Alice Clayton - The Redhead Series 01 - Namiętna gra.pdf

SAVE OFFLINE

Dla Nancy

podziękowania Dla Elizabeth za to, że dała mi szansę. Dla internetowej społeczności literackiej za wiele cudownych znajomości i wiele cennych spostrzeżeń. Dla mojej rodziny i przyjaciół za duże wsparcie i cierpliwość okazaną mi przy przymiarkach tego nowego kapelusza. Dla wszystkich, którzy zaakceptowali swoją wewnętrzną Grace. I dla Petera, który od zawsze był dla mnie moim George’em.

rozdział pierwszy Zdajesz sobie sprawę, że już wcześniej widziałam cię nagą, prawda? – krzyknęła Holly zza zamkniętych drzwi. – Tak, kochana, ale to było jakiś czas temu. Nie sądzę, abyś teraz była na to gotowa. – Chciałaś powiedzieć: „Nie sądzę, abyś była gotowa na te wałeczki”? – I mówisz to na wpół rozebranej kobiecie? Rany, naprawdę powinnaś czasem się zastanowić, przez ciebie nabawię się kompleksów. Idiotka. – Przesadzasz, Grace. – I kto to mówi – mruknęłam pod nosem, uśmiechając się do siebie. Właśnie usiłowałam wcisnąć pupę w nowe dżinsy biodrówki, które miały tak nieprzyzwoicie niski stan, że w zasadzie powinny zostać oficjalnie zakazane. – Koniec – skwitowała Holly. – Wchodzę. Wciągnij brzuch, Grace! Holly wtargnęła do środka, ale na mój widok zatrzymała się w pół kroku. Leżałam na wznak na przykrytym prześcieradłem łóżku, w uroczym koronkowym biustonoszu w brzoskwiniowym kolorze, z założonymi do połowy dżinsami. To ona mnie namówiła do kupienia tych cholernych spodni, choć dobrze wiedziałam, że minęły już czasy, kiedy mogłam z dumą nosić taki fason. Holly jednak zawsze potrafiła przekonać mnie do zrobienia tego, co – jak twierdziła – jest dla mnie najlepsze, i nie da się ukryć, że prawie zawsze miała rację. – Świetne cycki – orzekła, oglądając mój biustonosz. – Czy mam przynieść obcęgi i zapiąć ci zamek? Chyba widziałyśmy to w jakimś filmie – zadumała się. – Tak. Widziałyśmy… pomożesz? Biust mam już „na baczność”, naprawdę wolałabym doprowadzić się do stanu, w którym wyglądam przyzwoicie. – Usilnie starałam się utrzymać na łóżku w tej dziwnej pozycji. – Widzę. Okay, wstrzymaj oddech – powiedziała, chwytając

za guzik od spodni. Pociągnęłam z całej siły zamek, i w końcu udało mi się go zapiąć, choć na moment zabrakło mi tchu. – Mój Boże. Myślę, że właśnie pękła mi macica. Tak, na pewno pękła – jęknęłam. Nie mogłam uwierzyć, że te dżinsy są aż tak ciasne, ale jednocześnie wypełniała mnie duma, że udało mi się je włożyć. Poczułam dreszcz w stylu „ciągle cię na to stać, mała”, choć mogło to też być spowodowane brakiem tlenu – dżinsy ewidentnie ograniczały jego przepływ. Holly pomogła mi wstać z łóżka, abym mogła zobaczyć, jak wyglądam w tych niesamowitych spodniach, i oswoić się z myślą, że faktycznie może nam się udać. Przez jakiś czas jeszcze łapałam się na tym, że – zerkając w lustro – musiałam się dwa razy upewniać, że to naprawdę ja. Holly zobaczyła, jak się sobie przyglądam, i zaśmiała się. – Wyglądasz szykownie, moja droga. Sama mogłabym się z tobą pieprzyć. – Kochana jesteś, Holly. Dzięki. – Uśmiechnęłam się do niej, cały czas stojąc przed lustrem, po czym zaczęłam stroić miny i chichotać. – Uspokój się, Grace. Modeling ci nie wychodzi. – Zaśmiała się i wyszła, pokazując mi podniesionym do góry kciukiem, że jest super. Ostatnio sporo zrzuciłam. Tak naprawdę, to miałam teraz lepszą figurę niż wtedy, gdy studiowałam. Holly była ze mnie dumna i starała się jak najczęściej mi to powtarzać. Z Holly Newman poznałyśmy się jeszcze na uczelni. Pomimo że obie wybrałyśmy specjalizację teatralną, ona już wcześniej wiedziała, że woli raczej to, co dzieje się za kurtyną, szczególnie od strony biznesowej, podczas gdy ja pragnęłam zostać królową sceny. Przez cały okres studiów snułyśmy plany, jak to kiedyś podbijemy świat show-biznesu. Ona marzyła o swojej agencji, miała zajmować się łowieniem najlepszych talentów, pracując z artystami, którzy podzielaliby jej wizję. Mnie natomiast wzrok przesłaniały gwiazdy – chciałam być sławna. Cholernie

sławna. Holly dotarła na wybrzeże sześć miesięcy przede mną, i gdy w końcu dojechałam, ona już pracowała jako młodszy agent w jednej z głównych firm w mieście. Miała prawdziwy talent do kierowania artystami, doskonale wyczuwając, kiedy ma być twarda, a w którym momencie się ugiąć. Wiedziała, kiedy naprawdę walczyć o swoich klientów i w którym momencie zacząć budować fundament pod przyszłe projekty. Gdy się zjawiłam, załatwiła mi tymczasową pracę w agencji. Obserwowałam ją, pełna podziwu, jak radzi sobie w tym ciągle jeszcze zdominowanym przez mężczyzn świecie. Miała idealne złoto-blond włosy, fantastyczną figurę i doskonały styl, więc cały czas spotykała się z pytaniami, dlaczego pracuje poza sceną, a nie przed kamerami. Nic dziwnego – Holly była powalająca. Ona jednak zawsze zbywała te nagabywania śmiechem i odpowiadała: „To po prostu nie dla mnie”, a następnie rzucała się w wir zadań, harując bardziej niż ktokolwiek inny. Podobało mi się Los Angeles. Wprowadziłam się do Holly, zaczęłam brać lekcje gry aktorskiej i pracowałam razem z nią w agencji, wieczorami kelnerując w restauracji w Santa Monica. Naprawdę czułam, że żyję prawdziwym życiem Hollywood, o którym od zawsze marzyłam. Po około sześciu miesiącach Holly przekonała swojego szefa, że powinnam przyjść na przesłuchanie jako klientka agencji. Byłam przygotowana, przesłuchanie dobrze mi poszło, moje zdjęcia profilowe okazały się idealne… mimo to musiałam poczekać. I czekałam. A później czekałam jeszcze dłużej. W końcu zgodzili się mnie wziąć pod warunkiem, że Holly będzie reprezentować mnie osobiście jako agentka. Zaczęła więc wysyłać mnie na przesłuchania, które odbywały się w różnych miejscach, i wszędzie okazywało się, że jestem cholernie dobra. Ale tak samo cholernie dobrzy byli też inni. Nie dostałam ani jednego angażu. To, czego nie mówią wam, gdy dorastacie na Środkowym Zachodzie, lata świetlne od L.A., to to, że gdy przeprowadzacie się

do Hollywood, każdy zamienia się w Miss Ideału. Wszyscy myślimy, że jesteśmy najładniejsi, wyjątkowi, jedyni i to właśnie my naprawdę mamy to coś. Wszyscy zakładamy, że nasz talent jest unikatowy i autentyczny, że mamy coś do przekazania światu i nikt z nas nie może pojąć, dlaczego nie dostajemy ofert pracy. Rzecz w tym, że w L.A. nie wystarczy ładna buzia, gdyż to zawsze można podretuszować. Nie wystarczy dobre ciało, bo każdy może się zwęzić czy wyszczuplić nawet w takich miejscach, o których nam się nie śniło. Nie wystarczy też chichotać i zarzucać włosami czy pochwalić się dobrą puentą, gdyż był już przed nami ktoś, kto też tego próbował. Tym, którzy co roku przyjeżdżają do L.A., odpowiada mniej więcej taka sama liczba wyjeżdżających. Powłócząc nogami, wracają w rodzinne strony. Nieudacznicy z gotową historyjką o tym „Jak to kiedyś żyłem w Kalifornii”, opowiadaną przy drinkach w gronie znajomych z ogólniaka. Sama stałam się jednym z takich nieudaczników – przetrwałam w Los Angeles osiemnaście miesięcy. Odeszłam z podwiniętym ogonem, po raz pierwszy w życiu czując się jak oferma. Pozwoliłam, aby to miasto i ten biznes mnie pokonały. Teraz jednak wróciłam. Potrzebowałam na to dziesięciu lat, ale tym razem nie miałam zamiaru się poddawać. *** Holly organizowała przyjęcie z okazji otwarcia swojej nowej firmy i zaprosiła bliskich przyjaciół oraz kilkoro aktorów i aktorek, których reprezentowała. Niedawno zrezygnowała z prestiżowego stanowiska w dobrze znanej agencji. Paru jej klientów zdecydowało się pozostać w poprzedniej firmie, ale dzięki temu, że Holly była tak dobra w rozwijaniu cudzej kariery, szczególnie w przypadku świeżych, nowych talentów, wiele osób poszło za nią. Od kiedy przeprowadziłam się z powrotem do L.A., mieszkałam z Holly, w domu na wzgórzach. Dobrze się jej powodziło, miała dużą posiadłość przy Mulholland Drive, z widokiem na leżące u stóp miasto.

Temat imprezy sprowadza nas zaś ponownie do nieprzyzwoitych dżinsów. Jako trzydziestotrzylatka o pewnych istniejących od zawsze kompleksach na punkcie swojego wyglądu, starałam się mimo wszystko nastroić pozytywnie do tego, że będę kierować przyjęciem, mając na sobie tę konkretną parę spodni. Do nieprzyzwoitych dżinsów dobrałam dość konserwatywny turkusowy top bez rękawów z szerokim golfem, a do tego bardzo ładne buty z paseczkiem z tyłu i odkrytymi palcami. Muszę powiedzieć, że mam pięknie wyrzeźbione palce u stóp. Zdecydowałam się rozpuścić włosy, czego zwykle nie robię, ale Holly zabroniła wszelkich upięć w kucyk na ten wieczór. Wybrałyśmy się po południu do fryzjera, który z mojej rudej czupryny zrobił kaskadę miękkich loków. Faktycznie, można powiedzieć, że okazał się stylistą wartym swojej ceny. Musiałam przyznać, że loki nadawały się na udział w reklamie szamponu. Impreza już się rozkręciła i wszyscy świetnie się bawili. Ponieważ Holly przyjmowała tylko tych klientów, w których karierę naprawdę chciała się zaangażować, szybko się zaprzyjaźniali. Bywali u niej często, dzięki czemu jej krąg towarzyski wkrótce stał się także moim. – Grace, nie mówisz poważnie. Feldman jest o wiele seksowniejszy niż Haim. Pochłonęła mnie rozmowa z Nickiem, scenarzystą, którego Holly znała od lat. Teraz był również jednym z moich znajomych – zawsze mogłam na niego liczyć jako na dobrego skrzydłowego w trakcie imprez. Tego wieczoru wypiliśmy już niejedno nieprzyzwoite martini. Bardzo nieprzyzwoite. Nick czekał na pewnego aktora, który dopiero miał dojechać – był nowym nabytkiem Holly, kimś, kto wydawał się kolejnym strzałem w dziesiątkę. Jeszcze go nie poznałam, aczkolwiek Nick przyznał, że jest, cytuję, „pyszny, przepyszny… troszkę niechlujny, ale w seksowny sposób”, a jego brytyjski akcent jest „słodki”, „wart, by za niego umrzeć”, „powalający i można dać się za niego przelecieć”. – Dobra – odpowiedziałam. – Przyznaję, że Corey Feldman

był genialny w Goonies, i nawet nieco słodki w Stań przy mnie. Ale nikt nie ma szans z moim Lucasem. – Musiałam wygrać tę rundę. Niedawno odbyliśmy podobną rozmowę o Stevie Carellu i Rickym Gervaisie. Nie skończyła się dobrze. Nie wszyscy wyszli z tego starcia bez szwanku. Wtem usłyszałam za sobą parsknięcie i brytyjski akcent. – Myślę, że musicie przyznać punkt Haimowi, choćby za to, że udało mu się pocałować Heather Graham. Odwróciłam się, aby oddać cześć geniuszowi nowego gościa, który widział film Prawo jazdy. – Hej, to ty jesteś ten Superseksowny Naukowiec! – wykrzyknęłam i w tym samym momencie zakryłam usta. Czułam, jak się czerwienię. Holly miała zdjęcie tego faceta na komputerze i przez ostatni miesiąc nazywała go „Superseksownym Naukowcem”. To był właśnie jej nowy klient – kolejne wielkie odkrycie. Grał główną rolę w filmie mającym jesienią wejść na ekrany, o którym sporo się już mówiło. Nie wiedziałam zbyt wiele o tej produkcji, ale Holly bardzo ekscytował fakt reprezentowania nowego klienta. Superseksowny Naukowiec uśmiechnął się do mnie lekko zawstydzony i zmieszany. Czy zdawał sobie sprawę, jak seksowny był to uśmiech? O tak. Nawet bardzo dobrze. Podał mi rękę i z akcentem godnym królowej angielskiej odpowiedział: – Superseksowny Jack Hamilton, bardzo mi miło.

rozdział drugi Nick prawie mnie staranował, rzucając się bez tchu stronę Jacka, aby uścisnąć mu dłoń. – Cześć, Jack. Jestem Nick. Widziałem cię w filmie Jej lepsza połowa. Coś fantastycznego! Widziałem też twoje zdjęcia w „Entertainment Weekly”1). Mieszkasz teraz w L.A.? Cieszysz się na premierę Czasu? Wow, przystojniak z ciebie. – Nick wyrecytował wszystko na jednym oddechu i przerwał dopiero wtedy, gdy zabrakło mu powietrza. 1) Amerykański magazyn wydawany przez główną filię medialną Time Inc. w Stanach Zjednoczonych (wszystkie przypisy pochodzą od tłumacza). Obserwowałam, jak na twarzy Jacka odmalowuje się po kolei zaskoczenie przechodzące w zmieszanie, zadumę, aż w końcu ledwo powstrzymywane uczucie rozbawienia. Zaśmiałam się i powoli uwolniłam jego dłoń z uścisku Nicka. – No już, spokojnie, kolego. Możesz obsypywać Jacka komplementami przez całą noc, ale nie chcesz chyba, aby biedak doznał szoku w ciągu pierwszych pięciu minut. – Odwróciłam się do Jacka. – Witam. Jestem Grace Sheridan – Super-Seksowna Grace Sheridan. Miło mi poznać. – Uścisnęłam jego dłoń, słysząc tylko, jak stojący obok Nick głośno dyszy. – I przyznaję, jesteś całkiem ładniutki – dodałam, widząc pojawiający się u Jacka uśmiech. Otrząsnąwszy się z chwilowego zamroczenia, ujrzałam przed sobą szczupłego, młodego mężczyznę, który przewyższał mnie prawie o głowę. Miał na sobie wyblakłe dżinsy, czarną koszulkę i grafitową zapinaną na zamek kurtkę. Spojrzałam w dół. A niech mnie, czyżby to były martensy? Całość dopełniała stara, szara czapka z daszkiem i kilkudniowy zarost, który zdecydowanie mu pasował. Wydawał się dobrze czuć w swojej skórze… Przez sekundę wyobraziłam sobie jej dotyk. Ten facet wygląda na tyle lat, że mógłby być twoim synem,

Grace. Tak, ale tylko w przypadku, gdybym gorzej prowadziła się w liceum… Potrząsnęłam głową, aby pozbyć się tych myśli, i ujrzałam, jak Holly zmierza przez kuchnię w naszą stronę, aby przywitać się z Jackiem. – Witaj, skarbie. Jak się miewasz? – Objęła go ramieniem i nastawiła policzek na całusa. – Dobrze, dziękuję. Właśnie poznałem Grace i… hmm, Nicka, tak? – Jack znów się uśmiechnął, wprawiając tym samym Nicka w stan najwyższego uniesienia. Parsknęłam, a on mrugnął do mnie szelmowsko. – Grace to swój człowiek – objaśniła Holly. – Przeżyłyśmy razem kawał historii. A Nick, cóż, Nick to konieczność – dodała przekornie. Nick zrobił oburzoną minę i odparował: – Kobieto, gdzie ty znajdziesz drugiego takiego, który zabierze cię na występ New Kids on the Block? I na dodatek łyknie kit, że to wypad służbowy? Prawie zakrztusiłam się drinkiem ze śmiechu. Holly była największą potajemną fanką New Kids. A ja byłam jedną z niewielu osób, które o tym wiedziały, i to pewnie tylko dlatego, że też ich uwielbiałam. – Nie wiem, dlaczego się śmiejesz, kochana. – Nick zwrócił się tym razem do mnie. – Ty cały czas jeszcze fantazjujesz o Joe’ym McIntyre’u, jakbyś nadal miała trzynaście lat! – O, to moja obsesja. Gdyby Joey Joe był tu teraz, rzuciłabym się na niego, nic by mnie nie powstrzymało – ogłosiłam, dopijając martini. Jack pochylił się w moją stronę i zapytał na tyle głośno, aby Holly usłyszała: – Czy to dlatego starała się załatwić mi przesłuchanie do kolejnego filmu Donniego? Czy mam się zacząć bać? Z tak bliska wreszcie mogłam przyjrzeć się jego oczom. Było w nich coś intensywnego – ciemna, szmaragdowa zieleń z żółtymi

refleksami. Ten facet z pewnością ma powodzenie. Przysunęłam się bliżej i odpowiedziałam cicho: – Jesteś bezpieczny, dopóki nie poprosi cię, abyś dla niej zatańczył. Tego się wystrzegaj. Obdarzył mnie delikatnym, seksownym uśmiechem, po czym ruszył za ciągnącą go za rękę Holly. – Okay, dzieci. Muszę przedstawić Jacka paru osobom. Potem się z wami porachuję. Idąc z Holly w stronę salonu, Jack odwrócił się jeszcze i pomachał przez ramię, zostawiając nas w kuchni, szczerze ubawionych. – Cóż, Nick, to był doprawdy szczyt taktu. Czy to o tym przystojniaczku tak nadawałeś przez cały wieczór? – Nie udawaj, że nie zauważyłaś, jaki jest słodki. Widziałem, jak go taksujesz wzrokiem – odpowiedział, wachlując się. – Ale zrobiłem z siebie kretyna! Chciałem to rozegrać na luzie, ale gdy go zobaczyłem, nie potrafiłem się zamknąć! Czy naprawdę powiedziałem mu, jaki z niego przystojniak? – Zarumienił się. – Niestety. Ale nie przejmuj się. Kiedyś, jak się tu przeprowadziłam, wydawało mi się, że spotkałam w supermarkecie aktora ze Słonecznego patrolu. Szłam za nim od stoiska z warzywami aż po pieczywo. W końcu spojrzał na mnie, wymamrotał „Hasselhoff”, po czym uciekł i schował się w alejce z zupami. Nadal się wstydzę, gdy widzę pudełko z Cup Noodles2). 2) Marka zupek błyskawicznych. – I słusznie, bo nadal kupujesz te zupki, ale co mi tam. Urżnijmy się i poflirtujmy z ładniutkimi chłopcami! – Dolał mi podwójne martini z oliwkami. Zaśmiałam się, starając ignorować mrowienie w żołądku wywołane dźwiękiem brytyjskiego akcentu dochodzącego z drugiego pokoju. ***

Tego samego wieczoru usiadłyśmy z Holly na tarasie z widokiem na miasto i sącząc czwartego już drinka, opijałyśmy jej sukces. Nick przyszedł się pożegnać i obejmując mnie w pasie, ogłosił: – No dobrze, dziewczynki, będę się zwijać. Bądźcie grzeczne i dopilnujcie, aby nikt nie zabrał dziś mojego przystojniaczka na noc. Muszę mieć pewność, że pozostanie niewinny, dopóki nie przekonam go do zmiany drużyny – zażartował, kiwając palcem w stronę Holly. – Skąd wiesz, że już nie gra w waszej drużynie, Nick? – zapytałam. Holly zaśmiała się: – Oj, kochanie, Jack jest dziś najgorętszym towarem w mieście. Każdego wieczoru może przebierać w dziewczynach. Jest dyskretny, ale korzysta z okazji. – O mój Boże, nie chcę tego słuchać, wpadnę w depresję. Idę do domu popłakać przy Manilowie – krzyknął Nick, wracając do środka. Minął stojącego przy pianinie Jacka, który zabawiał rozmową jakieś dwie dziewczyny. Puścił oko do Nicka, a ja usłyszałam tylko, jak ten rzucił pod nosem: „Tak, drocz się ze mną”, po czym, ku rozbawieniu Brytyjczyka, ruszył do wyjścia. – No więc, zgadzam się, jest słodki – stwierdziłam. – Zresztą, która by nie poleciała na ten akcent? Ale dlaczego uważasz, że to kolejne odkrycie? Nick wspomniał coś o premierze filmu Czas, czy coś takiego? – zapytałam, obserwując wraz z Holly, jak Jack zagaduje dziewczyny, przyjmujące chichotem wszystko, co padało z jego ust. Zauważyłam, że cały czas przygryza dolną wargę. Czyżby się denerwował? – Zgrywasz się, Grace? Nie mówisz chyba poważnie. Czas? – Holly spojrzała na mnie z niedowierzaniem. – No co? Powinnam coś o tym wiedzieć? – Zamyśliłam się, próbując przypomnieć sobie, czy słyszałam coś o tym filmie, ale w głowie miałam pustkę. – Nigdy nie czytałaś opowiadań, na których podstawie nakręcono Czas? Na serio ich nie znasz? – Wyglądała na

absolutnie zaskoczoną. – Hej, ostatnio dużo się działo. Nie miałam zbyt wiele czasu na czytanie. Poza tym wiesz, że sięgam głównie po literaturę faktu – odpowiedziałam, patrząc na Jacka przez przeszklone drzwi. – To seria opowiadań napisanych dla jednego z magazynów kobiecych. Mają w sobie coś, czego szuka każda z nas: pasję, miłość, przygodę, seks, humor. Niemal każda kobieta, którą znam, jest w nich zakochana! Główny bohater, Joshua – o matko – to Superseksowny Naukowiec, który podróżuje w czasie i w każdym odcinku przemieszcza się do innego okresu w historii, a towarzyszy mu w tym coraz to inna kobieta. Ten film to będzie hit! – Holly aż pisnęła z podekscytowania. – Hmm, zwykle nie bywam fanką romansów. Wiesz, są dla mnie za ckliwe. Nie jestem też fanką filmów typu science fiction. Daj mi dobrą powieść historyczną, jak ta nowa książka o Lincolnie. Teraz pojawiły się opinie, że facet… – Oj, zamknij się – przerwała mi Holly. – Zachowujesz się, jakbyś zaraz miała przeprowadzić się do domu spokojnej starości! A Czas to nie romans, to raczej… Ha, nie potrafię tego opisać! Dlatego właśnie ten film jest tak niesamowity – i dlatego Jack to teraz taki gorący towar. Kobiety w całym kraju nie mogą wprost doczekać się premiery, a on jest właśnie Joshuą. Kurczę, musisz przeczytać te opowiadania! Przyrzeknij zaraz, że to zrobisz! Tak podekscytowaną widywałam ją tylko wtedy, gdy chodziło o Donniego Wahlberga. – Jezu, dobrze. Uspokój się. Przeczytam je. – Kątem oka dostrzegłam zbliżającego się do nas Jacka. – Jack, jak ci to powiem, to padniesz – zawołała Holly. – Grace nie przeczytała żadnego z opowiadań serii Czas. Nawet nie słyszała o filmie! – oznajmiła, gdy ten wszedł na taras. Jack spojrzał zszokowany, po czym chwycił mnie w objęcia. – Ucieknij ze mną – wyszeptał, a potem odchylił się i spoglądając mi prosto w oczy, ujął moją twarz w dłonie. Zaśmiałam się nerwowo, ale szybko odzyskałam panowanie nad sobą.

– Czy często proponujesz przypadkowo spotkanym kobietom, aby z tobą uciekły, Jack? – zapytała Holly. Jack puścił moją twarz, nie spuszczając jednak ze mnie wzroku pełnego teatralnego uwielbienia. – Przypadkowo spotkanym? Mówiłem serio! – zaoponował. – Powiedziałem ci kiedyś: gdy tylko spotkam kobietę, która nie słyszała o tym naiwnym filmiku, ucieknę z nią i wdam się w smakowity romansik, aby podrzucić coś magazynom plotkarskim. Jakiż ze mnie szczęściarz, że ta tutaj wydaje się normalna! – zażartował. – Nie wydawałabym pochopnych wyroków. Nie masz pojęcia, jak nienormalna naprawdę jestem – odpowiedziałam, kładąc dłonie na biodrach. – Muszę przyznać, Jack, że ma nierówno pod sufitem – dodała Holly ostrzegawczo. – Nie chcesz się o tym przekonać na własnej skórze. Uwierz mi, wiem, o czym mówię. Znam Grace od studiów i jest naprawdę szalona. – Rzuciła, dopijając ostatniego drinka. – Czekaj, czekaj – czy to jest ta Grace, twoja najlepsza przyjaciółka? Ta, która zostawia w całym domu stosy paczek Chex Mixów3)? – Spoglądał raz na mnie, raz na nią. 3) Mieszanka płatków, orzechów, krakersów, chipsów i chrupkiego pieczywa. – Tak, to właśnie moja Gracy. Masz okazję, możesz ją zapytać, dlaczego tak robi – odpowiedziała przekornie. Rzuciłam jej wymowne spojrzenie. – Przede wszystkim, dzięki za zdradzanie moich sekretów całemu miastu. Dla jasności, to nie są stosy. Tak się akurat składa, że nie przepadam za chrupkim pieczywem, więc jedząc Chex Mixy, zostawiam je w paczce. Jeśli ktoś inny miałby ochotę, może się poczęstować – wyjaśniłam, pokazując Holly środkowy palec. – Tak się akurat składa, że ja uwielbiam chrupkie pieczywo – odpowiedział Jack, śmiejąc się do Holly, która zrobiła taką minę, jakby właśnie zdała sobie sprawę, że to idealne rozwiązanie.

– Następnym razem, gdy będę mieć taki stosik, zachowam go dla ciebie. W ten sposób, gdy znajdziesz się w sytuacji deficytu chleba… – Będą na podorędziu. Podoba mi się ten plan – odparł. Zauważyłam, że dwie dziewczyny, z którymi Jack rozmawiał w środku, właśnie kierują się w naszą stronę. Weszły na taras, a Holly pociągnęła mnie do domu. – Zobaczymy się później, skarbie. Nie zapomnij przyjść się pożegnać, gdy będziesz wychodzić – rzuciła przez ramię, idąc obok mnie po kamiennych płytkach. – Daj znać, gdy będziesz gotowy na ten romansik – dodałam, puszczając oko do dziewczyn, które popatrzyły na nas oszołomione. Po prostu nie mogłam się oprzeć. – Ty, ja, chrupkie pieczywo. – Jack wyszczerzył zęby w szerokim uśmiechu. – Od kiedy to zapraszasz do siebie groupie? – zapytałam, gdy już weszłyśmy do środka. – Groupie? Ach, te dwie tam? Kochanie, ta blondynka to radca prawny specjalizująca się w prawie mediów, a ta brunetka to kierownik PR. Przy naszym Malowanym Chłopcu wszystkie zmieniają się w chichoczące idiotki. – Uśmiechnęła się znacząco, gdy obejrzałam się przez ramię, aby zerknąć na taras. Jack stał w środku, a dziewczyny rozpychały się, próbując umiejscowić się jak najbliżej. Zauważył mój wzrok i rzucił mi ten sam pełen zakłopotania uśmiech. Wow, radca prawny? Te opowiadania muszą być cholernie dobre. Godzinę później przyjęcie zaczęło powoli zmierzać ku końcowi. Poszłam do kuchni po kilka krakersów, aby zagryźć czymś pięć wypitych wcześniej mocnych martini. Stałam, opierając się na łokciach o granitowy blat i myśląc o tym, jak bardzo będzie mnie jutro boleć głowa, gdy usłyszałam, że ktoś wchodzi. – Witam ponownie. – Usłyszałam brytyjski akcent. Spojrzałam w górę, nadal oparta o blat.

– Witaj. Dobrze się bawiłeś? – zapytałam i włożyłam do ust krakersa. – O nie. Krakersy – to nigdy nie jest dobry znak. Za dużo drinków? – zapytał. – Być może, biorąc pod uwagę, że mój limit skończył się trzy drinki wcześniej. – Skrzywiłam się, przypominając sobie ostatni raz, gdy byłam na kacu. Naprawdę nie cieszyłam się na to, co miało mnie spotkać jutro. – Z mojego doświadczenia wynika, że najlepsze lekarstwo na kaca to nie przestawać pić. – Uśmiechnął się ironicznie. Stanął po przeciwnej stronie blatu i oparł się na dłoniach. – Cóż, to pewnie dlatego, że masz coś około siedemnastu lat i nadal możesz sobie pozwolić na takie balowanie. Ja zaś obudzę się jutro z uczuciem, jakby coś właśnie zdechło mi w ustach, i z wielkimi jak główki kapusty worami pod oczami. – Wow, to dość obrazowy opis. Kusi mnie, aby zostać i to zobaczyć. – Roześmiał się. – A dla twojej informacji, mam dwadzieścia cztery lata, nie siedemnaście – dodał. Spojrzałam na niego, unosząc brwi. Szczeniak. Też potrafiłam kiedyś pić i tańczyć całą noc, a potem, po godzinie snu, wstać do pracy i nadal wyglądać cudownie. Ach, żeby tak jeszcze raz być młodym i głupim… Wyciągnęłam ręce w górę, a potem wyprostowałam je do tyłu, próbując się trochę rozciągnąć. Gdy ponownie spojrzałam na Jacka, zorientowałam się, że wyeksponowałam przed nim w całej krasie swój biust, w który on teraz wpatrywał się niczym sroka w kość. – Czy gapisz się właśnie na moje piersi? – zapytałam. Na chwilę zamarł, po czym wybuchnął śmiechem. – Tak, chyba właśnie to robię. Są całkiem niezłe – wydusił, nadal się śmiejąc. – Są całkiem niezłe, to prawda. I całkowicie moje. Pewnie nie masz zbyt wiele okazji, by dotykać naprawdę naturalnego biustu tu, w L.A., ale wiedz, że nadal kilka z nas może się poszczycić prawdziwymi okazami. – Też zaczęłam się śmiać.

– Myślę też, że lubisz, gdy mężczyźni na nie patrzą. Po co inaczej nakładałabyś tam brokat? – Nadal śmiejąc się, spojrzał mi wreszcie w oczy. – O czym ty mówisz? – Zerknęłam na swój biust i zauważyłam trochę brokatu na dekolcie. – No tak. Zanim przebrałam się na dziś wieczór, nałożyłam nieco balsamu z brokatem. – Kobiety robią dziwne rzeczy. Szczególnie wy, Amerykanki. Wszędzie dużo brokatu i świateł. Kto wam powiedział, że cycki powinny błyszczeć? Przepraszam, piersi – poprawił się. – Możesz mówić cycki, choć ja wolę piersi. Podobają mi się też „zderzaki”. – Starałam się zachować poważną minę. – A co powiesz na „podusie”? – wypalił. – „Balony”? – odbiłam piłeczkę. – Uuu, a może „dydki”? – próbował powstrzymać śmiech. – Dobre, ale nie tak jak „bufory” – udało mi się wykrztusić, zanim wybuchłam takim śmiechem, że oplułam wszystko dookoła kawałeczkami krakersów. Jack podszedł bliżej, doprowadzając mnie już zupełnie do łez, gdy wspólnie zaczęliśmy ścierać z blatu mokre okruszki. W tym samym momencie do kuchni weszła Holly i widząc nas, potrząsnęła tylko głową. – O matko, co tu się dzieje? Zresztą, nieważne. Jack, twoje panie cię szukają. Aż dostają ślinotoku. Najwyższy czas zabrać je do siebie. Grace, dlaczego masz okruszki na dekolcie? – zapytała, wpatrując się w mój pokryty krakersami biust. Znów wybuchliśmy śmiechem. Wyciągnęłam rękę w kierunku Jacka. – Jack, miło było cię poznać. Mam nadzieję, że następnym razem będę bardziej nad sobą panować. Miłej zabawy w trójkącie – powiedziałam z szelmowskim uśmiechem. Facet był świetny i cieszyłam się, że może zostaniemy przyjaciółmi. Uścisnął mi dłoń. – Grace, to był interesujący wieczór, nie ma co. A twoje brokatowe piersi są piękne. Udanego dnia na kacu. – Raz jeszcze

ścisnął moją dłoń i śmiejąc się, wyszedł z kuchni, cmokając na pożegnanie Holly, która odprowadziła go do drzwi. Obserwowałam, jak wychodzi z blondynką i brunetką, rozmyślając, jak miło, mimo wszystko, bawiłam się tego wieczoru. Holly pożegnała ostatniego z gości, wróciła do kuchni i rozejrzała się po imprezowym pobojowisku. – Posprzątamy rano? – Albo po południu? – zasugerowałam, podtrzymując rękami głowę. – Stoi. Chodźmy spać – zgodziła się, zamykając drzwi, podczas gdy ja zajęłam się gaszeniem świateł. Z trudem wspięłyśmy się po schodach, rozmawiając jeszcze o wieczorze i kierując się do naszych pokoi. – To była świetna impreza, Holly. Jestem z ciebie dumna. Osiągnęłaś wszystko, co sobie zamierzyłaś, i nic cię nie powstrzymało. Jesteś wielka. – Uśmiechnęłam się i przytuliłam ją. – Tak, skopałam parę tyłków. A teraz idź wymiotować. Wiem, że ci się chce. – Popchnęła mnie w stronę mojego pokoju. – Naprawdę mi się chce. Dobranoc – rzuciłam przez ramię, zamierzając zaraz paść jak kłoda. – Dobranoc, dzieciaku. Serio, Grace – pięć mocnych martini? – to były ostatnie słowa, które zarejestrowałam, zamykając drzwi i opadając bezwładnie na łóżko. Zanim jednak zasnęłam, przypomniały mi się moje pokryte brokatem piersi i uśmiechnęłam się.

rozdział trzeci Ranek okazał się piekłem i wydawało mi się, że wymiotuję dosłownie ogniem piekielnym. Gdy tylko otworzyłam sklejone tuszem oczy, co trwało jakieś kilka minut, wiedziałam, że to najprawdopodobniej będzie najgorszy dzień w moim życiu. Nigdy, powtarzam nigdy, nie piję więcej niż dwa drinki. Po prostu nie potrafię więcej wypić. Chciałabym poudawać, że nadal mogę bawić się z młodzieniaszkami, pić drink za drinkiem i nie cierpieć, ale to już nie te lata, nie ten czas. Ból był koszmarny. Próbowałam się ubrać, ale grawitacja okazała się silniejsza i zmusiła mnie do wyjścia z pokoju w starej zapinanej na guziki koszuli, bez spodenek, które zostały na podłodze w łazience, gdzie poległy w walce. Usiłując zachować równowagę, przeszłam przez hol, podtrzymując się ściany, a potem poręczy. Czułam zapach kawy, który nęcił mnie niczym bekon. Słyszałam, jak Holly rozmawia przez telefon i jęknęłam na dźwięk jej przeklętej wesołości. Holly nigdy nie miewała kaca. Zołza. – Tak, siódmego masz spotkanie w MTV, a potem dwunastego tego samego miesiąca sesję zdjęciową dla magazynu „InStyle” – powiedziała, uśmiechając się do mnie. Nalałam sobie kawy, obejmując dłońmi kubek i zaciągając się mocno zapachem. Za dzień lub dwa znów może poczuję się jak człowiek. Odbiło mi się. No, może za parę dni, pomyślałam. – Słuchaj no, chłopaku. Czy zdajesz sobie sprawę, jak trudno jest zsynchronizować wasze harmonogramy? Połowa obsady tam będzie. Masz być na sesji zdjęciowej dwunastego. Przynajmniej to na miejscu, w L.A., więc nie trzeba nigdzie jechać. Tak, wiem, że tej jesieni będziesz mieć sporo wyjazdów. Naprawdę, Jack, czasami zachowujesz się jak mała zołza. – Zaśmiała się, kiwając do mnie, żebym usiadła. Wiedząc, że nie wystoję za długo na własnych nogach, opadłam ciężko na jeden z wygodnych foteli stojących w aneksie śniadaniowym. Popijając kawę, przypomniałam sobie wczorajsze spotkanie z Jackiem i uśmiechnęłam się na myśl, jak ktoś z

zewnątrz mógł odebrać naszą rozmowę. – Właśnie się obudziła. Tak, wydaje się mocno skacowana. Poczekaj, sprawdzę – powiedziała, przyglądając mi się badawczo. – Jack poprosił, żebym sprawdziła, czy masz wory pod oczami wielkie jak… czekaj, co? Wielkie jak główki kapusty? – Popatrzyła na mnie dziwnie. – Powiedz Hamiltonowi, żeby się pieprzył – mruknęłam, zadowolona jednak, że tak dobrze pamiętał naszą rozmowę, i zaskoczona tym, że ja też. – Grace mówi: „Pieprz się, Hamilton”. Nie, naprawdę tak powiedziała – rzuciła Holly do słuchawki, a ja zaśmiałam się do siebie. – Chce wiedzieć, co dokładnie ma pieprzyć, Sheridan? – zapytała, przewracając oczami. – Przekaż Hamiltonowi, że trafił w dziesiątkę: ma pieprzyć Sheridan – krzyknęłam głośno, aby sam to usłyszał, potęgując jednak przy tym ból głowy. – Okay, dość tej telefonicznej gry wstępnej. Wrócicie do zabawy przy innej okazji. Jack, pogadamy później. Co? Jezu. Dobrze, zapytam ją. Cześć. Rozłączam się. – Wyłączyła telefon i odłożyła na blat, przyglądając mi się uważnie. – Co? Czemu tak mi się przyglądasz? – zapytałam, szczerząc się. – Ty mi powiedz. Dlaczego wypytuje mnie o twoje pokryte brokatem piersi? – Uniosła brwi. Opuściłam głowę nad kubek z kawą, walcząc sama ze sobą, aby się nie uśmiechnąć. *** Tego dnia Holly była jak anioł: zostawiła mnie w spokoju, donosząc tylko sprite’a i krakersy. Tym razem udało mi się nie opluć wszystkiego dookoła. Cały dzień przesiedziałam na kanapie. Po kilkugodzinnym kacu musiałam chyba w końcu zasnąć, bo gdy się obudziłam, na zewnątrz było ciemno, a Holly gdzieś wyszła. Na stoliku obok zostawiła mi liścik i stos magazynów. Kociaku,

Masz tu opowiadania, które obiecałaś przeczytać. Wyszłam z klientami na kolację. Nie powinnam siedzieć za długo. Zadzwoń, gdy będziesz czegoś potrzebować i oporządź się. Wyglądasz jak siedem nieszczęść. Całuski. H Holly miała rację; byłam w godnym pożałowania stanie. Poszłam do łazienki, aby obmyć twarz i umyć zęby. Potrzebowałam trochę energii, więc przebrałam się w kostium kąpielowy i zabrałam ręcznik. Przechodząc przez dom, zwróciłam uwagę na leżące na stoliku magazyny oznaczone karteczką samoprzylepną. Przeczytawszy ją, zabrałam czytadełka na leżak przy basenie. Z usytuowanej wysoko na wzgórzach rezydencji Holly rozciągał się piękny widok. Był to nowoczesny dom w kalifornijskim stylu, zaprojektowany w oparciu o duże otwarte przestrzenie i mnóstwo naturalnego światła. Był nawet wyposażony w system dźwiękowy zainstalowany w całym domu i na patio. Podłączyłam iPoda i wybrałam ulubioną playlistę z relaksującymi utworami U2. Najlepszą częścią domu był basen z najpiękniejszą panoramą: na centrum L.A. Holly miała nawet jacuzzi, gdzie wylądowałam po półgodzinie i przepłynięciu kilku długości. Udało mi się wrócić do formy właśnie dlatego, że pływałam przynajmniej trzy razy w tygodniu. Poddałam się relaksującemu wpływowi ciepłej wody, pozwalając, aby masujące bicze wydobyły ze mnie resztki alkoholu i wszystkie toksyny, które tak mi dziś dały do wiwatu. Łyknęłam wodę z butelki i przypomniałam sobie o magazynach. A co mi tam. Obiecałam. Zaczynając czytać, miałam przed oczami podekscytowaną twarz Holly, opisującej swoje wrażenia z lektury. To tylko zwiększyło moje obawy, tym bardziej że nie chciałam ulec szaleństwu, które najwyraźniej ją opętało. Superseksowny

Naukowiec Joshua, tak? Zobaczymy… Gdy już zaczęłam się naprawdę wciągać, usłyszałam dochodzące z domu głosy. Zerknęłam do środka i zobaczyłam Holly wraz z wysokim, przystojnym mężczyzną, zbliżających się do przeszkolnych drzwi i kierujących się w moją stronę. Holly miała na sobie czarną, zakładaną w talii sukienkę i przepiękne sandały z wężowej skórki. Kurcze, ależ ona dobrze wygląda. Musiała być na randce z tym dryblasem… Zaraz, czy to nie Jack? Gdy tylko wyszli na patio, zauważyłam, że choć to faktycznie był on, to poprzedniego wieczoru poznałam innego faceta. Wczoraj przekomarzałam się w kuchni z lekko zaniedbanym hollywoodzkim hipsterem, a dziś przede mną stał bardzo przystojny, ogolony mężczyzna, ubrany w ciemnografitowy garnitur i krawat, z masą przepięknych, idealnych blond loczków, które poprzedniego wieczoru skrywała czapka z daszkiem. Mam słabość do kręconych włosów. Cholera, schować magazyny. SCHOWAĆ MAGAZYNY! Pośpiesznie rzuciłam na nie koszulę, przybierając minę, która – miałam nadzieję – wyglądała naturalnie. – Cześć, Gracy. Widzę, że już się lepiej czujesz! – stwierdziła Holly, podchodząc do jacuzzi. – O wiele lepiej. Popływałam trochę i teraz się relaksuję. – Nie czułam się komfortowo, siedząc dużo niżej niż oni. Jack przykucnął na piętach. – Hej, Sheridan. To naprawdę bardzo hollywoodzkie. Jacuzzi, księżyc, widok na miasto… – A dla przyjemności rozmieszczone w strategicznych miejscach bicze wodne – dodałam. Holly jęknęła. – Jezu, Grace, jesteś niemożliwa. – Zaśmiała się. – To prawda; jestem niemożliwa. Podaj mi ręcznik. Wystarczy już moczenia się na dziś. Holly posłusznie wręczyła mi ręcznik, po czym usiadła w

fotelu, zrzucając szpilki. – No więc, jakie macie plany? – zapytałam, wychodząc z wody i pozwalając Jackowi podać mi rękę. Złapałam go na tym, jak spogląda na mój czarny kostium. Nie był aż tak ekstrawagancki, jak bikini, ale przecież nie pozowałam na okładkę „Sports Illustrated”. Sposób, w jaki patrzył na moje mocne nogi, płaski brzuch i silne ramiona, był wystarczającą nagrodą za trud włożony w treningi. Wykręciłam wodę z włosów, wytarłam się ręcznikiem i umościłam w fotelu obok Holly. Jack zajął miejsce naprzeciwko, obserwując, jak rozmawiamy. Właśnie wrócili z kolacji zorganizowanej dla magazynu „People”, której sensacją okazał się właśnie Jack. Zdałam sobie sprawę, że ten film to dużo większe przedsięwzięcie, niż początkowo sądziłam. Jack był w centrum zainteresowania. Wieczór spędzili głównie na zawieraniu znajomości z ludźmi z branży i przygotowywaniu sobie gruntu. To właśnie dlatego Holly była tak dobra w tym, czym się zajmowała. Ludzie zapominają, że nazwa show-biznes nie jest przypadkowa, i że trzeba włożyć naprawdę sporo pracy w to, aby prawidłowo sterować rozwojem kariery. Bardzo często młode utalentowane gwiazdki gubią się w zamieszaniu powstającym wokół rozreklamowanego filmu. Gdy nikt nimi potem odpowiednio nie pokieruje, pozostają jedynie bohaterami zeszłorocznych wiadomości. Holly potrafiła zapewnić swym klientom udział w projektach, które stanowiły wyzwanie artystyczne, ale były również atrakcyjne z promocyjnego punktu widzenia. Aby to osiągnąć, niekiedy trzeba ponawiązywać parę kontaktów i ugruntować swoją pozycję, dokładnie tak, jak to zrobili dziś. Podczas gdy Jack żartował o jakiś zabawnych ludziach, których spotkali, i całym tym zamieszaniu wokół Czasu, nie mogłam pozbyć się wrażenia, że nie do końca czuł się z tym komfortowo. I dobrze – zbyt wielu świeżo upieczonych aktorów, stając się nagle sensacją, traci perspektywę i szybko się wypala.

Potem Holly zaczęła opowieść o tym, jak to parę lat wcześniej po raz pierwszy przeprowadziłyśmy się do L.A. Czułam, że zaraz powie coś, co wprawi mnie w zakłopotanie. – I wtedy wchodzi Grace. Zaczyna śpiewać dla reżysera i wkłada w to całe serce. Jest przekonana, że dostanie tę rolę. Daje z siebie wszystko i gdy kończy, zamiera na środku sceny z miną, jakby czekała na należną jej za występ nagrodę Tony4). – Holly przerwała na moment, spoglądając na mnie wymownie. 4) Nagrody przyznawane corocznie twórcom teatralnym w Stanach Zjednoczonych. – No więc stoję tak, myśląc, że mi się udało, że w końcu dostanę rolę w tym nowym musicalu! I wtedy zauważam, że reżyser jest nieodpowiednio ubrany. Zupełnie nieodpowiednio. – Całkowicie. Miał na sobie kombinezon i trzymał wiadro z przyborami do czyszczenia oraz mopa! – krzyknęła Holly, opadając ze śmiechem na ramię Jacka. – Co? Dlaczego reżyser był tak ubrany? – zdziwił się. – Bo to nie był reżyser, tylko… – Dozorca – powiedziałam, zakrywając twarz dłońmi. – Grace dała występ swojego życia przed cholernym dozorcą! Była tak przerażona, że uciekła za kulisy, a stamtąd do auta i prosto do domu, zanim ktokolwiek zorientował się, co zaszło. – Założę się jednak, że dozorca bawił się świetnie – zauważyłam. Wtem rozległ się dzwonek telefonu. Holly przeprosiła i nadal śmiejąc się, odebrała. Zadrżałam lekko z zimna. – Powinnaś chyba się przebrać. Przeziębisz się. I tak już będę się zbierał. – Jack podniósł się, aby podać mi drugi ręcznik. – Tak, robi się późno. Odprowadzę cię. – Stanęłam obok. Otulił mnie ręcznikiem i potarł lekko ramiona, aby mnie rozgrzać. Przeszliśmy obok rozmawiającej przez telefon Holly, która posłała mu buziaka i wyszeptała:

– Zadzwonię jutro. – A więc, Sheridan. Czy to znaczy, że jesteś piosenkarką? – zapytał. – Tak, śpiewałam, jeszcze zanim zaczęłam grać – westchnęłam, kierując się w stronę frontowych drzwi. – Dlaczego to zabrzmiało tak, jakbyś się zasmuciła? – Obrócił się w moją stronę. – Nie smuci mnie to. Po prostu nie śpiewam już tak często jak kiedyś i czasami mi tego brakuje. Niedługo znów będę występować na wieczorkach open mike5) – właściwie to już w przyszłym tygodniu. – Uśmiechnęłam się na samą myśl. 5) Z ang. „otwarty mikrofon” – występ na żywo, w którym może wziąć udział każda chętna osoba z publiczności. – Nie zapomnij dać mi znać kiedy, bardzo chętnie do ciebie zajrzę – zadeklarował, patrząc na mnie z góry. Zdając sobie sprawę, że mam na sobie jedynie strój kąpielowy i ręcznik, postanowiłam trochę poświntuszyć. – Hamilton, bardzo chciałabym, abyś do mnie „zajrzał” – powiedziałam dwuznacznie, poklepując go delikatnie po policzku. Jack przyjrzał mi się, mrużąc oczy. – Hmmm… – chrząknął i otworzył drzwi. – Co ma znaczyć to „hmmm”? – Wyszczerzyłam się. Tylko za nim nie biegnij, tylko za nim nie biegnij. Odwrócił się ponownie i spojrzał na mnie z zadumą. – Hmmm… – Dobranoc – powiedziałam, patrząc, jak odchodzi. – Dobranoc, Sheridan – zawołał przez ramię i zniknął. Zamknęłam drzwi i oparłam się na chwilę o framugę, zastanawiając się nad tym „hmmm…”. Odpychając się wreszcie od drzwi, zaskoczona zauważyłam przyglądającą mi się z drugiego pokoju Holly. – Hmmm? – Uśmiechnęła się ironicznie. – Do twojej wiadomości, nie będzie żadnego hmmm. To tylko nowy kumpel. To wszystko. Poza tym ma dwadzieścia cztery lata –

zakomunikowałam, wchodząc po schodach. – Przydałoby ci się trochę dobrego hmmm…, wiesz? – zawołała. Nie da się ukryć, że i tym razem miała rację.

rozdział czwarty Obudziłam się jakoś dziwnie zdezorientowana i zesztywniała. Rozejrzałam się i zdałam sobie sprawę, że zasnęłam w dużym fotelu przed kominkiem, w salonie. Zaczęłam się rozciągać, słuchając, jak strzelają mi ścięgna w szyi, gdy zauważyłam siedzącą naprzeciwko mnie Holly, szczerzącą się niczym Kot z Cheshire6). 6) Postać z książki Alicja w Krainie Czarów. – Hej, co tam? – zapytałam, otulając się narzutą, którą zarzuciłam na siebie, czytając zeszłej nocy. Czytając – o nie… – A nie mówiłam? W którym miejscu jesteś? – zerknęła wymownie na magazyny rozrzucone na podłodze. Podniosłam ręce w geście pojednania. – Okay, Okay, poddaję się, jest super. Całkowicie mnie wciągnęło. Jestem zakochana w Superseksownym Naukowcu! – Zaczerwieniłam się, przypominając sobie fragmenty, które czytałam wczoraj wieczór. Joshua przeniósł się do dziewiętnastowiecznego Paryża, gdzie wdał się w dość dużą „międzynarodową aferę” i związek z młodą kobietą pracującą dla armii. Nie miałam pojęcia, dokąd zmierza ta historia, ale naprawdę mnie pochłonęła. Być może podświadomie w postaci Joshuy widziałam pana Hamiltona, co tylko wzmagało pojawiające się na mojej twarzy rumieńce. – O rany! – pisnęła. – Zaczekaj, aż dojdziesz do miejsca, w którym on ją podnosi i opiera mocno o… – To nie fair! – Pokiwałam jej palcem. – Pozwól mi samej przeczytać. W takim tempie skończę w parę dni. – Nic ci nie zdradzę… ale obiecaj, że będziesz mi mówić, w którym miejscu jesteś. – Zgoda – wymamrotałam, patrząc, jak wychodzi z pokoju. ***

Nieco później tego samego dnia wybrałam się pobiegać do parku Griffith. Przez cały poranek próbowałam pracować, ale nie mogłam się oderwać od tych przeklętych opowiadań. Byłam już przy trzecim, całkowicie ulegając nowemu nałogowi. Gdy zrobiła się piętnasta, stało się oczywiste, że nic już więcej nie zrobię, więc postanowiłam trochę się poruszać. Miałam szczęście, że mogłam pracować w elastycznym wymiarze godzin i głównie zdalnie. Po powrocie z L.A. na Środkowy Zachód podjęłam ponownie naukę i ukończyłam studia drugiego stopnia w zakresie projektowania materiałów edukacyjnych. Tworzyłam programy i materiały szkoleniowe; lubiłam tę pracę. Byłam dobra, w tym, co robiłam, chociaż nie przynosiło mi to takiej satysfakcji jak gra aktorska. Biegnąc, myślałam, jaka jestem teraz szczęśliwa. Za pierwszym razem skupiałam się wyłącznie na tym, co przyniesie mi sława. Zamiast koncentrować się na pracy, na samym zawodzie, chciałam uznania, pieniędzy, gwiazdorskiego stylu życia. Szukałam wtedy potwierdzenia siebie tylko na zewnątrz, zamiast we własnym wnętrzu. Rzadko zdarzało mi się odpuszczać i zaufać sobie czy też osobie, w którą się wcielałam. Rzadko też trafiały mi się momenty szczerości na scenie, ale gdy już nadchodziły, były tak silne i pełne uniesienia, że szybko dodawały mi pewności siebie. Dochodziłam do puenty bądź też zbyt emocjonalnie odgrywałam swoje kwestie, tracąc wątek i stając się znów dobrze znaną mi osobą – zabawną i piękną, ale nieprawdziwą. I wtedy po raz pierwszy w życiu doznałam porażki – prawdziwej porażki. Nienawidziłam siebie za to, że przegrałam, ale nie na tyle, aby próbować coś z tym zrobić. Po powrocie do domu przybrałam na wadze; zmieniłam się tak bardzo, że dawni znajomi z L.A. pewnie by mnie nie poznali. Trwało to kilka lat, więc nie dostrzegłam, jak bardzo niespójne stało się w pewnym momencie moje życie i jego cel. Decydując się na powrót do szkoły, miałam szczęście, że znalazłam coś, co dobrze mi szło. Po uzyskaniu dyplomu dostałam pracę, w dodatku zdalną (miły

bonus) – nie miałam więc potrzeby wychodzenia z domu, gdzie, żyjąc jak w kokonie, izolowałam się od reszty świata. Z Holly wciąż utrzymywałyśmy kontakt, ale rzadko się widywałyśmy. Miałam paru znajomych, z którymi spędzałam czas, ale choć zdarzało mi się chodzić na randki, nie było w moim życiu nikogo szczególnego. Jak na osobę imprezującą kiedyś niczym gwiazda rocka i nigdy nienarzekającą na brak męskiego towarzystwa, udało mi się dość skutecznie zamknąć tamten etap życia. To było trochę tak, jakby ta część mnie po prostu się wyłączyła. Wcześniej miałam bardzo bujne życie seksualne i wysokie libido, ale przybierając na wadze, straciłam ochotę na seks. No, dobrze, może nie tak do końca. Nadal miałam ochotę, ale nie chciałam, aby ktoś mnie dotykał. Z czasem ta sfera przeszła po prostu w stan uśpienia. Stałam się jedynie namiastką osoby, którą byłam wcześniej, w dodatku nie zdawałam sobie nawet sprawy, kiedy do tego doszło. Wszystko zmieniło się, gdy znajomi zabrali mnie kiedyś – w ramach prezentu urodzinowego – do teatru. Kontaktowałam się z kilkoma koleżankami z liceum, wychodząc z nimi od czasu do czasu na jakiś obiad czy drinka. Zawsze prosiły mnie, abym opowiedziała coś o ekscytującym życiu, jakie wiodłam w Kalifornii przez te osiemnaście miesięcy, i to było nawet zabawne. Została we mnie jeszcze jakaś nutka szaleństwa i niekiedy pozwalałam sobie na trochę luzu, ale utrzymywałam wszystko pod kontrolą. Na wspomniane urodziny dziewczyny zrobiły mi niespodziankę, kupując bilety na musical Rent. Od lat nie byłam na żadnej sztuce i wzruszyłam się, że pamiętały, jak bardzo kocham ścieżkę dźwiękową z tego spektaklu. Nigdy nie widziałam samego przedstawienia. Nastawiałam się na ciekawy wieczór. Słowo „ciekawy” nawet w małym stopniu nie oddało jednak tego, co później nastąpiło. Od pierwszej chwili, gdy tylko weszłam do teatru i ujrzałam scenę, aż do momentu, gdy znalazłyśmy nasze miejsca na balkonie, czułam gęsią skórkę. Moje zmysły były wyostrzone,

oddech przyśpieszony i lekko kręciło mi się w głowie. Wtedy zgasły światła. Teatr, gdzie wszystko dzieje się na żywo, jest pełen emocji i dramaturgii. Wyczuwa się prawie namacalną nić porozumienia pomiędzy aktorami i widzami. Gdy zabłysły reflektory, ujrzałam na scenie zespół i poczułam, jak muzyka zaczyna przeze mnie przepływać – byłam oszołomiona. Rozpoznałam pierwszy utwór i w oczach pojawiły mi się łzy. Zanim jeszcze wybrzmiały pierwsze dźwięki i słowa, dosłownie się zatraciłam – zaczęłam płakać. To było tak, jakby wszystko, za czym tęskniłam, nagle stanęło przede mną – nie mogłam już dłużej przed tym uciekać. Cicho szlochałam, a jednocześnie przepełniało mnie poczucie radości, uniesienia, przynależności, nie mogłam powstrzymać uśmiechu. To było jak magia. Chyba nigdy wcześniej nie przeżyłam podobnych, niemal religijnych doznań. W pewnym momencie koleżanka siedząca po mojej lewej stronie próbowała o coś zapytać, ale ja tylko potrząsnęłam głową. Nie mogłam oderwać oczu od sceny. Wiedziałam, że to właśnie powinnam robić. Nie mogłam się już doczekać, aby znów zacząć żyć. Od tamtej nocy czułam na plecach jakąś niewidzialną dłoń, pchającą mnie cały czas naprzód. Wróciłam do domu. Spojrzałam w lustro i znów zaczęłam płakać. Nie chodziło właściwie o to, jak wyglądałam, ale o to, że kobieta, którą zobaczyłam, nie miała żadnej wewnętrznej iskry, nic z szaleństwa, które tak w sobie kochałam. Płakałam nad utraconym bezpowrotnie czasem, nad tym, że odpuściłam na tak długo. Płakałam za życiem, którego się pozbawiłam. A gdy już przestałam szlochać, zabrałam się do pracy. Następnego dnia wynajęłam osobistego trenera i rozpoczęłam transformację od zmian zewnętrznych. Zaczęłam też chodzić do psychologa, aby zmienić to, co w środku. Zapisałam się na zajęcia z aktorstwa w miejscowym teatrze. Poczułam się niesamowicie szczęśliwa. Cieszyłam się, że znów mogę przebywać w towarzystwie kreatywnych ludzi. Angażowałam się z zapałem w każdą scenę, każdą krytyczną analizę i każde ćwiczenie, jakby to była część mojej pracy.

Pewnego wieczoru wybrałam się sama do klubu, który organizował open mike. Wdrapałam się na małą scenę, trzymając nuty, które podałam akompaniującemu mi pianiście. Zaczęłam śpiewać, a słysząc swój głos rozbrzmiewający w sali głośno i czysto, poczułam się spełniona. Poczułam się jak w domu. Powoli zaczynałam się otwierać i znów bawić. Gdy tylko zniknął przygniatający mnie ciężar, powróciła pewność siebie, a wraz z nią uczucie siły, które taka pewność może dać kobiecie. Zaczęłam umawiać się na randki, a gdy pierwszy raz zaprosiłam do siebie mężczyznę… cóż, powiedzmy, że było to kolejne religijne doznanie. Dlaczego, do diaska, tak długo sobie tego odmawiałam? Napawałam się swoją odrodzoną seksualnością i choć nadal byłam ostrożna, świetnie się przy tym bawiłam. Stałam się o wiele bardziej asertywna niż kiedyś i cieszyłam się, że nadal jestem dobra w te klocki. Po prawie dwóch latach poświęconych na odkrywanie siebie i pracę nad sobą, byłam gotowa na kolejną zmianę. Pojechałam odwiedzić Holly w L.A., a ona już pierwszego wieczoru zaproponowała, abym się do niej wprowadziła. Zastanawiałam się przez jakieś siedem sekund, po czym oczywiście się zgodziłam. Obie cieszyłyśmy się, mogąc znów spędzać razem czas. Wiedziałam, że gdy razem zamieszkamy, będzie tak samo dobrze jak kiedyś. Holly była moją najlepszą przyjaciółką, traktowałam ją jak siostrę i zrobiłabym dla niej wszystko. Trwała przy mnie zawsze, gdy popełniałam wszystkie swoje błędy. I nigdy mi nie odpuściła. Nie dało się jej nie kochać. Gdy dotarłam do samochodu, rozciągnęłam się po biegu, odrywając od wspomnień. Wsiadłam do auta i złożyłam dach. Wzięłam łyk wody z butelki, zerkając na komórkę – miałam kilka nieodebranych wiadomości. Pierwsza była od Holly, z prośbą o wstąpienie po drodze do Mr. Chow7) i przywiezienie czegoś na obiad. 7) Sieć chińskich restauracji. Druga od Nicka, który pytał, czy nie wybrałabym się z nim

następnego wieczoru na potańcówkę. Jego ulubiony klub w West Hollywood puszczał w niektóre dni muzykę z lat osiemdziesiątych, najlepszą, jeśli chciało się wytrząść nieco tyłeczek. Trzecia była z nieznanego numeru: Sheridan, dziś wieczorem na TNT są Straceni chłopcy. Wiem, jaką masz chętkę na Haima. Zaśmiałam się, czytając wiadomość. Był tylko jeden nieznany numer, którego właściciel mógł wysłać mi taki tekst. Szybko odpisałam: Hamilton, już nagrywam to na DVR, więc będę mogła „posilać się” w każdej chwili, gdy tylko najdzie mnie ochota. Podłączyłam iPoda i wybierałam właśnie utwory, żeby sobie umilić jazdę, gdy telefon dźwięcznie poinformował mnie o nowej wiadomości: Sheridan, teraz to już zaczynam się o ciebie martwić… Myślę, że potrzebujesz jakiegoś nowego celebryty do wielbienia, może kogoś nieco młodszego. Takiego, co ma w sobie więcej uroku, ale mniej heroiny. Poczułam szybsze bicie serca. Był słodki i zabawny. I miał dwadzieścia cztery lata, Grace, dwadzieścia cztery! Pomyślałam o jego włosach, tych cudownych lokach, i zielonych oczach. Przypomniało mi się, jak wygląda, gdy przygryza dolną wargę. A niech tam, pieprzyć to. Hamilton, właśnie zastanawiałam się nad kimś nowym, lepszym obiektem moich „marzeń na jawie”. Jakieś sugestie? Wybrałam kilka piosenek i już miałam wyjeżdżać z parkingu, gdy dostałam kolejną wiadomość: Sheridan, mam kilka sugestii… Ale pozostaje jedno pytanie. Nadal zainteresowana randką? Zaśmiałam się na głos i odpisałam: Hamilton, to się rozumie samo przez się, choć najpierw ktoś musi zawrócić mi w głowie. Nie minęła minuta, gdy przyszła odpowiedź: Niech to będzie pierwszy zawrót głowy, Grace… Cholera – zwrócił się do mnie po imieniu.

rozdział piąty Po powrocie do domu wzięłam szybki prysznic, żeby trochę się odświeżyć. Gdy już się oporządziłam, zeszłam do kuchni, gdzie Holly podgrzewała właśnie przywiezioną przez mnie chińszczyznę. – Jak ci minął dzień, kochanie? – zapytałam głosem gospodyni domowej z lat pięćdziesiątych, cmokając ją w policzek. – Urwanie głowy. Cieszę się, że już jestem w domu. Widzę, że miałaś produktywny dzień – odpowiedziała, wskazując głową w stronę magazynu, który leżał w zamrażalniku, za butelką wyciąganego właśnie przez nią Absoluta. Zaśmiałam się. – Musiałam go schować. Ta historia doprowadzała mnie do szaleństwa! Całe popołudnie próbowałam pisać protokoły trenerskie, ale nie mogłam się skupić. W końcu musiałam go gdzieś odłożyć. Wyjęłam słoik z oliwkami i zabrałam się za przygotowywanie dwóch martini z zalewą. – Gdzie już jesteś? – zapytała, odbierając ode mnie szklankę. – Hmm. Rozmawiał ze swoim asystentem o jakiś modyfikacjach w maszynie czasu. Naprawdę podoba mi się postać Isaaka. – Poczekaj, aż zobaczysz aktora, który gra tę rolę. Istny słodziak. – Holly uśmiechnęła się szeroko, próbując drinka i lekko się wzdrygając. – Kiedy będzie obiad? – Em, za jakieś dwadzieścia minut. Dawało mi to wystarczająco dużo czasu, aby porwać magazyn z zamrażalnika i zaszyć się w salonie na przedobiednią lekturę. Chwilę później krzyknęłam zszokowana. – Czekaj… co? Jego maszyna czasu się zepsuła? Utknął w starożytnym Egipcie! Nie może wrócić? – Zerwałam się i w panice pobiegłam do kuchni.

Holly nakrywała właśnie do stołu. – Ale co z Penelope z pierwszego opowiadania? Wróci, aby się z nią spotkać? A może wróci do swoich czasów? A c-co z…? – zająknęłam się, zdając sobie nagle sprawę, że chyba zbyt zaangażowałam się w tę całą historię. Próbowałam pośpiesznie zatrzeć wywołane przed chwilą wrażenie. – Chodziło mi o to, że, moim zdaniem, powinien był przewidzieć tego typu wpadki. Zresztą, nie wiem, nieważne – rzuciłam nonszalancko, siadłam do stołu i zaczęłam skubać sajgonkę, próbując stworzyć pozory całkowitego braku zainteresowania. – Zastanawiam się tylko, czy, jeśli wróci…, jeśli wróci… – ciągnęłam, patrząc na Holly z ukosa i sprawdzając, czy dowiem się od niej czegoś więcej. – O nie. Nie powiem ci. – Przewróciła oczami. – Sama się zarzekałaś, że nie chcesz, abym cokolwiek ci zdradzała. Musisz doczytać do końca, aby się dowiedzieć. Siedziałam cicho przez parę minut, zagryzając sajgonkę i próbując wymyślić jakąś nową taktykę. Nie mógł przecież tam utknąć na dobre, aczkolwiek wizja Joshuy spotykającego córkę faraona również wyglądała intrygująco. Może jeśli ładnie poproszę, powie mi przynajmniej, czy… – Możesz darować sobie obmyślanie strategii. I tak nic ci nie powiem. – Holly uśmiechała się z buzią pełną czosnkowego makaronu. Przyłapana. – Jesteś beznadziejna! Ja na pewno bym ci powiedziała – odparowałam. – Jasne! Pamiętasz, jak wylądowałam w szpitalu z zapaleniem płuc i jeszcze przez tydzień od premiery nie mogłam obejrzeć Seksu w wielkim mieście? Cały czas cię pytałam, czy Carrie i Big się pobiorą. Pamiętasz, co mi powiedziałaś? – zapytała złośliwie.

– Nie. – Gwałtownie skupiłam uwagę na talerzu z warzywami. – Ogłosiłaś, że za nic na świecie mi nie powiesz, że za bardzo mnie kochasz, aby odebrać mi przyjemność oglądania. To było równie beznadziejne. – W jej głosie brzmiały nuty triumfu. – W porządku. Jak chcesz. Aż tak bardzo mi nie zależy. Pewnie nie doczytam nawet do końca – odburknęłam, sącząc martini. – Grace, stałaś się jedną z dziewczyn Joshuy, jak każda z nas. – Holly zachichotała. – A wracając do Superseksownego Naukowca, czy Jack odezwał się dziś do ciebie? Prosił o twój numer telefonu. Zdradzisz, o co chodziło? – Tak, wymieniliśmy kilka SMS-ów. Zastanawiałam się, skąd ma mój numer. Kiedy cię o niego poprosił? – przybrałam znów obojętny ton. – Zadzwonił dziś do biura i tak podszedł moją asystentkę, że mu go dała. Jak Boga kocham, ten facet dostaje w zasadzie wszystko, czego sobie zażyczy. Przez cały czas mamy telefony z prośbami o wywiady, reklamy. Nawet właściciele klubów dzwonią, żeby wpadł wieczorem na imprezę. Naprawdę, chłopak jest sensacją. – Siorbiąc, wciągnęła jeszcze trochę makaronu. – Czy on jest na to wszystko gotowy? Myślę, że to dość dużo dla kogoś tak młodego. – Tak, jest gotowy. Jak każdy inny. To porządny i naprawdę inteligentny facet. A my staramy się tylko, aby zanadto nie odleciał i nie stał się jednym z tych podrasowanych gwiazdorów. Poza tym, on się dobrze bawi, a my dostajemy propozycje ciekawych projektów. Myślę, że jest szczęśliwy. A mówiąc o dobrej zabawie – jest coś między wami? I nie pogrywaj ze mną, panienko, za dobrze cię znam. – Holly, dopiero go poznałam! Wydaje się miłym dzieciakiem. Wiesz, że lubię poznawać ludzi, których reprezentujesz. Jest zabawny. – Wstałam od stołu i odniosłam talerz do zlewu. – Zobaczymy – odpowiedziała przekornie, wstając razem ze

mną. – Holly, jeśli to, co mówisz, jest prawdą, facet może mieć każdą laskę w mieście i prawdopodobnie ma. Przy tych wszystkich ładnych, młodych tyłeczkach oferowanych mu na tacy, po co, do diaska, miałby chcieć kogoś takiego jak ja? Cieszę się, że zostaliśmy znajomymi i tak to zostawmy. Poza tym, myślę, że jest dla mnie trochę za młody – odpowiedziałam, czując, nie wiedząc czemu, lekkie podenerwowanie. Ponieważ dobrze wiesz, że on jest dla ciebie za młody i doprowadza cię do szaleństwa. – Okay, stop. Próbujesz mi wmówić, że ani trochę się w nim nie zadurzyłaś? Powiedz prawdę, Grace. – Zablokowała mi drogę przy zmywarce. – Nie zadurzyłam się. No, może trochę… się „zadułam” – przyznałam, chichocząc. – Ale to tylko przez Joshuę – dodałam, wiedząc, że to nie do końca prawda. – Oj tam, nawet ja się w nim zadurzyłam przez Joshuę. Dlaczego ciebie by to nie miało spotkać? – westchnęła Holly, robiąc maślane oczy. Wiedziałam, że to koniec rozmowy, i nie mogłam się już doczekać powrotu do lektury. Sprzątając kuchnię, rozmawiałyśmy jeszcze o wyjściu na dyskotekę z Nickiem następnego wieczoru. Potem wzięłam magazyny na górę, mówiąc Holly, że idę się wcześniej położyć. Umyłam twarz i przebrałam się w swoją ulubioną zapinaną na guziczki białą koszulę, w której sypiałam od czasów studiów. Ułożyłam się wygodnie, nakryłam kołdrą i z niecierpliwością zatopiłam w lekturze, ciekawa, co stanie się z Joshuą. *** 1.30. Nadal czytałam. Przerwałam tylko na chwilę, aby zejść na dół i zrobić sobie kawę, po czym prawie biegiem wróciłam do łóżka. Całkowicie wciągnęła mnie ta historia i nie mogłam się od niej oderwać. Tak

bardzo byłam pochłonięta czytaniem, że gdy zadzwonił leżący obok mnie telefon, aż podskoczyłam z przerażenia. Dzwonił Jack… Westchnęłam. – To ty? – rzuciłam zniecierpliwiona, starając się ukryć radość w głosie. – Sheridan! Nie śpisz? – A nawet jeśli? Wiesz, która jest godzina? Niektórzy ludzie śpią w nocy – odpowiadając, przewróciłam się na bok. – Nie wygląda, żebyś spała. Właściwie to wydajesz się całkiem obudzona, może nawet podekscytowana. Co tam kombinujesz? – zapytał, a w tle usłyszałam jakiś szelest. – Dobra, przyłapałeś mnie. Nie śpię. Czytam. – Uśmiechnęłam się do słuchawki. – A co czytasz? Cholera. Nie chciałam się przyznać do czytania wiadomych opowiadań, rozpaczliwie rozejrzałam się więc po pokoju i dostrzegłam leżącą na nocnym stoliku książkę. – Historię soli. – Grace, Historię soli? Wow, to brzmi… okropnie. Po jakiego diabła to czytasz? – Zaśmiał się. – Hej, to jest całkiem dobre. Czy wiedziałeś, że sól wykorzystywano kiedyś jako środek płatniczy? Wiele znaczących miast europejskich powstało w pobliżu kopalń soli. Dobrze wiedzieć takie rzeczy – odparłam, układając się na poduszce. W tle znów pojawił się jakiś szelest. – Co robisz? Co to za dźwięk? – Od poprzedniej nocy chodzą za mną Chex Mixy. – Zostaw dla mnie pszeniczne płatki, to moje ulubione. – Zaśmiałam się, tłumiąc ziewnięcie. – To o czym będziemy rozmawiać? – zapytał z buzią pełną czegoś, co według mnie było kawałkami sucharków. – Hej, to przecież ty wyskoczyłeś z tym nieprzyzwoitym telefonem w środku nocy, wiec ty mi powiedz. I nie mów z pełną buzią, to niegrzeczne – odpowiedziałam przekornie.

– Nieprzyzwoitym telefonem? Naprawdę myślisz, że dzwonię w nieprzyzwoitych zamiarach? – udawał oburzenie. – Pozwól, że cię oświecę, Hamilton. Tu, w Stanach, gdy facet dzwoni do dziewczyny w środku nocy, szczególnie zaraz po tym, jak się poznali, prawie zawsze ma nieprzyzwoite zamiary. – Próbowałam nie okazywać żadnych emocji. – Wiem, co to są nieprzyzwoite zamiary, Sheridan, i jeśli dobrze rozumiem definicję, kolejnym moim krokiem powinno być przyjście do ciebie i realizacja tych zamiarów. Mam rację? – Generalnie rzecz ujmując… tak. – Przekręciłam się na brzuch, w którym już na dobre zadomowiły się motylki. – To trochę nachalne z twojej strony. I kto teraz jest niegrzeczny? – droczył się ze mną, a ja zaczęłam się czuć głupio. – Eh, ja… em… – próbowałam wydusić coś z siebie, ale nic nie przychodziło mi do głowy. Nastała długa cisza. – Może po prostu zadzwoniłem, aby porozmawiać z twoim pozbawionym przyzwoitości tyłeczkiem – odezwał się w końcu Jack. – Masz nierówno pod sufitem – z trudem stłumiłam śmiech. Rozmawialiśmy jeszcze parę minut, aż zaczęło mi się chcieć spać. Ziewnęłam, co nie uszło uwadze Jacka. – Co robisz jutro? – zapytał. Odłożyłam magazyny i wyłączyłam lampkę stojącą na nocnym stoliku. – Em, nie mam wielu planów. Rano wybieram się na jogę, a potem umówiłam się z Holly na kawę. Musimy popracować nad kilkoma rzeczami, które przygotowuję na casting. Agencje i menedżerowie często robią castingi dla nowych talentów, aby przedstawić ich kierownikom obsady. Holly organizowała je mniej więcej dwa razy w roku, w zależności od tego, jak bardzo angażowała się w karierę nowego klienta. Zgodziła się znów mnie reprezentować i właśnie byłyśmy w trakcie przesłuchań; miałyśmy wybrać aktorów partnerujących mi na scenie. – O, bierzesz w tym udział? Wspominała, że coś się szykuje.

O której się spotykacie? – Mam wpaść do niej do biura o jedenastej trzydzieści. – W takim razie pozwolę ci się trochę wyspać, Sheridan. Podobał mi się nasz nieprzyzwoity telefon. A tobie? – zachichotał. – No pewnie. – Zaśmiałam się w odpowiedzi. – Myślę, że nie będę w stanie dojść do siebie do rana. Dobrze, że mam jogę, nieco się wyciszę. Powiedzieliśmy sobie dobranoc i rozłączyliśmy się. Ułożyłam się wygodnie i zatopiłam w myślach o Jacku. Był zabawny, nieco szalony i niebezpiecznie słodki. Włożyłam dłonie pod koszulę i palcami przesunęłam po brzuchu w stronę miękkich piersi. Pomyślałam o dolnej wardze Jacka i o tym, w jaki sposób ją przygryza. Dlaczego jego usta aż tak mnie nakręcają? Wyobrażając sobie, jak nachyla się nade mną, przygryzając wargę, poczułam że moje sutki od razu stają się twarde. Wyobraziłam sobie dotyk jego włosów na swoim brzuchu, gdy całując, schodzi coraz niżej, w kierunku… Idź spać, Grace. To ci wcale nie pomaga. Mój wewnętrzny kontroler przerwał w momencie, gdy właśnie zaczynało się dobrze zapowiadać. Ułożyłam dłonie w bezpiecznym miejscu na kołdrze. Musiałam coś z tym zrobić. I to wkrótce.

rozdział szósty Obudziłam się wcześnie i zrobiłam szybkie śniadanie dla siebie i Holly, która właśnie przygotowywała się do pracy. Miałam mniej napięty grafik, więc starałam się być dobrym lokatorem i dbać, by odpowiednio się odżywiała. Przygotowałam sałatkę z owoców leśnych i przełożyłam ją do deserowego kielicha z jogurtem waniliowym. Słysząc, jak schodzi po schodach, szybko nalałam jej filiżankę kawy z zaparzacza, dodałam troszkę mleka i dwie kostki cukru – czyli dokładnie tak, jak lubi. – O ty niedobra, tak mnie rozpieszczać. Gdy się wyprowadzisz, będę chyba musiała zatrudnić wreszcie gosposię – zażartowała, siadając przy ladzie i biorąc łyk kawy. – Albo znajdziesz sobie pana domu. Wtedy będziesz miała dwa w jednym: czysty dom i dopieszczony każdy kawałeczek swego ciała – odparłam, zaczynając rozciągać się przed jogą. – Moje kawałeczki nie wiedziałyby, co robić, gdyby jakiś pan pojawił się w promieniu pół metra – westchnęła, spoglądając smutno znad sałatki owocowej. – Rozmawiałaś ostatnio z ekipą budowlaną? Nie myśl tylko, że cię wyrzucam, dobrze mi z tobą. – Tak, właściwie to wybieram się tam w piątek, aby sprawdzić postępy. Wygląda na to, że wszystko idzie zgodnie z planem. Będę tęsknić za tobą, ale nie mogę się już doczekać, kiedy zamieszkam we własnym domu. – Z przyjemnością myślałam o moim nowym gniazdku. Sprzedałam dom w rodzinnych stronach i teraz szykowałam sobie miejsce do życia, tu, w L.A. Gdy tylko podjęłam decyzję o powrocie, przylatywałam przynajmniej raz w miesiącu, aby wraz z Holly szukać jakiegoś domu. Była wtedy dla mnie jak dar z niebios, towarzyszyła w objazdach i w oglądaniu różnych nieruchomości, które wcześniej znajdywałam w Internecie. Pozwoliło to zaoszczędzić czas i uniknąć wypraw do miejsc, które okazywały się beznadziejne. Przez parę lat udało mi się odłożyć trochę pieniędzy – po prostu nie miałam na co wydawać. Po dodaniu do tego

nieoczekiwanego przypływu gotówki w formie spadku po ciotecznej babci, której prawie nie znałam, okazało się, że mam wystarczające środki, aby stawić czoło rynkowi nieruchomości w L.A. W końcu znalazłam dokładnie to, czego szukałam; niewielki parterowy domek w stylu kalifornijskim przy Laurel Canyon, ze ślicznym wnętrzem i pięknym starym ogrodem. Całość wymagała jednak jeszcze sporo wysiłku. Nie mogłam się doczekać, kiedy się wprowadzę. Miałam ekipę budowlaną, która pracowała na okrągło, starając się, by wszystko było tak, jak chciałam. Usunięto kilka ścian, wycięto parę drzew oraz krzaków i odnowiono podłogi. Bardzo podobał mi się ten dom. Nie przeszkadzało mi nawet to, że konieczny był remont. Miałam nadzieję, że w ciągu miesiąca wszystko uda się dokończyć. – A tak poza tym, bardzo dobre owoce. Z rynku? – zapytała Holly, nabijając jagodę na widelec. – Tak. Zatrzymałam się tam w któryś dzień i zrobiłam zakupy. A tak á propos, wyjście z Nickiem dziś wieczorem jest aktualne? – zapytałam, wiążąc włosy w ciasny, upięty wysoko na głowie kok. – No pewnie. Wręcz nie mogę się doczekać wytrząsania tyłeczka na parkiecie West Hollywood. Już budzę w sobie wewnętrzną tygrysicę – odparła i na siedząco potrząsnęła pupą. – Powinno być fajnie, choć nie mogę dziś zbyt dużo pić. Przypilnuj, abym skończyła na dwóch drinkach. Maksimum trzech. – Jasne. Nie chcę, żebyś potem znów cały dzień leżała krzyżem. – Dopiła kawę i sięgnęła po torbę. – Żadnego leżenia krzyżem, zrozumiałam. Kocham cię, paskudo. Do zobaczenia o jedenastej trzydzieści – powiedziałam, wkładając talerze do zlewu. – Złośnica. Też cię kocham – rzuciła, wychodząc. *** Po wyczerpujących zajęciach jogi wzięłam prysznic i na miejscu się przebrałam. Włożyłam czystą parę czarnych spodni do jogi i biały top, po czym przepasałam sobie na biodrach górę od

jaskraworóżowego dresu. Byłam gotowa. Miałam w planie tylko kawę z Holly, więc nie czułam potrzeby, żeby się stroić. Jej biuro mieściło się w nowym kompleksie przy Wilshire, niedaleko muzeów i La Brea Tar Pits8), a także miejsca, gdzie kiedyś miałyśmy nasze pierwsze mieszkanie. Z okna widać było nawet budynek E!9) Mówiła, że to pozwala jej się skupić w ciągu dnia. 8) Rejon asfaltowych jeziorek w centralnej części Los Angeles, jedno z najbogatszych stanowisk paleontologicznych. 9) Mowa o siedzibie E! Entertainment Television. Zostawiłam samochód na parkingu, przeszłam przez duże lobby i ruszyłam na piętnaste piętro, którego połowę zajmowały biura Holly. Gdy weszłam do sekretariatu, zobaczyłam stojącą przed biurkiem Sarę, jej asystentkę. Była młoda, ładna i słodka – troszkę płochliwa, ale miła. Dziś wydawała się czymś wyjątkowo podenerwowana. – Hej, Sara – powiedziałam, gdy odwróciła się i na mój widok wydała lekki okrzyk. – Och, Grace! Bardzo cię przepraszam. Nie słyszałam, jak wchodziłaś. Trochę jestem dziś niezorganizowana – jęknęła. – Nie ma problemu. Co się dzieje? Wydajesz się nieco zakręcona. – Naprawdę? Cholera. A tak się starałam nic po sobie nie pokazać – westchnęła, siadając za biurkiem, po czym uderzyła w nie kilka razy czołem. – Ej, ej! Przestań? Kto tam jest? Sara miała tendencję do peszenia się w towarzystwie gwiazd. Pewnego razu na spotkanie z Holly przyszedł dość znany aktor filmowy. Sara kompletnie się pogubiła i zrobiła z siebie idiotkę. Potknęła się i wylądowała głową w doniczce z paprotką. Holly pracowała z nią nad samokontrolą, niezbędną, jeśli chciała utrzymać się w branży. Zabawne było obserwować, jak Holly uczy kogokolwiek

panowania nad sobą, tym bardziej że dobrze pamiętałam, jak kiedyś goniła Donniego Wahlberga po całym parkingu przy barze szybkiej obsługi Carl’s Jr., próbując dostać autograf. New Kids zdecydowanie byli jej piętą achillesową. – Twój nowy chłopak! On tu jest! Prawie umarłam, gdy wczoraj poprosił o twój numer. Jakim cudem udało ci się usidlić Jacka Hamiltona? – zapytała z niedowierzaniem. Jęknęłam. Cholera. Muszę zacząć lepiej się ubierać, gdy tu wpadam. – Po pierwsze, nikogo nie „usidliłam”. Na nic nie zastawiałam sideł i nikt nikogo nie próbuje złowić. Po drugie, prawie go nie znam. – Starałam się zachowywać normalnie. Jakby od niechcenia przygładziłam włosy i poprawiłam kucyk. – Sheridan, czuję się dotknięty. Czyżby mój nieprzyzwoity telefon aż tak mało dla ciebie znaczył? – dobiegł mnie zza pleców niewiarygodnie cudny głos. – Nieprzyzwoity telefon? – szepnęła cicho Sara, na co ja potrząsnęłam przecząco głową. – Cicho – mruknęłam i odwróciłam się w stronę Jacka. Cholera. Jest przystojny. Miał na sobie jasne dżinsy i te same martensy, które widziałam tamtego wieczoru. Biała koszulka i szary sweter były na tyle dopasowane, aby podkreślać jego szczupłe, dobrze zbudowane ciało, a jednocześnie na tyle luźne, aby nie sprawiać wrażenia, jakby za bardzo się starał. Na szczęście nie miał tej cholernej czapki z daszkiem, więc loki wprost zadawały się domagać, aby mierzwić je palcami. Dosłownie domagały się tego. Wyszczerzył się do mnie bez cienia wstydu, a ja nie mogłam się powstrzymać, aby nie odpowiedzieć tym samym. – Ha. Miło cię wiedzieć – powiedziałam przekornie. – Pamiętam, że powiedziałam ci o dzisiejszym spotkaniu z Holly. Czyżby to był przypadek? – Sheridan, przestań bredzić. Czyżbyś insynuowała, że przyszedłem tu wyłącznie w nadziei, że cię spotkam? Tak się składa, że też miałem umówione spotkanie – zripostował.

– Co za brednie i to z ust stalkera. – Nie pokazując żadnych emocji, podeszłam bliżej. – Naprawdę. Mam spotkanie. Poproś Sarę, żeby sprawdziła kalendarz. Zerknęłam na Sarę, która przyglądała się naszej małej wymianie zdań z takim zainteresowaniem, jakby oglądała program typu reality show. – To prawda, Grace. Miał umówione spotkanie tuż przed tobą. – Starała się nie ekscytować zbytnio faktem, że stał tak blisko niej. Znałam to uczucie. Jack rzucił mi triumfalny półuśmiech, z gestem mającym oznaczać, że wygrał tę rundę. – Saro, kiedy umówił się na spotkanie? – zapytałam, nie spuszczając oczu z Jacka, który nagle spojrzał na dziewczynę wzrokiem pełnym paniki i błagania o dyskrecję. – Em, zobaczmy. Gdy włączyłam rano komputer, miałam już od pana Hamiltona maila – odpowiedziała, cały czas oszołomiona. – O której został wysłany? – drążyłam, z takim samym triumfalnym półuśmiechem. Sara kliknęła kilka razy myszką, po czym oznajmiła: – Druga zero siedem rano. – Cholera – mruknął cicho Jack, a ja parsknęłam śmiechem. – Wiedziałam! Hamilton przyłapany! – zawołałam, a moje ego skakało ze szczęścia jak szalone. Przyszedł tu celowo, aby cię zobaczyć. Dziewczyno, nadal to w sobie masz. Jack zaśmiał się, przesuwając dłonią po włosach i przygryzając lekko tę cholerną dolną wargę. Usłyszałam, jak Sara głośno wciągnęła powietrze z wrażenia, ja zresztą też z trudem się kontrolowałam. Był naprawdę seksi. Uśmiechnął się niewinnie. – Okay, przyłapałaś mnie. Chciałem cię zobaczyć. Czy to aż tak straszne? Nudzi mi się, a ty jesteś fascynująca. – Uśmiechał się, ale mogłabym się założyć, że na jego twarzy dostrzegłam cień zdenerwowania.

– Cieszę się więc, że mogę dostarczyć ci rozrywki. Również dość miło spędzam z tobą czas, choć nie jestem łatwym towarzyszem, co Holly może potwierdzić. – Nagle poczułam pewne onieśmielenie. W ostatniej fazie naszych przekomarzań Sara musiała odebrać telefon, więc byłam osamotniona w tym starciu z Jackiem. Miałam świadomość, że nasz dotychczasowy kontakt fizyczny ograniczał się jedynie do dwóch uścisków ręki i powierzchownego dotyku przez ręcznik, gdy pomagał mi się osuszyć. A ja chciałam tego kontaktu. – Jakoś ciężko mi w to uwierzyć, Sheridan. Tak czy owak, jestem pewny, że dam sobie radę. – Przysunął się nieco bliżej. Gdybym nie była tak wyczulona na odległość, w jakiej się ode mnie znajduje, prawdopodobnie nawet bym tego nie zauważyła. Tymczasem jednak każda molekuła, cząsteczka i każdy kawałeczek materii pomiędzy nami zaczął już elektryzować, a ja stałam się wrażliwa na wszystko. Dobrze wiedziałam, jak jest blisko. Podejdź bliżej, kochanie, podejdź bliżej. – Nie sądzę, abyś zdawał sobie sprawę z tego, jaką naprawdę jestem wariatką. I nikt ze mną nie „daje sobie rady”, Hamilton. – Zadrwiłam, przysuwając się minimalnie bliżej. Teraz był mój ruch. – Myślę, że jesteś wariatką w dobrym znaczeniu tego słowa. Lubię takie. Dosłownie czułam na sobie jego wzrok. Czułam, jak przygląda się mnie całej. Obserwowałam, jak jego usta formułują słowa i jak koniuszkiem języka przesuwa delikatnie po dolnej wardze, jakby dla podkreślenia interpunkcji w zdaniu. Przechylił głowę w bok i prawą dłonią przesunął po włosach. Wtedy po raz pierwszy zauważyłam jego dłonie, jego palce. O mój Boże, popatrz na te ręce. Good. Night. Nurse.10) 10) Nazwa nowozelandzkiego zespołu, która oznacza Dobranoc, Siostro. Nagle atmosfera w holu stała się tak ciężka od emocji, że aż

nie do wytrzymania. On był nie do wytrzymania. Nie mogłam już znieść napięcia i spanikowałam. Opanowana i seksowna Grace wyszła, a jej miejsce zajęła dwunastoletnia kretynka. – Ha, ha, powiedziałeś takie... – wyrwało mi się. Przycisk autocenzury wyłączył się już na dobre. Patrząc na jego skrzywioną twarz, wybuchłam niepohamowanym śmiechem, który wkrótce zmienił się w chichot, potem gromkie salwy, aż w końcu przeszedł w ekstremalne spazmy – takie, które sygnalizują raczej cierpienie niż cokolwiek innego. To był zdecydowanie najokropniejszy rodzaj śmiechu. Na szczęście Jack zawtórował mi tym samym. Chwyciłam się go, prawie tracąc równowagę. Śmiałam się tak głośno, że aż zaczęło mi się kręcić w głowie. Zobaczyłam, jak Jack wyciera łzy, i poczułam, że też jestem bliska płaczu. Gdy już się uspokoiliśmy, zauważyłam, jak wpatruje się we mnie spojrzeniem pełnym zadowolenia, które pojawia się tylko w momentach, gdy człowiek naprawdę się ubawi. – O rany, naprawdę wariatka z ciebie – westchnął. – Nie zaczynaj. Nie przeżyję kolejnego takiego napadu. – Znów zaczęłam chichotać, ale w porę odzyskałam samokontrolę. Patrzyliśmy na siebie przez dłuższą chwilę, nadal jeszcze nie mogąc uspokoić oddechu po szaleństwie, jakie nas napadło. I nie chodziło tylko o śmiech. Sara wyszła z biura i oznajmiła: – Grace, Holly właśnie kończy rozmawiać przez telefon, ale powiedziała, żebyś weszła. Holly? Kto to jest Holly? A, tak… Odwróciłam się do Jacka. – Cóż, to było… – zaczęłam, ale przerwał mi. – Aha. Jesteś umówiona z Holly na kawę, tak? – Tak, dlaczego pytasz? – Poczekam, aż skończycie, a potem jedziemy na przejażdżkę – ogłosił tonem raczej twierdzącym niż pytającym. – Dobrze. – Nie starałam się nawet wysilić na nic mądrzejszego. Ruszyłam w stronę gabinetu Holly, odwracając się

przy drzwiach. Jack usiadł wygodnie na kanapie i wyjął iPoda. – Nigdzie nie idę, Sheridan. A teraz rusz tyłek i idź na spotkanie – rozkazał z tym swoim seksownym półuśmiechem. Tym razem nie żartował. – Okay – to było wszystko, co mogłam wydusić. – Czułam się całkowicie oszołomiona i zagubiona. Już po tobie. *** Idąc holem, starałam się pozbierać. Holly za dobrze mnie znała i jeśli zobaczyłaby mnie w takim stanie, zrobiłaby mi piekło. Wzięłam się więc w garść i pchnęłam drzwi do biura. – Więc? Bzykacie się już? – zapytała z uśmiechem, który wyrażał absolutnie wszystko. Obraz Jacka leżącego pode mną, jego twarzy pełnej pasji, i tego seksownego uśmiechu na ustach wypowiadających moje imię, rozpalił we mnie ogień. Szybko się jednak opanowałam i usiadłam. – Kogo to niby miałabym bzykać? – Grałam na zwłokę. – Oj, proszę cię. Myślisz, że z kim rozmawiasz? Właśnie spędziłam z nim trzydzieści minut, kręcąc się wyłącznie wokół tematu Grace Sheridan. Można z niego czytać, jak z otwartej książki. Lubi cię. Myśli, że jesteś „fajna” – odpowiedziała, robiąc w powietrzu znak cudzysłowu. – Jestem fajna, ale to nie ma nic do rzeczy. Czy mówił coś jeszcze? – Nie, poza tym, że gdy wspomniałam, że mam dziś z tobą spotkanie, sprawiał wrażenie, że o tym wie. Pytanie, skąd to wie, Grace? – droczyła się. – Pewnie dzwonił do mnie wczoraj. – Kiedy? – zapytała, mierząc mnie wzrokiem. – Hm, około pierwszej trzydzieści – wymamrotałam pod nosem. – Żartujesz? To nieprzyzwoite. Wiedziałam! – krzyknęła, a ja starałam się ją uciszyć. – Zamknij się! Usłyszy cię – wyszeptałam.

Holly zrobiła wielkie oczy. – Nadal tu jest? Dlaczego? – Zapytał, czy pojadę z nim na przejażdżkę po naszym spotkaniu, a ja się zgodziłam – powiedziałam cicho, marząc w duchu, aby być teraz gdziekolwiek, byle nie tu z Holly i jej dokuczliwymi, bezlitosnymi docinkami typu „twój nowy przyjaciel i ty”, „twój znaczenie młodszy nowy przyjaciel”. O dziwo, nic takiego nie nastąpiło. – Myślę, że to wspaniale, Grace. Baw się dobrze… tylko uważaj na siebie. W prasie naprawdę zaczęło ostatnio być o nim głośno, a jego fani szaleją. Zobaczysz – ostrzegła mnie. – Ale dość tego. Zamówmy kawę i popracujmy nad twoim kawałkiem na casting. Wcisnęła guzik na interkomie, a z głośnika dobiegł nas chichot Sary. – Hej, Saro. Mogłabyś skoczyć do Starbucksa i przynieść nam dwie kawy? – zapytała, przewracając oczami na dźwięk jej śmiechu. – Jasne, Holly. Co byście chciały? – zapytała głosem o znacznie wyższej tonacji niż zwykle. Wyraźnie nadal traciła głowę w towarzystwie pana Hamiltona. Być może ty też tracisz głowę. – Duże macchiato karmelowe z mlekiem sojowym dla mnie. A dla ciebie Grace? – Średnią odtłuszczoną mrożoną mokkę bez bitej śmietany i z trzema kostkami cukru, proszę – krzyknęłam przez intercom. – Czy już nikt nie zamawia normalnej kawy? – dobiegł nas z głębi pełen żalu głos Jacka. – Cicho, chłopaku – zawołała Holly – albo dopilnuję, żebyś dostał rolę w musicalu High School Musical 4: Electric Boogaloo. Zaśmiałam się w głos, słysząc ripostę Jacka: – Może powinienem zastanowić się nad zmianą agenta. Pracowałyśmy przez jakąś godzinę, planując sceny, które miałam zagrać. Partnerującym mi aktorem był inny klient Holly. Wspólnie przedstawialiśmy scenę z filmu, który nawet jeszcze nie

wszedł na ekrany – mężczyzna i kobieta całują się po raz pierwszy, zmieniając na zawsze trajektorię swojego związku. To był słodki i elektryzujący moment i moim zdaniem potrafiliśmy to dobrze zrobić. Druga scena rozgrywała się pomiędzy parą będącą w trakcie okropnego rozwodu i przepełniało ją napięcie oraz dramatyzm. Obie ukazywały dokładnie to, co powinien pokazać casting: wachlarz emocji, które aktor potrafi przedstawić. Musiałyśmy jeszcze wybrać piosenki, ale miałam już parę propozycji. Postanowiłyśmy z Holly, że porozmawiamy jeszcze o tym wieczorem, jak zdecyduję się na konkretne utwory. Gdy skończyłyśmy, przypomniałam sobie o nagrodzie, jaka czekała na mnie w sekretariacie, serce zaczęło mi bić szybciej. Ruszyłyśmy w stronę, z której dochodził głos chichoczącej cały czas Sary. Spojrzałam na Jacka, który nadal siedział na kanapie, słuchając muzyki, dokładnie w tym samym miejscu, gdzie go zostawiłam. Gdy weszłyśmy, podniósł wzrok i uśmiechając się do mnie, wstał, gotowy do wyjścia. – O, Jack, a co ty tu jeszcze robisz? – zapytała Holly, a ja się zarumieniłam. – Staram się poderwać twoją przyjaciółkę. I nie udawaj, że o niczym nie wiesz, słyszałem, jak trajkotałyście – odpowiedział, otulając mnie ramieniem i popychając w stronę wyjścia. – Do zobaczenia w domu! – rzuciłam jeszcze w stronę Holly, zostawiając z tyłu Sarę, wodzącą za nami szeroko otwartymi oczami. Przynajmniej w końcu przestała chichotać. – Nie zapomnij, Grace, że mamy dziś randkę z naszym gejem! – zdążyła zawołać Holly, zanim zamknęły się za nami drzwi. Gdy już znaleźliśmy się w holu, Jack zabrał rękę z moich ramion i oparł się o ścianę, patrząc na mnie z uwagą. – A więc, co chcesz robić? – Hej, to był twój pomysł. Myślałam, że jedziemy na przejażdżkę – rzuciłam, wchodząc do windy. Jack wcisnął „parter” i odwrócił się w moją stronę. Byliśmy sami. Poczułam, że znów narasta pomiędzy nami wcześniejsze napięcie.

– Możemy, ale muszę cię ostrzec – mam beznadziejny samochód. Kupiłem go tylko dlatego, że w L.A. nie można nie mieć samochodu. Może lepiej weźmy twój. – Uśmiechnął się nieśmiało. – Zaprosiłeś mnie na przejażdżkę, a teraz chcesz jechać moim samochodem? Co to ma być, Hamilton? – roześmiałam się w momencie, gdy drzwi windy się otworzyły. – Chodź. – Ruszyłam w stronę swojego czarnego kabrioletu, stojącego na samym końcu ulicy. – Chciałeś jechać w jakieś konkretne miejsce? – zapytałam, rzucając mu kluczyki. – Wolisz, żebym prowadził? – Tak, to twoja impreza, Gdzie jedziemy? – Santa Barbara? – zaproponował. – Nie ma mowy. Nie mogę opuszczać rejonu Los Angeles. – Zaśmiałam się, wiedząc jednocześnie, że niczego nie pragnęłam bardziej, jak jechać z nim do Santa Barbara. – A może pojedziemy drogą Sunset do PCH11), a potem staniemy gdzieś na lunch? Co o tym myślisz? – zapytał, uruchamiając silnik. 11) Droga Pacific Coast Highway. – Dobrze, uwielbiam jeździć Sunset, szczególnie kiedy już się wyjedzie z Hollywood. Z dachem czy bez? – Zatrzymałam palec na przycisku sterującym składanym dachem. Spojrzał na mnie wymownie tymi swoimi zielonymi oczami. – Zdecydowanie bez. – Spuścił oczy i wędrował wzrokiem po moim ciele w dół, a potem w górę, wreszcie znów spojrzał mi w twarz. Wypuściłam wolno powietrze. Cholera. – Jak sobie życzysz, Hamilton – odpowiedziałam cicho, starając się uspokoić bicie serca. Ten facet nawet jeszcze mnie nie przytulił, nie wziął mnie za rękę, ani nawet mnie tak naprawdę nie dotknął, a samym tylko wzrokiem potrafił mnie całkowicie rozbroić.

– Przypomnę ci to, Grace. – Uśmiechnął się seksownie. Cholera, cholera. *** Jadąc ulicami L.A., przekomarzaliśmy się, ale też zaczęliśmy rzeczywiście opowiadać sobie trochę o przeszłości. Rozmawialiśmy o tym, od kiedy jest w Kalifornii i czy woli ją od Londynu. Wybrał jednak Londyn. Spytałam go o film, który wchodził na ekrany za kilka miesięcy, udając, że nadal nic nie wiem o fabule. Przedstawił mi więc streszczenie, a ja cicho modliłam się, żeby tylko nie zdradził, co stanie się w późniejszych epizodach, bo przeczytałam dopiero połowę opowiadań. Muszę się pośpieszyć. Jack był w branży zaledwie od paru lat, od kiedy pewnego dnia zauważył go w Londynie jeden z kierowników obsady. Brał właśnie udział w przesłuchaniu do niewielkiej roli w filmie dla BBC, a potem zaczął pracę w niezależnych produkcjach. Kiedy dostał kilka ważnych propozycji w paru znanych filmach, odezwało się do niego Hollywood. Dzięki głównej roli w Czasie szybko oficjalnie stał się „wschodzącą gwiazdą” i „kimś, na kogo trzeba mieć oko”. Mówił jednak, że to „bzdury”. Kochał grać, ale wyczułam, że równie dobrze mógłby rzucić to wszystko i z radością pracować na planie filmowym na londyńskim West Endzie. Podążając drogą wijącą się przez Brentwood w stronę Pacific Palisades, poruszyliśmy jeszcze wiele innych tematów. Dowiedziałam się, że ma dwóch starszych braci i że jego matka zmarła na raka, gdy miał zaledwie szesnaście lat. Ojciec nadal mieszkał w Londynie, ale jeden z braci przeniósł się tu, do Stanów, gdzie pracował w ambasadzie w Waszyngtonie. Okazało się, że oboje lubimy tak samo i psy, i koty. Rozmawialiśmy też o paru ostatnich filmach, które widzieliśmy, a także o tym, czy podoba nam się obecny prezydent. Odkryłam jeszcze, że Jack podziela moją fascynację Tiną Fey. Śmialiśmy się, dyskutując o naszych ulubionych serialach komediowych, i

kłóciliśmy się o to, która wersja serialu Biuro12), brytyjska czy amerykańska, jest lepsza. Podejrzewałam, że w skrytości serca wolał obsadę amerykańską, ale jako dumny londyńczyk nigdy by się do tego nie przyznał. 12) Amerykański serial komediowy z lat 2005–2013. Remake serialu brytyjskiego o tym samym tytule. W miarę, jak rozwijała się nasza rozmowa, coraz bardziej zaczęłam się do niego przekonywać. Był uroczy i zabawny, to prawda, ale też bardzo inteligentny. Wydawał się także szczerze zainteresowany tym, co mówię. Pierwszy raz od niepamiętnych czasów tak miło mi się rozmawiało z jakimś facetem. Gdy wyruszyliśmy, podłączyłam iPoda, ale byliśmy tak zajęci rozmową, że nawet go nie włączyłam. Wybrałam więc teraz swoją ulubioną samochodową playlistę i podkręciłam stereo. Gdy rozbrzmiały dźwięki pierwszej piosenki, Jack spojrzał na mnie z zaciekawieniem. – Dlaczego włączyłaś akurat tę? – zapytał, skupiając się znów na drodze, która robiła się coraz bardziej kręta, w miarę jak zbliżaliśmy się do gór. – A, to od zawsze był jeden z moich ulubionych utworów. To moja samochodowa playlista. Ustawiam ją, gdy chcę się odprężyć. Podoba ci się? – Podwinęłam nogi pod siebie, układając się wygodnie na siedzeniu. Nie odpowiedział, tylko uśmiechnął się do mnie. Rozpuściłam upięte w kucyk włosy i pozwoliłam, aby rozwiał je wiatr. Czułam, jak coraz bardziej się odprężam i uśmiechnęłam się do siebie szeroko. – Ta piosenka zawsze mnie rozwesela. Gdybym miała wybrać pięć najlepszych utworów, byłaby wśród nich. – Oparłam głowę o skórzane siedzenie i dałam się ponieść dźwiękom Into The Mystic. Zaczęłam śpiewać. Nigdy nie potrafiłam się oprzeć tej piosence. Śpiewałam z zamkniętymi oczami, wysunąwszy za okno rękę i poddając ją sile wiatru. Słońce przyświecało, ogrzewając

skórę i rysując małe wzorki pod zamkniętymi powiekami. To był jeden z tych momentów, kiedy człowiek czuje, że jest w idealnej harmonii z samym sobą i swym małym światem. Byłam szczęśliwa. Czułam na sobie wzrok Jacka i gdy piosenka dobiegła końca, spojrzałam na niego. W słońcu jego włosy nabrały odcieni blondu, pszenicy, toffi i wanilii. Wpatrywał się we mnie tymi swoimi zielonymi, rozpalonymi oczami. Nie powiedział ani słowa od początku utworu. Patrzył na mnie tak długo, że w pewnym momencie poczułam się zawstydzona swoim występem. Nie każdy przecież lubi, gdy ktoś śpiewa do piosenek podczas jazdy samochodem. – Przepraszam, czasami mnie ponosi. Zdjął prawą dłoń z kierownicy i położył mi na ramieniu. – Ciiii… – powiedział cicho. – To było cudowne, Grace. – Uśmiechnął się słodko, muskając delikatnie moją skórę. No dobrze. Za każdym razem, gdy ktoś mówi, że czuje „iskry”, zwykle uważam, że to kupa bredni. Oczywiście, odczułam kilka razy w życiu do kogoś pociąg, nawet coś w rodzaju natychmiastowego pożądania. Ale iskry? Litości. I wtedy Jack dotknął mojej skóry. Celowo. Znacząco. Zupełnie nieplatonicznie. Iskra. Iskra. Iskra. Gorąca iskra. Żarząca się iskra. Piorunująca iskra. Deszcz iskier. Jezusie, Mario i Józefie, same iskry. Dojechaliśmy już do końca Sunset Boulevard, do miejsca, gdzie łączy się z drogą stanową Pacific Coast Highway. Oderwałam wzrok od jego oczu i spojrzałam na fale oceanu rozbijające się o piaszczystą plażę. – Koniec drogi, Grace. Dokąd teraz? – zapytał łagodnie, cały czas dotykając mojego ramienia. – Gladstones – wydusiłam, nie mogąc złapać oddechu. – Gdzie? – Otrząsnął się z zadumy. – Gladstones – powtórzyłam, wskazując na restaurację po drugiej stronie drogi. – Muszę coś zjeść.

Powoli wracał mi normalny oddech. Jack zaśmiał się, podążając wzrokiem za moim palcem. – W takim razie, nakarmmy cię.

rozdział siódmy Gladstones to jedna z moich ulubionych restauracji – wprawdzie bywa tu sporo turystów, ale i tak jest idealna. Można zająć miejsca zarówno w środku, jak i na zewnątrz, gdzie siedzi się na betonowych ławeczkach rozmieszczonych na podłodze z podniszczonych desek. Zdecydowaliśmy się usiąść właśnie tam, mając widok na ocean. Od razu zamówiliśmy po piwie, nie przestając się do siebie uśmiechać. Wyglądałam pewnie tak, jakbym zasnęła z wieszakiem w ustach. Cały czas czułam na ramieniu jego dłoń – jej dotyk musiał wypalić w tym miejscu znamię. Kelner przyszedł z naszymi piwami i wziął zamówienie. Jako że była to restauracja serwująca owoce morza, za każdym razem, od lat, zamawiałam niezmiennie zupę krabową i krewetki w kokosowej panierce. Nawet wtedy, gdy przyjeżdżałam do Holly w odwiedziny, zawsze prosiłam, żebyśmy się tu wybrały. Gdy już złożyliśmy zamówienie, Jack podniósł swój kufel z Killian’s Irish Red i powiedział: – Za Van Morrisona i najseksowniejszą wersję Into the Mystic, jaką kiedykolwiek słyszałem. Zarumieniłam się lekko. – Dziękuję panu. W takim razie poczekaj, aż w radio poleci jakiś utwór U2. Naprawdę tracę samokontrolę, gdy tylko w pobliżu jest the Edge13) – przyznałam się. 13) David Howell Evans, gitarzysta zespołu U2. – Wypijmy za to, abym znalazł więcej sposobów, jak pozbawić cię samokontroli. – Puścił do mnie oko. Zanim zdążyłam cokolwiek odpowiedzieć, ujrzałam, jak kieruje wzrok na kogoś za moimi plecami. Odwróciłam się i zobaczyłam dwie nieco starsze ode mnie kobiety. Miały ten sam wyraz twarzy jak Sara dziś rano. Skierowały się w naszą stronę, chichocząc. Żadna nie chciała odezwać się pierwsza, aż w końcu ta odważniejsza wyszła do przodu i zapytała:

– Dzień dobry, czy to ty jesteś Joshua – to znaczy, Jack Hamilton? Na twarzy Jacka pojawił się rumieniec. – Tak. Cześć. Jak się nazywacie? – Wow. Ja jestem Claudia, a to Michelle. Czy możemy zrobić ci zdjęcie? – powiedziała na jednym oddechu. – Jasne. – Uśmiechnął się do pstrykających fotki rozanielonych dziewczyn. Kobiety zupełnie nie zwracały na mnie uwagi, widziały tylko swojego Superseksownego Naukowca. Jack zamienił z nimi jeszcze kilka zdań, po czym ta odważniejsza pożegnała się: – No dobrze, nie będziemy już przeszkadzać w lunchu. Bardzo dziękujemy. Nawet pan nie wie, jak bardzo my, em, to znaczy, em, do widzenia! – wybąkała. Odwróciły się i pośpiesznie odeszły. Nie przeszły jednak nawet sześciu metrów, gdy zaczęły piszczeć z radości. – O kurczę, naprawdę robisz furorę wśród kobiet, co? – stwierdziłam przekornie, biorąc łyk piwa. Będąc z nim sam na sam, łatwo zapominało się o wszystkich znakach, wskazujących na to, że do końca roku Jack zostanie numerem jeden Hollywood. – Taaa… Panie… panie mnie kochają. Cóż mogę powiedzieć? – Wzruszył ramionami. – Dupek – parsknęłam, gdy kelner przyniósł nam lunch. Potem wróciliśmy do normalnego poziomu rozmowy; dzięki fankom zniknęło narastające przez cały dzień napięcie. *** Posiedzieliśmy trochę i poobserwowaliśmy fale, po czym zdecydowaliśmy się przejść kawałek w stronę miasta. Malibu było piękne o każdej porze i dziś również budziło zachwyt. Szliśmy wzdłuż brzegu. Zdjęłam tenisówki i trzymając je w ręce, brodziłam w wodzie. – To naprawdę znamienna chwila, Hamilton. Plaża, słońce, mewy. Cholera, jest idealnie. – Zerknęłam na niego z ukosa.

Obserwowałam widoczną na tle słońca sylwetkę i arystokratyczne rysy twarzy. – Gdyby było idealnie, tarzalibyśmy się teraz razem po piasku, całując się jak szaleni. Zatrzymałam się i spojrzałam mu prosto w oczy. Następnie położyłam się na piachu i zaczęłam turlać się tam i z powrotem. Zamknął oczy i podniósł twarz ku niebu. – Cholerna wariatka – westchnął. – No chodź tu, chłopaku, poturlaj się ze mną. Nie dam rady sama. Ktoś zadzwoni po Słoneczny patrol i powie, że na plaży jakaś dziewczyna ma napad. – Zachichotałam, oblepiając się cała piaskiem. Jack zaczął się śmiać, a po chwili dołączył do mnie i bez słów zaczął tarzać się tam i z powrotem, rozśmieszając mnie przy tym do łez. To wszystko było takie proste, prawdziwe, tak dobrze było nam razem. W pewnym momencie przestaliśmy się turlać i leżąc obok siebie na plecach, patrzyliśmy w niebo. Słońce zawisło nad oceanem. Podniosłam nogi i, obciągając palce, zakryłam stopami słoneczną tarczę. Po chwili rozpostarłam nogi, ukazując ją z powrotem i tak kilka razy. Wtedy zorientowałam się, że Jack na mnie patrzy. Spodnie do jogi nieco opadły, odkrywając trochę uda. Dzięki Bogu, że pamiętałam, aby rano się ogolić. Jack obrócił się na bok i oparł głowę na ręce. Spojrzałam na niego z dołu, nadal trzymając w górze nogi z obciągniętymi palcami. – Widzisz coś interesującego, Hamilton? – zapytałam, gotowa na jakąś ciętą ripostę. – Nawet nie masz pojęcia, jak bardzo interesującego – odpowiedział miękkim głosem, na którego dźwięk nogi zawisły mi bez ruchu w powietrzu. Spuściłam je i przekręciłam się w jego stronę. – Mam jako takie pojęcie. – Przesunęłam palcami pomiędzy nami, po miękkim piasku. Przysunął dłoń bliżej, a moje serce na chwilę stanęło, po czym zatrzepotało i zaczęło bić jak szalone. – Zastanawiałem się nad czymś.

– Tak? – Czy wiedziałaś, że U2 to jeden z moich ulubionych zespołów? W zasadzie… że to mój ulubiony zespół? – Jego dłoń znajdowała się niebezpiecznie blisko mojej. – Skąd mogłam wiedzieć? Dopiero co cię poznałam. – Podniosłam muszelkę i zaczęłam się jej przypatrywać, po czym odłożyłam ją, kładąc dłoń obok jego ręki. – W internecie pojawiło się ostatnio dużo informacji o mnie. Mogłaś to wygooglować. – Przysunął dłoń jeszcze bliżej. Znów poczułam, jak pomiędzy nami przelatują iskry. – Sam się googluj, czarusiu. Nie interesuje mnie sprawdzanie cię w internecie. – Zmarszczyłam brwi, cofając nieco dłoń. – Fascynują cię gwiazdy filmowe? – Nieszczególnie – skłamałam. Tylko jedna… – A fascynują cię romantyczne gesty na plaży? – zapytał, odsuwając palce o parę milimetrów od moich. – Nie. – Ledwie mogłam oddychać. Jego oczy wpatrujące się głęboko w moje były jak tlące się iskierki. Na czoło opadł mu loczek i z trudem powstrzymałam się, aby go nie odsunąć. – A byłabyś zafascynowana gwiazdą, która chciałaby cię pocałować? – Wziął głęboki oddech, gdy nasze palce wreszcie się spotkały. Zawahałam się, wpatrując w jego twarz i prawie dysząc. – Mmhmm – wyszeptałam. Kurde. Kurde. Kurde. Spojrzał mi głęboko w oczy, po czym przysunął się blisko i dotknął mojego policzka. Czułam, jak chłodne ziarenka piasku na jego palcach delikatnie masują mi rozpaloną skórę. Gdy delikatnie ujął moją twarz w dłonie, mogłam się już tylko skupić na jego idealnych, miękkich ustach, które zaraz miały dotknąć moich. Przysunęłam się i zamknęłam oczy. Wiedziałam, że jeśli teraz bym na niego spojrzała, straciłabym panowanie nad sobą. Czułam go, jeszcze zanim nasze usta się spotkały. Energia,

która była między nami, ustąpiła i wiedziałam dokładnie, gdzie jestem ja, a gdzie on. Na sekundę przed tym, jak jego usta musnęły moje, byłam już pewna, że za chwilę nastąpi pocałunek, który całkowicie mnie sparaliżuje. Był to pocałunek miękki i słodki, nieśmiały, ale zarazem świadomy. Pocałował mnie raz, a potem drugi i trzeci, już z domieszką lekkiego wrr. Moje nozdrza wypełnił jego zapach, którego wcześniej jakoś nie poczułam. Była to woń piasku, słońca i potu, pomieszanego z czekoladą i dymem, ale nie takim nieprzyjemnym, papierosowym, tylko rozgrzewającym tytoniem do fajki, połączonym z dymem z kominka. Słodki Jezu, on jest jak osobista rurka z kremem. To połączenie zdecydowanie mieszało mi w głowie, czyniąc moje spodnie coraz bardziej niewygodnymi. W końcu oderwaliśmy się od siebie, spoglądając tylko jedno na drugie. Nachyliłam się i oparłam swoje czoło o jego. Szczerze mówiąc, potrzebowałam jakiegoś oparcia – miałam zawroty głowy. Uśmiechnął się do mnie, a ja odwzajemniłam się tym samym. – Czułaś to? – zapytał z pewną obawą na twarzy. – Tak, czułam, A ty? – odpowiedziałam zalotnie. – Nie. To znaczy, tak, oczywiście, że tak. Ale nie czułaś tego uderzenia w głowę? – Uśmiechnął się szeroko. – O czym ty mówisz? – zapytałam, przesuwając dłonią po włosach. – Grace, mewa właśnie narobiła ci na głowę – oznajmił, i zaczął trząść się ze śmiechu. – Co? – krzyknęłam, zrywając się i zaczynając biegać w kółko. Oczywiście. Mewa musiała nasrać mi na głowę. Jack śmiał się tak głośno, że słychać go było na całej plaży.

rozdział ósmy Po kilkunastu minutach spędzonych w toalecie w Gladstones i zużyciu kilku papierowych ręczników, w końcu wyszłam na zewnątrz, gotowa stawić czoło wszystkiemu, co mnie czekało, a wiedziałam, że nie mogę liczyć nawet na odrobinę litości. Gdy wreszcie się pojawiłam, twarz Jacka rozjaśniła się. – Niezła fryzura, Sheridan – zażartował. Próbowałam wysuszyć włosy pod suszarką do rąk, co tylko pogorszyło sprawę, bo zmieniły się w sklejone kosmyki odstające z każdej strony mojej przerażonej twarzy. – Przymknij się albo spotkasz się z moimi szpilkami następnym razem, gdy je założę – warknęłam, zauważając, że kelnerzy z trudem powstrzymują się od śmiechu. Oczywiście, Jack musiał ich wtajemniczyć w historię z mewą i dobrze wiedziałam, że już mi tego nie odpuści. Skierowałam się w stronę parkingu, gdy nagle usłyszałam za sobą głos kogoś z obsługi: – Proszę pani? Zapomniała pani torby z resztą lunchu! Nie zapomnij swoich krewetek w kokosie. Przydadzą się dziś koło północy. Nie odmawiałam nigdy dobrego jedzenia, więc odwróciłam się – i zauważyłam, że zapakowali je wprawdzie jak zwykle, w folię aluminiową, ale uformowali ją nie w formę tradycyjnego łabędzia, tylko wysiadującej jaja mewy. A niech to. Cała obsługa wybuchła gromkim śmiechem, a Jack śmiał się najgłośniej. Uśmiechnęłam się słodko, wzięłam krewetki, po czym poinformowałam go, gdzie może sobie włożyć tę mewę. Potrząsnął głową i odprowadził mnie do samochodu. Zamierzał usiąść po stronie kierowcy, ale go zatrzymałam. – O nie, dupku. Przywilej prowadzenia został zniesiony. Kluczyki, proszę. – Wyciągnęłam dłoń, czekając, aż wyjmie je z kieszeni. – Daj spokój, Sheridan. To było śmieszne! Będziesz o tym

opowiadać do końca życia. Numer jak z najlepszej komedii, nie da się tego nawet opisać! – Jack próbował się usprawiedliwić, wręczając mi kluczyki i siadając na miejscu pasażera. – Nie mogę uwierzyć, że się obraziłaś. Dobrze wiesz, że gdyby coś takiego przydarzyło się komuś innemu, tarzałabyś się ze śmiechu po podłodze. – Słuchaj no, ty Wargo-Gryzku. – Zwróciłam się w jego stronę. – Może i byłoby to trochę śmieszne, gdyby przydarzyło się komuś innemu, ale przydarzyło się mnie. I dopóki nie umyję albo nie odetnę sobie głowy, a może i jedno, i drugie, nie chcę o tym rozmawiać. – Z piskiem opon ruszyłam z parkingu i skierowałam się w stronę drogi Sunset. Przez moment milczeliśmy. Po chwili dodałam: – Cóż, może jest to bardziej niż trochę zabawne, teraz jednak czuję się obrzydliwie. Zbezczeszczona i sprofanowana. – Rany, jeśli chodzi ci tylko o zbezczeszczenie i profanację, mogę wymyślić jeszcze kilka rzeczy. Czekaj, jak mnie nazwałaś? Wargo-Gryzek? – Odwrócił się w moją stronę. – Litości. Nie udawaj, że nie wiesz, jak seksownie to wygląda! Ty i to przygryzanie wargi, ten twój akcent i kręcone włosy. Wyglądasz tak, jakbyś miał mnie rzucić na ścianę i kazać mi krzyczeć swoje imię! – Czułam jak razem z tym wybuchem uchodzi ze mnie kumulująca się przez cały dzień adrenalina. Za wiele, za wiele! Poddaję się, poddaję się! Jack siedział zaskoczony. Desperacko grzebałam przy stereo, starając się podłączyć z powrotem iPoda. Gdy znów na niego spojrzałam, nadal wydawał się nieco zmieszany, ale tym razem się uśmiechał. – To była chyba najseksowniejsza rzecz, jaką kiedykolwiek ktoś mi powiedział. – Cóż, mówię seksowne rzeczy zawsze, gdy mam obsrane włosy. – Też się uśmiechnęłam, próbując rozładować sytuację i cały czas walcząc z iPodem. – Pomóc ci? – zapytał. – Nie mogę go włożyć do dziurki.

– To może być problem. – Powiedzieliśmy to równocześnie i spojrzeliśmy na siebie. – Jesteś chyba najbardziej wyjątkową, idealną dziewczyną, jaką dotychczas spotkałem! – Jack popatrzył na mnie w zdumieniu. – Ideał będzie cię kosztować, pięknisiu – rzuciłam wesoło, wjeżdżając z powrotem do miasta. Jack nastawił jeden z utworów i przetańczyliśmy na siedząco resztę drogi do domu. *** Dojechaliśmy do biura Holly i zaparkowałam w garażu. – I co, dobrze, że wzięliśmy twój samochód? – wskazał głową na swój. Faktycznie, stary MG wyglądał tak, jakby potrzebował przewiązania sznurkiem, bo inaczej się rozleci. – Chyba tak. Pomijając incydent z mewą, był to fantastyczny dzień. Nieważne, który samochód byśmy wzięli, nic by to nie zmieniło. – Pozwoliłam sobie na chwilę szczerości. Jack odwrócił się w moją stronę. – To był fantastyczny dzień. Bardzo się cieszę, że go razem spędziliśmy… nie żartuję. Było super. Nasz zbudowany z docinek i przekomarzań mur właśnie runął, a spod gruzu dało się słyszeć ogłuszający ryk przedzierających się feromonów. Nie można walczyć z chemią. – A więc, jeśli dobrze usłyszałem, masz randkę ze swoim gejem? – zapytał. Potrząsnęłam głową, próbując przypomnieć sobie, o co chodzi. – A, moim gejem! Tak, idziemy potańczyć z Nickiem. Pamiętasz go z imprezy? Jest twoim największym fanem w West Hollywood. Facet wie, że jest na topie, dopiero, gdy zaczynają się nim interesować geje – zażartowałam. – Tak, tak mówią. – Zaśmiał się. Przez moment znów milczeliśmy. Przypomniałam sobie tamten pocałunek i zastanawiałam się, czy miałam prawo prosić o kolejny. Potrzebowałam kolejnej dawki Hamiltona. Nie chciałam

się z nim rozstawać i wydawało się, że on też tego nie chce. Wiedziałam jednak, że muszę wracać do domu i przygotować się na wieczór. – Zadzwonisz jutro? – spytałam nieśmiało. Dotknął palcami mojego policzka, a ja odruchowo wtuliłam się w jego dłoń. – Możesz na to liczyć, Grace. – Delikatnie musnął moje usta. Pocałowałam czule koniuszki jego palców, po czym uśmiechnęłam się. – Okay, a teraz spadaj z mojego samochodu, Wargo-Gryzku – zażartowałam. Zrobił smutną minę. – Wykończysz mnie, Sheridan. Już teraz to wiem. – Westchnął i wyciągnął swoje długie nogi, wysiadając z auta. – Tak, ale to będzie dobra śmierć. Zrobię to delikatnie, nie będziesz nawet wiedział, kiedy się zbliżę. Odwrócił się, uśmiechając się szeroko. – To będzie ciekawe. Ideał. – Grace? – rzucił, kierując się w stronę swojego samochodu. Zatrzymał się przy aucie i oparł o drzwi. – Będę dokładnie wiedział, kiedy będziesz blisko. I ty też – odparł, przygryzając dolną wargę. Pieprzony ideał. Przejechawszy z wrażenia na dwóch znakach stopu, prawie potrącając szpica miniaturowego, jakimś cudem dotarłam w końcu do domu. *** Gdy dojechałam, była prawie szósta. Chciałam przygotować jeszcze jakiś obiad, zanim wyjdziemy na nasze potrząsanie tyłeczkiem. Holly miała fantastyczną kuchnię z profesjonalną kuchenką i lodówką Sub-Zero, więc kiedy tylko było to możliwe, dawałam upust swoim kulinarnym żądzom. Holly jeszcze nie wróciła. Włożyłam do zamrażarki dwie szklanki, aby schłodzić je odpowiednio do drinków, a następnie

odbyłam kilka pielgrzymek od spiżarni do lodówki, wyjmując wszystko, co mogło mi się przydać. Otworzyłam puszkę pomidorów San Marzano i odsączyłam je w durszlaku, a w garnku na kuchence zagotowałam wodę. Następnie umyłam parę liści świeżego szpinaku i osuszyłam je w wirówce do sałaty. Ukroiłam kilka kromek dobrego włoskiego chleba, który podpiekłam, a później natarłam czosnkiem, przygotowując crostini. Gdy weszła Holly, właśnie siekałam na desce cebulę, a łzy lały mi się strumieniami po twarzy. – Grace, już dobrze. Nie denerwuj się. Jestem przy tobie. – Zawołała głosem pełnym dramatyzmu. – Bardzo śmieszne, Holls, bardzo śmieszne. Drinka? – rzuciłam, wskazując na zamrażarkę. – Proponujesz mi jednego, czy prosisz, abym ci go przyrządziła? – zapytała, idąc w stronę zamrażarki. – Oczywiście, że proszę. Z podwójną ilością zalewy, jeśli można. – Odpowiedziałam, gdy wyjęła wódkę i oliwki. – Ładnie pachnie. A co, na miłość boską, stało się twoim włosom? – zawołała, zatrzymując się, aby przyjrzeć mi się z bliska. Ponieważ nie zdążyłam jeszcze wziąć prysznica, moje włosy nadal przypominały o incydencie na plaży. – Nie chcesz wiedzieć, ale powiem ci później. – Westchnęłam, odpływając myślami do raju, który skończył się w momencie, gdy gówno przelało czarę. Czyli technicznie rzecz biorąc jestem czarą? Hej-ho! Bahdum-bum14). 14) Fragment tekstu z utworu Carrie Clark. – Nieważne, niech to pozostanie tajemnicą. – Siadła naprzeciwko mnie na ladzie. – A zatem jak przebiega brytyjska inwazja? Czyżby najechano już twoją szparkę? O słodki Jezu. – A to co za tekst? Chyba długo musiałaś się zastanawiać, jak mnie o to zapytać. – Popatrzyłam na nią z niedowierzaniem. – Tylko od popołudnia, słowo. Zakładam, że wszystko poszło

dobrze? – Tak. I nie było żadnego najazdu na żadną szparkę. – Wyciągnęłam nóż w jej stronę. – Naprawdę? Czyżbyś traciła swój urok, panienko? – Pozwól, że ci przypomnę, Zbereźnico, że dopiero co go poznałam i to raczej zbyt krótka jak na razie znajomość, aby pozwolić komukolwiek na jakikolwiek najazd. – Skarciłam Holly, wkładając do garnka makaron i dosypując garść koszernej soli. Giada15) byłaby ze mnie dumna. 15) Znana amerykańska szefowa kuchni włoskiego pochodzenia. – W takim razie pozwól, że przypomnę ci pewną noc w Nowym Jorku. To chyba był sylwester… – zripostowała z naganą w głosie. – Nie musisz mi przypominać, to było dawno temu. – Naprawdę, Grace, w łazience w Marriotcie Marquis16)… wstydź się. – Pogroziła mi palcem. 16) Czterogwiazdkowy hotel w Nowym Jorku. – Dość! Chcesz wojny? Chcesz wojny? – zaatakowałam. – Rozdanie dyplomów? Nicholas Rabinowitz… i jego dziewczyna? Na takie dictum szybko się zamknęła. – Rozejm? – Wciąż nieco obrażona przyglądała mi się z rezerwą. – Rozejm – zgodziłam się, podając jej oliwkę. – Oliwa – przypomniała. – Oliwa też, moja pani – odrzekłam, wlewając trochę oliwy na patelnię i podsmażając nieco czosnku. – Hmm, a więc póki co jeszcze żadnej inwazji. A jak się udało popołudnie? – zapytała, podkradając z miski pomidorka. – Hej, zrujnujesz obiad! Było… wow… – Na krótką chwilę zamknęłam oczy. – Aż tak dobrze, co? Gdzie pojechaliście? – zapytała, korzystając z okazji, aby porwać jeszcze jednego pomidorka, co

zauważyłam dopiero, gdy podniosłam powieki. – Sunset, aż nad ocean i zjedliśmy lunch w Gladstones. Przy okazji, widziałam, co robisz – zbeształam ją za kradzież pomidora. – A potem? – Przechyliła się na stołku. – Poszliśmy na plażę. Rozmawialiśmy, śmialiśmy się i leżeliśmy na piasku, apotemonmniepocałowałimewanasrałaminagłowę – pospiesznie zrelacjonowałam ostatnią część dnia, wstrzymując oddech w oczekiwaniu na to, który element spowiedzi doczeka się najgłośniejszego okrzyku. Zdziwiłam się, słysząc: – Pocałował cię! A niech mnie, Grace, właśnie całowałaś się na pieprzonej plaży z Superseksownym Naukowcem! – Holly sięgnęła nad płytą kuchenną i uściskała mnie, zbliżając się niebezpiecznie do palnika. – Ej, ej, uważaj! Ostrożnie. Chcę iść dziś na dyskotekę, nie do centrum leczenia oparzeń! – zawołałam, uwalniając się z objęć i odprowadzając ją w bezpieczne miejsce po drugiej stronie pieca. – To nie Joshua. To Jack. I jest cholernie fajny – zacisnęłam usta, starając się nie krzyczeć. – I technicznie rzecz biorąc, nie całowaliśmy się, to był tylko pocałunek. – Z języczkiem? – Bez języczka… na razie. – Poruszyłam sugestywnie brwiami. Holly przyglądała mi się w zadumie. Widziałam, że była przeszczęśliwa, że jej przyjaciółka wreszcie dobrze się bawi. – Jednej jednak rzeczy nie pojmuję. Jestem dziewięć lat od niego starsza – westchnęłam. Tak, policzyłam. – I? Najwyraźniej nie przeszkadza mu, że jest z ciebie stara dupa – odpowiedziała przekornie. – Najwyraźniej. Jest fajny i tak dalej, dobrze spędza się z nim czas. I, do cholery, są między nami takie seksualne wibracje, że hej. Ale litości! Szybko zda sobie sprawę, że to jest szalone. – Zamieszałam energicznie sos, dając wreszcie upust swoim

troskom. – Wydaje się lubić to, co szalone, a ty zdecydowanie zaliczasz się do tej kategorii. Poza tym, nie wiem, kogo starasz się przekonać. Widziałam paru tych kolesi, z którymi się umawiałaś przed przeprowadzką do L.A. Wszyscy byli młodsi od ciebie – stwierdziła wyzywająco. – To nie było umawianie się, ale efekt ośmiu lat seksualnych frustracji, które zebrały żniwo w postaci spotkań z kilkoma ładniutkimi chłopcami. – Uśmiechnęłam się na myśl o Trevorze, moim trenerze z siłowni. Mmm, pamiętasz, jak kazał, byś ćwiczyła wewnętrzną siłę, balansując na piłce, podczas gdy on ustami… – Grace, makaron jest gotowy – Holly przerwała moje rozmyślania. – Wyjmij go, zanim się rozgotuje, wolę półtwardy. – Oczywiście – wymamrotałam, uśmiechając się do siebie. Może jakoś sobie z tym wszystkim poradzę. – Czekaj, czekaj! Gotowałaś obiad z gównem we włosach? Oops. *** Po obiedzie zostawiłam Holly sprzątanie kuchni, a ja wlazłam pod prysznic. Umyłam głowę trzy razy pod niemal wrzącą wodą i zrobiłam sobie peeling we wszystkich miejscach, które tego potrzebowały. Właśnie goliłam pachy, gdy usłyszałam, jak Holly wchodzi do łazienki, Spojrzałam przez matową szybę. – Co jest? Przyszłaś zobaczyć striptiz? – Nie mogłam się doczekać, aby ci to pokazać. Zobacz, co jest w internecie. – W jej głosie słychać było lekkie oburzenie. Uchyliłam drzwi i zerknęłam na laptopa. To była strona TMZ17). 17) Portal plotkarski. Zdjęcie przedstawiało mnie i Jacka na lunchu. On śmiał się, drapiąc po głowie i nachylając w moją stronę, a ja patrzyłam na

niego gniewnie, grożąc mu krewetką. Pamiętałam ten moment. To było wtedy, gdy powiedział, że mam kozę w nosie. Podpis pod zdjęciem informował: „Bożyszcze kobiet, Jack Hamilton, przyłapany na plaży z tajemniczą rudowłosą. Czyżby to była nowa dama jego serca?”. Kolejne zdjęcia przedstawiały Jacka i dwie kobiety, które wtedy do niego podeszły. Co za p…! Sprzedały zdjęcia dla kasy! – To żart? – krzyknęłam ze złością, opłukując maszynkę do golenia i atakując pachę. Błąd! – Hej. A czego się spodziewałaś? Powiedziałam ci, że Jack staje się z dnia na dzień coraz bardziej popularny. Powinnaś zobaczyć wszystkie te strony, które się o nim rozpisują. To, to jest nic. – Wyciągnęła z kieszeni telefon. – Do kogo dzwonisz? Kurde – jęknęłam, gdy do oczu dostał mi się szampon. – A jak myślisz? Do naszego chłopca. – Czekaj, czekaj! Nie dzwoń do niego! – prosiłam, próbując zatamować krwotok z pachy i lawinę piany schodzącą mi do oczu. Zdecydowanie nie był to mój najlepszy moment. – Za późno… Cześć, Jack! Tu Holly. Słuchaj, chciałam ci tylko powiedzieć, że znów jesteś na TMZ…Tak, właśnie czytam. Tak, ty i Grace na plaży… Nie, nie tarzacie się w piasku. Jecie lunch. Czekaj, kiedy tarzaliście się w piachu? O tym nie słyszałam. – Odsunęła telefon od ust i krzyknęła. – Nie powiedziałaś mi o tarzaniu się w piasku, Grace. Czuję się dotknięta, że to pominęłaś. Cały czas słyszę tylko o pocałunku! – Holly była w swoim żywiole. Przerażona zamknęłam kabinę i schowałam się pod mocnym strumieniem wody. Właśnie zostałam tajemniczą rudowłosą gustującą w Brytyjczykach. Na dodatek, moja najlepsza przyjaciółka miała z tego ubaw po pachy. – Tak, jest tutaj. Właściwie, jest pod prysznicem… O, Jack! Powiedziałam Grace świetny dowcip o Brytyjczyku

przeprowadzającym najazd na jej szpa… Czekaj, co?… Poczekaj… Grace, Jack mówi, że widział zdjęcia i uważa, że zbyt agresywnie grozisz mu krewetką… Nie, nie zwraca na ciebie uwagi. Właśnie wali głową w kafle prysznicowe… Oops, teraz zabija mnie wzrokiem… zakręca prysznic, Jack… wychodzi… jest naga, Jack… i wściekła… jest naga i wściekła, Jack… pewnie by ci się spodobała taka Grace, naga i wściekła. Jest co oglądać. Bije mnie, Jack… myślę, że zabierze mi telefon… Cisza. Stanęłam nad Holly, trzymając jedną ręką telefon, a drugą zamykając jej buzię. – Od teraz będziesz cicho – zakomunikowałam niskim głosem. Kiwnęła głową, otwierając szeroko oczy. Następnie polizała mi dłoń, próbując zbić mnie z tropu. Słyszałam przez telefon, jak Jack zwija się ze śmiechu. – Cześć, Jack. Sytuacja jest już opanowana. Czy mogę oddzwonić za parę minut? – zapytałam, zaciskając dłoń na ustach Holly. – Naprawdę jesteś naga? W sensie, cała? Wszystko? – zapytał, dysząc. – Cała i wszystko. I mokra. To powinno nasycić twój apetyt na parę minut, zadzwonię za chwilę. – Jezu, mokra? Czekaj, Sheridan, czekaj! – Usłyszałam jeszcze, rozłączając się. – Dobre zagranie z tym naga i mokra – wymamrotała Holly spod mej dłoni. – Też tak myślę – odpowiedziałam, rzucając w nią gąbką. *** Chwilę później usiadłam w szlafroku na łóżku, wpatrując się w laptopa. Przyglądnęłam się już tym zdjęciom kilka razy. Wyglądałam szykownie. Seksownie. On wyglądał suuuper. Też wyglądałam super. Zadzwoniłam do Pięknisia.

– Nie mogę uwierzyć, że się rozłączyłaś po tym, jak narobiłaś mi takiego smaka. Ale z ciebie numer. Nakręcić i zostawić – mruknął, a jego głos nabrał niskiej i mocnej barwy. Gdybym mogła wybrać jedno słowo, które Jack Hamilton miałby jeszcze tylko raz powiedzieć w całym moim życiu, byłoby to słowo „numer”. – Musiałam komuś dokopać. Widziałam zdjęcia. Przepraszam. – Dlaczego przepraszasz? Powinienem był cię ostrzec. To nie pierwszy raz. – Wiem, Holly wspomniała, że sprawy nabrały ostatnio większego tempa. Jak się z tym czujesz? – zapytałam, opadając na poduszki. – Nieźle. Spotkania z fanami opowiadań są całkiem fajne, choć trochę dziwne. Gdyby tylko wiedzieli, jakim w rzeczywistości jestem nudziarzem, nie byliby mną aż tak zainteresowani. – Nie sądzę, abyś był nudny. Myślę wręcz, że jesteś całkiem… pobudzający. – Poważnie? Co takiego jest we mnie, co działa na ciebie pobudzająco? – Cóż… w tym momencie, to twój głos. Ten cholerny akcent doprowadza mnie do szaleństwa – szepnęłam do słuchawki. Szybko przeistoczyłam się z niewinnej dziewczynki w napaloną seksbombę. – Na amerykańskie kobiety zawsze działa akcent. Nie sądziłem, że na ciebie też. – Ooo… i to jak „działa”. Powiedz coś jeszcze – prosiłam, śmiejąc się. – Na przykład co, Grace? – Mów do mnie w tym swoim brytyjskim stylu – szepnęłam, nie do końca żartem. – Kosz na śmieci. – Jeszcze… – mruknęłam nęcąco. – Racuchy.

– Jeszcze! – zażądałam. – Majtki. Gdybym mogła wybrać drugie słowo, które chciałabym, usłyszeć od Jacka Hamiltona jeszcze raz w moim życiu, byłoby to słowo „majtki”. – Powiedz „dołóż na grilla jeszcze jedną krewetkę”18) – krzyknęłam. 18) Cytat z reklamy z lat osiemdziesiątych, promujących turystykę w Australii. – Grace, to jest australijskie powiedzenie, nie brytyjskie – odpowiedział strofująco. – Powiedz! – Dobra. Dołóż na grilla jeszcze jedną krewetkę. Cholera – wymamrotał. – Aaaaaaaaa! – krzyknęłam do słuchawki. Holly przechodziła właśnie obok mojego pokoju i na dźwięk krzyku przewróciła oczami. Wyszczerzyłam się do niej. – Już? – zapytał. – O, tak. To było piękne. Dziękuję. – Zachichotałam. – Wszystko dla mojej tajemniczej rudowłosej. Jego rudowłosej? Ba! Ma się rozumieć. – Co robisz dziś wieczorem? – zapytałam. – Wybieram się na otwarcie klubu gdzieś przy Robertson – odpowiedział bez entuzjazmu. – Tylko bądź ostrożny. I nie wolno ci iść do łóżka z nikim z tych programów reality show pokazywanych na MTV – ostrzegłam. – O, zaczynamy mieć już jakieś roszczenia, tak? – odpowiedział przekornie, a do mnie dotarło, co właśnie powiedziałam. Za wcześnie, Grace. – W takim razie ja też chcę zgłosić pewne roszczenia – stwierdził. A może jednak nie za wcześnie…

– Żadne z roszczeń nie zostanie dziś zaspokojone, ale proszę. – Nie wolno ci iść do łóżka z nikim, kto kiedykolwiek oglądał jakiś program reality show na MTV – powiedział tym swoim aksamitnym głosem. – A czy jest jakiś zapis o terminie do- i po-północy? – zaczęłam się droczyć. – Nie kuś mnie, Grace, bo przetrząsnę każdy klub w West Hollywood, gdy tylko wybije północ, i w końcu cię znajdę – odpowiedział rzeczowo. Czułam, jak podkurczyły mi się palce u stóp. Nadal byłam na Hamiltonowym głodzie. – Ha, ha, powiedziałeś… – Wybije. Wiem, powiedziałem wybije. Mam cię, Sheridan. Proszę, miej mnie… albo przynajmniej bądź we mnie… – Okay, Holly wydeptała już dziurę w dywanie pod moimi drzwiami. Muszę się zbierać. Zgadamy się wkrótce? – Nie chciałam się rozłączać, ale nie byłam w stanie więcej znieść. – Tak. Też muszę lecieć do znajomych. Zadzwonię jutro. Nie nakładaj za dużo brokatu na dekolt. A tak przy okazji, piękny masz dekolt. I pięknie wyglądasz w tym szlafroku. – Usłyszałam, jak się śmieje. – Dzięki. Ja… Czekaj, skąd wiesz, że mam na sobie… – Dobranoc, Grace – wyszeptał. Siedziałam bez ruchu. Co jest, cholerka? Usłyszałam chichot i odwróciłam się w stronę drzwi, spostrzegając stojącą tam Holly. W dłoni trzymała telefon z włączonym aparatem, pokazując mi na ekranie zrobione parę minut wcześniej zdjęcie. Szlafrok rozchylił mi się na dekolcie, odsłaniając górną część biustu, nie mówiąc już o udach, które ukazały się w pełnej krasie. Najgorsze jednak było, że uchwyciła moment, gdy akurat krzyczałam po tym, jak Jack powiedział „krewetka na grillu”. Wyglądałam jak gwiazda porno. Holly tanecznym krokiem zdołała uciec poza zasięg mojego kontrataku, krzyknąwszy tylko:

– Nigdy więcej nie rzucaj we mnie gąbką. Dobrze wiem, do czego jej wcześniej użyłaś. Cholera jasna.

rozdział dziewiąty To był miły wieczór. Umówiłyśmy się z Nickiem w klubie w West Hollywood – organizowali jedną z tych „dekadowych” imprez i całą noc przetańczyliśmy do muzyki z lat osiemdziesiątych. Nie wspomniałam Nickowi nic na temat mojego tarzania się po plaży z Jackiem. Po pierwsze, wiedziałam, jak bardzo się w nim zadurzył. Po drugie, też pracował w branży i taka informacja była zbyt kuszącym tematem do plotek. Pamiętając niedawnego kaca, tym razem ograniczyłam się do dwóch drinków, opierając się usilnym staraniom Nicka, który chciał mnie upić i wysłać na scenę z transwestytą. To zdecydowanie nie mogło się zdarzyć – przynajmniej jeśli chodzi o część pierwszą, bo na scenie zatańczyłam. Była już trzecia nad ranem – czyli dobrze po dobranocce – gdy wreszcie położyłam swój zmęczony tyłeczek do łóżka – i zasnęłam prawie od razu, choć przed snem zdążyłam jeszcze pomyśleć o moim Pięknisiu i o tym, czy jest już w domu, czy jeszcze nie. *** Parę godzin później, po krótkiej, koniecznej regeneracji snem, postanowiłam pobiegać w parku Griffith. Jadąc przez kanion, usłyszałam dzwonek telefonu. To był Piękniś. – Cześć – zaszczebiotałam wesoło. Weselej, niż zamierzałam. – Cześć, Szalona Dziewczyno. Co tam porabiasz? – zapytał cudownie niskim głosem, wskazującym na to, że dopiero się obudził. – Idę pobiegać. A ty? – Jestem jeszcze w łóżku i zastanawiam się, czy potrafię przekonać dziewczynę ze Starbucksa, aby przyniosła mi śniadanie. Czy to zbyt pretensjonalne podpytać ją, czy jest fanką Czasu? – zapytał, z góry znając moją odpowiedź. – Zdecydowanie. Ani się waż – zbeształam go. – Gdzie jedziesz pobiegać? – próbował mnie podejść, na co

zresztą pozwoliłam. – Park Griffith. A dlaczego pytasz? – O, to bardzo blisko mnie. Szkoda, że nie wiem, kim jest ta tajemnicza rudowłosa, założę się, że przywiozłaby mi kawę. – Może, jeśli naprawdę ładnie poprosisz, a potem ją pocałujesz, zechce rozważyć twoją prośbę. – Podobał mi się kierunek, w którym zmierzała ta rozmowa. – Umowa stoi. Gdy tu przyjdzie, będę ją całować, aż sama powie dość. – Kto ci powiedział, że powie dość? – W takim razie lepiej sprowadź tu swój słodki tyłeczek, abym mógł zacząć cię całować. Pozwolisz mu dotknąć swojego dekoltu? Może. Prawdopodobnie. – Okay, idę pobiegać, a potem wpadnę z twoją kawą. Chcesz też muffina czy wystarczy, że od dziś jestem twoją baristką? – zapytałam, zaskakując go. – Ha, ha! Tylko kawę proszę, ale może odpuścisz sobie bieganie? Czuję się samotny. – Nic z tego, muszę pobiegać. Poza tym, to da ci czas, aby trochę ogarnąć mieszkanie. – Skąd wiesz, czy muszę się ogarnąć, czy nie? Nawet tu jeszcze nie byłaś. – Masz dwadzieścia cztery lata, tak? Mogę się domyślić, że twoje bokserki leżą właśnie na stoliku kawowym, na podłodze walają się pudełka po pizzy, a fajka do palenia marihuany trafiła gdzieś za toaletę. Mam rację? Jack przez chwilę nic nie mówił, po czym parsknął śmiechem. – Idź pobiegać. Zobaczymy się potem. A w łazience nie ma fajki. – W kuchni? – Może. – A czy kiedykolwiek była w łazience? – naciskałam. – Cholera. Tak.

– Jestem wielka! Wyślij mi swój adres i zamówienie, a ja niedługo będę. Ale ostrzegam: spocona i zgrzana po biegu. Może nie będziesz chciał mnie całować. – Nie ma takiej opcji. Nie mogę się już doczekać tej zgrzanej i spoconej. Jeszcze jedno, Grace? – Tak? – Biegaj szybko – zabrzmiało to mrocznie. – Nie ma problemu. Do zobaczenia. Biegałam tak, jakby się za mną paliło. *** Dotarłam do mieszkania Jacka w niespełna sześćdziesiąt minut, oszukując trochę i skracając swój zazwyczaj dłuższy jogging na rzecz atrakcyjniejszych ćwiczeń z Jackiem. Podjechałam po kawę: dla niego duże espresso, dla mnie mrożona mokka. Weszłam po schodach i zapukałam ostrożnie do drzwi, próbując nie rozlać żadnej z kaw. Gdy Jack otworzył, z sykiem wciągnęłam powietrze. Miał na sobie białą koszulkę i dżinsy z opuszczonym nisko krokiem. Stał boso. Jego włosy idealnie się skręciły, a zarost podkreślał linię szczęki, sprawiając, że wyglądał męsko, a przy tym słodko jak aniołek. Uśmiechał się tym swoim diabolicznym uśmiechem. Przywitałam się. Przeszłam obok, wchodząc do przedpokoju i kierując się do pomieszczenia, które, jak założyłam, było salonem. Jack nic nie powiedział, tylko podążył za mną. Słyszałam miękki dźwięk jego stóp stąpających po parkiecie. Odwróciłam się, aby podać mu kawę. Był zaraz za mną. Wziął oba kubki i odstawił na stół. – Dodałam dwie kostki cukru, tak jak… – umilkłam, sparaliżowana siłą jego spojrzenia. Chwycił mnie w pasie i przyciągnął do siebie. Jego zielone oczy były rozpalone, a mięśnie szczęk zaciśnięte. Opuszkami palców zaczął dotykać mojej skóry pomiędzy koszulką a spodniami od dresu. – Przepraszam, mówiłam, że będę spocona. Czy chcesz,

abym… – Grace? – przerwał mi w pół zdania. – Tak? – Zamknij się i oddaj chwili – szepnął, nachylając się w moją stronę. Ma rację, Grace. Zamknij się. Jego usta dotknęły moich. Jeśli wczorajszy pocałunek był słodki i niesamowity, ten dzisiejszy był już poważny, łapczywy. Od momentu, gdy go ujrzałam, pragnęłam dotknąć jego włosów i teraz zatopiłam się w nie całkowicie. Czułam każdy aksamitny, miękki kosmyk, okręcałam sobie nimi palce i przyciągałam jego twarz coraz bliżej. Delikatnie ssałam tę jego cholerną dolną wargę, a gdy jego język spotkał się z moim, pomyślałam… że zaraz eksploduję. Zacisnął dłonie na moich biodrach i przyciągnął mnie bliżej, czułam na skórze każdy opuszek jego palców. Moje zmysły tak się wyostrzyły, że wyczułam nawet delikatne odciski na lewej dłoni Jacka, gdy przesunął nią po moim brzuchu. Jęknęłam, całując go i czując, jak skóra napina mi się i drży. Odsunął się od mnie na jedną nanosekundę i wziął głęboki oddech – oczy miał mętne – po czym nachylił się po więcej. Ustami przesunął w dół linii mojej szczęki w stronę szyi. Odwróciłam głowę, oddając mu się cała. To był mój czuły punkt, taki, co to powoduje, że palce u stóp nagle stają na baczność… Tak, teraz też stały na baczność. Językiem łaskotał każde miejsce od obojczyka do ucha, zatrzymując się na chwilę, aby skubnąć lub lekko ugryźć to tu, to tam. Odsunęłam rękę od jego włosów i zaczęłam muskać palcami w górę i w dół jego plecy, wyczuwając pod dopasowaną koszulką zarys silnych mięśni. Jack znów położył mi dłonie na biodrach, popychając do tyłu, aż wpadłam na stół. Zatrzymał się i podniósł głowę, spoglądając na mnie. Wykorzystałam ten moment, aby przełożyć ręce do przodu i wsunąć mu pod koszulkę, muskając jego brzuch. Zamknął oczy. – Sheridan, doprowadzasz mnie do szaleństwa – jęknął, popychając mnie na stół. – Lubisz szalone, pamiętasz? – zażartowałam, podciągając

się i siadając na blacie i obejmując Jacka nogami. – A teraz, chodź po swoją szaloną – wyszeptałam, chwytając go za koszulkę i przyciągając do siebie. Było gorąco. On był rozpalony. Ja byłam rozpalona. Bardzo rozpalona. Aż… niekomfortowo rozpalona. Czyżbym się paliła? – Auuuuu! – krzyknęłam, odpychając go i zeskakując ze stołu. – Co to było? – złapałam się za plecy. Chwilę wcześniej położyłam się na espresso, potrącając je i rozlewając sobie po plecach. O mamusiu, jakie było gorące! Kawa skapywała ze stołu prosto na podłogę. – Wszystko w porządku? – krzyknął Jack, odklejając bluzkę od moich pleców i trzymając ją w pewnej odległości od ciała, aby zapewnić przepływ powietrza. – Tak! Cholera, ale boli! – krzyczałam. Kto, na miłość boską, całując się z kimś tak seksownym jak stojący przede mną facet, kładzie się jeszcze na gorącą kawę? Tylko ty, Grace. – Lepiej to zdejmij. Już stygnie – stwierdził Jack, przeprowadzając oględziny „kawowej” katastrofy, którą sama sobie zaserwowałam. – Tak myślisz? – zapytałam bardziej sfrustrowana faktem, że przerwaliśmy się całować, niż tym, że prawdopodobnie moje plecy były już całe w pęcherzach. Widziałam, że Jack naprawdę się przejął, chociaż oczy zaczynały mu się powoli śmiać. Starał się jednak powstrzymać, nadal trzymając bluzkę z dala od moich pleców. – Gdy zdejmę górę, będę toples. Żadnego stanika, proszę pana. Poradzisz sobie z tym? – Przyjrzyjmy się najpierw twoim plecom, sprawdźmy, czy nic się nie stało. Potem zobaczę, jak sobie z tobą poradzić – powiedział przekornie, powstrzymując się od śmiechu. Odwróciłam się i podciągnęłam bluzkę. Gdy odsłoniłam plecy, usłyszałam jego stłumiony okrzyk.

– A co? Podoba ci się widok? – zapytałam, potrząsając sugestywnie biodrami. Popatrzyłam przez ramię, rzucając mu uwodzicielskie spojrzenie, albo przynajmniej tak mi się zdawało. Jack zmarszczył brwi. – Spokojnie, Szalona Dziewczyno. Naprawdę masz czerwone plecy. Przyniosę trochę lodu, nie ruszaj się. Poszedł do kuchni i słyszałam, że czegoś szuka. Wrócił parę sekund później, trzymając w dłoni torbę firmy Ziploc wypełnioną lodem i owiniętą w ściereczkę kuchenną. Chwycił mnie pod ramię i pociągnął w stronę sypialni. Stałam z podwiniętą koszulką i próbowałam zakryć biust. Widziałam, jak kilka razy zerknął w dół i potrząsnął głową. Znów miał ten swój seksowny półuśmiech. – Jesteś w dość kompromitującym położeniu. – Więc też się skompromituj – odparowałam, wchodząc razem z nim do sypialni. W pokoju unosił się zapach odświeżacza Febreze, widać było, że dopiero co posprzątał. Zrobiło mi się miło. Odprowadził mnie do łóżka. – Dobra, połóż się, a ja przyłożę ci lód do pleców, powinno pomóc. Obiecuję, że nie będę podglądał – powiedział, gdy stanęłam przed nim. Wspięłam się na palce, aby pocałować go w szyję, po czym zrzuciłam tenisówki. – Zamknij oczy – szepnęłam. Wyszczerzył się w uśmiechu i zamknął teatralnie powieki. Zdjęłam bluzkę przez głowę i rzuciłam na podłogę prosto do jego stóp. Znów się uśmiechnął. – Obiecałeś, że nie będziesz podglądać – powiedziałam, kładąc się na łóżku. – Wiem. Staram się. Wykańczasz mnie. Daj znać, jak się już wygodnie ułożysz – mruknął czule. – Dobra, już. Możesz otworzyć. – Umościłam się na środku łóżka, na brzuchu, głową w jego stronę. Chwyciłam poduszkę i położyłam przed sobą, zakrywając się… Z grubsza. W zasadzie mogłam trochę bardziej wyeksponować biust. Jack otworzył oczy i spojrzał na mnie. – Czemu do cholery nie mogłaś też oblać sobie spodni,

Grace? – zażartował, siadając obok. – Nie ruszaj się, kładę lód. – Delikatnie położył mi na plecach owiniętą w ściereczkę torebkę z lodem, okładając najbardziej czerwone miejsca, a ja odruchowo syknęłam. – Aż tak boli? – zapytał, wolną dłonią głaszcząc kojąco moje ramię. – Nie, nie boli. Tylko jest zimne. Rozejrzałam się po pokoju i zauważyłam stojącą w kącie gitarę. Muszę pamiętać, żeby o nią spytać. Westchnęłam głośno. – O co chodzi? – zapytał. – O nic. Gdy wyobrażałam sobie siebie toples w twojej sypialni, nie było w tych wizjach żadnej torby z lodem. – Nie tylko ty wyobrażałaś sobie siebie tutaj toples. Kto mógł przypuszczać, że doznasz urazu? – odpowiedział. – Cóż, ale jestem tu. W dodatku toples. – Tak. I ponadto poparzona. Nie chcę, abyś zrobiła sobie jeszcze większą krzywdę. – Głos Jacka brzmiał stanowczo. Spojrzałam na niego. Siedział obok ze skrzyżowanymi po turecku nogami, jedną ręką przykładając mi do pleców lód, a drugą nadal głaszcząc moje ramię. Wyglądał jak anioł i nie mogłam się oprzeć. Był za bardzo apetyczny. Usiadłam, zakrywając się dłońmi. Odsunął torebkę z lodem. Wyciągnęłam do niego ręce, odsłaniając się, a on otworzył szeroko oczy i powoli się uśmiechnął. Popchnęłam go na poduszki i przerzuciłam nad nim nogę. – Nic mi nie będzie, Hamilton. Muszę tylko być na górze. – Pięknie – sapnął. Dobry ruch, Grace. A teraz bierz się do roboty. *** Nie zrobiliśmy jednak tego. O nie. To byłoby zbyt proste i zbyt pochopne, z pewnością także niesamowite, ale zdarzyłoby się zdecydowanie zbyt szybko. Kiedy jechałam do domu, przez głowę przemykały mi obrazy szczególnie miłych momentów.

Jego oczy wpatrujące się we mnie, gdy siedziałam na nim, obejmując go nogami i bawiąc się włosami, z wyzywającym uśmiechem… Jego ręce, gdy dotknął mnie po raz pierwszy, przesuwając dłońmi wolno od bioder do brzucha i piersi, co tylko spotęgowało nieznośny ból oczekiwania. Zataczając palcami kółeczka i pieszcząc każdą pierś, wpatrywał mi się w twarz, szukając przyzwolenia, zanim zaczął lekko ściskać moją skórę. Jęknęłam, gdy jego palce znalazły sutki, które natychmiast stwardniały. Jego delikatny uśmiech, gdy widział, jak się mu poddaję… Jego siła, gdy uniósł się spode mnie, cały czas trzymając mnie na kolanach i muskając nosem moją szyję. Uważając, aby nie dotknąć poparzonych pleców, przyciągnął bliżej moje biodra. Gdy poczułam tam jego dłonie, lekko się skuliłam, chociaż nie byłam już tak nieśmiała, jak kiedyś. Znów wtuliłam ręce w te kręcone włosy. Słyszałam jego coraz głośniejszy, nierówny oddech, gdy ścisnęłam go biodrami. Jęknął, aż krew zaczęła mi krążyć szybciej, a żołądek podskoczył do gardła. Jego usta, gdy przesuwał nimi wzdłuż mej szyi w stronę dekoltu. Dla równowagi wygięłam się do tyłu, a on zaczął całować skórę między piersiami. Czułam delikatne pocałunki wszędzie, w każdym miejscu pomiędzy nimi, poniżej i dookoła. Jego język, gdy wreszcie wziął w usta mój prawy sutek. Ssał go mocno, przesuwając językiem tam i z powrotem, zanim puścił, lekko go przygryzając. Rzucił mi szelmowski uśmiech, obserwując moją reakcję. To było jak z bajki. Bez dwóch zdań. W końcu oderwaliśmy się od siebie, dysząc ciężko i wpatrując w swe ciała z pożądaniem. Moje usta napuchły od gwałtownych pocałunków i jego zarostu. Siedziałam mu na kolanach i obejmowałam go w pasie nogami. Położył mi się na piersiach, odsuwając mi głowę do tyłu, aby lepiej się umościć w zagłębieniu pomiędzy ramieniem a biustem. Otoczył mnie mocnymi ramionami, starając się nie zostawić żadnego wolnego miejsca pomiędzy naszymi ciałami. Znów przesunęłam delikatnie

dłonią po jego włosach, paznokciami masując skórę. Szybko odkryłam, jak bardzo to lubi. Westchnął z zadowoleniem. – Jak to możliwe, że znamy się tylko parę dni? – Wiem. Wiem – odrzekłam uspokajającym głosem, przyciągając go jeszcze bliżej. Wcześniejsze szaleństwo ustąpiło delikatnemu, powolnemu dotykowi, spokojowi i bliskości. To było słodkie. – Jak twoje plecy? – zapytał, tuląc się do mnie. Poczułam na piersiach bijące od niego ciepło. – Lepiej. Dzięki za skuteczne odwrócenie uwagi. Całowałam jego czoło, skronie, nos, powieki i brwi. Jack znów westchnął, wydobywając z siebie ciche, gardłowe mruczenie, które zapamiętałam jako Odgłosy Zadowolenia Jacka. Na ziemię sprowadził mnie dopiero dźwięk klaksonu, wyrywając z tych rozmyślań. Dotknęłam palcem nadal spuchniętych warg i uśmiechnęłam się. Bluzka wciąż była mokra od espresso, więc wychodząc, pożyczyłam od Jacka białą koszulę z długimi rękawami. Na nim leżałaby perfekcyjnie, ale ja dosłownie w nią wpadłam. Przy drzwiach, gdy pieczołowicie podwijał mi rękawy, znów zdałam sobie sprawę, o ile jest ode mnie wyższy. Patrzył na mnie z góry, z wysokości swojego metra dziewięćdziesiąt wzrostu, oczami pełnymi uwielbienia. Całowaliśmy się przez cały poranek i prawie w ogóle sobie nie docinaliśmy. Zastanawiałam się, czy coś się między nami teraz zmieni. Czy będziemy przyjaciółmi? Czy staniemy się jedną z tych ckliwych par? Czy w ogóle się czymś staniemy? Nachylił się, całując mnie na pożegnanie, po czym szepnął do ucha: – Nie wiem, czy ci mówiłem, ale tak na wszelki wypadek powtórzę, że masz świetne cycki. Uśmiechnęłam się do siebie, po czym zbliżyłam usta do jego ucha. – Wiem. Poczekaj, aż zobaczysz mnie całą. Uśmiechnęliśmy się oboje. Gdy dotarłam do samochodu,

obejrzałam się i zobaczyłam, że nadal stoi w drzwiach, ciągle mnie obserwując. – Widzę cię, Hamilton! – Do zobaczenia, Sheridan. Tak, nic się nie zmieni. *** Ustaliliśmy z Jackiem, że resztę dnia spędzę w pracy. On akurat miał wolne pomiędzy jedną a drugą rolą, choć dawał teraz coraz więcej wywiadów w związku z filmem. Holly też aranżowała mu spotkania w całym mieście, upewniając się, że w momencie premiery wszystkie drzwi będą stały dla niego otworem. Analitycy w branży przewidywali komercyjny sukces, sięgający być może nawet ponad czterdziestu milionów już w pierwszy weekend. Jeśli wszystko pójdzie dobrze, Jack będzie mieć mocną kartę przetargową przy kolejnych propozycjach. Holly chciała jednak wykorzystać osiągniętą pozycję, aby zabezpieczyć mu karierę, zamiast liczyć tylko na kolejnych osiemnaście miesięcy, kiedy będzie nowym „chłopakiem do wzięcia”. Ponieważ, technicznie rzecz ujmując, Jack obecnie nie pracował, mógł się jeszcze cieszyć ostatnimi paroma miesiącami relaksu i względnej anonimowości, choć nikt nie mógł mu jej w stu procentach zagwarantować. Przypomniałam sobie o wczorajszych zdjęciach i pomyślałam, jak taka fotka, na której widać mnie, kiedy wychodzę z jego mieszkania w jego koszuli, mogłaby wpłynąć na wizerunek Jacka. Wyglądałoby to tak, jakbyśmy właśnie spotkali się na małe, poranne tête-à-tête – co mi zresztą osobiście wcale nie przeszkadzało. Spiętrzyły mi się jednak zaległości, musiałam popracować nad sceną, którą grałam z partnerem, nie wspominając już, że miałam opóźnienie przy projekcie przygotowywanym dla klienta. Powiedziałam więc Jackowi wyraźnie, że ma do mnie nie dzwonić, nie pisać, dopóki sama się do niego nie odezwę. Był tak czarujący, że potrafił odwrócić moją uwagę od każdego zadania, które starałam się wykonać. Nie to, żebym narzekała – dziś rano

spędziliśmy niesamowite chwile. Musiałam jednak wrócić na ziemię. Zbyt łatwo traciłam rozsądek przy Hamiltonie. Poza tym, był jeszcze jeden powód, żeby samotnie spędzić to popołudnie. Chciałam go wygooglować i sprawdzić. Miałam to w planie od chwili, gdy wspomniał o tym na plaży. Myślę, że nie była to żadna mania prześladowcza. Przecież gdybym spotykała się z jakimkolwiek innym facetem i wiedziała, że mogę znaleźć na jego temat masę informacji, które tylko na mnie czekają, też bym chyba się skusiła, prawda? Czy to aż tak dziwne? Na miłość boską, po prostu go sprawdź. Po powrocie do domu najpierw zmusiłam się do kilku godzin pracy, zanim zerknęłam na stan swoich pleców. Nadal były czerwone, ale poza tym nie wyglądały aż tak źle. Pomyślałam jednak, że następnym razem, gdy się spotkamy, użyję ich jako pretekstu, aby wzbudzić nieco współczucia. Być może nawet wynegocjuję masaż pleców. O tak, masaż pleców. Jego dłonie przesuwające się lekko w dół, w stronę mojej bielizny, a później… Skup się, Grace. Popracowałam parę godzin, a potem zajęłam się przygotowaniem do wieczoru open mike, zaplanowanego na kolejny tydzień. Przy gitarowym akompaniamencie zaczęłam ćwiczyć wybrane wcześniej piosenki. Ostatnio spróbowałam nawet pisać własne utwory, ale nie miałam jeszcze na tyle odwagi, aby zaśpiewać je publicznie. Ćwiczyłam przez dłuższy czas, gdy nagle zorientowałam się, że jest już prawie pora obiadu i Holly lada chwila wróci do domu. Googlowanie musiało poczekać. Pobiegłam pod prysznic i właśnie się przebierałam, gdy zadzwoniła, że będzie za pięć minut i kupiła coś tajskiego na obiad. Wkładałam białą lnianą sukienkę, gdy weszła do mojego pokoju. – Hej, obiad jest na dole, a na werandzie przed domem czeka na ciebie przesyłka. – Przesyłka?

– Tak, jest na dworze. Idź. Minęłam ją, rzucając zdziwione spojrzenie. Holly wzruszyła ramionami i wskazała na drzwi wejściowe. Na werandzie dostrzegłam leżącą na stopniu białą kopertę. Gdy ją otworzyłam, znalazłam kartę podarunkową ze Starbucksa z załączonym liścikiem: Sheridan, nic nie mówiłaś o ręcznie pisanych listach, gdy zabraniałaś wszelkich form komunikacji. – O rany. Hamilton, jesteś tu? – zawołałam, rozglądając się dookoła. Złapał mnie i mocno przytulił, przechylając lekko do tyłu, aby pocałować w czoło. – Przyniosłem to, bo tak naprawdę nie dostałaś rano nic w zamian za kawę. – Głuptasek. Powiedziałam: żadnego kontaktu. Dotyczy to też osobistego. – Zrobiłam nadąsaną minę, przytulając się do niego trochę mocniej. – Czemu jesteś taka poważna z tym brakiem kontaktu? – Zaczął całować mnie za uchem, przesuwając się wzdłuż szyi. – Właśnie dlatego. Bo nie mogę się skupić, gdy to robisz. – Westchnęłam, przybliżając się do niego, wbrew odzywającemu się coraz wyraźniej głosowi rozsądku. – Huh. Więc, nie powinienem tego robić? – zapytał niewinnie, muskając palcami moje nagie ramiona. Wsunął mi rękę przez ramię pod lnianą sukienkę i przesunął w stronę biustu. – Nie, nie powinieneś – zaprotestowałam, jednak bez przekonania. Zbliżył się, a ja poczułam, jak wzbiera we mnie podniecenie i twardnieją mi piersi. – Podoba mi się ta sukienka, Grace. Jeszcze cię w niej nie widziałem. – Żartujesz? Dopiero co się poznaliśmy! Jak dotąd widziałeś mnie tylko w ciuchach sportowych, stroju kąpielowym i nieprzyzwoitej parze dżinsów. I w kreacji ze słonych krakersów.

Zaśmiał się, przypominając sobie scenę z krakersami. – Cóż, wszystkie były niezapomniane. Ale sukienka? Jak na razie, to mój faworyt. Jack zaatakował wszystkie moje zmysły, przesuwając dłońmi wzdłuż ciała, w dodatku zaczął podciągać mi sukienkę na udach. – Na miłość boską, nie możemy tego zrobić tutaj! Tak nie można. To jest… o matko… Przesunął palcami aż do moich nóg, zatrzymując się na chwilę na koronkowej bieliźnie. Musnął brzeg koronki od bioder wzdłuż pasa, nakrywając potem dłonią to miejsce. Nie mogłam powstrzymać jęknięcia. – Czy teraz możesz się skupić, Grace? – szepnął mi do ucha. – Em, tak? Nie działasz na mnie aż tak bardzo, jak ci się wydaje. – Nieudolnie próbowałam kontrolować rozmowę, bo dolna część ciała była już w zasadzie poza jakąkolwiek kontrolą. – Nie wierzę. – Zmarszczył się, odsuwając na bok koronkę i przesuwając lekko palcami nad moją skórą. Podobnie jak wcześniej, pomimo że mnie nie dotykał, czułam go całego. Czułam, gdzie jest, i wiedziałam, że on dobrze wie, co mi robi. – Powiedziałbym wręcz, że bardzo na ciebie działam – szepnął seksownie, zniewalając mnie swymi przenikliwymi oczami. Wtedy mnie dotknął. Nigdy wcześniej nie czułam takiego pobudzenia. To była magia. Jego palce łagodnie muskały i ocierały się o moją skórę, co prawie doprowadziło mnie do orgazmu. Zadrżałam. – Mmm, Grace. Jesteś pewna, że na ciebie nie działam? – zapytał, przytulając mnie, tak że prawie straciłam równowagę. Przycisnął mnie do ściany w miejscu, gdzie był dzwonek, który w tym momencie zabrzmiał wesoło. – Już! – krzyknęła Holly i usłyszałam odgłos jej kroków. – Jeszcze nie, ale zaraz dojdzie. – zaśmiał się Jack, odsuwając rękę i pozostawiając mnie bez tchu, z zaczerwienionymi policzkami. – Pozwolę ci się teraz skupić. Zadzwoń, gdy będziesz gotowa dokończyć to, co zaczęliśmy. – Zaśmiał się, widząc moją frustrację i zagubiony wyraz twarzy.

– Guh – wybełkotałam. Jack zniknął w mroku, ale słyszałam jego obecność. Najwyraźniej się ubawił. Holly otworzyła drzwi i zmierzyła mnie wzrokiem. Stałam oparta o framugę, z pogniecioną na biodrach sukienką. Potrząsnęłam głową zdziwiona, wykończona i zarazem podekscytowana. – O Boże, Brytyjczycy wylądowali, mam rację? – zapytała. Spojrzałam na nią, nie mogąc wydusić ani słowa. Wyraźnie słyszałam śmiech Jacka, gdy uruchamiał silnik. – Mam nadzieję, że nie przeleciałeś jej na moich drzwiach wejściowych? – zawołała za nim. – Jeszcze nie, Holly! – krzyknął, wyjeżdżając z podjazdu. Pogroziła mi palcem w ten swój karcący sposób i weszła do środka. Chwilę później zgasiła mi na werandzie światło.

rozdział dziesiąty Pomimo że znaliśmy się zaledwie od paru dni, ta noc stała się punktem zwrotnym w naszym „związku”. Coś się zaczęło. Wiedziałam, że się nawzajem pociągamy, i że jest to szalone. Wiedziałam, że angażowanie się w coś, co teraz było już czymś więcej niż tylko niewinnym flirtem, nie miało sensu. Wiedziałam, że dziewięć lat to ogromna różnica, i że chcąc nie chcąc, będę musiała kiedyś się z tym zmierzyć. Wiedziałam, że Jack już był brytyjskim Gorącym Towarem i niedługo zostanie wielką gwiazdą, i że mamy nikłe szanse wyjść z tego wszystkiego bez szwanku. Wiedziałam, że seks z nim będzie idealny. I wiedziałam, że nie będę się bronić. Nie potrafiłam już się oprzeć. Musiałam tylko oddać mu swoje ciało i zająć myśli czymś innym. Wszystkie te zdroworozsądkowe bzdury wcisnęłam do pudełka z naklejką „Grace zajmie się wami późnej, teraz jest we władzy swych żądz”. Przez resztę tygodnia komunikowaliśmy się telefonicznie, mailowo i przez SMS-y, oraz za pośrednictwem Holly, która stała się naszym posłańcem. Została zmuszona do przekazywania przez telefon wiadomości typu „Powiedz Sheridan, że dziś rano widziałem mewę, która szukała miękkiego miejsca do wylądowania”, lub „Powiedz Hamiltonowi, że jest wyprzedaż pomadek ochronnych ChapStick, może potrzebuje uzupełnić zapasy. Ta dolna warga wygląda na nieco wyschniętą”, albo „Powiedz Sheridan, że powinna użyć maści Bengay, jeśli bolą ją stawy. Mój tata jej używa”, lub „Powiedz Hamiltonowi, że facet od licznika wczoraj w nocy mnie nią smarował i że było mi dooooobrze”. W końcu Holly się zbuntowała, odmawiając dalszego udziału w tej telefonicznej grze. – Po prostu idźcie wreszcie do łóżka i zakończmy to! – krzyknęła. Zobaczyliśmy się jednak dopiero w następnym tygodniu. Naprawdę byłam zajęta. Przygotowywałam się do przesłuchania, a

na wieczorze open mike planowałam zaśpiewać wreszcie dwie swoje piosenki. Miałam spotkać się z Holly i Nickiem w klubie przy Fairfax. Trochę się denerwowałam, ale dominowało uczucie podekscytowania. Musiałam jeszcze poćwiczyć, jednak stopniowo zaczynałam czuć się bardziej swobodnie, znów występując przed publicznością. Nadal czytałam opowiadania z serii Czas. Uzależniłam się. Czyżbym zaczynała wciągać się w literaturę erotyczną? W erotyczne historie o podróżach w czasie? Może… Rozmawiałam z Jackiem późnym popołudniem. Cały dzień spędził na planie, robiąc w studio poprawki ujęć; obiecywał, że postara się dotrzeć do klubu na czas. – Nie wiem, o której skończę. Mówią, że powinniśmy się wyrobić do ósmej, ale rzadko to, co mówią, się sprawdza – westchnął. – Cóż, kiedy dojedziesz, wtedy dojedziesz. Jeśli nie, nic się nie stanie. Być może w przyszłym tygodniu znów będę występować na podobnym wieczorze – odpowiedziałam, bawiąc się nieistniejącym kłaczkiem na dżinsach. Zaczynałam się naprawdę denerwować, nawet nie spodziewałam się, że tak będzie. Ale to dobrze – adrenalina dodaje energii. – Właściwie to nie jestem pewny, czy nie wyjadę w przyszłym tygodniu. Holly mówi, że powinienem więcej spotykać się z prasą. Umówili mi masę wywiadów, a w któryś dzień będę musiał pojechać do Santa Barbara na sesję zdjęciową. – O, okay. Cóż, trudno. To tylko open mike. Rozumiem. – Byłam zaskoczona, że aż tak to na mnie podziałało. Poczułam ścisk w żołądku na myśl, jak bardzo się cieszyłam, że usłyszy, jak śpiewam. Grace, to nie jest twój chłopak. To ktoś, kto nawet nie widział cię jeszcze nagiej. Taki stan rzeczy nie był jednak spowodowany brakiem starań. Pomimo że ze względu na pracę przez cały tydzień trzymałam go na dystans, Jack próbował prawie każdej nocy namówić mnie, żebym gdzieś z nim wyszła albo przynajmniej

pozwoliła przyjść do siebie. Po tamtym występie pod frontowymi drzwiami naprawdę mnie kusiło, aby się zgodzić. Byłam jednak dorosłą kobietą i musiałam postawić pracę na pierwszym miejscu. Czy starałam się też odgrywać trudną do zdobycia? Pewnie, że tak. – Grace, wiesz że przyjdę, jeśli tylko będę w mieście, prawda? Nie pozbędziesz się mnie tak łatwo – powiedział, po czym usłyszałam w tle jakieś głosy. – No dobrze. Muszę wracać na plan. Zadzwonię, jeśli nie dam rady przyjechać. W przeciwnym razie zobaczymy się wkrótce. Pogadamy później. A, i jeszcze jedno. – Tak? – Jeśli dziś się zobaczymy, skończysz to, co zaczęłaś – powiedział przekornie, przypominając mi obietnicę złożoną ostatnim razem, gdy się widzieliśmy. Zamilkł na chwilę i myślałam, że już się rozłączył, gdy nagle usłyszałam jego głos, prawie szept: – Grace, nie skupię się na niczym innym w swoim życiu, dopóki… nie… skończysz. Zacznę to i doprowadzę do pieprzonego końca. O. Mój. Boże. Brytyjczyk naprawdę był małym sprośnikiem. Wstałam z podłogi i spróbowałam wziąć oddech. – Hamilton, brak mi słów. – I dobrze. Lubię, gdy odbiera ci mowę. A teraz lecę do pracy, aby móc szybciej przylecieć do ciebie. – Rozłączył się. O motyla noga… *** Przyjechałam do klubu wcześniej. Siedząc przy barze i czekając na przyjaciół, powoli popijałam gorącą herbatę i próbowałam nie myśleć o słowach Jacka. Podniecała mnie sama myśl o nim i złapałam się na tym, że chciałabym, aby ten wieczór już dobiegł końca i abyśmy mogli być razem. Oj dziewczyno, ale cię trafiło. Tak, trafiło, ale miałam też nadzieję, że mi się również coś

przytrafi. Poczułam nagle dłonie na biodrach i odwróciłam się, uśmiechając, ale to nie był Jack. – Wiedźma! Znamy tę rudowłosą. – Nick trzymał zdjęcie z TMZ zrobione na plaży i wcale nie był zadowolony. – Powiedz proszę, że się nie pieprzycie. Proszę, Boże, powiedz, że nie. – To tylko zdjęcie. Dlaczego zakładasz, że do czegoś doszło? Może po prostu pojechaliśmy razem na zwykły lunch – zaprotestowałam z niewinną miną. – Nie spałaś z nim? O dzięki ci, Panie. Planowałem wyskoczyć przez okno razem z szybą, gdybyś ukradła mi moje brytyjskie cudo, zanim jeszcze zorientowałby się, że w głębi serca jest gejem. Potrzebuję więcej czasu, aby go przekonać. – Roześmiał się. – Nie, Nick, nie spałam z nim – odpowiedziałam zgodnie z prawdą, zastanawiając się, jak uchylić się przed następnym ciosem. – Jeszcze nie – włączyła się do rozmowy Holly, zakradając się za mną, aby ukraść wisienkę zza baru. – Daję im na to tydzień. Twarz Nicka przybrała wszystkie możliwe odcienie czerwieni, aż po purpurowy. – Jak mogłaś!? Moje cudo, moje brytyjskie kochanie, mój słodziak, mój, mój… – zająknął się. Starałam się nie roześmiać. – Nick, naprawdę przykro mi z powodu twojej straty, ale on jest w pełni i całkowicie hetero. Gdyby była choć nikła szansa, że sytuacja przedstawia się inaczej, nigdy bym go nie pocałowała. A tylko to zrobiłam. – Obmacywał cię raz. O, i prawie doprowadził cię do orgazmu na moim dzwonku do drzwi – dodała Holly radośnie. – Nie pomagasz mi – syknęłam przez zaciśnięte zęby. – Cóż, przynajmniej doprowadza do orgazmu kogoś, kogo znam – westchnął Nick. – To jakaś pociecha, a poza tym nikt nie potrzebuje tego bardziej od ciebie. No, może za wyjątkiem ciebie, kochanie – nagle zwrócił się w stronę Holly.

Moja przyjaciółka przełknęła ślinę, prawie krztusząc się wisienką. – Kiedyż to rozmowa zeszła na mnie? U mnie wszystko w porządku – zaprotestowała, czerwieniąc się w typowy dla siebie sposób. – Proszę cię, od miesięcy z nikim nie poszłaś do łóżka. I nie próbuj kłamać, znam cię – powiedział z naciskiem, kładąc palce na skroniach, jakby usilnie próbował przypomnieć sobie, kiedyż to Holly z kimś była. Wyłączyłam się z ich sprzeczki i poprawiłam strój. Zdecydowałam się na dopasowaną, czarną lnianą koszulę na guziczki, celowo nie zapinając kilku na górze. Do tego założyłam czarne luźne spodnie, a całość dopełniłam również czarnymi, lakierowanymi butami na słupku, z zaokrąglonym noskiem i paskiem na kostce – ten model zyskał już niemal status miejskiej legendy. Rozpuściłam włosy i nawet nie próbowałam się oszukiwać, że nie zrobiłam tego dla Jacka. Którejś nocy powiedział, że uwielbia moje włosy, szczególnie, gdy się kręcą. Tak, analizowałam każde jego słowo, jakbym była w podstawówce – gdzie w sumie byłam, gdy on się urodził… o, rany. Grace, uspokój się. Już o tym rozmawiałyśmy. Jack to Jack. Zapomnij o różnicy wieku. Skup się na nagrodzie. Opakowanie jest nagrodą. Opakowanie zdecydowanie było nagrodą. A od dnia, gdy usiadłam na nim w jego łóżku, nie mogłam się doczekać, kiedy zerknę do środka. Nie uszło mojej uwadze, że chłopak też był podekscytowany. Rozmawiałam jeszcze chwilę z Nickiem i Holly, a kiedy zaczęły się występy, rozejrzałam się po widowni w poszukiwaniu Jacka. Było już prawie wpół do dziesiątej, a Brytyjczyka ani śladu. No cóż, zdjęcia musiały się przedłużyć bardziej, niż się spodziewał. Wtem prowadzący wywołał moje imię i weszłam na scenę, trzymając gitarę. Wybrałam dwie różne piosenki i byłam zadowolona z decyzji. Patrząc, jak Holly i Nick biją mi brawo,

oddałam się znajomemu uczuciu, które towarzyszyło mi podczas występów. To zawsze wprawiało mnie w stan lekkiego uniesienia. Zamknęłam powieki, odnalazłam wewnętrzną równowagę i gdy byłam już gotowa, otworzyłam oczy, aby zacząć śpiewać. Wtedy zobaczyłam Jacka. Siedział przy barze, niedaleko Holly i Nicka, i patrzył na mnie z uśmiechem. Wciągnęłam głośno powietrze i uśmiechnęłam się do niego szeroko, czując, jak żołądek podskoczył mi do gardła. Ten facet wprost zwalał mnie z nóg – to, jak bardzo się w nim zadurzyłam, naprawdę było chore. Zaczynając śpiewać, nie mogłam oderwać wzroku od jego oczu, które przeszywały mnie calutką na wskroś. Musiałam na niego patrzeć, aby móc wyśpiewać wszystko do końca. Wybrałam utwór Sheryl Crow, Strong Enough, idealny na dzisiejszy wieczór. Skupiłam się na tekście, wpatrując się w niego pytająco – czy jest na to gotowy, na to wszystko, na całą mnie? Kiwnął głową. Tekst piosenki zawierał wszystkie pytania, na które, zadane w innej formie, było jeszcze za wcześnie. Gdy skończyłam, bił mi brawo głośniej i dłużej niż inni. Dodał jeszcze kilka gwizdów. Podziękowałam publiczności i zdecydowanym krokiem przeszłam przez tłum, aby dostać to, co uważałam za swoje, i gdzieś miałam konsekwencje. – Grace, to było niesamowite. – Uciszyłam go, zamykając mu usta swoimi. Chwyciłam go za szyję i przyciągnęłam jego twarz, przywierając mocno wargami do jego warg. Drugą ręką złapałam go za nadgarstek i położyłam sobie jego dłoń na pupie, po czym pchnęłam go na bar. Oczy Jacka zrobiły się wielkie ze zdziwienia, ale szybko odwzajemnił moją rosnącą żądzę. O niczym nie myślałam, nic nie słyszałam, na niczym nie mogłam się skupić poza nim i tym, że jeśli zaraz go nie poczuję, dosłownie pęknę. Gdy łapczywie odnalazłam swoim językiem jego język, poczułam, jak jego dłonie coraz szybciej zaczynają się poruszać, przyciągając mnie tak, że byłam gotowa dosiąść go na tym cholernym barze. Na szczęście pozostała mi jeszcze resztka rozumu, a jemu resztka brytyjskich manier, aby nie dać się ponieść. Gdy zdaliśmy sobie sprawę z rozlegających się dookoła

oklasków, którymi obsypała nas publiczność za ten pokaz obmacywania, niechętnie oderwaliśmy się od siebie. Spojrzałam na Jacka, na jego burzę seksownych blond loczków i mało brakowało, a znów bym się na niego rzuciła. Zaczęłam przymierzać się do całowania szyi mojego Brytyjczyka, gdy nagle poczułam na sobie dłoń Holly. – Grace, mnóstwo ludzi na was patrzy, a wśród nich jest przynajmniej dziesięć dziewcząt, które rozpoznały Jacka. Uspokój się – powiedziała ostrzegawczo, próbując stanąć pomiędzy nami. Jack zupełnie się tym nie przejął i cały czas przyciągał mnie bliżej. – Pieprzyć to. Mam gdzieś, kogo rozpoznały – stwierdził, dotykając dłońmi moich pleców. Holly zrobiła wydech, a ja zdołałam oderwać wzrok od oczu Jacka na tyle, aby rozejrzeć się dookoła. Miała rację. Przynajmniej trzy grupki dziewcząt patrzyły w naszą stronę, a jedna z nich właśnie wyciągała telefon. – Cholera – zaklęłam, odsuwając się od Jacka. Skrzywił się i spróbował mnie znów przyciągnąć. – Czekaj. Poczekaj chwilę. Holly ma rację. – Próbował mi przerwać, ale położyłam mu palec na ustach. W tym momencie usłyszałam, jak grupa fanek stojących najbliżej wydała zbiorowy okrzyk dezaprobaty. Odsunęłam grzeszny palec, aby nie rozsierdzać jeszcze bardziej już i tak kipiącego ze złości kobiecego kolektywu. – Holly ma rację. I sądzę też, że chciałaby mi właśnie przypomnieć, że wybierają się z Nickiem na późną kolację – czyż nie? – odwróciłam się w jej stronę, a na twarzy Jacka pojawił się nieśmiały uśmiech. – Tak? – Holly była wyraźnie zaskoczona, Nick zaś wyglądał na zadowolonego samym faktem, że stoi tak blisko Jacka. Usilnie starał się, niby przypadkiem, niby celowo otrzeć swoim łokciem o jego. Jack oczywiście to zauważył. – Tak, sądzę, że tak. I myślę, że nie będzie was przynajmniej dwie godziny – dodałam.

– Dwie godziny? – wtrącił się Jack, niemal obrażony. – Naprawdę dobra, porządna kolacja zajmie przynajmniej trzy do czterech godzin, a może i dłużej. To zależy od tego, jak bardzo jesteście głodni i jak bardzo chcecie się najeść. Gdy ja wychodzę na kolację, rzadko zamawiam tylko jedno danie. Wręcz proszę o więcej – stwierdził, otaczając mnie ręką w pasie i przyciągając do siebie. Jego oczy wpatrywały się we mnie w taki sposób, że nie czułam nóg. Dobrze jednak czułam wszystko to, co było powyżej. Słysząc to, Nick zaczął ciężej oddychać i wachlując się dłonią, oparł się o bar. Nawet oczy Holly nieco się zeszkliły, nie mówiąc już o barmance, która, oszołomiona, prawie położyła się na blacie. Z trudem zdołałam odsunąć się od mojego Brytyjczyka i spojrzałam na Holly. – Okay, słyszeliście. Teraz kolacja, oboje – przynajmniej trzy godziny. Jeśli wrócicie do domu wcześniej, może się zdarzyć, że będziecie mogli zobaczyć śliczny tyłeczek – mówiąc to, odwróciłam się do Jacka. – A my idziemy. Chwycił moją dłoń i pociągnął w stronę frontowych drzwi. Holly zagrodziła mu jednak drogę. – Hej, czy mogę przez chwilę porozmawiać z tobą jako twój menedżer? Niedobrze będzie, jeśli cię teraz sfotografują z kimkolwiek, a na zewnątrz mogą stać z aparatami. Nie wspominając już o tym, że tamte dziewczyny obserwują was niczym sępy. Jeżeli wyjdziesz z Grace, na dodatek trzymając ją za rękę – co zresztą, według mnie, jest słodkie – dziś wieczorem wasze zdjęcia obiegną internet. – Uśmiechnęła się do mnie. – Powinieneś poczekać tu parę minut, porozmawiać z nimi i pozwolić Grace wyjść. Możecie się spotkać u mnie w domu zaraz potem. Jack zastanowił się przez chwilę, spoglądając na mnie. Wzruszyłam ramionami. Dla mnie nie miało to znaczenia. W tym momencie tak bardzo potrzebowałam mężczyzny, że sposób, w jaki to rozwiążemy, był drugorzędny. – Zrobię jak chcesz, ale wtedy ty musisz zrobić coś dla mnie.

– Jack zwrócił się do Holly. – Co takiego? Wcisnął jej coś do ręki. – Weźcie też deser. Ja stawiam. – Mówiąc to, wskazał na zegarek i podniósł w górę dziesięć palców, zwracając się do mnie z tym swoim diabolicznym uśmiechem. Zobaczyłam, jak znów przygryza dolną wargę i żołądek ponownie zaczął mi wariować. Tymczasem Jack podszedł do pierwszej grupy dziewcząt, które zapiszczały, gdy tylko zaczął rozdawać autografy. Pobiegłam do auta. Dzięki Bogu, zrobiłam sobie depilację woskiem! *** W drodze do domu w myślach sprawdzałam, co będzie mi potrzebne na randkę z moim Słodziakiem. Seksowna bielizna? Już ją mam na sobie. Romantyczna muzyka w tle? Jest. Czysta pościel? Świeża jak po Coccolino. Prezerwatywy? Tak, i pigułka. Czekaj, prezerwatywy? Podchwytliwe pytanie… czy chcę się dziś z nim przespać? Włożyłam to pytanie do pudełka z etykietką „Grace podejmie decyzję później” i pomyślałam, jak bardzo dzięki jodze uelastyczniło się moje ciało. Jackowi zdecydowanie się to spodoba. A mnie zapewne spodoba się jeszcze bardziej. On zrobi wszystko, żeby mi się podobało. Zapiszczałam, podekscytowana myślą o tym, jak dokładnie ktoś się mną zaraz zajmie. Z opuszczonym dachem przemierzałam ulice Los Angeles w stronę Mulholland, słuchając głośno Dramaramy19) i śpiewając na cały głos. Jechałam właśnie w górę Coldwater Canyon, gdy zobaczyłam za sobą światła. 19) Amerykańska grupa rockowo-popowa. Pojawiły się znienacka i nie chciały zniknąć. W tylnym lusterku ujrzałam wykonujący gwałtowny skręt samochód i

usłyszałam odgłos zwiększonych obrotów silnika. Wjeżdżając pod górę, docisnęłam pedał gazu. Gdy na ostrym zakręcie samochód zbliżył się do mnie jeszcze bardziej, zdałam sobie sprawę, że to stary, zdezelowany MG, a siedzi w nim Jack. Jechał, jakby się gdzieś paliło, i cały czas przyśpieszał. Zmuszał mnie, żebym wciąż naciskała pedał gazu. Uśmiechnęłam się pobłażliwie i lewą ręką pomachałam mu przez okno, aby mnie wyprzedził. Rozpuściłam włosy, które zwykle spinam w kucyk, gdy jadę z otwartym dachem i usłyszałam, jak trąbi na mnie z aprobatą. Gonił mnie niczym Kelly McGillis Toma Cruisa w Top Gun. Słychać było pisk opon, odgłos gwałtownego hamowania, krzyki i przekleństwa innych kierowców. Gdy dotarliśmy na miejsce, oddychałam ciężko, nie mogąc się doczekać tego, co miało nastąpić. Niedaleko domu Holly wyprzedził mnie, przyśpieszył i dojechał pierwszy. Zaparkował, wyskoczył z auta i zanim zdążyłam wyłączyć silnik, był już w połowie drogi do mnie. Nocną ciszę wypełniła muzyka z samochodowego radia. – Jesteś stuknięty! – krzyknęłam, patrząc, jak się zbliża. – Pomyślałem, że trzeba cię nieco popędzić. – Zrobił trzy szybkie kroki i był już przy mnie, łapczywie pieszcząc moje włosy. Wyłączyłam silnik i muzyka ucichła. Nastała cisza. – Wysiadaj, Grace – powiedział cichym, rozkazującym tonem, trzymając w dłoniach moją twarz i dotykając ust palcami. Pocałowałam je delikatnie i wysunęłam się z auta. Gdy odwróciłam się, aby zamknąć drzwi, już był na mnie. Otoczył mnie w pasie ramionami i wsunął dłonie pod bluzkę, całując szyję i przyciskając moje biodra swoimi. Ta jego gwałtowność pozbawiła mnie z początku tchu, ale szybko przyszła rozkosz. Jęknęłam. Był wszędzie. Dłońmi odnalazłam jego włosy i przyciągnęłam jego usta do swoich, całując go z całą zachłannością, jaka nagromadziła się od wyjścia z baru. Czułam dzikość swych rąk w jego włosach, na jego

twarzy i szyi, podczas gdy on zasypywał mnie pocałunkami. Przesunął ręce do przodu i nie czekając, odpiął dwa guziki. Wtem przypomniałam sobie, gdzie jesteśmy, i nieco przystopowałam. – Hej, chodźmy do środka, Hamilton. – Taki jest plan, Sheridan – szepnął podniecająco, cały czas całując moją szyję i przesuwając rękę w dół, w stronę bikini. – Próbuję wejść do środka. – O. Mój. Boże – jęknęłam, wywracając oczami. Naprężyłam się pod jego dotykiem, cudownie potęgując tym samym napięcie. Zaczęłam dyszeć i uniosłam się do gwiazd. Przez cały czas dotykał mnie, szukając nowych sposobów, aby wywołać jęki rozkoszy. Gdy ktoś wie, jak się do tego zabrać, potrafi sprawić, że jestem naprawdę głośna, a ten facet wyraźnie zmierzał do tego, abym pozbawić mnie głosu na parę dni. Czułam, że jestem już blisko, ale nie chciałam, aby mój pierwszy raz z Jackiem odbył się na podjeździe. – Hej, proszę. Chodźmy do domu – powiedziałam, całując każdy najbliżej położony kawałeczek jego ciała. W tym przypadku, ucha. – Skoro nalegasz, ale potem jesteś cała moja. – Nieco poirytowany pociągnął mnie za sobą. Przy drzwiach wejściowych przeżyliśmy kolejny szalony moment, gdy nie mogłam znaleźć kluczy, ale kiedy już weszliśmy do środka, rzuciliśmy się biegiem do schodów. Wchodząc na górę, zaczęliśmy się całować wolniej, delikatniej, czulej. Poprowadziłam go korytarzem do mojego pokoju. Stanęliśmy w drzwiach, czując lekkie wahanie. Od tej chwili wszystko miało się zmienić – być może na lepsze, ale zdecydowanie będzie inaczej. – To mój pokój – powiedziałam cicho, prawie nieśmiało. Pokazałam mu, aby wszedł. Rozejrzał się dookoła, oglądając zdjęcia na komodzie, książki na półkach i płyty przy wieży. – Ciekawe, co nastawiłaś – mruknął, widząc ładującego się iPoda. Zaśmiał się i nacisnął przycisk „play”. – Nie, czekaj, nie! – Rzuciłam się w jego stronę, czując

zażenowanie tym, co miało zaraz nastąpić. Jack parsknął śmiechem na dźwięk wypełniającego cały pokój starego gangsta rapu i rzucił się na łóżko. Nastrój uległ zmianie. Nadal czuć było tę iskrę, żar, ale byliśmy też my sami, roześmiani, nawet podczas seksu. Stałam naprzeciwko, pozwalając jego dłoniom powędrować na moje pośladki, podczas gdy on przysunął twarz do mojego brzucha. Na skórze czułam ciepły, przyjemnie łaskoczący oddech. – Rany, Grace, doprowadzasz mnie do szaleństwa. Tylko ty mogłaś mieć coś takiego na iPodzie. – Człowieku, jestem staroświecka. Nie proś mnie, abym puściła Easy-E20) i NWA, bo zarapuję na twoim tyłku. Nikt nie jest bardziej szalony niż bogata białaska z przedmieścia. – Droczyłam się, przytulając jego twarz do mojej i pieszcząc jego włosy w sposób, który lubił, drapiąc go po głowie paznokciami. 20) Amerykański raper grający solo oraz w grupie hiphopowej NWA. Jack wydał z siebie mój nowy ulubiony Odgłos Zadowolenia Jacka, który odtwarzałam w myślach przez cały ostatni tydzień. Znów pachniał w ten niesamowity sposób, mieszanką słońca, czekolady, tytoniu i czystego, prawdziwego Hamiltona. Pocałował mój brzuch i wzdychając, popatrzył na mnie z dołu. Na jego twarzy pojawił się niezmącony niczym spokój. Cieszyłam się, że to dzięki mnie – że dzięki mnie jest spokojny i szczęśliwy. Ale halo, co to ma być? Jack rozpinał mi właśnie koszulę, kierując się od dołu ku górze i delikatnie rozchylając materiał. Widząc czarny, koronkowy stanik prześwitujący pod lnianą bluzką, znów westchnął. – Grace – szepnął, całując mnie przez stanik i od razu wzmagając moją czujność. Zaśmiałam się, zdając sobie sprawę, jaka fantastyczna, ale zupełnie nienastrojowa piosenka właśnie się włączyła. – Pójdę szybko się odświeżyć, a ty znajdź coś innego do

słuchania. Ty wybierasz. – Odsunęłam się prędko, widząc dezaprobatę na jego twarzy. Zdecydowanie nie chciał mnie wypuścić nawet na minutę. – Jesteś już odświeżona. Powiedziałbym nawet, że jesteś jak Świeżynka. – Zaczął się ze mną droczyć, dając mi lekkiego klapsa w pośladek, gdy odwróciłam się w stronę łazienki. – Świeżynka? Oooooo, czyżbym miała usłyszeć dziś więcej brytyjskich komplementów? – zripostowałam, tylko częściowo żartując. – Nie, dopóki nie wrócisz. – Oparty na łokciach wyglądał dosłownie jak bóg seksu. – Umowa stoi. A teraz, wybierz jakieś piosenki, Hamilton. – Przemknęłam przez pokój i już byłam prawie za drzwiami, gdy nagle mnie złapał. – Masz tylko tyle czasu, ile zajmie mi szukanie czegoś odpowiedniego i obyś miała tam coś pasującego do bzykania – rzucił, a ja potrząsnęłam głową z rozbawieniem. Spojrzałam na swoje odbicie w lustrze. Włosy nieuczesane i napuszone od wiatru wiejącego podczas jazdy. Usta czerwone i napuchnięte od całowania. Miałam rozpiętą koszulę i wyglądałam dobrze. Ale czy na tyle dobrze, aby uwieść dwudziestoczterolatka? Co tam, na pewno spróbuję. Chciałam, aby ten moment trwał jak najdłużej. Sprawdziłam oddech, przeczesałam palcami włosy i poprawiłam biust, podciągając nieco w górę piersi. Mogłam z całą pewnością stwierdzić, że Jack lubił kobiece piersi i zależało mi, aby go zadowolić. Zaczęłam więc obmyślać plan, jak sprawić, aby on, em, aby on… pierwszy… o rany. Po prostu to powiedz, Grace. Bardzo chciałam, aby to on pierwszy doszedł. Sama myśl o tym powodowała, że się czerwieniłam, wyobrażając sobie, jak będzie wyglądał, gdy doprowadzę go do momentu, do którego tak pragnęłam go doprowadzić. Może powinnam przejść po prostu do rzeczy. Tak, faceci lubią agresywne kobiety. Wyjdę, przejmę kontrolę nad sytuacją i

wtedy… Zaraz. Jaką piosenkę on właśnie puścił? Czyżby… Wybrał jedną z moich ulubionych, nieskończenie seksownych piosenek. Wszystkie myśli o tym, aby on „doszedł”, rozwiały się, gdy otworzyłam drzwi i zobaczyłam, jak stoi, uśmiechnięty i czeka na mnie. Pokój wypełniły dźwięki Psychedelic Furs21) i pierwsze słowa piosenki Until She Comes22). 21) Angielski zespół rockowy z lat siedemdziesiątych. 22) Tytuł piosenki znaczący dosłownie „dopóki ona nie dojdzie”. – Dobry wybór – stwierdziłam, opierając się o framugę drzwi. – Tak sądziłem, że ci się spodoba. – Wyciągnął do mnie rękę i puścił oko. Podeszłam do niego. Chętnie. Lubieżnie. Przekornie. Przygotuj się, Grace. To będzie nieziemskie.

rozdział jedenasty Jack patrzył na mnie, powoli ściągając mi z ramion bluzkę i pozwalając jej opaść na podłogę. Przesunął dłońmi po moich ramionach, zaplótł swe palce w moje, a potem skrzyżował nasze dłonie za moimi plecami i pocałował mnie długo i namiętnie, przywierając tak mocno, że prawie straciłam oddech. Ale w dobrym znaczeniu tego słowa. Kiedy tylko uwolnił mi ręce, ukryłam je w jego włosach. Całował moją szyję od samej góry po obojczyk, a ja poczułam, jak znów oddech uwiązł mi w gardle. Jack uśmiechnął się, nie przestając całować – wiedział już, że to moja słabość. Czułam, jak rozpina mi stanik i zrzuca go na rosnącą kupkę ubrań u moich stóp. Spuścił głowę i zaczął całować mój dekolt, delikatnie zbierając w dłoniach piersi. Kciukami muskał mi sutki. Myślałam, że już dłużej nie wytrzymam. – Niesamowite – westchnęłam, patrząc, jak się mną zajmuje. Dodałam jeszcze „O mój Boże” i odchyliłam głowę w tył, poddając się chwili. Jego język drażnił mój prawy sutek, a usta objęły całą pierś. Ugryzł mnie delikatnie. Krzyknęłam, dając do zrozumienia, że jest to dokładnie to, czego pragnę. Zaczął mnie gwałtowniej skubać zębami, a lewą rękę przesunął w stronę moich nóg. Głaskałam go po plecach, czując narastające napięcie, którego siła mogła powalić góry. Złączeni w uścisku przeszliśmy przez pokój. Usiłowałam ściągnąć mu koszulę. Gdy po raz pierwszy zobaczyłam go nagiego, cieszyłam się, że tak mocno mnie trzyma, gdyż nogi się pode mną ugięły. Był tak cholernie piękny. Odsunęłam się na tyle, aby móc na niego spojrzeć i nacieszyć oczy. Był wysoki i smukły, silny i przystojny. Jego klatkę pokrywały jasne włosy o odcieniu prawie różowego blondu, które schodziły się w zabawną strużkę niżej, na brzuchu. Planowałam pójść jej śladem tak daleko, jak się da. Zauważył, że na niego patrzę, i uśmiechnął się. – Na co tak patrzysz?

– Na ciebie. Jesteś piękny. – Przesunęłam delikatnie palcami po jego klatce i niżej, po brzuchu, aż jęknął. – Szalona Dziewczyno, w tym pokoju to ty jesteś tą piękną – odpowiedział, naśladując moje ruchy. Staliśmy w odległości trzydziestu centymetrów od siebie i poczułam nagłą nieśmiałość, gdy zdałam sobie sprawę, że moje znacznie starsze ciało jest właśnie poddawane oględzinom. Chciałam skrzyżować ręce na piersiach, ale złapał je i przytrzymał, aby nadal móc na mnie patrzeć. – Piękna – powiedział i położył na mnie dłonie. Zrobiłam to samo, a gdy wsunęłam palce za pas jego dżinsów, uniósł groźnie jedną brew. – Ty pierwsza – powiedział lekko strofującym tonem, przypominając o swoich zamiarach. Podprowadził mnie do łóżka, a nasze dłonie i pocałunki znów stały się bardziej niecierpliwe i łapczywe. Wiedziałam, że za parę sekund stracę możliwość utrzymania jakiejkolwiek kontroli i że zanim to nastąpi, muszę jeszcze zdążyć go rozebrać. Sprawnie odpięłam guzik i zanim się zorientował, rozsunęłam mu zamek od spodni. Otworzył oczy ze zdumienia, a ja włożyłam mu dłoń do spodni i znalazłszy to, czego szukałam, ścisnęłam delikatnie. – Cholera, Grace… – jęknął, a ja zyskałam parę sekund, aby zrobić to, co zaplanowałam. Spuściłam mu w dół spodnie, a on poddał mi się całkowicie, ściągając pośpiesznie buty i pozwalając całkiem się rozebrać. Uklęknęłam przed nim, zanim zdołał mnie powstrzymać, i gdy zdjęłam mu spodnie, zerknęłam na niego z dołu. Patrzył na mnie wzrokiem tak pełnym pożądania, że siedząc na piętach, prawie straciłam równowagę i niemal przewróciłam się do tyłu. Jego ciemnoszare bokserki były tak dopasowane, że można by pomyśleć, iż są drugą skórą. Przez materiał widziałam, jak bardzo jest podniecony i koniuszkami palców zaczęłam delikatnie go drażnić, dotykać i masować. Wsunął ręce w moje włosy, a ja zbliżyłam się, całując go i paznokciami masując wewnętrzną

stronę ud. – O słodka Grace, starasz się odwrócić moją uwagę, nie uda ci się – ostrzegł mnie. Czyżby to miało być wyzwanie? Spojrzałam w górę i przesunęłam dłońmi po jego pośladkach, chwytając mocno z tyłu za bokserki. – Jesteś pewien? – Zanim zdążył odpowiedzieć, ściągnęłam je w dół. Wzięłam w dłoń i włożyłam sobie do ust… całego. – O bogowie, Grace… – jęknął, zaciskając mocniej dłonie na moich włosach i odruchowo wsuwając mi go głębiej. W uszach dźwięczał mi cudowny głos, brytyjski akcent. Pozwoliłam, aby wszedł we mnie, czułam w gardle jego twardy członek i uśmiechnęłam się w myślach. Dokładnie tak to sobie zaplanowałam. Był idealny i wielki, delikatny i twardy jak skała. Byłam w penisowym raju. Odsunęłam się troszkę, kładąc na nim obie dłonie. Postanowiłam się nieco zabawić. Podziwiając idealny kształt, spojrzałam na twarz Jacka. – Czy można to nazwać odwróceniem uwagi? – zapytałam niewinnie, liżąc go od nasady po sam koniuszek i bawiąc się językiem, podczas gdy właściciel uważnie mnie obserwował. – Grace, co ty mi robisz? – jęknął cicho, dotykając czule mej twarzy. Głosem, którego nie powstydziłaby się żadna gwiazda porno, odpowiedziałam dwuznacznie. – Liżę loda. – Nawet dla mnie zabrzmiało to zbyt szokująco. Zapadła cisza. Jack przestał się ruszać – jego palce, dłonie, a nawet biodra zastygły bez ruchu. Zamknęłam oczy z zażenowania. O matko, po co to powiedziałaś? Za wcześnie! Tym większe było więc moje zaskoczenie, gdy nagle zostałam rzucona na łóżko i to z taką siłą, że poduszki poszybowały w powietrze, rozlatując się po całym pokoju. Jack podniósł mnie, położył na łóżku i energicznie przeszedł do ataku. Bezceremonialnie ściągnął mi spodnie i odrzucił na bok.

Jedyną rzeczą, która dzieliła mnie jeszcze od przepełnionego pasją Brytyjczyka była para malutkich, czarnych, koronkowych majteczek – oops, pośpieszyłam się z tym stwierdzeniem. Rozerwał, dosłownie rozerwał, bieliznę, pozostawiając mnie nagą i całkowicie zaskoczoną. Kto by pomyślał, że słowo „lód” może do czegoś takiego doprowadzić? Muszę to zapamiętać. Słodka, zmysłowa piosenka Psychedelic Furs dobiegła końca, a pokój wypełniło głośne, agresywne, industrialne brzmienie Firestarter zespołu Prodigy. A niech to. Jack spojrzał na mnie wzrokiem pełnym szaleństwa. Zatrzymał się nad miejscem, gdzie łączą się nogi i zwilżył wargi językiem. – Pieprzone cudo – zamruczał i przyciągnął moje biodra do krawędzi łóżka, zniżając twarz. Potem zanurzył się we mnie, doprowadzając do wielokrotnych, najbardziej nieziemskich orgazmów, jakie kiedykolwiek miałam. Czując w sobie jego język, wygięłam się na łóżku tak mocno, że aż musiał mnie przytrzymać. – Nie, kochanie, nigdzie się nie wybierasz – upomniał ostro, a jego gorący oddech prawie znów doprowadził mnie do orgazmu. Złapał mnie za biodra, przechylając tak, że stałam się całkowicie bezbronna i zdana na wszystko, co chciałby mi zrobić. Zadrżałam w oczekiwaniu. O matko… Znów wszedł we mnie językiem, przesuwając w górę i zatrzymując się pod miejscem, gdzie tak bardzo pragnęłam go poczuć, zataczając kółeczka i wycofując się lekko. Jęknęłam, wiedząc, że będzie się ze mną droczyć, póki dam radę to znieść. Nie wiedziałam jednak, jak długo jeszcze wytrzymam. Wczepiłam dłonie w poduszki i oddałam się przepływającym przeze mnie emocjom. Połączenie głośnej, szalonej muzyki i włosów Jacka łaskoczących moje podbrzusze okazało się niesamowitym dopełnieniem.

Wydawało się, że muzyka go napędza, nadając tempo jego językowi. Znów wszedł, zaczynając od dołu, liżąc, otaczając mnie całą i prawie wcale nie dotykając miejsca, gdzie go pragnęłam, a jedynie tańcząc dookoła i nad nim, zmuszając mnie do pojękiwania, mruczenia i rzucania się na łóżku. Wydawało się, że trwało to godzinami, że godzinami doprowadzał mnie na sam szczyt, po czym pozwalał opaść z powrotem. To było wykańczające. Odurzające. Niewiarygodne. – O matko, jak mi dobrze! – krzyczałam i czułam, jak się uśmiecha, mrucząc i delikatnie poruszając wargami. Bogowie, Jack Hamilton robi mi dobrze. I ma niesamowite zdolności. – Grace, niewiarygodnie smakujesz – szepnął, muskając mnie nosem. Wtedy poczułam wreszcie jego palce. Krzyknęłam w nagłej ekstazie; jego palce wewnątrz mnie były już nie do zniesienia. Zacisnęłam mięśnie, nie mogąc dłużej powstrzymywać cudownego orgazmu, który miał zaraz mnie rozerwać. – Boże, jaka jesteś piękna – jęknął, obserwując moje reakcje na każdy dotyk, każdy ruch. Jego dłonie, palce były wprost genialne. Wtem przypomniałam sobie gitarę w jego pokoju. Gitarzyści zawsze mają najlepsze ręce. Znów jęknęłam i poczułam, że odpływam. Wypełnił mnie całą, dotykając, masując i szukając… a niech mnie, znalazł. Gdy dotarł do celu, głośno uleciało ze mnie całe powietrze. Znalazł miejsce, które już zawsze będzie nosić miano punktu J. Wiedziałam, że jestem bardzo blisko. Odsunęłam rękę z jego włosów i odszukałam dłoń Jacka. Puścił moje biodro i złapał mnie, splatając nasze palce dokładnie w momencie, gdy przed oczami zobaczyłam małe, pląsające światełka. Cały czas mocno naciskając, pieścił mnie od wewnątrz. Jego język wreszcie masował środeczek mojego świata. Znów przywarł do mnie mocniej, zastygając na chwilę, nie liżąc i nie poruszając się, a jedynie trzymając mnie mocno i zniewalając w tym

nieprzerwanym, idealnym stanie napięcia. I odleciałam. Powtarzałam jego imię, gdy zalewała mnie tak fala za falą. Moje dłonie zacisnęły się mocno na jego włosach, wygięłam plecy i krzyknęłam głośno, a przez zamknięte powieki ujrzałam eksplozję barw. *** Straciłam poczucie czasu. Pamiętam tylko, że co chwilę tak odlatywałam, a w tle grały utwory Prodigy. Pod koniec byłam niczym szmaciana lalka, bezwładna i bez czucia w nogach czy rękach. Wziął mnie całą językiem, palcami i dłońmi. Byliśmy wszędzie, na skraju łóżka, a potem na jego środku. Leżałam z głową na oparciu, z rozłożonymi rękami i nogami, podczas gdy on zajmował się mną od dołu. Był też jeden szczególnie intensywny moment, gdy leżałam nad nim, trzymając się dla równowagi oparcia, a on poruszał się we mnie tymi swoimi magicznymi palcami i supermagicznym językiem. I naznaczył mnie. Na chwilę przed tym, jak położył się na mnie, skubnął mnie lekko na wewnętrznej stronie prawego uda. Jęknęłam raz jeszcze jego imię, a on mnie ugryzł, nacinając skórę i doprowadzając do dreszczu rozkoszy. Uśmiechnął się triumfująco – nie ma nic lepszego niż dumny, bardzo dumny z siebie mężczyzna. Facet powinien czuć się dumny z wykonanego zdania, a jego zadaniem stało się właśnie doprowadzenie mnie do orgazmu. Nigdy w życiu nie miałam lepszego. Czułam suchość w gardle, nogi cały czas mi drżały, i choć wykończona, nie mogłam przestać się uśmiechać. Na dodatek, cały czas miałam na sobie szpilki. Ździra. Leżałam na plecach, a Jack przytulił się do mnie, kładąc głowę w zagłębienie pomiędzy moją szyją a ramionami. Zamyślony głaskał moje piersi, przesuwając dłonią z jednej na drugą. Patrzył, jak zadowolona oddycham, leżąc pod nim. Nie mając siły na rozmowę, zaczęłam masować jego głowę

paznokciami, co spotkało się z pełnym spokoju mruczeniem. Przynajmniej tyle mogłam zrobić. Zasłużył na to. – Grace? – szepnął jakiś czas potem, gdy muzyka zmieniła się na coś spokojniejszego. – Hmm? – tylko na tyle było mnie stać. – Podobało mi się, gdy krzyczałaś moje imię, dochodząc – powiedział cicho. – Krzyczałam twoje imię? – zapytałam z niedowierzaniem. – Nie pamiętasz? – O mamusiu, nie pamiętam nic od momentu, kiedy zerwałeś ze mnie bieliznę. Myślę, że może straciłam przytomność – westchnęłam. Zaśmiał się, nadal głaszcząc moje piersi, co było więcej niż przyjemne. – Ale powiem ci coś. Damy ci troszkę tam odpocząć, a potem Johnny Wargo-Gryzek przejdzie do akcji. Na samą myśl znów uderzyła mnie fala pożądania. – Grace, masz włosy jak po dobrym seksie! – Zaśmiał się, przesuwając moją dłoń po głowie – wyczułam tam powstające gniazdko. – No cóż, warto było – zachichotałam, przewracając się na jego brzuch i obniżając lekko. – A teraz zobaczmy, na co gotowy jest młody Pan Hamilton… Ooo, widzę, że już jest w pełnej gotowości – powiedziałam przekornie. – Hej, myślałem, że potrzebujesz odpocząć, Szalona – zaprotestował lekko, próbując chwycić mnie za ramiona. – Zamknij się, Hamilton, i rozkoszuj chwilą – rozkazałam, wykorzystując przeciwko niemu jego własne słowa. Uśmiechnął się i zaplótł ręce za głową, układając się wygodnie na poduszkach, aby mnie lepiej widzieć. – A zatem nie przerywaj sobie. – Uśmiechnął się znacząco. A ja nie przerwałam nawet na chwilę.

rozdział dwunasty Przesunęłam się w dół jego ciała niczym zachwycony kociak, skupiony na miejscu, dokąd zmierza. Syknął, gdy dotknęłam go piersiami, poruszając się tam i z powrotem, świadomie próbując doprowadzić go do stanu zupełnej bezradności. To nie był mój pierwszy raz na rodeo i wiedziałam, że jestem w tym całkiem dobra. Pomimo że początkowo uśmiechał się z wyższością, jego usta szybko uformowały się w kształt idealnej litery O. Zamknął oczy i wolno wypuścił powietrze. – Grace – szepnął, przez kilka sekund przeciągając moje imię. Jego dłonie znów od razu zaszyły się w moich włosach, odgarniając mi je twarzy. Gdy otworzył oczy, zawisłam bez ruchu dokładnie nad nim. Pozwoliłam, aby pieścił go mój oddech i obserwowałam, jak wykrzywia się lekko pode mną. Potem delikatnie wzięłam go w usta, ale tylko trochę, i na moment zbliżyłam język do jego koniuszka. Jęknął. Odgłos jęku Jacka Hamiltona był chyba najpiękniejszym dźwiękiem na świecie. Opuszkami palców najpierw go głaskałam, po czym złapałam mocniej. Jack gwałtownie szarpnął biodrami, tak jak ja wcześniej. Zamiana była częścią fair play, a ja zamierzałam pobawić się z nim trochę. Wzięłam go w usta i przesunęłam po nim gorącym językiem, znów doprowadzając go do dreszczy. Pieściłam go szybko, a potem wolno, zmieniając siłę uścisku i przechodząc od wykańczającego, delikatnego muskania do idealnie ciasnego chwytu. Jack trzymał dłonie luźno w moich włosach, zaciskając je mocno tylko w momentach, gdy potrzebował oparcia. Otoczyłam go u nasady wargami, a potem zębami. Odsunęłam się, ocierając delikatnie zębami o jego skórę i z namaszczeniem wysuwając z ust. Szybko wzięłam go jednak ponownie, obejmując całego, tak jak wcześniej, i pozwalając, aby

mnie wypełnił. Jego oddech stał się chrapliwy i wiedziałam, że jest blisko. Nie mogłam do tego dopuścić. Zatrzymałam się i usiadłam na piętach. Szybko otworzył oczy, a ja przechyliłam głowę na bok i popatrzyłam na niego z uśmiechem. – Grace, przestań się ze mną bawić – mruknął, a w jego głosie słychać było napięcie. – O, ale ja dopiero zaczęłam się bawić – szepnęłam. Pochyliłam się ponownie i chwyciwszy jego dłonie, położyłam sobie na piersiach, mocno je do siebie zbliżając. Następnie wzięłam go pomiędzy piersi, ściskając i doprowadzając do kolejnych pomruków aprobaty. – Ach, Grace, twoje cycki są jak z niebios – jęknął. – Mmm, dobrze ci? – Nawet nie wiesz jak – odpowiedział szorstko. Wiedziałam. Nachyliłam się i znów wzięłam go do ust. Wiedziałam, że widok penisa pomiędzy moimi piersiami był dla niego już prawie nie do wytrzymania, więc gdy odnalazłam go językiem, byłam pewna, że od kulminacyjnego momentu dzielą nas zaledwie sekundy. Moje usta pieściły go z pasją, przesuwając się w górę i w dół, aż jego jęki stały się coraz głośniejsze. W pewnej chwili spróbował wyjść. – Grace, o Boże, Grace, ja zaraz… mmmm… – zająknął się, siadając i starając się zachować jak gentleman. Zatrzymałam się na chwilę. – Wiem – powiedziałam, po czym jedną ręką pchnęłam go na łóżko i znów się nad nim nachyliłam. Czułam, że dochodzi, nawet zanim jeszcze zaczął, i chwyciłam go mocniej ustami. Wiedziałam, że chciał, abym się odsunęła, ale za nic bym tego nie opuściła. Czułam, jak eksploduje w moich ustach i dopasowałam się do rytmu jego drgań. Obrazu Jacka, jak dochodzi, nie można było porównać z niczym, co widziałam wcześniej. Cały czas powtarzał moje imię, najpierw głośno, potem cicho, prawie nabożnie, aż powoli zaczął

się uspokajać. Obserwowałam, jak jego twarz i czoło się marszczą, napinają, a potem rozluźniają i ustępują mojemu ulubionemu uśmiechowi. Był rozświetlony. Anielski. Mój. Bez względu na to, czy o tym wiedział, czy nie, był mój. Wypuściłam go z ust, całując delikatnie. Obsypałam pocałunkami całe jego podbrzusze i klatkę piersiową, gdy, podciągając się w górę, w końcu położyłam głowę, a on mocno mnie przytulił. Cały czas powtarzał moje imię, z każdym oddechem coraz ciszej. Następnie pocałował mnie w czoło i przyciągnął do siebie. – Jezu, Grace, to było niesamowite – powiedział w końcu. – Cieszę się, że tak myślisz – odrzekłam, chowając w niego twarz. Leżeliśmy tak przez parę minut, każde zagubione we własnych myślach. Ciszę przerywał jedynie nasz oddech i ciche mruczenie Jacka. Wtem usłyszeliśmy coś jeszcze… chichot, a potem głuchy stukot. Potem znów chichot. – Słyszałaś? – szepnął. – Niestety tak – odpowiedziałam szeptem, chwytając prześcieradło i troskliwie je na nas naciągając. – Lepiej się przygotuj – powiedziałam ostrzegawczo, wiedząc, że mamy tylko parę sekund. – O czym ty mó… Wtedy drzwi otworzyły się z hukiem. Holly i Nick wtargnęli do pokoju, śmiejąc się jak opętani. Holly popatrzyła na nas zawiniętych w prześcieradło i już otworzyła usta, aby coś powiedzieć, ale zamiast tego znów zaczęła chichotać, nie mogąc wydusić ani słowa. Jack wpatrywał się w nich z niedowierzaniem, po czym odwrócił się w moją stronę, szukając pomocy. – Zaczekaj – powiedziałam, instruując go cicho.

Holly wzięła głęboki oddech, a gdy Nick aż uklęknął ze śmiechu, w końcu wykrztusiła. – Brytyjczycy nadchodzą! Brytyjczycy nadchodzą! Rzuciła się na łóżko, śmiejąc się jak szalona. Jack spojrzał na mnie, unosząc brwi ze zdziwienia. – Przepraszam – powiedziałam, siadając, a on podążył za moimi przykładem. Wspaniałomyślnie podciągnął nieco wyżej prześcieradło, aby mnie zakryć, a po chwili namysłu zrobił to samo po swojej stronie. Pozwoliliśmy tym dwóm pajacom się wyśmiać, po czym zabrałam głos. – Skończyliście? – To zależy. A wy? – Holly znów parsknęła śmiechem. Nick podniósł się z podłogi i opadł na łóżko. – Holly, Brytyjczycy już doszli – powiedział Jack, potrząsając głową na widok szaleństwa, jakie się przed nami właśnie rozgrywało. Nick i Holly spojrzeli po sobie i znów parsknęli śmiechem. – W tym łóżku jest zbyt tłoczno. Ci, którzy mają na sobie spodnie, natychmiast wychodzą – zakomunikowałam, szturchając Nicka palcem. Kąciki ust Jacka uniosły się lekko, wyglądał, jakby sam ledwie powstrzymywał się od śmiechu. – Nie zachęcaj ich, bo nigdy nie wyjdą – upomniałam go. – Holly, ty i Jack pracujecie razem! Jestem przekonana, że to wykracza poza pewne granice i może prowadzić do powstania niesprzyjającego środowiska pracy. – Czyżbyś mi nie sprzyjał, Jack? – zwróciła się do niego. – Nie, ale gdybyś przyszła wcześniej, nie sądzę, abym mógł czuć do ciebie sympatię – odpowiedział, chwytając i całując grzbiet mej dłoni. Uśmiechnęłam się do niego. Sytuacja zrobiła się niezdrowa, ale między nami wszystko było dobrze. – Auuu – Nick i Holly usiedli równocześnie. Wyglądało na to, że zaczynali się zadomawiać, a na to nie mogłam pozwolić.

– W powietrzu czuć seks – rzucił Nick do Holly scenicznym szeptem. Poczerwieniałam, a Jack zachichotał. – Okay, koniec. Sio! – krzyknęłam, zbierając prześcieradło i wstając. – Nie, nie, wychodzimy. Nie chcę widzieć więcej, niż muszę – Holly zeszła wreszcie z łóżka. – Mów za siebie siostro. Jeszcze się nie napatrzyłem – ogłosił Nick, też powoli schodząc. – Następnym razem się zamkniemy – stwierdził Jack, przyciągając mnie do siebie, gdy tamci byli już w drodze do drzwi. – A ona ma włosy jak po seksie – stwierdził Nick, wychodząc. – No ba! Nie słyszałeś tych krzyków? – zachichotała Holly. – Dobranoc, dzieciaki. Natychmiast wyskoczyłam z łóżka, dopadając drzwi i prędko je zamykając. – Co robisz? – zapytał Jack, patrząc, jak stoję przy nich jeszcze przez parę sekund. Podniosłam rękę, pokazując, aby był cicho. Naturalnie, nie minęły dwie minuty, gdy zobaczyłam, jak ktoś przekręca gałkę. – Cholera, zamknęli się – usłyszałam szept Holly. – Nie sądziłem, że tak mocno weźmie to do siebie – szepnął Nick. Spojrzałam na Jacka, który nadal był w łóżku. – Ty to powiedziałeś! – krzyknęliśmy chórem i usłyszeliśmy, jak zbiegają po schodach, a jedno z nich potyka się i głośno uderza o podłogę. Parsknęliśmy śmiechem. – Przepraszam. – Oparłam się o drzwi. – Nic nie szkodzi. A teraz wracaj do łóżka razem z tym słodkim tyłeczkiem, bo sam po ciebie pójdę – odpowiedział. Popatrzyłam na niego, na jego smukły odkryty tors, prześcieradło przepasane w biodrach. Leżał oparty o zagłówek i nigdy nie wyglądał seksowniej. Spojrzał na mnie z tą znajomą mi już iskierką w oczach. – Już? Nie potrzebujesz paru minut?

Opuścił nieco niżej prześcieradło. Nie, raczej nie potrzebował. – Nie, proszę pani. Jestem gotowy – odpowiedział, kiwając do mnie zachęcająco palcem. Nagle spodobało mi się, że ma dopiero dwadzieścia cztery lata.

rozdział trzynasty Ostateczny wynik tej nocy stanął na (gra słów została wprowadzona umyślnie i celowo): „Hamilton: 5/Sheridan: straciła rachubę po 17” i na zawsze zapisał się w historii jako najprawdopodobniej najlepsza noc, jaką spędziłam z mężczyzną w łóżku. I na podłodze. I oparta o drzwi. I, o Boże miej nas w swojej opiece, na podłodze w szafie. Gdy zaczęło wschodzić słońce, opadliśmy bez ruchu obok siebie, do cna wyczerpani. To było jak igrzyska olimpijskie w seksie oralnym. W pewnym momencie biedna Holly podeszła do drzwi, błagając, abyśmy pozwolili jej nieco pospać. Nie mogłam jej odpowiedzieć, gdyż byłam akurat w objęciach kolejnego olbrzymiego orgazmu. Jack oderwał się ode mnie tylko na chwilę, aby ją odprawić, powracając jednak szybko na pozycje. Cóż za rycerskość. Leżeliśmy na boku, zwróceni do siebie. Jack podłożył mi rękę pod głowę, tak, abym była nieco wyżej. Nogę zarzuciłam mu na biodro, a ręką obejmowałam go w pasie, muskając palcami jego plecy. Przez chwilę nic nie mówiliśmy. Byliśmy zbyt wykończeni, aby powiedzieć choć jedno słowo. Całował delikatnie moją twarz, skronie, powieki, usta, nucąc cicho jakąś melodię, której nie znałam. Jęknęłam i wyciągnęłam ręce nad głową, wyginając w łuk plecy i nasłuchując, jak brzmią nadwyrężone mięśnie. Moje piersi znajdowały się niebezpiecznie blisko jego twarzy, co spowodowało, że nie mógł się powstrzymać i zaczął całować okolicę lewego sutka – który oczywiście zaraz zareagował. Wtedy jego dłoń odnalazła prawy sutek. Jęknęłam cicho, po czym odepchnęłam mu rękę i przekręciłam się na drugą stronę łóżka, obracając się do niego plecami. – Musimy przestać. To już jest szalone. Nie jestem w stanie więcej znieść. Myślę, że pewne połączenia w naszym mózgu

przestały działać. Naprawdę czuję, jak głupieję – powiedziałam, zakopując się w kołdrę i chowając twarz w poduszkę. Zmusił się, aby do mnie dołączyć, chowając dłonie pod kołdrę i znajdując moje biodra. Dopasował swoje ciało do mojego, przytulając się do mych pleców. – Niemożliwe. Sprawdźmy. Ile jest dwa razy dwa? – Pomarańcza – zachichotałam, wykończona. – Hmm, jest gorzej, niż myślałem… Spróbujmy czegoś innego. Jak się nazywam? – George? – rzuciłam. – George? Cholerny George? Grace, jestem w szoku. – Przywarł do mnie mocniej, a ja się roześmiałam. Wiedziałam, dokąd to zmierza. – Zachowuj się, George. Na dziś koniec. Moja mała nie jest już w stanie więcej znieść – zaprotestowałam w jej imieniu, pomimo że ona sama już szykowała się do misji. Moje niemądre ciało zareagowało natychmiast na jego sygnały, ale rozum błagał o przerwę. – Uspokój się, Sheridan. Robię jedynie to, czego chyba chcą wszystkie kobiety. Przytulania na łyżeczkę, czyż nie? – Zaśmiał mi się do ucha, a jego bliskość spowodowała, że włoski stanęły mi na karku. – To tak. To jest nawet całkiem miłe. – Ziewnęłam. – Czas spać, George, a jak się obudzimy, pójdziemy coś zjeść. – Powoli zaczął ogarniać mnie sen. – A potem…? – Potem zobaczymy. Przez moment nic nie mówił. W pewnej chwili roześmiał się. – George i Gracy. Brzmi doskonale. – Pocałował mnie słodko w policzek i przytulił się do mnie raz jeszcze tym swoim ciałem o cudnym tyłeczku, a potem oboje zasnęliśmy. *** 11.27. Gdy się obudziłam, byłam dokładnie w miejscu, gdzie

zasnęłam, a Jack nadal się do mnie tulił. Czułam jego silne ramiona, dłonie spoczywające na moim biuście i nie chciałam się stąd ruszać. Niemniej jednak, głos natury okazał się silniejszy. Przewróciłam się delikatnie, próbując go nie obudzić. Poruszył się we śnie, po czym znów odpłynął. Patrzyłam z zachwytem, jak padające przez okno promienie tańczą na jego twarzy, ukazując różne odcienie koloru blond i truskawkowego różu w zaroście. Musnęłam jego wargi palcami, a on we śnie je pocałował. Nie chcąc go rozbudzić, otuliłam się prześcieradłem, które leżało na podłodze, i wymknęłam się w stronę łazienki. Prawie jęknęłam, czując nagły protest nóg. Ledwie mogłam podnieść własny ciężar. Byłam obolała, ale szczerze mówiąc, miałam do tego prawo. Celowo nie popatrzyłam w lustro, najpierw załatwiając najważniejsze potrzeby, a potem szczotkując zęby. Gdy już opłukałam twarz wodą, w końcu zerknęłam na swe odbicie. Przeraziłam się. Moje włosy wyglądały koszmarnie, a tusz do rzęs spłynął pod oczy, sprawiając, że przypominałam szopa pracza. Usta spuchły niewiarygodnie i stały się obrzmiałe, a w ich okolicy pojawiły się blizny po walce z jego brodą. Przyszło mi na myśl trafne określenie: „ujeżdżona i mokra”. Opuściłam prześcieradło i spojrzałam na resztę ciała. Każde znamię budziło inne wspomnienie. Zauważyłam ślady na piersi, gdzie mnie ugryzł trochę za mocno i zaczerwienienie pod sutkami od jego zarostu. Nieco niżej znajdowało się Znamię Hamiltona po małym, aczkolwiek całkiem celowym ugryzieniu na wewnętrznej stronie uda. Obraz ten wywołał prąd, który przebiegł mi prosto do żołądka. Czy to się naprawdę zdarzyło? Nie było między nami żadnego skrępowania, które zazwyczaj towarzyszy igraszkom z kimś nowym. Mężczyźni zwykle potrzebowali trochę pomocy, aby poznać, co lubi dziewczyna, przynajmniej w trakcie pierwszych kilku razy. Nie nasz Pan Hamilton.

On wiedział dokładnie, czego potrzebowałam i kiedy, tak jakby został zesłany na ziemię jedynie po to, aby dać mi rozkosz. A kim ja jestem, żeby podważać boskie plany? Albo teorię Wielkiego Wybuchu. A mówiąc o wybuchu… Tak naprawdę to nie odbyliśmy stosunku. I w sumie to… cóż… dobrze. Nadal mamy na co czekać i nadal jest tyle rzeczy, których musimy się o sobie nauczyć. A jeśli ostatnia noc była jakimkolwiek znakiem… Zaburczało mi w brzuchu. Potrzebowałam pożywienia. Spróbowałam rozczesać włosy z tyłu, poddając się w końcu i wiążąc je w dwa kucyki. Znów obmyłam twarz wodą, usuwając ślady po tuszu i właśnie miałam podjąć decyzję, kiedy lepiej wziąć prysznic, teraz czy po śniadaniu, gdy wreszcie ujrzałam malinkę. O mamusiu, malinka? Miałam trzydzieści trzy lata, na miłość boską! Trzydzieści trzy lata i kucyki… Zamknij się. Malinka na szyi, z boku, była wielkości dwudziestopięciocentówki. Wyglądałam tak, jakbym właśnie pokłóciła się z rurą od odkurzacza, która na dodatek tę kłótnię wygrała. Jezu. Tak właśnie kończą się harce z dwudziestoczterolatkiem. Otworzyłam drzwi łazienki, gotowa do konfrontacji i złożenia wyjaśnień, co do natury dojrzałych kobiet, które po prostu nie mogą paradować po ulicach z malinkami na szyi. Zmiękłam jednak, widząc, jak mocno śpi w mym łóżku, przykryty do połowy, z rękami założonymi za głową i delikatnie otwartymi ustami. Czyżby dziś w twoim pokoju kręcili nową reklamę Abercrombie23)? 23) Abercrombie & Fitch – firma odzieżowa, produkująca ubrania typu „casual luxury” dla osób w wieku 18–22 lata. Był taki śliczny. Szybko podniosłam koszulę, którą miał na sobie zeszłej nocy,

i która bosko pachniała. Założyłam ją, po czym chwyciłam parę spodni z komody i po cichu wyszłam na korytarz. Chciałam, aby pospał nieco dłużej, a ja sama potrzebowałam kawy. Stojąc już na korytarzu, nachyliłam się, aby założyć spodnie, gdy wtem usłyszałam za sobą głos Holly. – Oto widok, którego nie chciałabym już nigdy więcej oglądać. Pośpiesznie wciągnęłam spodnie i odwróciłam się, posyłając jej niewinny uśmiech. – Przepraszam. Wskazała na schody. – Kuchnia. Kawa jest gotowa. Chcę wszystkie szczegóły o tym, czego sama nie słyszałam. Mamy problem. *** Siedziałam z moją najlepszą przyjaciółką w kuchni, podczas gdy nowy „chłopak do wzięcia” spał w moim pokoju piętro wyżej. Starałam się zdać relację z podniosłych zdarzeń, które miały miejsce zeszłej nocy. Holly słuchała sprawozdania ze słodszych momentów, podnosząc dłoń, gdy zbytnio wchodziłam w szczegóły. Przypomniała mi, że słyszała przeważającą część z tego, co zaszło, więc co chwilę musiałam przepraszać. Stwierdziła, że nie mam się czym przejmować. Wraz z Nickiem zrobili sobie popcorn i przysiadłszy na szczycie schodów, nasłuchiwali przez większą część nocy. Usiadłam w jednym z jej wygodnych foteli w kącie śniadaniowym, podciągając pod siebie nogi i zanurzając się w koszuli Jacka oraz jego zapachu. Sączyłam kawę i zagryzałam kawałkiem grzanki, gdy nagle usłyszałam jakiś ruch na górze. Holly też go usłyszała, a gdy doszedł nas dźwięk stóp schodzących po schodach, powiedziała: – Grace, sądzę, że zaczynasz się czerwienić. – Uśmiechnęła się do mnie, chwytając klucze i wychodząc tylnymi drzwiami.

Wyprostowałam się i znów opadłam na fotel, po czym wreszcie przyjęłam coś przypominającego naturalną pozycję. Gdy już dopracowałam w szczegółach to, jak siedzieć, usłyszałam: – Sheridan, czyżbyś musiała iść siku? – Hę? C-co? – zająknęłam się, zaskoczona tym, że już jest w kuchni i wpatruje się we mnie dziwnie. Stał przede mną w dżinsach, bez koszuli i boso. Spodnie opadły mu nisko i wyglądał jak rozczochrany bóg seksu. – Czemu tak się kręcisz? – zapytał, otwierając szafki i szukając czegoś. Chwycił dzbanek na kawę i wskazał mój kubek. – Zapomnij – odpowiedziałam, lekko skołowana. Wstałam, aby podać mu kubek, i zdałam sobie sprawę, że nagle zaczęłam się denerwować. Może na tym wszystko się skończy: przygoda na jedną noc. W takich momentach zaczyna się niezręczna rozmowa i obietnice kolejnego spotkania, które nigdy nie nastąpi. Wtedy też pojawia się napięta atmosfera. Cholera, już za bardzo mi zależy. Gdy sięgałam po kubek, poczułam jego dłoń. – Pośpiesz się z tą kawą, ty mały krzykaczu, a potem możesz skombinować swojemu facetowi jakieś śniadanie – powiedział, dając mi lekkiego klapsa i całując w szyję. Uśmiechnęłam się w stronę szafki. Między nami wszystko jest bez zmian.

rozdział czternasty Przyrządzałam mu śniadanie, podczas gdy on bacznie mi się przyglądał. Jajecznica. Grzanka, lekko podpieczona, tak jak lubi – z marmoladą, niczym Miś Paddington, sok i kawa. Gotowałam, a on próbował skraść mi całusa za każdym razem, gdy przechodziłam obok. Usilnie starał się zajrzeć pod koszulę – jego własną zresztą – którą akurat miałam na sobie. Choć trzymałam go na dystans, grzanka mogła się przyrumienić nieco bardziej, niż lubił – stojąc przy tosterze Mr. Coffee24), musiałam cały czas walczyć z napalonym facetem. 24) Firma produkująca sprzęt do kuchni. Sama byłam głodna jak wilk. Jedliśmy przy stoliku śniadaniowym, siedząc naprzeciwko. Czułam, że to wskazane, żeby pomiędzy mną, a pełnymi wigoru dłońmi mojego Brytyjczyka było jakieś sześćdziesiąt centymetrów granitowej płyty. Gdy skończył, mruknął i poklepując się po brzuchu, głośno beknął. – Obrzydliwe. – Zmarszczyłam się, odnosząc talerze do zlewu. – Przyzwyczaj się, Sheridan. Jestem obrzydliwy – powiedział, przechodząc przez kuchnię i zatrzymując się obok mnie, przy zmywarce. – Świnka, świnka, świnka – zanucił, wskazując na siebie. Znów w jego oczach pojawiło się to przebiegłe spojrzenie. Dotykając mnie po gołych nogach, przesunął ręką ku górze. – Poważnie, Hamilton, już nie dam rady więcej. Muszę iść pod prysznic i mam też różne rzeczy do zrobienia. Nie wszyscy mogą cały czas balować – upomniałam go, wycofując się do rogu. Uwięziona. Cholera. – Naprawdę chcesz mi powiedzieć, że już nie masz ochoty? – zapytał przekornie, wysuwając język i poruszając nim na boki niczym zuchwały uczniak. Mój żołądek wyskoczył przez gardło i wybiegł frontowymi drzwiami.

– Co ty, masz trzynaście lat? Jesteś obrzydliwy. – Zaśmiałam się wbrew sobie. – I dokładnie to powiedziałam – potwierdziłam, łamiącym się nieco głosem. Próbowałam przybrać surowy wyraz twarzy, ale on dobrze wiedział, że nie mam „jaj”, aby mu się postawić. Najwyraźniej moje „jaja” wyszły frontowymi drzwiami wraz z żołądkiem. – Nie słyszałem, abyś narzekała wczorajszej nocy albo dziś rano na ten właśnie język – powiedział figlarnie, przysuwając się bliżej. Podciągnęłam się i usiadłam na blacie – jedynym miejscu, gdzie mogłam jeszcze uciec. I był to zły pomysł. – A co powiesz o nich? – zapytał, unosząc swe magiczne dłonie i kiwając do mnie palcami. – Z pewnością im nie odmówisz, prawda? – Umm… ja, hmm… co? – z trudem nadążałam za tokiem rozmowy. Powiedz mu, żeby nie był taki pewien… Wsunął się między moje nogi, rozchylając je. Patrzyłam na niego w oszołomieniu. Brak mi słów, aby opisać, jak niesamowicie przystojny był ten facet. Widziałam go w garniturze i krawacie, w niechlujnym hipsterskim uniformie, a nawet nago – a jednak nadal nie było na świecie nic tak nieznośnie i boleśnie pięknego jak widok Jacka Hamiltona stojącego między moimi nogami w samych dżinsach, bez koszuli i boso. Taki widok wymagał uszczypnięcia się, w celu potwierdzenia, czy to na pewno nie sen. Oddech uwiązł mi w gardle, gdy wsunął dłonie między moje uda, a kciuki włożył za rąbek bielizny. Szybko odzyskałam jednak panowanie nad sobą. – Nie, nie, skarbie. Nie mogę. Mam ważne telefo… Zamknął mi usta pocałunkiem. – Mmm-hmm – odpowiedział, przesuwając ustami w dół mej szyi i wolno opuszczając mi do kolan majtki. – Mam dziś po południu spotkanie z robotnikami… – podejmowałam niezdarne próby, dostrzegając, że majtki są już na

podłodze. – Mmm-hmm. Robotnicy. Rozumiem – szepnął, wpatrując mi się głęboko w oczy i rozwierając mocniej nogi. Przyciągnął mnie do krawędzi blatu i z namysłem zgiął mi nogę, owijając ją sobie wokół bioder, co zapewniło mu większy dostęp. Poczułam dotyk jego palców i starałam się już tylko nie stracić kontroli. – I mam też… o Boże… mam zaległy projekt, który muszę… o, wow… projekt, który ja…. cholera, jak dobrze… o! – krzyknęłam, odsuwając na bok głos zdrowego rozsądku i poddając się dotykowi jego palców, które cudownie we mnie wtargnęły. Wsunął we mnie kciuk, a ja chwyciłam się jego ramion i prawie natychmiast miałam orgazm, a potem kolejny. Od zawsze byłam szczęściarą, która miewała wielokrotne orgazmy, ale nigdy takie jak ten. Trzymał mnie blisko, obserwując moją twarz, gdy dochodziłam raz po razie, z taką prędkością, że jego seksowny półuśmiech ustąpił bruździe na czole wywołanej ciężką pracą, jaką było utrzymanie mnie na takim samym poziomie podniecenia. – Tutaj, Grace, Patrz na mnie. Doszłam jeszcze raz, a nasze oczy spotkały się w momencie, gdy krzyknęłam jego imię. Osunęłam się na ramiona Jacka, zaplatając mu ręce na szyi i opadając bez sił. – Jesteś dla mnie za dobry – szepnęłam mu do ucha, całując w szyję. – Myślę, że to działa w obie strony, Szalona Dziewczyno. Zachichotałam na dźwięk mojego przezwiska. – Może dokończymy to pod prysznicem, George? – zaproponowałam i włożyłam mu palce za pas spodni, ściskając przez dżinsy jego krocze i ciągnąc go w stronę schodów. Warknął, obnażył zęby i rzucił się za mną do salonu. Wbiegłam na schody przed nim, rozchylając przy tym lekko koszulę i kusząc go nagością. – Weź moje majtki, dobrze? Myślę, że nie powinniśmy nadużywać cierpliwości Holly – krzyknęłam przez ramię, biegnąc na górę. – Spotkamy się pod prysznicem.

Nie mogłam się doczekać, kiedy zobaczę mojego Brytyjczyka nagiego i mokrego. *** Po prysznicu uprosiłam Jacka, aby zostawił mnie samą na chwilę, abym mogła wysuszyć włosy. Holly wróciła z targu i po kilku minutach nieskutecznego pukania do moich drzwi, w końcu wsunęła pod nie kartkę z informacją, że jeśli dam radę, to o czwartej mam przesłuchanie. O piątej trzydzieści byłam umówiona z robotnikami w nowym domu, więc wszystko świetnie się składało. Był to casting do serialu policyjnego, a ja starałam się o rolę podejrzanej prawniczki. Kiedy już uporałam się z włosami, musiałam jeszcze przegonić Jacka z łazienki i odpędzić od lokówki. Ubzdurał sobie, że chce pomóc mi się przygotować, i że zajmie się moją fryzurą. Zawetowałam ten pomysł, a następnie wydrukowałam swoje kwestie i zrobiłam skrzętne notatki o bohaterce. Wtem zauważyłam, że Jack ściele łóżko i najwyraźniej ma problemy z prześcieradłem. Zupełnie nie potrafił go równo rozłożyć. – Chyba nigdy sam nie ścielesz łóżka, prawda? – zapytałam, obserwując jego poczynania. – Nie ma potrzeby. Kładziesz się tam znowu kolejnego wieczoru. Po co się fatygować? – wpatrywał się w rogi, próbując je równo ułożyć. – Zdejmij wszystkie poduszki. Wtedy będziesz widział rogi – doradziłam mu, podziwiając, jak dobrze jego tyłek wygląda w dżinsach. Gdy zaczął ściągać poduszki, w pokoju nagle zrobiło się ciszej. – Grace, czy jest coś, o czym chciałabyś mi powiedzieć? – Hmm? – spojrzałam na niego znad notatek. Cholera. W ręku trzymał jeden z magazynów z wiadomymi opowiadaniami. Znalazł mój ukryty pod łóżkiem stosik.

Cholera. Cholera. – Nie wierzę. Jesteś fanką! – zaczął się droczyć, pokazując na mnie palcem i patrząc w moją stronę z błyskiem w oku. – Nie, poważnie, nie jestem. Holly mi je dała. Kazała mi je przeczytać! Nie chciałam… ja… – zająknęłam się, próbując wybrnąć jakoś z tej sytuacji, żeby nie wyjść na jakąś prześladowczynię. – Grace, nie kłam – powiedział strofującym tonem i popatrzył na mnie poważnie. Podreptałam do kąta, gdzie zatrzymałam się twarzą do ściany; wyglądałam jak ten facet na końcu filmu The Blair Witch Project. – Okay, przyznaję się. Zaczęłam je czytać, ponieważ obiecałam Holly – powiedziałam, czując, jak zaczynają palić mnie policzki. – A potem? – zapytał, podchodząc do mnie. – Ummm. Teraz czytam je, bo są interesujące? – zabrzmiało to bardziej jak pytanie niż odpowiedź. – Grace… – w głosie Jacka pojawiła się ostrzegawcza nuta. – Czytam, bo mi się podoba. No dobra, nawet bardziej niż podoba! Uwielbiam te cholerne opowiadania! – krzyknęłam bliska płaczu i ze wstydem oparłam głowę o ścianę. Czekałam, aż zacznie mi dokuczać, ale zamiast tego zaległa głucha cisza. O, o, teraz będzie myślał, że interesuję się nim jedynie dlatego, że gra Joshuę. Odwróciłam się szybko i zobaczyłam, że siedzi na krawędzi łóżka, śmiejąc się do rozpuku. – Z czego się śmiejesz? – zapytałam, podchodząc bliżej. – Podobało mi się, jak w poczuciu winy sama poszłaś do kąta. – Znów się zaśmiał. – To jednak oznacza, Grace, że randka oficjalnie jest nieważna. – Cóż, technicznie rzecz ujmując, zanim cię poznałam, nic jeszcze nie przeczytałam, więc właściwie randka powinna być nadal ważna. – Chcesz podejść mnie od strony technicznej, tak? No dobra,

randka pozostaje ważna, pod warunkiem że nigdy nie nazwiesz mnie Joshuą, gdy będziemy razem w łóżku. – Zgoda. Ale możesz coś dla mnie zrobić? – zapytałam słodko, przysuwając się bliżej. W głębi duszy już się cieszyłam, że mówił o nas w łóżku tak, jakby miało to stać się normą. Objął mnie w pasie, a ja nachyliłam się do jego prawego ucha. – Następnym razem, gdy, no wiesz, będziemy razem? – wyszeptałam, całując go w szyję. Pachniał ciepłem i mydłem. – Mmm-hmm? – odpowiedział, trzymając mnie mocno za biodra. – A między nami zacznie być, no wiesz, bardzo gorąco? – kontynuowałam, szepcząc tym razem do drugiego ucha i całując szyję poniżej. – Mmm-hmm? – mruknął, zabierając się za rozwiązywanie paska przy szlafroku i rozchylanie go na boki. Jego oddech stawał się z sekundy na sekundę cięższy. Był dokładnie tam, gdzie chciałam. – Może mógłbyś… – Tak? – zapytał, rozbierając mnie i zaczynając całować moje piersi. – Mówić do mnie „Penelopo”? Wiesz, to ta kobieta z pierwszego opowiadania. Zawsze chciałam pracować w sklepie z kapeluszami… – skończyłam i zaraz potem zamknęłam oczy, czekając, co nastąpi. Tym razem sobie nagrabiłam. Jack siedział bez ruchu przez cztery sekundy, po czym wystawił język i zaczął parskać, obcałowując w ten sposób cały mój biust. – Grace, co za głupota! Wiedziałem, że jesteś tak samo stuknięta jak cała reszta! Chodź tu! Pisnęłam, gdy nagle podniósł mnie w górę i zarzucił sobie na ramię. Myślałam, że umrę ze śmiechu. Kopałam, krzyczałam i śmiałam się, gdy on niósł mnie po schodach prosto do kuchni. Przez spazmy śmiechu wykrzykiwałam coraz to nowe pomysły. – Może – parsknęłam – mógłbyś przebrać się za Super

Seksownego Naukowca. Założyłbyś fartuch? A może – zakrztusiłam się – mógłbyś wytłumaczyć mi, na czym polega czasoprzestrzeń? A może… o Boziu, ależ jestem zabawna – wydusiłam, po czym pisnęłam głośno. – Może mógłbyś zabrać mnie gdzieś tą swoją małą maszyną czasu? Ha, ha, ha! Śmiałam się tak głośno, że aż straciłam ostrość widzenia. I nic dziwnego, skoro leżałam przewieszona głową w dół na ramieniu rozjuszonego Brytyjczyka, który, nawiasem mówiąc, przez całą drogę obmacywał moją pupę, więc wiedziałam, iż nie traktuje tych słów zbyt poważnie. Gdy dotarliśmy do kuchni, nadal miałam atak śmiechu. Nie zauważyłam nawet siedzących przy stole Holly i Nicka. Jack podszedł prosto do zamrażarki, wyjął torbę mrożonej kukurydzy firmy Green Giant i sadzając mnie na blacie, rozerwał ją zębami, a następnie wsypał całą zawartość do moich majtek, które naciągnął, jakby otwierał kasę fiskalną. Krzyknęłam, czując, jak kukurydza rozsypuje się dookoła. Próbując w tym szaleństwie łapać rozpierzchające się groszki, spadłam z lady, lądując z głośnym plaśnięciem prosto na podłogę. W mrożono-kukurydzianym napadzie śmiechu przewróciłam się na bok, usiłując wstać, ale za każdym razem przewracałam się, ślizgając na leżących wszędzie ziarenkach. Jack nie mógł przestać się śmiać, a Holly i Nick patrzyli tylko zza blatu, jak walczę na podłodze z kukurydzą. – Świnia z ciebie! – krzyknęłam, podnosząc się wreszcie z trudem i otrzepując z żółtych ziarenek przyklejonych do ud i innych intymnych części ciała. – Przecież ci mówiłem. A twoje poczucie humoru jest wystrzałowe niczym kukurydziany popcorn! – odkrzyknął. Holly i Nick popatrzyli na nas i potrząsnęli głowami. Nick wskazał na moją małą. – Czy to można byłoby nazwać prażoną kukurydzą? – zapytał. – Hej, właśnie leci twój ulubiony film, Grace. Kukurydziana wyspa! – dołączyła do rozmowy Holly.

– Nick, jaka jest twoja ulubiona piosenka Poison25)? – zapytał Jack. 25) Amerykańska grupa wykonująca muzykę heavymetalową. – Nie wiem, a twoja? – odrzekł teatralnie Nick. – Every Rose Has Its Corn26)! – krzyknął i jak na komendę obaj zaczęli tańczyć, potrząsając rękami. 26) Przeróbka tytułu piosenki Every Rose Has Its Horn, który znaczy: „Każda róża ma swój kolec”. Zmiana thorn na corn jest grą słów, w której tytuł zmienia się na: „Każda róża ma swoje ziarno kukurydzy” . Popatrzyłam na nich groźnie i ruszyłam w stronę schodów, nadal otrzepując się z kukurydzy. – Jak sobie chcesz, Hamilton. Gdy powstała ta piosenka, ty nosiłeś jeszcze pieluchę. – Co tam mruczysz pod nosem, Sheridan? – krzyknął, gdy byłam już na schodach. – Oj, pieprz się! – odkrzyknęłam. Idąc wziąć drugi już tego dnia prysznic, słyszałam, jak się śmieją. – Kukurydziane pole… ale zabawne. *** Po tym wszystkim nie chciałam na razie Jacka widzieć. Komunikowałam się z nim przez liściki wsuwane przez szparę w drzwiach do pokoju. Zgodziłam się spotkać z nim później w moim nowym domu, a potem pójść razem na kolację. Nie mogłam się doczekać, bo miała to być nasza pierwsza oficjalna „randka”. Trochę dziwne, że zanim się na nią wybraliśmy, on już zdążył całować intymne części mojego ciała, ale z drugiej strony, właściwie nic nie było w nas konwencjonalnego, więc po co to zmieniać? Po przesłuchaniu pojechałam prosto do nowego domu. Byłam podekscytowana perspektywą ujrzenia postępów

poczynionych od zeszłego tygodnia. Właśnie kończyli pracę nad podłogą z twardego drewna i układali płytki w kuchni. Dowieziono i zainstalowano już większość nowego sprzętu i znaczna część robotników skończyła pracę na ten dzień. Weszłam do środka z Chadem, głównym wykonawcą, który sprawdzał i zapisywał, co trzeba jeszcze zrobić. – Hej, Sheridan, gdzie jesteś? Serce mi zamarło na dźwięk głosu Jacka. Pomimo że od naszego rozstania minęło zaledwie parę godzin, już zaczęłam tęsknić. Zaczyna się robić poważnie. Bez żartów. – Tutaj! – krzyknęłam, nasłuchując, jak się zbliża. Gdy wyjrzał zza rogu, uśmiechnęłam się szeroko, lustrując go z dołu do góry. Przez okna wpadały promienie popołudniowego słońca, sprawiając, że jego skóra nabrała ciepłego blasku. Czarna skórzana kurtka, zielona koszulka, czarne dżinsy i… czapka z daszkiem. Cholera, trzeba się pozbyć tej czapki. Chciałam zobaczyć loczki – były po prostu zbyt piękne, żeby je ukrywać. Uśmiechnął się, przygryzając lekko dolną wargę. Skinęłam głową w jego kierunku, nie przerywając rozmowy z Chadem. – Mamy już wybrane kolory dla malarza, w pokojach porozklejaliśmy próbki farb. A, na płytce pod prysznicem jest rysa, której nie usunięto. Czy możemy się tym zająć w ten weekend? Kiwnęłam do Jacka, aby poszedł z nami, bo już kończyliśmy obchód. Przyłączył się, uśmiechając przebiegle. Zaczęłam się zastanawiać, o czym myśli. Chodząc po domu z wykonawcą i zapisując rzeczy, nad którymi jeszcze pracowali, zauważyłam, że Jack obserwuje z olbrzymim zainteresowaniem moje nogi. Cały czas miałam na sobie strój z przesłuchania: czarną, ołówkową spódnicę, czarny golf, szeroki czerwony pasek i czerwone czółenka w stylu lat czterdziestych. Włosy zaczesałam w gładki kucyk, a oczy zakrywały mi okulary. Omawiając z Chadem nowy piec firmy Viking, puściłam do Jacka oko zza oprawek. Odpowiedział tym

samym. Mając świadomość, że mnie obserwuje, zaczęłam chyba kołysać biodrami nieco bardziej niż zwykle. Chad wyszedł, nie było też już nikogo z ekipy i zostaliśmy z Jackiem tylko we dwoje. Większość świateł była zgaszona. Gdy poszłam odprowadzić Chada, Jack zaszył się w domu. Przeszłam wszystkie pokoje, szukając go. – Hej, Hamilton, gdzie jesteś? – zawołałam. – Tutaj, Szalona Dziewczyno – odpowiedział z sypialni. Weszłam i zobaczyłam, że ogląda ściany, na których malarz sprawdzał próbki farb. – Hej – powiedziałam cicho. – Hej, hej. Przez moment patrzyliśmy na siebie, stojąc po przeciwległych stronach pokoju. – Czy to normalne, że za tobą tęskniłam, choć minęło tak niewiele czasu? – zapytałam odważnie, wykładając kawę na ławę. – Czy to normalne, że za tobą tęskniłem i prawie zadzwoniłem do Holly, aby dowiedzieć się, gdzie masz przesłuchanie i pojechać po ciebie? – odpowiedział. – Czy to normalne, że tak bardzo chcę cię teraz pocałować, że prawie nie mogę tego znieść? – zripostowałam, idąc w jego stronę. – Czy to normalne, że gdy cię zobaczyłem w tym niesamowicie seksownym stroju, chciałem cię posiąść na tamtym stosie podkładek do mebli leżących w drugim pokoju? – podszedł bliżej i spotkaliśmy się w połowie drogi. – Czy to normalne, że… – nie skończyłam, gdyż jego usta już były na moich. Czy to normalne, że zaledwie po kilku dniach chyba się w tym facecie zakochałaś? Tak. Kompletnie zwariowałam, oszalałam, cholernie zatraciłam się z cholernej miłości. Cholera. Tylko mu tego nie mów… Spokojna głowa.

rozdział piętnasty Zajmowaliśmy się sobą niczym nastolatki, całując się i pieszcząc delikatnie, na stojąco, w mojej nowej sypialni. W naszych ruchach nie było już nic z poprzedniej nagłości, aczkolwiek podejrzewałam, że może się to zmienić w ciągu paru sekund. Dotykaliśmy się delikatnie i w ciszy poznawaliśmy swoje ciała. Już zapomniałam, jakie to uczucie, po prostu całować mężczyznę i być przez niego całowaną w taki sam spokojny sposób. Było to słodkie, opiekuńcze, cudowne i kochane. Tak właśnie zaczynała się miłość. Całowaliśmy się, aż zaczęło się ściemniać. Oparł sobie moją głową na ramieniu i przytulając mnie, pocałował okolice mego ucha. – Czy to normalne, że… – Nie zaczynajmy znów. Jesteśmy zgodni co do tego, że oboje jesteśmy nienormalni – przerwałam i poklepałam go po plecach. – Daj mi skończyć, niewychowana dziewczyno. – Popatrzył na mnie gniewnie. – Oj, przepraszam. Dokończ, proszę. – Chciałem zapytać, czy to normalne, że twoje cycki wyglądają w tym golfie tak niesamowicie. Odsunęłam się, aby na niego popatrzeć. Wpatrywał się we mnie z tym błyskiem w oku. – Myślisz tak jednotorowo, Johnny Wargo-Gryzku. – To prawda. – Zaśmiał się. – A golf być może ma coś wspólnego z malinką, którą po sobie zostawiłeś! – wypomniałam mu, pokazując miejsce wyrządzonej krzywdy. Przewrócił oczami i zaśmiał się. – A tak przy okazji, to wprowadzam tu i teraz nową zasadę – ogłosiłam, wyswobadzając się z jego objęć i stając naprzeciwko z rękami na biodrach. Widząc, że się śmieje, potrząsnęłam lekko biustem, co go zahipnotyzowało. Skoro moje piersi mają na niego taki wpływ, będę to częściej wykorzystywać.

– Oczka w górę, Hamilton. Moja zasada… – skupiłam na sobie jego uwagę. – Tak, twoja zasada. Jak ona brzmi? – Przysunął się znów bliżej. Lekko pociągnęłam za jego dolną wargę. – Nie możesz przygryzać dolnej wargi, chyba że planujesz przynajmniej przez godzinę mnie nią pieścić. – Co ty masz z tą wargą? Nie widzę w tym nic nadzwyczajnego. – Zmarszczył brwi, przygryzając ją agresywnie. – To jest strasznie seksowne, więc przestań! Obiecaj mi – hej, obiecaj! – Pstryknęłam palcami i ścisnęłam mu twarz, przyciągając do siebie oba policzki tak, że aż wydął usta. – Obiecaj, że będziesz moim Johnnym Wargo-Gryzkiem, tylko moim. I żadnej więcej gry wstępnej. – Grace, proszę. Naprawdę myślę, że jeśli będę czegoś chciał, będziesz błagać, aby mi to dać – powiedział wyzywająco. Uniosłam brwi i przygotowałam się do przeprowadzania ataku na jego tyłek. Zmusza cię do odkrycia kart. Z pewnością dasz mu wszystko czego zechce i kiedy zechce. Cholera. – Ale, aby utrzymać pokojową atmosferę… i naszą rezerwację na kolację – powiedział – zgadzam się ograniczyć przygryzanie dolnej wargi do czasu, aż będę mógł to wykorzystać przeciwko tobie. Przynajmniej na tyle, na ile będę potrafił, zgoda? – Uśmiechnął się, dobrze wiedząc, że nie jestem w stanie mu się oprzeć, a ja ustąpiłam, topniejąc niczym lód. – Tak, proszę. Dziękuję – zgodziłam się. Znów mnie delikatnie pocałował. Poprawiłam włosy i skierowaliśmy się w stronę wyjścia, zamykając za sobą drzwi. Postanowiliśmy wziąć mój samochód, ale Jack miał prowadzić. Pojechaliśmy do Yamashiro, japońskiej restauracji na wzgórzach, wśród japońskich ogrodów, z przepięknym widokiem na Los Angeles. Zarezerwował stolik na taką porę, aby zdążyć na zachód słońca, dzięki czemu mogliśmy podziwiać ogrody skąpane

w cudnej poświacie. Było to dość znane miejsce w L.A., z romantyczną atmosferą – co nie uszło mojej uwadze. Chłopak się starał. Usiedliśmy przy stoliku przy oknie, aby móc oglądać zachód słońca. Zamówiliśmy sushi i sake, po czym przeprosiłam i poszłam do toalety. Spojrzałam w lustro, przygładzając włosy, i zauważyłam, że mam zaczerwienione policzki. Zanim wstałam od stolika, Jack wspomniał, co zamierza zrobić mi później, wieczorem, i to wystarczyło, aby krew zaczęła mi mocniej krążyć w żyłach. Mogło chodzić o coś z jego językiem. Podsłuchałam, jak dwie dziewczyny, siedząc w dwóch różnych kabinach, rozprawiały o jakimś celebrycie, który właśnie przyszedł na kolację. – Widziałam go przy oknie! Cholernie dobrze wygląda, ale się odstrzelił. Zazwyczaj, gdy go widzę, wygląda dużo mniej schludnie. – Jest strasznie seksowny, po prostu. Ciekawe z kim przyszedł. – Eh, z jakąś kobietą. Musi chodzić o interesy. Może to jakieś spotkanie. Pewnie dlatego tak się wystroił. Poczułam na karku gęsią skórkę. Doskonale wiedziałam, o kim mówią. Spuściłam głowę, prawie nurkując w torebce, aby zakryć twarz, ale gdy wyszły z kabin, zaryzykowałam szybkie spojrzenie. Były wysokie. Piękne. Młode. Stały przy umywalkach, myjąc ręce i poprawiając szminkę. Nagle poczułam się jak idiotka, stara idiotka. Jedna z nich – nazwę ją Ślicznotką I – zauważyła w lustrze, że się jej przyglądam, i natychmiast się odwróciła. – Och! To pani przyszła na kolację z Jackiem Hamiltonem, prawda? – krzyknęła. Druga z nich, Ślicznotka II, zlustrowała mnie od stóp do głów i nie dostrzegłszy we mnie żadnej konkurencji, też się odwróciła, posyłając mi przesłodzony uśmiech. Spojrzałam na Ślicznotkę I.

– Tak. Czy mam mu coś przekazać? – zapytałam, pamiętając o manierach i o tym, że Holly nie chciałaby, abym wszczęła burdę w damskiej toalecie z powodu jej klienta. – O nie, może podejdziemy później do waszego stolika. Czy przewidujecie długie spotkanie? Mamy nadzieję, że zechciałby pójść potem z nami na drinka – odpowiedziała Ślicznotka I, a Ślicznotka II tylko się uśmiechnęła. Oddychaj, Grace… To, że nie widziały we mnie żadnego zagrożenia, wkurzyło mnie setnie, ale nic nie dałam po sobie poznać. – Naprawdę nie wiem, ile to potrwa, ale możecie podejść do nas. Jack lubi się spotykać ze swoimi fanami. – Spojrzałam jeszcze raz do lustra i pośpiesznie wyszłam. Szłam w stronę stolika, a serce waliło mi jak młotem. Co ja wyprawiałam. Myśl, że mogłoby coś z tego wyjść, poza paroma spotkaniami i szalonym seksem, była po prostu śmieszna. Pomimo silnej nici porozumienia, należeliśmy do różnych światów. Byłam kobietą po trzydziestce, z kredytem na dom i raczkującą karierą. On miał zostać gwiazdą wielkiego formatu i powinien być z dziewczynami pokroju Ślicznotki I czy Ślicznotki II. W ciągu trzydziestu sekund, jakie dzieliły mnie od stolika, zrodziło mi się w głowie tysiąc myśli, ale gdy go zobaczyłam, zapomniałam o wszystkich za wyjątkiem jednej. Gdy stanęłam przed nim, podniósł się i elegancko odsunął krzesło. Sadowiąc mnie przy stole, naprzeciwko siebie, położył mi dłoń na plecach, po czym przesunął nią wzdłuż mojego kręgosłupa, zatrzymując się na karku. Wsunął mi palce za bluzkę i poczułam na ciele jego dotyk. To był rozkoszny moment, mówiący więcej niż tuzin czerwonych róż czy pudełko czekoladek lub cokolwiek innego, co mógłby zrobić. Pragnie cię. Nie wiedzieć czemu, pragnie cię. Pragnie swojej zwariowanej dziewczyny, swojej Szalonej Dziewczyny. Widząc, że Ślicznotka II na mnie patrzy – obie właśnie przechodziły przez bar – nie mogłam się oprzeć i pocałowałam

jego palce, gdy przesunął rękę z mojej szyi na policzek. Położył swą dłoń na mojej, splatając nasze palce na stole tak, aby wszyscy w restauracji to widzieli. Zobaczyłam, jak Ślicznotka II szturcha Ślicznotkę I i obie patrzą na nasze splecione dłonie. Nie mogłam powstrzymać ironicznego uśmiechu, widząc, jak mnie obserwują, mrużąc ze złości oczy. Jack był zupełnie nieświadomy rozgrywającej się sceny, jak większość mężczyzn, ślepych na złośliwości kobiecych zachowań. Sączyłam sake, zagryzałam edamamem i pomimo że czułam się nieco pewniej, wciąż starałam się ignorować cichy, ale uporczywy dzwonek alarmowy, który rozbrzmiewał w mojej głowie. *** Po kolacji pojechaliśmy po samochód Jacka i uzgodniliśmy, że spotkamy się u Holly, jak tylko weźmie z mieszkania parę swoich rzeczy. To, gdzie spędzi noc, nie podlegało dyskusji, tym bardziej że z góry było wiadomo, iż żadne z nas nie będzie w najbliższej przyszłości spać oddzielnie. Wjechałam na podjazd Holly, myśląc o cudownej randce. Dwa razy podeszły do nas jeszcze jakieś dziewczyny, ale tak młode, że aż słodko było patrzeć, jak Jack z nimi rozmawia. Na całe szczęście tamte dwie trzymały się z daleka. Myślę, że miały na tyle oleju w głowie, aby nawet nie próbować. Kiedy czekaliśmy, aż parkingowy podstawi samochód, Jack cały czas trzymał mnie za rękę, a ja całowałam go niegrzecznie po szyi. Wtem rozbłysły flesze i ujrzeliśmy fotografa. Widział wszystko. Natychmiast puściłam dłoń Jacka, próbując wtopić się w tło, podczas gdy on uśmiechnął się kilka razy, pozując do zdjęć. W końcu fotograf odpuścił. Pełna poczucia winy, popatrzyłam na Jacka. Parkingowy podjechał od frontu, a on podszedł, aby otworzyć mi drzwi od strony pasażera. – Nie przejmuj się. Nic się nie stało. – Pomógł mi się usadowić, po czym wręczył parkingowemu napiwek i odebrał od

niego kluczyki. – O kurcze, niedobrze. Holly mnie zabije – westchnęłam, gdy odjeżdżaliśmy z restauracji. – Grace, jeśli ja się nie przejmuję, dlaczego ty byś miała? Może wkrótce staniesz się „znaną rudowłosą” – powiedział przekornie. Uśmiechnęłam się, ale wiedziałam, że Holly nie będzie zadowolona, jeśli zobaczy gdzieś to zdjęcie. Trzydzieści minut później weszłam tylnymi drzwiami, słysząc, jak woła mnie z salonu. Siedziała zwinięta w kłębek na sofie, oglądając wiadomości. – Hej, mała. Jak tam kolacja? – Dobrze. – Gdzie Jack? Dziś wieczorem nie będzie orgii? – Pojechał do siebie po parę rzeczy i niedługo dotrze. – Uśmiechnęłam się, porywając kawałek czekoladowego ciastka, które właśnie jadła. – Czy mamy parę minut, aby porozmawiać? – Tak, a o co chodzi? – Pamiętasz to spotkanie z producentami musicalu, do którego miałaś przesłuchanie parę tygodni temu? Tego, nad którym cały czas jeszcze pracują? Chcą się jeszcze raz z tobą spotkać. – Poważnie? To wspaniale! Kiedy? – Jutro, więc odradzałabym jakiekolwiek krzyki dziś w nocy. Poza tym nie zniosę już kolejnej takiej schadzki. – W porządku. Ja też nie. – Uśmiechnęłam się, przypominając sobie, jak bardzo było mi dobrze. Potrząsnęłam głową, aby odgonić te myśli, i skierowałam się w stronę schodów. – Mogłabyś posłać go na górę, gdy przyjdzie? – zawołałam przez ramię. – Tak jest, proszę pani. Idąc po schodach, przestałam na chwilę myśleć o moim Brytyjczyku i skupiłam się na spotkaniu, które miało się odbyć następnego dnia. Perspektywa roli w musicalu była bardzo ekscytująca, szczególnie, że dokładnie to chciałabym w życiu

robić. „Mój Brytyjczyk”? Od kiedy to nazywasz go swoim Brytyjczykiem? Ciiiiii… *** Ziewając, przebrałam się w białą koszulę na guziki. Nadal byłam zmęczona po ostatniej nocy. Wśliznęłam się pod kołdrę i zaczęłam czytać ostatnie opowiadanie z serii, gdy usłyszałam na schodach kroki Jacka. Uśmiechnęłam się na myśl, że zaraz znów go zobaczę, a gdy otworzył drzwi, na jego twarzy zobaczyłam taki sam uśmiech. – Hej – powiedziałam. – Hej, hej – odrzekł, wnosząc worek marynarski i pokrowiec na gitarę. – Czyżbyś się wprowadzał? – zapytałam, zszokowana rozmiarem torby. – Nie, Szalona Dziewczyno. Przyniosłem tylko to, czego będę potrzebował, a nocami zazwyczaj grywam na gitarze, chyba że jestem akurat zajęty czymś innym. – Uśmiechnął się znacząco. – Czytasz do poduszki? – Wskazał głową w stronę magazynów. – Hej, już to przerabialiśmy. Nie będę kolejny raz przepraszać. Ta seria jest niesamowita i twój słodki tyłeczek powinien dziękować, że dostał tę rolę – ułożyłam się wygodniej w łóżku i znów otworzyłam gazetę. Jack krzątał się po pokoju przez parę minut, szukając czegoś w torbie, podłączając iPoda, telefon i laptopa. Faceci zawsze mają mnóstwo zabawek. Wydawało się, że już się zadomowił, co mnie zresztą bardzo cieszyło. Uczucie to napełniało mnie w równym stopniu radością, jak i przerażeniem. Poszedł do łazienki wziąć szybki prysznic, a ja cały czas czytałam. Dokładnie w momencie, gdy Joshua wychodził z łazienki w Nowym Jorku lat dwudziestych, aby uwieść Ruby z Ziegfeld Girls27), Jack wrócił do pokoju. Spojrzałam na niego przelotnie, po czym musiałam spojrzeć raz jeszcze, aby naprawdę docenić to,

co się do mnie zbliżało. 27) Chór żeński występujący w widowiskach teatralnych Florenza Ziegfelda. Włosy Jacka były mokre, a zarazem umiejętnie zmierzwione… jak on to robił? Ogolił się i miał na sobie czarne bokserki, a na twarzy szeroki uśmiech. Wesoła strużka włosów w kolorze różowego blondu wołała do mnie zachęcająco. – Tak przy okazji, czy już ci mówiłem, że uwielbiam, jak nosisz okulary? – zapytał, wskazując głową na szkła, znad których na niego spoglądałam, aby móc widzieć go w pełnej krasie. – Dzięki, um, dzięki… cze… – zająknęłam się, znów mówiąc bez ładu i składu. Wobec jego półnagiego ciała kompletnie traciłam rezon. – Coś ci przyniosłem – powiedział, przeszukując swój worek, a następnie kładąc się na swą stronę łóżka. Czy nie za wcześnie na wyznaczanie stron? Cicho. – Tak? Co takiego? Wśliznął się z laptopem pod kołdrę i odwrócił w moją stronę. – Zamknij oczy. – Zrobiłam, o co prosił. Gdy je otworzyłam, zobaczyłam, że położył mi na dłoni nową torbę Chex Mixów. – Super! Możemy zjeść trochę teraz? – Możesz zjeść wszystko, co tylko chcesz, Gracy. – Uśmiechnął się, odgarniając mi włosy z twarzy i całując delikatnie w czubek nosa. Parę minut później siedzieliśmy, rozkoszując się przyjemną ciszą. Na łóżku pomiędzy nami leżała górka odrzuconych przeze mnie kawałków chrupkiego pieczywa, a zaraz obok stosik płatków Wheat Chex, które bezinteresownie mi oddał. Czytałam, a on odpisywał na maile. Było miło. Czytałam jeszcze przez chwilę, a gdy poczułam, że zamykają mi się oczy, odłożyłam książkę na stolik nocny i włączyłam telewizor. Znalazłam kanał Lifetime akurat w momencie, gdy leciała moja ulubiona piosenka przewodnia z

jednego z seriali, którą zaraz zaczęłam śpiewać. – Co to jest do cholery? – zapytał, podnosząc głowę znad laptopa. – Oj, proszę cię, nie znasz The Golden Girls28)? 28) Amerykański sitcom. – A powinienem? – To najlepszy serial! Zasypiam przy nim prawie co noc – odpowiedziałam radośnie i umościłam się przy nim pod kołdrą. Zaczął oglądać wbrew sobie, wciągając się w końcu w akcję. Ostatecznie poddał się i zamknął laptopa. Też wyłączył lampkę i przytulił się do mnie. Leżeliśmy, oglądając Doroty, Rose, Blanche i Sophię, co jakiś czas chichocząc. Wydawało się, że został fanem Rose. Osobiście jednak podejrzewałabym go raczej o Sophię. Leżał z głową na moich piersiach, obejmując mnie lekko, podczas gdy ja bawiłam się jego włosami. Gdy odcinek dobiegł końca, wyłączyłam telewizor i pogrążyliśmy się w ciemności. – Dobre, nie? – zapytałam. – Hmm, nie sądzę, aby tak to określił – powiedział, odnajdując palcami górny guzik w mojej koszuli. – Hej, proszę pana. Jutro mam ważne przesłuchanie. Prawdopodobnie będę musiała śpiewać. Nie mogę dziś krzyczeć – zaprotestowałam, czując, jak staję się ciepła, gdy tylko doszedł do drugiego guzika. – Grace, to nie moja wina, że nie możesz panować nad własnym poziomem głośności. Naucz się, na miłość boską, trochę samokontroli. – Jasne. Przy tobie to niemożliwe. Poddałam się jednak, gdy zaczął całować mnie poniżej każdego guzika, który odpinał. – Grace? – Hmmm? – Czy masz coś pod koszulą? – A jak myślisz? – odpowiedziałam przekornie.

Odpiął ostatni guzik i rozchylił mi górę. Pod spodem byłam naga. – Fantastycznie. – Wciągnął głęboko powietrze. Natychmiast wziął do ust lewy sutek, miętosząc dłonią prawą pierś. Jęknęłam wbrew sobie. – Hej, cicho tam, pyskaczu – zbeształ mnie i sięgnął niżej, aby rozchylić mi nogi. – Jeśli to zrobisz, nie jestem pewna, czy będę w stanie siedzieć cicho – odpowiedziałam, podniecając się z każdą sekundą coraz bardziej. Próbowałam odwrócić uwagę, przyciągając jego twarz, ale chłopak był już w akcji. – Grace, obiecam ci coś – patrząc na mnie, położył brodę na moim brzuchu. – Tak? – zapytałam łamiącym się głosem. – Jeśli będziesz cicho, obiecuję, że sprawię, abyś doszła tylko raz. I uwierz mi, chodzi mi o to, że ten jeden raz będzie wystarczający – powiedział kuszącym tonem, zataczając kółeczka wokół Znamienia Hamiltona. – A jeśli nie będę? – zapytałam nieposłusznie. – Wtedy wszystko może się zdarzyć i posiądę cię tak, jak zeszłej nocy. Przez. Całą. Noc. Piekło. Grace, masz jutro jedno z najważniejszych spotkań w swoim życiu. Nie możesz stracić głosu. Ale on powiedział, że mnie posiądzie. A będąc już raz ofiarą Pana Hamiltona, obawiałam się wsiąść znów na ten roller coaster. Grace, dorośnij. Pozwól facetowi doprowadzić cię raz do szaleństwa. Będzie cudownie, oczywiście, a potem możesz się trochę zdrzemnąć. Nie wiedziałam jednak, czy dam radę być cicho. Miałam tendencję do tracenia kontroli w tym względzie. Na miłość boską, Grace, dorośnij. Zagryź w zębach jakiś skórzany pas albo coś takiego. Jack przyglądał się temu wewnętrznemu monologowi z fascynacją, śmiejąc się ze mnie.

– No więc, Szalona? Jak będzie? – zapytał, przerzucając sobie moją prawą nogę nad ramieniem. Nachylił się i zwilżywszy usta, wpatrywał się we mnie, oczekując odpowiedzi. Drżałam cała. Orgazm #1 czy orgazm #2? Mówiąc szczerze, orgazm #2 pewnie szybko sprowokuje orgazmy #3–13 i kolejne… a następnego dnia stracę głos. O Boże, to jest nie do pojęcia! Czułam na sobie jego oddech i zaczęłam ciężko dyszeć. Grace… Chwyciłam kołdrę i zagryzłam ją w zębach. – Grzeczna dziewczynka – szepnął i uśmiechnął się z satysfakcją, po czym przeszedł do dzieła. I było cudownie.

rozdział szesnasty W miarę jak wzrastało napięcie, mój brzuch przepełniło uczucie ciepła. Syknęłam, czując drganie i uporczywe trzepotanie, a potem ciepły robiący słodkie kółeczka mokry język. Nachyliłam się w jego stronę, naprężając, gdy przeze mnie przechodził. Mmmmm. Jęknęłam i obudziłam się wystraszona, oddychając ciężko. Przyciągnęłam mocno do siebie kołdrę, zakrywając nagość. Nadal czułam przechodzące przeze mnie skurcze orgazmu ze snu. Takie realne. Cały czas byłam pobudzona. – Dzięki Bogu, że się obudziłaś. Już się martwiłem, że tracę wyczucie – powiedział mój Brytyjczyk. Spojrzałam w dół i ujrzałam Jacka pomiędzy swoimi nogami. Zapamiętam to jako Budzenie według Hamiltona. Jego język był już nade mną, w pełnej gotowości, aby złożyć kolejny morderczy pocałunek. – O matko. Czyli to nie był sen? – krzyknęłam, czując, że moje sutki stoją już na baczność. – Eh, eh – szepnął, wystawiając język i wkładając go we mnie. Podniosłam się, opierając na łokciach i obserwowałam go. Niesamowite. Patrzyłam, jak rozwiera mnie swymi magicznymi palcami i wkłada we mnie język, a ten widok był najlepszą rzeczą, jaka kiedykolwiek mnie obudziła. Jęknęłam. Potem on jęknął, będąc już we mnie, a drganie jego ust przyprawiło mnie o dreszcze. Wtulił we mnie twarz, a moje palce u stóp się podwinęły i wygięłam się cała w łuk. Gwałtownie wsunął we mnie język, doprowadzając mnie szybko na sam szczyt. Zacisnęłam uda wokół niego, wbijając mu pięty w ramiona i kołysząc się na łóżku. Zanim skończyłam, odsunęłam jego głowę. – Chodź tu – zamruczałam. Pocałował Znamię Hamiltona i zbliżył się do mnie. Całowałam go namiętnie, czując na nim swój smak.

Po wczorajszej nocy nadal był cudownie nagi i cudownie twardy. Złapałam go mocno, a jego biodra przywarły do moich. Krzyknął moje imię. – Dotknij mnie jeszcze raz – szepnęłam mu do ucha, kładąc sobie jego dłoń niżej. Dotykaliśmy się nawzajem, a ponieważ nadal byłam jeszcze podniecona, nie potrzebowałam wiele. – O matko, Jack! Tak mi dobrze! – krzyknęłam, nie spuszczając z niego wzroku i starając się nie przewracać oczami. Jęknął, patrząc, jak znów dochodzę i uśmiechnął się diabelsko. Odepchnęłam go i uklęknęłam obok, na łóżku. Jedną rękę trzymał nadal między moimi nogami, a ja, obserwując twarz Jacka, chwyciłam Pana Hamiltona Juniora obiema dłońmi. Był twardy jak skała, a jego właściciel powtarzał moje imię, ja zaś wyobraziłam sobie, jakby to było, czuć go w sobie. Był tak blisko, że wtuliłam się w jego twarz. Położył głowę na poduszkach i wystarczyło na niego spojrzeć, aby się w tym widoku zakochać. Czyste piękno. Miał zamknięte mocno oczy, zaciśnięte szczęki, zmarszczone czoło i lekko otwarte usta, które jęczały moje imię. Z trudem wyjęłam jego dłoń spomiędzy swoich ud. Chciałam jednak, abyśmy tym razem skupili się tylko na nim. – Otwórz oczy, Jack – powiedziałam cicho. – Patrz na mnie. Podniósł powieki i zamarłam, widząc zachwyt w jego oczach. Czułam, jak dochodząc, cały się napina. Lewą dłonią ujęłam go za podbródek, całując po policzku i cały czas go obserwując. Ani na chwilę nie spuścił ze mnie wzroku. Poczułam, że drży i zwolniłam nieco ruch ręki, delikatnie doprowadzając go do końca. – Jezu, Grace – jęknął, zamykając w końcu oczy i przyciągając moje czoło do swojego. Jego oddech wypełniała słodycz i cały czas jeszcze drżał. Wzięłam go w ramiona i okryłam swym ciałem, przytulając do piersi. Trzymałam go mocno w objęciach, czując, jak targają nim jeszcze ostatnie fale mijającego napięcia. Cieszyłam się ogromnie, że przeżywa to właśnie dzięki mnie.

*** – Czy to spotkanie… to już kolejne? – zapytał, przekrzykując odgłos lejącej się wody. Wyszłam spod spadającego na mnie strumienia, nakierowując główkę prysznica bezpośrednio na nas. – Coś w tym stylu. W zeszłym tygodniu miałam przesłuchanie. To nie jest jednak tradycyjne wezwanie na ponowne przesłuchanie, bo spotkam się z producentami – odpowiedziałam, odgarniając włosy z twarzy. – Podasz mi szampon? – poprosiłam. Odwrócił się w kabinie, pokazując mi swoje cudne pośladki. Nie mogłam się powstrzymać, aby ich lekko nie ścisnąć. Napiął je, a ja zachichotałam. – Cholera, masz cztery różne szampony. Który chcesz? – zapytał zdezorientowany. – Po co ci tyle? – Różne szampony na różne dni. Niekiedy konieczny jest oczyszczający, niekiedy poprawiający kolor… dziś poproszę głęboko odżywiający. – Wskazałam na wybrany szampon. – Hm, ja zazwyczaj zabieram po prostu wszystkie darmowe próbki z hoteli i biorę tę, która akurat wpadnie mi w rękę. – I może właśnie dlatego przez cały czas nosisz tę cholerną czapkę – odpowiedziałam przekornie. – Musisz ją polubić – stwierdził stanowczo, wyciskając sobie na dłoń trochę szamponu. – Odwróć się – powiedział, pokazując mi, że powinnam stanąć do niego tyłem. Odwróciłam się i poczułam, że zaczyna myć mi włosy. Czyż nie był słodki? – A więc, producenci. To wspaniale, Sheridan. O której masz to spotkanie? – zapytał, mydląc mi głowę. Bawiło go spienianie szamponu i układanie z moich włosów esów floresów, aż w pewnym momencie w szklanych drzwiach ujrzałam fryzurę w stylu Elvisa Presleya. Zużył prawie połowę butelki, więc nic dziwnego, że wszędzie było tyle piany. – Holly powiedziała, że o czternastej. A ty co dziś masz zaplanowane? – Wieczorem znów poprawiamy niektóre ujęcia i pewnie

potrwa to do późna. Okay, spłukujemy – powiedział, nakierowując na mnie prysznic. Czułam, jak delikatnie spłukuje mi z włosów całą pianę, uważając, aby nic nie dostało się do oczu. Naprawdę był słodki. Odwdzięczyłam się, robiąc mu masaż głowy, za czym tak przepadał. Ponieważ był dużo wyższy ode mnie, musiałam stanąć na palcach. Pilnował jednak, abym nie straciła równowagi, trzymając mocno moje piersi. Uniosłam w zdziwieniu brwi. – O co chodzi? – zapytał. – Podtrzymuję cię. Nie chcę, abyś się poślizgnęła i upadła. – Aha. – Drapałam go jeszcze przez chwilę po głowie. – Okay, spłukujemy. Zamknął oczy i stał pod bieżącą wodą, podczas gdy ja chwyciłam żel pod prysznic – z brązowym cukrem i kokosem – i zaczęłam mydlić jego ciało. Gdy podniósł powieki, byłam cała w pachnących bąbelkach, a moje dłonie ślizgały się, przesuwając po jego skórze i od razu wzbudzając czujność Pana Hamiltona. – Szalona, co ty próbujesz mi zrobić? – westchnął, opierając się o kafle. – Uspokój się, George. Biorę tylko prysznic. Proszę… weź trochę. – Rzuciłam mu butelkę. Być może za bardzo się wygięłam, mydląc sobie piersi. – Grace… – ostrzegł mnie, a ja zdałam sobie sprawę, jak to na niego działa. Zachichotałam. Zerknął na żel pod prysznic. – Kokos! To jest kokos! – krzyknął. – Coś nie tak z kokosem? – zapytałam, odwracając się do niego plecami, aby spłukać się z przodu. – Tak właśnie pachniesz! Pachniesz kokosem i świeżym praniem – odpowiedział z dumą w głosie, jak gdyby właśnie złamał jakiś szyfr. Był chyba największym słodziakiem na świecie. Spojrzałam na niego przez ramię. Uśmiechał się szeroko. – Pachnę świeżym praniem? – I kokosem. Nie zapominaj o kokosie.

– Nie, zdecydowanie nie powinniśmy zapominać o kokosie – ogłosiłam, odwracając się i muskając go po klatce i nieco niżej. Jego oczy zrobiły się większe. Nie zapomniałam o kokosach. *** Jadąc po południu na spotkanie ulicą Sepulveda, zrobiłam w aucie kilka ćwiczeń wokalnych. To był nowiutki musical, nadal w trakcie opracowywania. Cały czas zmieniali linię muzyczną i tekst, a możliwość dostania roli, której nikt nigdy jeszcze nie grał, jest dla aktora wprost upajająca. Główna bohaterka miała trzydzieści parę lat i w przeszłości była królową piękności. Sztuka ukazywała, jak radzi sobie z upływem czasu, z tym, że nie jest już taka młoda, i jak odnajduje się w nowej rzeczywistości po trudnym rozwodzie. Chodziło o drugie życie i o zdefiniowanie na nowo samego siebie. Scenariusz był słodki i zabawny, a muzyka, którą dotychczas udało mi się przesłuchać, wprost fantastyczna. Ten spektakl opowiadał o mnie, byłam do niego stworzona. Musiałam tylko jeszcze przekonać o tym reżysera. Widzieli we mnie nowicjusza i moją jedyną przepustkę stanowiła Holly, która musiała się sporo natrudzić, aby zorganizować to wstępne przesłuchanie. Teraz jednak piłka znalazła się po mojej stronie. To mój pierwszy prawdziwy test, pierwszy prawdziwy powrót do świata show-biznesu, ale tym razem byłam gotowa. I podekscytowana. A jeśli uda mi się dostać tę rolę, to znajdę się w siódmym niebie. *** Na miejscu spotkałam się z reżyserem i dwoma producentami z Nowego Jorku. Miałam też poznać scenarzystę, ale akurat wyszedł. W trakcie rozmowy reżyser zapytał mnie, skąd znam Holly. – Ojej, znamy się od czasów studiów! Mieszkałyśmy razem, a potem obie w odstępie kilku miesięcy przeniosłyśmy się do L.A.

Jest niesamowita. – Tak, pracowałem z nią przy kilku castingach. Holly jest fantastyczna. – Uśmiechnął się, a ja odwzajemniłam uśmiech, czując dumę, że tak bardzo ją cenią. – O, a oto nasz scenarzysta! Michael, chcielibyśmy ci przedstawić… – Grace? Grace Sheridan? Znałam ten głos, a jego właściciel zdecydowanie znał mnie. Odwróciłam się z pełnym oczekiwania uśmiechem. I wtedy go zobaczyłam. Oczywiście, że mnie znał. Złamał mi serce trzynaście lat wcześniej. *** – Poważnie, Holls, co za masakra! Jak mogłaś wysłać mnie tam zupełnie bez przygotowania? – krzyczałam, jadąc jak szalona i wymijając gwałtownie inne samochody. Kierowcy trąbili na mnie, a ja przynajmniej trzem pokazałam środkowy palec. – Grace, uspokój się. Nie miałam pojęcia, że to ten sam Michael O’Connell. Jak duże było prawdopodobieństwo? – Właśnie, jak duże – zawyłam, zajeżdżając komuś drogę. – Zamknij się! – krzyknęłam, gdy mężczyzna za mną mrugnął światłami i obrzucił mnie wyzwiskami. – Wow, uspokój się, Grace. Rozłącz się i przyjedź do biura. Opowiesz mi wszystko na miejscu, kiedy już nie będziesz mogła nikomu zrobić krzywdy. – Nie licz na to – powiedziałam, wyszarpując słuchawkę i naciskając mocniej na pedał gazu. *** Na studiach zakochałam się po uszy w jednym z moich dobrych kolegów – chodził z nami na zajęcia teatralne. W grupie wszyscy bardzo się przyjaźniliśmy, ale Michael O’Connell był moim faworytem. Z początku pociągał mnie jego niesamowity talent. Był najzabawniejszym facetem, jakiego wtedy znałam: bystry,

ironiczny, z fantastycznym wyczuciem czasu. Jak wielu aktorów komediowych, miał też ten słodki styl emo, który w wydaniu dramatycznym sprawiał, że wszyscy płakaliśmy ze śmiechu. Zawsze miałam wrażenie, że jest mną nieco zainteresowany. Najłatwiej było to dostrzec, gdy występowałam, szczególnie kiedy śpiewałam. Patrzył na mnie, a ja widziałam, jak ściąga maskę „kolegi” i staje się facetem obserwującym dziewczynę, która mu się podoba. Trzymał mnie jednak na dystans, pozostając tylko „kumplem”. To było wkurzające. Pod koniec trzeciego roku zaskoczył nas wszystkich nowiną, że we wrześniu przenosi się na akademię sztuk pięknych do Bostonu. Całe lato spędziłam ze świadomością, że albo teraz mu powiem, co czuję, albo na zawsze zachowam to w tajemnicy. Nieustannie próbowałam spotkać się z nim sam na sam, ale ponieważ tak często umawialiśmy się całą grupą, było to naprawdę trudne. W dodatku on, podświadomie czy nie, wiedział, co do niego czuję, i unikał takich sytuacji. Nie żebym się chwaliła, ale do tamtej pory nikt mi nie odmówił. Spotykałam się z rozgrywającym z uczelnianej drużyny, przewodniczącym najlepszego bractwa na kampusie, a przez chwilę nawet z profesorem fizyki. On jednak, maniak teatralny, unikał mnie. Niedoczekanie! Na czerwcowej imprezie z okazji zakończenia sezonu teatralnego upiłam się i zdecydowałam na ostateczną konfrontację. Holly, Michael i ja staliśmy w kuchni, zamroczeni marihuaną, spici drinkami z whisky i lemoniady. Zobaczyłam, że na mnie patrzy, tak jak wtedy, kiedy byłam na scenie. Nie zastanawiając się nad tym, co robię, po prostu pchnęłam go na spiżarnię i zaczęłam długo i mocno całować. Wtedy usłyszałam głos Holly. – Najwyższy czas – powiedziała i wyszła z kuchni, a on najpierw zerknął na mnie zaskoczony, po czym przeszedł do działania. Pocałował mnie i oboje upuściliśmy drinki. W końcu

odsunęłam się i powiedziałam stanowczym tonem, że tej nocy jedzie ze mną do domu. Nie zaprotestował. Było niesamowicie. Kochaliśmy się całą noc – i choć zwykle nie lubię określenia „kochać się”, dokładnie to wtedy robiliśmy. Było to ukoronowanie kumulujących się od trzech lat uczuć miłości i pożądania, a fakt, że byliśmy tak dobrymi przyjaciółmi, tylko dodawał temu wszystkiemu pikanterii. Powiedział, że zakochał się we mnie już na pierwszym roku studiów. Nie spałam całą noc, planując. Nie mógł teraz odejść, powiedział przecież, że mnie kocha. Gdy go pocałowałam, zdałam sobie sprawę, że też go kocham. To nie było zwykłe zadurzenie, z tym facetem właśnie chciałam być. Nie mogłam doczekać się poranka. Gdy jednak nastał kolejny dzień, sytuacja zrobiła się dość niezręczna. On nawet na mnie nie spojrzał. Ubrał się w pośpiechu i już go nie było, a kiedy zobaczył mnie później, tego samego dnia, za kulisami, nadal nie potrafił spojrzeć mi w oczy. Przeżyliśmy jakoś resztę lata. Powoli wymazywałam ze świadomości wszystkie sprawy związane z Michaelem O’Connellem. Potem wyjechał i nigdy więcej go nie zobaczyłam. Od czasu do czasu słyszałam jedynie o nim od naszych wspólnych znajomych. Został scenarzystą i pisał sztuki offbroadwayowskie29), aż w końcu stał się sławny i zaczął tworzyć dla telewizji i kina. 29) Sztuki, musicale i rewie dla teatrów o widowni mniejszej niż 500 miejsc. A teraz od tego dupka zależała moja kariera. Cholerny pech. *** Wtargnęłam do sekretariatu w biurze Holly, pokazując Sarze, żeby nawet nie próbowała wstawać. Kipiałam ze złości. Nie miało znaczenia, że na przesłuchaniu byłam świetna, naprawdę świetna. Podczas występu dałam upust złości, wyraziłam lęk i ból, o

których myślałam, że dawno minęły, i poczułam małą satysfakcję, widząc reakcję Michaela – był zaskoczony. A ja wkurzona. Z hukiem wpadłam do biura Holly, która akurat rozmawiała przez telefon. Widząc mnie, zrobiła wielkie oczy. – Tom? Oddzwonię do ciebie. Tak, pozdrów Suri. Tak, okay, pa – Rozłączyła się. Patrzyłyśmy na siebie, nie wiedząc, co zrobić. Była to cisza przed burzą. – To chyba żart. – powiedziałam cicho. – Dobra, słuchaj. Nie wiedziałam, że… – To chyba żart – powtórzyłam głośniej. – Słuchaj, Grace. Uspokój się – też podniosła głos. – To. Chyba. Żart! – krzyknęłam. Opadłam na krzesło i zaniosłam się szlochem o sile tsunami, wypłakując wszystkie te wymazane ze świadomości wspomnienia o Michaelu, które teraz w końcu ze mnie wypłynęły prosto na podłogę. Wiedząc, że muszę sama przez to przebrnąć, Holly pozwoliła mi się wypłakać, podając mi co chwilę chusteczki, a gdy moje łkanie zmieniło się w żałosne pochlipywanie, wreszcie się odezwała. – Po pierwsze, Grace, nie miałam pojęcia, że to ten sam facet. To dość popularne nazwisko. Po drugie, nie wiedziałam, że nadal tak to przeżywasz. Myślałam, że już dawno o tym wszystkim zapomniałaś. Po trzecie… Przerwałam jej. – Sama nie wiedziałam, że tak to przeżywam, ale na jego widok… – Po trzecie… dostałaś tę rolę. Zapadła cisza, w trakcie której próbowałam zrozumieć to, co właśnie powiedziała. – Co? – zapytałam, nie do końca pewna, czy dobrze usłyszałam. Kiwnęła głową. – Słyszałaś. Jasna cholera.

– Co? – zaczęłam się nieśmiało uśmiechać. – Dostałaś tę rolę – powiedziała nieco głośniej. – Powtórz to – poprosiłam, uśmiechając się coraz szerzej. – Dostałaś tę cholerną rolę! – krzyknęła. – Jasna cholera! – wrzasnęłyśmy obie w tym samym momencie. Do biura wbiegła Sara, ale na nasz widok szybko się wycofała. Skakałyśmy i krzyczałyśmy, choć nadal miałam łzy w oczach. Dostałam rolę! Dostałam główną rolę w musicalu! Dostałam główną rolę w musicalu, który miał być wystawiany na Broadwayu! Na Broadwayu! W Nowym Jorku! W… Nowym Jorku. Ale co z J. Odsunęłam tę myśl i poczułam, jak ogarnia mnie radość. *** Gdy sprawdziłyśmy z Holly kalendarz, zszokowane zdałyśmy sobie sprawę, że już za dziesięć dni muszę wyjechać do Nowego Jorku. Dziesięć dni. Zaczęłyśmy planować. Najpierw wycofałam się z przesłuchania, do którego się przygotowywałam. Zadzwoniłyśmy do mojego partnera i wytłumaczyłyśmy mu wszystko, a ponieważ był profesjonalistą, pogratulował mi roli i życzył powodzenia. Holly znała inną aktorkę, która mogła mnie zastąpić, więc nie było problemu. Następnie musiałam znaleźć jakieś mieszkanie. Holly zadzwoniła do znajomego agenta z Nowego Jorku, który często współpracował z aktorami teatralnymi, a on zapewnił, że są w stanie wyszukać mi coś w pobliżu teatru. Do tego czasu miałam zatrzymać się w hotelu. Pozostała jeszcze kwestia domu, do którego nawet nie

zdążyłam się wprowadzić. Większość moich rzeczy była w magazynie, a reszta u Holly. Robotnicy prawie skończyli, a Chad ustalił datę przeprowadzki na początek kolejnego tygodnia. Wprowadzę się, aby zaraz się wyprowadzić. Prawie wszystkie nowe meble zostały już zamówione i miały być dostarczone następnego dnia. Chad zgodził się podpisać odbiór całej dostawy. Później miałam sama zająć się ustawianiem wszystkiego. Poprosiłam tylko, aby wnieśli meble do odpowiednich pomieszczeń. Musiałam jeszcze poinformować Brytyjczyka. Poznaliśmy się niedawno i choć znakomicie nam się układało, nikt nikomu nic nie obiecywał. Nie nazywaliśmy niczego po imieniu, bo też nie było co nazywać. To były dopiero początki czegoś, cokolwiek to było, i naprawdę nie dało się nic więcej o tym powiedzieć. Jasne, że nie da się tego nazwać po imieniu. Jedyne, co da się stwierdzić, to to, że nie możesz przestać o nim myśleć nawet na dziesięć minut. Nawet na pięć minut. To akurat była prawda. Wszedł do mojego świata i nie chciał wyjść. Nieważne, w jakim momencie naszej relacji faktycznie się znaleźliśmy – przewidywałam, że będzie ciężko się rozstać. *** Tego samego wieczoru, po kolacji, Holly wyszła na spotkanie z klientem. Miałam cały dom dla siebie. Jack nagrywał poprawki ujęć i dzwonił wcześniej, ale nie słyszałam telefonu. Nagrał się słodko na poczcie głosowej. Przesłuchałam wiadomość chyba z trzy razy. Cześć, Szalona. Nie mam pojęcia, o której uda mi się stąd wyjść, ale pewnie dość późno. Lane, spadaj… no, nie znasz jej… oj, odpieprz się, dobra? Przepraszam. Chcesz, abym przyjechał dziś w nocy? To może być nawet po drugiej. Daj znać. Nie chcę cię obudzić. Czy to normalne, że chcę cię znów zobaczyć? Ach, Szalona Dziewczyno… no dobra. Porozmawiamy później… A tak nawiasem mówiąc, to byłem ja, George. – Klik.

„A tak nawiasem mówiąc, to byłem ja, George”… dobre. Chciałam go zobaczyć, bez względu na porę. Wiedząc, że zostało mi tylko dziesięć dni, pragnęłam widzieć go jak najczęściej. Nagle wpadłam na pomysł, żeby włączyć laptopa. Nie sprawdziłam jeszcze mojego Brytyjczyka i nadszedł chyba czas, aby to zrobić. Zaczęłam od zdjęć… ładne. Był naprawdę bardzo przystojny. Wiele ujęć okazało się dość dziwnych, ale znalazłam też sporo takich, na których miał ten charakterystyczny uśmiech, ten wyraz twarzy Johnnego Wargo-Gryzka, któremu nie potrafiłam się oprzeć. A zresztą, po co się opierać? Potem przeszłam do stron dla fanów. Było ich mnóstwo. Wrzuciłam go w wyszukiwarkę. Obejrzałam wywiady, przejrzałam zdjęcia paparazzich i zobaczyłam nagrania, które zrobili jego fani. Widziałam nawet wywiady jeszcze z okresu, gdy występował w Jego lepszej drugiej połowie, niedużym filmie kina niezależnego, nakręconym zanim dostał rolę w Czasie. Oglądając to, czułam, jak ogarnia mnie coraz większy smutek. Był tak cholernie dobry, a w dodatku w rzeczywistości dokładnie taki sam, jak w tych wszystkich wywiadach. Potrafił oczarować prasę. Wiedziałam, że za każdym razem strasznie się denerwował, ale był przy tym bardzo szczery. Nie sądziłam, że miał aż tylu fanów. Albo że te opowiadania stały się aż tak popularne. Zanim dostał tę rolę, już robił karierę, a co dopiero teraz, gdy został Super Seksownym Naukowcem? Na pewno będzie gwiazdą. Po co, do cholery, był z kimś takim jak ja? Czy w ogóle był ze mną? Czy chciałam, aby ze mną był? Oczywiście, że tak. O, a tutaj Jack poza miastem. Na większości zdjęć był z innymi ubranymi równie luzacko hipsterami, a wszyscy nosili czapki z daszkiem. Czyżbym przegapiła coś o tych czapkach? Potem pojawiło się kilka zdjęć z brunetką… zaraz, jest ich więcej i to przy różnych okazjach.

Znalazłam jedno z podpisem. „Nowo obsadzony w filmie Czas, atrakcyjny Jack Hamilton i aktorka Marcia Williams nadal nie chcą potwierdzić, że coś ich łączy”. Hmm. Ciekawe. Cóż, miał przecież też jakieś życie przede mną. Odsunęłam tę myśl na bok i wróciłam do cyberśledztwa. Gdy wreszcie wyłączyłam komputer, było już późno. Wzięłam prysznic, na wypadek gdyby Jack jednak wpadł, i włożyłam jego koszulkę, o wiele na mnie za dużą. Następnie wśliznęłam się pod kołdrę i włączyłam The Golden Girls, wysyłając mu jeszcze przed zaśnięciem krótką wiadomość. Cześć, nawiasem mówiąc, George’u, tak, oczywiście, że przyjedź. *** Musiałam zasnąć, bo gdy się przebudziłam, leżałam już w objęciach ciepłych ramion i czułam na sobie tysiące pocałunków. – Hmm? Co? – zapytałam oszołomiona, otwierając oczy. – Ciiii, śpij Grace. To tylko ja – powiedział mój Brytyjczyk. Uśmiechnęłam się przez sen. – Hej. – Hej, hej – szepnął, kładąc sobie moją głowę we wgłębieniu pod ramieniem. Włożył mi dłonie pod koszulkę i zaczął usypiająco i powoli głaskać po plecach. – Jak poszły zdjęcia…? – Porozmawiamy rano. Śpij – uciszył mnie. Tym razem posłuchałam. Upojona jego zapachem, zapachem mojej osobistej rurki z kremem, zapadłam w głęboki sen. Ostatnią rzeczą, jaką pamiętam, był dźwięk mojego imienia i zadowolony szept Jacka. *** 3:17 Na stoliku nocnym zaczął wibrować telefon. Leżał od strony Jacka, który we śnie odwrócił się w moją stronę, byle jak najdalej od okropnego dźwięku.

– Ugh – mruknęłam, wyciągając się nad nim, aby wyłączyć komórkę. Położyłam się na jego brzuchu, próbując dosięgnąć telefonu, a on w śnie złapał moje piersi i wymamrotał: – Fantastyczne. Uśmiechnęłam się, nadal w półśnie. Chwyciłam telefon i wcisnęłam jakieś guziki na chybił trafił, aby go wyłączyć. W pokoju znów zapanowała cudowna cisza. Ziewając, wyciągnęłam rękę, aby odłożyć komórkę na jego stolik. Jego stolik? Już miałam położyć telefon, gdy zobaczyłam, że dostał wiadomość. Przez 1,7 sekundy w mojej głowie przekrzykiwały się wzajemnie przyzwoitość i ciekawość… Można się domyślić, kto krzyczał głośniej… Otworzyłam SMS-a wysłanego przez „M”. Hej, gdzie jesteś? Zniknąłeś. Nie zdążyłam się pożegnać.

rozdział siedemnasty Nie mogłam zasnąć. Kręciłam się, nie dbając o to, czy go obudzę, ale on smacznie i mocno spał. Zastanawiałam się, co może oznaczać ta wiadomość, i rozważyłam wszystkie możliwe powody, dlaczego jakaś dziewczyna – ta sama, która była z nim na zdjęciach i z którą związek budził zainteresowanie fanów – miałaby pisać do niego o tak późnej porze. Mogło być wiele przyczyn, w większości zupełnie niewinnych. Naturalnie, skupiłam się na tych pozostałych. Jack zostawił rzekomą Marcię gdzieś w barze po tym, jak zrobiła mu dobrze w łazience. Jack zostawił rzekomą Marcię w łóżku po tym, jak przeleciał ją prawie do utraty tchu, po czym powiedział, że idzie do toalety i już nie wrócił. Jack zostawił rzekomą Marcię na przyjęciu, w towarzystwie innych nagich kobiet, które przeleciał tego wieczoru, zapominając się z nią osobiście pożegnać. W końcu jednak musiałam odpuścić. Nic mi przecież nie obiecywał. Znaliśmy się zaledwie od paru tygodni, a na dodatek niedługo wyjeżdżałam. Oczywiście, poznałam go już trochę, więc podświadomie wiedziałam, że nic takiego nie miało miejsca. Tak naprawdę nie sądziłam, aby spotkał się z kimkolwiek innym – przynajmniej nie w tym sensie. Chciałam jednak poznać tę Marcię, chociażby po to, aby przestać ją nazywać „tą Marcią”. Spojrzałam na niego, drzemiącego spokojnie obok i grzejącego ciałem moje łóżko. Przylgnął do mnie całym sobą, a jego dłonie, jak już stało się tradycją, leżały na moich piersiach. I wiedziałam, że nie chce być nigdzie indziej. Trochę mnie to martwiło, gdyż wkrótce cała ta idylla miała się zakończyć. Jak przystało na prawdziwą Scarlett, zdecydowałam jednak, że nie będę się tym na razie przejmować, pomyślę o tym

jutro. Wtuliłam się z powrotem w jego ramiona i spróbowałam odsunąć od siebie wszystkie złe myśli. *** Wstałam przed Jackiem i postanowiłam iść pobiegać. Zostawiłam mu liścik: George, poszłam pobiegać, wrócę za godzinę. Na dole jest kawa. Jeśli poczekasz na mnie z prysznicem, dołączę do ciebie, jak tylko wrócę. A wtedy, wiesz, będziemy całkowicie i zupełnie nadzy. Gracy Prawie napisałam „Twoja Gracy”, ale zmieniłam zdanie w ostatniej chwili. Cholera jasna. Biegnąc, zastanawiałam się, jak powiedzieć Jackowi, że wyjeżdżam. Wiedziałam, że przez wzgląd na mnie będzie się cieszyć, mając świadomość, jak niesamowicie wpłynie to na moją karierę. Cholera, to przecież początek mojej kariery. Poza tym, może jakoś wszystko rozwiążemy. W końcu szaleje za mną… przynajmniej tak mi się wydawało. Nadal będzie chciał się spotykać, kiedy przyjadę. I on pewnie też będzie mieć wywiady w Nowym Jorku – kolejna okazja, aby się zobaczyć, prawda? Kogo ty próbujesz przekonać? Wtedy pomyślałam o współpracy z Michaelem. Cholera, to będzie koszmar. Wiedziałam jednak, że jestem w stanie sobie z tym poradzić – byłam w końcu profesjonalistką. Profesjonalistką, która marzyła, żeby obciąć mu jaja i zrobić sobie z nich kolczyki. Obrzydliwe. Naturalnie, będzie musiała nastąpić jakaś oczyszczająca atmosferę konfrontacja albo przynajmniej okazja do skopania mu tyłka. Z drugiej strony, jako scenarzysta też decydował o obsadzie, więc widocznie nie miał nic przeciwko pracy ze mną. Oczywiście, że nie – to nie jego porzucono ze złamanym

sercem. Zaczęłam biec szybciej. *** Gdy wróciłam, zauważyłam na podjeździe samochód Holly. Dziwne. Nigdy nie przyjeżdżała do domu w ciągu dnia. Weszłam do kuchni tylnymi drzwiami i usłyszałam rozmowę. Pewnie Jack już wstał. Wyszłam zza rogu, gotowa pocałować mojego Brytyjczyka, gdy nagle zobaczyłam, z kim Holly rozmawia. – Cześć, Grace. Miło cię znów widzieć. – Michael! Cześć! Holly, spójrz, Michael nas odwiedził! – nieudolnie próbowałam ukryć zaskoczenie. – Tak, pomyślałam, że dobrze będzie, jeśli porozmawiacie. Wiesz, aby wyjaśnić pewne sprawy. – Holly, w geście pojednania, podała mi kawę. Oczyszczająca atmosferę konfrontacja miała się zacząć wcześniej, niż sądziłam. Spojrzałam na Michaela. Tym razem naprawdę mu się przyjrzałam, bo poprzedniego dnia, zaślepiona furią, nie widziałam nic. Był to ten sam facet, którego znałam ze studiów, tyle że wyglądał teraz jeszcze lepiej. Kręcone kasztanowe włosy, miła twarz, głębokie spojrzenie brązowych oczu. Pamiętałam te oczy. Patrzył na mnie wyczekująco. – Grace, przed rozmową z Holly nie miałam pojęcia, że mamy sobie cokolwiek do wyjaśnienia. – Cóż, wcale mnie to nie dziwi – powiedziałam, podchodząc bliżej z wyciągniętym w jego stronę palcem. – Wyszedłeś z mojego mieszkania bez słowa, a potem całe lato… – Słuchajcie, spróbujmy dojść do porozumienia. Grace, może wyjdźcie na taras i porozmawiajcie. Nie chcecie chyba obudzić naszego gościa – powiedziała z naciskiem, przypominając, że Jack nadal śpi na górze. – Hm. Jak chcecie. Chodź, O’Connell – naburmuszona wzięłam kawę oraz swoją urażoną dumę i wyszłam na zewnątrz.

Nieco rozbawiony poszedł za mną, puszczając oko do Holly. Nie uszło to mojej uwadze. Gdy już byliśmy na tarasie, odwróciłam się w jego stronę. – Porozmawiajmy teraz i więcej już do tego nie wracajmy. – W porządku. Może zaczniesz i powiesz mi, dlaczego jesteś taka wkurzona na coś, co miało miejsce wiele lat temu? – zapytał, siadając na leżaku. Usiadłam obok. – Nie wiem. Szczerze mówiąc, nie wiedziałam, że nadal jestem. Ale gdy cię zobaczyłam wczoraj, wróciło całe to poczucie odrzucenia i to z powalającą siłą – odpowiedziałam. Czułam ulgę, mogąc to wreszcie z siebie wyrzucić. – Odrzucenia? O czym ty mówisz? Przez całe studia obserwowałem, jak spotykasz się z niezliczoną ilością facetów, w większości zresztą byli to idioci. Potem nagle napadasz na mnie na imprezie. W swej naiwności powiedziałem ci, co do ciebie czułem przez te wszystkie lata. Faktycznie, nie oświadczyłem ci się od razu następnego dnia, ale ty po prostu zaczęłaś znów traktować mnie jak kumpla. – Jak kumpla? Zniknąłeś za drzwiami, zanim jeszcze zdążyłam przetrzeć rano oczy! A potem przez resztę lata zachowywałeś się jak dupek! – krzyknęłam ze złością, odsuwając włosy z twarzy. – Grace, czy przyszło ci kiedykolwiek do głowy, że być może, gdy się obudziłem obok ciebie tamtego poranka, w miejscu, o którym marzyłem przez trzy lata, spanikowałem? Przecież to byłaś ty, Grace Sheridan! Sam fakt, że się mną zainteresowałaś, wykraczał poza granice możliwości! A potem, gdy zaprosiłaś mnie do swojego mieszkania… cholera. Tamta noc była niesamowita – westchnął i nachylił się, opierając łokcie na kolanach w tak dobrze znany mi sposób. Nagle poczułam, jakby tych kilkunastu lat w ogóle nie było i jakbyśmy znów siedzieli na dziedzińcu uniwersyteckim, spierając się o Brechta i Stanisławskiego, niczym para pretensjonalnych studentów zgłębiających historię teatru. Albo kłócąc się o to, czy uzbierane wspólnie piętnaście dolarów wydać na nowy album

Toad the Wet Sprocket30), czy raczej zaopatrzyć się w piwo i skrzydełka z kurczaka na dwa kolejne wieczory. 30) Amerykańska grupa rockowa. – Jeśli to prawda, to dlaczego wyjechałeś? I dlaczego wszystko się zmieniło między nami? – zapytałam, czując, jak ogarnia mnie fala nostalgii, a w nozdrzach pojawia się zapach dobrze znanej wody toaletowej Drakkar. – Bo miałem wtedy dwadzieścia jeden lat, bo ty miałaś dwadzieścia jeden lat. Kto to może wiedzieć czy pamiętać? Bo byliśmy głupi. – Zaśmiał się. Zaczęłam się rozluźniać. Patrzyliśmy na siebie i wtedy go zobaczyłam – naprawdę. Ujrzałam chłopaka z przeszłości, a także mężczyznę, którym się stał. Jego twarz trochę się zmieniła – była pełniejsza i miała bardziej wyraziste rysy. Odmalowały się też na niej różne troski, a zmarszczki mimiczne, które pamiętałam ze studiów, nieco się pogłębiły. Na głowie nadal miał loczki, a w oczach to samo figlarne spojrzenie. Zastanowiłam się nad tym, co powiedział. Czy faktycznie potraktowałam go jak „kumpla” po tamtej nocy? Może w akcie samoobrony? A potem nasze relacje bardzo szybko się rozluźniły. – Rewizjonizm…. – mruknęłam. – Proszę? Nie dosłyszałem. – Rewizjonizm. Jeden moment, dwie wersje zdarzeń, które przez lata zmieniają się i deformują, przybierając taki kształt, jaki jest dla nas wygodny – powiedziałam, patrząc na starego przyjaciela. – To już historia, Grace. Naprawdę. – Uśmiechnął się, biorąc mnie za rękę. Przez chwilę nic nie mówiłam, próbując sobie to wszystko poukładać. – Wiesz, naprawdę dobrze cię widzieć – powiedziałam nieśmiało, przypominając sobie, jak świetnie się razem bawiliśmy. – Ciebie również. – Uśmiechnął się. – Chodź tu. – Przytulił mnie mocno.

Usłyszałam, jak otwierają się przeszklone drzwi. – Grace? – Jack stał w dżinsach, znów bez koszulki i butów. Zabrałam ręce z szyi Michaela i uśmiechnęłam się. – Dzień dobry, Hamilton. *** Gdy Michael wszedł do środka, aby porozmawiać z Holly, przyciągnęłam Jacka do siebie i mocno przytuliłam. Nadal pachniał snem, ciepłem i wygodnym łóżkiem. W jego oczach był jednak chłód. Gdy mnie obejmował, miałam wrażenie, że robi to bez przekonania. – Przeczytałeś liścik? Chyba tak, bo jeszcze nie byłeś pod prysznicem – powiedziałam przekornie, udając, że wącham go pod pachą. Uśmiechnął się sztucznie. – Tak, przeczytałem, a jednak nie do końca zrozumiałem. Kim jest ten facet? Wow, przeszedł od razu do rzeczy. – Nazywa się Michael i jest moim dobrym kolegą ze studiów. Nie widziałam go od lat. – Kolega, kolega ze studiów. Okay. – Pokiwał głową, a twarz nieco mu się rozluźniła. – Jest też scenarzystą. Napisał scenariusz przedstawienia, w którego sprawie wczoraj miałam spotkanie, i… – O cholera, Grace. Chciałem cię w nocy o to zapytać, ale spałaś tak słodko. Jak poszło? – Jego twarz znów się ożywiła. – Cóż, poszło bardzo dobrze. Tak dobrze, że dostałam tę rolę – odpowiedziałam cicho, patrząc na niego z lekkim wahaniem. Uśmiechnął się szeroko. – Grace, to cudownie! Brawo! – Chwycił mnie w ramiona i zakręcił w szalonym piruecie. – Kochanie, to fantastycznie! Jestem z ciebie taki dumny! – krzyknął, śmiejąc się i cały czas mną obracając. Nie puścił mnie, tylko mocno pocałował. Kochanie? Dumny? Uśmiechnęłam się, całując go i machając w powietrzu

nogami. W końcu postawił mnie na ziemię, cały czas trzymając mocno za pupę. – Chodź, napijemy się kawy i wszystko mi opowiesz. – Chwycił mnie za rękę i pociągnął do kuchni. Cholera. Michael spojrzał na nasze splecione w uścisku dłonie i uniósł znacząco brwi. Podszedł następnie do Jacka i podał mu rękę. – Cześć. Jestem Michael O’Connell. – Jack, Jack Hamilton, miło cię poznać. Michael zlustrował go z góry do dołu i znów uniósł brwi, rejestrując ewidentny brak garderoby. Podobało mi się, że Jack ani trochę nie czuł się zażenowany tym, iż z nas wszystkich był najbardziej skąpo ubrany. – Mieszkasz tu z dziewczynami? – zapytał Michael, wskazując głową na mnie i Holly. – Cóż, zeszłej nocy mieszkałem u Grace, a Holly uwielbia, gdy się tu kręcę, prawda Holls? – Zaśmiał się, drapiąc się po głowie. – O tak, mamy tu jeden wielki burdel, a ja jestem burdelmamą – zachichotała Holly. – A tak naprawdę, to Jack jest aktorem, a ja go reprezentuję. Jesienią wchodzi na ekrany duża produkcja, w której gra główną rolę. – A zatem pracujecie razem. Zabieramy pracę do domu, co, Grace? – Michael puścił do mnie oko. Jack spojrzał na niego i napiął nieco mięśnie, przyciągając mnie do siebie. – Zamknij się, O’Connell – rzuciłam pobłażliwym tonem, odsuwając się od Jacka i podchodząc do stojącej przy lodówce Holly. Wymieniłyśmy znaczące spojrzenia i oparłyśmy się o blat w oczekiwaniu na to, co nastąpi. – A zatem, Michael, tak? Jesteś scenarzystą? – Tak, od lat pisuję dla telewizji i wytwórni filmowych. To będzie mój pierwszy musical, ale jeśli wystąpi w nim Grace, na pewno wszystko się uda – odpowiedział chłodno.

– Cóż, Grace jest niesamowita, to nie ulega wątpliwości – rzekł Jack. Zrobiło się nieco dziwnie. – Co powiecie na lunch? Kto jest głodny? Bo ja bardzo! – ogłosiłam, odwracając się i zaglądając do lodówki w poszukiwaniu czegoś do jedzenia. Przygotowałam lunch dla naszej czwórki, choć nie było to łatwe, zważywszy, że Hamilton ani na moment nie odkleił się od mojego biodra. Szczerze mówiąc, wysyłane przez niego sygnały były tak ewidentne, że nawet gdyby na mnie nasikał, nie pokazałby dobitniej, że to jego terytorium. Robiłam kanapki i rozmawialiśmy z Holly i Michaelem o dawnych czasach. Naprawdę miło było znów mieć go blisko. Przypomniało mi się, jak kiedyś wszyscy świetnie się bawiliśmy. Przywołał historię, jak to pewnej nocy upiliśmy się, zakradliśmy do teatru i po sztankietach scenicznych wyszliśmy na dach. – Gdy przyjechały gliny, byłaś blada jak ściana, Grace – wybuchnął śmiechem Michael. – Bo chwilę wcześniej zwymiotowałam na elewację – odpowiedziałam, też się śmiejąc. Holly aż się popłakała. – O Boże, zupełnie o tym wszystkim zapomniałam. Naprawdę nie umiałaś wtedy pić. – Uśmiechnęła się szeroko. – Nie potrafiłaś też się zachować. Gdy przyjechały gliny, miałaś na sobie tylko stanik. Wow, pamiętam tę koronkę – westchnął Michael. Pacnęłam go ścierką, którą akurat miałam w dłoni. – Zamknij się. Wcale tak nie było! – Ależ tak, proszę pani. Próbowałaś przekonać policjantów, że to twój kostium – że dopiero co występowałaś w Kabarecie i to w istocie bardzo skromny gorset. – Zaśmiał się. – To prawda, Grace. Byłaś wtedy w zasadzie w negliżu – zgodziła się Holly. Śmialiśmy się, a ja skończyłam przygotowywać lunch i usiedliśmy do stołu. Jack prawie się nie odzywał i po jakimś czasie

zauważyłam, że nie dotyka mnie już tak często jak wcześniej. W pewnej chwili chwyciłam go za rękę. Uśmiechnął się, ale w jego oczach nie było żadnych emocji. Obserwował mnie i Michaela. Gdy Michael i Holly ruszyli do wyjścia, odprowadziliśmy ich do frontowych drzwi. – Grace, cieszę się, że wszystko sobie wyjaśniliśmy. Świetnie, że będziemy mogli znów spędzić razem trochę czasu, nie mogę się doczekać, kiedy przeprowadzisz się do Nowego Jorku. Cholera. Cholera. Cholera. Usłyszałam, jak Jack wciąga powietrze, i zobaczyłam, że Holly natychmiast spogląda w jego stronę. Michael nachylił się i objął mnie na pożegnanie, całując w policzek. Chwilę potem oboje wyszli. Zamknęłam za nimi drzwi i odczekałam chwilę, zanim odwróciłam się do Jacka. Na jego twarzy widniało uczucie całkowitej dezorientacji. – Przeprowadzasz się do Nowego Jorku? – Tymczasowo. – Kiedy? – Za dziewięć dni. Odwrócił się z zaciętym wyrazem twarzy i poszedł na górę. *** Gdy weszłam do pokoju, stał przy łóżku i energicznie je ścielił. Obserwowałam, jak poprawia prześcieradło, starając się wszystko równo ułożyć. Podeszłam z drugiej strony, aby mu pomóc, ale wyrwał mi je z rąk. – Dzięki, nie trzeba – warknął. Nie mogąc zająć się prześcieradłem, spróbowałam zająć się nim. – Wow, trzecie poranne ścielenie i robisz to niemal do strzału. Dobrze, Hamilton, jestem pod wrażeniem – zażartowałam, podnosząc leżącą na podłodze niesforną poduszkę. Nawet się nie uśmiechnął. Boczył się tak jeszcze przez

minutę, aż w końcu napadł na mnie. – Wyjaśnij, dlaczego mi nie powiedziałaś, że przedstawienie ma być w Nowym Jorku – w jego głosie czuć było frustrację. Czy to źle, że nadal podziwiałam, jaki jest seksowny bez koszuli? – Na początku to było tylko przesłuchanie i brało w nim udział mnóstwo innych aktorek ubiegających się o tę samą rolę. Nie sądziłam, że w ogóle mam jakiekolwiek szanse. A potem, gdy dowiedziałam się, że mnie wybrali, nie wiedziałam, cóż, nie wiedziałam, jak ci to powiedzieć. – Spojrzałam na podłogę, czując, jak nagle ogarnia mnie smutek, że będę musiała go opuścić właśnie teraz, kiedy wszystko tak cudownie się między nami układało. – Grace, wiem, że znamy się od niedawna, ale cholera! To zbyt poważna sprawa, aby ją zataić – westchnął. Przypomniałam sobie wiadomość, która przyszła do niego w nocy, i już prawie o nią zapytałam, gdy zauważyłam, że układa kołdrę do góry nogami, i uśmiechnęłam się wbrew sobie. To prawda, że robił mi scenę, ale przypomniało mi się, ile ma lat. Był moim małym emo i ujęło mnie to, jak bardzo zasmuciła go perspektywa rozstania. Musiałam go dotknąć. Wdrapałam się na łóżko i przysunęłam bliżej, siadając przed nim na kolanach. Objęłam go w pasie i położyłam mu głowę na piersi. Przytulił mnie i poczułam się lepiej. – Wiem… przepraszam. Czy tak trudno uwierzyć, że nie chciałam ci mówić? Będę za tobą tęsknić. Przyzwyczaiłam się do ciebie. Kto będzie mi mówić, że mam piękne cycki? – powiedziałam, wtulając się i czując, jak jego włoski na klatce łaskoczą mnie w nos. Nawet nie musiałam patrzeć, aby wiedzieć, że się uśmiecha. – A niech cię, Szalona Dziewczyno. Wyjeżdżasz za dziewięć dni? – zapytał, muskając dłońmi skórę pomiędzy koszulką a spodniami do joggingu. – Tak.

– Na jak długo? – Nie wiem. To zależy, jak zostanie odebrane przedstawienie. Powiedziałabym, że zostanę tam przynajmniej od dziesięciu do dwunastu miesięcy. – Przytuliłam twarz do jego skóry – pachniał moim łóżkiem. Westchnął i przez moment nic nie mówił. W końcu pochylił się i pocałował mnie w czubek głowy. – No dobrze. Nie róbmy z tego tragedii, to w sumie wspaniała wiadomość. Cieszę się, Grace. Wiesz o tym, prawda? – zapytał poważnie, pochylając się w moją stronę. – Tak, wiem. Tylko szkoda, że to wydarzyło się akurat teraz. – Zgadzam się. – Patrzyliśmy na siebie przez chwilę, po czym przerwał ciszę. – Wydaje mi się, że prosiłaś o prysznic? Jestem wolny i mogę zająć się twoim prysznicem, jeśli tylko masz takie życzenie. – Uśmiechnął się, dając do zrozumienia, że jest już po burzy. – Tak, proszę. Dokładnie takie mam życzenie – odpowiedziałam, całując go w brzuch i przesuwając się wzdłuż wesołej strużki. Wsunął mi ręce we włosy, a ja przyciągnęłam go do siebie na łóżko. Zatrzymał się nade mną, opierając na rękach, i patrzył, jak szarpię się z guzikiem od jego spodni. Odpięłam zamek i… Witaj, nagi przyjacielu bez bielizny pod spodem. – Hej, dopiero co zaścieliłem łóżko, a ty znów tu nabałaganisz. Spojrzałam na porozrzucane przypadkowo poduszki, wystające z jednej strony prześcieradło i ułożoną do góry nogami kołdrę i uśmiechnęłam się. – Doceniam starania, ale twoje zdolności łóżkowe nie mają nic wspólnego z jego ścieleniem. A teraz chodź tu – powiedziałam przekornie. – I dlatego słanie łóżka nie ma sensu – mruknął i położył się na mnie całym ciężarem, a ja objęłam go nogami. Minęła godzina, zanim dotarliśmy pod prysznic. I kolejna, zanim spod niego wyszliśmy.

*** Po południu powiedział, że nie ma właściwie żadnych planów na resztę tygodnia, i jeśli nie mam nic przeciwko, to chciałby spędzić ze mną jak najwięcej czasu. Kim byłam, żeby się spierać? Zaszyliśmy się z dala od świata. Zamknęliśmy się w małej bańce naszych żądz i w ciągu czterech dni zaliczyliśmy wszystko, co normalnie powinno się rozłożyć na dwadzieścia pierwszych randek. Prawie codziennie jedliśmy lunch w sieciowej restauracji Fatburger, której był wielkim fanem. Wyciągnęłam go dwa razy na jogging po parku Griffith. Za pierwszym razem miał problem, żeby za mną nadążyć, ale za drugim… cóż, powiedzmy, że trochę nas poniosło… za drzewem. Jeździliśmy wzdłuż drogi PCH. On prowadził, a ja siedziałam obok, odprężając się i obserwując jego niewiarygodnie przystojną twarz, schowaną za okularami słonecznymi. Słuchaliśmy muzyki, wymieniając co chwilę iPody, i puszczając nasze ulubione kawałki. Godzinami oglądaliśmy DVD. Obejrzeliśmy Biuro (wersję brytyjską i amerykańską) i Flight of the Conchords31), a raz spędziliśmy całe popołudnie, robiąc sobie maraton z Coreyem: Straceni chłopcy, Prawo jazdy i Stań przy mnie. 31) Komediowy duet muzyczny z Nowej Zelandii. Poranki spędzaliśmy w moim nowym domu, pomagając ustawiać meble. Nie mogłam uwierzyć, jak pięknie wszystko wyszło – a ja nawet nie będę mieć okazji, żeby się tym nacieszyć. Rozmawialiśmy godzinami. Opowiedziałam mu o swoim nowym przedstawieniu i o tym, jak bardzo się denerwuję. On z kolei wyznał, że zaczyna się martwić tym całym szumem wokół Czasu i zastanawia się, czy nie przykleją mu łatki idola nastolatek, podobnie jak innym aktorom w jego wieku. Prawie nie sypialiśmy w nocy, więc ucinaliśmy sobie

drzemki popołudniami. Leżeliśmy przytuleni w moim łóżku, a ja zazwyczaj ubierałam jedną z jego koszulek – jeśli już naprawdę nie mogłam być naga, wolał mnie w takim stroju. Zawsze zaczynało się tak samo. Kładłam się na plecach a Jack przytulał się do moich piersi. Drapałam go po głowie, a on rysował palcami kółeczka na mojej ręce. Stopniowo jego oddech stawał się cięższy – nauczyłam się rozpoznawać rytm snu mojego Brytyjczyka. Na chwilę przed tym, jak zasypiał, przewracałam się na bok, a on przywierał całym ciałem, przyciągając mnie blisko i chwytając moje piersi. Wieczory spędzaliśmy w domu, gotując sobie sami. Holly zwykle do nas dołączała, a potem szła do siebie, podczas gdy Jack sprzątał po kolacji. Czuł się w obowiązku zmywać, skoro ja gotowałam, więc go od tego nie odwodziłam. Odkryłam, że lubię obserwować, kiedy coś robi, i że daje mi to sporo radości. Po kolacji zwykle szliśmy popływać. Jack stawiał przy basenie butelkę wina i popijając, pluskaliśmy się i bawiliśmy. Czasami, gdy miałam szczęście, pływaliśmy na golasa. Śpiewaliśmy piosenki jak na jakimś cholernym obozie. W końcu namówiłam go, żeby zagrał dla mnie na gitarze, i okazało się, że jest świetny. Obserwowanie jego palców tańczących na strunach z taką samą delikatnością i uwagą jak tańczyły po mnie, było niesamowitym doznaniem. A to, jak śpiewał? Słodki i jednocześnie mroczny głos, trochę łzawy, niski i cudowny. Miał naprawdę ogromny talent, a barwa jego głosu była hipnotyzująca. Zagrał niektóre ze swych ulubionych kawałków i kilka własnych. Grał piosenki, które znałam, abym mogła je zaśpiewać. To było słodkie. Brzdąkał w zamyśleniu, obserwując, jak oporządzam się rano i ścielę łóżko (zdecydowałam się jednak wziąć ten obowiązek na siebie). Stworzył mały podkład muzyczny, którego tempo naśladowało moje ruchy. Gdy uważał, że powinnam bardziej się uwijać, przyśpieszał. Cały czas się całowaliśmy. Całowaliśmy się godzinami. Bez względu na to, czy byliśmy przy stole, pod prysznicem (teraz już zawsze robiliśmy to razem), na korytarzu czy na kanapie,

całowaliśmy się. Wolno i słodko, gwałtownie i gorączkowo, pożądliwie i zachłannie. Cały czas się dotykaliśmy, nie mogąc utrzymać rąk z dala od naszych ciał. Bez względu na to, czy chodziło o trzymanie się za ręce w jacuzzi, czy trzymanie dłoni na udzie w samochodzie, zawsze musieliśmy mieć kontakt. Gdy spacerowaliśmy, kładł mi słodko dłoń na karku. Kiedy oglądaliśmy film, obejmowałam go nogami, a on trącał moją rękę niczym kot, aż nie zaczęłam drapać go po głowie. Nie było w zasadzie miejsca na jego ciele, którego bym nie znała, i vice versa. Prawie przez cały czas utrzymywaliśmy się w stanie podniecenia. Każdego dnia dbał o to, aby odnawiać Znamię Hamiltona, gryząc mnie lekko, gdy ślady zaczynały znikać. Wystarczyło jedno spojrzenie, aby podskoczyło mi tętno, i doszliśmy do takiej perfekcji, jeśli chodziło o zaspokajanie wzajemnych potrzeb, że nie miało to znaczenia, że jeszcze tak naprawdę się nie… kochaliśmy. Potrzebowałam tego. I wiedziałam, że on też. Była to jedynie kwestia czasu. Oboje chcieliśmy jednak, aby miało to wyjątkowy wymiar, tym bardziej że w tym naszym pełnym uniesień, superprzyśpieszonym świecie, właśnie zaczynaliśmy wychodzić poza ramy tego, czym nasza relacja wydawała się na początku. Zdałam sobie sprawę, że się w nim naprawdę zakochuję. To wszystko było tak piękne, że aż bolesne. I miało się skończyć. *** Był to czwarty dzień odosobnienia Grace i Jacka, dość późno w nocy. Leżeliśmy w łóżku, oglądając Nic nie mów. Gdy nadszedł moment, kiedy Lloyd gra dla Diane piosenkę, westchnęłam głęboko, czując we włosach palce Jacka. – O matko, ty też? – Zaśmiał się. – Co? Co ja też? – zapytałam, klepiąc go po kolanie. – Wszystkie kochacie tę scenę. Wszystkie chcecie chłopaka z

radiem za oknem – powiedział, drocząc się i całując mnie w czoło. – To nieprawda. To znaczy, lubię ten moment. Jest kultowy. I uwielbiam tę piosenkę… Boże, uwielbiam ją. Ale nie potrzebuję wielkich gestów. – Wielkich gestów? – Tak, no wiesz – on biegnie przez peron, aby wręczyć jej kwiaty, zanim odjedzie. Albo klęka przed nią wobec wszystkich jej znajomych i oświadcza się, próbując ją odzyskać. Albo deklaruje, że ją kocha – i gdzie to robi? Na stadionie futbolowym pełnym ludzi, bo tak naprawdę nigdy nie miał odwagi wyznać swych uczuć, gdy byli tylko we dwoje. Nie chcę tej całej ckliwości. Chodzi o małe rzeczy, o codzienność. To jest właśnie miłość. – Zaczęłam skubać nitkę wystającą z koca. Pierwszy raz odkryłam przed nim odrobinę tego, co naprawdę czuję. – I wiesz co, gdyby ktoś kiedykolwiek zagrał mi za oknem piosenkę Petera Gabriela, myślę, że od razu zamknęłabym to okno. – Hmm, jesteś pełna zagadek, Grace Sheridan. Gdy już myślałem, że cię rozgryzłem… – Ach, nigdy mnie nie rozgryziesz, jestem szurnięta. Trzymaj się z dala, Hamilton. Trzymaj się z dala – westchnęłam, odwracając się. – Zatem, żadnej ckliwości, tak? – zapytał. – Cóż, ckliwość w małych dawkach jest w porządku. Każda dziewczyna trochę jej potrzebuje. We mnie też jest odrobina romantyzmu. – Ha, ha, powiedziałaś „romantysmu” – zauważył ze śmiertelną powagą. – O rany… – Zaśmiałam się, przytulając się do niego. Przez moment nic nie mówiliśmy, wpatrując się w telewizor. – Grace, możemy to wyłączyć? – Cholera, czekałam, aż wreszcie to powiesz! – krzyknęłam, skacząc na niego. Zaczął się śmiać, zaskoczony, całując mnie równocześnie w usta. Szybko jednak przełączył się na tryb seksownego Hamiltona, którego tak bardzo potrzebowałam. Planowaliśmy iść spać, więc miał na sobie tylko bokserki, te,

które powinny wystąpić w kampanii reklamowej męskiej bielizny. Za każdym razem, gdy widziałam, jak przemierza w nich pokój, drżałam jak uczennica. Już zaczął odpinać mi koszulę, kiedy pchnęłam go z powrotem na łóżko. Powoli przerzuciłam nad nim nogę i usiadłam okrakiem na jego podbrzuszu. Jeszcze go nie dotknęłam, a jego dłonie już mocno chwyciły moje biodra. – Kochanie, teraz powoli – drocząc się z nim, zaczęłam rozpinać swoją koszulę. Usiadłam mu niżej na udach, czując przez cienkie bokserki, jak cały twardnieje. Tym razem to ja nic nie miałam pod spodem. Syknęłam, czując na skórze, jak się napręża i rozkoszowałam się myślą, jak to będzie mieć go w sobie. Zakołysałam biodrami, ocierając się o niego wolno, celowo, obserwując, jak zmienia mu się twarz. Odpiąwszy ostatni guzik, rozchyliłam koszulę. Patrzyłam, jak napawa się moją nagością. Przesunął ręce z bioder na piersi. Jęknęłam, czując jego dotyk, gdy delikatnie, opuszkami palców, zaczął rolować moje sutki. Pociągnął mnie, a ja krzyknęłam. Patrzył na mnie z dołu, a w oczach miał jakąś dzikość. Zakołysałam się mocniej, czując niesamowite tarcie pomiędzy naszymi ciałami. – Cholera, Grace. To jest niewiarygodne – jęknął, obserwując mnie coraz bardziej dzikim, wręcz zwierzęcym wzrokiem. Pchnęłam go w ten tylko mi znany sposób, obniżając się i przywierając mocno do jego ciała. Spojrzałam mu prosto w oczy. – Niewiarygodny może być tylko twój język. Wszędzie. Na. Moim. Ciele – powiedziałam wolno, akcentując każde słowo i uderzając mocno biodrami o twardego jak skała Pana Hamiltona. Zmrużył oczy i wydał z siebie niskie, głębokie mruknięcie. Jednym szybkim ruchem podniósł mnie ze swoich ud i położył na sobie, tak że kolanami obejmowałam mu twarz. Chwycił moje biodra i przyciągnął do ust. Wysunął język i zaczął mnie lizać. Mocno. Wciągnęłam gwałtownie powietrze i poruszyłam biodrami, ale trzymał mnie zdecydowanie.

– Nie – powiedział ostrzegawczo i popatrzył na mnie błyszczącymi oczami. Polizał mocniej. I mocniej. Zakołysałam biodrami, pragnąc poczuć tarcie między nami, a on znów mruknął. Przyciągnął mnie mocno w dół jeszcze raz i zaczął masować językiem, szybko, gwałtownie. Otoczył mnie wargami, ssąc łapczywie. Doszłam szybko i mocno, w jego ustach, z jego językiem w środku. Zanim zdążyłam się pozbierać, poczułam jego zęby – o mój Boże, jego zęby. Znów wziął mnie w usta i przywierając mocno wargami, zaczął lekko drażnić zębami i językiem, powodując doznania, jakich nie miałam nigdy przedtem. Wtedy jęknął. Jęczał i mruczał, a ja poczułam przechodzące przeze mnie wibracje. Krzyczałam jego imię, kołysząc biodrami w przód i w tył. Wbił ręce w moje biodra, siniacząc skórę, ale trzymając mnie mocno w jednym miejscu, nie pozwalając się ruszyć. Krzyczałam, gdy moim ciałem wstrząsały kolejne orgazmy, powodując, że cała zaczęłam się gwałtownie trząść. Jęczał pode mną, wydając gardłowe dźwięki i obserwując, jak dochodzę, a na jego twarzy odmalowało się szaleństwo. Jeszcze ze mną nie skończył. Odwrócił mnie i brutalnie rozwarł mi kolana. Wpatrywał się we mnie, przesuwając palcem od moich ust w dół, pomiędzy piersi i poniżej. Drażnił się ze mną przez chwilę, obserwując coraz większą frustrację na mojej twarzy, gdy bawił się, obracając we mnie palcami. Już zaczynałam wyrywać sobie włosy z głowy z desperacji, gdy wtem włożył we mnie głęboko dwa palce. Wygięłam się na łóżku i wierzgnęłam biodrami pod wpływem jego dotyku. Tego właśnie potrzebowałam. Odnalazł to miejsce, punkt J, i pieścił mnie tam uważnie, naciskając w dół drugą dłonią. Przysunął twarz do mojej i pocałował, ssąc moją dolną wargę. Pchanie i pociąganie, delikatne i mocne, słodkie i słone. Nie mogłam już dłużej wytrzymać i znów eksplodowałam, krzycząc

jeszcze raz jego imię i wywołując uśmiech. Otworzyłam oczy i zobaczyłam, że nade mną klęczy. Podniosłam się, siadając na kolanach i ściągnęłam mu energicznie bokserki. W głowie nadal kręciło mi się po intensywnych orgazmach, do których mnie doprowadził, ale nie mogłam skupić się na niczym innym jak tylko na jego członku. Był wielki, twardy, nabrzmiały i idealny. Kładąc jedną dłoń na nim, a drugą na sobie, obserwowałam twarz Jacka, gdy zaczęłam „się zajmować” nami obojgiem. Chciałam dojść razem z nim. Spojrzał na obejmującą go dłoń, a potem na moją drugą rękę, która z zapałem poruszała się, doprowadzając mnie na szczyt. Zamieniłam ręce, pokrywając go swoją wilgocią i powodując, że pod wpływem moich pieszczot zaczął jęczeć. Czułam, że powoli znów dochodzę, i zwolniłam, czekając na niego. – Dojdź ze mną, Jack – dyszałam, krzycząc prawie i przeżywałam katusze, patrząc na jego idealną twarz, gdy on sam zbliżał się do orgazmu. Chwycił mnie za szyję i zaplótł mi dłonie za głową. Przechyliłam głowę, opierając się na jego ręce i całując ją w miejscach, do których mogłam dosięgnąć. Zamknął oczy, cicho szepnął moje imię i doszedł… razem ze mną. To było piękne. Parę minut później leżeliśmy, przytulając się tak mocno, jak to tylko było możliwe, splatając nogi i ręce, przywierając ciałem do ciała. Drapałam go po głowie, podczas gdy on zapadał powoli w sen. Pocałowałam delikatnie obie jego powieki, czubek nosa i w końcu usta. Kochałam go. Po prostu. *** Gdy się rano obudziłam, Jacka nie było. Na poduszce znalazłam liścik. Grace, mam dziś dogrywanie ścieżki dźwiękowej.

Powinienem być w domu przed 15.00. Idziemy na obiad? Ostatnia noc była…nie mam słów. Jack Pod spodem znajdowała się mała strzałka, oznaczająca, że powinnam odwrócić kartkę. Była tam jeszcze jedna linijka tekstu: Zostawiam ci odrobinę ckliwości: ckliwość Ostanie słowo napisane zostało tak małymi literkami, że aż popłakałam się ze śmiechu.

rozdział osiemnasty Próbowałam zająć się czymś cały ranek, załatwiając różne sprawy, które zaniedbałam w trakcie naszego odosobnienia. Popracowałam trochę nad projektem, który miałam skończyć. Będąc w Nowym Jorku, nadal mogłam przyjmować mniejsze zlecenia, ale – biorąc pod uwagę przyszłe wynagrodzenie – równie dobrze mogłam przestać się tym zajmować. Pierwszy raz pojawiła się szansa, że utrzymam się z samego grania, i musiałam uszczypnąć się, aby w to uwierzyć. Zaczęłam się też pakować, myśląc o tym, co mam wysłać do Nowego Jorku, a co zabrać do nowego domu. Cholera. Miałam jeszcze tyle do zrobienia i tak mało czasu na to wszystko. Zaczęłam lekko panikować. Musiałam zrezygnować z zajęć z podkładania głosu, na które dopiero co się zapisałam, i zmienić na nowojorski adres do prenumeraty Marthy Stewart32). Cholera, nawet nie wiedziałam jeszcze, gdzie będę mieszkać. 32) Magazyn Martha Stewart Living. Musiałam iść na zakupy. Nie miałam dezodorantu i skończył mi się ser. I obiecałam Brytyjczykowi, że kupię trochę tych cholernych Chex Mixów. Muszę… muszę… Uspokój się, Grace. Musiałam zrobić pranie. Chwyciłam kosz i usiadłam na podłodze, układając kupki dookoła siebie i robiąc głębokie oczyszczające oddechy. Sortując pranie, zauważyłam, że Jack wrzucił do kosza kilka swoich koszulek. Czy teraz będę prać także jego rzeczy? Uśmiechnęłam się i wyobraziłam sobie, jak wrzuca te koszulki do kosza, szczerząc się na myśl, że mu to później wypomnę. Był taki słodki, gdy się uśmiechał. Wtuliłam twarz w koszulki, wdychając jego zapach. Rozejrzałam się po pokoju, gdzie spędziliśmy tak dużo czasu przez ostatnie parę dni.

Jego gitara. Zagubiony kawałek chrupkiego pieczywa. Jego dżinsy przewieszone przez oparcie krzesła. DVD z Felicyty – naprawdę był uroczy, pozwalając mi pielęgnować mój fetysz, czyli Bena Covingtona. Jego głupia czapka z daszkiem, której nie nosił w mojej obecności, co trzeba mu zaliczyć na plus. Podniosłam czapkę i przyglądałam się jej przez chwilę, myśląc o tym, jak słodko wyglądał, gdy mu ją zdjęłam, i zaczęłam bawić się loczkami. Ale dlaczego czapka jest mokra? Płakałam. Olbrzymie łzy spływały mi bez sensu, nieprzerwanie po twarzy. Czułam się przeszczęśliwa, że przeprowadzam się do Nowego Jorku, ale było mi tak smutno z powodu rozstania, że mieszało mi to głowie… bardzo. Jak to możliwe, że tak szybko się zaangażowałam? Z przygnębienia wyrwał mnie telefon. Dzwoniła Holly. – Hej – powiedziałam, pociągając nosem i próbując ukryć ostatnie łzy. – Co się dzieje? – Nic się nie dzieje. Czemu pytasz? – Bo masz porykujący głos. – Porykujący głos? – Tak, gdy płaczesz, brzmisz jak Kłapołuchy z Kubusia Puchatka. Zaśmiałam się głośno. Tak bardzo ją kochałam. – Chodź, wpadnij na kawę – powiedziała. – Nie musisz pracować, Holly? – Ach, wszyscy scjentolodzy są na wakacjach. Mam luźniejszy tydzień. *** Patrzyła, jak wjeżdżam na parking Starbucksa, i pomachała mi, gdy szukałam wolnego miejsca. Składając dach, ujrzałam patrzących na mnie dwóch facetów i uśmiechnęłam się. Nadal nie przyzwyczaiłam się do tego, że atrakcyjni mężczyźni zwracają na mnie uwagę. Gdy kiedyś było się grubą dziewczyną, taki obraz

siebie zostaje w głowie już na zawsze. Wiedziałam jednak, że ostatnio rozkwitłam. To pewnie przez te niekończące się orgazmy – doskonale wpływają na cerę. Podeszłam do stolika na zewnątrz, gdzie siedziała Holly, i uśmiechnęłam się, widząc, że już zamówiła mi kawę. – Cześć, słonko, miło, że zamówiłaś za mnie – powiedziałam, cmokając ją w policzek i opadając na krzesło po drugiej stronie. – Tak, pomyślałam, że przyda ci się trochę kofeiny. Czy podoba ci się widok? Ostatnio spędziłaś sporo czasu w pozycji horyzontalnej, korzystaj więc z okazji. – A kto mówi, że tylko w horyzontalnej? – Twarz rozjaśniła mi się na samą myśl o Jacku w pozycji horyzontalnej, wertykalnej i każdej innej. – Rozumiem. – Zaśmiała się, patrząc, jak delektuję się kawą. – Holly, muszę cię ostrzec. Biorąc pod uwagę, jak to teraz wygląda, lepiej załatw sobie jakieś zatyczki do uszu na wieczór, kiedy przejdziemy wreszcie do rzeczy. – Co? Czekaj… jeszcze cię nie przeleciał? – zapytała albo raczej krzyknęła, sądząc po zaciekawionych twarzach wszystkich siedzących obok. Policzki mi poczerwieniały, zlewając się z kolorem moich włosów. – Nie. Jezu, Holls. – Jak to jest do cholery możliwe? Wszystkie te krzyki, jęki, westchnienia, pomruki i inne hałasy, których stałam się mimowolnym świadkiem i żadnego… – Penisa. Wiem. Żadnego penisa jak do tej pory – dokończyłam jej zdanie, chowając twarz w dłoniach. – Młody Pan Jack właśnie zaskarbił sobie mój szacunek. Całe to bzykanie się bez prawdziwego bzykania? To kiedy ma nastąpić ta wiekopomna chwila? – zapytała, wyraźnie poruszona faktem, że prawdziwe wyzwanie dopiero przede mną. – Nie wiem. Chciałam poczekać… a teraz wyjeżdżam za parę dni… nie… nie wiem.

– Chciałaś poczekać? Kobieto, musisz wreszcie wsiąść na tego konia. Dosłownie! – Nie chodzi o to, że nie chcę. Po prostu chciałam, aby to było coś wyjątkowego, rozumiesz? – opadłam niżej na oparcie, pogrążona w smutku. – Co ty jesteś, wzór cnót i niewinności? Grace, każdej nocy masz w łóżku dwudziestoczteroletniego mężczyznę i nie wpuszczasz go do swojej świątyni? Wiedząc przy tym, że miliony kobiet w kraju tylko czekają, aby dać się temu właśnie mężczyźnie przelecieć? – Uwierz mi, że chcę go wpuścić do mej świątyni! I dzięki, że przypomniałaś mi o tych wszystkich kobietach. Miło będzie spacerować po Manhattanie z taką wizją. Czy możemy proszę porozmawiać o czymś innym? – Jasne. Dlaczego wcześniej płakałaś? – zapytała, szybko zmieniając temat. Skrzywiłam się i wzięłam duży łyk mrożonej mokki. – Zeszły tydzień był szalony i w głowie mam teraz tysiące sprzecznych myśli. Jestem bardzo podekscytowana przedstawieniem i wiesz, że zawsze chciałam mieszkać w Nowym Jorku, choćby przez jakiś czas. Ale właśnie miałam się przeprowadzać do nowego domu, a teraz muszę go zostawić. – I? – naciskała. – I musiałam wycofać się z przesłuchania. Źle się z tym czuję. – I? – I będę oczywiście za tobą tęsknić – jesteś moją Kumpelą od Martini. – Uśmiechnęłam się. – I? – drążyła z lekkim uśmiechem Holly. – O Boże, i nie chcę zostawiać mojego Brytyjczyka. Naprawdę nie chcę – westchnęłam ciężko. – A czemuż to? Przez chwilę nic nie mówiłam, po czym uśmiechnęłam się szeroko. – Bo jeszcze nie poznałam jego penisa? – zapytałam wesoło.

Holly parsknęła śmiechem. – Słuchaj, bez względu na to, czy powiesz to głośno, czy nie, to, co do niego czujesz, jest oczywiste. I każdy, kto ma oczy, dostrzeże, że on czuje dokładnie to samo. Zaczęłam bawić się portfelem, dając jej do zrozumienia, że to koniec rozmowy. – I jeszcze jedno, jeśli mogę? – Tak? – zapytałam niepewnie. – Jeśli nie chcesz tego powiedzieć mi, przynajmniej powiedz jemu. Wiesz, że powinnaś. – Wzięła łyk kawy. – Rozważam wszystkie opcje. Przez chwilę żadna z nas nic nie mówiła. – A więc, poważnie, wszystko to zrobił jedynie rękami? Wyszczerzyłam się dumnie. – Rękami. Ustami. I… – Okay, przestań, bo się zaczerwienię. Zaczęłyśmy chichotać, przyciągając uwagę wszystkich siedzących tego popołudnia w Starbucksie przy La Cienega. *** Wypiłam z Holly kawę i pojechałam z powrotem do domu. Dostałam wiadomość od Jacka o dzisiejszej kolacji: Grace, po nagraniu spotykam się ze znajomym na kawę, a potem muszę podjechać na chwilę do siebie. Kolacja wieczorem? Ubierz coś seksownego – choć akurat tobie nie trzeba tego mówić. Uśmiechnęłam się, czytając, ale poczułam też lekki smutek. Ten znajomy, z którym spotyka się na kawę. Czy to „ta Marcia”? Musisz przestać ją tak nazywać… Wiem, wiem. Poszłam na górę, a potem na taras, trzymając iPoda. Chciałam nacieszyć się kalifornijską pogodą, choć trzeba przyznać, że jesień w Nowym Jorku jest też naprawdę piękna. Usiadłam na leżaku i wzięłam głęboki wdech, napawając się słońcem. Mówi się, że w L.A. jest smog, i to prawda, ale są miejsca w południowej Kalifornii, które pachną piękniej niż

cokolwiek innego. Czułam zapach słońca, trawy, pomarańczy i kapryfolium. Było już późne popołudnie i delektowałam się ciepłymi złotymi promieniami, które pieściły moje ciało. Kochałam L.A. Będę za nim tęsknić. Zdrzemnęłam się na chwilę, aż w końcu, gdy słońce powędrowało już nisko nad horyzont, wyjęłam z uszu słuchawki. Było nieco później, niż myślałam. Wyciągnęłam się na leżaku niczym kot, po czym usłyszałam charakterystyczne rzężenie samochodu Jacka, wjeżdżającego właśnie na podjazd. Zawołał mnie, kiedy tylko wszedł do kuchni. – Tutaj, George! – odkrzyknęłam, podnosząc się na leżaku. Przez cały dzień, niczym uczennica, czekałam tylko na to, aby go zobaczyć. Wyszedł zza rogu. Wow. Był ubrany na wieczór. Biała koszula, czarna marynarka, czarne spodnie. Ogolił się, usuwając mój ulubiony parodniowy zarost. Rzucił mi ten superseksowny uśmiech i podszedł bliżej. – Cześć – położył ręce na podłokietnikach. – Cześć, cześć – odpowiedziałam, odurzona już lekko zapachem Hamiltona. Dotarł do mnie przed właścicielem… Nachylił się… i zawahał na moment, zanim dotknął swymi ustami moich. Był tak blisko, że czułam przepływający pomiędzy nami prąd. On jednak stał tak jeszcze przez kolejne dwie wykańczające sekundy. Słyszałam tylko jego oddech – swój wstrzymałam. Nigdy nie miałabym dość całowania tego mężczyzny. Odsunął się, gdy go chwyciłam, więc pokazałam mu język. Zaśmiał się. – Przebierz się na kolację, Grace. – Kolacja sracja. Zostańmy w domu… – zamruczałam, próbując przyciągnąć go między swoje nogi. – A – a. Wychodzimy – powiedział karcącym tonem, gdy starałam się go usidlić. – A może pominiemy literkę „y” i zmienimy to po prostu na

wchodzimy? – szepnęłam mu do ucha głosem pełnym pożądania. Po rozmowie z Holly zaczęłam się zastanawiać nad sensem czekania na „wyjątkową” chwilę. Popatrzył na mnie i zauważyłam moment wahania w jego oczach, jakby właśnie rozważał różne opcje. Aby go skusić, położyłam dłoń na wyraźnym zgrubieniu w jego spodniach. Zacisnęłam palce. Jęknął. Wiedziałam już, że uda mi się wygrać tę bitwę. W końcu uległ i podniósł mnie z leżaka, biorąc w ramiona i mocno do siebie przytulając. Uniósł mnie w górę, całując, po czym zaniósł do domu, a potem po schodach na górę. Objęłam go za szyję i wpatrywaliśmy się sobie w oczy, jakbyśmy się mieli prześwietlić na wylot. Nie potrzebowaliśmy słów. Oboje wiedzieliśmy, dokąd to zmierza. – Cześć, Słodziaku, wróciłam! Jack zatrzymał się w połowie schodów i zamknął oczy w głębokiej frustracji. Westchnęłam mu w ramię. – Holly – powiedzieliśmy oboje chórem. Postawił mnie na ziemię, całując w czoło. – Kolacja – mruknął. – Potrzebują dwadzieścia minut – westchnęłam, idąc na górę. Dał mi małego klapsa, a ja pisnęłam i pobiegłam do pokoju. Dwadzieścia dwie minuty później, gdy weszłam do kuchni, przywitały mnie gwizdy aprobaty z ust Jacka i Holly. Najwyraźniej musiałam wybrać dobry strój. Miałam na sobie ciemnozieloną odcinaną pod biustem, rozkloszowaną sukienkę w drobne paseczki, z dekoltem na tyle głębokim, aby było seksownie, ale nie ździrowato. Tyle. Rozpuściłam włosy. Na szczęście pozwoliłam im samym wyschnąć dziś rano, co zaowocowało naturalnymi, miękko i delikatnie układającymi się loczkami, dokładnie takimi, jak Jack lubił. Całość dopełniały złote czółenka i mnóstwo brokatu. A najbardziej brokatowe były moje piersi. Czułam się piękna, a sposób, w jaki Jack na mnie patrzył, i jego otwarta z zaskoczenia buzia dały mi pewność, że dokonałam

właściwego wyboru. Kolor sukienki wspaniale podkreślał zieloną barwę mych oczu – nie zdawałam sobie z tego sprawy, dopóki nie zobaczyłam stojącego przede mną Jacka, wpatrującego się we mnie rozpalonym wzrokiem. – Grace, wow, jesteś… – powiedział niskim głosem. – Dobra, dobra, bądź grzeczny – odparłam przekornie, z niecierpliwością czekając jednak na resztę zdania. – Niebezpiecznie piękna – dokończył, odsuwając mi do tyłu włosy, aby delikatnie pocałować szyję w okolicy szczęki. Czułam, jak moje palce u stóp z paznokciami świeżo pomalowanymi lakierem o nazwie „Tak naprawdę nie jestem kelnerką” instynktownie się podwijają. Pod wpływem dotyku jego ust aż zadrżałam – należy dodać, że stałam na szpilkach. – Hmm – przerwała Holly, sprowadzając mnie z powrotem na ziemię, ale tylko na moment, bo Jack znów zaczął całować moją szyję, podążając w kierunku obojczyka. Słodki Jezu, dziś jest poza wszelką skalą ocen… – Mogę was prosić na chwilę? – Holly rzuciła w Jacka winogronem. – Hej, słonko, nie zadzieraj z moim Johnnym WargoGryzkiem, bo będę musiała skopać ci tyłek – warknęłam. Jack zaśmiał się i oboje zwróciliśmy się w stronę Holly. – Johnny Wargo-Gryzek? Nieważne, nie chcę wiedzieć. Chciałabym jednak wiedzieć, czy możecie mi jakoś wyjaśnić to – powiedziała poważnym tonem, wskazując na ekran swojego laptopa. Zaciekawiona stanęłam za nią i spojrzałam jej przez ramię. TMZ zamieściło nasze zdjęcia z Yamashiro, na których całuję Jacka w szyję, dokładnie w ten sam sposób, w jaki on przed momentem całował mnie. Nie można było inaczej odczytać intymności tego ujęcia, szczególnie że Jack trzymał moją dłoń. Wyraz jego twarzy, gdy go całuję, zdecydowanie sugerował, że coś nas łączy. Pod zdjęciem był podpis: „Nowa gwiazda Jack Hamilton na kolacji w miejscowej restauracji w L.A. z tajemniczą rudowłosą”.

Było też nasze zdjęcie z Fatburgera – tego dnia nie widziałam żadnych aparatów. „Ciacho z Czasu – Jack Hamilton z tajemniczą rudowłosą”. Ostatnie ujęcie pokazywało nas idących przez sklep Whole Foods, znów trzymających się za ręce. Jack się śmiał, a ja patrzyłam na niego z uwielbieniem. Tym razem pod zdjęciem znalazł się cały akapit. „Brytyjskie bożyszcze kobiet, Jack Hamilton, został sfotografowany w różnych miejscach Los Angeles w towarzystwie tajemniczej dziewczyny. Czyżby to była miłość? A może starsza pani wbiła właśnie pazury w naszego singla?” Poczułam, jak do oczu napływają mi łzy. Starsza pani. Co ja sobie myślałam, spotykając się z o tyle młodszym facetem? Co on sobie myślał, umawiając się z taką starą dupą? Co inni musieli sobie pomyśleć, widząc nas razem? A najgorsze było to, że nie miałam jeszcze tylu lat, aby zasłużyć na miano starszej pani. Otrząsnęłam się, uśmiechając i próbując ukryć wściekłość. – Hej, powinieneś to zobaczyć, Hamilton! Wyglądasz świetnie, choć rudowłosa obok ciebie zdecydowanie potrzebuje nieco kremu odmładzającego! – Zmusiłam się do śmiechu. – Widziałem te zdjęcia – powiedział spokojnie. – I, Grace, jesteś nienormalna. Myślę, że wyglądasz pięknie. – Cóż, to, że jestem nienormalna, to, jak widać, prawda. Ale starsza pani? Ty cwaniaczku – powiedziałam przekornie, przełykając łzy. Podszedł i chwycił mnie za ręce. – Przestań. – Musnął nosem o mój nos i przyłożył sobie moje dłonie do piersi. Zamrugałam nerwowo powiekami, aby odgonić łzy, i odwróciłam głowę, żeby ich nie zobaczył. Słyszałam, jak za moimi plecami Holly stuka w klawiaturę. – Czy jest coś jeszcze, co powinnam zobaczyć? Coś nowego u Ashtona i Demi33) w tym tygodniu? – zapytałam, odwracając się

i podchodząc do Holly. Usłyszałam z tyłu westchnienie Jacka. Odzyskiwałam już panowanie nad sobą i próbowałam nabrać dystansu. 33) Odniesienie do związku Demi Moore z młodszym o 16 lat z Ashtonem Kutcherem. – Nie, to wszystko – zamknęła laptopa. – Słuchajcie, nikt nie cieszy się bardziej niż ja z tego, co jest między wami. Myślę, że to fantastyczne. Tak naprawdę myślę, że to cholernie fantastyczne. – Słuchaj, Holly, wiem, że… Holly uniosła w górę palec. – Abstrahując jednak od tego, muszę zachowywać się jak menedżer i powiedzieć, że robienie sobie takich zdjęć w całym mieście nie jest dobrym pomysłem. – Popatrzyła na mnie przepraszającym wzrokiem, a ja pokiwałam głową na znak, że rozumiem. – Holly – odezwał się Jack, jednocześnie obejmując mnie w pasie – postawmy sprawę jasno. Nie zmienię tego, co robię w życiu prywatnym, tylko ze względu na media. – Przytuliłam się do niego instynktownie. Choć wyglądało, jakbyśmy byli co do tego zgodni, uważałam, że Holly ma rację. Włączyłam się do rozmowy, aby nieco załagodzić sprawę. – Wiesz co, chodźmy na kolację i później się nad tym zastanowimy. Jack nie był zły, ale po napiętej twarzy widziałam, że go to dotknęło. Bez względu na wszystko, wyjeżdżałam za parę dni. Wkrótce będzie to nieistotny epizod. Holly spojrzała na nas i westchnęła ciężko. – Jack, wiesz, że uważam cię za świetnego faceta. I oczywiście, kocham moją dziewczynkę bardziej niż kogokolwiek innego. Ale uwierz mi, że to najgorszy moment w twojej karierze, aby dać do zrozumienia, że jesteś zajęty. To wszystko, co miałam do powiedzenia. Bawcie się dobrze. – Uśmiechnęła się, cmokając Jacka w policzek i zwracając się do mnie. – I na miłość boską, Grace, przy ludziach trzymaj ręce z dala od niego.

– Nienawidzę cię, kobieto. – Wykrzywiłam twarz w szyderczym uśmiechu. – Ja ciebie bardziej. A teraz spadajcie – zachichotała, wychodząc z kuchni i zostawiając nas samych. Po raz pierwszy zapanowała między nami niezręczna cisza. – Idziemy? – zapytałam, nie mogąc dłużej znieść milczenia. – Tak, chodźmy. – Uśmiechnął się. Wziął mnie za rękę i ruszyliśmy do drzwi. Zanim wyszliśmy, zatrzymał się na chwilę. – Wszystko w porządku między nami, Gracy? – zapytał z niepokojem w oczach. Przygładziłam mu włosy, patrząc, jak uspokaja się pod wpływem mojego dotyku. Przesunęłam palcami po jego zmarszczonym czole, po policzku i dotknęłam ust, które ułożył w dzióbek. – Wszystko w porządku, George, wszystko w porządku – odpowiedziałam, uśmiechając się. Kłamczucha. To miało złamać mi serce.

rozdział dziewiętnasty Jechaliśmy w milczeniu, pogrążeni w myślach. Nie chciałam, aby ta rozmowa zrujnowała nam wieczór, ale gdy zamykałam oczy, cały czas widziałam zdjęcia i słowa starsza pani wygrawerowane na wewnętrznej stronie mych powiek. Wiedziałam, że ktoś kiedyś podniesie kwestię różnicy wieku – miałam jednak nadzieję, że nie stanie się to tak szybko i nie wobec wszystkich fanów. Zwykle nie czułam się staro. Trzydzieści trzy lata to nie jest zaawansowany wiek, na miłość boską. Jeśli jednak spotykasz się z aktorem, który ma dwadzieścia cztery lata i jest bożyszczem nastolatek… Trzydzieści trzy lata to już prawie niedołęstwo. Ale Boże, te zdjęcia! Tak naprawdę były słodkie. Pokazywały całą prawdę o nas, o tym, jacy byliśmy: szczęśliwi i zadowoleni, zabawni i radośni, Jack i Grace. Podobały mi się, szczególnie te z Fatburgera. Staliśmy w kolejce przy ladzie, czekając, aby złożyć zamówienie. Przytulał mnie i oboje czytaliśmy menu, a jego dłoń leżała słodko na mojej pupie. Wyglądało tak, jakbyśmy mieli po czternaście lat i właśnie wybrali się do parku rozrywki. Chłopak kładzie dziewczynie dłoń na pupie i tak spacerują, szukając przystani oferującej spokojne przeprawy łódkami, w których można pożądliwie i gorączkowo obmacywać się w ciemności. A zdjęcie, gdy wychodzimy do Whole Foods? Cholera, jest tak słodkie, że oprawię je i postawię na kominku. Idziemy właśnie do samochodu zaraz po tym, jak przyłapano nas na całowaniu się w dziale z mrożonkami, trzymamy się za ręce i wesoło nimi machamy. Jack niósł torby z zakupami, a ja drugą wolną ręką odgarniałam mu włosy z twarzy. Spojrzałam na niego, jak to miałam już w zwyczaju, gdy prowadził. Przeważnie w trakcie jazdy rozmawialiśmy i trzymaliśmy się za ręce, albo on bawił się moją nogawką, próbując podwinąć ją wyżej na udzie. Zwykle udawałam, że chcę mu w tym przeszkodzić, ale tak naprawdę podobało mi się, że nie mógł

oderwać ode mnie rąk. Dziś jednak było inaczej. Trzymał mocno kierownicę, miał zaciśniętą szczękę, a na twarzy malował się niepokój. Mogłam to naprawić. Wystarczyło, żebym wzięła jego rękę z kierownicy i mocno chwyciła. Nie umiałam się jednak na to zdobyć. Znów westchnął i byłam pewna, że zastanawiał się, jak pozbyć się napięcia, które między nami powstało. Nie odzywałam się, przygryzając wargę i patrząc przez okno. Co jakiś czas widziałam, że spogląda na mnie kątem oka, odwracając jednak szybko wzrok na drogę, gdy tylko popatrzyłam w jego stronę. Wydawał się taki nieobecny. I bardzo smutny, zaniepokojony. Był tak samo rozdarty jak ja, i serce mi pękało, gdy widziałam, jak się tym przejmuje. Napraw to. Napraw to. Znów przesunął sobie ręką po włosach, chciał chwycić kierownicę, ale byłam szybsza, złapałam jego dłoń i przysunęłam sobie do ust. Odwrócił się szybko w moją stronę, a w jego oczach zobaczyłam zaskoczenie i… ulgę. – Hej – szepnęłam. – Hej, hej. – Uśmiechnął się, a twarz natychmiast mu pojaśniała. Położył nasze dłonie na moim udzie i od razu podciągnął spódnicę, aby mogły leżeć na gołej skórze. Gdy tylko poczułam dotyk jego dłoni, ogarnął mnie spokój. I poczułam wdzięczność. *** Pojechaliśmy do jednej z moich ulubionych restauracji – U Geoffreya, usytuowanej w Malibu, na szczycie pięknego klifu, z widokiem na Pacyfik. Nigdy mu nie mówiłam, że to jedno z moich ukochanych miejsc, a jednak to wiedział. Weszliśmy do środka, trzymając się za ręce, a kelner zaprowadził nas prosto do jednego ze stolików z przodu, z którego rozpościerała się panorama oceanu. Obaj mężczyźni rzucili się, aby odsunąć dla mnie krzesło,

i uśmiechnęłam się, gdy okazało się, że Jack był szybszy. Posadziwszy mnie, usiadł po drugiej stronie i znów uzmysłowiłam sobie, jak niesamowitym jest mężczyzną. Uśmiechał się przez chwilę, słuchając, jak kelner informuje nas o daniach dnia. Następnie wybraliśmy wspólnie butelkę wina i oddaliśmy się atmosferze ciszy, oglądając pieniące się pod nami fale. – Porozmawiamy o tym? – zapytał, zakładając mi za ucho kosmyk włosów, który co chwilę przyklejał mi się do pokrytych błyszczykiem ust. – Możemy, ale to niczego nie zmieni. Wspaniale by było, gdybyśmy mogli przejść przez zatłoczony hollywoodzki klub, trzymając się za ręce, wobec tych wszystkich dziennikarzy i paparazzich, ale nie możemy. Jack ujął moją dłoń. – Nie, sądzę, że nie. – Westchnął, a w jego oczach znów pojawił się niepokój. Za nic na świecie nie chciałam, aby te cudowne zielone oczy stały się smutne. – Więc nie martwmy się na zapas. Poza tym, będę daleko w Nowym Jorku, a ty w tym czasie będziesz mógł znów grać rolę playboya. – Uśmiechnęłam się, obniżając trochę sukienkę i odsłaniając nieco biust, aby przyciągnąć jego uwagę. Oczywiście oczy Jacka niczym magnes natychmiast zwróciły się w tę stronę, a gdy spojrzały na mnie ponownie, ich zieleń biła niesamowitym żarem. Kelner przyniósł wino. Złożyliśmy zamówienie, po czym Jack wzniósł kieliszek w moim kierunku. – Za nasz drugi posiłek na plaży i niech tym razem obędzie się bez gównianej mewy. – To chyba najlepszy toast, jaki kiedykolwiek słyszałam – powiedziałam, stukając wesoło kieliszkiem o kieliszek i próbując wina. Zaczęliśmy się śmiać, a Jack nachylił się nieco przez stół, chwytając mnie za rękę. – Chciałbym ci coś zaproponować.

– Uważaj, Hamilton. Tamtego wieczoru, gdy się poznaliśmy, powiedziałeś, że umówimy się na randkę i tak też się stało. – Przypomniała mi się tamta magiczna noc, gdy żarty i martini lały się strumieniami. – Pamiętam, Sheridan, dobrze się z tobą randkowało. Ale teraz chodzi o coś innego. – Tak? To słucham. – Sączyłam wino, rozpływając się pod dotykiem jego palców, znaczących kółeczka na wewnętrznej stronie mej dłoni. Popatrzył na nasze ręce. – W ten weekend muszę jechać do Santa Barbara. Posmutniałam. Zostało nam zaledwie parę dni, a on wyjeżdżał. Popatrzył mi w oczy spod tych swoich pięknych rzęs. – Chciałbym, żebyś ze mną pojechała. Pojedziesz? – wyrzucił z siebie nerwowo. Czy ja kiedykolwiek mu odmówiłam? Czy mogłabym odmówić teraz? Fantastyczny hotelowy seks! Zachichotałam, zanim zdołałam się powstrzymać. – O czym myślisz? – zapytał i uśmiechnął się, podnosząc kącik ust w tym seksownym półuśmiechu, który powodował, że miękły mi kolana. – Pomyślałam: „Fantastyczny hotelowy seks”. – Uśmiechnęłam się szeroko. Po jego oczach widziałam, że zrozumiał. Wpatrywał się we mnie intensywnie. – Hmmm, hotelowy seks to najlepszy seks – zachichotał tajemniczo. – Hotelowy seks, podczas którego Grace nie musi być cicho – zamruczałam. – Hotelowy seks, podczas którego Jack też nie musi być cicho – odpowiedział od razu, powodując, że mój żołądek zacisnął się na myśl o kolejnej odsłonie, ukazującej tym razem „Agresywnego Jacka”.

– Hotelowy seks, podczas którego wreszcie będziemy uprawiać seks. Czy wypada, abym poprosiła, żebyśmy dali sobie spokój z kolacją i od razu pojechali do Santa Barbara? – zapytałam, tylko częściowo żartem. – Wypada. Jestem bliski porwania cię tam w tej sekundzie. Przydałoby ci się porządne ruchanko. – Podniósł do ust moją dłoń i – przywierając do niej ustami – wysunął język, aby mnie lekko polizać. Otworzyłam usta ze zdumienia. On chce mnie przelecieć. Dlaczego zabrzmiało to tak niegrzecznie, seksownie i wręcz brutalnie w jak najbardziej pozytywnym znaczeniu tego słowa? Przed oczami zobaczyłam koszulkę z napisem: Ruchałam się w Santa Barbara i jedyne, co mi zostało, to fantastyczny orgazm. Brzmiało dobrze. Miałam zostać porządnie przeleciana. Nareszcie. *** Po kolacji ruszyliśmy z powrotem do mieszkania Holly, przez całą drogę się dotykając. Gdy zatrzymywaliśmy się na chwilę na światłach, jego dłonie były wszędzie, na moich nogach, rękach, na mojej sukience i pod nią. Gdy zatrzymywaliśmy się na światłach nieco dłużej, nachylał się nade mną i całował tak intensywnie, jakby ktoś miał mnie zabrać, i zanim to nastąpi, chciał ze mnie wziąć jak najwięcej. Mnie też trochę poniosło. Zdążyłam rozpiąć mu prawie całą koszulę, a marynarka już od dawna leżała na tylnym siedzeniu. Gdy dojechaliśmy do wyjątkowo długo zmieniających się świateł, przyszedł mi do głowy świetny pomysł. Nacisnęłam guzik zamykający dach. Zauważył, co się dzieje, i przestał mnie na moment całować. – Czy ja to zrobiłem? – zapytał zdezorientowany. – Nawet nie dotknąłem tego guzika. – Nie, kochany, ale byłeś blisko dotknięcia innego, o wiele ważniejszego. Pomyślałam, że przyda nam się nieco prywatności – powiedziałam przekornie, podnosząc sukienkę na tyle wysoko, że

mógł zobaczyć białe koronkowe bokserki damskie, którymi właśnie zaczęłam delikatnie kołysać. Wziął głęboki oddech, a jego oczy znów nabrały odcienia ciemnej zieleni. Zauważyłam, że gdy stawały się ciemnozielone, to zawsze oznaczało, że nadchodzi coś dobrego. – Jesteś niebezpieczna, Szalona Dziewczyno. Mamy jeszcze spory kawałek do domu – jęknął, podczas gdy ja nie przestawałam się z nim droczyć, odsłaniając nieco więcej niż tylko bieliznę. – Nie potrzebuję dużo czasu, aby zacząć odprawiać swoje czary, Hamilton, więc po prostu jedź. – Wskazałam na światła, które właśnie zmieniły się na zielone. Uśmiechnął się, położył mi znów dłoń wysoko na udzie i ruszył. Uklękłam i zaczęło się. Zaatakowałam. Zajęłam się nim całym. Ustami mocno ssałam skórę na jego szyi, po czym włożyłam mu język do ucha. Jęknęłam, gryząc go lekko. – Mmm, Jack… nie mogę się doczekać, aż wejdziesz we mnie – mruczałam bez zahamowań, wiedząc, że to spowoduje utratę jego brytyjskich zmysłów. Wypuścił z całą siłą powietrze i widziałam, że mocniej chwycił kierownicę. – Grace… nie wystawiaj mnie na taką próbę – ostrzegł, starając się utrzymać kontrolę nad sobą i moim samochodem. Nachyliłam się i nadal całując mu szyję, wsunęłam jedną rękę w jego włosy, a drugą włożyłam mu między uda i odpięłam zamek. Usilnie próbował mnie odsunąć, ale przegrał tę bitwę już w momencie, gdy powiedział ruchanko. Od tej chwili zaczęło się we mnie gotować, a moja mała i ja tylko czekałyśmy na odpowiednią okazję, aby przeprowadzić atak. A czy ktoś się kiedykolwiek oparł atakującej małej? Jack powinien już wiedzieć, że gdy moja mała czegoś chce, zawsze to dostaje. No i był jeszcze Pan Hamilton Junior, który potrzebował nieco atencji. Objęłam go dłońmi, nachyliłam się i wzięłam go sobie do ust.

– Cholera, Grace… przestań… poważnie, nie… ahhh… Nie. Nie, Grace… Gracy, nie możemy… o, wow… ahhh… naprawdę nie powinniśmy… w… jasna cholera… Poddał się. Słyszałam pisk opon, gdy prowadził tę swoją diatrybę, ale skupiałam się tylko na nim. Lizałam go od nasady po sam koniuszek, obracając językiem dookoła główki, a potem biorąc go całego do ust. Czułam, jak dotyka mojego gardła, i jęknęłam, przyprawiając go o dreszcze. Wtedy właśnie usłyszałam „Jasna cholera” i wiedziałam już, że jest mój. Pruliśmy przez kanion, podczas gdy ja poruszałam się w górę i w dół, pocierając go mocniej rękami. To, że Jack potrafił utrzymać samochód na drodze, miało być dowodem jego umiejętności, więc gdy wsunął mi na chwilę dłoń we włosy, odłożyłam ją pośpiesznie na kierownicę. Wiedziałam, że jest już blisko – jego oddech stał się ciężki, a w głosie, gdy wypowiadał moje imię na sekundy przed kolminacyjnym momentem, słychać było nutę napięcia. Usłyszałam pisk, a potem nastała cisza. Zanim się zorientowałam, wyciągnął mnie z siedzenia, strącając mi przy tym jeden but i położył sobie bezceremonialnie na kolanach. Zatrzymał mnie na ułamek chwili, przed tym, jak doszedł. Uwielbiam dwudziestoczterolatków. Muszę powiedzieć Oprah, żeby dołączyła ich do swojej listy. Teraz jednak „Agresywny Jack” był już w domu – albo raczej w samochodzie, który zdecydowanie okazał się za mały. Usiadłam Pięknisiowi na udach, wbijając kolana w skórzane oparcie za nim, podczas gdy on patrzył na mnie bez słów. Wyciągnął dłoń, aby wcisnąć guzik otwierający dach, który zaczął przesuwać się nad naszymi głowami. Odwróciłam się i zerknęłam przez ramię na rozciągające się przed nami Los Angeles. Mulholland. Dojechaliśmy do Mulholland. Zaparkowaliśmy i wyłączyliśmy silnik; jedyne, co słyszałam, to swój oddech, jego oddech i muzykę. Ciszę nocną wypełniła

piosenka The Cult Fire Woman. Chciałam powiedzieć coś na temat widoku, ale zdecydowanym ruchem zamknął mu usta ręką. – Nie, Grace. Powiedziałem ci, abyś nie wystawiała mnie na próbę – rzekł mrocznym tonem, a kolor jego oczu prawie zlał się z barwą lasu. Jego oddech nadal był nieco nierówny po ostatnich emocjach, ale dało się zauważyć, że odzyskał już nad sobą kontrolę. – Czy powiedziałem ci, jak pięknie dziś wyglądasz w tej sukience? – zapytał, wsuwając jeden palec pod ramiączko i przesuwając dłoń pod materiał. Uniósł mnie nieco drugą ręką, aby wyciągnąć spode mnie sukienkę, drapując ją wokół nas. – Mmm-hmm – odpowiedziałam, myśląc, jaki jest słodki. – Chcę, abyś o tym pamiętała. – chwycił w dłoń jedwab i zerwał go z biustu, wystawiając moje ciało na łaskę wiatru i powodując, że na chwilę zamarłam zaskoczona. Pod spodem nie miałam nic prócz bokserek. Rozrywając mi sukienkę, ani na chwilę nie spuścił wzroku z moich oczu. Wtem warknął. Naprawdę na mnie warknął. Usadził mnie na kolanach i włożył dłoń za taśmę bokserek. – Pomimo że uwielbiam tę koronkę, muszę zobaczyć moją Grace – powiedział, rozrywając mi bieliznę. Byłam całkowicie naga, w samochodzie, na skraju klifu, siedząc okrakiem na moim Brytyjczyku, a Junior, nawiasem mówiąc, był twardy niczym skała i w pozycji wskazującej prosto na mnie. Patrzyliśmy na siebie, a nasz oddech stawał się coraz szybszy. Czekaliśmy, kto się pierwszy złamie. Jack oddychał ciężko, nozdrzami szeroko rozwartymi z żądzy, która przepływała przez jego ciało do mojego. Uniósł kącik ust w szyderczym, niewiarygodnie seksownym uśmiechu. Wyglądał jak zwierzę, pobudzone i gotowe do ataku. Wiejący lekko wiatr wywołał na mojej nagrzanej skórze gęsią skórkę. Obniżyłam się lekko, czując, jak się o mnie ociera. Złamaliśmy się w tym samym momencie, uderzając czołem o

czoło, zębami o zęby i ustami o usta i prawdopodobnie siniacząc się i drapiąc wzajemnie. Przysunął dłonie do moich piersi i zbliżył je do siebie, liżąc w tym samym czasie… coś wspaniałego. Wsunęłam dłonie w jego włosy, przyciągając go bliżej i zaczynając obracać się lekko w biodrach… coś fantastycznego. Gwałtownie podskoczył, popychając mnie biodrami na kierownicę – nacisnęłam łokciem klakson. Całowaliśmy się, ssaliśmy, gryźliśmy, skubaliśmy, jęczeliśmy, mruczeliśmy, dyszeliśmy i obmacywaliśmy. Był wilgotny od mojej wilgoci, a nasze ciała ślizgały się, przyjemnie o siebie ocierając. Czułam jego napierający na mnie twardy członek, drażniący mnie słodko, przy każdym ruchu. Wiedziałam, że to już długo nie potrwa; byliśmy pobudzeni do granic wytrzymałości. Poruszyłam się na jego kolanach w tym samym momencie, co on i wtedy… Poczułam go. On poczuł mnie. Przerwaliśmy oboje i popatrzyliśmy na siebie szeroko otwartymi oczami. Był tak blisko, był dokładnie tam, był prawie… wewnątrz mnie. Czułam go, dokładnie w miejscu, gdzie powinien być. Krew zaczęła mi krążyć szybciej. Chwycił mnie mocniej za uda, trzymając nas idealnie bez ruchu. – O mój Boże, Jack, o matko… proszę… – zadrżał mi głos. Nie mogłam już dłużej czekać. Fizycznie pragnęłam, aby był wewnątrz, teraz, zaraz. Siedział bez ruchu… po czym nagle poczułam lekkie pchnięcie. Przysunął się bliżej, ale nadal jeszcze nie wszedł. Jęknęliśmy równocześnie i wtedy zrobił najbardziej niewiarygodną rzecz. Odsunął się. Krzyknęłam zszokowana. – Nie! Nie, proszę Jack. Wejdź, proszę wejdź. – Starając się przysunąć bliżej, próbowałam znaleźć w jego oczach jakieś

wyjaśnienie. Na twarzy mojego Brytyjczyka widać było toczącą się wewnętrzną walkę. Był równie podekscytowany jak i przerażony. – Nie, Grace, nie w taki sposób – powiedział niepewnie. Jego twarz odzwierciedlała następujące po sobie uczucia pożądania, strachu, złości, aż w końcu czystej cielesnej frustracji, połączonej z determinacją. Cholera. – Nie w samochodzie, nie na zewnątrz, nie w taki sposób. Nie teraz – powtórzył łamiącym się głosem, odsuwając się ode mnie, od mojego ciepła, którym tak bardzo chciałam go otoczyć. Westchnął ciężko, podniósł mnie ostrożnie ze swoich ud i posadził obok. Nadal byłam w szoku. Gdy tylko moje serce i ciało się uspokoiło, zaczęłam powoli rozumieć. Jack chciał, aby to było coś szczególnego. Oboje byliśmy głupi. Szaleni i głupi. Poczerwieniałam nagle. Siedziałam naga w swoim samochodzie zaparkowanym na zboczu góry, z nadal bardzo pobudzonym Brytyjczykiem i oboje staraliśmy się odzyskać panowanie nad sobą. Spojrzałam na niego i uśmiechnęliśmy się do siebie. – To było – wow. Nie mogę uwierzyć, jak trudno było mi się powstrzymać – powiedział. – Nie żartuj. Jestem pod wrażeniem. Jak widać, stałam się małą ździrą. – Zaśmiałam się, zasłaniając nagie piersi kawałkami podartej sukienki. Bokserki? Podarte. Duma? Nieco nadszarpnięta, ale cała. – Ździra staje się tobą, a to, że nie będę w tobie dziś wieczór, nie znaczy, że już wkrótce tam się nie znajdę – odpowiedział, kręcąc na palcu moimi bokserkami, a raczej tym, co z nich zostało. Zdjął i podał mi swoją koszulę, zarzucając na siebie marynarkę. Zapięłam ją i nachyliłam się, aby pocałować go w szyję. – Jak szybko możesz dowieźć nas do domu?

– Zapnij pas, Szalona Dziewczyno – powiedział, położył dłoń na moim udzie i odjechaliśmy w mrok. *** Gdy weszliśmy do domu, chichocząc jak nastolatki, zastaliśmy Holly przy kubełku lodów Chunky Monkey. Spojrzała na nas. Miałam na sobie krzywo zapiętą koszulę Jacka i jeden but. On marynarkę bez koszuli… jak w Miami Vice. U obojga widoczne były na szyi ślady ugryzień. Gdy przeszliśmy obok, pokręciła głową, grożąc nam łyżką. – Lepiej się módlcie, aby nie było tam z wami fotografów. Cholera! – krzyknęła za nami. Pobiegłam w górę schodami, wyprzedzając Jacka. Nadal nie miałam nic pod spodem i przysięgam na święte Chex Mixy, że ugryzł mnie w pośladek. *** Spędziliśmy szaloną noc, przypominającą nieco pierwszy wspólny wieczór. To było trochę tak, jakbyśmy wiedzieli, że następnego dnia o tej porze przekroczymy naszą małą granicę bliskości seksualnej. W powietrzu czuło się atmosferę odliczania, gdy przypominaliśmy sobie najlepsze momenty. Doprowadził mnie do szaleństwa w łóżku, przy drzwiach, pod prysznicem i jeszcze raz… na podłodze w szafie. Miał potargane włosy – moje ręce nie puszczały ich nawet na chwilę, gdy jego szaleńczy język znajdował się w pobliżu wrażliwych damskich punktów. Chciałabym podziękować temu, kto napisał podręcznik czytany teraz przez wszystkich dwudziestolatków, bo z pewnością wiedział, o czym pisze. Nie chodzi o to, że nie było tego, gdy miałam dwadzieścia parę lat, ale jakość zdecydowanie się poprawiła. Nie wiem, czy powinnam dziękować Billowi Clintonowi, pornografii internetowej czy filmowi Seks w wielkim mieście, ale pieprzyć to. I skąd do licha dwudziestoczterolatek wie, jak znaleźć punkt J? Mój najlepszy chłopak nie był w stanie go odszukać nawet z nawigacją TomTom. Prawdę mówiąc, nawet mnie zabrało to trochę

czasu. A mój George? W zamian dostawał to samo. Gdy już z nim kończyłam, błagał mnie, abym dała mu odpocząć – wcześniej się to nie zdarzało. Leżeliśmy w łóżku ze splecionymi nogami i rękami, rozkoszując się poorgazmową ciszą, przerywaną jedynie Odgłosem Zadowolonego Jacka. Uwielbiałam to ciche mruczenie, szczególnie gdy byliśmy tak blisko. Wyciągnęłam się, ziewając głośno i moszcząc w pościeli. Nasz mały kokon był taki ciepły i przysięgam, że moja kołdra stawała się miększa, gdy on pod nią leżał. Jak to możliwe? Teraz był tak dokładnie nią opatulony, że dawało się dostrzec jedynie burzę potarganych włosów i zmierzwionych wystających loczków. Objął mnie niczym wąż, kładąc głowę na moich piersiach. Jego oddech łaskotał mi skórę i zachichotałam, dźgając go w żebra. Czupryna nieco podskoczyła. – Hej, czy naprawdę jedziemy jutro do Santa Barbara? – Lepiej w to uwierz – ziewnął. – O której godzinie wyjeżdżamy? I na jak długo? – Możemy wyjechać zaraz, jak wstaniemy. Wiem, że będziesz mieć dużo spraw do załatwienia przed wyjazdem do Nowego Jorku, więc zostaniemy tylko do niedzieli. Dwie noce. Zostaną mi więc tylko dwie noce do wyjazdu. Szybko odsunęłam tę myśl. – A co, tak w ogóle, tam się dzieje? – zapytałam, wsuwając rękę pod kołdrę. Pogłaskałam jego twarz, a on złapał wargami moje palce i szybko pocałował. – Mam sesję zdjęciową z niektórymi ludźmi z obsady. Jeśli chcesz, możesz ich poznać – powiedział, prawie zawstydzony. – A ty chcesz? – zapytałam. Dopiero co Holly prosiła, abyśmy się nie afiszowali, i pomimo że Jack stwierdził, iż nie dba o to, czy ktoś wie, że jesteśmy… czymkolwiek jesteśmy, zdawałam sobie sprawę, że to nie był dobry pomysł. Im mniej ludzi wiedziało, tym lepiej. – Jasne. Powiedziałem już o tobie mojej koleżance, Rebecce,

a Lane – który w filmie gra Isaaca – słyszał, jak rozmawiam z tobą w któryś dzień przez telefon. Więc powinnaś ich poznać. – Przez chwilę nic nie mówił, a potem dodał. – Oczywiście jeśli chcesz. – Chcę – odpowiedziałam i poczułam, jak się rozluźnia. – A zatem postanowione. Pamiętaj tylko o jednym, Grace. – Tak? Wysunął głowę znad kołdry. Był tak cudownie wymiętoszony i seksowny. – Jak pracuję, to pracuję. Wtedy możesz przyjść i ich poznać. Bo gdy nie będę pracować… – przerwał, pozwalając mi dokończyć. – Będziesz zajmować się mną, George. – Uniosłam brwi. Spojrzał na mnie i to wystarczyło, aby sutki stanęły mi na baczność. Zauważył to i zaczął całować mnie wzdłuż kości obojczykowej, obejmując moje piersi. Odsunęłam się na drugą stronę łóżka. – Hej, gdzie poszłaś? – zapytał zaskoczony, – Idziemy spać, kochanie, aby szybciej nastało jutro. Zaśmiał się i przysunął bliżej, przytulając się do mnie w najmilszy na świecie sposób. – Dobranoc, moja słodka – szepnął, chwytając moje piersi. Westchnęłam wesoło i zamknęłam oczy, zmuszając się do snu. Jutro wyjeżdżamy. A potem? Niech się zacznie cudowne ruchanko.

rozdział dwudziesty Kiedy się rano obudziłam, czułam w powietrzu niemal atmosferę świąt Bożego Narodzenia. Podekscytowana zaczęłam skakać po łóżku i śpiewać do melodii dziecięcej wyliczanki: „Ruchanko, będzie ruchanko!”. Jack jęknął spod kołdry. Stojąc nad nim w zwycięskiej pozie, dźgnęłam go palcem u nogi. – Hej, wstawaj! Wydawało mi się, że zapowiedziałeś na dziś ruchanko – ogłosiłam przekornie, dużym palcem ściągając z niego powoli kołdrę i odsłaniając zmarszczone czoło, ściągnięte brwi, gniewne spojrzenie i zaciśnięte z dezaprobatą usta. Zsuwając kołdrę jeszcze niżej, ujrzałam silną klatkę, szczupłe biodra, mój ulubiony szlak w kolorze blond oraz… witaj, mój kochany! Poranny Pocisk. I choć oczy mówiły „nie”, jego miecz jednoznacznie wskazywał „tak”. Otworzyłam pożądliwie oczy. Jack przeciągnął się, wyginając plecy, dzięki czemu jego broń jeszcze bardziej uwypukliła się w bokserkach. Przygryzłam wargę. Nie mogę się rozpraszać, bo nigdy nie dojedziemy do Santa Barbara. – Hej, George, idziemy! Wstawaj! – szturchnęłam go, nucąc pod nosem mój oryginalny stworzony przed chwilą kawałek. – Grace, przestań – ostrzegł, próbując wyciągnąć kołdrę spod moich podskakujących stóp. – George. George. George – skandowałam przy każdym podskoku. Znów spojrzał na mnie gniewnie zaspanym wzrokiem. – Grace, ostrzegam cię. – A ja ciebie ostrzegam, chłopaku. Powiedziałeś, że dziś mnie przelecisz. – Podskoczyłam wyżej. Łóżko zaczęło skrzypieć dwuznacznie. – Dostaniesz zaraz klapsa, jeśli się nie uspokoisz – powiedział. – Poważnie, przestań skakać. Nie będę dwa razy powtarzać. Objął mnie całą wzrokiem, a jego oczy pociemniały. Stałam nad nim w białej rozpinanej koszuli, z włosami w nieładzie i z

rozświetlonymi oczami. Znów zaczęłam skakać. Wtedy on zerwał się niczym kot. Złapał mnie w powietrzu, poderwał w górę nogi i powalił na plecy, aż straciłam na chwilę oddech. Usiadł na mnie, podczas gdy, chichocząc, próbowałam złapać powietrze. – Grace, musisz się uspokoić. Nie możemy jeszcze jechać do Santa Barbara. – A czemuż to? – zapytałam, bezskutecznie starając się wyzwolić. – Przede wszystkim dlatego, że jeszcze się nie spakowałaś. – I tak planuję być naga przez większą część pobytu – broniłam się. – Po drugie, w hotelu nie zameldują nas przed południem. – Możemy to zrobić w samochodzie – zażartowałam, próbując uwolnić ręce, aby móc go chwycić. Mój dotyk potrafił być bardziej przekonywujący. Wiedział o tym i dlatego trzymał mi dłonie na poduszce nad głową. – Po trzecie, nie zauważyłaś, że nie ma jeszcze szóstej? Znieruchomiałam. Spojrzałam przez okno i zobaczyłam, że zaczynało dopiero świtać. Nawet cholerne ptaki jeszcze się nie obudziły, a ja skakałam po łóżku niczym wariatka, śpiewając o nadchodzącym ruchanku. Spojrzałam na Jacka, który, już zupełnie rozbudzony, patrzył na mnie gniewnie, bez cienia humoru w oczach. Przełknęłam ślinę. – Przepraszam, nie sądziłam, że jest tak wcześnie. To pewnie dlatego, że tak mi śpieszno. – Uśmiechnęłam się, czując, jak rumieniec zalewa mi policzki. – Szalona – potrząsnął głową i przyciągnął mnie bliżej. Położyłam mu ręce na ramionach i przytuliłam się mocno. Leżeliśmy tak objęci przez chwilę, po czym dłonie Jacka zaczęły muskać moje plecy. Wciągnęłam głęboko jego zapach, spotęgowany sennym ciepłem. Tytoń do fajki, czekolada i Hamilton. – Czy to normalne, że nie mogę doczekać się wieczoru? –

szepnęłam mu do ucha, a serce omal nie wyskoczyło mi z piersi. – Ja też nie mogę się doczekać – westchnął. Dotknął ustami moich policzków, a potem ust. – A teraz, Grace, na miłość boską, czy możemy jeszcze parę godzin pospać? – mruknął, wciągając mnie pod kołdrę. – Ty możesz spać, ale ja muszę zacząć się pakować. Zresztą ty też. O której godzinie cię obudzić? – Już jestem spakowany, mam torbę w samochodzie. – Ziewnął, dotykając moich włosów i próbując zmusić do pozostania w łóżku. – Już jesteś spakowany? Chcesz powiedzieć, że mogliśmy jechać wczoraj wieczorem? – krzyknęłam. Zakrył sobie uszy. – Grace, wyjedziemy za parę godzin – próbował mnie udobruchać. – Ucisz się, kobieto i chodź tu z tymi cyckami. Wiesz, że bez nich nie zasnę. – W końcu udało mu się złapać mnie i przyciągnąć do siebie. Zaczęłam chichotać, a on wsunął mi dłonie pod koszulę i przytulił się. Przez chwilę jego palce jak zwykle wędrowały po moim ciele, muskając sutki, aż te stały się twarde. Robił to zawsze do chwili gdy, wzdychając, wtulałam się w niego lekko, a on też się przytulał. Jedną rękę wsuwał pode mnie i pod poduszkę, a drugą wkładał mi pod rękę, otulając mnie całą i przyciągając tak mocno, że przypominałam nadzienie w kanapce Hamiltona. Na koniec całował mnie w usta i zazwyczaj jeszcze za uchem, kładąc następnie głowę na poduszce. Potem następowało delikatne, zadowolone mruknięcie i w ciągu następnej minuty lub dwóch zasypiał. Teraz było podobnie. Leżałam cicho w objęciach mężczyzny, którego miesiąc temu nawet jeszcze nie znałam. Nie mogłam się doczekać wieczoru… *** Udało mi się zaciągnąć jego tyłek do samochodu przed dziesiątą trzydzieści. Leżałam w łóżku do momentu, aż nabrałam pewności, że mocno śpi, po czym zaczęłam się cicho pakować.

Poszłam do pokoju Holly, wiedząc, że będzie już na nogach, i zaczęłyśmy rozprawiać nad bielizną, którą powinnam wziąć: słodką czy flirciarską? Wzięłam i taką, i taką. Obudziłam go dokładnie o dziewiątej, ściągając z niego kołdrę i zostawiając zwiniętego w kłębek. Tego ranka był nieco marudny, ale wystarczyło zanęcić go nieco biustem, aby skoczył na równe nogi. Próbował jeszcze dostać więcej – hm, hm – ale powiedziałam, żeby oszczędzał siły na wieczór. Od czasu nowego koncertu grupy New Kids, który był absolutnym hitem wszech czasów, na nic tak się nie cieszyłam jak na tę noc. Zjedliśmy szybkie śniadanie: płatki z zimnym mlekiem i owocami. Nie chciałam marnować czasu na gotowanie w sytuacji, gdy już dawno mogliśmy być w drodze. Jadł w wykańczająco wolnym tempie, goniąc łyżką pływające w mleku miodowoorzechowe Cheeriosy, a gdy zaczął konwersować z resztkami płatków, wyrwałam mu po prostu miskę i wrzuciłam do zlewu. Zaśmiał się i w końcu uległ. – Gdybym cię nie znała, powiedziałabym, że grasz na zwłokę. – Pogroziłam mu palcem, podczas gdy on sączył sok. – Nie gram na zwłokę, ale śniadanie jest najważniejszym posiłkiem dnia, Grace – odpowiedział, wybierając ze szczególną starannością banana. – Chyba jednak naprawdę grasz na zwłokę. Denerwujesz się? Czyżbyś miał lekką tremę, wielkoludzie? – zapytałam, chwytając banana i imitując na nim obsceniczne gesty. – Nie sądzę. Lubię po prostu się z tobą droczyć. Gdybym cię nie znał, powiedziałbym, że jesteś nieco podniecona – powiedział przekornie, obejmując mnie w pasie. – Cholera, jestem bardziej niż podniecona. Potrzebuję, żeby ktoś mnie mocno przeleciał i ty jesteś tym, kto to zrobi – ogłosiłam zdecydowanie, pchając go w stronę schodów. – Mam w sobie dziurę, którą trzeba zapełnić, pole, które trzeba zaorać i skarpetę, którą trzeba wypchać. Jack uniósł brwi.

– To dość wulgarne, kochanie – powiedział z naganą w głosie, a w jego oczach pojawiły się złośliwe chochliki. – A teraz zmiataj na górę, bierz prysznic, umyj klejnoty, i zawieź mój napalony tyłek do Santa Barbara, abyś mógł mnie wywindować na spotkanie ze Stwórcą. – Dosłownie siłą zmusiłam go do wyjścia po schodach. Śmiał się cały czas, aż w końcu wszedł do łazienki, wciąż potrząsając głową. Ten mały skurczybyk bawił się ze mną. Pomyślałam więc, że może tym razem to ja będę musiała przejąć stery. *** Jechaliśmy wzdłuż wybrzeża ze spuszczonym dachem, w okularach słonecznych i przy włączonej głośno muzyce. To był jeden z tych idealnych południowokalifornijskich dni: dwadzieścia parę stopni, żadnych chmur i jasne słońce. Kierując się drogą PCH na Santa Barbara, mieliśmy ocean po lewej stronie. Między nami leżała otwarta torba Chex Mixów i podawaliśmy sobie nawzajem płatki Wheat Chex oraz pieczywo chrupkie, delektując się wspólnie spędzanym czasem. Co jakiś czas przez głowę przelatywała mi myśl o wyjeździe do Nowego Jorku, ale szybko odsuwałam ją na bok. Nie mieliśmy dużo czasu. Zamierzałam więc spędzić każdą sekundę, przeżywając ją tu i teraz, kochając mężczyznę siedzącego obok mnie. Miałam dużą wprawę w odkładaniu spraw na później. Prawa dłoń Jacka założyła obóz na mym lewym kolanie – wiedziałam, co robię, ubierając szorty; rozkoszowałam się każdym momentem, gdy jego skóra dotykała mojej. Obserwowałam, jak prowadzi. Wiatr rozwiewał mu włosy, na oczach miał ciemne okulary. Nie ogolił się rano, bo nie dałam mu wystarczająco dużo czasu. Próbował zaciągnąć mnie pod prysznic, ale stanowczo odmówiłam, wiedząc, że nie dalibyśmy rady wystać tam razem bez obmacywania. Z profilu jego twarz była jak zawsze zachwycająca: silne szczęki, wyrzeźbione kości policzkowe, słodkie usta. Zauważył, że się w niego wpatruję, i uśmiechnął się tym swoim seksownym

uśmiechem, który tak kochałam. – Co tam, Szalona? – zapytał, podnosząc moją dłoń do ust. – Tak sobie patrzę. Wypalam to na płytce w mózgu. Nas, razem – odpowiedziałam, odgarniając mu włosy z twarzy. – Jezu, ale jestem dziś sentymentalna! – jęknęłam, osuwając się na siedzenie i podkulając pod siebie nogi. – Nie wydaje mi się. Sam też zrobiłem małe wypalanie płytki. Co ja pocznę bez mojej Szalonej Dziewczyny? – jego głos zabrzmiał poważniej, niż się spodziewałam. – No właśnie! Kto cię będzie zmuszał do oglądania Golden Girls? – odpowiedziałam przekornie. – A kto będzie sprawdzać, czy spłukałaś z włosów cały szampon? – odbił piłeczkę. – Kto cię będzie zaopatrywać w jedzonko z Fatburgera? – Kto będzie ci wrzucać do majtek kukurydzę? – powiedział poważnie. – Czyje piersi będziesz trzymać, zasypiając? – Kto będzie słuchać twojego chrapania? – zachichotał. – Hej, ja nie chrapię! – Jasne, Grace, nie chrapiesz – powiedział ironicznie, kręcąc głową. Przez chwilę nic nie mówiliśmy. – A tak poważnie, czy ktoś będzie słuchać twojego chrapania? Tam, w Nowym Jorku? Myślisz, że… nie wiem… mogłabyś chrapać dla kogoś innego? – wyglądał na zdenerwowanego, choć dobrze to ukrywał. – A ty będziesz trzymać piersi kogoś innego, kiedy mnie nie będzie? – zapytałam cicho, a w mojej wyobraźni od razu pojawiła się Marcia. – Zapytałem pierwszy. – Cóż, chciałabym wyjaśnić, że skoro oficjalnie nie chrapię, odpowiedź brzmi „nie”: nie planuję chrapać przy nikim innym, gdy mnie tu nie będzie – czułam, że sama się denerwuję. Pierwszy raz rozmawialiśmy o przyszłości. Przez chwilę Jack nic nie mówił, zauważyłam jednak, że

twarz mu się rozluźnia. Wcześniej był dość spięty. – A ty? – zapytałam – Co ja? – odbił piłeczkę. – A ty? I trzymanie piersi? Czy będziesz… trzymać… piersi kogoś innego? – Przestałam prawie oddychać. Rozmawiałam z dwudziestoczteroletnim mężczyzną, który mógł tak naprawdę mieć każdą, którą by tylko zechciał. Czy rzeczywiście mogę go prosić o trwanie w celibacie, gdy wyjadę? Tak, możesz, a on musi ci odpowiedzieć. Czekałam. – Grace, mogę szczerze i bez wahania powiedzieć, że nie ma na tej planecie piersi innych niż twoje, które chciałbym trzymać w dłoniach, zasypiając czy robiąc cokolwiek innego. – Och, misiu, to są najsłodsze słowa, jakie słyszałam – krzyknęłam, przybierając obrzydliwie słodki ton głosu, i składając mu na policzku mokry całus. – Fuj, nie nazywaj mnie misiem. Mam już wystarczająco dużo przezwisk – żachnął się, czując, że kryzys został zażegnany. – Oj, pieprz się, kochanie – rzuciłam z drwiną w głosie. – Jeśli jednak zdarzy się, że Jessica Simpson się na mnie przewróci i będę musiał podtrzymać ją za coś… Polizałam palec i włożyłam mu do ucha, Zaśmiał się, a ja miałam tylko nadzieję, że oboje dotrzymamy złożonych obietnic. *** Gdy dotarliśmy do Santa Barbara, zbliżało się południe. Jechaliśmy wąskimi, wijącymi się pomiędzy drzewami uliczkami. Zdałam sobie sprawę, gdzie mieliśmy się zatrzymać. W znanym hotelu Four Seasons Biltmore byłam raz, wkrótce po tym, jak przeniosłyśmy się z Holly do Kalifornii. Łączył hiszpańską architekturę i kalifornijską przestronność. Zaparkowaliśmy przed wejściem, a parkingowy wniósł bagaże. Gdy Jack nas zameldował, ucieszyłam się, słysząc, że ulokujemy się w jednym z domków zaraz nad oceanem. Uniosłam

brwi na myśl o dodatkowej dozie intymności, którą takie miejsce nam zapewni, a Jack, jakby czytał w moich myślach, puścił znacząco oko. – Chciałem, abyś mogła pokrzyczeć sobie do woli, Szalona – szepnął, a w jego zielonych oczach pojawił się żar. Czułam, jak robi mi się ciepło na sam dźwięk tego droczącego się ze mną głosu. – Czyżby ktoś miał sprawić, że będę krzyczeć? – zapytałam cicho, dotykając ustami jego szyi i słysząc dyskretne chrząknięcie portiera. – Możesz na to liczyć, kochanie – Jack zakradł się dłonią niżej i ścisnął mój pośladek. Zachichotałam na samą myśl, czekając, aż portier wręczy nam klucze. Właśnie kierowaliśmy się w stronę domków, namiętnie się całując, gdy nagle usłyszałam kobiecy głos. – A kogóż my tu widzimy? Odwróciłam się i ujrzałam ładną blondynkę stojącą obok wysokiego szatyna, który zdecydowanie dużo czasu spędzał na siłowni. Uśmiechali się, patrząc, jak macamy się w lobby. Jack ścisnął jeszcze raz mój pośladek i ruszył w ich stronę. Z uśmiechem podał dłoń mężczyźnie i przytulił kobietę – tak jak przytula się młodszą siostrę. – Lane, Rebecca, to jest Grace – powiedział, przyciągając mnie do siebie. Przywitałam się, podając im dłoń. Wydawało mi się, że byli rozbawieni sytuacją i zmierzyli mnie wzrokiem z góry na dół, ale nie było to ani trochę złośliwe. Od razu poczułam bijącą od nich przychylność – miła odmiana. – Gracy, znasz ich pewnie lepiej jako Isaaca i Penelope. Aktorzy występujący w filmie. Od razu wiedziałam, że polubię Lane’a, który uśmiechał się do mnie szeroko. Rebecca była nieco ostrożniejsza w ocenie, jak to zwykle między kobietami. W filmie grała ukochaną Jacka i ciekawiło mnie, jak wyglądała ich relacja poza planem. – Bardzo mi miło. Też się tu zatrzymujecie? – zapytałam, zauważając, jak Lane wpatruje się z uznaniem w mój biust, po

czym przybija Jackowi piątkę. Rebecca zaczęła się śmiać. – Tak. Jutro mamy sesję zdjęciową, więc kilka osób zdecydowało się przyjechać dzień wcześniej. – Uśmiechnęła się nieco cieplej i miałam przeczucie, że naprawdę ją polubię. – Nie wiem, dlaczego Hamilton trzymał cię w ukryciu, Grace. Jesteś super! – wykrztusił Lane. – Dzięki, Lane. Podobno mam dość fajne balony. – Zaśmiałam się, a Jack poczerwieniał i potrząsnął głową, zamykając oczy. Wiedziałam jednak, że cieszył się, iż tak szybko znalazłam wspólny język z jego znajomymi z ekipy. – Jakie macie plany na popołudnie? My idziemy na lunch. Może się przyłączycie? – zapytała Rebecca. – Właśnie szliśmy do pokoju, aby się rozpakować… – zaczął Jack. – Chętnie! – wtrąciłam, uśmiechając się. Teraz moja kolej, aby grać na zwłokę, tak dla zabawy. Postanowiliśmy spotkać się w restauracji nad oceanem za piętnaście minut. Pożegnaliśmy się i ruszyliśmy w stronę naszego domku. Szliśmy wybrukowaną alejką i Jack spojrzał na mnie z niedowierzaniem. – A co się stało z twoim „nie mogę się doczekać ruchanka”? Myślałem, że spędzimy dziś trochę czasu sami – powiedział, przerzucając moją małą podróżną torbę przez ramię, aby móc przytulić mnie z drugiej strony. – Chcę pobyć trochę z twoimi znajomymi, jeśli jest okazja. Poza tym przypomnij sobie, jak mi dziś rano dokuczałeś za moją chcicę, teraz ja sprawię, że będziesz o to błagał – odpowiedziałam rzeczowo, gdy doszliśmy do frontowych drzwi. Przez moment przyglądał mi się uważnie, po czym otworzył drzwi. Wpuścił mnie pierwszą. Weszłam i zobaczyłam cudowne, romantyczne wnętrze. Kominek, prywatne patio, widok na ocean i fantastyczne, królewskie łoże, kuszące z sypialni. Zarejestrowałam to wszystko w ciągu siedmiu sekund, których on potrzebował, aby zamknąć drzwi, odwrócić się, podnieść mnie i do tychże drzwi

przycisnąć. Jego oczy wprost przewiercały mnie na wylot, podczas gdy on sam przeprowadził atak językiem na moją szyję. Porywczość tej akcji pozbawiła mnie oddechu. Spuścił głowę i delikatnie ugryzł mnie w ucho. – Chcesz, abym błagał, Grace? – szepnął. – Uh – huh – wykrztusiłam, powoli tracąc koncentrację. Siłą rozwarł mi nogi i oplótł je sobie w pasie. Czułam, jak mocno do mnie przylega, i wydałam z siebie cichy jęk. – Błagam cię, Grace. Błagam się, abyś pozwoliła mi pocałować twoje słodkie cycki. – Przesunął językiem od mego dekoltu do nasady szyi. – Błagam, abyś pozwoliła mi się gryźć. – Przycisnął mnie mocniej, powodując, że westchnęłam głośniej. – Błagam cię, abyś pozwoliła mi w sobie zasmakować. – Przytrzymał mnie przy drzwiach siłą własnego ciała, wsuwając mi jedną rękę pod szorty i od razu znajdując czułe miejsce. Przycisnął mocno w dół. Jęknęłam jego imię. – I błagam cię, abyś pozwoliła mi się w siebie zanurzyć i poczuć, jak obejmujesz mojego penisa, raz po raz dochodząc – powiedział, doprowadzając mnie do najszybszego orgazmu, jaki miałam. Wisząc na drzwiach, krzyknęłam jego imię. Połączenie dłoni Jacka i słów wypowiedzianych z tym cholernym akcentem to było za wiele. Znów doszłam, delikatniej, ale głębiej niż za pierwszym razem. Zawsze uwielbiałam Hamiltonowe Sprośne Gadanie… Odsunął się i patrząc na mnie prawie czarnymi oczami, oblizał sobie palce. – A teraz zobaczymy, kto będzie później błagać. – Uśmiechnął się drwiąco, obserwując, jak malujące się na mej twarzy oszołomienie ustępuje wyrazowi determinacji. – Chodźmy na ten lunch, na który tak nalegałaś, kochanie – powiedział, zakładając okulary słoneczne i uśmiechając się nonszalancko. – Pff – wyrzuciłam z siebie, zezując i czując, że delikatnie drżą mi nogi. Zapowiadał się najdłuższy dzień mojego życia. ***

Zjedliśmy lunch z Rebeccą i Lane’em, a ja nasłuchałam się opowieści z planu. Z zainteresowaniem obserwowałam Jacka wśród przyjaciół. Spędziliśmy tak wiele czasu zamknięci w naszej bańce rozkoszy, że teraz miło było porozmawiać z kimś jeszcze. Jack opowiedział im z dumą o roli, którą dostałam, i pomimo że w jego głosie dźwięczała smutna nuta (tylko ja zresztą byłam w stanie ją wyczuć), bez wątpienia stał się moim największym fanem. Gdy Lane zapytał, jak zamierzamy utrzymać związek na odległość, Jack tylko się uśmiechnął, pocałował moją dłoń i odpowiedział: – Coś wymyślimy. Rebecca najwyraźniej uwielbiała Jacka, a on ją, i czułam się spokojna, zostawiając go z tak dobrą przyjaciółką. Wcześniej tego lata Lane występował w dość znanym filmie i rozpoznała go grupa kobiet siedząca przy stoliku obok. Wkrótce skojarzyły też Rebeccę i Jacka, i w końcu, chichocząc, zdecydowały się podejść. Gdy stanęły przy nas, Lane zaczął wszystkie przytulać. Był przy tym bardzo naturalny, w przeciwieństwie do Jacka, który jak zawsze zachował lekką rezerwę. Naprawdę nie czuł się komfortowo z nowo nabytą popularnością, ale starał się, jak mógł. Rozmawiali o sesji zdjęciowej przewidzianej na kolejny dzień. Zapowiadała się dobrze, ale nie byłam pewna, czy Jack oczekuje, że z nim pójdę. Miałam wrażenie, że Rebecca i Lane prawdopodobnie nie mieliby nic przeciwko temu, ale nie chciałam przeszkadzać. Jack cały czas trzymał rękę na mojej nodze, na ramieniu albo w mojej dłoni. Zachowywał się tak, jakby nie słyszał nic z tego, co Holly powiedziała o nierzucaniu się w oczy, i za to go kochałam i nienawidziłam zarazem. To mnie miały ukrzyżować fanki, jeśli pojawiłoby się więcej naszych wspólnych zdjęć. Jack naprawdę nie zdawał sobie sprawy z wrażenia, jakie wywoływał. Gdy chichoczące kobiety odeszły, przeprosiłam i wyszłam do toalety. Lane szedł właśnie do lobby, aby zadzwonić, więc odprowadził mnie do wyjścia.

– Cieszę się, że cię poznałem, fajna z ciebie laska. – Uśmiechnął się. – Tak, tak, założę się, że mówisz to wszystkim dziewczynom Jacka – odpowiedziałam przekornie. – Nie, poważnie, jesteś fajna. – Zostawił mnie, a ja, płonąc rumieńcem, skierowałam się do łazienki. Wracając chwilę później do stolika, zauważyłam, że Jack i Rebecca pochłonięci są rozmową. Wchodząc z rozmysłem za rosnącą w doniczce palmę, zaczęłam podsłuchiwać. Nie miałam w tej sytuacji żadnych wyrzutów sumienia. – Dwadzieścia sześć? Dwadzieścia siedem? Ma więcej niż dwadzieścia siedem? Jack wzruszył ramionami, a w jego oczach pojawił się blask. – Ile ona ma lat, Jack? – Właściwie to nie wiem. Nie powiedziała mi, a ja nie pytałem. Myślę, że około trzydziestu, może trzydzieści jeden. Określiłem to na podstawie tego, co mówi o facetach. – Wow, nie wygląda na tyle – krzyknęła Rebecca. W tym momencie stała się moją ulubienicą. – Pewnie, że nie – zachichotał. – Koleś, powinieneś zobaczyć teraz swoją twarz. Jesteś cały zarumieniony! Jaka z ciebie baba! Zaśmiał się. – Zawsze byłem babą – wiesz o tym. Żartowali jeszcze przez minutę, po czym opowiedział jej naszą historię. Gdzie się spotkaliśmy, jak, i całą resztę. Słuchając, obserwowałam, jak zmienia mu się twarz, gdy wspominał o czymś, co ja powiedziałam albo co robiliśmy. Nie powinnam była podsłuchiwać, ale cieszyłam się, że to zrobiłam. Dzięki temu dowiedziałam się kilku ciekawych rzeczy o nim i o tym, co do mnie czuje. Z każdą sekundą zatracałam się coraz bardziej. – A teraz dostała angaż w tym przedstawieniu, co oczywiście jest dla niej ogromną szansą. Niestety, to w Nowym Jorku, i za parę dni wyjeżdża. Po prostu moment jest do bani – westchnął, opadając na krzesło.

– Ale przecież nie wyjeżdża na zawsze, prawda? Poza tym, skarbie, przy tych wszystkich wywiadach, które cię czekają, też spędzisz w Nowym Jorku mnóstwo czasu. Przestań więc się roztkliwiać, Hamilton. Uśmiechnął się do niej. Wydawali się bardzo dobrymi przyjaciółmi. – Wiem, że masz rację. Nie mogę tylko rozgryźć, co ona chce z tym wszystkim zrobić. Chodzi o to, że, sam nie wiem, ona mnie kręci, i myślę – nie, jestem pewien, że ja też ją kręcę. Ale przygotowuje się do tego przedstawienia. To tak ważne dla niej i dla jej kariery. – A ty nie? Jezu, ten film przyniesie ci wielką sławę! Może to nie najlepszy czas, aby mieć dziewczynę – powiedziała na głos to, o czym sama z trwogą myślałam. Jack nic nie odrzekł. Wyszłam zza palmy i ponownie wkroczyłam do restauracji, stukając głośniej klapkami, aby dać im znać o swojej obecności. Jack od razu złapał moją dłoń, a ja uniosłam jego palce i pocałowałam delikatnie. Uwielbiałam go. Gdy Lane do nas dołączył i skończyliśmy lunch, było już dobrze po czternastej trzydzieści. Jack wykręcił się z ich propozycji popołudniowego żeglowania, mówiąc, że już coś mamy zaplanowane. Uniosłam brwi zdziwiona – nic o tym nie wiedziałam. Gdy wychodziliśmy z restauracji, Rebecca mnie przytuliła. Mile zaskoczona odwzajemniłam się tym samym. – Bardzo się cieszę, że cię poznałam, Grace. Nawet nie wiesz, jak bardzo. – Ja też się cieszę. Zobaczymy się później? – zapytałam. – Na pewno. Lane chwycił mnie w niedźwiedzi uścisk, a ja zaczęłam się śmiać, gdy jego dłonie powędrowały na moje pośladki. – Hej, ręce z dala od mojej dziewczyny. – Jack odciągnął mnie szarmancko. – Poważnie, Jack, nie mogę się powstrzymać. To jest taka fajna kobitka – ogłosił Lane z przekorą w głosie, dając mi klapsa.

Podskoczyłam zaskoczona. – Zrobisz to jeszcze raz i ci oddam – odpowiedziałam, szczypiąc Lane’a… w policzki. Pożegnaliśmy się i ruszyliśmy przez lobby w stronę spa. – Co teraz robimy? – zapytałam z ciekawością. – Zamówiłem kilka masaży. Powinno być chyba fajnie, nie? – zapytał, kiwając głową w kierunku portiera, gdy przechodziliśmy przez drzwi. – Pewnie. Bardzo się starasz w ten weekend, Panie Romantyczny. Ale powiedziałam ci, że ja tego nie potrzebuję. Jedyne, czego potrzebuję, to czuć ciebie w sobie, głęboko – szepnęłam, idąc za panią ze spa, która prowadziła nas do apartamentu dla par. Poinstruowała, co mamy zdjąć, a co zostawić, jeśli chcemy. I wyszła, dając nam czas na rozebranie się. Apartament wychodził na ocean i można było z niego oglądać fale i wsłuchiwać się w ich szum. Wciągnęłam głęboko słone powietrze, a Jack zaczął się rozbierać. – Pokażę ci mój, jeśli ty pokażesz mi swój, Hamilton – zażartowałam, ściągając przez głowę halkę. Miałam na sobie nowy stanik, którego jeszcze nie widział. Biały, koronkowy, mocno odsłaniający. Słodki i flirciarski. Kiedy zobaczył mnie prawie rozebraną, jego oczy, jak zawsze, pociemniały, a ja delektowałam się swoim małym striptizem. Powoli ściągnęłam szorty, odwracając się, aby zarzucić je na krzesło i pokazać przy tym białe, koronkowe damskie bokserki, podobne do tych, które podarł poprzedniej nocy. Właśnie ściągał koszulę, ale stanął bez ruchu, gdy zobaczył, że sięgam na plecy i odpinam biustonosz. – Teraz będziemy się masować… żadnych wygłupów – powiedziałam z naganą w głosie, zsuwając stanik i rzucając nim w Jacka. Biustonosz uderzył go w głowę i opadł mu na twarz; wyglądał jak z filmu Dziewczyna z komputera. – Pytanie tylko, czy mam je zostawić, czy ściągnąć? Czy chcę, aby wszędzie mnie masowała? – wsunęłam palce za tasiemkę

po obu stronach bokserek, prawie je ściągając i zasłaniając jedynie newralgiczne punkty. – Hmmm, sama nie wiem. A ty co o tym myślisz, Jack? – zapytałam, opuszczając je nieco niżej i przechylając się, aby mógł odrobinę więcej dostrzec. Odwrócił się szybko, rozebrał do naga i zanurkował pod koc leżący na łóżku do masażu. Wcisnął twarz w poduszkę, a ja usłyszałam, jak jęczy. Zaśmiałam się, kończąc rozbieranie i wślizgnęłam pod koc na moim łóżku. Chichotaliśmy przez parę minut, czekając na masażystkę i trzymając się za ręce. Przez kolejne półtorej godziny relaksowaliśmy się, rozkoszując zabiegiem. Po masażu ubraliśmy się i wróciliśmy do domku. Nie wiedziałam nic o planach na wieczór i z radością oddałam stery Jackowi. Kiedy zbliżaliśmy się do domku, poczułam lekkie podenerwowanie. Czy będziemy się teraz kochać? Nie chcesz się kochać? Oczywiście, że chcę. Ale czy będę mieć czas przebrać się w moją słodko-flirciarską bieliznę? Jack podjął decyzję za mnie, gdy tylko weszliśmy do środka. – A więc, zostawię cię na moment, abyś się odświeżyła, i zaraz wrócę. Zarezerwowałem nam stolik na kolację. Może być? – Tu w hotelu, mam nadzieję – mruknęłam, przyciągając go do siebie i przytulając. – Tak, tu w hotelu. Doszedłem do wniosku, że tak będzie bezpieczniej. Jeśli napadnie cię chcica na kolacji, będziemy mieć blisko – powiedział przekornie, mocno mnie przytulając. Poczułam we włosach jego ciepły oddech. Będzie mi tego brakowało – tulenia, przekomarzania, rozmów, wszystkiego, co tworzyło nas, Jacka i Grace. Odsunęłam się lekko, patrząc mu w oczy. – Dziękuję. – Za co? – zapytał, zaskoczony. – Za ten weekend. Jest idealnie – odpowiedziałam, całując go delikatnie. Pocałował mnie powoli, leniwie, rozniecając ogień, który

cały czas się pomiędzy nami żarzył. – Weź prysznic. Przyjdę po ciebie za chwilę – szepnął. Westchnęłam, patrząc, jak wychodzi, po czym zaczęłam się przygotowywać. Miałam się namiętnie kochać z Jackiem Hamiltonem, zanim ta noc się skończy. *** Podczas gdy ja się przygotowywałam, Jack był… gdziekolwiek był. W tym niezbyt długim czasie udało mi się doprowadzić samą siebie niemal do stanu histerii. Byłam podekscytowana, zdenerwowana, rozgorączkowana, wyczerpana, zakochana… I jeszcze jakaś? Napalona; szalenie napalona. Oczywiście, że tak. Założyłam swoją ulubioną czarną sukienkę, odsłaniającą dekolt, który pokryłam brokatem. Jack nie pozwalał mi już nosić niczego z głębokim dekoltem, jeśli nie towarzyszyła temu lekka poświata blasku. Upięłam włosy w misterny kok wysoko na czubku głowy, wypuszczając gdzieniegdzie kilka niesfornych kosmyków i osiągając przez to efekt mówiący: „Ta fryzura ma wyglądać zwyczajnie, ale tak naprawdę jej zrobienie zajęło mi godzinę”. Spryskując się w odpowiednich miejscach perfumami, ze zdziwieniem odkryłam, że nie byłam tak podenerwowana od czasu, gdy miałam stracić dziewictwo: Tommy Jenson, klasa maturalna. Piwnica jego rodziców, na kocu, który pachniał obozem. W radio Young MC. Było szybko i boleśnie. Ugh. Teraz byłam dziewicą Hamiltona i nie mogłam się doczekać defloracji. Jack podszedł do drzwi łazienki i zapukał. Sam wcześniej przygotował się w innej. – Grace, jesteś ubrana? – Pff, pytasz tak, jakby cię to kiedyś przed czymś

powstrzymało – powiedziałam przekornie, patrząc na siebie w lustrze. Włosy? W porządku. Makijaż? Bez zarzutu. Skóra? Rozpromieniona. Balony? W górze. Pewność siebie? Duża. Otworzyłam drzwi. Tym razem też nie zawiódł, miał na sobie szarą koszulę, czarną skórzaną kurtkę, czarne spodnie i moje ulubione martensy. I przygryzał dolną wargę… próbując doprowadzić mnie do szaleństwa? O tak. Westchnęliśmy, mierząc się wzajemnie wzrokiem. – Grace, czy mówiłem ci, jak seksownie dziś wyglądasz? – Nie, powiedz mi. – Jesteś taka seksowna. To wszystko, co mogę powiedzieć, aby cię nie dopaść tu i teraz. Bo tak cię pragnę, Szalona Dziewczyno. Rozpaczliwie cię pragnę – szepnął, przyciągając mnie do siebie. – Czuję dokładnie to samo. – Zadrżałam, czując, jak całuje mnie w szyję. – Chodźmy zjeść najszybszą kolację świata. – Ustanowimy nowy rekord, George, wspomnisz moje słowa – rzuciłam, pociągając go w stronę drzwi. *** Gdy wyszliśmy z domku, ruszyłam prosto do restauracji, w której wcześniej jedliśmy lunch. Jack jednak zatrzymał mnie i skierował się w stronę nadbrzeża. – Zorganizowałem dla nas coś bardziej intymnego. Mam nadzieję, że ci to nie przeszkadza. Przeszliśmy przez ogrody. W wieczornym powietrzu unosił się zapach jaśminu i róż. Doszliśmy do niewielkiej pergoli, pod którą stał jeden stolik, dwa krzesła i tuzin świec, rozjaśniających ciemność nocy. W tle usłyszałam delikatną muzykę i ucieszyłam się, widząc, że oprócz jednego kelnera, nie ma z nami nikogo. To było jak mała kryjówka. Kto powiedział, że Dziś nie ma już miłości? Uśmiechnęłam się, pozwalając się poprowadzić do stolika i zdając sobie sprawę,

że temu mężczyźnie dałabym się poprowadzić wszędzie. Gdy już siedzieliśmy, otworzył butelkę szampana i nalał nam. Wzniósł kieliszek i uśmiechając się seksownie, powiedział: – Uwodzenie czas zacząć, panno Grace. Zaśmiałam się. – Kochanie, mógłbyś mnie teraz uwieść nawet Dr Pepperem34). Dziś wieczór nie będę się zbytnio opierać. 34) Amerykański napój bezalkoholowy. Roześmiał się, uśmiechając do mnie w swój charakterystyczny sposób. – Podoba mi się twoje poczucie humoru, Gracy. – A mnie podoba się twój cudny wygląd, George – odpowiedziałam, popijając szampana i wbijając w niego wzrok. – Podoba mi się, kiedy nazywasz mnie George’em – zażartował, spoglądając na mnie tak, jakbym była najpiękniejszym stworzeniem na świecie. – Podoba mi się, że mogę cię tak nazywać… – urwałam, zerkając na niego i czując nagle, jak wzbierają we mnie emocje. – Podoba mi się, że stałaś się dla mnie taka ważna – dodał, patrząc na mnie spod przymkniętych powiek. – Podoba mi się, że stałeś się częścią mojego życia – odpowiedziałam, a serce waliło mi jak oszalałe. O czym my rozmawialiśmy? Nastała cisza i wydawało się, że Jack zbiera się w sobie, aby coś powiedzieć… ale ja chciałam zrobić to pierwsza. Wiedziałam, co czuję. Wziął głęboki wdech i powiedział: – Grace, ja… W tym momencie wrócił kelner z kartami dań, przerywając mu w pół zdania. Gdy zaczął wymieniać specjalności przygotowane na ten wieczór, spojrzałam na Jacka i puściłam do niego oko. Uśmiechnął się tym idealnym uśmiechem, który teraz należał już tylko do mnie. On miał moje serce, więc mogłam wziąć sobie ten cholerny uśmiech. Zjedliśmy kolację, śmiejąc się, żartując i rozmawiając. Choć

się zarzekaliśmy, że to będzie szybki posiłek, tak dobrze nam się razem siedziało, że zanim się spostrzegłam, świeczki się wypaliły, szampan (obie butelki) dawno został wypity, a my czuliśmy się odprężeni i bardzo szczęśliwi. Jack odesłał kelnera już wieki temu i byliśmy sami. Nad nami błyszczały gwiazdy, a dźwięk fal przypominał miękkie uderzenie bębna, rozcinające nocną ciszę. – To było idealne, Jack. Naprawdę idealne. Dziękuję ci za tak cudowny wieczór – powiedziałam, chwytając go za rękę. – Czekaj, czekaj, Szalona. Wieczór dopiero się zaczyna. – Wstał i przyciągnął mnie do siebie. – Jestem już gotów wrócić do domku… czy tak? Powiedz tak, Gracy – jego ton był strofujący, a dłonią trzymał moją twarz i kiwał za mnie głową. – Tak. Tak. Tak – wyrecytowałam, całując po każdym słowie jego szyję, ucho i brodę. – Hmm, to brzmi znajomo. – Puścił do mnie oko. Gdy wracaliśmy drogą przez ogrody, było już zupełnie ciemno. Kiedy zobaczyłam w oddali nasz domek, poczułam, że robi mi się cieplej na myśl o tych wszystkich cudownych rzeczach, które Jack będzie mi tam robił, i o tym, co ja będę robić jemu. Gdy przekręcił klucz i otworzył drzwi, zamarłam. Wszędzie, w każdym miejscu, były świece. Wszystkie się paliły, tworząc niesamowity efekt. Odwróciłam się, aby na niego spojrzeć – właśnie ściągał kurtkę. – Ty zbóju. Jak to wszystko zorganizowałeś? – Jestem celebrytą. U nas wszystko robi się z rozmachem, kochanie – powiedział przekornie, muskając mi plecy. Moja skóra natychmiast się nagrzała, czując jak zwykle przepływający swobodnie między nami prąd. – A ogień w kominku? Jestem pod wrażeniem – oznajmiłam, wchodząc tyłem do pokoju. – Tak, przeczytałem o tym w poradniku uwodziciela… najwyraźniej wszystkie lubicie zbliżenia przed strzelającym w kominku ogniem. – Zaśmiał się, a ja uniosłam brwi na dźwięk słowa „zbliżenie”.

Śmiech ustał jednak, gdy popatrzyliśmy sobie w oczy. Pocałowałam go niewinnie, szepcząc: – Zaraz wracam. Nigdzie nie odchodź. Uśmiechnął się. – Nic nie jest w stanie mnie stąd dziś wyciągnąć. Potrząsnęłam głową, aby pozbyć się natrętnych myśli, pośpiesznie chwyciłam torbę z sypialni i weszłam do łazienki. Rozpuściłam włosy, a te miękko skręciły mi się przy twarzy. Spojrzałam na dwa rodzaje bielizny, które przywiozłam. Zazwyczaj nie przebierałam się do spania, było to bezcelowe. Po pierwsze dlatego, że Jack wolał, gdy spałam w jednej z jego koszul, na co ja się zgadzałam. Po drugie, kiedy już byłam z nim w łóżku, i tak najczęściej szybko ten strój zrzucałam. Ta noc jednak zapowiadała się inaczej i chciałam założyć coś specjalnie dla niego. Opcja numer jeden: czarna koszulka nocna odcinana pod biustem, która ledwo mnie zakrywała. Koronkowa i przeźroczysta, seksowna. Wyglądałam w niej niesamowicie i wiedziałam, że doprowadzi Jacka do obłędu. Opcja numer dwa: biała jedwabna koszulka do kolan, na cienkich ramiączkach. Miała głęboki dekolt z tyłu, a z przodu była na tyle wycięta, aby odsłonić delikatnie tak lubiane przez niego części mojego ciała. Ta też mogła doprowadzić Jacka do obłędu. Podjęłam decyzję. Położyłam dłoń na klamce, wzięłam głęboki oddech i weszłam do salonu.

rozdział dwudziesty pierwszy Czułam się tak, jakby ktoś inny mnie prowadził; moje stopy poruszały się jak zaczarowane. Podeszłam cicho do miejsca, w którym Jack stał, zwrócony do mnie plecami, wpatrując się w kominek. Wcześniej wyłączył światła, pozwalając, aby pokój rozjaśniał jedynie blask świec i miękka poświata ognia skwierczącego cichutko w kominku. W tle delikatnie grała muzyka. Wszystko było przygotowane, a ja poczułam, że znów zaczynam się denerwować. Dlaczego się denerwujesz? To twój Jack… I właśnie dlatego się denerwowałam. To był mój Jack i pomimo że z dziką pasją poznał już każdy milimetr mojego ciała, teraz to było coś nowego, coś innego. I miało to zmienić sposób, w jaki na siebie patrzymy. To nie miał być tylko seks, aczkolwiek nie chciałam określać tego uprawianiem miłości. Coś jednak mieliśmy tej nocy uprawiać. Patrzyłam na niego bez słów, obserwując, jak silnymi dłońmi przygładza sobie włosy, wpatrując się w płomienie. Napawałam się nim – silnymi plecami, silnymi ramionami, silną szczęką… jego siłą. Wtem wymknęło mi się westchnienie. Odwrócił się, jego twarz była rozpalona od ciepła i pląsającego światła. Wpatrywał się we mnie, wędrując wzrokiem w dół, i z powrotem, ku twarzy. Uśmiechnął się, a ja odpowiedziałam tym samym. – Hej – szepnął. – Hej, hej. – Patrzyłam, jak podziwia dobór bielizny. Włosy opadły mi lekko na ramiona i lśniły w blasku ognia. Widziałam, jak śledzi wzrokiem kształt mojego ciała uwydatniony pod koszulką, przylegającą do mnie niczym druga skóra. Czułam się piękna, choć nadal podenerwowana; przestępowałam z nogi na nogę, co nazwał stanem Nerwowej Grace. Czy on też się denerwował? Przygryzał wargę w sposób, który zawsze mnie tak hipnotyzował. W jego oczach widać było i głód, i lęk, a to, że też

wydawał się zdenerwowany, spowodowało, że znów się w nim zakochałam. Tak, zakochałam się w nim. Nie można było już tego inaczej ująć. Ten chłopak, ten mężczyzna, skradł mi serce, objął je mocno ramionami i wziął ze sobą. Tak bardzo chciałam powiedzieć mu, dać do zrozumienia, co do niego czuję. W końcu się odezwał, przerywając ciszę. – Muszę… muszę dotknąć mojej Grace. Gdy podszedł bliżej, zdenerwowałam się jeszcze bardziej. Zatrzymał się przede mną i wyciągnął rękę, aby delikatnie odgarnąć mi włosy z twarzy. – Grace… jesteś piękna – szepnął i poczułam, jak się odprężam, przytulając policzek do jego dłoni. Drugą rękę położył mi na drugim policzku i przysunął twarz do mojej twarzy. Całował delikatnie moje czoło, powieki, nos, pokryte rumieńcem policzki i w końcu zbliżył usta do moich ust. – Twoje usta należą do mnie – szepnął. Pocałował mnie wolno i delikatnie, ledwie muskając wargi. Przypominało to nasz pierwszy pocałunek na plaży, niepewny, ale zamierzony. Wciągnęłam jego słodki zapach, wspominając moment, kiedy poczułam go po raz pierwszy. Słońce, czekolada, tytoń do fajki, dym z kominka i czysta woń Hamiltona, która stanowiła podstawę całego aromatu. Moje ciało zaczęło reagować, a nerwowość ustępowała. Przysunęłam dłonie do jego twarzy, robiąc to samo, co on wcześniej. Otworzyłam oczy i zobaczyłam, że patrzy na mnie pełen zachwytu. – Pocałuj mnie jeszcze raz – powiedziałam. Uśmiechnął się i posłuchał. Chwyciłam go w pasie, przyciągając bliżej. Jego pocałunki stały się głębsze, a język mocno przywarł do mojej dolnej wargi. Otworzyłam usta i poczułam, jak we mnie wchodzi. Jęknęłam lekko, czując, jak jego język dotyka mojego, a jego dłonie zatracają się w moich włosach. Zaczęłam wolno rozpinać mu koszulę. Nie przestawaliśmy się całować, a dłonie Jacka powędrowały niżej. Czułam jak

twardymi, zrogowaciałymi od gitarowych strun opuszkami palców zahacza o jedwab koszulki. Skończyłam odpinać guziki i ściągnęłam mu koszulę z ramion. Nie chciał oderwać ode mnie rąk, więc koszula opadła na plecy, podczas gdy ja zaczęłam dotykać mojego Brytyjczyka. Różowo-złote włoski łaskotały mnie w nos, gdy przysunęłam się bliżej i przytuliłam. Rozkoszowałam się ciepłym i uspokajającym dotykiem naszych ciał. Jego ręce cały czas wędrowały po moich rękach, szyi, plecach i talii, zatrzymując się wreszcie na ramionach, z których ostrożnie opuściły ramiączka. Koszulka opadła lekko, odsłaniając dekolt. Jack znów się uśmiechnął, przebiegając wzrokiem po zaokrągleniach mojego ciała, a gdy ponownie na mnie spojrzał, zieleń jego oczu już zaczynała nabierać ciemniejszego odcienia. Jego oczy należały do mnie. Koszulka opadła niżej, odsłaniając jedną pierś. Jack spojrzał z niemal nabożną czcią na małą plamkę widoczną tuż nad nią – „charakterystyczną” plamkę, jak ją nazwał – i musnął palcami moją skórę, na której pojawiła się gęsia skórka. Usłyszałam, jak dotykając mnie, cicho nabiera powietrza. Czułam, jak reaguje na moje pobudzenie, przyciskając mocniej dłonie do moich piersi. Jęknęłam na znak zgody, a on spuścił głowę, zatrzymując się, aby pocałować moją kość obojczykową i małe wgłębienie u nasady szyi. Zaczął całować mój dekolt, wytyczając ścieżkę w stronę odsłoniętej piersi. Położyłam mu dłonie na głowie, drapiąc go zachęcająco. Złapał ustami sutek, który stopniowo nabrzmiewał pod wpływem dotyku. Wolną dłonią zaczął masować drugą pierś. Jęknęłam głośno, poruszając nogami z podniecenia. Lekko mnie ugryzł, zaczynając doprowadzać moje ciało do szaleństwa, a mój jęk rozkoszy wzmógł jeszcze narastające napięcie. Wtem, ku memu przerażeniu, odsunął się i spojrzał na mnie nieco figlarnie. – A ty gdzie się wybierasz, George? – zapytałam niskim, chrapliwym głosem.

– Och, uwielbiam, jak nazywasz mnie George – zamruczał, wracając, a w jego głosie zabrzmiała jakaś niska, uwodzicielska nuta. Jego głos należał do mnie. Chwycił mnie w pasie jedną ręką i podniósł wysoko, a drugą wsunął mi pod kolana i przytulił. Skierował się w stronę sypialni, a ja pocałowałam go w szyję. Wpatrywał mi się głęboko w oczy, idąc w stronę łóżka. – Czuję się jak w powieści Danielle Steel – powiedziałam przekornie, a on przewrócił oczami. – Czy możesz mi pozwolić zrobić to po mojemu? Proszę? – przysunął usta do mojej szyi, wydmuchując gwałtownie powietrze i wydając przy tym śmieszny dźwięk. Uśmiechnęłam się do niego zawstydzona, widząc, że już zdążył odsunąć dla nas kołdrę. Wtem zauważyłam leżące na poduszkach czekoladki. – Cukiereczki! – krzyknęłam, zanim zdołałam się jakoś powstrzymać. Zaśmiał się. – Masz teraz ochotę na cukiereczka, kochanie? – zapytał, trącając nosem moje ucho. – Nie, nie teraz. Ale miło wiedzieć, że tam są… na potem. – Uśmiechnęłam się. – Tak, na potem – odpowiedział, kładąc mnie delikatnie na łóżko. Pochylił się nade mną i mocno pocałował. Emocje, niczym ukryty prąd, zaczęły przybierać na sile. Pojawiło się pragnienie, głód, mający nami szybko zawładnąć. Ściągnęłam mu całkiem koszulę, która wreszcie opadła na ziemię, i zaczęłam odpinać zamek. Jęknął, gdy się o niego otarłam i poczułam pod palcami, jak jest podniecony. Spojrzałam i zaskoczył mnie żar pożądania w jego oczach, które z każdą sekundą stawały się coraz ciemniejsze. Pociągnęłam za spodnie, a te spadły na podłogę. Pod spodem nie miał nic. Instynktownie zwilżyłam wargi. – No ładnie.

W odpowiedzi uśmiechnął się szeroko. – Myślę, że ty też zapomniałaś o swoich – rzekł z szatańskim uśmiechem, dotykając mnie między nogami przez materiał koszulki. Syknęłam, a on zachichotał, naciskając mocniej na już nabrzmiałe czułe miejsce. Odchyliłam się w tył, opierając na łokciach i podziwiając obraz nagiego Jacka pomiędzy mymi nogami. To był widok, który nigdy by mi się nie znudził – szczupła sylwetka, umięśnione przedramiona, smukłe palce, cudowne blond włosy, które poprowadziły moje oczy w dół, do raju, jakim był on sam. Wolno i precyzyjnie, przyprawiając mnie prawie o agonię, zsunął ramiączka w dół i ściągnął jedwabną koszulkę. Leżałam przed nim, naga i spragniona. Wciągnął mocno powietrze, prawie zamierając. – Piękna – powiedział, wysuwając język i w oczekiwaniu zwilżając dolną wargę. Jego język należał do mnie. Mogłabym tak na niego patrzeć godzinami i nigdy by mi się to nie znudziło. Odsunął się, też mnie podziwiając. – Uwielbiam miękkie zaokrąglenia twoich piersi, szczupłe zagięcia rąk, rumieniec na twojej skórze, okrągłość bioder – mruczał. Odprężyłam się, czując na sobie jego spojrzenie. Wszystko, co w nim było, mówiło, że uwielbiał moje ciało dokładnie takie, jakie jest. Wszystko, co robił, wszystko, co mówił, przygotowywało mnie na niego i tak bardzo chciałam, aby sprawił, żebym uniosła się do raju. Nachylił się nade mną i przysuwając usta do piersi, znów chwycił mój sutek. Krążąc dokoła niego językiem, wsłuchiwał się w moje jęczenie. – To jest takie… nierealne – mruczałam. Położyłam ręce nad głową i wyginałam się tak, że wyglądałam, jakby mnie składano w ofierze. Nogami objęłam go mocno w pasie, podczas gdy on

całował moje uda, coraz bardziej mnie pobudzając. Jęknęłam, bliska cierpienia, gdy przesunął językiem wzdłuż mojego brzucha i dookoła pępka. – O Boże – krzyknęłam, gdy musnął językiem podbrzusze, smakując lekką słoność skóry i wciągając mój zapach. Wrócił do piersi, biorąc w usta po kolei oba sutki i mocno je przygryzając, podczas gdy ja wiłam się, leżąc pod jego ciałem. Zaczął ssać prawy, po czym wypuścił go z głośnym cmoknięciem, powodując, że cała wygięłam się na łóżku, chowając dłonie w jego włosach. Oczy miałam szeroko otwarte, a pożądanie wzmogło się do granic możliwości. Lewą dłonią sięgnęłam niżej, próbując go znaleźć, ale odsunął się, abym nie mogła dosięgnąć. – Nie, Grace, jeszcze nie. Teraz ty – powiedział, znów pieszcząc moje piersi i zachwycając się, jak idealnie mieszczą się w dłoni. – To niesamowite. Twoje piersi należą do mnie… – jęknął. Jak można się było spodziewać, robił wszystko, aby zająć się najpierw mną. Oczywiście, nauczyłam się cieszyć tą formą jego czułości, aczkolwiek nigdy nie przestawało mnie zadziwiać, jak wielką radość sprawiało mu dawanie mi rozkoszy i przedkładanie moich potrzeb nad swoje. To, co mi robił, doprowadzało mnie do obłędu. Moja krew wrzała, a wnętrzności stawały się miękkie jak gąbka. Prawie cały czas jęczałam, a dotyk jego ust na piersiach był wprost nie do opisania. Gdy poczułam, jak dolną wargą muska moje ciało, krzyknęłam z podekscytowania, wiedząc, dokąd zmierza. Poczułam ciepłe dłonie rozchylające delikatnie moje uda. Spojrzał na mnie, a w jego oczach odmalowało się uczucie trudnej do wyobrażenia czci. Czym sobie zasłużyłam na takiego mężczyznę? Gdy ułożył się pomiędzy moimi nogami, spojrzał mi jeszcze raz głęboko w oczy. Przesunęłam w dół lewą rękę i mocno chwyciłam jego prawą dłoń. Uśmiechnął się do mnie, całując wewnętrzną część prawego uda. – Jack… – wydobyłam z siebie, nie spuszczając go z oczu,

podczas gdy on całował delikatnie moją miękką skórę, przenosząc się następnie na drugą nogę. Był parę centymetrów ode mnie, a jednak koncentrował się tylko na udach i cały czas na mnie patrzył. W jego oczach widziałam pożądanie, potrzebę i żądzę. – Proszę, Jack, proszę – błagałam. Jego oczy mówiły do mnie, odpowiadając na wszystkie prośby. Jego usta muskały moje ciało, drocząc się ze mną przez chwilę, która zdawała się ciągnąć godzinami, a tak naprawdę były to zaledwie sekundy. W końcu mnie pocałował tak, jak tylko on potrafił. Jego usta należały do mnie. Niewątpliwie czuł, jak pod jego dotykiem cała się naprężam. Znał dobrze moje ciało i wiedział, że już byłam blisko. Wolno wsunął we mnie język, świadom, jakiej reakcji się spodziewać. Podniosłam się gwałtownie na łóżku, wydając z siebie głośne westchnienie. Rozsunął mnie delikatnie palcami i wsunął język, poruszając się następnie w górę, w dół, do przodu i w tył, aż znów zaczęłam jęczeć. Zaczął lizać mnie mocniej, wykonując językiem esy-floresy. Przycisnął mnie palcami i okrężnym ruchem zaczął szukać punktu J. Śmiał się, gdy pierwszy raz powiedziałam, jak go nazwałam, ale uznał to za fantastyczne, mówiąc, że… to mu schlebia. Dociskając palce w dół, przywarł mocno wargami do innego czułego miejsca. Mój oddech stał się szybszy i zaczęłam krzyczeć. – O Boże, Jack… proszę… nie przestawaj… nie przestawaj… to jest tak niesamowite… o matko. – Zaczęłam kołysać biodrami w synkopowym rytmie zgranym z ruchami jego języka, warg i palców, które pieściły mnie od wewnątrz. Moje jęki stały się jego jękami, gdy tak usilnie walczył o to, aby utrzymać mnie na materacu. Na chwilę przerwał, spoglądając na mnie i rzucając ten swój diabelski uśmiech. – Twój smak należy do mnie. Jego usta, jego język, jego palce, jego dłonie, wszystko

poruszało się w pełnej jedności, aż w końcu zaczęłam drżeć i doszłam. Zalała mnie gwałtownie fala słodkiego napięcia, która przepłynęła przez całe moje ciało po same koniuszki palców i włosów. Po niej przyszła następna i następna, a z każdą kolejną krzyczałam jego imię niczym w modlitwie. Przed oczami miałam jasność i miłość, i wtedy poczułam, jak nadchodzi kolejny orgazm. Zaczęłam drżeć. Jack był przy mnie cały czas i ani na chwilę nie przestawał, wsłuchując się w mój rytm i o krok wyprzedzając każdą potrzebę. Wiedział, czego pragnę, zanim sama o tym pomyślałam. Gdy w końcu, prawie zamroczona, opadłam, poczułam jak zębami gryzie wewnętrzną część mojego uda, odnawiając Znamię Hamiltona. Uśmiechnęłam się, nadal jeszcze w poorgazmowym szoku, myśląc o tych jego niegrzecznych, bardzo niegrzecznych zagrywkach. Jego zagrywki należały do mnie. Gdy tylko oznaczył mnie znów jako swoją, uśmiechnęłam się i, unosząc na łokciach, przywołałam go palcem. Pocałował jeszcze raz moje udo i podczołgał się wyżej. Przywarłam ustami do jego ust, czując jeszcze na nim swój smak, a on jęknął. Był to dźwięk przypominający o tym, co właśnie mi dał, i stanowiący preludium tego, co teraz ja miałam dać jemu. Podniósł się i podciągnął nas oboje wyżej na łóżku. Przesunęłam się razem z nim, nie przestając go łapczywie całować. – Twoje ciało należy do mnie – powiedział, ocierając się. Zszedł niżej, zatrzymując się pomiędzy moimi nogami. Przestał mnie całować, czując, że jest dokładnie tam, gdzie pragnęłam, aby był. Spojrzał mi w oczy i bez pomocy słów zapytał o pozwolenie. Moje oczy odpowiedziały: „Tak. Tak. Tak”. Następnie przywarł do mnie z taką delikatnością, jakiej jeszcze nigdy nie doświadczyłam. Przestaliśmy oddychać, gdy tylko we mnie wszedł, cudownie mnie przeszywając, wypełniając, uzupełniając i kochając. Patrzyliśmy na siebie cały czas, a gdy poczułam, jak całkowicie mnie wypełnia, w oczach pojawiły mi

się łzy, wywołane czystością tego, co nas połączyło. Obserwowałam, jak zmienia mu się twarz, od malującego się na niej pożądania po czystą radość, gdy poczuł, że tak bardzo go pragnę. To było idealne. Objęłam go, obserwując jego twarz, gdy we mnie wchodził. Hipnotyzował mnie swymi oczami, a ja przestałam oddychać. Gdy mnie wypełnił, łzy napłynęły mi do oczu. Patrząc na niego, widziałam, że jest najszczęśliwszy na świecie. Nie mogłam się poruszyć. Byłam całkowicie sparaliżowana faktem, że wreszcie jest we mnie. Nie dało się tego opisać. Przez chwilę obydwoje zastygliśmy bez ruchu, zatraceni w cudownej chwili. Poruszyłam się pod nim jako pierwsza. Wspaniałe uczucie. Kołysałam biodrami wolno, rozmyślnie, wprowadzając go w siebie coraz głębiej. Wypuścił powietrze. Czując, jak się zagłębia, zacisnęłam mięśnie, powodując, że zaczął drżeć. – Jak ciepło, jesteś taka ciepła. Taka… ciepła – mówił, zanurzając się we mnie coraz bardziej. Zaczął poruszać się razem ze mną, aż sama też zadrżałam, gdy nasz rytm stał się szybszy. Wygięłam się do tyłu, a on przywarł ustami do moich piersi. Uniósł się i podparł na rękach, aby móc na mnie patrzeć z góry. Spoglądałam w jego twarz, przepełnioną emocjami, gdy tak poruszaliśmy się razem, akcentując mocno każde pchnięcie i doprowadzając się na skraj rozkoszy. Wtem wyszedł prawie cały, po czym wśliznął się ponownie, popychając mnie wyżej na łóżku. Przesunęłam biodra, a on zanurkował głębiej, wypełniając mnie jeszcze inaczej i budząc nowe doznania. Objęłam go mocniej nogami w pasie i przesunęłam mu paznokciami po plecach. Syknął. – Grace, muszę cię zobaczyć – jęknął, odsuwając się i szybko zmieniając pozycję tak, że teraz to on leżał na plecach. Byłam na górze. Przerzuciłam nad nim jedną nogę, siadając okrakiem. Złapał mnie mocno za dłonie. Opadłam lekko, przyjmując go w siebie tak głęboko, jak tylko potrafiłam.

– O Boże, Grace, to jest wspaniałe – jęknął, gdy zaczęłam się poruszać. Wypuścił moje ręce i chwycił piersi, pieszcząc palcami sutki i powodując, że znów zacisnęłam mocno mięśnie. Jęknął. Włożyłam dłonie we włosy, czując, jak twardnieje wewnątrz mnie. Zaczął wymawiać moje imię, na początku powoli. Gdy moje biodra zaczęły szybciej się poruszać, chwycił mnie mocniej i usiadł. Objęłam go nogami, a on wszedł jeszcze głębiej, sprawiając, że znów zadrżałam. Ogarnęły mnie takie emocje, że łzy napływające mi do oczu, od kiedy we mnie wszedł, popłynęły po twarzy. Jego słowa należały do mnie. Zacisnęłam mięśnie i wiedziałam, że oboje byliśmy już blisko. Zbliżyłam usta do jego ucha i przy każdym pchnięciu szeptałam jego imię. Niesamowicie było go czuć. Zawładnęły mną emocje i doskonałość chwili. Podniósł głowę z mojego ramienia i spojrzał na mnie. – Otwórz oczy, Grace. Popatrz na mnie – zdołał powiedzieć, gdy wsunęłam dłonie w jego włosy. Zrobiłam, o co prosił, a gdy zobaczył płynące po mojej twarzy łzy, obdarzył mnie najpiękniejszym uśmiechem, jaki w życiu widziałam. – Och, Grace. Gracy… kocham… – zatrzymał się w pół słowa, gdy położyłam mu dłoń na ustach. – Wiem – wyszeptałam przez łzy. Jego bliskość, gdy zaczęłam dochodzić, i drżenie naszych ciał doprowadziły mnie do granic rozkoszy – jęcząc ciężko, doszliśmy w tym samym momencie. Byłam szczęśliwa, mogąc patrzeć na jego twarz w momencie, gdy dochodził… zmarszczone czoło, zaciśnięte usta, napiętą szczękę i całą twarz poddaną cudownym torturom. To było prawdziwe. Ani na chwilę nie spuściliśmy z siebie wzroku. Wiedziałam, że chciał powiedzieć, że mnie kocha. Następnym razem mu pozwolę. Wydał z siebie najseksowniejszy jęk, jaki kiedykolwiek słyszałam, i opadł obok mnie, dysząc słodko. Objął mnie mocno,

przyciągając jak najbliżej. Leżeliśmy na chłodnym prześcieradle, opuszczając swoje ciała tylko na moment, aby zaraz zatęsknić i znów do siebie przywrzeć. – Nie idź… nie – westchnęłam, pragnąc zatrzymać go w sobie, jak najdłużej. Przytuliłam jego głowę do piersi, głaszcząc po włosach i słuchając, jak z zadowoleniem wzdycha i uspokaja oddech. Przesunął ręce wzdłuż mego ciała, zaglądając w swoje ulubione miejsca i zatrzymując się w końcu na moich piersiach. Gdy słyszałam Odgłosy Zadowolenia, wypełniło mnie cudowne uczucie zmęczenia i spokoju. Nie dbałam już o to, co przyniesie jutro albo kolejny dzień, czy jeszcze następny. Patrzyłam, jak Jack słodko się we mnie wtula, i mrucząc z zadowolenia, zamknęłam oczy. Teraz już wiedziałam na pewno, że należę do niego. *** Tuliliśmy się tak przez następnych dwadzieścia minut, po czym Jack odchrząknął i podniósł głowę z moich piersi, na których zadowolony rysował palcami kółeczka. – Cóż, nie wiem jak ty, ale ja uważam, że to było całkiem niezłe ruchanko – stwierdził z błyskiem w oku. – Tak, zdecydowanie. Mam jednak pewną prośbę. Spojrzał na mnie zaniepokojony. – O co chodzi, kochanie? – Czy mogę już zjeść mojego cukiereczka? Usłyszałam, jak mruknął. – Cukiereczka… pff. – Po czym dostałam poduszką. Znów się popłakałam, ale tym razem ze śmiechu, próbując obronić się przed dzierżącym w dłoni poduszkę nagim Brytyjczykiem. Nie ma jednak przed czymś takim żadnego ratunku.

rozdział dwudziesty drugi 2:17 Obudziłam się wystraszona i poczułam, jak Jack chwyta mnie mocniej. Śnił mi się koszmar. Smutny sen. Śniło mi się, że stoimy z Jackiem po przeciwnych stronach ruchliwej ulicy w jakimś zatłoczonym mieście. Próbowaliśmy przejść, ale cały czas przeganiano nas z powrotem na chodnik. Za każdym razem, gdy któreś z nas starało się przedostać na drugą stronę, ruszał sznur wściekłych samochodów. W końcu Jack znudził się czekaniem, odwrócił się i odszedł. Wtedy właśnie się obudziłam. Nie trzeba być geniuszem, aby domyślić się sensu tego snu… Wysunęłam się z objęć Jacka, podniosłam z ziemi jego koszulę i poszłam do salonu. Ogień w kominku prawie się dopalił a ostatnie rozżarzone węgielki lśniły w ciemności niczym rubiny. Zapięłam koszulę i przygładziłam włosy, zauważając nagle wiszący nad oceanem księżyc. Był pełny i okrągły, wydawało się, że jest bardzo blisko ziemi. Otworzyłam drzwi na patio i czując chłodną bryzę, chwyciłam leżącą na kanapie narzutę. Owinięta w miękki kaszmir wyszłam na zewnątrz i stanęłam, otoczona całkowitą ciszą, przerywaną jedynie odgłosem oceanu. Wciągnęłam słony zapach powietrza i czułam, jak uchodzi ze mnie napięcie wywołane złym snem. Patrząc w odbijający się w morzu księżyc i wsłuchując się w szum fal, myślałam o tym, co się stało – o uczuciu nie do opisania, kiedy on był we mnie. Sama myśl o tym wywoływała rumieniec. Kochaliście się… i było dobrze. Stwierdzenie „było dobrze” ani trochę jednak nie oddawało tego, co zaszło. Usłyszałam za sobą kroki i uśmiechnęłam się, czując, jak Jack mnie obejmuje. − Co robisz? – zapytał szeptem.

Pocałował mnie w ucho, a ja zadrżałam. − Tak sobie patrzę. Obudziłam cię? − Tak. Obudziłem się, bo moje ręce poczuły się samotne. Zabrałaś moje ulubione poduszeczki. – Odgarnął mi włosy do tyłu i nosem dotknął karku. − Kochaliśmy się – powiedziałam bez zastanowienia i wyczułam, że się uśmiecha. − O tak. – Zaśmiał się. Zachichotałam, ale gdy pocałował mnie w szyję, sięgnęłam za siebie i położyłam mu ręce na głowie. Oparłam się na nim lekko i poczułam, jak do mnie przywiera, ewidentnie podniecony. Westchnęłam, czując, jak wsuwa ręce najpierw pod narzutę, potem pod koszulę, docierając w końcu do piersi. Gdy tylko je znalazł, jęknęłam, a moje sutki natychmiast stwardniały pod jego wytrawnym dotykiem. Odwrócił mnie i ujrzałam, że nadal jest nagi. − Nie jest ci zimno, kochanie? – zapytałam, biorąc go w ramiona i otulając nas oboje kocem. − Nie, bo mnie dobrze ogrzałaś – odpowiedział, chwytając moją dłoń i prowadząc ją niżej, w stronę Pana Hamiltona. Och, no już, zasłużyłaś na jeszcze… To była prawda. Chwyciłam go, rozkoszując się wywołanym tym dotykiem odgłosem jęku. Popchnęłam Jacka lekko z powrotem do domku, w stronę kanapy. Zrzuciwszy z nas narzutę, oparłam jedną nogę na siedzeniu. Stojąc tak przed nim, rozpięłam koszulę i przysunęłam się bliżej. − A co byś powiedział na nieco gry wstępnej? – zapytałam niskim głosem. Rzucił mi ten swój cholernie seksowny uśmiech, który od razu doprowadził mnie do szaleństwa. Zrzuciłam koszulę na podłogę. Chwyciłam jego dłonie i położyłam sobie na biodrach, cały czas trzymając nogę na kanapie i otwierając się przed nim. Jedną rękę wsunęłam w siebie i poruszywszy nią lekko, zajęczałam. Patrzył na mnie spod przymkniętych powiek.

Zwilżył sobie usta, pragnąc mnie dotknąć. Wysunęłam z siebie dłoń i musnęłam jego wargi palcem, pozwalając, aby wziął go do ust i zaczął energicznie ssać. Jęknął i chwycił mnie mocniej w biodrach. Nachyliłam się bliżej, przysuwając usta do jego ucha. − Po tym, jak się kochaliśmy, co było wspaniałe, chcę teraz, abyś mnie przeleciał – szepnęłam, czując, jak się pode mną napręża. – Mocno. Wysunął język i polizał moją szyję… mocno. Chwycił mnie za biodra… mocno, zostawiając ślady na mojej skórze. Prawą ręką odgarnął mi włosy i przechylił głowę tak, aby móc mnie gryźć… mocno. Chwycił moją prawą rękę i znów położył ją na swoim kroczu… mocno. − Czujesz to? To wszystko przez ciebie, Szalona – powiedział, patrząc na mnie z żarem w oczach. Nawet jego spojrzenie było mocne. To miało być coś zupełnie innego niż to, co przeżyliśmy wcześniej. To miało być prawdziwe, stare, dobre ruchanko. Uklękłam, biorąc go między kolana, a on objął mnie rękami w pasie. Położyłam mu dłonie na ramionach i poczułam, jak na mnie napiera. Tym razem, zamiast wziąć go wolno, mocno na nim usiadłam. Obydwoje krzyknęliśmy, zaskoczeni tą gwałtownością, a ja z podziwem stwierdziłam, że pasujemy do siebie jak ulał. Podniosłam się znów, prawie pozwalając mu wyjść, po czym pchnęłam mocno biodra w dół. − O cholera, ale dobrze – jęknęłam, patrząc, jak Jack szaleje z rokoszy. Chwycił mnie mocno za biodra i zaczął nimi energicznie kołysać w przód i w tył, równocześnie przywierając do mnie i ssąc moje sutki. Wygięłam się do tyłu i wypchnęłam piersi do przodu, ujeżdżając go tak, jak tego od dawna pragnęłam. Przez usta przechodziły mi jakieś bezsensowne słowa – już dawno straciłam zdolność spójnego myślenia. On jednak nadal był w stanie mówić mi te wszystkie cudowne, zbereźne rzeczy. − Cholera, Grace, jesteś niesamowita… Uwielbiam, jak mnie

ujeżdżasz… Boże, twoje cycki są cudowne. Mówił mi to na ucho z tym swoim niebiańskim akcentem, jęcząc i wchodząc we mnie. Im bardziej odpływał, tym jego akcent stawał się wyraźniejszy. Im bliżej byliśmy, tym szybciej i mocniej się ze mną pieprzył. Wreszcie – cudownie się ze mną pieprzył. Doszłam szybko, krzycząc głośno jego imię. Uśmiechnął się, widząc, jak targają mną dreszcze. Czułam w sobie jego twardy penis, który cały czas drażnił mój punkt J. On czuł moje wielokrotne orgazmy tak samo mocno jak ja, jęcząc przy każdym kolejnym i wchodząc we mnie gwałtownie, cały czas trzymając ręce na moich biodrach, kontrolując i poruszając mną w sposób, w jaki tego potrzebowałam. Gdy dochodziłam, zdążyłam jeszcze powiedzieć mu na ucho głosem przesiąkniętym seksem: − Jack, tak dobrze mnie pieprzysz. – I wtedy doszedł, wydając z siebie głośne jęknięcie, które wstrząsnęło mną do głębi i doprowadziło do kolejnego orgazmu. Gdy przyciągnął mnie wreszcie do siebie na kanapę, oboje byliśmy mokrzy od potu. Wzdychaliśmy, uśmiechaliśmy się, głaskaliśmy, dotykaliśmy, masowaliśmy i pieściliśmy się. Opadliśmy na poduszki, a on cały czas był jeszcze we mnie. − Matko… − powiedziałam. − …Boska – dokończył za mnie i oboje zaczęliśmy się śmiać. Przez chwilę nic nie mówiliśmy. − Cóż, kazałam ci przyrzec, że przeniesiesz mnie do raju w ten weekend. – Zaśmiałam się, odgarniając mu włosy z czoła i delikatnie całując. − Udało mi się? – zapytał bezczelnie. − Tak. Zobaczyłam wszystkich świętych. − Uśmiechnęłam się szeroko. *** Następnego ranka obudziłam się wcześnie, stwierdzając ze zdziwieniem, że Jack już nie śpi − do tej pory musiałam wyciągać go z łóżka, kusząc rozmaitymi obietnicami. Zarzuciłam jego

koszulę i weszłam do salonu, gdzie rozmawiał przez komórkę. Gdy mnie zobaczył, uniósł w górę palec. − Dobra. Szesnaście kilometrów stąd? Świetnie. W takim razie do zobaczenia – powiedział, rozłączając się. − Kto to był? – zapytałam, podchodząc i wtulając się w niego. − Rozmawiałem o dzisiejszej sesji zdjęciowej. Jesteś głodna? – Przytulił mnie. Zdążył już wziąć prysznic i teraz pachniał sklepem z mydełkami. − Jak wilk. Ktoś rozbudził w nocy mój apetyt – zamruczałam, przywierając do niego jeszcze mocniej. − W takim razie zorganizujmy ci jakieś śniadanie. – Pocałował mnie w czoło i pociągnął w stronę łazienki. − Poczekaj, pomyślałam, że może moglibyśmy zamówić coś do pokoju. No wiesz, śniadanie do łóżka – puściłam oko, a on się uśmiechnął. − Grace, nie sądzisz, że miło by było iść na śniadanie? – Znów ruszył w kierunku łazienki. − Nie sądzę. Miałam na myśli małe co nieco w łóżku, jeśli wiesz, o co mi chodzi – powiedziałam przekornie, przyciągając go do siebie. Zaśmiał się, ale cały czas trzymał dystans. − Zawsze wiem, o co ci chodzi, Grace. Subtelność nie jest twoją mocną stroną. Muszę jednak załatwić kilka spraw w związku z dzisiejszą sesją, a w ten sposób będziemy mogli spędzić razem część poranka. Poklepał mnie po głowie jak małe dziecko. − A teraz bądź grzeczną dziewczynką i zmykaj. No już – powtórzył, wpychając mnie wreszcie do łazienki i zamykając drzwi. − Grzeczna dziewczynka, jasne. W nocy zdecydowanie wolałeś taką niegrzeczną – mruknęłam, zastanawiając się nad jego dziwnym zachowaniem. − Co mówiłaś, Szalona Dziewczyno? – zapytał przez zamknięte drzwi.

− Że teraz chcesz, żebym była grzeczna, a w nocy zdecydowanie wolałeś niegrzeczną. Nic nie odpowiedział… naprawdę był dziś jakiś dziwny. Odkręciłam wodę, zdając sobie sprawę, że to już trzeci samotny prysznic z rzędu i że brakuje mi mojego specjalisty od mycia włosów. Cóż, lepiej, żebym zaczęła się przyzwyczajać. Gdy się rozebrałam, usłyszałam szelest i zobaczyłam, jak ten mały skurczybyk wsuwa liścik przez szparę pod drzwiami. Czy my mamy dwanaście lat? Podniosłam kartkę i przeczytałam: Grace, jesteś moją ulubioną dziewczynką, i gdy jesteś grzeczna, i gdy jesteś niegrzeczna. Muszę jednak przyznać, że skłaniam się bardziej ku tej niegrzecznej. Johnny Wargo-Gryzek Zaśmiałam się i zwilżywszy palec, obrysowałam swoją dłoń z wzniesionym ku górze środkowym palcem, następnie wsunęłam liścik pod drzwi. Nawet przy zagłuszającym szumie lejącej się wody słyszałam, jak zawył. Łatwo było go złamać. *** Pięćdziesiąt minut później, po dwóch nieudanych próbach doprowadzenia do ruchanka, Jack w końcu zaprowadził mnie do restauracji i zamówił śniadanie. Wyglądał świetnie z tym swoim szałowym dwudniowym zarostem. Oboje ubraliśmy się na sportowo. On miał na sobie dżinsy i czarną koszulkę, a ja standardowe spodni do jogi i krótką bluzkę. Ponieważ nie wiedziałam, czy pojadę na sesję, zaplanowałam, że w razie czego wybiorę się na plażę pobiegać. Rozmawialiśmy o zwykłych, mało istotnych rzeczach. O wspaniałym hotelu, o tym, czy iść wieczorem na kolację i czy jutro będziemy mieć czas na zwiedzanie, zanim ruszymy w drogę

powrotną do L.A. We wtorek w południe wylatywałam do Nowego Jorku i pomimo że byłam podekscytowana tą perspektywą, na samą myśl czułam ścisk w gardle. Zapowiadało się, że Jack ma w planach intensywny tydzień: w poniedziałek trzy wywiady, a we wtorek kolejny. Zjedliśmy naleśniki i wypiliśmy sok, a on posmarował mi masłem grzankę. Zauważyłam, że rozpoznano go przynajmniej przy jednym stoliku, Jack był jednak w stosunku do mnie tak samo czuły jak wtedy, gdy byliśmy sami, co uważałam za słodkie, ale i lekko wkurzające. Wydawać by się mogło, że za wszelką cenę chciał udowodnić Holly, iż myliła się co do jego fanek, aczkolwiek ja naprawdę nie miałam ochoty zostawać kozłem ofiarnym. Skończyłam śniadanie i przeciągnęłam się, wyciągając ręce nad głowę. Zauważyłam, że Jack też był już gotowy do wyjścia. − Wracamy do domku? Jest jeszcze trochę czasu do sesji… moglibyśmy go seksownie spożytkować – zaczęłam się z nim droczyć, muskając uwodzicielsko po ręce. − Och, Gracy, wykończysz mnie – powiedział, wyciągając ku mnie dłonie. – Ostatnia noc była cudowna, wiesz o tym? – Przysunął moją dłoń do ust i pocałował koniuszki palców. Usłyszałam za sobą stłumiony okrzyk i zdałam sobie sprawę, że dziewczyny, które go rozpoznały, właśnie mdlały albo planowały, jak mnie uśmiercić. Rozumiałam je. Czułam to samo, gdy dowiedziałam się, że Alyssa Milano35) spotyka się z Coreyem Haimem36). 35) Aktorka i piosenkarka amerykańska. 36) Kanadyjski aktor filmowy. Nadal żywiłam do niej urazę. Próbowałam wysunąć rękę, ale Jack mocno ją przytrzymał. − Hej, pamiętasz, co powiedziała Holly, nie postępujemy zbyt mądrze – uśmiechnęłam się, próbując wytłumaczyć, o co chodzi.

− Brednie. Powiedziałem, że będziemy robić, co chcemy i jak chcemy – rzekł stanowczo, marszcząc brwi. − Zgadzam się, że to brednie, ale jeśli ukażą się nasze zdjęcia, to ja będę musiała sobie z tym radzić. Nie jestem jeszcze pewna, czy tego chcę – odpowiedziałam. − Grace, co ty do mnie czujesz? – zapytał, patrząc mi głęboko w oczy. − Co? Co masz na myśli? – zdenerwowałam się. − To proste pytanie. Co do mnie czujesz? – powtórzył, wyciągając ręce i przysuwając bliżej moje krzesło. Skrzypnięcie na kaflach zwróciło uwagę gości z innego stolika i spowodowało kolejne okrzyki. Jezu. − Jack, ja… − Przepraszam, ale czy to pan jest Jackiem Hamiltonem? – zapytał ktoś nieśmiało. Pełna wdzięczności, że nam przerwano, odwróciłam głowę i zobaczyłam dwudziestoparoletnią dziewczynę. Gdy tylko Jack wdał się z nią w rozmowę, zaraz utworzyła się kolejka chętnych. Obserwowałam, jak rozmawia z fankami, i dostrzegłam narastające w nim zdenerwowanie. Był miły i słodki, i tym, którzy go nie znali, mógł wydać się całkowicie odprężony, ale ja widziałam, jak podciągnął bliżej siebie nogi i przesunął dłonią po włosach. Najśmieszniejszy był wyraz jego twarzy, gdy zrobił taką minę, jakby miał jedną brew. Co jakiś czas uśmiechał się do mnie. Większość dziewcząt nie spuszczała z niego oczu, czułam jednak, że równocześnie spoglądają na mnie, mierzą wzrokiem i próbują nas rozgryźć. W końcu zostaliśmy sami i ruszyliśmy w stronę domku. Trzymaliśmy się za ręce, gdy nagle zauważyliśmy kilka dziewcząt kręcących się jakieś pięćdziesiąt kroków za nami. Dostrzegliśmy, jak wyciągają telefony. Wcześniej zrobiły już Jackowi sporo zdjęć w restauracji, ale ujęcia nas razem, trzymających się za ręce, nie wróżyły nic dobrego. Puściłam jego dłoń, jakby nagle zaczęła mnie palić.

Skrzywił się. − Robię to tylko dla ciebie, Grace, bo wiem, że wszystko skupi się później na tobie. Gdyby to zależało ode mnie, zacząłbym cię całować zaraz, tu, na tym drzewie. – Wskazał na duży dąb. − Wiem, George. Wiem. – Zaśmiałam się. *** Niestety, nie mieliśmy już czasu na żadne małe co nieco, więc przebraliśmy się i pojechaliśmy na sesję zdjęciową. Jack obiecał mi to później wynagrodzić. Jadąc, trzymaliśmy się za ręce i rozmawialiśmy o dzisiejszej kolacji. Wobec tego, co miało miejsce rano, stanowczo zaprotestowałam, gdy zapytał, czy chcę gdzieś wyjść. − Jasne, że nie. Jemy kolację w łóżku, nadzy, a w przerwach będziemy się pieprzyć – ogłosiłam, podskakując z radości na siedzeniu. Zaśmiał się, dojeżdżając do celu. − Po zdjęciach część obsady zapewne pójdzie na drinka. Czy mogę cię przynajmniej upić? Zdecydowaliśmy, że nie będę jednak brać udziału w sesji i dołączę do niego wieczorem. − Jasne, choć i bez tego nie będę ci się opierać. Mając przy sobie moją małą Hamiltonową Maszynę Seksu, nie sądzę, abym mogła bez niej żyć – powiedziałam z uśmiechem. Zaparkował samochód w pobliżu innych, po czym chwycił moją twarz i pocałował mnie namiętnie. − Grace, moje ego nie jest w stanie znieść słowa mały czy maszyna seksu obok nazwiska Hamilton w tym samym zdaniu – powiedział z powagą w głosie. Zaśmiałam się, wysiadając z samochodu, a on dał mi klapsa. − Cholera, George, uważaj trochę. Już mam mnóstwo siniaków po ruchanku, jakie zaserwowałeś mi poprzedniej nocy! – powiedziałam przekornie, odskakując od samochodu i patrząc, jak chichocze. Wpadłam prosto na ścianę. Na ścianę, która była ciepła i też się śmiała.

Odwróciłam się i ujrzałam Lane’a, uśmiechającego się do mnie z góry. Świetnie Grace, oto twój sposób na nierzucanie się w oczy. Oblałam się rumieńcem i spuściłam głowę, podczas gdy on wybuchnął śmiechem. − Ruchanko? Hamilton, widzę, że twoja dziewczynka jest dość niegrzeczna. − O rany – mruknęłam, gdy Jack do mnie dołączył. − Jest niegrzeczna, ale w najlepszym możliwym znaczeniu tego słowa. A teraz odwal się. Lane znów się zaśmiał. − Tak, odwal się! – krzyknęłam, kładąc mu ręce na mocno umięśnionej klatce i popychając w tył. Uśmiechnął się szeroko i zaczął udawać, że go to zabolało. Był w porządku. Myślę, że ma spotkanie z Holly w przyszłym tygodniu… ciekawe. − A więc, widzimy się wieczorem, tak? – zapytałam, przytulając się do Jacka, gdy już pozbyliśmy się Lane’a. − Tak. Zabiorę się z kimś z obsady, gdy skończymy. Zadzwonię do ciebie później, dobrze? – pocałował mnie w czoło. − Będę czekać. – Uśmiechnęłam się, przyciągając do siebie jego twarz i całując nieco mniej niewinnie. Słyszałam, jak Lane zagwizdał za nami i oboje przewróciliśmy oczami. − Skop mu tyłek w moim imieniu, dobrze? – Zaśmiałam się. − Grace, widziałaś, jaki jest duży? – rzucił jeszcze, gdy odwróciłam się, wsiadając do samochodu. Obserwował, jak wyjeżdżam, po czym razem z Lane’em, śmiejącym się niczym dzieciak, ruszyli się w stronę przyczep. Po powrocie do hotelu zaszyłam się w domku z laptopem. Dostałam e-mail od znajomego Holly z Nowego Jorku, który załatwiał mi lokum na kolejnych kilka tygodni lub miesięcy. Okazało się, że zanim zorganizują mi mieszkanie, najpierw zatrzymam się przy Times Square. Times Square… miejsce nieco turystyczne, ale podobał mi się hotel. Poza tym będzie blisko do teatru. Dostałam też e-mail od Michaela ze szczegółami

dotyczącymi harmonogramu prób, które miały się zacząć od piątku. Będę mieć kilka dni, aby się odnaleźć, zanim rozpoczną się pierwsze przesłuchania. Dołączył też kilka informacji o bohaterach oraz nową partię poprawek. Chciał, abyśmy spotkali się w środę wieczorem i omówili kilka postaci, abym czuła się przygotowana do próby. Sytuacja z Michaelem zmieniła się o sto osiemdziesiąt stopni. W mojej głowie przeistoczył się z kogoś, o kim wcale nie myślałam, w kogoś, kogo najpierw chciałam udusić, a potem znów polubiłam. Miło mieć znajomego w Nowym Jorku – byłam pewna, że znów zostaniemy przyjaciółmi. Resztę poranka spędziłam w spa, zamawiając sobie kolejny masaż i maseczkę na twarz. Potem zjadłam pyszny lunch w kafejce przy basenie, a przez kolejną godzinę wymieniałam z Holly miliony zabarwionych lekko pornograficznie wiadomości. Głównie jednak czekałam na telefon od Jacka. Gdy tylko zobaczyłam na wyświetlaczu jego imię, natychmiast przypomniało mi się, jak był we mnie poprzedniej nocy, i odebrałam telefon cichym warknięciem, które zabrzmiało jednak bardziej, jakbym kaszlała. − Zakrztusiłaś się? – zapytał. − Nie, próbowałam zabrzmieć seksownie – wydusiłam, czując, jak twarz zalewa mi rumieniec, po czym parsknęłam. Odczekał chwilę i wybuchnął śmiechem. W końcu odzyskałam panowanie nad sobą. − Jak idzie sesja? − Dobrze. Pewnie zajmie większą część dnia, ale późnym popołudniem powinienem być z powrotem w hotelu. Co porabiasz? − Nic szczególnego. Tęsknię za tobą. − Ja też za tobą tęsknię, Szalona Dziewczyno. Poczekaj sekundę, czekaj… rozmawiam! Zaraz będę… z moją dziewczyną, jak już musisz wiedzieć – odpowiedział komuś, a moje serce podskoczyło na dźwięk słowa dziewczyna. − O, to pozdrów ode mnie Marcię! – zaszczebiotał wesoło

jakiś kobiecy głos, a ja usłyszałam szelest, gdy Jack zakrywał dłonią telefon. Tym razem serce zamarło mi w oczekiwaniu. − Grace? − Jestem – powiedziałam cicho. − Przepraszam. Jest tu parę osób z ekipy, których dawno nie widziałem – w jego głosie wyczułam jakąś dziwną nutę. − Nie będę ci przeszkadzać. Do zobaczenia. − Tak, do zobaczenia. Rozłączyłam się i przez moment siedziałam bez ruchu. Co tak naprawdę usłyszałaś, co? Głos kogoś, kto nadal myśli, że Marcia jest jego dziewczyną – to usłyszałam. Odsunęłam od siebie złe myśli i poszłam pobiegać. W pewnym momencie naprawdę będę musiała zająć się tymi wszystkimi sprawami, które ostatnio z taką determinacją odsuwam na drugi plan. Gdy zaczęłam biegać, wszystkie problemy zniknęły i skoncentrowałam się tylko na widoku oceanu i zapachu słonego powietrza. Naprawdę było tu ślicznie. Popołudnie spędziłam jednak, myśląc obsesyjnie o tej Marcii i o tym, jak porozmawiać na ten temat z Brytyjczykiem. Wiedziałam, że nie byłam do końca w porządku, czytając wiadomość od niej, a oprócz zdjęć w internecie, nie miałam żadnych podstaw, aby podejrzewać więcej niż to, co usłyszałam dziś od jakieś kobiety. Jej słowa wskazywały zaś, że Jack i Marcia byli kiedyś parą. Ale kiedy dokładnie przestali nią być? Co, myślisz, że przed tobą nie miał nikogo? Nie. Myślisz, że tak po prostu wyskoczył z pudełka, specjalnie dla ciebie? Nie. Ty też masz za sobą kawał historii. Chcesz, aby ktoś cię z niej rozliczał? NIE. A więc, miej jaja do cholery i zapytaj go! Albo całkowicie się zamknij. Wyjeżdżasz za trzy dni. Chcesz je spędzić, rozmawiając o

jego byłych? Wow, moje wewnętrzne monologi zdecydowanie nabierały charakteru. Po joggingu poszłam popływać, a potem popracowałam nad projektem dla klienta, który już prawie kończyłam. Na koniec oglądnęłam program typu reality show, cały czas próbując się czymś zająć. Około piątej trzydzieści dostałam wiadomość od Jacka. Hej, masz ochotę na drinka? Parę osób z obsady i ekipy z planu spotyka się w hotelowym barze. Tak? Powiedz tak, Grace. Odpisałam. Tak, Grace. Natychmiast odpowiedział. Do zobaczenia za godzinę. A potem, kolacja do łóżka… ja… i tyle ruchanka, ile tylko jesteś w stanie znieść. Powiedz tak, Grace. Odpisałam. Tak, tak, tak. Proszę. Schowałam dumę do kieszeni. *** Wysłał mi wiadomość, gdy tylko wrócił do hotelu, i spotkaliśmy się na dole, gdzie stał wraz z Lane’em, Rebeccą i paroma innymi osobami z planu, łącznie z fotografem. Podeszłam do Jacka, który stał przy barze, odwrócony plecami. − Czy to ty jesteś Joshua? – zapytałam nieśmiało. Odwrócił się zrezygnowany, ale gdy mnie zobaczył, od razu zmienił mu się wyraz twarzy. − Bardzo śmieszne, kochanie. – Zmarszczył brwi, po czym przyciągnął mnie i pocałował tak namiętnie, że dosłownie straciłam grunt pod nogami. Podniósł mnie, a ja usłyszałam za sobą gwizdanie Lane’a. Oddałam pocałunek równie namiętnie, wtulając się w Jacka i pozwalając, aby poczuł moje piersi pod cienką bawełnianą

koszulką. Zareagował natychmiast. Podobał mi się smak piwa i whiskey w jego ustach. − Zamów mi shota – poprosiłam, odsuwając się lekko i wskazując głową na bar. − Chcesz shota? – Wiedział, że rzadko piję mocne alkohole. − Tak – odpowiedziałam, ścierając mu z ust swoją szminkę. Lane ruchami warg wypowiedział bezsłownie „ruchanko”, patrząc na mnie zza pleców Jacka. Przewróciłam oczami i pokazałam mu obsceniczny gest, wypychając językiem policzek. Zaśmiał się głośno. − Proszę bardzo – powiedział Jack, wręczając mi shota i biorąc do ręki swojego. Puściłam mu oko, po czym wypiłam do dna. Poczułam palenie w gardle i wykrzywiłam twarz – na ten widok mój Brytyjczyk prawie wypluł swojego drinka. Usiedliśmy wraz z resztą ekipy, a Jack przedstawił mnie kilku znajomym z obsady, łącznie z kobietą, którą słyszałam wcześniej przez telefon. − Przepraszam. Jack oczywiście wkurzył się, że mi się wyrwało – powiedziała, potrząsając moją dłoń i przedstawiając się jako Bailey. W filmie grała siostrę Joshuy. − Nic się nie stało – odparłam spokojnie. − Nie, naprawdę. Czuję się jak idiotka. Ale muszę ci powiedzieć, że nigdy jeszcze nie widziałam, aby Jack przejmował się jakąś dziewczyną tak jak tobą. – Uśmiechnęła się szczerze, sprawiając, że mój żołądek nieco się rozluźnił. Jack puścił mi oko zza stolika, a ja bezwstydnie przesłałam mu całusa. Siedzieliśmy w barze prawie dwie godziny, śmiejąc się i rozmawiając. Całkiem dobrze się czułam w towarzystwie ludzi ze świata Jacka. Najbardziej polubiłam Rebeccę. Pogratulowała mi udziału w przedstawieniu w Nowym Jorku i obiecała, że zrobi, co może, aby trzymać dziewczyny jak najdalej od Jacka. Była cholernie zabawna i nie dała sobie w kaszę dmuchać, co w niej uwielbiałam. Jack, wyraźnie w swoim żywiole, opowiadał różne historie i zabawiał wszystkich brytyjskim akcentem.

A Lane? Cóż, Lane był kochany, zabawny, słodki i ładniutki. Po prostu świetny – naprawdę świetny. Wypiłam jednego shota, potem drugiego i trzeciego. Gdy połączyłam to z martini, nie czułam już bólu. Fotograf nadal był w pobliżu, ale w miarę jak alkohol uderzał mi do głowy, stawałam się coraz bardziej towarzyska. Wieczór rozpoczęłam, siedząc obok Jacka, lecz zanim się zorientowałam, około godziny ósmej wylądowałam na jego kolanach. Obejmował mnie w pasie, a ja próbowałam skłonić go do wyssania papryczki z wyciągniętej z drinka oliwki, którą akurat trzymałam między zębami. Fotograf dostrzegł szansę na zrobienie kilku niepozowanych zdjęć i zaczął nas obfotografowywać. Widząc, że trochę za dużo wypiłam, Jack spełnił moją prośbę. Dobrze wiedział, że inaczej nie odpuszczę. Gdy dokończył dzieła, a my z Rebeccą przestałyśmy się śmiać, fotograf poprosił nas o jeszcze jedno ujęcie, na którym będziemy się do siebie uśmiechać. Zdałam sobie wówczas sprawę, że nie mamy żadnych wspólnych zdjęć, poza tymi na TMZ. Nagle zapragnęłam mieć takie jedno, które wezmę do Nowego Jorku. Pozowaliśmy trochę, dobrze się przy tym bawiąc, aż w końcu zrobiliśmy sobie zdjęcie, na którym ja nadal siedzę na kolanach Jacka, patrzymy prosto w obiektyw i mocno się przytulamy. Wtem ziewnęłam, a on nachylił się w moją stronę i szepnął: − Hej, Szalona Dziewczyno, chodźmy stąd. Muszę pobyć z tobą nieco sam na sam. Stęskniłem się za tobą. – Pocałował mnie w szyję, a ja zadrżałam. Przysunęłam usta do jego ucha i wyszeptałam. − Wypiłam drinka. Nawet kilka. A teraz wracajmy do pokoju, abyś mógł mnie przelecieć niezliczoną ilość razy. Naturalnie, mój szept okazał się nie tak cichy, jak mi się zdawało, i nagle wokół nas rozległ się gromki śmiech. Oczy Jacka pociemniały ostrzegawczo i szybko rzucił na stół garść monet. − Dobranoc wszystkim. − Do zobaczenia! – powiedziałam, przybijając Rebecce

niezdarną piątkę, po czym wyszliśmy z baru, odprowadzani rozbawionymi spojrzeniami reszty grupy. − Uwielbiam ją – usłyszałam za sobą jeszcze słowa Rebekki. *** Ruszyliśmy w stronę naszego domku przez ogrody, rozświetloną pochodniami ścieżką. W pewnym momencie wpadłam na świetny pomysł, aby wskoczyć Jackowi na plecy i kazać się nieść dalej na barana. Umiejscowiwszy się wygodnie, objęłam go mocno nogami i zaczęłam całować w szyję – co nie było dobrym pomysłem, bo on przesunął dłonie w górę moich ud, wsuwając je prawie pod szorty. Wtem zobaczyłam przechodzącą obok i kierującą się w stronę restauracji grupę kobiet w moim wieku, może trochę starszych. Patrzyły na mnie, siedzącą na plecach młodego, seksownego mężczyzny, który trzymał ręce w moich intymnych miejscach. Mogłabym przysiąc, że były pod wrażeniem. Uśmiechnęły się szeroko, a jedna krzyknęła nawet „Dajesz mała!”, przybijając mi piątkę, gdy się mijaliśmy. Zaśmiałam się głośno. − Rozdajesz dziś dużo piątek, Szalona Dziewczyno – rzucił przekornie przez ramię Jack, podczas gdy ja bawiłam się jego włosami. Westchnęłam, położyłam mu brodę na ramieniu i patrzyłam, jak wyciąga klucz, aby nas wpuścić do środka. − Cóż mogę powiedzieć? Kochają mnie tu w Santa Barbara! – zanuciłam w stylu Ethel Merman37). 37) Amerykańska piosenkarka i aktorka. − Wow. Nie krzycz mi do ucha. − Zamknij się, Hamilton, albo usłyszysz dziś całą Oklahomę! I nie myśl, że nie znam słów. – Zaśmiałam się, pochylając przy wejściu. Odłożył torbę i włączył do gniazdka telefon, cały czas trzymając mnie na plecach. − Masz zamiar kiedyś zejść? – zapytał, kierując się w stronę patio i rozsuwając drzwi.

− Nie, podoba mi się tu – odpowiedziałam szybko i zaczęłam śpiewać piosenkę z Oklahomy! − Don’t throw bouquets at me…38) 38) Tekst z piosenki ze spektaklu; wolne tłumaczenie: „Nie rzucaj mi bukietów”. − Grace… Podniosłam głos, wkładając mu przy tym język do ucha. − Gracy… Śpiewałam dalej, naśladując akcent z Oklahomy. − Kilka shotów i już mamy musical? − People will say we’re in love39) – kontynuowałam, rozbawiona. 39) Tekst piosenki ze spektaklu; wolne tłumaczenie: „Ludzie będą mówić, że jesteśmy zakochani”. − O rany, naprawdę znasz słowa. – Przerzucił mnie przez ramię i posadził na poręczy. Śpiewałam dalej, koncentrując się na słowach, już bez akcentu, ale za to z sercem. Jack nic nie mówił. Stał tak między moimi nogami, z głową przechyloną na bok, niczym ten piesek z reklamy stereo, i uśmiechał się do mnie. Skończyłam śpiewać i objąwszy go nogami, przyciągnęłam bliżej. Oparł czoło o moje i przez chwilę żadne z nas się nie odzywało. Wtem zachichotałam. − Właśnie dlatego nie piję shotów. Zmieniają mnie od razu w gwiazdę Broadwayu. − Lubię, gdy jesteś gwiazdą Broadwayu, słodka dziewczyno. Znów zamilkliśmy na minutę, po czym ja się odsunęłam. − Zamówmy kolację, abyśmy mogli szybciej przejść do rzeczy – powiedziałam, sprawiając, że czar rzucony przez Rodgersa i Hammersteina40) od razu prysł. 40) Amerykański duet piszący muzykę do musicali.

Przeszłam obok, aby wziąć karty dań, ale chwycił moją rękę. − Hej, Gracy. Dokąd uciekasz? – zapytał, przyciągając mnie do siebie. − Nigdzie nie uciekam. – Poczułam, jak mnie obejmuje w pasie. Coraz bardziej ośmielona, dodałam: – Powiedzieć ci coś w tajemnicy? − O co chodzi, kochanie? – zapytał, delikatnie całując linię mojej szczęki. − To nie jest aż taka wielka tajemnica, ale chcę, abyś wiedział. − Hej, jeśli zamierzasz powiedzieć to, co myślę… czekaj, zamierzasz to powiedzieć? – Uśmiechnął się do mnie z góry. − Tak, myślę, że tak. – Nieśmiało odwzajemniłam uśmiech. − W takim razie uważam, że powinniśmy to powiedzieć w tym samym czasie – stwierdził. − Na trzy? – zapytałam. Skinął głową. Zaczęłam odliczać. − Raz. − Dwa – powiedział z blaskiem w oczach. − Trzy – dokończyliśmy wspólnie. Umilkliśmy, uśmiechając się szeroko, po czym wzięłam głęboki wdech. − Jack, kocham cię. − Wiem – powiedział równocześnie. − Głupek! – krzyknęłam, uderzając go w ramię. − To było super! – Zaśmiał się. Odwróciłam się i już miałam wyjść z patio, udając naburmuszoną, gdy poczułam, że obejmuje mnie i nie pozwala odejść. Uśmiechnęłam się, stojąc do niego plecami, wiedząc, że tego nie widzi. − Gracy, Gracy, Gracy. Wiesz, co do ciebie czuję. – Zachichotał, odwracając mnie do siebie. − Powiedz to, George. Chcę usłyszeć, jak to mówisz – powiedziałam z przekorą, drapiąc go po głowie, tak jak lubi. − Cóż, ostatnio kompletnie się w tobie zakochałem, Sheridan. – Obrysowywał moje usta koniuszkami palców.

Pocałowałam je. − Mmm, też cię kocham, Hamilton. Naprawdę. Pocałował mnie wolno i słodko, po czym odsunął się trochę, aby na mnie spojrzeć. − Nie powiedziałaś tego tylko dlatego, że cię upiłem, prawda? – zapytał, uśmiechając się seksownie. − Nie, kochany. Upiłam się sama. Czy możemy zamówić kolację? − Skombinujmy karty, Szalona Dziewczyno. – Zaśmiał się, biorąc mnie za rękę i prowadząc do środka. − Nie potrzebuję karty. Zamów mi grillowany ser i czekoladowego shake’a. A, i poproś ich o więcej cukiereczków, dobrze? – powiedziałam, kierując się w stronę sypialni, aby przebrać się w coś wygodniejszego. − Grilowany ser i shake, jasne. – Chwycił za telefon. − I zobacz, czy mają jakieś napoje energetyczne, może coś z żeń-szeniem – zawołałam z drugiego pokoju. − Chcesz napój energetyczny i shake’a? − Nie, misiu o małym rozumku. Żeń-szeń będzie dla ciebie, aby wzmocnić ci kondycję. – Zaśmiałam się, przebierając w jeden z hotelowych szlafroków. Usłyszałam, jak mruczy coś o tym, iż nie potrzebuje niczego na kondycję. I w sumie miał rację. − George? – zawołałam, wystawiając głowę zza ściany dokładnie w momencie, gdy odkładał telefon, przewracając nieco oczami na mój widok. − Tak, szefowo? – zapytał. − Kocham cię – powiedziałam, posyłając mu całusa. − Też cię kocham – odpowiedział, łapiąc go w powietrzu i przyklejając sobie do policzka. Tak, świetna z nas była para.

rozdział dwudziesty trzeci Tak jak obiecał, zjedliśmy kolację w łóżku, odziani jedynie w hotelowe szlafroki. Uparłam się, aby nie zakładał nic pod spód − chciałam mieć później łatwiejszy dostęp. Śmialiśmy się i rozmawialiśmy, i pozwoliłam mu nawet wziąć kilka kęsów mojego grillowanego sera. Shake’a zachowałam jednak tylko dla siebie. Grace nie dzieli się z nikim lodami, ale za to mówi o sobie w trzeciej osobie. Gdy odprowadził wózek, byłam już syta i zadowolona. Zachichotałam, klaszcząc w dłonie, kiedy, wracając do sypialni, zaczął robić spontaniczny striptiz. Zanuciłam melodię z burleski, do której zatańczył, kołysząc biodrami. Zaczęłam pohukiwać i wrzeszczeć, rzucając w jego stronę kwiatek, na dowód uznania za występ. Zdecydowanie był jednym z najzabawniejszych facetów, jakich znałam. Miałam nadzieję, że wraz ze wzrastającą sławą, jego fanki również to dostrzegą. Ten niesamowity przystojniak był cholernie inteligentny i miał niesamowity, cięty dowcip. Podobało mi się też, że nigdy się nie peszył. Nie przejmował się, że czasami może wyglądać głupio i było to wprost urocze. Kto by pomyślał, że facet, na którego widok kobiety w całych Stanach mdlały, zrobi najzabawniejszy striptiz szlafrokowy, jaki w życiu widziałam? Na pewno nie ja. W końcu upuścił szlafrok na podłogę, wywołując moje okrzyki i salwy śmiechu, po czym wczołgał się pod kołdrę od strony nóg, nucąc teraz swoją melodię. Patrzyłam, jak jego smakowite pośladki znikają pod kołdrą i pisnęłam, czując, jak gryzie mnie w kostki. Schował się cały i śledziłam, jak kieruje się wyżej, idąc tropem jego ugryzień zostawianych na mojej łydce, kolanie, udzie i w końcu na Znamieniu Hamiltona. Dotarł tam, rozwierając mi wcześniej szturchnięciem nosa nogi. Chwycił moje biodra i gwałtownie pociągnął mnie niżej. Cały czas nucił wesołą melodię, aż w pewnym momencie usłyszałam, że przerzucił się na coś, co brzmiało podobnie do hymnu Boże, chroń królową41).

Zaczęłam podśpiewywać razem z nim i poczułam, jak uśmiecha się, wtulając w moją skórę. 41) God Save the Queen, brytyjska pieśń patriotyczna, będąca hymnem państwowym Wielkiej Brytanii. Gdy jednak dotarł do ziemi obiecanej, przestał nucić i zaczął mnie całować. Jęknęłam, czując, jak obrysowuje mnie całą językiem i wargami, a robił to tak niezwykle delikatnie, że aż bolało. Westchnęłam, wyginając się w łuk niczym kot i wyciągając ręce nad głowę. Czasami zajmował się mną wolno i długo, i wiedziałam, że to właśnie jeden z tych wieczorów. Takie noce były niewiarygodne. Rozwarł mi szeroko nogi i zaplótłszy je sobie na szyi, zaczął mnie delikatnie pieścić. Językiem zataczał we mnie koła, prowadząc go to w górę, to w dół. Jęknęłam głośno. Otworzył mnie mocniej palcami, pozostawiając całkowicie bezbronną wobec tego, co chciał zrobić. Był w tym świetny. Zamiast jednak doprowadzić mnie do końca, wysunął się do miejsca, gdzie drżały mi nogi, po czym wyszedł, i dmuchnął we mnie chłodnym powietrzem, powodując, że zadrżałam i krzyknęłam. Doprowadził mnie do takiego stanu cztery razy, aż w końcu błagałam, aby skończył. Tuż przed momentem, kiedy miałam zobaczyć gwiazdy, podciągnął się wyżej i wystawił głowę znad kołdry. Wszedł wolno, głęboko. Obserwowałam jego twarz, gdy się we mnie zanurzał. Oboje krzyczeliśmy, gdy wsuwał się tak milimetr po milimetrze, co zdawało się trwać godzinami. Westchnęliśmy razem, a ja objęłam go mocniej w pasie nogami, pragnąc, aby wszedł we mnie tak głęboko, jak tylko się da. Patrzyłam na jego poważną twarz, gdy tak wsuwał się i wysuwał, obserwując jego podskakujące, szalone, seksowne loczki i silne ramiona, na których się nade mną podpierał. Ssąc, przygryzł dolną wargę, gdy szarpnęłam biodrami, aby do niego przywrzeć. To było piękne.

− O bogowie, Jack, to jest… o Boże. – Próbowałam znaleźć słowa, aby wytłumaczyć, jak to jest, czuć go we mnie, ale nie potrafiłam. Poruszał się wolnymi, regularnymi ruchami, które doprowadziły mnie do drżenia, gdy wsłuchiwałam się w jego gardłowe pojękiwanie. Zarzucił sobie moją prawą nogę na ramię i uzyskując nowe ułożenie, wszedł we mnie głębiej, dochodząc do punktu J, co od razu wywołało mój krzyk. − Chodź do mnie, Gracy, proszę… Muszę poczuć, że dochodzisz – błagał, czując, jak mocniej zamykam go w ścianach swej świątyni. Jego brwi zlały się w jedną linię, a on wsuwał się we mnie stanowczo, równo, bez przerwy, czekając, aż dojdę. Tym razem stało się to w ciszy. Stojąc na krawędzi cudnego obłędu, zadrżałam, nie wydając z siebie żadnego dźwięku i zamykając się w swoim ciele, w jego ciele i w rozkoszy, którą mi ofiarował. To było jak wybuch gwiazdy. Krzyknął moje imię, eksplodując we mnie i wydając głośny jęk. Opadł, opierając głowę na mej szyi, a ja przytuliłam go mocno, czując, jak drży. Moje nogi i ręce nie chciały pozwolić mu opuścić mego ciała. Czułam na sobie cały jego ciężar, jego westchnienia i drżenie, gdy tak powoli odprężał się we mnie. Muskałam paznokciami jego plecy i głowę, wsłuchując się w Odgłosy Zadowolonego Jacka, ogrzewającego mnie swoim oddechem. Leżeliśmy tak przez kilka minut, po czym on podniósł w końcu głowę. Odgarnęłam mu włosy z czoła i pocałowałam czule. − Mogę ci coś powiedzieć? – zapytałam. − Oczywiście. – Uśmiechnął się. − Kocham cię – odpowiedziałam, znów go całując. − Też cię kocham, Gracy – westchnął, rozkoszując się mymi pocałunkami. Leżeliśmy tak złączeni przez następną godzinę, tuląc się i jedząc czekoladki. Boże, chroń Hamiltona. *** Nieco później, widząc kawałki czekolady w miejscach nie do

końca dla niej przeznaczonych, postanowiliśmy nieco się opłukać. Jeszcze nie korzystaliśmy wspólnie z ogromnego prysznica i teraz nadarzyła się wspaniała okazja. Włączając opcję deszczowego strumienia, uruchomiliśmy wszystkie dysze po bokach kabiny, a nawet parownicę dla efektu sauny. Poszłam do sypialni po jeszcze jedną czekoladkę i gdy wróciłam, cała kabina wypełniona już była parą. Nie widziałam Jacka, ale wiedziałam, że jest w środku, bo napisał na zaparowanej szybie słowo fuj. Słyszałam, jak się tam śmieje. − Dzieciak z ciebie, Hamilton – zawołałam. − Sheridan, zbieraj swój tyłeczek i chodź tu. – Wystawił głowę zza drzwi i wpuścił chmurę pary do łazienki. – Jeśli nie przyjdziesz, pojawią się gorsze słowa. Mmm, stęskniłam się za moim nagim i mokrym Brytyjczykiem. Patrzył, jak zsuwam szlafrok i mijając go, wchodzę pod prysznic. Stanęłam pod deszczowym natryskiem, czując, jak woda spływa mi po całym ciele. Czułam też na sobie sześć innych strumieni, które przyjemnie obmywały różne moje zakątki. Można powiedzieć, że było to nawet lekko nieprzyzwoite. Jack chwycił szampon i zaczął mnie mydlić, a ja objęłam go w pasie, przyciągając bliżej. Był jak zawsze bardzo ostrożny i uważał, aby mydło nie dostało mi się do oczu. Następnie przechylił mi w tył głowę, aby spłukać pianę. Nachylił się i pocałował wgłębienie na mojej szyi. − Mmm… − szepnęłam. Zaśmiał się szelmowsko i nałożył mi odżywkę, koncentrując się szczególnie, tak jak go uczyłam, na końcówkach włosów. Potem przyszła kolej na mnie. Stanęłam na palcach, aby dosięgnąć jego głowy, a on podtrzymał mnie, chwytając mocno za piersi. − Grace, naprawdę mógłbym godzinami patrzeć na twoje cycki. Boże, są po prostu fantastyczne… – urwał, a ja jęknęłam cicho, czując, jak jego palce drażnią sutki. Co takiego jest w byciu mokrym, że wszystko się tak

niesamowicie odczuwa? Zmysły się wyostrzają, a każdy dotyk i pieszczota wydają się bardziej intensywne. Gdy spłukałam mu włosy, wziął mój żel pod prysznic, namydlił naturalną morską gąbkę i przesunął nią po moim ciele, zostawiając szlak pachnących bąbelków. Chwyciłam podobną gąbkę i też zaczęłam go myć, podążając od klatki piersiowej i ramion w dół, do brzucha, przeskakując następnie do nóg i z powrotem do Pana Hamiltona. Był zupełnie twardy. Gdy przesunęłam po nim gąbką, jego właściciel drgnął, a gdy spojrzałam w górę, ujrzałam ciemnozielone, wpatrujące się we mnie żarliwie oczy. Jack wsunął gąbkę między moje nogi, rozsuwając mi szerzej stopy, aby mieć lepszy dostęp. Upuściłam swoją gąbkę i namydlonymi dłońmi zaczęłam go gładzić, przesuwając się to w górę, to w dół i czując, jak jeszcze bardziej twardnieje. Obserwował mnie i naśladował ruchy, rysując palcami kółeczka w mojej wilgotnej, śliskiej… Jęknęłam, a on słysząc to, znów drgnął. Czułam na ciele strumienie wody i gęstą, gorącą parę, która przyprawiała o zawroty głowy. Potrzebowałam bliskości skóry Jacka. Przywarłam do niego, a nasze mokre ciała ślizgały się na sobie. Oparł mnie o ścianę. Chłód kafelek, tryskająca w różnych kierunkach woda i obraz Jacka, stojącego nago pod prysznicem, ze strużkami wody spływającymi po twarzy i ciele, sprawiły, że zaczęły mi się trząść nogi. − Pieprz się ze mną. Proszę. Pieprz się ze mną – błagałam, przyciągając go jeszcze bliżej. Podniósł mnie szybko i oplótłszy sobie w pasie moje nogi, natychmiast we mnie wszedł. Trzymał mnie całym sobą, pulsując we mnie, a nasze śliskie, gorące i mokre ciała ocierały się o siebie. Jego twarz była zaraz przy mojej, podczas gdy ja coraz agresywniej drapałam mu plecy. Tempo, z jakim we mnie wchodził, i jego jęki, za każdym razem, gdy był bliżej, doprowadzały mnie do obłędu. Przywarłam mocniej, czując, jak

mnie sobą przebija. Czułam też każdy jego centymetr, każde pchnięcie, każdy puls, i szalałam z żądzy. Moje wnętrze było niczym żywy ogień. Rozkoszowałam się sposobem, w jaki przywierał do mnie, wykorzystując swą siłę, aby siać spustoszenie na całym moim ciele. − Grace… Cholera, Grace! – jęczał. − Tak, tak, zerżnij Grace! – krzyknęłam, czując, jak jego ciało ociera się o moje. Rosnące we mnie napięcie było coraz większe i w końcu wydawało mi się, że jego siła rozerwie mnie na pół. Pociągnęłam go za włosy, pchając na płytki za mną. Doszliśmy w tym samym momencie. Krzyczałam jego imię, a on gryzł mi szyję, eksplodując wewnątrz mnie. Staliśmy tak przez chwilę, dysząc ciężko i rozkoszując się spływającą po nas wodą. W końcu mnie opuścił, przytulając się i całując mój policzek. To było niesamowite, że potrafił być gwałtowny i gryźć mnie, po czym zaraz zmienić się w kochającego słodziaka. − Gdy będziesz w Nowym Jorku, zainstaluję w twoim nowym domu taki właśnie prysznic. I nie próbuj się nawet ze mną spierać – szepnął. Ja jednak nie zamierzałam nic kwestionować. *** Tej nocy dotarliśmy do granic wytrzymałości, namaszczając sobą wszystkie miejsca w domku i kończąc wreszcie w tym, które stało się naszą dziwaczną tradycją. − Dlaczego, do cholery, zawsze lądujemy nadzy w szafie? – zapytał sennie, chwytając zachłannie moje piersi, gdy dochodziliśmy do siebie po kolejnej rundzie niesamowitych orgazmów. − Nie wiem. Chyba jesteśmy skrzywieni – stwierdziłam zachrypniętym głosem, wymęczonym po cudownie głośnej nocy. Naprawdę mój Brytyjczyk wykazał się dużą przezornością, wybierając domek oddalony od innych gości. Zdecydowanie nie

chciałabym znaleźć się na miejscu lokatorów sąsiedniego pokoju, zwłaszcza wtedy, kiedy byłam w trakcie mojej głośnej fazy; zresztą tym razem także Jack miał problem, żeby się opanować. Chwiejąc się na nogach, wstałam i podciągnęłam go do góry. Próbując wyjść zza wieszaków i uniknąć spotkania z deską do prasowania, dotarliśmy jakoś do łóżka. Włożyłam na siebie jego porzuconą w niełasce koszulę, podczas gdy on odnalazł wiszące na telewizorze bokserki. Położyłam się na swojej stronie, a on na swojej, ale i tak spotkaliśmy się na środku. − George, teraz czas spania, a nie baraszkowania. Muszę się zdrzemnąć, rozumiemy się? – Uniosłam brwi, przybierając surowy wyraz twarzy. − Nie będę się z tobą kłócić. Wykończyłaś mnie, kobieto. Zostałem oficjalnie, całkowicie wykorzystany. – Nakrył nas kołdrą, a ja włączyłam telewizor. − Hej, właśnie powiedziałaś, że to czas spania. Wyłącz to, Grace. – Próbował wyrwać mi z ręki pilota. − Czekaj, czekaj… aha! – krzyknęłam triumfalnie, znajdując kanał Lifetime i mój ulubiony program. Pokój wypełniła melodia przewodnia z The Golden Grils. − Cholera jasna – mruknął, ale zanim piosenka się skończyła, nucił razem ze mną, a pod koniec pierwszej sceny śmiał się tak samo głośno jak ja. Odcinek jeszcze się nie skończył, a my już mocno spaliśmy, utuleni i spokojni. *** Następnego poranka obudziliśmy się wcześnie, zaczynając dzień małym numerkiem (hmm) i przed dziesiątą trzydzieści byliśmy już w drodze do L.A. Niczego tak nie pragnęłam, jak zostać z nim jeszcze w łóżku, ale nieubłaganie zbliżał się wtorek i miałam mnóstwo rzeczy do zrobienia. Jechaliśmy w ciszy, słuchając piosenek na naszych iPodach. Cały czas trzymaliśmy się za ręce, puszczając je tylko wtedy, gdy

musieliśmy zatankować, a nawet wówczas zrobiliśmy to z ogromną niechęcią. Wydawało się, że podświadomie każde z nas zaczynało zdawać sobie sprawę, jak mało nam zostało wspólnego czasu, i coraz trudniej było to ignorować. Przez resztę drogi do L.A. Jack trzymał rękę na mojej nodze. Było już późne popołudnie, gdy wjechaliśmy wreszcie na podjazd Holly. Jack musiał wyskoczyć na chwilę do siebie, ale ja nie potrafiłam się z nim rozstać. Pocałował mnie z wyczuwalną tęsknotą i odgarnął mi włosy do tyłu, wiążąc je w kucyk na karku. − Będę z powrotem, zanim się obejrzysz, Szalona. Nawet nie zdążysz się rozpakować, zobaczysz – powiedział, patrząc na moją smutną twarz. − Wiem, wiem… jestem głupia. Zostaniesz na kolację? – Za nic nie chciałam wychodzić z domu, pragnęłam go mieć tylko dla siebie. − Brzmi świetnie. Możesz mi coś przygotować. – Uśmiechnął się, łaskocząc mnie w żebra. − Możemy coś razem ugotować, pomożesz mi. – Zaśmiałam się, próbując uciec przed jego rękami. − Umowa stoi. Będę z powrotem tak szybko, jak się da, kochanie – odpowiedział, całując mnie jeszcze raz. To mówiąc, odjechał. Weszłam do domu, zaskoczona tym, jaką pustkę czułam, gdy nie było go obok. To nie tak miało wyglądać. To miał być mały romans z seksownym hollywoodzkim ciachem, potem ja miałam przeprowadzić się do Nowego Jorku i koniec. Tymczasem byłam zakochana po uszy w cudownym facecie, którego opuszczałam za niecałe dwa dni, a nawet nie zdążyliśmy porozmawiać, jak to wszystko może dalej wyglądać. Co za cholerny pech. *** Holly była akurat w kuchni. Siedziała na blacie z talerzem krakersów i tubką sera w sprayu. Nie próbowała nawet kryć, że

bardziej niż o krakersy chodziło o ser, który wyciskała z tubki prosto do ust. − I jak się sprawił jego fiutek? – zapytała od razu. − Fiutek? Ach, dobrze – westchnęłam i oparłam się o lodówkę. − Jak dobrze? – dopytywała, szczerząc do mnie zęby pełne sera. − Tak dobrze, że sama jestem zaskoczona, że mogę jeszcze chodzić – powiedziałam, osuwając się i siadając na podłodze. Przyjrzała mi się uważnie, po czym zamknęła tubkę i rzuciła ją w moją stronę. − Co się dzieje, Grace? – zapytała, zabierając się za krakersy. − Dlaczego myślisz, że coś się dzieje? Spędziłam cudownie weekend, pieprzyłam się, jakby miało nie być jutra, i… − urwałam. − I? − Powiedział, że mnie kocha. – Zakryłam twarz dłońmi. − Nie mów – szepnęła, otwierając szeroko oczy ze zdumienia. − I wydaje mi się, że ja powiedziałam mu to samo. – Uśmiechnęłam się, zerkając na nią między palcami. − Wow. W takim razie w czym do cholery problem? Zastanowiłam się przez minutę. − Smutno mi, Holly. – I wtedy wreszcie z oczu popłynęły mi łzy. Byłam tak szczęśliwa i zarazem smutna, że to musiało się tak skończyć. Holly podeszła i usiadła obok, obejmując mnie ramieniem i pozwalając się wypłakać. − Okay, smutno ci, bo go kochasz i wyjeżdżasz – stwierdziła. − Uh-huh – łkałam. − I smutno ci, bo on kocha ciebie i będzie bardzo daleko. − Uh-huh. − I smutno ci, bo on ma dwadzieścia cztery lata, a co dwudziestoczteroletni gwiazdor filmowy może mieć wspólnego z trzydziestotrzyletnią wschodzącą gwiazdką, która właśnie przeprowadza się do Nowego Jorku, mimo że tylko na jakiś czas.

− Tak! – zawyłam, przyciskając tubkę sera do piersi. Wyciągnęła mi ją z rąk, podając w zamian ścierkę. Pocieszała mnie, głaskając po plecach, aż zaczęłam się uspokajać. Gdy wreszcie doszłam do siebie, spojrzałam na nią z rozpaczą w oczach. − Hol, co ja mam zrobić? Zamyśliła się, a w jej oczach pojawiła się troska. − Musisz zdecydować, czego chcesz, a następnie powiedzieć mu o tym. Wiedziałam, że cię kocha, i cieszę się, że to powiedział. Trzeba znać wszystkie fakty, zanim przystępuje się do rozmowy. Musisz jednak zachować rozsądek. Nie będzie łatwo… wiesz o tym. Będzie zajęty, ty zresztą też. Pójdziecie w dwóch różnych kierunkach i drogi te mogą wyglądać całkiem inaczej, niż sobie zaplanowaliście. Wytarłam nos w ścierkę. Holly się zmarszczyła, ale mówiła dalej. − Porozmawiaj z nim, Grace. Sprawdź, co zamierza. Wiem, że związki na odległość zwykle się nie udają, ale w tej branży pary żyją tak cały czas. Nigdy nie wiadomo. Zdarzały się i dziwniejsze rzeczy. Kto by pomyślał, że będziesz tu, gdzie teraz jesteś? – to mówiąc, wycisnęła sobie do ust kolejną porcję sera. Przez chwilę milczałam. − O czym myślisz? – zapytała. − O serze. Uśmiechnęła się i podała mi tubkę. Siedziałyśmy przez chwilę na podłodze, nic już nie mówiąc, tylko wymieniając się serową tubką, jakbyśmy się dzieliły skrętem. Ser, marihuana… co za różnica. *** Wieczór spędziliśmy, przygotowując kolację, co okazało się całkiem zabawne. Zrobiłam grillowanego łososia, pieczone szparagi, ryż z szafranem i sałatkę, a Jack mi we wszystkim asystował. Pozwoliłam mu nagrzać piekarnik, mieszać ryż, nakryć stół i całować moją szyję za każdym razem, gdy dostrzegł, że czuję

się samotna, co najwyraźniej często miało miejsce. Po kolacji wyszliśmy na zewnątrz i usiedliśmy na tarasie, na jednym fotelu. Rozmawialiśmy o nieistotnych, przypadkowych rzeczach, o których zwykle się rozmawia, wtulając się w siebie i oglądając gwiazdy. Jedna z nich szczególnie przyciągnęła moją uwagę i zastanawiałam się, czy dam radę ją zostawić za niecałe dwa dni. Musiałam westchnąć dość głośno, bo zerknął na mnie. − Co jest, Szalona? – szepnął. − Co masz na myśli? – zapytałam, przytulając się. Wyciągnął nogi przed siebie, a ja siedziałam między nimi, opierając się o niego i zatapiając w obejmujących mnie mocno ramionach. − Jesteś tu, ale tak naprawdę cię nie ma. Powiesz mi, co się dzieje? – dopytywał, muskając ustami moją szyję w sposób, który zwykle doprowadzał mnie do obłędu. Ale nie tym razem. Znów westchnęłam, przewracając się na bok, aby na niego spojrzeć. − Myślę o tym, co będzie we wtorek, gdy wsiądę do samolotu i zostawię tu twoją dupcię. − Ach, wtorek. A co powinno być, według ciebie? – Nagle bardzo spoważniał. − Cholera, nie wiem. Zdaję sobie sprawę, że to pewnie samobójstwo składać jakieś wielkie deklaracje zaraz przed rozstaniem, ale będę za tobą strasznie tęsknić. Ostatnie tygodnie były niesamowite – powiedziałam, dotykając jego twarzy. − Zgadzam się. Były niesamowite. Dlaczego więc zakładasz, że kolejne takie nie będą? Ja, na przykład, już się cieszę na seks przez telefon – wyszczerzył się, a wyglądał przy tym tak przystojnie, że prawie zapłonęłam żywym ogniem. Wystarczyło, że byłam obok. Uśmiechnęłam się, ale zaraz potrząsnęłam głową. − Widzisz, właśnie o to chodzi. Po co miałbyś chcieć seksu przez telefon ze mną, jeśli możesz mieć prawdziwy z każdą, która tylko ci się spodoba? – zapytałam cicho; nie byłam w stanie spojrzeć mu w oczy.

Podniósł mi podbródek, zmuszając, żebym na niego popatrzyła. Jego twarz przybrała gniewny wyraz. − Udam, że tego nie powiedziałaś. − Dlaczego? Nie będziesz już musiał cały czas oglądać Golden Girls. Będziesz mógł znów się umawiać, żyć hipsterskim życiem i szczerze mówiąc, nawet powinieneś. Masz dwadzieścia cztery lata, na miłość boską, a ja trzymam cię każdej nocy w domu. Jakim cudem jeszcze się nie znudziłeś? Kobiety tylko na ciebie czekają! – zaczynałam mówić coraz szybciej, a w moim głosie pojawiła się smutna nuta. − Grace, czy myślisz, że codziennie mówię kobietom, że je kocham? Czy wiesz, ile razy to komuś powiedziałem, poza członkami mojej rodziny? Dwa. To wszystko: w całym moim życiu dwa razy. Dlaczego miałbym się tak bez powodu tym razem pieprzyć? – zapytał, ożywiając się. − No wiesz, zakochani pieprzą się cały czas. To się zdarza – odpowiedziałam, odsuwając się od niego i opierając na krześle. – A co będzie na kolejnej imprezie? Jakaś blondynka i brunetka zechcą, abyś zabrał je do siebie. Co zrobisz? − Opowiem im o rudowłosej, w której jestem zakochany, a potem powiem, żeby spadały. Skąd ci takie myśli przychodzą do głowy? – Był coraz bardziej zdenerwowany. − Stąd, że będzie nas dzielić dystans pięciu tysięcy kilometrów i jestem przerażona tym, co się stanie. Może nie powinnam aż tak się angażować, ale nic nie poradzę. Nienawidzę samej myśli, że mógłbyś być z kimś innym, nawet jeśli może powinieneś – powiedziałam nerwowo i wyprostowałam się. − Być z kimś innym? Pozwól, że sam zdecyduję, z kim chcę być. Czy mam zacząć się martwić? Wydajesz się budować wokół siebie obronny mur. Chcesz mi coś powiedzieć, Grace? – zapytał, przyglądając mi się uważnie. − Proszę cię. To ty będziesz mieć pod nosem paradę cycków do wyboru, kiedy tylko znów wejdziesz do gry. Będą zabijać się o ciebie i wszystko znów będzie tak jak kiedyś, zanim zacząłeś spędzać wieczory ze starszą panią – wypaliłam.

Spojrzał na mnie gniewnie, przesuwając dłońmi po swoich włosach. − Grace, jesteś nienormalna! Czy naprawdę chcesz to wszystko spieprzyć, zanim w ogóle spróbujemy? Parada cycków? Teraz to przesadziłaś. – W jego głosie pojawiła się ostrzegawcza nuta. Podniosłam się z krzesła, podeszłam do barierki i spojrzałam na miasto – miasto, które niedługo opuszczałam. Za dwa dni. Dlaczego do cholery chcę się teraz pokłócić z Jackiem? Odwróciłam się szybko. Siedział przygnębiony w fotelu, wyglądał na zdezorientowanego i zranionego, ale też bardzo wkurzonego. Czy możesz przestać próbować to spieprzyć? Podeszłam i stanęłam przed nim. Nawet na mnie nie popatrzył. − Jack? – zapytałam, próbując sprawić, aby na mnie spojrzał. Nie odpowiedział. Spróbowałam jeszcze raz. – Hej, popatrz na mnie. Proszę? – szepnęłam. Na dźwięk słowa „proszę” zamknął oczy. − Jestem na ciebie wkurzony, Gracy – powiedział posępnie, ale to, że zwrócił się do mnie Gracy znaczyło, że bardziej niż wkurzony czuje się zraniony. − Wiem. Sama jestem na siebie zła. Czy możesz jednak spróbować zrozumieć, dlaczego się denerwuję? – zapytałam, ostrożnie kładąc mu rękę na włosach i zaczynając drapać go po głowie. Zrobił unik, dając mi do zrozumienia, że nie odpuści tak łatwo. − Rozumiem, dlaczego denerwujesz się przed wyjazdem, ale nie rozumiem, dlaczego myślisz, że mógłbym coś takiego zrobić. Jeśli ma nam się udać, szczególnie na odległość, musimy mieć do siebie zaufanie – powiedział, otwierając wreszcie oczy i spoglądając na mnie. O rany, ten dwudziestoczterolatek lepiej dawał sobie z tym wszystkim radę niż ja, w wieku lat trzydziestu trzech.

− Wiem, kochanie. Zrozum, mam za sobą bagaż trzydziestu trzech lat życia i biorąc mnie, bierzesz też mój bagaż. Demony przeszłości… potrafią dokuczyć. − Myślisz, że ja się nie denerwuję? Źle to się wszystko ułożyło w czasie. Jesteśmy szaleni, że próbujemy, ale sądzę, że większym szaleństwem byłoby nie spróbować. Też nie wiem, co się stanie, Gracy. Może nam się nie udać. − Masz rację. – Zmarszczyłam brwi. − Musisz się jednak uspokoić. Żadnych więcej historii o paradach cycków. To było naprawdę zbędne – powiedział, przybierając poważny wyraz twarzy. – I przestań zwalać wszystko na różnicę wieku, gdy tak naprawdę to tylko ty masz z tym problem. Zamilkłam na chwilę, analizując to, co powiedział. Racja. To ja miałam problem. Wyciągnęłam ostrożnie rękę, jeszcze raz próbując pogłaskać go po głowie. Tym razem się nie odsunął. − Cholerna Szalona Dziewczyna – westchnął, zamykając znów oczy, ale teraz na znak przyzwolenia. − A może po prostu zostawimy to losowi i zobaczymy, jak poradzimy sobie z kwestią odległości? Nie musimy dziś podejmować decyzji… prawda? – powiedziałam. Pochylił się i oparł twarz na moim brzuchu, przytulając się i przyciągając mnie do siebie. − Prawda – mruknął stłumionym głosem, wtulając się jeszcze bardziej. Przez minutę nic nie mówiliśmy, a ja bawiłam się jego włosami. − Grace? – zapytał. − Mmm-hmm? − Masz trzydzieści trzy lata? – skierował to pytanie bardziej do mego brzucha niż do mnie. − Tak. Już po zawodach. − Cholera, ale jesteś stara. – Przyciągnął mnie bliżej i zablokował ruchy.

− Nienawidzę cię, Hamilton – warknęłam, kipiąc ze złości. − A ja cię kocham, Sheridan. – Zaśmiał się. I już było po burzy… a może to tylko przeleciał szkwał? Wyzwoliłam się z jego uścisku i podeszłam do jacuzzi, zdejmując koszulkę i szorty. Obserwował, jak ściągam bieliznę i wchodzę do wody. − Nie możesz się ze mną kochać z takiej odległości. Lepiej bierz swój tyłek i spraw, aby ta trzydziestotrzylatka krzyczała – powiedziałam, opierając się rozłożonym rękami o brzeg basenu i wystawiając tuż nad wodę podskakujący w bąbelkach biust. W ciągu trzydziestu siedmiu sekund był w basenie. Tego wieczoru przekonałam się, że Jack Hamilton potrafi wstrzymać oddech pod wodą na nieprzyzwoicie długi czas. *** Cudownie wykończeni zapadliśmy w mocny sen. Leżałam zwinięta w kłębuszek, a Jack trzymał mi dłonie na piersiach. Spałam snem sprawiedliwie popieprzonej i można to zrozumieć wielorako. Następny poranek był bezchmurny i słoneczny – klasycznie kalifornijski, jak przystało na mój ostatni pełny dzień w L.A. I prawie cały spędzę sama. Jack wstał wcześnie, a ja z łóżka obserwowałam, jak się przebiera. Miał przez cały dzień wywiady, a w czasie lunchu umówione spotkanie z Holly i reżyserem filmu, w którym, być może, zagra na wiosnę. Po zakończeniu zdjęć do Czasu nie angażował się w nowe projekty, przygotowując się do kampanii reklamowej; oznaczało to, że będzie musiał zapewne przejechać pół świata tam i z powrotem. Westchnęłam z zadowoleniem, patrząc, jak mój Brytyjczyk chodzi sennie po pokoju, bez koszulki, ubrany jedynie w dżinsy. Jego włosy szczególnie się dziś poskręcały i wyglądał uroczo. Uśmiechnął się do mnie, widząc, że go obserwuję i zapytał o moje plany. − Muszę skończyć się pakować, a potem mam pożegnalny lunch z Nickiem. Po południu muszę pojechać do domu podpisać

ostatnie zlecenia i oficjalnie mogę się wprowadzić, po to, aby się za chwilę wyprowadzić. – Rzuciłam mu koszulę, która leżała na podłodze koło łóżka. Nie mogłam się powstrzymać, aby jej ukradkiem nie powąchać. Mmm, rurki z kremem i seks. − Grace, czy właśnie powąchałaś moją koszulę? – zapytał z niedowierzaniem. − Owszem. A gdy tylko wyjdziesz, pewnie położę się na chwilę po twojej stronie łóżka, bo poduszki pachną tobą. Gdy jestem zakochana, zachowuję się surrealistycznie. Tak jest zawsze. – Zachichotałam, przytulając jego poduszkę do piersi i mocno zaciągając się zapachem, rozszerzając nozdrza i robiąc wielkie oczy. − Wow, to nie jest zbyt pociągające. – Zaśmiał się, obserwując mój popis. A ja i tak zwinęłam się w kłębek po jego stronie łóżka i obserwowałam, jak krząta się po pokoju. − O której wybierasz się do domu? – zapytał. – Może do ciebie dojadę. Muszę przyjrzeć się głównej łazience, zanim zaczniemy kuć, aby zainstalować prysznic parowy! – Nagle znalazł się obok, na łóżku, chwytając moją szyję i obezwładniając niczym zawodowy zapaśnik. − Tak jakbyś wiedział, jak zainstalować prysznic parowy, chłoptasiu – powiedziałam przekornie i od razu zostałam w odwecie wyczochrana. − Oczywiście, będę tylko nadzorować, nie mogę sobie ubrudzić rąk – powiedział poważnie, podziwiając swe dłonie. Przewróciłam oczami, a on znów zrobił mi czochrańca. − Umówiłam się z Chadem o piątej. − Świetnie się składa. Do tego czasu powinienem skończyć ostatni wywiad i wpadnę do ciebie – stwierdził, w końcu mnie puszczając. Ubrał się i – unikając mojego spojrzenia, ukradkiem wcisnął do tylnej kieszeni spodni czapkę. Nie założył jej jednak, nadal przestrzegając naszej umowy. Zeszliśmy do kuchni i zrobiłam mu lekko podpieczoną

grzankę z dużą ilością marmolady (naprawdę był moim Misiem Paddingtonem… Misiem Hamiltonem), pakując ją w papierowy ręcznik, aby mógł zjeść w samochodzie. Położyłam kubek termiczny z kawą obok torby, podczas gdy on zbierał swoje rzeczy. Nie pakował się jeszcze oficjalnie, ale zauważyłam, że niektóre już wziął, na przykład ładowarkę, od paru tygodni podłączoną obok mojej. Grace, teraz nie czas na panikę. Uśmiechnął się na widok przygotowanego kubka z kawą. − Kocham cię, Szalona Dziewczyno. − Ja ciebie bardziej, Słodziaku – odpowiedziałam, potrząsając piersiami w jego stronę. Uniósł brwi i posławszy mi przez ramię całusa, wyszedł. − Do zobaczenia o piątej! – krzyknął i zaraz potem usłyszałam, jak odjeżdża. Zostałam sama. Poszłam do pokoju, aby skończyć się pakować. Rozejrzałam się dookoła, czując, jak znów nachodzi mnie smutek… i wtedy zobaczyłam na poduszce liścik! Uśmiechnęłam się i otworzyłam: Przestań się dąsać i skończ pakowanie. Całkiem nieźle wyglądasz jak na 48 lat. Lol. Zalegającą w domu ciszę przerwał wybuch mojego śmiechu.

rozdział dwudziesty czwarty To by było na tyle. Spakowałam ostatnie pudło i ostatnią walizkę. Ludzie z FedExu przyjechali po rzeczy, które zabierałam do Nowego Jorku. Miały zostać dostarczone do hotelu − zgodzili się je przechować do czasu, aż będę mieć mieszkanie. Znajomy Holly znalazł mi świetną kawalerkę na Upper West Side, w stylu lat sześćdziesiątych, dość blisko dzielnicy teatrów. Nie wiedziałam, jak długo zostanę w Nowym Jorku, zależało mi więc na miejscu gdzieś w centrum i w ładnej okolicy, skąd wszędzie będzie blisko. Zaraz po studiach rozważałam przez chwilę przeprowadzkę do Nowego Jorku, ale ponieważ razem z Holly znałyśmy więcej osób w L.A. i myślałyśmy, że będzie to lepsze z zawodowego punktu widzenia, wylądowałyśmy na Zachodnim Wybrzeżu. W głębi serca jednak zawsze żałowałam, że nie mieszkam na Manhattanie i teraz byłam wdzięczna losowi za możliwość pobycia tam, choćby tylko przez parę miesięcy. Chciałam poczuć to miasto jako jego mieszkanka, a nie gość. Bywałam w Nowym Jorku już wielokrotnie w sprawach zawodowych i zawsze uwielbiałam spędzać tam czas. Teraz jednak, gdy dzieliły mnie od wyjazdu niecałe dwadzieścia cztery godziny, zaczęłam się denerwować. Nasza wczorajsza niby-kłótnia z Jackiem nieco rozładowała atmosferę i poprawiła mi samopoczucie. Gdy powiedział, że mnie kocha, poczułam w środku coś, co trudno opisać. To było niczym ukłucie w żołądku i nachodzące mnie w tym samym czasie uderzenie gorąca i zimna. Słysząc te słowa, miałam zawroty głowy i stawałam się dziecinna i podekscytowana. A widok jego rozświetlonych oczu, gdy to mówił, był wprost zniewalający. Dzień szybko zleciał i zanim się zorientowałam, jechałam już w stronę mego domu przy Laurel Canyon, podążając krętą drogą wzdłuż włoskich cyprysów, przez które przedzierały się promienie popołudniowego słońca. Opuściłam dach i słuchając głośno muzyki, uśmiechałam się i rozkoszowałam końcówką dnia.

Wiedziałam, że będzie mi bardzo brakować moich przyjaciół, ale Holly już kupiła bilet i miała przylecieć na weekend pod koniec miesiąca. Harmonogram Jacka robił się coraz bardziej napięty, ale byłam pewna, że przyjedzie, jak tylko będzie mógł. W ciągu nadchodzących miesięcy miał sporo wyjazdów związanych z filmem. Podjechałam na swój podjazd parę minut po piątej, ale nigdzie nie dostrzegłam ciężarówki Chada. Miałam nadzieję, że się z nim nie minęłam… Może przyjechałam za wcześnie? Otworzyłam frontowe drzwi, zatrzymując się, aby wciągnąć zapach nowego domu połączony z wonią posadzonych w doniczkach drzewek cytrynowych, które stały zaraz przy wejściu. Dziwne, że choć nie spędziłam tu jeszcze ani jednej nocy, czułam się już jak u siebie, bardziej niż gdziekolwiek indziej. Uwielbiałam mieszkać z Holly, ale po przyjeździe z Nowego Jorku miło będzie wrócić do własnego gniazdka. Położyłam klucze na stole, który ustawiłam przy wejściu, i ruszyłam w stronę salonu, wsłuchując się w odgłos swoich stóp na gładkich kaflach. Gdy tylko wyszłam zza rogu, usłyszałam nagle okrzyk. − Niespodzianka! − Jasna cholera! – krzyknęłam, widząc, jak z pokoi, zza kanapy i z tarasu wychodzą ludzie. Byli tu wszyscy moi znajomi, niektórzy klienci Holly, Lane i Rebecca i oczywiście dwoje prowodyrów całej akcji. Holly i Jack stali przed kominkiem i wyglądali na niesamowicie z siebie dumnych. Uśmiechali się do mnie. Podeszłam do nich, przedzierając się przez tłum ludzi składających mi gratulacje i żegnających się ze mną. Gdy ktoś włożył mi w dłoń lampkę szampana, zauważyłam wiszącą nad wejściem tablicę: SZCZĘŚLIWEJ DROGI, DUPCIU! Jezu. − Niezła ta dupcia. – Uśmiechnęłam się szyderczo do Holly, wiedząc, że to jej sprawka. Zaśmiała się, unosząc swój kieliszek.

− Pomyślałam, że ci się spodoba. – Stuknęłyśmy się. Odwróciłam głowę, aby uśmiechnąć się do Jacka, ale jego usta już były na mojej szyi. Pocałował mnie szybko i przesunął się wyżej. − Zaskoczona? – zapytał, biorąc moje ucho do ust i całując je delikatnie. Znów miałam motylki w żołądku. Uwielbiałam, gdy to robił. − Tak. To bardzo miłe – odpowiedziałam, przytulając się, podczas gdy on całował mnie wzdłuż szyi, kierując się w stronę kości obojczykowej. – To też jest miłe… − urwałam, gdy dotarł do ramienia, delikatnie je całując. Objął mnie w pasie i przesunął przed siebie, tak, żeby móc położyć mi brodę na ramieniu. Wszystko to wydarzyło się w ciągu niecałej minuty, ale związana z tym intymność była wszechogarniająca. Ten słodki sposób, w jaki manipulował moim ciałem, i to, jak zarazem otwarcie i intymnie dawał do zrozumienia, że należę do niego, było wprost urocze. Przycisnęłam sobie jego dłonie do brzucha i mocno się przytuliłam. Nasz związek rozkwitł bardzo szybko i w większości potajemnie, więc nie obyło się bez paru ciekawskich spojrzeń. Przeważnie jednak ludzie uśmiechali się miło i zachęcająco. Jack był przy mnie, gdy witałam się z gośćmi, ciesząc się, że może poznać moich przyjaciół i znajomych. Niektórych spotkałam już po powrocie do L.A., ale niektórzy pamiętali mnie jeszcze z czasów, gdy przyjechałam tu po raz pierwszy. Nick z zaangażowaniem relacjonował naszą pierwszą wspólną noc z Jackiem, zabawiając wszystkich opowiadaniami o tym, co widział i słyszał, gdy razem z Holly siedzieli na schodach, jedząc popcorn, niczym dwójka podglądaczy. Spędziliśmy cudowny wieczór w towarzystwie ludzi, których najbardziej kochałam. *** Wszyscy podziwiali mój nowy dom, a ja chwaliłam się nim niczym dumna mama. Dowieziono wreszcie meble i pomimo że

jeszcze sporo zostało do zrobienia, większość rzeczy była wykończona na tyle, aby nadać temu miejscu duszę – czuć w nim było mój styl. Jack opowiedział Nickowi o schowku, który chce wyrzucić, aby zrobić miejsce na prysznic parowy, a Nick słuchał go, próbując okazać zainteresowanie, podczas gdy tak naprawdę wpatrywał się tylko w ładną buzię Brytyjczyka. Udało mi się ze wszystkimi trochę porozmawiać, dziękując za życzenia i wsparcie, i obiecując niezliczoną ilość razy, że wrócę. Jack albo był przy mnie, albo znikał gdzieś w tłumie. Obserwowałam z drugiego krańca pokoju, jak rozmawia z Rebeccą i Lane’em, i kilka razy przyłapał mnie, że na niego patrzę. Wtedy zwykle mi machał albo puszczał oko lub pokazywał środkowy palec − ten niemiły gest przejął ode mnie. Boże, jak bardzo go kochałam. Po jakimś czasie, gdy impreza zaczęła dobiegać końca, wyszłyśmy z Holly na zewnątrz. Wszędzie na drzewach wisiały lampki i japońskie latarnie, rozświetlające całe podwórze. Wszystko to było dziełem agencji zajmującej się organizacją przyjęć, którą wynajęli Jack i Holly. Usiadłyśmy na patio na drewnianych krzesłach ogrodowych, sącząc martini i pijąc za nasz sukces. − Uwierzysz, że na ostatniej imprezie opijałyśmy twoją nową firmę? – zapytałam, stukając kieliszkiem o jej kieliszek. − Tak, i to było właśnie wtedy, gdy zaproponowano ci małą randkę. – Holly wypiła jednym haustem cały toast. − To prawda. Misja randka zakończyła się powodzeniem. Holly, nie jestem w stanie wyrazić, jak bardzo doceniam wszystko, co dla mnie zrobiłaś. Naprawdę. Ja… − Zachowaj to na ceremonię przyznania Nagród Tony42), dobrze? Wtedy będę przygotowana – przerwała mi, a jej oczy nagle zrobiły się lekko szkliste. 42) Nagrody przyznawane aktorom teatralnym w Stanach Zjednoczonych. Spojrzałam na swoją najlepszą przyjaciółkę, która dałaby się

za mnie zabić, i uśmiechnęłam się. Pomyślałam o wszystkim, co razem przeżyłyśmy, i o tym, co jeszcze przed nami. − Zalewy z oliwek, Holly? – zapytałam, uśmiechając się przez łzy, które też zaczęły napływać mi do oczu. − Też, pączuszku. – Uśmiechnęła się, chwytając resztę mojego martini i wypijając do dna. Podniosła się z krzesła i ruszyła w stronę domu. Siedziałam tak jeszcze jakąś minutę, uśmiechając się do gwiazd, po czym weszłam do środka, pożegnać się z ostatnimi gośćmi. Jack czekał na mnie i gdy tylko wróciłam, mocno mnie przytulił. − Jak szybko, według ciebie, możemy pozbyć się tych wszystkich maruderów, żeby nie wyjść na nieuprzejmych? – szepnął, przygryzając dolną wargę, a ja wsunęłam mu ręce w loczki. − Powiedz jedno słowo i już ich nie ma. − Czułam, jak po dwóch martini i szampanie staję się bardziej asertywna. Wiedziałam, że zapłacę za to następnego dnia, siedząc w samolocie ponad pięć godzin. − Wyrzuć ich, Grace – powiedział stanowczo, a jego ręce powędrowały niżej, chwytając mnie za pośladki. Cholera, uwielbiałam, gdy był taki władczy. − Już się robi. – Przywarłam do niego ustami w szybkim, ale namiętnym pocałunku. Odsunęłam się i wykonałam gest zaganiający wszystkich do drzwi. Ostatni goście, łącznie z Holly i Nickiem, spojrzeli na mnie, jakbym postradała zmysły. − Idziemy ludzie, wychodzić. Widzicie tego seksownego pana tutaj? No więc za jakieś siedem minut ja i pan Hamilton będziemy bardzo zajęci i jeśli nie chcecie zobaczyć prawdziwego pożegnalnego ruchanka, lepiej wyjdźcie na zewnątrz – ogłosiłam, zaganiając wszystkich w stronę drzwi. Moi przyjaciele znali mnie na tyle dobrze, aby wykonać polecenie, i śmiali się tylko, gdy przytulaliśmy się i całowaliśmy

na pożegnanie. Jack spojrzał na mnie, rozbawiony bezczelnymi metodami wypraszania gości, gdy odprowadzałam do wyjścia Rebeccę i Lane’a. Lane uściskał mnie mocno. − Dzięki za zaproszenie na pożegnalną imprezę, Grace. Tak przy okazji, to ładny masz dom. Zrobimy porządną parapetówę, gdy tylko wrócisz − powiedział, mierzwiąc mi włosy wielkimi dłońmi. − Obiecuję. Bardzo się cieszę, że przyszliście. – Pocałowałam go w policzek. Zarumienił się i usłyszałam, jak w drodze do samochodu mówi: − O rany… Rebecca odwróciła się w moją stronę. − Muszę ci powiedzieć, że − choć wiem, jak bardzo Jack będzie za tobą tęsknić – to, co robisz, jest kapitalne. Jestem pewna, że sobie poradzisz. Czy mogę cię odwiedzić, jeśli uda mi się dotrzeć tej jesieni do Nowego Jorku? − Jasne, oczywiście, że tak! Zadzwoń, gdy tylko będziesz w pobliżu Wielkiego Jabłka. – Przytuliłam ją. – A, Rebecca… – zaczęłam, marszcząc lekko brwi. − Będę na niego uważać. I trzymać go z dala od bab. − Dosłownie czytała mi w myślach. − Dzięki. Trzymaj je bardzo daleko! Być może i będę jakieś pięć tysięcy kilometrów stąd, ale nadal mogę skopać parę tyłków, jeśli zajdzie taka potrzeba. − Wierzę ci. Powodzenia na Manhattanie, laska. − Przytuliła mnie i wyszła. W pokoju nie było już prawie nikogo. Pożegnałam się z Nickiem i podziękowałam Holly, całując ją w policzek i dając jej klapsa. Obiecałam też, że nie będziemy dziś hałasować po powrocie do domu. Uśmiechnęła się tylko szyderczo i ogłosiła, że zobaczymy się rano. Odprowadziwszy wszystkich, wróciłam wreszcie do salonu,

gdzie Jack siedział na jednej z dużych, mięciutkich kanap. Skoczyłam prosto na niego, a on złapał mnie w powietrzu. Śmiał się, gdy, niczym duży kociak, zaczęłam drapać go po klatce. − Wyrzuciłam ich – zaświergoliłam, moszcząc się na jego kolanach. − To na pewno. – Pocałował mnie w czoło. − A więc, co teraz? – Oparłam mu głowę na ramieniu. − A co chcesz robić? – Przyciągnął mnie bliżej. − Ummm, rozebrać się i kochać z tobą w moim nowym domu? – Spoglądałam na niego wesoło. − Oj tak, bierzmy się do roboty. – Zaśmiał się, podnosząc mnie i zanosząc do sypialni. Pomimo że przywieźli mi łóżko, nie miałam żadnej pościeli ani nic, co by ją przypominało. Jakież więc było moje zdziwienie, gdy ujrzałam, że ktoś, prawdopodobnie Brytyjczyk, który właśnie mnie trzymał, spoglądając przy tym wyczekująco, całkiem ładnie pościelił nam łóżko. Miękkie białe prześcieradło, koce, kołdra i tuziny poduszek zdobiły kalifornijskie królewskie łoże i były już przezornie odsunięte. Jak w hotelu na poduszkach leżały cukiereczki. − Czekoladki! – krzyknęłam, wywołując śmiech Jacka. Zauważyłam też swoją torbę podróżną, a obok niej przewieszoną na krześle, przy oknie, białą koszulę na guziki. Zaraz przy niej leżała jego torba. Spojrzałam na niego zaskoczona. − Pomyślałem, że miło będzie spędzić przynajmniej jedną noc w twoim nowym domu – powiedział nieśmiało. − George? − Tak? − Strasznie cię kocham – pisnęłam, zarzucając mu ręce na szyję. − Też cię kocham, Gracy – odpowiedział i zaniósł mnie do pokoju. *** Długo leżeliśmy w łóżku po tym, jak skończyliśmy się

kochać. Było już bardzo późno, choć, precyzyjnie rzecz ujmując, można rzec, że było też bardzo wcześnie. Żadne z nas nie chciało iść spać. Leżeliśmy obok siebie na boku, na jednej poduszce. Wpatrywałam się w niego, w mężczyznę, który całkowicie zawładnął moim sercem. Chciałam zapamiętać wszystko. To, w jaki sposób jego rzęsy opadają, prawie dotykając policzków. Silne rysy twarzy, kości policzkowe, szczękę i nos. Seksowny zarost. Słodkie, miękkie usta, uformowane w idealny uśmiech, który zawsze przyśpieszał bicie serca. I jeszcze te loczki. Pamiętałam, jak wyglądały tamtego dnia na plaży. Blond włosy lśniące w słońcu. I oczy, idealnie zielone. Wpatrywały się teraz we mnie, zamyślone. Sądząc po tym, jak uważnie mnie studiowały, pewnie też zapamiętywały moje rysy. W ciągu zaledwie paru tygodni Jack Hamilton wywrócił mój świat do góry nogami. Sprawił, że poczułam rzeczy, jakich nie doświadczałam od dawna, i byłam mu za to wdzięczna. Przeszłam przez lata cichego piekła i niemal zapomniałam, jak to jest być wielbioną. Zapomniałam, jak to jest czuć się kochaną i myślę, że pewnie dlatego tak długo z tym walczyłam. Kochał mnie najbardziej na świecie i pomimo że część mnie nadal jeszcze zerkała przez ramię, aby sprawdzić, na kogo tak naprawdę patrzy, zaczynałam powoli wszystko rozumieć. Kochałam go tak samo. Kochałam go tak mocno, jak tylko potrafiłam. Bańka, w której żyliśmy przez te tygodnie, miała wkrótce pęknąć, ale nie denerwowałam się już tak bardzo perspektywą tego, co czeka nas na zewnątrz. To było przecież prawdziwe życie, a w prawdziwym życiu człowiek jest poddawany próbom – po prostu. Zostaniemy poddani próbom i zobaczymy, jak wypadniemy. Nadal pozostawały sprawy do rozwiązania, ale chciałam, abyśmy rozwiązali je razem. Tak właśnie postępują dorośli… i jakie to zabawne, że przypomniał mi o tym ten dwudziestoczterolatek. To ja byłam poważną kobietą z kredytem na dom, a prawdziwą lekcję życia dostałam od faceta z bałaganem w mieszkaniu. Nauczył mnie też kochać znów własne ciało. Wyrósłszy ze

stadium grubaska, w ciągu następnych kilku lat rozkoszowałam się seksualną wolnością, szczególnie po tak długim okresie postu, ale to właśnie dzięki jego całkowitemu zaangażowaniu w niesienie mi przyjemności zaczęłam kochać własne ciało z jego wadami i mankamentami. Nadal je dostrzegam, ale to, że on mnie tak uwielbia, sprawiło, że z wdzięcznością zauważyłam, jaka naprawdę jestem silna. No i umówmy się, ten facet dosłownie wzniósł ołtarz ku czci mego dekoltu. Takie gesty powodują, że dziewczyna naprawdę zaczyna czuć się lepiej sama ze sobą. Patrzyłam na niego, nie mogąc uwierzyć, jakie mam szczęście, że ze mną jest – i zdałam sobie sprawę, że on też ma szczęście. Nie wiedzieć czemu, ale potrzebował mnie tak samo, jak ja jego. I to było najważniejsze. Byliśmy jak yin i yang, nierozerwalni jak Frick i Frack43), jak chrupkie pieczywo i Chex Mixy. 43) Szwajcarska para łyżwiarzy występująca w latach trzydziestych. Nie mieliśmy żadnych szans w walce z tym uczuciem – dla mnie Jack był tym jedynym. Wyciągnęłam rękę, aby podrapać go po głowie, a on przysunął się bliżej. Koniec patrzenia. Przytuliłam go, a on głaskał moje piersi, trzymając głowę w zagłębieniu pomiędzy moją szyją a ramieniem i obejmując drugą ręką, którą wsunął pode mnie. Już nie mógł być bliżej. − Boże, będę za tobą bardzo tęsknić, Grace – szepnął, a jego głos nabrał niskiej barwy. Pocałowałam go uspokajająco w czoło. − Wiem, kochanie – ja też. − Damy radę, prawda? – zapytał. Teraz to on oczekiwał ode mnie zapewnienia. − Tak, Jack, damy radę – zanuciłam cicho, kołysząc go delikatnie. Westchnął niepewnie, wypuszczając wolno powietrze. − Czy to źle, że malutka część mnie chce, aby twoje

przedstawienie okazało się klapą i abyś za parę tygodni wróciła do domu? – zapytał ze szczerością, która całkowicie odkryła przede mną jego uczucia. − Nie, nie ma w tym nic złego. – Zaśmiałam się cicho, wzruszona tym pytaniem. Nie miałam wątpliwości, że chce, aby mi się powiodło. Przez moment nic nie mówiliśmy. Patrzyłam, jak jego klatka piersiowa wznosi się i opada w rytm mojego oddechu. Z nabożeństwem pieścił moje piersi, a jego dotyk działał na mnie uspokajająco. Nie było to erotyczne, ale za to przyjemne dla obojga. − Kocham cię, Grace – szepnął, przyciągając mnie nagle bardzo mocno. − Kocham cię, Jack – odpowiedziałam, obejmując go nogami, aby być jeszcze bliżej. Nasze ciała mówiły to, czego sami nie byliśmy w stanie powiedzieć. Pocałował mnie, a ja jego, po czym wszedł we mnie. Poruszaliśmy się razem, bez słów, spokojnie. Tamtą noc przepełniła czułość i cicha słodycz pożegnania. Gdy nasze ciała tak zgodnie się podnosiły i opadały, do oczu napłynęły nam łzy. Westchnęliśmy, dochodząc razem, połączeni w jedność. Jack opadł na mnie, a ja przytuliłam go mocno, trzymając w sobie tak długo, jak tylko potrafiłam. Nie spaliśmy całą noc. Żadne z nas nie chciało nawet na chwilę zamknąć oczu. *** Przez resztę czasu cicho rozmawialiśmy, śmialiśmy się i klęliśmy, chichocząc i składając sobie obietnice. Gdy w końcu zaczęło się rozjaśniać i nie mogłam już dłużej udawać, że jeszcze trwa noc, wstaliśmy. Przeszłam się po domu − nie mogłam się doczekać, kiedy tu naprawdę zamieszkam. Jack spakował moje rzeczy i spotkaliśmy się przy tylnych drzwiach. Tego ranka panował już inny nastrój i czuć było inną energię. On w milczeniu godził się z moim wyjazdem.

Ja w milczeniu… cieszyłam się? Cieszyłam się. Przechodząc przez kuchnię, na lodówce Sub-Zero, w której nawet nie było jeszcze słoika z musztardą, przykleiłam karteczkę samoprzylepną. − A to po co? – zapytał Jack, posyłając mi zmęczony uśmiech. Zaśmiałam się, obejmując dłońmi jego twarz. − Zostawiłam sobie liścik. − I co napisałaś? – przytrzymał mi drzwi, po czym ruszyliśmy do auta. Rzuciłam torbę na siedzenie i wzięłam od niego kluczyki. W Nowym Jorku nie będę mieć samochodu, więc chciałam się nim jeszcze nacieszyć, póki mogłam. Spuściłam dach, załączyłam muzykę i powiedziałam: − Napisałam: Witaj w domu, Grace.

rozdział dwudziesty piąty Zjedliśmy szybkie śniadanie. Jack przygotował dla mnie i dla Holly owsiankę, a ja zaparzyłam kawę i pokroiłam banana, wrzucając go do misek. W pośpiechu uzgadnialiśmy ostatnie kwestie. Samochód miałam zostawić u Holly − lepiej, żeby stał przy domu, w którym ktoś mieszka. Co dwa tygodnie oboje mieli doglądać mojego gniazdka. Czekałam jeszcze na dostawę paru rzeczy, ale Jack i Holly powiedzieli, że się tym zajmą. Zaproponowałam Jackowi, aby korzystał z mojego samochodu, gdy mnie nie będzie, ale odmówił, deklarując, że dobrze mu się jeździ jego małym gruchotem. − Jak już wyjedzie największa samochodowa snobka, będę mógł wreszcie nacieszyć się moim rzęchem. Po śniadaniu pobiegliśmy jeszcze na górę, chcąc spędzić jak najwięcej czasu razem, zanim będę musiała zbierać się na lotnisko. O pierwszej miałam samolot i postanowiliśmy, że wyjedziemy około dziesiątej. Była już ósma trzydzieści. Poszliśmy prosto pod prysznic, zdzierając z siebie ubrania z taką prędkością, jakby ktoś właśnie przystawił nam pistolet do skroni. Zaczęłam się śmiać. − Moglibyśmy nakręcić film Prysznic skazańców – zażartowałam, pośpiesznie ściągając z siebie biustonosz. − Czuć atmosferę zbliżającego się końca, prawda? – Zaśmiał się Jack, patrząc, jak walczę z zapięciem. – Pomóc ci? Stanął za mną, a ja podniosłam włosy. Gdy w końcu uwolnił mnie od stanika, przesunął dłonie za rąbek majteczek i zaczął je zsuwać z bioder. − Nie przypominam sobie, żebym prosiła cię o pomoc z tą częścią garderoby, Słodziaku – powiedziałam z naganą w głosie, tracąc jednak nieco oddech. − Nie przypominam sobie, abym prosił cię o zdanie w tej materii, Szalona Dziewczyno – warknął, zsuwając mi całą bieliznę. – A teraz będzie mokro.

− Za późno. – Czułam, jak robi mi się ciepło w niektórych partiach ciała od dotyku jego rąk. − Poważnie? – zapytał, prowadząc mnie tyłem do łazienki. − Pytasz tak, jakbyś sam nie był napalony – powiedziałam, patrząc na Pana Hamiltona Juniora, wyraźnie zaznaczającego swoją obecność pod bokserkami. Położyłam Jackowi dłonie na ramionach i przesunęłam wzdłuż jego rąk, a on objął mnie w pasie i przyciągnął bliżej. − Dlaczego masz to jeszcze na sobie? – zapytałam, strzelając z paska jego bokserek. − Ty mi powiedz, Szalona – odrzekł, sięgając za mną, aby włączyć prysznic. Ściągnęłam mu przeszkadzające nam bokserki z szybkością, która wystarczyła, aby zrobić pobudkę Panu Hamiltonowi. Błyskawicznie weszliśmy pod prysznic i namydliliśmy się. Umył mi włosy, pokrywając pianą od stóp do głów. Potem oczywiście pomógł mi zachować równowagę, trzymając za piersi, gdy nastała pora mycia jego włosów. Wydawało się, że nigdy mu się to nie znudzi. Co więcej, myślę, że gdyby miał parę własnych piersi, mogłabym go już więcej nie zobaczyć. Na szczęście, mnie też się to będzie zawsze podobało. W ciągu paru sekund już jęczałam, a minutę później prawie krzyczałam. Tego ranka naprawdę przyłożył się do naszej wspólnej kąpieli i nie było chyba miejsca na moim ciele, którym by się nie zajął. Doprowadził mnie do trzech szybkich i intensywnych orgazmów i zanim się zorientowałam, byliśmy już poza kabiną, na podłodze w łazience. Siedziałam na górze, ujeżdżając go jak szalona, a woda zalewała posadzkę. Pieprzyliśmy się jak opętani. W pewnym momencie wybuchliśmy śmiechem, gdy on stopą strącił wieżę ułożoną z przyborów toaletowych, powodując, że napadły na nas tampony i zasypka dla niemowląt. Śmialiśmy się, gdy szmer jego ocierających się o marmur pośladków przerodził się w pisk głośniejszy nawet niż moje jęczenie. Śmialiśmy się też, w ten wyjątkowy sposób, gdy doszliśmy razem, a napięcie i chichot

ustąpiły uczuciu zaspokojenia. Sturlałam się z niego, lądując prosto na pupie. Krzyknęłam, a Jack, próbując mi pomóc, uderzył głową w toaletę. Rozejrzałam się, oceniając stan łazienki – otwarte drzwi od kabiny, na podłodze rozrzucone podpaski Always ze skrzydełkami i tusz do rzęs, ja z obitą pupą i Jack z guzem na głowie. Śmiałam się tak, że aż łzy popłynęły mi po policzkach, a moje ciało trzęsło się nawet w miejscach, które nie wyglądały zbyt dobrze w takich okolicznościach. Nie miało to jednak dla mnie znaczenia. − Kocham… cię… tak… bardzo… − wydusiłam wśród śmiechu. − Też cię kocham, Gracy… Always44) − odparł z poważną miną, trzymając w dłoni podpaskę. 44) Nazwa podpasek oznaczająca „zawsze”, stąd gra słów. Śmiałam się tak, że aż zaczął mnie boleć żołądek. Jack podczołgał się, trącając kolanami na prawo i na lewo buteleczki, po czym pocałował mnie w usta. − Jesteś szalona, ale tak bardzo moja. Kocham cię za to. *** 9.57 Stałam wraz z Holly na podjeździe, a Jack wkładał do auta moje walizki. Próbowałam powstrzymać łzy i widziałam, że ona też jest bliska płaczu. − A więc, masz wszystko? – zapytała. – Neil zadzwoni do ciebie dziś wieczorem, żeby cię zameldować. Macie się spotkać w czwartek, jak tylko ogarniesz się w hotelu. − Tak jest, proszę pani. Spotykam się z nim w czwartek. − Masz ładowarkę do komórki? Zadzwoń do mnie, dupciu, jak tylko wylądujecie. Masz pieniądze na taksówkę do centrum? Będzie kosztować jakieś czterdzieści pięć dolarów. Nie pozwól, aby cię oszukali. − Dobrze, mamo. Bywałam tam już, wiesz? Pewnie nawet

częściej niż ty – zażartowałam z jej nadopiekuńczości. − Wiem, wiem, dupciu. Już nic nie mówię. – Zacisnęła usta. − Okay, kochana. Zadzwonię, jak wylądujemy. Pa – powiedziałam, przytulając ją pośpiesznie. Kiwnęła tylko głową i mocno mnie objęła. Odsunęła się i ruszyła w stronę domu. Holly nienawidziła pożegnań. Odwróciłam się w stronę Jacka. W oczach miałam łzy. Chwycił moją rękę. − Gotowa? – zapytał cicho. − Tak. Jedźmy – odpowiedziałam, ocierając oczy i siadając na miejscu pasażera. To był jeden z tych niewielu poranków w historii L.A., kiedy nie było dużego ruchu, i wkrótce dojechaliśmy na lotnisko. Jack koniecznie chciał zaparkować samochód i pójść ze mną, choć wolałam, żeby mnie po prostu wysadził w zatoczce przewidzianej na krótkie postoje. Miałam ściśnięty żołądek, wiedziałam, jak ciężko będzie się z nim pożegnać. Stanęliśmy na parkingu podziemnym i mogłabym przysiąc, że nigdy nie widziałam, żeby ktoś tak długo wyciągał walizki z bagażnika. Trzymaliśmy się za ręce, idąc żółwim tempem w stronę punktu z biletami, gdzie wbiłam swój numer stałego klienta i otrzymałam cały rozkład lotu. Ucieszyło mnie, że dostałam lepsze miejsce, 3D, zaraz przy oknie. − Sheridan? – zawołała pani z obsługi. Podeszliśmy do lady, a Jack położył moje bagaże na wadze, czekając, aż na rączkach przyklejone zostaną plakietki. − Nadaje pani dwie sztuki bagażu na lotnisko LaGuardia, tak? – zapytała. − Tak – odpowiedziałam. Miałam zachrypnięty głos i gardło niczym papier ścierny. Widziałam, że Jack też zaczynał to odczuwać. Pani z obsługi wręczyła mi bilet i skierowała nas do punktu kontroli osobistej przed wejściem na terminal. Jack zarzucił na ramię mój bagaż podręczny i trzymając się za ręce, poszliśmy wolno we wskazanym kierunku. Tuż przed

wejściem przyciągnął mnie jeszcze do ściany, prawie niewidocznej zza automatu z napojami. Postawił na ziemi torbę, a ja wbiłam oczy w posadzkę. Nie byłam w stanie na niego spojrzeć. − Grace? Proszę, popatrz na mnie – powiedział stanowczym głosem. Palcami chwycił moją brodę i uniósł twarz. Zbierające się przez cały ten czas łzy w końcu popłynęły, a ja z całej siły do niego przylgnęłam. − Cholera, George, będę za tobą tak bardzo tęsknić! – Płakałam, przytulając go tak mocno, jak tylko potrafiłam. − Wiem, Gracy, ja też – powiedział. Nie płakał, ale głos mu drżał. Wciągnęłam jego zapach i zaczęłam całować każdy odkryty kawałek ciała mojego Brytyjczyka. Jego szyję, uszy, skronie, tę małą część klatki, którą widać było przy kołnierzyku, jego policzki, nos, powieki i w końcu jego usta, które z taką samą zachłannością pragnęły moich. Przesunął dłońmi po moich plecach i biodrach, obejmując mnie prawie całą w pasie swymi pięknymi palcami. Tuliłam się do niego najmocniej, jak mogłam, próbując tą siłą wyrazić, jak bardzo mi go będzie brakować i jak bardzo to pożegnanie łamie mi serce. − Grace? Chcę żebyś wiedziała, jak niesamowicie jestem szczęśliwy, że cię poznałem. Nie wyobrażam już sobie życia bez twojego szalonego, seksownego i pięknego tyłeczka – wyszeptał mi do ucha, wywołując kolejną falę łez i jednocześnie uśmiech. − Boże, jesteś niesamowity. Szczęściara ze mnie – szepnęłam, przywierając do niego jeszcze bardziej. Wiedząc, że czas nas nagli, zaczął zachłannie całować moją szyję, chowając twarz w moich włosach i wdychając mocno ich zapach. Gdy jego usta znów odnalazły moje, zaczęliśmy się całować, aż oboje straciliśmy oddech. Jego policzki były mokre od moich łez. Wtedy przytulił mnie mocno jeszcze raz. − Powinnam już iść – szepnęłam, wsuwając dłonie w jego włosy. − Powinnaś – odpowiedział szeptem, powoli mnie

puszczając. Odsunęłam się, zarzucając torbę na ramię i wyciągając kartę pokładową z jego tylnej kieszeni. − Zadzwonisz, jak wylądujecie? – zapytał, patrząc na mnie smutnymi oczami. − Obiecuję – odpowiedziałam, drapiąc go po głowie ostatni raz. Zamknął oczy niczym szczeniak, tuląc się do mojej dłoni, a ja czułam bijące od niego ciepło. − Kocham cię, moja słodka. – Uśmiechnął się, otwierając oczy i całując mnie na pożegnanie. − Też cię kocham, Jack. – Odwzajemniłam uśmiech i ruszyłam w stronę terminalu. Pokazałam pracownikowi ochrony dowód i kartę pokładową, po czym stanęłam w kolejce. Nie byłam w stanie spojrzeć za siebie. − Hej, Szalona! – usłyszałam nagle. Uśmiechnęłam się i odwróciłam, a wraz ze mną odwróciło się jeszcze trzydzieści innych osób stojących w kolejce. − Tak, Słodziaku? – krzyknęłam, rozbawiając wszystkich. − Rzuć ich na kolana! – zawołał. Zaśmiałam się i pomachałam mu. Posłał mi ostatni seksowny półuśmiech, odwrócił się i zniknął w tłumie. Wróciłam do kolejki, cały czas jeszcze się uśmiechając. Kobieta z przodu odwzajemniła uśmiech. − Chłopak? − Tak. To mój chłopak – odpowiedziałam, rozkoszując się dźwiękiem tego słowa. − Słodki. I ten akcent! Rany, seksowny… Bez urazy, oczywiście. – Zaśmiała się. − Tak. Bardzo seksowny. – Uśmiechnęłam się i ocierając oczy, ruszyłam w stronę bramki. *** Gdy tylko weszłam do samolotu, znów poczułam łzy. Siedziałam cicho, pociągając nosem i patrząc, jak pozostali wchodzą na pokład. Stewardesa zaproponowała mi drinka, ale nie

miałam na razie ochoty. Jednym z powodów smutku było to, że nie wiedziałam, kiedy znów go zobaczę. Mogłam zostać w Nowym Jorku na bliżej nieokreślony czas – trzy miesiące, rok. Wszystko zależało od sukcesu przedstawienia i od tego, jak zostanie odebrane. Wiedziałam, że Jack przyleci do mnie z wizytą i że po jakimś czasie będę mogła wrócić do L.A., ale ta niepewność co do konkretnej daty sprawiała, że stawało się to dla mnie bardzo trudne. Nie wspominając już o tym, że od dawna nie spałam sama i wiedziałam, że dziś w nocy, gdy zgasną światła i nie będzie obok mnie mojego Brytyjczyka, będę za nim strasznie tęsknić. Pomyślałam o wyrazie zagubienia na jego twarzy, widocznym, gdy się żegnaliśmy. Widziałam w oczach Jacka taki sam smutek, jaki on widział w moich, i wiedziałam, że będzie za mną tęsknić. Na myśl o jego uśmiechu i o tym, jaki był zadowolony, gdy drapałam go po głowie, czułam, jak wszystko mnie w środku boli. Co by zrobił, gdyby tu teraz był, a ja bym płakała? Natychmiast się uśmiechnęłam, myśląc, jak szybko by mnie przytulił, rozweselając, albo po prostu pozwalając się wypłakać. A ja zrobiłabym to samo dla niego. Jedyne, czego pragnęłam, to troszczyć się o niego i pozwolić, aby on troszczył się o mnie. Potrzebowaliśmy siebie nawzajem tak samo mocno. Teraz to wiedziałam. Boże, powinnam była zrobić mu jakieś zakupy przed wyjazdem! Jeśli nikt nie zainterweniuje, przez kolejne trzy miesiące będzie jadł tylko ten cholerny fast food. Ale dość już posępnej miny. Potrzebowałam trochę rozrywki. Wyciągnęłam magazyn i zaśmiałam się smutno, widząc jego zdjęcie w artykule o aktorach, których filmy warto obejrzeć. Poważnie. *** Gdzieś nad Utah…

Odłożyłam gazetę, przeczytawszy chyba ze sto razy wszystko, co napisali o moim Brytyjczyku. Stewardesa wskazała głową na artykuł, podając mi Krwawą Mary. − Czytała pani o Jacku Hamiltonie? Mogliby mnie zamknąć za same myśli o tym chłopaku. – Uśmiechnęła się szeroko. Zarumieniłam się i odwzajemniłam uśmiech. − Seksowny z niego facet, to na pewno. − O, zdecydowanie. Nie mogę się doczekać jego kolejnego filmu. – Oparła się o siedzenie przy przejściu, a mężczyzna za nią przewrócił oczami. Wcześniej próbował wciągnąć mnie do rozmowy, ale szybko odprawiłam go z kwitkiem. Teraz zaś chętnie rozprawiałam o jakimś idolu nastolatek. Z pewnością miał mnie za szaloną. Mmm, ktoś, kto mnie kocha, też uwielbia nazywać mnie Szaloną. − Tak, zdecydowanie dobrze się zapowiada. Uwielbiam Super Seksownego Naukowca – odparłam. − Rozmawiacie zapewne o Jacku Hamiltonie – usłyszałam nagle za sobą, po czym kobieta z miejsca 4D wystawiła głowę, aby dołączyć do rozmowy. − Ha! Uwielbiają go wszyscy, których znam – pisnęła stewardesa. − O mój Boże – westchnęła pasażerka z 4D. – Widziały panie jego ostatni film? Prawie umarłam, gdy zobaczyłam go w tym ręczniku… ach! − Tak, jest na co popatrzeć – westchnęła stewardesa i wszystkie we trójkę zaczęłyśmy chichotać niczym uczennice. Uśmiechnęłam się do siebie, myśląc o mężczyźnie, który parę godzin wcześniej uderzył głową w moją muszlę klozetową. *** Gdy w końcu wylądowaliśmy, byłam wykończona. Miałam za sobą pełen emocji dzień i nieprzespaną noc. Poza tym podróże samolotem zawsze są męczące, szczególnie gdy się wypije trzy

Krwawe Mary. Zabrałam bagaże z taśmy i ruszyłam w stronę taksówek. Gdy przyszła moja kolej, wręczyłam kierowcy adres hotelu i sprawdziłam wiadomości. Uśmiechnęłam się, słuchając, jak Holly instruuje mnie, abym zadzwoniła do niej od razu, gdy tylko dotrę do hotelu. Nie mogłam się oprzeć, aby nie zadzwonić do Jacka i zrobiło mi się smutno, gdy włączyła się automatyczna sekretarka. − Hej, kochanie, jestem w taksówce i jadę już do miasta. Chciałam zadzwonić i dać ci znać, że doleciałam i że w samolocie poznałam nawet kilka twoich fanek! Powiedziałam, że przeleciałam cię wiele razy, co je dość zszokowało. Żartowałam. Zadzwoń, jak tego odsłuchasz, nieważne o jakiej porze. Chcę z tobą porozmawiać, zanim pójdę spać. Kocham cię i już za tobą tęsknię, George. Pa. Opadłam na siedzenie i popatrzyłam przez okno. Przejeżdżaliśmy właśnie przez Queens, a gdy wjechaliśmy na most, zobaczyłam światła miasta i odruchowo się uśmiechnęłam. Dochodziła dziesiąta i niebo wydawało się całkowicie czarne. Wszystko było podświetlone, a miasto z mostu wyglądało wprost magicznie. Niesamowicie. Jechaliśmy przez centrum, betonowymi kanionami, a kierowca co chwilę z piskiem hamował, trąbiąc na inne taksówki i przechodniów. Na ulicach były setki ludzi, spacerujących, siedzących w kafejkach, wchodzących i wychodzących. To miasto żyło własnym życiem i poczułam, że po okresie spokoju, jaki oferuje południowa Kalifornia, mój mózg domagał się energii Manhattanu. Za każdym razem, kiedy tu przyjeżdżałam, serce zaczynało mi szybciej bić. Zatrzymaliśmy się przy hotelu, a boy pomógł mi z bagażami i poprowadził do środka. Poszłam się zameldować, gdy nagle poczułam, że ktoś klepie mnie po ramieniu. Odwróciłam się. To był Michael. − Hej! Co tu robisz? – krzyknęłam, obejmując go. − Holly mi powiedziała, że przyjeżdżasz, więc pomyślałem, że zaproszę cię na pierwszego drinka w Nowym Jorku. Chyba że

jesteś zbyt zmęczona? Może powinienem dać ci trochę czasu, abyś się ogarnęła. – Był ubrany na sportowo, tak jak ja. Miał na sobie luźne spodnie w kolorze khaki, szarą koszulkę i conversy. Jego włosy skręciły się pod wpływem wilgoci i ładnie podkreślały ciemnobrązowe oczy. − Nie, nie. Z przyjemnością! Jestem zmęczona, ale u nas nie ma jeszcze nawet ósmej. Zaniosę tylko bagaże i idziemy na drinka. Czy możemy jednak zostać w hotelu? – zapytałam, wskazując na śliczny bar w lobby. − Brzmi nieźle. Pomogę ci. – Chwycił walizki i poprowadził mnie w stronę windy. Mój pokój znajdował się na siedemnastym piętrze, a więc na tyle wysoko, aby zapewnić piękny widok, a ponieważ był to naprawdę elegancki hotel, w apartamencie nie brakowało niczego. Rozglądając się, usłyszałam nagle dzwonek telefonu. Rzuciłam się przez łóżko, aby go odebrać, i gdy zobaczyłam, że to Jack, radośnie się uśmiechnęłam. − Hej, Johnny Wargo-Gryzku! Co tam słychać? – zapytałam. − Hej, hej. Jak lot? − Dobrze. Długi… ale dobry – westchnęłam. − Brzmi znajomo… długi i dobry. – Zaśmiał się. − Ha, ha, bardzo śmieszne. Już za tobą tęsknię, wiesz? – ściszyłam nieco głos. − Wiem. Ja też za tobą tęsknię. Przepraszam, że nie odebrałem wcześniej. Czy to odpowiednia pora na seks przez telefon? – Zaśmiał się. Michael wystawił głowę z szafy, gdzie wkładał właśnie moje bagaże. − Hej, Grace, położyć ci to w łazience? – zapytał. − Tak, dzięki – zawołałam. – A więc, czy możemy odłożyć seks przez telefon na nieco późniejszą porę? Chciałabym poświęcić ci całą swoją uwagę. − Kto to był? – zapytał Jack, a w jego głosie pojawiła się ciekawość. − Och, Michael czekał na mnie w hotelu, gdy przyjechałam i

idziemy na drinka, jak tylko się oporządzę. − Jesteś w pokoju? – zapytał, wciąż z wyczuwalnym zaciekawieniem, ale w jego głosie zadźwięczała jakaś dziwna nuta. − Tak, pomógł mi wnieść bagaże i zaraz schodzimy na dół do baru – odpowiedziałam, przewracając oczami. − Uh-huh – mruknął. Jak słodko; był zazdrosny. − Och, Słodziaku, chciałabym teraz zobaczyć twoją twarz. I inne części ciała też… – Zaśmiałam się, a on nieco się rozluźnił. − Wiesz co? W takim razie idź na drinka i zadzwoń do mnie później. Też zaraz wychodzę. Biorę dziś udział w wieczorze otwartego mikrofonu. − Poważnie? Wow, szkoda, że mnie tam nie będzie. – Wszystko bym oddała, aby móc zobaczyć go śpiewającego na scenie. Solo, z gitarą. − Też bym chciał, abyś tu była, kochanie. Porozmawiamy później? – powiedział czule. − Tak. Kocham cię, George – westchnęłam słodko. − Też cię kocham, Gracy. Rozłączyliśmy się i przez moment siedziałam na łóżku. Wtem do pokoju wszedł Michael. − Myślałem, że nazywa się Jack – powiedział. − Co? – zapytałam, wyrwana z zamyślenia. − Powiedziałaś George… Myślałem, że on ma na imię Jack – powtórzył, nieco zdezorientowany. − Ma na imię Jack. A z George’em to długa historia. Chodźmy na tego drinka. Wzięłam głęboki oddech i zeskoczywszy z łóżka, wyszłam z pokoju. Gdy tylko zamknęły się za nami drzwi, ujrzałam migoczące za oknem światła Nowego Jorku. Wreszcie tu dotarłam – to moja chwila, aby zabłysnąć. *** Kilka tygodni później Owinęłam się mocniej pomarańczowym szalem i zawiązałam

go jeszcze raz pod brodą. Rano powietrze było zimne, a wiatr rozwiewał dookoła liście. Osłonięta przed podmuchami, spojrzałam przed siebie. Budynki z czerwonobrunatnego piaskowca. Beton. Żółte taksówki. Delikatesy reklamujące zarówno soloną wołowinę, pastrami, jak i falafel. Delektując się kawą, zastanawiałam się nad moim życiem i nad tym, dokąd mnie zaprowadziło. Kochałam Nowy Jork. Ostatnie tygodnie były niesamowite – i trudne. Nadszedł już październik i na Manhattan oficjalnie zawitała jesień. Powietrze było rześkie, na podestach schodów roiło się od dyń, a ja żyłam pełnią życia. Czułam się niewiarygodnie szczęśliwa. Poza tym jedynym faktem, że naprawdę tęskniłam za moim Brytyjczykiem…