione miejsce. Bella przysypiała tak jak jej córka, słuchając opowieści, bezpieczna, wiedząc ze wszystko było tak jak być powinno. Jej mężczyzna wrócił do nich…i już zawsze z nimi zostanie.

12
J.R. Ward - Tom 6,5 - Father Mine.pdf

Related documents

154 Pages • 27,889 Words • PDF • 6.6 MB

42 Pages • 857 Words • PDF • 18.9 MB

259 Pages • 71,390 Words • PDF • 2.8 MB

259 Pages • 71,390 Words • PDF • 2.8 MB

23 Pages • PDF • 10.5 MB

5 Pages • 349 Words • PDF • 199 KB

259 Pages • 71,390 Words • PDF • 2.8 MB

11 Pages • 6,653 Words • PDF • 373.5 KB

771 Pages • 197,407 Words • PDF • 3.1 MB

196 Pages • PDF • 26.2 MB

632 Pages • 163,718 Words • PDF • 3.9 MB